text
stringlengths 0
342
|
|---|
og yfirvöldin illa dönsk |
á annarri hverri þúfu. |
Fólkið: |
Hættu nú, herra, |
hér mun koma verra, |
sem þér er betra að þegja um |
en segja um. |
### SÉRA BESSI |
Bessi á sér berhross, |
breiðir snoturt áreiði, |
gæsarham, og guðvís |
getur fettur rétt setið, |
skeiðar svo, og lífs leið |
lýðum kennir dag þenna. |
Gumar, sem hans gabb nema, |
grýtast til helvítis. |
### VALDI |
Valdi, virztu nú halda |
vel mér í stél, séra! |
Ég skal gefa þér afar |
ætilegt sælgæti: |
lambasteik, svo þér líki, |
ljómandi skyr og rjóma, |
Valdi, viljirðu halda |
vel mér í stél, séra! |
### BÓSI |
Bósi, geltu, Bósi minn, |
en bíttu ekki, hundur! |
Ella dregur einhver þinn |
illan kjaft í sundur. |
Hafðu ekki á þér heldra snið |
höfðingja, sem brosa, |
en eru svona aftanvið |
æru manns að tosa. |
### SPARNAÐUR |
Eg er kominn upp á það, |
allra þakka varðast, |
að sitja kyrr í sama stað, |
og samt að vera að ferðast. |
Ef enginn talar orð við þig, |
- á það skylduð hlýða! - |
þá er að tala við sjálfan sig, |
og svo er um það að ríða. |
### HALLGRÍMUR VESLINGUR |
Halli vesli, heyrðu mér, |
hér er ég með busa |
og ætla að sníða eyra af þér |
eins og Malakusa. |
Holur lækur grefur gróf, |
grynnist flæður hafin. |
Veit ég öngan verri þjóf |
en Vesling bólugrafinn. |
Þegar hangir Hallgrímur, |
hrafnar snauðir skoppa: |
"Heimskur búkur, hangdu kjur!` |
- og hætta í þig að kroppa. |
Uppgangsfífl, sem áður var, |
allt í flærð og prettum, |
heimskur búkur hangir þar, |
hrafna gæddur slettum. |
### RÍMNASTÆLINGAR |
Meyjarhjarta |
Yndis bezta elskan mín, |
ástum festa baugalín! |
Hjartað góða þekki eg þitt, |
það er ljóðaefnið mitt. |
Það er hreint sem bregði blund |
blómstur seint um morgunstund, |
djúpt sem hafið heims um hring |
heitri kafið tilfinning. |
Það er gott, sem gaf það þér |
guð, og vottinn hans það bar, |
engum skugga á það slær, |
auma huggað bezt það fær. |
Það er hlýtt af ástaryl, |
öllum blítt og mest í vil. |
Logann ól það elskunnar |