tiruvAcakam of mANikka vAcakar -part II (in tamil script, unicode format)








tiruvAcakam of mAnikka vAcakar - part II 

in Tamil script, Unicode/UTF-8 format) 

  திருவாசகம் -II  

   (மாணிக்க வாசகர் அருளியது)







Acknowledgements: 

Our Sincere thanks go to Dr. K. Kalyanasundaram, Lausanne, Switzerland for the preparation of this work for publication.

This work (tiruvAcakam) was first released in Mylai, Inaimathi formats in March 1998 and then in TSCII encodng
from Dec 12, 2000
 
The work is presented in Unicode encoding (utf-8 format). 



© Project Madurai, 1998-2021.

Project Madurai is an open, voluntary, worldwide initiative devoted to preparation of electronic texts of tamil literary works and to distribute them free on the Internet.

Details of Project Madurai are available at the website

https://www.projectmadurai.org/

You are welcome to freely distribute this file, provided this header page is kept intact.

Feel free to send the corrections by email to the webmaster "pmadurai@gmail.com".




 


tiruvAcakam of mAnikka vAcakar-part II

  திருவாசகம் -II   (மாணிக்க வாசகர் அருளியது)



பொருள் அடக்கம்


11. திருத்தெள்ளேணம்   (235 - 254)  
மின்பதிப்பு 


 12. திருச்சாழல் - சிவனுடைய காருணியம்   (255- 274) 
மின்பதிப்பு 


 13. திருப்பூவல்லி - மாயா விசயம் நீக்குதல் (275 - 294) 
மின்பதிப்பு 


14. திருஉந்தியார் - ஞான வெற்றி  (295 - 314)  
மின்பதிப்பு 


 15. திருத்தேள் நோக்கம் - பிரபஞ்ச சுத்தி  (315 - 328) 
மின்பதிப்பு 


 16. திருப்பொன்னூசல் - அருட் சுத்தி   (329- 337) 
மின்பதிப்பு 


 17. அன்னைப் பத்து - ஆத்தும பூரணம்   (338 - 347) 
மின்பதிப்பு 


 18. குயிற்பத்து - ஆத்தும இரக்கம்   (348 - 357) 
மின்பதிப்பு 


 19. திருத்தசாங்கம் - அடிமை கொண்ட முறைமை   (358 - 367) 
மின்பதிப்பு 


 20. திருப்பள்ளியெழுச்சி - திரோதான சுத்தி    (368 - 377) 
மின்பதிப்பு 


 21. கோயில் மூத்த திருப்பதிகம் - அநாதியாகிய சற்காரியம்    (378 - 387) 
மின்பதிப்பு 


 22. கோயில் திருப்பதிகம் - அனுபோக இலக்கணம்  (388 - 397) 
மின்பதிப்பு 


 23. செத்திலாப் பத்து  (398 - 407) 
மின்பதிப்பு 


 24. அடைக்கலப் பத்து - பக்குவ நிண்ணயம்   (408 - 417) 
மின்பதிப்பு 


 25. ஆசைப்பத்து - ஆத்தும இலக்கணம் (418 - 427) 
மின்பதிப்பு 


 26. அதிசியப் பத்து - முத்தி இலக்கணம்  (428 - 437) 
மின்பதிப்பு 


 27. புணர்ச்சிப்பத்து -அத்துவித இலக்கணம்  (438 - 447) 
மின்பதிப்பு 


  28. வாழாப்பத்து - முத்தி உபாயம்   (448 - 457) 
மின்பதிப்பு 


 29. அருட்பத்து - மகாமாயா சுத்தி   (458 - 467) 
மின்பதிப்பு 


 30. திருக்கழுக்குன்றப் பதிகம் - குரு தரிசனம்  (468 - 474) 
மின்பதிப்பு 


 31. கண்டபத்து - நிருத்த தரிசனம்  (475 - 484) 
மின்பதிப்பு 


 32. பிரார்த்தனைப் பத்து    (485 - 495) 
மின்பதிப்பு 


 33. குழைத்தப் பத்து - ஆத்தும நிவேதனம்   (496 -505) 
மின்பதிப்பு 


 34. உயிருண்ணிப்பத்து - சிவனந்தம் மேலாடுதல்  (506 - 515) 
மின்பதிப்பு 


 35. அச்சப்பத்து - ஆனந்தமுறுத்தல்  (516 - 525) 
மின்பதிப்பு 


 36. திருப்பாண்டிப் பதிகம் - சிவனந்த விளைவு   (526 -535) 
மின்பதிப்பு 


37. பிடித்த பத்து - முத்திக்கலப்புரைத்தல்   (536 - 545) 
மின்பதிப்பு 


 38. திருஏசறவு  (546 - 555) 
மின்பதிப்பு 


 39. திருப்புலம்பல் - சிவானந்த முதிர்வு  (556- 558) 
மின்பதிப்பு 


 40. குலாப் பத்து - அனுபவம் இடையீடுபடாமை  (559 - 568) 
மின்பதிப்பு 


 41. அற்புதப்பத்து - அனுபவமாற்றாமை   (569 -578) 
மின்பதிப்பு 


 42. சென்னிப்பத்து - சிவவிளைவு  (579 - 588) 
மின்பதிப்பு 


 43. திருவார்த்தை - அறிவித் தன்புறுத்தல்   (589 - 598) 
மின்பதிப்பு 


 44. எண்ணப்பதிகம் - ஒழியா இன்பத்துவகை  (599 - 604) 
மின்பதிப்பு 


 45. ய'த்திரைப் பத்து - அனுபவ அதீதம் உரைத்தல் (605- 614) 
மின்பதிப்பு 


 46. திருப்படை எழுச்சி - பிரபஞ்சப் போர் (615 - 616)
மின்பதிப்பு 


 47. திருவெண்பா - அணைந்தோர் தன்மை   (617 - 627) 
மின்பதிப்பு 


 48. பண்டாய நான்மறை - அனுபவத்து ஐயமின்மை உரைத்தல் (628 - 634)  
மின்பதிப்பு 


 49. திருப்படை ஆட்சி - சீவஉபாதி ஒழிதல்  (635 - 642) 
மின்பதிப்பு 


 50. ஆனந்தமாலை - சிவானுபவ விருப்பம்   (643 - 649) 
மின்பதிப்பு 


 51. அச்சோப் பதிகம் - அனுபவவழி அறியாமை  (650 - 661) 
மின்பதிப்பு 



திருச்சிற்றம்பலம் 






 11. திருத்தெள்ளேணம்
 



(தில்லையில் அருளியது- நாலடித் தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 



திருமாலும் பன்றியாய்ச் சென்றுணராத் திருவடியை 

உருநாமம் அறியவோர் அந்தணனாய் ஆண்டுகொண்டான் 

ஒருநாமம் ஓருருவம் ஒன்றுமில்லாற் காயிரந் 

திருநாமம் பாடிநாம் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         235 



திருவார் பெருந்துறை மேயபிரான் என்பிறவிக் 

கருவேர் அறுத்தபின் யாவரையுங் கண்டதில்லை 

அருவாய் உருவமும் ஆயபிரான் அவன்மருவும் 

திருவாரூர் பாடிநாம் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         236 



அரிக்கும் பிரமற்கும் அல்லாத தேவர்கட்கும் 

தெரிக்கும் படித்தன்றி நின்றசிவம் வந்துநம்மை 

உருக்கும் பணிகொள்ளும் என்பதுகேட்டுலகமெல்லாம் 

சிரிக்குந் திறம்பாடித் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         237 



அவமாய தேவர் அவகதியில் அழுந்தாமே 

பவமாயங் காத்தென்னை ஆண்டுகொண்ட பரஞ்சோதி 

நவமாய செஞ்சுடர் நல்குதலும் நாம்ஒழிந்து 

சிவமான வாபாடித் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         238 



அருமந்த தேவர் அயன்திருமாற் கரியசிவம் 

உருவந்து பூதலத்தோர் உகப்பெய்தக் கொண்டருளிக் 

கருவெந்து வீழக் கடைக்கணித்தென் உளம்புகுந்த 

திருவந்த வாபாடிக் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         239 



அரையாடு நாகம் அசைத்தபின் அவனியின்மேல் 

வரையாடு மங்கைதன் பங்கொடும்வந் தாண்டதிறம் 

உரையாட உள்ளொளியாட ஒண்மாமலர்க் கண்களில்நீர்த் 

திரையாடு மாபாடித் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         240 



ஆவா அரிஅயன்இந்திரன் வானோர்க் கரியசிவன் 

வாவாவென் றென்னையும் பூதலத்தேவலித்தாண்டுகொண்டான் 

பூவார் அடிச்சுவ டென்தலைமேற் பொறித்தலுமே 

தேவான வாபாடித் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         241 



கறங்கோலை போல்வதோர் காயப்பிறப்போ டிறப்பென்னும் 

அறம்பாவ மென்றிரண்டச் சந்தவிர்த்தென்னை ஆண்டுகொண்டான் 

மறந்தேயுந் தன்கழல்நான் மறவாவண்ணம் நல்கிய அத் 

திறம்பாடல் பாடிநாம் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         242 



கல்நா ருரித்தென்ன என்னையுந்தன் கருணையினால் 

பொன்னார் கழல்பணித் தாண்டபிரான் புகழ்பாடி 

மின்னோர் நுடங்கிடைச் செந்துவர்வாய் வெண்ணகையீர் 

தென்னா தென்னாவென்று தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         243 



கனவேயுந் தேவர்கள் காண்பரிய கனைகழலோன் 

புனவே யனவளைத் தோளியோடும் புகுந்தருளி 

நனவே எனைப்பிடித்தாட் கொண்டவா நயந்துநெஞ்சம் 

சினவேற்கண்நீர் மல்கத் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         244 



கயல்மாண்ட கண்ணிதன் பங்கன்எனைக்கலந் தாண்டலுமே 

அயல்மாண்ட ருவினைச் சுற்றமுமாண்ட வனியினமேல் 

மயல்மாண்டு மற்றுள்ள வாசகமாண் டென்னுடைய 

செயல்மாண்ட வாபாடித் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         245 



முத்திக் குழன்று முனிவர்குழாம் நனிவாட 

அத்திக் கருளி அடியேனை ஆண்டுகொண்டு 

பத்திக் கடலுட் பதித்த பரஞ்சோதி 

தித்திக்கு மாபாடித் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         246 



பார்பாடும் பாதாளர் பாடும்விண்ணோர் தம்பாடும் 

ஆர்பாடுஞ் சாரா வகையருளி ஆண்டுகொண்ட 

நேர்பாடல் பாடி நினைப்பரிய தனிப்பெரியோன் 

சீர்பாடல் பாடிநாம் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         247 



மாலே பிரமனே மற்றொழிந்த தேவர்களே 

நூலே நுழைவரியான் நுண்ணியனாய் வந்தடியேன் 

பாலே புகுந்து பரிந்துருக்கும் பாவாகத்தால் 

சேலேர்கண் நீர்மல்கத் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         248 



உருகிப் பெருகி உளங்குளிர முகந்துகொண்டு 

பருகற் கினிய பரங்கருணைத் தடங்கடலை 

மருவித் திகழ்தென்னன் வார்கழலே நினைந்தடியாம் 

திருவைப் பரவிநாம் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         249 



புத்தன் பரந்தராதி யர்அயன்மேல் போற்றிசெயும் 

பித்தன் பெருந்துறை மேயபிரான் பிறப்பறுத்த 

அத்தன் அணிதில்லை அம்பலவண் அருட்கழல்கள் 

சித்தம் புகுந்தவா தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         250 



உவலைச் சமயங்கள் ஒவ்வாத சாத்திரமாம் 

சவலைக் கடலுளனாய்க் கிடந்து தடுமாறும் 

கவலைக் கெடுத்துக் கழலிணைகள் தந்தருளும் 

செயலைப் பரவிநாம் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         251 



வான்கெட்டு மாருதம் மாய்ந்தழல்நீர் மண்கெடினும் 

தான்கெட்ட லின்றிச் சலிப்பறியாத் தன்மையனுக்கு 

ஊன்கெட் டுயிர்கெட்டுணவுகெட்டென் உள்ளமும்போய் 

நான்கெட்ட வாபாடித் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         252 



விண்ணோர் முழுமுதல் பாதாளத் தார்வித்து 

மண்ணோர் மருந்தயன் மாலுடைய வைப்படியோம் 

கண்ணார வந்துநின்றான் கருணைக் கழல்பாடித் 

தென்னாதென்னாவென்று தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         253 



குலம்பாடிக் கொக்கிற கும்பாடிக் கோல் வளையாள் 

நலம்பாடி நஞ்சுண்ட வாபாடி நாள்தோறும் 

அலம்பார் புனல்தில்லை அம்பலத்தே ஆடுகின்ற 

சிலம்பாடல் பாடிநாம் தெள்ளேணங் கொட்டாமோ.         254 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 12. திருச்சாழல் - சிவனுடைய காருணியம்
 



(தில்லையில் அருளியது /நாலடித் தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 



பூசுவதும் வெண்ணீறு பூண்பதுவும் பொங்கரவம் 

பேசுவதும் திருவாயால் மறைபோலுங் காணேடீ 

பூசுவதும் பேசுவதும் பூண்பதுவுங் கொண்டடென்னை 

ஈசனவன் எவ்வுயிர்க்கும் இயல்பானான் சாழலோ.         255 



என்னப்பன் எம்பிரான் எல்லார்க்குந் தானீசன் 

துன்னம்பெய் கோவணமாக் கொள்ளுமது என்னேடீ? 

மன்னுகலை துன்னுபொருள் மறைநான்கே வான்சரடாத் 

தன்னையே கோவணமாச் சாத்தினன்காண் சாழலோ.         256 



கோயில் சுடுகாடு கொல்புலித்தோல் நல்லாடை 

தாயுமிலி தந்தையிலி தான் தனியன் காணேடீ 

தாயுமிலி தந்தையிலி தான்தனியன் ஆயிடினும் 

காயில் உலகனைத்துங் கற்பொடிகாண் சாழலோ.         257 



அயனை அனங்கனை அந்தகளைச் சந்திரனை 

வயனங்கள் மாயா வடுச்செய்தான் காணேடீ 

நயனங்கள் மூன்றுடை நாயகனே தண்டித்தால் 

சயமன்றோ வானவர்க்குத் தாழ்குழலாய் சாழலோ.         258 



தக்கனையும் எச்சையும் தலையறுத்துத் தேவர்கணம் 

தொக்கனவந் தவர்தம்மைத் தொலைத்ததுதான் என்னேடீ? 

தொக்கனவந் தவர்தம்மைத் தொலைத்தருளி அருள்கொடுத்தங்கு 

எச்சனுக்கு மிகைத்தலைமற் றருளினன் காண் சாழலோ.         259 



அலரவனும் மாலவனும் அறியாமே அழலுருவாய் 

நிலமுதற்கீழ் அண்டமுற நின்றதுதான் என்னேடீ? 

நிலமுதற்கீழ் அண்டமுற நின்றிலனேல் இருவருந்தம் 

சலமுகத்தால் ஆங்காரந் தவிரார்காண் சாழலோ.         260 



மலைமகளை யொருபாகம் வைத்தலுமே மற்றொருத்தி 

சலமுகத்தால் அவன்சடையிற் பாயுமது என்னேடீ? 

சலமுகத்தால் அவன்சடையிற் பாய்ந்திலளேல் தரணியெல்லாம் 

பிலமுகத்தே புகப்பாய்ந்து பெருங்கேடாஞ் சாழலோ.         261 



கோலால மாகிக் குரைகடல்வாய் அன்றெழுந்த 

ஆலாலம் உண்டான் அவன்சதுர்தான் என்னேடீ? 

ஆலாலம் உண்டிலனேல் அன்றயன்மால் உள்ளிட்ட 

மேலாய தேவரெல்லாம் வீடுவர்காண் சாழலோ.         262 



தென்பா லுகந்தாடுந் தில்லைச்சிற் றம்பலவன் 

பெண்பா லுகந்தான் பெரும்பித்தன் காணேடீ 

பெண்பா லுகந்திலனேற் பேதாய் இரு நிலத்தோர் 

விண்பாலி யோகெய்தி வீடுவர்காண் சாழலோ.         263 



தானந்தம் இல்லான் தனையடைந்த நாயேனை 

ஆனந்த வெள்ளத் தழுத்துவித்தான் காணேடீ 

ஆனந்த வெள்ளத் தழுத்துவித்த திருவடிகள் 

வானுந்து தேவர்கட்கோர் வான்பொருள்காண் சாழலோ.         264 



நங்காய் இதென்னதவம் நரம்போ டெலும்பணிந்து 

கங்காளந் தோள்மேலே காதலித்தான் காணேடீ 

கங்காளம் ஆமாகேள் காலாந்த ரத்திருவர் 

தங்காலஞ் செய்யத் தரித்தனன்காண் சாழலோ.         265 



கானார் புலித்தோல் உடைதலைஊண் காடுபதி 

ஆனா லவனுக்கிங் காட்படுவார் ஆரேடி? 

ஆனாலும் கேளாய் அயனுந் திருமாலும் 

வானாடர் கோவும் வழியடியார் சாழலோ.         266 



மலையரையன் பொற்பாவை வாள்நுதலான் பெண்திருவை 

உலகறியத் தீவேட்டான் என்னுமது என்னேடீ 

உலகறியத் தீவேளே தொழிந்தனனேல் உலகனைத்துங் 

கலைநவின்ற பொருள்களெல்லாங் கலங்கிடுங்காண் சாழலோ.         267 



தேன்புக்க தண்பனைசூழ் தில்லைச்சிற் றம்பலவன் 

தான்புக்கு நட்டம் பயிலுமது என்னேடீ? 

தான்புக்கு நட்டம் பயின்றிலனேல் தரணியெல்லாம் 

ஊன்புக்க வேற்காளிக் கூட்டாங்காண் சாழலோ.         268 



கடகரியும் பரிமாவும் தேரும்உகந் தேறாதே 

இடபம்உகந் தேறியவா றெனக்கறிய இயம்பேடீ 

தடமதில்கள் அவைமூன்றுந் தழலெரித்த அந்நாளில் 

இடபமதாய்த் தாங்கினான் திருமால்காண் சாழலோ.         269 



நன்றாக நால்வர்க்கும் நான்மறையின் உட்பொருளை 

அன்றாலின் கீழிருந்தங் கறமுரைத்தான் காணேடீ 

அன்றாலின் கீழிருந்தங் கறமுரைத்தான் ஆயிடினுங் 

கொன்றான்காண் புரமூன்றுங் கூட்டோ டே சாழலோ.         270 



அம்பலத்தே கூத்தாடி அமுதுசெயப் பலிதரியும் 

நம்பனையுந் தேவனென்று நண்ணுமது என்னேடீ? 

நம்பனையும் ஆமாகேள் நான்மறைகள் தாமறியோ 

எம்பெருமான் ஈசாவென் றேத்தினகாண் சாழலோ.         271 



சலமுடைய சலந்தரன்தன் உடல்தடிந்த நல்லாழி 

நலமுடைய நாரணற்கன் றருளியவா றென்னேடீ? 

நலமுடைய நாரணன்தன் நயனம்இடந் தானடிக்கீழ் 

அலராக இடஆழி அருளினன்காண் சாழலோ.         272 



அம்பரமாம் புள்ளித்தோல் ஆலாலம் ஆரமுதம் 

எம்பெருமான் உண்டசதுர் எனக்கறிய இயம்பேடீ 

எம்பெருமான் ஏதுடுத்தங் கேதமுது செய்திடினும் 

தம்பெருமை தானறியாத் தன்மையன்காண் சாழலோ.         273 



அருந்தவருக் காலின்கீழ் அறமுதலா நான்கினையும் 

இருந்தவருக் கருளுமது எனக்கறிய இயம்பேடீ? 

அருந்தவருக் கறமுதல்நான் கன்றருளிச் செய்திலனேல் 

திருந்தவருக் குலகியற்கை தெரியாகாண் சாழலோ.         274 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 13. திருப்பூவல்லி - மாயா விசயம் நீக்குதல் 
 



(தில்லையில் அருளியது - நாலடித் தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 



இணையார் திருவடி என்தலைமேல் வைத்தலுமே 

துணையான சுற்றங்கள் அத்தனையும் துறந்தொழிந்தேன் 

அணையார் புனற்றில்லை அம்பலத்தே ஆடுகின்ற 

புணையாளன் சீர்பாடிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         275 



எந்தையெந் தாய்சுற்றம் மற்றுமெல்லாம் என்னுடைய 

பந்தம் அறுந்தென்னை ஆண்டுகொண்ட பாண்டிப்பிரான் 

அந்த இடைமருதில் ஆனந்தத் தேனிருந்த 

பொந்தைப் பரவிநாம் பூவல்லி கொய்யாமோ.         276 



நாயிற் கடைப்பட்ட நம்மையுமோர் பொருட்படுத்துத் 

தாயிற் பெரிதுங் தயாவுடைய தம்பொருமான் 

மாயப் பிறப்பறுந் தாண்டானென் வல்வினையின் 

வாயிற் பொடியட்டிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         277 



பண்பட்ட தில்லைப் பதிfக்காசைப் பரவாதே 

எண்பட்ட தக்கன் அருக்கன் எச்சன் இந்துஅனல் 

விண்பட்ட பூதப் படைவீர பத்திரரால் 

புணப்பட்ட வாபாடிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         278 



தேனாடு கொன்றை சடைக்கணிந்த சிவபெருமான் 

ஊனாடி நாடிவந் துள்புகுந்தான் உலகர்முன்னே 

நானாடி ஆடிநின் றோலமிட நடம்பயிலும் 

வானாடர் கோவுக்கே பூவல்லி கொய்யாமோ.         279 



எரிமூன்று தேவர்க் கிரங்கியருள் செய்தருளிச் 

சிரமூன் றறத்தன் திருப்புருவம் நெரித்தருளி 

உருமூன்று மாகி உணர்வரிதாம் ஒருவனுமே 

புரமூன் றெரத்தவா பூவல்லி கொய்யாமோ.         280 



வணங்கத் தலை வைத்து வார்கழல்வாய் வாழ்த்தவைத்து 

இணங்தத்தன் சீரடியார் கூட்டமும்வைத் தெம்பெருமான் 

அணங்கொடணிதில்லை அம்பலத்தே ஆடுகின்ற 

குணங் கூரப் பாடிநாம் பூவல்லி கொய்யாமோ.         281 



நெறிசெய் தருளித்தன் சீரடியார் பொன்னடிக்கே 

குறிசெயது கொண்டென்னை ஆண்டபிரான் குணம்பரவி 

முறிசெய்து நம்மை முழுதுடற்றும் பழவினையைக் 

கிறிசெய்த வாபாடிபட பூவல்லி கொய்யாமோ.         282 



பன்னாட் பரவிப் பணிசெய்யப் பாதமலர் 

என்ஆகம் துன்னவைத்த பெரியோன் எழிற்சுடராய்க் 

கல்நா ருரித்தென்னை யாண்டுகொண்டான் கழலிணைகள் 

பொன்னான வாபாடிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         283 



பேராசை யாமிந்தப் பிண்டமறப் பெருந்துறையான் 

சீரார் திருவடி யென் தலைமேல் வைத்தபிரான் 

காரார் கடல்நஞ்சை உண்டுகந்த காபாலி 

போரார் புறம்பாடிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         284 



பாலும் அமுதமுந் தேனுடனாம் பராபரமாய்க் 

கோலங் குளிர்ந்துள்ளங் கொண்டபிரான் குரைகழல்கள் 

ஞாலம் பரவுவார் நன்னெறியாம் அந்நெறியே 

போலும் புகழ்பாடிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         285 



வானவன் மாலயன் மற்றுமுள்ள தேவர்கட்கும் 

கோனவ னாய் நின்று கூடலிலாக் குணங்குறியோன் 

ஆன நெடுங்கடல் ஆலாலம் அமுதுசெய்யப் 

போனகம் ஆனவா பூவல்லி கொய்யாமோ.         286 



அன்றால நீழற்கீழ் அருமறைகள் தானருளி 

நன்றாக வானவர் மாமுனிவர் நாள்தோறும் 

நின்றார ஏத்தும் நிறைகழலோள் புனைகொன்றைப் 

பொன்தாது பாடிநாம் பூவல்லி கொய்யாமோ.         287 



படமாக என்னுள்ளே தன்னிணைப்போ தவையளித்திங் 

கிடமாகக் கொண்டிருந் தேகம்பம் மேயபிரான் 

தடமார் மதில்தில்லை அம்பலமே தானிடமா 

நடமாடு மாபாடிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         288 



அங்கி அருக்கன் இராவணன் அந்தகன் கூற்றன் 

செங்கண் அரிஅயன் இந்திரனுஞ் சந்திரனும் 

பங்கமில் தக்கனும் எச்சனுந்தம் பரிசழியப் 

பொங்கியசீர் பாடிநாம் பூவல்லி கொய்யாமோ.         289 



திண்போர் விடையான் சிவபுரத்தார் போரேறு 

மண்பால் மதுரையிற் பிட்டமுது செய்தருளித் 

தண்டாலே பாண்டியன் தன்னைப் பணிகொண்ட 

புண்பாடல் பாடிநாம் பூவல்லி கொய்யாமோ.         290 



முன்னாய மாலயனும் வானவரும் தானவரும் 

பொன்னார் திருவடி தாமறியார் போற்றுவதே 

என்னாகம் உள்புகுந் தாண்டு கொண்டான் இலங்கணியாம் 

பன்னாகம் பாடிநாம் பூவல்லி கொய்யாமோ.         291 



சீரார் திருவடித் திண்சிலம்பு சிலம்பொலிக்கே 

ஆராத ஆசையதாய் அடியேன் அகமகிழத் 

தேராந்த வீதிப் பெருந்துறையான் திருநடஞ்செய் 

பேரானந் தம்பாடிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         292 



அத்தி யுரித்தது போர்த்தருளும் பெருந்துறையான் 

பித்த வடிவுகொண் டிவ்வுலகிற் பிள்ளையுமாம் 

முத்தி முழுமுதலுத் தரகோச மங்கைவள்ளல் 

புத்தி புகுந்தவா பூவல்லி கொய்யாமோ.         293 



மாவார வேறி மதுரைநகர் புகுந்தருளித் 

தேவார்ந்த கோலந் திகழப் பெருந்துறையான் 

கோவாகி வந்தெம்மைக் குற்றவேல் கொண்டருளும் 

பூவார் கழல்பரவிப் பூவல்லி கொய்யாமோ.         294 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 14. திருஉந்தியார் - ஞான வெற்றி
 



(தில்லையில் அருளியது- கலித்தாழிசை) 



வளைந்தது வில்லு விளைந்தது பூசல் 

உளைந்தன முப்புரம் உந்தீபற 

ஒருங்குடன் வெந்தவா றுந்தீபற.         295 



ஈரம்பு கண்டிலம் ஏகம்பர் தங்கையில் 

ஓரம்பே முப்புரம் உந்தீபற 

ஒன்றும் பெருமிகை உந்தீபற.         296 



தச்சு விடுத்தலும் தாமடி யிட்டலும் 

அச்சு முறிந்ததென் றுந்தீபற 

அழந்தன முப்புரம் உந்தீபற.         297 



உய்யவல் லாரெரு மூவரைக் காவல்கொண் 

டெய்யவல் லானுக்கே உந்தீபற 

இளமுலை பங்கனென் றுந்தீபற.         298 



சாடிய வேள்வி சரிந்திடத் தேவர்கள் 

ஓடிய வாபாடி உந்தீபற 

உருந்திர நாதனுக் குந்தீபற.         299 



ஆவா திருமால் அவிப்பாகங் கொண்டன்று 

சாவா திருந்தானென் று தீபற 

சதுர்முகன் தாதையென் றுந்தீபற.         300 



வெய்யவன் அங்கி விழுங்கத்திரட்டிய 

கையைத் தறித்தானென் றுந்தீபற 

கலங்கிற்று வேள்வியென் றுந்தீபற.         301 



பார்ப்பதி யைப்பகை சாற்றிய தக்கனைப் 

பார்ப்பதென் னேயேடி யந்தீபற 

பணைமுலை பாகனுக் குந்தீபற.         302 



புரந்தர னாரொரு பூங்குயி லாகி 

மரந்தனி லேறினார் உந்தீபற 

வானவர் கோனென்றே உந்தீபற.         303 



வெஞ்சின வேள்வி வியாத்திர னார்தலை 

துஞ்சிய வாபாடி உந்தீபற 

தொடர்ந்த பிறப்பற உந்தீபற.         304 



ஆட்டின் தலையை விதிக்குத் தலையாகக் 

கூட்டிய வாபாடி உந்தீபற 

கொங்கை குலுங்கிநின் றுந்தீபற.         305 



உண்ணப் புகுந்த பகனொளிந் தோடாமே 

கண்ணைப் பறித்தவா றுந்தீபற 

கருக்கெட நாமெல்லாம் உந்தீபற.         306 



நாமகள் நாசி சிரம்மி மன்படச் 

சோமன் முகன் நெரித் துந்தீபற 

தொல்லை வினைகெட உந்தீபற.         307 



நான்மறை யோனும் அகத்திய மான்படப் 

போம்வழி தேடுமா றுந்தீபற 

புரந்தரன் வேள்வியி லுந்தீபற.         308 



சூரிய னார்தொண்டை வாயினிற் பற்களை 

வாரி நெரித்தவா றுந்தீபற 

மயங்கிற்று வேள்வியென் றுந்தீபற.         309 



தக்கனா ரன்றே தலையிழந் தார்தக்கன் 

மக்களைச் சூழநின் றுந்தீபற 

மடிந்தது வேள்வியென் றுந்தீபற.         310 



பாலக னார்க்கன்று பாற்கடல் ஈந்திட்ட 

கோலச் சடையற்கே யந்தீபற 

குமரன்தன் தாதைக்கே உந்தீபற.         311 



நல்ல மலரின்மேல் நான்முக னார்தலை 

ஒல்லை யரிந்ததென் றுந்தீபற 

உகிரால் அரிந்ததென் றுந்தீபற.         312 



தேரை நிறுத்தி மலையெடுத் தான்சிரம் 

ஈரைந்தும் இற்றவா றுந்தீபற 

இறுபதும் இற்றதென் றுந்தீபற.         313 



ஏகாசமிட்ட இருடிகள் போகாமல் 

ஆகாசங்காவலென் றுந்தீபற 

அதற்கப்பாலுங் காவலென் றுந்தீபற.         314 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 15. திருத்தேள் நோக்கம் - பிரபஞ்ச சுத்தி
 



(தில்லையில் அருளியது - நாலடித் தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 



பூத்தாரும் பொய்கைப் புனலிதுவே எனக்கருதிப் 

பேய்த்தார் முகக்குறும் பேதைகுண மாகாமே 

தீர்த்தாய் திகழ்தில்லை அம்பலத்தை திருநடஞ்செய் 

கூத்தா உன் சேவடி கூடும்வண்ணந் தோணோக்கம்.         315 



என்றும் பிறந்திறந் தாழாமே ஆண்டுகொண்டான் 

கன்றால் விளவெறிந் தான்பிரமன் காண்பரிய 

குன்றாத சீர்த்தில்லை அம்பலவன்குணம்பரவித் 

துன்றார் குழலினீர் தோணோக்கம் ஆடாமோ.         316 



பொருட்பற்றிச் செய்கின்ற பூசனைகள் போல்விளங்கிச் 

செருப்புற்ற சீரடி வாய்க்கலசம் ஊனமுதம் 

விருப்புற்று வேடனார் சேடெறிய மெய்குளிர்த்தங்கு 

அருட்பெற்று நின்றவா தோணோக்கம் ஆடாமோ.         317 



கற்போலும் நெஞ்சங் கசிந்துருகிக் கருணையினால் 

நிற்பானைப் போலஎன நெஞ்சினுள்ளே புகுந்தருளி 

நற்பாற் படுத்தென்னை நாடறியத் தானிங்ஙன் 

சொற்பால தானவா தோணோக்கம் ஆடாமோ.         318 



நிலம்நீர் நெருப்புயிர் நீள்விசும்பு நிலாப்பகலோன் 

புலனாய மைந்தனோ டெண்வகையாயப் புணர்ந்துநின்றான் 

உலகே ழெனத்திசை பத்தெனத்தா னொருவனுமே 

பலவாகி நின்றவா தோணோக்கம் ஆடாமோ.         319 



புத்தன் முதலாய புல்லறிவிற் பல்சமயம் 

தத்தம் மதங்களில் தட்டுளுப்புப் பட்டுநிற்கச் 

சித்தஞ் சிவமாக்கிச் செய்தனவே தவமாக்கும் 

அத்தன் கருணையிலனால் தோணோக்கம் ஆடாமோ.         320 



தீதில்லை மாணி சிவகருமஞ் சிதைத்தானைச் 

சாதியும் வேதியன் தாதையனைத் தாளிரண்டுஞ் 

சேதிப்ப ஈசன் திருவருளால் தேவர்தொழப் 

பாதகமே சோறு பற்றினவா தோணோக்கம்.         321 



மானம் அழிந்தோம் மதிமறந்தோம் மங்கைநல்லீர் 

வானந் தொழுந்தென்னன் வார்கழலே நினைத்தடியோம் 

ஆனந்தக் கூத்தன் அருள்பெறில் நாம் அவ்வணமே 

ஆனந்த மாகிநின் றாடாமே தோணோக்கம்.         322 



எண்ணுடை மூவர் இராக்கதர்கள் எரிபிழைத்துக் 

கண்ணுதல் எந்தை கடைத்தலைமுன் நின்றதற்பின் 

எண்ணிலி இந்திரர் எத்தனையோ பிரமர்களும் 

மன்மிசை மால்பவர் மாண்டனர்காண் தோணோக்கம்.         323 



பங்கயம் ஆயிரம் பூவினிலோர் பூக்குறையத் 

தங்கண் இடந்தான் சேவடிமேல் சாத்தலுமே 

சங்கரன் எம்பிரான் சக்கரமாற் கருளியவாறு 

எங்கும் பரவிநாம் தோணோக்கம் ஆடாமோ.         324 



காமனுடலுயிர் காலன்பற் காய்கதிரோன் 

நாமகள் நாசிசிரம் பிரமன் கரம்எரியைச் 

சோமன் கலைதலை தக்கனையும் எச்சனையுந் 

தூய்மைகள் செய்தவா தோணோக்கம் ஆடாமோ.         325 



பிரமன் அரியென் றிருவருக்கம் பேதைமையால் 

பரமம் யாம்பரமம் என்றவர்கள் பதைப்பொடுங்க 

அரனார் அழலுருவாய் அங்கே அளவிறந்து 

பரமாகி நின்றவா தோணோக்கம் ஆடாமோ.         326 



ஏழைத் தொழும்பனேன் எத்தனையோ காலமெல்லாம் 

பாழுக் கிறைத்தேன் பரம்பரனைப் பணியாதே 

ஊழிமுதற் சிந்தாத நன்மணிவந் தென்பிறவித் 

தாழைப் பறித்தவா தோணோக்கம் ஆடாமோ.         327 



உரைமாண்ட உள்ளொளி உத்தமன்வந் துளம்புகலும் 

கரைமாண்ட காமப்பெருங்கடலைக் கடத்தலுமே 

இரைமாண்ட இந்திரியப் பறவை இரிந்தோடத் 

துரைமாண்ட வாபாடித் தோணோக்கம் ஆடாமோ.         328 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 16. திருப்பொன்னூசல் - அருட் சுத்தி 
 



(தில்லையில் அருளியது - ஆறடித்தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 



சீரார் பவளங்கால் முத்தங் கயிறாக 

ஏராரும் பொற்பலகை ஏறி இனிதமர்ந்து 

நாரா யணன் அறியா நாண்மலர்த்தான் நாயடியேற்கு 

ஊராகத் தந்தருளும் உத்தர கோசமங்கை 

ஆரா அமுதின் அருள்தா ளிணைப்பாடிப் 

போரார் கண்மடவீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         329 



மூன்றங் கிலங்கு நயனத்தன் மூவாத 

வான்தங்கு தேவர்களுங் காணா மலரடிகள் 

தேனதங்கித் தித்தித் தமுதூறித் தான்தெளிந்தங்கு 

ஊன்தங்கி நின்றுருக்கும் உத்தர கோசமங்கைக் 

கோன்தங் கிடைமருது பாடிக் குலமஞ்ஞை 

போன்றங் கனநடையீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         330 



முன்னீறும் ஆதியு மில்லான் முனிவர்குழாம் 

பன்னூறு கோடி யிமையோர்கள் தாம் நிற்பத் 

தன்னீ றெனக்குருளித் தன்கருணை வெள்ளத்து 

மன்னூற மன்னுமணி யுத்தர கோசமங்கை 

மின்னேறு மாட வியன்மா ளிகைபாடிப் 

பொனனேறு பூண்முலையீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         331 



நஞ்சமர் கண்டத்தன் அண்டத் தவர்நாதன் 

மஞ்சுதோய் மாடமணி உத்தரகோசமங்கை 

அஞ்சுசொலாள் தன்னோடுங் கூடி அடியவர்கள் 

நெஞ்சுளே நின்றமுத மூறிக் கருணைசெய்து 

துஞ்சல் பிறப்பறுப்பான் தூய புகழ்பாடிப் 

புஞ்சுமார் வெள்வளையீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         332 



ஆணோ அலியோ அரிவையோ என்றிருவர் 

காணாக் கடவுள் கருணையினால் தேவர்குழாம் 

நாணாமே உய்யஆட் கொண்டருளி நஞ்சுதனை 

ஊணாக உண்டருளும் உத்தர கோமங்கைக் 

கோணார் பிறைச்சென்னிக் கூத்தன் குணம்பரவிப் 

பூணார் வனமுலையீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         333 



மாதாடு பாகத்தன் உத்தர கோசமங்கைத் 

தாதாடு கொன்றைச் சடையான் அடியாருள் 

கோதாட்டி நாயேனை ஆட்கொண்டென் தொல்பிறவித் 

தீதோடா வண்ணந் திகழப் பிறப்பறுப்பான் 

காதாடு குண்டலங்கள் பாடிக் கசிந்தன்பால் 

போதாடு பூண்முலையீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         334 



உன்னற் கரியதிரு வுத்தர கோசமங்கை 

மன்னிப் பொலிந்திருந்த மாமறையோன் தன்புகழே 

பன்னிப் பணிந்திறைஞ்சப் பாவங்கள் பற்றறுப்பான் 

அன்னத்தின் மேலேறி ஆடுமணி மயில்போல் 

என்னத்தன் என்னையும் ஆட்கொண்டான் எழில்பாடிப் 

பொன்னொத்த பூண்முலையீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         335 



கோலவரைக்குடுமி வந்து குவலத்துச் 

சால அமுதுண்டு தாழ்கடலின் மீதெழுந்து 

ஞால மிகப்பரிமேற் கொண்டு நமையாண்டான் 

சீலந் திகழுந் திருவுத்தர கோசமங்கை 

மாலுக் கரியானை வாயார நாம்பாடிப் 

பூலித் தகழ்குழைந்து பொன்னூசல் ஆடாமோ.         336 



தெங்குலவு சோலைத் திருஉத்தர கோசமங்கை 

தங்குலவு சோதித் தனியுருவம் வந்தருளி 

எங்கள் பிறப்பறுத்திட் டெந்தரமும் ஆட்கொள்வான் 

பங்குலவு கோதையுந் தானும் பணிகொண்ட 

கொங்குலவு கொன்றைச் சடையான் குணம்பரவிப் 

பொங்குலவு பூண்முலையீர் பொன்னூசல் ஆடாமோ.         337 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 17. அன்னைப் பத்து - ஆத்தும பூரணம்
 



(தில்லையில் அருளியது - கலிவிருத்தம்) 



வேத மொழியர்வெண் ணீற்றர்செம் மேனியர் 

நாதப் பறையினர் அன்னே என்னும் 

நாதப் பறையினர் நான்முகன் மாலுக்கும் 

நாதரிந் நாதனார் அன்னே என்னும்.         338 



கண்ணஞ் சனத்தார் கருணைக் கடலினர் 

உள்நின் றுருக்குவர் அன்னே என்னும் 

உள்நின் றுருக்கி உலப்பிலா ஆனந்தக் 

கண்ணீர் தருவரால் அன்னே என்னும்.         339 



நித்த மணாளர் நிரம்ப அழகியர் 

சித்தத் திருப்பரால் அன்னே என்னும் 

சித்தத் திருப்பவர் தென்னன் பெரும்துறை 

அத்தர்ஆ னந்தரால் அன்னே என்னும்.         340 



ஆடரப் பூணுடைத் தோல்பொடிப் பூசிற்றோர் 

வேடம் இருந்தவா றன்னே என்னும் 

வேடம் இருந்தவா கண்டுகண் டென்னுள்ளம் 

வாடும் இதுவென்ன அன்னே என்னும்.         341 



நீண்ட கரத்தர் நெறிதரு குஞ்சியர் 

பாண்டிநன் னாடரால் அன்னே என்னும் 

பாண்டிநன் னாடர் பரந்தெழு சிந்தையை 

ஆண்டன்பு செய்வரால் அன்னே என்னும்.         342 



உன்னற் கரியசீர் உத்தர மங்கையர் 

மன்னுவ தென்நெஞ்சில் அன்னே என்னும் 

மன்னுவ தென்நெஞ்சில் மாலயன் காண்கிலார் 

என்ன அதியசம் அன்னே என்னும்.         343 



வெள்ளைக் கலிங்கத்தர் வெண்திரு முண்டத்தர் 

பள்ளிக்குப் பாயந்தர் அன்னே என்னும் 

பள்ளிக்குப் பாயத்தர் பாய்பரி மேற்கொண்டான் 

உள்ளங் கவர்வரால் அன்னே என்னும்.         344 



தாளி அறுகினர் சந்தனச் சாந்தினர் 

ஆளெம்மை ஆள்வரால் அன்னே என்னும் 

ஆளெம்மை ஆளும் அடிகளார் தங்கையில் 

தாள மிருந்தவா றன்னே என்னும்.         345 



தையலோர் பங்கினர் தாபத வேடத்தர் 

ஐயம் புகுவரால் அன்னே என்னும் 

ஐயம் புகுந்தவர் போதலும் என்னுள்ளம் 

நையுமிது வென்னே அன்னே என்னும்.         346 



கொன்றை மதியமும் கூவின மத்தமும் 

துன்றிய சென்னியர் அன்னே என்னும் 

துன்றிய சென்னியின் மத்தம்உன் மத்தமே 

இன்றெனக் கானவா றன்னே என்னும்.         347 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 18. குயிற்பத்து - ஆத்தும இரக்கம்
 



(தில்லையில் அருளியது - ஆசிரிய விருத்தம்) 



கீத மினிய குயிலே கேட்டியேல் எங்கள் பெருமான் 

பாத மிரண்டும் வினவில் பாதாளம் ஏழினுக் கப்பால் 

சோதி மணிமுடி சொல்லிற் சொல்லிறந்து நின்ற தொன்மை 

ஆதிகுண மொன்று மில்லான் அந்தமி லான்வரக் கூவாய்.         348 



ஏர்தரும் ஏழுல கேத்த எவ்வுரு வுந்தன் னுருவாய் 

ஆர்கலி சூழ்தென் னிலங்கை அழகமர் வண்டோ  தரிக்குப் 

பேரருளின்ப மளித்த பெருந்துறை மேய பிரானைச் 

சீரிய வாயாற் குயிலே தென்பாண்டி நாடனைக் கூவாய்.         349 



நீல வுருவிற் குயிலே நீள்மணி மாடம் நிலாவுங் 

கோல அழகில் திகழுங் கொடிமங்கை உள்ளுறை கோயில் 

சீலம் பெரிதும் இனிய திருவுத் தரகோச மங்கை 

ஞாலம் விளங்க இருந்த நாயக னைவரக் கூவாய்.         350 



தேன்பழச் சோலை பயிலுஞ் சிறுகுயி லேயிது கேள்நீ 

வான்பழித் திம்மண் புகுந்து மனிதரை ஆட்கொண்ட வள்ளல் 

ஊன்பழித் துள்ளம் புகுந்தென் உணர்வது வாய வொருத்தன் 

மான்பழித் தாண்டமெல் நோக்கி மணாளனை நீவரக் கூவாய்.         351 



சுந்தரத் தின்பக் குயிலே சூழ்சுடர் ஞாயிறு போல 

அந்தரத் தேநின் றிழிந்திங் கடியவ ராசை அறுப்பான் 

முந்தும் நடுவும் முடிவு மாகிய மூவ ரறியாச் 

சிந்தூரச் சேவடி யானைச் சேவக னைவரக் கூவாய்.         352 



இன்பந் தருவன் குயிலே ஏழுல கும்முழு தாளி 

அன்பன் அமுதளித் தூறும் ஆனந்தன் வான்வந்த தேவன் 

நன்பொன் மணிச்சுவ டொத்த நற்பரி மேல்வரு வானைக் 

கொம்பின் மிழற்றுங் குயிலே கோகழி நாதனைக் கூவாய்.         353 



உன்னை உகப்பன் குயிலே உன்துணைத் தோழியும் ஆவன் 

பொன்னை அழிந்தநன் மேனிப் புகழில் திகழும் அழகன் 

மன்னன் பரிமிசை வந்த வள்ளல் பெருந்துறை மேய 

தென்னவன் சேரவன் சோழன் சீரப்புயங் கன்வரக் கூவாய்.         354 



வாயிங்கே நீகுயிற் பிள்ளாய் மாலொடு நான்முகன் தேடி 

ஓவியவ ருன்னி நிற்ப ஒண்தழல் விண்பிளந் தோங்கி 

மேவிஅன் றண்டங் கடந்து விரிசுட ராய்நின்ற மெய்யன் 

தாவி வரும்பரிப் பாகன் தாழ்சடை யோன்வரக் கூவாய்.         355 



காருடைப் பொன்திகழ் மேனிக் கடிபொழில் வாழுங் குயிலே 

சீருடைச் செங்கமலத்தில் திகழுரு வாகிய செல்வன் 

பாரிடைப் பாதங்கள் காட்டிப் பாசம் அறுத்தெனை யாண்ட 

ஆருடை அம்பொனின் மேனி அமுதினை நீவரக் கூவாய்.         356 



கொந்தண வும்பொழிற் சோலைக் கூங்குயி லேயிது கேள்நீ 

அந்தண னாகிவந்திங்கே அழகிய சேவடி காட்டி 

எந்தம ராம்இவ னென்றிங் கென்னையும் ஆட்கொண்டருளும் 

செந்தழல் போல்திரு மேனித் தேவர்பி ரான்வரக் கூவாய்.         357 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 19. திருத்தசாங்கம் - அடிமை கொண்ட முறைமை
 



(தில்லையில் அருளியது -நேரிசை வெண்பா) 



ஏரார் இளங்கிளியே எங்கள் பெருந்துறைக்கோன் 

சீரார் திருநாமம் தேர்ந்துரையாய் - ஆரூரன் 

செம்பெருமான் வெண்மலாரான் பாற்கடலான் செப்புவபோல் 

எம்பெருமான் தேவர்பிரான் என்று.         358 



ஏதமிலா இன்சொல் மரகதமே ஏழ்பொழிற்கும் 

நாதன்மை ஆளுடையான் நாடுரையாய் - காதலவர்க்கு 

அன்பாண்டு மீளா அருள்புரிவான் நாடென்றும் 

தென்பாண்டி நாடே தெளி.         359 



தாதாடு பூஞ்சோலைத் தத்தாய் நமையாளும் 

மாதாடும் பாகத்தான் வாழ்பதியென் - கோதட்டிப் 

பத்தரெல்லாம் பார்மேற் சிவபுரம்போற் கொண்டாடும் 

உத்தர கோசமங்கை யூர்.         360 



செய்யவாய்ப் பைஞ்சிறகிற் செல்வீநஞ் சிந்தைசேர் 

ஐயன் பெருந்துறையான் ஆறுரையாய் - தையலாய் 

வான்வந்த சிந்தை மலங்கழுவ வந்திழியும் 

ஆனந்தங் காணுடையான் ஆறு.         361 



கிஞ்சுகவாய் அஞ்சுகமே கேடில் பெருந்துறைக்கோன் 

மஞ்சன் மருவும் மலைபகராய் - நெஞ்சத்து 

இருளகல வாள்வீசி இன்பமரும் முத்தி 

அருளுமலை என்பதுகாண் ஆய்ந்து.         362 



இப்பாடே வந்தியம்பு கூடுபுகல் என்கிளியே 

ஒப்பாடாச் சீருடையான் ஊர்வதென்னே - எப்போதும் 

தேன்புரையுஞ் சிந்தையராய்த் தெய்வப்பெண் ணேத்திசைப்ப 

வான்புரவி யூரும் மகிழ்ந்து.         363 



கோற்றேன் மொழிக்கிள்ளாய் கோதில் பெருந்துறைக்கோள் 

மாற்றாறை வெல்லும் படைபகராய் - ஏற்றார் 

அழுக்கடையா நெஞ்சுருக மும்மலங்கள் பாயுங் 

கழுக்கடைகாண் கைக்கொள் படை.         364 



இன்பால் மொழிக்கிள்ளாய் எங்கள் பெருந்துறைக்கோள் 

முன்பால் முழங்கும் முரசியம்பாய் - அன்பாற் 

பிறவிப் பகைகலங்கப் பேரின்பத் தோங்கும் 

பருமிக்க நாதப் பறை.         365 



ஆய மொழிக்கிள்ளாய் அள்ளூரும் அன்பர்பால் 

மேய பெருந்துறையான் மெய்த்தாரென் - தீயவினை 

நாளுமணு காவண்ணம் நாயேனை ஆளுடையான் 

தாளிஅறு காம் உவந்த தார்.         366 



சோலைப் பசுங்கிளியே தூநீர்ப் பெருந்துறைக்கோன் 

கோலம் பொலியுங் கொடிகூறாய் - சாலவும் 

ஏதிலார் துண்ணென்ன மேல்விளங்கி ஏர்காட்டும் 

கோதிலா ஏறாம் கொடி.         367 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back


$





 20. திருப்பள்ளியெழுச்சி - திரோதான சுத்தி 
 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது -எண்சீர் கழி நெழிலடி ஆசிரிய விருத்தம் ) 



போற்றியென் வாழ்முத லாகிய பொருளே 

       புலர்ந்தது பூங்கழற் கிணைதுணை மலர்கொண் 

டேற்றிநின் திருமுகத் தெமக்கருள் மலரும் 

       எழில்நகை கொண்டுநின் திருவடி தொழுகோம் 

சேற்றிதழ்க் கமலங்கள் மலரும்தண் வயல்சூழ் 

       திருப்பெருந் துறை உறை சிவபெருமானே 

ஏற்றுயர் கொடியுடை யாய்எனை யுடையாய் 

       எம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தருளாயே.         368 



அருணண்இந்திரன் திசை அணுகினன் இருள்போய் 

       அகன்றது உதயம்நின் மலர்த்திரு முகத்தின் 

கருனையின் சூரியன் எழவெழ நயனக் 

       கடிமலர் மலரமற்று அண்ணலங் கண்ணாம் 

திரள்நிரை அருள்பதம் முரல்வன இவையோர் 

       திருப்பெருந் துறையுறை சிவபெருமானே 

அருள் நிதி தர வரும் ஆனந்த மலையே 

       அலைகடலே பள்ளி யெழுந்தருளாயே.         369 



கூவின பூங்குயில் கூவின கோழி 

       குருகுகள் இயம்பின இயம்பின சங்கம் 

ஓவின தாரகை ஒளியொளி உதயத்து 

       ஓருப்படு கின்றது விருப்பொடு நமக்குத் 

தேவநற் செறிகழல் தாளிணை காட்டாய் 

       திருப்பெருந் துறையுறை சிவபெருமானே 

யாவரும் அறிவரி யாய்எமக் கெளியாய் 

       எம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தருளாயே.         370 



இன்னிசை வீணையார் யாழினர் ஒருபால் 

       இருக்கொடு தோத்திரம் இயம்பினர் ஒருபால் 

துன்னிய பிணைமலர்க் கையினர் துவள்கையர் ஒருபால் 

       தொழுகையர் அழுகையர் துவள்கையர் ஒருபால் 

சென்னியில் அஞ்சலி கூப்பினர் ஒருபால் 

       திருப்பெருந் துறையுறை சிவபெரு மானே 

என்னையும் ஆண்டுகொண்டின்னருள் புரியும் 

       எம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தருளாயே.         371 



பூதங்கள் தோறும்நின் றாய்எனின் அல்லால் 

       போக்கிலன் வரவிலன் எனநினைப் புலவோர் 

கீதங்கள் பாடுதல் ஆடுதல் அல்லால் 

       கேட்டறி யோம்உனைக் கண்டறி வாரைச் 

சீதங்கொள் வயல்திருப் பெருந்துறை மன்னா 

       சிந்தனைக் கும்அரியாய் எங்கள் முன்வந்து 

ஏதங்கள் அறுத்தெம்மை ஆண்டருள் புரியும் 

       எம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தருளாயே.         372 



பப்பற விட்டிருந்து உணரும்நின் அடியுaர் 

       பந்தனை வந்தறுத் தார் அவர் பலரும் 

மைப்பறு கண்ணியர் மானுடத் தியல்பின் 

       வணங்குகின்றார் அணங் கின்மண வாளா 

செப்புறு கமலங்கண் மலரும்தண் வயல்சூழ் 

       திருப்பெருந் துறையுறை சிவபெருமானே 

இப்பிறப்பு அறுத்து எமை ஆண்டருள் புரியும் 

       எம்பெரு மான்பள்ளி யெழுந்தருளாயே.         373 



அது பழச்சுவையென அமுதென அறிதற்கு 

       அரிதென எளிதென அமரும் அறியார் 

இது அவன் திருவுரு இவன் அவன் எனவே 

       எங்களை ஆண்டுகொணடு இங் கெழுந்தருளும் 

மதுவளர் பொழில்திரு உத்தர கோச 

       மங்கையுள்ளாய்திருப் பெருந்துறை மன்னா 

எதுஎமைப் பணிகொளு மாறது கேட்போம் 

       எம்பெருமான்பள்ளி யெழுந்தருளாயே.         374 



முந்திய முதல்நடு இறுதியும் ஆனாய் 

       மூவரும் அறிகிலர் யாவர்மற் றறிவார் 

பந்தணை விரலியும் நீயும்நின்னடியார் 

       பழங்குடில் தொறும்எழுந் தருளிய பரனே 

செந்தழல் புரைதிரு மேனியுங் காட்டித் 

       திருப்பெருந் துறையறை கோயிலும் காட்டி 

அந்தணன் ஆவதும் காட்டிவந் தாண்டாய் 

       ஆரமுதே பள்ளி யெழுந்தருள்யே.         375 



விண்ணகத் தேவரும் நண்ணவும் மாட்டா 

       விழுப்பொரு ளேயுன தொழுப்படி யோங்கள் 

மண்ணகத் தேவந்து வாழச்செய் தானே 

       வண்திருப் பெருந்துறை யாய்வழி யடியோம் 

கண்ணகத் தேநின்று களிதரு தேனே 

       கடலமு தேகரும் பேவிரும் படியார் 

எண்ணகத் தாய்உல குக்குயி ரானாய் 

       எம்பெருமான்பள்ளி எழுந்தருளாயே.         376 



புவனியில் போய்ப்பிற வாமையின் நாள்நாம் 

       போக்குகின் றோம்அவ மேஇந்தப்பூமி 

சிவனுய்யக் கொள்கின்ற வாறென்று நோக்கித் 

       திருப்பெருந் துறையுறை வாய்திரு மாலாம் 

அவன்விருப் பெய்தவும் மலரவன் ஆசைப் 

       படவும்நின் அவர்தம்மெய்க்கருணையும் நீயும் 

அவணியில் புகுந்தெமை ஆட்கொள்ள வல்லாய் 

       ஆரமு தேபள்ளி யெழுந்தருளாயே.         377 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 21. கோயில் மூத்த திருப்பதிகம் - அநாதியாகிய சற்காரியம்
 



(தில்லையில் அருளியது -அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



உடையாள் உன்தன் நடுவிருக்கும் உடையாள் நடுவுள் நீயிருத்தி 

அடியேன் நடுவுள் இருவீரும் இருப்பதானால் அடியேன்உன் 

அடியார் நடுவுள் இருக்கும் அருளைப்புரி யாய் பொன்னம்பலத்தெம் 

முடியா முதலே என்கருத்து முடியும் வண்ணம் முன்னின்றே.         378 



முன்னின் றாண்டாய் எனை முன்னம் யானும் அதுவே முயல்வுற்றுப் 

பின்னின் றேவல் செய்கின்றேன் பிற்பட் டொழிந்தேன் பெம்மானே 

என்னின் றருளி வரநின்று போந்தி டென்னா விடில் அடியார் 

உன்னின் றிவனார் என்னாரோ பொன்னம் பலக்கூத் துகந்தானே.         379 



உகந்தானே அன்புடை அடிமைக் குருகாவுள்ளத் துணிர்விலியேன் 

சகந்தான் அறிய முறையிட்டால் தக்கவாறன் றென்னாரோ 

மகந்தான் செய்து வழிவந்தார் வாழ வாழ்ந்தாய் அடியேற்குன் 

முகந்தான் தாரா விடின்முடிவேன் பொன்னம் பலத்தெம் முழுமுதலே.         380 



முழுமுத லேஐம் புலனுக்கும் மூவர்க்கும் என்தனக்கும் 

வழிமுதலேநின் பழவடி யார் திரள்வான் குழுமிக் 

கெழுமுத லேயருள் தந்தி ருக்கஇரங்குங்கொல்லோ என்று 

அழுமதுவேயன் றிமந்றென் செய்கேன் பொன்னம் பலத்தரைசே.         381 



அரைசே பொன்னம் பலத்தாடும் அமுதே என்றுன் அருள்நோக்கி 

இரைதேர் கொக்கொத் திரவுபகல் ஏசற்றிருந்தே வேசற்றேன் 

கரைசேர் அடியார் களிசிறப்பக் காட்சி கொடுத்துன் அடியேன்பால் 

பிரைசேர் பாலின் நெய்போலப் பேசா திருந்தால் ஏசாரோ.         382 



ஏசா நிற்பர் என்னைஉனக் கடியா னென்று பிறரெல்லாம் 

பேசா நிற்பர் யான்தானும் பேணா நிற்பேன் நின்னருளே 

தேசா நேசர் சூழ்ந்திருக்குந் திருவோ லக்கஞ் சேவிக்க 

ஈசா பொன்னம் பலத்தாடும் எந்தாய் இனித்தான் இரங்காயே.         383 



இரங்கும் நமக்கம் பலக்கூத்தன் என்றென் றேமாந்திருப்பேனை 

அருங்கற் பனைகற் பித்தாண்டாய் ஆள்வா ரிலிமா டாவேனோ 

நெருங்கும் அடியார் களும்நீயும் நின்று நிலாவி விளையாடும் 

மருங்கே சார்ந்து வரஎங்கள் வாழ்வே வாவென்றருளுவாயே.         384 



அருளா தொழிந்தால் அடியேனை அஞ்சல் என்பார் ஆர்இங்குப் 

பொருளா என்னைப் புகுந்தாண்ட பொன்னே பொன்னம்பலக்கூத்தா 

மருளார் மனத்தோ டுனைப்பிரிந்து வருந்துவேனை வாவென்றுன் 

தெருளார் கூட்டங் காட்டாயேல் செத்தே போனாற் சிரியாரோ.         385 



சிரிப்பார் களிப்பார் தேனிப்பார் திரண்டுதிரண்டுன் திருவார்த்தை 

விரப்பார் கேட்பார் மெச்சுவார் வெவ்வே றிருந்துன் திருநாமம் 

தரிப்பார் பொன்னம் பலத்தாடும் தலைவா என்பார் அவர்முன்னே 

தரிப்பாய் நாயேன் இருப்பேனோ நம்பி இனித்தான் நல்காயே.         386 



நல்கா தொழியான் நமக்கென்றும் நாமம் பிதற்றி நயனனீர் 

மல்கா வாழ்த்தா வாய்குழறா வணங்கா மனத்தால் நினைந்துருகிப் 

பல்காலுன்னப் பாவித்துப் பரவிப் பொன்னம் பலமென்றே 

ஒல்கா நிற்கும் உயிர்க்கிரங்கி அருளாய் என்னை உடையானே.         387 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back








 22. கோயில் திருப்பதிகம் - அனுபோக இலக்கணம் 
 



(தில்லையில் அருளியது - 

எழுசீர்க்கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



மாறிநின்றென்னை மயங்கிடும் வஞ்சப் 

        புலனைந்தின் வழியடைத் தமுதே 

ஊறிநின்றென்னுள் எழுபரஞ்சோதி 

        உள்ளவா காணவந்தருளாய் 

தேறலின் தெளிவே சிவபெருமானே 

        திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

ஈறிலாப் பதங்கள் யாவையும் கடந்த 

இன்பமே என்னுடை அன்பே.         388 



அன்பினால் அடியேன் ஆவியோ டாக்கை 

        ஆனந்த மாய்க் கசிந்துருக 

என்பாம் அல்லா இன்னருள் தந்தாய் 

        யானிதற் கிலனொர்கைம்மாறு 

முன்புமாய்ப் பின்னும் முழுதுமாய்ப் 

        பரந்த முத்தனே முடிவிலா முதலே 

தென்பெருந்துறையாய் சிவபெருமானே 

        சீருடைச் சிவபுரத்தரைசே.         389 



அரைசனே அன்பர்க் கடியனே னுடைய 

        அப்பனே ஆவியோ டாக்கை 

புரைபுரை கனியப் புகுந்துநின்றுருக்கிப் 

        பொய்யிருள் கடிந்த மெய்ச்சுடரே 

திரைபொரா மன்னும் அமுதத் தெண்கடலே 

        திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

உரையுணர் விறந்துநின்றுணர்வதோர் உணர்வே 

        யானுன்னை உரைக்குமா றுணர்த்தே.         390 



உணர்ந்த மாமுனிவர் உம்பரோ டொழிந்தார் 

        உணர்வுக்குந் தெரிவரும் பொருளே 

இணங்கிலி எல்லா உயிர்கட்கும் உயிரே 

        எனைப் பிறப் பறுக்கும் எம்மருந்தே 

திணிந்ததோர் இருளில் தெளிந்ததூ வெளியே 

        திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

குணங்கள் தாமில்லா இன்பமே உன்னைக் 

        குறுகினேற் கினியென்ன குறையே.         391 



குறைவிலா நிறைவே கோதிலா அமுதே 

        ஈறிலாக் கொழுஞ்சுடர்க் குன்றே 

மறையுமாய் மறையின் பொருளுமாய் வந்தேன் 

        மனத்திடை மின்னிய மன்னே 

சிறைபெறா நீர்போல் சிந்தைவாய்ப்பாயும் 

        திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

இறைவனே நீயென் உடலிடங் கொண்டாய் 

        இனியுன்னை யென்னிரக் கேனே.         392 



இரந்திரந் துருக என்மனத் துள்ளே 

        ஏகின்ற சோதியே இமையோர் 

சிரந்தனிற் பொலியுங் கமலச்சே வடியாய் 

        திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

நிரந்தஆகாயம் நீர்நிலம் தீகால் 

        ஆயவை அல்லையாய் ஆங்கே 

கரந்ததோர் உருவே களித்தனன் உன்னைக் 

        கண்ணுறங் கண்டுகொண்டின்றே.         393 



இன்றெனக் கருளி இருள்கடிந்துள்ளக் 

        தெழுகின்ற ஞாயிறே போன்று 

நின்றநின் தன்மை நினைப்பற நினைந்தேன் 

        நீயலால் பிறிது மற்றின்மை 

சென்றுசென்றுணுவாய்த் தேய்ந்துதேய்ந்தொன்றாம் 

       திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

ஒன்றும் நீயல்லை அன்றியொன் றில்லை 

       யாருன்னை அறியகிற்பாரே.         394 



பார்பதம் அண்டம் அனைத்துமாய் முளைத்துப் 

       பரந்ததோர் படரொளிப் பரப்பே 

நீருறு தீயே நினைவதேல் அரிய 

       நின்மலா நின்னருள் வெள்ளச் 

சீருறு சிந்தை எழுந்ததோர் தேனே 

       திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

ஆருற வெனக்கிய காரய லுள்ளார் 

       ஆனந்தம் ஆக்குமென் சோதி.         395 



சோதியாய்த் தோன்றும் உருவமே அருவாம் 

       ஒருவனே சொல்லுதற் கரிய 

ஆதியே நடுவே அந்தமே பந்தம் 

       அறுக்கும் ஆனந்தமா கடலே 

தீதிலா நன்மைத் திருவருட்குன்றே 

       திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

யாதுநீ போவதோர் வகையெனக்கருளாய் 

       வந்துநின் இணையடி தந்தே.         396 



தந்ததுன் தன்னைக் கொண்டதென் றன்னைச் 

       சங்கரா ஆர்கொலோ சதுரர் 

அந்தமொன் றில்லா ஆனந்தம் பெற்றேன் 

       யாதுநீ பெற்றதொன் றென்பால் 

சிந்தையே கோயில் கொண்ட எம்பெருமான் 

       திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

எந்தையே ஈசா உடலிடங் கொண்டாய் 

       யான் இதற் கிலன்ஓர்கைம் மாறே.         397 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






 23. செத்திலாப் பத்து  



சிவானந்தம் - அளவறுக்கொணாமை 

(தில்லையில் அருளியது- எண் சீர்க்கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



பொய்யனேன் அகம்நெகப் புகுந்தமுதூறும் 

       புகுமலர்க்கழலிணையடி பிரிந்தும் 

கையனேன் இன்னுஞ் செத்திலேன் அந்தோ 

       விழித்திருந் துள்ளக் கருத்தினை இழந்தேன் 

ஐயனே அரனே அருப்பெருங் கடலே 

       அத்தனே அயன் மாற்கறி யொண்ணாச் 

செய்யமே னியனே செய்வகை அறியேன் 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         398 



புற்று மாய்மர மாய்ப்புனல் காலே 

       உண்டி யாய் அண்ட வாணரும் பிறரும் 

மற்றியாரும் நின்மலரடி காணா 

       மன்ன என்னையோர் வார்த்தையுட் படுத்துப் 

பற்றினாய் பதையேன் மனமிக உருகேன் 

       பரிகிலேன் பரியாவுடல் தன்னைச் 

செற்றிலேன் இன்னுந் திரிதருகின்றேன் 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         399 



புலைய னேனையும் பொருளென நினைந்துன் 

       அருள்புரிந்தனை புரிதலுங் களித்துத் 

தலையினால் நடந்தேன் விடைப்பாகா 

       சங்கரா எண்ணில் வானவர்க்கெல்லாம் 

நிலையனே அலைநீர்விடமுண்ட நித்தனே 

       அடையார்புர மெரிந்த 

சிலையனே யெனைச் செத்திடப் பணிவாய் 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         400 



அன்பராகிமற் றருந்தவம் முயல்வார் 

       அயனும் மாலுமற் றழலுறு மெழுகாம் 

என்பராய் நினைவார் எனைப்பலர் 

       நிற்க இங்கெனை எற்றினுக் கண்டாய் 

வன்பராய் முருடொக்கும் என்சிந்தை 

       மரக்கண் என்செவி இரும்பினும் வலிது 

தென்பராய்த் துறை யாய் சிவலோகா 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         401 



ஆட்டுத்தேவர் தம் விதியொழிந் தன்பால் 

       ஐயனே என்றுன் அருள்வழி யிருப்பேன் 

நாட்டுத்தேவரும் நாடரும் பொருளே 

       நாதனே உனைப் பிரிவறா அருளைப் 

காட்டித்தேவநின் கழலிணை காட்டிக் 

       காயமாயத்தைக் கழிந்தருள் செய்யாய் 

சேட்டைத்தேவர்தந் தேவர்பிரானே 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         402 



அறுக்கிலேன் உடல்துணிபடத்தீப்புக் 

       கார்கிலேன் திருவருள் வகையறியேன் 

பொறுக்கிலேன்உடல் போக்கிடங் காணேன் 

       போற்றி போற்றியென் போர்விடைப் பாகா 

இறக்கிலேன் உனைப்பிரிந்தினிதிருக்க 

       எனசெய்கேன்இது செய்க என்றருளாய் 

சிறக்கணே புனல் நிலவிய வயல்சூழ் 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         403 



மாயனேமறிகடல்விடம் உண்ட 

       வானவாமணி கண்டந்தெம் அமுதே 

நாயினேன் உனைநினையவும் மாட்டேன் 

       நமச்சிவாய என் றுன்னடி பணியாய் 

பேயன் ஆகிலும் பெருநெறி காட்டாய் 

       பிறைகுலாஞ்சடைப் பிஞ்ஞகனேயோ 

சேயனாகிநின்றலறுவ தழகோ 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         404 



போது சேரயன் பொருகடற் கிடந்தோன் 

       புரந்த ராதிகள் நிற்கமற்றென்னைக் 

கோதுமாட்டிநின் குரைகழல் காட்டிக் 

       குறிக்கொள் கென்றுநின்தொண்டரிற் கூட்டாய் 

யாது செய்வதென் றிருந்தனன் மருந்தே 

       அடியனேன் இடர்ப்படுவதும் இனிதோ 

சீதவார்புனல் நிலவிய வயல்சூழ் 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         405 



ஞாலம் இந்திரன் நான்முகன் வானவர் 

       நிற்க மற்றெனை நயந்தினி தாண்டாய் 

காலன் ஆர்உயிர்கொண்ட பூங்கழலாய் 

       கங்கை யாய் அங்கி தங்கிய கையாய் 

மாலும் ஓலமிட்டலறும் அம்மலர்க்கே 

       மரக்க ணேனேயும் வந்திடப் பணியாய் 

சேலும் நீலமும் நிலவிய வயல்சூழ் 

       திருப்பெருந்துறையுறை மேவிய சிவனே.         406 



அளித்துவந்தெனக் காவஎன்றருளி 

       அச்சந்தீர்த்தநின் அருட்பெருங்கடலில் 

திளைத்துந்தேக்கியும் பருகியும் உருகேன் 

       திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

வளைக்கை யானொடு மலரவன் அறியா 

       வான வாமலை மாதொரு பாகா 

களிப்பெலாம் மிகக் கலங்கிடு கின்றேன் 

       கயிலை மாமலை மேவிய கடலே.         407 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






24. அடைக்கலப் பத்து - பக்குவ நிண்ணயம் 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - கலவைப் பாட்டு) 



செழுக்கமலத் திரளனநின் சேவடி நேர்ந்தமைந்த 

பழுத்தமனத் தடியருடன் போயினர் யான் பாவியேன் 

புழுக்கணுடைப் புன்குரம்பைப் பொல்லாக்கல்வி ஞானமிலா 

அழுக்குமனத் தடியேன் உடையாய் உன் அடைக்கலமே.         408 



வெறுப்பனவே செய்யும் என்சிறுமையைநின் பெருமையினாற் 

பொறுப்பவனே அராப் பூண்பவனேபொங்க கங்கைசடைக் 

செறுப்பவனே நின்திருவருளால் பிறவியைவேர் 

அறுப்பவனே உடையாய்அடியேன்உன் அடைக்கலமே.         409 



பெரும்பெருமான்என் பிறவியை வேரறுத்துப் பெரும்பிச்சுத் 

தரும்பெருமான் சதுரப்பெருமான் என் மனத்தினுள்ளே 

வரும்பெருமான் மலரோன் நெடுமாலறியாமல் நின்ற 

அரும்பெருமான் உடையாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         410 



பொழிகின்ற துன்பப் புயல்வெள்ளத்தில்நின் கழற்புaணைகொண் 

டிழிகின்ற அன்பர்கள் ஏறினர் வான்யான் இடர்க்கடல்வாய்ச் 

சுழிசென்று மாதர்த் திரைபொரக் காமச் சுறவெறிய 

அழிகின்றனன் உடையாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         411 



சுருள்புரி கூழையர் சூழலிற் பட்டுன் திறம்மறந்திங்கு 

இருள்புரி யாக்கையிலேகிடந் தெய்த்தனன் மைத்திடங்கண் 

வெருள்புரிமான்அன்ன நோக்கிதன் பங்கவிண்ணோர்பெருமான் 

அருள்புரியாய் உடையாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         412 



மாழைமைப் பாவிய கண்ணியர் வன்மத் திடவுடைந்து 

தாழியைப் பாவு தயிர்போல் தளர்ந்தேன் தடமலர்த்தாள் 

வாழியெப் போதுவந்தெந்நாள் வணங்குவன் வலவினையேன் 

ஆழியப் பாவுடை யாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         413 



மின்கணினார்நுடங்கும் இடையார் வெகுளிவலையில் அகப்பட்டுப் 

புன்கணனாய்ப்புரள் வேனைப் புரளாமற் புகுந்தருளி 

என்கணிலே அமுதூற்றித்தித் தித்தென் பிழைக்கிரங்கும் 

அங்கணனே உடையாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         414 



மாவடு வகிரன்ன கண்ணியங் காநின் மலரடிக்கே 

கூவிடு வாய்கும்பிக் கேயிடு வாய் நின் குறிப்பறியேன் 

பாவிடையாடு குழல்போற் கரந்து பரந்த உள்ளம் 

ஆகெடுவேன் உடையாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         415 



பிறிவறியார் அன்பாநின் அருட்பெய்கழல் தாளிணைக்கீழ் 

மறிவறியாச் செல்வம்வந்துபெற்றார் உன்னை வந்திப்பதோர் 

நெறியறி யேன் நின்னையே அறியேன் நின்னையே அறியும் 

அறிவறி஧ன் உடையாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         416 



வழங்குகின்றாய்க்குன் அருளார் அமுதத்தை வாரிக்கொண்டு 

விழுங்குகின்றேன்விக்கி஧ன் வினையேன் என்விதியின்மையால் 

தழங்கருந்தேனன்ன தண்ணீர் பருகத்தந் துய்யக் கொள்ளாய் 

அழுங்குகின்றேன் உடையாய் அடியேன் உன் அடைக்கலமே.         417 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






25. ஆசைப்பத்து - ஆத்தும இலக்கணம்  



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது 

-அறுசீர்க்கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



கருடக்கொடியோன் காணமாட்டாக் கழற்சே வடியென்னும் 

பொருளைத் தந்திங் கென்னை யாண்ட பொல்லா மணியையோ 

இருளைத் துரந்திட் டிங்கே வாவென்றங்கே கூவும் 

அருளைப் பெறுவான் ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         418 



மொய்ப்பால் நரம்பு கயிறாக மூளை என்பு தோல் போர்த்த 

குப்பாயம்புக் கிருக்க கில்லேன் கூவிக்கொள்ளாய் கோவேயோ 

எப்பா லவர்க்கும் அப்பாலாம் என்னாரமுதேயோ 

அப்பா காண ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         419 



சீவார்ந் தீமொய்த் தழுக்கொடு திரயுஞ் சிறுகுடில் இது சிதையக் 

கூவாய் கோவே கூத்தா காத்தாட் கொள்ளுங் குருமணியே 

தேவா தேவர்க் கரியானே சிவனே சிறிதென் முகநோக்கி 

ஆவா வென்ன ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         420 



மிடைந்தெலும் பூத்தை மிகக்கழுக் கூறல் வீறிலி நடைக்கூடம் 

தொடர்ந்தெனை நலியத் துயருறு கின்றேன் சோத்தம் எம்பெருமானே 

உடைந்துநைந் துருகி உன்னொளி நோக்கி உன்திரு மலர்ப்பாதம் 

அடைந்து நின்றிடவும் ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         421 



அளிபுண்ணகத்துப் புறந்தோல் மூடி அடியேனுடையாக்கை 

புளியம் பழமொத் திருந்தேன் இருந்தும்விடையாய் பொடியாடி 

எளிவந்தென்னை ஆண்டுகொண்ட என்னாரமுதேயோ 

அளியேன் என்ன ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         422 



எய்த்தேன் நாயேன் இனியிங் கிருக்ககில்லேன் இவ்வாழ்க்கை 

வைத்தாய் வாங்காய் வானோர் அறியா மலர்ச்சே வடியானே 

முத்தா உன்றன் முகவொளி நோக்கி முறுவல் நகைகாண 

அத்தா சால ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         423 



பாரோர் விண்ணோர் பரவியேத்தும் பரனே பரஞ்சோதி 

வாராய் வாரா வுலகந்தந்து வந்தாட்கொள்வானே 

பேராயிரமும் பரவித் திரிந்தெம் பெருமான் என ஏத்த 

ஆரா அமுதே ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         424 



கையால் தொழுதென் கழற்சே வடிகள் கழுமத் தழுவிக்கொண்டு 

எய்யா தென்றன்தலைமேல் வைத்தெம்பெருமான் பெருமானென்று 

ஐயா என்றன் வாயா லரற்றி அழல்சேர மெமுகொப்ப 

ஐயாற் றரசே ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         425 



செடியா ராக்கைத் திறமற வீசிச் சிவபுரநகர்புக்குக் 

கடியார் சோதி கண்டுகொண்டென் கண்ணினை களிகூரப் 

படிதா னில்லாப் பரம்பரனே உன்பழஅடியார் கூட்டம் 

அடியேன் காண ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         426 



வெஞ்சேலனைய கண்ணார்தம் வெகுளிவலையில் அகப்பட்டு 

நைஞ்சேன் நாயேன் ஞானச் சுடரே நானோர் துணைகாணேன் 

பஞ்சேரடியாள் பாகத்தொருவா பவளத் திருவாயால் 

அஞ்சேல் என்ன ஆசைப்பட்டேன் கண்டாய் அம்மானே.         427 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






26. அதிசியப் பத்து - முத்தி இலக்கணம் 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - 

அறுசீர்க்கழி நெடிலுடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



வைப்பு மாடென்றும் மாணிக்கத் தொளியென்றும் மனத்திடை உருகாதே 

செப்பு நேர்முலை மடவரலியர்தங்கள் திரத்திடை நைவேனை 

ஒப்பிலாதான உவமணி லிறந்தன ஒண்மலர்த் திருப்பாதத்து 

அப்பன் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         428 



நீதியாவன யாவையும் நினைக்கிலேன் நினைப்பவ ரொடுங்கூடேன் 

ஏதமே பிறந்திறந்துழல்வேன் என்னடி யானென்று 

பாதி மாதொடுங் கூடிய பரம்பரன் நிரந்தர மாய் நின்ற 

ஆதிஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         429 



முன்னை என்னுடை வல்வினை போயிடமுக்கண துடையெந்தை 

தன்னை யாவரும் அறிவதற் கரியவன் எளியவன் அடியார்க்குப் 

பொன்னை வென்றதோர் புரிசடை முடிதனில் இளமதியதுவைத்த 

அன்னை ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         430 



பித்த னென்றெனை உலகவர் பகர்வதோர் காரணம்இதுகேளீர் 

ஒத்துச் சென்றுதன் திருவருட் கூடிடும் உபாயம தறியாமே 

செத்துப் போய்அருநரகிடை வீழ்வதற் கொருப்படு கின்றேனை 

அத்தன் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         431 



பரவு வாரவர் பாடுசென் றணைகிலேன் பன்மலர் பறித்தேத்தேன் 

குரவு வார் குழலார் திறத்தே நின்றுகுடிகெடு கின்றேனை 

இரவு நின்றெறி யாடிய எம்மிறை எரிசடை மிளிர்கின்ற 

அரவன் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         432 



எண்ணிலேன் திருநாமவஞ் செழுத்தும்என் ஏழைமை யதனாலே 

நண்ணிலேன் கலைஞானிகள் தம்மொடுநல்வினை நயவாதே 

மண்ணிலே பிறந்திறந்து மண்ணாவதற் கொருப்படு கின்றேனை 

அண்ணல் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         433 



பொத்தை ஊன்சுவர் புழுப்பொதிந் துளுத்தசும் பொழுகிய பொய்க்கூரை 

இத்தை மெய்யெனக் கருதிநின்றிடர்க் கடற் சுழித்தலைப் படுவேனை 

முத்து மாமணி மாணிக்க வயிரத்த பவளத்தின் முழுச்சோதி 

அத்தன் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         434 



நீக்கி முன்னென்னைத் தன்னொடு நிலாவகை குரம்பையிற் புகப்பெய்து 

நோக்கி நுண்ணிய நொடியன சொற்செய்து நுகமின்றி விளாக்கைத்துத் 

தூக்கி முன்செய்த பொய்யறத் துகளறுத் தெழுதரு சுடர்ச்சோதி 

ஆக்கி ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         435 



உற்ற ஆக்கையின் உறுபொருள் நறுமலர் எழுதரு நாற்றம் போல் 

பற்றலாவ தோர் நிலையிலாப் பரம்பொருள் அகப்பொருள் பாராதே 

பெற்றவா பெற்ற பயனது நுகர்த்திடும் பித்தர்சொல் தெளியாமே 

அந்தன் ஆண்டுதன் அடியரிற் கூட்டிய அதிசயங் கண்டாமே.         436 



இருள்திணிந்தெழுந்திட்டதோர் வல்வினைச் சிறுகுடிலிதுவித்தைப் 

பொருளெனக்களித் தருநரகத்திடை விழப்புகுகின்றேனைத் 

தெருளும் மும்மதில் நொடிவரை யிடிதரச் சினப்பதத் தொடுசெந்தீ 

அருளும் மெய்ந்நெறி பொய்ந்நெறி நீக்கிய அதிசயங் கண்டாமே.         437 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







27. புணர்ச்சிப்பத்து -அத்துவித இலக்கணம்



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - ஆசிரிய விருத்தம்) 



சுடர்பொற்குன்றைத் தோளாமுத்தை வாளா தொழும்பு கந்து 

கடைபட்டேனை ஆண்டுகொண்ட கருணாலயனைக் கருமால் பிரமன் 

தடைபட் டின்னுஞ் சார மாட்டாத் தன்னைத் தந்த என்னா ரமுதைப் 

புடைபட் டிருப்ப தென்றுகொல்லோஎன் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         438 



ஆற்ற கில்லேன் அடியேன் அரசே அவனி தலத்ததைப் புலனாய 

சேற்றி லழுந்தாச் சிந்தைசெய்து சிவனெம் பெருமானென்றேத்தி 

ஊற்று மணல்போல் நெக்குநெக் குள்ளே உருகி ஓலமிட்டுப் 

போற்றிநிற்ப தென்றுகொல்லோஎன் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         439 



நீண்டமாலும் அயனும் வெருவ நீண்ட நெருப்பை விருப்பிலேனை 

ஆண்டுகொண்ட என் ஆரமுதை அள்ளுறுள்ளத் தடியார்முன் 

வேண்டுந் தனையும் வாய்விட்டலறி விரையார் மலர் தூவிப் 

பூண்டு கிடப்ப தென்று கொல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         440 



அல்லிக் கமலத் தயனும் மாலும் அல்லா தவரும் அமரர்கோனுஞ் 

சொல்லிப் பரவும் நாமத் தானைச் சொல்லும் பொருளும் இறந்த சுடரை 

நெல்லிக் கனியைத் தேனைப் பாலை நிறையின் அமுதை அமுதின் சுவையைப் 

புல்லிப் புணர்வ தென்றுகொல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         441 



திகழத் திகழும் அடியும் முடியுங் காண்பான் கீழ்மேல் அயனும் மாலும் 

அகழப் பறந்துங் காண மாட்டா அம்மான் இம்மா நிலமுழுதும் 

திகழப் பணிகொண்டென்னை ஆட்கொண்டு ஆ ஆ என்ற நீர்மையெலாம் 

புகழப் பெறுவ தென்று கொல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         442 



பரிந்து வந்து பரமானந்தம் பண்டே அடியேற் கருள் செய்யப் 

பிரிந்து போந்து பெருமா நிலத்தில் அருமா லுற்றேன் என்றென்று 

சொரிந்த கண்ணீர் சொரிய உள்நீர் உரோமஞ் சிலிர்ப்ப உகந்தன்பாய்ப் 

புரிந்து நிற்பதென்று கோல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         443 



நினையப்பிறருக் கரிய நெருப்பை நீரைக் காலை நிலனை விசும்பைத் 

தனையொப் பாரை யில்லாத தனியை நோக்கித் தழைத்துத் தழு த்தகண்டம் 

கனையப் கண்ணீர் அருவி பாயக் கையுங் கூப்பிக் கடிமலராற் 

புனையப் பெறுவதென்று கொல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         444 



நெக்குநெக்குள் உருகி உருகி நின்றும் இருந்தும் கிடந்தும் எழுந்தும் 

நக்கும் அழுதும் தொழுதும் வாழ்த்தி நானாவிதத்தாற் கூத்தும் நவிற்றிச் 

செக்கர்போலும் திருமேனிதிகழ நோக்கிச் சிலிர்சி லிர்த்துப் 

புக்கு நிற்ப தென்றுகொல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         445 



தாதாய் மூவே ழுலகுக்குங் தாயே நாயேன் தனையாண்ட 

பேதாய் பிறவிப் பிணிக்கோர் மருந்தே பெருந்தேன் பில்க எப்போதும் 

ஏதா மணியே என்றென்றேத்தி இரவும் பகலும் எழிலார்பாதப் 

போதாய்ந் தணைவதென்று கொல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         446 



காப்பாய் படைப்பாய் கரப்பாய் முழுதுங் கண்ணார் விசும்பின் விண்ணோர்க்கெல்லாம் 

முப்பாய மூவா முதலாய் நின்ற முதல்வா முன்னே எனையாண்ட 

பார்ப்பானே எம்பரமா என்று பாடிப் பாடிப் பணிந்து பாதப் 

பூப்போதணைவ தென்று கொல்லோ என் பொல்லா மணியைப் புணர்ந்தே.         447 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






 28. வாழாப்பத்து - முத்தி உபாயம் 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - 

அறு சீர்க்கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



பாரொடு விண்ணாய்ப் பரந்த எம்பரனே பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

சீரொடு பொலிவாய் சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

ஆரொடு நோகேன் ஆர்க்கெடுத் துரைக்கேன் ஆண்டநீ அருளிலை யானால் 

வார்கடல் உலகில் வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருகஎன்றருள் புரியாயே.         448 



வம்பனேன் தன்னை ஆண்டமா மணியே மற்றுநான் பற்றிலேன் கண்டாய் 

உம்பரும் அறியா ஒருவனே இருவர்க் குணர்விறந்துலக மூடுருவுஞ் 

செம்பெருமானே சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

எம்பெருமானே எனனையாள்வானே என்னைநீ கூவிக் கொண்டருளே.         449 



பாடிமால் புகழும் பாதமே அல்லால் பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

தேடிநீ ஆண்டாய் சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

ஊடுவ துனனோ டுவப்பதும் உன்னை உணர்த்துவ துனக்கெனக்குறுதி 

வாடினேன் இங்கு வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருகஎன்றருள் புரியாயே.         450 



வல்லைவாளரக்கர் புரமெரித்தானே மற்றுநான் பற்றிலேன் கண்டாய் 

தில்லைவாழ் கூத்தா சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

எல்லைமூவுலகும் உருவியன் றிருவர் காணும்நாள் ஆகியீ றின்மை 

வல்லையாய் வளர்ந்தாய் வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருக என்றருள் புரியாயே.         451 



பண்ணினேர் மொழியாள் பங்கநீயல்லால் பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

திண்ணமே ஆண்டாய் சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

எண்ணமே உடல்வாய் மூக்கொடு செவிகண் என்றினை நின்கணே வைத்து 

மண்ணின்மேல் அடியேன் வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருகஎன்றருள் புரியாயே.         452 



பஞ்சின்மெல்லடியான் பங்கநீ யல்லால் பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

செஞ்செவே ஆண்டாய் சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

அஞ்சினேன் நாயேன் ஆண்டுநீ அளித்த அருளினை மருளினால் மறந்த 

வஞ்சனேன் இங்கு வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருக என்றருள் புரியாயே.         453 



பரிதிவாழ் ஒளியாய் பாதமே யல்லால் பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

திருவுயர்கோலச் சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

கருணையே நோக்கிக் கசிந்துளம் உருகிக் கலந்துநான் வாழுமா றறியா 

மருளனேன் உலகில் வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருக என்றருள் புரியாயே.         454 



பந்தனை விரலாள் பங்கநீ யல்லால் பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

செந்தழல் போல்வாய் சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

அந்திமில் அமுதமே அருள்பெரும் பொருளே ஆரமுதே அடியேனை 

வந்துய்ய ஆண்டாய் வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருக என்றருள் புரியாயே.         455 



பாவநாசாவுன் பாதமே யல்லால் பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

தேவர் தந்தேவே சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறை சிவனே 

மூவுல குருவ இருவர்கீழ் மேலாய் முழங்கழலாய் நிமிர்ந்தானே 

மாவுரி யானே வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருக என்றருள் புரியாயே.         456 



பழுதில்சொல் புகழால் பங்கநீயல்லால் பற்றுநான் மற்றிலேன் கண்டாய் 

செழுமதி அணிந்தாய் சிவபுரத்தரசே திருப்பெருந்துறையுறைச் சிவனே 

தொழுவனோ பிறரைத் துதிப்பனோ எனக்கோர் துணையென நினைவனோ சொல்லாய் 

மழவிடையானே வாழ்கிலேன் கண்டாய் வருக என்றருள் புரியாயே.         457 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







29. அருட்பத்து - மகாமாயா சுத்தி



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - 

எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



சோதியே சுடரே சூழொளி விளக்கே 

       சுரிசூழற் பணைமுலை மடந்தை 

பாதியே பரனே பால்கொள்வெண்ணீற்றாய் 

       பங்கயத் தயனுமா லறியா 

நீதியே செல்வத் திருப்பெருந்துறையில் 

       நிறைமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

ஆதியே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என் றரு ளாயே.         458 



நிருத்தனே நிமலா நீற்றனே நெற்றிக் 

       கண்ணனே விண்ணுளோர் பிரானே 

ஒருத்தனே உன்னை ஓலமிட்டலறி 

       உலகெலாந் தேடியுந் காணேன் 

திருத்தமாம் பொய்கைத் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

அருத்தமே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றரு ளாயே.         459 



எங்கள்நாயகனே என்னுயிர்த் தலைவா 

       ஏலவார் குழலிமார் இருவர் 

தங்கள் நாயகனே தக்கநற்காமன் 

       தனதுடல் தழலெழ விழித்த 

செங்கண்நாயகனே திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

அங்கணா அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றருளாயே.         460 



கமலநான்முகனுங் கார்முகில் நிறத்துக் 

       கண்ணனும் நண்ணுதற்கரிய 

விமலனே எமக்கு வெளிப்படா யென்ன 

       வியன்தழல் வெளிப்பட்ட எந்தாய் 

திமிலநான் மறைசேர் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

அமலனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றரு ளாயே.         461 



துடிகொள்நே ரிடையாள் சுரிகுழல் மடந்தை 

       துணைமுலைக் கண்கள்தோய் சுவடு 

பொடிகொள்வான் தழலிற் புள்ளிபோ லிரண்டு 

       பொங்கொளி தங்குமார் பின்னே 

செடிகொள்வான் பொழிலசூழ் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

அடிகளே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றரு ளாயே.         462 



துப்பனே தூயாய் தூயவெண்ணீறு 

       துதைந்தெழு துளங்கொளி வயிரத் 

தொப்பனே உன்னை உள்குவார் மனத்தின் 

       உறுசுவை துளிக்கும் ஆரமுதே 

செப்பமா மறைசேர் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

அப்பனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றரு ளாயே.         463 



மெய்யனே விகிர்தா மேருவே வில்லா 

       மேலவர் புரங்கள் மூன்றெரித்த 

கையனே காலாற் காலனைத் காய்ந்த 

       கடுந்தழற் பிழம்பன்ன மேனிச் 

செய்யனே செல்வத் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

ஐயனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றரு ளாயே.         464 



முத்தனே முதல்வா முக்கணா முனிவா 

       மொட்டறா மலர்பறித் திறைஞ்சிப் 

பத்தியாய் நினைந்து பரவுவார் தமக்குப் 

       பரகதி கொடுத்தருள் செய்யுஞ் 

சித்தனே செல்வத் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

அத்தனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றரு ளாயே.         465 



மருளனேன் மனத்தை மயக்கற நோக்கி 

       மறுமையோ டிம்மையுங் கெடுத்த 

பொருளணே புனிதா பொங்குவா ளரவங் 

       கங்கைநீர் தங்குசெஞ் சடையாய் 

தெருளுநான் மறைசேர் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

அருளனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் 

       அதெந்துவே என்றரு ளாயே.         466 



திருந்துவார் பொழில்சூழ் திருப்பெருந்துறையில் 

       செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் 

இருந்தவா றெண்ணி ஏசறா நினைந்திட் 

       டென்னுடை யெம்பிரான் என்றென் 

றருந்தவா நினைந்தே ஆதரித் தழைத்தால் 

       அலைகடல் அதனுளே நின்று 

பொருந்தவா கயிலை புகுநெறி இதுகாண் 

       போதராய் என்றளு ளாயே.         467 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







30. திருக்கழுக்குன்றப் பதிகம் - குரு தரிசனம் 



(திருக்கழுக்குன்றத்தில் அருளியது - 

ஏழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



பிணக்கிலாத பெருந்துறைப்பெரு மான் உன்நாமங்கள் பேசுவார்க் 

கிணக்கிலாததோர் இன்ப மேவுருந் துன்ப மேதுடைத் தெம்பிரான் 

உணக்கிலாததோர் வித்துமேல்யிளை யாமல் என்வினை ஒத்தபின் 

கணக்கி லாத்திருக்கோலம் நீவந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே.         468 



பிட்டுநேர்பட மண்சுமந்த பெருந் துறைப்பெரும் பித்தனே 

சட்டநேர்பட வந்திலா சழக்கனேன் உனைச் சார்ந்திலேன் 

சிட்டனே சிவலோகனேசிறு நாயினுங்கடையாய வெங் 

கட்டனேனையும் ஆட்கொள்வான்வந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே.         469 



மலங்கினேன் கண்ணின்நீரை மாற்றி மலங்கெடுத்த பெருந்துறை 

விலங்கினேன் வினைக்கேடனேன் இனி மேல் விளைவதறிந்திலேன் 

இலங்குகின்றநின்சேவடிகள் இரண்டும் வைப்பிடமின்றியே 

கலங்கினேன் கலங்காமலேவந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே.         470 



பூணொணாததொரன்பு பூண்டு பொருந்திநாள்தொறும் போற்றரும் 

நாணொணாததொர்நாணம் எய்தி நடுக்கடலுள் அழுந்திநான் 

பேணொணாதபெருந்துறைப்பெருந் தோணிபற்றியுகைத்தலுங் 

காணொணாத்திருக்கோலம் நீவந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே.         471 



கோலமேனிவராக மேகுணமாம் பெருந்துறைக்கொண்டலே 

சீலமேதும் அறிந்திலாத என் சிந்தை வைத்த சிகாமணி 

ஞாலமேகரியாக நானுனை நச்சி நச்சிட வந்திடுங் 

காலமேஉனை ஓதநீ வந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே.         472 



பேதம் இலாததொர் கற்பளித்த பெருந்துறைப் பெருவெள்ளமே 

ஏதமேபல பேசநீஎனை ஏதிலார் முனம் என்செய்தாய் 

சாதல் சாதல்பொல் லாமையற்ற தனிச்சரண் சரணாமெனக் 

காதலால் உனைஓதநீ வந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே.         473 



இயக்கி மாரறு பத்து நால்வரை எண்குணம்செய்த ஈசனே 

மயக்க மாயதொர் மும்மலப்பழ வல்வினைக்குள் அழுந்தவும் 

துயக்கறுத்தெனை ஆண்டுகொண்டு நின் தூய்மலர்க்கழல் தந்தெனக் 

கயக்க வைத்தடி யார்முனேவந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே.         474 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







31. கண்டபத்து - நிருத்த தரிசனம்



(தில்லையில் அருளியது - தரவு கொச்சகக் கலிப்பா) 



இந்திரிய வயமயங்கி இறப்பதற்கே காரணமாய் 

அந்தரமே திரிந்துபோய் அருநகரில் வீழ்வேற்குச் 

சிந்தைதனைத் தெளிவித்துச் சிவமாக்கி எனையாண்ட 

அந்தமிலா ஆனந்தம் அணிகொள் தில்லை கண்டேனே.         475 



வினைப்பிறவி என்கின்ற வேதனையில் அகப்பட்டுத் 

தனைச்சிறுதும் நினையாதே தளர்வெய்திக் கிடப்பேனை 

எனைப்பெரிதும் ஆட்கொண்டேன் பிறப்பறுத்த இணையிலியை 

அனைத்துலகுந் தொழுந்தில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே.         476 



உருத்தெரியாக் காலத்தே உள்புகுந்தென் உளம்மன்னிக் 

கருத்திருத்தி ஊன்புக்குக் கருணையினால் ஆண்டுகொண்ட 

திருத்திருத்தி மேயானைத் தித்திக்குஞ் சிவபதத்தை 

அருத்தியினால் நாயடியேன் அணிகொள்தில்லை கண்டேனே.         477 



கல்லாத புல்லறிவிற் கடைப்பட்ட நாயேனை 

வல்லாகி னாய்வந்து வனப்பெய்தி யிருக்கும் வண்ணம் 

பல்லோருங் காண என்றன் பசுபாசம் அறுத்தானை 

எல்லோரும் இறைஞ்சுதில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே.         478 



சாதிகுலம் பிறப்பென்னுஞ் சுழிப்பட்டுத் தடுமாறும் 

ஆதமிலி நாயேனை அல்லலுறுந் தாட்கொண்டு 

பேதைகுணம் பிறருருவம் யானெனதென் னுரைமாய்த்துக் 

கோதிலமு தானானைக் குலாவுதில்லை கண்டேனே.         479 



பிறவிதனை அறமாற்றிப் பிணிமூப்பென் றிவையிரண்டும் 

உறவினொடும் ஒழியச்சென் றுலகுடைய ஒருமுதலைச் 

செறிபொழில்சூழ் தில்லைநகர்த் திருச்சிற்றம்பலம் மன்னி 

மறையவரும் வானவரும் வணங்கிடநான் கண்டேனே.         480 



பத்திமையும் பரிசுமிலாப் பசுபாசம் அறுத்தருளிப் 

பித்தனிவன் எனஎன்னை ஆக்குவித்துப் பேராமே 

சித்தமெனுந் திண்கயிற்றால் திருப்பாதங் கட்டுவித்த 

வித்தகனார் வினையாடல் விளங்குதில்லை கண்டேனே.         481 



அளவிலாப் பாவகத்தால் அமுக்குண்டிங் கறிவின்றி 

விளைவொன்றும் அறியாதே வெறுவியனாய்க் கிடப்பேனுக்கு 

அளவிலா ஆனந்தம் அளித்தென்னை ஆண்டானைக் 

களவிலா வானவருக் தொழுதில்லை கண்டேனே.         482 



பாங்கினொடு பரிசொன்றும் அறியாத நாயேனை 

ஓங்கியுளத் தொளிவளர உலப்பிலா அன்பருளி 

வாங்கிவினை மலம்அறுத்து வான்கருணை தந்தானை 

நான்குமறை பயில்தில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே.         483 



பூதங்கள் ஐந்தாகிப் புலனாகிப் பொருளாகிப் 

பேதங்கள் அனைத்துமாய்ப் பேதமில்லாப் பெருமையனைக் 

கேதங்கள் கெடுத்தாண்ட கிளரொளியை மரகதத்தை 

வேதங்கள் தொழுதேத்தும் விளங்குதில்லை கண்டேனே.         484 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







32. பிரார்த்தனைப் பத்து 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது 

- அறுசீர்க் கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



கலந்து நின்னடி யாரோ டன்று வாளா களித்திருந்தேன் 

புலர்ந்து போன காலங்கள் புகுந்துநின்ற திடர்பின்னாள் 

உலர்ந்து போனேன் உடையானே உலவா இன்பச் சுடர்காண்பான் 

அலர்ந்து போனேன் அருள்செய்யாய் ஆர்வங் கூர அடியேற்கே.         485 



அடியார் சிலருன் அருள்பெற்றார் ஆர்வங் கூர யான் அவமே 

முடையார் பிணத்தின் முடிவின்றி முனிவால் அடியேன் மூக்கின்றேன் 

கடியேனுடைய கடுவினையைக் களைந்துன் கருணைக் கடல்பொங்க 

உடையாய் அடியேன் உள்ளத்தே ஓவா துருக அருளாயே.         486 



அருளா ரமுதப் பெருங்கடல்வாய் அடியா ரெல்லாம் புக்கழுந்த 

இருளா ராக்கை யிதுபொறுத்தே எய்த்தேன் கண்டாய் எம்மானே 

மருளார் மனத்தோர் உன்மத்தன் வருவாய் என்றிங் கெனைக்கண்டார் 

வெருளா வண்ணம் மெய்யன்பை உடையாய் பெறநான் வேண்டும்மே.         487 



வேண்டும் வேண்டும் மெய்யடியா ருள்ளே விரும்பி எனை அருளால் 

ஆண்டாய் அடியேன் இடர்களைந்த அமுதே அருமா மணிமுத்தே 

தூண்டா விளக்கின் சுடரனையாய் தொண்டனேற்கும் உண்டாங்கொல் 

வேண்டா தொன்றும் வேண்டாதுமிக்க அன்பே மேவுதலே.         488 



மேவும் உன்றன் அடியாருள் விரும்பி யானும் மெய்ம்மையே 

காவி சேருங் கயற்கண்ணான் பங்கா உன்றன் கருணையினால் 

பாவியேற்கும் உண்டாமோ பரமா னந்தப் பழங்கடல்சேர்ந் 

தாவி யாக்கை யானென்தன் றியாது மின்றி அறுதலே.         489 



அறவே பெற்றார் நின்னன்பர் அந்தமின்றி அகநெகவும் 

புறமே கிடந்து புலைநாயேன் புலம்பு கின்றேன் உடையானே 

பெறவே வேண்டும் மெய்யன்பு பேரா ஒழியாய் பிரிவில்லா 

மறவா நினையா அளவில்லா மாளா இன்ப மாகடலே.         490 



கடலே அனைய ஆனந்தக் கண்டா ரெல்லாங் கவர்ந்துண்ண 

இடரே பெருக்கி ஏசற்றிங் கிருத்த லழகோ அடிநாயேன் 

உடையாய் நீயே அருளிதியென் றுணர்த்தா தொழிந்தே கழிந்தொழிந்தேன் 

சுடரார் அருளால் இருள்நீங்கச் சோதி இனித்தான் துணியாயே.         491 



துணியா உருகா அருள்பெருகத் தோன்றும் தொண்டரிடைப்புகுந்து 

திணியார் மூங்கிற் சிந்தையேன் நின்று தேய்நின்றேன் 

அணியா ரடியா ருனக்குள்ள அன்புந் தாராய் அருளளியத் 

தணியா தொல்லை வந்தருளித் தளிர்ப்பொற் பாதந் தாராயே.         492 



தாரா அருளொன் றின்றியே தந்தாய் என்றுன் தமரெல்லாம் 

ஆரா நின்றார் அடியேனும் அயலார் போல அயர்வேனோ 

சீரார் அருளாற் சிந்தனையைத் திருத்தி ஆண்ட சிவலோகா 

பேரா னந்தம் பேராமை வைக்க வேண்டும் பெருமானே.         493 



மானோர் பங்கா வந்திப்பார் மதுரக் கனியே மனநெகா 

நானோர் தோளாச் சுரையொத்தால் நம்பி இத்தால் வாழ்ந்தாயே 

ஊனே புகுந்த உனையுணர்ந்த உருகிப் பெருகும் உள்ளத்தைக் 

கோனே அருளுங் காலந்தான் கொடியேற் கென்றோ கூடிவதே.         494 



கூடிக்கூடி உன்னடியார் குளிப்பார் சிரிப்பார் களிப்பாரா 

வாடி வாடி வழியற்றேன் வற்றல் மரம்போல் நிற்பேனோ 

ஊடி ஊடி உநடியாயொடு கலந்துள் ளுருகிப் பெருகிநெக்கு 

ஆடிஆடி ஆனந்தம் அதுவே யாக அருள்கலந்தே.         495 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







33. குழைத்தப் பத்து - ஆத்தும நிவேதனம்



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - 

அறு சீர்க்கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



குழைத்தால் பண்டைக் கொடுவினைநோய் 

       காவாய் உடையாய் கொடுவினையேன் 

உழைத்தா லுறுதியுண்டோ தான் 

       உமையாள் கணவா எனை ஆள்வாய் 

பிழைத்தாற் பொறுக்க வேண்டாவோ 

       பிறைசேர் சடையாய் முறையோவென் 

றழைத்தால் அருளா தொழிவதே 

       அம்மானே உன்னடியேற்கே.         496 



அடியேன் அல்லல் எல்லாம்முன அகலஆண்டாய் என்றிருந்தேன் 

கொடியே ரிடையான் கூறாஎங்கோவே ஆவா என்றருளிச் 

செடிசேர் உடலைச் சிதையாத தெத்துக் கெங்கள் சிவலோகா 

உடையாய் கூவிப் பணிகொள்ளா தொறுத்தால் ஒன்றும் போதுமே.         497 



ஒன்றும் போதா நாயேனை உய்யக் கொண்ட நின்கருணை 

இன்றே இன்றிப் போய்த்தோதான் ஏழை பங்கா எங்கோவே 

குன்றே அனைய குற்றங்கள் குணமா மென்றே நீகொண்டால் 

என்றான் கெட்ட திரங்கிடாய் எண்தோள் முக்கண் எம்மானே.         498 



மானேர் நோக்கி மணவாளா மன்னே நின்சீர் மறப்பித்திவ் 

வூனே புகஎன்தனைநூக்கி உழலப் பண்ணு வித்திட்டாய் 

ஆனால் அடியேன் அறியாமை அறிந்துநீயே அருள்செய்து 

கோனே கூவிக் கொள்ளுநாள் என்றென் றுன்னைக் கூறுவதே.         499 



கூறும் நாவே முதலாக் கூறுங் கரணம் எல்லாம்நீ 

தேறும் வகைநீ திகைப்புநீ தீமைநன்மை முழுதும்நீ 

வேறோர் பரிசிங் கொன்றில்லை மெய்ம்மை உன்னை விரித்துரைக்கில் 

தேறும் வகைஎன் சிவலோகா திகைத்தால் தேற்ற வேண்டாவோ.         500 



வேண்டத்தக்க தறிவோய்நீ வேண்டமுழுதுந் தருவோய்நீ 

வேண்டும் அயன்மாற் கரியோய்நீ வேண்டி என்னைப் பணிகொண்டாய் 

வேண்டி நீயா தருள்செய்தாய் யானும் அதுவே வேண்டின் அல்லால் 

வேண்டும் பரிசொன் றுண்டென்னில் அதுவும் உன்றன் விருப்பன்றே.         501 



அன்றே என்றன் ஆவியும் உடலும் எல்லாமுங் 

குன்றே அனையாய் என்னைஆட் கொண்டபோதே கொண்டிலையோ 

இன்றோர் இடையூ றெனக்குண்டோ  எண்தோள் முக்கண் எம்மானே 

நன்றே செய்வாய் பிழை செய்வாய் நானோ இதற்கு நாயகமே.         502 



நாயிற் கடையாம் நாயேனை நயந்துநீயே ஆட்கொண்டாய் 

மாயப் பிறவி உன்வசமே வைத்திட்டிருக்கும் அதுவன்றி 

ஆயக்கடவேன் நானோதான் என்ன தோஇங் கதிகாரங் 

காயத் திடுவாய் உன்னுடைய கழற்கீழ் வைப்பாய் கண்ணுதலே.         503 



கண்ணார் நுதலோய் கழலிணைகள் கண்டேன் கண்கள் களிகூர 

எண்ணா திரவும் பகலும்நான் அவைவே எண்ணும் அதுவல்லால் 

மண்மேல் யாக்கை விடுமாறும் வந்துன் கழற்கே புகுமாறும் 

அண்ணா எண்ணக் கடவேனோ அடிமைசால அழகுடைத்தே.         504 



அழகே புரிந்திட் டடிநாயேன் அரற்று கின்றேன் உடையானே 

திகழா நின்ற திருமேனி காட்டி என்னைப் பணிகொண்டாய் 

புகழே பெரிய பதம்எனக்குப் புராண நீதத் தருளாயே 

குழகா கோல் மறையோனே கோனே என்னைக் குழைத்தாயே.         505 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







34. உயிருண்ணிப்பத்து - சிவனந்தம் மேலிடுதல்  



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - கலிவிருத்தம்) 



பைந்நாப் பட அரவேரல்குல் உமைபாகம் தாய் என் 

மெய்ந்நாள்தொறும் பிரியா வினைக்கேடா விடைப்பாகா 

செந்நாவலர் பசும்புகழ்த் திருப்பெருந்துறை உறைவாய் 

எந்நாட்களித் தெந்நாள் இறுமாக்கேன் இனியானே.         506 



நானாரடி அணைவானொரு நாய்க்குத் தவிசிட்டிங்கு 

ஊனாருடல் புகுந்தான்உயிர் கலந்தான் உளம்பிரியான் 

தேனார்சடை முடியான் மன்னு திருப்பெருந்துறை உறைவான் 

வானோர்களும் அறியாததோர் வளமீந்தனன் எனக்கே.         507 



எனைநானென்ப தறியேன்பகல் இரவாவதும் அறியேன் 

மனவாசகங் கடந்தான் எனை மத்தோன்மத்தனாக்கிச் 

சினமால்விடை உடையான் மன்னு திருப்பெருந்துறை உறையும் 

பனவன் னெனைச் செய்தபடி றறியேன் பரஞ் சுடரே.         508 



வினைக்கேடரும் உளரோபிறர் சொல்லீர் வியனுலகில் 

எனைத்தான்புகுந் தாண்டான்என் தென்பின்புரை யுருக்கிப் 

பினைத்தான்புகுந் தெல்லே பெருந்துறையில் உறைபெம்மான் 

மனத்தான் கண்ணின் அகத்தான் மறு மாற்றத்திடை யானே.         509 



பற்றாங்கவை அற்றீர்பற்றும் பற்றாங்கது பற்றி 

நற்றாங்கதி அடைவோமெனிற் கெடுவீரோடி வம்மின் 

தெற்றார்சடை முடியான் மன்னு திருப்பெருந்துறை இறைசீர் 

கூற்றாங்கவன் கழல்பேணின ரோடுகூடுமின் கலந்தே.         510 



கடலின்திரையதுபோல் வரு கலக்கம்மலம் அறுத்தென் 

உடலும்என துயிரும்புகுந் தொழியாவண்ணம் நிறைந்தான் 

சுடருஞ்சுடர் மதிசூடிய திருப்பெருந்துறை உறையும் 

படருஞ்சடை மகுடத்தெங்கள் பரன்தான் செய்த படிறே.         511 



வேண்டேன்புகழ் வேண்டேன் செல்வம் 

வேண்டேன் மண்ணும் விண்ணும் 

வேண்டேன் பிறப் பிறப்புச்சிவம் வேண்டார் தமைநாளும் 

தீண்டேன்சென்று சேர்ந்தேன்மன்னு திருப்பெருந்துறை இறைதாள் 

பூண்டேன்புறம் போகேன் இனிப் புறம்போகலொட் டேனே.         512 



கோற்றேன்எனக் கென்கோகுரை கடல்வாய் அமுதென்கோ 

ஆற்றேன்எங்கள் அரனே அருமருந்தே என தரசே 

சேற்றார்வயல் புடைசூழ் தரு திருப்பெருந்துறை உறையும் 

நீற்றார்தரு திருமேனிநின் மலனே உனையானே.         513 



எச்சம் அறிவேன்நான்எனக் கிருக்கின்றதை அறியேன் 

அச்சோ எங்கள் அரனே அரு மருந்தே எனதமுதே 

செச்சைமலர் புரைமேனியன் திருப்பெருந்துறை உறைவான் 

நிச்சம்என நெஞ்சில்மன்னி யானாகிநின் றானே.         514 



வான்பாவிய உலகத்தவர் தவமே செய அவமே 

ஊன்பாவிய உடலைச் சுமந்தடவிமர மானேன் 

தேன்பாய்மலர்க் கொன்றைமன்னு திருப்பெருந்துறை உறைவாய் 

நான்பாவியன் ஆனால் உனை நல்காயென லாமே.         515 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






35. அச்சப்பத்து - ஆனந்தமுறுத்தல்  



(தில்லையில் அருளியது - 

அறுசீர்க்கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



புற்றிள்வாள் அரவும் அஞ்சேன் பொய்யர்தம் மெய்யும் அஞ்சேன் 

கற்றைவார் சடைஎம் அண்ணல் கண்ணுதல் பாதம் நண்ணி 

மற்றும்ஓர் தெய்வந் தன்னை உண்டென நினைந்தெம் பெம்மாற்கு 

அற்றிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         516 



வெருவரேன் வேட்கை வந்தால் வினைக்கடல் கொளினும் அஞ்சேன் 

இருவரால் மாறு காணா எம்பிரான் தம்பிரா னாம் 

திருவுரு அன்றி மற்றோர் தேவரெத் தேவ ரென்ன 

அருவரா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         517 



வன்புலால் வேலும் அஞ்சேன் வளைக்கையார் கடைக்கண் அஞ்சேன் 

என்பெலாம் உருக நோக்கி அம்பலத் தாடுகின்ற 

என்பொலா மணியை ஏத்தி இனிதருள் பருக மாட்டா 

அன்பிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         518 



கிளியனார் கிளவி அஞ்சேன் அவர்கிறி முறுவல் அஞ்சேன் 

வெளியநீ றாடும் மேனி வேதியன் பாதம் நண்ணித் 

துளியுலாம் கண்ணராகித் தொழுதழு துள்ளம் நெக்கிங்கு 

அளியிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         519 



பிணியெலாம் வரினும் அஞ்சேன் பிறப்பினோ டிறப்பும் அஞ்சேன் 

துணிநிலா அணியினான்தன் தொழும்பரோடழுந்தி அம்மால் 

திணிநிலம் பிளந்துங் காணாச் சேவடி பரவி வெண்ணீறு 

அணிகிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         520 



வாளுலாம் எரியும் அஞ்சேன் வரைபுரண் டிடினும் அஞ்சேன் 

தோளுலாம் நீற்றன் ஏற்றன் சொற்புதம் கடந்த அப்பன் 

தாளதா மரைகளேத்தித் தடமலர் புனைந்து நையும் 

ஆளலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         521 



தகைவிலாப் பழியும் அஞ்சேன் சாதலை முன்னம் அஞ்சேன் 

புகைமுகந் தெரிகை வீசிப் பொலிந்த அம்பலத்து ளாடும் 

முகைநகைக் கொன்றைமாலை முன்னவன் பாதமேத்தி 

அகம்நெகா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         522 



தறிசெறி களிறும் அஞ்சேன் தழல்விழி உழுவை அஞ்சேன் 

வெறிகமழ் சடையன் அப்பன் விண்ணவர் நண்ண மாட்டாச் 

செறிதரு கழல்கள் ஏத்திச் சிறந்தினி திருக்கமாட்டா 

அறிவிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         523 



மஞ்சுலாம் உருமும் அஞ்சேன் மன்னரோ டுறவும் அஞ்சேன் 

நஞ்சமே அமுத மாக்கும் நம்பிரான் எம்பிரானாய்ச் 

செஞ்செவே ஆண்டு கொண்டான் திருமுண்டம் தீட்ட மாட்டாது 

அஞ்சுவா ரவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         524 



கோணிலா வாளி அஞ்சேன் கூற்றவன் சீற்றம் அஞ்சேன் 

நீணிலா அணியினானை நினைந்து நைந்துருகி நெக்கு 

வாணிலாங் கண்கள் சோர வாழ்ந்தநின்றேத்த மாட்டா 

ஆணலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே.         525 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






36. திருப்பாண்டிப் பதிகம் - சிவனந்த விளைவு 



(தில்லையில் அருளியது - கட்டளைக் கலித்துறை) 



பருவரை மங்கைதன் பங்கரைப் பாண்டியற் காரமுதாம் 

ஒருவரை ஒன்றுமில்லாதவ ரைக்கழற் போதிறைஞ்சித் 

தெரிவர நின்றுருக் கிப்பரி மேற்கொண்ட சேவகனார் 

ஒருவரை யன்றி உருவறியா தென்றன் உள்ளமதே.         526 



சதுரை மறந்தறி மால்கொள்வார் சார்ந்தவர் சாற்றிச் சொன்னோம் 

கதிரை மறைத்தனன் சோதி கழுக்கடை கைப்பிடித்துக் 

குதிரையின் மேல்வந்து கூடிடு மேற்குடி கேடுகண்டீர் 

மதுரையர் மன்னன் மறுபிறப் போட மறித்திடுமே.         527 



நீரின்ப வெள்ளத்துள் நீந்திக் குளிக்கின்ற நெஞ்சங்கொண்டீர் 

பாரின்ப வெள்ளங் கொளப்பரி மேற்கொண்ட பாண்டியனார் 

ஓரின்ப வெள்ளத்துருக்கொண்டு தொண்டரை உள்ளங் கொண்டார் 

பேரின்ப வெள்ளத் துட் பெய்கழ லேசென்று பேணுமினே.         528 



செறியும் பிறவிக்கு நல்லவர் செல்லன்மின் தென்னன் நன்னாட்டு 

இறைவன் கிளர்கின்ற காலமிக் காலம் எக் காலத்துள்ளும் 

அறிவொண் கதிர்வாள் உறைகழித் தானந்த மாக்கடவி 

எறியும் பிறப்பை எதிர்த்தார் புரள இருநிலத்தே.         529 



காலமுண்டாகவே காதல்செய் துய்மின் கருதரிய 

ஞாலமுண்டானொடு நான்முகன் வானவர் நண்ணரிய 

ஆலமுண்டான்எங்கள் பாண்டிப்பிரான்தன் அடியவர்க்கு 

மூலபண்டாரம் வழங்குகின்றான்வந்து முந்துமினே.         530 



ஈண்டிய மாயா இருள்கெட எப்பொரு ளும் விளங்கத் 

தூண்டிய சோதியை மீனவனுஞ் சொல்ல வல்லன் அல்லன் 

வேண்டிய போதே விலக்கிலை வாய்தல் விரும்புமின்தான் 

பாண்டிய னாரருள் செய்கின்ற முத்திப் பரிசிதுவே.         531 



மாய வனப்பரி மேல்கொண்டு மற்றவர் கைக்கொளலும் 

போயறும் இப்பிறப் பென்னும் பகைகள் புகுந்தவருக் 

காய அரும்பெருஞ் சீருடைத் தன்னரு ளே அருளுஞ் 

சேய நெடுங்கொடைத் தென்னவன் சேவடி சேர்மின்களே.         532 



அழிவின்றி நின்றதோர் ஆனந்த வெள்ளத் திடையழுத்திக் 

கழிவில் கருணையைக் காட்டிக் கடிய வினையகற்றிப் 

பழமலம் பற்றறுத் தாண்டவன் பாண்டிப் பெரும்பதமே 

முழுதுல குந்தரு வான்கொடை யேசென்று முந்துமினே.         533 



விரவிய தீவினை மேலைப் பிறப்புழுந் நீர்கடக்கப் 

பரவிய அன்பரை என்புருக் கும்பரம் பாண்டியனார் 

புரவியின் மேல்வரப் புத்திக் கொளப் பட்ட பூங்கொடியார் 

மரவியல் மேல்கொண்டு தம்மையும் தாம் அறியார் மறந்தே.         534 



கூற்றைவென் றாங்கைவர் கோக்களையும் வென்றிருந்தழகால் 

வீற்றிருந் தான்பெருந் தேவியுந் தானும் ஓர் மீனவன்பால் 

ஏற்றுவந் தாருயி ருண்ட திறலொற்றைச் சேவகனே 

தேற்றமிலாதவர் சேவடி சிக்கெனச் சேர்மின்களே.         535 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






37. பிடித்த பத்து - முத்திக்கலப்புரைத்தல்



(திருத்தோணிபுரத்தில் அருளியது - எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்) 



உம்பர்கட்கரசே ஒழிவறநிறைந்த யோகமே ஊற்றையேன் தனக்கு 

வம்பெனப் பழுத்தென் குடிமுழுதாண்டு வாழ்வற வாழ்வித்த மருந்தே 

செம்பொருட் டுணிவே சீருடைக் கழலே செல்வமே சிவபெருமானே 

எம்பொருட் டுன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         536 



விடைவிடா துகந்த விண்ணவர் கோவே வினையனே னுடையமெய்ப் பொருளே 

முடைவிடா தடியேன் மூத்தறமண்ணாய் முழுப்புழுக் குரம்பையிற் கிடந்து 

கடைபடா வண்ணம் காத்தெனை ஆண்ட கடவுளே கருணைமா கடலே 

இடைவிடா துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         537 



அம்மையே அப்பா ஒப்பிலா மணியே அன்பினில் விளைந்த ஆரமுதே 

பொய்ம்மையே பெருக்கிப் பொழுதினைச் சுருக்கும் புழுத்தலைப் புலையனேன் தனக்குச் 

செம்மையே ஆய சிவபதம் அளித்த செல்வமே சிவபெருமானே 

இம்மையே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         538 



அருளுடைச் சுடரே அளிந்ததோர் கனியே பெருந்திறல் அருந்தவர்க் கரசே 

பொருளுடைக் கலையே புகழ்ச்சியைக் கடந்த போகமே யோகத்தின் பொலிவே 

தெருளிடத் தடியார் சிந்தையுட் புகுந்த செல்வமே சிவபெருமானே 

இருளிடத் துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         539 



ஒப்புனக் கில்லா ஒருவனே அடியேன் உள்ளத்துள் ஒளிர்கின்ற ஒளியே 

மெய்ப்பதம் அறியா வீறிலியேற்கு விழுமிய தளித்ததோர் அன்பே 

செப்புதற் கரிய செழுந்சுடர் மூர்த்தீ செல்வமே சிவபெருமானே 

எய்ப்பிடத் துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         540 



அறவையேன் மனமே கோயிலாக் கொண்டாண்டு அளவிலா ஆனந்த மருளிப் 

பிறவிவே ரறுத்தென் குடிமுழு தாண்ட பிஞ்ஞகா பெரியஎம் பெருளே 

திறவிலே கண்ட காட்சியே அடியேன் செல்வமே சிவபெருமானே 

இறவிலே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         541 



பாசவே ரறுக்கும் பழம்பொருள் தன்னைப் பற்றுமா றடியனேற் கருளிப் 

பூசனை உகந்தென் சிந்தையுட் புகுந்து பூங்கழல் காட்டிய பொருளே 

தேசுடை விளக்கே செழுஞ்சுடர் மூர்த்தீ செல்வமே சிவபெருமானே 

ஈசனே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         542 



அத்தனே அண்டார் அண்டமாய் நின்ற ஆதியே யாதும்ஈ றில்லாச் 

சித்தனே பத்தர் சிக்கெனப் பிடித்த செல்வமே சிவபெருமானே 

பித்தனே எல்லா உயிருமாய்த் தழைத்துப் பிழைத்தவை அல்லையாய் நிற்கும் 

எத்தனே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         543 



பால்நினைத் தூட்டும் தாயினுஞ்சாலப் பரிந்துநீ பாவியே னுடைய 

ஊனினை உருக்கி உள்ளொளி பெருக்கி உலப்பிலா ஆனந்த மாய 

தேனினைச் சொரிந்து புறம்புறந்திரிந்த செல்வமே சிவபெருமானே 

யானுனைத் தொடர்ந்து சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         544 



புன்புலால் யாக்கை புரைபுரை கனியப் பொன்னெடுங் கோயிலாப் புகுந்தென் 

என்பெலாம் உருக்கி எளியையாய் ஆண்ட ஈசனே மாசிலா மணியே 

துன்பமே பிறப்பே இறப்போடு மயக்காந் தொடக்கெலாம் அறுத்தநற்சோதி 

இன்பமே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே.         545 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






 38. திருஏசறவு 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - கொச்சகக் கலிப்பா ) 



இரும்புதரு மனத்தேனை ஈர்த்தீர்த்தென் என்புருக்கிக் 

கரும்புதரு சுவைஎனக்குக் காட்டினைஉன் கழலினைகள் 

ஒருங்குதிரை உலவுசடை உடையானே நரிகளெல்லாம் 

பெருங்குதிரை ஆக்கியவா றன்றேஉன் பேரருளே.         546 



பண்ணார்ந்த மொழிமங்கை பங்காநின் ஆளானார்க்கு 

உண்ணார்ந்த ஆரமுதே உடையானே அடியேனை 

மண்ணார்ந்த பிறப்பறுத்திட் டாள்வாய்நீ வாஎன்னக் 

கண்ணார உய்ந்தவா றன்றேஉன் கழல்கண்டே.         547 



ஆதமிலி யான்பிறப் பிறப்பென்னும் அருநரகில் 

ஆர்தமரும் இன்றியே அழுந்துவேற் காவாவென்று 

ஓதமிலி நஞ்சுண்ட உடையானே அடியேற்குன் 

பாதமலர் காட்டியவா றன்றேஎம் பரம்பரனே.         548 



பச்சைத்தா லரவாட்டீ படர்சடையாய் பாதமலர் 

உச்சத்தார் பெருமானே அடியேனை உய்யக்கொண்டு 

எச்சத்தார் சிறுதெய்வம் எத்தாதே அச்சோஎன் 

சித்தத்தா றுய்ந்தவா றன்றேஉன் திறம் நினைந்தே.         549 



கற்றறியேன் கலைஞானம் கசிந்துருகேன் ஆயிடினும் 

மற்றறியேன் பிறதெய்வம் வாக்கியலால் வார்கழல்வந் 

துற்றறிமாந் திருந்தேன்எம் பெருமானே அடியேற்குப் 

பொற்றிவிசு நாய்க்கிடுமா றன்றேநின் பொன்னருளே.         550 



பஞ்சாய அடிமடவார் கடைக்கண்ணால் இடர்ப்பட்டு 

நஞ்சாய துயர்கூர நடுங்குவேன் நின்னருளால் 

உய்ஞ்சேன் எம் பெருமானே உடையானே அடியேனை 

அஞ்சேலென் றாண்டவா றன்றேஅம் பலத்தமுதே.         551 



என்பலைப் பிறப்பறுத்திங் கிமையவர்க் கும் அறியவொண்ணா 

தென்பாலைத் திருப்பெருந் துறையுறையஞ் சிவபெருமான் 

அன்பால்நீ அகம்நெகவே புகுந்தருளி ஆட்கொண்ட 

தென்பாலே நோக்கியவா றன்றேஎம் பெருமானே.         552 



மூத்தானே மூவாத முதலானே முடியில்லா 

ஓத்தானே பொருளானே உண்மையுமாய் இன்மையுமாய்ப் 

பூத்தானே புகுந்திங்குப் புரள்வேனைக் கருணையினால் 

பேர்த்தேநீ ஆண்டவா றன்றேஎம் பெருமானே.         553 



மருவினிய மலர்ப்பாதம் மனத்தில்வளர்ந் துள்ளுருகத் 

தெருவுதொறும் மிக அலறிச் சிவபெருமா னென்றேத்திப் 

பருகியநின் பரங்கருணைத் தடங்கலிற் படிவாமாறு 

அருளெனக்கிங் கிடைமருதே இடங்கொண்ட அம்மானே.         554 



நானேயோ தவஞ் செய்தேன் சிவாயநம எனப்பெற்றேன் 

தேனாய்என் அமுதமுமாய்த் தித்திக்குஞ் சிவபெருமான் 

தானேவந் தெனதுள்ளம் புகுந்தடியேற் கருள்செய்தான் 

ஊனாரும் உயிர்வாழ்க்கை ஒறுத்தன்றே வெறுத்திடவே.         555 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







39. திருப்புலம்பல் - சிவானநத முதிர்வு 



(திருவாரூரில் அருளியது - கொச்சகக் கலிப்பா) 



பூங்கமலத் தயனெடுமால் அறியாத நெறியானே 

கோங்கலர்சேர் குவிமுலையாள் கூறாவெண் ணீறாடி 

ஓங்கெயில்சூழ் திருவாரூர் உடையானே அடியேன்நின் 

பூங்கழல்கள் அவையல்லா தெவையாதும் புகழேனே.         556 



சடையானே தழலாடீ தயங்குமூ விலைச்சூலப் 

படையானே பரஞ்சோதீ பசுபதீ மழவெள்ளை 

விடையானே விரிபொழில்சூழ் பெருந்துறையாய் அடியேன்நான் 

உடையானே உனையல்லா துறுதுணை மற் றறியேனே.         557 



உற்றாறை யான்வேண்டேன் ஊர்வேண்டேன் பேர்வேண்டேன் 

கற்றாறை யான்வேண்டேன் கற்பனவும் இனியமையும் 

குற்றாலத் தமர்ந்துறையுங் கூத்தாஉன் குரைகழற்கே 

கற்றாவின் மனம்போலக் கசிந்துருக வேண்டுவனே.         558 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







40. குலாப் பத்து - அனுபவம் இடையீடுபடாமை



(தில்லையில் அருளியது - கொச்சகக் கலிப்பா) 



ஓடுங் கவந்தியுமே உறவென்றிட் டுள்கசிந்து 

தேடும் பொருளுஞ் சிவன்கழலே எனத்தெளிந்து 

கூடும் உயிரும் குமண்டையிடக் குனித்தடியேன் 

ஆடுங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         559 



துடியோர் இடுகிடைத் தூய்மொழியார் தோள்நசையால் 

செடியேறு தீமைகள் எத்தனையுஞ் செய்திடினும் 

முடியேன் பிறவேன் எனைத்தனதாள் முயங்குவித்த 

அடியேன் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         560 



என்புள் ளுருக்கி இருவினையை ஈடழித்துத் 

துன்பங் களைந்து துவந்துவங்கள் தூய்மைசெய்து 

முன்புள்ள வற்றை முழுதழிய உள்புகுத்த 

அன்பின் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         561 



குறியும் நெறியும் குணமுமிலார் குழாங்கள்தமைப் 

பிரியும் மனத்தார் பிரிவரிய பெற்றியனைச் 

செறியுங் கருத்தில் உருத்தமுதாஞ் சிவபதத்தை 

அறியுங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         562 



பேருங் குணமும் பிணிப்புறும்இப் பிறவிதனைத் 

தூரும் பரிசு துரிசறுத்துத் தொண்ட ரெல்லாஞ் 

சேரும் வகையாற் சிவன்கருணைத் தேன்பருகி 

ஆருங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         563 



கொம்பில் அரும்பாய்க் குவிமலராய்க் காயாகி 

வம்பு பழுத்துடலம் மாண்டிங்ஙன் போகாமே 

நம்புமென் சிந்தை நணுகும்வண்ணம் நானணுகும் 

அம்பொன் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         564 



மதிக்குந் திறலுடைய வல்லரக்கன் தோள்நெரிய 

மிதக்குந் திருவடி என் தலைமேல் வீற்றிருப்பக் 

கதிக்கும் பசுபாசம் ஒன்றுமிலோம் எனக்களித்திங் 

கதிர்க்குங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         565 



இடக்குங் கருமுருட் டேனப்பின் கானகத்தே 

நடக்குந் திருவடி என்தலைமேல் நட்டமையால் 

கடக்குந் திறல்ஐவர் கண்டகர்தம் வல்லாட்டை 

அடக்குங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         566 



பாழ்ச்செய் விளாவிப் பயனிலியாய்க் கிடப்பேற்குக் 

கீழ்ச்செய் தவத்தாற் கிழியீடு நேர்பட்டுத் 

தாட்செய்ய தாமரைச் சைவனுக்கென் புன்தலையால் 

ஆட்செய் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         567 



கொம்மை வரிமுலைக் கொம்பனையாள் கூறனுக்குச் 

செம்மை மனத்தால் திருப்பணிகள் செய்வேனுக்கு 

இம்பை தரும்பயன் இத்தனையும் ஈங்கொழிக்கும் 

அம்மை குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே.         568 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







41. அற்புதப்பத்து - அனுபவமாற்றாமை 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - அறுசீர்க் கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



மைய லாய்இந்த மண்ணிடை வாழ்வெனும் ஆழியு ளகப்பட்டுத் 

தைய லாரெனுஞ் சுழித்தலைப் பட்டுநான் தலைதடு மாறாமே 

பொய்யெ லாம்விடத் திருவருள் தந்துதன் பொன்னடி யினைகாட்டி 

மெய்ய னாய்வெளி காட்டிமுன் நின்றதோர் அற்புதம் விளம்பேனே.         569 



ஏய்ந்த மாமல ரிட்டுமுட் டாததோர் இயல்பொடும் வணங்காதே 

சாந்த மார்முலைத் தையல்நல் லாரொடுந் தலைதடு மாறாகிப் 

போந்து யான்துயர் புகாவணம் அருள்செய்து பொற்கழலி னைகாட்டி 

வேந்த னாம்வெளியே என்முன் நின்றதோர் அற்புதம் விளம்பேனே.         570 



நடித்து மண்ணிடைப் பொய்யினைப் பலசெய்து நானென தெனும்மாயக் 

கடித்த வாயிலே நின்றுமுன் வினைமிகக் கழறியே திரிவேனைப் 

பிடித்து முன்னின்றப் பெருமறை தேடிய அரும்பொருள் அடியேனை 

அடித்த டித்துஅக் காரமுன் தீற்றிய அற்புதம் அறியேனே.         571 



பொருந்தும் இப்பிறப் பிறப்பிவை நினையாது பொய்களே புகன்றுபோய்க் 

கருங் குழலினனார் கண்களால் ஏறுண்டு கலங்கியே கிடப்பேனைத் 

திருந்து சேவடிச் சிலம்பனை சிலம்பிடத் திருவொடும் அகலாத 

அருந்து ணைவனாய் ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியனே.         572 



மாடுஞ் சுற்றமும் மற்றுள போகமும் மங்கையர் தம்மோடுங் 

கூடி அங்குள குணங்களால் ஏறுண்டு குலாவிய திரிவேனை 

வீடு தந்தென்றன் வெந்தொழில் வீட்டிட மென்மலர்க் கழல்காட்டி 

ஆடு வித்தென தகம்புகுந் தாண்டதோர் அற்புதம் அறியேனே.         573 



வணங்கும் இப்பிறப் பிறப்பிவை நினையாது மங்கையர் தம்மோடும் 

பிணைந்து வாயிதழ்ப் பொருவெள்ளத் தழுந்திநான் பித்தனாய்த் திரிவேனைக் 

குணங்க ளுங்குறி களுமிலாக் குணக்கடல் கோமளத் தொடுங்கூடி 

அணைந்து வந்தெனை ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே.         574 



இப்பி றப்பினில் இணைமலர் கொய்துநான் இயல்பொடஞ் செழுத்தோதித் 

தப்பி லாதுபொற் கழல்களுக் கிடாதுநான் தடமுலை யார்தங்கள் 

மைப்பு லாங்கண்ணால் ஏறுண்டு கிடப்பேனை மலரடி யிணைகாட்டி 

அப்பன் என்னைவந் தாண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே.         575 



ஊச லாட்டுமிவ் வுடலுயி ராயின இருவினை அறுத்தென்னை 

ஓசையா லுணர் வார்க்குணர் வரியவன் உணர்வுதந் தொளிவாக்கிப் 

பாச மானவை பற்றறுத் துயர்ந்ததன் பரம்பொருங் கருணையால் 

ஆசை தீர்த்தடி யாரடிக் கூட்டிய அற்புதம் அறியேனே.         576 



பொச்சை யானஇப் பிறவியிற் கிடந்துநான் புழுத்தலை நாய்போல 

இச்சை யாயின ஏழையர்க் கேசெய்தங் கிணங்கியே திரிவேனை 

இச்ச கத்தரி அயனுமெட் டாததன் விரைமலர்க் கழல்காட்டி 

அச்சன் என்னையும் ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே.         577 



செறியும் இப்பிறவிப் பிறப்பிவை நினையாது செறிகுழலார் செய்யுங் 

கிறியுங் கீழ்மையுங் கெண்டையங் கண்களும் உன்னியே கிடப்பேனை 

இறைவன் எம்பிரான் எல்லையில் லாததன் இணைமலர்க் கழல்காட்டி 

அறிவு தந்தெனை ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே.         578 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







42. சென்னிப்பத்து - சிவவிளைவு  



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - ஆசிரிய விருத்தம்) 



தேவ தேவன்மெய்ச் சேவகன் தென்பெ ருந்துறை நாயகன் 

மூவ ராலும் அறியொணாமுத லாய ஆனந்த மூர்த்தியான் 

யாவ ராயினும் அன்பரன்றி அறியொ ணாமலர்ச் சோதியான் 

தூயமாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னிச் சுடருமே.         579 



அட்டமூர்த்தி அழகன்இன்னமு தாய ஆனந்த வெள்ளத்தான் 

சிட்டன் மேயச்சிவ லோகநாயகன் தென்பெ ருந்துறைச் சேவகன் 

மட்டு வார்குழல் மங்கை யாளையோர் பாகம் வைத்த அழகன்தன் 

வட்ட மாமலர்ச் சேவடிக் கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே.         580 



நங்கை மீரெனை நோக்குமின் நங்கள் நாதன் நம்பணி கொண்டவன் 

தெங்கு சோலைகள் சூழ்பெருந் துறை மேய சேவகன் நாயகன் 

மங்கை மார்கையில் வளையுங்கொண்டெம் உயிருங் கொண்டெம் பணிகொள்வான் 

பொங்கு மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னிப் பொலியுமே.         581 



பத்தர் சூழப் பராபரன் பாரில் வந்துபார்ப் பானெனச் 

சித்தர் சூழச் சிவபிரான் தில்லை மூதூர் நடஞ்செய்வான் 

எத்தனாகிவந் தில்புகுந்தெமை ஆளுங் கொண்டெம் பணிகொள்வான் 

வைத்த மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே.         582 



மாய வாழ்க்கையை மெய்யென் றெண்ணி மதித்திடா வகை நல்கியான் 

வேய தோளுமை பங்கன் எங்கள் திருப்பெ ருந்துறை மேவினான் 

காயத் துள்ளமு தூறஊறநீ கண்டு கொள்ளென்று காட்டிய 

சேய மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி திகழுமே.         583 



சித்தமே புகுந் தெம்மையாட் கொண்டு தீவினை கெடுந் துய்யலாம் 

பத்தி தந்துதன் பொற்கழற்கணே பன்மலர் கொய்து சேர்த்தலும் 

முத்தி தந்திந்த மூவுலகுக்கும் அப்பு றத்தெமை வைத்திடும் 

அத்தன் மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே.         584 



பிறவி யென்னுமிக் கடலைநீந் தத்தன் பேரருள்தந் தருளினான் 

அறவை யென்றடி யார்கள் தங்கள் அருட்கு ழாம்புக விட்டுநல் 

உறவு செய்தெனை உய்யக்கொண்ட பிரான்தன் உண்மைப் பெருக்கமாம் 

திறமை காட்டிய சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி திகழுமே.         585 



புழுவி னாற்பொதிந் திடுகுரம்பையிற் பொய் தனையொழி வித்திடும் 

எழில்கொள் சோதியெம் ஈசன்எம்பிரான் என்னு டையப்பன் என்றென்று 

தொழுத கையின ராகித் துய்மலர்க் கண்கள் நீர்மல்குந் தொண்டர்க்கு 

வழுவி லாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே.         586 



வம்ப னாய்த்திரி வேனைவாவென்று வல்வி னைப்பகை மாய்த்திடும் 

உம்ப ரான்உல கூடறுத்தப் புறத்தனாய் நின்ற எம்பிரான் 

அன்பரானவர்க்கருளி மெய்யடி யார்கட் கின்பந் தழைந்திடுஞ் 

செம்பொன் மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி திகழுமே.         587 



முத்த னைமுதற் சோதியைமுக்கண் அப்பனை முதல் வித்தனைச் 

சித்த னைச்சிவ லோகனைத்திரு நாமம்பாடித் திரிதரும் 

பத்தர் காள்இங்கே வம்மின்நீர் உங்கள் பாசந்தீரப் பணியினோ 

சித்த மார்தருஞ் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி திகழுமே.         588 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







43. திருவார்த்தை - அறிவித் தன்புறுத்தல்  



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது -அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



மாதிவர் பாகன் மறைபயின்ற வாசகன் மாமலர் மேயசோதி 

கோதில் பரங்கருணையடியார் குலாவுநீதி குண மாகநல்கும் 

போதலர் சோலைப் பெருந்துறையெம் புண்ணியன் மண்ணிடை வந்திழிந்து 

ஆதிப் பிரமம் வெளிப்படுத்த அருளறி வார் எம்பிரானாவாரே.         589 



மாலயன் வானவர் கோனும்வந்து வணங்க அவர்க்கருள் செய்தஈசன் 

ஞாலம் அதனிடை வந்திழிந்து நன்னெறி காட்டி நலம்திகழும் 

கோல மணியணி மாடநீடு குலாவு மிடைவை மடநல்லாட்குச் 

சீல மிகக்கரு ணையளிக்குந் திறமறி வார்எம் பிரானாவாரே.         590 



அணிமுடி ஆதி அமரர்கோமான் ஆனந்தக் கூத்தன் அறுசமயம் 

பணிவகை செய்து படவதேறிப் பாரொடு விண்ணும் பரவியேத்தப் 

பிணிகெடநல்கும் பெருந்துறையெம் பேரரு ளாளன்பெண் பாலுகந்து 

மணிவலை கொண்டுவான் மீன்விசிறும் வகையறிவார் எம்பிரானாவாரே.         591 



வேடுரு வாகி மகேந்திரத்து மிகுகுறை வானவர் வந்துதன்னைத் 

தேட இருந்த சிவபெருமான் சித்தனை செய்தடி யோங்களுய்ய 

ஆடல் அமர்ந்த பரிமாஎறி ஐயன் பெருந்துறை ஆதிஅந்நாள் 

ஏடர் களையெங்கும் ஆண்டுகொண்ட இயல்பறி வார்எம் பிரானாவாரே.         592 



வந்திமை யோர்கள் வணங்கியேத்த மாக்கரு ணைக்கட லாய்அடியார் 

பந்தணை விண்டற நல்கும்எங்கள் பரமன் பெருந்துறை ஆதி அந்நாள் 

உந்து திரைக்கட லைக்கடந்தன் றோங்கு மதிலிலங்கை அதினிற் 

பந்தணை மெல்லிர லாட்கருளும் பரிசளி வார்எம் பிரானாவாரே.         593 



வேவத் திரிபுரஞ் செற்றவில்லி வேடுவனாய்க்கடி நாய்கள்சூழ 

ஏவற் செயல்செய்யுந் தேவர்முன்னே எம்பெருமான்தான் இயங்கு காட்டில் 

ஏவுண்ட பன்றிக் கிரங்கியீசன் எந்தை பெருந்துறை ஆதியன்று 

கேவலங் கேழலாய்ப் பால்கொடுத்த கிடப்பறி வார்எம் பிரானாவாரே.         594 



நாதம் உடையதோர் நற்கமலப் போதினில் நண்ணிய நன்னுதலார் 

ஓதிப் பணிந்திலர் தூவியேத்த ஒளிவளர் சோதியெம் ஈசன் மன்னும் 

போதலர் சோலைப் பெருந்துறையெம் புண்ணியன் மண்ணிடை வந்து தோன்றிப் 

பேதங் கெடுத்தருள் செய்பெருமை அறியவல் லார்எம் பிரானாவாரே.         595 



பூவலர் கொன்றையும் மாலைமார்பன் போருகிர் வன்புலி கொன்றவீரன் 

மாதுநல் லாளுமை மங்கைபங்கன் வன்பொழில் சூழ்தென் பெருந்துறைக்கோன் 

ஏதில் பெரும்புகழ் எங்கள்ஈசன் இருங்கடல் வாணாற்குத் தீயில்தோன்றும் 

ஓவிய மங்கையர் தோள்புணரும் உருவறி வார்எம் பிரானாவாரே.         596 



தூவெள்ளை நீறணி எம்பெருமான் சோதி மகேந்திர நாதன்வந்து 

தேவர் தொழும்பதம் வைத்தஈசன் தென்னன் பெருந்துறை ஆளிஅன்று 

காதல் பெருகக் கருணைகாட்டித் தன்கழல் காட்டிக் கசிந்துருகக் 

கேதங் கெடுத்தென்னை ஆண்டருளும் கிடப்பறி வார்எம் பிரானாவாரே.         597 



அங்கணன் எங்கள் அமரர்பெம்மான் அடியார்க் கமுதன் அவனிவந்த 

எங்கள் பிரான்இரும் பாசந்தீர இகபரம் ஆயதோர் இன்பமெய்தச் 

சங்கங் கவரந்நதுவண் சாத்தினோடுஞ் சதுரன் பெருந்துறை ஆளிஅன்று 

மங்கையர் மல்கும் மதுரைசேர்ந்த வகையறி வார்எம் பிரானாவாரே.         598 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back






44. எண்ணப்பதிகம் - ஒழியா இன்பத்துவகை 



(தில்லையில் அருளியது - எழுசீர்க் கழினெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



பாருரு வாய பிறப்பறவேண்டும் பத்திமை யும்பெற வேண்டும் 

சீருரு வாய சிவபெரு மானே செங் கமல மலர்போல் 

ஆருரு வாயஎன் னார முதேஉன் அடியவர் தொகை நடுவே 

ஓருருவாய நின் திருவருள் காட்டி என்னையும் உய்யக்கொண் டருளே.         599 



உரியேன் அல்லேன் உனக் கடிமை உன்னைப் பிரிந்திங் கொருபொழுதும் 

தரியேன் நாயேன் இன்னதென்று அறியேன் சங்கரா கருணையினாற் 

பெரியோன் ஒருவன் கண்டுகொள் என்றுன் பெய்கழல் அடிகாட்டிப் 

பிரியேன் என்றென் றருளிய அருளும் பொய்யோ எங்கள் பெருமானே.        600 



என்பே உருகநின் அருள்அளித்துன் இணைமலர் அடி காட்டி 

முன்பே என்னை ஆண்டுகொண்ட முனிவர் முனிவர் முழுமுதலே 

இன்பே அருளி எனையுருக்கி உயிருண் கின்ற எம்மானே 

நண்பே யருளாய் என்னுயிர் நாதா நின்னருள் நாணாமே        601 



பத்தில னேனும் பணிந்தில னேனும்உன் உயர்ந்தபைங் கழல் காணப் 

பித்தில னேனும் பிதற்றில னேனும் பிறப்பறுப்பாய எம்பெருமானே 

முத்தனை யானே மணியனை யானே முதல்வ னேமுறை யோஎன்று 

எத்தனை யானும் யான்தொடர்ந் துன்னை இனிப்பிரிந் தாற்றேனே.         602 



காணும தொழிந்தேன் நின்திருப் பாதம் கண்டு கண் களிகூரப் 

பேணும தொழிந்தேன் பிதற்றம தொழிந்தேன் பின்னைஎம் பெருமானே 

தாணுவே அழிந்தேன் நின்னினைந் துருகுந் தன்மைஎன் புன்மைகளால் 

காணும தொழிந்தேன் நீயினி வரினுங் காணவும் நாணுவனே.        603 



பாற்றிரு நீற்றெம் பரமனைப் பரங்கரு ணையோடு எதிர்த்து 

தோற்றிமெய் யடியார்க் கருட்டுரை யளிக்குஞ் சோதியை நீதி யிலேன் 

போற்றியென் அமுதே என நினைந் தேத்திப் புகழ்ந்தழைத் தலறியென் னுள்ளே 

ஆற்றுவனாக உடையவ னேஎனை ஆவஎன் றருளாயே.         604 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







 45. யாத்திரைப் பத்து - அனுபவ அதீதம் உரைத்தல் 



(தில்லையில் அருளியது - அறுசீர் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் ) 



பூவார் சென்னி மன்னனெம் புயங்கப் பெருமான் சிறியோமை 

ஓவா துள்ளம் கலந்துணர்வாய் உருக்கும் வெள்ளக் கருணையினால் 

ஆவா என்னப் பட்டன் பாய் ஆட்பட் டீர்வந் தொருப்படுமிள் 

போவோங் காலம் வந்ததுகாண் பொய்விட் டுடையான் கழல்புகவே.         605 



புகவே வேண்டா புலன்களில்நீர் புயங்கப் பெருமான் பூங்கழல்கள் 

மிகவே நினைமின் மிக்கவெல்லாம் வேண்டா போக விடுமின்கள் 

நகவே ஞாலத் துள்புகுந்து நாயே அனைய நமையாண்ட 

தகவே யுடையான் தனைச்சாரத் தளரா திருப்பார் தாந்தாமே.         606 



தாமே தமக்குச் சுற்றமும் தாமே தமக்கு விதிவகையும் 

யாமார் எமதார் பாசமார் என்னமாயம் இவைபோகக் 

கோமான் பண்டைத் தொண்டரோடும் அவன்தன் குறிப்பே குறிக்கொண்டு 

போமா றமைமின் பொய்நீக்கப் புயங்கன் ஆள்வான் பொன்னடிக்கே.         607 



அடியார் ஆனீர் எல்லீரும் அகல விடுமின் விளையாட்டைக் 

கடிசே ரடியே வந்தடைந்து கடைக்கொண் டிருமின் திருக்குறிப்பைச் 

செடிசே ருடைலச் செலநீக்கிச் சிவலோகத்தே நமைவைப்பான் 

பொடிசேர் மேளிப் புயங்கன்தன் பூவார் கழற்கே புகவிடுமே.         608 



விடுமின் வெகுளி வேட்கைநோய் மிகவோர் காலம் இனியில்லை 

உடையான் அடிக்கீழ்ப் பெருஞ்சாத்தோடு உடன்போ வதற்கே ஒருப் படுமின் 

அடைவோம் நாம்போய்ச் சிவபுரத்துள் அணியார் கதவ தடையாமே 

புடைபட்டுருகிப் போற்றுவோம் புயங்கள் ஆள்வான் புகழ்களையே.         609 



புகழ்மின் தொழுமின் பூப்புனைமின் புயங்கன் தானே புந்திவைத்திட்டு 

இகழ்மின் எல்லா அல்லலையும் இனியோர் இடையூ றடையாமே 

திகழுஞ் சீரார் சிவபுரத்துச் சென்று சிவன்தாள் வணங்கிநாம் 

நிகழும் அடியார் முன்சென்று நெஞ்சம் உருகி நிற்போமே.         610 



நிற்பார் நிற்கநில் லாவுலகில் நில்லோம் இனிநாம் செல்வோமே 

பொற்பால் ஒப்பாந் திருமேனிப் புயங்கன் ஆவான் பொன்னடிக்கே 

நிற்பீர் எல்லாந் தாழாதே நிற்கும் பரிசே ஒருப்படுமின் 

பிற்பால் நின்று பேழ்கணித்தாற் பெறுதற் கரியன் பெருமானே.         611 



பெருமான் பேரானந்ததுப் பிரியா திருக்கப் பெற்றீர்காள் 

அருமா லுற்றிப் பின்னைநீர் அம்மா அழுங்கி அரற்றாதே 

திருமா மணிசேர் திருக்கதவங் திறந்தபோதே சிவபுரத்துச் 

திருமா லறியாத் திருப்புயங்கன் திருத்தாள் சென்று சேர்வோமே.         612 



சேரக் கருகிச் சிந்தனையைத் திருந்த வைத்துச் சிந்திமின் 

போரிற் பொலியும் வேற்கண்ணாள் பங்கன் புயங்கன் அருளமுதம் 

ஆரப் பருகி ஆராத ஆர்வங்கூர அழுந்துவீர் 

போரப் புரிமின் சிவன்கழற்கே பொய்யிற் கிடந்து புரளாதே.         613 



புரள்வார் தொழுவார் புகழ்வாராய் இன்றே வந்தான் ஆகாதீர் 

மருள்வீர் பின்னை மதிப்பாரார் மதியுட் கலங்கி மயங்குவீர் 

தெருள்வீராகில் இதுசெய்ம்மின் சிவலோ கக்கோன் திருப்புயங்கன் 

அருளார் பெறுவார் அகலிடத்தே அந்தோ அந்தோ அந்தோவே.         614 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







46. திருப்படை எழுச்சி - பிரபஞ்சப் போர்

(தில்லையில் அருளியது - கலிவிருத்தம்) 



ஞானவாள் ஏந்தும்ஐயர் நாதப் பறையறைமின் 

மானமா ஏறும்ஐயர் பதிவெண் குடைகவிமின் 

ஆனநீற் றுக்கவசம் அடையப் புகுமின்கள் 

வானவூர் கொள்வோம்நாம் மாயப்படை வாராமே.         615 



தொண்டர்காள் தூசிசெல்லீர் பக்தர்காள் சூழப்போகீர் 

ஒண்திறல் யோகிகளே பேரணி உந்தீர்கள் 

திண்திறல் சித்தர்களே கடைக்கூழை செல்மின்கள் 

அண்டர்நா டாள்வோம் நாம் அல்லற்படை வாராமே.         616 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







47. திருவெண்பா - அணைந்தோர் தன்மை 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - நேரிசை வெண்பா) 



வெய்ய வினையிரண்டும் வெந்தகல மெய்யுருகிப் 

பொய்யும் பொடியாகா தென்செய்கேன் செய்ய 

திருவார் பெருந்துறையான் தேனுந்து செந்தீ 

மருவா திருந்தேன் மனத்து.         617 



ஆர்க்கோ அரற்றுகோ ஆடுகோ பாடுகோ 

பார்க்கோ பரம்பரனே என்செய்தேன் தீர்ப்பரிய 

ஆனந்த மாலேற்றும் அத்தன் பெருந்துறையான் 

தானென்பர் ஆரொருவர் தாழ்ந்து.         618 



செய்த பிழையறியேன் சேவடியே கைதொழுதே 

உய்யும் வகையின் உயிர்ப்பறியேன் வையத் 

திருந்துறையுள் வேல்மடுத்தன் சிந்தனைக்கே கோத்தான் 

பெருந்துறையில் மேய பிரான்.         619 



முன்னை வினையிரண்டும் வேரறுத்து முன்னின்றான் 

பின்னைப் பிறப்பறுக்கும் பேராளன் தென்னன் 

பெருந்துறையில் மேய பெருங்கருணை யாளன் 

வருந்துயரந் தீர்க்கும் மருந்து.         620 



அறையோ அறிவார்க் கனைத்துலகும் ஈன்ற 

மறையோனும் மாலுமால் கொள்ளும் இறையோன் 

பெருந்துறையும் மேய பெருமான் பிரியா 

திருந்துறையும் என்னெஞ்சத் தின்று.         621 



பித்தென்னை ஏற்றும் பிறப்பறுக்கும் பேச்சரிதாம் 

மத்தமே யாக்கும் வந்தென்மனத்தை அத்தன் 

பெருந்துறையாள் ஆட்கொண்டு பேரருளால் நோக்கும் 

மருந்திறவாப் பேரின்பம் வந்து.         622 



வாரா வழியருளி வந்தெனக்கு மாறின்றி 

ஆரா அமுதாய் அமைந்தன்றே சீரார் 

திருத்தென் பெருந்துறையான் என்சிந்தை மேய 

ஒருத்தன் பெருக்கும் ஒளி.         623 



யாவார்க்கும் மேலாம் அளவிலாச் சீருடையான் 

யாவர்க்கும் கீழாம் அடியேனை யாவரும் 

பெற்றறியா இன்பத்துள் வைத்தாய்க்கென் எம்பெருமான் 

மற்றறியேன் செய்யும் வகை.         624 



மூவரும் முப்பத்து மூவரும் மற்றொழிந்த 

தேவரும் காணாச் சிவபெருமான் மாவேறி 

வையகத்தே வந்திழிந்த வார்கழல்கள் வந்திக்க 

மெய்யகத்தே இன்பம் மிகும்.         625 



இருந்தென்னை ஆண்டான் இணையடியே சிந்தித் 

திருந்திரந்து கொள்நெஞ்சே எல்லாம் தருங்காண் 

பெருந்துறையின் மேய பெருங்கருணை யாளன் 

மருந்துருவாய் என்மனத்தே வந்து.         626 



இன்பம் பெருக்கி இருளகற்றி எஞ்ஞான்றும் 

துன்பந் தொடர்வறுத்துச் சோதியாய் அன்பமைத்துச் 

சீரார் பெருந்துறையான் என்னுடைய சிந்தையே 

ஊராகக் கொண்டான் உவந்து.         627 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







48. பண்டாய நான்மறை - அனுபவத்து ஐயமின்மை உரைத்தல் 



(திருப்பெருந்துறையில் அருளியது - நேரிசை வெண்பா ) 



பண்டாய நான்மறையும் பாலணுகா மாலயனுங் 

கண்டாரு மில்லை கடையேனைத் தொண்டாகக் 

கொண்டருளுங் கோகழிஎங் கோமாற்கு நெஞ்சமே 

உண்டாமோ கைம்மா றுரை.         628 



உள்ள மலமூன்றும்மாய உகுபெருந்தேன் 

வெள்ளந் தரும்பரியின் மேல்வந்து வள்ளல் 

மருவும் பெருந்துறையை வாழ்த்துமின்காள் வாழ்த்தக் 

கருவுங் கெடும்பிறவிக் காடு.         629 



காட்டகத்து வேடன் கடலில் வலைவாணன் 

நாட்டிற் பரிப்பாகன் நம்வினையை வீட்டி 

அருளும் பெருந்துறையான் அங்கமல பாதம் 

மருளுங் கெடநெஞ்சே வாழ்த்து.         630 



வாழ்ந்தார்கள் ஆவாரும் வல்வினையை மாய்ப்பாருந் 

தாழ்ந்துலகம் ஏத்தத் தகுவாருஞ் சூழ்ந்தமரர் 

சென்றிறைஞ்சி ஏத்தும் திருவார் பெருந்துறையை 

நன்றிறைஞ்சி ஏத்தும் நமர்.         631 



நண்ணிப் பெருந்துறையை நம்மிடர்கள் போயகல 

எண்ணி எழுகோ கழிக்கரசைப்-பண்ணின் 

மொழியாளோ டுத்தர கோசமங்கை மன்னிக் 

கழியா திருந்தவனைக் காண்.         632 



காணுங் கரணங்கள் எல்லாம்பே ரின்பமெனப் 

பேணும் அடியார் பிறப்பகலக் காணும் 

பெரியானை நெஞ்சே பெருந்துறையில் என்றும் 

பிரியானை வாயாரப் பேசு.         633 



பேசும் மொருளுக் கிலக்கிதமாய்ப் பேச்சிறந்த 

மாசில் மணியின் மணிவார்த்தை பேசிப் 

பெருந்துறையே என்று பிறப்பறுத்தேன் நல்ல 

மருந்தினடி என்மனத்தே வைத்து.         634 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







49. திருப்படை ஆட்சி - சீவஉபாதி ஒழிதல் 



(தில்லையில் அருளியது -சிவ உபாதி ஒழித்தல் - 

பன்னிரு சீர்க்கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



கண்களிரண்டும் அவன்கழல் கண்டு களிப்பன ஆகாதே 

காரிகை யார்கள்தம் வாழ்விலென் வாழ்வு கடைப்படும் ஆகாதே 

மண்களில் வந்து பிறந்திடு மாறி மறந்திடும் ஆகாதே 

மாலறி யாமலர்ப் பாதம் இரண்டும் வணங்குதும் ஆகாதே 

பண்களி கூர்தரு பாடலொ டாடல் பயின்றிடும் ஆகாதே 

பாண்டிநன்னாடுடை யான்படை யாட்சிகள் பாடுதும் ஆகாதே 

விண்களி கூர்வதோர் வேதகம் வந்துவெளிப்படும் ஆகாதே 

மீன்வலை வீசிய கானவன் வந்து வெளிப்படும் ஆயிடிலே.         635 



ஒன்றினொ டொன்றுமோ ரைந்தினொ டைந்தும் உயிர்ப்பது மாகாதே 

கன்றை நினைந்தெழு தாயென வந்த கணக்கது வாகாதே 

காரணமாகும் அனாதி குணங்கள் கருத்தறு மாகாதே 

நன்றிது தீதென வந்த நடுக்கம் நடந்தன வாகாதே 

நாமுமெ லாமடி யாருட னேசெல நண்ணினு மாகாதே 

என்றுமென் அன்பு நிறைந்த பராவமு தெய்துவ தாகாதே 

ஏறுடை யான்எனை ஆளுடை நாயகன் என்னுள் புகுந்திடிலே.         636 



பந்த விகார குணங்கள் பறிந்து மறிந்திடு மாகாதே 

பாவனை யாய கருத்தினில் வந்த பராவமு தாகாதே 

அந்த மிலாத அகண்டமும் நம்முள் அகப்படு மாகாதே 

ஆதி முதற்பா மாய பரஞ்சுடர் அண்ணுவ தாகாதே 

செந்துவர் வாய்மட வாரிட ரானவை சிந்திடு மாகாதே 

சேலன கண்கள் அவன்திரு மேனி திளைப்பன வாகாதே 

இந்திர ஞால இடர்ப்பிற வித்துய ரேகுவ தாகாதே 

என்னுடைய நாயக னாகியஈசன் எதிர்ப்படு மாயிடிலே.         637 



என்னணி யார்முலை ஆகம் அளைந்துடன் இன்புறு மாகாதே 

எல்லையில் மாக்கரு ணைக்கடல் இன்றினி தாடுது மாகாதே 

நன்மணி நாதம் முழங்கியென் உள்ளுற நண்ணுவ தாகாதே 

நாதன் அணித்திரு நீற்றினை நித்தலும் நண்ணுவ தாகாதே 

மன்னிய அன்பரில் என்பணி முந்துற வைகுவ தாகாதே 

மாமறை யும் அறியாமலர்ப் பாதம் வணங்குது மாகாதே 

இன்னியற் செங்கழு நீர்மலர் என்தலை எய்துவ தாகாதே 

என்னை யுடைப்பெரு மான் அருள் ஈசன் எழுந்தரு ளப்பே றிலே.         638 



மண்ணினில் மாயை மதித்து வகுத்த மயக்கறு மாகாதே 

வானவ ரும்அறி யாமலர்ப் பாதம் வணங்குது மாகாதே 

கண்ணிலி காலம் அனைத்தினும் வந்த கலக்கறு மாகாதே 

காதல்செயும் அடியார்மனம் இன்று களித்திடு மாகாதே 

பெண்ணலி ஆணென நாமௌ வந்த பிணக்கறு மாகாதே 

பேரறி யாத அனேக பவங்கள் பிழைத்தன ஆகாதே 

எண்ணிலி யாகிய சித்திகள் வந்தெனை எய்துவ தாகாதே 

என்னையுடைப் பெருமான் அருள் ஈசன் எழுந்தருளப் பெறிலே.         639 



பொன்னிய லுந்திரு மேனிவெண் ணீறு பொலிந்திடு மாகாதே 

பூமழை மாதவர் கைகள் குவிந்து பொழிந்திடு மாகாதே 

மின்னியல் நுண்ணிடை யார்கள் கருத்து வெளிப்படுமாகாதே 

வீணை முரன்றெழும் ஓசையில் இன்பம் மிகுத்திடு மாகாதே 

தன்னடி யாரடி என்தலை மீது தழைப்பன ஆகாதே 

தானடி யோம் உடனேயுயவந் தலைப்படு மாகாதே 

இன்னியம் எங்கும் நிறைந்தினி தாக இயம்பிடு மாகாதே 

என்னைமுன் ஆளுடை ஈசன்என் அத்தன் எழுந்தரு ளப்பெறிலே.         640 



சொல்லிய லாதெழு தூமணி யோசை சுவைதரு மாகாதே 

துண்ணென என்னுளம் மன்னியசோதி தொடர்ந்தெழு மாகாதே 

பல்லியல் பாயப் பரப்பற வந்த பராபர மாகாதே 

பண்டறி யாதப ரானுப வங்கள் பரந்தெழு மாகாதே 

வில்லியல் நன்னுத லார்மயல் இன்று விளைந்திடு மாகாதே 

விண்ணவரும் அறியாத விழுப்பொருள் இப்பொரு ளாகாதே 

எல்லையி லாதன எண்குண மானவை எய்திடு மாகாதே 

இந்து சிகாமணி எங்களை ஆள எழுந்திரு ளப் பெறிலே.         641 



சங்கு திரண்டு முரன்றெழும் ஓசை தழைப்பன ஆகாதே 

சாதிவி டாதகுணங்கள் நம்மோடு சலித்திடு மாகாதே 

அங்கிது நன்றிது நன்றெனு மாயை அடங்கிடு மாகாதே 

ஆசைஎலாம் அடியாரடியோய் எனும் அத்தனை யாகாதே 

செங்கயல் ஒண்கண்மடந்தையர் சிந்தை திளைப்பன ஆகாதே 

சீரடியார்கள் சிவானுப வங்கள் தெரித்திடு மாகாதே 

எங்கும் நிறைந்தமு தூறு பரஞ்சுடர் எய்துவ தாகாதே 

ஈற்றி யாமறை யோன் எனைஆள எழுந்தரு ளப் பெறிலே.         642 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







50. ஆனந்தமாலை - சிவானுபவ விருப்பம் 



(தில்லையில் அருளியது - சிவானுபவ விருத்தம் - 

அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) 



மின்னே ரனைய பூங்கழல்கள் அடைந்தார் கடந்தார் வியனுலகம் 

பொன்னே ரனைய மலர்கொண்டு போற்றா நின்றார் அமரரெல்லாம் 

கல் நேரனைய மனக்கடையாய்க் கழிப்புண் டவலக் கடல்வீழ்ந்த 

என்னே ரனையேன் இனியுன்னைக் கூடும் வண்ணம் இயம்பாவே.         643 



என்னால் அறியாப் பதம்தந்தாய் யான தறியா தேகெட்டேன் 

உன்னால் ஒன்றுங் குறைவில்லை உடையாய் அடிமைக் காரென்பேன் 

பன்னாள் உன்னைப் பணிந்தேத்தும் பழைய அடியா ரொடுங்கூடா 

தென்நா யகமே பிற்பட்டிங் கிருந்தென் நோய்க்கு விருந்தாயே.         644 



சீல மின்றி நோன்பின்றிச் செறிவே யின்றி அறிவின்றித் 

தோலின் பாவைக் கூத்தாட்டாய்ச் சுழன்று விழுந்து கிடப்பேனை 

மாலுங் காட்டி வழிகாட்டி வாரா உலக நெறியேறக் 

கோலங் காட்டி ஆண்டானைக் கொடியேன் என்றோ கூடுவதே.         645 



கெடுவென் கெடுமா கெடுகின்றேன் கேடி லாதாய் பழிகொண்டாய் 

படுவேன் படுவ தெல்லாம்நான் பட்டாற் பின்னைப் பயனென்னே 

கொடுமா நரகத் தழுந்தாமே காத்தாட் கொள்ளுங் குருமணியே 

நடுவாய் நில்லா தொழிந்தக்கால் நன்றோ எங்கள் நாயகமே.         646 



தாயாய் முலையைத் தருவானே தாரா தொழிந்தாற் சவலையாய் 

நாயேன் கழிந்து போவேனோ நம்பி யினித்தான் நல்குதியே 

தாயே யென்றுன் தாளடைந்தேன் தயாநீ என்பால் இல்லையே 

நாயேன் அடிமை உடனாக ஆண்டாய் நான்தான் வேண்டாவோ.         647 



கோவே யருள வேண்டாவோ கொடியேன் கெடவே அமையுமே 

ஆவா வென்னா விடிலென்னை அஞ்சேல் என்பார் ஆரோதான் 

சாவா ரெல்லாம் என்னளவோ தக்க வாறன் றென்னாரோ 

தேவே தில்லை நடமாடீ திகைத்தேன் இனித்தான் தேற்றாயே.         648 



நரியைக் குதிரைப் பரியாக்கி ஞால மெல்லாம் நிகழ்வித்துப் 

பெரிய தென்னன் மதுரையெல்லாம் பிச்ச தேற்றும் பெருந்துறையாய் 

அரிய பொருளே அவிநாசி அப்பா பாண்டி வெள்ளமே 

தெரிய அரிய பரஞ்சோதி செய்வ தொன்றும் அறியேனே.         649 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back







51. அச்சோப் பதிகம் - அனுபவவழி அறியாமை 




(தில்லையில் அருளியது) 



முத்திநெறி அறியாத மூர்க்கரொடு முயல்வேனைப் 

பத்திநெறி அறிவித்துப் பழவினைகள் பாறும்வண்ணம் 

சித்தமலம் அறுவித்துச் சிவமாக்கி எனைஆண்ட 

அத்தனெனக் கருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         650 



நெறியல்லா நெறிதன்னை நெறியாக நினைவேனைச் 

சிறுநெறிகள் சேராமே திருவருளே சேரும்வண்ணம் 

குறியொன்றும் இல்லாத கூத்தன்தன் கூத்தையெனக்கு 

அறியும்வண்ணம் அருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         651 



பொய்யெல்லாம் மெய்யென்று புணர்முலையார் போகத்தே 

மையலுறக் கடவேனை மாளாமே காத்தருளித் 

தையலிடங் கொண்டபிரான் தன்கழலே சேரும்வண்ணம் 

ஐயன்எனக் கருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         652 



மண்ணதனிற் பிறந்தெய்த்து மாண்டுவிழக் கடவேனை 

எண்ணமிலா அன்பருளி எனையாண்டிட் டென்னையுந்தன் 

கண்ணவெண்ணீ றணிவித்துத் தூய்நெறியே சேரும்வண்ணம் 

அண்ணல்எனக் கருளியவா றார்வபெறுவார் அச்சோவே.         653 



பஞ்சாய அடிமடவார் கடைக்கண்ணால் இடர்ப்பட்டு 

நெஞ்சாய துயர்கூர நிற்பேன்உன் அருள்பெற்றேன் 

உய்ஞ்சேன்நான் உடையானே அடியேனை வருகஎன்று 

அஞ்சேல்என் றருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         654 



வெந்துவிழும் உடற்பிறவி மெய்யென்று வினைபெருக்கிக் 

கொந்துகுழல் கோல்வளையார் குவிமுலைமேல் வீழ்வேனைப் 

பந்தமறுத் தெனையாண்டு பரிசறஎன் துரிசுமறுத்து 

அந்தமெனக் கருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         655 



தையலார் மையலிலே தாழ்ந்துவிழக் கடவேனைப் 

பையவே கொடுபோந்து பாசமெனுந் தாழுருவி 

உய்யும்நெறி காட்டுவித்திட் டோ ங்காரத் துட்பொருளை 

ஐயன்எனக் கருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         656 



சாதல்பிறப் பென்னுந் தடஞ்சுழியில் தடுமாறிக் 

காதலின்மிக் கணியிழையார் கலவியிலே விழுவேனை 

மாதொருகூ றுடையபிரான் தன்கழலே சேரும்வண்ணம் 

ஆதியெனக் கருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         657 



செம்மைநலம் அறியாத சிதடரொடுந் திரிவேனை 

மும்மைமலம் அறுவித்து முதலாய முதல்வன்தான் 

நம்மையும்ஓர் பொருளாக்கி நாய்சிவிகை ஏற்றுவித்த 

அம்மையெனக் கருளியவா றார்பெறுவார் அச்சோவே.         658 



செத்திடமும் பிறந்திடமு மினிச்சாவா திருந்திடமும் 

அத்தனையு மறியாதார் அறியுமறி வெவ்வறிவோ 

ஒத்தநில மொத்தபொருள் ஒருபொருளாய் பெரும்பயனை 

அத்ததெனக் கருளியவா றார்பெறுவா ரச்சோவே.         659 



படியதினிற் கிடந்திந்தப் பசு பாசந் தவிர்ந்துவிடும் 

குடிமையிலே திறிந் தடியேன் கும்பியிலே விழாவண்ணம் 

நெடியவனும் நான்முகனும் நீர்கான்றுங் காணவொண்ணா 

அடிகளெனக் கருளியவா றார்பெறுவா ரச்சாவே.         660 



பாதியெனு மிரவுதங்கிப் பகலெமக்கெ யிரைதேடி 

வேதனையி லகப்பட்டு வெந்துவிழக் கடவேனை 

சாதிகுலம் பிறப்பறுத்துச் சகமறிய வெனையாண்ட 

ஆதியெனுக் கருளியவா றார்பெறுவா ரச்சாவே.         661 



திருச்சிற்றம்பலம் 


Back




திருவாசகம் முற்றிற்று 



This Unicode version was last revised on 13 Sept. 2012 

Please send your comments and corrections to the Webmaster (pmadurai@gmail.com)