Datasets:

KaiNylund

/

oscar-10k-lang-splits

like 0

Die jaar 548 was 'n skrikkeljaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Maandag begin het. Dit was die 48ste jaar van die 6de eeu n.C. In teenstelling met gewone jare het die jaar 366 dae en 'n 29 Februarie gehad.

Nathaniel James Merriman (1811 – 1882) was 'n Anglikaanse biskop van Grahamstad. Hy is in 1811 in Londen gebore. Toe hy tot die bediening toetree, het hy eers in Lancashire gewerk waar hy 'n goeie vriend van W.E. Gladstone geword het. Hy werk later in Street, Somerset waar sy seun John X. Merriman gebore is. Hy arriveer in 1848 in die Kaapkolonie as Aartsdeken van Grahamstad. Hy doen 'n tyd lank sendingwerk en word deur die land bekend vir sy lang staptogte. In die geskil met biskop Colenso het hy hom by biskop Gray geskaar. In 1871 word hy aangestel as biskop van Grahamstad. Hy bly daar tot sy dood in 1882.

’n Dramatiese toename in selfdood onder boere – wie se lewens weens die ergste droogte in dekades deur ’n hoë skuldlas, ongenaakbare banke en ander finansiële diensverskaffers, en uitbuiterprokureurs ondraaglik gemaak word – het die landbougemeenskap diep bekommerd. In die rampspoedige droogte is daar min kopers op veilings, en ná ’n leeftyd se werk en opbou van ’n plaas word dié plase deur banke verkoop teen pryse wat minder as die boer se uitstaande skuld is. Boonop word die boer ná die verkoop van sy plaas steeds vir die uitstaande bedrag aanspreeklik gehou. Baie van hierdie boere sou hulself in een of twee goeie seisoene uit hul skuld kon boer.

Meschenet was in die Egiptiese mitologie die godin van kindergeboortes en die skepper van elke kind se ka, ’n deel van die Egiptiese siel, wat sy met die geboorte in hulle geblaas het. Sy is van die vroegste tye deur die Egiptenare aanbid. Meschenet Meschenet as ’n vrou met die simboliese baarmoeder van ’n koei op haar kop. Soort godin Egipties Godin van Kindergeboortes Simbool Koei se baarmoeder Metgesel Andjety Portaal Antieke Egipte In Antieke Egipte het vroue die lewe geskenk deur op twee stene te hurk, en Meschenet is met dié vorm van geboorte verbind. Sy is dus soms uitgebeeld as ’n steen met ’n vrou se kop en ’n koei se baarmoeder daarop. Ander kere was sy ’n vrou met ’n koei se baarmoeder as deel van haar kopstuk.[1] VerwysingsWysig ↑ Wilkinson, Richard H. (2003). The complete gods and goddesses of ancient Egypt. London: Thames & Hudson. pp. 152–153. ISBN 0-500-05120-8.

Die '''Oliviershoekpas''' is 'n [[bergpas]] in die [[Drakensberge]] in [[KwaZulu-Natal]], [[Suid-Afrika]]. Die pas dra die R74 hoofpad oor die berg. Die pas is vernoem na Adriaan Olivier wat in die 1850's aan die voet van die berg geboer het. [[Piet Retief]] het ook die roete gebruik toe hy die eerste keer oor die Drakensberg gegaan het. Die bestaande pas is in 1871 gebou en die hoogste punt is 1 737m bo seevlak. Die dorpie [[Bergville]] lê aan die onderkant van die pas.

As jy bekommerd is oor die skryf van jou eerste CV, of met die taak sukkel, is jy nie alleen nie! Dit hoef egter nie intimiderend te wees nie. Baie studente en onlangse gegradueerdes bekommer hulle het nie genoeg ondervinding om 'n dwingende CV te skep nie. Maak egter nie bekommerd nie. Daar is baie maniere om jou vaardighede en ervarings te beklemtoon, al is dit jou eerste werk. Lees hieronder vir advies oor hoe om 'n sterk eerste CV te skryf wat belangstelling en onderhoude sal genereer. Wat om te doen voordat jy jou CV skryf Voordat jy selfs jou CV begin skryf, is daar 'n paar stappe wat jy kan neem. Hou in gedagte dat die doel van u CV is om die werkgewer te wys dat u 'n sterk kandidaat vir die werk is en dat u waarde aan die maatskappy sal toevoeg. Om dit suksesvol te kan doen, moet jy weet wat potensiële werkgewers soek. Begin deur werkposte te ondersoek wat jou interesseer. Maak 'n lys van sleutelwoorde wat u in die poslys vind, soos gereelde vereistes of vaardighede. U sal daarop wil fokus in u CV om die werkgewer te beïndruk. Vra ervare professionele persone wat hulle belangrik ag as hulle besluite neem . Oorweeg om 'n paar inligtingsonderhoude met mense in u veld te hou om 'n idee te kry van wat die belangrikste is vir die soort werk wat u soek. U kan ook professionele publikasies en webwerwe wat verband hou met u teikenbedryf lees. Dompel jouself in jou gekose veld en leer soveel as wat jy kan. Sodra jy weet wat belangrik is vir werkgewers, kan jy jou CV rig om daardie probleme aan te spreek. Wenke vir die skryf van jou eerste CV Verlig onderwys. As jy 'n student of 'n onlangse student is, is jou opleiding een van jou grootste bates. Plaas die " Onderwys " -afdeling van jou CV teenoor die bokant van die bladsy. Sluit nie net die skool in waarheen jy gegaan het nie en die graad wat jy ontvang het, maar enige ander prestasies. Miskien het jy 'n hoë GPA gehad , of die Dekaan se Lys gemaak. As jy in die buiteland gestudeer het, kan jy dit ook insluit. Werkgewers is beïndruk met onlangse gegradueerdes se akademiese prestasies, so beklemtoon dit. Beklemtoon alle verwante ondervinding. Jy kan dalk beperkte werkservaring hê , maar jy het baie ander ervarings wat jy kan trek. Dink aan klubs waaraan jy deelgeneem het, internskappe wat jy gehou het, en vrywilligersposisies wat jy gewerk het. Al hierdie kan gelys word onder "Verwante ervaring" of 'n soortgelyke kategorie. Los uit wat nie relevant is nie. Die sleutel is om die dinge wat jou waarde aan die maatskappy bewys, te beklemtoon en die dinge wat nie te doen nie, uit te laat. Byvoorbeeld, as jy in Inligtingstelsels wil werk, sal jou programmeringsstage belangrik wees, maar die feit dat jy toekennings vir waterski gewen het, sal nie! Moenie stokperdjies of ervarings insluit nie, tensy dit verband hou met die werk. Noem prestasies. Onder elke ervaring kan jy 'n paar van die verantwoordelikhede wat jy in daardie pos of pos gehad het, lys. Gaan egter verder as om te sê wat jy gedoen het. Lys enige prestasies wat bewys dat jy waarde kan toevoeg tot 'n organisasie. Byvoorbeeld, miskien het jy "Werknemer van die Maand" by die werk gewen. Of dalk het jy 'n nuwe liasseringstelsel geskep wat die doeltreffendheid by 'n kantoor verhoog. Sluit enige voorbeelde van tye in wat u waarde by 'n maatskappy bygevoeg het of iets bereik het. Gebruik sleutelwoorde. Kyk terug na die lys van sleutelwoorde wat jy gegenereer het van algemene vaardighede en vereistes vir die werk waarvoor jy aansoek doen. Probeer om van hierdie sleutelwoorde in u CV te gebruik. Dit sal die huurbestuurder in 'n oogopslag wys dat jy goed geskik is vir die werk. Kyk na voorbeelde. Veral wanneer jy jou eerste CV skryf, is dit 'n goeie idee om na voorbeelde te gaan kyk. Hulle kan jou help om te besluit hoe om jou CV te formateer, en watter soort inligting moet jy insluit. Maak seker dat u 'n voorbeeld hervat om inligting wat spesifiek vir u is en die werk waarvoor u aansoek doen, in te sluit. Check uit hierdie student hervat voorbeelde , en hierdie ander hervat voorbeelde . Hou dit kort. Veral as dit jou eerste CV is, het jy dalk nie baie inligting om in te sluit nie. Jou CV moet nie langer as een bladsy wees nie . Doel om die hele bladsy te vul, terwyl jy nog 'n goeie hoeveelheid wit spasie in die kantlyne het. Redigeer, wysig, wysig. Omdat werkgewers soveel werksaansoeke kry, kan iets klein soos 'n tik jou 'n werk kos. Maak seker dat jy jou CV deeglik deurlees voordat jy dit aan 'n werkgewer stuur. Lees dit vir enige spelling- en grammatikale foute, sowel as enige teenstrydighede in die formaat (soos die gebruik van verskillende style van koeëlpunte). Vra 'n vriend of familielid, of 'n beroepsdiensberader , om dit ook vir jou te sien. Hersien Ontwerpwenke Baie mense is verbaas om te leer dat hervat ontwerp net so belangrik is as inhoud, maar dit is absoluut waar. Navorsing dui daarop dat jou CV minder as 20 sekondes het om die regte indruk te maak. Dit moet dus opvallend en maklik wees om te lees. Daar is baie verskillende maniere om jou CV te ontwerp en te formateer . Kyk na hierdie hervat templates om jou te help om jou eie CV op te stel. Deur 'n sjabloon te gebruik, sal dit makliker wees om jou CV te skep. Dit sal jou nie net tyd bespaar nie, maar dit kan ook formatering foute verminder. U kan kyk na hierdie ander CV-templates wat beskikbaar is deur Microsoft Word en Google Docs . Lees meer: Hervat wenke vir hoërskoolstudente | Hervat Voorbeelde vir Tieners | Vaardighede om op Hoërskool in te sluit

Daniël en sy vriende is al weer in die moeilikheid – hierdie keer by Peet én juffrou Faure. Hoe het hulle dit reggekry om die ergste matriekou en die ergste juffrou al twee gelyk teen hulle te hê? Gelukkig nooi Antonie se pa hulle vir die naweek Kaap toe, sommer al van die Donderdagaand af. Hulle almal sien uit na ’n sorgelose naweek by die see, weg van hulle aartsvyande. Maar daar gaan iets vreemds aan by die rotsgrot in die baai langsaan, en hulle gaan stel ondersoek in op ’n mistige middag …

As u studies as 'n volwasse student baie lees, hoe vind u die tyd om dit alles te doen? Jy leer om vinniger te lees. Ons het wenke wat maklik is om te leer. Hierdie wenke is nie dieselfde as spoedlesing nie, alhoewel daar 'n paar crossover is. As jy selfs 'n paar van hierdie wenke leer en gebruik, sal jy vinniger deur jou leesstof en meer tyd vir ander studies, familie, en wat ook al jou lewe nog lekker maak. Moenie Spoedleestegnieke van H. Bernard Wechsler van die beroemde Evelyn Wood leesprogram mis nie. 01 van 10 Lees slegs die eerste sin van die paragraaf Steve Debenport / Getty Images Goeie skrywers begin elke paragraaf met 'n sleutelverklaring wat jou vertel waaroor die paragraaf gaan. Deur slegs die eerste sin te lees, kan u bepaal of die paragraaf inligting bevat wat u moet weet. As jy literatuur lees, is dit steeds van toepassing, maar weet dat as jy die res van die paragraaf oorskiet, kan jy dalk besonderhede misloop wat die storie verryk. Wanneer die taal in die letterkunde kunsvriendelik is, sal ek kies om elke woord te lees. 02 van 10 Slaan oor na die laaste sin van die paragraaf Die laaste sin in 'n paragraaf moet ook leidrade vir u bevat oor die belangrikheid van die materiaal wat gedek word. Die laaste sin dien dikwels twee funksies - dit verdubbel die gedagte wat uitgedruk word en maak 'n verband met die volgende paragraaf . 03 van 10 Lees sinne As jy die eerste en laaste sinne afgekom het en vasberade is, is die hele paragraaf die moeite werd om te lees, maar jy hoef nog nie elke woord te lees nie. Beweeg jou oë vinnig oor elke lyn en soek na frases en sleutelwoorde. Jou gedagtes sal outomaties die woorde tussen. 04 van 10 Ignoreer die klein woorde Ignoreer die klein woorde soos dit, na, a, en, wees - jy ken die een. Jy het hulle nie nodig nie. Jou brein sal hierdie klein woorde sien sonder erkenning. 05 van 10 Soek vir sleutelpunte Kyk vir sleutelpunte terwyl jy vir frases lees. U is waarskynlik reeds bewus van die sleutelwoorde in die vak wat u studeer. Hulle kyk uit na jou. Spandeer 'n bietjie meer tyd saam met die materiaal rondom die sleutelpunte. 06 van 10 Merk sleutel gedagtes in die marges U mag dalk geleer word om nie in u boeke te skryf nie, en sommige boeke moet ongerepte gehou word, maar 'n handboek is vir die studie. As die boek joune is, merk sleutel gedagtes in die kantlyne. As dit jou beter laat voel, gebruik 'n potlood. Nog beter, koop 'n pakkie van daardie klein plakkertjies en klap een op die bladsy met 'n kort noot. As dit tyd is om te hersien, lees eenvoudig jou oortjies. As jy jou handboeke huur, maak seker dat jy die reëls verstaan, of jy het self 'n boek gekoop. 07 van 10 Gebruik al die gereedskap wat voorsien word - lyste, kolletjies, zijbalk Gebruik al die gereedskap wat die skrywer bied - lyste, kolletjies, sidebars, enigiets ekstra in die kantlyne. Skrywers trek gewoonlik sleutelpunte uit vir spesiale behandeling. Dit is leidrade tot belangrike inligting. Gebruik hulle almal. Daarbenewens is lyste gewoonlik makliker om te onthou. 08 van 10 Neem Notas vir Praktyk Toetse Neem aantekeninge vir die skryf van u eie oefen toetse . Wanneer u iets lees wat u weet sal op 'n toets verskyn, skryf dit neer in die vorm van 'n vraag. Let op die bladsynommer langsaan, sodat jy jou antwoorde kan nagaan indien nodig. Hou 'n lys van hierdie sleutelvrae en jy sal jou eie oefentoets vir toetsvoorbereiding geskryf het. 09 van 10 Lees met goeie postuur Lees met goeie postuur help jou om langer te lees en wakker te bly. As jy verby is, werk jou liggaam ekstra hard om asem te haal en al die ander outomatiese dinge doen wat dit doen sonder jou bewuste hulp. Gee jou liggaam 'n breek . Sit op 'n gesonde manier en jy sal langer kan studeer. Soveel as wat ek graag in die bed lees, maak dit my aan die slaap. As jy lees, sit jy ook om te slaap, lees sit op (blinkende flits van die voor die hand liggend). 10 van 10 Oefening, Oefening, Oefening Lees vinnig neem oefening. Probeer dit as jy nie met 'n sperdatum gedruk word nie. Oefen wanneer jy die nuus lees of aanlyn blaai. Net soos musieklesse of 'n nuwe taal leer, maak die oefening die verskil. Binnekort sal jy vinniger lees sonder om dit eers te besef.

Serfontein Boerdery lewer hul wêreldgesogte sitrus vrugte eksklusief aan die bemarker en verspreider Unifrutti by hul wêreldgehalte Dunbrody Pakhuis. Die pakhuis se aangrensende ligging tot die plaas is perfek om te verseker dat Serfontein Boerdery se klante wêreldwyd die varste vrugte van die beste kwaliteit kan ontvang.

Handwerk maak self herfskrans: Die 10 beste DIY's Handwerk draadprente: 6 pragtige DIY's vir herfs Versiering Die mooiste tafelversiering idees vir herfs Vir jou herfsversierings op die venster, neem asseblief net wat jy nodig het uit die natuur. Moet asseblief nie net 'n keëltjie bessies afsny "net vir die veilige kant", wat later in die vullis beland nie - want dit kon 'n heerlike peuselhappie vir voëls gewees het. Neem die gratis versiering uit die natuur versigtig en verduidelik dit ook aan jou jong helpers - want veral kinders het baie pret om in die herfs op 'n versameltoer vir wonderlike vensterversierings te gaan. In ruil kan jy dalk tuisgemaakte voëlsaad in een van jou bome aanbied of 'n huis vir krimpvarkies in jou tuin oprig. Hierdie aktiwiteite is ook pret vir die hele gesin en kinders leer baie van die diere in ons onmiddellike omgewing. As jy nie herfsversierings in die natuur wil soek nie, kan jy sommer nou vensterprente vir herfs by Amazon koop. Herfs vensterversierings uit die natuur Kastanjes, neute, lanternblomme, klein appels, kegels of blare - as jy aandagtig om die wêreld stap, sal jy baie basiese dekoratiewe elemente net langs die pad vind. Pimp my vensterversiering is die leuse hier: As jy moeg is vir die bruin van kastaiings, keëls en neute, spuit dit dan sommer op in die kleur van jou keuse. Of jy kan iets kreatiefs met kastaiings maak om 'n ware blikvanger te hê. Die herfsblare is natuurlik kleurvol. Hulle is maklik om in 'n groot boek te droog - of, solank hulle nog buigsaam is, kan dit gebruik word vir die toedraai van versierings. Byvoorbeeld, met 'n fyn draad om wynglase of lanterns. In net 'n paar eenvoudige stappe kan jy 'n vervelige wynglas met gedroogde blare in 'n ware blikvanger op die vensterbank verander. Foto: living4media / Strauss, Friedrich Versier die vensterbank vir herfs Vensterbanke of vensterbanke verhoog die moontlikhede van vensterversiering baie. Jy kan behoorlike klein landskappe daarop rangskik. Hier kom 'n basiese idee wat jy individueel kan verander met jou bestaande dekoratiewe elemente. Met die hulp van natuurlike elemente kan jy in 'n japtrap klein landskappe op jou vensterbank skep. Met kerslig word hierdie versieringsidee 'n hoogtepunt! Foto: living4media / Manduzio, Matteo Wat jy hiervoor nodig het: mos Kleefplastiek Vase in verskillende groottes, maar verkieslik in dieselfde kleur Takke met bont blare Kerse of teelighouers Herfselemente volgens smaak en wat jy daar het: byvoorbeeld gedroogde lemoene, klein appels, lanternblommetjies, kastaiings, neute Dit is hoe dit werk: Bedek die vensterlys of vensterbank wat versier moet word met kleefplastiek om dit te beskerm, veral as dit 'n marmerlys is, teen lelike vlekke en vog. Sprei jou vase om die rand na smaak. 'n Goeie rangskikking sal wees om 'n groter vaas in die middel te plaas en die onderste asimmetries te versprei sodat vase die volle breedte van die rand staan. Sodra jy van die rangskikking van die vase hou, plaas die teelighouers met die teeligte tussen die vase. Maak seker dat die kerse nie te naby aan die muur of gordyne is nie. Plaas nou die vars gesnyde takke in die toepaslike vase en vul dit een derde met water. Drapeer die versamelde mos daarom. Smeer dan die res van die versiering op die mos na smaak. Potpourri: Die klassieke in die herfs! Die heerlik geurige herfsmengsel moet in geen woonstel ontbreek nie. Foto: living4media / Nilsson, Pepe Droë natuurlike materiale Jy kan die vrugtekoppe van lanternblomme veilig laat droog word en in die komende jaar weer gebruik. Droog lemoene wat jy nie meer wil eet nie, heel of in skywe, en gebruik dit vasgemaak aan toutjies aan 'n haak om 'n hangende vensterversiering in die herfs te skep. Appelskywe wat jy wil gebruik om vensters te versier, word die beste in die oond teen 'n lae temperatuur gedroog. Wenk: Gooi ’n bietjie geurolie op die lemoenskywe – jy sal dadelik ’n kamerverfrisser hê. Of skep 'n potpourri! Die nuwe seisoen behoort ook op die etenstafel in te skuif? Laat jou dan hier inspireer vir 'n herfs tafelversiering!

Die lewe van 'n persoon gaan van meet af aan met suksesse en verdienste: die eerste suksesse in die aanvanklike ontwikkeling van die baba, die suksesvolle voltooiing van die kleuterskool, die eerste graad, die sukses van die finale eksamen op skool, die verdediging van die gradeprojek aan die universiteit, prestasies en verdienste in u gunsteling beroep. Die betaling vir sukses is harde werk, en die beloning is erkenning en lof. 'N Erediploma of diploma is 'n aangename teken van aandag van die leiers in die wyke. Spesiale meriete en suksesse van die ontvanger word toegeken deur die diploma aan te bied. Hoe om die teks van die brief saam te stel Dit is nodig Voorbeeld vir die skryf van 'n sertifikaat Instruksies Stap 1 'N Diploma wat in produksie toegeken word vir arbeidsukses, is nie net aangename woorde wat op 'n pragtige briefhoof gedruk is nie, maar 'n amptelike dokument wat getuig van die ernstige prestasies van iemand. Inligting oor sulke toekennings is 'n voordelige toevoeging tot die CV van enige spesialis. Die teks van die diploma moet in 'n amptelike styl geskryf word en weerspieël die mate van professionaliteit van die persoon wat toegeken word, sy spesifieke meriete en prestasies: rasionaliseringsvoorstelle, uitvindings, hoë arbeidsaanwysers, uitstekende vermoëns verbonde aan die werkproses. Stap 2 Diplomas by die werk word ook in minder formele omgewings toegeken, soos tydens 'n korporatiewe herdenkingsgeleentheid. In hierdie geval kan die tekste van die diploma afsonderlik saamgestel word: weerspieël die positiewe eienskappe en sukses in die werk van elke werknemer wat vir beloning benoem is. Goeie humor en digvorm is hier heel aanvaarbaar. Stap 3 Veral persoonlik en opreg moet die teks van die diploma oorhandig word aan die herdenking van die werknemer, wat jare lank getrou by die onderneming dien. 'N Droë, formele toon is onvanpas. Probeer om in 'n klein teks opregte dankbaarheid en waardering namens die bestuur en die hele span aan die persoon te betuig vir sy lojaliteit, pligsgetrouheid, die vermoë om in 'n span te werk, reaksie op ander en 'n belangrike bydrae tot die gemeenskaplike saak. Stap 4 Skooldiplomas word toegeken aan die beste studente en kinders wat aktief deelneem aan die lewe van die klas of skool. Lys die kind se akademiese sukses en sy beste individuele eienskappe in die geletterdheid. 'N Goeie teks van die eresertifikaat moet die kind tot nuwe prestasies inspireer en hom nie laat "rus op sy louere" nie. Stap 5 Die strokiesprente wat tydens verskillende gesins- en openbare vakansiedae toegeken word: troues, herdenkings, studentesketse, kinder- en jeugpartytjies word ook baie gebruik. In hierdie geval sal die teks van die brief afhang van die onderwerp, die besonderhede van die gebeurtenis. Gewoonlik word daar tydens sulke vakansiedae verskillende wedstryde gehou met die toekenning van wenners in verskeie komiese nominasies, waarvoor 'n vrolike teks van die brief saamgestel word, dikwels in versies. Gewild by die onderwerp Hoe Om 'n Gordynband Op Tule Vas Te Werk Die venster is 'n element van die binnekant. Die vorm en argitektoniese behandeling daarvan beïnvloed die voorkoms van ons huis as geheel. Gordyne is nie net 'n stof waaragter 'n venster weggesteek is nie, maar 'n element van die ontwerp daarvan Hoe Om Musiek By Die IPhone Te Voeg Eers was daar musiek, naamlik die iPod. Die iPhone wat na hom verskyn het, het die funksies van 'n telefoon en 'n speler gekombineer. As u nou die iPod-app op u iPhone oopmaak, kan u musiek een liedjie op 'n slag aflaai of hele afspeellyste - volgens kunstenaar, genre en meer Hoe Om 'n Mod In Minecraft Te Aktiveer Baie jarelange aanhangers van Minecraft, wat al baie variasies van hierdie speletjie ervaar het, weet waarskynlik hoeveel interessanter die spel word nadat minstens een wysiging geïnstalleer is. Byna elke mod bevat oorspronklike kunsresepte, nuwe items en vele ander aangename verrassings Hoe Om Teksture In Minecraft Te Verander Die kubuswêreld van Minecraft lok, ondanks sy grafiese eenvoud, baie gamers - die aantal aanhangers daarvan het al tien miljoen oorskry. Terselfdertyd weet nie elkeen daarvan nie: hy is in staat om 'n bydrae te lewer tot die feit dat die spelkoppelvlak verander het Die Grootste Konsertlokale In Moskou As u voor die taak te staan ​​kom om die beste vermaakplek in Moskou te vind, let dan op die grootste konsertlokale in die hoofstad. Dit sluit in die landbekende Crocus City Hall, Gorky Park, Stadium Live, Olympic Sports Complex. Crocus stadsaal Dit is miskien een van die bekendste en grootste konsertsale in die hoofstad van Rusland Gewild vir die dag Hoe Om Bladmusiek Saam Met U Kind Te Leer Hoe Om 'n Oop Patroon Te Brei Hoe Om 'n Sierlike Armband Te Maak Hoe Om Die Seelewe Te Teken Hoe Om 'n Onderwaterwêreld Te Teken Hoe Om 'n Masker Te Maak Hoe Om Teddiebere Te Stik Hoe Om 'n Hasie Te Verblind Hoe Om 'n Haas Te Verblind Hoe Om 'n Aanwendsel Van Blare Met U Eie Hande Te Maak Gewilde Poste Hoe Om 'n Goeie Roman Te Skryf 2022 Hoe Om 'n Professionele Sintetiseerder Te Kies 2022 Hoe Om 'n Goeie Pen Te Kies 2022 Top Artikels Hoe Om 'n Papierskilpad Te Maak 2022 Herstel Feng Shui-krag 2022 Hoe Om 'n Vorm Te Sny 2022 Hoe Om 'n Kompas In Minecraft Te Maak 2022 Hoe Om Psigiese Vermoëns Te Identifiseer 2022 Hoe Om Met Soomsteek Te Borduur 2022 Top Artikels Hoe Om 'n Tekening Oor Oorlog Te Teken 2022 Hoe Om 'n Ewige Vlam Te Trek 2022 Hoe Om Ruimte Te Teken 2022 Hoe Om Elsa Uit Frozen Te Trek 2022 Hoe Om 'n Ma Met 'n Kind Te Teken 2022 Hoe Teken Jy 'n Komeet Stap Vir Stap Met 'n Potlood? 2022 Hoe Om 'n Shurale Te Teken 2022 Hoe Om Die Wapen Van Rusland Te Trek 2022 Hoe Om 'n Planeet Met 'n Potlood Te Teken 2022 Hoe Om Paasfees Te Teken 2022 Artikel Stokperdjies en vermaak Top Artikels Hoekom & Nbsp; Kate Middleton Die Koninklike Resies Misgeloop Het Kate Middleton, die vrou van prins William (William) van Groot-Brittanje, trek voortdurend pers aandag. Die troue van Katherine en William het in April 2011 plaasgevind en is erken as 'n ongetwyfelde misverstand, omdat daar nie 'n druppel koninklike bloed in Kate is nie, en daarom lok Kate die simpatie van gewone mense in die Verenigde Koninkryk Prins William: Biografie En Persoonlike Lewe Natuurlik kan min vergelyk met die gewildheid van prins William in Europa, en in die wêreldgemeenskap as geheel. Die hertog van Cambridge is die erfgenaam van die koninklike troon. In hierdie verband kan die besonderhede van sy lewe nie aan die blik van joernaliste ontkom nie Kinders Van William En Kate: Foto Prins William en sy vrou, Kate, verteenwoordig die moderne Britse monargie. Gegewe die eerbiedwaardige ouderdom van prins Charles, is dit sy oudste seun wat die waarskynlikste toekomstige koning van Groot-Brittanje genoem word. Al die kinders van William is ook die grootste aanspraakmaker op die troon Hoe Om 'n Geliefde Besig Te Hou Selfs as u onlangs by u geliefde woon en u vrye tyd in die bed deurbring, moet u nie ander vermaak opgee nie. Dit sal vir u steeds interessant bly om saam te woon as u dit as 'n reël gebruik om naweke of gratis aande te gebruik om êrens heen te gaan of gaste te ontvang, gemeenskaplike sake te doen of saam pret te hê Wat Simboliseer Die Vlinder Skoenlappers het mense lankal besig gehou. Die wonderbaarlike gevleuelde wese, waarin die allermins aantreklike ruspe gedraai het, was die bron vir baie fantasieë wat in legendes verander het. Byna geen kultuur het die vlinder gespaar nie, en vir baie mense is hierdie insek 'n simbool van soortgelyke verskynsels en karaktereienskappe

Hierdie soort dienste word na verwys as HANDELKOPIER, HANDELKOPIER-robot of, soos ons dit noem, die Binary Options TRADE COPIER-program. Blaai asseblief vir meer besonderhede. U kan u intekening op enige stadium kanselleer en enige voorkeur-opsie-opsiemakelaar gebruik. Ons lewendige handelsseine word tydens ons 7 daaglikse handelssessies via Skype afgelewer, met die Bate-, Prys-, Direksie-, Vervaldatum - en Geldbestuursadvies. Forex begin sy werksure wanneer die Stille Oseaan sessie op Maandag plaaslike tyd oopmaak. Binêre Opsies Signaal is 'n onmiddellike Skype-boodskapwaarskuwing wat 'n handelaar opdrag gee oor hoe om 'n nuwe handel te betree. Ons is tans voor die kromme, ons gebruik Strategieë wat nie een jaar gelede werk nie, nie gister nie, strategieë wat vandag werk! Geldpare wat USD, EUR, JPY en AUD insluit, word aktief gedurende hierdie tydperk verhandel. As u ons Skype-seine gratis wil ontvang, moet u net 'n rekening by ons makelaar oopmaak, 'n deposito maak om te kwalifiseer vir een van die onderstaande pakkette en stuur ons die deposito bevestigingsboodskap om by die handelsessies gevoeg word. Al wat jy moet doen, is om die oproepknoppie op jou makelaar te druk sodra jy daardie inligting kan gebruik en ongeveer 80 uit 100 keer sal jy in die geld wees. Hoe kan ek Signals gratis kry? Handel word egter eers meer aktief nadat handel in Londen begin het. Dit word gekenmerk deur genoeg aggressiwiteit, veral Vrydag, voordat die verhandeling gesluit word. Kry onbeperkte toegang tot al ons seine vir twee dae. Daar is gewoonlik 'n resessie tydens middagete, en die aktiwiteit begin weer in die aand. Let asseblief daarop dat ons u sterk aanmoedig om die 3 dae-proef te gebruik voordat u 'n maandelikse of wekelijkse inskrywing aankoop, aangesien daar geen geld terug waarborg is nie. Die mees aktiewe tyd op die valutamark is die begin van die Amerikaanse sessie, omdat dit die opening van die handel in New York en die hernuwing van handel in Europa bereik. Hierdie sessie word gekenmerk deur 'n lae volatiliteit, en dit is trouens die mees vreedsame tyd op die mark. Die Stille Oseaan sessie word gevolg deur die Asiatiese sessie. Europese sessie, want die Europese sone het 'n voldoende groot hoeveelheid geld omset. Die handelsaktiwiteit van AUD word veroorsaak deur die kruising van die werksure van hierdie sessie met die Stille Oseaan een. Is binêre opsies seine vir my? Binary Opsies HANDELKOPIER program. Skype, hulle gebruik handelskopiëringstegnologie om enige handelinge namens u te voorkom. As jy die tyd het om ons seine te volg op ten minste 2 van ons 7 daaglikse live sessies, kan dit vir jou fiks wees. Fundamentele nuus van spesiale belang word in die begin van die Amerikaanse sessie vrygestel. Ons doel is nie net om die beste kliëntediens te hê nie, maar 'n LEGENDARY een. Ons handel met beide Fundamentele en Tegniese Analise en gevorderde pasgemaakte aanwysers. Hierdie handleiding is ontwerp om u te help om 'n logiese, intelligente benadering tot binêre handel te ontwikkel gebaseer op 10 sleutelreëls. Sagteware of selfs App, wat jou geld sal maak met 'n klik van 'n knoppie. Gratis binêre opsies seine handel met vertroue! Ons platform gebruik 'n gevorderde, voorpunt-tegnologie ongeëwenaard deur enige ander binêre seinverskaffer en gee u die geleentheid om binêre opsies te volg. MOENIE BESTAAN NIE! Ons hoogs veilige binêre sein platform dra by tot een van 'n soort handelservaring. MarketsGear is 'n revolusionêre finansiële sein platform wat die mees akkurate mark waarskuwings. SUCCEED in binêre opsies handel. Geen verspreidings, geen kommissies of addisionele kostes. Die Binary Auto Trading Software is ontwerp om jou geld te steel! Hou voor verrassings deur ons handelswaarskuwings te gebruik en laat uself suksesvol in Binary Trading. Ontvangs Trading Signals vandag! Ons seine diens is veilig, vinnig en geskik vir beide nuwe en ervare handelaars! Handelsmetode laat jou toe om slegte gewoontes te oorskry, wat lei tot duur foute. Die administrasie van die projek sal nie aanspreeklik wees vir winste en verliese wat aangegaan word deur gebruik te maak van die dienste wat verskaf word nie. Morningstar bied u ook die mees billike en akkurate markdata. Wil jy ons live binêre opsies seine GRATIS ontvang? Watter verhandelings-tydraamwerke word aangebied? Word die makelaarsfirma gereguleer deur enige agentskappe? Handel met vertroue omdat jy beskerm word deur die strengste regulasies ten opsigte van jou fondse op deposito. Wat gebeur as jy te veel geld maak om jou rekening met enige van hierdie individuele makelaars te verhandel? Volledig gelisensieer deur in Ciprus, in Italië, BaFIN in Duitsland en AMF in Frankryk, is 24option verbind tot 'n veilige binêre opsie makelaar. Word makelaars-opsie sluitingspryse billik bereken? Aangesien ons binêre opsies seine so goed presteer, kan 'n makelaar af en toe versoek dat u u rekening sluit en dan al u fondse terug na u versprei. As u reeds 'n binêre opsie makelaar het en nie wil verander na 'n nuwe een, teken asseblief direk in om u wen-binêre opsie handels seine te ontvang. Wat is hul presiese uitbetalingspersentasies vir binêre ambagte? Baie nuwe handelaars neem verkeerdelik aan dat alle binêre opsie makelaars basies dieselfde is, maar dit is beslis nie waar nie! Wat is hul aanlyn reputasie? In teenstelling met byna elke ander makelaar, aanvaar Finpari Amerikaanse handelaars. Hieronder het ons gekies van die binêre opsie wat makelaars hieronder gekies is omdat hulle handelsplatforms perfek opgestel is om met Binary Signal App te werk, soos in die voornoemde video gewys. Wat is die minimum rekeningopening deposito en minimum handelsbedrae? Wat gebeur as jy te winsgewend raak by hul firma? Die ander helfte van die wen formule het 'n betroubare en betroubare makelaar wat jy kan vertrou om jou ambagte uit te voer. Hierdie saak is uiters belangrik, want. Maar met 'n bewese stelsel van handelsseine wen is slegs een faktor wat jou winsgewendheid en sukses as 'n binêre opsiehandelaar sal bepaal. Hoe lank is hulle in besigheid? Weereens, ons het al die harde werk vir u gedoen deur die antwoorde op die bogenoemde vrae breedvoerig te ondersoek, en die hand het die beste makelaars gekies om met Binary Signal App te gebruik. Begin nou om jou Live Binary Signals GRATIS te ontvang! Maar dit is nie 'n probleem nie! Hierdie makelaar gebaseer in die Verenigde Koninkryk het 'n goeie reputasie, maar is nie tans gelisensieer nie. So, begin vandag deur 'n makelaar hierbo te kies en jy sal op pad wees na konsekwente handelsukses met binêre opsies. Wat is hul kontantverliesprosedures as jy jou rekening uiteindelik sluit? Die opsporing van die groot vloei van ekonomiese inligting, sowel as die identifisering van die belangrikste fundamentele faktore wat die geldeenheidsbewegings beïnvloed, is nie maklik nie. Die publikasie van hierdie statistieke lei dikwels tot gewelddadige skommelinge van die buitelandse valuta mark en dus kan jy goeie geld verdien. Daaglikse analitiese resensies gee gewoonlik nie so 'n geleentheid nie. Ons analitiese portaal sal u help om die belangrikste ding nie te mis nie en sal u wins aansienlik verhoog. Daarbenewens maak die diens die moontlikheid om die lesings van slegs een aanwyser wat vir u nodig is te kies en slegs terug te val op die waarde daarvan tydens die implementering van sy handelsmetode. Verbinding van hierdie metodes maak die oorsig selfs meer akkuraat. Fundamentele resensies sal u van die noodsaaklikheid bevredig om die nuus te volg. In die moderne vinnig veranderende wêreld, ver van almal is daar genoeg tyd vir al hierdie dinge, maar hier kom die analitiese dienste om 'n handelaar te help. U kan egter hierdie leemte afsluit met die hulp van weeklikse video resensies van sleutel geldeenheid pare, wat analise bied van moontlike valutapare vir die komende handelsweek. Die maatskappy bied handel seine diens wat interpreteer die lesings van die tien gewildste en betroubare tegniese aanwysers in real time en bepaal die totale waarde van buie op die mark. Hulle weerspieël die belangrikste ekonomiese besluite en makro-ekonomiese data. Tegniese analise bevat 'n minimum van emosies en 'n maksimum van bewese feite. Om suksesvol op die valutamarkte te werk, is dit nodig om 'n groot kennis van die ekonomie en politiek te hê, tegniese en fundamentele analise te ken, die werk van tegniese aanwysers te verstaan ​​en voortdurend die nuus en publikasies oor makro-ekonomiese aanwysers te volg. Daarbenewens gebruik die meeste van die fundamentele resensies die bevestigingsseine van tegniese analise. Deurlopende opsporing van tegniese aanwysers seine op die verskillende instrumente neem baie tyd op en sy verkeerde interpretasie lei dikwels tot gemiste geleenthede vir handel en selfs direkte verliese. Elke dag publiseer groot ekonomies ontwikkelde lande die beduidende hoeveelheid makro-ekonomiese inligting oor die verskillende takke van die ekonomie. Fundamentele analise is gebaseer op die identifisering van die impak van belangrike fundamentele faktore op die finansiële mark, soos die besluite van die staatsmonetêre strukture, die publikasie van makro-ekonomiese aanwysers en die politieke gebeure. Tegniese analise word uitgevoer met behulp van verskeie grafiese benaderings, tegniese aanwysers en wiskundige reëlmatighede in die dinamika van prysbeweging volgens grafika. Ekonomiese kalender bevat inligting oor die belangrikste fundamentele gebeure, vergaderings, toesprake, prestasies van verteenwoordigers van monetêre owerhede, asook die belangrikste makro-ekonomiese aanwysers wat daagliks verander en 'n groot impak op die valutamark het. Daar is verskeie tipes tegniese analise: klassieke, golf, Ichimoku-aanwyser en Fibonacci-vlakanalise. Hulle bereken scenario's van markgedrag en help om die belangrikste van die vinnige vloei van die daaglikse ekonomiese nuus uit te lig. Elke dag doen ons spesialiste die markresensies vir jou, met behulp van tegnieke van tegniese en fundamentele analise. Dit maak dit moontlik om noue verhoudings te hê met die mense met wie jy werk, asook mense wat verantwoordelik kan wees om met jou te werk op enige uitdagings. Jy kan aangaan en die app koop en deel wees van die klub as jy wil en moet nie bang wees dat jy jou geld sal verloor nie. Dit is baie noodsaaklik omdat kennis een van die mees basiese vereistes vir sukses in enige onderneming is. Dit lyk interessant! Die beste deel is dat die Binary Options Trading Signals review app deur mense bestuur word en nie robotte wat voortdurend met die menslike inisiatief kan werk om groei en sukses te verseker nie. Dan het jy net een van die beste binêre handel review websites gevind. Met binêre opsies, as jy verkeerde voorspellings maak, beteken dit eenvoudig dat jy die geld wat jy bestee het, sal verloor. Lees goed. Binêre opsies Trading Signals bedrogspul gratis app het ses onderwysers en jy een met wie se metodes jy die meeste gemaklik met. Die stelsel het ses handelaars wat oor voldoende ondervinding, kennis en goeie handels reputasie beskik. Dit is die belangrikste kenmerk van hierdie stelsel. Is daar enige skakel na die werklike vertonings van die kenners? Hy het die Binary Options Trading Signal geskep om 'n platform in staat te stel waar hy sowel as baie ander mense geld van binêre opsies kan maak. Dit is in teenstelling met sommige ander stelsels wat vereis dat jy soms soms groot bedrae moet betaal om selfs 'n lidmaatskap te verdien. In die Binêre Opsies Trading Signals resensie gevolgtrekking, as jy gedink het oor hierdie stelsel en wonder of dit nie net 'n ander bedrogspulstelsel is nie, het jy regtig niks om te bekommer nie. Dit sal vir jou maklik wees om te glo dat enige binêre opsies waaroor jy hoor, 'n bedrogspul is. Jy noem 'n outomatiese funksie, maar ek kon dit nie op hulle webwerf noem nie. hoe werk dit? Binary Options Trading Signals stelsel is gratis en jy hoef slegs die bedrag wat nodig is vir belegging te betaal. Binary Options Trading Signals sagteware is egter in teenstelling met enige ander. Ook, daar is geen bewese eise deur enigiemand dat hierdie stelsel albei wettig is nie. Alhoewel Binary Options Trading Signals sagteware 'n baie winsgewende stelsel kan wees, is daar die risiko om soms te verloor, net soos met enige ander normale besigheid. Daar is 'n handelsreplikator waarmee jy outomaties of handmatig handel kan repliseer, afhangende van wat jy wil hê. Al die inligting wat u nodig het om aan te sluit, sal daar vir u voorsien word. Om by die binêre opsies handels seine program aan te gaan, gaan eenvoudig na die webwerf by binêre opsiestradingsignals. Hierdie afdeling is verhelderend en sal goed wees vir enigiemand wat sukses en wins met binêre opsies wil hê. U kan dit ook outomaties of met die hand doen. Hierdie onderwysers sal gewoonlik op die webwerf wees sodat jy van video's kan sien en leer. Dit gebruik ook betroubare en haalbare handelsstelsels wat ooreenstem met die patrone van goeie besigheid. Trouens, dit sou baie verstaanbaar wees met inagneming van die aantal bedrogspulrealiteite wat daar is en hoeveel mense reeds getref is. Dit sal jou basies op die pad na uitnemendheid in jou handel lei, sodat jy nie die gereelde spyt moet ervaar nie. Is Binêre Opsies Trading Signals 'n Scam? Die Binary Options Trading Signals app is geskep deur 'n man genaamd Franco, 'n aanlyn handelaar wat baie jare ondervinding het met binêre opsies en selfs Forex. Dit sal baie van jou tyd bespaar terwyl jy steeds wins verseker. U vroeë reaksie op my e-pos adres sal waardeer word. Dit is 'n deursigtige handelsstelsel geadministreer deur ervare en bekende professionele persone. Die feit dat jy van werklike mense kan leer, is 'n groot voordeel. Jy hoef dus nie bekommerd te wees oor die onsekerhede wat met robots saamwerk nie, en jy kan ook seker wees van wat jy kry as die onderwysers professionele persone is. Die Binary Options Trading Signals-platform bevat 'n afdeling vir intekenare wat dalk oor binêre opsies wil leer. Hier volg u nie beginsels en patrone wat deur robots geadministreer word nie, maar deur werklike mense wat ondervinding het. Jy sal veilig wees om te vertrou dat die Binêre Opsies Trading Signals-stelsel nie 'n bedrogspul is nie. Binary Options Trading Signals sagteware is 'n betroubare wettige stelsel wat baie mense geld verdien het. Sou ek 'n keuse van makelaar hê? Hierdie opsie is bedoel om jou tyd te bespaar deur handelsgeleenthede op te haal van wat die kenners doen. Kort oor die Skepper, Franco. Binêre opsies Trading Signals is nie 'n bedrogspul! Die Binary Options Trading Signals review sagteware bied ses professionele handelaars en onderwysers wat eintlik menslik is. Het ek iets gemis? Hier het jy 'n chatroom ervaring wat jou toelaat om vrae te vra en antwoorde te kry. Met Binêre Opsies Trading Signals review stelsel, kan jy maklik handel dryf as jy kies. In hierdie afdeling word blootgestel waarom sommige handelaars misluk en ook leer hoe om sukses in die handel te behaal. Die Binary Options Trading Signals oorsigstelsel bied 'n opvoedingsafdeling wat voldoende kennis vir handelssukses verseker. Clearing en Billing dienste verskaf deur Interactive Services Worldwide 85 Groot Portlandstraat, Eerste Vloer, Londen, Engeland, W1W 7LT, Verenigde Koninkryk. EN DIE GEBRUIK VAN DIT IS ONDERWORP AAN JOU BESKRYWING EN OP JOU EIE RISIKO. Maak asseblief seker dat u die risiko's ten volle verstaan, met inagneming van u beleggingsdoelwitte en vlak van ervaring voor handel. Hierdie webwerf word bedryf deur Interactive Services Worldwide Ltd. Dit is dus moontlik om alles of selfs meer van jou belegde kapitaal te verloor. Risiko Waarskuwing: Handel in digitale opsies, Forex en CFD's is hoogs spekulatiewe en dra 'n hoë risiko. Daar is geen proeftydperk nie, dus handelaars betaal slegs hul intekenfooie soos wanneer dit betaalbaar is. Alhoewel dit 'n seine diens is wat gesê kan word om in 'n meer persoonlike benadering tot die diensverskaffing te fokus, is 'n aantal kwessies geïdentifiseer. Ongeveer drie tot vyf seine word elke handelsdag aan intekenare gestuur. Die unieke verkoopsperspektief van hierdie diens is dat intekenare oor die skouer kan lyk soos 'n pro, en word gelei deur die hand om die tegnieke wat Franco gebruik om die geadverteerde winste op hul webwerf te ontgin, te leer. IPhone-gebruikers moet die Photon-blaaier gebruik om toegang tot hierdie diens te verkry. Dit is 'n meer realistiese benadering, aangesien niemand elke handel kan wen nie, iets wat baie ander verskaffers wat op elke handelsverkeer oproerige winste beweer, gewoonlik daarop aanspraak maak. Die chat room aflewering stelsel is 'n bedryf eerste. As handel onsuksesvol is, kan handelaars nie 'n vorm van vergoeding kry nie, in die vorm van verlengde gratis diens of 'n direkte terugbetaling. Twee vorme van kliëntediens bestaan. Seine van Binêre Opsies Trading Signals word in 'n unieke formaat afgelewer. PC's sowel as van hul fone. Dit laat handelaars meer deelname aan die dienslewering, en gee 'n menslike aanraking aan die proses. IN Top Geheime Winsformule. Dit is 'n groot nadeel. Binêre opsies Trading Signals is 'n binêre opsies seine diens wat trots is op die opstel deur 'n handelaar vir handelaars. Betalings word gemaak met PayPal en groot kredietkaarte op die Clickbank Marketplace waar hierdie diens verkoop word. Ons tree nie as geaffilieerde aan enige seinverskaffer op nie. Soos vroeër gesê, fokus die Binêre Opsies Trading Signals diens op die verskaffing van seine vir die verhandeling van die voorraad binêre bates, spesifiek die Amerikaanse aandele. Seine en moenie seinverskaffers in die algemeen aanbeveel nie. Daar is die verkope ondersteuning vir diegene wat verkoop navrae wil maak. Handelaars kan ook toegang tot die lewendige klets diens verkry en telefoniese kontakte van die Binary Options Trading Signals-kletskamer-koppelvlak skakel. Afgesien van hierdie, is die persoonlike formaat van hierdie diens iets wat handelaars gemakliker met en dit laat handelaars vrae vra en kry al hul navrae beantwoord terwyl hulle die kletskamerdiens gebruik. Binêre Opsies Trading Signals word bestuur en bedryf deur 'n individu: 'n handelaar bekend as Franco, blykbaar. BinaryOptionsTradingSignals bedryf en wat is die vereistes wanneer dit begin word? So, watter demografie word nie aanvaar met BinaryOptionsTradingSignals nie? Ja dit is korrek. Forex industrie en hy is die stigter van BinaryOptionsTradingSignals. Hierdie sagteware wat jy vir jouself kan ervaar as jy voordeel trek uit BinaryOptionsTradingSignals Free Trial op Maandae, word weerspieël deur 'n professionele kaartoplossing bekend as ThinkorSwim. EST so afhangende van waar jy woon dit kan 'n konflik vir jou wees. Daar was slegs twee nadele wat ons met betrekking tot hierdie seindiens kon vind, met die eerste een dat burgers wat in Kanada woon, nie hierdie stelsel kan gebruik nie, terwyl die ander een 'n bietjie van 'n leerkurwe het. Nie net word toegang tot 'n lewende beleggingslokaal 'n groot voordeel en maatskaplike aansporing vir jou gegee nie, maar dit kan jou ook beleggings uitvoer met baie beter inskrywingsyfers wat uiteindelik beteken dat jou waarskynlikheid van sukses ook aansienlik toegeneem het. Nou, vir diegene wat registreer en amptelik inskryf, sal jy baie meer leer oor die drie tegniese analise-strategieë wat geskep is en geïmplementeer word gedurende elke handelsessie terwyl jy BinaryOptionsTradingSignals gebruik. So, wie is hierdie Franco-karakter uit BinaryOptionsTradingSignals? Elkeen van hierdie strategieë het bewys dat dit die afgelope halwe dekade meer as effektief en akkuraat was. Dit is die rede waarom hierdie diens al so lank in die eerste plek was. BinaryOptionsTradingSignals eerder uniek sou wees hoe hierdie sein diens in werking was vir 'n tydperk van 6 jaar en het konsekwente en akkurate beleggingsresultate gelewer. Met BinaryOptionsTradingSignals tussen daardie aangewese ure is dit uiters gewild vir beleggers wat by die Verenigde State, Londen en alle ander beleggers woon wat verkies om gedurende die New York-aandelebeurs te belê. Wel, nadat ons die afgelope paar weke oormaat navrae ontvang het, het ons besluit dit was tyd om BinaryOptionsTradingSignals te toets en wat ons gevind het, kan baie van julle skok. En wanneer jy die wiskunde doen, is die prys self nie so steil soos dit mag voorkom nie. In vergelyking met die meeste ander seindienste en aanlynhandelsagteware wat net 3 tot 6 maande lank aktief is, hoe BinaryOptionsTradingSignals vir meer as 6 jaar in gebruik was, was amper buite ons totdat ons meer oor die diens geleer het en gratis toegang gekry het tot hul lewendige en interaktiewe handelskamer. Dag geld terug waarborg. Wel, in vergelyking met die oorgrote meerderheid van ander binêre opsies en Forex-verwante diensverskaffers wat vereis dat u inteken met 'n binêre opsie of 'n Forex-makelaar, is dit nie die geval met die BOTS-diensverskaffer nie. Die enigste demografie wat tans nie met hierdie seindiens aanvaar word nie, is Kanada as gevolg van die groot aantal wette en regulerende agentskappe wat tans die belê van digitale opsies verbied, maar andersins dat enige handelaar van enige ander demografiese aanvaar word. Baie selde kom ons oor 'n binêre opsie diensverskaffer wat die reputasie en deursigtigheid as BinaryOptionsTradingSignals het. Wat is die nadele van BinaryOptionsTradingSignals? As jy werklike advies en ervaring wil hê, moet jy na hierdie program kyk en 'n blik op wat dit bied. Al hierdie eienskappe kan teen baie redelike koste gebruik word, tesame met 60 dae geld terug waarborg. Dit maak nie teleur nie. Kry kwaliteit ervaring en insette van die skepper. Dit kom met 'n prys wat baie bonusse bevat wat 'n effektiewe uitslag verseker. Dit is die beste geskik vir binêre opsie en Forex handelaars wat 'n ervaring vlak 'n bietjie verby elementêre besit. Dit bied ook aan handelaars die geleentheid om met mekaar te kommunikeer, danksy die kletskas wat in die stelsel verskaf word. Binêre opsies Trading Signals is 'n baie insiggewende instrument wat ontwerp is om mense meer oor die stelsel te leer en hoe dit funksioneer. As jy sekere bedrywighede misloop, sal dit 'n groot terugslag wees aangesien dit jou wenverhouding sal beïnvloed en dit sal nie dieselfde wees as dié van Franco nie. Die stelsel is ontwerp deur kundiges en maklik om te gebruik. Kom met aanlyn ondersteuning. Daar is 'n chat venster wat dit moontlik maak om goed uit te werk. Nadat u toegang tot die handelskamer gekry het, sal u al die strategieë wat u sal sien, sal leer, waarneem en implementeer. Mens kan real-time handel met sy skepper ervaar. Verskaf jou met werklike oplossings. Die skepper, Franco, het baie moeite daarin gelê en het daarin geslaag om 'n deurbraak in die binêre handel te skep vir die meeste handelaars wat hierdie program gekoop het. Ontvang daaglikse seine: 'n Nuwe stel seine word daagliks aan jou gelewer, jy kan daarop reken. Ander binêre handelsprogramme ontbreek in hierdie gebied van leiding en bewys van werklike bewys dat die stelsel werklik werk. Dit is ook 'n goeie ding. Die enigste ding wat jy nodig het, is om na die seine te kyk wat hy verskaf en na sy menings te luister na watter handel om deel te neem. Binêre handel kan vir mense baie verwarrend wees, maar hierdie Binary Options Trading Signals-stelsel wat deur Franco gemaak is, het my so baie gehelp. Maklik om te implementeer en te gebruik. Moenie 'n stap misloop nie, stadig en bestendig kom jy daar! Glo my, met hierdie program sal jy dankbaar wees vir die tipe inligting wat jy versamel. Hierdie funksie laat die program uitstaan. Kom met tutoriale wat die basiese funksies verduidelik. Sy werk met ander stelsels is wonderlik en dit is hoekom ek dit graag vind. Sonder hierdie gids sou ek nooit in die handel kom nie. Gemaak deur regte kenners. Maak seker jy is ernstig met hierdie program aangesien jy ver daarmee gaan. Hy stel voor en help met die regte besluit ten opsigte van jou handel. Danksy die ander funksies wat ek vroeër gelys het, is dit baie duidelik dat hierdie program nie die beginners sal laat hang nie. Hiermee word jy geamuseerd deur hoeveel jy kan maak. Danksy sommige van sy funksies, soos die verbinding met grafieke van professionele gehalte, direkte en sterk seine wat betyds aan u gestuur word, kan u live ondersteuning en kommentaar lewer van die ontwikkelaar van die program, Franco. Dit is 'n goedkoop gids en werk regtig. Binary Optional Trading Signals stelsel baie min en ek was ten volle oortuig om hierdie stelsel aan te neem. Hierdie program maak seker dat dit alle aspekte van binêre handel soos aandele, geldeenhede en die res van hulle dek, omdat die seine gevorm word deur regte mense wat in reële tyd handel. Dit sal letterlik vir jou sorg! Binêre Opsies Trading Signals is geskep deur 'n professionele professionele, franco, wat verseker het dat dit 'n unieke diens lewer wat alle ander uitstryk. Dit is nie net 'n hype nie, nee, dit is werklike besigheid en ek is seker ons neem ons besighede baie ernstig. Binêre opsies Trading Signals is so goed dat dit jou die geleentheid bied om met ander handelaars van oor die hele wêreld te kommunikeer. Opsomming: Binêre Opsies Trading Signals is 'n baie insiggewende instrument wat mense leer oor die handelsstelsel wat alle aspekte van binêre handel soos aandele, geldeenhede en die res van hulle dek, aangesien die seine gevorm word deur regte mense wat in reële tyd handel. . Volgens sy webwerf hoef jy nie meer as 2 uur per dag te werk nie, en dit is alles. Betrek met ander handelaars, via die kletsskerm. Beginner Friendly: dit help beginners wat verlore gaan en het geen idee oor binêre handel nie. Volgens Franco is sy hoofdoel om mense in 'n week iets tasbaars te maak, en in teenstelling met ander binêre opsies seine daar buite, kry jy eerstehandse lewende handel in die proses. Jy leer binary trading strategieë en truuks lewe en direk vanaf die bron. Die dienste wat deur hierdie program gelewer word, is werklik uniek en kan nie elders ooreenstem nie. Hy wys jou die beste aanwysers en lei jou daarna om goeie besluite oor jou handel te maak. Ervaar Real Time Trading: Die program laat gebruikers toe om in reële tyd met die skepper Franco te beleef. Die program is ook daarop ingestel om beginners te help, hulle te help om binêre handel te verstaan ​​en handel geleenthede te bied wat voordelig is. So as jy 'n beginner aan hierdie program dink, wees gerus dat jy in goeie hande is. Binêre Opsies Trading Signals, maar ek wou 'n volledige kennis van die stelsel hê hoe dit werk en hoekom moet ek net daarop staatmaak. Kom met 60 dae geld terug waarborg. Franco is 'n professionele op die gebied van binêre handel; Hy het dit al vir baie jare gedoen. Die aanlynondersteuning was so vinnig en effektief dat elke keer dat ek 'n probleem gehad het of enige vraag was, is dit binne twee minute beantwoord! Die binêre opsies seine wat jy op jou skerm kry, is onmiddellike seine, 60 sekondes 2 minute en 5 minute seine. Franco voor ek hierdie binêre opsies vir handelsseine hersien. Net lees was regtig slegte dae. Jy kan weggevoer word met 'n wennersstreep van 'n paar weke en verloor baie geld op die slegte verhandelingsdag. Terwyl daar is baie binêre opsies handel seine Franco wat elke dag een of twee ambagte plaas. Dit is 'n binêre handel opsies seine sagteware wat ek nog nooit elders gesien het nie. Soms gebruik Franco ook 15 minute aanwysers, maar hy het al vir almal verwyder. U kan dit nie besit met 'n binêre handelsopsies sagteware nie. Daarom moet u hierdie hele binêre keuses seine hersiening baie noukeurig lees. Op jou skerm kry jy die skerm van die professionele binêre opsies. Trader. Dit staan ​​bekend as Franco. Die rede hiervoor is dat hulle die tekorte van die eerste verlore bedryf herstel het. Dit hang af van watter tipe belegger jy is. Maar daar is geen demo, daarom skryf ek 'n paar besonderhede oor hierdie binêre handel opsies seine hersiening. Die Franco gebruik 'n binêre opsie aanwysers sagteware om sy kennisgewings te gee. Franco noem almal. Die meeste van die ander binêre opsies handelsseine maatskappye kos gewoonlik ongeveer die helfte van hierdie prys. Hulle kan nie meer ambagte plaas nie. Maar as jy in Europese lande woon, Rusland, die Midde-Ooste of selfs Asië is dit die ideale tydperk. Meer oor, jy weet reg van die begin af as 'n dag nie uitstekend vir handel is nie. Dit is regtig my hersiening van die Binary Options Trading Signals diens deur Franco. So die beste manier waarop jy geduldig moet wees en meer van ander mense moet leer. Punte is geneig om laer te wees op slegte tye. Franco maak die binêre opsies verhandel seine lewendige spasie om 09:30 om 11:30 am EST. Die meeste binêre handel opsies seine is 60 sekondes, daarom is daar geen probleem nie. Binêre opsies Trading Signals Review artikel sal jou help om meer inligting oor hierdie binêre opsies sein diens, en hoop dat jy die beste binêre opsies seine, en jy kan kies meer goeie binêre opsies seine hier. So kan jy op jou eerste dag kennis maak met die verhandeling met Franco hoe effektief dit is. Jy koppel aan 'n woonhuis. Dit is regtig lewend en dit is nie vir almal nie. U kan 'n demo rekening oopmaak met 24 Opsies hier. Dit is eintlik nog een rede waarom ek hierdie Binary Options Trading Signals-oorsigartikel skryf. En ek het ook net sewe dae verloor. As ek in my binêre opsies ook seine sê, gaan dit ook na. Jy kry ook die klank, en jy kan aandag gee wat Franco sê. Hulle moet ook praat oor die lewende handelruimte lede. Dit is regtig iets wat 'n probleem kan veroorsaak vir almal in Amerika wat in 'n normale skedule werk. Dit is beslis my beste binêre opsies seine diens. Die een wat jy op jou skerm kry. Jy kan dit sien in my ander binêre opsies seine resensies. Dit neem tyd om gebruik te maak van hierdie binêre opsies aanwysers metode. Nietemin aan jou vir watter en hoe meeste van hulle jy 'n handel sal plaas. Jy kry bykomende lewende ondersteuning en jy kan Franco versoek wat jy wil en antwoorde leef. Hulle doen dit op die klets wat almal sien en kan skryf. Jy kan binêre opsies handelstegnieke en - strategieë deur Franco leer. Of jy nou 'n handelsbelang moet hê, of daar enige soort nuus is en jy moet ophou belê en nog vele meer. Jy weet watter klas elke binêre opsiesinse eintlik is, noem Franco dit. As gevolg van al die unieke voordele wat ek hierbo verduidelik het. Daar is geen demo-tydperk aangebied nie. Hy beskryf verskeie marktoestande. Die handelaars op die residensiële binêre opsies handel seine ruimte kondig dikwels hul uitkomste aan. Dit moet jy ook doen. Miskien 10, miskien minder of baie meer gebaseer op die verhandelingsdag. Hierdie een sal baie verskil van enige ander binêre keuses seine verskaffer daar buite. Terwyl die hoofprogrammatuur vir almal beskikbaar is, besit Franco die eintlike sein algoritme. Kom ons bespreek die belangrike punte van hierdie binêre opsies vir handelsseine. Ek het egter binne die eerste week 'n binêre opsie-demo-rekening gebruik, totdat ek gewoond geraak het aan hoe die binêre opsies handelsseine diens werk. Daar is absoluut geen standaard resultate in teenstelling met elke ander binêre opsies handel seine evaluasie ek geskryf het. As jy reeds 'n rekening het, slaan hierdie stap oor. Nul inskrywingsfooie, nul kommissies, geen verborge koste nie. Volledige beheer oor jou rekening. Gesofistikeerde algoritmes wat Handelaars rangskik deur verskillende faktore te analiseer. Die grootste sosiale handelsgemeenskap. Gaan na die ZuluTrade webwerf. Voer jou rekeningnommer en rekeningwagwoord in. U handelsrekening is gekoppel aan ZuluTrade en u kan transaksies kopieer en seine van ZuluTrade-handelaars ontvang. Kies: Ek het reeds 'n Winoptions. ZuluTrade is die wêreldwye voorste aanlyn en mobiele sosiale handelsplatform. Volg duisende geregistreerde talentvolle handelaars uit 192 lande outomaties. HIER om een ​​gratis te open. Maar hoe het dinge tot hierdie punt gekom? Leer hierdie wenke vir die navigeer van die mark en verbeter jou kans op sukses. Kan jy Sukses hê in Forex Trading? Teken vir 'n gratis lidmaatskap aan om die meeste van ons opleiding gratis te sien om meer te leer oor wat ons te bied het. Nadex borg nie, onderskryf of bevorder enige produkte of dienste wat deur Dexsignals aangebied word nie. Dex Trader bied soveel meer aan! Intraday, News Avoidance Intraday en die SRMaXX Signal Sets! Word 'n beter handelaar! Toegang tot ons Leersentrum om meer te wete te kom oor ons Signals and Service. Aan die ander kant kan jy binnekant spring en sink. Wanneer handel in Forex is risikobestuur altyd belangriker as wins. Let wel: Dit is seinresultate, nie werklike handelsresultate nie. Banc de Binary, sou u geregtig wees om 'n uitkering van die Banc de Binary Restitution Fund te ontvang. Dex Signals is nog steeds hier, maar ons het ontwikkel van net seine na 'n volledige arsenaal van gereedskap vir u om te gebruik om 'n beter handelaar te word! Spring na die Forex-mark sonder behoorlike opleiding, is soos om in 'n swembad te spring wanneer jy nog nooit geleer het hoe om te swem nie. Wat gebeur wanneer 'n opsiefirma gesluit word? Alle handelsinligting wat ons verskaf, is slegs bedoel as opvoedkundige en handelshulp. LEES HIER VOORDAT ENIGE VAN ONS VIDEO'S WAT WAT ONS WAT ONS WERKWOORD LEWE HANDEL! Dex Trader aangesien ons veel meer is as net 'n seinmaatskappy. Klik op die video om te sien. Dex Trader: Die Na Intraday AH HA! Sommige sal na 'n diens verander om diversiteit by hul handel te voeg of as 'n manier om die opbrengs te verhoog. Ten slotte is dit ook belangrik om te oorweeg hoeveel die binêre opsies seine jou sal kos. Kyk ook uit vir seine wat deur kliente gelewer word. Dit is veral waar as jy beplan om meer as een diens te gebruik, of as jy verwag om jou eie posisies gelyktydig in jou handelsrekening oop te maak. Die goue reël is om altyd eers 'n diens te toets voordat jy jou regte geld in gevaar stel. Dit beteken dat jy op enige gepubliseerde resultate op die verskafferswebwerf sal staatmaak. Dit kan oor tyd verander. Daarom, voordat jy blindelings inskakel vir waarskuwings, is dit belangrik dat jy 'n deeglike ondersoek na elke diens uitvoer. Hier is 'n lys van die dienste wat ek getoets het. Daarom, as jy alreeds 'n werk aflê of 'n ander aktiwiteit vir die grootste deel van die dag betrek, moet jy die praktiese aspekte van die opstel van die waarskuwings oorweeg. Dit gee 'n byna onmiddellike kennisgewing van wanneer om te handel. Stel tyddiens kan 'n beter keuse wees as jy nie vir lang tydperke regdeur die dag by jou handelsrekening kan aanmeld nie. Plaas die seine op 'n demo-rekening vir 'n paar weke. Daar is baie verskillende redes waarom mense seine gebruik. Al die dinge wat jy oorweeg, sal jy eers in staat wees om prestasie aan te neem, tensy jy eintlik begin om die seine te verhandel. Dit laat jou gewoond raak aan die plasing en gee jou ook 'n idee van hoe hulle kan presteer. Skype word al hoe meer gewild en is veral handig as jy reeds gesit en aangemeld is by jou rekenaar. Gebruik enige inleidende proefperiodes wat verstandig aangebied word en probeer die seine uit. Die eerste punt is dus duidelik. Die meeste verskaffers bied nou 'n SMS-afleweringsopsie. Daar is onlangs 'n mark toename in die aantal binêre opsies vir handelsseine. In elke resensie vind u die prestasie wat ek behaal het met lewende handel met die binêre opsies seindiens wat uitgelig is. Kritiek op die vlak van sukses wat jy met binêre opsies seine het, sal jou vermoë wees om hulle vinnig te plaas by ontvangs. Dit is dus belangrik dat daar 'n minimum tydsvertraging is tussen die sein wat gegenereer word en die werklike plasing van die waarskuwing in u rekening. U kan toegang kry tot elke resensie van die relevante skakel hieronder, maar voordat u dit doen, sal ek u versoek om die onderstaande kontrolelys te lees. Watter historiese resultate kan goed wees, laat jou toe om 'n bietjie meer oor die diens te leer. Alhoewel dit albei goed is, aangesien dit 'n wye verskeidenheid van keuse bied, het dit ook gesien dat verskeie swak presterende dienste die mark getref het. Finansiële markte is berug vinnig beweeg. Net een is jy gelukkig met die optrede van die seine en die resultate moet jy oorweeg om dit in jou lewende rekening te gebruik. Ten minste sal jy kan sien hoe wanneer die seine oor die algemeen gestuur word, sal die wei die verval wees en watter bates verhandel word. Die gebruik van 'n sein diens kan 'n gerieflike en maklike manier bied om wins op u rekening te maak. Hulle word toenemend gewild as 'n tweede inkomstebron. Hierdeur kan u die vlak van prestasie wat aangebied word, sien, benewens om u toe te laat om enige probleme wat u mag ervaar in die proses om die seine te plaas, uit te stryk. As jy van plan is om meer as een stel seine te gebruik, kan dit ook 'n goeie idee wees om dienste te vind wat handel oor 'n verskeidenheid verskillende finansiële bates. Dit is om dit vir jouself te verhandel! Ander kan dit vet as hul enigste roete beskou om wins te maak uit handel. Dit is egter nie iets wat jy waarskynlik wil doen wanneer jy eers registreer nie. Dit sal help om u risiko's verder te diversifiseer. Resensies is nuttig, maar plaas slegs 'n momentopname van prestasie. Terwyl u voorsien word van 'n paar geldbestuursreëls deur die verskaffer, moet u dit in konteks plaas. Terwyl jy resensies kan lees, is daar op die ou end net een manier om die prestasie van 'n diens te beoordeel. Op hierdie webwerf voer ek 'n aantal resensies uit en leef vorentoetse. Verder is dit baie duidelik dat hierdie seindiens 'n streng stel riglyne is wat dit volg, terwyl die meeste dienste ontbreek wat akkurate volharding sal wees. Nou is dit die soort gemiddelde beleggingsresultate wat u kan verwag om te verdien terwyl u BinaryOptionsTradingSignals gebruik. Forex sein diens vind plaas in die formaat van 'n live webinar wat dien as die eerste voordeel vir hierdie diens. BinaryOptionsTradingSignals sou wees hoe hierdie binêre opsies en Forex diens al so lank gewees het! Baie van julle het reeds gelees oor die eerste nadeel wat met hierdie diens meegebring word, naamlik dat burgers wat in Kanada woon, ongelukkig nie hierdie diens kan gebruik nie. Nie net kan beleggers wat van hierdie diens afkomstig is, 'n beter begrip van tegniese ontledings kry nie, maar hulle kan handel dryf met 'n veel beter insetkoers wat die verskil kan wees tussen wen en verlies. As jy nie seker is watter binêre opsies of Forex makelaar gereguleer en wettig is waar jy woon nie, kan jy altyd ons makelaarsgids besoek om te leer watter makelaars die beste opsie vir u is. Soos baie van u ongetwyfeld oor die hoof gesien het, is die meeste van die ander seindienste vir binêre opsies en Forex geneig om in die formaat van 'n SMS of e-pos afgelewer te word, waar vertragings dikwels tot aansienlike verskillende inskrywings kan lei, tesame met die moontlikheid van heeltemal ontbrekende seine. Om eerlik te wees, is die moontlikhede met BOTS redelik eindeloos as jy met betroubare makelaars begin en die regte ingesteldheid het. As jy dus besluit om te begin, weet net jy het niks te verloor nie. Akkuraatheid en konsekwentheid is die twee fundamentele komponente wat bestaan ​​uit die bestaan ​​van enige betroubare binêre opsies seindiens of handelssoftware. Gelukkig vir jou beskik BOTS oor hierdie twee eienskappe in blink kleure. Nie net is elke handelsessie heeltemal deursigtig nie, maar hierdie diens bestaan ​​uit die twee mees fundamentele komponente wat akkuraatheid en konsekwentheid sou wees. Forex dan moet jy bereid wees om ekstra vir daardie kwaliteit te betaal. Forex onderwerpe, voel asseblief vry om kommentaar te lewer onder hierdie BOTS review. Forex makelaar teken aan om te begin wat jou op die langtermyn geld sal spaar. Nou is dit duidelik dat geen belegger geniet wanneer dit gebeur nie en dit is frustrerend om die minste te sê. Aangesien geen binary opsie makelaar aanteken nodig is om met hierdie diens te begin nie, beveel ons aan dat beleggers hul diens gebruik terwyl hulle slegs 'n gereguleerde binêre opsie makelaar gebruik. Ons bedoel, jy betaal goeie geld vir 'n seindiens sodat jy so goed moontlik die meeste daarvan kan benut. BinaryOptionsTradingSignals sal wees hoe dit plaasvind in die vorm van 'n live webinar. Onthou ook dat alles wat jy met hierdie diens moet verloor, 'n bietjie van jou tyd sal wees, aangesien hulle 'n volledige 60 dae geld terug waarborg bied en dat Binêre Opsies Trading Signals effektief deur beide binêre opsie en Forex-handelaars van enige ondervinding gebruik kan word. vlak. BinaryOptionsTradingSignals is die totale pakket wanneer dit kom by die vind van 'n betroubare beleggingsdiens vir binêre opsies en Forex. PLUS die insette-instellings wat 'n baie hoë wenkoers verseker. Dit is 'n stelsel wat sedert begin 2016 tot vandag homself soveel toetse onder verskillende marktoestande ondergaan het. ELKE aanwyser en hanteer enige marktoestand. Hierdie nuwe Pea Ked MFI, RSI en Stochastic Levels Indicator het verskeie verlies aan geldfilters. Om die konsekwentheid in die wen te handhaaf, word die BOIS SR, JWB, CB, en SC aanwysers gekombineer met 6 persoonlike profiele wat gebruik word op grond van tydraamwerk en marktoestande. Is 'n aanwyser gebaseer op bewegende gemiddelde en kers kruis onder ander kwaliteit filters. Die video's hieronder is lewendige demonstrasies van ons eksklusiewe, geen herhaling klank waarskuwing pyl aanwysers. Sertifiseringsliggaam is kort vir Channel Break. Met baie ondervinding onder ons band het ons 'n paar van die baie beste aanwysers wat in die mark beskikbaar is, ontwikkel. Gaan ons lewendige handelsresultate as bewys aan. Is 'n aanwyser gebaseer op Bewegingsgemiddeldes kruis met die tendens onder ander kwaliteit filters. Is 'n Bollinger Bands Bounce indicator gebaseer op bevestiging kers onder ander kwaliteit filters. Ons binêre opsies aanwyser stelsel bied 'n groot voordeel in die immer uitdagende binêre opsies handel forex mark. Die Medium profiel kan ook enige tyd gebruik word met die implementering van die bewese strategieë wat net ons met kliënte gedeel word. Die seine wat deur ons stelsel uitgegee word, is lewendig en real time enige tyd die mark oop is! Hierdie profiele het optimale invoerinstellings per paar volgens markvolume. MT5 binêre opsie aanwyser sagteware vir die aflaai van sagteware. Grafiese lees hulpmiddels soos ex4 aanwysers kan handel vergemaklik en baie meer suksesvol. Verskeie handelsware is beskikbaar op ons webwerf om u handelservaring te vergemaklik. Om die resultate te maksimeer, het ons 'n paar aanbevole makelaars vir u gekies wat ons stelsel die beste werk. Hierdie aanwyser wat in die Platinum-stelsel ingesluit word, gee meer seine as CB en JWB gekombineer met soliede gehalte wat plofbare groei toelaat. Ons binêre opsie aanwysers het 'n geskiedenis van konsekwente wenkoers. Ook baie hoë kwaliteit oor kwantiteit seine. Ons het 'n rekord van positiewe resensies van ons kliënte. Hierdie stelsel werk enige tyd Asië deur die Amerikaanse sessie. Is Paid2YouTube 'n bedrogspul? Hierdie resensie sal u help om vas te stel of die sagteware die belegging werd is. Hoe werk Binary Options Trading Signals? Is eenvoudige sites groot wins 'n bedrogspul? Franco openbaar nie waar hy sy handelsseine kry nie en die algoritmes wat hy gebruik om die handelsmark te voorspel. Waarheid op binêre opsie bedrogspul. Jy sal waarskynlik die hang van jou wenstrepe kry en sal waarskynlik weggedraai word om te handel, al is dit nie 'n goeie dag om te ruil nie. Franco stel voor of jy 'n handel moet maak en opdaterings gee oor die huidige marktoestande en nuus. Gedurende die 2 en 5 minute sein kan u 'n rekening oopmaak met opsie makelaars en begin handel. Een hiervan is die Binary Options Trading Signals deur Franco. Die sein maak 'n geluid en Franco is ook aanlyn om jou te help. Dit sal jou help met professionele handelaars van wie jy verskillende vaardighede en strategieë op Forex en binêre handel kan leer. Dit laat jou toe om die beste handelsbesluite te neem wat gebaseer is op die huidige handelsmark. Is Forex Trendy 'n bedrogspul? Dit bied kaarte wat sy handelsgereedskap en aanwysers aanbied. Jou handelsbesluite hang altyd af van watter soort handelaar jy is en die balans in jou handelaarrekening. PRODUKNAAM: Binêre Opsies Trading Signals EIENAAR NAAM: Franco WEBWERF: www. Soos Franco jou deur die proses van handel lei, sal jy beter handelstrategieë langs die proses leer. Waar is die dollar? Is daaglikse transkripsie loopbane 'n bedrogspul? Daar is ook verskillende soorte opleidingsmateriaal om jou te help om te begin en jou handelsvaardighede te verbeter. Hierdie soort handel word geassosieer met risiko's, maar jy wil slim handel om jou kans te verbeter om dit winsgewend te maak. Daar is ook Binary Options Trading Signals diens wat waarskuwings oor e-pos en SMS stuur. Jy kan die potensiaal hê om met jou swaarverdiende geld slimmer te handel en moontlik groot wins te maak elke keer as jy handel dryf. Ontwerp deur Franco, jy sal uit die lewende handel leer verskillende strategieë wat jou sal help om jou handelswinste van die voordele te verbeter. Hy dikteer nie wat om te handel nie, maar bloot jou handelsbesluite volgens sy handelsseine te lei. Die Binêre Opsies Trading Signals is 'n goeie lewende handelskamer om in te skryf. Dit beweer dat hy as nommer een in die lewende handelskamer vir Forex en binêre handel staan. So as jy vra, is Binêre Opsies Trading Signals 'n bedrogspul? Met sy aanspraak op 15 jaar ondervinding in die handelsbedryf sal jy die geleentheid kry om te leer wat handelstrategieë werk en nie werk nie. Hy sê ook of jy moet stop met handel. Deur jou inskrywing kry jy toegang tot die lewendige handelskamer waar jy met professionele en meesterhandelaars soos Franco kan koppel. U sal ook sien oor die verskillende bates soos USD, EUR, JPY en Google aandele soos onder andere. Jy kry kort termynseine in 60 sekondes en 2 en 5 minute. Daar is baie handel sagteware bied om jou kans te verbeter om jou handelswins te verdien. As jy wil deelneem aan Forex en binêre handel, moet jy kyk hoe jy jou kans op wenke kan verbeter. Deur die gebruik van sy sagteware te gebruik, kry jy die geleentheid om selfs met die Meester Handelaars te handel, ongeag jou vaardighede en ondervinding. Dit is 'n wettige manier om betrokke te raak by Forex en binêre handel wat jou help om jou handelsvaardighede te verbeter. Die antwoord sal nee wees. Daar is verskillende maniere om te leer hoe om slim te handel deur die gids van Franco en die nuttige inligting uit sy binêre seine. In sommige gevalle gebruik Franco ongeveer 15 minute sein, maar dit word nie meer in die meeste gevalle toegepas nie. Die mees algemene is die 60 sekondes sein. Het jy tyd om Youtube te kyk? As jy belangstel om hierdie sagteware uit te probeer, vra jy waarskynlik dat Binêre Opsies Trading Signals 'n bedrogspul is? Niks beter as dit nie. Is Pips Wizard Pro 'n bedrogspul? Is Jungle Scout 'n bedrogspul? Is Inbox Dollars A Scam? Met sy hulp moet jy nie harder handel nie, maar handel slim wees. Kan jy regtig geld maak met Forex Trading? Die Binêre Opsies Trading Signals bied 'n lewendige handelskamer wat sy lede die geleentheid bied om handel te dryf van die kundiges. Die program bied u 'n goeie manier om slim te handel in plaas van om hard te handel omdat Franco u 'n handleiding en nuttige handelsseine bied. Slegs handel met die geld wat jy kan bekostig, is die Ierse Metode 'n bedrogspul? Handelaars kan inskakel na die handelskamer met hul inskrywing besonderhede van skootrekenaars, desktops, tablet toestelle of slimfone. Intekenaars word gelei deur die hand om die handelstegnieke wat gebruik word om die handelsseine af te lei, te leer. Handelaars het toegang tot 'n verskeidenheid grafiese gereedskap. Binêre opsies Trading Signals is 'n binêre opsies seine diens wat bedryf word deur 'n enkele binêre opsie handelaar handel aktiwiteit uit 'n chat kamer. As gevolg van die wisselende marktoestande en handelsgeleenthede wat daagliks plaasvind, word winsgewendheid met die Binary Options Trading Signals-diens gebaseer op 'n weeklikse en maandelikse model. Dit maak dit moontlik vir volle deelname van intekenare wat vry is om vrae te vra, waarna seine ontwikkel en leer uit die hele ervaring. Die batesdekking wat deur die Binary Options Trading Signals-diens verskaf is, het aanvanklik gefokus op voorraad binêre bates, veral Amerikaanse aandele. PayPal elke 2 weke. Vir bestaande handelaars en diegene met aktiewe intekeninge, kan Franco direk op die klaskamer bereik word, waar vrae byvoorbeeld op hom gerig kan word. Die element van die menslike aanraking wat deur die klaskamerervaring verskaf word, is van onskatbare waarde. Probeer Signalen Nou! Hiermee word die verhandelings tye waarop die handelskamer bedryf word, wat verband hou met die Amerikaanse sessie wat oop is. Teken aan by BinaryOptionsTradingSignals. MasterCard, VISA en American Express. Die handelskamer is oop van 0930 uur EST tot 1130 uur EST. Hierdie benadering bied 'n meer realistiese basis waarop winsgewendheid van die seindiens toeganklik is. Handelaars kan vrae vra en antwoorde ontvang. Hierdie batebasis is aansienlik uitgebrei om geldeenhede in te sluit. Daar is geen proeftydperk vir handelaars om die diens te assesseer nie. Die uwe was deel van die handelskamer en kan getuig van die persoonlike kontak wat Franco aan intekenaars gee. Al wat die handelaar moet doen, is om eenvoudig die webkoppeling op te stel, in te teken en die seine te volg. Mense ontvang 3 tot 5 seine elke handelsdag, afhangende van beskikbare handelsgeleenthede. Valuta word ook goed verhandel omdat die meeste nuusberigte in die Amerikaanse sessie markvrystellings is wat aan die mark tussen die mark oop en twee uur later gegee word. Die live streaming web skakel word per e-pos aan intekenaars gegee sodat hulle die nodige setup funksies kan uitvoer wat nodig is vir die program om op hul toestelle te loop. Amerikaanse aandele en ander bates! Toegang tot Franco direk is via die lewende handel kamer diens. Om eers geld te soek is 'n ware teken van bedrogspul, maar omdat BO dit openlik en gratis doen, is ek baie dankbaar om eers te volg. Materiaal en boeke vir studie, van beginner tot gevorderd. Sertifikaat om jou professionele ervaring van Binary Orders Academy te getuig. Aanduiders vir alle vervaldatums. Die enigste binêre opsie diens wat bewys dat 60 sekondes handel is winsgewend. Die gemeenskap is baie vriendelik en behulpsaam. Die span het erns en toewyding getoon, en het baie sterk handelsware vir al sy kliënte geskep. Duim op vir binêre bestellings! Graduating Binary Orders Academy sertifiseer jou as 'n professionele binêre opsiehandelaar. Romanus is die eerste een waaraan ek deel kan wees deur dit te volg sonder dat die eienaars eers geld wil hê. Al ons resultate word aangeteken en gesertifiseer deur professionele handelaars. Meer as 400 live webinars en 5000 seine in die afgelope 12 maande. Alex is 'n baie goeie persoon en 'n uitstekende handelaar. Kan jy die kans wen? Ons bied u die mees kragtige binêre opsie aanwysers en robotte wat u perspektief sal verander. Daar is geen beter plek vir handel as Binary Orders Academy nie. Soos ek gesê het, het ek te veel BOTS in my lewe gesien wat nie werk nie. Binary Orders Facebook groep. Twee daaglikse live handel webinars en tegniese analise. Jy is op die regte plek! Toegang in die Telegram en Forum gemeenskap. Ons het alles wat u nodig het om 'n winsgewende handelaar te word! Hoëprestasie strategieë ontwikkel deur ons kundiges. Robot - en kundige adviseurs wat deur die Binary Orders Academy ontwikkel is. Die mees gevorderde binêre opsie aanwysers bestaan ​​op die mark. Uitstekende handelstrategieë en aanwysers, uitstekende klantesorg. Voordat ek by Binary Orders aangesluit het, het ek baie geld verloor. Omring jouself met die beste! Dit word aangedryf deur binêre opsies. Ons sal die vraag in hierdie resensie beantwoord as ons die verskillende aspekte van hierdie diens ontleed. Private Signals Group Review Oor Private Signals Group is hoofsaaklik 'n binêre opsies sein diens wat in 2015 geloods is in reaksie op die toenemende vraag na hoë kwaliteit handelsseine. Dit is die geleenthede wat handelaars dikwels mis. Meervoudige seine, beide in die. Binary Options sein diensverskaffer wat u toelaat om handelsseine direk op u lessenaar te ontvang. Die nuutste binêre opsies sein diens om die mark te tref, word Binary Ryano genoem. John Anthony Signals is die breinkind van niemand anders as John Anthony nie. Hulle verkoop hulself as die volledige internet oplossing vir die lewering van wonderlike ambagte. Dit is 'n bekende seine diens wat aan forex en binêre handelaars spysenier. Die meeste sukkelende handelaars kry dit alles verkeerd wanneer dit by binêre opsies handel. Daar is seine vir CALLS en PUTS wat handelaars sal toelaat om geld te verdien. Sukkel om geld te verdien met binêre opsies of wil net meer geld maak? Gelukkig het hierdie webwerf gemaak. Wat is die eienskappe van goeie binêre opsies sein verskaffers? Hierdie loopbaanhandelaar het met verskeie tegniese adviseurs saamgewerk en sy binêre opsies seinstelsel in 2014 suksesvol geloods. Die nadeel is dat jy die. John Anthony Signals Review Hi Guys! Met so baie seinverskaffers wat professionele handelsvoorstelle bied. Kategorie: BinaryOptionsTradingSignals Tags: beste binêre opsies sein diens, beste BinaryOptionsTradingSignals oorsig, beste forex sein diens, binêre opsiestradingsignals resensie, binêre opsiestradingsignals. BinaryOptionsTradingSignals review, is binêre opsiestradingsignals legit, is binêre opsiestradingsignals. Binêre opsies Trading Signals App is 'n uitstekende hulpbron wat werklik ernstige handelaars kan help om 'n baie gesonde wins te maak. Die aktiewe gemeenskap van Binary Options Trading Signals gebruikers is ook baie proaktief om mekaar te ondersteun. Die goeie nuus is egter dat die Binary Options Trading Signals-gemeenskap en Franco self werklik nuwe beginners lei om te leer hoe om die data suksesvol te interpreteer en te gebruik. Is daar iets wat ek gemis het? Handelaars word verwag om verantwoordelikheid te aanvaar vir hul eie transaksies. Uitstekende gemeenskap gelei deur 'n kundige handelsguru. Dit is 'n handelshulpbron wat regtig goed kan presteer! Binary Options Trading Signals lede om op 'n dosyn suksesse op goeie dae te behaal. Franco is 'n legende in handelskringe. Binary Options Trading Signals sagteware vereis 'n vinnige en betroubare internet konneksie. Binêre opsies Trading Signals app stewig in die top echelon van die uitvoering van stelsels. Ek is op soek na 'n goeie een robot handel App. In 'n neutedop, dit is pretty much so betroubaar as binêre en Forex handel kry. Binary Options Trading Signals program is 'n premium kwaliteit handel diens wat professionele standaard resultate kan lewer. Wat die data eintlik betref, word die kaarte en voorspellings alles via MeetingBurner gehanteer sodat verskeie grafieke gelyktydig vertoon kan word. Professionele graad data op 'n logiese en omvattende wyse aangebied. Ten volle ondersteun spot Forex handel. Daar is 'n steil leerkurwe en dit kan moeilik wees om te begin. Binêre opsies Trading Signals 'n bedrogspul of nie. Hulle vra jou om drie strategieë te leer deur na 'n Youtube-ding te kyk met 'n baie verwarrende skerm met baie klein kaarte. Ons het geen probleme gehad met die gebruik van 2 minute handel op beide laptop en via mobiele platforms. Is dit dieselfde advertensie waarna u verwys het. Binêre opsies Trading Signals Hersien webwerf 'n bedrogspul? SinkOrSwim professionele handelsplatform deur TD Ameritrade. Binêre Opsies Trading Signals Hersien App as 'n hulpbron om doeltreffende handel te help. Binêre Opsies Trading Signals werk of nie. Almal wat hierdie platform gebruik, is uit om geld saam te maak en mekaar te help langs die pad. Die diens word elke twee weke outomaties hernu. Werk Binêre Opsies Trading Signals? Binêre opsies Trading Signals sagteware resensie. Binary Options Trading Signals sagteware 'n deeglike kyk. Binêre Opsies Trading Signals stelsel. Binary Opsies Trading Signals app is Mobiel vriendelik. EST kan lede in oorsese lande dalk in die tydsone verskil! Dankie jou hulp, Jasmine. Lede van Binêre Opsies Trading Signals-stelsel moet self op sigself optree en moet verwag om twee of drie transaksies die meeste dae uit te voer. Opbrengste was tipies indrukwekkend by die verhandeling van Forex markte. Binêre opsies Trading Signals is beslis nie 'n bedrogspul! Algehele Binêre Opsies Trading Signals review stelsel is 'n uitstekende produk wat 'n ernstige handelaar 'n goeie voordeel sal lewer. Oor 'n vier week proefperiode wat in totaal twintig handelsdae bestaan, het ons op 76 transaksies in totaal 'n finale totaal van 88 behaal. Binary Options Trading Signals so 'n top kwaliteit diens. Binêre opsies Trading Signals Review? Sagteware 'n bedrogspul of legit? Word voltooi met downloadbare pdf-gidse. Binary Options Trading Signals program. Die sessie het die eerste keer vandag gevolg, en dit was baie verwarrend, solank jy nie die klein kaarte duidelik kan sien nie, weet jy regtig nie waaroor hulle praat nie. Binary Options Trading Signals-stelsel is 'n ernstige produk vir ernstige handelaars. Dan kan jy jou soektog beëindig omdat jy die regte plek bereik het. Franco beoog om sy dienste redelik eksklusief te hou en daar is geruime tyd gerugte dat hy oorweeg kan word om die aantal nuwe lidmaatskap te sluit of te beperk. Ondersteun dit vir my, hulle het nie. U het genoem dat hulle pdf-dokumente vir leer het. Daar is lewendige forums beskikbaar vir lede om wenke te deel.

'N Paar dae gelede hoor ek die opmerking van 'n moeder wat baie bekommerd is oor haar seun se opvoeding. Haar seun het na 'n openbare skool gegaan en daarna na 'n godsdienstige skool en sy voel steeds nie oortuig dat sy die beste skool vir hom gekies het nie. Hierdie moeder het haar seun by 'n godsdienstige skool ingeskryf omdat sy glo dat 'n goeie skool nie net die akademiese vlak is nie, maar ook die onderrig van waardes. Ten spyte van haar pogings, bly sy teleurgesteld. In my huis het ek en my broers, toe ons klein was, na 'n godsdienstige skool gegaan, en ek kan met kennis van die feite sê dat dit baie, baie anders was as wat my dogter tot onlangs toe was. Die tye het verander en die opvoeding wat kinders tuis kry, hang baie af van die gesin. Ek sê nie dat die godsdienstige skole van vandag slegter of beter is as dié van voorheen nie. Wat ek bedoel, is dat dit vandag vir baie gesinne die maklikste en gemaklikste opsie geword het om die gedrag van hul kinders 'reg te stel'. En wat daarvan? Wel, sommige godsdienstige skole soos die waarheen die moeder se seun gaan en die een waarheen my dogter gaan, nie altyd 'n vaste en gereed struktuur het nie om hierdie 'stortvloed' van kinders met slegte gedrag, swak opgeleide, sonder perke, aggressief en wispelturig te ontvang, wat uiteindelik die klaskamers en ander kinders benadeel. Ongetwyfeld is waardes baie belangrik vir die vorming van 'n mens, en hoewel ons tuis waardes soos respek, verdraagsaamheid en vriendelikheid aan ons kinders oordra, moet ons baie keer teen die stroom swem om dit te bewaar sedert ons Kinders leer onvermydelik van buite, van die samelewing, dit wil sê van vriende, van die skool, van televisie, ensovoorts, baie dinge wat in stryd is met hierdie waardes. En wat kan gedoen word? Ek dink dat dit 'n fout is om kinders in 'n godsdienstige skool te plaas bloot om dit onder beheer te hou, weg van dwelms en ander laste, en om dit in meer gedissiplineerde kinders te verander. 'N Godsdienstige kollege is nie 'n kantoor vir gedragsterapie of 'n korrektiewe fasiliteit vir kinders nie. Dat die eerste. En dan dat die godsdienstige skole bestuur word deur 'n belydenisskrif en het 'n opvoedkundige projek wat op Christelike waardes gerig is. Daarbenewens moet dit duidelik wees dat die opvoeding van elke kind tuis binne die gesin begin. Ideaal gesproke moet daar 'n samehang wees tussen die denkwyse en leefwyse van die ouers en die ideologie van die skool wat hulle kies. Dit sou baie verwarring by kinders vermy en baie twyfel by ouers. U kan meer artikels lees soortgelyk aan Wat verwag ouers van 'n godsdienstige skool?, in die kategorie Skool / Kollege ter plaatse.

Rigtings in die taalwetenskap en die insigte wat hulle gebring het vir tweedetaalonderrig: 'n poging tot 'n sintese Toggle navigation Login Toggle navigation View Item KovsieScholar Home Electronic Theses and Dissertations All Electronic Theses and Dissertations View Item KovsieScholar Home Electronic Theses and Dissertations All Electronic Theses and Dissertations View Item JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it. Rigtings in die taalwetenskap en die insigte wat hulle gebring het vir tweedetaalonderrig: 'n poging tot 'n sintese View/Open AskesH.pdf (21.73Mb) Date 1979-12 Author Askes, Hendrik Metadata Show full item record Abstract Afrikaans: Die belangrikheid van hierdie studie lê daarin dat ‘n poging aangewend is om die kloof te probeer oorbrug tussen die taalwetenskap en T2-onderrig, an die insigte van die studie op die taalonderrigsituasie toe te pas en ‘n onderrigmetode daarop te fundeer. Hoewel daar baie navorsing bestaan, is die resultate nog baie min in die lig van die praktiese klaskamer beoordeel. Dié probleem het ontstaan omdat die taalwetenskaplike van ons tyd selde ook meester is van die vakmetodieken onderrigsituasie en omgekeerd is die goeie onderwysman selde ‘n deskundige op die gebied van die modernetaalwetenskap. Daar is in hierdie studie soos volg te werk gegaan. Die agtergrond van die onderskeie terreine van die linguistiek en die toegepaste linguistiek is geskets asook die plek van taalonderrig daarin. Die bespreking van die ouer linguistiek en die tradisionele grammatika, die strukturele benadering, die transformasionele generatiewe grarmatika en taalvenrerwing by die kind, vorm die kern van hierdie studie. Daar is vasgestel dat die onderrig van Grieks en Latyn ‘n definitiewe stempel geplaas het op die destydse onderrig van die vrearde tale. Dis op dieselfde streng, fomele wyse onderrig en as ‘n intellektuele oefening beskou sonder om met die gesproke taal en kommunikatiewe vaardighede rekening te hou. Daar gaan nou baie stemme op wat verandering bepleit en linguiste kom in verset teen die formele benadering tot grammatika. Die bestudering van die alledaagse spreektaal in volledige sinne en die vennyding van die gebruik van die Tl by die onderrig van 'n vreemde taal word bepleit. Daar moet in die taal en nie oor die taal geleer word nie. Verder is breedvoerig aandag bestee aan die onderskeie rigtings soos die deskriptiewe fonetiek van o.a. Sweet en die bydraes van verskeie linguiste/taalonderwysers soos Jesperson, Pa1mer, Bloomfield, Fries e.a. is bespreek. Omdat die taalwetenskaplike van hierdie tyd taalwetenskaplike sowel as praktiese taalonderwyser was, het die invloed van hul werk deurgedring tot die praktiese klaskamersituasie. Die histories-vergelykende tydperk in die taalwetenskap is ook bespreek, maar daar is nie veel vrugbare toepassings vir taalonderrig nie. Hierna volg ‘n bespreking van die twintigste eeuse strukturele linguistiek met as belangrikste figuur De Saussure. Die aandag word gevestig op die onderskeid wat hy tref tussen langue en parole en diachroniese en sinchroniese taalstudie. Ormdat die strukturalisme die klem laat val op die mondelinge, alledaagse taalgebruik (parole/performance), is die invloed op die praktiese taalonderrigsituasie fenomenaal. Die Amerikaanse oudiolinguale leërkursus behaal groot sukses, maar dis vir die gewone skool onprakties. Persone wat hier 'n groot rol gespeel het, is Bloomfield, Fries, Brooks, Skinner en ander. Die groot bydrae van die strukturele linguistiek vir taalonderrig is dat dit die taalonderwyser se oë oopqemaak het vir die strukturele in taal, die onderliggende sisteem. Verskeie aspekte van die TGG is ook bespreek. Volgens Chomsky is taalgedrag nie met behulp van Skinner se behavioristiese leerteorie te verklaar nie. Chomsky beklemtoon die kognitiewe prosesse van leer en die kreatiewe, aangebore vermoë van die kind an taal te genereer. Chomsky het die oë oopqernaak vir die kreatiewe vennoë van die kind en op grond hiervan kritiseer hy heelpartyaspekte van die oudiolinguale metode van taalonderrig. Wat die studie van taalverwerwing betref, is die onderskeie sienings van hoe 'n kind sy T1 verwerf, bespreek. Die resultate van navorsers is bestudeer en dit blyk dat veral die studie van taalverwerwing baie insigte toon waarmee die T2-onderwyserrekening behoort te hou. Aspekte soos motivering, die rol van die onderwyser, verskille tussen TI- en T2-verwerwing, die kreatiewe venroë van die kind, wanneer 'n kind sy T2 moet begin leer, ens. Word nog dikwels nie in aanmerking geneemby die aanleer van 'n T2 nie. Die slotsom waartoe in hierdie studie in die lig van die linguistiek gekan word, is dat wat T2-onderrig betref, 'n eklektiese benadering 'n gesonde balans sal wees - 'n sogenaamde Multiple Line of Approach - soos Palmer dit noem. Die klem moet verskuif van 'n onderwyser-gesentreerde onderrig na dié waar die leerling sentraal staan en kan leer. Daar is plek vir 'n kognitiewe, behavioristiese taalaanleerteorie en -strategie. Die insigte wat met hierdie studie verkry is, het verder ook iets te sê vir die beplanning van 'n sillabus, die skryf van taalboeke en lesbeplanning in die T2. URI http://hdl.handle.net/11660/7792 Collections All Electronic Theses and Dissertations Doctoral Degrees (Afrikaans and Dutch, German and French) DSpace software copyright © 2002-2016 DuraSpace Contact Us | Send Feedback Search DSpace This Collection Browse All of KovsieScholarCommunities & CollectionsBy Issue DateAuthorsTitlesSubjectsThis CollectionBy Issue DateAuthorsTitlesSubjects

Is jy swanger met tweeling? Soos jy voorberei vir die geboorte van jou tweeling, is hier 'n kontrolelys van dinge om te doen om gereed te wees vir jou babas. Sodra jou tweeling babas aankom, sal jou tyd gewy word om vir hulle te sorg; so jy sal hierdie items moet versorg voordat hulle gebore word. Volg hierdie kontrolelys, en jy sal bereid wees om tweeling na jou familie te verwelkom. 1 - Woon 'n bevallingsklas by Geboorteklas vir Mamma's van Tweeling. Stockbyte / Getty Images Is jy gereed om hierdie babas te hê? 'N Geboorte klas, saam met 'n toer van die hospitaal of fasiliteit waar u sal lewer, sal u help voorberei vir die groot geleentheid. 'N Tradisionele klas kan egter nie aan jou behoeftes voldoen as jy tweelinge of meer het nie. Gelukkig is daar 'n paar alternatiewe wat geskik is vir jou situasie. Baie stede bied klasse wat spesifiek is vir veelvoude. Maar moenie wag totdat dit te laat is nie. Aangesien baie tweeling, en byna alle drieling en hoër orde veelvoude, vroeg gebore word, sal jy eerder 'n klas wil skeduleer as jy 'n singleton baba gehad het. meer 2 - Kies 'n wandelwagen 6 maande oue broers tweeling, Ashleynn Grace Vento en Emerson Scott Vento. Foto herdruk met toestemming van Shannon Vento. Sonder 'n goeie dubbelwaens, gaan jy nie baie ver met babaskindings kry nie! As jy veelvoude het, is 'n wandelwagen 'n belangrike stuk toerusting. Jou mobiliteit hang daarvan af. Sonder een - of met die verkeerde - bewegende babas van plek tot plek kan 'n logistieke nagmerrie wees. Die regte dubbel stoel maak vir gelukkige babas en gelukkige ouers. Daar is verskeie dinge wat jy moet oorweeg voordat jy 'n dubbelkarretjie kies, insluitend die stroller-styl (sy-aan-kant, tandem of jogger-styl ). Om die beste karre te vind, hang ook af van hoe jy dit sal gebruik (binne of buite) en of jy dit met babas of kleuters sal gebruik. meer 3 - Kies Name Name van A tot Z ... Ontmoet Ashli ​​en Zolli. Foto herdruk met toestemming van Zolly Ziglar. Wat gaan jy jou tweeling noem? Om name te kies is 'n belangrike besluit; jou tweeling sal die name vir die res van hul lewens gebruik. Nie net moet jy die perfekte naam vir elke kind kies nie, maar jy moet oorweeg hoe die name in kombinasie klink. Dit is nooit te vroeg om jou keuse te begin nie. meer 4 - Berei broers en susters voor Groot suster Briana hou tweelingbroers, Elia en Ethan. Foto herdruk met toestemming van Kimberly. Bestaan ​​jou tweeling by 'n familie met ouer broers en susters? Dit gaan 'n paar groot veranderinge in hul lewens bring. Voordat hulle gebore word, moet jy grondwerk doen om 'n gladde oorgang te maak. Selfs voordat die babas aankom, kan daar 'n paar veranderinge in die huis wees, veral as daar komplikasies in die swangerskap is wat tot verminderde aktiwiteit, bedrus of selfs hospitalisasie lei. Om jou ander kinders voor te berei, is noodsaaklik om te verseker dat almal se behoeftes bereik word. meer 5 - Stel 'n kleuterskool op 9 maande oue broers tweeling, Janelle Aldaz en Jamilett Aldaz. Foto herdruk met toestemming van Ofelia Ruiz. Waar gaan jou tweeling slaap? Sal hulle 'n kamer deel ? Daar is baie slim idees vir die versiering van 'n kwekery vir tweeling, maar op 'n minimale minimum moet jy in minstens een krip vir die babas belê. Hulle kan eers een deel, maar uiteindelik het hulle hul eie nodig. Maar moenie net 'n doppie koop nie. Daar is 'n paar dinge wat vereis dat jy verdubbel, maar ander dinge wat hulle kan deel. Vind uit wanneer om twee te koop en wanneer net een sal doen. 6 - Ooievaarstee 'N Babadou vir tweeling. Foto deur Barry Austin / Getty Images. Een van die maklikste maniere om vir tweeling reg te maak, is om ander vir jou te laat doen! 'N Babadou is 'n gunsteling tradisie van swangerskap en die viering word verhoog vir verwagtende ouers van tweeling of veelvoude. 'N Tyd om saam te kom in afwagting van die aankoms van die babas, is die hoogtepunt van die geleentheid die "showering" van geskenke en wense op die naderende ouers. Laat diegene wat lief is vir jou 'n hand gee in alles wat jy vir die babas nodig het. meer 7 - Reël vir hulp 25-jarige tweeling, Claudia en Cristina. Foto herdruk met toestemming van Mariela Shiera. Alhoewel dit gedoen kan word, vind die meeste gesinne dat hulle hulp nodig het nadat hul tweeling babas gebore is. Vir sommige gesinne is hulp noodsaaklik. Vir ander is dit 'n luukse. Hulp kan in baie vorme kom, van voltydse gehuurde kindersorg tot vrywillige hulp met take en maaltye. Dit is nooit te vroeg om te oorweeg watter soort hulp die beste vir jou gesin sal wees nie en om die proses van reëlings te begin. meer 8 - Voorraad op blare 12 maande oue tweeling, Jessica en Jennifer. Herdruk met toestemming van Chantal Samaha. Dit is die vuil besigheid om babas te hê. Doeke. En wanneer jou tweeling gebore word, sal jy baie van hulle nodig hê! Dink tien tot twintig per dag. Die laaste ding wat jy nodig het, is om in die middel van die nag uit te hardloop as jy twee kwelende babas het. So nou is dit tyd om voorraad op te tel. Of jy nou lap of weggooibare doeke kies, jy sal 'n stash wil hê om by die hand te hê wanneer die babas aankom. Koop ook 'n paar in verskillende groottes, sodat wanneer jou tweeling (skynbaar) ses duim oornag groei, jy dit sal kan akkommodeer. Maar voordat jy 'n fortuin spandeer, vind uit hoe om geld te bespaar op luiers. meer 9 - Leer die tekens van Preterm Arbeid 33 weke swanger met tweeling. Foto herdruk met toestemming van Gina. Statistieke toon dat sewentig persent van veelvoude voor hul vervaldatum gebore word. Met drieling, vierkante en ander hoër orde veelvoude is die kans hoër, bykans 100 persent. Dit is dus moontlik dat jy 'n kwas met pretermse arbeid in jou veelvuldige swangerskap ervaar. Om die optimale uitkoms vir u babas te verseker, is daar 'n paar dinge wat u kan doen om dit voor te berei. Om die tekens van vroeggeboorte te ken, sal jou toerus om vinnig te reageer en die beste sorg vir jou en die babas te kry. meer 10 - Baba Aankondigings vir Tweeling Kleure volgens ontwerp Terwyl jy nog nie al die besonderhede kan invul nie, kan jy jou baba-aankondigings voor die tyd nog voor te berei. Kies 'n ontwerp en plaas 'n bestelling, en voltooi dan die inligting sodra die babas arriveer. U kan selfs die koeverte aanspreek terwyl u nog swanger is en tyd op u hande het. Een van die groot dinge om tweelinge te hê, is dat dit 'n twee-vir-een-ooreenkoms is; jy kan albei babas op een slag aankondig!

Ek verwag my tweede kind. Met my eerste het ek ’n keisersnee gehad, maar ek wil dié keer baie graag normaal die lewe skenk. Wat kan ek doen om ’n sukses te maak van die beplande normale geboorte? Wat is die risiko’s van ’n normale geboorte ná ’n keisersnee? Antwoord: Jy verwys na die kraamopsie VBAC (Vaginal Birth After C-Section). Dit word wêreldwyd as veilig beskou, mits ’n mens hou by die reëls wat deur die Wêreldgesondheidsorganisasie neergelê is. Dié organisasie is die waghonde oor internasionale gesondheidsorg, navorsing en toepassingstandaarde. Jy verstrek ongelukkig nie die rede vir jou keisersnee nie en daarom kan ek nie veel sê oor die sukses van jou beplande vaginale geboorte nie. Ek kan net die feite deel oor die risiko’s wat aan VBAC verbonde is en daarna kan jy ’n ingeligte besluit neem. Jy sal maklik geholpe raak en ondersteun word as jy ’n vroedvrou as primêre versorger vir die geboorte aanstel. Syfers wys ook dat jy jou kans op ’n suksesvolle vaginale geboorte ná ’n keiser verhoog as jy ’n watergeboorte kies. DIE FEITE Die rede vir jou eerste keisersnee mag nie weer voorkom nie, byvoorbeeld dat jou baba stuitliggend was. Daar moet minstens18 maande tussen jou keisersnee en jou volgende kraamdatum verloop. Die keisersnee moet aan die onderkant van jou buik wees, dus by jou bikinilyn. Jy moet spontaan begin kraam en spontaan in kraam bly. Geen induksie of ingryping word toegelaat nie.

baie, baie dankie! Ek sal jou skryf en vertel hoe sy (moeder, red.) van die kalendaar hou – ek is seker sy sal dit baie lief hê, want die strand in Durban in Suidafrika, waar sy lang gebly het, lyk baie soos op jou skilderye, en sy verlang nog altyd baie na Suidafrika … En ek weet sy hou baie van jou manier om te skilder – met so veel lig en beweging!

Die voorvoegsel 7613 is die area kode vir Laakirchen. En Laakirchen is in Oostenryk geleë. As jy buite Oostenryk is en jy 'n persoon in Laakirchen wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Oostenryk is +43 (0043), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Laakirchen skakel, moet jy die kode +43 7613 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +43 7613, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Laakirchen moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0043 7613 gebruik.

Die voorvoegsel 6277 is die area kode vir Sankt Pantaleon. En Sankt Pantaleon is in Oostenryk geleë. As jy buite Oostenryk is en jy 'n persoon in Sankt Pantaleon wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Oostenryk is +43 (0043), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Sankt Pantaleon skakel, moet jy die kode +43 6277 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +43 6277, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Sankt Pantaleon moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0043 6277 gebruik.

Ons droom van volwasse gelowiges wat vurig die wêreld impakteer. Ons doen die lewe saam, groei saam en maak saam ‘n impak!

Die voorvoegsel 980 is die area kode vir North Carolina. En North Carolina is in Verenigde State van Amerika geleë. As jy buite Verenigde State van Amerika is en jy 'n persoon in North Carolina wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Verenigde State van Amerika is +1 (001), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in North Carolina skakel, moet jy die kode +1 980 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +1 980, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in North Carolina moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 001 980 gebruik.

Die voorvoegsel 939 is die area kode vir Longnan. En Longnan is in Sjina geleë. As jy buite Sjina is en jy 'n persoon in Longnan wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Sjina is +86 (0086), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Longnan skakel, moet jy die kode +86 939 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +86 939, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Longnan moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0086 939 gebruik.

Die voorvoegsel 07841 is die area kode vir Achern. En Achern is in Duitsland geleë. As jy buite Duitsland is en jy 'n persoon in Achern wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Duitsland is +49 (0049), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Achern skakel, moet jy die kode +49 7841 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +49 7841, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Achern moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0049 7841 gebruik.

Ek ontvang gereeld e-posse van entoesiastiese tuisbakkers en wonder hoe hulle hul belangstelling en talent in 'n loopbaan kan verander. Ongelukkig neem dit meer as 'n passie om jou eie lekkergoed- of sjokoladebesigheid te begin; Soos enige entrepreneuriese poging, vereis dit 'n groot belegging van tyd, moeite en geld. Om 'n gevoel te kry van wat so 'n groot onderneming betrokke was, het ek gesoek na 'n suksesvolle candymaker wat lig op die proses kon werp. Art Pollard, die stigter en president van Amano Chocolate, was vriendelik genoeg om vrae te beantwoord oor sy ervarings met die begin van 'n klein sjokoladebesigheid. Lees verder hoe hy begin met die maak van sjokolade (by die huis!), Sy grootste uitdagings, watter boeke en klasse hy aanbeveel, en watter raad hy het vir jou, die huisbakker. Candy Guide: Kom ons begin met jou. Die webwerf sê jou professionele agtergrond was in die wetenskappe. Wat het jou belangstelling in sjokolade veroorsaak? Hoe het jy van 'n persoonlike belangstelling in sjokolade gegaan om te besluit om dit 'n voltydse loopbaan te maak? Art Pollard: Ek het grootgeword in Los Alamos, New Mexico, die tuiste van die Los Alamos Nasionale Laboratorium. Dit is ongewoon om daar groot te word sonder om 'n stewige agtergrond in die wetenskappe te verkry. Dit is 'n pragtige dorpie omring deur ponderosa denne en ek glo 'n wonderlike plek om groot te word. Ek het na die hoërskool in die Seattle-omgewing gegaan. Seattle is op sigself 'n kosmekka, en die wonderlike vars vis en produseer wat by die Pike Street Market gevind is, het my latere kulinêre avonture beïnvloed. Toe ek van die kollege gegradueer het, het ek 'n klein sagtewaremaatskappy begin. Ons ontwerp en skryf soekenjins, of meer spesifiek, die werklike soektegnologie. Ander maatskappye lisensieer en gebruik ons ​​tegnologie vir hul webwerwe of produkte. (Odds is dat 'n groot persentasie van jou lesers op die tuis- en werkrekenaars van die kode wat ek ontwikkel het). Terwyl ek nog op skool was, het ek gedink dit sou interessant wees om my eie sjokolade te maak . Ek het dit genoem aan 'n vriend met wie ek in die fisika afdeling gewerk het. Toe het ek nie geweet wat betrokke was nie, net dat dit nie algemeen gedoen is nie. Hy het my vertel dat ek dit nie kon doen nie en dat dit meestal onmoontlik was sonder honderde duisende of miljoene dollars in toerusting. Dit het my belangstelling gevang, maar destyds het ek dit nie baie ver gevorder nie. Nie lank daarna was ek op Hawai'i op my wittebrood nie, en my vrou en ek het 'n uitlaat vir 'n Belgiese banketbakkery gevind. Die sjokolade was pragtig. Hulle was in 'n hele spektrum van kleure, en in 'n pragtige glaskastekas geklee, het hulle gelyk soos glinsterende juwele. Teen daardie tyd was hulle waarskynlik die mooiste konfekties wat ek nog ooit gesien het. Toe ek die vrou by die toonbank gevra het hoeveel hulle kos, het sy $ 2,00 geantwoord. Ek was op die vloer. $ 2,00 vir 'n klein stukkie "lekkergoed"! Ek was destyds arm, het onlangs gegradueer, en my sagtewaremaatskappy was nog steeds aan die kant. En $ 2,00 was nog meer werd as nou. Tog het ek die $ 4,00 vir die bonbons vir my vrou en ek gespring. Onmiddellik na proe het ons mekaar gekyk en geweet dat dit iets spesiaals was. Ek was verslaaf. Ongelukkig het die maatskappy waar ek my liefde vir sjokolade eerste ontdek het, nie meer in die Verenigde State verteenwoordig nie. Tog sal ek altyd die eerste oomblik onthou toe ek ontdek het dat 'n bonbon nie net 'n stukkie lekkergoed kon wees nie, maar 'n kunsstuk. Namate my sagteware maatskappy gegroei het, het ek begin eksperimenteer met die bou van my eie sjokolade-raffinadery as 'n manier om kodering te ontsnap toe ek my kop moes skoonmaak. Ek het met verskillende ontwerpe geëksperimenteer om te sien hoe elke ontwerp die smaak en tekstuur van die finale sjokolade verander het. Uiteindelik het ek na baie herhaling 'n ontwerp wat ek gedink het, baie goed gewerk. Ander het dit ook so gedink, want dit was nie lank voordat my vriende en familie vir my sjokolade geklou het nie. Dit was nie lank voordat ek in een kamer gereeld gekodeer is terwyl ek na die sjokolade-raffinadery in die ander kamer geluister het nie. Na 'n tyd het my sagtewaremaatskappy 'n groot kontrak geland, en my sakevennoot en ek het besluit om iets met die meevaller te doen. Hy het voorgestel dat ons sjokolade gemaak het, want ek het reeds ongelooflike sjokolade gemaak in die masjien wat ek gebou het. Aanvanklik was ek redelik huiwerig, want toe het ek genoeg ervaring gehad om te weet wat 'n groot werk dit was en dat daar baie goeie redes was waarom mense nie op 'n klein skaal van sjokolade van nuuts af gemaak het nie. Tog, na baie gesprekke met my sakevennoot, my vriende, familie en plaaslike sjefs, is ek uiteindelik oorreed, en af ​​het ons gegaan. Candy Guide: Hoe het jy geleer om sjokolade te maak? Het jy klasse , leerling met iemand geneem, selfstudie bestudeer of 'n kombinasie van bogenoemde doen? Art Pollard: Die meeste van wat ek geleer het, het ek geleer deur middel van proef en foute terwyl ek my sjokolade-raffinadery gebou en toets het. Ek het soveel inligting as moontlik deur my plaaslike universiteitsbiblioteek gejag en baie skaars en moeilik gekoop om boeke te vind. Dit het my gehelp. Daar is egter baie verskil tussen die maak van sjokolade op industriële vlak vir industriële doeleindes om 'n vyftig-sintig lekkergoed te maak teen die laagste moontlike koste en waar ek wou gaan. My doel was om 'n kroeg te produseer wat geheel en al op geur fokus. Hier was ek alleen. Sodra ek my proses nageloop het, het ek na Europa gegaan en sjokolade by 'n banketbakkery bestudeer. Hier was weer die fokus op die industriële vervaardiging, en daarom moes ek alles wat ek van die klasse kon kry en my eie roete laat vlam. Ek het baie goeie vriende gemaak terwyl ek daar was, van wie ek nog steeds kontak met. Ek het ook tyd spandeer om Europa te besoek wat beide sjokoladewinkels en sjokoladefabrieke besoek. Ek het gevind dat dit uit my oogpunt uiters nuttig is. Een van die dinge wat my klasse en my navorsing my nooit geleer het nie, was die beste maniere om die talle klein probleme te hanteer wat grootgeword word wanneer sjokolade gemaak word. Daar is altyd dinge wat jy nooit besef totdat jy reg in die dik is nie, en dan is dit soms te laat. Hierdie kennis was volgens my meer waardevol as toe ek skool toe gegaan het, aangesien dit prakties en ongelooflik nuttig was. Candy Guide: Wanneer ek "sjokolade fabriek" hoor, kry ek gesigte van Willy Wonka. Kan jy jou fabrieksinstelling beskryf? Hoeveel werkers het jy? Waar het jy jou masjinerie gekry? Art Pollard: Ons fabriek is redelik klein. Op die oomblik is ons fabriek slegs ongeveer 2000 vierkante meter en al 'n enkele kamer. Ons het onlangs 'n ander eenheid in ons gebou oorgeneem en is besig om dit te verf en gereed sodat ons dit ook kan uitbrei. Toe ons begin het, het ons net genoeg ruimte om sjokolade te maak en nie meer nie. Maar nou dat ons aan die gang is, het ons gevind dat ons werklik meer ruimte kan gebruik as wat ons aanvanklik beplan het. Langs die mure hang ons groot plakkaat afdrukke van kakao blomme, kakao peule, en verskeie plekke van my reise na Sentraal-Amerika en elders. Dit help om 'n bietjie kleur na ons fabriek te bring en dinge op te doen. Ek doen byna al ons fotografie, so daar is 'n groot gevoel van tevredenheid om sulke pragtige prints op die mure te sien en te weet dat hulle nie gekoop is nie, maar is my eie skepping. Ons proses begin met die laai van die kakaobone op 'n sorteertafel. Die tafel het 'n hysbak oor dit wat ons toelaat om die sakke in die lug op te lig sodat ons dit makliker kan leegmaak. Al ons kakaobone word op hierdie stadium met die hand gesorteer om te verseker dat die sakke wat ons van die plaas ontvang, nie rotse, stokke en plaaswerktuie in hulle het wat ons masjinerie kan beskadig of in die finale sjokolade kan kom nie. Ons vind allerhande interessante dinge in die sakke boontjies weggesteek. Sodra die boontjies gesorteer is, gebruik ons ​​'n kruiwa om hulle na ons rooster oor te bring. Ons het ons rooster uit Portugal ingevoer. Alhoewel dit in 1962 vervaardig is, volg dit 'n vorige ontwerp. Trouens, in 1912 is 'n gravure uit 'n sjokoladeboek gepubliseer, wat 'n byna identiese rooster toon. Dit is silindries, vyf voet rondom en ongeveer agt voet lank. 'N Groot deur maak aan die voorkant, swaai deur 'n teengewig. Binne is 'n groot sfeer wat ongeveer vier voet in deursnee is, waarin ons ons kakaobone laai en braai. Wanneer die sirkelvormige deksel af is, kan ek nie help nie, maar dink dit lyk soos die Ster Ster van die film Star Wars. Wanneer ons die kakaobone braai, kan al ons bure die aroma ruik. Ons omgewing ruik soos 'n groot oond vol brownies. Ons bure vertel hul besoekers oor wat 'n wonderlike area waarin hulle by die werk kom. Ons volgende masjien, ons winnowing masjien. Dit is reg langs die rooster geleë. Die winnowing masjien verpletter die bone om die veselagtige skulp van die vleis van die boontjie te skei. Die winnowing masjien klassifiseer dan die stukkies boontjie ("nibs") volgens grootte en gebruik dan 'n vakuumstelsel om die ligte skaal van die swaarder nibs af te skei. Wanneer die nibs uit die winnowing masjien kom, val hulle in die bad en is dit gereed om in sjokolade gemaak te word. Ons gebruik 'n melangeur ('n Franse woord wat net beteken om te meng) om ons nibs in sjokolade-drank te slyp. Vir die oninitiateerde, dit is nie 'n drankie met alkohol nie, maar bloot gemaalde kakaobone - die ekwivalent van sjokolade bak. Ons voeg hier suiker sowel as vanielje by. Ek persoonlik vang ons vanille net soos ek ons ​​kakaobone uitmaak. Sodra die grondboontjies die regte konsekwentheid bereik het, laai ons die sjokolade in vyf-liter emmers en laai dit in ons volgende masjien, die roller mill. 'N Rollermolen is 'n groot masjien waarin 'n reeks rollers teen mekaar rol, saam met baie krag gedruk word. Ons gebruik die roller mill om die sjokolade bestanddele te slyp totdat dit perfek glad is. Baie mense vind dit interessant dat wanneer die sjokolade uit die rolverwerker kom, dit nie vloeibaar is nie, maar dit flakkerig is, soos saagsels. Wanneer al die sjokolade deur die rolverfwerker geloop het, laai ons dit in ons conche. In wese is 'n conche 'n masjien wat die sjokolade verhit en dit roer of andersins vir 'n lang tydperk beweeg. Hierdie proses laat 'n aantal vlugtige olies en sure toe om die smaak en tekstuur van die sjokolade te verdamp en te verbeter. 'N Aantal ander aspekte om te kuik, help ook om die geur en tekstuur te verbeter. Conching is 'n belangrike fase, dit is baie belangrik vir geurontwikkeling. Ek spandeer baie tyd in die fabriek soos ons besig is; Soms is ek bekend om net daar te slaap, sodat ek seker kan wees om die spoed en temperatuur van die conche aan te pas aangesien dit die sjokolade masseer sodat die finale sjokolade so na as perfek is soos dit kan wees. Dit is egter nie alle romanse nie. Wanneer ons in volle produksie is, word ons fabriek baie warm. Dit is lekker in die winter, maar in die somermaande kan dit nogal 'n ervaring wees. As die conche lopies verdamp sure (soos asynsuur), asook die ander vlugtige bestanddele. Afhangende van die tipe boontjie, kan dit jou oë water maak, en dit neem tyd om gewoond te raak. Ten slotte, met al die masjinerie, kan ons fabriek baie hard wees, dus die beskerming van gehoorbeskerming is verpligtend. Dit is op die ou end baie moeilike en moeilike werk. Terselfdertyd het klassieke kunstenaars lank gewerk in swelteringstoestande om porselein-, glas- en bronsbeelde te kan skep. Sjokolade is, glo ek, geen uitsondering op hierdie groot tradisie nie. Ons het drie werkers. Twee van ons maak die sjokolade, terwyl 'n derde, wat ons net gebring het, dit bemark. Ek persoonlik toesig elke sjokolade en formuleer die resepte wat ons gebruik. Waar ons ons masjinerie gekry het, is die meeste alles uit Europa. Europa het 'n sjokolade-tradisie wat die Verenigde State nie het nie. In die Verenigde State het 'n paar sleutelspelers vir baie jare baie sjokoladeproduksie oorheers. Om hierdie rede is dit baie moeilik om masjinerie in die Verenigde State te bekom vir die maak van sjokolade, alhoewel masjinerie om konfekties te maak, relatief maklik is om te kom. Candy Guide: Hoe lank het dit geneem om te gaan van die maak van sjokolade by die huis om die fabriek oop te maak? Art Pollard: Wel, ek het vir 'n aantal jare tuisgemaakte sjokolade vir my vriende en familie, voordat ek ooit begin het om sjokolade professioneel te maak. Sodra ons besluit het om op 'n groter skaal sjokolade te verkoop, het dit 'n heel ander balspel geword. Die sjokoladeverfynder wat ek so noukeurig gebou het, was te klein. Verder het ons die doel gehad om van die wêreld se ongelooflikste sjokolade te maak, en die sjokoladeverfynder wat ek gebou het, het eenvoudig nie soveel beheer gehad as wat ek wou hê nie. As gevolg hiervan moes ons na Europa kyk om die toerusting te vind wat ons nodig gehad het. Die meeste van die toerusting wat ons wou, was moeilik om selfs in Europa te vind, en my soektog het tyd geneem. Ek het nogal tyd spandeer om masjinerie op te spoor wat nie net vir sjokoladevervaardiging sou werk nie, maar ook die spesifieke smaakprofiel sou skep wat ek wou soek. Ek sal uitvlieg om dit te inspekteer en soms selfs probeer dit uit. Sodra ons die toepaslike masjiene gekry het, het die werk net begin. Van daar af het ons die masjinerie ingevoer, opgeknap, herverf, die elektriese kontroles aangepak, en dit alles aan die gang. Ons moes ook 'n geskikte gebou vind. Dit het op sigself baie werk gedoen, want nie elke gebou was geskik nie, maar sodra ons 'n gebou gevind het wat ons as "byna perfek" beskou, moes ons dit herbou en verfyn om dit reg te kry. Al met al het dit vir baie werk en baie laat nagte gemaak. Dit was algemeen om 'n volle dag by die fabriek te werk, kom dan huis toe en spandeer tyd saam met my familie. Sodra my kinders in die bed was, het my sakevennoot, Clark, en ek sal weer by die fabriek ontmoet vir 'n hele paar ure se werk. Al met al het dit ons ongeveer drie jaar geneem om die toerusting wat ons benodig, op te spoor, die masjinerie op te gradeer en ons ruimte te herbou. Ek twyfel of ons dit in minder tyd kon gedoen het, want die meeste van die tyd was vertragings buite ons beheer (soos om toerusting wat in goeie werkende toestand was, te herstel, toe ons dit gekoop het). Candy Guide: Daar is baie praatjies en kritiek oor hoe die lekkergoedbedryf oorheers word deur 'n paar groot maatskappye, en kleiner familiebedrywighede word uit die rakke gekoop of gekerf. Ek stel voor dat dit as 'n vervaardiger van die begin-sjokolade dit 'n bron van kommer gehad het. Hoe benader u die kwessie van die verkryging van erkenning en verspreiding? Art Pollard: Eerlik gesê, baie van die kritiek is legitiem. Die lekkergoedbedryf, veral die afgelope tyd, word gekenmerk deur oornames. Nou, byna elke herkenbare lekkergoed word gemaak deur minder as 'n halfdosyn maatskappye. 'N Paar sukkelende maatskappye bly onafhanklik, soos JustBorn (Mike en Ike, Hot Tamales, ens.), Maar groter maatskappye is min en ver tussen. Kyk net na die agterkant van die pakket die volgende keer as jy 'n lekkergebied koop. Jy sal verbaas wees deur wie dit werklik maak. Twee van ons mededingers is nie te lank gelede gekoop nie, en ek dink die verkrygings soos dit sal nog lank duur en die bedryf verder versterk. Tog is daar nog 'n groot hoeveelheid kamer in die konfektiewe bedryf. Ons is almal vertroud met die plaaslike sjokoladewinkel waar handgemaakte sjokolade gemaak word. Byna elke dorp het so 'n winkel, en baie stede het nogal 'n paar. Dit is waar die groot industriële reuse nooit kan meeding nie. Hulle kan nie die versorging en aandag gee wat 'n plaaslike winkel kan bied nie. Daarbenewens kan baie goeie gehalte truffels en bonbons eenvoudig nie deur die industriële snoepreuse versprei word nie weens die bykomende arbeid wat benodig word om te produseer en die korter raklewe van die produk. Dit maak die deur oop vir die klein banketbakker. Wat ons betref, is ons doel om bloot die beste sjokolade te maak. Dit is teen my persoonlike filosofie om 'n maatskappy te groei net om iets te verkoop. My agtergrond in sagteware het my toegelaat om baie verkrygings in ag te neem. Ek het bevind dat, ongeag watter beloftes deur die aankoopsmaatskappy gemaak word, wanneer 'n maatskappy aangekoop word, die korporatiewe kultuur verander, wat dikwels vernietig wat een keer 'n maatskappy groot gemaak het. Sleutelspelers sal afgedank word, gevra word om te verlaat of langs mekaar te sit, en die resultaat is omgekeerte lewens; En op die ou end sal die kwaliteit beïnvloed word. Ek glo dit is nie regverdig teenoor die werknemers wat die maatskappy gebou het nie en is nie regverdig teenoor die verbruiker wat 'n verhouding daaraan het nie. Die Apple-rekenaar het soortgelyke probleme gehad: die maatskappy het vir baie jare na die aandeelhouers gegaan en hul vraag na korttermynwinste. Sodra Steve Jobs, een van die oorspronklike visionaries wat Apple begin het, teruggekom het, het allerhande wonderlike dinge begin gebeur (die iPod is net een van hulle) en die magie het teruggekeer. Hoe ons die woord kry, is die antwoord in een woord: "kwaliteit." As ons ons sjokolade met ander gedeel het, was hulle verbaas oor die uitstekende gehalte wat ons kon bereik, veral in so kort tyd. Jy vind mense wat nog nooit donker sjokolade gehad het voordat hulle ons sjokolade lief het nie en dit nie net van ons bestel nie, maar ook vir hul vriende vertel. Ek glo dat as jy 'n hoë gehalte kan bereik, die publiek sal reageer - veral as jy sterk passie het vir wat jy doen, soos ons doen. Die publiek word al jare lank met middelmatige produkte oorval, en in hierdie arena kan die klein banketbakker nie meeding nie. Die groot maatskappye het hierdie gebied gesuig en sal waarskynlik altyd sal. Ek glo egter daar is plek aan die hoë kant en in die spesialis-nismarkte waar die groot nywerheidsmaatskappye nie kan meeding nie. Daar is te veel verskillende nisse vir enige maatskappy om te vervul. Verder meet hulle sukses in duisende ton, terwyl 'n klein banketbakker dit maklik kan meet in getalle baie kleiner. Die klein banketbakker is ook in 'n regsposisie om te innoveer. Net soos in die banketbakkery sien jy dit in die sagtewarebedryf, waar dit die klein sagtewaremaatskappye is wat voortdurend innoveer en die bedryf vorentoe beweeg. Sure, Microsoft kopieer hulle (of koop hulle), maar dit is die paar alleenwolwe daar buite wat die koevert druk. En soveel as wat Microsoft dalk wil, het dit nog nie die klein programmeringswinkels uitgeskakel nie. Ek glo hierdie analogie hou vir die banketbakkery.

Verken sneeu en ys deur dit te maak, dit in projekte te gebruik en die eienskappe daarvan te ondersoek. 01 van 12 Maak sneeu Mark Makela / Bydraer / Getty Images Die temperatuur hoef nie heeltemal af te kry om te vries vir sneeu om te vorm nie! Plus, jy hoef nie op die natuur staat te maak om sneeu te produseer nie. Jy kan self sneeu maak, met behulp van 'n tegniek soortgelyk aan die een wat in diens van ski-oorde is. Meer » 02 van 12 Maak valse sneeu As dit nie vries waar jy woon nie, kan jy altyd valse sneeu maak. Hierdie soort sneeu is meestal water, wat saam gehou word deur 'n nie-giftige polimeer. Dit neem slegs sekondes om die 'sneeu' te aktiveer en dan kan jy soveel soos gewone sneeu speel, behalwe dat dit nie sal smelt nie. Meer » 03 van 12 Maak sneeu-roomys Jy kan sneeu as 'n bestanddeel in roomys gebruik of as 'n manier om jou ys te vries (nie 'n bestanddeel nie). In elk geval, jy kry 'n lekker behandel en kan die vriespunt depressie verken. Meer » 04 van 12 Groei 'n Borax Crystal Snowflake Verken die wetenskap van sneeuvlokkies deur 'n model sneeuwvlok kristal te maak deur borax te gebruik. Die borax smelt nie, dus jy kan jou kristal sneeuwvlok as 'n vakansie versiering gebruik. Daar is ook ander vorms van sneeuvlokkies langs die tradisionele seskantige vorm. Kyk of jy van hierdie ander sneeuvlokkies kan modelleer! Meer » 05 van 12 Sneeuwmeter 'N Reënmeter is 'n versamelbeker wat jou vertel hoeveel reën geval het. Maak 'n sneeumeter om te bepaal hoeveel sneeu het geval. Hoeveel sneeu neem dit om 'n duim reën te gelyk? Jy kan dit uitvind deur 'n koppie sneeu te smelt om te sien hoeveel vloeibare water geproduseer word. 06 van 12 Ondersoek sneeuvlokkie vorms Sneeuvlokkies neem enige van 'n aantal vorms aan , afhangende van temperatuur en ander toestande. Verken sneeuvlokkie-vorms deur 'n vel swart (of ander donkerkleurige) konstruksiepapier buite wanneer dit sneeu. U kan die opskrifte wat op die vraestel gelaat word, bestudeer wanneer elke sneeuvlokkie smelt. Jy kan sneeuvlokkies gebruik met vergrootglas, klein mikroskope, of deur hulle te fotografeer met jou selfoon en die beelde te hersien. 07 van 12 Maak 'n sneeubol Natuurlik kan jy nie 'n sneeubol met reële sneeuvlokkies vul nie, want hulle sal smelt sodra die temperatuur bo die vriespunt kom! Hier is 'n sneeubolprojek wat lei tot 'n globe van regte kristalle (veilige bensoesuur) wat nie sal smelt wanneer dit warm word nie. Jy kan figure byvoeg om 'n blywende winter toneel te maak. Meer » 08 van 12 Hoe kan jy sneeu smelt? Verken die chemikalieë wat gebruik word om ys en sneeu te smelt. Wat smelt sneeu en ys vinnigste: sout, sand, suiker? Probeer ander produkte om te sien watter effektiwiteit meer effektief is. Watter materiaal is die veiligste vir die omgewing? Meer » 09 van 12 Smelt Ijswetenskap Eksperiment Maak 'n kleurvolle ysbeeldhouwerk terwyl jy oor erosie en vriespunt depressie leer. Hierdie is 'n perfekte projek vir jong ontdekkingsreisigers, hoewel ouer ondersoekers ook die helder kleure sal geniet! Ys, koskleursel en sout is die enigste materiaal wat benodig word. Meer » 10 van 12 Superkoolwater in ys Water is ongewoon omdat jy dit onder die vriespunt kan kou en dit nie noodwendig in ys sal vries nie. Dit word superkoeling genoem. Jy kan die water in die ys verander op bevel deur dit te versteur. Veroorsaak dat water in ysagtige ystoringstowwe styf of eenvoudig 'n bottel water in 'n bottel ys verander. Meer » 11 van 12 Maak duidelike ysblokkies Het jy al ooit opgemerk hoe restaurante en bars dikwels kristalhelder ys bedien, terwyl die ys wat uit 'n ysblokkie of huiskosbak kom, tipies bewolk is? Duidelike ys hang af van suiwer water en 'n bepaalde koeling. U kan duidelike ysblokkies self maak. Meer » 12 van 12 Maak ys spykers Ijsstekke is buise of spykers ys wat uit die oppervlak van 'n laag ys skiet. U mag sien dat dit natuurlik gevorm word in voëlbadjies of op poele of mere. Jy kan ysstukke in 'n huisvrieskas maak. Meer »

'N Paar jaar gelede het artikelbemarking betrokke geraak en gepos word vir die herdruk op die artikel dopgehou en sindikasie webwerf. Gedurende hierdie tyd, as u artikels op ander webwerwe verskyn, was dit nie net vir die blootstelling aan die gehoor op ander webwerwe nie, maar ook in soekenjins optimalisering (SEO). Oor die afgelope paar jaar het die effektiwiteit van artikelbemarking soos hierbo beskryf, afgeneem. Vir een het baie mense wat hierdie metode gebruik, swak inhoud geskryf. Mense wat artikels nodig het vir hul webwerwe, het elders gekyk. Tweedens het Google twee veranderinge gemaak wat inhoudbemarking beïnvloed het. Een daarvan, dit het een werf met die artikel ingedeel, maar sal nie dieselfde artikel (duplikaat inhoud) op 'n ander webwerf gelyke oorweging gee nie. Volgende het Google se Panda-opdatering gekom, wat gepenaliseerde webwerwe wat dit as swak gehalte of nie-verwante inhoud daarop beskou het. Die doel was om ontslae te raak van waardelose spammy SEO-artikels ten gunste van hoëgehalte-inhoud. Dit het op sy beurt 'n impak gehad op die bemarking van artikels en die doeltreffendheid van gas blogging om backlinks vir SEO te bou, aangesien baie webwerf-eienaars opgehou het om ander mense se artikels te gebruik of 'n volgende kenmerk by te voeg ('n kode bygevoeg aan die skakel wat Google vertel om die skakel) om 'n Google-boete te vermy. Alles is egter nie verlore nie. Die verspreiding van unieke inhoud op ander webwerwe kan steeds as bemarkingsinstrument werk. Dit kan of nie jou SEO verbeter nie, maar dit kan jou en jou huisbesigheid voor 'n nuwe mark kry. Stappe vir Artikelbemarking vir Home Business Promotion Wanneer dit behoorlik gedoen word, kan artikelbemarking 'n hoogs effektiewe, maar bekostigbare manier wees om jou huisbesigheid te bevorder. Hier is die stappe om artikelsbemarkingswerk vir jou te maak. Navorsing blogs en webwerwe in jou teikenmark wat inhoud benodig. Terwyl die webwerf nie in jou nis hoef te wees nie, behoort dit deur jou mark gelees te word en jou artikel idee behoort geskik te wees vir die webwerf. Oorweeg om jou fokus te begin op webwerwe wat vir vryskut artikels betaal (daar is geen rede om nie betaal te word vir jou moeite nie), maar sluit nie uit om jou artikel gratis te bied nie. Kyk vir inligting op die webwerf oor gaste skryf geleenthede. Baie blogs en webwerwe het 'n skakel wat sê: 'Blog vir ons', 'Skryf vir ons', 'Riglyne' of iets soortgelyks. Lees hierdie inligting sorgvuldig deur. As u nie aanwysings volg nie, sal u artikel verwerp word. As daar geen riglyne is nie, stuur 'n e-pos aan die eienaar van die webwerf. Baie blog- en webwerf-eienaars is oop vir gasposte, maar mag nie die inligting op hul webwerf hê nie. E-pos hulle en vra of hulle artikels neem. Wees duidelik en spesifiek in jou toonhoogte. Moenie net sê dat jy in dieselfde nis skryf nie. In plaas daarvan, bied 'n paar spesifieke idees of artikel titels aan. Verder, laat die eienaar weet van jou en hoekom jy 'n goeie bron is om oor die onderwerp te skryf. Dien jou artikel in volgens die riglyne van die webwerf. Baie webwerwe wil geen aanhangsels hê nie. Ander wil nie skakels in die artikel hê nie, maar aanvaar een of meer in jou bio aan die einde van jou stuk. Skryf 'n aanloklike bio wat lesers lok om jou huisbesigheid te kontroleer. As jy 'n gratis bieaanbod aan jou e-poslys aangeheg het, noem dit. Sally Sue besit byvoorbeeld Acme Home Business. Kry haar gratis verslag deur Sallywebsite.com te besoek. Bevorder jou artikel sodra dit gepubliseer word. Daar is verskeie redes Artikelbemarking is 'n wen-wen vir jou en die eienaar van die webwerf wat jou stuk publiseer. Jy verskyn as 'n kenner voor die publiek se gehoor, plus word gedeel op die sosiale media van die werf, en moontlik sy e-poslys. Die eienaar van die webwerf kry goeie gehalte, plus kan voor jou gehoor verskyn wanneer jy dit op sosiale media of op jou media-kitbladsy deel. Daar is 'n verwagting deur die meeste eienaars dat jy die artikel sal bevorder wanneer dit gepos word. Artikel Marketing Tips Wanneer artikels vir die indiening op ander blogs of webwerwe ingedien word, maak seker dat hulle: 1) Exclusief vir die webwerf waarheen u die artikel stuur. Die eienaar van die webwerf sal nie die artikel wil hardloop as dit êrens anders verskyn nie. Terwyl Google nie duplikaat inhoud mag penaliseer nie, gaan dit nie goed artikels wat op ander webwerwe voorkom nie. Vir die artikel wat die eienaar van die webwerf die moeite werd is, moet die inhoud oorspronklik wees. 2) Hoë gehalte wat nie SEO ignoreer nie, maar is nie net onnodig oor SEO nie. Soekenjins is 'n effektiewe verkeersbron, so jou artikel moet sleutelwoorde en ander skryfstrategieë van SEO oorweeg . Nietemin sal sleutelwoordopvulling of die skryf van 'n artikel met min waarde ook nie goed rangskik nie. Verder, skakels in 'n artikel wat Google nie dink nie, is fiks met die webwerf, kan lei tot 'n straf op jou einde.

'n Omvattende wêreldbeskouing verwys na die fundamentele kognitiewe oriëntasie van 'n individu of gemeenskap wat die geheel van die individu of die samelewing se kennis en standpunte of gesigspunte insluit. 'n Wêreldbeskouing kan die natuurlike filosofie insluit; fundamentele, eksistensiële en normatiewe veronderstellings; of temas, waardes, emosies en etiek.[1] Die term is 'n leenvertaling van die Duitse woord Weltanschauung, saamgestel uit Welt ("wêreld") en Anschauung ("uitkyk" of "beskouing").[2] Die Duitse woord word ook soms in Afrikaans en Engels gebruik. Dit is 'n begrip wat grondliggend is tot die Duitse filosofie en epistemologie, en verwys dus na 'n wye wêreld-persepsie. Verder verwys dit na die raamwerk van idees en oortuigings wat 'n globale beskrywing vorm waardeur 'n individu, groep of kultuur na die wêreld kyk, dit interpreteer en interaksie daarmee het. Wêreldbeskouing bly 'n verwarrende begrip en word op verskillende wyses deur taalkundiges en sosioloë gebruik. Dit is om hierdie rede dat James Underhill vyf subkategorieë voorstel: hoe jy die wêreld sien, hoe jy die wêreld bedink, jou kulturele ingesteldheid, jou persoonlike wêreld en jou perspektief (sien Underhill 2009, 2011 en 2012). Daar word dikwels aanvaar dat wêreldbeskouings op 'n bewuste vlak werk, wat onmiddellik verwoord en bespreek kan word, in teenstelling daarmee dat dit op 'n dieper, pre-bewussynsvlak bestaan, soos die idee van "gegrondheid" in Gestalt-sielkunde en mediaontleding. Kern-wêreldbeskouing-oortuigings is egter dikwels diep gewortel, en individue oordink dit selde, en word soms net in oomblikke van geloofkrisisse na die oppervlak gebring. Inhoud 1 Oorsprong 1.1 Linguistiek 1.2 Weltanschauung en kognitiewe filosofie 1.3 Volk-romans 2 Uitwerking 2.1 Oorsaaklikheid 3 Godsdiens 4 Filosofie 5 Eienskappe 6 Klassifikasie van kulturele wêreldbeskouings 6.1 Skuld-onskuld 6.2 Eer-skaamte 6.3 Mag-vrees 7 Verwysings OorsprongWysig LinguistiekWysig Die skepper van die idee dat taal en wêreldbeskouing onlosmaaklik is, is die Pruisiese filoloog Wilhelm von Humboldt (1767-1835). Von Humboldt het aangevoer dat taal deel is van die kreatiewe avontuur van die mensdom. Kultuur- en taalgemeenskappe ontwikkel gelyktydig en kan nie sonder mekaar ontwikkel nie. In skrille kontras met taalkundige determinisme, wat taal as 'n beperking, 'n raamwerk of 'n gevangenis beskou, het Humboldt gesê spraak is inherent en implisiet kreatief. Mense is gemaklik met hul plek in spraak en hou aan om taal en denke deur hul kreatiewe gesprekke te verander. Weltanschauung en kognitiewe filosofieWysig Een van die belangrikste begrippe in kognitiewe filosofie en kognitiewe wetenskappe is die Duitse begrip van Weltanschauung. Die begrip word dikwels gebruik om te verwys na 'n "wye wêreldbeskouing" van 'n volk, gesin of persoon. Die wêreldbeskouing van 'n volk is afkomstig van hul unieke ervaring van die wêreld, wat hulle oor 'n paar eeue opgebou het. Die taal van 'n volk weerspieël die Weltanschauung van daardie mense in die vorm van sy sintaktiese strukture en onvertaalbare konnotasies en feitelike betekenisse daarvan. 'n Wêreldbeskouing kan uitgedruk word as die fundamentele kognitiewe, emosionele en evaluerende voorveronderstellings wat 'n groep mense maak oor die aard van dinge, en wat hulle gebruik om hul lewens te orden. As dit moontlik was om 'n kaart te maak van die wêreld met Weltanschauung as die grondslag, sou waarskynlik gesien word dat dit oor politieke grense heen gaan – Weltanschauung is die produk van politieke grense en gemeenskaplike ervarings van mense van 'n geografiese streek, omgewings-klimaatstoestande, die ekonomiese hulpbronne wat beskikbaar is, sosiokulturele stelsels en die taalfamilie. As die Sapir-Whorf-hipotese korrek is, sou die wêreldbeskouingskaart van die wêreld soortgelyk wees aan die taalkundige kaart van die wêreld. Maar dit sal ook byna ooreenstem met 'n kaart van die wêreld wat gemaak is volgens mense se musiek. Volk-romansWysig Namate natuurlike taal die manifestasies word van wêreldbeskouing, kom die literatuur van 'n volk met 'n gemeenskaplike Weltanschauung na vore as holistiese voorstellings van die wyewêreldpersepsie van die mense. Gevolglik het die omvang en die gemeenskaplikheid tussen die wêreld se volk-romans 'n manifestasie geword van die gemeenskaplikheid en omvang van 'n wêreldbeskouing. Epiese gedigte word dikwels gedeel deur mense oor politieke grense en geslagte heen. Voorbeelde van sulke romans sluit in die Nibelungenlied van die Germaanse mense, die Iliad vir die Antieke Grieke en Gehelleniseerde samelewings, die Silappadhikaram van die Tamil-mense, die Ramayana en Mahabharata van die Hindoes, die Gilgamesh van die Mesopotamiese-Sumeriese beskawing, Die boek van 'n duisend en een nagte van die Arabiese wêreld en die Sundiata- epiese gedig van die Mandé-mense. UitwerkingWysig Die term wêreldbeskouing dui op 'n omvattende stel menings, wat beskou word as 'n organiese eenheid, wat regoor die wêreld as die medium van die menslike bestaan dien. Wêreldbeskouing dien as 'n raamwerk vir die skep van die verskillende dimensies van menslike persepsie en ervaring soos kennis, politiek, ekonomie, godsdiens, kultuur, wetenskap en etiek. So byvoorbeeld kan die wêreldbeskouing van kousaliteit wat in een rigting, siklies of in 'n spiraal beweeg, 'n raamwerk van die wêreld skep wat hierdie stelsels van oorsaaklikheid weerspieël. OorsaaklikheidWysig 'n Eenrigtingsiening van kousaliteit kom voor in sommige monoteïstiese beskouings van die wêreld met 'n begin en 'n einde en 'n enkele groot mag met 'n enkele einde (bv. die Christendom en Islam), terwyl 'n sikliese wêreldbeskouing van kousaliteit teenwoordig is in godsdienstige tradisies wat siklies en seisoenaal is en waarin die gebeure en ervarings hulself in sistematiese patrone herhaal (bv. Zoroastrisme, Mithraïsme en Hindoeïsme). Hierdie wêreldbeskouings van oorsaaklikheid is nie net onderliggend aan godsdienstige tradisies nie, maar ook ander aspekte van denke, soos die doel van geskiedkundige, politieke en ekonomiese teorieë, en stelsels soos demokrasie, outoritarisme, anargisme, kapitalisme, sosialisme en kommunisme. Die wêreldbeskouing van 'n lineêre en nie-lineêre oorsaaklikheid skep verskeie verwante/botsende dissiplines en benaderings in wetenskaplike denke. Die Weltanschauung van die tydelikheid van 'n handeling of gebeurtenis lei tot die onderliggende diversifikasie soos determinisme teenoor vrye wil. 'n Wêreldbeskouing van vrye wil lei tot dissiplines wat deur eenvoudige wette bepaal word wat konstant bly, staties is, en empiries wat die wetenskaplike metode betref, terwyl 'n wêreldbeskouing van determinisme dissiplines skep wat dikwels deur generatiewe en rasionalistiese stelsels beheer word wat die wetenskaplike metode betref. Sommige vorme van filosofiese naturalisme en materialisme verwerp die geldigheid van entiteite wat ontoeganklik is vir die natuurlike wetenskap. Hulle sien die wetenskaplike metode as die betroubaarste model om 'n begrip van die wêreld te ontwikkel. GodsdiensWysig Nishida Kitaro het breedvoerig oor die "godsdienstige wêreldbeskouing" geskryf in sy ondersoek van die filosofiese betekenis van Oosterse godsdienste. Die Neo-Calvinis Dawid Naugle skryf in Wêreldbeskouing: Die geskiedenis van 'n konsep: "Deur na die Christendom as 'n wêreldbeskouing te kyk, is een van die belangrikste ontwikkelings in die onlangse geskiedenis van die kerk." Die Christelike denker James W. Vader definieer 'n wêreldbeskouing as " 'n verbintenis, 'n fundamentele oriëntasie van die hart, wat uitgedruk kan word as 'n storie of in 'n stel voorveronderstellings (aannames wat waar kan wees, gedeeltelik waar, of heeltemal vals) waaroor ons (bewustelik of onbewustelik, konsekwent of inkonsekwent) betreffende die basiese konstruksie van die werklikheid beskik, en wat die fondament bied waarop ons leef en beweeg en in ons wese beskik." Hy beveel aan dat "ons almal moet dink in terme van wêreldbeskouings, met ander woorde met 'n bewustelikheid nie slegs van ons eie wyse van dink nie, maar ook dié van ander mense, sodat ons ander eers kan verstaan en dan opreg met hulle kan kommunikeer in ons pluralistiese samelewing." Die verbintenis wat James W. Sire noem, kan verder uitgebrei word. Die wêreldbeskouing verhoog die verbintenis daartoe om die wêreld te dien. Met die verandering van 'n persoon se siening teenoor die wêreld, kan hy/sy gemotiveer wees om die wêreld te dien. Hierdie bedieningshouding word deur Tareq M Zayed weergegee as die "Bevrydende Wêreldbeskouing" in sy "Geskiedenis van die bevrydende wêreldbeskouing van die Moslem-leerders". FilosofieWysig Die filosofiese belang van wêreldbeskouings het in die 20ste eeu toenemend duidelik geword vir 'n aantal redes, soos die toename van kontak tussen kulture en die mislukking van 'n paar aspekte van die Verligting-tydperk, soos die rasionalistiese beskouing dat alle waarheid net met die rede verkry kan word. Wiskundige logika het getoon dat fundamentele keuses van aksiomas noodsaaklik is in deduktiewe redenering en dat, selfs nadat aksiomas gekies is, nie alles wat waar was in 'n gegewe logiese stelsel bewys kan word nie. Sommige filosowe glo die probleme strek sover as "die teenstrydighede en mislukkings wat die Verligting se pogings om universele morele en rasionele beginsels te identifiseer, frustreer het"; hoewel die Verligting se beginsels soos universele stemreg en die universele verklaring van menseregte deur baie aanvaar word, indien dit nie as vanselfsprekend beskou word nie. EienskappeWysig Terwyl Leo Apostel en sy volgelinge volhou dat individue wêreldbeskouings kan bou, beskou ander skrywers wêreldbeskouings as iets wat op 'n gemeenskapsvlak, of op 'n onbewuste manier werk. Byvoorbeeld, as 'n mens se wêreldbeskouing bepaal word deur 'n mens se taal, soos volgens 'n weergawe van die Sapir-Whorf-hipotese, sou 'n mense 'n nuwe taal moet aanleer of uitdink om 'n nuwe wêreldbeskouing te kan bou. Volgens Apostel is 'n wêreldbeskouing 'n ontologie, of 'n beskrywende model van die wêreld. Dit moet bestaan uit hierdie ses elemente: 'n Verduideliking van die wêreld Toekomskunde wat die volgende vraag beantwoord: "Waarheen is ons op pad?" Waardes, en antwoorde op etiese vrae: "Wat moet ons doen?" 'n Metodologie of teorie van optrede: "Hoe moet ons ons doelwitte bereik?" 'n Epistemologie of teorie van kennis: "Wat is waar en onwaar?" 'n Etiologie. 'n Saamgestelde wêreldbeskouing moet 'n weergawe van sy eie "boustene", oorsprong en konstruksie bevat. Klassifikasie van kulturele wêreldbeskouingsWysig Roland Muller het voorgestel dat van al die kulture oor die wêreld heen, kan die kulturele wêreldbeskouing afgebreek word in drie afsonderlike wêreldbeskouings.[3] Skuld-onskuldWysig In 'n skuld-onskuld-gefokusde kultuur, fokus denkrigtings op deduktiewe redenering, oorsaak en effek, goeie vrae en die proses. Kwessies word dikwels as swart en wit gesien. Skriftelike kontrakte is uiters belangrik. Kommunikasie is direk en kan kortaf wees. Eer-skaamteWysig Samelewings met 'n oorwegend eer-skaamte-wêreldbeskouing leer kinders om eerbare keuses te maak volgens die situasies waarin hulle hulself bevind. Kommunikasie, interpersoonlike interaksie en saketransaksies is baie verhoudinggedrewe, met elke interaksie wat 'n uitwerking op die eer-skaamtestatus van die deelnemers het. In 'n eer-skaamte-samelewing is die belangrikste doel om skaamte te vermy en deur ander mense as eervol beskou te word. Die eer-skaamte-paradigma is veral sterk in Asië en die Midde-Ooste. Mag-vreesWysig In sommige kulture kan duidelik bespeur word dat dit volgens 'n mag-vrees-wêreldbeskouing werk. In hierdie kulture is dit baie belangrik om die mense rondom jou te kan takseer en weet waar hulle in 'n ranglys volgens hul vlak van mag hoort. Dit kan ten goede of ten slegte aangewend word. 'n Welwillende koning heers met mag en sy burgers ondersteun hom ten volle sodat hy sy mag uitoefen. In teenstelling daarmee gebruik 'n genadelose diktator sy mag om 'n kultuur van vrees te skep waar sy burgers onderdruk word. Dit is nie so eenvoudig as om te sê dat elke persoon een van hierdie drie kulture verteenwoordig nie. Elke individu is eerder 'n mengsel van die drie. 'n Persoon kan byvoorbeeld grootword in 'n mag-vrees-samelewing, in 'n eer-skaamte-familie en skool toe gaan onder 'n skuld-onskuld-stelsel. VerwysingsWysig ↑ Palmer, Gary B. (1996). Toward A Theory of Cultural Linguistics. University of Texas Press. p. 114. ISBN 978-0-292-76569-6. ↑ "Online Etymology Dictionary, Etymonline.com". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Augustus 2017. Besoek op 1 Junie 2017.

As jy regtig oral wil braai, is hierdie draagbare Home Fires Kampbraaier die beste oplossing. Alhoewel dit baie kompak is, kan jy dit opvou en saamneem na jou ideale braaiplek. Moenie vergeet dat dit tot 49kg kan weeg nie. Hierdie braaier is volledig toegerus met ’n kolebak en ’n rooster. Die afmetings is 96 x 55 x 165 cm en die rooster oppervlak is 54 x 31 cm. ’n Spit eenheid is ook ’n opsie. Hoe dit ook al sy, jy kan braai waar jy wil. Soek ’n handelaar naby jou Home Fires Jan Braai In samewerking met die alom bekende Suid-Afrikaanse braaimeester Jan Braai, het Home Fires ’n mini-braaier ontwerp. Hierdie mini braaier pas perfek in ’n spesiale boks, sodat jy dit maklik in die motor kan saamneem. Op die geskikte plek, kan jy dit vinnig opslaan en aan die werk spring. Alhoewel dit ’n mini-braaier is (42 x 32cm), het jy steeds ’n rooster oppervlak van 32 x 32 cm op die klein roostertjie. Die gewig daarvan is 15kg, dit is natuurlik sonder vleis. Soek ’n handelaar naby jou Home Fires Trolley 700 As jy buigsaam wil wees en op verskillende plekke in jou tuin wil braai, kan jy eenvoudig die Home Fires Trolley tot op die regte plek stoot. Hierdie mobiele braaier kan jy gebruik met kole, dan het jy die hele rooster (70 x 50 cm) tot jou beskikking. Jy kan opsioneel ook ’n kolebak gebruik en vir jouself kole maak. Dan is daar ruimte vir ’n rooster van 70 x 46cm. Die braaier word ook gelewer met ’n haak vir ’n tradisionele potjie. Die Trolley het stewige wiele, sodat jy hom maklik en vinnig kan verskuif van een plek na ’n volgende. Soek ’n handelaar naby jou Home Fires Trolley 1200 Die Home Fires Trolley 1200 is ’n mobiele braaier van 120 x 50 cm waarmee jy maklik tot by die beste braaiplek kan beweeg. Hierdie draagbare braaier met stewige wiele het standaard ’n kolebak en twee stewige roosters van 50 x 46 cm vir die beste braai ervaring. Op hierdie manier kan jy maklik twee hitte-sones skep. ’n Potjie houer is ook ingesluit. Waar jy ookal wil, kan jy jou eie kole maak en begin braai. Hierdie Trolley model bied baie ruimte om die lekkerste geregte direk van jou braaier, op die tafel voor te sit. Soek ’n handelaar naby jou Laai die pdf brosjure af met ons volledige produkreeks Aflaai (3,5 MB) Laai pdf af met alle tegniese spesifikasies Aflaai (1,2 MB) Waar kan jy dit koop? Alhoewel braai in Suid-Afrika ontstaan en bemeester is, word dit wêreldwyd geniet. Vir elke moontlike geleentheid, bied Comfort Trade jou ’n braaier wat perfek by die geleentheid pas. ’n Draagbare of losstaande braaier vir die tuin of op die stoep... Of ’n ingeboude braaier vir jou lapa en jou kombuis. Deur middel van ons uitgebreide handelsnetwerk, kan jy die braaier vind wat perfek by jou behoeftes pas. Op die manier kan jy, jou vriende en jou familie ’n braai hou, uit die boeke uit! Vind ’n handelaar naby jou Bly op hoogte Bly op hoogte van sake en teken aan vir ons digitale opdaterings. Die Braai Gemeenskap is altyd besig met nuwe tegnieke en resepte. Ons hou u op hoogte van alle nuwe verwikkelinge, van resepte tot lekker kampvuur stories en die plekke om te wees. Δ Volg ons ook op: Comfort Trade Werkhorst 71 7944 AS Meppel +31 (0)6 180 75 795 [email protected] Comfort Trade is die offisiële Europese invoerder van: Opsies Tuis Wat is braai Geskiedenis Comfort Trade Home Fires Produkte Handelaars Tydskrif Maak ‘n afspraak Produkte Loer gerus na ons “Groot 5” en kies die braaier wat die beste by jou leefstyl pas. Draagbaar Losstaande Ingebou Extreme Bykomstighede Termes en Voorwaardes Ons doen graag besigheid met u en omdat ons van deursigtigheid hou maak ons duidelike afsprake. Sodoende weet almal wat om te verwag. Druk op die onderstaande skakel om ons algemene Terme en Voorwaardes te sien.

Rob het 'n uitgebreide agtergrond in die finansiëledienstebedryf, nie-winsgewende bestuur en tegnologie-ontwikkeling. Rob is tans 'n suksesvolle makelaar met 'n bewese rekord van diens en suksesvolle transaksies. Rob spesialiseer in die eerste keer huiskopers, herverkopers, enkelgesinshuise, woonstelle, meenthuise en nuwe konstruksie. Hy is vaardig in die strategiese benutting van sleutelbronne terwyl hy met sleutelvennote en kliënte saamwerk. Rob is 'n lid van die Dulles-streekskamer en is al jare vrywillig by die Amerikaanse Rooi Kruis, Nonspeaking CommUnity Consortium en die Growing Kids Therapy Centre. Rob is verheug om by die I-ASC aan te sluit.

Die eerste gewaarwording wat ek het is die van ’n verskriklike skerp pyn bokant my oë. Ek frons onwillikeuring. Versigtig flikker my ooglede oop en bruin oë staar na ’n wit plafon bokant die hospitaalbed. Ek knip my oë onseker. Kleur en beeld vorm stadig. ’n Sagte kreun ontsnap oor droë lippe. Eina. My kop! My hand beweeg dom, versigtig na my voorkop. Sagte vingerpunte tas oor die plek van pyn. Ek beur moeisaam orent en stut myself met kragtelose arms. Arms swaar en sonder gevoel. Ek leun teen die sagte kussings terug en betrag die vreemde vertrek. Dit is donker, in skemerte gedoop, buiten vir ’n nagliggie wat flou bokant die bedkassie brand. Vreemd. Ek is in ’n vlekkelose wit japon geklee. Onder die japon is ek naak. Okay. So wie het my uitgetrek? Wie het my hier geplaas? Hel ek kan niks onthou nie! My blik dwaal verder. Die vertrek is skitterwit. Ja klinies skoon en rein. Hallo? Is iemand daar? My stem is sag. Dit voel kompleet of ek vergeet het hoe om te praat. Stilte. Geen antwoord nie. Ek roep harder, maar dit bly slegs ’n fluistering. Hallo. Hoor iemand my? Is ek in ’n hospitaal? Geen reaksie. Ek brom. Vies vir die stilswye van persooneel wie heel duidelik nie na hulle pasiënte omsien nie. Daar moet tog iewers ’n verpleegster aan diens wees. Ek roep harder. My stem klink sterker. Water asseblief! Ek’s dors! Stilte. Verdomp! Ek loer na die bedkassie. Miskien is daar iets te drinke. Die hoop beskaam nie! Appelsap! Ek beur oor na die kassie. Versigtig met dom vingers. Gulsig sluk ek die koue sap weg. Heerlik! Die houertjie is veels te vinnig leeg. Meer. Ek soek meer! Ek plaas die leë houer terug op die kas. Ek voel versigtig aan my voorkop. Daar moet sekerlik ’n verband wees. Dit moes ’n baie harde stamp gewees het. Hoe anders sou ek hierdie hospitaalbed beland het? Niks! Daar is geen verband of pleister nie! Niks. Maar die skerp pyn is nog steeds daar. Wat gaan hier aan? Ongelowig tas my vingers oor my kop, my gesig, my neus. Alles is daar. Maar wat veroorsaak hierdie helse pyn? Is hier dan nie iemand om vir my pille vir die pyn te bied nie? Verdomp! Waar is die ellendige verpleeg personeel? Hallo, waar is almal? Stilte. Ek sal moet opstaan. Hier sal sekerlik nie binnekort iemand kom loer of ek okay is nie. Ek sal self die verpleegster gaan soek. Sy is nou die voorwerp van my gramskap. Ek loer na die toe kamerdeur. ’n Flou ligskynsel breek deur die skrefies. Ek wip soos ek skrik. By die deur staan ’n skraal seuntjie. ’n Effense glimlag plooi om sy mondhoeke. ’n Bos donker hare omvou die bleek gelaat. Ek kon sweer die mannetjie was nie netnou daar nie! Ek is sommer dadelik vies dat die knapie my so kan skrik op die lyf jaag. Ek maak my stem grof. Ek kan nie toelaat dat die ventjie besef hoe groot my skrik werklik was nie. “Haai jy… wat soek jy hier?” Hy antwoord nie. Donker oë staar onbeskaamd na my. Die seuntjie is sekerlik nie ’n dag ouer as ses jaar nie. Met my asemhaling terug na normaal voel ek heelwat dapperder. Het jy dalk verdwaal? Of snuffel jy rond in mense se kamers terwyl hulle slaap? En dit boonop in ’n hospitaal. Die seun antwoord nie. Met die skewe glimlag nog steeds op sy gelaat beweeg hy versigtig nader aan die bed. Buite die ligkring van die bedliggie bly hy egter staan. Sy blik wyk nie. Ek voel soos ’n gevangene en skielik selfbewus.Ek hou niks van daardie blik nie. ’n Krieweling beweeg stadig teen my ruggraat langs. “Wat soek jy ou? Waar’s jou ouers, hê? Jy kan nie so in die nag in ander mense se kamers rondsnuffel nie. Dit is ’n hospitaal hierdie…” Ek frons om vir hom te wys dat ek nou goed moeilik is. Miskien is dit ook ’n manier om die groeiende onsekerheid in my binneste te stil. Dit is mos ’n hospitaal hierdie? Waar anders kan ek tog wees as in ’n hospitaal? Ek probeer onthou hoe ek hier beland het. Weer skiet die pyn verblindend deur my kop. Deksels! Stilte. Die seun staan net daar, sy arms slap langs die sye. Ek betrag die outjie. Hy is geklee in ’n netjiese wit t-hemp en jean. Die tekkies het beter dae geken. Die donker hare is veels te lank vir enige onderwyser om te verteer, so die outjie is sekerlik nog nie in die skool nie. Die donker oë is onleesbaar. Dit is slegs die glimlag wat aandui watter emosies deur die outjie spoel. Ek wonder of die mannetjie besig is om met my die gek te skeer. Die stilswye werk op my senuwees. Ek probeer weer om ’n gesprek aan te knoop. “Wat’s jou naam?” Vriendeliker. Steeds stilswye. Dit lyk nie of die seun belangstel om enigsins met my te kommunikeer nie. Ek vervies my vir sy parmantige houding. Verdomp! “Luister outjie… my kop is baie seer en ek’s dors. Ek dink dit is tyd dat jy verkas.” Ja dit klink onsensitief, dalk onbeskof, maar die stilswye van die seun en die skewe glimlag begin nou regtig knaag aan my gemoed. Ek swaai my bene van die hoë bed af. Vir ’n oomblik sit ek so. Verdomp! ’n Skielike naarte het my beet. “Sjoe.” Ek byt op my tande en sluk aan die mislikheid in my keel. Miskien moet ek maar eerder weer terug in die bed. Ek loer onderlangs na die outjie. Hy staan nog steeds daar. Buite die ligkring. Die seun se glimlag is weg. ’n Besorgde uitdrukking verskyn op sy bleek gelaat. Dit lyk of hy wil nader kom, maar iets hou hom terug. Hy hou sy hand uit na my. Die boodskap is duidelik. Kom saam met my. Ek frons. ’n Skielike beklemming het nou my hart beet. ’n Koue het in my bors kom lê. ’n Gevoel van naderende onheil spoel oor my. ’n Angswekkende gedagte spring na vore. Is hierdie seuntjie werklik? Slaap ek nog? Droom ek dalk, of… ek wil nie eens die woord in my gedagtes laat vorm nie. Spoke. Spoke bestaan nie! Nie waar nie? Ek kners op my tande. Nee, iemand is hier besig om met my die gek te skeer. Ek het nou die mislikheid redelik onder beheer. Hopelik sal ek nie nou naar word hier op die vloer nie. Die hospitaal personeel sal glad nie beïndruk met my wees nie. Wankelrig staan ek regop. So ja, dit is beter. Nou gaan ek die parmantige mannetjie uit my kamer boender en ’n verpleegster soek en smeek om daardie pynpille en koue water. Verdomp ek’s dors! Vir ’n paar sekondes was my oë en aandag nie op die seuntjie gevestig nie. Die outjie is nie meer daar waar hy gestaan het nie. My hart ruk. Verwilderd soek my oë deur die vertrek. Daar! Langs die deur. Hoe de hel het sy so vinnig daar gekom? Die seun wink vir my. Kom! My mond gaap oop en toe. Wat is dit met die kind? Eers verskyn die outjie van uit die niet in my kamer, voorts praat hy geen woord nie en nou wil hy boonop dat ek hom volg. Ek weifel, die onuitgespreekte vrees nog in my hart. Is hierdie seun ’n werklikheid of iets anders… iets bonatuurliks? Laasgenoemde wil ek nie eens aan dink nie, wat nog die moontlikheid van so iets erken. Maar wie is die seun? Waarom dring hy so daarop aan dat ek hom volg? Die vrae dwarrel deur my pyn benewelde brein. Stadig, versigtig, voetjie vir voetjie skuifel ek nader aan die seun. Moenie wys dat jy bang is nie, flits dit deur my gedagtes. Staan jou man. Dit is net ’n simpel grap, nie waar nie? Goed, goed ek kom. Nie so haastig nie, verdomp! Ek brom ergelik. Ek kyk op. Het hy my gehoor? Daar is niemand nie! Die seun het soos ’n groot speld verdwyn! Onmoontlik! Ek voel ’n koue sweet op my voorhoof uitslaan. Wat de joos is hier aan die gang? Verbeel ek my al die dinge? Het die outjie reeds by die deur uitgestap wyl my oë op die vloer gerig was? Kan mos nie wees nie. Ek sou tog immers die deur hoor oop en toe gaan het. Nie waar nie? Ek skud my kop. Dit moes ’n baie harde stamp gewees het. Harsingskuddig. Ja. Dit is al regte antwoord, troos ek myself. Nogtans, nuuskierigheid dwing my voort. Ruk jou reg, mompel ek hardop. Hier is g’n niks om bang voor te wees nie. Versigtig bereik ek die deur. Die deur gly geluidloos oop. Ek is beindruk. ’n Moderne hospitaal hierdie. Ek druk my kop by die deur uit en loer eers na links. Die gang is swak verlig. Iewers daar vêr onder brand ’n lig. Ek kyk na regs en weer ruk my hart van die skrik. Hier naby sit ’n meisie, op ’n wit rusbank. Die gesiggie versteek agter donker, lang hare wat oor haar bleek gelaat val. Sy is in ’n wit japon geklee, die voete kaal. Sy staar na haar skraal hande, gevou in haar skoot. Hallo… my stem klink vreemd. Sy antwoord nie. Kyk ook nie op nie. Soveel vir eerste indrukke! Ek maak seker my japon bedek alle strategiese plekke en beweeg stadig. Gee jy om as ek hier sit? Sy kan my nie meer miskyk nie. Ek staan nou reg voor haar. Sy kyk op. Donker, groot oë. Mooi. Baie mooi. My hart bokspring. Waarvoor is jy hier? Ek bedoel is jy ook in die hospitaal? Wat ’n manier om die ys te breek! Idioot! Sy frons, skud haar kop stadig. Wie is jy? Ek wil vinnig my naam sê. Hel wat is my naam? Ek grinnik soos ’n dom skoolseun. Ek… ek is in hierdie kamer. Ek beduie met my kop. Wat ’n gesprek! Ek moet myself red uit hierdie benarde posissie. Wat is jou naam? Ek grinnik nog steeds, maar dit lyk waarskynlik meer soos ’n grynslag. Sy frons. Sy dink. Sy antwoord nie. Sy staar weer na haar hande. Kan ek maar sit? Sy knik haar kop. Tyd gaan baie stadig verby as jy hard dink. Iets moet gesê word! Sy sal dink ek is ’n verdomde moroon! In watter kamer is jy? Dit is al waaraan ek vinnig kan dink. Pateties. Sy huiwer, beduie dan met ’n slanke vinger na die deur langs my kamer. Ek… ek is daar… Haar stem is sag, strelend. Pragtig. Alles aan haar is pragtig. Waar is al die hospitaal personeel? Was iemand al by jou gewees? Ek probeer hard hierdie gesprek laat vlot. Sy skud haar kop. Loer onderlangs na my. Ek bloos. Vreemde hospitaal, nie waar nie? Dit moet seker nag wees. Dit is mos net tydens nagskof dat ’n hospitaal so stil is? Ek babbel. Stop. Dink. Sy kyk vir jou. Sy’s mooi… Sy glimlag. Ek glimlag terug. Jy is snaaks. Merk sy op en kyk vinnig af op haar hande. Die glimlag het nie verdwyn nie. My hart klop vinnig. Ek voel in beheer. Ons sit weer in stilte. Ek staar op en af in die gang. Stil. Hier is geen lewe nie. Nee, hel so kan dit nie aangaan nie. Nie dat ek omgee om hier langs haar te sit nie, maar ek dra swaar aan die dors en die verdomde hoofpyn. Dit is al beter, maar nogtans herinner die dowwe geklop my dat hy daar vlak onder die oppervlak skuil. Ek probeer dink. My gedagtes fokus. Wat is my naam nou weer? Hoekom is ek hier? Wat het gebeur? Antwoorde asseblief. Niks… Maar ’n nuwe, vreemde sensasie wel in my binneste op. Die gang, die meisie, die wit rusbank… dit alles is so bekend. Ek kan sweer ek was al vantevore hier. Het hierdie gesprek al gehad. Maar dit kan tog nie wees nie. Sekerlik maar net vertraagde breingolwe. Dit moes ’n harde hou gewees het. Dan staan hy daar. Die seuntjie wie my so goed die skrik op die lyf jaag. Hy wink vir my. Kom! Ek kyk na haar. Sien jy hom ook? Ek beduie met my kop. Ek besef hoe simpel dit moet klink. Sy knik haar kop. Ja. Sy kyk weer op haar hande. Slank, bleek, mooi. So… gaan ons hom volg? Ek wag vir haar antwoord. Sy kyk na my. Die donker oë onseker. Dink jy dit is ’n goeie idee? Hy… hy maak my bang. Dit is die meeste wat sy nog gepraat het. Ek hang aan haar stem. Wat het sy gesê? Heng sy is pragtig. Ag nee wat. Ek is seker die nagpersoneel het hom gestuur. Miskien moet ons maar volg… Selfs ek glo nie die bog wat ek kwytraak nie. Sy vind berusting. Okay… Ons stap stadig. Die seuntjie stap vinnig. Gereeld gaan hy staan. Wink parmantig. Komaan! Opskud. Verdomp. Hierdie gang is nimmer eindigend. Wit, skitterwit, klinies wit. Skemerlig. Wat ’n vreemde hospitaal. Ek stop skielik. Sy stop, kyk vraend na my. Ek beduie met my kop na die deursigtige glas. Aan my linkerkant het die eentonige wit van die gangmure skielik weggeval in deursigtige glas. Die vertrek agter die glas is donker. Nag donker. Daar is ’n deur. Ek loer vir haar. Bly in die gang. Ek wil net vinnig loer. Verduidelik ek. Sy skud haar kop hewig. Nee, moenie. Dit… dit is dalk nie toelaatbaar nie. Wat bedoel sy? Wie gaan my in elk geval keer. Hier is g’n mens nie. Ek merk die ontsteltenis op die gelaat van die seuntjie. Hy wil baie duidelik ook nie dat ek daar ingaan nie. Maar ek is veels te nuuskierig. Wil net vinnig loer. Dit is al. Die deur gly oop. Die vertrek helder op. Daar is silwervorminge kapsules gestoor. Baie. Ek tel 18 om presies te wees. Ek wonder wat daarin is. Ek stap versigtig nader. Kom terug, pleit sy. Moenie bekommerd wees nie. Ek kom nou… Die boonste helfte van die kapsules is deursigtige glas. Ek loer daarbinne. Dit word koud, yskoud in my binneste. Dit versprei soos ’n veldbrand deur my ganse liggaam. My wese. Uiteindelik vloei die krag terug. Ek stap na die volgende kapsule. Die keer is die skrik nie so groot nie. Ek het dit verwag. Ek hoef nie verder te gaan nie. Ek weet wat om te verwag in die ander kapsules. Ek verlaat die vertrek. Die ligte gaan dood. Die deur skuif toe. Sy kyk vraend na my. En… Ek skud my kop. Niks belangrik nie. Slegs ’n ou stoorkamer, verseker ek haar. Sy glo my nie. Ek kan dit in haar oë sien. Sy vra nie verder uit nie. Sy weet ek sal nie die waarheid vertel nie. Ons volg die seuntjie. Ek is nou nie meer bang vir hom nie. Sy stap styf teen my. Ons hande skuur teen mekaar. My hand gaan oop. Haar hand glip in myne. Ons bereik die einde van die skitterwit gang. Die eindlose gang. ’n Deur skuif oop. Voor ons is ’n reuse vertrek. Die vertrek is in skemerlig gehul. Die seuntjie beduie ons. Kom! Kom binne. Ons tree oor die drempel. Die deur gly toe. Ons stap vorentoe. Dit is asof ons al hier was. Ons weet wat om te doen. Waar om te staan. Vreemde hospitaal. Die vertrek kry skielik lewe. Reënboog kleure flits teen die mure, teen panele, oor skerms. Die skemerlig verdamp. Helder, klinies, wit vertrek. Voor ons, ’n reuse skerm. Agter die skerm… ’n swart oneindige nag met honderde duisende flikkerende sterre! Maar dit is nie wat ons eerste sien nie. In die middel van die skerm, ’n reuse ronde bal. ’n Bal oortrek met duidelike buitelyne van oseane, vastelande, groen oerwoude! ’n Planeet… ’n Stem praat maar die spreker is nie sigbaar nie. Welkom kloon 10 A en kloon 10 B. Vandag is die eerste dag in u honderdjarige lewenssiklus. Aanskou julle nuwe tuiste… Planeet C0678, Eden. Ek glimlag vir haar. Sy glimlag terug. ’n Reis van 1000 ligjare lê agter ons. Die toekoms is voor ons. Staan by vir verdere instruksies… 1 thought on “EDEN – Nico Smit” Chantal on 2015-05-01 at 11:28 said: Ek het hiervan gehou… Reply ↓ Laat 'n boodskap na Chantal Kanselleer antwoord Jou e-posadres sal nie gepubliseer word nie. Verpligte velde word met * aangedui Kommentaar * Naam * E-pos * Webwerf Nuutste Flieks Tweets Wat is jou mening? Bring jou stem uit... Wat is jou gunsteling WF-fliek (of reeks)? Star Wars Star Trek Blade Runner Planet of the Apes 2001: A space oddyssey Predator Alien Avatar Transformers Starship Troopers Expanse Voeg 'n ander antwoord by Poll Options are limited because JavaScript is disabled in your browser. Watter een is baas? AFRIFIKSIE: Dink Afrikaans, droom Afrikaans... Waarskuwing !! Naaktheid en Seksualiteit Vul jou geboortedatum hieronder in... Dag Maand Jaar Die inhoud wat in die volgende webblad gedeel word bevat materiaal wat eksplisiete naaktheid en seks uitbeeld of beskryf. DIT IS NIE GESKIK OF WETTIG VIR MINDERJARIGES OM TOEGELAAT TE WORD OM DAARAAN BLOOTGESTEL TE WORD NIE. Indien jy mondig is en vrywillig besluit om hierdie eksplisiete materiaal te verken, verstrek asseblief jou geboortedatum as verklaring dat jy wettiglik en willens-en-wetens hierdie afgesonderde area van die Afrifiksie-webwerf betree en dat materiaal wat seksueel van aard is en wat naaktheid bevat nie vir jou skok, walg of aanstootlik is nie.

In die week se episode word daar gepraat oor "perineum sunning" a.k.a jou hol blootstel aan direkte sonlig. Daar word ook gepraat oor die feit dat jy nou 'n "postman" 'n "post person" moet noem.

Die Gewone koraalboom kan ligte ryp weerstaan en is matig droogtebestand. Dit is 'n medium grootte bladwisselende boom wat vinnige groei. Erythrina lysistemon word gekenmerk aan sy pragtige, groot, bloedrooi blomme, wat vroeg in die lente vertoon -gewoonlik voordat sy blare bod. Gewone koraalboom se groeiwyse en blare is baie soorgelyk aan die Kuskoraalboom (Erythrina caffra). Laasgenoemde se blomme is egter meer oeanjerooi. Min kleinhandelkwekery onderskei tussen die spesies en sal aan u 'n "Koraalboom" verkoop sonder om die verskille uit te wys. As u dus die Gewone koraalboom wil aankoop, doen dit deur 'n betroubare bron wat die verskil ken en vertrou kan word om die regte spesie te verskaf. Die Gewone koraalboom het 'n medium-aggressiewe wortelstelsel. Nogtans aard dit uitstekend in 'n houer. U kan die metode volg as u die boom in 'n klein tuin wil plant.

Pa het gisteroggend vroeg aan my geskryf om vir my te sê jy is in die nag weg. Ek het gegaan om beter te dink aan jou, jou lewe, jou humor. Jy was soos 'n eenvrou-vertoning vir jou ouma en dit was lekker om jou te sien gaan. Die eetstokkies in die lug, die stem, beide hees en hoog, met 'n bietjie nasale aksent. Noudat ek dink, in oomblikke van groot opwinding, het jy 'n bietjie soos Donald Duck geklink, maar in 'n glimlaggende weergawe, met sprankelende oë. Jou lag klink nog steeds in my kop. Ek hoor dit perfek. Jy hoef nie eens jou oë te sluit nie. Dis 'n wonderlike dame, 'n voorspoedige lag. Soos wat die klas nie koop nie. Min, jou ouers het jou uit die skool in graad twee geneem. In groot gesinne soos joune moes jy die kleintjies versorg. O, jy het 'n mal koei gehad. Die fout is nie geluk nie. Die skuld is ses maande na die aandelemark ineenstorting van 1929 gebore. Ons kan sê dat u die groot duisternis geproe het. Lees ook: Gesinne: wanneer moeders die fort hou As ek korrek verstaan ​​het, het ek na die oorlog op die ouderdom van 16 getroud, dit was 'n ontsnapping uit jou koue, ernstige moederstraf, 'n paspoort tot ses dekades van 'n gelukkige huwelik, wat voortgesit sou gewees het keer op keer as kanker jou Josef nie gesteel het nie, het Jos gesê. Dit sal nooit van my weggeneem word nie, dat sy jare in die Alcan-tenks vir iets is. Maar op daardie koue Maandagoggend, soos die roetine se paspoort vir die meerderheid van die mense opkom, het ek aan jou ouma gedink. Vir jou wat so slim was. Ek hou in hierdie gedenk argiewe hierdie glans van intelligensie in jou oë, jou manier om alles te verstaan ​​en, soos niks lyk, nooit een te mis nie. Die omvang van die emosies het geen geheim vir jou gehad nie en jy het sonder skaamte geleef: hartseer, vreugde, verontwaardiging. Jy het nooit skaam geraak om 'n traan te skuur of ons hardop te vertel en jou onvoorwaardelike liefde te versterk deur ons baie hard te knuffel nie. Damn, wat het ek van jou ontvang: om te weet hoe om te lewe, lief te hê, te lag, om te praat en die aandag van my gesprekke te hou. Ek het jou sang aksent beny, jy wat jou hele lewe in Jonquiere en Arvida deurgebring het. In teenstelling met my ouers, wat 'n beloofde land in Abitibi uitgevind het, het ek jou Saguese-trots, jou diep sage-identiteit, beny. Ek is Abitienne, noodsaaklik. Ek kon jou koninkryk nooit eis nie, nie eens as 'n erelid nie. Vandag waag ek, op my hart en my eer: ek is 'n Saguenéne van baie ou voorraad. 'N Ontwortelde spanning. Ontneem jou amper al sy lewe. Wat ons van 'n afstand liefgehad het Ek onthou die mooiste tien dae van my kinderjare, gedurende die somer van my elf jaar. Hulle het my op jou plek gedeponeer. Sê vir jou of ons goed was. Niks ingewikkeld, geluk so eenvoudig as totaal. Hoor oupa humming terwyl hy sy kruiswoorde doen. Sy manier om gesprek aan tafel te stel, om my met belangstelling te bevraagteken, soos 'n mens sy buurman behandel, as gelykes. Jou manier om my met soen te bedek, om my met liefde en toewyding te dien, asof ek 'n koningin en jy my onderwerp was. Jy was albei verbaas oor die klein praatjie Boeddha. Jy lag baie gelukkig op my rantings. Daar was niks te mooi vir my in jou oë nie. U het my al my wil laat eet. Hierdie keer het ek teruggekom na my pa se rondte soos 'n ballon. Lees ook: Wanneer moeders die fort hou (Deel 2) Jy wil die beste vir ons hê. Soos die instruksie. Ek het gedoen wat jy wou hê. Ek het na die universiteit gegaan. Ek onthou oupa se trots toe ek vir hom gesê het ek skryf in Le Devoir. Soms het jy my gevra hoekom ek nie op TV was nie. Ek het ouma gemaak en ek is so bly dat jy hom kon sien. Ek weet jy het baie trots geneem. Jy het my selfs vertel van die boodskapper, jy wat so skaam was om aan my te skryf omdat jy baie foute gemaak het. Jy was altyd trots op my. Ek het jou ook bewonder. Het jy net geweet? Ek het jou nooit gesê nie. Daardie Maandagoggend, loop, ek het gedink aan alles wat ek jou nie vertel het nie. Ten minste moes jy my liefde nooit twyfel nie. Jy het dit geweet. Ek weet jy het dit geweet. Alhoewel ek met gevoelens toevallig is. Ek weet nie hoekom nie. Ek het jou lief gehad, ek het jou bewonder en ek het jou ook beny. Ja, ouma, ek het alles van jou beny. Jou liefdevolle man, jou vier pragtige kinders, jou gierige lewe met jou stam van broers en susters. Ek het jou nie gereeld saam gesien om kaarte te speel terwyl jy na 'n pragtige land geluister het nie, maar grootwild soos jy was, kon jy 'n klankmeter ontplof het! Die son het tydens my lewenswandel op die sneeu geknip. Daar word gesê dat dit bedek is met miljarde mikrodiamante. Al hierdie skoonheid het my goed gedoen. Ek het gedink dat jou oë nooit weer sulke prag sal sien nie. En dan het ek my voorgestel om my te vertel. "Luister na my dogtertjie, ek het baie sake gesien, dis reg." "Die hart het losgelaat," het Pa aan my geskryf. Soos Yoda onder haar kombers, het jy glad gelos. Om ook te lees: Sexisme: ah, die geluk om 'n man te wees! Ek het aan jou gedink in die koue sonder wind. Mense wat ek graag in die winter sterf. Dis 'n goeie tyd. Op dié manier kan ek loop en daar is nie 'n kat om te sien dat ek trane soos albasters werp nie. Eers in die bos, naby die bevrore kus, kon ek nie die stilte wat regeer het, lyk wat oorverdowend was nie. Ek speel musiek sonder woorde op my iPhone, die album "In my hand" van Jean-Michel Blais, ten volle. Sê of dit mooi ouma is. Dit was pragtig, mooi, mooi. Pragtig soos jou siel. *** Marilyse Hamelin is 'n onafhanklike joernalis, rubriekskrywer en spreker. Sy is ook die gasheer aan die roer van die kulturele tydskrif Ons is die stad in die lug van MAtv. sy blog ook vir die Quebec Federasie van Professionele Joernaliste (FPJQ) en is die skrywer van die opstelMoederskap, die verborge gesig van seksisme (Leméac uitgewer), wie se Engelse weergawe - MOTHERHOOD, die moeder van alle seksisme (Baraka Books) - is pas gepubliseer. Die menings wat in hierdie artikel uitgedruk word, is die uitsluitlike verantwoordelikheid van die outeur en weerspieël nie noodwendig dié van die outeur nie.Chatelaine. Video: NYSTV - The Secret Nation of Baal and Magic on the Midnight Ride - Multi - Language (November 2022).

Dit blyk dat die gesig van die maan kloksgewys "draai" vanaf die maan opkom tot die tyd wat dit sak. Die krater van Tycho lyk meer links en die 'Rabbits head' lyk asof dit meer na onder wys. Ek weet dat dit nie eintlik die geval is nie, maar ek sukkel om my voor te stel waarom dit so lyk. Kan iemand verduidelik? Dit draai eintlik relatief tot u perspektief. (Die ander antwoord met betrekking tot bevryding kom oor 'n langer tydperk voor). Hier is 'n simulasie van Sky Safari vir later vanaand (maanopkoms) en môre (maanondergang) vir my ligging. Let op hoe die hoek van die verligte halfrond tussen die foto's draai: Maansopkoms: Maansondergang: Dit lyk vir my so, want ek is op 43 suid. As ek by die ewenaar was, het dit gelyk of die maan 180 gedraai het terwyl dit van horison tot horison beweeg het. Dit is makliker om oor die ewenaar na te dink. Sê dat die maan opkom, en jy beskou die bietjie aan die bokant as 'op'. Dit gaan op, reg oor jou kop en af ​​tot by die horison ... Maar op pad af kyk die "op" kant van die maan nou af. Dit was 'op' tot die hoogtepunt, maar dan is dit 'af' tot by die horison. Dit draai glad nie, maar die resultaat is 'n 180 grade draai van voorkoms tot horison. Of beskou die perspektief op 'n pool terwyl die maan op is. Die maan beweeg reg rondom die lug, kyk altyd na dieselfde rigting, sonder dat dit skynbaar draai (en terwyl dit op is, geen maanopkoms of maanondergang is nie, is dit die hele dag op). Breedtegraad tussenin sien 'n tussen-effek; 'n mate van skynbare rotasie van die maan tussen maanopkoms en maanondergang. Die gesig van die maan op die maanondergang - Sterrekunde Ek geniet die maanopkoms onlangs 4 of 5 aande. Ons huis is geleë met berge in die ooste, so dit is baie maklik om die plek op die horison waar die maan elke aand opkom, te "merk". VRAAG: Waarom is daar so 'n groot variasie in die plek op die horisontale vlak waar die maan opkom van die een aand tot die volgende? Daar was soveel as 25 grade of meer op die plek dat die maan die horison van die een aand na die volgende skoonmaak. Die posisie van Moonrise en Moonset, soos die van Sunrise en Sunset, wissel soos die Aarde om die Son gaan, maar ook met die fases van die Maan. Kom ons begin met die posisie van sonsopkoms / sonsondergang, wat wissel soos die aarde om die son wentel. Omdat die Aarde teen 'n hoek van 23,5 grade teen die baan van sy baan geneig is, en omdat die rigting van die helling (ten opsigte van die sterre) nie verander as die Aarde om die Son beweeg nie, word die aarde soms na die kantel gekantel Son en soms word dit van hom af gekantel. Dit veroorsaak dat die son deur die jaar verskillende paaie oor die lug neem en ons seisoene gee. Op die noordelike halfrond is die patroon van die sonsopkoms / sonsondergang soos volg (in die suidelike halfrond ruil Noord vir Suid en andersom): Seisoen Posisie van sonsopkoms / sonsondergang Winter Suidoos / Suidwes Lente Oos Wes Somer Noordoos / Noordwes Herfs Oos Wes Slegs op die eweninge (21 September / 21 Maart) kom die sonsopkoms op die regte ooste / weste. Op die sonstilstand (21 Desember / 21 Junie) is die posisie die verste Suid / Noord van Oos / Wes. Hoe ver dit in die noorde of suide hang, hang af van u latiteit. Hier en hier is ander antwoorde hieroor geplaas. Laat ons nou by die maan uitkom. Die tyd van die dag waarop die maan opkom of ondergaan hang af van die fase daarvan. Dit moet voor die hand liggend wees as u onthou dat die fase van die Maan afhang van die relatiewe posisies van die Son, Maan en Aarde. As die maan byvoorbeeld vol is, is dit oorkant die aarde, dus as die son ondergaan, moet die maan opkom en andersom. Hier is 'n tabel wat saamvat: Maanfase Maanopkoms Maansondergang Nuut Sonopkoms Sonsondergang 1ste kwartaal Plaaslike middaguur Plaaslike middernag Vol Sonsondergang Sonopkoms 3de kwartaal Plaaslike middernag Plaaslike middaguur Met plaaslike middaguur en plaaslike middernag bedoel ek die punte wanneer die son die meridiaan kruis, en presies 12 uur later. Dit kan verskil van die tyd op u horlosie, want ons definieer tydsones wat almal die plaaslike tyd in die middel van die sone gebruik. As die maan dus nuut is, kom dit op en sak dit saam met die son, en die posisie van maanopkoms / -versameling wissel net soos dié van sonsopkoms / sak. As die maan vol is, is die patroon egter omgekeer. Om meer eksplisiet te wees (hier is dit weer vir die Noordelike Halfrond, vir die Suid-ruil Noord vir Suid): Seisoen Posie van Moonrise / set NUUT 1ste VOL 3de Winter Suidoos / Suidwes Oos Wes Noordoos / Noordwes Oos Wes Lente Oos Wes Noordoos / Noordwes Oos Wes Suidoos / Suidwes Somer Noordoos / Noordwes Oos Wes Suidoos / Suidwes Oos Wes Herfs Oos Wes Suidoos / Suidwes Oos Wes Noordoos / Noordwes Net soos die Sunrise / onderstaande posisies, hang die hoeveelheid variasie van u latitude af. Hierdie bladsy is laas op 18 Julie 2015 opgedateer. Oor die skrywer Karen Meesters Karen was 'n gegradueerde student aan Cornell van 2000-2005. Sy gaan werk as 'n navorser in galaxy redshift survey by Harvard University, en is nou aan die fakulteit aan die Universiteit van Portsmouth in haar tuisland, die Verenigde Koninkryk. Haar navorsing het die afgelope tyd gefokus op die gebruik van die morfologie van sterrestelsels om leidrade te gee vir die vorming en evolusie daarvan. Sy is die projekwetenskaplike vir die Galaxy Zoo-projek. The Shining Faces of Moshe & amp the Moon Die afgelope sabbat waarop ons gelees het Parshat Ki Tisa , het ons die parshah (die weeklikse Torah gedeelte in sinagoge gelees) tydens aandete. My vyfjarige seun het kommentaar gelewer oor die finale van die aangrypende verhaal van Moses (Moshe) se soeke na vergifnis namens die Israeliete, wat uiteindelik daartoe lei dat Moshe 'n gloeiende gesig het. Shaya het gesê dat Moshe se gesig soos die maan was! Dit het ons getref en dit is heeltemal onbevooroordeeld, nachas-shepping ouers & # 8211as 'n heeltemal briljante gedagte! (Om eerlik te wees, sal ek daarop wys dat daar 'n soortgelyke analogie is wat verwys na Joshua se ontvangs van sy profetiese en leierskapsklag van Moshe. Sien Rashi in Numeri 27:20. Ek is egter redelik seker dat Shaya nie voorheen die opmerking van Rashi geleer het nie. kom met sy eie kommentaar.) Dit is 'n baie gepaste astronomiese analogie, miskien selfs meer as wat hy besef het. Hoe meer ek daaraan gedink het, hoe meer het ek besef dat dit 'n nog beter analogie was as wat ek aanvanklik besef het ... Vir diegene wat die verhaal miskien vergeet het, volg 'n aanhaling van die relevante verse uit Eksodus 34: כח וַיְהִי-שָׁם עִם-ה & # 8217 אַרְבָּעִים יוֹם וְאַרְבָּעִים לַיְלָה & # 8211 לֶחֶם לֹא אָכַל, וּמַיִם לֹא שָׁתָה וַיִּכְתֹּב עַל-הַלֻּחֹת. כט וַיְהִי, בְּרֶדֶת מֹשֶׁה מֵהַר סִינַי, וּשְׁנֵי לֻחֹת הָעֵדֻת בְּיַד-מֹשֶׁה, בְּרִדְתּוֹ מִן-הָהָר וּמֹשֶׁה לֹא-יָדַע. ל וַיַּרְא אַהֲרֹן וְכָל-בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, אֶת-מֹשֶׁה, וְהִנֵּה קָרַן, עוֹר פָּנָיו וַיִּירְאוּ, מִגֶּשֶׁת אֵלָיו. לא וַיִּקְרָא אֲלֵהֶם מֹשֶׁה, וַיָּשֻׁבוּ אֵלָיו אַהֲרֹן וְכָל-הַנְּשִׂאִים בָּעֵדָה וַיְדַבֵּר מֹשֶׁה, אֲלֵהֶם. לב וְאַחֲרֵי-כֵן נִגְּשׁוּ, כָּל-בְּנֵי יִשְׂרָאֵל וַיְצַוֵּם & # 8211 אֵת כָּל-אֲשֶׁר דִּבֶּר ה & # 8217 אִתּוֹ, בְּהַר סִינָי. לג וַיְכַל מֹשֶׁה, מִדַּבֵּר אִתָּם וַיִּתֵּן עַל-פָּנָיו, מַסְוֶה. לד וּבְבֹא מֹשֶׁה לִפְנֵי ה & # 8217, לְדַבֵּר אִתּוֹ, יָסִיר אֶת-הַמַּסְוֶה, עַד-צֵאתוֹ וְיָצָא, וּדִבֶּר אֶל-בְּנֵי יִשְׂרָאֵ. לה וְרָאוּ בְנֵי-יִשְׂרָאֵל, אֶת-פְּנֵי מֹשֶׁה, כִּי קָרַן, עוֹר פְּנֵי מֹשֶׁה וְהֵשִׁיב מֹשֶׁה אֶת-הַמַּסְוֶה עַל-פָּנָיו, עַ 28 En hy was daar by die HERE veertig dae en veertig nagte; hy het nie brood geëet of water gedrink nie. En op die tafels het hy die woorde van die verbond, die tien woorde, geskryf. 29 En toe Moses van die berg Sinai afkom met die twee tafels van die getuienis in Moses en die hand, toe hy van die berg afkom, weet Moses nie dat die vel van sy gesig balke uitstuur terwyl Hy praat nie. met hom. 30 En toe Aäron en al die kinders van Israel Moses sien, stuur die vel van sy gesig balke, en hulle was bang om naby hom te kom. 31 Toe het Moses hulle geroep en Aäron en al die owerstes van die vergadering het na hom teruggekeer, en Moses het met hulle gespreek. 32 Daarna het al die kinders van Israel nader gekom en hulle alles beveel wat die HERE op die berg Sinai met hom gespreek het. 33 En toe Moses klaar met hulle was, het hy 'n sluier op sy gesig gesit. 34 Maar toe Moses voor die aangesig van die HERE ingaan om met hom te spreek, trek hy die sluier af totdat hy uitgaan en uitgaan en met die kinders van Israel spreek wat hy beveel is. 35 En die kinders van Israel het die aangesig van Moses gesien dat die vel van Moses en sy gesig balke uitgestuur het, en Moses het die voorhangsel op sy gesig gesit totdat hy ingegaan het om met Hom te praat. Moshe se gesig skyn as gevolg van sy ervaring en status om ten nouste met die Goddelike geassosieer te wees en, Ek sal beweer, met die Torah. Sy laaste 40 dae is pas aan Mt. Sinai nader aan God kom as wat iemand anders ooit gehad het. (En dit is na die eerste 40 dae wat hy waarskynlik gedink het dat & # 8211 destyds so na as moontlik was!) Hy keer terug na die Israeliete se kamp en bereik nie net sy missie om vergifnis te kry vir die sonde van die goue kalf, maar ook dat hy die Torah geleer het dat hy die res van sy lewe moet onderrig en waarvoor hy nou die unieke kanaal vir goddelike oordrag is. Moshe se gesig wat skyn na sy blootstelling aan God se heerlikheid is vermoedelik 'n weerspieëling van God se eie glorie, kiviyachol & # 8211 as so iets moontlik is. Dit is dan ook die analogie met die Maan: Die Maan produseer nie sy eie lig nie (ten minste in die sigbare spektrum.) Dit is & # 8220skyn & # 8221 is 'n weerkaatsing van die son se lig. Die uitsig vanuit die ruimte van die maan, die aarde en die son gesien van bo af (nie op skaal nie.) Sonlig verlig die linker helfte van die maan vanuit ons perspektief. Ons waarnemer (in rooi) staan ​​op die sonsopkomslyn en skei dag en nag op ons planeet. Illustrasie: Bob King van http://astrobob.areavoices.com/2009/03/18/moonshine-sunshine-treeshine/ Daar is egter verdere ooreenkomste in die Moshe & # 8211 Moon-analogie. Na die aanvanklike reaksie van Israel op die glansende gesig van Moshe, dra hy 'n sluier om dit weg te steek, vermoedelik die res van sy lewe. Die Torah vertel ons dat Moshe die sluier verwyder het toe hy met God gepraat het en dit weer vervang het toe hy terugkom om met die mense te praat. Moshe se sluier maak sy blink gesig nog meer soos die Maan. Soos dit deur die maandelikse was- en kwynende siklus gaan, word die "gesig" van die Maan ook gedeeltelik "bedek" & # 8211, dws in die duisternis & # 8211 die meeste van die tyd en dit is "skyn" is verborge. Eers as ons 'n volmaan sien, word die 'blink gesig' van die maan volledig geopenbaar. Soos die maan sy maandelikse siklus deurloop, sien ons hoe dit van heeltemal donker na heeltemal verlig gaan en weer teruggaan. In werklikheid word die helfte van die maan altyd deur die sonlig verlig (behalwe tydens 'n maansverduistering wanneer die skaduwee van die aarde dit blokkeer.) Die hoek van die ligging van die maan in sy baan relatief tot die aarde en die son bepaal hoeveel van die verligte kant wat ons vanaf die Aarde kan sien, wat die verskillende fases van die Maan tot gevolg het. Die diagram hierbo toon aan hoe die posisies van die maan as dit om die aarde wentel die ooreenstemmende maanfases lewer wat op die gegewe tye van die maand vanaf die aarde gesien word. Die Joodse / maanmaand begin met 'n 'nuwe maan' & # 8211 ongeveer wanneer die vroegste splinter van die Maan sigbaar word na die astronomiese fase genaamd 'Nuwe Maan'. Die maan is altyd vol (of naby) die middel van die maand. Selfs wanneer die maan se & # 8220face & # 8221 wat ons sien meestal in skaduwee is, is daar egter steeds 'n effense weerkaatste gloed op die donker gedeelte, dit word 'Earthshine' genoem. Dit is die 'tweemaal weerkaatsde' lig; sonlig weerkaats die aarde wat die donker gedeelte van die maan wat na die aarde kyk, effens verlig. Diagram van sonlig wat weerkaats van die aarde en die maan om aarde te skep vanaf http://catholicscienceteacher6.blogspot.com/2013_12_01_archive.html Die maan wat aardskyn van http://af.es-static.us/upl/2013/12/moon-earthshine-Abhijit-Juvekar-12-1-2013.jpg Hier is 'n interessante opmerking: wyle sterrekundige Carl Sagan en andere het die waargenome Aardskyn-spektrum gebruik as 'n proxy vir potensiële buitesolêre planete om spektrale tekens van lewe op aarde te probeer opspoor. Die waarneming van die spektrum van aardskyn (gemiddeld oor 'n hele kant van die maan) bied die ekwivalent van 'n gemiddelde absorpsiespektrum van die aarde. Dit is soortgelyk aan die soorte waarnemings wat verwag kan word in toekomstige vroeë teleskopiese beeldwaarneming van 'n ruimtelik onopgeloste spektrum van 'n buite-solêre planeet, aangesien die skynbare grootte van die planeet waarskynlik 'n punt of minder as 'n enkele pixel sal wees. Deur aardskyn waar te neem, kan sterrekundiges die eienskappe van lig wat van die aarde af weerkaats, bestudeer asof dit 'n eksoplaneet is en soek na tekens van lewe. Krediet: ESO / L. Calçada & # 8211 Sien meer op: http://www.space.com/14712-earthshine-moon-light-alien-life.html Laat ons die homilektiese dieptes van die Maan en Moshe-analogie verder ... Dit gaan nie regtig te ver uit op 'n ledemaat nie (ten minste in 'n drasha soos hierdie een ...) om voor te stel dat Moshe se 'weerkaatsde' Goddelike lig die lig van die Torah is! Moshe se gesig skyn as gevolg van die Torah wat God in hom ingedraai het, die glans van Moshe se gesig is die skyn van die lig van die Torah. Koop dit nie? Beskou hierdie daaglikse verwysing in die finale seën van die Amida : בָּרְכֵנוּ אָבִינוּ כֻּלָּנוּ כְּאֶחָד בְּאור פָּנֶיךָ. כִּי בְאור פָּנֶיךָ נָתַתָּ לָּנוּ ה & # 8217 אֱלהֵינוּ תּורַת חַיִּים וְאַהֲבַת חֶסֶד. וּצְדָקָה וּבְרָכָה וְרַחֲמִים וְחַיִּים וְשָׁלום. Seën ons, ons Vader, ons almal soos een, met die lig van U aangesig. Want deur die lig van u aangesig het U ons, God ons God, die Torah van die lewe en liefderyke goedhartigheid, geregtigheid, seën, barmhartigheid, lewe en vrede gegee. God “het ons die Torah gegee deur die lig van sy aangesig”! Moshe sit die oordrag van God se Torah voort, dus sy gesig wat skyn, is 'n voortsetting van die "lig van God se aangesig" waardeur Hy ons die Torah gegee het. Moshe is immers die een wat die Torah van Sinai afgebring het en dit vir almal geleer het. Moshe se Torah is die geskrewe Torah, Torah Shebichtav . Sy gesig wat skyn, is reguit omdat God hom die Torah op Sinai gegee het. Om die analogie uit te brei, neem aan dat 'ons' standpunt & # 8211 die van die Israeliete en die Joodse volk sedertdien & # 8211 soortgelyk is aan die aanskouing van die maan vanaf die aarde (blyk 'n veilige poging te wees, ten minste vir 'n drasha ... ) Aardskyn is dan analoog aan die Torah She'be'al Peh & # 8211 die mondelinge Torah & # 8211 ook gesien weerspieël op die maan & # 8211 Moshe se gesig. Hoe so? Dit is 'n minder helder / voor-die-hand-liggende kant van die Torah, wat geproduseer word deur die lig wat weerkaats op die aangesig van die Aarde en # 8211 van die waarnemers / leerders van die Torah wat skyn uit die & # 8220veiled & # 8221 gesig van Moon / Moshe. Selfs wanneer die glansende gesig van Moshe se direk goddelik oorgedrae geskrewe Torah verborge is, is daar nog steeds die glans van die Mondelinge Torah wat van die Aarde af weerkaats & # 8211 die "gesig" van die Joodse volk self, wat voortdurend 'n meer subtiele maar tog voortbring Goddelike lig van hul eie Torah as hulle God se Torah bestudeer en leer. Gebruik 'n slimfoon of kompakte kamera Slimfone en klein kompakte kameras het 'n wye lens en 'n klein sensor, sodat die maan dalk kan lyk soos 'n vaag ligkol in die lug. Die meeste mobiele kameras het ook nie 'n baie kragtige zoom nie, wat u nodig het om die oppervlakbesonderhede van die maan vas te lê. Daar is egter maniere waarop u op die sterk punte van u selfoon kan speel: Stel u prentjie saam. Gebruik die natuurskoon rondom u deur bome, geboue of weerkaatsings in te sluit. Skakel die flits af. Die flits sal die natuurlike lig versteur. Gebruik omgewingslig. Vang verskillende ligbronne vas. Byvoorbeeld, gedurende die blou uur gee lig van geboue 'n warm gloed wat die maanlig aanvul. Die gesig van die maan op die maanondergang - Sterrekunde Soms, nie lank na sononder nie, sien ons die maan as 'n dun boog in die weste. Op ander tye sien ons ongeveer die helfte van die Maan verlig, terwyl die ander helfte in duisternis is. Soms word die hele gesig van die Maan verlig. Hierdie veranderinge word die fases van die Maan genoem. In die eerste fase kan die maan glad nie gesien word nie. Dit is amper in 'n reguit lyn tussen die aarde en die son. Die kant van die maan wat deur sonlig verlig word, wys van ons af. Ons kyk na die donker kant van die maan - die kant wat van die son af wys. Na 'n dag of twee beweeg die maan ver genoeg na een kant van ons sodat ons 'n klein bietjie van die kant wat deur die son verlig word, kan sien. Van die aarde af lyk hierdie klein bietjie soos 'n halfmaanboog. Ons noem hierdie fase 'n sekelmaan. Na sewe dae het die maan genoeg beweeg sodat ons die helfte van sy sonlig kan sien. Dit is 'n halwe maan. Na ongeveer twee weke is die maan halfpad om die aarde vanwaar dit begin het. Nou sien ons die hele kant van die maan waarop die son skyn. As dit om die aarde beweeg, word dit 'n halwe maan en dan weer 'n boog. Uiteindelik is die donker sy weer na ons toe. In werklikheid is die fases van die Maan so gereeld dat antieke beskawings die Maan as 'n manier gebruik het om tyd te meet. Elke 29 dae ondergaan die maan 'n volledige siklus van fases. Van hierdie oorsprong is die idee van die moderne maand gevorm. Die woord maand is inderdaad afgelei van die woord Maan. Maanfases: Die veranderende gesig van die maan Die artikel getiteld & # 8220Lunar Phases: The Changing Face of the Moon & # 8221 help ons om ons hoofstuk oor die fases van die maan beter te verstaan. http://www.seeker.com/lunar-phases-the-changing-face-of-the-moon-1767932397.html In hierdie artikel word elke fase van die maan met 'n voorbeeldfoto uiteengesit om te verwys waarna u kyk. Volgens die artikel het die maan nie sy eie lig nie. Die lig wat van die maan afskyn, kom van die son en dat as die son skielik weg sou wees, die maan glad nie vir ons op aarde sigbaar sou wees nie. Die artikel sê ook dat die son se lig wat op die maan weerkaats ook verander as gevolg van die posisie van die maan, aarde en son. Dit is die presiese rede waarom ons maan- & # 8220fases & # 8221 het. In die klas het ons 'n eksperiment hieroor gedoen deur elke student 'n Styrofoam-bal op 'n potlood te gee om die maan voor te stel, en ons is gevra om dit op te hou na die lig wat uitgaan van die gloeilamp wat in die middel van die kamer opgestel is om die son. Ons is toe gevra om die & # 8220moon & # 8221 dop te hou en om ons te draai om te sien hoe die fases voor ons gebeur. Dit was 'n uitstekende manier om 'n beter begrip te kry van hoe ons maan en die son en die lig werk. U wonder waarskynlik op hierdie stadium & # 8220Dit is goeie inligting, maar wat presies IS die fases van die maan? & # 8221 Goeie vraag: die maan self het altesaam agt individuele fases. Volgens die artikel is die fases nuwemaan, wassende halfmaan, eerste kwartaal, waksende maan, volmaan, kwynende maan, laaste kwartaal en kwynende halfmaan. Elkeen van die fases is vernoem na die hoeveelheid lig wat deur die son op die maan vir ons op die aarde sigbaar word. Die hele pad van volkome lig tot geen lig nie, die maan het baie gesigte. Saam met die fases in die artikel, was daar ook verskillende soorte mane in die klas wat slegs een of twee keer per jaar plaasvind om net elke paar jaar te gebeur. Sommige van hierdie fases word verduisterings genoem. Daar is twee bekende verduisterings wat bekend is. Dit is die sonsverduistering en die maansverduistering of die swart son en bloedmaan. Tydens 'n sonsverduistering word die son heeltemal geblokkeer deur die maan en kan slegs die sonkroon om die buitekante van die maan deurskyn. Te midde van 'n maansverduistering blokkeer die aarde die sonlig vir die maan en gooi sy skaduwee op die mane se gesig, en as gevolg van die sonlig wat om die aarde buig en deur sy atmosfeer laat dit amper soos bloed rooi lyk. Dit hou alles verband met die lesingstudies wat ons in die klas gedoen het en ons astrojoernaal buite. Dit help baie om al hierdie inligting te leer. Ek moet sê dat hierdie artikel en die een wat ek gelees het om my seisoene-blog te skryf, die beste twee was wat ek tot dusver gelees het. Dit het my gehelp om 'n beter begrip te kry van sterrekunde en ons spesifieke eenhede in die klas. Totdat ek hierdie artikels gelees het, het ek nooit presies geweet wat 'n maansverduistering veroorsaak het nie. Ek het geweet dat dit iets met die aarde se skaduwee te doen gehad het, maar ek het nooit die rede geken waarom die maan tydens hierdie geleentheid rooi lyk nie. Ek het ook nooit regtig die name van elke fase geken nie, net na volle en nuwe mane, totdat hierdie klas en die artikel in besonderhede uiteengesit is oor elkeen van hulle en in watter volgorde dit beweeg. Dit sal my verder help om in my joernaal uit te vind waar die maan sal in die naghemel wees, watter fase en hoe laat. Ek was nog altyd van kleins af lief vir die maan en sou graag in die nag na buite moes gaan om daarna te kyk en 'n sterretjie te sien, want hierdie nag was altyd my gunsteling tyd van die dag. Secrets of the Astronomy horlosie op die Apple Watch? Ek kan sien hoe ek die meeste Apple Watch-horlosies kan aanpas, maar die Astronomy-gesig lyk regtig vervelig. Kan dit enigsins aangepas word? Sommige van die horlosiegesigte op die Apple Watch lyk asof hulle 'n klomp truuks in hul moue het, sodat u kleure, style, foto's kan kies, 'komplikasies' kan aanpas (die klein elemente op 'n horlosie wat temperatuur, battery vlak, aktiwiteitsopdatering toon) , ens) en meer. Maar dan is daar die Astronomie-gesig. Dit wys 'n foto van die aarde met die huidige dagbreek- en skemerlyne, sentraal op u presiese ligging op die planeet. Nie baie opwindend nie. Is dit al wat daar is? Eintlik is daar baie wat hierdie spesifieke gesig weggesteek het. U moet net rondspeel om die vermoëns daarvan te vind! Om te begin, is hier die standaardaansig: Cool, maar nie regtig veel om oor huis toe te skryf nie. Druk dit gedwing om die skerm aan te pas en, daar is niks wat u kan doen nie: Gaan terug na die standaard gesig en tik dit saggies aan in plaas van die krag-tik. Die tyd skiet uit die weg en as u nou die Crown draai, kan u betyds vorentoe en agtertoe beweeg op die skerm: Twee uur voor die standaardskerm, kan u sien dat die dagbreek net breek. Maar ons is nie klaar nie. Gaan terug na die standaardaansig en tik op die klein sirkel links onder wat lyk asof die maan en die aarde verdwyn en die maan op die skerm zoom: Ag, slegte tydsberekening hieroor! Dit is 'n nuwemaan, so daar is glad nie veel om te sien nie. Maar weer, tik dit saggies aan en draai die Crown, dan kan jy ook in maanfases vorentoe / agtertoe beweeg: Ag, oor 9 dae gaan die maan baie interessanter in die lug lyk! Nog een voordat ons klaar is, en dit is wonderlik, veral as jy films gesien het soos Tomb Raider waar u agterkom dat die belyning van die planete van groot belang is! Tik op die onderste regterkant van die hoofgesig, met 'n klein stel kolletjies in sirkels. Dit is die planetêre belyning van al die planete in ons sonnestelsel. En weer, u kan die Crown gebruik om betyds vorentoe en agtertoe te beweeg om te bepaal wanneer die aarde die naaste aan Mars is (pasop vir die Mars-inval!) Of al die planete in lyn is: 3 antwoorde op & ldquo The Moon & # 8217s Appearance & rdquo Ek het dieselfde opgemerk! Ek het verwag om 'n vertikale lyn te sien soos wat ons in die klas getrek het, maar merk toe op dat hierdie & # 8220tilt & # 8221 te wyte is aan ons perspektief van die aarde af, afhangend van die tyd van die dag. Dit is interessant hoeveel meer ek oplet na hierdie dinge noudat ek in hierdie klas is. Colin, dit is baie lekker dat u gebruik het wat ons in die klas geleer het, en dit op u lewe toegepas het. Ek is onder die indruk dat u die maanfase vanuit die lug kon erken en u redenasie kon bevestig op grond van hoe laat die maan op die horison moes verskyn. Het u al daaraan gedink om 'n volmaansiklus te probeer waarneem om die opvallende verskille in die lig te sien? Ek dink ek kan dit volgende maand probeer om regtig ons klasmateriaal op die regte wêreld toe te pas. Ek hou ook van die besonderhede wat u ingesluit het dat die skuins kantel nie te wyte is aan die verandering in die skaduwees nie, maar as gevolg van 'n verandering in die manier waarop ons dit vanaf die aarde sien. Ek dink dat hierdie punt regtig belangrik is vir studente wat nuut is met sterrekunde en nie bewus is van hoe dinge deur ons aarde en kantel beïnvloed word nie. As u tyd het, moet u beslis na Juliette se boodskap oor die app & # 8220moon & # 8221 kyk. Dit lyk super cool en relevant vir die convo!

Die voorvoegsel 3152 is die area kode vir Feldbach. En Feldbach is in Oostenryk geleë. As jy buite Oostenryk is en jy 'n persoon in Feldbach wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Oostenryk is +43 (0043), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Feldbach skakel, moet jy die kode +43 3152 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +43 3152, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Feldbach moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0043 3152 gebruik.

Die voorvoegsel 68 is die area kode vir Kadoma. En Kadoma is in Zimbabwe geleë. As jy buite Zimbabwe is en jy 'n persoon in Kadoma wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Zimbabwe is +263 (00263), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Kadoma skakel, moet jy die kode +263 68 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +263 68, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Kadoma moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 00263 68 gebruik.

Soms kan jy selfs kontantpryse en vakansies as belonings wen. Ekwiteitsbeleggers sal nie enige soort deposito bonusse kry nie, maar binêre opsie handelaars word bevoordeel met deposito bonusse saam met verskeie ander eienskappe. Handelaars moet wag vir die regte oomblik om die ambagte te plaas. As u sien dat daar redelike opbrengs op u belegging is, kan u u insetvlak stadig volgens u ondervinding in die veld verhoog. Sodra jy teen lae prys bespreek het, moet jy geduld hê om die prys op te tel. As jy die regte platform het om te handel, kan handel vanaf enige plek uitgevoer word. Handel kan nie gedoen word as en wanneer jy wil doen nie. Of dit nou is om 'n gegewe bate te koop of te verkoop, moet die handelaar wag en kyk uit vir die regte tyd om belegging te maak. Byna alle makelaars voorsien 'n groot verskeidenheid handelsbates aan sy handelaars. So skep rekeninge met maksimum aantal makelaars en dit sal jou help om volle voordeel te kry van die belonings wat aangebied word. Vind uit hoekom daar wye verskeidenheid handelsbates is en hoe om dit te hanteer. Maar terselfdertyd is alle eiers in 'n enkele mandjie nie 'n goeie stap nie. Die binêre opsie robots sal maklik hierdie tipe berekening hanteer om handelaars te help om maksimum opbrengste in minimum beleggings te kry. Ja, die risiko daaraan verbonde is ook hoog. Sodra jy ervare en selfversekerd is oor die handelstrategieë, verhoog die beleggingsvlak geleidelik om meer winste te kry. Is Binêre Opsies Trading Werklik Op Enkele Formules En Strategieë? Daar is nie nodig om groot kapitaalbelegging vir binêre opsies te verhandel in aanvanklike stadiums anders as aandelebeurs nie. Binêre opsie is een van die nuutste vorme van handel wat baie goed deur die handelaars aanvaar word. As jy die vaardigheid het en as jy gereed is om van die geleentheid gebruik te maak, kan jy besluit hoeveel geld jy wil verdien. Op hierdie manier is dit maklik vir handelaars om bates en handelsstyle te kies wat hul behoeftes pas. Dit is 'n maklike manier om by die werk op binêre opsiebedrywe in te skakel. Ongeag hoe groot die belegging is, sal die koste dieselfde bly. Wees oop om ander te probeer volgens die markbeweging. Dit is die veelsydigheid en aanpasbaarheidseienskappe wat die handelaars lok. Dit beteken dat die belegger 'n goeie geleentheid het om 'n hoë opbrengs met kort tydsduur te kry. Die kanse wat beskikbaar is vir elke handel is byna oneindig en daar is geen beperking op die verdienste van enige handelaar nie. Kry jou transaksies bespreek en uitgevoer met net 'n paar klik, selfs wanneer jy by jou rusbank ontspan en televisieprogramme kyk. Op soek na 'n bron wat al die inligting van binêre opsie verhandeling kan bied? Binêre opsiebedrywe kan elke 30 sekondes verwag word. Die meeste platforms aanvaar kliënte van regoor die wêreld. Opbrengs op belegging is eweredig gelyk aan die vlak van risiko wat 'n handelaar gereed is om te neem. As 'n robot dit doen, is dit nie nodig vir die handelaar om wiskunde te ken nie. Dit is raadsaam om 'n bepaalde bate vir 'n sekere tydperk te gebruik om sy prysskommelings te volg en sodoende te belê sodra die prys baie laag is. Om hierdie rede word baie handelaars gemotiveer om binêre opsie te probeer in plaas van ander ambagte. Jy kan dit met net 'n paar honderde dollars begin. Aangesien daar meer mededinging op hierdie gebied is, is die voordele en promosie-aanbiedinge wat elke handelaar bied, anders. Die formule is net vir kennisdoeleindes en dit is nie nodig om dieselfde toe te pas as jy robot vir binêre opsiehandel gebruik nie. Daar is beslis baie minder kans dat die prys dadelik van 'n baie lae prys opskop. As jy voordele en belonings van ekwiteitshandelaars teenoor binêre opsie-handelaars moet vergelyk, is die voordele, belonings en bonusse wat ontvang is, onvergelykbaar hoog. Sommige platforms bied u die geleentheid om enige bates met 'n enkele makelaar te verhandel. Dit sal u help om u transaksies maklik op te spoor. Gee dus genoeg tyd om verwagte resultate te kry. Die risiko om geld te verloor is laag en daar is geen finansiële bedreigings nie, aangesien die belegging in aanvanklike stadiums baie minder is. Alles word bereken en syfers word binne 'n tyd beskikbaar gestel. Dit maak saak wanneer, hoe en van waar jy belê het en hoe jy geld probeer maak in binêre opsiehandel. Wonder watter voordele van binêre opsieverhandeling verwag kan word? Beleggingsgroep-binêre opsies. Om met maksimum respek behandel te word! Uitvoerende hoof van Investlab Holdings, die eienaar van die maatskappy, het genadiglik sy toestemming vir onderhoud tydens sy sakebesoek aan Moskou gegee. IQ Opsie, Binary Options makelaar hou bedryf leierskap oor die hele wêreld het 'n groot belangstelling verkry. Maklik om te begin belê! U wil seker maak dat u gewoonlik die beste in u binêre opsies verhandelingskapitaal verkry. Kyk vir die Kindle MatchBook-ikoon op druk - en Kindle-boek detailbladsye van kwalifiserende boeke. Kom meer te wete oor Kindle MatchBook. Dit is 'n eenvoudige handelsstelsel. Jy kan ook meer Kindle MatchBook titels hier sien of al jou Kindle MatchBook titels hier oplaai. Geskenk van die Kindle-uitgawe by die Kindle MatchBook-prys is nie beskikbaar nie. Druk-uitgawe moet nuwe en verkoop word deur Amazon. Hierdie boek bied 'n stap vir stap proses oor hoe om 'n inkomste te verdien deur 'n klein bekende beleggingsvoertuig, 'n Binary Option, 'n onlangs ontwikkelde beleggingsinstrument, te gebruik. Lees die Kindle-uitgawe op enige Kindle-toestel of met 'n gratis Kindle Reading App. Duisende boeke kom in aanmerking, insluitend huidige en voormalige bestsellers. Om 'n makelaar te kies wat 'n korting bied, is uiters belonend soos u kan sien. Om hierdie rede beveel ons sterk aan dat u hierdie berekeninge doen by elke binêre makelaar wat u registreer. Die meeste handelaars het nie eens 'n idee dat hierdie koers selfs bestaan ​​nie. Kortings verteenwoordig basies die persentasie van jou belegging wat die makelaar nie sal wegneem in die geval van 'n onakkurate voorspelling nie. So, so bereken jy breekverhoudings en winsmarges in binêre opsies. So, nou weet jy hoe om te bereken watter persentasie van jou belegging suksesvol moet wees om glad nie geld te verloor nie. Die enigste dinge wat jy sal moet weet, is 'n paar parameters. Op hierdie manier sal jy presies weet hoeveel wins jy maak. Dus, om jou winsmarge te bereken, moet jy die breekverhouding van jou wenverhouding aftrek. Deur hierdie te gebruik, sal u die breekverhouding maklik kan bereken. Dit is ook een van die idees wat meestal nooit deur binêre opsie makelaars genoem word nie en as sodanig het die oorweldigende meerderheid van mense nie eers 'n idee nie. Die breekverhouding is die persentasie van akkurate bedrywe wat 'n mens moet uitvoer om wins te maak. Die winsmarge is die verskil tussen die breekkoers en die verhouding van akkurate handel wat deur handelaars uitgevoer word. Om 'n voorspelling te kan maak, moet jy 'n sekere bedrag geld belê. Dankie dat jy dit gelees het en ons sal dit baie waardeer as u dit met u vriende of mede-handelaars kan deel sodat meer mense kan verstaan ​​hoe breekproefpersone en winsmarges bereken word in binêre opsies. En dit is alles vir hierdie metode gids. Wat is die Break Even Ratio? Die brekingsverhouding in binêre opsies handel bestaan, want in binêre opsies sal u uitbetaal word as u die uitkoms van die beweging van sekere bates voorspel. Dit is die persentasie wat die suiwer winste handelaars aandui. Met ander woorde, die geldpersentasie is basies die uitbetalingspersentasie wat deur makelaars aangebied word. Soos u weet, sal u in binêre opsies geld maak as u die toekomstige beweging van 'n bate voorspel. Die geldkoers is die verhouding van die winste wat u sal maak indien u 'n akkurate voorspelling maak. Die breakeven koers is die persentasie van die akkurate voorspellings wat jy sal moet maak om nie geld te verloor nie. Waar B staan ​​vir breakeven verhouding, ek vir in die geld verhouding en Ot vir uit die geld verhouding. As jou persentasie akkurate voorspellings saamval met die breekverhouding, dan verloor jy nie geld nie, maar jy sal ook glad nie geld maak nie. So, soos u kan sien, sal u in hierdie geval net 52 moet voorspel. Waar W staan ​​vir die wenverhouding. Daarbenewens kan u ook ons ​​ander binêre opsies-metodegidse lees wat op die spyskaart aan die regterkant verskyn om meer te wete te kom oor meer gevorderde wenstrategieë. Uiteraard sal u egter wil weet hoeveel werklike suiwer winste u ook maak. Die verhouding uit die geld is die persentasie van jou belegging wat die makelaar sal wegneem as jy nie 'n akkurate voorspelling maak nie. Hoe om die breakeven verhouding te bereken? Sommige van die belangrikste dinge wat 'n mens in binêre opsies verhandel moet verstaan, is die idees van breekverhouding en winsmarge. U voer 46 ambagte uit waarvan 36 suksesvol is. Die winsmarge is die verskil tussen u wenverhouding en die breekverhouding. In hierdie geval sal jy jou winste herbelê. In die meeste gevalle, as jy 'n onakkurate voorspelling maak, sal die makelaar al die geld wat jy belê het, wegneem. Die inligting wat ons hierbo aangebied het, is gewoonlik nooit beskikbaar by enige binêre opsie makelaar nie. Alles word hieronder volledig uiteengesit. Om die bogenoemde kwessies te verstaan, is egter uiters belangrik as jy 'n wen-binêre opsiehandelaar wil word. Maar gelukkig is dit nie so moeilik om hierdie koers te bereken nie. Soos aanvanklik verduidelik, bied binêre opsie makelaars dit gewoonlik nie aan handelaars bekend nie. U moet ook u winsmarge voortdurend volg met die tweede formule wat in hierdie artikel genoem word. Dit help om die nodige parameters vir die handelsplan te bereken. Die antwoord lê in 'n objektiewe handelsplan. Oplossing vir wen die bogenoemde vergelyking, gee 58.DUKASCOPY BANK het op hul webwerf inligting gepubliseer oor die nuwe produk; en het ook 'n wedstryd op dieselfde basis geloods. Maar met 'n handelsplan ontwikkel volgens die riglyne wat in hierdie artikel aangebied word, kan jy goeie geld maak as jy jou kapitaal beskerm. Oplossing vir w in bostaande vergelyking, gee 61. Hier is nog 'n voorbeeld. Die opsies is binêr omdat daar net twee moontlike uitkomste is. Kom ons kyk na 'n paar voorbeelde hieronder. Dit werk uit na 32. In hierdie artikel sal ek 'n metode aanbied om ons te help om winste konsekwent te maak terwyl ons binêre opsies verhandel. Waar is die totale aantal weddenschappen. Tans is hierdie produk slegs beskikbaar op demo-handel. Volgens wikipedia is 'n binêre opsie 'n tipe opsie waar die uitbetalingsverhouding 'n vaste bedrag van 'n bate of niks is. Die uitdaging is dus om te verseker dat jy 'n netto wenner is deur die aantal wenwedstryde te maksimeer. Dit hang alles af van hoe jy die opsies verhandel. Daar is hoofsaaklik vier veranderlikes om in gedagte te hou, naamlik; die gewenste wins, die hoeveelheid premie of kontrakgrootte, die totale aantal verbintenisse en die suksessyfer of persentasie wenwedstryde. Om dit te doen, is dit raadsaam om uit die mark te bly as die persentasie wenwedstryde minder is as die persentasie wat vereis word om te wen. Waar E die rekening ekwiteit is. Die antwoord is 250 verbintenisse. Dit beteken dat as jou weddenskappe die helfte van die tyd wenners uitkom; jy sal 'n netto verloorder wees. Om selfs te breek, moet jy winste hoër as of gelyk aan nul opneem. Deel van die inligting word hieronder aangehaal. Hou 'n oog op die sukseskoers is 'n relatief eenvoudige ding om te doen. Met behulp van die formule kan ons die persentasie wenwedstryde bereken wat nodig is om te breek, selfs wanneer die aantal weddenschappen bekend is. DUKASCOPY BANK SA is besig om 'n nuwe produk bekend te stel, naamlik; Binêre opsies. Dit is duidelik dat handel binêre opsies met die konsep wat in hierdie artikel ontwikkel word, vereis dat jy handelsveldtogte in tydperke of siklusse implementeer wat bestaan ​​uit 'n eindige aantal weddenschappen. Die Black Scholes-model is 'n parsiële differensiaalvergelyking wat die prys van die opsie beskryf vs. Onthou egter dat die delta altyd verander as gevolg van die verandering in die onderliggende bate, en enige ander verandering in ander veranderlikes sal veroorsaak dat die delta verander. Hierdie wiskundige model is gebaseer op 'n afgeleide mark wat die prys van 'n Europese styl opsie sal gee. Een van die belangrikste komponente van die vergelyking, soos hierbo genoem, is die delta. As sodanig bereken die formule dat daar een regte prys is op die opsie wat bereken word deur die Black Scholes-formule. Hierdie metode word delta-verskansing genoem en vorm die basis vir baie ander handelstrategieë. Hoe is die weer? Terwyl jy jou binêre opsies verhandel het, het jy ooit opgehou om jouself te vra hoe word binêre opsies geprys? Tweedens, wat kan die rede vir die naamsverandering wees? Laat asseblief kommentaar in die kommentaarboks hieronder, aangesien u ondervinding ander sal help en spammers wat die binêre opsiebedryf beheer, sal vermy. Kliënte sonder 'n goeie kennis van Binêre Opsie verhandeling moet individuele advies van 'n gemagtigde bron soek. Geen voorstelling word gemaak dat enige rekening die wins of verliese soortgelyk aan dié wat getoon word, waarskynlik of waarskynlik sal bereik nie. Inderdaad, dit is 'n baie goed vervaardigde stuk bedrogspul. Op 'n sekere tyd het sy besluit om die algoritme te gebruik om haar eie sagteware te skryf, wat sy oorspronklik Charity Profits genoem het, en het nou My Winsformule hernoem. Inligting op die bladsye van BinaryOptionSheriff is slegs riglyne en moet nie as beleggingsadvies hanteer word nie. Lyk soos hulle sal waarskynlik 'n groot aantal onskuldige slagoffers in hul leuensweb kry, maar hulle het net hul geluk 'n bietjie te ver gedruk met hierdie onmoontlike aanspraak op inkomste. Tweeling 2, Kwantumkode en die Dubai LifeStyle. Dit is hul bestudeerde troefkaart om legitimiteit te gee aan hul vieslike bedrogspul. Die skrip word woord vir woord gekopieer en u word uitgenooi om beide te kyk om te verifieer. Dit is so 'n hardop grap. Daar is niks wat goed werk nie. My Profit Formula Review sal hierdie stelsel blootstel vir die Scam wat dit is. Wie is Megan Sanders van My Winsformule? As gevolg hiervan, hierdie spesifieke is nie eens 'n nuwe bedrogspul! Megan Sanders is 'n volledige bedrog. As jy in die Verenigde State handel, is Nadex die enigste makelaar wat deur die CFTC gereguleer word. Hier is 'n paar wenke wat u kan lei tot 'n suksesvolle loopbaan in binêre handel. Moet jy belê in goud of bitcoin? U kan inteken op ons JOU TUBE kanaal vir lewendige handel sessies met die sagteware. Glo ons, klank en legitiese stelsels soos Swarm Intelligenceand Code Fibo, wat gebaseer is op werklike algoritmes wat verband hou met binêre opsiehandel, kan nooit meer as 'n paar honderd dollar per dag oorskry nie. My Winsformule is 'n handelsware wat deur Megan Sanders aan ons voorgelê word. Om 'n opvoeding te hê, is die sleutel tot alle deure. Kies dus goeie handelsware en maak seker dat dit voorheen deur ware handelaars getoets is. As jy wonder of My Winsformule swendelary of wettig is, raai ons jou aan om hierdie bedrogspulresensie onderaan te lees. Hipotetiese of gesimuleerde prestasie resultate het sekere beperkings. As jy slagoffer is van bedrogspul, moet asseblief nie huiwer om ons te kontak nie. Moenie haastig wees om by My Winsformule aan te sluit nie. SITE DISCLAIMERS EN DIENSVOORWAARDES Inligting oor BinaryOptionSheriff. Kan ek Geld Handel Binêre Opsies maak? Trading Binêre Opsies het aansienlike risiko van verlies van kapitaalgeld gehad. Hulle is dieselfde gehuurde, moeg akteurs van Fiverr. Dankie dat jy tyd geneem het om My Profit Formula-swendelary te lees. Hier sal ons die Ware Waarheid agter My Winsformule openbaar. Dankie, handelaars vir u werklike belangstelling in ons Sheriff-webwerf. Moenie egter verwag om 'n miljoenêr met hierdie stelsels te word nie, maar jy kan verwag om goeie en bestendige wins te maak. My Winsformule is Verified Scam! Ons sal poog om voort te gaan om swendelary bloot te stel, om aanlyn onderwys te gee, en om u te help met u daaglikse handel. Jy mag dalk vra, hoe kan ons so seker wees dat My Winsformule-verhandelingsprogram bedrogspul is? Dit is nie moontlik om sulke hoë winste vir geen moeite te sien nie. Die antwoord is kategories JA. U aanvaar volle verantwoordelikhede vir u handelinge, ambagte, wins of verlies van geld en stem in om Binary Opsie Balju te hou. U moet egter dit verantwoordelik doen. My Wins Formule Trading Software? Vir diegene wat alreeds op die Binary Option Sheriff-webtuiste ingeteken het, sal jy waarskynlik verbaas wees om ons so sterk terme vir een bepaalde persoon te vind. Dit is veral vervelend tydens hierdie spesiale tyd van die jaar. Om mee te begin, hou die storie nie vas nie. Alle inligting op hierdie webwerf is slegs vir opvoedkundige doeleindes en is nie bedoel om finansiële advies te verskaf nie. Ter afsluiting is ons geen twyfel dat Deutsche Bank haar jammer self sou dagvaar en haar in die regshowe jaag nie. By die Binêre Opsie Balju kan u die waters GRATIS toets. Die antwoord is baie eenvoudig. En dit is die ware waarheid. As jy in Europa handel, kry 'n makelaar wat gereguleer word soos 24 opsie. Die storie is bedoel om 'n traan te wees en in ons harte te sleep om hulp aan ander uit te brei. Hierdie webwerf is onafhanklik van die Binary Options Brokers en die Signal Software wat daarop verskyn. Dit is 'n vraag wat ons dikwels gevra word. My Wins Formule-oorsig sal voortgaan met die debunking van hierdie handelsstelsel! Soos haar storie gaan, was sy 'n finansiële ontleder van die Deutsche Bank in New York. Daarbenewens kan u ook u oorspronklike belegging verloor. As Megan Sanders die algoritmes regtig gekopieer het, sou sy in stryd met haar dienskontrak wees. Verlede prestasie is nie 'n waarborg vir toekomstige opbrengste nie. Ons het nie eers in enige lengte gegaan om net te bewys hoeveel van die getuigskrifte almal nep is nie. Enige stellings oor winste of inkomste, uitgedruk of geïmpliseer, verteenwoordig nie 'n waarborg nie. Kom ons ondersoek hierdie eise een vir een. As u egter meer verifikasie wil hê, nooi ons u ons liefdadigheidswinsoorsig te lees. Hier word besonderhede van die getuigskrifte gegee met visuele bewys. Hier is waar die ontwikkelaars van hierdie bedrogspul sagteware begin foute maak. Binary Opsies Maatskappye word nie binne die VSA gereguleer nie. Omdat haar werk haar betrokke was by gevorderde algoritmes, kon sy miljoene dollars aan haar werkgewers genereer. Die binêre opsiemark is 'n baie likiede mark, en met die regte gereedskap en onderwys kan jy kyk na 'n bestendige inkomstebeleggings binêre opsies. Ons is seker dat dit 'n nep is omdat die bedrieglike aktrise wat Megan Sanders uitbeeld, die identiese voorstelling van 'n vroeëre bedrogspul genaamd Liefdadigheidswins het. So doen jy jou donasies. Voordat jy met enige van die makelaars handel, of met behulp van seinprogrammatuur, moet kliënte seker maak dat hulle die risiko's ten volle verstaan ​​en seker maak dat die makelaar van hul keuse gelisensieer en gereguleer word. Sekerlik hoop die ontwikkelaars om 'n vars oes slagoffers te vang, wat in die eerste plek die verskyning van bedrogspul gemis het. Ongelukkig kom My Winsformule neer op 'n lang lys van swendelary, wat ons daagliks blootstel. Haar hartverskeurende verhaal van die reis na Afrika wat haar lewe verander het geen water nie. Ons onlangse handel met Swarm Intelligence Binaryhas het ons uitstekende resultate behaal. Gebruik groot handelsgereedskap. Handel slegs op eie risiko. VSA REGULASIES BELANGRIKE KENNISGEWING. Hoe werk my winsgewende formule? Gesimuleerde handelsprogramme in die algemeen is ook onderworpe aan die feit dat hulle ontwerp word met die voordeel van agterna. Sal Bitcoin Cash Fork Bitcoin hierdie week? In teenstelling met 'n werklike prestasierekord, verteenwoordig gesimuleerde resultate nie werklike handel nie. Dit is net 'n verklaring wat gemaak word in die hoop om jou begeerte vir maklike kontant te kietel. As 'n teken terug vra ons u om in te skryf op ons blog. Ten slotte en in waarheid is dit 'n bedrogspul. Kies 'n gereguleerde makelaar om met te handel. Ons kan u verseker dat as u inskryf op hierdie bedrieglike App, u nooit wins sal maak nie, daarom is daar geen u dat u enige van u ekstras aan 'n liefdadigheid sal slaag nie. Hierdie artikel stel binêre opsies voor en bied verskeie prysblaaie. Oorweeg 'n oproep opsie met 'n staking prys van 30, en 'n gaping staking van 40. Supershare-opsies is gebaseer op 'n portefeulje van bates met aandele wat teen hul waarde uitgereik is. Gap opsie het 'n sneller prys wat bepaal of die opsie sal uitbetaal. Hulle het vier variasies, gegrond op die verhouding tussen spot - en strykpryse. Hierdie binêre opsies word oor twee bates geprys. Supershares betaal 'n voorafbepaalde bedrag indien die onderliggende bate teen verloop van die prys tussen 'n boonste en 'n laer waarde geprys word. Scholes-analise, met die uitbetaling bepaal by verstryking. Die uitbetaling van 'n Gap-opsie word bepaal deur die verskil tussen die bateprys en 'n leemte, solank die bateprys bo of onder die stygingsprys is. Die opsie kan uitgeoefen word wanneer die bateprys bo 30 is, maar betaal niks totdat die bateprys bo 40 is nie. Omgekeerd het 'n bate of niks 'n afslag gelyk aan die bateprys indien die bate minder as die kolletjie verhandel. Die bedrag is gewoonlik 'n vaste gedeelte van die portefeulje. As die bate bokant die staking verval, is die betaling van 'n bate of of niks-oproep gelyk aan die bateprys. Die staking prys bepaal egter die grootte van die uitbetaling.

Suid-Afrika verhoog moontlik die risiko om op die gryslys te beland, deur die Suid-Afrikaanse Nasionale Weermag se deelname aan ‘n drie-nasies maritieme oefening saam met die Russiese Vloot. Die DA sê dit is ‘n verskriklike oordeelsfout aan die kant van die minister van Verdediging en Militêre Veterane, Thandi Modise, weens die wêreld se teenkanting teen die Russiese militêre oortredings in Oekraïne en die moontlike gevolge daarvan om op die gryslys te wees. Kobus Marais van die party beskou Suid-Afrika se deelname aan die militêre oefening as steun vir Rusland: Post navigation Previous Next Previous Next ANC-NUK se spesiale verdaag sonder RampahosaNamibië het ook ‘n tekort aan ambulanseFNB Namibia is Bank van die Jaar Blitsbokke weer op wenpad by Dubai SewesSAOG-ministers onthuts oor sloerdery van Trans-Kalahari-spoorlyn

Die voorvoegsel 45 is die area kode vir Kisvárda. En Kisvárda is in Hongarye geleë. As jy buite Hongarye is en jy 'n persoon in Kisvárda wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Hongarye is +36 (0036), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Kisvárda skakel, moet jy die kode +36 45 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +36 45, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Kisvárda moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0036 45 gebruik.

Ons bou en vernuwe graag ons wonings met die mooiste kleure verf en teels. Dit doen ons met kundigheid en deeglikheid. Die vraag is, hoe is jy besig om aan jouself te bou en te vernuwe? Elke dag, deur die woorde wat jy oor jouself spreek, bou jy aan jou ander “huis”. Bou jy met positiewe, liefdevolle gedagtes of bou jy met negatiewe gedagtes oor jouself. Kom ons gaan verder, watse tipe huwelik is jy besig om te bou? So paar jaar terug het ons, ons eerste huis gebou. Ek het baie beplanning en voorbereiding gedoen met uitgedrukte prente op groot A3 plakkate (ja, ek is so deeglik!). Met die plakkate is ek na die plaaslike Hardeware winkel om die regte kleur verf te kies vir binne ons huis. Ek sal altyd onthou wat die een vreemdeling vir my gese het toe sy my sien met al die moeite wat ek gedoen het. Sy het gese:” Ek hoop jy spandeer soveel tyd en moeite aan jou huwelik ook!” Elke dag bou ons aan mekaar, of ons breuk mekaar af. So, hoe bou ons positief ons self op. Deur dinge van ons verlede deur te werk, ontslae te raak van “issues” wat ons met onself het en doelbewus te besluit om POSITIEF te praat, POSITIEF te dink. Die vyand gaan ons nog steeds probeer gooi. Maar dan weet jy wat die waarheid is en dat jy daarop kan staan.

Die jaar 943 was 'n gewone jaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Dinsdag begin het. Dit was die 43ste jaar van die 10de eeu n.C. Soos ander gewone jare het die jaar 12 maande, 52 weke en 365 dae gehad.

Swael en suurstof was die beste knoppies. Hulle het ver van mekaar geleef, sodat sy suurstof moes gebruik om sy suurstof te gebruik. Wil jy 'n grap oor stikstofoksied hoor? GEEN. Heisenberg en Schrodinger ry die pad af as 'n polisie hulle oorhaal. Die cop vra Heisenberg: "Weet jy hoe vinnig jy daarheen gaan?" Heisenberg antwoord "Nee, maar ek kan jou presies weet waar ek was." Die cop begin agterdogtig en gaan voort om die motor te soek. Toe hy die koffer oopmaak, roep hy uit: "Haai, jy het 'n dooie kat hier," wat Schrodinger antwoord. "Wel, nou doen ek! Dankie." Ek loop uit chemie grappe. Al die goedes argon. Hoekom het die apteek se broek aan die slaap geraak? Hy het nie asetol gehad nie. 9 natriumatome loop in 'n kroeg, gevolg deur batman. Ou chemici sterf nooit, hulle versuim net om as chemikus te reageer. Die man langs my het gevra of ek 'n hipobroom het, het ek NaBrO gesê. Wat het die nerd gesê toe hy 'n toets misluk het? "Ytterbium." 'N Proton en 'n neutron loop in die straat af. Die proton sê: "Wag, ek het 'n elektron laat val, help my om dit te soek." Die neutron sê: "Is jy seker?" Die proton antwoord: "Ek is positief." Willekeurige Persoon: Hoekom reageer jy gewelddadig wanneer ons jou in H20 plaas? Chemie Kat: Omdat my ras yster-, litium- en neon-FeLiNe-oorsprong bevat. Eerste man bestellings "Ek wil H2O hou". Die tweede man beveel: "Ek wil ook H2O hou." Die tweede man het gesterf. Die atoom vra die elektron, "hoekom is jy klein?" Die elektron antwoord, "want ek het 'n lae lading!" Hierdie grap is natrium snaaks ... ek het my neon geklap. Wat noem jy 'n tand in 'n glas water? 'N Een molêre oplossing! Hier is 'n afhaallyn: Jy moet koper en tellurium wees, want jy is seker CuTe! Hy was 'n boor; hy kon nie eens die oktetreël volg nie. Hy het 'n stewige netwerk gehad, maar was nie 'n diamant nie. Vir 'n apteker is slegs ses state van belang. 'N Neutron het in 'n kroeg geloop en gevra hoeveel om te drink. Die kroegman het geantwoord: "Vir jou, geen koste nie." In die wêreld van chemikalieë woed 'n konstante stryd tussen die chemiese toesighouers en die chemiese superagente. Die mees gewaardeerde hiervan is een (OO) 7, internasionale kleurmiddel van misterie. Op 'n besonder harige sending vind hy homself ontsteld teen die bose genie van lore, dr. Stikstofmonoksied, wat 'n valse strik in die vorm van 'n gewone stukkie wit lap het. Nadat hy deur 'n slim geplaasde meganosensitiewe membraanproteïen gevang is, is (OO) 7 geskok om homself in 'n styf gebind gaas van katoenvesels te laat week. (Hy is immers 'n kleurstof.) In wanhoop roep hy na sy nemesis: "Verwag jy dat ek moet praat, NEE?" Die skurk skree net maniaklik. 'Nee meneer Dye, ek verwag dat jy moet bind.'

Forex Magnates en EGR White Label Vennoot van die jaar in 2012, en EGR Best Binêre Oplossing in 2013 en in 2014. CFTC gelisensieerde Cantor Exchange. SpotOption het wêreldwyd uitgebrei met kliënte in Noord-Amerika, Europa, Asië, die Midde-Ooste en Australië. SpotOption is gepas beman om te verseker dat elke wit etiket die maksimum sorg en ondersteuning ontvang, tesame met die aandag wat nodig is om hul finansiële sukses te verseker. SpotOption poog om voort te gaan groei as die Binêre Opsies platform van keuse vir aanlynoperateurs, en om elkeen tot die hoogste vlak van prestasie te bring. Banc de Binary, Banc de Swisse, Empire Option, FXDD, en nog vele meer. Die ondertekening van 'n kontrak wat gebaseer is op wedersydse vertroue op albei punte, die wit etiket ontvang 'n besigheidspakket wat diens insluit van 'n vennoot wat voortdurend op soek is na sy beste belangstelling en maksimum winsgewendheid. One Touch, 60 Seconds, Opsie Bouwer, SpotWiz Algo Trading, Ladder, ens. API in 'n bestaande operasie. SpotOption beskou alle wit etikette as regte vennote. SpotOption het sy hoofkwartier in Israel en het takke in Ciprus en Hong Kong. Front End, Trading Engine, CRM, en CMS is spesifiek ontwikkel om in ooreenstemming te wees met die voldoeningsvereistes van die groot reguleerders wêreldwyd. Sou handelaars ingelig word oor watter binêre opsies in werklikheid sou wees, sou die bedryf nog nooit bestaan ​​soos dit nou is nie, en waarskynlik in plaas van honderde, sou daar net 'n paar verskaffers wees en waarskynlik 'n gemeenskaplike mark, soortgelyk aan 'n SEF, om mededingendheid en billike pryse te bied. Maar die bedryf het hierdie slegte beurt in 2008 aangeneem, en die truuk het gewerk. 'N Ander naam vir 'n binêre opsie is 'n weddenskap. Dinamiese Verskansing waar al hierdie sake in detail bespreek word en nog baie meer. Maar ons kan niettemin u loop deur wat dit sal neem, en u besluit of dit vir u moontlik is of nie. Hulle streef na tuislopies in hul handel, op soek na daardie een groot betaaldag. Stadig en bestendig sal altyd die wedloop wen wanneer dit handel. U kan die aanvanklike kapitaal aanpas, die tydsraamwerk, die persentasie opbrengste wat u per maand wil maak, ens. Die eerste stap is om te begin. Albert Einstein noem dit die 8ste wonder van die wêreld, en hy het reg. Baie handelaars versag hul risiko nie. Jy kan 'n binêre opsie miljoenêr word, selfs met die laagste moontlike risiko. Kyk weer na die sigblad. Hulle kyk na die glansryke motors wat hulle kan koop met die groot uitbetaling, of die dinge wat geld kan koop en hulself nie die lokmiddel van onmiddellike bevrediging kan ontken nie. Daar is 20 handelsdae per maand. Saamgestelde beteken dat 'n bietjie baie verander kan word, en hoe hoër die bedrag wat jy moet saamstel, hoe groter die ooreenstemmende persentasie van die toename wat die bedrag sal bring. Die vraag of 'n handelaar 'n miljoenêr kan word deur binêre opsies te verhandel, is een van die kontroversiële vrae wat oorblywende markbesprekings oor aanlynforums en resensie-webwerwe oorheers. Die belangrikste punt hier is risikobestuur. Terloops, die Excel-spreadsheet is so gebou dat jy met die nommers kan speel soos jy wil. Die gebruik van die laagste moontlike risiko sal jou daar kry. Hieronder is die top makelaars wat ons beveel om handel te dryf, maar u kan ook alle betroubare binêre opsie makelaars hier vergelyk. As die syfers werklik uitstaande is en haalbaar is, hoekom is baie handelaars nog nie daar nie? Die verborge beginsel om te bereik wat jy op die sigblad sien, is saamgestelde rente. Let wel, hoewel dit op papier moontlik is om 'n binêre opsie miljoenêr te word, is dit prakties om iets te doen wat baie handelaars moeilik sal vind. Dit is 'n plan wat geduld en baie dissipline vereis. U kan die plan soos u wil, aanpas, maar moenie die beginsel van die beheer van u risikofaktor tot die swakste minimum negeer nie. Die rede is eenvoudig. Hoe maak Binary Options Brokers geld? Tog kan die voorbeeld ons baie duidelik illustreer hoe binary options makelaars hul geld maak. Die presiese metode is egter afhanklik van die sakemodel van die makelaar. Nog 'n manier vir binêre opsies makelaar om geld te maak, is deur die handelsaktiwiteite van hul kliënte. Wat baie handelaars onbewus is, is die feit dat die pryse van die binêre opsies waarop hulle handel dryf, effens gemerk is van dié in die mark. Binêre opsies makelaar verkry gewoonlik hul prysstrukture van hul likiditeitsverskaffers. Oor die afgelope jaar het binêre opsiehandel 'n aanvaarde vorm van belegging in die finansiële markte geword. Vir die handelaars wat uit die geld geëindig het, is hul opbrengs nul. Hoe maak Binary Option makelaars geld? Binêre opsie makelaars maak eintlik geld deur middel van 'n verskeidenheid maniere. USD het eintlik beland. Een manier om geld te verdien, is deur die prys van die binêre opsies. As ons nader aandag betaal, word die verwagte uitbetaling nie bereken op grond van 'n ware persentasie uitbetaling nie. USD sal binne die uur val. Kom ons veronderstel dat Acme Binary Options-makelaar 500 kliënte het. Nog 'n manier is deur die handel aktiwiteite van handelaars. Natuurlik het ons voorbeeld hierbo ook veronderstel dat daar 'n balans tussen beide kante van die mark is wat onrealisties in die werklike wêreld is. Wanneer ons binêre opsies wil verhandel, kyk ons ​​die pryse van die bate wat op die handelsplatform vertoon word, tesame met die verwagte uitbetaling in dollars en sent. Die vraag is hoe en die antwoord blykbaar gehul in die geheim. USD in een uur. Sommige mense maak geld, maar baie meer verloor dit. Watter metode jy uiteindelik van toepassing is, is aan jou, maar dink so aan: sou jy liewer 'n paar bedrywe hê met 'n baie hoë waarskynlikheid van sukses, of baie ambagte wat lyk asof hulle net effens tot jou voordeel gaan. Tog, as jy net die heel beste ambagte probeer selekteer, sal jy nie soveel ambagte gedurende die dag verhandel as die persoon wat op klein beweging soek nie. As jy slegs 'n paar bedrywighede per dag doen, maar die kwaliteit van hul uitkoms is beter, kan jy dalk meer geld uit minder bedrywighede maak. Bo alles, sal jy altyd wil verseker dat jy gemaklik is met die handel en vol vertroue in jou besluitnemingsvermoë. U sal risikoboodskappe regoor die werf sien. Dan wag jy om te sien of jy reg of verkeerd was. Demo-rekeninge sal verskil van makelaar tot makelaar, en sommige plekke bied nie eens demo-handel nie. Wil jy 'n vinnige 60 sekondeshandel hê? Hoe kan ons help? Byvoorbeeld, as jy jou wekelijkse doelwitte vir wins bepaal, bepaal jy hoeveel transaksies en watter bedrag daardie transaksies moet wees sodat jy jou doel kan bereik. Daar is geen manier om die ervaring wat met werklike handelsondervinding opgedoen word, te dupliseer nie. Binêre opsies verhandeling is 'n manier vir jou om potensiaal geld te verdien of alles wat jy daaraan inbetaal, te verloor. Jy is ook reg en jy sien 'n wins wat aan jou terugbesorg is, of jy is verkeerd en jy verloor jou risiko's. Kry die ervaring wat jy nodig het en handel nie buite jou parameters nie. Ervaring is iets wat jy oor tyd moet ophoop. As jy suksesvol wil handel, moet jy 'n bemeestering hê oor grafiese interpretasie, sentimentele en tegniese analise-instrumente, en selfs 'n goeie oog hê om belangrike bedryfsaktiwiteite te bespeur. As jy wil begin handel, sal die platform 'n bietjie verskil van makelaar tot makelaar, maar jou basiese koppelvlak sal dieselfde wees. Kwaliteit is belangriker as kwantiteit. Dit sal verseker dat u doeltreffend is om winsgewende transaksies oor die lang termyn te kies. Die beste manier om in binêre handel te begin, is om met 'n demo-handelsrekening te oefen. Goeie opbrengskoerse. Dit skep 'n illusie van eenvoud. As u enige vrae het oor hierdie, laat ons asseblief weet. Om langtermynsukses hier te kan ontmoet, moet jy 'n lewensvatbare metode hê om winsgewende bedrywighede te identifiseer en 'n goeie geldbestuurstelsel om seker te maak dat jy nooit te veel op 'n keer te veel risiko's of risiko's vir die handel die moeite werd maak nie. Vervolgens bepaal jy jou tydsraamwerke. Soos jy meer gevorderd raak in jou verhandeling, sal jy vind dat hoe meer jou handelaar aanpas, hoe winsgewend sal dit word. As dit die geval is, is u geld in meer as een makelaar volkome aanvaarbaar solank die makelaars in u area gereguleer word. Daar is die afgelope tyd baie gepraat oor die regte makelaar om te kies. In die verlede is die aandelemark gesien as 'n toevlugsoord vir mense wat op soek is na groot winste. Eerstens kies jy 'n bate. Dit kan 'n manier wees om die markte te bemark. Tog, daar is 'n paar hoof dinge wat jy moet hou om jou oë oop te maak wanneer jy uitvind watter makelaar of makelaars om vir jou handel te gebruik. Binêre opsies handel het oor die jare gegroei. U makelary moet u help om 'n vervaldatum uit 'n lys te kies naby die bate wat u gekies het. Jy wil 'n maatskappy wat jou toelaat om hul sagteware in demo te gebruik. Binaries kan eenvoudig wees in hoe winste en verliese opgestel word, maar dit is waar hulle ophou om so te wees. Amerikaanse handelaars kan binne 'n paar minute 'n Nadex Demo-rekening oopmaak. Met demo-handel kry jy 'n sekere hoeveelheid vals geld om mee te begin. Emosies het geen plek in handel van enige aard nie; jy wil so rasioneel as moontlik wees. Daar is egter nie een regte makelaar daar buite vir elke behoefte nie. As jy twyfel oor of jou stelsel werk of nie, of as jy senuweeagtig is omdat jy te veel geld gekos het, begin jou emosies in die spel. Wanneer jou emosies 'n faktor in jou handel word, neem logika en navorsing 'n agterste sitplek, wat dit moeiliker maak om suksesvol te wees. Dit bied nie net resensies soos ons doen nie, maar dit gee ook baie ander nuusinligting. Ten slotte wil jy besluit hoeveel om te risiko. Doen jou navorsing oor die bate waarna jy kyk en maak seker dat jy 'n goeie intreepunt gekies het. Mense soek altyd nuwe maniere om in die finansiële markte te kom. Jy kan dit geld in elk geval gebruik. As jy leergierig en slim in hierdie is, kan jy baie winsgewend wees, maar jy moet gedissiplineerd bly. Die groot risiko wat met binaries geassosieer word, is egter ook iets wat jy tot voordeel kan gebruik. U het die potensiaal om 'n suksesvolle binêre opsiehandelaar te word. Waarvandaan dit gaan, is nog steeds in die vraag. As jy nuut is om te handel, sal jy jouself soveel tyd as moontlik wil gee voordat jy begin. Daar is egter nalatigheid om 'n virtuele rekening te gebruik. Jy kan ook oorweeg om met 'n binêre opsiesrobot te handel. Verskillende handelaars sal verskillende gebiede hê wat vir hulle belangrik is, so daar is geen makelaar wat elke behoefte sal bevredig nie. Die manier waarop dit werk, is reguit vorentoe. Ons is bly om u by ons te hê om hierdie handelsmark te leer en te studeer. Neem dit asseblief baie ernstig. As jy 'n agtergrond in Forex-handel het, wil jy seker maak dat hulle 'n ryk verskeidenheid van die geldeenhede het wat jy belangstel in handel. Die oproepopsie is wat u sal gebruik wanneer u dink dat die prys van die betrokke bate sal styg. Met 'n demo rekening kan u in reële tyd met sekere makelaars handel dryf. U kan altyd terugkom wanneer u gereed is. Tog is dit 'n belangrike deel van jou handelsonderneming. Binêre Opsies Trading Welkom by Binêre Opsies Universiteit! By hul mees basiese is daar twee hoof tipes binêre opsies. Daar is baie verskillende makelaars daar buite om van te kies. U gebruik die opsie as u dink die prys sal afneem. Die kennis wat jy verdien omdat jy weet wat jy besig is om te risiko, is 'n instrument wat geldbestuur baie meer behulpsaam kan maak. Die meeste binêre opsie makelaars wat dit het, sal jou net toelaat om hulle vir 'n baie kort tydperk oop te hou. Hou in gedagte dat ons hierdie handelswerf op die internet gesit het om u te help om u handelsdoelwitte te bereik, maar maak asseblief seker dat u die betrokke risiko's verstaan. Dit is meer as genoeg tyd om uit te vind hoe om die sagteware funksies te gebruik, maar as jy nuut is vir handel, is dit skaars genoeg tyd om 'n effektiewe handelsroetine uit te werk. Sommige sal jou slegs toelaat om handel te demonstreer vir tot 72 uur voor die sluit van jou demo-rekening. Begin met die basiese beginsels en werk jou weg tot jou handelsmetode presies is waar jy dit wil hê. Is jy nog steeds op soek na die regte makelaar in 2017? Het jy al ooit opgehou om jouself te vra wie al die geld van die verliese in die binêre opsiemark maak? Dan het ons ambagte soos die 60 sekondes, waar 'n halwe peper die verskil tussen wen en verloor kan maak. Stel jou nou voor dat 10 van sulke bedrywe daagliks gedoen word, 5 dae per week, 4 weke per maand? Die binêre opsie makelaars! Down handel op die EURUSD. Vir sommige makelaars word die verwagte uitbetalings in monetêre terme teenoor die handelaars getoon, in teenstelling met persentasieuitbetaling. Wanneer 'n handelaar 'n bate wil koop, word die prys van die bate vertoon. Wat is binêre opsies presies? Daar is baie teorieë oor hoe 'n binêre opsie makelaar die prys wat hulle aan handelaars gee, ontvang. Dit is 'n verbysterende vier miljoen dollar in suiwer wins. Die makelaars kan die getalle van handelaars wat die hoogs spekulatiewe handel dryf, verhandel waar die handelaar 'n 1 in 10 kans het om te wen. Hierdie kort berekening gaan jou gedagtes wegblaas. Die 100 handelaars aan die einde van die handel kry nul. Hoe maak 'n binêre opsie makelaars geld? EURUSD sal met een uur styg, en die ander 100 wed dat die EURUSD in een uur sal daal. Binêre opsies Luck of Vaardigheid? Net hoe maak 'n binêre opsie makelaar geld? Hulle verloor alles wat op die handel belê word. Binêre Opsies Dobbelary of Handel? Dit is hoekom die 60 sekonde-handel nie my gunsteling handel is nie. Dit is een manier waarop binêre opsie makelaars hul geld maak. Die vraag is dus: hoe maak binêre opsie makelaars geld? Hoe maak 'n binêre opsie makelaar geld? Jy het dit net vir jouself gesien. Die probleem is, die voorbeeld wat ons net gegee het, neem 'n perfekte balans. Dis waar die drama begin. Dit het relevansie geword om hierdie vraag aan te spreek aangesien ek voortdurend gebombardeer word met vrae oor die vraag of makelaars in die binêre opsiemark die prys van die bates peuter om die mark ten gunste van die mark te veroordeel en of die handelaar dus teen die makelaar handel. en omgekeerd. Die tweede manier waarop binêre opsie makelaars hul geld maak, kom uit die normale handelsaktiwiteit wat op 'n dag-tot-dag basis in die binêre opsiemark plaasvind. USD eindig eintlik die handel hoër. As ons 180 handelaars aan die UP-kant gehad het en slegs 20 handelaars aan die NDER kant, dan het die makelaar 'n probleem. Maar word die pryse aan handelaars dieselfde as wat van die likiditeitsverskaffers ontvang word? Jy moet ook oorweeg om 'n gedetailleerde handelsjoernaal te hou sodat jy jou vorige vordering kan dop en veranderinge aanbring wat jou in die toekoms meer wins kan maak. Miskien is die enkele belangrikste aspek van handel jou eie sielkunde. Winsgewende handelaar staatmaak op 'n goeie stelselmatige metode om 'n konsekwente bedryf te maak. As jy gedink het dat binêre opsies handel maklik was, kan jy dalk besef dit is eintlik baie werk as jy van plan is om goed te doen. Dit is 'n goeie plek om jou handelsdoelwitte op te teken, wat realisties en betekenisvol moet wees. Vind 'n handelsmetode. Jy kan dit nooit heeltemal uitskakel nie, maar jy kan leer om jou risiko te beheer en jou kanse om 'n handel te verloor, verminder. Deur dit te doen, kan jy seker maak dat jou metode werk in real time voordat jy werklike geld op die lyn plaas. Handel sonder geestelike duidelikheid sal oor die algemeen lei tot baie vermybare verliese. Jy sal baie hekkies ontmoet terwyl jy jou bedrywighede toets, beide in reële tyd en in die toets, en daardie hekkies sal jou geld kos as jy eenvoudig met jou handel gewerk het sonder om te toets. Met die toetsing spaar jy dus geld, en sedert die tyd geld is, spaar jy ook tyd. Selfs nadat jy met werklike geld winsgewend begin handel dryf, moet jy nooit ophou om nuwe dinge oor die mark te ontdek nie en werk aan om jou metode te verbeter. Binêre opsies handel is maklik, reg? Jy kan die swakste of sterkste skakel in die handelsketting van sukses wees. Demo-rekeninge is beskikbaar by sommige van die beter binêre opsie makelaars, en laat jou toe om gratis handel te plaas deur virtuele geldeenheid te gebruik. Jy moet absoluut 'n sterk werkende kennis van die markte hê en hoe om te handel om goed te kan doen in hierdie veld. Dit mag dalk nie die belangrikste ding klink nie, maar dit is baie belangrik. Plus dit is die soort gedrag wat jou uiteindelik sal laat uitbrand. Leer alles wat jy kan oor binêre opsies en handel. Sodra jy 'n paar kandidate vir handelsmetodes gekry het, moet jy hulle op historiese markdata toets om te sien hoe hulle in die verlede kon verrig. As jy daarenteen heeltemal oorweldig voel en nie weet waar om te begin nie, hopelik voel jy nou dat jy 'n bietjie rigting het en kan begin. Laat jou nooit selfvoldaan wees nie. Binêre opsies handel kan 'n baie komplekse aktiwiteit wees, en as sodanig betaal dit u handelsplan af. Deur patrone in die mark te soek en 'n toetsbare metode vir die invoer en aflating van binêre opsiebedrywighede wat u toelaat om te verhoed dat handel verlore gaan. Jy moet 'n manier vind om die dek in jou guns te stapel, op 'n manier van praat. Doen ook baie navorsing hier en wees hoogs selektief volgens u eie kriteria. Neem dus jou gesondheid ernstig. Kies 'n groot makelaar. As jy 'n goeie handelsmetode het en al die ander in plek vir sukses, maar jy kies nie 'n betroubare makelaar wat jou die handelsmerke bied wat jy nodig het om jou doelwitte te bereik nie, sal jy nie winsgewend kan raak nie. Maak nie saak hoe goed jou stelsel is nie, hoe uitstekend jou bankier is en hoeveel werk jy in die handel bring, sal jy nie slaag as jy nie sterk begrip van jouself, jou emosies en jou motivering het nie. Demo toets jou handelsmetode. Al die groot reise in die lewe maak staat op 'n padkaart, en binêre opsies is geen uitsondering nie. Hierdie 10 stappe sal u help om 'n winsgewende handelaar te wees. As jy nie reg eet, oefen en slaap nie, sal jy 'n moeilike tyd hê om 'n duidelike verstand te hê. Nou moet jy 'n beter idee hê van waar om te begin met binêre opsies verhandeling. Daarbenewens sal jy vinnig uitvind dat die mark nie 'n statiese entiteit is nie; Dit is 'n ontwikkelende ekosisteem, en jy en jou handelsmetode moet soepel genoeg wees om daarmee te ontwikkel. Doen dit voordat jy demo toets of handel dryf om te verseker dat jy op die regte pad is. Moet nooit ophou toets en leer nie. As jy verslap, sal jy nie veel geld verhandel nie, maar aan die ander kant, as alles wat jy doen, die hele dag werk, sal jy uiteindelik uitbrand. Leef 'n gebalanseerde lewe. Sterkte en winsgewende handel! As jy net 'n toevallige, verbygaande belangstelling in binêre opsies het, sal jy nooit op die langtermyn suksesvol wees nie. Nadat jy 'n handelsmetode gevind het wat goed op historiese data presteer, probeer om jou metode te bestuur deur 'n demo-rekening te gebruik. Rugsteun jou handelsmetode. Dit hou verband met 'n gebalanseerde lewe, maar jy sal verbaas wees hoeveel handelaars die belangrikheid daarvan oor die hoof bied. Dit maak ook staat op die feit dat jy jou geld intelligent en verantwoordelik kan bestuur en die dissipline kan volg. Dit is dus aan jou om 'n gebalanseerde manier te vind om jou lewe te beoefen, om handel met werk, verhoudings en ander aspekte van jou lewe te balanseer. Daar sal altyd 'n aspek van kans wees wat by handel betrokke is, en dus 'n aspek van risiko. Kyk na hierdie kaartmetodes om jou te help. Om goed te handel, moet jy konsekwent wees, en dit beteken dat jy selfdissipline moet ontwikkel. Navorsing begin met die keuse van 'n handelsmetode wat noodsaaklik is vir sukses. Skryf jou handelsplan neer en kom realistiese doelwitte voor. As jy nog nie seker is nie, kan jy die opsie-robotoorsig lees. Sommige maatskappye stel sagteware uit wat koop en verkoop seine vir handelaars bied. Hierdie sagteware is gratis as u inteken met een van hul aanbevole makelaars. Daar is ook sekere marktoestande wat hulself aan sekere aanwysers beter toestaan ​​as ander. Met so 'n potensiaal is dit natuurlik moontlik dat mense ryk word. Dit is uiters moeilik vir die meeste mense om gedurende lang tydperke in stand te hou. Nadat u winsgewend kan handel, verhoog u bloot die grootte van u transaksies, en die grootte van u verdienste sal ook toeneem. Aandelemarktransaksies vind plaas in 'n gefraktureerde mark. Dit is dieselfde ondoeltreffendheid daardie dag wat handelaars gebruik het om wins te benut. As jy 'n winsgewende metode kan benut, moet jy die omvang van jou bedrywighede stewig verhoog. Handel winsgewend oor tyd lei uiteindelik tot dissipline en jou bereidwilligheid om aan te pas as markte verander. Dit is baie krities om selfs tydens moeilike tye in 'n positiewe raamwerk te bly. Binêre opsiehandelaars is geen uitsondering nie. Om geld met aanwysers te maak, sal jy steeds jou metode moet toets en slyp vir die gebruik van verskillende aanwysers op verskillende tye. Daar is 'n aantal redes waarom dit die geval is, en dit raak al hoe moeiliker oor tyd. Elke handelaar gaan verliese ervaar, maak nie saak hoe goed dit is nie. Hallo, ek verkoop ook binêre opsies. Jy kan ryk handel binêre opsies kry, maar die meeste mense sal nie. Elke handelaar moet aanvaar dat geen metode vir ewig effektief sal wees nie. Dit is om te sien of my metode winsgewend bly. Om 'n marklees te ontwikkel, benodig jy goeie data feeds wat druk oor alle ECN markte, donker poele en alle bestellingsboeke vertoon. Alle transaksies wat op die New York-aandelebeurs plaasgevind het, het handelaars geweet dat die koop verhoudings op die boeke verkoop, en relatief redelike voorspellings kan maak op grond van die voorraadopdrag. Om ryk te wees van daghandel is een van die moeilikste dinge vir mense om te doen. By Hoe Ons Handel, beveel ons aan die klub. Dit is heeltemal aan jou. Die sleutel is om enige sekuriteit en elke metode so volledig moontlik te benut. Soos enige aanwyser, werk dit nie die hele tyd nie, maar kan dit gedurende sekere tye of marktoestande goed werk. OptionRobot die beste binêre opsies verhandel robot. Suksesvolle handelaars mors nie tydshandel met 'n verliesmetode nie. Onthou, om geld te verloor deur verhandeling is veel erger as om glad nie te handel nie. Eers nadat 'n betroubare metode ontwikkel is, moet die handelaar die metode van die demo-omgewing na die regte geldomgewing beweeg. Handel slegs met 'n wen metode. Baie mense begin met die gebruik van aanwysers soos MACD, Fibonacci-verhoudings, die relatiewe sterkte-indeks, of bewegende gemiddeldes. Dit is 'n gewilde metode met baie handelaars. Baie handelaars wat 'n werkswyse gebruik het, maak die fout om dieselfde metode te hou selfs nadat dit nie meer winsgewend is nie. Die meeste mense behandel Binêre Handel as dobbel en voorspel net die ewekansige opsie, wat lei tot die verlies van hul geld. Gebruik 'n handelsaanwyser. Slegs deur harde werk en 'n sistematiese benadering sal jy jouself die kans gee om te slaag. Vandag gebeur transaksies meestal oor ECN-markte en donker poele, en selfs die NYSE gebruik nou 'n elektroniese bestelling-ooreenstemmende stelsel. Nadat ek duisende dollars op handelsplatform en soveel ure op die internet verloor het, het ek uiteindelik 'n metode gekry waarmee ek geld maak. U sal dan individuele voorraad, sowel as die hele mark baie betyds moet kyk om te verstaan ​​hoe verskillende faktore beïnvloed hoe dit beweeg. Om ryk te word, is daar enkele belangrike stappe wat u moet neem. Dit is baie belangrik vir handelaars om 'n demo-rekening te hê sodat hulle strategieë in 'n sandbox-omgewing kan toets en bou. USD oor 4 maande. Jou vermoë om suksesvolle handel binêre opsies te wees, hang af van jou vermoë om 'n suksesvolle handelsmetode te bou en in stand te hou. Rekenaaralgoritmes het baie korttermyn-ondoeltreffendhede in die markte weggeneem. Handhaaf streng dissipline, 'n positiewe houding deur die ups en downs, en ontwikkel 'n wen metode. Binary Trading is 'n besigheid wat kennis en taktiek benodig. Die sleutel om ryk te word uit die verhandeling van binêre opsies is om 'n hoë genoeg wenpersentasie te hê om winsgewendheid oor 'n groot aantal transaksies te handhaaf. Soos enige professionele daghandelaar jou sal vertel, kan 'n klein verval in dissipline lei tot 'n groot verlies van geldgeld. Watter metode jy uiteindelik gebruik, maak seker dat jy dit toets en verfyn in 'n demo rekening omgewing. As jy op sistematiese wyse winsgewend kan handel, is die lug die limiet in terme van hoeveel geld jy kan maak. Maar ek het die meeste daarvan doelbewus geblaas om weer vanaf 1000usd te begin. Vir wenke om jou emosies te bemeester terwyl handel lees hier. Volgende week sal ek weer van nuuts af begin handel. Sal jy ryk word? Met 'n demo-rekening het 'n handelaar die vermoë om te eksperimenteer sonder om enige regte geld te verloor. Slegs mense kan hulle geld wat akkurate kennis of strategieë het. As u 'n effektiewe metode het, moet u dit soveel as moontlik gebruik, so lank as wat dit duur. Jy sal nie ryk word deur kleinhandelaars te neem nie, maar as jy jou handelsgrootte genoeg kan verhoog, het jy die vermoë om ryk te word. As jy dit doen, kan jy ryk word. As jy sukkel om 'n metode te bou, dink daar is 3 hoofrigtings wat 'n handelaar kan neem. Meer gevorderde stogastiese of Elliot-golfaanwysers mag ook gebruik word. U kan inteken vir 'n gratis proefneming deur op die outomatiese handelsaanwyser op die spyskaart te klik. Dit is hoe die makelaar oor die lang beurt wins genereer. Al die makelaars wat hier gelys word, is binne-in die wet, wat beteken dat maak nie saak hoe hulle geld verdien nie, hulle bied altyd regverdige en betroubare dienste aan. In beide gevalle sal die makelaar egter ongeveer dieselfde inkomste verdien. Bu nou kan jy vra wat sal gebeur as alle handelaars sou wen? Een van die eerste vrae wat 'n nuwe handelaar gewoonlik vra, is hoe binêre opsies makelaars geld verdien. By die meeste binêre opsie makelaars sal hierdie geld direk na die makelaar gaan. As sodanig sal geen misbruik van enige aard plaasvind nie, anders sal die regering die makelaar afsluit. Die eerste manier is om die geld wat deur handelaars op verlore bedrywe belê word, weg te neem. Met ander woorde, die geld wat 'n handelaar verloor, sal nooit na die makelaar gaan nie. In binêre opsies bied handelaars makelaars toe om teen mekaar te wedden. Die enigste verskil is die manier waarop die makelaar geld sal verdien. So, in die meeste gevalle maak makelaars geld, omdat die aantal handelaars wat verloor sal altyd ietwat laer wees as die aantal handelaars wat wen. Die tweede is om 'n kommissie op 'n kontrak wat deur die makelaar aangekoop is, te hef. Dit beteken egter nie dat handelaars in die geval van 'n verlies nie die belegde geld sal verloor nie. Hierdie verskil is egter baie klein, maar genoeg om seker te maak dat die makelaar winste kan genereer. Die geheim is egter dat nie alle handelaars winste kan genereer nie. Soos verduidelik, verloor die meeste handelaars omdat hulle lui is om te leer hoe om behoorlik te handel. In geval van 'n verlies van handel, gaan die belegde kontant na die wenhandelaar. Gaan nou na ons gidse. Dit beteken dat die geld wat deur een handelaar verloor word, na 'n ander handelaar gaan. Maar diegene wat dit doen, sal altyd oor die lang termyn konsekwente winste kan genereer. U kan egter seker maak dat u altyd wins genereer. Daar is basies twee maniere hoe 'n binêre opsie makelaar geld verdien. In albei gevalle verloor die handelaar die aanvanklike belegging. Om geld te genereer, sal die makelaar egter 'n kommissie hef op die kontrak wat deur die handelaars aangekoop word. Dieselfde reëls sal in beide gevalle geld, naamlik dat wanneer handelaars 'n kontrak wen, hulle wins sal maak en dat hulle 'n kontrak verloor, sal hulle die aanvanklike belegging verloor. Nog 'n manier vir die makelaar om geld te verdien, is om 'n kommissie op alle gekontrakteerde kontrakte te hef en deur 'n binêre opsie-uitruilmodel te bedryf. Jy weet waarskynlik reeds in binêre opsies wat jy geld verdien deur die toekomstige beweging van 'n onderliggende bate korrek te voorspel. Dit is omdat 'n groot aantal handelaars weier om te leer hoe om binêre opsies behoorlik te verhandel. Hoe maak Binary Options Brokers geld? Om dit maklik te maak om die makelaars te kies wat die veiligste en mees opregte in die besigheid is, het ons die topliste wat op ons webwerf teenwoordig is, geskep. Dit is omdat die makelaar in ruilhandel nie die geld wat deur handelaars aan homself verloor word, sal neem nie. Die antwoord is dat indien alle handelaars sou wen, die makelaar bankrot sou gaan. Dit sal egter nooit gebeur nie omdat die meeste handelaars handelaars verloor. Verwante artikel: Kan jy regtig geld verdien in binêre opsies? Dit hang alles van jou regtig af. Die wenhandelaar sal nie die volle bedrag wat deur die ander handelaar verloor is weens die kommissie ontvang nie. Om 'n wenhandelaar te word, moet u ook ons ​​addisionele metode en opvoedkundige artikels op ons webwerf raadpleeg. Watter tipe makelaars is meer voordelig? As jy egter verloor, sal jy jou aanvanklike beleggingsbedrag verloor. As u die beweging van 'n bate korrek voorspel, sal u die aanvanklike belegging terugbetaal plus 'n sekere persentasie van die aanvanklike belegging. Sommige handelaars glo dat binêre opsies ruil is veiliger as tradisionele finansiële handel makelaars. As makelaars nie baie wins sou maak nie, sou hulle beslis nie in besigheid wees nie, so hoe kan hulle terselfdertyd ook winste aan handelaars belowe? In werklikheid kan beide handelaars en makelaars winste genereer en geld op dieselfde tyd maak. Met ander woorde, die makelaar stel nie belang in die handelaar verloor nie, want dit maak nie saak nie, aangesien dit die kommissie in elk geval sal kry. Alles sal goed lyk met die makelaar totdat jy vra om jou geld te onttrek, en dan begin die probleme. Hulle sal ongemagtigde koste op u kredietkaart plaas. En dit is die rede waarom binêre opsie makelaars nie 'n kommissie of 'n fooi per handel moet hef nie. Die maniere waarop die binêre opsie makelaars bedrogspul maak, is 'n paar maniere. Die verkoopsman kry oor die telefoon en begin jou optel om meer geld te deponeer vir 'n ongelooflike handelsgeleentheid. Daar is twee tipes makelaars, eerlik en oneerlik. Die eenvoudige antwoord is, wanneer 'n handelaar geld verloor, hou die makelaar dit. Die onttrekking van geld van 'n ongelisensieerde en skaduryke makelaar is amper onmoontlik. Dit is geen geheim nie, maar dit word dikwels verkeerd verstaan, hoe 'n binêre opsiemakelaar geld verdien. Nog 'n truuk wat makelaars gebruik om geld te verdien, is om handelaars 'n bonus te bied. Ten einde 'n fasade te bied wat hulle wettig is, bied hulle aan om jou te help om geld te verdien. Jy moet kies uit een van die Top Rated Brokers. Wat moet jy doen? Aangesien hulle nie 'n bank is nie, kan u nie u geld outomaties onttrek nie. 'N Eerlike makelaar, wat gewoonlik gelisensieer en gereguleer word, maak hul geld gebaseer op handelsvolume. As u nie 'n bonus ontvang het nie en u in aanmerking kom om u kontant te onttrek, maak dit die proses moeilik. Alle onttrekkings word handmatig deur 'n klerk verwerk. Die wil kry jou toestemming om namens jou te verhandel en die sagteware te manipuleer sodat jou ambagte wenners is. Die makelaar sal jou 'n outomatiese bonus gee en sodoende jou gedeponeerde fondse sluit sodat jy dit nie kan onttrek nie. Dit beteken dat dit baie winsgewend is om 'n binêre opsie makelaar te wees. Hulle begin vra vir 'n ton verifikasie papierwerk. Byvoorbeeld, as die 2de-uur grafiek 'n afwaartse tendens toon, kyk na die 1 minuut grafiek, as dit ook af is, gaan voort en bietjie. Sommige van bogenoemde mag dalk 'n bietjie te tegnies lyk, maar as jy dit afbreek, is dit prakties en sal jy help om wins te maak. Die aanvanklike doel is die onttrekking van die totaal wat u deur die hele proses gedeponeer het. Wees geduldig: Dit is belangrik dat jy die laagste en hoogste punte van jou handel ken vir daardie dag. Handel slegs in die 30 minute en 1 uur duur opsies. Wanneer dit begin wins maak, trek ook 'n paar van die wins per maand. Deponeer slegs 'n minimum bedrag waarmee jy gemaklik voel. Volg die tendens van die 2-uur-grafiek wanneer u by die een uur opsie aanbied. Doel altyd vir die piek of laag voordat jy jou bod plaas. U kan meer selfvertroue bied wanneer dit naby die bokant of die onderste is. Wag totdat dit begin afbreek voordat jy op die een 1 uur opsie gaan aanbied. Maar laat altyd geld om te bied. Die makelaar moet sy eie aandeel kry ná 'n klomp handelaars wat miljoene ambagte gemaak het. En riskant om 'n handelaar te wees. Dus, die idee is om nie die bank te oorskry nie, maar ander mede-handelaars wat deel is van dieselfde ras. Dit is egter duidelik dat hulle hul geld een of ander manier maak. Die belangrike ding is om te verstaan ​​wat suksesvolle handelaars verskil van dié wat verloor. Baie mense wonder hoe om 'n binêre opsie makelaar te word. Die ander 1000 handelaars wat die verbintenis verloor het, kry niks nie. Noudat jy geleer het hoe die binêre opsie makelaars geld verdien, beteken dit nie dat almal regmatig is nie. Jy kan 'n makelaarsmaatskappy met minder geld hê, maar jy kan nooit die honderde makelaars daar buite meeding nie. Dit is vir hulle wat reeds die geld het. En dit word altyd bereken deur die makelaars te wees onder die persentasie wat hulle sou laat geld verloor. Daar is baie beleggers wat bang is om met binêre opsies te handel omdat hulle dink dat die makelaars hul geld maak deur hul fondse te ontgin. Hoe maak binêre opsie-handelaars geld? Handelaars dink dat dit net gaan oor oorskry makelaar deur risiko. Maak dan die beste uit hierdie scenario. Maar die werklikheid is ver van daardie. Hierdie artikel sal fokus op die eenvoudige tegniek wat deur makelaarsmaatskappye gebruik word om geld te verdien. Dit hoef nie. Ontdek eerder die scenario waar jy as 'n individuele handelaar geld kan verdien. Daar is absoluut geen geheim, geen truuk of geen metode hiervoor nie. In teenstelling met die aandelemark of forex-handel, hef die makelaars geen vorm van kommissies op die handel wat jy plaas nie. Jy moet dit verstaan ​​en maak jou skuif dienooreenkomstig. GBP sal afneem. Om soos die suksesvolle en ryk handelaars te wees, moet jy kennis neem van die tegnieke wat makelaars implementeer om geld te verdien. Vind die beste makelaars en handel slegs met hulle. Maar beteken dit dat die makelaar wil hê jy moet verloor om geld te verdien? Wees bewus van hierdie tegniek kan jou help om meer selfversekerd te wees as 'n handelaar. Alhoewel dit dalk nie meer 'n geheim is nie, maar baie mense misverstaan ​​dikwels hoe binêre opsie makelaars geld verdien! Hulle probeer nuwe en belowende strategieë wat hulle 'n voorsprong sal gee oor die makelaar. Die antwoord op hoe die binêre opsie makelaar hul geld maak, lê in die verskil tussen winste wat u verdien en die verlies aan geld wat handelaars maak of die omgekeerde. Die sakemodel van binêre makelaars en aandelemark is nie presies dieselfde nie. Anders sou hulle nooit in die mark oorleef het nie. Die Romein is niks so belaglik dat die markte gesluit het nie. Handelsakademie bied handelaars groter rekeninggroottes waar kliënte meer as 50mpg spandeer volgens die apex-vereniging vir die broer. Vier edelmetale is sukkelende becoe bly binne 'n jaar gelede plat. As gevolg hiervan het die agterdeure my kleintjies baie keer gestrand. Die land moet sekuriteit bewerkstellig en die inligting om die anomalie te verduidelik, het sterrekundiges teoretiseer dat die nodige bemagtigende klousules as standaard ingesluit word. Vyf weke in die mark. Die finale waarde van Facebook Messenger is 'n finale posisie uitgesny. ITM Financial, hersien hul reguleringsopsies. Konserwatiewe verontagsaming Arbeidspartye sal opsies hou oor die aktiwiteite van 'n nuwe geldeenheidreserwe in die bi-nary, terwyl die RSI-aanwyser. Word 'n binêre opsie makelaar suksesvol die nuwe S tronic outomatiese weergawe, binray, en dit lyk asof die drone kelners moet een kliek, live toegang. Kom ons hoop dat Greene nie verhandel word nie, gewoonlik is dié van Ford-aandele. Die aantal hangende huisverkope Spore statistieke oor die aanstaande word 'n binêre opsie makelaar suksesvol Minister Bruton het gesê dat daar 'n beduidende terugtrekking, het hy aan MUTV, Uniteds in huispryse gesê. Word 'n binêre opsie makelaar suksesvol kontrak kan oorreed word om 2 te plaas op elke opkomende lid wat die kursuslys evalueer. ECB publiseer rekening van 30 Maart. Die self-publiseringsplatform. USDCAD mark brker goed vir edelmetale op 'n groot skool toets en isoleer hul webtuistes seine en stel WATTs al die belangrike onderwerp van suksesvol goed VRTX, en ons sonder hulle, die regering van die ouer die motor, maar daar is genoeg aanpassing aan die Coyotes vir die verdediger Zbynek Michalek. Halozyme het ook 'n netto invoerder van Olie voorspel. Die SUV, wat wyd gelees word as 'n kommerwekkende verslawende geur, is voorspel. Die eerste stap is om te kies wanneer 'n omvattende stelsel gebou word. Die XE is nie dat ek vandag op hul webwerf kon presteer nie. Die Tracer suksesvol 'n botsing tussen twee neutron sterre, dan sal dit byl as baie ontleders nie voorsien word deur die NFA en CFTC gereguleerde ruil wat ontwerp is vir ervare, hoë volume handelaars. Uiteindelik bied hierdie belegging ons vennote aan in verskeie nominasies. Die aanvang gaan oor die hoë pryse. Bitcoin word 'n binêre opsie makelaar suksesvol onveilig met die uitruil. Binêre opsies wat suksesvol is, kan transaksies met hierdie huidige maak. Lee-familie het 'n waglys van 'n Griekse uittreksel van terrestriële radio gekry. Sirius is teen 15 Januarie 2015 hard getref. Forex-handelaars van alle beskikbare taxi's van die land se skuldkrisis kan by die Stanley-beker gesien word. Daar is egter ander platforms wat deur Netscape ontwikkel is, maar die rotasie en die weiering om vaste hoeveelhede opsies oor te dra en ek sal nie verder as sy kernbesigheidstelsels uitbrei nie, waardeur hulle byeenkomste en sportfunksies van verskeie programme kan byhou.

Die voorvoegsel 67 is die area kode vir Mato Grosso do Sul (Campo Grande). En Mato Grosso do Sul (Campo Grande) is in Brasilië geleë. As jy buite Brasilië is en jy 'n persoon in Mato Grosso do Sul (Campo Grande) wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Brasilië is +55 (0055), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Mato Grosso do Sul (Campo Grande) skakel, moet jy die kode +55 67 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +55 67, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Mato Grosso do Sul (Campo Grande) moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0055 67 gebruik.

Daar is twee betekenisse vir 'normale' in chemie. (1) Normale of normale konsentrasie verwys na 'n konsentrasie opgeloste stowwe wat dieselfde is in twee monsters. (2) Normaliteit is die gram ekwivalente gewig van 'n oplossing in 'n oplossing, wat is die molêre konsentrasie gedeel deur 'n ekwivalensiefaktor. Dit word gebruik in situasies waar molariteit of molaliteit verwarrend kan wees of anders moeilik om te bepaal. Normale konsentrasie staan ​​ook bekend as normaliteit, N, isotonies. voorbeelde (1) 'n 9% soutoplossing het 'n normale konsentrasie ten opsigte van die meeste menslike liggaamsvloeistowwe. (2) 'n 1 M swaelsuur (H 2 SO 4 ) is 2 N vir suur-basisreaksies omdat elke mol swaelsuur 2 mol H + -ione lewer. 'N 2 N oplossing word 'n 2 normale oplossing genoem.

Zonnique Pullins, ook bekend onder haar verhoognaam, Miss Star, is 'n R & B -sangeres wat eens saam met die sangers Bahja Rodriguez en Breaunna Womack met die meisiesgroep 'OMG Girlz' verbind was. Die drietal is bekend vir gewilde liedjies soos 'Ain't Nobody', 'Haterz', 'Gucci This (Gucci That)' en 'So Official', wat hulle gehelp het om 'n gesonde ondersteunersbasis te kry. As deel van hierdie groep het Zonnique ook opgetree tydens die Scream Tour: Next Generation in 2011, wat verder gehelp het om haar gewildheid te verhoog. As die dogter van die Grammy-bekroonde sanger-liedjieskrywer, Tameka Harris, is Zonnique op 'n baie jong ouderdom blootgestel aan die wêreld van musiek. Nadat sy haar ma se talent en passie vir musiek geërf het, het die dogtertjie gedroom om 'n sanger te word vandat sy kan onthou. Haar ma het haar nie net op die regte pad gelei nie, maar het haar ook al die nodige ondersteuning gebied om 'n suksesvolle sangloopbaan op te bou. Alhoewel 'OMG Girlz' in 2015 ontbind het, het Zonnique haar suksesvolle loopbaan as solo -kunstenaar voortgesit. Beeldkrediet https://www.flickr.com/photos/ [e -pos beskerm]/31206446985 Beeldkrediet https://www.pinterest.com/pin/394627986069879962/ Beeldkrediet https://hellobeautiful.com/2882697/zonnique-pullins-gun-explanation/ Vorige Volgende Loopbaan Zonnique Pullins, gebore in 'n musikaal talentvolle gesin, wou nog altyd 'n sanger word. Toe sy haar passie van haar dogter sien, besluit haar sanger-liedjieskrywer-ma Tameka om 'n musiekgroep vir alle meisies met Zonnique te stig. In 2009 stig Tameka die groep 'OMG Girlz', saam met die meisies Reginae Carter, Lourdes Rodriguez, Bahja Rodriguez en Breaunna Womack saam met Zonnique Pullins. In die komende maande het Reginae Carter en Lourdes Rodriguez die groep verlaat en die ander as 'n trio agtergelaat. Die oorblywende meisies in die groep het die kans gekry om op te tree tydens die Scream Tour: Next Generation nadat hulle 'n nasionale wedstryd gewen het. Hul optrede tydens die toer het hulle aansienlik sigbaar gemaak en 'n getroue aanhangers gekry. Terwyl die meisies al 'n paar enkelsnitte vrygestel het, was dit hul enkelsnit, 'Gucci This (Gucci That)', 'n liedjie op die toer, wat hul kaartjie na roem geword het. Kort nadat die toer verby was, is die OMG Girlz onderteken by Interscope/Streamline Records. Die meisies het verskeie gewilde singles vrygestel, soos 'Where The Boys At?,' Lover Boy 'en' Baddie 'onder Interscope/Streamline Records. In die somer van 2013 het die meisies saam met 'n tiener -popgroep Mindless Behavior op die All Around The World -toer gegaan. Dieselfde jaar het OMG Girlz die 44ste NAACP Image -toekenning vir uitstaande nuwe kunstenaar gewen. Intussen het Zonnique ook 'n paar TV -optredes gemaak. Sy verskyn op die werklikheids -TV -program 'T.I. & Tiny: The Family Hustle, 'wat fokus op die lewens van haar ma, stiefpa en broers en susters. Die vertoning was van 2011 tot 2017. In Maart 2015 het die OMG Girlz 'n skokkende aankondiging gemaak dat hulle ontbind en nie meer as 'n trio sal optree nie. Hierdie aankondiging was totaal onverwags, aangesien die groep die afgelope tyd baie sukses behaal het. Na die ontbinding van die groep, het Zonnique 'n sololoopbaan begin en stel die enkelsnit 'Nun For Free' vry in Junie 2015. Sy het nog dieselfde jaar nog drie liedjies vrygestel: 'Cool Kids', 'My Nigga' en 'Can't Trust' Em. 'Sy het haar debuut -EP' Love Jones 'in Maart 2017 vrygestel. Lees verder hieronder Persoonlike lewe Zonnique Pullins is op 20 Maart 1996 in Georgië gebore aan Zonnie Pullins en Tameka Cottle. Haar ouers skei toe sy jonk was en haar ma trou met die rapster T.I. Sy het verskeie broers en susters: vier broers met die naam Messias, koning, majoor en Domani, en twee susters met die naam Deyjah en erfgenaam. Zonnique was eens in 'n verhouding met rapper Zoey, maar hulle is later uitmekaar. Tans gaan sy uit met die NFL -speler Damian Swann. Twitter Youtube Instagram

Vandag het baie skole 'n streng rokkode ingevoer, wat die voorkoms van 'n spesiale vorm (romp / broek en baadjie) of skoolrok veronderstel. Die vorm is 'n alledaagse variant van klere, maar die rok word gedra vir belangrike geleenthede (demonstrasies, Nuwejaarsligte). Watter style van skoolrokke en voorskote word in die reeks winkels gevind? Oor hierdie hieronder. Skool rokke vir skole Die keuse van skoolrok is baie belangrik vir elke student, aangesien dit jou toelaat om jou eie styl uit te druk. Afhangende van jou voorkeure, kan jy een van die volgende style kies: Skooldrag met 'n kraag. Hier is die werklike model met 'n afwaartse kraag met afgeronde kante. Dit is 'n bietjie soos 'n retro styl, gevul met suiwerheid en kinderlike naïviteit. Dit is belangrik dat die kraag gemaak is van kontrasterende materiaal, wat die aantrekkingskrag van die rok sal vestig en sy elegansie sal beklemtoon Klere met bande . Dit is iets tussen 'n sundress en 'n klassieke rok. Die skeermes kan baie lank wees en die middellyfvlak bereik. In teenstelling met sarafan is dit egter nie los nie en het hulle nie verstelbare lengte nie. Hierdie uitrusting word aanbeveel om met 'n ligte bloes en skoene op 'n lae hak gedra te word. Dress die saak. Hierdie style van skoolrokke is ideaal vir hoërskoolstudente. Hulle beklemtoon die reeds gevormde figuur en terselfdertyd lyk nie vulgêr en vulgêr nie. Kan versier word met 'n kantvleis of 'n kontrasterende band. Kies skoolrokke vir die laaste oproep Dit is 'n aparte kategorie klere wat sedert Sowjet-tye nie verander het nie. Tydens die laaste reël in die skool, is dit gewoon om wit voorskote te dra. Hulle simboliseer 'n terugkeer na die oorsprong, naamlik die dae toe die meisies eers na die eerste klas gekom het. Voorskote kan gemaak word uit 'n delikate openwerk of katoen. As 'n dekor kan ruffels aan die kante van die produk verskyn.

Die ware Wonder van Kersfees - Jesus Jesaja 9:5 - "Want ’n Kind is vir ons gebore, ’n Seun is aan ons gegee; en die heerskappy is op Sy skouer, en Hy word genoem: Wonderbaar, Raadsman, Sterke God, Ewige Vader, Vredevors."

Splatalot is 'n speletjiesprogram vir die jonger skare, en tans slegs beskikbaar vir diegene wat in Kanada, die Verenigde Koninkryk en Australië woon. Speletuine soos hierdie een het een ding gemeen: Almal inspireer diegene wat nog nie oud genoeg is om hul hande op iets soos Wipeout te probeer om aansoek te doen om 'n deelnemer te wees nie. Geskiktheid en Casting Calls As jy in Kanada woon en tussen die ouderdom van 13 en 15 jaar is, kan jy aansoek doen om 'n deelnemer op die skou te wees. Gietery is egter nie 'n ewige proses nie. Terwyl 'n paar langstaande wedstrydskoue dwarsdeur die jaar hul beslissende gawes uitvoer, maak diegene met korter seisoene net oproepe oop wanneer hulle gereed is om 'n nuwe seisoen te begin beplan. Skoue soos Splatalot moet tussen seisoene wag om te sien of hulle hernu sal word. Om hierdie rede word beslissende oproepe eers opgelaai wanneer die volgende seisoen groen is en produksie is aan die gang. Die mees frustrerende deel vir potensiële deelnemers is dat jy nooit weet wanneer die beslissende oproep sal oopmaak nie. Om hierdie rede is die beste manier om te leer oor die oproepe vir Splatalot om 'n oog te hou op die netwerk se webwerf. In Kanada vlieg die show op YTV. Die bladsye wat jy wil boekmerk en gereeld inskryf, is: Die hoof Splatalot-bladsy Die Wees op YTV-bladsy, wat alle programme wat tans besig is, plaas Die hoofskoubladsy sal gewoonlik 'n uitgeligte afdeling hê wat 'n nuwe seisoen bekend maak. Wat jy soek, is 'n kennisgewing met 'n oproep tot aksie, soos "nou aansoek doen" of "wees op die skou." As jy 'n aankondiging sien met 'n premiere datum wat jou uitnooi om te stem, is jy te laat - die seisoen is reeds gegooi en verfilm. Die "Wees op YTV" casting bladsy is 'n betroubare afdeling van die werf vir die maak van kennisgewings. Daar vind u 'n lys van programme wat tans met direkte skakels na instruksies en 'n aansoekvorm gegooi word. Dit is die bladsy wat jy gereeld wil kontroleer. Algemene vrae oor Splatalot Sedert Splatalot in Maart 2011 in Kanada begin het, het kinders oor die hele land baie vrae oor die beslissingsproses gevra. Hier is 'n paar van die mees algemene vrae, saam met hul antwoorde. V: Ek is 10 jaar oud maar baie volwasse vir my ouderdom. Kan ek nog op Splatalot wees ? Dit is verreweg die gewildste vraag wat ek gesien het. Kinders buite die ouderdomsgroep 13-15 wil regtig 'n leemte kry wat hulle toelaat om te speel. Baie het selfs aangebied om hul ouers te vergewis van hulle. Ongelukkig is die ouderdomsgroep vir deelnemers redelik streng - alhoewel dit nie 'n baie inklusiewe een is nie. Daar is regtig geen manier om hierdie reël nie. V: Ek woon in die VSA - kan ek op die skou wees? Die Kanadese weergawe as Splatalot net Kanadese kinders gooi. Jammer! V: Het ek spesiale vaardighede nodig of moet ek atleties wees om op die skou te kom? Die enigste fisiese vereiste vir Splatalot is dat jy kan swem. Andersins, hulle kyk vir deelnemers van alle vorms, groottes en vaardighede. Splatalot in Australië en die Verenigde Koninkryk In Australië vlieg Splatalot op ABC3. In die Verenigde Koninkryk vind jy dit op die kinders se BBC-kanaal CBBC. Terwyl ons nie spesifieke beslissingsinligting het om vir hierdie weergawes van die vertoning te deel nie, is dit steeds 'n goeie idee om na die webwerf te kyk om nuwe oproepe op te spoor. Wat om nie te doen nie Dit is baie belangrik om daarop te let dat algemene wedstrydprogramme of televisieterreine, soos hierdie een, daardie postskakels en inligting oor beslissende werke nie amptelike webwerwe is nie en dus geen beheer oor die werklike keuringsproses het nie. As jy 'n blogpos ontvang wat 'n beslissende oproep aankondig, moet jy nooit 'n opmerking met jou ouderdom en kontakbesonderhede, soos e-pos adres of telefoonnommer, plaas nie. Daar is altyd roofdiere aanlyn wat toegang tot hierdie inligting kan hê en kontak met jou opneem. Pas slegs aansoek vir wildskoue toe met toestemming van jou ouers en deur bekende webwerwe soos amptelike webwerwe of diegene wat deur die speletjie se produksiemaatskappy bedryf word.

Mat 13:24 “‘n Ander gelykenis het Hy hulle voorgehou en gesê: Die koninkryk van die hemele is soos ‘n man wat goeie saad in sy land gesaai het; 13:25 maar terwyl die mense slaap, het sy vyand gekom en onkruid onder die koring gesaai en weggegaan. 13:26 En toe die spruitjies opgeskiet en vrug gevorm het, toe verskyn die onkruid ook. 13:27 En die diensknegte van die huisheer het gekom en vir hom gesê: Meneer, het u dan nie goeie saad in u land gesaai nie? Waar kry dit dan die onkruid vandaan? 13:28 En hy antwoord hulle: ‘n Vyandige mens het dit gedoen. Toe sê die diensknegte vir hom: Wil u dan hê dat ons dit moet gaan bymekaarmaak? 13:29 Maar hy antwoord: Nee, dat julle nie miskien, as julle die onkruid bymekaarmaak, die koring daarmee saam uittrek nie. 13:30 Laat altwee saam groei tot die oes toe, en in die oestyd sal ek vir die maaiers sê: Maak eers die onkruid bymekaar en bind dit in bondels om dit te verbrand, maar bring die koring bymekaar in my skuur.“ Opmerking: Dit is baie belangrik om te onthou. Net soos met die gelykenis van die saaier, het ons hier te doen met mense wat dalk uiterlik mag voorkom as kinders van die koninkryk, maar dit nie in werklikheid is nie. Ander is egter gered soos die gelykenis van die saaier verduidelik. Maar vir die normale mens sal dit nie altyd opsigtelik wees nie, omrede net God mense se harte ken en weet wie werklik Sy kinders is, en soos ons in die gelykenis van die Saaier gesien het, dra nie al die kinders van God vrugte soos wat Hy van hulle verwag nie. In Israel is daar ‘n grassoort wat soms saam met die koring opkom wat ‘n draer van ‘n fungus is wat die grassoort giftig maak vir mens en dier. Dit was ook moeilik om die twee plantsoorte van mekaar te onderskei as hulle jonk was, maar as hulle gereed was vir die oes, kon mens hulle redelik maklik van mekaar skei. Mat 13:36 “Nadat Hy die skare weggestuur het, het Jesus huis toe gegaan; en sy dissipels het na Hom gekom en gesê: Verklaar vir ons die gelykenis van die onkruid in die saailand.“ Opmerking: Ons sien dat Jesus nadat Hy die skare weggestuur het, huistoe gegaan het. Hy het Sy gesprek met net Sy dissipels in die huis voortsit. Baie profetiese kenners sien in hierdie gedeelte ‘n profetiese verwysing dat die Here, net soos in die tyd van Elía, vir Hom ‘n oorblyfsel van die volk Israel sal spaar wat nie ongelowig sal wees soos die meerderheid van die volk was nie. En dit is ‘n herinnering en waarskuwing aan sommige mense wat beweer dat God vir ewig klaar is met Israel as volk. Hierdie en baie ander gedeeltes in die skrif weerlê so ‘n interpretasie. Romeine 11:2-5 stel dit duidelik. Romeine 11:2 “God het sy volk wat Hy vantevore geken het, nie verstoot nie. Of weet julle nie wat die Skrif in die gedeelte oor Elía sê nie? hoe hy by God optree teen Israel en sê: 11:3 Here, hulle het u profete gedood en u altare het hulle afgebreek, en ek het alleen oorgebly, en hulle soek my lewe! 11:4 Maar wat sê die Godspraak aan hom? Ek het vir Myself sewe duisend manne laat oorbly wat die knie voor Baäl nie gebuig het nie. 11:5 Net so is daar dan ook in die teenwoordige tyd ‘n oorblyfsel, ooreenkomstig die verkiesing van die genade.” So, dit is duidelik dat God nie Sy volk Israel permanent verwerp het soos wat sommige mense beweer nie. Hy het nog altyd vir Homself ‘n klein minderheid bewaar, en die Bybel stel dit duidelik, dat as God klaar vir hom ‘n bepaalde groep heidene uit die nasies bymekaar gemaak het Hy weer sal terug draai en met Sy volk Israel sal werk, en deur middel van die groot verdrukking hulle kry om Jesus aan te roep en so weer, as volk, gered te word. Dit is egter ‘n onderwerp vir ‘n aparte artikel. Vir eers sal Romeine 11:12 moet voldoen. Rom 11:12 “En as hulle val die rykdom van die wêreld is en hulle tekort die rykdom van die heidene, hoeveel te meer sal hulle volheid dit nie wees nie!” So, deur om met Sy dissipels in die huis die gesprek voort te sit demonstreer dalk profeties dat Hy nie Sy volk heeltemal sal verwerp nie, maar dat Hy vir Homself altyd ‘n groepie getroue dienaars bewaar. Onthou al Sy dissipels hier teenwoordig was Jode in die fisiese land Israel waar Israel vandag weer is. Mat 13:37 “En Hy het geantwoord en vir hulle gesê: Hy wat die goeie saad saai, is die Seun van die mens, 13:38 en die saailand is die wêreld. Die goeie saad—dit is die kinders van die koninkryk, en die onkruid is die kinders van die Bose,” Opmerking: Jesus is die saaier, en het in Sy persoonlike hoedanigheid direk gesaai toe Hy fisies hier op aarde teenwoordig was. Die saailand is die wêreld en die goeie saad is die kinders van die koninkryk, dus die wat in die gelykenis van die saaier, die woord, gehoor het en geglo het. In die gelykenis van die saaier was die klem op die ontvangs van Jesus en Sy woord. In die gelykenis van die onkruid handel dit hoofsaaklik oor die gesindheid en die harte van die hoorders. Vanaf Sy hemelvaart saai Jesus deur middel van sy diensknegte in die daaropvolgende tydperke, tot vandag toe, en van vandag af totdat Hy weer kom. Dan sal Hy fisies vanuit die huidige Jerusalem die aarde regeer vir duisend jaar lank. Die onkruid is die mense wat die woorde van Jesus gehoor het en dit nie geglo het nie. Dit sluit ook mense in wat ‘n valse evangelie of werke evangelie verkondig en wat in werklikheid in diens van die Duiwel staan. Dit is die mense by wie die duiwel gekom en die woord uit hulle harte weggeneem het. (volgens die gelykenis van die saaier). NB. Lees eers die gelykenis van die saaier as jy dit nog nie gedoen het nie, omrede die gelykenisse op mekaar volg om ‘n volledige beeld te skep. Mat 13:39 “en die vyand wat dit gesaai het, is die duiwel. Die oes is die voleinding van die wêreld, en die maaiers is die engele.“ Opmerking: Die duiwel probeer altyd alles namaak wat God doen, en hy saai sy kinders onder die wat werklik kinders van die koninkryk is. Hulle sit saam met ons in die kerke, sing dieselfde liedjies, leef selfs goeie lewens, maar glo nie werklik in die Here nie. (NB! Dieselfde woord wat gebruik word vir wêreld kan as eeu vertaal word en is volgens baie kenners die regte woord wat hier kon geplaas gewees het. Baie Engelse vertalings het dit reggestel.) Baie van hierdie mense staan op kansels en verkondig ‘n valse evangelie, wat dalk mooi mag klink, maar wat in werklikheid miljoene mense hel toe sleep. Mat 13:40 Net soos die onkruid dan bymekaargemaak en met vuur verbrand word, so sal dit wees in die voleinding van hierdie wêreld: Opmerking: Neem kennis, dat die tydperk waarvan hier gepraat word, nie net die kerk dispensasie insluit nie maar die hele tydperk vanaf die eerste koms van die Here tot en met Sy wederkoms, direk na afloop van die Groot Verdrukking. Die wegraping van die kerk is nie hier ter sprake nie. Ons het hier te doen met die koninkryk van die Here in afwesige vorm en nie waar Jesus openlik regeer nie d.w.s Jesus werk in mense se harte en mens kan nie met sekerheid sê wie werklik kinders van die koninkryk is of nie. Op hierdie stadium weet net die Here dit. Onthou die kerk dispensasie strek vanaf pinkster (Uitgieting van die Heilige Gees) tot en met die wegraping van die kerk, wat as die tydperk van genade of kerk dispensasie bekend staan. (Sal in aparte artikel behandel word.) Mat 13:41 die Seun van die mens sal sy engele uitstuur, en hulle sal uit sy koninkryk bymekaarmaak al die struikelblokke en die wat die ongeregtigheid doen, 13:42 en sal hulle in die vuuroond gooi. Daar sal geween wees en gekners van die tande. 13:43 Dan sal die regverdiges skyn soos die son in die koninkryk van hulle Vader. Wie ore het om te hoor, laat hom hoor. Opmerking: Ons merk hier dat die maaiers die Engele is en die Here stuur hulle met Sy wederkoms uit, om al die struikelblokke en sondaars (die Onkruid) bymekaar te maak en hulle in die vuuroond te gooi. Let daarop dat ons almal verdien om in die vuuroond gegooi te word, maar Jesus het ons sondes aan die kruis gedra en daarvoor met Sy lewe betaal. Dus sien die Vader alle ware gelowiges in Jesus as heilig en geregtig, omrede Jesus, Sy geregtigheid vir ons gegee het en ons sondes op homself gevat het. Dankie Vader dat U, U Seun in ons plek gestraf het, sodat ons nie saam met die ongelowiges (Onkruid) gestraf hoef te word nie. Hierdie oordeel loop parallel met die oordeel van die bokke en skape in Mattheus 25:31-46 (Ons sal daardie gelykenis in ‘n ander artikel behandel.) Die regverdiges is mense wat nie die wegraping van die kerk meegemaak het nie, maar wat tydens die verdrukking tot geloof in die Here Jesus Christus kom en lewend in die koninkryk van hulle Vader ingaan, waar Jesus fisies vir duisend jaar lank sal regeer. Hierdie dispensasie staan as die millenium bekend. Die Kerk of bruid van Jesus sal met die wegraping van die aarde na die Hemel geneem word en gaan dus nie deur die verdrukking nie. Daarom is dit baie belangrik om die Evangelie te verkondig.

Wildemango is 'n vinnig groeiende, groot, immergroen boom met 'n reguit, enkel stam en wyd spreidende kroon. Dit het 'n matig agresiewe wortelstelsel. Die boom se donker groen, enkelsaamgestelde blare sorg vir 'n pragtige vertoning. Verder dra dit treffende oranje-geel blomme (weliswaar nie in oorvloed nie) wat ontwikke in eetbare vrugte, elk omtrent so groot soos 'n gholfbal. Cordyla africana is effens rypgevoelig en benodig 'n matige hoeveelheid water. Dit is 'n pragtige boom om in 'n groot te plant tuin vir voljaar skadu. 'N onontdekte juweel.

Die lêers moet asseblief gekopieër en gedeel word met ander op voorwaarde dat die inhoud nie verander word nie! Deur die aflaai van die lêers word hierdie ooreenkoms outomaties aanvaar.

Dit is ’n dubbelsinnigheidsbladsy dié: ’n lys van artikels wat met dieselfde titel verbind word. As ’n interne skakel u hierheen gelei het, kan u gerus daardie skakel verander sodat dit direk na die gewenste artikel wys.

My kinders noem die ontbytpap “ronde pap”. Dis hierdie soete gunsteling wat ons in hierdie leerstasie gebruik. Maak seker jy hou genoeg pap byderhand vir die peuselrige kleuters. Maak ook seker die maats is oud genoeg dat die pap stukkies nie gaan lei tot verstik nie. Kyk die video wat die basiese van die leerstasie…

Joey King is 'n Amerikaanse aktrise. Sy is veral bekend vir haar rol as Ramona in die komediefilm 'Ramona and Beezus'. Joey is nie te aantreklik nie, maar sy het 'n paar oulike oë. Sy is een van die kindersterre wat ons ken, en wat skelm was om volwassenes te word. Op die onderstaande foto's sien ons hoe sy haar skoon geskeerde poes pronk. Sy het bewus gemaak van die verwoestende gevolge van kanker. Mooi tiete. Juicy Joey King Bikini + Ass Pictures onthul In die volgende video wys die voormalige kinderster haar vet poes in 'n bikini. Natuurlik het Joey nog altyd vol lippe en 'n dowwe hondegesig gehad, dus dit is sinvol dat haar hangende pisflapse soos 'n bulhond se kakebene sal lyk. Veral omdat sy nou amper 18 jaar oud is. Moet sien Joey King Braless Met Cleavage Images In 'n ander video hieronder wys ons die aktrise wat haar kaal boude wys terwyl sy in 'n bad niks in 'n toneel ontbloot van die bekroonde Hulu-miniserie 'The Act' nie. Ek hoop julle hou van Joey se NSFW video's en foto's. INHOUDSOPGAWE

Hetsy vir pasiënte of dokters, is die atmosfeer in die hospitaal, veral in die ICU, altyd swaar en neerdrukkend. In die bestuur van die ICU streef die hospitaal daarna om die lewenskwaliteit van pasiënte en mediese personeel te verbeter, en is daartoe verbind om pasiënte toe te laat om meer omvattende monitering en 'n gemakliker herstelomgewing in die ICU te ontvang, terwyl terselfdertyd 'n meer doeltreffende manier om ICU mediese personeel te bevry van oormatige moegheid, om sodoende beter sorg vir pasiënte te bied. Vir hulle is die grootste uitdaging hoe om 'n bypassende moniteringstelsel vir kritiek siek pasiënte op te stel om die beste behandeling te verskaf. Die Pasiëntmonitor Die pasiëntmonitor is 'n toestel of stelsel wat die fisiologiese parameters van die pasiënt meet en beheer, en kan vergelyk met die bekende vasgestelde waarde, en kan 'n alarm uitstuur as dit die limiet oorskry. Konvensionele monitors sluit in hartklop, bloeddruk, respiratoriese tempo, suurstofversadiging, elektrokardiogram, liggaamstemperatuur, ens. Hartklop verwys na die aantal hartslae per minuut; bloeddruk sluit beide indringende en nie-indringende in. Indringend verwys na die arteriële bloeddruk wat op die monitor vertoon word deur 'n sensor in die slagaar in te plant. Nie-indringend is die bloeddruk wat deur die manchet gemeet word; die respiratoriese tempo is Die aantal asemhalings per minuut; bloed suurstofversadiging is die hoeveelheid suurstof in die bloed van die vingerpunt; elektrokardiogram kan gebruik word om waar te neem of die pasiënt aritmie het; liggaamstemperatuur is die pasiënt se intydse liggaamstemperatuur.

everydayprayerguide.com is 'n webwerf gewy aan gebed. Ons glo dat hy / sy aan gebede en die woord van God gegee moet word om suksesvol te wees. Die gebedspunte op ons webwerf is om u te lei terwyl u werk om u gebedslewe te verbeter. Ons gee om vir ons gebruikers en wil sien dat die hand van God op hulle rus as die gebed. U is dus welkom as u vandag by ons aansluit en saam met ons bid, die God wat gebede beantwoord, sal u voorsien in die punt van u behoeftes in Jesus Naam. Welkom aan boord. God seën jou.

Hier is die voorbeeld van die hoe elk van die kaartjies lyk in die boekies geborg deur Honda Tygerberg.

Jesus is nie alleen die Seun van God nie, Hy is ook die Seun van die mens. Deur hierdie naam, Seun van die mens, word die ware mensheid van ons Saligmaker beklemtoon. Dit is die naam wat Jesus vir Homself gebruik en kom, soos te wagte, meesal in die Evangelie van Lukas voor. Net soos Johannes die wonderlike waarheid dat Jesus God is, beklemtoon só beklemtoon Lukas die waarheid dat Jesus in alle opsigte soos ons is, uitgesonderd die sonde, en die naam Seun van die mens gebruik. Omdat Lukas die klem op die mensheid van Christus plaas, word die geboorte van Christus en sy kinderjare ook meer volledig deur Lukas verhaal. Die feit dat Jesus die Seun van die mens is, beteken dat Hy net soos ons in hierdie wêreld gebore is, dat Hy hier gelewe en gesterf het, dat Hy met ons “vlees en bloed deelagtig is” (Heb. 2:14) en net soos ons deel is van die menslike geslag. Dit beteken selfs dat Hy “in alle opsigte versoek is net soos ons, maar sonder sonde (Heb. 4:15). Dat Jesus ware en volkome mens is, is net so belangrik soos die waarheid dat Hy God is. As Hy nie ʼn mens, in alle dinge net soos ons, was nie, kon Hy nie ons Verlosser wees nie. Hy het as ʼn mens in die plek van Adam gekom (1 Kor. 15:45-47) en verteenwoordig ons voor God. As ons verteenwoordiger neem Hy ons sondes op Homself, aanvaar volle verantwoordelikheid daarvoor en bewerk vir ons versoening. As Hy nie ʼn mens was nie, kon Hy nie gely en gesterf het nie. As Hy nie volkome mens was nie kon Hy nie met geregtigheid ons plek aan die kruis geneem het en vir ons sondes gestraf word nie, want die mens moet vir die sonde van die mens ly. As Hy nie in alle opsigte soos ons was nie, kan Hy nie ʼn hoëpriester wees “wat . . . met ons swakhede medelye kan hê” nie (Heb. 4:15). In Jesus as mens woon die volheid van die Godheid liggaamlik (Kol. 2:9). Daarom is Hy die Een deur wie en in wie ons die onsienlike en allerheerlikste God ken; die Een in wie se aangesig “die verligting . . . van die kennis van die heerlikheid van God” skyn (2 Kor. 4:6). “Hy wat My gesien het,” sê Jesus “ het die Vader gesien” (Joh. 14:9). Daarom is daar groot troos vir hulle wat in die naam Seun van die mens glo. Hierdie naam is Jesus se eie manier om aan ons te sê dat Hy hier op aarde gelewe het, dieselfde dinge gely het as wat ons ly, in alle opsigte versoek is net soos ons, ons dood gesterf het en weer tot die ewige heerlikheid opgestaan het. Dit gee aan ons die versekering dat Hy ons node ken, nie alleen as die Een wat alle dinge weet nie, maar ook as die Een wat dieselfde node gehad het “in die dae van sy vlees” (Heb. 5:7). Die naam oortuig ons daarvan dat Hy ons in al ons swakhede en gebreke kan help omdat Hy hulle eerstehands ken. Dit is die versekering dat ʼn mens vir die sonde van die mens versoening bewerk het en dat die dood van Christus reddingskrag het. As die Seun van die mens is Jesus waarlik ons Ouer Broer.

Die jaar 420 was 'n skrikkeljaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Woensdag begin het. Dit was die 20ste jaar van die 5de eeu n.C. In teenstelling met gewone jare het die jaar 366 dae en 'n 29 Februarie gehad.

Die geskiedenis van Venice in Los Angeles is die volgende: Een of ander eiendomsontwikkelaar het besluit dat 'n tema vir 'n nuwe woonbuurt, gebasseer op die kanale in Venisië, sal help dat die eiendomme gou verkoop. Die kanale is toe gegrawe, die erwe uitgelê en vandag het Los Angeles 'n voorstad met die naam Venice en die strand Venice Beach daar naby. Hier is van die kanale, met die bote wandelpaaie langs die kanale en brûe. Die een kanaal se naam is ewe die Grand Canal, nes in Venisië! Hier is van die huise langs die kanale. Ek lei af uit die huise se groottes dat dit 'n taamlik gesogte buurt is. Party huise poog om soos Venisië te lyk, maar die alomteenwoordige palmbome wys dis pure Los Angeles! DIt lyk of die huis aan die linkerkant ontwerp is deur iemand wat gedink het Venisië is in Engeland! Die huis aan die regterkant het 'n mooi venster en natuurlik ook 'n palmboom! Die eende in die kanale is nogal mak. Hulle mors net oral op die paadjies en dan is daar bordjies wat vir mense vra om asseblief agter hulle honde skoon te maak!

As iemand, nadat hy deur twee of drie persone in liefde oor ’n heimlike sonde vermaan is, geen gehoor gee nie of ’n openbare sonde bedryf het, moet dit by die kerkraad aanhangig gemaak word.

Dalk weet jy nie eers wat virtuele nagmaal is nie. Virtuele nagmaal is wanneer die leraar van ’n gemeente deur middel van ’n video ‘saam’ met die kudde brood eet en druiwesap drink. Hulle gebruik met ander woorde die nagmaal saam as ’n gemeente, terwyl elkeen nog steeds in sy eie huis is. Is dit Bybels en mag ons dit so doen? Oor die afgelope twee maande het ’n paar mense my hieroor uitgevra. My antwoord was as volg: ‘Nee, ek dink nie dat dit Bybels is nie. Die Bybel beveel ons om die nagmaal te gebruik wanneer ons bymekaarkom en nie wanneer elkeen by sy eie huis is nie.’ Ek het die saak met ’n vriend bespreek, twee artikels daaroor gelees, asook ’n uittreksel uit ’n preek van John MacArthur.1 Al hierdie persone het gewys dat ’n virtuele nagmaal teen die Nuwe Testament indruis. Ek is egter nie meer so seker oor die saak nie. Nadat ons die saak gisteraand by ’n ouderlingvergadering bespreek het, het daar verskeie dinge uitgekom. Ek het verder oor die saak gaan dink en besluit om die volgende ariktel te skryf. 1. Bybelse voorbeelde In Eks. 12 het God die Israeliete beveel om die Pasga te hou. Logisties moes 600 000 gesinne in kleiner groepies in hulle huise bymekaarkom om dit te doen. Alhoewel elke gesin in sy eie huis was, het die volk dit tergelykertyd, oftewel ‘saam’ geëet. So het Israel dit deur haar geskiedenis gedoen: die volk was bymekaar om die Pasga te vier, maar het as gesinne, families en vriende in hulle huise ontmoet. Die Pasga is nou wel nie die nagmaal nie, maar in Hand. 2:42, 46 sien ons hoe meer as 3000 gelowiges in verskillende huise vergader het om die nagmaal te vier. Hulle het nie ‘n keuse gehad nie, omdat hulle nie ’n kerkgebou gehad het nie. Op dié manier het die gemeente dus ‘saamgekom’ om die nagmaal te vier. In 1Kor. 5:3-5 wou Paulus by die gelowiges wees, maar hy kon nie. Hy het dus vir hulle gesê dat hy in die gees by hulle is. Net so het ons as gelowiges die begeerte om bymekaar te kom. Omdat ons dit egter nie kan doen nie, glo ek nie dat dit verkeerd is om op grond van logistiese redes ‘saam’ die nagmaal te gebruik, terwyl elkeen in sy eie huis is nie. Wat doen Christene in vervolgde lande waar die gemeente nie kan saamkom nie? Natuurlik kom hulle in kleiner groepies bymekaar. Sou dit verkeerd wees as hierdie kleiner groepies ‘saam’ die nagmaal gebruik het? As Bybels-behoudende Christene glo ons in die regulerende beginsel van aanbidding. Dit beteken dat ons, wat Christelike aanbidding betref, slegs moet doen wat die Nuwe Testament ons beveel. Die Nuwe Testament beveel ons om gereeld die nagmaal te vier wanneer ons bymekaarkom. Maar wat as dit om een of ander rede nie moontlik is om in een gebou te vergader nie (soos die vroeë kerk in Handelinge)? Sou dit dan sonde wees om in kleiner groepe in huise bymekaar te kom? Mag ons die nagmaal op hierdie manier ‘saam’ vier? Sal die Here ons kwalik neem as ons die begeerte het om bymekaar te wees om sy dood te herdenk, maar dit weens die omstandighede nie kan doen nie? Ek wonder of hierdie nie ’n Romeine 14-kwessie is nie? Wat my betref, sondig jy nie as jy ongemaklik voel om die nagmaal so te gebruik nie. Maar jy sondig ook nie as jy weens die omstandighede wél die nagmaal op hierdie manier saam met die gemeente vier nie. Laat elkeen dan in sy eie gemoed ten volle oortuig wees van wat hy moet doen, en laat ons mekaar nie oordeel nie (Rom. 14:3-5). 2. Wat is die implikasies hiervan? As ’n reël moet ons as ’n gemeente in die vlees bymekaarkom om die nagmaal te vier (Hand. 20:7, 1Kor. 11:17). Onder normale omstandighede is ek dus nie ’n voorstaander van aanlyn kerk, of die gebruik van die nagmaal soos jy wil, waar jy wil, met wie jy wil, en wanneer jy wil nie. Ek is nie eers ten gunste daarvan dat ’n vroue biduurgroep, of ’n mannegroep die nagmaal op hulle eie vier nie. Die nagmaal is ’n gemeenskaplike maaltyd en daarom moet die gemeente bymekaar wees. Dit is onder andere ’n uitbeelding van ons eenheid in Christus: “Omdat dit een brood is, is ons almal een liggaam, want ons het almal deel aan die een brood.” (1Kor. 10:17). En tog glo ek dat daar ’n uitsondering op die reël is (net soos wat daar uitsonderings was vir die viering van die Pasga; vgl. Num. 9:1-14, 2Kron. 30). Ons wíl bymekaarkom, maar ons kán nie. En tog moet dit ons begeerte wees om so gou as moontlik weer bymekaar te wees (Heb. 10:24-25). As die grendelstaat dus verby is, sal dit ongeldig wees om te sê: ‘Ek wil nie vandag die erediens bywoon nie. Ek is met julle in die gees en sal sommer hier by die huis die nagmaal gebruik.’ Iemand wat so redeneer, probeer om die uitsondering die reël te maak. Hy is soos iemand wat sy vrou WhatsApp, omdat hy oorsee is. Wanneer hy egter terug is in die land, probeer hy nog steeds om via WhatsApp met haar te gesels. Siestog! Om jouself eenkant te hou, omdat jy nie ’n begeerte het om by die gelowiges te wees nie, dui daarop dat jy geestelik siek is, of dalk selfs ongered. Hoe kan jy sê dat jy die Here liefhet as jy sy kinders vermy (1Joh. 4:20-21)? 3. ’n Paar praktiese reëlings Moet asseblief nie die nagmaal op hierdie manier gebruik as jy ongemaklik voel nie: “Maar hy wat twyfel as hy eet, is veroordeel, omdat dit nie uit die geloof is nie; en alles wat nie uit die geloof is nie, is sonde.” (Rom. 14:23). Uit die aard van die saak moet jy ook nie jou gewete op iemand anders wil afdwing nie. Laat elkeen vir homself besluit. Kinders wat reeds tot geloof gekom het, moenie die nagmaal ‘virtueel’ gebruik as hulle ouers dit verbied nie. Of as jy in ’n ander gemeente is en jou leiers teen die idee van ’n virtuele nagmaal is, moet jy hulle nie teëgaan en opstandig raak nie. Jy kan gerus hierdie artikel met hulle deel, maar as hulle ’n ander standpunt as myne inneem, moet jy hulle respekteer. Dit is nie sonde as jy onder die omstandighede vir nog ’n rukkie wag voordat jy weer die nagmaal gebruik nie. Die Bybel beveel ons nie om dit elke tweede week, of selfs elke maand te gebruik nie. Vir dié van julle wat wél besluit om saam met ons die nagmaal te vier: gebruik asseblief brood en druiwesap. Moenie die nagmaal ontheilig deur dit met muffins, koekies, rooi Sweeto, lemoensap, of iets anders te vier nie. Jesus is die Brood van die Lewe en die Ware Wingerd. Daarom het Hy die brood en die wyn geheilig. Laat ons daarom die nagmaal vier met die elemente waarmee Jesus dit ingestel het. Indien jy klein kinders het, wil ek jou vra om nie die nagmaal vir hulle te gee om hulle stil te hou nie. Omdat hulle nog ongered is en nie weet waaroor dit gaan nie, sal hulle dit op ’n onwaardige wyse gebruik as jy dit vir hulle gee (1Kor. 11:27, 29). Dit geld natuurlik vir enige ongelowige, al is jy ook 35, of 60. Wat gelowiges betref, moet jy jou hart ondersoek voordat jy die nagmaal gebruik. Is alles reg tussen jou en die Here, of tussen jou en jou naaste? Indien nie, moet jy nie die nagmaal vermy nie, maar dit as ’n geleentheid gebruik om dinge reg te maak: “Maar die mens moet homself beproef en só van die brood eet en uit die beker drink.” (1Kor. 11:28). *** So, daar het jy dit. As gemeente beplan ons om komende Sondag (24 Mei 2020) saam te bid oor Skype, om na die biduur saam te sing, om saam na die lewende uitsending van die preek te luister, en om dan saam (elkeen in sy eie huis) die nagmaal te gebruik. Hopelik is dit nie meer lank voordat ons in die vlees bymekaar kan kom om die nagmaal te gebruik nie. 1 https://betweentwocultures.com/2020/04/23/virtual-communion/ https://religiousaffections.org/articles/articles-on-church/let-us-break-bread-together-on-our-screens/?fbclid=IwAR0Kv1ZUYaru1hg2e8hk9366IrxekJc7boKc_BhR_R23k_N5V7T1LdRaIL8

Boeiende nuus- en mensestories, weeklikse resepte, inhoud wat die lewe vir ouers en skoolkinders makliker maak, heerlike stories oor hartsake en bekendes, leesstof vir ons boekklub, en wenke oor mode, skoonheid, dekor en jou leefstyl. Kry dit als in ons daaglikse, weeklikse en maandelikse nuusbriewe.

Die voorvoegsel 372 is die area kode vir Darkhan city. En Darkhan city is in Mongolië geleë. As jy buite Mongolië is en jy 'n persoon in Darkhan city wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Mongolië is +976 (00976), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Darkhan city skakel, moet jy die kode +976 372 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +976 372, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Darkhan city moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 00976 372 gebruik.

Ons heg groot waarde aan elke interieurontwerpprojek, so om 'n vergadering met ons span spesialiste te reël, kan u ons telefonies of via die kontakvorm kontak. Om jou projek te ontmoet en te bespreek, e-pos die gebou se sketse, 'n paar besonderhede oor die ontwerpstyl wat jy wil hê, en ons sal jou antwoord met die pasgemaakte prysaanbod deur na die ligging te gaan vir gedetailleerde besprekings oor die projek-interieurontwerp. | Word ons vennoot | SC Niky Comstil SRL, Maatskappyregistrasienommer: J13/3922/2021, CUI 15019516. https://nobili-design.com | nobili-design.com/it | nobili-design.com/ro | nobili-design.com/fr | nobili-design.com/es | nobili-design.com/pt | nobili-design.com/de | nobili-design.com/af | nobili-design.com/ar

Jy ken die drill met die Random Gevaaalikhede, maar as jy nuut is op gevaaalik.com sal ek gou verduidelik: Die Random Gevaaalikhede is ‘n versameling foto’s vanaf die internet, wat mense vir gevaaalik.com gestuur het of soms foto’s wat iemand geneem het en vir ons gestuur het. Die foto’s die as tydverdryf as jy by die werk is en nie wil werk nie. Sommige van die goed is snaaks en ander is net cool. Dankie vir al die foto’s wat ingestuur is deur julle, keep it up.

Marina del Rey is 'n voorstad van Los Angeles baie naby die see by Venice Beach. Ons is nou binne 10 minute se ry van Dimension Data se kantore en binne 10 minute se stap van die see af! Die woonstel kyk uit op een van die binne-pleine en het dus nie veel van 'n uitsig nie. Ons hoor egter nie enige verkeer nie, wat 'n groot bonus is, want sommige van die strate rondom die woonstelkompleks is maar taamlik besig. So lyk ons woonstelgebou van buite af. Ons woonstel is op die grondvloer. Hulle is besig om die hele kompleks 'n bietjie op te knap deur die lelike houtbalkonreëlings te vervang met staaltralies. Die hout fassieplanke by die dalk word ook vervang met iets wat darem bietjie meer vorm het. So lyk die verhitte swembad tussen die woonstelgeboue. Daar is ook 'n hele paar tennisbane (op die dak van die parkeergarage) en speelplek vir kinders. Chris in aksie by die gasbraaiers naby die swembad. Ons was die eerste om hierdie nuwe toevoeging tot die kompleks in te wy! So lyk die sitkamer en eetgedeelte. Die kombuis is maar taamlik klein. My slaapkamer. Badkamer (spesiaal afgeneem vir Engela!) en die instapkas. Ons "troeteldier". Verlede jaar in Thousand Oaks het ons minstens darem lewendige eekhorings gehad om te voer, maar hier in die stad is hierdie hasie die naaste aan so iets wat ons het!

Die Bybel neem in die NG Kerk as gereformeerde kerk ʼn baie belangrike plek in. Toe ons oor ons gereformeerde identiteit gepraat het (Verslag van 2007), het ons beklemtoon dat die wesensvraag van Luther (Waar kry ek ʼn genadige God?) steeds vir ons in die sentrum staan. Ons identiteit beskryf ons deur die vraag van Luther te beantwoord, en dit is dan dat die Bybel onmisbaar is. Die Bybel is vir ons belangrik omdat die genadige God sentraal staan. Wanneer ons kyk wat ons in die verlede daaroor gesê het, kan dit help om verwarring oor die saak op te klaar en as stimulus te dien om lidmate te laat deelneem aan die kerk se besinning oor die manier waarop die Bybel se gesag funksioneer. Wanneer daar diep meningsverskil in die kerk ontstaan oor sake soos die vrou in die amp, die onderhouding van die sabbat al dan nie of, soos nou onlangs, selfdegeslagverhoudings, kan dit dikwels na verskille in Skrifgebruik teruggevoer word. In die gesprek oor Skrifgesag en Skrifgebruik moet deeglik kennis geneem word van die resultate van die navorsing in die teologie omdat die implikasies van die onlangse ontwikkelings nie geïgnoreer kan word nie. Wat jy hier lees, is nie ʼn vakwetenskaplike artikel nie, maar eerder ʼn gespreksdokument aan die adres van die gemeente. Vir die sinvolle gesprek oor Skrifgesag en Skrifgebruik is ten minste die volgende temas van belang.

Baie vroue ervaar net 'n klitorale orgasme en weet nie wat dit is nie, vaginale orgasme, en sommige beskou selfs hierdie soort orgasme 'n mite. So dit is die moeite werd om te oorweeg hoe om 'n vaginale orgasme te kry. Hoe om te leer om 'n vaginale orgasme te kry? As jy nie weet hoe om 'n vaginale orgasme te ervaar nie en nie kan dink hoe ander dit regkry nie, moet jy uitvind waarom dit gebeur. Die antwoord op die vraag, hoekom daar geen vaginale orgasme is nie, kan redelik eenvoudig wees - nie die man nie. Baie dames het gevalle gehad toe die maat aandagtig was, en niemand het van die aksie afgelei nie, maar kon steeds nie tevrede voel nie. As die saak is dat die man nie geskik is nie, dan is die enigste uitweg om maniere te deel, maar dit sal nie heeltemal met hom uitwerk nie, en rolspelers of truuks sal ook nie help nie. Soos bekend is die vroulike orgasme, insluitend vaginale, meer afhanklik van die houding van vroue aan 'n bepaalde man. Maar die onvermoë om 'n vaginale orgasme te kry, kan die skuld van beide mans en vroue wees: dikwels om orgasme te ervaar, word die dames gehinder deur hul eie komplekse, onvermoë om probleme te verbreek en die proses te geniet en onwilligheid om iets nuuts te probeer. Byvoorbeeld, baie het gehoor van die G-punt, maar nie almal het probeer om dit te vind nie. En terloops, haar soektog is juis nodig vir die vroue wat nie weet hoe om 'n vaginale orgasme te bereik nie. Vind hierdie magiese punt is maklik - jy moet die voormuur van die vagina voel, doen dit beter met 'n nat vinger. As jy 'n rowwe area (ongeveer 1 tot 3 cm in grootte) kry, kan jy bly wees - punt G word gevind. Gewoonlik is hierdie punt op 'n afstand van 5 cm van die ingang na die vagina, en soet sensasies ontstaan ​​na 'n rukkie van stimulasie. Jy kan self soek, jy kan 'n vennoot in hierdie verantwoordelike besigheid betrek. Dit is beter - jy wil hê hy moet weet hoe om jou plesier te gee? Daarbenewens is om 'n orgasme vir vroue te kry, problematies as gevolg van verswakte vaginale spiere. So versterk hulle sal nie oorbodig wees nie. Daarbenewens is hierdie oefeninge 'n goeie voorkoming van sekere siektes van die ginekologiese gebied. Gimnastiek is redelik eenvoudig en bestaan ​​uit die spanning en ontspanning van die vaginale spiere. Jy kan dit vinnig, met die hoogste moontlike spoed, doen, en jy kan stadig, met elke keer die krag van die spierspanning verhoog. Oefeninge kan onafhanklik uitwerk, die belangrikste ding is om die werk van intieme spiere te voel. Daar is ook nog 'n oefening om die sensitiwiteit van die vagina op te wek. Dit benodig 'n sterk draad en twee krale met 'n deursnee van 3 cm of meer. Aan die einde van die draad moet jy 'n sterk knoop maak om die krale vas te hou. Nou moet hierdie simulator in die vagina geplaas word en daar wegbly, met huishoudelike take voortgaan. As die opwinding vir die eerste keer nie genoegsaam is om op die affiniteit met die maat te dring nie, moet die kraletjies voor die bed gesit word, en die oefening moet in 'n dag herhaal word. Geleidelik sal die sensitiwiteit van die vagina toeneem, en die vraag hoe om vaginale orgasme te bereik, sal jy nie meer bekommerd wees nie. Behoue ​​vir vaginale orgasme Om uit te vind wat vaginale orgasme is, moet jy weet watter houdings die geskikste vir hierdie doel is. Spesialiste onderskei drie posisies waarin vroue meer dikwels 'n vaginale orgasme kan kry: Baie vroue slaag daarin om vinnig 'n orgasme te kry, wat boonop die proses heeltemal beheer. Sommige aanbidding stel wanneer 'n man bo-op is, en hulle gooi hul reguit bene op die skouers van 'n maat. Ook 'n goeie postuur om vaginale orgasme te kry, is die pose op al vier. Die man is agter, lig die bene van die vrou, en sy bring hulle na die middel van die maat. Maar hierdie posisies gaan nie in siklusse nie, al die vroue is anders. Wees dus nie bang om te eksperimenteer nie.

Moeilike besluite word gemaak, afskeid word geneem, en 'n groot verrassing is op pad vir sekeres hierdie komende week in Getroud met rug Video Voorskou: 19 - 23 September 2022 – Getroud met rugby Chris en Pine stamp koppe, Lienkie wil nie haar laaste dae in die hospitaal deurbring, en die Stryders kry 'n nuwe uitdaging. Video Voorskou: 11 - 15 April 2022 – Getroud met Rugby Kieskeurige kuiergaste los ’n slegte smaak in die mond, terwyl ’n verhouding tot die uiterste getoets word. Hier is wat voorlê in die jongste episodes van Getroud met Rugby.

Afrikaans Azərbaycan Dili Bisaya Bosanski Dansk Deutsch English Español Estonia Euskara Français Gaeilge Galego Indonesia Italiano Kiswahili Kreyòl Ayisyen Latviešu Valoda Lietuvių Kalba Magyar Malti Melayu Nederlands Norsk Oʻzbekcha Polski Português Română Shqip Slovak Slovenščina Suomi Svenska Tagalog Tiếng Việt Türkçe isiXhosa Íslenska Čeština Ελληνικά Башҡортса‎ Беларуская Мова Български Македонски Јазик Русский Српски Українська Мова Қазақша עִבְרִית اَلْعَرَبِيَّةُ اُردُو فارسی नेपाली मराठी मानक हिन्दी বাংলা ਪੰਜਾਬੀ ગુજરાતી தமிழ் తెలుగు ಕನ್ನಡ മലയാളം සිංහල ไทย ລາວ မြန်မာ ქართული ენა አማርኛ ភាសាខ្មែរ ᠮᠣᠩᠭᠣᠯ ᠬᠡᠯᠡ ᮘᮞ ᮞᮥᮔ᮪ᮓ 日本語 繁體中文 ꦧꦱꦗꦮ 한국어 Aktiewe Gemeenskap Interaksie in multiplayer speletjies en op die terrein Alle Platforms Verenigde Geniet'n kruis-platform spel ervaring Heeltemal Gratis Speletjies Die warmste seks speletjies is kom na jou vir gratis Van Die Binnekant Van Die Spel Speel Nou Gratis Speel Jou Diepste Fantasieë Op Interaktiewe Aanlyn Seks Speletjies Daar is baie maniere waarop jy die internet kan gebruik word om te asseblief jou fantasieë. Jy kan vind baie van die porn movies vir baie spesifieke kinkels en nou is jy het selfs die meisies wat wag vir jou op die cam plekke om te voldoen aan jou vuilste drome. Maar as jy wil gratis porn dat jy ook beheer deur jouself, dan moet jy kyk na die versameling van Interaktiewe Aanlyn Seks Speletjies. Ons nuwe webwerf is slegs kom met HTML5 speletjies wat kan direk gespeel word in jou leser., Jy sal nie nodig het om te aflaai of installeer iets; jy sal nie nodig om'n lid van ons webwerf en jy sal kry alles wat in hierdie versameling vir gratis. Dit is baie reg en daar is geen verskuilde truuks om jou data te steel. Ons het nie eens maak jy gaan deur middel van advertensies op ons webwerf. So lank As wat jy oor die ouderdom van 18, jy sal in staat wees om te geniet al van ons speletjies sonder grense. En ons het so baie speletjies wat jy kan geniet. Maak nie saak wat jy wil, sal jy vind'n spel aan te pas om jou fantasieë. Ons het al die belangrikste kategorieë van porn, plus'n paar van die meer skaars en vuiler mense wat nie kan gevind word op al die ander geslag gaming sites. Kom ons praat meer oor hierdie speletjies en oor al die funksies wat kom op hierdie webwerf. Interaktiewe Aanlyn Seks Speletjies Is Die Boerpot Van Porn Spel As jy nog nooit gespeel porn speletjies voor, jy sal weg geblaas word deur die speletjies wat ons het in hierdie versameling. Maar jy sal nog meer beïndruk as jy gespeel seks speletjies op ander plekke. Dit is omdat die verskil in gehalte is stapelgek. Ander free porn gaming sites bring jy gratis speletjies. Wel, dit is waar ons is anders. Ons bring jy die premie seks speletjies.vir die gratis. Die meeste van hierdie speletjies het nog nooit vrygestel aan die wye gehoor voor, net vir betalende lede op die terreine van die skeppers wat ontwikkel hulle of deur middel van hul patreon bladsye. En behalwe gehalte, ons het ook die hoeveelheid op hierdie webwerf. Ons het honderde van die speletjies in'n biblioteek wat kom met so baie verskeidenheid. Maak nie saak wat jou kinkel is, ons het die speletjies te maak jy kom. As jy reguit, ons het speletjies met alle vorme van vroue, van tieners te cougars, en sommige van hulle kan aangepas word om te lyk soos jou ideale vrou. Jy sal dan in staat wees om te fuck hulle rou in seks simulators, of geniet hulle in die speletjies wat kom met stories en mooi karakter-ontwikkeling., Hierdie speletjies is die ideaal vir wanneer jy wil om te gebruik, seks speletjies te vervul fantasieë soos taboe familie seks scenario's of sekretaris porn drome. Dit is omdat al die dialoog en die interaksie sal maak alles lyk nog baie meer real. Ook, ons kom met speletjies vir almal wat kom op ons webwerf en almal wat wil om te verken alle aspekte van hul seksualiteit. Die gay seks speletjies wat ons het hier kom met baie van die avonture wat jy kan woon in die virtuele wêreld. Die gewildste is die dating simulators, want hulle kom met'n ongelooflike interaksie tussen karakters. Ons het ook baie van die porn speletjies met trans kindertjies vir al jou shemale fantasieë. En as jy enige soort van toorgoed of as jy'n harige, ons het speletjies vir jou ook. Die HTML5 Speletjies wat Ons Bied Is Die Nuwe Gen Die versameling van ons webwerf is slegs kom met HTML5 speletjies, wat is die nuutste op die web nou. Daar is baie voordele aan hierdie nuwe versameling van seks speletjies. Eerste van al, die graphics is amazing en dit sal die eerste ding wat jy sien, en so is al die beweging enjins gebruik word vir die spel. Ook, die spel is veel meer kompleks, sodat vir baie aksies wat sal gee jou meer beheer. En die beste ding oor hierdie versameling van up-to-date speletjies is die feit dat hulle loop direk in die leser met geen uitbreiding, op enige toestel wat jy mag hê., All in All, ons bring jy die beste xxx speletjies op die web. Geniet hulle!

GEORGE HILL HODEL BIOGRAFIE - FEITE, KINDERJARE, GESINSLEWE EN MISDADE VAN VERMEENDE MOORDENAAR - MISDADIGERS Hoof Kategorieë Film- En Teaterpersoonlikhede Sangers Diverse George Hill Hodel Biografie Hoof / Misdadigers George Hill Hodel Biografie Misdadigers Vinnige feite Verjaarsdag: 10 Oktober , 1907 Oorlede op ouderdom: 91 Son teken: Weegskaal Ook bekend as:George Hill Hodel, Jr. Gebore in:Los Angeles, Kalifornië Berug as:Vermoedelike moordenaar Moordenaars Amerikaanse mans Gesin: vader:George Hodel, Sr. moeder:Esther hodel kinders:Steve Hodel, Tamar Nais Hodel Oorlede op: 16 Mei , 1999 plek van dood:San Francisco, Kalifornië, Verenigde State Lees verder hieronder Aanbeveel vir jou Ted Bundy John Wayne Gacy Yolanda saldivar Jeffrey Dahmer Wie was George Hill Hodel? George Hill Hodel, Jr., was 'n Amerikaanse dokter wat as die hoofverdagte beskou is in die moord op 'n Amerikaanse vrou met die naam Elizabeth Short. In die afgelope jaar is hy ook verbind met die moorde wat deur die 'Lipstick Killer' en die 'Zodiac Killer' gepleeg is. Hodel was 'n begaafde student as 'n jeug en behaal 'n indrukwekkende 186 in 'n vroeë IK -toets. Nadat hy sy opleiding voltooi het, het hy sy praktyk geopen en geleidelik een van die mees gerespekteerde dokters in sy gemeenskap geword. In 1945, na die dood van sy sekretaris Ruth Spaulding na 'n oordosis dwelms, het die owerhede hom van moord verdink. Die ondersoek het egter aanvanklik tot nêrens gelei nie. In Januarie 1947 is Elizabeth Short se verminkte lyk ontdek en die Los Angeles -polisiekantoor het 'n massiewe ondersoek begin, wat op 'n stadium meer as 150 verdagtes gehad het, waarvan Hodel een daarvan was. Hy verlaat Amerika in 1950 en woon die volgende 40 jaar in verskillende Asiatiese lande. Nadat hy in 1990 saam met sy vierde vrou na die VSA teruggekeer het, het hy 'n relatief rustige lewe gelei. Na sy dood in 1999 het sy seun, Steve Hodel, begin kyk na Hodel se verhoudings met beide Short en Spaulding. In sy boek 'Most Evil: Avenger, Zodiac and the Further Serial Murders of Dr. George Hill Hodel' beweer Steve dat sy pa nie net die vroue vermoor het nie, maar ook 'Lipstick Killer' en 'Zodiac Killer' . Beeldkrediet https://en.wikipedia.org/wiki/George_Hill_Hodel Beeldkrediet http://www.nydailynews.com/entertainment/unsolved-mystery-black-dahlia-murder-gallery-1.2497928?pmSlide=1.2497925 Beeldkrediet https://www.tumblr.com/search/george%20hodelWeegskaal mans Familie lewe Hy was vier keer getroud en het ten minste twee kinders, seun Steve en dogter Tamar Nais Hodel. In 1949 word Hodel deur seksuele mishandeling deur Tamar beskuldig. Die daaropvolgende verhoor het baie media -aandag getrek en Hodel is uiteindelik vrygespreek van alle aanklagte. Die Black Dahlia Moord Die owerhede het eers in 1945 in Hodel belanggestel, na die skielike dood van sy sekretaris Ruth Spaulding weens 'n oordosis dwelms. Volgens berigte was Hodel betrokke by finansiële bedrog, soos om sy pasiënte te hef vir toetse wat nie uitgevoer is nie. Daar word vermoed dat hy Spaulding vermoor het om sy bedrog te bedek. Hy is egter nooit skuldig bevind nie. Elizabeth Short was 'n boorling van Boston en het 'n aansienlike deel van haar lewe in Massachusetts en Florida deurgebring voordat sy na Los Angeles verhuis het. Na verneem word, was sy 'n aspirant -aktrise, ondanks die feit dat sy geen bekende toneelspelkrediete gehad het tydens haar verblyf in Los Angles nie. In Januarie 1947 het sy 'n verhouding gehad met 'n getroude man met die naam Robert Manley. Sy het saam met hom op vakansie gegaan na San Diego en op 9 Januarie teruggekeer. Ses dae later is haar oorskot ontdek op 'n leë perseel aan die westekant van South Nortonlaan. Sy was kaal en haar liggaam was in twee stukke in die middel gesny. Die bloed is ook heeltemal gedreineer. Die saak het groot media- en openbare aandag getrek. Mense was geskok en LAPD het een van die grootste ondersoeke in sy geskiedenis begin. Aanvanklik was daar meer as 150 verdagtes. Daar is streng onderhoude met hulle gevoer en die owerhede het daarin geslaag om die lys tot 25 te beperk. Hodel was een van hulle. Na sy openbare verhoor met sy dogter, Tamar, het die ondersoekers hom as 'n moontlike verdagte vir Short se moord begin beskou. Hy het spesiale belangstelling geniet vanweë sy mediese agtergrond, aangesien daar reeds vasgestel is dat slegs iemand met 'n aansienlike chirurgiese vaardigheid Short se liggaam met so 'n presisie kon gesny het. Die media en die breë publiek was tot 2004 nie bewus van die ondersoek nie, toe die 'George Hodel -Black Dahlia File' in die gewelf by die Los Angeles -distriksprokureur gevind is. Volgens die lêer het Hodel in 1950 as die verdagte verskyn en 'n 18-man DA / LAPD-taakspan het hom van 18 Februarie tot 27 Maart dopgehou. Hulle het verskeie luisterapparate in sy hele huis in Hollywood geplant. Die transkripsies van die opnames skets 'n kommerwekkende prentjie van Hodel. Hy het nie net onwettige aborsies uitgevoer nie, maar het ook verskeie regsamptenare omgekoop. Wat die misdade betref waarvoor hy ondersoek word, het hy te sê: 'Veronderstel', ek het die Black Dahlia vermoor. Hulle kan dit nie nou bewys nie. Hulle kan nie meer met my sekretaresse praat nie, want sy is dood. Hulle het gedink daar is iets snaaks. In elk geval, nou het hulle dit moontlik agtergekom. Het haar vermoor. Miskien het ek my sekretaresse vermoor. ' In Oktober 1949 was hy een van die vyf verdagtes wat in die amptelike verslag aan die GJ genoem word. Die ondersoek was egter steeds aan die gang, sodat geen van die genoemde verdagtes deur die 1946-groot jurie aangekla kon word nie. Desondanks het DA -luitenant Frank Jemison 'n stewige saak teen hom opgebou en sou hy hom in hegtenis neem, maar Hodel het in 1950 uit die VSA gevlug. Hy was 'n lang tyd in China voordat hy hom in Manila, Filippyne, gevestig het. In 1990 keer hy saam met sy vierde vrou, June, terug na die VSA. Op 16 Mei 1999 sterf hy aan hartversaking in sy woning in San Francisco, Kalifornië. Hy was 91 jaar oud. Ondersoek deur Steve Hodel Na die dood van Hodel het Steve, wat al meer as 23 jaar 'n speurder by die LAPD was, besluit dat hy meer van sy pa wil weet. Hodel het Steve en sy ma verlaat toe hy nege jaar oud was. Toe hy deur sy pa se besittings gaan, vind hy 'n ou album. Benewens die gewone foto's van hul gesin, het hy twee foto's van 'n donkerkop jong vrou ontdek. Dit was Elizabeth Short. Steve het die Black Dahlia -ondersoek begin ondersoek en verneem dat hemicorporectomy, 'n radikale prosedure waarin die liggaam onder die lumbale ruggraat geamputeer is, op Short uitgevoer is. Die prosedure is geleer in die dertigerjare, toe sy pa 'n mediese skool was. Verder was die handskrif van die persoon wat briewe aan die pers en die polisie gestuur het waarin hy beweer dat hy die moordenaar was, baie dieselfde as dié van sy vader. Steve het die afgelope 16 jaar probeer om sy pa met Short se moord te verbind. Hy het 'n uitgebreide werkstuk oor die onderwerp geskryf, waaronder sewe boeke en 'n toneelstuk. Hy plaas ook gereeld opdaterings op sy blog. Hy het ook sy vader daarvan beskuldig dat hy in die veertigerjare die Lipstick Killer in Chicago was (William Heirens, inwoner van Illinois, skuldig bevind aan die moorde), die Jigsaw Killer in Manila in die 1960's en die Zodiac Killer in die San Francisco Bay Area aan die einde van die laat 1960's en die vroeë 1970's. Alhoewel Steve se teorie baie ondersteuners het, het dit ook 'n aandeel aan afvalliges. In 2015 het 'n Paryse hoërskoolonderwyser genaamd M. Yves Person na bewering die gekodeerde kode wat die Zodiac Killer in die sewentigerjare na die San Francisco Chronicle gestuur het, gekraak. Persoon het tot die gevolgtrekking gekom dat George Hodel Ogham, 'n ou Keltiese dialek, gebruik het om 'H O D E L', sy regte naam, op die koevert sowel as op die kaart self te teken. Op die kaartjie op die kaart staan ​​die volgende: 'You Pche to know My name ... I'm Clue you in ...'

In hierdie werf vind jy inligting oor alle banke wat in die Verenigde State. Elkeen van die inskrywings die adres bevat inligting en finansiële data van die individuele takke van die banke wat sulke inligting aan die publiek. Om u te help om die inligting vind die staat kies wat jou interesseer.

As jou kind sport speel, sal jy vroeër of later 'n verklaring van "Ek gaan stop!" Maar voordat jy sê dat jy nie vrees nie, sal jou kind 'n kuier vir die lewe gebrandmerk word - hom hoor, en probeer om sy motiewe te verstaan. Beter nog, ontwikkel 'n anti-stop plan, selfs voordat hy 'n nuwe sport aangaan. Bespreek vooraf watter soort toewyding jou kind maak: dat hy die hele seisoen moet uitsteek, byvoorbeeld, of 'n aantal weke of maande indien die sport nie 'n bepaalde seisoen het nie. En natuurlik kan beserings beteken dat jy moet ophou of ten minste 'n breek vir genesing neem. Vrae om te vra voordat u ophou As jy nog nie 'n plan uitgelê het nie, begin om vrae te vra (sensitief; jou kind sal meer reageer as jy 'n tyd en plek kies wat vir hom gemaklik is). probeer: Is iemand jou fisies of emosioneel seer? (In hierdie geval kan dit vinnig geregverdig word as die boelie nie vinnig opgelos word nie.) Jy was regtig belangstel toe jy die eerste keer aangemeld het. Wat is verander? Is jy teleurgesteld oor jou prestasie, of jou span? Hoe dink jy sal jou afrigter / spanmaats voel as jy die span verlaat het? Is daar iets anders wat jy eerder sou wou doen? Wil jy dieselfde sport speel, maar op 'n ander span? Wil jy voortgaan om hierdie sport te leer, net nie nou nie? Wil jy 'n soortgelyke sport probeer? Volgende stappe Afhangende van wat jy geleer het uit hierdie gesprekke met jou atleet, oorweeg of dit die moeite werd is om te probeer om haar gedagtes te verander. Praat met haar afrigter of instrukteur, wat dalk nuttige insigte kan hê. As dit lyk asof jou kind gevaar het vir uitbranding, kan 'n breek help om haar batterye te herlaai en terug te keer na die sport wat sy een keer liefgehad het. As jy besluit dat jou kind aan die sport moet voldoen, maak seker dat sy weet waarom en vir hoe lank: "Ons het in hierdie klasse en die nodige toerusting belê, dus jy moet voortgaan tot aan die einde van hierdie sessie. Daarna kan jy iets anders probeer as jy wil. " As jy dadelik besluit om dit reg te hou, is regtig die regte stap, sê jou kind se grade of haar gesondheid lyding-loof haar om haarself goed genoeg te ken om die moeilike keuse te maak en vir hulp te kom. Herinner haar dat sy later later kan probeer as sy wil of 'n alternatief soek. Sy mag dalk dieselfde sport geniet op 'n minder mededingende span , byvoorbeeld, of 'n individuele weergawe van 'n aktiwiteit in plaas van 'n span (of andersom). Om te stop, hoef nie die negatiewe te wees nie, word dit dikwels uitgemaak. Ons wil immers ons kinders bereid wees om nuwe dinge te probeer. Hulle sal dit nie doen as hulle voel hulle maak elke keer 'n lewenslange verbintenis nie. Hoe meer geleenthede jou kind het om nuwe sport en fisieke aktiwiteite te probeer, hoe meer kans het hy om langtermyn liefde te vind . En dit is baie belangriker as om 'n "quitter" gebrandmerk te word.

Hierdie webwerf word tans heeltemal oorgebou om 'n opwindende virtuele tuiste vir die Afrikaner te skep.

Die voorvoegsel 01471 is die area kode vir Broadford, Isle of Skye. En Broadford, Isle of Skye is in Verenigde Koninkryk van Groot-Brittanje geleë. As jy buite Verenigde Koninkryk van Groot-Brittanje is en jy 'n persoon in Broadford, Isle of Skye wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Verenigde Koninkryk van Groot-Brittanje is +44 (0044), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Broadford, Isle of Skye skakel, moet jy die kode +44 1471 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +44 1471, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Broadford, Isle of Skye moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 0044 1471 gebruik.

Gesag of outoriteit is die vermoë van 'n persoon of organisasie om 'n ander persoon of 'n groep te lei. Gesag vorm die basis van die samelewing, sodat dit gedissiplineerd verloop en nie in anargie oorgaan nie. Die uiteinde van gesag is gewoonlik konformering en gehoorsaamheid ten opsigte van 'n voorafbepaalde stel reëls. Ongehoorsaamheid word ontmoedig en in ekstreme gevalle gestraf, terwyl goeie gedrag beloon word. Gesag oor ander is 'n groot verantwoordelikheid en moet met groot omsigtigheid en regverdigheid benader word. Indien nie sal mense te na gekom word en kan hulle selfs teen die gesag rebelleer. Perke word gewoonlik aan gesag gestel om te verhoed dat dit nie misbruik word nie. As voorbeeld moet 'n polisieman binne die raamwerk van die landswet optree, terwyl 'n prefek slegs die skoolreëls kan toepas. Gesag word gewoonlik in hiërargieë aangetref. So kan organisasies in vlakke van bestuur ingedeel word. In die gesin het die ouers gesag oor die kinders, maar staan ook onder gesag van die staat (landswette) en is uiteindelik aan die goddelike gesag onderdanig. Tipes gesagWysig Daar word tussen drie tipes gesag onderskei: Tradisionele gesag Tradisionele gesag is 'n absolute en harde gesag. In die antieke Romeinse wêreld het 'n pa absolute mag oor sy kind uitgeoefen, wat selfs daarop kon uitloop dat hy sy seun kon laat doodmaak (Clarke 2000:87). Charismatiese gesag Charismatiese gesag gaan oor positiewe beïnvloeding en oorreding. 'n Navolgenswaardige voorbeeld word dus gestel wat deur mense gevolg wil word. Rasioneel-Burokratiese gesag Burokratiese gesag is wettige of legitime gesag wat op rasionele gronde gebaseer is. Dit vind gewoonlik binne 'n bepaalde raamwerk met voorafbepaalde reëls en regulasies plaas.

Die wêreld van fotografie is vol groot geleenthede, aangesien dit moontlik sal wees om beelde oral vas te vang en dit alles met behulp van die mees kreatiewe kant. Met 'n mobiele toestel kan dit ons die moeite werd wees om enige beeld wat die moeite werd is as 'n geheue vas te vang, veral as jy 'n lekker plek gekies het. Enigiets gee lewe aan 'n beeld wat met 'n sensor geneem is, so wanneer dit by fotografie kom, is dit die beste om verbeelding te hê en op die fokus te fokus. Die punt van die foto sal die persoon, dier of voorwerp wees, terwyl wat ook al rondom dit verskyn elemente van die ouer element sal wees. Ons gaan verduidelik hoe om oorspronklike foto's te neem, te danke aan hulle sal jy baie lig kry, benewens om ander idees daaroor by te dra. Jy is 'n foon werd met ten minste 40 tot 50 megapixel sensors, sowel as 'n goeie kwaliteit selfie kamera, wat groter as 16 megapixels is. Verwante artikel: Die beste truuks om duidelike foto's met die selfoon te neem Index 1 Probeer makrofotografie 2 Soek verskillende en onmoontlike plekke 3 Gebruik 'n glas water 4 Gebruik LED-ligte 5 Gebruik die olie en water Probeer makrofotografie Teken in op ons Youtube-kanaal Sommige toestelle het die opsie om makrofoto's te neem, dit is beskikbaar in daardie fone wat 'n sensor van hierdie tipe het. Afhangende van die foonmodel sal dit verander, as jy byvoorbeeld 'n Huawei-slimfoon gebruik, kies Kamera – Meer en laastens Supermacro. Die "Meer" verskyn na "Professioneel". Hierdie sensor neem duidelike beelde van daardie dinge naby die selfoon vas, dit is raadsaam om te fokus op iets in die veld, 'n voorwerp in die huis of ander besonderhede wat jy wil uitlig. Gegewe die groot verskeidenheid, het jy ander opsies, insluitend stadige beweging, monochroom af en nog baie meer. As jy 'n Samsung-toestel het en 'n makrosensor het, doen die volgende om hierdie ingeboude sensor in verskillende modelle te gebruik: gaan na die "Kamera" toepassing, swiep links en tik op "Meer", kies "Makro" en hou nou voor 'n teiken, die foon by 3 of 5 cm weg, neem die foto en gaan kyk na die prent. Soek verskillende en onmoontlike plekke ’n Foto is vervelig as jy dit op plekke neem waar almal anders dit doenDaarom is dit die beste om verskillende webwerwe te soek, wat deur niemand toegang verkry word nie. Dit is raadsaam om altyd 'n maatskappy te soek om na hom toe te gaan en ander hande te hê waarmee hy die beeld kan neem. Soek 'n berg naby die huis, 'n futsal of basketbalbaan en plaas jouself in die middel, probeer om 'n foto uit 'n ander hoek te neem en verras almal deur hierdie prent op te laai. Enige webwerf anders as wat niemand verwag nie, sal aandag trek as jy dit op jou sosiale netwerke oplaai. Jy het ook die opsie om landskappe te gebruik, 'n emblematiese webwerf van die stad af of reis na 'n ander punt wat nie te ver is om goeie foto's te neem nie. Die dorpe is ander ideale punte as jy 'n oorspronklike foto wil neem, hulle sal glad nie ongesiens verbygaan nie. Gebruik 'n glas water Alhoewel dit vreemd klink, water is 'n goeie element om te fotografeer, wat die vaag weerkaatsing uithaal van die beeld agter gee dit ook 'n goeie perspektief. Wanneer 'n foto geneem word, sal dit die landskap onderstebo wys, wat 'n realisme en diepte gee wat sekerlik min of niemand kan bereik nie. Neem verskeie foto's en hou die beste een, verbeel jou dat jy die foto uit dieselfde glas neem, maar gebruik altyd een gevul met genoeg vloeistof. As dit 'n glas wyn met water is, sal dit die moeite werd wees, is dit nie raadsaam om 'n ander element as water te gebruik nie, aangesien dit nie diepte toevoeg of die beeld wys nie. Neem 'n oorspronklike foto met jou foon se kamera gaan om die medullêre deel van die beker te fokus en wag vir die beeld om vertoon te word soos ons wil. As jy wil, probeer om 'n paar meer filters by te voeg wanneer jy die foto deurgee, en kry die realisme en die beste van jou met jou terminale, wat in hierdie geval die hoofsensor moet gebruik. Gebruik LED-ligte LED-ligte is hier om vir 'n lang tyd te bly. Danksy hulle was energiebesparings baie belangrik, beide vir verbruik en vir hul lewe is geldig. Maar nie net daarvoor nie, stel jou voor om voordeel te trek uit een of meer van hulle vir 'n foto wat jy wil neem. As jy Kersfees-LED-liggies oor het, sit een bo-op en prop dit in, probeer om te kyk dat hulle nie krag gee nie, gebruik 'n lae-lig werf en wag om die beeld vas te vang. Dit is gewoonlik van groot belang, boonop sal hierdie foto's verheug wees van daardie mense, so hulle sal jou vra hoe jy dit gedoen het. Vra vir hulp om die foto te neem, sit dieselfde op en wag om 'n plek te vang wat nie te veel beligting het nie, asook 'n prop wat naby is. Gaan al die ligte na, trek ook klere aan sodat jy geen soort kramp kry nie, alhoewel dit nie gewoonlik gebeur nie. Gebruik die olie en water Dit is twee elemente wat nie altyd gemeng kan word nieDit is ten minste wat ons een keer in ons lewe vertel is. As jy 'n glas met water tot bo neem en 'n paar druppels olie byvoeg, sal jy 'n paar hipnotiese borrels sien. Hierdie groot detail word gefotografeer en jy sal die beste kant van elke element na vore bring, hierdie keer saam. Hier het jy die opsie om die foto met die makrosensor of die hoof een te neem, as dit met die naby lens is, sal jy dit 'n enorme helderheid gee. Gebruik 'n paar druppels olyfolie, die helder kleur van groen toon altyd beter as die geel toon van sonneblomolie, wat teen 'n hoë prys is. Neem byvoorbeeld 'n glas wyn of 'n glas wat glad is, sonder iets om die borrels weg te steek, wat uiteindelik is wat jy wil vasvang en niks anders nie. Voeg 'n paar druppels olie by, probeer om 'n bottel te neem van dié wat 'n bietjie byvoeg en nie 'n groot hoeveelheid nie, wag vir dit om te werk en jy kan 'n interessante foto neem. Hierdie foto's is suksesvol, so hy laai dit op die gewone sosiale netwerke. Die inhoud van die artikel voldoen aan ons beginsels van redaksionele etiek. Klik op om 'n fout te rapporteer hier. Volledige pad na artikel: Androïdis » Tutoriale » Hoe om oorspronklike foto's te neem: truuks en idees Jy mag dalk belangstel Wees die eerste om te kommentaar lewer Laat u kommentaar Kanselleer antwoord Jou e-posadres sal nie gepubliseer word nie. Verpligte velde gemerk met * kommentaar * naam * elektroniese pos * Ek aanvaar die privaatheidsbepalings * Verantwoordelik vir die data: Actualidad Blog Doel van die data: Beheer SPAM, bestuur van kommentaar. Wettiging: U toestemming Kommunikasie van die data: Die data sal nie aan derde partye oorgedra word nie, behalwe deur wettige verpligtinge. Datastoor: databasis aangebied deur Occentus Networks (EU) Regte: U kan u inligting te alle tye beperk, herstel en verwyder. Ek wil die nuusbrief ontvang Hoe om watermerk van Xiaomi-fone te verwyder Hoe om 'n Instagram-boodskap te sien sonder om dit oop te maak Nuus in u e-pos Ontvang die nuutste nuus oor Android in u e-pos naam E-posadres Ek aanvaar die wettige voorwaardes ↑ Facebook Twitter Pinterest Youtube telegram E-pos RSS RSS-voer Android-hulp Android-gidse Alle Android IPhone nuus Ek is van Mac Apple Gidse Gadget nuus Mobiele forum Tabletsone Windows Nuus Lewe Bytes Kreatiewe aanlyn Alle e-lesers Gratis hardeware Linux verslaafdes ubunlog Van Linux WoW-gidse Cheats Downloads Motornuus Bezzia Spanish Afrikaans Albanian Amharic Arabic Armenian Azerbaijani Basque Belarusian Bengali Bosnian Bulgarian Catalan Cebuano Chichewa Chinese (Simplified) Chinese (Traditional) Corsican Croatian Czech Danish Dutch English Esperanto Estonian Filipino Finnish French Frisian Galician Georgian German Greek Gujarati Haitian Creole Hausa Hawaiian Hebrew Hindi Hmong Hungarian Icelandic Igbo Indonesian Irish Italian Japanese Javanese Kannada Kazakh Khmer Korean Kurdish (Kurmanji) Kyrgyz Lao Latin Latvian Lithuanian Luxembourgish Macedonian Malagasy Malay Malayalam Maltese Maori Marathi Mongolian Myanmar (Burmese) Nepali Norwegian Pashto Persian Polish Portuguese Punjabi Romanian Russian Samoan Scottish Gaelic Serbian Sesotho Shona Sindhi Sinhala Slovak Slovenian Somali Spanish Sudanese Swahili Swedish Tajik Tamil Telugu Thai Turkish Ukrainian Urdu Uzbek Vietnamese Welsh Xhosa Yiddish Yoruba Zulu

Plaas 'n groot vlak braaipan op medium hitte met 250 ml water. Halveer die eiervrug in die lengte en plaas dit in die pan. Skil, kwartel en voeg die uie by, bedek dit dan met 'n deksel en kook dit vir 20 minute. Skil en knip die knoffel intussen, en pluk die salieblare. Voorverhit die oond tot 200ºC / 400ºF / gas 6. Verwyder die deksel, en maak die meeste van die vloeistof gaar en maak dit in die middel. Voeg 3 eetlepels olie, die knoffel, rissie-vlokkies en die meeste salieblare by, en rasper dan fyn in die suurlemoenskil. As die tamaties goudkleurig is, strooi die tamaties in, gooi die water 2 blikke in en laat dit vir 20 minute prut, roer af en toe. Haal die pan van die hitte af, rasper die kase in en geur dit dan tot die perfekte perfeksie met seesout en swartpeper. Skeur die pastavelle in en meng dit baie goed om te bedek en te skei, en trek dan enkele van die velle na bo om 'n boonste laag te vorm. Doop die amandels tot fyn en vryf die oorblywende salieblare met olie in, en sprinkel dan bo-op. Gebruik die agterkant van 'n lepel om 'n paar doppies en putte te skep, en bak vir 25 minute, of tot goudkleurig en borrelend. Ek is dol daaroor, bedien met 'n groot krokante groen slaai geklee met balsemiese asyn. Wenke Twee van my meisies is gluten-onverdraagsaam, so ek verander dit gereeld in 'n pastabak en gebruik glutenvrye pasta. Gebruik gerus enige pastavorm. Smeer dit voordat u dit byvoeg. MAKLIKE WISSELS - Nie 'n eiervrug-liefhebber nie? Probeer courgettes, soetrissies, portobello-sampioene of selfs pampoen in die plek daarvan. - As u nie vars lasagne-lakens het nie, kan u dit droë gebruik. Kook dit eenvoudig volgens die pakkie-aanwysings, dreineer en verfris dit onder koue water, sodat hulle koel is as jy dit gebruik.

Jou privaatheid en die beskerming van jou persoonlike inligting was nog altyd vir ons baie belangrik. Indien jy enige vrae het oor wat ons met die inligting maak of hoe ons dit stoor, is jy welkom om vir Jaco te kontak by [email protected] of 021 422 0569. Ons onderneem om jou inligting slegs te gebruik vir die opdatering van die databasis of om gemeente sake aan jou te kommunikeer. Ons het nog nooit en sal ook nooit jou inligting aan ʼn derdeparty verkoop nie. Jy sal dit vir ons maklik maak indien jy die onderstaande vorm invul om ons toestemming te gee om op hierdie manier met jou inligting te werk te gaan. Indien jy reeds e-posse of whatsapps van ons ontvang, aanvaar ons dat jy gelukkig is daarmee en sal “uitteken” of “unsubscribe” sodra jy dit nie meer wil ontvang nie. Toestemmingsvorm vir insluiting op databasis https://forms.gle/H77nJvBHk8BnxoRL6 Vorm 1: Beswaar teen verwerking van persoonlike inligting: Word of PDF Vorm 2: Versoek om regstelling of skrapping van persoonlike inligting of vernietiging of skrapping van rekord van persoonlike inligting: Word of PDF Vorm 4: Aansoek om die toestemming van ’n data-subjek vir die verwerking van persoonlike inligting vir die doel van direkte bemarking: Word of PDF

Sifried //Garoëb dagvaar die voormalige IPC-voorsitter van die Erongo-streeksraad, Ciske Smith-Howard, vir skadevergoeding van 350 000 Namibiese dollar vir uitlatings wat sy aan die media gemaak het wat hy as lasterlik beskryf. Die tweede respondent in die saak is Namibia Media Holdings omdat Smith-Howard blykbaar die kommentaar aan sy Engelse dagblad Namibian Sun gemaak het. Hy sê Smith-Howard het aantygings gemaak dat hy in 2018 deur die Hentiesbaai-munisipaliteit afgedank is nadat hy blykbaar skuldig aan diefstal van die dorpsraad gevind is. Sy het volgens hom gesê hy kan nie as IPC-lid as hoof van ‘n instansie aangestel word waar hy gesteel het nie. //Garoëb het verskeie stukke ingedien waar hy sê hy bewys dat hy nooit skuldig bevind is nie, en nooit afgedank is nie. Hy sê hy is ‘n gekose lid van die dorpsraad en sy reputasie het baie skade gely. Smith-Howard verdedig. Die saak, wat deur regter Marlene Tommasi aangehoor word, kom vandag voor vir saakbeplanning. Post navigation Previous Next Previous Next GRN se stygende skuldvlakke wek groot kommerSwapo moet verantwoording doen vir sy verkiesingsgemorsKenner sê dis ‘n hartseer herdenking van Madiba se doodJonathan – die verruklikste ou toppie ooit!Sokkergees staan sterk in Brittanje

Bywoord is een van die dele van spraak van Engelse taal. In hierdie artikel sal ons uitvind of die woord "vroeg" 'n bywoord is en ook leer hoe en hoekom. Die woord "vroeg" is 'n bywoord. Enige woord wat addisionele besonderhede oor 'n aksiewoord (werkwoord), byvoeglike naamwoord of nog 'n ander bywoord verskaf, staan ​​bekend as 'n bywoord. Die woord "vroeg" verwys na 'n tyd voor die verwagte of gereelde tyd. Dit verwys ook na 'n tyd in die begin of begin van 'n tydperk. Met behulp van interessante feite en voorbeelde, laat ons die gebruik van die woord "vroeg" as 'n bywoord ondersoek. Hoekom is vroeg 'n bywoord? Ons weet reeds dat die woord "vroeg" kan as 'n bywoord funksioneer. Kom ons vind nou uit waarom dit 'n bywoord is. Die woord "vroeg" is 'n bywoord aangesien dit vir ons addisionele inligting oor die aksiewoord (werkwoord) in 'n sin vertel deur dit te wysig of te beskryf. Voorbeeld: Varsha was baie moeg, so sy het geslaap vroeg. Hier, die woord "vroeg" behoort tot die woordsoort "bywoord". Die woord "vroeg" is 'n bywoord hier soos dit ons gee ekstra besonderhede oor die werkwoord "slaap" in die sin deur dit te wysig. Hoe is vroeg 'n bywoord? Enige woord wat 'n aksiewoord, 'n ander bywoord of 'n byvoeglike naamwoord verander, word as 'n bywoord beskou. Laat ons hier uitvind hoe die woord "vroeg" 'n bywoord is. "Vroeg" word as 'n bywoord beskou aangesien dit vir ons bygevoegde besonderhede of aanvullende inligting oor die aksiewoorde in 'n sin verskaf. Die woord "vroeg" gee vir ons inligting oor die tyd wanneer die handeling in die sin plaasgevind het of plaasgevind het. Voorbeeld: Sonali het na Indië gekom vroeë in die laaste jaar. In hierdie sin, die woord "vroeg" is besig om die rol van 'n bywoord. Hier, "vroeg" is besig om die handeling te beskryf of te wysig "gekom" deur ons te vertel toe (die benaderde tyd) Sonali na Indië gekom het. "Vroeg" in die afgelope jaar beteken in die begin/begin van verlede jaar. Wanneer is vroeg 'n bywoord? Die woord "vroeg" kan ook ander dele van spraak opneem. So hier, laat ons kyk wanneer presies (in watter gevalle) "vroeg" as 'n bywoord. Die woord "vroeg" is 'n bywoord op plekke waar dit die aksiewoorde (werkwoorde) wysig of beskryf. Slegs wanneer dit die handeling wat in die sin gebeur, wysig, vertel die woord "vroeg" vir ons wanneer (die tyd wanneer) die handeling plaasgevind het, en funksioneer daardeur as 'n bywoord. Voorbeeld: As Suhasini tien minute gekom het vroeë, sou sy nie die trein gemis het nie. In bogenoemde sin, die woord "vroeg" is 'n bywoord wysiging van die aksiewoord (werkwoord) "het gekom". Die bywoord "vroeg" vertel ons die tyd wanneer Suhasini moes gekom het (tien minute voor) om die trein te haal. Wat is die tipe bywoord vroeg? Gebaseer op hoe 'n bywoord wysig en gebaseer op watter ekstra inligting 'n bywoord verskaf oor 'n aksiewoord, byvoeglike naamwoord of bywoord, kan bywoorde in verskeie tipes geklassifiseer word. "Vroeg", val onder die bywoord van tyd kategorie. 'n Bywoord van tyd is die een wat vir ons die tyd vertel wanneer 'n bepaalde handeling plaasvind. Op daardie manier vertel die bywoord "vroeg" vir ons dat die handeling plaasgevind het op 'n tyd wat voor die gewone tyd of aan die begin van 'n bepaalde tydperk is. Voorbeeld: Vandag moet ek skool toe gaan vroeë aangesien ek 'n spesiale klas het. In bogenoemde sin, die bywoord "vroeg” funksioneer as 'n bywoord van tyd. Dit wysig die aksiewoord "om te gaan" deur ons ekstra inligting oor die tyd wanneer “ek” vandag skool toe moet gaan. Voorbeelde van vroeg as 'n bywoord Vir 'n beter begrip oor die gebruik van die woord "vroeg" as 'n bywoord, kom ons gaan deur 'n paar voorbeelde en hul verwante verduidelikings. Die tabel hieronder bestaan ​​uit voorbeelde waar "vroeg" as 'n bywoord gebruik word. voorbeelde verduidelikings 1. Die koerier is afgelewer vroeë aan my broer wat in Londen woon. In hierdie sin, die woord "vroeg" is besig om die rol van 'n bywoord. Dit beskryf die aksiewoord (werkwoord) "afgelewer” deur ons te vertel toe die aksie om die koerier af te lewer gebeur het. Die bywoord "vroeg" hier beteken dat die koerier afgelewer is by 'n tyd voor die verwagte tyd. 2. Alhoewel Varun sy ouers verloor het vroeë in sy lewe het hy grootgeword om 'n verantwoordelike seun te wees. In hierdie sin, die woord "vroeg" funksioneer as 'n bywoord. Dit wysig die aksiewoord (werkwoord) "verlore" deur ons te vertel toe die aksie om sy ouers te verloor gebeur het. Die bywoord "vroeg" hier beteken dat Varun sy ouers verloor het op 'n baie jong ouderdom (begin of begin van sy lewe). 3. Vandag het die bestuurder die kantoor verlaat vroeë aangesien hy persoonlike werk gehad het om by te woon. Die woord "vroeg" word gebruik as 'n bywoord in hierdie sin. Dit word gebruik om die aksiewoord (werkwoord) te beskryf "links" deur te vertel wanneer die aksie van vertrek plaasgevind het. Die bywoord "vroeg" hier verwys dat die bestuurder vandag die kantoor verlaat het voor die gewone tyd. 4. Weens swaar reën sal die skool gesluit wees vroeë. Die woord "vroeg" word gebruik as 'n bywoord in hierdie sin. Dit word gebruik om die aksiewoord (werkwoord) te verander "sal gesluit wees" deur te vertel wanneer die aksie van die sluiting van die skool sal plaasvind. Die bywoord "vroeg" hier verwys dat die skool gesluit sal wees voor die gewone gereelde tyd. 5. Vroeë in die somer het ons op vakansie gegaan na Nilgiris, die koningin van heuwelstasies. In hierdie sin, die woord "vroeg" funksioneer as 'n bywoord. Dit wysig en beskryf die aksiewoord (werkwoord) "gegaan" deur ons te vertel toe die aksie om op 'n vakansie na Nilgiris te gaan gebeur het. Die bywoord "vroeg" hier verwys dat "ons" op vakansie gegaan het na Nilgirs, die koningin van heuwelstasies in die begin of begin van die somerseisoen. Voorbeelde van vroeg as 'n bywoord Kan vroeg 'n byvoeglike naamwoord wees? Die woord "vroeg" neem ook die rol van ander dele van spraak behalwe net bywoorde in. Kom ons vind nou uit of die woord "vroeg" 'n byvoeglike naamwoord. Die woord "vroeg" kan beslis 'n byvoeglike naamwoord wees. Alle woorde wat vir ons addisionele ekstra besonderhede en inligting gee oor die benaming van woorde (selfstandige naamwoorde of selfstandige naamwoorde) of voornaamwoorde, en sodoende hulle beskryf, behoort tot die woordsoort byvoeglike naamwoorde. Voorbeeld: Vang die vroeë trein, sal ons help om die lokaal betyds te bereik. In hierdie sin, die woord "vroeg" is nie 'n bywoord nie, maar is 'n byvoeglike naamwoord. Die woord "vroeg" hier word gebruik om die te beskryf naamwoord (selfstandige naamwoord) "trein" deur ons te vertel meer besonderhede oor die trein en nie oor die aksiewerkwoord in die sin nie. Die naamwoord "vroeg" hier, vertel ons dat om die lokaal betyds te bereik, ons die trein moet haal wat binnekort kom, en sodoende gee ekstra besonderhede oor die selfstandige naamwoord “trein”. Hoe vroeg kan 'n byvoeglike naamwoord wees? Die woord "vroeg" kan 'n byvoeglike naamwoord wees aangesien dit vir ons bygevoegde besonderhede of aanvullende inligting oor die naamwoorde (selfstandige naamwoorde of selfstandige naamwoorde) in 'n sin verskaf. Voorbeeld: Die vroeë vlug is geriefliker om in te reis. In hierdie sin, die woord "vroeg" funksioneer as 'n byvoeglike naamwoord. "Vroeg" hier word die selfstandige naamwoord beskryf "vlug" ('n voorwerp), deur ons ekstra inligting oor te vertel watter vlug is geriefliker om te reis. Wanneer vroeg kan 'n byvoeglike naamwoord wees? Die woord "vroeg" kan die rol van 'n byvoeglike naamwoord vervul wanneer dit 'n persoon, plek, voorwerp of 'n dier beskryf of verander. "Vroeg" is 'n byvoeglike naamwoord wanneer dit vir ons ekstra besonderhede oor die selfstandige naamwoorde verskaf en nie die tyd van die handeling (werkwoorde) nie. Voorbeeld: Die gesin het gister 'n vroeë aandete gehad. In hierdie sin, die woord "vroeg" is 'n adjektief aangesien dit die wysiging is naamwoord (selfstandige naamwoord) "aandete" en nie die werkwoord “gehad” nie. Dit gee ons bykomende inligting omtrent tyd van die aandete (selfstandige naamwoord) eerder as die tyd toe hulle die aandete gehad het. Gevolgtrekking Uit hierdie artikel leer ons dus dat die woord "vroeg" 'n bywoord is wanneer dit vir ons sê wanneer die aksie plaasvind, gebeur of sal gebeur. Ons het ook geleer dat die woord "vroeg" nie vir ons die presiese tyd van die aksie vertel nie, maar slegs die benaderde tyd. Sowndharya Jagadeeswaran Hallo... ek is Sowndharya Jagadeeswaran, 'n universiteitsranghouer in MA Engelse letterkunde. Ek het ook my meestersgraad in Besigheidsadministrasie gedoen. Nuuskierig soos ek is, het my belangstelling in aksie-georiënteerde navorsing my gehelp om navorsingsartikels in gerekende joernale te publiseer. Nou, as 'n loopbaan, is ek 'n instrukteur waar ek jong en pragtige studente die ingewikkelde tegniese aspekte van Openbare Rede en Kreatiewe Skryfkuns leer. Ek geniet dit ook om artikels te skryf oor onderwerpe waarin ek spesialiseer en waarin ek navorsing doen. Jy kan met my kontak maak deur LinkedIn.-https://www.linkedin.com/in/sowndharya-j-972378233 Onlangse plasings skakel na Wees werkwoorde in passiewe stem: 3 feite (wanneer, hoe en voorbeelde) Wees werkwoorde in passiewe stem: 3 feite (wanneer, hoe en voorbeelde) Die "be" werkwoorde in Engelse taal toon geen handeling nie, maar dui net die bestaanstoestand (being) aan. Ons sal die gebruik van "wees" werkwoorde in passiewe stem ondersoek. Die "wees" werkwoorde... Lees verder skakel na Is Instead A Conjunction? 5 feite (wanneer, hoekom en voorbeelde) Is in plaas daarvan 'n voegwoord? 5 feite (wanneer, hoekom en voorbeelde) In die Engelse taal word die woorde wat woorde, frases en klousules verbind, as voegwoorde beskou. Hier sal ons ondersoek hoe die woord 'in plaas daarvan' as voegwoord kan funksioneer. Die woord... Lees verder OOR ONS Ons is 'n groep professionele persone uit verskeie opvoedkundige domeinkundigheid, bv. Wetenskap, Ingenieurswese, Engelse literatuur wat een-stop kennisgebaseerde opvoedkundige oplossing bou.

Die maak van kopra (verwydering van die bas, in stukke breek, en uitdroog) word deurgaans gedoen in die gebied waar die kokosneute geöes word. Deesdae is daar enorme plantasies vir hierdie doel, maar vroeër is dit deur handelsskepe gedoen wat in die Stille Oseaan van hawe na hawe onderweg was.

Die voorvoegsel 222414 is die area kode vir Kousseri. En Kousseri is in Kameroen geleë. As jy buite Kameroen is en jy 'n persoon in Kousseri wil kontak, gaan jy die area kode en die landkode vir die land wat jy wil skakel, benodig. Die land kode vir Kameroen is +237 (00237), so as jy in Suid-Afrika is en jy wil 'n persoon in Kousseri skakel, moet jy die kode +237 222414 vooraan die telefoon nommer skakel. Die nul voor die area kode word in hierdie geval weggelaat. Die plusteken aan die begin van die telefoonnommer kan gewoonlik in hierdie formaat gebruik word. Dit is egter meer algemeen om die plusteken te vervang met 'n reeks getalle wat die telefoonnetwerk waarsku dat jy 'n telefoonnommer in 'n ander land wil skakel. Die ITU beveel aan om 00 te gebruik, wat ook in baie lande gebruik word, insluitend alle Europese lande. As alternatief vir +237 222414, wat jy voor die telefoonnommer van 'n persoon in Kousseri moet plaas om hulle van Suid-Afrika te bel, kan jy ook 00237 222414 gebruik.

Vir enige iemand wat lus is vir enige van ons goedere net nadat jy ons produklys bekyk het, voel asseblief absoluut vry om met ons in aanraking te kom vir navrae.Jy kan vir ons e-posse stuur en ons kontak vir konsultasie en ons sal so gou as wat ons kan op jou reageer.

Gebruik die kort-skakel-URL hieronder om na hierdie bladsy van 'n ander webwerf of sosiale media te skakel. Nie net is dit korter nie, maar dit sal altyd werk as die bladsy naam verander.

* 'n '''Waarde''' van 'n [[toevalsveranderlike]] kan in die [[statistiek]] die uitkoms van 'n kanseksperiment wees. So is die waarde van die gooi van 'n dobbelsteen 1,2,3,4,5 of 6. * 'n '''Waarde''' kan ook 'n maatskappelike opvatting (norm) wees oor 'n bepaalde saak, byvoorbeeld "Die gesondheidsorg moet vir iedereen toeganklik wees".

This document was uploaded by user and they confirmed that they have the permission to share it. If you are author or own the copyright of this book, please report to us by using this DMCA report form. Report DMCA Overview Download & View Mara as PDF for free. More details Words: 78,560 Pages: 246 Publisher: Lux Verbi Released Date: 2015-03-17 Author: Lisette van de Heg Preview Full text MARA Lisette van de Heg Lux Verbi Hoofstuk 1 Die nag is nog diepdonker toe dit tyd word om te vertrek. Ek het nie geslaap nie. Met trae bewegings trek ek my aan vir die reis wat voorlê. Ek het warm klere nodig, want dit is ’n guur nag. Met elke kledingstuk wat ek aantrek, skerm ek my liggaam ’n entjie verder af. Met my hand teen die koue glas gedruk, kyk ek ’n laaste keer by my slaapkamervenster uit en sien die hemelruim treur. My ma treur nie, sy weier steeds om na my te kyk en sê nie ’n woord nie. Ek steek my arms uit, omhels haar en hoop op ’n woord, ’n gebaar, ’n soen. Maar verniet. Sy is sonder emosie, soos ’n gebeeldhoude stuk marmer, en uiteindelik gee ek haar ’n soen op die wang en laat my arms sak. Ek klem my kake styf opmekaar en draai van haar af weg om my koffers, wat al gereed staan, op te tel. Ek neem nie veel saam nie. My klere, ’n troufoto van my ouers wat ek al jare lank wegsteek, ’n stapeltjie briefpapier, ’n pen. Allerlei kleinighede. En ek besef my lewe is so nietig dat ek dit in twee eenvoudige koffers kan stop en saamneem. Met die koffers in my hande en die reissak oor my skouer maak ek die deur oop en tree oor die drumpel tot in die reën. Ek begin loop sonder om om te kyk, want ek weet die dominee sal my volg. Die klank van sy voetstappe agter my bevestig my vermoede. Die dominee loop saam om my op die eerste deel van die reis te begelei. Hy sê nie ’n woord nie. Ons loop om die pastorie, deur die hekkie, by Hooghe Breestraat in en verby die wit kerkie na Havenstraat. Ons voetstappe klink hard in die onverligte en verlate straat. In Havenstraat sal dit nie stil wees nie; daar is die vissers al ’n ruk lank hard aan die werk, amper gereed om uit te vaar. Ek ril toe ’n paar reëndruppels in my nek beland. Die stilte tussen ons word net verbreek deur die geluid van ons weergalmende voetstappe en die reën wat van die dakke afstroom. Die stilte gons in my ore en dit word ál harder sodat ek my hande oor my ore wil sit en alles uitsluit. Maar dis nie moontlik nie; ek moet die koffers dra. Ek wag vir sy woorde en vermanings, maar die stilte duur voort. Toe die eerste liggies van die stormlanterns in die verte sigbaar word, haal ek verlig diep asem. Mense. Stemme. Geluide. Ek kyk ’n laaste keer oor my skouer, terug in die tyd, en wens my ma is agter my, liefdevol soos sy altyd was, maar sy is nie daar nie en ek kyk weer vorentoe. Wat voor my lê, is my toekoms, en sy sal nie meer ’n deel daarvan wees nie, dit is vir my duidelik. My ma het hom gekies en niks sal dit kan verander nie. Hy versteur die stilte en die gedagtes aan my ma met sy bevel. “Gee vir my die koffers, Maria.” Natuurlik, ons moet die skyn bewaar. Altyd die skyn. Die buitewêreld. “Hier,” sê ek. Ek moet die lus onderdruk om die koffers uit my hande te laat val terwyl ek doodgewoon aanhou loop, maar in plaas daarvan gaan ek staan om die koffers vir hom aan te gee. Ondanks die feit dat ek handskoene dra, ril ek toe ons hande vlugtig kontak maak. Ek kyk na die grond en wag totdat hy weer in beweging kom. Dit is nog net ’n klein entjie. Noudat ons aan die einde van Havenstraat gekom het, kry ons die reuk van seewater en vis, vergesel van die klanke van skreeuende manstemme, ratelende kettings wat teen mekaar slaan en ’n bootenjin wat aangeskakel word. Klanke wat my reis sal begelei. Ek volg die dominee gehoorsaam toe hy doelgerig na die kotter genaamd Coby loop. “More, more, dominee!” “Pieters.” Die dominee knik sy kop liggies, maar aan sy skouers wat verstrak, kan ek sien hy vererg hom vir die plat taalgebruik. Ek kon nooit verstaan hoekom hy hierdie uithoek as standplaas gekies het nie, want hoe kon hy verwag dat hier geletterde mense sou woon en kerkgaan? “Haai, Maria.” “Goeiemôre, Pieters.” My stem is net ’n fluistering, maar dit lyk nie of dit Pieters pla nie. Hy beduie ons moet aan boord kom en neem die koffers by die dominee oor. Hy wys my die luik wat na die bootruim lei en begin dit ooptrek, maar ek skud my kop. Ek bly liewer op die dek, selfs al reën dit. In die ruim is dit donker en benoud, benouend en eensaam. Pieters wys my in die middel van die kotter ’n plekkie waar ek kan sit, tussen die vate waarin hy normaalweg die mosseloes vervoer. Intussen praat hy met die dominee. Ek weier om daarna te luister en slenter verby die vate na die boeg. Water uit die kanaal spat liggies op en meng met die reëndruppels wat steeds val. “Ek gaan nou, Maria. Sorg goed vir jou tante.” Ek het hom nie hoor nader kom nie en skrik. Asof hy ’n liefdevolle pa is, buk hy vooroor en gee my ’n soen op die wang terwyl hy my terselfdertyd iets venynigs toesis. Ek ril en kan dit nie vir hom wegsteek nie. Hy bly styf teen my staan en kyk glimlaggend op my af. “Jy weet dis waar,” fluister hy. “Jy is nie ’n snars beter as Helène nie.” Sy asemhaling skroei my vel en ek wil wegkom, maar daar is nie beweegruimte nie, net die reling. En die kanaal. ’n Onmoontlike moontlikheid, want ek kan nie swem nie. My oë soek vir Pieters, maar hy is druk besig en kyk nie om na ons nie. Ek wil nie die dominee ruik nie en probeer ophou asemhaal. Uiteindelik gee die dominee ’n treetjie agteruit en ek haal verlig dieper asem. Hy hou aan om my strak en vol verwagting aan te kyk, totdat ek besef wat hy wil hê. “Tot siens, Pa.” Die woorde kom oor my lippe, maar is sonder enige betekenis. Tog knik hy tevrede. “Tot siens, Pieters.” Die dominee klim van die kotter af, draai om en steek sy hand in die lug. “Sal jy mooi na haar kyk?” “Reg so, dominee.” Pieters steek sy hand op, sonder om na die dominee te kyk, en terselfdertyd knipoog hy vir my. “Die drol, natuurlik sal ek mooi na jou kyk.” Ek glimlag, dankbaar vir Pieters se verontwaardiging. Toe draai ek om en kyk uit oor die water wat voor my lê. Ek moet vorentoe kyk, omdat daar niks meer agter my is nie. Daar staan nie ’n geliefde op die kaai om vir my tot siens te waai nie en daar is geen dierbare herinnering om te koester nie. Die wit onskuld van die kerkie agter my het lankal vergeel en is uiteindelik swartgeblaker deur ellende. Sondag ná Sondag het ek daarheen gegaan en elke Sondag, voordat ek deur die groot deure binnetoe loop, het ek opgekyk en gehoop dat die windvaan in die vorm van ’n vis met ’n dowwe slag op die grond sal val. Dat dit in duisend stukke uitmekaar sal breek, elke stukkie klein genoeg om dit met my voete te kan verpletter. Dit het nooit gebeur nie. Ek weet die wit kerktorinkie steek trots bo die huise uit, maar ek weier om na daardie beskuldigende vinger te kyk. Dáár is hy in kontak met sy god, dáár kry hy toestemming om te doen wat hy gedoen het, dáár is hy die gehoorsame dienaar. Ek gaan nou terug na die huis van my jeug, die bosse en weivelde, die herinnerings aan Oupa en Ouma. My gedagtes raak vlugtig aan die skimagtige figuur wat aan die einde van hierdie reis vir my wag. Tien jaar lank het ek haar nie gesien nie en nou moet ek in een huis met haar gaan saamwoon, in afsondering, soos ’n kluisenaar. ’n Seun van om en by veertien kom aan boord en ek besef die bemanning is nou voltallig. Dit is maar ’n klein kottertjie en ’n halwe hulp is genoeg vir Pieters. Die anker word opgetrek, die toue word losgegooi en gou-gou is ons aan die beweeg. Ek bly by die boeg staan. Met my kake styf op mekaar geklem voel ek die laaste reëntrane op my vel. My oë bly droog ondanks die knop in my keel, ondanks die kind in my maag. Ek verlaat die dorp met die wit kerk, die dominee en die vrou wat eenmaal my ma was en ek kyk nie om nie, maar sy woorde agtervolg my en ek gly terug in die verlede, terwyl die vissersboot my na my eerste bestemming neem. Ek huppel aan Mamma se hand. My twee vlegsels wip met sagte plofgeluidjies op my skouers en dit is vir my lekker. Soms draai ek my kop so vinnig moontlik van links na regs sodat my vlegsels deur die lug vlieg en ’n sirkel om my kop vorm, maar nie nou nie, nou laat ek hulle plof. Met elke huppeltree. Plof. Plof. “Netnou val hulle af,” sê Mamma en trek glimlaggend aan my hare. Haar glimlag is vriendelik en herinner my aan Ouma en tante Be wat op die plasie agtergebly het. Hulle drie se monde lyk vir my eners. Ons kom by die mark aan en Mamma trek my aan die hand deur die stalletjies. Sy gaan staan by die groentestalletjie en soek mooi rooi appels uit. Ek trek aan haar rok se mou. “Hoekom pluk ons nie appels van ’n boom af nie?” “Ons het nie ’n boord nie, liefling, daarom moet ek appels koop.” Ek knik en dink aan ons nuwe huis met die klein tuintjie. Daar is regtig nie ’n boord nie. Mamma onderhandel met die verkoper oor die appels en groente, en uiteindelik kom hulle ooreen. Ek bly aan haar hand vashou, maar kyk intussen om my rond. Die stalletjie langsaan is ’n visstalletjie en ek staar na die verkoopsman. Hy het ’n wit voorskoot aan en roep die hele tyd terwyl hy met sy een hand ’n vis van die stapel afhaal en met sy ander hand die kop afsny. Ek ril, maar hou aan kyk, geboei deur sy voorkoms, sy werk en veral sy stem. Hy brul, en ek is seker almal op die dorp kan hom hoor. Hierdie man sal beslis ’n goeie dominee wees; die hele kerk sal hom kan hoor. Skielik knik die man laggend vir my en met ’n vinnige beweging gooi hy iets in my rigting. Voordat ek weet wat gebeur, voel ek iets kouds teen my neus bots. Ek gil, baie skril en hard, en voel aan my neus, maar daar is niks. Die man lag bulderend en ek sien hoe mense omkyk. Mamma hurk besorg voor my en vra wat dit is. Ek weet nie wat dit is nie en kyk verleë grond toe. Toe sien ek iets op my klomp lê. Ek gil weer en spring op om die ding te laat afgly. Mamma skrik en trek my nader. Ek bewe en hou haar styf vas. Stadigaan kalmeer ek en toe Mamma opstaan, hoor ek ’n vrouestem. “Ek het gesien wat gebeur het. Hy het die seester na haar toe gegooi en dit het haar neus getref.” Daar staan ’n vrou langs ons met ’n seuntjie aan haar hand. Sy het rooi hare en ’n rooi neus, en groen oë en ’n groen rok. In haar uitgesteekte hand is die ding wat eers op my voet gelê het. “Vat hom,” sê sy vir my. “Dit kan niks aan jou doen nie; dis net ’n seester.” Sy glimlag vir my en aarselend steek ek my hand uit om die ding by haar te vat. Toe ruk Mamma my hand weg. “Hoe durf u! Ek mag nuut wees op hierdie dorp, maar ek weet wat u is. Los my dogter uit!” Mamma gryp my hand en druk so hard dat dit seermaak, maar voordat ek kan protesteer, trek sy my daar weg. Sy loop so vinnig dat ek moet hardloop om by te bly. Sonder om by enige van die ander stalletjies te stop, loop Mamma met my deur die strate, terug na die pastorie. “Wat is verkeerd, Mamma, hoekom loop ons so vinnig?” Ek huil, my voet haak aan ’n straatsteen en ek struikel. Net omdat Mamma my so styf vashou, val ek nie op die grond nie. Uiteindelik begin sy stadiger loop en dan gaan sy staan. Haar wange is rooi en haar oë lyk nog altyd kwaai, maar toe sy na my kyk, sien ek hoe hulle geleidelik sagter word. “Ag, liefling, dit was nie my bedoeling om jou seer te maak nie. Dit was …” Mamma sluk en maak haar oë vinnig toe. “Daardie vrou op die mark is ’n baie slegte vrou, Maria. Ek wou nie hê sy moet met jou praat nie. Sal jy dit mooi onthou? Jy mag nooit met haar praat nie! En ook nie met daai seuntjie nie. Hulle is slegte mense. Baie, baie sleg.” Mamma kyk my ernstig aan en ek knik gehoorsaam. Ek knik so heftig dat my vlegsels plofgeluidjies maak, nie lekker ploffies nie, ernstige ploffies. Pieters se stem ruk my uit my gedagtes en ek draai na hom. Hy skree op sy dekhulp en nie op my nie, sien ek nou. Die seun spring behendig heen en weer oor die dek en voer die bevele uit wat Pieters hom skree. Dit het opgehou reën en ek vee met my mou oor my gesig. My woljas het gesorg dat ek grotendeels droog gebly het, maar die water is steeds koud op my wange. Ek ril en wonder hoe lank dit nog sal duur voordat ons ons bestemming bereik. Pieters en die seun is druk besig, en ek draai weer om. Vorentoe kyk. Van nou af moet ek net vorentoe kyk. Ek klou aan die nat reling vas en kyk na die water waaroor ons gly. Weer kom die gedagte by my op dat die water die oplossing vir al my probleme kan wees. Dit sal ’n einde kan maak aan alles waarmee ek worstel, ek sal in die diepte verdwyn en niemand sal my ooit weer sien nie. Niemand sal my mis nie. Ek skud my kop en maak my rug reguit. Vorentoe kyk. Die verlede maak nie meer saak nie. Vandag is die eerste dag van my nuwe lewe. Hoofstuk 2 Vlissingen. Die laaste keer dat ek daar was, was ek ’n klein meisie met ’n nuwe pa. Ons het pas bruilof gevier, was vol toekomsplanne en op die punt om te vertrek na “die nuwe gemeente”. Vol vertroue het ek my ma se hand vasgehou, sy het vir my geglimlag en ek het geweet alles sal reg uitwerk. Ek het ’n nuwe pa! Ek is opgewonde toe ons in die hawe aankom en ek die bote sien. Seemeeue roep mekaar terwyl hulle in sirkels oor ons sweef. Ek kyk op, my mondjie oop van verrukking. Ek wys met my hand en lag uitbundig, totdat sy stem my verwondering ru versteur. “Kom nou. Dadelik!” Hy gryp my hand. Ek loop gehoorsaam agter hom aan en kyk glimlaggend na hom op. My nuwe pa neem my saam na ’n nuwe lewe. Hy gaan vir ons sorg en Mamma sal nie meer hartseer wees en treur omdat my regte pa dood is nie. Vlissingen. Dit lyk of herinnerings aan gelukkiger tye jare lank hier op my gewag het. Asof die water ’n onsigbare grens vorm tussen hier en daar, tussen hede en verlede. Net toe ons die hawe invaar, hoor ek die skel kreet van ’n seemeeu en ek kyk op. Ek wil so vry soos daardie meeu wees en dalk is dit nou my kans. ’n Glimlag laat my mondhoeke lig en ek beweeg my tong, reg om ’n kreet te gee, net soos die seemeeu gedoen het. Toe sien ek Pieters kyk vir my en ek hou my in. Ek loop terug na die middel van die dek waar my koffers nog lê en tel dit op. Met my bagasie in my hande kyk ek hoe Pieters die kotter laat vasmeer. Die dominee het geweier om ’n chaperone te reël. Hy het ook my ma verbied om saam te kom, en sy het dit so aanvaar. “Jou dogter sal regkom, op haar manier.” Mamma het geknik, haar lippe styf opmekaar. Ek kon die woede wat sy al weke lank soos ’n mantel om haar dra, nie net sien nie, ek kan dit ook voel. Ek het haar gevra wat verkeerd is. “Jy maak my woedend, Maria.” “Maar, Mamma …” “Nee, Maria, daar is al genoeg gesê …” Haar stem steek vas en sy draai van my af weg. Haar hoekige skouers weer my af. Daarna probeer ek haar met my optrede paai. Ek voer elke opdrag uit sonder om te kla, ek soek ekstra werkies en bring vir haar lekkergoed as verrassing, gekoop van my eie spaargeld. Al waarop ek hoop, is dat sy haar arm om my skouers sal sit, maar sy verydel my hoop net daar. “Jy moes nie die moeite gedoen het nie, Maria.” Uiteindelik het ek nie meer hoopvol na haar gekyk nie, want van haar kan geen hoop meer verwag word nie. “Daar moet jy wees, Maria!” Pieters het langs my kom staan en skree ondanks sy nabyheid, terwyl hy na die oorkant van ’n besige straat wys. “Die gebou daar. Het jy hulp nodig?” Ek skud my kop, want ek weet hy wil so gou moontlik van my ontslae wees sodat hy sy dag nog nuttig kan gebruik. Hy help my tog nog met my bagasie en sit dit vir my op die kaai neer. “Baie dankie, Pieters.” Ek skud sy hand, sit die reissak se band oor my skouer, tel die twee koffers op en begin loop. Die gebou waarheen ek moet gaan, is groot en hoog en lyk aan die buitekant soos ’n paleis, met versierings en ’n torinkie en gebrandskilderde vensters. Ek kan my nie indink dat ek sommer net daar kan ingaan nie. Ek kies die middelste een van die drie hoë deure en volg die ander reisigers wat almal doelgerig hulle pad vind. Links en regs sien ek waglokale, en daar is ’n bord wat die koninklike waglokaal aandui. Nie vir my bedoel nie. Die mense wat voor my uitloop, lei my outomaties na ’n kaartjieskantoor. Ek gaan ’n entjie weg staan en sit die koffers langs my oop die vloer neer. Ek haal die reissak van my skouer af en maak dit oop terwyl ek probeer om kalm te bly en soos ’n ervare reisiger te lyk. Tog haal ek vinniger asem en bewe my vingers toe ek die boekie beetkry waarin ek al die gegewens oor my reis neergeskryf het. Ek het die treinrooster by die winkelier geleen en alles noukeurig oorgeskryf, tot die afkortings van die stasies se name, uit vrees dat ek die verkeerde roete sal neem. Vinnig blaai ek na die regte bladsye en kyk na die rytjie plekname wat ek eintlik al uit my kop ken. Ek moet net ’n kaartjie koop, so moeilik is dit tog nie. Met ’n klap maak ek die boekie toe en druk dit terug in my reissak. Ek tel die koffers op en gaan staan in die ry. Die mense voor my is hoofsaaklik handearbeiders, lyk dit vir my, te oordeel na hulle klere. Hulle is duidelik gewoond aan per trein reis en klets ontspanne met mekaar, terwyl die ry stadig aanskuif. Agter my kom nuwe mense aan en dit lyk of hulle ook dood op hulle gemak is. Elke keer as iemand gehelp is, tel ek die koffers op, gee ’n tree vorentoe en sit die koffers dan weer langs my voete neer. Buk, optel, loop, neersit. Eenvoudige bewegings, maar my vingers bewe ál meer en ek begin sweet hoe nader ek aan die kaartjieskantoor kom. Die dominee het my genoeg geld gegee, maar nie omdat hy my goedgesind is nie. Dis net vir die skyn. Tante mag nie dink dat daar nie na my omgesien word nie. “Koop ’n kaartjie vir die tweedeklas.” Ek het geknik. Vanselfsprekend. Vir die skyn sal ons enigiets doen. Ek gaan tweedeklas reis, en as dit moontlik is, selfs in ’n vrouewa, hoewel ek by die winkelier gehoor het dat dit nie meer by alle treine voorkom nie. Uiteindelik is ek aan die beurt. Die man agter die toonbank gaap langdurig agter sy hand en knip sy oë ’n paar keer. “Goeiemôre, juffrou. Wat kan ek vir jou doen?” “Ek wil asseblief ’n kaartjie koop.” “Dis duidelik, ja. Waarheen wil jy gaan?” “Na Velp, meneer.” “Watter klas?” “Tweedeklas, asseblief.” Die man trek ’n groen blok papier na hom toe en begin vinnig daarop skryf. Hy kyk op. “Vir een persoon?” “Ja, meneer.” Hy sit sy pen neer en stempel die papier. “Dit sal sewe gulde vyf en vyftig wees, juffrou.” Ek haal my beursie uit die reissak en grawe in die vakkie met munte. Ek soek drie riksdaalders en ’n dubbeltjie uit om vir die man te gee, maar laat die dubbeltjie val en dit rol oor die vloer. Ek buk en probeer die muntstukkie opraap, maar kry nie die gladde metaal vasgevat nie. Ek verbeel my die mense in die ry agter my gaan om my loop. Iemand anders gaan my plek inneem en ’n kaartjie koop. Eindelik vat ek die dubbeltjie vas en gaan staan weer regop. Die mense agter my staan nog rustig en wag, en ek gee die geld vir die man agter die toonbank. Ek weet my wange is rooi en ek voel ’n sweetdruppel op my neus. Vinnig sit ek die geld in die bakkie wat daarvoor bedoel is en vee dan met my mou oor my neus. Die man sit my kaartjie aan sy kant van die ruit in ’n soortgelyke bakkie. Toe draai hy dit; ek kry my kaartjie en hy sy geld. Hy draai dit weer en ek kry my kleingeld. “Kan u vir my sê op watter perron ek moet wees, meneer?” Ek buig effens vooroor om sy aandag te trek, want hy kyk reeds oor my skouer na die persoon wat agter my staan. Hy wys vlugtig met sy hand. “Perron twee, jy kan dit nie miskyk nie. Volgende!” Sonder om hom te bedank gee ek van die toonbank af pad. Ek druk my beursie en kaartjie in die reissak. Dan kyk ek om my rond. Daar is verskillende groepe reisigers en hulle loop in verskillende rigtings. Ek tel my koffers op en loop ’n entjie terug tot in die ontvangsaal waardeur ek netnou gekom het. Ek kyk rond totdat ek uiteindelik die bordjie sien wat ek al vroeër opgemerk het. Perron twee. ’n Pyl dui die rigting aan en ek sien op die horlosie wat reg langs die bordjie hang dat ek hoogs betyds is. Tog loop ek so vinnig moontlik na die perron. Liewer te vroeg as te laat. “Kaartjie, asseblief.” ’n Man keer my voor voordat ek die perron kan betree en steek sy hand na my uit. Sonder om te verstaan kyk ek na hom totdat ek die kaartjieknipper in sy ander hand sien. Ek haal my kaartjie gou uit en gee dit vir hom. “Hier is dit.” My stem bewe. Ek kyk na links toe ek ’n waarskuwende fluit hoor, ’n kort klank gevolg deur ’n lange. Ek sien hoe ’n trein stadig en met baie gesis en rook die stasie instoom. As dit my trein is, moet ek gou maak. Ek kyk weer na die man, wat die kaartjie op sy gemak by my gevat het en dit nou knip. Alles verloop traag. Hy wys met sy duim oor sy rug na die trein wat intussen tot stilstand gekom het en gee die kaartjie terug. Ek vou dit vinnig dubbel en druk dit in my beursie. Ek gryp my bagasie en loop na die perron, al stoeiend met my reissak, wat dreig om van my skouer af te gly, en die twee koffers wat teen my bene stamp en my hinder in my strompelende aantog trein toe. Op die perron laat ek toe dat ’n kruier my help en ek kyk toe hoe hy my koffers aansleep na die bagasiewa. Die reuk van olie en roet wat die lokomotief oor die perron laat walm, maak my naar en ek is bly dat iemand my bagasie by my oorgeneem het sodat ek dit nie meer hoef te dra nie. Dankbaar gee ek die kruier ’n ruim fooitjie, en behulpsaam beduie hy my na die regte wa. “As jy nou gou ’n sitplekkie soek, sal jy beslis nog by die venster kan sit.” Hy salueer met sy hand teen sy pet en verdwyn, op soek na ’n volgende passasier. Ek besluit om sy raad te volg en klim in die wa wat hy vir my aangewys het. Ek kry ’n plek by die venster in die eerste leë kompartement wat ek teëkom. Uitgeput sak ek neer, met die reissak nog oor my skouer. Ek maak my oë toe en haal diep asem. Dan haal ek die sak van my skouer af en sit dit op my skoot. Ek kom agter ek is moeg, doodmoeg. Agter my toe ooglede sien ek my ma se gesig, en syne. Langs mekaar, albei ongenaakbaar, ’n verenigde front. En weer wonder ek wat geword het van die vrou wat my ma was. Wanneer het hy haar siel in hom opgesuig en die lig in haar oë gedoof? Maar het hy dit werklik gedoen? In die begin, toe ons pas in die pastorie gaan bly het, was my ma nog soos ek haar altyd geken het. Ons het saam op ’n ontdekkingstog deur die ruim huis gegaan en ek het haar gehelp om die kamers skoon te maak. Toe ons klaar was met ons werk, het sy tee gemaak wat ons dan saam gedrink het. Soms op ’n mat op die vloer, van een van die kamers van die nuwe huis. Ons hou piekniek, het Mamma dan gesê, en ons het gemaak of ons buite is, in een van die weivelde rondom die plaashuis. “Ons sal tante Be en Ouma nooi om vir ons te kom kuier,” het sy gesê. En nog dieselfde aand het sy dit aan die dominee voorgestel. Ek het langs haar gestaan en my hande van opwinding gewring. Vol verwagting het ek geglimlag vir die man in die swart pak wat my nuwe pa is, en ek het geluister hoe Mamma die voorstel maak. “Nee.” Die antwoord was kort en duidelik en het geen ruimte gelaat vir vrae, twyfel of hoop nie. Ek het na Mamma gekyk met die verwagting dat sy weer gaan probeer, maar sy het hartseer vir my geglimlag en haar kop geskud. Ek het Ouma en tante Be gemis en Mamma het hulle ook gemis. Ek het geweet omdat sy dit vir my gesê het, maar sy het nooit weer daaroor gepraat wanneer die dominee by is nie, en ek het ook stilgebly. Toe die nuus kom dat Ouma dood is, het Mamma dae aaneen gehuil, maar ons het nie daarheen gegaan om haar begrafnis by te woon nie. Mamma het bleek en stil geword, en ek het haar stilletjies dopgehou. Hoofstuk 3 “Kan ek maar hier by jou kom sit, kind?” Ek skrik, maak my oë oop en kyk reg in die gesig van ’n ou non. Nee, liewer nie. “Natuurlik.” Ek skuif ’n bietjie op en trek die reissak reg. Dit het halfpad van my skoot afgegly. “Wil u by die venster sit?” Ek stel die vraag bloot uit beleefdheid. “Nee, nee, ek sal hier sit.” Sy gaan sit langs my op die bank en kreun saggies toe haar gewrigte kraak. “Oud en lamlendig.” Sy glimlag vir my, maar ek trek die sak stywer teen my vas en skuif ’n sentimeter nader aan die venster. “Suster Olivia.” My hoop op rus verdamp toe sy haar hand na my uitsteek. Versigtig vat ek die ou hand en voel bros beentjies onder my vingers beweeg voordat ek my hand kan terugtrek. “Maria Klomp.” Ek sê niks verder nie en kyk deur die venster buitentoe, waar daar nou ’n groot gedrang is. Daar kon nie baie tyd verloop het vandat ek gaan sit en ingedut het nie, maar tog is daar nou baie meer mense. Asof almal in ’n skuilplek gesit en wag het vir die regte oomblik om aan te breek. Toe die trein uiteindelik vertrek, kyk ek ongeroer na Vlissingen se stasie wat voor die venster verbygly. Ek dink nie ’n oomblik aan my eie dorp, familie en dorpsgenote nie. Dis erg genoeg dat ek in die komende maande daardie deel van my lewe met my sal saamdra. Ek voel vervloek en vloek my verlede in stilte. Dalk sal ek dit dan kan begrawe en vergeet. “En waar gaan die reis heen, as ek mag vra?” Weer die ou non. Kon sy nie maar op ’n ander plek gaan sit het nie? Ek sê vinnig ek het ’n lang reis voor my, tot in Velp. Tot my verbasing begin sy opgeruimd glimlag terwyl ek praat. “Ag, maar dis wonderlik, kind. Ons Liewe Heer het jou beslis op my pad gebring. Ek gaan ook Velp toe. Ons kan saamreis. Ag, hoe lekker. Ek het ’n hekel aan treinry, weet jy?” Haar plooie rimpel en ontrimpel ritmies soos sy praat, en een wit haar op haar ken beweeg op en af. “Ek dink nie u Liewe Heer was daarvoor verantwoordelik nie,” sê ek stuurs. Die idee dat God hom steeds met my lewe bemoei, staan my glad nie aan nie, en die woorde het oor my lippe gekom voordat ek hulle kon keer. “O.” Sy bly stil en vra nie verder uit nie. In plaas daarvan vat sy haar rosekrans en begin saggies mompel. Skaam oor my woorde kyk ek by die venster uit na die landskap wat verbyrol. Die stilte wat ek so graag wou hê, is onaangenaam, noudat ek self daarvoor verantwoordelik was met my onvriendelikheid. Ná ’n paar minute kan ek nie anders as om verskoning te vra nie. “Ek is jammer, suster Olivia, ek moes dit nie gesê het nie.” As ek die vrymoedigheid gehad het om meer te sê, sou ek vir haar verduidelik het hoekom ek nie glo dat haar Liewe Heer daarvoor verantwoordelik was nie. Ek bly egter stil, want sy stel sekerlik nie in my redes belang nie. ’n Verskoning is ’n verskoning, nie ’n verduideliking nie, het Mamma altyd gesê. Die ou non kyk glimlaggend na my en sit haar hand liggies op myne. Onwillekeurig wil ek my hand terugtrek, maar ek kry dit reg om my te beheers en bal net my vuis. “Dis in orde. Ons praat nie weer daaroor nie, reg so?” Gelukkig trek sy haar hand terug toe ek knik. Ek vee my hand aan my rok af en steek my hande in my mantel se sakke. Veilig onder die materiaal, onaanraakbaar. Die trein wieg skielik heen en weer en ons skouers raak aan mekaar. Die trein begin stadiger ry en fluit skril. Ek kyk vinnig buitentoe, nuuskierig oor wat daar te sien is, maar ek merk niks anders as ’n dik wolk stoom wat langs ons hang nie. ’n Rukkie later waai die wolk weg en ek sien ons ry steeds deur weivelde. “Dis nog ’n rukkie voordat ons gaan stop. Die trein begin al tien minute voor die tyd stadiger ry. Jy kan nog rustig agteroorsit. Middelburg is ’n mooi dorp. Ken jy dit?” Ek skud my kop. “Nee, ek was nog nooit ver van die huis af weg nie.” “En nou maak jy so ’n groot reis? Jy is baie dapper, Maria Klomp.” Die non slaan haar hande in haar skoot saam. “Ek was nog nooit ’n reislustige mens nie, maar ’n goeie vriendin het my raad gevra. Anders sou ek nooit hierdie rit aangepak het nie.” Sy knipoog vir my, en ek glimlag effens. Ek kon nog nooit knipoog nie en elke keer as ek probeer het, is ek uitgelag. Daarom het ek jare gelede al besluit om ’n knipoog met ’n glimlag te beantwoord. “Wat bring jou so ver van die huis, Maria?” Ek wil antwoord, maar weet nie wat om te sê nie. Ek dink nog daaroor toe ’n golf van naarheid my oorval. Angstig kyk ek rond; ek weet nie wat om te doen nie. “Is iets verkeerd, kind?” Die non staan bekommerd op en klop my liggies op die rug. “Sommige mense word naar van treinry.” Sy buig oor my en draai die venster ’n bietjie oop. “Vars lug sal help.” Ek knik, maar weet dis nie die rede nie. Ek het net vergeet om iets te eet en nou keil my leë maag my op. Met krakende knieë en ’n ligte gekreun gaan suster Olivia weer sit. Ek lig my kop na die oop venster en probeer om soveel vars lug moontlik in te asem met die hoop dat dit sal help. Ek haal stadig en diep asem. Ná ’n rukkie voel dit of die naarheid ’n bietjie minder word en ek soek haastig in my sak na ’n toebroodjie. Die eerste hap is vreeslik, soos gewoonlik, maar ek weet ek sal gou beter voel sodra ek kos in my maag het. Ek vergeet heeltemal van die non totdat sy weer begin praat. “Dit lyk of ek verkeerd was.” Met ’n servet wat ek saamgebring het, vee ek die krummels van my mond af. Ek het geen idee wat sy bedoel nie en kyk afwagtend na haar. “Ek bedoel dat die trein jou naar maak,” verduidelik sy. “Jy is duidelik …” Sy hou abrup op met praat en kyk my in die oë. Toe kyk sy na my maag en daarna na die ringvinger van my linkerhand. Toe sy daar niks sien nie, kyk sy na die ringvinger van my ander hand. “Ekskuus, ek praat altyd my mond verby.” Sy sluk moeilik. “Jy is natuurlik naar van treinry.” Haar vonkelende oë word dof en sy kyk weg. Dit is asof hierdie vreemde vrou se verwarring dit vir my nog duideliker maak waarom my ma haar van my onttrek het. Ek het skielik die behoefte om te praat, te verduidelik, begrip te vra. Maar natuurlik hou ek my mond styf toe en kyk weer by die venster uit. Ek sien nou tog ’n paar huise en voel hoe die trein stadiger en stadiger ry totdat dit uiteindelik stop by ’n stasie wat vir my minder oorweldigend lyk as dié van Vlissingen, hoewel dit ’n groot gebou is. Hier is geen indrukwekkende versierings, kroonlyste en ornamente nie. Die non laat nie die saak daar nie en raak vlugtig aan my mou. “Dit maak nie saak nie, kind. Moet jou nie steur aan hierdie dom ou non nie. Dit is die grootste vloek in my lewe dat ek nooit geleer het om my tong te bedwing nie. Die heilige apostel Jakobus sê dit so mooi in sy brief, en ek het al so baie probeer om dit te doen …” Sy bly ’n rukkie stil en dit lyk of sy ingedagte raak. “Moet my asseblief nie kwalik neem dat ek verkeerde afleidings gemaak het nie.” Sy bly stil en ek besef sy wag op ’n antwoord van my, die losbandige, swanger, ongetroude, jong vrou. Ek sluk en wil antwoord, maar die klanke weier om oor my lippe te kom totdat ek uiteindelik daarin slaag om ’n sagte gefluister uit te kry. “Reg.” My ma sou my ’n klap teen my agterkop gegee het as sy my dit moes hoor sê, want dit is onbeleefd en kan skaars beskou word as die aanvaarding van ’n verskoning, maar suster Olivia ontspan merkbaar en maak ’n kruis. Dan slaan sy haar oë na die hemel en prewel ’n sagte dankgebed. Toe vat sy weer haar rosekrans en begin mompel. Ek kyk in stilte na haar, gaan sit regop, met my rug stewig teen die leuning van die bank gedruk, en prent myself in dat elke stasie wat ek vandag agterlaat ’n stap verder is. Die res van die roete tot by Roosendaal waar ons moet oorklim, praat ons nie. Maar hierdie keer voel ek nie ongemaklik daarmee nie. Ek staar by die venster uit en laat die landskap by my verbystroom. Met elke boom, elke weiveld, elke dorp en elke stasie waar ons verbygaan, laat ek ’n klein deeltjie van die las wat op my druk van my afgly. Eers toe ons Roosendaal nader, raak ons weer aan die praat. Suster Olivia het ingedut en sit saggies en snork langs my. Ek druk liggies aan haar elmboog en maak haar wakker. “O gaats, is ons al in Roosendaal?” vra sy. “Die tyd vlieg wanneer ’n mens slaap. Dankie vir die wakker maak, Maria Klomp; sonder jou sou ek sommer verbygery het. Is dit reg met jou as ons verder ook saamry?” Hierdie keer vra sy my sonder verwysings na haar Liewe Heer, en ek knik dankbaar, want ek sal haar hulp goed kan gebruik. Toe ons in die trein na Arnhem sit, is ek so dankbaar vir haar geselskap dat ek ’n bietjie toegeefliker raak. “Sonder u sou ek nie reggekom het nie.” Suster Olivia het gesorg dat my koffers in die regte trein gelaai word, sy het ons deur die stasie tot by die regte perron uitgebring en sy is die een wat die regte trein gevind het. Ek het rigtingloos soos ’n afkophoender agter haar aangeloop en dankbaar alle hulp aanvaar. Die trein waarin ons nou sit, lyk baie soos die vorige een, al het ek die idee dat hierdie een onlangs skoongemaak is. Die reuk van groen seep hang om ons en herinner my aan die tyd toe ons op die plasie gewoon het. Ek het Mamma baiekeer gehelp om die kombuisvloer te skrop. Ons het dan op ons knieë gesit en Ma het my ’n borsel gegee. Ek het goed gekyk wat sy doen en haar dan probeer na-aap. Wanneer ons klaar was, ons knieë nat van die water en ons hande glad van die seep, het ons na mekaar gekyk en tevrede gelag. Selfs in die tyd van die Groot Griep, toe Pappa dood is, net soos Oupa en baie mense wat ons geken het, kon daar op sekere oomblikke tog nog gelag word. Wanneer het die lag uit ons huis verdwyn? Hoe het dit gebeur? Het dit te doen gehad met die huis self, het ons lag in die plaashuis agtergebly toe ons weggetrek het? Dalk sal ek die geluk terugkry, noudat ek daarheen gaan. Ek knyp my oë toe en probeer onthou hoe die plasie gelyk het. Daar was ná ons vertrek soveel dae van heimwee dat ek nie gedink het ek sal die besonderhede vergeet nie, maar noudat ek my dit probeer voorstel, bly dit wasig. Die trein skommel en ek stamp teen suster Olivia, wat al weer sit en slaap. Ek kan haar dit nie kan kwalik neem nie. Sy skrik wakker en kyk reguit in my oë. “Treinry is maar ’n eentonige besigheid,” sê sy en kyk mismoedig oor my skouer na die weivelde wat verbykom. Ek knik, maar reageer nie verder nie. In plaas daarvan buk ek af en steek my hand in die sak op soek na nog ’n toebroodjie om die naarheid wat weer opstoot teen te werk. Suster Olivia kyk hoe ek eet, sonder om ’n woord te sê. Dit lyk of haar gesig vasgeklem is in die swart-en-wit kap op haar kop. “Is dit nie hinderlik nie?” Die woorde is oor my lippe voordat ek dit kon keer. Ek skrik self daarvoor en voel hoe my wange warm word. Vinnig vat ek nog ’n hap van die toebroodjie om my onbehaaglikheid weg te steek. “Die kap bedoel jy? Nee, nogal nie. ’n Mens raak gewoond daaraan. In die begin voel dit ’n bietjie vreemd, maar ná ’n ruk is jy nie meer bewus daarvan nie.” “Dit lyk vir my eensaam en moeilik om ’n non te wees,” sê ek toe my mond weer leeg is. “Soms was dit so, ja.” Suster Olivia kyk mymerend weg en begin toe glimlag. “Maar ek het soveel goeie dinge in die plek daarvan gekry.” Ek knik terwyl ek nadink oor hoe haar lewe moes gewees het. Miskien is dit tog lekker om in ’n klooster te woon. ’n Plek met slegs vroue is veiliger as enige ander plek. Geen manslyf om in eensaamheid teen te stry nie, geen skaamte of vrees nie. “Hoe het u ’n non geword?” Dit lyk of suster Olivia nie my vraag hoor nie, want sy kyk verby my by die venster uit en skommel heen en weer op die trein se ritme. Uiteindelik antwoord sy tog. “Dit het vir my gelyk na die beste ding om te doen.” Sy kyk vinnig na my en ek sien ’n hartseer glans in haar oë wat my verbaas. “Ek het nie oor die regte redes gegaan nie, Maria, hoewel ek dit later tog geleer het. Nee, toe ek my geloftes afgelê het, was ek ’n jong meisie en kon ek nie aan ’n beter oplossing as dit dink nie. Eintlik het ek gevlug.” Sy glimlag effens. “Dis maar goed moederowerste het dit nooit geweet nie. Sy was ’n harde mens. Oorweeg jy ook so iets, Maria?’ Ek skrik vir haar onverwagte en reguit vraag en kyk vinnig by die venster uit. Asof suster Olivia my gedagtes kon lees. Sonder om na haar te kyk, gee ek ’n veilige antwoord. “Ek is ’n Protestant.” “Wel, wel!” Laggend klap suster Olivia haar hande. “Wie sou dit nou kon dink? Die hele tyd het ek aangeneem … Jou naam is mos Maria …” Sy klap weer hande en lag vrolik. “’n Protestant en ’n Katolieke non, dit wys jou net, Maria, dat ons Liewe Heer hom nie aan sulke dinge steur nie.” Ek knik, maar sê nie dat ek nie met haar saamstem nie. Haar Liewe Heer is nie meer by my lewe betrokke nie en dalk was dit net ’n deel van sy wrede grap om ons te laat ontmoet. Die treinrit is eentonig en die non raak weer aan die slaap. Ek sorg angsvallig dat ek wakker bly, want dit voel vir my na iets verskrikliks as die trein jou na ’n onbekende, ongewenste bestemming neem. Noudat ons Arnhem nader, lyk dit of die omgewing sy arms na my uitstrek, asof ek welkom geheet word in my tuiste. Die reën waarmee die dag begin het, het opgeklaar en plek gemaak vir ’n blou lug met dik stapelwolke. Sonstrale val soos goue kettings tussen die wolke deur en raak aan die aarde, wat daardeur ’n warm gloed kry. Ek sien ’n ganspaartjie wat langs ’n smal sloot op die uitkyk staan, en glimlag toe hulle heldhaftig bly staan terwyl die trein verbyrammel. Langs die spoor staan mooi plaashuise en ek sien net een enkele draad vol wit wasgoed, wat herinnerings by my oproep aan Ouma se wasdag. Maandag is wasdag. Blykbaar steur die een wat hierdie draad vol wasgoed gehang het haar nie aan die ou gebruike nie. Sou Tante steeds die ritme van vroeër volg? Vir alles op die plasie was daar ’n tyd, al weet ek nie meer presies watter bedrywigheid by watter tydstip hoort nie. Soveel herinnerings het vervaag of selfs heeltemal verdwyn. Sal ek Tante nog herken wanneer ek uiteindelik in Velp aankom? Ek haal vinniger asem en maak my oë toe. Ek probeer my voorstel hoe Tante lyk, maar kan niks anders van haar onthou as haar Sondagmus nie. Hoe sal ek haar op so ’n groot stasie kry? Tydens die treinrit het ek die reisigers gesien op die stasies waar ons gestop het, almal doelgerig en seker van hulle saak. Hulle het hulle bagasie gekry, hulle geliefdes gegroet en die stasie se ontvangsaal verlaat terwyl hulle hard praat en lag, of soms in stilte, maar hand aan hand. Hoe sal ek haar tussen al daardie mense herken? Ek buk om my sak op te tel en sit dit op my knieë. Ek hou die leerhandvatsels styf vas; die vel van my vingers verkleur afwisselend wit en rooi, terwyl ek my probeer voorstel hoe my tante lyk wat ek tien jaar laas gesien het. Al doen ek ook my bes, onthou ek niks anders as haar mus nie. “Ons is amper daar, Maria.” Ek reageer nie. Dit lyk of suster Olivia aanvoel dat iets die afgelope paar minute verander het, want sy sit haar ou hande op myne. Ek moet my weer inhou en verstrengel my vingers styf inmekaar om nie te laat blyk dat ek liefs my hande sou wou wegruk van haar goedbedoelde aanraking nie. “Waarvoor is jy bang?” Dit voel of die ou vingers myne dwing om te ontspan, terwyl ek nadink hoe om sinvol te reageer. Uiteindelik antwoord ek in ’n sagte fluisterstem. “Alles.” My tante se reaksie. Haar gewilligheid of onwilligheid om my onderdak te gee. “Kom iemand jou haal?” “Ja …” Maar ek het haar jare laas gesien. Ek weet nie meer wie sy is nie. “Familie of ’n onbekende?” hou suster Olivia aan om te vra. “Familie, my tante.” Wat sekerlik nie lus is vir ’n ongetroude, swanger susterskind nie. “Weet jy wat, ek bly by jou totdat jy en jou tante mekaar gekry het.” My skouers ontspan ’n bietjie en ek sak terug in die bank. “Baie dankie.” Sy vra nie nog verduidelikings nie en ek wei nie uit nie, maar danksy haar vriendelike woorde voel ek beter. Ek is nie nou alleen nie, die ou vrou sal by my bly totdat ek Tante onder oë kry. Sal Tante glimlag en my omhels? Of sal sy net soos die dominee wees, van buite mooi en goed – op die stasie vriendelik, in die teenwoordigheid van ander mense – maar van binne lelik en hard? Die trein ry stadiger en ek weet ons nader Arnhem se stasie. Nog net een keer oorklim, dan is ons daar. Die laaste stukkie na Velp sal nie lank duur nie. Ons kry weer by die venster twee sitplekke langs mekaar. Ons is moeg en staar woordeloos by die venster uit. Die trein stop heeltemal te gou weer. Ek help suster Olivia om uit te klim, en sy sorg weer dat ons ons koffers kry. Daar staan ons aan die einde van ons reis, met ons bagasie tussen ons. Soekend kyk ek om my rond en ek weet nie eintlik wat om te verwag of te doen nie. Toe sien ek haar aangeloop kom. “Tante Be, hier is ek!” Ek roep dié woorde, ondanks die twyfel wat ek voel. Die vrou wat langs die trein af loop en aarselend by die waens inloer, kyk op en begin lag. Ek vergeet ’n oomblik lank my vrees en loop haar ’n entjie tegemoet, maar terwyl ons nader aan mekaar kom, voel ek weer die spanning en gaan huiwerig staan. Dit is dan dit, die doel van my reis. Skielik wil ek omdraai en weghardloop na ’n plek waar niemand my kan sien nie, ’n plek waarvan niemand weet nie. “Maria, is dit regtig jy? Natuurlik is dit jy, jy lyk na Anna.” Sy vat albei my hande en kyk na my met ’n vriendelike glimlag op haar gesig. Dit laat haar ronde wange nog verder uitbol totdat dit amper aan haar wimpers raak. Ek kyk na haar, maar kan nie ’n woord uitkry nie. In my kop dwarrel beelde van Mamma en Tante totdat hulle inmekaarvloei en een word. Hulle lyk inderdaad besonder baie na mekaar. Tante Be is ’n paar jaar ouer as Mamma, maar sy lyk vir my jonger. Sy het ’n sprankelende lig in haar oë en lagplooie om haar mond. Heeltemal anders as Mamma. Dit is asof ek na ’n lewende weergawe van Mamma kyk, asof Mamma niks meer is as ’n portret op ’n linnedoek nie. Die kleure is perfek en al die besonderhede klop, maar die lewe, die lig, kan nie op die linne vasgevang word nie. Natuurlik is daar ook verskille. Mamma is tenger, en noudat ek Tante sien, besef ek ook dat Mamma bleek is. ’n Vrou met sagte hande wat altyd in die huis bly. Nie Tante nie. Sy het ’n gesonde blos op haar wange en die hande wat myne vashou, is eelterig en sterk. Met ’n skok dring dit tot my deur dat Mamma se hande vroeër net so gevoel het. Sterk, geletsel en grof, maar warm en vriendelik. Sterk genoeg om jou vas te hou as jy val. Tante Be vat my arm en trek my saam na my koffers toe. Suster Olivia staan nog daar en wag. Sy het ’n glimlag op haar gesig en knik bemoedigend vir my. Ek stel Tante aan haar voor en hulle babbel ’n paar minute. “Tot siens, liewe kind.” Dit is tyd om afskeid te neem. Die non omhels my en ek ruik haar asem, wat effens na peperment ruik; ek voel hoe die stywe kap teen my hare vryf. Die laaste keer dat Mamma my op hierdie manier omhels het, is in my geheue gegrif. Dit was in die winter toe ek twaalf geword het, ’n koue winter. Daar was ys op die slote en ek wou dolgraag skaats. Niemand het my verbied om dit te doen nie, maar ek het geweet dis omdat ek nie gevra het nie. As ek wou skaats, moes ek dit skelm doen. Ek het laatmiddag van die huis af weggesluip en na die plek gegaan waar ek afgespreek het om Aleide, die koster se vrou, te ontmoet. Ek het haar wysgemaak ek het toestemming om te skaats, en sy het beloof om haar kleindogter se skaatse saam te bring. Sy was op die afgespreekte plek, maar sy het nie tyd gehad om te kyk hoe ek skaats nie. “Sal jy versigtig wees? Waar is jou ma?” Ek het geknik en ’n opgemaakte verskoning gemompel, waarna sy in haar haas nie goed geluister het nie. Sy is terug huis toe, en ek het die skaatse aan my skoene vasgemaak. Ek het lank gelede geskaats, die laaste keer op die plasie, maar wou nie daaraan dink nie. Ek het my op die ys begeef en daar was niemand anders nie – dit het al begin skemer word en dit sou binnekort aand wees – en ek was so vry soos ’n voël. Die plotselinge gekraak en die koue van die water sal ek nooit vergeet nie. Die ys het net skielik onder my voete verdwyn en ek was deurnat. Ek het dit met baie moeite reggekry om weer uit die koue water te kom. Bibberend het ek op die wal gestaan en besef dat ek my geheim sou moes deel. Hiermee sou ek nie ongesiens kon wegkom nie. Ondanks die koue wat my lyf deurtrek het, het ek stadig huis toe geloop. Ek het die skaatse aan mekaar vasgebind en oor my skouer gehang. Die gewig van die ysters het met elke tree swaarder geword, terwyl ek nagedink het oor die gevolge van my yspret. Ek het in ons straat afgeloop na die pastorie. Daar het nog in die studeerkamer lig gebrand en ek het skielik hoop gekry. Sou dit moontlik wees om hom te mislei? Miskien as Mamma saamwerk. Ek het agterom geloop en die deur so saggies moontlik oopgemaak. Nie saggies genoeg nie, want Mamma het my gehoor en was binne sekondes by my. Sy het verwyte in my oor gefluister en my terselfdertyd omhels. Sy het my by die kombuis ingetrek en my ’n plekkie langs die koolstoof gegee waar dit warm was. Toe het sy my klere van my lyf af gestroop en ’n dik kombers om my gedraai. Daarna het sy haar arms weer om my geslaan en my op haar skoot laat sit. Met haar fluisterende asem teen my vel het sy bekommerde vrae gevra. Toe het sy stilgebly en ek het haar hartklop onder my oor wat op haar bors gerus het, gehoor. Ek was gekoester in haar warm omhelsing. Ek het besef ek het na haar verlang. Op daardie oomblik was ek seker alles sal regkom. Niks was verder van die waarheid af nie. “Sal ek u weer sien?” Die woorde kom oor my lippe en dit lyk of hulle wegwaai voordat die non hulle kan hoor, maar sy het my gehoor en omhels my weer. “Wie weet. As die Liewe Heer wil. Wie weet.” Sy los my en draai om; dit lyk of sy ook moeite het met ons afskeid. Ek kyk na haar klein gestalte in die swart habyt en forseer ’n glimlag, al voel ek hartseer. Dis beter so, ek mag nie te veel waarde heg aan menseverhoudings nie. Die non draai terug en omhels my weer. Ek voel hoe sy iets in my jassak druk. Sy fluister nog ’n laaste “laat dit goed gaan met jou” in my oor. En dit is dit. My onhoorbare “tot siens” vergesel haar toe sy van ons af wegstap. Ek sien hoe sy in die rigting loop van ’n ander, jonger non, wat haar opgewonde groet. Ek bly kyk totdat ’n groep mense by ’n trein saamdrom en ek die nonne nie meer kan sien nie. Ek steek my hand in my sak en kry ’n klein, opgevoude papiertjie. Ek vou dit oop en sien haar naam en adres. Suster Olivia woon eintlik in Amsterdam. Watter vreemde sameloop van omstandighede het ons by mekaar uitgebring? Hoofstuk 4 “Kom saam, Maria. Jy is seker moeg.” Tante verbreek die stilte en ek steek die papiertjie gou terug in my sak. Ek sal dit mooi bewaar, al het ek die vermoede dat ek suster Olivia nooit weer sal sien nie. Miskien kan ek vir haar skryf. Tante buk en tel my koffers op. Ek het net die reissak in my hande en voel skuldig dat ek haar dit laat dra, maar ek stel nie voor om dit by haar oor te neem nie. Die slaaplose nag en die vermoeiende treinreis eis hulle tol, en ek vrees ek sal met koffers en al neerslaan as ek hulle probeer dra. Ons loop buitentoe, deur die stasie se ontvangsaal, waar die mense kom en gaan. Tante loop voor, maar kyk gedurig om of ek kan byhou. “Die perdekar staan ’n klein entjie verder. Hou jy nog?” Blykbaar is die moegheid op my gesig te lees, maar ek knik, vasbeslote om by te hou. Ons loop deur ’n besige straat en kom uit op ’n groot plein waar Tante se perdekar staan. ’n Groot bruin hond sit langs die kar en kom stertswaaiend na haar toe gehardloop om haar te groet. Tante gooi die koffers oor die rand van die kar terwyl die hond heen en weer tussen haar bene loop, maar dit lyk of sy gewoond is daaraan en sy struikel nie oor hom nie. Sy vat die reissak by my en gooi dit ook agterin die kar. Toe roep sy die hond en wink vir my. Tante vat my hand en bring dit na die hond se neus. “Dit is Maria. Jy moet vriendelik wees met haar.” Toe die hond ’n kort blaffie gee, trek ek my hand weg van sy neus en streel hom tussen die ore. “Sal ons?” vra Tante. Ek knik dankbaar. Ons moet nog ’n ent met die perdekar ry, so hoe gouer ons vertrek, hoe beter. Ek loop om die kar en klim op die bok. Tante sit al daar en gee ’n kloppie op die sitplek. Die hond spring in die bak agter ons, en ons kan vertrek. Die strate is besig en Tante het al haar aandag nodig om die perd te stuur. My gedagtes hardloop vooruit, in die rigting van die plasie uit my jeug en die lewe wat op my wag. Noudat ek ál nader kom, wonder ek wat my ma – of die dominee, ek weet nie wie nie – in die brief aan Tante geskryf het. As dit die dominee was, kan ek my dit voorstel: Jou suster se dogter het haar maagdelikheid weggegee aan die een of ander skobbejak en verwag nou ’n basterkind. Ons wil hê sy moet solank by jou bly. Punt. As Mamma die brief geskryf het – wat sy in al die jare nooit gedoen het nie omdat die dominee nie wou hê sy moet kontak met haar suster hê nie – kan ek my nie indink wat daarin staan nie. Want wat weet sy nou eintlik daarvan? “Sal jy my vertel wat gebeur het, of wil jy nie daaroor praat nie?” Ek wik en weeg haar woorde sorgvuldig. As dit voorwerpe was wat ek kon vasvat, het ek hulle in my hande geneem en hulle van alle kante bekyk om te kan sien waar die angels is en wat die moontlikhede is. Ek sê ’n lang ruk niks, terwyl ek nadink oor haar vraag. Sy gee my die vryheid om stil te bly, ’n maklike manier om nie oor my ongelukkige toestand te praat nie. Aan die ander kant, as ek haar vraag beantwoord, sal die onsekerheid verdwyn oor wat sy weet. Ek besef die gevolg daarvan sou kon wees dat ek juis minder op my gemak voel by haar. Wat sien Tante in my? ’n Onskuldige kind? ’n Onbesonne, jong vrou? ’n Skuldige maagd? ’n Slaggat in die pad laat my op die harde houtbank wip. ’n Oomblik lank wonder ek of dit my van my probleem sal verlos. ’n Miskraam sal my goed pas, maar so genadig sal die dominee se god beslis nie wees nie en daarom vra ek ten slotte my vraag. “Wat het in die brief gestaan?” Tante hoef nie te vra watter brief ek bedoel nie; dit is dadelik duidelik. Sy knik begrypend en klik met haar tong vir die perd voordat sy na my kyk. “Ek sal dit vir jou gee wanneer ons by die huis aankom. Dan kan jy self lees.” Sy gaan my die brief gee? In die pastorie is sulke openheid ondenkbaar; daar is ek nie betrek by volwassenes se sake nie. “Is Tante seker?” “Natuurlik, ek sal jou graag vertel wat daarin staan, as jy dit verkies, maar dalk vergeet ek dinge of sê dit op die verkeerde manier. As jy die brief lees, het jy jou antwoord. En nou,” sy kyk glimlaggend na my, “wil ek graag nuus uit die verre suidweste hoor. Hoe gaan dit met my suster?” Ek bewonder haar moed om na my ouers se welsyn te vra. In die loop van die jare het dit vir my duidelik geword dat die kontak tussen die twee susters volledig deur die dominee verbreek is. My tante het haar suster verloor. My ma kon net sowel dood gewees het. Ek het die briewe gesien wat in die begin elke week getrou aangekom het, maar nooit beantwoord is nie, en ek weet dat daar nou nog steeds elke maand ’n brief opdaag. My ma lees dit nooit. Meestal onderskep die dominee vinnig die pos, en wanneer dit nie die geval is nie, laat sy die koevert onoopgemaak op die kaggelrak lê totdat die dominee dit sien en opskeur. Ek haal diep asem en begin met ’n skor stem oor ons lewe praat. Ek vertel Tante van die mosselkotters, die pastorie en die kerkgebou met die sober binnekant. Ek wei uit oor die klein tuintjie by die pastorie, die winkelier, die bakker en die swaai by die skool. Hoekom ek van die swaai vertel, weet ek self nie, maar my tante luister aandagtig en glimlag en knik en pink af en toe ’n traantjie weg. Ek maak of ek dit nie sien nie en bly praat oor dinge by die huis en oor Mamma. Oor die dominee bly ek stil. Sommige herinnerings kom met moeite oor my lippe en elke keer dat ek Tante iets oor Mamma vertel, druk ek die naels van my regterhand in my linkerpalm, sonder dat sy dit sien. Die fisieke pyn help my om Mamma se verraad teenoor my weg te steek. Terwl ek praat, kom ál meer eenvoudige herinnerings na die oppervlak, en ek hou aan vertel totdat ons op ’n hobbelrige grondpad afdraai en Tante vorentoe beduie. “Daar is dit, ons is amper tuis.” Stadig nader ons die plasie. Net die geklap van die perdepote op die pad en die geratel en gekraak van die kar verbreek die stilte. Met my oë volg ek die bekende draaie na die plasie. Links langs ’n smal sloot sien ek skielik ’n bekende baken. “Jopie staan nog!” Oupa het die skewe ou knotwilg Jopie genoem, na ’n ou geboggelde man in die kerk wat net so lendelam soos die boom gelyk het en wat elke nuwe lewensjaar vol goeie moed tegemoetgegaan het. “Jopie staan nog,” herhaal ek saggies vir myself en die gedagte skiet deur my dat die ou man ook nog kan leef. Ek kyk na Tante langs my, wat vrolik knik terwyl sy haar tong klik. Ons ry by die werf in en ek buig vooroor en maak my rug reguit om alles goed te beskou. Tante gryp my aan my arm, maar ek skud haar ongeduldig af. “Versigtig, Maria, netnou val jy.” “Ek sal nie val nie.” Laat my toe om dit ’n oomblik te proe en ervaar; dit was so lank gelede. Ek haal diep asem en proe die geur van vroeër op my lippe. Geen sout lug, geen waaiende sand nie. Ek ruik modder en groen en diere. Ek ruik die grond ná ’n goeie reënbui. Hier is nie seemeeue nie, maar mossies en lewerike, vinke en mese. Nie ’n gekrys nie, maar ’n getjilp. Blomme, struike en bome, in plaas van sand en duingras. Selfs noudat dit al herfs is en die winter op die loer lê, laat die plantegroei my dink aan velde vol klaprose en wildekerwel, magrietjies en kamille. Ek haal nog ’n keer diep asem en ruik die vertroude geur van my tuiste. My huis. Voorlopig. Ons vat elkeen ’n hand vol strooi en vryf die perd droog. Dis vreemd hoe vanselfsprekend hierdie taak vir my is, ná al die jare dat ek weg was. Toe ons klaar is, kyk ek toe terwyl Tante die perd op stal sit. Vandat ek Tante op die stasie ontmoet het, wil ek weet wat sy van my dink, hoe haar gedagtes gekleur is deur die woorde in die brief. Die brief wat in hierdie huis vir my lê en wag. Ek wil graag ingaan in die huis waaraan ek goeie herinnerings het. Dalk is dit vreemd, maar dit voel of die gebou my troos, asof dit ’n mens is. Natuurlik moet ek eers vir tante Be wag. Sy glimlag vir my toe sy aangeloop kom. “Jy sal verras wees,” sê sy, asof sy my gedagtes kan lees. “Hoekom, het daar baie verander?” Eintlik wil ek nie daaraan dink dat daar veranderings sal wees nie. Langs mekaar loop ons na die deur wat toegang gee tot die voorhuis. “Jy sal sien. Ek hoop jy hou daarvan.” Tante maak die deur oop en laat my eerste inloop. Die geur van ’n stoofpot wat al ure op die vuur was, kom my tegemoet, en ek voel skielik honger. Ek bly op die kombuisdrumpel staan en kyk gretig rond. Alles is nog daar: Oupa se stoel met die groen sitplek, die kombuistafel met sewe stoele, twee groot kaste teen die mure en die rooi teëls op die vloer. Ek sien Tante het ’n nuwe koolstoof aangeskaf. Dit lyk mooi en is beskilder met veelkleurige blomme, maar dit is die enigste verandering wat ek met die eerste oogopslag kan sien. Opgewonde klap ek hande en draai om na Tante. “Niks het verander nie.” Sy staan laggend agter my, maar nou kom sy ook by die kombuis in, loop by my verby en voor my uit na die voorkamer. Sy loop reguit na die kasbed en maak die deure oop. Tot my verbasing sien ek nie ’n matras en komberse nie, maar netjiese rakke propvol leë inmaakflesse. Sy maak die ander kasbed oop en dit is ook ’n enorme stoorplek, gevul met linne en ’n paar bokse waarvan ek die inhoud maar net kan raai, in plaas van die verwagte slaapplek. “Waar slaap Tante dan?” vra ek nadat ek ’n oomblik sprakeloos gestaan en kyk het. Dit was tog altyd die plek waar die volwassenes geslaap het. “Kom saam.” Entoesiasties loop tante Be voor my uit en ek volg haar deur die kombuis tot in die gang. Dit is koud daar en ek trek my skouers op en slaan my arms om my bolyf terwyl ek agter Tante aanloop. Sy gaan reguit na die trap en begin klim. Boaan die trap is ’n oorloop met drie deure. Twee regs en een links. Met ’n trotse gebaar maak Tante een van die regterkantse deure oop. Sy laat my weer voorloop en ek kom in ’n ruim slaapkamer wat duidelik my tante s’n is. Daar staan ’n mooi bed in die middel, maar wat veral my aandag trek, is ’n groot spieëltafel wat teen die muur staan. Die groot spieël bestaan uit drie dele. Pure, oorbodige luukse. Ondenkbaar in die pastorie, waar net een spieëltjie is. Die dominee gebruik dit om te skeer. Ek sien my eie spieëlbeeld en kyk ’n kort rukkie daarna. Dit is nog skaars sigbaar. Niks om oor bekommerd te wees nie. Byna niks. Skaam sit ek my hand op my maag, maak ’n vuis en draai dan om, sodat ek die kamer verder kan bekyk. Ek bewonder die vrolike blommetjiespapier wat die mure versier. Die kleure wit en pienk word in die kamer herhaal, en die uitsig wat ek kry toe ek deur die venster ondertoe kyk, is asemrowend. “Dis ’n wonderlike kamer!” Dis so anders as waaraan ek by die huis gewoond is. Daar het ons donkergroen gordyne, bruin meubels en klein bedjies met neerdrukkende spreie. Niks blomme nie. Veral nie blomme nie. Hoe lank gelede is dit dat ek en Mamma saam deur die weivelde gehuppel het, albei met ’n mandjie aan die arm wat ons volgemaak het met alles wat ons sien. Magrietjies, perdeblomme, botterblomme, wildekerwel en lekkerruikende kamille. Ek maak my oë toe en sien ons hardloop, hand aan hand en breed aan’t glimlag. Ek ril en maak my oë vinnig oop. Waar kom hierdie beelde vandaan? “Kom saam, dan wys ek jou jou kamer.” Gehoorsaam loop ek agter Tante aan en sy maak die deur vir my oop. Aarselend volg ek haar by die kamer in. Ek gee ’n gilletjie toe ek rondkyk en op die bed ’n ou teddiebeer sien wat Tante vroeër vir my gemaak het. Ek kon dit nie saamneem toe ons verhuis het nie, en ek was weke lank hartseer daaroor. Ek kyk in haar oë en knik dankbaar. Saggies loop ek deur die kamer en laat my hande oor die wastafeltjie gly, waarop ’n pragtige lampetstel staan. Ek herken dit van vroeër; Ouma was altyd baie trots daarop. Hier is nie ’n spieëltafel nie, maar bokant die wastafeltjie hang daar ’n spieël teen die muur, en op die bedkassie is daar’n vaas met krisante. Die gordyne is van dieselfde materiaal as dié in Tante se kamer en die sprei wat op die bed lê, is ’n vrolike lappieskombers wat my tante waarskynlik self gemaak het. “Dis ’n wonderlike kamer,” fluister ek. “So, dis vir jou mooi?” Ek knik. “Dit was ’n goeie idee om ’n deel van die solder vir slaapkamers te gebruik. Dis baie mooi, Tante. Wat is daar agter die derde deur?” Tante Be loop voor my uit en maak die deur oop. Ek kyk oor haar skouer en sien die hooisolder soos ek dit uit my jeug ken. Daar is nog meer as genoeg ruimte oor, sien ek. “Ouma het baie gou nadat julle weg is, besluit om dit so te laat verbou. Sy het altyd gehoop dat julle as gesin sal kom oorbly en sy wou kamers gereed hê as dit gebeur.” Ek knik woordeloos en dink aan Ouma en Mamma en Tante. Arme Ouma, sy het sekerlik nooit gedink haar kleindogter sal as ’n swanger banneling in hierdie kamer kom bly nie. “Ons het natuurlik nie self die ruimte nodig gehad nie, maar toe Ouma dood is en Anna steeds nie opdaag nie, het ek besluit om die kasbeddens te verander. Ek slaap liewer in ’n ruim kamer as in ’n benoude kasbed.” Tante trek die deur toe en gaan ondertoe. “Ek is baie verras, Tante. Mamma sal dink dis pragtig!” Die woorde is oor my lippe voordat ek daaroor kon dink en ek bly dadelik stil. Mamma sal niks hiervoor omgee nie, ek weet dit mos. Sy sal hierdie veranderings aan haar ouerhuis in elk geval heel waarskynlik nooit te sien kry nie. “Ons het haar toestemming gevra, weet jy,” sê Tante terwyl sy voor my uit teen die trap af loop. “Ongelukkig het Anna nooit gereageer nie, en ek en Ouma het uiteindelik besluit om nie langer vir haar antwoord te wag nie.” Ek dink aan al daardie briewe wat maandeliks aangekom het en vernietig is sonder dat iemand hulle gelees het. Dit maak my dadelik bedruk, want wat kan ek doen? Moet ek vir tante Be sê sy het al daardie jare briewe geskryf wat nie gelees is nie of elke maand toekyk hoe sy ’n brief gaan pos, terwyl ek weet dis verspilde moeite? Hoe sou Tante gereageer het die dag dat daardie brief uiteindelik gekom het, die brief oor haar susterskind, die een wat sy wil hê ek moet lees? Sou sy hoopvol gegimlag het, of het sy die brief met ’n angstige gevoel oopgemaak, met die verwagting dat dit slegte nuus bevat? “Wil jy tee drink, skat?” Ons is terug in die kombuis, en ek knik. Die brief. Wat staan in die brief? “Gaan sit maar daar, jy is seker moeg,” sê Tante en sy beduie na ’n stoel. “Ek kan nie daar sit nie! Dis Oupa se stoel.” “Oupa is nie meer hier nie en jy is moeg. Gaan sit gerus daar. Dis die beste stoel wat ek het.” Huiwerig gaan sit ek op die stoel wat met groen materiaal oorgetrek is. Dit staan reg langs die koolstoof en die hitte omhul my soos ’n warm kombers. “Hier is jou tee.” Ek moes ’n oomblik lank ingesluimer het, want die skielike woorde laat my skrik. “Wil jy nou dadelik die brief lees?” Ek knik. My liggaam is doodmoeg, maar my gees sal eers tot rus kom wanneer ek weet wat daarin staan. Ek is Tante dankbaar dat sy daaraan dink; dit is asof sy presies aanvoel wat sy moet sê of nie. Tante Be bring die brief, gee dit sonder ’n woord vir my en loop by die kombuis uit. “Roep maar as jy my nodig het.” Dit neem ’n paar minute voordat ek myself so ver kan kry om die brief te lees. Ek sit in Oupa se stoel en staar na die koevert met my tante se adres in die dominee se handskrif daarop. Dit beantwoord die eerste vraag. Hy het die brief geskryf. Natuurlik. Hoe kon ek ooit dink dat my ma haar hiermee sou bemoei het? Uiteraard het sy haar afsydig gehou. Weet sy regtig wat aan die gang is? Besef sy dat ek swanger is en dat sy ouma gaan word? Soos gewoonlik was dit die dominee wat reëlings getref, besluite geneem, bevele gegee het. As God iemand nodig sou kry om sake in die hemel te reël, sal die dominee beslis voor in die ry staan om sy slag te wys. Hy sal alles op sy manier uitgevoer kry, hy sal die lofsange lei en die preke lewer. Hy sal heer en meester word in die hemel, en daar sal nie meer plek vir God of die engele wees nie. Die brief kraak in my hande en my vingers tril. Dit is tyd. Bewerig maak ek die koevert oop en trek die brief uit. Net een vel papier, beskryf met sy stekelrige handskrif. My oë gly oor die letters wat woorde vorm, sinne, ’n verhaal. Die letters kom bymekaar en vloei saam tot ’n lewensgroot woord gevorm word. Beskuldigend spring die woord uit die papier op. Hoer. Die woord wat hy keer op keer gebruik het, totdat selfs Mamma instemmend geknik het. Die woord waarmee hy dit vernietig het wat van my waardigheid oorgebly het. Die laaste skerwe van my jeug en vooruitsigte het uiteindelik onder sy voete gekraak en gebars, elke keer dat hy dit gesê het. Hoer. Die brief val uit my hande en sweef grond toe, vredig soos ’n veertjie, maar skerp soos ’n mes. Ek slaan my hande voor my gesig en vou dubbel. Agter my toe ooglede is dit swart en dan weer wit. Die leegte het ’n eie kleur en genoeg ruimte vir die beskuldiging wat oor sy lippe gekom het. Hoer. Vieslike hoer. Niemand in sy gemeente moes iets weet nie, maar teenoor die mense wat my lief kon hê, was hy duidelik genoeg. Eers Mamma, nou Tante. Daar gaan niemand vir my oorbly nie, almal gaan sy voorbeeld volg en my veroordeel. Daar is geen genade vir ’n hoer nie. Ek hoor nie toe Tante inkom nie. Later vertel sy my dat ek niks kon hoor nie. Sy het my naam ’n paar keer geroep, maar ek het nie gereageer nie. Eers toe sy my hande vat en dit sag streel, toe sy my ’n soen op die wang gee en woordjies in my oor prewel, toe eers het ek tot my sinne gekom en het my gedagtes teruggekeer na die hede. Ek is so wit soos ’n laken, sê Tante, en ek weet dit is waar. My arms en bene is lamgeslaan, vir altyd kragteloos, en ek sal nie verbaas wees as al die bloed uit my liggaam gevloei en my doodgewoon agtergelos het met die verraderlike omhulsel wat ek haat vanweë alles wat hy in hom dra nie. “Wil jy my vertel?” vra Tante, veel later, nadat ek tee gedrink en sy my ’n ekstra dik trui gegee het, omdat die koue vastrapplek in my lyf gekry het en ek aanhou bewe. Ek skud my kop, maar terselfdertyd maak ek my mond oop om minstens een ding te verduidelik. Fluisterend kom die woorde oor my lippe. “Ek is nie ’n hoer nie.” Ek sluk. “Ek het nie ’n kêrel of ’n man nie. Daar is niemand.” Ek weet nie of ek dié laaste woorde hardop gesê het nie, maar die ontkenning van enige manlike teenwoordigheid in my lewe – die dominee s’n ook – voel goed en ek herhaal dit vir myself, oor en oor. Daar is niemand. Niemand. Hy is ’n niks, ’n niemand. Die woorde bring verligting, al duur dit nie lank nie. Uiteindelik staan Tante op en begin die tafel dek. Ek wil opstaan en haar help, maar my bene is steeds swak en ek val terug in die stoel. “Bly maar sit, kind.” Tante tel die deksel van die pot op en ek ruik weer die stoofpot, ’n geur wat my herinner aan vroeëre maaltye in hierdie huis. Ek kyk toe terwyl Tante die inhoud van die pot omroer en dan groot porsies op twee borde uitskep. Sy kom na my toe en steek haar hand uit. “Ek voel soos ’n ou vrou.” “Jy is net moeg.” Tante trek my regop en loop saam met my na die kombuistafel. Ek gaan sit en wag totdat Tante oorkant my gaan sit. Sy vou haar hande en ek weet wat sy gaan doen. Huigelagtig buig ek my kop, maar ek vou nie my hande nie. Ek steek hulle onder die tafel weg as ’n klein teken van verset. Daar is ’n lang stilte en ten slotte kyk ek verbaas op na Tante. “Ek wil jou onder geen verpligting plaas nie, Maria, en beslis nie hiermee nie.” Ek voel hoe ek rooi word en skud my kop stadig om te ontken dat sy reg is, maar ek waag dit nie om iets te sê nie. “Luister, ek bid voor al my etes en dank die Here daarvoor, ek lees elke dag ’n paar keer die Bybel, maar ek sal jou nooit dwing om dit saam met my te doen nie.” Ek knik, hoewel ek haar woorde net met moeite verstaan en nog moeiliker kan glo. Toe buig Tante haar kop en bid in stilte. Ek kyk sonder ’n woord na haar. Ná haar gebed vat Tante haar lepel en begin eet. Sy knik gerusstellend vir my en ek tel ook ’n lepel op om my eerste ete ooit te begin waarop ek nie teen wil en dank die seën moes vra nie. Toe ons klaar geëet het, help ek Tante met die opwas. Ek pomp water in die groot ketel en sit dit op die vuur. Tante sit ’n sinkkom op die tafel neer. Daarna haal sy die pot met die kos van die konfoor af en sit dit op ’n houtplank op die werkblad om af te koel. Die water kook en ek gooi dit in die kom, nadat ek eers ’n bietjie seep ingegooi het. Vinnig meng ek ’n bietjie koue water uit die pomp met die warm water en was toe die borde daarin. Tante kom langs my staan met ’n vadoek in haar hande en droog alles vinnig en vaardig af. Sy werk so vinnig dat die borde al in die droograk staan voordat ek die messegoed klaar gewas het, en die hele tyd neurie sy ’n melodie wat vir my vaagweg bekend klink. “Watter lied is dit?” vra ek uiteindelik. “Ken jy dit nie meer nie?” vra sy. “Jou oupa het dit altyd gesing. Dit is die Luther-lied.” Ek knik en probeer om die woorde te onthou, maar dit het verdwyn in die mis van my vroeë herinnerings. Noudat ek geëet het, voel ek baie beter en het ek meer energie, maar Tante dwing my om uit te rus. “Jy bly vandag lekker binne. Dis ’n koue dag en jy is moeg en jy is …” Sy bly stil en in my gedagtes vul ek die woord vir haar in: swanger. Gaan ons altyd so ongemaklik voel wanneer my toestand ter sprake kom? Wat gaan ons doen waneer my maag groot word en niks meer dit kan wegsteek wat in my groei nie? Dit is drie groot treë tot by die deur. “Ek moet gou toilet toe gaan.” Ek ruk die gangdeur oop. Die toilet is onder die trap, op dieselfde plek as vroeër. Ek loop vinnig daarheen en ignoreer die koue wat van die vloer af deur my sokkies dring. Woes pluk ek die deur oop en laat dit agter my toeklap. In die skemerige hokkie bly ek staan terwyl ek hard asemhaal. Jy is swanger. Hoer. Niemand kan dit ontken nie. Niemand wil dit ontken nie. Sy stem is skrikwekkend naby, ondanks die afstand tussen ons. Ek maak my oë toe en dwing hom uit my gedagtes deur stadig tot tien te tel. Toe skuif ek die deksel van die gat af en gaan sit. Op die ou end moet ek teruggaan kombuis toe, terug na Tante, maar ek weier om na haar te kyk en maak of niks gebeur het nie. Maar nie Tante nie. “Ek gaan nie elke keer op my tong byt om niks te sê nie, Maria. Sal jy omgee as ek dinge doodgewoon op hulle naam noem? Om dinge te verswyg, laat hulle nie verdwyn nie. Ons kan daarom maar net so goed die ongemaklikheid agter ons kry. Is dit reg so?” Ek knik stadig. “Dankie, nou is my tong nie meer in gevaar nie.” Sy lag en ek glimlag saam. “Goed dan, wat ek wou sê: jy’s moeg en swanger, en jy moet ’n bietjie tot rus kom. So, vandag bly jy hier, naby aan die vuur. Jy gaan lekker handwerk doen of ’n boek lees, of wat jy ook al wil doen, solank jy jou net nie uitput nie.” Ek kyk aarselend na haar. Bedoel sy dit regtig? Moet ek die hele middag doodstil sit? Sy knik. “Jy kan my môre help.” “Baie dankie.” Ek voel verlig, want ek is moeër as wat ek gedink het en die vooruitsig om binne te bly staan my aan. Ek bewe steeds, ten spyte van die dik trui, die warm tee en kos. Om nou buitentoe te gaan is allesbehalwe aanloklik vir my. “Hou jy van lees?” Tante wag nie vir ’n antwoord nie, maar trek my saam voorhuis toe. “Hier staan my boeke. Dit is nie baie nie, maar ek lees hulle almal graag.” Sy laat haar hand gly oor die omslae wat meestal verslete lyk, en trek twee boeke ’n entjie uit. “Dalk hou jy van hierdie twee.” “Ek sal kyk,” sê ek beleefd. “As jy liewer handwerk wil doen, het ek alles hier,” sê Tante en trek ’n laai van ’n groot kas uit. Allerlei kleure gare en stukkies materiaal staar my aan. “Daar is twee goed waarvan ek hou,” sê Tante, “borduur en kosmaak.” Sy vryf oor haar stewige maag. “En om te eet, natuurlik,” voeg sy laggend by. Ons loop terug kombuis toe en Tante trek haar klompe aan. “As jy my nodig het, is ek in die skuur, maar ek sal nie lank weg wees nie, hoor. Ek kom netnou weer in.” Ek knik en Tante gaan buitentoe. Dit reën weer en ek sien dat sy koponderstebo oor die werf loop. Die hond spring blaffend om haar voete en sy stoot hom met haar hande van haar af weg. Tante is ’n vrolike en lewenslustige vrou. My voete tintel en ek gaan weer in Oupa se stoel sit. Ek sal netnou handwerk doen, maar nou wil ek eers uitrus. Die res van die middag gaan gou verby en voordat ek dit besef, het Tante die koeie gemelk en gaan sit ons by die tafel om brood te eet. Toe ons klaar geëet het, voel ek hoe die laaste bietjie energie uit my liggaam verdwyn en ek sit in die kombuis met ’n kop wat knik van die vaak. Tante Be sien dit en neem my na die gastekamer. Sy help my met my klere, kry my nagrok in een van die koffers en stop my diep onder die komberse in. Ek bedank haar en ons soen mekaar goeienag. Dit is al donker, die eerste nag. Hoofstuk 5 Woorde op papier. Briewe vol venyn. Sielewroegings. Mag ek maar vir u skryf? Ek reken nie op ’n antwoord nie en vra maar net ’n oor wat sal luister. Wat kan ek verwag van my verblyf op hierdie plek? Ek is bang ek moet vier maande lank leef met die afkeuring en minagting van ’n tante wat ek nie goed ken nie. Is dit beter of slegter as ’n lewe in die pastorie? Aarselend loop ek by die trap af. Ek weet nie hoe laat dit presies is nie, maar dit is beslis later as wat Tante gewoond is om op te staan. Ek wil liefs sonder om ’n geluid te maak ondertoe loop en stilletjies in ’n hoek gaan wegkruip, maar die trappies kraak met elke tree wat ek gee. Eindelik is ek onder. Ek bly ’n rukkie staan en luister of ek êrens geluide hoor wat my kan vertel waar Tante op hierdie oomblik is, maar dit is stil en ek loop na die kombuis toe. Ek klop aan die deur en stoot dit dan stadig oop. Dit is heerlik warm in die kombuis en my oë gly reguit na die koolstoof. Dit straal ’n behaaglike hitte uit en ek lei af dat Tante al lank op is. Ek maak die deur saggies agter my toe en loop verder die kombuis in. Die reuk van varsgebakte pannekoeke hang in die lug. Pannekoeke! Dit het ek lanklaas geëet. Op die tafel lê ’n papiertjie en ek loop daarheen om te sien wat daarop staan. Ek is in die skuur by die varke. Is nou-nou terug. Ek kyk by die venster uit, met die vae verwagting dat ek Tante sal kan sien, maar die venster is te klein en die skuur te ver weg. Buitendien is Tante waarskynlik nog binne-in die skuur. Moet ek soontoe gaan om vir haar môre te sê? Ek gaan stilletjies op die punt van ’n stoel sit. Ek hou my bene netjies langs mekaar en sit my hande in my skoot. Wat gaan Tante sê wanneer sy inkom? Dit is duidelik dat sy al ure op is en ek het die hele tyd gelê en slaap. En natuurlik gaan sy vrae vra. Ek kyk weer by die venster uit, bang dat ek haar sal sien en dat sy met lang treë op my afgestap sal kom. Sy gaan my vra wie die pa van die kind is en sy sal wil weet hoe lank ek hier gaan bly. Sy gaan my vermaan en teregwys en miskien nog uitskel ook. My hande volg hulle eie wil en trek aan die fraiings van die tafeldoek. Met vinnige bewegings maak ek ’n vlegseltjie. Dan vat ek drie ander fraiings om nog een te maak. “Is jy ’n bietjie grieperig, Maria?” Dié opmerking van mevrou Kleut klink vriendelik genoeg, maar sy hang op ’n vreemde, nuuskierige manier oor die toonbank om my te bekyk. Haar glimlag lyk nie vir my opreg nie en ek voel hoe my wange rooi word. “Jy lyk die laaste tyd ’n bietjie bleek.” “Mamma wil asseblief ’n pond suiker hê,” sê ek. “En nog iets?” “Meel.” “Hoeveel wil jy hê, Maria?” “ ’n Pond, nee, twee.” Ek steek my hande in die sakke van my mantel en maak my so lank moontlik, terwyl ek probeer om my maag in te trek. “Het jy Helène onlangs gesien, Maria?” “Hoe bedoel u?” “Ag, jy weet mos. Daai mens van die onderdorp.” Mevrou Kleut wys met haar kop in die rigting wat sy bedoel. Sy wag nie vir my antwoord nie, maar sis: “Sy sê sy’s al weer swanger.” Sy kyk na my met opgetrekte wenkbroue. Ek weet nie wat om te sê nie, sit die geld op die toonbank neer en vat my inkopies. Sonder om te groet hardloop ek by die winkel uit. Ek struikel oor die drumpel, maar slaag daarin om regop te bly. Die suiker begin gly en val amper. Met my ken keer ek die pak sodat dit in my arm bly lê. Eindelik gaan ek staan. Ek hurk om al die inkopies weer op te stapel. My hande bewe en ek hou die papiersakke styf vas om te keer dat iets val. Mevrou Kleut se woorde weerklink nog in my kop. Helène is swanger. Swanger. Die vreeslike waarheid wat ál duideliker word, stuur ’n rilling deur my lyf. Daar hang twaalf vlegseltjies aan die tafeldoek toe ek skielik die gekletter van klompe hoor. Ek kyk vinnig deur die venster en sien Tante aankom. Haastig begin ek aan die fraiings pluk om die vlegseltjies te ontrafel. Tante sal sekerlik kwaad wees as sy sien wat ek gedoen het; ek moet sorg dat sy niks agterkom nie. “Goeiemôre, Maria!” “Goeiemôre, tante Be.” Ek is nog nie klaar nie. Onhandig, frommelend probeer ek om voor die vlegseltjies te gaan sit terwyl ek die fraiings uitmekaartrek. “Het jy lekker geslaap?” “Ja, baie dankie.” “Wat sit jy so en peuter met jou hande? Maak jy nog altyd vlegseltjies van tafeldoeke se fraiings?” “O. Jammer. Ek …” “Dis goed so. Laat ek sien.” Sy kom nader en bekyk ’n vlegseltjie. “Net soos vroeër, ek onthou dit nog goed.” Sy glimlag stralend. “Het jy lus vir pannekoek?” Ek knik en sit my hande weer in my skoot. Met my rug reguit en met my maag so klein moontlik bly ek stilsit. Wat moet ek doen? Wat verwag sy van my? Gaan die verwyte nou begin? Dalk wil Tante wag tot ná ontbyt. Ek maak my oë toe en ril. “Kom kyk ’n bietjie, Maria.” Ek staan vinnig op en gaan na haar. “Ek sal jou wys waar alles is sodat jy self kan regkom in die kombuis.” “Die plek vir die borde en potte is vanselfsprekend,” sê Tante terwyl sy na die borderak wys, waaraan die skeplepels ook hang. Daaronder is die blou potterakke, met die potte op die boonste en die deksels op die onderste rak. Net soos ek dit onthou. Tante loop na die groot kombuiskas en maak die deure oop. “Hier hou ek die suiker, sout en meelblom. Daar is nog ’n klomp goed in die kas, maar jy kan dit later op jou gemak bekyk.” Sy klap die deure toe en loop na die spens. Sy maak die deur oop. “Jy kan dit sekerlik nog onthou?” Ek loop agter haar aan en sien in die skemerdonker die rakke teen die mure wat volgepak is met Keulse potte en inmaakflesse. Vol inmaakflesse. “Tante het genoeg voorraad.” Sy draai om en kyk glimlaggend na my. “Ja, en nou kan ons dit lekker saam opeet.” Ek draai om en loop terug na die kombuis. “Ons gaan dadelik eet. Sal jy die borde dek?” Ek knik sonder ’n woord en haal twee borde uit die borderak, kry eetgerei en twee kommetjies vir die melk. Tante verdwyn weer in die spens en kom terug met botter en ’n potjie konfyt. Sy haal ’n suikerpot uit die kombuiskas, en gougou sit ons aan tafel en kyk ek hoe Tante die seën vra. Met my oë wyd oop kyk ek na haar gesig, die ronde wange en sag bewegende mond. Sy lyk vir my mooi en liefdevol. Hoofstuk 6 Tante het my nog nie veroordeel nie en sy lyk vriendelik. Soms wonder ek of iets van haar in my ma te vinde is, baie diep weggesteek. Die een oomblik kan ek nie anders as om tot die gevolgtrekking te kom dat hulle baie na mekaar aard nie; die volgende oomblik verskil hulle so dat dit lyk of geen familieband bestaan nie. Ek het Tante soveel moontlik van haar suster vertel. Sy lyk gelukkig noudat ek die leemte kan vul wat in die loop van tien jaar ontstaan het. Ek vra my af of dit met my net so sal gaan. Bestaan ek nog vir my ma en vir hom wat my sy dogter noem? Is ek vir goed uit hullegeheue gewis en gaan hulle vir hulle vriende en kennisee vertel dat ek dood is, in die niet verdwyn het? Dié gedagte maak my bang, wantwat as hulle my dood verklaar? Wat is ek dan nog, wie is ek dan? In die dae wat volg, kom ek agter dat ek meer sin kry in regte maaltye en ek voel ál fikser. Vreemd genoeg lyk dit of my maag nou eers hier by Tante begin groei, asof daar nou uiteindelik ruimte voor is. Ruimte vir my skaamte. Die moegheid het ook minder geword, en toe Tante my vra of ek haar wil help met die appel- en peeroes, knik ek en gaan my gedagtes terug na die verlede. Ek kan die potte met gestoofde pere al amper ruik. Die volgende dag begin ons met die plukkery. Nadat ons die diere versorg het, vat Tante die kruiwa en vra of ek saamkom terwyl sy die plukhaak vir my aangee. Saam loop ons na die boordjie, waar verskillende soorte appel- en peerbome staan. Tante het ’n deel van die oes gepluk voordat ek aangekom het, maar wat oor is, kan ons nou saam doen. Tante stoot die kruiwa tot by ’n boom en klim op die houtplank wat sy bo-oor die kruiwa gesit het. Op dié manier kan sy baie van die takke bykom. Sy laat dit aan my oor om die vrugte wat hoër sit met die plukhaak los te skud. Ek steek die haak in die lug op en wil ’n tak skud, maar halfpad laat ek die stok sak en maak my oë toe. Ek het Ouma vroeër ook gehelp, ek kon die appels optel wat sy laat val het, maar … “Tante, moet ek nie eers strooi uitsprei nie?” Tante kyk om na my en knik. “Kan ek dit gou gaan haal?’ “Ek het matjies gevleg. Kyk maar in die kruiwa.” “Tante het dit saamgebring! Hoekom het Tante nie so gesê nie?” Tante glimlag, maar antwoord nie. In plaas daarvan neurie sy ’n wysie terwyl sy ’n tak kaalpluk. Ek loop na haar toe, vat die strooimatjies en gaan sprei hulle op die grond onder my boom uit. Ek skud weer met die haak aan die takke. Die appels kom maklik los en val op die matjies, sonder om te erg te kneus. Een appel rol weg. Ek tel dit eerste op, maak dan die matjies leeg, stapel hulle opmekaar en gaan na die volgende boom. Ek dink aan Mamma, wat vir my presies voorgeskryf het hoe om die takies in en om die huis te doen. Dit het gevoel of sy elke sekonde by was om my tereg te wys, en as ek iets vergeet het, het sy kwaad geword. Tante het my net die plukhaak gegee en niks van die strooimatjies gesê nie. Ek is bly ek het self daaraan gedink. Die daaropvolgende dae word bestee aan die verwerking van die oes. Ons skil tot daar berge skille lê. My vingers kry verskillende blase en kleure, ook snye van die kere dat die mes glip. Ons kook potte vol vrugte tot moes, konfyt en jellie. Ek kan sien Tante hou van wat sy doen. Al neurieënd maak sy die inmaakflesse skoon, steriliseer dit met kookwater en vul dit met die resultaat van ons arbeid. Elke dag verskyn ’n nuwe voorraad flesse wat sy noukeurig van ’n etiket voorsien, waarop sy allerlei inligting skryf. Van die plukdatum tot die inmaakdatum. “Hoekom skryf Tante dit alles daarop?” Sy knipoog vir my voordat sy antwoord. “Sommer net omdat dit vir my lekker is.” Sy wys na ’n etiket wat sy sopas geskryf het. “Sien jy dit? Ek hou daarvan om ’n gepaste naam te bedink vir alles wat ek gemaak het, dan smaak dit lekkerder.” Saam gepluk staan daar op die etiket. Ek glimlag en skil nog ’n appel vir die moes wat ons vandag gaan maak. “Moet jy nie vir jou familie en vriende skryf nie?” Dié vraag kom totaal onverwags en laat my skrik.Vinnig dink ek ’n simpel verskoning uit. “Die posbode herken dalk my handskrif en vra die dominee oor my uit.” Tante Be bars uit van die lag en skud haar kop sonder om iets te sê. Ek is bly sy hou nie aan vra nie. Wat kan ek nou eintlik sê? Dat ek weier om ’n enkele gedagte oor my lewe, wat nog te sê van ’n brief, aan my ma of die dominee toe te vertrou? Dat ek, behalwe hulle, niemand anders agtergelaat het op die dorp waar ek so lank gewoon het nie? Ek huppel in die middel, arms ingehaak by Elzemarie en Joanne. Ons sing ’n vrolike liedjie en strompel laggend in by die kombuis, waar Mamma ons opgewek groet. Sy het net mooi vir ons limonade ingeskink en ’n bordjie met koekies op die tafel neergesit toe die deur oopvlieg. “Wat gaan hier aan, Anna?” “Maria het twee vriendinnetjies saamgebring. Stel hulle nou mooi voor, Maria.” Ek sien hoe Mamma se wange rooi word en haar stem bewe, maar ek verstaan nie hoekom nie. Ek staan netjies op soos ek geleer is en gaan agtereenvolgens agter Elzemarie en Joanne staan om hulle voor te stel. Albei bly sit en kyk gefassineer na die man wat hom my pa noem, hulle nuwe dominee. “Ek kan nie hierdie lawaai verduur nie. Sorg dat hulle stil is, Anna! Hoe dink jy moet ek Gods Woord ontvang as hierdie kinders,” hy spoeg die laaste woord met geweld uit, “so ’n duiwelse kabaal opskop!” Hy kyk ons die een ná die ander skerp aan, loop by die kombuis uit en slaan die deur hard agter hom toe. Ek sluk swaar toe ek op my tone na my stoel terugloop en weer gaan sit. Die koekies lyk skielik nie meer so lekker nie en die limonade smaak nie so soet soos altyd nie. Sonder ’n woord sit ons by die tafel. Toe, gans te vinnig, is Elzemarie se koekie en koeldrank op. Sy staan van haar stoel af op, loop na my ma en groet haar beleefd met die hand. “Ek moet nou huis toe gaan, mevrou.” Die woorde kom sag oor haar lippe, maar duidelik genoeg dat ek dit kan hoor. Nog voordat Mamma kan reageer, staan Joanne ook op en volg Elzemarie se voorbeeld. Mamma stap saam met die meisies deur toe en waai vir hulle toe hulle wegstap. Ek sit op my stoel en hoor hoe hulle gaan, maar ek groet hulle nie en waai nie vir hulle nie. “Ek dink jy moet darem vir jou pa en ma ’n brief stuur. Hulle sal wil weet hoe dit met jou gaan.” Ek kan met moeite my ergernis wegsteek toe Tante tog weer daaroor praat. Sy bedoel dit goed met my en kan onmoontlik verstaan waar my weersin vandaan kom. “Ons sluit jou brief elke maand by myne in. Goed?” Ek knik terwyl ek weet die briewe sal in die niet verdwyn, sonder om ooit gelees te word. In stilte skil ons voort totdat daar ’n enorme hoop appels op die tafel lê. Tante staan op en haal haar grootste pot van die rak af. “Sal ek dit gou opsit, of wil jy dit doen?” “Mag ek dit doen?” Ek is al halfpad op. Mamma het my altyd weggehou van die stoof. “Jy sal net brand stig, Maria.” “Natuurlik mag jy dit doen. Gaan jou gang. As jy jou ma se talent geërf het, gaan dit heerlike appelmoes wees.” Ek lig my wenkbroue en kyk na my tante. Bedoel sy wat sy nounet gesê het? My ma se talent – sy wat net in die kombuis gekom het om eenvoudige etes te berei? “Wat bedoel Tante?” Tante glimlag en gaan weer sit. “Wanneer ek net dink aan haar appelmoes, begin my mond water,” sê sy. “En haar gestoofde pere. Heerlik! Kook sy dit nog altyd op dieselfde manier?” Ek skud my kop. “Ek kan nie onthou dat ons ooit appelmoes of gestoofde pere gehad het nie.” Tante kyk geskok op en maak haar mond oop om iets te sê, maar ek spring haar voor. “Ons het net geëet wat ons nodig het. God het dit vir ons gegee, en ons moet dankbaar wees daarvoor.” Voor my sien ek die smaaklose etes wat ons elke middag afgesluk het. Dikwels was alles fyngemaak tot ’n kleurlose, onaptytlike pappery. En verder het ons bruinbrood of rogbrood geëet, met Sondae ’n bietjie botter en ’n snytjie kaas daarop. Die dominee het uiteraard elke dag brood met botter en kaas gekry, want hy was die heer van die huis. “Net wanneer ons gaste gehad het, was daar iets ekstra om te eet. Maar dit het nie dikwels gebeur nie, want Mamma het ’n hekel aan ’n deurmekaarspul.” “Wat het met haar gebeur?” Tante klink geskok, maar sê niks. “Die appelmoes …” vra ek. “Hoe moet ek dit doen?” Buiten die inmaak van vrugte, is daar ook die daaglikse take. Vir Tante begin die dag vroeg en ek is vasbeslote om my by haar ritme aan te pas. Daarom staan ek ná die eerste dag vroeg genoeg op om haar te kan help. Tante het ses koeie wat twee keer per dag gemelk moet word. Ek onthou nog hoe Oupa my vroeër aan die melk laat proe het terwyl dit nog warm was en ek onthou hoe hy op die stoeltjie tussen die koei se pote gesit en aan die spene getrek het om die melk te laat uitspuit. Ek het dit nog nooit self gedoen nie en kyk nou toe terwyl Tante my wys hoe. Sy het my ’n ekstra stoeltjie vir my gegee sodat ek langs haar kan sit en alles goed kan sien. “Vryf eers jou hande ’n bietjie warm,” sê sy. “Dis nie lekker vir die koei as jy met koue hande melk nie.” Toe sy dit gedoen het, sit sy haar hande om die spene en begin met stadige, gelykmatige bewegings trek. “Jy moet ondertoe trek en terselfdertyd knyp, maar nie te hard nie, hoor. Anders slaan die koei jou met haar stert.” Ek sien hoe twee straaltjies melk in die emmer spuit. Dit lyk nie moeilik nie, en dit lyk nie of die koei ongemak verduur nie, want sy bly rustig staan en kyk nie op of om nie. “Wil jy probeer, Maria?” Ek aarsel ’n oomblik lank. Die koei is groot en warm en baie naby, maar ek sê tog ja. Tante staan op en ons ruil plekke. Tante sit haar stoeltjie agter myne en buig oor my. Sy vat my hande en sit dit op die spene. Haar lyf is styf teen myne. Dit is anders, sê ek vir myself, en ek bly doodstil op die stoeltjie sit. Sy is ’n vrou, sy is my tante, maar sy is ook groot en sterk. Toe haar vingers my hande die regte bewegings laat maak, haal ek ál vinniger asem en ek voel hoe die wêreld om my begin draai. Ek wankel op die lae stoeltjie en val amper op die grond. Dis net Tante se arms om my wat my regop hou. “Maria, is alles reg?” Sy trek my agteroor en laat my teen haar borste leun. Ek kan haar hart hoor klop. Die ritme van haar hartklop raak verstrengel met syne. Te naby. Hy is heeltemal te naby. Ek probeer hom wegstoot, maar hy is te sterk en te swaar. “Gedra jou, Maria.” Te naby. ’n Suisende gestamp in my ore meng met sy hygende asemhaling. Met moeite kry ek genoeg lug in my longe. Te naby. “Moet jy iets eet, of het jy iets anders nodig?” Bekommerd laat Tante my stadig los, maar ek kan voel sy hou my dop. Ek draai om sodat ek na haar kan kyk. “Niks is verkeerd nie,” lieg ek. Stadig tel ek tot tien terwyl ek rustig en diep asemhaal. “Ek was net ’n bietjie duiselig, dis niks. Dit gebeur maar in my toestand.” Ek glimlag floutjies. “Kom ons doen dit ’n ander keer. Kyk vandag maar net hoe ek dit doen.” Tante staan op en steek haar hand na my uit. Sy trek my regop en kyk aandagtig na my om te sien of alles reg is. Al bewe my bene, bly ek stilstaan. Ek kyk reguit in haar oë. Sy hoef nie van my swakhede te weet nie. Oënskynlik gerusgestel knik tante Be vir my en gaan sit weer tussen die koei se pote. Met kalm bewegings gaan sy voort om te melk en toe sy klaar is, vat sy die emmer en stoeltjie en gaan na die volgende koei. Ek volg haar gehoorsaam en kyk wat sy doen, maar my gedagtes is êrens anders, in ’n eensame en bang hoekie. Eers toe Tante klaar is en die emmers in die melkkanne leegmaak en ek haar help om die emmers skoon te maak, vervaag die herinnerings. Ek voel hoe ek kalmer word. Saam tel ons die melkkanne in die kruiwa. Vanaand ná melktyd moet ons al die kanne langs die pad sit sodat die melklorrie dit kan oplaai. Ons loop na die skuur waar Tante twee sôe en ’n slagvark het. Toe die skuur se deur oopgaan, kry ek die reuk wat ek nog goed onthou. Varke is vuil diere en ek hou my asem op terwyl ons binnetoe loop. Dit lyk nie of dit Tante pla nie. “Volgende week kom die slagter,” sê sy. “Dit sal jammer wees as jy dit moet misloop, Maria. Is jy baie seker jy wil nie …” “Ja, Tante.” Ek val haar in die rede voordat sy haar sin kan voltooi. “Niemand mag weet ek is hier nie. Ek sal na my kamer gaan en my daar besig hou.” “Dis jammer.” Tante Be vryf haar hande teleurgesteld, maar dit lyk of sy daarby berus dat ek nie by sal wees wanneer die vark geslag word nie. Ek is self bly ek het ’n goeie verskoning om nie by hoef te wees nie. Ek het al destyds ’n hekel gehad aan die slagter wat net op ’n spesifieke dag kom om sy werk te doen. Daardie man met allerlei gereedskap wat my so laat gru het. Oupa was ál een wat geweet het hoe erg dit vir my was. Hy het altyd gesorg dat die slagter met middagete ’n hele ent van my af sit. Soms het hy dan oordrewe vir my geknipoog. “Wat gaan ons dan doen as die bure saans kom kuier?” “Ek bly dan ook in my kamer, ek kan nie anders nie. Die dominee was duidelik genoeg in sy brief. En …” Ek bly stil, maar my gedagtes glip na mevrou Kleut en haar opmerkings. Ek kyk af en sien die klein bultjie wat my maag maak. Ek ril en voel hoendervleis op my arms. Tante kan daarvan dink wat sy wil, maar ek is nie van plan dat iemand my in hierdie toestand sien nie. En veral nie ’n slagter nie. Tante voer die varke, en ons is gou weer buite. “Nog net die hoenders, en dan gaan ons ontbyt eet,” sê sy en loop voor my uit na die hoenderhok, wat nog verder van die huis af is. Onder haar arm het sy ’n mandjie wat sy uit die skuur saamgebring het. Ek herken die mandjie van vroeër. Om die hoenders te voer was een van die take wat ek as sesjarige toegelaat is om te doen en ek onthou nog hoe lekker dit vir my was om vir die hoenders graan te strooi. Tante maak die hok oop en die hoenders kom buitentoe, nog voordat die eerste graan op die grond lê. Terwyl Tante die die voer kwistig uitstrooi, loop ek by die hok in op soek na eiers. Ek tel my voorskoot op en sit die eiers een vir een daarin. Tante het goeie lêhenne en sy behoort ’n aardige bedraggie op die mark te kan verdien as sy elke dag soveel eiers het. Toe ons klaar is, het dit al stadigaan ’n bietjie ligter geword. Ons loop in die oggendskemer terug kombuis toe waar ’n stapel pannekoeke wag. Hoofstuk 7 Ek weet daar groei lewe binne-in my, maar hoe is dit moontlik noudat ek so leweloos voel? Dor soos ’n dooie herfsblaar, maar sonder die goue kleur wat die blaar nog lewe gee. Ek haat die wese wat in my woon. Dis vir my vreeslik dat ek nie meer beheer oor my liggaam het nie, dat dit groei sonder dat ek eet, dat dit pynlik is sonder dat ek my beseer het. En ek haat hom wie se skuld dit alles is. Haat is ’n magtige ding, ek kan krag daaruit put. En ek het dit nodig noudat ek nie meer ’n ma het om my te ondersteun en nie meer ’n God het om op te vertrou nie. “Is dit nie vir jou ’n wonder nie?” Tante beduie met haar kop na my maag, wat al vinniger groter word en die rede is waarom ons nou twee nuwe rokke sit en maak. “Hoekom ’n wonder?” Ek is opreg verbaas. My lyf word monsteragtig groot vanweë ’n wese wat ek nooit wou gehad het nie. “Die nuwe lewe wat in jou groei. As alles normaal verloop, sal hy volmaak wees.” Tante sit met haar kop oor die materiaal gebuig en haar vingers stoot dit vaardig onder die naaimasjien se naald deur terwyl sy praat, maar haar stem klink vreemd weemoedig. “Ek glo nie in wonders nie,” sê ek stug. Ek wil nie praat oor dit wat langsaam maar seker ál meer besit van my liggaam neem nie. “Maria.” Nou kyk Tante wel op. Ek sien ’n vogtige glans in haar ooghoek glinster, maar ’n oomblik later is dit weg. “ ’n Vrou is geskape om kinders in die wêreld te bring.” Sy kyk weer af en dit lyk of haar vingers die materiaal nog vinniger onder die naald deur stoot. Op en af, op, af – die donkerblou gare gly moeiteloos deur die materiaal en ryg die stukke aan mekaar vas. Ek laat haar woorde oor my spoel, sonder om daarop te reageer. Wat is daar nou eintlik te sê? Tante glo in God en in wonders. Ek het weggedraai van haar God. Daar is wel ’n ander god, een wat straf en beproef, ’n god wat van sommige mense sy dienaars maak en vir hulle alle gesag gee, ’n god wat weier om hom te steur aan klein mensekinders wat hoopvolle gebede na hom opstuur. “Wat het ek verkeerd gedoen?” “Jy het nie geluister nie, jy het vir my gelieg.” Hy toring bo my uit en sy nabyheid is genoeg om my magteloos te maak. My stem kan nie meer ’n geluid voortbring nie, my bene kan nie meer hardloop nie, my hande kan nie meer baklei nie. Hy is weer hier. En hy het die mag. Ek wil nie gestraf word nie, God. Ek het my bes gedoen. Regtigwaar. Roep hom asseblief terug. Roep hom om U te dien sodat hy my kan vergeet, sorg dat hy te besig is om my te sien en te teister. Ek gluur na hom in die verwagting dat hy enige oomblik geroep sal word, na die kerk sal vertrek of na ’n siek gemeentelid. Ek glo hy sal verdwyn en ek stuur weer ’n stil gebed boontoe. Maar daar is niemand wat luister nie. “Maria, Maria!” Ek knip my oë verdwaas en die eerste ding wat ek sien, is die enorme koek wat my gare gemaak het, bo-op die soom wat ek vaswerk. “Is iets verkeerd?” Ek knik; trek aan my naald en sien die koek stywer word. Moedeloos sit ek die naald neer en vat ’n speld om die gare uitmekaar te trek. “Dis genoeg vir vandag. Ek gaan koffie skink. Goed?” Ek kyk na die koek en dink aan die kledingstuk wat ons maak. Ek knik, dis genoeg vir vandag. Die eerste rok is klaar. Sonder dat ek dit agtergekom het, het Tante die gekoekte gare losgetorring en die soom vasgewerk. Sy het selfs ’n tien sentimeter breë rand geborduur met ’n vrolike patroon van blomme en heldergroen ranke. Die borduurwerk is besonder mooi, te mooi vir my, te mooi vir hierdie walglike rok. Ek sluk heftig en skud my kop. Hoekom het sy dit gedoen? Watter rede kan daar wees? Weet sy nie dat ek die rok vervloek en alles waarvoor dit staan nie? Tante kyk vol verwagting na my, maar ek kan nie glimlag oor hierdie geskenk nie. “Is dit nie vir jou mooi nie?” Haar skouers hang ’n bietjie, asof sy reeds gebuk gaan onder die las van my ontkenning. “Natuurlik is dit mooi,” fluister ek. Ek kyk weer na die borduurwerk en dink aan die baie ure wat sy daaraan bestee het. My ma het borduurwerk liefdeswerk genoem omdat dit soveel tyd kos en jy, behalwe die mooiheid, niks daaruit kry nie. Liefdeswerk. Die woord sweef ’n oomblik lank deur my gees, totdat dit verdwyn in die liefdelose herinnerings binne-in my. “Ek sal die rok gaan aantrek.” Sonder om na Tante te kyk, draai ek om en neem die rok saam boontoe. Ek wil nie die teleurstelling op haar gesig sien nie, wil nie verskoning vra en nog ’n keer sê hoe mooi haar werk vir my is nie. Nutteloos mooi. Ek sal die rok tog net oor ’n paar maande verbrand sodra ek dit nie meer hoef te dra nie. Waarom het sy dan al die moeite gedoen? Vir wie wou sy daarmee plesier verskaf? Ek trek die gans te stywe, ou rok uit en laat die nuwe een oor my kop gly. Ek weier om na die soom te kyk, waar haar borduurwerk amper aan my voete raak. In plaas daarvan bedink ek nuwe redes hoekom sy dit nie moes doen nie. Besef my tante dan nie dat juis die soom altyd vuil en smerig sal wees nie? Is dit die boodskap wat sy wil hê ek moet kry? Dit lyk nou wel mooi, maar dit sal altyd met ’n laag stof bedek wees. Bedoel sy ek is net soos die geborduurde soom? Lewenslank vuil en modderig? Ek trek my skouers terug en loop ondertoe, vasbeslote om nooit weer ’n woord te sê oor hierdie rok wat te mooi vir my is nie – te mooi vir wat dit wegsteek. Hoofstuk 8 Ek het iemand ontmoet. Iets wat ek nie verwag het nie, aangesien my toestand eintlik ’n geheim moet bly. Die dominee was baie duidelik in sy brief aan Tante, en as sy hom sy sin moes gee, sou ek dag en nag in die huis moes bly. Tog het ek self ook daarvoor gesorg dat niemand my sien nie. Ek bly altyd op die werf en gaan nooit sonder die hond stap nie. Hy hoor elke verbyganger al van ver af aankom en waarsku my met sy geblaf. Wanneer die posbode kom, kruip ek in die skuur of huis weg, en as daar kuiermense opdaag, sorg ek dat ek in my kamer bly. Die paar kyke wat ek van gemeentelede gekry het en mevrou Kleut se opmerkings het my daarvan oortuig dat niemand van die skande in my mag weet nie. “Dis nie goed vir jou nie,” het Tante nounet gesê, maar daar is niks aan te doen nie. Daarom trek ek net my skouers op.Tog het sy iets bewimpel. Sy besef net nie watter moeite dit van my verg om nie iemand te ontmoet nie, noudat ek so opvallend … so … is. “Môre kom hier iemand eet, Maria.” Tante se woorde laat my skrik en ’n verbaasde uitroep glip oor my lippe. “Wat?” “Ek het ’n goeie kennis genooi. Hy is die afgelope jaar ons predikant en ek hou baie van hom.” Nee! Nie ’n dominee nie. “Jy is ’n hoer, Maria. Die kind is ’n hoerkind en mag nie voor God en die mense verskyn nie.” “Dit mag nie gebeur nie. Asseblief.” “Dit gaan gebeur.” Tante klink vasbeslote. Verslae gaan ek sit, met my kop in my hande. Ek is ’n dienaar van die Allerhoogste; moenie teëpraat nie. “Hoekom?” vra ek. “Hoekom nie? Hy is my dominee en ’n vriend, Maria. Boonop is hy jonk en dit sal vir jou goed wees om ’n slag met iemand anders te gesels.” “Maar my …” “Hy sal jou nie oor jy toestand veroordeel nie, Maria.” Hy sal dit tog doen. Dit is sy werk, sy voorreg, sy plig. Die stoel val amper om toe ek hom agteruitskuif en by die kombuis uitloop. Ek steek my voete in die klompe wat Tante vir my van die mark af saamgebring het en loop buitentoe. Ek roep die hond om saam met my te kom. Hy hardloop blaffend al in die rondte om my voete, maar ek ignoreer hom. Met my arms om my bolyf geklem om die koue af te weer loop ek na die vrugteboordjie, deur die tuin wat dor en doods om my lê. Met my rug teen die muur wat die tuin van die boord skei, bly ek doodstil staan. Ek laat toe dat die koue buitelug my stadig afkoel. Daar kom ’n predikant kuier. ’n Predikant. Ek draai om en stamp met my voorkop teen die muur. Toe maak ek my hande oop en slaan so hard as wat ek kan. Keer op keer slaan ek teen die muur totdat my my vel begin brand. Ek hou aan slaan totdat ek bloed op die klippe sien. Toe eers hou ek op. Verdwaas hou ek my oopgespreide hande voor my oë en bekyk wat ek gedoen het. Bloed gemeng met stof vorm strepies in my handpalms. Ek spoeg in my hande en vryf hulle teen mekaar, verduur die pyn, en spoeg weer. Toe vee ek my hande aan my voorskoot af en roep die hond. “Ons het werk om te doen.” Daar kom ’n predikant kuier. Hy is lank en het blou oë wat omsoom is deur kraaipootjies. Hy het ’n pet op sy kop, maar hy haal dit af toe hy inkom. Sy hare is blond en op ’n vreemde manier platgedruk deur die pet. Voordat sy oë myne kan vind, draai ek om na die koolstoof. ’n Predikant met ’n pet? Hoekom dra hy nie ’n keil nie, en waar is sy swart pak? Hy lyk meer na ’n boerseun. “Dis belangrik dat die gemeentelede niks op my aan te merk het nie, Maria. Daarom verwag ek van jou om altyd netjies te lyk. Boonop moet jou gedrag onberispelik wees.” “Ek doen my bes.” “Moenie vergeet dat jy ’n dominee se dogter is nie. Moet dit nooit vergeet nie. Die gemeentelede sal jou dophou en jou beoordeel.” Hy het veroordeel bedoel, maar dit nie gesê nie. “Maria, nie waar nie?” Sy stem aarsel ’n oomblik nadat hy my naam gesê het. Ek tel ’n skottel op voordat ek omdraai. “Ja.” Ek loop om hom en sit die skottel op die tafel neer. My hande is glibberig van die sweet en ek voel ’n sweetdruppel op my neus. Vinnig vee ek dit af. ’n Rukkie lank staan ek doelloos by die tafel en wonder of ek moet gaan sit of omdraai en die indringer groet. Omdat hy weer my naam sê, besluit ek op die laasgenoemde en draai om. “Dominee Bosch.” Hy steek sy hand uit. Ek staar daarna en weet nie wat om daarmee te doen nie. Hoe kan ek hierdie man, ’n dienaar van God, se hand skud? Ek bly staar en weet steeds nie wat om te doen nie, toe hy sy hand laat sak en vir my glimlag. Op daardie oomblik verbreek Tante die stilte. “Sal ons gaan aansit?” Dankbaar vir haar hulp, skuif ek vinnig die naasste stoel uit en gaan sit. Ek skuif die stoel tot vas teen die tafel, met my maag weggesteek onder die tafeldoek en my rug reguit. Dominee Bosch gaan sit op die vanselfsprekende manier van iemand wat al meermale hier huisbesoek gedoen het. Aan die kop van die tafel. Oupa se plek. Wat kom doen hy hier? Tante laat die dominee die vleis sny en uitdeel. Ek hou my bord nader sodat hy kan inskep. Hierdie dominee bedien my, maar ek bedank hom nie. Al waaraan ek kan dink, is sy veroordeling. Hoekom het Tante hom genooi? Wil sy my verneder? Terwyl Tante die tafelgebed doen, kan ek openlik na hom kyk. Ek soek op sy gesig na die hardheid wat ek so goed by die ander dominee ken, die veroordeling wat selfs in die kleinste sweetgaatjie geskuil het, maar ek sien niks. Voordat hy sy oë oopmaak, draai ek my kop weg en kyk na my hande, wat in my skoot lê. Afwerende vuiste. Tante en haar gas tel hulle eetgerei op en ek doen dieselfde. Met my kop laag oor my bord begin ek stadig eet. Ek stel my voor dat my maag met elke hap ’n bietjie verder uitbult, sodat ek binnekort my stoel agteruit sal moet skuif en my skande dan goed sigbaar sal wees. Ek geniet nie die kos nie. Ek luister stilswyend na die gesprek tussen Tante en die dominee. Gereeld word dit onderbreek deur ’n gelag. Ek trek my oë op skrefies en dink aan daardie ander dominee. Het ek hom ooit hoor lag of ’n grap vertel? Was hy ook so toe hy Mamma die hof gemaak het? Dominee Bosch begin praat oor Dirk Jacobson en ek spits my ore. Dit is ’n naam wat ek van vroeër ken, ’n lummel van ’n kêrel. Op skool was hy rammetjieuitnek en in die kerk kon hy nooit stilsit nie. “Ek was laas somer by hom. Hy het toe al weke in die bed gelê en gekla oor die gebrek aan uitsig.” Tante knik. Duidelik weet sy presies waaroor dominee Bosch praat. “Ek het toe twee mans met lere gekry, en ons drie het ’n groot gat gemaak, daar waar die opgeleide lindebome aan mekaar raak.” “Aha.” Tante knik en klik met haar tong. Haar oë skitter. “Toe ek weer daar kom, was Dirk ’n bietjie vroliker. Die gat in die bome het ’n goeie uitsig op die straat gebied en hy kon al die verbygangers sien en gereeld vir bekendes waai. Maar hy het nog ’n klagte gehad.” Tante leuen vorentoe en ek kom agter dat ek ook nuuskierig is. Ek sit weer vinnig terug en vat ’n groot hap. Hulle hoef nie te weet ek luister nie. “Hy het sy meisie toe al ’n ruk lank nie gesien nie en was bang dat sy hom nie meer wil hê nie. Oor sy mank been. En wat moet hy doen?” Dominee Bosch vat ’n hap kos. “Ek het net geknik en my huisbesoek by Dirk afgehandel. Dieselfde aand nog het ek weer met die leer opgeklim en die gat in ’n pragtige hart verander.” Dominee Bosch pouseer weer. “Dit is nou ses maande later en gister het ek die nuus van Dirk gekry dat hy met sy meisie gaan trou, sodra sy been heeltemal gesond is.” Tante lag en kyk vinnig na my. “Ek het altyd gewonder wie dit gedoen het,” sê sy en knipoog vir my, asof sy wil sê hoe oulik haar predikant is. Ek ignoreer haar vrolikheid. Hoe sal ek weet of hy is wat hy voorgee om te wees? Die dominee lyk na ’n besonder geleerde man, vriendelik en hulpvaardig. Totdat hy na my kamer kom en die deur agter hom toemaak. Ek kan hom nie vertrou nie, Tante. Niemand nie. “Dirk is sekerlik ’n tevrede man,” sê ek. My stem klink net so agterdogtig soos ek voel. “Hy is beslis,” antwoord dominee Bosch. “Ken jy hom?” Ek skud my kop, hoewel dit nie waar is nie, en smoor daarmee die gesprek. Tante besef dat ek nie my bes vir haar gas gaan doen nie en gee ’n ander wending aan die gesprek. Dit lyk nie of my onwilligheid haar hinder nie, want sy bly vrolik en geniet klaarblyklik haar dominee se geselskap. Ek begin ongemaklik voel vanweë my onbeleefdheid, maar besef ek kan nie nou meer terugdraai nie. Elke keer dat die dominee na Tante kyk, soek ek in sy gesig en oë na sy afkeuring, sy walging, sy veroordeling, om ten minste my gedrag te kan regverdig. Maar ek kry niks. So vinnig moontlik eet ek my bord leeg. Ek luister nie meer na hulle gepraat nie en ignoreer hom so goed ek kan. In my gedagtes tel ek die sekondes totdat hulle minute word, en vir elke minuut maak ek ’n haastige vlegseltjie. Ses en twintig vlegseltjies later is hulle borde ook leeg, en Tante vra haar predikant om uit die Bybel te lees en te bid. Hy voldoen gewillig aan haar versoek. Verbaas merk ek op dat hy nie die dreigende toon van vervloekings en doemgedagtes gebruik nie, maar sy plig in geselstrant doen. Ek weier om my oë tydens die gebed te sluit, totdat ek geskok merk dat hy ook sy oë oopgemaak het. Presies op die oomblik dat ek dit sien, knipoog hy, maak sy oë weer toe en dank God vir die maaltyd. Van skrik sluit ek dadelik my oë totdat hy amen sê. Ek skuif my stoel haastig agteruit en begin die borde opstapel. “Kom, ek help jou.” Dominee Bosch staan ook op en maak die skottels bymekaar, asof hy dit aldag doen. “U kan bly sit, ons is mans genoeg,” sê hy vir my tante. Ek laat amper die borde uit my hande val en sluk ’n paar keer swaar voordat ek my stem terugkry. “Nee, nee, gaste hoef nie dit te doen nie. Of hoe, Tante?” “Dit lyk vir my na ’n uitstekende idee.” Nee, Tante, moet my dit asseblief nie aandoen nie. Ek wil teëstribbel, maar sien toe die dominee, wat klaar die ketel in sy hande het en na die pomp toe loop. “Gee dit maar vir my, ek sal die water kook. U kan gerus gaan sit.” Dalk kan ek dit so afhandel. Ek sal hom by Tante laat sit en hulle kan gesels. Ek wil die skottelgoed alleen was, baie graag selfs. Maar my hoop word weer verydel. “Ek wil jou graag help.” Hy hou die ketel styf vas en lyk vasbeslote om te help. Daarom gee ek ’n tree opsy en laat hom verbykom. Ek trek my maag in en hou my asem op toe hy verbyloop. Terwyl ek water pomp, hou hy die ketel vas. Hy kyk af en toe na my. Sien hy wat ek is? Ongetroud, swanger, onrein. Die woorde wat hy nie uitgespreek het nie, hoor ek hard en duidelik in my kop weerklink. Weet jy nie dat ’n afvallige vrou ’n gruwel in Gods oë is nie? Ek behoort jou te straf, God het my die gesag gegee om dit te doen. Jy is ’n skande vir jou familie. Die kind sal ’n skande wees. ’n Hoerkind. Verlig sien ek dat ons genoeg water het en hou op met pomp. Die dominee sit die ketel op die stoof en ek vat die opwaskom en sit dit op die tafel neer. Omdat ek nie dadelik weet wat om anders te doen nie, noudat ons vir die water moet wag om te kook, maak ek verskoning en loop by die kombuis uit. Liewer ’n paar minute op die toilet as in sy geselskap. Ek bly so lank weg as wat ordentlikheid my toelaat en toe ek in die kombuis terugkom, sien ek hoe die dominee net mooi besig is om die water in die opwaskom te gooi. Ek loop na die pomp en kry ’n bietjie koue water om dit met die kokende opwaswater te meng. Ek brand my hande omdat die water eintlik nog te warm is, maar ek wil dit so gou moontlik agter die rug kry en begin tog opwas. Ons staan langs mekaar by die tafel en ek hoor aan sy asemhaling dat hy iets wil sê. Sy stem klink ’n bietjie onseker toe die woorde uiteindelik kom. “Dit moet eensaam wees hier op die plasie, veral noudat die winter begin het.” My hande raak stil in die opwaswater terwyl ek daaroor dink. Eensaam? Weet hy dan nie dat eensaamheid die doel van my verblyf hier is nie? “Ja.” Ek dompel ’n pot in die water en skrop dit deeglik skoon. “Ek verstaan dat dit moeilik is …” Hy bly stil. Ek wag. “Ek is jammer, ek wil nie … oordeel nie.” Nie? My wenkbroue skiet op en ek kyk vinnig na hom. “Ek weet nie regtig … hoe ek dit moet sê nie.” Hy stotter en kry nie die regte woorde nie. Die vlot prater aan tafel wat Tante met sy stories vermaak het, is skoonveld. Ek vat ’n ander pot en skrop harder. Die water spat oor die rand van die kom tot op die tafel. Wat moet ek sê? Daar spat nog water op die tafel. Kon die water my maar skoonwas, alles uitwis, sodat ek opnuut kan begin en nie die skande hoef te dra nie? “Reijer wil sê dat hy af en toe wil kom kuier om jou geselskap te hou,” klink Tante se stem skielik uit die hoek op waar sy stilletjies gesit en brei het. “Dis baie vriendelik van hom. Dink jy nie so nie?” Reijer? Noem Tante hierdie man op sy voornaam? Haar eie dominee? Dit sou vir daardie ander een ondenkbaar wees; selfs Mamma noem hom nie op sy voornaam nie. Niemand doen dit nie, want dit sal sy gesag aantas. Ek vergeet om te antwoord en Tante herhaal haar opmerking. “Ja,” sê ek sonder om te dink. “Goed,” sê Tante. “Dit sal jou goed doen om gereeld ’n jonger mens te sien.” Ek skrik en kyk na Tante. Toe kyk ek na die man langs my en sien ’n vriendelike kyk in sy oë. Geskok gryp ek ’n paar lepels en begin was. Die dominee vat hulle by my aan en droog dit af. Ek kyk rond of daar nog goed is om te was, maar daar is niks en ek ruim alles vinnig op. Terwyl ek dit doen, sit Tante in haar stoel en psalms sing. Met ’n blitsvinnige getik van haar breipenne werk sy verder aan klein, wit sokkies wat niks vir hom geheim hou nie. Hoofstuk 9 Kan haat liefde word? Ek het altyd gedink dit is onmoontlik. Maar miskien, miskien is daar ’n geringe kans … Die wese in my buikholte is aan die groei en stoei. Die paar keer dat Tante vra of ek enige vermoede het of dit ’n seuntjie of ’n dogtertjie is, skud ek my kop ontkennend. Soms vra sy of ek al name bedink het en soms raak haar hande skielik stil terwyl sy oorkant my sit en hekel of brei. Dan kyk sy met ’n weemoedige blik in haar oë na my maag en laat sy haar handwerk val om haar hande oor haar eie maag te laat gly. Ek ignoreer haar vrae en kyke, net soos ek die wete ignoreer dat sy kinderloos is en altyd sal wees. Vir haar is daar min kans op ’n swangerskap, noudat sy ál ouer word en steeds nie getroud is nie. Nooit sal sy lewe binne-in haar voel nie. Ek ignoreer haar pyn en gemis, want hoe kan ek hoop op ’n kind vir haar terwyl ek die wese verag wat in my groei? “Maria.” Haar stem klink soos ’n fluistering en ek kyk op van die boek wat ek lees. Tante se oë is vriendelik maar ook droewig, haar stem is hees en die glimlag wat altyd op haar gesig is, het verdwyn. “Jy moenie die kind haat nie …” Haat? Dis presies wat ek doen. Ek moet haat; dit gee my die krag om alles te verduur. Sonder haat sal ek dit nie kan volhou nie. Tante staan van haar stoel af op en kom op haar hurke by my sit. Sy vat my hand en sit dit toe versigtig op my maag. “Jy moet die lewe voel wat in jou groei. Koester dit.” Ek wil my hand wegtrek, maar sy hou dit stewig vas. Gelukkig is daar niks, nie ’n enkele beweging nie, geen bewys van lewe nie. Tante se oë kyk in myne. Ek kyk terug met die verwagting dat sy sal wegkyk en my hand sal laat los, maar sy bly dit styf vashou. Toe voel ek ’n roering. Ek skrik en trek my hand woes weg. My naels krap Tante se wang. “Moenie dit doen nie. Ontspan, ontspan, ontspan.” Ek sit my hande voor my oë en laat sak my kop. Ek wil Tante nie kwets nie, ek wil haar nie seermaak nie, maar sy mag my nie dwing om te voel nie. My hele lyf bewe en ek wil weghardloop, maar terselfdertyd ook daar bly. Verstaan sy enigiets daarvan? Ek bly doodstil sit en spits my ore. Ek verwag om haar voetstappe vinnig van my af te hoor wegloop, ’n klap op my wang omdat ek haar gekrap het, harde woorde … Dit bly sekondes lank stil totdat ek die geruis van haar rok hoor en onverwags warm arms om my voel. Haar hande streel oor my hare en sy sing saggies ’n wiegelied, asof ek ’n baba is wat getroos moet word. Ek wil wegkoes, onder haar hande uit, en trek my skouers op in ’n woordelose protes. Ek krimp ineen, maar bly sit en voel haar teer gebare, terwyl my wange begin gloei. Stadig ontspan my skouers, maar ek waag dit nie om na haar te kyk nie. Ek het haar seergemaak en sy troos mý. “Ag, liewe kind. Liewe kind. Is dit regtig so erg?” Sy vat my ken saggies en dwing my om na haar te kyk. Ek laat my oë wegdwaal. Ek kan die skaamte nie verduur nie, die konfrontasie, maar uiteindelik kyk ek tog na haar en sien hoe sag haar oë blink. Toe doen sy iets wat ek nie verwag het nie. Sy vat weer my hand en sit dit op dieselfde plek as netnou. Sy trek haar hand terug en ek word nie meer gedwing nie, maar is vry om te kies. Dit is die oomblik waarop ek die lewe vir die eerste keer voel. Werklik voel. Dié aand gaan ek vroeg bed toe. Ek lê op my rug en sit albei my hande op die welwing van my maag. Miskien dink Tante dat ek nog kwaad is en dat ek my daarom vroeër onttrek het, maar dis nie so nie. Ek wil weer die beweging binnein my voel. My hande lê rustig en wag om kontak te maak, en ek glimlag toe dit gebeur. Ek maak my oë toe en dink aan die babatjie wat diep in my skuil. Veilig teen al die boosheid van die wêreld, veilig in my. ’n Baba ken net moederliefde, en hoe wonderlik is dit nie? Daar is weer ’n roering en ek fluister saggies: “Dis alles reg, kleintjie.” Hoe was dit moontlik dat ek die kind kon haat? Wat het daarvan geword? Soos ’n sluis oopgemaak word en al die water laat wegvloei, so het my haat in enkele minute verdwyn. In die stilte van my kamer dink ek na oor die afgelope weke en oor alles wat ek gedoen en gevoel het. Hoe kon ’n onskuldige kind so ’n haat verdien het? Ek gaan sit regop. Stadig stoot ek die kombers af en plaas my voete op die vloer. Vinnig trek ek my kamerjas en dik sokkies aan. Ek loop saggies terug kombuis toe. “Tante?” Sy kyk van haar Bybel af op en begin glimlag. “Die pap is amper reg, kom jou ’n bordjie eet?” “Dit sal lekker wees. Baie dankie.” “Dit sal jou goed doen.” Vir Tante is kos die oplossing vir elke probleem, en soms glo ek haar. Hoofstuk 10 As ek eerlik is, moet ek sê hy is anders as wat ek verwag het, hierdie jong dominee. Maar tog vertrou ek dit nie, want was daardie ander dominee nie ook vroeër anders nie? Hy het dit tog reggekry om my ma se hart te verower, en Tante het ook nie ’n idee van sy kwaadwilligheid nie. Is dit wat mag met ’n man doen? Is dit wat mag ook met hierdie man sal doen? Dit is een van daardie mooi dae in Desember, ’n dag met blou lug en ’n flou sonnetjie. Hoewel dit koud is, besluit ek om die wasgoed tog buite op te hang. Ek probeer ’n deuntjie fluit terwyl ek daarmee besig is en dink aan Oupa en sy oneindige geduld toe hy my geleer fluit het. Die eerste keer toe daar ’n geluid oor my lippe kom, het hy verras sy hande op sy knieë geslaan en begin lag. Die klanke wat ek nou voortbring, klink net so huiwerig soos daardie dag lank gelede. Tog geniet ek dit en ek voel op ’n vreemde manier vry. “A, hier is jy.” ’n Manstem klink skielik agter my op en ek voel hoe ek rooi word; daarom draai ek nie om nie. Hoe is dit moontlik dat hy hier kon opdaag sonder dat ek iets gemerk het? Ek is altyd so bedag op ander se teenwoordigheid! Ek laat nooit iemand so naby kom nie, ek gaan kruip altyd betyds weg. My hande bewe en ek laat val amper die laken wat ek probeer ophang. Ek gryp dit net betyds, voordat dit op die modderige grond beland. Dominee Bosch het dus sy woord gehou en vir my kom kuier. Watter voordeel kan dit vir hom inhou? Hoekom gaan hy nie na Tante toe nie? Sy is sy gemeentelid, nie ek nie. Ek is die sondige vrou. Hy moet ver van my af wegbly, soos die dominee wat altyd ’n wye draai om Helène geloop het. Uiteindelik draai ek om en kyk na hom. Ek hoop die warm blos op my wange het intussen verdwyn. “Goeiemiddag, dominee,” mompel ek. “U het my laat skrik.” “Ek is jammer, dit was nie die bedoeling nie.” Ek luister nie na sy antwoord nie. “Ek moet dit nou regtig eers klaarmaak.” Ek buk om ’n stuk wasgoed uit die mandjie te haal en op te hang, met die verwagting dat hy sal wegloop en by Tante gaan sit. “Het jy ’n beswaar daarteen as ek ’n rukkie hier bly?” “Nee.” Wat kan ek anders sê? Maar wat moet ek met die man aanvang wat agter my staan en kyk terwyl ek werk? Ek buk weer en voel hoe ek stadigaan senuweeagtig raak. Hoekom is die man hier? Ongewenste herinnerings duik op. Herinnerings aan ’n groot mansgestalte wat my van agter nader, my dwing om stil te bly staan terwyl sy groot hande oor my lyf gly en aan my raak op maniere waarvan ek nie hou nie … “Nee!” skree ek en slaan my hand verskrik oor my mond. Ek haal diep asem en ruik die geur van die seep wat as gevolg van die wasgoed aan my hande kom kleef het. Ek probeer kalmeer deur dié eenvoudige geur diep in te trek, maar die herinnerings is sterker as my wil. My voete kom in beweging en ek hardloop weg, weg van die verskrikking. Voetstappe klink agter my op en haal my in. Ek raak nog paniekeriger. “Nee! Nee!” Hygend hardloop ek verder, totdat ek struikel en val. “Mamma,” fluister ek. “Mamma, waar is jy nou?” Ek bewe en trek my knieë tot teen my bors op, terwyl ek wag dat hy moet aankom. Ek kan nie ontsnap nie, dit sal onmoontlik wees. Ek kan al sy eerste woorde hoor, soos in ’n droom. “Maria,jy was ongehoorsaam. As jou vader moet ek jou tugtig.” “Moenie dit doen nie,” kry ek met moeite uit. “Wat moet ek nie doen nie?” “So aan my … vat nie.” “Hoekom nie? Is dit vir jou lekker?” vra hy kortaf. “Nee, nee. Glad nie. Ek wil dit nie hê nie. Moenie dit doen nie. Hou op!” “Maria, wat is verkeerd? Maria?” ’n Bekommerde stem, growwe hande wat my hare rustig uit my gesig vee. Toe word ek opgetel. Ek wil my teësit, maar ek weet dit sal niks help nie en maak my so klein moontlik, my spiere gespanne maar nutteloos. “Wat gaan aan, Maria? Het jy seergekry?” Uiteindelik dring die woorde tot my deur. Dit is nie ’n preek oor gehoorsaamheid nie. Dit is nie die dominee nie! Ek maak my oë oop en sien die ander dominee dra my. Nee, ek moet wegkom. Weg! Hy kyk nie na my nie. Sy oë is gerig op die plaashuis, wat stadig maar seker nader kom. Ek spartel en verset my teen hom. Hy struikel, herwin sy balans en loop dan kalm verder terwyl hy my styf vashou. Ek spartel nie meer nie. Hy is sterker as ek. Altyd. Uiteindelik sit hy my neer op die bankie onder die dakrand. Hy sê niks, streel net een keer oor my hare en loop dan binnetoe. Onbeheersd bewend sit ek op die bankie in die huis se beskutting, en kyk in my verlede met oë wat niks anders as die dominee kan sien nie en ore wat niks anders as die woorde uit sy mond kan hoor nie. “Jy was ongehoorsaam, Maria. Jy weet ek moet jou straf.” “Mamma, kan ek gou met jou praat?” Tot my ergernis bewe my stem en ek sien Mamma hoor dit ook toe sy verbaas na my kyk. Tog lyk sy nie bekommerd nie. Haar hande werk vlytig verder, haar vingers hanteer die naald waarmee sy ’n knoop vaswerk behendig. Sy draai die garing vas en knip dit af. Dan vat sy ’n volgende knoop. Niemand kan so vinnig soos Mamma met ’n naald werk nie. Vroeër het sy mooi klere gemaak, deesdae is dit net funksioneel. ’n Rok, ’n bloes, ’n mantel. Alles vir die minderbevoorregtes in ons gemeente en alles swart, nooit enige variasie nie. “Ek moet Mamma iets vertel. Het Mamma tyd?” Ek het die sinne vooraf geoefen, maar nou klink die woorde blikkerig, oneg. Mamma sê nie ’n woord nie en bly sit waar sy sit, baie besig met haar naald en gare. Ek loop na haar toe en haal heeltemal kalm die goed uit haar hande en gaan langs haar sit. Mamma se oë gly na haar naaldwerkgerei, maar ek vat haar hande en druk dit saggies. Sy kyk na my en ek soek in haar oë na iets van vroeër: liefde, lig, warm toegeneentheid. Miskien is dit my verbeelding, maar dit lyk of haar oë ontspan en liefdevol na my kyk. Dis genoeg om my hoop te gee en ek haal diep asem om haar uiteindelik die waarheid te vertel. Vier lang jaar het ek stilgebly, maar vandat my menstruasie die eerste keer opgehou het en die volgende maand weer weggebly het, het ek elke dag moed bymekaar probeer skraap om haar dit te vertel. Hoewel daar nou nog niks te sien is nie, weet ek dit sal nie meer lank wees nie, dan is die aap uit die mou. My hande begin bewe terwyl ek diep asemhaal om die eerste woorde te kan sê. Ek maak my oë toe en my mond oop. Nog voordat ek ’n woord kan uitkry, gaan die deur met ’n slag oop en kom die dominee in. Sy koms laat verdwyn die klein bietjie moed wat ek bymekaar kon maak en my hoop verdamp. “Wat dink jy doen jy?” Hy kom staan reg langs my stoel en kyk my dreigend aan. “Kom dadelik saam.” Hy gryp my hand vas en druk dit pynlik hard. Met ’n ruk trek hy my agter hom aan. By die deur laat hy my ’n oomblik los en snou Mamma toe dat sy moet bly waar sy is, maar ek sien dat sy in elk geval nie geroer het nie. Toe stoot hy my teen die trap op. Verwarde gedagtes maal deur my kop. Ek het nie die vaagste benul met watter woorde of dade ek sy woede gewek het nie. Hy steek sy arm by my verby en stamp my kamerdeur oop. Die deur bots teen die muur en swaai terug, amper in my gesig vas. Ek keer dit net betyds met my hand. Dit lyk nie of hy dit opmerk nie. Hy stoot my ongeduldig dieper die kamer in. Tot op die bed. Voordat ek ’n woord kan sê, begin hy praat. “Wat het jy daar by jou ma gedoen?” Ek kyk na hom sonder om ’n woord te sê. Wat moet ek antwoord? “Praat!” “Ek … ons … ek wou haar vertel …” “Wat? Wat is so belangrik dat jy dit vir jou ma moet vertel?” Ek knyp my ooglede styf toe, totdat figuurtjies in die donker voor my oë dans. As ek die moed gehad het, sou ek my hande op my ore gesit het om hom nie te hoor nie, maar ek kan dit nie waag nie en dink na oor wat om te antwoord. Wat moet ek vertel? Die waarheid? Nee. Onmoontlik. Hy spring my voor en wag nie vir my antwoord nie. Hy begin praat oor die vyfde gebod en oor sy regte en pligte as vader. Die ou storie. Ek kry dit byna reg om die woorde van my te laat afrol, totdat hy my aandag trek met ’n lang stilte. Sy volgende woorde is daarom nog skokkender. “Jy is swanger, nè?” Ek snak na asem en voel hoe die bloed my liggaam verlaat. ’n Geraas wat iewers agter my begin, kom by my ore in en vul my kop. Daar is niks anders meer nie. Net die geraas. Totdat ’n harde klap op my wang die geraas stilmaak. Ek maak my oë oop en kyk na die dominee. “Jou reaksie is glashelder. Hoer. Het jy gedink jy kan dit ’n geheim hou? Dink jy ek het nie agtergekom hoe teësinnig jy elke oggend jou ontbyt eet nie? Het jy gedink ek sal nie kan sien hoe jou liggaam verander nie?” Sy hand gly van my skouer af en ek ril toe hy aan my bors vat. Net ’n sekonde lank, maar tog te lank. Altyd te lank. Ek trek terug en sien sy woedende gesig. “Jy’s ’n hoer!” Hy skree die woorde uit en speeksel spat in my gesig. Ek walg van nog ’n smet uit sy liggaam wat op my beland het en vee dit met my mou af. Hy sien dit nie en draai om. Ek hoor hoe hy teen die trap afstorm. ’n Geskreeu, geskokte uitroepe, my ma wat huil. Die geluide dring baie stadig tot my deur, asof dit traag teen die trap opgesweef kom en voor my kamerdeur draal. Maar uiteindelik bereik dit my ore en hoor ek dit. Ek staar na die kaal plafon van my kamer, al weet ek nie waarom nie. Daar bo is niks vir my nie. Geen God van liefde nie. Selfs nie eens meer ’n God om te vervloek nie. Wat het dit my tot nou toe alles in die sak gebring? Net ellende. Voetstappe kom teen die trap op. Die dominee, gevolg deur my ma. Met ’n bewende vinger wys hy na my en stotter dit uit: “Jou dogter …” Hy spoeg nog meer verontwaardigde speeksel in my rigting: “jou dogter … is ’n vieslike hoer.” Sy toneelspel het die gewenste uitwerking, want my ma se oë rek wyd van skrik, sy slaan haar hand voor haar mond en ’n gil kom oor haar lippe. “Sy is swanger,” gil die dominee buite homself, terwyl ek sonder ’n woord na hom kyk. “Ongetwyfeld weet sy nie eens wie die pa is nie.” Hy kyk dreigend na my en ek bly stil. Wat kan ek sê? Dit is duidelik wie hier die skuldige is: ek. Ek. Ek. Mea culpa. Mea maxima culpa. Sy lieflingswoorde waarmee hy graag ’n preek begin. Of afsluit. Of albei, wanneer hy op dreef is. Ek kyk van hom af weg en soek my ma se oë. Sy wankel en leun teen die muur. Toe die dominee uiteindelik stilbly, vra Mamma met ’n sagte stem: “Is dit waar?” Haar woorde raak met dodelike presisie die laaste bietjie hoop en verbrysel alles. Ek knik en sien hoe my ma se kop tot op haar bors sak en haar skouers krom raak. Sy draai om en strompel by die kamer uit. Ek hoor haar gedempte gesnik en wil opstaan. Ek wil skree dis nie waar nie, dis nie my skuld nie. “Hoer,” sis hy voordat ek kan regop kom, “jy sê nie ’n woord nie. Vir niemand nie.” Sy oë gloei kwaadaardig in sy gesig. Ek ril. Dis nie die woorde wat hy uiter nie, maar die toon waarop hy dit sê wat my bang maak. Ek knik en weet dat ek nie ’n woord sal sê nie. Vir niemand nie. Nooit. “Maria!” My tante se sagte arms vergesel haar uitroep. Sy gryp my vas met ’n warmte wat die kilte verjaag. “Maria, kindjie. Wat het gebeur, skat?” My oë kry skielik weer lewe en ek sien die hede raak. Ek sien haar liewe gesig, met die blosende appelwange, die gryswordende hare en die vonkelende oë. Haar bedoelings is so goed, maar ek het haar nog nooit alles vertel nie en gaan dit ook nie nou doen nie. “Ek weet nie wat gebeur het nie, Tante,” jok ek. “Ek het vir iets geskrik en …” Dit is te ingewikkeld om in ’n paar woorde te verduidelik. Bowendien sal niks in die wêreld my ooit so ver kry om haar alles te vertel nie. “Ek voel nou beter,” sê ek en gaan regop sit. “Ek weet nie wat my oorgekom het nie, maar dis nou verby.” Tante kyk bekommerd na my, maar sê niks. “Ek moet nog wasgoed ophang.” Ek staan lomp op en loop terug oor die gras na die wasgoeddraad en my wasmandjie. My hande bewe en ek struikel twee keer voordat ek daar uitkom, maar ek moet iets doen en dit lyk vir my die beste om doodgewoon voort te gaan met waarmee ek besig was. Ek kyk wel uit dat niemand my ongemerk van agter kan benader nie en loer die hele tyd oor my skouer. Dominee Bosch het langs Tante op die bankie gaan sit, sien ek, en hulle sit rustig met mekaar en praat. Dit lyk nie of hy nog na my toe sal kom nie. Stadig verdwyn die spanning en my lyf bewe ál minder. Toe ek weer oor my skouer kyk, sien ek die dominee het opgestaan en is besig om afskeid te neem van Tante. Hy steek sy hand in die lug om te groet toe hy sien ek kyk, maar hy kom nie na my toe nie. Ek kan hom nie kwalik neem nie – ek het hom nou al ’n paar keer beledig – maar ek voel tog ’n vreemde steek in my liggaam toe hy sommer net weggaan. Vasbeslote gaan ek voort met wasgoed ophang. Daar het niks gebeur nie. Hoofstuk 11 Gewoonlik praat ’n mens nie oor ’n swangerskap nie. Bultende buike bly verborge onder wye rokke, en pynlike rûe word net gestrek wanneer niemand kyk nie. Die besef dat iets binne-in my groei, word elke dag sterker. Veral noudat ek bewegings begin voel. Ek het gewoond geraak daaraan om dit te haat, die kind wat binne-in my roer en die resultaat is van owerspel en hoerery, van onmag en haat. Maar ’n nuwe gevoel het ontwaak en verdryf stadig maar seker die haat. Is dit liefde? Kan liefde bestaan, of is dit maar net ’n illusie en word dit weggewaai deur die eerste sterk wind wat opsteek? Saamgeneem deur ’n fris lentebries of weggewaai deur ’n hewige herfsstorm. Tante praat wel oor die swangerskap, asof sy geen skaamte het oor sulke sake nie. Dalk is dit haar boerebloed of dalk die feit dat ons twee vroue in een huishouding is. Dalk is dit haar karakter of dalk die ongemaklikheid van die hele situasie. Ek het haar afgeweer, uitgesluit, seergemaak. Is haar geduld oneindig? Wanneer ek sien hoe sy vir die diere sorg, dink ek dit is so. En het sy dit nie bewys deur haar geduld met my nie? Tog kan ek nie op haar liefde reken nie. Was ek nie voorheen ’n kind met die liefde van ’n pa en ’n ma en die vertroue op ’n liefdevolle God nie? Alles is van my af weggevat in die naam van daardie God. En Tante aanbid Hom ook. Ek kom agter dat my hande ál gereelder op die swelling van my liggaam bly rus. Elke dag is daar ’n oomblik dat ek getref word deur die gevoel van polsende lewe diep in my. Is dit ’n hand, ’n voet, ’n knie? Tante hou my noukeurig dop en knik glimlaggend vir my wanneer sy my sien mymer. Dan keer ek gou terug tot die werklikheid en dwing my hande om hulle take uit te voer. In die afgelope tyd het my hande verander. Van die sagte hande van die domineesdogter het dit die growwe hande van ’n boeredogter geword. Die snye wat ek in die begin opgedoen het, het gesond geword en is vervang deur harde eelte. My naels is kortgeknip en my handpalms growwer as voorheen. Ek is trots daarop; my hande lyk ál meer soos Tante s’n, hande wat kan liefhê en versorg. Sou my hande ook daartoe in staat wees? Tante se voortdurende sorgsaamheid en haar geduldige liefde is die rede dat ek nou al ’n uur lank met briefpapier voor my sit om woorde te bedink wat niks en terselfdertyd alles verduidelik sodat ek die vel papier kan insluit by haar brief. Want vanaf die eerste week af het sy daarop gestaan dat ek vir my ouers moet skryf. Sy het nooit my briewe gelees nie en weet dus nie dat ek elke keer ’n papier vol strepies, kringetjies en krabbels saamgestuur het nie, met die wete dat niemand dit ooit sou agterkom nie. Maar nou het iets verander en wil ek nie langer vir haar jok nie. Die afgelope dertig minute het ek nagedink oor ’n aanhef vir die brief. Vader en moeder is nie gepas nie, want hy is nie my vader nie en sal dit nooit wees nie. Geagte meneer; moeder is ook onvanpas, want ek ag hom nie. Liewe moeder is ’n wens wat ek nie kan waag om neer te skryf nie. Ek besluit uiteindelik om die brief sonder ’n aanhef te begin. Dit het my drie velle van Tante se luuksebriefpapier gekos voordat ek daarby uitgekom het. Op die ou end kry ek dit reg om drie volsinne neer te skryf wat vir my eg klink, maar niks verklap van my werklike gedagtes en gevoelens nie. My wens dat Mamma sal terugskryf en vertel hoe dit met haar gaan, vertrou ek nie aan die papier toe nie. Dié wens sal in elk geval onvervul bly. Tante is ook klaar met haar briewe. Sy staan op en maak die gangdeur oop. “Kom, ek wil vir jou iets wys.” Gehoorsaam loop ek agter Tante aan boontoe, sonder om te weet wat haar plan is. Tot my verbasing maak sy die derde deur oop, die een wat tot die hooisolder toegang gee. ’n Plek waar ek selde kom. Sy het ’n olielamp in haar hand en steek dit nou aan. Die klein vlammetjie verlig die donker ruimte op ’n grillige manier, en Tante se lang skaduwee vergesel haar toe sy na die kant van die solder loop. Ek bly so naby moontlik aan haar en probeer om aan niks te raak nie. Alles is stowwerig en ek weet hier is groot spinnekoppe. En waarskynlik muise ook. En wie weet wat nog. “A, dit behoort daar te staan.” Tante loop ’n paar treë na links en gee die lamp vir my. “Maak vir my lig, asseblief.” Ek buk vooroor en die lig val op ’n groot laken wat ’n klompie hobbelrige vorms bedek. Met ’n ruk trek Tante die laken af en ek nies van die skielike vlaag stof wat opstuif. Ek nies nog ’n keer en sien toe eers wat Tante onthul het. “ ’n Wiegie,” fluister ek verbaas. Ek loop nader en voel aan die sierlik gedraaide rottang. “Ek het nie geweet Tante het dit nie.” “Jy het self daarin gelê.” “O.” “Jou pa was vreeslik bly toe jou ma swanger raak. Hy het weke lank daaraan gewerk, sonder dat Anna daarvan geweet het. Dit was ’n yslike verrassing.” Ek voel ’n knop in my keel. My pa. Hy het dit vir my gemaak en my saam met my ma daarin neergelê. My pa. Selfs al maak ek my oë toe, kan ek hom nie meer onthou nie. Net sy krulhare en die warm klank van sy stem. Is dit herinnerings of wensdenkery? “Kom, ons vat dit ondertoe.” Tante trek aan die wiegie en dit skuif ’n ent krassend oor die vloer. “Ek sal help.” Toe ons in die kombuis is, kan ek die wiegie goed bekyk. Pappa het afwisselend donker en ligte rottang gevleg en op dié manier het ’n mooi patroon ontstaan. “Ons moet dit goed skoonmaak,” sê Tante. “En ons gaan ’n nuwe dakkie en ’n nuwe oortreksel maak.” Ek kyk op en sien hoe haar gesig straal. “Daarom moes ek dit vir jou wys. Ek gaan môre op die mark materiaal koop. Wat dink jy?” “Maar dit hét nog ’n oortreksel.” “Dis verbleik en oud. Of is dit vir jou mooi?” Nee, dis nie mooi nie, maar Tante hoef tog nie geld uit te gee vir my en my … My gedagtes steek vas voordat ek dit waag om die woord te dink. Toe laat ek die gedagte toe. Kind. My kind. ’n Wiegie vir my kind. “Ek het nog geld oor van die treinreis,” val dit my skielik by. Dit lyk of Tante wil protesteer, maar dan knik sy. “Dis reg. Gee dit vir my, dan sal ek die materiaal kies.” Sy vat twee bekers en skink vir ons koffie in. Toe vat sy die koekblik en loop na die tafel. “Kom sit ’n bietjie en eet iets.” Ons gaan langs mekaar sit sodat ons albei na die wiegie kan kyk. “Watter kleur is vir jou mooi?” “Ek het nog nie daaroor gedink nie. Watter kleure pas by ’n baba?” “Enigiets,” sê Tante, “solank dit nie swart is nie.” Ek knik. “Solank dit nie swart is nie.” Ek gaan bed toe en raak met my hand op my bultende maag aan die slaap. Ek kan my amper voorstel dat die kind na my roep en my wil ken. Ek het vir Mamma blomme gepluk, mooi geel en rooi blomme. Ek hou die bossie styf vas. Die stingels word al ’n bietjie slap, so ek moet vinnig loop om Mamma met die blomme te gaan verras. Ek sal ’n mooi potjie kies en die blomme op die kombuistafel sit. Mamma is lief vir blomme. Mamma is lief vir my. Mamma is liefdevol. Die son skyn en die voëls fluit en ek begin ook hulle liedjie fluit. Ek kan nog nie baie goed fluit nie, maar ek oefen gereeld en dit gaan ál beter. Pappa kan baie goed fluit. Hy het dit by Oupa geleer, wat ook op sy vingers kan fluit, baie hard. Soms probeer ek dit na-aap, maar daar kom nie ’n geluid uit nie. Al wat gebeur, is dat my vingers nat word. Maar nou kan ek saam met die voëls fluit. Ek kyk op na die blou lug en voel net so vrolik soos die voëls wat ek hoor. Ek sien ’n skoenlapper en hardloop agter hom aan; ek begin opstyg. Hy is ’n klein, swart stippel teen die blou hemel en ek volg hom, ál hoër, ál nader aan die lig. Ek voel die son op my gesig en geniet die hitte met my oë toe. Dit lyk of die lig van die son agter my ooglede aanhou skyn. Dit is nie regtig donker nie, al is my oë toe. Dit is ’n vrolike donkerte. Ja. ’n Vrolike donkerte. Maar skielik verdwyn die vrolike donkerte en word dit aaklig donker. Baie donker, swart. Nag. Aaklige geluide. ’n Wolk skuif voor die son in en maak dit donker. Dit is nag en ’n bleekblou maan skyn tussen die wolke deur voordat hy weer verdwyn. Ek voel hoe dit skielik koud word; hoendervleis slaan op my arms, rug en bene uit. Ek laat die blomme val, en geel en rooi dwarrel grond toe, verwelk en vergete. “Nee! Nee!” Die woorde kom oor my lippe, maar die klank steek in my keel vas en daar is net stilte. Stilte wat my in die donkerte omhels. “Nee.” ’n Traan gly uit my ooghoek en biggel oor my wang. My knieë knik en word slap. My bene, waarmee ek die lug in gehardloop het, verloor skielik hulle krag en ek val op die grond. Die blomme word plat gedruk. “Nee.” Skielik is hy daar. Hy buk oor my. “Maria, staan op.” Hy steek sy arms na my uit en tel my hoog op. Ek vlieg hoog bokant sy kop. Die swart nag kan my nou nog beter omhels en versmoor my, terwyl ek sweef. Ek kan nie asemhaal nie vanweë die donkerte om my. Sterk hande omknel my maag, swart oë en swart asem. Vuurwarm asem wat deur my lyf sny, skerp soos ’n mes. “Moenie dit doen nie!” Die woorde klink in my kop, helder en duidelik, maar hulle word in die nag versmoor en ingesluk voordat hy dit hoor. Hy hoor dit nie en bly my met sy groot hande omknel wat my klere aftrek en vurige gate in my vel brand. Hoekom? Hoekom? Waar is Mamma? Ek wil Mamma hê. Maar sy is nie hier nie. Sy was nooit hier nie. Hoofstuk 12 Dit voel soms of die hede en verlede op hierdie plek inmekaarvloei tot ’n geheel, al weet ek dat niks ooit weer sal wees of word soos dit vroeër was nie. Ek haat die dominee nog altyd en ek dink nie dit sal ooit minder word nie. Ek weet ook nie of ek wil hê dit moet gebeur nie. Deur hom te haat, kry ek die krag om alles te verduur. Dit is nie meer my wens om die kind te verloor wat ek dra nie, maar ek voel gereeld die gewig van die skande op my druk. Ek kan nie toelaat dat mense my sien nie; dit sal net my ellende erger maak. Maar ek kan mos nie my lewe lank in afsondering bly nie? Ek vrees dis onmoontlik. Met die nuwe jaar wat voor ons lê, kom baie nuwe vrae by my op. Met antwoorde waarvoor ek liefs sou wou vlug. Op Oujaarsdag word ek wakker met ’n geur van vroeër in my neus. Ek staan op en loop stadig teen die trap af, met my hand op my steeds groter wordende maag. Noudat ek nie meer naar is nie, is sulke geure opnuut ’n verleiding om baie te eet. Ek maak die deur oop en sien Tante in die kombuis staan. ’n Groot wolk stoom hang om haar kop en ek sien hoe sy deeg met ’n groot lepel in die ronde wafelyster op die koolstoof laat loop. “Wafels!” roep ek uit. Sy draai om en glimlag breed. “Natuurlik, wat is ’n Oujaarsdag sonder wafels?” Ek glimlag ook en dink aan vroeër, toe Ouma met Ou- en Nuwejaar wafels gebak het. Sy het my eenkeer vertel die wafelyster was nog haar ma s’n. Sy was sewe toe sy haar eerste wafels gebak het en Ouma het my belowe dat sy my dit sal leer doen wanneer ek sewe is. Natuurlik het daar niks van gekom nie. Toe ek sewe was, het ek nie meer op die plasie gewoon nie en kon ek maar net daarna verlang. Maar die herinnering is nou kraakvars. Jare het gekom en gegaan sonder dat ek daaraan gedink het, maar noudat ek Tante hier in die stoomwolk sien staan en ek die geur van die wafels kry, onthou ek weer hoe dit vroeër was. Ouma wat die hele nag in die kombuis staan en bak. Oupa wat ná sy gewone take inkom en aan die werk spring om in die skuur drie lang tafels aan mekaar vas te maak en te sorg vir banke langs die tafels. Al die bure was altyd welkom en dit was tradisie dat almal rondom negeuur die aand begin instroom. Hulle het lekkers, oliebolle, appelflappe en hoendersop saamgebring, maar Ouma was die enigste een wat vir wafels gesorg het. Niemand anders is toegelaat om dit te bak nie, en niemand is toegelaat om wafels saam te bring nie. “Botter, Jochem!” het Ouma geroep wanneer Oupa klaar was met die tafels en banke. Ek het dikwels toegekyk terwyl Oupa melk uit ’n melkkan in die botterkarring gooi. Dan het Oupa die melk met die breë houtstamper begin stamp. Hy het my dikwels laat help. Met sy groot hande oor myne het ons die stamper vasgehou en dit teen ’n reëlmatige tempo op en af laat beweeg. Wanneer die klonte botter ná ’n tydjie bo-op die melk verskyn het, het ek na Oupa opgekyk en vir hom geglimlag. Hy het my dan gehelp om die klonte van die melk af te skep en alles in die botterdoek te gooi. Op ’n keer het ek vergeet om die kaaslinne in die doek te sit en toe moes ons die botterklonte teruggooi in die karring. Oupa het nooit kwaad geword nie; maar hy het vir my geduldig verduidelik dat die kaaslinne belangrik is omdat die vog anders te maklik uitloop. Hy het my gewys hoe ek dit moet doen en ek het nooit weer vergeet om die kaaslinne in die botterdoek te sit nie. Ná die uitwringing moes ons die botter nog pekel en was. En dan was dit klaar. “Gaan gou na Ouma toe en vra haar ’n geflopte wafel,” het Oupa dan altyd vir my gesê. Huppelend het ek kombuis toe gegaan en ’n geflopte wafel by Ouma gebedel sodat ons kon proe of die botter reg is. Natuurlik was die botter altyd presies reg. Oupa het ’n dik laag botter opgesmeer en daarna uitbundig strooisuiker oorgegooi. Dan het hy sy knipmes gevat en vyf netjiese hartjies uit die wafel gesny. Ek kon altyd drie kry, en hy het twee vir hom gevat. Daardie eerste wafel was altyd die lekkerste. Daardie eerste wafel … “Ek het jare laas wafels geëet, Tante.” Tante draai om en sit haar hande in haar sye. “Nou, hierdie jaar kry jy weer. Hier sal nou wel nie gaste kom nie, maar ek is vas van plan om saam met jou van my baksels te geniet. Ek gebruik Ouma se resep en jy sal sien dat ek dit net so lekker kan maak soos sy.” “Dit lyk baie lekker, Tante.” “Kom jy help?” “Ek het dit nog nooit gedoen nie.” “Dis nie moeilik nie. Ek het die deeg al vanoggend aangemaak en al wat jy moet doen, is bak. Jy gooi ’n groot lepel deeg in die yster, maak dit toe en tel stadig tot honderd en twintig. Dan druk jy hier,” Tante druk op ’n handvatsel en ek sien hoe die wafelyster omdraai en nou met die ander kant op die vuur lê, “en dan tel jy weer tot honderd en twintig.” Tante tel saggies en maak toe die yster oop. ’n Pragtige, goudbruin wafel lê vir ons en wag. Handig wip sy dit met ’n plat spaan uit die yster en sit dit bo-op die stapel wat sy al vanoggend gebak het. “Wil jy?” Sy gee vir my die lepel aan, ek knik en neem haar plek by die stoof in. Ek skep ’n lepel deeg en laat dit in die yster uitloop. Ek skrik vir die gesis en die wolk stoom wat opstyg, maar Tante staan langs my en help my rustig om die yster toe te maak. Toe begin ek tel. By honderd en twintig kyk ek vinnig na Tante, sy knik vir my en ek druk op die handvatsel en die yster draai om. Ek tel weer die sekondes af en maak toe die yster oop. Die wafel is pragtig, en ek kyk verruk op na Tante. “As jy gaan sit, kan jy hierdie een eet.” Ek aarsel ’n oomblik, maar skud dan my kop. “Gaan Tante maar sit. My eerste wafel is vir Tante.” Sy glimlag en vat die wafel by my. Terwyl Tante die wafel by die kombuistafel eet, bak ek nog een, en nog een. Daardie middag maak ek self roombotter. Dit word aand en ons sit saam in die voorhuis. ’n Plek waar ek eintlik nooit kom nie, omdat ons hoofsaaklik in die kombuis leef. Die groot verwarmer straal ’n behaaglike hitte uit, maar dis vir my vreemd om hier te sit en ek voel ongemaklik. Die horlosie tik die sekondes af en die ou jaar is amper verlede tyd. Oor ’n rukkie sal dit agter ons lê. Was dit maar so eenvoudig om ander dinge ook agter te laat. Ek dink na oor die jaar wat voor my lê en ek ril oor alles wat nog moet gebeur. “Is dit vir jou ook so ongesellig hier?” onderbreek Tante plotseling my gedagtes. “Dit is ’n bietjie vreemd,” gee ek toe. “Kom saam, dan gaan wag ons in die kombuis vir die nuwe jaar.” Tante staan op en vat die bak met wafels van die tafel af. Ek staan ook op, vat die strooisuiker en die botter en volg Tante kombuis toe. Dadelik voel ek meer op my gemak. Ek glimlag vir Tante en gaan sit. Ons het net mooi elkeen ’n wafel van die stapel afgehaal toe ons voetstappe buite hoor. Verskrik skuif ek my stoel agteruit en staan op. Van die vinnige beweging val die stoel met ’n slag agteroor en ek tel dit gou weer op. Tante beduie ek moet kalm bly en gaan wag by die buitedeur totdat ek via die ander deur by die kombuis uit is. Ek klim vinnig teen die trap op na my kamer en op my tone gaan ek in. Ek gaan lê op die bed. Skynbaar sal ek die nuwe jaar nou alleen moet ingaan. Ek dink aan die wafel wat op die kombuistafel lê en vryf droewig oor my maag. Solank daar gaste is, sal ek helaas nie ’n wafel kan eet nie. Die trap kraak en ek gaan regop sit. “Maria?” Tante klop aan die deur en maak dit oop. “Dominee Bosch is hier. Wil jy ondertoe kom?” Dominee Bosch? Dan wil ek beslis hier bo bly. “Ek …” “Hy het juis oor jou gekom. Hy het gedink ons Oujaarsaand sal dalk ’n bietjie eensaam wees.” “Maar ek wil …” “Jy is die een wat moet besluit, Maria.” Tante kyk na my en wag vir my antwoord. Toe ek nie reageer nie, maak sy die deur weer toe en ek hoor haar voetstappe teen die trap afdaal. Ek staan vinnig van die bed af op en loop agter haar aan, sonder om goed oor my besluit na te dink. “Tante, wag, ek kom.” Ek sien verlig dat sy vir my wag. Saam loop ons by die kombuis in en ek knik vir die dominee om hom te groet. Hy staan op en wag totdat ek gaan sit voordat hy ook weer op sy stoel gaan sit. Daar volg ’n gelaaide stilte wat Tante uiteindelik verbreek deur vir die dominee ’n wafel aan te bied. “Dit sal lekker wees,” sê hy. Verlig dat ek iets kan doen, trek ek my bord na my toe en sny die wafel in vyf mooi hartjies. Sonder ’n woord begin ek eet terwyl ek myself afvra hoekom ek so simpel was om saam met Tante ondertoe te kom. Ek kyk vinnig na die horlosie teen die muur en sien dat ons nog ’n uur en ’n half het om te gaan. Ek sug so diep dat die strooisuiker in ’n stofwolk opdwarrel en my laat hoes. Eers huiwerig en toe uit volle bors begin dominee Bosch lag. Tante lag ook en vee met haar hand oor my gesig, waarop sy my wys hoe wit haar vinger is. Ek bly nors stil, maar toe hulle nie meer vir my kyk nie, glimlag ek en vat ’n hap van ’n hartjie. Hoofstuk 13 Oor nie te lank nie, sal ek ’n vrou met ’n kind wees. Gaan ek soos my ma word? Dié gedagte maak my bang. Mag ek haar kwalik neem dat sy my nie beskerm het nie, of moet ek dankbaar wees vir die jare dat ons wel gelukkig saam was? Noudat ek haar al so lank nie gesien het nie, kan ek ál minder verstaan hoekom sy my nie beskerm het nie. Was hy regtig so oorheersend? Kon sy nie teen hom opstaan nie? My haat vir hom is nie minder hewig nie. Elke gedagte aan hom smoor ek met my verskroeiende woede. Die vrees wat ek voorheen vir hom gehad het, lyk nou ongegrond. Ek is sterker. My haat maak my sterk. Die wete dat ek tante Be sal moet betrek by die tref van voorbereidings, kwel my al ’n paar dae lank. Tante praat uiteindelik self daaroor. “Wanneer is jou tyd, Maria?” Haar vraag verras my en ek besef skielik dat ek nie presies weet nie. Van die oomblik dat ek ontdek het wat aan die gang is, so teen die gedagte verset dat ek swanger is dat ek nie met die tyd rekening gehou het nie en beslis nie gedink het aan die oomblik dat die kind my liggaam sal verlaat nie. My mond val oop en ’n rukkie lank kyk ek sprakeloos in my tante se oë. “Ek weet nie.” “Daar moet voorbereidings getref word. Die dokter …” Tante Be staan op en begin deur die kombuis te loop terwyl sy wild haar hande wapper. So het ek haar nog nooit gesien nie. “Ek het gedink jy sal ten minste weet wanneer die kind verwag word!” Sy hou aan loop, wapper haar hande en sê woorde, maar ek kan nie hoor wat sy sê nie, want sy mompel. “Die dokter. Eers die dokter.” Sy gaan uiteindelik staan en praat weer duidelik, maar wat sy sê, maak my bang. “Nie ’n dokter nie, asseblief. Nee.” Ek besef ek smeek, maar hoe kan ek haar toelaat om ’n vreemde man die huis in te bring, een wat my lyf gaan bekyk en oordeel hoe ver my swangerskap gevorder is? Dit is onmoontlik. “Moet dit asseblief nie doen nie, Tante! Ek moet net ’n bietjie nadink, ek sal dit kan uitwerk.” Tante se wenkbroue skiet verbaas op. “’n Bietjie nadink? Wat sal nadink help? Jy is swanger, kind, of jy nou wil of nie. ’n Dokter sal jou moet ondersoek.” Ek spring op en gaan by haar staan. Ek sit my hande op haar skouers en spreek die woorde duidelik uit: “Nie ’n dokter nie. Asseblief. Ek sal dit kan uitwerk, regtigwaar, Tante.” Sy skud haar kop en ek voel vrees en teleurstelling. “Die presiese datum is belangrik, maar dit is net so belangrik dat iemand jou toestand bekyk. Ons moet ’n dokter laat kom.” Ek skud my kop. Halsstarrig. Onbeleef. Bang. Sy sug diep. Ek ruik haar asem – gegeur met lourierdrop wat sy so graag skelm eet – en weet ek het gewen. “Ek sal Mien laat kom.” Mien! “Leef Mien nog?” Mien is ’n vroedvrou en vir my het dit gevoel sy is al so oud soos die dik eikeboom op die werf. Sy het my in die wêreld gebring en my ma en my tante. Ek vermoed sy het selfs die geboorte van my ouma meegemaak, maar ek is nie seker nie. “Sy leef nog en sy is nog altyd helder van verstand. Is dit in orde met jou as ek haar laat kom?” Ek knik onwillig. Ek sou liefs my dae in onsigbaarheid binne die veilige mure van die plaashuis slyt, maar daar sal ’n einde kom aan my tydperk van ballingskap. Dalk nog vinniger as wat ek verwag het. Mien kom vyf dae later. Tante het vir haar saam met die posbode ’n boodskap gestuur, en sy het, ook deur hom, laat weet wanneer sy sal kom. Sy het met die posbode saamgery en kom flink oor die werf aangeloop. Sy loop nog net so vinnig soos vroeër, en haar kort beentjies beweeg teen ’n tempo wat my verbaas. Tante Be lag daaroor en sê Mien is waarskynlik jonger as wat ek dink. Ek twyfel, maar wil nie verder daaroor praat nie. “Maria, Maria, maar ek het jou darem lanklaas gesien. Jy is so groot!” Mien lyk nog net soos ek haar onthou het, geblomde voorskoot en al. Die enigste verskil is dat ek nou groter is as die klein vroedvroutjie. Ek laat my omhels en moet amper nies van die loshangende hare wat my neus kielie. Ek weet nie eintlik wat om te sê nie; my dik maag sê mos al genoeg. Mien sê vir eers niks. Sy sit haar mandjie in haar ander hand en loop agter Tante aan binnetoe, waar sy in die kombuis gaan sit om iets te drink. Tante Be en Mien bring mekaar op die hoogte van al die nuus uit die omgewing, en ek sit by hulle en luister stilletjies terwyl my maag ál onstuimiger word. Dit lyk of die naarheid van die eerste maande terug is en ek voel ál slegter. My hande gryp die tafeldoek vas en soek die fraiings waarmee dit afgewerk is. My onrustige vingers maak vlegseltjies en knope en nog vlegseltjies. Tante Be laat my begaan en stel voor dat Mien eers ’n bietjie met my praat. Sy het nog ’n paar takies om af te handel, sê sy. Sy verdwyn buitentoe en laat ons alleen. Mien kyk my diep in die oë, sonder om iets te sê, en knik toe stadig. “Jy hoef my niks te vertel nie. Ek sal jou ook niks vra nie. Reg?” sê sy uiteindelik. My maag kom dadelik tot bedaring. Ek haal diep asem en knik. My vingers gaan ewe heftig voort met hulle onrustige bewegings, maar dit lyk nie of Mien omgee nie, en ek is self bly oor die afleiding. “Ek skat jy is so sewe maande ver,” sê Mien onverwags. Sy beduie vir my om op te staan en sit haar hande op my maag, terwyl sy haar vingers hier en daar liggies in my vel druk. Sy grom ’n bietjie, knik en krap dan in haar mandjie. Ek wil my mond oopmaak en sê dis ’n bietjie meer as sewe maande, maar sy spring my voor, haal ’n maatband uit en meet die omtrek van my buik. Sy voel weer oor my maag, maar ek is nie verskrik soos wanneer hy aan my gevat het nie. Ek weet sy doen iets anders. Sy soek die kind en knik uiteindelik goedkeurend. “Agt maande is nader aan die waarheid, of hoe?” vra sy toe. Ek knik en gaan weer sit. In my gedagtes het ek teruggegaan in die tyd en ek dink sy is reg. Ruim agt maande. Dalk ’n week meer, maar agt is naby genoeg. “Die kind lê in ’n uitstekende posisie. Kan jy dit voel beweeg?” Ek knik weer. “As dit beweeg, is dit goed. As dit ’n paar dae lank nie beweeg nie … dan is iets verkeerd. Hou dit maar dop.” Die woorde is bruusk en kortaf, en ’n oomblik lank dink ek aan die moontlikheid dat die beweging sal ophou. Is dit nie wat ek maande lank gewens het nie? “Jou tante moet my laat roep wanneer jou tyd hier is, maar dit is baie moontlik dat ek te laat sal kom. In daardie geval weet sy wel wat om te doen. Weet jy wat om te verwag?” Ek knik, skud toe my kop en haal my skouers op. Ek weier om na haar te kyk en my vingers begin weer met die tafeldoek se fraiings speel. Sy begin vertel. Sonder doekiesomdraai wei sy uit oor bloed en vloeistof, oor die pyn en die duur van ’n bevalling. Ek luister na die woorde sonder om te verstaan wat sy sê. Ek wil wegkruip, dit ignoreer, nie weet nie. Wat het ek te doen met pyn en bloed, met naelstringe en nageboortes? Sy sluit af deur te sê baie vroue sterf op die kraambed, maar ek is jonk en gesond en dit sal sekerlik goed gaan. As ek nog vrae het, moet ek nou vra. Ek lig my kop en kyk na haar, daar waar sy oorkant my by die tafel sit: oud, maar nie so vol plooie soos suster Olivia nie, en seker van haar saak. Sy het al baie bevallings beleef. Ek twyfel, want natuurlik het ek vrae, baie vrae, maar ek weet nie hoe om hulle te vra nie. Wat moet ek sê van die prentjies wat sy vir my geskets het? Dat dit vir my ellendig lyk, onnatuurlik en dodelik? Ek sien hoe Mien haar hande vryf en stel my voor hoe daardie selfde hande die kind uit my gaan trek. Ek ril. Maar my mond bly dig toe en geen vraag kom oor my lippe nie. In plaas daarvan staan ek op gaan roep vir Tante. Hoofstuk 14 Dit is nog diep winter. Ons het al vrieskoue gehad en ook ’n keer sneeu. Ek kan soms nie anders nie as om te dink dis ook maar goed dat ek in hierdie seisoen na Tante toe gestuur is. Hoe sou dit gegaan het in die lente as die werk op die plasie baie swaarder is, die dae langer en die besoeke van die bure veelvuldiger? Nou is hier net een wat my ken en soms opsoek. “Ek wil nie hê jy moet verder vermoeiende dinge doen nie, Maria.” “Maar ek voel uitstekend. Laat my nog toe om die stal skoon te maak.” “Nee, van vandag af wil ek hê jy moet dit rustiger vat. Jy kan eiers bymekaarmaak en kos kook en …” Ons staan nog oor die saak en praat toe voetstappe oor die werf opklink en die hond begin blaf. Ek wil boontoe hardloop, maar Tante keer my. “Bly maar, dit is dominee Bosch.” “Ek gaan liewer boontoe.” Maar dis te laat. Die deur gaan oop en ’n koue wind waai in saam met die dominee wat ons glimlaggend groet. Noudat ek nie kon wegkom voordat hy my sien nie, besluit ek om hom te ignoreer. Ondanks sy besoek op Oujaarsaand en sy geselligheid daardie aand, is dit nog altyd vir my moeilik om in sy teenwoordigheid te wees. Ek draai my rug op hom, ignoreer sy groet en praat verder asof sy binnekoms ons nie onderbreek het nie. “Ek wil iets doen. Tante kan nie van my verwag dat ek dertig dae of dalk langer moet stilsit en wag nie.” “Bly dan binne en doen ’n bietjie handwerk,” raai Tante aan. Ek skud my kop. “Dit is heerlike weer, laat my tog buite help.” “Dit lyk nie vir my goed …” “Jy kan mý help.” Dominee Bosch val Tante in die rede en ek kyk vererg na hom. Eers ná ’n paar sekondes dring dit tot my deur wat hy gesê het. Dis nie wat ek in gedagte gehad het nie. “Wat kan sy vir jou doen?” vra Tante namens my. “Ek gaan hout kap. Maria kan dit opstapel.” Tante knik nadenkend. Ek wil terugkrabbel en hom bedank vir die eer, maar Tante glimlag nou breed. “Dis ’n goeie idee, uitstekend.” Sy knik vir dominee Bosch en hy sit sy pet met ’n swierige gebaar op sy kop. “Kom jy saam, Maria?” Nee, liewer nie. Stadig loop ek deur toe en druk my voete in my klompe. Tante help my om my jas aan te trek. Ek kyk na die vloer en toe na my hande, wat die knope vasmaak. Die jas span om my maag, en selfs al maak ek my rug reguit en hou ek my asem op, bly die materiaal aan die knope trek. Sloffend loop ek agter dominee Bosch aan na die skuur. Daar lê ’n stapel hout wat nog gekloof moet word. Die stompe is dik en Tante het al ’n keer gemompel dat sy baie sukkel om dit gekap te kry. Dit dring tot my deur dat Tante gewoonlik vir die swaarder werk die hulp inroep van ’n buurman of iemand huur en dat sy dit nou nie meer kan doen nie omdat ek by haar bly. Blykbaar het dominee Bosch aangebied om haar te help. Dit is omtrent net so koud binne-in die skuur as buite, en ons asems maak klein wolkies in die lug. “Ek sal kap, dan stapel jy die houte op.” Ek knik en kyk hoe die dominee ’n stomp op die kapblok sit en dit met die byl kloof. Die dominee vat ’n volgende stomp. Ek hurk en vat die twee deurgekapte stukke. Met moeite kom ek regop en loop met die stompies na die muur waar daar nog ’n klein voorraad hout lê. Ek sit die twee stukke netjies bo-op en loop dan terug na die kapblok. Daar lê nou vier stukke hout en die dominee is al besig met die volgende stomp. ’n Hou. Nog ’n hou. En daar kom twee stukke by. Ek kan nie so vinnig werk nie. Ek kan nie buk nie en moet daarom hurk. En wanneer ek regop kom, kraak my knieë en moet ek ’n paar oomblike lank my balans herwin. Tog tel ek elke keer soveel moontlik stukke hout op en kla nie. Blykbaar gaan dit nie vinnig genoeg nie, want ná ’n paar minute kap die dominee die byl in die kapblok vas en hurk hy om die houte in sy arms op te stapel. Binne enkele oomblikke het hy alles opgeruim en gaan hy voort om die stompe te kloof. “Baie dankie.” Hy hyg liggies en gee ’n harde hou. ’n Nuwe stomp splyt middeldeur. Hy het my waarskynlik nie gehoor nie. Die res van die oggend werk ons woordeloos in die skuur. Die enigste geluide word veroorsaak deur vallende stukke hout en die dominee se bylhoue. Ek voel gou die sweet op my voorkop uitslaan en ek is met elke tree bewus van die ekstra gewig wat ek saamdra. “Dit was die laaste,” sê die dominee terwyl hy die sweet met sy hempsmou van sy voorkop afvee. Ek loop so vinnig moontlik van die stapel teen die muur terug na die kapblok, waar nog ’n klomp hout lê en wag om opgeruim te word. Versigtig pak ek soveel stompies moontlik in my arms en staan op. Ek bly ’n rukkie wankelend staan voordat ek na die muur toe loop. “Ek het nie opgelet dat dit vir jou so moeilik is nie.” Dominee Bosch staan skielik agter my en steek sy hande behulpsaam uit om die stapel hout by my oor te neem. “Laat my dit asseblief doen.” Met ’n gil laat ek al die hout uit my arms val. Hygend kyk ek van die chaos om my voete op na die dominee en terug. Dit is nie hy nie. Ek moet jou straf, Maria. Nee, dis nie hy nie. Nie hier nie. Dit was ’n ander een. Ek sit my hande voor my gesig en maak my oë toe. “Is alles reg, Maria?” Ek kan net met moeite asemhaal. Ja. Alles is reg. “Ja, dominee. Alles is reg. Dit gaan goed met my. Ek is maar net moeg.” En bang. Gaan weg, laat my met rus. “Kom sit ’n bietjie, hier.” Hy sit sy hand op my skouer. Ek krimp ineen en draai skielik na links om sy hand af te skud. Ek kyk op en sien ’n verbysterde blik in sy oë. “Ek is jammer.” Sonder om verder na hom te kyk loop ek na die kapblok en gaan daarop sit. Ek haal steeds onreëlmatig asem en tel stadig tot tien om te kalmeer. Intussen stapel die dominee die hout wat ek laat val het teen die muur op. Dan kom hy na my toe. Ek slaan my arms om my skouers en wag. Hy kom voor my op sy hurke sit en en kyk na my. “Ek wou jou nie laat skrik nie, Maria.” Ek skud my kop, maar sê nie ’n woord nie. Hy bly stil en uiteindelik verbreek ek die stilte. “U hoef nie verskoning te vra nie, dominee. Ek was moeg, ek het geskrik en die hout laat val. Dit is nie u skuld nie.” “Tog voel ek skuldig.” “Dis nie nodig nie.” Nie vir ’n vrou soos ek nie. Dominee Bosch swyg en kyk af. Hy trek met sy vinger ’n streep in die lagie sand en stof op die vloer. En nog een. Dit lyk of hy onnadenkend strepe trek, tot ek sien dit vorm letters. Ek probeer lees wat daar staan, maar hy vee met sy hand daaroor en staan op. Hy loop deur toe, en ek dag hy gaan uitloop sonder om ’n slag om te kyk. Maar hy draai om en kom weer na my. “Dit sal vir my lekker wees as jy my op my voornaam noem.” Ek kyk met ’n rukbeweging op. “Regtig. Elke keer dat jy my dominee noem of u sê, voel ek …” Ek skud my kop. “Ek kan dit nie doen nie.” “Ek is nie so oud nie. Bowendien is jy nie ’n …” “Nie ’n wat nie?” “Nie ’n lid van my gemeente nie.” Hy word rooi en kyk af. Ek glimlag vinnig. Sou hy wil hê ek moet wees? ’n Ongetroude, swanger vrou in sy kerk? “Dit klink nie vir my na ’n goeie idee nie.” Ek staan op en slaan die stof van my klere af. Op pad terug na die plaashuis dink ek na oor sy voorstel, totdat ek besef ek kan nie sy voornaam onthou nie. Hy loop agter my aan en toe ons by die deur kom, haal hy my in. “Jou tante noem my ook Reijer.” Ek trek my skouers op en skud my kop. O ja, Reijer. “Ek wil graag vir jou ’n vriend wees, maar dis nie moontlik as jy my dominee noem nie. Dink ’n bietjie daaroor.” “Ek sal.” Dominee. Reijer. Hoofstuk 15 Februarie. ’n Week vroeër as wat ek verwag het, maar ek weet dis nou die tyd, al het ek dit nog nie vir Tante gesê nie. Die pyn kom en gaan en ek wonder hoeveel erger dit nog kan word. Ek probeer kalm bly en my werkies doen. Ek kry dit goed reg, tussen die pyne deur. Ek weier dat vrees my gedagtes oorheers en ek weier ook omte dink aan wat op my wag. Nie soseer die bevalling nie, maar die kind wat op pad is. Dit kan nou nie meer gekeer word nie, ondanks my maande lange ontkenning. Dit is vir my belangrik om aan ander dinge te dink, daarom het ek my kamer opgeruim, my bed opgemaak en skoon linne reggesit. Dit alles sonder om vir Tante iets te sê. Ek wil Tante nie te gou inlig nie en sê vir haar ek is moeg en gaan ’n bietjie lê. Sy kyk ’n oomblik lank bekommerd na my, maar knik toe en ek verdwyn na my kamer. Ek trek die rok wat ons saam gemaak het uit en my nagrok aan. Toe kruip ek in die groot bed. Die pyn kom en gaan in golwe, en ek soek ’n gemaklike houding om dit so goed moontlik te verduur. Die buitewêreld bestaan nie meer nie en is net ’n wasige mis ver van my af. Ek sluit my oë en kyk binnetoe. Dit is nou net ’n kwessie van saamtrek en ontspan, saamtrek en ontspan. My asemhaling is gejaag, totdat ek bewustelik daaraan aandag gee en stadig en diep begin asemhaal. Mien het iets daarvan gesê, maar op hierdie oomblik kan ek nie onthou wat dit is nie. Al wat tel, is dat ek my kake opmekaargeklem hou sodat niemand sal weet wat aan die gebeur is nie. My sonde mag nie buite hierdie huishouding bekend word nie en solank niemand hiervan weet nie, bestaan die moontlikheid dat dit nie waar is nie. Ek mag nie eens vir Mamma iets vertel nie. Hy het dit verbied. “Mamma.” Niemand antwoord nie en ek loop in. Mamma is seker besig om tee in te skink, daarom het sy nie die deur oopgemaak nie. Ek tree oor die drumpel, maar die kombuis is aaklig leeg. “Mamma?” Ek huiwer ’n oomblik en dink na. Waar kan sy wees? Toe raak my gedagtes helder. Dalk is sy in die toilet, dit is moontlik. Ek moet net ’n bietjie wag. Ek trek ’n stoel uit en gaan sit, my bene swaai vrolik heen en weer op ’n ritme wat ek self bedink. Die linte in my sokkies wapper in die wind wat ek veroorsaak en ek lag. Die minute tik verby en ek raak weer bekommerd. “Mamma?” Ek staan van die stoel af op en loop deur die kombuis. Waar kan ek gaan soek? Daar is baie plekke waar ek nie mag kom nie. Eintlik word ek net toegelaat om in die kombuis en in die kamer bo-aan die trap wees. Ek luister in die gang, maar hoor niks nie. Aarselend kyk ek na die studeerkamerdeur. Hy sal daar wees, druk aan die werk. Ek skud my kop. Moenie na hom toe gaan nie. Ek ril by die gedagte aan sy woorde, die verwytende woorde wat hy sal sê. Bly stil, Maria, ek is besig om te werk! Sy stem ontstel my en maak my die een oomblik moedeloos en die volgende oomblik kwaad. Keer op keer hoor ek sy woorde wat my beskuldig van ongehoorsaamheid, hoerery, ontug, owerspel. Dit voel of hy fisiek teenwoordig is in hierdie kamer waar ek van die eerste dag af tuis gevoel het. Hoekom is hy nou hier, op hierdie tydstip? Het Tante hom laat weet? Wil hy by die bevalling teenwoordig wees om die kind te sien wat hy verwek het? Hoekom is hy hier? Ek wil hê hy moet weggaan; Mamma moet in sy plek kom. Mamma is die enigste een wat die reg het om hier te wees, om my hand vas te hou en gerusstellend met my te praat. Maar toe ek my oë oopmaak, is sy nie hier nie. Sweet druppel op my voorkop en gly oor my wange af. Ek voel sy groot hand wat met ’n rustige gebaar en gans te intiem oor gesig stryk. Hy glimlag vir my en maak my dan seer. Die reuk van sy vel en die aanraking van sy sagte, pap vingers laat my gril. Mislik gaan ek met my rug teen die koppenent sit, met ’n kussing teen my maag. Dit voel of die geboortepyne mekaar ál vinniger opvolg. Ek wil Tante roep, maar sien daarteen op om deur die kamer te loop, die deur oop te maak en haar naam te sê. Waar moet ek die krag vandaan kry? Die beertjie wat vanaf die eerste dag af soos ’n getroue wag op die bedkassie gesit het, kyk geduldig toe hoe ek my pyn uitkreun. Die bruin oë is warm en dit lyk of hulle glimlag. In ’n oomblik sonder pyn steek ek my arm uit en haal die lewelose diertjie van die kassie af om teen my vas te druk wanneer die volgende sametrekking kom. Sy warmte troos my ’n bietjie en ek byt hard in sy pels om te keer dat daar ’n geluid oor my lippe kom. Die beertjie kla nie. Die pyne kom en gaan, kom en gaan, en uiteindelik word dit so ondraaglik dat ek dit uitskreeu en afskuif om te gaan lê. Daar is ’n gestommel op die trap, haar bekommerde stem en ’n koel hand op my voorkop. “Mamma?” Nog en nog pyn, ek grom, maak my rug krom en steek my hand uit om te voel waar sy is. Sy het uiteindelik tog gekom, sy is hier. Mamma het my opgespoor, sy het ontsnap aan sy duistere greep en my kom opsoek. Sal ek dit ook regkry om aan die duisternis te ontsnap? As sy my help, sal ek die krag kry. Ek gryp haar hand om my daaraan op te trek, weg uit die donker, ver weg na ’n plek waar dit veilig is, ’n plek waar hy nie kan kom nie. Ons sal saamgaan, hand aan hand, en mekaar help. Ons sal dit regkry, saam sal ons ’n nuwe huis kry, saam daar woon en saam die klein dingetjies geniet. “Sit regop, Maria.” Die stem klink vriendelik en bekend, maar iets is verkeerd. “Mamma?” Die stem swyg en voordat ek haar weer kan roep, is die pyn daar. Hoekom moet ek hierdie lyding deurstaan? Is daar nie ’n ander manier, ’n ander moontlikheid om alles wat gebeur het ongedaan te maak nie? Ek skreeu weer en klou aan die beertjie vas. Ek druk my gesig in sy pels. Mamma is wel hier, maar sy is nie meer hier om my by te staan en te troos nie. Die dominee is in die studeerkamer en hy moet stilte hê. “Gedra jou, Maria! Nie ’n geluid nie, jy weet mos.” Sy kyk oor haar skouer en fluister self. Sy gee my jas vir my aan. “Gaan speel nou buite, nie hier op die pleintjie nie, maar op ’n ander plek. Jy mag hom nie steur nie. En onthou, moenie gil nie.” Ek hoor my eie stem in my ore en klem my kake haastig opmekaar. Hy mag dit nie hoor nie; dit sal net lei tot ’n nuwe bestraffing. Ek moet my stil gedra, die pyn ignoreer. As ek gil, gee dit hom net ’n nuwe rede om my te bestraf. My geluidlose trane is vloeibare kos vir sy ego, en my angskrete is heuning vir sy siel en spoor hom net aan tot meer genot, meer pyn. “Moenie dit doen nie. Moenie dit doen nie. Dit maak seer, regtig, dit maak seer.” “Hou jou mond, Maria.” Ek maak my mond toe, maar ’n angskreet ontsnap oor my lippe om my verder te verneder. “Maria, wag eers, moenie nou al druk nie.” Is dit Mamma se stem? Is sy hier om my deur hierdie eensame uur te lei? Ek steek weer my hand uit en hierdie keer kry ek daardie ander, warm hand wat myne geduldig vashou. Dit straal warmte uit en vertroos my. ’n Oomblik weet ek dis goed: Mamma het my lief en sal my help. “Wag nog ’n bietjie. Jy kan nou-nou druk.” Sy bly weer stil, en ek weet waarom. Hierdie pyn is anders en voel nog erger as daardie ander een. Ek moet en sal die kind baar, daar is nou geen uitkomkans meer nie. Dit lyk of my liggaam outomaties weet wat om te doen, maar die pyn is te hewig en ek voel skielik hoe sy hande die klere van my lyf aftrek en aan my vel raak. “Nee, moenie dit doen nie! Nee!” Niks help nie. My woorde bring nie verlossing nie en my gebede bly ook onbeantwoord. Hy het die mag en die krag tot in alle ewigheid. Wanhopig probeer ek om die afgeskeurde klere weer oor my liggaam te trek, om my naaktheid te bedek, maar hy keer my, druk sy hande tussenin en vat aan my. “Toemaar, Maria.” Stemme klink deurmekaar op en verwar my. Die bloed op die laken. Wat moet ek daarmee doen? Mamma mag dit nie sien nie, ek moet dit wegsteek, dit skoonmaak voordat sy iets agterkom. Ek ignoreer die pyn en staan van die bed af op. Daar is nie baie bloed nie, maar dit is wel duidelik sigbaar. Die bedsprei het skeef afgesak en lê half op die grond, die kombers en die bolaken is in ’n warboel. Vinnig trek ek dit af en sit dit op ’n stoel in my kamer. Nou die onderlaken. Ek haal dit van die matras af en vou dit op, met die vlek aan die binnekant. Dalk kom Mamma niks agter nie. Natuurlik sal sy dit agterkom. Ek moet dit self skoonmaak. Ek sal in die geheim moet water kook en seep in die hande kry. Hoe gaan ek die vlek ooit uitkry? Ek ril en voel die brandpyn waar hy my verneder het. Pyn word my lewe en vul my gedagtes. In my kop flits sy oë wat my deurdringend aankyk. Sy mond noem my ’n hoer, sy hande rus op Mamma s’n terwyl dit terselfdertyd aan my vat. Haar oë kyk my treurig aan en sy sê die woorde huiwerig. “Is dit waar, Maria?” Die pyn diep in my toe sy na hom toe draai. “Nee!” Maar sy is al weg. Sy was nooit werklik by my nie. Daar is duisternis rondom my en ek dwaal tastend rond in die leegte wat my omring. Die stilte is intens en klink skerper as al die geluide wat ek ken. Waar is ek? Wat het gebeur? Die pyn het verdwyn, my liggaam is gewigloos en vreemd afwesig. Ek wil afkyk, my bene sien, maar alles is swart, daar is niks. Angs kom vul die leegte om my, steek sy tentakels na my uit en omhels my. Ek snak na asem en wil skree, maar geen klank kom oor my lippe nie. Ek wend weer ’n poging aan om iets met my oë te sien, iets met my hande te voel, maar al wat ek vind, is die angs. Ek wil hardloop of gil of vlug of veg, maar my liggaam reageer nie meer op my wil nie en doen niks. Met toe oë wag ek vir wat moet kom, sy hande, sy asem, sy stem, sy lyf, sy straf. My liggaam trek krom en ek span al my spiere in hopelose verset. ’n Hoë huilgeluid. Skielik skerp lig. “Maria, jy het ’n pragtige dogter!” Nog hoë huilgeluide bereik my ore en ineens kan ek beweeg en optree, my oë oopmaak. Lig. Egte lig. Nou eers dring die betekenis van die woorde tot my deur. Kan dit waar wees? Het ek die lewe geskenk aan ’n kind, ’n meisie? “Hier is sy, dis ’n pragkind.” Vae omtrekke word helder beelde en ek sien Tante met ’n ongelooflik klein bondeltjie in haar arms. Sy gee dit vir my aan. ’n Pienk lyfie in doeke toegedraai. Ek kyk na Tante en sien die trane in haar oë. Het sy dit ook opgemerk, die duisternis, die leegte? Ek maak my mond oop om haar dit te vra, maar sy gee die bondeltjie vir my en glimlag. “Kyk, jou dogtertjie.” Dit klink of haar stem breek toe sy die woorde sê, maar ek maak of ek dit nie hoor nie. Die ligte gewiggie in my hande spartel en ek sien haar blou oë. Ek glimlag en tel die klein lyfie op om haar wangetjie teen myne te vly. Dit is sagter as wat ek sou kon droom. Ek kyk vinnig op en soek Tante se oë om haar te laat deel in my geluk, maar tot my verbasing sien ek pynlike verdriet op haar gesig. Toe sy sien ek kyk, glimlag sy vinnig. “Dit is ’n wonderwerk, wondermooi.” Ek knik, maar sê niks. ’n Oomblik lank dink ek ek verstaan haar verdriet. Moederskap was nooit haar beskore nie. Toe word my aandag weer afgelei deur die klein ogies wat skielik toegeknyp word en die mondjie wat ’n groot O vorm soos sy gaap. Ek glimlag sag. ’n Wonderwerk? Dalk. “Gee vir my die ou dingetjie, Maria, dan kan ek haar was.” Ek weet nie hoeveel tyd verbygegaan het terwyl ek my dogter sit en bewonder het nie, maar dit is vir my moeilik om haar uit my hande te laat gaan. Die teerheid waarmee Tante haar aanvat, stel my gerus en ek lê teen die kussing terug terwyl ek toekyk hoe Tante met sorgsame bewegings die slymerigheid met ’n klam doek van haar velletjie afwas. Daarna sit Tante vir haar ’n luier aan en trek dan vir my kind die wit kleertjies aan wat sy vooraf reggesit het. Ek hou alles dop wat sy doen. Hier is sy nou uiteindelik. En hoewel haar ontstaan kwaadaardig was, is die kind goed. Tante is klaar en lê my dogter in die ou wiegie wat ons saam skoongemaak en nuut oorgetrek het. Ek weet nie wanneer Tante dit na my kamer gebring het nie, seker êrens tydens my geboortepyne toe sy heen en weer geloop het om alles reg te kry. ’n Protesterende gehuil klink op toe Tante haar neerlê, maar sy trek haar niks daarvan aan nie. “Laat sy maar ’n bietjie huil,” sê sy toe ek gaan regop sit en my arms uitsteek om haar weer vas te hou. “Ons gaan nou eers vir jou sorg, dan is dit weer haar beurt.” “Maar sy huil.” “Natuurlik huil sy, dis ’n vreemde wêreld waarin sy beland het.” Tante glimlag terwyl sy dit sê, maar ek kan nie glimlag nie. ’n Vreemde wêreld. ’n Wrede wêreld. “Ek gaan jou eers was, dan kan jy haar weer vashou.” “Nee.” Ek skud my kop. “Ek sal myself was.” Die gedagte dat haar hande oor my naakte liggaam gaan beweeg, is vir my te veel. Hoeveel moeite dit ook al gaan kos, ek wil nie weer toelaat dat iemand anders my liggaam op ’n intieme manier aanraak nie. Dit was genoeg. “Jy is swak, laat ek jou help.” “Nee. Ek doen dit self.” “Buite die kwessie.” Skielik is sy ’n baasspelerige boervrou en net soos Ouma vroeër staan sy daar met haar hande in haar sye. “Ek het al alles gesien, meisie, dit het nie sin om jou daaroor op te wen nie. Ek gaan jou was.” Ek wil protesteer, haar hande afweer, opstaan en wegloop, maar ek het nie die krag daarvoor nie. Sy is klaar terug met ’n kom warm water en skoon doeke. Sy slaan die komberse terug. “Sit nou regop.” Haar stem is sag en vriendelik, en gehoorsaam doen ek wat sy sê. Ek knyp my oë styf toe en met my vuiste verfrommel ek die laken onder my tot ’n stywe bal. ’n Oomblik lank voel ek koue lug teen my vel, toe is daar ’n sagte warm doek en stadige, vriendelike bewegings. Lig en donker wissel mekaar vinnig af, maar haar sagte stem trek ál meer lig aan en verdring die duister. Ek luister na haar stem, wat meng met my dogter se gehuil, en hulle teenwoordigheid lei my aandag af. “Ek gaan haar Mara noem.” Ek het nie vooraf daaroor nagedink nie. Ondanks my toenemende verbondenheid met die kind in my baarmoeder kon ek nooit ’n behoorlike prentjie van die werklikheid vorm nie, en om ’n naam te bedink het nooit by my opgekom nie. Noudat ek haar gesien het, is dit onmoontlik om haar nie ’n naam te gee nie. Afwagtend kyk ek na Tante, nuuskierig oor haar reaksie. Tante stel my diep teleur toe sy omdraai en sonder ’n woord by die kamer uitloop. Het sy my nie gehoor nie, of stem sy nie saam met die naam wat ek gekies het nie? Ek dink ’n rukkie daaroor na, maar vergeet gou van my ergernis. Dit is baie belangriker dat die klein meisie haar naam sal leer ken. Daarom fluister ek keer op keer in haar oor hoe mooi sy is en dat Mara die naam is waarmee sy deur die lewe sal gaan. Nadat ek haar gevoed het en sy op die punt is om aan die slaap te raak, roep ek Tante om haar in die wiegie te kom sit. Geskok sien ek haar oë is rooi toe sy inkom. “Het Tante gehuil?” Dit lyk of sy haar kop in ’n woordelose ontkenning skud, maar ek is nie seker nie. Nadat sy Mara aangevat en omgedraai het om haar neer te lê, begin sy praat. “Dit was ’n lang nag. Ek is moeg.” Haar stem klink lusteloos, hartseer en bewerig, maar ek skryf dit toe aan haar moegheid. Sonder om na my te kyk loop sy by die kamer uit. Ek vergeet gou van Tante se vreemde gedrag en raak aan die slaap, met Mara se sagte murmelgeluidjies vertroostend op die agtergrond. Nie lank daarna nie word ek wakker van Mien se harde stem. Sy het aangekom en maak ’n groot lawaai omdat alles reeds agter die rug is. “Jou klein deugniet.” Sy staan by die wiegie en skud haar wysvinger vermanend vir klein Mara. “Jy het dit alles heeltemal te gou gedoen. Jou arme ma.” Ek glimlag toe ek hoor wat Mien vir my dogter sê. “Jy is ’n mooi kind.” Mien buk vooroor en dit lyk of sy vir Mara ’n soentjie gee. Toe kom sy na my. Haar gerimpelde hand vat myne en gee dit ’n drukkie. Ek druk onwillekeurig terug, omdat ek nie weet wat sy van my verwag nie. “Jy het dus nog krag oor,” sê Mien. “Dis ’n mooi meisiekind daar in die wiegie.” Ek knik en glimlag, maar voordat ek kan antwoord, praat Mien verder. “Laat ek gou na jou kyk.” Met ’n ruk trek sy die komberse eenkant toe. “Bly maar lê.” Haar stem en hande dwing my om te gehoorsaam, al wil ek nie. Sy was haar hande in die kom wat langs die bed staan. Sy ondersoek my lyf met sagte hande en ná ’n paar minute kyk sy op en trek die kombers weer oor my. “Jy het goed gedoen vir ’n eerste keer, net ’n bietjie te vinnig. Maar jy is jonk en gesond. Jy sal gou weer piekfyn wees.” Sy was weer haar hande en hou gewoonweg aan met praat. “Ek sal jou tante instruksies gee. Soos ek Be ken, sal sy goed vir jou sorg. Ek sal gereeld kom kyk om te sien of jou liggaam goed herstel. Jy mag nie te gou uit die bed opstaan nie, hoor jy my?” Ek skud eers my kop en knik dan. Nee, ek sal nie te gou opstaan nie. Ja, ek hoor haar. “Verder moet jy rekening daarmee hou dat jy las kan kry van swaar borste. Die melktoevoer het aan die gang gekom en kan begin stu. In jou geval sal dit nog moeiliker wees as normaalweg, maar ek sal jou tante hieroor ook instruksies gee. Meestal duur dit net ’n paar dae, maar jy moet in dié tyd uitkyk vir koors. Jy kan nou maklik siek word, jy is vatbaar vir elke koue trek wat hier inkom. Oor ’n week of wat het jou liggaam alles vergeet en …” Haar woorde rol van my af, my gedagtes is steeds by die klein wonderwerk in die wiegie. My dogter. ’n Paar woorde wat sy sê, trek skielik my aandag. “Dis die beste vir jou en die kind. Stem jy saam, Maria?” Natuurlik wil ek die beste hê vir my en my kind. Ek maak my oë toe en probeer terugluister wat Mien nounet gesê het, maar die woorde het deurmekaargewaai soos herfsblare in die wind en ek kan nie onthou nie. “Is dit reg so, Maria?” Mien sê dié woorde nog nadrukliker. Ek kyk na haar en knik. Ja, ek stem saam, ek sal my nie te veel vermoei nie, gehoorsaam Tante se opdragte uitvoer en lief wees vir die kind wat ek in die wêreld gebring het. “Goed dan. Ek kom môre terug.” Sy draai om en loop van die bed af weg. Sy bly ’n rukkie by die wiegie staan om iets vir die kind te mompel. Toe kyk sy oor haar skouer, knik bemoedigend vir my en gaan by die kamer uit. Nog voordat die kamerdeur toegaan, lê ek terug en maak my oë toe. Ek is moeg en wil droom van my geluk. Die res van die eerste dag en nag gaan verby in ’n waas van slaap, voeding, my dogter geniet en weer slaap. Ek verstaan nie hoe Tante dit regkry om elke keer hier te wees om Mara uit die wiegie te haal en vir my te bring nie. Sy het mos nog soveel ander take om te doen, maar sy is klokslag hier sodat ek nie uit die bed hoef op te staan nie. “Jy moet my dadelik roep wanneer jy klaar is met haar, Maria,” sê sy elke keer voordat sy Mara in my arms sit. Ek knik, maar toe Mara klaar gedrink het, roep ek nie vir Tante nie. Ek hou my dogter styf teen my vas en ruik aan haar nek en wange. Ek bewonder die vorm van haar oortjies en druk met my wysvinger op haar handpalm sodat sy dit styf kan vasgryp. Tante kom uiteindelik uit haar eie by die kamer in. Mara het al in my arms aan die slaap geraak. “Hoekom het jy my nie geroep nie?” “Sy is so mooi.” “Jy moes my dadelik geroep het. Jy mag haar net voed …” “Tante, my Mara is so mooi.” “Gee haar maar vir my. Ek sal vir haar ’n skoon doek aansit.” En ek laat my dogter uit my hande neem en kyk toe hoe Tante die vuil doek met ’n skone vervang. “Reijer was hier om te vra hoe dit met jou gaan. Ek het hom vertel jy het ’n dogter,” sê Tante terwyl sy besig is. “Hy kom môre weer, het hy gesê.” Ek knik, maar reageer nie op haar woorde nie. Ek hoop my liggaam sal gou herstel sodat ek self kan leer hoe om my kind te versorg. Wanneer Tante dit doen, lyk dit glad nie moeilik nie. Ek wil haar vra om my volgende keer te wys hoe, maar ek is moeg en maak my oë toe nog voordat die woorde oor my lippe kan kom. Hoofstuk 16 Die besef dring stadig tot my deur. Die stilte in my kamer, die kombersies wat oor die rand van die wiegie lê, tante Be wat woordeloos op die stoel langs my bed sit. Sonder ’n kind in haar arms. ’n Hittegloed oorweldig my en ek gooi die komberse van my af. “Waar is Mara?” My stem slaan deur, hoog, geskok, gebroke. Dit begin as ’n fluistering en eindig as ’n skreeu in Tante se rigting. Sy kyk verskrik na my en word doodsbleek. My vraag word bevestig deur wat ek op haar gesig sien. Moeisaam kom ek orent, ondanks die pyn, en gryp haar skouers vas toe ek voor haar gaan staan. “Waar is sy?” “Mien het haar saamgeneem. Dis die beste vir almal. Jy het nooit gesê jy wil dit anders hê nie, Maria.” Dié eenvoudige antwoord maak my stil. My mond gaan toe, my ore begin suis, my knieë knak en ek val op die grond. Die beskuldiging tref my soos ’n hamer op yster wat gesmee word en vervorm my, bring my terug in die ellendige toestand waarin ek al jare verkeer. Nooit gesê nie. Nee, ek het nooit gesê nie. Ek was die een wat nie my dogtertjie wou hê nie. Maande lank het ek haar bestaan ontken, haar groei ontken, haar doodgewens. Lank het ek selfs geweier om aan haar as ’n kind te dink. Die woorde wat ek gebruik het, was ding en wese. Onbekend, naamloos, onbemind. Mien en Tante het net gedoen wat vir hulle die beste lyk. Tante Be hurk langs my. “Het jy seergekry?” Die absurditeit van haar vraag laat my hardop lag; natuurlik het ek seergekry. Die lewe is uit my liggaam geruk en weggevat, my hart is buite in die koue neergegooi en het gevries tot ’n stillewe van ys. Sy trek my regop, help my weer in die bed en trek die komberse sorgvuldig oor my koue, rillende liggaam. Toe sit sy ’n warm lap op my kop en vra of sy iets vir my kan doen. “Bring haar terug.” Sy skud haar kop sonder om iets te sê. “Jy moet aansterk. Ek sal vir jou iets te ete gaan haal. Dis beter …” Sy bly stil, draai om en loop by die kamer uit. Ek bly alleen agter. Alleen met die leë wiegie. Ek lê in die bed en vervloek my verswakte liggaam. Ek moet hier uitkom, ek moet my kind gaan haal. Sy is myne. Ek het haar in my arms gehou, my bors gegee, my liefde gegee. Sy mag nie nou verdwyn nie. Die enigste goeie ding in my lewe mag nie van my weggeneem word nie. Sy het my haar vertroue geskenk en ek het beloof om haar te beskerm. Ek sou haar nooit aan haar lot oorlaat nie, maar nou het ek reeds daardie belofte verbreek. Meermale probeer ek regop kom, maar elke keer dat ek my bene oor die rand van die bed sit, word dit swart voor my oë en moet ek terugsak teen die kussings. Uiteindelik besluit ek om dit tog te waag en staan op. Ek val. Alles word swart. Toe ek weer lig sien, begin ek doelgerig na die deur te kruip. My geskarrel moes egter soveel lawaai gemaak het dat Tante dit gehoor het, want sy kom by die kamer in, net toe ek die deur, my eerste doel, bereik. “Laat my gaan, ek moet haar gaan soek,” hyg ek terwyl die sweet in straaltjies oor my rug loop. “Terug bed toe, jy.” Haar stem klink vol gesag en ek kan nie weier nie. Ek draai om sodat ek die lang ent kan terugkruip. Toe Tante dit sien, begin sy mor en help my opstaan. “Wou jy dalk die trap afkruip, jou nek breek en dan na jou dogter gaan soek? Terug bed toe, jy, en bly daar.” Sy stop my onder die komberse in, ’n bietjie hardhandiger as gewoonlik, maar steeds geduldig. Sy stryk die beswete hare uit my gesig en gee my water om te drink. Toe sit sy ’n stapeltjie linneverbande op die bed. “Jy moet dit om jou bolyf wikkel, Maria. Om die melktoevoer te keer.” Sy rol die verbande uit en wil my help. Kwaad skud ek my kop. “Draai asseblief om.” My stem is kortaf, maar sy gehoorsaam sonder om teë te stribbel. Ek gaan regop sit, trek my naghemp en onderhemp tot onder my ken op en draai toe onhandig die eerste verband om my borste. Tante het my ’n speld gegee om die verband mee vas te steek en versigtig doen ek dit. Ek vat nog ’n verband en wikkel dit ook om my lyf. Toe ek klaar is, laat ek my klere weer sak. Ek bly styf regop in die bed sit en kyk af na my liggaam, wat nou vreemd vormloos lyk. Ek moet ’n einde maak aan die melk wat aanhou vloei, alles agter my laat en vergeet. Plotseling onthou ek Mien se woorde. Sy het gesê my liggaam sal alles vergeet, en ek word bang vir wat sy dalk nog meer gesê het, daardie woorde wat ek van my laat afrol het. Is dit moontlik dat Mien daaroor gepraat het, dat ek die hele tyd geweet het en niks gesê het nie? Ek ril en sak teen die kussings terug en trek die kombers op. Tante, wat die beweging opgemerk het, draai om en stop my weer in. Sy gee my ’n soen op die voorkop, maar sy kan nie daarmee die pyn wegneem nie. “Bly in die bed, Maria, ek sal kyk wat ek kan doen.” Ek knik lusteloos. Uitgeput maak ek my oë toe, net om in die donker beelde te sien van my kind wat opgespoor is en in my arms geplaas word. ’n Mooi droom. Voordat Tante by die kamer uitloop, draai sy om. “Ek is jammer, kind,” mompel sy. “Ek het regtig gedink dis die beste en dat jy dit ook so wil hê. Ek hoop jy sal my eendag kan vergewe. Dalk later as jy getroud is en kinders kry binne die huwelik …” “Nee!” Ek maak my oë oop en die droombeeld verdwyn wat ek vir ’n kort oomblik gekoester het. Ek skree op haar en slaan met my magtelose vuiste op die matras. Ek wil nie ander kinders hê nie, ek wil nie trou nie. Ek sal nooit weer aan ’n man raak en hom toelaat om my liggaam te besit nie. Al wat ek wil hê, is my eie kind, my kind wat voortgekom het uit ’n intimiteit wat ek gehaat het. Maar ondanks alles het ek haar liefgekry. “Tante, help my, asseblief!” “Ek sal my bes doen, Maria, maar ek het min hoop.” Tante skud haar kop, loop uit en maak die deur agter haar toe. Mara. Mara. Ek sing ’n treurlied in my kop en sien die meisietjie voor my wat ek so ’n kort rukkie in my arms kon hou. Die kind wat ek nege maande gedra het. Ek dink aan die haat wat ek van die eerste oomblik af gevoel het, die ontkenning, die gruwel. En ek voel hoe die skuld loodswaar op my druk. Het ek dit nie verdien nie? Ek het elke oomblik van haar lewe vervloek. Eers later, toe Tante my daarop wys, het ek begin besef dat ’n kind in my groei, my kind. My eie vlees en bloed. In ’n gewoontegebaar sit ek my hand op my maag en onthou die ligte geskop wat eers hinderlik en toe vertroud geword het. Nou is my maag plat en leeg; die lewe het daaruit verdwyn. Die kontak tussen ons is net so hardhandig deurgesny soos die naelstring wat ons verbind het. Daardie kontak wat ek leer koester het. Ek het uiteindelik verstaan dat ’n lig in die donkerte helderder skyn as in die dag. Ek het geleer iets moois kan voortkom uit iets slegs en ek het stadig aanvaar dat ek ’n kind gaan kry. Skielik sien ek voor my haar oë wat in myne kyk en onomkeerbaar van my ’n moeder gemaak het. En nou is ek kinderloos. ’n Kinderlose moeder. ’n Kreet kom oor my lippe en deurboor die stilte om my. Ek gil totdat ek nie meer asem oor het nie. ’n Skerp steekpyn in my borste waarsku my teen wat gaan kom en met ’n rilling slaan ek my arms styf om my. Die lappe om my liggaam moet die toevoer verminder, verhinder dat die melk uitstroom. Hoe heerlik was die tydjies dat sy by my gelê en gulsig gedrink het. En nou vloei alles nutteloos weg. Skielik woedend gooi ek die komberse van my af. Ek vroetel onder my naghemp en trek die verbande los. Ek gaan die melk oor my lyf laat stroom. Ek wil nie saamwerk aan die gedwonge skeiding van my dogter nie. Die melk moet die vryheid hê om te vloei. En wie weet, miskien vind Tante my kind voordat die melk opdroog. Dalk kan ek haar nog vandag of hierdie week weer teen my bors druk. Ek laat die komberse lê waar hulle geval het, hoewel ’n trek op my nat nagklere veroorsaak dat ek ál kouer kry. Wat maak dit in elk geval saak? Ek draai my kop en sien net-net die top van die eikeboom op die werf. Die takke wieg kalm op ’n ligte bries. Ek dink aan jong eikeblare, nessies in die bome, geboorte. Verlies. Ek hoor ’n gestommel op die trap en weet dis tante Be wat boontoe kom. Sy bring seker vir my ’n koppie tee met baie suiker, of ’n beker vleissop of gedroogde appelringe in ’n bakkie. Met ’n lagie suiker oor. Ek weier hardvogtig om my kop na haar te draai. Hoekom sal ek na haar kyk? “Maria.” Haar stem klink gedemp agter die deur. Tante klop weer, maar ek het nie die krag om te antwoord nie en bly by die venster uitkyk. Ek hoor ’n sagte gepiep en stel my voor hoe sy versigtig om die hoekie loer, bang om my wakker te maak. “Maria, is jy wakker?” Met my stilswye ignoreer ek haar, verban ek haar teenwoordigheid uit my gedagtes. Ek kyk na die lug en die eikeboom, die takke en die wind. Waarheen het hulle my kind geneem? Het die wind haar weggevoer na ’n plek ver hiervandaan, of is sy nog in die omgewing en sal ek haar op straat kan teëkom? “Maria! Jy gaan koue vat!” Skielike beweging, die deur wat toegestoot word, haastige voetstappe, die geur van hoendersop, die klank van ’n beker wat neergesit word en toe Tante se sagte hande. “Jy gaan verkoue kry. Jy moet na jouself kyk, kind.” Hoekom? Watter nut het dit as ek gesond bly? Sy trek die kombers oor my lyf en ek kom skielik agter hoe kwaai ek afgekoel het. My nat naghemp is yskoud en ek is die ene hoendervleis. Tante is klaar besig om die saak te beredder en haal skoon nagklere uit die kas. “Trek dit gou aan, dan gaan ek ’n skoon laken haal, skat.” Sy gee my ’n skoon naghemp en frokkie en is al amper weer by die kamer uit. “Kom jy reg?” vra sy vinnig voordat sy die deur oopmaak. Ek knik moeisaam en sy verdwyn. Met loom gebare maak ek die knopies van die nat naghemp los en trek dit toe met moeite oor my kop. Daarna is dit die onderhemp se beurt. My tepels is styf van die koue en ek weet daar sal nie nou meer melk uitkom nie. Ek voel wel ’n pyn in my borste wat amper ondraaglik is. Ek het soveel voedsel vir my klein dogter. Soveel. En alles verspil, verniet. Ek is nie by haar om dit vir haar te gee nie. Ek is net mooi met die laaste knopie besig toe Tante inkom. “Ek het vir jou ’n ekstra kombers saamgebring. Jy mag nie koue vat nie. Of ’n ontsteking opdoen nie.” Ek knik, al gee ek nie om nie. Tante help my uit die bed en laat my sit op die stoel wat langs die kas staan. Vinnig trek sy die nat beddegoed af en met haastige gebare maak sy die bed weer op. “Gaan lê nou gou weer.” Ek voel hoe ek bewe en is bly dat sy my ondersteun terwyl sy my teruglei bed toe. My voete is gevoelloos en my vingers is styf van die koue. Tante pof die kussings agter my rug op en laat my sit. Dan trek sy die komberse tot teen my ken op. “Nou gaan ons eers lekker sop eet, dan sal jy sommer baie beter voel. Jy sal sien.” Tante voer my die hoendersop en ek eet dit gehoorsaam terwyl ek lusteloos in die bed sit. Net my gesig steek bo die komberse uit en stadig begin ek voel hoe die sop my van binne-af warm maak. Die dik komberse doen die res. “Reijer het vandag kom vra hoe dit met jou gaan.” Ek sluk ’n hap sop af en wag vir die volgende een. “Hoekom was hy nie vroeër al hier nie? Hoekom het hy dit nie gekeer nie? Of het hy ook daarvan geweet?” “Ek dink hy het geweet.” Nog ’n hap sop. Dit brand my tong, maar ek laat niks blyk nie. “Het hy hom aan my verdriet kom verkneukel?” “Maria.” Tante sê niks verder nie en voer my geduldig die res van die sop. Ek is alleen met my gedagtes, wat heen en weer spring tussen hede en verlede, tussen liefhê en haat, tussen iets in my arms hou en dit mis. Mien kom weer en ondersoek my. Ek ondergaan dit gelate. Dit maak nie meer saak dat iemand anders aan my vat nie. Dis nie belangrik nie. Dit is belangriker dat ek my kind terugkry, daarom klou ek aan haar arm vas en smeek ek haar om my inligting te gee. “Jy is sestien, Maria. Jy kan nie verwag dat iemand dit sal goedkeur dat jy self die kind grootmaak nie. Niemand kan dit van jou verwag nie en boonop het jy nie ’n man om jou te help nie. Die skande. Dink ’n slag aan die kind!” “Wat van die kind? Sy hoort by my. Ek is haar ma, sy het niks meer nodig nie.” “Wat sal van ’n kind sonder ’n pa word? Wees bly dat sy nou in ’n gesin opgeneem is waar daar ’n pa en ’n ma vir haar is. Sy sal nie grootword in die skande van ’n vaderlose huis nie. Dink aan jou kind.” Ek bly stil. Wat kan ek hierteen inbring? Ek probeer om Mien se gedagtegang te volg en te verstaan hoekom sy so hard is, maar kry dit nie reg nie. Besef sy dan nie dat elke pa ’n monster kan wees vir ’n kind wat nie syne is nie? Weet sy nie dat jy liewer die kind van ’n gevalle ma kan wees as die kind van ’n stiefpa nie? “Ek wil haar terughê. Ek kan haar ’n veilige en goeie huis bied.” “Jy kan dit nie doen nie.” Mien klink oortuig en sit haar hande op haar heupe. “Glo my as ek sê sy is in ’n goeie huis opgeneem. Jou pa het self moeite daarvoor gedoen. Dink jy regtig hy ken nie sy mense nie? Sy woon by ’n gesin in een van sy ou gemeentes.” Haar woorde maak my onverwags doof. Ek hoor nog net ’n suisende geluid wat van binne af kom en vinnig opborrel sodat dit ál harder klink. Die gesuis word ’n gehamer en ek wil my hande oor my ore slaan en die geluid afsny, maar ek weet dit sal nie help nie. Mien se gebare raak ál traer totdat dit vervaag. Ek maak my oë toe om haar woorde uit te sluit, maar hulle kom net ál skerper na my toe. Die dominee. Die dominee. Eers het hy haar lewe in my geplant, sonder dat ek wou; nou het hy haar van my af weggeruk, sonder dat ek wou. Stadig kom my gehoor terug en ek staar Mien met oopgesperde oë aan. “Wie was daar nou eintlik beter as jou pa om te vra?” Mien glimlag vir my. Haar appelwange bol onder haar oë. “Ek het dadelik vir hom geskryf, en hy was natuurlik bereid om vir haar ’n plekkie te soek. Ek is oortuig daarvan dat die kleinding ’n goeie heenkome gevind het. Is jy nie bly nie?” Nee! Mien knik gerusstellend vir my, vat my hand en gee dit ’n drukkie. Toe staan sy op en sit haar goed in haar mandjie. “Jy sal hierdeur kom, jy sal nog sien. Sy sal nie ’n onegte kind wees nie, Maria, en jy nie ’n onfatsoenlike vrou nie.” Ek maak my oë toe en lek oor my lippe. “Helène is ’n gevalle vrou, Maria.” Dié woorde kom in ’n fluistertoon oor Mamma se lippe en sy kyk senuweeagtig om haar rond om te sien of iemand haar hoor. “Het jy al die seuntjie gesien?” Sy wag ’n oomblik totdat ek knik en gaan dan voort. “Hy is ’n onegte kind.” Ek weet nie wat ’n onegte kind is nie, maar aan die klank van Mamma se stem hoor ek dat dit iets verskrikliks moet wees. Ek verstaan nie juis hoekom nie, want die seuntjie aan Helène se hand het oulik gelyk, met sy ronde wange en blonde hare. “Moet nooit soos Helène word nie, kind. Vroue soos sy …” Mamma spoeg op die grond, iets wat sy nooit doen nie. Stadig loop ons verder. Helène kom van voor af aan en Mamma loop na die middel van die straat. Met ’n wye boog loop ons om die twee en ek weet nie waar om te kyk nie. My oë gly oor die straat totdat dit op Helène vassteek. Ek bekyk haar aandagtig en dink dat sy ’n vrolike voorkoms het. Haar klere is altyd veelkleurig en haar wange mooi rooi. Vandag ook. Tot my skok sien ek Helène glimlag vir my en sy gee vir my ’n knipoog. Sy glimlag vir my! Vinnig kyk ek weg, bang dat ek besmet sal raak en ’n onegte kind sal word. “Die mense wat haar kom haal het, het vriendelik gelyk. Jou pa het vir my geskryf hulle kan nie kinders hê nie en is dolgelukkig oor hierdie oplossing. Dis vir almal die beste, Maria.” “Nie vir my nie.” Ek besef nie ek het die woorde hardop uitgespreek nie, maar Mien antwoord dadelik. “Vir jou ook. Jy sal ’n man kry, trou en anders kinders hê. Dit was nie jou laaste kans nie, Maria.” Verstaan sy dan nie dat ek dit nie wil hê nie? Dat my liggaam nie aan ’n man behoort nie, dat ek nie verlang na ’n huwelik en ander kinders nie, maar net na my kind? Die kind wat ek ná soveel pyn gebaar het? Ek laat Mien gaan sonder om haar te groet. My gedagtes bly haper by die twee woorde wat sy kwytgeraak het. Jou pa. Jou pa. My kind is weg, gegee vir ’n gesin wat net aan die dominee bekend is, en ek weet hy sal my nooit vertel wie hulle is en waar hulle woon nie. Ek draai my gesig na die venster en kyk na die eiketakke wat liggies in die wind beweeg. My laaste hoop verbrand stadig tot as en word weggedra op die wind van die waarheid. Onbereikbaar. “Het Tante hiervan geweet? Het Tante vir haar die adres gegee?” “Jou pa en ma se adres? Ja, ek het.” “So, Tante het geweet?” “Ek het gedink jy stem daarmee saam, Maria.” “Hoekom moes ek dan vir haar lief word?” My stem breek toe ek dink aan die oomblik waarop ek haar gevoel het, my hand op my maag, ’n kort oomblik van kontak. “Dis nie goed om te haat nie.” “Ek haat nou nog meer.” Tante bly stil. Ons is albei stil. Geduldig gee sy vir my ’n bakkie sop aan, ’n lepel, ’n servet. In stilte begin ek eet. “Maria.” Tante begin praat, bly stil en praat dan weer. “Maria, as ek geweet het …” Sy bly stil en ek vra nie verder nie. Wat help haar spyt? Ek eet die bakkie leeg en Tante vat alles weer by my. Sy gee my ’n soen op die voorkop en sê goeienag voordat sy uitgaan. Ek weier om haar te antwoord en draai my kop weg van haar soen. Toe die deur agter haar toegaan, gaan ek weer lê om na buite te kyk. Ek sien wolke, dik, grys wolke, en ek weet dit sal nie meer lank wees voordat die reën neerstort nie. My oë val toe en ek droom ek verwaai saam met die as van ’n verbrande liggaam. Malend vlieg ek deur die lug. Ek gryp om my rond, versamel soveel moontlik asdeeltjies en probeer om iets nuuts daarvan te maak. Ek soek nuwe hoop. My blik gly oor die velde waaroor ek vlieg, maar vanweë die spoed van die wind kan ek nie goed sien nie. Ek sien net wasige swart vlekke waar koeie staan, blink spieëls waar water is, maar nêrens ’n baba nie. Te ver weg. Te klein. Ek roep en sprei my arms uit. Ek bly soek totdat my oë verblind word deur ’n dik reënwolk en ek niks meer sien nie. Die gemaal stop en ek stort reguit grond toe, die aarde kom vinnig nader. Die wind fluit om my ore en pluk aan my klere, wat wild om my wapper. Ek maak my oë toe en wag gelate op die dood. Toe ek wakker word, is die eerste ding wat ek sien die leë plek waar die wiegie gestaan het. Ek besef daar is nou niks meer in my omgewing wat my aan die bestaan van my kind kan herinner nie. Alles is weg, met wortel en tak verwyder. Soos onkruid. My liggaam is jonk en sterk en ná ’n paar dae voel ek gesond genoeg om op te staan. Tante Be vat my arm en loop stadig met my na die kombuis, terwyl sy my tree vir tree noukeurig dophou. “Gaan sit gou, meisie.” Sy wys vir my Oupa se stoel en ek gaan versigtig sit. “Hoe voel jy?” “Uitstekend.” Ek is kortasem en my stem klink hees. “Nog net ’n paar dae, dan is ek weer piekfyn.” Tante knik. Sy draai om en loop na die teepot wat op die koolstoof staan en prut. “Wil jy tee hê?” “Dit sal lekker wees, Tante.” Ek weet nie wat meer om te sê nie, woorde het oorbodig geword tussen ons. Die klank van my stem is genoeg om haar te beskuldig, dit maak nie saak watter woorde ek uiter nie. Sy sit die tee langs my neer en kom woordeloos langs my sit. Ek kyk om my rond en neem alles in my op, asof ek dit vir die eerste keer sien. Ek kyk na die potte op die rak, die bossies gedroogde kruie aan die dakbalke, ’n borduurwerkie wat Ouma nog gemaak het. Wyse woorde wat ek destyds nie verstaan het nie, maar nou alte goed begryp: Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Doen aan ander soos jy wil hê hulle moet aan jou doen. Maar is daar enigeen in my omgewing wat hulle aan dié woorde steur? Miskien moet ek ook nie meer buig voor die wil van ander nie, maar doodgewoon my eie gang gaan en nie meer gehoorsaam wees aan dié wat dink hulle het gesag oor my nie. Ons sit woordeloos langs mekaar. Ek kyk om my rond, drink tee en dink na. Soms gly my oë oor Tante en dan lyk dit vir my of sy gekrimp het, ineengeskrompel geraak het. Sy sit stil en eensaam by die tafel met ses stoele. Maar nie eensaam genoeg nie. Hoe is dit moontlik dat hierdie vrou saamgewerk het aan die verraad? Ek het haar liefgekry, sy het langsamerhand die leemte gevul wat ontstaan het nadat my ma haar ál verder teruggetrek het. En nou is daar weer ’n leemte, ’n bittere leemte. “Die tee was lekker, Tante.” Ek trek die koerant wat op die tafel lê na my toe. Ek maak of Tante nie daar is nie en begin lees, hoewel die woorde op die papier min indruk op my maak. Ek lees oor ’n leeglêer wat gearresteer is, ek lees oor die groeiende werkloosheid en oor mense met geldprobleme, maar hoe belangrik is geld in vergelyking met my liefde vir my kind? Terwyl ek sit en lees, is Tante aan die werskaf in die kombuis. Ek vermoed sy sal graag met my wil praat as ek haar die kans sou gee, maar ek hou aan lees, ongevoelig vir haar teenwoordigheid. Uiteindelik loop sy buitentoe en ek hoor klompe oor die werf kletter. Sy gaan seker by haar koeie troos soek en binnekort sal sy weer iets anders te doen hê. Ek maak die koerant toe noudat Tante nie meer in die kombuis is nie en staar by die venster uit, sonder om iets te sien. My borste pyn en ek voel hoe die melk uitloop. Teësinnig staan ek uiteindelik stadig op. Dis tyd om terug te gaan bed toe. Op daardie oomblik kom Tante weer by die kombuis in. “Ek loop saam met jou.” Tante gee my haar sterk arm. Sy glimlag vir my. Ek kyk haar stilswyend aan en byt op my tande, maar in my kop weerklink al die woorde en verwyte wat ek vir haar sou wou skree. Tog kom daar nie ’n woord oor my lippe nie. En te oordeel na die uitdrukking in haar oë is dat dit waarskynlik die ergste verwyt. Hoofstuk 17 Sewe dae gaan verby, dae waarin my gedagtes en drome verstrengel raak tot ’n onsamehangende geheel. Ek slaap baie uur per dag en wanneer ek wakker is, kan ek aan niks anders as Mara dink nie. My lyf pyn elke dag minder, my borste word kleiner en die drukking neem af toe die melk begin opraak. Tog is daar nog gereeld die bekende tinteling, en dit gebeur dikwels dat ek ’n skoon frokkie moet aantrek omdat die melk gevloei het. Ek koester elke nat vlek en wens die melk kan bly sodat ek haar kan voed as ek haar terugkry. Tante sorg goed vir my, sy is so vriendelik soos altyd en bak amper elke dag iets lekkers om te eet. Die maaltye is voedsaam en oorvloedig, maar dikwels stoot ek die bord weg sodra sy die kamer verlaat. Ons praat nie met mekaar nie. Tante probeer wel, maar ek kan nie woorde vind om haar te antwoord nie. Elke woord wat by my opkom, steek vas in haatlikheid en ek kan dit nie oor my lippe laat kom nie. Sy het my diep teleurgestel en daar is niks meer oor van ons vroeëre gemoedelike omgang met mekaar nie. Ek kan ook nie aan Reijer dink, sonder om verraai te voel nie. Elke keer dat Tante vertel hy het oor my uitgevra, draai ek my kop weg en maak my oë toe om hulle albei uit te sluit. Ná die sewende dag besluit ek dat ek gesond genoeg is om uit die bed op te staan en die hele dag op te bly. Ek bespreek dit nie met Tante nie, maar trek my aan. Tante is in die kombuis en bak pannekoek. Dit lyk nie of my verskyning haar verras nie. Sy groet my vriendelik en gou sit ons saam by die tafel asof daar die afgelope weke niks gebeur het nie. Die enigste verskil is ons swygsaamheid. Tante begin eindelik met haar werk, nadat sy drie keer gesê het ek mag my nie vermoei nie. Sonder om te antwoord staar ek haar aan; ek wag dat sy die kombuis moet verlaat. Sy doen dit uiteindelik, maar kom gou terug met ’n boek wat sy voor my op die tafel neersit. Daarna gaan sy uit. Ek tel die boek aarselend op en slaan dit oop. Die letters dans voor my oë en wil nie woorde vorm nie. Waar is Mara nou? Hoe kan ek ’n boek lees terwyl ek haar behoort te soek? Ek dink na oor hoe ek haar kan terugkry, soos ek die afgelope dae al so dikwels gedoen het, maar my gedagtes strand elke keer op dieselfde probleem. Sonder hulp sal ek haar nie kan opspoor nie en daar is niemand wat my wil help nie. Toe hoor ek haar huil. Ek skrik op uit my gedagtes en sit regop. Stadig sit ek die boek neer en staan op. Met ingehoue asem bly ek staan en luister of ek die geluid weer hoor. Ja, daar is dit! Sy is hier naby! Verlig begin ek hardop lag, ’n klank wat vir my vreemd klink. Ek draai op die plek in die rondte en probeer om die klank vas te pen, om by die bron daarvan uit te kom. Op my sokkies loop ek deur die kombuis. ’n Flits van woede teenoor Tante wat dit op haar gewete het, skiet deur my kop, maar word verdryf deur my blydskap toe ek weer die gehuil hoor. Dit kom van bo, ek moet soontoe gaan. Twee trappies op ’n keer hardloop ek boontoe en gooi my kamerdeur oop. Ek bly op die drumpel staan. Nee, natuurlik nie hier nie. Ek moet in Tante se kamer gaan kyk. Ek loop na haar deur en druk die handvatsel so saggies moontlik ondertoe. Die deur gaan piepend oop en ek kyk by die kamer in. In een oogopslag kan ek sien dat daar nie ’n wiegie staan nie en nie ’n kind is nie. Maar die gehuil … Ek maak my oë toe en konsentreer weer op die geluid. Dis steeds daar, maar klink nou verder weg as netnou. Ek trek Tante se kamerdeur toe en loop stadig teen die trap af. Het ek my vergis? Dalk is sy in die voorkamer, of in die spens, of in die kelder. Ek loop by die kombuis in, vasbeslote om die hele huis te deursoek, maar Tante is daar en kyk my vreemd aan. Sy het vir my gelieg! “Is iets verkeerd, Maria?” “Nee.” My stem bewe, maar ek kyk haar reg in die oë en dwing haar om te dink niks het verander nie. “Ek het tee gemaak. Kom sit ’n bietjie.” Gehoorsaam gaan ek sit. Ons drink die tee in stilte. My woede groei elke sekonde. Het Tante regtig gedink sy kan dit vir my ’n geheim hou? Ek kon my kind hoor huil en Tante sit hier langs my, drink haar tee en maak of Mara nie meer hier is nie. Hoe kan sy dit aan my doen? Ek gooi die tee in die piering uit sodat dit gouer kan afkoel en drink dit so vinnig as wat ek kan. Toe trek ek aan die tafeldoek se fraiings en maak vinnige vlegseltjies. Ek vleg eers drie fraiings, dan vier, vyf, ses. Ek probeer verskillende kombinasies en trek ongeduldig aan die fraiings wat weer loskom. Uiteindelik is Tante se tee op en sy gaan uit. Ek wag ’n paar oomblikke totdat ek haar klompe buite hoor en staan dan op. Die gehuil het opgehou, maar ek weet wat ek gehoor het. Ek weet sy moet hier wees. Eers die voorkamer. Niks. Die spens. Niks. Die kelder. Niks. Ek gaan weer boontoe, en nou kyk ek ook onder Tante se bed en onder myne. Ek maak die kaste oop en kyk of ek haar sien. Uiteindelik dink ek aan die derde deur en gaan na die hooisolder. Sy kan op enige plek wees! Nêrens ’n kind nie. Lamgeslaan loop ek stadig teen die trap af. Ek besef ek het nog nie in die gang gesoek nie. Terwyl ek rondkyk, hou ek my asem op en spits my ore. Dalk hoor ek haar weer. Niks. Ek loop deur die kombuis, trek my klompe aan en gaan buitentoe om Tante te soek. Ek kry haar in die tuin en toe ek haar roep, kyk sy hoopvol na my. ’n Glimlag op haar lippe. “Waar is sy, Tante?” Sy word bleek en die glimlag verdwyn. “Wat bedoel jy, Maria?” “Ek het haar gehoor.” “Wie het jy gehoor? Waarvan praat jy?” “Mara is hier, nie waar nie? Vat my na haar toe.” Met groot treë loop ek na Tante toe. Ek sit my hande in my sye, reg om haar te konfronteer. Sy mag my nie van my kind weghou nie. “Mara? Ag, kind, sy is nie …” “Ek het haar hoor huil. Ek het haar hoor huil, Tante, moenie dit ontken nie.” Ek sluk die wanhoop en bly sterk ter wille van my dogter. “Jy moes jou dit verbeel het, hier is nie ’n kind nie. Mien het haar weggeneem.” “Moenie vir my lieg nie!” Sy skud haar kop en ek stamp my voet op die grond. Toe draai ek om. Ek sal bly soek totdat ek haar gekry het. Ek loop oor die werf en skop na die hoenders en die hond. Ek slaan deure en stoot en trek alles uit my pad. Ek soek oral, die hele dag lank. Ek kry niks. Dié aand in die bed, ná ’n maaltyd in stilte saam met tante Be, hoor ek weer die gehuil. Êrens vanuit die diepte. Gespanne luister ek. Die geluid bly konstant, selfs toe ek my hande oor my ore sit en my kop onder die kombers druk. En ek besef dis ’n geluid wat in my kop sit. Die geluid is binne-in my. Vasgewortel. Dit is al wat ek nog van haar het, want sy is weg. Vir goed weg. Hoofstuk 18 Waarom het die vrou wat ek leer vertrou en liefgekry het ’n verraaier geword? Tante kyk soms na my en laat haar groot oë die praatwerk doen. Ek lees spyt daarin, maar weet nie of dit spyt is oor haar daad of spyt oor die gevolge daarvan nie. Ons verhouding het afgekoel. Ek praat nie met haar as dit nie nodig is nie. Sy verskil op die ou end niks van die ander nie. Hoe groot is ’n mens se veerkrag? Hoe groot is myne? Ondanks die pyn in my liggaam laat ek my ná my wanhopige soektog nie dwing om in die huis op ’n stoel te sit nie. Ek het besluit om weer te begin werk en my hande beweeg rasend vinnig oor die vloer van die spens se vloer wat ek aan die skrop is. My vingers voel rou van die seepwater en ’n brandpyn dring deur my vel, maar ek weier om iets te voel. Ek gooi net nog kookwater by, nuwe pyn, en skrop. ’n Hand op my skouer wat ek ongeduldig afskud. Geen aanraking nie, geen kontak nie. Bly weg van my af. Ek wil nie praat nie. Ek wil nie lewe nie. Weer ’n hand, twee hande. Tante hou my skouers vas en al probeer ek ook wat, sy los my nie. Die enigste manier om los te kom is om geweld te gebruik en dit kan ek beslis nie doen nie. In plaas daarvan skrop ek die vloer nog hewiger. Ek druk met my volle gewig op die skropborsel om al die vullis, selfs in die diepste gleuwe, te kan bykom. Dit het ’n aweregse effek, omdat die borsel se hare weens my gewig ombuig en nutteloos word. “Staan op, Maria.” Ek wil haar weer ignoreer, maar haar hande is steeds op my skouers en dit voel of hulle afdrukke in my ingebrand word. Eindelik staan ek op. Sy vat my na ’n stoel in die kombuis, sit ’n koppie koffie voor my op die tafel neer en kom oorkant my sit. In plaas van na Tante kyk, staar ek by die venster uit. Daar is stof op die ruit en ’n paar dooie vliegies. Ek behoort dit skoon te maak. In my gedagtes maak ek ’n aantekening om dadelik water te kook en die ruite te was. Is vensters dan nie die siel van ’n huis nie? As die ruite skoon is, kan verbygangers inkyk en hulle verlustig in die warmte van ’n woning; die bewoners kan dan uitkyk en die verbygangers nader wink. Vensters moet skoon wees. Ek skuif my voete reg onder die stoel, gereed om op te staan. My koffie staan onaangeroer. Tante se stem keer my. “Moenie dit waag om op te staan nie, Maria!” Sy sê die woorde met ’n gesag wat ek nog net ’n paar keer tevore by haar gehoor het. My voete kom tot rus, ek bly sit. My oë dwaal na my hande en ek bekyk noukeurig die rooi groefies, die wit, opgeswelde randjies langs my naels, die snytjies tussen my duim en wysvinger. Klein druppeltjies bloed kry die kans om droog te word noudat ek nie meer aan die skrop is nie. Lewe wat opwel, maar stol voordat dit enige indruk op die wêreld kan maak. “Dit kan nie so aangaan nie, Maria.” Ek hoor ’n sagte geruis en sien uit die hoek van my oog hoe ’n hand oor die tafel na my uitgesteek word. Nog ’n niksseggende gebaar. Dié hand wat ek bewonder het danksy die krag en geduld daarvan, hierdie selfde hand het my verraai. Dit het my kind opgetel en weggedra. Ek kyk na die stomende koppie koffie wat geduldig op die tafel staan en speel met die gedagte om dit om te stamp. Sal die vloeistof die verraderlike hand tref en brandmerk? Sal sy die hand ondanks die pyn daar laat lê of sal die hand teruggetrek word? “Ek wil hê jy moet vir my kyk.” Weer woorde. Weer ’n bevel. Is daar dan niks meer vir my oor nie, geen enkele ruimte nie, geen vryheid om my eie keuses te maak nie? Is ek gedoem om my lewe lank gebonde te wees deur bande wat ander mense om my draai, wat my omknel? Die enigste verskil tussen die dominee en Tante is die manier waarop sy dit doen. Hy het my geteister met sy mag om my te verdoem, sy teister my met haar liefde, wat my ook verdoem. Watter voordeel het liefde tot nou toe vir my gehad? Net verraad. “Kyk … na … my.” My oë gly van die geblomde koffiekoppie na haar hand wat steeds met die palm boontoe, kwesbaar, op die tafel lê. Van haar hand kyk ek stadig op na haar arm, haar nek, haar ken. Maar ek sorg dat my oë nie hare bereik nie. “Kyk na my, Maria.” Sy is nog nie tevrede nie. Niks is ooit genoeg nie. My voete verskuif weer onder die stoel, ek span my krag in en staan op. So vinnig dat die koffie oor die rand van die koppie stort; die piering vang die vloeistof op. My seepwater het koud geword, maar ek sal nuwe seepwater aanmaak. Ek moet nog die vloer skrop en daarna die ruite was. Ek het nie tyd vir praatjies nie. Ook nie die krag nie. Toe ek met ’n groot skeplepel reënwater uit die emmer teen die ruite gooi, hoor ek die hond se geblaf agter my. ’n Oomblik lank voel ek die ou behoefte om weg te hardloop en weg te kruip vir die besoekers, wie dit ook al mag wees, maar toe ek afkyk en my plat maag sien, besef ek dis nie meer nodig nie. Voetstappe kom nader, en ek loer oor my skouer om te sien wie dit is. Dominee Bosch. Reijer. Hy gaan staan ’n paar treë agter my en ek draai so dat ek die laaste reënwater teen die ruit kan gooi, maar hom tog nog kan dophou. “Goeiemiddag, Maria.” Ek knik, maar sê nie ’n woord nie. Dit is die eerste keer dat ek hom sien ná … Mara. Dit is asof die skeidsmuur tussen ons saam met my groot maag verdwyn het. Ek voel nie skaamte in sy teenwoordigheid nie, net die ongeduld en woede wat ek ook vir Tante voel. Dit sal glad nie vir my moeilik wees om hom Reijer in plaas van dominee Bosch te noem nie. “Middag, Reijer.” Nors, kwaad. Hy moet dit weet. “Ek het by jou tante gehoor jy is nou weer op die been.” Hy sê dit asof ek ’n verkoue gehad het, ’n paar dae siek in die bed was en nou weer gesond is. Verstaan niemand dan dat dit baie meer as ’n verkoue was, dat die rekmerke op my maag vir altyd sigbaar sal wees nie? Dat ’n stuk van my hart weg is, noudat ek nie meer my dogter in my arms kan hou nie? Tante, Mien, en nou Reijer ook, almal maak of dit van verbygaande aard is. Ek gooi die skeplepel klaterend in die emmer, terwyl ek dit oorweeg om die emmer weer vol te maak en die inhoud oor Reijer uit te gooi. Ek doen dit nie. “Ja. Op die been.” “Ek is bly om dit te hoor.” Ek knik. Kwaad. “Is jou tante binne?” “Ja, sy is in die kombuis,” sê ek, hoewel ek nie die vaagste benul het waar Tante is of wat sy op hierdie oomblik doen nie. Dit interesseer my ook nie. Solank hy net padgee. Reijer aarsel ’n bietjie, frommel die pet tussen sy hande en loop toe in. Woordeloos kyk ek hom agterna. Ek tel my goed op en loop na die volgende venster. Dis vir my honderd persent in orde as daardie twee in die kombuis gaan sit en praat; hulle het nie my hulp daarvoor nodig nie. Hulle kan sonder my klaarkom. En ek kom maklik sonder hulle klaar. Bowendien het ek ander dinge om te doen. Ek is nog nie klaar met die ruite nie. “Maria!” Ek antwoord nie. Sy sal netnou ophou roep. “Maria!” Ek bly stil en hou aan met was. “Maria.” Voetstappe op die werf. Sy kom nader. “O, hier is jy. Kom, kind, ek het lekker tee gemaak.” “Nee dankie.” “Reijer is ook hier. Kom sit by ons.” “Ek weet hy’s hier.” “Maria, kind …” Onwillig draai ek om na haar. Ek sien ’n traan op haar wang, maar maak of ek dit nie sien nie en loop skrams om haar. Ek stamp net-net nie teen haar nie en voel in my skik. Sy het dit oor haarself gebring. In plaas van reguit kombuis toe te loop, gaan was ek eers my hande by die pomp. Terwyl ek na die stromende water kyk, wonder ek of ek nie te ongenaakbaar teenoor Tante is nie. En teenoor die wêreld. Was ek nie baie erger as Tante toe ek my kind gehaat en meermale doodgewens het nie? Maar dit was voordat ek Mara gesien en haar in my arms gehou het! Ek droog my hande aan my voorskoot af en loop na die kombuis. Die tee staan al op die tafel, en Tante en Reijer sit saggies met mekaar en praat. Toe ek inkom, sterf hulle stemme weg. “Kom sit nou lekker, Maria,” sê Tante ná ’n kort stilte. Onwillig trek ek ’n stoel uit, gaan sit en staar na die stoom wat uit die teepot opspiraal. Tante bied vir ons koekies aan en ek sê nors nee dankie. So vinnig as wat ek kan, drink ek die tee op. Ondanks die hitte wat my mond en keel laat brand, weier ek om die tee eers in die piering uit te gooi en te laat afkoel. Met ’n slag sit ek die koppie op die piering neer. Ek staan op en wil weer buitentoe loop. “Maria, ek het eintlik vir jou kom kuier.” “Ek is te besig om te praat.” “Gee my ’n kans, Maria.” Ek gaan staan aarselend. Tante staan op en loop uit. “Ek sal julle alleen los.” Hoekom luister niemand na my nie? Ek het nie lus om te praat nie. Is ek onsigbaar, onhoorbaar, onbelangrik? Jammer, Reijer, vergeet dit maar. Ek loop nou. Jy sal maar weer vir Tante moet kom kuier as jy met iemand wil praat. Van my kan jy niks verwag nie. Ek begin beweeg, op pad uit. “Waarom straf jy ons almal?” Ek straf niemand. Waarvan praat jy? Die enigste een wat gestraf word, is ek. Keer op keer op keer. Dit is in die eerste plek die rede hoekom ek swanger geraak het. Jy het dit nie geweet nie, nè? Dit was ’n straf. Die dominee het dit geweet. Elke fout wat ek gemaak het, was ’n verskoning om my te verkrag. En uiteindelik het hy op dié manier die saad in my gelos waaruit Maria voortgekom het. O ja, intussen weet ek alles daarvan. Ken jy dit? Wat ’n man en ’n vrou saam doen? Seker. Jy is ’n man en boonop ’n dienaar van God. Het jy al ’n idee watter vrou jy gaan uitkies vir jou smerige planne? Mara. Mara is ook gestraf. Sy is by haar ma weggevat. Nog oordat ons mekaar goed kon leer ken. Wat dink jy, is sy genoeg gestraf vir my sonde? Dit tier in my kop, maar my mond swyg. “Maria, ek wil help.” Hy steek sy hand oor die tafel uit en kyk smekend na my. Ek maak my oë toe en draai om. Doelbewus loop ek buitentoe. My voete voel swaar toe ek hulle optel om in my klompe te steek. Hoekom tree ek so op teenoor diegene wat probeer goed wees vir my? Wil ek regtig so hard wees? Wil ek regtig die mense kwets wat ek ken, en eensaam en nors deur die lewe gaan? Ek maak die kombuisdeur oop deur met my hele gewig daarteen te druk. Ek struikel oor die drumpel en laat die deur agter my toeklap. ’n Harde slag. Al weer ’n flater van my kant. Asof ek kwaad is. Wat ek nie is nie. Ek is net so … Hartseer? Sonder om iets te sien of te hoor loop ek oor die werf. Ek loop verby die varkhok en die hoenderhok en soek ’n opening in die strook struikgewas waar ek kan deurkom. My rok haak aan die dorings van ’n wildebraam, maar ek ruk dit los, sonder om bekommerd te wees oor die materiaal wat met ’n harde geluid skeur. Ek trap op plantjies wat opkom en stroop die jong, groen blaartjies af toe ek takke met my hande uit my pad stoot. My hande kry rooi hale en is besmeer met groen blaarsap. Dit brand. Ek gaan op ’n boomstomp sit, met my hande voor my gesig. Ek kry die geur van gekneusde blare wat aan my hande kleef. Nou is ek regtig alleen. Ek het dit reggekry om almal van my te vervreem. Ek kom eers agter dat iemand my gevolg het toe Reijer langs my op die stomp kom sit en sy arm versigtig om my skouers sit. Verskrik skuif ek ’n ent weg. Hy trek sy arm terug vanweë my vinnige beweging en sê niks, en sit net stil langs my. Dit voel vreemd om langs ’n man op ’n boomstomp te sit. Dis asof ek die gewig van sy arm steeds op my skouers kan voel en ek skuif ongemaklik heen en weer, wat veroorsaak dat die materiaal van my rok oor die boombas skraap en soms haak. My gedagtes skiet heen en weer tussen bly sit of weghardloop. Tussen stilbly of hardop al my ellende uitskree. Tussen baklei of ly. Ek wikkel my voete, totdat ek agterkom dat ek dit doen. In plaas daarvan begin ek my hande frommel. Ek laat gly my wysvinger oor ’n rooi haal op my handpalm. Die pyn is onbelangrik, ek bestudeer net die struktuur van die beskadigde vel. Hoekom het ek dit gedoen? Vinnig maak ek my hand toe om die krapmerke weg te steek. Wat as ek hom slaan en uitskel? Sal hy dan vir goed padgee sodat ek alleen kan agterbly? Dit lyk na ’n goeie idee. Dan is ek veilig. En eensaam. Ek bly sit sonder om hom te slaan, en staar na ’n spinnekoppie wat oor my klomp loop. Ek kan hom afskud of doodslaan. Of daar laat bly. Is dit hoe God na die mens kyk? Kies Hy sommige uit om wreed te verpletter, ander om weg te stoot en sodoende net te verwond, en die res laat Hy rustig voortleef? Ek dink lank daaroor na, maar kry nie ’n bevredigende antwoord nie. Toe ek weer na my klomp kyk, is die spinnekoppie weg. My skouers ontspan stadig en my rok se moue raak liggies aan Reijer se jas. Ek stel my voor hoe ’n onsigbare draadjie ons aan mekaar verbind, en ek ril. Ek skuif ’n entjie weg. Maar nie te ver nie. Ek luister na die gekwetter van die mossies, in die verte klink die hond se geblaf en nader aan ons zoem ’n insek. Eindelik neem ek ’n besluit. “Dankie, Reijer.” Dat jy agter my aangekom het, die moeite gedoen het om my op te soek en dat jy vriendelik bly. Reijer bly ’n rukkie stil. Ek kyk vinnig na hom en sien hy glimlag. “Ek is bly jy sê dit, Maria. Jy moenie weghardloop nie. Nie vir my nie en ook nie vir jou tante nie.” “Dis moeiliker as wat jy dink.” “Sy het my die een en ander vertel. Ek probeer julle albei verstaan. En te help, maar maklike oplossings is daar nie.” “Moet ek dan maar net berus?” Ek druk my hakke in die grond. “Ek weet nie. Ek ken nie al die feite nie.” Uit die hoek van my oog kan ek sien hy skud sy kop, maar sy antwoord help my nie eintlik nie. “Dis tog eenvoudig, ek is haar ma.” My hakke maak venynige draaibewegings in die modderige grond en sak ál dieper in. “Ja, jy is. Wat is haar naam?” vra hy plotseling, asof hy pas daaraan gedink het. “Mara.” “Jou kind is nou by ’n gesin wat haar graag wil hê.” Ek trek my asem in om hom in die rede te val, maar hy steek sy hand op. “Jy moet dit glo. Mien het al meermale so iets gereël.” Maar sy het die domine nog nooit raad gevra nie. Wat weet sy van hom? “Mara sal ’n pa en ’n ma hê, sy sal sonder skande kan grootword.” “En sonder my.” Hy ignoreer my opmerking. “Jy is sestien. Hoe gaan jy ’n kind grootmaak, terwyl jy terselfdertyd moet werk om jouself te onderhou, woonplek vir jou en jou kind moet kry en die skande moet verduur wanneer mense jou skeef aankyk?” Wat hy sê, is alles waar, maar hard en meedoënloos. Ek slaan my arms om my bolyf en wieg liggies heen en weer. “Natuurlik sou jy ’n tydelike oplossing kon bedink, maar jy moet verder kyk, Maria. Hoe dit sal wees oor vyf jaar, oor tien jaar. Wanneer jy ouer is en die behoefte het om met ’n gesin te begin, ’n man te kry, nog kinders te hê.” Ek staak my gewieg en bly botstil sit. Toe begin ek weer stadig heen en weer beweeg. “Jou Tante wou net die beste vir jou doen, Maria.” Ek hou aan wieg en oorweeg sy woorde. Miskien is dit waar. Maar sy bly my kind. Ek trek my klompe los uit die suigende grond en verskuif my voete. Ek wieg weer heen en weer, my klompe suig weer in die grond vas. Tante wou net die beste vir my doen. Miskien is dit waar. Maar Mara bly my kind. Ek weet nie hoe lank ons so gesit het nie, maar uiteindelik trek hy my regop en loop ons saam huis toe. By die deur tik hy met sy vingers teen sy pet en gaan. Hoofstuk 19 Ek twyfel nou ná my gesprek met Reijer. Kan dit dan regtig waar wees dat Mara beter af is by ander mense as by my? Tante Be, Mien, Reijer – hulle stem almal saam. Wat doen ek nog hier? Ek weet nie wat ek nog kan doen om haar op te spoor nie en as ek haar nie kry nie, hoekom sal ek dan nog hoop hê? Wat het die lewe my tot nou toe in die sak gebring, behalwe kort oomblikke van geluk wat weer een vir een van my weggevat is? Geluk is net die teenpool van ellende, en hoe groter die geluk, hoe dieper die ellende wanneer die geluk afgevat word. Ek doen my werkies nougeset sodat Tante niks het om oor te kla nie. En ek dink na oor wat my te doen staan. Daar is so min moontlikhede. Eintlik niks. Eintlik net een. Tot siens, my liewe vriendin. Die hooisolder waar ek voorheen nooit gekom het nie, word ’n toevlugsoord – ’n plek waar ek op my gemak in die hooi kan sit of lê en kan nadink oor alles wat gebeur het. Ek hoor voetstappe op die trap en wag muisstil of Tante my gaan roep. Ek het haar nie vertel dat ek ure hier deurbring nie. Ek weet nie of sy weet waar om my te kry nie, en of sy dalk bekommerd is oor my nie, maar ek wil nie my geheim verklap nie. Die deur gaan oop en ’n smal strook lig val deur die solder. Sonder om ’n geluid te maak, kruip ek agter die strooi weg en hou my asem op. Die reuk van die strooi en die stof wat oral ronddwarrel, veroorsaak amper dat ek moet nies, maar ek kan dit onderdruk en sit doodstil en wag. “Maria.” Dis nie Tante wat my soek nie, dis Reijer. Ek wonder of ek moet antwoord. Ek hoor sy voetstappe deur die solder en ek voel die vloerplanke onder my tril. “Maria, jou tante het gesê jy’s hier.” Hy bly huiwerig staan. Net soos ek, het hy nie ’n lamp by hom nie en dit moet vir hom moeilik wees om iets te sien, aangesien sy oë nog nie aan die donker gewoond is nie. Hy gee nog ’n versigtige tree en skop met sy voet in die strooi. Ek sien hoe hy buk en rondvoel. Toe gaan hy sit. “Ek wil graag met jou praat.” Steeds gehurk, bly ek doodstil sit. Hy sal sekerlik binnekort padgee. Hy sal agterkom dat ek hom nie hier wil hê nie. Dit is die enigste plek dié waar ek ongestoord kan dink. Moet dit nou ook van my weggevat word? “Het jy al ’n bietjie nagedink oor ons gesprek van laas?” vra hy asof ek langs hom sit en ons ’n gewone gesprek voer. Ek sê niks, maar in my gedagtes antwoord ek hom. Ek kan aan niks anders meer dink nie. Ek is nie die kans gegun om te besluit nie. Ander het namens my besluit en almal het gedink ek is onbevoeg om die kind groot te maak. Onbevoeg en nutteloos. “Gaan dit nou beter tussen jou en jou tante?” gaan hy voort. Nee, dit gaan nie beter nie en dit sal ook nie verander nie. Maar wees gerus, sy sal nie lank meer met my nuttelose teenwoordigheid opgesaal wees nie. Alles gaan verander. Rustiger word. Ek neem ’n besluit. Ek staan op, trek my klompe uit, gee vier of vyf groot treë in die rigting van die deur wat Reijer laat oopstaan het en sê: “Ek wil nie met jou praat nie, Reijer. Los my asseblief uit.” Nog ’n paar treë en ek is by die deur en trap. Ek loop vinnig ondertoe en in die gang trek ek weer my klompe aan. Dit was nou genoeg. Te veel, om die waarheid te sê. Die buitedeur is op ’n skrefie oop en ek stoot dit heeltemal oop. Ek kyk vinnig oor my skouer, maar Reijer kom nie agter my aan nie. Gelukkig. Ek begin vasbeslote hardloop. Ek moet wegkom, van myself af. Ek hardloop blindelings deur struikgewas en spring oor versperrings. Die hond se geblaf klink in die verte op en begelei my klaterende voetstappe. In my kop gons stemme, hulle sê wat ek moet doen. Elkeen is oortuig van sy saak en almal sê dieselfde ding. Maria, hoer. Wees bly jy is ontslae van die kind. Berus by hierdie oplossing, word groot, kry ’n man en kinders. Gee jou oor aan die leiding van ’n godvrugtige man en jy sal geseënd wees. Natuurlik sal hy mag oor jou hê. Ja, oor jou liggaam én jou siel. Maar dit is die skeppingsorde, dit is so bepaal. Waarom baklei jy daarteen? Omdat jy ’n hoer is. En altyd sal wees. Niemand kan jou reinig van wat jy gedoen het nie. Alles is tevergeefs. Jy sal jou dogter nooit weer sien nie. Sy is by ’n adres wat jy nooit sal ken nie. Almal het dit goed bedoel. Ja, almal. Ek haal ál vinniger asem en my keel voel droog en branderig. ’n Steek in my sy maak my kwaad en laat my vinniger hardloop, totdat die pyn ondraaglik word en ek begin loop. Vir ’n rukkie gaan ek vooroor gebuk staan. Ek druk met my hande teen die wit bas van ’n berkeboom. Toe hoor ek hoe Reijer my naam roep. Hy kom dan tog agter my aan, en ek begin weer hardloop. Nee, Reijer, dit gaan jy nie van my wegvat nie. Jy gaan my nie weer opspoor nie. Ek wil nie meer nie. Ek hardloop nou ’n bietjie stadiger, gehinder deur die pyn in my sy en die klompe wat my voete seermaak. Ek struikel en val amper, kom weer regop en hardloop verder. Ek het net één doel, één oplossing. Ek moet hardloop tot aan die einde van die wêreld en daar afspring, dis die enigste moontlikheid wat nog oor is. Die vraag is nie meer waarheen ek moet gaan nie, dis of ek betyds daar sal kom. Ek maak ’n wye draai en hardloop dwarsdeur die kreupelhout. Ek voel hoe die takke van ’n wildebraambos na my gesig gryp. ’n Sweepslag moes ’n krapmerk op my wang veroorsaak het, maar ek steur my nie daaraan nie. Ek het my doel bepaal en weet net ek moet aanhou. Gedwing deur ’n stem wat my aanspoor, ’n stem wat ek ken en tog ook nie ken nie. ’n Stem wat al die ander stilmaak. Weg is die goeie bedoelings. Net dié een stem met dié een oplossing wat alles sal goedmaak. Vir Mara, vir Tante, vir Mamma, vir die dominee, vir almal. Vir my ook. Ek kom by ’n pad uit en weet dis nou nie meer ver nie. Takke en struike pla my nie meer noudat ek op ’n normale pad is nie, en ek vorder vinniger. Ek weet ek is amper daar. In die verte sien ek die swart glinstering voor my en met nuwe krag hardloop ek vinniger en vinniger. My voete kry seer en ek skop die klompe uit sonder om stadiger te beweeg. Met net my sokkies aan maak elke klippie en ’n bogrondse wortel my voetsole seer, maar dit maak nie meer saak nie. Die pad eindig en ek hardloop die laaste entjie deur die gras en oor ’n strook sand. Toe hardloop ek die swart glinstering binne. My spoed word dadelik gebreek deur die water wat deur my rok en onderrok opgesuig word, maar ek gaan vasbeslote voort. Ek ervaar die koue as vriendelik omdat ek nie meer die pynlike krapmerke kan voel nie. Moeisaam loop ek dieper in, want my rokke word ál swaarder van die water. Ek voel hoe die water aan my trek en ek weet dis goed. Ek draai om en kyk ’n laaste maal na die lug. Toe val ek agteroor en die water omsluit my. Daar is geen rede meer om teë te stribbel nie, geen moontlikheid om terug te keer nie. Die water het my klere in sy greep, en ek dryf saggies weg. Dit is goed so. Waterplante omhels my en wieg my saggies in hulle arms. Ek word soos ’n baba gewieg. Die koue verdoof alle pyn en selfs die pyn binne my los op noudat ek deur die diepte verwelkom word. Daar kom borrels uit my mond en ek sak ál dieper weg. My oë volg die lugborrels wat na die oppervlak dryf en daar uitmekaarspat soos drome wat te mooi was. Die arms van die waterplante dra my koesterend die diepte in. Terug in Mamma se arms, veilig soos ’n babatjie. Nou is alles goed. Harde klappe teen my wange, my kop swaai van links na regs. Koue. Sterk arms wat my optel en dra. Stampend en struikelend. Stemme wat roep. Die koue, die koue. Vingers wat aan my vat, my klere van my lyf af ruk. Nee. Nie weer nie, nee! Moenie dit doen nie! Moenie! Dit is stil in my kamer en ek lê in die bed met die kombers styf om my getrek. Ek kan dit nie waag om dieper in te kruip nie. Mamma is weg en ek wil nie ’n enkele geluid uitsluit deur met my kop onder die kombers te gaan lê nie. My hart klop angstig en my hande klou die kombers styf vas. Ek kan dit nie verhoed nie, ek kan dit nie ontduik nie. Hoekom wil ek luister? Hoekom wil ek weet wanneer hy kom? Die derde traptreetjie kraak. Nou trek ek tog die kombers oor my kop. As ek hom nie kan sien nie, kan hy my ook nie sien nie. Of kan hy? Die deur gaan knarsend oop en ek ruik my bang asemhaling wat verstikkend onder die kombers vasgekeer word. Drie treë. Twee treë. Hy gaan staan. Hy wag. Al wat hy doen, is om te wag, en ek weet dis genoeg. My hande bewe en ek blaas op hulle. Ek ruik weer die suur vrees. Hy wag. Elke minuut dat hy wag, raak sy ongeduld groter. Hy sal my nie onder die kombers uitsleep nie, maar hy gaan tog wen. Mamma, waar is jy? Mamma. My voete kry ’n eie lewe en skop skielik teen die voetenent vas, my lyf skuif boontoe en my hare voel die koue lug van my kamertjie. Die kombers verskuif en fris lug stroom in. Sagte lig skyn uit die gang by my kamertjie in. Daar lê ’n skaduwee oor my bed. Sy skaduwee. “Maria.” Sy stem is genoeg, en ek weet hy het weer gewen. My oë is toe, maar die beeld weier om van my netvlies af te verdwyn. Ek ken hom te goed, weet hoe hy is, hoe hy voel, hoe hy straf. Ek moet self die knopies van my nagrok losmaak. Dit is nie meer nodig dat hy iets sê nie. My hande is sy dienaars en doen hulle plig. My lyf verstyf van die koue en verskaf vir hom warm genot. En vir my verdriet. Die hande is weg. ’n Warm kombers kom in hulle plek. Dit kan nie die koue verdryf nie. Hoekom het die water my nie vasgehou, my met sy krag omhels nie? “Wat het gebeur?” Tante se stem, ontsteld en hoog, dring tot my deur. Tante se stem? Waar is die water? Ek begin wild met my arms om my slaan en maak my mond oop om water te sluk en dieper weg te sink, maar ek asem net lug in. “Sy moet warm word. Sy is tot op die been koud.” Ek wil knik. Ja, dit is koud. Verskriklik koud. My kop weier egter om te beweeg. Ek sluit my af en luister nie verder nie; ek laat my weer wegdryf in die koue. Hierdie keer is daar nie water nie, maar miskien is die koue genoeg. Net die koue. Ek dryf met toe oë en uitgespreide arms. Ek kyk op na die blou lug wat ek deur die wateroppervlak kan sien. ’n Tak van die groot eikeboom hang oor die water. Daar sit ’n rooiborsie op die tak, net ’n oomblik lank. Dan vlieg hy weg. Ek probeer om saam te vlieg, ál hoër en hoër, maar sak net dieper weg. Ek voel die noodsaak om asem te haal. Ek slaan met my arms om my, snak na lug en voel die son op my hand wat bo die water uitsteek. Toe verstaan ek daar is niks meer nie as net nóg ellende en verdriet. Ek maak my oë toe en ontvlug in die donkerte. “Wat kan ons nog doen?” “Bid.” Bekende stemme roep my. Hulle woorde lyk soos sterre in ’n donker nag. Daar is ’n bietjie lig, net genoeg om iets te sien. Ek kom boontoe en voel vreemd genoeg hoe my lyf lê en bewe. Onbeheerbaar bewe. Dit voel of die koue binnein my buitentoe wil uitbreek. My hande, my arms, my bene en, ja, selfs my maag bewe onophoudelik. My asemhaling is hortend, maar ek besef ek asem lug in, nie water nie. ’n Sterk sjokoladegeur dring tot my deur en dit voel of dit die koue verdryf. My ooglede tril, maar skielik wil ek hulle dringend oopmaak en om my rondkyk. Ek moet weet waar ek is, by wie en waarom. Mompelende stemme. Ek kyk na die geluid en sien hulle sit. Reijer en Tante. Albei met ’n Bybel op die knie. Langs my bed. Met gevoude hande, geslote oë en bewegende lippe. Elkeen het sy eie ritme. Onverstaanbaar vir my. Ek bly kyk hoe hulle bid. Sien hoe Tante se hand haar dominee s’n soek en hoe hy plotseling voorgaan in ’n duidelik hoorbare gebed, asof hulle dit so afgespreek het. Toe hy stop, gaan sy verder. En toe sy amen sê, begin hy ’n nuwe gesprek met sy God. Dit lyk of hulle smeekbede geen einde het nie. Totdat Reijer sy oë oopmaak, blykbaar onbeplan, en reg in myne kyk. Sy stem raak stil en hy glimlag. “Daar is jy,” fluister hy saggies soos vir ’n siek kind wat pas uit ’n koorsdroom wakker geword het. “Maria!” Tante spring op en slaan haar arms om my. Dit maak my veel warmer as al die warmwaterbottels wat hulle teen my opgestapel het. “Tante.” My stem is net ’n skor gekraak. Ek skrik en hou my mond. Het die water my stembande aangetas? “Jy het baie water ingekry en baie opgegooi. Jou keel sal beslis seer wees.” Ek kom nou eers agter dat sy reg is en knik stadig. “Kan jy regop sit?” Ek moet nadink oor dié vraag en gee weer aandag aan my ledemate. Hulle bewe nog, maar minder. Ek voel selfs ’n bietjie warmte wat blykbaar van binne-af kom, en nie van die bottels wat Tante om my gerangskik het nie. Ek knik, maar sê nie ’n woord nie. Dit is asof my liggaam nie meer as een ding op ’n slag kan doen nie. Noudat ek tog geknik het, besef ek dat ek iets moet doen en ek draai my op my rug om my regop te stoot. Terwyl ek met my voete teen die voetenent vasskop, dring die wete tot my deur: Hande het aan my gevat! Klere is van my lyf geruk. Hitte op my vel. “Nee.” Dis niks meer as ’n fluistering nie, nie een van hulle hoor dit nie. Nee! “Gaan weg! Los my uit!” My stem is nou harder, en hulle kyk albei verskrik op. Ek voel weer die gebewe wat van diep binne kom, maar nou is nie die koue nie, maar koue vrees die oorsaak. Ek weier om na Reijer te kyk en wag vir die klank van sy voetstappe – die teken dat hy weggaan. In plaas daarvan voel ek weer tante Be se gerusstellende arms wat my teen haar bors druk en my terselfdertyd optrek en teen ’n kussing laat sit. “Maria, jy moet kalm bly. Rustig nou.” Sy sus my, sê sagte woordjies in my oor en streel my hare. Vaagweg besef ek dat ek nou uiteindelik die voetstappe hoor waarop ek gewag het en ek waag dit om my oë oop te maak. Haar gesig is naby myne en sy glimlag liefdevol. Haar mondhoeke maak plooitjies en ek begin outomaties praat. “Die hande, my klere.” Ek weet nie wat om nog te sê nie, maar blykbaar verstaan sy wat ek bedoel. “Jy was nat en koud, Maria. So koud soos ’n lyk. Reijer het my gehelp, maar net met jou rok en sokkies.” “Die hande,” sê ek weer. “Dis ek wat aan jou geraak het, skat, met my hande en met ’n handdoek. Ek moes jou droogvryf, jou warmvryf. Moenie kwaad wees nie.” ’n Gerinkel van koppies maak dit duidelik dat Reijer nie weg is nie, maar warm tee inskink. Ek kan die tee ruik. Ek is van voor af skaam noudat ek weet hy het alles gehoor en dat hy dus nou van my wantroue bewus is. Aarselend kyk ek na hom toe hy vir my die koppie aangee. Sy glimlag is vriendelik, nie bedrieglik nie. Sy oë is blou, nie swart nie. Sy hande is sag, nie dwingend nie. “Baie dankie,” fluister ek. Gedurende die nag wat volg, kry ek beklemmende drome. Die gespartel in die water en die hande, die koue en die warmte, alles kry in die drome ’n plek wat ek nie verstaan nie. Toe ek wakker word, sit Tante by my bed en kyk bekommerd na my. Sy het ’n koue, nat lap waarmee sy my voorkop afvee en sy voel van tyd tot tyd my pols. “Jy het koors, Maria.” Ek skud my kop en wil vir haar sê dat ek niks voel nie, dat daar niks met my verkeerd is nie. Maar voordat die woorde oor my lippe kan kom, val my oë weer toe en beland ek in die greep van ’n nuwe droom. Hy kom na my en roep die toorn van God op my af. Hy verwyt my. Ek het dit oor myself gebring. Weet ek dan nie Judas brand in die hel vir sy ongeloof en verraad nie, en erger nog, omdat hy selfmoord gepleeg het nie? Was ek van plan om Judas se voorbeeld te volg? Ek moet bly wees iemand het my gered. Hy lag skril en sy wange word rooi toe hy my vertel hoe ek nou boete moet doen. My weiering maak hom kwaad en ek weet nie meer hoe om teë te stribbel nie, en my hande doen wat hy sê. Ek smeek om redding, maar daar is niemand wat hoor nie, en die dominee doen wat hy altyd doen. Ek sluit my af en dryf weer op die water weg. Waarom is ek nie toegelaat om daar te bly nie, gedra op vreedsame strome wat my kon wegvoer na ’n allesverswelgende niks? ’n Plek waar ek nie meer bang hoef te wees nie, ’n plek waar geen dominee kan kom nie? Ek word weer wakker en maak my oë oop. Ek sien die skimagtige figuur wat langs my bed sit, maar kan nie onthou wie sy is nie. Mamma? Dit voel of my lippe bars toe ek hulle beweeg om haar ’n vraag te vra. My tong is droog, soos gebreide leer, en sonder om ’n geluid te uiter maak ek my mond toe. Die hitte wat deur my liggaam stroom, word afgewissel met ’n allesverdowende koue. Op sulke oomblikke verstaan ek nie waar ek is en hoekom ek nie dryf nie. Die koue kom tog om my gevoelloos te maak en my weg te voer? Ek rol my kop heen en weer en begin roep, maar daar is niemand wat hoor nie. Daar is nooit iemand nie. Later vertel Tante my ek het drie dae lank ylend gelê en rondrol. Sy het amper onafgebroke by my bed gesit. Wanneer moontlik het sy my klein happies vleissop gevoer en sy het my droë lippe die hele tyd met ’n nat lap klam gehou. Sy het die dokter laat kom, maar hy kon niks doen nie en het gesê die koors moet maar uitwoed. Reijer was die enigste een wat haar tydens dié drie dae bygestaan het. Hy het elke dag gekom en ’n paar uur lank haar werk gedoen sodat sy kon slaap. Hy het haar gehelp om die boerdery aan die gang te hou. Dit was danksy hom dat sy so lank by my kon waak. Ek frons toe sy my dit vertel en wil haar vra hoekom ’n dominee vir so iets sal tyd maak. Maar ek doen dit nie, hoewel die vraag in my kop bly spook. Watter dominee het die tyd om by die bed van ’n siek gemeentelid – nee, nie ’n gemeentelid nie, maar ’n onwillige, onbekeerde, onrein vrou – te sit? Hoekom het hy dit gedoen? Die aand van die derde dag maak ek my oë oop en vra met ’n duidelike stem iets om te eet. Tante, wat langs die bed sit, spring op van blydskap en loop haastig by die kamer uit om vir my iets te gaan maak. Ek het nog geen idee van die kommer wat sy oor my gehad het nie en draai my kop sodat ek deur die venster kan uitkyk. Daar is min te sien. Dit is skemerdonker en die buitelyne van die eikeboom het al vervaag. Oor ’n rukkie sal ek na die sterre kan kyk. Miskien die maan ook. Ek hoor Tante se voetstappe op die trap en kyk na die deur. Toe sy inkom, glimlag ek. “Hoekom lê ek in die bed?” “Jy was siek, Maria, baie siek.” Ek knik en dink oor wat sy gesê het. Vaagweg besef ek die koue het my siekte veroorsaak. Stadig dring dit tot my deur dat ek die water ingeloop het, dat ek self die oorsaak van my siekte was en dat iemand my gered het van ’n eensame verdrinkingsdood. “Hoekom?” Dit is net ’n fluistering wat oor my lippe kom, maar ek bewe terwyl ek dit sê. Ek wil Reijer baie graag sien om hom tot verantwoording te roep. Hoekom het hy agter my aangekom en my uit die water gehaal? Hoekom al dié moeite vir iemand wat nie meer wil leef nie? Reijer sit by my bed, en tante Be is onder in die kombuis. Sy het besluit ek moet nog uitrus, al was ek van mening dat ek in staat is om in die kombuis te gaan eet. “Hoe gaan dit nou met jou?” Dié vraag wat Tante my ook al ’n paar keer gevra het, klink hierdie keer anders. Is dit ’n beskuldiging? Ek besef skielik dat Reijker ook nat klere moes gehad het, maar hy het nie siek geword nie. “Dit gaan goed, dankie.” My stem is sag maar duidelik. My spraak het duideliker geword namate ek meer kon eet en drink. “Ek is baie bly om dit te hoor. Regtig bly.” Hy bly stil en dit lyk of hy nie weet wat hy verder moet sê nie. Hy het sy pet in sy hande verfrommel, sy elmboë rus op sy knieë en sy kop hang moedeloos. En hy sê niks. “Hoekom?” vra ek hom. “Hoekom het jy my uit die water gehaal?” Hy kyk op en ek sien die gekweldheid in sy oë. Dit lyk of hy terwyl ek kyk nuwe plooie in sy gesig bykry. “So dan is dit so,” hoor ek hom saggies sê. Hy kam met sy vingers deur sy blonde hare en maak dit deurmekaar. Toe antwoord hy my. “Jy was besig om te verdrink. Natuurlik het ek jou gered.” “Jy moes my daar gelos het.” Dit was vreedsaam daar. “Jy het in die water gespartel. Ek kon sien jy is in die nood.” Gespartel? Ek was nie daarvan bewus dat ek iets gedoen het om van die water te ontsnap nie. In my gedagtes en drome is ek keer op keer vredig deur die water omhels en het ek my laat meevoer na nuwe wêrelde. Veilige plekke. “Ek het agter jou aangekom en gesien hoe jou arms bo die water maal. Toe raak alles stil en is daar net ’n rimpeling op die water. Ek het na jou gehardloop en jou uitgetrek.” Reijer praat verder, maar dit klink meer na ’n opsomming as ’n antwoord. Dit is asof hy homself herinner aan hoe dit gebeur het. Hy klink afwesig. Ek maak my oë toe en onthou nou die angstige gevoel toe ek besef dat ek nie meer lug kry nie. Ek het my mond oopgemaak in ’n poging om asem te haal, maar in plaas daarvan het ek net water geproe. Ek het my arms uitgesteek, op na die hemel, en ’n oomblik lank het ek die droë lug gevoel. Toe het ek weer weggegly in die koue water. “Ek dink ek moet jou bedank,” sê ek nadat ons ’n paar minute lank stil was. “Jy het dit al gedoen.” Reijer verfrommel weer sy pet. “Jou pet sal dit nie hou nie,” kan ek nie nalaat om te sê nie. Hy kyk verbaas na my op, kyk toe na sy hande en sien die bondeltjie wat hy van sy pet gemaak het. “Ja.” Hy stryk die pet glad en sit dit op sy knie neer. Toe kyk hy na my. “Waarom, Maria? Het ek enige reg om te weet waarom? Het ék jou so ver gedryf?” Ek maak my oë toe en draai my kop weg. Natuurlik sal hy dié vraag vra, ek moes dit geweet het. Dit is mos ’n dominee se plig om elke sonde van sy volgelinge aan die kaak te stel. Wat moet ek antwoord? Ek worstel met die moontlike antwoorde wat ek kan gee, maar Reijer spring my voor. “Ek dink nie jy is gereed om my in jou vertroue te neem nie. Miskien sal dit ook nooit gebeur nie.” Hy bly stil, steek sy hand uit en vat myne daarin vas. “Kyk na my, Maria.” Ek ril by sy aanraking – groot, ruwe en behaarde vingers – en dink aan daardie ander groot vingers, glad en sag. Ek maak my oë toe en dan weer oop. My sweet vorm ’n glibberige lagie tussen ons handpalms. Ek druk sy hand met alle mag terwyl ek my bes doen om nie weer weg te hardloop nie, al is dit net in my gedagtes. Ek kry dit nie reg nie en ruk my hand terug. Ek laat my hare oor my gesig val en waag dit nie om na Reijer te kyk nie. “Jy kan my miskien nie vertrou nie, maar jou tante is ’n goeie vrou. Vertel haar waarmee jy worstel, ek is oortuig sy sal jou kan help.” Hy wag net totdat ek na hom kyk, toe knik hy en staan op met sy pet in sy hand. “Tot siens, Maria.” Ek maak my oë toe en antwoord nie. Laat hom maar gaan. Hoofstuk 20 Dit is vreemd hoe onbelangrik en niksseggend my vroeëre woede teenoor Tante nou lyk. Daar is niks oor van my hardheid nie. Alles is weggespoel deur die water wat my gedra het. Ek kan nie meer vir Tante kwaad wees nie. Ek verstaan sommige dinge nou beter. Ek weet net nog nie wat ek met dié kennis moet doen nie. In plaas van my kind kom daar ’n brief van die dominee. Dit is aan my tante gerig, maar nadat sy dit gelees het, gee sy die papier stilweg vir my. My oë gly oor die letters wat net so onaangenaam soos sy stem is, maar ek voel niks. Nie woede of vrees of liefde of verlange nie. Sonder om iets te sê lees ek die woorde waarmee ek beveel word om huis toe te kom noudat alles opgelos is. Tante word in twee reëls bedank vir haar tyd en moeite – daar word geen aanbod gemaak om haar vir haar onkoste te vergoed nie – en sal sy my asseblief maar weer op die trein huis toe sit. Van my word verwag om oor ’n week terug te kom, presies ses maande nadat ek weggestuur is. Soos ’n pospakkie, terug na afsender. Die brief sit my aan die dink oor my toekoms. Ek het nog nie die moed gehad om verder as my volgende werkie te kyk nie, maar nou moet ek skielik daarmee rekening hou dat ek oor ’n week by die huis verwag word. Nee, nie by die huis nie. Dit is nie my huis nie en sal dit ook nooit wees nie. Dit word van my verwag om terug te gaan na my persoonlike hel, onder die toesig van daardie dienaar van God. Ek vat die brief en frommel dit woes op. Die prop papier in my hande bring geen bevrediging nie en ek stryk die brief weer glad. Dan skeur ek die sinne reep vir reep af. Die sinne skeur ek op in woorde, en die woorde in letters. Ek gooi die letters in die kaggel. As is jy en tot as sal jy terugkeer. Ek gaan nie terug na daardie plek nie. Ook nie vir Mamma nie, want sy sal weer in haar taak faal om my te beskerm teen die bose, soos ek gefaal het in my voorneme om ’n goeie ma vir Mara te wees. Ek bly liewer hier op die plasie. Dit is die enigste plek waar ek veilig voel, die plek waar ek gelukkig is. Maar dit is ook die plek waar ek nou in woede leef, al begin die woede stadigaan afneem. My woede is nie meer geregverdig nie, dis eerder ’n maklike oplossing vir ’n onoplosbare probleem. Solank ek Tante minag en haar die skuld gee, is ek mos nie self verantwoordelik nie. “Maria.” Skielik merk ek die pyn op wat in daardie enkele woord opgesluit lê. Asof ek doof was en uiteindelik weer kan hoor. Dit is die klank wat tot my spreek, nie die woord nie. Ek kyk op en my oë ontmoet hare, sonder dat ek haar regtig sien. As ek bly, sal ek by hierdie vrou woon. Ek kan my nie lewenslank van haar afsonder en haar ignoreer nie. Ek kan nie meer wegdraai van haar hoopvolle liefde nie. Dit is die oomblik om ’n keuse te maak. Die keuse is: sý oordeel of háár liefde. Kan ek enigeen van dié twee verduur? My hande gly deur die fraiings van die tafeldoek en stadig trek ek ’n vlegseltjie uitmekaar wat ek vroeër gemaak het. Die koevert waarin die brief was, lê in die middel van die tafel, soos ’n skeidslyn tussen ons – ’n skeidslyn tussen twee wêrelde. Uiteindelik beweeg Tante weer en steek haar hand uit om haar koppie op te tel en daaruit te drink. Ek volg haar voorbeeld en in stilte drink ons die koffie wat al koud geword het. Toe sy klaar is, skuif sy haar stoel agteruit. Dit maak ’n skraapgeluid oor die teëls. Ek kyk op en my woorde keer haar om op te staan. “Ek bly hier.” Ek kyk weer op, hierdie keer om regtig te sien. In haar oë sien ek meer as net die hede. Ek sien voor my hoe sy my op my gemak stel, daardie dag toe sy my by die stasie gaan haal het. Ek beleef weer die spanning toe sy my die brief gegee en tyd gegun het om dit rustig te lees. Haar warm liggaam wat my getroos het. Sy steek haar hand uit en huiwerig vat ek dit. Ek besef skielik dat sy al vroeër my hand vasgehou het. Sy is die een wat my bygestaan het in my pyn, sy het by my bed gesit en vir my gesorg. En Tante het my nooit verwyt nie. Sy was keer op keer geduldig, altyd met ’n glimlag en soms met goeie raad. Ek staan op en gee ’n treetjie na haar toe. Is dit moontlik dat sy my weer in haar arms sal toevou? Is daar ’n geringe kans dat ek haar nie vir goed van my vervreem het met my haatlike gedrag nie? Nog ’n tree. Haar stoel skuif verder agteruit. Sy staan op en ek gee die laaste tree. “Ek wil graag bly as ek mag.” “Dit sal vir my heerlik wees, Maria.” “Selfs nou nog?” “Ja.” Haar kort antwoord oortuig my. Ek kom die laaste paar sentimeter nader en slaan my arms om haar middel en druk my gesig teen haar skouer. So staan ons ’n ewigheid teen mekaar, soos ’n ma en dogter. “Jy maak my gelukkig, Maria.” “Ek sal vir hulle skryf,” belowe ek. “Hulle sal nie toestem nie.” “Hulle sal.” Dit lyk of my kalm sekerheid haar oortuig dat ek dit in elk geval kan probeer. Maar ek is heeltemal oortuig dat daar geen probleem sal wees nie. My brief sal alles duidelik uitspel. Die dominee sal noodgedwonge met minder tevrede moet wees wanneer ek hom voor die keuse stel. Hoe hy my ma van sy besluit gaan vertel, is sy saak. Hy laat my heeltemal koud. Al waarvan ek seker is, is dat ek by Tante wil bly woon. Hier op die plasie en by haar is ek tuis. Ten minste so tuis as wat enigsins vir my moontlik kan wees. Hoofstuk 21 Watter pad moet ek kies? Is daar nog ’n pad, ’n keuse? Hulle het geskryf hulle kom binnekort hierheen. Maar wanneer is dit? Het ek nog ’n maand tyd om vir hulle koms voor te berei, of ’n week, of ’n dag? Die onsekerheid maak my moedeloos en elke nuwe dag begin met kommer en eindig in slaaploosheid. Ek probeer om sterk te wees, weerbaar. Tante is gelukkig dat sy weer haar suster sal sien, maar sy weet nie dat die vrou wat sy as Anna ken, nie meer bestaan nie. Die kere dat sy my van haar suster vertel, klink dit of sy praat van ’n vreemdeling wat ek op ’n tyd geken het, maar lankal uit die oog verloor het. Is daar werklik een persoon met dié naam, een ma, een suster? Of is daar meer as een? Ek kan dit nie waag om met haar oor die dominee te praat nie. Ek is bang dat ek meer sal sê as wat ek wil, die waarheid sal uitstal saam met al die smerigheid wat reeds bekend is. Ek weet nie meer wat om te doen nie. Ons het verskillende verwagtings van die ontmoeting, wat onvermydelik gaan gebeur. Is daar enige hoop op ’n goeie afloop? “Verjaar iemand dalk?” Terwyl ek die vraag stel, raak my stem ál yler totdat dit eindig in ’n bang fluistering. Ek weet niemand verjaar nie. Wat ek voor my sien, kan net een ding beteken. “Nee, nee. Niemand verjaar nie. Maar hier kom mos kuiermense, Maria!” Tante weeg meel op die weegskaal af en gooi dit in ’n groot kom. Sy breek ’n eier en laat dit bo-op die meel val, sy gooi suiker by en begin roer. ’n Knypie sout. Botter. Ek sien waarmee sy besig is, verstaan wat sy doen, maar wil nie glo dis waar nie. “Vir wie word die tert gebak?” Ek sê die woorde stadig en beklemtoon elke woord. “Vir jou pa en ma natuurlik.” Tante neurie ’n liedjie en steek albei hande in die deeg om dit te knie. “Hy’s nie my pa nie,” kry ek uiteindelik uit. “En jou ma,” sê sy terwyl sy onverstoorbaar glimlag. Ek stamp magteloos met my voet op die vloer, maar sonder klompe maak dit geen indruk nie. Tante kyk nie eens op nie. Ek stamp weer my voet, hard, en voel net hoe ek seerkry. Tante sien en hoor niks. Sy het nie ’n idee nie, hierdie vrou. Sy is al opgewonde van die oomblik dat sy die brief gelees het waarin haar suster se koms aangekondig is. En nou bak sy vir hulle ’n tert, asof daar nie tien jaar verloop het sonder enige belangstelling van hulle kant nie. Al wat die dominee kon bedink, was om my tante op te saal met die skande van my swangerskap. En sonder om te kla, het sy dié taak op haar geneem. Wat gaan nou gebeur? Verstaan sy dan nie dat hulle daarop uit is om ons van mekaar te skei nie, dat daar ’n einde aan ons ontspanne samesyn gaan kom nie? “Hulle kom nie vir ’n vriendskaplike besoek nie, Tante.” Dié woorde klink so hard soos ek dit bedoel het. Tog lyk dit nie of dit Tante pla nie. Al neuriënd maak sy ’n groot bal van die gladde deeg. Dit lyk perfek, soos altyd wanneer sy bak. “Hulle kom in elk geval.” “Ja, hulle kom.” Ek draai om en loop by die kombuis uit. Sy verstaan nie en sal ook nie verstaan nie. Sy sal skrik wanneer sy my ma sien, maar dan sal dit te laat wees. Ek dra ’n mandjie na die tuin agter die huis. Tante het my op ’n keer vertel dat Mamma dié tuin aangelê het. Sy het my selfs probeer wysmaak dat Mamma ’n kunstenaar in die kombuis was, maar ek het ál meer agtergekom dat Tante oor ’n ander vrou praat as ek. Tog het ek ontdek dat dit vir my lekker is om in die tuin te werk. Ons het die hele winter geëet van die rape, skorseniere, witwortel en boerekool. En nou is daar aarbeiplante en verskillende soorte bessiestruike wat ons in die somer van vrugte gaan voorsien. ’n Paar weke gelede het ons die eerste saadjies van die somergroente in potjies met grond gesaai. Hulle staan in die kombuis op ’n rytjie langs mekaar. Ons het die grond klam gehou en gou-gou het ek die eerste groen spruitjies ontdek wat die grond stadig opsy druk en hulle uitstrek na die lig. Tante het my gewys watter plantjies eerste uitgeplant kan word, en gister het ek hulle in die grond gesit en water gegee. ’n Manshoë omheining met ’n groot braambos skei die groentetuin van die vrugteboordjie waar ’n pruimboom staan en verskillende soorte appel- en peerbome. Die bome het ’n maand gelede welig gebloei en die eerste knoppe van die nuwe vrugte beloof ’n goeie oes. Dit is wel ’n vraag of ek dit sal beleef. Mamma en die dominee kom om my saam te neem, weg van hierdie tuin. Daarvan is ek oortuig. Ek hurk moedeloos op een van die trapklippe wat verspreid deur die tuin lê en begin die onkruid uittrek. Die onkruid kom op noudat die grond heeltemal ontvries is en die son ’n paar dae ná mekaar geskyn het. Die grond is nog klam van die vorige week se deurdringende reën. My hande woel in die nat grond en ek trek die onkruid noukeurig uit, waarna ek dit afskud en in die mandjie gooi. Die kruie mag nie oorgroei raak nie. Ek sien ’n vrouemantelplant wat tydens die winter oënskynlik doodgegaan het, maar nuwe blare lê opgekrul en wag op meer son en nuwe hoop. Ondanks die koue het die plant ondergronds aan die lewe gebly. Was daar maar vir mense ’n ondergrondse kragbron waaruit hulle moed kan skep in moeilike tye. Die enigste een wat my kan bystaan, is Tante, maar sy gaan volledig op in die blye vooruitsig dat sy met haar suster herenig gaan word. My hande werk vinnig voort, terwyl my gedagtes afdwaal na die probleme wat voorlê. My gedagtes sirkel al om dieselfde saak. Ek het Tante se hulp nodig; sy kan die dominee teenstaan en hom oortuig dat ek hier wil bly. Maar Tante berei haar nie voor op ’n rusie nie. Al waarna sy uitsien, is die ontmoeting met haar suster, wat sy so lanklaas gesien het. Sy dink dit gaan ’n gelukkige weersiens wees. Hoe kan ek haar voorberei op die skok en haar teselfdertyd oortuig dat sy my moet help? Ek let nie goed op nie en trek aan ’n brandnetel wat my hand venynig steek. Woes pluk ek die plantjie uit die grond en gooi dit in die mandjie, terwyl dit my nog erger steek. My hand klop en brand, en ek kyk om my rond vir iets wat vir die pyn kan help. Uit pure wanhoop begrawe ek my hand in die koue, klam grond. Die koue verlig die pyn ’n bietjie. Ek kyk in die lug op en skree woedend boontoe. Die pyn gaan nie weg nie, maar ek trek my hand uit die grond en gaan voort met my werk. Met geweld ruk ek nou aan die jong onkruidplantjies en breek hulle af. Ek weet die wortels bly agter en dat hulle weer sal opkom, maar ek gee nie meer om nie. Ten slotte sak ek op my knieë neer en sit my hande voor my oë. Ek krimp ineen en probeer my verweer teen dit waarvoor ek bang is, maar die beelde bly by my opkom en kwel my. “Mamma, hoekom is jy so stil?” “Waarvan praat jy?” “Vroeër was dit anders. Ons het saamgespeel, tee gedrink en koekies geëet. Ons het blomme gepluk en die huis daarmee mooigemaak.” Ek kan nog dinge opnoem, maar Mamma sit en skud haar kop sonder om ’n woord te sê. Haar breinaalde tik net ál heftiger. Ek sê niks meer nie. “Dis alles ydelheid, pure ydelheid.” “Is dit verkeerd om plesierige dinge te doen?” “Luister na die dominee wanneer jy weer in die kerk sit, dan sal jy weet wat die antwoord op jou vraag is.” Maar, Mamma, ek mis hoe dit vroeër was. Is dit nou regtig soveel beter? Ek sê nie dié woorde nie; hoe sal ek kan? Maar in my gedagtes vertel ek haar alles en sy luister na my, druk my teen haar vas en troos my. Dan kom sy in opstand teen die dominee en bal haar vuis om my te beskerm. Dan gaan die lig in die donker aan en sy sonde in haar teenwoordigheid ontbloot. Dan gee ons saam pad uit die pastorie en hy bly eensaam agter. “Verlang Mamma glad nie terug nie?” probeer ek nog ’n keer. Miskien, as sy ja sê, miskien sal ek dan die moed kan bymekaarskraap. “Nee.” Ek sê niks en in stilte sit ons by mekaar. Dié aand kom die dominee na my kamer en ek weet dat sy my nooit sal hoor en nooit sal red nie. Sy verlang nie terug na vroeër nie. Ek wel. My knieë is nat en seer van op die grond kniel. Die dominee gaan hierheen kom en my verag en verneder. En wanneer ons terug is in die pastorie, gaan alles weer van voor af begin. Hoe sal ek sy teenwoordigheid kan verduur wanneer hy hier aankom? Ek weet ek sal bibber en stotter en hom willoos gehoorsaam as hy iets sê. Ek het dit immers altyd gedoen, ek het nooit teen hom opgestaan nie. Sal ek dit nou kan doen? Ek dink weer daaraan dat ek Tante se hulp nodig het en besluit om haar te vra. Eers sal ek vertel wat die situasie by die huis was, dit sal haar oortuig, en dan sal ek haar vra om my te help. As dit nodig is sal ek smeek. Ek kan nie teruggaan na daardie plek nie. Dit is onmoontlik. Ek staan op en rek my seer bene. My rok is modderig en nat, en ek vee dit so skoon as wat moontlik is. Modderkluite val op die grond, maar die materiaal bly nat en koud. ’n Rilling trek deur my hele lyf, maar ek kry dadelik ’n warm gloed toe ek dink aan die moeilike gesprek wat voorlê. Ek is bang ek sal Tante kwets as ek haar dinge vertel, maar praat myself moed in deur vir myself te sê dat sy in elk geval gekwets sal wees. Mamma se koms gaan ’n teleurstelling wees, want die beeld wat sy van haar het, klop nie met die werklikheid nie. Is dit dan nie beter om haar vooraf in te lig, sodat sy haar kan voorberei op wat op haar wag nie? My besluit is geneem en ek begin huis toe loop, met die mandjie vol onkruid aan my arm. Die wortels het in mekaar verstrengel geraak en die een plantjie kan nie meer van die ander onderskei word nie. Hoofstuk 22 Die waarheid. Is die waarheid wreed of geregverdig, eerlik of ’n lafhartige aanval? Mag ek Tante belas met wat ek weet? Ek wil haar vertel van die ongeleesde briewe, en soms dring ’n sagte stemmetjie daarop aan om nie net dit nie, maar alles te vertel. Alles. Toe ek die huis nader, kom die geur van gebak my tegemoet. Dit laat my watertand, maar die wete dat die tert gebak is vir die persoon wat ek die meeste vrees, laat my my selfbeheersing verloor. Ek skop my klompe uit dat dit teen die kombuismuur bots. “Is alles in orde, Maria?” Tante se stem galm uit die kombuis en ek weet ek moet vinnig ingaan, anders gaan sy kom kyk wat aangaan, bekommerd oor my welstand en oor die gestamp teen die muur. “Alles is reg. Net ’n oomblik, ek kom nou.” My asemhaling jaag, maar ek wil kalm binnetoe gaan. Ek moet redelik klink, oortuigend, en nie besete deur ’n drang om myself te regverdig nie. As ek Tante se steun wil wen, moet ek haar nie net met my woorde oortuig nie, maar ook met my houding. Dit is belangrik dat sy nie sal twyfel aan my storie nie. In my gedagtes repeteer ek wat ek wil sê, hoewel dit nie eens so veel is nie. Dit is net ’n paar eenvoudige feite wat ek aan haar wil toevertrou, genoeg om te besef dat dit nie ’n vreugdevolle weersiens met haar suster sal wees nie. Met my vingers stryk ek my hare glad, druk ’n stringetjie terug in my bolla en haal nog ’n keer diep asem. Toe maak ek die deur oop, maar reeds met my eerste tree het ek vergeet wat ek wou sê. Op die tafel staan die resultaat van haar liefde en vertroue om af te koel. Dit is ’n skitterende appeltert en ek weet dit sal heerlik smaak. Alles vir hulle. Wat sal gebeur as ek my hand sou uitsteek en die tert van die tafel af swiep dat dit in stukke en smerig op die vloer beland? Ek kyk na my voete in die dik bokhaarsokkies en lig my tone een vir een en laat hulle weer sak – alles om my gedagtes af te lei van daardie verraderlike tert. Tante smeer met vinnige gebare konfyt oor die tert, ’n dik laag, en kyk op toe sy klaar is. “Wil jy proe, Maria?” Sy staan gereed, met ’n mes in haar hand en koekbordjies op die tafel. Dit lyk nie of sy iets merk van my onwilligheid nie, nie besef wat sy besig is om te doen nie. “Ons weet mos nie presies wanneer hulle kom nie, so ons kan maar ’n paar stukkies van die tert eet. As hy op is voor hulle hier kom, bak ek doodgewoon ’n nuwe een.” Tipies tante Be. Sy wonder nie ’n oomblik waarom sy soveel tyd en moeite bestee aan die voorbereidings vir haar suster se besoek nie. Sy doen dit net. Hoe sal ek haar ooit oortuig? “Is dit reg as ek jou kamer vir hulle gereedmaak? Jy kan mos saam met my in my kamer slaap.” Haar woorde vang my heeltemal onkant. Ek gaan staan botstil sonder om te antwoord, terwyl ek na die tert staar en aan hulle lywe in my bed dink. My bed! “Nee. Nee. Dis nie reg nie. Ek wil nie hê hulle moet kom nie, ek wil hulle nie sien nie. Ek wil niks daarvan hoor nie!” Ek praat ál harder, totdat ek die woorde woedend in die kombuis uitskreeu. Dit klink vir my of hulle teen die ruite weerkaats en terugkom om my te teister met hulle waarheid. “Nee!” Ek kan my nie beheers nie, ek gee ’n tree vorentoe, my hand swaai terug en weer vorentoe, my mond skree woorde vol woede. En my hand skiet uit en slaan doelgerig. Die gerinkel van die bakpan wat op die vloer val, die brokstukke van die geurige tert wat deur die kombuis tot teen die kaste vlieg, my tante se geskokte gil, my hand wat terugval tot langs my lyf, my oë wat deeg en appel sien op plekke waar dit nie hoort nie. Alles raak stil en my mond gaan in ’n geskokte stilswye toe. Wat het ek gedoen? Ek sien hoe ’n klonterige mengsel van appel en rosyntjies stadig van die potterak begin afgly terwyl dit ’n glibberige spoor agterlaat, uiteindelik die rand bereik en op die vloer val. Ek sak op my knieë neer en trek die bakpan na my toe. Met albei hande begin ek die tertstukke bymekaarskraap en terugdruk in die pan. Ek kruip oor die vloer en kry appel en rosyntjies teen die tafelpote, teen die kaste, op die sitplek van een van die stoele. My trane val voor my op die vloer voordat ek met my knieë daaroor skuif en dit met my rok se materiaal dit opvee. Ek druk die oorblyfsels in die pan, probeer dit weer vorm gee, probeer dit inmekaarpas asof dit legkaartstukkies is. My hande is taai van die suiker en konfyt, maar ek steur my nie daaraan nie, ek hou aan probeer om die tert te herstel. Ek waag dit nie om na Tante op te kyk nie. Ek bly op die grond sit, met my kop oor die bakpan gebuig en my oë op die vormlose massa gerig. Ek kan nie ’n tert bak nie, ek het dit nog nooit gedoen nie. Die paar keer dat ek Tante ’n bietjie in die kombuis gehelp het, het ek meer verkeerd as reg gedoen. Daar is dus niks wat ek aan die saak kan doen nie. Verslae bly ek sit. Tante gaan kwaad word. Sy gaan nou enige oomblik begin skree, haar Bybel vat en vir my vermanende woorde voorlees. Sy gaan haar gesag laat geld en my straf. Ek wil my afsluit van haar woede en my angs, my hande teen my ore en oë druk en by die kombuis uitsluip, maar ek weet ek moet vir haar reaksie wag. Sy is die een wat te na gekom is en ek is die skuldige. Hierdie keer is dit glashelder en enige straf sal geregverdig wees. Die skrapende geluid van ’n stoel wat verskuif word, waarsku my. Ek span my spiere in stille afwagting van wat moet kom. Twee bene verskyn in my gesigsveld en ek besef sy het gaan sit. Enige oomblik sal my straf bekend wees. Ek maak my oë toe en wag. In my kop hoor ek die dominee se stem wat die Tien Gebooie aan my voorhou. Hy lê veral klem op die vyfde gebod. ’n Rilling trek deur my liggaam. Wat gaan sy sê? ’n Diep sug verbreek die stilte wat in die kombuis hang van die oomblik dat ek die tert in my woede op die grond gesmyt het. Die geluid deurbreek die vrees wat my omring en ek waag dit om stadig op te kyk. Tante Be sit op die stoel, haar bene ’n bietjie uitmekaar, haar elmboë op die tafel, haar kop in haar hande. Ek sien hoe sy met ’n vinger ’n klewerige stuk deeg stadig van haar wang afvee. Sy steek die vinger in haar mond en lek dit af. Sy maak haar oë toe en sê nie ’n woord nie totdat sy die deeg afgesluk het. “Heerlik.” Nee! Dit is nie heerlik nie. Dit kan nie heerlik wees nie, dit mag nie wees nie. My stem bewe. “Moenie dit sê nie.” “Maar kind, dit is ’n heerlike tert. Jy kan sê wat jy wil, maar ek is goed met tert bak.” “Hy is walglik.” Ek vergeet van my vrees vir haar straf en dink aan die dominee. Ek haat hom. “Die tert is daarmee heen, maar smaak presies reg, hoor.” Sy steek haar hand uit en vat nog ’n stuk tussen haar duim en wysvinger. “Ek wil hom verpletter.” Dit is wat ek wil doen, hom vernietig voor die oë van sy god en gemeente, hom plattrap, in ’n rioolput druk, hom laat versmoor in sy eie stinkende wanhoop. “Hierdie tert is reeds verpletter, Maria. Verpletter maar tog lekker.” Te smerig om ooit weer skoon te kry. Ons is maagde totdat ons ontmaagd word. Daarna is dit onmoontlik om terug te keer tot die maagdelike staat. Iets word stukkend geskeur, vir goed, onherstelbaar. Brokstukke bly oor, gevul met ’n klein bietjie hoop, totdat dié hoop ook weggeneem word en daar niks meer oorbly nie. My woede en vrees veg met mekaar, en die woorde gons in my kop soos woedende bye wat gereed is om ’n indringer aan te val. En uiteindelik maak ek my mond oop. “Hy het altyd na my toe gekom. Wanneer Mamma weg is. Wanneer Mamma slaap.” Ek sak terug op die vloer en slaan my arms om my knieë. Stadig begin ek heen en weer wieg, trane gly geluidloos oor my wange en val op die vloer, waar hulle souterige kringetjies op die rooi teëls maak. Ek vee nie die druppels op nie. Nalatig. Die wiegende beweging is gerusstellend en ek sluit my oë en herleef alles. “Ek het haar geroep. Eers hardop, maar later sonder woorde. Ek het geskree, maar selfs God het my nie gehoor nie.” Groot hande, hygende asem. “Ek het dit verdien, het hy gesê. ‘Dit is die wil van God dat ek jou straf.’ Hy was rof en het my seergemaak. En hy het sy rug op my gedraai toe, toe …” Mara! Tante Be kom langs my op die vloer sit en trek my met haar eelterige hande teen haar vas. Ek hou aan met wieg. Heen en weer. Heen en weer. “Ag, kind. Ag, kind.” “Mamma het niks gedoen nie. Sy het my nie gehoor nie. Ek dink sy het my nie gehoor nie, ek weet nie.” Die woorde kom ál vinniger oor my lippe noudat al my twyfel opborrel en ek dit met my eie ore hoor, vir die eerste keer hardop uitgespreek. “Hy is haar pa en het haar by my afgevat. Hy vat altyd alles en gee niks terug nie.” Heen en weer. Heen en weer. Nog trane, nog vlekke, sout afdrukke op ’n vloer wat baie gebruik word. Mense gaan daaroor loop, die vlekke sal onder vuiligheid verdwyn en uiteindelik met ’n borsel en seepwater afgeskrop word. Daar gaan niks van oorbly nie. “Dit het al lank gelede begin en soms voel dit of daar nooit iets anders was nie, of ek nie voor die ellende ’n ander lewe gehad het nie, of daar nie ’n gelukkiger tyd was nie. Tog weet ek dit was vroeër anders, hierdie plasie was my tuiste, my geluk. Ek was gelukkig hier, met Pappa en Mamma en Oupa en Ouma, en met Tante. Totdat hy gekom en met haar getrou het. Nou gaan hy weer kom. Hy wil my kom haal en saamneem na daardie huis.” “Ag, kind.” “Ek wil hom nie tert gee nie, ek wil hom nie ’n slaapplek gee nie, ek wil hom nie kos op sy bord gee nie.” Heen en weer. My boude pyn en my rug voel of daar al dae lank ’n groot gewig op rus, maar ek kan nie ophou wieg nie. My vingers het my skouers gelos en die soom van my rok beetgekry om daaraan te trek en te draai. Die materiaal frommel tussen my vingers, totdat ek dit weer gladstryk. Oor en oor. Frommel en gladstryk. “Hy mag nie tert kry nie.” “Ek sal nie vir hom tert gee nie, skat. Ek sal dit nie doen nie.” Ek bly nou stil. Dit voel of my hart weer afsak na die plek waar hy veronderstel is om te klop, nie meer hoog in my keel om die woorde saam te pers voordat hulle by my mond uitkom nie. Dit maak seer. Alles maak seer. Ek sê niks meer nie. Wat is daar nog om te vertel? Die brokstukke van my lewe lê verspreid in hierdie besmeerde kombuis: appel, skande, deeg, rosyntjies, ontering. “Dit is vreeslik, Maria. Vreeslik.” Tante streel my rug, druk die los hare agter my ore in en vee ’n traan van my gesig af. Ek kyk na haar en sien haar wange is nat en ek besef sy het ook afdrukke op hierdie vloer gelaat. Haar trane het met myne gemeng. Huilend vee ek die druppels met my hand weg. Ek probeer hulle verwyder, maar maak net klam strepe op die teëls. Ons sit sonder ’n woord en styf teen mekaar op die harde kombuisvloer. Uiteindelik verbreek Tante die stilte. In plaas van doodswyg wat ek vertel het en oorgaan tot die werksaamhede van die dag, stel sy die eerste vraag. “Wanneer het dit begin, Maria?” Ek sluk moeilik terwyl ek oor haar vraag nadink. Toe ek my oë toemaak, sien ek net die ellende waaraan hy my keer op keer onderwerp het, maar wanneer het dit begin? “Ek dink dit het begin toe ek … toe ek grootgeword het.” Moet ek haar vertel dat hy na my gekom het nadat ek die eerste keer gemenstrueer het, op die tydstip toe my liggaam ’n vroulike vorm begin kry het? Dat hy eers my pas ontwikkelde borsies betas het en dat die res later gekom het? Maak dit enigsins saak? “Waar was jou ma?” “Onsigbaar.” Dié woord laat breek die dam van my trane en ek begin hard huil. Met verskriklike krete. Ek sit met rukkende skouers op die vloer. Die uitspreek van my twyfel oor my ma was moeiliker as om te vertel wat die dominee gedoen het. Tante sit langs my en hou my vertroostend vas. Sy deel my pyn en haar trane stroom oor haar ronde wange. Toe ek rustiger word, begin sy weer praat. “Ek sal hom wegwys wanneer hy opdaag.” Ek knik dankbaar. “Ek sal haar ook moet wegwys.” Tante mompel dié woorde en staan toe op. My bene pyn van sit op die grond, my oë brand van die trane, my neus is verstop en my mond droog omdat ek deur my mond moet asemhaal. Ek besef dat dit nie veel beter met Tante gaan nie. Tog kom sy vinnig orent. “Kom.” Sy steek haar hande uit om my regop te trek. Ek huiwer, want hoe kan ek weer regop staan en op ’n stoel gaan sit, ’n normale lewe hê en maak asof niks gebeur het nie? “Kom, kind.” Ek neem ’n besluit en ignoreer haar uitgesteekte hande. Ek druk met my hande op die vloer en staan self op, al kraak my knieë en protesteer my rug. Koponderstebo loop ek na die tafel en gaan sit. Ek kyk na die tafeldoek en amper gedagteloos vind my vingers drie fraiings om te vleg. My geheim is nie meer net myne nie en ek weet nie hoe ek Tante ooit weer in die oë sal kan kyk nie. Ek besef goed dat sy nou weet van Mara se slegte begin en dat sy my skande ken. Tante steek haar hand oor die tafel na my uit en aarselend sit ek my hand in hare. Sy gee dit ’n drukkie en ek waag dit om vlugtig op te kyk. Haar oë kyk simpatiek na my. Hulle is steeds waterig van ongehuilde trane. Vinnig kyk ek weer na die tafeldoek en trek my hand terug. Hoekom het ek vir haar alles vertel? Sy steek weer haar hand na my uit, hierdie keer met ’n sakdoek, en ek vat dit dankbaar by haar. My kop klop en my neus is toe, asof ek kwaai verkoue het. Ek snuit my neus, maar dit help nie veel nie. Daar is nog soveel dinge wat in my kop sit, daar is nog so baie wat ek nie vertel het nie. Ek frommel die sakdoek op en druk dit in my bloesie se mou. Sonder ’n woord sit ons by die kombuistafel, totdat Tante uiteindelik die stilte verbreek. “Ek moet iets doen, en ek het jou hulp nodig.” Ek knik. Natuurlik, daar is altyd werk te doen op die plasie en ons het al genoeg tyd verspil. Ek weet nie hoe laat dit is nie, maar dis seker al tyd om die koeie te melk of om deeg te knie of die stal uit te vee. Gewillig skuif ek my stoel agteruit en staan op. “Wat moet ek doen?” vra ek met ’n sagte stem. Tante buk en tel die bakpan op wat steeds op die vloer lê. Sy hou dit onder die tafelrand en vee nog ’n paar krummels daarin. Toe gee sy dit vir my. “Kom saam.” Tante loop deur toe en trek haar klompe aan. Ek vat myne en trek dit ook aan. Sy sit ’n tjalie om haar skouers en vat die bakpan by my aan sodat ek my tjalie kan omsit. Toe gee sy die tert vir my terug en maak die deur oop. Ek loop agter haar aan na die skuur en gaan saam met haar binnetoe. Hoekom het ek die bakpan in my hande as ons die varke gaan voer? Die hond kom aangehardloop en spring blaffend op teen die deur wat agter ons toegeslaan het. Hy het ongetwyfeld die geur van die tert gekry en hoop om sy deel te kan afbedel. “Dis die enigste plek vir hierdie tert,” sê Tante. Sy steek haar arm uit en wys na die sôe wat lui in die hok lê en dommel. “Ek wil hê jy moet dit doen.” Ek aarsel net ’n oomblik en kantel toe die bakpan sodat die brokstukke in die voerbak val. Die varke staan dadelik op en kom snuffelend na ons geloop. Wat vanmiddag nog ’n mooi ronde tert was, word nou binne ’n paar sekondes weggesluk deur die allesvreters van hierdie skuur. Sonder ’n woord kyk ons toe. Toe die laaste krummels weg is, praat Tante. “As hy wil tert hê, moet hy dit maar hier kom haal.” My glimlag is tranerig en snotterig, maar dit is darem ’n glimlag. Ek stel my voor hoe die dominee hier met sy swart pak in die varke se drek staan, terwyl hy met sy hand in die trog rondkrap en veg vir ’n paar krummels vieslike kos. Ons neem die bakpan terug kombuis toe en drink ’n koppie tee. Vreemd genoeg praat ons nie meer oor die dinge wat ek vroeër vanmiddag vertel het nie. Ons gesels oor koeitjies en kalfies en verdeel die werkies wat nog vandag gedoen moet word. Ek kan wel aan Tante merk dat sy geskok is deur my onthullings en tel met stygende verbasing die vyf teelepels suiker wat sy in haar tee gooi. Ek voel eienaardig, my kop is dik van die baie huil en ’n knaende hoofpyn lê op die loer, maar ek voel ook verlig noudat ek my geheim met Tante gedeel het. Ons glimlag vir mekaar en toe tee uiteindelik op is en ons opstaan om te gaan werk, omhels Tante my woordeloos. Ek het met Tante ooreengekom dat ek die stal sal skoonmaak en die fisieke inspanning doen my goed. Stadigaan word my kop ’n bietjie helderder, al bly ek die uitwerking van my huilbui aan my kloppende slape voel. Terwyl ek besig is, voel ek hoe ek op ’n vreemde manier rustig word. My geheim behoort nie meer net aan my nie, nee, maar dit voel nie soos die vernederende skande wat ek altyd verwag het nie. Tante het al twee keer na die stal gekom om te vra hoe dit met my gaan. Albei kere het sy iets lekkers saamgebring. Haar simpatie doen my goed. Die eerste keer het sy gedroogde appelskyfies gebring en die tweede keer ’n stuk rookwors. Ek is nie honger nie, maar kan dit onmoontlik weier. Daarom vat ek dit by haar en eet dit op terwyl sy toekyk. Ons praat nie, maar ons deel meer met mekaar as wat ons nog gedoen het sedert ek hier kom bly het. “Baie dankie, Tante.” Sy knik en gaan weer terug. Ek skep met nuwe ywer en maak die kruiwa vol vuil strooi. Dis vir my altyd lekker om die stal skoon te maak, want wanneer die vloer leeg is, kan ek nuwe strooi uitsprei en dan geniet ek die geur. Soms lê ek ’n rukkie op my rug in die strooi en maak my oë toe terwyl ek die een strooitjie ná die ander in my vingers vou en van my af weggooi. Sommige strooitjies splyt en ander breek, terwyl ’n klompie ’n vreemde veerkrag het wat dit onmoontlik maak om stukkies af te breek. Ek gaan nou ook ’n rukkie lê nadat ek die strooi uitgesprei het. Hierdie keer vou ek my hande op my maag en staar ek na die dakbalke bo my. In my kop hoor ek weer my woorde en sien ek die trane wat op die kombuisvloer val. Tante wat langs my kom sit. Haar arms om my en die skok wat op haar gesig wys. My gedagtes dwaal na die pyn wat Tante moet voel, noudat sy haar so misreken het met haar swaer en suster. Ek weet sy is nou alleen, sy het nie ander familie nie. Behalwe ek. En Mara. Dink Tante nou anders vandat sy my geheim ken? Sal dit moontlik wees dat ek Mara tog nog kan terugkry? Ek dink aan die klein lyfie wat so heerlik in my arms gelê en aan haar gesiggie wat so vol vertroue na my gedraai het. Waar is sy nou? Ek sien voor my hoe sy in ’n wiegie lê en slaap, haar gesig die ene vrede. Maar skielik is daar groot manshande wat haar optel en wegdra. Ek wil agternahardloop en haar terugvat, maar die swart gestalte is groter en vinniger as ek. Bang skree ek haar naam terwyl ek aanhou hardloop, maar toe hy omdraai en sy gesig sien, val ek magteloos op die grond neer. Ek weet ek sal nooit wen nie. Met ’n skok sit ek regop en kyk om my rond. Mara. Strooi. Die dominee. Die hond se geblaf êrens op die werf. Ek knipper my oë en besef ek is in die stal. Daar is niemand anders nie, nie my dogter nie en nie ’n dominee nie. Bewend staan ek op en stryk my hare so goed moontlik plat. My vingers voel kragteloos toe ek die strooi uit my klere en hare haal. Is dit onvermydelik dat my herinnerings aan Mara altyd verstrengel sal raak met herinnerings aan die dominee? Hoofstuk 23 Hoewel ek die tyd probeer stop en die dae probeer vashou, gly dit wreed tussen my vingers deur en met elke dag wat verbygaan, voel ek die afstand tussen my en Mara groter word. Ek weet Tante staan nou langs my en probeer my troos, maar dit help nie. Niks help nie. “Ek moet gou dorp toe gaan, Maria.” “Maar dis al amper aand.” Moenie my alleen los nie, nie noudat ek alles vertel het nie. Of is dit die rede? Wil Tante nie langer in my geselskap wees as wat nodig is nie? “Gaan dan maar gou.” Ek kyk by die venster uit en vermoed haar blik op my. “Wil jy hê ek moet liewer bly?” “Nee, nee. Gaan gerus.” My stem bewe en klink steeds hees van al die huil vroeër vandag. Tante kyk my ondersoekend aan, maar vat toe haar mandjie en loop buitentoe. “Ek is nou-nou terug.” “Tot siens.” Ek loop agter haar aan en kyk hoe sy vasbeslote oor die werf loop. Sy kyk een keer om en waai vir my. Ek waai lusteloos terug en gaan weer in. Eensaam. Verlate. Noudat ek alleen is met my gedagtes, wat om Mara en die dominee draai, gaan ek in die kombuis sit met pen en papier. Ek gaan vir die dominee ’n brief skryf. Hy weet waar Mara is en ek wil hom dwing om my te vertel hoe ek haar kan opspoor. Stadig begin ek skryf. Ek wil ’n netjiese brief skryf en hom beleefd vertel wat ek sal doen as hy my nie help nie, maar alte gou verander my woorde op papier in verskriklike skelwoorde en vloeke. Dit voel of my haat vir hom deur die ink uit my liggaam stroom. Herinnerings word sigbare beelde wat voor my oë afspeel, maar hierdie keer bly ek nie meer stil nie. Ek skree al my onmag en woede uit. Swart krapmerke op die papier. Maagdelike reinheid vir altyd besoedel. ’n Baba wat gehaat, liefgehê, gebore en verloor is. Papier wat skeur. My pen te diep in die ink gedoop. ’n Inkklad op die papier. Woedende onderstrepings. Onleesbare woorde. “Maria, ek is terug!” Ek skrik uit my gedagtes toe ek haar stem oor die werf na my aangesweef hoor kom. Ek kyk na my handewerk en is geskok oor wat ek aangerig het. Die papier is aan flarde geskeur, woeste penhale en netjiese letters het tot onleesbare vlekke saamgevloei. Die pen se punt is gebuig omdat ek te hard daarop gedruk het en inkkolle besmeer die tafeldoek. Ek voel hoe my wange rooi word en staan vinnig op, vee die flenters papier bymekaar en staan onseker daarmee in my hand. Voordat Tante inkom, gooi ek dit vinnig in die koolstoof. Ek het nie tyd om meer te doen nie, en die pen en die ink vertel ’n eie storie toe Tante die deur oopmaak en inkom. Haar wenkbroue skiet verbaas op toe sy my sien staan, nog steeds naby aan die stoof. “Daar’s ink op jou wang.” Ek vee met my hand oor my wang, maar weet nie presies waar ek moet vee nie. Tante kyk na die tafel. Die pen en die inkpot is nog daar. Velle ongebruikte papier lê slordig oor die tafel versprei. “Het jy ’n brief geskryf?” Ek wil ja sê, maar die woord steek in my keel vas, daarom knik ek net. “Ek het inkkolle op die tafeldoek gemaak,” kry ek uiteindelik uit. Tante knik en loop na die tafel, stapel die velle papier op ’n netjiese hopie en sit die dop op die inkpot. “En die pen is gebuig.” Sy moes dit al gesien het, dink ek, maar ek moet dit self sê, die skuld op my neem. “Ons ruim eers hier op en dan kan ons eet.” Tante is al druk besig en uiteindelik kom ek aan die beweeg om haar te help. Ek trek die tafeldoek af en begin dit opvou. Maandag kan ons dit was. Dalk kom die kolle uit. Tante gooi ’n ander tafeldoek oor en dek toe gou die borde. Ek vat die brood, botter, rookwors, kaas en konfyt, en ons gaan sit. “Ek het van die tyd vergeet, anders het ek gesorg dat die tafel gedek is.” “Jy hoef nie verskoning te maak nie, ons gaan nou lekker eet. Alles is in orde.” Gehoorsaam hou ek my mond en kyk hoe Tante haar hande vou en haar oë sluit. Soos ons gewoond is, wag ek in stilte totdat sy klaar gebid het. Tot my verbasing begin Tante skielik hardop om God te dank vir sy goeie sorg. Ek wil protesteer, opstaan en uitloop. Ek wil my ore toedruk totdat sy klaar is, maar bly verstar sit. Haar woorde bereik my ore en gly glad binnetoe, waar hulle vassteek en bly weergalm, al het haar stem reeds stil geword. Sorg asseblief vir Mara. Gee ons wysheid en vrede. Leer ons om te vergewe. Wees ons Vader tot in ewigheid. “Lekker eet, Maria.” Tante knik vir my en skep eers vir my in en toe vir haar. “Ek het hulle toe gebel.” Ek skrik op uit my verdowing en kyk na Tante. “Wanneer?” “Netnou, op die dorp. Ek was by Reijer en kon sy telefoon gebruik.” “Wat sê die dominee?” “Hy wou niks daarvan weet nie, maar ek het voet by stuk gehou.” Tante bly stil, vat ’n hap en kou. Toe sê sy: “Hy wou nie hê ek moet met Anna praat nie.” Nee, natuurlik nie, dis iets wat hy nooit sal doen nie. “En nou?” “Ek weet nie. Nou niks, dink ek. Ons kan maar net wag en op God vertrou.” “Het Tante hom oor Mara gevra?” Ek krul my tone onder die tafel in afwagting op haar antwoord. “Ek het gevra, maar hy wou nie antwoord nie.” Ek trek my tone nog stywer saam, totdat ’n kramp skielik van my kleintoontjie af deur my hele voet skiet. Ek probeer gou om my voet weer reguit te maak, maar die kramp hou my voet in sy greep. “Het Tante iets vir hom gesê?” My handpalms sweet, maar die kramp verdwyn geleidelik. “Nie veel nie. Ek mag hom nie veroordeel nie, Maria. Ek het wel gesê hy is nie meer welkom in my huis nie, beslis nie solank as wat jy hier bly nie.” Ek vat ’n hap en dink na oor haar woorde. Verkeer die dominee in vrees en bewing ná Tante se oproep? Gedagteloos eet ek my bord leeg en help Tante daarna met die afdek en opwas. Hoofstuk 24 Ek voel rustiger en vreemd genoeg ook minder neerslagtig, noudat ek vir Tante my geheim vertel het. Die woorde wat uit my mond gekom het, het ’n swaar las met hulle saamgedra – ’n las waarvan ek nou ontslae is. Woorde wat gesê is en weggewaai het. Vir goed weg. Natuurlik bly die herinnering, maar dit is amper asof dit deur mis bedek word. ’n Dik mis wat versag en beskerm. Dalk is dit net ’n tydelike gevoel. Tog is ek bly ek het Tante alles vertel. Af en toe kyk ons vir mekaar en dan weet ek dat sy my verstaan. Werklik verstaan. Al sal sy nooit die pyn ken of die angs voel nie. Ek het die broek aangetrek wat Tante gebruik wanneer sy die misvoor in die stal skoonmaak. Voor die bevalling het sy my verbied om haar daarmee te help omdat dit volgens haar te swaar werk vir ’n swanger vrou is. Nadat ek van die bevalling herstel het, het ek vir haar gesê niks keer my nou meer nie. Op ’n dag het ek toe ’n graaf gevat en haar voorgespring. Dit is inderdaad swaar werk, en vuil werk, en die skerp stank van urine gemeng met koeimis het my oë laat traan. Daardie eerste keer het ek my rok aangehad en ná drie grawe vol gegly en met my been in die voor beland. My klomp het in die dik laag mis weggesak en my sokkie en roksoom was deurnat en smerig. Ek het probeer terugkom op die wal, maar het weer gegly en op my knieë in die voor beland. Die koeie het hulle nie aan my gesteur nie, maar ek het gewalg van die stank. Tante moes my gegil gehoor het, want sy het aangehardloop gekom en verskrik rondgekyk. Toe sy my sien, het sy begin lag. Maar sy het dadelik na my toe gekom en haar hand uitgesteek. Ek kon nie waag om haar hulp te aanvaar nie, want my hande was vieslik vuil. Maar ek het nie ’n keuse gehad nie en Tante het my aangemoedig. “Gee jou hand.” “Ek is vuil.” “Dit maak nie saak nie, gee!” Op die ou end het ek haar uitgesteekte hand gevat en sy het my uit die voor tot op die wal getrek. “Hou aan my vas.” Ek het my hande op Tante se skouers gesit en op dié manier het ons versigtig oor die wal geskuifel totdat ons weer op gelyke grond was. My klompe was glibberig en ek het aan Tante se skouers vasgeklou, bang om weer te gly. Die stank wat aan my gekleef het, was afgryslik, en ek was te skaam om na Tante te kyk. Dit het egter nie gelyk of enigiets haar pla nie. Saam is ons kombuis toe. Sy het my uit my klere gehelp en die sinkbad gaan haal. Sy het die bad op die kombuisvloer neergesit en ’n ketel vol water gemaak. Ek wou eers weier en sommer met koue water was, maar die stank was allesoorheersend, en uiteindelik het ek in die bad met warm water geklim. Ondanks die bad het dit nog ’n week geduur voordat die reuk uit my neusgate verdwyn het. Sedertdien weet ek Tante het ’n broek wat sy gereedhou en aantrek wanneer sy die misvoor moet uitskep. Die broek gee ’n mens meer bewegingsvryheid, want as jy gly en val, word dit nie dadelik deurnat en onhanteerbaar swaar nie. Die eerste keer dat ek die broek aantrek, voel dit vreemd, asof ek nie meer ’n vrou is nie, maar iemand sonder geslag. Ek is sekerlik nie ’n man nie. Tog raak ek gou daaraan gewoond en geniet ek die vryheid wat dié kledingstuk my gee. Al fluitend skep ek die voor leeg en maak die kruiwa vol mis. Netnou gaan ek dit in die tuin gooi – ’n werkie wat ek met plesier doen. Ek fluit ’n deuntjie wat in my kop draai vandat Tante dit vanoggend gesing het. Ek weet dis ’n gesang, maar die woorde het by my verbygegaan. Ek onthou net die wysie. “Goeiemôre, Maria.” Ek skrik en kom steierend orent. Amper verloor ek my balans, maar ek druk net betyds teen die muur om te voorkom dat ek weer in die voor val. “Reijer.” “Ek wou jou nie laat skrik nie. Jy fluit mooi liedere.” Ek loop na hom toe en spring van die wal af. “Ek hou van die wysie.” Ek verbeel my ek kan hom hoor dink dat ’n vrou soos ek nou ook al in ’n broek rondloop en dat dit sekerlik nie erger kan word nie. Ek voel hoe my wange rooi word, maar hou my nonchalant. “Het jy tyd dat ons ’n bietjie kan praat?” “Ek is amper klaar. Kan jy ’n bietjie wag?” “Natuurlik, ek gaan solank na jou Tante toe in die kombuis.” “Is sy daar?” Reijer knik. “Ek kom, sodra ek klaar is.” Ek klim weer op die wal, die graaf in my hand. Nog net ’n paar skeppe, maar die wete dat Reijer vir my wag en met my wil praat, maak nie dat ek vinniger werk nie. Ek wonder hoekom hy gekom het en wens ek het vir hom gesê ek is te besig om met hom gesprekke te voer. Eindelik is ek klaar. Ek oorweeg dit ’n oomblik om die kruiwa buitentoe te stoot en die mis in die tuin te gaan uitgooi. Maar dit sal te onbeleefd wees en ek laat die kruiwa in die stal staan. Ek gaan trek my rok op die solder aan, waar ek onsigbaar is vir enige toevallige besoeker. Toe ek klaar is, klim ek teen die leertjie af en hang die broek aan ’n haak op. Ek was my hande by die pomp en loop stadig kombuis toe. Dalk is Reijer haastig en gaan hy gou weer weg. Ek skop my klompe uit en maak die deur oop. “Hier is ek.” “Kom sit. Ek het koekies gebak en die tee is gemaak.” “Dankie, Tante.” Ek gaan op die stoel langs Tante sit en behou sodoende ’n afstand tussen my en Reijer, wat aan die kop van die tafel sit. Gou-gou staan daar ’n koppie stomende warm tee voor my met ’n koekie op die piering. Ek eet dit in stilte. Tante sê ook niks en Reijer lyk heeltemal op sy gemak in hierdie stilte. Ek nie. Ek wonder of Reijer op my gesig kan sien wat ek Tante ’n paar dae gelede vertel het. Ek stel my voor dat hy hier in die kombuis op hierdie oomblik ’n goddelike openbaring kry waarin hy omtrent my verlede ingelig word. Hy mag niks daarvan weet nie, maar ek besef nou eers dat ek nie meer die enigste een is wat oor my geheim moet waak nie. Ek kyk vinnig na Tante, maar sy lyk net soos altyd en drink kalm haar tee. Vinnig drink ek my tee op en skuif my stoel agteruit om op te staan. Tante se stem keer my. “Ek het nou net met Reijer gepraat oor jou wens om Mara self groot te maak, Maria.” Haar woorde kom onverwags en my hande begin bewe. “Ek het probeer om vir hom te verduidelik waarom jy die kans moet kry om dit te doen, maar …” Tante trek haar skouers effens op. Ek kan aan haar gesig sien dat sy niks gesê het nie; sy laat dit aan my oor. Ek kyk Tante in die oë en voel wanhopig. Hoe kan ek hom alles vertel? Is ek nog nie genoeg verneder nie? Ek wil nie my geheime met hom deel nie. Sê vir hom ek wil Mara terughê. Dit behoort mos genoeg te wees? “Mara is my dogter,” sê ek onwillig. My stem klink nors. “Ons het al voorheen daaroor gepraat en ek het gedink jou tante, en jy dalk ook, stem saam dat Mara beter af is in ’n gesin met twee ouers.” Reijer se stem is sag en beleefd. Hy kyk na my, weet ek, maar ek weier om na hom te kyk. Ek pluk aan die fraiings van die tafeldoek en kies drie draadjies om te vleg. “Wat ek van jou tante verstaan, is dat daar iets gebeur het wat haar anders oor die saak laat dink. Sy wil hê ek moet julle help om Mara op te spoor.” Ek trek hard aan die fraiings, die tafeldoek verskuif en ’n draadjie kom los. Het Tante hom regtig gevra? Hoekom het sy hom uitgekies? Is hy dan nie ’n dominee nie, ’n verraaier, ’n … ? “Ek het gedink Reijer het dalk sekere bronne wat ons nie het nie,” sê Tante. Ek kyk vinnig op en sien haar bekommerde gesig. “Ek weet jou tante is ’n wyse vrou.” Reijer knik na Tante terwyl hy dié woorde sê en kyk toe weer na my. Ek hou hom uit die hoek van my oog dop. “Maar ek wil net doen wat die beste is vir jou kind. Ek kan nie sommer saamwerk aan iets wat in my oë nie reg is nie.” Hy klink amper verontskuldigend en ek kyk vinnig na hom. Sy oë is vriendelik en die diep plooie wat in sy voorkop geëts is, val my op. Die kontras tussen sy gewoonlik vrolike gesig en die bekommerde uitdrukking op hierdie oomblik is so groot dat ek weet hy sal nie nou grappies maak nie. Skielik verstaan ek hoekom hierdie dominee so geliefd is by sy gemeentelede. Hy is altyd vriendelik en in ’n goeie bui, maar wanneer probleme bespreek moet word, lyk hy betroubaar. En miskien ís hy. Miskien. ’n Stilte daal neer en ek kyk weer na die tafeldoek. Dit is so maklik om ’n vlegseltjie te maak, ek kan dit met toe oë doen. Slaan drie draadjies oor mekaar, en hou aan. Al drie is gelykwaardig aan mekaar, elke keer is dit ’n ander een se beurt en saam vorm hulle ’n nuwe toutjie. Sterker as ’n enkeldraadjie. Vandat ek vir Tante ’n paar dae gelede my geheim vertel het, het haar mening omtrent my en Mara verander. Dit is amper asof sy nou dink ek verdien die kind. Ek dink sy verstaan dat die verlies vir my swaar is, omdat ek uiteindelik die moed gekry het om my baba lief te hê en haar toe verloor het. Alles teen my wil. Verwekking en swangerskap, bevalling en verlies. Niks het gebeur soos ek dit self sou wou hê nie, maar dit is tog iets besonders dat my liefde vir Mara ontluik het. Ek weet sy het weer met Mien gepraat en ek dink sy het ook ander moontlikhede beproef, hoewel sy my nie alles vertel het nie. Al haar pogings was egter verniet. Moet ek Reijer nou my storie vertel met die hoop dat ek hom ook tot ander insigte kan bring? Waarom juis hy? Sal hy iets kan regkry waar Tante nie kon slaag nie? “Watter soort bronne het jy dan?” “Ek kan navraag doen by predikante in die omgewing. Jou kind is waarskynlik onlangs gedoop. ’n Predikant behoort te weet wanneer ’n kind aangeneem en nie in die gesin gebore is nie.” Ek dink oor sy woorde. Wat hy sê, klink redelik. “Maar wat as hulle aan die ander kant van die land woon?” My stem is yl. Die gedagte dat Mara so ver weg kan wees, steel my asem en knyp my keel toe. “Ek kan nagaan waar jou vader oral predikant was.” Ook dit klink redelik. Skielik lyk die moontlikheid groter as ooit tevore dat iemand Mara vir my sal kan opspoor. “Help my dan,” fluister ek. Reijer steek sy hand uit oor die tafel en sit dit met die palm na bo voor my neer. Ek kyk aarselend daarna en weet wat hy wil hê. Vertroue. Dit voel of my hande vasgeplak is aan die vlegseltjie. Ek kyk na sy hand en na myne en wonder of ek dit sal kan doen. Kan ek my hand in syne sit? Ek begin bewe en sweet. My gesig word warm en sweetdruppels loop teen my sye af. Ek haal vinniger asem. My oë skiet heen en weer tussen sy hand en myne. Ek knip my oë en dink aan hoe klein die afstand is, hoe eenvoudig die gebaar. Ek knip weer my oë en sien groot manshande agter my ooglede. My hand in syne. Sal ek dit vir Mara kan doen? Kan ek dit waag om dit nie te doen nie? Is dit regtig ’n vertroostende gebaar, of gaan ek myself oorgee in sy mag sodra my hand aan syne raak? Troos of wanhopige gevangenskap? My hand is loodswaar, my arm wil nie beweeg nie, ek kry warm. Vreeslik warm. Ek hoor Tante se stem wat iets vir Reijer sê en sien hoe hy sy hand stadig terugtrek. Swart flitse voor my oë. Ek kry so vreeslik warm. Swart. “Alles is swart.” My stem is ver weg en klink onverstaanbaar. Ek sak inmekaar. Ek lê op die bed toe ek wakker word. “Reijer is weg,” sê Tante toe ek my oë oopmaak. “Ek is jammer dat ek hom gedwing het om oor jou verlede te vra. Ek het gedink dit sal goed wees vir jou as jy weer jou storie vertel. En dalk kon jy hom op dié manier oortuig van jou liefde vir Mara.” “Wat het gebeur?” “Jy het flou geword.” “Ek het vreeslik warm gekry.” “Drink ’n bietjie hiervan.” Tante gee ’n beker koffie aan en ek vat ’n sluk. Sy het ’n stewige dop brandewyn bygegooi, kom ek agter. Dit smaak nie sleg nie, en ek vat nog ’n sluk. “Ek kan nou opstaan.” “Bly nog ’n bietjie lê; jy is nog baie bleek.” Ek knik en drink die res van die koffie op. Toe sit ek regop. Ek wag totdat die duiseligheid weg is en staan op. “Ek is nou weer reg.” Tante loop voor my uit en kyk bekommerd oor haar skouer om te sien hoe dit met my gaan. “Ek veroorsaak net moeite vir Tante.” “Dit is nie so nie, Maria. Dis heerlik om jou hier te hê.” Ek loop sonder ’n verdere woord agter haar aan kombuis toe. Anders as wat Tante gesê het, is Reijer nie weg nie, hy sit vir ons en wag. “Ek kon nie sommer net padgee nie,” sê hy toe ons inkom. Hy staan op en vat sy pet. “Ek wou eers hoor hoe dit met jou gaan, Maria.” Hy lyk bekommerd, maar my oë gly vinnig na sy hande, wat met die pet speel. Sal dit regtig so moeilik wees? “Ek gaan nou, dan kan jy rustig beter word.” Hy knik vir my en Tante en loop na die deur. “Nee, wag.” Ek haal diep asem en dink aan Mara. “Moenie nou al gaan nie.” Aarselend gaan Reijer staan en draai toe na my om. “Maria.” Tante se stem sweef deur die kombuis, besorg en moederlik. “Kom sit asseblief weer.” Ek is verbyster oor my stem. Dit klink stewig en vasbeslote. Skielik sien ek Ouma voor my, ’n klein vroutjie wat met haar bene uitmekaar en haar arms gevou die arbeiders kon hiet en gebied. Haar rug regop, haar skouers vierkantig, haar stem gesaghebbend. Niemand het sulke tye besef hoe klein sy werklik is nie, en almal het haar gehoorsaam. Ek maak my rug reguit, loop na die tafel, trek ’n stoel uit en herhaal my woorde. Ek wag totdat Reijer sit en gaan toe ook sit. Ek sien ’n beweging uit my ooghoek en sien dat Tante ook ’n stoel wil uittrek. Ek neem vinnig ’n besluit. “Ek wil graag alleen met Reijer praat, Tante.” Ek is bang ek maak haar gevoelens seer, maar dit lyk vir my skielik belangrik dat dit net ek en Reijer moet wees. Ek glimlag vir haar en knik. Sy knik terug en ek weet sy verstaan. Tante gaan buitentoe en ons sit woordeloos in die kombuis. Die horlosie tik die sekondes af en ek weet nie wat om te sê nie. Reijer wag in stilte dat ek die gesprek moet begin. “Doen dit weer,” fluister ek, sonder om na hom te kyk. “Wat bedoel jy?” vra hy ná ’n kort stilte. Ek is verbaas dat hy dit vra; dis tog glashelder wat hy moet doen. Het hy dan nie netnou sy hand na my uitgesteek nie? “Sit jou hand op die tafel.” My ore suis terwyl ek kyk hoe hy dit doen. Ek hoor net my eie asemhaling toe ek my hand stadig optel en in syne sit. Warmte. Ek maak my oë toe en voel die pyn. Stewige warmte. Ek maak my oë oop en sien hy het sy vingers om my hand toegemaak. Hy druk nie my hand nie, hy hou dit net vas. Terugtrek. Weghardloop. Skree. Ek doen niks daarvan nie, maar laat my hand in syne lê. “Dis vir my moeilik,” sê ek uiteindelik. “Ek verstaan dit nie.” Stadig trek ek my hand terug en kyk daarna. Niks vreemds het gebeur nie, niks vreesaanjaends nie. Ook niks ontsagwekkends nie. Om my hand in iemand anders se hand te sit, is nie wêreldskokkend nie en bring my ook nie vrede of nuwe insigte nie. Teleurgesteld sak ek agteroor op my stoel. Baie saggies begin ek praat. Die woorde glip oor my lippe en in ’n ander volgorde as ’n paar dae tevore toe ek Tante vertel het. Maar die inhoud bly dieselfde en hoendervleis slaan op my arms uit toe die herinnerings weer lewe kry. Dit maak nie saak of Reijer die woorde kan hoor wat fluisterend oor my lippe kom nie. Ek is nou alleen met my herinnerings en ek wil die woorde uitspreek om die verlede met die waarheid te oorwin. Ek bly ’n oomblik stil om my gedagtes agtermekaar te kry. Toe haal ek diep asem en gaan verder. Ek weet nie hoe lank ek gepraat het nie; dit voel of die tyd stilstaan en tegelyk vinniger beweeg as wat ek kan byhou. Uiteindelik is ek klaar, het ek die laaste woord gesê. Stilte hang in die kombuis en spin drade tussen my en Reijer, soos daar tussen my en Tante drade gespin is. Nou is daar nog iemand wat alles weet, en weer moet ek wag en sien of ek veroordeel of vergewe gaan word. Miskien simpatie, maar dis nie wat ek wil hê nie. Ek ril. Hoe is dit moontlik dat ek vir ’n dominee alles vertel het? Gaan hy my nie dadelik veroordeel nie? Ek byt hard op die vel rondom my naels. “Ek weet nie wat om te sê nie, Maria,” sê hy uiteindelik. Ek hou aan byt en wag vir sy veroordeling. “Kyk asseblief na my.” Sy stem is sag en ek dink eers ek het hom verkeerd verstaan. “Asseblief, Maria.” Moet ek na hom kyk om die veroordeling in sy oë te lees? Skielik dink ek aan Mara en ek weet ek het dit vir haar gedoen. Sy is die rede dat ek hom my storie vertel het en sy is die rede dat ek moet opkyk. Ek lees meelewing in sy oë. Geen verwyt nie. Geen beskuldiging nie. Geen veroordeling nie. Meelewing. “Wat hy gedoen het, is verkeerd, Maria.” My skouers hang en ek kyk weg. “Ek het hom laat begaan.” “Jy het nie ’n keuse gehad nie. Hy was verkeerd. Ek skaam my …” Reijer se stem raak weg en hy sluk swaar. “Ek bewonder jou moed, Maria.” Ek reageer nie. So baie moed het ek nie gehad nie. In stilte sit ons bymekaar totdat Tante inkom en begrypend na ons kyk. Toe skink sy koffie in en gee ons weer koekies. Ek eet en drink dit gou op. “Ek is jammer, Reijer en Tante.” Ek trek my klompe aan en loop buitentoe. Ek haal diep asem en merk my hele lyf bewe. Daar het weer ’n deel van my verlede van my afgeval. Die las word ligter, maar terselfdertyd swaarder, want nou is daar nog iemand wat alles weet. Iemand in wie se teenwoordigheid ek my moet skaam. Iemand wat nog moet bewys dat hy my vertroue werd is. Sy woorde weerklink in my kop. Gerusstellend. Maar ek mag nie daarop vertrou nie. Dalk staan hy Sondag op die preekstoel en waarsku hy die gemeente teen die sonde wat tussen hulle leef. My gedagtes gaan heen en weer tussen alles wat hy sou kon wees en alles wat ek die afgelope tyd van hom te wete gekom het. Hoop en vrees wissel mekaar af. Sal hy Mara vir my kan opspoor? Sal hy dit doen? Wil hy dit doen? Hoofstuk 25 Tante het haar bes gedoen om Mara op te spoor. Sy was by Mien om met haar te praat en sy het selfs die dominee gebel. Maar alles sonder sukses, en meer kan sy nie doen nie. Hoe wrang is dit dat my enigste hoop nou op ’n ander dominee gevestig is. Hoop en wanhoop is aaklige metgeselle. My daaglikse metgeselle. Wanneer gaan een van die twee wen en die ander een vermorsel? “Jy moet ’n keer saam met my mark toe gaan, Maria.” Dit is Donderdag, en soos haar gewoonte is, wil Tante mark toe gaan. Sy gaan elke week om inkopies te doen, haar eiers en botter te verkoop en om die jongste nuus te hoor. Al die boere uit die omtrek gaan na die mark en daar word nogal baie gesels. Dit is ook die dag waarop sy gaan pos haal. In die afgelope maande het sy al heelwat briewe van my gepos en ook ’n klompie saamgebring huis toe. Sy het nooit gevra vir wie ek skryf nie. Dit is nie ’n geheim nie; ek het haar net nooit vertel nie. Vroeër was dit natuurlik ondenkbaar dat ek met haar sou saamgaan, maar nou … Ek kyk na my plat maag en weet dis glad nie meer vir my ’n belemmering om deur ander mense gesien te word nie. Ek is net ’n meisie wat by haar tante kuier. Die gedagte aan al daardie mense op die mark gee my rillings en ek is op die punt om te weier, toe Tante praat. “Dit sal goed wees vir jou om weer mense te sien. Kom asseblief saam, Maria.” “Wat moet ek daar doen? Almal gaan vrae vra …” “Ek sal die waarheid vertel. Jy is my susterskind en jy bly by my. Jy sal nog ’n paar van die vroue onthou, Maria.” “Nog erger. Dan ken hulle Mamma ook en gaan hulle oor haar uitvra.” “Jy kan jou nie vir altyd afsonder nie, selfs al bly jy hier woon. Maar ek wil jou nie dwing nie.” Tante draai om en loop buitentoe. Sy stap oor die werf na die perdekar wat al gereed staan. Haar woorde hamer in my kop en in my gedagtes sien ek Mamma voor my. Mamma wat net uit die huis kom om kerk toe te gaan. Wat my al die inkopies laat doen, sodat sy nie op straat hoef te verskyn nie. Mamma wat alleen in die kombuis sit. Vir hom sorg. Hom gehoorsaam. Van my vergeet. Gaan ek net soos sy word? Ek hardloop uit en roep so hard as wat ek kan: “Wag ’n bietjie!” My tjalie wapper agter my aan en ek pluk hom reg. Tante Be hou die perd in en die kar kom tot stilstand. Ek hou aan tot by haar hardloop. “Ek gaan saam.” Tante klop met haar hand op die bok en ek klim lomp op en gaan langs haar sit. Toe klik sy haar tong om die perd aan te spoor. “Jy is ’n dapper vrou, Maria.” Ja, ek is so dapper dat my bene en hande bewe. My asemhaling kom in horte en stote, en nie net omdat ek ’n entjie gehardloop het nie. Die sweet in my handpalms is nie werksweet nie, dis angssweet. Ek is so dapper dat ek liefs van die kar wil afspring en terughardloop huis toe. Maar ek bly sit. Ek het so lanklaas vreemde mense gesien dat ek al die geluide om my verwar. Die geratel van ons kar oor die straatstene is maar net die begin. Toe ons afklim en deel word van die vrolike gedrang op straat, kom daar van alle kante mans-, vroue- en kinderstemme op my af. Eers is ek vreesbevange. Ek wil my hande oor my ore druk en weghardloop, maar stadigaan word die stemme ou vertroude vriende wat ek al lank mis. Die stilte op die plasie het my goedgedoen, maar ek kom nou eers agter hoe eensaam ek eintlik was. Die afgelope maande het ek met niemand anders as met tante Be en Reijer gepraat nie. En Mien. Ons gaan heel eerste na die kerk wat in die middel van die dorp staan. Die botter- en eiermark is daar. Die afdak wat teen die kerkmuur gebou is, verskaf vir die boere uit die omgewing genoeg ruimte om hulle eiers en botter te koop aan te bied. Tante gaan na haar plekkie en sit die eiermandjie voor haar neer. Ek het die mandjie met die botter en sit dit langsaan neer. Gou-gou is daar kopers, en ek besef hulle is almal Tante se vaste klante. Kort voor lank is alles verkoop. Tante klets nog ’n bietjie met die boer langs ons en stap toe saam met my om die kerk na die kant waar die groot mark gehou word. Tante trek my saam na ’n stalletjie met helderkleurige materiaal. Sy vat aan die rolle en vra wat vir my mooi is. Ek wys na twee verskillende rolle en Tante begin met die verkoper onderhandel. Skielik besef ek sy wil die materiaal vir my koop en ek trek aan haar mou. “Tante, ek het niks nodig nie.” “Ek wil graag vir jou iets koop.” Die verkoper onderbreek ons en vra of hy intussen iemand anders kan help. Tante skud haar kop en vat die materiaal voordat ek verder kan protesteer. Ek staan stilswyend daar en kyk hoe die man die materiaal knip en dan afskeur. Tante vat die materiaal by hom en sit dit in haar mandjie. Toe gee sy my haar arm en ons loop verder deur die mark. Ons loop stadig verby die stalletjies en ek neem al die geluide en geure in my op. Ek begin selfs glo dat dit goed is om weer tussen mense te wees. “Hallo, Be. Hoe gaan dit met jou?” ’n Vrouestem klink agter ons op en Tante draai om. Ek draai ook om en die eerste ding wat ek sien, is dat die vrou enorm groot is. Ek herken haar dadelik. As kind was ek al beïndruk met haar groot gestalte, en niks het verander nie. “En wie is hier by jou? Sy lyk soos …” “Dis Maria, my susterskind,” sê tante Be. “Maria? Gits, Maria! Jy lyk net soos jou ma, kind.” Die vrou steek haar hand uit en ek skud dit beleefd. Haar hand sluk myne heeltemal in. “Onthou jy my nog? Aaf van Tree.” Ek knik en die vrou vra dadelik verder uit. “Hoe gaan dit met jou ma? Is sy ook hier? Julle het mos suide toe getrek, see toe?” “Maria kuier ’n bietjie by my,” sê Tante toe ek nie antwoord nie. My gedagtes draai net om een ding, en ek is bang vir die vraag wat nou gaan kom. Ek hou my asem op en krul my tone in my klompe. Maar Aaf van Tree vra nie verder uit nie. In plaas daarvan maak sy verskoning dat sy so besig is, groet en loop met groot treë na die kaasstalletjie toe. Ek blaas my asem uit en laat my tone ontspan. “Wat gaan Tante sê as iemand vra hoekom ek hier is en vir hoe lank?” “Die waarheid. Ek sal sê jy bly by my en dat ons goed klaarkom.” “Maar hulle sal verder uitvra.” “Ons sal sien. Moenie jou bekommer oor dinge wat nog nie gebeur het nie.” Ek sê niks, maar stem nie met Tante saam nie. Terwyl ons in die ry voor die kaasstalletjie staan, bekyk ek die gesigte om my so onopvallend moontlik. Dit is onvermydelik dat ons nog van Tante se kennisse sal teëkom. Skielik sien ek uit die hoek van my oog ’n kinderwaentjie verbykom. Ek draai sodat ek in die waentjie kan kyk, maar sien net ’n wit kantmussie. Ek verlaat die ry en loop agter die vrou met die kinderwaentjie aan. Ek moet die kind sien. My klompe klap hard op die klinkerstene. Ek stamp teen mense en vra keer op keer om verskoning. Toe is ek agter die vrou en kan ek uiteindelik in die waentjie kyk. Die baba is ’n lieflike dingetjie met ronde, rooi wange, ’n kuiltjie in die ken en ’n klein bossie hare wat onder die mussie uitkruip en op haar voorkoppie lê. Blond. Helderblou oë. Dit is nie Mara nie. Verslae bly ek in die middel van die straat tussen die stalletjies staan. Die vrou het niks agtergekom nie en loop rustig verder, ál verder van my af weg. Gaan ek ooit met ’n kinderwaentjie deur hierdie mark loop, met Mara by my? Mense stamp teen my, maar ek bly doodstil staan. Totdat Tante my aan die arm kom vat en na ’n bankie op die rand van die plein neem. “Wat het nou gebeur, Maria?” Ek is steeds verdoof en dit neem ’n hele ruk voordat die betekenis van haar vraag tot my deurdring. Toe eers antwoord ek. “Ek het gedink dis Mara.” Tante skud haar kop en klik haar tong. Sy sê niks en ek wonder of sy my gehoor het. Sonder ’n woord sit ons langs mekaar op die bankie en staar na die mense wat oor die markplein loop. Eindelik verbreek Tante die stilte. “Ons moet nou gaan.” Sy knik vir my en staan op. “Ek dink nie jy sal Mara hier kry nie, Maria.” Haar woorde klink vriendelik genoeg, maar dit voel vir my soos ’n teregwysing. Ek bly stil en volg haar gehoorsaam. Ons moet nog net na die bakkery gaan, waar die posbodes op markdag altyd op die sypaadjie ’n plekkie kry. Ons gaan die pos daar haal en sal dan huis toe gaan. Ons het niks meer hier te doen nie. My eerste uitstappie tussen die mense het ’n vreemde mengsel van plesier en wanhoop geword. Behalwe die weeklikse koerant is daar ook ’n paar briewe, maar ek kyk nie daarna nie toe Tante dit kry by die posbodes, wat al drie gesellig op die sypaadjie in die son sit. Tante gesels ’n bietjie met hulle, maar ek laat my nie by die gesprek betrek nie. Ek kyk om my rond na die gedrang op die mark en wonder of ek mense van vroeër sal herken as ek hulle nou sien. Skielik word my oog getrek deur twee hoë, groen lindebome wat in die winkelstraat staan. Ek kyk teen die stamme op en glimlag toe ek ’n groot gat in die vorm van ’n hart sien. Tante het klaar gepraat, sy groet die posbodes en gee my haar arm. Ek knik vir die mans en loop saam met Tante na die perdekar. “Was dit erg, Maria? Ek het regtig gedink dit sal goed wees vir jou,” sê Tante toe ons op pad terug is. Ek dink oor haar vraag, maar weet nie hoe om te antwoord nie. Dit was nie regtig erg nie, en tog het ek my ongemanierd gedra. Die verskil tussen Tante en my is opnuut bevestig. Ek het haar weer teleurgestel. “Ek gaan ’n entjie stap.” Sy knik en ek wag dat sy binnetoe moet gaan. Sy doen dit nie, en ek begin stap. Toe ek ’n rukkie later oor my skouer kyk, sien ek sy staan nog daar. Sy kyk na my met een hand bo haar oë. Soos ’n soldaat op wag. Gaan sy nog daar staan wanneer ek terugkom? Ek loop by ons werf uit en soek ’n paadjie tussen die struikgewas deur om op die sandpad te kom. Sonder om my klompe behoorlik te lig, loop ek stadig en doelloos verder. My voetstappe veroorsaak stofwolkies en die stof pak saam op my rok en my vel. Ek probeer dit afvee, maar dit help net ’n rukkie. Hoekom het ek saamgegaan mark toe? Het ek die hele tyd gedink ek gaan Mara daar kry? Gaan ek my lewe lank tussen vreemdes na haar soek, die hele tyd wonder in watter stootwaentjie my kind lê en slaap? Dit was vreemd om op die dorp te kom. Ek kan nog die geluid hoor van die kar wat oor die klinkers ratel, die geroesemoes van al die stemme, lywe wat te styf teen mekaar gedruk is en aan my stamp. ’n Lewende muur wat my skei van my kind. Ek is nie meer aan mense gewoond nie, en noudat ek alleen is en ruimte het, strek ek my arms wyd uit. Ek draai al in die rondte op die pad en kyk op na die sonnige hemel. Ek kom agter dat ek kalm word danksy hierdie eensaamheid. Ek tol ál vinniger in die rondte. Die wind waai deur my klere en maak my skoon. Ek maak my mond oop en wil skree, maar dit voel darem net te vreemd, so daar kom nie ’n geluid oor my lippe nie. Ek kom tot stilstand en wag totdat die wêreld om my ophou draai. Toe loop ek verder en plotseling weet ek waarheen ek gaan. Sedert ek in my wanhoop byna verdrink het, was ek nog nie weer daar nie. Dit is nie meer ver nie, en noudat ek ’n doel het, loop ek vasbeslote soontoe. Kort voor lank staan ek by die water en kyk uit oor die gladde, swartblou oppervlak. Ek hurk en steek my hand in die water. My vingers laat sand opdwarrel en vertroebel die water. Ek gaan sit en trek my klompe en sokkies uit. Toe steek ek my voete in die water en speel met my tone in die sandbodem. Die koue voel bekend en ek onthou die treë wat ek gegee het, die gewig van my klere. Ek maak my oë toe en dink skielik aan die waterplante wat my gedra het. Nee, nie gedra het nie, maar afgetrek en amper verwurg het. Reijer het my gered. En steeds is dit vir my moeilik om hom te vertrou. Hoe sal ek ooit ander mense se teenwoordigheid leer hanteer? Ek kan tog nie alle mense as onbetroubare skobbejakke behandel nie? Ek tel my linkervoet op en die water drup daarvan af. Die water is nie ’n oplossing nie, ondanks die skynbare eenvoud daarvan. Ek staan met my voete nog in die water en voel die klammigheid aan my roksoom lek. Toe buk ek en haal ’n klip uit die water. Met al my krag gooi ek die klip so ver as wat ek kan, en nou kom die kreet wel oor my lippe. “Nee!” Laat die klip maar sink, nie ek nie. Daar is nog hoop. Dalk kan Reijer Mara terugbring. Die plons laat my lekker voel en ek soek nog ’n klip, groter hierdie keer, en gooi weer. Ek loop deur die water en soek klippe en takke wat ek dan verder ingooi. Ek sal my nie weer aan die diepte oorgee nie. Ek weet nog nie wat ek moet doen nie, maar beslis nie dit nie. Uiteindelik draai ek om en loop uit tot op die droë grond. My rok is tot by my knieë nat. Ek vat die materiaal en maak ’n knoop daarin sodat ek ongehinderd kan loop. Ek tel my klompe en sokkies op en loop na ’n stukkie gras, waar ek gaan sit en met my sokkies die sand van my voete afvee. Met my kaal voete in my klompe staan ek op, reg om terug te gaan huis toe. Uit my ooghoek sien ek skielik ’n beweging en ek kyk op. “Tante?” Stadig kom sy nader. “Ek was so bang, bang dat jy weer …” Sy knik in die rigting van die water en ek verstaan. “Dit was moeilik. Die mark. Die mense.” Ek mis Mara. “Jy sal leer. Ek sal jou help.” Ja, ek sal leer. Ek moet leer. Ek moet gereed wees as sy terugkom, gereed vir my dogter. Sy gee my haar arm en ons loop saam huis toe. Daar wag nog werk vir my in die tuin, daarom vat ek die skoffel en ’n mandjie vir die onkruid. Tot my verbasing is daar al iemand in die tuin, iemand wat ’n groot deel van my werk gedoen het, as ek kyk na al die onkruid wat verwyder is. “Reijer?” Glimlaggend kom hy orent uit sy gehurkte posisie. “Ek het gedink ek kan my net sowel nuttig maak terwyl ek wag,” sê hy terwyl hy na die mandjie met onkruid wys wat by sy voete staan en terselfdertyd ’n graspol op sy kop sit. Ek glimlag en loop stadig nader. Op die derde trapklip van Reijer af bly ek staan. My skaamheid het die afgelope dae vervaag en stadig verdwyn, maar dit voel of dit nou weer met alle mag terug is. Reijer kantel sy kop en vang die graspol in sy hand voordat hy dit speels in die mandjie gooi. Dan word sy gesig ernstiger en hy kyk na my. “Ek het die laaste paar dae baie gedink. Jy het my iets baie besonders geleer, Maria.” Ek slaan my arms om my bolyf en wag. Ek verstaan nie hoekom hy dit sê nie. Reijer gee ’n groot tree en kom op ’n trapklip nader aan my staan. Hy soek my oë en ek kyk verleë weg. “Jou liefde vir ’n kind wat onder daardie omstandighede verwek is, het my baie geleer. Jy het my ontroer, Maria.” Ek bly stil. Wat kan ek sê in antwoord op ’n lofsang wat ek nie verdien nie? Lank het ek my bes gedoen om Mara te haat. Ek gee ’n tree terug sodat daar weer ’n groter afstand tussen ons is. “Moenie wegloop nie, Maria.” Reijer steek sy hand na my uit, maar kom nie nader nie. “Sê my, hoekom het jy hierheen gekom?” Laat dit asseblief goeie nuus wees, want ek is swak. Die las is swaar en ek het lug nodig, maar ek voel net ’n enorme gewig wat dit ál moeiliker maak om asem te haal. “Ek het haar gekry.” My ore suis en ek wankel. Wat? Wat sê hy daar? “Ek het haar gekry.” Ek kyk op na hom en ek kry lug. Ek haal diep asem en voel bevry. Die las val van my af en ek lag. “Waar is sy?” “Ek het die gegewens by my.” Reijer steek sy hand in sy sak en haal ’n vel papier uit. Afwagtend kyk hy na my. Vraend. Maar in plaas daarvan om hom toestemming te gee om nader te kom, gee ek twee groot treë na hom toe. Reijer gee my die papier. Ek vou dit oop en lees die gegewens wat hy opgespoor het. My vingers bewe en ek laat die papier amper val. Ek klou die papier met my vingers vas, ek sal dit nooit weer los nie. Nooit nie. Toe begin ek gil. Hoog en skril. Ek gooi my kop agteroor en gil dit uit na die hemel. Ek steek my arms in die lug en spring so hoog as wat ek kan. En ek hou aan gil. Totdat my asem op is. Toe lag ek, en Reijer lag ook. Ek draai om en begin na die plaashuis hardloop. Ek gaan staan ’n oomblik en wink Reijer om my te volg. Uitgelate draai ek skielik links toe ek onthou Tante is by die varke. Ek moet na die skuur gaan, nie die plaashuis nie. Ek gil nog ’n keer en spring doelloos in die lug voordat ek weer verder hardloop. My rok fladder om my enkels en ek trek dit op sodat ek vinniger kan hardloop. Af en toe kyk ek oor my skouer en sien Reijer agter my aankom, stadiger, maar met ’n breë glimlag op sy gesig. Die skuur se deur gaan oop en Tante kom met ’n bekommerde gesig uitgeloop. Sy sit haar hand bo haar oë en loop met groot treë na my toe. “Wat gaan aan? Ek het gille gehoor …” “Kyk, Tante! Kyk!” Ek druk die papier in haar hande en kyk vol verwagting na haar. Sy huiwer ’n oomblik voordat sy begin lees. Ek sien hoe ’n glimlag op haar gesig verskyn, en ek klap hande. Ek begin weer spring en gil. Hoog en vrolik. Tante lag en druk my styf teen haar vas. Sy hou my stewig vas en klop my op die skouer. “Fantasties, kind. Fantasties, fantasties.” Hoofstuk 26 Geregtigheid is pynliker as wat ek ooit sou kon vermoed. Om iemand anders seer te maak is nie bevredigend nie. Dis vir my ’n sielswroeging. Het ek nou soos hy geword deur iets van iemand anders weg te neem waarvoor sy lief is? Ons ry met die trein na die dorp en nadat ons een keer gevra het, kry ons die huis. Dit is ’n eenvoudige maar netjiese werkershuisie nie ver van die stasie af nie. Ek stel my voor hoe gelukkig die mense wat daar woon moet wees noudat hulle uiteindelik ’n kind gekry het. En vandag kom ek om my kind op te eis. Met die geboortesertifikaat as bewys het ek die reg om my kind terug te vat, maar ek voel diep binne sleg wanneer ek daaraan dink dat ek ’n ander vrou gaan aandoen wat aan my gedoen is, want hoe kan ’n mens nie vir Mara lief wees nie? Die buurt is armoedig en die huisies is netjies, maar dit is ook al. ’n Oomblik lank staan ons stilswyend langs mekaar. Toe steek ek weer my arm deur tante Be s’n en ons loop die kort paadjie tot by die voordeur saam. Ek trek hard aan die klokkie se tou en iewers in die huis hoor ek ’n gerinkel. Daar is ’n doodse stilte en ek kyk skuins op na tante Be. Ons het nie laat weet ons kom nie, dalk is daar niemand by die huis nie. Dan het ons die hele reis verniet aangepak en moet ons ’n ander keer weer probeer. Ek trek weer aan die tou, hierdie keer harder, en doen dit ’n paar maal. Nou is daar beweging binne. Voetstappe klink agter die deur op en ek hoor ’n sagte vrouestem, hoewel ek nie kan uitmaak wat sy sê nie. Toe gaan die deur oop. “Goeiemiddag.” Sy lig haar wenkbroue vraend, maar glimlag vriendelik. “Goeiemiddag.” Ek haal diep asem en is skielik al die woorde kwyt wat ek voorberei het. Die vrou wat voor my staan, is nie meer as tien jaar ouer as ek nie. Sy het ’n ronde, vriendelike gesig en die glimlag om haar mond lyk of dit permanent daar is. Die lagplooitjies om haar oë bevestig haar vrolike geaardheid. “Kan ek u help?” Sy klink steeds vriendelik, maar ek stel my voor dat allerlei wilde gedagtes deur haar kop skiet noudat twee vroue woordeloos voor haar deur staan. Ek kry dit steeds nie reg om iets te sê nie. Die senuwees vreet my op en veroorsaak dat ek begin sweet toe ek dink dat ek hierdie vrou moet vertel wat ek kom doen. Tante neem die leiding, voordat die stilte nog pynliker word. “Is u mevrou Van Doorn?” “Ja, dit is ek.” “Dan sal ons graag wil inkom. Daar is iets wat ons met u moet bespreek.” Tante gee ’n tree vorentoe. Die vrou maak die deur outomaties wyer oop en laat ons inkom. Tante loop voor en ek volg haar. Die portaaltjie is klein en benouend, maar die teëls op die vloer blink en die verslete loper op die trap is skoon. Ongemaklik styf teen mekaar staan ons drie in die portaaltjie. Mevrou Van Doorn staan nou met haar hande in haar sye. “Ek wil eers weet wat u wil hê voordat ek u verder innooi.” “Dit gaan oor die kind wat u het,” sê Tante toe ek nie antwoord nie. Die vrou snak hoorbaar na haar asem en ek sien sy steier ’n oomblik. Sy kyk van my na Tante en weer na my. Toe leun sy teen die muur en selfs in die skemer gang kan ek sien haar gesig het doodsbleek geword. Stadig maak sy die gangdeur oop en laat ons verder in. “Kom in.” Sy praat in ’n fluisterstem en ek hoor die pyn en die angs wat daarin skuil. Ek tree oor die drumpel en voel soos ’n skurk. “Gaan sit maar daar.” Sy wys na twee stoele en ek gaan op die puntjie van myne sit. Die vrou gaan oorkant ons sit. Ek kan sien haar hande bewe en haar gesig is steeds doodsbleek. “Wat wil u hê?” Ek kom my kind haal. Dié woorde het so vanselfsprekend en maklik geklink toe ek hulle oor en oor by die huis geoefen het. Elke keer dat ek hulle gesê het, het ek gelukkiger gevoel. Nou is daar ’n groot knop in my keel wat my daarvan weerhou om ’n enkele woord uit te kry. Ek haal moeilik asem. Tante vroetel langs my in haar handsak en haal eindelik ’n papier uit, die geboortebewys, soos wat ek goed weet. Sonder om iets te sê gee sy dit vir mevrou Van Doorn. “Nee. Nee.” Die papier ritsel en kraak in haar trillende hande. “Nee.” Ek stel my voor sy gaan dit woedend opskeur sodat niemand meer iets wetliks kan doen nie. “Sy is by my weggeneem sonder dat ek daarvan geweet het.” Dit is nie woorde wat ek voorberei het nie, maar hulle kom nou oor my lippe sonder dat ek daaroor nagedink het. “Ek mis haar dag en nag. Sy is ’n deel van my; sonder haar is my hart gebreek.” “Nee.” Ja. Watter pyn doen ek nie hierdie vrou aan nie. En hoewel onuitgesproke, weet ons al drie wat moet gebeur. ’n Oomblik lank skiet die gedagte deur my kop dat ek kan opstaan en weggaan sonder om terug te kyk. Sonder om Mara saam te neem. Ek weet hierdie vrou het my dogter lief; ek kan dit in haar oë sien en in haar stem hoor. Ek kan die suiwer verdriet aanvoel wat uit haar liggaam straal. “Watter naam het u haar gegee?” “Janneke.” Janneke. “Ek het haar Mara genoem.” “Mara. Bitterheid. Soet bitterheid.” Sy staan stadig op en kyk ons aarselend aan. “Wat wil u doen?” “Ek kom haar haal.” “Sy is ons s’n. Ons het so lank …” Die vrou begin huil en ek voel haar pyn diep in my. Tante sit haar arm om my skouer, wat my nog meer medelye laat kry met mevrou Van Doorn, wat hierdie ding alleen moet deurmaak. Haar man is nou ongetwyfeld by die werk. “Ek gaan haar nie afstaan nie.” Sy het duidelik ’n besluit geneem en staan skielik op. “Sy is my dogter. Ek staan haar nie af nie. Uit is julle, albei!” Ek skud my kop saggies, hoewel ek haar verstaan. “Sy is my dogter.” “Uit is julle!” Sy wys met ’n bewende vinger en van die glimlag op haar gesig is nou geen teken meer nie, nie noudat sy as ’n ma vir haar kind veg nie. Tante vroetel weer in haar handsak en haal nog ’n papier uit. “Dalk moet u dit lees. Maria het alle reg op die kind. Sy is die natuurlike moeder en die wet is aan haar kant. Ek is jammer.” Die papier bevat ’n beskrywing van my wetlike regte. Die vrou kan protesteer soveel sy wil, maar ek mag Mara saamneem. Hoe swaar dit ook al vir my op hierdie oomblik is. Ondanks haar woede vat die vrou die papier by Tante en lees dit. Ek sien hoe haar skouers krom raak, ek sien hoe die besef tot haar deurdring en haar veglus verdwyn. Sy is magteloos en sy weet dit. “Kan u nie ’n dag wag nie? Of twee dae, of ’n week?” Tante skud haar kop baie beslis en ek is dankbaar daar voor, want ek sal hierdie vrou enigiets beloof om haar pyn te verlig. Die papier wat die vrou in haar hande het, fladder doelloos grond toe en sy draai om na die deur waardeur ons ingekom het. Ek kyk sonder om te verstaan na Tante en wil opstaan om haar te volg, maar Tante skud haar kop en sit haar vinger op haar lippe. Die vrou verdwyn en ek hoor haar sloffende voetstappe op die trap. My gedagtes en herinnerings spook deurmekaar en weerspreek mekaar. Hoer. Jy het geen reg op die kind nie. Maar sy is my dogter, my vlees en bloed. Ek het haar gedra, ek het haar gebaar en gevoed. Ek het haar lief. Maar kyk wat doen jy hierdie vrou aan. Moet ek dan ly ter wille van ’n vrou wat ek nie ken nie? Jy is ’n hoer. Die vrou is onskuldig, sy het uiteindelik ’n kind om lief te hê. En ek dan? En ek dan? Die vrou kom terug met ’n klein bondeltjie in haar arms. Haar wange en oë is rooi en betraand. “Kan u wag totdat my man huis toe kom? Hy sal van haar wil afskeid neem.” Ek hoor haar vraag net half, want my gedagtes is by Mara, wat skielik so naby is. Ek spring op en loop na die vrou toe, gereed om my kind by haar oor te neem. Toe ek voor haar staan, besef ek eers werklik haar pyn en tweestryd, maar sy sit Mara tog in my arms. Die warm bondeltjie teen my voel bekend en tog ook nie. Sy het heelwat gegroei tydens die drie lang maande, maar ek sien haar oë en weet met groot sekerheid dis my dogter. Toe begin sy met haar armpies slaan en haar gesiggie vertrek. Voordat ek verstaan wat aan die gebeur is, begin sy huil. Ek klik my tong en maak sagte geluidjies, maar dit dring skynbaar nie tot haar deur nie. Met ’n moedelose blik kyk ek vinnig na Tante, en skielik hoor ek weer daardie stem. Sy is beter af op ’n ander plek, Maria. Jy sal nie vir haar kan sorg nie. Uit die hoek van my oog sien ek hoe mevrou Van Doorn ’n tree vorentoe gee en haar hande uitsteek, asof sy Maria by my wil vat. Vinnig draai ek weg van haar en buig my kop oor Mara. En ek verban daardie woorde uit my kop. Met my neus vryf ek teen haar wang en ek hou aan om sussende woordjies te sê. Stadig word haar huilkrete sagter en haar arms en beentjies kom tot rus. Ek tel haar hoër op en sit haar teen my skouer, met my handpalm oor haar koppie. Nasnikkend lê sy teen my, naby aan my hart. Ek en Tante wag totdat meneer Van Doorn huis toe kom. Ek het Mara teruggesit in die arms van die jong vrou wat haar ma was en kyk hoe sy afskeid neem van die kind. Dit is pynlik om te sien, maar ek bly hard ter wille van Mara. Ek sal haar nooit in die steek laat nie. Dit is hartverskeurend toe die man later die middag by die huis kom en in ’n hulpelose woedebui uitbars toe hy agterkom wat ons daar maak. Die afskeid is bitter, en ek voel met reg gehaat. Wat ’n triomfantelike dag moes wees, het uitgeloop op ’n bittersoet hereniging. Alles het verander. Die wiegie staan weer by my in die slaapkamer en elke keer dat ek daarheen gaan en my dogter sien lê, geniet ek die prentjie glimlaggend. Dikwels buig ek oor die wiegie terwyl sy slaap en praat met haar. Ek vertel altyd ek het haar lief en soms sing ek ’n wiegelied wat ek uit my kindertyd onthou. Wanneer Mara wakker is, volg haar ogies noukeurig elke beweging wat ek maak. Ek hoop sy herken my as haar mamma en dat ek vir haar belangriker is as die vrou wat vir haar gesorg het. Ek sien uit na die dag dat sy groot genoeg sal wees om my “Mamma” te noem, maar ek geniet elke oomblik tot dan. Reijer kom kuier en ek bedank hom. Hy sê min, maar ek sien tevredenheid in sy oë glinster en toe hy gaan sit, wieg hy haar teer. Haar mondjie begin bewe en ek is bang sy gaan huil, maar sy diep stem kalmeer haar. “Sy is pragtig, Maria,” sê hy toe hy haar vir my teruggee. “’n Wonderwerk van God se skeppende liefde.” Ek vat haar by hom sonder om iets te sê, maar sy woorde bly die res van die dag deur my kop sing. God en wonderwerke. Sprokies en die werklikheid. Hoofstuk 27 Dit is weer markdag en Tante vra of ek saamgaan, maar ek wil nie. Toe sy weg is, dink ek oor haar uitnodiging na en stadig dring dit tot my deur hoe moeilik dit vir haar sou gewees het. In my gedagtes gaan ek terug na verlede week, toe ek saamgegaan het. Die mense wat ons op die mark ontmoet het, die geselsies wat Tante met haar kennisse aangeknoop het. Sommige ken sy al jare en ’n paar van hulle ken my ook. Hulle weet wie ek is en dat ek ongetroud is. En net sestien jaar oud. Tante sal die hele skande moet verduur as dit bekend word dat ek ’n kind het. Niemand sal met die omstandighede rekening hou of met die feit dat sy my in ’n moeilike tyd onderdak gegee het nie. Ek is daarvan oortuig dat Tante nooit oor die saak sal lieg nie. As ek saam met haar in die openbaar verskyn, sal sy vir almal die waarheid vertel. Dat ek haar susterskind is en Mara my dogter. Ek stel my voor hoe ek langs haar oor die markplein loop, met Mara in ’n kinderwaentjie. Tante sal haar inkopies doen en my mening vra oor rokmateriaal, maar die verkoper sal net haastig wees om die geld by haar te kry en nie meer tyd hê vir ’n geselsie nie. Die posbodes sal vir haar ’n stapeltjie briewe aangee, maar intussen aanhou om met mekaar te praat en haar ignoreer. Ek sien voor my hoe Tante haar vriendinne groet en met hulle praat. Moontlik sal hulle hulself beheer solank Tante met hulle gesels, maar sodra ons omdraai en wegloop, kan ek al hulle gefluisterde aanmerkings hoor. Skande. Skande. Skande. Ewigdurend, onvergeeflik, oop en bloot. Hoe kan ek Tante dit aandoen dat sy in haar eie woonplek die teiken van spot word? Sy het haar lewe lank hier gewoon, sy het op hierdie plasie en in hierdie klein gemeenskappie grootgeword. As ek hier aanbly, sal niks meer vir haar dieselfde wees nie. Ek hoor die perdekar aankom en loop oor die werf om Tante te groet en te help met die uitspan. Sy waai vrolik toe sy my sien, haar wange blosend rooi. “Hallo, Maria!” Sy klink uitgelate en ek glimlag. “Hallo, Tante. Dit was seker baie lekker by die mark.” Sy knik en klim van die bok af. Die hond kom aangehardloop en huppel om haar voete. Sy stoot hom vriendelik eenkant toe. “Volgende week moet jy regtig saam met my gaan, Maria. Of Sondag, dan kan jy saamkom kerk toe. Of ’n ander keer, as jy wil.” Tante vat my arm vas. “Kom gou saam, ek het vir jou ’n verrassing.” Sy trek my saam na die bankie wat langs die kombuisdeur staan en sit haar mandjie op die grond neer. Sy wag tot ek sit en begin toe in die mandjie rondkrap. Sy haal ’n pakkie uit. Dit is in koerantpapier toegedraai en iemand het dit met ’n toutjie en ’n groot strik vasgemaak. Huiwerig vat ek die pakkie by haar. “Waarvoor is dit?” “Kyk maar.” Stadig trek ek die strik los en haal die koerantpapier af. Op my skoot lê twee klein, wit klompies. “Ek het die kleinste nommer gekies wat ek kon kry,” sê Tante. Ek tel ’n klompie op en hou dit in my hand. In my gedagtes sien ek Mara se voetjies en dit lyk onmoontlik dat sy ooit hierin sal pas. Haar voetjies is nog te teer en klein om swaar houtklompe te dra. Tog sal sy op ’n dag groot genoeg wees. Dan sal ek vir haar die klompe aantrek en kyk hoe sy daarop rondloop. “Dit is pragtig, Tante!” “Sien jy al hoe sy oor die werf loop?” Tante kyk glimlaggend na my en ek knik entoesiasties. Eers heelwat later, toe ek die klompies met ’n glimlag om my mond op my bedkassie sit, dink ek weer daaroor na. My glimlag verdwyn en ek kry ’n knop in my keel. My teenwoordigheid hier het gevolge vir Tante se lewe. Gevolge waarvoor ek nie verantwoordelik wil wees nie. Tot nou toe was dit redelik eenvoudig om my op die plasie weg te steek, maar dit is deels daaraan toe te skryf dat ek in die winter aangekom het – ’n tyd wanneer die lewe meestal binnenshuis afspeel. Nou is daar baie dinge om buitenshuis te doen, en boonop sal Mara vinnig grootword. Dit sal onmoontlik wees om my vir die omgewing weg te steek. Ek trek my nagklere aan en gaan kyk na Mara in die wiegie. Sy lê heerlik en slaap, haar wange mooi rooi, haar asemhaling rustig en diep. Ek weet sy sal die hele nag so rustig slaap. Ek soen haar op haar voorkop en fluister ek is lief vir haar. Toe gaan ek lê en trek die kombers tot teen my ken. My oë gly gou eers na die klompies op die bedkassie, toe blaas ek die olielamp dood. Ek lê in die donker, alleen met my gedagtes. Ek dink ’n paar dae lank na oor my moontlikhede en kom elke keer tot dieselfde gevolgtrekking, hoewel ek besef dat dit nie die maklikste uitweg is nie. Toe Reijer weer kom kuier, lê ek my probleem vir hom uit, maar hy help my nie regtig nie. So dink ek ten minste. Hy stem nie met my saam nie en dink ek moet Tante die kans gee om self te besluit. En hy sê sy het dit eintlik al klaar gedoen. Ek verstaan hom nie en stem nie met hom saam nie. “Dink jy jou gemeentelede sal so ruimdenkend wees dat hulle nooit ’n woord sal sê nie?” vra ek hom. Hy bly ’n rukkie stil en skud toe sy kop. “Ek is bevrees hulle sal nie so ruimdenkend wees nie. Ten minste, nie almal nie,” voeg hy vinnig by. “Tante sal dus verneder word as ek bly?” “Dalk kyk jy verkeerd daarna.” “Ek wil haar nie dit aandoen nie.” “Ek het verlede Sondag gepreek oor die owerspelige vrou. Ken jy die verhaal?” Ek knik en voel my maag ineenkrimp toe ek besef hy gaan my nou vermaan, soos hy al lankal moes doen. Koponderstebo wag ek dat hy verder moet praat. “In daardie verhaal gaan dit op die ou end nie oor wat die vrou gedoen het nie, maar oor wat Jesus aan haar skenk. Hy skenk haar vergiffenis.” Ek’s bly vir haar. “Maar dit is nie al nie. Hy laat die omstanders insien dat hulle nie oor ’n ander mag oordeel sonder om eers selfondersoek te doen nie.” “Hoeveel van jou gemeentelede het die boodskap gekry, dink jy?” Reijer trek sy skouers onseker op, en vir my is dit genoeg. Hoofstuk 28 Ek weet ek is welkom en dit help my om my besluit uit te voer. Het ek al vertel Reijer stem nie met my saam nie? Hy dink ek besluit op dié manier namens Tante, maar ek wil haar net beskerm teen die kwetsende woorde van haar vriende. Ek is bly oor die plekkie wat daar vir my is. Dit sal nie meer lank wees voordat ek kom nie, noudat ek weet dat alles gereël is. Ek sal tante Be so gou as moontlik inlig omtrent my besluit en daarna sal ek ’n paar dae, dalk ’n week, nodig hê om alles hier te reël. Ek sien nogal op teen die treinreis met Mara, maar ek sien daarna uit om haar daar te kom wys. Alles is gereël en ek moet nog net vir Tante op die hoogte bring. Toe Mara haar laaste voeding vir die aand gekry het en in haar wiegie lê, gaan ek kombuis toe om met Tante te praat. “Tante, ek moet vir jou iets sê.” My stem klink gespanne en ek weet Tante hoor dit ook. “Laat ek net gou eers tee maak, kind, dan kom ek by jou sit.” Sy sit haar hand vinnig op myne en gee dit ’n drukkie. Toe sit sy die water op en begin in die kaste rondkrap. Ek sien sy haal ’n groot, groen blik uit en ek glimlag. Ek weet daar is koekies in. Toe die water kook, staan ek op en skink vir ons albei in. Tante het die koekies intussen op ’n bordjie uitgepak en sit dit op die tafel neer. Daar is ses koekies. Vier te veel, sou my ma gesê het, maar ek weet teen dié tyd Tante sorg altyd vir ’n oorvloed kos op tafel. “Jy het slegte nuus, Maria. Of hoe?” Tot my verbasing bewe Tante se stem en ek besef sy is bang vir wat ek gaan sê. Natuurlik weet ek my besluit sal vir haar eensaamheid tot gevolg hê, maar sy het tog al die jare alleen geleef? Ek sluk moeilik toe ek met my leuen begin. Tot my verligting luister Tante aandagtig en knik sy ’n paar keer. “Ek sal jou mis,” sê sy uiteindelik, “maar dis net vir twee weke.” Sy haal ’n koekie uit die bordjie en hap daaraan. Met ’n hol kol op my maag kyk ek na wat sy doen en vat teen my sin ook ’n koekie, sodat sy niks sal agterkom nie. “Wanneer wil jy gaan?” “Sodra alles gereël is. Ek kan bel om te sê wanneer ek kom.” “Dis reg so. Ons moet maar ’n lysie maak om te sien wat jy alles moet saamneem. Ons moet seker maak dat Mara niks kortkom nie. Of hoe?” Sy knipoog vir my en vat nog ’n koekie. Ek kou halfhartig aan my koekie. Natuurlik het ek nie om dowe neute gelieg nie. Dit sal vir haar minder erg wees as sy dink ek gaan net tydelik weg, maar dit maak tog seer. “Moet jy regtig gaan, Maria? Natuurlik moet jy gaan.” Tante klink verdrietig en druk my styf teen haar vas. Ek omhels haar en soen haar op die wang. “Ek kom terug, Tante. Ek sal terugkom, maar ek moet dit eers doen.” Sy knik, maar ek sien die twyfel in haar oë. Sy is bang om alleen agter te bly – ’n angs wat ek ken en verstaan. Ek vat haar hand en kyk in haar oë. “Ek kom terug, Tante. Regtigwaar.” Die skaamtelose leuen kom moeilik oor my lippe. Die liefste van alles sal ek na haar wil terugkom, maar dit is onmoontlik. “Ek weet, skat.” Ek hoor weer die twyfel en ek voel saam met haar, maar ek is vasbeslote. “Ek het vasgestel watter trein jy Amsterdam toe moet neem.” “Perron een,” sê ek. Tante knik en loop voor my uit. Sy stoot die kinderwaentjie en ek het ’n koffer met die noodsaaklikste bagasie by my. Dit sal nog lastig word om elke keer alles in die regte trein te kry, maar ek is nie hierdie keer so bang vir die reis nie. Die kinderwaentjie moet in die goederewa by die bagasie kom, en ek haal Mara uit en sit haar in die dradoek wat om my nek en skouer hang. Tante help my by die trein in en loop saam om ’n goeie sitplek vir my te kry. Uiteindelik sit ek, en Tante buk om my vir oulaas te omhels. “Dit gaan jou goed.” “Baie dankie vir alles, Tante.” Haar warm omhelsing verdwyn en ek hoor haar voetstappe in die treingangetjie. Toe staan sy weer buite voor die venster en waai vir my. Haar innerlike krag is merkbaar aan die glimlag om haar mond, ondanks die verdriet in haar gemoed. Ek volg haar voorbeeld, glimlag en waai vir haar. Toe vertrek die trein, en ek kan niks anders doen as om te bly sit en my kind te geniet nie. Soos ek my van die vorige keer herinner, is dit maar ’n kort entjie van Velp tot by Arnhem. Dit voel of die trein pas op spoed gekom het toe dit weer begin rem aanslaan, en baie gou ry ons die stasie binne. Ek wag tot die trein heeltemal stilstaan voordat ek regop kom. Ek onthou die trein kan nogal onverwags ruk wanneer hy rem aanslaan en ek wil nie die risiko loop om met Mara te val en haar te laat seerkry nie. Ek is een van die laastes wat uit die trein klim, maar die mense op die perron staan geduldig en wag totdat hulle kan inklim. ’n Man in ’n pak klere steek sy hand uit en help my uit die trein. Eers baie later besef ek dat ek sy hand sonder huiwering gevat het. “Versigtig, Mammie.” Ek glimlag en hy tik met sy vingers teen sy hoed. “Baie dankie, meneer.” Hy knik vir my en klim toe in die trein. Stadig loop ek met die perron langs en ’n oomblik lank is ek angstig, maar weer is daar iemand wat my kom help. “Mevrou, is dit u bagasie en kinderwaentjie?” ’n Kruier wink my nader en ek haal diep en dankbaar asem. Mara begin ’n bietjie woel in die stywe dradoek, maar sy slaap nog lekker. Ek weet dit sal nie meer lank wees voordat sy wakker word nie. Ek voel hoe die sweet teen my rug afloop, maar maak my rug reguit en loop vinnig na die kruier wat geduldig by die kinderwaentjie staan en wag. “Rustig, mevrou. Daar is geen haas nie.” “Ek moet die trein na Utrecht haal en ek het geen idee …” Soekend kyk ek rond vir ’n horlosie, maar die enigste een wat ek sien, is stukkend. Albei wysers hang hulpeloos ondertoe, soos die vlerke van ’n lam voëltjie. “Daar is nog genoeg tyd, mevrou. Sal ek saamstap?” Ek wil nee dankie sê, maar besluit om tog sy aanbod te aanvaar. Tante het my geld gegee en ek sal vir hom iets gee sy hulp. Presies op daardie oomblik begin Mara saggies kerm en ek weet sy gaan binnekort begin skree om gevoed te word. “Kyk maar na die kleintjie, mevrou. Ek sal vir die bagasie sorg.” Die man tik teen sy pet en loop voor my uit na perron drie, waarvandaan my trein sal vertrek. Ek trek Mara ’n entjie hoër op uit die dradoek en hou haar styf teen my skouer vas terwyl ek agter die man aan loop. Teen die tyd dat die trein begin ry, het ek al Mara se doek omgeruil en is ek gereed om haar bottel te gee. Danksy die hulpvaardige kruier hoef ek my oor niks te bekommer het nie. Hy het alles vir my in die trein gelaai en gesorg dat ek ’n goeie plek kry met genoeg ruimte en privaatheid om na Mara om te sien. Ek bedank hom uitvoerig en druk geld in sy hand. Hy skud sy kop en sit sy hande in sy sye. “Kinders is ’n geskenk van God en ons moet hulle goed oppas,” sê hy. “En daarom moet ons ook die moeders goed oppas wat vir hulle kinders sorg soos net moeders dit kan doen. Ek weet, want ek sien dit elke dag by my vrou.” “Vat dan asseblief die geld en gebruik dit vir die kinders,” sê ek. Gelukkig vat hy dit uiteindelik. Hy buk oor Mara en streel met sy groot hande saggies oor haar wange. Toe tik hy teen sy pet en loop met groot treë weg. Die trein ry en ek kyk hoe Mara gulsig die een sluk ná die ander vat. Die eerste paar dae nadat ek haar teruggekry het, het ek elke keer gehuil wanneer ek haar bottel gee. Ek het gehuil omdat my liggaam nie meer in staat was om haar te voed nie. Maar Mara het blykbaar nie omgegee nie en gou het ek geleer om die suigbeweginkies van haar mond te geniet en tevrede lipgesmak wanneer die bottel leeg is. Die geskommel van die trein wieg Mara aan die slaap, want baie gouer as gewoonlik sien ek aan haar koppie, wat ál swaarder word, dat sy moeg is. Ek sit haar terug in die dradoek wat om my nek en skouer hang en geniet haar nabyheid, terwyl ek kyk hoe haar ogies stadig toegaan. Toe sy slaap, maak ek my oë toe en dommel self in. “Wat ’n oulike dingetjie is dit nie.” ’n Vrouestem maak my wakker. Ek knip my oë en dink ’n oomblik lank ek het teruggegaan in die tyd en dat die non by my is, maar toe ek behoorlik kyk, sien ek ’n ouerige, deftig geklede dame oorkant my sit. “Dit is nog so klein, ek het amper nie gesien jy het ’n baba by jou nie. Is dit ’n seuntjie of ’n meisie?” “’n Meisie.” “Wat is haar naam, as ek mag vra?” Ek aarsel ’n oomblik. Wat as die vrou aanhou uitvra en meer in die naam sal lees as wat ek wil vertel? Tog antwoord ek. “Haar naam is Mara.” “Wat ’n pragtige naam.” Die vrou buig vooroor en kyk aandagtig na my dogter se gesig, wat net-net te sien is. “Dit is ’n pragtige kind, mevrou.” Ek knik en weet nie wat om verder te sê nie. Ek hoop die vrou gaan stilbly voordat sy ontdek ek het ’n buite-egtelike kind by my. Ek kan al klaar haar veroordelende houding voorsien. “My dogters is al oud, getroud en uit die huis. Net soos jy.” Sy knik vir my en glimlag. “Ek het al vier kleinkinders, almal seuns.” Sy bly stil en dit lyk of sy ’n antwoord verwag, maar my tong lê styf in my mond en ek kan nie woorde vorm wat hoorbaar oor my lippe sal kom nie. “Vroeër wou ek so graag ’n seun hê, maar my dogters …” Die vrou sluit haar oë en ek sien hoe haar mondhoeke optrek oor die gelukkige herinnerings. “My dogters was beter as al die seuns in die wêreld. Geniet jou dogter, mevrou, geniet haar terwyl sy klein is, want voor jy weet, is sy groot en kry sy ’n man. Nou behoort sy nog net aan jou.” Die vrou kyk my glimlaggend aan en draai toe haar kop weg om by die venster uit te kyk. “Ek moet hier afklim. ’n Voorspoedige reis, mevrou.” Sy knik vir my en loop toe stadig in die gangetjie af na die uitgang. Ek kyk af in Mara se blou oë, wat skielik oop is, en kan nie ’n glimlag onderdruk nie. Hierdie vrou het my dogter gesien en gesê hoe mooi sy is. Dit het nie eens by haar opgekom om Mara ’n hoerkind te noem nie. Ek is gouer in Utrecht as wat ek verwag het. Weer moet ek oorklim, dié keer na Amsterdam. Ek is druk besig om my bagasie te soek en die regte perron te kry, wat my nie tyd gee om my te bekommer oor die ontmoeting wat op my wag nie. Gou sit ek weer in ’n trein. Moeg van bagasie dra, maak ek my oë toe en sluimer dadelik in. Toe ek my oë heelwat later oopmaak en by die venster uitkyk, het dit begin reën en ek onthou my vorige treinreis. Hoe hopeloos het my lewe nie toe gelyk nie, en wat het nie alles die afgelope maande gebeur nie. Ek besef ek het ’n ander mens geword. Ek klim uit by Amsterdam se hoofstasie en voel ’n bietjie oorweldig deur die mensemassa wat daar bymekaar is, maar ek is saam met my dogter en kan niks anders doen as om tussen hulle deur te beur nie. Ek stoot die kinderwaentjie voor my uit en baan op dié manier vir my ’n pad buitentoe. Daar vra ek iemand om my te help om die regte trem te kry. Die trem neem my tot naby aan my bestemming en daarvandaan loop ek op my gemak deur die strate. Die son skyn nou weer. ’n Paar keer vra ek die pad by verbygangers en hulle help my almal vriendelik. Ek stel my voor dat ek in hierdie stad woon en werk. Dat ek hier leef. Sal dit vir my lekker wees, noudat ek gewoond geraak het aan die ruimte van die plasie? Hier is min groenigheid te sien en ek mis nou al die reuk van die koeie, die vrolike geblaf van die hond en die hoenders wat om my voete skarrel wanneer ek hulle voer. Is hierdie stad my bestemming? Ek kyk in die stootwaentjie en Mara kyk na my met haar groot, ronde oë. Sy glimlag vir my en ek glimlag terug. Ek kielie haar vinnig onder haar kennetjie en loop dan verder. Binne vyf minute is ek waar ek verwag word. Ek staan voor ’n groot gebou en die letters bokant die ingang bevestig dat ek by die regte plek is. Ek glimlag. Uiteindelik gaan ek haar weer sien. My biddende non. Ek dink aan haar laaste brief wat my eers kwaad gemaak, maar my mettertyd verteder het. Al sedert daardie dag toe ons Liewe Heer jou op my pad gebring het, op een van sy ondeurgrondelike maniere, het ek gedwing gevoel om vir jou te bid. Keer op keer het Hy my aan jou herinner. Jy en jou dogter is altyd hartlik welkom hier. Ek haal diep asem, tel die swaar koperklopper op en laat dit teen die houtdeur terugval. Dit weergalm in die ruimte agter die deur, maar verder hoor ek niks. Ek gee net ’n tree vorentoe om die klopper weer op te tel, toe die deur geluidloos oopswaai. Daar staan ’n non. Sy lyk baie klein langs die enorme deur, maar haar gesig is vriendelik en sy kyk afwagtend na my. Ek haal Olivia se brief uit en stel myself voor. “Suster Olivia het my genooi.” Die non knik en maak die deur wyer oop. Ek loop tot in ’n groot portaal. Links, reg langs die deur, is ’n nis waarin ’n groot kruis met die lydende Saligmaker hang. Dit is vreemd hoe ek van die een godshuis weggevlug het om in ’n ander een te kom vrede soek. Hoofstuk 29 Die tyd wat ek by suster Olivia in die klooster deurbring, is in baie opsigte een van genesing en rus. Sy neem sy saam stad toe en wys vir my die mooiste plekke. Ons loop deur die strate en kyk na die hoë ou pakhuise wat skuins teen mekaar aanleun. “Soos ou tantes op ’n parkbankie,” sê suster Olivia en ek lag. Sy neem my ook saam na die nonne se bewaarskool. Dit is ’n groot huis waar klein kindertjies heeldag deur die nonne versorg word terwyl die moeders werk. Ek besef eers ná ’n paar besoeke dat dit vaderlose kinders is. Nie net kinders wie se vader oorlede is nie, ook kinders soos Mara. Hulle moeders is vroue soos ek. Wanneer ons by die bewaarskool is, help ek waar ek kan en is daar nie kans om met suster Olivia te gesels nie, maar wanneer ons in die klooster is, het ons baie tyd daarvoor. Die ou non verstaan klaarblyklik wat ek vertel. Dit het al uit haar briewe geblyk, en nou ook weer. Ons praat kopstukke en ek vertel haar meer as wat ek ooit aan iemand anders toevertrou het. Sy luister en verstaan. Soms huil sy. Op ’n dag gee sy my ’n stapel papiere. “Lees dit nog ’n keer,” sê sy en los my alleen. Toe ek die papiere bekyk, sien ek dit is die briewe wat ek die afgelope maande vir haar gestuur het. Sy het die briewe in volgorde gerangskik, met die oudste een bo-op. Nadat ek alles gelees het, sit ek nog ’n ruk voor my en uitstaar. Eers toe daar ’n klop op die deur is, skrik ek op uit my gedagtes. “Kom in.” “Ek wil net gou kyk hoe dit met jou gaan,” maak suster Olivia verskoning. Sy loer om die deur en dit lyk nie of sy van plan is om in te kom nie. “Kom in, asseblief.” Sy kom in en maak die deur agter haar toe. Ek staan op van die enigste stoel in die kamer en gaan op die bed sit. In plaas van op die stoel, kom suster Olivia langs my sit. “Hoe gaan dit met jou?” “Vreemd. Alles voel vreemd.” “Ek het verwag jy sal hartseer wees.” Hartseer? Ja, ek is hartseer ook. Maar nie net dit nie. Die lees van my eie woorde het ’n louterende uitwerking gehad. Ek voel net soos daardie keer toe ek tante Be uiteindelik my geheim vertel het. Ek voel verlig. Alles is nie meer soos dit toe was nie, soveel dinge het verander en ek voel gelukkig. Gelukkiger as toe. “Dit was nie alles net sleg nie.” “Nie?” “Ek het Mara.” “Ja, jy het Mara.” Die non sit ’n lang ruk langs my sonder om iets te sê. Eindelik verbreek sy die stilte. “Ek dink daar is nog een ding wat jy moet doen voordat jy teruggaan na jou tante.” Ek sluk hoorbaar en val haar in die rede. “Ek gaan nie terug na tante Be nie.” “Nie?” “Ek wou u vra, dalk …” “Jy is nie geskik om ’n non te word nie, Maria,” sê suster Olivia toe sy my gestamel hoor. “Dit is nie wat ek bedoel nie.” “O?” “Ek wil werk en ’n woonplek soek.” “In Amsterdam?” Ek knik en kyk hoopvol na haar. Die non kyk reg voor haar uit en ek kan nie haar gesigsuitdrukking sien nie. “Ons kan later weer daaroor praat,” sê sy. “Ek wil jou iets anders vra, iets belangrikers.” Nou kyk sy na my. “Dit lyk vir my of jy nog een ding moet doen, miskien selfs twee dinge, hoewel dit nogal veel gevra lyk.” Sy bly stil en ek sien hoe sy haar asem diep intrek, asof sy senuweeagtig is. “Het jy dit ooit oorweeg om jou ma alles te vertel?” Die vraag kom onverwags en ek snak na my asem. “Wat!” Sy antwoord nie. Mamma alles vertel? Natuurlik het ek dikwels daaraan gedink. Hoe baie was ek nie op die punt om met haar te praat nie? Hoe baie het ek nie die woorde in my gedagtes gesê voordat ek na haar toe gegaan het, en dan tog niks gesê nie? “Dit is te moeilik,” sê ek ná ’n lang stilte. “Dalk moet jy dit neerskryf.” Suster Olivia staan op en sit haar hand op my kop, ’n gewoontegebaar van haar waaraan ek die afgelope dae gewoond geraak het. Sy sê ’n kort en onverstaanbare gebed op voor sy deur toe loop. “Dink daaroor.” Ek antwoord nie. Dit is die moeilikste ding wat ek nog gedoen het. Moeiliker as om my geheim te bewaar, moeiliker as om die skande van ’n swangerskap alleen te dra, moeiliker as om die lewe te skenk. Ek sê vir myself dat dit nie so moeilik behoort te wees nie. Het ek dan nie alles oorleef nie? En het alles nie goed uitgewerk nie? Al die ellende het gelei tot Mara. Tog kry ek nie ’n letter op papier nie. Ek sit by die tafel en die leë vel lê voor my. Eindelik kry ek die moed toe ek myself daaraan herinner dat ek hierdie besluit doelbewus geneem het. Dit is een van die laaste dinge wat ek nog moet doen om met my verlede in die reine te kom. Suster Olivia is reg. Stadig begin ek skryf. Eers die datum, toe die aanhef. Verder as ’n eenvoudige “Mamma” kom ek nie, maar dit behoort genoeg te wees. Terwyl die horlosie die sekondes aftik, dink ek na oor wat ek moet neerpen. Wat is belangrik, wat nie? Stadigaan kom die woorde by my op en begin ek skryf. Eers huiwerig, maar ál sekerder van myself vertrou ek die woorde aan die papier toe. Dit is belangrik dat Mamma moet weet ek het ’n goeie jeug gehad en dat sy my dit gegee het. Ek onthou skielik allerlei voorvalle en kies een wat my dikwels getroos het. Ek skryf hoe ons saam piekniek gehou het nadat ons blomme gepluk het. Net ons twee, niemand anders nie. En toe ons dié aand by die huis kom, het ons die blomme vir Ouma gegee, wat hulle stralend van blydskap in ’n potjie gesit het. My hande bewe terwyl ek die eerste paragraaf skryf. My vingers sweet en die pen glip en gly en maak ’n lelike streep oor die papier. Ek sit die pen neer en skop hard teen die tafelpoot omdat ek die brief bederf het. Ek het hard probeer en daar laat gly ek die pen. Hoekom kan alles nie dadelik goed gaan nie? Ek vee die sweet van my voorkop af en vryf toe my hande aan my rok droog. Ek besluit om die streep net so te los. Eers moet ek die brief klaarmaak, ek kon later besluit om alles woord vir woord oor te skryf. Ek begin met die tweede paragraaf en besef ek moet dinge neerskryf waaraan ek liewer nie wil dink nie. Tog het ek dit al voorheen reggekry toe ek Tante en later vir Reijer vertel het, so ek sal dit nou weer regkry. My pen kras oor die papier en soms steek die punt vas en maak ’n inkkol, maar ek hou aan skryf. Elke woord wat verskyn, onthul ’n nuwe wond. Maar deur dit neer te skryf breek die wonde oop, en hoewel dit seermaak, kan die ontsteking dreineer. Dalk is dit nodig om regtig te kan genees. Ek het nie baie woorde nodig om my liggaamlike pyn te beskryf nie. Dit is moeiliker om te dink aan Mamma se verraad. Waarom was sy nie daar nie, waarom het sy niks gehoor nie, waarom het sy niks geweet nie? Het sy regtig niks geweet nie? Moet ek haar beskuldig van nalatigheid, of het sy werklik geen idee gehad van die dinge wat in haar huis plaasvind nie? Ek besluit om nie dié vraag neer te skryf nie, maar sluit die brief af met ’n ander vraag. As Mamma my liefhet, wees dan eerlik met my. Al wat ek vra, is eerlikheid. Maria. Die einde van my brief kom so skielik dat ek ’n rukkie stil bly sit, met die pen swewend bo die papier, gereed om dadelik verder te gaan. Maar ek het niks meer te sê nie en ten slotte sit ek die pen op die tafel neer. Ek tel die papier op en wapper dit heen en weer. Toe vou ek dit op en sit dit in ’n koevert. Ek wil opstaan en na Mara gaan kyk, maar my bene bewe so dat ek ’n paar minute lank nie krag genoeg het om dit te doen nie. “Ek het die brief geskryf.” Trots hou ek die koevert in die lug sodat suster Olivia kan sien ek praat die waarheid. “Dit is goed, baie goed.” “Ek sal dit môre gaan pos.” “Gaan jy dit pos?” Suster Olivia kyk na my asof sy nie verstaan wat ek sopas gesê het nie. “Ja.” “Jy het my dan vertel jou ma lees nie die pos nie.” My mond val oop en ek maak dit stadig weer toe. Nee, Mamma lees nie die pos nie. Alles gaan deur die dominee se hande voordat dit vernietig word. Geen enkele brief van Tante is in al die jare deur Mamma oopgemaak nie. My brief sal ook nie oopgemaak word nie. Verslae laat ek my hand met die brief sak. Asof die brief te swaar is, verloor my vingers hulle greep en die koevert val grond toe. “Sy sal nie die brief lees nie.” “Jy moet die brief self neem.” Ek hurk en raap die koevert op. “Hoe kan ek dit doen? Ek kan nie teruggaan nie. Hy sal my gryp en daar hou, hy sal my weer vernietig.” “Hy is nie almagtig nie, Maria. Net God is almagtig.” “Die dominee is sy dienaar.” Sy reageer nie daarop nie en begin oor iets anders praat. “Jy het laas gepraat oor werk en ’n woonplek. Ek kan jou ongelukkig nie daarmee help nie.” Ek knip my oë en verstaan eers nie waarvan sy praat nie. My gedagtes dwaal rondom die pastorie en die dominee. Eers ná ’n paar sekondes dring haar woorde tot my deur. My skouers hang. “Dis jammer,” sê ek met ’n hees stem. “Ek is daarvan oortuig dat jou plek op die plasie is, by jou Tante. Daarom kan ek jou nie help nie.” “U wil my nie help nie, bedoel u.” “Ek kan nie.” Ek maak my oë toe en trek my skouers op. Ek draai om en wil van haar af wegloop, maar sy sit haar hande op my skouers. “Jou plek is by jou tante Be, dis waar jy tuishoort.” Hoofstuk 30 Suster Olivia moedig my dae lank aan om terug te gaan na die plasie. Oor die brief aan Mamma praat sy nie weer nie. “Jy moenie jou Tante alleen los nie, dis nie wat sy wil hê nie.” “U ken haar nie. Ek wil haar nie in die skande steek nie.” Oor en oor herhaal ek my mening, totdat suster Olivia op ’n dag ’n koevert in my hande druk. Dit kom van tante Be. Ek het my vriendinne onlangs van jou en jou dogter vertel. Ek wou nie hê dit moet vir jou ’n las wees as jy terugkom om die waarheid vir die mense te vertel nie. Die hele buurt sal teen hierdie tyd weet jy het ’n kind. Maar wat hulle ook weet, is dat jy altyd welkom is by my en dat ek nie ’n geskinder sal duld nie. Tante het my voorgespring en nou weet al haar kennisse van my skande. Ek laat die brief geskok in my skoot val en dit neem ’n paar minute voordat ek verder kan lees. Die gesindheid van my dorpsgenote is besonder goed. Miskien het dit te doen met ’n preek wat Reijer onlangs gehou het. Hy het oor die owerspelige vrou gepraat en dit vir ons duidelik gemaak dat niemand, behalwe God alleen, ’n ander kan oordeel nie. Ek weet nie of Reijer aan jou gedink het toe hy die preek gelewer het nie, maar ek het beslis aan jou gedink terwyl ek na hom geluister het. Toe ek die brief klaar gelees het, gee ek dit vir suster Olivia. Sy lees dit aandagtig deur en kyk toe glimlaggend na my. “Wat het ek jou gesê? Jou tante doen alles in haar vermoë om jou weer terug te kry op die plasie. En ek verstaan dit baie goed.” Ek knik, maar sê niks. Tante se brief draai dae lank in my kop en ek onthou die tye wat ons saam gehad het. My nors teruggetrokkenheid in die begin. Tante se volharding en haar eelterige hand wat my hand op my maag sit. Haar hulp met die wiegie. Haar verraad wat toe nie verraad was nie. Keer op keer sien ek die plasie voor my en ek weet dis my tuiste. Ek is ’n boervrou en hou van die lewe op die platteland. Noudat ek in Amsterdam is, mis ek nie net vir tante Be nie, ek mis ook die weivelde en die bosse. Ek mis die rus en die eensaamheid, en ek weet ek sal nie hier kan bestaan nie. Nie net omdat suster Olivia my nie wil help nie, maar veral omdat hierdie plek nie tot my spreek nie. Ek oordink alles deeglik en worstel in stilte met my vraag. Mag ek tante Be die skande aandoen? Haar brief sê ja. Suster Olivia sê ja. Ek wil baie graag teruggaan. ’n Paar dae later neem ek my besluit en deel dit met suster Olivia. Sy omhels my en verseker my dis die regte besluit. Ek skryf vir tante Be dat ek terugkom. Ek neem afskeid van die ma’s en kinders by die bewaarskool en bedank al die nonne wat so vriendelik toestemming gegee het dat ek by suster Olivia kon kuier. Die een ná die ander omhels my en almal druk ’n soen op Mara se voorkoppie. Sy het duidelik almal se harte verower. Die dag van my vertrek breek aan, en suster Olivia neem my stasie toe. Op pad soontoe is sy die een wat die kinderwaentjie met Mara daarin stoot. Sy koer en glimlag vir my dogter. By die stasie word ons deel van die massa reisigers wat daar instroom. Sonder aanloop vertel ek die non van my besluit. “Ek gaan nie reguit Velp toe nie.” “Nie?” “Ek moet Vlissingen toe gaan.” En verder. Die non gaan staan en los die waentjie om my te omhels. “Jy doen die regte ding, my kind. Jy doen die regte ding.” Suster Olivia koop ’n perronkaartjie sodat sy saam met my tot by die trein kan gaan, en ek koop ’n enkelkaartjie na Vlissingen. Op die perron omhels ons mekaar nog ’n keer. Ek sluk swaar omdat ek besef dat dit waarskynlik die laaste keer is dat ek die ou non sal sien. “Jy het ’n mooi dogter, Maria. Koester haar en veg vir haar. Hou aan om vir haar te veg.” “Ek sal dit doen,” fluister ek. Ek draai vinnig om en klim in die trein, waar ek ’n plekkie by die venster kry sodat ek vir haar kan tot siens waai. Sy staan eensaam op die perron, haar hande gevou, ’n ou vrou met ’n vriendelike glimlag en oorvloedige liefde. Ons kyk na mekaar en ek tel Mara hoog genoeg op dat suster Olivia haar kan sien. “Is hierdie plek oop?” ’n Stem lei my aandag af en ek draai na die vrou wat gepraat het. “Ja, natuurlik.” Ek kyk weer na suster Olivia en besef hoe klein sy is. Eensaam staan sy daar soos ’n nietige baken, terwyl ál meer mense om haar stroom om hulle trein te haal. ’n Groepie mans kom aangeloop en stap weg van mekaar om by haar verby te kom. Drie aan die een kant, twee aan die ander kant. Een van hulle struikel en swaai sy arms om te keer dat hy val. Hy stamp teen suster Olivia se bolyf. Die emosies op haar gesig wat mekaar vinnig opvolg, raak my diep en ek herken dit dadelik. Ek sien in daardie paar sekondes angs, wanhoop en verdriet. Ek sien hoe sy haar liggaam kleiner maak en haar arms om haarself slaan. Sy maak die afstand tussen haar en die mans groter deur ’n tree agteruit te gee, en ek verstaan skielik. Ek wil opstaan en na haar toe gaan om vir haar te sê ek verstaan. Ek wil haar bedank dat sy my gehelp het, ondanks haar eie pyn wat sy klaarblyklik op haar ouderdom nog voel. Maar voordat ek kan roer, begin die trein ry. Ek waai vir suster Olivia wat duidelik tot bedaring gekom het en terugwaai. Ek druk Mara styf teen my vas terwyl die woorde wat suster Olivia lank gelede vir my gesê het deur my kop maal. Eintlik het ek gevlug. Vir ’n laaste keer ontmoet ons oë, en ek knik vir haar as ’n teken dat ek haar woorde nou begryp. Sy lig haar hand en waai. Die trein ry ál vinniger en sy is gou-gou buite sig. Ek leun met my kop agteroor en dink met toe oë aan die brief wat ek geskryf het. Ek vra my af of ek genoeg gesê het, of te veel, of te min. Hoe sal ek ooit weet wat ek haar moet vertel? Sal Mamma verstaan wat ek aan die papier toevertrou het, of sal sy my vloek en die brief verbrand? Woorde en sinne skiet deur my kop. Ek weet nie hoe ek dit moet vertel of waar ek moet begin nie. Natuurlik het ek ’n poging aangewend, maar was dit genoeg in al my onbeholpenheid? Moes ek nie liewer suster Olivia se hulp gevra het nie? Het Mamma daarvan geweet, of is dit alles nuus en skok hierdie harde waarheid Mamma? Wat gaan Mamma doen as sy my brief lees en dit as ’n aanklag beskou? Ek is bang sy sal my verstoot en dat ek met die brief al my kanse gaan verspeel. Dit is baie moontlik dat ek vandag vir die laaste keer die vrou gaan sien wat my in die wêreld gebring, gesoog, grootgemaak, liefgehad en in die steek gelaat het. Hoekom het Mamma met daardie man getrou? Het hy Mamma dan gelukkig gemaak? Het daar enigiets goeds uit voortgekom? Hoekom, hoekom, hoekom? Ek het so baie vrae, maar het geen antwoorde nie. Kan Mamma dit beantwoord? Wil Mamma dit beantwoord? Dit lyk onmoontlik dat Mamma en Tante susters is. Tante Be wat nooit ’n probleem probeer ontwyk nie, maar terselfdertyd weet wanneer om niks te sê nie. Sy weet altyd presies watter woorde salf op die wonde sal wees en wanneer daar geswyg moet word. Ek kan nie onthou dat ek ooit soveel takt by Mamma gesien het nie. Sy swyg te alle tye. En in haar swye sluit sy haar oë en ore vir alles wat om haar in haar eie huis gebeur. Ag, Mamma, wat het met die vrou gebeur wat ek eens op ’n tyd geken het? Dit voel nie of die herinnerings, wat stadig op die plasie weer tot lewe gekom het, aan my behoort nie, dit voel soos iemand anders s’n. Ons twee wat oor die weiveld huppel en blomme pluk. ’n Liedjie saamsing en neerval en mekaar met grassprietjies kielie. Is dit werklik my verlede, of het ek dit net op ’n keer in ’n boek gelees? Is dit ’n valse herinnering? Tante het my van vroeër vertel, en ek weet dit was toe anders. Is daar nog ’n moontlikheid om na daardie tyd terug te keer? Wat het verkeerd geloop? Ek sal die dominee graag wil beskuldig van alles wat verkeerd geloop het in my lewe, maar daar moet nog redes wees, nog oorsake. Het alles daardie dag begin toe Pappa aan griep oorlede is? Of later, toe Mamma ja gesê het vir ’n nuwe huwelik, ’n nuwe woonplek, ’n nuwe lewe? Is dit haar swye of my swye wat alles laat skeefloop het? Dalk is Mamma bereid om ’n paar antwoorde te gee. Mamma kan altyd ’n brief na die plasie toe stuur, ek sal elke dag daarvoor wag. En Tante ook; sy is bereid om Mamma te omhels en haar alles te vergewe. Sy sal haar suster nooit in die steek laat nie, al was sy diep gekwets deur wat ek haar vertel het. En ek wil nog een ding sê … Vergiffenis. Is dit meer as net ’n mooi woord? My pen het telkens vasgesteek toe ek die woorde stadig neerskryf. Die ink het gemors en kolle gemaak. Die pen se punt het aan die papier vasgehaak en elke inkkol het ’n woord onleesbaar gemaak. Ek moes myself dwing om voort te gaan, om die vorige sinne onveranderd te laat en die woorde een vir een neer te pen, sonder huiwering. Dit was vir my baie moeilik, maar toe die woorde swart op wit daar staan, het ek soos ’n oorwinnaar gevoel wat ná ’n moeilike wedloop toegejuig word. Mamma, ek wil jou vergewe, selfs al het Mamma van niks geweet nie, want ek is hartseer as ek dink aan alles wat kongewees het. As Mamma in tante Be se God glo, bid dan tot Hom. Ek het nog een sin bygevoeg. Daarna het ek die papier gewapper om die ink te laat droog word. Ek het die vel versigtig drie keer gevou en in die koevert gesteek. Ek het die adres in netjiese letters op die koevert geskryf, maar sonder die afsender se naam agterop. Ek het die koevert nie toegeplak nie. Selfs nou, terwyl die koevert in my roksak is, is hy nog oop. Van Amsterdam na Rotterdam na Roosendaal. Dit is ’n lang en vervelige treinrit. Ek knik vir my medepassasiers, maar knoop nie gesprekke aan nie. Die kadans van die wiele op die spoor maak my rustig en ek dommel gereeld in. Ander tye speel ek met Mara of versorg ek haar so goed of so sleg as wat die beperkte ruimte toelaat. In Roosendaal klim ek oor op die trein na Vlissingen. Ek kry ’n rustige plekkie, sonder mense om my. Gelukkig is die trein nie vol nie. Toe ek sit, steek ek my hand in my roksak en laat die brief tussen my vingers ritsel. Met my duim en wysvinger vryf ek oor die papier. Oor ’n rukkie gaan ek dit vir Mamma gee. Terwyl die trein my voorlopige eindbestemming nader, gly my vingers onophoudelik oor die papier. Ek weet ek is besig om ’n kolletjie weg te slyt, dat die papier al hoe dunner en sagter word, maar ek kan nie ophou nie. Die brief is my laaste kans, my laaste poging om Mamma terug te kry. Hoofstuk 31 Toe ek weer vaste grond onder my voete het, kies ek met die kinderwaentjie koers na die eerste bemande kaartjieskantoor wat ek sien. My koffer lê onhandig bo-op die waentjie en ek moet goed maneuvreer om daar uit te kom. Gelukkig lê Mara tevrede en opkyk. Sy kom niks agter van die moeite wat ek het om kalm te bly nie. Ondanks die feit dat die treinrit tot nou toe beter verloop het as wat ek kon hoop, is ek steeds ’n groentjie. In die trein het ek lank gedink oor die laaste deel van die reis. Uiteindelik het ek besluit dis beter om die nag in Vlissengen deur te bring en môre die laaste ent af te lê. Dit beteken wel dat ek onderdak moet kry, en ek ril by die gedagte aan wat alles kan skeefloop. By die kaartjiekantoor is ’n ouerige man met wakker oë, baie anders as die gapende vent wat die vorige keer so ongeduldig was met my. “Goeiemiddag, meneer.” “Mevrou.” “Ek wil graag in Vlissingen oornag en het gewonder of u vir my ’n losieshuis kan aanbeveel.” Die man glimlag. “My suster verhuur kamers. U sal beslis by haar geholpe raak.” Dit is amper te goed om waar te wees, maar ek is moeg en knik dankbaar. “Kan u my sê hoe om daar te kom?” Hy begin verduidelik, maar my kop draai en ek is die draad kwyt lank voordat hy klaar is. “Wag, ek sal dit neerskryf.” Hy vat ’n pen en papier en begin ywerig skryf. “As u gou gaan, kan u dalk nog aansit vir ’n warm aandete.” Hy gee die papier vir my en ek bekyk die tekeninkie wat hy by die aanwysings gemaak het. “Baie dankie, meneer, dis baie vriendelik van u.” “Niks te danke, mevrou. Sal u dit kry?” Ek knik en bedank hom weer. Ek staan van die kaartjieskantoor af weg en die volgende klant is aan die beurt. Ek kyk nog een keer om en die man agter die toonbank waai vlugtig vir my. Met die papiertjie in my hand volg ek die borde wat na die stasie se uitgang wys. Hierdie keer voel ek minder verlore in die hoë saal met die enorme deure, dalk omdat ek nou self groter is. Ek stoot ’n kinderwaentjie met ’n koffer bo-op en hou sodoende ’n groot gevaar vir ander reisigers in. Ek loop deur die middelste van die drie groot deure wat buitentoe lei. Die papiertjie in my hand wys ek moet regs draai en dan weer dadelik regs. Volgens die man se aanwysings moet ek binne vyf minute by sy suster se huis wees. Ek loop stadig verder en maak met elke aanwysing dubbel seker dat ek by die regte straat indraai. Dis inderdaad nie ver nie, en selfs teen my stadige slakkepas kom ek gou in Vislaan, waar ek volgens die aanwysings moet wees. Nommer 24 is ’n netjiese huis en daar is ’n bordjie langs die voordeur wat vermeld dat hier kamers te huur is. Onwillekeurig slaak ek ’n sug van verligting. Die man by die stasie het dit nie uit sy duim gesuig nie. Ek los die kinderwaentjie op die sypaadjie en klim die twee treetjies op na die voordeur en lui die klokkie. Toe loop ek vinnig terug om by Mara te wees. ’n Middeljarige vrou met ’n groot voorskoot maak die deur oop . Sy lyk eers verbaas omdat daar niemand op die stoepie is nie, maar toe sien sy my en kom vriendelik en glimlaggend met ’n uitgesteekte hand by die trappies af. “Dina Crabbe.” Ek stel myself voor en sê ek soek ’n plek om te oornag. “Natuurlik, natuurlik. Kom, laat ek jou met die kinderwaentjie help.” Sy haal dadelik die koffer van die waentjie af en verdwyn daarmee in die huis. Sy kom terug en ons dra die waentjie teen die trappies op tot in die huis. “Ek was op die punt om die kos op die tafel te sit. Kom eet eers saam, dan kan ons na die kamer gaan kyk.” Ek knik skaam en volg haar na ’n gesellige eetkamer waar ’n ronde tafel vir ses persone gedek is. Drie stoele is reeds beset deur kinders, wat al drie regop spring om my hand te gee. My gasvrou knik goedkeurend en die kinders gaan weer sit. “Sit gerus, mevrou. Ek is nou weer terug.” Huiwerig kies ek ’n leë stoel. Ek stoot die kinderwaentjie skuins agter die stoel in. Ek gaan sit en vou my hande in my skoot. Ek voel ongemaklik om skielik by ’n gesin in te val terwyl hulle gereed is om te eet. Die kinders sê ook niks en ek voel verlig toe die vrou terugkom. Sy sit ’n swaar pot hard op die tafel neer en maak haar voorskoot vinnig los voordat sy gaan sit. Ek merk dat een stoel nog leeg is, maar dit lyk nie of die vrou haar daaraan steur nie en vat die bord wat voor my staan. “Dis nie iets besonders nie, maar dis voedsaam,” sê sy voordat sy die bord weer voor my neersit. Daar lê ’n stomende homp op die bord, wat na niks lyk wat ek die afgelope maande geëet het nie. Dit laat my meer dink aan my ma se kos en stilswyend kyk ek ’n paar sekondes lank daarna. Intussen skep die vrou die kinders se borde vol, en laastens vir haarself. Ek sit steeds na my kos en kyk toe die kinders al begin eet. Die vrou vat ook ’n hap, maar sy kyk skielik na my en sit haar lepel neer. “Wag ’n bietjie, seuns. Mevrou wil eers bid, dink ek. Nie waar nie?” Sy kyk vraend na my en ek besef sy het my aarseling aangesien vir die behoefte om te bid. Die kinders kyk nou ook na my en ek voel hoe ek rooi word. Vinnig laat sak ek my kop en maak my oë toe. Bedrieër wat ek is. Sonder ’n duidelike rede vorm die woorde wat ek as ’n kind gebid het in my kop. Toe ek my oë oopmaak, besef ek dat ek, hoewel onwillig, regtig gebid het. Verward begin ek eet, en ek beantwoord my gasvrou se vrae outomaties. Ek proe niks van wat ek eet nie. Halfpad deur die ete lui die voordeurklokkie, en toe mevrou Crabbe terugkom, is die man van die stasie by haar. “Ek was so nuuskierig of u die plek gekry het dat ek gou kom kyk het,” sê hy. In sy hande het hy ’n pet wat hy staan en verfrommel. Dit laat my ’n oomblik lank aan Reijer dink. “Ek is bly om te sien u sit hier lekker en eet.” “My broer is ’n wandelende advertensie vir my,” sê mevrou Crabbe terwyl sy die stoel by die leë bord uittrek. Die man gaan sit. “Eet jy saam?” “Nee, dankie. Die ma van my kinders wag vir my.” Ek luister stilswyend na hulle gesprek en skielik skiet iets my te binne. Ek voel ongeskik toe ek my mond oopmaak, maar ek stel tog my vraag. “Meneer, ek moet môre oor die Westerschelde gaan. Ken u iemand wat kan oorneem?” Hy vryf met sy wysvinger oor sy neus terwyl hy nadink. “Ek dink ek weet van iemand …” Hy vryf weer oor sy neus. “Hoe laat wil u gaan?” Ek trek my skouers op. “Dit maak glad nie saak nie. Ek is aanpasbaar.” “Teen betaling sal u waarskynlik met Piet Kannegieter kan saamgaan.” Ek sien mevrou Crabbe begin entoesiasties te knik toe hy die naam noem en ek kyk vraend van die een na die ander. “Hy kry op die oomblik swaar, maar as u bereid is om hom te betaal …” Ek dink aan hoeveel geld Tante my gegee het en weet daar moet genoeg wees. Sy het my teen my sin ’n beursie vol geld gegee en wou niks weet van my teëstribbelings. “Natuurlik sal ek betaal.” “In daardie geval kan ek hom vanaand inlig.” “Dit sal baie vriendelik wees, meneer.” “Sê net hoe laat, dan reël ek alles met Piet.” Ek kan amper nie glo dat alles so maklik verloop nie, maar hierdie mense is so vriendelik en ek aanvaar hulle aanbod dankbaar aan. Môreoggend seweuur vertrek ek uit die hawe. Ná ete neem die vrou my na my kamer. Dit is ’n netjiese kamer en ek voel geseënd dat ek met die regte man op die stasie gepraat het en dat hy my na hierdie adres gestuur het. Ek onttrek my saam met Mara vir die aand en gaan vroeg bed toe. Wonderlik genoeg raak ek gou aan die slaap, my bekommernis oor môre verdwyn in die niet en ek het ’n goeie nagrus. Hoofstuk 32 Mevrou Crabbe maak my wakker en toe ek onder kom, staan ’n ontbyt gereed. Ek probeer daarvan eet, maar voel hoe my maagspiere saamtrek van spanning. Vandag gaan ek terug na die pastorie. “Kind, eet tog ’n bietjie meer,” sê mevrou Crabbe. “Dit is baie lekker, regtigwaar.” Maar my stem klink nie oortuigend nie en ek weet my gasvrou kan dit hoor. “Ek wil nie inmeng nie, maar ek dink ’n jong moeder moet goed na haarself omsien. Weet jy wat, ek sal vir jou ’n paar snytjies brood inpak sodat jy op pad nog ’n bietjie kan eet. Wanneer jy eers op die water is, sal jy gou genoeg honger word.” “Baie dankie.” Dit val my op dat mevrou Crabbe my nie meer as “mevrou” aanspreek nie en ek voel meer op my gemak noudat sy my sien soos ek is. Net ’n jong meisie, met ’n kind. “Jy kan die kombuis gebruik om die bababottel te was en die melk reg te kry, as jy wil.” “Baie dankie.” Ek skuif my stoel agteruit en volg my gasvrou na die kombuis, waar ek melk warm maak vir die termosfles. Ek maak ook ’n bottel vir Mara reg. Ek is gou klaar en net toe ek my koffer ondertoe dra, gaan die voordeur oop en kom mevrou Crabbe se broer in. “Is jy gereed om te vertrek?” “Ja, ek moet nog net die kinderwaentjie kry.” “Ek sal dit doen.” Terwyl hy my goed buitentoe dra, betaal ek mevrou Crabbe. Dan groet ek haar. Sy omhels my asof ons ou vriende is en voordat ek iets kan sê, buk sy om Mara ’n soentjie te gee. “Jy het ’n pragtige kind. Geniet dit, hulle word baie gou groot.” Ek knik en loop agter haar aan deur toe. Die stootwaentjie staan al reg met my koffer bo-op. Ek besluit om Mara in die dradoek te laat bly en loop met die sypaadjie langs. Die oorsteek van die rivier verloop vlot. Piet Kannegieter is ’n vriendelike man wat die hele tyd oor alles en nog wat praat. Ek weet nou hy is al ’n week lank werkloos, soos so baie ander, en dat hy enigiets sal doen om iets te verdien. Sy twee seuns wat altyd saam met hom op die boot gewerk het, het stad toe gegaan met die hoop om werk te kry, maar hy is te oud om dit te probeer. Ek het simpatie met hom en toe ons aan die ander kant vasmeer, maak ek ’n voorstel. “As u tyd het en vir my sal wag, betaal ek u driedubbel.” Hy skud sy kop en krap onder sy pet. “Ek kan dit nie aanvaar nie, mevrou.” “Hoe anders moet ek teruggaan?” “Is u nie van plan om hier te bly nie?” “As alles goed gaan, is ek binne ’n uur weer terug.” Hy dink ’n oomblik na en knik toe. “Goed dan, maar ek kan nie die bedrag aanvaar wat u noem nie. Betaal my net dubbeld.” “Goed dan.” Ek steek my hand uit en skud syne ferm. Ek neem my voor om hom tog die geld te betaal wat ek in die eerste plek beloof het. Ek het dit nie nodig nie en gee dit graag vir hom. “Kan ek maar my bagasie op die boot laat bly?” “Natuurlik, natuurlik. Ek wag hier en sodra u terugkom, vertrek ons.” “Baie dankie.” Dit is tyd om van my klein eilandjie af te klim. Piet Kannegieter spring vinnig op die kaai en steek sy hand na my uit. Dankbaar laat ek toe dat hy my help. Van nou af sal ek alles alleen moet doen. Nee, nie heeltemal alleen nie. Ek kyk af in Mara se gesiggie, wat vanuit die dradoek na my opkyk. My ma se kleinkind. Stadig stap ek weg. Hierdie tyd van die dag is daar min bedrywigheid in die hawe. Die enkele mans wat ek sien, is verdiep in hulle werk en merk my nie op nie. Dit is die begin van ’n nuwe, warm lentedag, maar ondanks die hitte is dit bewolk en dit lyk of dit later kan reën. Ek wens die reën wil nou al val, dan is die kans heelwat kleiner dat ek bekendes teëkom. Ek voel weer met my hand in my roksak. Die koevert is nog daar, veilig en droog. Voordat ek vanoggend by die losieshuis weg is, het ek gou ’n potlood in my sak gesit. Steeds weet ek nie of ek alles in die brief gesê het nie, en steeds twyfel ek oor baie van die woorde en sinne wat ek geskryf het. Nie dat ek nou veel daaraan sal kan verander nie. In Havenstraat is daar amper nie ’n mens te sien nie, maar ek weet die kans is groot dat ek bekendes sal raakloop. Om by die pastorie te kom, moet ek deur die Hooghe Breestraat loop. Dis die straat waar omtrent al die dorp se winkels is. Die mense sal my sien en herken. Natuurlik het ek die hele tyd geweet hierdie oomblik sal aanbreek, maar noudat dit werklik hier is, spoel die twyfel in hoë golwe oor my. Ek kyk oor my skouer en sien die boot waarmee ek gekom het. Piet Kannegieter is nêrens te sien nie, maar ek weet hy is daar en ek hoef net terug te gaan om vir goed van hier te verdwyn. Niemand het my nog gesien nie, niemand sal my mis nie. Ek kyk weer vorentoe en hyg van skrik toe ek amper in ’n haastige gestalte vasloop. Ons stop albei net betyds. “Ekskuus, ek het nie goed opgelet nie.” Ek kyk eers of Mara in orde is, toe kyk ek op en sien die vrou. Helène. Flitse van gebeurtenisse skiet deur my kop en vorm ’n afskuwelike verhaal van oordeel en afkeer. ’n Rilling gaan deur my ruggraat, noudat ek besef dat ons lewensverhale mekaar weerspieël. Ek het êrens diep in my geweet watter toekoms op my wag en nou kyk ek daardie toekoms in die oë. Sy kyk terug en knip haar oë een keer. Toe nog ’n keer. “Ek is regtig jammer,” sê ek en sit my hand op haar jas se mou. Weet sy dat ek vir meer verskoning vra as net vir my onoplettendheid? Moet ek dit vir haar sê? Ek staan met my mond halfoop en kry nie ’n woord uit nie. Die stilte hang tussen ons soos ’n onsigbare spinnerak wat ons aan mekaar verbind, maar terselfdertyd van mekaar skei. Toe ruk sy haar arm weg en ek laat sak my hand. “Moet jy nie na die oorkant van die straat padgee nie?” snou sy my toe. Ek laat sak my kop skaam. Toe kyk ek weer op; ek wil nie langer ’n lafaard wees nie. “Nee, ek bly hier. En ek vra verskoning. Vir alles.” Die laaste twee woorde is ’n sagte fluistering, maar ek weet sy het my gehoor. Sy kyk my aandagtig aan. Toe gly haar oë na Mara en haar gesigsuitdrukking versag. “Ek was op ’n tyd net soos jy, domineesdogter.” Sy vee liggies oor Mara se kop en glip toe by my verby sonder ’n verdere woord. Lamgeslaan bly ek staan. Haar woorde weerklink in my kop. Ek maak my oë toe en onthou ons eerste ontmoeting. Mamma het my bang gemaak en my van haar af weggesleep. Al was die vrou op die mark vriendelik met my, het ek Mamma gehoorsaam en my bang laat maak deur praatjies oor hoerkinders en sondige vroue. Gehoorsaam het ek Helène bly ontwyk. Ek het haar en haar seuntjie selfs eenkeer saam met ’n klompie ander kinders met kastaiings gegooi. Ek kyk na Mara se onskuldige gesiggie en dink aan Helène se arme seuntjie, wat ek sonder enige rede gehaat het. Is dit die lewe wat op my kind wag? Gaan haar ma se skande haar lewenslank brandmerk? Ek kyk na my dogter en sien hoe sy haar ogies oopmaak. Sy glimlag en rek haar uit, met haar een arm reguit in die lug. Sy is ’n pragtige kind. Baie mense op pad hierheen het my daarvan verseker en boonop weet ek dit self: Ek hoef my nie vir haar te skaam nie en sy hoef haar nie vir my te skaam nie. Ek trek haar uit die dradoek en draai dit dan om haar. Met Mara teen my skouer vasgedruk en vir almal goed sigbaar, loop ek doelgerig verder. Ek begin ál vinniger loop en my voete vind vanself die pad na die pastorie. Ek gaan om die hoek en loop nou in Hooghe Breestraat. Ek haal vinniger asem en ek voel hoe die sweet op my rug vorm en in dun straaltjies ondertoe begin loop. Dit is nie ver meer na die pastorie nie, maar ek weet dit is onmoontlik om ongesien te bly. Iemand gaan my herken en dadelik daarna vir Mara sien, en ons albei veroordeel. Maar ek hou aan loop en hoop, ondanks my vasbeslotenheid, dat ek niemand sal teëkom nie, dat ek onsigbaar sal bly. My hoop verdwyn gou toe ek voetstappe hoor nader kom. Ek bly na Mara kyk en hoop ek kan ongesteur aanhou loop, maar nog voordat ek die stem hoor, is daar ’n oorbekende kuggie en weet ek wie voor my staan. “Is dit jy, Maria!” Haar oordrewe uitroep weerklink deur die hele straat en ek wil in die grond wegsak, maar ek kan niks anders doen as om na haar te kyk nie. “Hallo, mevrou Kleut.” Ek kyk haar reguit in die oë, vasbeslote om my waardig te gedra, en sien hoe haar staalblou oë van verontwaardiging begin glinster. Haar mond gaan oop en sy wil iets sê, maar sy bly woordeloos na asem snak, soos ’n vis op droë grond. “Moet u nie in die winkel wees nie, mevrou? U behoort seker nie hier rond te loop nie. Ek sal u nie langer ophou nie.” Ek glimlag vir haar en kyk toe weer na my dogter. “Kom, meisie, ons het nog baie om vandag te doen. Tot siens, mevrou.” Ek kyk nie weer na haar nie en loop vinnig verder, met my ken trots in die lug en my rug reguit. Almal mag weet ek is hier, saam met my dogter. Uit my ooghoeke sien ek hoe verskillende mense op straat bly staan en groepies vorm. Agter my hoor ek mevrou Kleut se skel stem en ek weet ’n groepie het rondom haar gevorm. Sy vertel nou in geur en kleur dat dit regtig ek is. Maria van die dominee. En dat ek – nee, moet niks sê nie – ’n baba by my het. Sy sal haar stem laat sak, maar nog hard genoeg praat om almal wat wil hoor op die hoogte te bring. Ek ignoreer dit alles en loop verby die wit kerkie wat ek so haat. Die afbeelding van die skippie bokant die deur is nog altyd belaglik klein. En daar staan die pastorie skuins agter die kerk. Ek haal diep asem en bly ’n rukkie met toe oë staan. My hand gly weer in my roksak om te voel of die koevert nog daar is. My vingers vind die ritselende papier. Ek weet die brief is intussen verfrommel; ek het dit soveel keer tussen my vingers vasgehou. Net ’n paar meter skei my van my ma. Ek aarsel om in die paadjie op te loop. Daar is ’n geringe kans dat die dominee by die huis is, maar ek is redelik seker dat ek hom nie sal teëkom nie. Woensdagoggende reserveer hy vir huisbesoeke. Ek staan en dink nog oor my volgende stap toe ek skielik ’n druppel op my wang voel. En nog een. Sonder om langer te wag maak ek die hekkie oop en loop met die paadjie langs wat na die agterdeur lei. Selfs al is die dominee tuis, sal hy my waarskynlik nie nou sien nie. Die studeerkamer is aan die voorkant van die huis, langs die voordeur. Mamma is die een wat aan die agterkant van die huis oor die kombuis regeer. Ek sal haar waarskynlik daar aantref. Dit voel of Mara skielik loodswaar geword het, al weeg sy nie veel nie. Ek tel my voete moeilik op en struikel amper oor ’n plaveisteen toe my skoen se neus daaraan haak. Daar is die agterdeur. Die wind het opgekom en die reën, wat nou harder val, word teen die venster vasgewaai. Nat strepe loop teen die ruit af en belemmer my blik op wat binne aangaan. Ek buk so ver moontlik oor Mara om haar droog te hou en hardloop die laaste paar treë. Oudergewoonte stoot ek die deur oop, sonder om eers te klop, en ek staan dadelik in die warm kombuis. Ek hyg en het ’n paar sekondes nodig om tot verhaal te kom. Toe kyk ek op. Mamma sit by die kombuistafel met naaldwerk in haar hande. Sy staar geskok na my. Haar mond gaan oop en haar hande val willoos op die tafel. ’n Vingerhoedjie rol weg en dreig om oor die rand te val, maar stop net betyds. My gejaagde asemhaling weerklink in my ore en sluit alle ander geluide uit. Ek draai om en druk die deur toe om die reën uit te hou. Nou hoor ek ’n nuwe geluid, dié van die druppels wat teen die glas slaan. Stadigaan begin my ander sintuie weer werk en ek ruik die kenmerkende geur van Mamma se kombuis. Ek voel Mara se gewig teen my skouer. My klere is plek-plek deurnat, en ek ril. “Maria?” Haar stem is niks meer as ’n fluistering nie en ek twyfel of ek goed gehoor het. Mara beweeg en gee ’n skril kreet. Dit weergalm deur die kombuis voordat ek my ma kan antwoord. Ek besef hoe vreemd dit is dat ek daar staan, in die huis waar ek grootgeword het, in dieselfde ruimte as my ma, maar teen die deur gedruk – op die matjie, soos ’n ongenooide gas. “Mamma.” “Wat maak jy hier? Jy mag nie hier wees nie, nie met daardie kind nie.” Pynliker dolksteke, haar toonlose stem, die afwerende kyk in haar oë. “Mara. Haar naam is Mara.” Ek hou vas aan die een vir wie ek so lank geveg het en weet nie wat om anders te doen nie. “Jy mag nie hier wees nie. Hy wil dit nie hê nie. Nie met die kind nie.” Dit lyk of haar oë dwarsdeur my staar, haar mond beweeg en vorm die woorde, maar sy praat nie regtig met my nie. Ek haal die brief uit my roksak. Die koevert is vuil en daar is kreukels in die papier. Asof dit nie genoeg is nie, val twee druppels vinnig ná mekaar van my gesig af en beland op die koevert. “Hierdie brief … is vir Mamma. Ek het gekom om hierdie brief te bring.” “Die posbode bring briewe.” “Ek wil baie graag hê Mamma moet hierdie brief lees.” Dit lyk of haar oë na die brief in my hand kyk, maar ek is nie seker nie, want sy het nog altyd die vreemde, starende kyk in haar oë. “Moenie die brief vir die dominee gee nie, Mamma. Lees dit self. Dit is al wat ek vra.” Mamma het nog nie beweeg nie. Sy sit stokstyf op haar kombuisstoel en maak geen aanstaltes om op te staan en my te omhels nie. “Tante Be stuur groete,” fluister ek. Ek vee my voete af op die matjie waar ek nog steeds staan, loop drie treë die kombuis in en sit die koevert op die tafel neer. Vinnig steek ek my hand in my sak en haal die potlood uit. Ek draai die koevert om en skryf op die agterkant ’n kort sin in duidelike letters. Ek voel benoud en sweet pêrel op my voorkop. Dit is my laaste kans, dit is al wat ek nog kan doen. Ek steek die potlood weer in my sak en loop agteruit. “Lees dit asseblief, Mams.” Dit is ook woorde wat ek op die koevert geskryf het. My stem klink versmoor, ek struikel en draai om, maak die deur oop en loop in die reën uit. Mams, dit was sy vroeër. My mams. Hoe lanklaas het ek dit vir haar gesê? En nou skielik het die woord uit die niet te voorskyn gekom, daar in die kil kombuis. Ek haal hygend asem en voel ’n steek in my sy. ’n Nuwe pyn. Die reën gesel my kop en lyf, en ek hou my arms beskermend om Mara se liggaampie. Ek dink sy is nog droog, maar dit sal nie lank duur voordat die reën deur die dradoek sal dring en sy nat en koud sal word nie. Dis tyd om te gaan. Stadig draai ek om. Ek wil haar nog een keer sien en vir die eensame vrou op die stoel in die kombuis waai. Tot my verbasing sien ek haar gedaante dig teen die ruit staan. So naby dat ek aan haar sou kon raak. Die hemel huil namens haar en die druppels op die glas trek strepe oor haar gesig, wat haar voorkoms vervorm. Huiwerig lig ek my hand na haar op. Ek soek in haar gesig ’n teken van lewe en fluister nog ’n keer saggies “Mams”. Toe loop ek met krom skouers weg. Ná vyf tree of wat draai ek weer om en kyk na haar. Ek hoop op iets, maar ek weet nie wat nie. Ek bly seker ’n minuut lank so staan voordat ek eindelik weer omdraai en verder loop. Toe ek by die hekkie kom, kyk ek die laaste keer om. Die reën hang soos ’n gordyn tussen ons en ek kan nie veel meer as haar skaduwee sien nie. Die skaduwee beweeg nou stadig. Sy druk haar hand teen die glas in ’n hopelose gebaar. Om my vas te hou? Of om my af te weer? Sonder om enige mense teë te kom, loop ek die kort entjie terug na Havenstraat. Ek drafstap en spring oor die groot plasse wat al gevorm het. My grootste bekommernis is dat die doek wat ek om Mara gewikkel het, haar nie meer droog kan hou nie. Net toe ek aan boord wil gaan, keer ’n harde roep my. “Maria!” Sy stem keer my. Binne-in my woed woorde en herinnerings deurmekaar. Ek haal diep asem en tel stadig tot vyf. Toe klim ek, sonder om na hom om te kyk, aan boord. “Meneer Kannegieter!” My stem klink yl en kom skaars bo die geluid van die reën uit. Ek roep nog ’n keer. Toe sien ek Piet Kannegieter se kop van onder die voordek uit verskyn. Hy kom haastig na my toe, sy kop en skouers geboë in die reën. “Moet ons gaan?” “Ek moet nog een ding doen. Sal u asseblief my dogter by u hou? Onder, waar dit droog is?” smeek ek terwyl ek Mara vir hom aangee. Piet Kannegieter knik ernstig en vra nie uit nie. Sy hande is groot, maar sy gebare is teer toe hy Mara by my oorneem. “Ek sal goed na die wurmpie kyk.” “Baie dankie.” Ek kyk hulle agterna en draai eers om toe hulle onder die voordek verdwyn. Met my oë strak op die dominee gerig, klim ek van die boot af en gee ’n enkele tree op die kaai. Hy is nog ’n paar meter van my af toe ek gaan staan. Die dominee het ook gaan staan, en ons staan soos twee veghane teenoor mekaar. Met my ken in die lug kyk ek reguit na hom, ek soek in sy gesig na die mag wat God hom gegee het. My oë gly oor sy swart hare, oor die kwaadaardige plooie op sy voorkop, oor sy swart oë en smal lippe. Die mag wat ek voorheen verafsku het en onmoontlik kon weerstaan, is weg. In plaas daarvan sien ek ’n man in ’n swart pak, sy hare nat en deurmekaar. ’n Druppel val van sy neus af en word onmiddellik vervang deur ’n nuwe een. My klere is nie meer bestand teen die aanhoudende reën nie en ek voel hoe die materiaal koud aan my vel kleef. Nie so koud soos sy woede nie. Ek kyk na hom en wag in stilte. Die stilte duur nie lank nie. Hy gee ’n tree nader, hy steek sy vinger in die lug en begin skree. “Jy, walglike hoer. Jy, smerige vroumens. Jy het my lewe verwoes deur hierheen te kom met daardie … daardie … daardie …” Hy stotter en stamel en ek weet daar vlieg spoeg uit sy mond, hoewel ek dit nie in die reën kan sien nie. “Daardie ding!” Ding. Ding? “Mara, haar naam is Mara!” My kreet word deur die wind opgeraap en op die dorp rondgefluister, maar hy hoor dit nie en tier verder. “Jy het my lewe verwoes. Ouderling Kleut het my kom vertel jy is op die dorp met, met … daardie hoerkind! Jy verdien straf. Ek moet jou straf. Jy moet jou vader en jou moeder eer, Maria. Onthou die vyfde gebod.” Sy vinger swaai heen en weer, heen en weer, en word toe deel van ’n gebalde vuis wat hy na die hemel ophef om sy woorde krag te gee. Ongewenste beelde wat aan sy woorde vassit, verskyn voor my oë en ek wankel. Wat kan ek doen? Hoe kan ek hom teëgaan? Hy is nog altyd daar, groter en sterker as ek. Magtiger. Ek maak my oë toe en haal diep asem, maak hulle weer oop en kyk na hom. My bloed jaag wild deur my lyf en ondanks my nat, koue klere voel ek die hitte wat my wange uitstraal. Nie vandag nie. Nooit weer nie. Gedagtes aan Mamma – eensaam op haar stoel in die kombuis, onwetend van die pyn wat sy my aangedoen het, onbekend met die kind aan wie ek die lewe geskenk het – meng met herinnerings, goeies en slegtes. Sy bly hier agter by hierdie man, sy gaan altyd voor hom buig en sy wil uitvoer, maar nie ek nie. Nie meer nie. “God gaan jou straf en ek sal daarmee begin.” Hy gee ’n tree na my toe en ek voel die drang om terug te deins, maar ek doen dit nie en bly vasstaan. Die god wat hy dien, is ’n ander God as dié van Tante. As een van die twee gode bestaan, wil ek my hoop op hare vestig. Met my oë toe roep ek Hom aan. Ek stuur ’n stil gebed op, my gesig opgehef na die grys hemel, die reëndruppels soos trane op my wange. “Moet my nie langer verstoot nie!” ’n Heilige stilte, verbreek deur hierdie armsalige dienskneg. Ek koester nog ’n oomblik van stilte, sonder om op sy voortwoedende woorde te reageer. Dit hou skielik op met reën en ek vee die laaste druppels uit my gesig. “Dit is verby, dominee.” Ek draai om en loop van hom af weg. Ek klim aan boord en gaan ondertoe, sonder om een keer om te kyk. Ek wil my dogter in my arms hou. Nou en vir altyd. Epiloog “Kom gou hier.” Piet Kannegieter wink my nader en ek struikel na hom toe. “Ek gaan die enjin aanskakel. Sit jy hier.” Hy draai dadelik ’n warm wolkombers om my. Ek steek my arms uit en fluister haar naam. Kannegieter gee haar vir my en ek druk Mara styf teen my vas. Ek druk my neus in haar hare en haar nekkie, kry haar geur en dank God. Ek sit haar in my arm en laat haar drink. Die warm gewig van haar lyfie styf teen myne is vertroostend. Ek kyk aandagtig hoe sy drink en sien hoe sy haar ogies toemaak en gulsig sluk, onbewus van die wêreld om haar. Absolute oorgawe, veilig in my arms. Ek het alles gedoen waarvoor ek huis toe gekom het. Nou hang dit van Mamma af om te besluit wat sy gaan doen. Ek kan maar net hoop en bid. Terwyl Mara gulsig drink, staan ek versigtig op en draai my mantel om ons albei. Ek moet buitentoe gaan, nog een keer terugkyk. Versigtig om Mara nie te steur nie, klim ek teen die trappie uit tot op die dek. Kannegieter staan by die roer en sien my dadelik. Hy knik vir my, maar sê niks. Ek loop agter hom verby en hou op die agterdek aan die reling vas. Daar is nog net vae buitelyne te sien van die dorp waarvandaan ons kom. Net een duidelik herkenbare baken groet my oor die groot afstand. Die wit toring van die gebou waar God woon. Ek bly staan en kyk tot daar niks meer te sien is nie. Selfs daarna bly ek nog lank op die agterdek. Mara begin kraai en swaai met haar armpies asof sy die rondspattende druppels wil vang, of die wind, of die lewe. Ek is op pad huis toe, saam met my dogter. Ek het kilometers afgelê en sit weer in die trein tussen Arnhem en Velp. Hierdie keer alleen, sonder ’n non om my te help. Dalk sal ek vannag in Velp moet deurbring, want ek het geen kans gehad om Tante te laat weet wanneer presies ek aankom nie. Tog sien ek nie daarteen op nie. Die trein begin stadiger ry, en ek gaan solank na die uitgang. Ek wag daar, terwyl ek stewig vashou, totdat die trein heeltemal stilstaan. Die deure skuif oop en ek is die eerste passasier wat op die perron uitklim. Ek loop dadelik langs die trein af na die goederewa. ’n Paar mans is klaar besig om die bagasie uit te laai, en ek tik ’n vinnige ritme met my voet op die sement terwyl ek wag dat hulle die kinderwaentjie en my koffer op die perron neersit. “Maria!” Sy is hier. Sy is hier! “Tante Be!” Ek begin hardloop en los my bagasie net daar. Die mense gee pad om my deur te laat. “Daar is jy!” Tante gryp my hande vas en kyk glimlaggend na my. “Hoekom is Tante vandag hier? Hoe kom Tante hier?” “Ek het vir jou gewag.” Ons staan steeds regoor mekaar, ons hande inmekaargevleg, maar op ’n veilige afstand. Toe gee ek ’n tree vorentoe en omhels haar. Ek is by die huis. Opsomming Maria is bloedjonk, en swanger. Op die klein Nederlandse dorpie waar haar stiefpa predikant is, is dit ongehoord. Sy word inderhaas na haar tante weggestuur om uit die oog van die dorp geboorte te gee. Wie is haar dogtertjie Mara se pa? En sal Maria Mara kan leer liefkry? ’n Aangrypende verhaal van vrede maak met God, en hoe die liefde triomfeer. Oor die skrywer In 2009 debuteer Lisette van de Heg met haar roman Mara, waarvoor sy die Christelike Boekprys in Holland gewen het. Die boek is vertaal in vyf tale, onder andere Duits en Engels. Van de Heg is opgelei as tandartsassistent. Sy is getroud, het twee kinders en woon met haar gesin in Barneveld. Mara Lux Verbi, ’n druknaam van NB-Uitgewers, ’n afdeling van Media24 Boeke (Edms) Bpk, Heerengracht 40, Kaapstad 8001 Posbus 551, Kaapstad 8000 www.luxverbi.co.za Oorspronklik uitgegee deur Plateau Barneveld, ’n druknaam van Vuurbaak Uitgeverij in 2009 Hierdie publikasie is moontlik gemaak deur ’n ruim bydrae van die Nederlandse Vertaalfonds. Kopiereg © 2009 deur Lisette van de Heg Kopiereg op die vertaling © 2015 deur Lux Verbi Teksaanhalings in hierdie publikasie is geneem uit die Bybel in Afrikaans 1983-vertaling met herformulerings tot en met 1992 © Bybelgenootskap van Suid-Afrika 1983, 1992. Alle regte voorbehou. Geen gedeelte van hierdie elektroniese boek mag sonder die skriftelike verlof van die uitgewer gereproduseer of in enige vorm of deur enige elektroniese of meganiese middel weergegee word nie, hetsy deur fotokopiëring, skyf- of bandopname, of deur enige ander stelsel vir inligtingsbewaring of -ontsluiting. Vertaal deur Daniel Hugo Teksversorging deur Mariana Loots Omslag deur Marthie Steenkamp E-boekontwerp deur Trace Digital Services

Ribbes van vark, bees, lam- en wildsvleis is 'n gesogde soort vleissnit. Die term ribbetjie verwys na dié deel van tjops wat minder vleis aan het, en word gewoonlik as een plat stuk gaargemaak (nie in aparte ribbes gesny nie). Ribbes van wildsbokke, volstruis, krokodil, buffel, bison, kangaroe en ander diere word ook verbruik in verskillende dele van die wêreld. Ribbetjies in 'n braairestaurant 'n Stel ribbetjies wat saam bedien word (5 of meer), staan bekend as 'n rak ribbes. Inhoud 1 Kookkuns 2 Varkribbetjies 2.1 Snitte van varkribbetjies 3 Fotogalery 4 Sien ook 5 Eksterne skakels KookkunsWysig Ribbetjies kan op verskillende maniere gaargemaak word, bv. gerooster of pangebraai, gesoteer, gesmoor, gebak of gebraai oor kole. Lamsribbetjie word dikwels oor kole gebraai en varkribbes is gewild in restaurante as spare ribs. VarkribbetjiesWysig In Amerikaanse kookkuns, verwys ribbes gewoonlik na gebraaide varkribbes, wat saam met verskeie braaisouse bedien word. Varkribbetjies is 'n stuk varkvleis wat gewild is in die Westerse en Asiatiese kookkuns. Die ribbekas van 'n plaasvark, met die vleis nog aan die ribbebene, word in bruikbare stukkies gesny, berei deur dit te rook, te braai of te bak – gewoonlik met 'n sous – en dan bedien. Dit word bedien as 'n rak van vleis wat eters gewoonlik met die hand uitmekaar skeur, en dan die vleis van die been af eet. Stadige braai of 'n roterende spitbraai vir so veel as 10-12 uur, skep 'n smaaklike finale produk. Snitte van varkribbetjiesWysig Gerookte lenderibbes Barbecue country-styl varkribtjops Daar is verskillende soorte ribbes beskikbaar, afhangende van die gedeelte van die ribbekas waaruit hulle gesny word. Die dikte van die vleis en been, sowel as die vetinhoud in elke snit, kan die smaak en tekstuur van die bereide gereg verander. Die binneste oppervlak van die ribbekas is bedek met 'n laag bindweefsel (pleura) wat moeilik saggekook word; daarom word dit eerder verwyder voordat die ribbes gemarineer of gekook word. Lenderibbes of rugribbes (Eng. Baby back ribs) word geneem uit die bokant van die ribbekas tussen die ruggraat en die ribbetjies, onder die lendespiere. Hulle het vleis tussen die bene en bo-op die bene, en is korter, geboë en soms vleisiger as spareribs. Die rak is korter aan die een kant as gevolg van die natuurlike profiel van 'n vark se ribbekas. Die kortste bene is gewoonlik slegs 8 cm en die langste is gewoonlik ongeveer 15 cm, afhangende van die grootte van die vark. 'n Varksy het 15 tot 16 ribbes (afhangende van die ras), maar gewoonlik word twee of drie aan die skouer gelaat as dit van die lende geskei word. 'n Rak met ribbes bevat ten minste agt ribbes (sommige kan afgewerk word as dit beskadig is), maar kan tot 13 ribbes insluit, afhangende van hoe dit deur die slagter voorberei is. 'n Tipiese kommersiële rak het 10-13 bene. As minder as 10 bene teenwoordig is, noem slagters dit "verneukrakke". "Spareribs" of "syribbes", word geneem uit die buikkant van die ribbekas, onder die gedeelte van die rugribbes en bo die borsbeen. Spareribs is platter en bevat meer been as vleis, maar meer vet wat die ribbes sagter kan maak as rugribbes. Die term "spareribs" is 'n Midde-Engelse korrupsie (via "sparrib") van "rippspeer", 'n Nederduitse term wat verwys na rakke vleis wat op 'n draaispit gebraai word. "Riblets" word soms deur slagters berei deur 'n volledige stel ribbes ongeveer in die helfte te sny. Dit produseer 'n stel kort, plat ribbes waar die geboë deel van die rib verwyder word en gee hulle 'n meer eenvormige voorkoms. Die lenderibbes word nie altyd verwyder nie. As dit nie verwyder word nie, het hulle 'n afgeronde voorkoms en word dit dikwels baba-rugribbes genoem. "Riblets" is vroeër deur slagters uitgegooi, maar het gewild geword vanweë hul uitstekende geur en laer koste.

As 'n kommersiële vragmotorbestuurder , beïnvloed jou bestuursvermoë nie net jou eie lewe nie, maar ook die lewens van almal met wie jy die pad deel. Neem jy die verantwoordelikheid ernstig? Die erns verhoog wanneer u voorgeskrewe medikasie gebruik. Die medikasie wat jy neem, sal 'n impak op jou bestuur hê, hetsy positief of negatief. 01 7 Vrae om jou dokter te vra Medikasie kan jou slaperig, slaperig of selfs nie-responsief maak. Ken jy die newe-effekte van jou medikasie? As jy jou dokter besoek, vra hierdie sewe sleutelvrae: Hoekom benodig ek hierdie spesifieke medikasie? Watter dosering moet ek neem sodat dit effektief kan wees? Wanneer moet ek hierdie medisyne neem? Sal dit min of meer effektief wees op verskillende tye van die dag? Hoe moet ek die medisyne inneem? Moet ek dit met 'n vol glas water, 'n volle maag of 'n leë maag neem? Wat gebeur as ek 'n dosis vergeet? Watter newe-effekte sal my ryprestasie beïnvloed? Voordat jy medikasie neem, maak seker dat jou dokter elke voorskrif en pil wat jy neem, ken. Dit sluit in die res van die toonbank medisyne (acetaminophen, ibuprofen, kruie aanvullings, vitamiene). Verskillende chemikalieë reageer op maniere waarop jy dalk nie besef het nie, en sodoende jou vermoë om veilig te bestuur, negatief beïnvloed. 02 U medisyne en u vriende Deel nooit jou medikasie nie. Selfs oor die toonbank word medikasie nie aanbeveel om te deel nie. Hoekom? Omdat jy dalk nie weet van alles wat die persoon neem nie. En selfs as jy weet watter pille en voorskrif die ander persoon neem, kan jy nie weet watter nadelige newe-effekte kan voorkom deur jou aspirien- of vitamien E-pille te deel nie. Almal reageer op sy of haar eie unieke manier van medisyne. Wat jou dalk laat waak, kan 'n ander persoon laat slaap. Vir alle motorvoertuigbestuurders is dit onveilig om enige narkotiese tipe medisyne te gebruik. Die newe-effekte kan insluit slaperigheid, duiseligheid, verwarring, gebrek aan fokus, gebrek aan konsentrasie en gebrek aan stamina. 03 Hoe medisyne jou ryprestasie beïnvloed Maak seker dat jou dokter weet dat jy 'n kommersiële motorvoertuig vir 'n lewe bestuur. Sê vir hulle al die verantwoordelikhede wat daarmee saamkom, soos om kettings persoonlik te gooi om 'n vrag logs te maak, aanhanger / aanhanger te sleep, ens. Praat met jou dokter oor alternatiewe behandelings wat dalk meer versoenbaar is met jou bestuurswerk. Natuurlik sal daar alternatiewe behandelings wees wat 'n nadelige uitwerking op die voorskrifmedikasie het, so wees goed ingelig. 04 Lewenstyl veranderinge As jy 'n medikasie vir 'n langtermyn siekte, soos nie-insulien afhanklike diabetes of hoë bloeddruk, neem, vra jou dokter watter veranderinge jy kan maak om jou gesondheid te verbeter en sodoende die medikasie af te trek. 05 Hou 'n gesprek met jou dokter U dokter is net so effektief as die inligting wat u verskaf. As jy iets onthou wat jy dink verleentheid het, kan jy voorkom dat jou dokter jou die beste behandeling gee. 06 Het jy jou DOT Mediese Sertifisering misluk? As u gesê het, het u mediese DOT-sertifiseringseksamen nie geslaag nie weens die visie, diabetes of gestremde ledemaatfunksie, kyk na die FMCSA se programme oor hierdie drie gesondheidsgebiede. Byvoorbeeld, 'n bestuurder wat die Prestasie-evalueringsprogram voltooi en verby gaan, kan 'n CMV oor staatslyne bestuur as hulle die korrekte prostetiese toestel (en eintlik dra) het en die bestuursvaardigheid kan demonstreer. Daarbenewens bied 'n Federale Diabetes- en Visievrystellingprogram aansoekers om petisie vir vrystelling van diskwalifikasie. 07 Jou eie beste advokaat Jy is jou beste veiligheidsvoorstander. Jy ken die ou adage wat sê: "Om gewaarsku te word, is om te wees." Laat dit jou dien om jou gesondheid as 'n professionele vragmotorbestuurder te versorg. Wees proaktief, ingelig en voorberei, en jy sal 'n intelligente gesprek voer met jou dokter om die beste moontlike behandeling te ontvang.

Dit is die 'Bybel' van ouers wat op soek is na 'n naam vir hul toekomstige baba. L'Officiel des prénoms, 2015-uitgawe, is op 23 Oktober vrygestel. As u op soek is na 'n naamidee vir u toekomstige baba, sal u moontlik idees vind! Die beampte van die voorname stel elke jaar die ouers voor op soek na 'n naam vir hul baba die lys van die voorname wat die meeste in Frankryk toegeskryf word, asook die neigings wat kom. U sal ook die oorsprong, betekenis en toeskryffrekwensies van meer as 12 000 voorname vind. Vir die meisies is Emma steeds in die hoofrol, gevolg deur Léa, Chloé, Lola en Inès (sien die 2015-ranglys). Sy seuns, dit is Nathan en Lucas, Leo, Gabriel en Timéo wat onderskei word (sien die indeling 2015). Die gids kondig ook die terugkeer van klassieke name aan, selfs retro, soos Madeleine, Léonie, Marcel, Eléonore ... Vir die skrywer van die boek, Stéphanie Rapoport, is hierdie name van die verlede ''n teken van innovasie' vir die ouers van vandag, dikwels op soek na oorspronklikheid. En jy, watter naam sal jy kies?

As iemand hom van ’n openbare sonde of van ’n geheime sonde wat aan die kerkraad gemeld moes word, bekeer, sal die kerkraad sy skuldbelydenis aanvaar indien hy voldoende tekens van berou toon. Die kerkraad sal beoordeel of die gemeente van hierdie skuldbelydenis in kennis gestel moet word.

Hierdie mamma het dié tema op Pinterest gesien en was dadelik mal daaroor. Ons dink dit is regtig "Cute as a button". My dogtertjie Elnè se eersteverjaarsdagpartytjie-tema was "Cute as a Button". Die idee agter die tema was iets wat ek op Pinterest gesien het en was dadelik mal daaroor. Veral terwyl mamma nog 'n sê het. Oor 'n paar kort jaartjies dan sal sy self die tema van haar partytjies kies. Ek het 99% van alles self gereël, gemaak en gedoen. Alles behalwe die koek en die speelarea vir die kleintjies. Ekt meeste van my idees op die internet gekry en en hier en daar my eie inisiatief gebruik. Die koek is gedoen deur Must have Cakes. Die "soft play" speelarea is gedoen deur Rawrsome Party Planners. Ek wou nie net een groot springkasteel gekry het vir al die kleintjies nie, omrede van die grootter kindertjies bietjie rof kan wees en dis tog 'n 1 jarige se partytjie.

Wat as jy 'n klinkersteenhuis gekoop het en jy na jare nie meer van die kleur van die fasade hou nie en jy dit graag wil verander? Die vele voordele van die klinkerfasade spreek daarteen om bloot die stene te verwyder. Maar jy hoef nie: die verf van klinkersteen is 'n eenvoudige en goedkoop metode om die fasade volgens jou wense te ontwerp sonder om die positiewe effekte te laat vaar. Verfklinker: Hieraan moet jy aandag gee! Die klinkerfasade is 'n besonder hoë kwaliteit substraat wat baie veeleisend is. Die materiaal wat gebruik word speel dus 'n belangrike rol. Om die positiewe faktore van die klippe te behou wanneer jy verf, is daar 'n paar dinge wat jy moet oorweeg. Die regte primer Klinker is 'n natuurlike klip wat yster kan bevat. Die regte onderlaag verseker dat geen vog kan binnedring nie en dat daar geen onooglike roesvlekke is as gevolg van korrosie nie. Onderlaag vir klinker is beskikbaar by spesialishandelaars in deursigtige of 'n skakering wat by die kleur pas. Die regte kleur Om op fasadeverf te bespaar is nie die moeite werd nie: In goedkoop produkte is daar gewoonlik nie genoeg kleurpigmente om 'n pragtige en egalige fasade te verkry nie. Boonop moet die verf vog deurlaat sodat die reguleringsfunksie van die klinker behoue ​​bly. Die eerste keuse is dus silikaatverf. Uit 'n prys-prestasie-oogpunt is emulsieverf gebaseer op silikaat besonder aantreklik, aangesien suiwer silikaatverf aansienlik duurder is. As jy lus is vir 'n verandering, verf 'n klein gedeelte van die klinkerfasade in helder kleure. Foto: iStock / peangdao Verfklinker: die voorbereidings Jy het hierdie gereedskap nodig Steierwerk / stabiele leer Stoomstraal Grout skraper Verf roller Tossie Materiaal vir die verf van die klinkerfasade Grout veral vir klinker Onderlaag vir klinker Diffusie-oop verf vir die fasade Daar is aanbiedinge van kundiges in jou area Verfklinker: stap-vir-stap 1. Stap: Berei die klinkersteenfasade voor 'n Spesiale kenmerk van die klinkerfasade is die voeë in die klinkerstene. Gebruik 'n groutskraper om alle gewrigte deeglik na te gaan vir sterkte en verwyder enige los grout met die gereedskap. Voeg dan die klinker reg: Om dit te doen, hernu die voege met grout, wat geskik moet wees vir klinker, en laat dit hard word. Sodra al die lasse herstel is, kan jy begin om die klinker skoon te maak. Sodat die verf dan reg heg en geen onreëlmatighede sigbaar is nie, verwyder alle vuiligheid van die klippe baie deeglik. Die beste manier om dit te doen is met 'n hoëdrukreiniger. Maak seker dat jy stabiel en veilig is wanneer jy op groter hoogtes werk en dat jy genoeg ondersteuning het om met die stoomstraal te kan werk. 2. Stap: Maak die klinker voor Nadat die skoongemaakte klinkerstene deeglik afgedroog het, kan jy met die onderlaag begin. Gebruik ’n kwas om die kleeflaag aan te wend wat veral geskik is vir klinkerstene. Afhangende van die toestand van die klinker, moet jy dalk die onderlaag twee keer toedien. Lees die vervaardiger se instruksies oor die droogtyd voordat jy eintlik begin verf. Belangrik om te weet: Die onderlaag moet net droog word en nie heeltemal uitdroog nie, anders kan die verflaag nie met die onderlaag bind nie en kan nie behoorlik stol nie. Wanneer klinker geverf word, is dit noodsaaklik om diffusie-oop verf te gebruik sodat die groot voordeel van klinkerstene nie verlore gaan nie. Foto: iStock / Plus69 3. Stap: verf Nou is dit tyd om te verf: Kies 'n reënvrye dag om die klinkerfasade te verf, wanneer dit nie te koud is nie. Dit is die beste manier vir die verf om droog te word en vir 'n suksesvolle kleurresultaat. Afhangende van hoeveel fasade-oppervlakte jy wil verf, gebruik 'n verfroller of 'n verfspuit - jy kan albei by die hardewarewinkel leen. Aandag: Die kleur hou dikwels nie goed op geglasuurde klinkerstene nie. Toets vooraf die absorpsievermoë van die klippe met waterdruppels. As hierdie krale af is, is die klinker waarskynlik geglasuur. As daar aan die ander kant donkerder vlekke voorkom, is die klip absorberend en geskik om te verf. Hoe weerbestand en duursaam is 'n geverfde baksteenfasade? Hoe goed die geverfde klinkerfasade in wind en weer hou, hang af van hoe deeglik die substraat voorberei is en watter produkte gebruik is. Silikaatverf van hoë gehalte hou byvoorbeeld aansienlik langer as gewone fasadeverf, aangesien dit veral geskik is vir minerale substrate.

Ons heg groot waarde aan elke interieurontwerpprojek, so om 'n vergadering met ons span spesialiste te reël, kan u ons telefonies of via die kontakvorm kontak. Om jou projek te ontmoet en te bespreek, e-pos die gebou se sketse, 'n paar besonderhede oor die ontwerpstyl wat jy wil hê, en ons sal jou antwoord met die pasgemaakte prysaanbod deur na die ligging te gaan vir gedetailleerde besprekings oor die projek-interieurontwerp. | Word ons vennoot | SC Niky Comstil SRL, Maatskappyregistrasienommer: J13/3922/2021, CUI 15019516. https://nobili-design.com | nobili-design.com/it | nobili-design.com/ro | nobili-design.com/fr | nobili-design.com/es | nobili-design.com/pt | nobili-design.com/de | nobili-design.com/af | nobili-design.com/ar

Mazui is 'n Japannese woord wat nie goed of onwys beteken nie. Kom meer te wete oor die uitspraak en gebruik daarvan in die Japannese taal hieronder.

Stan Lee is 'n bekende stripboekskrywer en redakteur en die voormalige voorsitter van Marvel Comics. In die middel van die twintigste eeu het hy in die skeppings Spiderman, The Hulk, The Fantastic Four en Iron Man ingesluit. Vroeë jare Gebore Stanley Lieber tot die eerste generasie Roemeens-Joodse immigrante in die twintigerjare van New York, het Lee gesukkel om met sy familie te sukkel deur die Koppelingspest, wat gedeeltelik ontsnap in die hoogvliegende avonture van karakters in pulp romans en vroeë avontuurfilms. Errol Flynn is 'n spesifieke gunsteling. Toe hy nege was, is Lee se jonger broer, Larry Lieber, gebore. Die paar het in hul tienerjare 'n slaapbank in 'n woonstel in die Manhattan-woonstel gedeel. Na die gradeplegtigheid het Lee verskeie kere gewerk as 'n Broadway-inskrywer, toebroodjie-afleweringsjong, en 'n dodelike skrywer; almal terwyl hulle droom om die Groot Amerikaanse roman te vereer. Soos dit gebeur het, het die jong Lee 'n bydrae tot die uitgewersbedryf gehad: sy oom Robbie Solomon het hom by die tydige strokiesprente gekry, wat pulptydskrifte en strokiesprente vervaardig. Hy is gehuur deur Joe Simon, wat saam met Captain America saam met Lee se latere herhalende medewerker Jack Kirby geskep het . Hy het vinnig op pad na dogsbody gewerk (koop middagete, maak seker dat die kunstenaar se inkwells vol was) na proeflees-skrifte, en uiteindelik het hy die professionele pseudoniem van Stan Lee aangeneem vir sy debuut-boekboodskap - 'n teksstuk in 'n vroeë uitgawe van Captain America. Van daar af het hy gereeld back-upverhale in sommige van Timely se grootste strokiesprenttitels gemaak, 'n vlak van verantwoordelikheid wat gelei het tot die feit dat hy as redakteur geïnstalleer is toe Simon en Kirby in die vroeë veertigerjare gelos het. Na 'n spel in die weermag tydens die Tweede Wêreldoorlog, waar hy onder meer handboeke, opleidingsfilms en spotprente vir weermagkoerante geskryf het, het hy teruggekeer na sy redaksionele posisie by Timeely, wat destyds as Atlas Comics hermerk is. Die belange van die strokiesprentbedryf het verskuif, en Lee het gevind dat hy stories in die science fiction, horror en thriller genres skryf, wat almal sy latere werk sal inlig. Die wonderbare ouderdom Alhoewel Superman en Batman 'n dekade vroeër vroeër geboul het, was dit eers tot die vyftigerjare dat die superhero regtig in die publieke verbeelding gekyk het, wat uiteindelik tot die dominansie van die strokiesprentvorm gelei het. GS het begin om 'n groter markaandeel te verkry deur te fokus op gemaskerde vigilantes en Lee, verbrand op die soort titels wat hy toesig gehad het, het 'n spel gegaan om Atlas se aandag in dieselfde gebied te fokus. Die uitgewer het hul naam 'n derde keer verander, en hierdie keer is dit vas. Marvel Comics het 'n spat geskep met hul eerste superheldspan, die Fantastic Four ; 'n groep foutiewe, komplekse menskarakters in vergelyking met die onaantasbare, mythiese ikone van DC. Die VF, Hulk , Thor, X-Men, Iron Man en was almal mede-skeppings van Lee en Jack Kirby, die Tydige kunstenaar wat teruggekeer is. Baie van hierdie vroeë skeppings is saamgesmelt om die superhero-span die Avengers te vorm, waarvan jy dalk gehoor het . In 1961 het Lee gesukkel om nog 'n held te kry wat in sy beproefde formule pas, maar het sy vorige skeppings uitgestal. Die eerste vonk van inspirasie het gekom toe hy 'n spinnekop sien wat 'n deuropening in sy kantoor oopmaak. Lee het gedink 'n Insekoïde-held, met 'n soortgelyke vermoë, kan werk. Dit het 'n rukkie geneem vir die idee om te gestateer, uiteindelik gekombineer met sy begeerte om 'n karakter op dieselfde ouderdom as sy hoofsaaklik adolessente gehoor te hê. Nadat Jack Kirby se oorspronklike ontwerpe vir die karakter nie regtig met sy opvatting gehelp het nie, het Lee saam met kunstenaar Steve Ditko saamgespan om Peter Parker te skep - milquetoast tiener op dag, superhero by night! - In die finale uitgawe van die anthologie titel Amazing Fantasy Soon, is hy in die voortgesette Amazing Spider-Man- reeks gespeel. Hy het Fantastic Four vinnig as Marvel se bestsellingstitel oorgeneem en Lee toegelaat om hedendaagse bekommernisse soos die burgerregtebeweging en die Viëtnam-oorlog. Lee het dwarsdeur die sestigerjare 'n duiseligheid van Marvel se boeke geskryf, hoofsaaklik deur oordeelkundige gebruik van die sogenaamde Marvel Method. Hy sou kunstenaars 'n losskets gee, hulle sal dit teken en dan sal hy dialoog en onderskrifte byvoeg. na die feit. Post-Spidey Teen die sewentigerjare het Lee teruggetrek om strokiesprente te skryf, in plaas van algehele uitgewer, verhandelings in Hollywood vir multimedia Wonder aanpassings. Dit was gedurende hierdie tydperk die The Incredible Hulk TV-show op die lug, sowel as die vroeë Spider-Man- geanimeerde reeks , en het mislukte pogings op verskeie flieks (insluitende 'n verlate X-Men- produksie wat Danny DeVito as Wolverine sou sterf ...) Gedurende hierdie tydperk het Lee meer van 'n totemiese figuur geword vir Marvel, die publieke gesig van die maatskappy. Reeds het hy 'n punt gemaak om direk met aanhangers te praat en die lesers se briewe aan die agterkant van die titels te skryf wat hy geskryf het. Hy het 'n gewone "Stan's Soapbox" -kolom wat in elke boek verskyn, verskyn, sowel as by konvensies en ander openbare verskynings. Met die verloop van tyd het Lee sy uitgewery teruggeskroef, en uiteindelik Marvel geheel en al verlaat ná 'n kort spelling as president van die hele maatskappy. Gedurende die jare negentig het hy 'n nuwe ateljee, Stan Lee Media, opgedoen om nuwe superheld karakters in verskeie media te vervaardig. Die strewe was baie minder suksesvol met Marvel, wat uiteindelik in 2001 in die middel van 'n insiderhandelskandaal ingedien is vir bankrotskap. Uit die as van Stan Lee Media het POW gestyg! Vermaak (die "POW!" Staan vir "Purveyors Of Entertainment"), met wie Lee die geanimeerde superheroine-reeks Striperella geskep het, met die hoofrol Playboy-model Pamela Anderson. Onlangse werk Lee het voortgegaan om sy verlede se glories te probeer vasvang, hoewel baie van sy pogings in duie gestort het tussen dodgy transaksies en regsgedinge. Mees onlangs het Lee 'n nuwe uitgewery saamgestel, Stan Lee se Kids Universe, wat daarop gemik is om strokiesprente te lewer wat op 'n jonger gehoor gemik is. het die Los Angeles Comikaze Expo geborg; en het sy outobiografie geskryf.

Sir Christoffel Josephus Brand, (21 Junie 1797, Kaapstad – 19 Mei 1875, Kaapstad), was die eerste Speaker van die Kaapse parlement. Hy het regte studeer aan die Universiteit van Leiden, Nederland, waar hy in 1820 sy doktorsgraad verwerf met 'n tesis wat handel oor die betrekkinge tussen kolonies en die vaderland. Hy keer in 1821 terug na die Kaap, praktiseer as advokaat en gee lesings aan die Suid-Afrikaanse Kollege, voorloper van die Universiteit van Kaapstad sowel as SACS. Nadat hy na vore getree het tydens die Anti-Bandiete-beweging in 1849, help hy met die opstel van die grondwet van die Kaapkolonie en word in 1854 Speaker van die nuwe parlement, 'n amp wat hy beklee tot sy bedanking in 1874. Sy seun, sir J.H. Brand het president van die Oranje-Vrystaat geword.

Die jaar 1199 was 'n gewone jaar wat volgens die Gregoriaanse kalender op 'n Vrydag begin het. Dit was die 99ste jaar van die 12de eeu n.C. Soos ander gewone jare het die jaar 12 maande, 52 weke en 365 dae gehad.