Datasets:

IMISLab

/

GreekWikipedia

like 1

Μιχάλης Περάνθης

Η καταγωγή του ήταν από την περιοχή των Τζουμέρκων. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Δημοτικού και του Γυμνασίου στη γενέτειρά του και το 1934 εγγράφηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο τμήμα πολιτικών και οικονομικών επιστημών, από όπου και αποφοίτησε το 1941. Το Μάρτιο του 1939 στρατεύθηκε, το Φεβρουάριο του 1941 ορκίστηκε έφεδρος ανθυπολοχαγός και κατά τη διάρκεια της Κατοχής υπηρέτησε ως υπάλληλος στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Μετά το τέλος του Πολέμου επανήλθε στις τάξεις του στρατού, όπου έμεινε μέχρι το 1948 απασχολούμενος συγχρόνως ως δημοσιογράφος. Συνεργάστηκε με τις εφημερίδες Έθνος, Αθηναϊκή, Ελεύθερος Λόγος, Ηπειρωτικό Μέλλον και με τα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Εστία, Πάνθεον, Καλλιτεχνικά Νέα, Γνώσεις και Πνευματική Ζωή. Ήδη από το 1933 είχε δημοσιεύσει στίχους του στις εφημερίδες Μαθητικός Τύπος και Ελεύθερος Λόγος στην Άρτα και το 1935 βραβεύθηκε από την Ηπειρωτική Εταιρεία για μια συλλογή λαογραφικού υλικού, που είχε συγκεντρώσει από τα μαθητικά του χρόνια. Από το 1949, όμως, επιδόθηκε συστηματικά στη λογοτεχνία. Τιμήθηκε για διάφορα έργα του από την Ακαδημία Αθηνών, από την Επιτροπή Κρατικών Βραβείων και το Δήμο Αθηναίων. Έγραψε ποιήματα, αναγνώσματα, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, χρονογραφήματα, κριτικές βιβλίων, θεάτρου και κινηματογράφου. Το 1937 έγινε μέλος της Ένωσης Συντακτών Το 1943 έγινε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Το 1948 έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας Το 1958 ήταν γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Λογοτεχνικών και Καλλιτεχνικών Οργανώσεων.Μεταξύ του 1955 και του 1959 διετέλεσε σύμβουλος σε πνευματικά θέματα του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, μέλος της Επιτροπής Εθνικών Δημοσιευμάτων και της Επιτροπής Κρίσεως Σχολικών Βιβλίων. Το 1936 εξέδωσε τη μελέτη Κώστας Κρυστάλλης που ήταν και το πρώτο του έργο Αμβρακία, χρονογραφία μιας πρωτεύουσας. Το 1937 εξέδωσε την ποιητική συλλογή Τα πρώτα τραγούδια Tο 1949 Τα μήλα των Εσπερίδων. Η σκληρή βροχή, ένα ημερολόγιο πολέμου Το χρώμα της θάλασσας Οι Σουλιώτες το 1952, το οποίο απέσπασε κρατικό και βραβείο του δήμου Αθηναίων το 1943 Ο τσέλιγκας Κώστας Κρυστάλλης το 1948 Ο κοσμοκαλόγερος Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης το 1953 Ο αμαρτωλός Κωνσταντίνος Καβάφης Μεγάλη ανθολογία της ελληνικής ποιήσεως

Ο Μιχάλης Περάνθης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Μιχάλη Γ. Παπαδόπουλου) ήταν ποιητής, πεζογράφος και κριτικός από τους σπουδαιότερους της νεότερης ελληνικής γραμματείας, ο οποίος γεννήθηκε στην Άρτα το 1917 και πέθανε στην Αθήνα στις 3 Αυγούστου 1984.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7%CF%82

Αντώνης Μιτζέλος

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 25 Ιουνίου 1961. Η καταγωγή του είναι από το νησί της Σκιάθου όπου είναι δημότης και εκεί έχει συνθέσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του. Ξεκίνησε να παίζει κιθάρα ως αυτοδίδακτος από πολύ μικρή ηλικία και στα 13 του χρόνια έγραψε το πρώτο του τραγούδι που εκδόθηκε αργότερα με το συγκρότημα Τερμίτες και την ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα ("Αρκούδες"), ενώ στον στρατό έγραψε και μέρη του τραγουδιού "Σκόνη" που κυκλοφόρησε πάλι με το συγκρότημα Τερμίτες και την ερμηνεία του Γιώργου Νταλάρα. Σπούδασε μουσική, ανώτερα θεωρητικά και Jazz εναρμόνιση στο Κεντρικό ωδείο με καθηγητή τον Σπύρο Ραυτόπουλο , συγγραφέα, αρχιμουσικό και ενορχηστρωτή της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ροκ συγκροτήματος (PLJ Band - Τερμίτες (1980-88).Tη δεκαετία του 1980 εκτός από τη χαρακτηριστικά μεγάλη του ταχύτητα έφερε και ανέπτυξε στην Ελλάδα για πρώτη φορά τεχνικές όπως το Tapping, Floyd rose tremolo και Violin-volume gtr. Ξεκίνησε να παίζει μουσική επαγγελματικά το 1977 με μικρές rock μπάντες (Fire War Shippers) μαζί με τον Γιάννη Νικολάου (Λαθρεπιβάτες) και τον Άκη Τουρκογιώργη (Socrates). Το 1980 στην Πλάκα γνωρίζει τον Νικόλα Άσιμο και παίζει μαζί του περιστασιακά με το συγκρότημα Κροκ. Παίζει με τους Τερμίτες 1980-1988, συνεργάζεται συναυλιακά με τη Χάρις Αλεξίου (1988-1991), τον Γιάννη Πάριο και τη Δήμητρα Γαλάνη, την Αφροδίτη Μάνου, τον Μανώλη Μητσιά, την Μαρίζα Κωχ, τον Κώστα Χατζή, τον Μανώλη Λιδάκη, τον Χρήστο Νικολόπουλο , την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη 1990 - 2000 και τον Γιάννη Κότσιρα 1999-2001. Έκτοτε κάνει συναυλίες παίζοντας αποκλειστικά τη μουσική του συνεργαζόμενος με πληθώρα καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων και ο Βασίλης Λέκκας, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Βασίλης Καζούλης, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ο Νίκος Ζιώγαλας, ο Δημήτρης Μπάσης, η Ελένη Βιτάλη, ο Σάκης Μπουλάς, ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Έρρικα Πατρικίου, ο Γιάννης Σμοίλης, η Ελεονόρα Ζουγανέλη, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Γιάννης Σαββιδάκης, ο Μπάμπης Στόκας, η Θεοδοσία Τσάτσου, ο Γιάννης Κούτρας, η Τάνια Τσανακλίδου, οι Μπλε, ο Νότιος ήχος, τα Κίτρινα ποδήλατα, οι C-real, οι Εστουδιαντίνα, η Μαρίνα Σκιαδαρέση, οι Εκείνος και Εκείνος, η Σοφία Παπάζογλου, ο Νίκος Ξύδης, η Βαλέρια Κουρούπη, ο Γιώργος Περρής, η Ελένη Πέτα, η Πένυ Σκάρου, ο Hannibal, ο Κυριάκος Χαμπίδης, οι OMERTA, ο Κωνσταντίνος Καζάκος , η Μαριάννα Πολυχρονίδη, Μιρέλλα Πάχου, Ζωή Παπαδοπούλου, ο Παντελής Θαλασσινός, Φωτεινή Δάρρα κ.α. Από το 1993 έως το 2001 ταξιδεύει, στα κενά των συναυλιακών υποχρεώσεων του, και ηχογραφεί στη Νέα Υόρκη με μουσικούς της blues, της reggae και της Jazz. Συνεργάζεται με τον Tony Smallios, τον David Kowalski (βραβεία Grammy και Emmy) στα ιστορικά Hillside Sound Studios και στο Bennett Studios (New Jersey). Συνεργάζεται με τον Ιάπωνα τραγουδιστή Αkira Inaba γράφοντας για αυτόν τραγούδια στην Ιαπωνική γλώσσα. Γράφει σε στίχους της Ελένης Ζιώγα το άλμπουμ "Φύλακας άγγελος" με ερμηνευτή τον Γιάννη Κότσιρα, μια ιστορική δουλειά της οποίας όλα τα τραγούδια έγιναν διαχρονικές επιτυχίες. Κορυφαία στιγμή της καριέρας του είναι η συνεργασία με το αμερικάνικο θρυλικό jazz συγκρότημα Spyro Gyra στις Η.Π.Α που απέδωσε το album Beyond The Light (Universal, 2000). Ενα album με παγκόσμια κυκλοφορία που ενώνει την αρχαία και παραδοσιακή ελληνική μουσική με το rock και την jazz/fusion. Το 2017 κυκλοφορεί το ιδιόρρυθμο κιθαρωδικό project με τον τίτλο ΣΚΙΑΘΟΣ | SKIATHOS, φόρος τιμής στο νησί καταγωγής του. Πρόκειται για μουσικές συνθέσεις και κιθαροπαιξίες τις οποίες ηχογράφησε πειραματικά, στο πατρικό του σπίτι με ένα κινητό τηλέφωνο και έναν εγγραφέα TASCAM. Ταυτόχρονα με τη μουσική καταγράφονται ήχοι της φύσης, ομιλίες, ανάσες, που λειτουργούν ως μια παράλληλη ηχητική (και όχι μόνο) δράση, διαμορφώνοντας «ένα αδιάσπαστο και αλληλοεπηρεαζόμενο σύνολο», όπως ο ίδιος το χαρακτηρίζει... Στα δύο cd, με τίτλο AXIOM (‘Άνοιξη - Πάσχα 2013 & 2014) και NO STRINGS ATTACHED (Καλοκαίρι 2015) αντίστοιχα, ακούγονται συνθέσεις με άτυπη δομή, «κουνημένες» αρμονίες και ιδιότροπες μελωδικές γραμμές. Έτσι προκύπτει η οργανική Aegean Jazz του Αντώνη Μιτζέλου: μουσική και παίξιμο από καρδιάς, προκλητικά απέριττη και ωμή, αυτοσχεδιαστική, με έντονο συναισθηματικό φορτίο, Ελληνική και παγκόσμια ταυτόχρονα. Τιμώντας και εορτάζοντας τη συμπλήρωση 170 χρόνων από τη γέννηση (1851) και 110 από το θάνατο (1911) του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, τα Χριστούγεννα του 2021 κυκλοφόρησε ένα νέο εμβληματικό έργο βασισμένο στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Της Κοκκώνας το σπίτι» (του 1893) και τη μουσική του Αντώνη Μιτζέλου με τη δραματοποιημένη αφήγηση της Ασπασίας Τζιτζικάκη, τη φωνή και το σαντούρι της Στέλλας Βαλάση. (Ogdoo Music Group) «Η μουσική του Αντώνη Μιτζέλου αγκάλιασε και επένδυσε με τέτοιο τρόπο τον λόγο του κοσμοκαλόγερου της Πεζογραφίας, ώστε η συνύπαρξη των δυο Σκιαθιτών δημιουργών επί σκηνής να μας χαρίζει ένα εντυπωσιακό αντάμωμα του τώρα με το χθες, ένα μουσικό ταξίδι με πυξίδα τον απέριττο και ουσιώδη λόγο του Παπαδιαμάντη. Από αυτή την ένωση λόγου και μουσικής δημιουργήθηκαν νέοι «Σκιάθιοι ήχοι» που προκύπτουν, όπως τότε και τώρα, μέσα από τη γαλήνια παρατήρηση του ανθρώπινου και φυσικού τοπίου, με τρόπο λόγιο και λαϊκό μαζί. Ήχοι γήινοι και ρεμβώδεις, φωτεινοί και σκοτεινοί, καρτερικοί και συμπονετικοί, αισθαντικοί και τρυφεροί, βαθύτατα ελληνικοί άρα και οικουμενικοί». Έχει συνθέσει, πάνω από 200 τραγούδια στην Ελληνική και ξένη δισκογραφία, οργανική και σύγχρονη ορχηστρική μουσική. Επίσης έχει ασχοληθεί με την κλασική μουσική γράφοντας συμφωνίες, ορατόρια (Jeanne d'Arc - Belisario Capocci) και μουσική δωματίου. Συνθέτει μουσική και για το θέατρο (Orlando - Virginia Woolf - Πινακοφρίκη) κ.α, τηλεόραση (Μετράω στιγμές MEGA TV) και κινηματογράφο (Ο θησαυρός του Πάρνωνα - Κοινός Παρονομαστής του Σωτήρη Τσαφούλια κ.α,), αποσπώντας διεθνή βραβεία και διακρίσεις για τη μουσική (London film festival – Bridges festival - Cyprus International Film Festival). Έχει λάβει σαν συνθέτης 16 πλατινένιους και 10 χρυσούς δίσκους. Έχει παίξει σε πάνω από 3.500 ζωντανές παραστάσεις και περίπου σε 2.500 τραγούδια στην Ελληνική δισκογραφία σαν μουσικός. Σαν συνθέτης και κιθαρίστας έχει παίξει σε πάρα πολλά Ethnic-Jazz Festivals όπως το Pirineos Sur Festival στην Ισπανία, Hemispheres Festival in Sydney Αυστραλία, σε Γαλλία, Βέλγιο, Καναδά, Ν.Ζηλανδία, Τασμανία, Δανία, Μ.Βρετανία, Ολλανδία, Ισραήλ, ΗΠΑ, Ρουμανία, Γερμανία, Φινλανδία, Πορτογαλία κ.α. Κορυφαίες ήταν οι συναυλίες στο Sfinks Festival, στα WOMAD Festivals και στο Montreux jazz festival στην Ελβετία (Verve night - Miles Davis Hall) με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τη Mari Boine και τον John McLaughlin στις 8 Ιουλίου 1999. Έχει δώσει συναυλίες σε ιστορικά θέατρα όπως το L'Olympia (Παρίσι) και το Dominion Theatre (Λονδίνο), το Βrooklyn NY Barbican Centre (ΗΠΑ), La Cigalle (Γαλλία), Palau de la Musica Barcelona (Ισπανία), Cirque Royal (Βέλγιο) στο Madison Square Garden του Manhattan - (USA), La Cigale (Παρίσι), Town Hall της Nέας Υόρκης και στο Berklee Performance Center της Βοστώνης (Η.Π.Α),στην Αρχαία Ολυμπία, στο Ηρώδειο και στο αρχαίο θέατρο Δελφών κ.α. Έχει συνεργαστεί με σημαντικούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες (μουσικούς, τραγουδιστές, στιχουργούς, σκηνοθέτες, ηθοποιούς). Κατά καιρούς συνεργάζεται με σημαντικούς διεθνείς μουσικούς όπως οι Earl "China" Smith (guitar/Bob Marley), Elton John, Scott Kreitzer (sax),Tom Saumman (piano), Amanda Homi, Scott Ambush (bass), Joel Rosenblatt, Ara Dinkjian, Arto Tunçboyacıyan, Akira Inaba, Cesaria Εvora, Night Ark, Angelo Branduardi, Paolo Conte, Julie Massino, Eiji Kawamura, Toshiro Imaizumi κ.α. παίζοντας κυρίως μουσική jazz rock fusion σε συνδυασμό με ethnic world music. Παίζει επίσης μαζί με όλους τους μεγάλους Έλληνες μουσικούς όπως είναι οι Πετρολούκας Χαλκιάς, Λευτέρης Ζέρβας, Γιάννης Ζευγώλης, Μιλτιάδης Παπαστάμου, Γιώργος Ζαμπέτας, Χρήστος Νικολόπουλος, Σπύρος Ιωαννίδης, Χρήστος Κωνσταντίνου, Ανδρέας Παππάς, Βαγγέλης Καρύπης, Γιάννης Σπάθας, Αχιλλέας Περσίδης, Άκης Τουρκογιώργης, Γιώργος Φακανάς, Γιώτης Κιουρτζόγλου και οι Μάρκος Αλεξίου, Παντελής Μπενετάτος,Τάκης Φαραζής κα. Από το 2012 ασχολείται με το πρότζεκτ του που ονομάζεται Κιθαρωδία και είναι αφιερωμένο στη διάδοση της ''ψιλής κιθάρισις'', της λυρικότητας, της ελληνικότητας και πάνω από όλα της πίστης του συνθέτη ότι "η μουσική είναι τελικά η μόνη αλήθεια". Συνεχίζει να γράφει μουσική και τραγούδια, να δίνει παραστάσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, να συνεργάζεται με νέους καλλιτέχνες, μουσικούς και ερμηνευτές. Έχει εκδώσει 10 προσωπικά albums και 6 singles, έχει εκδώσει με τους Τερμίτες 7 δίσκους, 5 συλλογές και 2 συμμετοχές και έχει συμμετάσχει σαν συνθέτης σε άλλα 150 περίπου πολυσυλλεκτικά albums και συλλογές. Παράλληλα έχει ενορχηστρώσει 30 άλμπουμ για άλλους καλλιτέχνες. Τραγούδια του έχουν τραγουδήσει οι: Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Πέτρος Γαϊτάνος, Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Γιάννης Κότσιρας, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου, Φλέρυ Νταντωνάκη, Σοφία Βόσσου, Σάκης Μπουλάς, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Πυξ Λαξ, Γεωργία Νταγάκη, Μπάμπης Στόκας, Δήμητρα Γαλάνη, Πασχάλης, Ελένη Πέτα, Ελένη Βιτάλη, Κώστας Χατζής, Θέμης Αδαμαντίδης, Μελίνα Ασλανίδου, Έρρικα Πατρικίου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Ανδρόνικος, Κατερίνα Τερζοπούλου, Μαργαρίτα Ζορμπαλά, Θοδωρής Καρέλας, Χριστίνα Μαραγκόζη, Στέλλα Βαλάση, Καίτη Κουλιά, Διονύσης Τσακνής, Μαρία Στεφανή, Βιολέτα Ίκαρη, Ελισάβετ Καρατζώλη, Ραλλία Χρηστίδου, Ευσταθία, Βασιλική Στεφάνου, Μαρία Πασαλίδου, Χριστίνα Γκόλια, Φωτεινή Δάρρα, Γιάννης Σμοΐλης, Χρήστος Μάστορας, Rec - Amanda Homi, Akira Inaba, Spyro Gyra κ.α. 1997 - Ναύς των ονείρων - Γιάννης Σμοϊλης (Polygram) CD, Cass 1999 - Φύλακας Άγγελος - Γιάννης Κότσιρας, Ελένη Ζιώγα (BMG) CD, Cass 2000 - Beyond the light - Spyro Gyra (Universal U.S.A./Mercury ) CD- DIG (Διεθνής έκδοση) 2001 - Live at Brussels (Belgium - EMI) CD 2002 - Η καλύτερη μέρα είναι αυτή που στα όνειρα αντέχει - Ελένη Πέτα, Ελένη Ζιώγα (Universal) CD 2005 - Music for Dan, therapy game (Kitharodia/14music) CD 2007 - Beyond the light - (5423622 Universal Distribution ) CD- DIG (Διεθνής έκδοση) 2007 - Beyond The Light - Adonis Mitzelos (Tower Records Japan Inc./ RecoChoku Co.Ltd) cd 2015 - Κοινός Παρονομαστής (soundtrack) Μελίνα Ασλανίδου (Kitharodia/14music) CD 2017 - Skiathos - Axiom CD1 (Kitharodia/14music/Heaven) CD 2017 - Skiathos - No stings attached CD2 (Kitharodia/14music/Heaven) CD 2021 - Της Κοκκώνας το σπίτι - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ασπασία Τζιτζικάκη (Ogdoo Music Group)CD 2023 - Common Denominator - Original Motion Picture Score (Tower Records Japan Inc./ RecoChoku Co.Ltd) (Διεθνής έκδοση) 1990 - Με Το Ίδιο Μακό - Ελευθερία Αρβανιτάκη (Polydor) Vinyl, 12", 45 RPM 1993 - Σαν αφίσα + Αμαρτίες και αγωνίες - Πέτρος Γαϊτάνος (Polygram) Vinyl 12", 45 RPM 1999 - Η πρώτη μας φορά - Γιάννης Κότσιρας (BMG) CD 1999 - Πως μπορώ +Τίποτα - Γιάννης Κότσιρας (BMG) CD 1999 - Η πρώτη μας φορά +Τσιγάρο (BMG) 7" βινύλιο 2000 - Αναστασία Μουτσάτσου, Μαρίνα Σκιαδαρέση ‎– Live ( Lyra ) 2014 - Ηδονές οδύνες - Σαλίνα Γαβαλά (14music) Βιβλίο & CD single 2015 - Έλα μου - Αντώνης Μιτζέλος - (Kitharodia/14music) DIG 2016 - Υπαρξιακό - Αντώνης Μιτζέλος - (Kitharodia/14music) DIG 2016 - 'Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά - Αντώνης Μιτζέλος - (Kitharodia/14music) DIG 2016 - Πουτάνα ζωή - Αντώνης Μιτζέλος - (Kitharodia/14music) DIG 2017 - Bridges - Αντώνης Μιτζέλος - (Kitharodia/14music/Heaven) DIG 2017 - Κατάσαρκα - Έρρικα Πατρικίου - (Heaven Music) 2018 - Κάποιος Αντέχει ν' Αγαπά - Ανδρόνικος - (Panik Oxygen) 2019 - Πες μου - Κατερίνα Τερζοπούλου - (Ogdoo Music) 2020 - Αν μ' αγαπάς - Μαρία Πασαλίδου - (POLYMUSIC) 2020 - Κυματούσα - Βιολέτα Ίκαρη (Μουσική Κλειδαρότρυπα) 2021 - Να σαι πάντα καλά - Μαρία Πασαλίδου - (POLYMUSIC) 2021 - Μνημούρια - Στέλλα Βαλάση - Παπαδιαμάντης (Ogdoo Music Group) 2022 - Στην Απέναντι Ακτή - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Καίτη Κουλλιά - (Polymusic) 2022 - Νύχτες ατέλειωτες - Μαρία Πασαλίδου - (POLYMUSIC) 2022 - Δώσε μου λίγο σημασία - Χριστίνα Γκόλια - (ALPHA RECORDS) 2023 - Εγώ είμαι εδώ και μη σε νοιάζει - Αντώνης Μιτζέλος - (ALPHA RECORDS) 2023 - Απ τη μέση - Έρρικα Πατρικίου - (ALPHA RECORDS) 2023 - Μια εκδρομή - Φωτεινή Δάρρα - (ALPHA RECORDS) 1979 - Gaspar (7", EP, Ltd) P. L. J. Band βινύλιο 45’ 1982 - Armageddon - P. L. J. Band (Vertigo) LP βινύλιο 1983 - Τερμίτες - P. L. J. Band (Polygram) LP βινύλιο, Cass 1984 - Η αμαρτωλή Μαρία - Τερμίτες & Γιώργος Νταλάρας (Polygram ) LP βινύλι, Cass 1986 - Η μπαλάντα της νύχτας - Τερμίτες & Φλέρυ Νταντωνάκη (Virgin) 7" βινύλιο 45 RPM, EP 1986 - Τσιμεντένια τρένα - Τερμίτες & Φλέρυ Νταντωνάκη (Virgin) LP βινύλιο, Cass 1986 - Τσιμεντένιο κοντσέρτο - Τερμίτες & φίλοι (Virgin) LP βινύλιο, Cass 1987 - Ο Δίσκος Του Και - Various (Virgin - KAI) Vinyl, LP, Cass 1988 - Περιμένοντας τη βροχή (Virgin) LP βινύλιο, Cass 1988 - Η εποχή των τυμπάνων - Ήχοι του χειμώνα - Various (Η πόρτα που ανοίγει) - LP 1991 - Armaggeddon (Second Battle - Germany) (Διεθνής έκδοση) CD 1992 - Τα καλύτερα τραγούδια τους - Τερμίτες (Virgin) βινύλιo, CD, Cass 1994 - Σκηνές Rock - Various (Lyra) LP βινύλιο, Cass, CD 1994 - Armaggeddon (worldwide / Vertigo) CD (Διεθνής έκδοση) 1994 - Η αμαρτωλή Μαρία + Τερμίτες (Polygram) CD 1995 - Armaggeddon (Outskirts Of Tunes Record/Germany) LP βινύλιο (Διεθνής έκδοση) 1995 - Ηλεκτρικά όνειρα (Armageddon I, Armageddon II) Vertigo – 2 × Vinyl, LP, Compilation,Cass 1998 - From Vertigo to Virgin (remasters) (Polygram-Virgin) 4 CD 2000 - Η Συναυλία (Live στο Ειρήνης και Φιλίας) - Τερμίτες και φίλοι (EMI) 2xCD 2000 - Περιμένοντας τη βροχή +Τσιμεντένια τρένα + Τσιμεντένιο κοντσέρτο (Virgin) CD, Cass 2001 - Όσα δε μπορείς να αφήσεις πίσω (Δίφωνο) CD 2003 - Πόσο σε θέλω - Τα καλύτερα (Virgin) CD 2003 - Universal Music - Χειμώνας 2003 - Various (‎Universal) 2006 - Armaggeddon - Mason Records (All Europe) CD (Διεθνής έκδοση) 2007 - Armaggeddon - Piper records (Estonia) CD (Διεθνής έκδοση) 2008 - Armaggeddon + Gaspar (Anazitisi records) LP βινύλιο (Διεθνής έκδοση) 2009 - Ροκ το ελληνικό (Ελευθεροτυπία) CD​ 2019 - Armageddon - ‎Cobalt Music (9xFile, AAC, Album) 2020 - Armageddon - ‎Belle Antique (Japan -Asia) CD, Album, RE, RM, SHM (Διεθνής έκδοση) ​ 2021 - Νυχτερινές μεταμορφώσεις - (ακυκλοφόρητη ηχογράφηση του 1985) ΕΡΤ 1981 - Termites - P. L. J. Band - Armageddon 1982 - Τερμίτες - P. L. J. Band - Τερμίτες 1984 - Η αμαρτωλή Μαρία- Τερμίτες 1986 - Τσιμεντένια τρένα - Τερμίτες 1987 - Τσιμεντένιο κοντσέρτο - Τερμίτες & φίλοι 1988 - Περιμένοντας τη βροχή - Τερμίτες 1989 - Η εποχή των τυμπάνων 2000 – Τερμίτες 1989 - Ο Μαγαπάς και η Σαγαπώ (Ενορχήστρωση στο ομώνυμο) 1992 - Η νύχτα κατεβαίνει - Αρβανιτάκη Ελευθερία 2xLP 1993 - Σε πρώτο πρόσωπο - Πέτρος Γαϊτάνος 1993 - Les – Stellio Nika (U.S.A.) (Διεθνής έκδοση) 1995 - Take away - Amanda Homi (U.S.A.) Universal (Διεθνής έκδοση) 1996 - Στου αιώνα την παράγκα - Μητροπάνος, Μικρούτσικος 1996 - Παυσίλιπον - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας 1996 - Ζωντανά στους βράχους - Αρβανιτάκη Ελευθερία (Verve -Worldwide) 1997 - Ναύς των ονείρων - Γιάννης Σμοϊλης 1998 - Κακές συνήθειες - Πασχαλίδης 1998 - Πέτρος Γαϊτάνος- Ελεύθερες Θάλασσες 1998 - Η Συναυλία -Live στο Eιρήνης και Φιλίας - Τερμίτες και φίλοι 1999 - Έτσι Δραπετεύω Από Τις Παρέες (Ενορχήστρωση στο Και τι ζητάω) 1999 - Φύλακας Άγγελος - Γιάννης Κότσιρας, Ελένη Ζιώγα 2000 - Beyond the light - Spyro Gyra (U.S.A-Universal Worldwide) (Διεθνής έκδοση) 2000 - Άγριο μέλι - Ζορμπαλά Μαργαρίτα 2001 - Live at Brussels (EMI-Belgium) (Διεθνής έκδοση) 2001 - Το διάλειμμα κρατάει δύο ζωές - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας 2002 - Νέα γη - Δημήτρης Τσεκούρας 2002 - Η καλύτερη μέρα είναι αυτή που στα όνειρα αντέχει - Ελένη Πέτα, Ελένη Ζιώγα 2002 - Καρέκλες - Αλέξης Γεράρδης 2005 - Αλήθειες και μύθοι - Θοδωρής Καρέλλας 2005 - Music for Dan, therapy game 2005 - Απροσδόκητος ήλιος - Χριστίνα Μαραγκόζη 2006 - Απ΄τη μέση κράτα με - Καίτη Κουλιά 2006 - Ήρωες με καρμπόν - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας 2008 - Τόσα χρόνια μια ανάσα - Λαυρέντης Μαχαιρίτσας 2009 - Jeanne d'Arc (Belisario Capocci) 2013 - Ως την άκρη του ονείρου (θεατρικό) Λαυρέντης Μαχαιρίτσας - Βασίλης Λέκκας 2015 - Κοινός Παρονομαστής (soundtrack) Μελίνα Ασλανίδου 2016 - Ένα – Ανδρόνικος (MLK) 2017 - Skiathos - Axiom CD1 2017 - Skiathos - No strings attached CD2 2021 - Της Κοκκώνας το σπίτι - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Ασπασία Τζιτζικάκη (Ogdoo Music Group)CD Επίσημος ιστότοπος Αντώνης Μιτζέλος στην IMDb

Ο Αντώνης Μιτζέλος (25 Ιουνίου 1961) είναι Έλληνας συνθέτης και κιθαρίστας της ελληνικής έντεχνης και ροκ σκηνής, με παράλληλη παρουσία σαν συνθέτης σύγχρονης κλασικής μουσικής. Η καταγωγή του είναι από τη Σκιάθο. Θεωρείται από τους σπουδαιότερους Έλληνες βιρτουόζους της ακουστικής και ηλεκτρικής κιθάρας.Δεκάδες είναι τα τραγούδια και τα κιθαριστικά του σόλο στην Ελληνική και ξένη δισκογραφία. Είναι επίσης συγγραφέας, ενορχηστρωτής και τραγουδιστής. Θεμελίωσε το Ελληνικό Ροκ με τους Τερμίτες την δεκαετία του 1980.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B9%CF%84%CE%B6%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82

Safari

Ο Safari βασίζεται στην τεχνολογία Webkit και αναπτύχθηκε για να πλαισιώσει τα λειτουργικά συστήματα της Apple τα οποία έως τότε βασίζονταν στη χρήση Internet Explorer. Το 2007 μεταπήδησε και στην πλατφόρμα iOS (τότε γνωστό ως iPhone OS) στην οποία, έως και σήμερα παραμένει ως ο βασικός περιηγητής χωρίς τη δυνατότητα αλλαγής από τον χρήστη. Από το 2005 ως το 2012, ο Safari ήταν διαθέσιμος και για την πλατφόρμα Microsoft Windows, ωστόσο η Apple τελικά σταμάτησε την υποστήριξη της πλατφόρμας και η έκδοση δεν είναι πλέον διαθέσιμη. Safari ιστότοπος Safari and WebKit version information Αρχειοθετήθηκε 2008-12-20 στο Wayback Machine. WebKit Multi-Safari downloadable older versions of Safari for web testing Review of Safari 3.1 in PC Magazine Safari 4 preview Safari στο Curlie

Ο Safari είναι ένας φυλλομετρητής Web (Web browser) που παρέχεται με τους υπολογιστές Macintosh. Αρχικά εκδόθηκε στις 7 Ιανουαρίου του 2003 ως συνοδευτικό λογισμικό μαζί με το λειτουργικό σύστημα της Apple, Mac OS X, έγινε εντέλει ο προκαθορισμένος φυλλομετρητής στο Mac OS X v10.3. Είναι επιπλέον ο σύγχρονος φυλλομετρητής του Apple iPhone, του iPad και του iPod touch.

https://el.wikipedia.org/wiki/Safari

Αμμοληψία

Κατά τα τελευταία χρόνια η αλματώδης και περισσότερο τουριστική ανάπτυξη των παραλίων, όσο επίσης και η αυθαίρετη δόμηση που παρατηρείται σ΄ αυτές για περαιτέρω εκμετάλλευση υποχρεώνει τους αρμόδιους κρατικούς αλλά και ιδιωτικούς παράγοντες (συλλόγους, κ.λπ.) να επιδεικνύουν ιδιαίτερη προσοχή και προστασία των χώρων απ΄ όπου μπορεί να συμβεί αμμοληψία. Ακόμα και λόγοι υγιεινής επιβάλλουν τούτο αφού από μια ανεξέλεγκτη τέτοια πράξη μπορεί να δημιουργήσει επικίνδυνους λάκκους και εστίες σοβαρών μολύνσεων και μικροβίων. Έτσι η αμμοληψία σήμερα απαγορεύεται με νομαρχιακές κυρίως αποφάσεις, που όμως μπορεί να επιτραπεί από συγκεκριμένες θέσεις επίσης με εγκριτικές οικείες νομαρχιακές αποφάσεις. Στην Ελλάδα η πρώτη σοβαρή νομοθετική ρύθμιση της προστασίας των δημοσίων κτημάτων επί θεμάτων αμμοληψίας ξεκίνησε επί κυβερνήσεως Μεταξά με τον Α.Ν. 1219/ 1938 που περιλαμβάνει στα άρθρα του τα θέματα αμμοληψίας, όπου κατ΄ εξουσιοδότηση του άρθρου 2 αυτού εκδόθηκε η με αριθμ. 42279/1938 κοινή υπουργική απόφαση που καθορίζει τις θέσεις εκείνες απ΄ όπου μπορεί να γίνει αμμοληψία. Σύμφωνα δε μ΄ αυτή την απόφαση αποκλείονται οι παρακάτω χώροι: Αρχαιολογικοί χώροι Κοίτες και όχθες ποταμών Κοίτες χειμάρρων και ρευμάτων που διασχίζουν πόλεις, χωριά και οικισμούς. Θέσεις κατασκευών δημοσίων έργων Τάφροι πρανών των σιδηροδρομικών γραμμών Περιοχές ιδιαίτερης τουριστικής σημασίας Χώροι καθ΄ όλου του μήκους διέλευσης αγωγών Χώροι ιδιαίτερης υγιεινής ευαισθησίας που απαγορεύουν αυτή Χώροι εκ των οποίων η αμμοληψία μπορεί να προκαλέσει ζημίες σε παρακείμενα κτήματα, ή κτίσματα, ή εγκαταστάσεις. Σχετικά για την έκδοση άδειας αμμοληψίας αποφαίνεται ειδική προς αυτό νομαρχιακή επιτροπή που συγκροτείται σε κάθε νομό της Χώρας της οποίας προεδρεύει ο Νομάρχης και συμμετέχουν ο νομομηχανικός, ο νομίατρος και ο οικονομικός έφορος στην αρμοδιότητα του οποίου υπάγεται η υπόψη περιοχή. Αν η περιοχή είναι παραλία τότε επιλαμβάνεται και η οικεία επιτροπή αιγιαλού και παραλίας, στην οποία συμμετέχουν επιπρόσθετα ο Λιμενάρχης της οικείας Λιμενικής Αρχής και εκπρόσωπος Αξιωματικός της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Π.Ν. Τόπος μη κατονομαζόμενος ρητά στη σχετική άδεια, αυτοδίκαια είναι απαγορευμένος. Για την παρακολούθηση της τήρησης των όρων των σχετικών εκδιδομένων αδειών επιλαμβάνονται οι αρμόδιες εκ των παραπάνω προϊσταμένων υπηρεσίες και κυρίως η Οικονομική Εφορεία και η οικεία Λιμενική Αρχή. Για την εκτέλεση διαφόρων δημοσίων έργων παρέχεται η ευχέρεια στη παραπάνω επιτροπή να εκδώσει άδεια στην οποία όμως καθορίζεται σαφέστατα ο τόπος και ο τρόπος εξόρυξης και λήψης της άμμου, την ποσότητα, το μέσον μεταφοράς καθώς και τους όρους της παρακολούθησής της που επαφίενται στον έλεγχο των λιμενικών οργάνων (εφόσον πρόκειται για παραλία), έτσι ώστε μετά το πέρας αυτής να μη εγκαταλείπονται λάκκοι, ή υψηλά αναχώματα ή να προκαλείται έντονη παραμόρφωση της παραλίας. Οι παραβάτες των κειμένων διατάξεων περί αμμοληψίας, δηλαδή οι προβαίνοντες σε αμμοληψία, ανεξαρτήτου ποσότητας χωρίς σχετική άδεια, χαρακτηρίζονται γενικά λαθραμμολήπτες. Λαθραμμολήπτες θεωρούνται σύμφωνα με τις διατάξεις όχι μόνο οι κύριοι μετέχοντες και οι βοηθοί αυτών (εργάτες), όσο και οι ιδιοκτήτες ή οδηγοί και βοηθοί τους παντός είδους μέσων μεταφοράς, μη εξαιρουμένου ακόμα και του εργολάβου για τον οποίο προορίζεται η άμμος, αν αποδειχθεί ότι γνώριζε περί της απαγορευμένης περιοχής. Οι λαθραμμολήπτες διώκονται σύμφωνα με άρθρα πολλών διατάξεων (αστυνομικών κ.λπ.) με σοβαρότερη εκείνη της "περί προστασίας δημοσίων κτημάτων", της "περί προστασίας αιγιαλού και παραλίας" ακόμα και υγειονομικών διατάξεων που προβλέπουν εκτός από φυλάκιση και υψηλό χρηματικό πρόστιμο ακόμα και κατάσχεση των μέσων εξόρυξης και μεταφοράς. Στους χώρους αιγιαλών όπου τα κατά τόπους λιμενικά όργανα ενεργούν τακτικούς αιφνίδιους ελέγχους σε περίπτωση που εντοπίσουν αμμολήπτες χωρίς σχετική άδεια ενεργούν αυτεπάγγελτη δίωξη, συλλαμβάνοντας και παραπέμποντας τους δράστες στον εισαγγελέα, ενώ προβαίνουν παράλληλα στη κατάσχεση όλων των μέσων με τα οποία επιχειρήθηκε η παράβαση. Σημειώνεται ότι κατά τα άρθρα 967 και 968 του Αστικού Κώδικα οι αιγιαλοί, οι λιμένες, οι όρμοι, οι κοίτες και οι όχθες ποταμών και λιμνών χαρακτηρίζονται μεταξύ άλλων ως κοινόχρηστοι χώροι που ανήκουν στο Δημόσιο. Το άρθρο 24 § 2 του Α.Ν. 2344/1940 "Περί προστασίας αιγιαλού και παραλίας" όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα, προβλέπει μεγάλες ποινές και για υπέρβαση σχετικής αδείας, διπλασιαζόμενες σε υποτροπή, καθώς και για οποιαδήποτε μεταβολή των χώρων αυτών δια κατασκευής, ή τροποποίησης, ή καταστροφής έργων, με λήξη άμμου, ανεξάρτητα αν επήλθε ζημία ή όχι, καθώς και για τους αναρμόδια εκδότες σχετικής άδειας με την οποία επιχειρήθηκαν αξιόποινες πράξεις. Ελληνική νομοθεσία. Κ. Σταμάτη "Λιμενική Αστυνομία" - Πειραιεύς 1968.

Γενικά με τον όρο αμμοληψία χαρακτηρίζεται η εξόρυξη και αφαίρεση ποσότητας άμμου από παραλίες ή κοίτες ποταμών ή όχθες ποταμών και λιμνών. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι χώροι αυτοί ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή εμπίπτουν στο χαρακτηρισμό των δημοσίων κτημάτων, η αμμοληψία εξ αυτών υπόκεινται σε έλεγχο και μόνο κατόπιν σχετικής άδειας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%AF%CE%B1

Hammered

Το συγκρότημα ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στον διάδοχο του "We Are Motörhead" στο "Chuck Reid's house". Στις 1 Απριλίου 2001, οι Motörhead έπαιξαν το τραγούδι "The Game" κατά την είσοδο του Triple Η στο "WrestleMania X-Seven", στο Χιούστον και το καλοκαίρι του 2001 εμφανίστηκαν σε αρκετά ευρωπαϊκά φεστιβάλ, πριν επιστρέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες για μία μικρή περιοδεία επτά συναυλιών στα τέλη Σεπτεμβρίου και τις αρχές Οκτωβρίου. Τον Απρίλιο του 2002, κυκλοφόρησε το DVD "The Best of Motörhead" με βίντεο κλιπ του συγκροτήματος από τις δεκαετίες του '70 και του '80. Λίγο πριν κυκλοφόρησε το άλμπουμ "Hammered" με μέτριες ως καλές κριτικές, αφού το "Allmusic" του έδωσε τρία αστέρια, το "Sputnik Music" μέσο όρο βαθμολογιών 3/5 και το "Metal Archives" 88%. Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι τα τέλη Μαΐου, με το ευρωπαϊκό κομμάτι να ακολουθεί τον Ιούνιο και τον Αύγουστο του 2002. Τον Οκτώβριο έδωσαν πέντε συναυλίες στη Μεγάλη Βρετανία μαζί με τους Anthrax, τους Skew Siskin και τους Psycho Squad. Η τελευταία εμφάνιση τους ήταν στο "Wembley Arena" του Λονδίνου, με τη θέση των Psycho Squad να παίρνουν οι Hawkwind, το συγκρότημα στο οποίο συμμετείχε τη δεκαετία του '70 ο Lemmy, ο οποίος έπαιξε μαζί τους το τραγούδι "Silver Machine". Το υπόλοιπο φθινόπωρο το συγκρότημα συνέχισε να περιοδεύει στην Ευρώπη με τους Anthrax. Τον Απρίλιο και τον Μάιο του 2003, οι Motörhead συνέχισαν τις ζωντανές τους εμφανίσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Φιλ Κάμπελ να λείπει από τρεις συναυλίες λόγω του θανάτου της μητέρας του, κατά τη διάρκεια των οποίων τον αντικατέστησε ο Τοντ Γιουθ των Danzig. Το καλοκαίρι του 2003 εμφανίστηκαν σε φεστιβάλ της Ευρώπης, ενώ τον Αύγουστο συνέχισαν στη Βόρεια Αμερική μαζί με τους Iron Maiden και τους Dio. Στις 1 Σεπτεμβρίου 2003 επέστρεψαν στο Λος Άντζελες για την ένταξη τους στο "Hollywood Rock Walk Of Fame", ενώ τον Οκτώβριο περιόδευσαν μαζί με τους The Wildhearts, ενώ συνέχισαν τις εμφανίσεις τους στην Ευρώπη μέχρι τα τέλη της χρονιάς. 1. Walk A Crooked Mile (Kilmister, Campbell, Dee) - 5:53 2. Down the Line (Kilmister, Campbell, Dee) - 4:23 3. Brave New World (Kilmister, Campbell, Dee) - 4:03 4. Voices from the War (Kilmister, Campbell, Dee) - 4:28 5. Mine All Mine (Kilmister, Campbell, Dee) - 4:12 6. Shut Your Mouth (Kilmister, Campbell, Dee) - 4:08 7. Kill the World (Kilmister, Campbell, Dee) - 3:39 8. Dr. Love (Kilmister, Campbell, Dee) - 3:49 9. No Remorse (Kilmister, Campbell, Dee) - 5:18 10. Red Raw (Kilmister, Campbell, Dee) - 4:04 11. Serial Killer (Kilmister) - 1:45 Hammered (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 9 Απριλίου 2002 Το "Hammered" ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς: Lemmy - μπάσο, φωνητικά Φιλ Κάμπελ - κιθάρα Μίκι Ντι - τύμπανα Χρονολόγιο Motörhead, δεκαετία του '00 Αρχειοθετήθηκε 2016-03-05 στο Wayback Machine. Αρχείο συναυλιών των Motörhead, 2002 Allmusic review Sputnik Music review Encyclopaedia Metallum review Γερμανικά τσαρτ Σουηδικά τσαρτ Φινλανδικά τσαρτ Βρετανικά τσαρτ Γαλλικά τσαρτ

Hammered είναι ο τίτλος του 16ου στούντιο δίσκου του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος Motörhead, ο οποίος κυκλοφόρησε στις 9 Απριλίου 2002 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Metal-Is" σε συνεργασία με την "Sanctuary Records". Η αμερικάνικη έκδοση περιείχε τα "The Game" και μια ζωντανή εκτέλεση του "Overnight Sensation", ενώ η περιορισμένη έκδοση του άλμπουμ περιείχε ένα επιπλέον CD με τρεις ακουστικές και μία βίντεο εκτέλεση.

https://el.wikipedia.org/wiki/Hammered

Ιωάννης Δροσόπουλος

Προσελήφθη στην Εθνική Τράπεζα σε νεαρή ηλικία και εργάσθηκε σε αυτή επί τριάντα δύο συνολικά χρόνια. Το 1911 προήχθη στη θέση του Γενικού Επιθεωρητή, εν συνεχεία σε αυτήν του Διευθυντή και το 1914 εξελέγη Υποδιοικητής. Το 1928 ανέλαβε Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του. Υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα της εποχής και επηρέασε σημαντικά τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής της περιόδου του μεσοπολέμου. Υπήρξε από τους πρώτους οικιστές της Εκάλης. Απεβίωσε στις 27 Ιουλίου 1939 στην Αθήνα. Γιος του ήταν ο Αθανάσιος Δροσόπουλος. Πανελλήνιον Λεύκωμα Εθνικής Εκατονταετηρίδος 1821-1921 : Η χρυσή βίβλος του ελληνισμού. Τόμος Α' Οικονομολογικά. Αθήνα: Ν. Σηφάκης και Ι. Χατζηιωάννου. 1921. Ανακτήθηκε στις 24 Μαΐου 2010. Πορτραίτο του Ιωάννη Δροσόπουλου, Διοικητές στον τοίχο, Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010, Το Βήμα online Πλατεία Δροσοπούλου, εφημερίδα "Οδός Αρκαδίας", Μάρτιος 2008 Ιωάννης Δροσόπουλος στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

Ο Ιωάννης Α. Δροσόπουλος (Σούρπη Μαγνησίας 12 Ιουλίου 1870 – Αθήνα 27 Ιουλίου 1939) ήταν Έλληνας οικονομολόγος που διετέλεσε υποδιοικητής και διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%94%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Λιβερία

Το όνομα της χώρας σημαίνει «ελευθερία» και αναφέρεται στους απελευθερωμένους σκλάβους, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη Λιβερία το 1822 και ίδρυσαν το κράτος το 1847 με την υποστήριξη της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Δημιούργησαν έτσι μια νέα εθνοτική ομάδα, τους Αμερικανολιβεριανούς. Ωστόσο, η εισαγωγή αυτής της εθνοτικής ομάδας πυροδότησε εντάσεις με τις 16 άλλες κύριες εθνότητες. Η Λιβερία βρίσκεται στη Δυτική Αφρική και συνορεύει με τον Βόρειο Ατλαντικό Ωκεανό από τα νοτιοδυτικά. Ουσιαστικά το έδαφος του κράτους αποτελείται από μια παράκτια λωρίδα από τον ποταμό Μάνο στα δυτικά μέχρι τον Καβάλο στα ανατολικά. Η λωρίδα αυτή αντιστοιχεί στην Ακτή του Πιπεριού (έτσι ονομαζόταν κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας). Μετά τη λωρίδα αυτή, προς το εσωτερικό βρίσκεται μια ζώνη με χαμηλούς λόφους, οι οποίοι σταδιακά υψώνονται και φτάνουν τα 1.700 μέτρα (στα Όρη Νίμπα, στα σύνορα με τη Γουινέα). Το ψηλότερο σημείο στη χώρα είναι το Όρος Γούτεβε στα 1.440 μέτρα. Ψηλότερο, με 1.752 μ. υψόμετρο, είναι το όρος Νίμπα, που ανήκει όμως (γεωγραφικά) και στη Γουινέα και την Ακτή Ελεφαντοστού. Η ακτή της είναι αλίμενη και μαστίζεται από καταιγίδες. Το κλίμα της Λιβερίας είναι τυπικό για χώρες του Κόλπου της Γουινέας. Αυτό σημαίνει ότι οι μουσώνες επηρεάζουν τις βροχοπτώσεις, οι οποίες είναι περισσότερες από τον Μάιο έως τον Οκτώβριο. Ακολουθεί η ξηρή εποχή. Μεταξύ Δεκεμβρίου και Μαρτίου οι άνεμοι χαρματάν (ξηροί) μειώνουν την υγρασία. Η θερμοκρασία κατά την εποχή των βροχών είναι 24-25 βαθμούς Κελσίου, ενώ κατά την ξηρή εποχή κυμαίνεται από 26 μέχρι 30 βαθμούς Κελσίου. Η θερμοκρασία δεν παρουσιάζει αξιόλογη μεταβολή τη μέρα και τη νύχτα συγκριτικά. Η χώρα είναι η πιο βροχερή του Κόλπου της Γουινέας. Η αφρικανική χώρα διαιρείται σε 15 κομητείες, οι οποίες επιπλέον διαιρούνται σε περιφέρειες (districts) και επιπλέον σε clans.Οι κομητείες είναι: Γκμπαρπόλου (Gbarpolu) Γκραντ Γκέντεχ (Grand Gedeh) Γκραντ Κέιπ Μάουντ (Grand Cape Mount) Γκραντ Κρου (Grand Kru) Γκραντ Μπάσα (Grand Bassa) Λόφα (Lofa) Μαργκίμπι (Margibi) Μέριλαντ (Maryland) Μονσεράντο (Montserrado) Μπόμι (Bomi) Μπονγκ (Bong) Νίμπα (Nimba) Ρίβερ Γκι (River Gee) Ρίβερ Σες (River Cess) Σινόε (Sinoe) Ελάχιστες πληροφορίες είναι γνωστές για τους πρώτους πληθυσμούς που κατοικούσαν στο έδαφος της χώρας κατά τα προϊστορικά χρόνια. Μερικές ομάδες πληθυσμών είχαν εγκατασταθεί σε δάση στο εσωτερικό, προς τα τέλη της νεολιθικής περιόδου. Στη συνέχεια αυτές οι εθνότητες υποτάχθηκαν στους Μαντίνγκο, οι οποίοι είχαν ενιαία πολιτική οργάνωση. Τον 15ο και 16ο αιώνα Ευρωπαίοι έμποροι επισκέφτηκαν πολλές φορές τη χώρα, κυρίως για τη φόρτωση του περιζήτητου αφρικανικού πιπεριού, χωρίς όμως να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί. Η λεγόμενη «Ακτή του Πιπεριού» τέθηκε υπό τον έλεγχο των Πορτογάλων, οι οποίοι ασχολήθηκαν ευρύτατα με το δουλεμπόριο. Το 1821 η σημερινή χώρα επιλέχθηκε από την Αμερικανική Εταιρεία Αποικισμού της Νέας Υόρκης για τον πυρήνα ενός ανεξάρτητου αφρικανικού κράτους. Εκεί θα ζούσαν οι Αφροαμερικανοί που είχαν απελευθερωθεί από τη δουλεία. Οι πρώτοι άλλοτε σκλάβοι εγκαταστάθηκαν το 1822 στο ακρωτήριο Μεσουράδο. Αυτοί και όσοι μεταφέρθηκαν τα επόμενα χρόνια (περί τους 20.000 μέσα σε περισσότερο από έναν αιώνα) ονομάστηκαν Αμερικανολιβεριανοί. Ανθρωπολογικές έρευνες δείχνουν ότι η περιοχή της Λιβερίας κατοικείται τουλάχιστον από τον 12ο αιώνα, ή και ίσως νωρίτερα. Στα δυτικά έφτασαν λαοί που μιλούσαν τη γλώσσα Μέντε και ανάγκασαν πολλές άλλες μικρότερες εθνοτικές ομάδες να φύγουν προς τα νότια, κοντά στον Ατλαντικό. Την εποχή εκείνη αφίχθησαν μερικές εθνοτικές ομάδες όπως οι Ντέις, Μπάσα, Τους, Κρου, Γκόλα και Γκίσι. Στις εσωτερικές περιοχές, η ερημοποίηση έκανε τους κατοίκους να μετακινηθούν και να εγκατασταθούν στην πιο υγρή περιοχή της Ακτής του Πιπεριού. Οι νέοι αυτοί κάτοικοι μετέφεραν την τεχνογνωσία νέων καλλιεργειών, όπως του ρυζιού και άλλες αλλαγές από τις Αυτοκρατορίες του Μάλι και του Σονγκχάι. Οι Κρου αντιτάχθηκαν στη μετανάστευση των Βάι στην περιοχή του Όρους του Μεγάλου Ακρωτηρίου και συμμάχησαν με τους Μάνε. Παρά το γεγονός αυτό, οι Βάι παρέμειναν σε αυτήν την περιοχή. Ανάμεσα στο 1461 και στα τέλη του 17ου αιώνα, Πορτογάλοι, Ολλανδοί και Βρετανοί έμποροι είχαν επαφές και είχαν ιδρύσει εμπορικούς σταθμούς στη Λιβερία. Οι Πορτογάλοι αποκαλούσαν την περιοχή Κόστα ντα Πιμέντα (Costa da Pimenta), το οποίο μεταφράστηκε στη συνέχεια ως «Ακτή των Πιπεριών», εξαιτίας της αφθονίας του συγκεκριμένου είδους πιπεριάς. Το 1822 η Αμερικανική Εταιρεία Αποικισμού ίδρυσε τη Λιβερία, καθιστώντας την ως χώρο για την αποστολή απελευθερωμένων Αφροαμερικανών σκλάβων. Οι Αφροαμερικανοί μετανάστευσαν στην αποικία και οι απόγονοί τους αποτελούν μέρος του πληθυσμού σήμερα (γνωστοί ως Αμερικανολιβεριανοί). Το 1841, έπειτα από περίοδο διενέξεων ανάμεσα στους αποίκους και στην εταιρεία, αποφασίστηκε τελικά να δοθεί πλήρης αυτοδιαχείριση στη Λιβερία. Την ίδια χρονιά πρώτος έγχρωμος Κυβερνήτης ανέλαβε ο Τζόζεφ Ρόμπερτς. Στις 26 Ιουλίου του 1847 οι Αμερικανολιβεριανοί οικιστές κήρυξαν την ανεξαρτησία της Λιβεριανής Δημοκρατίας. Πρώτος Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξελέγη ο Ρόμπερτς, ο οποίος διατηρήθηκε στην εξουσία έως το 1856. Υπηρέτησε ξανά την περίοδο 1871-75. Ιστορικά, η Λιβερία έτυχε υποστήριξης και άτυπης συνεργασίας με την αμερικανική κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του νεοσύστατου κράτους βασίστηκε στο αμερικανικό μοντέλο διακυβέρνησης. Η αναγνώριση του νέου κράτους έγινε σταδιακά από μέλη της Διεθνούς Κοινότητας. Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο η χώρα βρέθηκε στο πλευρό των Συμμάχων, ενώ ένα βήμα για τον εκσυγχρονισμό της οικονομίας αποτέλεσε η χορήγηση επιδότησης (1926) στην εταιρεία Φάιρστοουν, αμερικανικών συμφερόντων. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ΗΠΑ προμήθευσαν με τεχνική και οικονομική βοήθεια το αφρικανικό κράτος. Το 1931 η Κοινωνία των Εθνών αποφάσισε ότι η κυρίαρχη τάξη στη Λιβερία (Αμερικανολιβεριανοί) εκμεταλλεύονταν τους ιθαγενείς, με συνέπεια να παραιτηθεί ο πρόεδρος και να προκληθεί πολιτική κρίση. Η κατάσταση εξομαλύνθηκε το 1936, ωστόσο οι διαφορές ανάμεσα στους ιθαγενείς και στην κυρίαρχη τάξη παρέμειναν αγεφύρωτες. Ενδεικτικά, οι αυτόχθονες δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Κατά τη διακυβέρνηση του Γουίλιαμ Τάμπμαν (1943-1971) θεσπίστηκε πρόγραμμα για εθνική ενοποίηση και επιτεύχθηκε η νομοθετική κατοχύρωση της ισότητας όλων των πολιτών. Παράλληλα, ποινικοποιήθηκαν οι φυλετικές διακρίσεις και έτσι η χώρα εξήλθε από την απομόνωση. Χαρακτηριστικά πρέπει να αναφερθεί ότι ως το 1944 η Λιβερία δεν είχε κανέναν αντιπρόσωπο στο εξωτερικό. Ο Τάμπμαν ανέλαβε μάλιστα και ρόλο διαμεσολαβητή σε άλλες χώρες της Αφρικής. Το 1971 ο Τάμπμαν πέθανε και πρόεδρος έγινε ο ως τότε αντιπρόεδρος, Γουίλιαμ Τόλμπερτ. Το 1975 ο τελευταίος επανεξελέγη, ωστόσο ανατράπηκε με πραξικόπημα και δολοφονήθηκε τη νύχτα της 12ης Απριλίου του 1980. Ο στρατιωτικός Σάμιουελ Ντόε ηγήθηκε του πραξικοπήματος και κατέλυσε τη δημοκρατία, κυβερνώντας απολυταρχικά. Ήταν μάλιστα ο πρώτος αρχηγός Κράτους στη Λιβερία που δεν ήταν μέλος της ελίτ των Αμερικανολιβεριανών. Τον Οκτώβριο του 1985 διενεργήθηκαν οι πρώτες εκλογές μετά το πραξικόπημα, οι οποίες ουσιαστικά νομιμοποίησαν το αυταρχικό καθεστώς. Το Κόμμα Δράσης για τη Λιβερία (LAP) του Τζάκσον Ντόε (καμία συγγένεια με τον στρατιωτικό) ήταν νικητής των εκλογών, με σχεδόν σύμφωνη γνώμη των διεθνών παρατηρητών. Ωστόσο, ο Σάμιουελ Ντόε απέλυσε την εφορευτική επιτροπή και την αντικατέστησε με μέλη προσκείμενα σε αυτόν. Η νέα Εκλογική Επιτροπή ανακήρυξε τον δικτάτορα νικητή των εκλογών με 50,9% των ψήφων. Σε ανταπάντηση, εκδηλώθηκε αντιπραξικόπημα στις 12 Νοεμβρίου από τον Τόμας Κουιόνκπα, οι άνδρες του οποίου κατέλαβαν το Προεδρικό Μέγαρο και τον εθνικό ραδιοσταθμό. Τρεις μέρες μετά, το πραξικόπημα συνετρίβη και εντάθηκε η καταστολή από την κυβέρνηση, με αποτέλεσμα τον φόνο περισσότερων από 2.000 πολιτών και τη φυλάκιση πάνω από 100 πολιτικών της αντιπολίτευσης, μεταξύ των οποίων ο Τζάκσον Ντόε και η μετέπειτα πρόεδρος, Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ. Στα τέλη του 1989 ξέσπασε ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος στη Λιβερία. Κατά μεγάλο μέρος, ο πόλεμος αυτός οφείλεται στην ατμόσφαιρα δικτατορίας που καλλιεργήθηκε από το καθεστώς του Σάμιουελ Ντόε. Ένας Αμερικανολιβεριανός, ονόματι Τσαρλς Τέιλορ εισέβαλε στην κομητεία Νίμπα με γύρω στους 100 άνδρες και με την υποστήριξη της Μπουρκίνα Φάσο και της Ακτής Ελεφαντοστού. Οι μαχητές αυτοί κέρδισαν την υποστήριξη από μεγάλη μερίδα του ιθαγενούς πληθυσμού, οι οποίοι ήταν αγανακτισμένοι με την τότε κυβέρνηση. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος της χώρας τέθηκε υπό τον έλεγχο των μαχητών. Την ίδια στιγμή, ο Γιόρμι Πρινς Τζόνσον δημιούργησε τον δικό του στρατό και κέρδισε την υποστήριξη των εθνοτικών ομάδων Γκίο και Μάνο. Τον Αύγουστο του 1990 η Ομάδα Παρακολούθησης της Οικονομικής Κοινότητας Δυτικής Αφρικής οργάνωσαν τις δικές τους στρατιωτικές δυνάμεις για να παρέμβουν με σκοπό την αποσόβηση της κρίσης. Τα στρατεύματα ήταν κυρίως από τη Νιγηρία, τη Γουινέα και την Γκάνα. Ο Ντόε έπεσε σε ενέδρα στρατιωτών της φυλής Γκίο, οι οποίοι ήταν πιστοί στον πολέμαρχο Πρινς Τζόνσον. Εκεί, στο στρατηγείο του τελευταίου, οδηγήθηκε ο Ντόε, βασανίστηκε και εκτελέστηκε. Μετά τον θάνατο του Ντόε παραιτήθηκε ο προσωρινός πρόεδρος Έμος Σόγιερ το 1994 και παρέδωσε την εξουσία στο Συμβούλιο του Κράτους. Το 1997, έπειτα από αιματηρή ανταρσία, που υποστηρίχθηκε από τον Μουαμάρ αλ-Καντάφι, ηγέτη της Λιβύης, διεξήχθησαν προεδρικές εκλογές. Πρόεδρος εξελέγη ο Τσαρλς Τέιλορ. Ο τελευταίος κυβέρνησε απολυταρχικά και προκάλεσε τον δεύτερο εμφύλιο πόλεμο στη Λιβερία, το 1999. Στους εμφυλίους πολέμους, υπολογίζεται ότι σκοτώθηκαν περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι. Στα μέσα του 2003 οι συγκρούσεις εντάθηκαν και οι μάχες διεξάγονταν πια στη Μονρόβια. Στις 15 Αυγούστου του 2003 αποβιβάστηκαν από αέρος 1000 Νιγηριανοί στρατιώτες, ως Αποστολή της ECOWAS στη Λιβερία (ECOMIL). Η διαμάχη για την εξουσία άρχισε να φθίνει και οι διεθνείς και αμερικανικές πιέσεις οδήγησαν στην παραίτηση του Τέιλορ, ο οποίος αποδέχτηκε προσφορά ασύλου από τη Νιγηρία. Ο ίδιος δήλωσε ότι Θεού θέλοντος θα επέστρεφε. Στις 29 Μαρτίου του 2006 εκδόθηκε από τη Νιγηρία στη Σιέρα Λεόνε, όπου του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου από Ειδικό Δικαστήριο. Για λόγους ασφαλείας, η δίκη του από το Δικαστήριο αυτό διεξάγεται στη Χάγη. Κατηγορείται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, παραβιάσεις των Συνθηκών της Γενεύης και άλλες σοβαρές παραβιάσεις του ανθρωπίνου δικαίου. Μερικοί στρατιώτες της ECOMIL αποσύρθηκαν τελικά και δύο τάγματα ενσωματώθηκαν στην Ειρηνευτική Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών στη Λιβερία (UNMIL), δύναμης 15.000 ανδρών. Η Λιβερία έχει διπλό νομοθετικό σύστημα, που βασίζεται στο αγγλοσαξονικό και στο αμερικανικό Δίκαιο, όπως επίσης και άγραφους νόμους, για τους αυτόχθονες των αποκλειστικά αγροτικών φυλών.Ο σύγχρονος τρόπος διακυβέρνησης πρακτικά μονοπωλείται από την εκτελεστική εξουσία. Η τελευταία ασκείται από τον Πρόεδρο της Λιβερίας. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω. Μετά τη διάλυση του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (1876), το Κόμμα των Αληθινών Ουίγων κυριάρχησε στην κυβέρνηση έως το πραξικόπημα του 1980. Ο Γουίλιαμ Τάμπμαν ήταν ο μακροβιότερος πρόεδρος στην ιστορία της αφρικανικής χώρας (1944-1971). Παρά τη διαφθορά, από την ίδρυση του κράτους το 1847 ως την ανατροπή του δημοκρατικού καθεστώτος το 1980 η πολιτική ζωή της χώρας κυλούσε ομαλά. Μετά τους εμφυλίους πολέμους, η ηρεμία αποκαταστάθηκε στο κράτος και πρόεδρος ανέλαβε η Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ. Έπειτα από την εξορία του Τέιλορ, ο Γκιούντε Μπράιαντ διορίστηκε πρόεδρος της προσωρινής κυβέρνησης στα τέλη του 2003. Το φθινόπωρο του 2005 οι εκλογές διεξήχθησαν με επιτυχία και σε κλίμα ειρήνης. Εκατοντάδες ψηφοφόρων περίμεναν στη ζέστη με υπομονή τη σειρά τους για να ψηφίσουν. Κατήλθαν συνολικά 23 υποψήφιοι για το προεδρικό αξίωμα και στις 11 Οκτωβρίου του 2005 οι Λιβεριανοί προσήλθαν στις κάλπες. Το πρόωρο φαβορί ήταν ο αστέρας του ποδοσφαίρου, Τζορτζ Γουεά, μέλος της φυλής των Κρου. Κρίθηκε απαραίτητη η διεξαγωγή δευτέρου γύρου στις 8 Νοεμβρίου του 2005, στον οποίο αναδείχθηκε τελική νικήτρια η Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ. Η νέα πρόεδρος υπήρξε ξανά υποψήφια το 1997, ηττήθηκε όμως από τον Τσαρλς Τέιλορ. Το 2005 έγινε η πρώτη γυναίκα που εξελέγη πρόεδρος σε χώρα της Αφρικής. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προχώρησε στη διαγραφή του εξωτερικού χρέους της χώραςΑνάμεσα στις πρωτοβουλίες της ήταν και η σύσταση Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης για τη διερεύνηση των εγκλημάτων που είχαν διαπραχθεί κατά τους εμφυλίους πολέμους. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, το 2006, τη χρονιά αυτή συνεχίστηκαν οι σποραδικές συγκρούσεις ανάμεσα σε πρώην αντάρτες, οι οποίοι θα έπρεπε να είχαν αφοπλιστεί. Πάνω από 200.000 εκτοπισμένοι και εσωτερικοί πρόσφυγες επέστρεψαν στις εστίες τους. Αναφορικά με τη νομοθεσία, ο νόμος για τους βιαστές προέβλεπε όχι τη θανατική ποινή αλλά την ισόβια κάθειρξη Ο άλλοτε πρόεδρος Τσαρλς Τέιλορ συνελήφθη ενώ προσπαθούσε να περάσει τα σύνορα με το Καμερούν και οδηγήθηκε για δίκη ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου στη Χάγη. Ο πληθυσμός είναι περίπου 5.303.000 κάτοικοι σύμφωνα με τη μέση εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών για το 2022 και συναποτελείται από 16 ιθαγενείς εθνοτικές ομάδες, ενώ υπάρχουν και ξένες μειονότητες. Το 85% περίπου του πληθυσμού είναι αυτόχθονες, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Κπέλε (Kpelle), οι οποίοι βρίσκονται στην κεντρική και στη δυτική Λιβερία. Περί το 15% είναι Αμερικανολιβεριανοί, απόγονοι των απελεύθερων σκλάβων, οι οποίοι έφτασαν στα 1821 στην αφρικανική χώρα. Από αυτούς, οι μισοί έχουν αμερικανική καταγωγή και οι μισοί έχουν ρίζες στην Καραϊβική. Υπάρχουν επίσης πολλοί Λιβανέζοι, Ινδοί και άλλοι κάτοικοι από άλλες χώρες στη Δυτική Αφρική. Λιγότεροι από 18.000 (τόσοι υπολογίστηκαν το 1999) είναι οι λευκοί που ζουν σήμερα στο κράτος. Η Λιβερία έχει το μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης του πληθυσμού της στον κόσμο. Με βάση στοιχεία του 2006, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης του πληθυσμού της ήταν 4,50%. Όπως και οι γειτονικές της χώρες, έτσι και η Λιβερία έχει μικρό σε ηλικία πληθυσμό, καθώς οι μισοί Λιβεριανοί και Λιβεριανές είναι κάτω των 18 ετών. Οι αυτόχθονες Λιβεριανοί υποδιαιρούνται σε 26 συνολικά εθνοτικές ομάδες, οι οποίες ανήκουν σε δύο κύριους κορμούς, τους Κουά του Νότου και τους Μάντε (Κουά και Μάντε είναι ομογλωσσίες). Οι τελευταίοι διακρίνονται μεταξύ τους με γλωσσολογικά κριτήρια. Η πρώτη οργανωμένη απογραφή του πληθυσμού συντελέστηκε το 1962 και σύμφωνα με αυτήν, η Λιβερία αριθμούσε τότε 1 εκατομμύριο κατοίκους. Με τη βελτίωση των συνθηκών ζωής, παρουσιάστηκε δημογραφική αύξηση, ωστόσο οι εμφύλιοι πόλεμοι αργότερα, δεν κατέστησαν δυνατό να γίνουν λεπτομερέστερες απογραφές. Το 2006 ο πληθυσμός εκτιμούνταν στα 3 εκατομμύρια περίπου. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 64,1 χρόνια (63,2 χρόνια οι άνδρες και 65,0 οι γυναίκες). Οι υγειονομικές υπηρεσίες είναι ανεπαρκείς και πολλές μεταδοτικές νόσοι μαστίζουν τη χώρα, όπως το AIDS, η ηπατίτιδα, ο τύφος και η ελονοσία. Η Λιβερία έχει περιορισμένη αστικοποίηση και οι λιγοστές πόλεις έχουν πρώτιστα αγροτικό χαρακτήρα. Κέντρο είναι η πρωτεύουσα Μονρόβια. Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή πυκνότητα παρατηρείται στην παράκτια ζώνη (πάνω από 200 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο). Η μέση πυκνότητα είναι 27, 31 κάτοικοι ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, με βάση στοιχεία του 2006. Εκτός από τη Μονρόβια, σημαντικά λιμάνια και πόλεις είναι η Χάρπερ, στα σύνορα με την Ακτή Ελεφαντοστού, η Μπιουκάναν και η Ρόμπερτσταουν, στο ακρωτήριο Μάουντ. Η αγγλική γλώσσα είναι η επίσημη στο κράτος. Η γλώσσα αυτή είναι η μοναδική με γραπτή μορφή στη χώρα από τις γλώσσες ή διαλέκτους. Στα ενδότερα της χώρας ομιλούν τις γλώσσες κουά και μάντες, καθώς επίσης και πολλές τοπικές διαλέκτους. Επίσημη θρησκεία είναι ο Χριστιανισμός. Το 60% του πληθυσμού είναι χριστιανοί ενώ το 20% ασπάζεται παραδοσιακές τοπικές λατρείες. Οι Μουσουλμάνοι υπολογίζονται στο 20% των Λιβεριανών. Επίσης, υπάρχουν 6.184 Μάρτυρες του Ιεχωβά και 8.081 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Από παλιά, η οικονομία της χώρας εξαρτάτο από τις εξαγωγές σιδήρου και καουτσούκ, όπως επίσης και από τις διεθνείς επενδύσεις. Κυριαρχεί ο αγροτικός τομέας, με σημαντικότερες καλλιέργειες του καφέ, του κοκοφοίνικα, τις αραχίδες, τα εσπεριδοειδή και το ζαχαροκάλαμο. Η ραφία είναι το βασικότερο δασικό προϊόν. Πρόκειται για ένα είδος φοίνικα, από τον οποίο εξάγεται μια υφαντική ίνα, η πιασάβα. Η καλλιέργεια του καουτσούκ στην παράκτια περιοχή παρέχει απασχόληση σε 40.000 ανθρώπους. Το φυτό εβέα (Hevea braziliensis) έχει αντικαταστήσει εκεί τη φυσική βλάστηση. Το 1926 ιδρύθηκε η αμερικανικών συμφερόντων εταιρεία Firestone. Το 2005 το Διεθνές Ταμείο για τα Εργασιακά Δικαιώματα μήνυσε την εταιρεία Bridgestone/Firestone, κατηγορώντας την ότι διαδραμάτισε ρόλο στην παράνομη παιδική εργασία σε φυτείες καουτσούκ στη Λιβερία αλλά και για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Οι εξαγωγές επίσης ξυλείας και το διεθνές εμπόριο συνετέλεσαν τα μέγιστα στην οικονομική πρόοδο. Τέλος, η Υπάρχουν μικρές ιδιωτικές βιομηχανίες, κυρίως επεξεργασίας τροφίμων. Η αλιεία είναι σημαντικός τομέας, με κυριότερα αλιεύματα τις γλώσσες, τα καβούρια, τους αστακούς και τις γαρίδες. Μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες εκμεταλλεύονται τον ορυκτό πλούτο του κράτους, κυρίως αμερικανικές ή ελέγχουν τις φυτείες της. Επιπλέον, οι εταιρείες αυτές δρουν ανενόχλητες, χωρίς να φοβούνται φορολογικούς ελέγχους. Η βιομηχανία διαμαντιών επλήγη από το πρόσφατο εμπάργκο του ΟΗΕ, το οποίο ήρθη στις 27 Απριλίου του 2007. Κύρια δραστηριότητα παραμένουν οι εξορυκτικές και οι μεταποιητικές δραστηριότητες. Η οικονομία επηρεάστηκε αρνητικά και από τον πρόσφατο εμφύλιο πόλεμο. Το 2005 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ υπολογιζόταν στα 900 δολάρια ΗΠΑ.Η ανεργία το 2003 ήταν 85%, που αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό στον κόσμο. Έτσι, η οικονομία της χώρας προχωρά με αργό ρυθμό. Το 80% του συνολικού πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, με βάση στοιχεία του 2003. Επίσης, η Λιβερία διαθέτει το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο στον κόσμο, καθώς παρέχει φορολογικές απαλλαγές και διευκολύνσεις με τη σημαία της. Η σημαία αυτή είναι η κυριότερη σημαία ευκαιρίας στον κόσμο και η Ελλάδα είναι η 2η σε αριθμό πλοίων που χρησιμοποιούν τη σημαία αυτή (149 πλοία το έτος 2005 επί συνόλου 1.492), με πρώτη τη Γερμανία. Νόμισμα της χώρας είναι το Δολάριο Λιβερίας, το οποίο όμως στην πράξη έχει αντικατασταθεί από το Δολάριο ΗΠΑ. Το τελευταίο χρησιμοποιείται ευρύτατα στις συναλλαγές. Η ενέργεια παράγεται κατά το μεγαλύτερο μέρος από την καύση των ορυκτών, ενώ το υπόλοιπο (40%) σε υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Στην πρωτεύουσα λειτουργεί διυλιστήριο πετρελαίου. Το οδικό δίκτυο ξεκινά από τη Μονρόβια και συνδέεται με το δίκτυο της Γουινέας. Το 1999 εκτεινόταν στα 10.600 χλμ. Το 2005, το σιδηροδρομικό δίκτυο εκτεινόταν στα 490 χλμ. Υπάρχουν σιδηροδρομικές γραμμές ανάμεσα στα ορυχεία και στα λιμάνια, ώστε να διευκολύνονται οι εξορυκτικές εργασίες. Εθνικός αερομεταφορέας είναι η Air Liberia, ενώ συνολικά 53 αεροδρόμια λειτουργούσαν στη χώρα το 2006. Το κυριότερο από αυτά βρίσκεται στο Ρόμπερτσφιλντ. Παραδοσιακά η Λιβερία φημίζεται για τη φιλοξενία της και τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Η πλούσια ιστορία της στην υφαντική ξεκινά από τους πρώτους απελεύθερους Αμερικανούς σκλάβους, οι οποίοι μετανάστευσαν στη χώρα και έφεραν μαζί τους τις τέχνες του στη ραπτική και στο κέντημα. Η απογραφή πληθυσμού του 1843 έδειξε μια σειρά επαγγελμάτων, όπως καπελάδες, ράφτες και μοδίστρες, Το 1857 και το 1858 φιλοξενήθηκαν στο κράτος δύο εθνικές εκθέσεις και απονεμήθηκαν βραβεία στον χώρο διαφόρων τεχνών ραψίματος και κεντήματος. Τα κεντητά αποτέλεσαν ακόμα και δώρα από προέδρους της Λιβερίας. Η σημερινή πρόεδρος, Έλεν Τζόνσον-Σίρλιφ, φέρεται να έβαλε στο Προεδρικό της Γραφείο κατά την πρώτη της είσοδο στο Προεδρικό Μέγαρο ένα κεντητό φτιαγμένο στη Λιβερία.Το υψηλότερο ανθρώπινο κατασκεύασμα στην Αφρική, η κεραία του πρώην αναμεταδότη Paynesville Omega, βρίσκεται στη Λιβερία. Η χώρα δε διαθέτει αποικιακά οικοδομήματα εξαιτίας του παρελθόντος της, σε αντίθεση με άλλα αφρικανικά κράτη. Επίσης, οι εμφύλιοι πόλεμοι κατέστρεψαν πολλά πολιτιστικά μνημεία. Στα νοτιοανατολικά της χώρας, σώζεται στην πόλη Γκρίνβιλ ένα από τα πρώτα κτήρια, όπου στεγάστηκαν οι πρώτοι απελευθερωμένοι σκλάβοι, οι οποίοι έφτασαν στη χώρα από την Αμερική. Στην πόλη Μπιουκάναν ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τις παραλίες της. Στον οικισμό Φάντι Τάουν ζουν οι καταγόμενοι από την Γκάνα Φάντι, ενώ στην Μπιουκάναν ζουν οι Μπάσα. Στη Χάρπερ βρίσκεται η παλαιά οικία του προέδρου Ουίλιαμ Τάμπμαν, που υπήρξε ο μακροβιότερος στην ιστορία της χώρας. Η Χάρμπελ αποτελεί το κέντρο των φυτειών του καουτσούκ. Οι φυσιολάτρες μπορούν να επισκεφθούν το Εθνικό Πάρκο Σάπο, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας. Εκεί βρίσκεται παρθένο δάσος, το οποίο φιλοξενεί πολλά είδη πανίδας. Μεγάλο τμήμα του πάρκου παραμένει ανεξερεύνητο. Το 1862 άρχισε να λειτουργεί στο κράτος, το πανεπιστήμιο της Λιβερίας, που αποτελεί ένα απο τα παλαιότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα στην Αφρική. Το πανεπιστήμιο υπέστη μεγάλες καταστροφές στη δεκαετία του ‘90, κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Ωστόσο, με την αποκατάσταση της ειρήνης, ανασυγκροτήθηκε. Το 1889 ιδρύθηκε από την Αμερικανική Επισκοπική Εκκλησία το Πανεπιστήμιο Κάτινγκτον, του οποίου η έδρα είναι σήμερα στο Σουακόκο. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία της UNESCO για το 2004 το 65% των παιδιών κατάλληλης ηλικίας φοιτούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και το 24% των παιδιών κατάλληλης ηλικίας φοιτούν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση σε αντίστοιχα σχολεία. Τον Απρίλιο του 2009 η ΕΕ συμπεριέλαβε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας. Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Σημαία ευκαιρίας Gilbert, Erik & Reynolds, Jonathon T (2004) Africa in World History, From Prehistory to the Present. Pearson Education Canada Ltd pg 357 ISBN 9780130929075 Merriam Webster Inc. (1997) Merriam Webster's Geographical Dictionary: 3rd Edition. Merriam Webster Inc. Springfield, Mass. ISBN 0-87779-546-0 Runn-Marcos, K. T. Kolleholon, B. Ngovo (2005) Great Tales of Liberia του Wilton Sankawulo. Published by Editura Universitatii "Lucian Blaga";; din Sibiu, Romania, 2004. - ISBN 973-651-838-8 Sundown at Dawn: A Liberian Odyssey του Wilton Sankawulo. ISBN 0-9763565-0-3 Mississippi in Africa: The Saga of the Slaves of Prospect Hill Plantation and Their Legacy in Liberia Today, του Alan Huffman (Gotham Books, 2004) To Liberia: Destiny's Timing, της Victoria Lang (Publish America, Baltimore, 2004, ISBN 1-4137-1829-9). A fast-paced gripping novel of the journey of a young Black couple fleeing America to settle in the African motherland of Liberia. Liberia: The Heart of Darkness του Gabriel I. H. Williams, Publisher: Trafford Publishing (6 Ιουλίου 2006) ISBN 1553692942 Liberia: Portrait of a Failed State του John-Peter Pham, ISBN 1594290121 Godfrey Mwakikagile, Military Coups in West Africa Since The Sixties, Chapter Eight: Liberia: 'The Love of Liberty Brought Us Here,' pp. 85 – 110, Nova Science Publishers, Inc., Huntington, New York, 2001; Godfrey Mwakikagile, The Modern African State: Quest for Transformation, Chapter One: The Collapse of A Modern African State: Death and Rebirth of Liberia, pp. 1 – 18, Nova Science Publishers, Inc., 2001.Παγκόσμιος Γεωγραφικός Άτλας, εκδ. ΔΟΜΗ, 2006, τ. 9. Liberians: An Introduction to their History and Culture. Center for Applied Linguistics, Washington, DC [1] http://www.cnn.com/2004/WORLD/africa/07/23/twih.liberia/index.html allAfrica.com - Liberia τίτλοι ειδήσεων Liberian Observer εφημερίδα Cuttington University – Το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Λιβερίας Εξάντας: Τα παιδιά μαχητές (μέρος 1ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Εξάντας: Τα παιδιά μαχητές (μέρος 2ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ) Εξάντας: Τα παιδιά μαχητές (μέρος 3ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)

Η Δημοκρατία της Λιβερίας είναι κράτος της Δυτικής Αφρικής. Συνορεύει με την Ακτή Ελεφαντοστού, τη Γουινέα και τη Σιέρα Λεόνε, ενώ βρέχεται δυτικά από τον Ατλαντικό ωκεανό. Το κλίμα της χώρας είναι θερμό ισημερινό και οι περισσότερες βροχές πέφτουν το καλοκαίρι. Η Ακτή του Πιπεριού αποτελείται από μακρόβια δάση. Στις εσωτερικές ζώνες υπάρχουν σαβάνες, όπου ζουν σαρκοφάγα ζώα και στο δάσος ζουν κερκοπίθηκοι, χιμπατζήδες, φίδια και μαγκούστες. Από το 1989, η Λιβερία έχει ζήσει δύο εμφυλίους πολέμους, τον πρώτο (1989–1996) και το δεύτερο (1999–2003), που είχαν αποτέλεσμα να καταστραφεί η οικονομία του κράτους και να δημιουργηθεί κύμα προσφύγων σε άλλες αφρικανικές χώρες. Πρόεδρος στη χώρα είναι ο Τζορτζ Γουεά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1

Μηδέν με πρόσημο

Στην κωδικοποίηση του συμπληρώματος ως προς 2 δεν επιτρέπεται η χρήση αρνητικού μηδενός. Στην αναπαράσταση αριθμών με πρόσημο για ακεραίους αριθμούς ως δυαδικό ψηφίο της μορφής 1+7, το αρνητικό μηδέν αναπαριστάται με την ακολουθία δυαδικών ψηφίων 10000000. Στο συμπλήρωμα ως προς 1 8 δυαδικών ψηφίων, το αρνητικό μηδέν αναπαριστάται με την δυαδική ακολουθία 11111111. Σε όλες τις τρεις κωδικοποιήσεις, το θετικό μηδέν αναπαριστάται ως 00000000. Στους δυαδικούς αριθμούς κινητής υποδιαστολής του προτύπου IEEE 754, οι μηδενικές τιμές συμβολίζονται μέσω χρήσης του προκατελλημένου εκθέτη και της μαντίσας (σταθερό μέρος του αριθμού κιν.υποδ.) ως μηδέν. Το αρνητικό μηδέν δεν έχει ορισμένο το ψηφίο προσήμου, ωστόσο αυτό μπορεί να εξαχθεί μέσω άλλων υπολογισμών όπως π.χ. το αποτέλεσμα που προκύπτει από την αριθμητική υποχείλιση (arithmetic underflow) σε αρνητικό αριθμό, ή ως −1.0×0.0, ή απλώς ως −0.0. Στις δεκαδικές πράξεις κινητής υποδιαστολής IEEE 754 το αρνητικό μηδέν εκφράζεται με τον εκθέτη να διαθέτει την οποιαδήποτε δυνατή τιμή εντός του εύρους της κωδικοποίησης, με την μαντίσα να είναι είναι 0, και το δυαδικό ψηφίο προσήμου 1. Για τα συστήματα τα οποία υποστηρίζουν και τους δύο τύπους μηδενός, χρησιμοποιείται η σημειολογία 0 + {\displaystyle 0^{+}} και 0 − {\displaystyle 0^{-}} για την διάκριση του προσήμου. Οι πράξεις της πρόσθεσης και του πολλαπλασιασμού είναι αντιμεταθετικές, αλλά υπάρχουν κάποιοι ειδικοί κανόνες οι οποίοι διαφοροποιούνται από τους συνήθεις μαθηματικούς κανόνες ως προς την αλγεβραϊκή απλοποίηση. Το σύμβολο = {\displaystyle =} χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει το αποτέλεσμα με πρόσημο, για παράδειγμα κατά τον πολλαπλασιασμό ή διαίρεση: − 0 | x | = − 0 {\displaystyle {\frac {-0}{\left|x\right|}}=-0\,\!} (για x {\displaystyle x} διάφορο του 0) ( − 0 ) ⋅ ( − 0 ) = + 0 {\displaystyle (-0)\cdot (-0)=+0\,\!} Υπάρχουν ειδικοί κανόνες για την πρόσθεση ή την αφαίρεση με το μηδέν με πρόσημο: x + ( ± 0 ) = x {\displaystyle x+(\pm 0)=x\,\!} (για x {\displaystyle x} διάφορο του 0) ( − 0 ) + ( − 0 ) = ( − 0 ) − ( + 0 ) = − 0 {\displaystyle (-0)+(-0)=(-0)-(+0)=-0\,\!} ( + 0 ) + ( + 0 ) = ( + 0 ) − ( − 0 ) = + 0 {\displaystyle (+0)+(+0)=(+0)-(-0)=+0\,\!} x − x = x + ( − x ) = + 0 {\displaystyle x-x=x+(-x)=+0\,\!} (για οποιοδήποτε πεπερασμένο x {\displaystyle x} , και −0 όταν γίνεται στρογγυλοποίηση προς το αρνητικό)Λόγω του αρνητικού μηδενός, και επίσης όταν η στρογγυλοποίηση γίνεται προς τα πάνω ή προς τα κάτω, οι εκφράσεις −(x − y) και (−x) − (−y), για τις μεταβλητές κινητής υποδιαστολής x και y, δεν μπορούν να αντικατασταθούν από y − x. Ωστόσο το (−0) + x μπορεί να αντικατασταθεί με το x μέσω στρογγυλοποίησης προς την πλησιέστερη τιμή (εκτός όταν το x χρησιμοποιείται για την σημειοδότηση NaN). Κάποιες άλλες συμβάσεις: − 0 = − 0 {\displaystyle {\sqrt {-0}}=-0\,\!} − 0 − ∞ = + 0 {\displaystyle {\frac {-0}{-\infty }}=+0\,\!} (κατά την σύμβαση του προσήμου για την διαίρεση) | x | − 0 = − ∞ {\displaystyle {\frac {\left|x\right|}{-0}}=-\infty \,\!} (για τα μη μηδενικά x {\displaystyle x} , κατά την σύμβαση του προσήμου για την διαίρεση) ± 0 × ± ∞ = NaN {\displaystyle {\pm 0}\times {\pm \infty }={\mbox{NaN}}\,\!} (NaN ή διακόπτης για απροσδιόριστη μορφή) ± 0 ± 0 = NaN {\displaystyle {\frac {\pm 0}{\pm 0}}={\mbox{NaN}}\,\!} Η διαίρεση ενός μη μηδενικού αριθμού με το μηδέν ενεργοποιεί την σήμανση (flag) ως προς την διαίρεση προς το μηδέν ως σήμανση λανθασμένης εκτέλεσης, και εάν έχει οριστεί διαχείριση εξαίρεσης τότε ενεργοποιείται για την διαχείριση του σφάλματος. Σύμφωνα με το πρότυπο IEEE 754, τα μηδενικά με θετικό και αρνητικό πρόσημο όταν εξετάζονται ως προς την ισότητα μεταξύ τους (με τον λογικό τελεστή ==) θα πρέπει να λογίζονται ως ίσα. Στις γλώσσες προγραμματισμού ωστόσο μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορα τεχνάσματα ώστε να γίνει διάκριση μεταξύ των δύο τιμών: με την τροποποίηση του τύπου δεδομένων (type punning, είδος type casting) του αριθμού ώστε να γίνει τύπος ακεραίου αριθμού, κατά τρόπο ώς να αντικατοπτρίζεται το πρόσημο του ψηφίου στην διάταξη των δυαδικών ψηφίων μέσω της συνάρτησης της ISO C copysign() (αντίστοιχη με την IEEE 754 copySign πράξη) ώστε να αντιγραφεί το πρόσημο του μηδενός σε κάποιο μη αρνητικό αριθμό μέσω της μακροεντολής της ISO C signbit() (αντίστοιχη με την IEEE 754 isSignMinus πράξη) η οποία επιστρέφει true ή false ανάλογα με το αν έχει τεθεί το πρόσημο του αριθμού λαμβάνοντας το αντίστοιχο του μηδενός ώστε να βρεθεί είτε το 1/(+0) = +∞ ή 1/(−0) = −∞ (εάν δεν υπάρξει διαχείριση της διαίρεσης με το μηδέν από την διαχείριση σφαλμάτων).Πέρα από τις παραπάνω μεθόδους, υπάρχουν γλώσσες προγραμματισμού οι οποίες διαθέτουν επιπλέον τελεστές ώστε να διακρίνουν μεταξύ των δύο διαφορετικών περιπτώσεων μηδενός, όπως για παράδειγμα στην μέθοδο equals της Java για την κλάση αριθμών Double. Ανεπίσημα, το μηδέν με αρνητικό πρόσημο "−0" μερικές φορές χρησιμοποιείται για να υποδηλωθεί πως μια μικρή αρνητική τιμή έχει στρογγυλοποιηθεί στο μηδέν. Για παράδειγμα κατά την παράθεση θερμοκρασιών Κελσίου, το αρνητικό πρόσημο στο μηδέν σημαίνει πως η θερμοκρασία είναι κάτω από το σημείο όπου το νερό γίνεται πάγος. Στην στατιστική μηχανική, μερικές φορές χρησιμοποιούνται αρνητικές θερμοκρασίες για την περιγραφή συστημάτων με αντιστροφή πληθυσμού, η οποία μπορεί να θεωρηθεί πως διαθέτει θερμοκρασία μεγαλύτερη από την θετική απειρότητα, καθώς ο συντελεστής της ενέργειας στην συνάρτηση της κατανομής πληθυσμού είναι −1/Θερμοκρασία. Στο πλαίσιο αυτό, η θερμοκρασία −0 αποτελεί θεωρητική θερμοκρασία η οποία είναι μεγαλύτερη από την οποιαδήποτε άλλη αρνητική θερμοκρασία, αντιστοιχεί στο θεωρητικό μέγιστο της αντιστροφής πληθυσμού, και είναι το αντίστροφο του +0.

Το μηδέν με πρόσημο είναι ο αριθμός του μηδενός (0) μαζί με το θετικό (+) ή το αρνητικό (-) πρόσημο. Στην συνήθη αριθμητική ο αριθμός μηδέν δεν διαθέτει πρόσημο, έτσι το +0 ή -0 είναι το ίδιο με το 0. Ωστόσο στην επιστήμη υπολογιστών, κάποιες αναπαραστάσεις αριθμών επιτρέπουν την ύπαρξη δύο τύπων μηδενικών, του αρνητικού μηδενός (-0) και του θετικού μηδενός (+0) τα οποία ως αριθμητικές ποσότητες είναι ίσες αλλά επιφέρουν διαφορετικά αποτελέσματα σε συγκεκριμένους υπολογισμούς στα πρόσημα και μεγέθη στο συμπλήρωμα ως προς 1 σε σχέση με τις αριθμητικές αναπαραστάσεις με πρόσημο για τους ακεραίους, και στις περισσότερες αναπαραστάσεις της αριθμητικής κινητής υποδιαστολής. Στις περιπτώσεις αυτές, ο κοινός αριθμός 0 συνήθως αναπαρίσταται ως προεπιλογή με θετικό πρόσημο (+0). Το πρότυπο IEEE 754 για τις πράξεις κινητής υποδιαστολής (το οποίο ακολουθείται από τους περισσότερους υπολογιστές και γλώσσες προγραμματισμού) απαιτεί την ύπαρξη και του +0 και του −0. Η πραγματική αριθμητική με χρήση μηδενός με πρόσημο αποτελεί εκδοχή της εκτεταμένης γραμμής πραγματικών αριθμών τέτοιας ώστε 1/−0 = −∞ και 1/+0 = +∞, ενώ η διαίρεση δεν είναι ορισμένη για τις πράξεις ±0/±0 and ±∞/±∞. Τα μηδενικά με αρνητικό πρόσημο αντιστοιχούν στην έννοια της μαθηματικής ανάλυσης όπου το 0 προσεγγίζεται από κάτω ως μονόπλευρο όριο, το οποίο αναπαριστάται ως x → 0−, x → 0−, ή x → ↑0. Η σημειολογία "−0" χρησιμοποιείται επίσης ανεπίσημα υποδηλώνοντας έναν μικρό αρνητικό αριθμό ο οποίος έχει στρογγυλοποιηθεί στο μηδέν. Η έννοια του αρνητικού μηδενός έχει επίσης κάποιες θεωρητικές εφαρμογές στην στατιστική μηχανική και άλλα συναφή πεδία. Έχει υποστηριχτεί πως η συμπερίληψη του μηδέν με πρόσημο στο πρότυπο IEEE 754 κάνει ευκολότερη την επίτευξη αριθμητικής ακρίβειας σε κάποια κρίσιμα προβλήματα, συγκεκριμένα όταν γίνονται υπολογισμοί με συναρτήσεις μιγαδικών αριθμών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CE%B4%CE%AD%CE%BD_%CE%BC%CE%B5_%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%BF

Ευθύμιος Τσιμικάλης

Γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου 1879 στο Αγρίνιο. Εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε στις 16 Ιουλίου 1900 ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού. Κατόπιν συνέχισε τις σπουδές του για δύο χρόνια στη Γαλλία. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων 1912-13 υπηρέτησε ως διοικητής λόχου και στη συνέχεια τάγματος στο 6ο Σύνταγμα Πεζικού, και τραυματίστηκε στη μάχη του Σαραντάπορου. Τον Αύγουστο 1916 συμμετέσχε στην Προσωρινή Κυβέρνηση Εθνικής Αμύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη, και του ανατέθηκε η οργάνωση και διοίκηση του 5ου Συντάγματος της Μεραρχίας Αρχιπελάγους. Ο Τσιμικάλης ηγήθηκε του συντάγματος στο Μακεδονικό Μέτωπο το Μάιο του 1917, όπου πολέμησε με διάκριση, ειδικώς στη μάχη του Σκρα το Μάιο του 1918, όπου το 5ο Σύνταγμα Αρχιπελάγους ηγήθηκε της κύριας επίθεσης στις βουλγαρικές θέσεις. Μετά τη νίκη στο Σκρα, τοποθετήθηκε φρούραρχος της Αθήνας. Το Σεπτέμβρη 1920 ανέλαβε τη διοίκηση της Μεραρχίας Κρητών στο Μικρασιατικό Μέτωπο, αλλά μετά την ήττα του Ελευθερίου Βενιζέλου και των Φιλελευθέρων στις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, αποτάχθηκε από το στράτευμα από τους νικητές των εκλογών φιλοβασιλικούς ως βενιζελικός το Φεβρουάριο του 1921, και ετέθη σε διαθεσιμότητα. Ανακλήθηκε στην ενεργό υπηρεσία μετά το Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 και ανέλαβε τη διοίκηση της 10ης Μεραρχίας Πεζικού στη Στρατιά του Έβρου (1922–23), και κατόπιν το Δ΄ Σώμα Στρατού μέχρι το 1925, οπότε και ετέθη ξανά σε διαθεσιμότητα. Επανήλθε ξανά στην ενεργό υπηρεσία μετά το τέλος της δικτατορίας του Θεόδωρου Πάγκαλου, αναλαμβάνοντας έκτοτε τη διοίκηση σωμάτων στρατού και ανώτερων διοικήσεων. Ως σωματάρχης αποτελούσε μέλος του Ανωτάτου Στρατιωτικού Συμβουλίου της χώρας. Το Μάρτιο 1933 αποτέλεσε μέλος της έκτακτης "Κυβέρνησης των Αντιστρατήγων" υπό τον Αλέξανδρο Οθωναίο, που ανέλαβε την εξουσία για ν΄ αντιμετωπίσει την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα. Στη μεταβατική και βραχύβια αυτή κυβέρνηση διετέλεσε στα πόστα του υπουργού Εσωτερικών (6–10 Μαρτίου 1933) και υπουργού Οικονομικών (6–7 Μαρτίου 1933). Απεβίωσε το 1943. Σε μια οδό στη γενέτειρά του Αγρίνιο έχει τιμητικώς δοθεί το όνομά του.

Ο Ευθύμιος Τσιμικάλης (1879–1943) ήταν Έλληνας αξιωματικός, που έφτασε έως το βαθμό του αντιστρατήγου. Ξεχώρισε ιδιαίτερα για το ρόλο του στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στα ελληνικά πολιτικά πράγματα του Μεσοπολέμου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CE%B8%CF%8D%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82

Ανώγεια Λακωνίας

Τα Ανώγεια είναι ημιορεινό χωριό στο δυτικοκεντρικό τμήμα του νομού Λακωνίας, στις ανατολικές υπώρειες του Ταϋγέτου, κοντά στην επαρχιακή οδό Σπάρτης-Γυθείου και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 300. Το χωριό απέχει 11 χλμ. περίπου Ν. της Σπάρτης. Η τοπική κοινότητα Ανωγείων είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 19,778 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Διπόταμα, Λεύκη και Σωτήρα. (σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας) Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και προσαρτήθηκε στον δήμο Φάριδος του νομού Λακωνίας. Το 1899 εντάχθηκε στον, τέως, νομό Λακεδαίμονος και το 1909 υπήχθη οριστικά στον νομό Λακωνίας. Το 1912 ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Με το ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Ανωγείων και προσαρτήθηκε στον δήμο Φαρίδος (Φάριδος). Με το ΦΕΚ 87Α – 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Φαρίδος και προσαρτήθηκε στον δήμο Σπαρτιατών. Η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στη βόρεια είσοδο του οικσμού Το Ηρώον Πεσόντων Υπέρ Πατρίδος Η βυζαντινή Μονή Παναγίας της Καταφυγιώτισσας, σε απόκρημνη θέση νοτιοδυτικά του οικισμού, με θέα στην υψηλή κορυφή του Ταϋγέτου. Αποτελείται από το καθολικό και πτέρυγα κελλιών στα ανατολικά του. Το καθολικό ανήκει στον τύπο του μονόχωρου, σπηλαιώδη ναού, με νεότερη προσθήκη στο νότιο τμήμα, η οποία διαμορφώνει είδος προθαλάμου. Στο ανώφλι της θύρας εισόδου του ναού επιγραφή τοποθετεί την ανακαίνισή του το 1870 από κατοίκους της κοινότητας Ανωγείων. Η μονή περιβάλλεται από δύο περιβόλους. Ο πρώτος χρονολογείται το 1872 και ο δεύτερος έχει κτιστεί στους νεότερους χρόνους. Έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο Στο χωριό δραστηριοποιούνται ο πολιτιστικός σύλλογος «ΔΙΗΝΕΚΗΣ» και ο σύλλογος γυναικών «ΚΑΤΑΦΥΓΙΩΤΙΣΣΑ» Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1964 (ΠΛ) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς) Google Earth eetaa.gr https://www.facebook.com/anogeialakwnias/

Τα Ανώγεια είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Φάριδος, του δήμου Σπάρτης, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λακωνίας, στην περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Λακεδαίμονος του νομού Λακωνίας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%8E%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Cashback

Το Cashback γυρίστηκε για πρώτη φορά το 2004, σαν ταινία μικρού μήκους και απέσπασε πολλά βραβεία και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ καλύτερης μικρού μήκους ταινίας. Μέτα από την καλλιτεχνική αυτή επιτυχία ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης (φωτογράφος στο κυρίως επάγγελμα) Σον Έλις αποφάσισε να μεταφέρει την ιστορία σε μια μεγάλου μήκους ταινία με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Την παραγωγή έκανε η Γαλλική εταιρεία Gaumont και η ταινία έκανε πρεμιέρα στη Γαλλία στις 17 Ιανουαρίου 2007. Αν και η ταινία έκανε έκτοτε πρεμιέρα σε πολλές Ευρωπαικές χώρες και φεστιβάλ (στην Ελλάδα προβάλεται από 31 Μαΐου 2007) δεν έχει εξασφαλίσει ακόμη διανομή σε Η.Π.Α και Αγγλία. Ο Μπεν, σπουδαστής ζωγραφικής, χωρίζει με την κοπέλα του και βασανίζεται από αϋπνία. Για να βρει ένα τρόπο να ξεπεράσει το πρόβλημα του πιάνει δουλειά στη νυχτερινή βάρδια ενός σούπερ μάρκετ. Διάφορα μικρο-επεισόδια μεταξύ των συναδέλφων του τραβούν την προσοχή του αλλά οι ώρες κυλούν αργά και βασανιστικά, γι' αυτό ο Μπεν φαντάζεται ότι μπορεί να σταματήσει το χρόνο και έτσι παρατηρεί ανενόχλητος τους επισκέπτες του σούπερ μάρκετ. Σον Μπίγκερσταφ ... Μπεν ΓουίλιςΕμίλια Φοξ ... Σάρον ΠίντιΣον Έβανς ... Σον ΧίγκινςΜισέλ Ράιαν ... ΣούζιΣτούαρτ Γκούντγουιν ... Τζένκινς Best European Short Film Festival (Grand Prix) Chicago International Film Festival (Gold Hugo) Leuven International Short Film Festival (Audience Award) Lille International Short Film Festival (First Price) Tribeca Film Festival (Best Narrative Short) Cashback (2004) στο IMDb Cashback (2006) στο IMDb Επίσημη Ιστοσελίδα Αρχειοθετήθηκε 2007-06-09 στο Wayback Machine. Cashback (2006) στο Cine.gr κριτική Cashback στο Mixtape.gr

Cashback είναι ο τίτλος δύο ταινιών σε σκηνοθεσία του Sean Ellis. Η πρώτη γυρίστηκε το 2004 και είναι μικρού μήκους, ενώ η δεύτερη, γυρισμένη το 2006, αποτελεί μεταφορά της ίδιας ιστορίας αυτή τη φορά σε κανονική ταινία. Και στις δυο ταινίες πρωταγωνιστούν οι Σον Μπίγκερσταφ και Εμίλια Φοξ.

https://el.wikipedia.org/wiki/Cashback

Αλέξανδρος Τσιγγούνης

Γεννήθηκε στον Ποταμό Κυθήρων. Κατά τον Πόλεμο του 1940 και της Κατοχής ήταν διοικητής του 34ου Συντάγματος της Η΄ Μεραρχίας Πεζικού. Το 1944 έφυγε στη Μέση Ανατολή έπειτα από προσωπική διαφορά με τον ανώτερό του, υποστράτηγο Κατσιμήτρο, και παρέμεινε κρατούμενος σε προσφυγικό στρατόπεδο ως τον επόμενο χρόνο. Το 1948 ανέλαβε τη διοίκηση της ΙΧ Μεραρχίας στην Πελοπόννησο. Από το 1949 ως το 1952 υπήρξε αρχηγός του Β΄ Σώματος Στρατού και στις 21 Μαρτίου 1952 διοικητής της Α΄ Στρατιάς (ο πρώτος στην ιστορία της). Στις 4 Δεκεμβρίου 1952 διορίστηκε αρχηγός ΓΕΣ, θέση στην οποία έμεινε επί διετία, ως τις 30 Νοεμβρίου 1954. Ο Τσιγκούνης αποστρατεύτηκε μετά τη λήξη της θητείας του ως αρχηγού ΓΕΣ. Πέθανε το 1984 και κηδεύτηκε στις 7 Μαρτίου από τον ιερό ναό Αγίων Θεοδώρων στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Αρχειακό υλικό και βιογραφικό, ΕΛΙΑ, ανάκτηση 29-6-2015. Ο συμμοριτοπόλεμος στην Πελοπόννησο (1961) Η μεταπολεμική ΙΙ Μεραρχία Αθηνών και ο συμμοριτοπόλεμος (1966)

Ο Αλέξανδρος Τσιγγούνης (απαντάται και Τσιγκούνης, 1893 - 6 Μαρτίου 1984) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός. Διετέλεσε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού από το 1952 ως το 1954.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%82

Μανούρι

Η ονομασία του φέρεται να προέρχεται από τη λέξη "μανός" (βλ. μανός τυρός) που σημαίνει "αραιός". Πρόκειται περί γαλακτοκομικού προϊόντος, ως επί το πλείστον, επιτραπέζιας κατανάλωσης ενώ θεωρείται ως ιδανικό στην παρασκευή ορεκτικών. Διακρίνεται λόγω της γλυκιάς και ήπιας γεύσης και αρώματός του, έχοντας χαρακτηριστεί από την Εθνική Επιτροπή Γάλακτος Ελλάδος ως "το πιο εξαιρετικό παραδοσιακό Ελληνικό τυρί τυρογάλακτος" . Το μανούρι, ενώ θεωρείται ιδανικό ως προς την παρασκευή ορεκτικών, χρησιμοποιείται ευρέως και σε πλήθος ζεστών ή κρύων, γλυκών ή αλμυρών, κυρίως και επιδορπίων γευμάτων. Η θερμική αξία που θεωρητικά αποδίδει, 460 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια, είναι στοιχείο που το τοποθετηθεί ως το μέγιστο σε θερμικό περιεχόμενο κοινό τυρί και παράλληλα ως το ελάσσον κατάλληλο για διατροφική δίαιτα. Η περιεκτικότητα του σε ασβέστιο, 109 μικρογραμμάρια ανά 100 γραμμάρια πρόσληψης, θεωρείται σχετικά χαμηλή. Στην αγορά γαλακτοκομικών προϊόντων εμφανίζεται σε διάφορες διαστάσεις και βάρη, παρουσιάζοντας κυλινδρικό όγκο χωρίς εξωτερικό περίβλημα (κόρα), συμπαγή μάζα χωρίς οπές ζύμωσης (κοινές τρύπες) και χρώμα λευκό. Η δομή του χαρακτηρίζεται συμπαγής, η συνεκτικότητά του μαλακή και η υφή του κρεμώδης, ογκοχημικά χαρακτηριστικά στα οποία οφείλεται η ευκολία του αθρυμμάτιστου τεμαχισμού του. Η μέση χημική σύστασή του ορίζεται ως εξής: υγρασία: 51,9% (με ένα μέγιστο 60%) λιποπεριεκτικότητα: 36,7% (με ένα 70% ελάχιστο επί ξηρού) πρωτεΐνη: 10,9% αλάτι: 0,80% pH: 5,9.. Οι καλύτερες ποιότητες του προϋποθέτουν ειδικά προορισμένων για αυτή τη χρήση τυρογάλακτος σκληρών τυριών, προσγάλακτος και κρέμας για τη διαδικασία παρασκευής του και η οποία ανά τόπους ποικίλει και παρουσιάζεται με τις εξής μορφές: Βάση αιγοπρόβειου γάλακτος με πρόσθεση φρέσκου πλήρους αιγοπρόβειου γάλακτος ή κρέμας αιγοπρόβειου γάλακτος. Βάση πρόβειου τυρογάλακτος με πρόσθεση φρέσκου πλήρους αιγοπρόβειου γάλακτος ή κρέμας αιγοπρόβειου γάλακτος. Βάση φρέσκιας κρέμας αιγοπρόβειου γάλακτος.. Διήθηση ή φυγοκέντριση της βάσης για την απομάκρυνση ανεπιθύμητων κόκκων του πήγματος Εμπλουτισμός με κρέμα πρόβειου ή αιγοπρόβειου γάλακτος για την εξασφάλιση ποσοστού ελάχιστης λιποπεριεκτικότητας 2,5% Εντός 40 - 45 ωρολέπτων, θέρμανση και παράλληλη συνεχής ανάδευση του μίγματος μέχρι τους 88ο - 90ο βαθμούς C η οποία όταν ανέλθει στο πλαίσιο των 70ο - 75ο βαθμών C προστίθεται περίπου 1% ποσοστό αλατιού και πρόβειο ή αιγοπρόβειο γάλα ή κρέμα αυτών ποσοστιαίας αναλογίας τους έως 25%. Κατά την προσέγγιση της θερμοκρασίας του μίγματος στους 80ο βαθμούς C λόγω της προοδευτικής αλλοδομής των πρωτεϊνών του ορρού, γίνεται η εμφάνιση την πρώτων νιφάδων. Τότε επιβραδύνεται σημαντικά ο ρυθμός ανάδευσης μέχρι της πλήρους παύσεως της ενώ εξακολουθεί η διαδικασία της θέρμανσης μέχρι εκείνη να προσεγγίσει το πλαίσιο των 88ο - 90ο βαθμών C. Συλλογή του τελικού μίγματος σε κυλινδρικούς υφασμάτινους σάκους και μεταφορά του για να τεθεί υπό διαδικασία στράγγισης διάρκειας 4 - 5 ωρών. Με το πέρας της στράγγισης το τελικό μίγμα μεταφέρεται και ψύχεται σε θαλάμους συντήρησης με θερμοκρασία 4ο - 5ο βαθμών C και παραμένει μέχρι και τη διάθεσή του. Από το 1996 έχει πιστοποιηθεί η τεχνική παραγωγής του και το μανούρι έχει κατοχυρωθεί ως προϊόν Πιστοποιημένης Ονομασίας Προέλευσης (Π.Ο.Π.) με τις δημοσιευμένες προδιαγραφές 313028 / 11-01-1994 (ΦΕΚ 8/11-01-94)

Το μανούρι είναι παραδοσιακό Ελληνικό τυρί με την προέλευση του να χρονολογείται ήδη από τα αρχαία χρόνια. Ανήκει στην κατηγορία των μαλακών τυριών τυρογάλακτος και παρασκευάζεται κυρίως στην Κεντρική και Δυτική Μακεδονία, στη Θεσσαλία και στην Κρήτη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B9

Διάδρομος προσγείωσης Σερονέρα

Ο διάδρομος προσγείωσης Σερονέρα, πρόκειται για τον παλαιότερο διάδρομο προσγείωσης στο πάρκο του Σερενγκέτι. Οι επισκέπτες στο Σερενγκέτι ήταν λιγοστοί, έως ότου η East African Airways ξεκίνησε πτήσεις στα τέλη του 1957. Κατά τη διάρκεια της ξηρής περιόδου δύο αεροσκάφη τύπου Dakota από το Ναϊρόμπι πετούσαν στη Σερονέρα εβδομαδιαία.Στις 1 Απριλίου 1961 δόθηκε άδεια στην East African Airways, εθνικό αερομεταφορέα Κένυας, Ουγκάντας και Τανζανίας, να εκτελεί δρομολόγια από και προς τη Σερονέρα με διάρκεια επτά χρόνων, οδηγώντας στην πρώτη αξιοποίηση του διαδρόμου για τακτικές επιβατικές πτήσεις. Από τις παρελθούσες εταιρείες αναφέρεται η Caspair Ltd με έδρα το Ναϊρόμπι της Κένυα που προσέφερε αεροπορικές υπηρεσίες σε διάφορους προορισμούς στην Τανζανία, ανάμεσά τους και ο διάδρομος προσγείωσης της Σερονέρα μέχρι το 1985. Με τη σειρά τους οι East African Airways από το 1968, που προσέφεραν αεροπορικές υπηρεσίες με πτήσεις αεροσκαφών τύπου Dacota.Σχετικές υπηρεσίες στην περίοδο 2016-2022 καταγράφονται να προσφέρουν οι: Air Excel: Αρούσα, Μανυάρα και Σερονέρα Auric Air: Αρούσα, Εντέμπε, Γκρουμέτι, Klein's Camp, Κογκατέντε (Kogatende), Λόμπο (Lobo), Μανυάρα, Σασάκουα, Σερονέρα Coastal Aviation: Αρούσα, Ντάρ ες Σαλάαμ, Εντέμπε, Fort Ikoma, Γκρουμέτι, Κιλιμαντζάρο, Κογκατέντε (Kogatende), Λόμπο (Lobo), Μανυάρα, Μουάνζα, Ντούτου (Ndutu), Πανγκάνι (Pangani, Mashado), Ρουάχα, Σασάκουα (Sasakwa), Κάτω και Άνω Σέλους (Selous), Ταρίμε (Tarime), Ζανζιβάρη, Σερονέρα Flightlink: Αρούσα, Νταρ ες Σαλάαμ, Κιλιμαντζάρο, Ζανζιβάρη, Σερονέρα Regional Air: Αρούσα, Νταρ ες Σαλάαμ, Γκρουμέτι (Grumeti), Κιλιμαντζάρο, Κογκατέντε (Kogatende), Λόμπο, Μανυάρα, Σασάκουα (Sasakwa), Ζανζιβάρη, Σερονέρα Safari Airlink: Αρούσα, Ζανζιβάρη, Σερονέρα Στα πλαίσια της λειτουργίας του διαδρόμου έχουν συμβεί ατυχήματα. Το 1999 δικινητήριο αεροσκάφος τύπου Cessna 404, που ανήκε στην Northern Air συνετρίβη στην πλαγιά του όρους Μέρου, με αποτέλεσμα να βρουν τον θάνατο ο πιλότος και οι επιβάτες. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2019 ένα αεροσκάφος της Auric Air συνετρίβη λίγο έξω από τον διάδρομο Σερονέρα, κατά την απογείωση του, σκοτώνοντας και τους δύο επιβαίνοντες. Περιφέρεια Μάρα Περιοχή Σερενγκέτι Σερονέρα

Ο Διάδρομος προσγείωσης Σερονέρα (αγγλ.: Seronera Airstrip / σουαχ.: Uwanja mdogo wa Ndege wa Seronera) IATA: SEU και ICAO: HTSN, ένας από τους επτά της περιοχής είναι ένας βασικός διάδρομος προσγείωσης στο Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι (Serengeti National Park). Ο διάδρομος προορίζεται για ελαφρά αεροσκάφη τσάρτερ μέχρι βάρους ενός Aerocommander.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%AD%CF%81%CE%B1

Soko G-4 Super Galeb

Το G-4 αναπτύχθηκε για να αντικαταστήσει το G-2 Galeb, που ήταν το βασικό αεροσκάφος της κλάσης του στις τάξεις της Γιουγκοσλάβικης Πολεμικής Αεροπορίας μέχρι και το 1985. Τα πρώτα δύο πρωτότυπα του G-4 ήταν έτοιμα στις αρχές του 1978 και μετά την ολοκλήρωση της αρχικής φάσης δοκιμών, πραγματοποιήθηκε η παρθενική πτήση του τύπου στις 17 Ιουλίου 1978. Το πρώτο από έξι συνολικά αεροσκάφη προπαραγωγής ολοκληρώθηκε στις 17 Δεκεμβρίου. Το πρωτότυπο και τα αεροσκάφη προπαραγωγής ονομάστηκαν G-4 PPP. Τα αεροσκάφη παραγωγής καθώς και το δεύτερο πρωτότυπο ονομάστηκαν G-4 και είχαν διαφορές στην διάταξή τους σε σχέση με τα G-4PPP. Το πρώτο G-4 βρέθηκε στον αέρα το 1983, ενώ η Αεροπορία έθεσε παραγγελίες για μεγάλο αριθμό αεροσκαφών. Πρόκειται για ένα χαμηλοπτέρυγο μονοπλάνο μικρών σχετικά διαστάσεων (μήκος 12,25 m, ύψος 4,3 m, εκπέτασμα πτερύγων 9,88 m) και βάρους 3.250 kg (κενό). Προωθείται από κινητήρα turbojet, που είναι βελτιωμένη έκδοση του Rolls-Royce Viper 632-46. Εκπαιδευτής και εκπαιδευόμενος κάθονται ο ένας πίσω από τον άλλο, με την οπίσθια θέση να είναι τοποθετημένη λίγο ψηλότερα από την άλλη προκειμένου να παρέχεται καλύτερη ορατότητα. G-4 Αεροσκάφος προκεχωρημένης εκπαίδευσης και ελαφρύ αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης. G-4Š Εκπαιδευτικό αεροσκάφος χωρίς δυνατότητα μεταφοράς οπλισμού. G-4T Αεροσκάφος ρυμούλκυσης ιπτάμενων στόχων. G-4M Έκδοση με βελτιωμένα ηλεκτρονικά υποσυστήματα και ράγες στα ακροπτέρυγα για την εκτόξευση πυραύλων. Επίσης βελτιώθηκαν οι πυλώνες μεταφοράς βομβών: στους εσωτερικούς μπορούν να μεταφερθούν βόμβες των 500 kg και στους εξωτερικούς 350 kg, φέρνοντας το μέγιστο ολικό φορτίο στα 1.800 kg Το κανονικό βάρος απογείωσης είναι 4.971 kg όταν χρησιμοποιείται σαν εκπαιδευτικό, ενώ το μέγιστο βάρος απογείωσης είναι 6.400 kg, όταν χρησιμοποιείται σαν επιθετικό αεροσκάφος.G-4MD Βελτιωμένη έκδοση του G-4M με οθόνες LCD, HOTAS, HUD, σύστημα πλοήγησης GPS,εξοπλισμό μέτρησης αποστάσεων, σύστημα IFF (Identification Friend or Foe) και άλλες αλλαγές. Η ολοκλήρωση στο όλο σύστημα κατευθυνομένων όπλων, αντιμέτρων και συστημάτων στόχευσης έχει προγραμματισθεί στα πλαίσια της αναβάθμισης. Βοσνία και ΕρζεγοβίνηΗ Αεροπορία της χώρας διαθέτει ένα G-4.ΜιανμάρΗ Πολεμική Αεροπορία της Μιανμάρ διαθέτει τέσσερα αεροσκάφη.ΜαυροβούνιοΗ Πολεμική Αεροπορία του Μαυροβουνίου έχει τέσσερα επιχειρησιακά αεροσκάφη και άλλα 14 σε αποθήκευση.ΣερβίαΗ Σερβική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 23 επιχειρησιακά αεροσκάφη. ΓιουγκοσλαβίαΗ Γιουγκοσλάβικη Πολεμική Αεροπορία διέθετε 77 αεροσκάφη. ΣερβίαΣτο Αεροπορικό Μουσείο του Βελιγραδίου εκτίθενται τέσσερα G-4. Soko G-2 Galeb AIDC AT-3 Aero L-39 Albatros Aermacchi MB-339 BAE Hawk CASA C-101 Dassault/Dornier Alpha Jet FMA IA 63 Pampa IAR 99 PZL I-22 Iryda Gunston, Bill. The Encyclopedia of Modern Warplanes: The Development and Specifications of All Active Military Aircraft. New York: MetroBooks, 1995. ISBN 1-58663-207-8. Gunston, Bill. Encyclopedia Of World Air Power. London: Crescent, 1987. ISBN 0-517-49969-X. Lambert, Mark, ed. Jane's All The World's Aircraft 1993-94. Coulsdon, UK: Jane's Data Division, 1993. ISBN 0-7106-1066-1.

Το Soko G-4 Super Galeb είναι μονοκινητήριο αεριωθούμενο αεροσκάφος προκεχωρημένης εκπαίδευσης, το οποίο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί δευτερευόντως και σαν ελαφρύ αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης ή σαν μαχητικό (με δύο πυραύλους αέρος-αέρος R 60 AAM). Η σχεδίαση του έγινε στην Γιουγκοσλαβία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Αεροναυτικής και η παραγωγή του από την SOKO.

https://el.wikipedia.org/wiki/Soko_G-4_Super_Galeb

Αγκισαράς Ηρακλείου

Ο Αγκισαράς είναι παραθαλάσσιος οικισμός στο ΒΑ. τμήμα του νομού Ηρακλείου. Βρίσκεται, στην ευρύτερη τουριστική περιοχή της Χερσονήσου, κοντά στην εθνική οδό Ηρακλείου-Αγίου Νικολάου (ΕΟ 90) και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 10. Απέχει 24 χλμ. περίπου Α. του Ηρακλείου. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1991 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Χερσονήσου Ηρακλείου. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Χερσονήσου και προσαρτήθηκε στον δήμο Χερσονήσου. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Δομή, 2002-4 eetaa.gr

Ο Αγκισαράς είναι οικισμός της δημοτικής κοινότητας, δημοτικής ενότητας και δήμου Χερσονήσου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Ηρακλείου, στην περιφέρεια Κρήτης, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Πεδιάδας του νομού Ηρακλείου, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Κρήτης. Η λέξη Αγκισαράς σημαίνει περιοχή με πολλούς αγκίσαρους. Ο αγκίσαρος ή αλαδανιά (Cistus creticus) είναι κρητικό βότανο που αφθονεί στην περιοχή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82_%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85

Γενικές εκλογές στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις 2022

Η συμμαχία Ομάδα Ενότητας ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία στις εκλογές του 2015 και κέρδισε μια δεύτερη θητεία το 2020. Το 2022 οι εντάσεις μεταξύ του πρωθυπουργού Χάρις και των εταίρων του στο συνασπισμό τους οδήγησαν στην υποβολή πρότασης δυσπιστίας εναντίον του. Τα μεγάλα αντιπολιτευόμενα κόμματα ζήτησαν από τον Γενικό Κυβερνήτη Σερ Τάπλεϊ Σίτον να αποπέμψει τον Χάρις, ωθώντας τον Σίτον να τους υπενθυμίσει ότι δεν έχει αυτήν την εξουσία σύμφωνα με το σύνταγμα της ομοσπονδίας. Ο Χάρις απάντησε ζητώντας τη διάλυση του κοινοβουλίου προτού διεξαχθεί η πρόταση μομφής. Εκλέγονται έντεκα από τις δεκαπέντε έδρες στην Εθνοσυνέλευση, με τα άλλα τέσσερα μέλη να διορίζονται από τον Γενικό Κυβερνήτη κάποια στιγμή μετά τις εκλογές. Οι έντεκα εκλεγμένες έδρες εκλέγονται σε μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες χρησιμοποιώντας το πλειοψηφικό σύστημα. Έξι κόμματα έλαβαν μέρος στις εκλογές, με τα τρία να διεκδικούν όλες τις έδρες στον Άγιο Χριστόφορο και τρία κόμματα να διεκδικούν έδρες στο Νέβις: Λαϊκό Εργατικό Κόμμα (PLP): διεκδικεί και τις οκτώ έδρες στον Άγιο Χριστόφορο Εργατικό Κόμμα Αγίου Χριστόφορου-Νέβις (SKNLP): διεκδικεί και τις οκτώ έδρες στον Άγιο Χριστόφορο Λαϊκό Κίνημα Δράσης (PAM): διεκδικεί και τις οκτώ έδρες στον Άγιο Χριστόφορο (Συμμαχία Ένα Κίνημα) Κίνημα Ανήσυχων Πολιτών (CCM): διεκδικεί και τις τρεις έδρες στο Νέβις (Συμμαχία Ένα Κίνημα) Κόμμα Αναμόρφωσης του Νέβις (NRP): διεκδικεί και τις τρεις έδρες στο Νέβις Κίνημα Ηθικής Αποκατάστασης (MRM): διεκδικεί δύο από τις τρεις έδρες στο Νέβις Εγκρίθηκαν οι εξής υποψήφιοι: Τζένις Ντάνιελ-Χοτζ, Κόμμα Αναμόρφωσης του Νέβις (NRP) - Υποστηρίχθηκε από τον Δημοκρατικό 7ο κυβερνήτη των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων, Τζον ντε Γιονγκ H ορκωμοσία του νέου πρωθυπουργού Τέρανς Ντρου έγινε στις 6 Αυγούστου 2022. Άγιος Χριστόφορος και Νέβις στην πολιτική βάση δεδομένων της Αμερικής Αρχείο εκλογών του Adam Carr

Πρόωρες γενικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν στον Άγιο Χριστόφορο και Νέβις την Παρασκευή 5 Αυγούστου 2022 μετά την απόφαση του πρωθυπουργού Τίμοθι Χάρις να διαλύσει το κοινοβούλιο στις 11 Μαΐου. Οι πρόωρες εκλογές απαιτούνται συνταγματικά εντός ενενήντα ημερών από τη διάλυση του κοινοβουλίου.Οι εκλογές ήταν οι πρώτες στη χώρα με γυναίκα αρχηγό κόμματος, με την επιχειρηματία και περιβαλλοντική σύμβουλο Τζένις Ντάνιελ Χοτζ να ηγείται του Κόμματος Αναμόρφωσης του Νέβις (NRP), το οποίο ιδρύθηκε από τον πατέρα της, πρώην πρωθυπουργό και υπέρμαχο της απόσχισης του Νέβις Σίμιον Ντάνιελ. Ωστόσο, το NRP απέτυχε κερδίσει μια έδρα, παρά τη μικρή συνολική αύξηση του ποσοστού ψήφων. Οι εκλογές επανέφεραν στην εξουσία το Εργατικό Κόμμα Αγίου Χριστόφορου και Νέβις, του οποίου ηγείται ο Τέρανς Ντρου για πρώτη φορά μετά την ήττα τους στις 2015. Το Λαϊκό Κίνημα Δράσης περιορίστηκε σε μία μόνο έδρα, το χειρότερο αποτέλεσμά τους από τις εκλογές του 2004, ενώ το ποσοστό ψήφων τους (16,23%) ήταν το χειρότερο στην ιστορία του κόμματος. Ο Ντρου ορκίστηκε πρωθυπουργός στις 6 Αυγούστου 2022.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD_%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF_%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BF_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%9D%CE%AD%CE%B2%CE%B9%CF%82_2022

Qoros

Το 2011 η ονομασία άλλαξε και έγινε η σημερινή, η οποία σημαίνει «Q» (Quality = ποιότητα) και «oros» όπου η προσφώνηση είναι όμοια με την λέξη «chorus» Ελληνικής σημασίας, αποδεικνύοντας την διεθνή παρουσία και ως στόχο την παγκόσμια παραγωγή. Σαν μάρκα παράγει μέχρι στιγμής αυτοκίνητα υπο την μορφή μικρομεσαίων και τζιποειδών κατηγοριών όπως το Qoros 3 και το Qoros 5. Η Qoros με την παρουσίαση του πρώτου της μοντέλου, Qoros 3, επεκτάθηκε αρχικά και στην αγορά της Ευρώπης, όμως τελικώς δεν παρέμεινε σε αυτήν, κυκλοφορώντας το μοντέλο μόνο για έναν χρόνο, λόγω χαμηλών πωλήσεων. Σήμερα, επενδύει αποκλειστικά στην αγορά της Κίνας.Σαν αυτοκινητοβιομηχανία δίνει έμφαση στην ποιότητα, την ασφάλεια και την σύγχρονη τεχνολογία, συνεργαζόμενη με κατασκευαστικές εταιρείες σε Ευρώπη και Αμερική, όπως οι: Bosch, TRW, Continental, Magna Steyr, Microsoft και Iconmobile. Τα κύρια οχήματα που παράγει μέχρι στιγμής είναι τα εξής:

Η Qoros (κινέζικα: 观致汽车) είναι αυτοκινητοβιομηχανία που εδρεύει στην Σανγκάη, Κίνα. Ιδρύθηκε τον Δεκέμβριο του 2007 με την αρχική ονομασία Chery Quantum Automotive Corporation (CQAC) και είναι υπό την επιτήρηση της επίσης κινέζικης αυτοκινητοβιομηχανίας Chery και της διαχειριστικής εταιρείας Kenon Holdings που εδρεύει στο Τελ Αβίβ.

https://el.wikipedia.org/wiki/Qoros

Ισαβέλλα της Βουργουνδίας

Ήταν η 3η κόρη (2η από τον 2ο γάμο) του Ούγου Δ΄ δούκα της Βουργουνδίας και της 2ης συζύγου του Βεατρίκης των Μπλουά, κόρη του Θεοβάλδου Α΄ της Ναβάρρας. Έγινε η 2η σύζυγος του Ροδόλφου Α΄ των Αψβούργων, όταν αυτή ήταν 14 και αυτός 66. Δεν απέκτησαν απογόνους και ο Ροδόλφος Α΄ απεβίωσε το 1291. Τον διαδέχθηκαν οι γιοι του Αλβέρτος Α΄ και Ροδόλφος Β΄. Η Ισαβέλλα επέστρεψε στην Αυλή της Βουργουνδίας και της χορηγήθηκε ο τίτλος της κυρίας του Παλαιού Πύργου το 1294. Παντρεύτηκε πρώτα το 1284 με τον Ροδόλοφ Α΄ δούκα της Αυστρίας & βασιλιά της Γερμανίας· δεν απέκτησαν τέκνα. Το 1291 απεβίωσε ο Ροδόλφος και η Ισαβέλλα έκανε 2ο γάμο με τον Πέτρο Θ΄ του Σαμμπλύ, κύριο του Νωφλέ (απεβ. π.1319) και απέκτησε τέκνο: Ιωάννα του Σαμμπλύ, κυρία του Νωφλέ-λε-Σατώ. Απόγονοί της υπάρχουν ως τις ημέρες μας. Philippe Le Bel et la Noblesse Franc-Comtoise, Frantz Funck-Brentano, Bibliothèque de l’École des chartes, Vol. 49 (1888), 9.

Η Ισαβέλλα, γαλλ. Isabel (1270 - Αύγουστος 1323) από τον Οίκο των Καπετιδών-Βουργουνδίας γεννήθηκε ως κόρη του δούκα της Βουργουνδίας και με τους γάμους της έγινε με τον πρώτο δούκισσα της Αυστρίας & βασίλισσα της Γερμανίας και με τον δεύτερο κυρία του Νοφλέ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%B1%CE%B2%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ταχυδρομικές υπηρεσίες στην Ελλάδα

Σκοπός του νόμου είναι η οργάνωση του τομέα παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών και η θέσπιση κανόνων λειτουργίας του, ώστε να διασφαλιστεί η παροχή καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας και να ρυθμιστεί η παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών από τις ταχυδρομικές επιχειρήσεις. Οι όροι που χρησιμοποιεί ο νομοθέτης για την εφαρμογή του νόμου, έχουν την ακόλουθη έννοια: 1. Ταχυδρομικές Υπηρεσίες: Οι Βασικές ταχυδρομικές υπηρεσίες και οι Λοιπές ταχυδρομικές υπηρεσίες. 2.Βασικές Ταχυδρομικές υπηρεσίες: Οι υπηρεσίες περισυλλογής, διαλογής, μεταφοράς και διανομής των ταχυδρομικών υπηρεσιών. 3.Λοιπές ταχυδρομικές υπηρεσίες: Οι υπηρεσίες που δεν ανήκουν στις στις Βασικές ταχυδρομικές υπηρεσίες και έχουν σχέση κυρίως, με ειδικής επείγουσας διαβίβασης αντικείμενα, παρακολουθούμενα από ειδικό σύστημα παρακολούθησης και εντοπισμού, με διαφημιστικά αντικείμενα χωρίς διεύθυνση, με την προετοιμασία των ταχυδρομικών αντικειμένων και ανταλλαγή εγγράφων. 4.Δημόσιο ταχυδρομικό δίκτυο: Το σύνολο της οργάνωσης και των, κάθε είδους, μέσων και προσώπων που χρησιμοποιεί ο φορέας παροχής της καθολικής υπηρεσίας και επιτρέπουν μεταξύ άλλων: 4.1 Την περισυλλογή των ταχυδρομικών αντικειμένων για τα οποία προβλέπεται υποχρέωση παροχής καθολικής υπηρεσίας από τα σημεία πρόσβασης σε όλη την επικράτεια. 4.2 τη μεταφορά και διεκπεραίωσή τους από το σημείο πρόσβασης στο ταχυδρομικό δίκτυο ως το κέντρο διανομής. 4.3 τη διανομή τους στη διεύθυνση που αναγράφεται στο αντικείμενο. 5.Σημεία πρόσβασης Χρήστη Ταχυδρομικών Υπηρεσιών: Οι συγκεκριμένες εγκαταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων και των γραμματοκιβωτίων είτε σε δημόσιους χώρους είτε σε χώρους του φορέα παροχής της καθολικής υπηρεσίας, όπου οι χρήστες μπορούν να καταθέτουν ταχυδρομικά αντικείμενα στο δημόσιο ταχυδρομικό δίκτυο. 6. Περισυλλογή ταχυδρομικών αντικειμένων: Η συλλογή των ταχυδρομικών αντικειμένων από τα γραμματοκιβώτια. 7. Διανομή ταχυδρομικών αντικειμένων: Η διαδικασία που περιλαμβάνει τη διαλογή στο επιφορτισμένο με την οργάνωση της διανομής κέντρο, καθώς και την επίδοση των ταχυδρομικών αντικειμένων στους παραλήπτες. 8. Ταχυδρομικό αντικείμενο: Αντικείμενο με συγκεκριμένο παραλήπτη, αποστελλόμενο υπό την τελική του μορφή, στην οποία το αναλαμβάνει ο φορέας παροχής της καθολικής υπηρεσίας. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν - πέραν των αντικειμένων αλληλογραφίας - βιβλία, κατάλογοι, εφημερίδες, περιοδικά, ταχυδρομικά δέματα μέχρι 20 χιλιόγραμμων που περιέχουν εμπορεύματα - με ή χωρίς εμπορική αξία - καθώς και τα κείμενα που έχουν διαβιβαστεί μέσω της διαδικασίας του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από τη στιγμή που, υπό την τελική τους μορφή, εγκλείονται σε φάκελο προς επίδοση. 9. Αντικείμενο αλληλογραφίας: Οποιοδήποτε μέσο επικοινωνίας υπό γραπτή μορφή, που μεταφέρεται και παραδίδεται στην διεύθυνση την οποία έχει αναγράψει ο αποστολέας στο ίδιο αντικείμενο ή στη συσκευασία του. Τα βιβλία, οι κατάλογοι, οι εφημερίδες και τα περιοδικά δεν θεωρούνται αντικείμενα αλληλογραφίας. 10. Συστημένη επιστολή: Υπηρεσία που συνίσταται στη με κατ' αποκοπή εγγύηση έναντι κινδύνων κλοπής, απώλειας ή καταστροφής και η οποία παρέχει στον αποστολέα, εφόσον το ζητήσει, απόδειξη της κατάθεσης του ταχυδρομικού αντικειμένου και, ενδεχομένως, της επίδοσής του στον παραλήπτη. 11. Αποστολή με δηλωμένη αξία: Η υπηρεσία που συνίσταται στην ασφάλιση του ταχυδρομικού αντικειμένου για την αξία που δηλώνεται από τον αποστολέα, σε περίπτωση απώλειας, κλοπής ή καταστροφής. 12. Διασυνοριακό ταχυδρομείο: Το ταχυδρομείο από ή προς άλλο Κράτος - Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς επίσης από ή προς τρίτη χώρα. 13. Ανταλλαγή εγγράφων: υπηρεσία που παρέχει τα μέσα και τις εγκαταστάσεις για την κατάθεση από τον αποστολέα και την παραλαβή από τον παραλήπτη, οι οποίοι είναι συνδρομητές της υπηρεσίας αυτής, των ταχυδρομικών τους αντικειμένων. 14. Φορέας καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας: Ο φορέας ο επιφορτισμένος από το Ελληνικό Κράτος με την εξασφάλιση της παροχής καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας. 15. Άδεια Παροχής Ταχυδρομικών Υπηρεσιών "Άδεια": Ατομική πράξη από την οποία απορρέουν δικαιώματα και υποχρεώσεις που προσιδιάζουν στον τομέα των ταχυδρομικών υπηρεσιών, βάσει της οποίας οι επιχειρήσεις επιτρέπεται να παρέχουν ταχυδρομικές υπηρεσίες και η οποία έχει τη μορφή είτε γενικής είτε ειδικής άδειας. 16. Καταληκτικά τέλη ταχυδρομικής υπηρεσίας: Η αμοιβή του φορέα παροχής καθολικής ταχυδρομικής υπηρεσίας, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με τη διανομή της εισερχόμενης διασυνοριακής αλληλογραφίας που αποτελείται από ταχυδρομικά αντικείμενα τα οποία αποστέλλονται από άλλο Κράτος - Μέλος ή από τρίτη χώρα. 17. Αποστολέας Ταχυδρομικού αντικειμένου"Αποστολέας": Κάθε πρόσωπο από το οποίο προέρχονται τα ταχυδρομικά αντικείμενα. 18. Χρήστης Ταχυδρομικών Υπηρεσιών"Χρήστης": Κάθε πρόσωπο, στο οποίο ως αποστολέα ή παραλήπτη παρέχεται η ταχυδρομική υπηρεσία. 19. Βασικές απαιτήσεις παροχής ταχυδρομικής υπηρεσίας: Οι λόγοι γενικού συμφέροντος που μπορούν να οδηγήσουν στην επιβολή όρων σχετικών με την παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών χωρίς οικονομικό χαρακτήρα. Οι λόγοι αυτοί είναι: το απόρρητο της αλληλογραφίας, η ασφάλεια της λειτουργίας του δικτύου σε ό,τι αφορά τη μεταφορά επικίνδυνων ουσιών και, σε αιτιολογημένες περιπτώσεις, η προστασία του περιβάλλοντος, η χωροταξία και η προστασία των δεδομένων. Η τελευταία περιλαμβάνει την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, την εμπιστευτικότητα των διαβιβαζόμενων ή αποθηκευμένων πληροφοριών, καθώς και την προστασία της ιδιωτικής ζωής. 20. Επιχείρηση: Κάθε φυσικό πρόσωπο και κάθε οργάνωση ή ένωση προσώπων με ή χωρίς νομική προσωπικότητα, που έχουν κερδοσκοπικό σκοπό. Στην έννοια της επιχείρησης εντάσσεται και κάθε δημόσιος οργανισμός που έχει δική του νομική προσωπικότητα ή εξαρτάται από αρχή που έχει νομική προσωπικότητα. 21. Ταχυδρομική επιχείριση: Κάθε επιχείρηση που παρέχει ταχυδρομικές υπηρεσίες. 22. Τομέας παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών: Το σύνολο της οργάνωσης και των δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται από ιδιωτικούς ή δημόσιους φορείς και όργανα και αφορούν τις βασικές και τις λοιπές ταχυδρομικές υπηρεσίες. Σύμφωνα με τον Νόμο Υπ' αριθ. 2668/98 (ΦΕΚ 282/18-12-98), καθορίζονται οι λόγοι γενικού συμφέροντος που μπορούν να οδηγήσουν στην επιβολή όρων σχετικών με την παροχή ταχυδρομικών υπηρεσιών χωρίς οικονομικό χαρακτήρα. Οι λόγοι αυτοί είναι: το απόρρητο της αλληλογραφίας, η ασφάλεια της λειτουργίας του δικτύου σε ό,τι αφορά τη μεταφορά επικίνδυνων ουσιών και, σε αιτιολογημένες περιπτώσεις, η προστασία του περιβάλλοντος, η χωροταξία και η προστασία των δεδομένων. Η τελευταία περιλαμβάνει την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, την εμπιστευτικότητα των διαβιβαζόμενων ή αποθηκευμένων πληροφοριών, καθώς και την προστασία της ιδιωτικής ζωής.

Η οργάνωση του τομέα παροχής ταχυδρομικών υπηρεσιών διέπεται στην Ελλάδα από τον Νόμο Υπ' αριθ. 2668/98 (ΦΕΚ 282/18-12-98. Ο νόμος αυτός έχει εφαρμογή και στις Ταχυμεταφορές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%87%CF%85%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B5%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

Πειραϊκός Σύνδεσμος

Στο ποδόσφαιρο, ήταν ο πρώτος σύλλογος του Πειραιά που δημιούργησε ανάλογο τμήμα το 1906. Το δημιούργησαν μαθητές του Γυμνασίου Πειραιά και στον πρώτο γνωστό αγώνα του έδωσαν υποδέχτηκαν στο "Γήπεδο Ποδηλατοδρομίου" τον Π.Σ. Γουδί, από τον οποίο ηττήθηκαν με 0-9. Στην ομάδα του Πειραϊκού αγωνίστηκαν μεταξύ άλλων οι: Παπαφιλιππόπουλος, Σκλιάς, Κωστάλας, Τερεζάκης, Βακαλόπουλος, Κοϊνάρος, Παπαναργύρου. Το 1920 απορρόφησε τους ποδοσφαιριστές της ανεπίσημης ακόμα ομάδας του Άρη Πειραιά. Το 1924 οι ποδοσφαιριστές του συλλόγου αποχώρησαν και μαζί με άλλους που έφυγαν από την Πειραϊκή Ένωση δημιούργησαν τον Α.Π.Σ. Πειραιά. Μέχρι τότε ο Πειραϊκός Σ. είχε κατακτήσει ένα πρωτάθλημα Ελλάδας το 1923, ένα πρωτάθλημα ΣΕΓΑΣ αλλά και ένα πανελλήνιο κύπελλο υπό τον ΣΕΓΑΣ το 1910. Πρωταθλητής Ελλάδας: 1923 Πρωτάθλημα ΣΕΓΑΣ: 1909 Κύπελλο ΣΕΓΑΣ: 1910 Το Τμήμα Καλαθοσφαίρισης του Πειραϊκού Συνδέσμου ιδρύθηκε το 1935 και το 1938 κατέκτησε άτυπα το πρωτάθλημα Ελλάδος. Το 1939 λόγω του πολέμου αναστέλλει τη δραστηριότητά του και επαναλειτουργεί το 1945, συνεχίζοντας τη δράση του ανελλιπώς μέχρι σήμερα. Στην Καλαθοσφαίριση λειτουργούν δύο τμήματα: Ανδρών και Γυναικών. Ανδρική ομάδαΞεκίνησε τη λειτουργία της το 1935. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 ως και τα μέσα της δεκαετίας του 2000 αγωνίστηκε στις Εθνικές κατηγορίες Β΄ Εθνική, Α2΄, ενώ είχε δύο συμμετοχές στην Α1 (1991-92, 1996-97). Σήμερα αγωνίζεται στην Α' Κατηγορία της ΕΣΚΑΝΑ (τοπικό Νότιας Αττικής). Το 1935 το Τμήμα Καλαθοσφαίρισης στεγάζεται στο Γυμναστήριο του Συνδέσμου, στην οδό Χαρ. Τρικούπη. Το 1966 η Πολιτεία ιδιοποιείται το Γυμναστήριο του Πειραϊκού Συνδέσμου και το Τμήμα συρρικνώνεται. Επαναδραστηριοποιείται με τη μεταστέγασή του στον περιβάλλοντα χώρο του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ). Κατά την πορεία της αναβάθμισής του, κατακτά το 1989 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην πόλη Montbrisonτης Γαλλίας. Επιτυγχάνει επίσης δύο φορές την άνοδό του στην Α1 κατηγορία, το 1991 και το 1996. Τις επιτυχίες του συμπληρώνει η κατάκτηση δύο Πανελλήνιων Πρωταθλημάτων στο Γυναικείο Μπάσκετ, το 1969 και το 1970, στη Θεσσαλονίκη. Σημαντικοί αθλητές: Τάκης Σακελλαρίου, Γιώργος Βασιλακόπουλος, Πέτρος Καπαγέρωφ, Σταύρος Ελληνιάδης, Πρόδρομος Ποτόσογλου, Κώστας Κωστόπουλος, Κώστας Δήμου, Βασίλης Μουζακιώτης, Βασίλης Τσιγγούνης. Αξίζει επίσης να αναφερθούν και οι προπονητές που προσέφεραν σημαντικές υπηρεσίες στην ανάπτυξη του Τμήματος: Τ. Σακελλαρίου, Γιάννης Γαβανάς, Πρόδρομος Ποτόσογλου, Βαγγέλης Σεβδίνογλου, Κώστας Αναστασάτος, Κώστας Σορώτος, Κώστας Κωστόπουλος και Μιχάλης Κυρίτσης. Κατά την αγωνιστική περίοδο 2017-2018 η αντρική ομάδα μπάσκετ του Πειραϊκού θα αγωνίζεται στην Α' ΕΣΚΑΝΑ, έχοντας ως προπονητή τον Γιώργο Παντελάκη, ο οποιός κατέχει τη θέση του βοηθού προπονητή στην γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού Πειραιώς δίπλα στην Ελένη Καπογιάννη. Γυναικεία ομάδαΙδρύθηκε το 1934. Σήμερα αγωνίζεται στην Α΄ Κατηγορία της ΕΣΚΑΝΑ. Έχει σημειώσει μεγάλες επιτυχίες, με σημαντικότερες την κατάκτηση δύο φορές του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος, το 1969 και το 1970. Έχει συμμετοχές στις εθνικές κατηγορίες Α1 και Α2 από το 2002 έως και το 2005. Σημαντικές αθλήτριες: Μαριάννα Σωίτου, Λουκία Σκρίβανου, Τούλα Ρούσσου, Παναγιώτα Καβούρη (δίσκος, ακόντιο). Ανδρών Πρωταθλητής Α2 Εθνικής: 1996 Πρωτάθλημα Αττικής: 1937 Πρωτάθλημα ΕΣΚΑ: 1985 Πρωτάθλημα Νοτίου Αττικής (ΕΣΚΑΝΑ): 2006, 2014(Γ' Κατηγορία) Εφήβων Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1988 Παίδων Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1982 Γυναικών Πρωταθλητής Ελλάδος: 1969, 1970 Φιναλίστ πρωταθλήματος Ελλάδος: 1968, 1971 Πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς: 1950, 1953, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971. Πρωταθλητής Β΄Εθνικής: 2002. Πρωτάθλημα ΕΣΚΑΝΑ: 2000 Κύπελλο Νοτίου Αττικής (ΕΣΚΑΝΑ): 2001, 2002. Στις 2/8/2012 στα γραφεία του Πειραϊκού Συνδέσμου υπογράφτηκε σύμβαση της συνεργασίας μεταξύ της Προέδρου του Πειραϊκού Συνδέσμου Μαίρης Σορώτου-Τσανάκη και του Νίκου Μπουντούρη. Αναλυτικά η ανακοίνωση της συνεργασίας: "Με χαρά σας ανακοινώνουμε την έναρξη της συνεργασίας του Πειραϊκού Συνδέσμου με τον παλαίμαχο αθλητή και νυν προπονητή Νίκο Μπουντούρη. Θα προσπαθήσουμε να αναβιώσουμε το ένδοξο παρελθόν του τμήματος μπάσκετ του Πειραϊκού Συνδέσμου μέσα από την ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής, με ήθος και χαρακτήρα που αρμόζει στην ιστορία μας. Ο Νίκος Μπουντούρης και οι συνεργάτες του με ποιότητα και γνώση θα δουλέψουν για να δώσουν στα παιδιά μας αθλητική και κοινωνική προοπτική για την οποία θα είμαστε όλοι περήφανοι". Τη σεζόν όμως 2013-2014 η διοίκηση του σωματείου ήρθε σε λύση της σύμβασης με τον παλαίμαχο αθλητή. Κατά την αξιολόγηση των ελληνικών συλλόγων που εξέδωσε το Νοέμβριο του 2010 ο Σ.Ε.Γ.Α.Σ., ο Πειραϊκός Σύνδεσμος βρίσκεται στην 73η θέση (σε σύνολο 321 συλλόγων). Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου Ανδρών (1): 1935 Πρωταθλήματα Ανώμαλου δρόμου Ανδρών (10): 1935, 1936, 1939, 1940, 1945, 1947, 1948, 1951, 1952, 1953 Πρωταθλήματα Ανώμαλου Δρόμου Γυναικών (2): 1969, 1972 Περιφερειακό Πρωτάθλημα Ανώμαλου Δρόμου Αττικής: 1947Από το 2011 το τμήμα του στίβου στεγάζεται στην Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στην Πειραϊκή.Ο πρώην αθλητής Νίκος Ποντικέας προσπαθεί με κάθε μέσο να κάνει τον Πειραϊκό σύνδεσμο δοξασμένο σύλλογο ξανά. Αθλητές από 7 έως 23 χρόνων ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των προπονητών. Το 2016 ήταν η πρώτη χρονιά που μετά από σχεδόν μια 20αετία ο σύλλογος κατεβάζει αθλητή σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, με την συμμετοχή του Νεκτάριου Χαζλαρίδη στο 30ό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στα 60 μέτρα, με χρόνο 7.62 . Η λειτουργία του Τμήματος ξεκίνησε το 1929. Ο Πειραϊκός Σύνδεσμος εισήγαγε το άθλημα της πετοσφαίρισης στην πόλη του Πειραιά. Για το σκοπό αυτό το 1934 και 1935 ο ΣΕΓΑΣ τίμησε τον Πειραϊκό Σύνδεσμο με χρυσά μετάλλια και αντίστοιχα διπλώματα. Σήμερα, ο Πειραϊκός Σύνδεσμος διατηρεί μόνο κλάδο γυναικείας πετοσφαίρισης σε όλες τις ηλικιακές ομάδες: Ακαδημίες (φυτωρίο) Παγκορασίδων Κορασίδων Νεανίδων Γυναικών.Οι ομάδες Παγκορασίδων και Κορασίδων συμμετέχουν στα οικεία Πρωταθλήματα, τα οποία διοργανώνει η Ένωση Σωματείων Πετοσφαίρισης Δυτικής Αττικής. Η Γυναικεία ομάδα αγωνίζεται στη Β΄ Εθνική Κατηγορία από το 2003. Κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, 2012-13, ο Πειραϊκός Σύνδεσμος έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα του 2ου Ομίλου του Περιφερειακού Πρωταθλήματος Γυναικών (Ε.Σ.ΠΕ.Δ.Α.), ολοκληρώνοντας τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις στη 12η θέση της βαθμολογικής κατάταξης. Εκτός από αθλητικά τμήματα στον Π. Σύνδεσμο λειτουργούν επίσης τα ακόλουθα φιλολογικά, καλλιτεχνικά, εκπαιδευτικά τμήματα: Εφορεία Νυχτερινών Σχολών Εργαζομένων Νέων (ΝΣΕΝ), με τρία εργαστήρια: Φωτογραφίας Αγιογραφίας Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Εφορεία Τεχνικής Εκπαίδευσης Εφορεία Καλλιτεχνικού με τρία τμήματα: Δραματική Σχολή Σχολή Χορού Ωδείο Εφορεία Φιλολογικού, που εκδίδει το τριμηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό "ΠΕΙΡΑΪΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ", προκηρύσσει ανά διετία Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό και λειτουργεί τη Βιβλιοθήκη του Συνδέσμου. Εφορεία Κοσμητείας και Κοινωνικών Εκδηλώσεων. Εφορεία Πειραϊκών Σπουδών. Εφορεία Περιουσίας Επίσημος ιστότοπος

Ο Πειραϊκός Σύνδεσμος είναι από τα αρχαιότερα και ιστορικότερα αθλητικά και πολιτιστικά σωματεία της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1894. Έχει τμήματα: μπάσκετ, βόλεϊ και στίβου, που υπάγονται στην Εφορεία Σωματικής Αγωγής. Παλιότερα διατηρούσε περισσότερα αθλητικά τμήματα, όπως: ορειβασίας, ξιφασκίας, κολύμβησης, υδατοσφαίρισης, χειροσφαίρισης,ποδηλασίας και ποδοσφαίρου. Ο Πειραϊκός υπήρξε πρωτοπόρος σύλλογος στην Ελλάδα σε όλα σχεδόν τα αθλήματα. Τα πρώτα χρόνια της παρουσίας του είχε και τμήμα ποδοσφαίρου έως το 1924, όταν συγχωνεύτηκε με την Πειραϊκή Ένωση για τη δημιουργία του Α.Π.Σ. Πειραιά. Επίσης, είχε τμήματα μουσικής και φιλολογικό. Το 1885 ίδρυσε μηχανουργική σχολή και νυκτερινό σχολείο όπου έκλεισε το 1907. Στη σχολή σε όλα τα χρόνια της λειτουργία της φοίτησαν 7.987 μαθητές. Από το 1909 έως το 1915 διατηρούσε τμήμα ξιφασκίας. Το 1935 ίδρυσε τμήμα οπλομαχίας ενώ διατηρούσε και τμήμα τροχοπεδίλων. Στο γυναικείο βόλεϊ συμμετείχε στα πρώτα πρωταθλήματα γυναικών που διοργάνωσε ο Πανιώνιος το 1926 και 1927.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82

Ευτυχία Πρίντζου

Η Ευτυχία Πρίντζου γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1915 και ήταν κόρη του Γιαννιώτη αρχίατρου Γιάννη Πρίντζου. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές της στη Ζωσιμαία Σχολή Ιωαννίνων και σπούδασε φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά το πέρας των σπουδών της επέστρεψε στα Γιάννενα και διορίστηκε φιλόλογος στο Γυμνάσιο Θηλέων Ιωαννίνων. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την οργάνωση της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης Ιωαννίνων, όπου ανέλαβε και τη διεύθυνσή της.Στην διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε ως εθελόντρια νοσοκόμα κοντά στον πατέρα της, που τότε ήταν διευθυντής του στρατιωτικού νοσοκομείου Ιωαννίνων. Στην κατοχή οργανώθηκε στο ΕΑΜ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ και εργάστηκε δραστήρια για τους σκοπούς της αντίστασης και της απελευθέρωσης. Για την αντιστασιακή της δράση, στα τέλη της κατοχής, συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς και μεταφέρεται στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη, με προορισμό το στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου. Όμως, λόγω της εσπευσμένης αποχώρησης των Γερμανών από την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1944 δεν στάλθηκε στο Νταχάου, απελευθερώθηκε και επέστρεψε στα Γιάννενα.Μετά την απελευθέρωση, στο κλίμα του μεταβαρκιζιανού κράτους διώχτηκε για τη συμμετοχή της στο ΕΑΜ. Απολύθηκε από τη θέση της στο Γυμνάσιο, καθώς και από τη θέση της στη διεύθυνση της Ζωσιμαίας Βιβλιοθήκης. Την άνοιξη του 1948 η Ευτυχία Πρίντζου συλλαμβάνεται και παραπέμπεται σε δίκη στο Έκτακτο Στρατοδικείο Ιωαννίνων με την κατηγορία της στρατολόγησης ανταρτών για το ΔΣΕ. Τότε ήταν γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής Ιωαννίνων του ΚΚΕ και μέλος του Γραφείου Περιοχής Ηπείρου. Η πρώτη δίκη έγινε στις 15 Ιουνίου 1948 με κατηγορούμενους 10 άτομα και το Στρατοδικείο καταδίκασε 4 σε θάνατο, που εκτελέστηκαν στις 22 Ιουνίου 1948 και παρέπεμψε τους υπόλοιπους μαζί με την Ευτυχία Πρίντζου σε νέα δίκη.Στις 8 Ιουλίου 1948 άρχισε στην αίθουσα τελετών της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας Ιωαννίνων η δίκη του Έκτακτου Στρατοδικείου Ιωαννίνων που έμεινε στα χρονικά ως "υπόθεση Πρίντζου". Στη δίκη ήταν κατηγορούμενοι 117 πολίτες (μέλη και συμπαθούντες του ΚΚΕ και της ΕΠΟΝ) για παράβαση του Α.Ν 509 και του Γ' Ψηφίσματος, δηλαδή για την "προσπάθεια βιαίας ανατροπής του υπάρχοντος κοινωνικού καθεστώτος". Τα επιβαρυντικά στοιχεία για τους κατηγορούμενους ήταν ανεπαρκή (διανομή προκηρύξεων και έρανοι), η κατηγορία δεν αποδείχθηκε στο δικαστήριο, αλλά παρόλα αυτά καταδικάστηκαν σε θάνατο 48 κατηγορούμενοι μαζί με την Ευτυχία Πρίντζου, ανάμεσά τους και 4 ανήλικοι μαθητές Γυμνασίου. Η απόφαση του στρατοδικείου εκδόθηκε τα μεσάνυχτα της 23ης Ιουλίου 1948. Τα τελευταία λόγια της Ευτυχίας Πρίντζου ήταν: "Εύχομαι να είμαι το τελευταίο θύμα αυτή της αδελφοσφαγής και η αγάπη και η ειρήνη να βασιλέψει στην πατρίδα μας".Απο τους 48 καταδικασθέντες εκτελέστηκαν τελικά οι 16. Ένας από τους στρατοδίκες ήταν ο τότε λοχαγός Στυλιανός Παττακός. Ο Δικηγορικός Σύλλογος Ιωαννίνων, ο μητροπολίτης Σπυρίδων και φορείς των Ιωαννίνων παρά τις προσπάθειές τους δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τις εκτελέσεις που έγιναν μέσα στη δίνη του εμφυλίου πολέμου. Εκείνες τις μέρες διεξαγόταν μερικά χιλιόμετρα μακριά από τα Γιάννενα η μάχη της βόρειας Πίνδου, η μεγαλύτερη μάχη του εμφυλίου πολέμου.Η Ευτυχία Πρίντζου μαζί με 4 άλλους καταδικασθέντες εκτελέστηκε στο Σταυράκι Ιωαννίνων στις 27 Ιουλίου 1948. Οι υπόλοιποι καταδικασθέντες εκτελέστηκαν σε δύο ομάδες στις 9 και 10 Αυγούστου 1948. Οι 16 εκτελέσεις συντάραξαν όχι μόνο τη Γιαννιώτικη κοινωνία, αλλά και όλη τη χώρα. Το 1983 το δημοτικό συμβούλιο Ιωαννίνων αποφάσισε κατά πλειοψηφία (αποχώρησε η παράταξη της δεξιάς αντιπολίτευσης) να στήσει ένα μνημείο στον τόπο της εκτέλεσης, τη φιλοτέχνηση του οποίου ανέλαβε ο γλύπτης Κώστας Καζάκος. Επίσης, ένας δρόμος των Ιωαννίνων μετονομάστηκε σε οδό Ευτυχίας Πρίντζου και η ποιήτρια Άννα Μπουρατζή-Θώδα έγραψε ένα ποίημα για την Ευτυχία Πρίντζου. Κάθε χρόνο, τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο στο μνημείο που έχει στηθεί στο Σταυράκι Ιωαννίνων γίνονται εκδηλώσεις στη μνήμη των εκτελεσθέντων. "Η δίκη της Πρίντζου και οι εκτελεσμένοι των Ιωαννίνων", Σπύρος Εργολάβος, Εκδ. ΣΟΚΟΛΗΣ, Αθήνα 1988 Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012

Η Ευτυχία Πρίντζου (1915-1948) ήταν φιλόλογος, στέλεχος της Εθνικής Αντίστασης, μέλος του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στα Ιωάννινα. Καταδικάστηκε σε θάνατο από το έκτακτο Στρατοδικείο Ιωαννίνων και εκτελέστηκε στις 27 Ιουλίου 1948.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1_%CE%A0%CF%81%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%BF%CF%85

Το κορίτσι με τα παραμύθια

Η όμορφη και ορφανή Αγνή (Αλίκη Βουγιουκλάκη) ζει με τον μικρό αδελφό της, τον Πετράκη (Γιάννης Καλατζόπουλος). Ως μοναδικό πόρο ζωής έχουν ένα ψιλικατζίδικο που τους άφησαν οι γονείς τους, και μ' αυτόν τον τρόπο τα φέρνουν βόλτα. Με την Αγνή είναι ερωτευμένος ένας φτωχός κιθαρίστας, αλλά εκείνη έχει αλλού το μυαλό της. Ονειροπαρμένη καθώς είναι και βαθιά επηρεασμένη απ' τα παραμύθια που διαβάζει στον Πετράκη, φαντάζεται πριγκιπόπουλα και άλλου είδους ζωή. Γνωρίζεται με έναν πλούσιο νέο, τον Άγγελο (Αλέκος Αλεξανδράκης), που έρχεται στο ψιλικατζίδικο ζητώντας λίγο νερό. Ο Άγγελος ερωτεύεται την Αγνή και τη θέλει για γυναίκα του. Όμως, ο πατέρας του (Κώστας Λάμπρου), αρνείται την ένωση και μάλιστα έχει κατά νου να τον παντρέψει με την πλούσια Λήδα (Νίνα Γιαννίδου). Η Αγνή, πικραμένη κι απελπισμένη, βλέπει τα όνειρά της να συντρίβονται και παίρνει την απόφαση να αυτοκτονήσει. Φαρμακώνεται, όπως συμβαίνει στα παραμύθια, και ξεψυχά στην αγκαλιά του αγαπημένου της ο οποίος, αν και εγκαταλείπει την πλούσια αρρωβιαστικιά πηγαίνοντας να βρει την αγαπημένη του, δεν καταφέρνει να τη σώσει. Αλίκη Βουγιουκλάκη - Αγνή Γιάννης Καλατζόπουλος - Πετράκης Αλέκος Αλεξανδράκης - Άγγελος Χριστόφορος Νέζερ - Θωμάς Δέσπω Διαμαντίδου - μητέρα Λήδας Νίτσα Αβαταγγέλου - Στέλλα Κώστας Λάμπρου - πατέρας Άγγελου Νίνα Γιαννίδου - Λήδα Είναι η πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση του μικρού Γιάννη Καλατζόπουλου, που τότε ήταν πεντέμισι ετών. Η ταινία, που έκανε πρεμιέρα στις 12 Ιανουαρίου 1956, έκοψε 17.279 εισιτήρια και κατείχε τη 17η θέση κατά τη σεζόν 1956-1957. Στο veggos.gr διαβάζουμε για Το κορίτσι με τα παραμύθια:Η ταινία προβάλλεται από τους πλανόδιους κινηματογραφιτζήδες της εποχής στους τοίχους των καφενείων των χωριών, στις παιδικές κατασκηνώσεις της ΧΑΝ και στα υπαίθρια «Σινεμά ο παράδεισος» της επικρατείας σε διπλή προβολή με το «Λατέρνα φτώχεια και γαρύφαλλο», με πρωταγωνίστρια την Τζένη Καρέζη. Ενα δράμα, μια κωμωδία, κάτι σαν φεστιβάλ κλαυσίγελου στη μεταπολεμική Ελλάδα και δύο νεαρές σταρ που με τη λάμψη τους και τις υποτιθέμενες μονομαχίες ματαιοδοξίας τους θα διασκεδάζουν τους θαυμαστές του εγχωρίου Χόλιγουντ επί σειρά ετών. Το κορίτσι με τα παραμύθια στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Το κορίτσι με τα παραμύθια (εναλλακτικός τίτλος: Το φτωχοκόριτσο) είναι ελληνική ταινία του 1957 σε σενάριο και σκηνοθεσία Ανδρέα Λαμπρινού, σκηνικά και κοστούμια Τάσου Ζωγράφου και μουσική Κώστα Καπνίση.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9_%CE%BC%CE%B5_%CF%84%CE%B1_%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8D%CE%B8%CE%B9%CE%B1

Γκαμπριέλα Μιστράλ

Η Μιστράλ γεννήθηκε στη Βικούνια της Χιλής αλλά μεγάλωσε σε ένα μικρό χωριό του Montegrande και φοίτησε στο μοναδικό δημοτικό σχολείο, στο οποίο δασκάλα ήταν η μεγαλύτερη αδερφή της, Emelina Molina. Σεβόταν την αδερφή της αρκετά παρά τα πολλά οικονομικά προβλήματα που η Emelina της δημιούργησε τα επόμενα χρόνια. Ο πατέρας της, Juan Gerónimo Godoy Villanueva, ήταν επίσης δάσκαλος. Εγκατέλειψε την οικογένεια προτού η Μιστράλ γίνει τριών ετών και πέθανε το 1911. Κατά τη νεανική της ηλικία ζούσε αρκετά φτωχικά. Από την ηλικία των 15 ετών, υποστήριζε οικονομικά τον εαυτό της και τη μητέρα της καθώς ξεκίνησε να εργάζεται ως καθηγήτρια σε μια παραλιακή πόλη στην Compañia Baja, κοντά στη Χιλή. Το 1904 η Μιστράλ δημοσίευσε κάποια πρώιμα ποιήματα όπως το Ensoñaciones ("Dreams"), το Carta Íntima ("Intimate Letter") και το Junto al Mar ("By the Sea"), στην τοπική εφημερίδα El Coquimbo: Diario Radical και στη La Voz de Elqui χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα. Το 1906 η Μιστράλ γνώρισε τον Romelio Ureta, την πρώτη της αγάπη, ο οποίος αυτοκτόνησε το 1909. Λίγο αργότερα, η δεύτερη αγάπη της παντρεύτηκε κάποιον άλλον. Αυτή η συναισθηματική κατάσταση αποτυπώθηκε στα πρώιμα ποιήματά της και απέδωσε στη Μιστράλ την πρώτη της αναγνωρισμένη λογοτεχνική δουλειά το 1914 με τα Sonnets on Death (Sonnets de la muerte). Η Μιστράλ βραβεύτηκε με το πρώτο βραβείο στον εθνικό λογοτεχνικό διαγωνισμό Juegos Florales στο Σαντιάγκο (πρωτεύουσα της Χιλής). Η αυτοκτονία της πρώτης αγάπης οδήγησε την ποιήτρια να αποκτήσει μια πιο βαθιά θεώρηση για τον θάνατο και τη ζωή από τις προηγούμενες γενιές των λατινοαμερικανών ποιητών. Ενώ είχε παθιασμένες φιλίες με αρκετούς άνδρες και γυναίκες, οι οποίες επηρέασαν τα γραπτά της, η ίδια η Μιστράλ κρατούσε κρυφή την προσωπική της ζωή. Χρησιμοποιούσε το λογοτεχνικό ψευδώνυμο Γκαμπριέλα Μιστράλ στα περισσότερα γραπτά της από τον Ιούνιο του 1908. Μετά τη νίκη της στο Juegos Florales χρησιμοποιούσε σπάνια το κανονικό της όνομα Λουσίλα Γοδόι στα έργα της. Δημιούργησε το ψευδώνυμό της από τα ονόματα των δυο αγαπημένων της ποιητών, του Gabriele D'Annunzio και του Frédéric Mistral, ή όπως αναφέρει άλλη ιστορία από τον συνδυασμό των ονομάτων του Αρχαγγέλου Γαβριήλ και του ανέμου Μιστράλ της Προβηγκίας. Το 1922 η Μιστράλ κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο, Desolation (Desolacion), με τη βοήθεια του διευθυντή του Ισπανικού Ινστιτούτου της Νέας Υόρκης, Frederico de Onis. Ήταν μια συλλογή ποιημάτων που είχαν ως κύριο θέμα τους τη μητρότητα, τη θρησκεία, τη φύση, την ηθική και την αγάπη για τα παιδιά. Η προσωπική θλίψη της ήταν παρούσα στα ποιήματα και καθιερώθηκε η διεθνής φήμη της. Το έργο της ήταν μια στροφή από τον μοντερνισμό που κυριαρχούσε στη Λατινική Αμερική και χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως άμεσο και απλουστευτικό. Το 1924, κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της, Tenderness (Ternura). Η τεράστια αναγνώριση της Μιστράλ στο σχολικό σύστημα της Χιλής έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περίπλοκη πολιτική κατάσταση της Χιλής κατά τις πρώτες δυο δεκαετίες του 20ου αιώνα. Κατά την εφηβεία της, η ανάγκη για δασκάλους ήταν τόσο μεγάλη και ο αριθμός των εκπαιδευμένων δασκάλων ήταν τόσο μικρός, ιδιαίτερα στις αστικές περιοχές, ώστε ο καθένας που ήταν πρόθυμος μπορούσε να εργαστεί ως δάσκαλος. Ωστόσο, η πρόσβαση στα καλά σχολεία ήταν δύσκολη και η νεαρή γυναίκα δεν είχε τις αναγκαίες πολιτικές και κοινωνικές διασυνδέσεις ώστε να εργαστεί σε κάποιο σχολείο : το 1907 απορρίφθηκε χωρίς κάποια εξήγηση. Η ίδια εντόπισε αργότερα το εμπόδιο της μη αποδοχής της στο γεγονός ότι ο ιερέας του σχολείου, Father Ignacio Munizaga, είχε γνώση των δημοσιεύσεών της σε τοπικές εφημερίδες, της θετικής στάσης της απέναντι στην ελεύθερη εκπαίδευση και της μεγαλύτερης πρόσβασης στην εκπαίδευση που πρόσφερε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Παρόλο που η βασική εκπαίδευσή της τελείωσε το 1900, μπόρεσε να εργαστεί ως δασκάλα χάρη στη μεγαλύτερη αδερφή της, Emelina, η οποία είχε ήδη εργαστεί ως δασκάλα και ήταν υπεύθυνη για το μεγαλύτερο μέρος της πρώτης εκπαίδευσης της ποιήτριας. Από το 1906 έως το 1912 εργάστηκε ως αγροτική δασκάλα σε χωριά στις χιλιανές Άνδεις. Έως το 1912 είχε εργαστεί σε ένα λύκειο στο Los Andes, όπου έμεινε για έξι χρόνια, και συχνά επισκεπτόταν το Σαντιάγκο. Το 1918 ο Pedro Aguirre Cerda, τότε Υπουργός Εκπαίδευσης, και μελλοντικός πρόεδρος της Χιλής, την έκανε διευθύντρια σε ένα λύκειο στο Punta Arenas. Μετακόμισε στο Temuco το 1920, και το 1921 στο Σαντιάγκο. Το 1922 συμμετείχε σε παιδαγωγική αποστολή στο Μεξικό. Την ίδια χρονιά δημοσίευσε το έργο Desolación στη Νέα Υόρκη, το οποίο προώθησε περαιτέρω τη διεθνή φήμη που λαμβανε ήδη από τα δημοσιογραφικά γραπτά της. Τον επόμενο χρόνο δημοσίευσε το Lecturas para Mujeres (Readings for Women), ένα κείμενο σε πρόζα και στίχο. Αργότερα εργάστηκε στην Κοινωνία των Εθνών και σε σχετικούς οργανινισμούς με τους οποίους επισκέφθηκε διάφορες χώρες του κόσμου, αγωνιζόμενη πάντα εναντίον του πολέμου, της φτώχειας και υπέρ της αδελφοσύνης των ανθρώπων. Διετέλεσε πρόξενος στη Μαδρίτη (όπου δημοσίευσε το Temura ; Tenderness, μια συλλογή κειμένων για παιδιά, γονείς και άλλους ποιητές), τη Λισαβόνα, τη Νάπολη, τη Νίκαια, το Λος Άντζελες και την Πόλη του Μεξικού.Στις αρχές του 1925 επέστρεψε στη Χιλή, όπου εγκατέλειψε επίσημα το εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα και συνταξιοδοτήθηκε. Το Πανεπιστήμιο της Χιλής της απένειμε τον τίτλο της καθηγήτριας ισπανικής γλώσσας και πολιτισμού το 1923, παρόλο που η βασική της εκπαίδευση τελείωσε πριν γίνει 12 ετών. Ο αυτοδιδακτισμός της ήταν εξαιρετικός, μια μαρτυρία για την ακμάζουσα κουλτούρα της στις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα βιβλία στην επαρχιακή Χιλή καθώς και για την προσωπική της αποφασιστικότητα και τη λεκτική ιδιοφυΐα της. Ο Πάμπλο Νερούδα, διεθνώς αναγνωρισμένος ποιητής, ήταν ένας από τους μαθητές της. Δώσ’ μου το χέρι σου και θα χορέψουμε Δώσ’ μου το χέρι και θα μ’ αγαπάς. Σαν ένα λουλούδι μόνο θα είμαστε Σαν ένα λουλούδι – κι άλλο τίποτα πια. Την ίδια στροφή θα τραγουδάμε, Στο ίδιο βήμα χορό θα πατάς. Σαν ένα στάχυ θα κυματίζουμε, Σαν ένα στάχυ – κι άλλο τίποτα πια. Σε λένε Ρόσα κι εμένα Ελπίδα, Όμως το ίδιο σου τ’ όνομα θα το ξεχνάς Γιατί σαν ένας χορός πάνω στο λόφο θα είμαστε Σαν ένας χορός – κι άλλο τίποτα πια... 1914: Juegos Florales, Sonetos de la Muerte 1945: Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας 1951: Χιλιανό Βραβείο ΛογοτεχνίαςΗ συγγραφέας και διπλωμάτης από τη Βενεζουέλα που χρησιμοποιούσε το φιλολογικό ψευδώνυμο Lucila Palacios πήρε το λογοτεχνικό όνομα της Μιστράλ προς τιμήν του πραγματικού ονόματος της τελευταίας. 1914: Sonetos de la muerte ("Σονέτα του Θανάτου") 1922: Desolación ("Απελπισία"), περιλαμβάνει το "Decalogo del artista", ("Ο δεκάλογος του καλλιτέχνη") Νέα Υόρκη: Instituto de las Españas 1923: Lecturas para Mujeres ("Αναγνώσματα για γυναίκες") 1924: Ternura: canciones de niños, Μαδρίτη: Saturnino Calleja 1934: Nubes Blancas y Breve Descripción de Chile (1934) 1938: Tala ("Θερισμός"), Μπουένος Άιρες: Sur 1941: Antología: Selección de Gabriela Mistral, "Ανθολογία" Σαντιάγο, Χιλή: Zig Zag 1952: Los sonetos de la muerte y otros poemas elegíacos, ("Τα σονέτα του θανάτου και άλλα ελεγειακά ποιήματα") Σαντιάγο, Χιλή: Philobiblion 1954: Lagar, Σαντιάγο, Χιλή 1957: Recados: Contando a Chile, Σαντιάγο, Χιλή: Editorial del Pacífico Croquis mexicanos; Gabriela Mistral en México, Πόλη του Μεξικού: Costa-Amic 1958: Poesías completas, Madrid : Aguilar 1967: Poema de Chile ("Ποίημα της Χιλής"), μετά θάνατον έκδοση. 1992: Lagar II, μετά θάνατον έκδοση, Σαντιάγο, Χιλή: Εθνική Βιβλιοθήκη. Η κληρονομιά της Gabriela Mistral (Ισπανικά) http://www.imdb.com/name/nm1915681/ Gabriela Mistral] στο Internet Movie Database (Αγγλικά) Ζωή και ποίηση της Gabriela Mistral (Αγγλικά) Βιογραφία Νομπέλ (Αγγλικά) Ίδρυμα Γκαμπριέλα Μιστράλ (Αγγλικά) Gabriela Mistral - πανεπιστήμιο της Χιλής (Ισπανικά) Περί της βασκικής καταγωγής της (Ισπανικά) Γκαμπριέλα Μιστράλ, Κουζέλη Λαμπρινή από το tovima.gr Γκαμπριέλα Μιστράλ από το sansimera.gr

Η Λουσίλα Γοδόι Αλκαγιάγα (Lucila Godoy Alcayaga, 7 Απριλίου 1889 – 10 Ιανουαρίου 1957), γνωστή με το ψευδώνυμο Γκαμπριέλα Μιστράλ, ήταν Χιλιανή ποιήτρια, διπλωμάτης, εκπαιδευτικός και φεμινίστρια. Το 1945 έγινε η πρώτη λογοτέχνης της Λατινικής Αμερικής που κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας "για τη λυρική της ποίηση που εμπνεύστηκε από δυνατά συναισθήματα και την έκανε σύμβολο των ιδεαλιστικών φιλοδοξιών ολόκληρου του λατινο-αμερικάνικου κόσμου". Το 1951 τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας της Χιλής.Μερικά βασικά θέματα στα ποιήματά της είναι η φύση, η προδοσία, η αγάπη, η αγάπη της μάνας, η θλίψη και η αγανάκτηση, τα ταξίδια, καθώς και η ταυτότητα της Λατινικής Αμερικής, όπως αποτελείται από μείγμα εγγενών αμερικανικών και ευρωπαϊκών επιρροών. Η Γαμπριέλα Μιστράλ είχε βασκική και ινδιάνικη καταγωγή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%BB%CE%B1_%CE%9C%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%BB

Μίρκα Μίλερ

Ο Μίλερ γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1949 στο Ρούμπουρκ, που τότε ανήκε στην Τσεχοσλοβακία, ως το μεγαλύτερο παιδί μιας οικογένειας πέντε παιδιών. Αφού προσπάθησε να δραπετεύσει από την Τσεχοσλοβακία το 1968, παρέμεινε λόγω της ασθένειας του συντρόφου της και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου, προτού αποδράσει επιτυχώς το 1969 και γίνει πρόσφυγας στην Αυστραλία. Η Μίλερ έλαβε πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ το 1976, τόσο στα μαθηματικά όσο και στην επιστήμη των υπολογιστών, ενώ ως φοιτήτρια έπαιζε επίσης βόλεϊ για την ομάδα της Νέας Νότιας Ουαλίας και στη συνέχεια για την εθνική ομάδα βόλεϊ γυναικών της Αυστραλίας. Παντρεύτηκε τον ορνιθολόγο Μπεν Μίλερ, έγινε προγραμματίστρια υπολογιστών και εργάστηκε για την εφημερίδα Sydney Morning Herald και για τα NSW Parks and Wildlife στο νησί Lord Howe, ενώ άρχισε να μεγαλώνει έναν γιο με την Μίλερ. Χώρισε από τον σύζυγό της και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές της, αποκομίζοντας δύο μεταπτυχιακούς τίτλους από το Πανεπιστήμιο της Νέας Αγγλίας το 1983 και το 1986, καθοδηγητές της σε αυτούς τους τίτλους ήταν οι Έρνι Μπόουεν και Ιβάν Φρις, ενώ ολοκλήρωσε το διδακτορικό της από το Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας το 1990, με θέμα "Security of Statistical Databases" (Ασφάλεια στατιστικών βάσεων δεδομένων), υπό την επίβλεψη της Τζένιφερ Σέμπερι. Κατείχε ακαδημαϊκές θέσεις στο Πανεπιστήμιο της Νέας Αγγλίας από το 1982 έως το 1991, αλλά μετά τον γάμο της με τον θεωρητικό του γραφήματος Τζο Ράιαν μετακόμισαν και οι δύο στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ. Ήταν μέλος του διδακτικού προσωπικού του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ από το 1992 έως το 2004, όταν μετακόμισε προσωρινά στο Πανεπιστήμιο του Μπαλαράτ, και επέστρεψε στο Νιούκαστλ ως καθηγήτρια έρευνας από το 2008 έως τη συνταξιοδότησή της. Στο Νιούκαστλ, πέρασε πολλά χρόνια ως η μόνη γυναίκα στη Σχολή Μηχανικών. Συνταξιοδοτήθηκε ως ομότιμη καθηγήτρια το 2014. Κατείχε επίσης θέση στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βοημίας ως συνοδοιπόρος καθηγήτρια από το 2001. Πέθανε από καρκίνο του γαστροοισοφάγου στις 2 Ιανουαρίου 2016. Το 2017 δημοσιεύτηκε προς τιμήν της ειδικό τεύχος του Australasian Journal of Combinatorics, ενώ το 2018 ακολούθησαν ειδικά τεύχη του European Journal of Combinatorics και του περιοδικού Journal of Discrete Algorithms. Η Μίλερ ήταν συγγραφέας δύο βιβλίων περί μαγικών γραφημάτων, Σούπερ Άκρες-Αντιμαγικά Γραφήματα: A Wealth of Problems and Some Solutions (με τον Μάρτιν Μπάτσα, BrownWalker Press, 2008), και (μετά θάνατον) Μαγικά και αντιμαγικά γραφήματα: Ιδιότητες, Παρατηρήσεις και Προκλήσεις στις επισημάνσεις γραφημάτων (με τους Bača, Joe Ryan και Αντρέα Semaničová-Feňovčíková, Springer, 2019). Έγραψε πάνω από 200 ερευνητικές δημοσιεύσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας ευρέως αναφερόμενης έρευνας για το πρόβλημα της διαμέτρου βαθμού, επέβλεψε 20 διδακτορικούς φοιτητές πριν από το θάνατό της, ήταν επιβλέπουσα άλλων έξι τη στιγμή του θανάτου της και βοήθησε στην ίδρυση τεσσάρων σειρών εργαστηρίων για αλγορίθμους, θεωρία γραφημάτων και δίκτυα. Είχε επίσης μεγάλη επιρροή στην ιστορία της θεωρίας γραφημάτων στην Ινδονησία, την οποία επισκέφθηκε δύο φορές και επέβλεψε έξι διδακτορικούς φοιτητές. Μια άπειρη οικογένεια γραφημάτων με μεταβατικές κορυφές με διάμετρο δύο και μεγάλο αριθμό κορυφών σε σχέση με τον βαθμό και τη διάμετρό τους, τα γραφήματα McKay-Miller-Širáň, πήραν το όνομά τους από την Μίλερ και τους συν-συγγραφείς της Brendan McKay και Jozef Širáň, οι οποίοι τα κατασκεύασαν για πρώτη φορά το 1998. Περιλαμβάνουν το γράφημα Χόφμαν-Σίνγκλετον ως ειδική περίπτωση. Super Edge-Antimagic Graphs - Martin Baca, Mirka Miller Magic and Antimagic Graphs:- Mirka Miller

Η Μίρκα Μίλερ (γεννημένη Κούτοβα, 9 Μαΐου 1949 - 2 Ιανουαρίου 2016) ήταν Τσέχα-Αυστραλή μαθηματικός και επιστήμονας πληροφορικής που ασχολήθηκε με τη θεωρία γραφημάτων και την ασφάλεια δεδομένων. Ήταν καθηγήτρια ηλεκτρολόγων μηχανικών και πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CF%81%CE%BA%CE%B1_%CE%9C%CE%AF%CE%BB%CE%B5%CF%81

Εξαμίλιον τείχος

Χτίστηκε μεταξύ 408 και 450 μ.Χ., ενώ στη βιβλιογραφία ο ερευνητής T.E. Gregory, βασιζόμενος σε νομισματικά ευρήματα, χρονολογεί την κτίση του τείχους στην εποχή 400 - 420 μ.Χ. Χτίστηκε κατά την περίοδο της βασιλείας του Θεοδόσιου Β΄ με σκοπό να οχυρώσει την Πελοπόννησο ενάντια στην απειλή των Βησιγότθων που κατέβαιναν από τον βορρά. Στο μέτρο αυτό προέβηκε, αφού προηγουμένως το 396 μ.Χ. ο Αλάριχος είχε λεηλατήσει την Ελλάδα και Βησιγότθοι το 410 μ.Χ. είχαν καταλάβει τη Ρώμη. Το τείχος ήταν ισχυρό οικοδόμημα με πύργους, πυροβολεία (μπούρτζια), φρούρια και οχυρά. Γνωστό είναι ότι υπήρχαν δύο πύλες, μία στη βόρεια και μία στη νότια μεριά. Η νότια πύλη έδινε πρόσβαση στην Πελοπόννησο. Ο Gregory και πάλι περιγράφει τη βόρεια πύλη ως Ρωμαϊκή αψίδα από τον 1ο αι. μ.Χ. Το τείχος ήταν κτισμένο από τετραγωνισμένους ογκόλιθους που ήταν συγκολλημένοι με αμμοκονίαμα και πέτρες. Τα αναγκαία οικοδομικά υλικά προέρχονταν από οικοδομήματα της γύρω περιοχής. Οι πέτρες ήταν από τον κοντινό ναό του Ποσειδώνα στα Ίσθμια. Ο ασβέστης από τα μάρμαρα του Ηραίου της Περαχώρας ή από αγάλματα που βρίσκονταν στην Κόρινθο. Το εξαμίλιο τείχος είναι το μεγαλύτερο σε μέγεθος οχυρό οικοδόμημα της αρχαίας Ελλάδας. Στην εποχή του Ιουστινιανού χτίστηκαν και άλλοι επιπρόσθετοι πύργοι για να ενισχύσουν την αμυντική ικανότητα του τείχους. Οι Σλάβοι στην επιδρομή τους περιέπλευσαν το τείχος και όρμησαν στην Πελοπόννησο. Από τον 8ο αιώνα και μετά το τείχος παραμελήθηκε και άρχισε να χρησιμοποιείται ως κατοικήσιμη περιοχή. Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Μανουήλ Β΄ διέταξε το 1415 την επισκευή του οχυρού. Οι εργασίες ξεκίνησαν την 8η Απριλίου του 1415. Χιλιάδες εργάτες ανύψωσαν τεράστια τείχη, έσκαψαν βαθιά χαντάκια, έχτισαν δύο φρούρια και 153 πύργους. Ο Μανουήλ ανήγγειλε την αποπεράτωση του έργου σε μια επιστολή του στον συμμαχικό του Δόγη της Βενετίας Tommaso Mocenigo στις 26 Ιουνίου 1415.Ο σουλτάνος Μουράτ Β΄ το 1422 ξεκίνησε και πάλι την επεκτατική πολιτική των Οθωμανών. Το Μάιο του 1423 οι τουρκικές στρατιές του Τουραχάν Μπέη εισέβαλαν στο Μοριά και ανάγκασαν το Δέσποτα του Μοριά Θεόδωρο Β' Παλαιολόγο να πληρώνει λύτρα στο Σουλτάνο. Ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, ο Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος, έβαλε να επισκευάσουν τα τείχη το 1444. Στις 14 Δεκεμβρίου του 1446 όμως ο Μουράτ το ανακατέλαβε και το κατέστρεψε με κανόνια, που κατασκεύασε επί τόπου. Πολλές φορές προσπάθησαν οι αρχαίοι Έλληνες να οχυρώσουν τον ισθμό της Κορίνθου. Ακόμα και στην Μυκηναϊκή εποχή. Όταν ο Ξέρξης το 480 π.Χ. έκανε επιδρομή στην αρχαία Ελλάδα, οι Έλληνες ήθελαν να οχυρωθούν στον ισθμό πίσω από ξύλινα τείχη,, ενώ ο Λεωνίδας προτίμησε να τον αντιμετωπίσει στις Θερμοπύλες. Και άλλη μια φορά, στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας τα ξύλινα τείχη είχαν προταθεί. Αν και πολλές φορές προτάθηκε η οχύρωση της Πελοποννήσου στον Ισθμό της Κορίνθου, ο Ηρόδοτος είπε ότι δεν έχει νόημα η λύση αυτή, αν συγχρόνως δεν ελέγχεται η πρόσβαση από τη θάλασσα. Στέφανος Θωμόπουλος, 1888, «Ιστορία της πόλεως Πατρών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι το 1821», Εν Αθήναις :Εκ της βασιλικής τυπογραφίας Νικολάου Γ. Ιγγλέση. (Λήμμα για το βιβλίο: Ιστορία της Πόλεως Πατρών (βιβλίο))Timothy E. Gregory: The Hexamilion and the Fortress, Εκδόσεις American School of Classical Studies at Athens, έτος 1993, ISBN 0-87661-935-9 Denys Pringle: The Defence of Byzantine Africa from Justinian to the Arab Conquest, British Archaeological Reports, International Series, Τόμος 99, Οξφόρδη, 1981 Stroud, R.: «An Ancient Fort on Mount Oneion». Hesperia, τόμ. 40 (1971). F.E. Winter: Greek Fortifications, Λονδίνο 1971 Wiseman, J.R.: «A Trans-Isthmian Fortification Wall.» Hesperia, τ. 32 (1963). Broneer, O.: The Cyclopean Wall on the Isthmus of Corinth and Its Bearing on Late Bronze Age Chronology. Hesperia 35 1966. Manuel Β': The Letters of Manuel Palaeologus 1415–1416 Pseudo-Phrantzes: Chronicum maius, Βόννη 1452 Το κάστρο και το τείχος - Ανασκαφές στον ισθμό από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο (Αγγλικά)

Το Εξαμίλιον τείχος (γνωστό και ως Ιουστινιάνειο τείχος) ήταν οχυρό τείχος μήκους 6 μιλίων, χτισμένο πάνω στον ισθμό της Κορίνθου για να προστατεύει την Πελοπόννησο από τις εισβολές από τον βορρά. Εκτιμάται ότι χτίστηκε πριν το 400 μ.Χ. και χρησιμοποιήθηκε ως αμυντική εγκατάσταση κατά καιρούς μέχρι το 1446, χωρίς σημαντική επιτυχία, δεδομένου ότι η Πελοπόννησος είναι εύκολα προσβάσιμη από τη θάλασσα και ήταν δυνατή η παράκαμψή του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BD_%CF%84%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BF%CF%82

Μιχαήλ Κερζακόφ

Στα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο Μιχαήλ ασχολείτο με διάφορα αθλήματα, όπως το kickboxing και το καράτε. Στην ηλικία των 7 στάλθηκε στην ποδοσφαιρική σχολή του Βασίλι Ιβάνοβιτς Μπουτακόφ, ο οποίος - σύμφωνα με τον Κερζακόφ - εργαζόταν στο εργοστάσιο και ανακάλυπτε νεαρά ταλέντα στον ελεύθερο χρόνο του. Στην Ακαδημία της Ζενίτ, όπου ήδη προπονείτο ο αδερφός του, ο Μιχαήλ εκπαιδεύτηκε ως τερματοφύλακας. Από το καλοκαίρι του 2004 ήταν στη δεύτερη ομάδα της Ζενίτ και αγωνίστηκε ως βασικός τερματοφύλακας στα πλαίσια φιλικής διοργάνωσης στην Ισπανία, καθώς οι Βιτσισλάφ Μαλαφέεφ και Καμίλ Τσοντοφάλσκι αγωνίζονταν με τις εθνικές ομάδες τους. Από το 2003, λάμβανε κλήσεις στην Εθνική Ρωσίας κάτω των 17, ενώ το 2006 έλαβε κλήση στην Εθνική Νέων Ρωσίας. Μετά την ολοκλήρωση του Λυκείου, το 2004, εγγράφηκε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Φυσικής Αγωγής Αγίας Πετρούπολης «Π.Φ Λεσγκάφτ», αλλά αργότερα μετεγράφη στο Ρωσικό Κρατικό Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο «Α. Ι. Γκέρτσεν» με ειδικότητα παιδαγωγού για παιδιά προδημοτικής εκπαίδευσης. Το 2008 δόθηκε ως δανενικός στη ΦΚ Σπορτακαντέμκλουμπ, ενώ το 2009 δόθηκε ως δανεικός στη ΦΚ Βόλγκα Ουλιάνοφσκ. Την επόμενη χρονιά δόθηκε ως δανεικός στην ΦΚ Βόλγκαρ, με την οποία η Ζενίτ είχε υπογράψει συμφωνία συνεργασίας. Το 2010 δόθηκε ως δανεικός στην Αλάνια Βλαντικαφκάς, ενώ οι όροι του δανεισμού δεν του απαγόρευαν ν' αγωνιστεί απέναντι στη Ζενίτ. Ο ίδιος δήλωσε πως ενδιαφέρθηκε γι' αυτό τον δανεισμό, θεωρώντας πως δεν είχε ευκαιρίες να βρεθεί στη βασική ενδεκάδα λόγω του ανταγωνισμού με τον Γιούρι Ζεβνόφ. Στις 25 Απριλίου 2010 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Πρέμιερ Λιγκ στον αγώνα με την ΦΚ Ροστόφ, ο οποίος έληξε με νίκη της Αλάνια (1:0). Στις 10 Μαΐου 2010, η Αλάνια υποδέχθηκε τη Σπαρτάκ Μόσχας και νίκησε με σκορ 5:2. Ο Κερζακόφ αγωνίστηκε για 90 λεπτά, ενώ στο τελευταίο λεπτό απέκρουσε το πέναλτι του Βέλλιτον. Στον αγώνα του δεύτερου γύρου με τη Σπαρτάκ απέκρουσε το πέναλτι του Ίμπσον. Στις 1 Νοεμβρίου, στον εκτός έδρας αγώνα με τη Ζενίτ, δέχθηκε δύο τέρματα από τον αδερφό του, Αλεξάντερ. Μετά τη λήξη του δανεισμού, δεν προέβη σε υπογραφή νέου συμβολαίου με τη Ζενίτ. Στις 27 Δεκεμβρίου 2010, ως ελεύθερος πράκτορας, μετεγράφη στη ΦΚ Βόλγκα Νίζνι Νόβγκοροντ, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο. Στις 22 Οκτωβρίου 2012 απέκρουσε πέναλτι στον αγώνα με την Κρίλια Σοβέτοφ Σαμάρα στο 87ο λεπτό. Στις 19 Ιουνίου 2013 υπέγραψε συμβόλαιο μεγάλης διάρκειας με την Αζνί Μαχατσκαλά. Στις 16 Ιουνίου 2015 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Κερζακόφ στη Ζενίτ και η υπογραφή τετραετούς συμβολαίου. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στις 23 Σεπτεμβρίου, στα πλαίσια του αγώνα για τη φάση των 32 του Κυπέλλου Ρωσίας 2015-2016 απέναντι στην ΦΚ Βόλγκα Τβερ (3:0). Στις 29 Σεπτεμβρίου αγωνίστηκε στον εντός έδρας αγώνα του UEFA Champions League 2015-2016 με την ΚΑΑ Γάνδη (2:1). Στις 3 Οκτωβρίου πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Ρωσική Πρέμιερ Λιγκ στον εντός έδρας αγώνα με την ΦΚ Ροστόφ και κατάφερε να μη δεχθεί τέρμα. Στο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Ρωσίας 2016-2017 αγωνίστηκε για πρώτη φορά στον αγώνα της 5ης αγωνιστικής απέναντι στην Αμκάρ Περμ (3:0) - αυτή ήταν και η πρώτη φορά που αγωνίστηκε μαζί με τον αδερφό του, Αλεξάντερ, στη βασική ενδεκάδα της Ζενίτ. Στις 10 Φεβρουαρίου 2017 δόθηκε ως δανεικός - μέχρι το τέλος της χρονιάς 2016-2017 - στην ΦΚ Αρινμπούρκ. Με τη λήξη του δανεισμού, ο Μιχαήλ επέστρεψε στη Ζενίτ. Μέχρι τις 21 Απριλίου 2016. Σημείωση: Σ=Συμμετοχές, Τ=Τέρματα (που πέτυχε ο ίδιος), ΧΤ=Αριθμός αγώνων, στους οποίους δεν δέχτηκε τέρμα. Ανζί ΜαχατσακλάΔευτεραθλητής της Β' Κατηγορίας Πρωταθλήματος Ρωσίας 2014-2015Ζενίτ Αγίας ΠετρούποληςΠρωταθλητής Ρωσίας 2007 Τρίτη θέση στο Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου Ρωσίας 2015-2016 Κυπελλούχος Ρωσίας 2015-2016 Κάτοχος του Σούπερ Καπ Ρωσίας (2): 2015, 2016 Σελίδα του ποδοσφαιριστή στον ιστότοπο «Sports.ru» (Ρωσικά) Σελίδα του ποδοσφαιριστή στον ιστότοπο «Soccer.ru» (Ρωσικά)

Ο Μιχαήλ Ανατόλιεβιτς Κερζακόφ (ρωσικά: Михаил Анатольевич Кержаков), γεννημένος στις 28 Ιανουαρίου 1987, είναι Ρώσος ποδοσφαιριστής και τερματοφύλακας της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης. Είναι νεότερος αδερφός του Αλεξάντερ Κερζακόφ, του καλύτερου σκόρερ στην ιστορία του ρωσικού ποδοσφαίρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%86

Citroën Type B10

Το 1923, ο Αντρέ Σιτροέν (André Citroën) ξεκίνησε μια συνεργασία με τον Αμερικανό μηχανολόγο Έντουαρντ Μπαντ (Edward G. Budd). Ο Budd, ήδη από το 1899, δούλευε για την εξέλιξη ατσάλινων αμαξωμάτων για σιδηροδρομικούς συρμούς για την εταιρεία Ρullman και στη δεκαετία του 1920 προχώρησε στην παραγωγή ατσάλινων αμαξωμάτων για αρκετές αυτοκινητοβιομηχανίες, με την πρώτη εταιρεία πελάτισσα να είναι η Dodge. Ως αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού τον Οκτώβριο του 1924 η Citroën εισήγαγε επίσημα το Citroën Type B10, το μοντέλο με το πρώτο εξ ολοκλήρου ατσάλινο αμάξωμα στην Ευρώπη, που διαφημίστηκε και επίσημα ως «tout-acier» / «all-steel» / «εξ ολοκλήρου ατσάλινο». Το μοντέλο παρουσιάστηκε τον ίδιο μήνα και έμεινε στην παραγωγή επί 1 ακριβώς έτος, μέχρι το λανσάρισμα του ακόμα πιο εξελιγμένου Citroën Type B12, το οποίο ήταν ουσιαστικά μια βελτιωμένη εκδοχή του Type 10 με πρόσθετες ενισχύσεις στον χάλυβα του αμαξώματος. Το μηχανολογικό υπόβαθρο του Type Β10 ήταν κοινό με αυτό του προκατόχου Type Β2. Έφερε τον ίδιο 4-κύλινδρο κινητήρα 1.452 cm³, ισχύος 20 hp στις 2.100 στροφές το λεπτό, ο οποίος συνδυαζόταν με το ίδιο 3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο, που όμως με τα τότε στάνταρ ήταν σχετικά προηγμένο, καθώς την τότε εποχή πολλά αυτοκίνητα είχαν ακόμα κιβώτια με μόλις 2 ταχύτητες. Το Type B10 αντικαταστάθηκε τον Οκτώβριο του 1925 από το Citroën Type B12, που ήταν ίδιο μηχανολογικά με το Type B10, αλλά με περαιτέρω ενισχύσεις στο αμάξωμα, όπως προαναφέρθηκε. John Reynoolds, «André Citroën: The man and the motor car». Sutton Publishing, Gloucestershire, UK. 1996. ISBN 0-905778-32-4. Jacques Wolgensinger, «André Citroën», Lupetti, ISBN 88-85838-69-3. J.P. Foucault, «Le 90 ans de Citroën», Éditions Michel Lafon, ISBN 978-2-7499-1088-8. AA.VV. «Citroën 1919-2006 - La storia e i modelli», Editoriale Domus. Daniel Puiboube, «Un siècle d’automobile en France», Sélection du reader’s digest, 2000. Αφιέρωμα στα Citroën Type Β2 και Type Β10 από το Citroënët (στα αγγλικά)

Το Citroën Type Β10 ήταν ένα μεσαίο αυτοκίνητο που παρήχθη από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Citroën, από τον Οκτώβριο του 1924 έως τον Οκτώβριο του 1925. Μηχανολογικά, ήταν ίδιο με τον προκάτοχο Citroën Type B2, αλλά με αμάξωμα εξ ολοκλήρου από χάλυβα. Συνολικά κατασκευάστηκαν 17.259 αντίτυπα. Το Type Β10 ήταν και το πρώτο στην ιστορία ευρωπαϊκό αυτοκίνητο με πλήρως ατσάλινο αμάξωμα.

https://el.wikipedia.org/wiki/Citro%C3%ABn_Type_B10

Ασσύριοι στην Ελλάδα

Η σύγχρονη ιστορία της Ασσυριακής κοινότητας της σημερινής Ελλάδας ανάγεται στην δεκαετία του 1920, όταν ένας αριθμός Ασσυρίων που ζούσαν στην Ελλάδα σχημάτισαν την Ασσυριακή Ομοσπονδία της Ελλάδας για να εκπροσωπούν την κοινότητα. Το 1934, οι ελληνικές αρχές αναγνώρισαν επίσημα την οργάνωση.Οι περισσότεροι Ασσύριοι που φτάνουν στην Ελλάδα κατάγονται από την Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ ή τη Συρία. Ο κύριος λόγος μετανάστευσης των Ασσυρίων στην Ευρώπη και την Ελλάδα είναι η αστάθεια και η φτώχεια στις πατρίδες τους. Πολλοί Ασσύριοι χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να εισέλθουν στο έδαφος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απ'όπου μετά πηγαίνουν συνήθως σε δυτικές και βόρειες Ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γερμανία και η Σουηδία, χώρες με καλύτερες κοινωνικές υπηρεσίες και ποιότητα ζωής. Επί του παρόντος, η κοινότητα των Ασσυρίων στην Ελλάδα ξεπερνά τα 6.000 άτομα. Από αυτούς, περίπου 1.000 Ασσύριοι είναι πολιτογραφημένοι υπήκοοι Ελλάδας. Ζουν κυρίως σε προάστια της Αθήνας, κυρίως στο Αιγάλεω και το Καλαμάκι.

Οι Ασσύριοι στην Ελλάδα περιλαμβάνουν μετανάστες και άλλα άτομα Ασσυριακής καταγωγής που ζουν στην Ελλάδα. Ο αριθμός των Ασσυρίων που ζουν στην Ελλάδα είναι περίπου 6.000 άτομα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%83%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B9_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

Σηκουάνας

Το όνομα «Σηκουάνας» προέρχεται από το λατινικό Sequana, που με τη σειρά του προέρχεται από το κελτικό Sicauna, η ρίζα του οποίου (sak-) σημαίνει «ιερός» και η κατάληξη -onna δηλώνει «πηγή, ποταμός». Στην περιοχή που αποτελεί τώρα τη Νορμανδία, ο Σηκουάνας ήταν γνωστός ως Rodo ή Roto, παραδοσιακές κελτικές ονομασίες για ποταμούς, όπως για παράδειγμα ο Ροδανός. Ο Σηκουάνας έχει εκβαθυνθεί και ποντοπόρα σκάφη ελλιμενίζονται στη Ρουέν, 120 χιλιόμετρα από τη θάλασσα. Στο Παρίσι, ο ποταμός είναι μόλις 24 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και 560 χιλιόμετρα από το στόμιό του, με αποτέλεσμα να έχει αργή ροή και να καθιστά εύκολη την πλοήγησή του. Το μέσο βάθος του Σηκουάνα σήμερα στο Παρίσι είναι περίπου οκτώ μέτρα, ενώ ελέγχεται και το πλάτος του. Κατά διαστήματα, παρουσιάζεται υπερχείλιση των υδάτων από το σύστημα υπονόμων του Παρισιού, κυρίως κατά περιόδους μεγάλων βροχοπτώσεων, με αποτέλεσμα μεγάλες ποσότητες αστικών λυμάτων να καταλήγουν στον Σηκουάνα. Από τo 855, ομάδες Βίκινγκς ανεβαίνουν τον Σηκουάνα, λεηλατούν τη Νορμανδία και πολιορκούν το Παρίσι. Τελικά εγκαθίστανται μόνιμα στην περιοχή κατά το 896. Με τη συνθήκη του Σαιν Κλέρ συρ Επτ (Saint-Clair-sur-Epte) στα 911, το δουκάτο της Νορμανδίας αναγνωρίζεται από τον βασιλιά της Γαλλίας Κάρολο Γ΄, ενώ το όριό του είναι ο μικρός παραπόταμος Επτ (Epte), στην αριστερή όχθη του Σηκουάνα. Το 1684, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ εγκαινιάζει τη μηχανή Μαρλύ, που βρίσκεται μέσα στον Σηκουάνα, προκειμένου να αντλήσει το νερό του ποταμού για τις διάφορες υδάτινες κατασκευές και σιντριβάνια στο πάρκο του ανακτόρου των Βερσαλλιών. Από το 1830 αρχίζει η διευθέτηση του Σηκουάνα με την κατασκευή φραγμάτων και υδατοφρακτών.

Ο Σηκουάνας (γαλλικά: Seine, προφέρεται [sɛn]) είναι ένας από τους κυριότερους ποταμούς της βορειοδυτικής Γαλλίας. Έχει μήκος 780 χιλιόμετρα και αποτελεί σημαντικότατη υδάτινη εμπορική αρτηρία. Αποτελεί επίσης πόλο έλξης τουριστών, κυρίως στην πόλη του Παρισιού.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82

Σοφία Εδβίγη της Δανίας

Γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου 1677 στην Κοπεγχάγη, και ήταν το τέταρτο παιδί και η μεγαλύτερη κόρη του Χριστιανού Ε΄ και της Καρλότας Αμαλίας της Έσσης-Κάσσελ.Η Σοφία Χεβδίγη δεν παντρεύτηκε ποτέ και αφιέρωσε τη ζωή της, στη δημιουργία φιλανθρωπικών και κοινωνικών έργων. Ίδρυσε θρησκευτικά σχολεία και ένα προτεσταντικό μοναστήρι για ανύπαντρες γυναίκες. Ήταν ταλαντούχα ζωγράφος και ενδιαφερόταν για τη μουσική. Πολλά από τα έργα της σώζονται ακόμη στη Δανική Βασιλική Συλλογή, στο Κάστρο του Ρόζενμποργκ.Πέθανε στις 13 Μαρτίου 1735 στο Παλάτι Σαρλότενμποργκ σε ηλικία 57 ετών. Είναι θαμμένη στον Καθεδρικό Ναό του Ρόσκιλε της νήσου Σγιέλαν της Δανίας. Dansk Kvindebiografisk Leksikon Kvinfo.dk Dansk biografisk Lexikon / XVI. Bind. Skarpenberg - Sveistrup Sophie Hedevig at the website of the Royal Danish Collection

Η Σοφία Εδβίγη της Δανίας και της Νορβηγίας (Sofia Hedevig af Danmark og Norge, 28 Αυγούστου 1677 - 13 Μαρτίου 1735) ήταν κόρη του Βασιλιά της Δανίας Χριστιανού Ε΄.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CE%B4%CE%B2%CE%AF%CE%B3%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%94%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Μετατόπιση προς το ιώδες

Η μετατόπιση προς το κυανό συμβολίζεται με την αδιάστατη μεταβλητή z {\displaystyle z\,} , που ορίζεται από την κλασματική μεταβολή του μήκους κύματος. z = λ o − λ e λ e = f e − f o f o {\displaystyle z={\frac {\lambda _{o}-\lambda _{e}}{\lambda _{e}}}={\frac {f_{e}-f_{o}}{f_{o}}}} Όπου λ o {\displaystyle \lambda _{o}\,} το μήκος κύματος και f o {\displaystyle f_{o}\,} η συχνότητα, της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτονίου), όπως τη μετρά ο παρατηρητής και λ e {\displaystyle \lambda _{e}\,} το μήκος κύματος και f e {\displaystyle f_{e}\,} η συχνότητα,της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτονίου), όπως μετράται στη πηγή εκπομπής. Για μετατόπιση προς το κυανό είναι προφανές ότι z < 0. Η μετατόπιση προς το κυανό λόγω φαινομένου Ντόπλερ (Doppler blueshift), προκαλείται από τη σχετική κίνηση της πηγής από τον παρατηρητή. Ο όρος χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε μείωση του μήκους κύματος (ή αύξηση της συχνότητας) σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα και όχι περιοριστικά μόνο στο ορατό φάσμα. Μόνο τα σώματα που κινούνται με ταχύτητες κοντά σε αυτή του φωτός (σχετικιστικές) σε σχέση με τον παρατηρητή, εμφανίζουν ορατή δια γυμνού οφθαλμού μετατόπιση, αλλά το μήκος κύματος οποιουδήποτε φωτονίου μειώνεται κατά την κατεύθυνση της κίνησης.Η μετατόπιση στο κυανό λόγω φαινομένου Ντόπλερ χρησιμοποιείται στην αστρονομία για τον προσδιορισμό της σχετικής κίνησης: Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας κινείται προς τον δικό μας Γαλαξία μέσα στην τοπική ομάδα γαλαξιών, συνεπώς το φως του μετατοπίζεται προς το κυανό. Τα στοιχεία ενός συστήματος διπλού αστέρα θα μετατοπίζονται προς το κυανό όταν κινούνται προς τη Γη. Στην παρατήρηση σπειροειδών γαλαξιών, το μέρος που περιστρέφεται προς τη Γη θα έχει ελαφριά μετατόπιση προς το κυανό, σχετικά με εκείνο που περιστρέφεται αντίθετα. Οι Μπλέιζαρ είναι γνωστοί για τα πολύ δυνατά σχετικιστικά τζετ πλάσματος με εκπομπή ακτινοβολίας σύγχροτρον και ακτινοβολίας πέδησης που παρουσιάζουν μετατόπιση στο κυανό. Κοντινοί αστέρες, όπως ο αστέρας του Μπάρναρντ, που μετακινούνται προς τη Γη, με αποτέλεσμα πολύ μικρή μετατόπιση. Η μετατόπιση στο κυανό των πολύ μακρινών αστέρων μπορεί να αφαιρεθεί από τη σχετικά μεγαλύτερη κοσμολογική μετατόπιση στο ερυθρό για τον προσδιορισμό της σχετικής κίνησης στο διαστελλόμενο σύμπαν. Σε αντίθεση με τη φαινόμενη μετατόπιση στο κυανό λόγω Ντόπλερ, που εξαρτάται από την κίνηση της πηγής προς τον παρατηρητή και άρα εξαρτάται από τη γωνία με την οποία αυτός λαμβάνει το φωτόνιο, η μετατόπιση στο κυανό λόγω βαρύτητας (βαρυτική μετατόπιση προς το κυανό) είναι πραγματική και ανεξάρτητη από τη γωνία πρόσληψης του φωτονίου. Είναι ένα φυσικό αποτέλεσμα της αρχής διατήρησης της ενέργειας και της ισοδυναμίας μάζας-ενέργειας που προβλέπει η γενική σχετικότητα του Αϊνστάιν και επιβεβαιώθηκε πειραματικά από το πείρα Pound–Rebka του 1959. Η μετατόπιση προς το κυανό λόγω βαρύτητας συνεισφέρει στην ανισοτροπία της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου μέσω του φαινομένου Sachs-Wolfe, στο οποίο όταν ένα πηγάδι βαρύτητας περιστρέφεται ενώ ένα φωτόνιο περνάει, η μετατόπιση στο κυανό θα διαφέρει από τη μετατόπιση προς το ερυθρό λόγω βαρύτητας καθώς αυτό φεύγει. Μετατόπιση προς το ερυθρό Φαινόμενο Ντόπλερ Σχετικότητα Ειδική Σχετικότητα Γενική Σχετικότητα

Η μετατόπιση προς το ιώδες ή κυανή μετατόπιση (blueshift) είναι η ελάττωση του μήκους κύματος (και αντίστοιχα αύξηση της συχνότητας,ενέργειας), σε αντιδιαστολή με τη μετατόπιση προς το ερυθρό. Στο ορατό φως η μετάπτωση μεταβάλλει το χρώμα από το κόκκινο σημείο του ορατού φάσματος στο ιώδες. Ο όρος όμως εφαρμόζεται και σε φωτόνια με συχνότητα σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, τα οποία μετατοπίζονται σε μικρότερα μήκη κύματος καθώς και σε μείωση του μήκους κύματος de Broglie. Η μετατόπιση προς το ιώδες κυρίως προκαλείται από τη σχετική κίνηση της πηγής από τον παρατηρητή, μέσω του φαινομένου Ντόπλερ. Ένας παρατηρητής σε βαρυτικό πηγάδι βλέπει και αυτός μια μετατόπιση της ακτινοβολίας λόγω βαρυτικής μετατόπισης προς το κυανό, που περιγράφεται από τη γενική θεωρία της σχετικότητας όμοια με τη βαρυτική μετατόπιση προς το ερυθρό. Σε ένα σύμπαν που συστέλλεται θα παρατηρείται κοσμολογική μετατόπιση προς το κυανό, σε αντίθεση με την κοσμολογική μετατόπιση προς το ερυθρό που παρατηρείται σε ένα σύμπαν που διαστέλλεται.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7_%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF_%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B5%CF%82

Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο (ταινία)

Η ταινία ξεκινά με τα αρχικά λόγια της ιστορίας του Χέμινγουεϊ: «Το Κιλιμάντζαρο είναι ένα χιονισμένο βουνό ύψους 19.710 ποδιών και λέγεται ότι είναι το ψηλότερο βουνό στην Αφρική. Η δυτική του κορυφή ονομάζεται Μασάι «Ngje Ngi», ο Οίκος του Θεού. Κοντά στη δυτική κορυφή υπάρχει το αποξηραμένο και παγωμένο κουφάρι μιας λεοπάρδαλης. Κανείς δεν έχει εξηγήσει τι έψαχνε η λεοπάρδαλη σε αυτό το υψόμετρο» Η ιστορία επικεντρώνεται στις αναμνήσεις του απογοητευμένου συγγραφέα, Χάρι Στριτ, ο οποίος κάνει σαφάρι στην Αφρική. Έχει μια σοβαρά μολυσμένη πληγή από ένα τσίμπημα αγκαθιού και βρίσκεται έξω από τη σκηνή του περιμένοντας έναν αργό θάνατο, αν και στην ταινία επισημαίνεται ότι μπορεί να είχε μολυνθεί πήδοντας σε ένα λασπωμένο ποτάμι για να σώσει έναν από τους αχθοφόρους του σαφάρι από έναν ιπποπόταμο. Η σύντροφός του, η Έλεν, περιθάλπτει τον Χάρι και κυνηγάει θηράματα για την κηπουρική. Η απώλεια της κινητικότητας φέρνει στον Χάρι αυτοστοχασμό. Σε μια συχνά παραληρηματική κατάσταση θυμάται την προηγούμενη σχέση του με τη Σίνθια Γκριν, την οποία γνώρισε στο Παρίσι ως μέλη της «Χαμένης Γενιάς». Μετά την πώληση του πρώτου μυθιστορήματος του Χάρι, αντί να νοικιάσει ένα πιο ωραίο σπίτι, ο Χάρι επιθυμεί να πάει για σαφάρι στην Αφρική. Εκεί περνάει τις πιο ευτυχισμένες στιγμές του, συμπεριλαμβανομένου του ρινόκερου. Η Σύνθια μένει έγκυος, αλλά ανησυχεί μήπως μοιραστεί αυτά τα νέα με τον Χάρι, ο οποίος είναι παθιασμένος με τα ταξίδια και τη δουλειά του ως δημοσιογράφος και συγγραφέας. Ο Χάρι μαθαίνει για την εγκυμοσύνη μόνο μετά την αποβολή της. Υποφέροντας από κατάθλιψη και βυθισμένη στον αλκοολισμό, τελικά αφήνει τον Χάρι για έναν χορευτή φλαμένκο όταν πιστεύει ότι ο Χάρι έφυγε για δουλειά ως πολεμικός ανταποκριτής. Ο Χάρι αργότερα αρραβωνιάζεται την πλούσια και κοινωνικά συνδεδεμένη κόμισσα Ελισάβετ, την οποία συναντά στην Κυανή Ακτή. Ωστόσο, παραμένει πιστός στη μνήμη της Σύνθια. Την παραμονή του γάμου τους, μια ζηλιάρα Ελισάβετ έρχεται αντιμέτωπη με τον Χάρι με ένα γράμμα στον Χάρι που έστειλε η Σίνθια, η οποία βρίσκεται τώρα στη Μαδρίτη. Η Ελισάβετ καταστρέφει το γράμμα μπροστά στον Χάρι που σκέφτεται να πάει στην Ισπανία. Μη μπορώντας να βρει τη Σύνθια στη διεύθυνση της Μαδρίτης στον φάκελο, επιστρατεύεται για να πολεμήσει στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια μιας μάχης συναντά τη Σύνθια, η οποία είναι τώρα οδηγός ασθενοφόρου. Η Σύνθια τραυματίζεται θανάσιμα και ο Χάρι πυροβολείται και τραυματίζεται όταν εγκαταλείπει τη μάχη για να προσπαθήσει να φέρει την ετοιμοθάνατη Σύνθια σε έναν γιατρό. Ο Χάρι επιστρέφει στο Παρίσι. Ενώ στέκεται στη γέφυρα και παρακολουθεί το ποτάμι, συναντά την Ελέν, η οποία του θυμίζει τη Σίνθια. Μετά τον θάνατο του αγαπημένου του μέντορα θείου Μπιλ, ο Χάρι λαμβάνει ως κληροδότημα ένα γράμμα από τον θείο του που του δίνει το αίνιγμα της λεοπάρδαλης. Ο μπάρμαν του Χάρι προτείνει ότι η λεοπάρδαλη κατέληξε εκεί καθώς είχε μια ψεύτικη μυρωδιά και χάθηκε, αλλά ο Χάρι πηγαίνει την Έλεν σε ένα σαφάρι στην Κένυα για να μάθει την απάντηση του γρίφου. Τραυματίζεται και εμφανίζει μια λοίμωξη. Καθώς ο Χάρι πλησιάζει στον θάνατο, η προστατευτική Ελέν μάχεται με έναν ντόπιο μάγο. Ακολουθώντας τις οδηγίες σε ένα εγχειρίδιο πρώτων βοηθειών έκτακτης ανάγκης, ανοίγει την πληγή του Χάρι για να καθαρίσει τη μόλυνση. Τα ξημερώματα φτάνει μια ιατρική ομάδα με αεροπλάνο. Οι γύπες και η ύαινα που περίμεναν τον θάνατο του Χάρι φεύγουν και δεν επιστρέφουν ποτέ. Ο Χάρι συνειδητοποιεί την αγάπη του για την Ελέν. Γκρέγκορι Πεκ ως Χάρι Στριτ Σούζαν Χέιγουορντ ως Έλεν Άβα Γκάρντνερ ως Σίνθια Γκριν Χίλντεγκαρντ Κνεφ ως Κοντέσα Ελίζαμπεθ Έμετ Σμιθ ως Μόλο Λέο Κάρολ ως θείος Μπιλ Τόριν Θάτσερ ως κυρία Τζόνσον Μαρσέλ Νταλιό ως Εμίλ Λέοναρντ Κάρεϊ ως Δρ Σίμονς Πολ Τόμσον ως Μάγος Αβα Νόρινγκ ως Μπετρίς Έεν Στάνλει ως Κόνι Βίνσεντ Γκομέζ ως κιθαρίστας Ρίτσαρντ Άλαν ως Ισπανός χορευτής Τσαρλς Μπέιτς ως Χάρι Στριτ (17 χρόνων) Η Twentieth Century-Fox αγόρασε τα δικαιώματα της ιστορίας τον Ιούνιο του 1948, πληρώνοντας 125.000 δολάρια. Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ, ο Ρίτσαρντ Κόντε και ο Μάρλον Μπράντο αναφέρθηκαν ότι ήταν όλοι υπό εξέταση για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπως και ο Ντέιλ Ρόμπερτσον . Η ταινία γυρίστηκε σε τοποθεσίες στο Ναϊρόμπι, στην Κένυα, στο Κάιρο, στην Αίγυπτο και στη Γαλλική Ριβιέρα, και η δουλειά στο στούντιο έγινε στο Stage 14 στο 20th Century Fox Studios. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, στις 8 Απριλίου 1952, όταν ο Πεκ κουβαλούσε την Γκάρντνερ για μια σκηνή στην ταινία, ο Πεκ χτύπησε το γόνατό του και η παραγωγή αναβλήθηκε για 10 ημέρες, ενώ ανάρρωσε στο σπίτι του στο και η Χίλντεγκαρντ Κνεφ έφτασε με γρίπη στα στούντιο. Μπόρεσε ωστόσο να τραγουδήσει δύο τραγούδια του Κόουλ Πόρτερ στην ταινία. Ο μουσικός της τζαζ Μπένι Κάρτερ παίζει από νωρίς στην ταινία. Οι σκηνές των ταυρομαχιών ήταν πλάνα αρχείου, τραβηγμένα από την ταινία Blood and Sand του 1941 της Fox. Ο εκπαιδευτής ζώων στο τσίρκο, Πατ Άντονι, αντικατέστησε τον Γκρέγκορι Πεκ στη σκηνή επίθεσης με τις ύαινες. Βοηθούμενη από ένα γεμάτο αστέρια καστ, η ταινία ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες των αρχών της δεκαετίας του 1950 και κέρδισε 12,5 εκατομμύρια δολάρια στο box office, πολύ υψηλό για εκείνη την περίοδο. Η ταινία έτυχε μεγάλης αναγνώρισης από τους κριτικούς, αν και ορισμένοι διαφέρουν κατά τη γνώμη τους γι' αυτήν, που κυμαίνονται από απλώς ολέθρια έως πολύ κακοφτιαγμένη. Ιδιαίτερα η κινηματογραφία έτυχε μεγάλης αναγνώρισης, ενώ ακόμη και οι εκλεπτυσμένοι εσωτερικοί χώροι επαινέθηκαν. Ο Μπόσλει Κράουδερ των New York Times περιέγραψε την ταινία ως υπέροχη και συναρπαστική και είπε ότι η συνολική παραγωγή με υπέροχα χρώματα είναι γεμάτη λαμπρές λεπτομέρειες και έκπληξη και η διάθεση νοσταλγίας και θλίψης που δημιουργείται στην ιστορία έχει τη δική της αξία. Επαίνεσε τον χαρακτήρα του Πεκ για την φλεγόμενη ιδιοσυγκρασία και τις μελαγχολικές του διαθέσεις, αν και είπε ότι η Άβα Γκάρντνερ ήταν εύπλαστη και παρορμητική σε έναν ρόλο τόσο διφορούμενο όσο κανέναν στην ταινία. Το Variety επαίνεσε την ταινία ως ένα συχνά συναρπαστικό δραματικό μείγμα υψηλής περιπέτειας, ρομαντισμού και συμβολισμού, προσθέτοντας ότι η χρωματική επίστρωση που χρησιμοποιείται για την προβολή των ποικίλων τοπικών σκηνών της ιστορίας είναι όμορφη» και η δεσποινίς Γκάρντνερ δεν ήταν ποτέ καλύτερη. Το Harrison's Reports το ονόμασε «μία απορροφητική και συναρπαστική». Το Monthly Film Bulletin, ωστόσο, έγραψε ότι ο διάλογος του Χέμινγουεϊ ακουγόταν σταθερός και λίγο παρωχημένος στην οθόνη και ότι κάθε πραγματική σοβαρότητα που μπορεί να είχε διατηρήσει η ταινία ακυρώνεται από το τέλος. Το να αφήσουμε τον Χάρι να επιβιώσει κάνει την ταινία ένα αφελές είδος πνευματικής ιστορίας επιτυχίας με μια συμβατική πλοκή που συναντά τα αγόρια-πολλά-κορίτσια. Το Variety σχολίασε το σενάριο διευρύνει σημαντικά το διήγημα χωρίς να χάσει την τάση του Χέμινγουεϊ για τον μυστικισμό πίσω από τους ανάρπαστους χαρακτήρες και τις λάγνες καταστάσεις του. Ο Κρεγκ Μπάτλερ του AllMovie δηλώνει: Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο δεν έχουν γεράσει καλά όλα αυτά τα χρόνια...Το σενάριο (είναι) σε μια χώρα χωρίς άνθρωπο, όχι στην πραγματικότητα του Χέμινγουεϊ, αλλά ούτε και στον πραγματικό κόσμο. Οπτικά, ωστόσο, το Κιλιμάντζαρο είναι μια γιορτή, με την κάμερα να απαθανατίζει την πλήρη ομορφιά των συχνά εκπληκτικών τοποθεσιών του και επίσης να βρίσκει συναίσθημα στις σκηνές χαρακτήρα. Η καλλιτεχνική διεύθυνση είναι υπέροχη... Η Γκάρντνερ και ο Πεκ δημιουργούν την κατάλληλη ρομαντική χημεία... η σκηνοθεσία είναι άνιση... υπάρχουν ακόμα αρκετά εδώ για να προσελκύσουν τους περισσότερους θαυμαστές των ρομαντικών ταινιών.Μια πιο πρόσφατη αξιολόγηση στο Bowker's Directory την περιέγραψε ως με άφθονη δράση και ρομαντισμό και δήλωσε ότι ήταν η δημοφιλής «ταινία διασημοτήτων» της εποχής της. Ο Χέμινγουεϊ, που αντιπαθούσε το τυπικό Χόλιγουντ, δέχτηκε τα χρήματα για την ταινία, αλλά δεν μπόρεσε να το δει, σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ. Ωστόσο, σε ένα άρθρο του 1954 για το περιοδικό Look, ο Χέμινγουεϊ είπε ότι μια ύαινα (με φωνή από τον σκηνοθέτη Κινγκ πίσω από την κάμερα) ήταν η καλύτερη ερμηνεύτρια στην εικόνα, την οποία ο συγγραφέας ονόμασε Τα Χιόνια του Ζανούκ. Η ταινία ήταν υποψήφια για δύο Όσκαρ:Καλύτερης Φωτογραφίας και Καλύτερης Καλλιτεχνικής Σκηνοθεσίας ( Lyle R. Wheeler, John DeCuir, Thomas Little, Paul S. Fox). Η 20th Century Fox κυκλοφόρησε την ταινία σε DVD τον Μάρτιο του 2007, χωριστά και ως μέρος της συλλογής πέντε δίσκων με τίτλο "The Ernest Hemingway Film Collection", όπου ήταν συσκευασμένη με Under My Skin, The Sun Also Rises, A Farewell to Arms, και Οι περιπέτειες ενός νεαρού του Χέμινγουεϊ . Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο στον κατάλογο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου The Snows of Kilimanjaro στην IMDb The Snows of Kilimanjaro στο AllMovie The Snows of Kilimanjaro at the TCM Movie Database Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο στο Rotten Tomatoes The Snows of Kilimanjaro is available for free download at the Internet Archive The Snows of Kilimanjaro στο YouTube

Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο (αγγλικά: The Snows of Kilimanjaro‎) είναι αμερικανική ταινία του 1952 βασισμένη στο ομώνυμο διήγημα του 1936 του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, σκηνοθετημένη από τον Χένρι Κινγκ, σε σενάριο Κέισι Ρόμπινσον και πρωταγωνιστούν οι Γκρέγκορι Πεκ ως Χάρι Στριτ, Σούζαν Χέιγουορντ ως Έλεν και Άβα Γκάρντνερ ως Σίνθια Γκριν (ένας χαρακτήρας που επινοήθηκε για την ταινία). Το τέλος της ταινίας δεν αντικατοπτρίζει το τέλος της ιστορίας. Θεωρούμενη από τον Χέμινγουεϊ ως μια από τις καλύτερες ιστορίες του, «Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Esquire το 1936 και στη συνέχεια αναδημοσιεύτηκε στο The Fifth Column and the First Forty-Nine Stories (1938). Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο σημείωσαν κριτική και εμπορική επιτυχία κατά την κυκλοφορία του και έγιναν η τρίτη ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις του 1952 . Ήταν υποψήφια για δύο Όσκαρ στα 25α Όσκαρ, Καλύτερης Έγχρωμης Φωτογραφίας και Καλύτερης Έγχρωμης Καλλιτεχνικής Σκηνοθεσίας ( Lyle R. Wheeler, John DeCuir, Thomas Little, Paul S. Fox ). Η ταινία έχει εισέλθει στον δημόσιο τομέα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1_%CF%87%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%BF_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1)

Γενικές εκλογές στο Μπαχρέιν 2022

Το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων έχει 40 μέλη. Κάθε επαρχία χωρίζεται σε έναν αριθμό εκλογικών περιφερειών, που αριθμούνται ως περιοχή 1, περιοχή 2 κ.λπ. Ένα μέλος εκλέγεται σε κάθε εκλογική περιφέρεια με το σύστημα δύο γύρων. Εάν κανένας υποψήφιος δεν λάβει την πλειοψηφία των ψήφων στον πρώτο γύρο, διεξάγεται δεύτερος γύρος. Μόνο οι υπήκοοι του Μπαχρέιν έχουν δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στις εκλογές. Πολλοί πολιτικοί αντιφρονούντες που δραστηριοποιήθηκαν σε προηγούμενες εκλογές έχουν στερηθεί την υπηκοότητα του Μπαχρέιν. Οι πολίτες θα μπορούσαν επιπλέον να αποκλειστούν από το δικαίωμα ψήφου εάν ήταν μέλη κομμάτων και ομάδων της αντιπολίτευσης που είχε απαγορεύσει η κυβέρνηση, εάν είχαν παραιτηθεί προηγουμένως από το κοινοβούλιο ή εάν είχαν καταδικαστεί σε περισσότερους από έξι μήνες φυλάκισης. Πολλοί είχαν καταδικαστεί για μη βίαιη συμμετοχή στις διαδηλώσεις του Μπαχρέιν το 2011. Η κυβέρνηση εκτιμά ότι περισσότεροι από 300 διαδηλωτές καταδικάστηκαν σε ποινή άνω του ενός έτους. Οι ψηφοφόροι που δεν είχαν ψηφίσει σε προηγούμενες εκλογές δεν συμπεριλήφθηκαν στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά είχαν δικαίωμα εγγραφής. οι προηγούμενες εκλογές μποϊκοτάρίστηκαν. Αυτοί οι κανόνες στέρησαν το δικαίωμα ψήφου σε περίπου έναν στους πέντε ενήλικες πολίτες του Μπαχρέιν (21,5%). Στις εκλογές του 2022 ένα μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών στερήθηκε το δικαίωμα ψήφου σε σχέση με τις εκλογές του 2018. Το 2022 συνολικά 344.713 ψηφοφόροι είχαν δικαίωμα ψήφου, από 365.467 στις αμφιλεγόμενες εκλογές του 2018. Αυτό το εκλογικό σώμα περιλαμβάνει λιγότερο από το ένα τέταρτο (~23%) του πληθυσμού του 1,5 εκατομμυρίου, καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι δεν έχουν υπηκοότητα. Η κυβέρνηση ανέφερε ότι η προσέλευση μεταξύ των ψηφοφόρων ήταν 73%, συγκριτικά με το 67% στις τελευταίες εκλογές. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, λίγο περισσότεροι από 500 υποψήφιοι ήταν υποψήφιοι για 40 ομοσπονδιακές και 30 δημοτικές έδρες, συμπεριλαμβανομένων 94 γυναικών. Αυτό είναι περίπου διπλάσιο από ό,τι είχε αναφερθεί στις τελευταίες γενικές εκλογές. Από αυτούς, περισσότεροι από 330 υποψήφιοι, μεταξύ των οποίων 73 γυναίκες, ψήφισαν για το κάτω κοινοβουλευτικό σώμα. οι υπόλοιποι κατήλθαν για δημοτικές θέσεις. Αυτό είναι από 293 άτομα, 41 εκ των οποίων γυναίκες, που έθεσαν υποψηφιότητα για το κοινοβούλιο στις τελευταίες εκλογές. Άτομα που υπήρξαν μέλη των Wa'd, al-Wefaq και Amal, πρώην νόμιμων κομμάτων της αντιπολίτευσης, απαγορεύτηκε να εκλέγονται και να αναλαμβάνουν ηγετικές θέσεις σε οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών. Αυτός ο κανόνας πιθανότατα επηρεάζει 6.000-11.000 πολίτες του Μπαχρέιν, σύμφωνα με την οργάνωση Human Rights Watch. Είναι οι τρίτες εκλογές μετά την εξέγερση. Με την οδυνηρή δοκιμασία της φυλάκισης δύο ετών, η κυβέρνηση έχει απαγορεύσει όλες τις ψευδείς ή αντιφατικές δηλώσεις που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τις εκλογές, καθώς και όλες τις δημόσιες συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις χωρίς άδεια. Αυτό περιλαμβάνει κάθε «συγκέντρωση σε δημόσιο χώρο, που αποτελείται από τουλάχιστον πέντε άτομα, με στόχο... την παραβίαση της δημόσιας τάξης, ακόμη και για την επίτευξη θεμιτού σκοπού». Δύο μήνες πριν διεξαχθούν οι εκλογές η κυβέρνηση έφερε νέα νομοθεσία. Απαγόρευσε την εκλογική δραστηριότητα που «προσβάλλει τη δημόσια ασφάλεια ή τα δημόσια ήθη ή τις θρησκευτικές πεποιθήσεις ή τα έθιμα που επικρατούν στην κοινωνία» ή «παραβιάζει το ισλαμικό δόγμα ή την ενότητα του λαού ή που υποκινεί διχασμό ή σεχταρισμό μεταξύ των πολιτών». Απαγορευόταν επίσης στους πολίτες του Μπαχρέιν να «διοργανώνουν και να πραγματοποιούν συνεδριάσεις και να εκφωνούν προεκλογικές ομιλίες» σε «οίκους λατρείας», «δημόσιους χώρους που προορίζονται για δημόσιες υπηρεσίες», οποιοδήποτε εκπαιδευτικό ίδρυμα και σε «αγάλματα... και ιστορικά κτίρια». Η Διεθνής Αμνηστία είπε ότι «Αυτά τα εξαιρετικά περιοριστικά μέτρα καταργούν μεγάλο μέρος του πεδίου άσκησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για ελευθερία έκφρασης, ειρηνικές συναθροίσεις, συνεταιρισμούς και δημόσια συμμετοχή » στις εκλογές. Κανένα επικριτικό μέσο για την κυβέρνηση δεν έχει επιτραπεί στο Μπαχρέιν από τότε που η κυβέρνηση έκλεισε την εφημερίδα al-Wasat τον Ιούνιο του 2017 Την ημέρα των εκλογών, ένας κυβερνητικός εκπρόσωπος, απαντώντας στις επικρίσεις για τη διαδικασία, περιέγραψε το Μπαχρέιν ως «ζωντανή δημοκρατία». Μια διαδήλωση με έκκληση για μποϊκοτάζ των εκλογών πραγματοποιήθηκε στην πόλη Sanabis στις 18 Οκτωβρίου. Διαμαρτυρίες κατά των εκλογών πραγματοποιήθηκαν επίσης κατά τη διάρκεια επίσκεψης του Πάπα Φραγκίσκου λιγότερο από μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές. Χάκερ κατέστρεψαν κυβερνητικούς ιστότοπους που σχετίζονται με εκλογές την ημέρα των εκλογών. Μια ομάδα που αυτοαποκαλείται «al-Touafan» («ο Κατακλυσμός») ανέλαβε την ευθύνη για ορισμένες τουλάχιστον από τις επιθέσεις, λέγοντας ότι «οφείλονται στη δίωξη που ασκήθηκε από τις αρχές του Μπαχρέιν και σε εφαρμογή της λαϊκής βούλησης να μποϊκοτάρουν εικονικές εκλογές». Επικαλούμενες τον μη δημοκρατικό χαρακτήρα των εκλογών, οι ΗΠΑ κλήθηκαν να απομακρυνθούν από τη στενή τους σχέση με το Μπαχρέιν από την ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων ΗΠΑ και Μπαχρέιν με τίτλο Americans for Democracy &amp; Human Rights in Bahrain (ADHRB) Έξι υποψήφιοι, ένας εκ των οποίων μία γυναίκα, ανακοινώθηκε ότι κέρδισαν έδρες στον πρώτο γύρο. Οι υπόλοιπες έδρες έπρεπε να διεκδικηθούν στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Σεπτέμβριος 2022 Περιορισμοί εκλογικών δραστηριοτήτων της κυβέρνησης του Μπαχρέιν *«Bahrain: Elections, But No Civic Space». Amnesty International (στα Αγγλικά και Αραβικά).

Γενικές εκλογές διεξήχθησαν στο Μπαχρέιν στις 12 Νοεμβρίου 2022 για να εκλεγούν τα 40 μέλη του Συμβουλίου των Αντιπροσώπων. Σύμφωνα με το αμφιλεγόμενο σύνταγμα του 2002, το Συμβούλιο είναι μια Κάτω Βουλή, η οποία εξετάζει και εγκρίνει τη νομοθεσία που προτείνεται από τον βασιλιά και το διορισμένο υπουργικό συμβούλιο του βασιλιά. η άνω αίθουσα, το Συμβουλευτικό Συμβούλιο, διορίζεται από τον βασιλιά και μπορεί να εμποδίσει τη νομοθεσία που ψηφίζεται από την Κάτω Βουλή. Οι εκλογές καταδικάστηκαν σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο ως απάτη. Ομάδες ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταδίκασαν την ατμόσφαιρα «πολιτικής καταστολής». Το Ινστιτούτο για τα Δικαιώματα και τη Δημοκρατία του Μπαχρέιν, που εδρεύει στο Λονδίνο, το χαρακτήρισε «απάτη» και η Διεθνής Αμνηστία είπε ότι οι εκλογές «διεξάγονται σε ένα περιβάλλον πολιτικής καταστολής έπειτα από μια δεκαετία κατά την οποία οι αρχές έχουν παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα. περιόρισαν την κοινωνία των πολιτών, απαγόρευσαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και έκλεισαν τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης». Εξέδωσαν μια έκθεση για τις εκλογές, με τίτλο "Bahrain: Elections, But No Civic Space", στα αγγλικά και στα αραβικά, στην οποία δήλωσαν ότι το πολιτικό σύστημα του Μπαχρέιν, στην πράξη, δεν επέτρεπε στους πολίτες να επιδιώξουν ειρηνικά και νόμιμα τη συνταγματική αλλαγή. Στο εσωτερικό, υπήρξαν εκ των προτέρων εκκλήσεις για μποϊκοτάζ των εκλογών, όπως στις γενικές εκλογές του Μπαχρέιν το 2018. Την ημέρα της ψηφοφορίας, χάκερ κατέστρεψαν κυβερνητικούς ιστότοπους, συμπεριλαμβανομένων των εκλογών, των κοινοβουλευτικών και κρατικών ειδήσεων. Μια ομάδα που αυτοαποκαλείται «al-Touafan» («ο Κατακλυσμός») ανέλαβε την ευθύνη για ορισμένες τουλάχιστον από τις επιθέσεις, λέγοντας ότι «οφείλονται στη δίωξη που ασκήθηκε από τις αρχές του Μπαχρέιν και σε εφαρμογή της λαϊκής βούλησης να μποϊκοτάρουν τις εικονικές εκλογές».

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%B9%CE%BD_2022

Αντρέι του Γκόροντετς

Ήταν γιος τού αγίου Αλεξάντρ του Νέβα (Nievsky) πρίγκιπα τού Νόβγκοροντ, Βλαντίμιρ, Κιέβου και της Παρασκευής (Αλεξάνδρας) κόρης τού Βριατσεσλάβ Βασιλκόβιτς πρίγκιπα τού Πολότσκ & Βιτέμπσκ. Το 1281 ο Αντρέι με μία ορδή Μογγόλων εκτόπισε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ντμίτρι πρίγκιπα τού Βλαντίμιρ και κατέλαβε τον θρόνο. Έπειτα από μερικές εορτές με τους Μογγόλους στο Βλαντίμιρ, ο Αντρέι μετέβη στο Νόβγκοροντ, όπου ο λαός τον υποδέχθηκε εγκάρδια. Εν τω μεταξύ ο Ντμίτρι συμμάχησε με τον Νογκάι Χαν, που επανεγκατάστησε τον Ντμίτρι ως μεγάλο πρίγκιπα τού Βλαντίμιρ το 1283. Κατά την επόμενη δεκαετία, ο Αντρέι έφερε τρεις φορές τους Μογγόλους στους Ρως με σκοπό να αποσπάσει το Βλαντίμιρ από τον αδελφό του. Στην εκστρατεία τού 1293 λαφυραγώγησαν 14 Ρωσικές πόλεις και τελικά ο Ντμίτρι αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Αν και ανήλθε στον θρόνο τού μεγάλου πριγκιπάτου τού Βλαντίμιρ, ο Αντρέι συνέχιζε να ζει στο Γκόροντετς. Κατά την τελευταία δεκαετία της εξουσίας του αγωνίστηκε ενάντια στην ομάδα, που συγκρότησε ο Δανιήλ της Μόσχας, ο Μιχαήλ του Τβερ και ο Ιβάν τού Περεσλάβλ. Το 1301 απώθησε τους Σουηδούς από τη Λανντσκρόνα, κοντά στη σημερινή Αγ. Πετρούπολη. "Andrew Alexandrovich". The Biographical Dictionary of the Society for the Diffusion of Useful Knowledge. 2. London: Longman, Brown, Green, and Longmans. 1843. p. 656. Retrieved 2017-02-23.

Ο Αντρέι Γ΄ Αλεξαντρόβιτς, ρωσ. Андрей III Александрович (π. 1255 - 27 Ιουλίου 1304) από τον Οίκο των Ρουρικιδών ήταν πρίγκιπας τού Γκόροντετς επί τού Βόλγα και τού Βλαντίμιρ-Σούζνταλ (1293-1304).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%B9_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%84%CF%82

Τζούλιο Τσέζαρε Πολέριο

Ο Πολέριο γεννήθηκε περίπου το 1550 στην κωμόπολη Λαντσιάνο της επαρχίας Κιέτι στην Ιταλία. Το πρώτο έντυπο έγγραφο, στο οποίο εμφανίζεται το όνομά του, είναι το λεγόμενο Il Puttino του Αλεσάντρο Σάλβιο, που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1634 και σύμφωνα με το έγγραφο αυτό ο Πολέριο συνόδεψε τον Τζιοβάνι Λεονάρντο ντα Κούτρι σε μια περιοδεία, που ξεκίνησε περίπου το 1575 από τη Μαδρίτη και κατέληξε στη Γένοβα. Επιστρέφοντας στην Ρώμη το 1584, ο Πολέριο έγινε σκακιστής και συγγραφέας της τακτικής του δούκα της Σόρα, Giacomo Boncompagni, ο οποίος ήταν γιος του Πάπα Γρηγορίου ΙΓ΄ (κατά κόσμον Ugo Boncompagni). Πέθανε στη Ρώμη περίπου το 1610. Ο Πολέριο έγραψε μια σειρά από κώδικες στους οποίους περιγράφεται το έντονα διεθνές τότε σκάκι (ως ανταλλαγή ιδεών μεταξύ της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας). Σε αυτούς τους κώδικες, εκτός των δικών του και των νέων ιδεών πάνω στη θεωρία των σκακιστικών ανοίγματων, σχολιάζονται από τον Πολέριο και ορισμένοι αγώνες που παίχτηκαν από τον ίδιο. Η πρώτη συστηματική έρευνα στους κώδικες του Πολέριο δόθηκε στη δημοσιότητα το 1874 από τον Αντόνιο βαν ντερ Λίντε. Το πόρισμα της έρευνας αυτής μπορεί να βρεθεί στη βιβλιοθήκη του συγγραφέα, που σήμερα είναι μέρος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ολλανδίας. Οι τρέχουσες συστηματικές έρευνες στους κώδικες του Πολέριο έχουν πραγματοποιηθεί και δημοσιευθεί από τον Αλεσάντρο Σανβίτο το 2005.

Ο Τζούλιο ή Τζιούλιο Τσέζαρε Πολέριο (διεθνώς/ιταλικά: Giulio Cesare Polerio, περ. 1550, Λαντσιάνο – περ. 1610, Ρώμη) ήταν διάσημος Ιταλός θεωρητικός και γκρανμαίτρ στο σκάκι. Ανεπίσημα θεωρείται ότι υπήρξε παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι και ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο περίπου το 1580.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CE%A4%CF%83%CE%AD%CE%B6%CE%B1%CF%81%CE%B5_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%81%CE%B9%CE%BF

Λίμνη Κουρνά

Η λίμνη βρίσκεται στα όρια του δήμου Αποκορώνου στα ανατολικά του νομού Χανίων, κοντά στα όρια με τον νομό Ρεθύμνου και σε απόσταση 2.5 χλμ. από την θάλασσα. Το χωριό που είναι η λίμνη ονομάζεται Μουρίον και απέχει 2 χλμ. περίπου από τον παραθαλάσσιο οικισμό Γεωργιούπολη. Είναι τοποθετημένη στις βόρειες παρυφές των Λευκών Ορέων. Το ακριβές υψόμετρο και οι διαστάσεις της λίμνης μεταβάλλονται κατά την διάρκεια του έτους, αποκαλύπτοντας την αμμώδη όχθη της τους καλοκαιρινούς μήνες. Η λίμνη έχει μέγιστο μήκος 1087 μέτρα και μέγιστο πλάτος 880 μέτρα. Έχει μέγιστη έκταση 579 στρεμμάτων, ενώ το μέγιστο βάθος της λίμνης είναι 22.5 μέτρα. Η επιφάνεια της λίμνης βρίσκεται σε υψόμετρο 20 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας. Η λίμνη θα λέγαμε ότι έχει σχήμα αχλαδιού με την απόφυσή του να καταλήγει σε τεχνητό φράγμα ελέγχου της ροής του ύδατος, που κατασκευάστηκε το 1962 από την Υπηρεσία Εγγείων Βελτιώσεων του Υπουργείου Γεωργίας. Η λίμνη είναι τοποθετημένη σε ένα κοίλωμα που δημιουργήθηκε από καρστικό βύθισμα. Στα νερά της λίμνης υπάρχουν χέλια (anguilla anguilla), ενώ φιλοξενεί σπάνια για την νήσο ψάρια, την αθερίνα (atherina boyeri) και τη ποταμοσαλιάρα (blennius fluviatilis). Τα τελευταία χρόνια έχει παρατηρηθεί η εμφάνιση ξενικού είδους ψαριού στα νερά της λίμνης, του κοινού χρυσόψαρου (carassius auratus) που αποδίδεται σε ανθρώπινη επέμβαση μεταβάλλοντας την οικολογική ισορροπία του οικοσυστήματος. Άλλο ξενικό είδος είναι το κουνουπόψαρο (gambusia affinis), που εισήχθη για να καταπολεμηθούν τα κουνούπια. Τα χέλια είναι τα μοναδικά που σε μικρή ηλικία έρχονται για να μεγαλώσουν στη λίμνη. Υπάρχουν επίσης ερπετά όπως τρανόσαυρες (lacerta trilineata trilineata), αγιόφιδα (telescopus fallax fallax) και ένα σπάνιο είδος δίχρωμης χελώνας (malaclemys terrapin). Στην ορνιθοπανίδα της λίμνης εντάσσονται κοινές πάπιες, βαλτόπαπιες (aythya nyroca), πορφυροτσικνιές (ardea purpurea), αργυροτσικνιές (egretta alba), νερόκοτες (gretta garzetta), φερεντίνια (netta rufina), χαλκόκοτες (plegadis falcinellus) και κορμοράνοι (phalacrocorax carbo). Η βλάστηση αποτελείται από ενδημικά φυτά της Κρήτης και της ανατολικής Μεσογείου, ενώ τα κοντινά υψώματα αποτελούνται από αραιή βλάστηση από πουρνάρια και φρύγανα. Η λίμνη τροφοδοτείται από δύο υπόγειες πηγές και την επιφανειακή απορροή, ενώ η πηγή Μάτι ή Αμάτι είναι ορατή στην υποχώρηση των υδάτων που παρατηρείται στην λίμνη τους καλοκαιρινούς μήνες. Η λίμνη είναι σημαντικός σταθμός για αποδημητικά πουλιά, έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 και αποτελεί προστατευόμενη Περιοχή Προστασίας Ορνιθοπανίδας. Η παρόχθια βλάστηση είναι σε καλή κατάσταση στην ανατολική και νότια όχθη. Ο όγκος του νερού το καλοκαίρι φτάνει τα 7.5 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, ενώ τα νερά της καταλήγουν στο Κρητικό Πέλαγος, μέσω του ποταμού Δέλφινα ή Αλμυρός με μήκος 5 χλμ.. Τα σημαντικότερα προβλήματα που παρατηρούνται στην λίμνη είναι η συσσώρευση τουριστικών και οικιστικών δραστηριοτήτων, που επιδρούν στον υδροβιότοπο με απορρίμματα και λύματα. Η ποιότητα των νερών παραμένει κατάλληλη για κολύμπι. Η κατάσταση της λίμνης χαρακτηρίζεται γενικά ως καλή αλλά απειλείται με υποβάθμιση της περιβαλλοντικής αξίας της. Η εσφαλμένη κατασκευή του φράγματος που δεν επιτρέπει την ελεγχόμενη εκροή, οι αντλήσεις του νερού της λίμνης για την άρδευση ποτιστικών εκτάσεων, για τις ανάγκες ύδρευσης των οικισμών και οι αποθέσεις, έχουν μεταβάλλει σημαντικά τα ποσοτικά και βαθυμετρικά χαρακτηριστικά της λίμνης. Η ημιορεινή και πεδινή περιοχή με την λίμνη και τους χειμάρρους χαρακτηρίζεται βιότοπος του ευρωπαϊκού προγράμματος Corine. Η προστασία της περιοχής από την οικοδόμηση και την τουριστική αξιοποίηση χαρακτηρίζεται από το Τμήμα Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου ως πολύ επείγουσα λόγω της τάσης υποβάθμισης. Εκτός από τα είδη που συναντούνται στην λίμνη, εντοπίζονται πάνω από 40 είδη πτηνών και αρκετά είδη ερπετών. Στο δίκτυο προστασίας Natura, περιλαμβάνοντας την λίμνη Κουρνά με τον ρου και τις εκβολές του ποταμού Αλμυρού, καταγράφονται πάνω από 130 είδη πτηνών. Κύριες απειλές αποτελούν η ξενοδοχειακή ανάπτυξη και το κυνήγι. Άλλη κοντινή ζώνη προστασίας Corine είναι η ελώδης και η παραθαλάσσια περιοχή του ρέματος του Δελφίνου και κοντά στον οικισμό Ασπρουλιάνοι. Η κατάστασή του χαρακτηρίζεται από το πανεπιστημιακό τμήμα ως καλή παρά την ρύπανση από γεωργικές απορροές και την κατασκευή ξενοδοχειακού συγκροτήματος στις εκβολές του ρέματος. Η προτεραιότητα προστασίας χαρακτηρίζεται ως πρωτεύουσα.Η παράλια ανατολική περιοχή του δήμου Αποκορώνου από την είσοδο του κόλπου της Σούδας στην χερσόνησο του Δράπανου, η μεσόγεια και η παραθαλάσσια περιοχή της λίμνης Κουρνάς ανήκουν σε μια ευρύτερη ενότητα ζώνης προστασίας Natura, με πλούσιο υπόγειο και επιφανειακό υδροφόρο ορίζοντα, υδροφιλή φυτά και έντονη βιοποικιλότητα. Σπάνια είδη, όπως η ευφορβία η δενδροειδής και ο κρητικός φοίνικας, η υδρόβια λέμνα ή φακή του νερού (Lemna minor) και η φτελιά (Ulmus minor subsp. minor) που απαντώνται μόνο σε αυτήν την περιοχή της Κρήτης, η απειλούμενη καστανόσαυρα ή σιλιβούτι (podarcis erhardii) και η θαλάσσια χελώνα Καρέττα-Καρέττα, ενδημικά είδη νυχτερίδας (Rhinolophus ferrumequinum και rhinolophus ferrum-equinum), πιθανώς και ο ασφάλακας ή μικροτυφλοποντικός (Spalax leucodon). Άλλα σημαντικά είδη είναι ο κρίνος της άμμου (pancratium maritimum) που χάνει με τον χρόνο της αμμώδεις παραθαλάσσιες περιοχές που αναπτύσσεται, το κολχικό το μακρόφυλλο (colchicum macrophyllum) που είναι προστατευόμενο και ενδημικό φυτό του Αιγαίου, όπως και το αγριομάρουλο (Lactuca acanthifolia) και η κράμβη (Brassica cretica) που συναντάται εκτός από το Αιγαίο και στον Λίβανο. Η λίμνη γνωρίζει σημαντική τουριστική ανάπτυξη ως προορισμό εκδρομής ή περιπάτου. Μπορεί να χαρακτηριστεί ως προορισμός παραθερισμού και αναψυχής, φυσιολατρικού και γεωλογικού ενδιαφέροντος. Για τις ανάγκες των λουομένων και των επισκεπτών υπάρχουν υδροποδήλατα και εγκαταστάσεις εστίασης. Το χωριό Κουρνάς έχει παραδοσιακό χαρακτήρα και αποτέλεσε έδρα της επαναστατικής κυβέρνησης στην Κρητική Επανάσταση του 1866. Για τη συγκεκριμένη λίμνη υπάρχουν δύο θρύλοι. Ο πρώτος μιλάει για μια ξανθιά κοπέλα η οποία πριν από αρκετά χρόνια επιδίωκε να σωθεί από τις ερωτικές ορέξεις του πατέρα της ο οποίος είχε μαγευτεί από την ομορφιά της. Τότε η κοπέλα ευχήθηκε να βουλιάξει η περιοχή και να γίνει λίμνη λέγοντας τα εξής λόγια: "Βούλα και Βουλιλίμνα και εγώ στοιχειό στη λίμνα". Έτσι πραγματοποιήθηκε η ευχή της καθώς σείστηκε το έδαφος και βούλιαξε και έτσι δημιουργήθηκε η λίμνη. Ο δεύτερος θρύλος μιλάει για τους κατοίκους της περιοχής οι οποίοι συμπεριφέρονταν σαν να μην βρίσκονταν στον δρόμο του Θεού και τότε Εκείνος θύμωσε και τους τιμώρησε ρίχνοντας βροχές οι οποίες κράτησαν αρκετές μέρες, πνίγοντας το χωριό και δημιουργώντας μια λίμνη. Ακόμη λέγεται ότι η μόνη που σώθηκε από αυτόν τον κατακλυσμό ήταν η κόρη του παπά η οποία εμφανίζεται ως οπτασία να κάθεται σε ένα βράχο στη λίμνη και να χτενίζει τα μαλλιά της. Υπάρχει επίσης μια τοπική δοξασία ότι η λίμνη είναι "άπατη" και "αματάτη", δηλαδή δεν έχει πυθμένα, λόγω του χρωματισμού της λίμνης με γαλάζιους διαδοχικούς κύκλους. Τέλος υποστηρίζεται ότι στη λίμνη υπάρχουν ηλεκτρομαγνητικά πεδία για αυτό και κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται αναστάτωση μπαίνοντας σε αυτήν. ^ α: Η προσφώνηση της θεάς Αθηνάς με το όνομα Κορήσσια Αθηνά προήλθε από τον αρχαίο οικισμό Κόριον. Ο Βυζάντιος σε απόσπασμά του αναφέρει: "Κόριον τόπος έν Κρήτη άπό κόρης τινός, ό πολίτης Κορήσιος, καί λίμνη Κορησία καί ιερόν Άθηνάς Κορησίας." Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Βάση Δεδομένων Φιλότης, Τοπία Ιδιαίτερου Φυσικού Κάλλους: Λίμνη Κουρνά. Ιστοσ. ExploreCrete, Λίμνη Κουρνά Ιστοσ. CretanBeaches, Λίμνη Κουρνά

Η λίμνη Κουρνά είναι η μοναδική φυσική λίμνη γλυκού νερού της Κρήτης. Αναφέρεται στην αρχαιότητα από τον Στέφανο τον Βυζάντιο με την ονομασία Κορήσια και φέρεται στην περιοχή να υπήρχε αρχαίος ναός που αποδιδόταν στην Κορήσια Αθηνάα[›] και φαίνεται να ήταν αφιερωμένος στον Ίππο ή και στην Κόρη. Φέρεται ότι αυτά τα ονόματα έδωσαν το παλαιότερο τοπωνύμιο Ιπποκορώνα που αργότερα παραφράστηκε ως Αποκορώνα. Η αλλαγή της ονομασίας της λίμνης Κορησσία τοποθετείται κατά την περίοδο της Αραβοκρατίας στην Κρήτη, αλλά η προέλευση του ονόματος άλλοτε αποδίδεται σε αραβική λέξη που σημαίνει λίμνη ή λουτήρας και άλλοτε ως παράφραση της ελληνικής λέξης κρουνός.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%AC

Ουμβέρτος Σαλβάτορ, αρχιδούκας της Αυστρίας

Ο Ουμβέρτος-Σαλβάτορ-Ράινερ-Μαρία-Ιωσήφ-Ιγνάτιος γεννήθηκε στο ανάκτoρο Λίχτενεκκ, στο Βελς της Άνω Αυστρίας και ήταν ο δευτερότοκος γιος του Φραγκίσκου Σαλβάτορ αρχιδούκα της Αυστρίας και της Μαρίας-Βαλερίας των Αψβούργων-Λωρραίνης, κόρης του Φραγκίσκου-Ιωσήφ αυτοκράτορα της Αυστρο-Ουγγαρίας. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Φραγκίσκος-Κάρολος απεβίωσε 25 ετών. Ο Ουμβέρτος Σαλβάτορ απεβίωσε το 1971, στο ανάκτορο Πέρσενμποϊκ στο Πέρσενμποϊκ-Γκόττσντορφ της Κάτω Αυστρίας, σε ηλικία 77 ετών. Νυμφεύτηκε το 1926 τη Ρόζμαρυ, κόρη του Εμμανουήλ-Αλφρέδου διαδόχου πρίγκιπα του Ζαλμ-Ζαλμ και της Μαρίας-Χριστίνας των Αψβούργων-Λωρραίνης και είχε τέκνα: Φρειδερίκος 1927-1999, τιτουλάριος αρχιδούκας της Αυστρίας. Αγνή-Χριστίνα 1928-2007, παντρεύτηκε τον Κάρολο-Αλφρέδο πρίγκιπα του Λήχτενσταϊν. Μαρία-Μαργαρίτα γεν. 1930. Μαρία-Λουδοβίκα 1931-1999. Μαρία-Αδελαΐδα γενν. 1933. Ελισάβετ-Ματθίλδη 1935-1998. Ανδρέας Σαλβάτορ γενν. 1936, τιτουλάριος αρχιδούκας της Αυστρίας. Γιοζέφα-Χέντβικ γενν. 1937. Βαλερία γενν. 1941, παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό μάργραβο του Μπάντεν. Μαρία-Αλμπέρτα γενν. 1944. Μάρκος-Εμμανουήλ-Σαλβάτορ γενν. 1946. Ιωάννης-Μαξιμιλιανός γενν. 1947. Μιχαήλ-Σαλβάτορ γενν. 1949.

Ο Ουμβέρτος Σαλβάτορ (γερμ. Hubert Salvator, 30 Απριλίου 1894 - 24 Μαρτίου 1971) από τον Οίκο των Αψβούργων-Λωρραίνης ήταν αρχιδούκας της Αυστρίας και πρίγκιπας της Τοσκάνης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%81,_%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

Chrysler LHS

Η πρώτη γενιά του LHS, διατέθηκε και στην Ευρώπη κατόπιν ειδικής παραγγελίας, αλλά ως Chrysler New Yorker, από τη σεζόν (model year) του 1994 έως τη σεζόν του 1999, αν και ειδικότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο διατήρησε την ονομασία LHS. Τα μοντέλα ευρωπαϊκών προδιαγραφών έφεραν πίσω φλας χρώματος πορτοκαλί αντί για κόκκινα, πίσω φώτα ομίχλης και λίγο διαφορετική διάταξη στις εσωτερικές λάμπες στα μπροστινά φώτα. Επίσης, έφεραν μπροστινούς αερόσακους οδηγού και συνοδηγού που άνοιγαν με λιγότερη δύναμη από τους αμερικανικούς, λόγω των τότε διαφορετικών προδιαγραφών των αερόσακων για τα μοντέλα που κυκλοφορούσαν στη Βόρεια Αμερική (μόλις τη σεζόν του 1998 η νομοθεσία των ΗΠΑ τροποποιήθηκε και επετράπη κάποια μείωση της ταχύτητας που ανοίγουν οι 2 μπροστινοί αερόσακοι). Haynes Repair Manual – Chrysler LHS, Concorde, 300M, Dodge Intrepid, 1998–2004. Haynes. 15 Μαρτίου 2009. ISBN 9781563927324. Flammang, James M./Kowalke, Ron: Standard Catalog of American Cars 1976–1999, Krause Publications, Iola 1999. ISBN 0-87341-755-0. https://consumerguide.com/ 1993-1997 Chrysler Concorde / New Yorker / LHS https://consumerguide.com/ 1999-2004 Chrysler 300M / LHS

Το Chrysler LHS ήταν μεγάλο πολυτελές τετράθυρο σεντάν αυτοκίνητο που παρήχθη από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Chrysler από τον Μάιο του 1993 έως το 2001. Αντικατέστησε το Chrysler Imperial στον ρόλο της ναυαρχίδας της εταιρείας. Μεταγενέστερα, το LHS συνεχίστηκε με το ίδιο ντιζάιν από τη σεζόν (model year) του 2002 και μετά, ως Concorde Limited.

https://el.wikipedia.org/wiki/Chrysler_LHS

Κορεατιακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία

Το 1921 πραγματοποιήθηκε η πρώτη Ποδοσφαιρική Διοργάνωση Παν Τζόσον και το 1933 ιδρύθηκε η Κορεατιακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (μετά τη σύσταση της Ένωσης Διαιτητών Τζόσεον το 1928), με σκοπό τη διάδοση και την ανάπτυξη του αθλήματος. Ο Παρκ Σέουνγκ-μπιν ήταν ο πρώτος πρόεδρος της ομοσπονδίας, επιφορτισμένος με το έργο της προώθησης και της διάδοσης του οργανωμένου ποδοσφαίρου στην Κορέα.Η Κορεατιακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία αποκαταστάθηκε το 1948, μετά την ίδρυση της Δημοκρατίας της Κορέας. Η ομοσπονδία έγινε μέλος της Διεθνούς Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (FIFA) το ίδιο έτος. Έπειτα, το 1954 εντάχθηκε στην Ασιατική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (AFC). Το σήμα της Κορεατιακής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδία έχει υποστεί διάφορες αλλαγές στο πέρασμα του χρόνου. Το 2001 παρουσιάστηκε ένα νέο σήμα το οποίο αναπαριστούσε μια τίγρη. Στις 5 Φεβρουαρίου του 2020, δημοσιεύθηκε από την ομοσπονδία ένα νέο, πιο απλοϊκό σήμα. Το σήμα διατήρησε την τίγρη, αν και σε πιο μινιμαλιστικό σχέδιο, κλεισμένο σε ορθογώνιο πλαίσιο. Τα παραδοσιακά χρώματα της Νότιας Κορέας, το κόκκινο, το μπλε και το λευκό, διατηρήθηκαν στο νέο σήμα. Επίσημος ιστότοπος Η Νότια Κορέα Αρχειοθετήθηκε 2009-04-07 στο Wayback Machine. στον ιστότοπο της FIFA Η Νότια Κορέα στον ιστότοπο της AFC

Η Κορεατιακή Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (κορεατικά: 대한축구협회, αγγλικά: Korea Football Association, KFA) είναι το όργανο διοίκησης του ποδοσφαίρου στη Δημοκρατία της Κορέας. Εδρεύει στη Σεούλ και είναι μέλος της AFC. Διοργανώνει εθνικά ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, ενώ είναι υπεύθυνη και για τη διεξαγωγή του κυπέλλου της χώρας. Συντονίζει επίσης τις δραστηριότητες των εθνικών ομάδων ανδρών, γυναικών και νέων της Νότιας Κορέας.Τα επαγγελματικά πρωταθλήματα της χώρας διοργανόνωνται από την K League υπό την εποπτεία της Κορεατιακής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CE%A0%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1

Αρχαίο θέατρο Οινιαδών

Κατά την αρχαιότητα οι Οινιάδες ήταν η δεύτερη σε μέγεθος και σημασία πόλη των Ακαρνάνων μετά την Στράτο και το θέατρό της αποτελεί δείγμα του υψηλού πολιτισμικού επιπέδου της πόλης. Γνώρισε δύο οικοδομικές φάσεις, οι οποίες σχετίζονταν κυρίως με ανακατασκευές του σκηνικού οικοδομήματος. Η πρώτη τοποθετείται στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ, οπότε η σκηνή ήταν ένα μονώροφο ορθογώνιο οικοδόμημα. Η πρόσοψή της αποτελούνταν από πέντε μεγάλα ανοίγματα που δημιουργούνταν από τέσσερις πεσσούς, οι οποίοι έφεραν επίκρανα δωρικού τύπου. Στα κενά μεταξύ των πεσσών στερεώνονταν ζωγραφικοί πίνακες που αποτελούσαν το σκηνικό βάθος κάθε παράστασης.Η δεύτερη φάση του μνημείου τοποθετείται στο πρώτο μισό του 3ου αιώνα π.Χ., οπότε και το σκηνικό οικοδόμημα γίνεται διώροφο. Στην πρόσοψη της πρώτης (αρχικής) σκηνής προστίθεται προσκήνιο, ενώ ανατολικά και δυτικά αυτού κτίστηκαν δύο μικρά παρασκήνια. Οι πεσσοί που στήριζαν την επίπεδη οροφή του προσκηνίου ενώθηκαν με ιωνικούς ημικίονες. Στην ορχήστρα προστέθηκε λίθινο περιμετρικό κρηπίδωμα και κατασκευάστηκε κτιστός αγωγός για τη συγκέντρωση και την απορροή των υδάτων. Το μνημείο είναι κτισμένο στη νότια πλευρά υψώματος κοντά στην Αγορά, στο ανατολικό τμήμα της τειχισμένης πόλης, σε σημείο που προσφέρει εξαιρετική θέα στις γύρω πεδινές εκτάσεις, την παλιά κοίτη του Αχελώου και τα παραθαλάσσια μέρη. Διαθέτει την τριμερή οργάνωση ενός ελληνιστικού θεάτρου, αποτελείται δηλαδή από το κοίλο, την ορχήστρα και τη σκηνή. Όπως και άλλα θέατρα της αρχαιότητας, παρουσιάζει κάποιες αρχιτεκτονικές ιδιαιτερότητες που εντοπίζονται στην απόκλιση της συμβολής των αξόνων του κοίλου και των κλιμάκων ανόδου από το κέντρο της ορχήστρας.Το κοίλο είναι λαξευμένο στον γκρίζο τοπικό ασβεστόλιθο και αποτελείται από 28 σειρές εδωλίων (σήμερα διατηρούνται οι 19 σειρές), ορισμένα από τα οποία φέρουν απελευθερωτικές επιγραφές. Διαθέτει 11 κερκίδες χωρίς διάζωμα, οι οποίες χωρίζονται από εννέα κλίμακες. Νοτιοανατολικά και βορειοδυτικά του κοίλου υπάρχουν αναλημματικοί τοίχοι, από τους οποίους ο ένας ήταν κτισμένος κατά το πολυγωνικό σύστημα και ο άλλος κατά το ψευδοϊσόδομο σύστημα.Η ορχήστρα έχει διάμετρο 16,14 μ., είναι επιστρωμένη με σκληρό πατημένο χώμα και πλαισιώνεται από λίθινο κράσπεδο, το οποίο σήμερα σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση. Ανάμεσα στην ορχήστρα και την πρώτη σειρά εδωλίων υπήρχε ο αποχετευτικός αγωγός που συγκέντρωνε τα όμβρια ύδατα. Ο αγωγός καλυπτόταν από πλάκες, δημιουργώντας ένα διάδρομο πρόσβασης των θεατών προς το κοίλο. Η σκηνή διατηρείται σε κακή κατάσταση, καθώς σώζονται μόνο τα θεμέλιά του προσκηνίου, συνολικού μήκους 21,89 μέτρων και των παρασκηνίων 5 μ. x 5,62 μ. το καθένα. Η ακουστική του μνημείου ήταν πολύ καλή και η χωρητικότητά του μεγάλη, καθώς έφτανε τους 4.600 θεατές. Η πρώτη ανασκαφική έρευνα πραγματοποιήθηκε το 1900 από τον Αμερικανό αρχαιολόγο Μπέντζαμιν Πάουελ και συνεχίστηκε μέχρι και τον επόμενο χρόνο. Στη διάρκεια αυτής αποκαλύφθηκε μεγάλο μέρος του θεάτρου. Από την πρώτη έρευνα δόθηκαν οι περισσότερες πληροφορίες για την ολοκληρωτική εικόνα του θεάτρου. Έπειτα, το 1987, η ΣΤ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Πατρών ανέλαβε την πλήρη ανακάλυψή του. Κατά τα έτη 1991-1993 η έρευνα συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε από τους Σάββα Γώγο και Λάζαρο Κολώνα. Από το 2002 μέχρι και το 2006 έγιναν εργασίες συντήρησης και ανάταξης επιμερούς τμημάτων του μνημείου στο πλαίσιο του έργου «Προστασία, έρευνα & ανάδειξη τριών (3) αρχαίων πόλεων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας: Πλευρώνα – Οινιάδες – Πάλαιρος». Powell B., "Oeniadae: II. The Theatre", American Journal of Archaeology, Vol. 8, No. 2 (Apr. - Jun., 1904), pp. 174-201. Γώγος Σ., Το αρχαίο θέατρο των Οινιαδών, εκδ. Μίλητος, Αθήνα 2004. Γώγος Σ., Κολώνας Λ., "Περί του θεάτρου των Οινιαδών", Αρχαιγνωσία 9, Αθήνα 1998. Κολώνας Λ., Αρχαίοι Οινιάδες, Αθήνα 2008. Κολώνας Λ., Σταυροπούλου-Γάτση Μ., Σταμάτης Γ., Τα αρχαία θέατρα της Αιτωλοακαρνανίας, ΔΙΑΖΩΜΑ. Μάξιμος Π., Αρχαία ελληνικά θέατρα 2.500 χρόνια φως και πνεύμα, Αθήνα 2000.

Το θέατρο των Οινιαδών βρίσκεται στη θέση Τρίκαρδος, κοντά στο χωριό Κατοχή του δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου της Αιτωλοακαρνανίας, σε κοντινή απόσταση από τον Αχελώο ποταμό και τις παραποτάμιες περιοχές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%BF_%CE%B8%CE%AD%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%9F%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CF%8E%CE%BD

Αλλομετρία

Η αλλομετρία είναι γνωστή ιδίως στη στατιστική ανάλυση του σχήματος/μορφής για τις θεωρητικές προεκτάσεις της, καθώς και στη βιολογία για τις πρακτικές εφαρμογές της στους διαφορικούς ρυθμούς αναπτύξεως των μερών του σώματος ενός ζωντανού οργανισμού. Μία εφαρμογή, για παράδειγμα, είναι η μελέτη διάφορων ειδών εντόμων (π.χ. των σκαθαριών του γένους «Dynastes»), όπου μια μικρή μεταβολή στο μέγεθος του όλου σώματος μπορεί να προκαλέσει τεράστια και δυσανάλογη αύξηση στις διαστάσεις μερών όπως τα πόδια, οι κεραίες ή οι κερατόμορφες προεξοχές Η σχέση ανάμεσα στις δύο μετρούμενες ποσότητες εκφράζεται συχνά ως μια εξίσωση νόμου δυνάμεως, η λεγόμενη «αλλομετρική εξίσωση», η οποία εκφράζει μια αξιοσημείωτη συμμετρία κλίμακας: y = k x a {\displaystyle y=kx^{a}\,\!} ή, σε λογαριθμική μορφή, log ⁡ y = a log ⁡ x + log ⁡ k {\displaystyle \log y=a\log x+\log k\,\!} \ ή αλλιώς ln ⁡ y = a ln ⁡ x + ln ⁡ k {\displaystyle \ln y=a\ln x+\ln k\,\!} όπου a {\displaystyle a} είναι ο εκθέτης της κλίμακας του νόμου. Για τον προσδιορισμό αυτού του εκθέτη από δεδομένα μπορούν να χρησιμοποιηθούν παλινδρομήσεις τύπου 2, όπως η παλινδρόμηση μεγάλου άξονα ή η ανηγμένη παλινδρόμηση μεγάλου άξονα, καθώς αυτές ενσωματώνουν τη μεταβολή σε αμφότερες τις μεταβλητές, αντίθετα με την παλινδρόμηση ελάχιστων τετραγώνων, η οποία δεν λαβαίνει υπόψη τη μεταβλητότητα του σφάλματος στην ανεξάρτητη μεταβλητή. Ως άλλες μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν μοντέλα για το μετρητικό σφάλμα και ένα συγκεκριμένο είδος αναλύσεως κύριας συνιστώσας. Ωστόσο η αλλομετρική εξίσωση μπορεί να εξαχθεί και ως λύση της διαφορικής εξισώσεως d y y = a ⋅ d x x {\displaystyle {\frac {dy}{y}}=a\cdot {\frac {dx}{x}}} .Αν ένας ζωντανός οργανισμός μεγαλώνει καθώς ωριμάζει, συνήθως διατηρεί παρόμοιο σχήμα. Μελέτες οντογενετικής αλλομετρίας εξετάζουν συχνά ως πρότυπους οργανισμούς σαύρες ή φίδια, επειδή αμφότερα στερούνται γονικής φροντίδας μετά τη γέννηση ή εκκόλαψή τους και επειδή παρουσιάζουν μεγάλο εύρος μεγέθους σώματος ανάμεσα στο νεογέννητο και στο ενήλικο. Οι σαύρες επιδεικνύουν συχνά αλλομετρικές μεταβολές κατά τη διάρκεια της αναπτύξεώς τους.Εκτός από μελέτες που εστιάζουν στην ανάπτυξη, η αλλομετρία εξετάζει επίσης τη διαφορά μεγέθους ανάμεσα σε άτομα μιας δεδομένης ηλικίας και φύλου, μελέτη που αναφέρεται ως στατική αλλομετρία. Οι συγκρίσεις μεταξύ διαφορετικών ειδών χρησιμεύουν στην εξέταση εξελικτικών ζητημάτων (εξελικτική αλλομετρία). Βιομηχανική Κατανομή νόμου δύναμης

Αλλομετρία στη βιολογία ονομάζεται η μελέτη μέσω μετρήσεων των διαστάσεων των επιμέρους τμημάτων ή οργάνων ενός οργανισμού σε σχέση με το μέγεθος του όλου οργανισμού. Ιδιαιτέρως αναφέρεται στη διαδοχή τέτοιων μετρήσεων καθώς ένας οργανισμός αναπτύσσεται (μεγαλώνει) μέχρι την ενηλικίωσή του, και μάλιστα στις περιπτώσεις όπου το τμήμα ή το όργανο αναπτύσσεται πιο αργά ή πιο γρήγορα από όσο ο όλος οργανισμός. Μελετάται επίσης το πώς σχετίζονται οι διαστάσεις του όλου οργανισμού και των τμημάτων του με το σχήμα, την ανατομία, τη φυσιολογία και τέλος ακόμα και με τη συμπεριφορά του. Το περίγραμμα της αλλομετρίας θεμελιώθηκε για πρώτη φορά από τον Ότο Σνελ (Otto Snell) το 1892 και κατόπιν από τον Σκωτσέζο βιολόγο, μαθηματικό και λόγιο Ντάρσυ Γουέντγουορθ Τόμσον το 1917 στο έργο του On Growth and Form, καθώς και από τον Τζούλιαν Χάξλεϋ το 1932.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1

Εδώ Λιλιπούπολη

Το 1975 ο Μάνος Χατζιδάκις ανέλαβε τη διεύθυνση του Τρίτου Προγράμματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Ανάμεσα στα σχέδιά του ήταν η δημιουργία μιας παιδικής εκπομπής, τη δημιουργία της οποίας ανέθεσε στην Ρεγγίνα Καπετανάκη. Η τελευταία, με τη βοήθεια της παιδοψυχολόγου Ελένης Βλάχου, κατασκεύασαν ένα αρχικό πλάνο του κόσμου της Λιλιπούπολης, τον οποίο οργάνωσαν και παρουσίασαν στον Χατζιδάκι. Ο Χατζιδάκις ενθουσιάστηκε με την ιδέα και έδωσε την άδεια και την προστασία του στη νέα σειρά. Η εκπομπή, η οποία ήταν καθημερινή αλλά με συχνές επαναλήψεις επεισοδίων, ήταν μουσικά επενδυμένη με τραγούδια ευρηματικότατων στίχων. Η Μαριανίνα Κριεζή ήταν η στιχουργός των τραγουδιών σε μουσικές που έγραφαν οι νέοι τότε συνθέτες Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός και Νίκος Χριστοδούλου. Τα τραγούδησαν, μεταξύ άλλων, οι Σπύρος Σακκάς, Σαβίνα Γιαννάτου, Αντώνης Κοντογεωργίου, Μαριέλλη Σφακιανάκη, Νένα Βενετσάνου, η Λένα Πλάτωνος και ηθοποιοί. Η αμερικάνικη εκπαιδευτική σειρά Sesame Street αποτέλεσε σημείο αναφοράς της Ρεγγίνας Καπετανάκη στην αρχική ιδέα για την εκπομπή.«Η Λιλιπούπολη ξεκίνησε σαν μια εκπομπή για να μαθαίνουν τα πολύ μικρά παιδιά τι είναι το κόκκινο χρώμα, τι το πράσινο, τι είναι το κοντά, τι το μακριά, το μικρό, το μεγάλο...», αναφέρει η Μαριανίνα Κριεζή . Αρχικά η σειρά μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν αποτυχία, καθώς το σοβαρό κοινό του Τρίτου Προγράμματος έκρινε αυστηρά την προσπάθεια αυτή και η ακροαματικότητα ήταν χαμηλή. Η ίδια η δημιουργός της θεωρούσε πως έπρεπε να σταματήσει. Η ιδέα αυτή έβρισκε αντίθετό τον ίδιο τον Χατζιδάκι, ο οποίος θεωρούσε τη σειρά αξιόλογη. Το καλοκαίρι του 1978 εισχώρησε στην συγγραφική ομάδα της σειράς η Άννα Παναγιωτοπούλου, η οποία προσέφερε έναν στιβαρό θεατρικό λόγο στα κείμενα. Την περίοδο εκείνη η εκπομπή αρχίζει να ανεβαίνει σε ακροαματικότητα, ενώ το ακροατήριό της άρχισε να διευρύνεται σε διάφορες ηλικιακές κατηγορίες. Ταυτόχρονα ο χαρακτήρας της γινόταν περισσότερο πολιτικός. Η Μαριανίνα Κριεζή αναφέρει χαρακτηριστικά πως «...άρχισαν οι ήρωες να αποκτούν χαρακτήρα. Άρχισε να αλλάζει η θεματολογία. Η "Λιλιπούπολη" πήρε πολιτική διάσταση, συνέβαιναν γεγονότα, γίνονταν εκλογές όπως τις κάνουν οι μεγάλοι».Μικρά και μεγάλα παιδιά λάτρεψαν τον κόσμο της Λιλιπούπολης και τα καμώματα των κατοίκων της. Η Λιλιπούπολη ήταν μια "παιδική" (όχι όμως παιδιάστικη) εκπομπή, καμωμένη "για παιδιά και έξυπνους μεγάλους", η οποία λατρεύτηκε, αλλά και πολεμήθηκε από συντηρητικούς κύκλους, ίσως επειδή ασκούσε κριτική χωρίς διακρίσεις σε πρόσωπα και θεσμούς. Οι παραλληλισμοί των τόπων δεν είναι τυχαίοι: Ο Νίκος Δήμου σημείωνε στο περιοδικό Επίκαιρα το 1979 ότι «το βουνό Λιλιμπάγια θα μπορούσε να είναι ο Όλυμπος, ενώ το Πόρτο Λίλι θα μπορούσε να είναι ο Πειραιάς. ... Τα πρόσωπα έχουν, επίσης, εμφανείς συμβολισμούς: ο δήμαρχος Χαρχούδας είναι ο πονηρός πολιτικάντης που εξαπατά τους πολίτες του με δήθεν υπηρεσίες που "εξυπηρετούν" τον πολίτη (ενώ στην πραγματικότητα τον απομυζούν), φτιάχνει και ξαναφτιάχνει τη "λεωφόρο Γαλάζιας Πεταλούδας" (εμφανής παραλληλισμός της κατασκευής της Λεωφόρου Συγγρού εκείνη την εποχή)».Ανάμεσα στους ηθοποιούς που ακούγονταν στην σειρά ήταν οι Βασίλης Μπουγιουκλάκης (Χαρχούδας), Άννα Παναγιωτοπούλου (Χιονάτη), Σταμάτης Φασουλής (Μπιξ-Μπιξ), Μηνάς Χατζησσάβας και Λευτέρης Βογιατζής (πρίγκιπας), Σαπφώ Νοταρά (μάγισσα Μπρουνχίλντα), Αλέκα Παΐζη (μητέρα του πρίγκιπα της Χιονάτης), Μίρκα Παπακωνσταντίνου (Μπομπίλα), Ράνια Οικονομίδου (Πιπινέζα), Πέπη Οικονομοπούλου και Λυδία Κονιόρδου (Όφη-Σόφη), Θόδωρος Μπογιατζής (Δυστροπόπιγγας), Νίκος Τσιλούνης (δημοσιογράφος Μπρίνης, δρ Δρακατώρ), Σταύρος Μερμήγκης, Λάμπρος Τσάγκας (παπαγάλος της Πιπινέζας, Γλυκόσαυρος) και Μίμης Χρυσομάλλης (ποιητής Κουκουτούζ). Σύμφωνα με τον Δημήτρη Μαραγκόπουλο, «...Η Λιλιπούπολη υπήρξε ένα πρόγραμμα τολμηρό και ανατρεπτικό για την εποχή του σε όλα τα επίπεδα, απ' το πολιτικό μέχρι το οικολογικό...». Την περίοδο εκείνη, σύμφωνα με το σενάριο της σειράς, ο Δυστροπόπιγκας, ένας από τους ήρωες της σειράς, αποφάσισε να διεκδικήσει την εξουσία της Λιλιπούπολης από τον δήμαρχό της, Χαρχούδα. Η εξέλιξη αυτή προκάλεσε πολιτικά προβλήματα. Ο Χαρχούδας συνδέθηκε με τη δεξιά Κυβέρνηση ενώ ο Δυστροπόπιγκας με την αριστερή αντιπολίτευση. Τα κόμματα, κυρίως η τότε κυβέρνηση, και μία μερίδα του Τύπου άρχισαν να σχολιάζουν έντονα την σειρά, κατηγορώντας την ως κομμουνιστική προπαγάνδα. Η αντίδραση από τον Αθανάσιο Τσαλδάρη ήταν έντονη, ενώ ο Ευάγγελος Αβέρωφ λέγεται ότι είχε δηλώσει σε κατ' ιδίαν συζητήσεις «Ακούμε τη "Λιλιπούπολη" και νομίζουμε ότι ακούμε Ράδιο Μόσχα!». Η επερώτηση στη βουλή του Τσαλδάρη οδήγησε τον Κυρ στη δημιουργία της δικής του «Τσαλδαρούπολης». Ο Νίκος Κυπουργός αναφέρει πως κανένας από τους συντελεστές «...δεν φανταζόταν ποτέ ότι η εκπομπή θα έβρισκε τόση απήχηση...», ενώ ο Δημήτρης Μαραγκόπουλος προσθέτει πως: «...Αυτό που κυρίως ενόχλησε ήταν οι συχνές αναφορές στην επικαιρότητα. Μπορεί να μην κάναμε επιθεωρησιακή εκπομπή, ωστόσο οι διάλογοι που έθιγαν τις σχέσεις των παιδιών με τους γονείς ή με την κοινωνία θεωρήθηκαν ιδιαιτέρως τολμηροί...» Ταυτόχρονα το μεγάλο κόστος παραγωγής της εκπομπής, η οποία απαιτούσε συνέχεια νέα τραγούδια και ζωντανές ηχογραφήσεις επιβάρυνε το κλίμα. Αντίθετα με την όλη κατάσταση, ο Χατζιδάκις προστάτευε τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά την εκπομπή.Σε κείμενό του είχε χαρακτηρίσει τη Λιλιπούπολη: γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μία, του Τρίτου Προγράμματος, και από την άλλη μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο που συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο και δούλεψαν ελεύθερα, με κέφι, με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί η αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού Τύπου που χαρακτήρισε τη "Λιλιπούπολη"... κομμουνιστική. Ίσως γιατί πρώτη φορά κάποιοι μιλούσαν στα παιδιά υπεύθυνα με καθαρή ποιητική γλώσσα. Θίγοντας (με τον τρόπο αυτόν) θέματα που βασανίζουν και πονάνε τον τόπο και όχι ως εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι που συμπεριφέρονται στα παιδιά λες και αποτείνονται σε υπανάπτυκτους και ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα και γλώσσα απονεκρωμένη και συμβατική Παλαιότερα κυκλοφορούσε η φήμη ότι από τις εκπομπές τριών χρόνων είχαν σωθεί μόνο 74. Όπως τεκμηριώνει το βιβλίο του δημοσιογράφου Γιώργου Ι. Αλλαμανή «Στον καιρό της Λιλιπούπολης» (Εκδόσεις Τόπος, 2022) σήμερα διασώζονται 213 επεισόδια από τα περίπου 300-320 που μεταδόθηκαν. Τα σωζόμενα επεισόδια βρίσκονται στο Αρχείο-Μουσείο της ΕΡΤ. Στα τέλη του 1980 η εταιρεία ΕΜΙΑΛ κυκλοφόρησε διπλό δίσκο βινυλίου μακράς διαρκείας (LP) με πέντε οργανικές συνθέσεις και 30 τραγούδια της εκπομπής, σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή, μουσικές και ενορχηστρώσεις των τριών από τους τέσσερις συνθέτες και διεύθυνση ορχήστρας Μάνου Χατζιδάκι. Δεν περιλαμβάνει τραγούδια του Νίκου Χριστοδούλου ο οποίος για προσωπικούς λόγους αποφάσισε να μην συμμετέχει στον δίσκο. Ερμηνεύουν οι Σπύρος Σακκάς, Αντώνης Κοντογεωργίου, Σαβίνα Γιαννάτου, Λένα Πλάτωνος και Μαριέλλη Σφακιανάκη. Την άνοιξη του 1981 η ΕΜΙΑΛ κυκλοφόρησε πέντε μονούς δίσκους LP οι οποίοι περιέχουν 17 επεισόδια της εκπομπής «Εδώ Λιλιπούπολη», όχι όπως είχαν μεταδοθεί από το Τρίτο Πρόγραμμα αλλά επανασκηνοθετημένα και επανηχογραφημένα ειδικά για τη δισκογραφία. Ελληνόγλωσση: Εδώ Λιλιπούπολη. Τα τραγούδια Εκδόσεις IANOS, Αθήνα, 2010 ISBN 9789606882302 Συντροφιά με τη Λιλιπούπολη Μια μικρή εργασία με αφορμή τη ραδιοφωνική εκπομπή, Πατρόκλου Λίλα, Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο, Αθήνα, 2020 Γιώργος Ι. Αλλαμανής «Στον καιρό της Λιλιπούπολης», Εκδόσεις Τόπος, Αθήνα, 2022 ISBN 978-960-499-410-6 http://www.toposbooks.gr/contents/books_details.php?nid=786 Lifo - Πώς η Μαριανίνα Κριεζή και η Λένα Πλάτωνος έγραψαν το αριστουργηματικό τραγούδι «Ρόζα Ροζαλία» https://www.lifo.gr/culture/vivlio/pos-i-marianina-kriezi-kai-i-lena-platonos-egrapsan-aristoyrgimatiko-tragoydi-roza Εφημερίδα των Συντακτών - Το άγνωστο τραγούδι της Μαριανίνας για το μαύρο https://www.efsyn.gr/tehnes/moysiki-horos/403307_agnosto-tragoydi-tis-marianinas-gia-mayro#:~:text=%CE%9C%CE%B9%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1%20%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%B7%20%CE%B7%20%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%B7,%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CF%80%CE%BD%CE%AF%CE%B3%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%B9%20%CF%83%CF%84%27%20%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1Ξενόγλωσση: Aikaterini Giampoura, "Children's Songs as Sociopolitical Comment in the Greek Radio Show 'Edo Lilipoupoli'", Radio Art and Music: Culture, Aesthetics, Politics (eds. Jarmila Mildorf & Pim Verhust), LEXINGTON BOOKS 2020, chapter 14, pp. 235-253. Aikaterini Giampoura, "The tsifteteli of irony and the dance of the ignorant Lilipuans: a cultural identity conflict in an ostensibly childish song", The European Journal of Humour Research 11 (1), 2023, pp. 79-94. https://europeanjournalofhumour.org/ejhr/article/view/725 Στίχοι των τραγουδιών της Λιλιπούπολης

Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά που ξεκίνησε την μεταδοσή της στις 19 Δεκεμβρίου 1977 και το τελευταίο της επεισόδιο βγήκε στον αέρα στις 2 Μαΐου 1980. Η σειρά ακουγόταν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι. Η εκπομπή θεωρείται στις μέρες μας «θρυλική», τόσο για την πρωτοτυπία και την ποιότητά της, όσο και για την διαχρονική επίδρασή της στη σύνθεση τραγουδιών για παιδιά. Ο τίτλος αντλεί το όνομα από το κλασικό βιβλίο του Ιρλανδού συγγραφέα Τζόναθαν Σουίφτ με τίτλο Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, όπου οι Λιλιπούτιοι αναφέρονται ως μικρόσωμοι άνθρωποι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B4%CF%8E_%CE%9B%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7

Σαμάρ Μπαντάουι

Η Μπαντάουι φέρεται να κακοποιήθηκε σωματικά από τον πατέρα της για 15 χρόνια. Η μητέρα της πέθανε πριν από τον Οκτώβριο του 2010. Τον Μάρτιο του 2008, δραπέτευσε σε καταφύγιο γυναικών στην Τζέντα. Ως άντρας κηδεμόνας της υπό το σύστημα ανδρικής κηδεμονίας, ο πατέρας της υπέβαλε καταγγελία για ανυπακοή, η οποία απορρίφθηκε. Ο πατέρας της υπέβαλε άλλη μια καταγγελία ανυπακοής εναντίον της το 2009. Η Μπαντάουι έχασε κάποιες εμφανίσεις στο δικαστήριο. Τον Ιούνιο, εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψή της. Τον Ιούλιο, μετακόμισε από το καταφύγιο των γυναικών στο σπίτι του αδελφού της. Μια μη δικαστική έρευνα από την Οικία Προστασίας ανέφερε ότι "ο πατέρας της την είχε ξυλοκοπήσει και την κακοποίησε λεκτικά, έπαιρνε ναρκωτικά, είχε 14 συζύγους, είχε εξαντλήσει τους οικονομικούς του πόρους, είχε αλλάξει επανειλημμένα δουλειές και είχε σχέσεις με μια κακή ομάδα ανθρώπων". Η Μπαντάουι ήθελε να παντρευτεί. Ο πατέρας της αρνήθηκε. Η Μπαντάουι στη συνέχεια άσκησε κατηγορία Adhl εναντίον του πατέρα της ζητώντας να αφαιρεθεί το καθεστώς κηδεμονίας από τον πατέρα της. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Μπαντάουι κατέθεσε Adhl κατηγορία εναντίον του πατέρα της, αφότου ο πατέρας της είχε κάνει καταγγελία για ανυπακοή. Το Arab News υποστηρίζει το αντίστροφο. Όταν πήγε στο δικαστήριο για την υπόθεση adhl στις 4 Απριλίου 2010, συνελήφθη βάσει του εντάλματος που είχε εκδοθεί για την κατηγορία της ανυπακοής. Στις 18 Ιουλίου 2010, ο κυβερνήτης της επαρχίας Μακά πρότεινε τη δημιουργία μιας επιτροπής "συμφιλίωσης πατέρα και κόρης, υπό την υπόσχεσή του να μην χρησιμοποιήσει βία εναντίον της, να της επιτρέψει να παντρευτεί και να μην υποβάλει ψευδείς αγωγές, που δεν θα μπορούσε να αποδείξει". Επίσης τον Ιούλιο του 2010, ο πατέρας της Μπαντάουι κρίθηκε ένοχος στην υπόθεση adhl από το Γενικό Δικαστήριο της Τζέντα. Στα μέσα Οκτωβρίου 2010, η υπόθεση ανυπακοής παρέμεινε ανοιχτή και ο πατέρας της Μπαντάουι άσκησε έφεση κατά του αποτελέσματος της υπόθεσης adhl. Στις 18 Οκτωβρίου 2010, το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο της Σαουδικής Αραβίας είπε στον δικηγόρο της Μπαντάουι ότι θα διερευνήσει τη νομιμότητα και των δύο υποθέσεων. Σαουδάραβες και διεθνείς ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της Μπαντάουι. Στις 25 Οκτωβρίου 2010, η Μπαντάουι βγήκε από τη φυλακή με εντολή του κυβερνήτη Χαλίντ μπιν Φαϊζάλ. Ένας θείος από την πλευρά του πατέρα της έγινε ο νέος άντρας κηδεμόνας της. Τον Σεπτέμβριο του 2014, η Μπαντάουι παρακολούθησε σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, στην οποία μίλησε για την κατάσταση των υπερασπιστών των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία. Η Μπαντάουι ανέλαβε επίσης νομική δράση σε σχέση με την ψήφο των γυναικών. Καταχώρησε αγωγή σε δικαστήριο, που δεν ανήκει στη Σαρία, κατά του Υπουργείου Δημοτικών και Αγροτικών Υποθέσεων, λόγω της άρνησης των κέντρων εγγραφής ψηφοφόρων να την εγγράψουν στις δημοτικές εκλογές της Σαουδικής Αραβίας του Σεπτεμβρίου 2011, ισχυριζόμενη ότι εκεί δεν υπήρχε νόμος που να απαγορεύει τις γυναίκες ως ψηφοφόρους ή υποψήφιες και ότι η άρνηση ήταν παράνομη. Στις 27 Απριλίου 2011, η Επιτροπή Παραπόνων δέχθηκε να ακούσει την υπόθεσή της αργότερα. Σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών, η Μπαντάουι ήταν το πρώτο άτομο, που υπέβαλε αγωγή για την ψήφο των γυναικών στη Σαουδική Αραβία. Η Μπαντάουι ζήτησε επίσης από την Επιτροπή Προσφυγών Δημοτικών Εκλογών να αντιστρέψει την άρνηση εγγραφής της. Η αίτησή της απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι οι προσφυγές κατά των απορρίψεων εγγραφής πρέπει να υποβληθούν εντός τριών ημερών από την άρνηση. Το 2011 και το 2012, η Μπαντάουι συμμετείχε στην εκστρατεία οδήγησης γυναικών 2011-2012. Από τον Ιούνιο του 2011, η Μπαντάουι οδηγούσε στην Τζέντα "κάθε δύο ή τρεις ημέρες". Βοήθησε άλλες γυναίκες οδηγούς στις επαφές τους με την αστυνομία και τα δικαστήρια. Η Μπαντάουι δήλωσε ότι δεν υπάρχει νομική βάση για δίκες γυναικών με την κατηγορία της οδήγησης. Περιέγραψε την κατάσταση των δικαιωμάτων των γυναικών δηλώνοντας: "Είμαστε περιθωριοποιημένες με πολύ βασικά δικαιώματα. Πιστεύουν ότι, δίνοντάς μας κάποια πολιτικά δικαιώματα, θα είμαστε ευχαριστημένες και θα σταματήσουμε." Στις 4 Φεβρουαρίου, μετά την υποβολή κατηγοριών από την Μανάλ αλ Σαρίφ τον Νοέμβριο του 2011 στο Συμβούλιο Παραπόνων της Ανατολικής Επαρχίας κατά της Γενικής Διεύθυνσης Κυκλοφορίας για την απόρριψη της αίτησής της για άδεια οδήγησης, η Μπαντάουι υπέβαλε παρόμοια καταγγελία για την απόρριψη της δικής της αίτησης για άδεια οδήγησης. Στις 8 Μαρτίου 2012, η Σαμάρ Μπαντάουι έλαβε το βραβείο Διεθνείς Γυναίκες με Θάρρος για το 2012 από το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών για την υποβολή αγωγών adhl και δικαιωμάτων ψήφου, τις οποίες το Υπουργείο Εξωτερικών θεωρεί πρωτοπόρες, και για την ενθάρρυνσή της και έμπνευση προς άλλες γυναίκες. Στις 16 Σεπτεμβρίου 2014, η Μπαντάουι παρακολούθησε σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών στη Γενεύη, εξ ονόματος της οργάνωσης Αμερικανών για τη Δημοκρατία και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Μπαχρέιν (ADHRB) και του Ινστιτούτου Δικαιωμάτων και Δημοκρατίας του Μπαχρέιν (BIRD) και του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία. Η παρουσίασή της επικεντρώθηκε στην κατάσταση των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σαουδική Αραβία και στην κράτηση του ακτιβιστή της συζύγου της, Ουαλίντ Αμπουλχαΐρ. Στις 18 Σεπτεμβρίου 2014, συναντήθηκε με τον Ύπατο Αρμοστή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, πρίγκιπα Ζεΐντ μπιν Ραάντ. Στις 20 Σεπτεμβρίου 2014, μετέβη αεροπορικώς στις ΗΠΑ, όπου συνάντησε γερουσιαστές των ΗΠΑ και γραμματείς πολλών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων για να συζητήσουν το ζήτημα του συζύγου της και άλλων κρατουμένων. Εκείνη την εποχή, η Μπαντάουι είπε ότι έλαβε άμεση απειλή από τον γραμματέα του Υπουργού Εξωτερικών της Σαουδικής Αραβίας ότι πρέπει να σταματήσει τις δραστηριότητές της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, διαφορετικά θα αναληφθεί δράση εναντίον της. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Σαουδική Αραβία χωρίς κάποιο συμβάν, εκτός του ότι οι τοπικές Αρχές πήραν το διαβατήριό της. Στις 2 Δεκεμβρίου 2014, μετέβη στο Διεθνές Αεροδρόμιο για να φύγει από τη Σαουδική Αραβία για μια πτήση προς τις Βρυξέλλες για να συμμετάσχει στο 16ο Φόρουμ ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Το προσωπικό του Γραφείου Διαβατηρίων είπε ότι το Υπουργείο Εσωτερικών εξέδωσε απαγόρευση ταξιδιού και δεν θα της επέτρεπε να ταξιδέψει στο εξωτερικό. Η ΕΕ ήλθε σε επαφή με τις αρχές της Σαουδικής Αραβίας για να ζητήσει διευκρινίσεις σχετικά με τους λόγους αυτής της απαγόρευσης. Σε ένα δελτίο τύπου της 12ης Ιανουαρίου 2016, η Διεθνής Αμνηστία ανακοίνωσε ότι η Σαμάρ Μπαντάουι συνελήφθη και μεταφέρθηκε με την 2χρονη κόρη της, Τζουντ, σε αστυνομικό τμήμα της Τζέντα, όπου ανακρίθηκε. Τέσσερις ώρες αργότερα, η Μπαντάουι μεταφέρθηκε στην κεντρική φυλακή Νταμπάν, στην ίδια φυλακή όπου κρατείται ο αδελφός της, ο Σαουδάραβας αντιφρονούντας Ραΐφ Μπαντάουι. Στις 13 Ιανουαρίου, ο Guardian ανέφερε από "ακτιβιστές" ότι η Σαμάρ Μπαντάουι "απελευθερώθηκε με εγγύηση, αφού συνελήφθη και κρατήθηκε για λίγο" στη φυλακή του Νταμπάν. Λέγεται ότι ήταν σπίτι με την κόρη της, αλλά είχε διαταχθεί να παρουσιαστεί στην αστυνομία στην Τζέντα στις 14 Ιανουαρίου για περαιτέρω ανάκριση. Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Σαμάρ Μπαντάουι, μαζί με τη Νασίμα αλ Σαντάχ, συνελήφθησαν από τις σαουδικές Αρχές στις 30 Ιουλίου. Μετά την κριτική και τις εκκλήσεις για την απελευθέρωση της Μπαντάουι από την Καναδή Υπουργό Εξωτερικών Κρίστια Φρίλαντ, η Σαουδική Αραβία απέλασε τον πρέσβη του Καναδά και πάγωσε το εμπόριο με τον Καναδά .

Η Σαμάρ μπιντ Μουχάμαντ Μπαντάουι (αραβικά: سمر بدوي‎, 28 Ιουνίου 1981) είναι ακτιβίστρια της Σαουδικής Αραβίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτή και ο πατέρας της κατήγγειλαν αλλήλους. Ο πατέρας της την κατηγόρησε για ανυπακοή στο πλαίσιο του συστήματος ανδρικής κηδεμονίας της Σαουδικής Αραβίας και εκείνη κατηγόρησε τον πατέρα της για adhl: "το να καθιστά κανείς δύσκολο ή αδύνατο για ένα άτομο, ειδικά μια γυναίκα, να έχει αυτό που θέλει ή αυτό που δικαίως είναι δικό του, π.χ. το δικαίωμά της να παντρευτεί" σύμφωνα με την ισλαμική νομολογία. Ο πατέρας της δεν της επέτρεψε να παντρευτεί. Αφού η Μπαντάουι έχασε αρκετές προγραμματισμένες δίκες, εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης και φυλακίστηκε στις 4 Απριλίου 2010. Τον Ιούλιο του 2010, το Γενικό Δικαστήριο της Τζέντα αποφάσισε υπέρ της και απελευθερώθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2010. Η κηδεμονία της μεταφέρθηκε σε έναν θείο της. Υπήρξε τοπική και διεθνής εκστρατεία υποστήριξης για την απελευθέρωσή της. Η Μπαντάουι υπέβαλε αγωγή κατά του Υπουργείου Δημοτικών και Αγροτικών Υποθέσεων για απόρριψη της εγγραφής της στις δημοτικές εκλογές του 2011. Συμμετείχε στην εκστρατεία για το δικαίωμα οδήγησης των γυναικών το 2011-2012 οδηγώντας τακτικά από τον Ιούνιο του 2011 και βοηθώντας τις γυναίκες οδηγούς με αστυνομικές και δικαστικές διαδικασίες. Τον Νοέμβριο του 2011, αυτή και η Μανάλ αλ-Σαρίφ υπέβαλαν καταγγελίες κατά της Γενικής Διεύθυνσης Κυκλοφορίας της Σαουδικής Αραβίας για απόρριψη των αιτήσεών τους για άδεια οδήγησης. Στις 8 Μαρτίου 2012, η Μπαντάουι έλαβε βραβείο από το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών για τις συνεισφορές της στα δικαιώματα των γυναικών. Το 2018, συνελήφθη ξανά από τις σαουδικές Αρχές. Το αίτημα του Καναδά για άμεση απελευθέρωσή της πυροδότησε μια μεγάλη διπλωματική διαμάχη μεταξύ του Καναδά και της Σαουδικής Αραβίας . Από τον Νοέμβριο του 2018, προφανώς κρατείται στην Κεντρική Φυλακή του Νταμπάν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%81_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B9

Προεδρικές εκλογές στη Γουινέα (2015)

Τον Δεκέμβριο του 2013 η επιδημία του ιού Έμπολα που ξεκίνησε από τη Γουινέα μεταδόθηκε στις όμορες Σιέρα Λεόνε και Λιβερία. Την περίοδο των εκλογών η επιδημία είχε τελειώσει, παρότι είχαν σημειωθεί ορισμένα ήσσονος σημασίας κρούσματα.Τα 7 κόμματα της αντιπολίτευσης ζήτησαν την αναβολή της ψηφοφορίας, επικαλούμενα παρατυπίες κατά τη διαδικασία εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους. Ωστόσο, τα αιτήματά τους απορρίφθηκαν από την ανεξάρτητη εφορευτική επιτροπή (CENI). Εξάλλου, το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε και προσφυγή για αναβολή των εκλογών από τον πρώην πρωθυπουργό, Σελού Ντιαλέν Ντιαλό. Οι εκλογές διεξήχθησαν με το σύστημα των δύο γύρων. Αυτό σημαίνει ότι θα διεξαγόταν και δεύτερος γύρος σε περίπτωση που δεν θα υπήρξε υποψήφιος που να συγκεντρώνει ποσοστό άνω του 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο. Ο πρόεδρος έχει δικαίωμα επανεκλογής μόνο μία φορά. Συνολικά 8 ήταν οι υποψήφιοι που διεκδίκησαν την προεδρία, ανάμεσα στους οποίους και ο πρόεδρος Αλφά Κοντέ. Το UFDG διόρισε ως υποψήφιό του τον Ντιαλό στις 25 Ιουλίου 2015 και άλλους. Κατά την προεκλογική εκστρατεία σημειώθηκαν περιστατικά βίας. Μόνο την εβδομάδα πριν την ψηφοφορία, σκοτώθηκαν 10 άτομα σε συγκρούσεις ανάμεσα σε υποστηρικτές των μονομάχων για τις προεδρικές εκλογές και στις δυνάμεις ασφαλείας.Οι κάλπες άνοιξαν στις 7 το πρωί και έκλεισαν στις 6 το απόγευμα και τα εθνικά σύνορα έκλεισαν την ημέρα της ψηφοφορίας. Η κυκλοφορία επετράπη μόνο στους εκλογικούς παρατηρητές, τους κυβερνητικούς αξιωματούχους και στις δυνάμεις ασφαλείας, σύμφωνα με προεδρικό διάταγμα. Παρατηρητές έστειλαν στην περιοχή τόσο η Αφρικανική Ένωση όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν χρειάστηκε η διεξαγωγή 2ου γύρου, καθώς επανεξελέγη πρόεδρος ο Αλφά Κοντέ, με ποσοστό 57,8% των ψήφων. Τα τελικά αποτελέσματα ανακοινώθηκαν από το Συνταγματικό Δικαστήριο στις 31 Οκτωβρίου 2015 και ήταν πολύ κοντά στα προσωρινά αποτελέσματα που είχε ανακοινώσει η ανεξάρτητη εκλογική επιτροπή. Η δεύτερη θητεία του Κοντέ ξεκίνησε στις 21 Δεκεμβρίου. Ο Ντιαλό και ο Τουρέ κατήγγειλαν νοθεία.

Προεδρικές εκλογές διενεργήθηκαν στη Γουινέα στις 11 Οκτωβρίου 2015. Το αποτέλεσμα ήταν η νίκη από τον πρώτο γύρο για τον πρόεδρο Αλφά Κοντέ, ο οποίος συγκέντρωσε το 58% των ψήφων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CE%B1_(2015)

Γιάντες

Στο έργο απεικονίζεται ένα κεφάλι κοριτσιού. Ο φόντος έχει βαφτεί με ένα ανακάτεμα κόκκινου και πορτοκαλί. Το φόρεμα έχει ένα λαμπρό κόκκινο, που δεν αφήνει να αναπτυχθεί καμία λεπτομέρεια. Ένας μαύρος κεφαλόδεσμος περιορίζει τα μακριά μαλλιά της κοπέλας κι έτσι το θέμα επικεντρώνεται στο οβάλ σχήμα του προσώπου. Τα μάτια είναι υγρά και χαρούμενα, η μύτη λεπτή και χαριτωμένη, ενώ το μισάνοικτο στόμα ολόθερμο. Η επιδερμίδα αναδεικνύει μια σφύζουσα εφηβική φρεσκάδα. Το κάτω μέρος του λαιμού προβάλλει κάτω από το δέσιμο της μαντίλας. Οι άκρες των μαλλιών τονίζονται και πέφτουν ελεύθερα προς τα κάτω. Η διεύθυνση των μαλλιών τονίζει τη χαριτωμένη κλίση του κεφαλιού προς τα αριστερά.

Γιάντες είναι ο τίτλος ζωγραφικού έργου του Νικόλαου Γύζη που δημιουργήθηκε το 1878. Πρόκειται για ελαιογραφία σε μουσαμά διαστάσεων 0,46 × 0,37 μέτρο. Φυλάσσεται στην Εθνική Πινακοθήκη στην Αθήνα. Είναι κληροδότημα του Απόστολου Χατζηαργύρη. Στη Συλλογή του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη υπάρχει ένα ακόμα έργο Γιάντες, ελαιογραφία σε μουσαμά διαστάσεων 0,47 × 0,37.Επίσης υπάρχει ένα ακόμα έργο Γιάντες ελαιογραφία σε μουσαμά διαστάσεων 0,47 × 0,37 όπως και τα άλλα δύο στην κατοχή του ιδιώτη Mιχάλη Mατθαίου ως κληρονόμου του προπάππου του που το αγόρασε από τον ίδιο τον ζωγράφο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%82

Αμφιάραος

Το υλικό της εκστρατείας Επτά επί Θήβας εξετάζεται σαν ένα από τα τρία μεγαλύτερα τραγικά Ελληνικά ποιήματα. Με την άφιξη του καταδιωγμένου από τη Αρχαία Θήβα Πολυνείκη στο Άργος και τις επίμονες παρακλήσεις του να τον βοηθήσει να ξαναγυρίσει στην πατρίδα του ως βασιλιάς, ο Άδραστος αποφάσισε να στηρίξει τη δίκαιη αξίωσή του. Σε αυτή την απόφαση ο Αμφιάραος εναντιώθηκε από την πρώτη στιγμή και αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εκστρατεία, καθώς ως γνώστης της μαντικής ήξερε ότι από όσους θα λάβαιναν μέρος στην εκστρατεία εκείνη μόνο ο Άδραστος θα επέστρεφε ζωντανός. Ο Πολυνείκης δωροδόκησε την Εριφύλλη με το πέπλο και το περιδέραιο της Αρμονίας από τους Δελφούς με αντάλλαγμα να πείσει τον σύζυγο της να συμμετέχει στην εκστρατεία. Ο Αμφιάραος και ο Άδραστος συμφώνησαν να ορίσουν την Εριφύλλη σαν διαιτητή στην διαφωνία, δέχθηκε την άποψη του αδελφού της και παρότρυνε τον σύζυγό της να εκστρατεύσει μαζί με τους υπόλοιπους, για να αποκτήσει δόξα και τιμή. Ο Αμφιάραος αναγκάσθηκε τότε χωρίς τη θέλησή του να ακολουθήσει τους άλλους στην εκστρατεία που έγινε γνωστή ως οι «Επτά επί Θήβας». Η Εριφύλη όμως είχε πάρει το μέρος του αδελφού της όχι από αντικειμενική κρίση, αλλά επειδή είχε δωροδοκηθεί. Τόσο το περιδέραιο αυτό όσο και ο πέπλος ήταν πολύτιμα δώρα που είχαν δωρίσει οι θεοί στην Αρμονία κατά τους γάμους της και τα είχε κληρονομήσει από τη μητέρα του ο Πολυνείκης. Γνωρίζοντας τα πάντα ο Αμφιάραος ως μάντης, άφησε φεύγοντας για τον μοιραίο πόλεμο σκληρή εντολή στα παιδιά του: όταν μεγαλώσουν να σκοτώσουν τη μητέρα τους γιατί τον είχε στείλει σε βέβαιο θάνατο επειδή είχε θαμπωθεί από ύποπτα δώρα. Ο Απολλόδωρος πάντως (Γ 7, 2 και 5) ισχυρίζεται ότι ο Αλκμέωνας και ο Αμφίλοχος σκότωσαν τη μητέρα τους μετά από σχετική εντολή του θεού Απόλλων. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, ο Αμφιάραος είχε κρυφτεί αλλά η Εριφύλη τον πρόδωσε στον Άδραστο, οπότε αυτός υποχρεώθηκε να τον ακολουθήσει. Στον δρόμο για την μάχη ο Αμφιάραος προειδοποίησε τους υπόλοιπους αρχηγούς ότι η επιχείρηση θα κατέληγε σε αποτυχία και θα έβρισκαν όλοι τον θάνατο, ο Τυδέας κατηγορήθηκε σαν οργανωτής της αποτυχημένης εκστρατείας. Για αυτόν τον λόγο ο Αμφιάραος απέτρεψε την Αθηνά να κάνει αθάνατο τον Τυδέα, του έδωσε το κομμένο κεφάλι του εχθρού του Μελάνιππου και τον έβαλε να του ρουφήξει τα μυαλά αποτρέποντας του την αθανασία. Φθάνοντας στη Θήβα, οι επτά παρατάχθηκαν με τις δυνάμεις τους μπροστά στις ισάριθμες πύλες της πόλεως. Ο Αμφιάραος παρατάχθηκε και πολεμούσε μπροστά από τις Ομολωίδες ή Προιτίδες πύλες. Παρόλη την ορμή και τη γενναιότητά τους, οι πολιορκητές δεν μπόρεσαν να κυριεύσουν την πόλη, γιατί αυτή ήταν η απόφαση του Δία ύστερα από την αυθόρμητη θυσία του Μενοικέως στον Άρη και τις καυχησιολογίες του Καπανέως. Στο τέλος λοιπόν, αφού σκοτώθηκαν σε μονομαχία τα δύο αδέλφια Ετεοκλής και Πολυνείκης, οι πολιορκητές τράπηκαν σε φυγή, αφού σκοτώθηκαν στη μάχη όλοι οι επικεφαλής εκτός από τον Άδραστο. Ο Αμφιάραος κατά την υποχώρησή του μετά την ήττα καταδιωκόταν από τον Θηβαίο Περικλύμενο, γιο του θεού Ποσειδώνα, που θα τον σκότωνε ή θα τον πλήγωνε, πράγμα λυπηρό και υποτιμητικό για μια ηρωική φυσιογνωμία όπως τον Αμφιάραο. Ο Δίας λοιπόν πάλι, θέλοντας να αποτρέψει αυτό το πεπρωμένο, έριξε κεραυνό που άνοιξε στη γη ένα μεγάλο χάσμα. Το χάσμα αυτό κατάπιε τον Αμφιάραο, τον ηνίοχό του Βάτωνα, το άρμα τους και το άλογό τους. Στη συνέχεια ο Δίας έκανε τον ήρωα αθάνατο, και οι αρχαίοι Έλληνες τον λάτρευαν από τότε ως θεό. Το χάσμα που τον κατάπιε το τοποθετούσαν αρχικώς μεν κοντά στον ποταμό της Θήβας Ισμηνό, αργότερα δε, όταν διαδόθηκε η λατρεία του Αμφιαράου, σε πολλά άλλα μέρη, τα οποία διεκδικούσαν την τιμή αυτή. Λεγόταν ότι στον τόπο που ανοίχθηκε το χάσμα κτίσθηκε αργότερα ένας περίβολος με κολώνες στις οποίες ποτέ δεν πήγαιναν να καθίσουν πουλιά και τα ζώα απέφευγαν να βοσκήσουν εκεί. Ο Άδραστος θρήνησε απαρηγόρητα τον χαμό του γαμβρού του, όπως υμνεί ο Πίνδαρος (Ολυμπιόν. VI 34). Αλλά και όλοι οι άλλοι αρχαίοι ποιητές που εμπνεύσθηκαν από τον μύθο αυτό, ανέφεραν με πολλή εκτίμηση και σεβασμό το όνομα του Αμφιαράου. Σώζεται η παράδοση ότι, κάποτε που ο Αισχύλος υμνούσε τον Αμφιάραο σε μια τραγωδία του, όλοι ανεξαιρέτως οι θεατές έστρεψαν αυθόρμητα το βλέμμα τους στον παριστάμενο Αριστείδη τον Δίκαιο. Ο Αλκμαίων δολοφόνησε την μητέρα του μετά τον θάνατο του πατέρα του όπως του είχε υποσχεθεί. Μετά την μητροκτονία άρχισαν να τον κυνηγούν οι Ερινύες και καταδιωκόμενος κατέληξε στην Ψωφίς της Αρκαδίας. Εκεί ο βασιλιάς Φηγέας τον εξάγνισε και τον πάντρεψε με την κόρη του Αρσινόη (ή Αλφεσίβοια σύμφωνα με τον Παυσανία). Ο Αλκμαίων μετά τον γάμο προσέφερε στην Αρσινόη το περιδέραιο και το πέπλο της Αρμονίας που είχε πάρει από την μητέρα του. Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο η παρουσία του Αλκμαίωνα στην Ψωφίδα συνοδεύτηκε από αγονία της γης. Ο Αλκμαίων που θεώρησε πως αιτία για την αγονία ήταν η παρουσία του στην πόλη, πήγε στους Δελφούς για να συμβουλευτεί το μαντείο. Το μαντείο τον συμβούλεψε πως θα απαλλαγεί από τις Ερινύες μόνο όταν καταφύγει σε μία χώρα που ο ήλιος δεν έλαμπε όταν έκανε το έγκλημα αλλά έλαμψε μετά . Αναζητώντας αυτή την χώρα ο Αλκμαίων κατέληξε στο Δέλτα του Αχελώου. Εκεί ο ποτάμιος θεός Αχελώος τον εξάγνισε για το έγκλημα και του έδωσε για γυναίκα του την κόρη του Καλλιρρόη. Η Καλλιρρόη θέλησε να αποκτήσει το πέπλο και το περιδέραιο της Αρμονίας που είχαν χρησιμοποιηθεί για την δωροδοκία της Εριφύλης. Αυτά όμως ο Αλκμαίωνας τα είχε χαρίσει στην πρώτη του γυναίκα την Αρσινόη. Έτσι αποφάσισε να γυρίσει στην Ψωφίδα και να τα πάρει. Με την δικαιολογία πως τα ήθελε για να τα εξαγνίσει τα απέσπασε από τον Φηγέα. Οι δύο γιοι του Φηγέα όμως, ο Πρόνοος και ο Αγήνωρ (σύμφωνα με τον Παυσανία ο Τήμενος και ο Αξίωνας), ανακάλυψαν την αλήθεια και σκότωσαν τον Αλκμαίωνα. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας, ο τάφος του Αλκμαίωνα βρίσκόταν στην Ψωφίδα. Σε ένα ιερό του στο Αμφιαράειο Ωρωπού στην βορειοανατολική Αττική ο Αμφιάραιος λατρευόταν ως Αρχαίος Έλληνας ήρωας, έχει μαντικές και θεραπευτικές ικανότητες, αναφερόταν ως «δεύτερος Ασκληπιός». Η μεγάλη μαντική του ικανότητα προερχόταν από την καταγωγή του ως απόγονος του Μελάμπους. Ο ικέτης στο ιερό αφού κάνει την προσφορά του όπως νομίσματα ή θυσιάσει ένα κριάρι κοιμάται και βλέπει σε όνειρο την λύση του προβλήματος του. Στην Ετρουσκική παράδοση που κληρονομήθηκε από την Ρώμη αναφέρεται ότι ένας γιος του Αμφιάραου δραπέτευσε από πεδίο της μάχης στην Ιταλία, όπου ίδρυσε αποικία που πήρε το όνομα "Τιμπούρ" σημερινό Τίβολι από τον μεγαλύτερο γιο του Τιμπουρτούς. Στο πρώτο βιβλίο της Πυρρωνικής αίρεσης "Πύθων" ο συγγραφέας του βιβλίου Τίμων ο Φλιάσιος συναντά τον Πύρρων στο Αμφιαράειο, ο Πύρρων ήταν Ηλείος μάντης στον Ναό του Δία στην Ολυμπία. Η ίδρυση του ναού χρεώνεται στον Κλυτίο, εγγονό του Αμφιάραου. Μετά τη θεοποίηση του Αμφιαράου, πολλές πόλεις διεκδικούσαν την καταγωγή του, υπερίσχυσε ωστόσο τελικώς η Θήβα. Ο Αμφιάραος είχε πολλά ιερά, με τα γνωστότερα να φιλοξενούνται εκτός από τον Ωρωπό και την Θήβα στο Άργος, στη Αρχαία Σπάρτη και στο Βυζάντιο. Σε μεταγενέστερους μύθους, ο ήρωας εμφανίζεται να παίρνει μέρος και στην Αργοναυτική εκστρατεία (Απολλόδωρος, Ι 9, 16) ή στο κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου (Παυσανίας Θ΄ 45, 7). Τέλος, ως ένας από τους συμμετέχοντες στα «άθλα επί Πελία» (βλ. Πελίας). Η φήμη του ως μάντη είχε υπερβεί τα όρια της Ελλάδας και έφθανε μέχρι τη Λυδία, αφού ο Ηρόδοτος αναφέρει (Α 46) πως είχαν καταφύγει στο χρηστήριό του οι πρέσβεις του βασιλιά των Λυδών Κροίσου για να τον συμβουλευθούν αν έπρεπε ο Κροίσος να εκστρατεύσει κατά των Περσών. Πολλοί ποιητές και καλλιτέχνες εμπνεύσθηκαν από τον μύθο του Αμφιαράου. Πρώτος ο Όμηρος εμπνεύσθηκε το αποδιδόμενο σε αυτόν έπος «Αμφιαράου εξελασίη», δηλαδή η Εκστρατεία του Αμφιαράου. Επίσης, το έπος «Θηβαΐς», όχι του Ομήρου, είναι σχετικά με τον πόλεμο των Επτά επί Θήβας. Ο Ησίοδος εμπνεύσθηκε τη «Μελαμποδία», με υπόθεση τον μύθο για τον παππού του Μελάμποδα, αλλά και τον ίδιο τον Αμφιάραο. Ο Σοφοκλής έγραψε σατυρικό δράμα με τίτλο «Αμφιάραος», ενώ ύμνους για τον ήρωα συνέθεσαν οι Πίνδαρος, Αισχύλος, Αριστοφάνης και άλλοι. Πολλά υπήρξαν και τα σχετικά καλλιτεχνήματα της ελληνικής και της ρωμαϊκής εποχής, με τη Λάρνακα του Κυψέλου να ξεχωρίζει, όπως και οι παραστάσεις πολλών ρωμαϊκών αναγλύφων και αγγείων. Ο αστεροειδής 10247 Αμφιάραος (10247 Amphiaraos), που ανακαλύφθηκε το 1960, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό μάντη. Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969 Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921. Apps, Arwen Elizabeth, Gaius Iulius Solinus and His Polyhistor, Macquarie University (PhD dissertation), 2011. Bacchylides, Odes, translated by Diane Arnson Svarlien. 1991. Online version at the Perseus Digital Library. Diodorus Siculus, Diodorus Siculus: The Library of History. Translated by C. H. Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Online version by Bill Thayer. Frazer, J. G., Pausanias's Description of Greece. Translated with a Commentary by J. G. Frazer. Vol III. Commentary on Books II-V, Macmillan, 1898. Internet Archive. Gantz, Timothy, Early Greek Myth: A Guide to Literary and Artistic Sources, Johns Hopkins University Press, 1996. Grimal, Pierre, The Dictionary of Classical Mythology, Wiley-Blackwell, 1996. Hard, Robin, The Routledge Handbook of Greek Mythology: Based on H.J. Rose's "Handbook of Greek Mythology", Psychology Press, 2004. Homer, The Iliad with an English Translation by A.T. Murray, Ph.D. in two volumes. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library. Homer, The Odyssey with an English Translation by A.T. Murray, PH.D. in two volumes. Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1919. Online version at the Perseus Digital Library. Horace. Odes and Epodes. Edited and translated by Niall Rudd. Loeb Classical Library No. 33. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 2004. Online version at Harvard University Press. Hyginus, Gaius Julius, Fabulae in Apollodorus' Library and Hyginus' Fabulae: Two Handbooks of Greek Mythology, Translated, with Introductions by R. Scott Smith and Stephen M. Trzaskoma, Hackett Publishing Company, 2007. The Oxford Classical Dictionary, second edition, Hammond, N.G.L. and Howard Hayes Scullard (editors), Oxford University Press, 1992. ISBN 0-19-869117-3. Parada, Carlos, Genealogical Guide to Greek Mythology, Jonsered, Paul Astroms Forlag, 1993. ISBN 978-91-7081-062-6. Pausanias, Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918. ISBN 0-674-99328-4. Online version at the Perseus Digital Library Pausanias, Graeciae Descriptio. 3 vols. Leipzig, Teubner. 1903. Greek text available at the Perseus Digital Library. Plutarch, Quaestiones Graecae in Moralia, Volume IV: Roman Questions. Greek Questions. Greek and Roman Parallel Stories. On the Fortune of the Romans. On the Fortune or the Virtue of Alexander. Were the Athenians More Famous in War or in Wisdom?. Translated by Frank Cole Babbitt. Loeb Classical Library No. 305. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1936. Race, William H. (1997a), Pindar: Nemean Odes. Isthmian Odes. Fragments, Edited and translated by William H. Race. Loeb Classical Library No. 485. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1997. Race, William H. (1997b), Pindar: Olympian Odes. Pythian Odes. Edited and translated by William H. Race. Loeb Classical Library No. 56. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 1997. ISBN 978-0-674-99564-2. Online version at Harvard University Press. Smith, William (1854), Dictionary of Greek and Roman Geography, London (1854). Online version at the Perseus Digital Library. Smith, William (1873), Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London (1873). Online version at the Perseus Digital Library. Virgil, Aeneid [books 7–12], in Aeneid: Books 7-12. Appendix Vergiliana, translated by H. Rushton Fairclough, revised by G. P. Goold, Loeb Classical Library No. 64, Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, 2000. West, M. L., Greek Epic Fragments: From the Seventh to the Fifth Centuries BC, edited and translated by Martin L. West, Loeb Classical Library No. 497, Cambridge, Massachusetts, Harvard University Press, 2003.

Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Αμφιάραος ήταν γιος του Οικλή, διάσημος μάντης και ένας από τους ηγέτες στην εκστρατεία Επτά επί Θήβας. Αρνήθηκε να ακολουθήσει τον Άδραστο στην εκστρατεία στην Θήβα καθώς είχε προβλέψει ως μάντης τον θάνατο όλων των στρατιωτικών αρχηγών της εκστρατείας. Η σύζυγος του Εριφύλη ωστόσο αδελφή του Αδράστου τον πίεσε έντονα και τον έπεισε να πάει.Ο Αμφιάραος ανήκε σε μια από τις ισχυρότερες οικογένειες στο Άργος που ήταν χειριστές της μαντικής, ο προπάππος του Μελάμποδας ήταν επίσης διάσημος μάντης. Ο διάσημος μυθογράφος Γάιος Ιούλιος Υγίνος γράφει ότι η μητέρα του Αμφιάραου ήταν η Υπερμνήστρα, κόρη του Θεστίου. Η αδελφή της μητέρας του ήταν η Λήδα βασίλισσα στην Αρχαία Σπάρτη, τα παιδιά της Λήδας ήταν η Ωραία Ελένη, η Κλυταιμνήστρα και οι Διόσκουροι. Ο Γάιος Ιούλιος Υγίνος αναφέρει τέλος ότι μερικοί συγγραφείς καταγράφουν ως πατέρα του Αμφιάραου τον θεό Απόλλωνα. Ο Αμφιάραος παντρεύτηκε την Εριφύλη κόρη του εξαδέλφου του Αδράστου του εγγονού του Βία αδελφού του Μελάμποδα, μαζί της απέκτησε δύο γιους : τον Αλκμαίονα και τον Αμφίλοχο. Ο γεωγράφος Παυσανίας γράφει ότι είχαν αποκτήσει και 3 κόρες : την Ευρυδίκη, την Δημώνασσα και την Αλκμήνη. Ο Αμφιάραος εμφανίζεται στο αέτωμα του Κυψέλου στην Ολυμπία, όπου παριστάνεται η αναχώρηση του Αμφιάραου για την Θήβα. Ο Παυσανίας αναγνωρίζει σε άλλα σημεία της σκηνής τον ινφάντη Αμφίλοχο, την Εριφύλλη, τις κόρες του Ευρυδίκη και Δημώνασσα και τον γυμνό Αλκμαίονα. Ο ποιητής Άσιος καταγράφει άλλη μια κόρη του Αμφιάραου την Αλκμήνη. Ο Πλούταρχος γράφει τέλος ότι και η Αλεξίδα ήταν κόρη του Αμφιάραου και της Εριφύλης. Οι "Κλυτίδιαι" μια ομάδα από μάντεις της Ολυμπίας ισχυρίζονται ότι κατάγονταν από τον Κλυτίο, τον γιο του Αλκμαίονος, γιου του Αμφιάραου. Σύμφωνα με τους Ρωμαικούς θρύλους ο ιδρυτής της πόλης Τίβολι κοντά στην Ρώμη ήταν γιος του Αμφιάραου. Ο Αμφιάραος ήταν διάσημος μάντης και γνώρισε μεγάλες τιμές στην εποχή του, οι θεοί Ζεύς και Απόλλων του είχαν χορηγήσει ισχυρές προφητικές ικανότητες, έζησε μια γενιά πριν ξεσπάσει ο Τρωικός Πόλεμος και συμμετείχε στο Κυνήγι του Καλυδωνίου Κάπρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CF%86%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%B1%CE%BF%CF%82

Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ

Η Γκλάντμπαχ είναι μια ιστορική ομάδα. Έχει κατακτήσει 5 φορές το Γερμανικό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, 3 φορές το Κύπελλο Γερμανίας και 2 φορές το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στις μεγάλες επιτυχίες της ομάδας είναι και η παρουσία στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης το 1977 στην Ρώμη όπου όμως ηττήθηκε με 3-1 από τη Λίβερπουλ. Αναλυτικά όλοι οι τίτλοι της Μπορούσια. Γερμανικό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου 1969-70 1970-71 1974-75 1975-76 1976-77Κύπελλο Γερμανίας 1960 Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ - Καρλσρούη ΣΚ 3-2 1973 Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ - ΦΚ Κολονία 2-1 1995 Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ - Βόλφσμπουργκ 3-0Κύπελλο ΟΥΕΦΑ 1975 Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ - Τβέντε 0-0 5-1 1979 Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ - Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου 1-0 1-1 Επίσημη ιστοσελίδα Η σελίδα του συλλόγου στην UEFA

Η Μπορούσια Μενχενγκλαντμπαχ (γερμανικά: Borussia Mönchengladbach) ή Γκλάντμπαχ, είναι γερμανικός ποδοσφαιρικός σύλλογος με έδρα την πόλη Μενχενγκλάντμπαχ. Η ομάδα ιδρύθηκε το 1900 και έδρα της είναι το στάδιο Μπορούσια-Παρκ, 54.067 θέσεων. Μπορούσια είναι η λατινική μορφή του ονόματος της Πρωσίας. Από τη 1 Ιανουαρίου 2003, τη διαχείριση της ομάδας σε επίπεδο επαγγελματικού ποδοσφαίρου, έχει αναλάβει η εταιρία Borussia VfL 1900 Mönchengladbach GmbH.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B9%CE%B1_%CE%9C%CE%B5%CE%BD%CF%87%CE%B5%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%87

Έλενα Μπράνκοβιτς

Γεννήθηκε γύρω στο 1447 και ήταν κόρη του Λάζαρ Μπράνκοβιτς δεσπότη της Σερβίας και της Ελένης Παλαιολογίνας· αδελφές της ήταν η Ιρίνα και η Μίλιτσα. Παντρεύτηκε τον Στεφάν Τομάσεβιτς μετά από έγκριση του Ούγγρου βασιλιά, στον οποίο ήταν υποτελής ο Στεφάν. Ο γάμος έγινε την 1 Απριλίου 1459 , αμέσως μετά το γάμο, ο Τομάσεβιτς πήρε τον έλεγχο της Σερβίας και έγινε δεσπότης, ωστόσο η εξουσία του στη Σερβία ήταν βραχύβια. Ο Τομάσεβιτς δεν έλαβε από τον Ούγγρο βασιλιά ή από τον πατέρα του βοήθεια κατά των Οθωμανών και η πτώση της Σερβίας ήταν αναπόφευκτη τον Ιούνιο του 1459. Μετά την πτώση του Δεσποτάτου της Σερβίας η οικογένεια μετακόμισε στη Βοσνία. Στις 10 Ιουλίου 1461 ο σύζυγός της έγινε βασιλιάς της Βοσνίας και αυτή βασίλισσα. Η στέψη έγινε από καθολικό ιερέα, σε μία προσπάθεια του Τομάσεβιτς να πάρει με το μέρος του την καθολική εκκλησία και τη βοήθεια του πάπα σε περίπτωση Οθωμανικής εισβολής, γι' αυτό τον λόγο και η Έλενα βαπτίστηκε Μαρία. Ο βασιλιάς και η βασίλισσα ζούσαν στη βασιλική πόλη της Μπόμποβατς μέχρι το 1463, οπότε κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς. Με την οθωμανική κατάκτηση της Βοσνίας ο σύζυγός της Μαρίας εκτελέστηκε και η Μαρία έφυγε στην εξορία στο Σπλιτ, που τότε ανήκε στους Ενετούς, πληρώνοντας με όλη την περιουσία της για να τη δεχτούν. Κατά μία εκδοχή απεβίωσε το 1474 στη Λευκάδα. Άλλη εκδοχή λέει, ότι έζησε σε Οθωμανικά εδάφη στο κοντά στο Çorlu στη Θράκη, στο φέουδο του θείου της Μανουήλ Παλαιολόγου γύρω στα 1500. Τρίτη εκδοχή λέει ότι εντάχθηκε το χαρέμι του Οθωμανού σουλτάνου. Παντρεύτηκε το 1459 τον Στεφάν Τομάσεβιτς των Κοτρομάνιτς, βασιλιά της Βοσνίας. Δεν απέκτησαν απογόνους.

Η Έλενα Μπράνκοβιτς (σερβικά: Jelena Branković), αργότερα γνωστή σαν Μάρα ή Μαρία της Σερβίας, από κάποιες πηγές ονομάζεται Jelača από τον Οίκο Μπράνκοβιτς, ήταν η τελευταία βασίλισσα της Βοσνίας και Δεσπότισα της Σερβίας. Σε ορισμένες πηγές η τελευταία βασίλισσα της Βοσνίας αναφέρεται με το όνομα "Katarina Kosača" και πρόκειται για την Έλενα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%B5%CE%BD%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82

Μαρία του Γύλιχ-Μπεργκ

Γεννήθηκε στο Γύλιχ, κόρη του Γουλιέλμου Δ΄ δούκα του Γύλιχ-Μπεργκ και της Σίβυλλας των Χοεντσόλερν, κόρης του Αλβέρτου Γ΄ Αχιλλέα εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου. Ήταν το μόνο παιδί των γονιών της και είχε γεννηθεί μετά από δέκα χρόνια γάμου. Η Μαρία έγινε κληρονόμος στα δουκάτα Γύλιχ, Μπεργκ και στην κομητεία Ράβενσμπεργκ του πατέρα της. Παντρεύτηκε τον Ιωάννη Γ΄ δούκα της Κλέβης. Είχαν μνηστευθεί το 1496, όταν η Μαρία ήταν πέντε ετών και ο Ιωάννης Γ΄ ήταν έξι ετών. Με τον γάμο της με τον Ιωάννη Γ΄ δούκα της Κλέβης και κόμη του Λα Μαρκ το 1509, οι κτήσεις και οι τίτλοι της Mαρίας τελικά συνεώθηκαν με το δουκάτο της Κλέβης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη λεγόμενη Ενοποίηση της Κλέβης, στην οποία τα δουκάτα του Γύλχι-Μπεργκ(-Ράβενσμπεργκ) και της Κλέβης(-Λα Μαρκ) ενώθηκαν για να σχηματίσουν τα Ενωμένα δουκάτα Γύλιχ-Κλέβης-Μπεργκ. Όταν ο πατέρας της απεβίωσε το 1511, η Μαρία, ως γυναίκα, δεν μπορούσε να κυβερνήσει, έτσι το Γύλιχ-Μπεργκ-Ράβενσμπεργκ περιήλθαν μέσω αυτής στον σύζυγό της Ιωάννη Γ΄. Κατόπιν αιτήματος της Μαρίας και του Ιωάννη Β΄, που κατοικούσαν στην Κλέβη, η μητέρα της Μαρίας, η Σίβυλλα, ενήργησε ως κυβερνήτης του Γύλιχ-Μπεργκ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Ο Ιωάννης Γ΄, ο οποίος κληρονόμησε το δουκάτο της Κλέβης(-Λα Μαρκ) το 1521, έγινε στη συνέχεια ο πρώτος κυβερνήτης των Ενωμένων δουκάτων Γύλιχ-Κλέβης-Μπεργκ, που θα υπήρχαν μέχρι το 1666. Αυτή και ο Ιωάννης Γ΄ είχαν τέκνα: Σίβυλλα (1512–1554), . Γουλιέλμος (1516–1592), δούκας του Γύλιχ-Κλέβης-Μπεργκ . Aμαλία (1517–1586). Άννα (1515–1557), παντρεύτηκε τον Ερρίκο Η΄ των Τυδώρ βασιλιά της Αγγλίας ως η 4η σύζυγός του (έγινε βασίλισσα της Αγγλίας από τις 6 Ιανουαρίου 1540 έως τις 9 Ιουλίου 1540). .Η Μαρία ήταν μία παραδοσιακή Καθολική, που έδωσε στις κόρες της μία πρακτική (όχι με παιδεία) εκπαίδευση σχετικά με το πώς να διευθύνουν ένα ευγενικό νοικοκυριό, που ήταν ο κανόνας για τις Γερμανίδες ευγενείς γυναίκες κατά τη διάρκεια της εποχής αυτής. Αυτό διέφερε από την εκπαίδευση, που δινόταν συνήθως στις κόρες των Άγγλων ευγενών, που μορφωνόταν. Στο Οι σύζυγοι του Ερρίκου Η΄, η Aντόνια Φρέιζερ υποδηλώνει ότι, μετά τον γάμο τους, ένας λόγος που ο Ερρίκος Η΄ δεν άρεσε τόσο πολύ την κόρη της Άννα ήταν ότι, σε αντίθεση με τις δύο πρώτες συζύγους του και πολλές από τις γυναίκες της Αυλής γύρω του, η Άννα δεν είχε μόρφωση και μουσική καλλιέργεια και δεν ήταν καλά προετοιμασμένη για να λειτουργεί στην απαιτητική Αγγλική Αυλή. Η ίδια η δούκισσα Μαρία φαίνεται ότι δεν ευνοούσε υπέρ της αποστολής τής κόρης της στην Αγγλία. Έγραψε σε μία μεταγενέστερη επιστολή ότι αγαπούσε την κόρη της τόσο πολύ, που «δεν ήθελε να υποφέρει να την αποχωριστεί». Ward, επιμ. (1934). The Cambridge Modern History. XIII. Cambridge at the University Press.

Η Μαρία, γερμ.: Maria von Jülich-Berg (3 Αυγούστου 1491 - 29 Αυγούστου 1543) από τον Οίκο του Γύλιχ ήταν Γερμανίδα κληρονόμος, κόρη και διάδοχος του δούκα του Γύλιχ-Μπεργκ, που με τον γάμο της έγινε δούκισσα της Κλέβης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CF%87-%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%BA

Κλαδί καθαρισμού δοντιών

Οι ράβδοι μασήματος, είναι κλαδίσκοι με μια ξεφτισμένη άκρη η οποία χρησιμοποιείται για το βούρτσισμα των δοντιών, ενώ το άλλο άκρο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως οδοντογλυφίδα. Τα πρώτα ραβδιά μασήματος έχουν χρονολογηθεί στη Βαβυλωνία το 3500 π.Χ. και σε έναν Αιγυπτιακό τάφο από το 3000 π.Χ.· αναφέρονται σε Κινεζικά αρχεία τα οποία χρονολογούνται από το 1600 π.Χ. και στην Tipitaka, το Βουδιστικό κανόνα, που φιλοδοξούσε να κρατά λογαριασμό των γεγονότων που έλαβαν χώρα στη Βόρεια και Δυτική Ινδία γύρω στον 5ο αιώνα π.Χ. Στην Αφρική, τα ραβδιά μασήματος γίνονται από το δέντρο Salvadora persica, επίσης γνωστό και ως το «δέντρο οδοντόβουρτσα». Στο Ισλάμ, αυτό το δέντρο έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά για να δημιουργήσει ένα ραβδί μασήματος που ονομάζεται miswak (μισουάκ), όπως συχνά υποστηρίζεται για το Χαντίθ (γραπτές παραδόσεις που σχετίζονται με τη ζωή του Μωάμεθ).Ακόμη και σήμερα, πολλοί Ινδοί στις αγροτικές περιοχές, χρησιμοποιούν το ραβδί μασήματος για το βούρτσισμα των δοντιών τους κάθε πρωί. Έχει αντιβακτηριδιακές ιδιότητες και βοηθά στο να διατηρεί τα ούλα υγιή. Είναι γνωστό ότι μειώνει πολλές ασθένειες που σχετίζονται με τα ούλα. Οι παραδοσιακοί Σιχ ακόμα και σήμερα χρησιμοποιούν ράβδους μασήματος, όπως είναι γραμμένο στις γραφές τους: ਦਾਤਨ ਕਰੇ ਨਿਤ ਨੀਤ ਨਾ ਦੁਖ ਪਾਵੈ ਲਾਲ ਜੀ ॥ (੨੩)(“Αγαπητέ / πολυαγαπημένε, καθημερινό φυσικό βούρτσισμα και πόνους ποτέ δεν θα'χεις.(23)”) Οι Σιχ πασχίζουν να κάνουν καλές πράξεις για το περιβάλλον, οπότε ο καθαρισμός των δοντιών με φυσικό τρόπο, όπως η μέθοδος αυτή, είναι μια καλή οικολογική πράξη, καθώς είναι ανανεώσιμη και χωρίς πλαστική συσκευασία. Τα κλαδάκια καθαρισμού δοντιών, μπορεί να προέρχονται από μια ποικιλία ειδών δέντρων. Αν και πολλά δέντρα χρησιμοποιούνται για την παραγωγή κλαδιών καθαρισμού δοντιών, ορισμένα δέντρα είναι καλύτερα προσαρμοσμένα για τον καθαρισμό και την προστασία των δοντιών, λόγω της χημικής σύστασης των φυτικών μερών. Τα είδη των δέντρων είναι: Ηνωμένο Βασίλειο, Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες Αυστραλία Ινδία Στις μέρες μας, πολλές εταιρείες παράγουν ειδικές θήκες για τη μεταφορά, την αποθήκευση και την προστασία των ράβδων μασήματος, ευρέως γνωστών ως «θήκες μισουάκ» ("miswak holders"). Σε σύγκριση με τις οδοντόβουρτσες, ο καθαρισμός των δοντιών με κλαδιά, έχει πολλά πλεονεκτήματα: Πιο οικολογικό στον κύκλο της ζωής του Χαμηλότερο κόστος (0-16% του κόστους της οδοντόβουρτσας) Ανεξαρτησία από εξωτερικό προμηθευτή, αν γίνει στο σπίτι από ιδιόκτητα δέντρα Χαμηλή συντήρηση, με μερικά κλαδιά να χρειάζονται ύγρανση με νερό, αν γίνουν ξηρά, για να εξασφαλίσουν την μαλακή άκρη. Το άκρο μπορεί να κοπεί εκ νέου για να εξασφαλίσει την υγιεινή και δεν θα πρέπει να αποθηκεύεται κοντά σε νεροχύτη. Το ραβδί αντικαθίσταται κάθε λίγες εβδομάδες για να διατηρηθεί η καλή υγιεινή. Δεν χρειάζεται οδοντόκρεμαΑπό την άλλη πλευρά, τα διαφορετικά είδη των δένδρων, έχουν και διάφορα επίπεδα σκληρότητας όπως έχουν και οι συνθετικές οδοντόβουρτσες, έτσι απαιτείται η προσεκτική επιλογή για τη σωστή σκληρότητα, πριν από την χρήση. Επίσης, το υπερβολικό τρίψιμο μπορεί να προκαλέσει ζημιά στα ούλα. Αγιουρβέδα Οδοντογλυφίδα Οδοντόβουρτσα Οδοντόκρεμα

Το κλαδί καθαρισμού δοντιών ή η ράβδος μασήματος είναι εργαλείο που κατασκευάζεται από κλαδί δέντρου. Μπορεί να βοηθήσει στην αποτροπή της τερηδόνας, περιοδοντίτιδας, ουλίτιδας και να βελτιώσει τη γενική υγεία ανάλογα με το είδος δέντρου από το οποίο προέρχεται.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CE%B4%CE%AF_%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D_%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%8E%CE%BD

Μπίσοπς Στόρτφορντ

Στην περιοχή υπάρχουν δύο ποδοσφαιρικές ομάδες, η Μπίσοπς Στόρτφορντ ΦΚ και η Μπίσοπς Στόρτφορντ Σουιφτς. Η Μπίσοπς Στόρτφορντ ΦΚ ιδρύθηκε το 1874. Έδρα της ομάδας είναι το ProKit UK Stadium, χωρητικότητας 4525 θεατών. Συμμετέχει στην Κόνφερενς Σάουθ. Το 1981 κατέκτησε το FA Trophy. Bishop's Stortford Town Council Αρχειοθετήθηκε 2011-06-21 στο Wayback Machine. Bishop's Stortford Civic Federation, representing all the residents' associations in Bishop's Stortford Bishop's Stortford and Thorley: A History and Guide – comprehensive history Bishop's Stortford (A Guide to Old Hertfordshire) A Brief History of Bishop's Stortford, Hertfordshire, England, by Tim Lambert Father and son killed in shooting, BBC News, 30 August 2007 Stortford Film Festival Stop Stansted Expansion www.geograph.co.uk : Photos of Bishop's Stortford and surrounding area Hertfordshire Travel Information: Bus services Αρχειοθετήθηκε 2020-06-15 στο Wayback Machine. Holy Trinity Church Bishop's Stortford St Michael's Church Bishop's Stortford All Saint's Church Hockerill, Bishop's Stortford Hockerill Anglo-European College Bishop's Stortford Hockey Club Αρχειοθετήθηκε 2015-01-12 στο Wayback Machine. Bedfordshire and Hertfordshire Army Cadet Force Herts and Essex Observer Αρχειοθετήθηκε 2012-07-22 στο Wayback Machine. Bishop's Stortford Ultra Light Railway Google Earth view

Το Μπίσοπς Στόρτφορντ (αγγλικά: Bishop's Stortford) είναι ιστορική πόλη στο ανατολικό Χάρτφορντσιρ, Αγγλία. Έχει πληθυσμό 38202 κατοίκους (2010). Απέχει 43 χιλιόμετρα από το Λονδίνο. Η περιοχή θεωρείται ιδιαίτερα εύπορη, εν μέρει λόγω της κοντινής απόστασης από το Λονδίνο. Ακόμη, πολλοί κάτοικοι εργάζονται στην τουριστική βιομηχανία, κυρίως σε ξενοδοχεία αλλά και ως προσωπικό αεροδρομίου λόγω της γειτνίασης με το αεροδρόμιο Stansted.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%80%CF%82_%CE%A3%CF%84%CF%8C%CF%81%CF%84%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84

Θερινό Απόγευμα στη Νότια Παραλία του Σκάγκεν

Ο Κρέιερ γεννήθηκε στην πόλη Σταβάνγκερ της Νορβηγίας στις 23 Ιουλίου του 1851, αλλά πέρασε τα παιδικά του χρόνια με τη θεία του στην Κοπεγχάγη της Δανίας. Η Αποικία του Σκάγκεν ήταν μια ομάδα Δανών καλλιτεχνών που σχημάτιζε μια αποικία καλλιτεχνών στο μικρό δανικό χωριό Σκάγκεν, όπου είχαν την συνήθεια να επιστρέφουν για να ζωγραφίζουν κάθε καλοκαίρι και ο Κρέιερ ήταν μέρος αυτής της καλλιτεχνικής κοινότητας. Ο Κρέιερ ξεκίνησε τη ζωγραφική στο Σκάγκεν το καλοκαίρι του 1882 και εγκαταστάθηκε μόνιμα εκεί το 1889, μετά το γάμο του με τη Μαρί Μάρθε Ματίλντε Τρίπκε. Έγινε το κεντρικό μέλος της ομάδας. To θέμα του πίνακα είναι εμπνευσμένο από μια βόλτα της Άννας Άρτσερ και της Μάρι Κρέιερ κατά μήκος της παραλίας μετά από ένα πάρτι στο σπίτι των Κρέιερ το καλοκαίρι του 1892, όταν οι φιλοξενούμενοι είχαν πάει κάτω στην ακτή για να απολαύσουν την ευχάριστη βραδιά. Το 1990, μια έκθεση της συλλογής Hirschsprung αποκάλυψε ότι ο πίνακας είχε γίνει στην πραγματικότητα βάση φωτογραφιών των δύο κυριών που είχε τραβήξει ο Κρέιερ. Μέχρι τότε, κανείς δεν είχε φανταστεί ότι είχε σχέση με το ενδιαφέρον του καλλιτέχνη με τη φωτογραφία.Αφού ζωγράφισε τέσσερις προπαρασκευαστικές εργασίες, ο Κρέιερ ολοκλήρωσε το πλήρους μεγέθους έργο τον Σεπτέμβριο του 1893. Σε μια επιστολή του προς τον συγγραφέα Sophus Schandorph και τη σύζυγό του, οι οποίοι ήταν επισκέπτες στο πάρτι, εξήγησε: «Αφού είχα ζωγραφίσει διάφορες μελέτες γι 'αυτό, για περίπου ένα μήνα, ένα όμορφο πρωί άρχισα να ζωγραφίζω επάνω στον καμβά και το βράδυ της τέταρτης ημέρας ο πίνακας ήταν ως έχει ».Η ζωγράφος Άννα Άρτσερ και η σύζυγος του καλλιτέχνη έκαναν μια βόλτα στην νότια παραλία του Σκάγκεν κατά τη διάρκεια της μπλε ώρας, όταν ο ορίζοντας αντανακλάται στη θάλασσα, σχεδόν διαλυμένος με τη βραδινή ομίχλη και με διάσπαρτο μπλε φως. Ο Κρέιερ περιέγραψε αυτή την βραδινή ώρα ως ιδιαιτέρως αγαπημένη του, όταν οι δύο πηγές φυσικού φωτός συνυπάρχουν.Το στυλ του Κρέιερ επηρεάστηκε από το ιμπρεσιονιστικό κίνημα κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στη Γαλλία, παρόλο που ο ίδιος ανέπτυξε ένα δικό του στυλ. Στη Δανία έγινε γνωστός ειδικά για τις σκηνές σε παραλίες, για τα έργα ζωγραφικής του με ψαράδες και τις ζωηρές συγκεντρώσεις καλλιτεχνών. Ο πίνακας ανήκε στην τραγουδίστρια της όπερας Lilli Lehmann και το 1978 πωλήθηκε στον Γερμανό μεγιστάνα εφημερίδας Axel Springer για 520.000 Δανέζικες κορώνες. Το 1986 η χήρα του Springer, χωρίς να είναι η ίδια Εβραία, δώρισε τον πίνακα στον Δανέζικο λαό εις ανάμνηση του 1943, κατά τη διάσωση των Εβραίων της Δανίας από τους Ναζί. Εκείνη την περίοδο ο Δανέζικος λαός μαζί με το Δανέζικο κίνημα αντίστασης διακινδύνευσαν τις ζωές τους για να φυγαδεύσουν τους 7.220 από τους 7.800 Εβραίους της Δανίας μέσω της θάλασσας, σε κοντινή απόσταση στην ουδέτερη Σουηδία. Ο πίνακας ανήκει στο Μουσείο Σκάγκεν. Τον Νοέμβριο του 2012, ένα από τα προπαρασκευαστικά έργα ζωγραφικής για το κύριο έργο, με διαστάσεις μόνο 45 από 47 εκ. πωλήθηκε από τον οίκο Sotheby για 493.250 £, περισσότερο από τη διπλάσια εκτίμησή του. Κάποτε ανήκε στη Βασίλισσα Margherita της Ιταλίας και όταν το έργο ανακαλύφθηκε από την εγγονή της Πριγκίπισσα Μαρία Βεατρίκη της Σαβοΐας δημοπρατήθηκε από το Christie τον Απρίλιο του 2012. Μουσείο Σκάγκεν Στα βήματα της Άννας Άρτσερ και της Μαρί Κρέιερ στην Σκάγκεν

Το Θερινό Απόγευμα στη Νότια Παραλία του Σκάγκεν (Δανικά: Sommeraften på Skagen Sønderstrand) είναι ένας πίνακας του Πέτερ Σεβερίν Κρέιερ (1851–1909), από το 1893 και θεωρείται ως ένα από τα αριστουργήματά του. Ο Κρέιερ ήταν ένα από τα πιο αξιόλογα μέλη της Δανέζικης καλλιτεχνικής κοινότητας που είναι γνωστή ως Ζωγράφοι του Σκάγκεν ή Αποικία του Σκάγκεν. Τα έργα του Κρέιερ συχνά τονίζουν τα ειδικά εφέ του φωτός του Σκάγκεν, με πολλά αξέχαστα έργα που απεικονίζουν σκηνές σε παραλίες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C_%CE%91%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B5%CF%85%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%BA%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD

Πάπας Κλήμης Α΄

Για τον βίο του Αγίου Κλήμεντος υπάρχουν πενιχρές και συγκεχυμένες πληροφορίες. Το πού και πότε γεννήθηκε δεν είναι γνωστό. Με βάση τη μαρτυρία των Κλημεντείων, κατεβλήθη η προσπάθεια να ταυτιστεί με τον γόνο της τότε βασιλευούσης οικογένειας της Ρώμης, ύπατο Φλάβιο Κλήμεντα, ο οποίος φονεύτηκε από τον εξάδελφό του Δομιτιανό για έγκλημα αθεότητος, δηλαδή ως Χριστιανός. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται απίθανο διότι αφενός «αν συνέβαινε τούτο, αι σοβαραί χριστιανικαί πηγαί δε θα το ηγνόουν» και αφετέρου «ο επίσκοπος επέζησε του διωγμού του Δομιτιανού». Βάσει της δαψιλούς στην επιστολή χρήσεως της Παλαιάς Διαθήκης, εικάζεται πως πιθανώς ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής, αν και κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί. Θεωρείται ο πρώτος Αποστολικός Πατέρας και ταυτίζεται από εκκλησιαστικούς συγγραφείς προς τον μαθητή του Αποστόλου Παύλου, που κατονομάζεται ως Κλήμης στην «Προς Φιλιππησίους Επιστολή». Ο Ειρηναίος της Λυών αναφερεται σε αυτον ως «ο εορακώς τους μακαρίους αποστόλους... και την παράδοσιν προ οφθαλμών έχων». Ο ίδιος τον κατατάσσει μεταξύ των συγχρόνων των Αποστόλων και αυτόπτη μάρτυρα του κηρύγματός τους, αλλά πως υπήρξε και ο τρίτος Επίσκοπος Ρώμης, που διαδέχθηκε τον Ανάκλητο. Υποστηρίζεται επίσης πως υπήρξε μαθητής του Λίνου, θεωρούμενου πρώτου επισκόπου Ρώμης, επίσης μαθητή του Αποστόλου Παύλου. Ο Τερτυλλιανός μάς αναφέρει πως χειροτονήθηκε από τον Απόστολο Πέτρο και πως ήταν ο πρώτος επίσκοπος Ρώμης, κάτι που όμως ελέγχεται για την αξιοπιστία του. Οι πληροφορίες περί της σειράς επισκοπείας του είναι γενικώς συγκεχυμένες. Έτσι υποστηρίζεται η άποψη πως είναι ο δεύτερος επίσκοπος Ρώμης μετά τον Λίνο, πως είναι πρώτος επίσκοπος Ρώμης, διότι οι άλλοι δύο θεωρούμενοι επίσκοποι ήταν απλοί επίτροποι στην περιοδεία του Αποστόλου Πέτρου, αλλά και πως υπήρξε ο πρώτος και ο τρίτος επίσκοπος Ρώμης, αφού αρχικώς είχε παραιτηθεί της θέσεώς του, χάρη ομονοίας στην τοπική εκκλησία. Πιθανώς βέβαια όλη αυτή η σύγχυση να προκλήθηκε λόγω του μη σαφούς διαχωρισμού των ρόλων πρεσβυτέρου και επισκόπου κατά την αποστολική εποχή και μέχρι τον θάνατό τους. Εν πάση περιπτώσει, ο Κλήμης Ρώμης υπήρξε αδιαμφισβήτητα η πλέον σημαντική φυσιογνωμία στην εκκλησία της Ρώμης κατά τη μεταποστολική περίοδο. Διετέλεσε επίσκοπος από το 12ο έτος της βασιλείας του Δομιτιανού, μέχρι και το τρίτο έτος βασιλείας του Τραϊανού, δηλαδή μεταξύ των ετών 92 και 101. Η μαρτυρία μάλιστα κρίνεται αξιόπιστη αφού μαρτυρείται και από τον Ερμά. Ο ίδιος φέρεται από κάποιες πηγές πως μαρτύρησε, αν και οι πληροφορίες φαίνεται να προέρχονται από μεταγενέστερες πηγές του δ΄ αιώνα. Σύμφωνα με αυτές, ο Κλήμεντας είχε εξορισθεί στη Χερσώνα, όπου μαρτυρικώς παρέδωσε τη ζωή του, αφού ρίφθηκε στη θάλασσα με κρεμασμένη άγκυρα στον τράχηλό του. Όμως παραμένει απορίας άξιον πως ο Ειρηναίος δεν αναφέρει κάτι παρόμοιο, αλλά και ότι οι επισκοπικοί κατάλογοί του φέρουν μόνο επίσκοπο μάρτυρα μέχρι του Ελευθέρου τον Τελεσφόρο, τη στιγμή που ο Ευσέβιος μας πληροφορεί πως ο Κλήμης απεβίωσε φυσικώς. Η μνήμη του τιμάται από την Καθολική Εκκλησία στις 23 Νοεμβρίου και από την Ορθόδοξη στις 24. Ο Κλήμης στη θεολογία του αρχικώς τονίζει πως οι εκκλησιαστικοί θεσμοί δεν αντλούν τη δύναμή τους από τον λαό, αλλά από τον Θεό. Πηγή της αληθείας είναι Αυτός, ο οποίος διαμέσου του Ιησού και των Αποστόλων κατέστησε τους κληρικούς στην εκκλησία του. Έτσι προτάσσει αφενός το θείο χαρακτήρα των εκκλησιαστικών αξιωμάτων, αλλά και την αποστολική διαδοχή, αρχές που «παρέμειναν θεμελιώδεις στο Κανονικό Δίκαιο». Μέσα από τις επιστολές του ο Κλήμης, καταδεικνύει τη φυσική τάξη και αρμονία που υπάρχει στην πλάση, μια αρμονία που όλα γίνονται με μέτρο από τον Δημιουργό, ενώ ταυτόχρονα την αντιπαραβάλει προς την κοινωνία των ανθρώπων, η οποία πρέπει να διέπεται από τις ίδιες αρχές. Ο Κλήμης μέσω της επιστολής του κρίνει πως αρχή και ρίζα και του κακού είναι το συναίσθημα της ζήλειας, αφού λόγω της ζήλειας διαπράχθησαν όλα τα εγκλήματα της ιστορίας. Γι'αυτό καταβάλει προσπάθεια να θέσει στη βάση της θεραπείας των ψυχών την αγάπη, όπου παραθέτει και ύμνο, παράλληλα προς αυτόν του Παύλου. Ταυτόχρονα όμως δεν παραλείπει να τονίσει την ανάγκη της μετανοίας, έτσι ώστε μέσω της πίστεως να επέλθει η «αθάνατη γνώσις», που είναι καρπός της πίστεως. Η σωτηρία προκύπτει σε μια αξεδιάλυτη ενότητα στη ροή της ιστορίας από την εποχή του Αδάμ, μέσα στην οποία ο ιστορικός χώρος δράσης του άσαρκου Λόγου δεν είναι μόνο ο Ισραήλ, αλλά και οι εθνικοί, έστω και σε μικρότερη κλίμακα. Ο Χριστός περιγράφεται με χριστολογική ορολογία παρόμοια με του Αποστόλου Παύλου της «Προς Εβραίους Επιστολής». Ο Θεός πάλι κατά τον Κλήμη είναι ύψιστος, σοφός δημιουργός, δεσπότης του κόσμου, ενώ ιδιαίτερο βάρος αποδίδει στο γεγονός της ανάστασης. Η εκκλησία για τον Κλήμη αντιπαραβάλλεται με δύο μορφές. Αυτή της πόλεως και του κράτους, τη στιγμή που προτάσσει την αναγκαία ενότητα των μελών του σώματός της, στα πρότυπα μιας ιδανικής πολιτείας. Η χαρακτηριστική αυτή επιστολή του Κλήμεντος, που παρέχονται οι πληροφορίες για τη διδασκαλία του, είναι η «Προς Κορινθίους» επιστολή του, που αποστέλλεται στην οικεία εκκλησία γύρω στο 95, λόγω της προσπάθειας κάποιων χριστιανών να αντικαταστήσουν τους χειροτονημένους κληρικούς με άλλους της αρεσκείας τους. Η προβληματική αυτή αναπτύσσεται στην εποχή του, καθώς φαίνεται πως «κάποιοι αμφέβαλλαν για το αν οι πράξεις των μονίμων λειτουργών ήσαν τόσο έγκυρες, όσο και οι πράξεις των χαρισματούχων», δηλαδή του μονίμου ιερατείου προς τους Αποστόλους και τους Προφήτες. Στο επίκεντρο αυτού του συγγράμματος βρίσκεται η αντίληψη περί αποστολικής διαδοχής, καθώς ο Κλήμης αναλαμβάνει να ξεκαθαρίσει πως η ιδιότητα των κληρικών πηγάζει από τον Θεό και όχι από την ανθρώπινη θέληση, διότι άλλωστε αυτούς τους κληρικούς τους κατέστησαν άξιους οι ίδιοι οι χαρισματούχοι φορείς της ιεροσύνης. Ο ίδιος έτσι προτάσσει υπακοή, ταπεινοφροσύνη, υποταγή, δικαιοσύνη και αγνότητα, διότι ο σκοπός της εκκλησίας είναι η ειρήνη και η ομόνοια. Η επιστολή αυτή σε αυτό το σημείο γίνεται μάλιστα πολύ σημαντική διότι προτάσσεται ο φορέας της ιεροσύνης, που παρότι δεν απαντάται άμεσα το ζήτημα της «Αποστολικής διαδοχής», ζήτημα το οποίο θα ξεκαθαρίσει λίγα έτη αργότερα ο Ιγνάτιος, φέρει μια πρώτη φάση προτάσεως της αποστολικής διαδοχής και του κύρους των χειροτονιών. Στην ίδια επιστολή χρησιμοποιεί επιχειρήματα που αντλεί από την πολιτική και ηθική φιλοσοφία των Ελλήνων και την κοσμολογία των Στωικών. Περιγράφει, έτσι, την αρμονία και την τάξη που επικρατούν στη φύση και ουσιαστικά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, όπως οι θείες αρχές καθιστούν τη δημιουργία «κόσμο», δηλαδή τάξη και αρμονία, κάνουν και την ανθρώπινη κοινωνία οργανωμένο σύνολο. Από αυτά συνάγεται ότι ο Κλήμης ήταν κοινωνός της ελληνικής παιδείας και δε δίσταζε να χρησιμοποιήσει την ελληνική φιλοσοφία στη θεολογία του. Μια δεύτερη επιστολή, ή πιο ορθά ομιλία, γράφτηκε κατά τον δεύτερο αιώνα και αποδόθηκε παραδοσιακά στον Κλήμη, αμφισβητείται ως προς την αυθεντικότητα του συγγραφέα της από τους σύγχρονους λόγιους. Ιω. Ζηζιούλα, «Ελληνισμός και Χριστιανισμός», Εκδόσεις Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003 Στυλιανός Παπαδόπουλος, «Πατρολογία», Τόμος Α΄, Αθήνα 2000. Παναγιώτη Χρήστου, «Ελληνική Πατρολογία», Τόμος Β΄, Εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 2005 Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, 1976, τόμος ΣΤ, σελ. 554-555 Encyclopædia Britannica 2007, άρθρο "Clement I, Saint" (Αγγλικά). Πρώτη Επιστολή Κλήμεντος [Προς Κορινθίους] (αποδίδεται παραδοσιακά στον Κλήμη) (Ελληνικά)Πρώτη Επιστολή Κλήμεντος [Προς Κορινθίους] (Αγγλικά)Δεύτερη Επιστολή Κλήμεντος [Προς Κορινθίους] (αποδίδεται παραδοσιακά στον Κλήμη) (Ελληνικά)Δεύτερη Επιστολή Κλήμεντος [Προς Κορινθίους] (Αγγλικά)

Ο Κλήμης Α' ή Κλήμης Ρώμης ή Άγιος Κλήμης (στα λατινικά Clemens Romanus, Ρώμη ; - Κριμαία περ. 98) ήταν ο τρίτος επίσκοπος Ρώμης (Πάπας, 88-97 ή 92-101) και μία από σημαντικότερες προσωπικότητες της πρωτοχριστιανικής εκκλησίας. Σήμερα θεωρείται Αποστολικός πατέρας διότι μαθήτευσε δίπλα σε αποστόλους, αλλά και διότι θεωρήθηκε πως χειροτονήθηκε από αυτούς. Υπήρξε εκκλησιαστικός ηγέτης με σημαντικό κύρος, ενώ η γραμματεία του από πολύ νωρίς εξελήφθη από την εκκλησία ως ισαποστολικού κύρους, με αποτέλεσμα τα έργα του από μερικές εκκλησίες να τοποθετηθούν ακόμη και στον Κανόνα της Καινής Διαθήκης. Εκκλησιαστικοί συγγραφείς μάλιστα ταύτιζαν τον Κλήμη, με τον συνεργάτη του Αποστόλου Παύλου, που αποκαλείται με το ίδιο όνομα στην «Προς Φιλιππησσίους επιστολή».

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%84

ΜΦΚ Βιτκοβίτσε

Πρωτάθλημα Τσεχοσλοβακίας (πρώτη κατηγορία) : 1985–86 Πρωτάθλημα Μοραβίας-Σιλεσίας (τρίτη κατηγορία) : 1995–96 1919 - SK Slavoj Vítkovice 1922 - SK Vítkovice 1923 - SSK Vítkovice 1937 - SK Železárny Vítkovice 1939 - ČSK Vítkovice 1945 - SK Vítkovice Železárny 1948 - Sokol Vítkovice Železárny 1953 - Baník Vítkovice 1957 - TJ VŽKG Ostrava 1979 - TJ Vítkovice 1992 - SSK Vítkovice 1993 - FC Vítkovice Kovkor 1994 - συγχώνευση με την Kovona Karviná => FC Karviná-Vítkovice 1995 - split => FC Vítkovice 2012 - MFK Vítkovice Επίσημος ιστότοπος (τσεχικά)

Η ΜΦΚ Βιτκοβίτσε (τσεχικά: Městský fotbalový klub Vítkovice) είναι τσεχική επαγγελματική ομάδα ποδοσφαίρου. Ιδρύθηκε το 1919 ως ΦΚ Βιτκοβίτσε στο Βιτκοβίτσε της Οστράβας και μετά την πτώχευση του συλλόγου το 2011 μετονομάστηκε σε ΜΦΚ Βιτκοβίτσε. Αγωνίζεται στο Πρωτάθλημα Τσεχίας, την κορυφαία κατηγορία του τσεχικού ποδοσφαίρου. Ήταν πρωταθλήτρια μία φορά στο ενιαίο Πρωτάθλημα Τσεχοσλοβακίας, τη σεζόν 1985-86.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%A6%CE%9A_%CE%92%CE%B9%CF%84%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B5

Υδροβρώμιο

Το μόριο του υδροβρωμίου είναι ασταθέστερο του υδροχλωρίου. Στους 1.000 °C διασπάται το 7 ‰ των μορίων του. Ο δεσμός Η — Br έχει 11 % ετεροπολικό χαρακτήρα και επομένως το μόριο HBr δεν είναι τόσο πολωμένο όσο το μόριο του υδροφθορίου ή του υδροχλωρίου. Μεταξύ των μορίων του υδροβρωμίου δεν σχηματίζονται δεσμοί υδρογόνου. Η πρώτη μελέτη και παραγωγή υδροβρωμίου έχει πιστωθεί στο γάλλο χημικό Αντουάν Ζερόμ Μπαλάρ (Antoine-Jérôme Balard), κατά τη διάρκεια της ανακάλυψης ύπαρξης βρωμίου στα (διαλυμένα) άλατα στα έλη κοντά στο Μονπελιέ. Το υδροβρώμιο δε βρίσκεται ελεύθερο στη φύση. Αναφέρθηκαν μόνο εμφανίσεις των αλάτων του, όπως ο βρωμιοκαρναλλίτης (KBr·MgBr2·6H2O). Το υδροβρώμιο (μαζί με το υδροβρωμικό οξύ) παράγεται σε πολύ μικρότερη κλίμακα από ότι το συγγενικό υδροχλώριο. Στην πρωτογενή βιομηχανική παραγωγή, το υδρογόνο και το βρώμιο συνδυάζονται σε θερμοκρασίες 200 °C - 400 °C. Η αντίδραση, καταλύεται συνήθως από επιπλατινωμένο αμίαντο και πραγματοποιείται μέσα σε σωλήνες από χαλαζία: Το υδροβρώμιο μπορεί να παραχθεί σύμφωνα με τις γενικές μεθόδους παρασκευής των υδραλογόνων με μια ποικιλία μεθόδων: 1. Μπορεί να παραχθεί εργαστηριακά με συναπόσταξη διαλύματος βρωμιούχου νατρίου (NaBr) ή βρωμιούχου καλίου (KBr), με φωσφορικό οξύ (H3PO4) ή με αραιό θειικό οξύ (H2SO4):Αποφεύγεται η χρήση πυκνού θειικού οξέος ως αναποτελεσματική, επειδή η περίσσεια πυκνού θειικού οξέος τελικά οξεδώνει το παραγώμενο HBr σε στοιχειακό βρώμιο:2. Μπορεί να παραχθεί με ολική σύνθεση, δηλαδή από τα χημικά στοιχεία από τα οποία αποτελείται, στους 150°C, παρουσία καταλύτη λευκόχρυσου: 3. Άνυδρο υδροβρώμιο μπορεί επίσης να παραχθεί, σε μικρή κλίμακα, με θερμόλυση βρωμιούχου τριφαινυλοφωσφωνίου σε ξυλόλιο με αναρροή: 4. Το υδροβρωμικό οξύ μπορεί να παραχθεί, επίσης, και με αρκετές άλλες μεθόδους, που συμπεριλαμβάνουν την αντίδραση στοιχειακού βρωμίου με στοιχειακό φωσφόρο και νερό ή με στοιχειακό θείο και νερό: 5. Εναλλακτκά, το υδροβρωμικό οξύ μπορεί να παραχθεί με (τετρα)βρωμίωση της τετραλίνης (1,2,3,4-τετραϋδροναφθαλίνιου). Η απόδοση είναι περίπου 94%: 6. Επίσης, στοιχειακό βρώμιο μπορεί να αναχθεί με φωσφορώδες οξύ: 7. Με αντικατάσταση του θείου (S) στο υδρόθειο (H2S) από βρώμιο: 8. Με υδρόλυση του τριβρωμιούχου ή πενταβρωμιούχου φωσφόρου: Το υδροβρώμιο που παράγεται με τις παραπάνω μεθόδους μπορεί να προσμειχθεί με στοιχειακό βρώμιο, που μπορεί να αφαιρεθεί με διέλευση του παραγώμενου αερίου μέσω ενός διαλύματος φαινόλης σε τετραχλωράνθρακα (ή σε άλλο κατάλληλο διαλύτη), σε θερμοκρασία δωματίου. Οι τυχούσες προσμείξεις στοιχειακού βρωμίου μετατρέπουν τη φαινόλη σε 2,4,6-τριβρωμοφαινόλη, συμπαράγοντας μάλιστα και επιπλέον υδροβρώμιο. Εναλλακτικά, το παραγώμενο αέριο υδροβρώμιο μπορεί να διέλθει μέσω χάλκινου σπιράλ, σε υψηλή θερμοκρασία. Στη θερμοκρασία δωματίου, δηλαδή σε θερμοκρασία 20 °C και υπό πίεση 1 atm, το υδροβρώμιο είναι ένα μη εύφλεκτο αέριο με μια έντονη ερεθιστική οσμή, που θολώνει σε ατμόσφαιρα με υγρασία, εξαιτίας του σχηματισμού σταγονιδίων υδροβρωμικού οξέος. Το υδροβρώμιο είναι πολύ διαλυτό στο νερό, σχηματίζοντας υδροβρωμικό οξύ, που είναι «κορεσμένο» σε περιεκτικότητα 68,85% κατά βάρος, σε θερμοκρασία δωματίου. Τα υδατικά διαλύματα υδροβρωμίου με περιεκτικοτητα 47,6% κατά βάρος σχηματίζουν ένα μείγμα σταθερού σημείου ζέσεως (αντίστροφο αζεοτροπικό μείγμα), που βράζει στους 124,3 °C. Βράζοντας λιγότερο πυκνά διαλύματα απελευθερώνεται νερό μέχρι η περιεκτικότητα υδροβρωμίου να φθάσει στο μείγμα σταθερού σημείου ζέσεως. Το υδατικό διάλυμα, υδροβρωμικό οξύ, όταν εκτίθεται στο φως οξειδώνεται και χρωματίζεται κίτρινο λόγω σχηματισμού στοιχειακού βρωμίου. Το υδροβρωμικό οξύ είναι υδατικό διάλυμα υδροβρωμίου και είναι ισχυρό οξύ, ισχυρότερο του υδροχλωρικού (HCl). 1. Σαν οξύ αντιδρά με βάσεις και βασικά οξείδια και σχηματίζει βρωμιούχα άλατα : 2. Αντιδρά με άλατα που προέρχονται από ασθενέστερα οξέα και με άλατα που σχηματίζουν δυσδιάλυτα βρωμιούχα άλατα : Το υδροβρώμιο συμπεριφέρεται ως αναγωγικό γιατί το ανιόν Br– έχει μικρό αριθμό οξείδωσης, -1. Επομένως αυτός μπορεί μόνο να αυξηθεί (φαινόμενο οξείδωσης). Πράγματι το HBr μετατρέπεται σε Br2 όπου το Br έχει αριθμό οξείδωσης 0. Αντιδρά με μέταλλα, που βρίσκονται πάνω από το υδρογόνο στην ηλεκτροχημική σειρά των μετάλλων, οπότε εκλύεται Η2 και σχηματίζεται το βρωμιούχο άλας με το μικρότερο αριθμό οξείδωσης του μετάλλου : Το φθόριο αντικαθιστά το βρώμιο : Οξειδώνεται από οξειδωτικά όπως το υπερμαγγανικό κάλιο, το διχρωμικό κάλιο, το οξείδιο του μαγγανίου, το χρωμικό κάλιο : Με άλατα όπως το νιτρικό νάτριο (NaNO3), το χλωρικό κάλιο (KClO3) και η χλωράσβεστος (CaOCl2) έχουμε: Με το υπεροξείδιο του υδρογόνου (H2O2), του νατρίου (Na2O2) και το θειικό οξύ (H2SO4) έχουμε: Με το Ο2 και το όζον έχουμε: Επίσης και από το επιτεταρτοξείδιο του μολύβδου (Pb3O4 ή PbO2·2PbO) : Αντιδράσεις προσθήκης 1. Η προσθήκη του υδροβρωμίου στο διπλό δεσμό άνθρακα-άνθρακα καθορίζεται από τον κανόνα του Μαρκόβνικοβ (Markovnikov) ή αντι-Μαρκόβνικοβ, παρουσία υπεριώδους φωτός ή υπεροξειδίων. Π.χ.: 2. Η αντίδραση του υδροβρωμίου με αλκίνια είναι ηλεκτρονιόφιλη προσθήκη και ακολουθεί τον ίδιο μηχανισμό όπως και στα αλκένια δηλ. μέσω ενός καρβοκατιόντος. Η στερεοχημεία αυτής της αντίδρασης είναι συνήθως αντί-. Π.χ.: 3. Η αντίδραση του υδροβρωμίου με συζυγή αλκαδιένια αντιστοιχεί κυρίως σε 1,4-προσθήκη, αν και είναι επίσης δυνατές η 1,2-προσθήκη και η 3,4-προσθήκη, με τη χρήση κατάλληλων συνθηκών. Π.χ: 4. Η αντίδραση του υδροβρωμίου με κυκλοπροπάνιο αντιστοιχεί με 1,3-προσθήκη με διάνοιξη δακτυλίου. Παράγεται 1-βρωμοπροπάνιο:: 5. Η αντίδραση του υδροβρωμίου με οξιράνιο αντιστοιχεί με 1,3-προσθήκη με διάνοιξη δακτυλίου Παράγεται 2-βρωμαιθανόλη.: Πυρηνόφιλη υποκατάσταση σε αλκοόλες Με χρήση υδροβρωμίου είναι δυνατή η πυρηνόφιλη υποκατάσταση υδροξυλίου από βρώμιο σε αλκοόλες (ROH).: Π.χ. για την 1-βουτανόλη: Για την κυκλοεξανόλη: Η αντίδραση γίνεται είτε διαβιβάζοντας ξηρό αέριο υδροβρώμιο στην αλκοόλη είτε θερμαίνοντας την αλκοόλη με πυκνό υδροβρωμικό οξύ. Σημαντική έκθεση στο υδροβρώμιο εμφανίζεται συνήθως στους εργαζόμενους στις βιομηχανίες όπου αυτό παράγεται ή χρησιμοποιείται. Θέρμανση, ψεκασμός, διαρροές και εξάτμιση δημιουργούν συνθήκες που αυξάνουν τους κινδύνους. Ο γενικός πληθυσμός μπορεί να εκτεθεί στο υδροβρώμιο από αναπνοή μολυσμένου αέρα, πίνοντας μολυσμένο νερό ή με την κατανάλωση τροφίμων που έχουν μολυνθεί. Τέτοιο σενάριο όμως θεωρείται απίθανο.Το υδροβρώμιο ερεθίζει τα μάτια, το δέρμα και τους βλεννογόνους του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος. Έκθεση μερικών λεπτών σε ατμόσφαιρα με υδροβρώμιο 5 ppm προκαλεί ερεθισμό στη μύτη σε ποσοστό 100 % των ανθρώπων και ερεθισμό στο λαιμό σε ποσοστό 17 %. Η μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσει χρόνια ρινικά προβλήματα και χρόνια δυσπεψία. Κατάποση υγρού υδροβρωμίου προκαλεί εγκαύματα στο στόμα και το στομάχι. Σε υψηλές συγκεντρώσεις, η εισπνοή μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους πνεύμονες ή θάνατο.Έκθεση σε συγκεντρώσεις μεταξύ 1300 και 2000 ppm, έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο. Το δοχείο όπου φυλάσσεται υδροβρώμιο πρέπει να διατηρείται κάτω από τους 50 °C σε καλά αεριζόμενο μέρος. Το υδροβρώμιο χρησιμοποιείται ως αντιδραστήριο σε οργανικές συνθέσεις (βλέπε και χημικές ιδιότητες). Ενδεικτικά αναφέρονται :Η παραγωγή αλκυλοβρωμιδίων από αλκοόλες : ROH + HBr → RBr + H2OΗ παραγωγή μεγάλου αριθμού οργανικών ενώσεων με προσθήκη σε αλκένια ή αλκίνια : RCH=CH2 + HBr → RCH(Br)–CH3 και RC≡CH + HBr → RC(Br)=CH2 και μετά RC(Br)=CH2 + HBr → RC(Br2)–CH3.Επίσης χρησιμοποιείται στην αλκυλίωση αρωματικών ενώσεων, στη διάνοιξη του δακτυλίου εποξειδίων και λακτονών, στη σύνθεση βρωμοακεταλών καθώς και στην ισομεριωση συζυγών αλκαδιενίων αλλά και ως καταλύτης σε ελεγχόμενες οξειδώσεις σε μεγάλη ποικιλία οργανικών αντιδράσεων.Χρησιμοποιείται επίσης στην παρασκευή πολλών ανόργανων ενώσεων. webelements Υδροβρώμιο από την wikipedia Μανουσάκης Γ.Ε. "Γενική και Ανόργανη Χημεία", Τόμοι 1ος και 2ος, Θεσσαλονίκη 1981. Μανωλκίδης Κ., Μπέζας Κ. "Στοιχεία Ανόργανης Χημείας", Έκδοση 14η, Αθήνα 1984. Μανωλκίδης Κ., Μπέζας Κ. "Χημικές Αντιδράσεις", Αθήνα 1976. Δημητριάδης Θ. Γ. "Test Οξειδοαναγωγής", Αθήνα 1989. Βασιλικιώτης Γ. Σ. "Ποιοτική Ανάλυση", Θεσσαλονίκη 1980. Βάρβογλης Α. "Χημεία Οργανικών Ενώσεων", Θεσσαλονίκη 1986. Μανωλκίδης Κ., Μπέζας Κ. "Στοιχεία οργανικής χημείας", Έκδοση 13η, Αθήνα 1985. Morrison R. T., Boyd R. N. "Οργανική Χημεία" Τόμοι 1ος,2ος,3ος, Μετάφραση:Σακαρέλλος-Πηλίδης-Γεροθανάσης, Ιωάννινα 1991. Meislich H., Nechamkin H., Sharefkin J. "Οργανική Χημεία", Μετάφραση:Βάρβογλης Α., Αθήνα 1983. Ιακώβου Π. "Οργανική Χημεία. Σύγχρονη Θεωρία και Ασκήσεις", Θεσσαλονίκη 1995 Τσακιστράκης Α. "Οργανική Χημεία", Αθήνα 1993 Κεφαλλωνίτης Ι. "Συμβολισμός-Ονοματολογία-Ισομέρεια στην Ανόργανη και Οργανική Χημεία", Αθήνα 1989. Μπαζάκης Ι. Α. "Γενική Χημεία", Αθήνα. Υδροβρωμικό οξύ Υδροχλώριο Υδροφθόριο Υδροβρώμιο και αλκένια - Φαινόμενο υπεροξειδίου Φύλλο ασφαλείας υδροβρωμίου

Το υδροβρώμιο (αγγλικά hydrogen bromide) είναι ανόργανη διατομική δυαδική ομοιοπολική χημική ένωση με μοριακό τύπο HBr. Το χημικά καθαρό υδροβρώμιο, στις «κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος», δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι αέριο. Το υδροβρωμικό οξύ σχηματίζεται με τη διάλυση του υδροβρωμίου σε νερό. Αντίστροφα όμως, το υδροβρώμιο μπορεί να ελευθερωθεί από διαλύματα υδροβρωμικού οξέος με την προσθήκη ενός αφυδατικού μέσου, αλλά όχι και με απόσταξη. Για τους παραπάνω λόγους το υδροβρώμιο και το υδροβρωμικό οξύ είναι συγγενικά, αλλά δεν ταυτίζονται. Τόσο το άνυδρο υδροβρώμιο, όσο και τα υδατικά του διαλύματα είναι συνηθισμένα αντιδραστήρια για την παραγωγή βρωμιούχων ενώσεων. Το υδροβρώμιο είναι πολύ υδατοδιαλυτό, σχηματίζοντας διάλυμα υδροβρωμικού οξέος (όταν προστίθεται σε νερό), που γίνεται κορεσμένο όταν η συγκέντρωση του υδροβρωμίου φθάσει στο 68,85% κατά βάρος, στη θερμοκρασία δωματίου (20°C). Τα υδατικά διαλύματα υδροβρωμίου που έχουν συγκέντρωση 47,6% κατά βάρος φθάνουν σε αζεοτροπικό μείγμα με κανονική θερμοκρασία βρασμού 124,3°C. Βράζοντας λιγότερο πυκνά διαλύματα υδροβρωμίου εκλύονται υδρατμοί, μέχρι η συγκέντρωση να φθάσει στην αναλογία του αζεοτροπικού μείγματος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%B2%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B9%CE%BF

Σάιμον Μπέικερ

Ο Σάιμον Μπέικερ γεννήθηκε από την Ελίζαμπεθ Λάμπερτον (δασκάλα αγγλικής φιλολογίας όπου δίδασκε σε ένα γυμνάσιο) και τον Μπάρρυ Μπέικερ (μηχανικό) στις 30 Ιουλίου του 1969 στο Launceston της Ταζμανίας. Μεγάλωσε σαν Καθολικός. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν ακόμα νέος. Αργότερα η μαμά του παντρεύτηκε τον Τομ Ντέννυ, έναν κρεοπώλη. Ο Σάιμον Μπέικερ έχει επίσης μια αδελφή, η οποία είναι γιατρός στην Αυστραλία, και έχει και άλλα 3 μικρότερα αδέλφια. Το 1972, η οικογένεια μετακόμισε από το Launceston στη Μπαλίνα της Νέας Νότιας Ουαλίας διότι οι γονείς του ήλπιζαν να βρούνε καλύτερες δουλειές (σε σχέση με το χρήμα). Το 1986 αποφοίτησε από το λύκειο της Μπαλίνας σαν Σάιμον Μπέικερ-Ντέννυ (Simon Baker- Denny), αφού αποφοίτησε το δημοτικό καθολικό σχολείο του αγίου Φρανσίς Χαβιέρ της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, επίσης στην Μπαλίνα. Ο Μπέικερ άρχισε την καριέρα του ως ηθοποιός στην Αυστραλέζικη τηλεόραση κατά τη διάρκεια του 1980 με το όνομα "Σάιμον Μπέικερ". Πρώτα εμφανίστηκε σε ένα μουσικό βίντεο της Melissa Tkautz "Read my Lips" (Διάβασε τα χείλια μου) και στο χορευτικό Euphoria "Love you Right" το 1991 πριν την επιτυχής εμφανίσεις του στις σειρές E Street, Home and Away και Heartbreak High. Επίσης είχε κι έναν δευτερεύοντα ρόλο υποδύοντας τον David Croft/Jeremy Lloyd στη ταινία Which Way to the War ο οποίος δεν εξελίχθηκε μέσα στη σειρά. Το 1995, έπαιξε σε ένα επεισόδιο στη σειρά Naked στην Αυστραλιανή τηλεόραση στο ABC TV (τίτλος επεισοδίου:Blindside Breakaway) στον ρόλο ενός παίκτη του ράγκμπι. Υποδυόταν το παιδί της μαμάς ο οποίος γνώρισε μια κοπέλα που του άλλαξε τη ζωή. Ο ηθοποιός αναφέρει ότι ο ρόλος του ήταν "σωματικά απαιτητικός" διότι οι συνάδελφοι του ήταν αληθινοί παίκτες του ράγκμπι ενώ εκείνος όχι. Επίσης ανέφερε ότι αυτός ο ρόλος ήταν μια σημαντική ευκαιρία και την αποκάλεσε ως "η καλύτερη δουλειά της ζωής μου" διότι δύσκολα θα του προσφέρονταν και άλλες ευκαιρίες.Αργότερα μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου παρουσιάστηκε με έναν μικρό ρόλο στη σειρά L.A. Confidential όπου τον οδήγησε σε περισσότερες ευκαιρίες σε ταινίες. Το 1998 πρωταγωνίστησε σε μια ταινία μικρής διάρκειας από τον σκηνοθέτη Στέφαν Γκρίνμπεργκ με τίτλο "Love from Ground Zero" και το 1999 εμφανίστηκε στο Ang Lee's Ride with the Devil. Το 2000 υποδύθηκε τον Μάικλ Σκοτ στο Adam Collis's Sunset Strip. Επίσης έπαιξε και τον αστροναύτη στο "Κόκκινος Πλανήτης" με τον Βαλ Κίλμερ, την Κάρρη-Αν Μος και τον Μπέντζαμιν Βπραττ. Έπαιξε τον επικεφαλής οδηγό στη σειρά The Guardian σε τέσσερης κύκλους ξεκινώντας από το 2001 καθώς εμφανίστηκε στο The Affair of the Necklace. Έπαιξε έναν προβληματισμένο σύζηγο το 2004 στο "Βιβλίο Αγάπης". Το 2005 υποδύθηκε έναν αλτρουιστικό ήρωα στο George A. Romero's Land of the Dead. Το 2006 έπαιξε τον Μπάιαν Κέλλυ στη ταινία "Something New" καθώς έπαιξε και στην ταινία The Devil Wears Prada τον Κρίστιαν Θόμσον και είχε κι έναν ηγετικό ρόλο σαν Τζέφ στη μικρή διάρκειας σειρά Smith. Το 2007, πέρασε για κάστινγκ για τον ρόλο του Ρόμπερικ Μπλάνκ στο Sex and Death 101. Το 2008, ο Μπέικερ πρωταγωνίστησε σαν Πάτρικ Τζέιν, έναν σύμβουλο στα Γραφεία Ερευνών της Καλιφόρνιας (CBI) όπου προβάλετε στο κανάλι CBS η οποία σειρά ονομάζεται The Mentalist. Το 2009 βραβεύτηκε με το βραβείο Emmy για τον ρόλο του στο The Mentalist. Στα τέλη του 2009, ο Μπέικερ βραβεύτηκε επίσης με το δεύτερό του Golden Globe Award (για το The Mentalist) και το πρώτο του SAG Award για τη σημαντική δουλειά του στο χώρο της θεάσεως. Επίσης υποδύθηκε τον Χάουαρντ Χέντρικς στη ταινία The Killer Inside Me στην οποί α πρωταγωνιστούσαν οι Casey Affleck, Kate Hudson, Jessica Alba και ο Bill Pullman. Επίσης τον κάλεσαν στο Academy of Motion Picture Arts and Sciences τον Ιούλιο του 2012 μαζί με 175 άλλα άτομα. Στις 6 Ιουνίου 2010 έπαιξε ποδόσφαιρο για φιλανθρωπικό σκοπό για την ομάδα The Rest of The World versus England στο κανάλι ITV's Soccer Aid 2010, όπου εμφανίστηκε στο 2ο ημίχρονο του παιχνιδιού. Ο αγώνας κατέληξε στα πέναλντι (έλαβε μια κάρτα αλλά σώθηκε με την βοήθεια του τερματοφύλακα Jamie Theakston). Η ομάδα The Rest of the World νίκησε στα πέναλντι για πρώτη φορά σε αγώνα μετά την ίδρυση της διοργάνωσης. Στις 13 Ιουνίου του 2012, η ελβετική ωρολογοποιία Longines εισήγαγε τον Μπέικερ ως τον νέο πρέσβη της Elegance. Το 1998, ο Μπέικερ παντρεύτηκε την Αυστραλιανή ηθοποιό Ρεμπέκα Ρίγκ αφότου είχαν ζήσει μαζί 5 χρόνια. Έχουν 3 παιδιά: τη Στέλλα Μρίζ (γεννημένη στις 8 Αυγούστου του 1993), τον Κλοντ Μπλου (γεννημένος το 1998) και τον Χάρρυ Φράιντεη (γεννημένος στις 19 Σεπτεμβρίου του 2001). Η Αυστραλέζα συνάδελφός του, Νικόλ Κίντμαν, είναι νονά του Χάρρυ καθώς και η Ναόμι Γουάτς είναι η νονά του Κλοντ. Ο Μπέικερ και η οικογένειά του μετακόμισαν στο Μαλιμπού, της Καλιφόρνιας, πριν ξαναμετακομίσουν στο Σίδνεϊ (όπου ξαναμετακόμισαν στο Λος Άντζελες όπου τότε ο Σάιμον εμφαν´ιστηκε στο Smith και αργότερα στο The Mentalist. Επίσης του ανήκει και μια ακίνητη περιουσία στην Αυστραλία, δίπλα από το Byron Bay.Τον Ιανουάριοο του 2009, ο Μπέικερ ανέφερε στο Parade Magazine ότι αυτός και η γυναίκα του σκεφτόνταν να αποκτήσουν Αμερικάνικη υπηκοότητα. Έτσι, ο Μπέικερ έλαβε την Αμερικάνικη και Αυστραλιανή υπηκοότητα από το 2010.Ο Σάιμον και οι γιοί του είναι οπαδοί της ομάδας Parramatta Eels ομάδα της Αυσταλιανής NRL. Το όνομά του πρωτοεμφανίστηκε στην Αυστραλιανή τηλεώραση στο Who's Who in Australia το 2011. Τον Ιούλιο του 2009, ο Μπέικερ ανέφερε στο περιοδικό PopMatters ότι είναι αγνωστικός (κλάδος του Χριστιανισμού). Το 2010 άρχισε να κερδίζει US$350,000 για κάθε επεισόδιο για την σειρά The Mentalist. Εκείνη την εποχή η αξία αυτών των χρημάτων ήταν US$25 εκατομμύρια. Αργότερα υπέγραψε ένα συμβόλαιο που του παραδίδει για πληρωμή US $ 30.000.000 μόνο για τον ρόλο του σαν Πάτρικ Τζέιν. Στις 14 Φεβρουαρίου του 2013, ο Μπέικερ διακρίθηκε με ένα αστέρι στο Hollywood Walk of Fame για τη συνεισφορά του στον χώρο του θεάματος. Το αστέρι του Μπέικερ μπορεί κανείς να το βρει στον αριθμό 6352 στο Hollywood Blvd. Ο Σάιμον Μπέικερ επιλέχτηκε για τη διαφήμιση του γαλλικού αρώματος "Gentlemen Only"από το Givenchy. Σε αυτή τη διαφήμιση ο Μπέικερ περπατάει στο πεζοδρόμιο μέσα στη βροχή χωρίς να έχει ανοίξει την ομπρέλα του. Όταν βλέπει μια κοπέλα να βρέχεται και να προσπαθεί να βρει ταξί για να αποφύγει την βροχή, ο Σάιμον ανοίγει την ομπρέλα και της την δίνει. Η διαφήμιση προβλήθηκε στη τηλεόραση στις 11 Μαΐου του 2013 καθώς και απέσπασε έναν ισχυρό βαθμό θεατών στο Youtube. Ο Μπέικερ επίσης παρουσίασε τη 18μηνη διαφημιστική καμπάνια της τράπεζας ANZ της Αυστραλίας και της Νέα Ζηλανδίας στις αρχές του 2012.Από το 2012, έγινε Πρέσβης της Longines Elegance και εμφανίστηκε στη στάση ονόματι Elegance για τη διαφημιστική καμπάνια που γυρίστηκε στο Chantilly Racecourse καθώς και σε ένα περιοδικό για την ίδια καμπάνια και γυρίστηκε στο Le Studio Production SA.Ο Σάιμον επίσης διαφήμησε και το "Turn on Tomorrow" της Samsung Electronics, της Αυστραλίας, μια καμπάνια η οποία κυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 2010. Η τηλεοπτηκή διαφήμηση δημιουργήθηκε από τον Leo Burnett, από το Σίδνεϊ, που κάνει όλες της διαφημήσεις της Samsung στη διάρκεια των 60 δεύτερων.

Ο Σάιμον Μπέικερ (Simon Baker, 30 Ιουλίου 1969) είναι Αυστραλός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Μέσω της δουλειάς του στην τηλεόραση είναι κυρίως γνωστός από το κανάλι CBS που προβάλει τις σειρές The Mentalist που υποδύεται τον Πάτρικ Τζέιν και τον Νίκολας Φαλίν στη σειρά The Guardian.Επίσης είναι γνωστός και σε ταινίες που έχει παίξει, καθώς είναι κυρίως γνωστός από την ταινία Land of the Dead στην οποία υποδύεται τον Ρίνλει Ντένμπο και τον Christian Thompson στην ταινία The Devil Wears Prada βασισμένο στο μυθιστόρημα του ίδιου ονόματος που γράφτηκε το 2003.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CE%BD_%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CF%81

Μεγεθυντήρας

Ο μεγεθυντήρας διάχυσης περιέχει ανάμεσα στην πηγή φωτισμού και τον φορέα του φιλμ μια επιφάνεια διαχύσεως (συνήθως ημιδιαφανές γυαλί ή πλαστικό). Το φως διαχέεται στον φορέα των φιλμ. Οι μεγεθυντήρες διαχύσεως έχουν μικρότερη αντίθεση και χαμηλή οξύτητα από τους συγκεντρωτικούς μεγεθυντήρες. Χρησιμοποιούνται από κάποιους φωτογράφους για εκτύπωση προσωπογραφιών όπου το ζητούμενο είναι η απαλή εστίαση. Ο συγκεντρωτικός μεγεθυντήρας περιέχει ανάμεσα από την πηγή φωτισμού και τον φορέα του φιλμ και έναν συγκεντρωτικό φακό (μια λούπα με έναν ή δύο συγκλίνοντες φακούς). Οι συγκεντρωτικοί μεγεθυντήρες έχουν υψηλή αντίθεση και οξύτητα. Σε αυτούς όλες οι λεπτομέρειες τις εικόνας, όπως ο κόκκος, σημάδια φιλμ και σκόνες είναι ευδιάκριτες στην εκτυπωμένη φωτογραφία. Οι έγχρωμοι μεγεθυντήρες περιέχουν και μηχανισμό προσθήκης χρωματικών φίλτρων - ελέγχου χρώματος μεταξύ της φωτιστικής πηγής και του φορέα φιλμ. Χρησιμοποιούνται για το τύπωμα έγχρωμων φωτογραφιών. Η ιδέα των ψηφιακών μεγεθυντήρων γεννήθηκε με την ανάπτυξη της ψηφιακής φωτογραφίας. Το μηχάνημα αυτό προσωμοιώνει τον αναλογικό μεγεθυντήρα. Το ψηφιακό αρχείο που περιέχει την ψηφιακή εικόνα προβάλλεται μεγεθυσμένο με τη μορφή αρνητικής εικόνας στη βάση. Για το τύπωμα των φωτογραφιών χρησιμοποιοείται κλασικό φωτογραφικό χαρτί (αναλογικής φωτογραφίας). Η εικόνα του φιλμ (αρνητικού ή έγχρωμης (θετικής) διαφάνειας) προβάλλεται μεγεθυσμένη μέσω του φακού στην επίπεδη βάση του μεγεθυντήρα. Ο φακός του μεγεθυντήρα, εκτός από το δακτυλίδι εστίασης της εικόνας, έχει και το δακτυλίδι του διαφράγματος με το οποίο μπορούμε να επιλέξουμε το επιθυμητό άνοιγμα διαφράγματος (ένταση φωτός προβαλλόμενης εικόνας στην βάση). Αυξομειώνοντας το ύψος του φακού από τη βάση αυξάνεται-μειώνεται το μέγεθος της μεγεθυσμένης εικόνας. Η μέγιστη μεγέθυνση που μπορεί να επιτευχθεί εξαρτάται από την κατασκευή του μεγεθυντήρα και συγκεκριμένα το μέγιστο ύψος στο οποίο μπορεί να υψωθεί η κεφαλή-φακός. Όσο μεταβάλλεται το μέγεθος της μεγέθυνσης είναι απαραίτητο να γίνει νέα εστίαση του φακού. Κάποιοι νεότερης κατασκευής μεγεθυντήρες χρησιμοποιούν φακούς με την δυνατότητα αυτόματης εστίασης. Το μαρζέρ είναι πλαίσιο το οποίο χρησιμοποιείται για να βρίσκεται το φωτογραφικό χαρτί σε επίπεδο στη βάση (χωρίς να κάνει κοιλιές-αυλάκια). Κάποια είδη μαρζέρ παρέχουν τη δυνατότητα στον φωτογράφο μέσω κατάλληλων μεταλλικών λωρίδων να κροπάρει (δηλαδή να επιλέξει μέρος από όλη τη φωτογραφία για τύπωμα). Οι μεταλλικές λωρίδες αποτελούν το όρια στα οποία το φωτογραφικό χαρτί δεν θα εκφωτιστεί. Η λειτουργία του μαρζέρ δεν είναι πάντα απαραίτητη, ιδιαίτερα σε μεγάλα τυπώματα το χαρτί τοποθετείται κατευθείαν στην βάση του μεγεθυντήρα. Όταν δεν χρησιμοποιείται το μαρζέρ, για να βρίσκεται το χαρτί σε επίπεδο (χωρίς κοιλιές-αυλάκια) χρησιμοποιούνται μεταλλικές λωρίδες - χάρακες στην άκρη του χαρτιού - στο λευκό περιθώριο (όταν η φωτογραφία τυπώνεται με λευκό περιθώριο). Η εστίαση της εικόνας-ειδώλου γίνεται την πρώτη φορά με τη λάμπα αναμμένη μέσα στον σκοτεινό θάλαμο. Το διάφραγμα του φακού τοποθετείται στο ανοικτότερο - φωτεινότερο και η φωτομέτρηση γίνεται συνήθως με τον Μεγεθυντήρα κόκκου (ή λούπα-βοήθημα εστίασης είναι ειδικός φακός που μεγεθύνει την εικόνα στη βάση του μεγεθυντήρα σε σημείο να φαίνονται οι κόκκοι του φιλμ). Στην πράξη η εστίαση γίνεται μεταβάλλοντας την απόσταση του φακού από την επιφάνεια του φιλμ (που βρίσκεται στον φορέα του φιλμ). Η ποιότητα της μεγεθυσμένης εικόνας στον μεγεθυντήρα είναι βέλτιστη σε όλη την επιφάνεια σε κλειστά διαφράγματα, συνήθως στο διάφραγμα f8. Ο χρόνος έκθεσης της μεγεθυσμένης εικόνας στη φωτοευαίσθητη επιφάνεια (φωτογραφικό χαρτί) ελέγχεται από ηλεκτρικό χρονοδιακόπτη, όπου ο φωτογράφος επιλέγει τον επιθυμητό χρόνο που θα ανάψει η λάμπα. Ο χρόνος που η λάμπα του μεγεθυντήρα θα ανάψει είναι ο χρόνος έκθεσης της μεγεθυσμένης εικόνας στο φωτογραφικό χαρτί. Ο ακριβής χρόνος έκθεσης βρίσκεται από τον φωτογράφο μετά από δοκιμές και είναι διαφορετικός για κάθε φωτογραφία. Ο φωτογράφος βρίσκει το βέλτιστο χρόνο έκθεσης κάνοντας δοκιμές με διαφορετικούς χρόνους έκθεσης σε μικρό κομμάτι φωτογραφικού χαρτιού, το οποίο ονομάζεται δοκιμαστικό. Το φωτογραφικό χαρτί που έχει εκτεθεί στο φως μπορεί να εμφανιστεί αμέσως ή να τοποθετηθεί μέσα σε σκοτεινή συσκευασία για εμφάνιση αργότερα. Άρθρο στην ιστοσελίδα photo.gr:Τα συνηθισμένα λάθη στο σκοτεινό θάλαμο... Μέρος Β.

Ο μεγεθυντήρας (Αγγλικά: enlarger) ή απλώς εκτυπωτής φωτογραφιών είναι ειδικός προβολέας φιλμ που χρησιμοποιείται για το τύπωμα φωτογραφιών. Οι μεγεθυντήρες αποτελούνται από μια κεφαλή που περιέχει λαμπτήρα πυράκτωσης. Κάτω από την κεφαλή βρίσκεται ο φορέας φιλμ (όπου τοποθετείται το φιλμ) και ένας ειδικός φακός, ο οποίος προβάλλει μεγεθυσμένη την εικόνα του φιλμ στο επίπεδο της βάσης. Στην βάση του μεγεθυντήρα τοποθετείται το φωτογραφικό χαρτί (φωτοευαίσθητη επιφάνεια). Προαιρετική είναι η χρήση του μαρζέρ - πλαισίου το οποίο συγκρατεί το φωτογραφικό χαρτί σταθερό και επίπεδο για να γίνει η εκφώτισή του. Το φως από την κεφαλή περνάει μέσα από τον φορέα φιλμ και με το φακό σχηματίζεται το είδωλο της εικόνας στην βάση. Οι μεγεθυντήρες συνήθως χρησιμοποιούνται σε κατάλληλα διαμορφωμένα σκοτεινά δωμάτια που ονομάζονται σκοτεινοί θάλαμοι. Στην εμφάνιση φωτογραφιών μέσα στον σκοτεινό θάλαμο χρησιμοποιείται ο κόκκινος ή κίτρινος φωτισμός, ο οποίος ονομάζεται φωτισμός ασφαλείας (οι επιφάνειες των ασπρόμαυρων φωτογραφικών χαρτιών δεν είναι ευαίσθητες φωτισμό ασφαλείας).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%B5%CE%B8%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B1%CF%82

Τοξοβολία

Υπάρχουν επαρκή στοιχεία για να υποστηριχθεί το επιχείρημα οτι οι Μινωϊτες όσο και οι Μυκηναίοι χρησιμοποιούσαν σε εκτεταμένη βάση σύνθετα τόξα, φτιαγμένα απο ξύλο , κέρατο και τένοντες ήδη απο την δεύτερη χιλιετία π.Χ. Η τοξοβολία στους επόμενους 3 αιώνες έπειτα απο την πτώση των ανακτορικών βασιλείων παρουσιάζει μια καμπή στην ηπειρωτική Ελλάδα και μόνο στην Κρήτη υπάρχουν δείγματα για την εκτεταμένη χρηση της με βάση τον μεγάλο αριθμό αιχμών βελών που εχουν βρεθει στο νησί και αντιστοιχούν σε εκείνη την περίοδο. Στην Αρχαϊκή και Κλασσική περίοδο οι Ελληνικοι στρατοί εντάσσουν συστηματικά μονάδες τοξοτών στις Οπλιτικές φάλαγγες και η μαχητική τοξοβολία παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία τακτικών εμπλοκής, μεθόδων τόξευσης, και εξοπλιστικών καινοτομιών. Ενα σώμα στρατού χωρίς την υποστήριξη τοξοτών ειναι ευάλωτο στο αντίπαλο ιππικο και ψιλούς γι΄ αυτό και η παρενταγμενη παρουσία τοξοτών ηταν επιβεβλημένη κυρίως στις Κλασσικές φάλαγγες. Στην Ελληνιστική Εποχή οι μονάδες των τοξοτών λειτουργούν σαν ενιαίο Σώμα και όχι παρενταγμένοι μέσα στην φάλαγγα. Διοικούνται μόνιμα απο τον επιχειρησιακό διοικητή τους ο οποίος τιτλοφορείται "τόξαρχος", η θεση του οποίου χηρεύει τρείς φορές μεσα σε δύο χρόνια στο στρατό του Αλεξάνδρου.

Η τοξοβολία είναι η δεξιότητα / πρακτική της χρήσης ενός τόξου για την εκτόξευση βελών. Ιστορικά η τοξοβολία εμφανίζεται στην ύστερη Παλαιολιθική εποχή. Η τοξοβολία είναι παράλληλα ένα ολυμπιακό άθλημα. Υπάρχουν δύο κατηγορίες τόξων, τα ολυμπιακά και τα σύνθετα τόξα. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες λαμβάνουν μέρος μόνο οι αθλητές που αγωνίζονται με ολυμπιακό τόξο . Ο κάθε αθλητής εντάσσεται σε μια κατηγορία ανάλογα με την ηλικία του. Η απόσταση στην οποία διαγωνίζονται οι αθλητές αλλάζει ανάλογα με το είδος του αγώνα και την κατηγορία στην οποία εντάσσεται ο κάθε αθλητής. Για παράδειγμα, στους ολυμπιακούς αγώνες η επίσημη απόσταση είναι τα εβδομήντα μέτρα. Οι επίσημες αποστάσεις για την κατηγορία γυναικών είναι 70m - 60m - 50m - 30m. Για την κατηγορία αντρών είναι 90m - 70m - 50m - 30m. Ο στόχος στον οποίο καρφώνεται το βέλος αποτελείται από δέκα κύκλους, πέντε διαφορετικών χρωμάτων (κίτρινο, κόκκινο, μπλε, μαύρο, άσπρο) από μέσα προς τα έξω. Κάθε κύκλος αντιπροσωπεύει και ένα αριθμό βαθμών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1

Ιάκωβος Γαριβάλδης

Στο Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας διετέλεσε αρχισυντάκτης του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Λόγος» από το 1992 ως το 2004. Με τη βοήθεια του Δ.Σ. και σε συνεργασία με το Μίμη Σοφοκλέους διοργάνωσε την πρώτη Έκθεση βιβλίου ομογενών της Αυστραλίας στη Μελβούρνη τον Οκτώβριο του 1994 στο Κοινοτικό Κέντρο της Κοινότητας Oakleigh. Δημιούργησε τον πρώτο δίγλωσσο λογοτεχνικό κόμβο στο Διαδίκτυο το 1997, ο οποίος αρχειοθετήθηκε στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστραλίας (2001-2004). Διερεύνησε τις εκδόσεις βιβλίων ομογενών της Αυστραλίας από το 1916 ως το 2009, μια προσπάθεια που παρουσιάστηκε επανειλημμένα από την ΑΧΕΠΑ Βικτωρίας σε ειδικό βιβλίο των Εκθέσεων Βιβλίου που διοργάνωσε η ΑΧΕΠΑ. Στο Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων διοργάνωσε την πρώτη Έκθεση φωτογραφιών και δειγμάτων έργων των ομογενών της Αυστραλίας συνεργαζόμενος με το Πανεπιστήμιο RMIT της Μελβούρνης και τον καλλιτέχνη και φωτογράφο Κώστα Αθανασίου το 2001. Από το 1999 ως το 2005 διερεύνησε τη λογοτεχνική δραστηριότητα των ομογενών στο Διαδίκτυο και παρουσίασε μελέτη στο πανεπιστήμιο Flinders της Νότιας Αυστραλίας στο Έκτο Παγκόσμιο Συνέδριο Ελληνικών Μελετών το 2007 Διετέλεσε αρχισυντάκτης του αρχαιογνωστικού περιοδικού «Αθηνά» της Εταιρείας Αρχαίων Ελληνικών Μελετών από το 2003 έως το 2005, Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Θεσσαλονικέων Μελβούρνης από το 2007 έως το 2009, ενώ παρέδωσε αρκετές ομιλίες για επιφανείς λογοτέχνες κατά καιρούς και παρουσίασε όχι λιγότερα από επτά λογοτεχνικά βιβλία των συγγραφέων της Μελβούρνης, Αδελαΐδας και Θεσσαλονίκης. Δημιούργησε τον εκδοτικό οίκο «Ναυτίλος» στη Μελβούρνη, ο οποίος έκδωσε αρκετά βιβλία των ομογενών λογοτεχνών στην πόλη αυτή της Αυστραλίας. Διοργάνωσε και διατηρεί την πρώτη ηλεκτρονική συλλογική προσπάθεια ομογενών λογοτεχνών με τίτλο «Διασπορική Λογοτεχνική Στοά» από τον Ιούνιο του 2009. Στη Διασπορική Λογοτεχνική Στοά συμμετέχουν λογοτέχνες ομογενείς από πολλά μέρη του κόσμου. Η Δ.Λ.Σ. επίσης εκδίδει το εξαμηνιαίο περιοδικό με τίτλο «Diasporic Literature» σε τρεις γλώσσες. Διοργάνωσε και διατηρεί κόμβο ιστορίας εκτοπισμένων Ελλήνων με τίτλο "ΜΝΗΜΕΣ - Αλησμόνητες Πατρίδες" που λειτουργούν από τον Ιανουάριο του 2011. Στις αρχές του 2013 οργάνωσε επιτροπή αναζήτησης και καταγραφής αρχείων και αντικειμένων ιστορικής σημασίας από την εγκατάσταση των Ελλήνων στη Μελβούρνη μέσω του Plutarch Project σε συνεργασία με το Victorian Collections των Μουσείων Αυστραλίας. Αφού παρακολούθησε αρκετά σεμινάρια που διοργανώνει το Μουσείο Βικτωρίας άρχισε την καταγραφή των κειμηλίων της Ελληνικής Παροικίας Μελβούρνης για λογαριασμό του Plutarch Project. Το 2018 εκλέχθηκε Αντιπρόεδρος της Ένωσης Θεσσαλονικέων Μελβούρνης (Thessaloniki Association "The White Tower"). Το 2018 διοργάνωσε την εγγραφή και πρώτη ιστοσελίδα της Επιτροπής Ελληνικών Σχολείων Γλώσσας και Πολιτισμού Αυστραλίας και εκλέχθηκε από τα μέλη ως ο Α' Πρόεδρος της Επιτροπής. Η Επιτροπή αυτή σκοπό έχει την στήριξη όλων των και Ιδιωτικών σχολείων διδαχής της Ελληνικής Γλώσσας και του πολιτισμού στην πολιτεία Βικτωρίας. Έλαβε τουλάχιστον δέκα βραβεία λογοτεχνικής μορφής από Αμερική, Αυστραλία και Ελλάδα για έργα του στη λογοτεχνία. Διακηρύχθηκε επίτιμο μέλος της Διεθνούς Εταιρείας Ελευθερίας της Αθήνας το 1997 για την προσφορά του στη λογοτεχνία στην Αυστραλία. Έλαβε το βραβείο Γραμμάτων από τον Οργανισμό Χελλένικ της Μελβούρνης το 1998 για το βιβλίο του «74 Υπό Σκιάν» και την προσφορά του στη λογοτεχνία, πρώτο βραβείο διηγήματος στον Παν-Αυστραλιανό λογοτεχνικό διαγωνισμό της Ελληνικής Κοινότητας Σύδνεϋ το 2001, βραβείο από το Αριστοτέλειο Ίδρυμα της Κύπρου το 2005 για την προσφορά του στην ομογένεια και τη λογοτεχνία, το ετήσιο βραβείο επ’ ονόματι Meritorious Service to the Community από τον Κυβερνήτη κ. De Kretser το 2009. Το 2010 το τεύχος 23 του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Λόγος» αφιερώθηκε στην προσφορά του στη λογοτεχνία και στα γράμματα. Στις 13 Ιουνίου 2016 του απονεμήθηκε το βραβείο "Order of Australia" για την προσφορά του στη Λογοτεχνία, τις εκδόσεις και την Ελληνική παροικία της Αυστραλίας. Αυτό αποτελεί ανώτατο βραβείο της Αυστραλιανής Κυβέρνησης. Οργανισμοί στα συμβούλια των οποίων υπηρέτησε και βοήθησε ήταν οι εξής: Σύνδεσμος Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας Ελληνο-Αυστραλιανός Πολιτιστικός Σύνδεσμος Ένωση Θεσσαλονικέων «Ο Λευκός Πύργος» Μελβούρνης Ελληνο-Αυστραλιανή Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων Οργανισμός Χελλένικ Μελβούρνης Αυστραλο-Ελληνικό Ιστορικό και Πολιτιστικό Ίδρυμα Εταιρεία Αρχαίων Ελληνικών Μελετών Αυστραλίας Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού Σύλλογος Εκπαιδευτικών Νεοελληνικών Βικτωρίας Συμβούλιο Ελληνικού Πολιτισμού Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης Plutarch Project Ελληνική Σχολή Γλώσσας Ζήνων (Ζenon Cultural Centre) Ένωση Ελληνικών Σχολείων Γλώσσας και Πολιτισμού Βικτωρίας Δίγλωσση Ποιητική συλλογή με τίτλο «Γνωριμίες» το 1983 Ανθολογία βραβευμένων διηγημάτων με τίτλο «Εμείς», του βιβλιοπωλείου «Θεμέλιο» του Συδνευ 1988 Ανθολογία Έργα Ελλήνων Λογοτεχνών Μελβούρνης, εκδόσεις ΕΛΙΚΙΑ 1991 Επικό Πεζοτράγουδο με τίτλο «74 υπό σκιάν» εκδόσεις Ναυτίλος 1998 Τεχνικό βιβλίο πληροφορικής στην Ελληνική με τίτλο «Μιλάτε Word» εκδόσεις Ναυτίλος 2007 Τεχνικό εγχειρίδιο πληροφορικής στην Ελληνική με τίτλο «Βοηθήματα της Εφαρμογής Word» Ναυτίλος 2007 Τεχνικό βιβλίο πληροφορικής με τίτλο «Εισαγωγή στο Ίντερνετ» 2008 Τεχνικό βιβλίο πληροφορικής με τίτλο «Μιλάτε Excel» 2008 Ιστορικό βιβλίο μαρτυριών προσφύγων με τίτλο "Καππαδοκία - Προσφύγων Μνήμες" 2019 Ιστορικό βιβλίο μαρτυριών προσφύγων με τίτλο "Σμύρνη - Προσφύγων Μνήμες" 2019 Ιστορικό βιβλίο μαρτυριών προσφύγων με τίτλο "Προύσα - Προσφύγων Μνήμες" 2019 Ιστορικό βιβλίο μαρτυριών προσφύγων με τίτλο "Νικομήδεια - Προσφύγων Μνήμες" 2019 Έρευνα επίδρασης της Καταστροφής της Μ.Α. στα παιδιά των Μικρασιατών με τίτλο "Τα Αθώα Θύματα" εκδόσεις Ναυτίλος 2022. Εργάστηκε στη μεγαλύτερη εταιρεία Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης της Μελβούρνης Herald and Weekly Times για 10 χρόνια και στο παράρτημα στοιχειοθέτησης και πληροφορικής αρχίζοντας από το 1975. Εργάστηκε και στο Αυστραλιανό παράρτημα της Εταιρείας ως Διευθυντής Προγραμματισμού και Χειρισμού των ηλ. υπολογιστών από το 1985. Ως πτυχιούχος πληροφορικής και ειδικός σε συστήματα MV της εταιρείας ΙΒΜ φέρει τον τίτλο IBM Certified Solutions Expert. «the LAND of GODS: Λογοτεχνία της διασποράς: Ιάκωβος Γαριβάλδης: Αναζητώντας τον Πατέρα». douridasliterature.com. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2021.

Ο Ιάκωβος Γαριβάλδης γεννήθηκε το 1952 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Καλαμαριά, όπου φοίτησε στο τοπικό Γυμνάσιο μέχρι την Γ’ Λυκείου. Το 1970 μετανάστευσε στην Αυστραλία με την οικογένειά του. Το 1978 παντρεύτηκε την Άντρια και απέκτησε τρία παιδιά: την Φύλια, τον Γαβριήλ και τον Γιάννη. Στην Αυστραλία συνέχισε τις σπουδές του αποκτώντας δίπλωμα Προγραμματιστή / Αναλυτή στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Παρακολούθησε μαθήματα Λογισμικού στο Pearcey Centre for Computing του Πανεπιστημίου Monash, καθώς και του City and Guilds του Λονδίνου. Είναι αναγνωρισμένος διερμηνέας από την Εθνική Υπηρεσία Διερμηνέων ΝΑΑΤΙ Level 2. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αυστραλία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Το 1993 ψηφίστηκε Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Λογοτεχνών και Συγγραφέων Αυστραλίας και έμεινε σ’ αυτή τη θέση μέχρι το 2004.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%B4%CE%B7%CF%82

Βλάντιμιρ Μπέτσιτς

Ο Βλάντιμιρ Μπέτσιτς γεννήθηκε στο Σλαβόνσκι Μπροντ την 1η Ιουνίου 1886. Αρχικά σπούδασε νομικά στο Ζάγκρεμπ και παρακολούθησε την ιδιωτική σχολή τέχνης των Μέντσι Κλέμεντ Κρντσιτς και Μπέλα Τσίκος Σέσιγια. Το 1905, εγκατέλειψε τις σπουδές του στη νομική για την τέχνη, μετακομίζοντας στο Μόναχο όπου σπούδασε αρχικά με τον Χάινριχ Κνιρρ και στη συνέχεια στην Ακαδημία Τεχνών. Το 1909, πήγε στο Παρίσι, όπου γράφτηκε στην Ακαδημία Γκραντ Σωμιέ και εργάστηκε ως σχεδιαστής στο περιοδικό Le Rire. Επέστρεψε στο Ζάγκρεμπ το 1910, όπου πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση.Εξέθεσε τα έργα του ως μέρος του Περιπτέρου του Βασιλείου της Σερβίας στη Διεθνή Έκθεση Τέχνης του 1911. Στη συνέχεια ο Μπέτσιτς εργάστηκε στο Όσιγιεκ, στο Βελιγράδι και στη Μπίτολα. Εντάχθηκε στον σερβικό στρατό λίγο πριν το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε ήταν πολεμικός ανταποκριτής και καλλιτέχνης του περιοδικού « L'Illustration » στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης, δημιουργώντας μια σειρά από εικόνες στρατιωτών και τραυματιών. Το 1919 πραγματοποίησε τη δεύτερη ατομική του έκθεση, επίσης στο Ζάγκρεμπ. Από το 1919 έως το 1923, ο Μπέτσιτς έζησε και εργάστηκε στο χωριό Μπλαζούι κοντά στο Σεράγεβο, δημιουργώντας μια σειρά από λάδια και ακουαρέλες τοπίων, αγροτών και βοσκών που δείχνουν ένα όλο και πιο ώριμο στυλ ζωγραφικής ως προς τους τόνους χρησιμοποιώντας χρωματικές φόρμες για στρογγυλεμένο όγκο και χώρο. Στη συνέχεια επέστρεψε στο Ζάγκρεμπ, όπου δίδαξε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών (Κροατικά: Akademija likovnih umjetnosti) (1924–1947).Το 1930 ο Μπέτσιτς μαζί με τους Λιούμπο Μπάμιτς και Γιερολίμ Μίσε σχημάτισαν την «Ομάδα των Τριών» (Grupa trojice). Έγινε μέλος της Κροατικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών το 1934, που τότε ονομαζόταν Γιουγκοσλαβική Ακαδημία Επιστημών και Τέχνης. Ο Μπέτσιτς πέθανε στο Ζάγκρεμπ στις 24 Μαΐου 1954. Οι απαρχές της νεωτερικότητας στην κροατική τέχνη συνδέονται κυρίως με τον Κύκλο του Μονάχου των ζωγράφων, μερικά από τα βασικά έργα των οποίων φιλοξενούνται στη συλλογή του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης. Αυτά περιλαμβάνουν ελαιογραφίες του Μπέτσιτς, που χρονολογούνται από την περίοδο 1910–1922, την πιο σημαντική φάση της καλλιτεχνικής του καριέρας, συμπεριλαμβανομένων έργων από τις αρχές της δεκαετίας του '40.Τα πρώτα έργα του Μπέτσιτς χρονολογούνται από την εποχή της σχολής του Μονάχου και μαζί με τα έργα των Γιόσιπ Ράτσιτς και Μίροσλαβ Κράλιεβιτς δείχνουν μια νέα κατεύθυνση στην κροατική μοντέρνα ζωγραφική. Απομακρυνόμενοι από τα παραδοσιακά ακαδημαϊκά στυλ, επηρεάζονται έντονα από τον ρεαλισμό του Λάιμπλ και τα έργα ιμπρεσιονιστών καλλιτεχνών όπως ο Μανέ, του οποίου τα έργα τα είδαν σε μια έκθεση του 1907. Άλλες επιρροές εκείνη την εποχή ήταν ο Βελάθκεθ και ο Γκόγια. Τα μεταγενέστερα έργα του Μπέτσιτς δείχνουν μια προσέγγιση που είναι πιο κοντά στον Σεζάν και δίνει έμφαση στη δομή και τα γεωμετρικά σχήματα. Η καλλιτεχνική του έκφραση επικεντρώθηκε στο μόντελινγκ και τη σαφήνεια. Τα σκίτσα του σε λάδι, και κυρίως ακουαρέλα, εκφράζουν τη φρεσκάδα της άμεσης εμπειρίας. Χρησιμοποιεί πλούσια χρωματική έκφραση και διαμόρφωση τόνου για δυνατό όγκο.Μερικές γνώσεις για τον Μπέτσιτς μπορούν να αντληθούν από τις αυτοπροσωπογραφίες του, τις οποίες ζωγράφιζε από τα νεότερα του χρόνια μέχρι λίγο πριν από το θάνατό του. Είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτες καθώς καλύπτουν το χρόνο του στο Μόναχο, μετά στο Παρίσι και τέλος στο Όσιγιεκ. Σε σύγκριση με τις σύγχρονες αυτοπροσωπογραφίες των Γιόσεπ Ράτσιτς και Μίροσλαβ Κράλιεβιτς, οι αυτοπροσωπογραφίες του Μπέτσιτς είναι απλούστερες, αλλά δείχνουν μια πλήρη και ολοκληρωμένη έκφραση. Οι πρώιμοι πίνακές του, πάνω απ' όλα, δείχνουν μια ακριβή παρατήρηση της μορφής, του θέματος και του σώματος και των χωρικών τους σχέσεων, που αποδίδονται από ένα εκπαιδευμένο και επιδέξιο χέρι. Το ύφος της μεταγενέστερης δουλειάς του οφείλεται στη διαδεδομένη τάση στην Ευρώπη να επιστρέψει στη φύση σε όλα τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά πράγματα μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και στην επιρροή του μετακυβισμού - τονίζοντας τη σημασία της κατασκευής. Για τον Μπέτσιτς η φύση δεν ήταν καταφύγιο, αλλά κίνητρο, μεγάλος δάσκαλος ζωής, τάξης, οργάνωσης.Σύμφωνα με τον Μίροσλαβ Κρλέζα, ο Μπέτσιτς κατέχει επάξια υψηλή θέση στην ιστορία της κροατικής μοντέρνας τέχνης. Με τον Ράτσιτς και τον Κράλιεβιτς, δεν είναι απλώς ένας από τους τρεις, αλλά είναι τελείως διαφορετικός.Το 2006 τα Κροατικά Ταχυδρομεία εξέδωσαν ένα σύνολο γραμματοσήμων, που απεικονίζουν την κροατική τέχνη, ένα από τα οποία ήταν η Νεκρή φύση του Μπέτσιτς του 1909. Γκουσλάρ (Guslac) 1906 Μελέτη γυμνού (Studija Akta) 1906 Γυναίκα γυμνή μπροστά στον καθρέφτη (Ženski Akt pred ogledalom) 1906 Δρυς (Χραστ) 1907 Γυμνό κορίτσι σε ένα τραπέζι (Akt djevojcica kod stola) 1907 Γυμνό με εφημερίδα (Ženski akt s novinama) 1907 Γυμνό μπροστά στον καθρέφτη (Akt pred ogledalom) 1908 Κορίτσι με κούκλα (Djevojčica s lutkom) 1908 Πορτρέτο του Μίροσλαβ Κράλιεβιτς (Portret Miroslava Kraljevića) 1908 Αυτοπροσωπογραφία με καπέλο (Autoportret sa polucilindrom) 1908 Νεκρή φύση (Mrtva Priroda) 1909 Καρπούζια (Lubenice) 1911 Λόφος με ένα ποταμάκι (Planinski pejzaž s potokom) 1923 Βέρα 1926 Αγρότισσα (Saljanka) 1926 Ψαράς (Ribar) 1932 Κορίτσι με λουλούδι (Djevojka s cvijecem) 1933 Μικρά Λιβάδια (Male sjenokoše) 1934 Αγόρι με καλαμπόκι (Dječak s kukuruzom) 1935 Καβούρια (Rakovi) 1936 Ραγκοτίν (Ragotin) 1937 Φόρτωση κάρβουνου (Tovarenje ugljena), 1938 Τοπίο Σάμομπορ (Samoborski pejsaž), 1941. 1910 στο Ζάγκρεμπ 1919 στο Ζάγκρεμπ 1984 Βλάντιμιρ Μπέτσιτς - Umjetnicki paviljon / Περίπτερο Τέχνης του Ζάγκρεμπ, Ζάγκρεμπ 2005 Γκαλερί Αντρίς, Ρόβινι Βλάντιμιρ Μπέτσιτς, Μάρτυς της Αλήθειας της Ύπαρξης 1973 Πίνακες ζωγραφικής από τον Κύκλο του Μονάχου - Περίπτερο Τέχνης του Ζάγκρεμπ, Ζάγκρεμπ 2007 Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ντουμπρόβνικ, Ντουμπρόβνικ 2008 Από τις συλλογές του μουσείου - Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ντουμπρόβνικ, Ντουμπρόβνικ Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Ντουμπρόβνικ, Ντουμπρόβνικ, Κροατία Πινακοθήκη Καλών Τεχνών Όσιγιεκ, Όσιγιεκ, Κροατία MMSU - Μουσείο Μοντέρνας και Σύγχρονης Τέχνης Ριέκα, Ριέκα, Κροατία Γκαλερί τέχνης Σπλιτ, Σπλιτ, Κροατία MSU Muzej Suvremene Umjetnosti / Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Ζάγκρεμπ, Κροατία Ηλεκτρονική γκαλερί ζωγραφικής στην Γκαλερί Αντρίς

Ο Βλάντιμιρ Μπέτσιτς (κροατικά: Vladimir Becić‎· 1886–1954) ήταν Κροάτης ζωγράφος, περισσότερο γνωστός για το πρώιμο έργο του στο Μόναχο, το οποίο είχε ισχυρή επιρροή στην κατεύθυνση της μοντέρνας τέχνης στην Κροατία. Ο Μπέτσιτς σπούδασε ζωγραφική στο Μόναχο στη διάσημη Ακαδημία Τεχνών μαζί με τους Όσκαρ Χέρμαν, Μίροσλαβ Κράλιεβιτς και Γιόσιπ Ράτσιτς. Αυτή η ομάδα Κροατών καλλιτεχνών είναι γνωστή ως Κύκλος του Μονάχου ή Τέσσερις του Μονάχου και είναι πολύ σημαντικές προσωπικότητες στην κροατική τέχνη του 20ου αιώνα. Μετά το Μόναχο, ο Μπέτσιτς πέρασε 2 χρόνια σπουδάζοντας και εργάστηκε στο Παρίσι πριν επιστρέψει στο Ζάγκρεμπ το 1910. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μπέτσιτς εργάστηκε ως πολεμικός καλλιτέχνης στο μέτωπο της Θεσσαλονίκης δημιουργώντας μια σειρά από εικόνες στρατιωτών και τραυματιών. Μετά το τέλος του πολέμου, πέρασε χρόνο σε ένα χωριό κοντά στο Σαράγεβο, όπου ζωγράφισε τοπία και αγροτικά θέματα σε στυλ, που χρησιμοποιούσε χρωματικές και τονικές παραλλαγές για να απεικονίσει τη μορφή και τον χώρο. Ο Μπέτσιτς ήταν καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ζάγκρεμπ (1924–1947) και μέλος της Κροατικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών από το 1934.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CF%81_%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%84%CF%82

Βασιλικός πολτός

Ο βασιλικός πολτός έχει χρώμα λευκό/φαιό έως κίτρινο/φαιό. Έχει όξινη γεύση, λόγω του πολύ χαμηλού PH (2,5-4), υπόπικρη και ιδιάζουσα οσμή. Η υφή του είναι ζελατινώδης παχύρρευστη αλλά με την πάροδο του χρόνου μεταβάλλεται σε συμπαγή. Το χρώμα και η γεύση του βασιλικού πολτού είναι δείκτης της φρεσκότητας και της καταλληλότητας του. Σε περίπτωση που εκτεθεί σε φως ή αέρα μπορεί να γίνει ανοικτό κίτρινο ή σκούρο γκρι. Η αλλαγή αυτή οφείλεται σε ένζυμα τα οποία οξειδώνουν κάποιες ουσίες του βασιλικού πολτού καταστρέφοντας τα πολύτιμα συστατικά του. Γι' αυτό πρέπει να φυλάσσεται σε γυάλινο φιαλίδιο σκούρου χρώματος. Η χημική σύσταση του βασιλικού πολτού δεν έχει προσδιοριστεί πλήρως, καθώς έχει αναλυθεί το 97% των συστατικών του, αλλά παραμένει άγνωστο το 3%. Ο βασιλικός πολτός περιέχει βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία, αμινοξέα, ένζυμα. Συγκεκριμένα, περιέχει νερό σε ποσοστό 67% , πρωτεΐνες και αμινοξέα σε ποσοστό 12,5% , 11% απλά σάκχαρα (μονοσακχαρίτες) και 5% λιπαρά οξέα. Επίσης περιέχει πολλά ιχνοστοιχεία, ένζυμα, αντιβακτηριακά και αντιβιοτικά στοιχεία και ίχνη βιταμίνης C. Δεν περιέχει καμιά από τις λιποδιαλυτές βιταμίνες Α, D, Ε και Κ. Επίσης περιέχει και μία αναλογία ενεργών ουσιών, όπως η ακετυλοχολίνη που βρίσκεται σε ποσότητα πάνω από 1 mg/g και η οποία έχει αγγειoδιασταλτικές ιδιότητες, χρήσιμες για τη θεραπεία κυκλοφορικών διαταραχών. Έχουν βρεθεί ίχνη τεστοστερόνης αλλά η ποσότητά τους είναι αμελητέα, σε σχέση με την ημερήσια παραγωγή τεστοστερόνης ενός άνδρα. Ο βασιλικός πολτός περιέχει τις βιταμίνες Β1, Β2, Β3, Β4, Β5, Β6, Β7, Β8, Β9, Β12 και C. Το παντοθενικό οξύ (Β5) παίζει μεγάλο ρόλο στο μεταβολισμό των προνυμφών που βρίσκονται στην ανάπτυξη. Στον βασιλικό πολτό έχουν ανιχνευθεί τα εξής μεταλλικά στοιχεία: νάτριο, κάλιο, σίδηρος, ασβέστιο, ψευδάργυρος, χρώμιο, μαγγάνιο και νικέλιο. Έχουν ταυτοποιηθεί 29 αμινοξέα, τα πιο σημαντικά είναι το ασπαρτικό και το γλουταμινικό οξύ. Όλα τα απαραίτητα αμινοξέα για τον άνθρωπο υπάρχουν στον βασιλικό πολτό και μάλιστα σε επαρκείς αναλογίες. Το κυριότερο είναι το 10-υδροξυ-δεκενοϊκό οξύ, το οποίο έχει αντιβακτηριακές και μυκητοκτόνες ιδιότητες. Επίσης περιέχει υδροξύ-λιπαρά οξέα και δικαρβοξυλικά οξέα Τα σάκχαρα που έχει ο βασιλικός πολτός αποτελούνται κυρίως από φρουκτόζη και γλυκόζη, σε ποσοστό 90%, σε αναλογία παρόμοια με αυτή που έχει το μέλι. Παρατηρείται μεγάλο εύρος στις αναλυτικές τιμές των διαφόρων συστατικών του κι αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες όπως: το είδος-φυλή των μελισσών, η περιοχή συλλογής και η διαφορετική χλωρίδα που συναντάται, η ηλικία της προνύμφης από την οποία συλλέγεται, οι συνθήκες διατήρησής του, καθώς και η μέθοδος που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό των συστατικών του. Ωστόσο, οι διαφορές αυτές δεν είναι μεγάλες, γι' αυτό η σύνθεσή του μπορεί να θεωρηθεί σχετικά σταθερή. Είναι αποδεκτό πως ο βασιλικός πολτός είναι δυνατόν να προκαλέσει αλλεργίες στον άνθρωπο, με συμπτώματα που κυμαίνονται από κνίδωση και άσθμα μέχρι και θανατηφόρο αναφυλακτικό σόκ Η συχνότητα εκδήλωσης αλλεργικών αντιδράσεων σε ανθρώπους που καταναλώνουν βασιλικό πολτό δεν είναι γνωστή, ωστόσο έχει προταθεί πως ο κίνδυνος αλλεργικής αντίδρασης στο βασιλικό πολτό είναι μεγαλύτερος σε άτομα που έχουν ήδη εκδηλώσει κάποιου είδους αλλεργική αντίδραση παλαιότερα.. Βασιλικός πολτός Ιστοσελίδα του "Ινστιτούτου Έρευνας Agroscope" Βασιλικός πολτός - Πύλη Γερμανών μελισσοκόμων Βασιλικός πολτός στον ιστότοπο του Phytodoc Ενημέρωση από το biohoney.gr

Ο βασιλικός πολτός είναι κρεμώδης ουσία που παράγεται από τις μέλισσες ως τροφή για τη μελλοντική βασίλισσα. Εκκρίνεται από ειδικούς αδένες του φάρυγγα των εργατριών μελισσών και από αυτή την άποψη διαφέρει από το μέλι, αφού αυτό δεν εκκρίνεται από το σώμα των μελισσών. Με τον βασιλικό πολτό τρέφονται οι προνύμφες μελισσών, οι οποίες ως τέλεια έντομα θα γίνουν βασίλισσες. Οι προνύμφες αυτές αρχικά δεν διαφέρουν από αυτές που γίνονται και οι εργάτριες, αλλά υπό την επίδραση του βασιλικού πολτού μεγαλώνουν σε βασίλισσες. Ο βασιλικός πολτός είναι πηγή πρωτεϊνών, αμινοξέων, λιπιδίων, βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων. Είναι διαδεδομένη η αντίληψη ότι έχει κάποια ευεργετική επίδραση στον άνθρωπο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%84%CF%8C%CF%82

Το Κορίτσι με το Τατουάζ (ταινία, 2011)

Ο Μίκαελ Μπλούμκβιστ, δημοσιογράφος και συνιδιοκτήτης του περιοδικού Millenium, έχασε μια δίκη που είχε ασκηθεί εναντίον του από τον διεφθαρμένο επιχειρηματία Χανς-Έρικ Βένερστρεμ. Ο Μπλούμκβιστ θεωρεί ότι δεν έσφαλε και νιώθει ότι ενήργησε σύμφωνα με το νόμο της χώρας του περί ελευθερίας του τύπου. Εν τω μεταξύ, η Λίσμπετ Σαλάντερ, μια βασανισμένη αλλά εξαιρετική ερευνήτρια και χάκερ, έκανε έναν εκτενή έλεγχο του ιστορικού του Μπλούμκβιστ, μετά από απαίτηση του μεγιστάνα Χένρικ Βάνγκερ, ο οποίος έχει μια ιδιαίτερη αποστολή για τον Μπλούμκβιστ. Αφού του υπόσχεται πως αν τον βοηθήσει θα του δώσει πληροφορίες καταδικαστικές για τον Βένερστρεμ, ο Μπλούμκβιστ συμφωνεί να μετακομίσει προσωρινά στην καμπίνα στο κτήμα του Βάρνιερ ώστε να τον βοηθήσει να εξιχνιάσουν την εξαφάνιση και πιθανή δολοφονία της εγγονής του, Χάριετ, 40 χρόνια πριν. Ο Μπλούμκβιστ ανακαλύπτει ένα σημειωματάριο που περιέχει μια λίστα με ονόματα και αριθμούς που κανείς δεν ήταν σε θέση να αποκρυπτογραφήσει. Η Σαλάντερ, η οποία βρίσκεται υπό γονική κηδεμονία παροχής του κράτους, της ορίζεται καινούριος κηδεμόνας, ο δικηγόρος Νιλς Μπιούρμαν. Καταχράζει την εξουσία του για να της αποσπάσει σεξουαλικές χάρες και στη συνέχεια τη βιάζει χωρίς να ξέρει ότι η Λίσμπετ έχει στην τσάντα της μια κρυφή κάμερα. Παίρνει ξανά τον έλεγχο της ζωής της στα χέρια της μετά τον εκβιασμό που έκανε στον Μπιούρμαν, αφού τον τρύπησε με τέιζερ, τον βίασε με δονητή και χάραξε ένα ρατσιστικό τατουάζ στο στήθος του και στο στομάχι του. Η κόρη του Μπλούμκβιστ, τον επισκέπτεται και του λέει ότι οι αριθμοί στο σημειωματάριο είναι αναφορές στην Αγία Γραφή. Ο Μπλούμκβιστ λέει στον βοηθό του Βάρνιερ ότι χρειάζεται βοήθεια στην έρευνά του και αυτός του προτείνει τη Λίσμπετ, με βάση τη δουλειά που έκανε στον ίδιο. Ο Μπλούμκβιστ προσλαμβάνει τη Λίσμπετ να διερευνήσει περαιτέρω το περιεχόμενου του σημειωματαρίου. Ανακαλύπτει μια σύνδεση με μια σειρά από φόνους Εβραίων γυναικών που έλαβαν χώρα από το 1947 μέχρι το 1967, προκαλώντας τον Μπλούμκβιστ να αναφέρει ότι η οικογένεια Βάρνιερ είναι γνωστοί αντισημίτε. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, η Λίσμπετ και ο Μπλούμκβιστ γίνονται εραστές. Ο αδερφός του Χένρικ, Χάραλντ, ονομάζει τον Μάρτιν, αδερφό της Χάριετ ως πιθανό ύποπτο. Η Λίσμπετ ανακαλύπτει ότι ο πεθαμένος πια πατέρας των Χάριετ και Μάρτιν, Γκότφριντ Βάρνιερ, είχε διαπράξει τις πρώτες δολοφονίες και ο Μάρτιν τις υπόλοιπες. Ο Μπλούμκβιστ μπαίνει παράνομα στο σπίτι του Μάρτιν για να βρει περισσότερα στοιχεία, αλλά ο Μάρτιν τον πιάνει και ετοιμάζεται να τον σκοτώσει. Ο Μάρτιν καυχιέται για τα εγκλήματά του αλλά αρνείται τη δολοφονία της Χάριετ. Η Λίσμπετ φτάνει, ακινητοποιεί τον Μάρτιν και σώζει τον Μπλούμκβιστ. Ενώ η Λίσμπετ βοηθά τον Μπλούμκβιστ, ο Μάρτιν το σκάει. Η Λίσμπετ παίρνει τη μοτοσικλέτα της και κυνηγάει τον Μάρτιν με το SUV του. Ο Μάρτιν χάνει τον έλεγχο του αυτοκινήτου του σε ένα παγωμένο δρόμο και σκοτώνεται όταν αυτό παίρνει φωτιά. Λίγο αργότερα, ο με τη βοήθεια της Λίσμπετ, ο Μπλούμκβιστ συνέρχεται και είναι πεπεισμένος ότι η Χάριετ είναι ζωντανή. Βρίσκει τη Χάριετ, η οποία του εξηγεί ότι ο πατέρας της και ο αδερφός της, την κακοποιούσαν για χρόνια και ο Μάρτιν την είδε να σκοτώνει τον πατέρας τους ενώ βρισκόταν σε αυτοάμυνα. Κατάφερε να ξεφύγει από τον Μάρτιν με τη βοήθεια της ξαδέρφης της Ανίτα. Η Χάριετ επιστρέφει στη Σουηδία και επανασυνδέεται με τον Χένρικ. Όπως του είχε υποσχεθεί, ο Χένρικ δίνει στον Μπλούμκβιστ τις πληροφορίες για τον Βένερστρεμ, αλλά δεν είναι χρήσιμες. Η Λίσμπετ παραβιάζει τον υπολογιστή του Βένεστρεμ και δίνει στον Μπλούμκβιστ τα καταδικαστικά στοιχεία των εγκλημάτων του Βένερστρεμ, τα οποία δημοσιεύονται στη Millenium. Η Λίσμπετ χακάρε τους τραπεζικούς λογαριασμούς του Βένεστρεμ και ταξιδεύει μέχρι την Ελβετία μεταμφιεσμένη όπου μεταφέρει δύο εκατομμύρια ευρώ σε διάφορους λογαριασμούς. Ο Βένεστρεμ σύντομα βρίσκεται δολοφονημένος. Η Λίσμπετ αποκαλύπτει σε ένα φίλο της και πρώην κηδεμόνα της, ότι είναι ερωτευμένη με τον Μπλούκβιστ. Στο δρόμο για να του δώσει ένα χριστουγεννιάτικο δώρο, βλέπει τον Μπλούμκβιστ με τη χρόνια αγαπημένη του και συνέταιρο Έρικα Μπέργκερ να φεύγουν μαζί ευτυχισμένοι. Πληγωμένη, πετάει το δώρο και φεύγει με τη μηχανή. Ντάνιελ Κρεγκ στο ρόλο του Μίκαελ Μπλόμκβιστ Ρούνι Μάρα στο ρόλο της Λίσμπεθ Σαλάντερ Στέλαν Σκάρσγκαρντ στο ρόλο του Μάρτιν Βάνγκερ Κρίστοφερ Πλάμερ στο ρόλο του Χένρικ Βάνγκερ Τζόλι Ρίτσαρντσον στο ρόλο της Ανίτα Βάνγκερ/Χάριετ Βάνγκερ Ρόμπιν Ράιτ στο ρόλο της Έρικα Μπέργκερ Στίβεν Μπέρκοφ στο ρόλο του Ντιρτς Φρόντε Τζεραλντίν Τζέιμς στο ρόλο της Σεσίλια Βάνγκερ Έμπεθ Ντάβιντζ στο ρόλο της Αννίκα Τζιανίνι Γιόρικ βαν Βαγκενίγκεν στο ρόλο του Νιλς Μπιούρμαν Ουλφ Φρίμπεργκ στο ρόλο του Βένεστρομ Γκόραν Βίσντζικ στο ρόλο του Ντρέιγκαν Αρμάνσκι Ντόναλντ Σάμπτερ στο ρόλο του Ντετέκτιβ Μορέλ Τζόελ Κίναμαν στο ρόλο του Κρίστερ Μαλμ Η επιτυχία του μυθιστορήματος του Στιγκ Λάρσον προκάλεσε το ενδιαφέρον του Χόλιγουντ για μια κινηματογραφική μεταφορά, που να μην σχετίζεται με τη σουηδική ταινία Män Som Hatar Kvinnor που κυκλοφόρησε το 2009. Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους, ο Στίβεν Ζαϊλίαν ανέλαβε να γράψει το σενάριο και ο παραγωγός Σκοτ Ρούντιν οριστικοποίησε μια συμφωνία η οποία έδινε πλήρη πνευματικά δικαιώματα στη Sony. Ο Ζαϊλίαν, ο οποίος δεν γνώριζε το μυθιστόρημα, έλαβε ένα αντίγραφο από τον Ρούντιν. Ο σεναριογράφος είπε "Μου το έστειλαν και είπαν, 'Θέλουμε να το κάνουμε αυτό. Θα το λάβουμε υπ' όψη ως ένα προς το παρόν. Είναι πιθανό να υπάρξουν δύο και τρία φιλμ, αλλά ας συγκεντρωθούμε σε αυτό το ένα". Η διαδικασία γραψίματος του σεναρίου διήρκησε περίπου έξι μήνες, συμπεριλαμβανομένων και των τριών μηνών που χρειάστηκαν για τις σημειώσεις και την ανάλυση του μυθιστορήματος.Τον Απρίλιο του 2010, ανακοινώθηκε ότι ο Ντέιβιντ Φίντσερ ανέλαβε να σκηνοθετήσει την ταινία. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στη Σουηδία το Σεπτέμβριο του 2010 και συνέχισαν στη Ζυρίχη στις αρχές Δεκεμβρίου, αργότερα στο Λος Άντζελες και την άνοιξη ξανά στη Σουηδία. Το Μάιο του 2011, η Metro-Goldwyn-Mayer έγινε συμπαραγωγός, βάζοντας το 20% του προϋπολογισμού, παίρνοντας κάποια τηλεοπτικά δικαιώματα εκτός Αμερικής. Ο Ντάνιελ Κρεγκ υπέγραψε για τον πρωταγωνιστικό ρόλο τον Ιούλιο του 2010, με την επιλογή να επαναλάβει το ρόλο του στις επόμενες δύο ταινίες. Υποψήφιοι για το ρόλοι ήταν οι Μπραντ Πιτ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Βίγκο Μόρτενσεν και Τζόνι Ντεπ. Τον Αύγουστο η Ρούνι Μάρα πήρε το ρόλο της Λίσμπεθ Σαλάντερ. Υπήρξαν πολλές υποψήφιες για το ρόλο, μεταξύ των οποίων οι Νάταλι Πόρτμαν, Έλεν Πέιτζ, Κρίστεν Στιούαρτ, Κίρα Νάιτλι, Αν Χάθαγουεϊ, Σκάρλετ Τζοχάνσον και Έμμα Γουάτσον. Ωστόσο, αρκετές ηθοποιοί αποσύρθηκαν εξαιτίας της μεγάλης χρονικής δέσμευσης που απαιτούσε ο ρόλος και λόγω της χαμηλής αμοιβής. Με προϋπολογισμό 90.000.000 δολάρια, η ταινία Το Κορίτσι με το Τατουάζ έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 3η θέση με 12,7 εκατομμύρια δολάρια. Συνολικά συγκέντρωσε 102,5 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office και 130,1 εκατομμύρια δολάρια στον υπόλοιπο κόσμο. Παγκοσμίως απέφερε 232,6 εκατομμύρια δολάρια. Η Sony δήλωσε ότι υπάρχει η πιθανότητα να γυρίσουν τη συνέχεια The Girl Who Played with Fire ταυτόχρονα με την τρίτη ταινία The Girl Who Kicked the Hornets' Nest με ημερομηνία κυκλοφορίας τέλη του 2013. Οι Ρούνι Μάρα και Ντάνιελ Κρεγκ έχουν υπογράψει να πρωταγωνιστήσουν και στις δύο συνέχειες. Τον Αύγουστο του 2012, ανακοινώθηκε ότι η ημερομηνία κυκλοφορίας της συνέχειας ορίστηκε για το 2014, με τον Στίβεν Ζαϊλίαν να γράφει το σενάριο. Ο Ντέιβιντ Φίντσερ εξέφρασε ενδιαφέρον να επιστρέψει, αναλαμβάνοντας τη σκηνοθεσία. Επίσημη ιστοσελίδα Το Κορίτσι με το Τατουάζ στο IMDb Το κορίτσι με το τατουάζ trivia

Το Κορίτσι με το Τατουάζ (αγγλικά: The Girl with the Dragon Tattoo) είναι αμερικανικό θρίλερ μυστηρίου παραγωγής 2011, σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φίντσερ και σενάριο του Στίβεν Ζαϊλίαν. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Στιγκ Λάρσον και αποτελεί ριμέικ της σουηδικής ταινίας Män Som Hatar Kvinnor του 2009. Πρωταγωνιστούν οι Ντάνιελ Κρεγκ και Ρούνι Μάρα. Ο Μίκαελ Μπλόμκβιστ, ένας κορυφαίος ερευνητής δημοσιογράφος που έχει βρεθεί κατηγορούμενος για δυσφήμηση ενός επιχειρηματία, αναλαμβάνει να εξιχνιάσει την εξαφάνιση της ανιψιάς του Χένρικ Βάνγκερ, ενός συνταξιούχου μεγαλοβιομήχανου, η οποία αγνοείται εδώ και 40 περίπου χρόνια. Στην πορεία της έρευνάς του, ο Μπλόμκβιστ ανακαλύπτει πως η μακρά ιστορία της πολυμελούς οικογένειας του Βάνγκερ είναι γεμάτη από ίντριγκες, μίση και καλά κρυμμένα μυστικά. Η Λίσμπεθ Σαλάντερ, μια εκκεντρική χάκερ με περίεργη συμπεριφορά και με αρκετά προβλήματα με το νόμο, αποφασίζει να τον βοηθήσει και μαζί να μάθουν την αλήθεια. Η Sony Pictures Entertainment ξεκίνησε την ανάπτυξη της ταινίας το 2009. Χρειάστηκαν τρεις μήνες για να αποκτήσει το στούντιο τα κινηματογραφικά δικαιώματα του μυθιστορήματος, κατά τη διάρκεια των οποίων προσέλαβαν τους Ζαϊλίαν και Φίντσερ. Το σενάριο χρειάστηκε έξι μήνες να γραφτεί, με τους τρεις από αυτούς να απαιτούνται για την ανάλυση της νουβέλας. Με προϋπολογισμό 90 εκατομμύρια δολάρια, τα γυρίσματα διήρκησαν πάνω από εφτά μήνες και πραγματοποιήθηκαν στη Σουηδία, Ελβετία και Νορβηγία. Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους των Ηνωμένων Πολιτειών στις 21 Δεκεμβρίου 2011. Απέσπασε κυρίως θετικά σχόλια από τους κριτικούς ενώ κινήθηκε ικανοποιητικά στο box office αποφέροντας 232,6 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Έλαβε πέντε υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Ρούνι, κερδίζοντας ένα στην κατηγορία του Μοντάζ καθώς και δύο υποψηφιότητες για Χρυσή Σφαίρα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9_%CE%BC%CE%B5_%CF%84%CE%BF_%CE%A4%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%B6_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1,_2011)

Λάουρα (ταινία 1944)

Ο ντετέκτιβ Μαρκ ΜακΦέρσον του αστυνομικού τμήματος της Νέας Υόρκης ερευνά το θάνατο της Λώρα Χαντ, μιας πανέμορφης κοπέλας και επιτυχημένης διευθ'ύντριας διαφημίσεων που βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της. Ο ΜακΦέρσον πρώτα παίρνει κατάθεση από τον χαρισματικό κοσμικογράφο της εφημερίδας Γουάλντο Λίντεκερ, έναν ανυπόμονο, αλλά αποτελεσματικό, ο οποίος αναφέρει πώς συνάντησε τη Λώρα και έγινε μέντορά της. Είχε γίνει ο πλατωνικός φίλος και σταθερός σύντροφός της, και χρησιμοποίησε τη σημαντική φήμη, την επιρροή και τις σχέσεις του για να προωθήσει την καριέρα της. Ο ΜακΦέρσον αρχίζει να παίρνει την κατάθεση από τον παρασιτικό αρραβωνιαστικό της Λώρας, τον Σέλμπι Κάρπεντερ, έναν «κρατημένο άνδρα» και σύντροφο της πλούσιας θείας της, Ανν Τρέντγουελ, η οποία είναι ανεκτική για τον ενθουσιασμό της ανιψιάς της με τον Κάρπεντερ, προφανώς λόγω της πρακτικής αποδοχής της για την ανάγκη του Σέλμπι για την αγάπη μιας γυναίκας πιο κοντά στην ηλικία του. Ο ΜακΦέρσον αφήνει στο τέλος την πιστή της οικονόμο της Λώρα, Μπέσι Κλέαρι και μέσα από τις μαρτυρίες τους πλάθει στο μυαλό του το χαρακτήρα της όμορφης κοπέλας. Μέσα από την κατάθεση των φίλων της Λώρας και διαβάζοντας τα γράμματα και το ημερολόγιό της, ο ΜακΦέρσον γίνεται εμμονικός με αυτήν - τόσο πολύ που ο Λίντεκερ τον κατηγορεί τελικά ότι έχει ερωτευτεί τη νεκρή γυναίκα. Μαθαίνει επίσης ότι οΛίντεκερ ζήλευε τους μνηστήρες της Λώρας, χρησιμοποιώντας τη στήλη της εφημερίδας και την επιρροή του για να τους κρατήσει μακριά. Ένα βράδυ, ενώ ο ντετέκτιβ ΜακΦέρσον κοιμάται στο διαμέρισμα της Λώρας, μπροστά από το πορτρέτο της, ξυπνά και αντικρίζει μια γυναίκα που μπαίνει στο διαμέρισμα και σοκαρισμένος διαπιστώνει ότι είναι η Λώρα. Βρίσκει ένα φόρεμα στην ντουλάπα της που ανήκε σε ένα από τα μοντέλα της, τη Νταϊάν Ρέντφερν. Ο ΜακΦέρσον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το πτώμα που υποτίθεται ότι ήταν η Λώρα ήταν στην πραγματικότητα η Ρέντφερν, που έφερε εκεί ο Κάρπεντερ ενώ η Λώρα έλειπε στη χώρα. Τώρα, η εύρεση του δολοφόνου γίνεται ακόμη πιο επείγουσα. Σε ένα πάρτι που γίνεται για να γιορτάσουν την επιστροφή της Λώρας, ο ΜακΦέρσον συλλαμβάνει την Λώρα για τη δολοφονία της Νταϊάν Ρέντφερν. Όταν την ανακρίνει, είναι πεπεισμένος ότι είναι αθώα και ότι δεν αγαπά τη Κάρπεντερ. Πηγαίνει να ψάξει στο διαμέρισμα του Λίντεκερ, όπου βλέπει ένα ρολόι που είναι πανομοιότυπο με αυτό του διαμερίσματος της Λώρας και υποψιάζεται ότι κάτι συμβαίνει. Σε πιο προσεκτική εξέταση, διαπιστώνει ότι έχει μια μυστική κρύπτη. Ο ΜακΦέρσον επιστρέφει στο διαμέρισμα της Λώρας. Ο Λίντεκερ είναι εκεί και παρατηρεί έναν αυξανόμενο ερωτικό φλερτ μεταξύ της Λώρας, και του ντετέκτιβ. Ο Λίντεκερ προσβάλλει τον ΜακΦέρσον και απομακρύνεται από την Λώρα, αλλά σταματά στο κλιμακοστάσιο απ΄έξω. Ο ΜακΦέρσον εξετάζει το ρολόι της Λώρας, όπου ανακαλύπτει το όπλο που σκότωσε την Νταϊάν. Η Λώρα έρχεται αντιμέτωπη με την αλήθεια: ο Λίντεκερ είναι ο δολοφόνος. Ο ΜακΦέρσον κλειδώνει τη Λώρα, στο διαμέρισμά της, προειδοποιώντας την να μην ανοίξει σε κανέναν. Αφού φύγει, ο Λίντεκερ βγαίνει από ένα άλλο δωμάτιο και προσπαθεί να σκοτώσει τη Λώρα, λέγοντας ότι αν δεν μπορεί να την έχει αυτός, κανείς δεν θα την έχει. Εκεί πυροβολείται από τον βοηθό του ΜακΦέρσον, ο οποίος είχε πει στον ΜακΦέρσον ότι ο Λίντεκερ δεν είχε φύγει καθόλου από το κτίριο, με αποτέλεσμα ο ΜακΦέρσον και δύο άλλοι αστυνομικοί να επιστρέψουν στο διαμέρισμα. Τα τελευταία λόγια του Λίντεκερ είναι: «Αντίο, Λώρα. Αντίο, αγάπη μου». Τζιν Τίρνεϊ ως Λώρα Χαντ Ντέινα Άντριους ως Μαρκ ΜακΦέρσον Κλίφτον Γουέμπ ως Γουόλντο Λίντεκερ Βίνσεντ Πράις ως Σέλμπι Κάρπεντερ Τζούντιθ Άντερσον ως Αν Τρέντγουελ Ντόροθι Άνταμς ως Μπέσι Κλέαρι Η ταινία Λάουρα του Ότο Πρέμινγκερ, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Βέρα Κάσπαρι, κέρδισε τους κριτικούς και το κοινό τόσο με την αισθητική της, όσο και με τη θεματολογία της. Ο Πρέμινγκερ, έψαχνε για το κατάλληλο θεατρικό έργο για να σκηνοθετήσει, όταν, μέσω του ατζέντη του, ενημερώθηκε ότι υπήρχε ήδη ένα ημιτελές σενάριο σε μορφή θεατρικού με τίτλο Ring Twice for Laura. Ο σκηνοθέτης είχε γοητευτεί από τις ασυνήθιστες εκπλήξεις που επιφύλασσε η πλοκή του σεναρίου, αλλά αισθανόταν ότι το σενάριο χρειαζόταν ακόμη πολλή δουλειά και προσφέρθηκε να το ξαναγράψει από την αρχή με τη βοήθεια της συγγραφέως του. Εκείνος και Κάσπαρι διαφώνησαν πάνω στη γραμμή που ήθελε να ακολουθήσει ο σκηνοθέτης και εκείνη προσφέρθηκε να συνεργαστεί με το συγγραφέα Τζορτζ Σκλαρ για τη διασκευή του έργου της. Η Μαρλέν Ντίτριχ, εξέφρασε ενδιαφέρον για τον κεντρικό ρόλο, χωρίς τη συμμετοχή της ή οποιασδήποτε άλλης μεγάλης σταρ, η Κάσπαρι δεν μπορούσε να βρει τον κατάλληλο χρηματοδότη και εγκατέλειψε το εγχείρημα. Η Κάσπαρι τότε έγραψε ένα μυθιστόρημα βασισμένο στο θεατρικό της Ring Twice for Laura και τη συνέχειά του, με τον τίτλο Laura, των οποίων τα δικαιώματα αποκτήθηκαν από την 20th Century Fox, έναντι 30.000 δολαρίων. Ο Γουίλιαμ Γκετς, που αντικαθιστούσε τον Ντάριλ Ζάνουκ, που βρισκόταν στο μέτωπο, στη διεύθυνση της εταιρίας ανέθεσε στον Πρέμινγκερ τη διασκευή του θεατρικού της Κάσπαρι για τη μεγάλη οθόνη. Ο σκηνοθέτης συνεργάστηκε με τους Τζέι Ντράτλερ, Σάμιουελ Χόφενσταϊν και Ελίζαμπεθ Ράινχαρντ για τη διασκευή. Εφόσον θυμόταν ακόμη τη διαφωνία του με την Κάσπαρι στην πρώτη τους απόπειρα για τη συγγραφή του σεναρίου, αποφάσισε να μην την αναμείξει στο εγχείρημα. Αισθανόταν ότι ο σημαντικότερος χαρακτήρας του σεναρίου ήταν ο Γουόλντο Λάιντεκερ και αποφάσισε να τον αναπτύξει δίνοντάς του μεγαλύτερο βάθος. Η Κάσπαρι έμεινε απογοητευμένη με τις αλλαγές στην πλοκή στις οποίες προέβη ο σκηνοθέτης. Ο Ζάνουκ με τον Πρέμινγκερ είχαν διαπληκτιστεί στο παρελθόν και θύμωσε όταν, επιστρέφοντας από το μέτωπο, έμαθε ότι ο Γκετς είχε προσλάβει ξανά το σκηνοθέτη. Ανακοίνωσε στον Πρέμινγκερ ότι μπορούσε να αναλάβει την παραγωγή της ταινίας Λάουρα, αλλά του απαγόρεψε να τη σκηνοθετήσει. Ως συνέπεια τον ανάγκασε να σκηνοθετήσει την ταινία In the Meantime, Darling, η οποία έλαβε ανάμικτες κριτικές. Πολλοί σκηνοθέτες προσεγγίστηκαν για τη σκηνοθεσία της ταινίας, μεταξύ των οποίων και ο Λιούις Μάιλστοουν, αλλά όλοι τους την απέρριψαν. Στο τέλος ο Ρούμπεν Μαμούλιαν συμφώνησε να τη σκηνοθετήσει κι επιχείρησε να ξαναγράψει το σενάριο. Προσέλαβε επίσης τον Λερντ Κρέγκαρ, γνωστό για την ερμηνεία του Τζακ του Αντεροβγάλτη στην ταινία Ο Μυστηριώδης Δολοφόνος (The Lodger, 1944) για το ρόλο του Γουόλντο Λάιντεκερ. Ο Πρέμινγκερ έμεινε δυσαρεστημένος από τις αλλαγές στις οποίες προέβη ο Μαμούλιαν. Πίστευε ότι το κοινό θα υποψιαζόταν αμέσως τις κακές προθέσεις του ήρωα της ταινίας σε περίπτωση που τον υποδυόταν ηθοποιός γνωστός για την ερμηνεία κινηματογραφικών κακών. Πρώτη επιλογή του Πρέμινγκερ ήταν ο Κλίφτον Γουέμπ, ενός ηθοποιού που είχε εγκαταλείψει κατά τα τέλη της δεκαετίας του '30 τα κινηματογραφικά δρώμενα για να αφιερωθεί στο θέατρο. Ο Ζάνουκ θεωρούσε όμως τον Γουέμπ, που ήταν ομοφυλόφιλος, ιδιαίτερα θηλυπρεπή για το ρόλο, αλλά ο σκηνοθέτης υποστήριζε ότι ήταν αυτό που ο ρόλος χρειαζόταν. Ο Γουέμπ εμφανιζόταν στο Μπρόντγουεϊ σε θεατρικό του Νόελ Κάουαρντ και ο Πρέμινγκερ κατέγραψε με την κάμερά του τον ηθοποιό να ερμηνεύει το μονόλογό του στο θέατρο κι έπειτα παρουσίασε την ερμηνεία του στον Ζάνουκ, ο οποίος ήταν σύμφωνος με την πρόσληψή του. Ο Ζάνουκ ήθελε τον Ρέτζιναλντ Γκάρντινερ, για το ρόλο του αρραβωνιαστικού της Λώρα, Σέλμπι Κάρπεντερ, αλλά στο τέλος προσέλαβε τον Βίνσεντ Πράις. Για τους πρωταγωνιστικούς ρόλους της Λώρα και του ντετέκτιβ ΜακΦέρσον ο Ζάνουκ προσέλαβε τη Τζιν Τίρνεϊ και τον Ντέινα Άντριους (αρχική επιλογή για το ρόλο της Λώρα ήταν η Τζένιφερ Τζόουνς, ενώ για το ρόλο του ΜακΦέρσον ο Τζον Χόντιακ). Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Απρίλιο του 1944 και από την αρχή ο Μαμούλιαν παρουσίασε προβλήματα με το καστ. Δεν παρείχε τις κατάλληλες οδηγίες στους σχετικά πρωτοεμφανιζόμενους Τζιν Τίρνεϊ και Ντέινα Άντριους και αγνόησε εντελώς τον Κλίφτον Γουέμπ, ο οποίος είχε ενημερωθεί ότι ο σκηνοθέτης δεν ήταν σύμφωνος με την πρόσληψή του. Οι ατελείωτοι καυγάδες του Μαμούλιαν με τον Πρέμινγκερ κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, οδήγησαν τον Ζάνουκ σε σύσκεψη με τους δυο άνδρες και στο τέλος, ο Μαμούλιαν αντικαταστάθηκε από τον Πρέμινγκερ, ο οποίος γύρισε την ταινία όπως εκείνος την είχε οραματιστεί. Η πρώτη αλλαγή του Πρέμινγκερ ήταν η πρόσληψη νέου διευθυντή φωτογραφίας και νέου σκηνογράφου. Αρχικά ο Πρέμινγκερ συνάντησε την αντίσταση των ηθοποιών της ταινίας που πίστευαν ότι ο λόγος της απόλυσης του Μαμούλιαν ήταν οι ερμηνείες τους. Ο Ζάνουκ δεν ήταν αρχικά ικανοποιημένος με το τέλος που ο Πρέμινγκερ έδωσε στην ταινία του κι επέμεινε να αλλάξει η σεκάνς του τέλους και να αντικατασταθεί με μια σκηνή στην οποία ο Λάιντεκερ να διαπιστώνει ότι όλα όσα έγιναν ήταν όνειρο του Λάιντεκερ, αλλά μετά τη δοκιμαστική προβολή οι κριτικοί και οι δημοσιογράφοι υποδέχτηκαν με ανάμεικτα συναισθήματα το τέλος της ταινίας. Τότε ο Ζάνουκ αποφάσισε να πει στον Πρέμινγκερ να επιστρέψει στο αρχικό μοντάζ της ταινίας, δίνοντάς της το αρχικό της κλείσιμο. Οι κριτικές της ταινίας ήταν διθυραμβικές και η ακαδημία την αντάμειψε με πέντε υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ, κερδίζοντας στο τέλος μόνο ένα για την ασπρόμαυρη φωτογραφία του Τζόζεφ ΛαΣελ. Ο Όττο Πρέμιγκερ βρέθηκε για πρώτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ Σκηνοθεσίας, αλλά έχασε από τον Λίο ΜακΚάρεϊ για την ταινία Ο Δρόμος της Αγάπης (Going My Way), ενώ ο Κλίφτον Γουέμπ, υποψήφιος για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου, έχασε το βραβείο από τον Μπάρι Φιτζέραλντ για την ταινία Ο Δρόμος της Αγάπης. Βραβεύσεις: Φωτογραφίας σε ασπρόμαυρη ταινία - Τζόζεφ ΛαΣελΥποψηφιότητα: Σκηνοθεσίας - Ότο Πρέμινγκερ Β' Ανδρικού Ρόλου – Κλίφτον Γουέμπ Διασκευής Σεναρίου – Τζέι Ντράφτερ, Σάμιουελ Χόφενσταϊν & Ελίζαμπεθ Ράινχαρντ Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης σε ασπρόμαυρη ταινία - Λάιλ Ρ. Γουίλερ, Λίλαντ Φιούλερ & Τόμας Λιτλ Το 1997 η ταινία έλαβε την 79η θέση από στη λίστα με τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών στη λίστα που δημιουργήθηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, ενώ έλαβε την 4η θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες μυστηρίου όλων των εποχών.. Λάουρα (ταινία 1944) στην IMDb

Η ταινία Λάουρα (αγγλικά: Laura‎) γνωστή κι ως Λώρα είναι ένα αστυνομικό φιλμ νουάρ παραγωγής 1944, σε σκηνοθεσία Ότο Πρέμινγκερ βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Βέρα Κάσπαρι. Η διασκευή του σεναρίου έγινε από τους Τζέι Ντράτλερ, Σάμιουελ Χόφενσταϊν και Ελίζαμπεθ Ράινχαρντ. Πρωταγωνιστούν η Τζιν Τίρνεϊ, ο Ντέινα Άντριους, ο Κλίφτον Γουέμπ και ο Βίνσεντ Πράις. Η ταινία προτάθηκε για πέντε βραβεία Όσκαρ, μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Σκηνοθεσίας και βραβεύτηκε με Όσκαρ Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην 79η θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Το 1999 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1_1944)

Μέθοδος διάψευσης

Ο Grosseteste εφάρμοσε τη μέθοδο της διάψευσης για να υποστηρίξει μια υπόθεση για την παραγωγή της θερμότητας του ήλιου. Σύμφωνα με τον Grosseteste, υπάρχουν τρεις ακριβώς τρόποι παραγωγής θερμότητας δι’ αγωγής από ένα θερμό σώμα, «με κίνηση» και με συγκέντρωση ακτινών. Πίστευε , ότι ο ήλιος παράγει θερμότητα με τη συγκέντρωση ακτινών και επεδίωξε να αποκλείσει τις άλλες δυο δυνατότητες με επιχειρήματα του τύπου modus tollens. Διέψευσε την υπόθεση της αγωγής με το ακόλουθο επιχείρημα: Εάν ο ήλιος παράγει θερμότητα δι’ αγωγής, Τότε η γειτονική ουράνια ύλη θερμαίνεται Και υφίσταται μια ποιοτική μεταβολή. Αλλά η γειτονική ουράνια ύλη είναι αμετάβλητη Και δεν υφίσταται καμία ποιοτική μεταβολή Άρα ο ήλιος δεν παράγει θερμότητα δι’ αγωγής. Αυτό το επιχείρημα έχει τη μορφή του modus tollens και άρα είναι ισχυρό – εάν οι προκείμενες του είναι αληθείς, τότε και το συμπέρασμα πρέπει επίσης να είναι αληθές. Εντούτοις, η δεύτερη προκείμενη, που δέχεται την αμεταβλητότητα της γειτονικής ουράνιας ύλης, είναι στη πραγματικότητα λανθασμένη. Έτσι ο συλλογισμός του Grosseteste δεν απέδειξε , ότι είναι ψευδής η υπόθεση της αγωγής. Το ίδιο και ο συλλογισμός του για να διαψεύσει την υπόθεση της κίνησης απέτυχε για παρόμοιους λόγους. Ο Grosseteste δεν υπήρξε ο πρώτος λόγιος, που χρησιμοποίησε τον συλλογισμό του τύπου modus tollens για να διαψεύσει αντίπαλες υποθέσεις. Μαθηματικοί και φιλόσοφοι είχαν χρησιμοποιήσει αυτήν την τεχνική ήδη από την εποχή του Ευκλείδη. Το επίτευγμα του Grosseteste ήταν η συστηματική εφαρμογή αυτής της τεχνικής για να συμπληρώσει τη μέθοδο αξιολόγησης των επιστημονικών υποθέσεων του Αριστοτέλη. Παρά το γεγονός ότι οι πολυπληθείς εφαρμογές από τον Grosseteste της συλλογιστικής του modus tollens δεν είναι πειστικές σύμφωνα με τη σημερινή επιστημονική γνώση, η ίδια η μέθοδος της διάψευσης είχε ευρύτατη επιρροή. Η έλλειψη εγκυρότητας της συλλογιστικής φαίνεται στην επιστημoνικό πεδίο της ψυχολογίας, οπού δεν μπορούν να αποδειχθούν ψευδείς περισσότερες από μια ερμηνείες για ένα φαινόμενο. Οι ερμηνείες δεν μπορούν αποκλειστούν ούτως ώστε να απομονωθεί μια αληθής ερμηνεία και αυτό γιατί για ένα συγκεκριμένο φαινόμενο μπορούν να είναι περισσότερες από μια οι προκείμενες ερμηνείες. Αν εφαρμόσουμε τη συλλογιστική modus tollens στη σύγχρονη ψυχολογία τότε όλες οι υποθέσεις θα πρέπει να είναι ψευδείς γιατί ποτέ σχεδόν δεν είναι μια και μοναδική η ερμηνεία ενός φαινομένου. Παράδειγμα: Εάν υπάρχουν βιώματα βίας στη παιδική ηλικία τότε στην ενηλικίωση θα εμφανιστεί κατάθλιψη. Μια τέτοια υποθετική πρόταση είναι ψευδής. Αναλόγως, όλες οι υποθέσεις με διαφορετικές συνέπειες θα είναι ψευδείς. Συνεπώς η εύρεση αληθούς υπόθεσης δεν είναι εφικτή. ‘Φιλοσοφία της Επιστήμης’ (1991) του John Losee (Μετάφραση Θ. Μ. Χρηστίδης) Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Βάνιας. Σελ. 59-61. Σχολια επί της γνήσιας μετάφρασης έχουν προστεθεί

Ο Grosseteste σημειώνει, ότι εάν μια πρόταση σχετικά με ένα αποτέλεσμα μπορεί να παραχθεί από περισσότερα από ένα σύνολα προκείμενων, τότε η καλύτερη προσέγγιση είναι να απαλείψουμε όλες τις ερμηνείες εκτός από μια. Ο Grosseteste υποστήριξε ότι ο τρόπος για να απαλειφθούν οι εκάστοτε ερμηνείες ενός φαινομένου είναι ο εξής: εάν μια υπόθεση (Η) συνεπάγεται ορισμένες συνέπειες (C) και εάν αυτές οι συνέπειες μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι ψευδείς, τότε και η υπόθεση οφείλει να είναι ψευδής. Οι επιστήμονες της Λογικής έδωσαν το όνομα «modus tollens»(αγγλ: mode that denies) σ’ αυτόν τον τύπο επαγωγικού επιχειρήματος: Εάν Η τότε C Όχι C --------------- ∴όχι Η Όταν δίνεται μια ομάδα υποθέσεων, που κάθε μια μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μια προκείμενη για να παραγάγουμε ένα δοσμένο αποτέλεσμα, είναι δυνατό να απαλείψουμε όλες τα υποθέσεις εκτός από μια με τη βοήθεια επιχειρημάτων της μορφής modus tollens. Για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να δείξουμε ότι όλες οι υποθέσεις εκτός από μια συνεπάγονται άλλα αποτελέσματα, που είναι γνωστό ότι είναι ψευδή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AD%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%88%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%CF%82

Παύλος Φρειδερίκος του Μεκλεμβούργου (1882-1904)

Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Παύλου-Φρειδερίκου πρίγκιπα του Μεκλεμβούργου-Σβερίν και της Μαρίας, κόρης του Χούγκο πρίγκιπα του Βίντις-Γκρετς. Το 1904 απεβίωσε στο Κηλ/Κίελο του Σλέσβιχ-Χόλσταϊν σε ηλικία 22 ετών. Huberty, Michel; Giraud, Alain; Magdelaine, F.B. L'Allemagne Dynastique, Tome VI: Bade-Mecklembourg. pp. 233, 239. ISBN 978-2-901138-06-8.

Ο Παύλος-Φρειδερίκος, γερμ. Paul-Friedrich (12 Μαΐου 1882 - 21 Μαΐου 1904) από τον Οίκο του Μεκλεμβούργου ήταν πρίγκιπας (δούκας ως προς τον τίτλο μόνο) του Μεκλεμβούργου-Σβερίν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85_(1882-1904)

Ρότμπολντ της Προβηγκίας

Πρεσβύτερος γιος και μοναδικό άρρεν τέκνο του Μπόζο κόμη της Αρλ, κόμη της Αβινιόν, κυβερνήτη της Προβηγκίας και μαργράβου της Τοσκάνης, και της πρώτης του συζύγου, της οποίας το όνομα ή η καταγωγή είναι άγνωστα. Ο Μπόζο της Αρλ ήταν ο δεύτερος γιος του Θεοβάλδου κόμη του Αρλ, (π. 860 - 895) και της Μπέρτας των Καρολιδών (863-925), τρίτης κόρης του Λοθάριου Β΄ βασιλιά της Λοθαριγγίας και της δεύτερης συζύγου του Βαλντράντας (η Βαλντράντα αφορίστηκε, καθώς εθεωρείτο παλλακίδα, από τον πάπα Νικόλαο Α'). Ήταν ανιψιάς του Λοθάριου Α' των Φράγκων. Σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, οι πρόγονοι του Ρότμπολντ είναι άγνωστοι, καθώς ο Μπόζο του Αρλ είχε μόνο μία σύζυγο, τη Βίλλα της Βουργουνδίας, κόρη του Ροδόλφου Α΄ βασιλιά της Βουργουνδίας από τη Γκουίλα της Προβηγκίας· από τη Βίλλα της Βουργουνδίας είχε μόνο τέσσερις κόρες. Δεδομένου ότι ο πατέρας του, Μπόζο κόμης του Αρλ, νυμφεύτηκε για 2η φορά το 912, είναι πιθανό ότι ο Ρότμπολντ έχασε τη μητέρα του σε νεαρή ηλικία. Λίγα είναι γνωστά για τον Ρότμπολντ: τον βρίσκουμε να αναφέρεται σε ένα έγγραφο δωρεάς από τον γιο του Μπόζο Β΄, τον αριθμό 29 του Cartoulaire de Marseille Saint-Victor Tome I, με ημερομηνία Μαρτίου του 965, στο οποίο αναφέρεται ως ο πατέρας του Μπόζο [Β΄ της Προβηγκίας] . Πιθανότατα δεν ακολούθησε τον πατέρα του, Μπόζο του Αρλ, στην Ιταλία, όταν εκείνος έγινε μαρκήσιος της Τοσκάνης το 931, όπως δεν τον βρίσκουμε ποτέ να αναφέρεται σε κάποιο έγγραφο. Δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία του τέλους του Ρότμπολντ, που έλαβε χώρα γύρω στο 950 . Νυμφεύτηκε μια γυναίκα, της οποίας το όνομα ή οι πρόγονοί της είναι άγνωστοι, αλλά σύμφωνα με ορισμένους ήταν η Ερμενγάρδη της Ακουιτανίας , κόρη του Γουλιέλμου Α΄ του Ευσεβούς δούκα της Ακουιτανίας και της Ενγκελμπέργκας της Προβηγκίας. Με αυτήν απέκτησε δύο παιδιά : Μπόζο Β΄ (απεβ. π. 966), κόμης του Αρλ. Γουλιέλμος (απεβ. μετά τον Μάρτιο του 965), κόμης του Αβινιόν. (Λατινικά) Annales Bertiniani. (Λατινικά) Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, tomus III. (Λατινικά) Cartoulaire de Marseille Saint-Victor Tome I. CW Previté-Orton, «Italy in the Tenth Century», κεφ. XXI, τόμ. II ( Η ισλαμική επέκταση και η γέννηση της φεουδαρχικής Ευρώπης ) του History of the Medieval World, 1999, σσ. 662–701. Βασιλιάς της Βουργουνδίας Βασιλιάς της Αρλ Κυρίαρχοι της Προβηγκίας Μαρκήσιες της Τοσκάνης Βασιλιάς της Ιταλίας Αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (στα Αγγλικά). (στα Αγγλικά).

Ο Ρότμπολντ ο λεγόμενος Πρεσβύτερος, ιταλ.: Rotboldo, detto il Vecchio (απεβ. π. 950) από τον Οίκο των Μποζονιδών, ήταν κόμης της Προβηγκίας (και ίσως κόμης του Αβινιόν).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CF%84%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BD%CF%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%B7%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CE%B1%CF%82

Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1926

Η διοργάνωση των Πανελλήνιων Αγώνων του 1926 ήταν από τις πιο επιτυχημένες, αφού μετείχαν 17 σωματεία και πάνω από 250 αθλητές, οι οποίοι παρουσίαζαν εντυπωσιακό θέαμα κατά την τελετή έναρξης με τις πολύχρωμες στολές τους και τα λάβαρά τους. Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η εμφάνιση των Κυπρίων που καταχειροκροτήθηκαν. Μετά τη λήξη των αγώνων ο δήμαρχος Αθηναίων Σπυρίδων Πάτσης δεξιώθηκε τους εκ Κύπρου εκδρομείς, αθλητές και φιλάθλους, παρουσία του υπουργού Εσωτερικών κ. Σπυρίδωνος και πολλών επισήμων. Επικεφαλής των Κυπρίων ήταν ο μητροπολίτης Κυτίου, ο οποίος παρακολούθησε και τις τρεις ημέρες τους αγώνες. Αρχηγός της αποστολής ήταν ο Νικόλαος Λανίτης, πληρεξούσιος στο Κυπριακό Κοινοβούλιο. Επίσης, προς τιμή των Κυπρίων το Σάββατο 8 Μαΐου ο ΣΕΓΑΣ διοργάνωσε παράσταση αρχαίας τραγωδίας στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, όπου διδάχθηκε η Αντιγόνη του Σοφοκλή από την μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιό Μαρίκα Κοτοπούλη. Στη συνέχεια τους παρέθεσε δείπνο μαζί με την Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων στο ξενοδοχείο Σταθμού Ν. Φαλήρου. Εκτός από τα σωματεία του κέντρου και της Κύπρου, μετείχαν επίσης σωματεία από Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, Σπάρτη και Ξάνθη. Στους αγώνες καταρρίφθηκε το πανελλήνιο ρεκόρ του επι κοντώ από τον Α. Καραγιάννη. Για άλλη μια φορά οι πανελλήνιοι αγώνες περιλάμβαναν και αγωνίσματα γυμναστικής, άρσης βαρών, πάλης και διελκυστίνδας. Όμως, για πρώτη φορά υπήρξε ξεχωριστή βαθμολογία για τα αγωνίσματα του στίβου και μια δεύτερη βαθμολογία για τα "ειδικά αγωνίσματα", όπως αποκλήθηκαν τα υπόλοιπα. Βαθμολογήθηκαν οι τρεις πρώτοι αθλητές με 3-2-1 βαθμούς αντίστοιχα. Στο στίβο πολυνίκης και πρώτος στη βαθμολογία αναδείχθηκε ο Εθνικός Γ.Σ. ενώ στα ειδικά αθλήματα πρώτος ήταν ο Πανελλήνιος Γ.Σ. Επίσης, στις 30 και 31 Μαΐου διεξήχθη το πρωτάθλημα δεκάθλου, το οποίο αποτελούσε μέρος του προγράμματος των πανελληνίων αγώνων, όπως αναφέρεται. Νικητής αναδείχθηκε ο Στυλιανός Μπεναρδής που σημείωσε νέο πανελλήνιο ρεκόρ με 6053 β. Το δέκαθλο περιλάμβανε τα γνωστά μέχρι σήμερα δέκα αγωνίσματα: 100μ, 400μ, 1500μ, 110μ εμπ, μήκος, ύψος, επί κοντώ, δίσκος, ακόντιο, σφαίρα. Ο Μπεναρδής νίκησε σε όλα τα αγωνίσματα εκτός από τη σφαιροβολία που επικράτησε ο Δ. Νικολαΐδης. Σημειώσεις:1 Ομάδες για τα ομαδικά αγωνίσματα: σκυταλοδρομίες, διελκυστίνδα, γυμναστική.2Ήταν νεοσύστατος και στον τύπο της εποχής αναφέρεται και ως "Γ.Ο.Φ. Καλαμών", "Α.Ο. Καλαμών" ή "Γ.Σ. Καλαμών". Σε φωτογραφία του αθλητή του συλλόγου Μανωλόπουλου, στη λευκή φανέλα του απεικονίζεται ως έμβλημα ένα σύμπλεγμα των γραμμάτων "Φ", "Κ" εντός ενός μεγαλύτερου "Ο". Συνεπώς, η επωνυμία "Όμιλος Φιλάθλων Καλαμών" είναι η πιθανότερη.3 Γυμναστής του συλλόγου ήταν ο Σοφοκλής Μάγνης, παλιός γυμναστής του Πανιωνίου στη Σμύρνη, ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην Ξάνθη μετά τη μικρασιατική καταστροφή.4 Είχε ιδρυθεί το 1925 από πρόσφυγες, αθλητές και παράγοντες, των συλλόγων Ερμής και Πέρα Κλουμπ της Κωνσταντινούπολης. Το 1929 η "ΑΕΚ Θεσσαλονίκης" απορροφήθηκε από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος είχε ιδρυθεί το 1926 από αθλητές που αποχώρησαν από την ΑΕΚ Θεσ/νίκης. * Διεξήχθη στις 30 και 31 Μαΐου. Την περίοδο αυτή κορυφώνεται η παλιά συζήτηση που είχε αρχίσει να διεξάγεται στους αθλητικούς κύκλους και στον αθλητικό τύπο, σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού του πρωταθλητή συλλόγου. Το σύστημα των πρώτων νικών που εφάρμοζε ακόμα ο ΣΕΓΑΣ θεωρείτο ξεπερασμένο, διότι ένας σύλλογος που διέθετε έναν ή δύο πολύ καλούς αθλητές μπορούσε να κατακτά επτά ή οκτώ πρώτες νίκες και να παίρνει τον τίτλο χωρίς να καλλιεργεί ουσιαστικά τον αθλητισμό. Σε αντίθεση με άλλο σύλλογο που κατέβαζε στους αγώνες ομάδα δέκα και πλέον αθλητών, αλλά περιοριζόταν μόνο σε δεύτερες ή τρίτες θέσεις. Η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων από πολύ παλιά, από το 1907, είχε υιοθετήσει ένα διαφορετικό σύστημα που εφαρμοζόταν σε όσους αγώνες διεξάγονταν υπό την υψηλή εποπτεία της, όπως οι Πανιώνιοι Αγώνες και τα Αβέρωφεια, απονέμοντας το "Έπαθλον Συλλογικής Εργασίας" στους συλλόγους που κέρδιζαν τις περισσότερες νίκες αλλά με διαφορετικούς αθλητές. Σύμφωνα με το σύστημα αυτό βαθμολογούνταν οι τρεις πρώτοι αθλητές με 3-2-1 βαθμούς αλλά για μία μόνο επιτυχία τους. Αν ο ίδιος αθλητής κατακτούσε μετάλλιο και σε δεύτερο αγώνισμα, τότε ο σύλλογος έπαιρνε τους μισούς βαθμούς (1,5-1-0,5), αν κατακτούσε και τρίτο μετάλλιο έπαιρνε το 1/3 των αναλογούντων βαθμών (1-0,66-0,33) κ.ο.κ. Ένα τρίτο σύστημα που άτυπα είχε υιοθετήσει ο ΣΕΓΑΣ ήταν η βαθμολογία 3-2-1 για τους τρεις πρώτους κάθε αγωνίσματος, η οποία δημοσιοποιήθηκε παράλληλα με τη σειρά κατάταξης με βάσει τις νίκες και παρατίθεται παρακάτω. Ένα δεύτερο ζήτημα ήταν ποια αγωνίσματα έπρεπε να περιλαμβάνονται στη βαθμολόγηση. Από τη δεκαετία 1900-1910 είχε τεθεί το θέμα αν έπρεπε να συνυπολογίζονται η πάλη, οι γυμναστικές ασκήσεις, η άρση βαρών, η διελκυστίνδα και η αναρρίχηση. Η γενική επικράτηση του Πανελλήνιου Γ.Σ. σε όλα τα σπορ, έκανε χωρίς νόημα τις όποιες ενστάσεις. Όμως, όποτε κάποιος άλλος σύλλογος, π.χ. ο Εθνικός Γ.Σ. ή ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, είχε δυνατή ομάδα στο στίβο αλλά όχι στην πάλη και στη άρση βαρών, το ζήτημα έμπαινε επιτακτικά και υπήρξαν γκρίνιες που έφτασαν μέχρι την αποχώρηση συλλόγων από τους αγώνες. Από τα τέλη της δεκαετίας 1910-1920, που τα αγωνίσματα της πάλης και της άρσης βαρών έγιναν πολλά, μιας και οι αθλητές χωρίζονταν σε κατηγορίες ανά βάρος, το θέμα έγινε πιο πολύπλοκο, αφού τα μετάλλια στα δυο αυτά αθλήματα δεν ήταν ένα-δύο αλλά σχεδόν δέκα, οπότε καθόριζαν τον πολυνίκη σύλλογο. Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα, το 1926 προκρίθηκε η ιδέα να υπάρξουν δύο βαθμολογίες, μια για τα αγωνίσματα του στίβου και μία για όλα τα υπόλοιπα, τα οποία αποκλήθηκαν "ειδικά αγωνίσματα". *Γυμναστική, διελκυστίνδα, άρση βαρών, πάλη. "Η ιστορία των Πανελληνίων Αγώνων", Αθλητική Ηχώ, 16/6/1949. "Η ιστορία των Πανελληνίων Αγώνων", Αθλητική Ηχώ, 18/6/1949. "Η ιστορία των Πανελληνίων Αγώνων", Αθλητική Ηχώ, 20/6/1949. "Η ιστορία των Πανελληνίων Αγώνων", Αθλητική Ηχώ, 23/6/1949. "Σκριπ", 5/5/1926. "Σκριπ", 8/5/1926. "Εμπρός", 8/5/1926. "Εμπρός", 5/5/1926. "Αθλητικός Κόσμος", τ. 1-9/5/1926. Αρχειοθετήθηκε 2015-09-28 στο Wayback Machine. "Αθλητικός Κόσμος", τ. 2-16/5/1926. Αρχειοθετήθηκε 2015-09-28 στο Wayback Machine. Ηρ. Αθανασόπουλος, "Μαραθώνιος & Μαραθώνας", 2010, σ. 190.

Το ΙΗ΄ Πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου ανδρών 1926 διεξήχθη στην Αθήνα, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, στις 3, 4 και 7 Μαΐου (Δευτέρα, Τρίτη και Παρασκευή του Πάσχα) υπό την αιγίδα του ΣΕΓΑΣ και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Πολυνίκης σύλλογος αναδείχθηκε και πάλι ο Εθνικός Γ.Σ. Διεξήχθη επίσης ξεχωριστό πανελλήνιο πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1926

Νεβντούρ Χανιμεφέντι

Η Νεβντούρ γεννήθηκε στο Μπατούμι το 1861, κόρη του Νακασβίλι Ρουστέμ Μπέη. Παντρεύτηκε τον Μουράτ το 1880 όταν ήταν ήδη κρατούμενος στο Παλάτι Τσιραγάν. Αφού βασίλευσε για τρεις μήνες, ο Μουράτ καθαιρέθηκε στις 30 Αυγούστου 1876, λόγω ψυχικής αστάθειας και φυλακίστηκε στο Παλάτι Τσιραγάν. Η Νεβντούρ στάλθηκε αρχικά στο Παλάτι Τσιραγάν ως Καλφά, αλλά ο Μουράτ της άρεσε και αποφάσισε να την πάρει ως νέα σύζυγό του. Η Νεβντούρ έμεινε χήρα στο θάνατο του Μουράτ το 1904, μετά από την οποία η δοκιμασία της στο Παλάτι Τσιραγάν έφτασε στο τέλος της. Μετά τον θάνατο του συζύγου της, στάλθηκε στην Προύσα με τις Γκεβχερίζ Χανιμεφέντι, Ρεμσινάς Χανιμεφέντι και Φιλιζτέν Χανιμεφέντι για μερικά χρόνια και ο μισθός της ακυρώθηκε από την Επιτροπή Ένωσης και Προόδου. Στη συνέχεια πήγε να ζήσει με τη θετή κόρη της Χατιτζέ Σουλτάν, η οποία ζήτησε πολλές φορές μισθό για την Νεβντούρ, αλλά ποτέ δεν της δόθηκε. Όταν η Χατιτζέ Σουλτάν εξορίστηκε το 1924, η Νεβντούρ έπεσε σε πλήρη φτώχεια. Η Νεβντούρ Χανιμεφέντι πέθανε το 1927 στο Μπεσίκτας σε ηλικία 65/66 ετών. Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback) Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)

Η Νεβντούρ Χανιμεφέντι (Οθ. Τούρκικα: نودر خانم) (Τούρκικα: Nevdürr Hanımefendi, 1861 - 1927) ήταν η έκτη σύζυγος του σουλτάνου Μουράτ Ε΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Altici Nevdürr Hanım Efendi Hazretleri

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%B2%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81_%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B9

Εβδομάδα

Οι ανθρωπολόγοι έχουν παρατηρήσει ότι ημερολογιακές υποδιαιρέσεις διαφορετικές από την επταήμερη εβδομάδα (από τρεις μέχρι και οκτώ ημέρες) συναντώνται σε διάφορες αρχαίες κοινωνίες. Ένα αξιοπαρατήρητο κοινό σημείο είναι ότι συχνά η λέξη για την «εβδομάδα» συμπίπτει με τη λέξη για την «ημέρα της αγοράς (ή της εμποροπανήγυρης)», πράγμα που αποτελεί ένδειξη ότι η εν λόγω έννοια αναπτύχθηκε σε αγροτικές ή προ-αγροτικές κοινωνίες, στις οποίες υπήρχε τόσο «αγορά» όσο και «ημέρα αγοράς». Σε αραιοκατοικημένες περιοχές, στις οποίες δεν διεξάγονται καθημερινά εμπορικές δραστηριότητες, ήταν ουσιώδες για τους παραγωγούς και τους καταναλωτές να καταλήξουν σε μια εκ των προτέρων συμφωνηθείσα ημέρα συναλλαγών, ειδικώς αν ο δρόμος προς την αγορά διαρκούσε αρκετές ώρες ή ημέρες. Η εβδομάδα (ως καθορισμένο διάστημα ημερών) αποτελούσε πολύ απλούστερο και ακριβέστερο τρόπο υπολογισμού του χρόνου εν σχέσει με το σύστημα που βασιζόταν στο σεληνιακό ημερολόγιο ή στην εποχική (φαινόμενη) περιστροφή της ουράνιας σφαίρας (του στερεώματος). Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι η εβδομάδα δεν είχε «ουράνια» προέλευση, αλλά στηριζόταν σε υπολογισμούς ανθρώπων μάλλον παρά στην κίνηση της σελήνης και των άστρων. Στην παραδοσιακή επταήμερη εβδομάδα, το μειονέκτημα αυτό ξεπεράστηκε με την αντιστοίχιση του ηλίου, της σελήνης και πέντε πλανητών γνωστών στους αρχαίους (Ερμής, Αφροδίτη, Άρης, Δίας, Κρόνος) σε κάθε μια από τις επτά ημέρες. Οι αρχαίοι Χαλδαίοι/Βαβυλώνιοι φαίνεται ότι διέθεταν επταήμερη εβδομάδα, κατά την οποία κάθε ημέρα ήταν αφιερωμένη σε διαφορετική θεότητα. Η σπουδαιότητα του αριθμού επτά στη χαλδαϊκή αστρολογία και αστρονομία ήταν αξιοσημείωτη λόγω των επτά ουρανίων σωμάτων ή φωστήρων που φαίνονται κανονικά με γυμνό μάτι (ήλιος, σελήνη και πέντε πλανήτες) και συσχετίστηκαν με θεότητες. Η κινεζική χρήση της επταήμερης εβδομάδας (και των πολιτισμών της Κορέας, της Ιαπωνίας, του Θιβέτ και του Βιετνάμ) ανάγεται στο 600 π.Χ. περίπου, όταν η βαβυλωνιακή έννοια των επτά «φωστήρων» εισέδυσε και διαδόθηκε στην Κίνα. Μολονότι σε κάθε ημέρα αντιστοιχήθηκε ένας από τους φωστήρες, η εβδομάδα δεν επηρέασε την κοινωνική ζωή ή το επίσημο ημερολόγιο. Συνήθως χρησιμοποιείται για αστρολογικούς σκοπούς ή παρατίθεται σε βουδιστικά κείμενα, μέχρις ότου οι Ιησουίτες επανεισήγαγαν την έννοια τον 16ο αιώνα. Ως αποτέλεσμα, όταν τον 16ο αιώνα οι Ιάπωνες ήλθαν για πρώτη φορά σε επαφή με τους Ευρωπαίους, διαπίστωσαν έκπληκτοι ότι τα δικά τους ονόματα για τις ημέρες της εβδομάδας αντιστοιχούσαν στα αγγλικά ονόματα (και στην πραγματικότητα διατηρούσαν πιστότερα τις αρχικές βαβυλωνιακές έννοιες, διότι στην Αγγλική είχαν εν τω μεταξύ εισέλθει θεωνύμια από τη σκανδιναβική μυθολογία). Η εβδομάδα ως επταήμερο σύστημα υπολογισμού του χρόνου έχει φθάσει στον Δυτικό πολιτισμό με αφετηρία το εβραϊκό ημερολόγιο. Οι Ινδοευρωπαίοι δεν φαίνεται να είχαν ενδιάμεση μονάδα μετρήσεως του χρόνου μεταξύ του μήνα και της ημέρας, πράγμα που εξηγεί γιατί η λ. ἑβδομάς και αντίστοιχοι όροι των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών (λ.χ. λατ.: septimāna) συναντώνται από την ελληνιστική / χριστιανική εποχή και μετά με τη σημασία των επτά ημερών. Η όποια διαίρεση του μηνός σε υποδιαστήματα κατά την εποχή πριν από την κατίσχυση του εβραϊκού ημερολογίου θα πρέπει να βασιζόταν, όπως δέχονται οι μελετητές, στην παρατήρηση των φάσεων της σελήνης και γενικότερα στο σεληνιακό σύστημα. Μολονότι ορισμένες θεωρίες εικάζουν ότι το επταήμερο σύστημα αποτελεί απλουστευτικά το ένα τέταρτο του σεληνιακού μήνα, αυτό δεν ερμηνεύει ικανοποιητικά τα παρακάτω δεδομένα. Οι Ινδοί, όπως δείχνει η σανσκριτική γλώσσα, διαιρούσαν τον μήνα σε δύο ίσα μέρη (paks'a «πτέρυγα, τμήμα»), τα οποία κατονόμαζαν με όρους που σημαίνουν «αύξουσα σελήνη» και «φθίνουσα σελήνη». Όμοια διαίρεση φαίνεται ότι είχαν υιοθετήσει οι Κέλτες, ενώ τόσο οι αρχαίοι Έλληνες όσο και οι Ρωμαίοι διαιρούσαν τον μήνα με βάση τις φάσεις της σελήνης και τις αντίστοιχες εορτές. Η διαίρεσή τους χαρακτηριζόταν από μάλλον ατελή υπολογισμό, πράγμα αναμενόμενο για κάθε σεληνοκεντρικό σύστημα· θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι χώριζαν τον μήνα σε τρία δεκαήμερα (πβ. λατ. nundinum «διάστημα εννέα ημερών (μεταξύ δύο εορτασμών)»). Κατάλοιπο της αρχικά σεληνιακής βάσεως της υποδιαίρεσης είναι οι λέξεις των γερμανικών γλωσσών για την εβδομάδα, οι οποίες έχουν ως αφετηρία τον αρχ. γερμανικό όρο wika-, που ίσως σημαίνει «αλλαγή, μεταβολή, τροπή (της σελήνης)». Σε αυτόν έχουν την απώτερη αναγωγή τους οι ομόρριζες λέξεις Woche (γερμ.), week (αγγλ.), vecka (σουηδ.), uge (δαν.) κ.ά. Η ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία δέχεται, με βάση αυτές και άλλες παρατηρήσεις, ότι η επταήμερη εβδομάδα ήταν άγνωστη στον ινδοευρωπαϊκό κόσμο πριν από την είσοδο του εβραϊκού ημερολογίου και τις Βιβλικές μαρτυρίες για αυτό. Το εβραϊκό ημερολόγιο είχε ως σημείο αναφοράς το Σάββατο (εβρ. שׁבת «ανάπαυση») και αριθμούσε τις ημέρες με βάση αυτό. Ως αποτέλεσμα, η ελληνιστική λέξη σάββατον δήλωνε την «ημέρα του Σαββάτου», το «έβδομο έτος αγραναπαύσεως» (Wayyiqra’ 26:43 והארץ תעזב מהם ותרץ את־שׁבתתיה, τονίζω τη βασική ρίζα της λέξης שׁבת που εδώ είναι σε πληθυντικό· Μετάφρ. των LXX, Λευιτικόν 26:43 τότε προσδέξεται ἡ γῆ τὰ σάββατα αὐτῆς ἐν τῷ ἐρημωθῆναι αὐτὴν δι΄ αὐτούς), αλλά και ολόκληρη την επταήμερη «εβδομάδα» (Κ.Δ., Κατὰ Λουκᾶν 18:12: νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, που δεν εννοεί «δύο φορές το Σάββατο», αλλά «δύο φορές την εβδομάδα»). Εφόσον το Σάββατο αποτελούσε σημείο αναφοράς στο εβραϊκό ημερολόγιο, εύκολα κατανοούμε γιατί οι υπόλοιπες ημέρες κατονομάζονταν (στην Ελληνιστική Κοινή) με αυτήν ως επίκεντρο: μία σαββάτων, δευτέρα σαββάτων, τρίτη σαββάτων…, ενώ η ημέρα πριν από το Σάββατο αποκλήθηκε αρχικώς προσάββατον και κατόπιν παρασκευή «προετοιμασία (για το Σάββατο)». Στη Χριστιανική Λειτουργική ζωή, η Κυριακή, με την ιδιαίτερη θρησκευτική σημασία της, δεσπόζει των υπόλοιπων ημερών της εβδομάδας. Ο ιερός ρυθμός της εβδομάδας είχε πρωταρχική σημασία στα ήθη και τις θρησκευτικές πράξεις των Εβραίων, καθώς συσχετίστηκε με τη δραστηριότητα του δημιουργού Θεού και την ιερή ανάπαυσή του (Γέν. 2:2). Το γεγονός αυτό οδήγησε στην αργία του Σαββάτου που εμφανίζεται ήδη στα αρχαιότερα κείμενα του ιουδαϊκού Νόμου (Έξ. 20:8) και στην Παλαιά Διαθήκη. Οι πρώτοι μεταστραφέντες Ιουδαίοι Χριστιανοί έμειναν, καθώς φαίνεται, προσκολλημένοι στα έθιμα με τα οποία είχαν ανατραφεί (εφ' όσον αυτά ήταν συμβατά με το νόμο του Ευαγγελίου) και συνέχισαν αρχικά να θεωρούν σημαντικό το Σάββατο (Ματθ. 28:1, Μάρκ. 15:42, 16:1, Ιωάν. 19:42). Σύντομα, όμως, ημέρα λατρείας της Εκκλησίας γίνεται η πρώτη μέρα της εβδομάδας, η Κυριακή, ως «ημέρα του Κυρίου» (Πράξ. 20:7, Α' Κορ. 16:2, Αποκ. 1:10). Παρ' όλ' αυτά, ο κύκλος των επτά ημερών παρέμεινε και συνέχισε να ισχύει όπως και πριν. Κατά τον 1ο και 2ο αιώνα μ.Χ., οι εορτασμοί των σημαντικών χριστιανικών μυστηρίων είναι πιθανό ότι είχαν εβδομαδιαία περιοδικότητα. Για παράδειγμα, η Κυριακή, σύμφωνα με την Επιστολή Βαρνάβα (xv), «ἔστιν ἄλλου κόσμου ἀρχή», και όπως αναφέρει ο συγγραφέας της επιστολής: «Διὸ καὶ ἄγομεν τὴν ἡμέραν τὴν ὀγδόην εἰς εὐφροσύνην, ἐν ᾗ καὶ ὁ Ἰησοῦς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν καὶ φανερωθεὶς ἀνέβη εἰς οὐρανούς.»Και πάλι, ένα άλλο έργο με γενικό τίτλο Διδαχαί των αποστόλων, που αν και ψευδεπίγραφο ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο μεταξύ των Χριστιανών των πρώτων αιώνων μ.Χ., ορίζει: «Αἵ δε νηστεῖαι ὑμῶν μὴ ἔστωσαν μετὰ τῶν ὑποκριτῶν· νηστεύουσι γὰρ δευτέρα σαββάτων καὶ πέμπτη· ὑμεῖς δὲ νηστεύσατε τετράδα καὶ παρασκευήν.» (κεφ. viii),ενώ στο κεφ. xiv προτρέπει: «Καθ' ἡμέραν δὲ Κυρίου συναχθέντες κλάσατε ἄρτον καὶ εὐχαριστήσατε.»Συνολικά, μέσα από τα κείμενα του Τερτυλλιανού, τους Αποστολικούς κανόνες και άλλα πρωτοχριστιανικά έργα, γίνεται ξεκάθαρη η συνάφεια της Ανάστασης του Κυρίου με την Κυριακή, η οποία έγινε ημέρα λατρείας, όπως και η σύνδεση της Τετάρτης και της Παρασκευής με την προδοσία του Ιούδα και το Πάθος του Χριστού αντίστοιχα. Αν και αυτή η αρχαία αντίληψη υποχώρησε σταδιακά δίνοντας τη θέση της σε έναν ετήσιο κύκλο νέων επετείων και εορτασμών, η εβδομάδα διατήρησε τη σπουδαιότητά της όπως δείχνουν οι ακολουθίες των λεγόμενων Κανονικών Ωρών (Divine Office), όπου στη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επτά (7) υποδιαιρέσεις της ημέρας έχουν οριστεί για προσευχή, αλλά και η υποχρεωτική εβδομαδιαία ανάγνωση ολόκληρου του Ψαλτηρίου, που, όπως μαθαίνουμε από τον λειτουργικό συγγραφέα Αμαλάριο του Μετς, του 9ου αιώνα, έγινε αποδεκτή στο βασιλικό παρεκκλήσιο του Άαχεν το έτος 802. Η διαίρεση αυτή του Ψαλτηρίου σε γενικές γραμμές ήταν ίδια με αυτήν που περιείχε η Ρωμαιοκαθολική Σύνοψη μέχρι την έκδοση των Αποστολικών κανόνων, «Θεία Έμπνευση», της 1ης Νοεμβρίου 1911. Επιπλέον, όπως αναφέρει ο Αμαλάριος, η λειτουργική αυτή διαίρεση που είχε δεχτεί η Εκκλησία της Ρώμης ήταν ουσιαστικά ίδια με των Καρλοβιγγειανών, αν και από τον 6ο αιώνα ο Άγιος Βενέδικτος είχε καθορίσει σαφώς τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο ολόκληρο το Ψαλτήριο θα έπρεπε να αναγνωσθεί τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, ενώ μια τέτοια ρύθμιση αποδίδεται και στον Πάπα Δάμασο (ή Δαμάσο) (366-384). Η αφιέρωση συγκεκριμένων ημερών της εβδομάδας σε εκδηλώσεις της Ρωμαιοκαθολικής λειτουργικής ζωής γίνεται φανερή με ακολουθίες όπως της Υπεραγίας Θεοτόκου κάθε Σάββατο, τις λειτουργίες των Παθών κάθε Παρασκευή κατά τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής, και με την καθιέρωση ακολουθιών σε συγκεκριμένες ημέρες της εβδομάδας (όπως π.χ. η ακολουθία των Αγίων Αγγέλων τη Δευτέρα, η ακολουθία των Αγίων Αποστόλων την Τρίτη κλπ.), που την καθιέρωσή τους ενέκρινε ο Πάπας Λέων ο 13ος. Ανάλογη αφιέρωση ημερών υπάρχει και στην Ορθόδοξη Εκκλησία, όπου η Δευτέρα είναι αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους, η Τρίτη στον Τίμιο Πρόδρομο, η Τετάρτη και η Παρασκευή στο Σταυρό, η Πέμπτη στους Αποστόλους και το Σάββατο στους Μάρτυρες. Για μεγάλο χρονικό διάστημα κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα, η Πέμπτη θεωρήθηκε στη Δύση ως «μικρή Κυριακή», πιθανότατα επειδή έγινε αποδεκτή ως η ημέρα της Αναλήψεως του Κυρίου (βλ. Bede, "Hist. Eccl.", IV, 25). Μετά τη Σύνοδο του Τρέντο εγκρίθηκε η προσθήκη επιπλέον ακολουθιών στη Ρωμαιοκαθολική Σύνοψη, όπως τα Μνημόσυνα υπέρ των κεκοιμημένων, οι Αναβαθμοί (σύνολο από 15 ψαλμούς) κλπ., που τελούνται μία φορά την εβδομάδα, ιδιαίτερα τις Δευτέρες, σε όλη τη διάρκεια της προ των Χριστουγέννων νηστείας (περίοδος 21-28 ημερών) και κατά τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής. Στα εβδομαδιαία συστήματα υπολογισμού του χρόνου που αναπτύχθηκαν στις επί μέρους γλώσσες είναι προφανής η επιρροή του ημερολογίου που εισήχθη από την Ανατολή. Εκτός από το εβραϊκό ημερολόγιο, που μνημονεύθηκε παραπάνω, αξιοσημείωτη επίδραση άσκησε επίσης το πλανητικό ημερολόγιο, το οποίο πιθανώς είχε ως βάση τις αστρολογικές προλήψεις των Χαλδαίων. Το σύστημα αυτό κατονόμαζε τις ημέρες με αφετηρία διαφορετική θεότητα για κάθε ημέρα και προφανώς αντικατέστησε τα ανατολικά ονόματα με θεότητες διαφόρων μυθολογιών οικείων στους Ινδοευρωπαίους (όπως του Δωδεκαθέου, του σκανδιναβικού πανθέου κτλ.). Για τον λόγο αυτόν, υποστηρίζεται ότι το πλανητικό / αστρολογικό ημερολόγιο πρέπει να έγινε αισθητό στον ινδοευρωπαϊκό κόσμο συγχρόνως με την έλευση του εβραϊκού ημερολογίου και τη διάδοσή του μέσω του Χριστιανισμού ή λίγο αργότερα.Το εκκλησιαστικό λατινικό ημερολόγιο στηρίχθηκε στο αντίστοιχο ελληνιστικό-χριστιανικό. Οι χριστιανικές εκκλησίες υιοθέτησαν το ιουδαϊκό σύστημα μετονομάζοντας την πρώτη ημέρα (μία σαββάτων) σε Κυριακή «ημέρα Κυρίου» (του οποίου μετάφραση αποτελεί το εκκλησ. λατ. Dominica). Συνεπώς, κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. συνυπήρχαν στην υστερολατινική γλώσσα δύο ημερολογιακά συστήματα, το εκκλησιαστικό-χριστιανικό και το πλανητικό-αστρολογικό. Όπως θα φανεί από την επί μέρους ανάλυση, ονομασίες διαφόρων ημερών στην ύστερη λατινική γλώσσα συνυπήρξαν με το εκκλησιαστικό ημερολόγιο και άφησαν αξιοσημείωτα ίχνη σε αρκετές γλώσσες. Συνοπτικά: Εκκλησιαστικό-χριστιανικό: Χρησιμοποιήθηκε η λ. fēria «εορτή» και οι ημέρες ονομάστηκαν ως εξής:sabbatum «Σάββατο», dies dominica «ημέρα Κυρίου, Κυριακή», secunda feria «Δευτέρα από εορτής», tertia feria «Τρίτη από εορτής», quarta feria «Τετάρτη από εορτής», quinta feria «Πέμπτη από εορτής», sexta feria «έκτη από εορτής».Πλανητικό-αστρολογικό: Χρησιμοποιήθηκε η λ. dies «ημέρα» και το όνομα κάποιας θεότητας (τα ονόματα ξεκινούν με αφετηρία την ημέρα που αντιστοιχεί στο «Σάββατο»):dies Saturni «ημέρα του Κρόνου», dies Solis «ημέρα του Ηλίου», dies Lunae «ημέρα της Σελήνης», dies Martis «ημέρα του Άρη», dies Mercuri «ημέρα του Ερμή», dies Jovis «ημέρα του Δία», dies Veneris «ημέρα της Αφροδίτης».Παρατήρηση Α: Η μόνη σύγχρονη γλώσσα που ακολουθεί επακριβώς το εκκλησιαστικό-χριστιανικό σύστημα (πλην της Ελληνικής) είναι η Πορτογαλική: sabado, domingo, segunda feira, terça feira, quarta feira, quinta feira, sexta feira. Στις διάφορες γλώσσες παρατηρούμε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό αναμίξεως των δύο συστημάτων, καθώς και χρήση άλλων λέξεων για ορισμένες ημέρες, ανάλογα με το πρότυπο που υιοθέτησε κάθε λαός. Παρατήρηση Β: Η σειρά των πλανητών δεν είναι αυθαίρετη αλλά σχετίζεται με τη θεωρία της αρμονίας των σφαιρών που συνήρπαζε πολλούς φιλοσόφους της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα και σύμφωνα με την οποία κάθε ουράνιο σώμα περιστρεφόμενο παράγει συγκεκριμένο ήχο -εκτός από τη Γη που ελογίζετο ακίνητη. Ο Βοήθιος ταύτιζε τη Σελήνη με το (σημερινό) ρε, τον Ερμή με το ντο, την Αφροδίτη με το σι, τον Ήλιο με το λα, τον Άρη με το σολ, τον Δία με το φα και τον Κρόνο με το μι. Αν διατάξουμε τις επτά νότες σε διαστήματα τετάρτης, λαμβάνουμε τη σειρά των ημερών της εβδομάδας, όπως αναφέρονται παραπάνω. Στην ονομασία σάββατον (μέσω του λατ. sabbatum) φαίνεται ότι έχουν την αφετηρία τους οι περισσότερες σύγχρονες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι εξαιρέσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των γερμανικών γλωσσών, οι οποίες έχουν διασπαστεί στη δήλωση της συγκεκριμένης ημέρας και απηχούν διαφορετική αφετηρία ανάλογα με την περίπτωση. Εκκλησιαστικό σύστημαελνστ. σάββατον > λατ. sabbatum, μέσω του οποίου σχηματίστηκαν τα ακόλουθα: λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. samedi (< δημώδ. λατ. *sambati dies «ημέρα σαββάτου»), ιταλ. sabato, ισπ. sábado, ρουμ. sîmbătă. κελτικές γλώσσες: ιρλ. satharn, ουαλ. dydd sadwrn. σλαβικές γλώσσες: παλ. σλαβ. sobota (> σερβοκρ. subota, πολ. sobota, ρωσ. subbota…) γερμανικές γλώσσες (A): παλ. άνω γερμ. sambaz-tag > γερμ. Samstag.Πλανητικό σύστημαλατ. dies Saturni «ημέρα του Κρόνου». γερμανικές γλώσσες (B): παλ. κάτω γερμ. sœterdœg (μετάφρ. του λατ.) > αγγλ. Saturday, ολλ. zaterdag. γερμανικές γλώσσες (Γ): παλ. σκανδ. laugardagr «ημέρα του λουτρού» (είτε ως εθίμου είτε προς τιμήν ορισμένης θεότητας) > σουηδ. lördag, ισλ. laugardagur, δαν. lørdag… γερμανικές γλώσσες (Δ): παλ. άνω γερμ. sunnūnābend «παραμονή Κυριακής» > γερμ. Sonnabend «Σάββατο». Η ονομασία Κυριακή χρησιμοποιήθηκε κατά τους πρώτους αιώνες μ.Χ. προκειμένου να αντικαταστήσει την ημέρα που αρχικώς απεκαλείτο μία σαββάτων (λατ. una sabbati ή dies prima) και αποδόθηκε κατάλληλα στη Λατινική ως dies dominica. Η διπλή παρουσία του εκκλησιαστικού και του πλανητικού συστήματος στην ύστερη Λατινική αποτυπώνεται ως εξής στις διάφορες γλώσσες: Εκκλησιαστικό σύστημαελνστ. Κυριακή, λατ. dies dominica, μέσω του οποίου σχηματίστηκαν τα ακόλουθα: λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. dimanche, ισπ. domingo, ιταλ. domenica, ρουμ. duminică. κελτικές γλώσσες: ιρλ. domhnach. σλαβικές γλώσσες: παλ. σλαβ. nedĕlja «ημέρα αναπαύσεως» (< ne- αρνητ. + dĕlo «εργασία», που χρησιμοποιήθηκε ως απόδ. της λ. σάββατον στην αρχική σημασία του, αλλά εφαρμόστηκε στην ημέρα που εν τω μεταξύ είχε αποκληθεί Κυριακή, επειδή αυτή ήταν πλέον η «ημέρα αναπαύσεως») > πολ. niedziela, σερβοκρ. nedělja, τσεχ. neděle...Πλανητικό σύστημαλατ. dies Solis «ημέρα του Ηλίου». γερμανικές γλώσσες (μετάφρ. του λατ.): παλ. άνω γερμ. sunnūntag (> γερμ. Sonntag, ολλ. zondag), παλ. αγγλ. sunnandœg (> αγγλ. Sunday), παλ. σκανδ. sunnundagr (> σουηδ. söndag, ισλ. sunnudagur, δαν. søndag). κελτικές γλώσσες (μεταφρ. του λατ.): ουαλ. dydd sul. Για την ονομασία αυτής της ημέρας στην πλειονότητα των γλωσσών επικράτησε το πλανητικό-αστρολογικό σύστημα, καθ’ ότι το εκκλησιαστικό (εβραιογενές) ημερολόγιο την προσδιόριζε απλώς αριθμητικά: Εκκλησιαστικό σύστημαελνστ. δευτέρα σαββάτου / σαββάτων, λατ. secunda feria «Δευτέρα από εορτής». λατινογενείς γλώσσες: πορτ. segunda feira. σλαβικές γλώσσες: παλ. σλαβ. ponedělŭkŭ «μετά την Κυριακή» (< po- «μετά» + τύπος του nedĕlja «Κυριακή», βλ. ανωτέρω») > σερβοκρ. ponedjeljak, πολ. poniedzałek, ρωσ. ponedel’nik, τσεχ. pondělí.Πλανητικό σύστημαλατ. dies Lunae «ημέρα της Σελήνης». λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. lundi, ισπ. lunes, ιταλ. lunedì, ρουμ. luni. κελτικές γλώσσες (από λατ.): ιρλ. luan, ουαλ. dydd llun. γερμανικές γλώσσες (μετάφρ. του λατ.): παλ. άνω γερμ. mānetag (> γερμ. Montag, ολλ. maandag), παλ. αγγλ. mōnandœg (> αγγλ. Monday), παλ. σκανδ. mānudagr (> ισλ. manudagur, δαν. mandag, σουηδ. måndag). Για την ονομασία αυτής της ημέρας στην πλειονότητα των γλωσσών επικράτησε το πλανητικό-αστρολογικό σύστημα, καθ’ ότι το εκκλησιαστικό (εβραιογενές) ημερολόγιο την προσδιόριζε απλώς αριθμητικά: Εκκλησιαστικό σύστημαελνστ. τρίτη σαββάτου / σαββάτων, λατ. tertia feria «Τρίτη από εορτής». λατινογενείς γλώσσες: πορτ. terça feira. σλαβικές γλώσσες: παλ. σλαβ. vŭtornikŭ «δεύτερος» (με αφετηρία την Κυριακή, που είχε καθιερωθεί ως βασική ημέρα του εκκλησιαστικού συστήματος) > σερβοκρ. utorak, πολ. wtorek, ρωσ. vtornik, τσεχ. úterý.Πλανητικό σύστημαλατ. dies Martis «ημέρα του Άρη». λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. mardi, ισπ. martes, ιταλ. martedì, ρουμ. marti. κελτικές γλώσσες (από λατ.): ιρλ. mairt, ουαλ. dydd mawrth. γερμανικές γλώσσες (μετάφρ. του λατ.· στον θεό Mars των Ρωμαίων τα γερμανικά φύλα αντιστοίχισαν τον γοτθικό θεό του πολέμου *Teiwa, ο οποίος στο σκανδιναβικό πάνθεο ήταν γνωστός ως Týr και απαντά επίσης με τα ομόρριζα ονόματα Tīw, Tīg και *Þing): αρχ. γερμ. *Teiwa-daga > παλ. αγγλ. tīwesdœg (> αγγλ. Tuesday), παλ. σκανδ. tisdagr (> σουηδ. tisdag, δαν. tirsdag, ισλ. þriðjudagur), μέσ. κάτω γερμ. dingesdach (> γερμ. Dienstag, ολλ. dinsdag). Εκτός από τις ονομασίες του εκκλησιαστικού και του πλανητικού συστήματος, παρατηρούμε εδώ την τάση ορισμένων γλωσσών να αναγνωρίσουν αυτή την ημέρα ως «μέσο» της εβδομάδας, πράγμα που από ορισμένους μελετητές αποδίδεται στη μεταγενέστερη εκκλησιαστική χρήση του ημερολογίου και στον προσδιορισμό των νηστειών. Για τον λόγο αυτόν, οι γλώσσες που ονομάζουν την Τετάρτη «μεσαία» ημέρα εντάσσονται στον υπότιτλο του εκκλησιαστικού συστήματος. Εκκλησιαστικό σύστημαελνστ. τετάρτη σαββάτου / σαββάτων, λατ. quarta feria «Τετάρτη από εορτής». λατινογενείς γλώσσες: πορτ. quarta feira. κελτικές γλώσσες: ιρλ. cēadaoin (< παλ. ιρλ. dia cēt-ain «πρώτη νηστεία»). γερμανικές γλώσσες: παλ. άνω γερμ. mitta-wecha (μετάφρ. του μεσν. λατ. media hebdomas / septimana «μέσον της εβδομάδας») > γερμ. Mittwoch, ισλ. miðvikudagur. σλαβικές γλώσσες: παλ. σλαβ. srěda «μεσαία (βλ. παραπάνω)» (> σερβοκρ. srijeda, πολ. środa, ρωσ. sreda, τσεχ. středa).Πλανητικό σύστημαλατ. dies Mercuri «ημέρα του Ερμή». λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. mercredi, ισπ. miércoles, ιταλ. mercoledì, ρουμ. miercuri. κελτικές γλώσσες (από λατ.): ουαλ. dydd mercher. γερμανικές γλώσσες (μετάφρ. του λατ.· στον θεό Mercurius των Ρωμαίων τα γερμανικά φύλα αντιστοίχισαν τον σκανδιναβικό θεό Odin, γνωστό επίσης ως Wōdin, Wuotan): παλ. σκανδ. ōðinsdagr (> σουηδ. onsdag, δαν. onsdag), παλ. κάτω γερμ. *wōðinsdœg (> αγγλ. Wednesday, ολλ. woensdag). Εκτός από τις ονομασίες του εκκλησιαστικού και του πλανητικού συστήματος, παρατηρούμε ότι ορισμένες γλώσσες κατονομάζουν τη συγκεκριμένη ημέρα με βάση τις προγραμματισμένες νηστείες ή τη σχέση της με την Κυριακή. Επειδή και η εν λόγω ονομασία αντανακλά θρησκευτική χρήση του ημερολογίου, οι γλώσσες που την εφαρμόζουν θα αναφερθούν στον υπότιτλο του εκκλησιαστικού συστήματος. Εκκλησιαστικό σύστημαελνστ. πέμπτη σαββάτου / σαββάτων, λατ. quinta feria «Πέμπτη από εορτής». λατινογενείς γλώσσες: πορτ. quinta feira. κελτικές γλώσσες: ιρλ. dardaoin «μεταξύ των δύο νηστειών (δηλ. Τετάρτης και Παρασκευής)», ουαλ. dydd iau. σλαβικές γλώσσες: παλ. σλαβ. četurĭtŭkŭ «τέταρτος» (με αφετηρία την Κυριακή, που είχε καθιερωθεί ως βασική ημέρα του εκκλησιαστικού συστήματος) > πολ. czwartek, ρωσ. četverg, σερβοκρ. četurtak.Πλανητικό σύστημαλατ. dies Jovis «ημέρα του Δία». λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. jeudi, ισπ. jueves, ιταλ. giovedì, ρουμ. joi. γερμανικές γλώσσες (στις οποίες ο Ζευς ταυτίστηκε με τον σκανδιναβικό θεό του κεραυνού, που ήταν γνωστός ως Thor ή Þor): παλ. σκανδ. þōrsdagr «ημέρα του κεραυνού» (> σουηδ. torsdag, δαν. torsdag), παλ. άνω γερμ. donarestag (> γερμ. Donnerstag, ολλ. dondersdag), παλ. αγγλ. þunersdæg (> αγγλ. Thursday). Εκτός από τις ονομασίες του εκκλησιαστικού και του πλανητικού συστήματος, παρατηρούμε ότι ορισμένες γλώσσες κατονομάζουν τη συγκεκριμένη ημέρα με βάση τις προγραμματισμένες νηστείες ή τη σχέση της με το Σάββατο ή την Κυριακή. Επειδή και η εν λόγω ονομασία αντανακλά θρησκευτική χρήση του ημερολογίου, οι γλώσσες που την εφαρμόζουν θα αναφερθούν στον υπότιτλο του εκκλησιαστικού συστήματος. Εκκλησιαστικό σύστημαελνστ. προσάββατον, παρασκευή «προετοιμασία (για το Σάββατο)». λατ. sexta feria «έκτη από εορτής». λατινογενείς γλώσσες: πορτ. sexta feira. κελτικές γλώσσες: παλ. ιρλ. ōin dīden «τελευταία νηστεία» (> ιρλ. aoine «νηστεία»), ουαλ. dydd gwener. σλαβικές γλώσσες: παλ. σλαβ. pętŭkŭ «πέμπτος» (με αφετηρία την Κυριακή, που είχε καθιερωθεί ως βασική ημέρα του εκκλησιαστικού συστήματος) > πολ. piątek, ρωσ. pjatnica, σερβοκρ. petak, τσεχ. pátek. γερμανικές γλώσσες: ισλ. föstudagur «ημέρα νηστείας».Πλανητικό σύστημαλατ. dies Veneris «ημέρα της Αφροδίτης». λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. vendredi, ιταλ. venerdì, ισπ. viernes, ρουμ. vineri. γερμανικές γλώσσες (μετάφρ. του λατ. με αντικατάσταση της θεάς Αφροδίτης / Venus από την αντίστοιχη γερμ. θεά Freia / Freya, καθώς και τη σκανδ. θεά Frigg, σύζυγο του Odin): παλ. σκανδ. frjādagr (> σουηδ. fredag, δαν. fredag, ολλ. vrijdag), παλ. άνω γερμ. frī(j)atag (> γερμ. Freitag), παλ. αγγλ. frīgedæg (> αγγλ. Friday). Baumgartner E. & P. Ménard, 1996: Dictionnaire étymologique et historique de la langue française, Paris. Benveniste É., 1969: Le vocabulaire des institutions indo-européennes, τόμ. 1-2, Paris. Buck C.D., 1949: A dictionary of selected synonyms in the principal Indo-European languages (Chicago & London). Chantraine P., 1999 (β΄ έκδ.): Dictionnaire étymologique de la langue grecque, Paris. Colson F., 1901: «The week» ― Zeitschrift für deutsche Wortforschung 1, 150 κ.εξ. Ernout A. & A. Meillet, 1959 (δ΄ έκδ.): Dictionnaire étymologique de la langue latine, Paris. Falk H. & A. Torp, 1910-11: Norwegisch-dänisches etymologisches Wörterbuch, τόμ. 1-2, Heidelberg. Frisk H., 1973 (β΄ έκδ.): Griechisches etymologisches Wörterbuch, Heidelberg. Kluge F. & E. Seebold, 2002 (24η έκδ.): Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin. Lampe G.W.H, 1961: A Patristic Greek Lexicon, Oxford. Liddel – Scott – Jones – Mckenzie, 1996: A Greek-English Lexicon (with a revised supplement by Glare & Thompson), Oxford. Melich J.: «Die Namen der Wochentage im Slavischen» ― Festschrift für V. Jagić, σελ. 212 κ. εξ. Pfeiffer W. et al., 1993: Etymologisches Wörterbuch des Deutschen, Berlin. Röhrich L., 1991-2: Das große Lexikon der sprichwörtlichen Redensarten. B. I-III, Wien. Thurneysen R., 1946: A Grammar of Old Irish, Dublin. Trautmann R., 1910: Die altpreußischen Sprachdenkmäler, Göttingen. Webster’s (Mish F. ed.), 1989: Webster’s word histories, Springfield, Mass. Ο μυστηριώδης επταήμερος κύκλος (αγγλ.) Η επταήμερη εβδομάδα (Ιστορία & Πληροφορίες) (αγγλ.) Οι ημέρες της εβδομάδας στην Κινεζική, Ιαπωνική και Βιετναμική (αγγλ.) Υπολογισμός της ημερολογιακής εβδομάδας (γερμ.)

Η εβδομάδα είναι μονάδα χρόνου οριζόμενη ίση με το χρονικό διάστημα που απαρτίζεται από επτά συνεχόμενα ημερονύκτια. Ο κύκλος επτά ημερών τρέχει ανεξάρτητα από τον κύκλο ενός ημερολογίου. Η εβδομάδα αποτελεί το κυρίως χρονικό διάστημα για τον κύκλο των εργάσιμων ημερών. Σήμερα, οι ημέρες της εβδομάδας στην ελληνική γλώσσα φέρουν τα ονόματα: Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, ενώ σε άλλες γλώσσες φέρουν τα ονόματα πλανητών. Δηλαδή, για τις ημέρες Δευτέρα μέχρι Πέμπτη δεν χρησιμοποιούνται ονόματα, αλλά τακτικά αριθμητικά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B2%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%B1

Yu-Gi-Oh! Forbidden Memories

Στο μεγαλύτερο μέρος του βιντεοπαιχνιδιού, ο παίκτης θα παίξει κάρτες τεράτων μαζί με μια ποικιλία αντιπάλων που ελέγχονται από το CPU. Το παιχνίδι παίζεται μεταξύ δύο παικτών χρησιμοποιώντας ένα ζεύγος 40 καρτών. Κάθε τράπουλα είναι γεμάτη με κάρτες που αντιπροσωπεύουν πλάσματα, αντικείμενα, ξόρκια και δυνάμεις. Αυτές οι κάρτες παίζονται στο προαναφερθέν πεδίο μονομαχίας, όπου εκχωρούνται δύο τάξεις πέντε διαστημάτων σε κάθε παίκτη, επιτρέποντας πέντε τέρατα και πέντε ξόρκια κάθε φορά. Ο παίκτης που θα ξεκινήσει πρώτος να παίζει παίρνει κάρτες από την τράπουλα του μέχρι πέντε φύλλα παίζοντας ένα ή περισσότερες κάρτες τεράτων ή μαγείας ταυτόχρονα. Επιτρέπετε στον παίκτη να παίζει μόνο ένα τέρας ή να ενεργοποιήσει μια μαγική κάρτα σε κάθε γύρο, αλλά τουλάχιστον στην αρχή. Κάθε κάρτα τέρατος έχει πόντους επίθεσης και άμυνας, όμως όταν παίζονται δύο συμβατές κάρτες ταυτόχρονα, μπορούν να ενωθούν για να σχηματίσουν μια τρίτη, συχνά ισχυρότερη, κάρτα στην αρένα που πραγματοποιείται μία φορά. Οι μαγικές κάρτες μπορούν επίσης να συνδυαστούν με τις κάρτες τεράτων για να παράγουν μια εξαιρετική κάρτα μαγείας. Και οι δύο παίκτες χρησιμοποιούν τις κάρτες τους για να επιτεθούν, συμπληρώνοντάς τες με μαγείες και άλλες κάρτες, με την ελπίδα να εξαντλήσουν τη μπάρα ζωής του αντιπάλου ή να αμυνθούν στις επιθέσεις του. Και στους δύο παίκτες πραγματοποιείται η ήττα σε όποιον έχει το πλεονέκτημα των καρτών τεράτων ή μαγειών. Τα τέρατα αποτελούν την πλειοψηφία της τράπουλας και χρησιμοποιούνται για την επίθεση και την άμυνα σύμφωνα με τα στατιστικά των δύο αντιπάλων. Υπάρχουν 20 διαφορετικές κατηγορίες πλασμάτων στις οποίες ανήκουν αυτές οι κάρτες, συμπεριλαμβανομένων των πολεμιστών, νεράιδων, δεινοσαύρων, υδάτινων και μάγων. Κάθε μία από τις διαφορετικές κατηγορίες είναι συνδεδεμένες σε μία από τις επτά ιδιότητες εδάφους πάνω στην κάρτα, όπως το δάσος, το βουνό ή το σκοτάδι. Επιπλέον, κάθε τέρας παρέχει επίσης και μια συγκεκριμένη κοσμική ευθυγράμμιση, όπως ευθυγραμμισμένη με τον ήλιο, το φεγγάρι, τον Κρόνο, τον Δία ή τον Ποσειδώνα. Κάθε μία από τις διαφορετικές κοσμικές ευθυγραμμίσεις τοποθετείται κάπου σε ένα από τα ζεύγη κυκλικών διαγραμμάτων, με μια αντίστοιχη ανώτερη και κατώτερη ευθυγράμμιση. Για παράδειγμα, ο ήλιος είναι ανώτερος από το φεγγάρι, αλλά κατώτερος από τον Ερμή. Οι κάρτες σε φιλικό έδαφος και οι κάρτες με ανώτερες κοσμικές ευθυγραμμίσεις λαμβάνουν ένα στατιστικό μπόνους όταν βρίσκονται στη μάχη. Οι μαγικές κάρτες εφοδιασμού/equip magic card είναι σχεδιασμένες για να εφοδιαστούν με τα τέρατα ώστε να αυξήσουν τους πόντους επίθεσης ή άμυνας κατά την διάρκεια του παίκτη μία φορά ή όταν την ενώνει σε συνδυασμό άλλων τεράτων στην πραγματοποίηση μιας ισχυρής κάρτας τέρατος. Μπορούν επίσης να παιχτούν κάρτες παγίδες που ενεργοποιούνται βάσει των ενεργειών του αντιπάλου, για παράδειγμα ο αντίπαλος κάνει επίθεση στον παίκτη απευθείας με το τέρας του ή στο τέρας του παίκτη. Αφού ο παίκτης νικήσει κάθε αντίπαλο ή τον αντίπαλο που αντιμετώπισε, κερδίζει μια τυχαία καινούρια κάρτα τέρατος ή μαγείας-παγίδας μαζί με μερικά αστέρια που όταν συμπληρωθούν κατάλληλα, μπορεί ο παίκτης να πάει στο αρχικό μενού και να επιλέξει την επιλογή κωδικό/password που έχει την δυνατότητα να ξεκλειδώσει καινούριες κάρτες γράφοντας τον κωδικό στη φόρμα και ξοδεύοντας αστεράκια. Υπάρχουν 700 κάρτες στη συλλογή του βιντεοπαιχνιδιού. Δεν υπάρχει λειτουργία εκμάθησης και δεν υπάρχουν μάχες προπόνησης, οπότε αναμένεται στον παίκτη να μονομαχήσει απευθείας με τους παίκτες του CPU και να κρατήσει ανέπαφη την μπάρα ζωής του εναντίον αρκετά δύσκολων αντιπάλων. Στο παιχνίδι δεν προσφέρει συμβουλές για την κατασκευή τράπουλας ή μια λίστα χρήσιμων συνδυασμών για κοινές κάρτες εκκίνησης. Ενώ το σύστημα σύντηξης παρέχει διασκεδαστικούς συνδυασμούς καρτών, ο CPU πάντα να ξέρει ακριβώς πώς να καλεί ένα τέρας που μπορεί να ξεπεράσει εντελώς οτιδήποτε στην τράπουλα του παίκτη. Η ανακάλυψη των κατάλληλων συνδυασμών καρτών είναι μια δύσκολη διαδικασία για τους νέους παίκτες, καθώς οι συνδυασμοί μπορούν να αποκαλυφθούν μόνο μέσω επίπονης προσπάθειας και λαθών. Σε όλο το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού, ο πρωταγωνιστής είναι ο (Ατέμ-Atem), ο Πρίγκιπας της Αρχαίας Αιγύπτου. Αφού ο αρχιερέας (Χέισιν-Heishin) ανατρέψει τον Φαραώ, ο Atem ξεκινά να απελευθερώσει την Αίγυπτο από την κυριαρχία του Heishin. Αργότερα αποκαλύπτεται ότι ο Heishin επιδιώκει να επιστρέψει τον (Νάιτμερ-Nitemare) από το νεκροταφείο, ενός αρχαίου κακού μάγου. Μέρος του παιχνιδιού λαμβάνει χώρα στη σύγχρονη εποχή. Για αυτό το μέρος, ο πρωταγωνιστής είναι ο (Γιούγκι Μούτο-Yugi Mutou). Συμμετέχει σε ένα τουρνουά αναγεννημένος ως Atem για να ανακτήσει τα αντικείμενα της χιλιετίας από τους διαγωνιζόμενους και στην Αρχαία Αίγυπτο.

Το Yu-Gi-Oh! Forbidden Memories, γνωστό στην Ιαπωνία ως Yu-Gi-Oh! Shin Duel Monsters (遊戯王真デュエルモンスターズ封印されし記憶) είναι ένα βιντεοπαιχνίδι που βασίζεται στην Yu-Gi-Oh! σειρά manga και anime. Tο παιχνίδι που δημιουργήθηκε για το PlayStation, λαμβάνει χώρα στην Αρχαία Αίγυπτο που οι παίκτες παίζουν το παιχνίδι καρτών Yu-Gi-Oh! μαζί με τους χαρακτήρες της σειράς. Το Yu-Gi-Oh! Forbidden Memories είναι η νέα έκδοση του PlayStation της δημοφιλούς σειράς Yu-Gi-Oh του Καζούκι Τακαχάσι, των οποίων οι ρίζες βρίσκονται στο manga και η εξαιρετικά δημοφιλής σειρά κινουμένων σχεδίων με το ίδιο όνομα. Στην παράδοση άλλων μεταφράσεων καρτών-παιχνιδιών σε βίντεο-παιχνιδιών, η έκδοση Forbidden Memories διαθέτει μια σχετικά ομαλή επαφή καρτών και δημιουργίας τράπουλας η οποία σε συνδυασμό με τις κινούμενες τρισδιάστατες μάχες μέσα στο παιχνίδι, πρέπει να είχε προσελκύσει τους θαυμαστές της σειράς. Παίκτες που είναι νέοι σε αυτό το βιντεοπαιχνίδι του Yu-Gi-Oh! θα πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για αρκετή δουλειά λόγο των ισχυρών μονομάχων που θα αντιμετωπίσουν αργότερα.

https://el.wikipedia.org/wiki/Yu-Gi-Oh!_Forbidden_Memories

Πάπας Λάνδων

Ελάχιστα είναι γνωστά για τη ζωή του. Γεννήθηκε στη Σαβίνα. Ο πατέρας του ονομαζόταν Τάινο. Ο ίδιος εξελέγη πάπας τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο του 913. Η εκλογή του έγινε με τη βοήθεια φίλων του, οι οποίοι ήταν ισχυροί άνδρες της εποχής. Υπήρξε ο τελευταίος πάπας που χρησιμοποίησε παπικό όνομα το οποίο δεν είχε χρησιμοποιηθεί προηγούμενα, ως τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Α΄, το 1978. Claudio Rendina. I papi. Storia e segreti. Newton Compton, Rome, 1983.

Ο Λάνδων υπήρξε Πάπας Ρώμης για βραχύβια θητεία, από το 913 ως το θάνατό του, το 914. Διαδέχθηκε τον πάπα Αναστάσιο Γ΄. Δεν είχε αλλάξει το όνομά του όταν έγινε Πάπας. Η περίοδος της παποσύνης του ήταν κατά την πορνοκρατία .

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%89%CE%BD

Λουίζα Ερριέττα του Νάσσαου

Ήταν η πρώτη κόρη του Φρειδερίκου Ερρίκου, πρίγκιπα της Οράγγης και της Αμαλίας, κόρης του Ιωάννη Αλβέρτου Α΄, κόμη του Ζολμς-Μπράουνφελς. Παντρεύτηκε το 1646 τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο των Χοεντσόλερν, εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου και είχε τέκνα: Κάρολος 1655-1674 Φρειδερίκος Α΄ 1657-1713, βασιλιάς της Πρωσίας Λουδοβίκος 1666-1687, παντρεύτηκε τη Λουδοβίκα Καρολίνα Ραντζίβιου Γουλιέλμος Ερρίκος 1648-1649, Αμαλία 1664, Ερρίκος 1664, απεβίωσαν σε νηπιακή ηλικία http://www.spsg.de/index.php?id=129 coloured painting of Prinzessin Luise Henriette von Oranien-Nassau, later Kurfürstin von Brandenburg

Η Λουίζα Ερριέττα, γερμ. Louise Henriette (7 Δεκεμβρίου 1627 - 18 Ιουνίου 1667) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν κόρη του πρίγκιπα της Οράγγης και με τον γάμο της έγινε εκλέκτορας του Βρανδεμβούργου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%B6%CE%B1_%CE%95%CF%81%CF%81%CE%B9%CE%AD%CF%84%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85

Φαιός νάνος

Οι περισσότεροι φαιοί νάνοι περιφέρονται μόνοι στο διάστημα, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι σχηματίζονται ως αστέρες και όχι ως πλανήτες. Σήμερα πιστεύεται ότι ένας φαιός νάνος πρέπει να έχει μάζα 13 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία και το πολύ 0,075 φορά την ηλιακή μάζα, διότι με μάζα μεγαλύτερη από αυτή οι αντιδράσεις θερμοπυρηνικής σύντηξης μπορούν να υπάρξουν για πολύ μεγάλο διάστημα. Το όριο των 13 δίιων μαζών επιλέχθηκε διότι πρόκειται για την ελάχιστη μάζα που πρέπει να έχει ένας αστέρας για να μπορεί να συντήξει υδρογόνο. Πρόκειται επίσης για το ανώτατο όριο μάζας για τα αντικείμενα που έχουν εντοπιστεί μέσω της μεθόδου της ακτινικής ταχύτητας σε τροχιά γύρω από κάποιους αστέρες. Έχει προταθεί επίσης ένας άλλος ορισμός του ορίου που διαχωρίζει πλανήτες και φαιούς νάνους, ένας φαιός νάνος διαχωρίζεται από έναν πλανήτη λόγω των μηχανισμών που οδήγησαν στον σχηματισμό του. Οι φαιοί νάνοι γεννώνται ως αποτέλεσμα κατά τόπους συμπυκνώσεων ύλης υπό βαρυτική κατάρρευση, που προκύπτουν κατά τον κατακερματισμό ενός μοριακού νέφους, ακριβώς όπως οι αστέρες, ενώ οι πλανήτες σχηματίζονται από την κατά τόπους κατάρρευση ενός δίσκου ύλης που στρέφεται γύρω από έναν αστέρα. Η ανακάλυψη ενός φαιού νάνου που περιβάλλεται από έναν πρωτοπλανητικό δίσκο αφήνει να εννοηθεί ότι ο σχηματισμός των πλανητών, φυσικά υποπροϊόντα του σχηματισμού αστέρων, είναι εφικτός και γύρω από φαιούς νάνους. Ένας φαιός νάνος χαρακτηρίζεται ψυχρός όταν έχει επιφανειακή θερμοκρασία 1.000 °C και θερμός με θερμοκρασία τουλάχιστον 2.000 °C. Η θερμότητα που εκπέμπει ένας φαιός νάνος δεν είναι πλέον παρά το κατάλοιπο του σχηματισμού του (σώμα τέτοιου τύπου δεν παράγει ενέργεια). Ένας νέος φαιός νάνος είναι επομένως κάπως θερμός, αργότερα όμως στη διάρκεια της ύπαρξης του η θερμοκρασία του θα μειωθεί αργά. Οι νέοι φαιοί νάνοι έχουν επιφανειακές θερμοκρασίες ίδιες με αυτές των πιο γηραιών αστέρων μικρής μάζας και σχεδόν δεν διαφοροποιούνται από αυτούς. Μόνο αφού περάσουν μερικά δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια έτη (εξαρτάται από τη μάζα του φαιού νάνου), οι νάνοι αυτοί θα αποκτήσουν θερμοκρασία ίση με αυτήν των ψυχρότερων αστέρων, δηλαδή γύρω στους 1.800 °Κ (1.500 °C). Όταν οι φαιοί νάνοι έχουν ηλικία αρκετών δισεκατομμυρίων ετών, έχουν επιφανειακή θερμοκρασία που κυμαίνεται από 400 °Κ έως 1.000 °Κ (120 °C έως 700 °C). Οι φαιοί νάνοι δεν παρατηρούνται εύκολα, εφόσον εκπέμπουν μόνο μικρή ποσότητα υπέρυθρης ακτινοβολίας. Οι επιστήμονες μπόρεσαν να επιβεβαιώσουν την ύπαρξη τους μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Υποκαφέ νάνος

Ένας φαιός (καφέ) νάνος (ή καστανός νάνος) δεν είναι ούτε πλανήτης ούτε αστέρας. Χαρακτηρίζεται ως υποαστρικό σώμα και αποτελεί κατά κάποιο τρόπο έναν «αποτυχημένο αστέρα». Λόγω της πολύ μικρής του μάζας, η θερμοκρασία και η πίεση στον πυρήνα του δεν είναι αρκετά υψηλές ώστε να ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Αλλά σε αντίθεση με τους πλανήτες, ακτινοβολεί λίγο μέσω της δικής του θερμότητας. Ένας φαιός νάνος θα μπορούσε για κάποια εποχή να είχε ξεκινήσει αντιδράσεις θερμοπυρηνικής σύντηξης, αλλά να μην είχε φτάσει ποτέ σε μια σταθερή κατάσταση, με αποτέλεσμα τελικά να σβήσει.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CF%8C%CF%82_%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82

1101 Κληματίς

Η μέση διάμετρος της Κληματίδος εκτιμάται σε 37,86 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της είναι 0,1124. Η Κληματίς περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 12 ώρες και 41 λεπτά ή (σύμφωνα με δημοσίευση του 2010) μία φορά κάθε 34 περίπου ώρες, μία πολύ αργή περιστροφη. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα

Η Κληματίς (Clematis) είναι ένας αστεροειδής που περιφέρεται στην εξωτερική περιοχή της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών και έχει απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 10,565. Ανακαλύφθηκε το 1928 από τον Γερμανό αστρονόμο Καρλ Ράινμουτ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη, και πήρε το όνομά του από το ομώνυμο γένος φυτών.

https://el.wikipedia.org/wiki/1101_%CE%9A%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%82

Μαρία δε Παδίγια

Ήταν κόρη του Χουάν Γκαρθία δε Παδίγια (απεβ. 1348-51) 1ου κυρίου της Βιγιαγέρα και της Μαρίας Γκονθάλεθ δε Ενεθτρόθα (απεβ, 1356). Θείος της ήταν ο Χουάν Φερνάντεθ δε Ενεθτρόθα, ευνοούμενος του βασιλιά το διάστημα 1354-59, όταν έχασε την εύνοια ο Ιωάννης-Αλφόνσος κύριος του Αλμπουρκέρκε. Έγινε ο μεσάζων για μία φανερή συγχώρηση του Φαδρίκ-Αλφόνσο κυρίου του Άρο, ετεροθαλούς αδελφού του βασιλιά. Ήταν αδελφή του Ντιέγκο Γκαρθία δε Παδίγια μεγάλου μαγίστρου του Τάγματος της Καλατράβα. Η οικογένεια της Μαρίας, που τα μέλη της ήταν μέλη των ευγενών της επαρχίας, προερχόταν από το την Παδίγια δε Αβάχο, κοντά στο Καστροχέριθ στην επαρχία Μπούργος. Περιγράφεται από τους χρονικογράφους της εποχής της ως πολύ ωραία, έξυπνη και μικρόσωμη. Έγινε η ερωμένη του Πέτρου των Τραστάμαρα βασιλιά της Καστίλης και είχε τέκνα: (νόθη) Βεατρίκη γενν. 1354. (νόθη) Κωνσταντία 1354-1394, παντρεύτηκε τον Ιωάννη 1ο δούκα του Λάνκαστερ, διεκδικητή της Καστίλης. Αικατερίνη του Λάνκαστερ 1373-1418, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ των Τραστάμαρα βασιλιά της Καστίλης. (νόθη) Ισαβέλλα 1355-1392, παντρεύτηκε τον Εδμόνδο 1ο δούκα της Υόρκης (αδελφό του Ιωάννη δούκα του Λάνκαστερ). (νόθος) Αλφόνσος απεβ. 3 ετών. Arco y Garay, Ricardo del (1954). Sepulcros de la Casa Real de Castilla (in Spanish). Madrid: Instituto Jerónimo Zurita. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. OCLC 11366237. Estepa Díez, Carlos (2003). Las Behetrías Castellanas, Vol. I (in Spanish). Junta de Castilla y León, Consejería de Cultura y Turismo. ISBN 84-9718-117-4. Fernández-Ruiz, César (1965). "Ensayo histórico-biográfico sobre D. Pedro de Castilla y Dª María de Padilla. El Real Monasterio y el Palacio de Astudillo: recuerdo de un gran amor". Publicaciones de la Institución Tello Téllez de Meneses (in Spanish). Institución Tello Téllez de Meneses (24): 17–62. ISSN 0210-7317.

H Μαρία, ιοπαν. Maria (π. 1334 - Ιούλιος 1361) από τον Οίκο της Παδίγια (Padilla) ήταν ευγενής, κόρη του κυρία της Βιγιαγέρα και έγινε ερωμένη του βασιλιά της Καστίλης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%B4%CE%B5_%CE%A0%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%B1

Πορθμός Τατάρων

Η ονομασία του πορθμού αυτού δόθηκε από τους Ευρωπαίους θαλασσοπόρους εξερευνητές που έφθασαν στη περιοχή περί τον 18ο αιώνα, έχοντας υπόψη τη γενικότερη ονομασία των κατοίκων των ανατολικών ακτών της ΒΑ. Ασίας, Σιβηρίας, Μαντζουρίας κλπ. τους Τατάρους. Πρώτος Ευρωπαίος θαλασσοπόρος που έφθασε στη περιοχή αυτή ήταν ο Γάλλος σπουδαίος θαλασσοπόρος εξερευνητής Λα Περούζ το 1787, ο οποίος φέρεται να έκανε με τη βοήθεια εξάντα και πυξίδας τη πρώτη χαρτογράφηση του πορθμού, μελετώντας τις ακτές και ονοματίζοντάς τον. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, έφθασε ο επίσης Γάλλος πλοίαρχος Ερρίκος Ραινιέ, ο οποίος, κατευθυνόμενος από τον λιμένα Αλεξαντρόφσκ (Σαχαλίνη) προς την Ιαπωνία, διέπλευσε τον πορθμό στις 5 Αυγούστου του 1876. Το ιαπωνικό όνομα Μαμίγια δόθηκε προς τιμή του ομώνυμου Ιάπωνα εξερευνητή που διήλθε από αυτόν το 1808, ενώ το ρωσικό όνομα Νεβελσκόι δόθηκε προς τιμή του Ρώσου εξερευνητή που διήλθε την περιοχή το 1848, για το βόρειο τμήμα του πορθμού, ενώ το υπόλοιπο αναφέρεται με το ευρωπαϊκό όνομα Τατάρσκα. Παράλληλα με τις προηγούμενες ονομασίες ο πορθμός είναι επίσης γνωστός και ως Στενό Σαχαλίνης. Στις 15 Δεκεμβρίου του 1952 στο θαλάσσιο χώρο του Πορθμού Τατάρων χάθηκε το ρωσικό υποβρύχιο S-117 με όλο το 47μελές πλήρωμά του. Τα αίτια της ναυτικής αυτής τραγωδίας δεν διευκρινίστηκαν. Πιθανότερο θεωρείται να οφείλονταν σε σύγκρουση με πλοίο επιφανείας, ενώ κατ΄ άλλους σε πρόσκρουση σε θαλάσσια νάρκη. Στις 1 Σεπτεμβρίου του 1983, κοντά στη νήσο Μονερόν, που βρίσκεται ανατολικά της νότιας εισόδου του πορθμού, καταρρίφθηκε από ρωσικό μαχητικό αεροσκάφος το κορεατικό επιβατικό αεροσκάφος της πτήσης KAL 007 που για άγνωστους λόγους αποκλίνοντας της πορείας του είχε εισέλθει σε απαγορευτικό τομέα του ρωσικού εναέριου χώρου παρασύροντας στο θάνατο τους 269 επιβαίνοντες αυτού (πλήρωμα και επιβάτες). Το περιστατικό αυτό συγκίνησε την τότε διεθνή κοινή γνώμη, δημιούργησε ανησυχίες για την ασφάλεια των αεροπορικών συγκοινωνιών, ενώ δυσχέρανε ακόμη περισσότερο τις ήδη τεταμένες διεθνείς σχέσεις της περιόδου του ψυχρού πολέμου. Μια παλαιότερη ιδέα κατασκευής υποθαλάσσιας σήραγγας στο πορθμό Τατάρων δεν έχει ακόμα υλοποιηθεί. Η δε συγκοινωνία μεταξύ της ασιατικής ακτής και της νήσου Σαχαλίνης καλύπτει πορθμειακή γραμμή μεταξύ των λιμένων Βανίνο και Μαγκαντάν προς Σαχαλίνη. "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.57ος, σελ.8.

Ο Πορθμός Τατάρων ή και Κόλπος Τατάρων (ρωσικά: Татарский пролив Τατάρσκι πραλίβ και αγγλικά: Tatar Strait ή Gulf of Tartary) είναι ένας στενός πορθμός στον ΒΔ. Ειρηνικό ωκεανό. Εκτείνεται μεταξύ της νήσου Σαχαλίνης (ανατολικά) και της ρωσικής ασιατικής χερσονήσου δυτικά, κατά διεύθυνση Β-Ν. Το εύρος (πλάτος) του πορθμού ξεκινά από 342 χιλιόμετρα και φθάνει στο ελάχιστο τα 7 χλμ., το δε μήκος του είναι περίπου 632 χλμ. και το βάθος του δεν υπερβαίνει τα 210 μέτρα, με ελάχιστο στο στενότερο σημείο περίπου τα 4,5 μέτρα.Ο Πορθμός Τατάρων συνδέει τη θάλασσα της Ιαπωνίας (νότια) με την Οχοτσκική θάλασσα (βόρεια). Οι παράκτιες λιμενικές εγκαταστάσεις του πορθμού αυτού λειτουργούν από τον Μάιο μέχρι τον Νοέμβριο εμποδιζόμενες τον υπόλοιπο χρόνο από τους πάγους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%A4%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BD

Μαρία της Σαβοΐας (1411-1469)

Ήταν η πρώτη (επιζήσασα) κόρη του Αμεδαίου Η΄ κόμη, μετά δούκα της Σαβοΐας (αντίπαπα ως Φήλιξ Ε΄) και της Μαρίας των Βαλουά, κόρης του Φιλίππου Β΄ δούκα της Βουργουνδίας. Παντρεύτηκε τον Φιλίππο-Μαρία δούκα του Μιλάνου ως η δεύτερη σύζυγός του. Ο Φιλίππο-Μαρία αντιπαθούσε την πρώτη σύζυγό του Βεατρίκη Λάσκαρις ντι Τέντα, την κατηγόρησε για μοιχεία και την αποκεφάλισε. Έτσι νυμφεύτηκε μετά τη Μαρία για να αποκτήσει διάδοχο, αλλά ούτε από αυτή απέκτησε παιδιά. Τελικά τον διαδέχθηκε η νόθη κόρη του Μπιάνκα-Μαρία Βισκόντι. Παντρεύτηκε το 1428 τον Φιλίππο-Μαρία Βισκόντι δούκα του Μιλάνου. Δεν απέκτησαν απογόνους. Thevet, André (2010). Portraits from the French Renaissance and the Wars of Religion. Translated by Benson, Edward. Truman State University Press. Wilkins, David G.; Wilkins, Rebecca L. (1996). The Search for a Patron in the Middle Ages and the Renaissance. E. Mellen Press.

H Μαρία, ιταλ. Maria di Savoia (1411 - 1469) από τον Οίκο της Σαβοΐας ήταν κόρη του δούκα της Σαβοΐας και με τον γάμο της έγινε δούκισσα του Μιλάνου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CE%90%CE%B1%CF%82_(1411-1469)

Μάινχαρτ Β΄ της Γκορίτσια

Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ένγκελμπερτ Β΄ κόμη της Γκορίτσια και της Αδελαΐδας των Βίττελσμπαχ, κόρης του Όθωνα Α΄ κόμη του Σέγιερν-Ντάχαου-Βάλλεϋ. Έγινε γνωστός όταν έλαβε μέρος στη Σταυροφορία του 1197, που οργάνωσε ο Ερρίκος ΣΤ΄ των Χοεντάουφεν της Γερμανίας. Ήταν παρών όταν απεβίωσε ο φίλος του Φρειδερίκος Α΄ των Μπάμπενμπερκ δούκας της Αυστρίας το 1198 στην Άκρα. Το 1220 διαδέχθηκε τον μεγαλύτερο αδελφό του Ένγκελμπερτ Γ΄ κόμη της Γκορίτσια. Απεβίωσε το 1231 σε ηλικία 71 ετών και τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Μάινχαρτ Γ΄ κόμης της Γκορίτσια, που το 1253 ως σύζυγος της Αδελαΐδας κληρονόμησε την κομητεία του Τυρόλου (και έγινε ο Μάινχαρτ Α΄ κόμης του Τυρόλου). Νυμφεύτηκε πρώτα την Κουνιγκούντε, κόρη του Κορράδου Α΄ κόμη του Πάιλσταϊν, από τον Οίκο των Ζηγκχαρτιδών. Έπειτα ο Μάινχαρτ Β΄ έκανε δεύτερο γάμο με την Αδελαΐδα. Τέλος έκανε τρίτο γάμο με μία κόρη του Ερρίκου Α΄ κόμη του Τυρόλου. Η ανιψιά της Αδελαΐδα κόμισσα του Τυρόλου παντρεύτηκε τον ανιψιό τού Μάινχαρτ Β΄, τον Μάινχαρτ Γ΄ κόμη της Γκορίτσια και από τότε το Τυρόλο πέρασε στον Οίκο της Γκορίτσια. Από τα αρκετά τέκνα του, κανέναν δεν επέζησε της ενηλικίωσης. Baum, Wilhelm (2000). Die Grafen von Görz in der europäischen Politik des Mittelalters. Kitab. ISBN 978-3902005045. Juritsch, Georg (1894). Geschichte der Babenberger und ihrer Länder, 976-1246. Innsbruck: Wagnerschen Universitätsbuchhandlung. Pizzinini, Meinrad (2015). Die Grafen von Görz. Haymon Verlag. ISBN 978-3852187013.

Ο Μάινχαρτ Β΄, γερμ. Meinhard II (π. 1160 - 1231) από τον Οίκο της Γκορίτσια ήταν κόμης της Γκορίτσια (1220-1231). Έγινε επίτροπος (vogt, reeve) του πατριαρχείου της Ακουλέια.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84_%CE%92%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%B1

Daimler-Benz

Οι δύο εταιρείες κατασκεύαζαν ξεχωριστά τις μάρκες αυτοκινήτων και μηχανών εσωτερικής καύσης μέχρι τις 28 Ιουνίου του 1926, όταν οι Benz & Cie και Daimler Motoren Gesellschaft συγχωνεύθηκαν, δημιουργώντας την Daimler-Benz AG, συμφωνώντας ότι στη συνέχεια, όλα τα εργοστάσια θα χρησιμοποιούσαν την επωνυμία της Mercedes-Benz στα αυτοκίνητα τους. Η συμπερίληψη του ονόματος Mercedes στην νέα επωνυμία τίμησε το πιο σημαντικό μοντέλο αυτοκινήτου της σειράς DMG, τη Mercedes, η οποία είχε σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τον Βίλχελμ Μάιμπαχ. Η ονομασία του συγκεκριμένου μοντέλου αυτοκινήτου προήλθε από το όνομα της κόρης (Mercédès Jellinek) του Έμιλ Γέλινεκ. Ο Γέλινεκ διετέλεσε ως διευθυντής της DMG το 1900, οδηγώντας στην κατασκευή ενός μικρού αριθμού αγωνιστικών αυτοκινήτων σύμφωνα με τις προδιαγραφές του Μάιμπαχ, που όριζε ότι ο κινητήρας πρέπει να ονομαστεί Daimler-Mercedes, κάνοντας το νέο αυτοκίνητο διάσημο μέσα από το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το μοντέλο αυτοκινήτου αργότερα έγινε γνωστό ως Mercedes 35 hp. Το πρώτο από τη σειρά των μοντέλων παραγωγής που φέρει το όνομα, Mercedes, είχε παραχθεί από την DMG το 1902. Ο Γέλινεκ έφυγε από το διοικητικό συμβούλιο της DMG το 1909. Το όνομα Daimler ως μάρκα αυτοκινήτων της DMG - μετά το θάνατό του το 1900 - χρησιμοποιήθηκε και από άλλες εταιρείες (Daimler Motor Company και Austro-Daimler), έτσι ώστε η νέα εταιρεία, η Daimler-Benz, θα δημιουργούσε σύγχυση και νομικά προβλήματα για να συμπεριλάβει το Daimler στη νέα επωνυμία της, και ως εκ τούτου, χρησιμοποιούσε το Mercedes για να εκπροσωπεί τα συμφέροντα της Daimler Motoren Gesellschaft. Ο Καρλ Μπεντς παρέμεινε ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Daimler-Benz AG μέχρι το θάνατό του το 1929. Παρά το γεγονός ότι η Daimler-Benz είναι περισσότερο γνωστή για τη μάρκα της αυτοκινητοβιομηχανίας Mercedes-Benz, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δημιούργησε επίσης μια αξιοσημείωτη σειρά αεροσκαφών, αρμάτων μάχης και κινητήρων υποβρυχίων. Η Daimler παρήγαγε επίσης τμήματα των γερμανικών όπλων, κυρίως σωλήνες όπλου για το τυφέκιο Mauser. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Daimler-Benz απασχολούσε προσωπικό με καταναγκαστική εργασία. Οι σκλάβοι «μοχθούσαν 18 ώρες την ημέρα, κάθονταν κάτω από το μαστίγιο, κοιμούνταν ανά έξι άτομα σε μικρούς χώρους, πέθαιναν από την πείνα ή το ψύχος ανάλογα με τα καπρίτσια των φρουρών τους».Το 1989, η Daimler-Benz InterServices AG (Debis) δημιουργήθηκε για να χειριστεί την επεξεργασία των δεδομένων, χρηματοοικονομικές και ασφαλιστικές υπηρεσίες, όπως και τη διαχείριση ακινήτων για τον όμιλο Daimler.Το 1998, η Daimler-Benz AG εξαγόρασε την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Chrysler Corporation, σχηματίζοντας την DaimlerChrysler AG. Όταν ο όμιλος Chrysler στη συνέχεια εκποιήθηκε στην Cerberus Capital Management και μετονομάστηκε σε Chrysler LLC, τον Αύγουστο του 2007, το όνομα της μητρικής εταιρείας άλλαξε σε απλά Daimler AG εντός προθεσμίας δύο μηνών. Mercedes-Benz Daimler Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Daimler-Benz AG στο Wikimedia Commons

Η Daimler-Benz (προφέρεται: [daɪ̯mlɐ bɛnt͡s]) ήταν γερμανική εταιρεία κατασκευής αυτοκινήτων, οχημάτων και κινητήρων εσωτερικής καύσης. Ιδρύθηκε το 1926. Μια συμφωνία αμοιβαίου ενδιαφέροντος - η οποία ίσχυε μέχρι το 2000 - υπεγράφη στη 1 Μαΐου του 1924 μεταξύ των Καρλ Μπεντς, Benz & Cie και Daimler Motoren Gesellschaft (DMG), που είχε ιδρυθεί από τους Γκότλιμπ Ντάιμλερ και Βίλχελμ Μάιμπαχ. Ο Ντάιμλερ απεβίωσε το 1900 και ο Maybach αποχώρησε το 1907.

https://el.wikipedia.org/wiki/Daimler-Benz

Αϊσέ Σουλτάνα (σύζυγος του Μουράτ Δ')

Για την ζωή της Αϊσέ δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες, ούτε για το που γεννήθηκε, ούτε από που κατάγεται, αλλά ούτε και πως βρέθηκε στο χαρέμι του Μουράτ Δ΄. Το μόνο στοιχείο που είναι γι' αυτήν γνωστό είναι ότι το πραγματικό της όνομα ήταν Αϊσέ. Υπάρχει μια καταγραφή με την παρουσία της Αϊσέ, ως η μοναδική Xασεκί Σουλτάν του Μουράτ, μέχρι το τέλος δεκαεπταετής της βασιλείας του, και μέχρι την έλευση και δεύτερης Χασεκί Σουλτάν χωρίς όμως αυτό να είναι η αλήθεια. Το 1633 ο Μουράτ έθεσε ως μισθό στην Αϊσέ, 2.000 Aspers, όπου παρέμεινε καθ 'όλη την διάρκεια της βασιλείας του. Η αύξηση αυτή πιθανότατα συνδέεται με τη γενική αύξηση των υποτροφιών σε όλο το παλάτι κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μουράτ, που περιγράφεται από τον Κότσι Μπέη, και συνοδεύτηκε και με την σημαντική αύξηση του χαρεμιού. Αυτές οι αλλαγές ήταν πιθανώς μια πτυχή της ισχυρής προσωπικότητας του Μουράτ, αφότου πήρε στα χέρια του, τον έλεγχο της κυβέρνησης μετά από εννέα χρόνια της αντιβασιλείας της μητέρας του Κιοσέμ Σουλτάν. Ξεκίνησε με μισθό των 2.000 Aspers την ημέρα, ενώ η δεύτερη χασεκί του Μουράτ, έπαιρνε, 2571 Aspers την ημέρα. Επτά μήνες αργότερα, ωστόσο, ο μισθός της δεύτερης χασεκί του Μουράτ μειώθηκε σε 2.000 Aspers, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατο του Μουράτ. Η Αϊσέ γέννησε τον πρώτο της παιδί σε ηλικία 13 ετών το Ηγεμόνα Αχμέτ το 1627, μαζί με τον Μουράτ απέκτησαν συνολικά 9 παιδιά: τον Ηγεμόνα Αχμέτ (1627-1628) την Γκεβχερχάν Σουλτάν (1630-?) την Χανζαντέ Σουλτάν (1631-1675) τον Ηγεμόνα Σουλεϊμάν (1632-1635) τον Ηγεμόνα Μεχμέτ (1633-1637) την Ισμιχάν Καγιά Σουλτάν (1633-1659) την Σαφιγιέ Σουλτάν (1634-1685) τον Ηγεμόνα Αλαντίν (1635-1637) την Ρουκιγιέ Σουλτάν (1639-1716)Η Αϊσέ πέθανε στο Εσκί Σαράϊ το 1680 σε ηλικία 66 ετών. Anthony Dolphin Alerson (1956). The Structure of the Ottoman Dynasty. Clarendon Press. Leslie P. Peirce (1993). The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire. Oxford University Press. pp. 106–107. ISBN 978-0-195-08677-5. Ahmed Akgündüz, Said Öztürk (2011). Ottoman History: Misperceptions and Truths. Oxford University Press. ISBN 978-9-090-26108-9. Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback). Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover).

Η Χασεκί Αϊσέ Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:عایشه سلطان‎) (Τούρκικα: Haseki Ayşe Sultan, 1614-1680) ήταν η σύζυγος του Σουλτάνου Μουράτ Δ΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και η μοναδική Χασεκί Σουλτάν του.Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Haseki Ayşe Sultan Aliyyetü'ş-Şân Hazretleri

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%8A%CF%83%CE%AD_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CF%84%CE%AC%CE%BD%CE%B1_(%CF%83%CF%8D%CE%B6%CF%85%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%84_%CE%94%27)

Ο λύκος της στέπας

Το 1924 ο Έρμαν Έσσε νυμφεύτηκε την τραγουδίστρια Ρουθ Βένγκερ. Μετά από αρκετές εβδομάδες ωστόσο έφυγε από τη Βασιλεία και επέστρεψε κοντά στο τέλος του έτους. Τότε ενοικίασε ένα ξεχωριστό διαμέρισμα, όπου απομονώθηκε. Κατόπιν ενός σύντομου ταξιδιού στη Γερμανία με τη Βένγκερ, ο Έσσε σταμάτησε να τη βλέπει σχεδόν εντελώς. Η προκύπτουσα αίσθηση απομόνωσης και αδυναμίας για σύναψη μακροχρόνιων επαφών με τον έξω κόσμο τον οδήγησε σε αυξανόμενη απελπισία και του επανέφερε τις σκέψεις αυτοκτονίας. Ο Έσσε ξεκίνησε να γράφει τον Λύκο της Στέπας στη Βασιλεία και ολοκλήρωσε το μυθιστόρημα του στη Ζυρίχη.Το 1926 δημοσίευσε έναν πρόδρομο για το βιβλίο, μια συλλογή ποιημάτων με τίτλο Η Κρίση: Από το Ημερολόγιο του Έρμαν Έσσε. Το μυθιστόρημα κυκλοφόρησε το 1927. Η πρώτη αγγλική έκδοση κυκλοφόρησε το 1929 από τον Μάρτιν Σέκερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, και από την Εταιρεία του Χένρι Κολτ στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετάφρασης του Μπάσιλ Κράιτον. Ο Χάρι Χάλερ είναι ένας παράξενος και μοναχικός μεσήλικας άντρας που ζει για κάποιο χρονικό διάστημα σε μια πανσιόν ως οικότροφος από την οποία και χάνεται ξαφνικά μια μέρα χωρίς να εξηγήσει τίποτα σε κανέναν και χωρίς να γίνει γνωστός ο προορισμός του. Το μόνο που αφήνει πίσω του είναι κάτι χειρόγραφα - σημειώσεις για τον εαυτό του, τη ζωή του, τις σκέψεις του, - αφιερωμένα στον άνθρωπο που του έκανε παρέα για όσο καιρό έμεινε στην πόλη (το όνομα της οποίας δεν αναφέρεται ποτέ), τον ανιψιό της σπιτονοικοκυράς του, με την παρατήρηση ότι μπορούσε να τα κάνει ότι ήθελε. Εκείνος τότε, βρίσκοντας το υλικό, ενδιαφέρον, πρόσθεσε έναν πρόλογο -που είναι και η αρχή του βιβλίου - με τις εντυπώσεις του από αυτόν τον άνθρωπο, τον Λύκο της στέπας, όπως τον ονομάζει, και το εξέδωσε με τον τίτλο «Γραπτά του Χάρι Χάλερ (για τρελούς μόνο)».Στο βιβλίο ξετυλίγεται η ζωή του μοναχικού ανθρώπου που κυριευμένος από σκέψεις για την αδυναμία του να προσαρμοστεί στον κόσμο των καθημερινών, κανονικών ανθρώπων ιδιαίτερα στην ανέμελη μεσοαστική κοινωνία, έρχεται αντιμέτωπος με το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας ως έσχατη λύση. Στις άσκοπες περιπλανήσεις του στην πόλη συναντά ένα άτομο που διαφημίζοντας ένα μαγικό θέατρο, του δίνει ένα μικρό βιβλίο, την Πραγματεία επί των Λύκων της Στέπας. Αυτή η διατριβή, καθώς την διαβάζει ο Χάρι αισθάνεται ότι απευθύνεται ονομαστικά σε αυτόν και ότι τον περιγράφει με απόλυτη ακρίβεια. Πρόκειται για τον εσωτερικό διάλογο ενός ανθρώπου που πιστεύει ότι έχει δύο φύσεις: μία υψηλή, την πνευματική φύση του ανθρώπου, και μία υποδεέστερη και κτηνώδη, έναν «λύκο της στέπας». Αυτός ο άνθρωπος είναι μπλεγμένος σε έναν ανεπίλυτο αγώνα, ποτέ ικανοποιημένος από μία μοναδική φύση εφόσον δεν του επιτρέπει να δει πέρα από αυτήν την αυτοδημιούργητη επινόηση. Το φυλλάδιο δίνει μια εξήγηση για την πολύπλευρη και απροσδιόριστη υπόσταση της κάθε ανθρώπινης ψυχής, αλλά ο Χάρι αδυνατεί ή είναι απρόθυμος να το αναγνωρίσει. Κατά σύμπτωση, ο Χάρι συναντά τον άνθρωπο που του έδωσε το βιβλίο, καθώς αυτός παρευρίσκεται σε μια κηδεία. Ζητά να μάθει για το μαγικό θέατρο αλλά ο άνθρωπος του απαντά ότι «Δεν είναι για όλους». Όταν ο Χάρι πιέζει για περαιτέρω πληροφορίες, ο άνθρωπος του συνιστά να επισκεφτεί ένα τοπικό κέντρο χορού και διασκεδάσεων, απογοητεύοντάς τον. Όταν επιστρέφει από την κηδεία, ο Χάρι συναντά έναν πρώην ακαδημαϊκό φίλο με τον οποίο είχε συζητήσει πολλάκις για την μυθολογία της Ανατολής και που προσκαλεί τον Χάρι στο σπίτι του. Εκεί ο Χάρι αηδιάζει από την εθνικιστική νοοτροπία του φίλου του, ο οποίος ακούσια κατακρίνει μια στήλη γραμμένη από τον Χάρι. Με τη σειρά του ο Χάρι προσβάλλει τον άνθρωπο και τη γυναίκα του κριτικάροντας μία προτομή του Γκαίτε της συζύγου του, την οποία χαρακτηρίζει ως βαθιά συναισθηματική και προσβλητική για την αληθινή λαμπρότητα του Γκαίτε. Αυτό το επεισόδιο επιβεβαιώνει στον Χάρι ότι είναι, και θα είναι πάντα, ένας ξένος για την κοινωνία του. Προσπαθώντας να αναβάλει την επιστροφή στο σπίτι του, όπου φοβάται ότι μόνο σκέψεις αυτοκτονίας θα τον περιμένουν, ο Χάρι περιπλανάται άσκοπα γύρω από την πόλη για το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας, όταν τελικά σταματά για να ξεκουραστεί στο κέντρο χορού που τον έστειλε ο άνθρωπος νωρίτερα. Συναντά μια νεαρή γυναίκα, την Ερμίνα, που γρήγορα αντιλαμβάνεται την απελπισία του. Μιλάνε πολύ και η Ερμίνα εκ περιτροπής χλευάζει την αυτολύπηση του Χάρι και ενδίδει στις εξηγήσεις του σχετικά με τις απόψεις του για τη ζωή προς μεγάλη ανακούφισή του. Η Ερμίνα υπόσχεται ότι θα ξανασυναντηθούν δίνοντας στον Χάρι ένα λόγο για να ζήσει (ή τουλάχιστον μία σημαντική δικαιολογία για να συνεχίσει τη ζωή) τον οποίο ενστερνίζεται ενθουσιωδώς. Κατά τις επόμενες εβδομάδες, η Ερμίνα παρουσιάζει στον Χάρι τους τρόπους διασκέδασης της «μπουρζουά» μεσοαστικής κοινωνίας. Τον διδάσκει να χορεύει, να κάνει περιστασιακή χρήση ναρκωτικών, του βρίσκει μία ερωμένη (τη Μαρία) και, το πιο σημαντικό, τον αναγκάζει να τα αποδεχτεί όλα αυτά ως νόμιμες και πολύτιμες πτυχές μίας πλήρους ζωής. Η Ερμίνα επίσης συστήνει τον Χάρι σε έναν μυστηριώδη σαξοφωνίστα με το όνομα Πάμπλο, ο οποίος φαίνεται πως είναι το αντίθετο αυτού που ο Χάρι θα θεωρούσε ως έναν σοβαρό, σκεπτόμενο άντρα. Κατόπιν ενός κυριλέδικου χορού μεταμφιεσμένων, ο Πάμπλο πηγαίνει τον Χάρι στο μεταφορικό «μαγικό θέατρο», όπου οι ανησυχίες και έννοιες που μάστιζαν την ψυχή του διαλύονται καθώς αυτός αλληλεπιδρά με το αιθέριο και το φανταστικό. Το Μαγικό Θέατρο είναι ένα μέρος όπου βιώνει τις φαντασιώσεις που ζουν στο μυαλό του. Το Θέατρο περιγράφεται ως ένας μακρύς διάδρομος σε σχήμα πετάλου με έναν καθρέφτη στη μια πλευρά και έναν μεγάλο αριθμό από πόρτες στην άλλη. Ο Χάρι μπαίνει σε πέντε από αυτές τις πόρτες με ταμπέλες, εκ των οποίων έκαστη συμβολίζει ένα κλάσμα της ζωής του. Cornils, Ingo and Osman Durrani. 2005. Hermann Hesse Today. University of London Institute of Germanic Studies. (ISBN 90-420-1606-X). Freedman, Ralph. 1978. Hermann Hesse: Pilgrim of Crisis: A Biography. New York: Pantheon Books. (ISBN 0-394-41981-2). OCLC 4076225. Halkin, Ariela. 1995. The Enemy Reviewed: German Popular Literature Through British Eyes Between the Two World Wars. Greenwood Publishing Group. (ISBN 0-275-95101-4). Mileck, Joseph. 1981. Hermann Hesse: Life and Art. University of California Press. (ISBN 0-520-04152-6). Poplawski, Paul. 2003. Encyclopedia of Literary Modernism. Westport, Connecticut: Greenwood Publishing Group. (ISBN 978-0-313-01657-8). Hesse, Herman. 1963. Steppenwolf. 19th edition. New York: Henry Holt and Company. ASIN: B0016RPX3K Ziolkowski, Theodore. 1969. Foreword of The Glass Bead Game. New York: Henry Holt and Company. (ISBN 0-8050-1246-X). Malik, Hassan M. 2014. Steppenwolf: Genius of Suffering. Amazon Digital Services. ASIN: B00IMTX0O4 Hassan Malik Steppenwolf: "The Genius of Suffering" Steppenwolf summary and analysis

Ο λύκος της στέπας (Γερμανικά: Der Steppenwolf) είναι το δέκατο μυθιστόρημα του Γερμανού-Ελβετού συγγραφέα Έρμαν Έσσε. Δημοσιεύθηκε αρχικά στη Γερμανία το 1927 και μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα αγγλικά το 1929. Συνδυάζοντας αυτοβιογραφικά και ψυχαναλυτικά στοιχεία, το μυθιστόρημα πήρε το όνομά του από τη γερμανική ονομασία για τον λύκο της στέπας. Η ιστορία σε μεγάλο βαθμό αντικατοπτρίζει μια βαθιά κρίση στον πνευματικό κόσμο του Έσσε κατά την δεκαετία του 1920 ενώ απεικονίζει αξιομνημόνευτα τη διττή υπόσταση του πρωταγωνιστή που διχάζεται μεταξύ της ανθρωπότητας και μίας κτηνώδους, σαν του λύκου, επιθετικότητας, εναντίωσης και ματαίωσης.Ο λύκος της στέπας ήταν και είναι πολύ ένα δημοφιλές ανάγνωσμα αν και o Έσσε αργότερα επισήμανε ότι το βιβλίο του ήταν κατά πολύ παρεξηγημένο.Το 1967 το συγκρότημα Steppenwolf εμπνεύστηκε το όνομά του από το μυθιστόρημα. Το 1974 το μυθιστόρημα έγινε ταινία με τίτλο Steppenwolf

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%80%CE%B1%CF%82

Τόκος

Οι πρώτες καταγραφές πιστώσεων χρονολογούνται πίσω στο 3.000 π.Χ. και στον πολιτισμό των Σουμέριων, ενώ και σε άλλους πολιτισμούς είναι φανερή η ύπαρξη δανείων πριν την δημιουργία νομίσματος (οι συναλλαγές γίνονταν με το ανταλλαγές αγαθών ή με πολύτιμα μέταλλα). Ο τόκος κατά το Μεσαίωνα θεωρούνταν από την Χριστιανική Εκκλησία ως κάτι γενικά και συνολικά ανήθικο, ανεπίτρεπτο και αμαρτωλό. Ο Εβραϊκός νόμος επίσης απαγόρευε τη χορήγηση δανείων με τόκο, αλλά αυτό μπορούσε να ερμηνευτεί ως απαγόρευση τόκου σε δάνεια προς τους ομοεθνείς και δεν απαγόρευε τον τόκο σε δάνεια προς χριστιανούς. Ωστόσο με το πέρασμα του χρόνου οι πεποιθήσεις αυτές ατόνησαν και σήμερα αποτελεί συνήθη πρακτική σε πολιτισμούς με Χριστιανισμό ή Ιουδαϊσμό. Ωστόσο στα Ισλαμικά Κράτη ακόμα και σήμερα η τοκοφορία των κεφαλαίων αντίκειται στους Νόμους και τη Θρησκεία οδηγώντας σε ένα ειδικό καθεστώς λειτουργίας των τραπεζών Με διάταξη του Βασιλείου Α' που περιλαμβάνεται στον "Πρόχειρο Νόμο" απαγορεύθηκε καθ' ολοκληρίαν η επιβάρυνση των οφειλών με τόκους. Κατά τη διάταξη αυτή, η είσπραξη τόκων θεωρείται "ἀναξία" της πολιτείας των χριστιανών και απαγορευομένη από τη θεϊκή νομοθεσία. Με την ίδια διάταξη ορίζεται ότι εάν εισπράξει κάποιος δανειστής τόκους από τον οφειλέτη, το ποσό αυτό αφαιρείται από το κεφάλαιο της οφειλής. Ο κανόνας απαγορεύσεως του τοκισμού είναι κλασσικό παράδειγμα θετού κανόνα που θεσπίζεται κατ' επίκληση των κανόνων της χριστιανικής θρησκείας. Στην Εξάβιβλο του Κωνσταντίνου Αρμενόπουλου, η παραπάνω διάταξη περί απαγορεύσεως του τοκισμού παρατίθεται ως "ΝΕΑΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙΣΑΡΟΣ ΛΕΟΝΤΟΣ ΤΟΝ ΤΟΚΟΝ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΣΑ" , αλλά η θεώρηση αυτή είναι εσφαλμένη . Υπάρχουν αρκετές θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν τη φύση και το ρόλο του τόκου. Οι θεωρίες που είχαν την μεγαλύτερη απήχηση στους οικονομολόγους του 19ου αιώνα ήταν: Η θεωρία της εγκράτειας που αναπτύχθηκε και είχε ως υποστηρικτές τον Ρικάρντο και Σένιορ και η οποία υποστηρίζει ότι ο τόκος εξηγείται ως συνέπεια της αποταμίευσης. Η θεωρία της εκμετάλλευσης του Μάρξ και Ροντμπέρτους που εξηγεί τον τόκο ως την καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργασίας των εργατών. Η θεωρία της παραγωγικότητας η οποία υποστηρίζει ότι ο τόκος προκύπτει επειδή το κεφάλαιο είναι παραγωγικό Μία άλλη θεωρία είναι αυτή που πρότεινε ο Μπάβερκ: Οι άνθρωποι για οικονομικούς ψυχολογικούς και άλλους λόγους αποδίδουν μεγαλύτερη αξία στα αγαθά που κατέχουν στο παρόν παρά σε αυτά στο μέλλον. Ο Ίρβινγκ Φίσερ εισήγαγε τη θεωρία του τόκου στο πλαίσιο του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης. Συγκεκριμένα υποστήριξε ότι ο τόκος είναι μία τιμή που πρέπει να κριθεί με τα μέτρα κάθε άλλης τιμής και που καθορίζεται από τη συνάρτηση της προσφοράς και της ζήτησης. Σήμερα, το ερώτημα δεν είναι βέβαια πλέον σχετικό με την γενική "φύση" του τόκου, αλλά πως προσδιορίζεται η τιμή του, και ποιες οι επιδράσεις που έχει σε μια οικονομία η άνοδος ή η πτώση του επιτοκίου (ή και ο σχεδόν μηδενισμό του όπως έγινε κατά την κρίση του 2008), το οποίο άλλωστε προσδιορίζεται από την κεντρική τράπεζα και δεν μπορεί ο καθένας να δανείζει ή να δανείζεται ελεύθερα με όποιο τόκο επιθυμεί. Το πρόβλημα προσδιορισμού του επιτοκίου είναι αρκετά σύνθετο, και άλλωστε δεν είναι ένα πρόβλημα με μονοσήμαντη λύση αλλά αντικείμενο των επιλογών της νομισματικής πολιτικής. Ωστόσο ως προς τις γενικές αρχές του προβλήματος είναι μεταξύ των περισσότερων οικονομολόγων σήμερα αποδεκτή η σύνθεση των νεοκλασσικών απόψεων του Φίσερ με τη μακροοικονομική θεωρία του Κεϋνς (δες Υπόδειγμα IS/LM). Η Τοκογλυφία είναι έγκλημα που διαπράττει αυτός που λαμβάνει δυσανάλογα ωφελήματα για την παροχή που έκανε. Τιμωρείται από το νόμο με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Τοκογλύφος είναι αυτός που ασκεί την τοκογλυφία. Οι πρώτοι βλαστοί της ξεπρόβαλαν λίγο μετά την εμφάνιση του χρήματος. Τον 7ο π.Χ. αιώνα, στην Αθήνα, η νομοθέτηση της "σεισάχθειας" από τον Σόλωνα είχε στόχο την απαλλαγή των υπερχρεωμένων νοικοκυριών από τα τοκογλυφικά χρέη. Κάτι ανάλογο έκανε και ο Ιούλιος Καίσαρ στη Ρώμη τον 1ο π.Χ. αιώνα. Ο τόκος υπολογίζεται ως εξής: T = i 100 ⋅ m 12 K {\displaystyle T\ =\ {\frac {i}{100}}\cdot {\frac {m}{12}}K} όπου, T {\displaystyle T\ } , ο τόκος i {\displaystyle i\ } , το επιτόκιο (ετήσιο) σε % ποσοστό m {\displaystyle m\ } , οι μήνες διάρκειας του δανείου, K {\displaystyle K\ } , το ποσό του χρηματικού δανείου.Η πάνω σχέση αφορά λήψη δανείου Κ και αποπληρωμή του στο ολόκληρο συν τους τόκους (δηλ. Κ+Τ) μετά m μήνες. Αν γίνεται πληρωμή δόσης, για παράδειγμα κάθε μήνα, ο υπολογισμός φυσικά διαφέρει και αφορά το υπόλοιπο μετά κάθε πληρωμή. Σε αυτή την περίπτωση είναι: T = i K m 12 ( 1 + i 12 ) m ( 1 + i 12 ) m − 1 − K {\displaystyle T\ =\ {\frac {iKm}{12}}{\frac {(1+{\frac {i}{12}})^{m}}{(1+{\frac {i}{12}})^{m}-1}}-K} Ομόλογο Θ. Γεωργακόπουλος, Εισαγωγή στην πολιτική οικονομία. Τοκογλυφία, «ΕΘΝΟΣ του Σαββάτου», 28/1/2012 https://web.archive.org/web/20120130042230/http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=63608384

Τόκος είναι η αποζημίωση σε χρήματα που είναι υποχρεωμένος να δώσει ο οφειλέτης στο δανειστή για ορισμένη ποσότητα χρηματικού δανείου που πήρε για συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Οι οικονομολόγοι συχνά αναφέρονται στον τόκο ως αμοιβή για τη χρησιμοποίηση χρηματικού κεφαλαίου, ή ως τιμή με την οποία χρεώνεται η χρήση κεφαλαίου. Ο λόγος του τόκου προς το κεφάλαιο λέγεται επιτόκιο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%8C%CE%BA%CE%BF%CF%82

Πουτοράνα

Το Καταφύγιο Άγριας Ζωής Πουτοράνα, που ιδρύθηκε το 1988 και διοικείται από το Νορίλσκ, αποτελεί έναν προστατευόμενο βιότοπο που καλύπτει περίπου 1.887.251 εκτάρια με ζώνη ασφαλείας 1.773.300 εκταρίων. Δημιουργήθηκε για να προστατεύσει το μεγαλύτερο κοπάδι άγριων ταράνδων στον κόσμο, καθώς και τα σιβηρικά μεγαλοκέρατα πρόβατα. Τον Ιούλιο του 2010, το Καταφύγιο Πουτοράνα εγγράφηκε στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς ως «ένα πλήρες σύνολο υποαρκτικών και αρκτικών οικοσυστημάτων σε μια απομονωμένη οροσειρά, που περιλαμβάνει παρθένα βόρεια δάση, δασική τούνδρα, τούνδρα και οικοσυστήματα αρκτικής ερήμου, καθώς και οικοσυστήματα ανέγγιχτων κρύων νερών λιμνών και ποταμών». Τα ορυκτά του Οροπεδίου περιλαμβάνουν πυριγενή πετρώματα βασάλτη, μεταλλεύματα σιδήρου (μαγνητίτης και αιματίτης), πυριτικά άλατα (πρενίτης, ζεόλιθος), απατίτες, περοβσκίτες και μεταλλεύματα χαλκού και νικελίου με υψηλό βαθμό κορεσμού. Οι φυσικοί πόροι παρουσιάζονται από άφθονο νερό και γαιάνθρακα.

Το Οροπέδιο Πουτοράνα (ρωσικά: Плато Путорана), γνωστό και ως τα Όρη Πουτοράνα ή απλά Πουτοράνα, είναι μια ορεινή περιοχή στη Ρωσική Ομοσπονδία. Είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος ή οροπέδιο που διασχίζεται από οροσειρές. Ο πλησιέστερος μεγάλος οικισμός είναι το Νορίλσκ, όπου περιορίζει τα ταξίδια από το εξωτερικό. Η πόλη εξυπηρετείται από το αεροδρόμιο Άλυκελ. Η περιοχή των βουνών περιέχει μερικά από τα μεγαλύτερα γνωστά κοιτάσματα νικελίου στον κόσμο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%B1

Νιφάδα του Κοχ

Μπορεί να δημιουργηθεί από ένα τμήμα γραμμής τροποποιώντας αναδρομικά κάθε τμήμα γραμμής ως εξής: Διαχωρίζουμε το ευθύγραμμο τμήμα σε τρία τμήματα ίσου μήκους. Κατασκευάζουμε ένα ισόπλευρο τρίγωνο με βάση το μέσο τμήμα από το πρώτο βήμα. Αφαιρούμε το δεξιό τμήμα που ήταν η βάση του τριγώνου στο δεύτερο βήμα.Μετά από αυτά τα τρία βήματα, το προκύπτον αντικείμενο έχει σχήμα παρόμοιο με τη διατομή ενός καπέλου μάγισσας. Η καμπύλη του Κοχ είναι η ένωση των κορυφών των πολυγωνικών γραμμών που προκύπτουν όταν τα παραπάνω βήματα επαναλαμβάνονται επ' αόριστον. Μια επέκταση της έννοιας της διάστασης επιτρέπει να αποδοθεί στην καμπύλη Koch μια φράκταλ (μη ακέραια) διάσταση της οποίας η τιμή είναι d = ln ⁡ 4 ln ⁡ 3 ≈ 1 , 26 {\displaystyle d={\frac {\ln 4}{\ln 3}}\approx 1{,}26} Η καμπύλη του Κοχ είναι ένα παράδειγμα καμπύλης που είναι συνεχής, αλλά δεν μπορεί να διαχωριστεί σε κάθε σημείο της. Μπορούμε να θεωρήσουμε τη νιφάδα του Κοχ ως τον ελκυστή μιας οικογένειας συστολών, γεγονός που μας επιτρέπει να αποδείξουμε, για παράδειγμα, ότι είναι ένα συμπαγές του R². Η νιφάδα του Κοχ δημιουργείται με τον ίδιο τρόπο όπως και το προηγούμενο φράκταλ, ξεκινώντας με ένα ισόπλευρο τρίγωνο αντί για μια ευθεία γραμμή και κάνοντας τις αλλαγές προσανατολίζοντας τα τρίγωνα προς τα έξω. Για ένα αρχικό τρίγωνο (βήμα 0) περιμέτρου p, η περίμετρος της νιφάδας στο βήμα n είναι (4/3)np. Μπορούµε επίσης να ξεκινήσουµε µε ένα εξάγωνο και να εργαστούµε προσανατολίζοντας τα τρίγωνα προς τα µέσα. Και στις δύο περιπτώσεις, μετά από μερικές επαναλήψεις λαμβάνουμε ένα σχήμα που θυμίζει κανονική νιφάδα χιονιού. Όπως και η καμπύλη, η χιονονιφάδα Koch έχει άπειρο μήκος και πεπερασμένο εμβαδόν. Αυτό είναι ίσο με τα 8/5 του εμβαδού του αρχικού τριγώνου, λόγω της κατασκευής μόλις 3 τριγώνων στο πρώτο στάδιο. Είναι δυνατή η επίστρωση του επιπέδου μόνο με τη χρήση αντιγράφων της νιφάδας του Κοχ σε δύο διαφορετικά μεγέθη. Ακολουθώντας την ιδέα του von Κοχ, έχουν επινοηθεί διάφορες παραλλαγές, λαμβάνοντας υπόψιν ορθές γωνίες ("τετραγωνική"), άλλες γωνίες (" φράκταλ του Σεζάρο") ή επεκτάσεις σε υψηλότερες διαστάσεις ("σφαιρική νιφάδα", "επιφάνεια Κοχ"). (2000) "von Koch Curve", efg's Computer Lab στο Wayback Machine (αρχειοθετήθηκε 20 July 2017) The Koch Curve poem by Bernt Wahl, Wahl.org. Retrieved 23 September 2019. Weisstein, Eric W., "Koch Snowflake" από το MathWorld. Application of the Koch curve to an antenna A WebGL animation showing the construction of the Koch surface, tchaumeny.github.io. Retrieved 23 September 2019. «A mathematical analysis of the Koch curve and quadratic Koch curve» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (pdf) στις 26 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Νοεμβρίου 2011. Αυτοομοιότητα Σύνολο Μάντελμπροτ Σύνολο Julia Οικοδομήσιμο Σύμπαν

Η νιφάδα του Κοχ είναι μία από τις πρώτες καμπύλες φράκταλ που περιγράφηκαν, πολύ πριν ο όρος «φράκταλ» επινοηθεί από τον Μπενουά Μάντελμπροτ. Εφευρέθηκε το 1904 από τον Σουηδό μαθηματικό Χέλγκε φον Κοχ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CF%86%CE%AC%CE%B4%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CF%87

Η πανούκλα του Χορού του 1518

Το ξέσπασμα της επιδημίας συνέβη τον Ιούλιο του 1518 όταν μια γυναίκα άρχισε να χορεύει ένθερμα σε έναν δρόμο στο Στρασβούργο.Σημειώσεις γιατρών, κηρύγματα καθεδρικών ναών, τοπικά και περιφερειακά χρονικά, ακόμη και σημειώσεις που εκδίδονται από το δημοτικό συμβούλιο του Στρασβούργου αναφέρουν ξεκάθαρα ότι τα θύματα χόρευαν. Το γιατί δεν είναι γνωστό.Ιστορικές πηγές συμφωνούν ότι ξεκίνησε το ξέσπασμα του χορού από μια γυναίκα η οποία άρχισε να χορεύει, και την οποία ακολούθησαν μια ομάδα κυρίως νεαρών γυναικών. Ο χορός δε φάνηκε να σταματάει. Διήρκεσε για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα που προσέλκυσε την προσοχή του δικαστή και του επισκόπου του Στρασβούργου μέχρι που ορισμένοι γιατροί παρενέβησαν και έβαλαν τους πληγέντες σε νοσοκομείο. Συμβάντα παρόμοια με αυτά λέγεται ότι έχουν συμβεί καθ 'όλη τη διάρκεια της μεσαιωνικής εποχής, συμπεριλαμβανομένου του 11ου αιώνα στο Kölbigk Saxony, όπου πιστεύεται ότι τέτοια γεγονότα συνέβησαν ως συνέπεια δαιμονικής κατοχής ή θεϊκής κρίσης. Τον 15ο αιώνα στην Απουλία της Ιταλίας μια γυναίκα δαγκώθηκε από ταραντούλα, το δηλητήριο της οποίας έκανε τη γυναίκα να χορεύει σπασμωδικά. Ο μόνος τρόπος για να θεραπεύσει το δάγκωμα ήταν ο χορός που περιλαμβάνει πολύ κούνημα του σώματος, σε συνδυασμό με το σωστό είδος μουσικής. Αυτή ήταν μια αποδεκτή θεραπεία από μελετητές όπως ο Athanasius Kircher.

Η χορευτική πανούκλα (ή επιδημία χορού) του 1518 ήταν μια περίπτωση μανίας χορού που συνέβη στο Στρασβούργο, στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τον Ιούλιο του 1518, όταν 50 με 400 άνθρωποι αναφέρεται ότι χόρευαν για μέρες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%BB%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%8D_%CF%84%CE%BF%CF%85_1518

Δ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2014-15

Στο πρωτάθλημα της Δ΄ κατηγορία την περίοδο 2014-15 συμμετείχαν 14 ομάδες. Οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχθηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Σύμφωνα με την προκήρυξη οι πρώτες τρεις ομάδες θα προβιβάζονταν στην Γ΄ κατηγορία 2015–16 και οι τρεις τελευταίες ομάδες θα υποβιβάζονταν στα αγροτικά πρωταθλήματα. Οι υπόλοιπες 8 ομάδες (θέσεις 4-11) θα συμμετείχαν στο νέο πρωτάθλημα Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ 2015-16 καθώς η περίοδος 2014-15 ήταν η τελευταία για τη Δ΄ κατηγορία. Ωστόσο, μετά την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος αποφασίστηκε η αναδιάρθρωση όλων των πρωταθλημάτων. Έτσι, προβιβάστηκαν οι πέντε πρώτες ομάδες και δεν υποβιβάστηκε καμία. Οι υπόλοιπες εννέα ομάδες συμμετείχαν στην Επίλεκτη κατηγορία ΣΤΟΚ 2015-16. Η νίκη βαθμολογείτο με 3 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν έδινε κανένα βαθμό. Ομάδες που δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που προήχθησαν στην Γ΄ κατηγορία 2014-15 Ένωση Νέων Ύψωνα Αμαθούς Αγίου ΤύχωναΟμάδες που διαβαθμίστηκαν στα αγροτικά πρωταθλήματα: ΟΧΕΝ Περιστερώνας Κισσός FC Κισσόνεργας1Από τη Δ΄ κατηγορία 2013-14 είχε διαβαθμιστεί στα αγροτικά πρωταθλήματα και η Ένωσις Κοκκινοτριμιθιά. Λόγω όμως της συμμετοχής του Διγενή Ακρίτα Μόρφου στην Γ΄ κατηγορία 2014-15 μετά την αποχώρηση του Ονήσιλου Σωτήρας από την ΚΟΠ, η Ένωσις παρέμεινε στη Δ΄ κατηγορία για την περίοδο 2014-15. Ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που διαβαθμίστηκαν από την Γ΄ κατηγορία 2013-141 Σπάρτακος Κιτίου Άδωνις Ιδαλίου Κωνστάντιος & Ευριπίδης Τραχωνίου21Από τη Γ΄ κατηγορία 2013-14 είχε διαβαθμιστεί στη Δ΄ κατηγορία 2014-15 και ο Διγενής Ακρίτας Μόρφου. Λόγω όμως της αποχώρησης του Ονήσιλου Σωτήρας από την ΚΟΠ (θα συμμετείχε στην Γ΄ κατηγορία 2014-15), ο Διγενής παρέμεινε στην Γ΄ κατηγορία για την περίοδο 2014-15. 2Αποχώρησε από την ΚΟΠ και έτσι δεν συμμετείχε στο πρωτάθλημα. Ομάδες που προήχθησαν μέσω του πρωταθλήματος ένταξης ΚΟΠ 2014: ΑΕΝ Αγίου Γεωργίου Βρυσούλλων-Αχερίτου Κούρης ΕρήμηςΕπιπρόσθετα, ο Διγενής Ακρίτας Ύψωνα, μετά τη λήξη του πρωταθλήματος Δ΄ κατηγορίας 2013-14, ενοποιήθηκε με την Ένωση Νέων Ύψωνα δημιουργώντας την ομάδα Ένωση Νέων Ύψωνα - Διγενής Ύψωνα η οποία πήρε τη θέση της Ένωσης Νέων Ύψωνα στο πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας 2014-15.Ακόμη, η Ομόνοια Ορόκλινης μετονομάστηκε σε Αλκή Ορόκλινη. Στον πιο κάτω πίνακα παρουσιάζονται οι ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τα στάδια που χρησιμοποίησαν. Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=1 βαθμός, Ήττα=0 βαθμοί Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. Πηγή: Βαθμολογία Αρχειοθετήθηκε 2015-12-24 at Archive.is Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος: Πηγή: Αποτελέσματα Αρχειοθετήθηκε 2015-12-24 at Archive.is «2014/15 Cypriot Fourth Division». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 14 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. «Βαθμολογία». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Αποτελέσματα». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σωματεία». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σκόρερ». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. Επίσημος ιστότοπος Δ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου Κύπελλο Κύπρου Γ΄ – Δ΄ κατηγορίας 2014-15 Ποδόσφαιρο στην Κύπρο Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου

Η Δ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2014-15 ήταν η 30η έκδοση της Δ΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε η Αλκή Ορόκλινη για 1η φορά στην ιστορία της.Η περίοδος 2014-15 ήταν η τελευταία περίοδος της Δ΄ κατηγορίας, η οποία καταργήθηκε.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_2014-15

Απαγωγή παιδιών από τη ναζιστική Γερμανία

Σε μια γνωστή ομιλία προς τους στρατιωτικούς διοικητές του στο Όμπερζαλτσμπεργκ στις 22 Αυγούστου 1939, ο Αδόλφος Χίτλερ επιδοκίμασε τη δολοφονία χωρίς οίκτο ή έλεος όλων των ανδρών, γυναικών και παιδιών πολωνικής φυλής ή γλώσσας.Στις 7 Νοεμβρίου 1939, ο Χίτλερ αποφάσισε ότι ο Χάινριχ Χίμλερ θα ήταν υπεύθυνος για την πολιτική σχετικά με τον πληθυσμό των κατεχόμενων περιοχών. Το σχέδιο για απαγωγή παιδιών Πολωνών πιθανότατα δημιουργήθηκε σε ένα έγγραφο με τίτλο Rassenpolitisches Amt der NSDAP. Στις 25 Νοεμβρίου 1939, στον Χίμλερ στάλθηκε ένα έγγραφο 40 σελίδων με τίτλο «Το ζήτημα της μεταχείρισης του πληθυσμού σε πρώην πολωνικές περιοχές από φυλετική-πολιτική άποψη». Το τελευταίο κεφάλαιο του εγγράφου αφορά «φυλετικά πολύτιμα» παιδιά από την Πολωνία που σκόπευε να τα αποκτήσει βίαια. «Πρέπει να αποκλείσουμε από τις εκτοπίσεις φυλετικά πολύτιμα παιδιά και να τα μεγαλώσουμε στο Ράιχ σε κατάλληλες εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις ή σε γερμανικές οικογένειες. Τα παιδιά δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερα από οκτώ ή δέκα χρονών γιατί μόνο μέχρι αυτήν την ηλικία μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε την εθνική τους ταυτότητα, δηλαδή να καταφέρουμε την «τελική γερμανοποίηση». Προϋπόθεση για αυτό είναι ο πλήρης διαχωρισμός από οποιονδήποτε Πολωνό συγγενή. Στα παιδιά θα δοθούν γερμανικά ονόματα και τα θέματα που αφορούν την καταγωγή τους θα διαχειρίζεται ειδικό γραφείο.» Στις 15 Μαΐου 1940, σε ένα έγγραφο με τίτλο (στα γερμανικά) Einige Gedanken über die Behandlung der Fremdenvölker im Osten («Λίγες σκέψεις για τη μεταχείριση των ξένων λαών στην Ανατολή»), και σε ένα άλλο «μυστικό σημείωμα, με ημερομηνία 25 Μαΐου 1940, με τίτλο «Η μεταχείριση των αλλοδαπών φυλών στην Ανατολή», ο Χίμλερ καθόρισε ειδικές οδηγίες για την απαγωγή παιδιών από την Πολωνία. Σκιαγράφησε επίσης τη διοίκηση της ενσωματωμένης Πολωνίας και της Γενικής Κυβέρνησης, όπου οι Πολωνοί επρόκειτο να υποχρεωθούν σε υποχρεωτική εργασία, και τα φυλετικά επιλεγμένα παιδιά «θα πρέπει να απαχθούν και να γερμανοποιηθούν.»Μεταξύ των βασικών σημείων του Χίμλερ: Στην επικράτεια της Πολωνίας, θα παρέμεναν μόνο τέσσερα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, στα οποία η εκπαίδευση θα ήταν αυστηρά περιορισμένη. Τα παιδιά θα διδάσκονταν να μετράνε μόνο μέχρι το 500, να γράφουν το όνομά τους και ότι ο Θεός διέταξε τους Πολωνούς να υπηρετούν τους Γερμανούς. Το γράψιμο ήταν περιττό για τον πολωνικό πληθυσμό. Οι γονείς που επιθυμούσαν καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά τους θα έπρεπε να υποβάλουν αίτηση στα SS και στην αστυνομία για ειδική άδεια. Η άδεια θα είχε απονεμηθεί μόνο σε παιδιά που θεωρούνταν «φυλετικά πολύτιμα». Αυτά τα παιδιά θα μεταφέρονταν στη Γερμανία για να γερμανοποιηθούν. Ακόμα και τότε, η τύχη κάθε παιδιού θα καθοριζόταν από την πίστη και την υπακοή των γονιών του στο γερμανικό κράτος. Ένα παιδί που θα ήταν «μικρής φυλετικής αξίας» δεν θα λάβαινε περαιτέρω εκπαίδευση. Η ετήσια επιλογή θα γινόταν κάθε χρόνο μεταξύ των παιδιών ηλικίας από έξι έως δέκα ετών σύμφωνα με τα γερμανικά φυλετικά πρότυπα. Τα παιδιά που θεωρούνταν επαρκώς «γερμανικά» θα μεταφέρονταν στη Γερμανία, με νέα ονόματα και θα γερμανοποιούνταν περαιτέρω. Ο στόχος του σχεδίου ήταν να καταστρέψει τους «Πολωνούς» ως εθνοτική ομάδα και να αφήσει στην Πολωνία έναν σημαντικό πληθυσμό σκλάβων που θα εξαντλείτο στα επόμενα 10 χρόνια. Μέσα σε 15 έως 20 χρόνια, οι Πολωνοί θα αφανίζονταν πλήρως.Στις 20 Ιουνίου 1940, ο Χίτλερ ενέκρινε τις οδηγίες του Χίμλερ, διατάσσοντας την αποστολή αντιγράφων στα επικεφαλής όργανα των SS, στους Γκαουλάιτερ στα κατεχόμενα γερμανικά εδάφη στην Κεντρική Ευρώπη και στον κυβερνήτη του Γενικού Κυβερνείου, και διατάσσοντας ότι η επιχείρηση απαγωγής παιδιών από την Πολωνία να αποτελέσει προτεραιότητα σε αυτά τα εδάφη.Ο Χίμλερ ασχολήθηκε με την έναρξη παρόμοιων έργων στη κατεχόμενη από τη Γερμανία Γαλλία. Οι «Επιτραπέζιοι Λόγοι του Χίτλερ» τον καταγράφουν να εκφράζει την πεποίθησή του ότι το «γαλλικό πρόβλημα» θα μπορούσε να λυθεί καλύτερα με ετήσιες εξαγωγές ορισμένων φυλετικά υγιών παιδιών, που θα επιλέγονταν από τον «γερμανικό πληθυσμό της Γαλλίας». Πρότεινε να τοποθετηθούν σε γερμανικά οικοτροφεία, προκειμένου να τους χωρίσει από τη «παρεπόμενη» γαλλική ιθαγένεια και να τους ενημερώσει για το «γερμανικό αίμα» τους. Ο Χίτλερ απάντησε ότι οι «θρησκευτικές μικροαστικές τάσεις του γαλλικού λαού» θα καθιστούσαν σχεδόν αδύνατο να «σώσει τα γερμανικά στοιχεία από τα νύχια της άρχουσας τάξης αυτής της χώρας». Ο Μάρτιν Μπόρμαν πίστευε ότι ήταν μια ευρηματική πολιτική η υλοποίηση τέτοιου σχεδίου. Οι συνθήκες μεταφοράς ήταν πολύ σκληρές, καθώς τα παιδιά δεν λάμβαναν τροφή ή νερό για πολλές ημέρες. Πολλά παιδιά πέθαναν ως αποτέλεσμα ασφυξίας το καλοκαίρι και κρύου το χειμώνα. Πολωνοί εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους, συχνά διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, προσπάθησαν να ταΐσουν τα φυλακισμένα παιδιά ή να τους δώσουν ζεστά ρούχα. Μερικές φορές οι Γερμανοί φρουροί θα μπορούσαν να δωροδοκηθούν με κοσμήματα ή χρυσό για να επιτρέψουν τη διέλευση των προμηθειών, και σε άλλες περιπτώσεις πώλησαν μερικά από τα παιδιά σε Πολωνούς. Στο Μπίντγκοστς και στην Γκντύνια, Πολωνοί αγόραζαν παιδιά για 40 Reichsmark. Σε ορισμένα μέρη η γερμανική τιμή για ένα παιδί ήταν 25 ζλότι.Τα παιδιά απήχθησαν με τη βία, συχνά αφού οι γονείς τους δολοφονήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή πυροβολήθηκαν μαζικά ,συμπεριλαμβανομένης μιας χούφτας παιδιών του Λίντιτσε. Αυτά τα παιδιά δεν θα μπορούσαν να παραμείνουν ακόμη και με άλλους συγγενείς που ζούσαν. Πολλά παιδιά ανακηρύχθηκαν από τους Ναζί ''Γερμανάκια'' που παράνομα μεγάλωναν με ξένους γονείς. Αυτό ήταν κομμάτι του σχεδίου να αφανιστεί η Πολωνική ταυτότητα τους.Αργότερα, τα παιδιά στάλθηκαν σε ειδικά κέντρα και ιδρύματα ή, όπως τα αποκαλούσαν οι Γερμανοί, «παιδικά στρατόπεδα εκπαίδευσης» (Kindererziehungslager), τα οποία, στην πραγματικότητα, ήταν στρατόπεδα επιλογής, όπου δοκιμάστηκαν οι «φυλετικές αξίες», καταστράφηκαν οι αρχικές τους ημερομηνίες γέννησης και τα πολωνικά τους ονόματα άλλαξαν σε γερμανικά, ως μέρος της γερμανοποίησης. Τα παιδιά που ταξινομήθηκαν ως «μικρής αξίας» στάλθηκαν στο Άουσβιτς ή στην Τρεμπλίνκα. Τα παιδιά τοποθετήθηκαν σε ειδικούς προσωρινούς καταυλισμούς του τμήματος υγείας, ή Lebensborn eV, ή σε «στρατόπεδα παιδικής εκπαίδευσης». Στη συνέχεια πέρασαν από ειδική «φυλετική επιλογή» ,μια λεπτομερή φυλετική εξέταση, σε συνδυασμό με ψυχολογικές εξετάσεις και ιατρικές εξετάσεις από εμπειρογνώμονες από τη RuSHA ή ειδικούς γιατρούς. Η «φυλετική αξία» ενός παιδιού θα καθόριζε σε ποιον από τους 11 φυλετικούς τύπους έχει εκχωρηθεί, συμπεριλαμβανομένων 62 σημείων που αξιολογούσαν τις αναλογίες του σώματος, το χρώμα των ματιών, το χρώμα των μαλλιών και το σχήμα του κρανίου. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας δοκιμών, τα παιδιά χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες: 1. «επιθυμητή αύξηση του πληθυσμού» (erwünschter Bevölkerungszuwachs) · 2. «αποδεκτή αύξηση του πληθυσμού» (tragbarer Bevölkerungszuwachs) · και 3. «ανεπιθύμητη αύξηση του πληθυσμού» (unerwünschter Bevölkerungszuwachs).Στη δεύτερη ομάδα περιλαμβάνονταν χαρακτηριστικά όπως το «στρογγυλό» που αναφέρεται στο σχήμα του κρανίου. Τα παιδιά θα μπορούσαν να καταταγούν στην τρίτη ομάδα αν είχαν φυματίωση, «εκφυλισμένο» σχήμα κρανίου ή «χαρακτηριστικά Τσιγγάνων». Αυτές οι φυλετικές εξετάσεις καθόρισαν τη μοίρα των παιδιών: εάν θα σκοτώνονταν, ή θα στέλνονταν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή θα βίωναν άλλες συνέπειες. Πολλοί Ναζί εξεπλάγησαν από τον αριθμό των παιδιών από την Πολωνία που βρέθηκαν να εμφανίζουν «σκανδιναβικά» χαρακτηριστικά, αλλά υπέθεσαν ότι όλα αυτά τα παιδιά ήταν πραγματικά παιδιά Γερμανών, τα οποία είχαν εκπολωνιστεί. Ο Χανς Φρανκ είχε δηλώσει: «Όταν βλέπουμε ένα παιδί με μπλε μάτια, μένουμε έκπληκτοι που μιλάει πολωνικά». Μεταξύ αυτών των παιδιών που τους έλεγαν ότι στη πραγματικότητα ήταν τα παιδιά Γερμανών ήταν αυτά των οποίων οι γονείς είχαν εκτελεστεί επειδή αντιστέκονταν στη γερμανοποίηση. Μόλις επιλέγονταν, τα παιδιά μεταξύ έξι και δώδεκα χρονών στάλθηκαν σε ειδικά σπίτια. Τα ονόματά τους άλλαξαν σε γερμανικά. Αναγκάστηκαν να μάθουν γερμανικά και ξυλοκοπούνταν αν επέμεναν να μιλούν πολωνικά. Ενημερώθηκαν ότι οι γονείς τους ήταν νεκροί ακόμη και αν δεν ήταν. Παιδιά που δεν θα μάθαιναν γερμανικά ή θυμόντουσαν την πολωνική τους καταγωγή στάλθηκαν πίσω σε στρατόπεδα νέων στην Πολωνία.Παρόλα αυτά σε ορισμένες περιπτώσεις, οι προσπάθειες γερμανοποίησης ήταν τόσο επιτυχημένες που πολλά παιδιά έζησαν και πέθαναν πιστεύοντας ότι ήταν Γερμανοί.Οι αρχές ήταν απρόθυμες να επιτρέψουν στα παιδιά να υιοθετηθούν επίσημα, καθώς η διαδικασία ενδέχεται να αποκάλυπτε την πολωνική καταγωγή τους. Πράγματι, ορισμένα παιδιά κακοποιήθηκαν όταν οι θετοί γονείς τους έμαθαν ότι ήταν πραγματικά Πολωνοί. Η υιοθέτηση ήταν επίσης προβληματική, επειδή πολλές πληροφορίες ενδέχεται να αποκάλυπταν προβλήματα με το παιδί. Πολλά παιδιά που θεωρήθηκαν φυλετικά κατώτερα και απορρίφθηκαν από την σκληρή διαδικασία «αριοποίησης» στάλθηκαν για πειράματα σε ειδικά κέντρα. Τα παιδιά που στάλθηκαν εκεί κυμαίνονταν από οκτώ μηνών έως 18 χρονών. Δύο τέτοια κέντρα βρίσκονταν στην κατεχόμενη από τη Γερμανία, Πολωνία. Ένα από αυτά ήταν το Medizinische Kinderheilanstalt, στο Λουμπλίνιετς στην Άνω Σιλεσία - σε αυτό το κέντρο τα παιδιά υπέστησαν επίσης αναγκαστική ευθανασία, ενώ το δεύτερο βρισκόταν στο Σίζιν. Στα παιδιά δόθηκαν ψυχοδραστικά φάρμακα, χημικά και άλλες ουσίες για ιατρικές εξετάσεις, αν και ήταν γενικά γνωστό ότι ο πραγματικός σκοπός αυτών των διαδικασιών ήταν η μαζική εξόντωσή τους. Ο εντοπισμός αυτών των παιδιών αποκάλυψε τις ιστορίες τους για βίαιη διδασκαλία της γερμανικής γλώσσας και πώς πολλά παιδιά που αρνήθηκαν να μιλήσουν γερμανικά θανατώθηκαν. Μερικά παιδιά υπέστησαν συναισθηματικό τραύμα όταν απομακρύνθηκαν από τους θετούς Γερμανούς γονείς τους, συχνά τους μοναδικούς γονείς που θυμόντουσαν και επέστρεψαν στους βιολογικούς τους γονείς, όταν είχαν ξεχάσει πλέον τα πολωνικά. Τα μεγαλύτερα παιδιά θυμόντουσαν γενικά την Πολωνική τους ταυτότητα. Οι Συμμαχικές δυνάμεις κατέβαλαν προσπάθειες για τον επαναπατρισμό τους. Ωστόσο, πολλά παιδιά, ιδιαίτερα Πολωνοί και Γιουγκοσλάβοι, που ήταν μεταξύ των πρώτων που λήφθηκαν, δήλωσαν ότι πλέον ήταν Γερμανοί. Παιδιά από τη Ρωσία και την Ουκρανία είχαν ακόμη διδαχθεί να μισούν τις πατρίδες τους και δεν ήθελαν να επιστρέψουν πίσω σε αυτές. Ενώ πολλοί ανάδοχοι γονείς φρόντιζαν καλά τα παιδιά, άλλα παιδιά υπέστησαν κακομεταχείριση ή χρησιμοποιήθηκαν για καταναγκαστική εργασία .Σε άλλες περιπτώσεις ,οι ανάδοχοι γονείς προσπάθησαν να τα κρύψουν.Μετά τον πόλεμο, στην δίκη της RuSHA, η όγδοη από τις δώδεκα δίκες της Νυρεμβέργης, έθεσε στις κατηγορίες την απαγωγή παιδιών από τους Ναζί. Πολλά παιδιά κατέθεσαν, αν και πολλοί από τους γονείς τους φοβόντουσαν να τους αφήσουν να επιστρέψουν στη Γερμανία. Στη δίκη κρίθηκε ότι οι απαγωγές, οι εξοντώσεις και η γερμανοποίηση συνιστούσαν γενοκτονία.Μόνο το 10 έως 15 τοις εκατό των απαχθέντων παιδιών επέστρεψαν στα σπίτια τους. Όταν σταμάτησε η συμμαχική προσπάθεια αναγνώρισης τέτοιων παιδιών, 13.517 έρευνες ήταν ακόμη ανοιχτές και ήταν σαφές ότι οι γερμανικές αρχές δεν θα συνέχιζαν την έρευνα. Μετά τον πόλεμο, δημιουργήθηκε ένα μνημείο στο Λούμπλιν αφιερωμένο σε εργάτες σιδηροδρόμων που προσπάθησαν να σώσουν παιδιά από τη γερμανική αιχμαλωσία.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 20.000-50.000 παιδιά, ως επί το πλείστον από την Πολωνία και τη Σοβιετική Ένωση απήχθησαν από τα σπίτια τους και μετακινήθηκαν βίαια στη ναζιστική Γερμανία με σκοπό τη γερμανοποίηση τους. Σύμφωνα με την εκτίμηση του Ντιρκ Μόουζες, 20.000 παιδιά απήχθησαν για τέτοιους σκοπούς από την Πολωνία, 20.000 από τη Σοβιετική Ένωση και 10.000 από τη δυτική και νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο στόχος του έργου ήταν να αποκτήσει και να «γερμανοποιήσει» παιδιά με δήθεν Άρια - Σκανδιναβικά χαρακτηριστικά, τα οποία θεωρούνταν από τους Ναζί ως απόγονοι Γερμανών εποίκων, που είχαν μεταναστεύσει στην Πολωνία. Εκείνοι με την ένδειξη «φυλετικά πολύτιμοι» γερμανοποιήθηκαν βίαια σε κέντρα και στη συνέχεια στάλθηκαν σε γερμανικές οικογένειες και σπίτια που ανήκαν στα Ες-Ες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%AE_%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%B1%CF%80%CF%8C_%CF%84%CE%B7_%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1

Γιώργος Αλισάνογλου

Ποιητικές συλλογές Άηχες κραυγές, εκδ. Κατσάνος, 2001 Ακάνθινη πόλη, εκδ. Κατσάνος, 2006 Συνέδριο Αναισθησιολογίας, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2007 (μαζί με τον Ν. Αργυρόπουλο και την Α. Χασάνδρα) Το παντζάρι και ο διάβολος, εκδ. Τυπωθήτω – Λάλον ύδωρ, 2008 Jesu Christiana – Μια μελλοντική προσευχή, εκδ. Μαγικό κουτί, 2011 ERO(S)» 7 βήματα / 7 λεύγες εντός, εκδ. Σαιξπηρικόν, 2012 Πρός αυτή την αλόγιστη κατεύθυνση, eκδ. Σαιξπηρικόν, 2013 (μαζί με τον Δ. Δημητριάδη)Παιχνιδότοπος, εκδ. Κίχλη, 2016 (δανική έκδοση Legestue, Det poetisk bureau, 2017, γαλλική έκδοση Aire de jeux, Desmos, 2018)Κυψέλες, εκδ. Κίχλη, 2021 Μεταφράσεις Charles Bukowski, Ο Μπουκόβσκι για τον Μπουκόβσκι, Σαιξπηρικόν, 2008 Jim Morrison, Μια αμερικάνικη προσευχή, Κατσάνος, 2007 Madrugada, Κατσάνος, 2005 Pink Floyd: Is There Anybody Out There? (συλλογικό έργο), μετάφραση και επιμέλεια, Κατσάνος, 2003

Ο Γιώργος Αλισάνογλου (Καβάλα το 1975) είναι ποιητής, μεταφραστής και εκδότης (ιδρυτής των εκδόσεων Σαιξπηρικόν). Σπούδασε κοινωνιολογία και πολιτικές επιστήμες και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις διεθνείς σχέσεις και στην κοινωνική πολιτική. Ζει στη Θεσσαλονίκη. Τον Νοέμβριο του 2005 ίδρυσε και από τότε διευθύνει τις εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν. Ποίησή του εχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβάνεται σε ανθολογίες, ενώ έχει λάβει μέρος σε διάφορα φεστιβάλ και συμπόσια ποίησης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CE%BF%CF%85

65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας

Το διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ για τις Ταινίες Μικρού Μήκους θα ανοίξει την 1η Σεπτεμβρίου με το ντεμπούτο στην σκηνοθεσία της Αμερικανίδας ηθοποιού Νάταλι Πόρτμαν, με τίτλο Eve.Το ρεκόρ της πιο μακροσκελούς ταινίας του Φεστιβάλ για τη χρονιά αυτή (ίσως και στην ιστορία της διοργάνωσης) κατέχει ο Φιλιππινέζος σκηνοθέτης Λαβ Ντίαζ, για την Melancholia, η οποία διαρκεί επτά και μισή ώρες. Η ταινία συμπεριλήφθη στην ενότητα Orizzonti (Ορίζοντες) του Φεστιβάλ.Στα πλαίσια της Μόστρας θα προβληθεί μια νέα εκδοχή της κωμικής ταινίας του 1952 του Φεντερίκο Φελίνι, Ο Λευκός Σεΐχης, με σαράντα επιπλέον λεπτά υλικού που ανακαλύφθηκε πρόσφατα.Το ιαπωνικό animation εκπροσωπείται από δύο σκηνοθέτες στη διοργάνωση. Ο πολυβραβευμένος για το έργο του σκηνοθέτης Χαγιάο Μιγιαζάκι θα παρουσιάσει τη νέα του ταινία, την ένατη για τα Studio Ghibli, Ponyo on the Cliff by the Sea, η οποία είναι εξ ολοκλήρου ζωγραφισμένη στο χέρι. Το δεύτερο άνιμε που συμμετέχει στο διαγωνιστικό κομμάτι είναι η ταινία The Sky Crawlers του Μαμόρου Οσίι, σκηνοθέτη της ταινίας Ghost in the Shell (1995).Την τιμητική του στο Φεστιβάλ αυτού του έτους είχε ο σχεδιαστής μόδας Valentino, καθώς στο τμήμα Ορίζοντες προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ Βαλεντίνο: ο τελευταίος αυτοκράτορας του Ματ Ρίμαουερ. Το τελευταίο παρουσιάζει τη ζωή και το έργο του Ιταλού μόδιστρου μέσα από τις αφηγήσεις του ίδιου και του συνεργάτη και συντρόφου του, Τζιαμετί. Στην προβολή ήταν παρόντες και οι ίδιοι, ενώ συνοδεύτηκαν από το διάσημο μοντέλο Εύα Χερτζίγκοβα. Την παραμονή του Φεστιβάλ δημιουργήθηκε αναταραχή στους διοργανωτές καθώς οι γονδολιέρηδες της Βενετίας απείλησαν το δήμαρχο της πόλης με απεργία.Μετά την αδυναμία να προλάβει τις προθεσμίες για το Φεστιβάλ των Καννών, η παρουσία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου στη Βενετία θεωρούνταν κάτι παραπάνω από σίγουρη. Ο Έλληνας σκηνοθέτης, νικητής της Ασημένιου Λέοντα το 1988 για την ταινία Τοπίο στην Ομίχλη, επρόκειτο να παρουσιάσει για πρώτη φορά τη νέα του ταινία με τίτλο Η Σκόνη Του Χρόνου στα πλαίσια της Μόστρας. Τα πλάνα του ανατράπηκαν όταν οι διοργανωτές αρνήθηκαν να προγραμματίσουν την προβολή της ταινίας σε ημέρα και ώρα που θα έκανε δυνατή την παρουσία των πρωταγωνιστών στη Βενετία. Κατά συνέπεια ο Αγγελόπουλος αποφάσισε να αποσύρει την ταινία. Ωστόσο, σε σχετική ερώτηση Έλληνα δημοσιογράφου ο διευθυντής του Φεστιβάλ, Μάρκο Μούλερ, υποστήριξε την εκδοχή πως η ταινία είχε γίνει δεκτή, αλλά στο μη διαγωνιστικό τμήμα. Η ταινία, τελικά, θα κάνει την επίσημη πρεμιέρα της στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού, ενώ κατά πάσα πιθανότητα θα αρχίσει τη διεθνή της πορεία από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου το Φεβρουάριο του 2009.Το εβδομαδιαίο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, καθώς και η βρετανική εφημερίδα The Guardian, φιλοξένησαν εχθρικά άρθρα ενάντια στη διεύθυνση του Φεστιβάλ Βενετίας, σχετικά με την υπερβολική, όπως σημειώνουν, επιλογή ιταλικών ταινιών στη Μόστρα αυτού του έτους. Ο Ιταλός Υπουργός Πολιτισμού, Σάντρο Μπόντι, εξέδωσε ανακοίνωση όπου υπερασπίζεται την ελευθερία και την αυτονομία του διευθυντή του φεστιβάλ, Μάρκο Μούλερ, υποστηρίζοντας πως η εκτεταμένη συμμετοχή της χώρας καταδεικνύει απλώς την αναβίωση του ιταλικού σινεμά. Βιμ Βέντερς, Γερμανός σκηνοθέτης (πρόεδρος) Τζούρι Αράμποφ Βαλέρια Γκολίνο, Ελληνοιταλίδα ηθοποιός Ντάγκλας Γκόρντον, Σκωτσέζος καλλιτέχνης Τζον Λάντις, Αμερικανός σκηνοθέτης & σεναριογράφος Λουκρέσια Μαρτέλ, Αργεντινή σκηνοθέτης & σεναριογράφος Τζόνι Το, σκηνοθέτης από το Χονγκ Κονγκ Σαντάλ Άκερμαν, Βελγίδα σκηνοθέτης (πρόεδρος) Νικό Μπρενέζ Μπάρμπαρα Κουπίστι, Ιταλίδα ηθοποιός Χοζέ Λουίς Γκουερίν Βέικο Ουνπούου Αμντελατίφ Κεσίς, Τυνήσιος σκηνοθέτης, ηθοποιός & σεναριογράφος (πρόεδρος) Αλίς Μπραγκά, Βραζιλιάνα ηθοποιός Γκρέγκορι Τζέικομπς Ντόναλντ Ράνβοντ Χέιντρουν Σχληφ Επίσημη ιστοσελίδα Φεστιβάλ Βενετίας Αρχειοθετήθηκε 2008-08-24 στο Wayback Machine., σχετικό άρθρο στον "Ελεύθερο Τύπο" (Σάββατο, 23.08.08). Φωτογραφικό Υλικό στο IMDb

Το 65ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας πραγματοποιήθηκε στις 27 Αυγούστου 2008 στη Βενετία της Ιταλίας και ολοκληρώθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2008. Οι ευρωπαϊκές ταινίες κυριάρχησαν στο φεστιβάλ, καθώς η απεργία του Σωματείου Αμερικανών Σεναριογράφων στις αρχές του έτους δημιούργησε καθυστερήσεις στα προγράμματα παραγωγής πολλών ταινιών στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.Στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ συμμετέχουν συνολικά 21 ταινίες, ανάμεσά τους τέσσερις ιταλικές, τέσσερις ιαπωνικές και πέντε αμερικανικές. Τα περισσότερα φιλμ θα κάνουν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στα πλαίσια του φεστιβάλ, με πρώτο από αυτά την ταινία των οσκαρικών αδερφών Κοέν, με τίτλο Burn After Reading, η οποία θα προβληθεί εκτός συναγωνισμού. Ο διευθυντής του φεστιβάλ, Μάρκο Μούλερ, μαζί με τους συνεργάτες του παρακολούθησε γύρω στις 3.000 ταινίες, για να καταλήξει στις 55 που αποτελούν και τις επίσημες επιλογές του διαγωνιστικού τμήματος του Φεστιβάλ.Στη Μόστρα της χρονιάς αυτής τιμάται ο ιταλικός κινηματογράφος, καθώς 30 αποκατεστημένες ταινίες θα προβληθούν στο αφιέρωμα Εκείνα τα φαντάσματα: το ιταλικό σινεμά ανακαλύπτεται ξανά (1946-1975). Επιπλέον, ο σκηνοθέτης Ερμάνο Όλμι θα παραλάβει το τιμητικό αγαλματίδιο του φεστιβάλ από τον Αντριάνο Τσελεντάνο. Επικεφαλής της κριτικής επιτροπής, που θα απονείμει μεταξύ άλλων βραβείων και το Χρυσό Λέοντα, θα είναι ο Γερμανός σκηνοθέτης του ανεξάρτητου κινηματογράφου Βιμ Βέντερς. Την τελετή έναρξης και λήξης θα παρουσιάσει η Ρωσίδα ηθοποιός, Ξένια Ράποπορτ. Η διοργάνωση αυτής της χρονιάς είναι αφιερωμένη στον Αιγύπτιο σκηνοθέτη Γιούσεφ Σαχίν, κυρίαρχο εκπρόσωπο του μεταπολεμικού αραβικού σινεμά που έφυγε από τη ζωή στα τέλη Ιουλίου σε ηλικία 82 ετών.

https://el.wikipedia.org/wiki/65%CE%BF_%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AD%CF%82_%CE%A6%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82

Πύργος Τηλεόρασης του Μπακού

Ο Πύργος Τηλεόρασης κατασκευάστηκε κατόπιν απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Ένωσης μετά από εντολή του Υπουργείου Επικοινωνιών της χώρας. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1979, με την ολοκλήρωση να αναμένεται το 1985 σύμφωνα με το σχέδιο κατασκευής. Μετά την επιστροφή του Χεϊντάρ Αλίγιεφ στην εξουσία το 1993, η κατασκευή του πύργου συνεχίστηκε, με την τελετή εγκαινίων να γίνεται το 1996.Το 2008 εγκαινιάστηκε ένα περιστρεφόμενο εστιατόριο στον 62ο όροφο (175 m). http://www.emporis.com/building/azeritvtower-baku-azerbaijan https://structurae.net/structures/data/index.cfm?ID=20016078 http://skyscraperpage.com/diagrams/?buildingID=2284

Ο Πύργος Τηλεόρασης του Μπακού, ο οποίος κατασκευάστηκε το 1996, είναι πύργος τηλεπικοινωνιών στο Μπακού του Αζερμπαϊτζάν. Με ύψος 310 m, είναι το ψηλότερο κτίσμα στο Αζερμπαϊτζάν και το ψηλότερο κτίριο από ενισχυμένο σκυρόδεμα στην περιοχή της Καυκασίας. Ο Πύργος αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά αξιοθέατα του Μπακού, ενώ εμφανίζεται συχνά σε ταινίες που γυρίστηκαν στην πόλη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D

Βασίλι Πολένοφ

Ο Βασίλι Πολένοφ γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη και σπούδασε ζωγραφική στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Τεχνών από το 1863 ως το 1871. Πήρε μέρος στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1877 – 1878), ως πολεμικός καλλιτέχνης. Μετά την επιστροφή του από το πολεμικό μέτωπο, συνδέθηκε με την ομάδα των «Περιπλανώμενων» (Peredvizhniki), παίρνοντας μέρος στις περιοδεύουσες εκθέσεις τους. Τα έργα του προκάλεσαν το θαυμασμό του ανθρωπιστή και συλλέκτη έργων τέχνης Πάβελ Τρετιακόφ (Pavel Tretyakov), ο οποίος απέκτησε πολλά από αυτά για την πλούσια πινακοθήκη του. Ο Πολένοφ εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών της Αγίας Πετρούπολης το 1893, ενώ ονομάστηκε «Καλλιτέχνης της Λαϊκής Δημοκρατίας» το 1926. Για πολλά χρόνια προγύμναζε νεαρούς ζω γράφους στη Σχολή Ζωγραφικής, Γλυπτικής και Αρχιτεκτονικής της Μόσχας. Ως καθηγητής της Σχολής στις δεκαετίες 1880 και 1890 επηρέασε μια γενιά Ρώσων καλλιτεχνών, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονταν ο Ισαάκ Λεβιτάν και ο Κονσταντίν Κορόβιν. Πέθανε στο Πολένοβο (Polenovo), κοντά στην Ταρούζα (Tarusa), το 1927, σε ηλικία 83 ετών. Ο Βασίλι Πολένοφ ασχολήθηκε κατά καιρούς με συνθέσεις στο πνεύμα του Ακαδημαϊσμού, αντλώντας τη θεματογραφία του από την ευρωπαϊκή ιστορία ή από βιβλικές ιστορίες. Κυριότατα όμως ήταν αφοσιωμένος σε όλη σχεδόν τη ζωή του στη ζωγραφική τοπίου, επιχειρώντας να προσδώσει ποιητικές ευαισθησίες στη ψυχή της ρωσικής φύσης. Ο Πολένοφ ήταν υπαιθριστής ζωγράφος και το έργο του άσκησε σημαντική επιρροή στην εξέλιξη της ρωσικής τοπιογραφίας. Συνδύαζε τη φρεσκάδα του χρώματος, που αντλούσε στο καθαρό ύπαιθρο (plein air), με την εσώτερη ευαισθησία της ανθρώπινης ψυχής. Η αισθητική αυτή αντανακλάται στα έργα του «Στο πάρκο: Το χωριό Veuilles στη Νορμανδία» (1874), «Μοσχοβίτικη αυλή» (1878), «Ο κήπος της γιαγιάς» (1878) και «Κατάφυτη λιμνούλα» (1879). Το αριστούργημα όμως του Πολένοφ έχει ακαδημαϊκό χαρακτήρα: «Ο Χριστός και η γυναίκα που συνελήφθη για μοιχεία» (1888, Ρωσικό Μουσείο, Αγία Πετρούπολη), βασισμένο σε σχεδιάσματα από τα ταξίδια του στη Μέση Ανατολή και την Ελλάδα. Στον πίνακά του αυτόν επιχειρείται μια ενδιαφέρουσα απόπειρα να ανανεώσει την εικονική τεχνική της ακαδημαϊκής τέχνης. Στο ίδιο ακαδημαϊκό ύφος είναι και η ιστορική σύνθεσή του « Η σύλληψη Ουγενότου» (1875), όπως και η βιβλική διήγηση «Η ανάσταση της κόρης του Ιαέρειου» (1871). Εμπνευσμένα από την Ελλάδα είναι τα έργα του «Παρθενών. Ναός της Παρθένου Αθηνάς» (1881 – 1882) και «Ερέχθειον. Η Στοά των Καρυάτιδων» (1882, Πινακοθήκη Τρετιάκοφ, Μόσχα). «The Russian Museum (A pictorial Guide)», p. 86 & 88, Palace Editions, Αγία Πετρούπολη, 2005 Χέρμπερτ Ρηντ: "Λεξικό Εικαστικών Τεχνών" (ελληνική έκδοση), λήμμα «Πολένοφ, Βασίλι», σελ.267, Εκδόσεις ΥΠΟΔΟΜΗ ΕΠΕ, Αθήνα, 1986. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Vasiliy Polenov στο Wikimedia Commons

Ο Βασίλι Ντμίτριεβιτς Πολένοφ (Васи́лий Дми́триевич Поле́нов, 1 Ιουνίου 1844 – 18 Ιουλίου 1927) ήταν Ρώσος ζωγράφος, σημαντικός τοπιογράφος της ρωσικής φύσης. Ήταν μέλος της ομάδας των «Περιπλανώμενων» και από τους πρωταγωνιστές της Κοινότητας του Αμπράμτσεβο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B9_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%86

Αγγελόκαστρο Κέρκυρας

Επειδή η τοποθεσία του κάστρου βρίσκεται σε σημαντική στρατηγική θέση, το Αγγελόκαστρο έπαιξε σημαντικό ρόλο για την τύχη του νησιού για πολλούς αιώνες. Σε εποχές ειρήνης ήταν επίσης κέντρο εμπορίου και ανάπτυξης. Κατά τη διάρκεια των ανασκαφών το 1997 από την Εταιρεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Κέρκυρας, δύο αρχαίοι χριστιανικοί τάφοι ανακαλύφτηκαν στην άκρη της ακρόπολης, επιδεικνύοντας ότι η περιοχή κατοικείτο από την πρώιμη βυζαντινή περίοδο (5ος-7ος αι. μ.Χ.). Στο 1272 ο Giordano di San Felice πήρε την κυριότητα του φρουρίου για λογαριασμό του Καρόλου Α ' της Νάπολης βασιλιά των Ανδηγαυών. Οι Ανδηγαυοί κατέλαβαν την Κέρκυρα 1267-1386 και ένα έγγραφο που σχετίζονται με την εξαγορά τους από το φρούριο είναι η πρώτη γραπτή απόδειξη που βεβαιώνουν την ύπαρξη του κάστρου. Το 1386, μετά το βίαιο θάνατο του βασιλιά Καρόλου ΙΙΙ της Νάπολης, οι επιβαίνοντες του κάστρου, ακόμα και οι πιστοί στον διάδοχο βασιλιά Ladislaus της Νάπολης, αντιστάθηκαν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα στην ενετική εξαγορά. Το Αγγελόκαστρο θεωρείται ένα από τα πιο επιβλητικά αρχιτεκτονικά λείψανα των Ιονίων Νήσων, μαζί με τέσσερις άλλες οχυρώσεις της Κέρκυρας, όπως το Γαρδίκι, το Κάστρο Κασσιώπης που χτίστηκε από Ανδηγαυούς.

Το Αγγελόκαστρο είναι ένα από τα σημαντικότερα βυζαντινά κάστρα της Ελλάδας. Βρίσκεται στο νησί της Κέρκυρας στην κορυφή της υψηλότερης αιχμής της ακτής του νησιού στη βορειοδυτική ακτή κοντά στην Παλαιοκαστρίτσα και πάνω στην άκρη της κορυφής της απότομης πλαγιάς.Η προέλευση του ονόματός του δεν είναι απολύτως σαφής, μερικοί ιστορικοί αναφέρουν ότι το 1214 ο Μιχαήλ Α΄ ο Κομνηνός, δεσπότης της Ηπείρου κατέλαβε την Κέρκυρα και μετά από το θάνατό του, ο Μιχαήλ Β' ο Κομνηνός, οχύρωσε την περιοχή χτίζοντας το κάστρο και του έδωσε το όνομα του πατέρα του: Αγγελόκαστρο.Σήμερα το κάστρο, αν και εσφαλμένα, ονομάζεται και Κάστρο του Αρχάγγελου Μιχαήλ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CF%8C%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CE%9A%CE%AD%CF%81%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B1%CF%82

Εικοστή πρώτη δυναστεία Φαραώ

Μετά τη βασιλεία του Ραμσή Γ΄, ακολούθησε μια μακρά, αργή πτώση της βασιλικής εξουσίας. Οι φαραώ της Εικοστής πρώτης Δυναστείας βασίλεψαν από την Τάνιδα, αλλά ήταν κυρίως ενεργοί στην Κάτω Αίγυπτο την οποία ήλεγχαν. Αυτή η Δυναστεία ονομάζεται Τανιτική εξαιτίας της πολιτικής της πρωτεύουσας που ήταν η Τάνις. Εν τω μεταξύ, οι Αρχιερείς του Άμμωνα στις Θήβες ουσιαστικά ήταν οι φαραώ της Μέσης και Άνω Αίγυπτου σε όλα εκτός από το όνομα. Ο Μανέθων αναφέρει ότι η 21η Δυναστεία διήρκησε 130 χρόνια. Jaroslav Černý, Studies in the Chronology of the Twenty-First Dynasty, JEA 32 (1946), 24-30

Η Εικοστή πρώτη δυναστεία Φαραώ (επίσης Δυναστεία XXI και 21η Δυναστεία) συνήθως κατατάσσεται ως η πρώτη Δυναστεία της Τρίτης μεταβατικής περιόδου της αρχαίας Αιγύπτου, και διήρκησε από το 1069 ως το 945 π.Χ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE_%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7_%CE%B4%CF%85%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%A6%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%8E

Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα

Το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι αναγνωρισμένο ως διάδοχος του Βουλγάρικου Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, που ιδρύθηκε την 2η Αυγούστου 1891 στην κορυφή του Μπούζλουντζα από τον Ντιμιτάρ Μπλαγκόεφ. Το 1903 ιδρύθηκε το Βουλγαρικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα (ακραίοι σοσιαλιστές) με διάσπαση από το αρχικό. Το 1919 αναδιοργανώθηκε, μετονομάστηκε σε Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας και προσχώρησε στην Κομμουνιστική Διεθνή Ένωση. Μετά από τις πολιτικές αλλαγές του 1989, το Κομμουνιστικό Κόμμα εγκατέλειψε την μαρξιστική-λενινιστική ιδεολογία. Την άνοιξη του 1990 προσχώρησε στον σοσιαλδημοκρατισμό και ονομάστηκε «Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα». Το ΒΣΚ ήρθε πρώτο στις βουλευτικές εκλογές της Συντακτικής συνέλευσης τον Ιούνιο του 1990, συγκέντρωσε το 17,2% των ψήφων και κέρδισε τις 211 από τις 400 έδρες. Ο αρχηγός του κόμματος, ο Αντρέι Λουκάνοφ έγινε ο 40ος Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας και σχημάτισε κυβέρνηση, αλλά τον Δεκέμβριο μετά από ταραχές, διαμαρτυρίες και απεργίες αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Ο Ντιμίταρ Ποπόφ, ένας ανεξάρτητος δικαστής, διορίστηκε ως 41ος Πρωθυπουργός και σχημάτισε μία μη-κομματική κυβέρνηση. Στις βουλευτικές εκλογές του 1991 το ΒΣΚ ήρθε δεύτερο και πέρασε στην αντιπολίτευση. Στις εκλογές του 1994 ηγήθηκε στην πολιτική συμμαχία Δημοκρατική Αριστερά, που συγκέντρωσε το 43,50% των ψήφων και κέρδισε τις 125 από τις 240 έδρες της Εθνοσυνέλευσης. Ο αρχηγός του κόμματος Ζαν Βίντενοφ έγινε ο 45ος Πρωθυπουργός και σχημάτισε κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια της θητείας του η χώρα αντιμετώπισε μία σοβαρή οικονομική κρίση, που άρχισε στα μέσα του 1996. Επρόκειτο για μία κατάσταση υπερπληθωρισμού, που οδήγησε σε γενικευμένη δυσαρέσκεια, έλλειψη βασικών αγαθών, διαμαρτυρίες και γενικές απεργίες. Ο Βίντενοφ αναγκάστηκε να παραιτηθεί, και μετά τις βουλευτικές εκλογές του 1997 το ΒΣΚ έχασε τις μισές του έδρες και πέρασε στην αντιπολίτευση. Το 2001, ο πρόεδρος του ΒΣΚ Γκεόργκι Παρβάνοφ εξελέγη Πρόεδρος της Βουλγαρίας. Προτού αναλάβει καθήκοντα, παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος και τον διαδέχτηκε ο Σεργκέι Στάνισεφ. Στις βουλευτικές εκλογές του 2005 η συμμαχία του ΒΣΚ (Συμμαχία για τη Βουλγαρία) ήρθε πρώτη, συγκεντρώνοντας το 31,0% των ψήφων και τις 82 από τις 240 έδρες. Ο Σεργκέι Στάνισεφ έγινε ο 49ος Πρωθυπουργός και σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με τα κεντρώα κόμματα "Εθνικό Κίνημα Συμεών Β'" και "Κίνημα για Δικαιώματα και Ελευθερίες". Το 2006, ο Γκεόργκι Παρβάνοφ επανεξελέγη Πρόεδρος, συγκεντρώνοντας το 75,9% των ψήφων στον 2ο γύρο. Το 2007 η Βουλγαρία εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ενιαία Ευρωπαϊκή αγορά, παρά τις εικασίες των Βρυξελλών για γενικευμένη πολιτική διαφθορά και οργανωμένο έγκλημα στη χώρα. Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2007-8 επηρέασε τη χώρα, και το πρώτο εξάμηνο του 2009 είχε δημόσιο έλλειμμα.Στις βουλευτικές εκλογές του 2009, η συμμαχία του ΒΣΚ συγκέντρωσε το 17,70% των ψήφων και κέρδισε τις 40 από τις 240 έδρες, δηλαδή έχασε τις μισές έδρες που είχε μετά τις εκλογές του 2005 και πέρασε στην αντιπολίτευση. Πρώτο ήρθε το νέο συντηρητικό κόμμα ΠΕΑΒ. Στις βουλευτικές εκλογές του 2013 η συμμαχία του ΒΣΚ συγκέντρωσε το 26,6% των ψήφων, κέρδισε τις 84 από τις 240 έδρες και ήρθε δεύτερο κόμμα μετά το ΠΕΑΒ. Ο αρχηγός του ΠΕΑΒ Μπόικο Μπορίσοφ αποποιήθηκε τη νίκη και ζήτησε να θεωρηθούν άκυρες οι εκλογές, λόγω "παράνομων εκστρατειών". Ο Πρόεδρος Ρόσεν Πλέβνελιεφ διόρισε Πρωθυπουργό ένα μέλος του ΒΣΚ, τον Πλάμεν Ορεσάρσκι, ο οποίος σχημάτισε την 89η κυβέρνηση της Βουλγαρίας με την υποστήριξη των κομμάτων ΒΣΚ και Κίνημα για Δικαιώματα και Ελευθερίες και τη συμμετοχή ανεξάρτητων πολιτικών. Τον Ιούνιο του 2013, ο διορισμός του αμφιλεγόμενου μεγιστάνα των μέσων μαζικής ενημέρωσης Ντελιάν Πεέφσκι στη θέση του Προέδρου της Κρατικής Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (ДАНС) πυροδότησε πολλές διαμαρτυρίες που διήρκεσαν για πάνω από έναν χρόνο. Τον Ιούλιο του 2014 η κυβέρνηση του Ορεσάρσκι παραιτήθηκε.. Το ΒΣΚ είναι το μεγαλύτερο κόμμα στη Βουλγαρία ως προς τον αριθμό των μελών: το 2016 είχε 105.000 μέλη, που ήταν 130.000 το 2013, 150.000 το 2012, 210.000 το 2009, 250.000 το 1996 και περίπου 1 εκατομμύριο στα τέλη της κομμουνιστικής περιόδου (1946 -1990).

Το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (βουλγαρικά: Българска социалистическа партия‎, БСП) είναι ένα σοσιαλδημοκρατικό πολιτικό κόμμα στη Βουλγαρία. Αναφέρεται και ως "Αιωνόβιο" (Столетницата), επειδή διαδέχθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας που έχει ιστορία πάνω από 100 χρόνων. Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος με Ευρωπαϊστική διάθεση, μολονότι ιστορικά έχει κρατήσει ορισμένες ευρωσκεπτικιστικές θέσεις και ζήτησε να ανακαλεστούν οι διεθνείς κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας. Σε διεθνές επίπεδο έχει προσχωρήσει στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Είναι το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα της Βουλγαρίας ως προς τον αριθμό των μελών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%A3%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CE%BC%CE%B1

Α.Σ. Αναγέννηση Καρδίτσας

Έναν από τους αρχαιότερους αθλητικούς συλλόγους στην ελληνική επικράτεια, αποτελεί ο «Γυμναστικός Σύλλογος Αναγέννησις», όπως ήταν η ονομασία του συλλόγου, που ιδρύθηκε το έτος 1904. Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Ελλάδα το 1896 και οι μετέπειτα εξελίξεις, ωρίμασαν τις συνθήκες για την δημιουργία ενός αθλητικού συλλόγου στην Καρδίτσα. Ο «Λαϊκός Αθλητικός Σύλλογος η Αθηνά», αποτέλεσε τον προπομπό για την ίδρυση της Αναγέννησης το 1904. Ο σύλλογος, συμμετείχε σε αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, με δραστηριότητα σε διάφορα αθλήματα και όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, ενώ διέθετε ιδιόκτητο γυμναστήριο, στο χώρο που σήμερα βρίσκεται το Άλσος του Παυσιλίπου και το 1ο Ενιαίο Λύκειο Καρδίτσας, από το 1905 έως το 1948, έτος κατά το οποίο ο Σύλλογος συμφώνησε με το Δήμο Καρδίτσας για τη δωρεάν παραχώρησή του με αντάλλαγμα το σημερινό Δημοτικό Στάδιο. Τελικά το στάδιο πέρασε στην ιδιοκτησία του Κράτους και η Αναγέννηση απώλεσε τη μοναδική ιδιοκτησία που διέθετε. Από τις 24 Αυγούστου 2012, οπότε και επικυρώθηκε από το Δ.Σ. του Δήμου Καρδίτσας, η Αναγέννηση διαθέτει ιδιόκτητο χώρο 28,6 στρεμμάτων στο Σταυρό Καρδίτσας όπου και δημιουργήθηκε το προπονητικό κέντρο Γεώργιος Μπαζής προς τιμήν του πρώην αθλητή του συλλόγου, για να χρησιμοποιείται από την επαγγελματική ποδοσφαιρική ομάδα, καθώς και για τις ακαδημίες. Ιδρυτές του συλλόγου ήταν εξέχουσες προσωπικότητες της Καρδίτσας εκείνης της εποχής, που αποτέλεσαν και το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του σωματείου: Πρόεδρος: Καραθάνος Ηρακλής, έμπορος. Γενικός Γραμματέας: Σαμαρόπουλος Γεώργιος, αγροτοκαλλιεργητής και δημοσιογράφος αργότερα Μέλη: Παλαμιώτης Αθανάσιος, έμπορος Χριστούλας Περικλής, νομικός και βουλευτής επαρχίας Καρδίτσας αργότερα Παρθένης Άγγελος, αθλητής σφαιροβολίας Κόφφας Γεώργιος, τραπεζίτης Σαμαράκης Κωνσταντίνος, θείος του λογοτέχνη Αντώνη Σαμαράκη. Από την αρχή της ιδρύσεως του Συλλόγου διέθετε τμήμα κλασσικού αθλητισμού ιδιαίτερα δραστήριο από το οποίο ανεδείχθη ο μετέπειτα αθλητής του Παναθηναϊκού στο άλμα εις τριπλούν και Βαλκανιονίκης Ιωάννης Παλαμιώτης, ο οποίος όσο ήταν στην Αναγέννηση αγωνιζόταν ως αμυντικός ποδοσφαιριστής. Οι δραστηριότητες του τμήματος κλασσικού αθλητισμού μειώθηκαν σημαντικά μεταπολεμικά και τελικώς τερματίστηκαν. Τμήμα ποδοσφαίρου προϋπήρχε ανεπίσημα, όμως ιδρύθηκε το 1924 και το έτος 1925 τραβήχτηκε η πρώτη φωτογραφία της ποδοσφαιρικής ομάδας. Το έτος 1905 η ομάδα απέκτησε δικό της ιδιόκτητο γυμναστήριο στον χώρο που σήμερα βρίσκεται το πάρκο Παυσίλυπου της Καρδίτσας. Το γεγονός αυτό βοήθησε ιδιαίτερα την προώθηση του αθλητισμού και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο που από τότε και ύστερα άρχισε να οργανώνεται καλύτερα. Το 1929 ιδρύεται η Ε.Π.Σ. Θεσσαλίας και η Αναγέννησις λαμβάνει μέρος στο πρώτο επίσημο Θεσσαλικό πρωτάθλημα, που διεξαγόταν σε τρεις (3) ομίλους, (1ος όμιλος: Βόλος, 2ος: Λάρισα, 3ος: Καρδίτσα - Τρίκαλα). Δυστυχώς δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την πορεία της ομάδας στα πρώτα χρόνια της διεξαγωγής των πρωταθλημάτων Θεσσαλίας. Σύμφωνα πάντως με πηγές της εποχής η Αναγέννησις κυριαρχούσε στο πρωτάθλημα Δυτικής Θεσσαλίας. Την περίοδο 1940-1944 κάθε δραστηριότητα του Συλλόγου όπως και κάθε αθλητικού φορέα στην Ελλάδα τερματίστηκε λόγω της Γερμανικής Κατοχής. Το 1949 το ιδιόκτητο γυμναστήριο της Αναγέννησης παραχωρήθηκε στο Δήμο Καρδίτσας με αντάλλαγμα την έκταση όπου βρίσκεται σήμερα το Δημοτικό Στάδιο, το οποίο αργότερα πέρασε επίσης στην κυριότητα του Δήμου. Ταυτόχρονα ο σύλλογος μετονομάζεται από Γυμναστικός Σύλλογος η Αναγέννησις σε Αθλητικός Σύλλογος η Αναγέννησις προκειμένου να αρθεί η ρήτρα που υπήρχε στο συμφωνητικό ιδιοκτησίας του πρώην γυμναστηρίου της ομάδας, ρήτρα που ανέφερε πως η ιδιοκτησία του γυμναστηρίου από τον Γ.Σ.Αναγέννησις είναι εσαεί και μπορεί να παραχωρηθεί μόνο εάν ο σύλλογος διαλυθεί ή αλλάξει όνομα. Στη δωδεκαετία αυτή η Αναγέννηση είχε ισχυρή ποδοσφαιρική ομάδα και κατέκτησε 4 πρωταθλήματα Δυτικής Θεσσαλίας (1953 , 1954 , 1955, 1956) παρόλο τον αυξημένο ανταγωνισμό των ανερχόμενων ισχυρών Τρικαλινών ομάδων στον όμιλο (Αχιλλέας, ΑΕΤ). Μεγαλύτερη επιτυχία δε σημειώθηκε την περίοδο 1961-62, οπότε και το Θεσσαλικό Πρωτάθλημα προκειμένου να ισχυροποιηθεί εν όψει της συγκρότησης ενιαίας Β’ Εθνικής Κατηγορίας, διεξήχθη σε ένα όμιλο με τη συμμετοχή όλων των Θεσσαλικών ομάδων, γεγονός που αποτελούσε αίτημα των Δυτικο-Θεσσαλικών ομάδων ήδη από πολλά χρόνια πριν. Τη χρονιά εκείνη λοιπόν οι "κιτρινόμαυροι" αναδεικνύονται πρωταθλητές Θεσσαλίας στις 17 Δεκεμβρίου 1961. Έτσι η Αναγέννηση το 1962 μετείχε στο Δ’ Όμιλο της τότε Β’ Εθνικής. Η Καρδιτσιώτικη ομάδα όμως δεν κατάφερε να επιτύχει την παραμονή της, καθώς τερμάτισε 7η σε σύνολο 8 ομάδων. Οι ανακατατάξεις όμως του νέου πρωταθλήματος έδωσαν την ευκαιρία στην Αναγέννηση να συνεχίσει την πορεία της στη Β’ Εθνική. Την επόμενη χρονιά (1962-63) λοιπόν ξανασυμμετέχει στον Δ’ Όμιλο της Β’ Εθνικής, όμως για ακόμα μια χρονιά φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων και τερμάτισε στην 13η θέση σε σύνολο 15 ομάδων, κι έτσι ο υποβιβασμός στο τοπικό πρωτάθλημα ήταν αναπόφευκτος.Την περίοδο 1963-64 αγωνίζεται στο Θεσσαλικό πρωτάθλημα το οποίο κατακτά για ακόμα μια φορά, και κερδίζει ξανά την άνοδο στη Β’ Εθνική Κατηγορία. Αυτή τη φορά θα καταφέρει να παραμείνει στην κατηγορία για τρεις αγωνιστικές περιόδους (1964-67), και στη συνέχεια υποβιβάζεται για πρώτη φορά στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα (προάγγελος της Γ’ Εθνικής Κατηγορίας), όπου συμμετέχει για δύο χρονιές 1967-68 και το 1968-69 όταν και τερματίζει 1η στον όμιλο, κατακτώντας το πρωτάθλημα. Στη συνέχεια η Αναγέννηση αγωνίστηκε στη Β’ Εθνική Κατηγορία για 11 συνεχόμενες αγωνιστικές περιόδους, γεγονός που αποτελεί ιστορική επίδοση για το σύλλογο. Δεν είναι μόνο σημαντική η μακρόχρονη παρουσία της στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία, όσο το γεγονός, πως τη δεκαετία αυτή η Αναγέννηση άγγιξε τρεις φορές το «όνειρο», την άνοδο δηλαδή στην Α’ Εθνική. Δυστυχώς όμως και τις τρεις φορές κατέληξε 2η (1972-73, πίσω από την πρώτη ΑΕΛ & 1974-75, πίσω από τον πρώτο Απόλλωνα Σμύρνης), ή 3η (1978-79, πίσω από την πρώτη Δόξα και τον δεύτερο Ολυμπιακό Β.). Ήταν η περίοδος όπου η Αναγέννηση διέθετε ίσως την καλύτερη ομάδα της ιστορίας της, γεγονός που ενισχύεται από το γεγονός ότι στα 11 αυτά χρόνια της σταθερής παρουσίας της στην Β' ΕΘνική διατηρούσε τον ίδιο κορμό ποδοσφαιριστών. Κύρια αιτία που η ομάδα δεν κατάφερε καμία χρονιά να ανέβει στην Α’ Εθνική ήταν το γεγονός πως δεν ακολούθησε το μοντέλο των συγχωνεύσεων, όπως οι ομάδες άλλων πόλεων, και διατήρησε τον αγωνιστικό ανταγωνισμό με την ετέρα Καρδιτσιώτικη ομάδα στη Β’ Εθνική, τον ΑΟΚ. Σε 12 αγωνιστικές περιόδους από το 1980 έως το 1992 η Αναγέννηση δεν κατάφερε να δημιουργήσει αξιόλογο σύνολο, κι έτσι με εξαίρεση την περίοδο 1981-82 που έπαιξε στη Β’ Εθνική, τις υπόλοιπες 10 περιόδους έπαιζε στην Γ’ Εθνική, ενώ στο τέλος επήλθε για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας ο υποβιβασμός στη Δ’ Εθνική (1991-92), όπου όμως κατάφερε να ξεκολλήσει γρήγορα, κατακτώντας αμέσως το πρωτάθλημα και ξεκινώντας μια αγωνιστική αντεπίθεση. Εξαίρεση στην μετριότητα αποτέλεσε η κατάκτηση του Κυπέλλου Ερασιτεχνών Ελλάδος, στις 5 Ιουλίου 1981, νικώντας τον Πανηλειακό με 1-0 (με γκολ του Σάκη Τσιώλη στο 55’) στο γήπεδο του Ταύρου της Αθήνας. Την επόμενη χρονιά (1992-93) η Αναγέννηση θα κατακτήσει το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής και μια νέα γενιά Αναγεννησιωτών θα δημιουργηθεί, καθώς είναι τα χρόνια όπου αρχίζει η δράση της Θύρας-3 που ακολουθεί την ομάδα έως και σήμερα. Την επόμενη περίοδο (1993-94) αγωνιζόμενη στη Β’ Εθνική, θα έρθει το αποκορύφωμα με την μεγάλη προσπάθεια του συλλόγου να ανέβει στην Α’ Εθνική, που είναι και η τελευταία πρωταγωνιστική περίοδος της ομάδας σε υψηλό επίπεδο. Έτσι η έως τότε ερασιτεχνική ομάδα ποδοσφαίρου, μετατράπηκε για πρώτη στην 89χρονη τότε ιστορία της σε Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία (ΠΑΕ) την περίοδο 1993-94 επί διοικήσεως Κων/νου Ζάρρα. Η ομάδα αναδείχθηκε άτυπα σε «πρωταθλήτρια χειμώνα» στο πρωτάθλημα, αλλά τελικά έχασε την άνοδο. Τα επόμενα 6 χρόνια η Αναγέννηση θα αγωνιστεί 5 περιόδους στη Β’ Εθνική, ενώ ενδιάμεσα θα πέσει στη Γ’ (1996-97) από την οποία όμως επανήλθε αμέσως κατακτώντας για άλλη μια φορά το πρωτάθλημα. Την περίοδο 1999-00 η Αναγέννηση υποβιβάστηκε ξανά από τη Β’ στη Γ’ Εθνική, από την οποία τερματίζοντας στην 15η θέση, έπεσε για μια ακόμη φορά στην ιστορία της στη Δ’. Στο Περιφερειακό Πρωτάθλημα θα μείνει για τρεις συνεχόμενες αγωνιστικές περιόδους, ώσπου την περίοδο 2003-04 παρόλο που έχασε το καλοκαίρι στο μπαράζ ανόδου με αντίπαλο το Κερατσίνι (είχε τερματίσει 2η στον 4ο όμιλο της Δ’ Εθνικής κι έτσι η άνοδος θα κρινόταν με αγώνα μπαράζ με τον 2ο του 7ου ομίλου), ωστόσο η αναδιάρθρωση των Εθνικών Κατηγοριών εκείνο το καλοκαίρι, επέτρεψε σε όλες τις 2ες ομάδες της Δ’ Εθνικής, ακόμα κι αυτές που έχασαν στους αγώνες μπαράζ, να έχουν μια θέση στη Γ’ Εθνική της επόμενης περιόδου. Έτσι την περίοδο 2004-05 η Αναγέννηση συμμετείχε στον Βόρειο Όμιλο της Γ’ Εθνικής ξανά και μπόρεσε τον Οκτώβριο του 2004 να γιορτάσει τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της με καλύτερη προοπτική για το μέλλον. Έως την περίοδο 2006-07 η ΑΣΑ συμμετείχε στη Γ’ Εθνική, καταφέρνοντας δύσκολα να παραμείνει στην κατηγορία, ώσπου το 2007-08, όπου με μια αγωνιστική αντεπίθεση διαρκείας, στον β’ γύρο του πρωταθλήματος κατάφερε να τερματίσει 2η στον όμιλο, και να μπορέσει να διεκδικήσει την άνοδο στη Β’ Εθνική μετά από 8 χρόνια, μέσω αγώνα μπαράζ με την 2η ομάδα του Νοτίου Ομίλου της Γ’ Εθνικής. Έτσι στις 14 Ιουνίου 2008 στο γήπεδο της Ριζούπολης η Αναγέννηση νίκησε με 2-0 (δύο γκολ του Σωκράτη Μπουντούρη) την ομάδα της Ηλιούπολης, και πήρε το εισιτήριο που την οδήγησε την επόμενη χρονιά στη Β’ Εθνική Κατηγορία. Έτσι η Αναγέννηση από το 2008 έως και το 2011 αγωνίστηκε στη Β’ Εθνική, οπότε και υποβιβάστηκε βαθμολογικά και εξωαγωνιστικά (για χρήση πλαστής Ασφαλιστικής Ενημερότητας) στη Γ' Εθνική. Εξ'αιτίας των χρεών όμως που κουβαλούσε η ΠΑΕ, η διοίκηση της ομάδας αποφάσισε την συμμετοχή του ποδοσφαιρικού συλλόγου στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Δ' Εθνικής Κατηγορίας. Την περίοδο 2011-2012 στην Δ' Εθνική η ομάδα οργανώθηκε διοικητικά από απλούς ανθρώπους, Καρδιτσιώτες επιχειρηματίες που έθεσαν ως στόχο την άμεση επάνοδο της Αναγέννησης στις επαγγελματικές κατηγορίες καθώς και την μελλοντική ισχυροποίηση του αγωνιστικού τμήματος με την προσθήκη πολλών νέων ποδοσφαιριστών από την ευρύτερη περιοχή του Νομού Καρδίτσας. Το αποτέλεσμα δικαίωσε την προσπάθεια που ενισχύθηκε εντυπωσιακά από τον φίλαθλο κόσμο της και τελικά η Αναγέννηση τερμάτισε 1η στον 4ο όμιλο της Δ Εθνικής, κατακτώντας παράλληλα την άνοδο στην Γ' Εθνική Κατηγορία. Την επόμενη χρονιά αγωνιζόμενη στην Γ΄ Εθνική 2012-2013 η Αναγέννηση κατάφερε να κατακτήσει ξανά την άνοδο (τη 2η μέσα σε 2 χρόνια) τερματίζοντας στην 2η θέση του Βορείου Ομίλου της κατηγορίας, ένα βαθμό πίσω από τον πρωταθλητή Απόλλωνα Καλαμαριάς. Έτσι 2 χρόνια μετά την πτώση της στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, η ΑΣΑ επέστρεψε στη Β' Εθνική και τις επαγγελματικές κατηγορίες. Τη σεζόν 2017-2018 η Αναγέννηση τερμάτισε στην 13η θέση (σε σύνολο 18 ομάδων) και δεν κατάφερε να παραμείνει στην Β' Εθνική, καθώς υποβιβάστηκε στην ισοβαθμία με τον Αιγινιακό. Η επόμενη σεζόν όμως, ήταν αυτή που αποδείχτηκε εφιαλτική για τους κιτρινόμαυρους. συμμετέχοντας στον 4ο όμιλο της Γ' Εθνικής Ερασιτεχνικής Κατηγορίας 2018-19 κατάφεραν σε 12 αγώνες να έχουν 1 ισοπαλία και 11 ήττες (με συντελεστή γκολ 7-34), και εν τέλει να αποσυρθούν από την κατηγορία στις 13/1/19 . Την σεζόν 2019–20 η Αναγέννηση συμμετείχε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην Α' Κατηγορία της Ε.Π.Σ. Καρδίτσας στην οποία έκανε μια καταπληκτική πορεία τερματίζοντας 2η στην βαθμολογία, αλλά ανέβηκε στην Γ' Εθνική, λόγω αδυναμίας συμμετοχής του πρωταθλητή Απόλλων Μακρυχωρίου. Τη σεζόν 2021-22 η Αναγέννηση πραγματοποίησε ιστορική πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας και προκρίθηκε στα προημιτελικά για πρώτη φορά στην ιστορία της. Στις 22 Δεκεμβρίου του 2021 νίκησε με 5-0 τον Άγιο Νικόλαο και σε συνδυασμό με το 1-0 του πρώτου αγώνα, «σφράγισε» το εισιτήριο για τους «8» της διοργάνωσης. Είχαν προηγηθεί οι προκρίσεις εις βάρος της Βέροιας (0-0 κ.δ., 1-0 παράταση), του Αλμωπού Αριδαίας (0-0, 1-1 παράταση, 2-0 πεναλτι) και της Καλλιθέας (0-0 κ.δ. και παράταση, 5-4 πέναλτι). Στις 5 Ιουλίου του 1981 κατέκτησε το Κύπελλο Ερασιτεχνών Ελλάδος νικώντας με σκορ 1-0 τον Πανηλειακό στο γήπεδο του Ταύρου. Από τις πιο σημαντικές στιγμές του συλλόγου είναι η επιτυχία τη χρονιά 1972-73 όπου τερμάτισε 2η στον 2ο όμιλο της Β’ Εθνικής όμως δεν ανέβηκε στην Α' Εθνική καθώς τότε την άνοδο κέρδιζε ο πρωταθλητής του κάθε ένα από τους τρεις ομίλους. Επίσης το 1974-75 όπου τερμάτισε ξανά 2η θέση του 2ου ομίλου στη Β’ Εθνική σε ισοβαθμία με την Προοδευτική. Και πάλι όμως η άνοδος δεν ήρθε για τους ίδιους λόγους με τη χρονιά 1972-73. Τέλος η ομάδα ξανά πρωταγωνίστησε στην ενιαία πια Β’ Εθνική την περίοδο 1993-94 όπου και πάλι έχασε την άνοδο στις λεπτομέρειες και παρόλο που την περίοδο εκείνη ανέβαιναν τρεις ομάδες από τη Β' στην Α' Εθνική και που το Δεκέμβριο η Αναγέννηση πήρε το άτυπο χρίσμα του Πρωταθλητή Χειμώνα εντούτοις στο τέλος κατάφερε να τερματίσει στην 6η θέση και να χάσει για μια ακόμα φορά την άνοδο. Η Αναγέννηση έχει αγωνιστεί στα πλαίσια φιλικών αγώνων και με ομάδες του εξωτερικού μερικές από αυτές είναι η Ακαντεμικ Σόφιας (Akademik Sofia), η ΤΣΣΚΑ Σόφιας, η Ραπίντ Βουκουρεστίου, η Σκεντερμπέου Κορυτσάς και η Εθνική νέων Ρουμανίας. Γ´ κατηγορία Πρωταθλήτρια (2): 1993, 1997Δ´ κατηγορία Πρωταθλήτρια (3): 1992, 2012, 2021Κύπελλο Ελλάδας ερασιτεχνών ποδοσφαίρου Κυπελλούχος (1): 1981Πρωτάθλημα Πρωταθλητριών Ε.Π.Σ. Πρωταθλήτρια (1): 1969Πρωτάθλημα ΕΠΣ Θεσσαλίας Πρωταθλήτρια (2): 1962, 1964Κύπελλο ΕΠΣ Θεσσαλίας Κυπελλούχος (5): 1976, 2001, 2002, 2016, 2018Θερινό πρωτάθλημα Ο.Π.Α.Π. Β' Εθνικής Πρωταθλήτρια (1): 1974Κύπελλο ΕΠΣ Καρδίτσας Κυπελλούχος (4): 1981, 2002, 2004, 2012Σούπερ Καπ ΕΠΣ Καρδίτσας Κυπελλούχος (1): 2012 Η Αναγέννηση είναι πολύ λαοφιλής ομάδα, καθώς η κοινωνία της Καρδίτσας αγαπάει το ποδόσφαιρο και το στηρίζει. Ο κύριος όγκος των οργανωμένων οπαδών συγκροτούν τους Ultras Gate 3. Εν έτει 2021 είναι οι πιο δυνατοί οργανωμένοι οπαδοί στη Θεσσαλία και από τους πιο δυνατούς σε όλη την Ελλάδα. Αψηφούν τα πάντα σε κάθε αγώνα της ομάδας τους και βρίσκονται πάντα δίπλα. Κατά περιόδους και ανάλογα με τις επιτυχίες της ομάδας στις εθνικές κατηγορίες, έχουν παρατηρηθεί υψηλές προσελεύσεις στο γήπεδο της Καρδίτσας. Για παράδειγμα την περίοδο 93-94 ήταν η πρώτη ομάδα σε μέσο όρο εισιτηρίων στο πρωτάθλημα της Β' Εθνικής και 5η στο σύνολο των ομάδων της Α' και Β' Εθνικής. Ενδεικτικά έχει συγκεντρώσει 12.000 φιλάθλους σε παιχνίδι της Γ' φάσης του Κυπέλλου Ελλάδας 1994-95 με αντίπαλο τον Ολυμπιακό, 10.000 φιλάθλους σε αγώνα της Β' Εθνικής 93-94 με αντίπαλο τον Ιωνικό. Επίσης η δημοφιλία της Αναγέννησης φαίνεται και από τις πολυπληθείς εκδρομές που έχουν πραγματοποιήσει οι σύνδεσμοι φιλάθλων της σε κρίσιμους αγώνες, όπως η παρουσία 4000 φιλάθλων σε αγώνα πρωταθλήματος Β' Εθνικής 93-94 με αντίπαλο τον Εθνικό στο Γήπεδο Καραΐσκάκη, καθώς και η παρουσία 2500 φιλάθλων στο Γήπεδο της Ριζούπολης, με αντίπαλο την ομάδα της Ηλιούπολης σε αγώνα κατάταξης της Γ' Εθνικής 2007-08 για την άνοδο στη Β' Εθνική. Κολινδρός - Αναγέννηση Καρδίτσας => 8000 στον Βόλο (1992) Εθνικός Πειραιώς - Αναγέννηση Καρδίτσας=> 4000 στον Πειραια (1994) Κερατσίνι - Αναγέννηση Καρδίτσας => 2000 στη Λειβαδιά (2004) Απόλλων Πόντου - Αναγέννηση Καρδίτσας => 600 στην Καλαμαριά (2008) Εορδαϊκός - Αναγέννηση Καρδίτσας => 800 στην Πτολεμαΐδα (2008) Ηλιούπολη - Αναγεννηση Καρδίτσας => 4000 Μπαραζ στην Αθήνα (2008) Σπύρος Θώδης Βάιος Καραγιάννης Μάκης Τζάτζος Γιώργος Βακουφτσής Γιώργος Καραμίχαλος Κωνσταντίνος Φλίσκας Γιώργος Τόφας Βαγγέλης Τσιώλης Σάκης Τσιώλης Παύλος Δερμιτζάκης Αχιλλέας Αδαμόπουλος Μίλαν Παύλοβιτς Σωκράτης Μπουντούρης Γιώργος Παράσχος (1994-1995) Γιώργος Βαζάκας (1997-1998) Μάκης Αβραμόπουλος Ανδρέας Σταματιάδης Νίκος Αργυρούλης (2006) Βάιος Καραγιάννης (2006-2008) Ντούσαν Μιτόσεβιτς (2008-2009) Τζο Παλατσίδης (2010) Νίκος Κεχαγιάς (2010) Περικλής Αμανατίδης (2010) Βάιος Καραγιάννης (2010-2011) Σάκης Θεοδοσιάδης (2012-2016) Γιάννης Μάγγος (2016 - 2017) Γιώργος Βαζάκας (2017-2018) Γιάννης Ποντίκας (2018) Ζόραν Μπάμποβιτς (2018) Θανάσης Θεοδώρου (2019-2020) Η πρώτη ομάδα μπάσκετ της Αναγέννησης ιδρύθηκε το 1996 και η μεγαλύτερη διάκριση της ήταν, η Πρώτη Θέση στη Α2 Εσκαθ και η τρίτη θέση στο πρωτάθλημα της Α1 ΕΣΚΑΘ. Αυτή η ομάδα όμως δεν κράτησε πολύ. Το τμήμα μπάσκετ ξανα ιδρύθηκε για την Αναγέννηση τη σεζόν 2018-2019 μετά από συμφωνία με τον τοπικό Ήφαιστο Καρδίτσας. Η ομάδα του Ηφαίστου άλλαξε ονομασία και συμμετείχε στο 2ο Όμιλο του πρωταθλήματος Α1 ΕΣΚΑΘ με την ονομασία "Αναγέννηση Καρδίτσας 1904 B.C.". Η ΑΣΑ κατέκτησε την 1η θέση στον όμιλό της και συμμετείχε στο τουρνουά της ανόδου όπου σημειώνοντας μόνο νίκες απέναντι στις ομάδες Γ.Σ. Αλμυρός και Γ.Σ. Γόμφοι τελείωσε τη χρονιά κατακτώντας την άνοδο στη Γ' Εθνική Κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της, ενώ έχασε το Κύπελλο Θεσσαλίας στον Τελικό με τον ΓΣ Αμπελώνα την ίδια χρονιά. Τη σεζόν 2019-20 η ΑΣΑ συμμετέχει στον 3ο Όμιλο της Γ' Εθνικής Κατηγορίας Μπάσκετ. Παίκτες που έχουν παίξει στην Αναγέννηση με τη δικιά τους Ιστορία στο Καρδιτσιώτικο Μπάσκετ: Βασίλης Κρομμύδας, Γιώργος Εγγλέζος, Γιώργος Ντέμος, Χρήστος Δεληγιάννης, Δημήτρης Κομποδιέτας, Κώστας Σερίφης, Κώστας Νότος, Βαγγέλης Μπράχος, Κώστας Καλιάρας, Στα'υρος Αργύρης, Κώστας Τσέλιος, Γιάννης Κοβάτσεφ, Λάμπρος Κουτής. Κατά την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο, 2021-22, ο Α.Σ. Αναγέννηση Καρδίτσας έλαβε μέρος στο Πρωτάθλημα Γυναικών που διοργανώνει η Ένωση Σωματείων Καλαθοσφαίρισης Θεσσαλίας. Ειδικότερα εντάχθηκε στο Β' Όμιλο τον οποίο και συνέθεσαν 6 σωματεία. Στο πλαίσιο αυτό συγκέντρωσε 9 νίκες σε 10 αγωνιστικές με αποτέλεσμα να τερματίσει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα του Ομίλου. Ακολούθως αναμετρήθηκε σε δύο Τελικούς με την πρωτοπώρο του έτερου Ομίλου, τη Νίκη Βόλου. Γνώρισε την ήττα και στα δύο παιχνίδια, με σκορ 70-82 εντός έδρας και 60-38 εκτός έδρας, με συνέπεια να απωλέσει τόσο τον Τίτλο όσο και το δικαίωμα ανόδου στην Α2 Εθνική Κατηγορία.Έδρα του συλλόγου είναι το (Παλαιό) Κλειστό Γυμναστήριο του Δημοτικού Αθλητικού Κέντρου Καρδίτσας, χωρητικότητας 550 καθήμενων θεατών. Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου είναι ο Δημήτρης Παπαδημητρίου. Καθήκοντα πρώτου προπονητή διατηρεί o παλαιός παίκτης της ομάδας, Βασίλης Κρομμύδας. Α.Σ. Αναγέννηση Καρδίτσας 1904 Π.Α.Ε. – Επίσημος ιστότοποςΤρέχοντα αποτελέσματα αγώνων Αναγέννησης Καρδίτσας

Ο Αθλητικός Σύλλογος Αναγέννηση Καρδίτσας 1904 είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στην Καρδίτσα. Ιδρύθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1904 και τα χρώματα του είναι το κίτρινο και το μαύρο. Η επικύρωση του καταστατικού της Αναγέννησης Καρδίτσας υπογράφτηκε από τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο Α΄ και τον Υπουργό Εσωτερικών Νικόλαο Θεοτόκη στις 16 Οκτωβρίου 1904. Το ανδρικό τμήμα ποδοσφαίρου αγωνίζεται στο δεύτερο τη τάξει επαγγελματικό πρωτάθλημα της Super League 2 υπό την επίσημη επωνυμία «Α.Σ. Αναγέννηση Καρδίτσας 1904 Π.Α.Ε.». Χρησιμοποιεί ως αγωνιστική έδρα το Δημοτικό Στάδιο Καρδίτσας, το οποίο έχει χωρητικότητα 3.500 θέσεων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91.%CE%A3._%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CF%82

Κάθαρση κρεατινίνης

Η κρεατινίνη είναι μεταβολικό προϊόν της διάσπασης της φωσφορικής κρεατίνης των μυών και απεκκρίνεται από τους νεφρούς. Η ημερήσια παραγωγή της είναι σχετικά σταθερή και ανάλογη της μυϊκής μάζας. Ένα μικρό ποσό της προέρχεται από το κρέας της τροφής. Σε διαταραχές της νεφρικής λειτουργίας η απέκκριση της κρεατινίνης μειώνεται με αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων της στο αίμα. Η κρεατινίνη είναι μια ουσία η οποία κυρίως φιλτράρεται από το αίμα με την βοήθεια των νεφρών κατά την σπειραματική διήθηση και σωληναριακή έκκριση. Σε μικρό ποσοστό επαναρροφάται. Αν το φιλτράρισμα στους νεφρούς είναι ανεπαρκές, τότε το επίπεδο κρεατινίνης στο αίμα αυξάνει. Ως εκ τούτου, τα επίπεδα κρεατινίνης στο αίμα και στα ούρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό της κάθαρσης κρεατινίνης, η οποία αντικατοπτρίζει τον ρυθμό της σπειραματικής διήθησης (GFR). Η κρεατινίνη δεν είναι όμως ευαίσθητη σε ελαφρές μέχρι μέτριες νεφρικές βλάβες δεδομένου ότι για να αυξηθεί η κρεατινίνη από 1,0 σε 2,0 mg/dL απαιτείται απώλεια του 50% της νεφρικής λειτουργίας. Ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης (GFR) είναι μία εξέταση που αποτελεί πολύ καλό δείκτη εκτίμησης της νεφρικής λειτουργίας και δείχνει πόσο γρήγορα διηθούνται τα ούρα στους νεφρούς. Συγκεκριμένα αποτελεί τον καλύτερο δείκτη για την εκτίμηση της λειτουργικής μάζας των νεφρών και της ικανότητας τους να διηθούν. Χρησιμοποιείται για την ανίχνευση κάποιας νεφρικής νόσου, την εκτίμηση της βαρύτητάς της και την παρακολούθηση της πορείας της καθώς για τον καθορισμό της κατάλληλης δόσης των φαρμάκων που απεκκρίνονται από τους νεφρούς. Ο προσδιορισμός του ρυθμού σπειραματικής διήθησης γίνεται με διάφορες μεθόδους όπως είναι η μέτρηση της κρεατινίνης στο πλάσμα του αίματος ή ο προσδιορισμός της κάθαρσης κρεατινίνης μετά από μετρήσεις σε 24ωρες συλλογές ούρων και κατάλληλους υπολογισμούς. Η ακριβής μέτρηση της κάθαρσης κρεατινίνης είναι δύσκολη, ειδικά σε εξωτερικούς ασθενείς, επειδή είναι αναγκαίο να συλλέγεται το σύνολο των ούρων σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Ο συνήθης χρόνος συλλογής είναι 24 ώρες, αλλά οι ασθενείς μπορεί να ξεχάσουν τον χρόνο ή μπορεί να ξεχάσουν να συμπεριλάβουν μερικά ούρα στο δείγμα. Ασθενείς με ακράτεια δυσκολεύονται να συλλέξουν τα ούρα τους. Η κρεατινίνη απεκκρίνεται ενεργητικά από τα νεφρικά σωληνάρια και,σαν αποτέλεσμα, η κάθαρση κρεατινίνης είναι υψηλότερη από το πραγματικό GFR. Η διαφορά είναι μικρής σημασίας όταν ο φυσιολογικός GFR είναι φυσιολογικός, αλλά όταν είναι χαμηλός (<10 mL/min), η σωληναρικά έκκριση έχει μια σπουδαία συμμετοχή στην απέκκριση κρεατινίνης και η κάθαρση της κρεατινίνης σημαντικώς υπερεκτιμά τον GFR. Η αποικοδόμηση της κρεατινίνης στο έντερο είναι επίσης σημαντικής, όταν ο GFR είναι χαμηλός. Τέλος στη μέτρηση της κάθαρσης κρεατινίνης απαιτούνται δύο μετρήσεις της συγκέντρωσης κρεατινίνης και μια του όγκου των ούρων. Κάθε μια από αυτές έχει μια ενδογενή ανακρίβεια, η οποία μπορεί να επηρεάσει την ακρίβεια του συνολικού αποτελέσματος. Ο ασθενής αναφέρει αν λαμβάνει οποιαδήποτε φάρμακα, όπως φουροσεμίδη, φαινακετίνη, γενταμικίνη και διουρητικά θειαζίδης, τα οποία μπορεί να επηρεάσουν τα αποτελέσματα της δοκιμασίας. • Πληροφορείται ο ασθενής ότι η υπερβολική λήψη κρέατος με την τροφή πρέπει να αποφεύγεται πριν και κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας. Δίνονται οδηγίες στον ασθενή να πιει αρκετό νερό κατά την διάρκεια της δοκιμασίας, ώστε να εξασφαλιστεί επαρκής ροή των ούρων. Κατά τον χρόνο έναρξης της δοκιμασίας ζητείται από τον ασθενή να ουρήσει, ώστε να αδειάσει πλήρως την ουροδόχο κύστη του. Τα ούρα αυτά απορρίπτονται. Σημειώνεται ο ακριβής χρόνος έναρξης της δοκιμασίας. Καλό είναι να περιλαμβάνονται ακόμη και τα λεπτά π.χ. 8:13 π.μ. Δίνονται οδηγίες στον ασθενή να συλλέγει όλα τα ούρα του κατά την διάρκεια των 24 ωρών που ακολουθούν, καθώς και τα ούρα που λαμβάνονται κατά το τέλος της χρονικής περιόδου των 24 ωρών, δηλαδή στις 8:13 π.μ. της επόμενης μέρας. Σημειώνεται ότι πριν από κάθε συλλογή των ούρων στο δοχείο, ο ασθενής πρέπει να πλένει πολύ καλά τα χέρια του και τα έξω γεννητικά του όργανα με νερό και σαπούνι. Έτσι, μειώνεται η πιθανότητα ανάπτυξης βακτηριδίων στο δοχείο συλλογής. Απαγορεύεται η χρήση τοπικών αντισηπτικών. Τα ούρα φυλάσσονται χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα μέτρα συντήρησης ( πάγος, ψυγείο, συντηρητικά). Αναγράφεται στην ετικέτα του δοχείου συλλογής των ούρων ο ακριβής χρόνος έναρξης και λήξης της περιόδου συλλογής των ούρων. Λαμβάνεται ένα δείγμα αίματος με φλεβοκέντηση, για τον προσδιορισμό της κρεατινίνης ορού, πριν από το τέλος της περιόδου συλλογής των ούρων ή κατά την έναρξη της περιόδου αυτής. Τα δύο δείγματα (ούρα 24ώρου και δείγμα αίματος) στέλνονται στο εργαστήριο, όπου γίνεται η ακριβής μέτρηση του όγκου των ούρων και προσδιορίζεται το επίπεδο κρεατινίνης στον ορό αίματος και στα ούρα. Οι φυσιολογικές τιμές κάθαρσης κρεατινίνης είναι περίπου 107-141 mL/min (μέσος όρος 124 mL/min) στους άνδρες και 87-132 mL/min (μέσος όρος 110 mL/min) στις γυναίκες. Οι τιμές κάθαρσης κρεατινίνης για τις γυναίκες είναι συνήθως χαμηλότερες σε σχέση με τους άνδρες, επειδή οι γυναίκες έχουν φυσιολογικά μικρότερη μυϊκή μάζα, η οποία είναι η πηγή κρεατινίνης που κυκλοφορεί στο αίμα. Ορισμένα εργαστήρια ζητούν την ηλικία, το βάρος και το ύψος του ασθενούς, για να αναφέρουν και να ερμηνεύσουν τα ευρήματα τους με μεγαλύτερη ακρίβεια. Αυτό γίνεται, επειδή η σπειραματική διήθηση είναι συνάρτηση του μεγέθους, δηλαδή της επιφάνειας του σώματος του ασθενούς. Αύξηση στην τιμή κάθαρσης κρεατινίνης μπορεί να έχουμε σε νοσήματα και παθολογικές καταστάσεις που διαταράσσουν την ομαλή κυκλοφορία, όπως είναι η αιμορραγία, η διάρροια, ο εμετός, ο διαβήτης, οι νόσοι της καρδιάς, η παγκρεατίτιδα, η υπολευκωματιναιμία, η αναφυλαξία, ορισμένα φάρμακα, σύνδρομα υπεργλοιότητας κ.α. Νοσήματα και παράγοντες που προσβάλλουν το ουροποιητικό όπως είναι ο διαβήτης, η υπέρταση, ορισμένες λοιμώξεις, η νεφραγγειακή απόφραξη, οι σπειραματοπάθειες, φάρμακα, τοξίνες, οι κρύσταλλοι, οι λίθοι,ο καρκίνος,η υπερτροφία του προστάτη, η φίμωση κ.α., προκαλούν επίσης αυξήσεις στις μετρούμενες τιμές. Αν και μια αύξηση στην τιμή της κάθαρσης κρεατινίνης δεν είναι συνήθως σημαντική, μια ελάττωση στην τιμή της μπορεί να παρατηρηθεί στις ακόλουθες περιπτώσεις : Οξεία σωληναριακή νέκρωση Συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια Ελαττωμένη νεφρική ροή αίματος που προκαλείται από shock, νεφρική αρτηριακή αθηροσκλήρωση και αφυδάτωση Φάρμακα, όπως αναβολικά στεροειδή, ανδρογόνα και διουρητικά θειαζίδης Σπειραματονεφρίτιδα Πολυκυστική νόσος των νεφρών Φυματίωση των νεφρών Όγκοι του νεφρού Συνέπεια των ιστοπαθολογικών αλλοιώσεων στα τριχοειδή σπειράματα είναι και η ελάττωση του ρυθμού της σπειραματικής διήθησης, σε ποσοστό περίπου 1% ανά έτος ηλικίας μετά το 40ό έτος, έτσι, ώστε τα άτομα της τρίτης ηλικίας να διαθέτουν σπειραματική διήθηση αντίστοιχη με το 60 - 70% του φυσιολογικού ενώ, μετά το 90ό έτος, η διήθηση κυμαίνεται μεταξύ 45 - 50%. Επειδή οι νεφρώνες της φλοιώδους μοίρας διαθέτουν μικρότερο κλάσμα σπειραματικής διήθησης από εκείνο των παραμυελικών νεφρώνων, η ελάττωση της νεφρικής ροής του αίματος επιφέρει σχετικά αύξηση της σπειραματικής διήθησης στα άτομα που γερνούν. Ενώ, αρχικά, αυτή η αυξημένη διήθηση θεωρήθηκε ως αντιρροπιστική και ευεργετική, επειδή μειώνει την συνολική έκπτωση της σπειραματικής διήθησης, πειραματικές μελέτες έδειξαν ότι η παρατεινόμενη ενδοσπειραματική αυξημένη πίεση προκαλεί μακροπρόθεσμα δομικές αλλοιώσεις των τριχοειδικών σπειραμάτων, που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο τις ιστολογικές νεφρικές βλάβες της τρίτης ηλικίας. Η ελάττωση ρυθμού της σπειραματικής διήθησης συνεπάγεται μείωση και του συντελεστή νεφρικής κάθαρσης ουσιών που έχουν αμιγή σπειραματική απέκκριση. Έτσι, ο συντελεστής κάθαρσης κρεατινίνης, ενώ παραμένει σταθερός περίπου για σαράντα χρόνια, αρχίζει στην συνέχεια να ελαττώνεται σε γραμμική σχέση με την ηλικία και περίπου κατά 8ml/1,73m2, ανά δεκαετία ζωής. Εντούτοις, όμως δεν παρατηρείται ανάλογη αύξηση των επιπέδων κρεατινίνης στον ορό του αίματος, επειδή παράλληλα μειώνεται και η μυική μάζα των ηλικιωμένων σε αντιστοιχία με την ελάττωση του ρυθμού σπειραματικής διήθησης, με αποτέλεσμα να παραμένει η κρεατινίνη σταθερή στο αίμα, λόγω και της μειωμένης παραγωγής της. Προκειμένου, λοιπόν, να εξασφαλιστεί ο ακριβής προσδιορισμός του συντελεστή νεφρικής κάθαρσης (C) της κρεατινίνης (Cr) στην κλινική πράξη, έχουν προταθεί μαθηματικοί τύποι και νομογράμματα που λαμβάνουν υπ΄όψην την ηλικία του ατόμου και δεν απαιτούν συλλογή ούρων 24ώρου. Επικρατέστεροι από αυτούς τους τύπους είναι των Cockroft και Gault ο οποίος εκτιμά τον GFR σε ml/min. Πήρε το όνομα του από τους επιστήμονες οι οποίοι πρώτοι τον δημοσίευσαν και χρησιμοποιεί την μέτρηση κρεατινίνης ορού και το βάρος του ασθενούς για να προβλέψει την κάθαρση κρεατινίνης. CCr (ml/min) = [140-Έτη Ηλικίας] Χ Σωματικό Βάρος (Kg)/ 72 X Κρεατινίνη Ορού (mg/dl) Για τις γυναίκες το πηλίκο πρέπει να πολλαπλασιασθεί επί 0,85. Πλεονέκτημα της μεθόδου είναι ότι οι υπολογισμοί είναι εύκολοι . Άλλος τρόπος για να εκτιμηθεί ο GFR είναι ο Mayo Τετραγωνικός τύπος. Ο τύπος αυτός αναπτύχθηκε από τον Rule et al. Η εξίσωση έχει ως εξής: eGFR= exp(1,911 + 5,249/ Κρεατινίνη Ορού – 2,114/ Κρεατινίνη Ορού2 – 0,00686 Χ ηλικία [- 0.205 αν είναι γυναίκα]) Αν η κρεατινίνη ορού είναι < 0,8 mg/dL, τότε χρησιμοποιείται η τιμή 0.8 mg/dL. Προκειμένου να υπολογιστεί ο GFR σε παιδιά χρησιμοποιείται ο τύπος Schwartz. Αυτός ο τύπος χρησιμοποιεί την κρεατινίνη ορού (mg/dL), το ύψος του παιδιού (cm) και μια σταθερά για να υπολογίσει τον ρυθμό σπειραματικής διήθησης. Ο τύπος εκφράζεται ως εξής: eGFR= k X ύψος / κρεατινίνη ορού Η σταθερά k εξαρτάται από την μυική μάζα η οποία με την σειρά της εξαρτάται από την ηλικία του παιδιού. Για βρέφη και παιδιά ηλικίας 1 έως 2 έτη το k = 0,55. Η μέθοδος επιλογής της K-σταθεράς έχει αμφισβητηθεί επειδή εξαρτάται άμεσα από την κάθαρση κρεατινίνης, την κάθαρση ινουλίνης και επίσης μπορεί να εξαρτάται από την ροή ούρων κατά την στιγμή μέτρησης.

Η πλασματική κάθαρση κρεατινίνης (creatinine clearance) είναι ο όγκος του πλάσματος που περιέχει το ποσό της ουσίας αυτής, το οποίο απεκκρίνεται στα ούρα σε 1 λεπτό. Με άλλα λόγια η κάθαρση (clearance) κρεατινίνης μπορεί να οριστεί ως ο όγκος του πλάσματος που καθορίζεται από το ποσό της ουσίας αυτής, το οποίο ανευρίσκεται στα ούρα σε 1 λεπτό. Προσδιορίζοντας το ποσό κρεατινίνης στον ορό και στο πλάσμα μπορεί να υπολογιστεί ο ρυθμός σπειραματικής διήθησης. Η κάθαρση κρεατινίνης (CCr) υπολογίζεται από την συγκέντρωση κρεατινίνης στο δείγμα ούρων που έχει συλλεχθεί (UCr), από τον ρυθμό ροής των ούρων (V) και από την συγκέντρωση της κρεατινίνης στο πλάσμα (PCr). Εφόσον το προϊόν της συγκέντρωσης ούρων και ο ρυθμός ροής ούρων αποδίδει τον ρυθμό απέκκρισης κρεατινίνης, ο οποίος είναι ο ρυθμός αποβολής της από το αίμα, η κάθαρση κρεατινίνης υπολογίζεται ως ο ρυθμός απέκκρισης ανά λεπτό (UCr×V) διαιρούμενο δια την συγκέντρωση κρεατινής πλάσματος. Μαθηματικά εκφράζεται ως : CCr = UCr X V / PCr

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CE%B8%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%B7_%CE%BA%CF%81%CE%B5%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CE%B7%CF%82

Επτά Ημέρες του Μαΐου

Κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ο Τζόρνταν Λάιμαν (Φρέντρικ Μαρτς) πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, που δε χαίρει αποδοχής από το λαό, υπογράφει μια αμφιλεγόμενη συνθήκη με τη Σοβιετική Ένωση, η οποία επιτάσσει Πυρηνικό Αφοπλισμό. Η υπογραφή αυτής της συνθήκης βρίσκει αντίθετο το στρατηγό Τζέιμς Ματούν Σκοτ (Μπαρτ Λάνκαστερ) της αεροπορίας. Ο Σκοτ που είναι αγαπητός στο λαό τάσσεται ανοικτά κατά του Προέδρου, τη στιγμή που ο αξιωματικός Τζιγκς Κέισι (Κερκ Ντάγκλας), που δουλεύει για το Σκοτ, υποψιάζεται ότι υπάρχει στα σκαριά συνωμοσία εναντίον του προέδρου της Αμερικής. Συγκεντρώνοντας στοιχεία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Σκοτ που πρόκειται να είναι υποψήφιος πρόεδρος των Η.Π.Α. στις επόμενες εκλογές, δεν έχει σκοπό να περιμένει κι ότι ετοιμάζει, με τη βοήθεια του στρατού πραξικόπημα για να ρίξει την Κυβέρνηση. Ο Κέισι συναντά τον Λάιμαν και του αποκαλύπτει τις υποψίες του. Τότε ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. με τη βοήθεια των συνεργατών του προσπαθεί να αποδείξει την προδοσία του Σκοτ και να τον σταματήσει. Ο Τζον Κένεντι είχε διαβάσει το ομώνυμο μυθιστόρημα των Φλέτσερ Νέμπελ και Τσαρλς Μπέιλι ΙΙ, στο οποίο βασίζεται η ταινία και ήταν της άποψης ότι τα γεγονότα που περιγράφονταν στο βιβλίο θα μπορούσαν να΄συμβούν στις Η.Π.Α. σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον. Ο Κένεντι υποστήριξε την πραγματοποίηση της ταινίας (παρά τις αντιρρήσεις του Πενταγώνου) και επέτρεψε μέρος των γυρισμάτων να πραγματοποιηθούν στο Λευκό Οίκο. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ο Κένεντι δολοφονήθηκε και δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να δει την ταινία. Παραγωγοί της ταινίας ήταν ο Κερκ Ντάγκλας (του οποίου η εταιρία παραγωγής Joel Productions είχε αναλάβει χρηματοδότηση και προώθηση) και ο Τζον Φράνκενχαϊμερ που επρόκειτο να τη σκηνοθετήσει. Ο Ντάγκλας που αρχικά είχε αναλάβει το ρόλο του Σκοτ, διαπίστωσε ότι ο ρόλος ήταν καταλληλότερος για το φίλο του Μπαρτ Λάνκαστερ. Πρότεινε λοιπόν στον Φράνκενχαϊμερ να αναλάβει το ρόλο του Τζινγκς Κέισι και την ανάθεση του ρόλου του Τζέιμς Ματούν Σκοτ στον Λάνκαστερ. Ο Φράνκενχαϊμερ που είχε διαπληκτιστεί κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Βαρυποινίτης του Αλκατράζ (Birdman of Alcatraz, 1962) με τον Μπαρτ Λάνκαστερ παραλίγο να παραιτηθεί από το σκηνοθετικό τιμόνι. Ο Ντάγκλας υποσχέθηκε στον Φρανκενχάιμερ ότι ο Ντάγκλας θα συμπεριφερόταν κόσμια κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, πείθοντας έτσι το σκηνοθέτη να μην εγκαταλείψει την ταινία. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων ο Λάνκαστερ και ο Φρανκενχάιμερ γεφύρωσαν τις διαφορές τους κι έγιναν φίλοι. Αντίθετα ο Ντάγκλας βρισκόταν συνεχώς στα μαχαίρια με το σκηνοθέτη. Η Άβα Γκάρντνερ παραπονέθηκε ότι ο σκηνοθέτης πρόβαλλε τους υπόλοιπους ηθοποιούς περισσότερο από εκείνη και ο Μάρτιν Μπάλσαμ, διαμαρτυρήθηκε γιατί ο σκηνοθέτης διασκέδαζε με το να προκαλεί ταραχή, πυροβολώντας όταν γύριζαν σημαντικές σκηνές. Τα εσωτερικά γυρίσματα έγιναν στα στούντιο της Paramount, ενώ τα εξωτερικά στο Παρίσι, το Σαν Ντιέγκο, την Αριζόνα και την Ουάσινγκτον. Ο Φράνκενχαϊμερ ήθελε να πάρει λήψη του Κερκ Ντάγκλας ενώ έμπαινε στο Πεντάγωνο, αλλά για λόγους ασφάλειας δεν του δώθηκε άδεια. Τότε έκρυψε την κάμερα σε ένα φορτηγάκι κοντά στο Πεντάγωνο κι από μακριά πήρε λήψη του Ντάγκλας ενώ έμπαινε, ντυμένος στρατιωτικά στο Πεντάγωνο. Ο Ντάγκλας έλαβε στρατιωτικό χαιρετισμό ενώ βάδιζε προς το Πεντάγωνο. Λόγω της άδειας που δόθηκε από τον Κένεντι ήταν εύκολο για το σκηνοθέτη να πάρει λήψεις από τον Λευκό Οίκο. Η ταινία επρόκειτο να προβληθεί το 1963, αλλά το γεγονός της δολοφονίας του Κένεντι, καθυστέρησε την πρεμιέρα της (Ίδια τύχη είχε και το Σ.Ο.Σ, Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Η πρώτη προβολή της ταινίας το Φεβρουάριο του 1964 συνοδεύτηκε από θετικές κριτικές και είχε εμπορική επιτυχία. Η ταινία έλαβε 4 υποψηφιότητες για χρυσή σφαίρα (Σκηνοθεσίας, Α' Ανδρικού Ρόλου, Μουσικής Επένδυσης και Β' Ανδρικού ρόλου) κερδίζοντας 1 για τον Έντμοντ Ο'Μπράιεν που υποδύεται τον αλκοολικό φίλο του Προέδρου. Ο Ο'Μπράιεν προτάθηκε επίσης για Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου χάνοντας το όμως από τον Πίτερ Ουστίνοφ, υποψήφιο για την ταινία του Ζιλ Ντασέν Τοπκαπί (Topkapi, 1964). Υποψηφιότητα: Β' Ανδρικού Ρόλου – Έντμουντ Ο'Μπράιεν Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Κάρι Όουντελ & Έντουαρντ Τζ. Μπόιλ Η μεταφορά του μυθιστορήματος επανεκτελέστηκε το 1994 σε μορφή τηλεταινίας από το κανάλι HBO, με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τους Σαμ Γουότερστον, Τζέισον Ρόμπαρτς και Φόρεστ Γουίτακερ. Επτά Ημέρες του Μαΐου στην IMDb

Η ταινία Επτά Ημέρες του Μαΐου (αγγλικά Seven Days in May) είναι πολιτικό θρίλερ παραγωγής 1964 σε σκηνοθεσία Τζον Φράνκενχαϊμερ. Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα των Φλέτσερ Νέμπελ και Τσαρλς Μπέιλι ΙΙ, που κυκλοφόρησε το 1962, το οποίο διασκεύασε για τη μεγάλη οθόνη ο Ροντ Σέρλινγκ. Πρωταγωνιστές της ταινίας είναι οι Μπαρτ Λάνκαστερ, Κερκ Ντάγκλας, Φρέντρικ Μαρτς, Έντμοντ Ο'Mπράιεν και Άβα Γκάρντνερ. Η ταινία είναι επηρεασμένη από το αντικομμουνιστικό κλίμα που επικρατούσε στις Η.Π.Α κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CF%84%CE%AC_%CE%97%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B1%CE%90%CE%BF%CF%85

Αλεξάνδρα Τσιάβου

Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1985 στην Ηγουμενίτσα όπου και ανατράφηκε και έλκει την καταγωγή της από τη Βρυσέλλα Θεσπρωτίας. Κόρη αγρότη και δασκάλας, ασχολήθηκε από μικρή ηλικία με τον αθλητισμό, αρχικά με την ενόργανη γυμναστική, την οποία όμως αναγκάστηκε να εγκαταλείψει λόγω ύψους. Το 1998 αρχίζει την ενασχόλησή της με την κωπηλασία έπειτα από πρόταση του μετέπειτα προπονητή της, στους γονείς της. Είναι απόφοιτη της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και είχε διατελέσει αναπληρώτρια δασκάλα σε δημοτικό σχολείο της Αιτωλοακαρνανίας, θέση την οποία εγκατάλειψε το 2008 λόγω αυξημένων αθλητικών υποχρεώσεων. To 1998 εντάχτηκε στις τάξεις του Δ.Ν.Ο. Ηγουμενίτσας και το 2001 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων - Νεανίδων που διεξήχθη στο Ντούισμπουργκ της Γερμανίας στο αγώνισμα του τετραπλού σκιφ ( κατηγορία JW4x ) καταλαμβάνοντας μαζί με τις συναθλήτριές της, την δωδέκατη θέση. Το 2003 συμμετείχε στο αντίστοιχο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αθήνας, στο αγώνισμα της τετράκωπoυ άνευ πηδαλιούχου ( JW4- ) και κατετάγη στην πέμπτη θέση. Η πρώτη σημαντική διάκριση για την Τσιάβου ήρθε το 2006 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U 23 στο Βέλγιο, όπου κατέκτησε την πρώτη θέση στο μονό σκιφ ελαφρών βαρών ( BLW1x ). Την ίδια χρονιά κατέκτησε στο Ήτον της Βρετανίας το χάλκινο μετάλλιο στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών ( LW2x ), στα πλαίσια του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ενώ το 2007 ήρθε πρώτη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κάτω των 23 ετών της Γλασκώβης στην κατηγορία BLW1x και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Πόζναν στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών. Το 2008, κατετάγη μαζί με την Χρύσα Μπισκιτζή, δεύτερη στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μονάχου, πρώτη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Αθήνας και έκτη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Από το 2009 και μετά, αγωνίζεται στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών με παρτενέρ την Χριστίνα Γιαζιτζίδου. To 2009 κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Πόζναν και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Λευκορωσίας ενώ το επόμενο έτος η Τσιάβου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο σκιφ ελαφρών βαρών στη Σλοβενία, στα πλαίσια του πρώτου αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου Κωπηλασίας. Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που διεξήχθη το 2010 στη Νέα Ζηλανδία κατέκτησε μαζί με τη Γιαζιτζίδου το χάλκινο μετάλλιο ενώ τον Σεπτέμβριο του 2011 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μπλεντ της Σλοβενίας κατέκτησαν εκ νέου την πρωτιά. Το 2012, η Τσιάβου από κοινού με την Γιαζιτζίδου, διαγωνίστηκαν στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών. Αφού ήρθαν πρώτες στα προκριματικά με χρόνο 07:03.660 συμμετείχαν στην πρώτη ημιτελική σειρά όπου κατετάγησαν δεύτερες με χρόνο 07:09.010. Στον τελικό της 4ης Αυγούστου, οι Ελληνίδες κωπηλάτριες κατέκτησαν το χάλκινο μετάλλιο, το οποίο ήταν και το πρώτο για την Ελλάδα στην κωπηλασία γυναικών. Η επίδοσή τους στον τελικό ήταν 7:12.09, ενώ το ασημένιο μετάλλιο χάθηκε στο νήμα του τερματισμού από την ομάδα της Κίνας, η επίδοση των οποίων ήταν 7:11.93.

Η Αλεξάνδρα Τσιάβου (γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1985) είναι Ελληνίδα αθλήτρια της κωπηλασίας και χάλκινη ολυμπιονίκης στο αγώνισμα του διπλού σκιφ ελαφρών βαρών κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%85

Κινηματογραφικά βραβεία MTV

Καλύτερη Ταινία Καλύτερη Ερμηνεία (συνήθως χωρίζεται σε ανδρικές και γυναικείες κατηγορίες) Καλύτερη Breakthrough Ερμηνεία (μερικές φορές χωρίζεται σε ανδρικές και γυναικείες κατηγορίες) Καλύτερος Κακός Καλύτερη Κωμική Ερμηνεία Καλύτερο Φιλί Καλύτερη Μάχη Καλύτερη Στιγμή που μένεις Άφωνος Καλύτερη Τρομακτική Ερμηνεία Καλύτερος Ήρωας Καλύτερη Ατάκα από Ταινία Πιο Επιθυμητός Άνδρας (1992–1996) Πιο Επιθυμητή Γυναίκα (1992–1996) Καλύτερη Σκηνή Δράσης (1992–2005) Καλύτερος Νέος Κινηματογραφιστής (1992–2002) Επίσημη Ιστοσελίδα των βραβείων MTV Movie 2009 Επίσημη Ιστοσελίδα των βραβείων MTV Movie 2008 Επίσημο Αρχείο των βραβείων MTV Movie Ιστοσελίδα MTV Movie Καλύτερα Spoofs των βραβείων MTV Movie 2007 Ιστοσελίδα Spoof των βραβείων MTV Movie

Τα 'Κινηματογραφικά βραβεία MTV'(που στην αγγλική γλώσσα ονομάζονται: MTV Movie Awards ) είναι κινηματογραφικά βραβεία που παρουσιάζονται κάθε χρόνο στο κανάλι MTV (Music Television). Οι υποψήφιοι επιλέγονται από τους παραγωγούς και τους διευθυντές του MTV. Οι νικητές αποφασίζονται διαδικτυακά από το γενικό κοινό δια μέσω της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Η ψηφοφορία γίνεται στην επίσημη ιστοσελίδα του MTV δια μέσου ενός ειδικού συνδέσμου που αφορά τα βραβεία στο movieawards.mtv.com.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1_MTV