Datasets:

IMISLab

/

GreekWikipedia

like 1

Ισλάμ στην Ινδία

Η θρησκευτική διοίκηση κάθε πολιτείας διευθύνεται από τον Μουφτή της Πολιτείας υπό την εποπτεία του Μεγάλου Μουφτή της Ινδίας, της ανώτερης θρησκευτικής αρχής και του πνευματικού ηγέτη των Μουσουλμάνων στην Ινδία . Το σύστημα αυτό βρίσκεται σε ισχύ από την περίοδο της Μογγολικής αυτοκρατορίας της Ινδίας. Η συμβολή των μουσουλμάνων επαναστατών, ποιητών και συγγραφέων είναι καταγεγραμμένη στην ιστορία του αγώνα της Ινδίας για ανεξαρτησία. Ο Ουμάρ Σουμμάνι, ένας βιομήχανος και εκατομμυριούχος από τη Βομβάη, παρείχε στον Μαχάτμα Γκάντι λεφτά για να καλύψει τα έξοδα του Κογκρέσου και τελικά πέθανε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας. Μέχρι το 1920, ο Μοχάμεντ Αλί Τζίνα, αργότερα ο ιδρυτής του Πακιστάν, ήταν μέλος του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου και ήταν μέρος του αγώνα ανεξαρτησίας. Μέχρι το 1930, ο Μοχάμεντ Ιμπάλ, ποιητής και φιλόσοφος, ήταν ισχυρός υποστηρικτής της ενότητας των ινδουιστών και των μουσουλμάνων, καθώς και μίας αδιαίρετης Ινδίας.. Γενικά, οι μουσουλμάνοι της Ινδίας υποστήριζαν μια αδιαίρετη Ινδία μέχρι την δεκαετία του 1930. Ο διαχωρισμός της Ινδίας ήταν η διαίρεση των Βρετανικών Ινδιών βάσει της θρησκείας των κατοίκων της. Οδήγησε στη δημιουργία του ντομίνιον του Πακιστάν (που αργότερα χωρίστηκε στην Ισλαμική Δημοκρατία του Πακιστάν και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Μπαγκλαντές) και του ντομίνιον της Ινδίας (αργότερα Δημοκρατία της Ινδίας). Ο νόμος για την ανεξαρτησία της Ινδίας του 1947 είχε αποφασίσει την 15 Αυγούστου 1947 ως την καθορισμένη ημερομηνία για την διαίρεση. Το Πακιστάν, ωστόσο, γιορτάζει την ημερομηνία δημιουργίας του στις 14 Αυγούστου. O διαχωρισμός της Ινδίας ήταν αποτέλεσμα του νόμου για την ανεξαρτησία της Ινδίας του 1947 και οδήγησε στο τέλος των Βρετανικών Ινδιών. Προκάλεσε μια διαμάχη μεταξύ των νεοσυσταθέντων κρατών της Ινδίας και του Πακιστάν και εκτόπισε μέχρι και 12,5 εκατομμύρια ανθρώπους (οι περισσότερες εκτιμήσεις για τον αριθμό των ανθρώπων που διέσχισαν τα σύνορα μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν το 1947 κυμαίνονται μεταξύ των 10 και 12 εκατομμυρίων ανθρώπων) με τις εκτιμήσεις των θανάτων να κυμαίνονται από μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έως ένα εκατομμύριο. Η βίαιη φύση της διαίρεσης δημιούργησε μια ατμόσφαιρα αμοιβαίας εχθρότητας και καχυποψίας μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν, γεγονός που πλήττει τη σχέση τους μέχρι σήμερα. Ο διαχωρισμός περιελάμβανε τη γεωγραφική διαίρεση της επαρχίας της Βεγγάλης στην Ανατολική Βεγγάλη, η οποία έγινε μέρος του ντομίνιον του Πακιστάν (Ανατολικό Πακιστάν από το 1956 και μετά) και στην Δυτική Βεγγάλη, η οποία έγινε μέρος της Ινδίας. Η επαρχία Παντζάμπ διαχωρίστηκε στην Δυτική Παντζάμπ, η οποία έγινε μέρος του Πακιστάν και την Ανατολική Παντζάμπ, η οποία έγινε μέρος της Ινδίας. Η συμφωνία διαχωρισμού περιελάμβανε επίσης τη διαίρεση των περιουσιακών στοιχείων της παλίας ινδικής κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της ινδικής δημόσιας υπηρεσίας, του ινδικού στρατού, του βασιλικού ινδικού ναυτικού, των ινδικών σιδηροδρόμων, του κεντρικού ταμείου και άλλων διοικητικών υπηρεσιών. Οι δύο αυτοδιοικούμενες χώρες της Ινδίας και του Πακιστάν άρχισαν να υφίστανται νόμιμα στα μεσάνυχτα της 14-15 Αυγούστου 1947. Οι τελετές για τη μεταβίβαση εξουσίας πραγματοποιήθηκαν μια ημέρα νωρίτερα στο Καράτσι, της τότε πρωτεύουσας του νέου κράτους του Πακιστάν, έτσι ώστε ο τελευταίος βρετανός αντιβασιλέας, ο Λόρδος Mountbatten της Βιρμανίας, να μπορεί να παραστεί τόσο στην τελετή στο Καράτσι όσο και στην τελετή στο Δελχί . Έτσι, η Ημέρα Ανεξαρτησίας του Πακιστάν γιορτάζεται στις 14 Αυγούστου και της Ινδίας γιορτάζεται στις 15 Αυγούστου. Μετά τον διαχωρισμό της Ινδίας το 1947, τα δύο τρίτα των μουσουλμάνων κατοικούσαν στο Πακιστάν (Δυτικό και Ανατολικό) και οι υπόλοιποι κατοικούσαν στην Ινδία. Με βάση την απογραφή του 1951, 7.226.000 μουσουλμάνοι πήγαν στο Πακιστάν (Δυτικό και Ανατολικό) από την Ινδία, ενώ 7.249.000 ινδουιστές πήγαν στην Ινδία από το Πακιστάν (Δυτικό και Ανατολικό). Ορισμένοι ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η βιασύνη των Βρετανών στη διαδικασία διαχωρισμού οδήγησε σε αυξημένα περιστατικά βίας. Επειδή η ανεξαρτησία των νέων κρατών διακηρύχθηκε πριν από τον πραγματική διαχωρισμό, ήταν όφελος των νέων κυβερνήσεων της Ινδίας και του Πακιστάν να διατηρήσουν τη δημόσια τάξη. Δεν είχαν προβλεφθεί μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών· το σχέδιο είχε ορίσει διασφαλίσεις για τις μειονότητες και στις δύο πλευρές των νέων συνόρων, πράγμα στο οποίο τα δύο κράτη απέτυχαν. Υπήρξε πλήρης διάλυση του νόμου και της τάξης· πολλοί πέθαναν σε διαδηλώσεις, σφαγές ή απλά από τις κακουχίες της μετακίνηση τους προς μια ασφαλέστερη τοποθεσία. Ακολούθησε μια από τις μεγαλύτερες μετακινήσεις πληθυσμών στην ιστορία. Σύμφωνα με τον Richard Symonds, στη χαμηλότερη εκτίμηση, μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δώδεκα εκατομμύρια έμειναν άστεγοι.

Το Ισλάμ είναι η δεύτερη μεγαλύτερη θρησκεία στην Ινδία, με το 14,2% του πληθυσμού της χώρας (200 εκατομμύρια άνθρωποι), να προσδιορίζονται ως μουσουλμάνοι (εκτίμηση 2018). Η Ινδία είναι η χώρα με τον τρίτο μεγαλύτερο μουσουλμανικό πληθυσμό παγκοσμίως(μετά την Ινδονησία και το Πακιστάν). Η πλειοψηφία των Ινδών μουσουλμάνων είναι Σουνίτες, ενώ οι Σιίτες αποτελούν μια σημαντική μειονότητα. Το τζαμί Τσεραμάν Τζούμα στη Μεθάλα,Κεράλα και το τζαμί Μπαρβάντα στην Γκόγκα του Γκουτζαράτ θεωρούνται τα πρώτα τζαμιά στην Ινδία, χτισμένα πριν από το 623 μ.Χ. από άραβες εμπόρους. Μετά από μια αποστολή από τον κυβερνήτη του Μπαχρέιν στο Μπαχούρ τον 7ο αιώνα μ.Χ, αραβικές και περσικές εμπορικές κοινότητες από τη Νότια Αραβία και τον Περσικό Κόλπο άρχισαν να εγκαθίστανται στο παράκτιο Γκουτζαράτ. Ο Ισμαηλισμός, κλάδος του Σιισμού έφτασε στην Γκουτζαράτ το δεύτερο μισό του 11ου αιώνα, όταν ο Φατιμίντ Ιμάμ Αλ Μουστασίρ Μπιλάχ έστειλε στην περιοχή ιεραποστόλους το 1073 μ.Χ. Το Ισλάμ έφτασε στη Βόρεια Ινδία και την Βεγγάλη τον 12ο αιώνα μέσω των τουρκικών κατακτήσεων και έκτοτε έχει γίνει μέρος της θρησκευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ινδίας· το Σουλτανάτο του Δελχί και η Μογγολική αυτοκρατορία της Ινδίας κυβέρνησαν το μεγαλύτερο μέρος της Ινδίας, ενώ το Σουλτανάτο της Βεγγάλης και τα σουλτανάτα Ντέκαν έπαιξαν σημαντικούς οικονομικούς και πολιτικούς ρόλους. Η ισλαμική κυριαρχία στην Ινδία έφτασε στην κορυφή της κατά τη διάρκεια της ηγεμονίας του αυτοκράτορα Aurangzeb, η οποία ήταν η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, όταν συντάχθηκε και εφαρμόστηκε η Fatawa Alamgiri, ένα σύνολο νόμων και ηθικών. Η εισαγωγή περαιτέρω ισλαμικών πολιτικών στο βασίλειο της Mαϊσόρ, από τον σουλτάνο Tipu συνέβαλε στον πολιτισμό της Νότιας Ινδίας. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, υπήρξε σημαντική ενοποίηση των ινδουιστικών και μουσουλμανικών πολιτισμών στην Ινδία . Οι μουσουλμάνοι έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην οικονομία, την πολιτική και τον πολιτισμό της Ινδίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%BC_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%99%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1

Ριχάρδος της Υόρκης

Η μητέρα του πέθανε στη γέννα και ο πατέρας του σκοτώθηκε σε εξέγερση κατά του Ερρίκου Ε΄ της Αγγλίας τον Αύγουστο του 1415, οι τίτλοι και τα εδάφη του κατασχέθηκαν και ο τετράχρονος Ριχάρδος δεν κληρονόμησε τίποτα. Ο θείος του από την πλευρά του πατέρα του Εδουάρδος του Νόργουιτς σκοτώθηκε στη μάχη του Αζινκούρ (25 Οκτωβρίου 1415) άτεκνος και ο Ριχάρδος ήταν ο πλησιέστερος αρσενικός διάδοχος. Μετά μερικούς δισταγμούς ο Ερρίκος Ε΄ του επέτρεψε να κληρονομήσει τους τίτλους και τα εδάφη του δουκάτου της Υόρκης. Όταν πέθανε και ο άλλος άτεκνος θείος του από την πλευρά της μητέρας του Εδμόνδος Μόρτιμερ 5ος κόμης του Μαρς (1425) κληρονόμησε τα εδάφη και τους τίτλους του. Η κληρονομιά των Μόρτιμερ περιείχε τις βαρονείες του Γουίγκμορ, του Κλερ, του Τριμ και του Κόνοτ. Οι τίτλοι και η περιουσία του βρίσκονταν στην κατοχή του Αγγλικού στέμματος και παραχωρήθηκαν τον Οκτώβριο του 1417 στον Ράλφ Νέβιλ, 1ο κόμη του Γουέστμορλαντ βάζοντας τον μικρό Ριχάρδο υπό την επιτήρηση του Ρόμπερτ Γουάτερτον. Ο Νέβιλ αναζητούσε γαμπρούς και αρραβώνιασε τον 13χρονο Ριχάρδο με την εννιάχρονη κόρη του Σεσίλ Νέβιλ (1424). Όταν πέθανε (1425), ανέθεσε τη φύλαξη του στη σύζυγο του που έγινε περισσότερο πολύτιμη αφού ο μικρός Ριχάρδος κληρονόμησε τα εδάφη του θείου του Μόρτιμερ, κόμη του Μαρς. Λίγα είναι γνωστά για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, στις 2 Φεβρουαρίου 1425 πήρε τον τίτλο του δούκα της Υόρκης. Τον Μάιο του 1426 στέφθηκε στο Λέστερ από τον Ιωάννη του Λάνκαστερ 1ος δούκας του Μπέντφορντ, ενώ τον Οκτώβριο του 1429 έγινε ο γάμος του με τη Σεσίλ Νέβιλ. Στις 6 Νοεμβρίου 1429 βρέθηκε στη στέψη του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας στο Αββαείο του Ουέστμινστερ. Ακολούθησε τον Ερρίκο στη Γαλλία όπου ήταν επίσης παρών στη στέψη του ως βασιλιά της Γαλλίας στην Παναγία των Παρισίων στις 16 Δεκεμβρίου 1431. Πρώτη σοβαρή αναφορά γύρω από το πρόσωπο του γίνεται με την εκστρατεία στη Γαλλία τον Μάιο του 1436 όπου είχαν χαθεί οι περισσότερες κατακτήσεις του Ερρίκου Ε΄ και το Αγγλικό βασίλειο αναζητούσε νέες κατακτήσεις για να εξασφαλιστεί. Η Αγγλία είχε πλεονέκτημα λόγω της διαμάχης του Γαλλικού στέμματος με τη Βουργουνδία συμμάχησε μαζί της αλλά με τη Συνθήκη του Αρράς (1435) η Βουργουνδία έπαυσε να υποστηρίζει την αναγνώριση των Αγγλικών δικαιωμάτων στον Γαλλικό θρόνο. Ο Οίκος της Υόρκης είχε ανάγκη να επιλέξει έναν σταθερό τόπο κατοικίας, ο ίδιος και η σύζυγος του πέρασαν τον περισσότερο χρόνο στα αναρίθμητα αρχοντικά τους σε ολόκληρη την Αγγλία με πιο διάσημο το κάστρο του Φοθερινγκώ στο Νορθχαμπτονσάιρ. Το κάστρο του Φοθερινγκώ έγινε ο αγαπημένος τόπος κατοικίας του βασιλιά και εκεί γεννήθηκε το μεγαλύτερο παιδί του Άννα (1439), στο Λονδίνο χρησιμοποιούσε σαν κατοικία το κάστρο του Μπάιναρντ. Τα κύρια προβλήματα που επικρατούσαν στην Αγγλία ήταν η κηδεμονία του ανήλικου Ερρίκου και η συνέχεια του Εκατονταετούς Πολέμου. Την αντιβασιλεία ασκούσαν δυο ισχυροί άντρες που βρέθηκαν πολλές φορές σε σύγκρουση : ο θείος του βασιλιά Χάμφρεϊ, δούκας του Γκλόστερ και ο ηλικιωμένος καρδινάλιος Ερρίκος Μπωφόρ. Οι γνώμες για τη συνέχεια του πολέμου με τη Γαλλία ή την ειρήνη ήταν μοιρασμένες, ο Ριχάρδος δεν συμμετείχε τον πρώτο καιρό σε αυτές τις διαμάχες. Την άνοιξη του 1434 συγκλήθηκε το βασιλικό συμβούλιο αμέσως μετά με το ερώτημα σχετικά με έναν νέο Γαλλικό πόλεμο. Ο αντιβασιλιάς και θείος του βασιλιά Ιωάννης του Λάνκαστερ πέθανε αμέσως μετά (1435) αφήνοντας μεγάλο χάος στην αντιβασιλεία, ο δούκας της Υόρκης το εκμεταλλεύτηκε για να γίνει αρχηγός του πολέμου με τη Γαλλία, παρέμεινε εκεί το 1436 - 1437 και το 1441 - 1445. Πέρα από τις δραστηριότητες αυτές ο Ριχάρδος φαίνεται ότι κρατούσε χαμηλούς τόνους μέχρι την οριστική του επιστροφή από τη Γαλλία (1445). Ο Ερρίκος ΣΤ΄ δεν φαινόταν σε καμιά περίπτωση πρόθυμος να χρησιμοποιήσει τον Ριχάρδο στην αντιβασιλεία, παρέμεινε εκτός του βασιλικού συμβουλίου μέχρι τον Νοέμβριο του 1437. Ο δούκας του Γκλόστερ είχε πάντα ακραίες απόψεις υπέρ του πολέμου με τη Γαλλία σε βαθμό γραφικότητας αλλά ο δούκας της Υόρκης εξακολουθούσε να έχει ουδέτερη στάση. Σε κάποια στιγμή φάνηκε ότι ο Ριχάρδος έγινε οπαδός του πολέμου τότε έγινε σύμμαχος του Γκλόστερ που παραπονέθηκε στον νεαρό ανιψιό του επειδή τον είχε αποκλείσει από το συμβούλιο (1440). Την πρώτη δεκαετία μετά την ενηλικίωση του δέχτηκε κάποια δώρα από το στέμμα, στάλθηκε στην Ουαλία για να ενισχύσει την άμυνα της περιοχής (1437 - 1438) και έγινε στις 22 Απριλίου 1433 μέλος του Τάγματος της Περικνημίδας. Οι βασιλικές επιστολές που βρέθηκαν στις 18 Ιανουαρίου 1440 δείχνουν ότι του είχε ανατεθεί η κομητεία του Γουόρικ. Πέρασε πολύ χρόνο με περιοδείες στις κομητείες του, ο μεγαλύτερος γιος του Ερρίκος γεννήθηκε στο Χάτφιλντ (1441) αλλά πέθανε αμέσως μετά, μέχρι το 1445 οι Γαλλικές δραστηριότητες δεν υπήρχαν στα ενδιαφέροντα του. Οι Αγγλικές κατακτήσεις στη Γαλλία δεν διατηρήθηκαν μετά τον θάνατο του Ερρίκου Ε΄, έπρεπε να δεχτούν μια προσωρινή υποταγή στη Γαλλία ή να κλείσουν ειρήνη. Όταν ο Ερρίκος ΣΤ΄ ήταν ανήλικος το βασιλικό συμβούλιο εκμεταλλεύτηκε τις Γαλλικές αδυναμίες και τη συμμαχία με τη Βουργουνδία για να πιέσουν τη Γαλλία αλλά με τη Συνθήκη του Άρρας η Βουργουνδία δεν αναγνώρισε τα δικαιώματα του Άγγλου βασιλιά στον Γαλλικό θρόνο. Ο θάνατος του Ιωάννη του Λάνκαστερ στέρησε από τους Άγγλους το ισχυρότερο προτέρημα τους, ο δούκας της Υόρκης με την ουδέτερη στάση του και τους δεσμούς του με τον Ερρίκο Μπωφόρ έγινε το πιο αποδεκτό πρόσωπο από όλες τις πλευρές. Σε λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Ιωάννη του Λάνκαστερ, στις 8 Μαΐου 1436 ο δούκας της Υόρκης διορίστηκε αρχηγός των Αγγλικών δυνάμεων στη Γαλλία, θα παραμείνει ένα χρόνο μέχρι να λήξει η αντιβασιλεία του Ερρίκου ΣΤ΄ (1437). Έγινε αποδεκτός από όλες τις πλευρές λόγω της μετριοπαθούς του συμπεριφοράς και της ουδετερότητας του, οι ίδιες πλευρές θα συντελέσουν και στον δεύτερο διορισμό του από τις 2 Ιουλίου 1440 μέχρι τις 29 Σεπτεμβρίου 1445. Τα καθήκοντα του Ριχάρδου στράφηκαν στη γενική διοίκηση των Άγγλων στρατηγών στη Γαλλία, ο ρόλος του ήταν περισσότερο διπλωματικός και πολιτικός παρά στρατιωτικός, σπάνια βρέθηκε ο ίδιος στο πεδίο της μάχης. Ο στόχος του ήταν βασικά να ενισχύσει την Αγγλική παρουσία σε Γαλλικό έδαφος και να ενισχύσει την ταχύτατη παρακμή που είχε ακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Οι παραμεθόριες περιοχές άλλαζαν συνεχώς χέρια αλλά ο δούκας της Υόρκης είχε πάντα τη διοίκηση όλων των Αγγλικών επαφών στη Γαλλία, η δημοφιλία του αυξήθηκε σημαντικά επειδή διατήρησε ανέπαφη τη Νορμανδία από τις Γαλλικές επιθέσεις. Η έλλειψη οικονομικής ενίσχυσης από το Αγγλικό στέμμα τον έφεραν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, η Αγγλική οικονομία είχε καταρρεύσει ολοκληρωτικά από τους μακροχρόνιους πολέμους, αυτό θα φέρει συγκρούσεις τα επόμενα χρόνια ανάμεσα στους ευγενείς μέχρι τον Πόλεμο των Ρόδων. Ο διορισμός του δούκα της Υόρκης έγινε με στόχο να διατηρήσει τις Αγγλικές κτήσεις στη Γαλλία από τον θάνατο του Ιωάννη του Λάνκαστερ μέχρι την ενηλικίωση του νέου βασιλιά. Το Αγγλικό συμβούλιο στάθηκε απρόθυμο να του δώσει τόσες εξουσίες όσες είχε ο Ιωάννης, οι διαφωνίες καθυστέρησαν την αναχώρηση του αλλά στο τέλος οι δυνάμεις του ήταν αρκετά περιορισμένες. Ο Ριχάρδος της Υόρκης σε αντίθεση με τον προκάτοχο του Ιωάννη του Λάνκαστερ που είχε τον τίτλο του "αντιβασιλιά" ο ίδιος ορίστηκε "υπολοχαγός" και "κυβερνήτης". Ο δούκας της Υόρκης συνοδεύτηκε από τους κόμητες του Σάφοκ και του Μορτέν και τους κουνιάδους του Νέβιλ τον κόμη του Σόλσμπερι και τον βαρόνο Φόκονμπεργκ. Οι δυνάμεις που έλαβε ήταν οι μισές από τις 11.000 που του είχαν υποσχεθεί ότι θα του στείλουν οι Άγγλοι και το σώμα δεσμεύτηκε για μικρότερο χρονικό διάστημα. Η κατάσταση που βρήκε όταν έφτασε ήταν τραγική και τα περισσότερα τμήματα της Νορμανδίας είχαν αποστατήσει μετά τη Γάλλο - Βουργουνδιακή συμφιλίωση (1435). Οι απώλειες πολλών μεγάλων λιμανιών ανάγκασαν τον Ριχάρδο να στρατοπεδεύσει στη Χόνφλερ στις 7 Ιουνίου 1436 το πιο κοντινό λιμάνι της Ρουέν που είχε παραμείνει σε συμμαχικά χέρια, η πτώση των Παρισίων τον ανάγκασε να μετέβη στη Νορμανδία. Ο Ριχάρδος της Υόρκης σε ηλικία 24 ετών δεν είχε αρκετή στρατιωτική εμπειρία περιγράφεται σαν δυναμικός, ενεργητικός, φιλόδοξος αλλά και αναποφάσιστος. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες συγκέντρωσε ικανό στρατιωτικό σώμα με τον περίφημο Άγγλο Τζων Τάλμποτ και τους σπουδαιότερους διοικητές του Ιωάννη του Λάνκαστερ, ανακατέλαβε το Φεκάμπ, το Σαιν Τζερμαίν και πολλές άλλες πόλεις της Νορμανδίας. Σε σύντομο χρόνο δημιούργησε ικανή διοίκηση και δικαστικό σύστημα σε ολόκληρη τη Νορμανδία. Ο δούκας της Υόρκης σε μια μεγάλη εκστρατεία το φθινόπωρο του 1436 με τον περίφημο στρατηγό Τάλμποτ ανακατέλαβε το μεγαλύτερο τμήμα της ανατολικής Νορμανδίας. Την άμυνα είχαν αναλάβει οι στρατιωτικοί του, ο ίδιος βρισκόταν τον περισσότερο χρόνο στη Ρουέν και ασχολήθηκε με διοικητικές υποθέσεις. Ο Τόμας Σκαλες άλλος ένας ικανός στρατιωτικός αρχηγός και ο κόμης του Σάφοκ υπερασπίστηκαν τη Νορμανδία από απειλές όπως οι δούκες της Βρετάνης, του Αλανσόν και η Γαλλική φρουρά του Σαιν - Μισέλ, ο Εδμόνδος Μποφώρ κόμης του Μορτέν έμενε στο Μαιν. Ο λόρδος Ταλμπότ και ο Φόκονμπεργκ διέμεναν στα νότια σύνορα, από κει ξεκίνησαν την επιτυχημένη εκστρατεία το φθινόπωρο του 1436.Οι Αγγλικές επιτυχίες συνεχίστηκαν τον βαρύ χειμώνα του 1436 - 1437, ο δούκας της Υόρκης συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο και αποφάσισε να ανακαταλάβει την Ποντουάζ που είχε χαθεί στις 20 Φεβρουαρίου 1436 μια στρατηγική θέση ανάμεσα στη Ρουέν και στο Παρίσι. Κατέλαβε την Ποντουάζ με μια αιφνίδια επίθεση, τον υπόλοιπο χειμώνα κατάφερε να επεκτείνει τις Αγγλικές περιοχές σημαντικά, έφτασε μέχρι την Πικαρδία, οι επιτυχίες έγιναν μεγαλύτερες τους επόμενους μήνες. Το βασιλικό συμβούλιο της Αγγλίας ενθουσιασμένο με τις επιτυχίες του Ριχάρδου αποφάσισε να παρατείνει την παραμονή του στη Γαλλία. Δυσαρεστήθηκε έντονα με τους όρους διαβίωσης του και ζήτησε περισσότερα χρήματα για να μπορέσει να διοικήσει τον στρατό του. Η θητεία του επεκτάθηκε περισσότερο από 12 μήνες και δεν επέστρεψε στην Αγγλία παρά μόνο τον Νοέμβριο του 1437. Η αντιβασιλεία του Ερρίκου ΣΤ΄ έληξε την ίδια περίοδο και ανέλαβε πλήρως την εξουσία, αρνήθηκε στον Ριχάρδο της Υόρκης την είσοδο στο βασιλικό συμβούλιο παρά τις τεράστιες επιτυχίες και τη δημοφιλία του. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ επέστρεψε ξανά στην Υόρκη (1440) όταν απέτυχαν οι ειρηνικές διαπραγματεύσεις, διορίστηκε ξανά στις 2 Ιουλίου υπολοχαγός της Αγγλίας με τις ίδιες εξουσίες με τον Ιωάννη του Λάνκαστερ. Ο δούκας της Υόρκης είχε από το 1437 την υποστήριξη των οπαδών του Ιωάννη του Λάνκαστερ όπως ο Σερ Τζον Φάστολφ (1380 - 1459) και ο Σερ Γουίλιαμ Όλντχολ, η δούκισσα Σεσίλλη τον συνόδευσε στη Νορμανδία και τα παιδιά του Εδουάρδος, Εδμόνδος και Ελισάβετ γεννήθηκαν στη Ρουέν. Ο δούκας της Υόρκης έφτασε στη Γαλλία τον Ιούνιο του 1441 με 3600 άντρες περίπου έναν χρόνο μετά τον διορισμό του. Την περίοδο της απουσίας του οι προσπάθειες στη Γαλλία συνεχίστηκαν από άλλους Άγγλους στρατηγούς αλλά ο δούκας της Υόρκης έφτασε στη Ρουέν όταν η αμέλεια της περιοχής από το Αγγλικό στέμμα την είχε οδηγήσει στην απελπισία. Οι Γάλλοι πολιόρκησαν την Ποντουάζ και όταν έφτασαν στις 25 Ιουνίου στη Ρουέν ο δούκας της Υόρκης βάδισε γρήγορα να την υπερασπιστεί.Ο δούκας της Υόρκης και ο στρατός του ξεκίνησαν την πολιορκία τον Ιούλιο προκαλώντας τους Γάλλους στις γύρω περιοχές σε ανοιχτή μάχη αφού ήθελε να αποφύγει τις πολιορκίες που ήταν εξαιρετικά δαπανηρές, ήταν μια εκστρατεία καλά οργανωμένη περνώντας από πολλές διαβάσεις ποταμών. Μια προσπάθεια να συλλάβουν τον ίδιο τον Γάλλο βασιλιά Κάρολο Ζ΄ έφτασε πολύ κοντά στην επιτυχία. Μετά πολλές αψιμαχίες και αφού εξαντλήθηκαν τα τρόφιμα ο δούκας της Υόρκης οπισθοχώρησε για την υπεράσπιση του Ποντουάζ που είχε επεκταθεί και εξοπλιστεί στους στρατηγούς του, εξασφάλισε την κατοχή της πόλης μερικούς μήνες αλλά κατόπιν οι Γάλλοι το κατέλαβαν με έφοδο. Η απώλεια του τελευταίου λιμανιού στην Ιλ-ντε-Φρανς ήταν βαρύ πλήγμα για τους Άγγλους που είδαν όλες τις προσπάθειες τους χαμένες. Οι στρατιωτικές δραστηριότητες των Άγγλων στη Νορμανδία και με την προσοχή των Γάλλων στραμμένη στη Γασκώνη πέρασαν σε κρίση (1442), το Ποντουάζ ήταν η μόνη στρατιωτική του δραστηριότητα στη δεύτερη υπολοχαγεία του και από τότε θα έπρεπε να ασχοληθεί μονάχα με θέματα πολιτικής και διπλωματίας. Ο δούκας της Υόρκης προσπάθησε να κλείσει ειρήνη με τους Γάλλους αλλά οι διαπραγματεύσεις απέτυχαν. Το μόνο που κατάφερε ήταν να κλείσει συνθήκη με τη Βουργουνδία που υπέγραψε στις 23 Απριλίου 1443 στην Ντιζόν με την Ισαβέλλα της Πορτογαλίας, δούκισσα της Βουργουνδίας, οι οικονομικοί όροι δεν ήταν καθόλου καλοί αφού οι Άγγλοι ακολουθώντας την τακτική της πρώτης υπολοχαγείας του καθυστερούσαν ή ακύρωναν τις πληρωμές. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ την ίδια εποχή δημιούργησε το δουκάτο του Σόμερσετ (1443), το έδωσε στον Ιωάννη Μπωφόρ και τον έστειλε με 8.000 άντρες να υπερασπιστεί τη Γασκώνη κάτι που είχε αρνηθεί στον δούκα της Υόρκης όταν αγωνιζόταν να διατηρήσει τη Νορμανδία, ο ρόλος του υποβαθμίστηκε από αντιβασιλιάς της Γαλλίας σε διοικητή της Νορμανδίας. Η εκστρατεία προχώρησε σε μεγαλύτερες προστριβές αφού ο δούκας του Σόμερσετ πήρε εντολή να κηρύξει τον πόλεμο στους δούκες της Βρετάνης και του Αλανσόν με τους οποίους ο Ριχάρδος προσπαθούσε να κλείσει ειρήνη. Ο Σόμερσετ δεν πέτυχε τίποτα σημαντικό, επέστρεψε στη Νορμανδία όπου και πέθανε (1444), η στάση αυτή θα είναι η αρχή του μίσους του Ριχάρδου με την οικογένεια Μπωφόρ που θα καταλήξει σε εμφύλιο πόλεμο. Η Αγγλική πολιτική στράφηκε στη συνέχεια σε σύναψη ειρήνης με τους Γάλλους, ο δούκας της Υόρκης πέρασε το υπόλοιπο διάστημα στη Γαλλία απασχολημένος σε διοικητικές υποθέσεις. Η καταστροφική εκστρατεία του Σόμερσετ ανάγκασε το Αγγλικό στέμμα να πληρώσει στον Ριχάρδο μερικές από τις οφειλές του, είχε μια συνάντηση μαζί του στη Νορμανδία τον Φεβρουάριο του 144 αλλά με τη Συνθήκη της Τουρ που ακολούθησε έκλεισαν ειρήνη με τους Γάλλους και δεν υπήρχε κανένας λόγος για μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες. Η Συνθήκη όριζε επιπλέον τον γάμο του Ερρίκου ΣΤ΄ με την ανιψιά του Καρόλου Ζ΄ Μαργαρίτα του Ανζού την οποία συνάντησε ο Ριχάρδος στην Ποντουάζ στις 18 Μαρτίου 1445. Ο δούκας της Υόρκης συνέχισε τις διαπραγματεύσεις με τον Κάρολο Ζ΄ για τον γάμο του γιου του Εδουάρδου με μια από τις κόρες του. Είχε την υποστήριξη της Μαργαρίτας του Ανζού και των Άγγλων που ήθελαν ειρήνη με τη Γαλλία αλλά δεν κατάφερε τίποτα. Ο δούκας της Υόρκης επέστρεψε στην Αγγλία στις 20 Οκτωβρίου 1445 όταν τελείωσε ο πενταετής διορισμός του στη Γαλλία. Είχε πολλούς λόγους να περιμένει νέο διορισμό αλλά είχε συνδεθεί με τους αντιπάλους του Ερρίκου ΣΤ΄ στη Γαλλική πολιτική πολλοί από αυτούς τον ακολούθησαν στην Αγγλία. Η Υπολοχαγεία μεταφέρθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 1446 στον Εδμόνδο Μπωφόρ 2ο κόμη του Σόμερσετ που διαδέχθηκε τον αδελφό του Ιωάννη, ο Ριχάρδος είχε παραστεί τη διετία 1446 - 1447 στα βασιλικά συμβούλια του Ερρίκου ΣΤ΄ αλλά πέρασε τον περισσότερο χρόνο στα κτήματα του στα Ουαλικά σύνορα. Ο δούκας της Υόρκης ήταν παρόν στο Κοινοβούλιο του Μπέρι (1447) στο οποίο ο Χάμφρεϊ του Γκλόστερ θείος του βασιλιά κατηγορήθηκε για προδοσία και πέθανε μυστηριωδώς στις 23 Φεβρουαρίου. Ο Χάμφρεϊ ήταν τότε διάδοχος του Αγγλικού θρόνου και το θέμα της διαδοχής έμεινε ανοιχτό αφού ο Ερρίκος ΣΤ΄ δεν είχε ακόμα γιο, ο δούκας της Υόρκης σαν αρρένας απόγονος του Εδουάρδου Γ΄ θα ήταν μια καλή λύση να τον διαδεχτεί. Η οικογένεια Μπωφόρ που ήταν συνδεδεμένη με δεσμούς αίματος με τον βασιλιά φάνηκαν τότε σαν οι πιθανότεροι διάδοχοι. Ο αρραβώνας του Τζων ντα λα Πολ γιου του δούκα του Σάφοκ με τη Μαργαρίτα διάδοχο των Μπωφόρ και η θέση του δουκάτου του Σόμερσετ τοποθετούσε τον ντε λα Πολ και τους Μπωφόρ σαν πιθανότερους διαδόχους.Η στάση του δούκα της Υόρκης στο βασιλικό συμβούλιο που πρότεινε την παράδοση της Γαλλικής επαρχίας του Μαιν με αντάλλαγμα την παράταση της ειρήνης με τη Γαλλία και μια Γαλλίδα νύφη για τον Ερρίκο συνέβαλαν στον διορισμό του στη θέση του Υπολοχαγού της Ιρλανδίας στις 30 Ιουλίου 1447. Με πρώτη ματιά φαινόταν ευνοϊκός διορισμός αλλά ο Ριχάρδος σαν κόμης του Ούλστερ είχε πολλές εκτάσεις στην Ιρλανδία, ο διορισμός έδωσε επιπλέον τη μεγάλη ευκαιρία στον Άγγλο βασιλιά να τον απομακρύνει τόσο από την Αγγλία όσο και από τη Γαλλία. Οι όροι του διορισμού του ήταν με δεκαετή σύμβαση, το διάστημα αυτό αποκλείστηκε από οποιοδήποτε άλλο υψηλό αξίωμα στη Γαλλία. Οι εσωτερικές υποθέσεις τον ανάγκασαν να παραμείνει στην Αγγλία μέχρι τον Ιούνιο του 1449, στη συνέχεια αναχώρησε για την Ιρλανδία με την έγκυο σύζυγο του Σεσίλη και 600 άντρες κάτι που δείχνει ότι είχε στόχο να παραμείνει για περιορισμένο χρόνο. Η αδυναμία του να υπερασπιστεί τις Αγγλικές επαρχίες λόγω έλλειψης χρημάτων τον ανάγκασαν να επιστρέψει στην Αγγλία, τα οικονομικά του ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση το Αγγλικό στέμμα του χρωστούσε 38.666 λίρες και δεν είχε καθόλου έσοδα από τα εδάφη. Παρέμεινε στην Ιρλανδία περίπου έναν χρόνο (1449 - 1450), με την άφιξη του πολλοί Ιρλανδοί ευγενείς τον υποδέχτηκαν με τον ίδιο τρόπο που είχαν κάνει στον Ριχάρδο Β΄ τον 14ο αιώνα. Ο Ριχάρδος προσπάθησε να συμφιλιώσει τις αντιμαχόμενες ομάδες στην Ιρλανδία όταν η πολιτική κατάσταση ήταν τεταμένη, η θητεία του στη θέση του Υπολοχαγού της Ιρλανδίας είχε σημαντική συμβολή στη δημοφιλία που απέκτησε αργότερα ο Οίκος της Υόρκης. Οι ήττες και οι αποτυχίες της Αγγλικής βασιλικής κυβέρνησης την τελευταία δεκαετία έφεραν μια σειρά αναταραχές (1450), τον Ιανουάριο με την επανάσταση του Ζακ Κέιντ ο Αδάμ Μολείν επίσκοπος του Τσίτσεστερ εκτελέστηκε και ο βασιλικός σύμβουλος Γουίλιαμ ντε λα Πολ 1ος κόμης του Σάφοκ δολοφονήθηκε τον Μάιο στην εξορία. Η Βουλή των Κοινοτήτων μπροστά σε αυτό το κλίμα έντασης ζήτησε από τον βασιλιά να πάρει πίσω τα εδάφη και το χρήμα που είχε δώσει στους οπαδούς του. Τον Ιούνιο το Κεντ και το Σάσσεξ επαναστάτησαν, ο Ζακ Κέιντ που πήρε το προσωνύμιο "Μόρτιμερ" κατέλαβε το Λονδίνο και εκτέλεσε τον Ιάκωβο Φάινς, 1ο βαρόνο του Σέϊ και υψηλό θησαυροφύλακα της Αγγλίας. Οι τελευταίες πόλεις της Νορμανδίας έπεσαν τον Αύγουστο στους Γάλλους και η Αγγλία πλημμύρισε με πρόσφυγες. Ο δούκας της Υόρκης στρατοπέδευσε στο Μπωμαρί και το Άνγκλεσι στις 7 Σεπτεμβρίου εμποδίζοντας τις προσπάθειες του Ερρίκου να συγκεντρώσει τους οπαδούς του έφτασε στην Υόρκη στις 27 Σεπτεμβρίου, μετά από μια συνάντηση με τον βασιλιά συνέχισε να επεκτείνεται σε ολόκληρη την Αγγλία. Η βιαιότητα στο Λονδίνο ήταν τόσο μεγάλη που όταν επέστρεψε ο δούκας του Σόμερσετ μετά την κατάρρευση της Αγγλικής Νορμανδίας τοποθετήθηκε στον Πύργο του Λονδίνου για ασφάλεια, τον Δεκέμβριο το Κοινοβούλιο όρισε τον Γουίλιαμ Όλντχωλ ομιλητή. Ο δούκας της Υόρκης σαν μεταρρυθμιστής ζήτησε την τιμωρία όλων όσων ήταν υπεύθυνοι για την απώλεια της Αγγλικής Νορμανδίας αλλά είχε ελάχιστη στήριξη πέρα από τους οπαδούς του στο Κοινοβούλιο. Ο δούκας του Σόμερσετ ελευθερώθηκε τον Απρίλιο του 1451 από τον Πύργο του Λονδίνου και διορίστηκε καπετάνιος του Καλαί, ένας σύμβουλος του δούκα της Υόρκης ο Τόμας Γιάνγκ που πρότεινε να οριστεί ο Ριχάρδος διάδοχος μεταφέρθηκε στον Πύργο και το Κοινοβούλιο διαλύθηκε. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ έκανε καθυστερημένες μεταρρυθμίσεις για να βελτιώσει τα οικονομικά του κράτους και τη δημόσια εικόνα του, ο δούκας της Υόρκης απογοητευμένος όταν είδε ότι δεν είχε στήριξη αποσύρθηκε στο Λάντλοου. Ο δούκας της Υόρκης έκανε νέες προσπάθειες για να εδραιώσει την εξουσία του (1452), δήλωσε πίστη στον Ερρίκο ΣΤ΄ αλλά υπό την προϋπόθεση να είναι ο ίδιος διάδοχος του θρόνου αντί για τον Σόμερσετ ο οποίος καταγόταν από τους Μπωφόρ που είχαν αποκλειστεί από τον θρόνο. Βάδισε με τον στρατό του από το Λάντλοου για το Λονδίνο αλλά βρήκε τις πύλες της πόλης κλειστές από τον Ερρίκο, χωρίς στρατό και με μονάχα δυο ευγενείς να τον υποστηρίζουν προχώρησε σε συμφωνία με τον Άγγλο βασιλιά. Ο Ερρίκος του επέτρεψε να παρουσιάσει τα παράπονα του για τον Σόμερσετ αλλά συνελήφθη αιχμάλωτος για δυο βδομάδες και ελευθερώθηκε μόνο όταν έδωσε όρκο υποταγής στον Άγγλο βασιλιά στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου. Το καλοκαίρι του 1453 ο δούκας της Υόρκης φαίνεται να είχε χάσει τη δύναμη του, ο Ερρίκος ΣΤ΄ ξεκίνησε την τιμωρία των οπαδών του ειδικά όσων βρέθηκαν μαζί του στο Ντάρτφορντ. Η βασίλισσα Μαργαρίτα του Ανζού ήταν έγκυος αλλά ακόμα και στην περίπτωση που δεν έκανε γιο ο γάμος του Εδμόνδου του Ρίτσμοντ με τη Μαργαρίτα Μπωφόρ θα μπορούσε να είναι εναλλακτική λύση για τον θρόνο. Τον Ιούλιο ο δούκας της Υόρκης είχε χάσει όλα τα αξιώματα του όπως του Υπολοχαγού της Ιρλανδίας και του Δικαστή των δασών νότια του Τρεντ. Τον Αύγουστο του 1453 όταν ο Ερρίκος ΣΤ΄ έμαθε τα νέα για τη συντριβή του στρατού του στη μάχη του Καστιλλόν στη Γασκώνη έπαθε διανοητικές διαταραχές, δεν μπορούσε να μιλήσει και περιφερόταν από δωμάτιο σε δωμάτιο. Το βασιλικό συμβούλιο αν και επίσημα δήλωνε ότι η αρρώστια του βασιλιά είναι προσωρινή ήταν υποχρεωμένο να βρει λύση στην κατάσταση. Τον Οκτώβριο συγκλήθηκε το βασιλικό συμβούλιο, ο Σόμερσετ αν και προσπάθησε να αποκλείσει τον δούκα της Υόρκης εκείνος παραβρέθηκε. Ο καρδινάλιος Τζον Κεμπ (1380 - 1454) πέθανε στις 22 Μαρτίου 1454 και η κυβέρνηση στο όνομα του βασιλιά έγινε συνταγματικά αδύνατη, ο Ερρίκος δεν μπορούσε να απαντήσει σε τίποτα σχετικά με την αντικατάσταση του. Ο Ριχάρδος της Υόρκης διορίστηκε στις 27 Μαρτίου 1454 παρά την αντίθεση της Μαργαρίτας του Ανζού κηδεμόνας του βασιλείου, ο διορισμός του κουνιάδου του Ριχάρδου Νέβιλ, 5ου κόμη του Σόλσμπερι στη θέση του καγκελάριου ήταν σημαντική. Η πρώτη δραστηριότητα του Ερρίκου ΣΤ΄ όταν επανήλθε ήταν να λύσει τις διαφορές ανάμεσα στις οικογένειες όπως τους Νέβιλ και Πέρσι, ο Σόμερσετ υποστήριξε τους Πέρσι με αποτέλεσμα οι Νέβιλ να οδηγηθούν στον Ριχάρδο της Υόρκης που είχε για πρώτη φορά την υποστήριξη της αριστοκρατίας. Σύμφωνα με τον ιστορικό Ρόμπιν Στόρι "αν η ασθένεια του Ερρίκου ΣΤ΄ ήταν τραγωδία η ανάκαμψη του ήταν καταστροφή". Μετά την ανάκαμψη του ο Ερρίκος ακύρωσε όλες τις δραστηριότητες του Οίκου της Υόρκης, ο Σόμερσετ ελευθερώθηκε και αποκαταστάθηκε και ο Ριχάρδος στερήθηκε όλους τους τίτλους του όπως την ηγεσία του Καλαί που παραχωρήθηκε στον Σόμερσετ. Ο Σόλσμπερι παραιτήθηκε από καγκελάριος, οι δούκες της Υόρκης και του Σόλσμπερι και ο μεγαλύτερος γιος του Σόλσμππερι Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ απειλήθηκαν από το μεγάλο συμβούλιο που συνεκλήθη στις 21 Μαΐου στο Λέστερ. Ο δούκας της Υόρκης και ο Νέβιλ πήγαν βόρεια και ο Σόμερσετ δεν είχε τον χρόνο να συγκροτήσει τον μεγάλο βασιλικό στρατό που χρειαζόταν. Ο δούκας της Υόρκης και ο βασιλιάς ετοιμάστηκαν για δυναμική σύγκρουση, ο Ερρίκος και ο Σόμερσετ έφτασαν στο Σαιν Άλμπαν με έναν μικρό και άπειρο στρατό 2000 ανδρών. Οι δούκες της Υόρκης, του Γουόρικ και του Σόλσμπερι είχαν μεγαλύτερες δυνάμεις πιο εκπαιδευμένες και με μεγαλύτερη εμπειρία. Η πρώτη μάχη του Σαιν Άλμπαν δεν έδειξε κάτι σημαντικό, σκοτώθηκαν μόνο 50 άντρες αλλά ανάμεσα στους νεκρούς ήταν μέλη της ψηλής αριστοκρατίας του Οίκου του Λάνκαστερ όπως ο Χένρι Πέρσι, 2ος Κόμης του Νορθάμπερλαντ και ο Τόμας Κλίφορντ, 8ος βαρόνος του Κλίφορντ. Ο δούκας της Υόρκης και οι σύμμαχοι του εξόντωσαν τους μεγαλύτερους εχθρούς τους ακολούθησε και η σύλληψη του ίδιου του βασιλιά, ο Ριχάρδος αποφάσισε να μην τον σκοτώσει για να μην γίνει αρχηγός του Οίκου ο 2χρονος γιος του Εδουάρδος του Ουεστμίνστερ. Ο Ριχάρδος αν και είχε ελάχιστη υποστήριξη στην αριστοκρατία κυριάρχησε στο βασιλικό συμβούλιο που συνεκλήθη υπό την προεδρία της Μαργαρίτας του Ανζού. Ο βασιλιάς επέστρεψε στο Λονδίνο με τη συνοδεία των δουκών της Υόρκης και του Σόλσμπερι ενώ ο Γουόρικ μπροστά κρατούσε το βασιλικό σπαθί. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ δέχτηκε το βασιλικό στέμμα στις 25 Μαΐου από τον ίδιο τον δούκα της Υόρκης σαν εκδήλωση της υποταγής του, ο Ριχάρδος έγινε Κοντόσταυλος της Αγγλίας και ο Γουόρικ καπετάνιος του Καλαί. Η θέση του δούκα της Υόρκης ενισχύθηκε και πολλά μέλη της αριστοκρατίας μπήκαν στην κυβέρνηση του όπως ο αδελφός του Σόλσμπερι Γουίλιαμ Νέβιλ, λόρδος του Φώκονμπεργκ που είχε υπηρετήσει τον Ριχάρδο στη Γαλλία. Ο δούκας της Υόρκης κρατούσε τον βασιλιά αιχμάλωτο στο κάστρο του Χέρτφορντ ή στο Λονδίνο, όταν το κοινοβούλιο συνεκλήθη τον Νοέμβριο η θέση του θρόνου ήταν πάλι κενή, η δήλωση ήταν ότι ο βασιλιάς ήταν πάλι άρρωστος. Ο Ερρίκος ΣΤ΄ ανάρρωσε ξανά και αυτή τη φορά αναγκάστηκε να δεχτεί την ψηλή θέση του δούκα της Υόρκης και των οπαδών του στο βασιλικό συμβούλιο. Ο Σόλσμπερι και ο Γουόρικ εξακολουθούσαν να κατέχουν τη θέση του σύμβουλου και ο Γουόρικ διορίστηκε καπετάνιος του Καλαί, τον Ιούνιο ο Ριχάρδος πήγε βόρεια για να υποστηρίξει τα σύνορα από τον Ιάκωβο Β΄ της Σκωτίας. Ο βασιλιάς την ίδια εποχή βρέθηκε κάτω από νέα ισχυρή επίδραση αντί για τους κόμητες του Σάφοκ και του Σόμερσετ, τη βασίλισσα Μαργαρίτα του Ανζού. Η θέση της Μαργαρίτας του Ανζού παρά την υπεροχή της δεν ήταν τόσο ψηλή όπως παλιότερα του Σόμερσετ, ο δούκας της Υόρκης συμμετείχε στην Υπολοχαγεία της Ιρλανδίας και στο βασιλικό συμβούλιο. Τον Αύγουστο του 1456 η βασιλική αυλή μετακινήθηκε στην έδρα της βασίλισσας στο Κόβεντρι. Ο Ριχάρδος απειλήθηκε, η βασίλισσα τον έβλεπε με καχυποψία για τρεις λόγους : απειλούσε τον γιο της πρίγκιπα της Ουαλίας για τον θρόνο, έκανε διαπραγματεύσεις για τον γάμο του γιου του Εδουάρδου με τη δουκική οικογένεια της Βουργουνδίας, στη σύγκρουση που υπήρχε ανάμεσα στους Νέβιλ και τους Πέρσι υποστήριζε τους Νέβιλ. Οι Νέβιλ σταδιακά άρχισαν να πέφτουν, ο Σόλσμπερι απομακρύνθηκε από το συμβούλιο και όταν πέθανε ο αδελφός του Ροβέρτος Νέβιλ επίσκοπος του Ντάραμ (1457) τον αντικατέστησε ο Λαυρέντιος Μπουθ που ανήκε στον στενό κύκλο της βασίλισσας. Οι Πέρσι απέκτησαν περισσότερη δύναμη τόσο στην αυλή όσο και στα σύνορα. Οι προσπάθειες του Ερρίκου να συμφιλιώσει τις δυο πλευρές διεκόπησαν με τους φόνους του Σαιν Άλμπαν, το Λονδίνο μετατράπηκε σε πεδίο μάχες και οι προσπάθειες για ειρήνη δεν διατηρήθηκαν περισσότερο από την τελετή. Τον Ιούνιο του 1459 συνεκλήθη το βασιλικό συμβούλιο στην Κόβεντρι, ο δούκας της Υόρκης και οι Νέβιλ αρνήθηκαν να εμφανιστούν επειδή φοβήθηκαν τη σύλληψη. Οι δούκες της Υόρκης και του Σόλσμπερι συναντήθηκαν με τον Γουόρικ που έφερε στρατεύματα από το Καλαί, μετά την απουσία τους από το κοινοβούλιο κατηγορήθηκαν για προδοσία. Ο Ριχάρδος της Υόρκης και οι οπαδοί του συγκρότησαν στρατό και διασκορπίστηκαν σε όλη τη χώρα, ο Σόλσμπερι έπεσε σε μια παγίδα των Λάνκαστερ στη μάχη του Μπλόρ Χιθ στις 23 Σεπτεμβρίου 1459, ο γιος του Γουόρικ ακολούθησε τον Σόμερσετ και οι δυνάμεις τους συναντήθηκαν με τον Ριχάρδο. Ο δούκας της Υόρκης προσπάθησε να μετακινηθεί νότια αλλά αναγκάστηκε να πάει στο Λάντλοου. Στη μάχη του Λούντφορντ Μπρίτζ στις 12 Οκτωβρίου ο Ριχάρδος αντιμετώπισε τον Ερρίκο όπως έκανε στο Ντάρτφορντ πριν από επτά χρόνια, ο Γουόρικ αρνήθηκε να πολεμήσει και οι επαναστάτες δραπέτευσαν για την Ιρλανδία και το Καλαί. Η σύζυγος του Ριχάρδου Σεσίλυ μαζί με τους δυο μικρούς γιους της Γεώργιο και Ριχάρδο φυλακίστηκαν στο κάστρο του Λάντλοου και από κει μεταφέρθηκαν στο Κόβεντρι. Ο δούκας της Υόρκης παρέμεινε Υπολοχαγός της Ιρλανδίας, οι προσπάθειες του Ερρίκου να τον αντικαταστήσει απέτυχαν επειδή ήταν επιθυμητός στο Κοινοβούλιο του νησιού που του παρείχε οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη. Η επιστροφή του Γουόρικ στο Καλαί αποδείχτηκε τυχερή, ο έλεγχος της Μάγχης έδειξε ότι η προπαγάνδα για πίστη του Οίκου της Υόρκης στον βασιλιά θα μπορούσε να εξαπλωθεί στη νότια Αγγλία. Ο Γουόρικ πήγε στην Ιρλανδία τον Μάρτιο του 1460 για να συναντήσει τον Ριχάρδο, επέστρεψε στο Καλαί και απέκτησε μεγάλα κέρδη από το εμπόριο μαλλιού με το Λονδίνο. Τον Δεκέμβριο του 1459 οι δούκες της Υόρκης, του Σόλσμπερι και του Γουόρικ δέχτηκαν σκληρό πλήγμα όταν ο βασιλιάς έκανε κατάσχεση της περιουσίας τους και απαγόρευσε στους απογόνους τους να την κληρονομήσουν. Η ποινή ήταν η σκληρότερη για τα μέλη της Αγγλικής αριστοκρατίας, την ίδια ποινή είχε υποστεί και ο Ερρίκος Δ΄ της Αγγλίας (1398). Ο Ριχάρδος δεν είχε άλλη επιλογή από οργανωμένη στρατιωτική επίθεση στην Αγγλία, οι στόχοι του ήταν τρεις : να γίνει προστάτης του βασιλείου, να αποκληρώσει τον γιο του βασιλιά για λογαριασμό του ή να γίνει ο ίδιος βασιλιάς. Ο Γουόρικ και ο Σόλσμπερι στρατοπέδευσαν στο Σάντουιτς στις 26 Ιουνίου, οι άντρες του Κεντ ενώθηκαν μαζί τους και το Λονδίνο τους άνοιξε τις πύλες. Βάδισαν στη Μίντλαντς νίκησαν με προδοσία τον βασιλικό στρατό στη μάχη του Νορθάμπτον, συνέλαβαν τον Ερρίκο και τον μετέφεραν στο Λονδίνο. Ο Ριχάρδος παρέμεινε στην Ιρλανδία μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου, επέστρεψε μετά στην Αγγλία με συμπεριφορά βασιλιά και ενώ προχωρούσε στο Λονδίνο υιοθέτησε τα σύμβολα του από μητέρα προ-πάππου του Λάιονελ της Αμβέρσας. Το Κοινοβούλιο που συνεκλήθη στην Κόβεντρι στις 7 Οκτωβρίου ακύρωσε τη νομιμότητα του κοινοβουλίου του Κόβεντρι του προηγούμενου έτους. Ο δούκας της Υόρκης έφτασε στο Λονδίνο στις 10 Οκτωβρίου με το σπαθί σηκωμένο ψηλά τοποθέτησε το χέρι του στον άδειο θρόνο, περίμενε από τους ευγενείς να τον αναγνωρίσουν βασιλιά όπως έγινε με τον Ερρίκο Δ΄ το 1399 αλλά αντίθετα βρήκε σιωπή. Ο Τόμας Μπικυρτσιερ αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι ρωτήθηκε πότε θα συναντήσει τον νέο βασιλιά, ο Ριχάρδος απάντησε "Δεν ξέρω κανέναν σε αυτό το βασίλειο να θέλει να έρθει να με βρει παρά μόνο τον εαυτό μου". Η υψηλού επιπέδου απάντηση του Ριχάρδου εντυπωσίασε τους λόρδους. Την επόμενη μέρα ο Ριχάρδος διεκδίκησε κληρονομικά το στέμμα για τον ίδιο και τους απογόνους του αλλά η ελάχιστη υποστήριξη που είχε από την αριστοκρατία τον οδήγησαν για άλλη μια φορά στην αποτυχία. Μετά εβδομάδες διαπραγματεύσεων με την Πράξη του Άκορντ αναγνωρίστηκε διάδοχος του Ερρίκου ΣΤ΄ στον θρόνο, στις 31 Οκτωβρίου 1460 πήρε τους τίτλους του πρίγκιπα της Ουαλίας και του Λόρδου προστάτη της Αγγλίας. Με τον βασιλιά Ερρίκο ΣΤ΄ αιχμάλωτο ο Ριχάρδος της Υόρκης και ο Γουόρικ ήταν οι πραγματικοί κυβερνήτες της χώρας. Οι οπαδοί του Οίκου του Λάνκαστερ εξοπλίστηκαν και συγκεντρώθηκαν στα βόρεια της Αγγλίας. Οι κόμητες της Υόρκης, του Σόλσμπερι και ο δεύτερος γιος του Ριχάρδου Εδμόνδος, κόμης του Ράτλαντ προχώρησαν βόρεια στις 2 Δεκεμβρίου με απειλή να τους επιτεθούν οι Πέρσι και τη Μαργαρίτα του Ανζού να προσπαθεί να κερδίσει την υποστήριξη του Ιακώβου Γ΄ της Σκωτίας. Όταν ο Ριχάρδος έφτασε στην Υόρκη στις 21 Δεκεμβρίου βρήκε πολύ άσχημη την κατάσταση, το κάστρο του Σάνταλ ήταν κατεστραμμένο και το κάστρο του Πόντεφρακτ βρισκόταν σε εχθρικά χέρια. Ο στρατός του Λάνκαστερ είχε στη διοίκηση του τους πιο μισητούς εχθρούς του Ριχάρδου ανάμεσα τους ήταν οι γιοι όσων σκοτώθηκαν στη μάχη του Σαιν Άλμπαν όπως ο Ερρίκος Μπωφόρ δούκας του Σόμερσετ, ο Ερρίκος Πέρσι κόμης της Νορθουμβρίας και ο Τζων Κλίφορντ και πολλοί άλλοι που ζήλευαν έντονα τα πλούτη και την περιουσία του. Οι δυνάμεις του δούκα της Υόρκης έφτασαν στις 30 Δεκεμβρίου στο κάστρο του Σαντάλ οι λόγοι για την επιλογή αυτής της θέσης είναι αψυχολόγητοι πιθανώς οφείλεται σε προδοσία ή έπεσε σε παγίδα των εχθρών του. Ο στρατός του Λάνκαστερ ήταν πολύ περισσότερο υπεράριθμος, εξοπλισμένος και έτοιμος, στην καταστροφική μάχη του Γουέικφιλντ που ακολούθησε ο στρατός της Υόρκης γνώρισε τη συντριβή, ο Ριχάρδος δούκας της Υόρκης έπεσε στη μάχη. Η ακριβής αιτία του θανάτου του δεν είναι γνωστή σύμφωνα με τις περισσότερες πηγές πολεμούσε χωρίς το άλογο του, τραυματίστηκε και πέθανε, άλλες πηγές λένε ότι συνελήφθη του φόρεσαν ένα περιπαικτικό στέμμα και τον αποκεφάλισαν. Ο δεύτερος γιος του Εδμόνδος του Ράτλαντ προσπάθησε να δραπετεύσει αλλά συνελήφθη από τον Τζων Κλίφορντ και τον εκτέλεσε για να τον εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του στη μάχη του Σαιν Άλμπαν. Ο κόμης του Σόλσμπερι δραπέτευσε προσωρινά αλλά συνελήφθη και εκτελέστηκε την επόμενη νύχτα. Ο δούκας της Υόρκης τάφηκε στο Πόντεκραφτ το κεφάλι του κόπηκε τοποθετήθηκε σε ένα λουκέτο και παρουσιάστηκε δημόσια με ένα χάρτινο στέμμα, τα υπολοίματα του μεταφέρθηκαν στην εκκλησία της Αγίας Μαρίας και των Αγίων Πάντων στο Φοθερινγκώ. Σε λίγες εβδομάδες μετά τον θάνατο του ο μεγαλύτερος γιος του Εδουάρδος θα ανέβει στον θρόνο ως Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας μετά τον θρίαμβο του στη μάχη του Νιούτον. Ο Εδουάρδος Δ΄ μετά από ταραχώδη βασιλεία πέθανε πρόωρα (1483) και τον διαδέχθηκε ο 12χρονος γιος του Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας, ο Εδουάρδος Ε΄ θα ανατραπεί σε 86 μέρες από τον μικρότερο θείο του Ριχάρδο Γ΄. Η εγγονή του Ριχάρδου της Υόρκης Ελισάβετ της Υόρκης θα παντρευτεί τον Ερρίκο Ζ΄ της Αγγλίας ιδρυτή του Οίκου των Τυδώρ, παιδιά τους ήταν ο Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας, η Μαργαρίτα Τυδώρ και η Μαρία Τυδώρ. Οι επόμενοι Άγγλοι μονάρχες κατάγονται από τον Ριχάρδο της Υόρκης μέσω της εγγονής του. Ο Ριχάρδος της Υόρκης εμφανίζεται στη λογοτεχνία στα έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Ερρίκος ΣΤ΄, Μέρος Α΄, Ερρίκος ΣΤ΄, Μέρος Β΄ και Ερρίκος ΣΤ΄, Μέρος Γ΄.Το όνομα του Ριχάρδου της Υόρκης εμφανίζεται στο μνημονικό "Ο Ριχάρδος της Υόρκης δίνει μάταιη μάχη" με τα χρώματα του ουρανίου τόξου. Με τη σύζυγο του Σεσίλ Νέβιλ, δούκισσα της Υόρκης απέκτησε : Άννα της Υόρκης, δούκισσα του Έξετερ (1439 - 1476) Ερρίκος της Υόρκης (1441) Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας Εδμόνδος, κόμης του Ράτλαντ (1443 - 1460) Ελισάβετ της Υόρκης, δούκισσα του Σάφοκ (1444 - 1503) Μαργαρίτα της Υόρκης (1446 - 1503) παντρεύτηκε τον Κάρολο τον ισχυρό, δούκα της Βουργουνδίας. Γουλιέλμος της Υόρκης (1447) Ιωάννης της Υόρκης (1448) Γεώργιος Πλανταγενέτης, 1ος δούκας του Κλάρενς (1449 - 1478) Τόμας της Υόρκης (1451) Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας Ούρσουλα της Υόρκης (1455) Goodman, Anthony The Wars of the Roses Routledge&Kegan 1990 Griffiths Henry VI' Haigh, Philip From Wakefield to Towton Pen and Sword Books 2002 Hicks Warwick the Kingmaker Hilliam, David Kings, Queens, Bones and Bastards Sutton Publishing 2000 Johnson Richard Duke of York Storey, Robin The End of the House of Lancaster Sutton Publishing 1986 Wolffe Henry VI

Ο Ριχάρδος της Υόρκης, 3ος δούκας της Υόρκης ή Ριχάρδος Πλανταγενέτης (Richard of York, 21 Σεπτεμβρίου 1411 - 30 Δεκεμβρίου 1460) από τον Οίκο της Υόρκης κορυφαίος Άγγλος ευγενής ήταν γιος του Ριχάρδου του Καίμπριτζ και της Άννας Μόρτιμερ, μικρότερος αδελφός της Ισαβέλλας του Κέιμπριτζ. Η σύγκρουσή του με τον Ερρίκο ΣΤ΄ της Αγγλίας έφερε την έναρξη του εμφύλιου πολέμου των Ρόδων που κυριάρχησε στην Αγγλία ολόκληρο τον 15ο αιώνα. Ο ίδιος δεν έγινε ποτέ βασιλιάς κάτι που κατόρθωσαν οι δύο γιοι του Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας και Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας. Ο Ριχάρδος καταγόταν και από τους δυο του γονείς από τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας, ο πατέρας του ήταν γιος του μικρότερου γιου του Εδουάρδου Γ΄ Εδμόνδου του Λάνκλεϋ κάτι που τον έφερε στις ψηλότερες θέσεις της αριστοκρατίας. Η μητέρα του Άννα Μόρτιμερ ήταν δισέγγονη του Λάιονελ της Αμβέρσας δεύτερου γιου του Εδουάρδου Γ΄. Ο αδελφός της Άννας Εδμόνδος, 5ος κόμης του Μαρς πέθανε άτεκνος και τα κληρονομικά του δικαιώματα πέρασαν στον Οίκο της Υόρκης που απέκτησε υψηλότερα δικαιώματα από τον Οίκο του Λάνκαστερ ο οποίος καταγόταν από τον Ιωάννη της Γάνδης τρίτο γιο του Εδουάρδου Γ΄.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B9%CF%87%CE%AC%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A5%CF%8C%CF%81%CE%BA%CE%B7%CF%82

The Empire Strikes First

"Overture" (Γκούρεβιτζ) – 1:09 "Sinister Rouge" (Γκράφφιν) – 1:53 "Social Suicide" (Γκράφφιν) – 1:35 "Atheist Peace"(Γκράφφιν) – 1:57 "All There Is" (Γκούρεβιτζ) – 2:57 "Los Angeles Is Burning" (Γκούρεβιτζ) – 3:23 "Let Them Eat War" (Γκούρεβιτζ, Φράνσις, Γουάκερμαν, Μπέικερ, Μπέντλει) – 2:57 "God's Love" (Γκράφφιν) – 2:32 "To Another Abyss" (Γκράφφιν) – 4:07 "The Quickening" (Γκούρεβιτζ, Γουάκερμαν, Κρις Βόλλαρντ) – 2:19 "The Empire Strikes First" (Γκούρεβιτζ, Μπέικερ ) – 3:23 "Beyond Electric Dreams" (Γκούρεβιτζ, Γουάκερμαν, Βόλλαρντ) – 4:02 "Boot Stamping on a Human Face Forever" (Γκούρεβιτζ) – 3:49 "Live Again (The Fall of Man)" (Γκράφφιν) – 3:35 Μπόνους τραγούδι στην ιαπωνική έκδοση: "The Surface of Me" (Γκράφφιν) – 3:01 Γκρεγκ Γκράφφιν – φωνή, παραγωγός Μπρέτ Γκούρεβιτζ – κιθάρα, φωνητικά, παραγωγός Μπράιαν Μπέικερ – κιθάρα Γκρέγκ Χέτσον – κιθάρα Τζει Μπέντλει – μπάσο, φωνητικά Μπρούκς Γουάκερμαν – ντραμς, κρουστά Ντέιβιντ Μπράγκερ – βιολί στο "Atheist Peace" Μάικ Κάμπελ – κιθάρα στο "Los Angeles is Burning" Σέιτζ Φράνσις – φωνή στο "Let Them Eat War" Τζον Γκίντι – Hammond B-3 στο "Los Angeles is Burning" Λέοπολντ Ρος – Sonic Alienator στο "Beyond Electric Dreams" Claude Sarne –σοπράνο της γκοθ χορωδίας στο "Sinister Rouge" "Boot Stamping on a Human Face Forever" Κυκλοφορία: 2004 "Los Angeles Is Burning" Κυκλοφορία: 2004 Κριτική στο AllMusic

To The Empire Strikes First είναι ο δέκατος τρίτος δίσκος του πανκ συγκροτήματος Bad Religion. Κυκλοφόρησε στις 7 Ιουνίου του 2004 από την Epitaph. Έφτασε στο νούμερο 40 στο Billboard 200 album chart, η υψηλότερη θέση που είχε πάρει η μπάντα, μέχρι το 2013 οπού το True North έφτασε στη θέση 19 . Η μόνη επιτυχία που βγήκε απο το άλμπουμ, "Los Angeles Is Burning",έφτασε στο #40 στο Billboard Modern Rock Tracks.

https://el.wikipedia.org/wiki/The_Empire_Strikes_First

Ροσαλία

Η Ροσαλία γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1992 στο Γενικό Νοσοκομείο της Καταλονίας στο Σαν Κουγάτ δελ Μπαλιές. Είναι η δεύτερη κόρη των Χοσέ Μανουέλ Βίλα και Πιλάρ Τομπέγια. Η μεγαλύτερη αδερφή της, Πιλάρ, εργάζεται αυτήν τη στιγμή μαζί της ως στυλίστριά της. Το ενδιαφέρον της για τη μουσική προέκυψε από τον πατέρα της, ο οποίος την ενθάρρυνε να τραγουδήσει όταν ήταν επτά ετών, ενώ σε ηλικία δέκα ετών ξεκίνησε τη μουσική της εκπαίδευση, συγκεντρώνοντας πλήρως σε αυτήν τρία χρόνια αργότερα. Προετοιμάστηκε για τις ανώτερες σπουδές της στο Taller de Músics, ενώ αργότερα, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στην Ανώτερη Μουσική Σχολή της Καταλονίας.Η τραγουδίστρια εμφανίστηκε στο ισπανικό τηλεοπτικό πρόγραμμα κυνηγιού ταλέντων Tú si que vales το 2008, αν και δεν επιλέχτηκε. Το 2013 εργάστηκε σε ντουέτο με τον Χουάν Γκόμες «Τσικουέλο» στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Παναμά και στο Grec Festival στη Βαρκελώνη για το έργο σύγχρονου χορού ''Ντε Κάρμεν''. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο Συνέδριο της Ένωσης Επαγγελματιών Παραστατικών Τεχνών (APAP) στη Νέα Υόρκη και, αργότερα, ήταν η σολίστ στο έργο κορύφωσης του Έτους Espriu 2014 στο Palacio de la Música. Το 2015, συνεργάστηκε με τη La Fura dels Baus σε μια παράσταση που έκανε πρεμιέρα στη Σιγκαπούρη. Ήταν επίσης η εναρκτήρια πράξη για τον Μιγκέλ Ποβέδα, συνοδευόμενη από τον Αλφρέδο Λάγος, στο Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ στις Καδακές και συνεργάστηκε με τον Ρόθιο Μάρκες στην παρουσίαση του άλμπουμ της El Niño στο Primavera Sound Festival. Το 2016, συνοδευόμενη από τον Ισπανό ράπερ C. Tangana, μπήκε στο αστικό είδος με τα τραγούδια «Llámame más tarde» και «Antes de morirme». Το 2016 κυκλοφόρησε το μουσικό βίντεο για το πρώτο της σινγκλ, "Catalina". Ωστόσο, διαγράφηκε και δημοσιεύτηκε ξανά στις αρχές του 2017. Στις 10 Φεβρουαρίου δημοσιεύτηκε το ''Los ángeles'', ένα κοινό έργο με τον παραγωγό και μουσικό Ραούλ Ρέφρι, με το οποίο άρχισε να γίνεται γνωστή στην ισπανική και λατινοαμερικανική μουσική σκηνή. Το άλμπουμ, ένα εννοιολογικό έργο για το θάνατο ως κύριο θέμα, θεωρήθηκε από διάφορα μέσα ως ένα από τα καλύτερα της χρονιάς και του χάρισε μια υποψηφιότητα για τον καλύτερο νέο καλλιτέχνη στα Latin Grammy Awards το 2017.Τον Μάιο του 2017 κυκλοφόρησε το «De plata», μέρος του συνεργατικού του άλμπουμ και τον Νοέμβριο, μαζί με τον Ραούλ Ρέφρι, κυκλοφόρησε το σινγκλ «Aunque es de noche», μια εκδοχή ενός τραγουδιού του τραγουδιστή Ενρίκ Μορέντε. Πριν μαθευτούν τα δεδομένα του δεύτερο άλμπουμ της Ροσαλία, συμμετείχε σε ένα τραγούδι στο άλμπουμ του J Balvin, "Vibras", που ονομάζεται "Brillo". Το πρώτο σόλο δισκογραφικό έργο της Ροσαλία, με τίτλο El mal querer, που ανακοινώθηκε στην Times Square, κυκλοφόρησε στις 2 Νοεμβρίου 2018. Παρουσιάστηκε ως ένα πειραματικό και εννοιολογικό άλμπουμ που περιστρέφεται γύρω από μια βίαιη σχέση. Εμπνεύστηκε από ένα οξιτανικό μυθιστόρημα, ενός ανώνυμου συγγραφέα, του 13ου αιώνα με τίτλο Flamenca. Προέκυψε ως η «διατριβή», του «τελικού της έργου» για την ολοκλήρωση του Ανώτερου Πτυχίου στο Φλαμένκο στην Ανώτατη Μουσική Σχολή της Καταλονίας. Η ίδια δήλωσε ότι «σκέφτεται να αναπτύξει πάνω από όλα μια ζωντανή ιδέα βασισμένη σε ένα πλαίσιο φλαμένκο, αλλά που δεν θα είχε καμία σχέση με μια παραδοσιακή παράσταση φλαμένκο».Στις 30 Μαΐου 2018 κυκλοφόρησε το πρώτο σινγκλ από αυτό το πρώτο σόλο άλμπουμ, με τίτλο «Malamente». Το τραγούδι προτάθηκε σε πέντε κατηγορίες Latin Grammy, από τις οποίες κέρδισε δύο για το Best Fusion/Urban Performance και το Best Alternative Song. Αργότερα, κυκλοφόρησε τα σινγκλ «Pienso en tu mirá», ένα πορτρέτο της έμφυλης βίας, και «Di mi nombre», ένα τραγούδι που δημιουργήθηκε με βάση παραδοσιακές μελωδίες τάνγκο. Στις 4 Δεκεμβρίου έκανε πρεμιέρα το βίντεο "Bagdad", ένα τραγούδι εμπνευσμένο από τη λειτουργία και που περιλαμβάνει ένα δείγμα της μελωδίας του "Cry Me A River" του Τζάστιν Τίμπερλεϊκ. Λίγο μετά, δημοσίευσε το βίντεο για το «De Aqui No Sales» (Cap.4: Disputa). Στις αρχές του 2019, συμμετείχε στα βραβεία Goya τραγουδώντας μια εκδοχή του τραγουδιού "Me quedo contigo" των Los Chunguitos, συνοδευόμενη από το Cor Jove de l'Orfeó Català.Στις 28 Μαρτίου κυκλοφόρησε το ανεξάρτητο σινγκλ «Con Altura», μαζί με τον J Balvin και σε συνεργασία με τον El Guincho (συμπαραγωγό του El mal Querer). Το τραγούδι, εκτός από το ότι θεωρείται διεθνές σημείο αναφοράς για την ισπανική μουσική στην ενότητα Diary of a Song της αμερικανικής εφημερίδας The New York Times, κέρδισε στις κατηγορίες του καλύτερου λάτιν βίντεο και της καλύτερης χορογραφίας στην τελετή MTV Video Music Awards, το 2019.Στις 3 Ιουλίου, ένα μήνα μετά τη δημοσίευση του τραγουδιού "Aute Cuture", ανακοίνωσε στην εφημερίδα Fucking Money Man, ένα EP δύο τραγουδιών ("Milionària" και "Dios nos libre del dinero"). Τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς ανακοίνωσε μέσω των δικτύων ότι το νέο της σινγκλ μαζί με τον Πορτορικανό τραγουδιστή Ozuna θα ονομαζόταν «Yo x ti, tú x mí». Στις 3 Σεπτεμβρίου, η τελευταία της συνεργασία με τον Ozuna έφτασε στο νούμερο 1 στο ισπανικό τσαρτ σινγκλ, το πέμπτο νούμερο 1 στην Promusica σε λιγότερο από ένα χρόνο. Στις 7 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε το σινγκλ «A Palé», με ωμή και πειραματική παραγωγή και στις 23 Ιανουαρίου 2020 επέστρεψε σε μια πιο φλαμένκο έμπνευση με το «Juro Que». Στις 24 Μαρτίου κυκλοφόρησε το σινγκλ «Dolerme» απροειδοποίητα και στις 28 Μαΐου (σχεδόν συμπίπτει με τη δεύτερη επέτειο του «Malamente»), κυκλοφόρησε το σινγκλ «TKN», μαζί με τον Τράβις Σκοτ. Στις 22 Ιουνίου κυκλοφόρησε το «KLK», μια συνεργασία με την καλλιτέχνιδα Arca για το νέο της άλμπουμ Kick I. Στις 4 Σεπτεμβρίου κυκλοφόρησε το remix του «Relación», όπου συμμετέχει με τους J Balvin, Farruko, Daddy Yankee και τον τραγουδιστή του αρχικού τραγουδιού, Sech. Μετά από αυτό, ήταν υποψήφια για πολλά Latin Grammy στις κατηγορίες: Best Urban Song, Best Reggaeton Performance (νέα κατηγορία του 2020), και τα δύο για το τραγούδι με τον Ozuna «Yo x ti, tú x mí», και επίσης για το καλύτερο εναλλακτικό ποπ/ροκ τραγούδι «Dolerme», και για το καλύτερο βίντεο σύντομης έκδοσης για το «TKN» με τον Τράβις Σκοτ. Τον Νοέμβριο του 2020, συμμετείχε στο άλμπουμ του Bad Bunny The last tour of the world στο τραγούδι "La noche de Anoche". Οι ηχογραφήσεις για το τρίτο στούντιο άλμπουμ της Ροσαλία ξεκίνησαν το 2019. Λόγω απρόβλεπτων συνθηκών της πανδημίας COVID-19, η Ροσαλία μετακόμισε στο Μαϊάμι, όπου συνέχισε να εργάζεται στο άλμπουμ, ενώ παράλληλα έδωσε φωνητικά σε πολλά τραγούδια. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2020, κυκλοφόρησε ένα remix, το "Relación" του Sech, στο οποίο συμμετέχουν επίσης οι Daddy Yankee, Farruko και J Balvin, κερδίζοντας τη δεύτερη συμμετοχή της Ροσαλία στο Billboard Hot 100, φτάνοντας στο νούμερο 64. Συμμετείχε επίσης στο τρίτο σόλο στούντιο άλμπουμ του Bad Bunny, The Last World Tour, στο κομμάτι "La noche de anoche", το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε ως σινγκλ την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Η συνεργασία, που πραγματοποιήθηκε στο Saturday Night Live, έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία, κάνοντας το ντεμπούτο της, στο νούμερο δύο στο παγκόσμιο chart του Spotify με 6,63 εκατομμύρια ροές σε μία μόνο μέρα, σηματοδοτώντας το μεγαλύτερο ντεμπούτο για ένα τραγούδι εξ ολοκλήρου στα ισπανικά στην ιστορία. Ήταν επίσης το ένατο καλύτερο ντεμπούτο στην πλατφόρμα το 2020 και το δεύτερο μεγαλύτερο ντεμπούτο στο Spotify της Ισπανίας στην ιστορία της μουσικής. Μια εβδομάδα αργότερα, συνεργάστηκε με τον The Weeknd στο remix του "Blinding Lights" και, τον Ιανουάριο, με την Μπίλλι Άιλις στο "Lo vas a olvidar", το οποίο εμφανίστηκε σε ένα ειδικό επεισόδιο του Euphoria.​ Στις 2 Νοεμβρίου 2021, η Ροσαλία ανακοίνωσε τον τίτλο του νέου της άλμπουμ Motomami. Κυκλοφόρησε στις 18 Μαρτίου 2022 από την Columbia Records. Η προώθηση πριν από την κυκλοφορία του άλμπουμ αφορούσε την κυκλοφορία τριών σινγκλ και των διαφημιστικών σινγκλ "Hentai" και "Candy". Το βασικό σινγκλ "La Fama", με τον The Weeknd, είναι μια πειραματική bachata που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία. Έγινε το έβδομο νούμερο ένα σινγκλ της Ροσαλία στην Ισπανία, ενώ έφτασε επίσης στην πέμπτη θέση στη Γαλλία και έφτασε στο top10 σε οκτώ άλλες χώρες. Τον Δεκέμβριο του 2021, η Rockstar Games κυκλοφόρησε έναν νέο ραδιοφωνικό σταθμό Grand Theft Auto Online, το Motomami Los Santos, σε επιμέλεια των Ροσαλία και Arca. Τον Φεβρουάριο του 2022, αποκάλυψε την τέχνη του άλμπουμ της, Motomami και κυκλοφόρησε το "Saoko" ως το δεύτερο σινγκλ του άλμπουμ που αποσπάστηκε από τους κριτικούς. Το συνοδευτικό μουσικό βίντεο του τραγουδιού, γυρίστηκε στο Κίεβο, κυρίως στη γέφυρα Podilskyi. Για το μοντάζ του από τους Petit και Jon Echeveste, το βίντεο θα κέρδιζε το MTV Video Music Award για το καλύτερο μοντάζ. Στις 24 Φεβρουαρίου, η Ροσαλία κυκλοφόρησε το "Chicken Teriyaki" ως το τρίτο σινγκλ του άλμπουμ.​ Μετά την κυκλοφορία του, το Motomami έλαβε παγκόσμια αναγνώριση από κριτικούς μουσικής, πολλοί από τους οποίους επαίνεσαν τους πειραματισμούς και τους ήχους που ταιριάζουν στο είδος. Το Motomami έλαβε τέλεια βαθμολογία από διάφορες εκδόσεις, όπως The Telegraph, The Independent, Rolling Stone κ.λπ., όπου του έδωσαν τέσσερα ή περισσότερα αστέρια. Είναι περίεργο να ακούς έναν τέτοιο πειραματικό δίσκο, που φιλοδοξεί να εκτείνεται σε είδη και να παίζει με φόρμες, και πετυχαίνει ακριβώς αυτό που έχει σκοπό να κάνει. Η Ροσαλία ήταν ήδη μια φοβερή τραγουδίστρια, αλλά και εδώ, φαίνεται ότι έμαθε ότι με το παγκόσμιο αστέρι έρχεται η ελευθερία να ορίζει τη δική της ατζέντα». Το άλμπουμ έχει γίνει το άλμπουμ με τις καλύτερες κριτικές και τις περισσότερες συζητήσεις του 2022 στο Metacritic. Εμπορικά, το Motomami μπήκε σε είκοσι δύο chart σε δεκαεννέα χώρες και έφτασε στην πρώτη δεκάδα σε επτά χώρες, δύο από αυτές νούμερο ένα. Το άλμπουμ μπήκε στα μεγάλα τσαρτ της αγοράς, φτάνοντας στην κορυφή των σαράντα τόσο στο UK Albums Chart όσο και στο Billboard 200. Στο Spotify, πέτυχε το μεγαλύτερο ντεμπούτο για ισπανόφωνο άλμπουμ από γυναίκα καλλιτέχνη στην ιστορία της πλατφόρμας, με 16,3 εκατομμύρια προβολές την πρώτη μέρα.​ Τον Ιούλιο του 2022, η Ροσαλία ξεκίνησε τη δεύτερη παγκόσμια περιοδεία συναυλιών της, Motomami World Tour, για να προωθήσει περαιτέρω το Motomami, με παραστάσεις στην Ευρώπη, τη Νότια Αμερική και τη Βόρεια Αμερική. Το set list περιελάμβανε τέσσερα κομμάτια που δεν είχαν κυκλοφορήσει στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένου του "Despechá", το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε στις 28 Ιουλίου με παγκόσμια επιτυχία. Η Ροσαλία αργότερα, συμμετείχε στα επόμενα έργα των Romeo Santos, Niño de Elche και Wisin & Yandel.​ Στα 23α ετήσια βραβεία Latin Grammy τον Νοέμβριο του 2022, το Motomami κέρδισε και τις τέσσερις κατηγορίες στις οποίες ήταν υποψήφιο, οι οποίες ήταν Άλμπουμ της Χρονιάς, Καλύτερο Άλμπουμ Εναλλακτικής Μουσικής, Καλύτερο Μηχανικό Άλμπουμ και Καλύτερο Σχεδιασμό Συσκευασίας. Η Ροσαλία ήταν η πρώτη γυναίκα και η έκτη ηθοποιός συνολικά που κέρδισε δύο φορές το Άλμπουμ της Χρονιάς ως πρωταγωνίστρια. Έλαβε επίσης δύο υποψηφιότητες στα 65α βραβεία Grammy για το καλύτερο λάτιν ροκ ή εναλλακτικό άλμπουμ και το καλύτερο κινηματογραφικό μιούζικαλ για ένα Motomami Tiktok Live, κερδίζοντας την πρώτη κατηγορία. Ωστόσο, περιοδικά όπως οι Rolling Stone, Pitchfork, New York Times και W πίστευαν ότι η Recording Academy και τα Grammys είχαν απορρίψει το Motomami στην κατηγορία Άλμπουμ της Χρονιάς.​ Στις αρχές του 2023, η Ροσαλία συνεργάστηκε με την Coca-Cola για να δημιουργήσει μια περιορισμένη έκδοση υπό την επωνυμία τους «Coca-Cola Creations» που ονομάζεται «Move», για την οποία κυκλοφόρησε το τραγούδι «LLYLM». Η τραγουδίστρια ξεκίνησε μια καριέρα σε φεστιβάλ ως μέρος του την περιοδεία της Motomami, η οποία έχει προγραμματιστεί να επισκεφθεί μια μεγάλη ποικιλία φεστιβάλ, συμπεριλαμβανομένων των Coachella, Lollapalooza και Primavera Sound. Τον Μάιο του 2022, η τραγουδίστρια και σύντροφος της, Ράου Αλεχάντρο είπαν στο περιοδικό Billboard ότι δούλευαν μαζί στο στούντιο και είχαν υλικό για κυκλοφορία. Η Ροσαλία το επιβεβαίωσε στη δική της συνέντευξη στο περιοδικό τον Νοέμβριο. Το έργο ανακοινώθηκε στις 13 Μαρτίου 2023, με το εξώφυλλο, τη λίστα κομματιών και την ημερομηνία κυκλοφορίας να δημοσιεύονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το EP με τίτλο RR κυκλοφόρησε στις 24 Μαρτίου 2023 με ένα σινγκλ, το "Beso", και δύο άλλα τραγούδια, "Vampiros" και "Promesa". Το βίντεο κλιπ για το "Beso" τελειώνει με τη Ροσαλία να αποκαλύπτει ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι στο δάχτυλό της, επιβεβαιώνοντας ότι και οι δύο καλλιτέχνες είναι αρραβωνιασμένοι. Στις 28 Απριλίου 2023, έκλεισε την περιοδεία της στο φεστιβάλ στην αμερικανική ήπειρο με μια δωρεάν συναυλία στο Zócalo στο Μεξικό, με προσέλευση 160.000 θεατών, αποτελώντας έτσι την πιο μαζική συναυλία της καριέρας της.​ Η Ροσαλία αναμειγνύει το παραδοσιακό φλαμένκο με μοντέρνα στυλ όπως ποπ, τραπ, χιπ χοπ, ηλεκτρονική μουσική και πειραματική μουσική, και μπορεί να κατηγοριοποιηθεί ως νέο φλαμένκο, φλαμένκο-ποπ, φλαμένκο-τραπ, πειραματική ποπ, worldbeat και ηλεκτρονική μουσική. Ο Χοάν Λούνα, αρχισυντάκτης του περιοδικού Mondosonoro, την περιγράφει ως «ένα mainstream ποπ επηρεασμένο από την πόλη». Μετά την επιτυχία της με το άλμπουμ El mal Querer, έχει κυκλοφορήσει σινγκλ με γνωστούς καλλιτέχνες της λατινικής μουσικής σκηνής όπως Ozuna ή J Balvin, με λιγότερο πειραματικό ήχο, περισσότερο προσανατολισμένο στη λάτιν ποπ και ρεγκετόν. Είναι Αστουριανής και Καταλανικής καταγωγής. Οι παππούδες της από την πλευρά του πατέρα της ήταν Γαλικιανής και Ανδαλουσιανής καταγωγής. Ο προπάππους της ήταν Κουβανός. Μιλάει άπταιστα καταλανικά, ισπανικά και αγγλικά. Το 2016, η Ροσαλία άρχισε να βγαίνει με τον Ισπανό ράπερ C. Tangana. Συνέγραψαν οκτώ από τα έντεκα τραγούδια του δεύτερου άλμπουμ της Ροσαλία, El mal querer, και συνεργάστηκαν φωνητικά δύο φορές. Χώρισαν τον Μάιο του 2018. Έκτοτε, το ζευγάρι αναφέρεται μεταξύ τους σε τραγούδια, αναρτήσεις στα social media, συνεντεύξεις και μουσικά βίντεο. Τον Απρίλιο του 2020, ο Tangana είπε στον Τύπο ότι "υπάρχει μια καλή φιλία μεταξύ των δύο". Σταμάτησαν να ακολουθούν ο ένας τον άλλον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον Δεκέμβριο του 2020, αφού ο Tangana την κακοποίησε σε μια συνέντευξη που ηχογραφήθηκε για το Rockdelux.Στα τέλη του 2019, η Ροσαλία άρχισε να βγαίνει με τον Πορτορικανό τραγουδιστή Ράου Αλεχάντρο. Το 2022, αγόρασαν το La Morera, ένα μοντέρνο σπίτι που χτίστηκε το 1905 στα περίχωρα της Μανρέζα για 2,2 εκατομμύρια ευρώ, το οποίο ανακηρύχθηκε πολιτιστικό αγαθό τοπικού ενδιαφέροντος. Στις 24 Μαρτίου 2023, επιβεβαίωσαν τον αρραβώνα τους στο τέλος του βίντεο κλιπ για το "Beso", ένα τραγούδι που εμφανίζεται στο συνεργατικό τους EP, RR. Τον Ιούλιο του 2023, ο Ράου ανακοίνωσε το τέλος του αρραβώνα τους, μετά τις φήμες. 2017: Los ángeles 2018: El mal querer 2022: Motomami 2023: RR 2017-2018: Los Ángeles Tour 2019: El Mal Querer Tour 2022: Motomami World Tour 2019: Dolor y gloria (Πέδρο Αλμοδοβάρ) Ροσαλία, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Ροσαλία, επίσημος λογαριασμός στο Twitter. Ροσαλία στο Instagram

Η Ροσαλία Βίλα Τομπέγια (Σαν Κουγάτ δελ Μπαλιές, 25 Σεπτεμβρίου,1992), γνωστή ως Ροσαλία, είναι Ισπανίδα τραγουδίστρια, τραγουδοποιός, παραγωγός και ηθοποιός. Γεννημένη και μεγαλωμένη στα περίχωρα της Βαρκελώνης, έχει περιγραφεί ως «άτυπη ποπ σταρ» λόγω των μουσικών της στυλ που ταιριάζουν στο είδος. Αφού ανακάλυψε την ισπανική παραδοσιακή μουσική σε νεαρή ηλικία, η Ροσαλία αποφοίτησε από τη Σχολή Μουσικής της Καταλονίας με τιμητικές διακρίσεις χάρη στο εξώφυλλο του άλμπουμ της συνεργασίας της με τον Raül Refree, Los ángeles (2017) και το τελικό έργο El mal querer (2018), στο οποίο είναι συμπαραγωγός ο El Guincho, επαναλαμβάνει το φλαμένκο και το αναμειγνύει με ποπ και αστική μουσική. Αργότερα, το σινγκλ "Malamente", τράβηξε την προσοχή του ισπανικού ευρύτερου κοινού και έγινε γνωστό από τους παγκόσμιους κριτικούς. Νικήτρια του Βραβείου Latin Grammy για το άλμπουμ της χρονιάς, του βραβείου Grammy για το καλύτερο Urban ή Latin Rock άλμπουμ και συμπεριλήφθηκε στα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών του Rolling Stone, το El mal querer ξεκίνησε την άνοδο της Ροσαλία στη διεθνή μουσική σκηνή.Το πρώτο της διεθνώς επιτυχημένο σινγκλ ήταν η συνεργασία της το 2019 με τον J Balvin, το "Con Altura", ένα τραγούδι reggaeton που σημάδεψε το ταξίδι της Ροσαλία στην αστική μουσική. Με πώληση επτά εκατομμυρίων αντιτύπων, ονομάστηκε ένα από τα καλύτερα τραγούδια της χρονιάς από τα Billboard και Pitchfork και τιμήθηκε με το Latin Grammy Award για το καλύτερο αστικό τραγούδι. Αργότερα συνεργάστηκε με άλλους μουσικούς όπως οι Bad Bunny, Ozuna και Τράβις Σκοτ πετυχαίνοντας πολλαπλές διακρίσεις. Στη συνέχεια, η Ροσαλία τολμούσε περαιτέρω στη λάτιν μουσική με το τρίτο της στούντιο άλμπουμ Motomami (2022), βασιζόμενη στον νέο ήχο φλαμένκο του προκατόχου της. Το άλμπουμ σημείωσε παγκόσμια επιτυχία με τα σινγκλ του "La fama", "Saoko" και "Despechá" και έγινε το άλμπουμ με τις καλύτερες κριτικές της χρονιάς στο Metacritic, με βαθμολογία 94 στους 100 πόντους βασισμένο σε 17 κριτικές από εξειδικευμένα μέσα.Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Ροσαλία έχει συγκεντρώσει δέκα σινγκλ στην πατρίδα της, τα περισσότερα για έναν ντόπιο καλλιτέχνη. Έχει επίσης κερδίσει δύο βραβεία Grammy, δώδεκα Latin Grammy Awards (συμπεριλαμβανομένων δύο βραβεία άλμπουμ της χρονιάς), τέσσερα MTV Video Music Awards, ένα MTV Europe Music Awards, τρία UK Music Video Awards και δύο Ruido Awards, μεταξύ άλλων. Το 2019, το Billboard, της απένειμε το βραβείο Rising Star για την «αλλαγή του ήχου της σημερινής mainstream μουσικής με τη νέα ποπ που επηρεάστηκε από το φλαμένκο», και έγινε η Ισπανίδα καλλιτέχνης με τα περισσότερα βραβεία από τη Latin Academy of Arts και Recording Sciences για ένα μόνο έργο και η πρώτη φορά μιας Ισπανίδας τραγουδίστριας στην ιστορία που προτάθηκε για τον Καλύτερο Νέο Καλλιτέχνη στα Grammys. Θεωρείται ευρέως ως μια από τις πιο επιτυχημένες και με επιρροή Ισπανίδες τραγουδίστριες όλων των εποχών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%BF%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B1

Οίκος του Κουρτεναί

Τον 12ο αιώνα ο γιος του Μιλό του Κουρτεναί (πέθανε το 1127) Ρεζινάλ του Κουρτεναί (πέθανε το 1190) βρέθηκε σε σύγκρουση με τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον Νεώτερο και δραπέτευσε στην Αγγλία. Τα Γαλλικά εδάφη του Ρεζινάλ κατασχέθηκαν, τα πήρε ο μικρότερος αδελφός του Γάλλου βασιλιά Πέτρος του Κουρτεναί που παντρεύτηκε την κόρη του Ρεζινάλ Ελισσάβετ του Κουρτεναί. Ο Ζοσλέν Α΄ του Κουρτεναί έφτασε στους Αγίους Τόπους με τη Σταυροφορία του 1101, στο τρίτο κύμα και αποδείχτηκε εξαιρετικά ικανός, έγινε πρίγκιπας της Γαλιλαίας (1118) και Κόμης την Έδεσσας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Ζοσλέν Β΄ της Έδεσσας (1131) αλλά η κομητεία χάθηκε (1144), ο Ζοσλέν Β΄ πέθανε στη φυλακή (1159). Ο γιος του Ζοσλέν Γ΄ της Έδεσσας είχε τον τίτλο του τιτλούχου κόμη αλλά η αδελφή του Αγνή του Κουρτεναί παντρεύτηκε τον Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ και έγινε βασίλισσα της Ιερουσαλήμ, παιδιά τους ήταν ο Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ και η Σιβύλλα της Ιερουσαλήμ. Ο Ζοσλέν Γ΄ πέθανε τη δεκαετία του 1190 και τον διαδέχθηκαν στους τίτλους οι δυο κόρες του, την περιουσία του τελικά απέκτησε το Τευτονικό Τάγμα. Ο εγγονός του Ρεζινάλ του Κουρτεναί Ροβέρτος του Κουρτεναί (πέθανε το 1242) έγινε φεουδαρχικός βαρόνος του Ντέβον χάρη στα δικαιώματα της μητέρας του, παντρεύτηκε την κόρη του Γουλιέλμου του Ρέντβερς, 5ου κόμη του Ντέβον. Ο εγγονός του Ροβέρτου Ούγος του Κουρτεναί, 5ος κόμης του Ντέβον (πέθανε το 1340) κληρονόμησε την Κομητεία του Ντέβον (1335) όταν ξεκληρίστηκε ο αρσενικός κλάδος της οικογένειας του Ρέντβερς. Ο τίτλος πέρασε στη συνέχεια στον Ούγο του Κουρτεναί, ανεψιό του πρεσβύτερου Ντεσπένσερ. Η οικογένεια είναι από τις αρχαιότερες στην Αγγλία, σημερινός της εκπρόσωπος είναι ο Κάρολος Κουρτεναί, 19ος κόμης του Ντέβον. Η κόρη του Ρεζινάλ Ελισσάβετ πήρε τα εδάφη που κατασχέθηκαν από τον πατέρα της αφού παντρεύτηκε τον Πέτρο της Γαλλίας, μικρότερο αδελφό του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου του Νεώτερου, έμεινε γνωστός ως Πέτρος Α΄ του Κουρτεναί. Οι απόγονοι του Πέτρου και της Ελισσάβετ έμειναν γνωστοί σαν Οίκος των Καπετιδών του Κουρτεναί, πλάγιος κλάδος του Οίκου των Καπετιδών. Οι Καπέτιδες του Κουρτεναί απέκτησαν αργότερα με γάμους την Κομητεία του Ναμύρ και τη Λατινική Αυτοκρατορία, η αρσενική του γραμμή ξεκληρίστηκε το 1733. Ο Οίκος των Βουρβόνων ένας άλλος πλάγιος κλάδος του Οίκου των Καπετιδών με πρώτο βασιλιά τον Ερρίκο Δ΄ (1589). Ο Σαλικός νόμος απαγόρευε σε οποιονδήποτε θηλυκό κλάδο των Καπετιδών να κληρονομήσει τον θρόνο, οποιοσδήποτε κλάδος και αν ξεκληριζόταν προπάτορας του επόμενου βασιλιά θα έπρεπε να ήταν ο Ούγος Καπέτος. Ο Οίκος των Καπετιδών του Κουρτεναί σαν αρσενικοί απόγονοι του Ούγου Καπέτου την εποχή του Λουδοβίκου ΣΤ΄ της Γαλλίας είχαν τους τίτλους "βασιλικά ξαδέλφια" και "πρίγκιπες του αίματος", είχαν συμμετοχή πάντοτε στο Βασιλικό Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο των Παρισίων. Τον 17ο αιώνα οι κλάδοι της μεγάλης δυναστείας είχαν αδυναμία να επιβιώσουν, οι αρχαιότεροι εκείνη την εποχή ήταν οι Βουρβόνοι και οι Καπέτιδες των Κουρτεναί που είχαν μεγάλες ελπίδες να ανέβουν στον Γαλλικό θρόνο αν ο κλάδος των Βουρβόνων ξεκληριζόταν. Τρεις Γάλλοι βασιλείς από τον Οίκο των Βουρβόνων ο Ερρίκος Δ΄ της Γαλλίας, ο Λουδοβίκος ΙΓ΄ της Γαλλίας και ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας απέρριψαν τα αιτήματα του Κουρτεναί να τους διαδεχθούν στον Γαλλικό θρόνο επειδή δεν ήταν απόγονοι του Λουδοβίκου του Αγίου. Με τη "Συνθήκη της Μονμάρτης" (1662) ορίστηκε ότι σε περίπτωση που ξεκληριστεί ο Οίκος των Βουρβόνων θα τους διαδεχθεί στον θρόνο της Γαλλίας ο Οίκος της Λωρραίνης, ξένος απέναντι στη μεγάλη Οικογένεια των Καπετιδών. Τα αιτήματα των Κουρτεναί να οριστούν οι ίδιοι διάδοχοι δεν έγιναν δεκτά ποτέ από τα βασιλικά Συμβούλια των Παρισίων. Cleaveland, Ezra. A Genealogical History of the Noble and Illustrious Family of Courtenay, Exeter, 1735 Runciman, Steven (1951) A History of the Crusades: Vols. I-II. Cambridge University Press Sanders, I.J. (1960) English Baronies. Oxford Kenneth Setton (1969) A History of the Crusades. Univ. Wisconsin

Ο Οίκος του Κουρτεναί, Γαλλική γλώσσα : Maison de Courtenay ήταν ένας Μεσαιωνικός Οίκος ευγενών με παρακλάδια στη Γαλλία, την Αγγλία και τους Αγίους Τόπους. Γενάρχης του Οίκου ήταν ο Ατόν που καταγράφεται ως ο πρώτος λόρδος του Κουρτεναί. Ο Ατόν εκμεταλλεύτηκε τη σύγκρουση που ξέσπασε στο Δουκάτο της Βουργουνδίας ανάμεσα στον Όθων-Γουλιέλμο της Βουργουνδίας και τον Ροβέρτο Β΄ της Γαλλίας, κατέλαβε ένα τμήμα γης και έγινε κύριος του Κουρτεναί. Το όνομα του Οίκου πάρθηκε, από την πόλη που ίδρυσε και οχύρωσε, τον Ατόν διαδέχτηκε ο γιος του Ζοσλέν Α΄ του Κουρτεναί. Οι γιοι του Ζοσλέν Α΄ του Κουρτεναί ήταν ο Μιλές που έγινε επίσης λόρδος του Κουρτεναί, ο Ζοσλέν Α΄ της Έδεσσας που συμμετείχε στην Α΄ Σταυροφορία και έγινε κόμης της Έδεσσας και ο Γοδεφρείδος που πολέμησε επίσης στους Αγίους Τόπους και πέθανε εκεί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B5%CE%BD%CE%B1%CE%AF

Will You Be There

Σε συνέντευξη του με το ITV, το 2002, ο Τζάκσον είπε ότι έγραψε το Will You Be There καθώς κάθονταν κάτω από ένα δένδρο στο Neverland Ranch. Η ολοκληρωμένη εκδοχή του τραγουδιού περιλαμβάνει ένα πρελούδιο που ακούγεται η Cleveland Orchestra και η Cleveland Orchestra Chorus που εκτελεί μέρος της 9ης Συμφωνίας του Μπετόβεν. Αυτό το κομμάτι είναι από την τέταρτη κίνηση του Ύμνου Στη Χαρά. Οι γερμανικοί στίχοι γράφτηκε από τον Φρέντριχ Σχίλλερ. Αυτή η κλασσική εισαγωγή ακολουθείται από το χορωδιακό διάλειμμα που διευθέτησαν οι Αντράε Κράουτς και Σάντρα Κράουτς. Οι Andrae Crouch Singers ακούγονται και στο υπόλοιπο κομμάτι. Το Will You Be There ήταν θέμα δύο αγωγών. Η πρώτη ήταν για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων της ηχογράφησης της Cleveland Orchestra και η έλλειψη πιστώσεων προς τον Μπετόβεν για τη χρήση της συμφωνίας του στο πρελούδιο. Η αγωγή κατατέθηκε από την Cleveland Orchestra για 7 εκατομμύρια δολάρια και λύθηκε εκτός δικαστηρίου. Οι επόμενες κυκλοφορίες του Dangerous είχαν όλες τις πιστώσεις στο booklet του άλμπουμ. Η δεύτερη αγωγή ήταν ισχυρισμός λογοκλοπής από τον Αλμπάνο Καρρίσι, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το Will You Be There ήταν αντιγραφή του I Cigni di Balaka (The Swans of Balaka). Μετά από επτά χρόνια, ένα ιταλικό δικαστήριο αθώωσε τον Τζάκσον, δηλώνοντας ότι αν και τα δύο τραγούδια ήταν πολύ όμοια, ήταν εμπνευσμένα από την παραδοσιακή ιταλική μουσική. Ο Καρίσι διατάχθηκε να πληρώσει όλα τα νομικά έξοδα σχετικά με την υπόθεση. Το Will You Be There κέρδισε ένα MTV Movie Award στην κατηγορία Best Song in a Movie, το 1994. Συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ All Time Greatest Movie Songs, το οποίο κυκλοφόρησε από την Sony, το 1999. Για το κομμάτι κυκλοφόρησε ένα μουσικό βίντεο. Το βίντεο συμπεριλαμβάνει σκηνές από την εκτέλεση του τραγουδιού στο Dangerous World Tour. Συμπεριλήφθηκε στα DVDs Dangerous - The Short Films και Michael Jackson's Vision. Ο Μάικλ Τζάκσον εκτέλεσε το Will You Be There κατά τη διάρκεια Dangerous World Tour. Ο Τζάκσον επίσης εκτέλεσε στα 10α γενέθλια του MTV στα NAACP Image Awards, το 1993. ο Τζάκσον θα εκτελούσε το κομμάτι για τις συναυλίες του This Is It, οι οποίες ακυρώθηκαν λόγω του θανάτου του καλλιτέχνη. Ακούγεται στην ταινία This Is It (αν και δεν συχνάζει στα DVD/Blu Ray), αν και έγινε δεκτό ότι θα ήταν κομμάτι της συναυλίας, μαζί με τα Bad, Dirty Diana, Dangerous, Rock With You, You Are Not Alone, You Rock My World, We Are the World, Heal the World, Don't Stop 'til You Get Enough και Stranger in Moscow, το οποίο δεν ακούγεται στην ταινία. Η Τζέννιφερ Χιούντσον εκτέλεσε το κομμάτι στη κηδεία του Μάικλ Τζάκσον στις 7 Ιουλίου 20099. Το τραγούδι επίσης εκτελέστηκε από το συγκρότημα Boyce Avenue στο άλμπουμ Influential Sessions. Οι πωλήσεις του κομματιού στο iTunes χρησιμοποιήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για τον σεισμό του 2010 στην Αϊτή, δια μέσω του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού. Ο Αλεχάντρο Μανζάνο, μέλος του συγκροτήματος, είπε «...αν και ξέραμε ότι οποιαδήποτε επανεκτέλεση της μουσικής του Μάικλ Τζάκσον θα φέρει σύγκριση με την αρχική εκτέλεση, ήμασταν υποχρεωμένοι να δώσουμε μια βοήθεια στην κρίσιμη στιγμή, επανεκτελώντας ένα από τα αγαπημένα μας κομμάτια του Τζάκσον, Will You Be There». Ο Μάικλ Λαντς εκτέλεσε το τραγούδι στην ένατη χρονιά του American Idol στις 11 Μαϊου 2010, πριν αποκλειστεί από τον Τελικό 4. CD Single and 12":Will You Be There (Radio Edit) - 3:40 Man In The Mirror - 5:20 Girlfriend - 3:04 Will You Be There (Album Version) - 7:40CD Promo:Will You Be There (Radio Edit) - 3:407" and Cassette:Will You Be There (Radio Edit) - 3:40 Will You Be There (Instrumental) - 3:403 Inch:Will You Be There (Radio Edit) - 3:40 Girlfriend - 3:04 Στίχοι Αρχειοθετήθηκε 2011-07-17 στο Wayback Machine. στο AllMichaelJackson.com Επίσημο βίντεο

Το Will You Be There είναι τραγούδι του Μάικλ Τζάκσον που κυκλοφόρησε το 1993. Το τραγούδι είναι το όγδοο single από το άλμπουμ Dangerous. Το τραγούδι ήταν σάουντρακ της ταινίας Free Willy. Το τραγούδι ήταν ένα από τα μεγαλύτερα hits του Dangerous, μένοντας στο top 40 για έξι εβδομάδες στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το single είχε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία στις ΗΠΑ, όπου πώλησε 500.000 και έμεινε στο top 10 για έξι εβδομάδες, φθάνοντας έως την 7η θέση ενώ έγινε και χρυσό. Το single πώλησε 1.600.000 αντίτυπα παγκοσμίως.

https://el.wikipedia.org/wiki/Will_You_Be_There

Μωρίς Σεβ

Ο Μωρίς Σεβ πιστεύεται ότι γεννήθηκε το 1501 στη Λυών, εποχή κατά την οποία η πόλη, στην εμπορική οδό μεταξύ της βόρειας και της νότιας Ευρώπης, ήταν ένα κέντρο Ουμανισμού. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος και δημοτικός αξιωματούχος στη Λυών, ο οποίος υπηρέτησε ως πρέσβης στη βασιλική αυλή μετά την ανάρρηση του Φραγκίσκου Α΄ στο θρόνο, αξίωμα που έδωσε στην οικογένεια μια ισχυρή κοινωνική θέση στην πόλη. Ελάχιστα είναι γνωστά για τη ζωή του. Το 1533, έγινε γνωστός όταν ανακάλυψε τον τάφο της Λάουρας, της μούσας του Πετράρχη, σε μια εκκλησία της Αβινιόν. Ήταν ο ηγέτης μιας ομάδας λογοτεχνών από τη Λυών, αποκαλούμενη «Σχολή της Λυών», αν και δεν υπάρχει κάποια συλλογική θεωρητική δημοσίευση που να εξηγεί τους στόχους και την ομοιογένεια μιας ομάδας, στην οποία συγκαταλέγονται επίσης οι ποιήτριες Λουίζ Λαμπέ και Περνέτ ντυ Γκυιγιέ, η τελευταία συχνά ταυτίζεται με τη Ντελί του ποιητικού του έργου. Τον Σεπτέμβριο του 1548, ορίστηκε ως ο κύριος διοργανωτής της επίσημης εισόδου του Ερρίκου Β΄ στη Λυών, γεγονός που υποδηλώνει ότι έχαιρε κύρους, και το οποίο περιέγραψε σε έργο του. Φαίνεται ότι δεν επιζητούσε ιδιαίτερα τη φήμη, σχεδόν ποτέ δεν υπέγραφε τα έργα του και εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη. Τα τελευταία στοιχεία για την ύπαρξη του Μωρίς Σεβ χρονολογούνται από τις 22 Ιουνίου 1563, με την παρουσία του να πιστοποιείται σε ένα γάμο. Ο Σεβ πέθανε περίπου μετά το 1563, η ακριβής ημερομηνία του θανάτου του είναι άγνωστη. Η πρώτη αναγνώριση του Μωρίς Σεβ ως ποιητή ήρθε το 1535, όταν έστειλε δύο ποιήματα στον Κλεμάν Μαρό. Τα ποιήματα Le Sourcil (Το φρύδι) και La Larme (Το δάκρυ) υποβλήθηκαν ως μέρος ενός διαγωνισμού που διοργάνωσε ο Μαρό ενώ ήταν στην εξορία στη Φερράρα. Ο Σεβ κρίθηκε νικητής, κερδίζοντας φήμη τόσο στη Γαλλία όσο και στην Ιταλία. Αυτά τα δύο ποιήματα, μαζί με άλλα, δημοσιεύτηκαν μαζί με άλλα του διαγωνισμού του 1536.Το σημαντικότερο έργο του, ένας ποιητικός κύκλος με τίτλο Η Ντελί, αντικείμενο της υψηλότερης αρετής, (Délie, objet de plus haute vertu,1544) αποτελείται από 449 δεκασύλλαβα δεκάστιχα ποιήματα με πλατωνικά και πετραρχικά θέματα, πλούσια σε ποιητικές εικόνες.Το έργο δημοσιεύθηκε ανώνυμα (μόνο με τα αρχικά του συγγραφέα) και είναι μια ακολουθία ερωτικών ποιημάτων αφιερωμένων σε μια γυναίκα της οποίας ο ποιητής-εραστής αποκτά αυτογνωσία μέσα από τις αντιξοότητες του αποτυχημένου πάθους, του απραγματοποίητου και αδύνατου έρωτα.Το 1547, δημοσίευσε, ξανά ανώνυμα, το Saulsaye, Églogue de la vie solitaire, ένα μακρύ ποίημα εμπνευσμένο από τον Πετράρχη και τον Τζάκοπο Σαννατσάρο και το οποίο, μέσω του διαλόγου δύο χαρακτήρων, υμνεί τη μοναξιά και την απομόνωση. Ο Σεβ μετέφρασε από τα ισπανικά ένα αισθηματικό μυθιστόρημα του Χουάν δε Φλόρες, που δημοσιεύτηκε το 1535 ως La Déplorable fin de Flamète (Το αξιοθρήνητο τέλος της Φλαμέτ), έργο εμπνευσμένο από τον Βοκάκιο. Ο Μικρόκοσμος (Microcosme) (1562) είναι το τελευταίο δημοσιευμένο έργο του Σεβ. Πρόκειται για ένα επικό ποίημα σε τρία βιβλία που περιγράφουν την πρόοδο της ανθρωπότητας από τη βιβλική δημιουργία του κόσμου έως τον 16ο αιώνα. Ο Σεβ ήταν επίσης πολύ έμπειρος μουσικός. Ενδιαφέρθηκε πάρα πολύ για τη μουσική αξία των λέξεων που χρησιμοποιούσε στην ποίησή του και επαινέθηκε από τους ποιητές της Πλειάδας για τη συμβολή του στην εξύψωση της γαλλικής ποίησης σε νέα, υψηλότερα αισθητικά πρότυπα και το έργο του υπήρξε πηγή έμπνευσης γι'αυτούς. Το ενδιαφέρον για το έργο του Μωρίς Σεβ έχει ανανεωθεί από τα τέλη του 19ου αιώνα.

Ο Μωρίς Σεβ (γαλλικά: Maurice Scève) (περ. 1501 –περ. 1564), ήταν Γάλλος ποιητής που έζησε στη Λυών κατά την περίοδο της Γαλλικής Αναγέννησης. Ήταν ο ηγέτης της αποκαλούμενης «Σχολής της Λυών» που ανέπτυξε τη θεωρία του Πλατωνικού έρωτα, της πνευματικής αγάπης, προερχόμενης εν μέρει από τον Πλάτωνα και εν μέρει από τον Πετράρχη.Το έργο του κατέχει σημαντική θέση στη Γαλλική λογοτεχνία του 16ου αιώνα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82_%CE%A3%CE%B5%CE%B2

Δοκιμασία X2

Οι προϋποθέσεις για να είναι αξιόπιστος ο έλεγχος ανεξαρτησίας χ² είναι: Τυχαίο δείγμα Το δείγμα δεδομένων είναι μια τυχαία δειγματοληψία από έναν πληθυσμό, όπου κάθε παρατήρηση έχει ίση πιθανότητα επιλογής. Υπάρχουν και άλλες παραλλαγές του ελέγχου για πολύπλοκα δείγματα, στα οποία τα δεδομένα έχουν βάρη καθώς και παραλλαγές στις οποίες έχει γίνει σκόπιμη δειγματοληψία. Μέγεθος Δείγματος Γίνεται η υπόθεση ότι το δείγμα έχει αρκετά μεγάλο μέγεθος. Εάν μια χ² δοκιμή διεξάγεται σε ένα δείγμα με μικρό μέγεθος, τότε το τεστ θα αποδώσει ένα ανακριβές συμπέρασμα. Ο ερευνητής, χρησιμοποιώντας τον χ² έλεγχο σε μικρά δείγματα, θα μπορούσε να καταλήξει σε σφάλμα τύπου Β. Ποσοστό Αναμενόμενων Συχνοτήτων Το ποσοστό των αναμενόμενων συχνοτήτων που είναι μικρότερες από το 5, δε θα πρέπει να υπερβαίνει το 20% και δε θα πρέπει να υπάρχει συχνότητα ίση με 0. Όταν η υπόθεση αυτή δεν πληρούται, εφαρμόζεται η διόρθωση του Yates ή θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο έλεγχος Fisher. Ανεξαρτησία Γίνεται η υπόθεση ότι οι παρατηρήσεις είναι πάντα ανεξάρτητες η μία από την άλλη. Αυτό σημαίνει ότι το χ τετράγωνο δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον έλεγχο συσχετιζόμενων δεδομένων. Σε αυτή την περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί το τεστ του McNemar. Ένα στατιστικό τεστ που ακολουθεί μια κατανομή χ² ακριβώς, είναι το κριτήριο ότι η διακύμανση της κανονικής κατανομής του πληθυσμού έχει μια δεδομένη τιμή, βασισμένη σε μια διακύμανση του δείγματος. Τέτοια τεστ δεν πραγματοποιούνται συχνά, επειδή η πραγματική διακύμανση του πληθυσμού είναι συνήθως άγνωστη. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά στατιστικά τεστ, όπου η χ² κατανομή είναι προσεγγιστικά έγκυρη. Το χ²-τεστ του Pearson είναι επίσης γνωστό ως χ²-τεστ για την ανεξαρτησία. Αναπτύχθηκε κατά το έτος 1900. Το χ²-τεστ του Pearson αποτελεί μια στατιστική δοκιμή η οποία εφαρμόζεται σε σύνολα κατηγοριοποιημένων δεδομένων για να αξιολογήθει πόσο πιθανό είναι οποιαδήποτε παρατηρούμενη διαφορά μεταξύ των συνόλων να προέκυψε κατά τύχη. Είναι κατάλληλο για ασύζευκτα δεδομένα από μεγάλα δείγματα. Είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο από όλα τα χ²-τεστ (π.χ., Yates, λόγου πιθανοφάνειας, κλπ.) - Στατιστικές διαδικασίες των οποίων τα αποτελέσματα αξιολογούνται από αναφορά στην κατανομή χ². Χρησιμοποιώντας την κατανομή χ² για την ερμηνεία του χ²-τεστ του Pearson απαιτεί να υποθέσουμε ότι η διακριτή πιθανότητα των παρατηρούμενων διωνυμικών συχνοτήτων του πίνακα μπορεί να προσεγγιστεί από τη συνεχή κατανομή χ² . Αυτή η υπόθεση δεν είναι απολύτως σωστή, και εισάγει κάποιο σφάλμα. Για να μειωθεί το σφάλμα της προσέγγισης, ο Frank Yates πρότεινε μια διόρθωση για τη συνέχεια που προσαρμόζει τον τύπο για το χ²-τεστ του Pearson αφαιρώντας 0.5 από τη διαφορά μεταξύ κάθε παρατηρούμενης τιμής και της αναμενόμενης αξίας σε ένα 2 × 2 εφεδρικό πίνακα.. Αυτό μειώνει την χ² αξία που λαμβάνεται και, συνεπώς αυξάνει τo παρατηρούμενο επίπεδο σημαντικότητας. Cochran–Mantel–Haenszel χ²-τεστ. Είναι μια συλλογή στατιστικών στοιχείων ελέγχου που χρησιμοποιήθηκε για την ανάλυση των χωριζομένων κατηγοριοποιημένων δεδομένων. McNemar τεστ, που χρησιμοποιείται σε ορισμένoυς 2×2 πινάκες για να καθοριστεί αν η σειρά και η στήλη οριακών συχνότητων είναι ίσες (δηλαδή, αν υπάρχει «περιθωριακή ομοιογένεια»). Το τεστ τουTukey της προσθετικότητας. Είναι μια προσέγγιση που χρησιμοποιείται, στην αμφίδρομη ανάλυση παλινδρόμησης που περιλαμβάνει δύο ποιοτικούς παράγοντες, για να εκτιμήσει κατά πόσον οι μεταβλητοί παράγοντες είναι προσθετικά συσχετισμένοι με την αναμενόμενη τιμή της μεταβλητής απόκρισης. Το τεστ της βαλίτσας στην ανάλυση χρονοσειρών . Είναι ένας τύπος δοκιμής στατιστικής υπόθεσης στην οποία η μηδενική υπόθεση είναι καλά καθορισμένη, αλλά η εναλλακτική υπόθεση είναι πιο χαλαρά διευκρινισμένη. Πιθανότητα-δοκιμές αναλογίας.Στη γενική στατιστική μοντελοποίηση, για να διαπιστωθεί εάν υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν την ανάγκη να μετακινηθούμε από ένα απλό μοντέλο σε ένα πιο περίπλοκο (όπου το απλό μοντέλο είναι ένθετο στο περίπλοκο). Αν ένα δείγμα μεγέθους n λαμβάνετε από έναν πληθυσμό που έχει μια κανονική κατανομή, τότε υπάρχει αποτέλεσμα (βλ. κατανομή του δείγματος διακύμανσης), το οποίο επιτρέπει σε ένα τεστ να κατασκευαστεί από το αν η διακύμανση του πληθυσμού έχει μια προκαθορισμένη τιμή. Για παράδειγμα, μια διαδικασία παραγωγής μπορεί να έχει σταθερή κατάσταση για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, επιτρέποντας σε μια τιμή διακύμανσης να καθορίζεται ουσιαστικά χωρίς σφάλμα. Ας υποθέσουμε ότι μια τιμή της διαδικασίας δοκιμάζεται,αυξάνοντας ένα μικρό δείγμα των n στοιχείων του προϊόντος του οποίου η μεταβολή είναι να δοκιμαστεί. Το στατιστικό αποτέλεσμα της δοκιμής T σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε να οριστεί να είναι το άθροισμα των τετραγώνων για το δείγμα, διαχωρίζοντας το από την ονομαστική τιμή για τη διακύμανση (δηλαδή η τιμή που θα ελεγχθεί ως περιουσία). Τότε T έχει χ² κατανομή με n − 1 βαθμούς ελευθερίας. Για παράδειγμα, αν το μέγεθος του δείγματος είναι 21, η αποδεκτή περιοχής για T,για επίπεδο σημαντικότητας 5% είναι το χρονικό διάστημα 9.59 να 34.17. Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει μια πόλη 1 εκατ. κατοίκων με τέσσερις γειτονιές: Α, Β, Γ, και Δ. Ένα τυχαίο δείγμα 650 κατοίκων της πόλης και το επάγγελμά τους καταγράφεται ως "μπλε κολάρο", "λευκό κολάρο", ή "χωρίς κολάρο". Η μηδενική υπόθεση είναι ότι ο γείτονας του καθένα είναι ανεξάρτητος από το πρόσωπο που έχει επαγγελματική καταξίωση. Τα δεδομένα συνοψίζονται ως: Ας πάρουμε το δείγμα των ατόμων που ζουν στη γειτονιά, 150, να υπολογίσετε τι ποσοστό του συνόλου από τους 1 εκατ. άνθρωπους ζουν στη γειτονιά. A. Ομοίως παίρνουμε 349/650 για να υπολογίσουμε τι ποσοστό του 1 εκατ. άνθρωπων είναι το λευκό κολάρο-εργαζομένων. Από την υπόθεση της ανεξαρτησίας θα πρέπει να "περιμένουμε" τον αριθμό των λευκό κολάρο-εργαζομένων στην γειτονιά να είναι 150 × 349 650 ≈ 80.54. {\displaystyle 150\times {\frac {349}{650}}\approx 80.54.} Στη συνέχεια, στο "κελί" του πίνακα, έχουμε ( π α ρ α τ η ρ o υ ´ μ ϵ ν η τ ι μ η ´ − α ν α μ ϵ ν o ´ μ ϵ ν η τ ι μ η ´ ) 2 α ν α μ ϵ ν o ´ μ ϵ ν η τ ι μ η ´ = ( 90 − 80.54 ) 2 80.54 {\displaystyle {\dfrac {(\pi \alpha \rho \alpha \tau \eta \rho {\mbox{o}}{\acute {\upsilon }}\mu \epsilon \nu \eta \quad \tau \iota \mu {\acute {\eta }}\quad -\quad \alpha \nu \alpha \mu \epsilon \nu {\acute {\mbox{o}}}\mu \epsilon \nu \eta \quad \tau \iota \mu {\acute {\eta }})^{2}}{\alpha \nu \alpha \mu \epsilon \nu {\acute {\mbox{o}}}\mu \epsilon \nu \eta \quad \tau \iota \mu {\acute {\eta }}}}={\dfrac {(90-80.54)^{2}}{80.54}}} Το άθροισμα των ποσοτήτων αυτών πάνω από όλα τα κελιά είναι το στατιστικό αποτέλεσμα της δοκιμής. Κάτω από την μηδενική υπόθεση , έχει περίπου μια χ² κατανομή των οποίων ο αριθμός των βαθμών ελευθερίας είναι (αριθμός γραμμών-1) (αριθμός στηλών-1)=(3-1)(4-1)=6 Αν το στατιστικό αποτέλεσμα της δοκιμής είναι απίθανα μεγάλο, σύμφωνα με αυτή την κατανομή χ², τότε απορρίπτεται η μηδενική υπόθεση της ανεξαρτησίας. Ένα σχετικό θέμα είναι μια δοκιμή της ομοιογένειας. Ας υποθέσουμε ότι αντί να δώσουμε σε κάθε κάτοικο της κάθε μίας από τις τέσσερις γειτονιές ίση πιθανότητα να περιληφθεί στο δείγμα, αποφασίζουμε εκ των προτέρων πόσους πολλούς κατοίκους της κάθε γειτονιάς θα συμπεριλάβουμε. Στη συνέχεια, κάθε κάτοικος έχει την ίδια πιθανότητα να επιλεγεί όπως και όλοι οι κάτοικοι από την ίδια γειτονιά, αλλά οι κάτοικοι από διαφορετικές γειτονιές θα έχουν διαφορετικές πιθανότητες να επιλεγούν αν τα τέσσερα μεγέθη των δειγμάτων δεν είναι ανάλογα με τους πληθυσμούς από τις τέσσερις γειτονιές. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα ελέγχαμε την "ομοιογένεια" αντί για την "ανεξαρτησία". Το ερώτημα είναι αν οι αναλογίες του μπλε κολάρου, του λευκού κολάρου-και του χωρίς κολάρο-εργαζομένων σε τέσσερις γειτονιές είναι ίδιες. Ωστόσο, η δοκιμή γίνεται με τον ίδιο τρόπο. Στην κρυπτανάλυση, τοχ² τεστ χρησιμοποιείται για να συγκρίνεται η κατανομή του απλού και (ενδεχομένως) αποκρυπτογραφημένου κρυπτογραφήματος. Η χαμηλότερη τιμή του τεστ σημαίνει ότι η αποκρυπτογράφηση είναι επιτυχής με υψηλή πιθανότητα. Η μέθοδος αυτή μπορεί να γενικευθεί για την επίλυση σύγχρονων κρυπτογραφικών προβλημάτων. Πινακας έκτακτης ανάγκης χ² test νομόγραμμα G-test Ελάχιστη χ² εκτίμηση Το Wald τεστ μπορεί να αξιολογηθεί κατά κατανομή χ² . Weisstein, Eric W., "Chi-Squared Test" από το MathWorld. Corder, G.W. & Foreman, D.I. (2014).Nonparametric Statistics: A Step-by-Step Approach. Wiley, New York. ISBN 978-1118840313 Greenwood, P.E., Nikulin, M.S. (1996) A guide to chi-squared testing. Wiley, New York. ISBN 0-471-55779-X Nikulin, M.S. (1973). "Chi-squared test for normality". In: Proceedings of the International Vilnius Conference on Probability Theory and Mathematical Statistics, v.2, pp. 119–122. Bagdonavicius, V., Nikulin, M.S. (2011) "Chi-squared goodness-of-fit test for right censored data". The International Journal of Applied Mathematics and Statistics, p. 30-50.

Ένα χ² τεστ, που αναφέρεται επίσης ως χ 2 {\displaystyle \chi ^{2}} δοκιμή , είναι κάθε στατιστικό τεστ υπόθεσης στο οποίο η δειγματοληπτική κατανομή από το στατιστικό αποτέλεσμα της δοκιμής είναι μια χ² κατανομή , όταν η μηδενική υπόθεση είναι αληθής. Τα χ² τεστ είναι συχνά κατασκευασμένα από το άθροισμα των τετραγώνων των σφαλμάτων ή μέσα από τη διακύμανση του δείγματος.Τα αποτελέσματα ενός στατιστικού τεστ που ακολουθούν μια χ² κατανομή προκύπτουν από την υπόθεση των ανεξάρτητων κανονικά κατανεμημένων δεδομένων, τα οποία ελέγχονται σε πολλές περιπτώσεις με το κεντρικό οριακό θεώρημα. Ένα χ² τεστ μπορεί στη συνέχεια να χρησιμοποιηθεί για να απορρίψουμε τη μηδενική υπόθεση, ότι τα δεδομένα είναι ανεξάρτητα. Επίσης θεωρούμε ότι ένα χ²-τεστ είναι ένα τεστ στο οποίο η κατανομή δειγματοληψίας (αν ισχύει η μηδενική υπόθεση) μπορεί να προσεγγίσει, όσο εμείς επιθυμούμε, μια χ² κατανομή μεγαλώνοντας το μέγεθος του δείγματος αρκετά. Τα χ² - τεστ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να προσδιορίσουν αν υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των αναμενόμενων συχνοτήτων και των παρατηρούμενων συχνοτήτων σε μια ή περισσότερες κατηγορίες. Μήπως ο αριθμός των ατόμων ή αντικειμένων που εμπίπτουν σε κάθε κατηγορία διαφέρουν σημαντικά από τον αριθμό που θα περιμέναμε; Είναι η διαφορά μεταξύ των αναμενόμενων και των παρατηρούμενων συχνοτήτων επηρεασμένη από την διακύμανση της δειγματοληψίας ή είναι μια πραγματική διαφορά;

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1_X2

Jaguar XJ220

Τον Ιούλιο του 1984, η Jaguar ανέκτησε την ανεξαρτησία της, στα πλαίσια του τότε κυβερνητικού προγράμματος μαζικών ιδιωτικοποιήσεων των βρετανικών δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών από την Μάργκαρετ Θάτσερ, με σκοπό τη δραστική περικοπή των δημοσίων δαπανών της χώρας. Έχοντας μόλις βγει από την κυβερνητική διοίκηση και επιτήρηση, η Jaguar άρχισε σύντομα να εξετάζει και το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός μοντέλου που θα ανήκε στην κατηγορία που είναι γνωστή ως σπορ υπεραυτοκίνητα (supercars), προκειμένου να ανυψώσει το πρεστίζ της στο επίπεδο των κορυφαίων αυτοκινητοβιομηχανιών παγκοσμίως. Κατά σύμπτωση, μέσα στο 1987 ξεκίνησε ένα ενδοεταιρικό πρότζεκτ για ένα πιθανό μελλοντικό αγωνιστικό όχημα της Jaguar, αν και δεν είχε τότε επίσημη εταιρική υποστήριξη από τα ανώτατα στελέχη, και εξελίχθηκε από μία 12-μελή ομάδα εθελοντών σχεδιαστών και μηχανικών, υπό την ηγεσία του Μάικ Μόρετον (Mike Moreton) και με χαμηλό κόστος. Τελικώς ολοκληρώθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1988, ώρα 03:00 τα ξημερώματα, και το σχετικό αντίτυπο εστάλη στο Διεθνές Σαλόνι Αυτοκινήτου του Μπέρμιγχαμ στις 06:00 το πρωί και αποκαλύφθηκε στο Διεθνές Σαλόνι στις 11:00 το πρωί. Το μοντέλο ονομάστηκε Jaguar XJ220, ως αναφορά στον στόχο για την τελική του ταχύτητα σε μίλια την ώρα, που είχε θέσει τότε η ομάδα, στα 220 μίλια την ώρα, δηλαδή 354 χιλιόμετρα την ώρα. Έφερε έναν κινητήρα V12 της Jaguar, βενζίνης, κυβισμού 6.2 λίτρων / 6.222 cm³ και τοποθέτησης στο κέντρο του αμαξώματος και πίσω από τα 2 καθίσματα, καθώς και 4-κίνηση, ενώ οι διαστάσεις του μοντέλου ήταν : μεταξόνιο 2.845 χιλιοστά, συνολικό μήκος 5.140 χιλιοστά, πλάτος 2.000 χιλιοστά και βάρος 1.560 κιλά. Αρχικά, η XJ220 δεν προοριζόταν για αυτοκίνητο παραγωγής, αλλά μετά την άκρως θετική υποδοχή του κοινού και το ενδιαφέρον που έδειξαν τότε αρκετοί επώνυμοι για μελλοντική αγορά, ακολούθησε μια σχετική μελέτη οικονομικής βιωσιμότητας από ομάδες της TWR και της Jaguar. Το καλοκαίρι του 1989, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή της θα ήταν βιώσιμη οικονομικά, όπως επίσης και ότι θα μπορούσε να παραχθεί τεχνικά, πλην όμως με κάποιες σημαντικές αλλαγές στο μηχανικό υπόβαθρο. Ο βασικός στόχος του πρότζεκτ που ξεκίνησε τότε, από μικτές ομάδες της Jaguar και της αγωνιστικής εταιρείας TWR / Tom Walkinshaw Racing, ήταν η δημιουργία του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής παγκοσμίως. Κατά την έναρξη του σχετικής εξέλιξης, οι τότε κάτοχοι του ρεκόρ ήταν η Ferrari F40 του 1987, με τελική ταχύτητα 324 km/h, και η Porsche 959 του 1986, με τελική ταχύτητα 317 km/h, και μάλιστα οι μικτές ομάδες εξέλιξης της XJ220 μελέτησαν τότε κυρίως αυτά τα δύο μοντέλα, προκειμένου να καταλήξουν στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την τελική XJ220 παραγωγής. Στις 20 Δεκεμβρίου 1989, η Jaguar ανακοίνωσε επίσημα ότι θα κατασκεύαζε 220 έως 350 αντίτυπα πολιτικής έκδοσης, αναλόγως με τη ζήτηση, και ότι οι πρώτες παραδόσεις θα άρχιζαν στα μέσα του 1992, ενώ την 1η Ιανουαρίου 1990 όρισε την εργοστασιακή της τιμή στις 290.000 στερλίνες (με την προκαταβολή στις £ 50.000) χωρίς τον φόρο προστιθέμενης αξίας και το κόστος μεταφοράς. Όλα αυτά, ωστόσο, έως τις πρώτες παραδόσεις του μοντέλου το 1992 είχαν αυξηθεί κατακόρυφα, με αποτέλεσμα την σημαντική άνοδο της τελικής εμπορικής τιμής και αρκετές ακυρώσεις συμβολαίων από κάποιους πελάτες, οι οποίοι δεν μπόρεσαν τελικώς, εν μέρει και λόγω της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, να καταβάλλουν το πλήρες χρηματικό ποσό για την αγορά της. Ένα δεύτερο σοβαρό ζήτημα σχετικά με την τελική XJ220, που τότε ξεσήκωσε επίσης μεγάλες διαμαρτυρίες και ενίοτε ακυρώσεις συμβολαίων από όσους είχαν ενδιαφερθεί το 1988 να την αποκτήσουν και είχαν μπει στη λίστα αναμονής, ή ακόμα και μηνύσεις προς την εταιρεία, ήταν ότι οι μηχανικές προδιαγραφές της είχαν αλλάξει ριζικά και το μοντέλο που είχε αρχικά παρουσιαστεί και παραγγελθεί ήταν μηχανικά διαφορετικό από αυτό που κατέληξε στα χέρια των πελατών. Αυτό συνέβη διότι στα μέσα του 1989, όταν και ελήφθη η οριστική απόφαση να περάσει στην παραγωγή και ξεκίνησε η εξέλιξή του, ο ατμοσφαιρικός βενζινοκινητήρας V12 των 6.2 λίτρων / 6.222 cm³ που οραματίζονταν στην Jaguar, αντικαταστάθηκε από έναν βενζινοκινητήρα bi-turbo V6 με κυβισμό 3.5 λίτρα / 3.498 cm³ (επίσης στο κέντρο του αμαξώματος). Επίσης, είχε χάσει την 4-κίνηση του αρχικού μοντέλου και ήταν πισωκίνητο, ενώ και το μήκος του είχε εμφανώς μειωθεί από τα 5.140 χιλιοστά στα 4.930 χιλιοστά. Μία ακόμα σημαντική διαφορά, ήταν ότι στο μοντέλο παραγωγής είχε αφαιρεθεί το Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (ABS) που έφερε το πρωτότυπο του 1988, μια απόφαση που ελήφθη από την εταιρεία κατά τη διάρκεια της εξέλιξης λόγω μαζικών πιέσεων από αρκετούς υποψήφιους αγοραστές που ήταν οδηγοί αγώνων ή γενικότερα οπαδοί της λεγόμενης «ανόθευτης οδήγησης». Από την άλλη όμως, η ανυπαρξία συστήματος ABS απαιτεί μεγάλη εμπειρία από τον οδηγό σε καταστάσεις δύσκολου φρεναρίσματος και μάλιστα στις μετέπειτα δοκιμές που έγιναν στο μοντέλο παραγωγής πυροδότησε αρκετά αρνητικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου. Ακόμα και έτσι πάντως, ο τελικός κινητήρας, που έφερε την επίσημη ονομασία Jaguar / TWR JV6, απέδιδε 550 άλογα και 644 N·m, καθιστώντας την XJ220 το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής την τότε εποχή. Μολονότι ο αρχικός στόχος των 220 mph, δηλαδή 354 km/h, δεν κατέστη δυνατός, ωστόσο προσεγγίστηκε εντελώς οριακά και η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 349,4 km/h, δηλαδή 217,1 mph, σε σχετική δοκιμή στις 21 Ιουνίου 1992, από τον Martin Brundle στην πίστα Nardo Circuit. Ιδιαίτερα αρνητικά σχόλια, όμως, εισέπραξε για την τεράστια καθυστέρηση ανταπόκρισης στις χαμηλές στροφές του κινητήρα (η γνωστή ως φαινόμενο turbo-lag). Σημαντικά θετικό, ωστόσο, ήταν το γεγονός ότι η αισθητική του αυτοκινήτου είχε παραμένει σχεδόν αμετάβλητη, με εξαίρεση κάποιες λεπτομέρειες που διαμορφώθηκαν μετά από σχετικές δοκιμές σε αεροδυναμική σήραγγα, επιτυγχάνοντας τελικώς αεροδυναμικό συντελεστή Cd στην XJ220 παραγωγής στο 0,36. Ένα ξεχωριστό και χρήσιμο χαρακτηριστικό της XJ220 ήταν ότι στα μπροστινά αναδιπλούμενα φώτα της, αντί να ανοίγουν προς τα πάνω, καταστρέφοντας έτσι την αεροδυναμική και δημιουργώντας κίνδυνο σοβαρότερου τραυματισμού στους πεζούς σε τυχόν πρόσκρουση, έπεφτε ολόκληρο το εξωτερικό τους κάλυμμα προς τα κάτω και μέσα στο αμάξωμα, αποκαλύπτοντας τους εσωτερικούς προβολείς (όπως φαίνεται στη διπλανή φωτογραφία). Τα πίσω φώτα του μοντέλου είχαν ληφθεί αυτούσια από το Rover 200, αν και στην XJ220 τα μισοκάλυπταν οι μαύρες πλαστικές λωρίδες που διέτρεχαν όλο το πίσω μέρος. Παρομοίως, οι εξωτερικοί αεροδυναμικοί καθρέφτες της XJ220 είχαν ληφθεί αυτούσιοι από το Citroën CX Σειράς 2 (παραγωγής 1985 - 1989). Ειδικότερα για την κατάργηση της 4-κίνησης και την επιλογή της πίσω κίνησης, είχαν αναφερθεί τότε από την Jaguar σαφείς λόγοι : θεωρήθηκε ότι η πίσω κίνηση θα ήταν επαρκής για τις περισσότερες καταστάσεις στην οδήγηση και ότι η σύνθετη δομή της τετρακίνησης θα δυσκόλευε τεχνικά της εξέλιξη του μοντέλου και ίσως να ήταν προβληματική για τους ιδιοκτήτες. Αντιθέτως, ο λόγος για την αλλαγή του κινητήρα δεν έγινε ποτέ σαφής από τα στελέχη της εταιρείας. Η θεωρία που κυκλοφόρησε τότε και παραμένει η γνωστότερη στον Τύπο και στο κοινό, ήταν ότι επελέγη ο bi-turbo V6 επειδή ο ατμοσφαιρικός V12 δεν θα κατάφερνε να εκπληρώσει τις προδιαγραφές εκπομπών καυσαερίων Euro 1 που είχαν μόλις θεσμοθετηθεί και τελικώς έγιναν υποχρεωτικές για όλα τα καινούρια μοντέλα στην Ευρώπη από τον Ιούλιο του 1992. Ωστόσο, το 2010 εμφανίστηκε και μια εντελώς διαφορετική εκδοχή, από τον Μάικ Μόρετον, που ήταν ο επικεφαλής του πρότζεκτ εξέλιξης της XJ220, στο βιβλίο του «Jaguar XJ220: The Inside Story» («Jaguar XJ220: Η Εσωτερική Ιστορία»). Συγκεκριμένα, ανέφερε ότι η Jaguar αναγκάστηκε, για λόγους μείωσης του βάρους του αυτοκινήτου, να επιλέξει την τοποθέτηση ενός V6 κινητήρα, όπως επίσης και να μειώσει το μήκος της XJ220, μετά από συνάντηση με τους μηχανικούς της Bridgestone, που εξήγησαν ότι δεν υπήρχε τότε, με την τεχνολογία του 1989, ελαστικό που θα μπορούσε να αντέξει ένα τόσο βαρύ αυτοκίνητο σε ταχύτητες της τάξης των 350 km/h. Λόγω του τεράστιου βάρους των κινητήρων V12, η τοποθέτηση ενός V6 είχε ως αποτέλεσμα την σημαντική μείωση του βάρους του αυτοκινήτου, σε συνδυασμό και με την εξαιρετικά μεγάλη μείωση του κυβισμού από 6.2 σε 3.5 λίτρα, που εξοικονόμησε χώρο στο κέντρο του σασί, επιτρέποντας μείωση του μεταξονίου και του συνολικού μήκους της XJ220 και συνεπώς περαιτέρω μείωση του βάρους της. Η επίσημη παρουσίαση της Jaguar XJ220 έλαβε χώρα στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τόκιο τον Οκτώβριο του 1991 και η παραγωγή της ξεκίνησε μέσα στον ίδιο μήνα, αν και η πρώτη παράδοση του μοντέλου έγινε τον Ιούνιο του 1992. Ο μέσος ρυθμός παραγωγής αρχικά ήταν 1 αυτοκίνητο την ημέρα, πλην όμως σύντομα επιβραδύνθηκε δραματικά και μέσα στο 1993 περιορίστηκε σε εξαιρετικά χαμηλά νούμερα. Συνολικά παρήχθησαν 282 αντίτυπα της Jaguar XJ220, από τα οποία πωλήθηκαν τα 275, και η παραγωγή της έληξε σχετικά σύντομα, τον Απρίλιο του 1994, λόγω μέτριας ζήτησης, για τους λόγους που αναφέρθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν είχαν πωληθεί όλες οι XJ220 μέχρι τη λήξη της παραγωγής και μάλιστα αρκετά αριστεροτίμονα αντίτυπα συνέχισαν να διατίθενται στις αντιπροσωπείες της Jaguar ως καινούρια ακόμα και έως το 1997, ενώ το τελευταίο αντίτυπο, επίσης αριστεροτίμονο, πωλήθηκε τον Δεκέμβριο του 1997. Από την άλλη, το συνολικό πρότζεκτ απέβη, έστω και οριακά, κερδοφόρο για την Jaguar, ενώ και η συνολική παραγωγή των 282 αντιτύπων δεν ήταν κατώτερη των αρχικών πιθανών προσδοκιών της εταιρείας, καθώς είχε εξ αρχής δηλώσει ότι θα κατασκεύαζε 220 έως 350 αντίτυπα πολιτικής έκδοσης, αναλόγως με τη ζήτηση. Κατά συνέπεια, μπορεί να θεωρηθεί ότι η XJ220 εκπλήρωσε τους βασικούς στόχους της φίρμας, ειδικά αν συνυπολογιστεί η παγκόσμια οικονομική ύφεση στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990, που έπληξε τότε γενικότερα τη ζήτηση για τα σπορ υπεραυτοκίνητα, κάποια από τα οποία σημείωσαν πολύ πιο καταστροφική εμπορική πορεία από την XJ220. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα ήταν η Bugatti EB110 (που μάλιστα ήταν η προηγούμενη κάτοχος του άτυπου τίτλου του ταχύτερου μοντέλου παραγωγής, πριν την XJ220), η οποία κατασκευάστηκε από το 1991 έως το 1995 και σε μόλις 126 αντίτυπα πολιτικής έκδοσης, έναντι 300 όπως ήταν το αρχικό σχέδιο. Ειδικότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η XJ220 δεν πωλήθηκε ποτέ επίσημα ως καινούρια από την ίδια την Jaguar, καθώς δεν πληρούσε όλες τις απαιτούμενες προδιαγραφές της χώρας αυτής για να πάρει έγκριση κυκλοφορίας. Ωστόσο, τον Αύγουστο του 1999 ψηφίστηκε ένας νόμος που επιτρέπει την ελεύθερη εισαγωγή των αυτοκινήτων που θεωρούνται ως μεγάλης ιστορικής ή / και τεχνολογικής αξίας που δεν είχαν αρχικά εισαχθεί στις ΗΠΑ επίσημα, αφού λάβουν πρώτα τη σχετική επίσημη έγκριση ότι ανήκουν σε τέτοια κατηγορία. Μεταξύ των μοντέλων που έλαβαν αυτή την έγκριση, ήταν και η Jaguar XJ220, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να εισάγονται κάποιες XJ220 στη χώρα στα μετέπειτα χρόνια. Σήμερα η κυβέρνηση των ΗΠΑ επιτρέπει την ελεύθερη εισαγωγή όλων των μοντέλων μετά τη συμπλήρωση ηλικίας 25 ετών, άρα οι XJ220 μπορούν να εισαχθούν ελεύθερα, χωρίς να είναι απαραίτητο πλέον ούτε καν να γίνει χρήση της ειδικής έγκρισης που μόλις προαναφέρθηκε. Το αντίστοιχο όριο που έχει θεσπίσει ο Καναδάς είναι τα 15 μόλις έτη. Heilig, John; Adler, Dennis; Leffingwell, Randy (2004). Sports Car Icons: Jaguar, Ferrari and Porsche. Motor International. ISBN 978-0-7603-1777-8. Holloway, Hilton; Buckley, Martin (2003). 20th Century Car Design. Carlton Books. ISBN 978-1-84222-835-7. Martin, Keith (2004). Keith Martin on Collecting Ferrari. Motorbooks International. ISBN 978-0-7603-1971-0. Moreton, Mike (2010). Jaguar XJ220 – The Inside Story. Veloce Publishing. ISBN 978-1-84584-250-5. Robson, Graham (2006). A to Z British cars 1945–1980. Herridge. ISBN 978-0-9541-0639-3. Halwart Schrader: Typenkompass Jaguar - Personenwagen seit 1931. Motorbuch-Verlag, Stuttgart 2001, ISBN 3-613-02106-4. Heiner Stertkamp: Jaguar - Die komplette Chronik von 1922 bis heute. Heel-Verlag 2006, ISBN 3-89880-337-6. Συγκριτική δοκιμή των Jaguar XJ220, Ferrari F40 και Bugatti EB110 από το περιοδικό 4Τροχοί (Σεπτέμβριος 1994) «Marking 20 Years Since The Launch Of The Jaguar XJ220» Jaguar Land Rover Newsroom (Jaguar Land Rover). 30 January 2012. Jaguar XJ220 by www.conceptcarz.com

Η Jaguar XJ220 ήταν ένα 2-θέσιο σπορ υπεραυτοκίνητο (supercar) υψηλών επιδόσεων, που παρήχθη από τη βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία Jaguar, από τον Οκτώβριο του 1991 έως τον Απρίλιο του 1994, σε συνεργασία με την αγωνιστική εταιρεία TWR / Tom Walkinshaw Racing, αν και η πρώτη παράδοση έγινε μόλις τον Ιούνιο του 1992. Συνολικά κατασκευάστηκαν 282 αντίτυπα της Jaguar XJ220, από τα οποία τελικώς πωλήθηκαν τα 275. Για ένα μικρό διάστημα, η XJ220 έφερε τον άτυπο τίτλο του ταχύτερου μοντέλου παραγωγής, καθώς η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 349,4 km/h (217,1 mph). Η επίδοση αυτή ξεπεράστηκε από την McLaren F1, που κυκλοφόρησε το 1993 και τελικώς έφτασε επίσημα μέγιστη ταχύτητα 372 km/h (231 mph). Επίσης, η XJ220 διατήρησε το ρεκόρ του ταχύτερου αυτοκινήτου στην πίστα του Nurburgring από το 1992 έως το 2000, με χρόνο 7:46:36.

https://el.wikipedia.org/wiki/Jaguar_XJ220

1-φθοροπροπένιο

Η ονομασία «1-φθοροπροπένιο» προέρχεται από την ονοματολογία κατά IUPAC. Συγκεκριμένα: Η ονομασία διαιρείται σε δύο (2) κύρια τμήματα: Το δεξί τμήμα αναφέρεται στη δομή της «κύριας ανθρακικής» αλυσίδας που φέρει την «κύρια χαρακτητιστική ομάδα», εφόσον υπάρχει και προβλέπεται γι' αυτήν χαρακτηριστική κατάληξη, ενώ το αριστερό στους «υποκαταστάτες» (δηλαδή τυχόν «δευτερεύουσες χαρακτηριστικές ομάδες» ή και κύριες χαρακτηριστικές ομάδες για τις οποίες δεν έχουν προβλεδθεί χαρακτηριστικές καταλήξεις) ή και τις «διακλαδώσεις» (δηλαδή τυχόν δευτερεύουσες ανθρακικές αλυσίδες). Στη συγκεκριμένη ένωση, υπάρχει το αρχικό πρόθεμα «φθορ(ο)-» που δηλώνει την ύπαρξη ενός (1) ατόμου φθορίου, ως κύριας χαρακτηριστικής ομάδας αλλά χωρίς προβλεπόμενη κατάληξη, που συγκεκριμένα είναι συνδεμένο στο #1 άτομο της κύριας ανθρακικής αλυσίδας («1-») Ως προς το τμήμα που αφορά την κύρια ανθρακική αλυσιδα ισχύουν τα ακόλουθα: το πρόθεμα «προπ-» δηλώνει την παρουσία τριών (3) ατόμων άνθρακα ανά μόριο της ένωσης, το ενδιάμεσο «-εν-» δείχνει την παρουσία ενός (1) διπλού δεσμού μεταξύ ατόμων άνθρακα στο μόριο και η κατάληξη «-ιο» φανερώνει ότι δεν περιέχει κύρια χαρακτηριστική ομάδα και προβλεπόμενη χαρακτηριστική κατάληξη. Ο αριθμός θέσης του δεσμού (-1-), στην αρχή του τμήματος της κύριας ονομασίας, παραλήπεται ως πλεονασμός, γιατί οι πολλαπλοί δεσμοί προηγούνται των αλογόνων ως προς την προτεραιότητα αρίθμησης. Με απόσπαση ενός ατόμου υδραλογόνου από 1-αλο-1-φθοροπροπάνιο, με καλύτερα αποτελέσματα αν το άλλο αλογόνο δεν είναι κι εκείνο φθόριο, παράγεται 1-φθοροπροπένιο: Με απόσπαση αλογόνου (X2) από 1,2-διαλο-1-φθοροπροπάνιο παράγεται 1-φθοροπροπένιο. Καλύτερη απόδοση αν τα άλλα αλογόνα δεν είναι κι εκείνα φθόριο: 1. Με μερική καταλυτική υδρογόνωση 1-φθοροπροπινίου παράγεται E-1-φθοροπροπένιο 2. Με λίγο διαφορετική μερική υδρογόνωση 1-φθοροπροπινίου παράγεται Z-1-φθοροπροπένιο: Με επίδραση φθοριούχου υφυδραργύρου (Hg2F2) σε 1-χλωροπροπένιο παράγεται 1-φθοροπροπένιο: Παρέχει δυνατότητες προσθήκης στο διπλό του δεσμό, όσο και προσθήκης ή απόσπασης με το αλογόνο του, αν και το οποίο είναι το χειρότερο για τέτοιες αντιδράσεις. Σε περίπτωση προσθήκης, το αρνητικότερο τμήμα της προσθηκόμενης ένωσης, προσελκύτεαι στο άτομο άνθρακα #1, λόγω της παρουσίας του ηλεκτραρνητικού φθορίου δημιουργείται μερικό θετικό φορτίο στο άτομο άνθρακα. Ενυδάτωση 1. Επίδραση θειικού οξέος και στη συνέχεια νερού (ενυδάτωση). Παράγεται προπανάλη: Αρχικά παράγεται 1-φθοροπροπανόλη-1 που αφυδροφθοριώνεται παράγοντας προπεν-1-όλη-1, η οποία τελικά ισομερειώνεται σε προπανάλη.2. Υδροβορίωση και στη συνέχεια επίδραση με υπεροξείδιο του υδρογόνου. Παράγεται τρι(1-μεθυλο-2-φθοροαιθυλο)βοράνιο και στη συνέχεια 1-φθοροπροπανόλη-2: Προσθήκη διβορανίου έχει το ίδιο αποτέλεσμα.3. Αντίδραση με οξικό υδράργυρο και έπειτα αναγωγή, αρχικά παράγεται 1-φθοροπροπανόλη-1 που αφυδροφθοριώνεται παράγοντας προπεν-1-όλη-1, η οποία τελικά ισομερειώνεται σε προπανάλη: 4. Υπάρχει ακόμη η δυνατότητα αλλυλικής υδροξυλίωσης κατά Prins με επίδραση αλδευδών ή κετονών σε προπενυλοφθορίδιο απουσία νερού. Π.χ. με μεθανάλη προκύπτει 2-φθοροβουτεν-2-όλη-1: Προσθήκη υποαλογονώδους οξέως Με επίδραση (προσθήκη) υποαλογονώδους οξέος (HOX) σε προπενυλοφθορίδιο παράγεται 2-αλοπροπανάλη: Το HOX παράγεται συνήθως επιτόπου με την αντίδραση: Αρχικά παράγεται 2-αλο-1-φθοροπροπανόλη που αφυδροφθοριώνεται παράγοντας 2-αλοπροπεν-1-όλη-1, η οποία τελικά ισομερειώνεται σε 2-αλπροπανάλη. Καταλυτική υδρογόνωση Με καταλυτική υδρογόνωση προπενυλοφθορίδιου σχηματίζεται 1-φθοροπροπάνιο. Π.χ.: Αλογόνωση Με επίδραση αλογόνου (X2) (αλογόνωση) σε προπενυλοφθορίδιο έχουμε προσθήκη στο διπλό δεσμό. Παράγεται 1,2-διαλο-1-φθοροπροπάνιο. Π.χ.: Υδραλογόνωση Με προσθήκη υδραλογόνων (HX) (υδραλογόνωση) σε προπενυλοφθορίδιο παράγεται 1-αλο-1-φθοροπροπάνιο: Υδροκυάνωση Με προσθήκη υδροκυανίου (HCN) (υδροκυάνωση) σε προπενυλοφθορίδιο παράγεται 2-φθοροβουτανονιτρίλιο: Καταλυτική φορμυλίωση Με προσθήκη μεθανάλης (CO + H2) σε προπενυλοφθορίδιο παράγεται μίγμα 2-φθοροβουτανάλης και μεθυλο-3-φθοροπροπανάλης. Π.χ.: Τα παραπάνω μέταλλα που αναφέρονται στη θέση του καταλύτη χρησιμοποιούνται με τη μορφή συμπλόκων τους και όχι σε μεταλλική μορφή. Όπου x ∈ [ 0 , 1 ] {\displaystyle \mathrm {x\in [0,1]} } . Εξαρτάται από την επιλογή του καταλύτη. Οι σχετικά ογκώδεις καταλύτες ευνοούν το δεύτερο παραγωγο. Διυδροξυλίωση Η διυδροξυλίωση προπενίου, αντιστοιχεί σε προσθήκη H2O2: 1. Επίδραση αραιού διαλύματος υπερμαγγανικού καλίου. Παράγει υδροξυπροπανόνη: 2. Επίδραση καρβονικού οξέος και υπεροξείδιου του υδρογόνου. Παράγει υδροξυπροπανόνη: 3. Μέθοδος Sharpless. Παράγει υδροξυπροπανόνη: 4. Μέθοδος Woodward. Παράγει υδροξυπροπανόνη: Στις μεθόδους 1-4 παράγεται αρχικά 1-φθοροπροπανοδιόλη-1,2 που αφυδροφθοριώνεται σχηματίζοντας προπεν-1-οδιόλη-1,2 που με τη σειρά της ισομερειώνεται σε υδροξυπροπανόνη.5. Υπάρχει ακόμη δυνατότητα για 1,3-διυδροξυλίωση με επίδραση αλδευδών ή κετονών σε προπενυλοφθορίδιο, παρουσία νερού. Αντίδραση Prins. Π.χ. με μεθανάλη παράγεται 2-φθοροβουτανοδιόλη-1,3: Οζονόλυση Με επίδραση όζοντος (οζονόλυση) σε προπενυλοφθορίδιο, παράγεται ασταθές οζονίδιο που τελικά διασπάται σε αιθανάλη και φορμυλοφθορίδιο: Επίδραση πυκνού υπερμαγγανικού καλίου Με επίδραση πυκνού διαλύματος υπερμαγγανικού καλίου (KMnO4) παράγονται αιθανικό οξύ και διοξείδιο του άνθρακα: Προσθήκη αλδεΰδών ή κετονών κατά Prins Με επίδραση περίσσειας αλδευδών ή κετονών σε προπενυλοφθορίδιο-1 απουσία νερού, σε χαμηλή θερμοκρασία παράγεται παράγωγο διοξανίου. Π.χ. με μεθανάλη παράγεται σχεδόν ισομοριακό μίγμα 5-μεθυλο-4-φθορο-1,3-διοξάνιου και 4-μεθυλο-5-φθορο-1,3-διοξάνιου: Αντίδραση Diels–Adler Κατά την επίδραση αλκαδιενίου (διένιου) σε προπενυλοφθορίδιο-1 (διενόφιλο) έχουμε την ονομαζόμενη (αντίδραση Diels–Adler) που οδηγεί σε παραγωγή παραγώγου κυκλοεξενίου. Π.χ. με βουταδιένιο-1,3 παίρνουμε σχεδόν ισομοριακό μίγμα 4-μεθυλο-5-φθοροκυκλοεξένιου και 5-μεθυλο-4-φθοροκυκλοεξένιου: Αντίδραση Pauson-Khand Κατά την επίδραση αλκίνια και μονοξειδίου του άνθρακα σε προπενυλοφθορίδιο-1 έχουμε την ονομαζόμενη αντίδραση Pauson-Khand που στην περίπτωση αυτή οδηγεί σε παραγωγή παραγώγων κυκλοπεντόνης. Π.χ. με αιθίνιο παράγεται 4-μεθυλο-5-φθοροκυκλοπεντεν-2-όνη και 5-μεθυλο-4-φθοροκυκλοπεντεν-2-όνη: Καταλυτική προσθήκη οξυγόνου Κατά την καταλυτική προσθήκη οξυγόνου σε προπένιο σχηματίζεται 3-μεθυλο-2-φθοροοξιράνιο. Π.χ.: Πολυμερισμός Διακρίνονται τα ακόλουθα είδη πολυμερισμού προπενυλοφθορίδιο-1, που όλα παράγουν πολυπροπυλοφθορίδιο (PPF): 1. Κατιονικός. Π.χ.: 2.. Ελευθέρων ριζών. Π.χ.: Όπου v ο βαθμός πολυμερισμού. Υποκατάσταση από υδροξύλιο Υδρόλυση με διάλυμα υδροξειδίου του αργύρου (AgOH) προς προπανάλη: Αρχικά σχηματίζεται προπεν-1-όλη-1 που ισομερειώνεται προς προπανάλη. Υποκατάσταση από αλκοξύλιο Με αλκοολικά άλατα (RONa) προς αλκυλοπροπεν-1-υλαιθέρα : Υποκατάσταση από αλκινύλιο Με αλκινικά άλατα (RC≡CNa) προς αλκενίνιο (RC≡CCH=CHCH3). Π.χ.: Υποκατάσταση από ακύλιo Με καρβονικά άλατα (RCOONa) προς καρβονικό προπεν-1-υλεστέρα (RCOOCH=CHCH3): Υποκατάσταση από κυάνιο Με κυανιούχο νάτριο (NaCN) προς βουτεν-1-νιτρίλιο (CH3CH=CHCN): Υποκατάσταση από αλκύλιο Με αλκυλολίθιο (RLi) προς αλκένιο: Υποκατάσταση από σουλφυδρύλιο Με όξινο θειούχο νάτριο (NaSH) προς προπανοθειάλη (CH3CH2CHS): Αρχικά παράγεται προπενοθειόλη που ισομερειώνεται προς προπανοθειάλη. Υποκατάσταση από αλκυλοσουλφύλιο Με θειολικό νάτριο (RSNa) προς αλκυλπροπεν-1-υλοθειαιθέρα (RSCH=CHCH3): Υποκατάσταση από νιτροομάδα Με νιτρώδη άργυρο (AgNO2) προς 1-νιτροπροπένιο (CH2=CHNO2): Υποκατάσταση από φαινύλιο Με βινυλίωση κατά Friedel-Crafts βενζολίου πσράγεται 1-φαινυλοπροπένιο: Υποκατάσταση από μέταλλα 1. Με λίθιο (Li). Παράγεται προπεν-1-υλολίθιο: 2. Με μαγνήσιο (Mg) (αντιδραστήριο Grignard): Με επίδραση διαλύματος υδροξειδίου του νατρίου (NaOH) σε αλκοόλη αφυδροφθοριώνεται προς προπίνιο: Κατά την προσθήκη μεθυλενίου σε 1-φθοροπροπένιο σχηματίζεται μίγμα από 1-φθορο-1-βουτένιο, 2-φθορο-2-βουτένιο, 1-φθορομεθυλοπροπένιο και μεθυλο-1-φθοροκυκλοπροπάνιο. Η αντίδραση είναι ελάχιστα εκλεκτική και αυτό σημαίνει ότι κατά προσέγγιση έχουμε:Παρεμβολή στους τρεις (3) δεσμούς CH2-H: Παράγεται 1-φθορο-1-βουτένιο, ένα αλκενυλαλογονίδιο. Παρεμβολή στον (1) δεσμό C#1-H: Παράγεται 2-φθορο-2-βουτένιο, ένα αλκενυλαλογονίδιο. . Παρεμβολή στον (1) δεσμό C#2-H: Παράγεται μεθυλο-1-φθοροπροπένιο, ένα αλκενυλαλογονίδιο. Προσθήκη στον ένα (1) διπλό δεσμό: Παράγεται 2-μεθυλο-1-φθοροκυκλοπροπάνιο, ένα κυκλοαλκυλαλογονίδιο.Προκύπτει επομένως μίγμα 1-φθορο-1-βουτενίου ~33%, 2-φθορο-2-βουτενίου ~17%, μεθυλo-1-φθοροοπροπένιου ~17% και μεθυλο-1-φθοροκυκλοπροπάνιου ~17%. Με τη χρήση διιωδομεθάνιου (CH2I2) και ψευδαργύρου (Zn) επικρατεί η προσθήκη, οπότε είναι: Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972 Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982

Το 1-φθοροπροπένιο είναι οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και φθόριο, με χημικό τύπο C3H5F, αλλά συνήθως αποδίδεται με το σύντομο συντακτικό τύπο CH3CH=CHF. Ανήκει στα αλκενυλοαλογονίδια, δηλαδή στα άκυκλα μονοακόρεστα, δηλαδή με ένα διπλό δεσμό, οργανομονοαλογονίδια. Έχει τα ακόλουθα τρία (3) ισομερή θέσης: 2-φθοροπροπένιο. 3-φθοροπροπένιο. Φθοροκυκλοπροπάνιο.

https://el.wikipedia.org/wiki/1-%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF

Πάπας Αλέξανδρος Γ΄

Το 1169 ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ πήρε την πρωτοβουλία να κάνει μία δελεαστική πρόταση στον Βυζαντινό αυτοκράτορα Μανουήλ Α΄ Κομνηνό. Ο Αλέξανδρος φαίνεται ότι προσδοκούσε να συστήσει μία συμμαχία με τον Βυζαντινό μονάρχη, εναντίον του αυτοκράτορα της Γερμανίας Φρειδερίκο Μπαρμπαρόσσα, που αποτελούσε τον κύριο ανταγωνιστή του Παπισμού στον αγώνα για την κυριαρχία και τον έλεγχο της Ιταλίας. Ο Αλέξανδρος βάλθηκε να αξιοποιήσει την προσδοκία των Βυζαντινών για τη νόμιμη αναγνώριση του Βυζαντινού μονάρχη ως του μόνου αυτοκράτορα, με δικαιώματα επάνω σε όλους τους Δυτικούς βασιλείς. Ο Πάπας χρησιμοποίησε ως δόλωμα την προοπτική μιας αναγνώρισης του Μανουήλ ως αυτοκράτορα των Ρωμαίων, προκειμένου να εξασφαλίσει την προστασία του απέναντι στον Φρειδερίκο Μπαρμπαρόσσα. Όσο και αν οι βυζαντινές επιδιώξεις ήταν ανεδαφικές, ο Μανουήλ τσίμπησε το δόλωμα και ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με τον Πάπα για την επίτευξη μιας συνεννόησης. Ο Μανουήλ κατέβαλε προσπάθεια να κατευνάσει το αντι-λατινικό αίσθημα που ενδημούσε την εποχή εκείνη στη Βασιλεύουσα, και βασιζόταν σε θεολογικές διαφορές. Οι διαφορές αυτές πρωτοαναδείχθηκαν από Βυζαντινό διπλωμάτη, ο οποίος θεωρούσε ότι η λατινική διδασκαλία που υποστήριζε ότι ο Χριστός είναι και κατώτερος και ίσος με τον Θεό που τον γέννησε, ήταν αιρετική. Ο αυτοκράτορας συνεκάλεσε συνάντηση στο παλάτι, καλώντας και ένα Λατίνο θεολόγο -τον Ούγο Εθεριανό- με καταγωγή από την Πίζα, προκειμένου να εκθέσει τις Ρωμαιοκαθολικές απόψεις. Το ζήτημα οδηγήθηκε σε Σύνοδο, που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 1166. Οι πρωτοβουλίες που πήρε ο Μανουήλ επάνω στο εν λόγω θεολογικό ζήτημα διαπνέονταν από την πρόθεσή του να συμφιλιώσει την Ορθόδοξη με τη Ρωμαιοκαθολική θέση και να ανακόψει το αντι-λατινικό ρεύμα, στο πλαίσιο της αναζήτησης περιοχών σύγκλισης με τον Πάπα Αλέξανδρο.Ο Πάπας αναζήτησε υποστήριξη και από τις λομβαρδικές πόλεις της Ιταλίας που παρακολουθούσαν με τρόμο τη γερμανική διείσδυση μετά την υποταγή του Μιλάνου στον Μπαρμπαρόσσα το 1162. Παράλληλα, ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός πήρε πρωτοβουλίες και στην Ιταλία και στη Σικελία προκειμένου να ανακόψει τη γερμανική ανάπτυξη. Το 1166 πρότεινε στον προσφάτως αναρρηθέντα στον θρόνο του Βασιλείου της Σικελίας Γουλιέλμο Β΄ να νυμφευθεί την κόρη του Μαρία, ώστε να επιτευχθεί η γαμήλια ένωση των δύο στεμμάτων. Οι κινήσεις αυτές είναι ενδεικτικές της προσπάθειας του Βυζαντινού αυτοκράτορα να στηρίξει τη θέση του Πάπα σε ολόκληρη την Ιταλία, με την ελπίδα μιας θετικής κατάληξης των συνομιλιών. Το 1167 ο Πάπας Αλέξανδρος είχε ήδη αποστείλει αντιπροσωπεία καρδιναλίων στην Βασιλεύουσα, προκειμένου να διαπραγματευθούν με τον αυτοκράτορα. Στο πλαίσιο των συνομιλιών ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός αποδέχθηκε εν μέρει το κείμενο της Ψευδο-Κωνσταντινείου Δωρεάς, ερμηνεύοντάς το όμως, με τρόπο ασφαλή για το βυζαντινό αυτοκρατορικό κύρος, επιτυγχάνοντας έτσι ένα συμβιβασμό με την Παπική πλευρά, ως προς το θέμα του εκκλησιαστικού πρωτείου της Παλαιάς Ρώμης. Όμως, οι συνομιλίες τελικά ναυάγησαν λόγω του ότι ο Αλέξανδρος Γ΄, αν και δεν είχε αντίρρηση να αναγνωρίσει τον Μανουήλ ως αυτοκράτορα των Ρωμαίων, επέμενε στο ότι η Ρώμη, και όχι η Κωνσταντινούπολη έπρεπε να θεωρείται η Αυτοκρατορική Πόλη. Ο Αλέξανδρος συνέδεσε την από μέρους του αναγνώριση του Μανουήλ ως αυτοκράτορα με την αποδοχή από μέρους του Βυζαντινού αυτοκράτορα της Παλαιάς Ρώμης ως της μόνης Αυτοκρατορικής Πόλεως.Η επιμονή αυτή του Πάπα υπαγορεύθηκε από τις εξελίξεις επί του στρατιωτικού πεδίου. Ο στρατός του Γερμανού αυτοκράτορα, το 1167, αποδεκατίστηκε από πανώλη και ο Μπαρμπαρόσσα αναγκάσθηκε να αποσύρει το στράτευμά του από την Ιταλία. Στα τέλη του 1170 ο Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσσα απέστειλε πρεσβεία στην Κωνσταντινούπολη, με επικεφαλής τον Καγκελάριο Χριστιανό της Μαγεντίας, στοχεύοντας στο να απομακρύνει τον Κομνηνό από τη συνεργασία του με τον Πάπα Αλέξανδρο, χωρίς επιτυχία. "Pope Alexander III" in the 1913 Catholic Encyclopedia. Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Alexander (popes)» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press Myriam Soria Audebert, "Pontifical Propaganda during the Schisms: Alexander III to the reconquest of Church Unity," in Convaincre et persuader: Communication et propagande aux XII et XIIIe siècles. Ed. par Martin Aurell. Poitiers: Université de Poitiers-centre d'études supérieures de civilisation médiévale, 2007,

Ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ (Papa Alessandro III, 1100 – 30 Αυγούστου 1181) ήταν Πάπας από τις 7 Σεπτεμβρίου του 1159 μέχρι το θάνατό του το 1181. Γεννήθηκε στο Ρολάντ της Σιένα. Από τον 14ο αιώνα αναφέρεται ως μέλος της αριστοκρατικής οικογένειας του Μπαντινέλλι, αν και αυτό δεν έχει αποδειχθεί. Μέσω της παπικής βούλας Manifestis Probatum, η οποία εκδόθηκε στις 23 Μαΐου του 1179, αναγνώρισε το δικαίωμα του Αλφόνσου Α΄ να αυτοανακηρυχθεί Βασιλιάς της Πορτογαλίας, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό την Πορτογαλία ως ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο βασίλειο. Έθεσε επίσης τον θεμέλιο λίθο για την Παναγία των Παρισίων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82_%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%93%CE%84

Παγώνης Βακαλόπουλος

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στην τοπική ομάδα Α.Ε. Πολύκαστρο στη Γ΄ Εθνική. Τον Δεκέμβριο του 1984 πήγε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, με τον οποίο έκανε ντεμπούτο στην Α΄ Εθνική στις 20 Ιανουαρίου 1985. Στον Ηρακλή αγωνίστηκε έντεκα περιόδους, ως το 1995, τις περισσότερες ως βασικός. Με τον "γηραιό" σύλλογο της Θεσσαλονίκης κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1985, έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος 1987 και συμμετείχε στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ το 1989. Από το 1991 άρχισε να χάνει τη θέση του στη βασική ενδεκάδα και τελικά το 1995 αποφάσισε να πάρει μεταγραφή στον Πανιώνιο, όπου έκλεισε την καριέρα του. Ο Παγώνης Βακαλόπουλος μετείχε με την Εθνική Νέων στην τελική φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ Νέων 1984. Ήταν βασικό στέλεχος της Εθνικής Ελπίδων, η οποία το 1988 έφτασε ως τον τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ελπίδων, όπου έχασε τον τίτλο από τη Γαλλία στον διπλό τελικό (0-0, 0-3).Το 1987 συμμετείχε σε τρεις αγώνες της ολυμπιακής ομάδας, στις 28 Οκτωβρίου σε φιλικό με την Ιταλία στο Αρέτσο (σκορ: 0-2) και σε δυο αγώνες για το προολυμπιακό τουρνουά για την Ολυμπιάδα της Σεούλ: στις 2/12/1987 με την Πολωνία στα Γιάννενα (σκορ: 0-1) και στις 12/12/1987 με τη Δυτική Γερμανία στη Λάρισα (σκορ: 0-2). Ο Βακαλόπουλος αγωνίστηκε 10 φορές με την Εθνική Ανδρών από το 1987 ως το 1991. Το ντεμπούτο του πραγματοποιήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1987, ενώ ακόμα ήταν ενεργό μέλος της Εθνικής Ελπίδων, στον τελευταίο αγώνα για τα προκριματικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1988 με την Ολλανδία που έγινε στη Ρόδο (0-3). Εν συνεχεία αγωνίστηκε στις: 15/11/1988 με Ουγγαρία εντός έδρας (3-0), 25/1/1989 με Πορτογαλία εντός έδρας (1-2), 22/2/1989 με Νορβηγία εντός έδρας (4-2), αγώνα στον οποίο σκόραρε το μοναδικό του γκολ με την εθνική ανδρών στο 55΄, στις 8/3/1989 με Ανατολική Γερμανία εντός έδρας (3-2), στις 5/4/1989 με Γιουγκοσλαβία εντός έδρας (1-4), στις 20/9/1989 με Γιουγκοσλαβία εκτός έδρας (0-3), στις 11/10/1989 με Βουλγαρία εκτός έδρας (0-4), στις 5/9/1990 με Αλβανία εντός έδρας (1-0) και στις 17/4/1991 με Σουηδία εντός έδρας (2-2) που ήταν ο τελευταίος του διεθνής αγώνας. Βαλκανικό Κύπελλο: 1985. Κύπελλο Ελλάδος (φιναλίστ): 1987. Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ελπίδων (φιναλίστ): 1988. «Όλα για το ποδόσφαιρο ’91», περιοδικό Εικόνες. http://www.national-football-teams.com/v2/player.php?id=21849

Ο Παγώνης Βακαλόπουλος (γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1965 στο Πολύκαστρο) είναι παλαίμαχος Έλληνας διεθνής αμυντικός ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίστηκε κατά τις δεκαετίες του ’80 και ’90 κυρίως στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και στο τέλος της καριέρας του στον Πανιώνιο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Λιβυρνία

Οι Λιβουρνοί είχαν διακριτές διαφορές από τους γείτονες τους, η πλεονεκτική τους θέση έφερε μεγάλα πλεονεκτήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στο θαλάσσιο εμπόριο. Οι επαφές που είχαν με το θαλάσσιο εμπόριο έφεραν στους κατοίκους πολλά στοιχεία από μακρινούς Μεσογειακούς πληθυσμούς, οι Ιλλυρικές επιδράσεις εξακολουθούσαν ωστόσο να είναι έντονες πάντοτε. Οι Λιβουρνοί δημιούργησαν σημαντικές ναυτικές αποστολές στην Αδριατική με κύριες βάσεις τα νησιά Χβαρ, Λάστοβο και από τον 8ο αιώνα π.Χ. την Κέρκυρα στο Ιόνιο, δημιούργησαν επίσης πολλές αποικίες στις Αδριατικές ακτές όπως το Πικηνόν. Από τον 8ο ως τον 6ο αιώνα π.Χ. είχαν τη μέγιστη ναυτική κυριαρχία σε ολόκληρη την Αδριατική που συμβολιζόταν με τη γνωστή Λιβουρνική ναυτική σφραγίδα, τη διατήρησαν πολλούς αιώνες. Ο Στράβων έγραψε ότι οι Λιβουρνοί ήταν κύριοι της Κέρκυρας μέχρι τότε που εκδιώχθηκαν από τον Κορίνθιο Χερσικράτη (735 π.Χ.), την εποχή που η Αρχαία Κόρινθος επεκτεινόταν στη Μεγάλη Ελλάδα, την Ιλλυρία, τη Σικελία και το Ιόνιο. Η θέση των Λιβουρνών στην Αδριατική περέμεινε ωστόσο πανίσχυρη για πολλούς ακόμα αιώνες. Ο Θεόπομπος ο Χίος καταγράφει πολλά νησιά των Λιβουρνών στην Αδριατική όπως το Τσρες, το Λόσινι, η Κρκ σε όλη την ακτή βόρεια της Ζαντάρ, ανάμεσα τους και η Χβαρ. Ο γεωγράφος Σκύμνος ο Χίος έγραψε τον 4ο αιώνα π.Χ. ότι η Χβαρ κατακτήθηκε με εποίκους από την Ελληνική Πάρο, τη μετενόμασαν σε "Φάρος". Ο Σκύμνιος τονίζει περισσότερο τα νησιά Ραμπ ή Άρβων κοιτίδα των Αρβανιτών και το Παγκ. Οι αρχαίες Ελληνικές πηγές δεν αναφέρουν εγκαταστάσεις των Λιβουρνών στη βόρεια Αδριατική, πιθανότατα επειδή οι Έλληνες ναυτικοί προτιμούσαν τις ανοιχτές θάλασσες και απέφευγαν τα στενά στις λιμνοθάλασσες. Ο βιβλιοθηκάριος της Αλεξάνδρειας Απολλώνιος ο Ρόδιος περιγράφει αναλυτικά τα νησιά Βις, Μπρατς και Χβαρ σαν Λιβουρνικά. Τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος περιγράφει σαν Λιβουρνικά μια σειρά από νησιά στο Αρχιπέλαγος της Ζαντάρ και μερικά νησιά του αρχιπελάγους του Σίμπενικ όπως το Παγκ και το Σέστρουνι. Από τα αρχαιολογικά ευρήματα φαίνεται ότι δεν έδειξαν ενδιαφέρον για νότια νησιά στην Αδριατική αλλά μόνο τα βόρεια στις κλειστές λιμνοθάλασσες με τα οποία μπορούσαν να ελέγξουν τις ναυτικές διαδρομές στα νότια. Τον 6ο αιώνα π.Χ. ξεκίνησε η πτώση της παρουσίας των Λιβουρνών στην Αδριατική, την εποχή εκείνη εισέβαλαν από την κοιλάδα του Πάδου οι Ομβρικοί και οι Κέλτες. Τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Λιβουρνοί περιορίστηκαν μόνο στη βόρεια Αδριατική χάρη στον εποικισμό των Κορινθίων στην Ιλλυρία και τις στρατιωτικές δραστηριότητες που ανέλαβε ο τύραννος των Συρακουσών Διονύσιος ο Πρεσβύτερος. Η Ελληνική δραστηριότητα έφτασε στο μέγιστο σημείο ότι ίδρυσαν αποικία στη Βις και τον Φάρο στη Χβαρ με κατοίκους από την Πάρο στις Κυκλάδες. Η Κελτική εισβολή στα Βαλκάνια (4ος αιώνες π.Χ.) έφερε σε αδιέξοδο τους γείτονες τους Ιάποδες, οι Λιβουρνοί βρήκαν την ευκαιρία να καταλάβουν από αυτούς τις ανατολικές ακτές της Ίστριας, οι Ιστροί έγιναν οι νέοι τους γείτονες. Τα αρχαιολογικά ευρήματα έδειξαν κυριαρχία των Ιστρών στην περιοχή αλλά τους αντικατέστησαν οι Λιβουρνοί από τον 4ο αιώνα π.Χ. μέχρι τη Ρωμαϊκή κατάκτηση. Τα αρχαιολογικά ευρήματα που σχετίζονται με την ύπαρξη των Ιάποδων στην περιοχή είναι ελάχιστα αλλά η κυριαρχία τους δεν αμφισβητείται. Δεν είναι γνωστό πόσο διέμειναν οι Λιβουρνοί στην περιοχή μέχρι που αποσύρθηκαν στα αρχικά τους εδάφη. Την ίδια εποχή η Ρωμαϊκή δημοκρατία ξεκίνησε τις πολεμικές συγκρούσεις με τους γείτονες τους στην Αδριατική. Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν τη Λιβυρνία (33 π.Χ.) οι Λιβουρνοί έχασαν οριστικά την ανεξαρτησία τους και έγιναν υποτελείς τους, ιδρύθηκε η Ρωμαϊκή Επαρχεία της Δαλματίας. Οι Ρωμαίοι οικοδόμησαν το Μπάρνουμ στις όχθες του ποταμού Κρκ σαν στρατιωτικό οικισμό, από εκεί είχαν υπό τον έλεγχο τους την ενδοχώρα της Ζαντάρ. Οι Λιβυρνοί ωστόσο σαν λαός, οι παραδόσεις, το εμπόριο και η ναυτιλία τους εξακολουθούσαν να υπάρχουν, είχαν σημαντική επίδραση στους Ρωμαίους που ζούσαν στην περιοχή. Οι μεγάλες πόλεις έγιναν Ρωμαϊκές αλλά την ίδια εποχή εξακολουθούσαν να υπάρχουν όπως έδειξαν οι ανασκαφές τα κλασσικά Λιβυρνικά ταφικά μνημεία. Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος παρέχει αναλυτική περιγραφή της Λιβυρνίας μετά τη Ρωμαϊκή κατάκτηση καταγράφοντας 14 μεγάλους Λιβυρνικούς δήμους, ακολουθεί η καταγραφή των πόλεων από βορρά προς νότο. Η Λιβυρνία παρέμεινε στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μέχρι την κατάρρευση της (476 μ.Χ.), την εποχή που ήταν αυτοκράτορας ο Οκταβιανός Αύγουστος τα όρια μεταξύ των Λιβυρνών και των Ίστρων ήταν ο ποταμός Αρσία στην Ιστρία. Αργότερα (170 μ.Χ.) το Τρστατ θα αποκοπεί από τη Λιβυρνία, τα σύνορα θα μετατεθούν στην Κρικβένιτσα. Στα μέσα του 2ου αιώνα μ.Χ. ο όρος "Λιβυρνία" χρησιμοποιούσε για να προσδιορίσει όχι μόνο τους Λιβυρνούς αλλά και τους Ιάποδες, συμμετείχαν εξίσου στην αυλή της διοικητικής έδρας στη Σκάρδων. Στα τέλη της δεκαετίας του 330 μ.Χ. η διοικητική έδρα της Λιβυρνίας προσαρτήθηκε στη Δαλματία, εξακολουθούσε ακόμα να αναγνωρίζεται σαν ειδική περιοχή. Όταν έπεσε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία τη Λιβυρνία κατέλαβαν οι Οστρογότθοι, τη διατήρησαν για 60 χρόνια με πρωτεύουσα τη Σαλώνα. Οι Γότθοι έχασαν το μεγαλύτερο τμήμα της Δαλματίας και τμήμα της Λιβυρνίας όταν αποφάσισε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α´ να ανακτήσει με τους Γοτθικούς πολέμους τη Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (536 μ.Χ.), η περιοχή της Ζαντάρ παραδόθηκε στους Βυζαντινούς (552 μ.Χ.). Η βόρεια Λιβυρνία παρέμεινε ωστόσο στα χέρια των Γότθων μέχρι το 555 αν και οι Βυζαντινοί είχαν ανακτήσει τη Σαβία (540 μ.Χ.) και την Ιστρία (543 μ.Χ.). Οι Γότθοι την οργάνωσαν σε διοικητική περιφέρεια με στρατιωτική πρωτεύουσα την Ακυληία υπό την προστασία ισχυρού στόλου. Σύμφωνα με κάποιον ανώνυμο χρονικογράφο της Ραβέννας τον 6ο αιώνα μ.Χ. περιείχε όλες τις παραλιακές πόλεις από τη Λαβίνα μέχρι τη Νιν. Οι Σλάβοι σύμφωνα με τον ιστορικό Προκόπιο εισέβαλαν στην Ιλλυρία και τη Δαλματία (550 μ.Χ.), η εισβολή αυτή αποτελούσε την έναρξη του Σλαβικού εποικισμού στα Βαλκάνια. Οι εθνικοί πυρήνες των Κροατών ξεκίνησαν από την ενδοχώρα της Λιβυρνίας, από εκεί εξαπλώθηκαν σε ολόκληρη τη Λιβυρνία και κατόπιν στην Ιλλυρία. Στη Ρωμαϊκή περίοδο οι Λιβυρνοί είχαν οργανωθεί σε 14 μεγάλους δήμους, όπως έγραψε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ζ΄ οι Κροάτες χρησιμοποίησαν την παλαιά διοικητική διαίρεση. Τους επόμενους αιώνες η Κροατική γλώσσα κυριάρχησε στο μεγαλύτερο τμήμα της Δαλματίας και της Λιβυρνίας, στα τέλη του 9ου αιώνα τα περισσότερα τοπωνύμια στην λιμνοθάλασσα του Ζαντάρ είχαν Σλαβικά ονόματα. Από τον 6ο μέχρι τον 9ο αιώνα τα ονόματα "Λιβυρνία" και "Δαλματία" χρησιμοποιήθηκαν για να προσδιορίσουν διαφορετικές περιοχές αν και ανήκαν στην ίδια πολιτική ενότητα. Στα τέλη του 8ου αιώνα ο Καρλομάγνος κατέκτησε αρχικά την Παννονία και τη Δακία, κατόπιν την Ίστρια, τη Λιβουρνία και τη Δαλματία αλλά οι κύριες παραθαλάσσιες πόλεις παρέμειναν στους Βυζαντινούς υπό την ηγεσία Άρχοντα με πρωτεύουσα τη Ζαντάρ. Το μεγαλύτερο τμήμα της Λιβυρνίας παρέμεινε στη Φραγκία και μέχρι το 820 διαχωρίστηκε από το Κροατικό πριγκιπάτο της Δαλματίας. Μερικοί υποθέτουν ότι ο πρίγκιπας της Κροατίας Μπόρνα ήταν υποτελής των Φράγκων και απεστάλη από τη Λιβυρνία στη Δαλματία για να οργανώσει ένα υποτελές κράτος, ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής έδωσε στη δικαιοδοσία του τη Λιβυρνία (820). Ο Μπόρνα κατόπιν αντικατέστησε στους τίτλους το όνομα "Λιβυρνία" με το "Κροατία" και τον τίτλο των "βασιλέων της Λιβυρνίας και της Κροατίας". Το όνομα της Λιβυρνίας εξαφανίστηκε τότε από τις ιστορικές πηγές, χρησιμοποιήθηκε μόνο ιστορικά. A. Stipčević, Iliri, Školska knjiga, Zagreb, 1974. M. Zaninović, Liburnia Militaris, Filozofski fakultet Zagreb. R. Drechsler – Bižić, Japodska grupa, Praistorija jugoslavenskih zemalja V. R. Matejčić, Predhistorijska nekropola Mišinac u Kastvu, Liburnijske teme (Opatija), 1/1974. Ž. Cetinić, 1989 – Grobišće/Grobnik, AP, 7957(1989), 1989.

Η Λιβουρνία ήταν αρχαία γεωγραφική περιοχή στις βορειοδυτικές ακτές της Αδριατικής, στη σημερινή Κροατία όπου ζούσαν οι Λιβυρνοί, τα όρια της μεταβλήθηκαν πολλές φορές από τον 11ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 1ο αιώνα π.Χ. Οι αρχαίοι συγγραφείς στο σύνολο τους επιβεβαιώνουν τη θαλασσοκρατορία τους σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, τα αρχαιολογικά ευρήματα εντοπίζονται στη βόρεια Δαλματία, την ανατολική Ίστρια και τον Κόλπο του Κβάρνερ. Ο πολιτισμός τους ξεκινά στην ύστατη Εποχή του Χαλκού και συνεχίζεται σε ολόκληρη την Εποχή του Σιδήρου με τις πρώτες Δαλματο-Βαλκανικές μεταναστεύσεις, περιορίζεται στις Κροατικές ακτές και τα γειτονικά νησιά. Οι περιοχές τους καθορίζονται από τις εκβολές των ποταμών και τα γειτονικά νησιά, στα βορειοδυτικά τους βρισκόταν το Ιστρών έθνος, στα βόρεια οι Ιάποδες και στα νοτιοανατολικά οι Δαλματικές εθνολογικές ομάδες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B9%CE%B2%CF%85%CF%81%CE%BD%CE%AF%CE%B1

Dodge Challenger

Η πρώτη αυτόνομη γενιά του Challenger εισήχθη στην παραγωγή τον Σεπτέμβριο του 1969, ως μοντέλο της σεζόν (model year) του 1970, ως απάντηση στην Ford Mustang πρώτης γενιάς (αν και με σχετική καθυστέρηση, καθώς η αρχική Mustang είχε εισαχθεί τον Απρίλιο του 1964), και ήταν ένας τυπικός εκπρόσωπος των λεγόμενων muscle cars, ενώ σήμερα θεωρείται (όπως φυσικά και οι παλαιότερες Mustang) ως κλασικό συλλεκτικό μοντέλο. Η δεύτερη γενιά κυκλοφόρησε από τα τέλη του 1977 έως το 1983, δεν ανήκε όμως στην κατηγορία των muscle cars, καθώς ήταν μια παράλληλη έκδοση του Mitsubishi Galant Lambda και ανήκε στην κατηγορία των κόμπακτ κουπέ αυτοκινήτων. Μετά από μια παύση 25 ετών, η παραγωγή της τρίτης γενιάς του Challenger ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2008, για τη σεζόν του 2008, και συνεχίζεται έως τώρα. Το σημερινό μοντέλο σηματοδότησε την επιστροφή της Dodge στην κατηγορία των muscle cars και φέρει παραδοσιακή ρετρό αισθητική, εμπνευσμένη από τον κλασικό πρόγονο του 1969 - 1974. Οι χρονολογίες δίνονται σε ημερολογιακά έτη και όχι σε σεζόν (model years). 2008-2012 Dodge Challenger review. Dodge Challenger: History of the Dodge Pony Car

Το Dodge Challenger είναι ένα σπορ αυτοκίνητο που κατασκευάζεται από την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία Dodge, αρχικά από τον Σεπτέμβριο του 1969 έως το 1974, μετά σε άλλη εκδοχή αμαξώματος από τα τέλη του 1977 έως το 1983, και στη συνέχεια από το 2008 μέχρι σήμερα. Μια πρώτη χρήση του ονόματος, ωστόσο, είχε γίνει τη σεζόν του 1959 στην κορυφαία έκδοση Coronet Silver Challenger του Dodge Coronet.

https://el.wikipedia.org/wiki/Dodge_Challenger

Δούκισσα της Πλακεντίας

Η δούκισσα γεννήθηκε τον Απρίλιο το 1785 στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Ήταν κόρη του επιτετραμμένου Γάλλου διπλωμάτη Μαρκησίου Φρανσουά Μπαρμπέ ντε Μαρμπουά και της Αμερικανίδας Ελίζαμπεθ Μουρ, κόρης του κυβερνήτη της Πενσιλβάνια. Το 1804 παντρεύτηκε τον στρατηγό Σαρλ Λεμπρύν, υπασπιστή του Ναπολέοντα, ο οποίος ήταν γιος του υπουργού οικονομικών. Ο Σαρλ είχε οριστεί Δούκας της Πιατσέντζα, μικρής πόλης της βόρειας Ιταλίας που είχε κατακτήσει ο Ναπολέων 1796. Μαζί με τη σύζυγό του τη Σοφί απέκτησαν το 1804 μια κόρη, την Ελίζα. Η συμβίωση τους ήταν προβληματική και σύντομα κατέληξαν να ζουν σε διάσταση χωρίς ποτέ να εκδοθεί διαζύγιο. Στο Παρίσι διατηρούσε φιλολογικό σαλόνι στο οποίο σύχναζαν πολλοί διανοούμενοι της εποχής όπως, ο Ντελαβίν, ο Λαμαρτίνος και ο Ουγκώ. Η Σοφί εγκατέλειψε τη Γαλλία και διέμεινε στην Ιταλία, επειδή διαφωνούσε με τον σύζυγό της αλλά κι επειδή αντιπαθούσε τους Βουρβόνους οι οποίοι είχαν επανακάμψει μετά την πτώση του Ναπολέοντα. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, τόσο η ίδια όσο και η κόρη της Ελίζα, διέθεσαν πολλά χρήματα στον αγώνα και διεκρίθησαν για τον φιλελληνισμό τους: συγκεκριμένα έγινε ενεργό μέλος του Φιλελληνικού Κομμιτάτου πουλώντας τα κοσμήματά της και συγκεντρώνοντας το ποσό των δεκατεσσάρων χιλίαδων φράγκων, αλλά και προσφέροντας και άλλα εννιά χιλιάδες φράγκα. Ένα πρόσωπο το οποίο εντυπωσίασε τη Δούκισσα, λόγω της μόρφωσης του, ήταν ο Καποδίστριας, τον οποίο συνάντησε το 1826 στο Παρίσι. Η Σοφία εγκαταστάθηκε το 1829 στο Ναύπλιο, πόλη που όρισε ο Καποδίστριας ως την πρώτη πρωτεύουσα του ελληνικού έθνους. Συμμετείχε ενεργά στο συντονισμένο κίνημα των Γάλλων φιλελλήνων, ενώ το 1834 μετακόμισε στην Αθήνα, επενδύοντας σε γη. Το σπίτι της σώζεται μέχρι σήμερα. Ενίσχυσε οικονομικά την τότε νεοσύστατη δημοτική εκπαίδευση και ανέλαβε την επιμόρφωση 12 θυγατέρων αγωνιστών. Παρακολουθώντας τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα, αναγκάσθηκε αντιπολιτευόμενη τον Κυβερνήτη να μετατραπεί σε μισητό του εχθρό. Έπειτα από παραμονή 17 μηνών, η Σοφία αναχώρησε με την κόρη της για την Ιταλία. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια το 1831, διένειμε η ίδια φυλλάδια στη Γαλλία για τον αήθη κατά τη γνώμη της τρόπο που ο Καποδίστριας κυβερνούσε την Ελλάδα, υπερασπιζόμενη τους Μαυρομιχαλαίους δολοφόνους του. Το 1836 η Σοφία με την κόρη της αναχώρησαν για μακρά περιοδεία στην οθωμανική Ασία. Ένα χρόνο αργότερα, η κόρη της πέθανε από στηθικό νόσημα στη Βηρυττό, πιθανώς οφειλόμενο στην εξάπλωση της πανώλης. Η Δούκισσα δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει τον χαμό της αγαπημένης της κόρης και βαλσάμωσε το κορμί της Ελίζας, με το οποίο επέστρεψε στην Αθήνα. Τοποθέτησε το άψυχο σώμα της στο υπόγειο της προσωρινής κατοικίας της στην οδό Πειραιώς, το οποίο είχε μετατρέψει σε παρεκκλήσιο, έχοντας υπ' όψιν να το θάψει σε μεγαλοπρεπή ναό που σκόπευε να κτίσει στην Πεντέλη. Στην Αθήνα ανέγειρε την ιδιωτική της κατοικία, τη Βίλα Ιλίσσια, έργο του διάσημου αρχιτέκτονος Σταματίου Κλεάνθη. Στην προσπάθειά της να αγοράσει εκτάσεις στο Πεντελικό, συνάντησε την αντίδραση της Ιεράς Μονής Πεντέλης που είχε θέσει άτυπα ολόκληρο το όρος υπό τη διακυβέρνησή της, λόγω της εξάπλωσης του ασκητισμού από τον μεσαίωνα. Το τίμημα που ζητούσε η Μονή ήταν απρόσιτο και χρειάστηκε η παρέμβαση της ελληνικής Κυβέρνησης και ιδίως του γαλλόφιλου Κωλέττη, ώστε να προωθηθεί η αγορά, υποσχόμενη η Δούκισσα την πραγματοποίηση έργων κοινής ωφέλειας στην περιοχή. Το 1840 περιήλθε στην κυριότητα της έκταση 1738 στρεμμάτων στην περιοχή, αντί τιμήματος 7.512 δραχμών. Ανέθεσε στον αρχιτέκτονα Κλεάνθη την οικοδόμηση του περιβόητου Καστέλλου της Ροδοδάφνης, γνωστό ως Πύργος της Πλακεντίας, καθώς και τρεις οικίες, τη Maisonette (Μαιζονέττα), την Plaisance (Πλακεντία) και τον Tourelle (Πυργίσκο). Για την κατασκευή τους συνεργάστηκαν ο Χανς Κρίστιαν Χάνσεν και ο μηχανικός Αλέξανδρος Γεωργαντάς. Η Δούκισσα προχώρησε στην κατασκευή μαρμάρινης πεντάτοξης γέφυρας πάνω από ρεματιά της πεντελικής γης, κρηνών, δύο λατομείων μαρμάρου, ενός κοιτώνος για τους λατόμους, ενώ χρηματοδότησε και τη διάνοιξη δρόμων στην Πεντέλη. Στις 19 Δεκεμβρίου του 1847, ξέσπασε πυρκαγιά στην προσωρινή κατοικία της στην Πειραιώς, με αποτέλεσμα να αποτεφρωθεί το ταριχευμένο σώμα της κόρης της, Ελίζας. Την αντιπάθειά της προς τον Καποδίστρια διαδέχθηκε η αποστροφή της για τον βασιλιά Όθωνα, τη βασίλισσα Αμαλία και τους αυλικούς. Ο δύστροπος χαρακτήρας της την κράτησε μακριά και από τη συνεργασία της με τον Κλεάνθη και τον Χάνσεν, παραμελώντας τις οικοδομές της. Η Δούκισσα της Πλακεντίας εθεωρείτο εκκεντρική προσωπικότητα, με πολλούς μύθους να περιβάλλουν το πρόσωπό της και να τη συσχετίζουν με τους ληστές που κατοικούσαν στην αττική ύπαιθρο και ταλάνιζαν την Αθήνα. Στην αρχή απαρνιέται τον χριστιανισμό και ασπάζεται την ιουδαϊκή θρησκεία. Οι κοινωνικές συναναστροφές και οι πολιτικές ιδέες της την οδήγησαν να εισάγει στην Ελλάδα μια νέα θεοκρατική κοινωνική οργάνωση μεταβάλλοντας το μέγαρό της των Ιλισίων σε κέντρο διάφορων Ελλήνων και ξένων λογίων, διανέμοντας κτήματα και τίτλους ευγενείας σε εξέχουσες μεν ελληνικές οικογένειες, στερούμενη όμως από την πρότερη αγαθοποιό κοινωφελή δράση της. Αυτό είχε ως συνέπεια να αποξενωθεί ακόμα περισσότερο. Τον Ιούνιο του 1846 η Σοφία φέρεται να αιχμαλωτίστηκε από τον Λήσταρχο Σπύρο Μπίμπιση (με τον οποίον φημολογείτο πως είχε κρυφή σχέση) αλλά ελευθερώθηκε ύστερα από επέμβαση των Χαλανδριωτών. Ακολούθησαν άλλες ιστορίες, αναδιαρθρώνοντας κάθε φορά ιστορικά γεγονότα. Γεγονός πάντως είναι πως με δικά της έξοδα ανακατασκεύασε το 1854 τη Συναγωγή στη Χαλκίδα, ενώ συνέχισε με δικά της έξοδα τη δεύτερη έκδοση των Χρονικών του Μεσολογγίου. Στα τελευταία χρόνια της ζωής της δεν δεχόταν καμία επίσκεψη εκτός από τη Δεσποινίδα των Τιμών της Βασίλισσας Αμαλίας, τη Φωτεινή Μαυρομιχάλη, την οποία και η ίδια είχε αναθρέψει, και την Ελένη Καψάλη, θυγατέρα του ήρωα του Μεσολογγίου Χρήστου Καψάλη. Απεβίωσε τον Μάϊο του 1854 σε ηλικία 69 χρονών, όπως αναγράφεται επάνω στον τάφο της που επιμελήθηκε σε αρχαιότροπο μαρμάρινο ύφος ο Γεώργιος Σκουζές σε σχέδια του Σταμάτη Κλεάνθη. Ο τάφος της βρίσκεται σήμερα στην Πεντέλη και μάλιστα κοντά στην Πλατεία, υπάρχει ευμεγέθης πινακίς που οδηγεί σε αυτόν. Ο κληρονόμος ανεψιός της, ερχόμενος από Γαλλία πούλησε τα περισσότερα των κτημάτων της στο Ελληνικό Δημόσιο. Η Δούκισσα της Πλακεντίας διέθεσε πάνω από 40.000 δραχμές για λογαριασμό της Ελλάδος. Ο θάνατός της δεν της επέτρεψε να δει ολοκληρωμένο το αρχιτεκτονικό αριστούργημα του Καστέλλου της Ροδοδάφνης, το οποίο ολοκληρώθηκε λίγο αργότερα. Περιήλθε στο δημόσιο, ενώ τα υπόλοιπα ιδιοκτησιακά της στοιχεία αγοράσθηκαν από τον τραπεζίτη της δουκίσσης, Γεώργιο Σκουζέ, ο οποίος είχε παντρευτεί τη γραμματέα της, Ελένη Καψάλη. Σήμερα, το Καστέλλο της Ροδοδάφνης στον λόφο Κουφού είναι γνωστό ως Πύργος Δουκίσσης Πλακεντίας, απ' όπου διένοιξε τον δρόμο από τον Καρηττό (οδός Δουκίσσης Πλακεντίας) ενώ τον ίδιο τίτλο έχει πάρει και ο Σταθμός Δουκίσσης Πλακεντίας του Μετρό των Αθηνών στον οποίον καταλήγει η μεγάλη ομώνυμος λεωφόρος στο Χαλάνδρι. Με τη ζωή, το έργο και τις περίεργες συναναστροφές της Δουκίσσης της Πλακεντίας ασχολήθηκαν ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος και ο Δημήτριος Καμπούρογλου με πολλά ιστορικά, ανεξακρίβωτα όμως, στοιχεία. Μέγαρο Δούκισσας της Πλακεντίας Σιδηροδρομικός Σταθμός Δουκίσσης Πλακεντίας Φίφη Δεμίρη, Νίκος Κουτσούμπος, «Σοφία ντε Μπαρμπούα, δούκισσα Πλακεντίας», στο Συλλογικό: Γυναίκες φιλέλληνες, Ε Ιστορικά, τ/χ.228 (18 Μαρτίου 2004), σελ.14-21 Ελένη Κούκου, Ιωάννης Καποδίστριας. Ο άνθρωπος, ο διπλωμάτης:1800-1828, εκδ. Βιβλιοπωλείον της Εστίας, Αθήνα, 1978 Κωνσταντίνος Κιουπκιολής, «Η Δούκισσα της Πλακεντίας εναντίον του Καποδίστρια», Ιστορία Εικονογραφημένη, τ/χ.6 (Δεκέμβριος 1968), σελ.136-143 Γέφυρα Δουκίσσης Πλακεντίας Όλγα Μπαδήμα - Φουντουλάκη, Η Δούκισσα της Πλακεντίας και οι Αρχιτέκτονές της, Αθήνα, 2011

Η Σοφί ντε Μαρμπουά-Λεμπρύν (γαλλικά: Sophie de Marbois-Lebrun), η οποία έφερε τον τίτλο Δούκισσα της Πλακεντίας, υπήρξε φιλελληνίς Αμερικανο-Γαλλίδα, κόρη Γάλλου διπλωμάτη και σύζυγος του Δούκα της Πλακεντίας (Πιατσένσα), πόλης στη βόρεια Ιταλία που είχε κατακτήσει ο Ναπολέων τον 18ο αιώνα. Η δράση της εστιάστηκε στην ενίσχυση του απελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων, με μεγάλη οικονομική και κοινωνική συνεισφορά κατά τα πρώτα χρόνια εδραίωσης του ελληνικού κράτους, εν μέσω πολιτικών ταραχών. Παρά την αντιπαλότητά της με πολλές από τις πολιτικές και βασιλικές φυσιογνωμίες της εποχής, πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής της στο Ναύπλιο, την Αθήνα, αλλά και την Πεντέλη, με πληθώρα αρχιτεκτονικών κειμηλίων να κοσμούν ακόμη και σήμερα γωνιές της ελληνικής γης. Η συνεισφορά της επεκτάθηκε στη Συναγωγή της Χαλκίδας και στην ολοκλήρωση της δεύτερης έκδοσης των Χρονικών του Μεσολογγίου. Μετά τον χαμό της πολυαγαπημένης της κόρης Ελίζας κατά την περιοδεία της στην οθωμανική Ασία και την επιστροφή της στην Αθήνα, πληθώρα μαρτυριών και μυθοπλασίες άρχισαν να περιβάλλουν την εκκεντρική της προσωπικότητα, καθιστώντας την παρουσία της στην Πεντέλη κατά την εποχή της δράσης των ληστών μυστηριώδη και αινιγματική. Η ίδια απεβίωσε το 1854 σε ηλικία 69 ετών. Τα τελευταία έξι χρόνια της ζωής της διέμενε κατά κύριο λόγο στη Βίλα «Ιλίσσια», η οποία κατασκευάστηκε την περίοδο 1840-1848 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη και η οποία από το 1930 στεγάζει το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Σημαντικός υπήρξε ο ρόλος της στο κίνημα του φιλελληνισμού, ενώ κληροδότησε και σημαντικά κειμήλια στο Ελληνικό Κράτος, πολλά από τα οποία διαχειρίστηκε ο Γεώργιος Σκουζές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%BB%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82

Άννα της Αυστρίας (1549-1580)

Η Άννα ήταν η μεγαλύτερη κόρη του Μαξιμιλιανού Β της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Μαρίας της Ισπανίας, οι οποίοι ήταν πρώτα ξαδέλφια. Γεννήθηκε στην Ισπανία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του παππού της, αυτοκράτορα Καρόλου Ε΄, αλλά έζησε στη Βιέννη από την ηλικία των τεσσάρων ετών. Η Άννα θεωρούνταν το αγαπημένο παιδί του πατέρα της. Έλαβε καθολική εκπαίδευση παρόλο που ο πατέρας της ήταν φιλικά προσκείμενος προς τον Λουθηρανισμό. Ως η μεγαλύτερη κόρη του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η Άννα ήταν μια επιθυμητή υποψήφια νύφη. Οι γονείς της πίστευαν ότι ένας ισπανικός γάμος θα ενίσχυε τους δεσμούς μεταξύ των αυστριακών και των ισπανικών οικογενειών του οίκου των Αψβούργων. Τον Φεβρουάριο του 1569 ανακοινώθηκε ο αρραβώνας της Άννας με τον θείο της Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας και τον Μάιο του 1570 παντρεύτηκαν με πληρεξούσιο . Η Άννα ταξίδεψε από την Αυστρία στην Ισπανία το φθινόπωρο του 1570 συνοδευόμενη από τους αδελφούς της Αλβέρτο και Βεγκέσλαο. Ως βασίλισσα η Άννα χαρακτηρίστηκε ζωηρή και χαρούμενη, ενώ ασχολήθηκε κυρίως με το κέντημα. Ο γάμος μεταξύ της Άννας και του Φίλιππου περιγράφεται ως ευτυχισμένος. Εκτός του ότι ήταν το αγαπημένο παιδί του πατέρα της, η Άννα φέρεται να ήταν και η πιο αγαπημένη γυναίκα του Φίλιππου. Σύμφωνα με τους διπλωμάτες, ο Βασιλιάς είχε ερωτευθεί τη νεαρή νύφη του. Δεν υπάρχουν στοιχεία ότι ο Φίλιππος έχει ερωμένες κατά τη διάρκεια του γάμου τους. Η Άννα είχε μια προσωπικότητα παρόμοια με τη δική του και εκείνος ήταν αφοσιωμένος σε αυτήν. Ο Φίλιππος ήταν ένας μονάρχης συνείδησης και διατηρούσε τη σχέση του με την Άννα δύο φορές την εβδομάδα με τη μορφή σημειώσεων, καθώς επίσης και επισκέπτονταν το υπνοδωμάτιο της γυναίκας του έως και τρεις φορές την ημέρα. Η Άννα γέννησε πέντε παιδιά, συμπεριλαμβανομένων τεσσάρων γιων, από τα οποία τα τρία μεγαλύτερα πέθαναν πριν από τον Φίλιππο, και ο νεότερος τον διαδέχθηκε τελικά ως Φίλιππος Γ΄. Η Άννα περιγράφηκε επίσης ως καλή μητέρα για την Ισαβέλλα Κλάρα Ευγενία και την Αικατερίνη Μιχαέλα, τις δυο κόρες του Φιλίππου από τον προηγούμενο γάμο του με την Ελισάβετ των Βαλουά. Πέθανε από γρίπη το 1580 στο Μπαδαχόθ σε ηλικία 30 ετών, οκτώ μήνες μετά τη γέννηση του τελευταίου παιδιού της. Η Άννα θάφτηκε αρχικά στο Μπαδαχόθ, αλλά το σώμα της μεταφέρθηκε αργότερα στο Ελ Εσκοριάλ. Απέκτησε 5 παιδιά: Φερδινάνδος (1571 - 1578), Πρίγκηπας των Αστουριών. Κάρολος Λαυρέντιος (1573 - 1575). Διέγος (1575 - 1578), Πρίγκηπας των Αστουριών. Φίλιππος Γ΄ (1578 - 1621), Βασιλιάς της Ισπανίας. Μαρία (1580 - 1583). J. Brouwer, Montigny, Representative of the Netherlands by Philip II (Amsterdam z.j. [1941]). R. Rodríguez Raso, Maximiliano de Austria, gobernador de Carlos V en España: cartas al emperador (Madrid 1963). Fernando González-Doria, Las Reinas de España (Madrid 1986). A. W. Lovett, Early Habsburg Spain, 1517-1598 (Oxford 1986). John Lynch, Spain 1516-1598. From nation state to world empire (Oxford 1991). Geoffrey Parker, Philip II (Chicago / La Salle 1996). Henry Kamen, Philip of Spain (New Haven / London 1997). Manuel Ríos Mazcarelle, Reinas de España. Casa de Austria (Madrid 1998). L. Cabrera de Córdoba, Historia de Felipe II, rey de España, J. Martínez Millán and C.J. ed the Carlos Morales (Madrid 1998). Paula Sutter Fichtner, The Emperor Maximilian II (New Haven 2001). Pedro Gargantilla, Enfermedades de los reyes de España. Los Austrias. De la locura a la impotencia de Juana de Carlos II el Hechizado (Madrid 2005).

Η Άννα της Αυστρίας (Ana de Austria, 1 Νοεμβρίου 1549 – 26 Οκτωβρίου 1580) από τον Οίκο των Αψβούργων ήταν βασίλισσα της Ισπανίας δυνάμει του γάμου της με τον θείο της, Φίλιππο Β΄ της Ισπανίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82_(1549-1580)

VW-Porsche 914

Η Porsche 914 ήταν το αποτέλεσμα της τότε προσπάθειας της Porsche να αποκτήσει ένα συμπληρωματικό μοντέλο της Porsche 911, με πιο προσιτή τιμή πώλησης, και της ταυτόχρονης προσπάθειας της Volkswagen να δημιουργήσει το ίματζ ενός κατασκευαστή και σπορ αυτοκινήτων. Η βασική ιδέα ήταν ότι η εμπειρία αγώνων της Porsche θα πρέπει να συνδυάζεται με την εμπειρία του μεγάλου όγκου παραγωγής της Volkswagen. Για τον σκοπό αυτό, δημιουργήθηκε μια ειδική εταιρεία, η VW-Porsche Vertriebsgesellschaft mbH, με έδρα τη Στουτγκάρδη για την εξέλιξη και την εμπορική προώθηση του αυτοκινήτου. Μάλιστα υιοθετήθηκε η καινοτόμος λύση του φθηνού σπορ αυτοκινήτου με τον κινητήρα στο κέντρο του αμαξώματος. Κατά την εισαγωγή της, στα τέλη του 1969, για τη σεζόν (model year) του 1970, η 914 προσφερόταν με δύο διαφορετικούς κινητήρες και αντίστοιχες ονομασίες: 914/4 με 4-κύλινδρο επίπεδο κινητήρα μπόξερ 1.7 λίτρων, από το VW 411. 914/6 με 6-κύλινδρο επίπεδο κινητήρα μπόξερ 2.0 λίτρων, από την Porsche 911 T.Το κιβώτιο ταχυτήτων και η μπροστινή ανάρτηση με διαμήκη άξονα στρέψης, είχαν προέλθει απευθείας από την Porsche, ενώ το υπόλοιπο τεχνολογικό υπόβαθρο προήλθε σε μεγάλο βαθμό και από τα αυτοκίνητα της Volkswagen. Ειδικότερα οι εκδόσεις με τον 6-κύλινδρο κινητήρα, ωστόσο, δεν γνώρισαν εμπορική επιτυχία, καθώς η τιμή τους πλησίαζε την εμπορική αξία της κορυφαίας Porsche 911. Αυτό σήμαινε, φυσικά, μια ολέθρια λοξοδρόμηση από την αρχική ιδέα της Porsche να κατασκευάσει ένα λιγότερο ακριβό σπορ αυτοκίνητο, με κινητήρα στο κέντρο. Γενικότερα, η Porsche 914 δεν έτυχε θερμής υποδοχής από αρκετούς υποστηρικτές της Porsche, που δυσκολεύονταν να αποδεχτούν την ισχυρή σύζευξη της Volkswagen, της οποίας μάλιστα το λογότυπο συμπεριλήφθηκε στην ονομασία της πρύμνης. Ωστόσο, η Porsche 914 ήταν για την εποχή της ένα σύγχρονο και ενδιαφέρον σπορ αυτοκίνητο, με κάπως εκκεντρικό σχεδιασμό και ιδιαίτερα ελκυστικό σαλόνι για τα τότε στάνταρ. Μια ειδική σειρά της 914/6 με ακόμα μεγαλύτερους κυβισμούς, παρήχθη σε μόλις 11 δείγματα το 1972 και όλα διατέθηκαν ως Porsche 916. Ήταν με δύο διαφορετικούς κινητήρες, όλοι με ηλεκτρονικό ψεκασμό καυσίμου (injection), και τελικώς κατασκευάστηκαν τρία αντίτυπα των 916 με κινητήρα 2.4 λίτρων από την 911 S, ισχύος 190 hp, και 8 αντίτυπα με κινητήρα 2.7 λίτρων από την Porsche 911 Carrera, ισχύος 210 hp. Thomas Lang: VW Porsche 914 – Die Sportwagenlegende. HEEL Verlag, Königswinter 2009, ISBN 978-3-89880-914-6. Entwicklungsgeschichte, Sport und Kaufberatung. Tom Grünweg: Auferstehung aus Ruinen: Amerika liebt den Volksporsche. In: Spiegel Online. 4. August 2009, abgerufen am 7. Januar 2017. Lewandowski, Jürgen (2019). Porsche 914: 50 Years. Bielefeld: Delius, Klasing & Co. ISBN 9783667117175. Porsche 914 at Curlie

Η Porsche 914, γνωστή επίσης και ως VW-Porsche 914, ήταν ένα 2-θέσιο σπορ αυτοκίνητο, που αναπτύχθηκε από την Porsche και την Volkswagen και κατασκευάστηκε από κοινού, μεταξύ του 1969 και του 1976. Το αυτοκίνητο δημιουργήθηκε από μια συνεργασία μεταξύ της Porsche και της Volkswagen, που διήρκεσε τέσσερα χρόνια έως την πρώτη επίσημη παρουσίαση της 914, στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1969. Η 914 ήταν ένα χαμηλό σπορ αυτοκίνητο με αναδιπλούμενη οροφή και τον κινητήρα στο κέντρο, ακριβώς μπροστά από τον πίσω άξονα, με το κιβώτιο ταχυτήτων πίσω. Η αναλογία βάρους ήταν 47% μπροστά και 53% πίσω, που ήταν αρκετά παρόμοια με την αναλογία βάρους στα σύγχρονα αυτοκίνητα της Φόρμουλα 1. Συνολικά παρήχθησαν 118.978 αντίτυπα όλων των εκδόσεων της Porsche 914. Από αυτά, τα 115.646 έφεραν 4-κύλινδρο επίπεδο κινητήρα μπόξερ (H4) από το Volkswagen 411 και την ονομασία 914/4, και τα 3.332 έφεραν διαφορετικούς τύπους ενός επίπεδου 6-κύλινδρου κινητήρα μπόξερ (H6) από την Porsche και την ονομασία 914/6, ενώ κατασκευάστηκαν επίσης και δύο 8-κύλινδρα ειδικά πρωτότυπα. Τελικώς αντικαταστάθηκε το 1976 από την Porsche 924.

https://el.wikipedia.org/wiki/VW-Porsche_914

Δημήτριος Βρατσάνος

Τον Ιούνιο του 1824 τουρκικά πλοία προσέγγισαν τα Ψαρά και Τούρκοι στρατιώτες προσπάθησαν να αποβιβαστούν στο βόρειο τμήμα του νησιού. Μετά από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες, λόγω της αντίστασης των Ψαριανών, τελικά κατάφεραν να αποβιβαστούν στην περιοχή Ερινός και κατευθύνθηκαν στην πόλη. Στο φρούριο Παλαιόκαστρο, το οποίο υπερασπιζόταν 120 Έλληνες στρατιώτες, βρήκαν καταφύγιο πολλοί άμαχοι κάτοικοι του νησιού μεταξύ δε των εγκλείστων ήταν και ο Δημήτριος Βρατσάνος και ο γιος του Αντώνιος. Όταν πια έγινε φανερό ότι το φρούριο θα έπεφτε τελικά στα χέρια των Τούρκων οι γεροντότεροι από τους εγκλείστους αποφάσισαν να μην παραδοθούν και να πεθάνουν ανατινάσσοντας την πυριτιδαποθήκη του φρουρίου. Την πυριτιδαποθήκη ανατίναξε ο Αντώνιος Βρατσάνος ύστερα από εντολή του πατέρα του με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τόσο ο κόσμος που είχε βρει καταφύγιο μέσα στο Παλαιόκαστρο όσο και μεγάλος αριθμός Τούρκων στρατιωτών. Ε/Ιστορικά, Ένθετο Εφημερίδας Ελευθεροτυπίας, Η καταστροφή των Ψαρών-20 Ιουνίου 2002

Ο Δημητριος Βρατσάνος καταγόταν από μεγάλη ναυτική οικογένεια των Ψαρών και ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρίας. Κατά τη σφαγή των Ψαρών το 1824 ήταν δημογέροντας του νησιού και σκοτώθηκε μαζί με άλλους Ψαριανούς στο φρούριο Παλαιόκαστρο. Ο αδερφός του Γεώργιος Βρατσάνος είχε πυρπολήσει μαζί με τον Κανάρη την τουρκική ναυαρχίδα στην Τένεδο τον Οκτώβριο του 1822.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%92%CF%81%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82

Ορλάντο Κολόν

Ξεκίνησε την καριέρα του το 2005, σε μια μικρή ανεξάρτητη εταιρεία επαγγελματικής πάλης στο Μίσιγκαν. Το 2006, έκανε το ντεμπούτο του στο World Wrestling Counsil, εταιρεία που ανήκει στον θείο του, Κάρλος Κολόν, ενώ ξαδέρφια του είναι οι Πρίμο Κολόν και Καρλίτο Κολόν. Επίσης, έχει αγωνιστεί για λίγο, στην εταιρεία Pro Wrestling Zero. Τον Ιανουάριο του 2010, έφυγε από το WWC, και υπέγραψε συμβόλαιο με το WWE, το οποίο τον έστειλε στις θυγατρικές του εταιρείες. Από τα τέλη του 2011, ξεκίνησε τις εμφανίσεις του, ως "Έπικο", στο πλευρό του ξαδέρφου του, Πρίμο, με τον οποίο κατέκτησαν μια φορά το Ομαδικό Πρωτάθλημα WWE. Το 2013, η ομάδα άλλαξε ρόλο και παρουσιάστηκαν στο σόου ως οι ταυρομάχοι "Ντιέγκο" και "Φερνάντο". Επίσημη ιστοσελίδα Προφίλ στο OWoW.com

Ο Ορλάντο Κολόν (γεννημένος στις 24 Μαρτίου 1982), είναι ένας Πορτορικανός επαγγελματίας παλαιστής. Αυτή την περίοδο έχει συμβόλαιο με την εταιρεία WWE, όπου εμφανίζεται με το ψευδώνυμο "Φερνάντο".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%81%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%BF_%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BD

Αγαμέμνονας

Ο πατέρας του Αγαμέμνονα, Ατρέας δολοφονήθηκε από τον Αίγισθο, ο οποίος κατέλαβε το θρόνο και βασίλευε από κοινού με τον πατέρα του, Θυέστη, αδελφό του Ατρέα. Εν τω μεταξύ, ο Μενέλαος κι ο Αγαμέμνονας κατέφυγαν στον Τυνδάρεω, βασιλιά της Σπάρτης, όπου παντρεύτηκαν τις κόρες του: ο Μενέλαος παντρεύτηκε την Ωραία Ελένη κι ο Αγαμέμνονας την Κλυταιμνήστρα. Ο Αγαμέμνονας και η Κλυταιμνήστρα έκαναν τέσσερα παιδιά: έναν γιο, τον Ορέστη, και τρεις κόρες, την Ιφιγένεια, την Ηλέκτρα και τη Χρυσοθέμιδα. Ο Μενέλαος διαδέχτηκε τον Τυνδάρεω ως βασιλιάς της Σπάρτης, ενώ ο Αγαμέμνονας, με τη βοήθεια του αδελφού του, κατάφερε να ανατρέψει το Θυέστη και τον Αίγισθο και να επανακτήσει το βασίλειο των Μυκηνών. Κατάφερε μάλιστα να επεκτείνει το βασίλειό του κι έτσι έγινε ο ισχυρότερος αρχηγός της Ελλάδος. Το οικογενειακό ιστορικό του Αγαμέμνονα είχε αμαυρωθεί από βιασμούς, φόνους, αιμομιξίες, και προδοσία, συνέπειες του αποτρόπαιου εγκλήματος που διαπράχθηκε από τον πρόγονό του, Τάνταλο, και έπειτα εξ αιτίας μιας κατάρας που επιβλήθηκε στον Πέλοπα, γιο του Ταντάλου, από τον Μύρτιλο, τον οποίο είχε δολοφονηθεί. Έτσι ατυχία κυνηγούσε διαδοχικές γενιές του Οίκου των Ατρειδών, μέχρι να εξιλεωθούν από τον Ορέστη σε ένα δικαστήριο που πραγματοποιήθηκε από κοινού από ανθρώπους και θεούς. Όταν οι Αχαιοί ξεκίνησαν για την Τροία, ο στόλος τους παρέμενε αγκυροβολημένος στο λιμάνι της Αυλίδας, καθώς δεν υπήρχαν ούριοι άνεμοι για το ταξίδι. Ο μάντης Κάλχας αποκάλυψε ότι αιτία για την κακοτυχία αυτή ήταν ο ίδιος ο Αγαμέμνονας, που σ' ένα δάσος της σκότωσε το ελάφι της Αρτέμιδος, της θεάς του κυνηγιού. Οι άνεμοι θα ξαναφυσούσαν μόνο αν ο Αγαμέμνονας πρόσφερε θυσία στη θεά την ίδια του την κόρη, την Ιφιγένεια. Ο Αγαμέμνονας διστακτικός συμφώνησε για τη θυσία, αλλά την τελευταία στιγμή η Άρτεμις απομάκρυνε το σώμα της Ιφιγένειας από το θυσιαστήριο, αντικαθιστώντας το με ένα ελάφι. Κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, ο Αγαμέμνονας προσέβαλε τον Αχιλλέα, το μεγαλύτερο ήρωα των Αχαιών, καθώς διεκδίκησε τη Βρισηίδα, σκλάβα του Αχιλλέα, για να αντικαταστήσει τη δική του σκλάβα, Χρυσηίδα, την οποία αναγκάστηκε να επιστρέψει στον πατέρα της τον Χρύση, τον ιερέα του Απόλλωνα για να εξευμενίσει τον θεό. Ο θυμός του Αχιλλέα για τον Αγαμέμνονα αποτέλεσε το θέμα για το έπος της Ιλιάδας του Ομήρου. Με την άλωση της Τροίας, ο Αγαμέμνονας πήρε μαζί του σαν σκλάβα την Κασσάνδρα, κόρη του βασιλιά Πρίαμου. Μαζί επέστρεψαν στις Μυκήνες, αλλά δολοφονήθηκαν από την Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της, Αίγισθο, οι οποίοι ανέβηκαν έπειτα στο θρόνο. Ο γιος του Αγαμέμνονα, Ορέστης, αργότερα εκδικήθηκε τη δολοφονία του πατέρα του, σκοτώνοντας τη μητέρα του και τον Αίγισθο. Ο αστεροειδής 911 Αγαμέμνων (911 Agamemnon), που ανακαλύφθηκε το 1919 και ανήκει στην Τρωική Ομάδα, πήρε το όνομά του από τον μυθικό αυτό βασιλιά. Lorenzo Rocci (1956). Vocabolario Greco-Italiano. Società Ed. Dante Alighieri srl. σελίδες 5, 1241.

Ο Αγαμέμνονας (Αγαμέμνων) είναι ένας από τους επιφανέστερους ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Βασιλιάς των Μυκηνών και του Άργους, ίσως και επικυρίαρχος των ηγεμόνων της μυκηναϊκής επικράτειας. Πάντως, θεωρείται ο πιο σημαντικός μεταξύ τους και αρχιστράτηγος σε πανελλήνια κλίμακα της εκστρατείας κατά της Τροίας. Ήταν γιος του βασιλιά Ατρέα των Μυκηνών και της Αερόπης, αδελφός του Μενελάου και της Αναξίβιας, σύζυγος της Κλυταιμνήστρας, από την οποία απέκτησε τρεις κόρες (Ιφιγένεια, Ηλέκτρα και Χρυσόθεμις) και έναν γιο, τον Ορέστη. Με αφορμή την απαγωγή από τον Πάρη της συζύγου του αδελφού του Μενελάου, Ελένης, ο Αγαμέμνων κατόρθωσε να συγκροτήσει μια μεγάλη στρατιά και στόλο από όλες τις ελληνικές πόλεις και να εκστρατεύσει κατά της Τροίας. Το όνομα Αγαμέμνων προέρχεται από τις λέξεις «άγαν» και «μέμνων» που σημαίνει πολύ επίμονος, σταθερός, καρτερικός. Μετά την άλωση και την επιστροφή του από την Τροία δολοφονήθηκε από τη γυναίκα του και τον Αίγισθο, εραστή της Κλυταιμνήστρας, που εν τω μεταξύ είχε πάρει την εξουσία των Μυκηνών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82

Κτίριο

Υπάρχουν δύο κύριες ετυμολογικές εκδοχές, οι οποίες αναφέρονται στην εκτενή βιβλιογραφία και αρθρογραφία σχετικά με τη λέξη: 1) κτήριο < ελνστ. εὐκτήριον, από το επίθ. εὐκτήριος «οίκος προσευχής», και 2) κτήριο < αρχ. οἰκητήριον (με σίγηση του ατόνου αρκτικού φωνήεντος και συγκοπή). Όποια από τις δύο εκδοχές και αν ισχύει, η ετυμολογική αρχή οδηγεί στη γραφή κτήριο (με -η-). Εντούτοις, είναι εύλογο ότι στη σημασία τής λέξης έχει επιδράσει παρετυμολογικά το ρ. κτίζω, χωρίς ωστόσο να αποτελεί τμήμα τής αλυσίδας τού ετύμου. Για τον λόγο αυτόν συνηθίζεται επίσης η απλούστερη γραφή κτίριο (με -ι-), η οποία δεν έχει ετυμολογική βάση. Το ζήτημα παραμένει ρευστό και τα σύγχρονα λεξικά καταχωρίζουν και τις δύο γραφές. Σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη το ρήμα κτίζω μπορεί να δώσει μόνον το παράγωγο κτιστήριο (όπως φροντίζω - φροντιστήριο, καθαρίζω - καθαριστήριο, σκαλίζω - σκαλιστήρι(ο)). Κατά το Μείζον Ελληνικό Λεξικό του Τεγόπουλου - Φυτράκη η γραφή κτήριο αποτελεί παλαιότερη γραφή της λέξης κτίριο (ή χτίριο). Τα κτήρια κατασκευάζονται και προορίζονται για: διαμονή ή συγκέντρωση ανθρώπων ή ζώων (π.χ. κτήρια κατοικιών, στάβλοι, ναοί) εκτέλεση εργασιών ή άσκηση επαγγελμάτων (π.χ. κτήρια καταστημάτων, εργοστάσια) αποθήκευση ή τοποθέτηση αγαθών ή πραγμάτων (π.χ. κτήρια αποθηκών, στάθμευσης αυτοκινήτων) τοποθέτηση ή λειτουργία μηχανημάτων (π.χ. αντλιοστάσια)Κάθε κτήριο διαθέτει χώρους κύριας και βοηθητικής χρήσης. Σαν χώροι κύριας χρήσης εννοούνται εκείνοι οι χώροι του κτιρίου που σε κανονικές συνθήκες λειτουργίας του, προορίζονται για παραμονή ατόμων. Σαν χώροι βοηθητικής χρήσης εννοούνται π.χ.: Οι χώροι υγιεινής Οι αποθήκες Οι χώροι παραμονής ζώων Οι χώροι μηχανημάτων (π.χ. λεβητοστάσια, μηχανοστάσια) Τα κτήρια στο σύνολο ή τα τμήματά τους κατατάσσονται στα παρακάτω είδη, με βάση τη χρήση τους (σύμφωνα με τον Κτηριοδομικό κανονισμό): Κατοικίες: μονοκατοικίες, πολυκατοικίες, κοινόβια Προσωρινής διαμονής: ξενοδοχεία, ξενώνες, οικοτροφεία Γραφεία: γραφεία επιχειρήσεων, ελευθέρων επαγγελματιών, δημοσίων υπηρεσιών, υπηρεσιών τοπικής αυτοδιοίκησης, βιβλιοθήκες Εμπορικών δραστηριοτήτων: καταστήματα, φαρμακεία, κουρεία, κομμωτήρια, εμπορικά κέντρα, αγορές, υπεραγορές Συνάθροισης κοινού: δικαστήρια, θέατρα, κινηματογράφοι, μουσεία, ναοί, εστιατόρια, ζαχαροπλαστεία, καφενεία, κέντρα διασκέδασης, τράπεζες, χώροι συναυλιών, αθλητικών συγκεντρώσεων, αίθουσες αναμονής επιβατών, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, αίθουσες συνεδρίων Εκπαίδευσης: νηπιαγωγεία, σχολεία, γυμνάσια, λύκεια, ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης, φροντιστήρια Υγείας και κοινωνικής πρόνοιας: νοσοκομεία, κλινικές, ιατρεία, αγροτικά ιατρεία, υγειονομικοί σταθμοί, κέντρα υγείας, ψυχιατρεία, ιδρύματ ατόμων με ειδικές ανάγκες, ιδρύματα χρονίως πασχόντων, οίκοι ευγηρίας, βρεφοκομεία, βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί Σωφρονισμού: κρατητήρια, αναμορφωτήρια, φυλακές Βιομηχανίες - βιοτεχνίες: εργοστάσια, διυλιστήρια, σταθμοί παραγωγής ενέργειας, βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, συνεργεία αυτοκινήτων, βαφεία, ξυλουργεία, ερευνητικά εργαστήρια, παρασκευαστήρια τροφίμων, καθαριστήρια, σιδερωτήρια, οργανωμένα πλυντήρια ρούχων, αυτοτελή κέντρα μηχανογράφησης Αποθήκες: γενικές, αγροτικές, μουσείων, καταστημάτων, λιμενικά υπόστεγα Στέγασης ζώων: σταύλοι, βουστάσια, χοιροστάσια, πτηνοτροφεία Στάθμευσης αυτοκινήτων και πρατήρια υγρών καυσίμων: χώροι στάθμευσης αυτοκινήτων, δικύκλων κλπ. , πρατήρια υγρών καυσίμων, πλυντήρια αυτοκινήτων Λοιπές χρήσεις: όσα δεν εμπίπτουν σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες Κτηριοδομικός κανονισμός

Το κτίριο είναι κάθε μόνιμο και ανεξάρτητο κτίσμα το οποίο έχει εξωτερικούς τοίχους και στέγη, αποτελείται από ένα ή περισσότερα δωμάτια ή άλλους χώρους που χρησιμοποιούνται για τη στέγαση ανθρώπων, ζώων ή αντικειμένων. Κατά κανόνα, τα κτήρια έχουν τέσσερις τοίχους. Θεωρείται, όμως, κτήριο και μία μόνιμη οικοδομική κατασκευή που, ενδεχομένως, είναι ανοιχτή από τη μία ή περισσότερες πλευρές, πάντα όμως έχει στέγη. Τα κτήρια μπορεί να είναι πολυώροφα, με υπέργεια και υπόγεια πατώματα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%84%CE%AF%CF%81%CE%B9%CE%BF

Ιερά Αγιοταφιτική Αδελφότητα

Η ιστορία της Αδελφότητας ανάγεται, όπως πιστεύεται, στο 313 (που αντιστοιχεί στο διάταγμα των Μεδιολάνων του Μεγάλου Κωνσταντίνου και στη νομιμοποίηση του Χριστιανισμού στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία). Αρχαία χειρόγραφα επιβεβαιώνουν ύπαρξη Αδελφότητας πριν από την άφιξη της αυτοκράτειρας Ελένης στην Ιερά Πόλη το 326. Η Αδελφότητα έλαβε την υποστήριξη του αυτοκράτορα και επέκτεινε τις δραστηριότητές της πέρα ​​από τα σύνορα της Ιερουσαλήμ, στους κύριους Ιερούς τόπους της Παλαιστίνης. Το 638, η Αδελφότητα αναγνωρίστηκε από τον χαλίφη Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ και στη συνέχεια από τους διαδόχους του. Στους επόμενους αιώνες, όλοι οι κατακτητές της Παλαιστίνης, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αναγνώρισαν τα δικαιώματα των Ορθοδόξων μοναχών της Αδελφότητας να φροντίζουν τους Ιερούς τόπους για τους Χριστιανούς. Επί πολλούς αιώνες η Αδελφότητα βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τους Προχαλκηδόνιους και τους Ρωμαιοκαθολικούς, οι οποίοι προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους να αποκτήσουν δικαιώματα στη φροντίδα των Ιερών τόπων. Χωρίς την υποστήριξη ομόθρησκου κράτους στους Αγίους Τόπους, η Ιερά Αγιοταφιτική Αδελφότητα διεξήγαγε έναν ατελείωτο αγώνα για να αποδεικνύει και να επιβεβαιώνει τα δικαιώματά της στους Αγίους Τόπους. Αποστολή της Αδελφότητας είναι η υπεράσπιση της Ορθοδοξίας στην Αγία Γη, η διαφύλαξη και περιφρούρηση των Παναγίων Προσκυνημάτων όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, σταυρώθηκε και αναστήθηκε ο Ιησούς Χριστός και η πνευματική καθοδήγηση του Ορθοδόξου ποιμνίου. Η Ιερά Αγιοταφιτική Αδελφότητα διέπεται από τους εκκλησιαστικούς κανόνες και θεσμούς της μοναχικής Πολιτείας. Η πνευματική δικαιοδοσία της εκτείνεται στην Ιορδανία, Ισραήλ, Γάζα, Σαουδική Αραβία, καθώς σύμφωνα με τον αρχαιότατο τίτλο του, το Πατριαρχείο ποιμαίνει «τὴν Ἁγίαν Πόλην Ἱερουσαλήμ, πᾶσαν Παλαιστίνην, Συρίαν, Ἀραβίαν, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας καὶ Ἁγίαν Σιῶν». H αριθμητική δύναμη της Αδελφότητας ανέρχεται σήμερα σε πάνω από 100 μέλη, Μητροπολίτες, Αρχιεπισκόπους, Επισκόπους, Αρχιμανδρίτες, Ιερομόναχους, Διακόνους, Μοναχούς καί Δοκίμους. Η Αδελφότητα συντηρεί επίσης σχολεία και άλλα φιλανθρωπικά ιδρύματα στην περιοχή. Το σύστημα διοίκησής της είναι διαφορετικό από των υπολοίπων Εκκλησιών, λόγω του ιδιότυπου τρόπου εκκλησιαστικής διοικήσεως των Πανάγιων Προσκυνημάτων. Το Ιερό Κοινό του Παναγίου Τάφου διοικείται από δεκαοκταμελή Διαρκή Σύνοδο υπό την προεδρία του Πατριάρχη, η οποία αποτελείται από Αρχιερείς και Αρχιμανδρίτες που διορίζονται από τον Πατριάρχη. «Ἱερά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης». Πατριαρχείον Ιεροσολύμων. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2022.

Ιερά Αγιοταφιτική Αδελφότητα (Ἡ Ἱερά Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης) ονομάζεται η μοναστική αδελφότητα Ελληνορθοδόξων περί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. Έδρα της είναι η Μονή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στην Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ και επικεφαλής της (ως ηγούμενος) ο εκάστοτε Πατριάρχης Ιεροσολύμων (σήμερα ο Πατριάρχης Θεόφιλος).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B5%CF%81%CE%AC_%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%91%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%86%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1

Χοσέ Χολέμπας

Ξεκίνησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην ηλικία των 7 ετών στην τοπική Σίντρινγκ, ενώ στη συνέχεια αγωνίστηκε στις ομάδες νέων των Κλάινβαλντσταντ και Τεουτόνια Όμπερναου. Το 2002 μεταπήδησε στην ερασιτεχνική Ασάφενμπουργκ Νταμ και το 2005 στην επίσης ερασιτεχνική Βικτόρια Καλ, όπου και διέπρεψε ως επιθετικός πετυχαίνοντας 15 τέρματα σε 33 συμμετοχές. Οι εμφανίσεις του είχαν ως αποτέλεσμα να προσελκύσει το ενδιαφέρον της Μόναχο 1860, η οποία και τον ενέταξε αρχικά στη β' ομάδα της, που αγωνιζόταν στην Regionalliga Süd (Γ' Κατηγορία Γερμανίας και από το 2008 Δ'). Την παρθενική του εμφάνιση στην επαγγελματική ομάδα της Μόναχο 1860 την πραγματοποίησε την περίοδο 2007-08 και συγκεκριμένα στις 21 Σεπτεμβρίου 2007 στο νικηφόρο 2-1 επί της Ζανκτ Πάουλι για το πρωτάθλημα της Τσβάιτε Λίγκα. Το καλοκαίρι του 2009, με την έλευση του Έβαλντ Λίνεν στον πάγκο της ομάδας, καθιερώθηκε ως αμυντικός. Στην καριέρα του στην ομάδα της Βαυαρίας είχε συνολικά 47 συμμετοχές και 12 τέρματα με την β' ομάδα καθώς και 74 συμμετοχές και 7 τέρματα με την επαγγελματική ομάδα. Το καλοκαίρι του 2010 μετεγγράφηκε στον Ολυμπιακό έναντι 900.000 ευρώ, όντας προσωπική επιλογή του Έβαλντ Λίνεν, ο οποίος όμως αποχώρησε πρόωρα από τον Ολυμπιακό. Στις 30 Αυγούστου 2014 ανακοινώθηκε η μεταγραφή του στη Ρόμα, στην οποία υπέγραψε τριετές συμβόλαιο συνεργασίας, όπου βρήκε ως συμπαίκτες δύο ακόμη Έλληνες διεθνείς, τους Βασίλη Τοροσίδη και Κώστα Μανωλά, αποχώρησε όμως το επόμενο καλοκαίρι για να συνεχίσει την καριέρα του στην αγγλική Γουότφορντ, έναντι 2,5 εκατομμυρίων ευρώ.Τον Αύγουστο του 2020 επέστρεψε στον Ολυμπιακό όπου ολοκλήρωσε την επαγγελματική του καριέρα. Οι καλές εμφανίσεις του στο ελληνικό πρωτάθλημα και η ελληνική καταγωγή του ενεργοποίησε το ενδιαφέρον του τότε ομοσπονδιακού προπονητή της Ελλάδας Φερνάντο Σάντος, εν όψει της συμμετοχής της στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα 2012. Τον Νοέμβριο του 2011 ο Χοσέ Χολέμπας απέκτησε την ελληνική υπηκοότητα και κλήθηκε (ως Ιωσήφ Χολέβας) για τον εντός έδρας φιλικό αγώνα προετοιμασίας με τη Ρωσία στις 11 Νοεμβρίου 2011 (1-1), έχοντας μάλιστα συμμετοχή στο τέρμα της ισοφάρισης. Συμμετείχε στην τελική φάση του Euro 2012, αγωνιζόμενος σε τρεις αγώνες. Υπήρξε μέλος της αποστολής που συμμετείχε στο Μουντιάλ του 2014 στη Βραζιλία αγωνιζόμενος και τις τέσσερις φορές ως βασικός. 5 Πρωταθλήματα Ελλάδας2010–11, 2011–12, 2012–13, 2013–2014, 2020–212 Κύπελλα Ελλάδας2012, 2013 Ο πατέρας του ονομάζεται Αχιλλέας Χολέβας, κατάγεται από τη Βασιλική Τρικάλων και υπήρξε ποδοσφαιριστής της τοπικής ομάδας "Κεραυνός Βασιλικής", σταμάτησε όμως νωρίς το ποδόσφαιρο, έπειτα από έναν σοβαρό τραυματισμό και μετανάστευσε στη Γερμανία, όπου εργάστηκε ως σερβιτόρος. Εκεί γνώρισε την πρώτη του σύζυγο Λόβις (Ουρουγουανή), με την οποία απέκτησε τον Ιωσήφ ή Χοσέ στην πόλη Ασάφενμπουργκ. Σύντομα ο γάμος διαλύθηκε και ο Χοσέ μεγάλωσε με τη μητέρα του. Ο Χοσέ επανασυνδέθηκε με τις ελληνικές ρίζες του το 2010, που μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό και κυρίως το 2011, όταν πήρε την ελληνική υπηκοότητα και επισκέφτηκε το χωριό της καταγωγής του πατέρα του. Έχει μια κόρη την Τανίσα, την οποία απέκτησε σε ηλικία 18 ετών με την τότε κοπέλα του και μετέπειτα σύζυγό του, ενώ σήμερα είναι παντρεμένος σε δεύτερο γάμο με τη Γερμανίδα Νταϊάνα Γιούνγκερ. Ο Χοσέ Χολέμπας στο soccerway Η καριέρα του Χοσέ Χολέμπας στο national-football-teams Το προφίλ του Χοσέ Χολέμπας στο transfermarkt Ο Χοσέ Χολέμπας στο epo.gr Προφίλ ποδοσφαιριστή στο fussballdaten.de Στατιστικά περιόδου 2010-11 Αρχειοθετήθηκε 2012-01-29 στο Wayback Machine. Στατιστικά περιόδου 2011-12 Αρχειοθετήθηκε 2012-03-06 στο Wayback Machine.

Ο Χοσέ Λόυντ Χολέμπας (ή Ιωσήφ Λόιντ Χολέβας, όπως αναφέρεται στο ελληνικό διαβατήριό του) (Ασάφενμπουργκ, Βαυαρία, 27 Ιουνίου 1984) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως αριστερος αμυντικός, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γερμανία, με Έλληνα πατέρα και μητέρα Ουρουγουανή.Τον Νοέμβριο του 2011 απέκτησε ελληνικό διαβατήριο και αγωνίστηκε στην εθνική Ελλάδας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%83%CE%AD_%CE%A7%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%82

Ο πρίγκιπας του σκότους (ταινία)

Ένας καθολικός ιερέας προσκαλεί τον κβαντικό φυσικό καθηγητή Χάουαρντ Μπιράκ και τους μαθητές του να τον συνοδεύσουν στο υπόγειο ενός μοναστηριού του Λος Άντζελες που ανήκει στην «Αδελφότητα του Ύπνου», ένα παλιό τάγμα που επικοινωνεί μέσω των ονείρων. Ο ιερέας απαιτεί τη βοήθειά τους για τη διερεύνηση ενός μυστηριώδους κυλίνδρου που περιέχει ένα πράσινο υγρό που στροβιλίζεται. Μεταξύ των δεκατριών ακαδημαϊκών που είναι παρόντες είναι ο σοφός Γουόλτερ, η σεμνή Κέλι, η πολύ κουραστική Σούζαν και οι εραστές Μπράιαν και Κάθριν. Αποκρυπτογραφούν ένα αρχαίο κείμενο που βρέθηκε δίπλα στον κύλινδρο, το οποίο περιγράφει το υγρό ως τη σωματική ενσάρκωση του Σατανά . Η ομάδα μαθαίνει επίσης ότι ο Ιησούς Χριστός ήταν ένας εξωγήινος που εκτελέστηκε ως αιρετικόςαφού προσπάθησε να προειδοποιήσει τους ανθρώπους της Γης για το σκάφος στο οποίο είχε παγιδευτεί ο Σατανάς. Στη συνέχεια ανακαλύπτεται ότι το υγρό είναι ευαίσθητο . Οι ακαδημαϊκοί χρησιμοποιούν έναν υπολογιστή για να αναλύσουν τα βιβλία που το περιβάλλουν και διαπιστώνουν ότι περιλάμβαναν διαφορικές εξισώσεις . Σε διάστημα δύο ημερών, μικροί πίδακες υγρού διαφεύγουν από τον κύλινδρο. Μέλη της ομάδας που εκτίθενται στο υγρό κυριεύονται από την οντότητα και επιτίθενται στους άλλους. Το πρώτο θύμα είναι η Σούζαν, η οποία αρχίζει να σκοτώνει τους άλλους έναν έναν, μετά από τον οποίο γίνονται και αυτοί δαιμονισμένοι. Όποιος επιχειρήσει να φύγει από το μοναστήρι σκοτώνεται από την αυξανόμενη μάζα των ενθουσιασμένων αστέγων που έχουν περικυκλώσει το κτίριο. Ο καθηγητής Μπιράκ και ο ιερέας διατυπώνουν τη θεωρία ότι ο Σατανάς είναι στην πραγματικότητα ο απόγονος του «Αντι-Θεού», μιας ακόμη πιο ισχυρής δύναμης του κακού που συνδέεται με το βασίλειο της αντι-ύλης . Οι επιζώντες βρίσκουν τους εαυτούς τους να μοιράζονται ένα επαναλαμβανόμενο όνειρο (μια μετάδοση ταχυόν που στάλθηκε ως προειδοποίηση από το μέλλον, "έτος ένα-εννέα-εννέα-εννέα") που δείχνει μια σκιώδη φιγούρα να αναδύεται από το μπροστινό μέρος της εκκλησίας. Η θολή μετάδοση αλλάζει ελαφρώς με κάθε εμφάνιση του ονείρου, αποκαλύπτοντας σταδιακά περισσότερες λεπτομέρειες. Η αφήγηση της μετάδοσης κάθε φορά καθοδηγεί τον ονειροπόλο ότι είναι μάρτυρας μιας πραγματικής μετάδοσης από το μέλλον. Ο Γουόλτερ, παγιδευμένος σε μια ντουλάπα, βλέπει τον δαιμονισμένο να φέρνει τον κύλινδρο σε μια κοιμισμένη Κέλι. Ανοίγει μόνο του και το υπόλοιπο υγρό μεταγγίζεται στο σώμα της Κέλι, με αποτέλεσμα να γίνει το φυσικό σκάφος του Σατανά: ένα φρικιαστικά παραμορφωμένο ον, με δυνάμεις τηλεκίνησης και αναγέννησης. Η Kelly προσπαθεί να καλέσει τον Anti-God μέσω μιας πύλης διαστάσεων χρησιμοποιώντας έναν καθρέφτη, αλλά ο καθρέφτης είναι πολύ μικρός και η προσπάθεια αποτυγχάνει. Ενώ η υπόλοιπη ομάδα είναι απασχολημένη πολεμώντας τους δαιμονισμένους, η Kelly βρίσκει έναν μεγαλύτερο καθρέφτη τοίχου και τραβάει το χέρι του Anti-God μέσα από αυτόν. Η Catherine, η μόνη ελεύθερη να δράσει, αντιμετωπίζει την Kelly, με αποτέλεσμα να πέσουν και οι δύο από την πύλη. Στη συνέχεια, ο ιερέας σπάει τον καθρέφτη με ένα τσεκούρι, παγιδεύοντας την Kelly, τον Anti-God και την Catherine στο άλλο βασίλειο. Η Catherine φαίνεται για λίγο στην άλλη πλευρά του καθρέφτη να απλώνει το χέρι στην πύλη πριν κλείσει. Αμέσως, οι δαιμονισμένοι πεθαίνουν, οι άνθρωποι του δρόμου απομακρύνονται και οι επιζώντες (Brian, Walter, καθηγητής Birack και ο ιερέας) σώζονται. Ο Brian βλέπει ξανά το επαναλαμβανόμενο όνειρο και τώρα βλέπει ότι η Catherine (προφανώς δαιμονισμένη) είναι η φιγούρα που αναδύεται από την εκκλησία. Ο Μπράιαν ξυπνά και βρίσκει την Κέλι, φαινομενικά το σκάφος του Σατανά, ξαπλωμένη στο κρεβάτι μαζί του. Αυτό φαίνεται ότι είναι ένα άλλο όνειρο και ξυπνά ουρλιάζοντας. Σηκωμένος, πλησιάζει τον καθρέφτη του υπνοδωματίου του, απλωμένο το χέρι, η οθόνη μαυρίζει λίγο πριν αγγίξει τον καθρέφτη. Ο κριτικός κινηματογράφου Τζον Κένεθ Μιουρ προτείνει ότι Ο πρίγκιπας του σκότους χρησιμεύει ως παραβολή για την επιδημία του AIDS που βρισκόταν στο αποκορύφωμά της την εποχή που γυρίστηκε η ταινία. Σε όλη την ταινία, η δαιμονική κατοχή απεικονίζεται ως κάτι που μεταδίδεται σαν μεταδοτική ασθένεια, μέσω του υγρού που περνά μεταξύ των ανθρώπων. Ο Μιουρ συνεχίζει σημειώνοντας μια σειρά από αναφορές στην ομοφυλοφιλία στην ταινία, συγκεκριμένα σχετικά με τον χαρακτήρα του Γουόλτερ, ο οποίος κάνει αρκετές δηλώσεις υπονοώντας ότι είναι ομοφυλόφιλος (αν και φλέρταρε για λίγο με τη Λίζα, έναν από τους γυναικείους χαρακτήρες). Συγκεκριμένα, ο Μιουρ σημειώνει μια σκηνή στην οποία , ο Γουόλτερ οποίος δέχτηκε επίθεση από μια σειρά από δαιμονισμένες γυναίκες ενώ ήταν παγιδευμένος μέσα σε μια ντουλάπα, αναδύεται και φεύγει. Επιπρόσθετα, ο Μιουρ γράφει ότι η ταινία «θέτει εύστοχα μερικά αρκετά μεγάλα ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη φύση, την ύπαρξή μας και το σύμπαν γενικότερα». Ο πρίγκιπας του σκότους γυρίστηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια σε 30 ημέρες. Ο Κάρπεντερ εμπνεύστηκε κατά την έρευνα της θεωρητικής φυσικής και της ατομικής θεωρίας . Υπενθύμισε, «Σκέφτηκα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να δημιουργήσω κάποιου είδους απόλυτο κακό και να το συνδυάσω με την έννοια της ύλης και της αντιύλης». Αυτή η ιδέα, η οποία τελικά θα εξελισσόταν στο σενάριο του Του πρίγκιπα του σκότους, επρόκειτο να είναι η πρώτη μιας συμφωνίας πολλαπλών ταινιών με την Alive Pictures, όπου στον Κάρπεντερ χορηγήθηκαν 3 εκατομμύρια δολάρια ανά ταινία και πλήρης δημιουργικός έλεγχος. Ο εκτελεστικός παραγωγός Shep Gordon ήταν επίσης μάνατζερ της τραγουδιστή Άλις Κούπερ και πρότεινε στον Κούπερ να ηχογραφήσει ένα τραγούδι για την ταινία. Ο Κάρπεντερ έθεσε επίσης τον Κούπερ ως ένα από τα άστεγα ζόμπι. Ο Κούπερ επέτρεψε τη χρήση της «συσκευής πασπαρτού» από το σκηνικό του σόου στην ταινία στη σκηνή όπου ο χαρακτήρας του Κούπερ σκοτώνει τον Έτσινσον. Το τραγούδι που έγραψε ο Κούπερ για την ταινία, με τίτλο επίσης "Ο πρίγκιπας του σκότους", μπορεί να ακουστεί για λίγο στην ίδια σκηνή παίζοντας από τα ακουστικά του Έτσινσον. Ο Κάρπεντερ έδωσε ρόλους σε ανθρώπους με τους οποίους είχε συνεργαστεί στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένων των Βίκτωρ Γουόνγκ, Ντένις Νταν και Ντόναλντ Πλέζανς. Ήταν η πρώτη ταινία του Πίτερ Τζέισον για τον Κάρπεντερ και στη συνέχεια θα γινόταν τακτικό μέλος του Κάρπεντερ. Η ταινία γυρίστηκε με ευρυγώνιους φακούς, οι οποίοι συνδυάστηκαν με αναμορφικό σχήμα για να δημιουργήσουν μεγάλη παραμόρφωση. Ο Κάρπεντερ έγραψε το σενάριο, αλλά του αποδόθηκε ως "Martin Quatermass", το οποίο, μαζί με το όνομα του ιδρύματος του καθηγητή Μπίρακ (Kneale University), ήταν ένας φόρος τιμής στον Βρετανό συγγραφέα κινηματογράφου και τηλεόρασης Νάιτζελ Νέιλ και στον πιο γνωστό χαρακτήρα του, Bernard Quatermass . Η ιστορία περιλαμβάνει στοιχεία που σχετίζονται με το Νέιλ, συμπεριλαμβανομένης μιας αντιπαράθεσης με το αρχαίο κακό ( Quatermass and the Pit and The Quatermass Conclusion ), μηνύματα από το μέλλον ( The Road ) και την επιστημονική διερεύνηση του παραφυσικού ( The Stone Tape ). Ο Νέιλ ήταν δυσαρεστημένος με τον φόρο τιμής, φοβούμενος ότι οι θεατές μπορεί να πιστέψουν ότι είχε κάποια σχέση με την ταινία. Η αφίσα για τον πρίγκιπα του σκότους δημιουργήθηκε και σχεδιάστηκε από τον Χένρι Ρόζενταλ, ο οποίος εργαζόταν για τον πωλητή έντυπης παραγωγής Rod Dyer . Σύμφωνα με τον Κάρπεντερ στον ηχητικό σχολιασμό του DVD, η μετα-παραγωγή έγινε στα Walt Disney Studios στο Μπέρμπανκ της Καλιφόρνια. Σε μια συνέντευξη με τον Μάικλ Ντόιλ στο τεύχος Νοεμβρίου 2012 της Rue Morgue, ο Κάρπεντερ αποκάλυψε πώς δημιούργησε τις απόκοσμες ακολουθίες ονείρων στον πρίγκιπα του σκότους που παρουσιάζουν μια σκιώδη φιγούρα που αναδύεται από την πόρτα της εκκλησίας. Ο Κάρπεντερ γύρισε πρώτα τη δράση της φιγούρας (την οποία υποδύεται ο ηθοποιός Τζέσι Φέργκιουσον) με μια βιντεοκάμερα και στη συνέχεια «την ξαναγύρισε σε τηλεοπτική συσκευή» για να δώσει στην εικόνα μια περίεργη, εξαρθρωμένη αίσθηση που επίσης φαινόταν σαν να ήταν γυρίστηκε ζωντανά. Ο Ντόιλ υπενθύμισε επίσης στον Κάρπεντερ ότι ο ίδιος ο σκηνοθέτης παρείχε την άγνωστη φωνή που αφηγείται κάθε όνειρο. Στον ιστότοπο συγκέντρωσης κριτικών Rotten Tomatoes, Ο πρίγκιπας του σκότους έχει βαθμολογία έγκρισης 61%, με βάση 38 κριτικές και μέση βαθμολογία 6,2/10. Η κριτική συναίνεσή του ιστότοπου αναφέρει:«Ο πρίγκιπας του σκότους έχει μια χούφτα ανατριχιαστικά έξυπνες ιδέες, αλλά δεν είναι αρκετές για να βάλουν την επιστροφή του Τζον Κάρπεντερ στον τρόμο στο ίδιο επίπεδο με τις κλασικές προηγούμενες ταινίες του». Στο Metacritic, η ταινία έχει σταθμισμένο μέσο όρο βαθμολογίας 50 στα 100, με βάση 10 κριτικές, υποδεικνύοντας "μεικτές ή μέσες κριτικές". Στην κριτική του για την Washington Post, ο Ρίτσαρντ Χάρινγκτον έγραψε, «Κάποια στιγμή ο Πλέζανς ορκίζεται ότι «είναι ένα μυστικό που δεν μπορεί πλέον να κρατηθεί». Να ένα άλλο: «Ο Πρίγκιπας του Σκότους βρωμάει». Αξίζει επίσης να κλειστεί σε ένα κάνιστρο για 7 εκατομμύρια χρόνια. Ο Liam Lacey, στην κριτική του για την The Globe and Mail, έγραψε: «Δεν υπάρχει κανένας χαρακτήρας που να αξίζει πραγματικά να νοιάζεται, καμία συμπάθεια για κανέναν από αυτούς τους χαρακτήρες. Το κύριο ρομαντικό ζευγάρι, ο Jameson Parker και η Lisa Blount, είναι αρκετά δυσάρεστοι για να δημιουργήσουν μια ατυχή αμφιθυμία σχετικά με το αιώνιο πεπρωμένο τους». Στην κριτική του για τους New York Times, ο Βίνσεντ Κάνμπι χαρακτήρισε την ταινία μια "αναπάντεχα cheesy ταινία τρόμου που προέρχεται από τον κύριο Κάρπεντερ, έναν σκηνοθέτη του οποίου η δουλειά είναι συνήθως πολύ πιο αποτελεσματική και εφευρετική". Ο Νάιτζελ Φλόιντ στο Time Out έδωσε μια θετική κριτική για την ταινία, αποκαλώντας τον πρίγκιπα του σκότους "συναρπαστικό" και προσθέτοντας ότι "ο κλειστοφοβικός τρόμος που δημιουργείται από τη ρευστή κάμερα και τις εντυπωσιακές γωνίες" οδηγεί "σε μια συγκλονιστική κορύφωση". Το 2004, ο Τζιμ Έμερσον έγραψε ότι ο πρίγκιπας του σκότους ήταν μια υποτιμημένη ταινία τρόμου: «Αυτό που με κάνει να γελάω για τον πρίγκιπα του σκότους είναι η ανόητη, αλλά έξυπνη κεντρική έπαρσή του και οι πραγματικά σουρεαλιστικές εικόνες του, μερικές από τις οποίες θα μπορούσαν να έχουν ξεπηδήσει από Το Un Chien Andalou των Λουίς Μπουνιουέλ και Σαλβαδόρ Νταλί . Όπως οι περισσότερες ταινίες του Κάρπεντερ, ο πρίγκιπας του σκότους συνέχισε να έχει θαυμαστές. Οι αφηγήσεις της ονειρικής ακολουθίας έχουν δοκιμαστεί από διάφορους μουσικούς και παραγωγούς όλα αυτά τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένου του DJ Shadow στο ντεμπούτο του Endtroducing. . . . . LP. Το 1988, η ταινία ήταν υποψήφια για το βραβείο Saturn για την καλύτερη μουσική και κέρδισε το Βραβείο Κριτικών στο Φεστιβάλ Φανταστικού Κινηματογράφου Avoriaz. Στις 24 Σεπτεμβρίου 2013, η ταινία κυκλοφόρησε από την Scream Factory σε Blu-ray και DVD . Στις 18 Φεβρουαρίου 2019 η ταινία κυκλοφόρησε σε 4K από το StudioCanal . Τον Ιανουάριο του 2021, η Scream Factory κυκλοφόρησε τη δική της κυκλοφορία σε 4K της ταινίας, η οποία περιλαμβάνει δίσκο 4K UHD και δίσκο Blu-ray. Boulenger, Gilles. John Carpenter Prince of Darkness . Λος Άντζελες: Silman-James Press (2003).(ISBN 1-879505-67-3)ISBN 1-879505-67-3 . Ντόιλ, Μάικλ. «The Essence of Evil», Rue Morgue #128 (Νοέμβριος 2012), σελ. 16-22. Ο πρίγκιπας του σκότους στην IMDb Prince of Darkness at the TCM Movie Database Prince of Darkness στο AllMovie Ο πρίγκιπας του σκότους στο Box Office Mojo Ο πρίγκιπας του σκότους στο Rotten Tomatoes Ο πρίγκιπας του σκότους στο Metacritic Prince of Darkness at theofficialjohncarpenter.com Prince of Darkness at Trailers from Hell

Ο πρίγκιπας του σκότους (αγγλικά: Prince of darkness‎) είναι αμερικανική υπερφυσική ταινία τρόμου του 1987, σε σενάριο και σκηνοθεσία Τζον Κάρπεντερ, με πρωταγωνιστές τους Ντόναλντ Πλέζανς, Βίκτορ Γουόνγκ, Τζέιμσον Πάρκερ και Λίζα Μπλόουντ. Το δεύτερο μέρος σε αυτό που ο Κάρπεντερ αποκαλεί την «Τριλογία της Αποκάλυψης» - η οποία ξεκίνησε με το The Thing (1982) και ολοκληρώνεται με το Στο στόμα της τρέλας (In the Mouth of Madness) του 1994. - η ταινία ακολουθεί μια ομάδα φοιτητών κβαντικής φυσικής στο Λος Άντζελες που της ζητήθηκε να βοηθήσει έναν Καθολικό ιερέα στη διερεύνηση ενός αρχαίου κυλίνδρου με υγρό που ανακαλύφθηκε σε ένα μοναστήρι, τον οποίο βρήκαν ότι είναι μια αισθανόμενη, υγρή ενσάρκωση του Σατανά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_(%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1)

Μόντε Κάρλο

Ο όρος Μόντε Κάρλο, επίσημα, αναφέρεται σε μια διοικητική περιοχή του Μονακό, συγκεκριμένα στη συνοικία του Mόντε Κάρλο, όπου βρίσκεται η διάσημη πλατεία του καζίνου, Place du Casino. Ανεπίσημα, το όνομα Μόντε Κάρλο αναφέρεται σε μια μεγαλύτερη περιοχή, το quartier traditionnel de Monte Carlo (η παραδοσιακή συνοικία του Μόντε Κάρλο), η οποία εκτός από το Μόντε Κάρλο περιλαμβάνει και τις συνοικίες Λα Ρους (La Rousse) και Λαρβοττό (Larvotto). Ο πληθυσμός της συνοικίας του Μόντε Κάρλο είναι περίπου 8.250, ενώ ο πληθυσμός της παραδοσιακής συνοικίας του Μόντε Κάρλο ξεπερνά τις 17.000 κατοίκους. Το Μονακό έχει τέσσερις παραδοσιακές συνοικίες, από δυτικά προς ανατολικά, Fontvieille (η νεότερη), Monaco-Ville (η παλαιότερη), La Condamine και Monte-Carlo. Το Μόντε Κάρλο βρίσκεται στον προεξέχοντα κρημνό των παραθαλάσσιων Άλπεων κατά μήκος της Γαλλικής Ριβιέρας. Κοντά στα δυτικά σύνορα της συνοικίας βρίσκεται το παγκοσμίου φήμης καζίνο. Εκεί βρίσκονται επίσης το φημισμένο Hôtel de Paris, το Café de Paris και η salle Garnier (όπου στεγάζεται η Όπερα του Μόντε Κάρλο). Στα ανατολικά της συνοικίας βρίσκεται η συνοικία του Larvotto με τη μοναδική δημόσια παραλία του Μονακό, το καινούριο συνεδριακό κέντρο Grimaldi Forum και το διάσημο ξενοδοχείο Monte-Carlo Bay Hotel & Resort. Στα βόρεια συνορεύει με το ανατολικό τμήμα της γαλλικής πόλης Beausoleil (η οποία χτίστηκε ως προάστιο του Μόντε Κάρλο), ενώ ανατολικά απέχει 8 χιλιόμετρα από τα δυτικά σύνορα της Ιταλίας. Η νεόδμητη συνοικία των Spélugues (από το ελληνικό σπήλαιο μέσω του λατινικού spelunca) μετονομάστηκε σε Μόντε Κάρλο το 1866 (στα γαλλικά Mont-Charles), προς τιμήν του πρίγκιπα Κάρολου Γ΄ του Μονακό. Το Μόντε Κάρλο απετέλεσε ξεχωριστή κοινότητα από το 1911 έως το 1917, όταν και οι τρεις κοινότητες της χώρας συνενώθηκαν στην ενιαία Κοινότητα του Μονακό. Το Μόντε Κάρλο φιλοξενεί την πίστα του Μονακό (Circuit de Monaco), όπου διεξάγεται ο ομώνυμος αγώνας του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Φόρμουλα 1. Επίσης φιλοξενεί το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας, το Ευρωπαϊκό Τουρνουά Πόκερ και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταβλιού, καθώς και επιδείξεις μόδας και άλλες εκδηλώσεις. Παρά το γεγονός ότι το τουρνουά τένις Monte Carlo Masters θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα στο Μόντε Κάρλο, στην πραγματικότητα διεξάγεται στη γειτονική γαλλική κοινότητα του Roquebrune-Cap-Martin. Το Μόντε Κάρλο έχουν επισκεφθεί μέλη βασιλικών οικογενειών και διάσημα αστέρια του Χόλιγουντ τις τελευταίες δεκαετίες. Το Ράλι Μόντε Κάρλο (Monte Carlo Rally) είναι ένα από τα μακροβιότερα και πιο γνωστά ράλι του κόσμου. Συνήθως σηματοδοτεί την έναρξη της κάθε σεζόν ως ο πρώτος αγώνας στο καλεντάρι του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλι. Και σ' αυτήν την περίπτωση, το ράλι λαμβάνει χώρα έξω από τη συνοικία του Μόντε Κάρλο. Το Μόντε Κάρλο είναι ένα από τα κορυφαία τουριστικά θέρετρα της Ευρώπης, αν και πολλοί από τους βασικούς τουριστικούς προορισμούς βρίσκονται σε άλλα μέρη του Μονακό, συμπεριλαμβανομένων αξιοθέατων όπως ο Καθεδρικός Ναός του Μονακό, το Ωκεανογραφικό Μουσείο και το Ενυδρείο, και το Πριγκιπικό Παλάτι, τα οποία βρίσκονται όλα στη συνοικία Monaco-Ville. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Monte Carlo στο Wikimedia Commons

Το Μόντε Κάρλο (γαλλικά: Monte-Carlo, μονεγασκικά: Munte-Carlu) είναι συνοικία της πόλης-κράτους του Μονακό. Είναι διάσημο τουριστικό θέρετρο, χάρη στο περίφημο καζίνο του, όπως επίσης και στους αγώνες Φόρμουλα 1 που διεξάγονται στην πόλη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BB%CE%BF

Φουάντ Μασούμ

Γεννήθηκε στην πόλη Κόγια. Η οικογένειά του έλκει την καταγωγή της από το χωριό Χαμπάνεν, το οποίο αποτελεί τμήμα του Χαουραμάν. Σπούδασε σε θρησκευτικά σχολεία του Κουρδιστάν και μελέτησε Δίκαιο και τον ισλαμικό Νόμο στο Πανεπιστήμιο της Βαγδάτης. Το 1958 ολοκλήρωσε την ανώτερη εκπαίδευση στο Κάιρο και ειδικότερα στο Πανεπιστήμιο Αλ Αζχάρ. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Βασόρας το 1968. Απέκτησε διδακτορικό τίτλο στην ισλαμική φιλοσοφία από το Αλ Αζχάρ το 1975. Ο Μασούμ ήταν μέλος του Ιρακινού Κομμουνιστικού Κόμματος από το 1962 ως το 1964, οπότε ταξίδεψε στη Συρία και συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα του Κομουνιστικού Κόμματος εκείνης της χώρας, Χαλίντ Μπακντάς. Μετά την ανακάλυψη της στάσης του Μπακντάς που ήταν εχθρική προς τους Κούρδους, παραιτήθηκε από το κόμμα και προσχώρησε στο Κουρδικό Δημοκρατικό Κόμμα. Το 1968 ο Μασούμ ήταν αντιπρόσωπος του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος (KDP) στη Βασόρα και ως το 1975 αντιπρόσωπος της Κουρδικής Επανάστασης στο Κάιρο. Υπήρξε ένας από τους ιδρυτές της Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν (PUK) το 1976. Το 1992 ήταν ήδη ο πρώτος Πρωθυπουργός του Κουρδιστάν. Το 2003 προτού γίνει η εισβολή στο Ιράκ επέστρεψε στη Βαγδάτη και έγινε μέλος της αντιπροσωπείας του Κουρδιστάν και της επιτροπής για τη σύνταξη σχεδίου Συντάγματος. Το 2004 έγινε ο πρώτος πρόεδρος του Συμβουλίου των Αντιπροσώπων του Ιράκ. Προεδρία Στις 24 Ιουλίου 2014 εξελέγη από το Κοινοβούλιο ως ο 7ος πρόεδρος του Ιράκ. Ο Μάσουμ έλαβε 211 ψήφους έναντι 17 για τον δεύτερο Μπαρχάμ Σαλέχ. Η απόφαση λήφθηκε στη διάρκεια μυστικής ψηφοφορίας των Κούρδων βουλευτών, οι οποίοι παραδοσιακά ασκούν τον έλεγχο της προεδρίας προς χάριν της πολιτικής ισορροπίας. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν ήταν παρών κατά τη λήψη της απόφασης και είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό Νούρι αλ Μαλίκι για την ανάγκη μιας πιο πλήρους κυβέρνησης. Ο Μασούμ αποδέχθηκε τη θέση, σημειώνοντας τα "τεράστια καθήκοντα για την ασφάλεια, την πολιτική και την οικονομία” που αναλαμβάνει ως Πρόεδρος. Είναι παντρεμένος με τη Ρονάκ Αμπντούλ-Γουαχίντ Μουσταφά και έχουν 5 κόρες: τη Σερίν, την Τζογουάν, τη Ζοζάν, τη Σιλάν και τη Βεϊάν. Είχαν και έναν γιο, ο οποίος πέθανε από ασθένεια όταν ήταν παιδί.

Ο Φουάντ Μασούμ (Muhammad Fuad Masum, αραβικά: فؤاد معصوم, γεννήθηκε το 1938) είναι βετεράνος Κούρδος πολιτικός. Έπειτα από τις βουλευτικές εκλογές του 2014 εξελέγη ως ο 7ος Πρόεδρος του Ιράκ και έγινε ο δεύτερος πρόεδρος του Ιράκ που δεν είναι αραβικής καταγωγής μετά τον προκάτοχό του, Τζαλάλ Ταλαμπανί. Υπηρέτησε στο αξίωμα του προέδρου από τις 24 Ιουλίου 2014 ως τις 2 Οκτωβρίου 2018.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD%CF%84_%CE%9C%CE%B1%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BC

Ντιν Άμπροουζ

Ο Γκουντ ξεκίνησε να δουλεύει για τον Les Thatcher στην εταιρεία Heartland Wrestling Association (HWA) σαν έφηβος, όπου πουλούσε ποπ κορν και έστηνε το ρινγκ προτού ξεκινήσει την προπόνηση στην ηλικία των 18 (Ο Thatcher αρνήθηκε να τον προπονήσει πριν γίνει 18 ετών) σαν επαγγελματίας παλαιστής από τον Les Thatcher και Cody Hawk. Χρησιμοποιώντας το όνομα στα ρινγκ Τζον Μόξλι, έκανε το ντεμπούτο του τον Ιούνιο του 2004. Πριν από τον πρώτο χρόνο της καριέρας του, ο Μόξλι έκανε ομάδα με τον Τζίμι Τέρνερ, την Necessary Roughness, και στις 11 Μαίου του 2005, νίκησαν την ομάδα Extreme Desire (Μάικ Ντιζάιρ και Τακ) και κατέκτησαν το Ομαδικό Πρωτάθλημα HWA. Μετά την ήττα που υπέστησαν από τους Κουίντεν Λι και Άλα Χουσέιν, Foreign Intelligence, έχασαν το Ομαδικό Πρωτάθλημα HWA και ο Μόξλι ξεκίνησε νέα ομάδα με τον Ρικ Μπιρν, την Heartland Foundation. Νίκησαν την Foreign Intelligence και κατέκτησαν τον τίτλο στις 19 Αυγούστου, 2005, αλλά τους αφαίρεσαν τον τίτλο για άγνωστους λόγους. Το 2006, ο Μόξλι ξεκίνησε το κυνήγι για το Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών HWA. Δημιούργησε μία ομάδα που ονόμασε The Crew που με τον χρόνο είχε παλαιστές όπως ο Σάμι Κάλιχαν, Ντικ Ρικ, Έρικ Ντάρκσάιντ και Πέπερ Παρκς. Στις 9 Μαίου, 2006 νίκησε τον Πέπερ Παρκς και κατέκτησε το Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών HWA, και το διατήρησε για τέσσερις μήνες, προτού τον χάσει στις 12 Σεπτεμβρίου από τον Τσαν Κόλιερ. Ο Μόξλι ξανακέρδισε τον τίτλο στις 30 Δεκεμβρίου νικώντας ξανά τον Παρκς. Τρεις μέρες μετά, στις 2 Ιανουαρίου του 2007 έχασε τον τίτλο από τον Μπράιαν Τζένιγκς. Ο Μόξλι επέστρεψε στην ομαδική δράση καθώς συγκρότησε ομάδα με τον πρώην προπονητή του Cody Hawk. Στις 12 Ιουνίου του 2007 νίκησαν τους Τακ και Τάρεκ και κέρδισαν το Ομαδικό Πρωτάθλημα HWA. Η θητεία τους κράτησε για τέσσερις μέρες καθώς η ομάδα GP Code (Αντρέ Χαρτ και Ρίτσαρντ Φίλιπς) τους νίκησαν για τον τίτλο. Ο Μόξλι συνέχισε με την ομάδα του για το υπόλοιπο του 2007 και μέχρι τις αρχές του 2010. Το 2009, ο Μόξλι έκανε μια ομάδα με τον αντίπαλό του Κινγκ Βου με το όνομα Royal Violence. Κατέκτησαν το Ομαδικό Πρωτάθλημα HWA δύο φορές όσο ήταν μαζί. Η πρώτη φορά που κατέκτησαν τον τίτλο ήταν στις 14 Οκτωβρίου, όταν νίκησαν το Kosher Klub. Κράτησαν τον τίτλο μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου όπου και ηττήθηκαν από την The Irish Airborne (Ντέιν και Τζέικ Κριστ). Μόλις δύο εβδομάδες αργότερα, η Royal Violence επανέκτησαν τον τίτλο όταν νίκησαν την Irish Airborne στις 19 Δεκεμβρίου. Ενώ παρέμεινε μέρος της ομάδας του με τον Κινγκ Βου, ο Μόξλι κατέκτησε το Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών HWA για τρίτη φορά. Στις 6 Ιανουαρίου, 2010, εκμεταλλεύτηκε επιτυχημένα την ευκαιρία του "Pick Your Posion" για τον τίτλο εναντίον του Άααρον Γουίλιαμς. Ο Κινγκ Βου τότε εγκατέλειψε τον Μόξλι, με αποτέλεσμα να χάσουν το Ομαδικό Πρωτάθλημα HWA. Στις 24 Φεβρουαρίου, οι Noble Bloods (Λορντ Μάθιου Τέιλορ και Σερ Τσάντγουικ Κρουζ) νίκησαν την Royal Violence για τον τίτλο. Στις 14 Ιουλίου, ο Μόξλι έχασε το Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών HWA από τον Ζερόμ Φίλιπς. Μετά την επιτυχημένη υπεράσπιση του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Βαρέων Βαρών IPW εναντίον του Άαρον Γουίλιαμς στο σόου του IPW "Desperate Measures" στις 5 Ιουνίου, 2010, ο Τζίμυ Τζέικομπς επιτέθηκε στον Μόξλι και έτσι όλοι οι παλαιστές από τα αποδυτήρια αναγκάστηκαν να τους χωρίσουν. Ο Μόξλι αναρωτήθηκε γιατί του επιτέθηκε ο Τζέικομπς, και συνέχισαν να έχουν λεκτικές διαμάχες. Στις 21 Αγούστου, στο σόου IPW 9th Anniversary: Reign of the Insane, ο Μόξλι νίκησε τον Τζέικομπς και διατήρησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών IPW. Στις 2 Οκτωβρίου, στο σόου Shocktoberfest ο Μόξλι νίκησε τον Ντρέικ Γιάνγκερ σε ένα Three Stages of Insanity ματς, διατηρώντας παράλληλα τον τίτλο του. Στις 1 Ιανουαρίου 2011, στο σόου Showdown In Naptown ο Μόξλι έχασε το πρωτάθλημά του από τον Τζίμυ Τζέικομπς καθώς ο διαιτητής σταμάτησε τον αγώνα τους. Στις 6 Ιουνίου, 2009, ο Μόξλι ήταν συμμετέχων στο Tournament of Death VIII της εταιρείας Combat Zone Wrestling (CZW). Στον πρώτο γύρο, ο Μόξλι νίκησε τον Μπρέιν Ντάματζ σε ένα Dining Death ματς, αλλά έχασε από τον Νικ "Φ'Ν" Γκέιτζ σε έναν τριπλό αγώνα στον οποίο οι οπαδοί έφερναν αντικείμενα με τα οποία οι παλαιστές μπορούσαν να επιτεθούν στον άλλον. Στον αγώνα αυτό συμμετείχε και ο Σκότι Βορτέκς, που ήταν και τα ημιτελικά του τουρνουά. Στις 25 Οκτωβρίου, 2009, ο Μόξλι συμμετείχε στο CZW Tournament of Death: Rewind. Έχασε στον πρώτο γύρο από τον Θάμπτακ σε έναν αγώνα Jack in a Four Corners of Fun Dog Collar. Στο 11 ετήσιο σόου του CZW στις 12 Φεβρουαρίου, 2010, ο Μόξλι νίκησε τον Μπι-Μπόι και κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών CZW. Στις 8 Αυγούστου ο Μόξλι έχασε τον τίτλο του από τον Νικ Κέιτζ σε έναν αγώνα Ultraviolent three-way dance, στον οποίο συμμετείχε και ο Ντρέικ Γιάνγκερ. Στις 14 Αυγούστου, ο Μόξλι επανέκτησε τον τίτλο από τον Γκέιτζ σε έναν αγώνα three-way dance, στον οποίο συμμετείχε και ο Εγκοτίστικο Φαντάστικο. Στο 12 ετήσιο σόου του CZW στις 12 Φεβρουαρίου, 2011, ο Μόξλι έχασε τον τίτλο του από τον Ρόμπερτ Άντονυ. Ο Μόξλι ξεκίνησε να εργάζεται για την εταιρεία Dragon Gate USA (DGUSA) το 2009, και στις 28 Νοεμβρίου, νίκησε τον Μπι-Μπόι μέσω υποταγής σε έναν μη τηλεοπτικό αγώνα. Ο Μόξλι συνέχισε να δουλέυει με την εταιρεία το 2010, και στις 23 Ιανουαρίου, νίκησε τον Ντάριν Κόρμπιν σε έναν μη τηλεοπτικό αγώνα. Αργότερα εκείνη τη νύχτα, επιτέθηκε στον Λέισι έως ότου ο Τόμι Ντρίμερ παρενέβη. Ο Μόξλι τότε έκανε ομάδα με τον Μπράιαν Κέντρικ και στις 26 Μαρτίου νίκησαν την ομάδα του Πολ Λόντον και του Τζίμυ Τζέικομπς. Μετά τον αγώνα ο Κέντρικ και ο Λόντον έριξαν τον Μόξλι πάνω σε ένα τραπέζι. Στις 27 Μαρτίου, ο Μόξλι έκανε το ντεμπούτο του σε σόου επί πληρωμή με την Dragon Gate USA στο Φοίνιξ της Αριζόνα, αντιμετωπίζοντας τον Τόμι Ντρίμερ σε έναν Hardcore αγώνα που μαγνητοσκοπήθηκε για το σόου Mercury Rising, νικώντας τον. Στις 8 Μαίου, στο σόου Uprising στο Μισισάουγκα, Οντάριο, ο Μόξλι υπέστη έναν τραυματισμό όπου η αριστερή θηλή του παραλίγο να ακρωτηριαστεί κατά τη διάρκεια του αγώνα του με τον Τζίμι Τζέικομπς. Στο σόου Freedom Fight, το οποίο μεταδόθηκε στις 7 Ιανουαρίου, 2011, ο Μόξλι και ο Ακίρα Τοζάουα έχασαν από τους Homicide and Open the Freedom Gate Champion BxB Hulk σε έναν αγώνα με ομάδες. Ο Μόξλι συμμετείχε σε δύο αγώνες για το Ring of Honor (ROH) στο 2007. Στις 23 Φεβρουαρίου συνεργάστηκε με τον Άλεξ Πέιν αλλά ηττήθηκαν από τους Μπόμπι Ντέμπσι και Ρετ Τάιτους σε έναν μη τηλεοπτικό αγώνα. Στις 22 Ιουνίου, ο Μόξλι έχασε από τον Μιτς Φρανκλίν σε έναν επίσης μη τηλεοπτικό αγώνα. Στο σόου της εταιρείας Full Impact Pro (FIP) Southern Stampede στις 17 Απριλίου, 2010, ο Μόξλι νίκησε τον Ρόντερικ Στρονγκ και κατέκτησε το κενό Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών FIP. Στις 7 Αυγούστου στο σόου Cage Of Pain III ο Μόξλι νίκησε τον Μπρους Σαντί και διατήρησε τον τίτλο του. Ο Μόξλι έκανε το ντεμπούτο του στη εταιρεία Evolve στο σόου Evolve 3:Rise or Fall στις 1 Μαίου, 2010, χάνοντας από τον Ντρέικ Γιάνγκερ. Στις 23 Ιουλίου ο αγώνας του Μόξλι και του Μπρόντι Λι στο σόου Evolve 4: Danielson vs Fish έληξε με διπλό αποκλεισμό. Στο σόου Evolve 6:Aries vs Taylor στις 10 Νοεμβρίου, 2010, ο Μόξλι νίκησε τον Χόμισάιντ σε έναν αγώνα Relaxed Rules μετά από απόφαση του διαιτητή. Στις 19 Απριλίου, 2011, ο Μόξλι πάλεψε στο αποχαιρετιστήριο ματς του στην Evolve, χάνοντας από τον Ώστιν Άρις. Έκανε το ντεμπούτο του για την εταιρεία Jersey All Pro Wrestling (JAPW) στις 23 Οκτωβρίου, 2010 στο σόου Halloween Hell στο οποίο νίκησε τον Ντίβον Μουρ. Στις 5 Φεβρουαρίου 2011, η JAPW πήγε για πρώτη φορά στο South River του Νιου Τζέρσεϊ. Σε αυτό το σόου ο Μόξλι έγινε το νεότερο μέλος της "Ομάδας Θανάτου των Η.Π.Α." Florida Championship Wrestling (2011-2012) Στις 4 Απριλίου, 2011, επιβεβαιώθηκε ότι ο Γκουντ υπέγραψε ένα συμβόλαιο ανάπτυξης με το World Wrestling Entertainement (WWE), και ότι η Dragon Gate USA του επέτρεψε να αποχωρήσει. Ο Γκουντ είχε εμφανιστεί προηγουμένως για την εταιρεία σαν Τζον Μόξλι στις 20 Ιανουαρίου, 2006, όταν συνεργάστηκε με τον Μπραντ Άτιτιουντ σε μία ήττα τους από τους Εμ εν Εμ στο τηλεοπτικό σόου του WWE Velocity. Στις 27 Μαίου, 2011 πήγε στην αναπτυξιακή εταιρεία του WWE, το Florida Championship Wrestling (FCW), με το όνομα Ντιν Άμπροουζ. Ο Άμπροουζ έκανε το τηλεοπτικό ντεμπούτο του στις 3 Ιουλίου στο επεισόδιο του FCW, όπου προκάλεσε τον Σεθ Ρόλινς, έναν εξαιρετικό παλαιστή επίσης. Ο Άμπροουζ και ο Ρόλινς είχαν τον πρώτο τους αγώνα για το Πρωτάθλημα 15 του FCW σε έναν 15λεπτο αγώνα Iron Man στο επεισόδιο του FCW στις 14 Αυγούστου. Το ματς έληξε ισόπαλο αφού κανένας από τους δύο δεν πήρε κάποιον πόντο και έτσι ο Ρόλινς διατήρησε τον τίτλο του. Ένας επικείμενος 20λεπτος επαναληπτικός αγώνας δυο εβδομάδες αργότερα είχε την ίδια κατάληξη. Ένας δεύτερος 30λεπτος επαναληπτικός αγώνας στις 15 Σεπτεμβρίου σε επεισόδιο του FCW ήρθε ισόπαλος 2-2, στον ξαφνικό θάνατο όμως ο Ρόλινς νίκησε και διατήρησε τον τίτλο του. Ο Άμπροουζ νίκησε τελικά τον Ρόλινς σε ένα ματς που δεν ήταν για τον τίτλο στον πρώτο γύρο του τουρνουά Super Eight για την στέψη του νέου Πρωταθλητή Βαρέων Βαρών FCW. Όμως ο Άμπροουζ απέτυχε στον τελικό καθώς εκεί έχασε από τον Λέο Κρούγκερ σε ένα Fatal Four-Way ματς. Ο Άμπροουζ κόστισε τον τίτλο στον Ρόλινς καθώς επιτέθηκε στον Ντάμιεν Σάντοου στο ματς του με τον Ρόλινς για τον τίτλο, προκαλώντας αποκλεισμό υπέρ του πρωταθλητή. Ο Άμπροουζ προκάλεσε ανεπιτυχώς τον Σάντοου για τον τίτλο του, προτού ο Λεάκε νίκησε και τους δύο, τον Άμπροουζ και τον Ρόλινς, σε έναν τριπλό αγώνα για την ανάδειξη του πρώτου διεκδικητή του Πρωταθλήματος Βαρέων Βαρών FCW. Σε ένα σόου του FCW στις 21 Οκτωβρίου, ο Άμπροουζ προκάλεσε τον παλαιστή του WWE Σι Εμ Πανκ, που έκανε μία γκεστ εμφάνιση, σε αγώνα. Ο Πανκ δέχθηκε και νίκησε τον Άμπροουζ σε έναν αγώνα 30 λεπτών και αργότερα επαίνεσε τον Άμπροουζ. Ο Άμπροουζ επιτέθηκε πισώπλατα στον παλαιστή του WWE και εκφωνητή του FCW Γουίλιαμ Ρίγκαλ και έτσι έκανε ένα ματς μεταξύ των δύο στο επεισόδιο του FCW στις 6 Νοεμβρίου, όπου έχασε από τον Ρίγκαλ. Μετά την ήττα του από τν Ρίγκαλ, ο Άμπροουζ απέκτησε εμμονή με την επιθυμία του να έχει έναν επαναληπτικό αγώνα με τον Ρίγκαλ και συχνά τον κορόιδευε χρησιμοποιώντας τις κινήσεις του για να νικάει στους αγώνες του. Ο Άμπροουζ ξεκίνησε να εμφανίζεται σε μη τηλεοπτικά σόου του WWE από τον Δεκέμβριο του 2011. Στην WrestleMania XXVIII, ο Άμπροουζ είχε μία αντιπαράθεση με τον βετεράνο hardcore παλαιστή Μικ Φόλεϊ, ισχυριζόμενος ότι ο Φόλεϊ κρατούσε πίσω την δική του γενιά παλαιστών. Ο Άμπροουζ συνέχισε την λεκτική του επίθεση στον Φόλει μέσω του Τουίτερ και το WWE αντέδρασε απομακρύνοντας τον Άμπροουζ από την μαγνητοσκόπηση του SmackDown. Ο Άμπροουζ προκάλεσε τον παλιό του εχθρό Σεθ Ρόλινς για το Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών FCW σε επεισόδιο του FCW στις 24 Ιουνίου, αλλά ο Ρόλινς τον νίκησε. Ο Άμπροουζ πήρε επιτέλους τον επαναληπτικό αγώνα του με τον Ρίγκαλ στο τελευταίο επεισόδιο του FCW στις 15 Ιουλίου. Ο αγώνας δεν είχε κάποια κατάληξη καθώς ο Ρίγκαλ τραυματίστηκε σοβαρά από τον Άμπροουζ, προκαλώντας του αιμορραγία από το αυτί. Μετά τον αγώνα ο Ρίγκαλ αποθέωσε τον Άμπροουζ και ο Άμπροουζ τον χτύπησε με το "Knee Trembler". Έπειτα, οι παλαιστές από τα αποδυτήρια έσπευσαν να απομακρύνουν τον Άμπροουζ από τον Ρίγκαλ, ενώ οι εκφωνητές μιλούσαν για τον πιθανό τερματισμό της καριέρας του Ρίγκαλ. The Shield (2012-2014) Ο Άμπροουζ έκανε το ντεμπούτο του στο κύριο ρόστερ στις 18 Νοεμβρίου, 2012 στο σόου επί πληρωμή Survivor Series μαζί με τον Ρόμαν Ρέινς και τον Σεθ Ρόλινς. Επιτέθηκαν στον Ράιμπακ κατά τη διάρκεια του κύριου τριπλού αγώνα για το Πρωτάθλημα WWE, επιτρέποντας έτσι στον Σι Εμ Πανκ να κάνει pin στον Τζον Σίνα και να διατηρήσει τον τίτλο του. Το τρίο ονομάστηκε από τους ίδιους "The Shield" και είπαν ότι θα ξεκινήσουν αγώνα απέναντι στην αδικία. Αρνήθηκαν την κατηγορία ότι δούλευαν για τον Πανκ, αλλά συχνά εμφανίζονταν από το κοινό για να επιτεθούν στους αντιπάλους του Πανκ, όπως ο Ράιμπακ και οι Ομαδικοί Πρωταθλητές του WWE, Team Hell No (Κέιν και Μπράιαν Ντάνιελσον). Αυτό οδήγησε σε έναν αγώνα με ομάδες τριών ατόμων Tables, Ladders, and Chairs για το σόου επί πληρωμή TLC: Tables, Ladders and Chairs, όπου ο Άμπροουζ, Ρόλινς και ο Ρέινς νίκησαν την Team Hell No και τον Ράιμπακ στο ντεμπούτο τους. Η Shield συνέχισε να βοηθάει τον Πανκ μετά το TLC, στο Raw αλλά και στο Royal Rumble τον Ιανουάριο του 2013. Την νύχτα μετά το Royal Rumble, αποκαλύφθηκε μέσω υλικού ότι ο Σι Εμ Πανκ και ο μάνατζέρ του Πολ Χέιμαν πλήρωναν την Shield και τον Μπραντ Μάντοξ για να δουλεύουν υπό το μέρος τους. Η Shield ήσυχα τελείωσαν την σύνδεσή τους με τον Πανκ και μια κόντρα τους με τον Σίνα, τον Ράιμπακ και τον Σέιμους οδήγησε σε ένα ματς στο Elimination Chamber στις 17 Φεβρουαρίου, στο οποίο νίκησε η Shield. Η Shield είχε τον πρώτο της αγώνα στο Raw την επόμενη νύχτα, όπου νίκησαν τον Κρις Τζέρικο, τον Ράιμπακ και τον Σέιμους. Συνέχισαν την έχθρα τους με τον Σέιμους, ο οποίος συμμάχησε με τον Ράντυ Όρτον και τον Μπιγκ Σόου, και στην WrestleMania 29, η Shield τους νίκησε στο πρώτο της ματς σε WrestleMania. Την επόμενη νύχτα στο Raw, η Shield προσπάθησε να επιτεθεί στον Αντερτέικερ, αλλά τους σταμάτησε η Team Hell No. Αυτό οδήγησε σε έναν αγώνα με ομάδες τριών ατόμων στο επεισόδιο του Raw στις 22 Απριλίου στο οποίο νίκησε η Shield. Τέσσερις μέρες αργότερα στο SmackDown, ο Άμπροουζ έκανε το ντεμπούτο του χωρίς την Shield σε αγώνα με τον Άντερτέικερ αλλά έχασε μέσω υποταγής. Μετά τον αγώνα, η Shield εκτέλεσε το powerbomb στον Άντερτέικερ πάνω στο τραπέζι των εκφωνητών. Σε επεισόδιο του Raw στις 29 Απριλίου, η Shield νίκησε την Team Hell No και τον Πρωταθλητή WWE Τζον Σίνα. Αργότερα εκείνη την εβδομάδα ο Άμπροουζ νίκησε τον Κέιν σε επεισόδιο του SmackDown. Ενώ η Shield συνέχισε την κόντρα της με την Team Hell No, ο Άμπροουζ ταυτόχρονα κοντραρίστηκε με τον Πρωταθλητή Ηνωμένων Πολιτειών Κόφι Κίνγκστον. Ο Άμπροουζ έκανε το pin στον Κίνγκστον για την νίκη σε έναν αγώνα με ομάδες, και επιτέθηκε από τον Κίνγκστον αρκετές μέρες αργότερα έπειτα από την νίκη του εναντίον του Ντάνιελ Μπράιαν. Στο επεισόδιο του Raw στις 13 Μαίου, το αήττητο σερί της Shield σε τηλεοπτικούς αγώνες έληξε με μια ήττα από αποκλεισμό σε ένα elimination ματς απέναντι από τον Σίνα, τον Κέιν και τον Μπράιαν, όταν ο Άμπροουζ αποκλείστηκε όταν ο Ρέινς και ο Ρόλινς επιτέθηκαν στον Σίνα. Στο σόου Extreme Rules στις 19 Μαίου ο Άμπροουζ νίκησε τον Κόφι Κίνγκστον και έγινε Πρωταθλητής Ηνωμένων Πολιτειών, τον πρώτο του τίτλο στο WWE. Ο Άμπροουζ έκανε την πρώτη του τηλεοπτική υπεράσπιση του τίτλου του σε επεισόδιο του SmackDown, διατηρώντας τον τίτλο του μετά από παρέμβαση της Shield, και διατήρησε τον τίτλο του μία εβδομάδα αργότερα στο Raw εναντίον του Κίνγκστον. Στο επεισόδιο του SmackDown στις 14 Ιουνίου, το σερί της Shield χωρίς να δεχθούν pin και χωρίς να κάνουν υποταγή έληξε όταν έχασαν από την Team Hell No και τον Όρτον, όταν ο Μπράιν υπέταξε τον Ρόλινς. Δύο μέρες αργότερα στο Payback, ο Άμπροουζ νίκησε τον Κέιν μέσω χρονικού αποκλεισμού και διατήρησε τον τίτλο του, ενώ διατήρησε επιτυχημένα τον τίτλο του και την επόμενη νύχτα μέσω αποκλεισμού. Στις 14 Ιουλίου στο Money in the Bank, ο Άμπροουζ συμμετείχε στο Money in the Bank αγώνα για συμβόλαιο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών αλλά δεν κέρδισε τον αγώνα, παρά την παρέμβαση του Ρόλινς και του Ρέινς. Ο Άμπροουζ διατήρησε τον τίτλο του στο SummerSlam εναντίον του Ρομπ Βαν Νταμ μέσω αποκλεισμού.Τον Αύγουστο, η Shield άρχισε να δουλεύει για τον διευθύνοντα σύμβουλο Triple Η και για την Authority, ενώ Άμπροουζ ξεκίνησε κόντρα με τον Ντολφ Ζίγκλερ, που τον νίκησε το Night of Champions και διατήρησε τον τίτλο του και σε εκείνο το σόου επί πληρωμή αλλά και στο SmackDown αλλά και στο Main Event τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Στις 27 Οκτωβρίου στο σόου Hell in a Cell, ο Άμπροουζ έχασε από τον Μπιγκ Ι Λάνγκστον μέσω χρονικού αποκλεισμού, αλλά διατήρησε τον τίτλο του. Δημιουργήθηκε ένταση μεταξύ της Shield τον Οκτώβριο, κυρίως μεταξύ του Άμπροουζ και του Ρέινς καθώς ο Άμπροουζ ήταν το μόνο μέλος της Shield με πρωτάθλημα. Στο σόου Survivor Series, η Shield συμμετείχε σε ένα παραδοσιακό Survivor Series ματς. Ο Άμπροουζ ήταν ο πρώτος που αποκλείστηκε αλλά ο Ρέινς νίκησε το ματς σαν μοναδικός επιζών. Στο TLC: Tables, Ladders and Chairs, ο Σι Εμ Πανκ νίκησε σε ένα handicap ματς την Shield αφού ο Άμπροουζ δέχθηκε ένα spear από τον Ρέινς που προοριζόταν για τον Πανκ. Στο Royal Rumble, η Shield συμμετείχε στον αγώνα Royal Rumble. Ο Άμπροουζ απέκλεισε τρις παλαιστές και προσπάθησε να αποκλείσει τον Ρέινς, που ανταπέδωσε αποκλείοντας και τον Άμπροουζ και τον Ρόλινς. Τον Φεβρουάριο του 2014, ο Άμπροουζ διατήρησε τον τίτλο του μέσω αποκλεισμού εναντίον του Μαρκ Χένρι και ο επαναληπτικός αγώνας έληξε με νίκη του Άμπροουζ. Επίσης τον Φεβρουάριο, η Shield έχασε από την Wyatt Family στο Elimination Chamber με τον Άμπροουζ να είναι απών κατά τη διάρκεια του τέλους του αγώνα. Παρά την ένταση που δημιουργήθηκε, η Shield τα ξαναβρήκε τον Μάρτιο. Αργότερα τον Μάρτιο, η Shield ξεκίνησε κόντρα με τον Κέιν και έτσι έγινε αγαπητή από το κοινό και κατέληξε σε νίκη της Shield εναντίον του Κέιν και των Νιου Έιτς Άουτλος στην WrestleMania XXX. Η Shield έπειτα γύρισαν την πλάτη τους στον Triple H, που επανασχημάτισε την Εβολούσιον μαζί με τον Μπατίστα και τον Ράντυ Όρτον. Στις 28 Απριλίου ο Άμπροουζ ξεπέρασε το ρεκόρ του Μοντέλ Βοντέιβιους Πόρτερ και έγινε ο Πρωταθλητής Ηνωμένων Πολιτειών για το μεγαλύτερο διάστημα κάτω από το WWE. Σε επεισόδιο του Smackdown στις 2 Μαίου, ο Άμπροουζ διατήρησε τον τίτλο του σε έναν αγώνα Fatal Four-Way εναντίον του Αλμπέρτο Ντελ Ρίο, του Κέρτις Άξελ και του Ράιμπακ. Έπειτα η Shield νίκησε την Εβολούσιον στο σόου Extreme Rules. Την επόμενη νύχτα στο Raw, ο Τριπλ Έιτς ανάγκασε τον Άμπροουζ να υπερασπιστεί τον τίτλο του σε ένα Battle Royal 20 ατόμων με τον Ρόλινς και τον Ρέινς να μην συμμετέχουν, ο Άμπροουζ έμεινε μέχρι το τέλος αλλά αποκλείστηκε από τον Σέιμους, σταματώντας την θητεία του ως πρωταθλητής στις 351 ημέρες. Στο επόμενο Smackdown ο Άμπροουζ δεν μπόρεσε να ξανακατακτήσει τον τίτλο εναντίον του Σέιμους. Η Shield ξανανίκησε την Εβολούσιον στο Payback, αναγκάζοντας τον Triple Η να ξεκινήσει ένα "Σχέδιο Β". Έτσι ο Ρόλινς επιτέθηκε στον Άμπροουζ και τον Ρέινς, με συνέπεια να δημιουργήσει μία συμμαχία με τον Τριπλς Έιτς. Κόντρα με τον Ρόλινς και διεκδίκηση τίτλων (2014-) Ο Αμπρόουζ άρχισε μια κόντρα με τον Σεθ Ρόλινς, ο οποίος πρόδωσε την Σιλντ. Έπειτα ο Ρόλινς του στέρησε τη νίκη σε αγώνα Money in The Bank και ανακοινώθηκε ότι θα παλέψουν στο Battleground, όπου μια επίθεση του Αμπρόουζ στα παρασκήνια προκάλεσε την ακύρωση του αγώνα. Τον Αύγουστο στο SummerSlam, έχασε με άδικο τρόπο απο τον Ρόλινς. Σύντομα ο Αμπρόουζ τραυματίστηκε απο μια βίαιη επίθεση και έμεινε εκτός για ένα μήνα. Στο Night of Champions, επέστρεψε και επιτέθηκε στον Ρόλινς. Τον Οκτώβριο ήρθαν αντιμέτωποι σε αγώνα Hell in a Cell, όπου ο Ρόλινς με αδικία πήρε πάλι τη νίκη.Στο raw ο Αμπροούζ ήρθε σε μια κόντρα με τον Μπρέι Γουάιατ.Τον Νοέμβριο στο Survivor Series ήρθαν αντιμέτωποι, όπου έχασε με αποκλεισμό.Η κόντρα τους συνεχίστηκε και στο TLC ο Αμπροούζ πάλι θα ηττηθεί σε έναν αγώνα με τραπέζια, σκάλες και καρέκλες.Τον Ιανουάριο ο Αμπροούζ συμμετείχε στο Royal Rumble match αλλά δεν κατάφερε να νικήσει, καθώς αποκλείστηκε από τους Κέιν και Μπιγκ Σόου.Τον Φεβρουάριο,στο FastLane,έχασε την ευκαιρία να νικήσει το Διηπειρωτικό πρωτάθλημα σε έναν αγώνα ενάντια στον Γουέιντ Μπάρετ,αφού ο Άμπροουζ χτύπησε τον αντιπαλό τού πέντε συνεχόμενες φορές σε ένα σημείο του ριγκ,πράγμα το οποίο απαγορεύεται να κάνει κανείς σε αγώνα. Επομένως,στο Wrestlemania 31,το μεγαλύτερο PPV της χρονιάς,έχασε έναν αγώνα (Και πάλι) για το Διηπειρωτικό πρωτάθλημα.'Ηταν αγώνας με σκάλες.Σε αυτόν συμμετείχαν ο Άμπροουζ,ο Αρ-Τρουθ,ο Λουκ Χάρπερ,ο Γουέιντ Μπάρετ,ο Ντολφ Ζίγκλερ και ο Ντάνιελ Μπράιαν,ο οποίος νίκησε τον αγώνα.Τον Απρίλιο,στο Extreme Rules αντιμετώπισε τον Λουκ Χάρπερ και νίκησε.Στο επόμενο Pay Per View,που ήταν το Payback,ο Ντιν έχασε μια ακόμη φορά σε τετραπλό αγώνα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών WWE.Τον αγώνα αυτό νίκησε άδικα ο Σεθ Ρόλινς.'Ετσι,δύο εβδομάδες αργότερα, στο Elimination Chamber δόθηκε μία ακόμη ευκαιρία στον Άμπροουζ να διεκδικήσει το πρωτάθληα,αυτή τη φορά σε αγώνα "ένας εναντίον ενός".Κατά τη διάρκεια του αγώνα,ο Σεθ έσπρωξε τον διαιτητή και ένας νέος διαιτητής εισήλθε στο ριγκ.Ο 'Αμπροουζ νίκησε τον αγώνα,όμως ο πανηγυρισμός δεν κράτησε για πολύ και εξαιτίας του σπρωξίματος,το αποτέλεσμα του αγώνα θεωρήθηκε νίκη του Άμπροουζ από αποκλεισμό που σήμαινε ότι ο Ντιν νίκησε,αλλά ο Σεθ θα παραμείνει πρωταθλητής.Σχεδόν όλοι οι οπαδοί το θεώρησαν άδικο,με αποτέλεσμα την ανακοίνωση ότι το WWE θα δώσει μία τελευταία ευκαιρία στον Άμπροουζ να αποκτήσει το πρωτάθλημα του Ρόλινς. Οι δύο παλαιστές αντιμετωπίστηκαν στις 14-6-2015,στο Money In The Bank.Εκεί ο Ντιν έβαλε τα δυνατά του,όμως δεν κατάφερε να νικήσει τον Σεθ,που αυτή τη φορά πήρε τη νίκη δίκαια σε έναν αγώνα που αναμένεται να ανακοινωθεί υποψήφιος για το βραβείο "Αγώνας της Χρονιάς". Ακολούθησε η συμμετοχή του στην κόντρα των Μπρέι Γουάιατ και Ρόμαν Ρέινς, όπου βοηθώντας τον "αδερφό" του στη Σιλντ κατάφερε να πάρει τη νίκη σε έναν ομαδικό αγώνα στο Summerslam του 2015 απέναντι στους Μπρέι Γουάιατ και Λουκ Χάρπερ. Στο Night of Champions της ίδιας χρονιάς όμως αυτός, ο Ρόμαν Ρέινς και ο Κρις Τζέρικο δεν κατάφεραν να υπερέβουν το εμπόδιο των Μπρέι Γουάιατ, Λουκ Χάρπερ και Μπράουν Στρόουμαν και ηττήθηκαν σε έναν ομαδικό αγώνα 6 ανδρών. Έπειτα από αυτόν τον αγώνα ο Ντιν αποσύρθηκε από τη συγκεκριμένη κόντρα και άνοιξε μια καινούρια λίγους μήνες αργότερα απέναντι στον Διηπειρωτικό πρωταθλητή Κέβιν Όουενς, από τον οποίο κατάφερε να αποσπάσει τον τίτλο στο TLC 2015. Στο Royal Rumble 2016, όχι μόνο υπερασπίστηκε επιτυχημένα τον τίτλο του σε ένα Last Man Standing match απέναντι στον Όουενς, αλλά κατάφερε να μείνει ως το τέλος του Royal Rumble match για τον Παγκόσμιο τίτλο και να αποκλειστεί από τον Τριπλ Έιτς όντας ο φιναλίστ του αγώνα. Λίγες εβδομάδες αργότερα, απέλεσε τον Διηπειρωτικό τίτλο καθώς ηττήθηκε σε ένα fatal 5 way match από τον Κέβιν Όουενς. Στον αγώνα συμμετείχαν επίσης και οι Στάρνταστ, Ντολφ Ζίγκλερ και Τάιλερ Μπριζ. Στα επόμενα δύο PPV, το Fastlane και το Roadblock, ηττήθηκε από τους Ρόμαν Ρέινς (triple threat match για την ανακήρυξη του αντιπάλου του Παγκόσμιου πρωταθλητή στη WrestleMania, στο οποίο συμμετείχε και ο Μπροκ Λέσναρ) και Τριπλ Έιτς (αγώνας για τον παγκόσμιο τίτλο). Στη WrestleMania, αντιμετώπισε τον Μπροκ Λέσναρ σε ένα No Holds Barred match, στο οποίο γνώρισε την ήττα. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε μια κόντρα με τον Κρις Τζέρικο, τον οποίο και κέρδισε στα PPV Payback και Extreme Rules. Στο Extreme Rules μάλιστα, ο αγώνας τους ήταν το πρώτο Asylum match στην ιστορία του WWE. Έπειτα, νίκησε το Money In The Bank και έπειτα κατέθεσε το συμβόλαιο στον αγώνα μεταξύ των Σεθ Ρολλινς και Ρομαν Ρεινς. Εκεί κατάφερε να νικήσει τον νέο κάτοχο της ζώνης και να γίνει ο νέος πρωταθλητής. Σε ένα επεισόδιο του Raw αντιμετώπισε τον Σεθ Ρολινς για τον τίτλο του όμως ο αγώνας έληξε ισόπαλος και ο Ντιν συγκράτησε τον τίτλο του. Την επόμενη ημέρα στο Smackdown όπου έγιναν και τα drafts επιλέχθηκε δεύτερος από το Smackdown όπου το κατέχει ο Shane McMahon και ο Daniel Bryan και την ίδια νύχτα αντιμετώπισε ξανά για τον τίτλο του, ξανά τον Σεθ Ρολινς όπου ήταν από το αντίπαλο brand που το εξουσίαζε ο Mick Foley και η Στέφανι ΜακΜαν, μετά από έναν ωραίο αγώνα ο Άμπροουζ πήρε την νίκη και ήρθαν να του δώσουν τα συγχαρητήρια στο ring ο Daniel Bryan και ο Shane McMmahon. Στο Battleground σε ένα Triple Threat Match αντιμετώπισε τον Seth Rollins και τον Roman Reigns όπου αν κέρδιζε το WWE Championship θα πήγαινε στο Smackdown, αν έχανε ο παγκόσμιος τίτλος θα πήγαινε στο Raw, παρόλο που η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού περίμενε ότι θα έχανε τον τίτλο ο Ambrose κατάφερε και κέρδισε τον αγώνα μετά από ένα dirty deeds στον Roman Reigns, στην συνέχεια ο Daniel Bryan, ο Shane McMahon και οι superstars του Smackdown ανέβηκαν στο ring για να τον συγχαρούν. Στο Summerslam 2016 PPV, υπερασπίστηκε επιτυχημένα το WWE title απέναντι στον Ντόλφ Ζίγκλερ σε μια αμφιλεγόμενης ποιότητας αναμέτρηση. Ακολούθησε μια μεγάλη τρίμηνη κόντρα με τον Έι Τζέι Στάιλς, από την οποία ο Άμπροουζ βγήκε ο μεγάλος χαμένος αφού ηττήθηκε σε τρία PPV από τον Phenomenal (Backlash, No Mercy, TLC). Στο ένα μάλιστα, ο Έι Τζέι Στάιλς του απέσπασε το WWE title. Στη συνέχεια, ο Άμπροουζ ξεκίνησε μια μικρής διάρκειας κόντρα με τον Διηπειρωτικό πρωταθλητή, Μιζ. Βγήκε νικητής από αυτή και κατάφερε να αποσπάσει από τον Μιζ το Intercontinental title, το οποίο διατηρεί μέχρι και σήμερα. Στο Royal Rumble 2017 PPV, συμμετείχε στο ομώνυμο είδος αγώνα, αποκλείστηκε όμως από τον Brock Lesnar. Προσπάθησε να κατακτήσει το WWE Championship στο Elimination Chamber, ανεπιτυχώς όμως αφού αποκλείστηκε στο Elimination Chamber match από τον Μιζ, τον οποίο βοήθησε σε αυτό ο Μπάρον Κόρμπιν. Πήρε την εκδίκηση του στη WrestleMania 33, στην οποία και κέρδισε τον Lone Wolf σε έναν αγώνα, στον οποίο διακυβευόταν το Intercontinental Championship. Τον Αύγουστο του 2014, ο Γκουντ ξεκίνησε τα γυρίσματα της ταινίας του Lionsgate-WWE Studios, Lockdown. Η ταινία έγινε διαθέσιμη στις 11 Σεπτεμβρίου, 2015 Πολλή από την παλαιστική προσωπικότητα του Γκουν οφείλεται στην πραγματική του ζωή, που ήταν πολύ δύσκολη από μικρή ηλικία. Από μικρός αγάπησε την πάλη και είχε είδωλο τον Μπρετ Χαρτ και χρησιμοποίησε την πάλη σαν διέξοδο από την δύσκολη ανατροφή του βλέποντας βίντεο με πάλη και διαβάζοντας ιστορίες από παλιές εποχές της πάλης. Ένα χρόνο μετά την έναρξη των προπονήσεων για να γίνει παλαιστής, έφυγε από το Λύκειο. Είναι μεγάλος οπαδός του NFL και του NHL και οι αγαπημένες του ομάδες είναι η ομάδα της πόλης του Cincinnati Bengals και οι Philadelphia Flyers. Ο Γκουντ διατηρεί σχέση με την εκφωνήτρια του WWE Ρενέ Πακέτ, περισσότερο γνωστή ως Ρενέ Γιανγκ. Τελειωτικές κινήσεις Ως Ντιν Άμπροουζ Dirty Deeds (Headlock driver – 2012–2014, or a snap double underhook DDT – 2014–παρών) Midnight Special (Over the shoulder back-to-belly piledriver) (FCW) Knee Trembler (Running knee lift) (FCW) Regal Stretch (Arm trap cross-legged STF) (FCW); σαν χαρακτηριστική κίνηση στο κύριο ρόστερ Ως Τζον Μόξλι Cutter Hook and Ladder (Chickenwing facebuster) Moxicity (Spinning side slam) One Hitter (Vertical suplex DDT)Χαρακτηριστικές κινήσεις Ως Ντιν Άμπροουζ Air Lunatic (Suicide dive) Corner forearm smash ακολουθόμενο από ένα running bulldog, με Diving elbow drop σε όρθιο αντίπαλο μέσα ή έξω από το ριγνκ Double leg takedown ακολουθόμενο από πολλαπλές μουνιές Double underhook superplex Front missile dropkick Knee strike to the midsection, αντιστροφή σε αντίπαλο που τρέχει προς το μέρος του Lunatic Lariat/Wacky Line (Pendulum lariat ή μία rebound clothesline σε αντίπαλο έξω από το ρινγκ, που προηγήθηκε σβούρα στο apron) Running crossbody ακολουθόμενο από πολλαπλές γροθιές Running front dropkick σε αντίπαλο που βρίσκεται στα σχοινιά Snap DDT Snap elbow drop Tornado DDT Ως Τζον Μόξλι Crossface chickenwing Fujiwara armbar Piledriver Snap DDT Superplex Vertical suplex powerbombΜάνατζερ Christina Von Eerie Trina MichaelsΨευδώνυμα "Mr. Money in the Bank" "Street Dog" "The Dude" "The Ironman of the WWE" "The Lunatic Fringe"Μουσικές εισόδου Ως Τζον Μόξλι "Hybrid Moments" by Shyko (Chikara) Ως Ντιν Άμπροουζ "Special Op" by Jim Johnston (November 18, 2012 – June 9, 2014; used as part of The Shield) "Retaliation" by CFO$ (June 16, 2014–present) Combat Zone Wrestling CZW World Heavyweight Championship (2 φορές)Full Impact Pro FIP World Heavyweight Championship (1 φορά)Heartland Wrestling Association HWA Heavyweight Championship (3 φορές) HWA Tag Team Championship (5 φορές) – με τον Jimmy Turner (1), Ric Byrne (1), Cody Hawk (1) and King Vu (2) Attack of the Trios (2009) – με τον Dean Jablonski and Dick RickInsanity Pro Wrestling IPW World Heavyweight Championship (2 φορές) IPW Mid-American Championship (1 φορές)International Wrestling Association IWA World Tag Team Championship (1 φορά) – με τον Hade VansenPro Wrestling Illustrated Κόντρα της χρονιάς (2014) vs. Σεθ Ρόλινς Ο πιο δημοφιλής παλαιστής της χρονιάς (2014, 2015) Βαθμολογήθηκε ως ο 13ος καλύτερος παλαιστής από 500 στο PWI 500 το 2015Rolling Stone Καλύτερη σύντομα αναζωογονημένη κόντρα (2015) Ντιν Άμπροουζ] vs Σεθ Ρόλινς Ο πιο αγαπητός παλαιστής(2014)Westside Xtreme Wrestling wXw World Tag Team Championship (1 φορά) – με τον Sami CallihanWWE Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών WWE (1 φορά, τωρινός) Διηπειρωτικό Πρωτάθλημα WWE (1 φορά) Πρωτάθλημα Ηνωμένων Πολιτειών WWE (1 φορά) Money in the Bank (2016) Slammy Award (5 φορές)Ο αναδυόμενος αστέρας της χρονιάς (2013, 2014) 2013 μοιρασμένο με την Shield Ομάδα της χρονιάς (2013, 2014) με τον Σεθ Ρόλινς και Ρόμαν Ρέινς σαν μέλος της Shield Trending Now (Hashtag) of the Year (2013) – #BelieveInTheShield με τον Σεθ Ρόλινς και Ρόμαν Ρέινς σαν μέλος της Shield Ντιν Άμπροουζ, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. http://www.wwe.com/superstars/dean-ambrose Το προφίλ του Άμπροουζ στην επίσημη σελίδα του WWE Jonathan Good στην IMDb

Ο Τζόναθαν "Τζον" Γκουντ (Jonathan David Good, 7 Δεκεμβρίου 1985) είναι Αμερικανός παλαιστής που είχε συμβόλαιο με την εταιρεία WWE με το όνομα στο ρινγκ Ντιν Άμπροουζ. Παλεύε για το σόου Raw. Τώρα είναι παλαιστής στο σόου all elite wrestling (aew) με το όνομα Τζόν Μόξλει Στο WWE, είναι νικητής του Money in the Bank, δύο φορές Διηπειρωτικός Πρωταθλητής καθώς και μία φορά Πρωταθλητής Ηνωμένων Πολιτειών, με τη θητεία του στις 351 ημέρες να είναι η τρίτη μεγαλύτερη στην ιστορία και η πρώτη στο WWE (που απέκτησε τον τίτλο το 2001). Από το 2011, ο Άμπροουζ αγωνίστηκε στο Florida Championship Wrestling (FCW), η εταιρεία του WWE για την ανάπτυξη των ταλέντων της, και έπειτα ανέβηκε στο βασικό ρόστερ το 2012 σαν μέλος της The Shield μαζί με τον Σεθ Ρόλινς και τον Ρόμαν Ρέινς. Ο Άμπροουζ έχει πρωταγωνιστήσει σε αρκετά σόου επί πληρωμή για το WWE και έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με την ταινία των WWE Studios, 12 Rounds 3: Lockdown (2015). Ο Γκουντ είναι επίσης γνωστός για την προσφορά του στις μικρότερες εταιρείες πάλης σαν Τζον ΜόξλεΪ μεταξύ του 2004 και του 2011. Εργάστηκε για διάφορες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένων του Full Impact Pro (FIP), Combat Zone Wrestling (CZW), Ring of Honour (ROH), Evolve και Dragon Gate USA, κερδίζοντας το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών FIP μία φορά αλλά και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Βαρέων Βαρών CZW δύο φορές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%B9%CE%BD_%CE%86%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BF%CF%85%CE%B6

Φρέντρικ Ράινφελντ

Γεννήθηκε στις 4 Αυγούστου του 1965 στο χωριό Έστερχανινγκε (Österhaninge), στο Χάνινγκε (Haninge), στο Σέντερμαλμ (Södermanland) και μεγάλωσε στην Τένστα (Tensta), στη Στοκχόλμη. Έχει σπουδάσει οικονομικά. Το 1991 εξελέγη πρώτη φορά μέλος του Κοινοβουλίου (Riksdag) και από το 1992 ήταν αρχηγός της νεολαίας του Κόμματος των Μετριοπαθών (Moderata Ungdomsförbundet ή MUF). Ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος τον Οκτώβριο του 2003, διαδεχόμενος τον Μπο Λούντγκρεν (Bo Lundgren), ένα χρόνο μετά την εκλογική του ήττα. Τρία χρόνια μετά κέρδισε τις εκλογές, στις 17 Σεπτεμβρίου 2006, δηλώνοντας στην προεκλογική του εκστρατεία την προσήλωσή του στο σουηδικό κοινωνικό μοντέλο παρότι το 1993 είχε γράψει το αμφιλεγόμενο βιβλίο «Det sovande folket» (Ένα έθνος που κοιμάται), μιά σκληρή κριτική εναντίον του κράτους πρόνοιας και υποστήριξη για τον μετασχηματισμό σε μία νεοφιλελεύθερη κοινωνία. Θεωρείται ότι ανανέωσε τη σουηδική κεντροδεξιά, επαναπροσανατολίζοντάς την προς το κέντρο και φέρνοντάς την στην εξουσία, μόλις τρία χρόνια μετά την ανάληψη της ηγεσίας της. Ο κεντροδεξιός κομματικός συνασπισμός υπό τον Ράινφελντ κέρδισε τις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 19 Σεπτεμβρίου 2010 χωρίς απόλυτη πλειοψηφία, με ποσοστό 49,2% των ψήφων, που αντιστοιχεί σε 172 έδρες επί συνόλου 349 του Κοινοβουλίου. Ο Ράινφελτ έγινε ο πρώτος κεντροδεξιός πρωθυπουργός στην χώρα του που επανεξελέγη για δεύτερη συνεχή φορά. . Μετά την ήττα του στις εκλογές του 2014, ο Ράινφελντ παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και έγινε αρχηγός της Αντιπολίτευσης. Τον διαδέχθηκε ως πρωθυπουργός ο Στέφαν Λεβέν. (1993) Det sovande folket (1993) Projekt Europa: sex unga européer om Europasamarbetet (1995) Nostalgitrippen (1995) Stenen i handen på den starke (2001) Väljarkryss: personvalshandbok Επιμένουν στο Σουηδικό μοντέλο, της Κίττυς Ξενάκη, Τα Νέα, σελ. 48, 19 Σεπτεμβρίου 2006 Πρόσωπα: Φρέντρικ Ράινφελντ, του Γιώργου Αγγελόπουλου, Τα Νέα, σελ. 52, 19 Σεπτεμβρίου 2006 Δεξιά νίκη στη Σουηδία, Το Βήμα, σελ. 15, 19 Σεπτεμβρίου 2006 Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Fredrik Reinfeldt στο Wikimedia Commons

Ο Φρέντρικ Ράινφελντ (John Fredrik Reinfeldt, 4 Αυγούστου 1965) είναι αρχηγός της αντιπολίτευσης της Σουηδίας, ηγέτης του φιλελεύθερου συντηρητικού Κόμματος των Μετριοπαθών (Moderata samlingspartiet) και πρώην πρωθυπουργός. Είναι παντρεμένος, με τρία παιδιά. Το 2010 έγινε ο πρώτος κεντροδεξιός πρωθυπουργός που εξελέγη ξανά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA_%CE%A1%CE%AC%CE%B9%CE%BD%CF%86%CE%B5%CE%BB%CE%BD%CF%84

Ατμόσφαιρα της Γης

Ο ατμοσφαιρικός αέρας αποτελεί μείγμα πολλών αερίων, με το μεγαλύτερο ποσοστό σε όγκο να κατέχει το άζωτο (78%) και το οξυγόνο (21%). Εκτός αυτών, υπάρχει το διοξείδιο του άνθρακα, ευγενή αέρια, ίχνη υδρογόνου, όζοντος κλπ. Στην ατμόσφαιρα επίσης αιωρούνται σχεδόν πάντα και μόρια κονιορτού, καπνού, άλατος (από τα σταγονίδια των κυμάτων) κλπ., καθώς και μεγάλη επίσης ποσότητα υδρατμών που προέρχεται από την εξάτμιση θαλασσών, λιμνών, ποταμών κλπ. Το ποσό των υδρατμών αυτών μεταβάλλεται συνεχώς, αφού αυξάνει με την εξάτμιση και ελαττώνεται με τη πτώση ή εναπόθεση ως βροχή ή άλλων μορφών υετού στην επιφάνεια της Γης. Η μεταβολή αυτή είναι και η κύρια αιτία, ως ένα βαθμό, για τις ευρείες μεταβολές των καιρικών φαινομένων σε έναν τόπο. Βέβαια, σε σύγκριση προς τη συνολική μάζα του αέρος, η εκάστοτε ποσότητα των υδρατμών στην ατμόσφαιρα είναι πολύ μικρή. Η σπουδαιότητα της ύπαρξης όμως αυτών των υδρατμών διαφαίνεται από το γεγονός ότι απορροφούν το 11% της ηλιακής ακτινοβολίας, ενώ εκλύουν μεγάλη ποσότητα θερμοκρασίας κατά τη συμπύκνωσή τους, που αν δεν υπήρχαν, ίσως η ζωή στη Γη να ήταν αδύνατη. Γενικά, για να δημιουργηθούν οι περισσότερες ατμοσφαιρικές διαταράξεις, πηγές των καιρικών φαινομένων, δύο είναι οι κύριοι παράγοντες η θερμότητα και ο υδρατμός. Για τούτο και ο υδρατμός από μετεωρολογικής άποψης, αποτελεί το σπουδαιότερο συστατικό της γήινης ατμόσφαιρας. Η ατμόσφαιρα είναι εκείνη, που συγκρατεί την υπεριώδη ακτινοβολία μικρού μήκους κύματος, μέρος από τη κοσμική ακτινοβολία, είναι εκείνη που προκαλεί τους χρωματισμούς του ουρανού και των νεφών, ενώ συγχρόνως αποτελεί το μέσον στη διάδοση του ήχου, αλλά και στη διάχυση του φωτός. Χωρίς αυτή, ο Ουρανός θα ήταν σκοτεινός, ενώ στη σκιά θα επικρατούσε πλήρες σκότος και οι αστέρες θα έλαμπαν με σταθερό φως συνέχεια, νύκτα και μέρα. Επίσης, η διάθλαση που συντελεί στο φαινόμενο τα ουράνια σώματα να φαίνονται υπερυψωμένα δεν θα υπήρχε, αλλά και ούτε αντικατοπτρισμός θα δημιουργούνταν. Το όριο ανάμεσα στη γήινη και την ηλιακή ατμόσφαιρα δεν είναι ορισμένο με ακρίβεια: Το εξωτερικό σύνορο της ατμόσφαιρας αντιστοιχεί στην απόσταση στην οποία τα μόρια των ατμοσφαιρικών αερίων δεν υπόκεινται πλέον στην έλξη της γης και την επίδραση του μαγνητικού της πεδίου. Οι συνθήκες αυτές ισχύουν σε ένα υψόμετρο που ποικίλει ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος και συνήθως είναι στα 60 χλμ. πάνω από τους πόλους και στα 30 χλμ. πάνω από τον ισημερινό. Αυτά τα νούμερα είναι απλά ενδεικτικά: το γήινο μαγνητικό πεδίο παραμορφώνεται διαρκώς από τον ηλιακό άνεμο. Η πυκνότητα της ατμόσφαιρας, επίσης, παρουσιάζει σημαντικές αυξομειώσεις. Εξάλλου η ατμόσφαιρα, όπως και το νερό των θαλασσών, υπόκειται στην επίδραση της τροχιάς του συστήματος Γη-Σελήνη και τις παρεμβολές της βαρύτητας της Σελήνης και του ήλιου. Για τον ίδιο λόγο που τα μόρια των αερίων, όντας ελαφρύτερα και λιγότερο στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους από τα μόρια του νερού, έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων από τα τελευταία, έτσι και οι ατμοσφαιρικές παλίρροιες είναι πολύ πιο έντονα φαινόμενα από τις θαλάσσιες.Το ατμοσφαιρικό στρώμα μέχρι τα 80-100 χιλιόμετρα ύψος ονομάζεται ομοιόσφαιρα, καθώς επικρατούν συνθήκες πλήρους μίξης και ο αέρας έχει σταθερό μοριακό βάρος. Πάνω από αυτό το όριο (τυρβόπαυση) υπάρχει η ετερόσφαιρα. Η πυκνότητα εκεί είναι τόσο μικρή που τα μόρια και τα άτομα συγκρούονται λιγότερο συχνά με αποτέλεσμα τα αέρια να διαστρωματώνονται ανάλογα με το μοριακό τους βάρος. Επίσης, ουσίες που φυσιολογικά είναι αντιδραστικές (π.χ. τα ελεύθερα ριζικά) παρουσιάζουν μεγάλους χρόνους παραμονής στην ετερόσφαιρα, λόγω της ελάχιστης πυκνότητας των μορίων της ύλης. Μολονότι οι τελευταίες αραιότερες παρυφές της ατμόσφαιρας φτάνουν σε ύψος χιλιάδων χιλιομέτρων, το 99% της συνολικής της μάζας περιέχεται σε μία ζώνη από την επιφάνεια (ύψος 0) μέχρι του ύψους των 30 χιλιομέτρων. Μια νέα μελέτη μαρτυρά πως το μέγεθος της ατμόσφαιρας του πλανήτη Γη απλώνεται και πέρα από τη Σελήνη, καθώς αυτή είναι σχεδόν διπλάσιας απόστασης Γης και Σελήνης. Μια νεότερη εκτίμηση παλιών αρχείων παρατηρήσεων δείχνει ότι η ατμόσφαιρα φτάνει έως 630.000 χιλιόμετρα ή αλλιώς σχεδόν 50 φορές όσο η γήινη διάμετρος. Αυτό προκύπτει από παρατηρήσεις του αμερικανικού ηλιακού παρατηρητηρίου SOHO που χρονολογούνται γύρω στο 2017 και η νέα έρευνα φέρεται να έγινε το 2019 όπως επισήμανε ο Ίγκορ Μπαλιούκιν από το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Ρωσίας. Οδηγούμαστε έτσι στο συμπέρασμα ότι η Σελήνη κινείται χάρη σε αυτή την ατμόσφαιρα. Στην εξώσφαιρα, δηλαδή στο σημείο όπου παρατηρείται ανάμειξη της ατμόσφαιρας με το διάστημα, υπάρχει ένα νέφος που ανακαλύφθηκε με το SWAN του SOHO, αποτελείται από άτομα υδρογόνου και λέγεται γεωκορώνα. Αυτή μαρτυρά την ύπαρξη αραιής ατμόσφαιρας πέρα από το φεγγάρι. Στην πρώτη κιόλας φωτογραφία από το τηλεσκόπιο στη Σελήνη το 1972 που τοποθέτησαν οι αστροναύτες από το Απόλλων 16, εμφανίζεται η εικόνα μιας γεωκορώνας που λάμπει στο υπεριώδες φως. Όμως δεν έγινε αντιληπτό ότι αυτή συμπεριλαμβάνει τη Σελήνη μέσα της. Τα άτομα υδρογόνου γίνονται αντιληπτά μέσω ενός συγκεκριμένου μήκους κύματος, του Lyman-alpha, από το υπεριώδες φως. Αυτά τα άτομα απορροφούν και εκπέμπουν. Αυτό το φως μπορεί να είναι ορατό μόνο από το διάστημα λόγω του ότι εκπέμπεται από τη γήινη ατμόσφαιρα. Άρα το SOHO μπορεί να καταγράψει το υπεριώδες φως Lynam-alpha από τη γεωκορώνα. Μπορούμε να πούμε ότι μια πυκνότητα 70 ατόμων υδρογόνου/κυβικό εκατοστό, παρατηρήθηκε ότι σε απόσταση 60.000 χιλιομέτρων από τη Γη, Κάτι που στη Σελήνη δε συμβαίνει γιατί η πυκνότητα φτάνει μόλις τα 0.02 άτομα/κυβικό εκατοστό. Τα άτομα υδρογόνου δε συνιστούν κίνδυνο για περαιτέρω μελέτες αλλά η γεωκορώνα είναι δυνατό να κάνει παρεμβόλες σε τηλεσκόπια κοντά της ή σε παρατηρήσεις από το έδαφος της Σελήνης. Φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης και ο Εμπεδοκλής, εμπνευσμένοι από τη διαφάνεια, την ομοιογένεια και την αφθονία του αέρα οδηγήθηκαν σε πρώιμα συμπεράσματα σχετικά με τη φύση του. Τον κατέταξαν μαζί με το νερό, τη φωτιά και τη γη, στα τέσσερα πρωταρχικά στοιχεία του Σύμπαντος, σκέψη που διατηρήθηκε στο πέρασμα των αιώνων έως τον Μεσαίωνα. Σήμερα γνωρίζουμε βεβαίως ότι ο ατμοσφαιρικός αέρας δεν είναι ένα ομοιογενές αέριο, αλλά μείγμα διαφόρων αερίων. Το θεμέλιο για αυτό έθεσε ο σπουδαίος Λεονάρντο Ντα Βίντσι (Leonardo Da Vinci, 1452-1519) ο οποίος παρατήρησε ότι αέρας που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για την αναπνοή ή την τροφοδότηση της φωτιάς παύει να συντελεί στην καύση. Έναν αιώνα μετά, το έτος 1624, ο Φλαμανδός γιατρός Γιαν φαν Χέλμοντ (Jan van Helmont, 1579-1644) διαπίστωσε ότι ο αέρας δεν είναι στοιχείο εφόσον αποτελείται από ένα ή περισσότερα αέρια με διαφορές στη συμπεριφορά τους (εκείνος τα ονόμαζε ατμούς). Στην αντίληψη του αυτή συνέτεινε η παρατήρηση ότι ο αέρας περιέχει επίσης υγρή και στερεή φάση. Δυστυχώς, η επιστημονική κοινότητα της εποχής απέρριψε τις απόψεις του φαν Χέλμοντ. Τα επόμενα χρόνια επιφανείς επιστήμονες προσπάθησαν να τεκμηριώσουν την πραγματική φύση του αέρα, όμως αυτό στάθηκε αδύνατο εξαιτίας του πλήθους των ασύνδετων μεταξύ τους γνώσεων και της πολυπλοκότητας της κατάστασης έως την ανακάλυψη του αζώτου το 1772 και του οξυγόνου το 1774. Η τιμή ανήκει στον πατέρα της θεωρίας της καύσης και της σύγχρονης χημείας τον Γάλλο Αντουάν Λωράν Λαβουαζιέ (Antoine Laurent Lavoisier, 1743-1794) που παραβλέποντας τα περιττά και συνδυάζοντας τις τεκμηριωμένες εμπειρίες που είχαν συσσωρευτεί εν τω μεταξύ, υποστήριξε ότι ο αέρας είναι μείγμα οξυγόνου και αζώτου και συγκεκριμένα, το 1/5 ήταν το αέριο του Πρίστλεϊ που ο Λαβουαζιέ ονόμασε οξυγόνο, τα δε 4/5 ήταν το αέριο του Ράδερφορντ, το άζωτο. Η ακριβής αναλογία των δυο αυτών στοιχείων στον αέρα βρέθηκε το 1784 από τον Κάβεντις, που υποστήριξε πως η σύστασή τους είναι σταθερή παντού. Η χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας μέχρι το ύψος των 80-100 χλμ. είναι σχεδόν αμετάβλητη. Ανάλογα όμως της μεταβολής της θερμοκρασίας διακρίνονται σε αυτή τα ακόλουθα στρώματα: Τροπόσφαιρα, από ύψος 0 μέχρι 9-18 χλμ. (ανάλογα με το γεωγραφικό πλάτος) όπου και η τροπόπαυση. Στρατόσφαιρα, από την τροπόπαυση μέχρι τα 50 χλμ. όπου και η στρατόπαυση. Μεσόσφαιρα, από τη στρατόπαυση μέχρι τα 80 χλμ. όπου και η μεσόπαυση. Θερμόσφαιρα ή Ιονόσφαιρα, από τη μεσόπαυση μέχρι 800 χλμ. όπου η θερμόπαυση. Σε αυτό το κομμάτι της ατμόσφαιρας βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός ISS. Και τέλος Εξώσφαιρα, από θερμόπαυση μέχρι 3.500 χλμ.Σημαντικότερο στρώμα, τόσο για τη Μετεωρολογία, όσο ιδιαίτερα για τους ναυτιλλομένους, είναι η Τροπόσφαιρα, αφού εντός αυτής λαμβάνουν χώρα όλες οι μεταβολές του καιρού και όλα τα μετεωρολογικά φαινόμενα. 1η Σημείωση: Η εν λόγω κατακόρυφη δομή ορίσθηκε κατά τη Μετεωρολογία και μόνο, και ουδεμία σχέση έχει με τη διαστρωμάτωση που κάνει η Αστρονομία για τον πλανήτη Γη. 2η Σημείωση: Η παραπάνω κατακόρυφη δομή της ατμόσφαιρας σε στρώματα και καθορισμού ύψους εκάστου ορίσθηκε το 1962 από τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (W.M.O.). Ο συνδυασμός των φωτεινών και λοιπών ακτινοβολιών του Ήλιου, η διαφορετική πυκνότητα των στρωμάτων της ατμόσφαιρας και τα διαφορετικά φυσικά χαρακτηριστικά (όπως η θερμοκρασία, η πίεση και η υγρασία), η εκάστοτε μορφή των υδρατμών (αέρια, υγρά και στερεά) στην ατμόσφαιρα όπως και άλλοι παράγοντες π.χ. ιονισμένα άτομα και μόρια των αερίων (ιόντα), προκαλούν σειρά από διάφορα οπτικά, ακουστικά και ηλεκτρικά φαινόμενα. Τα φαινόμενα αυτά συμπληρώνουν το περιβάλλον που θεάται ο παρατηρητής. Και τέτοια φαινόμενα είναι το χρώμα του Ουρανού, τα χρώματα της ανατολής και της δύσης του Ηλίου, η Ηλιακή και η Σεληνιακή άλως, το ουράνιο τόξο, το πολικό Σέλας, η διάθλαση, ο αντικατοπτρισμός κλπ. Η αλληλεπίδραση ατμόσφαιρας και θάλασσας είναι όχι μόνο έντονη αλλά και σπουδαία, η ακριβής έκταση της οποίας όμως ακόμη δεν έχει πλήρως εξακριβωθεί. Μερικές από τις αμοιβαίες αλληλεπιδράσεις είναι: η δημιουργία των κυμάτων, των ανέμων, των ρευμάτων, κλπ. Ατμοσφαιρική πίεση, Θερμοκρασία ατμόσφαιρας, Υγρασία ατμόσφαιρας Ηλιακή ακτινοβολία, Ατμοσφαιρική ενέργεια, Ατμοσφαιρικά φαινόμενα, Άνεμος, Υετός, Βασική Παγκόσμιος Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση, τόμος 2, σελ.29 Γλωσσάριο Μετεωρολογίας (αγγλικά) NASA's Earth Fact Sheet

Με τον όρο ατμόσφαιρα της Γης εννοούμε το αέριο στρώμα που περιβάλλει τη Γη και συγκρατείται λόγω της βαρύτητάς της, φτάνοντας πρακτικά σε ύψος 3.500 χιλιομέτρων. Το όριο ανάμεσα στην ατμόσφαιρα και το διάστημα δεν είναι αυστηρά καθορισμένο. Καθώς μεγαλώνει η απόσταση της από τη Γη η ατμόσφαιρα σταδιακά εξασθενεί και εξαφανίζεται σιγά σιγά στο διάστημα. Το υψόμετρο των 122 χλμ. ορίζει το σημείο που τα ατμοσφαιρικά φαινόμενα γίνονται αισθητά κατά τη διάρκεια της επανεισόδου στην ατμόσφαιρα. Η γραμμή Κάρμαν στα 100 χλμ. λαμβάνεται επίσης συχνά σαν το σύνορο ανάμεσα στην ατμόσφαιρα και το διάστημα. Η ατμόσφαιρα προστατεύει τη ζωή στη Γη με το να απορροφά την υπεριώδη ηλιακή ακτινοβολία, να θερμαίνει την επιφάνεια της με την παρακράτηση της θερμότητας (φαινόμενο του θερμοκηπίου) και να μειώνει τις αυξομειώσεις της θερμοκρασίας ανάμεσα στη μέρα και τη νύχτα. Στην ατμόσφαιρα της Γης οφείλεται η ύπαρξη ζωής, εφόσον σε αυτήν οφείλονται η απορρόφηση μεγάλου τμήματος της υπεριώδους ακτινοβολίας και η μείωση της διαφοράς των ακραίων θερμοκρασιών που θα υπήρχαν μεταξύ ημέρας και νύχτας χωρίς αυτήν χάρη στην παρακράτηση της θερμότητας (Φαινόμενο του θερμοκηπίου). Ο ξηρός αέρας αποτελείται κατά 78,08 % από άζωτο, 20,95% από οξυγόνο, 0,93% από αργό, 0,0395% από διοξείδιο του άνθρακα και από ίχνη άλλων αερίων. Η σύνθεσή της από την επιφάνεια της θάλασσας και μέχρι τα 80-100 χιλιόμετρα ύψος, παραμένει σχεδόν αμετάβλητη. Αντίθετα η πυκνότητά της ατμόσφαιρας ελαττώνεται πολύ γρήγορα, έτσι ώστε η αναπνοή στη κορυφή του Έβερεστ (8.848 μ.) να είναι πολύ δύσκολη μέχρι αδύνατη, αφού η πυκνότητά της εκεί, φθάνει μόλις τα 1/3 της πυκνότητας που παρατηρείται στην επιφάνεια της θάλασσας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B7%CF%82

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες

η οδύνη η αιτία της οδύνης η εξάλειψη της οδύνης η ατραπός που οδηγεί στην εξάλειψη της οδύνης. Η τελευταία εξ αυτών δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ευγενής οκταπλή ατραπός. Sangharakshita, Όραμα και Μεταμόρφωση, Μια Εισαγωγή στο Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι του Βούδδα, εκδόσεις Άφατον, 1999, μετάφραση: Σπύρος Δόικας, σ. 208. ISBN 960-8045-00-2. δωρεάν ηλεκτρονική έκδοση Bhikkhu Bodhi, Η Ευγενής Οκταπλή Ατραπός, Ο Δρόμος προς το Τέλος των Βασάνων, Κυβέλη, μετάφραση: Τριαντάφυλλος Κοτζαμάνης, 1998, σ. 173. ISBN 960-7486-52-8 Duff, Tony (2008), Contemplation by way of the Twelve Interdependent Arisings. Kathmandu, Nepal: Padma Karpo Translation Committee. Retrieved on 2008-8-19 from https://web.archive.org/web/20080123171458/http://www.tibet.dk/pktc/gelugpa.htmBodhi, Bhikkhu (trans.) (2000). The Connected Discourses of the Buddha: A New Translation of the Samyutta Nikaya. Boston: Wisdom Publications. ISBN 0-86171-331-1. Leon Feer, επιμ. (1976). The Samyutta Nikaya. 5. London: Pali Text Society. Gethin, Rupert (1988). Foundations of Buddhism. Oxford University Press.Harvey, Peter (1990). Introduction to Buddhism. Cambridge University Press.Bhikkhu Bodhi, επιμ. (1995). The Middle Length Discourses of the Buddha: A New Translation of the Majjhima Nikaya. Μτφρ. Nanamoli, Bhikkhu. Boston: Wisdom Publications. ISBN 0-86171-072-X. Thanissaro, Bhikkhu (trans.) (1997). Tittha Sutta: Sectarians (Anguttara Nikaya 3.61). Retrieved 2007-11-12 from "Access to Insight" at http://www.accesstoinsight.org/tipitaka/an/an03/an03.061.than.html.Warder, A.K. (1970). Indian Buddhism. Delhi. Yamamoto, Kosho (1999-2000, ed. & rev. by Dr. Tony Page). The Mahayana Mahaparinirvana Sutra in 12 Volumes. Nirvana Publications. Οι Τέσσερις Ευγενείς Αλήθειες στο: Sangharakshita, Όραμα και Μεταμόρφωση, Μια Εισαγωγή στο Ευγενές Οκταπλό Μονοπάτι του Βούδδα, εκδόσεις Άφατον, 1999, μετάφραση Σπύρος Δόικας (δωρεάν ηλεκτρονική έκδοση) The Four Noble Truths, Ajahn Sumedho The Sixteen Distorted Ways of Embracing the Four Noble Truths

Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες (ή οι τέσσερεις αλήθειες των ευγενών) (catvāri āryasatyāni, 'phags pa'i bden pa bzhi, ή cattāri ariyasaccāni) είναι μία από τις θεμελιωδέστερες βουδιστικές διδασκαλίες. Υπό την ευρεία έννοια αυτές οι τέσσερεις αλήθειες σχετίζονται με τη φύση, την προέλευση την απελευθέρωση και την ατραπό που οδηγεί στην απελευθέρωση από την οδύνη. Ταξινομούνται ανάμεσα στις αλήθειες που κατανόησε ο Γκοτάμα Βούδας κατά τη διάρκεια της εμπειρίας της φώτισης. Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες εμφανίζονται συχνά στα Χειρόγραφα Πάλι τα αρχαιότερα βουδιστικά κείμενα. Οι πρώιμες διδασκαλίες και η παραδοσιακή κατανόηση στην Τεραβάντα είναι ότι οι τέσσερεις αλήθειες είναι προχωρημένη διδασκαλία για εκείνους που είναι έτοιμοι να τις κατανοήσουν. Ο Βουδισμός Μαχαγιάνα, αντίθετα, τις θεωρεί πρωταρχικές διδασκαλίες για ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι για τις διδασκαλίες του. Ορισμένοι θεωρούν τον όρο αλήθειες ως λανθασμένη μετάφραση, κάποιος μάλιστα προτείνει τον όρο πραγματικότερες ως καλύτερη επιλογή από την άποψη της αρχικής γραμματικής. Ωστόσο, οι πρώτοι θιβετανοί Λοτσάβα (Σανσκρ.: locchāwa, Θιβετ.: lo ts'a ba), που μελέτησαν προσεκτικά τη σανσκριτική γραμματική, μετέφρασαν τον όρο από τα Σανσκριτικά στη θιβετιανή γλώσσα ως «bden pa» που σημαίνει «αλήθεια».

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9_%CF%84%CE%AD%CF%83%CF%83%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%B5%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82_%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B5%CF%82

Πλοίο

Σύμφωνα με τις παραπάνω υφιστάμενες νομοθεσίες: Κατά τον Κ.Ι.Ν.Δ. άρ.1 παρ.1 Πλοίο είναι κάθε σκάφος καθαρής χωρητικότητας τουλάχιστον 10 κόρων, προορισμένο να κινείται αυτοδύναμα στη Θάλασσα". Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό απαραίτητες προϋποθέσεις είναι 1ον να είναι σκάφος, 2ον να έχει καθαρή χωρητικότητα από 10 κόρους και άνω, και 3ον να έχει αυτοδύναμη κίνηση. β). Κατά τον Κ.Δ.Ν.Δ. άρ.3 παρ.1 Πλοίο είναι κάθε σκάφος προορισμένο να μετακινείται στο νερό για μεταφορά προσώπων, ή πραγμάτων, ρυμούλκηση, επιθαλάσσια αρωγή, αλιεία, αναψυχή, επιστημονικές έρευνες ή άλλο σκοπό. Σύμφωνα με τον παραπάνω ορισμό μοναδική βασική προϋπόθεση είναι: να είναι σκάφος προορισμένο να μετακινείται στο νερό, ανεξάρτητα χωρητικότητας ή αυτοδύναμης κίνησης. Τέλος τα ναυπηγήματα, δηλαδή τα κάτω των 10 κόρων χαρακτηρίζονται Πλοιάρια και είναι κυρίως σκάφη αγώνων (racing boats), αλιευτικά (fishing boats), βοηθητικών υπηρεσιών (service boats) κ.ά. Επίσης κατά το άρθρο 4 παραγρ. 1 του Κ.Δ.Ν.Δ. προβλέπεται και μια ακόμη κατηγορία το "βοηθητικό ναυπήγημα" που θεωρείται κάθε πλωτό ναυπήγημα ανεξαρτήτως χωρητικότητας που προορίζεται να χρησιμοποιείται σε σταθερή παραμονή για βοηθητικούς σκοπούς εντός λιμένων και αλλού. Η κατασκευή "Ναυπήγηση" των πλοίων αποτελεί το κύριο αντικείμενο της Ναυπηγικής (Shipbuilding). Η ασφαλής πλεύση του πλοίου είναι αντικείμενο της Ναυτιλίας - Ναυσιπλοΐας (Navigation). Η οικονομική εκμετάλλευση των πλοίων είναι αντικείμενο της Οικονομικής Ναυτιλίας. Η ασφαλής επάνδρωση των υπό ελληνική σημαία πλοίων είναι αντικείμενο της Ναυτολογίας. Ο τακτικός (περιοδικός) και έκτακτος έλεγχος - επιθεώρηση των πλοίων είναι αντικείμενο της υπό τον τίτλο "Επιθεώρησης Εμπορικών Πλοίων" (Ε.Ε.Π.), ειδική υπηρεσία του ΥΕΝ, και των Νηογνωμόνων (Registers). Στους ελληνικούς λιμένες και στα ελληνικά χωρικά ύδατα την αρμοδιότητα παρακολούθησης εφαρμογής της υφιστάμενης νομοθεσίας, επί παντός συμβάντος στα πάσης φύσεως πλοία, καθώς και επί διαφορών ασκεί το Λιμενικό Σώμα. Κάθε πλοίο έχει δική του νομική ταυτότητα, στοιχεία της οποίας είναι: Το όνομα (που ορίζεται ελεύθερα από τον πλοιοκτήτη ή την υπηρεσία αν είναι κρατικό π.χ. πολεμικό, ακταιωρός κλπ) που αναγράφεται στη πρύμνη και στις παρειές του σκάφους, ενώ τα κρατικά φέρουν κωδικό αριθμό. Η χωρητικότητα πλοίου που υπολογίζεται σε κόρους (από ειδικούς φορείς-Νηογνώμονες) και διακρίνεται σε ολική (κ.ο.χ.) και καθαρή (κ.κ.χ.) (πολύ σημαντικό στοιχείο για τα φορτηγά πλοία). Ο λιμένας νηολόγησης (που είναι ελεύθερης επιλογής του πλοιοκτήτου) και ο αριθμός νηολογίου. Το πρώτο προσδιορίζει και την εθνικότητα - σημαία του πλοίου και σημειώνεται στη πρύμνη κάτω από το όνομα. (Δεν σημειώνεται στα κρατικά, αρκεί η επίδειξη της σημαίας) Το διεθνές διακριτικό σήμα Δ.Δ.Σ. (που αποτελείται από συνδυασμό τεσσάρων γραμμάτων του λατινικού αλφαβήτου) δίνεται σε πλοία άνω των 30 κόρων καθαρής χωρητικότητας (κ.κ.χ.). Στην Ελλάδα έχουν παραχωρηθεί από SVAA μέχρι SZZZ, αρμόδιος φορέας διαχείρισης είναι η Επιθεώρηση Εμπορικών Πλοίων (ΕΕΠ) του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ). Στη νομική επιστήμη γενικά το πλοίο θεωρείται ότι έχει ζωή. Γεννιέται με την κατασκευή - ναυπήγηση και μάλιστα από την ημέρα που τοποθετείται η τρόπιδα πάνω στις σχάρες του ναυπηγείου. Ζει δε όσο αυτό βρίσκεται σε υπηρεσία, εκτελεί πλόες ή ακόμα και σε κατάσταση παροπλισμού, "πεθαίνει" δε μόνο λόγω απώλειας, διάλυσής του ή οριστικής εγκατάλειψης. Στην έννοια του Δικαίου το πλοίο φέρεται ως αντικείμενο και όχι ως "υποκείμενο" του Δικαίου, η δε νομική του υπόσταση αυτή καθ΄ αυτή είναι ιδιόμορφη (sui generis). Συγκεκριμένα, ενώ το πλοίο είναι "κινητό" εφαρμόζονται σε αυτό θεσμοί που προσδίδονται σε ακίνητα, όπως είναι ο θεσμός της υποθήκης και, όπως είναι βασικά για τα πλοία ο θεσμός της προτιμώμενης υποθήκης Η τελετή καθέλκυσης προσομοιάζει με εκείνη της βάπτισης όπου δημοσιοποιείται το όνομα του πλοίου. Το κύριο σώμα του πλοίου σκάφος (hull) διακρίνεται σε τρία μέρη: Το μπροστινό καλούμενο πλώρη (fore), το μεσαίο και μεγαλύτερο καλούμενο μέσο (amid) και το πίσω μέρος καλούμενο πρύμνη (aft). Η γραμμή περιφερειακά του πλοίου όπου ακριβώς και η επιφάνεια της θάλασσας, όταν αυτό πλέει ασφαλώς, καλείται ίσαλος γραμμή ή ίσαλος (water line). Όλα τα ορατά μέρη του πλοίου δηλ. από την ίσαλο και πάνω λέγονται έξαλα (freeboard) σε αντίθεση με τα υπό την ίσαλο μέρη του πλοίου καλούμενα ύφαλα (bottom). Η πλευρική επιφάνεια των εξάλων προς τη πλώρη που καμπυλώνει (εσωκοίλωμα), καλείται παρειά ή μάσκα (bow) ενώ η αντίστοιχη στη πρύμη λέγεται ισχίο ή γοφός (quarter). "Διαμήκης γραμμή" (central line) λέγεται η νοητή εκείνη που χωρίζει το πλοίο σε δύο ίσα μέρη από πλώρη μέχρι πρύμη, το δεξιό (starboard) και το αριστερό (port) και έτσι νοείται και ο όρος "διαμήκης άξονας". Ναυπηγικά τά δύο αυτά μέρη - πλευρές ενώνονται στο κάτω μέρος την τρόπιδα ή καρένα (keel) η οποία στη μεν πλώρη καταλήγει στη "στείρα" ή "κοράκι" εις δε τη πρύμη στο "ποδόστημα" (stern). Ευκολονόητο ότι η "διαμήκης" ενώνει τα άνω ακραία σημεία της στείρας και του ποδοστήματος. Επ΄ αυτής της διαμήκους οριζόμενη επιφάνεια καλείται κατάστρωμα ή κουβέρτα (deck) διακρινόμενο σε κατώτατο (lower deck), μέσο (middle deck), κύριο (main deck), και ανώτατο (upper deck) (όχι απαραίτητα όλα σε ένα πλοίο). Όλες οι κατασκευές από το ανώτατο ή κύριο κατάστρωμα καλούνται "υπερκατασκευές" ή υπερκατασκευάσματα (superstructures). Η υπερκατασκευή στη πλώρη ονομάζεται πρόστεγο ή καμπούνι (forecastle). Η υπερκατασκευή στο μέσον ονομάζεται μεσόστεγο ή γέφυρα (bridge) και εκείνη της πρύμης επίστεγο ή πούπι (poop). (Σημ.: Σήμερα τα μεγάλα Δ/Ξ φέρουν μια υπερκατασκευή στη πρύμη, τα αεροπλανοφόρα στο μέσον όπου επιπρόσθετα και ο πύργος ελέγχου). Το εσωτερικό του πλοίου, ανάλογα με το τύπο του, χωρίζεται σε κύτη ή αμπάρια (holds) ή σε δεξαμενές (tanks) για φορτίο, σε δεξαμενές για εφόδια (π.χ. καύσιμα, νερό, έρμα κλπ), στο μηχανοστάσιο (engine room), στο λεβητοστάσιο (stokehold), στο αντλιοστάσιο (pumps room) μόνο για δεξαμενόπλοια και στα διαμερίσματα του πληρώματος (crew quarters). Επίσης για λόγους ασφαλείας υπάρχουν οι δεξαμενές "ζυγοστάθμισης" πλώρης (fore-peak tank) και πρύμης (after-peak tank). Το κατώτατο μέρος του πλοίου εσωτερικά ονομάζεται πυθμήν (πυθμένας) ή γάστρα (bottom) και για λόγους επίσης ασφαλείας τα περισσότερα πλοία είναι "διπύθμενα" (double bottoms) δηλ. με δύο πυθμένες. Στην υπερκατασκευή της "γέφυρας" φέρονται σχεδόν το σύνολο των Ναυτιλιακών οργάνων, το διαμέρισμα του Πλοιάρχου και των Αξιωματικών του πλοίου, οι τραπεζαρίες και η κουζίνα του πλοίου. Τέλος τα πλοία φέρουν διάφορους "μηχανισμούς" όπως πηδαλιουχίας (steering gear), φορτοεκφορτώσεων (cargo winches), αγκυροβολίας (capstan), σωστικούς, ιστιοφορικούς, πτερύγια κ.ά. Τα κύρια χαρακτηριστικά που διέπουν ένα πλοίο είναι: Η ικανότητά του να πλέει ασφαλώς όταν βρίσκεται σε κατάσταση που πληροί τις προδιαγραφές. Η ικανότητα ασφαλούς μεταφοράς φορτίου και επιβατών παράλληλα με την ικανότητά του να πλέει. Η ικανότητα ασφαλούς κίνησης επάνω στο νερό παράλληλα με την ικανοποίηση των παραπάνω προδιαγραφών.Στην έννοια "τεχνική θεώρηση" του πλοίου περιλαμβάνεται το σύνολο των ερευνών βελτίωσης όλων εκείνων των συναφών προς αυτό είτε τεχνικών μερών, είτε εξοπλισμού, είτε ακόμη και συμπεριφοράς του (συμμόρφωση) με άλλους κανονισμούς ή εξελίξεις. Έτσι αυτή διακρίνεται: Α Στη Ναυπηγική, (κατασκευή, αντοχή, ευστάθεια και ταχύτητα του πλοίου). 1). Στη Ναυπηγική Τεχνική έχουν γίνει πολλές διαφοροποιήσεις και ήδη χρησιμοποιείται η ηλεκτροσυγκόλληση αντί τις παλαιότερες καρφώσεις ενώ για λόγους οικονομίας εφαρμόζεται η τυποποίηση του πλοίου, συνολικά και κατά τμήματα με τελική συναρμολόγηση. 2). Επιστήμονες και τεχνικοί με τη χρησιμοποίηση ηλεκρονικών διερευνητικών προγραμμάτων (computers) εργάζονται για τη σχεδίαση και κατασκευή πλοίων με μεγαλύτερη αντοχή, ευστάθεια, φορτοεκφορτωτικά μέσα, συνθήκες μεταφοράς φορτίου με στόχο την ελαχιστοποίηση του ημερήσιου κόστους του πλοίου. 3). Ως προς τη ταχύτητα στα φορτηγά κυμαίνεται μεταξύ 14-18 και maximum 20 κόμβων στα επιβατηγά (liners) 25-30 (στα κοινά επιβατηγά 14-20) και στα ταχύπλοα επιβατηγά 60-70 κόμβοι. Στο μέγεθος που εκφράζεται άλλοτε με το εκτόπισμα και άλλοτε με τη χωρητικότητα του πλοίου που είναι συνάρτηση οικονομικότερης κατασκευής, ευνοϊκότερης εκμετάλλευσης αλλά και ειδικών συνθηκών της ζήτησης χωρητικότητας κατά κατηγορία. Τελευταία έχουν γίνει σπουδαία άλματα στο μέγεθος των πλοίων, τα Δ/Ξ άγγιξαν τους 500.000 τον., τα Ο.Β.Ο. τους 150.000 τον., και τα "χύδην φορτίου" bulk carriers τους 170-180.000 τον. Το μεγάλο μέγεθος εμφανίζει πλεονεκτήματα τόσο στο κόστος κατασκευής και εκμετάλλευσης (αντί 3-4 πλοίων) αλλά έχει και ουσιώδη μειονεκτήματα. Αναζητείται λοιπόν το άριστο εκείνο μέγεθος (optimum size) για κάθε κατηγορία και τύπο πλοίου που βεβαίως και ποικίλλει. (Βλ. σχετ. Κατηγορίες πλοίων). Γ Στον αυτοματισμό. Σήμερα σε ευρεία πλέον χρήση είναι ο αυτοματισμός στη τηλεκίνηση της προωστηρίου εγκατάστασης, των μηχανημάτων χειρισμού των φορτίων, στους μηχανισμούς σήμανσης και αντιμετώπισης κινδύνων, στα συστήματα ελέγχου μηχανών - χώρων - θυρών ασφαλείας - πυροπροστασίας κ.ά. Δ Στα συστήματα πρόωσης των πλοίων. Από τα κουπιά και τα ιστία (πανιά) περάσαμε στην ατμομηχανή, το πετρέλαιο αντικατέστησε το κάρβουνο, η έλικα το τροχήλατο, εισήχθη η μηχανή εσωτερικής καύσης (ΜΕΚ), ντηζελομηχανή, χρησιμοποιήθηκαν οι στρόβιλοι (τουρμπίνες), ντηζελοηλεκτρικά (diesel electric) και στροβιλοηλεκτρικά (turbo-electric) συστήματα και φθάσαμε (σε μικρή έκταση) στη πυρηνοκίνηση. Ε Στην Επιθεώρηση. Στη τακτική παρακολούθηση του πλοίου από τους Νηογνώμονες. Από τους ελέγχους αυτούς και της έρευνας ζημιών, ατυχημάτων κ.ά τα όρια ασφαλείας σήμερα είναι πολύ υψηλά τόσο στο ίδιο το πλοίο όσο και στον εξαρτισμό του και στα παρελκόμενα που φθάνει μέχρι και στα χρώματα. Στ Τέλος στη συμμόρφωση του πλοίου στους ισχύοντες διεθνείς κανονισμούς για την ασφάλεια της Ναυσιπλοΐας όπως οι κανόνες Διεθνών Συμβάσεων για την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα SOLAS 1960-66, γραμμών φόρτωσης, διεθνή σήματα κλπ. Παραδείγματα της τεχνικής θεώρησης είναι ότι ένα πλοίο έχει υδροδυναμικό σχήμα (ατρακτοειδές), το οποίο του δίνει την δυνατότητα να μειώνει και να υπερνικά την αντίσταση του νερού και να κινείται ευκολότερα μέσα σε αυτό. Εκτός από το κλασσικό ατρακτοειδές σχήμα, συχνή πλέον στα σύγχρονα πλοία είναι η χρήση βολβού, μιας προεξοχής στην πλώρη η οποία δίνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ευκολίας πλεύσης στο σκάφος και βεβαίως μεγαλύτερη ταχύτητα. Α. Με κριτήριο το γενικότερο προορισμό διακρίνονται σε Κρατικά (κυρίως Πολεμικά) και σε Εμπορικά. Β. Με κριτήριο τον τομέα δραστηριότητας τα Εμπορικά διακρίνονται σε α) Πλοία μεταφοράς προσώπων ή εμπορευμάτων (βλ. σχετ. παρακάτω παρ.Δ), β) Αλιευτικά, γ) Πλοία εξωοικονομικών σκοπών (ερευνητικά, επιστημονικά, εκπαιδευτικά), δ) Πλοία ειδικών υπηρεσιών, ε) Πλοία βοηθητικής ναυτιλίας και στ) Πλοία Αναψυχής. Γ. Με κριτήριο το τύπο των υδάτων που κινούνται τα Πλοία διακρίνονται σε Πλοία θαλάσσης (sea vessels), Ποταμόπλοια (river ships ή vessels) και σε Λιμνόπλοια (lakers ή lake ships). Δ. Με κριτήριο το αντικείμενο μεταφοράς, τα πλοία διακρίνονται σε πλοία μεταφοράς προσώπων καλούμενα Επιβατηγά (passenger ships) και μεταφοράς φορτίων καλούμενα Φορτηγά (cargo ships). α)Τα Επιβατηγά πλοία με κριτήριο της παραγράφου Η καλούνται Ακτοπλοϊκά μικρής, μέσης και μεγάλης ακτοπλοΐας, σε Επιβατηγά κλειστών θαλασσών και σε Υπερωκεάνια (transocean ships). Εκ του χρόνου των πλόων τα Ακτοπλοϊκά διακρίνονται σε "ημερόπλοια" (αναχωρούν και επιστρέφουν εντος της ημέρας) και σε "νυκτόπλοια" (με περισσότερο εξολισμό - καμπίνες κλπ) που εκτελούν πλόες όλο το 24ωρο. Με κριτήριο τα εκτελούμενα δρομολόγια διακρίνονται σε συγκοινωνιακών γραμμών εσωτερικού ή εξωτερικού (passenger liners) και σε περιηγητικών πλόων καλούμενα Τουριστικά ή Κρουαζιερόπλοια (cruise ships). Και τέλος με κριτήριο τον εκσυχρονισμό τους τα Επιβατηγά διακρίνονται σε Επιβατηγά κλασσικού τύπου ή όπως λέγονται Παραδοσιακά (σχεδόν έχουν εξαλειφθεί) σε Επιβατηγά - Οχηματαγωγά (passenger/car ferries) μεγάλα, μέσα και μικρά Πορθμεία (ferry boats) και σύγχρονα ταχύπλοα όπως τα Αερόστρωμνα (hovercrafts), τα Υδροπτέρυγα (hydrofoils) και τα δικάρινα τελευταία Καταμαράν ή Cats. β)Τα Φορτηγά πλοία ανάλογα με το είδος του φορτίου που μεταφέρουν διακρίνονται σε 1) φορτηγά ξηρού φορτίου 2) υγρού φορτίου 3) μικτού φορτίου (ξηρού - υγρού φορτίου) ή πολλαπλής χρήσης και 4) φορτηγά ειδικού φορτίου. 1) Τα φορτηγά ξηρού φορτίου διακρίνονται σε ελέυθερα φορτηγά (tramps) που εκτελούν πλόες ελεύθερους (απρογραμμάτιστους) και σε φορτηγά τακτικών γραμμών (liners). Ανάλογα όμως με τη φύση του φορτίου τους διακρίνονται σε γενικού φορτίου (general cargo) και σε ομοειδούς φορτίου χύμα (in bulk). Οι πιο διαδεδομένοι σύγχρονοι τύποι ελεύθερων φορτηγών πλοίων γενικού φορτίου που λέγονται και Αντιλίμπερτυ είναι ο αγγλικός S.D.14 , ο ιαπωνικός freedom , ο γερμανικός MK II , ο ισπανικός Santa Fe κ.ά. Οι πιο διαδεδομένοι σύγχρονοι τύποι ελεύθερων φορτηγών πλοίων ομοειδούς φορτίου είναι τα bulk carriers, με επι μέρους τύπους τα μεταφοράς δημητριακών grain carriers, μεταλλευμάτων ore carriers κ.ά. Στα φορτηγά τακτικών γραμμών (liners) εκτός του κλασσικού τύπου χρησιμοποιούνται και πλοία ειδικού εξοπλισμού Εμπορευματικιβωτιοφόρα γνωστά ως containerships, τα Roll on/Roll off γνωστά ως Ρο/Ρο, τα Φορτηγιδοφόρα γνωστά ως LASH, τα φρουτάδικα ψυγεία γνωστά ως SEABEE και τα μικρά γνωστά ως mini-carriers. 2) Τα φορτηγά υγρού φορτίου ονομάζονται γενικά Δεξαμενόπλοια (tankers) και ανάλογα με το είδος του φορτίου τους διακρίνονται σε Πετρελαιοφόρα (oil tankers), Υγραεριοφόρα (liquefied gas carriers) ελαιοφόρα (vegetable oils), οινοφόρα (wine tankers) κλπ 3) Οι πιο διαδεδομένοι τύποι φορτηγών πλοίων διπλής ή τριπλής (πολλαπλής) χρήσης είναι τα πλοία μεταφοράς πετρελαίου - μεταλλεύματος (oil/ore carriers) και τριπλής χρήσης τα μεταφοράς των παραπάνω και φορτίων χύμα (χύδην) γνωστά ως oil/bulk/ore carriers ή O.B.Ο (προφέρονται όμπο) 4) Τα ειδικού φορτίου φορτηγά πλοία είναι ή ελεύθερα φορτηγά ή ανήκουν σε βιομηχανίες για ειδικές μεταφορές και αυτά διακρίνονται σε ξυλάδικα (timber carriers), τσιμεντοφόρα (cement carriers), ψυγεία (meat carriers), χημικών προϊόντων (chemical carriers), αυτοκινητοφόρα ή αυτοκινητάδικα (car carriers) κλπ. Ε. Με κριτήριο τη γενικότερη μορφή κατασκευής. Σ΄ αυτή τη κατηγορία ακολουθούνται οι αγγλικοί όροι ναυπήγησης διεθνώς. Έτσι τα πλοία διακρίνονται σε α)Full scandling vessels (ισχυρής κατασκευής και υλικών με κύριο κατάστρωμα το ανώτατο), β)Complete superstructure vessels (με συνεχόμενη υπερκατασκευή ίση με το μήκος του πλοίου), γ)Shelterdeck ships (πλοία με προστατευτικό κατάστρωμα) επιμέρους διακρινόμενα σε closed shelterdeck και open shelterdeck, δ)Longbridge ship (με κακρυά γέφυρα - μεσόστεγο) και ε) Three-island ships (με υπερκατασκευές στη πλώρη μεσόστεγο και πρύμη. Ονομάστηκε έτσι επειδή στον ορίζοντα φαίνεται σαν τρεις νησίδες). Στ. Με κριτήριο το υλικό κατασκευής διακρίνονται σε Ξύλινα, Μεταλλικά (εκ σιδήρου, ή σφυρήλατου χάλυβα ή υψηλής τάσης εφελκισμού χάλυβα), Πλαστικά και εξ Αλουμινίου. Ζ. Με κριτήριο τα μέσα πρόωσης (κίνησης) διακρίνονται σήμερα σε Ιστιοφόρα και Μηχανοκίνητα υποδιαιρούμενα αυτά σε Ατμόπλοια (άλλοτε τροχήλατα και ελικοφόρα) Ντηζελόπλοια, Ηλεκτροκίνητα (στροβιλο-ηλεκροκίνητα και ντηζελο- ηλεκροκίνητα) και Πυρηνοκίνητα. Η. Με κριτήριο το τύπο του πλού που εκτελούν διακρίνονται σε Ακτοπλοϊκά, Κλειστών θαλασσών ή Εσωτερικού και Ποντοπόρα. Θ. Με κριτήριο την ηλικία του πλοίου διακρίνονται σε Νεότευκτα, Μικρής ηλικίας και Παρήλικα ή Υπερήλικα. (Το όριο του υπερήλικου ποικίλει από χώρα σε χώρα από 15-40 ετών.) Ι. Με κριτήριο τον αριθμό των ελίκων που φέρει το πλοίο, διακρίνονται σε μονέλικα, διπλέλικα, τριπλέλικα και μέχρι τετραπλέλικα. Οι συντμήσεις των τύπων (Types) των εμπορικών πλοίων που έχουν καθιερωθεί ως περισσότερο λιτές και εύχρηστες δίδονται παρακάτω με την ακόλουθη σειρά: σύντμηση ελληνική - προσδιοριζόμενος τύπος - αντίστοιχη σύντμηση στην αγγλική. Σημ: Οι παραπάνω συντμήσεις είναι ενδεικτικές και όχι επίσημα διεθνώς καθιερωμένες. Στην Αγγλική πολλές φορές οι συνμήσεις αντί για (/) φέρουν (.) π.χ. το Ατμόπλοιο συμβολίζεται και ως S.S (=Steam Ship). Τα σύγχρονα και κοινώς χρησιμοποιούμενα πλοία κατατάσσονται στις εξής κατηγορίες: Αναψυχής Εμπορικά Πολεμικά Ειδικά σκάφη Τα σκάφη αναψυχής είναι κυρίως μικρά πλοία, ιστιοφόρα ή μηχανοκίνητα (γιώτ) τα οποία χρησιμοποιούνται για μικρές αποστάσεις με μικρό και όχι ιδιαίτερα εξειδικευμένο πλήρωμα. Τα σκάφη αυτά κατασκευάζονται συνήθως από πλαστικό (φαϊμπεργκλας) και σπανιότερα ξύλο - κυρίως για μεγαλύτερα σκάφη. Πολύ παραδοσιακός και διαδεδομένος τρόπος κίνησης είναι η χρήση πανιών στα λεγόμενα ιστιοφόρα. Αυτά μπορεί να έχουν μήκος από 10 μέτρα εώς και 30-40 μέτρα και 1 εώς και 3 ιστία. Το σχετικά χαμηλό κόστος κατασκευής τους και η ευκολία χρήσης τους τα καθιστά ιδανικά για ιδιωτική χρήση. Τα εμπορικά πλοία είναι η ραχοκοκκαλιά του σημερινού συστήματος εμπορίου. Με μήκος από 50 ως και 350 μέτρα και Εκτόπισμα από 15.000 έως και 550.000 μετρικούς τόνους, τα πλοία αυτά μεταφέρουν ασφαλέστατα τεράστιες ποσότητες εμπορευμάτων σε όλον τον κόσμο. Διακρίνονται σε πλοία χύδην (χύμα) φορτίου (bulk carriers), μεταφορείς κοντεϊνερς (container ships), πλοία ειδικού φορτίου (πλωτά ψυγεία, τσιμεντοφόρα κλπ.), μικρά τάνκερ, μεγάλα τάνκερ (VLCC - Very Large Crude oil Carrier) και σουπερτάνκερ (ULCC - Ultra Large Crude oil Carrier). Τα πλοία χύδην φορτίου γενικά είναι τα μικρότερα μαζί με τα πλοία ειδικού φορτίου, και το εκτόπισμά τους κυμαίνεται από 15.000 τόνους έως και περίπου 40.000 τόνους. Διαθέτουν ένα ή περισσότερα κύτη ή αμπάρια τα οποία δέχονται το φορτίο από γερανούς είτε σταθερούς ή κινητούς του λιμένα, είτε φερόμενους στο σκάφους, και των οποίων τα ανοίγματα κλείνουν σήμερα ερμητικά με ειδικές πτυσσόμενες ή αναδιπλούμενες θύρες (θύρες McGreggor). Με ταχύτητα πλεύσης γύρω στους 15 κόμβους, τα πλοία αυτά είναι οι κύριοι μεταφορείς φορτίων όπως οπωροκηπευτικά είδη και άλλα γενικά φορτία, τα οποία απλώς αποθηκεύονται "χύμα" μέσα στα αμπάρια. Τα πολύ χύμα φορτία π.χ. δημητριακά (σιτάρι, καλαμπόκι κ.ά.), τσιμέντο κλπ φορτώνονται από ειδικές εγκαταστάσεις - πύργους καλούμενοι "Σιλό". Η δε εκφόρτωσή τους γίνεται με αναρροφητικούς μηχανισμούς ή με κοχλιωτούς ατέρμονες σωλήνες. Οι μεταφορείς κοντεϊνερς είναι μια κατηγορία πλοίων στην οποία όχι μόνο τα αμπάρια τους αλλά και το άνω κατάστρωμα είναι ειδικά σχεδιασμένα να δέχονται μεταλλικά κουτιά συγκεκριμένων και διεθνώς τυποποιημένων διαστάσεων, τα κοντεϊνερς. Σε αντίθεση με τα πλοία χύδην φορτίου, όπου το φορτίο δεν διαθέτει κάποια συγκεκριμένη κατανομή, τα container ships επιτρέπουν την μεταφορά πιο ευαίσθητων φορτίων (ηλεκτρονικές συσκευές κλπ.) αφού η "στοιβασία" τους γίνεται δια των κοντεϊνερς. Τα πλοία αυτά έχουν το πλεονέκτημα της τυποποιημένης χωρητικότητας, ευκολίας κατά τη φορτοεκφόρτωση και της εύκολης διαχείρισής των, με την ελάχιστη δυνατή ζημιά και, βεβαίως, της μείωσης του χρόνου παραμονής του πλοίου στο λιμάνι. Τα μικρά τάνκερς είναι συνήθως πλοία λίγο μεγαλύτερα από ένα πλοίο χύδην φορτίου (εκτόπισμα γύρω στους 60.000 τόνους) και χρησιμοποιούνται για τοπικές μεταφορές αργού πετρελαίου. Διαθέτουν ορισμένο αριθμό δεξαμενών στο κύτος τους, που τους επιτρέπει να αποθηκεύουν με ασφάλεια το πετρέλαιο. Τα μεγάλα τάνκερ χρησιμοποιούνται ευρέως για την μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων πετρελαίου. Χρησιμοποιούν την ίδια τεχνολογία με τα μικρά τάνκερ αλλά σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Έχουν συνήθως μήκος έως και 250 μέτρα και εκτόπισμα μέχρι 200.000 τόνων. Τα μαμούθ-τάνκερς είναι η μεγαλύτερη σε μέγεθος κατηγορία πλοίων και αφορά πετρελαιοφόρα σκάφη που υπερβαίνουν τα 250 μέτρα σε μήκος και τους 200.000 τόνους σε εκτόπισμα (VLCC και ULCC). Το μεγαλύτερο πλοίο στον κόσμο ανήκει σε αυτήν την κατηγορία και το εκτόπισμά του αγγίζει τους 550.000 τόνους. Τα πλοία αυτά απαιτούν έμπειρο προσωπικό για την ναυπήγηση και πλοήγησή τους, ενώ είναι ο κύριος τρόπος μεταφοράς πετρελαίου σήμερα στον κόσμο. Βλ. σχετ. Πολεμικό Πλοίο Ως Βοηθητικά πλοία στη Ναυτιλία ή ειδικών αποστολών είναι εκείνα που αν και δεν προβαίνουν πάντα σε εμπορία θεωρούνται όμως εμπορικά που λόγω της ιδιάζουσας αποστολής των αποτελούν χωριστή κατηγορία. Είναι δε ιδιωτικά ή κρατικά. Τέτοια πλοία είναι: Βυθοκόροι (Dredgers) Ναυαγοσωστικά (Salvage Vessels) Παγοθραυστικά (Ice Braker Ships) Πλοηγίδες (Pilot Boats or Pilot Vessels) Πλωτοί Γερανοί (Float Cranes) Αυτοκινούμενοι ή ρυμουλκούμενοι. Πλωτές Δεξαμενές (Floating Docks) Πλωτά Νοσοκομεία (Hospital Ships) Πλωτά Ξενοδοχεία (Hotel Ships) Πόντισης καλωδίων (Cable Landing Ships) Πυροσβεστικά (Fire Fighting ships) Ρυμουλκά (Tug Boats): Διακρινόμενα σε ανοικτής θαλάσσης (Ocean Tugs), λιμένος (Harbour Tugs) και ναυπηγείων (Dock Tugs). Ταχυδρομικά (Mail Boats) Υδρογραφικά (Surveying Vessels), με εξοπλισμό για υδρογραφικές και μετεορολογικές παρατηρήσεις. Φαρόπλοια ή Πλωτοί Φάροι (Light Home Tenders ή Lightvessels) Φορτηγίδες (Barges) Ωκεανογραφικά (Ocean Surveying Vessels), με πολύ περισσότερο εξοπλισμό των Υδρογραφικών, δυνάμενα να φέρουν βαθυσκάφος και ελικόπτερο. Τα πρώτα αξιόπλοα σκάφη που κατασκευάστηκαν εξ ολοκλήρου από ανθρώπους τοποθετούνται από τους ιστορικούς γύρω στο 9000 π.Χ. και επρόκειτο για επιπλέοντες διαμορφωμένους κορμούς δέντρων και σχεδίες. Αυτές οι κατασκευές είχαν ως κύριο μέσο πρόωσης είτε τα ρεύματα των υδάτων είτε κουπιά. Τα πανιά θα εμφανιστούν πολύ αργότερα, το 4000 π.Χ. πιθανόν στην Μεσοποταμία. Η εφεύρεση των πανιών για την χρήση της δύναμης του αέρα για κίνηση είχε ως αποτέλεσμα να κατασκευαστούν τα πρώτα πραγματικά μεγάλα πλοία τα οποία είχαν δυνατότητα μεταφοράς αγαθών. Είναι γνωστό πως μέχρι το 1200 π.Χ. η τεχνολογία των πλοίων είχε προχωρήσει αρκετά ώστε να είναι ασφαλής η επικοινωνία μεταξύ απομακρυσμένων περιοχών, όπως π.χ.. τα νησιά του Αιγαίου. Αυτό καταμαρτυρείται στα Ομηρικά έπη όπου αναφέρεται συχνότατα ο στόλος των Αχαιών. Αργότερα, τα πλοία μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο. Η μυθική Αργώ της Αργοναυτικής Εκστρατείας ήταν ένα πενηντάκωπο (με 50 κουπιά) πλοίο, πράγμα που δείχνει την ανάγκη δύναμης για την κίνηση ενός πραγματικά μεγάλου σκάφους για τα ανθρώπινα δεδομένα. Το 700 π.Χ. έχουμε σίγουρα πλοία τα οποία μπορούν να διασχίσουν ασφαλώς τη Μεσόγειο. Έτσι καθίσταται δυνατή η επικοινωνία των Ελλήνων με άλλους λαούς και μέρη, τα οποία οδηγούν στις πρώτες αποικίες των Ελλήνων αλλά και στην επαφή των Ελλήνων με τους Φοίνικες που οδήγησε στην πρώτη μορφή του ελληνικού αλφάβητου. Σε αυτήν την εποχή τοποθετείται επίσης και η δημιουργία των πρώτων πλοίων με σοβαρή ικανότητα να διεξάγουν ναυμαχίες. Καθώς οι πιο πολλές πόλεις ήταν χτισμένες κοντά στα παράλια, η ύπαρξη ισχυρού στόλου σήμαινε και ισχυρότερη άμυνα για την πόλη. Η τεχνολογία της αρχαίας ναυπηγικής φτάνει στο αποκορύφωμά της στον Ελληνικό χώρο γύρω στο 500 π.Χ. όταν οι Αθηναίοι και Κορίνθιοι βρίσκουν την χρυσή τομή μεταξύ μεγέθους, ευελιξίας, ταχύτητας και όγκου και δημιουργούν την πασίγνωστη τριήρη. Το σκάφος αυτό διαθέτει τρεις σειρές από κουπιά και τετράγωνο πανί για την κίνηση σε μεγάλες αποστάσεις, ενώ διαθέτει και εξοχή μεταλλικώς επενδεδυμένη (έμβολο) η οποία της επιτρέπει να εμβολίζει τα εχθρικά πλοία, προσφέροντας ένα πλοίο πολλαπλών ρόλων. Βεβαίως υπάρχουν και μεγαλύτερα πλοία όμως η τριήρης με πολύ καλά μελετημένα χαρακτηριστικά δεν βρίσκει αντίπαλο σε αυτά. Κατά τη ρωμαϊκή περίοδο κατασκευάζονται από τους Ρωμαίους πλοία (γαλέρες) τα οποία αγγίζουν τους 1000 μετρικούς τόνους εκτόπισμα και χρησιμοποιούνται και για πολεμικούς και για εμπορικούς σκοπούς. Χρησιμοποιούνταν ευρέως για την άμεση πρόσβαση σε οποιαδήποτε άκρη της ρωμαϊκής επικράτειας και την αντιμετώπιση της πειρατείας, ενώ χρησιμοποιήθηκαν και ως επιθετικά όπλα για πολιορκίες, πράγμα που δείχνει την προνοητικότητα των Ρωμαίων. Ο τύπος αυτός πλοίου θα περάσει και στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία ως δρόμων, το βασικό πλοίο μάχης του βυζαντινού ναυτικού. Διέθετε κωπηλατικό πλήρωμα 50 κωπηλατών και μεταφορική ικανότητα έως και 200 ατόμων. Είχε την ικανότητα μεταφοράς καταπελτών, βαλλιστρών κλπ. Αργότερα, κατά τον 7ο-8ο αιώνα μ.Χ., οι βυζαντινοί επιστήμονες επινοούν το "υγρόν πυρ" και οι βυζαντινοί ναυπηγοί το τοποθετούν ως κύριο όπλο στους δρόμωνες δημιουργώντας έτσι την πασίγνωστη και ιδιαίτερα τρομακτική για τους αντιπάλους κατηγορία των "πυρφόρων δρόμονων". Για πολλούς και διάφορους λόγους, η εξέλιξη της ναυπηγικής τεχνολογίας στο Βυζάντιο έμεινε πίσω σχετικά με τις άλλες ναυτικές δυνάμεις, κι έτσι κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η μόνη παρουσία ελληνικής ναυσιπλοΐας περιορίζεται στα μικρά εμπορικά σκάφη. Αντίθετα, στις χώρες της δυτικής Ευρώπης οι ναυπηγοί μεγαλώνουν περισσότερο τα πλοία και επινοούν νέες μεθόδους που επιτρέπουν στα πλοία να αντέχουν την καταπόνηση από τα νέα πυροβόλα όπλα που μόλις εμφανίζονται. Πρωτοπόροι σε αυτόν τον τομέα εμφανίζονται οι Άγγλοι, οι Βενετοί και οι Ίβηρες. Τα πλοία είναι πλέον τόσο μεγάλα και βαριά που η χρήση κωπηλατών κρίνεται ασύμφορη, και την θέση τους παίρνουν πολλαπλά ιστία με πανιά. Η απομάκρυνση των κωπηλατών επιτρέπει και την μαζική χρήση κανονιών και άλλων πυροβόλων όπλων στα πλάγια του πλοίου. Έτσι δημιουργούνται πλοία όπως τα καρράκ (π.χ.. Mary Rose, Αγγλία και Santa Maria, Ισπανία), κορβέτες και man of wars για πολεμικούς σκοπούς και οι καραβέλες (π.χ.. Pinta και Nina, Ισπανία), για εμπορικούς. Ειδικά τα καρράκ ήταν ιδιαίτερα μεγάλα και ευσταθή στον ποντοπόρο πλου, πράγμα που επέτρεψε την διάσχιση του Ατλαντικού και άλλων ωκεανών και την εξερεύνηση της υφηλίου από τους Ισπανούς και Πορτογάλους κατά τον 15ο και 16ο αιώνα. Εκτός των παραπάνω διατάξεων περί του ορισμού του πλοίου και κατά τον νόμο "περί συνθέσεως πληρωμάτων" "Πλοίο" χαρακτηρίζεται κάθε ελληνικό σκάφος που κατά τις κείμενες διατάξεις είναι υπόχρεο να εφοδιάζεται με ναυτολόγιο. Το πλοίο στην Αγγλική φέρεται ως γένους θηλυκού π.χ. "αδελφό πλοίο" "sister ship". Η αεροπορία ως μεταγενέστερη της ναυτιλίας χρησιμοποιεί τους ίδιους ακριβώς όρους της δεύτερης με τη πρόθεση "αερο" π.χ. αερολιμένας, αεροναυτιλία, αεροπλοΐα, αερόπλοιο, αεροναυπηγική, αεροσκάφος κλπ. Πλοίο υπό ναυπήγηση Το πρώτο διαδικτυακό Μουσείο για την ιστορία της ελληνικής ναυτιλίας - Greek Shipping Miracle

Το Πλοίο (αρχαία ελληνική: η ναυς, της νεώς, πληθ.: αι νηες) είναι μια ειδική κατασκευή (ναυπήγημα), σχεδιασμένη για να κινείται με ασφάλεια στο νερό. Τα πλοία διέπονται από τη νομοθεσία αφενός του Ναυτικού Δικαίου, το οποίο και διακρίνεται στο Δημόσιο Ναυτικό Δίκαιο και στο Ιδιωτικό Ναυτικό Δίκαιο, που απαρτίζουν και τα δύο σχετικούς Κώδικες (σύνολα ομοειδούς νομοθεσίας), τον Κώδικα Δημοσίου Ναυτικού Δικαίου Κ.Δ.Ν.Δ. και τον Κώδικα Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου Κ.Ι.Ν.Δ. και αφετέρου από το Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CE%AF%CE%BF

Σατωμπριάν

Το Σατωμπριάν βρίσκεται στα βόρεια του νομού της Λουάρ-Ατλαντίκ σε απόσταση 55 χλμ. στα νότια της Ρεν, 70 χλμ. στα βορειοανατολικά της Ναντ, 50 χλμ. στα βόρεια του Ανσενί και 73 χλμ. στα βορειοδυτικά της Ανζέ. Οι γειτονεύουσες κοινότητες με το Σατωμπριάν είναι (με φορά αντίθετη αυτής των δεικτών του ρολογιού) το Ρουζέ στα βορειοδυτικά, το Σαιντ-Ωμπέν-ντε-Σατώ, το Λουιφέρ, το Ερμπραί και το Σουντάν. Σύμφωνα με την κατάταξη που δημοσιεύει η INSEE, το Σατωμπριάν είναι μια αστική κοινότητα, η μοναδική τέτοια κοινότητα εντός του αστικής ενότητάς της. Αποτελεί τον πόλο της αστικής ζώνης του Σατωμπριάν, που αποτελεί τμήμα της αστικής περιοχής της Ρεν (πρβ. Κατάλογος των κοινοτήτων της Λουάρ-Ατλαντίκ). Βρίσκεται γεωγραφικά στην καρδιά της Κοινότητας των Κοινοτήτων του Καστελμπριανταί στην οποία περιλαμβάνονται 19 κοινότητες. Η πόλη χτίστηκε σε ένα λεκανοπέδιο το οποίο διασχίζει ο ποταμός Σερ, στον οποίο χύνονται ο Ρολάρ, ο Σουαζέλ και το ρυάκι του Πον Πιρώ (βορειοδυτικά όρια). Το υπόλοιπο του φυσικού τοπίου αποτελείται από λόφους που απαρτίζουν το υπόλοιπο του κεντρικού άξονα των μορφολογιών της Αρμορικανής Οροσειράς της Βρετάνης. Οι τριγύρω λόφοι φτάνουν μέχρι και τα 107 μέτρα ύψους. Στα βορειοδυτικά βρίσκονται ο λοφίσκος του Μπερέ, τα υψώματα του Κροκεφέρ, του Γκράν Ρεϊνιέ και του Ζαβαρντόν. Στα νοτιοανατολικά των εδαφών της κοινότητας ο λοφίσκος του Σαιν-Μισέλ και τα υψώματα των Μπριοταί λειτουργούν ως φυσικά σύνορα. Τα ρυάκια και οι ποταμοί κυλούν ήρεμα, με μια κυματιστή κοίτη και την παρουσία βάλτων και ενός σταθμού άντλησης νερού. Ο βάλτος του Ντέιλ βρίσκεται στα βόρεια της πόλης, καθώς και αυτός του Σουαζέλ. Ο Σερ περνά από ένα υψόμετρο μεταξύ 59 και 51 μέτρων διασχίζοντας την κοινότητα. Το κλίμα είναι τύπου ωκεάνιου. Είναι χαρακτηριστικό των νομών της Δυτικής Γαλλίας οι οποίοι γειτονεύουν με τον Ατλαντικό. Οι βροχοπτώσεις είναι συχνές άλλα όχι έντονες. Οι θερμοκρασίες είναι ήπιες με μικρές μεταβολές. Η μέση ετήσια ανώτερη θερμοκρασία είναι της τάξεως των 16 °C, ενώ η μέση χαμηλότερη θερμοκρασία είναι μεταξύ 6 και 7 °C. Το περιβάλλον είναι κατά κύριο λόγο αγροτικό, πρόσφορο για την χορτονομή (χόρτα), καλλιέργεια σιτηρών (σιτάρι, κριθάρι, κόλζα, μπιζέλια) στο μεγαλύτερο βόρειο τμήμα της κοινότητας χάρη στην ποιότητα του εδάφους. Η πλειονότητα των αγροτικών αυτών επιχειρήσεων ειδικεύεται στην εκτροφή βοοειδών και την παραγωγή γαλακτοκομικών. Η περιοχή γύρω του Σατωμπριάν παρουσιάζει στοιχεία που καταδεικνύουν παλαιά κατοίκηση της ευρύτερης περιοχής. Παρά την δράση του Αββά Κοττέ, γνωστού και ως « μέγαλου καταστροφέα των μενίρ », ο οποίος έχτισε το θρησκευτικό μνημείο (Calvaire-Γολγοθά) του Λουιφέρ χρησιμοποιώντας ως πρώτη ύλη αρκετούς από αυτούς τους μονόλιθους, παραμένουν μέχρι και σήμερα ορισμένα μενίρ στα περίχωρα του Σατωμπριάν. Κάποια απ' αυτά βρίσκονται στο Ρουζέ, στο χωριό της Λα Ουσσαί, στον δρόμο από την Σιον-λε-Μιν προς το Τρεφιέ, στο Λυζανζέ και το Σαιντ-Ωμπέν-ντε-Σατώ. Τσεκούρια που χρονολογούνται από την Νεολιθική Εποχή επίσης ανακαλύφθηκαν, κυρίως στα εδάφη του Σατωμπριάν, στην Λα Μπορντερί, στα βόρεια του παλιού χώρου αγώνων του Μπερέ. Το Μπερέ (σημερινή συνοικία του Σατωμπριάν) ήταν ένα χωριό γαλατικής καταβολής, το οποίο βρισκόταν πάνω από πλούσια κοιτάσματα σιδήρου, του οποίου η εκμετάλλευση άφησε ιδιαιτέρως παλιά σημάδια. Οι λόφοι του Μπερέ φιλοξένησαν Γαλάτες, των οποίων, όμως, η προέλευση είναι άγνωστη : η περιοχή βρισκόταν στα σύνορα μεταξύ των πληθυσμών των Ανδεγαυών, των Ρεδόνων, των Βένετων και των Ναμνίτων. Η ονομασία του Μπερέ πιστεύεται ότι προέρχεται από κελτική λέξη η οποία σήμαινε « ύψωμα », και που εκλατινίστηκε σε Bairacus, το οποίο έγινε Bereus κι έπειτα Béré. Κατάλοιπα ρωμαϊκών κατασκευών ανακαλύφθηκαν το 1876 στον χώρο των εμποροπανηγύρεων. Οι ρωμαϊκές οδοί που συνέδεαν το Κοντέιουμ (Καντέ) και το Κοντεβίκνουμ με την Κοντάτε διασταυρώνονταν σε αυτή την περιοχή. Κατά τον 6ο αιώνα η περιοχή γνώρισε την εισβολή των Βρετόνων, και την ένταξή της στο βρετονικό βασίλειο. Η φεουδαρχική Βρετάνη ήταν χωρισμένη σε tierns, φέουδα τα οποία ανήκαν σε μικρούς άρχοντες. Δεν υπάρχει καμία γραπτή πηγή που να αναφέρεται σε αυτούς της περιοχής του Μπερέ. Στις αρχές του Μεσαίωνα, το χωριό αυτό γνώρισε σημαντική ανάπτυξη. Ένα διπλό ιερό ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Πέτρο και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Ένα νομισματικό εργαστήρι ανεγέρθηκε. Το Μπερέ ήταν κέντρο αγροκτηνοτροφικών δραστηριοτήτων, καθώς και μεταλλουργικών και εμπορικών. Μετά το έτος 1000, με γαίες που της είχαν παραχωρηθεί από τον Γκωτιέ Β΄, επίσκοπο της Νάντης, η οικογένεια των Μπιέντ εγκαταστάθηκε στην περιοχή του διπλού ιερού. Επρόκειτο κυρίως για μια πολιτική πράξη, καθώς ο επίσκοπος έψαχνε την στήριξη των ευγενών στον πόλεμό του ενάντια στους Κόμητες της Ναντ και του Ανζού, οι οποίοι είχαν ταχθεί απέναντι στον Κόμη της Ρεν. Η ιστορία του Σατωμπριάν ξεκινά στις αρχές του 11ου αιώνα όταν οι Μπριέντ (σύμμαχοι των Κόμητων της Ρεν) ανήγειραν ένα φρούριο σε ένα ύψωμα στην συμβολή του Σερ και του Ρολλάρ, το οποίο αποτελούσε τμήμα της Μαρκιονίας της Βρετάνης με το Βιτρέ, την Φουζέρ, το Ανσενί, το Κλισσόν, το Μασεκούλ, σύνορο το οποίο είχε αναλάβει την περιφρούρηση της Βρετάνης απέναντι στο Βασίλειο της Γαλλίας. Ίδρυσε αργότερα την Μονή του Σαιν-Σωβέρ (του Σωτήρος) στο Μπερέ, που αποτέλεσε και τον πυρήνα της πόλης, η οποία βρισκόταν, τότε, προς τα νοτιοανατολικά με την δημιουργία της ενορίας του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή κατά τον 11ο αιώνα και του μοναστηριού του Αγίου-Μιχαήλ κατά τον 13ο αιώνα. Η ενορία του Αγίου-Πέτρου είναι παλαιότερη, καθώς η δημιουργία της ανάγεται στον 10ο αιώνα. Η πόλη του Σατωμπριάν αναπτύχθηκε στην συνέχεια, κατά τον 12ο αιώνα, στη δυτική πλευρά του κάστρου. Στις 3 Μαρτίου 1222, το Μπερέ αποτέλεσε το θέατρο μάχης στην οποία αντιμέτωποι ήρθαν ο Δούκας της Βρετάνης, Πέτρος Α΄ και επαναστατημένοι βαρόνοι, των οποίων ηγούνταν ο Αμωρί ντε Κραόν, ταξιάρχης του ΑνζούΚαθώς το κάστρο βρισκόταν σε στρατηγική θέση, η πόλη αποτέλεσε αντικείμενο μαχών και καταλήψεων. Η σημαντικότερη πολιορκία της ήταν, σίγουρα, αυτή της οποίας ηγούνταν ο Βασιλιάς της Γαλλίας, Λουδοβίκος Θ΄ το 1235. Η ανασφάλεια οδήγησε τους άρχοντες στην ανέγερση τειχών, τα οποία χτίστηκαν μεταξύ 13ου και 15ου αιώνα. Μεταξύ του 13ου και του 15ου αιώνα, η μεσαιωνική πόλη προστατευόταν από τείχος, το οποίο ήταν περικυκλωμένο από τάφρους, τις οποίες τροφοδοτούσαν στα βόρεια ο Σερ και στα νότια ο Ρολλάρ του οποίου η κύρια ροή περνούσε μέσα από την πόλη, στο ανατολικά της τμήμα. Τα τείχη είχαν πέντε πύλες: την « Πύλη του Αγίου Ιωάννη » στα βορειοδυτικά, την « Πύλη του Δαυλού » στα βορειοανατολικά, την « Κρυφή Πύλη » στα νότια, την « Νέα Πύλη » και την « Πύλη του Αγίου Μιχαήλ » στα νοτιοανατολικά. Δύο κύριοι άξονες διασταυρώνονταν : η Rue de Couéré και η Grande Rue. Αρκετά προάστια περιστοίχιζαν το Σατωμπριάν. Στα βορειοδυτικά, αυτό του Κουερέ το συνέδεε με το Μπερέ, το οποίο αποτελούσε και τον αρχικό πυρήνα της πόλης. Στα νοτιοανατολικά, βρισκόταν αυτό της Μπαρ, ενώ στα νοτιοανατολικά βρισκόταν αυτό του Σαιν-Μισέλ. Τέλος, στα βορειοανατολικά, βρισκόταν το προάστιο της Τορς. Η μεσαιωνική πόλη διασχιζόταν από την Rue de Couéré και την Grand-Rue, ενώ ήταν περικυκλωμένη από διάφορα προάστια. Η καρδιά της πόλης υποδηλωνόταν από μια ξύλινη αγορά, η οποία καταστράφηκε το 1865. Η οικογένεια Μπριάν, η οποία ίδρυσε το Σατωμπριάν και αργότερα το κατέστησε βαρωνία, εξαφανίστηκε κατά τον 14ο αιώνα. Αντικαταστάθηκε άμεσα από την οικογένεια των Ντινάν, την οποία διαδέχτηκε η οικογένεια των Λαβάλ. Οι Γάλλοι, υπό τις διαταγές του Λουί Β΄ ντε λα Τρεμουάλ πολιόρκησαν το Σατωμπριάν από τις 15 Απριλίου του 1488. Το κάστρο του Σατωμπριάν, τότε, θα γκρεμιστεί και ο Ζαν ντε Λαβάλ κρατήθηκε ως όμηρος. Αυτή ήταν και η απαρχή μιας στρατιωτικής εκστρατείας που θα δει, σταδιακά, την πτώση οχυρών θέσεων της Βρετάνης όπως τα Ανσενί, Κλισσόν, Ρεντόν ή το Γκενγκάν, και η οποία θα ολοκληρωθεί με την ήττα των Βρετόνων στο Σαιντ-Ωμπέν-ντυ-Κορμιέ (για περισσότερες πληροφορίες δείτε το λήμμα Πολιορκία του Σατωμπριάν). Ο 16ος αιώνας σημαδεύτηκε από την δράση του Ζαν ντε Λαβάλ, κυβερνήτη της Βρετάνης από το 1531 ως το 1542, ο οποίος ξεκίνησε την κατασκευή της αναγεννησιακής πτέρυγας του κάστρου για την σύζυγό του, Φρανσουάζ ντε Φουά. Ο Ζαν ντε Λαβάλ κληροδότησε τη βαρωνία του στον Αν ντε Μονμορανσί. Οι βαρώνοι της Αναγέννησης φιλοξένησαν διαδοχικά στο κάστρο τους Φραγκίσκο Α΄, Ερρίκο Β΄ και Κάρολο Θ΄. Το τέλος του αιώνα σημαδεύτηκε από την κατάληψη της πόλης από την Ligue των Καθολικών από το 1590 ως το 1597, υπό την ηγεσία του Δούκα του Μερκέρ. Κατά τον 17ο αιώνα ο Οίκος των Κοντέ έλαβε ως κτήση το Σατωμπριάν, χωρίς, ωστόσο, να το χρησιμοποιήσει ως κατοικία. Την ίδια εποχή, το 1680, κατασκευάστηκε και νοσοκομείο. Στη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, το Σατωμπριάν έγινε, το 1790, έδρα περιοχής, και αποτέλεσε θέατρο, ιδιαίτερα μετά το 1793, βίαιων συγκρούσεων μεταξύ Δημοκρατικών και Βασιλοφρόνων. Ο αδερφός του Φρανσουά-Ρενέ ντε Σατωμπριάν, διάσημου Γάλλου συγγραφέα, Ζαν-Μπατίστ-Ωγκύστ ντε Σατωμπριάν, λοχαγός του ιππικού εκτελέστηκε στην λαιμητόμο ως αντεπαναστάτης στις 3 Φλορεάλ (22 Απριλίου) 1794 στο Παρίσι, σε ηλικία 34 ετών. Το 1800, η πόλη ορίστηκε ως υπονομαρχία. Είναι αυτή την εποχή που ο Ζοζέφ Λεοπόλντ Σιγκισμπέρ Ουγκό γνώρισε την Σοφί Τρεμπυσέ, κάτοικο της Νάντης, η οποία είχε εξοριστεί από την εποχή της Τρομοκρατίας, και είχε βρει καταφύγιο στην θεία της, Φρανσουάζ Τρεμπυσέ. Απέκτησαν έναν γιο, τον Βικτόρ Ουγκό. Η οικία της Σοφί Τρεμπυσέ, διατηρείται μέχρι σήμερα, ευρισκόμενη σε κοντινή απόσταση από την Maison de l'Ange, που φιλοξενεί, πλέον, τον Οργανισμό Τουρισμού. Στη διάρκεια του 19ου αιώνα, το Σατωμπριάν εκσυγχρονίστηκε με την κατεδάφιση των μύλων και του τείχους (ορισμένα τμήματα των τειχών στα βόρεια και τα νότια της πόλης, διατηρούνται στο ύψος της Porte Neuve, της Tour du Four à Ban στον νοτιοδυτικό άξονα και της Tour de Couéré στον βορειοδυτικό άξονα), λεωφόροι ανοίχτηκαν (όπως η σημερινή Rue Aristide Briand μεταξύ 1845 και 1871), ανεγέρθηκε το Δημαρχείο, ανακατασκευάστηκαν το νοσοκομείο και η Εκκλησία του Αγίου-Νικολάου (αποτελεί έδρα της ενορίας). Εντός του κάστρου, σε αχρηστία τότε πλέον, εγκαταστάθηκαν η υπονομαρχία και το δικαστήριο. Τα προάστια, τα οποία επεκτείνονταν όλο και περισσότερο, υποδέχτηκαν τα πρώτα εργοστάσια. Επρόκειτο για ένα χυτήριο (χρονολογείται από το 1856), το οποίο βρισκόταν στην Rue Armand Franco, και μια εταιρεία κατασκευής αγροτικών εργαλείων (η εταιρεία Huard), η οποία βρισκόταν στην Rue des Vauzelles. Ο σίδηρος προερχόταν από τα κοντινά ορυχεία των Ρουζέ, Τεϊγιαί και Σιόν. Από το 1877 ως το 1887 εγκαινιάστηκαν τρεις σιδηροδρομικές γραμμές, οι οποίες συνέδεαν το Σατωμπριάν με την Ναντ, το Σαμπλέ-συρ-Σαρτ, το Ρεντόν, την Ρεν και το Ανσενί. Η πόλη ξεκίνησε να τροφοδοτείται σε φυσικό αέριο από το 1876 και με νερό από το 1928. Τον Οκτώβριο του 1941, 27 όμηροι (που είχαν συλληφθεί κατά την Γ΄ Δημοκρατία στις αρχές του πολέμου ή από την αστυνομία του Βισύ το φθινόπωρο του 1940) του Στρατοπέδου του Σατωμπριάν παραδόθηκαν στα Waffen-SS και τουφεκίστηκαν, ως αντίποινα για την εκτέλεση του Feldkommandant της Ναντ στις 20 Οκτωβρίου 1941 του Γερμανού αντισυνταγματάρχη Καρλ Χοτς. Ο νεαρότερος των 27 ομήρων, Γκυ Μοκέ, ήταν ηλικίας 17 ετών. Ο τόπος της εκτέλεσης, γνωστός έκτοτε ως « Carrière des Fusillés » ή « La Sablière », αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της ναζιστικής κατοχής στην περιοχή, στο οποίο αποτίει φόρο τιμής ένα μνημειώδες γλυπτό του Αντουάν Ροάλ. Το 1944, η πόλη βομβαρδίστηκε από τους Συμμάχους, με την επιχείρηση να στοχεύει στα χυτήρια, αλλά να προκαλεί ζημιές και σε τμήμα του κάστρου και του κέντρου της πόλης. Η μεταπολεμική ανακατασκευή έδωσε την δυνατότητα της δημιουργίας, στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, μιας βιομηχανικής ζώνης, κατά μήκος της Εθνικής Οδού 775 (η σημερινή RD771) που κατευθυνόταν προς το Σαιν-Ναζαίρ, χάρη στην οποία η μείζων περιοχή συνέχισε την επέκτασή της προς τα νότια. Ιστοσελίδα της Κοινότητας Ιστοσελίδα της Εμποροπανηγύρεως του Μπερέ

Το Σατωμπριάν (Châteaubriant ) είναι κοινότητα της Δυτικής Γαλλίας, η οποία βρίσκεται στον νομό της Λουάρ-Ατλαντίκ (Περιοχή των Χωρών του Λίγηρα). Ως υπονομαρχία, αποτελεί πρωτεύουσα του Διαμερίσματος του Σατωμπριάν, και έδρα της Κοινότητας των Κοινοτήτων του Καστελμπριανταί. Αποτελεί τμήμα της ιστορικής Βρετάνης και της Χώρας της Λα Με. Περικυκλωμένο από έντονο φυσικό περιβάλλον, αναπτύχθηκε περιμετρικά του κάστρου του, το οποίο υπήρξε θέατρο συγκρούσεων σχετικών με την διαμάχη μεταξύ Βρετάνης και Γαλλίας. Η οικονομία του βασίστηκε για καιρό στην αγροτική καλλιέργεια και την κτηνοτροφία, με τον εμπορικό του ρόλο να συμβολίζεται από την, σχεδόν, χιλιετή εμποροπανήγυρη του Μπερέ. Η μεταλλουργική βιομηχανία η οποία αναπτύχθηκε στη διάρκεια του 19ου αιώνα, ακολουθήθηκε στα τέλη του επόμενου αιώνα από την πλαστουργία. Οι κάτοικοί του ονομάζονται Καστελμπριανταίζ και Καστελμπριανταί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CF%84%CF%89%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD

Λαγόρραχη Πιερίας

Η Λαγόρραχη αποτελεί, μαζί με το Μελιάδι (103 κάτοικοι) την Τοπική Κοινότητα Λαγορράχης με 557 κατοίκους συνολικό πληθυσμό, βασει της Απογραφής του 2011. Στη Λαγόραχη υπάρχει εκτός των άλλων διθέσιο Δημοτικό Σχολείο και Πολιτιστικός και Αθλητικός Σύλλογος, με την ονομασία "Μέγας Αλέξανδρος". Διαθέτει επίσης αγροτικό ιατρείο, με γιατρό που έρχεται κάθε εβδομάδα και η έδρα του συνεταιρισμού για τους αγρότες βρίσκεται στο Μοσχοπόταμο. Ο κεντρικός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Άννα. Ο Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Λαγοράχης ιδρύθηκε το 1973. Ένα από τα έθιμα που επιβιώνουν ακόμα στο χωριό είναι και το κάψιμο της ρόκας (εργαλείου για το γνέσιμο), το οποίο γίνεται και σε γειτονικά χωριά, στην αυλή συνήθως του σχολείου και συνοδεύεται από χορούς και τραγούδια, με ευτράπελη διάθεση. Τα τελευταία χρόνια έγιναν εργασίες επέκτασης και βελτίωσης του αρδευτικού δικτύου. Επίσης, τα Φώτα λαμβάνουν χώρα καρναβαλικές εκδηλώσεις. Το χωριό οφείλει την ονομασία του στην περιοχή όπου ιδρύθηκε. Η περιοχή ονομάστηκε έτσι καθώς αρχικά ήταν άγονη και έβγαιναν πολύ συχνά λαγοί. Κάτοικοι από το Μοσχοπόταμο έφτιαξαν καλύβες και έπειτα γύρισαν στις εστίες τους, μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο. Έτσι, οι κάτοικοι στη Λαγόρραχη είναι ντόπιοι, με καταγωγή από το Μοσχοπόταμο. Στις 19 Μαρτίου 1961 η Λαγόραχη μαζί με το Δέκατο Χιλιόμετρο (σημερινό Μοσχοχώρι) αναγνωρίστηκαν ως οικισμοί και προσαρτήθηκαν στην Κοινότητα Μοσχοποτάμου. Το 1963 η Λαγόραχη αναγνωρίστηκε ως Κοινότητα και το 1971 σε αυτήν προσαρτήθηκε και ο οικισμός Μελιάδι. Μορφωτικός και Πολιτιστικός Σύλλογος Λαγοράχης

Η Λαγόραχη ή Λαγόρραχη (454 κάτοικοι) είναι χωριό του Νομού Πιερίας, που υπάγεται διοικητικά στο Δήμο Κατερίνης. Απέχει από την Κατερίνη 15 χιλιόμετρα. Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία (καπνά).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%B3%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%B1%CF%87%CE%B7_%CE%A0%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

7 Μαρτίου

161 - Πεθαίνει ο αυτοκράτορας Αντωνίνος ο Ευσεβής και τον διαδέχονται οι θετοί γιοι του, Μάρκος Αυρήλιος και Λεύκιος Βέρος. 321 - Ο Κωνσταντίνος Α΄ αποφασίζει ότι η Κυριακή είναι ημέρα ανάπαυσης στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. 1799 - Ο Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας καταλαμβάνει τη Γιάφα στην Παλαιστίνη. 1876 - Ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ αποκτά δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μία εφεύρεση που ο ίδιος αποκαλεί «τηλέφωνο». 1912 - Ο Ρόαλντ Αμούνδσεν ανακοινώνει ότι η αποστολή του είχε φτάσει στο Νότιο Πόλο στις 14 Δεκεμβρίου του 1911. 1914 - Ο Γουλιέλμος του Βιντ φτάνει στην Αλβανία για να ξεκινήσει τη βασιλεία του. 1936 - Προανάκρουσμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου: Παραβιάζοντας τις Συνθήκες του Λοκάρνο και των Βερσαλλιών, η Γερμανία ανακαταλαμβάνει τη Ρηνανία σε αντίδραση στη Γαλλοσοβιετική συνθήκη αμοιβαίας βοήθειας 1945 - Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Αμερικανοί καταλαμβάνουν τη γέφυρα του Ρήνου στο Ρέμαγκεν της Γερμανίας και περνούν στην απέναντι όχθη. 1948 - Τα Δωδεκάνησα ενσωματώνονται επισήμως στην Ελλάδα. 1949 - ο ΟΗΕ αποφασίζει να διερευνήσει τον ισχυρισμό των ΗΠΑ, ότι το Ανατολικό Μπλοκ διατηρεί 8-14 εκατομμύρια κρατούμενους σε διάφορα στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων. 1950 - Στις ΗΠΑ, η Τζούντιθ Κόπλον και ο Σοβιετικός πρεσβευτής, Βαλεντίν Γκουμπίτσεφ, κρίνονται ένοχοι κατασκοπείας. 1951 - Οι δυνάμεις του ΟΗΕ στην Κορέα, με επικεφαλής τον Μάθιου Ριτζγουέι, επιτίθενται εναντίον των κινεζικών στρατευμάτων. 1951 - Φανατικός εθνικιστής, που διαφωνεί με τη φιλοδυτική πολιτική της χώρας του, σκοτώνει τον πρωθυπουργό της Περσίας, Αλί Ραζμάρα. 1952 - Οι ΗΠΑ υπογράφουν συμφωνία για στρατιωτική βοήθεια με την Κούβα. 1953 - Ξεκινά το 1ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μπάσκετ γυναικών στο Σαντιάγο της Χιλής. 1954 - Η ΕΣΣΔ κερδίζει τον παγκόσμιο τίτλο στο χόκεϊ επί πάγου, όταν νικά τον Καναδά με 7-2 στη Στοκχόλμη, στην πρώτη της συμμετοχή σε τουρνουά του αθλήματος. 1959 - Η Γαλλία ανακοινώνει ότι θα αποσύρει τον στόλο της Μεσογείου από το ΝΑΤΟ σε περίπτωση πολέμου. 1963 - Διαλύεται επισήμως ο Π.Ο.Κ. που είχαν συστήσει ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ για να διευκολύνουν τη συνεργασία τους σε όλα τα επίπεδα. 1965 - Βίαια επεισόδια ξεσπούν στην πόλη Σέλμα της Αλαμπάμα, όταν δυνάμεις του αμερικανικού στρατού και τοπικές αρχές συγκρούονται με περίπου 600 διαδηλωτές. 1971 - Χίλια αμερικανικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν την Καμπότζη και το Λάος. 1973 - Ανακαλύπτεται ο Κομήτης Κόχουτεκ. 1973 - Στο Μπανγκλαντές, η κυβέρνηση του σεϊχη Μουτζιμπούρ Ραχμάν κερδίζει με μεγάλη πλειοψηφία στις πρώτες γενικές εκλογές της χώρας. 1979 - Αποκαλύπτεται η ύπαρξη δακτυλίου από κοσμική σκόνη γύρω από τον πλανήτη Δία. 1980 - Το Ελ Σαλβαδόρ κηρύσσει τη χώρα σε κατάσταση πολιορκίας και εθνικοποιεί τις τράπεζες, τον καφέ και τη ζάχαρη. 1982 - Στη Γουατεμάλα εκλέγεται πρόεδρος ο στρατηγός Άνιμπαλ Γκουεβάρα. 1983 - 96 ανθρακωρύχοι σκοτώνονται από έκρηξη αερίου σε ορυχείο κοντά στο Ερεγλί, στην Τουρκία. 1987 - Ο Μάικ Τάισον γίνεται ο νεότερος πρωταθλητής, όταν κερδίζει τον Τζέιμς Σμιθ με ομόφωνη απόφαση μετά από 12 γύρους σε αγώνα στο Λας Βέγκας. 1991 - Η Αλβανία κηρύσσει στρατιωτική περιοχή το Δυρράχιο και απαγορεύει τις μαζικές συγκεντρώσεις στα Τίρανα και σε τρεις ακόμα πόλεις, μετά την έξοδο χιλιάδων Αλβανών στην Ιταλία. 1992 - Ο Φλαμανδός χριστιανοδημοκράτης Ζαν-Λικ Ντεάν ορκίζεται νέος πρωθυπουργός του Βελγίου, μετά από 103 μέρες σκληρών διαπραγματεύσεων ανάμεσα στα γαλλόφωνα και φλαμανδόφωνα κόμματα της χώρας. 1992 - Στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ 200 Αρμένιοι σκοτώνονται από επιθέσεις Αζέρων. 1993 - Στο Αφγανιστάν οι αντίπαλοι ηγέτες υπογράφουν ειρηνευτική συμφωνία με σκοπό να τερματιστούν οι συγκρούσεις στο Καμπούλ, που διαρκούν και έχουν ως αποτέλεσμα το θάνατο χιλιάδων πολιτών. 1995 - Στο Πακιστάν, δύο Αμερικανοί υπάλληλοι στο προξενείο των ΗΠΑ στο Καράτσι δολοφονούνται από ενόπλους, καθώς μεταβαίνουν με το αυτοκίνητο τους στο προξενείο. 2003 - Συλλαμβάνονται δύο γιοι του Οσάμα Μπιν Λάντεν, οι Σαάντ και Χάμζα Μπιν Λάντεν, στο Ραμπάτ του νοτιανατολικού Αφγανιστάν μετά από συντονισμένη επιχείρηση των αμερικανικών και πακιστανικών δυνάμεων. Ο Σαάντ, ο μεγαλύτερος από τους 14 ή 18 γιους του Σαουδάραβα τρομοκράτη, φέρεται να είναι ο διάδοχος του πατέρα του στην ηγεσία της Αλ Κάιντα, ενώ το όνομα του βρίσκεται στην αμερικανική λίστα των πλέον καταζητούμενων ατόμων του κόσμου. 2004 - Περίπου 7,6 εκατομμύρια Έλληνες ψηφοφόροι προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τη νέα Κυβέρνηση της χώρας. Μετά από μία ομαλή προεκλογική περίοδο, που σημαδεύτηκε από την αλλαγή φρουράς στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, νικητής των εκλογών αναδεικνύεται η Νέα Δημοκρατία με 45,36%. Το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί με 40,55%, το ΚΚΕ με 5,90% και ο ΣΥΝ με 3,26%. 189 - Γέτας, Ρωμαίος αυτοκράτορας 1556 - Γουλιέλμος ντυ Βαιρ, Γάλλος πολιτικός και φιλόσοφος 1602 - Κανό Ταν'γιού, Ιάπωνας ζωγράφος 1693 - Πάπας Κλήμης ΙΓ΄ 1780 - Αλεσάντρ Ντεσαπέλ, Γάλλος στρατιωτικός και σκακιστής 1785 - Αλεσσάντρο Μαντσόνι, Ιταλός συγγραφέας 1792 - Τζον Χέρσελ, Άγγλος μαθηματικός και αστρονόμος 1849 - Λούθηρος Μπούρμπανκ, Αμερικανός βοτανολόγος 1850 - Τόμας Μάζαρικ, Τσεχοσλοβάκος πολιτικός 1872 - Πητ Μοντριάν, Ολλανδός ζωγράφος 1875 - Μωρίς Ραβέλ, Γάλλος συνθέτης 1904 - Ράινχαρντ Χάιντριχ, Γερμανός αξιωματικός των SS 1908 - Άννα Μανιάνι, Ιταλίδα ηθοποιός 1914 - Λυκούργος Καλλέργης, Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και πολιτικός 1927 - Μπέτυ Μοσχονά, Ελληνίδα ηθοποιός 1929 - Λαβίτι Στάουτ, πολιτικός από τις Βρετανικές Παρθένους Νήσους 1934 - Γιώργος Κατσαρός, Έλληνας συνθέτης 1935 - Απόστολος Γεωργιάδης, Έλληνας νομικός 1938 - Ντερβίς Έρογλου, Τουρκοκύπριος πολιτικός 1940 - Ρούντι Ντούτσκε, Γερμανός ακτιβιστής 1945 - Άρθουρ Λι, Αμερικανός μουσικός (Love) 1946 - Μάθιου Φίσερ, Άγγλος μουσικός (Procol Harum) 1947 - Βάλτερ Ρερλ, Γερμανός οδηγός αγώνων 1961 - Γουόρελ Ντέιν, Αμερικανός τραγουδιστής 1964 - Στάθης Καλύβας, Έλληνας ιστορικός συγγραφέας 1970 - Ρέιτσελ Βάις, Αγγλίδα ηθοποιός 1979 - Ρικάρδο Ροσελό, Πορτορικανός πολιτικός 1987 - Χατέμ Μπεν Αρφά, Γάλλος ποδοσφαιριστής 1987 - Ελένη Φουρέιρα, Αλβανή τραγουδίστρια 161 - Αντωνίνος ο Ευσεβής, Ρωμαίος αυτοκράτορας 1111 - Βοημούνδος Α΄, πρίγκιπας της Αντιόχειας 1274 - Θωμάς Ακινάτης, Ιταλός φιλόσοφος 1305 - Γκυ, κόμης της Φλάνδρας 1550 - Γουλιέλμος Δ΄, δούκας της Βαυαρίας 1578 - Μαργαρίτα Ντάγκλας, κόμισσα του Λέννοξ 1724 - Πάπας Ιννοκέντιος ΙΓ΄ 1809 - Γιόχαν Γκέοργκ Άλμπρεχτσμπέργκερ, Αυστριακός συνθέτης 1809 - Ζαν-Πιερ Μπλανσάρ, Γάλλος εφευρέτης και πρωτοπόρος της αεροπορίας 1898 - Τιμολέων Φιλήμων, Έλληνας δημοσιογράφος και πολιτικός 1904 - Φερντινάν Φουκέ, Γάλλος γεωλόγος 1907 - Νικολό Γκάλο, Ιταλός πολιτικός 1914 - Αντονίνο Σαλίνας, Ιταλός νομισματολόγος και αρχαιολόγος 1925 - Γκεόργκι Λβοφ, Ρώσος πολιτικός 1931 - Τέο φαν Ντέσμπουργκ, Ολλανδός καλλιτέχνης 1932 - Αριστίντ Μπριάν, Γάλλος πολιτικός 1938 - Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, Έλληνας πολιτικός 1941 - Γκίντερ Πρίεν, Γερμανός διοικητής υποβρυχίου 1947 - Στυλιανός Δημητρακάκης, Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός 1952 - Παραμχάνσα Γιογκανάντα, Ινδός γκουρού 1959 - Ιωάννης Αποστολόπουλος, Έλληνας αρεοπαγίτης 1965 - Λουίζα Μαουντμπάττεν, βασίλισσα της Σουηδίας 1967 - Δημήτριος Γόντικας, Έλληνας πολιτικός 1971 - Βασίλειος Βραχνός, Έλληνας στρατιωτικός 1983 - Δημήτριος Κρόκος, Έλληνας πολιτικός 1987 - Μανώλης Γιαλουράκης, Έλληνας συγγραφέας 1997 - Έντουαρντ Πάρσελ, Αμερικανός φυσικός 1999 - Στάνλεϊ Κούμπρικ, Αμερικανός σκηνοθέτης 2009 - Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Έλληνας πολιτικός 2012 - Σμαρούλα Γιούλη, Ελληνίδα ηθοποιός 2012 - Βλόντζιμεζ Σμολάρεκ, Πολωνός ποδοσφαιριστής Ενσωμάτωση Δωδεκανήσου στην Ελλάδα Αλβανία - Ημέρα των δασκάλων Των εν Χερσώνι επισκοπευσάντων αγίων ιερομαρτύρων Αγαθοδώρου, Αιθέριου, Βασιλέως, Ελπιδίου, Ευγενίου, Εφραίμ και Καπίτωνος († δ΄αι.) Οσίων Αρκαδίου και Νέστορος, επισκόπων Τριμυθούντος Μαρτύρων Αιμιλιανού, Ιακώβου και Μαριανού Εφραίμ πατριάρχου Αντιοχείας Ιωάννου επισκόπου Υόρκης Παύλου του Απλού του ομολογητού και Λαυρεντίου του εκ Μεγάρων, κτίτορος της μονής «Φανερωμένης» εν Σαλαμίνι (†1707) Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου «της των Αμαρτωλών Εγγυήσεως»

Ιανουάριος | Φεβρουάριος | Μάρτιος | Απρίλιος | Μάιος 6 Μαρτίου | 7 Μαρτίου | 8 Μαρτίου Η 7η Μαρτίου είναι η 66η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Υπολείπονται 299 ημέρες (300 σε δίσεκτα έτη).

https://el.wikipedia.org/wiki/7_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85

AirPods Max

Τα AirPods Max, όπως το AirPods Pro, διαθέτουν τεχνολογία ακύρωσης ενεργού θορύβου της Apple για αποκλεισμό εξωτερικού θορύβου και λειτουργία διαφάνειας για την ακρόαση ήχων γύρω σας. Το "Digital Crown", που αναφέρθηκε προηγουμένως, παρόμοιο με αυτό του Apple Watch, επιτρέπει στους χρήστες να αναπαράγουν ή να θέτουν σε παύση ήχο, να ελέγχουν την ένταση, να παραλείπουν τα κομμάτια, να ελέγχουν τις τηλεφωνικές κλήσεις και να ενεργοποιούν το Siri. Οι αισθητήρες εγγύτητας εντοπίζουν αυτόματα όταν βρίσκονται στο κεφάλι ενός χρήστη και αναπαράγουν ή παύουν ήχο ανάλογα. Ο χωρικός ήχος χρησιμοποιεί ενσωματωμένα γυροσκόπια και επιταχυνσιόμετρα για να παρακολουθεί την κίνηση του κεφαλιού του χρήστη και να παρέχει αυτό που η Apple περιγράφει ως εμπειρία "σαν θέατρο". Η Apple αναφέρει ότι η διάρκεια ζωής της μπαταρίας είναι 20 ώρες, με φόρτιση πέντε λεπτών που προσφέρει χρόνο ακρόασης 1,5 ώρες. Τα AirPods Max φορτίζονται μέσω της υποδοχής Lightning. Η υποδοχή Lightning μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για ήχο line-in με την αγορά διαφόρων προσαρμογέων.

Τα AirPods Max είναι ασύρματα ακουστικά Bluetooth over-ear που δημιουργήθηκαν από την Apple Inc. και κυκλοφόρησαν στις 15 Δεκεμβρίου 2020. Είναι η κορυφαία επιλογή της Apple στη σειρά AirPods, που πωλείται παράλληλα με το βασικό μοντέλο AirPods και AirPods Pro μεσαίας κατηγορίας. Τα κύρια πλεονεκτήματα του AirPods Max έναντι της μεσαίας κατηγορίας AirPods Pro είναι ο σχεδιασμός over-ear με μεγαλύτερα ηχεία, η συμπερίληψη του Digital Crown της Apple, οι περισσότερες επιλογές χρώματος και η μεγαλύτερη διάρκεια ζωής της μπαταρίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/AirPods_Max

Κατάλογος κρατήρων του Άρη

Περιλαμβάνονται η ονομασία, συντεταγμένες, διάμετρος σε χιλιόμετρα, έτος έγκρισης ονομασίας, η προέλευση του ονόματος και μια άμεση αναφορά στο γεωγραφικό λεξικό της Πλανητικής Ονοματολογία. Μερικοί από τους μεγαλύτερους κρατήρες στον Άρη παραμένουν ανώνυμοι. Οι διάμετροι διαφέρουν ανάλογα με την πηγή δεδομένων. Μερικοί από τους μικρότερους κρατήρες στον Άρη είναι: Το 2017 οι Αρειανοί κρατήρες αποτελούσαν το 21% του συνόλου των 5.211 επώνυμων κρατήρων του Ηλιακού Συστήματος, εκ των οποίων οι περισσότεροι βρίσκονται στο Φεγγάρι και τον Άρης. Άλλα μη-πλανητικά σώματα με ορισμένους επώνυμους κρατήρες είναι: Καλλιστώ (141), Γανυμήδης (131), Ρέα (128), 4 Εστία (90), Δήμητρα (90), Διόνη (73), Ιαπετός (58), Εγκέλαδος (53), Τηθύς (50) και Ευρώπη (41). USGS: Αρειανό σύστημα ονοματολογίας Η Προέλευση της ονομασίας των Αρειανών Κρατήρων

Ακολουθεί κατάλογος με κρατήρες στον Άρη. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες κρατήρες στον Άρη που είναι μεγαλύτεροι από 1 χλμ., εκ των οποίων περίπου χίλιοι μόνο έχουν ονόματα. Τα ονόματα επιλέχθηκαν από την Διεθνή Αστρονομική Ένωση κατόπιν αιτήσεων σχετικών επιστημόνων. Γενικά ονομάστηκαν μόνο οι κρατήρες που έχουν σημαντικό ερευνητικό ενδιαφέρον. Έμπνευση για τα ονόματα μεγάλων κρατήρων ήταν διάσημοι επιστήμονες και συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, ενώ οι μικρότεροι κρατήρες διαμέτρου μικρότερης των 60 χλμ. ονομάστηκαν με έμπνευση από ονόματα πόλεων στη Γη. Τα πλάτη και μήκη δίνονται ως πλανητογραφικές συντεταγμένες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%86%CF%81%CE%B7

Μοντιλιάνι, ο καταραμένος ζωγράφος

Παρίσι της δεκαετίας του 1910. Φλογερός και ταλαντούχος, ο Αμεντέο Μοντιλιάνι προσπαθεί να βρει μια θέση ανάμεσα στην αφρόκρεμα της καλλιτεχνικής καλλιέργειας. Ο κύριος αντίπαλος του Μοντιλιάνι είναι ο Πάμπλο Πικάσο. Εκτός από τον Μοντιλιάνι και τον Πικάσο και άλλοι καλλιτέχνες ζούνε στο Παρίσι όπως ο Μορίς Ουτρίλο και ο Chaïm Soutine , οι οποίοι είναι φίλοι του Μοντιλιάνι. Ο Μοντιλιάνι ερωτεύεται την Ζαν Εμπιτέρν, η οποία σύντομα μένει έγκυος. Οι γονείς της Ζαν δεν δέχονται τον Μοντιλιάνι ως πατέρα του παιδιού επειδή είναι Εβραίος. Ο Μοντιλιάνι προσπαθεί να βρει επιτυχία μέσα από τους πίνακές του, όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για το παιδί του. Ο Μοντιλιάνι πηγαίνει σε έναν διαγωνισμό ζωγραφικής, τον οποίο ακολουθούν όλοι οι καλλιτέχνες στο Παρίσι, από τον Πικάσο μέχρι τον Ντιέγκο Ριβέρα. Τελικά ο Μοντιλιάνι κερδίζει τον διαγωνισμό με ένα πορτρέτο της Ζαν. Ο Μοντιλιάνι δεν είναι παρών για να απολαύσει τη νίκη του γιατί ταυτόχρονα φροντίζει τα χαρτιά του γάμου για εκείνον και τη Ζαν στο δημαρχείο. Αφού ολοκληρώσει αυτές τις διατυπώσεις, ο Μοντιλιάνι επισκέπτεται μια ταβέρνα. Ωστόσο καθώς βγαίνει κακοποιείται βίαια. Η ζωή του Μοντιλιάνι επισκιάστηκε από τον εθισμό του στο αλκοόλ και το όπιο. Ο Μοντιλιάνι πεθαίνει ως αποτέλεσμα της επίθεσης και κατάχρησης της ναρκωτικών. Ήταν μόλις 35 ετών. Την επόμενη μέρα, η Ζαν αυτοκτονεί πηδώντας από ένα μπαλκόνι. Η ταινία δείχνει επίσης στιγμές από τα παιδικά χρόνια του Μοντιλιάνι στην Ιταλία. Άντι Γκαρσία ως Αμεντέο Μοντιλιάνι Έλσα Ζιλμπερστάιν ως Τζιν Εμπιτέρν Ομίντ Τζαλίλι ως Πάμπλο Πικάσο Πίτερ Καπάλντι ως Ζαν Κοκτώ Ούντο Κιρ ως Μαξ Τζέικομπ Ιπολίτ Ζιραρντό ως Μορίς Ουτρίλο Ο Μοντιλιάνι, ο καταραμένος ζωγράφος είχε παγκόσμια ακαθάριστα έσοδα 1.466.013 δολαρίων, εκ των οποίων τα 1.260.848 εκατ. δολάρια σε οκτώ χώρες και 208.507 $ στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια προβολής 14 εβδομάδων το 2005, κατά τη διάρκεια των οποίων προβλήθηκε μόνο σε 2-9 αίθουσες. Η κορυφαία αγορά για τον Μοντιλιάνι ήταν η Ιταλία, όπου απέφερε 1.009.517 εκατομμύρια δολάρια (69% του παγκόσμιου συνόλου). Η ταινία δεν έτυχε καλής υποδοχής από τους κριτικούς. Στο Rotten Tomatoes η ταινία έχει βαθμολογία αποδοχής 4% με βάση 24 κριτικές 24. Στο Metacritic η ταινία έχει βαθμολογία 25% με βάση 10 κριτικές.Ο κριτικός των New York Times Στίβεν Χόλντεν έγραψε: "Η καλύτερη και ίσως η μόνη χρήση της καταστροφικής βιογραφίας του Μοντιλιάνι είναι να χρησιμεύσει ως ένα περίγραμμα εγχειριδίου για το πώς να μην κινηματογραφηθεί η ζωή ενός θρυλικού καλλιτέχνη." Τον Αύγουστο του 2022, ο Τζόνι Ντεπ επρόκειτο να σκηνοθετήσει ένα ριμέικ του Modigliani, το οποίο θα συμπαραγωγός μαζί με τον Αλ Πατσίνο και τον Μπάρι Ναβίντι, σε σενάριο των Τζέρι και Μαίρη Κρομολόφσκι. Η κύρια φωτογραφία θα ξεκινήσει το 2023. Μοντιλιάνι, ο καταραμένος ζωγράφος στην IMDb Μοντιλιάνι, ο καταραμένος ζωγράφος στο AllMovie

Το Μοντιλιάνι, ο καταραμένος ζωγράφος (πρωτότυπος τίτλος: Modigliani) είναι βιογραφική δραματική ταινία του 2004 σε σενάριο και σκηνοθεσία Μικ Ντέιβις. Πρωταγωνιστούν οι Άντι Γκαρσία, Έλσα Ζυλμπερστάιν και Εύα Χερτζίγκοβα. Η ταινία βασίζεται στη ζωή του Ιταλού ζωγράφου Αμεντέο Μοντιλιάνι. Αν και είναι βιογραφική, περιέχει πολλά μυθιστορηματικά στοιχεία. Επικεντρώνεται στην απαγορευμένη και τραγική ιστορία αγάπης του Μοντιλιάνι και της Ζαν Εμπιτέρν αλλά ταυτόχρονα μεταφέρει τον θεατή στις αρχές του 1900 στο Παρίσι και στο καλλιτεχνικό του περιβάλλον, όπου ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Η ταινία κέρδισε δύο υποψηφιότητες στα Βραβεία Satellite, της καλύτερης καλλιτεχνικής διεύθυνσης και σκηνογραφίας (Λουίτζι Μαρκιόνε, Βλαντ Βιέρου) και της καλύτερης ενδυματολογίας (Παμ Ντάουν).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B9,_%CE%BF_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%B6%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82

Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης (Υγρός Στίβος)

Το ανδρικό τμήμα υδατοσφαίρισης αυτή τη στιγμή αγωνίζεται στη Β΄ Εθνική Κατηγορία στην προσπάθεια που κάνει να βρει την αίγλη που είχε τα παλιότερα χρόνια. Τα τμήματα υποδομής στο Εθνικό Κολυμβητήριο Θεσσαλονίκης προσπαθούν να αναγεννηθούν και το 2022 κατέβασε για πρώτη χρονιά ηλικιακό (μίνι παίδων) μετά από χρόνια. Από τις ακαδημίες του Ηρακλή Θεσσαλονίκης βγήκαν μεγάλοι παίκτες τα παλαιότερα χρόνια όπως ο Νίκος Βενετόπουλος (υπήρξε και προπονητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης), ο Χρήστος Μαντζουρίδης (υπήρξε και προπονητής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης με τον οποίο ο σύλλογος πανηγύρισε την τελευταία του άνοδο το 2015), ο Δημήτρης Κιούκας κλπ. Συγχρόνως έχουν παίξει στην Εθνική Ελλάδας όντας αθλητές του Ηρακλή Θεσσαλονίκης οι Νίκος Βενετόπουλος, Δημήτρης Κιούκας, Φίλιππος Τοτογιάννης και Χρήστος Μαντζουρίδης. Συνολικά έχει 17 συμμετοχές στην ανώτατη εθνική κατηγορία (καθιερώθηκε το 1967, πρώτη του Ηρακλή Θεσσαλονίκης το 1969, αν και είχε προπολεμικά συμμετοχές στους πανελλήνιους κολυμβητικούς αγώνες, το 1926 και το 1934 είχε καταταγεί τρίτος και το 1935, δεύτερος) από τις οποίες οι οκτώ ήταν συνεχόμενες από το 1988 έως και το 1995. Το 1985, ως ομάδα Β΄ Εθνικής Κατηγορίας, έφτασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας αποκλείοντας τον Ολυμπιακό Πειραιώς, ενώ το 1990 θα πετύχει ιστορική νίκη εναντίον του Εθνικού Πειραιώς με 13-9 στον Πειραιά. Η γυναικεία ομάδα υδατοσφαίρισης κατέκτησε την τέταρτη θέση στην Α1 Εθνική Κατηγορία Γυναικών 2009–2010 και αγωνίστηκε στο Len Trophy Γυναικών. Α2 Εθνική Κατηγορία Ανδρών (4 Τίτλοι): 1987, 2002, 2006, 2008 Β΄ Εθνική Κατηγορία Ανδρών (2 Τίτλοι): 1959, 1985 Πρωτάθλημα Βορείου Ελλάδος Ανδρών (1 Τίτλος): 1954 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών (1 Τίτλος): 1985 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων (2 Τίτλοι): 1987, 1988 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Παίδων (2 Τίτλοι): 1984, 1989 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νέων Γυναικών (1 Τίτλος): 2008 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Νεανίδων (4 Τίτλοι): 2007, 2008, 2009, 2010 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κορασίδων (2 Τίτλοι): 2007, 2008 Το τμήμα κολύμβησης του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης ιδρύθηκε το 1923 και έχει αναδείξει μια μεγάλη μορφή του ελληνικού αθλητισμού τον Γεώργιο Ιβάνοφ, ο οποίος γεννήθηκε στην Πολωνία και μεγάλωσε στην Ελλάδα. Ο Γεώργιος Ιβάνοφ-Σαϊνόβιτς υπήρξε πολλές φορές πρωταθλητής και ρέκορντμαν Ελλάδας στην κολύμβηση αλλά και ποδοσφαιριστής και υδατοσφαιριστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Ο Γεώργιος Ιβάνοφ το 1944 πέρασε στο πάνθεον των ηρώων αφού εκτελέστηκε από τους Ναζιστές Γερμανούς για την δράση του ως σαμποτέρ. Το όνομα του έχει δοθεί στο κλειστό γήπεδο του Ηρακλή Θεσσαλονίκης, το γνωστό Ιβανώφειο Κλειστό Γυμναστήριο. Το κολυμβητικό τμήμα είναι ένα από τα σημαντικότερα τμήματα του συλλόγου. Ιδρυτικό μέλος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας (Κ.Ο.Ε.) (πρώην Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων) από το 1928, είτε στα μπλόκια του Θερμαϊκού κόλπου είτε στα κολυμβητήρια της Θεσσαλονίκης γράφει την δική του ιστορία. Από τις διαδρομές του συλλόγου όλα αυτά τα χρόνια έχουν περάσει χιλιάδες Θεσσαλονικείς και στα μητρώα έχουν καταγραφεί πολλοί επιφανείς άνθρωποι της Θεσσαλονίκης. Εξέχουσα φυσιογνωμία αποτελεί για όλους η παρουσία του Γεωργίου Ιβάνοφ κολυμβητή του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης και ήρωα της Αντίστασης κατά των Γερμανών. Η ιστορία του τμήματος μπορεί να χωρισθεί σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει τα πρώτα και δύσκολα χρόνια. Τα μπλόκια στον Θερμαϊκό κόλπο, τις παράγκες τους ρομαντικούς εραστές του αθλητισμού, την λειτουργία μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες, και τελειώνει με την κατασκευή και λειτουργία του πρώτου κολυμβητηρίου στη Θεσσαλονίκη το 1975. Το δεύτερο ξεκινά από την μεταστέγαση του τμήματος στο εθνικό κολυμβητήριο και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όλα αυτά τα χρόνια όμως το τμήμα εξακολουθεί να υπηρετεί τα ίδια ιδανικά και να προσφέρει σε όλα τα μέλη του εκμάθηση της κολύμβησης, αθλητισμό ή και τον πρωταθλητισμό. Τα πρώτα στοιχεία για το κολυμβητικό τμήμα έρχονται από το 1914, όταν ο σύλλογος διοργανώνει τους 1ους ναυτικούς αγώνες με κολυμβητικά αγωνίσματα ταχύτητας, αντοχής, καταδύσεων, λεμβοδρομίες αλλά και κάποια πρωτότυπα όπως το κυνήγι πάπιας. Το 1925 ξαναοργανώνει τους ίδιους αγώνες. Πιο έντονη παρουσία έχουμε από το 1928 και μετά με την σύσταση της Ελληνικής Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Φιλάθλων (Ε.Κ.Ο.Φ.). Εκπρόσωπος του συλλόγου στην Ε.Κ.Ο.Φ. γίνεται ο αντιναύαρχος Δ. Λούνδρας. Η ελληνική ομοσπονδία αναθέτει στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης την διοργάνωση αγώνων όπως το πρωτάθλημα Βορείου Ελλάδος, και συμμετέχει ανελλιπώς στα πανελλήνια πρωταθλήματα που διεξάγονται στην Αθήνα. Ένα από τα μόνιμα προβλήματα του τμήματος ήταν η έλλειψη χώρων άσκησης. Τα ξύλινα παραπήγματα που στήνονταν στις παραλίες έπαιζαν τον ρόλο των αποδυτηρίων και γκρεμιζόταν συνεχώς. Η κακοκαιρία έφερνε σκουπίδια και ξύλα στον χώρο προπόνησης με αποτέλεσμα να διακόπτονται οι προπονήσεις για μεγάλα διαστήματα. Τα πρώτα χρόνια φιλοξενείται από τη Χ.Α.Ν.Θ. και το 1927 χτίζει ένα παράπηγμα στην παραλία Τζουβανάκη (κεραμοποιείο Αλλατίνη). Ένα άλλο χαρακτηριστικό των προπολεμικών χρόνων ήταν ότι οι κολυμβητές έπαιζαν και πόλο και συνήθως το χειμώνα ασχολούνταν και με τον στίβο. Αθλητές που ξεχωρίζουν είναι οι Στάνιτσας, Κολτσάκης, Ρωμανός, Μουζενίδης, Καραμπάτης, Μικέ Αλντιντσά, Άντιλοπ, Καρμπέτης, Κονταξάκης, Μαυρομάτης, Γαλλόπουλος, Μιτσούλης. Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 1930 έχουμε τις αναφορές στον Γεώργιο Ιβάνοφ, ο οποίος διεκδικείται και από άλλους συλλόγους. Παίρνει μέρος σε κολυμβητικούς αγώνες κυρίως στο ελεύθερο, σε αγώνες υδατοσφαίρισης και πολλές φορές αναλαμβάνει και την εκγύμναση των αθλητών. Η κολυμβητική δραστηριότητα σταματά το 1939 λόγω των πολέμων. Αναφορές έχουμε ξανά από το 1946 και μετά. Συνεχείς μετεγκαταστάσεις σε χώρους είναι το χαρακτηριστικό της περιόδου. Το 1945 το πρώτο παράπηγμα στο χώρο του παλιού Κυβερνείου (Γερμανική Σχολή) το οποίο χρησιμοποιείται σαν αποδυτήρια. Το 1947 απομακρύνεται από εκεί και μεταφέρεται στη περιοχή «Σχολή Τυφλών». Το 1955 ξαναφεύγει και πάει στο Καραμπουρνάκι της Καλαμαριάς στο σημείο που είναι σήμερα ο Ναυτικός Όμιλος Θεσσαλονίκης κάτω από αντίξοες συνθήκες. Τελευταία μετεγκατάσταση έγινε στις αρχές της δεκαετίας το 1960 στην περιοχή του γηπέδου Ανατόλια κάτω από τη σημερινή οδό Σοφούλη. Αυτή ήταν και η τελευταία έδρα του τμήματος πριν από την έναρξη λειτουργίας του εθνικού κολυμβητηρίου. Το 1953 καθιερώνεται η τέλεση πανθεσσαλονικείων αγώνων προς τιμήν του ήρωα Γεωργίου Ιβάνοφ. Τη δεκαετία του 1960 δεσπόζει η μορφή του Άγγελου Χριστοφορίδη, στην εφορία του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης, πατριάρχη της κολύμβησης του Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Καταφέρνει να συγκεντρώσει στα μητρώα του συλλόγου πολλούς αξιόλογους κολυμβητές, να δημιουργήσει μια ομάδα ανταγωνιστική που θα φέρει στον σύλλογο πολλές διακρίσεις. Με την βοήθεια και άλλων ιστορικών στελεχών (Καβακά, Κοσμόπουλου, Γαρέζου) αλλά και των κολυμβητών βελτιώνει τις εγκαταστάσεις της περιοχής Ανατόλια με πλωτές εξέδρες, διαδρομές με φελλούς αλλά και το πιο σημαντικό να συνδέσει με την ύδρευση τα αποδυτήρια για να πλένονται οι κολυμβητές. Αθλητές της περιόδου εκείνης που ξεχώρισαν ήταν οι Αντώνιος Κυπριώτης, Γρηγόρης Μουρούζης, Θέμης Τζούμας (πρωταθλητές και προπονητές του συλλόγου επί σειρά ετών), Γιάννης Καζινιέρης, Πάρης Χασεκίογλου, Β. Κιρκοριάν, Γ. Βασιλείου, Χ. Τσαβαρτζίδης, αδελφές Ανδρικοπούλου, Λάσκαρη, Σοφία Παπαθανασίου, Β. Τσιριγκάνου. Με την έναρξη της λειτουργίας του εθνικού κολυμβητηρίου Θεσσαλονίκης ξεκινά μια νέα εποχή για το τμήμα. Η δυνατότητα λειτουργίας όλο το χρόνο οδηγεί τον σύλλογο στη αναδιοργάνωση του τμήματος, στη δημιουργία υποδομών και στην πρόσληψη μονίμων προπονητών. Τον ρόλο των προπονητών τα πρώτα χρόνια αναλαμβάνουν παλιοί κολυμβητές του συλλόγου όπως ο Γρηγόρης Μουρούζης, ο Θέμης Τζούμας, ο Πάρης Χασεκίογλου, και ο Γιάννης Καζινιέρης. Ο Άγγελος Χριστοφορίδης παρόν και αυτός σε αυτή τη μεταβατική περίοδο στη θέση του εφόρου. Κολυμβητές που διακρίνονται τα πρώτα χρόνια με μετάλλια στα πανελλήνια πρωταθλήματα είναι ο Δημήτρης Κιούκας, ο Κυριάκος Κοσμίδης, ο Παναγιώτης Γιαννακόπουλος η Κάρεν Ντάουμπερ και ο μικρός Παναγιώτης Βαρδουκέλης. Κοντά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 βγαίνουν από την τότε Ε.Α.Σ.Α. και οι πρώτοι πτυχιούχοι προπονητές οι οποίοι αναλαμβάνουν την προπονητική ηγεσία του συλλόγου. Πιο σημαντικοί οι Σεραφείμ Αλεξίου και Δημήτρης Λούπος οι οποίοι είτε μαζί είτε διαδοχικά κρατούν τα ινία του τμήματος για μια 20ετία και την οδηγούν σε διακρίσεις, όπως την κατάκτηση του πρωταθλήματος στην κατηγορία εφήβων νεανίδων το 1987, τη στελέχωση των εθνικών ομάδων με αθλητές του συλλόγου, την κατάρριψη πανελληνίων ρεκόρ και την δημιουργία πολλών πρωταθλητών. Κολυμβητές που ξεχωρίζουν είναι ο Μιχάλης Μαουσίδης, Βαΐα Μαργαρίτου, η οποία κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε πανελλήνιο πρωτάθλημα των νεότερων χρόνων, Χαρούλα Μαργαρίτου, Γιούλα Μπεζεργιάννη, Γιώργος Καπαδόπουλος και άλλοι. Το 1978 ιδρύεται ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων με πρώτο πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Κοντό. Ένας θεσμός που παίζει σημαντικό ρόλο μέχρι και σήμερα, βοηθώντας το τμήμα οικονομικά αλλά και λειτουργικά. Οι καλές σχέσεις και η συνεργασία συλλόγου γονέων και εφορίας έφερε συχνά εντυπωσιακά αποτελέσματα όμως δεν έλειψαν και οι περίοδοι έντασης όπως το 1988 όταν τα προβλήματα αποδεκάτισαν το σύλλογο. Πρόεδροι του συλλόγου γονέων που ξεχώρισαν για την προσφορά τους ήταν ο πρώτος πρόεδρος Κωνσταντίνος Κοντός, ο Βίκτωρ Παπαθανασίου, ο Θανάσης Σιούτας, ο Θανάσης Παράσχος, ο Δημήτρης Θερμός, και ο σημερινός πρόεδρος Γιώργος Κοσμίδης. Πολλοί από τους προέδρους του συλλόγου γονέων διετέλεσαν και έφοροι του τμήματος. Την τελευταία δεκαετία προπονητής του συλλόγου είναι ο Γιώργος Χουζούρης. Από το 1998 έχει ξεκινήσει μια συνεχόμενη και διαρκής ανοδική πορεία με πολλές διακρίσεις και σημαντικότερη την κατάκτηση του πανελληνίου πρωταθλήματος στην κατηγορία παίδων (13 έως 16 ετών) το 2007 και του πρωταθλήματος εφήβων (17 και 18 ετών) το 2008, αλλά και θέσεις στην τριάδα άλλων κατηγοριών από το 2003 μέχρι και το 2007. Πρωταθλητές Ελλάδας αναδεικνύονται οι Ειρήνη Σηφάκη, Δημήτρης Χαλκιάς, Χαράλαμπος Γεωργίου, Ανέστης Αραμπατζής, Γιώργος Ορτίτζιος, Κώστας Ζυγούρας, Γιώργος Κατερίνης, Αντωνία Παπαδοπούλου. Συμμετοχή στην εθνική ομάδα είχαν οι Ειρήνη Σηφάκη, Χαράλαμπος Γεωργίου, Ανέστης Αραμπατζής, Γιώργος Ορτίτζιος, Δημήτρης Χαλκιάς και πανελλήνια ρεκόρ κατέρριψαν η Ειρήνη Σηφάκη, ο Δημήτρης Χαλκιάς και ο Ανέστης Αραμπατζής. Σήμερα το κολυμβητικό τμήμα αριθμεί περίπου 400 κολυμβητές σε όλα τα επίπεδα, 90 κολυμβητές στις αγωνιστικές κατηγορίες, 17 προπονητές, 4 μέλη στις εθνικές ομάδες και διεκδικεί με αξιώσεις την κατάκτηση του πανελληνίου πρωταθλήματος στην κατηγορία εφήβων. Πρωτάθλημα Κολύμβησης Σώματος Προσκόπων Μακεδονίας (1 Τίτλος): 1926 Πρωτάθλημα Κολυμβητικών Ημερίδων Θεσσαλονίκης (3 Τίτλοι): 1926, 1927, 1928 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Εφήβων (2 Τίτλοι): 2008, 2009 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γενική Age Group (1 Τίτλος): 2016 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Αγοριών Age Group (13 έως 16 ετών) (2 Τίτλοι): 2007, 2016 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κολύμβησης Νεανίδων (1 Τίτλος): 2017 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Κοριτσιών Age Group (13 έως 16 ετών) (1 Τίτλος): 2015 Το τμήμα καλλιτεχνικής (συγχρονισμένης) κολύμβησης ιδρύθηκε το 1997. Η ομάδα αρχικά είχε στο δυναμικό της 10 αθλήτριες, ενώ σήμερα περισσότερες από 30 σε όλες τις κατηγορίες ηλικιών. Προπονήτρια από το 2001 είναι η Νίνο Μποτσοροσβίλι, η οποία διετέλεσε πρωταθλήτρια Γεωργίας και μέλος της εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ένωσης. Η ομάδα έχει την τιμή να συγκαταλέγει στο δυναμικό της την ολυμπιονίκη Εύη Κουτσούδη, η οποία επί χρόνια διετέλεσε μέλος της Εθνικής Ομάδας. Από τις τωρινές αθλήτριες η Αλεξάνδρα Τρακασοπούλου είναι μέλος της Εθνικής Ομάδας. Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα OPEN 2008 η ομάδα του Ηρακλή Θεσσαλονίκης κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο ντουέτο με τις αθλήτριες Κουτσούδη και Τρακασοπούλου. Ο Ν.Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης 1908 αναδείχθηκε τροπαιούχος στο Κύπελλο Άνοιξης, που διοργανώθηκε με απόλυτη επιτυχία το Σαββατοκύριακο (8-9/4/2023) στο κλειστό κολυμβητήριο Βόλου «Ιάσων Ζηργάνος». Η ομάδα της Θεσσαλονίκης συγκέντρωσε τέσσερα χρυσά μετάλλια, όσα και οι πέντε κύκλοι, αλλά είχε επτά ασημένια μετάλλια και κατέκτησε το Κύπελλο Άνοιξης. Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Α΄ και Β΄ Κατηγοριών (1 Τίτλος): 2023 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Γ΄ και Δ΄ Κατηγοριών (1 Τίτλος): 2023 Κύπελλο Άνοιξης (1 Τίτλος): 2023 Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης – Επίσημος ιστότοπος IRA Store (Διαδικτυακό κατάστημα προϊόντων) – Επίσημος ιστότοπος Τμήμα Υδατοσφαίρισης, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Τμήμα Υδατοσφαίρισης στο Instagram Τμήμα Κολύμβησης, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Τμήμα Κολύμβησης στο Instagram Τμήμα Καλλιτεχνικής Κολύμβησης, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Τμήμα Καλλιτεχνικής Κολύμβησης στο Instagram Τμήμα Καταδύσεων, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης, επίσημος λογαριασμός στο Facebook. Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης στο Instagram Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης, επίσημος λογαριασμός στο Twitter. Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης, επίσημος λογαριασμός στο YouTube. IRA Store (Διαδικτυακό κατάστημα προϊόντων), επίσημος λογαριασμός στο Facebook. IRA Store (Διαδικτυακό κατάστημα προϊόντων) στο Instagram IRA Camp (Boot camp γυμναστικής), επίσημος λογαριασμός στο Facebook. IRA Camp (Boot camp γυμναστικής), επίσημος λογαριασμός στο TikTok.

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Θεσσαλονίκης «ο Ηρακλής» είναι ελληνικό αθλητικό σωματείο το οποίο εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Ιδρύθηκε στις 29 Νοεμβρίου 1908 και αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα εν ενεργεία αθλητικά σωματεία στην Ελλάδα. Αντλεί το όνομα του από τον ημίθεο Ηρακλή, ήρωα της ελληνικής μυθολογίας. Τα χρώματα του Γ.Σ. Ηρακλή Θεσσαλονίκης είναι το μπλε και το λευκό, εμπνευσμένα από τη γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας, ως ένδειξη της εθνικότητας και του πάθους των μελών του για την απελευθέρωση της υποδουλωμένης τότε Θεσσαλονίκης από την οθωμανική αυτοκρατορία. Αποτελεί τον παλαιότερο εν ενεργεία αθλητικό σύλλογο της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, και θεωρείται ως η ομάδα των συντηρητικών παλαιών Θεσσαλονικέων. Τα προσωνύμια που τον ακολουθούν είναι «Γηραιός» και «Ημίθεος». Ο Γ.Σ. Ηρακλής Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει επίσης ολυμπιακά αθλήματα του υγρού στίβου, και συγκεκριμένα την υδατοσφαίριση, την κολύμβηση, την καλλιτεχνική κολύμβηση και τις καταδύσεις.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3._%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82_%CE%98%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CF%82_(%CE%A5%CE%B3%CF%81%CF%8C%CF%82_%CE%A3%CF%84%CE%AF%CE%B2%CE%BF%CF%82)

Πανελλήνιο πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης ανδρών 1937-38

Στο περιφερειακό πρωτάθλημα Αθηνών-Πειραιώς 1937-38 δήλωσαν συμμετοχή 14 σύλλογοι αλλά συμμετείχαν 13, αφού ο Παναθηναϊκός τελικά απείχε. Οι αγώνες ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 1937 με τη διεξαγωγή της προκριματικής φάσης. Οι ομάδες χωρίστηκαν σε τρεις ομίλους και οι δύο πρώτες κάθε ομίλου, δηλαδή συνολικά έξι, προκρίθηκαν για την τελική φάση. Η τελική φάση επρόκειτο να ξεκινήσει τα Θεοφάνεια του 1938 και να λήξει στις 31 Ιανουαρίου. Όμως, αναβλήθηκε και ξεκίνησε στα τέλη Ιανουαρίου, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει η ολοκλήρωσή της και τελικά να μη γίνει το πανελλήνιο. Στην καθυστέρηση συνέβαλαν και οι αναβληθέντες αγώνες λόγω κακοκαιρίας αλλά και η επίσκεψη στην Αθήνα της ομάδας μπάσκετ της Ροβερτείου Σχολής Κωνσταντινούπολης, η οποία έδωσε φιλικά ματς με αθηναϊκές ομάδες. Όλοι οι αγώνες της πρώτης φάσης έγιναν στο πανεπιστημιακό γυμναστήριο. Οι αγώνες της τελικής φάσης έγιναν στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Στην τελική φάση που έγινε σε ενιαίο όμιλο τον τίτλο διεκδίκησαν μέχρι τέλους ο Πανελλήνιος με το Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά τελικά πρωταθλήτρια αναδείχθηκε η Νήαρ Ηστ. Οι αγώνες ολοκληρώθηκαν στις 13 Μαρτίου αλλά στη 2η θέση ισοβάθμισαν Πανελλήνιος, Πανιώνιος και Πανεπιστήμιο που έδωσαν αγώνες κατάταξης για την επιλογή της 2ης ομάδας που θα προκρινόταν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Η νέα αυτή καθυστέρηση οδήγησε στην ματαίωση των πανελληνίων αγώνων. Συνθέσεις ομάδων Οι έξι ομάδες που προκρίθηκαν στην τελική φάση είχαν τις ακόλουθες συνθέσεις: Α.Ο. Νήαρ Ηστ Καισαριανής: Σαπουντζάκης, Ερμείδης, Χατίρης, Χατζηθεοδώρου, Ουέλς, Μαυρίδης, Σεμιτέκολος, Τζουμάνης, Εισαγγελέας, Ανδρίτσος, Σταματόπουλος, Μπόχλης. Πανιώνιος: Δημήτρης Δημητριάδης, Μίτσης, Γιώργος Ρουσόπουλος, Μαράτος, Βασίλης Βάσσης, Γραικός, Σπύρος Καμιζούλης, Μάριος Δημάδης. Πανεπιστήμιο Αθηνών: Αγγέλου, Χατζηγεωργάκης, Κοτσώνης, Ματσούκας, Κουτσαλέξης, Ελευθεριάδης, Σανταντώνιος, Μπίμπης, Μερκούρης, Σταϊκόπουλος. Πανελλήνιος Γ.Σ.: Σκυλογιάννης, Φλώρος, Βάντσης, Πανταζόπουλος, Πανόπουλος, Μπιτσαξής, Κωστόπουλος, Φερεντίνος, Σιδηρόπουλος, Ματάλας, Κοντόπουλος. Πειραϊκός Σύνδεσμος: Αμαραντίδης, Σακελλαρίου, Σιβρής, Κουτρούλης, Εαγγελινός, Παλατζιάν, Γαβάς, Σιδηρόπουλος. Α.Ο. Παλαιό Φάληρο: Παπάς, Νικολαΐδης, Τσίτας, Τσάμης, Λεκατσάς, Παπανδρέου, Γ. Τραυλός, Γιακάς, Μπρούσαλης, Τόμπρος. Αποτελέσματα Κατάταξη εφημ. Αθλητικός Κόσμος, 14/3/1938, ψηφ, σελ. 153.

Την περίοδο 1937-38 δεν διεξήχθη πανελλήνιο πρωτάθλημα μπάσκετ, με τη συμμετοχή των καλύτερων ομάδων του κέντρου και της Θεσσαλονίκης. Διεξήχθησαν όμως τα περιφερειακά πρωταθλήματα Αθήνας-Πειραιά, Θεσσαλονίκης και Πατρών. Διοργανώτρια αρχή ήταν ο ΣΕΓΑΣ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%BF_%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_1937-38

Σπόγγος

Ο φυσικός σπόγγος (λατ. Euspongia) ανήκει στο γένος των κοιλεντερωτών ζώων της οικογένειας των σπογγοειδών που απαντώνται σε διάφορες θάλασσες ειδικά με χλιαρά ύδατα και θαλάσσια ρεύματα ήπια, σε διάφορα βάθη. Για την οργανική σύσταση και κατάταξη των σπόγγων οι διχογνωμίες ξεκινούν από την αρχαιότητα. Ο Αριστοτέλης ήταν ο πρώτος που διαπίστωσε ύπαρξη ζωικής αίσθησης, κατατάσσοντάς τους στα ζώα. Με τη γνώμη του συντάχθηκαν ο Πλίνιος και ο Αιλιανός. Οι μεταγενέστεροι όμως φυσιοδίφες μεταξύ των οποίων οι Έρασμος, Ροντελέ, Τουρνεφόρ, Μαρσιλύ καθώς και αυτός ο Λινναίος στην αρχή υποστήριζαν ότι οι σπόγγοι ανήκουν στο φυτικό βασίλειο. Ο δε Μπορύ ντε Σαν Βενσάν δημιούργησε την κατάταξη «ζωόφυτα». Ο δε Παλλάς αργότερα υποστήριξε πως οι σπόγγοι ανήκουν σε πολύ κατώτατη ζωολογική βαθμίδα από άποψη οργανισμού, ενώ ο Γκραντ και άλλοι της εποχής του κατέδειξαν ότι ναι μεν ανήκουν σε κατώτατη βαθμίδα πλην όμως ζωική. Τέλος ο Λαμουαί, περισσότερο εκ του ασφαλούς, κατέταξε τους σπόγγους στη κατηγορία των «σπογγωδών», ενώ ο Ζωρζ Κυβιέ στη κατηγορία των «πολυπόδων». Το 1940 η Cyman απέδειξε την αποικιακή μορφή τους και το 1967 ο Brien, βάσει της δομής και του τρόπου ανάπτυξής τους, τους τοποθέτησε οριστικά στα Μετάζωα . Τα εμπορικά είδη των σπόγγων,που συναντώνται στο Αιγαίο και στον ευρύτερο μεσογειακό χώρο είναι: Hippospongia communis (Lamark, 1813) ή Καπάδικο. Σφουγγάρι σχεδόν σφαιρικό. Η κάτω επιφάνειά του είναι τραχιά και με αυτή προσφύεται στο υποστρωμα. Το χρώμα του είναι σκούρο καφέ και αλιεύεται σε βάθη απο 9 έως 80 μ. Αλιευτικά πεδία βρίσκονται στην Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, τις Κυκλάδες, την Eύβοια. Σε αυτό το είδος ανήκει και ο λεγόμενος «Δροσίτης». Πρόκειται για ένα Καπάδικο,το οποίο ζει σε θαλασσινές σπηλιές και το χρώμα του είναι ανοιχτό καστανό.Spongia officinalis (Linaeaus,1759) adiatica (Schmidt, 1862). Λέγεται και «ματαπάς», όταν προέρχεται από μικρά βάθη, ή «φίνο» ή ελληνικός σπόγγος μπάνιου. Το είδος αυτό χαρακτηρίζεται απο μεγάλη ποικιλομορφία. Το χρώμα του μεταβάλλεται αντιστρόφως ανάλογα προς τη θολεροτητα. Eίναι σφουγγάρι ιδιαίτερα συμπαγές, ελαστικό και εύκαμπτο. Χαρακτηριστικο του γνώρισμα η αίσθηση του βελούδου που δημιουργεί η πολύ λεπτή του υφή. Το βρίσκουμε στην Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, τη Σάμο, την Eύβοια και σε βάθη μέχρι 100 μ.Spongia officinalis (Linaeus,1759) mollissima (Schmidt, 1862).Λέγεται και «μεθάλη» ή «τούρκικο φλιτζάνι» ή «λεπτός σπόγγος της Συρίας». Το σχήμα του θυμίζει χωνί ή φλιτζάνι, ζει σε βυθούς με χονδροκοκκη άμμο, μεγάλα βράχια ή σε λιβάδια Ποσειδώνιας και σε βάθος 50 μ. περίπου.Spongia agaricina (Pallas,1766) ή Spongia officinalis lamella (Scchulze, 1862). Οι σφουγγαράδες το λένε «λαγόφυτο» ή «ψαθούρι» ή «λαφίνα» ή «αυτί ελέφαντα». Το σφουγγάρι αυτό είναι από τα πιο όμορφα ανάμεσα στα άγρια και τα ήμερα. Το σχήμα του μεταβάλλεται ανάλογα με την ηλικία του, ενώ οι νεαρές μορφές μοιάζουν με κύπελλο οπως και η «μελάθη». Όμως κατά την ενήλικη φάση της ζωής του το σχήμα αλλάζει τελείως, γίνεται ελασματοειδές και θυμίζει βεντάλια. Το χρώμα του, όταν αλιεύεται από μεγάλα βάθη είναι γκρίζο–μπλε και η διάμετρος του μπορεί να ξεπεράσει το 1 μ. Προτιμάει τα σκληρά, κοραλλιογενή υποστρώματα και συνήθως συναντάται σε βάθη 60–100 μ. περίπου.Spongia zimoca (Schmidt,1862). Πρόκειται για τη γνωστή «τσιμούχα» ή «δερματώδης σπόγγος». Η τσιμούχα παρουσιάζεται με πολλές μορφές και οι σφουγγαράδες λένε πως καμιά τσιμούχα δεν έχει όμοιά της. Το χρώμα της εξωτερικά είναι μαύρο προς γκρι και εσωτερικά καφέ σκούρο και θυμίζει πολλές φορές το χρώμα της σκουριάς. Προτιμά τα σκληρά υποστρώματα και η συνοδός βιοκοινωνία είναι κοραλλιογενής. Τα βάθη που αλιεύεται κυμαίνονται απο 25 έως 100 μ. Αλιευτικά πεδία υπάρχουν στην Κρήτη, τα Δωδεκάνησα και τις Κυκλάδες. Το σχεδόν συνώνυμο του σπόγγου είναι το σφουγγάρι.

Γενικά με τον όρο σπόγγος χαρακτηρίζεται κάθε στερεή πορώδης μάζα με μεγάλη σχετική απορροφητική ικανότητα που σχηματίζεται κυρίως από θαλάσσιο ζωόφυτο και που χρησιμοποιείται σε διάφορες χρήσεις, φαρμακευτική, οικιακή, ατομική καθαριότητα κτλ. Πρόκειται για το κοινώς λεγόμενο σφουγγάρι. Σήμερα αντί του φυσικού σπόγγου χρησιμοποιούνται ευρύτερα τεχνικές πλαστικές απομιμήσεις περισσότερο οικονομικές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%B3%CE%BF%CF%82

BBC Knowledge (Διεθνή)

Το BBC Knowledge ξεκίνησε να εκπέμπει στη Σιγκαπούρη τον Ιούλιο του 2007, από την πλατφόρμα mio TV (ιδιοκτησία της Singtel) ενώ στο Χονγκ Κονγκ εκπέμπει από την πλατφόρμα now TV από τον Οκτώβριο του 2007. Στην Πολωνία εξέπεμπε από το Δεκέμβριο του 2007, μέσω της ψηφιακής δορυφορικής πλατφόρμας Cyfrowy Polsat μέχρι την 1η Φεβρουαρίου 2015. Το κανάλι εκπέμπει στην Ινδονησία από τον Απρίλιο του 2008 από την πλατφόρμα Indovision και στη Νότια Αφρική εκπέμπει από το Σεπτέμβριο του 2008, μέσω της πλατφόρμας DStv (ιδιοκτησία της MultiChoice). Στις Σκανδιναβικές χώρες ξεκίνησε να εκπέμπει τον Νοέμβριο του 2008, όταν το κανάλι αντικατέστησε το BBC Prime μέχρι τις 13 Απριλίου του 2015 που σταμάτησε, ενώ στην Αυστραλία εκπέμπει από την 1η Νοεμβρίου 2008 από τις πλατφόρμες Foxtel και Optus Television. Το κανάλι ξεκίνησε να εκπέμπει στην πλατφόρμα Cable TV Hong Kong (ιδιοκτησία της Wharf Holdings που ανήκει στην Wheelock and Company) τον Οκτώβριο του 2009.Στη Νέα Ζηλανδία το BBC Knowledge ξεκίνησε να εκπέμπει τον Μάρτιο του 2011, όταν το κανάλι αντικατέστησε το Documentary Channel, το οποίο εξαγοράστηκε από το BBC Worldwide. Το κανάλι εκπέμπει στην Ιταλία από τις 1 Μαρτίου του 2011 μέσω της πλατφόρμας Mediaset Premium (ιδιοκτησία της Mediaset του Μπερλουσκόνι). Στη Ρουμανία το κανάλι ξεκίνησε να εκπέμπει στις 9 Ιανουαρίου 2013 από την πλατφόρμα RCS & RDS μέχρι τις 14 Απριλίου 2015 που έπαψε, ενώ από τις 13 Αυγούστου 2013 εξέπεμπε στην Τουρκία από την πλατφόρμα Digiturk (ιδιοκτησία της beIN Media Group) μέχρι την 1η Μαρτίου 2016 που έπαψε. Επίσημη Ιστοσελίδα

To BBC Knowledge (BBC Ψυχαγωγία) είναι ένα διεθνές τηλεοπτικό κανάλι του BBC Worldwide. Το κανάλι αυτό δεν έχει καμία σχέση με το ψηφιακό τηλεοπτικό κανάλι BBC Knowledge, το οποίο εξέπεμπε στο Ηνωμένο Βασίλειο και έκλεισε το 2002, για να διασπαστεί και να αντικατασταθεί από το BBC Four και το CBeebies.

https://el.wikipedia.org/wiki/BBC_Knowledge_(%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE)

Έντιτλη μαιτρέσα

Ενώ ο Βασιλιάς μπορεί να είχε πολλές ερωμένες, συνήθως μόνο μία ήταν η επίσημη «Έντιτλη μαιτρέσα». Παρακάτω, ακολουθούν παραδείγματα γυναικών με αυτήν τη θέση. Για μια πλήρη λίστα με όλες τις ερωμένες ενός Γάλλου Βασιλιά, ανεξάρτητα από τη θέση τους ως επίσημες ή όχι, ανατρέξτε στη Λίστα με τις Βασιλικές ερωμένες της Γαλλίας. Κάρολος Ε’ της Γαλλίας Μπιέτ της Κασινέλ (1340 – 1380)Κάρολος ΣΤ’ της Γαλλίας Οντέτ της Σαντιβέρ (1384–1424)Κάρολος Ζ’ της Γαλλίας Αγνή Σορέλ (1422–1450) Αντουανέτα της Μαινιελαί (1430 – 1461)Λουδοβίκος ΙΑ’ της Γαλλίας Φελίζ Ρονιάρ (1424-1474) Μαργκερίτ ντε Σασονάζ (1449–1471)Φραγκίσκος Α’ της Γαλλίας Φρανσέζ ντε Φρουά (1495–1537), Κόμισσα της Σατομπριγιάν Αννέ ντε Πισελού ντ’Εγεΐγι (1508–1580), Δούκισσα της ΕτάντΕρρίκος Β’ της Γαλλίας Ντιάν ντε Πουατιέ (1499–1566)Ερρίκος Γ’ της Γαλλίας Λουίζ ντε λα Μπεροντιέ Ρενέ ντε Ριέ της Σατονέφ Μαρία της Κλέβης, πριγκίπισσα του ΚοντέΕρρίκος Δ’ της Γαλλίας Ντιάν ντ'Αντουά "Η όμορφη Κορισάνδη" (1554–1621) Φρανσέζ ντε Μουμροσί (1562–?) Εστέρ Αμπέρ (1570 –1593) Αντουανέτα της Πονς (1570–1632) Γαβριέλλα ντ' Εστρέ (1571–1599) Κατρίν Ανριέτ ντε Μπαλζάκ ντ'Αντράγκ (1579–1633), Μαρκησία της Βερνέιγ Ζακλίν ντε Μπουέιγ (1580–1651) Σαρλότ ντε Εσσάρ(1580–1651)Λουδοβίκος ΙΔ’ της Γαλλίας Λουΐζα Φραγκίσκα ντελά Μπωμ-λε-Μπλαν, (1644–1710), Δούκισσα της Βαλλιέρ και Βοζούρ Φραγκίσκη-Αθηναΐς του Ροσσουάρ, Μαρκησία του Μοντεσπάν (1640–1707) Φραγκίσκη ντ'Ωμπινιέ, Μαρκησία του Μαιντενόν (1635–1719), παντρεύτηκε τον Βασιλιά το 1683 Ιζαμπέλ ντε Λούντρ (1687–1722) Μαρία Αγγελική του Σκοραΐγ (1661–1681), Δούκισσα της ΦοντάζΛουδοβίκος ΙΕ’ της Γαλλίας Λουίζ Ζουλί, Κόμμισα της Μαϊγί (1710–1751) Πολίν-Φελισιτέ της ντε Μαϊγί (1712–1741), Μαρκησία της Βεντιμίλιας Ντιάν-Αντελαΐντ ντε Μαϊγί (1713–1760), Δούκισσα της Λουραγκέ Μαρί-Αννέ ντε Μαϊγί-Νελ Δούκισσα της Σατωρού (1717–1744) Ζαν Αντουανέτ Πουασόν, ( Γνωστότερη περισσότερο ως Μανταμ ντε Πομπαντούρ) (1721–1764), Μαρκησία ντε Πομπαντούρ Μαρί-Ζάν Μπεκύ (Γνωστότερη περισσότερο ως Μαντάμ ντί Μπαρύ) (1743–1793), Δούκισσα της ΜπαρίΛουδοβίκος ΙΗ’ της Γαλλίας Ζοέ Ταλόν, Κόμισσα της Κέιλα (1785–1852) Σύζυγοι και Ερωμένες του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας Στενοί σύντροφοι List of maîtresses du Roi-Soleil (French)

Η «Έντιτλη μαιτρέσα» (Γαλλικά: Maîtresse-en-titre) ήταν η κύρια βασιλική ερωμένη του βασιλιά της Γαλλίας. Ο τίτλος τέθηκε σε χρήση κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ερρίκου Δ’ και συνεχίστηκε μέχρι τη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΕ’. Ήταν μια ημι-επίσημη θέση , η όποια όμως απολάμβανε αρκετά οφέλη, όπως δικά της διαμερίσματα στο παλάτι. Αντίθετα, ο τίτλος «Μικρή μαιτρέσα» (Γαλλικά: Petite maîtresse) αναφερόταν σε μια ερωμένη που δεν αναγνωριζόταν επίσημα. Από τη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΔ’, ο όρος έχει εφαρμοστεί, τόσο στη μετάφραση ("επίσημη ερωμένη") όσο και στα αρχαία Γαλλικά, για να αναφέρεται στην κύρια ερωμένη οποιουδήποτε μονάρχη ή εξέχοντος άνδρα όταν η σχέση του μαζί της δεν ήταν κρυφή, π.χ. Βιμπέκε Κρούζε, Νελ Γκουύν, Ζαν Μπατίστ ντ' Αλμπέρ ντε Λουίν, Λόλα Μοντέζ, Μάγκντα Λουπέσκου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%BB%CE%B7_%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%83%CE%B1

Κίντερνταϊκ

Griffis, William Elliot. The Cat and the Cradle in Dutch Fairy Tales For Young Folks. New York: Thomas Y. Crowell Co., 1918. (English). Available online by SurLaLane Fairy Tales Αρχειοθετήθηκε 2016-05-24 στο Wayback Machine.. File retrieved 9-12-2007. Meder, Theo. Dutch folk narrative. Meertens Instituut, Amsterdam. File retrieved 9-12-2007. World Heritage List: Mill Network at Kinderdijk-Elshout Ταξιδιωτικός οδηγός για το θέμα Κίντερνταϊκ από τα Βικιταξίδια Kinderdijk Foundation kinderdijk.nl Pictures of Kinderdijk Spherical Panorama of Kinderdijk at Sunset Αρχειοθετήθηκε 2014-04-24 στο Wayback Machine. Photos from Kinderdijk 2011 October Visit site in 3600 panophotography

Το Κίντερνταϊκ (ολλανδικά: Kinderdijk) είναι ένα χωριό του δήμου ΜολενλάντενΜόλενλαντεν, στην επαρχία Νότιας Ολλανδίας, στις Κάτω Χώρες. Βρίσκεται περίπου 15 χλμ. (9 μίλια) ανατολικά του Ρότερνταμ. Βρίσκεται στο πόλντερ Αλμπλάσερβορ, στην συμβολή των ποταμών Λεκ και Νορντ. Για την αποστράγγιση του πόλντερ, κατασκευάστηκε το 1740 ένα σύστημα από 19 ανεμόμυλους. Αυτό το σύστημα αποτελεί την μεγαλύτερη μαζική συγκέντρωση παλαιών ανεμόμυλων στις Κάτω Χώρες. Οι ανεμόμυλοι του Κίντερνταϊκ είναι ένα από τα πιο γνωστά και δημοφιλή ολλανδικά αξιοθέατα. Το 1997 μπήκε στην λίστα με τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BA

Ομπογιάν

Ιδρύθηκε το 1639 ως φρούριο στα νότια σύνορα του ρωσικού κράτους. Το καθεστώς πόλης χορηγήθηκε το 1779. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ομπογιάν καταλήφθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα στις 17-19 Απριλίου 1918. Κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου, το Ομπογιάν ελεγχόταν από τα στρατεύματα του Στρατηγού Ντενίκιν στις 17-30 Αυγούστου 1918 και από τις 13 Σεπτεμβρίου 1918 μέχρι τις 26 Νοεμβρίου 1919. Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ομπογιάν καταλήφθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα από τις 16 Νοεμβρίου 1941 έως τις 18 Φεβρουαρίου 1943. Εντός του πλαισίου των διοικητικών διαιρέσεων, το Ομπογιάν εξυπηρετεί ως το διοικητικό κέντρο της επαρχίας Ομπογιάνσκι. Ως διοικητική διαίρεση, είναι ενσωματωμένη στην επαρχία Ομπογιάνσκι ως πόλη επαρχιακής σημασίας του Ομπογιάν. Ως δημοτική διαίρεση, η πόλη επαρχιακής σημασίας του Ομπογιάν είναι ενσωματωμένη στο Δημοτικό Διαμέρισμα Ομπογιάνσκι ως Αστικός Οικισμός Ομπογιάν.

Το Ομπογιάν (ρωσικά: Обоя́нь‎) είναι πόλη και διοικητικό κέντρο της επαρχίας Ομπογιάνσκι στην Περιφέρεια Κουρσκ της Ρωσίας, που βρίσκεται στη δεξιά όχθη του του ποταμού Πσιόλ στη συμβολή με τον ποταμό Ομπογιάνκα, 60 χιλιόμετρα νότια του Κουρσκ, το διοικητικό κέντρο της περιφέρειας. Ο πληθυσμός ήταν 13.565 άτομα στην απογραφή του 2010, μειωμένος σε σύγκριση με τα 14.618 στην απογραφή του 2002 και τα 15.360 στην απογραφή του 1989.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD

Υπερξέσπασμα σιφώνων του 1974

Στις 1 Απριλίου 1974, ένα ισχυρό σύστημα χαμηλών πιέσεων αναπτύχθηκε πάνω από ολόκληρο το κεντρικό και ανατολικό τμήμα της Βόρειας Αμερικής. Ενώ είχε αρχίσει να κινείται προς τις κοιλάδες του Μισισίπι και του Οχάιο, ένα κύμα πολύ υγρού αέρα ενίσχυσε περαιτέρω το βαρομετρικό χαμηλό, ενώ υπήρχαν και έντονες αντιθέσεις της θερμοκρασίας μεταξύ των δύο άκρων του συστήματος. Οι αξιωματούχοι της Εθνικής Ωκεανογραφικής και Ατμοσφαιρικής Υπηρεσίας (National Oceanic and Atmospheric Administration / NOAA) των ΗΠΑ άρχισαν πλέον να αναμένουν ένα σφοδρό ξέσπασμα καταιγίδων για τις 3 Απριλίου, αλλά και πάλι όχι στον ακραίο βαθμό που τελικά συνέβη. Σε ένα προηγούμενο, ξεχωριστό ξέσπασμα σιφώνων, που συνέβη στις 1 και 2 Απριλίου, αρκετοί σίφωνες έντασης F2 και F3 έπληξαν τμήματα της Κοιλάδας του Οχάιο και άλλων περιοχών του Νότου. Μεταξύ αυτών, υπήρξαν και 3 θανατηφόροι σίφωνες (killer tornadoes) στο Κεντάκυ, την Αλαμπάμα και το Τενεσί. Επίσης, ανάμεσα στα δύο ξεσπάσματα, 1 επιπλέον σίφωνας αναφέρθηκε στην Ιντιάνα κατά τις πρώτες πρωινές ώρες στις 3 Απριλίου, αρκετές ώρες πριν από την επίσημη έναρξη του Super Outbreak. Την Τετάρτη 3 Απριλίου, άρχισαν από νωρίς το πρωί να εκδίδονται Δελτία Επιφυλακής Σοβαρών Καιρικών Φαινομένων (Severe Weather Watches), προκειμένου το σύνολο των κατοίκων των απειλούμενων περιοχών να τεθεί σε κατάσταση επιφυλακής, παρακολουθώντας διαρκώς τα Μέσα Ενημέρωσης για νεότερες εξελίξεις. Τα δελτία αυτά εκδόθηκαν σε έναν τεράστιο εύρος περιοχών, από τις Πολιτείες του Νότου έως τις Μεγάλες Λίμνες. Παράλληλα, βαριές βροχοπτώσεις άρχισαν να πέφτουν στο κεντρικό Μίσιγκαν και τμήματα της επαρχίας Οντάριο στον Καναδά, ενώ σε τμήματα των Άνω Μεσοδυτικών Πολιτειών αναφέρθηκαν χιονοπτώσεις. Το Σαιντ Λούις στο Μιζούρι επλήγη από μια πολύ ισχυρή καταιγίδα νωρίς το απόγευμα, που αν και δεν παρήγαγε σίφωνα, προκάλεσε καταστροφική χαλαζοθύελλα με χαλαζόκκοκους μεγέθους μπάλας του μπέιζμπολ. Κατά το μεσημέρι, οι άνεμοι της ανώτερης τροπόσφαιρας έφτασαν σε ιδιαίτερα μεγάλες εντάσεις, ενώ η κατάσταση επιβαρύνθηκε και λόγω της ολοένα και εντονότερης ηλιακής ακτινοβολίας, που έφτασε σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα για τα δεδομένα που συνήθως ισχύουν στις αρχές Απριλίου, αυξάνοντας περαιτέρω τα ανοδικά ρεύματα αέρα και την ατμοσφαιρική αστάθεια. Έως νωρίς το απόγευμα, πολλές βαριές καταιγίδες - υπερκύτταρα (supercells) και συστήματα καταιγίδων είχαν πλέον αναπτυχθεί, και ταυτόχρονα, κατά μία ακόμα ολέθρια σύμπτωση, ένας ισχυρός αεροχείμαρρος με ταχύτητα ανέμων 150 μίλια την ώρα / 241 χιλιόμετρα την ώρα έτυχε να διασχίζει τότε την ευρύτερη περιοχή, στα ανώτερα στρώματα των καταιγίδων, ενισχύοντας την ανάπτυξή τους σε ακόμα πιο ακραία επίπεδα. Σύντομα ξεκίνησε το ξέσπασμα ενός μεγάλου αριθμού καταιγίδων και προκαλούμενων σιφώνων, με επιμέρους καταιγίδες να αναπτύσσονται στο κεντρικό Ιλινόι και μία δευτερεύουσα ζώνη ανάπτυξης σε όλο το ανατολικό Τενεσί, την κεντρική Αλαμπάμα και την βόρεια Τζόρτζια. Το χειρότερο τμήμα του ξεσπάσματος στράφηκε προς την Κοιλάδα του Οχάιο (Ohio Valley), μεταξύ 4:30 μ.μ. και 6:30 μ.μ. τοπική ώρα, όπου και παρήγαγε τους 4 από τους 6 σίφωνες έντασης F5. Μέσα σε αυτό το δίωρο, 3 βαριές καταιγίδες - υπερκύτταρα διέσχισαν όλη την περιοχή: ένα στο κεντρικό και νότιο Οχάιο, το δεύτερο σε όλη την νότια Ιντιάνα και Οχάιο, ενώ ένα τρίτο στο βόρειο Κεντάκυ. Από αυτούς, ο πλέον θανατηφόρος σίφωνας του Υπερξεσπάσματος του 1974 έπληξε τη Ζήνια (Xenia) του Οχάιο. Δημιουργήθηκε στις 4:30 μ.μ. τοπική ώρα, νοτιοδυτικά της Ζήνια, επιτάχυνε απότομα, επιτυγχάνοντας εξαιρετικά υψηλή ταχύτητα μετακίνησης στα 50 μίλια / 80 χιλιόμετρα την ώρα και έπληξε τη Ζήνια στις 4:40 μ.μ. τοπική ώρα, έχοντας φτάσει τότε στο επίπεδο έντασης F5 (το μέγιστο δυνατό επίπεδο στην Κλίμακα Φουτζίτα) και διάμετρο μισό μίλι / 800 μέτρα. Ο τελικός απολογισμός ήταν 32 νεκροί και 1.150 τραυματίες.Κατά τις βραδινές ώρες, οι δραστηριότητες άρχισαν πάλι να κλιμακώνονται μακρύτερα προς τα νότια, με αρκετούς βίαιους σίφωνες να διασχίζουν το βόρειο 1/3 της Αλαμπάμα. Επιπρόσθετη δραστηριότητα εξαπλώθηκε και στο κεντρικό Τενεσί και στο ανατολικό Κεντάκυ, με πολλούς επιπλέον σίφωνες, οι περισσότεροι εκ των οποίων παρατηρήθηκαν στην περιφέρεια του Οροπεδίου του Cumberland. Πρόσθετες καταιγίδες - υπερκύτταρα αναπτύχθηκαν σε όλη την βόρεια Ιντιάνα και το νότιο Μίσιγκαν, προκαλώντας πρόσθετους ισχυρούς ή και βίαιους σίφωνες, μεταξύ 6:00 μ.μ. και 10:00 μ.μ. τοπική ώρα, ένας εκ των οποίων ήταν και ο 1 σίφωνας που έπληξε το Γουίντσορ, στην επαρχία Οντάριο στον Καναδά. Το Μίσιγκαν δεν χτυπήθηκε τόσο σκληρά όσο οι γειτονικές πολιτείες ή το Windsor, καθώς αναφέρθηκε μόλις ένας σίφωνας, στην περιοχή κοντά στις Coldwater και Hillsdale. Ωστόσο, κάποιες από τις καταιγίδες στο Μίσιγκαν προκάλεσαν και πλημμύρες, ενώ βορειότερα από το θερμό μέτωπο, στην Άνω Χερσόνησο (Upper Peninsula), αναφέρθηκαν βαριές χιονοπτώσεις. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, η δραστηριότητα στον Νότο κινήθηκε προς τα ανατολικά και προκάλεσε τους τελευταίους σίφωνες στις νοτιοανατολικές πολιτείες στις 4 Απριλίου, νωρίς τα ξημερώματα. Η συνολική έκταση του Υπερξεσπάσματος του 1974 έφτασε τα 900 τετραγωνικά μίλια / 2.331 τετραγωνικά χιλιόμετρα και το συνολικό μήκος διαδρομής όλων των σιφώνων ήταν αθροιστικά 2.600 μίλια / 4.160 χιλιόμετρα. Το πιο απίστευτο μάλιστα είναι ότι από τους 148 σίφωνες, οι 6 ήταν F5 (το ανώτατο επίπεδο στην Κλίμακα Φουτζίτα) και οι 24 ήταν F4, καθώς δεν έχουν ξαναπαρατηρηθεί ποτέ σε ένα ενιαίο μετεωρολογικό σύστημα τόσοι πολλοί «βίαιοι / σφοδροί σίφωνες» (violent tornadoes) F4 και F5 (ή Τ8 - Τ11 στην Κλίμακα TORRO). Συνολικά επλήγησαν 13 πολιτείες των ΗΠΑ: Ιλινόις, Ιντιάνα, Μίσιγκαν, Οχάιο, Κεντάκυ, Τενεσί, Αλαμπάμα, Μισισίπι, Τζόρτζια, Βόρεια Καρολίνα, Βιρτζίνια, Δυτική Βιρτζίνια και η πολιτεία της Νέας Υόρκης, καθώς και η επαρχία Οντάριο στον Καναδά. Υπάρχει μια μεγάλη αβεβαιότητα σχετικά με τον τελικό απολογισμό, λόγω του πρωτοφανούς στα χρονικά χάους που προκλήθηκε, καθώς μερικοί θάνατοι προκλήθηκαν από ευθύγραμμους ανέμους, ιδίως σε κινητά σπίτια (mobile homes), ενώ άλλοι προκλήθηκαν από καρδιακά επεισόδια. Ωστόσο, εκτιμάται ότι είχε ως αποτέλεσμα 315 - 330 θύματα, με πιθανότερο απολογισμό 319 νεκρούς, ενώ 5.484 άτομα τραυματίστηκαν. Το συνολικό κόστος της καταστροφής εκτιμήθηκε τότε σε 843 εκατομμύρια δολάρια και αν υπολογιστεί ο πληθωρισμός στις δεκαετίες που μεσολάβησαν, φτάνει το 4,58 δις δολάρια με την ισοτιμία του 2019. Υπερξέσπασμα σιφώνων στις 25 - 28 Απριλίου 2011, ένα ξέσπασμα σιφώνων αντίστοιχης έντασης. Σίφωνας Ξέσπασμα σιφώνων Κλίμακα Φουτζίτα Ενισχυμένη Κλίμακα Φουτζίτα Κλίμακα TORRO The 1974 Super Outbreak, by NOAA.

Το Υπερξέσπασμα (Super Outbreak) του 1974, που έπληξε τις Ηνωμένες Πολιτείες, ήταν το εντυπωσιακότερο ξέσπασμα σιφώνων στην ιστορία που έχει συμβεί ποτέ σε χρονική περίοδο μικρότερη των 24 ωρών. Από το μεσημέρι της 3ης Απριλίου 1974 έως τα ξημερώματα της 4ης Απριλίου 1974, συνολικά καταγράφηκαν 148 σίφωνες σε μόλις 18 ώρες. Από αυτούς, οι 147 έπληξαν 13 πολιτείες των ΗΠΑ και 1 συνέβη στον Καναδά. Έως το 2011, ήταν και το μεγαλύτερο ξέσπασμα συνολικά σε όλες τις παραμέτρους, οπότε και ξεπεράστηκε από το Υπερξέσπασμα στις 25 - 28 Απριλίου 2011, με 362 σίφωνες, σε 21 πολιτείες των ΗΠΑ, σε 3 ημέρες, 6 ώρες και 33 λεπτά, ενώ οι 217 σίφωνες μάλιστα καταγράφηκαν μόνο στις 27 Απριλίου, σε 24-ωρη περίοδο. Ωστόσο, το Υπερξέσπασμα του 1974 εξακολουθεί να διατηρεί το ρεκόρ των περισσότερων σιφώνων σε μικρότερο χρονικό διάστημα. Επιπλέον, διατηρεί το ρεκόρ των σφοδρότερων σιφώνων, καθώς δεν έχουν ξαναπαρατηρηθεί ποτέ σε ένα ενιαίο μετεωρολογικό σύστημα τόσοι πολλοί «βίαιοι / σφοδροί σίφωνες» (violent tornadoes) F4 και F5 (ή Τ8 - Τ11 στην Κλίμακα TORRO). Συγκεκριμένα, από τους 148 σίφωνες, οι 6 ήταν F5, το ανώτατο επίπεδο έντασης στην Κλίμακα Φουτζίτα, και οι 24 ήταν F4. Αντιθέτως, από τους 362 σίφωνες στο Υπερξέσπασμα του 2011, οι 4 έφτασαν το μέγιστο δυνατό επίπεδο EF5 στην Ενισχυμένη Κλίμακα Φουτζίτα, ενώ οι 11 ήταν EF4.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BE%CE%AD%CF%83%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%B1_%CF%83%CE%B9%CF%86%CF%8E%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_1974

Δήμος Κισσάμου

Ο Δήμος Κισσάμου αποτελείται από 29 Κοινότητες, οι οποίες βρίσκονται στις τρείς Δημοτικές Ενότητες Κισσάμου, Ιναχωρίου και Μυθήμνης. Ο Δήμος περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος των Κοινοτήτων της Επαρχίας Κισσάμου, καθώς και την Κοινότητα Στροβλών της Επαρχίας Σελίνου. Κοινότητα Αμυγδαλοκεφαλίου Αμυγδαλοκεφάλι, το Κεραμωτή, η Λιβάδια, τα Κοινότητα Βάθης Βάθη, η Μονή Χρυσοσκαλιτίσσης, η Πλοκαμιανά, τα Τζιτζιφιά, η Κοινότητα Βλάτους Βλάτος, ο Ρογδιά, η Κοινότητα Έλους Έλος, το Λίμνη, η Λούχι, το Κοινότητα Κάμπου Κάμπος, ο Μελισσιά, η Μπερπαθιανά, τα Πλαγιά, η Κοινότητα Κεφαλίου Αερινός, ο Θεοδωριανά, τα Κεφάλι, το Παππαδιανά, τα Φελεσιανά, τα Κοινότητα Περιβολίων Κισσάμου Περιβόλια, τα Κοινότητα Στροβλών Αλιγοί, οι Στροβλές, οι Κοινότητα Κισσάμου Κίσσαμος, ο (Καστέλλι, το) Κουνουπίτσα, η Κοινότητα Γραμβουσής Άγιος Γεώργιος, ο Άγρια Γραμβούσα, η (νησίδα) Αζογυράς, ο Γραμβουσά, η Ζερβιανά, τα Ήμερη Γραμβούσα, η (νησίδα) Καλυβιανή, η Καρεφιλιανά, τα Νέο Χωριό, το Πιπεριανά, τα Τράχηλος, ο Φουρνάδος, ο Κοινότητα Καλαθενών Καλάθενες, οι Κοινότητα Καλλεργιανών Άγιος Αντώνιος, ο Βαρδιανά, τα Δάφνη, η Καλλεργιανά, τα Κάμπος, ο Μαρεδιανά, τα Κοινότητα Κουκουναράς Κουκουναρά, η Τσικαλαριά, τα Χαρχαλιανά, τα Χορευτιανά, τα Κοινότητα Λουσακιών Γαλουβάς, ο Ζαχαριανά, τα Λουσακιές, οι Μεράδα, η Μετόχι, το Φτερόλακκα, τα Κοινότητα Πλατάνου Άνω Σφηνάρι, το Καβούσι, το Λιμενίσκος, ο Πλάτανος, ο Σφηνάρι, το Φαλασαρνά, τα Κοινότητα Πολυρρηνίας Γρηγοριανά, τα Κάτω Παλαιόκαστρο, το Πολυρρηνία, η Κοινότητα Σηρικαρίου Κιολιανά, τα Κωστογιάννηδες, οι Σηρικάρι, το Σινενιανά, τα Κοινότητα Βουλγάρω Βουλγάρω, το Δερμιζιανά, τα Λατζιανά, τα Μάκρωνας, ο Μουρί, το Χουδαλιανά, τα Κοινότητα Δραπανιά Άνω Δραπανιάς, ο Δραπανιάς, ο Κόκκινο Μετόχι, το Νωπήγεια, τα Κοινότητα Καλουδιανών Καλουδιανά, τα Κορφαλώνας, ο Κουρθιανά, τα Κοινότητα Μαλαθύρου Μαλάθυρος, η Κοινότητα Περβολακίων Παππαγιαννάκηδες, οι Περβολάκια, τα Χαραυγή, η Κοινότητα Ποταμίδας Ποταμίδα, η Κοινότητα Ρόκκας Κερά, η Ρόκκα, η Κοινότητα Σασάλου Κοντουδιανά, τα Μανεριανά, τα Σάσαλος, ο Κοινότητα Σφακοπηγαδίου Αρμενοχώρι, το Σφακοπηγάδι, το Τριαλώνια, τα Κοινότητα Τοπολίων Αϊκυργιάννης, ο Καψανιανά, τα Κουτσοματάδος, ο Τοπόλια, τα Τσουρουνιανά, τα Κοινότητα Φαλενιανών Κολένη, η Κοτσιανά, τα Λυριδιανά, τα Φαλελιανά, τα Κοινότητα Χαιρεθιανών Χαιρεθιανά, τα Πρόγραμμα Καλλικράτης - ΦΕΚ Α87 της 07/06/2010 Απόφαση 45892 του Υπ. Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης - ΦΕΚ Β1292 της 11/08/2010 Υπουργείο Εσωτερικών, σχέδιο Καλλικράτης

Ο Δήμος Κισσάμου είναι δήμος της περιφέρειας Κρήτης που συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης από την συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κισσάμου, Ινναχωρίου και Μυθήμνης. Η έκταση του νέου δήμου είναι 334,18 τ.χλμ και ο πληθυσμός του 11.820 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή του 2001. Έδρα του νέου δήμου ορίστηκε ο Κίσσαμος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85

Αλεξάνδρα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Μπέρλεμπουργκ

Γεννήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1970 στην Κοπεγχάγη, και είναι το δεύτερο παιδί και η μεγαλύτερη κόρη του Ριχάρδου, 6ου Πρίγκιπα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Μπέρλεμπουργκ και της Πριγκίπισσας Βενεδίκτης της Δανίας. Στις 6 Ιουνίου 1998 η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε τον Κόμη Τζέφερσον φον Φάιλ ουν Κλάιν-Έλγκατ στο Παλάτι Γκραστίν. Μαζί απέκτησαν δύο παιδιά: τον Κόμη Φρειδερίκο Ριχάρδο Όσκαρ Τζέφερσον (γενν. το 1999-) την Κόμισσα Ίνγκριντ Αλεξάνδρα Ίρμα Άστριντ Βενεδίκτη (γενν. το 2003-)Η οικογένεια έζησε στο Παρίσι, όπου ο Κόμης Τζέφερσον ήταν διευθύνων σύμβουλος του τοπικού υποκαταστήματος της τράπεζας Sal. Oppenheim. Από το 2013, το ζευγάρι έζησε στο Χάιντεσαιμ της Γερμανίας. Το ζευγάρι ανακοίνωσε την πρόθεσή του να χωρίσει τον Μάιο του 2017. Από τις 19 Μαΐου 1998, η Αλεξάνδρα είναι Δανή πολίτης.Η Αλεξάνδρα είναι ανάδοχος της Ματθίλδης Μπεν, του Πρίγκιπα Οδυσσέα-Κίμωνα της Ελλάδας και της Δανίας και της Αμέλιας Μοράλες ι ντε Γκρέθια. Εργάστηκε για το Κέντρο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO μέχρι το 2013 και ήταν υπεύθυνη για τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Νότιας Ασίας. 20 Νοεμβρίου 1970 - 6 Ιουνίου 1998: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Μπέρλεμπουργκ 6 Ιουνίου 1998 - μέχρι σήμερα: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Μπέρλεμπουργκ, Κόμισσα Τζέφερσον φον Φάιλ ουν Κλάιν-Έλγκατ Δανικές Δανία: Παραλήπτρια Μεταλλίου της Ασημένιας Επετείου της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄ και του Πρίγκιπα Ερρίκου Δανία: Παραλήπτρια Μεταλλίου του Αργυρού Ιωβηλαίου της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄ Δανία: Παραλήπτρια Μεταλλίου της 100ης Επειτείου της Γέννησης του Βασιλιά Φρειδερίκου Θ΄ Δανία: Παραλήπτρια Αναμνηστικού Μεταλλίου της Βασίλισσας Ίνγκριντ Δανία: Παραλήπτρια Μεταλλίου των 70ων Γενεθλίων της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄ Δανία: Παραλήπτρια Μεταλλίου του Ρουμπινένιου Ιωβηλαίου της Βασίλισσας Μαργαρίτας Β΄Ξένες Σουηδία: Παραλήπτρια Έμβλημα Μεταλλίου των 50ων Γενεθλίων του Καρόλου ΙΣΤ΄ Γουσταύου Princely House of Sayn-Wittgenstein-Berleburg Royal House of Denmark

Η Αλεξάνδρα του Σάιν-Βίτγκενσταϊν-Μπέρλεμπουργκ (Alexandra of Sayn-Wittgenstein-Berleburg, 20 Νοεμβρίου 1970 -) είναι κόρη της Πριγκίπισσας Βενεδίκτης της Δανίας.Σύμφωνα με τους κανόνες κληρονομικής διαδοχής που έθεσε ο βασιλιάς Φρειδερίκος Θ΄, δεδομένου ότι η πριγκίπισσα Βενεδίκτη και τα παιδιά της, συμπεριλαμβανομένης της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας, δεν έχουν λάβει μόνιμη κατοικία τη Δανία, έχουν ουσιαστικά παραιτηθεί από τη θέση τους στη διαδοχή του Δανικού θρόνου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CE%AC%CE%B9%CE%BD-%CE%92%CE%AF%CF%84%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%8A%CE%BD-%CE%9C%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA

Μονοβρωμιούχο ιώδιο

Η μοριακή δομή του μονοβρωμιούχου ιωδίου, όπως σε όλες τις διατομικές ουσίες, είναι αναγκαστικά γραμμική. Σημειώνεται ότι στην ένωση αυτή το ιώδιο βρίσκεται στην +1 βαθμίδα οξείδωσης, αφού το βρώμιο είναι ηλεκτραρνητικότερό του. Το μονοβρωμιούχο ιώδιο μπορεί να παραχθεί με ολική σύνθεση από τα χημικά στοιχεία που το αποτελούν:Για το σκοπό αυτό, ατμοί ιωδίου και βρωμίου διοχετεύονται μαζί σε ένα προστατευτικό και υποβοηθητικό αέριο και θερμαίνονται για κάποιο χρονικό διάστημα. Το μονοβρωμιούχο ιώδιο σχηματίζει μαύρους-καφέ κρυστάλλους ρομβικής δομής, που ανήκουν στην ομάδα διαστήματος Ccm21, με παραμέτρους κρυσταλλικού κελιού a = 0,490 nm, b = 0,699 nm, c = 0,893 nm, Z = 4. Έχει έντονη οσμή, Είναι διαλυτό σε νερό (με υδρόλυση), αιθανόλη, διθειάνθρακα, χλωροφόρμιο και διαιθυλαιθέρα. Αυτοδιασπάται αντιστρέψιμα όταν θερμαίνεται πάνω από το σημείο τήξης του:Υδρολύεται σε υδροβρώμιο και υποϊωδιώδες οξύ με κρύο νερό:Αν το νερό είναι θερμό, τότε το ενδιάμεσα σχηματιζόμενο υποϊωδιώδες οξύ δυσαναλογοποιείται προς ιώδιο και ιωδικό οξύ Η αντίδραση προχωρά παρόμοια όταν αλληλεπιδρά με βάσεις. Για παράδειγμα: Το θερμό θειικό οξύ οξειδώνει το μονοβρωμιούχο ιώδιο σε βρώμιο και ιωδικό οξύ: Παρουσία ανιόντων βρωμιδίου (Br–), σχηματίζει σύμπλοκα άλατα του ανιόντος IBr2–, όπως για παράδειγμα, με βρωμίδια (σχετικά) βαρέων μετάλλων, όπως είναι βρωμιούχο καίσιο: Ακόμη, δίνει αντιδράσεις ταυτόχρονης προσθήκης βρωμίου και ιωδίου σε πολλαπλούς δεσμούς. Π.χ.: Το μονοβρωμιούχο ιώδιο χρησιμοποιήθηκε για βρωμίωση και στην ιωδομετρία. Το μονοβρωμιούχο ιώδιο είναι ιδιαίτερα τοξικό, ισχυρό οξειδωτικό και αντιδρά επικίνδυνα έντονα με το νερό. Справочник химика / Редкол.: Никольский Б.П. и др.. — 3-е изд., испр. — Л.: Химия, 1971. — Т. 2. — 1168 с. Лидин Р.А. и др. Химические свойства неорганических веществ: Учеб. пособие для вузов. — 3-е изд., испр. — М.: Химия, 2000. — 480 с. — ISBN 5-7245-1163-0.

Το (μονο)βρωμιούχο ιώδιο (αγγλικά iodine monobromide) είναι ανόργανη ομοιοπολική διατομική χημική ένωση, με μοριακό τύπο IBr. Ανήκει στις «διαλογονιακές ενώσεις», δηλαδή στις χημικές ενώσεις μεταξύ αλογόνων. Το χημικά καθαρό μονοβρωμιούχο ιώδιο, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι καστανόμαυρο στερεό, με κανονική θερμοκρασία τήξης 42°C. Όπως και το μονοχλωριούχο ιώδιο, το μονοβρωμιούχο ιώδιο επίσης χρησιμεύει σε κάποιους τύπου ιωδομετρίας, ως πηγή I+, ενώ οι ικανότητές του ως οξύ κατά Λιούις συγκρίνονται με τις αντίστοιχες του μονοχλωριούχου ιωδίου και του ίδιου του στοιχειακού ιωδίου, σύμφωνα με το μοντέλο ECW.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%87%CE%BF_%CE%B9%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BF

Δήμος Φιλοθέης Άρτας

Στο δήμο περιλαμβάνονταν τα εξής 6 δημοτικά διαμερίσματα: Δ.δ. Χαλκιάδων -- οι Χαλκιάδες [1277] Δ.δ. Αγίου Σπυρίδωνος ο Άγιος Σπυρίδωνας [1223] το Βαθύπεδο [62] τα Δοκίμια [55] Δ.δ. Καλαμιάς -- η Καλαμιά [1186] Δ.δ. Καλοβάτου ο Καλόβατος [559] ο Κακόβατος [87] Δ.δ. Κιρκιζατών οι Κιρκιζάτες [473] οι Πλησιοί [316] Δ.δ. Ρόκκας -- η Ρόκκα [562] Στοιχεία για το δήμο Φιλοθέης από το Υπουργείο Εσωτερικών Αρχειοθετήθηκε 2003-08-31 στο Wayback Machine. Πληροφορίες για το δήμο Φιλοθέης από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Άρτας Αρχειοθετήθηκε 2009-07-17 στο Wayback Machine.

Ο Δήμος Φιλοθέης ήταν δήμος του νομού Άρτας. Συστάθηκε στις 22 Απριλίου 1994 την απόσπαση του οικισμού Χαλκιάδες από την κοινότητα Χαλκιάδων και τον ορισμό του ως έδρα του δήμου. Με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης εντάχθηκε στον νέο δήμο Αρταίων. Βρισκόταν στο δυτικό τμήμα του νομού και ήταν πεδινός δήμος. Καταλάμβανε έκταση 50.614 στρεμμάτων και είχε (πραγματικό) πληθυσμό 5.800 κατοίκους. Έδρα του ήταν οι Χαλκιάδες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CE%B7%CF%82_%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82

Πάολο Φιαμμίνγκο

Ο Πάολο Φιαμμίνγκο ζωγράφισε τοπία με πολλές θρησκευτικές σκηνές, αλλά είναι κυρίως γνωστός για τις αλληγορικές και μυθολογικές του σκηνές. Οι τελευταίες άντλησαν την έμπνευσή τους από τον Τζορτζόνε, αλλά αντιμετωπίστηκαν από τον Πάολο με βενετσιάνικη απαλότητα και χάρη και μετατράπηκαν σε ονειρικά τοπία. Αυτά τα τοπία προηγούνται της Ιταλοφλαμανδικής σχολής που αργότερα συνδέθηκε με τον Πάουλ Μπριλ και τον Γιαν Μπρίγκελ τον πρεσβύτερο. Ένα καλό παράδειγμα είναι το τοπίο με την Έξωση των Άρπυιων ( Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου, 1592–6). Η οικογένεια Φούγκερ έδωσε διάφορες παραγγελίες στον Πάολο Φιαμμίνγκο για τη διακόσμηση του νέου Κάστρου Kirchheim στη Βυρτεμβέργη. Πιστεύεται ότι ζωγράφισε συνολικά 37 πίνακες για τους Φούγκερ. Το 2007, 18 από αυτά τα έργα ήταν ακόμη στην κατοχή της οικογένειας, 8 βρίσκονταν στο Bayerische Staatsgemäldesammlungen, Μόναχο, και ένας πίνακας ήταν σε ιδιωτική συλλογή. Οι περισσότεροι από αυτούς τους πίνακες παρέμειναν σαν ομάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και άρχισε να συμβαίνει κάποια διασπορά τους από τον 17ο αιώνα. Φωτογραφήθηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Οι φωτογραφίες αποτελούν σημαντική πηγή για την κατανόηση του έργου του Πάολο Φιαμμίνγκο. Μερικά από τα προηγούμενα έργα στη συλλογή Φούγκερ εμφανίστηκαν πρόσφατα σε δημοπρασίες. Μία παραγγελία των Φούγκερ, στην οποία εργάστηκε μεταξύ του 1580 και του 1592, ήταν μια σειρά δώδεκα έργων που απεικόνιζαν τους τέσσερις ηλικίες του ανθρώπου . Η εικονογραφία αυτής της σειράς προέρχεται από τον Οβίδιο στις Μεταμορφώσεις του (Ι: 89-150), ο οποίος αφηγείται πώς ο επίγειος παράδεισος της Χρυσής Εποχής κατεβαίνει περνώντας μέσα από την Αργυρή Εποχή και τη Χάλκινη Εποχής στη σύγκρουση και την απληστία του πολέμου, όπως στην Εποχή του Σιδήρου . Μια άλλη σειρά που φτιάχτηκε για τους Φούγκερ ήταν ένα σύνολο των πλανητών στον οποίο εκπροσωπήθηκαν οι επτά πλανήτες. Η σειρά ολοκληρώθηκε με μια σύνθεση του Θριάμβου των Αρετών επάνω στις Κακίες (δημοπρασία του οίκου Sotheby στο Λονδίνο στις 6 Ιουλίου 2011). Στο προσκήνιο υπάρχουν τέσσερις γυμνές, εν μέρει δεμένες γυναικείες μορφές, που ξαπλώνουν επάνω σε μικρά ενδύματα και στα στήθη τους, συνοδευόμενες από ένα άγριο σκυλί και μια γάτα. Αυτή η ομάδα κακιών περιβάλλεται από προσωποποιήσεις τεσσάρων αρετών και πέντε φιλοσόφων ή ανθρώπων της Εκκλησίας. Μια άλλη γυναικεία μορφή με γυμνά στήθη, που ακουμπά σε σύννεφο, βλέπει ένα δοχείο από το οποίο αναδύεται καπνός. Κρατά, επίσης, ένα ζευγάρι πυξίδες και μια ζυγαριά. Η σύνθεση απεικονίζει τον Θρίαμβο των Αρετών έναντι των Κακιών ως καταδίκη των προδοτών. Μια σειρά αλληγοριών των τεσσάρων στοιχείων που φτιάχτηκαν για τους Φούγκερ έχει χαθεί, αλλά άλλες σειρές και αντίγραφα αυτών των αλληγοριών εξακολουθούν να υπάρχουν. Ένα πλήρες σετ πωλήθηκε στην παρτίδα 17 του οίκου Sotheby's στις 5 Δεκεμβρίου 2007 Ένα άλλο αλληγορικό θέμα με το οποίο ασχολήθηκε ο καλλιτέχνης είναι αυτό των τεσσάρων εποχών. Ένα σετ βρίσκεται στη συλλογή του Μουσείου του Πράδο και, όπως είναι σύνηθες σε αυτά τα έργα, εικονογραφούνται οι τέσσερις εποχές απεικονίζοντας τις ανθρώπινες δραστηριότητες που συνδέονται με κάθε εποχή. Τα αριστουργήματά του περιλαμβάνουν τις τέσσερις Αλληγορίες της Αγάπης ( Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης στη Βιέννη, περ. 1585), όπως το Amore letheo, η τιμωρία της αγάπης, η αμοιβαία αγάπη και η αγάπη στη Χρυσή Εποχή . Αυτά τα δύο τελευταία έργα έγιναν γρήγορα γνωστά μέσω των εκτυπώσεων των χαρακτικών του Αγκοστίνο Καρράτσι. Είναι πιθανόν ότι η αναπαραγωγή της Αγάπης στη Χρυσή Εποχή του Καρράτσι να ήταν η έμπνευση για το Le bonheur de vivre του Ανρί Ματίς.Τα τοπία κατέλαβαν σημαντικότερο τμήμα της δραστηριότητας του καλλιτέχνη από το 1590 και ύστερα. Οι τοπιακές του συνθέσεις συνδυάζουν τη σκανδιναβική παράδοση των τοπίων με ενετικούς εικονογραφικούς χώρους. Το πινέλο του είναι χαλαρό και λιγότερο περιγραφικό από τα φλαμανδικά τοπία της ίδιας εποχής. Η παλέτα του είναι σίγουρα βενετσιάνικη, με κυρίως ζεστά χρώματα, που κυριαρχείται από καφέ, κόκκινο και ροζ. Παράδειγμα είναι το τοπίο με το Ψάρεμα των Νυμφών (Δημοτική Πινακοθήκη, Βιτσέντσα). Ενώ η συνιστώσα του τοπίου είναι δεσπόζουσα σε αυτή τη σύνθεση, υπάρχει ένα αφηγηματικό στοιχείο με τις νύμφες που αλιεύουν και μορφές που εκκινούν από το πρώτο πλάνο έως το φόντο. Ο καμβάς χρονολογείται στη μεταγενέστερη περίοδο της σταδιοδρομίας του ζωγράφου, όταν συχνά απεικόνιζε θέματα κυνηγιού και αλιευτικών δραστηριοτήτων. Το θέμα της σύνθεσης μπορεί επίσης να είναι μια αλληγορία του νερού. Η ευχαρίστηση της φύσης, που απεικονίζεται με μεγάλη ακρίβεια, δείχνει τη φλαμανδική του εκπαίδευση. Ο φλαμανδικός χαρακτήρας μετριάζεται από προφανείς βενετσιάνικες επιρροές, και ιδίως από εκείνες του Τιντορέττο, που αντικατοπτρίζονται στην προοπτική άποψη και την ξαφνική κίνηση των πρωταγωνιστών, που τονίζονται από ελαφρές πινελιές. Κατάλογος Ιταλών ζωγράφων Κατάλογος Φλαμανδών ζωγράφων Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Pauwels Franck στο Wikimedia Commons

Ο Πάουβελς Φρανκ (Pauwels Franck, γνωστός στην Ιταλία ως Πάολο Φιαμμίνγκο (Paolo Fiammingo και Paolo Franceschi , περ. 1540-1596), ήταν Φλαμανδός ζωγράφος, ο οποίος, μετά την εκπαίδευσή του στην Αμβέρσα,δραστηριοποιήθηκε στη Βενετία για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Είναι κυρίως γνωστός για τα τοπία του με μυθολογικές, αλληγορικές και θρησκευτικές σκηνές. Εργάστηκε σε μανιεριστικό ύφος εμφανίζοντας την επιρροή των Τιντορέττο, Βερονέζε και Μπασσάνο. Δεν έχουν διατηρηθεί συγκεκριμένες λεπτομέρειες σχετικά με την πρώιμη ζωή και την εκπαίδευση του Φρανκ. Πιστεύεται ότι γεννήθηκε γύρω στο 1540 με βάση μια ενετική έκθεση του 1648 που αναφέρει ότι πέθανε σε ηλικία 56 ετών. Η γενέτειρά του δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, αλλά πιθανότατα ήταν η Αμβέρσα καθώς έγινε μέλος της συντεχνίας του Αγίου Λουκά της Αμβέρσας το 1561. Οι ακριβείς ημερομηνίες και λεπτομέρειες του ταξιδιού του στην Ιταλία δεν είναι γνωστές. Πιστεύεται ότι πέρασε από τη Φλωρεντία όπου είχε επαφή με καλλιτέχνες που εργάζονταν στο Studiolo του Φραγκίσκου Α΄ των Μεδίκων. Καταγράφεται στη Βενετία από το 1573, αλλά πιθανότατα ήταν βοηθός στο εργαστήριο του Τιντορέττο ήδη από τη δεκαετία του 1560. Στη Βενετία πιστεύεται ότι είχε επαφή με τον συμπατριώτη του Λοντεβάικ Τούπουτ, ο οποίος εργαζόταν επίσης στο εργαστήριο του Τιντορέττο. Οι δύο καλλιτέχνες μπορεί να είχαν συναντηθεί στο εργαστήριο του Τιντορέττο. Από το 1584 μέχρι το θάνατό του ο καλλιτέχνης εγγράφηκε στη συντεχνία ζωγράφων της Βενετίας. Στην Ιταλία ο καλλιτέχνης έγινε γνωστός με το όνομα Paolo Fiammingo («Πάολο ο Φλαμανδός»). Διέμεινε και εργάστηκε στη Βενετία για το υπόλοιπο της σταδιοδρομίας του. Δημιούργησε επιτυχημένο εργαστήριο στη Βενετία, το οποίο έλαβε παραγγελίες από όλη την Ευρώπη. Εργάστηκε για διεθνείς πάτρονες, συμπεριλαμβανομένου του Χανς Φούγκερ, κληρονόμου μιας γερμανικής τραπεζικής δυναστείας. Ο Φούγκερ του ανέθεσε το 1580 να παραγάγει αρκετές σειρές ζωγραφικής για να διακοσμήσει το κάστρο Kirchheim στη Βυρτεμβέργη κοντά στο Άουγκσμπουργκ, τη θερινή κατοικία της οικογένειας Φούγκερ. Ενώ ο Φιαμμίνγκο παρήγαγε μεγάλο αριθμό έργων τη δεκαετία του 1580 για τις παραγγελίες των Φούγκερ, φαίνεται ότι είχε δημιουργήσει ταυτόχρονα αρκετές εκδόσεις πολλών από τις συνθέσεις που έγιναν για την οικογένεια Φούγκερ. Αυτό υποδηλώνει ότι ο Πάολο διοργάνωσε εργαστήριο μεγάλου μεγέθους για εκείνη την εποχή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CE%BF%CE%BB%CE%BF_%CE%A6%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B3%CE%BA%CE%BF

Στάδιο Μεταλίστ

Ανακαινίστηκε κατά την περίοδο διοργάνωσης του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ποδοσφαίρου 2012, ώστε να φιλοξενήσει τρεις αγώνες στο πλαίσιο του Ομίλου Β΄. Εκεί, φιλοξενήθηκαν όλοι οι αγώνες της εθνικής Ολλανδίας. πληροφορίες για το στάδιο Αρχειοθετήθηκε 2012-05-04 στο Wayback Machine. (Αγγλικά)

Το στάδιο Μέταλιστ (ουκρ.: Металіст (стадіон), αγγ.: Metalist Oblast Sports Complex) είναι ένα από τα παλαιότερα στάδια πολλών χρήσεων στην Ουκρανία. Βρίσκεται στην πόλη Χάρκοβο και αποτελεί έδρα της τοπικής ποδοσφαιρικής ομάδας Μέταλιστ Χάρκιβ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AC%CE%B4%CE%B9%CE%BF_%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84

NGC 140

Δεδομένα για το NGC 140 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά) Εικόνες του NGC 140 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά)

Ο NGC 140 είναι σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Ανδρομέδα. Τον ανακάλυψε ο Γάλλος αστρονόμος Εντουάρ Ζαν-Μαρί Στεφάν (Édouard Jean-Marie Stephan) στις 5 Νοεμβρίου 1882.

https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_140

Διχασμένο κορμί

Ο επίδοξος ηθοποιός Τζέικ Σκάλι έχασε πρόσφατα τον ρόλο του ως βαμπίρ σε μια ταινία τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού, αφού η κλειστοφοβία του ανατρέπει τα γυρίσματα. Αφού επιστρέφει στο σπίτι για να ανακαλύψει ότι η κοπέλα του τον απατά, ο Σκάλι χωρίζει μαζί της και μένει άστεγος, καθώς η κατοικία της ανήκει. Σε ένα μάθημα υποκριτικής μεθόδου, όπου γνωρίζει τον Σαμ Μπουσάρ, ο Σκάλι αποκαλύπτει τους φόβους του και την παιδική αιτία της κλειστοφοβίας του. Πηγαίνουν σε ένα μπαρ όπου προσφέρει στον Σκάλι ένα μέρος για να μείνει. Ο πλούσιος φίλος του Σαμ έχει πάει ένα ταξίδι στην Ευρώπη και χρειάζεται κάποιον για το υπερσύγχρονο σπίτι του στους λόφους του Χόλιγουντ. Κατά την περιοδεία του σπιτιού με τον Σκάλι, ο Σαμ είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένος που του δείχνει ένα χαρακτηριστικό: ένα τηλεσκόπιο και μέσω αυτού μια γειτόνισσα, την Γκλόρια Ρεβέλ, που χορεύει ερωτικά μια συγκεκριμένη ώρα κάθε βράδυ. Ο Σκάλι παρακολουθεί με ηδονοβλεψία την Γκλόρια μέχρι να δει να κακοποιείται από έναν άντρα που φαίνεται να τη γνωρίζει. Την επόμενη μέρα, την ακολουθεί όταν πηγαίνει για ψώνια. Η Γκλόρια τηλεφωνεί σε έναν άγνωστο που υπόσχεται να τον συναντήσει. Ο Σκάλι παρατηρεί επίσης έναν παραμορφωμένο "Ινδιάνο", έναν άντρα που είχε παρατηρήσει να παρακολουθεί την Γκλόρια λίγες μέρες πριν. Ο Σκάλι ακολουθεί την Γκλόρια σε ένα παραθαλάσσιο μοτέλ όπου φαίνεται το άτομο που ήταν εκεί για να συναντήσει. Στην παραλία εμφανίζεται ξαφνικά ο Ινδός και της αρπάζει την τσάντα. Ο Σκάλι τον κυνηγά σε ένα κοντινό τούνελ, αλλά η κλειστοφοβία του τον ξεπερνά. Η Γκλόρια τον βγάζει έξω από αυτό και φιλιούνται παρορμητικά και παθιασμένα πριν αυτή αποσυρθεί. Εκείνο το βράδυ, ο Σκάλι παρακολουθεί ξανά μέσω του τηλεσκοπίου όταν ο Ινδός επιστρέφει και εισβάλλει στο σπίτι της Γκλόρια. Ο Σκάλι τρέχει για να σώσει την Γκλόρια, αλλά ένας λευκός γερμανικός ποιμενικός σκύλος της επιτίθεται και ο Ινδός δολοφονεί την Γκλόρια με ένα τεράστιο τρυπάνι χειρός. Ο Σκάλι ειδοποιεί την αστυνομία, η οποία κρίνει ότι η δολοφονία προκύπτει από μία αποτυχημένη ληστεία. Ωστόσο, ο ντετέκτιβ Τζιμ ΜακΛίν γίνεται καχύποπτος αφού βρίσκει ένα ζευγάρι εσώρουχα της Γκλόρια στην τσέπη του Σκάλι. Αν και ο ΜακΛίν δεν τον συλλαμβάνει, λέει στον Σκάλι ότι η ηδονοβλεψική του συμπεριφορά και η αποτυχία να ειδοποιήσει την αστυνομία νωρίτερα βοήθησαν να προκληθεί ο θάνατος της Γκλόρια. Αργότερα το ίδιο βράδυ, υποφέροντας από αϋπνία και παρακολουθώντας ένα πορνογραφικό τηλεοπτικό κανάλι, ο Σκάλι βλέπει την πορνό ηθοποιό ΧόλΙ Μπόντι να χορεύει αισθησιακά, ακριβώς όπως έκανε η Γκλόρια. Για να γνωρίσει τη Χόλι, προσποιείται ότι είναι παραγωγός πορνό που θέλει να προσλάβει ηθοποιούς για μια νέα ταινία. Ο Σκάλι μαθαίνει από τη Χόλι ότι ο Σαμ την προσέλαβε για να υποδυθεί την Γκλόρια κάθε βράδυ, χορεύοντας στο παράθυρο, γνωρίζοντας ότι ο Σκάλι θα την παρακολουθούσε και αργότερα θα ήταν μάρτυρας στην πραγματική δολοφονία της Γκλόρια. Προσβεβλημένη όταν της προτείνει να συμμετάσχει σε μια δολοφονία, η Χόλι βγαίνει από το σπίτι. Ο Ινδός την παίρνει, τη χάνει τις αισθήσεις της και απομακρύνεται μαζί της. Ο Σκάλι τους ακολουθεί σε μια δεξαμενή όπου ο Ινδός σκάβει έναν τάφο. Ο Σκάλι του επιτίθεται και στη συμπλοκή του ξεφλουδίζει το πρόσωπό του για να αποκαλύψει μία μάσκα που φορούσε ο Σαμ. Ο Σκάλι έχει οριστεί ως αποδιοπομπαίος τράγος από τον Σαμ, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ο καταχρηστικός σύζυγος της Γκλόρια, Άλεξ, για να του παρέχει ένα άλλοθι κατά τη διάρκεια της δολοφονίας. Ο Σκάλι κατατροπώνεται και ρίχνεται στον τάφο. Αν και η κλειστοφοβία του αρχικά τον ανικανοποιεί ξανά, ξεπερνά το φόβο του και σκαρφαλώνει έξω και ο Σαμ χτυπιέται στο υδραγωγείο από το σκυλί και πνίγεται. Κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους, ο Σκάλι εμφανίζεται να έχει ανανεωθεί στον προηγούμενο ρόλο του βαμπίρ καθώς η Χόλι παρακολουθεί από το περιθώριο. Κρεγκ Γουόσον ως Τζέικ Σκάλι Μέλανι Γκρίφιθ ως Χόλι Μπόντι Ντέμπορα Σέλτον ως Γκλόρια Ρεβέλ Γκρεγκ Χένρυ ως Σαμ Μπουσάρ Μπάρμπαρα Κράμπτον ως Κάρολ Ρεμπέκα Στάνλεϊ ως Κίμπερλυ ΧεςΗ ταινία περιλαμβάνει εμφανίσεις από πραγματικές ενήλικες πορνοστάρ, όπως τις Λίντα Σο, Αλεξάντρα Ντέι, Κάρα Λοτ, Μελίσα Σκοτ και Ανέτ Χέβεν. Ο Στίβεν Μπάουερ, πρωταγωνιστής από την προηγούμενη ταινία του Ντε Πάλμα, το Scarface και τότε σύζυγος της Γκρίφιθ, έχει ένα έκτακτο ρόλο ως άνδρας πορνοστάρ. Μετά τις επιτυχίες του Ντε Πάλμα στο Κάρι, Προετοιμασία για Έγκλημα και το ριμέικ του Scarface, η Columbia Pictures του πρόσφερε μια συμφωνία τριών ταινιών με το Διχασμένο κορμί να είναι το πρώτο. Ο Ντε Πάλμα εμπνεύστηκε την υπόθεση όταν περνούσε από οντισιόν τις σωσίες της Άντζι Ντίκινσον για το Προετοιμασία για Έγκλημα . «Άρχισα να σκέφτομαι την όλη ιδέα της ταινίας», είπε. «Αναρωτιόμουν τι θα έκανα αν ήθελα να βεβαιωθώ ότι θα τραβήξω την προσοχή κάποιου, για να τον βάλω να κοιτάξει σε ένα συγκεκριμένο μέρος τη συγκεκριμένη ώρα». Το ερωτικό θρίλερ γινόταν επίσης δημοφιλές είδος για το κοινό, με τις επιτυχίες του Προετοιμασία για Έγκλημα και του Body Heat στο box office. Αφού αγωνίστηκε με τους πίνακες λογοκρισίας για τη βαθμολογία του Scarface - το βαθμολόγησαν με Χ και έπρεπε να αγωνιστεί για να το κάνει R - ο Ντε Πάλμα αποφάσισε να κάνει το Διχασμένο κορμί. Εκείνη την εποχή, είπε: «Αν αυτό δεν πάρει Χ, τίποτα δεν θα κάνω ποτέ. Αυτή θα είναι η πιο ερωτική και εκπληκτική και συναρπαστική ταινία που ξέρω να κάνω...Θα τους δώσω όλα όσα μισούν και περισσότερα από αυτά που έχουν δει ποτέ. Πιστεύουν ότι το Scarface ήταν βίαιο; Νομίζουν ότι οι άλλες ταινίες μου ήταν ερωτικές; Περιμένετε μέχρι να δουν το Διχασμένο κορμί ." Έχοντας εντυπωσιαστεί με την ταινία τρόμου Blood Bride, ο Ντε Πάλμα ζήτησε από τον σκηνοθέτη και συγγραφέα της Robert J. Avrech να γράψει μαζί του το σενάριο για το Διχασμένο κορμί . Και οι δύο ήταν θαυμαστές του Άλφρεντ Χίτσκοκ και είδαν το Σιωπηλός Μάρτυς και Δεσμώτης του Ιλίγγου για να πάρουν έμπνευση. Ο Avrech αργότερα περιέγραψε τη δουλειά του στην ταινία ως «κατεργασία των ιδεών του Ντε Πάλμα για τις ιδέες του Χίτσκοκ». Ο Ντε Πάλμα ήθελε αρχικά η πορνοστάρ Ανέτ Χέβεν να παίξει τη Χόλι, αλλά απορρίφθηκε από το στούντιο λόγω της πορνογραφικής της φιλμογραφίας. Παρ 'όλα αυτά, η Χέβεν εμφανίστηκε σε έναν δευτερεύοντα ρόλο και συμβουλεύτηκε τον Ντε Πάλμα για τη βιομηχανία ταινιών για ενήλικες. Στη συνέχεια ο Ντε Πάλμα πρόσφερε τον ρόλο στη Λίντα Χάμιλτον, η οποία αρνήθηκε πρικειμένου να ξεκινήσει την προπαραγωγή του Εξολοθρευτή . Η Τζέιμι Λι Κέρτις, η Κάρι Φίσερ και η Τέιτουμ Ο'Νιλ εξετάστηκαν για τον ρόλο πριν η Γκρίφιθ τον κερδίσει. Ο Ντε Πάλμα αργότερα είπε ότι η Χέιβεν «τον βοήθησε πάρα πολύ στην κατανόηση της βιομηχανίας ταινιών για ενήλικες και του ιστορικού της Χόλι, και η Γκρίφιθ έφερε «ένα κωμικό πλεονέκτημα που ήθελα να είναι ένα σημαντικό μέρος για το δεύτερο μισό της ταινίας». Η Γκρίφιθ αρχικά ήταν απρόθυμη να αναλάβει τον ρόλο, νομίζοντας ότι δεν ήθελε άλλους ρόλους νύμφης, αλλά η ίδια ανέφερε «πως τώρα νομίζω ότι μπορώ να δώσω πολλή ζωή σε αυτό το είδος χαρακτήρα...Νομίζω ότι της έδωσα μεγάλη ευφυΐα». Ο Ντε Πάλμα εξέτασε επίσης την Ολλανδή ηθοποιό Σίλβια Κριστέλ για τον ρόλο της Γκλόρια, αλλά δεν ήταν διαθέσιμη. Μολονότι επέλεξε την Ντέμπορα Σέλτον, βρήκε τη φωνή της ακατάλληλη και έβαλε τις ατάκες της να μεταγλωττιστούν από την Έλεν Σέιβερ στη μετα-παραγωγή. Το Διχασμένο κορμί περιέχει μια κινηματογραφική ακολουθία στην οποία το ποπ συγκρότημα Frankie Goes to Hollywood ερμηνεύει το τραγούδι του "Relax " στα γυρίσματα μιας πορνογραφικής ταινίας και στην οποία η βασίλισσα Brinke Stevens ουρλιάζει και οι πορνοσταρ Κάρα Λοτ και η Ανέτ Χέιβεν εμφανίζονται. Η σκηνή του κλαμπ μετατράπηκε σε μουσικό βίντεο και προβλήθηκε στο MTV . Ο φωνητικός ηθοποιός Ρομπ Πόλσεν κάνει μία έκτακτη εμφάνιση ως εικονολήπτης που ρωτά "Πού είναι η τελική λήψη;" . Η κύρια φωτογραφία ξεκίνησε στο Λος Άντζελες στις 21 Φεβρουαρίου 1984. Χρησιμοποιήθηκαν πολλές τοποθεσίες μέσα και γύρω από την περιοχή, όπως: Tail o' the Pup, το Beverly Center, το Barney's Beanery, το LA Farmer's Market, το εμπορικό κέντρο Rodeo Collection στο Rodeo Drive, το Spruce Goose dome στο Long Beach, το Hollywood Tower και δίπλα στον αυτοκινητόδρομο του Hollywood, την Tower Records και το σπίτι Chemosphere. Στην ταινία δόθηκε αρχικά ένα Χ από τον πίνακα αξιολόγησης της Ένωσης Κινηματογράφου της Αμερικής. Επειδή πολλές αίθουσες αρνήθηκαν να προβάλουν ταινίες με την αξιολόγηση Χ, ο Ντε Πάλμα έπρεπε να ξαναμοντάρει την ταινία όπως έκανε στο Dressed to Kill και Scarface . Ο Ντε Πάλμα έκοψε αυτό που ονόμασε «μερικά μικρά πράγματα από τη σκηνή της ταινίας πορνό» και εξασφάλισε μία βαθμολογία R. Ο Ντε Πάλμα είπε ότι η Columbia δεν υποστήριξε την ταινία λόγω της υπερβολικής βίας της. «Πιστεύετε ότι οι τύποι που διευθύνουν την Coca-Cola (τότε μητρική εταιρεία της Columbia Pictures) θέλουν δημοσιότητα σχετικά με τη βία; Γνωρίζουν πολύ καλά τις δημόσιες εικόνες τους και όταν αρχίζουν να βλέπουν άρθρα στους New York Times σχετικά με το προϊόν και τη βία τους, τρελαίνονται. Δεν είναι σόουμεν. Είναι τύποι εταιρειών." Το Διχασμένο κορμί έκανε το ντεμπούτο του σε μικτές κριτικές και έντονες διαμάχες λόγω του σεξ και της βίας του. Ο Ντε Πάλμα λέει ότι τα στελέχη της Columbia Pictures ήταν στην αρχή ενθουσιώδη με την ταινία μέχρι την προεπισκόπηση της στο Van Nuys. Η ανταπόκριση του κοινού δεν ήταν έντονη «και το στούντιο άρχισε να ανησυχεί πραγματικά», είπε. «Οι μόνοι πιο τρελοί από τους ανθρώπους που με επικρίνουν για βία είναι οι άνθρωποι στα στούντιο. Δεν αντέχω τέτοιου είδους δειλία». Ο Ντε Πάλμα και η Columbia συμφώνησαν αμοιβαία να τερματίσουν τη συμφωνία των τριών ταινιών. Ο Ρότζερ Ίμπερτ επαίνεσε την ταινία, δίνοντάς της τρεισήμισι στα τέσσερα αστέρια και την χαρακτήρισε μια συναρπαστική άσκηση στην καθαρή κινηματογραφική παραγωγή, ένα θρίλερ στην παράδοση του Χίτσκοκ στο οποίο δεν υπάρχει κανένα ιδιαίτερο νόημα εκτός από το ότι ο ήρωας είναι ελαττωματικός, αδύναμος και τρομερός κίνδυνος -- και ταυτιζόμαστε απόλυτα μαζί του. Ο Βίνσεντ Κάνμπι των New York Times έγραψε ότι ο Ντε Πάλμα πάλι πάει πολύ μακριά, που είναι ο λόγος για να το δούμε. Είναι σέξι και ρητά χοντροκομμένο, διασκεδαστικό και μερικές φορές πολύ αστείο. Είναι η πιο κραυγαλέα παραλλαγή του μέχρι σήμερα σε ταινία του Χίτσκοκ, αλλά είναι επίσης μια αυθεντική ταινία του Ντε Πάλμα, που μπορεί να προσέβαλε την υβριστικά αβλαβή δημόσια προσωπικότητα του Χίτσκοκ, ενώ έλκυει τις πιο σκοτεινές, πιο ιδιωτικές φαντασιώσεις του. Ο Τοντ Μακάρθι του Variety δήλωσε: Προς τιμή του, ο Ντε Πάλμα κινεί την κάμερά του τόσο όμορφα όσο κάθε σκηνοθέτης στην επιχείρηση σήμερα και σε καθαρά φυσικό επίπεδο το "Διχασμένο κορμί" συχνά αποδεικνύεται αρκετά σαγηνευτικό καθώς η κάμερα παρακολουθεί, στροβιλίζεται, και ζουμάρει γύρω από τα αντικείμενα του συνήθως απαίσιου στοχασμού του Ντε Πάλμα. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας αποτελείται από οπτικά riff για τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, ιδιαίτερα το «Δεσμώτης του Ιλίγγου» και το «Σιωπηλός Μάρτυς. Ο Τζιν Σίσκελ της Chicago Tribune έδωσε στην ταινία δυόμισι αστέρια από τα τέσσερα και έγραψε: Όταν το τρυπάνι ήρθε στην οθόνη, ο Ντε Πάλμα έχασε εμένα και τον έλεγχο της ταινίας του. Σε εκείνο το σημείο το «Διχασμένο κορμί» έπαψε να είναι φόρος τιμής στον Χίτσκοκ και αντ' αυτού έγινε μια φτηνή ταινία, και όχι πολύ καλή. Η Sheila Benson των Los Angeles Times χαρακτήρισε την ταινία ως επιμελώς κενή, ανόητη και απελπιστικά παράγωγη και πρότεινε ότι ο Ντε Πάλμα μπορεί τελικά να έχει εξαντλήσει την υπομονή ακόμη και των πιο επίμονων θαυμαστών του. Ο Paul Attanasio της Washington Post σχολίασε θετικά την ταινία, γράφοντας: Ένα πρόστυχο, άθλιο, μυστήριο δολοφονίας που περιστρέφεται γύρω από τη βιομηχανία πορνό του Χόλιγουντ, το «Διχασμένο κορμί» βρίσκει τον Ντε Πάλμα στο ζενίθ της κινηματογραφικής του δεξιοτεχνίας. Η ταινία έχει υπολογιστεί προσεκτικά για να προσβάλει σχεδόν όλους - και πιθανότατα θα το κάνει. Όμως, όπως ο Χίτσκοκ, ο Ντε Πάλμα κάνει την αντίδραση του κοινού το πραγματικό θέμα. Το «Διχασμένο κορμί» είναι για τις σκοτεινές επιθυμίες βαθιά μέσα μας. Το Διχασμένο κορμί άνοιξε στο νούμερο τρία στο box office, κερδίζοντας 2,8 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο Σαββατοκύριακο. Η ταινία κέρδισε 8,2 εκατομμύρια δολάρια τις πρώτες τρεις εβδομάδες, πριν βγει στην τέταρτη εβδομάδα. Η ταινία κέρδισε 8,8 εκατομμύρια δολάρια με προϋπολογισμό 10 εκατομμυρίων δολαρίων, καθιστώντας την αποτυχία στο box office . Τις επόμενες δεκαετίες, το Διχασμένο κορμί υποβλήθηκε σε κριτική επανεκτίμηση και ανέπτυξε μια λατρεία, με τους κριτικούς να αναφέρουν τις σκηνοθετικές και αισθητικές απολαύσεις του, το new wave soundtrack του στις αρχές της δεκαετίας του 1980, τα αφιερώματα στον Άλφρεντ Χίτσκοκ, και τη χρήση των εμβληματικών τοποθεσιών του Λος Άντζελες. Γράφοντας την κυκλοφορία της ταινίας με Blu-ray το 2013, ο Chuck Bowen από το Slant Magazine είπε: Η συνειδητά παράγωγη πλοκή θρίλερ του Διχασμένου κορμιού είναι τόσο πυκνή όσο κάθε ταινία στην καριέρα του Ντε Πάλμα, το τρομερό προσωπικό υλικό που θαφτεί κάτω από τα επιφανειακά γεγονότα της ταινίας με ακρίβεια και πρέπει να ανακαλυφθεί με τα μάτια.Το 2016, ο Mark Olsen των Los Angeles Times ονόμασε το Διχασμένο κορμί ως ένα από τα «υποτιμημένα διαμάντια» του Ντε Πάλμα της δεκαετίας του 1980, δηλώνοντας: Ακόμη και περισσότερο από το «Dressed to Kill» ή το «Blow Out», για μένα το «Διχασμένο κορμί» είναι η πιο ουσιαστικά ταινία του Ντε Πάλμα από αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η «υψηλή περίοδος» του - εκείνη τη στιγμή στα τέλη της δεκαετίας του '70, στις αρχές της δεκαετίας του '80 όταν γύριζε ταινίες σχετικά υψηλού προϋπολογισμού, που κορυφώθηκαν στους Αδιάφθορους. Στο Rotten Tomatoes η ταινία έχει θετικές κριτικές 78% με βάση 36 κριτικές, με μέση βαθμολογία 6,2/10. Η κριτική συναίνεση αναφέρει: Παραδειγματίζοντας την κινηματογραφική μπραβούρα και το πολωτικό γούστο του Μπράιαν Ντε Πάλμα, το Διχασμένο κορμί είναι ένα κολακευτικό γράμμα αγάπης για τη δημιουργία ταινιών. Αργότερα, η Γκρίφιθ έδωσε τα εύσημα στην ταινία και τα βραβεία που απέσπασε για την ερμηνεία της που βοήθησε να ξεκινήσει την καριέρα της. Η ταινία βοήθησε στην επανεισαγωγή του τραγουδιού " Relax " στην Αμερική, όπου επαναλήφθηκε και έφτασε στο top 10 του Billboard Hot 100 τον Μάρτιο του 1985. Σε μια συνέντευξη του 2016 στον The Guardian, ο Ντε Πάλμα συλλογίστηκε την αρχική κριτική υποδοχή της ταινίας, λέγοντας πως Το Διχασμένο κορμί υβρίστηκε όταν κυκλοφόρησε. Προσβλητικό. Πονούσε πραγματικά. Σφαγιάστηκα από τον Τύπο ακριβώς στο απόγειο του γυναικείου απελευθερωτικού κινήματος...Το θεώρησα εντελώς αδικαιολόγητο. Ήταν ένα θρίλερ αγωνίας και πάντα με ενδιέφερε να βρίσκω νέους τρόπους να σκοτώνω ανθρώπους. Διχασμένο κορμί στην IMDb Διχασμένο κορμί στο AllMovie Διχασμένο κορμί στο Box Office Mojo Διχασμένο κορμί στο Rotten Tomatoes Διχασμένο κορμί στον κατάλογο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου

Το Διχασμένο κορμί (Πρωτότυπος τίτλος: Body Double) είναι νεο-νουάρ ερωτικό θρίλερ αμερικανικής παραγωγής του 1984, σε σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή του Μπράιαν Ντε Πάλμα. Πρωταγωνιστούν οι Κρεγκ Γουόσον , Γκρεγκ Χένρυ, Μέλανι Γκρίφιθ και Ντέμπορα Σέλτον. Η ταινία αποτίει έναν άμεσο φόρο τιμής στις ταινίες του Άλφρεντ Χίτσκοκ της δεκαετίας του 1950, και συγκεκριμένα στον Σιωπηλός Μάρτυς, Δεσμώτης του Ιλίγγου και το Τηλεφωνήσατε Ασφάλεια Αμέσου Δράσεως, παίρνοντας στοιχεία πλοκής και θέματα (όπως η ηδονοβλεψία και η εμμονή) από τις δύο πρώτες.Τη στιγμή της κυκλοφορίας της, η ταινία γνώρισε μέτρια επιτυχία στο box office και ανάμεικτες κριτικές, αν και η ερμηνεία της Γκρίφιθ κέρδισε επαίνους και της έφερε μια υποψηφιότητα για την Χρυσή Σφαίρα Β' Γυναικείου Ρόλου. Στη συνέχεια, έτυχε καλύτερης αποδοχής και πλέον θεωρείται καλτ ταινία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%87%CE%B1%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF_%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%AF

Μάρκο Εσθονίας

Μεταξύ των ετών 1922 και 1926 κυκλοφόρησαν κέρματα σε ονομαστικές αξίες των 1, 3, 5 και 10 μάρκων. Το 1919 εκδόθηκαν ομόλογα δημοσίου («kassatäht») με ονομαστικές αξίες 5, 10, 20 και 50 πένι και 1, 3, 5, 10, 25 και 100 μάρκων και ταυτόχρονα κυκλοφόρησαν χαρτονομίσματα («pangatäht») των 50 μάρκων. Αργότερα, εκδόθηκαν ομόλογα με ονομαστικές αξίες έως και 1000 μάρκων και τραπεζογραμμάτια με αξίες έως και 5000 μάρκων. Το 1922 επίσης υπήρξε ειδική έκδοση χαρτονομισμάτων («vahetustäht»), με ονομαστικές αξίες των 10 και 25 μάρκων. Krause, Chester L. and Clifford Mishler (1991). Standard Catalog of World Coins: 1801–1991 (18th ed. ed.). Krause Publications. ISBN 0873411501. Pick, Albert (1994). Standard Catalog of World Paper Money: General Issues. Colin R. Bruce II and Neil Shafer (editors) (7th ed.). Krause Publications. ISBN 0-87341-207-9. Kέρματα του μάρκου

Το μάρκο ήταν νόμισμα της υπό γερμανική κατοχή Εσθονίας από το 1918, έως το 1928 όταν πια είχε καταρρεύσει η Γερμανική Αυτοκρατορία. Η αρχική του ισοτιμία έναντι του γερμανικού Papiermark ήταν 1/1, ήταν σε κυκλοφορία στην Εσθονία παράλληλα με το σοβιετικό ρούβλι και υποδιαιρείτο σε 100 πένι (penni). Το 1928 αντικαταστάθηκε από την κορόνα της Εσθονίας με ισοτιμία 1 κορόνα = 100 μάρκα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF_%CE%95%CF%83%CE%B8%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας

Το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (ΕΓΔΕ) έχει ως έδρα το Μόναχο, ενώ διαθέτει ένα υποκατάστημα στη Χάγη και παραρτήματα στο Βερολίνο και τη Βιέννη. Αποτελεί ουσιαστικά το εκτελεστικό όργανο του οργανισμού, με σκοπό τη χορήγηση των ευρωπαϊκών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας. Διευθύνεται από τον πρόεδρο του, ο οποίος επιπλέον εκπροσωπεί συνολικά τον οργανισμό. Το 2005, απασχολούσε 6.000 εργαζόμενους, εκ των οποίων περίπου 3.000 στο Μόναχο, 2.650 στη Χάγη, 300 στο Βερολίνο και 100 στη Βιέννη. Γλώσσες Οι επίσημες γλώσσες του ΕΓΔΕ είναι τα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά, και οι αιτήσεις διπλώματος ευρεσιτεχνίας κατατίθενται τελικά σε μία από αυτές. Αιτήσεις είναι δυνατό να κατατεθούν αρχικά και σε μία μη επίσημη γλώσσα, ωστόσο στην περίπτωση αυτή είναι απαραίτητη η μετάφρασή της εντός προθεσμίας που καθορίζεται από τον εκτελεστικό κανονισμό. Πάντως η αίτηση θα πρέπει να μεταφραστεί και στις γλώσσες των χωρών, για τις οποίες ζητείται ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Τμήματα Το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, αποτελείται από διαφορετικούς τομείς αρμοδιοτήτων, ο καθένας από τους οποίους έχει ως στόχο την εφαρμογή συγκεκριμένων διαδικασιών. Σύμφωνα με το άρθρο 15 της Σύμβασης για το Ευρωπαϊκό Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας, λειτουργούν τα εξής τμήματα: Τμήμα καταθέσεων, αρμόδιο για την εξέταση των αιτήσεων διπλώματος ευρεσιτεχνίας κατά την κατάθεσή τους, ελέγχοντας το κατά πόσον πληρούνται οι τυπικές προδιαγραφές. Έχει επίσης την αρμοδιότητα για τη δημοσίευση της αίτησης. Ανήκει στο υποκατάστημα του Γραφείου στη Χάγη.Τμήμα έρευνας, υπεύθυνο για τη σύνταξη εκθέσεων ευρωπαϊκής έρευνας και υπαγόμενο στο υποκατάστημα της Χάγης.Τμήματα εξέτασης, αρμόδια για την εξέταση των αιτήσεων από τη στιγμή που παύει η αρμοδιότητα του τμήματος καταθέσεων. Κάθε τμήμα, αποτελείται από τρεις ειδικούς τεχνικούς εξεταστές ενώ σε περίπτωση που κριθεί απαραίτητο, συμπληρώνεται και από ένα νομικό εξεταστή.Τμήματα ενστάσεων, αρμόδια για την εξέταση των ενστάσεων κατά των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που έχουν χορηγηθεί. Αποτελείται από τρεις εξεταστές τεχνικούς, εκ των οποίων δύο τουλάχιστον δεν πρέπει να είχαν λάβει μέρος στην προγενέστερη διαδικασία εξέτασης της αίτησης. Αν κριθεί απαραίτητο, συμπληρώνεται από ένα νομικό εξεταστή.Δικαστικό τμήμα και Συμβούλια Προσφυγών, αρμόδια για την εξέταση των προσφυγών κατά των αποφάσεων των τμημάτων καταθέσεων, εξέτασης ή ενστάσεων. Το Συμβούλιο συγκροτείται από δύο μέλη τεχνικούς και ένα νομικό, όταν η απόφαση αφορά την απόρριψη μίας αίτησης ευρωπαϊκού διπλώματος ευρεσιτεχνίας ή ακόμα τη χορήγηση ενός διπλώματος σε περίπτωση που το τμήμα εξέτασης έλαβε την απόφαση χωρίς νομικό εξεταστή. Αν η απόφαση λήφθηκε με παρουσία νομικού εξεταστή, τότε το Συμβούλιο συγκροτείται από τρεις τεχνικούς και δύο νομικούς.Ανώτατο Συμβούλιο Προσφυγών, αρμόδιο για αποφάσεις που αφορούν νομικά θέματα, τα οποία υποβάλλονται από τα συμβούλια προσφυγών. Παράλληλα, γνωμοδοτεί για νομικά θέματα που υποβάλλει ο πρόεδρος του Γραφείου. Συγκροτείται από πέντε νομικούς, εκ των οποίων ο ένας προεδρεύει, και δύο τεχνικούς. Τα μέλη του Ανώτατου Συμβουλίου Προσφυγών διορίζονται για μία πενταετή περίοδο και δεν επιτρέπεται να είναι μέλη άλλων τμημάτων. Το Διοικητικό Συμβούλιο του οργανισμού αποτελείται από έναν αντιπρόσωπο από κάθε συμβαλλόμενο κράτος, καθώς και από έναν αναπληρωτή του. Τα μέλη του εποπτεύουν και ελέγχουν το έργο του Ευρωπαϊκού Γραφείου Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας. Στις συνεδριάσεις του μπορούν να λάβουν μέρος ως παρατηρητές, εκπρόσωποι του Παγκοσμίου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας και άλλοι διακυβερνητικοί οργανισμοί με τους οποίος συνεργάζεται ο Οργανισμός Ευρωπαϊκών Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας. Οποιοσδήποτε άλλος οργανισμός μπορεί να συμμετάσχει κατόπιν σχετικής πρόσκλησης του διοικητικού συμβουλίου. Στις 14 Απριλίου 2006, ο οργανισμός περιλαμβάνει 31 συμβαλλόμενα κράτη (ή κράτη-μέλη): Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Εσθονία, Ελβετία, Ελλάς, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Ισλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Κύπρος, Λετονία, Λιθουανία, Λίχτενσταϊν, Λουξεμβούργο, Μονακό, Τσεχία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Σουηδία, Τουρκία και Φινλανδία. Παράλληλα, υπάρχουν χώρες που αν και δεν είναι μέλη του οργανισμού, αναγνωρίζουν τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας που χορηγούνται. Αυτές είναι η Αλβανία, η Βοσνία και Ερζεγοβίνη, η Κροατία και η Βόρεια Μακεδονία. Το 2004 συνολικά 178.600 αιτήσεις διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας είχαν κατατεθεί, σε σύγκριση με τις 167.400 αιτήσεις του 2003. Σε ποσοστό 45%, οι αιτήσεις του 2004 έγιναν αποδεκτές και χορηγήθηκαν τα σχετικά διπλώματα σε μέσο χρόνο - από τη στιγμή της αίτησης μέχρι τη χορήγηση - 46.2 μηνών. Το 26% αυτών που κατέθεσαν αιτήσεις, προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το 18.6% από τη Γερμανία και το 16.6% από την Ιαπωνία. Η εταιρεία Philips κατέθεσε 4.253 αιτήσεις, η Siemens AG 1.690 και η ιαπωνική εταιρία Matsushita Electric συνολικά 1.514. Σύμφωνα με έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το 2002, από την έναρξη ισχύος της Ευρωπαϊκής Συνθήκης για τα Διπλώματα Ευρεσιτεχνίας το 1978, περισσότερες από 30.000 πατέντες λογισμικού έχουν χορηγηθεί από τον οργανισμό. Πατέντες λογισμικού υπό την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ευρεσιτεχνίας Παγκόσμιος Οργανισμός Διανοητικής Ιδιοκτησίας European Patent Office European Patent Convention (EPC) - Ευρωπαϊκή Συνθήκη για τα Διπλώματα Ευρεσιτεχνίας (ελληνική μετάφραση (pdf)) European Patent Office: High Above Legality - Κριτική στάση απέναντι στο ΕΓΔΕ από το Foundation for a Free Information Infrastructure, σχετικά με τις πατέντες λογισμικού

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (European Patent Organisation ή EPO) είναι ο αρμόδιος διεθνής οργανισμός για χορήγηση ευρωπαϊκών διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, η λειτουργία του οποίου καθορίστηκε από τη Σύμβαση για το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 5 Οκτωβρίου του 1973. Η έδρα του βρίσκεται στο Μόναχο και ως οργανισμός διαθέτει οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια. Η χορήγηση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας εκτελείται από το Ευρωπαϊκό Γραφείο Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας (European Patent Office), που αποτελεί το κύριο όργανο του οργανισμού και το οποίο ελέγχεται από το διοικητικό συμβούλιο. Το ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας δεν είναι, σε αντίθεση με το κοινοτικό σήμα και το σχεδιαζόμενο κοινοτικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, ένα ενιαίο δίπλωμα με ισχύ σε όλα τα κράτη μέλη του ΕΟΔΕ. Αντίθετα είναι μια "δέσμη" διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, ένα για κάθε χώρα που έχει αιτηθεί (και καταβάλει τα τέλη) ο εφευρέτης. Έτσι μπορεί κάποιος να έχει ευρωπαϊκό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας π.χ. μόνο για 5 χώρες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%9F%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%94%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Λέον Ραντόσεβιτς

Ο Ραντόσεβιτς έκανε την πρώτη εμφάνισή του στην επαγγελματική του σταδιοδρομία με την Τσιμπόνα Ζάγκρεμπ το 2009. Στις 17 Ιουλίου 2011, υπέγραψε συμβόλαιο με την Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο . Στις 29 Ιουνίου 2012, ανακοινώθηκε ότι η Ολίμπια Μιλάνο έδωσε δανεικό τον Ραντόσεβιτς στη Λιέτουβος Ρίτας . Στις 15 Ιανουαρίου 2013, άφησε τη Λιέτουβος Ρίτας και επέστρεψε στην Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο . Στις 30 Ιουλίου 2013, ο Ραντόσεβιτς υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την Άλμπα Βερολίνου . Στις 16 Σεπτεμβρίου 2015, υπέγραψε με την τουρκική ομάδα Μπεσίκτας . Στις 17 Νοεμβρίου 2015, άφησε την Μπεσίκτας και υπέγραψε με τη γερμανική ομάδα Μπρόζε Μπάμπεργκ μέχρι το τέλος της χρονιάς. Στις 10 Απριλίου 2016, υπέγραψε εκ νέου με την Μπρόζε για άλλα τρία χρόνια. Ο Ραντόσεβιτς εκπροσώπησε τις μικρές εθνικές ομάδες σε αγώνες κάτ των 16, κάτω των 18 και κάτω των 20, κερδίζοντας το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων του 2008 . Ο Λέον Ραντόσεβιτς στο eurobasket.com Ο Λέον Ραντόσεβιτς στο euroleague.net Ο Λέον Ραντόσεβιτς Αρχειοθετήθηκε 2016-03-10 στο Wayback Machine. στο fiba.com

Ο Λέον Ραντόσεβιτς (γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1990) είναι Κροάτης επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής της Μπάγερν Μονάχου του Γερμανικού Πρωταθλήματος (BBL) και της Ευρωλίγκας . Έχει γερμανική υπηκοότητα από το 2017.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AD%CE%BF%CE%BD_%CE%A1%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82

Ερυθροκύτταρο

Ο πρώτος που περιέγραψε τα ερυθροκύτταρα ήταν ο Ολλανδός βιολόγος Jan Swammerdam το 1658 όταν χρησιμοποίησε ένα απλό μικροσκόπιο της εποχής για να μελετήσει το αίμα βατράχου. Μη γνωρίζοντας για τη δουλειά του συμπατριώτη του, ο Άντον φαν Λέβενχουκ (Anton van Leeuwenhoek) παρείχε άλλη μια πιο ακριβής μικροσκοπική περιγραφή των ερυθροκυττάρων το 1674, υπολογίζοντας μάλιστα κατά προσέγγιση το μέγεθός τους ως "25.000 φορές μικρότερο από τον μικρότερο κόκκο άμμου". Το 1901, ο Καρλ Λαντστάϊνερ (Karl Landsteiner) δημοσίευσε την ανακάλυψη των τριών κύριων ομάδων αίματος A, B και C (την οποία αργότερα μετονόμασε σε Ο). Ο Λαντστάϊνερ περιέγραψε τις προβλέψιμες αντιδράσεις που παρατηρούνται όταν ορός αίματος αναμιγνύεται με ερυθροκύτταρα, διαπιστώνοντας έτσι συμβατούς και μη, συνδυασμούς των ομάδων αίματος. Ένα χρόνο μετά, οι Alfred von Decastello και Adriano Sturli, δύο συνάδελφοι του Landsteiner, περιέγραψαν και μια τέταρτη ομάδα αίματος, την AB. Το 1959, με τη χρήση της κρυσταλλογραφίας με ακτίνες Χ, ο Max Perutz αποκάλυψε τη δομή του μορίου της αιμοσφαιρίνης, της πρωτεΐνης του ερυθροκυττάρου που δεσμεύει και μεταφέρει οξυγόνο. Τα ερυθροκύτταρα περιέχουν κυρίως αιμοσφαιρίνη, μια σύμπλοκη μεταλλοπρωτεΐνη που περιέχει δακτυλίους αίμης των οποίων τα άτομα σιδήρου δεσμεύουν αντιστρεπτά μόρια οξυγόνου (O2) στους πνεύμονες και τα βράγχια για να τα απελευθερώσουν στη συνέχεια στους ιστούς. Το οξυγόνο διαχέεται ελεύθερα στο εσωτερικό του ερυθροκυττάρου διαμέσου της πλασματικής του μεμβράνης. Η αιμοφαιρίνη των ερυθροκυττάρων δεσμεύει στη συνέχεια μέρος του διοξειδίου του άνθρακα που παράγεται κατά την παραγωγή ενεργειας στους ιστούς και το απελευθερώνει στους πνεύμονες όπότε και ξεκινάει νέος κύκλος δέσμευσης οξυγόνου. Παρ'όλα αυτά το μεγαλύτερο μέρος του διοξειδίου του άνθρακα που παράγεται κατά την αερόβια αναπνοή στους ιστούς μεταφέρεται στον αιματοπνευμονικό φραγμό των πνευμόνων διαλυμένο στο πλάσμα του αίματος με τη μορφή διττανθρακικών ιόντων (HCO3-) . Η μυοσφαιρίνη, μια πρωτεΐνη συγγενική της αιμοσφαιρίνης, αποθηκεύει οξυγόνο προς χρήση από τα μυικά κύτταρα.Το χρώμα των ερυθροκυττάρων οφείλεται στους δακτύλιους αίμης της αιμοσφαιρίνης. Το χρώμα του απομονωμένου πλάσματος του αίματος είναι κίτρινο-υποκίτρινο, αλλά τα ερυθροκύτταρα αλλάζουν χρώμα ανάλογα με την κατάσταση της αιμοσφαιρίνης: όταν βρίσκεται δεσμευμένη με οξυγόνο η αιμοσφαιρίνη παρέχει ένα ανοιχτό κόκκινο χρώμα, ενώ όταν αποδεσμεύεται από το οξυγόνο δίνει χρώμα σκούρο κόκκινο, το οποίο εμφανίζεται κυανώδες μέσα από το τοίχωμα του αγγείου και το δέρμα. Η μέθοδος της οξυμετρίας παλμού εκμεταλλεύεται αυτήν την αλλαγή του χρωματος προκειμένου να μετρήσει τα επίπεδα κορεσμού με οξυγόνο του αρτηριακού αίματος χρησιμοποιώντας χρωματομετρικές τεχνικές. Η απομόνωση πρωτεϊνών που μεταφέρουν οξυγόνο στο εσωτερικό εξειδικευμένων κυττάρων (αντί για τη διατήρησή τους με τη μορφή πρωτεϊνών διαλυμένων σε κάποιο βιολογικό υγρό) ήταν ένα σημαντικό βήμα στην εξέλιξη των σπονδυλωτών παρέχοντας τη δυνατότητα για μείωση του ιξώδους του αίματος, αύξηση της μεταφερόμενης ποσότητας οξυγόνου και καλύτερη διάχυση του οξυγόνου από το αίμα στους ιστούς. Το μέγεθος των ερυθροκυττάρων ανάμεσα στα διάφορα σπονδυλωτά ποικίλει. Το πλάτος των ερυθροκυττάρων είναι κατά μέσο όρο 25% μεγαλύτερο από τη διάμετρο των τριχοειδών αγγείων και έχει προταθεί ότι αυτό βελτιώνει τη μεταφορά οξυγόνου από τα ερυθροκύτταρα στους ιστούς.Τα μόνα σπονδυλωτά που δε διαθέτουν ερυθροκύτταρα είναι τα μέλη της οικογένειας ιχθύων Channichthyidae. Τα ψάρια αυτά ζουν σε ψυχρά νερά πλούσια σε οξυγόνο και επιτελούν την οξυγονομεταφορά μέσω ελεύθερης διάχυσης του οξυγόνου στο αίμα. Κατά την οξυγονομεταφορά μέσω ελεύθερης διάχυσης προφανώς δεν απαιτείται αιμοσφαιρίνη, παρ'όλα αυτά η ανακάλυψη τμήματων των γονιδίων της αιμοσφαιρίνης στο γονιδίωμα αυτών των ψαριών υποδηλώνει ότι στο εξελικτικό παρελθόν τους η αιμοσφαιρίνη ήταν απαραίτητη. Τα ώριμα ερυθροκύτταρα των θηλαστικών είναι απύρηνα. κοινώς, δε διαθέτουν κυτταρικό πυρήνα. Αντίθετα, τα ερυθροκύτταρα των υπόλοιπων σπονδυλωτών είναι εμπύρηνα, με μόνες εξαιρέσεις σαλαμάνδρες του γένους Batrachoseps και ψάρια του γένους Maurolicus. Η διατμητική τάση που δέχονται τα ερυθροκύτταρα καθώς διέρχονται μέσα από συσταλμένα αγγεία, επάγει την απελευθέρωση ATP, το οποίο προκαλεί αγγειοδιαστολή επαναφέροντας έτσι τη ροή του αίματος σε φυσιολογικά επίπεδα.Όταν η αιμοσφαιρίνη τους δεν είναι οξυγονωμένη, τα ερυθροκύτταρα απελευθερώνουν S-νιτροζοθειόλες οι οποίες επίσης έχουν αγγειοδιασταλτική δράση, πετυχαίνοντας έτσι την αιμάτωση οξυγονοστερημένων ιστών. Επίσης, τα ερυθροκύτταρα μπορούν και συνθέτουν μονοξείδιο του αζώτου (ΝΟ) ενζυμικά, χρησιμοποιώντας ως υπόστρωμα το αμινοξύ L-αργινίνη, ακριβώς όπως και τα ενδοθηλιακά κύτταρα. Έκθεση των ερυθροκυττάρων σε συνθήκες φυσιολογικής διατμητικής τάσης ενεργοποιεί το ένζυμο συνθάση του μονοξειδίου του αζώτου και οδηγεί σε απελευθέρωση μονοξειδίου του αζώτου, συμβάλλοντας στη ρύθμιση του αγγειακού τόνου. Τα ερυθροκύτταρα μπορούν επίσης να παράγουν υδρόθειο (H2S), άλλο ένα αγγειοδιασταλτικό αέριο. Έχει αναφερθεί ότι οι καρδιοπροστατευτικές ιδιότητες του σκόρδου οφείλονται και στη δράση των ερυθροκυττάρων, τα οποία μετατρέπουν τις θειούχες χημικές ουσίες του σκόρδου προς υδρόθειο. Τα ερυθροκύτταρα των θηλαστικών διακρίνονται από τα ερυθροκύτταρα των υπολοίπων σπονδυλωτών από το γεγονός ότι στην ώριμη, λειτουργική τους μορφή είναι απύρηνα. Στα αρχικά στάδια της ερυθροποίησης είναι εμπύρηνα, όμως σε συγκεκριμένο στάδιο ωρίμανσης (κατά τη μετάβαση από το στάδιο του ορθοχρωματικού ερυθροβλάστη προς το στάδιο του δικτυοερυθροκυττάρου) αποβάλλουν τον κυτταρικό πυρήνα τους μέσω μιας διαδικασίας που ονομάζεται αποπυρήνωση προκειμένου να αυξηθεί η χωρητικότητά τους για αιμοσφαιρίνη. Για τον ίδιο λόγο, τα ερυθροκύτταρα των θηλαστικών χάνουν και όλα τους τα κυτταρικά οργανίδια όπως τα μιτοχόνδρια, το σύμπλοκο Golgi και το ενδοπλασματικό δίκτυο. οξύ|πυροσταφυλικού οξέος]]. Αντίστοιχα, λόγω της απουσίας πυρήνα και οργανιδίων, τα ώριμα ερυθροκύτταρα των θηλαστικών δεν περιέχουν DNA, ούτε RNA, δεν μπορούν να συνθέσουν πρωτεΐνες και έχουν περιορισμένες ικανότητες επιδιόρθωσης βλαβών που δύναται να υποστούν. Όπως είναι λογικό, η έλλειψη DNA και RNA σημαίνει επίσης ότι τα ερυθροκύτταρα των θηλαστικών δεν μπορούν να αποτελέσουν στόχο κάποιου ιού καθότι δεν μπορούν να του παρέχουν τα μέσα ώστε να πολλαπλασιαστεί. Τα ερυθροκύτταρα των θηλαστικών έχουν σχήμα αμφίκοιλου δίσκου, πιεσμένα στο κέντρο και με τοροειδή περιφέρεια. Το σχήμα αυτό βελτιστοποιεί τις ιδιότητες ροής του αιμάτος στα μεγάλα αγγεία, οδηγώντας σε μεγιστοποίηση της στρωτής ροής και σε ελαχιστοποίηση της διασποράς των αιμοπεταλίων, εμποδίζοντας έτσι την αθηρωματική δράση των τελευταίων. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν και εξαιρέσεις ως προς το σχήμα των ερυθροκυττάρων όπως συμβαίνει στην τάξη των αρτιοδακτύλων (οπληφόρα ζώα με ζυγό αριθμό δακτύλων σε κάθε οπλή όπως για παράδειγμα τα βοοειδή και τα ελαφοειδή), των οποίων τα ερυθροκύτταρα εμφανίζουν ποικιλία μορφολογιών και διαφέρουν σημαντικά ως προς αυτό που θεωρείται φυσιολογικό για τα θηλαστικά. Συγκεκριμένα, απαντώνται μικρά και έντονα ωοειδή ερυθροκύτταρα στα λάμα και τις καμήλες (οικογένεια Camelidae), πολύ μικρά κύτταρα σε μέλη της οικογένειας Tragulidae και ερυθροκύτταρα με ατρακτοειδές, λογχοειδές, ημισεληνοειδής και ανώμαλα πολυγωνικό σχήμα στα ερυθρά ελάφια (Cervus elaphus) και τα γουαπίτι (Cervus canadensis) (και τα δυο μέλη της οικογένειας Cervidae). Στο σύνολό τους, τα ερυθροκύτταρα των θηλαστικών διαθέτουν αξιοσημείωτες δυνατότητες παραμόρφωσης χάρις στις οποίες μπορούν να περνούν μέσα και από τα πιο μικρά τριχοειδή αγγεία, λαμβάνοντας εν τέλει σχήμα "πούρου" προκειμένου να απελευθερώσουν το φορτίο οξυγόνου που μεταφέρουν.Στα μεγάλα αγγεία, τα ερυθροκύτταρα μερικές φορές απαντώνται με τη μορφή συστοιχίας, γνωστής ως διάταξη rouleaux (ρουλώ) το ένα πίσω από το άλλο. Αυτό έχει παραηρηθεί να συμβαίνει σε περιπτώσεις φλεγμονής όπου οι συγκεντρώσεις ορισμένων πρωτεϊνών του ορού του αίματος εμφανίζονται αυξημένες. Ο σπλήνας αποτελεί γενικώς μια δεξαμενή ερυθροκυττάρων για περιπτώσεις ανάγκης (π.χ. λόγω αιμορραγίας), αλλά αυτός του ο ρόλος είναι μικρότερης σημασίας στον άνθρωπο σε σχέση με ό,τι παρατηρείται σε πολλά ζώα. Για παράδειγμα, στο σκύλο και στο άλογο, κατά τη διάρκεια έντονης σωματικής άσκησης, ο σπλήνας διοχετεύει στο αίμα μεγάλες ποσότητες ερυθροκυττάρων αυξάνοντας έτσι την ικανότητα μεταφοράς οξυγόνου του οργανισμού. Ένα τυπικό ερυθροκύτταρο ανθρώπου έχει διάμετρο 6-8 μm (6-8 x 10-6 m), πάχος 2 µm και είναι μικρότερο από τα περισσότερα άλλα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος. Ο όγκος του είναι περίπου 90 fl (90 x 10-15 l), η επιφάνεια του είναι περίπου 136 μm2 με την ελαστικότητά του να του επιτρέπει να φτάσει σε σφαιρικό σχήμα τον όγκο των 150 fL. Οι ενήλικες διαθέτουν 20-30 τρισεκατομμύρια (20–30 × 1012) ερυθροκύτταρα σε κάθε χρονική στιγμή, τα οποία αποτελούν περίπου το ένα τέταρτο του συνολικού αριθμού κυττάρων στο σώμα. Οι γυναίκες τυπικά έχουν 4-5 εκατομμύρια ερυθροκύτταρα/μl αίματος, ενώ οι άνδρες 5-6 εκατομμύρια ερυθροκύτταρα/μl αίματος. Επιπρόσθετα, οι κάτοικοι περιοχών μεγάλου υψομέτρου έχουν φυσιολογικά μεγαλύτερο αριθμό ερυθροκυττάρων/μl αίματος προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις συνθήκες μικρότερης ατμοσφαιρικής πίεσης. Συμπερασματικά, τα ερυθροκύτταρα είναι ο πιο πολυπληθής πληθυσμός κυττάρων του αίματος, καθώς υπάρχουν αντίστοιχα μόλις 4.000-11.000 λευκοκύτταρα/μl αίματος και 150.000-400.000 αιμοπετάλια/μl αίματος. Τα ανθρώπινα ερυθροκύτταρα χρειάζονται κατά μέσο όρο περίπου 20 δευτερόλεπτα προκειμένου να ολοκληρώσουν έναν πλήρη κύκλο στο κυκλοφορικό σύστημα.Το ερυθρό χρώμα του αίματος οφείλεται στις φασματικές ιδιότητες του ιόντος σιδήρου του δακτυλίου της αίμης της αιμοσφαιρίνης. Κάθε ερυθροκύτταρο περιέχει περίπου 270 εκατομμύρια μόρια αιμοσφαιρίνης, το κάθε ένα εκ των οποίων φέρει 4 δακτυλίους αίμης. Η αιμοσφαιρίνη αποτελεί περίπου το ένα τρίτο του όγκου του ερυθροκυττάρου και είναι υπεύθυνη για τη μεταφορά του 98% του οξυγόνου που χρειάζεται ο οργανισμός (το υπόλοιπο 2% βρίσκεται διαλυμένο στο πλάσμα του αίματος). Τα ερυθροκύτταρα του αίματος ενός μέσου ενήλικα άνδρα συλλογικά περιέχουν 2,5g σιδήρου, ήτοι περίπου το 65% του συνολικού σιδήρου που υπάρχει στο ανθρώπινο σώμα. Τα ανθρώπινα ερυθροκύτταρα παράγονται μέσω της διαδικασίας της ερυθροποίησης. Από το στάδιο των καθορισμένων βλαστικών κυττάρων (committed stem cells) έως το στάδιο των ώριμων ερυθροκυττάρων μεσολαβούν περίπου 7 ημέρες. Εν συνεχεία, τα ώριμα ερυθροκύτταρα κυκλοφορούν στο σώμα για 100-120 ημέρες και κατόπιν όντας πλέον γερασμένα απομακρύνονται από την κυκλοφορία μέσω φαγοκύτωσης από μακροφάγα. Ερυθροποίηση Η ερυθροποίηση είναι η αναπτυξιακή διαδικασία του οργανισμού που οδηγεί στην παραγωγή νέων ερυθροκυττάρων και η οποία διαρκεί περίπου 7 ημέρες. Πραγματοποιείται στο μυελό των οστών και σε έναν υγιή ενήλικα οδηγεί στην παραγωγή 2 εκατομμυρίων ερυθροκυττάρων/δευτερόλεπτο. Η όλη διαδικασία επάγεται από την ορμόνη ερυθροποιητίνη που παράγεται από τους νεφρούς και σε μικρή ποσότητα (περίπου 10%) στο ήπαρ. Η ερυθροποιητίνη δρα στο μυελό των οστών για να διεγείρει τον πολλαπλασιασμό προγονικών ερυθροκυττάρων και τη διαφοροποιησή τους σε ώριμα ερυθροκύτταρα. Ο ρυθμός έκκρισης της ερυθροποιητίνης μπορεί να αυξηθεί σημαντικά πάνω από τις βασικές τιμές, και ερέθισμα για κάτι τέτοιο αποτελεί η μειωμένη μεταφορά οξυγόνου στους νεφρούς. Ως αποτέλεσμα της αύξησης στην έκκριση ερυθροποιητίνης, αυξάνουν επίσης η συγκέντρωση ερυθροποιητίνης στο πλάσμα, η παραγωγή ερυθροκυττάρων, καθώς και η ικανότητα του αίματος να μεταφέρει οξυγόνο. Συνεπώς, η μεταφορά οξυγόνου στους ιστούς επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα. Η τεστοστερόνη, η ορμόνη του αρσενικού φύλου, αποτελεί επίσης ερέθισμα για την απελευθέρωση ερυθροποιητίνης. Αυτό μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον εν μέρει, την υψηλότερη συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης στους άνδρες παρά στις γυναίκες. Στα έμβρυα, η κύρια θέση παραγωγής ερυθροκυττάρων είναι το ήπαρ. Σημαντικοί Παράγοντες για την ερυθροποίηση Απαραίτητος για τη σύνθεση αιμοσφαιρίνης είναι ο σίδηρος. Πηγές σιδήρου για τον ανθρώπινο οργανισμό ειναι η αιμόλυση των ερυθρών αιμοσφαιρίων του και η τροφή. Από την τροφή πέρνουμε το Fe (σίδηρο) ως Fe3+ (δηλαδή στη τρισθενή του μορφή) και η αναγωγή του σε Fe2+ γίνεται με τη βοήθεια του υδροχλωρικού οξέος του γαστρικού υγρού. Στην ερυθροποίηση σημαντικό ρόλο επίσης παίζει η βιταμίνη Β12. Η Β12 δεν είναι δυνατόν να συντεθεί στον ανθρώπινο οργανισμό για αυτό πρέπει να λαμβάνεται από τη τροφή. Οι ανάγκες μας σε Β12 είναι 5μg ημερισίως. Γήρανση Το γηρασμένο ερυθροκύτταρο υφίσταται τροποποιήσεις στην πλασματική του μεμβράνη που το καθιστούν πιο ευάλωτο σε αναγνώριση από τα μακροφάγα με συνέπεια τη φαγοκύτωσή του στο δικτυοενδοθηλιακό σύστημα, στο σπλήνα, στο ήπαρ και στο μυελό των οστών. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται ερυθρόπτωση και υπό φυσιολογικές συνθήκες βρίσκεται σε ισορροπία με την ερυθροποίηση οδηγώντας σε απομάκρυνση τόσων γηρασμένων ερυθροκυττάρων όσα είναι και τα νέα ερυθροκύτταρα που παράγονται, δηλαδή περίπου 2 εκατομμύρια/δευτερόλεπτο. Η ερυθρόπτωση αυξάνεται σε διάφορες παθολογικές καταστάσεις όπως η σηψαιμία, το αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο, η ελονοσία, η δρεπανοκυτταρική αναιμία, η β-θαλασσαιμία, ο κυαμισμός, η σιδηροπενία και η νόσος του Γουίλσον. Η ερυθρόπτωση μπορεί να προκληθεί λόγω ωσμωτικού σοκ, οξειδωτικού στρες, εξάντλησης των αποθεμάτων ενέργειας, καθώς και από πλήθος ενδογενών μηνύτορων και ξενοβιοτικών. Παράλληλα, υπερβολικά επίπεδα ερυθρόπτωσης παρατηρούνται σε ερυθροκύτταρα που δεν διαθέτουν την cGMP-εξαρτώμενη πρωτεϊνική κινάση Ι ή την AMP-ενεργοποιούμενη πρωτεϊνική κινάση, γνωστή ως AMPK. Στους αναστολείς της ερυθρόπτωσης περιλαμβάνονται η ερυθροποιητίνη, το μονοξείδιο του αζώτου, οι κατεχολαμίνες και η υψηλή συγκέντρωση ουρίας. Πολλά από τα προϊόντα της διάσπασης των γηρασμένων ερυθροκυττάρων ανακυκλώνονται στον οργανισμό. Ο δακτύλιος αίμης διασπάται προς Fe3+ και χολοπρασίνη. Η τελευταία στη συνέχεια ανάγεται προς χολερυθρίνη, που απελευθερώνεται στο πλάσμα του αίματος και, δεσμευμένη στην αλβουμίνη κατευθύνεται στο ήπαρ. Ο σίδηρος επίσης απελευθερώνεται στο πλάσμα του αίματος και εμφανίζεται συνδεδεμένος στην πρωτεϊνη μεταφορέα του, την τρανσφερρίνη. Η συντριπτική πλειοψηφία των γηρασμένων ερυθροκυττάρων απομακρύνεται από την κυκλοφορία κατά αυτόν τον τρόπο προτού αυτά υποστούν αιμόλυση. Η αιμοσφαιρίνη που προήλθε από αιμόλυση είναι δεσμευμένη σε μια πρωτεΐνη του πλάσματος που ονομάζεται απτοσφαιρίνη. Η πλασματική μεμβράνη του ερυθροκυττάρου παίζει σπουδαίο ρόλο στη ρύθμιση της ελαστικότητάς του και στην ικανότητά του να συνδέεται και να αλληπεπιδρά με άλλα κύτταρα. Οι λειτουργίες αυτές της πλασματικής μεμβράνης καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από τη σύστασή της. Η πλασματική μεμβράνη του ερυθροκυττάρου αποτελείται από τρεις χαρακτηριστικές περιοχές, τον πλούσιο σε υδατάνθρακες γλυκοκάλυκα εξωτερικά, ενδιάμεσα τη λιπιδική διπλοστοιβάδα που πέρα από τα φωσφολιπίδια φέρει και πλήθος διαμεμβρανικών πρωτεϊνών και τον μεμβρανικό σκελετό, ένα δομικό δίκτυο πρωτεϊνών εσωτερικά. Λιπίδια πλασματικής μεβράνης Η πλασματική μεμβράνη του ανθρώπινου ερυθροκυττάρου αποτελείται κυρίως από μια λιπιδική διπλοστοιβάδα, όπως συμβαίνει στις πλασματικές μεμβράνες πρακτικά όλων των ανθρώπινων κυττάρων. Η λιπιδική διπλοστοιβάδα αποτελείται από χοληστερόλη και φωσφολιπίδια σε παρόμοια αναλογία κατά βάρος. Η λιπιδική σύσταση είναι σημαντική διότι καθορίζει τη διαπερατότητα και τη ρευστότητα της πλασματικής μεμβράνης. Επιπρόσθετα, η λειτουργία πολλών μεμβρανικών πρωτεϊνών επηρεάζεται από τις αλληλεπιδράσεις τους με τα λιπίδια της διπλοστοιβάδας. Σε αντίθεση με τη χοληστερόλη που βρίσκεται σε παρόμοιες ποσότητες τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική στοιβάδα της διπλοστοιβάδας, τα πέντε (5) κύρια φωσφολιπίδιά της είναι ασύμμετρα κατανεμημένα σε αυτήν. Εξωτερική στοιβάδα Φωσφατιδυλοχολίνη (PC); Σφιγγομυελίνη (SM).Εσωτερική στοιβάδα Φωσφατιδυλοαιθανολαμίνη (PE); Φωσφορική ινοσιτόλη (PI) (σε μικρές ποσότητες). Φωσφατιδυλοσερίνη (PS);Η ασύμμετρη κατανομή των διάφορων φωσφολιπιδίων συντηρείται τόσο από μηχανισμούς που απαιτούν ενέργεια, όσο και από μηχανισμούς που γίνονται παθητικά. Πιο συγκεκριμένα, πρωτεΐνες που ονομαζονται φλιππάσες (flippases) μεταφέρουν με κατανάλωση ενέργειας φωσφολιπίδια από την εξωτερική στην εσωτερική στοιβάδα, ενώ πρωτεΐνες που ονομάζονται φλοππάσες (floppases) επιτελούν, επίσης με κατανάλωση ενέργειας, την αντίθετη διαδικασία, δηλαδή τη μεταφορά φωσφολιπιδίων από την εσωτερική στην εξωτερική πλευρά της διπλοστοιβάδας. Επιπρόσθετα, λιγότερα μελετημένες πρωτεΐνες γνωστές ως σκραμπλάσες (scramblases) έχει βρεθεί ότι μετακινούν φωσφολιπίδια παθητικά κατά μήκος της συγκέντρωσής των τελευταίων (με βάση τη διαβάθμιση συγκεντρώσεων). Η διατήρηση αυτής της ασύμμετρης κατανομής φωσφολιπιδίων στη διπλοστοιβάδα της πλασματικής μεμβράνης είναι καίριας σημασίας για την ακεραιότητα και λειτουργία του ερυθροκυττάρου για διάφορους λόγους: Τα μακροφάγα αναγνωρίζουν και φαγοκυτταρώνουν κύτταρα που διαθέτουν εκτεθειμμένα μόρια φωσφατιδυλοσερίνης στην εξωτερική μεμβρανική στοιβάδα (γνωστό και ως σήμα "eat me" - "φάε με"). Κατά συνέπεια, η διατήρηση των μορίων φωσφατιδυλοσερίνης στην εσωτερική στοιβάδα και άρα προς το εσωτερικό του κυττάρου είναι ζωτικής σημασίας προκειμένου το ερυθροκύτταρο να επιβιώνει των συχνών του επαφών με τα μακροφάγα στο δικτυοενδοθηλιακό σύστημα και ιδίως στο σπλήνα.Η πρόωρη καταστροφή ερυθροκυττάρων ασθενών με μεσογειακή αναιμία, καθώς και ασθενών με δρεπανοκυτταρική αναιμία έχει συνδεθεί με τη διαταραχή του μηχανισμού κατανομής των φωσφολιπιδίων στην πλασματική μεμβράνη οδηγώντας σε εξωτερίκευση μορίων φωσφατιδυλοσερίνης και αναγνώριση-καταστροφή τους από τα μακροφάγα.Εξωτερίκευση της φωσφατιδυλοσερίνης δύναται να ενισχύσει την προσκόλληση των ερυθροκυττάρων στα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων, περιορίζοντας τόσο τις δυνατότητες μετακίνησης των ερυθροκυττάρων, όσο και τη χωρητικότητα των αγγείων.Τόσο η φωσφατυδιλοσερίνη όσο και η 4,5 διφωσφορική φωσφατιδυλοινοσιτόλη (PIP2) παίζουν ρόλο στη ρύθμιση των μηχανικών ιδιοτήτων της πλασματικής μεμβράνης μέσω των αλληλεπιδράσεών τους με σκελετικές πρωτεΐνες όπως η σπεκτρίνη και η πρωτεΐνη ζώνης 4.1R (band 4.1R). Μελέτες έδειξαν ότι σύνδεση της σπεκτρίνης με τη φωσφατιδυλοσερίνη ενισχύει τη μηχανική σταθερότητα της πλασματικής μεμβράνης. Η PIP2 ενισχύει τη σύνδεση της πρωτεΐνης ζώνης 4.1R στην πρωτεΐνη γλυκοφορίνη C, αλλά παράλληλα μειώνει την αλληλεπίδραση της ίδιας πρωτεΐνης στην πρωτεΐνη ζώνης 3 (band 3) και κατ'αυτόν τον τρόπο δύναται να επηρεάζει τη σύνδεση της μεμβρανικής διπλοστοιβάδας με τον υποκείμενο πρωτεϊνικό μεμβρανικό σκελετό.Σχετικά πρόσφατα περιγράφηκαν ειδικές δομές στην πλασματική μεμβράνη του ερυθροκυτττάρου, γνωστές ως λιπιδικές σχεδίες (lipid rafts). Αυτές είναι περιοχές πλούσιες σε χοληστερόλη και σφιγγολιπίδια που σχετίζονται με συγκεκριμένες πρωτεΐνες όπως οι φλοτιλλίνες (flotillins), οι στοματίνες (stomatins), οι G-πρωτεΐνες και οι β-αδρενεργικοί υποδοχείς. Λιπιδικές σχεδίες που έχει δειχθεί να παίζουν ρόλο στη μεταγωγή σήματος σε μη ερυθροειδή κύτταρα, έχουν δειχθεί να παίζουν ρόλο και σε ερυθροειδή κύτταρα όπου συμμετέχουν στη μεταγωγή σήματος από τους β-αδρενεργικούς υποδοχείς και στην αύξηση των επιπέδων κυκλικού AMP (cAMP), ρυθμίζοντας έτσι την είσοδο των παράσιτων της ελονοσίας στα υγιή ερυθροκύτταρα. Μεμβρανικές πρωτεΐνες Οι πρωτεΐνες του μεμβρανικού σκελετού είναι υπεύθυνες για την ελαστικότητα και τις αξιόλογες δυνατότητες παραμόρφωσης των ερυθροκυττάρων που τους επιτρέπουν να περνούν μέσα από τριχοειδή αγγεία των οποίων η διάμετρος είναι η μισή από τη δική τους (διάμετρος ερυθροκυττάρου ανθρώπου 6-8 μm) και στη συνέχεια, με τη διακοπή των συμπιεστικών δυνάμεων να μπορούν να επιστρέψουν στο κανονικό τους σχήμα. Είναι γνωστές περί τις 50 μεμβρανικές πρωτεΐνες, που μπορούν να υπάρχουν σε μερικές εκατοντάδες έως και εκατομμύρια αντίγραφα στην πλασματική μεμβράνη του ερυθροκυττάρου. Περίπου 25 από αυτές τις μεμβρανικές πρωτεΐνες είναι υπεύθυνες για τα διαφορετικά αντιγόνα που καθορίζουν τις ομάδες αίματος, όπως για παράδειγμα τα αντιγόνα Α, Β και Rh (ρέζους), καθώς και άλλα λιγότερο γνωστά. Οι μεμβρανικές πρωτεΐνες επιτελούν πλήθος λειτουργιών όπως η μεταφορά ιόντων και μορίων από το εξωκυτταρικό περιβάλλον προς το εσωτερικό ή/και αντίστροφα, η κυτταρική προσκόλληση και αλληλεπίδραση με άλλα κύτταρα όπως τα ενδοθηλιακά κύτταρα, η μεταγωγή σήματος και άλλες. Οι ομάδες αίματος στον άνθρωπο οφείλονται σε παραλλαγές των επιφανειακών γλυκοπρωτεΐνών των ερυθροκυττάρων. Διαταραχές των πρωτεϊνών της πλασματικής μεμβράνης του ερυθροκυττάρου δύνανται να οδηγήσουν σε ασθένειες όπως η κληρονομική σφαιροκυττάρωση, η κληρονομική ελλειπτοκυττάρωση, η κληρονομική στοματοκυττάρωση και η παροξισμική νυκτερινή αιμοσφαιρινουρία.Οι μεμβρανικές πρωτεΐνες του ερυθροκυττάρου ταξινομημένες με βάση τη λειτουργία τους: Μεταφορά ιόντων-μορίων Πρωτεΐνη ζώνης 3 (band 3) - Μεταφορέας ανιόντων, αλλά και σημαντική δομική πρωτεΐνη της πλασματικής μεμβράνης του ερυθροκυττάρου. Καλύπτει περίπου το 25% της επιφάνειας του ερυθροκυττάρου και απαντάται σε περίπου ένα εκατομμύριο αντίγραφα ανά κύτταρο. Καθορίζει την ομάδα αίματος Ντιέγκο (Diego Blood Group). Υδατοπορίνη 1 (aquaporin 1) - Μεταφορέας νερού, που καθορίζει την ομάδα αίματος Κόλτον (Colton Blood Group) Glut1 - Μεταφορέας γλυκόζης και L-δέϋδροασκορβικό οξέος (οξειδωμένη μορφή της βιταμίνης C) Αντιγόνο Κιντ (Kidd antigen protein)- Μεταφορέας ουρίας RhAG - Μεταφορέας αερίων και πιθανότατα διοξειδίου του άνθρακα. Καθορίζει το σύστημα Ρέζους (Rh) Na+/K+ - ATPάση Ca2+ ATPάση Συμμεταφορέας Na+ K+ 2Cl- Συμμεταφορέας Na+-Cl- Ιοντοανταλλάκτης Na-H (ΝΗΕ) Συμμεταφορέας K-Cl KCNN4Κυτταρική προσκόλληση ICAM4 - αλληλεπιδρά με τις πρωτεΐνες ιντεγκρίνες, οι οποίες όπως και ο ICAM4 ανήκουν στην κατηγορία των μορίων κυτταρικής προσκόλλησης (cell adhesion molecules, CAMs). BCAM - μια γλυκοπρωτεΐνη, γνωστή και ως Lu ή πρωτεΐνη που δεσμεύεται στη λαμινίνη και η οποία καθορίζει την ομάδα αίματος LutheranΔομικός ρόλος Οι παρακάτω πρωτεΐνες σχηματίζουν συνδέσεις με τον κυτταροσκελετό που βρίσκεται κάτω ακριβώς από τη μεμβρανική διπλοστοιβάδα και που ονομάζεται μεμβρανικός σκελετός. Πρωτεΐνες που μέσω των κυτταροπλασματικών τους άκρων συνδέονται με την πρωτεΐνη αγκυρίνη, σχηματίζοντας μακρομοριακό σύμπλοκο με αυτήν, συνδέοντας έτσι τη λιπιδική διπλοστοιβάδα με τον υποκείμενο μεμβρανικό σκελετό. Πρωτεΐνη ζώνης 3 (band 3) - μεταφορέας ανιόντων και δομική πρωτεΐνη του μεμβρανικού σκελετού. RhAG - Γνωστή και ως Rh-συνδεώμενη γλυκοπρωτεΐνη (Rh-associated glycoprotein), αποτελεί δομική πρωτεΐνη του μεμβρανικού σκελετού.Πρωτεΐνες που συνδέονται στην πρωτεΐνη ζώνης 4.1 (band 4.1 ή protein 4.1R), σχηματίζοντας μακρομοριακό σύμπλοκο με αυτήν. Γλυκοφορίνη C (glycophorin C, γνωστή και ως Ter119 στον ποντικό). Γλυκοπρωτεΐνη που καθορίζει την ομάδα αίματος Gerbich. Πρωτεΐνη XK - Καθορίζει την ομάδα αίματος Kell Παράγοντας Ρέζους (Rhesus factor) - Καθορίζει την ομάδα αίματος Rh (ρέζους) Πρωτεΐνη Duffy - Έχει προταθεί πιθανή συμμετοχή της στο μηχανισμό απομάκρυνσης χημοκινών. Αδουκίνη (Adducin) - Συνδέεται με την πρωτεΐνη ζώνης 3 (band 3). Δεματίνη (Dematin) - Συνδέεται και αλληλεπιδρά με τον μεταφορέα γλυκόζης Glut1. Τα ερυθροκύτταρα απομονώνονται από ολικό αίμα με φυγοκέντριση, έπειτα από την οποια τα κυτταρικά συστατικά του αίματος (η συντρηπτική πλειοψηφία των οποίων είναι τα ερυθροκύτταρα) πέφτουν στο ίζημα, ενώ το υπερκείμενο υγρό είναι το πλάσμα του αίματος. Ακολουθεί συνήθως αφαίρεση του πλάσματος και τα συμπυκνωμένα ερυθροκύτταρα αποθηκεύονται για να χρησιμοποιηθούν σε μεταγγίσεις. Σε περιπτώσεις που απαιτείται πιο καθαρός πληθυσμός ερυθροκυττάρων ή απαιτείται απομόνωση των λευκοκυττάρων, ολικό αίμα επιστοιβάζεται σε διάλυμα συγκεκριμένης πυκνότητας (π.χ. Ficoll) και φυγοκεντρείται. Τα ερυθροκύτταρα λόγω της μεγάλης τους εσωτερικής πυκνότητας (>1,083g/ml) διαπερνούν το διάλυμα και πέφτουν στο ίζημα. Αντίθετα, τα λευκοκύτταρα λόγω της χαμηλότερης πυκνότητάς τους δεν μπορούν να το διαπεράσουν και έτσι σχηματίζουν μια χαρακτηριστική υπόλευκη στοιβάδα εντός της ζώνης του πλάσματος που μπορεί εύκολα να αφαιρεθεί. Το ντόπινγκ αίματος είναι μια παράνομη μέθοδος βελτίωσης επιδόσεων που χρησιοποιείται από αθλητές. Αφορά στην καταρχήν απομόνωση ενός λίτρου (1l) αίματος από τον ίδιο τον αθλητή κάποιο χρονικό διάστημα πριν από αγώνες. Κατόπιν, τα ερυθροκύτταρα απομονώνονται, παγώνονται και αποθηκεύονται (τα ερυθροκύτταρα μπορούν να αποθηκευτούν έως και 5 εβδομάδες στους -79 °C), προκειμένου να μεταγγιστούν στον αθλητή λίγο πριν από τους αγώνες. Η πρακτική αυτή ήταν παλαιότερα πολύ δύσκολο να ανιχνευθεί και να αποδειχθεί από τις αρμόδιες αρχές αντι-ντόπινγκ, όμως σύγχρονα μέσα όπως η χρήση κυτταρομετρίας ροής την έχουν καταστήσει σε υψηλό ποσοστό των περιπτώσεων ανιχνεύσιμη. Παράλληλα, η πρακτική αυτή εμπεριέχει κίνδυνο για την υγεία του αθλητή ή της αθλήτριας που θα την εφαρμόσει, καθώς το κυκλοφορικό τους σύστημα έχει πολύ μικρό χρονικό διάστημα να προσαρμοστεί στο αυξημένο ιξώδες του αίματος λόγω της απότομης αύξησης του αριθμού των ερυθροκυττάρων στο αίμα. Ένας άλλος παράνομος τρόπος αύξησης του αριθμού των ερυθροκυττάρων στο αίμα προς βελτίωση αθλητικών επιδόσεων είναι μέσω της χρήσης της ορμόνης ερυθροποιητίνη. Το 2008 ανακοινώθηκε ότι ανθρώπινα εμβρυονικά βλαστικά κύτταρα (embryonic stem cells) "καθοδηγήθηκαν" στο εργαστήριο ώστε να μετατραπούν σε ερυθροκύτταρα. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν η επίτευξη της αποπυρήνωσης, δηλαδή η αποβολή του πυρήνα από τους ώριμους ερυθροβλάστες ώστε να μετατραπούν σε δικτυοερυθροκύτταρα. Το εμπόδιο αυτό υπερπηδήθηκε με την καλλιέργεια των ερυθροβλαστών πάνω σε κύτταρα στρώματος (stroma cells) του μυελού των οστών. Ελπίζεται ότι στο μέλλον η παραγωγή ερυθροκυττάρων στο εργαστήριο ή και σε βιομηχανική κλίμακα θα μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες που έχει η ανθρωπότητα για μεταγγίσεις. Στις ασθένειες του αίματος όπου τα ερυθροκύτταρα παίζουν ρόλο περιλαμβάνονται: οι αναιμίες, ποικιλία ασθενειών που χαρακτηρίζονται από περιορισμένη ικανότητα των ερυθροκυττάρων να μεταφέρουν οξυγόνο είτε λόγω του μειωμενου αριθμού τους, είτε λόγω κάποιας ανωμαλιας στη δομή τους ή της αιμοσφαιρίνης που φέρουν.η σιδηροπενική αναιμία (αναιμία λόγω έλλειψης σιδήρου) είναι η πιο κοινή μορφή αναιμίας. Εκδηλώνεται όταν η εισροή σιδήρου στον οργανισμό μέσω της τροφής ή η απορρόφησή του από αυτόν είναι ελλιπής με αποτέλεσμα να μην μπορούν να συντεθούν επαρκείς ποσότητες αιμοσφαιρίνης (της οποίας ο σίδηρος είναι βασικό συστατικό).η δρεπανοκυτταρική αναιμία είναι μια γενετική ασθένεια που οδηγεί στην παραγωγή ελαττωματικών μοριων αιμοσφαιρίνης, τα οποία μόλις απελευθερώσουν το οξυγόνο που φέρουν γίνονται δυσδιάλυτα μέσα στο κυτταρόπλασμα του ερυθροκυττάρου, οδηγώντας στο χαρακτηριστικό δρεπανοειδές σχήμα. Τα ερυθροκύτταρα ασθενών με δρεπανοκυτταρική αναιμία ειναι λιγότερο εύκαμπτα απ'ό,τι τα υγιή ερυθροκύτταρα, με αποτέλεσμα να είναι επιρρεπή στην πρόκληση θρόμβων που εν τέλει οδηγούν σε σοβαρές συνέπειες όπως το εγκεφαλικό επεισόδιο και η πρόκληση βλάβης στους ιστούς που βρίσκονται μετά το θρόμβο λόγω ελλειπούς αιμάτωσης.η θαλασσαιμία (γνωστή και ως μεσογειακή αναιμία) είναι μια γενετική ασθένεια που έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή των υπομονάδων της αίμης σε λανθασμένη αναλογία.η κακοήθης μεγαλοβλαστική αναιμία είναι μια αυτοάνοση ασθένεια κατά την οποία ο οργανισμός δε διαθέτει το λεγόμενο ενδογενή παράγοντα, μια πρωτεΐνη που είναι απαραίτητη για την απορρόφηση της βιταμίνης Β12 από το έντερο. Η βιταμίνη Β12 είναι απαραίτητη για τη σύνθεση της αιμοσφαιρίνης.η απλαστική αναιμία οφείλεται στην ανικανότητα του μυελού των οστών να παράγει κύτταρα του αίματος (όχι μόνο ερυθροκύτταρα, αλλά και λευκοκύτταρα και αιμοπετάλια).η αμιγής απλασία της ερυθροειδούς σειράς (επίσης, αμιγής ερυθροκυτταρική απλασία) οφείλεται στην ανικανότητα του μυελού των οστών να παράγει ερυθροκύτταρα και μόνο (τα λευκοκύτταρα και τα αιμοπετάλια παράγονται κανονικά).Ως αιμόλυση περιγράφεται η πέραν του φυσιολογικού καταστροφή ερυθροκυττάρων. Δύναται να έχει ποικιλία αιτιών και να οδηγήσει σε αιμολυτική αναιμία.Τα παράσιτα της ελονοσίας (πρωτόζωα μελη του γένους Plasmodium) περνούν μέρος του κύκλου ζωής τους εντός των ερυθροκυττάρων, όπου τρέφονται με την αιμοσφαιρίνη και στο τέλος τα διασπούν, κάτι που προκαλεί στον ασθενή πυρετό. Η συχνότητα ασθενών με δρεπανοκυτταρική ή μεσογειακή αναιμία είναι υψηλότερη σε περιοχές με ελονοσία διότι οι μεταλλάξεις που προκαλούν τις πρώτες δύο παθήσεις προσδίδουν πλεονέκτημα στους ασθενείς καθιστώντας πιο δύσκολη τη μόλυνσή τους με το παράσιτο της ελονοσίας.Οι πολυκυτταραιμίες είναι ασθένειες που χαρακτηρίζονται από υπερβολικά υψηλό αριθμό ερυθροκυττάρων στο αίμα. Η επακόλουθη αύξηση του ιξώδους του αίματος οδηγεί σε διάφορα νοσηρά συμπτώματα.Στην αληθή πολυκυτταραιμία (polycythemia vera), η αύξηση του αριθμού των ερυθροκυττάρων οφείλεται σε κάποια ανωμαλία στο μυελό των οστών.Διάφορες μικροαγγειοπάθειες όπως η ενδοαγγειακή πήξη και οι θρομβωτικές μικροαγγειοπάθειες χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη στο αίμα θραυσμάτων ερυθροκυττάρων, γνωστά ως σχιστοκύτταρα. Στις παθήσεις αυτές, ίνες ινώδους τρυπούν και διαρρυγνύουν τα ερυθροκύτταρα που επιχειρούν να περάσουν μέσα από μια περιοχη όπου έχει σχηματιστεί θρόμβος.Οι κληρονομικές αιμολυτικές αναιμίες που προκαλούνται από ανωμαλίες της πλασματικής μεμβράνης του ερυθροκυττάρου αποτελούν μια σημαντική ομάδα κληρονομικών παθήσεων. Σύμφωνα με νεότερες μοριακές μελέτες, οι παθήσεις αυτές χαρακτηρίζονται από κλινική, βιοχημική και γενετική ετερογένεια. Τα σύνδρομα κληρονομικής σφαιροκυττάρωσης αποτελούν μια ομάδα κληρονομικών παθήσεων που χαρακτηρίζονται από την παρουσία σφαιρικών ερυθροκυττάρων όπως αυτά μπορούν να παρατηρηθούν σε επίχρισμα αίματος (blood smear). Η σφαιροκυττάρωση έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μικρών, εύθραυστων, σφαιρικών ερυθροκυττάρων αντί για τα φακοειδή και ελαστικά, φυσιολογικά ερυθροκύτταρα. Η κληρονομική σφαιροκυττάρωση απαντάται παγκοσμίως, αλλά με μεγαλύτερη συχνότητα στους πληθυσμούς που κατάγονται από τη βόρεια Ευρώπη. Η κύρια βλάβη στην κληρονοική σφαιροκυττάρωση είναι η μείωση της επιφάνειας του ερυθροκυττάρου. Δύο μηχανισμοί δύνανται να είναι υπεύθυνοι για αυτό: 1) Βλάβες στις πρωτεΐνες σπεκτρίνη, αγκυρίνη ή στην πρωτεΐνη ζώνης 4.2 (band 4.2) οδηγεί σε μειωμένη πυκνότητα του μεμβρανικού σκελετού και αποσταθεροποίηση της υπερκείμενης λιπιδικής διπλοστοιβάδας, 2) βλάβη στην πρωτεΐνη ζώνης 3 (band 3) οδηγεί σε απώλεια του σταθεροποιητικού ρόλου που παίζει αυτή η πρωτεΐνη στη δομή της λιπιδικής διπλοστοιβάδας της πλασματικής μεμβράνης του ερυθροκυττάρου. Εν τέλει και οι δυο μηχανισμοί οδηγούν σε καταστροφή της πλασματικής μεμβράνης του ερυθροκυττάρου, ενώ στις περιπτώσεις που αυτό καταφέρνει να μείνει ανέπαφο, το σφαιρικό σχήμα, η μικρότερη επιφάνεια και η έλλειψη ελαστικότητας το εμποδίζουν να επιτελέσει ομαλά τη λειτουργία του. Κληρονομική ελλειπτοκυττάρωση. Χαρακτηρίζεται από ερυθροκύτταρα με ελλειπτικό σχήμα, που ονομάζονται ελλειπτοκύτταρα. Κληρονομική πυροποικιλοκυττάρωση. Χαρακτηρίζεται από την αυξημένη ευαισθησία των ερυθροκυττάρων σε αυξήσεις της θερμοκρασίας. Η μορφολογία των ερυθροκυττάρων μοιάζει με αυτήν που παρατηρείται στα ερυθροκύτταρα ασθενών που έχουν υποστεί εγκαύματα. Κληρονομική στοματοκυττάρωση. Χαρακτηρίζεται από τη διαρροή ιόντων Νa+ και K+ από τα ερυθροκύτταρο, καθώς και από την επακόλουθη εισροή νερού και αλάτων σε αυτό που οδηγούν στη διάρρηξή του. Αιμολυτική αντίδραση παρατηρείται επίσης όταν δότης και δέκτης μετάγγισης αίματος δε φέρουν την ίδια ομάδα αίματος. Σε αυτές τις περιπτώσεις, αντισώματα του δέκτη αναγνωρίζουν τα ερυθροκύτταρα του δότη και οδηγούν στην καταστροφή τους. Η κατάσταση αυτή αποτελεί σοβαρή απειλή για τη ζωή του δέκτη. Για αυτό το λόγο είναι επιβεβλημένη η ανίχνευση της ομάδας αίματος δότη και δέκτη πάντα πριν από μεταγγίσεις ή/και μεταμοσχεύσεις οργάνων, κάτι που σήμερα μπορεί να γίνει εύκολα, γρήγορα και φτηνά με το κατάλληλο διαγνωστικό τεστ. Άλλα διαθέσιμα διαγνωστικά τεστ καταγράφουν παραμέτρους των ερυθροκυττάρων που είναι σημαντικές όπως: τον αριθμό των ερυθροκυττάρων ανά συγκεκριμένο όγκο αίματος, τον αιματοκρίτη (ποσοστό του όγκου του αίματος που καταλαμβάνεται από τα ερυθροκύτταρα) και το ρυθμό καθίζησης των ερυθροκυττάρων. Ομάδες αίματος και αντιγόνα των ερυθροκυττάρων (Blood Groups and Red Cell Antigens) της Laura Dean. Ελεύθερα διαθέσιμο σύγγραμμα με πλήθος πληροφοριών (στα Αγγλικά). Βάση δεδομένων με τα μεγέθη των ερυθροκυττάρων των σπονδυλωτών (στα Αγγλικά). Red Gold, PBS, ιστοσελίδα με πλήθος ιστορικών και άλλων στοιχείων σχετικά με το αίμα (στα Αγγλικά).

Τα ερυθροκύτταρα ή ερυθρά αιμοσφαίρια είναι ο πιο πολυπληθής τύπος κυττάρου του αίματος (αιμοσφαίριο) και ο βασικός μηχανισμός που διαθέτουν τα σπονδυλωτά για τη μεταφορά οξυγόνου (O2) στους διάφορους ιστούς του οργανισμού μέσω της ροής του αίματος εντός του κυκλοφορικού συστήματος. Τα ερυθροκύτταρα δεσμεύουν οξυγόνο στους πνεύμονες ή τα βράγχια και το μεταφέρουν στους ιστούς καθώς "στριμώχνονται" ταξιδεύοντας διαμέσου ακόμα και των πιο μικρών αγγείων. Το κυτταρόπλασμά τους είναι πλούσιο σε αιμοσφαιρίνη, μια πρωτεΐνη που περιέχει σίδηρο και από την οποία γίνεται η δέσμευση του οξυγόνου. Στην αιμοσφαιρίνη οφείλεται το ερυθρό χρώμα του αίματος. Στον άνθρωπο, τα ώριμα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι ελαστικοί, αμφίκοιλοι δίσκοι που έχουν απωλέσει τον πυρήνα και τα περισσότερα κυτταρικά οργανίδια. Κάθε δευτερόλεπτο παράγονται 2,4 εκατομμύρια (2,4 x 106) νέα ερυθροκύτταρα από το μυελό των οστών που έχουν διάρκεια ζωής στην κυκλοφορία του αίματος 100-120 ημέρες προτού φαγοκυτταρωθούν-"ανακυκλωθούν" από μακροφάγα. Κάθε πλήρης κυκλοφορία ενός ερυθροκυττάρου εντός του κυκλοφορικού συστήματος (από το σημείο εκκίνησης μέχρι την επιστροφή σε αυτό) διαρκεί περίπου 20 δευτερόλεπτα.Τα ερυθρά αιμοσφαίρια αποτελούν περίπου το ένα τέταρτο (25%) του συνόλου των κυττάρων του ανθρώπινου σώματος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CE%BF%CE%BA%CF%8D%CF%84%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%BF

Σεγκυέν Β΄ της Γασκώνης

Όταν ο Λουδοβίκος Α΄ ο Ευσεβής υπέταξε την Ακουιτανία και την πήρε από τον επαναστάτη εγγονό του Πεπίνο Β' το 839, άρχισε να τη χωρίζει σε κομητείες για όσους του ήταν πιστοί. Ο Σεγκουέν Β΄ ήταν ένας από τους νέους κόμητες. Ήταν πιθανώς η πρόθεση του βασιλιά των Φράγκων να εγκαταστήσει έναν δούκα με τοπικές διασυνδέσεις, για να αντισταθμίσει τη δύναμη του Σάντσο Β΄ Σάντσεθ, του τοπικού ηγέτη της φατρίας που αντιτάχθηκε τόσο στον Πεπίνο Β΄, όσο και στη συνέχεια στον Λουδοβίκο Α΄. Ο Σεγκουέν Β΄ συνέχισε να υποστηρίζει τον Λουδοβίκο Α΄ μέχρι το τέλος του και στη συνέχεια τον διάδοχό του στη Δύση, τον Κάρολο Β΄ τον Φαλακρό, αλλά η πίστη του στον τελευταίο αμφιταλαντεύτηκε και πήγε στο πλευρό του Πεπίνου Β΄. Βραβεύτηκε με τον τίτλο του dux Wasconum —δούκα της Γασκώνης— που πιθανώς αναφερόταν στη μαρκιωνία των Φράγκων κατά των Γασκώνων του Σάντσo. Το φθινόπωρο του 845 ο Σεγκουέν βάδισε ενάντια στους Βίκινγκς που επιτέθηκαν στο Μπορντώ και στο Σαίντε, αλλά συνελήφθη και θανατώθηκε. Monlezun, Jean Justin. Histoire de la Gascogne . 1846. Higounet, Charles. Μπορντό μενταγιόν le haut moyen ηλικίας . Μπορντό, 1963.

Ο Σεγκυέν Β΄, γαλλ.: Seguin II (απεβ. το 846), που ονομαζόταν Mostelanicus, ήταν ο κόμης του Μπορντώ και του Σαίντε από το 840, και δούκας της Γασκώνης από το 845. Ήταν εγιος (ή εγγονός) του Σεγκουέν Α΄, του δούκα που διορίστηκε από τον Καρλομάγνο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B5%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%AD%CE%BD_%CE%92%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B1%CF%83%CE%BA%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82

Δωροθέα της Βουλγαρίας

Η Δωροθέα ήταν η κόρη του Ιβάν Στρατσιμίρ, Τσάρου της Βουλγαρίας. Η μητέρα της ήταν η πρώτη εξαδέλφη και δεύτερη γυναίκα του Ιβάν Στρατσιμίρ, Άννα της Βλαχίας. Το 1365 η Δωροθέα συνελήφθη μαζί με τους γονείς της και την αδελφή της από τον στρατό του Βασιλιά Λουδοβίκου Α της Ουγγαρίας, όταν κατέκτησε την πρωτεύουσα του Ιβάν Στρατσιμίρ, την πόλη Βίντιν. Η οικογένεια κρατείτο αιχμάλωτη στο Φρούριο Χούμνικ στο Μπόσιλγεβο Κροατίας. Πέρασαν τέσσερα χρόνια στο φρούριο, και αναγκάστηκαν να μεταστραφούν από τη βουλγαρική Ορθοδοξία στον Ρωμαϊκό Καθολικισμό.Το 1369 ο Ιβάν Στρατσιμίρ απελευθερώθηκε και αποκαταστάθηκε ως υποτελής του Λουδοβίκου, αλλά για να αποτρέψει ενδεχόμενη προδοσία, ο Ούγγρος Βασιλιάς κράτησε τη Δωροθέα και την αδελφή της ως ομήρους στην Ουγγρική αυλή. Τη φροντίδα της Δωροθέας ανέλαβε η βασίλισσα Ελισάβετ της Βοσνίας, και η μητέρα της. Σύμφωνα με τον Ραγουσιανό χρονικογράφο, Μαύρο Ορμπίνι, η Δωροθέα ήταν κυρία επί των τιμών για τη Βασίλισσα της Ουγγαρίας. Αν και η αδερφή της πέθανε σε παιδική ηλικία, η Δωροθέα είχε την εύνοια του Βασιλιά. Ο Βοάνος Τβρτκο της Βοσνίας, ένας άλλος υποτελής του Βασιλιά Λουδοβίκου, μάλλον άκουσε για πρώτη φορά για τη Δωροθέα κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας της στην Κροατία. Ο Λουδοβίκος τελικά πρότεινε στον Τβρτκο να την παντρευτεί. Οι διαπραγματεύσεις πραγματοποιήθηκαν από τον Λουδοβίκο για λογαριασμό της Δωροθέας. Ο γάμος που έκανε τη Δωροθέα Βοάνα της Βοσνίας, εορτάστηκε στο υπό Ουγγρική κατοχή Σύρμιο στις αρχές Δεκεμβρίου 1374, στο Ιλίντσι.Τον Οκτώβριο 1377 ο Τβρτκο στέφθηκε Βασιλιάς της Βοσνίας και η Δωροθέα έγινε η πρώτη βασίλισσα. Έκτοτε, η Δωροθέα διατύπωνε τη γνώμη της για τις κρατικές υποθέσεις. Είδε τους καταστατικούς χάρτες του συζύγου της και ορκίστηκε σεβασμό και αφοσίωση, αρχικά στο πλευρό της πεθεράς της, Τζελίνα Σουμπίκ. Η Βασίλισσα Δωροθέα αναφέρεται σε ένα χάρτη της Δημοκρατίας της Ραγούσας του 1382, μαζί με τον Βασιλιά και τον γιο του Βασιλιά και προφανώς και δικό της. Αυτό το παιδί ίσως ήταν ο μετέπειτα Βασιλιάς Τβρτκο Β'.Η Βασίλισσα Δωροθέα πέθανε λίγο πριν από το 1390, όταν ο σύζυγός της διαπραγματευόταν ένα δεύτερο γάμο με τον Οίκο των Αψβούργων. Ančić, Mladen (1997). Putanja klatna: Ugarsko-hrvatsko kraljevstvo i Bosna u XIV. stoljeću (στα Serbo-Croatian). Hrvatska akademija znanosti i umjetnosti. Andreev, Jordan· Lazarov, Ivan (1999). Кой кой е в средновековна България (στα Bulgarian). Petar Veron. ISBN 978-954-402-047-7. Babić, Anto (1972). Iz istorije srednjovjekovne Bosne (στα Serbo-Croatian). Sarajevo: Svjetlost. Вожилов (Bozhilov), Иван (Ivan)· Гюзелев, Васил (1999). История на средновековна България VII-XIV век (History of Medieval Bulgaria 7th-14th centuries) (στα Bulgarian). София (Sofia): Анубис (Anubis). ISBN 954-426-204-0. Bozhilov, Ivan· Gyuzelev, Vasil (1999). История на средновековна България VII-XIV век (History of Medieval Bulgaria 7th-14th centuries) (στα Bulgarian). Sofia: Anubis. ISBN 954-426-204-0. Ćorović, Vladimir (2001). Istorija srpskog naroda. Janus. Fine, John Van Antwerp, Jr. (1994). The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest. Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08260-4. Živković, Pavo (1981). Tvrtko II Tvrtković: Bosna u prvoj polovini xv stoljeća (στα Serbo-Croatian). Sarajevo: Institut za istoriju. ISBN 0-472-08260-4.

Η Δωροθέα της Βουλγαρίας (βουλγαρικά: Доротея‎, σερβοκροατικά: Doroteja‎/Доротеја, πέθανε ~1390), επίσης γνωστή ως Ντοροσλάβα (Дорослава), ήταν η πρώτη Βασίλισσα της Βοσνίας. Η κόρη του Βούλγαρου τσάρου Ιβάν Στρατσιμίρ, Δωροθέα, ήταν υπό κράτηση ως όμηρος του Βασιλιά Λουδοβίκου Α' της Ουγγαρίας, ο οποίος την πάντρεψε με τον Βοάνο Τβρτκο Α' της Βοσνίας το 1374. Έγινε βασίλισσα το 1377 και ίσως ήταν η μητέρα του Βασιλιά Τβρτκο Β'.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CF%81%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

Baker Gurvitz Army

Τα πρώην στελέχη των Three Man Army, Άντριαν και Πωλ Γκάρβιτζ, μετά την ηχογράφηση του δίσκου "Three Man Army 3" στα τέλη του 1973 ο οποίος κυκλοφόρησε τριάντα χρόνια αργότερα, αποχώρησαν από το συγκρότημα τους και ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον πρώην ντράμερ των Cream, Τζίντζερ Μπέηκερ, ο οποίος προερχόταν από τη διάλυση του συγκροτήματος του, Ginger Baker's Air Force. Το 1974 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους, ομώνυμο, άλμπουμ μέσω της "Repertoire" στην Αμερική και της "Vertigo" στην Ευρώπη, ανεβαίνοντας στο # 22 των βρετανικών τσαρτ και το # 140 των αντίστοιχων αμερικανικών. Στο δίσκο συμμετείχαν οι τραγουδίστριες Μάντελαϊν Μπελ, Λίζα Στράικ και Ροζέτα Χαϊτάουερ, όπως και ο Μπάρι Σεντ Τζον. Στις αρχές του 1975 περιόδευσαν για πρώτη φορά στη Μεγάλη Βρετανία, ενώ στις 21 Μαρτίου του 1975 έπαιξαν στη Νέα Υόρκη. Την επόμενη χρονιά ακολούθησε το "Elysian Encounter" το οποίο κυκλοφόρησε μέσω της "Atco" στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον Mr Snips στα φωνητικά. Το συγκρότημα ξεκίνησε να περιοδεύει τον Οκτώβριο του 1975 στη Μεγάλη Βρετανία, με τη συναυλία στο Ντέρμπι στις 21 Οκτωβρίου να ηχογραφείται και να κυκλοφορεί μέσα στη χρονιά με τον τίτλο "Live In Derby '75". Το τρίτο και τελευταίο άλμπουμ του συγκροτήματος κυκλοφόρησε το 1976, με τίτλο "Hearts On Fire" χωρίς να καταφέρει να μπει είτε στα βρετανικά ή τα αμερικανικά τσαρτ. Το συγκρότημα διαλύθηκε εκείνη τη χρονιά λόγω του θανάτου του μάνατζερ τους. Μετά τη διάλυση τους, κυκλοφόρησαν δύο ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ, το "Live Live Live" το 2005 και το "Still Alive" το 2008. Ginger Baker archive Allmusic Δισκογραφία Αρχειοθετήθηκε 2010-11-29 στο Wayback Machine. Βρετανικά τσαρτ Αμερικανικά τσαρτ

Οι Baker Gurvitz Army ήταν βρετανικό hard rock συγκρότημα το οποίο υπήρξε από το 1974 μέχρι το 1976, με βασικά μέλη τους αδελφούς Άντριαν και Πωλ Γκάρβιτζ και το ντράμερ Τζίντζερ Μπέηκερ.

https://el.wikipedia.org/wiki/Baker_Gurvitz_Army

Το κορίτσι με τα χρυσά μάτια

Το μυθιστόρημα αρχίζει με μια μακρά περιγραφή της πόλης του Παρισιού και την παρισινή κοινωνία, που την απεικονίζει διεφθαρμένη από το χρήμα, τη φιλοδοξία και τις υλικές απολαύσεις, μια απογοητευμένη κοινωνία που κυριαρχείται από μικροπρέπεια και ανία.Ο κόμης Ανρί ντε Μαρσαί, νόθος γιος του λόρδου Ντάντλι είναι ένας νεαρός δανδής, πλούσιος και αργόσχολος, κουρασμένος από την επιτυχία του στις γυναίκες. Η ιστορία ξεκινά όταν ο Μαρσαί συναντά για πρώτη φορά την Πακίτα, το «κορίτσι με χρυσά μάτια», σε έναν περίπατο. Αυτό το μυστηριώδες, εξαιρετικής ομορφιάς πλάσμα τραβά αμέσως την προσοχή του.Μαθαίνει ότι η κοπέλα ζει υπό συνεχή έλεγχο και είναι ουσιαστικά κλεισμένη στο μέγαρο του μαρκήσιου του Σαν Ρεάλ, αναμφίβολα τον εραστή της, δεν βγαίνει ποτέ μόνη και δεν δέχεται κανέναν. Για τον βαριεστημένο νεαρό, η κατάκτησή της είναι ένα είδος πρόκλησης και αποφασίζει να προσπαθήσει. Την πρώτη φορά ο νεαρός καταφέρνει να συναντήσει την Πακίτα με μεγάλη μυστικότητα στο σπίτι της μητέρας της. Στη συνέχεια συναντιούνται άλλες δύο φορές, με πολλές προφυλάξεις, και η κοπέλα γίνεται ερωμένη του. Αλλά όταν ο Ανρί βρίσκεται στο απόγειο του πάθους και συζητούν να φύγουν μαζί, ίσως στην Ασία, η Πακίτα επικαλείται το όνομα μιας γυναίκας. Ο νεαρός γίνεται έξαλλος και σκέφτεται να την εκδικηθεί. Στη συνέχεια ζητά βοήθεια από τον Φεραγκύς και τον μαρκήσιο του Ρονκερόλ, όλοι μέλη της μυστηριώδους μυστικής αδελφότητας των Δεκατριών (ένα φανταστικό είδος Τεκτονισμού με αποκρυφιστικές δυνάμεις, όπως το απεικονίζει ο Μπαλζάκ).Όταν εισβάλλουν στο σπίτι της, τη βρίσκουν νεκρή μπροστά στη μαρκησία του Σαν Ρεάλ, που αποδεικνύεται ότι είναι ετεροθαλής αδερφή του Μαρσαί. Οι δύο γυναίκες συνδέονταν ερωτικά και η μαρκησία, τρελά ερωτευμένη και κτητική, ανακαλύπτοντας την απιστία της ερωμένης της τη σκότωσε από ζήλια. Όταν όμως συνειδητοποιεί ότι η Πακίτα την έχει απατήσει με τον ετεροθαλή αδερφό της, η μαρκησία μετανοεί και αποφασίζει να κλειστεί σε ένα μοναστήρι στην Ισπανία. Στις τελευταίες γραμμές της ιστορίας, ο Μαρσαί λέει γελώντας σε έναν φίλο ότι το κορίτσι πέθανε από ασθένεια στο στήθος. Ο Μπαλζάκ περιγράφει με τόλμη το ερωτικό πάθος μεταξύ γυναικών, το οποίο σχεδόν κανένας μυθιστοριογράφος μέχρι εκείνη την εποχή δεν είχε ακόμη τολμήσει να παρουσιάσει. Η ηρωίδα του έργου Πακίτα και η μαρκησία του Σαν Ρεάλ είναι οι μόνοι χαρακτήρες της Ανθρώπινης Κωμωδίας που παρουσιάζονται ανοιχτά ως ομοφυλόφιλοι. Ήταν ένα απροσδόκητο θέμα για εκείνη την εποχή και το γεγονός ότι η σχέση μεταξύ των δύο γυναικών εμφανίζεται εξίσου παθιασμένη με την παραδοσιακή σχέση ενός άνδρα και μιας γυναίκας ήταν η αιτία για τους σύγχρονους του Μπαλζάκ να επικρίνουν το έργο ως ανήθικο.Ο συγγραφέας σκιαγραφεί επίσης μια κοινωνία στην οποία το χρήμα και η εξουσία καταπατούν όλα τα δικαιώματα, όπου οι γυναίκες αγοράζονται και ανταλλάσσονται σαν να ήταν σκλάβες και αναγκάζονται να παραμείνουν υποταγμένες σε «χρυσά κλουβιά» σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες των κυρίων τους. Τέλος, καταδεικνύει ότι το φύλο των συντρόφων μετράει ελάχιστα στην τυραννία των σχέσεων εξουσίας μέσα σε ένα ζευγάρι. Το κορίτσι με τα χρυσά μάτια, μετάφραση: Ρένα Χατχούτ, εκδόσεις Γράμματα, 1993 1961: Το κορίτσι με τα χρυσά μάτια, γαλλική ταινία σε σκηνοθεσία Ζαν-Γκαμπριέλ Αλμπικοκό, με τη Μαρί Λαφορέ.

Το κορίτσι με τα χρυσά μάτια (γαλλικός τίτλος: La fille aux yeux d'or) είναι μυθιστόρημα του Ονορέ ντε Μπαλζάκ που δημοσιεύτηκε το 1835. Είναι το τρίτο μέρος της Ιστορίας των Δεκατριών που περιλαμβάνει επίσης τα έργα Φεραγκύς και Η δούκισσα του Λανζαί.Η τριλογία περιλαμβάνεται στην ενότητα Σκηνές της παρισινής ζωής της Ανθρώπινης κωμωδίας. Το 1841, ο Μπαλζάκ αφιέρωσε το μυθιστόρημα στον Ευγένιο Ντελακρουά.Το τολμηρό για την εποχή θέμα, αναφέρεται στο βίαιο πάθος μιας γυναίκας για μια άλλη που καταλήγει σε φόνο, επικρίθηκε ως ανήθικο

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CE%BA%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9_%CE%BC%CE%B5_%CF%84%CE%B1_%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC_%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9%CE%B1

Πεντόζη

Οι αλδοπεντόζες έχουν τρία στερεογονικά κέντρα. Ως εκ τούτου, οκτώ (23) διαφορετικά στερεοϊσομερή μπορούν να εμφανιστούν. Η ριβόζη είναι συστατικό του ριβονουκλεϊκού οξέως, ενώ η συγγενική δεοξυριβόζη είναι συστατικό του δεοξυριβονουκλεϊκού οξέως. Οι φωσφορισμένες πεντόζες είναι σημαντικά προϊόντα του φωσφορικού μονοπατιού της πεντόζης. Το σημαντικότερο προϊόν είναι η ριβόζη 5-φωσφάτο, το οποίο χρησιμοποιείται στη σύνθεση των νουκλεοτιδίων και των νουκλεϊκών οξέων. Άλλο ένα σημαντικό προϊόν είναι η ερυθρόζη 4-φωσφάτο, το οποίο χρησιμοποιείται στη σύνθεση των αρωματικών αμινοξέων. Οι 2-κετοπεντόζες έχουν δύο στερεογονικά κέντρα και ως εκ τούτου, τέσσερα (22) διαφορετικά στερεοϊσομερή μπορούν να εμφανιστούν. Οι 3-κετοπεντόζες είναι σπάνιες. Η μία υπάρχουσα δεοξυπεντόζη έχει δύο στερεοϊσομερή: επομένως δύο στερεοϊσομερή μπορούν να εμφανιστούν. Οι χαρακτηριστικές ομάδες των αλδεϋδών και των κετονών σε αυτούς τους υδατάνθρακες αντιδρούν με τις γειτονικές χαρακτηριστικές ομάδες υδροξυλίου για να σχηματίσουν ενδομοριακές ημιακετάλες και ημικετάλες, αντίστοιχα. Η προκύπτουσα δομή δαχτυλιδιών σχετίζεται με το φουράνιο, και ονομάζεται φουρανόζη. Ένα πολυμερές αποτελούμενο από σάκχαρα πεντόζης λέγεται πεντοζάνη. Οι πιο σημαντικές δοκιμές για πεντόζες βασίζονται στην μετατροπή της πεντόζη σε φουρφουράλη, η οποία στη συνέχεια αντιδρά με χρωμοφόρη. Στο τεστ πεντοζών του Τόλενς (το οποίο δεν πρέπει να συνδέεται με το αντιδραστήριο Τόλενς για τη μείωση των σακχάρων) το δαχτυλίδι της φουρφουράλης αντιδρά με φλωρογλουκινόλη για να παραγάγει μια χρωματισμένη ένωση. Στο τεστ του Μπιάλ η πεντόζη αντιδρά με ορκινόλη. Στα διάφορα τεστ, οι πεντόζες αντιδρούν πολύ πιο έντονα και γρήγορα από τις εξόζες.

Η πεντόζη είναι ένας μονοσακχαρίτης με πέντε άτομα άνθρακα . Η πεντόζη οργανώνεται σε δύο ομάδες: την αλδοπεντόζη, η οποία έχει ως χαρακτηριστική ομάδα την αλδεΰδη στη θέση 1. Η χαρακτηριστική θέση της κετοπεντόζης είναι η κετόνη στη θέση 2 ή 3. Στο κύτταρη, η πεντόζη έχει υψηλότερη μεταβολική σταθερότητα σε σχέση με την εξόζη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CE%B6%CE%B7

Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού

Η ιστορία διαδραματίζεται το 1894, τρία χρόνια μετά τον θάνατο του Σέρλοκ Χολμς. Το βράδυ της 30ης Μαρτίου, μια δολοφονία συντάραξε το Λονδίνο: ο αριστοκράτης Ρόναλντ Άνταιρ, νεαρός γιος ενός αποικιακού κυβερνήτη στην Αυστραλία, βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του στο Λονδίνο με μια σφαίρα στο κεφάλι του. Ο Άνταιρ βρισκόταν στο καθιστικό του και ήταν απασχολημένος με λογαριασμούς, όπως υποδεικνύεται από τα χαρτιά και τα χρήματα που βρέθηκαν από την αστυνομία. Του άρεσε να παίζει χαρτιά και έπαιζε τακτικά σε διάφορες λέσχες, αλλά ποτέ για μεγάλα χρηματικά ποσά. Ωστόσο, φαίνεται ότι κέρδισε 420 λίρες παίζοντας σε συνεργασία με κάποιον συνταγματάρχη Σεμπάστιαν Μοράν. Το κίνητρο της δολοφονίας δεν φαίνεται να ήταν η ληστεία καθώς δεν έχει κλαπεί τίποτα και ο Άντερ δεν είχε εχθρούς. Ωστόσο, η δολοφονία έφερε σε αδιέξοδο την Σκότλαντ Γιαρντ, καθώς κανείς δεν μπήκε στο δωμάτιο από την πόρτα, που ήταν κλειδωμένη από μέσα, και το παράθυρο ήταν απρόσιτο από τον δρόμο. Αν και το παράθυρο ήταν ανοιχτό, θεωρήθηκε απίθανο ο δολοφόνος να είχε πυροβολήσει τον Ρόναλντ Άνταιρ απ' έξω, καθώς ένας πυροβολισμός με περίστροφο από απόσταση θα ήταν σίγουρα πολύ ανακριβής και θα είχε ακουστεί από τους γείτονες. Ο δρ Γουάτσον (τώρα χήρος), έχοντας διατηρήσει το ενδιαφέρον του για το έγκλημα από την προηγούμενη συνεργασία του με τον Χολμς, επισκέπτεται τον τόπο του εγκλήματος λίγο αφότου μαθαίνει την υπόθεση. Υπάρχει ήδη ένα μικρό πλήθος θεατών, μεταξύ των οποίων ένας ηλικιωμένος κύριος τον οποίο ο Γουάτσον σκουντάει κατά λάθος και τα βιβλία που κρατούσε πέφτουν στο έδαφος. Επιστρέφοντας στο ιατρείο του, ο Γουάτσον δέχεται με έκπληξη την επίσκεψη του άντρα που είχε χτυπήσει λίγο νωρίτερα. Ο ηλικιωμένος βιβλιοπώλης επιθυμεί να του πουλήσει βιβλία και υποστηρίζει ότι το ράφι πίσω από τον γιατρό θα είχε καλύτερη εμφάνιση με λίγα βιβλία που θα κάλυπταν το κενό. Ο Γουάτσον γυρίζει να κοιτάξει το ράφι και μένει έκπληκτος, όταν καθώς στρέφεται, βλέπει μπροστά του τον παλιό του φίλο Σέρλοκ Χολμς, ο οποίος είχε αφαιρέσει μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα τη μεταμφίεσή του. Σοκαρισμένος, ο γιατρός λιποθυμά. Όταν συνέρχεται, ο Χολμς του εξηγεί ότι κατά τη διάρκεια της πάλης του με τον Μοριάρτι τρία χρόνια νωρίτερα, κατάφερε να ρίξει τον εχθρό του στους καταρράκτες του Ράιχενμπαχ. Βλέποντας τον Μοριάρτι να πέφτει στην άβυσσο, ο Χολμς επέλεξε να παρουσιαστεί ως νεκρός, για να καταδιώξει ανενόχλητος τους συνεργάτες του Μοριάρτι. Στη συνέχεια, σκαρφάλωσε στον γκρεμό σε μια εσοχή του βράχου, όπου παρέμεινε για αρκετή ώρα, έως ότου η αστυνομία και ο Γουάτσον έφυγαν. Ωστόσο, καθώς ο Χολμς βρισκόταν ακόμη κρυμμένος, ένας συνεργάτης του Μοριάρτι εμφανίστηκε στην κορυφή του γκρεμού και προσπάθησε να τον σκοτώσει πετώντας του πέτρες. Ο Χολμς κατάφερε να ξεφύγει από τον νέο αντίπαλο. Για τη σωτηρία του ειδοποίησε μόνο τον αδελφό του Μάικροφτ, που του παρείχε τα απαραίτητα χρήματα, και μετά έφυγε για δύο χρόνια στο Θιβέτ, έπειτα στην Περσία και τελικά εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, πάντα με ψεύτικη ταυτότητα. Μαθαίνοντας για το μυστήριο της δολοφονίας στο Λονδίνο, επέστρεψε για να το λύσει. Ο Χολμς λέει στον Γουάτσον ότι πρόκειται να κάνουν κάποια επικίνδυνη δουλειά και όταν πέφτει η νύχτα, μετά από μια περιπλάνηση στην πόλη μπαίνουν σε ένα άδειο σπίτι του οποίου το παράθυρο έχει θέα -προς μεγάλη έκπληξη του Γουάτσον- στην οδό Μπέικερ 221Β. Ένα κέρινο ομοίωμα του Χολμς στο διαμέρισμα, που φωτίζεται από μια αναμμένη λάμπα, δίνει την εντύπωση ότι ο Χολμς είναι πράγματι παρών στο διαμέρισμά του. Ο Χολμς χρησιμοποιεί το ομοίωμα επειδή τον είδε ένας από τους συνεργούς του Μοριάρτι, και έτσι περιμένει μια απόπειρα κατά της ζωής του το ίδιο βράδυ. Ο Χολμς και ο Γουάτσον περιμένουν δύο ώρες - μέχρι περίπου τα μεσάνυχτα - μέσα στο άδειο σπίτι. Ο Χολμς περιμένει ότι κάποιος θα εμφανισθεί στον δρόμο για να πυροβολήσει τη φιγούρα στο παράθυρο και έχει ειδοποιήσει την Σκότλαντ Γιαρντ για να τον συλλάβουν. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις προβλέψεις του ντετέκτιβ, ο επίδοξος δολοφόνος του έχει επίσης την ιδέα να έρθει στο άδειο σπίτι για να πυροβολήσει τον Χολμς από το παράθυρο. Έτσι, ακούγοντας βήματα να πλησιάζουν στην κρυψώνα τους, ο Χολμς και ο Γουάτσον κρύβονται για να μην τους δει ο νεοφερμένος. Μόλις ο άνδρας πυροβολεί τη φιγούρα του Χολμς νομίζοντας ότι πυροβόλησε τον εχθρό του, του επιτίθενται, τον ακινητοποιούν και ο Χολμς ειδοποιεί την αστυνομία με ένα σφύριγμα. Επικεφαλής τους είναι ο επιθεωρητής Λεστράντ, ο οποίος συλλαμβάνει τον ένοπλο. Αποδεικνύεται ότι είναι ο συνταγματάρχης Μοράν, αυτός με τον οποίο έπαιζε χαρτιά ο Άνταιρ και αυτός που προσπάθησε να δολοφονήσει τον Χολμς πετώντας του πέτρες από την κορυφή του γκρεμού πριν από τρία χρόνια. Ο Χολμς δεν επιθυμεί η αστυνομία να ασκήσει κατηγορίες για απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον του. Αντίθετα, λέει στον έκπληκτο Λεστράντ να τον κατηγορήσει για φόνο, γιατί ο Μοράν είναι ο δολοφόνος του Άνταιρ. Το όπλο του, που έχει σχεδιαστεί ειδικά για να πυροβολεί με εξαιρετική ακρίβεια και αθόρυβα με σφαίρες περίστροφου, αποδεικνύεται, ακριβώς όπως περίμενε ο Χολμς, ότι είναι αυτό που χρησιμοποιήθηκε για να σκοτώσει τον Άνταιρ. Ο Χολμς και ο δρ Γουάτσον πηγαίνουν στη συνέχεια στο παλιό τους διαμέρισμα στην Μπέικερ Στριτ, όπου τα δωμάτια του Χολμς διατηρούνται όπως τα είχε αφήσει χάρη στη φροντίδα του αδελφού του. Το κίνητρο του Μοράν να σκοτώσει τον Άνταιρ είναι θέμα εικασίας ακόμη και για τον Χολμς. Η άποψή του είναι ότι ο νεαρός έπιασε τον Μοράν να κλέβει στα χαρτιά και τον απείλησε ότι θα αποκαλύψει την άτιμη συμπεριφορά του αν τον ξαναέβλεπε σε κάποια λέσχη. Έτσι, ο Μοράν τον δολοφόνησε για να απαλλαγεί από τον άνθρωπο που θα του στερούσε τα έσοδά του, γιατί κέρδιζε τα προς το ζην κλέβοντας στα χαρτιά. Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού, στα Άπαντα του Σέρλοκ Χολμς, μετάφραση: Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2005, στον τόμο. Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού, μετάφραση: Ασημίνα Μητσομπόνου, εκδόσεις Ποντίκι, 2009 Το άδειο σπίτι, μετάφραση: Νίκος Μαρούδας, εκδόσεις Ερατώ, 2012 Σέρλοκ Χολμς: Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού (1986) ελληνικοί υπότιτλοι

Η περιπέτεια του άδειου σπιτιού (αγγλικός τίτλος:The Adventure of the Empty House) είναι ένα από τα πενήντα έξι διηγήματα του σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ με ήρωα τον ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς. Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο αμερικανικό περιοδικό Collier's τον Σεπτέμβριο του 1903 και στο βρετανικό περιοδικό The Strand τον Οκτώβριο του 1903. Είναι το πρώτο διήγημα της συλλογής Η επιστροφή του Σέρλοκ Χολμς.Το διήγημα αναφέρεται στην επιστροφή του Χολμς στο Λονδίνο μετά τον υποτιθέμενο θάνατό του στοΤελευταίο πρόβλημα, που δημοσιεύτηκε δέκα χρόνια νωρίτερα. Η απαίτηση του κοινού ανάγκασε τον Κόναν Ντόιλ να γράψει νέες περιπέτειες του ντετέκτιβ, έτσι το 1901-1902 έγραψεΤο σκυλί των Μπάσκερβιλ (που χρονολογικά αναφέρεται πριν από το Τελευταίο πρόβλημα) και στη συνέχεια επανέφερε στη ζωή τον αδικοχαμένο ντεντέκτιβ με αυτή την ιστορία, όπου εξηγεί λεπτομερώς πώς διασώθηκε από τη θανάσιμη πάλη του με τον καθηγητή Μοριάρτι. Ο Ντόιλ κατέταξε την Περιπέτεια του άδειου σπιτιού έκτη στον κατάλογο με τις δώδεκα αγαπημένες του ιστορίες του Χολμς.Το διήγημα έχει διασκευαστεί για την τηλεόραση.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%AC%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%8D

Νικηφόρος Βρυέννιος ο Νεότερος

Ο αυτοκράτωρ Αλέξιος Α΄ Κομνηνός, εκτιμώντας τη μόρφωση και την φυσική ωραιότητά του, του έδωσε ως σύζυγο την κόρη του Άννα Κομνηνή και τον τίμησε με το αξίωμα του καίσαρος. Επίσης του εμπιστεύτηκε σημαντικές στρατιωτικές αποστολές. Ο Νικηφόρος διηύθυνε την άμυνα της Κωνσταντινουπόλεως εναντίον του στρατού του Γοδεφρείδου της Μπουιγιόν κατά τη διάρκεια της Πρώτης Σταυροφορίας το 1097, ενώ το 1116 ηγήθηκε της εκστρατείας των Βυζαντινών εναντίον του Σελτζούκου σουλτάνου του Ικονίου. Μετά τον θάνατο του Αλεξίου Α΄ το 1118 η Άννα Κομνηνή και η μητέρα της Ειρήνη Δούκαινα, οργανώνοντας συνωμοσία εναντίον του νομίμου διαδόχου Ιωάννη Β΄ Κομνηνού, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τον ανεβάσουν στον θρόνο. Ο ίδιος ο Νικηφόρος έδειξε αδιαφορία και συνέχισε να είναι νομιμόφρων στον Ιωάννη Β΄. Συνέχισε την ενασχόλησή του με τα γράμματα, έγραψε δε ιστορικό έργο για τον Αλέξιο Κομνηνό, καθώς και φιλοσοφικές και ρητορικές πραγματείες. Κυριότερο έργο του είναι η Ύλη Ιστορίας, χωρισμένη σε τέσσερα βιβλία. Κατ’ ουσίαν πρόκειται περί απομνημονευματικού χαρακτήρος σύγγραμμα. Ο συγγραφέας στηρίζεται σε προφορικές κυρίως μαρτυρίες από το οικογενειακό του περιβάλλον και δίδει έμφαση σε ό,τι αναφέρεται στην ιστορία των Κομνηνών, των Δουκών και των Βρυεννίων. Ο Νικηφόρος Βρυέννιος πέθανε το έτος 1137. Νικηφόρου του Βρυεννίου Ιστοριών Βιβλία Δ΄ Η Ύλη Ιστορίας (πρωτότυπο κείμενο και μετάφραση Δέσπ. Τσουκλίδου) εκδόθηκε από τις εκδόσεις «Κανάκη». Καρλ Κρουμπάχερ, Ιστορία της βυζαντινής λογοτεχνίας (Geschichte der byzantinischen Literatur von Justinian bis zum Ende des Ostroemischen Reiches (1897), ελληνική μετάφραση Γεώργιος Σωτηριάδης, Αθήνα 1900 Σαρλ Ντιλ, Βυζαντινές μορφές, Δελφοί, Αθήνα ά.χ. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα, τ. 15, Αθήνα 1996 Αικατερίνη Χριστοφιλοπούλου, Βυζαντινή Ιστορία, τ. Γ΄, εκδόσεις Βάνιας, Θεσσαλονίκη 1996

Ο Νικηφόρος Βρυέννιος ο Νεότερος (1062 - 1137) γεννήθηκε στην Ορεστιάδα της Αδριανούπολης και ήταν γιος του ομωνύμου του στρατηγού. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν λόγιος άνδρας, ικανός διπλωμάτης, σπουδαίος ρήτορας και γενναίος στρατιώτης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%92%CF%81%CF%85%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9D%CE%B5%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82

Boeing F2B

Το αεροσκάφος, που εσωτερικά ονομάζονταν Model 69, διέθετε αστεροειδή κινητήρα Pratt & Whitney R-1340B Wasp, είχε ίδια άτρακτο με το προγενέστερο Model 15 και βελτιώσεις στην αεροδυναμική. Ήταν οπλισμένο με δύο πολυβόλα των 7,62 mm ή ένα των 12,7 mm και μπορούσε να μεταφέρει μικρό φορτίο βομβών κάτω από τις πτέρυγες. Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 3 Νοεμβρίου 1926 και στη συνέχεια πέρασε στην κατοχή του Ναυτικού, με την ονομασία XF2B-1. Είχε πολύ καλές για την εποχή του επιδόσεις, γεγονός που οδήγησε το Ναυτικό στην παραγγελία 32 F2B-1. Οι παραδόσεις ξεκίνησαν στις 20 Ιανουαρίου 1928, με τα αεροσκάφη να διατίθεται στα Σμήνη VF-1B και VF-2B, που επιχειρούσαν από το αεροπλανοφόρο Saratoga. Η Boeing κατασκεύασε δύο ακόμα αεροσκάφη, που τα εξήγαγε στην Ιαπωνία και τη Βραζιλία. Το 1927 ο D. W. "Tommy" Tomlinson, διοικητής της VF-2B, συγκρότησε την πρώτη στην ιστορία του Ναυτικού ομάδα ακροβατικών επιδείξεων, που αποτελούνταν από τρία F2B-1. Πραγματοποίησε την πρώτη ανεπίσημη επίδειξή της τον Ιανουάριο του 1928 στο Σαν Φρανσίσκο, όπου και κέρδισε το παρατσούκλι "Suicide Trio" (το επίσημο όνομά της ήταν "Three Sea Hawks"). Η πρώτη επίσημη εμφάνισή της πραγματοποιήθηκε από τις 8 μέχρι της 16 Σεπτεμβρίου στο Mines Field (το σημερινό Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες). Στα τέλη του 1929 η ομάδα διαλύθηκε διότι οι πιλότοι της μετατέθηκαν σε άλλες μονάδες. XF2B-1 (Model 69) Το μοναδικό πρωτότυπο. F2B-1 (Model 69) Έκδοση παραγωγής για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ. Model 69B Δύο αεροσκάφη, που πωλήθηκαν στη Βραζιλία και την Ιαπωνία. ΒραζιλίαΠολεμικό Ναυτικό της ΒραζιλίαςΙαπωνίαΙαπωνικό Αυτοκρατορικό ΝαυτικόΗΠΑΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ Κατάλογος μαχητικών αεροσκαφών Eden, Paul and Sophn Moeng. The Complete Encyclopedia of World Aircraft. London: Amber Books Ltd., 2002. ISBN 0-7607-3432-1. Jones, Lloyd S. U.S. Naval Fighters. Fallbrook CA: Aero Publishers, 1977. ISBN 0-8168-9254-7. Swanborough, Gordon and Peter M. Bowers. United States Navy Aircraft Since 1911. Annapolis, MD: Naval Institute Press, 1976. ISBN 0-87021-968-5. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Boeing F2B στο Wikimedia Commons

Το Boeing F2B ήταν μονοκινητήριο διπλάνο μαχητικό αεροσκάφος, το οποίο χρησιμοποιούσε το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ τη δεκαετία του 1920. Με F2B ήταν εξοπλισμένη και η ομάδα ακροβατικών επιδείξεων Three Sea Hawks.

https://el.wikipedia.org/wiki/Boeing_F2B

Νιούτον (μονάδα μέτρησης)

Στο διεθνές σύστημα μονάδων η δύναμη είναι παράγωγο μέγεθος. Το ένα νιούτον ορίζεται ως η δύναμη που πρέπει να ασκηθεί σε σώμα μάζας ενός κιλού (1 kg) για να επιταχυνθεί κατά ένα μέτρο ανά δευτερόλεπτο εις το τετράγωνο (1 m·s-2), δηλαδή: 1 N = 1 k g ⋅ m s 2 . {\displaystyle {\rm {1~N=1~{\frac {kg\cdot m}{s^{2}}}}}.} 1 νιούτον είναι η δύναμη που ασκεί η βαρύτητα της γης σε σώμα μάζας περίπου 102 γραμμαρίων (όσο ζυγίζει περίπου ένα μήλο). Πιο συχνά χρησιμοποιείται στην πράξη το kN (κιλονιούτον, δηλ. 1000 Ν). Αντικείμενο μάζας 1 τόνου (1000 Kg) (όσο περίπου π.χ. ένα μικρό επιβατικό αυτοκίνητο) δέχεται από το βαρυτικό πεδίο της Γης δύναμη περίπου 10kN. Φυσική Α΄, Β΄, Γ΄ Γυμνασίου Δύναμη Βαρύτητα Μονάδες μέτρησης Τόνος Ισαάκ Νεύτων Κλασική Μηχανική. κιλού

Το νιούτον (λατινικοί χαρακτήρες: newton) (σύμβολο: N) είναι η μονάδα μέτρησης της δύναμης κατά το Διεθνές σύστημα μονάδων, προς τιμή του Άγγλου φυσικού και μαθηματικού Ισαάκ Νεύτωνα σε αναγνώριση της συνεισφοράς του Κλασική Μηχανική.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD_(%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CE%B4%CE%B1_%CE%BC%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%82)

Χρήστος Ροκόφυλλος

Γεννήθηκε το 1931 στην Αμφιλοχία. Αποφοίτησε με άριστα από τη Νομική Σχολή Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Δικαίου του Πανεπιστημίου Paris II - Σορβόννης (με άριστα και χρηματικό έπαθλο του CNRS για την έκδοση της διατριβής του). Εργάστηκε ως δικηγόρος Αθηνών, ενώ παράλληλα δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη συνταγματική κρίση του 1965, δραστηριοποιήθηκε αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στον Όμιλο «Αλέξανδρος Παπαναστασίου», ο οποίος, μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Απριλίου 1967, μετατράπηκε στην αντιστασιακή οργάνωση «Δημοκρατική Άμυνα». Μετά την πτώση της δικτατορίας, εξελέγη στο Διοικητικό Συμβούλιο της «Δημοκρατικής Άμυνας» και πρωτοστάτησε στη συγχώνευσή της με το ΠΑΣΟΚ.Εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑΣOΚ στις εκλογές του 1977, 1985, 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου), 1990, 1993 και 1996. Πρόεδρος της Ομάδας Φιλίας Ελλάδας- Γαλλίας. Τακτικό μέλος της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης (1990 - 1994), και επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΝΑΤΟ. Διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣOΚ στη Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές του 1993.Από τον Οκτώβριο του 1981 μέχρι τον Ιούλιο του 1982 ήταν διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας, ενώ από το 1982 ως το 1987 διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδος στη Γαλλία, διαπιστευμένος παράλληλα στην UNESCO και την Αγία Έδρα στο Βατικανό. Χρημάτισε αναπληρωτής υπουργός Βιομηχανίας (1994 - 1995) με υπουργό τον Κώστα Σημίτη και αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών (1999 - 2000) με υπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου. Στις εκλογές του Απριλίου 2000 δεν κατόρθωσε να επανεκλεγεί. Αντώνης Μακρυδημήτρης, Οι υπουργοί των εξωτερικών της Ελλάδας 1829-2000, εκδ.Καστανιώτης, Αθήνα, 2000, σελ.116

Ο Χρήστος Ροκόφυλλος (19 Νοεμβρίου 1931) είναι Έλληνας νομικός, διπλωμάτης και πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, αναπληρωτής υπουργός Βιομηχανίας και Εξωτερικών, πρέσβης της Ελλάδας στο Παρίσι και το Βατικανό, και διοικητής της Αγροτικής Τράπεζας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%AE%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CE%BA%CF%8C%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CF%82

Στέλλα Κυριακίδου

Η Στέλλα Κυριακίδου γεννήθηκε στη Λευκωσία στις 10 Μαρτίου 1956. Ομιλεί, πέρα από την ελληνική, την αγγλική και τη γαλλική γλώσσα.Σπούδασε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο του Ρέντινγκ. Ακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και σπουδές παιδοψυχολογίας στο Ινστιτούτο Ψυχιατρικής, Ψυχολογίας και Νευροεπιστήμης. Επιπρόσθετα, παρακολούθησε ειδικά σεμινάρια για τις ψυχολογικές επιπτώσεις σε παιδιά και εφήβους με καρκίνο και λευχαιμία, τη βία στην οικογένεια, τις μαθησιακές δυσκολίες σε παιδιά και τη διασυνδετική συμβουλευτική ψυχιατρική σε γενικό παιδιατρικό νοσοκομείο.Ήταν εκπαιδεύτρια σε θέματα ασθενών με καρκίνο του μαστού και δικαιώματα των ασθενών σε ευρωπαϊκές οργανώσεις. Εργάζεται ως κλινική ψυχολόγος.Είναι νυμφευμένη με τον Κίκη Κυριακίδη και έχει δύο υιούς. Την περίοδο 2004-2006 ήταν πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας για τον Καρκίνο του Μαστού Europa Donna. Την περίοδο 2000-2015 ήταν πρόεδρος του Κυπριακού Φόρουμ Καρκίνου του Μαστού Europa Donna Κύπρου. Την περίοδο 2010-2012 ήταν εκπρόσωπος ασθενών στην Ευρωπαϊκή Οργάνωση για τον καρκίνο. Από τις 28 Σεπτεμβρίου 2016 είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής της Κύπρου για τον καρκίνο.Από το 2006 είναι μέλος του Πολιτικού Γραφείου και του Ανωτάτου Συμβουλίου του ΔΗΣΥ. Από τον Μάιο του 2013 έως και τον Νοέμβριο του 2019 ήταν αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ.Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής στις βουλευτικές εκλογές του 2006 στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας με τον ΔΗΣΥ για την Θ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο. Επανεκλέχθηκε στις βουλευτικές εκλογές του 2011 για την Ι΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο και στις βουλευτικές εκλογές του 2016 για την ΙΑ΄ Κοινοβουλευτική Περίοδο.Ως βουλευτής, διετέλεσε αναπληρώτρια πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Υγείας, πρόεδρος της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων, Υγείας και Αειφόρου Ανάπτυξης της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (Ιανουάριος 2016-Οκτώβριος 2017) και πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (Οκτώβριος 2017- Ιανουάριος 2018). Διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ίσων Ευκαιριών μεταξύ Ανδρών και Γυναικών, μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Υγείας, επικεφαλής της αντιπροσωπίας της Βουλής στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης από το 2012 και μέλος του Προεδρείου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης από τον Ιανουάριο του 2016 έως το 2019.Το 2017 εξελέγη 30ή Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης.Τον Ιούλιο του 2019 ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης πρότεινε τη Στέλλα Κυριακίδου ως τον επίτροπο της Κύπρου για τη νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2019, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοίνωσε ότι η νέα Επίτροπος Στέλλα Κυριακίδου επιλέχθηκε ως Επίτροπος Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στις 3 Οκτωβρίου 2019, πραγματοποίησε τις απαραίτητες ακροάσεις ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, από το οποίο και έγινε αποδεκτή. Στις 27 Νοεμβρίου 2019 παραιτήθηκε της από την θέση της αντιπροέδρου του ΔΗΣΥ και από τη θέση της στη Βουλή. Ανέλαβε επίσημα καθήκοντα ως Επίτροπος Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων την 1η Δεκεμβρίου 2019. Στις 13 Ιανουαρίου 2020 πραγματοποιήθηκε η ορκωμοσία της ως Επίτροπος Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων ενώπιον του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. «ΚΥΡΙΑΚΙΔΟΥ Στέλλα». www.parliament.cy. Βουλή των Αντιπροσώπων (Κύπρος). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουλίου 2019. «Πρώτη αντίδραση Στέλλας Κυριακίδου στην πρόταση του ΠτΔ». Philenews. Ο Φιλελεύθερος. 26 Ιουλίου 2019. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουλίου 2019.

Η Στέλλα Κυριακίδου είναι Ελληνοκύπρια πολιτικός. Από το 2019 είναι Επίτροπος Υγείας και Ασφάλειας Τροφίμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προηγουμένως ήταν βουλευτής στην Εκλογική Περιφέρεια Λευκωσίας εκλεγμένη με τον ΔΗΣΥ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CE%9A%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85

Λακκί Λέρου

Όπως και τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα, η Λέρος είχε κυβερνηθεί από την Ιταλία το 1912-1943. Οι ιταλικές αρχές, ίδρυσαν την πόλη του Πόρτο Λάγο στη δεκαετία του 1930 ως νέα πρότυπη πόλη. Το όνομα προέρχεται από τον Μάριο Λάγο, κυβερνήτη της ιταλικής αποικίας από το 1922 έως το 1936. Είναι ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της ιταλικής ορθολογιστικής και φασιστικής αρχιτεκτονικής, με κτίρια από τους Αρμάντο Μπερναμπίτι και Ροντόλφο Πετράκο. Λέγεται ότι ο Μουσολίνι είχε έπαυλη για τον εαυτό του κοντά στην πόλη. Τα κτίρια περιλαμβάνουν: Κάζα ντέϊ Μπαλίλλα (Σπίτι της Φασιστικής Νεολαίας) (1933), Μπερναμπίτι Σκεπαστή αγορά (1934-1936), Πετράκο Δημοτικό σχολείο και παιδικός σταθμός (1934-1936), Πετράκο Το Δημαρχείο και Κάζα ντελ Φάσιο (Έδρα του Φασιστικού Κόμματος) (1935-1938), Μπερναμπίτι Κινηματογράφος/Θέατρο (1936-1938), Μπερναμπίτι Εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου (σημερινός Άγιος Νικόλαος, 1935-1939), Μπερναμπίτι Το Πορτολάγκο χτίστηκε ως η κύρια βάση του ιταλικού βασιλικού ναυτικού στα Δωδεκάνησα αρχίζοντας το 1923, καθώς το λιμάνι της Ρόδου ήταν πολύ μικρό. Ο κόλπος είναι βαθύς, με μήκος 3.5 χλμ. και πλάτος άνω του 1 χλμ., καθιστώντας το κατάλληλη θέση για ναυτική βάση, στην πραγματικότητα μια από τις καλύτερες στην ανατολική Μεσόγειο. Υπό ιταλική κυριαρχία, ο Κόλπος Πορτολάγκο (όπως ονομαζόταν τότε) ήταν οχυρωμένος. Υπήρχε διπλός βραχίονας πέρα από τη στενή είσοδο και αρκετός οπλισμός.Η ναυτική βάση περιλάμβανε πολλά κτίρια και εγκαταστάσεις του ναυτικού. Είχε χώρο προσγείωσης για υδροπλάνα. Η φρουρά του νησιού περιλάμβανε περίπου 6.500 άνδρες. Ήταν το λιμάνι για δύο αντιτορπιλικά, δύο μικρές πυραυλακάτους και τέσσερα υποβρύχια.

Το Λακκί, με πληθυσμό 1.990 κατοίκων, πρώην Πόρτο Λάγο, είναι μια κοινότητα στο ελληνικό νησί της Λέρου, στα Δωδεκάνησα, στον όρμο Λακκίου. Η περιοχή χτίστηκε ως η κύρια βάση του Ιταλικού Βασιλικού Ναυτικού στα Δωδεκάνησα ξεκινώντας το 1923. Η πόλη του Πορτολάγκο ιδρύθηκε τη δεκαετία του 1930 υπό ιταλική κυριαρχία, ως νέα πρότυπη πόλη όπου οι περισσότεροι κάτοικοι ήταν από τον ιταλικό στρατό. Το 1947 η Λέρος περιήλθε στην Ελλάδα και ακολούθως το Πόρτο Λάγο μετονομάστηκε σε Λακκί. Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου αποτέλεσε τόπο εξορίας πολιτικών κρατούμενων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CE%BA%CE%AF_%CE%9B%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%85

Κάτω Κερδύλιο Σερρών

Το βυζαντινό χωρίον Κρούσοβος το οποίο αναφέρεται πρώτη φορά σε βυζαντινό χρυσόβουλο του Δεκεμβρίου του 1258 φέρεται να ταυτίζεται με τον (σήμερα εγκαταλελειμμένο) οικισμό του Κάτω Κερδυλίου, καθώς στο γειτονικό Άνω Κερδύλιο δεν σώζονται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ίχνη βυζαντινής εγκατάστασης. Αποτέλεσε αρχικά εν μέρει και στην συνέχεια πλήρως μετόχι της Μονής Εσφιγμένου, ενώ απογραφές του 1318 και του 1321 κατέγραψαν 85 κατοίκους. Σύμφωνα με το έργο "Εθνογραφία των Βιλαετιών της Αδριανούπολης, του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης" το 1873 το Κάτω Κρούσοβο διέθετε 63 νοικοκυριά με 90 Έλληνες και 75 μουσουλμάνους κατοίκους. Ο Αλεξάντρ Συνβέ στο έργο του "Les Grecs de l'Empire Ottoman. Etude Statistique et Ethnographique" ανέφερε ότι το 1878 στο Κάτω Κρούσοβο ζούσαν 296 Έλληνες. Σύμφωνα με τη στατιστική μελέτη του Βούλγαρου γεωγράφου Βασίλ Κάντσωφ, «Μακεδονία, Εθνογραφία και Στατιστική», το 1900 το Κάτω Κρούσοβο είχε 300 Έλληνες κατοίκους. Γεννήθηκαν στο (Κάτω) Κερδύλλιο Παναγιώτης Χούπης, ομαδάρχης του Μακεδονικού Αγώνα

Το Κερδύλλιο ή Κάτω Κερδύλλιο, έως το 1927 γνωστό ως Κάτω Κρούσοβον, είναι εγκαταλελειμμένος οικισμός του Νομού Σερρών, στον σημερινό Δήμο Αμφίπολης. Πολλοί κάτοικοι του χωριού εκτελέσθηκαν κατά τη Σφαγή στα Άνω και Κάτω Κερδύλια, ενώ οι εναπομείναντες κάτοικοι εγκαταστάθηκαν μαζί με εκείνους του Άνω Κερδυλλίου στο σημερινό χωριό των Νέων Κερδυλίων. Στο χωριό βρίσκονται μέχρι σήμερα ο Ιερός Ναός Αγίων Γεωργίου και Ραφαήλ και ο Ιερός Ναός Αγίων Αναργύρων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89_%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%B4%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CE%A3%CE%B5%CF%81%CF%81%CF%8E%CE%BD

Λουξ

Το 1950, ο Παναγιώτης Μαρλαφέκας ίδρυσε μια μικρή βιοτεχνία αναψυκτικών με την ονομασία Λουξ στην Πάτρα. Εμπνευστής του λογοτύπου της εταιρείας υπήρξε ένας πατρινός συνθέτης τραγουδιών, στον οποίο ο ιδρυτής της εταιρείας είχε προστρέξει με μια λίστα δέκα υποψηφίων ονομάτων για την επιχείρηση. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 η επιχείρηση βρέθηκε αντιμέτωπη με νέα δεδομένα, καθώς εμφανίστηκαν στην Ελλάδα οι πολυεθνικές εταιρείες στο χώρο των αναψυκτικών. Το 1972 η Λουξ μεταφέρθηκε στο Κεφαλόβρυσο, και ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το τοπικό νερό για την παραγωγή των προϊόντων της, ενώ εισήγαγε το χαρακτηριστικό πλαστικό μπουκάλι της Λουξ, περιεκτικότητας 330ml. Η δεκαετία του 1990 έφερε μια σειρά αλλαγών για τη Λουξ. Τη διεύθυνση της επιχείρησης ανέλαβαν οι απόγονοι του Παναγιώτη Μαρλαφέκα. Η επιχείρηση άλλαξε νομική υπόσταση και μετατράπηκε σε Ανώνυμος Βιομηχανική Εμπορική Εταιρεία. Το 2002, η Λουξ προχώρησε σε νέες γραμμές παραγωγής για P.E.T. και γυάλινες συσκευασίες, καθώς και στη δημιουργία ενός σύγχρονου κέντρου logistics. Το 2004, η Λουξ εισήγαγε στην ελληνική αγορά ένα παραδοσιακό αναψυκτικό, τη βυσσινάδα. Αργότερα η εταιρία συνεργάστηκε με την Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία και τα προϊόντα της έγιναν τα επίσημα αναψυκτικά της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου. Από το 2008 έχει συνάψει ειδικές αποκλειστικές συνεργασίες με κέντρα logistics στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής και από το 2016 στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα, διαθέτει τρεις ιδιόκτητες παραγωγικές μονάδες. Στα επόμενα χρόνια, τα αναψυκτικά της Λουξ επιλέχθηκαν από τον Ελληνικό Οργανισμό Προώθησης Εξαγωγών να σερβίρονται σε όλο τον κόσμο, μέσα από την πρωτοβουλία Kerasma (Ελληνικό gourmet εστιατόριο σε όλες τις μεγάλες διεθνείς εκθέσεις τροφίμων). Το 2009, εγκαινιάστηκε η νέα παραγωγική μονάδα της Λουξ Μαρλαφέκας ΑΒΕΕ στην πόλη του Αιγίου και την ίδια χρονική περίοδο, η Λέσχη Επιχειρηματικότητας βράβευσε την εταιρεία με το βραβείο Κούρος (για την ραγδαία ανάπτυξη και καινοτομία της). Το 2014 ανέλαβε, ως χορηγός, «Υποστηρικτής της Ελληνικής Προεδρίας Συμβουλίου ΕΕ» με τα προϊόντα της να αποτελούν το επίσημο αναψυκτικό της Ελληνικής Προεδρίας. To 2016 λάνσαρε τη σειρά λουξ plus 'n light και λίγο αργότερα τη σειρά λουξ plus 'n light tea. Το 2018 η εταιρία εκπροσωπήθηκε στο επετειακό “Συμπόσιο για τα 20 χρόνια Ελληνικής Ακαδημίας Μάρκετινγκ”, αφιερωμένο στο “Στρατηγικό Ρόλο του Μάρκετινγκ στο Made in Greece”. Το 2020 η εταιρία συμπλήρωσε 70 χρόνια παρουσίας στον κλάδο, έχοντας λάβει σε όλη την πορεία της βραβεία απο οργανισμούς και φορείς, όπως ο ΣΒΕ, ο ΕΒΕΑ αλλά και τίτλους όπως "Superbrand", Public National Champion, Αιωνόβιο brand, Πρωταγωνιστής Ελληνικής Οικονομίας κλπ. Επιπλέον, αποτελεί Μέλος της πρωτοβουλίας ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ, μιας Κοινότητας αμιγώς ελληνικών παραγωγικών-μεταποιητικών επιχειρήσεων, με Έδρα, Παραγωγή και Ιδιοκτησία στην Ελλάδα. Η εταιρία συμμετέχει σε εμπορικές ελληνικές και διεθνείς εκθέσεις. Τα αναψυκτικά Λουξ κυκλοφορούν σε οκτώ διαφορετικές γεύσεις, ενώ οι χυμοί της ίδιας εταιρείας σε τέσσερις. Πορτοκαλάδα Λεμονάδα Αεριούχος Βυσσινάδα Λουξ Μιξ (κοκτέιλ εσπεριδοειδών πορτοκαλιού, λεμονιού και μανταρινιού) Γκαζόζα Σόδα Λουξ Cola ΤόνικΠορτοκαλάδα plus ‘n light Λεμονάδα plus ‘n light Λουξ cola plus ‘n light Αναψυκτικά λουξ plus ‘n light tea Τσάι με λεμόνι plus ‘n light tea Τσάι με ροδάκινο plus ‘n light tea Τσάι με κόκκινα φρούτα plus ‘n light tea Φυσικός χυμός πορτοκάλι Φυσικός χυμός ροδάκινο Ανάμιξη από μήλο, πορτοκάλι και καρότο Πολυβιταμινούχος Extra-9 Η Λουξ Μαρλαφέκας ΑΒΕΕ τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει εξαγωγές των προϊόντων της στις ακόλουθες χώρες: Αυστραλία Καναδάς Κύπρος Γερμανία Ιταλία ΗΠΑ Παναμάς Νότια Κορέα Ολλανδία Σουηδία Βέλγιο Ρουμανία Ουγγαρία Τσεχία Αυστρία Γαλλία Πορτογαλία Ελβετία Αλβανία Σερβία Νέα Ζηλανδία Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα Ρωσία Νότια Αφρική Σιγκαπούρη Ισπανία Η Λουξ Μαρλαφέκας ΑΒΕΕ δραστηριοποιείται πανελλαδικά με ένα ολοκληρωμένο διαφημιστικό πρόγραμμα χρησιμοποιώντας τα μέσα του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης, των εντύπων, των χορηγιών, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κλπ. Η Λουξ στηρίζει με χορηγικά προγράμματα αθλητικές ενώσεις και σωματεία. Το 2004-2005 η Λουξ έγινε το Επίσημο Αναψυκτικό της Εθνικής Ομάδας Ποδοσφαίρου. Επίσης, είναι βασικός χορηγός ομάδων και σε διαφορετικά αθλήματα, όπως καλαθοσφαίριση, χειροσφαίριση, αγώνες ταχύτητας, βόλεϋ, ποδόσφαιρο, πόλο, χάντμπολ αλλά και αθλητικών διοργανώσεων (all star game, πρωταθλήματα μοντελισμού, Super Cup Basket, PICK Patras, το ιστορικό Ράλλυ Μόντε Κάρλο, tο Socca World Cup Crete, το Authentic Big Blue ). Ενδεικτικά, στηρίζει ομάδες όπως, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ BC, Απόλλων Πατρών κ.α. Η Λουξ έχει αποτελέσει επίσης χορηγό εκδηλώσεων, όπως Πάτρα - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης (2006), έχει συμβάλλει στην προσπάθεια του θεάτρου σκιών Κώστα Μακρή και του Μουσείου Καραγκιόζη στην Πάτρα, έχει συνεισφέρει στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, στο TedxPatras, σε συναυλίες και ταινίες, στα βραβεία All4fun, στην Athens Xclusive Designers Week, στο Street Food Festival, σε παιδικά φεστιβάλ, στην Έκθεση Τεχνογνωσίας Patras IQ, ενώ κάθε χρόνο στηρίζει το περίφημο Πατρινό καρναβάλι. Η Λουξ έχει συμβάλει με διάφορους τρόπους στην προστασία του περιβάλλοντος και την υποστήριξη και ενίσχυση της τοπικής κοινωνίας της Πάτρας (οργάνωση εκστρατείας και διάθεση κερδών σε πυρόπληκτους), ενώ στηρίζει συνεχώς πολλά ιδρύματα της Πάτρας, της Δυτικής Ελλάδας και της χώρας γενικά. Μέχρι και σήμερα ενδεικτικά, έχει στηρίξει το πρόγραμμα της Εθνικής Ολυμπιακής Ακαδημίας και του Υπουργείου Παιδείας, “Αναδάσωση και Αθλητισμός”, την «Αποστολή», το Φιλανθρωπικό Οργανισμό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, το Χαμόγελο του Παιδιού, τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, τα μηνύματα της Καμπάνιας Ένα στα Πέντε, τον ΕΛΕΠΑΠ, το νοσοκομείο Πατρών "Άγιος Ανδρέας", το Εθνικό Σύστημα Υγείας, κλπ. Ιστορικό εταιρείας Προγράμματα χορηγιών της Λουξ Μαρλαφέκας ΑΒΕΕ Κοινωνική Ευθύνη Η ιστορία των αναψυκτικών στην Ελλάδα... Επίσημος ιστότοπος

Η "Λουξ" Μαρλαφέκας ΑΒΕΕ είναι ελληνική εταιρεία παραγωγής αναψυκτικών (μη αλκοολούχων ποτών), η οποία ιδρύθηκε και λειτουργεί από το 1950 με έδρα την Πάτρα. Κύρια δραστηριότητά της είναι η παραγωγή αναψυκτικών και φυσικών χυμών και η διάθεσή τους στην ελληνική και κυπριακή αγορά αλλά και σε αγορές του εξωτερικού.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BE

Γαλάτσι

Η περιοχή εξυπηρετείται από γραμμές τρόλεϊ και λεωφορείων του ΟΑΣΑ. Ακόμη στους σχεδιασμούς της γραμμής 4 του Μετρό της Αθήνας, προβλέπονται τρεις σταθμοί στην ευρύτερη περιοχή (Γαλάτσι, Άλσος Βεΐκου, Ελικώνος). Η γραμμή 4 του Μετρό θα καταλήγει Γουδή, διατρέχοντας κομβικά σημεία της πρωτεύουσας, όπως Εξάρχεια, Ακαδημία, Κολωνάκι, Ευαγγελισμός, Καισαριανή, Ιλίσια και Ζωγράφου. Η Ομορφοκκλησιά είναι ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο ο οποίος χτίστηκε τον 12ο αιώνα πάνω σε λείψανα παλαιοχριστιανικής εκκλησίας, η οποία με τη σειρά της είχε χτιστεί πάνω σε λείψανα αρχαίου ναού. Πρόκειται για μικρών διαστάσεων εγγεγραμμένο σταυροειδή με τρούλο ναό, με παρεκκλήσιο στα νότια και νάρθηκα στα δυτικά. Διαθέτει σπάνιες τοιχογραφίες, ενώ γύρω από τον ναό έχουν βρεθεί αρχαία λείψανα του 5ου - 4ου αιώνα π.Χ., όπου πιστεύεται ότι υπήρχε αρχαίο νεκροταφείο. Χτίστηκε το 1590 από την Οσία Φιλοθέη και για παραπάνω από 300 χρόνια χρησιμοποιήθηκε σαν παρθεναγωγείο, μοναστήρι και κρυφό σχολειό. Γκρεμίστηκε το 1927 για να οικοδομηθεί στην ίδια θέση ο σημερινός ναός. Η Αγία Γλυκερία αποτελεί την πολιούχο του Γαλατσίου. Έναντι του ναού, βρίσκεται η Πηγή που δημιουργήθηκε το 1910 επί δημάρχου Αθηναίων Σπύρου Μερκούρη. Το Άλσος Βεΐκου αποτελεί μια τεράστια έκταση πρασίνου και είναι ένας από τους μεγαλύτερους πνεύμονες της Αθήνας. Διαθέτει καφετέριες, παιδική χαρά, γήπεδα (τένις, μπάσκετ, ποδοσφαίρου),κολυμβητήριο, θέατρο, θερινό κινηματογράφο και αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς Αθηναίους τα σαββατοκύριακα. Το Κλειστό Γαλατσίου αποτελεί ένα υπερσύγχρονο κλειστό γήπεδο το οποίο κατασκευάστηκε το 2004 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας 2004 για τα αγωνίσματα της ρυθμικής γυμναστικής και της επιτραπέζιας αντισφαίρισης και ανήκει στην Εταιρία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε Αρχειοθετήθηκε 2019-12-07 στο Wayback Machine.. Στο γήπεδο αυτό αγωνίστηκε στο παρελθόν η ομάδα μπάσκετ της ΑΕΚ. Το Σχολικό Συγκρότημα Γκράβας είναι το γνωστότερο και μεγαλύτερο συγκρότημα σχολείων στην Αθήνα, και βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του δήμου Αθηναίων, κοντά στις συνοικίες Κυπριάδου, Περιβόλια και στα σύνορα με το δήμο Γαλατσίου ενώ περιλαμβάνει νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, Τ.Ε.Ε. και Ι.Ε.Κ. του δήμου Αθηναίων και του δήμου Γαλατσίου. Στο Γαλάτσι λειτουργούν 10 δημοτικά (1ο, 2ο, 3ο, 4ο, 5ο, 7ο, 9ο, 11ο, 12ο και 16ο), 6 Γυμνάσια (1ο, 2ο, 3ο, 4ο, 5ο και 6ο), 4 Γενικά Λύκεια (1ο, 2ο, 3ο και 4ο), 2 Επαγγελματικά Λύκεια (1ο, 2ο), 1 ΤΕΕ (3ο) και 1 ΣΕΚ (6ο) Τα Τουρκοβούνια, με μέγιστο υψόμετρο στα 337μ., αποτελούν τον υψηλότερο λόφο εντός του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας. Πρόκειται για μία βραχώδη λοφοσειρά, στους δυτικούς πρόποδες της οποίας εκτείνεται το Γαλάτσι. Ο κύριος όγκος των Τουρκοβουνίων βρίσκεται στα σύνορα του Γαλατσίου με τον Δήμο Αθηναίων, πάνω στον οποίο υπάρχει το Αττικό Άλσος, ένα περιαστικό δάσος σημαντικής οικολογικής αξίας για ολόκληρο το λεκανοπέδιο, που αποτελεί δημοφιλή χώρο αναψυχής για τους Αθηναίους εξαιτίας της θέας και των λειτουργιών που προσφέρει. Ο λόφος του Προφήτη Ηλία, όπου και το ομώνυμο μοναστήρι έχει υψόμετρο 320 μέτρα. Οι υπόλοιπες βραχώδεις και γυμνές από βλάστηση κορυφές των Τουρκοβουνίων εκτείνονται προς τα βόρεια, κατά μήκος του ανατολικού Γαλατσίου μέχρι και το Άλσος Βεΐκου. Στον χώρο του Αττικού Άλσους επρόκειτο να χτιστεί ο Ναός του Σωτήρος, πιο γνωστό ως Τάμα του Έθνους, από την χούντα Παπαδόπουλου το 1971, για να εξελιχθεί σε οικονομικό σκάνδαλο, λόγω της αναστολής των περαιτέρω εργασιών. Αντώνης Αντωνιάδης, ποδοσφαιριστής Κώστας Αντωνίου, ποδοσφαιριστής Ηλέκτρα Αποστόλου, μάρτυρας αγωνίστρια Εθνικής Αντίστασης, κάτοικος Καραγιαννέικων Ελευθερία Αρβανιτάκη, Ελληνίδα τραγουδίστρια Αρλέτα, Ελληνίδα τραγουδίστρια Θανάσης Βέγγος, ηθοποιός Λάμπρος Βέικος, αγωνιστής 1821 Γαλάκηδες, κτηματίες Χαρά Καρυάμη, παγκόσμια πρωταθλήτρια ανσάμπλ Γιώργος Κονιτόπουλος, βιολάτορας νησιώτικου τραγουδιού Ειρήνη Κουμαριανού, ηθοποιός Ερνστ Κούρτιους, αρχαιολόγος Θάνος Κωτσόπουλος Γιώργος Μανέτας, Λογοτέχνης Στέλιος Μανωλάς, ποδοσφαιριστής Νίκος Ξυλούρης, μουσικός Σοφοκλής Πέππας, ηθοποιός Βασίλης Πριόβολος (Ερμής), καπετάνιος Εθνικής Αντίστασης Ραψωδός Φιλόλογος Ο Δήμος Γαλατσίου διαιρείται στις συνοικίες Ομορφοκκλησιά, Αγία Ειρήνη, Κρητικά, Κέντρο, Περιβόλια, Καραγιαννέικα, Άνω Γαλάτσι, Μενιδιάτικα, Ακτημόνων και Ζαμπέτα. Ιωάννης Παπαηλιού (1955-1959) Αντώνιος Χωριανόπουλος του Αρτεμίου (1959-1964) Δημήτριος Κεχαγιάς (1959-1964) Βασίλης Παπαδιονυσίου (1964-1967, 1974-2002) (ΕΚ, ΠΑΣΟΚ) (ρεκόρ θητείας 31 χρόνια) Ιωάννης Βιντζηλαίος Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος (1967-1974) (διορισμένος από τη χούντα, με αναπληρωτή τον Ευάγγελο Ζαφειράτο). Δημήτριος Λύρας Θεόδωρος Τούντας (ΠΑΣΟΚ) (2002-2006) Κυριάκος Τσίρος (ΝΔ) (2006-2014) Γεώργιος Ηλ. Μαρκόπουλος (ΝΔ) (2014-) Γαλάτσι Ασβεστοκάμινα Νταμάρια, Λεύκωμα του δήμου Γαλατσίου, FM Records, ISBN 5201364783461 Χατζούδης Νέστορας: Το Γαλάτσι και οι Γαλατσιώτες στο διάβα του 20ου αιώνα, πρώτος τόμος 1900-1974, εκδόσεις Ταξιδευτής Από τα Παμφορεία στο Μετρό, δίτομο λεύκωμα, τόμος 1 Ιστοσελίδα με web cam της πόλης, νέα και προβολή Επίσημη ιστοσελίδα Δήμου Γαλατσίου Αττικό Πράσινο - Γαλάτσι

Το Γαλάτσι είναι αστική περιοχή που ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Κεντρικού Τομέα Αθηνών. Εκτείνεται βόρεια του Δήμου Αθηναίων στους πρόποδες του λόφου Τουρκοβούνια, που είναι ο υψηλότερος της Αθήνας. Είναι από τις περιοχές της πρωτεύουσας με το μεγαλύτερο ποσοστό πρασίνου, αλλά ταυτόχρονα και μία από τις πιο πυκνοκατοικημένες. Καταλαμβάνει έκταση 4 τ.χλμ. και βρίσκεται περίπου 4 χλμ. βόρεια από το κέντρο της Αθήνας. Συνορεύει στα βόρεια με τη Νέα Ιωνία, ανατολικά με τη Φιλοθέη και το Παλαιό Ψυχικό, ενώ στα νότια και δυτικά με τον Δήμο Αθηναίων. Έχει μέσο υψόμετρο 200 μ. και πληθυσμό 57.917 κατοίκους, σύμφωνα με τα αποτελέσματα απογραφής πληθυσμού 2021.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B9

Ένα σπίτι στο τέλος του κόσμου

Ο Μπόμπυ, μεγαλωμένος σε προάστιο του Κλήβελαντ στο Οχάιο, στις δεκαετίες του ΄60 και του ΄70, ζει σε περιβάλλον εξαρτημένο από τις διασκεδάσεις της εποχής και τα ναρκωτικά. Υπήρξε μάρτυρας των θανάτων του μεγαλύτερου αδελφού του και της μητέρας του και την ίδια περίοδο γνωρίζεται στο σχολείο με τον Τζόναθαν, ο οποίος προέρχεται από μία μεσοαστική οικογένεια. Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα του ακολουθεί και ο Μπόμπυ βρίσκει καταφύγιο στην οικογένεια του Τζόναθαν, η οποία αναλαμβάνει την προστασία του. Η σχέση των δύο παιδιών εξελίσσεται σε σχέση βαθιάς φιλίας η οποία οδηγεί ακόμη και στον μεταξύ τους σεξουαλικό πειραματισμό. Η εξέλιξη της πλοκής τους βρίσκει, αρχές της δεκαετίας του ΄80 στην Νέα Υόρκη όπου ο Μπόμπυ εγκαθίσταται στο σπίτι του Τζόναθαν και της εκκεντρικής συγκατοίκου του Άλις. Ο Μπόμπυ και η Άλις γίνονται εραστές, παρόλο που αυτή δηλώνει ερωτευμένη και με τον Τζόναθαν και εκφράζει την επιθυμία της να αποκτήσει παιδί με αυτόν, γνωρίζοντας ότι ο Τζόναθαν είναι συνειδητοποιημένος gay. Ο Μπόμπυ και ο Τζόναθαν τρέφουν επίσης βαθειά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Η Άλις μένει έγκυος και οι τρεις τους μετακομίζουν στο Woodstock ζώντας μαζί και μεγαλώνοντας την μικρή Ρεββέκα. Δημιουργούν μία ιδιότυπη οικογένεια προσπαθώντας να διαχειριστούν τις συναισθηματικές συνέπειες του ερωτικού τους τριγώνου μέχρι την φυγή της Άλις και τον υπονοούμενο θάνατο του Τζόναθαν. Ο Κάνινγκαμ διασκεύασε το μυθιστόρημά του για την ταινία με τον ίδιο τίτλο, του 2004, σε σκηνοθεσία του Μάικλ Μάγιερ και με πρωταγωνιστές τους Κόλιν Φάρελ, Ρόμπιν Ράιτ Πεν, Ντάλας Ρόμπερτς και Σίσι Σπέισεκ Farrar, Straus and Giroux Michael Cunningham's website by powells.com by L.S. Klepp Αρχειοθετήθηκε 2009-06-12 στο Wayback Machine.ISBN 9780312424084

Το Ένα σπίτι στο τέλος του κόσμου (αγγλ. A Home at the end of the world) είναι μυθιστόρημα του βραβευμένου με Βραβείο Πούλιτζερ (Μυθοπλασίας) Αμερικανού συγγραφέα Μάικλ Κάνινγκαμ (Michael Cunningham). Ένα αφηγηματικό σε πρώτο πρόσωπο μυθιστόρημα, με τον αφηγητή να εναλλάσσεται σε κάθε κεφάλαιο. Ο Μπόμπυ και Τζόναθαν, οι δύο βασικοί χαρακτήρες του μυθιστορήματος, είναι και οι δύο βασικοί αφηγητές, η Άλις, μητέρα του Τζόναθαν και η Κλαιρ, έχουν τον ρόλο του αφηγητή σε ορισμένα από αυτά. Μέρος του μυθιστορήματος είχε δημοσιευθεί στον The New Yorker, είχε επιλεγεί δε, στα Καλύτερα Μικρά Διηγήματα του 1989 και είχε μεταδοθεί από τις συχνότητες του National Public Radio των Η.Π.Α.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CE%B1_%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%85

Θεοφυλλίνη

Οι κύριες δράσεις της θεοφυλλίνης περιλαμβάνουν: χαλάρωση των βρογχικών λείων μυών αύξηση της συσταλτικότητας και της αποτελεσματικότητας των καρδιακών μυών (θετική ινότροπη δράση) αύξηση του καρδιακού ρυθμού (θετική χρονοτρόπη δράση ) αύξηση της αρτηριακής πίεσης αύξηση της νεφρικής ροής του αίματος αντιφλεγμονώδη αποτελέσματα διεγερτική επίδραση του κεντρικού νευρικού συστήματος κυρίως στο μυελικό αναπνευστικό κέντρο.Οι κύριες θεραπευτικές χρήσεις της θεοφυλλίνης στοχεύουν τις: χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ( ΧΑΠ ) άσθμα βρεφική άπνοια Αποκλείει τη δράση της αδενοσίνης, ένα ανασταλτικό νευροδιαβιβαστή που προκαλεί ύπνο, συστέλλει τους λείους μυς και χαλαρώνει τον καρδιακό μυ. Η χρήση της θεοφυλλίνης περιπλέκεται από την αλληλεπίδρασή της με διάφορα φάρμακα και από το γεγονός ότι έχει στενό θεραπευτικό παράθυρο. Η χρήση της πρέπει να παρακολουθείται με άμεση μέτρηση των επιπέδων της θεοφυλλίνης στον ορό για την αποφυγή τοξικότητας. Μπορεί επίσης να προκαλέσει ναυτία, διάρροια, αύξηση του καρδιακού ρυθμού, μη φυσιολογικούς καρδιακούς ρυθμούς και διέγερση του ΚΝΣ (πονοκεφάλους, αϋπνία, ευερεθιστότητα και ζάλη). Επιληπτικές κρίσεις μπορούν επίσης να εμφανιστούν σε σοβαρές περιπτώσεις τοξικότητας και θεωρούνται ως νευρολογικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Η τοξικότητά της αυξάνεται από την ερυθρομυκίνη, τη σιμετιδίνη και τις φθοροκινολόνες, όπως η σιπροφλοξασίνη. Ορισμένα σκευάσματα θεοφυλλίνης με βάση τα λιπίδια μπορούν να οδηγήσουν σε τοξικά επίπεδα θεοφυλλίνης όταν λαμβάνονται με λιπαρά γεύματα, μια επίδραση που ονομάζεται απόρριψη δόσης, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με τα περισσότερα σκευάσματα θεοφυλλίνης. Η τοξικότητα της θεοφυλλίνης μπορεί να αντιμετωπιστεί με βήτα αναστολείς. Εκτός από επιληπτικές κρίσεις, οι ταχυαρρυθμίες αποτελούν μείζονα ανησυχία. Η θεοφυλλίνη δεν πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με το SSRI φλουβοξαμίνη . Η θεοφυλλίνη βρίσκεται στη φύση στους σπόρους κακάου. Ποσά έως 3,7 mg/g έχουν αναφερθεί σε φασόλια κακάο Κριόλο.Ίχνη θεοφυλλίνης έχουν βρεθεί επίσης στο παρασκευασμένο τσάι, αν και το ζυθοποιημένο τσάι παρέχει μόνο περίπου 1 mg/l, που είναι σημαντικά μικρότερο από μια θεραπευτική δόση. Ίχνη θεοφυλλίνης βρίσκονται επίσης στο γκουαράνα (Paullinia cupana) και στους καρπούς του φυτού κόλα. Όπως και άλλα παράγωγα μεθυλιωμένης ξανθίνης, η θεοφυλλίνη είναι: ανταγωνιστικός μη εκλεκτικός αναστολέας φωσφοδιεστεράσης, που αυξάνει την ενδοκυτταρική cAMP, ενεργοποιεί την PKA, αναστέλλει τον TNF-άλφα και αναστέλλει τη σύνθεση λευκοτριενίου και μειώνει τη φλεγμονή και την έμφυτη ανοσία μη εκλεκτικός ανταγωνιστής υποδοχέα αδενοσίνης, ανταγωνιστές υποδοχείς Α1, Α2 και Α3 σχεδόν εξίσου, γεγονός που εξηγεί πολλά από τα καρδιακά αποτελέσματά τουΗ θεοφυλλίνη έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει τη μεσολαβούμενη από TGF-βήτα μετατροπή των πνευμονικών ινοβλαστών σε μυοϊνοβλάστες στη ΧΑΠ και το άσθμα μέσω της οδού cAMP-PKA και καταστέλλει το COL1 mRNA, το οποίο κωδικοποιεί την πρωτεΐνη κολλαγόνο.Έχει αποδειχθεί ότι η θεοφυλλίνη μπορεί να αντιστρέψει τις κλινικές παρατηρήσεις μη ευαισθησίας σε στεροειδή σε ασθενείς με ΧΑΠ και ασθματικούς που είναι ενεργοί καπνιστές (μια κατάσταση που οδηγεί σε οξειδωτικό στρες) μέσω ενός σαφώς ξεχωριστού μηχανισμού. Η θεοφυλλίνη in vitro μπορεί να αποκαταστήσει τη μειωμένη δραστικότητα της HDAC (ισακετυλαλάση ιστόνης) που προκαλείται από οξειδωτικό στρες (δηλ. σε καπνιστές), επιστρέφοντας την απόκριση των στεροειδών στο φυσιολογικό. Επιπλέον, η θεοφυλλίνη έχει αποδειχθεί ότι ενεργοποιεί άμεσα το HDAC2. (Τα κορτικοστεροειδή απενεργοποιούν τη φλεγμονώδη απόκριση αναστέλλοντας την έκφραση φλεγμονωδών μεσολαβητών μέσω αποακετυλίωσης των ιστονών, ένα αποτέλεσμα που προκαλείται μέσω της δεσακετυλάσης-2 ιστόνης (HDAC2). Μόλις αποακετυλιωθεί, το DNA επανασυσκευάζεται έτσι ώστε οι περιοχές προαγωγής φλεγμονωδών γονιδίων να μην είναι διαθέσιμες για δέσμευση παραγόντων μεταγραφής όπως ο NF-κB που δρουν για να ενεργοποιήσουν τη φλεγμονώδη δραστηριότητα. Πρόσφατα έχει αποδειχθεί ότι το οξειδωτικό στρες που σχετίζεται με τον καπνό του τσιγάρου μπορεί να αναστέλλει τη δράση του HDAC2, εμποδίζοντας έτσι τις αντιφλεγμονώδεις επιδράσεις των κορτικοστεροειδών. ) Όταν η θεοφυλλίνη χορηγείται ενδοφλεβίως, η βιοδιαθεσιμότητα είναι 100%.Η θεοφυλλίνη κατανέμεται στο εξωκυτταρικό υγρό, στον πλακούντα, στο μητρικό γάλα και στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Ο όγκος κατανομής είναι 0,5 L / kg. Η δέσμευση πρωτεΐνης είναι 40%. Ο όγκος κατανομής μπορεί να αυξηθεί στα νεογνά και σε αυτούς που πάσχουν από κίρρωση ή υποσιτισμό, ενώ ο όγκος κατανομής μπορεί να μειωθεί σε εκείνους που είναι παχύσαρκοι. Η θεοφυλλίνη μεταβολίζεται εκτεταμένα στο ήπαρ (έως και 70%). Υποβάλλεται σε Ν-απομεθυλίωση μέσω του κυτοχρώματος P450 1A2. Μεταβολίζεται με παράλληλες οδούς πρώτης τάξης και Michaelis-Menten. Ο μεταβολισμός μπορεί να γίνει κορεσμένος (μη γραμμικός), ακόμη και εντός του θεραπευτικού εύρους. Μικρές αυξήσεις δόσεων μπορεί να οδηγήσουν σε δυσανάλογα μεγάλες αυξήσεις της συγκέντρωσης στον ορό. Η μεθυλίωση σε καφεΐνη είναι επίσης σημαντική για τον πληθυσμό των βρεφών. Οι καπνιστές και τα άτομα με ηπατική δυσλειτουργία τη μεταβολίζουν διαφορετικά. Τόσο η THC όσο και η νικοτίνη έχουν αποδειχθεί ότι αυξάνουν το ρυθμό του μεταβολισμού της θεοφυλλίνης.Η θεοφυλλίνη απεκκρίνεται αμετάβλητη στα ούρα (έως 10%). Η κάθαρση του φαρμάκου αυξάνεται σε παιδιά (ηλικίας 1 έως 12 ετών), εφήβους (12 έως 16), καπνιστές ενηλίκων, ηλικιωμένους καπνιστές, καθώς και σε κυστική ίνωση και υπερθυρεοειδισμό. Η κάθαρση του φαρμάκου μειώνεται σε αυτές τις καταστάσεις: ηλικιωμένοι, άτομα με οξεία συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, κίρρωση, υποθυρεοειδισμό και εμπύρετες ιογενείς ασθένειες. Ο χρόνος ημιζωής αποβολής ποικίλλει: 30 ώρες για πρόωρα νεογνά, 24 ώρες για νεογνά, 3,5 ώρες για παιδιά ηλικίας 1 έως 9, 8 ώρες για ενήλικες μη καπνιστές, 5 ώρες για ενήλικες καπνιστές, 24 ώρες για άτομα με ηπατική δυσλειτουργία, 12 ώρες για άτομα με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια NYHA τάξης I-II, 24 ώρες για άτομα με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια NYHA τάξη III-IV, 12 ώρες για ηλικιωμένους. Η θεοφυλλίνη εξήχθη για πρώτη φορά από φύλλα τσαγιού και ταυτοποιήθηκε χημικά γύρω στο 1888 από τον Γερμανό βιολόγο Άλμπρεχτ Κόσελ. Επτά χρόνια αργότερα, μια χημική σύνθεση που ξεκίνησε με 1,3-διμεθυλουρικό οξύ περιγράφηκε από τους Εμίλ Φίσερ και Λόρεντς Αχ. Η σύνθεση πουρίνης Traube, μια εναλλακτική μέθοδος για τη σύνθεση της θεοφυλλίνης, παρουσιάστηκε το 1900 από έναν άλλο Γερμανό επιστήμονα, τον Βίλεμ Τράουμπε. Η πρώτη κλινική χρήση της θεοφυλλίνης ήρθε το 1902 ως διουρητικό. Χρειάστηκαν επιπλέον 20 χρόνια έως ότου αναφέρθηκε για πρώτη φορά ως θεραπεία άσθματος. Το φάρμακο συνταγογραφήθηκε σε σιρόπι μέχρι τη δεκαετία του 1970 ως Theostat 20 και Theostat 80, και στις αρχές της δεκαετίας του 1980 σε μορφή δισκίου που ονομάζεται Quibron.

Η θεοφυλλίνη, επίσης γνωστή ως 1,3-διμεθυλοξανθίνη, είναι φάρμακο που δρα ως αναστολέας της φωσφοδιεστεράσης και χρησιμοποιείται στη θεραπεία αναπνευστικών ασθενειών όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) και το άσθμα με διάφορες επωνυμίες. Ως μέλος της οικογένειας ξανθίνης, φέρει δομική και φαρμακολογική ομοιότητα με τη θεοβρωμίνη και την καφεΐνη, και βρίσκεται εύκολα στη φύση, ούσα παρούσα στο τσάι (Camellia sinensis) και στο κακάο (Theobroma cacao). Μικρή ποσότητα θεοφυλλίνης παράγεται κατά τη μεταβολική επεξεργασία της καφεΐνης στο ήπαρ.Η ακεβροφυλλίνη, ένας βλεννογονικός ρυθμιστής των αεραγωγών και αντιφλεγμονώδης παράγοντας είναι προϊόν συνδυασμού αμβροξόλης και του οξικού οξέως θεοφυλλίνης 7.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B7

Γαστρίτιδα

Πολλοί άνθρωποι με γαστρίτιδα δεν εμφανίζουν καθόλου συμπτώματα. Ωστόσο, ο άνω κεντρικός κοιλιακός πόνος (επιγαστραλγία) είναι το πιο κοινό σύμπτωμα. Ο πόνος μπορεί να είναι ήπιος, ασαφής, καυστικός, έντονος ή να είναι οξύς. Ο πόνος εντοπίζεται συνήθως στο πάνω κεντρικό τμήμα της κοιλιάς, αλλά μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε από το πάνω αριστερό τμήμα της κοιλιάς γύρω από την πλάτη. Άλλα σημεία και συμπτώματα μπορεί να περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: Ναυτία Έμετος (μπορεί να είναι διαυγής, πράσινος ή κίτρινος, με κηλίδες αίματος ή εντελώς αιματηρός ανάλογα με τη σοβαρότητα της φλεγμονής του στομάχου) Ρέψιμο (συνήθως δεν ανακουφίζει τον πόνο στο στομάχι εάν υπάρχει) Φούσκωμα Πρώιμος κορεσμός Απώλεια όρεξης Ανεξήγητη απώλεια βάρους Υπάρχουν δύο κατηγορίες γαστρίτιδας ανάλογα με την αιτία της νόσου. Υπάρχει διαβρωτική γαστρίτιδα, για την οποία τα κοινά αίτια είναι το άγχος, το αλκοόλ, ορισμένα φάρμακα, όπως η ασπιρίνη και άλλα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) και η νόσος του Κρον. Και, υπάρχει μη διαβρωτική γαστρίτιδα, για την οποία η πιο κοινή αιτία είναι η λοίμωξη από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού.Τα κοινά αίτια περιλαμβάνουν το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και τα ΜΣΑΦ. Λιγότερο κοινές αιτίες περιλαμβάνουν το αλκοόλ, την κοκαΐνη, τη σοβαρή ασθένεια και τη νόσο του Κρον, μεταξύ άλλων. Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού αποικίζει το στομάχι του μισού και πλέον του παγκόσμιου πληθυσμού και η μόλυνση συνεχίζει να παίζει βασικό ρόλο στην παθογένεση ορισμένων γαστροδωδεκαδακτυλικών ασθενειών. Ο αποικισμός του γαστρικού βλεννογόνου από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού έχει ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη χρόνιας γαστρίτιδας σε μολυσμένα άτομα και, σε ένα υποσύνολο ασθενών, η χρόνια γαστρίτιδα εξελίσσεται σε επιπλοκές (π.χ. έλκος, καρκίνοι στομάχου και ορισμένες διακριτές εξωγαστρικές διαταραχές). Ωστόσο, περισσότερο από το 80% των ατόμων που έχουν μολυνθεί από το βακτήριο είναι ασυμπτωματικά και έχει υποτεθεί ότι μπορεί να παίζει σημαντικό ρόλο στη φυσική οικολογία του στομάχου. Τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν τον ρόλο συγκεκριμένων τροφών, συμπεριλαμβανομένων των πικάντικων τροφών και του καφέ, στην ανάπτυξη πεπτικού έλκους. Συνήθως συνιστάται στους ανθρώπους να αποφεύγουν τροφές που τους ενοχλούν. Υπάρχουν ελάχιστες συγκεκριμένες συμβουλές για τη διατροφή που δημοσιεύονται από έγκυρες πηγές. Ο ιστότοπος της Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου συμβουλεύει την αποφυγή τροφών που μπορεί να ερεθίσουν το στομάχι, όπως πικάντικα, όξινα ή τηγανητά φαγητά και προτείνει να μιλήσετε με έναν γιατρό σχετικά με αυτό. Η οξεία διαβρωτική γαστρίτιδα τυπικά περιλαμβάνει διακριτές εστίες επιφανειακής νέκρωσης λόγω βλάβης στην άμυνα του βλεννογόνου. Τα ΜΣΑΦ αναστέλλουν την κυκλοοξυγενάση-1 ή COX-1, ένα ένζυμο που είναι υπεύθυνο για τη βιοσύνθεση εικοσανοειδών στο στομάχι, το οποίο αυξάνει την πιθανότητα σχηματισμού πεπτικών ελκών. Επίσης, τα ΜΣΑΦ, όπως η ασπιρίνη, μειώνουν μια ουσία που προστατεύει το στομάχι που ονομάζεται προσταγλανδίνη. Αυτά τα φάρμακα όταν χρησιμοποιούνται σε σύντομο χρονικό διάστημα συνήθως δεν είναι επικίνδυνα. Ωστόσο, η τακτική χρήση μπορεί να οδηγήσει σε γαστρίτιδα. Επιπλέον, το σοβαρό φυσιολογικό στρες («έλκη από στρες») από σήψη, υποξία, τραύμα ή χειρουργική επέμβαση είναι επίσης μια κοινή αιτιολογία για οξεία διαβρωτική γαστρίτιδα. Αυτή η μορφή γαστρίτιδας μπορεί να εμφανιστεί σε περισσότερο από το 5% των νοσηλευόμενων ασθενών. Επίσης, η κατανάλωση αλκοόλ δεν προκαλεί χρόνια γαστρίτιδα. Ωστόσο, διαβρώνει το βλεννογόνο του στομάχου. Χαμηλές δόσεις αλκοόλ διεγείρουν την έκκριση υδροχλωρικού οξέος. Οι υψηλές δόσεις αλκοόλ δεν διεγείρουν την έκκριση οξέος. Η χρόνια γαστρίτιδα αναφέρεται σε ευρύ φάσμα προβλημάτων των γαστρικών ιστών. Το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει πρωτεΐνες και αντισώματα που καταπολεμούν τις λοιμώξεις στο σώμα για να διατηρήσουν ομοιοστατική κατάσταση. Σε ορισμένες διαταραχές το σώμα στοχεύει το στομάχι σαν να ήταν μια ξένη πρωτεΐνη ή παθογόνο, παράγει αντισώματα εναντίον του, το βλάπτει σοβαρά και μπορεί ακόμη και να καταστρέψει το στομάχι ή το βλεννογόνο του. Σε ορισμένες περιπτώσεις η χολή, που συνήθως χρησιμοποιείται για να βοηθήσει την πέψη στο λεπτό έντερο, εισέρχεται μέσω της πυλωρικής βαλβίδας του στομάχου εάν έχει αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια της επέμβασης ή δεν λειτουργεί σωστά, οδηγώντας επίσης σε γαστρίτιδα. Η γαστρίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί από άλλες ιατρικές καταστάσεις, όπως HIV/AIDS, νόσο του Crohn, ορισμένες διαταραχές του συνδετικού ιστού και ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια. Από το 1992, οι βλάβες της χρόνιας γαστρίτιδας ταξινομούνται σύμφωνα με το σύστημα του Σύδνεϋ. Μεταπλασία Η μεταπλασία του βλεννογόνου αδένα, η αναστρέψιμη αντικατάσταση των διαφοροποιημένων κυττάρων, εμφανίζεται στο πλαίσιο σοβαρής βλάβης των γαστρικών αδένων, οι οποίοι στη συνέχεια απομακρύνονται (ατροφική γαστρίτιδα) και σταδιακά αντικαθίστανται από βλεννογόνους αδένες. Μπορεί να αναπτυχθούν γαστρικά έλκη. Δεν είναι σαφές εάν είναι αυτό είναι η αιτία ή το αποτέλεσμα. Η εντερική μεταπλασία συνήθως ξεκινά ως απόκριση σε χρόνια βλάβη του βλεννογόνου στο άντρο του στομάχου και μπορεί να επεκταθεί στο σώμα. Τα κύτταρα του γαστρικού βλεννογόνου αλλάζουν για να μοιάζουν με τον εντερικό βλεννογόνο και μπορεί ακόμη και να προσλαμβάνουν απορροφητικά χαρακτηριστικά. Η εντερική μεταπλασία ταξινομείται ιστολογικά ως πλήρης ή ατελής. Με την πλήρη μεταπλασία, ο γαστρικός βλεννογόνος μετατρέπεται πλήρως σε βλεννογόνο του λεπτού εντέρου, τόσο ιστολογικά όσο και λειτουργικά, με την ικανότητα να απορροφά θρεπτικά συστατικά και να εκκρίνει πεπτίδια. Στην ατελή μεταπλασία, το επιθήλιο αποκτά ιστολογική εμφάνιση πιο κοντά σε αυτήν του παχέος εντέρου και συχνά εμφανίζει δυσπλασία. Συχνά, μια διάγνωση μπορεί να γίνει με βάση την περιγραφή των συμπτωμάτων τους από τους ασθενείς. Άλλες μέθοδοι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την επαλήθευση της γαστρίτιδας περιλαμβάνουν: Εξετάσεις αίματος: Αριθμός αιμοσφαιρίων Παρουσία ελικοβακτηριδίου του πυλωρού Λειτουργίες του ήπατος, των νεφρών, της χοληδόχου κύστης ή του παγκρέατος Ανάλυση ούρων Δείγμα κοπράνων, για αναζήτηση αίματος στα κόπρανα Ακτινογραφίες Ενδοσκόπηση, για έλεγχο φλεγμονής του βλεννογόνου του στομάχου και διάβρωση του βλεννογόνου Βιοψία στομάχου, για έλεγχο γαστρίτιδας και άλλων καταστάσεωνΤο πλαίσιο σταδιοποίησης OLGA της χρόνιας γαστρίτιδας στην ιστοπαθολογία. Η ατροφία βαθμολογείται ως το ποσοστό των ατροφικών αδένων και βαθμολογείται σε κλίμακα τεσσάρων επιπέδων. Χωρίς ατροφία (0%) = βαθμολογία 0; ήπια ατροφία (1–30%) = βαθμολογία 1; μέτρια ατροφία (31–60%) = βαθμολογία 2; 9 σοβαρή ατροφία (>60%) = βαθμολογία 3. Αυτές οι βαθμολογίες (0–3) χρησιμοποιούνται στην αξιολόγηση σταδιοποίησης OLGA σε κάθε 10 τμήματα: Τα αντιόξινα είναι μια κοινή θεραπεία για την ήπια έως μέτρια γαστρίτιδα. Όταν τα αντιόξινα δεν παρέχουν αρκετή ανακούφιση, συχνά συνταγογραφούνται φάρμακα όπως οι αναστολείς Η2 και οι αναστολείς της αντλίας πρωτονίων που βοηθούν στη μείωση της ποσότητας του οξέος.Οι κυτταροπροστατευτικοί παράγοντες έχουν σχεδιαστεί για να βοηθούν στην προστασία των ιστών που καλύπτουν το στομάχι και το λεπτό έντερο. Περιλαμβάνουν τα φάρμακα σουκραλφάτη και μισοπροστόλη. Εάν τα ΜΣΑΦ λαμβάνονται τακτικά, μπορεί επίσης να ληφθεί ένα από αυτά τα φάρμακα για την προστασία του στομάχου. Ένας άλλος κυτταροπροστατευτικός παράγοντας είναι το υποσαλικυλικό βισμούθιοΧρησιμοποιούνται διάφορα σχήματα για τη θεραπεία της λοίμωξης από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν έναν συνδυασμό δύο αντιβιοτικών και ενός αναστολέα αντλίας πρωτονίων. Μερικές φορές στο σχήμα προστίθεται βισμούθιο. Το 1000 μ.Χ., ο Αβικέννας περιέγραψε για πρώτη φορά τον καρκίνο του στομάχου. Το 1728, ο Γερμανός γιατρός Γκέοργκ Ερνστ Σταλ επινόησε για πρώτη φορά τον όρο «γαστρίτιδα». Ο Ιταλός παθολογοανατόμος Τζοβάνι Μπατίστα Μοργκάνι περιέγραψε περαιτέρω τα χαρακτηριστικά της γαστρικής φλεγμονής. Περιέγραψε τα χαρακτηριστικά της διαβρωτικής ή ελκώδους γαστρίτιδας και της διαβρωτικής γαστρίτιδας. Μεταξύ 1808 και 1831, ο Γάλλος γιατρός Φρανσουά-Ζοζέφ-Βικτόρ Μπρουσαί συγκέντρωσε πληροφορίες από τις νεκροψίες Γάλλων στρατιωτών. Περιέγραψε τη χρόνια γαστρίτιδα ως «γαστρίτιδα» και λανθασμένα πίστευε ότι η γαστρίτιδα ήταν η αιτία του ασκίτη, του τυφοειδούς πυρετού και της μηνιγγίτιδας. Το 1854, ο Τσαρλς Χάντφιλντ Τζόουνς και ο Γουίλσον Φοξ περιέγραψαν τις μικροσκοπικές αλλαγές της εσωτερικής επένδυσης του στομάχου στη γαστρίτιδα που υπήρχαν σε διάχυτες και τμηματικές μορφές. Το 1855, ο βαρόνος Καρλ φον Ροκιτάνσκι περιέγραψε για πρώτη φορά την υπερτροφική γαστρίτιδα. Το 1859, ο Βρετανός γιατρός Ουίλιαμ Μπρίντον περιέγραψε για πρώτη φορά την οξεία, υποξεία και χρόνια γαστρίτιδα. Το 1870, ο Σάμιουελ Φένουικ σημείωσε ότι η κακοήθης αναιμία προκαλεί ατροφία των αδένων στη γαστρίτιδα. Ο Γερμανός χειρουργός Γκέοργκ Ερνστ Κονιέτζνι παρατήρησε ότι τόσο το γαστρικό έλκος όσο και ο καρκίνος του στομάχου είναι αποτέλεσμα γαστρικής φλεγμονής. Οι Σιλντς Γουόρεν και Γουίλιαμ Μάισνερ περιέγραψαν την εντερική μεταπλασία του στομάχου ως χαρακτηριστικό της χρόνιας γαστρίτιδας.

Η γαστρίτιδα είναι φλεγμονή του βλεννογόνου του στομάχου. Μπορεί να εμφανιστεί ως σύντομο επεισόδιο ή μπορεί να είναι μεγάλης διάρκειας. Μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα, αλλά, όταν υπάρχουν συμπτώματα, το πιο κοινό είναι πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα (βλέπε δυσπεψία ). Άλλα πιθανά συμπτώματα περιλαμβάνουν ναυτία και έμετο, φούσκωμα, απώλεια όρεξης και καούρα. Οι επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν αιμορραγία στομάχου, έλκη στομάχου και όγκους στομάχου. Όταν λόγω αυτοάνοσων προβλημάτων, μπορεί να εμφανιστούν χαμηλά ερυθρά αιμοσφαίρια λόγω έλλειψης βιταμίνης Β12, μια κατάσταση γνωστή ως κακοήθης αναιμία.Οι συνήθεις αιτίες περιλαμβάνουν τη μόλυνση με ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού και τη χρήση μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ( ΜΣΑΦ). Λιγότερο κοινές αιτίες περιλαμβάνουν τις αλκοόλ, κάπνισμα, κοκαΐνη, σοβαρές ασθένειες, αυτοάνοσα προβλήματα, ακτινοθεραπεία και νόσο του Κρον. Η ενδοσκόπηση (γαστροσκόπηση), οι ακτινογραφίες του ανώτερου γαστρεντερικού, οι εξετάσεις αίματος και οι εξετάσεις κοπράνων μπορεί να βοηθήσουν στη διάγνωση. Συμπτώματα της γαστρίτιδας μπορεί στην πραγματικότητα να είναι συμπτώματα εμφράγματος του μυοκαρδίου. Άλλες καταστάσεις με παρόμοια συμπτώματα περιλαμβάνουν φλεγμονή του παγκρέατος, προβλήματα χοληδόχου κύστης και πεπτικό έλκος.Η πρόληψη γίνεται με την αποφυγή πραγμάτων που προκαλούν την ασθένεια. Η θεραπεία περιλαμβάνει φάρμακα όπως αντιόξινα, αναστολείς Η2 ή αναστολείς αντλίας πρωτονίων. Κατά τη διάρκεια οξέος επεισοδίου, η κατανάλωση παχύρρευστης λιδοκαΐνης μπορεί να βοηθήσει. Εάν η γαστρίτιδα οφείλεται σε ΜΣΑΦ, αυτά μπορεί να διακοπούν. Εάν υπάρχει ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, μπορεί να αντιμετωπιστεί με συνδυασμό αντιβιοτικών όπως η αμοξικιλλίνη και η κλαριθρομυκίνη. Για όσους πάσχουν από κακοήθη αναιμία, τα συμπληρώματα βιταμίνης Β12 συνιστώνται είτε από το στόμα είτε με ένεση. Συνήθως συνιστάται στους ανθρώπους να αποφεύγουν τροφές που τους ενοχλούν.Η γαστρίτιδα πιστεύεται ότι επηρεάζει περίπου τους μισούς ανθρώπους παγκοσμίως. Το 2013 υπήρξαν περίπου 90 εκατομμύρια νέες περιπτώσεις της πάθησης. Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, η ασθένεια γίνεται πιο συχνή. Αυτό, μαζί με μια παρόμοια κατάσταση στο πρώτο τμήμα του εντέρου, γνωστή ως δωδεκαδακτυλίτιδα, είχε ως αποτέλεσμα 50.000 θανάτους το 2015. Το ελικοβακτηρίδιο ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1981 από τον Μπάρι Μάρσαλ και τον Ρόμπιν Γουόρεν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B9%CE%B4%CE%B1

Ομάρ Ραζάζ

Γεννημένος το 1961, ο Ραζάζ κατέχει διδακτορικό τίτλο από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ στο Σχεδιασμό Οικονομικών. Πραγματοποίησε μεταδικτατορικές σπουδές στη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ.Προηγουμένως, απέκτησε μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης από το Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (MIT). Ο Χάνι αλ Μούλκι, παραιτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2018 έπειτα από μαζικές διαδηλώσεις κατά των μέτρων λιτότητας που επέβαλε το ΔΝΤ στην κυβέρνηση, προκειμένου να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με το δημόσιο χρέος. Ο υπουργός Παιδείας Ραζάζ έγινε νέος πρωθυπουργός. Στις 3 Οκτωβρίου 2020 ο Ραζάζ υπέβαλε την παραίτησή του στο βασιλιά και ο τελευταίος του ζήτησε να παραμείνει υπηρεσιακά ως προσωρινός πρωθυπουργός μέχρι τον διορισμό αντικαταστάτη του.

Ο Ομάρ Ραζάζ (Omar Razzaz, αραβικά: عمر الرزاز, ) , είναι πολιτικός, ο οποίος χρημάτισε πρωθυπουργός της Ιορδανίας από τον Ιούνιο του 2018 ως τις 12 Οκτωβρίου 2020. Από τις 4 Ιανουαρίου 2017 ως τις 4 Ιουνίου 2018 ήταν υπουργός Παιδείας. Νωρίτερα, ήταν επικεφαλής της διευθυντικής επιτροπής της Τράπεζας της Ιορδανίας Αχλί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CF%81_%CE%A1%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%B6

Θεόδωρος Σανταβαρηνός

Καταγόταν από την πόλη Σαντάβαρι της Φρυγίας, εξ ου και το προσωνύμιό του. Σύμφωνα με τον Νικηφόρο Γρηγορά, καταγόταν από την Αίγυπτο, όπου έμαθε τις διδασκαλίες των μάγων και μελέτησε τη νεκρομαντεία και την τέχνη της κλήσης πνευμάτων, κατά την οποία εμφανίζονταν δαίμονες από την κόλαση στο φως της ημέρας αντί για τις ψυχές των προσκαλούμενων νεκρών. Στο Χρονικό του Ψευδο-Συμεών αναφέρεται ότι ο Θεόδωρος ήταν γιος Μανιχαίου και ήταν και ο ίδιος Μανιχαίος, ο οποίος κάποτε καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά λόγω της νιότης του δεν εκτελέστηκε και στάλθηκε για αναμόρφωση στη Μονή Στουδίου. Εκεί κατάφερε να γίνει προστατευόμενος του μελλοντικού πατριάρχη Φωτίου (κατ'άλλους θεωρείται συγγενής του), ο οποίος κατά την πρώτη του πατριαρχία τον έκανε ηγούμενο της μονής. Ως ηγούμενος, σύμφωνα με τον Ψευδο-Συμεών, ο Σανταβαρηνός κατόρθωσε με την κακία του να εκδιώξει τους περισσότερους μοναχούς από το μοναστήρι. Εκείνη την εποχή, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Α΄ θρήνησε τον πρόωρο θάνατο του αγαπημένου του γιου Κωνσταντίνου, και ο Σανταβαρηνός κατάφερε μέσω της μαγείας να καλέσει την εικόνα του νεκρού ενώπιον του αυτοκράτορα. Θεωρείται πως αυτό έδωσε στον Σανταβαρηνό τη δυνατότητα να ασκεί μια επίδραση στον αυτοκράτορα. Θεωρούμενος ευσεβής χριστιανός που είχε το χάρισμα να κάνει θαύματα και προφητείες, ο Σανταβαρηνός εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Ευχαΐτων κατά τη δεύτερη πατριαρχία του Φωτίου, περί το 880. Έπεσε όμως στη δυσμένεια του διαδόχου πρίγκιπα Λέοντα, τον οποίο μισούσε και συκοφάντησε μπροστά στον πατέρα του, με αποτέλεσμα ο Βασίλειος να φυλακίσει τον Λέοντα. Αφού πέθανε ο γέρος αυτοκράτορας και ο Λέων ο Σοφός ανέβηκε στο θρόνο, εκδικήθηκε τον Σανταβαρηνό, ο οποίος, αρνούμενος να καταθέσει κατά του προστάτη του, Φώτιου, μαστιγώθηκε, τυφλώθηκε και εξορίστηκε στην Αθήνα. Πολλά χρόνια αργότερα του επέτρεψαν να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, όπου πέθανε μεταξύ των ετών 913 και 920. Σε παλαιότερες έρευνες γινόταν γενικά αποδεκτό ότι ο Φώτιος χειροτόνησε τον Σανταβαρηνό μητροπολίτη Πατρών κατά την εξορία του, και ενώ υπήρχε άλλος ενεργός μητροπολίτης στην πόλη. Μάλιστα, καθώς δεν μπορούσε να καταλάβει τον θρόνο αυτό, οι υποστηρικτές του Φωτίου τον περιέπαιζαν ως «Μητροπολίτη Αφαντοπόλεως». Με αυτή την ιδιότητα, αναφέρεται ότι ο Σανταβαρηνός ταξίδεψε στη Ρώμη το 878 ως απεσταλμένος του Φωτίου στον Πάπα Ιωάννη Η΄. Σύμφωνα με τον Θωμόπουλο είχε ζητήσει την πλούσια πατραϊκή μητρόπολη αποσκοπώντας σε μεγάλα οικονομικά οφέλη. Αναφέρεται επίσης σε κατάλογο Μητροπολιτών Πάτρας που είχε συνταχθεί από τον Σταυράκη Αριστάρχη Βέη και είχε εκδοθεί το 1903 από τον Ernest Gerland. Ωστόσο, όπως πειστικά έχει αποδείξει ο Grumel, η υπόθεση αυτή βασίζεται σε παρερμηνεία σχετικού χωρίου του έργου Vita Ignatii (BHG 817, 572C). Έτσι, σήμερα θεωρείται ότι εκείνος είναι ένας διαφορετικός Θεόδωρος, επίσης υποστηρικτής του Φωτίου, αλλά πάντως όχι ο Σανταβαρηνός. Lilie, Ralph-Johannes; Claudia Ludwig, Beate Zielke, Thomas Pratsch (2013). «Theodoros Santabarenos: Θεόδωρος». Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit Online (Berlin, Boston: De Gruyter). https://www.degruyter.com/database/PMBZ/entry/PMBZ29774/html. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2023. Ουσπένσκι, Φιοντόρ (1948), История Византийской империи. Т.III, Μόσχα, https://azbyka.ru/otechnik/Fedor_Uspenskij/istorija-vizantijskoj-imperii-tom3-uspenskij/ Δημητρώφ, Γιάνκο (2008), «Обвиненията в магия срещу политически и религиозни противници във Византийската историография от Х – ХІІ в», Societas Classica vol III (2): 19 – 29, http://journals.uni-vt.bg/sc/eng/vol3/iss2/3 Παρασκευοπούλου, Ηλιάνα (2013). Το Αγιολογικό Και Ομιλητικό Έργο Του Νικηφόρου Γρηγορά. Βυζαντινά Κείμενα Και Μελέτες 59. Θεσσαλονίκη: Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών. ISBN 9789607856487. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2023. «Συμεών Μαγίστρου και Λογοθέτου Χρονογραφία» (PDF). Πανεπιστήµιο Αιγαίου, Τµήµα Πολιτισµικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2023. Στέφανος Θωμόπουλος Ιστορία της πόλεως των Πατρών, Τόμος Α΄, έκδοση τέταρτη, Αχαικές εκδόσεις 1998, ISBN 960-7960-10-6 Β. Στεφανίδης, Εκλησιαστική ιστορία απ΄αρχής μέχρι σήμερον, Αθήνα 1948 Βίος του πατριάρχου Ιγνατίου Νικήτα Παφλαγόνος, Τεργέστη, 1899.

Ο Θεόδωρος Σανταβαρηνός (ή Σανδαβαρηνός) υπήρξε μοναχός στη Μονή Στουδίου, ο οποίος κατάφερε να κερδίσει την εύνοια του Πατριάρχη Φώτιου και να γίνει έτσι ηγούμενος της μονής και κατόπιν Αρχιεπισκοπος Ευχαΐτων. Όντας ένας από τους εξέχοντες αντιπάλους του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ', ο Θεόδωρος Σανταβαρηνός τιμωρήθηκε αυστηρά μετά τη δεύτερη απομάκρυνση του Φωτίου: μαστιγώθηκε, τυφλώθηκε και εξορίστηκε στη Μικρά Ασία. Στις σωζόμενες πληροφορίες για αυτόν, κατηγορείται συνήθως για μαγεία και αποκρυφισμό.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%8C%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B7%CE%BD%CF%8C%CF%82

Λεοπόλδος, μάργραβος της Βαυαρίας

Το 893 διορίστηκε μάργραβος στη μαρκιωνία της Καρινθίας και της Άνω Παννονίας από τον Αρνούλφο της Καρινθίας, τότε βασιλιά της Ανατολικής Φραγκίας. Ο Λεοπόλδος διαδέχθηκε τον έκπτωτο μάργραβο Ένγκελσαλκ Β΄ της οικογένειας Γουλιελμινιδών. Σε αντίθεση με τους προκατόχους του, μπόρεσε να επεκτείνει την εξουσία του ανεμπόδιστα από τον πανίσχυρο μάργραβο Αρίμπο, αποκτώντας πολυάριθμες κομητείες στην Καρινθία καθώς και στον Δούναβη και στο Νόρντγκαου γύρω από το Ρέγκενσμπουργκ από το 895 και αναδεικνύοντας τον εαυτό του ως τον πιο εξέχοντα της αριστοκρατίας της Βαυαρίας. Αν και έτσι έθεσε τα θεμέλια του συνοριακού δουκάτου, ήταν ο γιος του Aρνούλφος ο Κακός που, με βάση τα αποκτήματα τού πατέρα του, ανέλαβε για πρώτη φορά τον τίτλο του δούκα της Βαυαρίας. Καθώς ο Λεοπόλδος παρέμεινε πιστός υποστηρικτής του Καρολίγγειου μονάρχη Αρνούλφου της Καρινθίας και τού γιου του Λουδοβίκου Δ΄ του Παιδός, απολάμβανε την υποστήριξή τους και τού ανατέθηκε η άμυνα στα σύνορα της Ουγγαρίας και της Μοραβίας. Το 898 πολέμησε με επιτυχία εναντίον του Μοτζμίρ Β΄, του βασιλιά της Μεγάλης Μοραβίας, για λογαριασμό τού επαναστάτη αδελφού εκείνου βασιλιά Σβατοπλούκ Β΄ και ανάγκασε τον Μοτζμίρ Β΄ να γίνει υποτελής τού Αρνούλφου. Το 903 ο Λεοπόλδος είχε τον τίτλο του δούκα της Boημίας (dux Boemanorum). Οργάνωσε την άμυνα των Φράγκων κατά των Μαγυάρων υπό τον μεγάλο πρίγκιπα Άρπαντ μετά την εισβολή στην Ουγγαρία. Στις 4 Ιουλίου 907 σκοτώθηκε ανατολικά της Βιέννης στη μάχη του Πρέσμπουργκ. Ο Λεοπόλδος νυμφεύτηκε την Κουνιγκούντε της Σουαβίας, κόρη του Μπέρτολντ Α΄ βασιλικού παλατινού κόμη στη Σουαβία, και αδελφή του δούκα Έρχανγκερ δούκα της Σουαβίας, μέλους της Οίκου των Αλαχολφιδών. Μετά το τέλος του Λεοπόλδου, η Κουνιγκούντα παντρεύτηκε τον βασιλιά Κορράδο Α΄ της Γερμανίας το 913. Ο Λεοπόλδος απέκτησε από αυτήν: Aρνούλφος ο Κακός, δούκας της Βαυαρίας από το 907 έως το 937. Μπέρτολντ, δούκας της Βαυαρίας από το 938 έως το 948.Από τους τίτλους των απογόνων του, ο Λεοπόλδος αποκαλείται συχνά δούκας της Βαυαρίας ή μάργραβος της Βαυαρίας, με τον τελευταίο τίτλο να είναι πιο ακριβής ως προς την πραγματική του ιδιότητα. Muller-Mertens, Eckhard (1999). «The Ottonians as kings and emperors». Στο: Reuter. The New Cambridge Medieval History: Volume 3, C.900-c.1024. Cambridge University Press. 239

Ο Λεοπόλδος, γερμ.: Luitpold ή Liutpold (απεβ. 4 Ιουλίου 907), ίσως της οικογένειας Χουόζι ή συγγενής με τη δυναστεία των Καρολιγγίων από τη Λιούτσβιντ, μητέρα του αυτοκράτορα Aρνούλφου της Καρινθίας, ήταν ο πρόγονος του Οίκου των Λεοπολδιδών, που κυβέρνησε τη Βαυαρία και την Καρινθία τα μέσα του 10ου αι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B4%CE%BF%CF%82,_%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B1%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

Σουσάνoο

Στα Ιαπωνικά το όνομά του εμφανίζεται με διάφορες μορφές, όπως 建速須佐之男命 (Takehaya-Susanoo-no-Mikoto), 神須佐能袁命 (Kamususanoo), 速須佐之男命 (Haya-Susanoo-no-Mikoto), 神素戔嗚尊 (Kamu-Susanoo-no-Mikoto), 武素戔嗚尊 (Take-Susanoo-no-Mikoto) ή απλά ως Σουσάνοο 素戔男尊、素戔嗚尊等、須佐乃袁尊, και 須佐能乎命 (Susanoo-no-Mikoto). Όλες αυτές οι λέξεις μπορούν να μεταφραστούν ως «ο μεγάλος θεός Σουσάνοο». Τα προθέματα, που συνδέονται στο όνομά του, είναι τα εξής: take- (建 / 武 γενναίος), haya- (速 γρήγορος), και kamu- (神 θεϊκός). Επίσης, αποκαλείται 熊野家都御子神 (Kumano Ketsumiko no Kami), γιατί το ιερό Κουμάνο, που βρίσκεται στην πόλη Ματσούε, στο νομό Σιμάνε, είναι αφιερωμένο στο θεό Σουσάνοο. Σύμφωνα με την Ιαπωνική μυθολογία δημιουργήθηκε ξεπηδώντας από τη μύτη του θεού Ιζανάγκι, όταν ο τελευταίος προσπαθούσε να πλυθεί, για να καθαρθεί από μολύνσεις μετά την επιστροφή του από τη χώρα των νεκρών (Γιόμι, Yomi), όπου είχε μεταβεί, για να σώσει τη σύζυγό του Ιζανάμι. Κατά τη διάρκεια αυτού του τελετουργικού καθαρμού ο Ιζανάγκι δημιούργησε επίσης τη θεά Αματεράσου και τη θεά Τσουκουγιόμι.Σύμφωνα με το Νιχόνγκι ο Σουσάνοο δημιουργήθηκε από τους θεούς Ιζανάγκι και Ιζανάμι κατά τη διαδικασία της δημιουργίας διάφορων κάμι. Ο Ιζανάγκι διέταξε τον Σουσάνοο να είναι κυρίαρχος των θαλασσών, αλλά ο Σουσάνοο δεν ήταν ικανοποιημένος και ορκίστηκε να πάει στη μητέρα του Ιζανάμι στον κάτω κόσμο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο Ιζανάγκι να τον εξορίσει. Προτού φύγει πήγε να αποχαιρετήσει την αδελφή του Αματεράσου στην πεδιάδα του Υψηλού Ουρανού (Takamanohara). Η Αματεράσου πίστευε ότι ο Σουσάνοο ήθελε να καταλάβει την πεδιάδα του Υψηλού Ουρανού και έτσι τον υποδέχτηκε κρατώντας το τόξο και τα βέλη της. Επειδή ζήλευε την αδελφή του την προκάλεσε σε έναν διαγωνισμό. Όποιος θα μπορούσε να δημιουργήσει περισσότερους θεούς θα ήταν ο νικητής. Η Αματεράσου έσπασε το ξίφος του Σουσάνοο σε τρία κομμάτια, τα έφαγε και μετά τα έφτυσε. Έτσι δημιουργήθηκαν τρεις θεές. Ο Σουσάνοο πήρε κάποιες χάντρες από ένα κόσμημα της Αματεράσου, τις έσπασε με τα δόντια του και εμφανίστηκαν έτσι πέντε θεοί. Ο Σουσάνοο πανηγύριζε ότι αυτός ήταν ο νικητής αλλά η Αματεράσου υποστήριξε ότι αυτή ήταν η νικήτρια, αφού οι πέντε θεοί προήλθαν από το κόσμημά της, ενώ οι τρεις θεές προήλθαν από το ξίφος του Σουσάνοο. Ο Σουσάνοο οργισμένος από την ήττα του δημιούργησε μια μεγάλη καταιγίδα και κατέστρεψε τις καλλιέργειες στη γη. Επίσης, μόλυνε το ιερό, όπου θα συγκεντρωνόταν η σοδειά του ρυζιού. Τέλος, πήρε ένα μικρό άλογο, το έγδαρε ζωντανό και το εκσφενδόνισε στον ιερό χώρο, όπου η Αματεράσου με τις βοηθούς της υφαίναν. Μία από τις βοηθούς της έπεσε νεκρή από το φοβερό θέαμα. Η Αματεράσου βρήκε καταφύγιο σε μία σπηλιά στον ουρανό, απ' την οποία δεν ήθελε να βγει. Έτσι, αιώνιο σκοτάδι θα βασίλευε στη γη και θα καταστρέφονταν οι καλλιέργειες. Οι θεοί όμως με ένα τέχνασμα έκαναν την Αματεράσου να βγει από τη σπηλιά. Εν τω μεταξύ οι άλλοι θεοί θύμωσαν πολύ με την συμπεριφορά του Σουσάνοο και τον εκδίωξαν από τον ουρανό. Του ξύρισαν το μουστάκι και τα γένια και του ξερίζωσαν τα νύχια των χεριών. Μετά την εκδίωξή του από τον ουρανό εμφανίζεται ως ήρωας να κάνει κάποιες καλές πράξεις παρά σαν ένας κακός θεός. Σύμφωνα με μία ιστορία εκνευρίστηκε από την Ουκεμότσι, τη θεά της τροφής, επειδή του προκάλεσε αηδία, όταν έβγαζε φαγητό από τον πρωκτό της, το στόμα και τη μύτη της. Τη σκότωσε, αλλά από το κομματιασμένο σώμα της δημιουργήθηκαν φυτά, λαχανικά και άλλοι καρποί, που είναι χρήσιμοι στους ανθρώπους. Επίσης, σε μία άλλη ιστορία εμφανίζεται ως ήρωας. Ο Σουσάνοο είχε ερωτευτεί μία όμορφη κοπέλα στην περιοχή Ιζούμο (Izumo). Οι γονείς της του είπαν ότι ένα άγριο θηρίο με οκτώ κεφάλια (Yamata-no-Orochi) είχε σκοτώσει τις επτά αδελφές της και ετοιμαζόταν να σκοτώσει και την ίδια. Ο Σουσάνοο υποσχέθηκε να την σώσει με την προϋπόθεση να την παντρευόταν. Οι γονείς της συμφώνησαν και ο Σουσάνοο μεταμόρφωσε την κοπέλα (Kushinada-hime) σε χτένα και την τοποθέτησε στα μαλλιά του. Το θηρίο εμφανίστηκε αλλά δελεάστηκε από οκτώ δοχεία με σάκε, τα οποία τα ήπιε. Όταν αποκοιμήθηκε το θηρίο, ο Σουσάνοο το σκότωσε και μέσα από μία από τις οκτώ ουρές του εμφανίστηκε ένα ξίφος, που είναι παντοδύναμο και έχει μαγικές ιδιότητες. Αυτό το ξίφος, που ονομάζεται Κουσανάγκι ή Κουσανάγκι-νο-Τσουρούγκι (Kusanagi-No-Tsurugi) (草薙剣 ), το έδωσε ο Σουσάνοο στην Αματεράσου σαν ένδειξη μεταμέλειας και αποτελεί ένα από τα εμβλήματα της αυτοκρατορικής οικογένειας της Ιαπωνίας. Το ξίφος αυτό είναι γνωστό και ως Αμε-νο-Μουρακούμο-νο-Τσουρούγκι (Ame-no-Murakumo-no-Tsurugi) (天叢雲剣). Ο Σουσάνοο απέκτησε πολλούς απογόνους. Ο πιο διάσημος απόγονός του ήταν ο Οκουνινούσι (Ōkuninushi) (大国主), «ο άρχοντας της γης».Σύμφωνα με έναν θρύλο ο Σουσάνοο κατέλαβε την Κορέα και σταμάτησε την εξάπλωση μιας επιδημίας πανώλης. Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.mythopedia.com Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.mythology.wikia.org Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.ancient.eu Σουσάνοο άρθρο στην ιστοσελίδα www.japanese-wiki-corpus.github.io/Shinto Ιαπωνική μυθολογία άρθρο στην ιστοσελίδα www.japanese-wiki-corpus.github.io/Shinto Αματεράσου άρθρο στην ιστοσελίδα www.newworldencyclopedia.org Japanese folklore and mythology άρθρο στην ιστοσελίδα www.newworldencyclopedia.org Χινκόκο ματσούρι ΚΟΤΖΙΚΙ, Αρχαία γιαπωνέζικη επική χρονογραφία, μετάφραση & επιμέλεια Σκάρτσης Λ. Σωκράτης, εκδόσεις: Καστανιώτης, Αθήνα 1989, ISBN 9789600303193. Παπαλεξανδρόπουλος Στέλιος, Ανατολικές θρησκείες, Εκδόσεις: Gutenberg, Αθήνα 2016, ISBN 9789600116960. Παπαλεξανδρόπουλος Στέλιος, Θεότητες και κόσμος στην κοσμογονία του Κοτζίκι (Σιντοϊσμός), Αθήνα 1997.

Ο Σουσάνοο, γνωστός και ως Σουσάνοο νο Μικότο (Susanoο no Mikoto) είναι θεός της Ιαπωνικής μυθολογίας. Είναι θεός της θάλασσας, του χειμώνα και των καταιγίδων. Έχει επίσης συνδεθεί με την αγάπη και το γάμο. Είναι αδελφός της θεάς του ήλιου Αματεράσου και της θεάς της σελήνης Τσουκουγιόμι. Άλλοτε εμφανίζεται ως καλός κάνοντας ηρωικές πράξεις και άλλοτε ως κακός με εκρηκτικό, ευέξαπτο και παρορμητικό χαρακτήρα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%BDo%CE%BF

Αρχιεπισκοπή Αχριδών

Ο αρχικός τίτλος της αρχιεπισκοπής ήταν απλώς «Βουλγαρίας», αλλά υπό τον περίφημο αρχιεπίσκοπο Θεοφύλακτο (1078–1107) επεκτάθηκε σε «πάσης Βουλγαρίας». Ο Ιωάννης Δ΄ (1139/42–1163/64), εξάδερφος του αυτοκράτορα Ιωάννη Β΄ Κομνηνού, ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον τίτλο του «Αρχιεπισκόπου Πρώτης Ιουστινιανής και πάσης Βουλγαρίας» το 1157, αντανακλώντας μια τάση της εποχής για διεκδίκηση της διαδοχής και των προνομίων της βραχύβιας Αρχιεπισκοπής Πρώτης Ιουστινιανής (535 – περί το 610), που ιδρύθηκε από τον Ιουστινιανό. Ο τίτλος αυτός προφανώς περιέπεσε σε αχρησία από τους άμεσους διαδόχους του Ιωάννη, πιθανώς λόγω πιέσεων από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, αλλά στις αρχές του 13ου αιώνα αναβίωσε από τον φιλόδοξο Δημήτριο Χωματηνό (1216–1236), προκειμένου να υποστηριχθούν οι ισχυρισμοί του για οιονεί πατριαρχικό καθεστώς κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με τους εξόριστους στη Νίκαια Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως. Ο χαρακτηρισμός έγινε τελικά αποδεκτός από την Κωνσταντινούπολη και τη βυζαντινή αυτοκρατορική αυλή μετά το 1261, και αποτέλεσε έκτοτε τμήμα του τίτλου των αρχιεπισκόπων. Στην πλήρη της μορφή, έγινε γνωστή ως Αρχιεπισκοπή Πρώτης Ιουστινιανής, Αχριδών και πάσης Βουλγαρίας. «Αρχιεπισκοπή Αχριδών» είναι ο πιο συνηθισμένος όρος, επειδή κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της, από το 1020 έως το 1767, έδρα της ήταν η πόλη της Οχρίδας. Λίγο μετά το 934, ο βυζαντινός αυτοκράτορας Ρωμανός Α΄ Λεκαπηνός αναγνώρισε τον αρχιεπίσκοπο της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Δαμιανό, στο βαθμό του Πατριάρχη, σύμφωνα με τους όρους της συνθήκης ειρήνης που τερμάτισε τον βυζαντινοβουλγαρικό πόλεμο του 913-927. Το 971, ο αυτοκράτορας Ιωάννης Α' Τσιμισκής απέλυσε τον Δαμιανό μετά την προσάρτηση της πρωτεύουσας της Μεγάλης Πρεσλάβας και τμημάτων της βορειοανατολικής Βουλγαρίας, αλλά το βουλγαρικό πατριαρχείο πιθανώς αποκαταστάθηκε υπό τον Τσάρο Σαμουήλ της Βουλγαρίας. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, η έδρα των Βούλγαρων πατριαρχών παρέμεινε στενά συνδεδεμένη με τις εξελίξεις στον πόλεμο μεταξύ του Σαμουήλ και του βυζαντινού αυτοκράτορα Βασίλειου Β'. Έτσι, ο επόμενος Πατριάρχης Γερμανός διέμενε διαδοχικά στα Μογλενά (Αλμωπία), στα Βοδενά (Έδεσσα) και στην Πρέσπα. Γύρω στο 990, ο τελευταίος πατριάρχης, Φίλιππος, μετακόμισε στην Οχρίδα. Μετά την οριστική κατάκτηση του βουλγαρικού κράτους το 1018, ο Βασίλειος Β', για να σφραγίσει τη βυζαντινή νίκη, ίδρυσε την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος υποβιβάζοντας το βουλγαρικό πατριαρχείο στον βαθμό της αρχιεπισκοπής. Η αρχιεπισκοπή πλέον παρέμεινε αυτοκέφαλη, αυτόνομη από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Ωστόσο, ενώ η αρχιεπισκοπή ήταν εντελώς ανεξάρτητη από κάθε άλλη πτυχή, ο προκαθήμενός της επιλεγόταν από τον αυτοκράτορα από έναν κατάλογο τριών υποψηφίων (τριπρόσωπο) που υποβαλλόταν από την τοπική Σύνοδο. Με τρία σιγίλλια που εξέδωσε το 1020, ο Βασίλειος Β' έδωσε εκτεταμένα προνόμια στην Αρχιεπισκοπή. Παρότι ο πρώτος διορισμένος αρχιεπίσκοπος (Δίβρης Ιωάννης) ήταν Βούλγαρος, οι διάδοχοί του, καθώς και ολόκληρος ο ανώτερος κλήρος, ήταν πάντα Βυζαντινοί, με πιο διάσημο από αυτούς τον Άγιο Θεοφύλακτο Αχρίδος (1078–1107). Οι αρχιερείς επιλέγονταν μεταξύ των μοναχών στην Κωνσταντινούπολη. Ο Αδριανός Κομνηνός, με το μοναστικό του όνομα Ιωάννης (Δ΄) (1143–1160), ήταν εξάδελφος του αυτοκράτορα Ιωάννη Β΄ Κομνηνού και ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος που έφερε τον τίτλο του Αρχιεπισκόπου Πρώτης Ιουστινιανής. Ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Ιωάννης Ε' Καματηρός (1183–1216) ήταν πρώην αυτοκρατορικός υπάλληλος. Τον 13ο και το πρώτο μισό του 14ου αιώνα, το έδαφος της Αρχιεπισκοπής διεκδικούνταν από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τη Λατινική Αυτοκρατορία, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, τη Β' Βουλγαρική Αυτοκρατορία και αργότερα τη Σερβία. Μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Λατίνους το 1204 και με την ίδρυση νέων κρατών στην επικράτεια της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, ιδρύθηκαν αυτόνομες εκκλησίες στα κράτη που δεν αποδέχονταν τη δικαιοδοσία ούτε της Κωνσταντινούπολης ούτε της Αχρίδας. Μετά το 1204, η Αυτοκρατορία της Νίκαιας διεκδίκησε τη βυζαντινή αυτοκρατορική κληρονομιά και παρείχε καταφύγιο στους εξόριστους Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως. Στην αναγεννημένη Δεύτερη Βουλγαρική Αυτοκρατορία, ιδρύθηκε νέα Αρχιεπισκοπή με έδρα το Τάρνοβο. Ο Τσάρος Καλογιάν (1197–1207) δεν κατάφερε να θέσει την Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας υπό τη δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής Ταρνόβου, αλλά κατάφερε να εκδιώξει τους Έλληνες επισκόπους και να εγκαταστήσει Βούλγαρους. Οι επόμενοι Βούλγαροι ηγεμόνες προσπαθούσαν συνεχώς να επανενώσουν την Αρχιεπισκοπή Αχρίδος με αυτήν του Ταρνόβου. Οι Λατινικές κτήσεις, η αποκατάσταση της Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας και ο σχηματισμός ανεξάρτητου σερβικού κράτους μείωσαν πάρα πολύ την έκταση δικαιοδοσίας της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, αλλά δεν εξαφανίστηκε. Επί Αρχιεπισκόπου Δημητρίου Χωματηνού, η αυτοκεφαλία της Αρχιεπισκοπής επικυρώθηκε με το χρίσμα του δεσπότη της Ηπείρου Θεόδωρου Κομνηνού Δούκα ως Αυτοκράτορα και σε αλληλογραφία με τον Πατριάρχη. Η επέκταση του σερβικού κράτους προς τα νότια στο δεύτερο μισό του 13ου αιώνα προκάλεσε επίσης αλλαγές στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία ορισμένων εδρών. Μετά τις επιτυχείς σερβικές εκστρατείες κατά της Βυζαντινής αυτοκρατορίας το 1282–1283, προσαρτήθηκαν οι πόλεις των Σκοπίων και της Δίβρης και οι τοπικές επαρχίες μεταφέρθηκαν στη δικαιοδοσία της Σερβικής Αρχιεπισκοπής Πεκίου. Η σερβική επέκταση έφτασε στο απόγειό της την εποχή του τσάρου Στέφανου Δουσάν (1331–1355), ο οποίος κατέκτησε την Οχρίδα γύρω στο 1334. Και υπό τη σερβική κυριαρχία, η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος διατήρησε την αυτονομία της. Στις 16 Απριλίου 1346 (Πάσχα), στη σερβική πόλη των Σκοπίων, πραγματοποιήθηκε κοινή συνέλευση κράτους και εκκλησίας (Sabor), στην οποία συμμετείχαν ο Σέρβος Αρχιεπίσκοπος Ιωαννίκιος Β΄, ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Νικόλαος Α', ο Πατριάρχης Βουλγαρίας Συμεών και άλλοι ιεράρχες και αξιωματούχοι, μεταξύ των οποίων και ηγούμενοι μονών του Αγίου Όρους. Η συνέλευση διακήρυξε την ανύψωση της αυτοκέφαλης Σερβικής Αρχιεπισκοπής στο βαθμό του Πατριαρχείου. Η Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας δεν προσαρτήθηκε στο Σερβικό Πατριαρχείο Πεκίου και διατήρησε την αυτονομία της, αναγνωρίζοντας μόνο τιμητικά πρωτεία του Σέρβου Πατριάρχη . Μετά τις μάχες του Έβρου (1371) και του Κοσσυφοπεδίου (1389), μεγάλο μέρος της επικράτειας της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος επηρεάστηκε από την επέκταση των Οθωμανών Τούρκων, οι οποίοι κατέκτησαν τα Σκόπια το 1392 και προσάρτησαν όλες τις νότιες περιοχές μετά τον θάνατο του Πρίγκιπα Μάρκο το 1395. Η Αρχιεπισκοπή κατάφερε να επιβιώσει από τη μετάβαση και νομιμοποιήθηκε από τις νέες οθωμανικές αρχές. Λίγο μετά την κατάλυση του Βουλγαρικού Πατριαρχείου το 1394, ορισμένες από τις επισκοπές του περιήλθαν στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδος. Έτσι, στις αρχές του 15ου αιώνα, προσαρτήθηκαν οι επισκοπές Σόφιας και Βιδύνης στην Αρχιεπισκοπή. Το 1408 η Οχρίδα περιήλθε στην οθωμανική κυριαρχία, αλλά οι Οθωμανοί δεν πείραξαν την Αρχιεπισκοπή, κυρίως λόγω της ανοχής τους προς τις μονοθεϊστικές θρησκείες, και άφησαν τον λαό να αυτοκυβερνηθεί σχετικά με τη θρησκεία. Όταν πέθανε ο τελευταίος Σέρβος Πατριάρχης του Μεσαίωνα το 1463, δεν υπήρχαν επιλογές για την εκλογή νέου, και έτσι η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος διεκδίκησε πολλές από τις επισκοπές του Σερβικού Πατριαρχείου με βάση τα παλαιά εδαφικά του δικαιώματα του 1019, πριν από τη σερβική αυτοκεφαλία. Μέχρι τη δεκαετία του 1520, η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος είχε καταφέρει να θέσει υπό τη δικαιοδοσία της ουσιαστικά ολόκληρη τη Σερβική Εκκλησία, ωστόσο με την παρέμβαση του Σοκολού Μεχμέτ Πασά το 1557, η τελευταία ανασυστήθηκε και αναδιοργανώθηκε. Κατά τον 15ο αιώνα, επισκοπές από την άλλη πλευρά του Δούναβη, από τα δουκάτα της Βλαχίας και της Μολδαβίας, περιήλθαν στη δικαιοδοσία της Αρχιεπισκοπής. Ωστόσο, αυτό δεν κράτησε περισσότερο από εκατό χρόνια. Προς τις αρχές του 16ου αιώνα, η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος επέκτεινε τη δικαιοδοσία της ακόμη και σε εδάφη στη Νότια Ιταλία, καθώς και στη Δαλματία. Το ποίμνιο αυτής της επισκοπής αποτελούνταν από Έλληνες και Αλβανούς. Προς τα μέσα του 16ου αιώνα, η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος έχασε τη Μητρόπολη Βεροίας, ωστόσο, στις αρχές του 17ου αιώνα απέκτησε τη Μητρόπολη Δυρραχίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Έκτοτε και μέχρι την κατάργησή της το 1767, η Αρχιεπισκοπή ούτε έχασε ούτε απέκτησε επισκοπές. Η αυτοκεφαλία της Αρχιεπισκοπής Αχριδών παρέμεινε σεβαστή κατά τις περιόδους της βυζαντινής, βουλγαρικής, σερβικής και οθωμανικής κυριαρχίας. Η Αρχιεπισκοπή συνέχισε να υφίσταται μέχρι το 1767, οπότε καταργήθηκε με σουλτανικό διάταγμα, μετά από προτροπή των Ελλήνων Ορθοδόξων ηγετών της Κωνσταντινούπολης, και τέθηκε υπό τη δικαιοδοσία του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ο διαχωρισμός σε Φαναριώτες και αυτόχθονες που προηγήθηκε μεταξύ των επισκόπων της Αρχιεπισκοπής, καθώς και η δύσκολη οικονομική θέση της για μεγάλο χρονικό διάστημα, συνέβαλαν στην κατάργησή της. Μόλις ένα χρόνο πριν, το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως κατήργησε το Σερβικό Πατριαρχείο Πεκίου με τον ίδιο τρόπο και οι επισκοπές του εντάχθηκαν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Η ελληνική γλώσσα αντικατέστησε αρκετά νωρίς την παλαιοεκκλησιαστική σλαβονική ως επίσημη γλώσσα της Αρχιεπισκοπής. Όλα τα έγγραφα, ακόμη και οι αγιογραφίες των αγίων, για παράδειγμα η αγιογραφία του Αγίου Κλήμεντος της Αχρίδας, ήταν γραμμένα στα ελληνικά. Παρόλα αυτά, η σλαβική λειτουργία διατηρήθηκε στα κατώτερα επίπεδα της Εκκλησίας για αρκετούς αιώνες. Η Αρχιεπισκοπή Αχριδών ήταν αυτοκέφαλη εκκλησία, με πλήρη εσωτερική εκκλησιαστική αυτοδιοίκηση. Μόνο μετά την οθωμανική κατάκτηση, ως μέρος του συστήματος του μιλλέτ, περιήλθε στην ανώτατη εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Την εποχή της ίδρυσής της, η αρχιεπισκοπή περιλάμβανε 32 επισκοπές. Ωστόσο, κατά τις επόμενες δεκαετίες πολλές από τις επισκοπές που είχαν αφαιρεθεί από άλλες δικαιοδοσίες και είχαν παραχωρηθεί στην Αχρίδα από τον Βασίλειο Β' επέστρεψαν στις αρχικές τους μητροπόλεις. Παρά τη δημιουργία νέων επισκοπών από υπάρχουσες, στα μέσα του 12ου αιώνα ο αριθμός των επισκοπών —εκτός από την ίδια την Αρχιεπισκοπή— είχε μειωθεί σε 23 (σύγχρονες ονομασίες σε παρένθεση): Καστορίας, Σκοπίων, Κεστεντηλίου (Κιουστεντίλ), Σαρδικής (Σόφια), Μαλεσόμπε ή Μοροβισδίου (αταυτοποίητη), Μογλενών (Εδέσσης), Πελαγονίας (Μπίτολα), Πρισδιάνας, Τιβεριουπόλεως (Στρωμνίτσης), Νίσου, Κεφαληνίας ή Γλαβινίτζης, Βιδύνης, Σιρμίου, Λιπενίου, Ράσκας και Πριζρένης, Σελασφόρου (Δεαβόλεως), Σλανίτζης (Πέλλης), Ιλλυρικού ή Κανίνων, Γρεβενών, Σιλίστρας και Βρεανόγου («επισκοπή των Βλάχων»). Ćirković, Sima (2004). The Serbs. Malden: Blackwell Publishing. Dragojlović, Dragoljub (1991). «Archevéché d'Ohrid dans la hiérarchie des grandes églises chrétiennes». Balcanica 22: 43-55. http://www.balcanica.rs/balcanica/uploaded/balcanica/balkanika%2022/Balcanica%20XXII%20(1991)%2003%20Dragoljub%20Dragojlovic.pdf. Fine, John V. A. Jr. (1991) [1983]. The Early Medieval Balkans: A Critical Survey from the Sixth to the Late Twelfth Century. Ann Arbor, Michigan: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08149-7. (Αγγλικά) Fine, John Van Antwerp (1994) [1987]. The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest (στα Αγγλικά). Ανν Άρμπορ, Μίσιγκαν: University of Michigan Press. ISBN 0-472-08260-4. Fortescue, Adrian (1908). The Orthodox Eastern Church. London: Catholic Truth Society. Gelzer, H. (1902). Der Patriarchat von Achrida. Geschichte und Urkunden (στα Γερμανικά). Leipzig. Iliev, Iliya (2011). «The First Two Centuries of the Archbishopric of Ohrid». Στο: V. Gjuzelev· K. Petkov. State and Church: Studies in Medieval Bulgaria and Byzantium. Sofia: American Research Center in Sofia. σελίδες 237–259. ISBN 9789549257120. Vraniskovski, Jovan (2007). Brief History of the Ohrid Archbishpric (στα Αγγλικά). Ohrid: Ohrid Archbishopric and Metropolitanate of Skopje. ISBN 9788684799274. Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate: A History of Its Metropolitanates with Annotated Hierarch Catalogs. Wildside Press LLC. Nesbitt, John W.· Oikonomides, Nicolas, επιμ. (1991). Catalogue of Byzantine Seals at Dumbarton Oaks and in the Fogg Museum of Art. 1. Washington, D.C.: Dumbarton Oaks Research Library and Collection. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2019. Nicol, Donald M. (1993). The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453 (Second έκδοση). London: Rupert Hart-Davis Ltd. ISBN 0-246-10559-3. Obolensky, Dimitri (1974) [1971]. The Byzantine Commonwealth: Eastern Europe, 500-1453. London: Cardinal. Ostrogorsky, George (1956). History of the Byzantine State. Oxford: Basil Blackwell. Prinzing, Günter (1978). «Entstehung und Rezeption der Justiniana-Prima-Theorie im Mittelalter» (στα γερμανικά). Byzantinobulgarica 5: 269–287. Prinzing, Günter (2012). «The autocephalous Byzantine ecclesiastical province of Bulgaria/Ohrid. How independent were its archbishops?». Bulgaria mediaevalis 3: 355–383. ISSN 1314-2941. Runciman, Steven (1968). The Great Church in Captivity: A Study of the Patriarchate of Constantinople from the Eve of the Turkish Conquest to the Greek War of Independence (1. έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. Snegarov, I. (1924). История на Охридската архиепископия 1. От основаването ѝ до завладяването на Балканския полуостров от турците (στα Βουλγαρικά). Sofia. Soulis, George Christos (1984). The Serbs and Byzantium during the reign of Tsar Stephen Dušan (1331-1355) and his successors. Washington: Dumbarton Oaks Library and Collection. Stanković, Vlada, επιμ. (2016). The Balkans and the Byzantine World before and after the Captures of Constantinople, 1204 and 1453. Lanham, Maryland: Lexington Books. The history of Achrida (Ohrid) according to the Catholic Encyclopedia (1913). History of Bulgaria and the Bulgarian Orthodox Church according to the Catholic Encyclopedia.

Η Αρχιεπισκοπή Αχριδών, γνωστή και ως Βουλγαρική Αρχιεπισκοπή Οχρίδας (βουλγαρικά: Българска Охридска архиепископия‎, σλαβομακεδονικά: Охридска архиепископија‎), η οποία αρχικά ονομαζόταν Αρχιεπισκοπή Πρώτης Ιουστινιανής, Αχριδών και πάσης Βουλγαρίας, ήταν μια αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία που ιδρύθηκε μετά τη βυζαντινή κατάκτηση της Βουλγαρίας το 1018 διά της υποβάθμισης του αυτοκέφαλου Βουλγαρικού Πατριαρχείου λόγω της υποταγής του στους Βυζαντινούς. Το 1767, η Αρχιεπισκοπή καταργήθηκε και οι επισκοπές της τέθηκαν υπό το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE_%CE%91%CF%87%CF%81%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD

Καλλιθέα Σουλίου

Η Καλλιθέα που βρίσκεται σε υψόμετρο 411 μέτρα έχει έκταση 11,623 τ.χλμ. και πληθυσμό 74 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ενώ η ομώνυμη Τοπική Κοινότητα συμπεριλαμβανομένων των οικισμών της Αβαρίτσας (υψ. 71 μέτρα πληθ. 36 κατ.) και Βρυσοπούλας (υψ. 308 μέτρα πληθ. 62 κατ.) έχει συνολικά πληθυσμό 172 κατοίκων. Η Τσουρίλλα (ΦΕΚ 184/19.8.1919) αναφέρεται αρχικά σαν τσιφλίκι, με γλώσσα κατοίκων την Ελληνική και θρησκεία χριστιανική. Ο Αραβαντινός επιβεβαιώνει σε πίνακα του 1856 ότι από πλευράς ιδιοκτησίας αποτελούσε μουαντζέλι, δηλαδή εξαγορασμένο από τους χωρικούς με δόσεις (γεώμορα) από την κυβέρνηση, με 30 χριστιανικά σπίτια και γλώσσα Ελληνική και Αλβανική (χρονογραφία της Ηπείρου: Αναφορά: ντ 195.167.69.152) . Σύμφωνα με πίνακα του Κοκίδη το 1880 καταγράφονται 336 χριστιανοί κάτοικοι ενώ ο Κοκολάκης σύμφωνα με στατιστική του 1895 αναφέρεται σε 90 σπίτια και 370 κατοίκους. Με την απαρίθμηση του 1913 ο Χουλιαράκης αναφέρεται σε 232 κατοίκους ενώ στις απογραφές του 1920 και 1928 καταγράφονται 192 και 227 κάτοικοι αντίστοιχα. Η Τσουρίλλα μετονομάστηκε σε Αμυγδαλέα (ΦΕΚ 287/10.10.1955) και τελικά σε Καλλιθέα (ΦΕΚ 11/24.1.1957) Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι η περιοχή της Καλλιθέας αποτέλεσε κατά την διάρκεια του 2ου π.Χ. αιώνα πεδίο πολέμων μεταξύ των Ρωμαίων και των φιλομακεδονικών φυλών της Θεσπρωτίας.Τα «Φονικά» είναι ο χώρος μεταξύ της Μονής Παγανιών, των παρυφών του όρους Ζούμπανου και την ανατολική πλευρά του υψώματος του Αη-Λιά. Ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι εκεί συντελέστηκε μια από τις μεγαλύτερες σφαγές που γνώρισε η περιοχή κατά την περίοδο του 2ου π.Χ. αιώνα, εξ ού και η ονομασία του χώρου. Κατά την διάρκεια των Μακεδονικών πολέμων ο Ρωμαίος στρατηγός Λεύκιος Ανίκιος Γάλλος είχε αναλάβει να εξουδετερώσει κάθε αντίσταση των φιλομακεδονικών φρουρών και των ιλλυρικών δυνάμεων, που ήταν ο αντιπερισπασμός του βασιληά των Μακεδόνων Περσέα εναντίον των Ρωμαίων. Σκοπός ήταν η κατάληψη και η καταστροφή όσων ελληνικών πόλεων είχαν τηρήσει φιλομακεδονική στάση. Μόνο στον Πασσαρώνα και τον Τέκμονα της Ηπείρου συνάντησε μεγάλη αντίσταση. Όταν οι ηγέτες των πόλεων αυτών Αντίνοος, Θεόδοτος και Κέφαλος έπεσαν μαχόμενοι, οι κάτοικοί τους παραδόθηκαν. Όπως προκύπτει από την σειρά των ιστορικών γεγονότων, η τελευταία πολύνεκρη μάχη δόθηκε εκεί στα Φονικά όπου οι Ρωμαίοι συνέτριψαν και την τελευταία δύναμη αντίστασης στην Ελλάδα και μπορούσαν πλέον ανενόχλητοι να επιβάλουν την κυριαρχία τους. Μετά την μάχη της Πύδνας στις 22 Ιουνίου του 168 π.Χ. που ήταν και η τελευταία αποφασιστική μάχη του τρίτου Μακεδονικού πολέμου μεταξύ Ρωμαίων και Μακεδόνων η έκβαση της οποίας σήμανε και την οριστική υποταγή της Ελλάδας στους Ρωμαίους, ακολούθησε το συνέδριο της Αμφίπολης το 167 π Χ. όπου ο νικητής στρατηγός και μετέπειτα Ύπατος Αιμίλιος Παύλος ανακοίνωσε στους Μακεδόνες τις αποφάσεις της Συγκλήτου. Σύμφωνα με αυτές, την Μακεδονία, αφού της αφαίρεσε ολες τις κτήσεις στη Θράκη και στην υπόλοιπη Ελλάδα, την εχώρισε σε τέσσερα ανεξάρτητα τμήματα φόρου υποτελή στη Ρώμη καταργώντας το βασιλικό πολίτευμα. Το ίδιο πολίτευμα επέβαλε και στην Ιλλυρία, αφού την εκήρυξε ανεξάρτητη, αλλά ουσιαστικά την έκανε υποτελή στη Ρώμη. Στη συνέχεια ξεκίνησε να επιστρέψει στη Ρώμη, περνώντας από την Ήπειρο. Φθάνοντας εκεί στρατοπέδευσε στην Πασσαρώνα, όπου ήρθε σε επαφή με τον Ανίκιο Γάλλο, και του ανακοίνωσε ότι με απόφαση της Συγκλήτου η Ήπειρος είχε καθορισθεί σαν «Λεία Πολέμου» για το ρωμαϊκό στρατό. Η εκτέλεση όμως της απόφασης αυτής ήταν περισσότερο βάρβαρη και απάνθρωπη από μια απλή διαρπαγή χρημάτων και άλλων λαφύρων σαν λεία πολέμου, γιατί κατέληξε στην καταστροφή 70 περίπου πόλεων της εποχής εκείνης κυρίως στην περιοχή των Μολοσσών και στην αιχμαλωσία 150.000 κατοίκων της Ηπείρου που οδηγήθηκαν στην Νότιο Ιταλία και πουλήθηκαν σαν δούλοι. Έτσι εξηγείται και η ύπαρξη ελληνόφωνων και ελληνογενών θυλάκων στην Νότια Ιταλία. Η Ιερά Μονή Κοίμησης της Θεοτόκου Παγανιών βρίσκεται κοντά στο χωριό Καλλιθέα σε δεσπόζουσα θέση, σε κατάφυτη περιοχή. Είναι κτίσμα του 17ου αιώνα, (κτίσθηκε το 1652) αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Η μονή έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Υπήρξε μετόχι της εν Παλαιστίνη Ιεράς Μονής του Μεγάλου Σπηλαίου και παρά τις καταστροφές που υπέστη κατώρθωσε να επιβιώσει. Πρωτοκτήτωρ ήταν ο ιερομόναχος Ιωακείμ (1652) όπως αναγράφεται στη θύρα του καθολικού. Λέγεται ότι η μονή ήταν μετόχι του μεγάλου σπηλαίου Καλαβρύτων. Ήταν πλούσιο μοναστήρι και έδωσε μεγάλο παρόν στους Εθνικούς Αγώνες. Η ιστορία της δεν είναι γνωστή γιατί τα κειμήλια και ντοκουμέντα που έκρυψε το 1944 (στην κατοχή) ο Παπα Xρήστος, χάθηκαν. Ο ρυθμός του ναού αρχικά ήταν βασιλική με τρούλο (που κατέρρευσε). Οι αγιογραφίες είναι διαφόρων εποχών, 17ου και 19ου αιώνα, αρίστης τεχνοτροπίας. Παλαιότερες είναι στο ιερό βήμα (16ος - 17ος αιώνας). Κορυφαία είναι η σκηνή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Το ιερό βήμα φαίνεται ότι διατηρήθηκε από την παλαιότερη εκκλησία που υπήρχε κατά την ανακαίνιση του 1652. Πίσω από το καθολικό είναι το κοιμητήριο των ηγουμένων Ιωσήφ και Αμβροσίου. Ήταν ανδρικό μοναστήρι που διαλύθηκε το 1944, και ήταν εγκαταλειμμένο μέχρι το 1962 οπότε και έγινε ανακαίνιση. Επίσης, πρόσφατα έγινε ξανά ανακαίνιση. Η μονή γιορτάζει στις 15 Αυγούστου. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου αποτελεί την ενορία του χωριού και βρίσκεται στην "Ράχη" (κεντρική πλατεία). Υπάρχουν επίσης ο Άγιος Χαράλαμπος, ο Άγιος Νικόλαος, η Αγία Παρασκευή και ο ναός του προφήτη Ηλία, ο ναός των Αγίων Ταξιαρχών, του Οσίου Δαυίδ και του Αγίου Δημητρίου. Στον οικισμό της Βρυσοπούλας υπάρχει ο ναός της Αγίας Τριάδας, της Αγίας Σοφίας και του Αγίου Δημητρίου. Στον οικισμό της Αβαρίτσας ο ναός της Αγίας Βαρβάρας.

Η Καλλιθέα Σουλίου (Τσουρίλα) αποτελεί οικισμό και Τοπική Κοινότητα της δημοτικής ενότητας Παραμυθίας που ανήκει στο δήμο Σουλίου της Περιφερειακής Ενότητας Θεσπρωτίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» το 2011. Στην τοπική κοινότητα ανήκουν και οι οικισμοί Αβαρίτσα και Βρυσοπούλα. Είναι κτισμένη στους πρόποδες του όρους Ζουμπάνη (Ζούμπανου) το οποίο έχει υψόμετρο 1311 μέτρα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B9%CE%B8%CE%AD%CE%B1_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85

M4 Sherman

Το Μ4 για οικονομία χρόνου σχεδιάστηκε βασισμένο στο βασικό σκάφος και ανάρτηση του M3 Grant, αλλά με επανασχεδιασμό του ανώτερου τμήματος για να φιλοξενηθεί ο πύργος του πυροβόλου. Το ανώτερο τμήμα του σκάφους ήταν χυτό, πράγμα που επιτάχυνε την παραγωγή και πρόσθετε επιπλέον ασφάλεια. Δεκάδες παραλλαγές του άρματος έκαναν την εμφάνισή τους, με διαφοροποιήσεις στον κινητήρα, την θωράκιση, τον οπλισμό και τον χαρακτήρα, με διάφορα ειδικά άρματα σχεδιασμένα πάνω σε αυτό, όπως άρματα μηχανικού, άρματα εφόδου, καταστροφείς αρμάτων, φλογοβόλα, άρματα γεφυροποιείας, εκτοξευτές ρουκετών, αυτοκινούμενα πυροβόλα, εκκαθάρισης ναρκοπεδίων κλπ. Το Μ4 αγοράστηκε σε μεγάλες ποσότητες από το Ηνωμένο Βασίλειο, ή τα παρέλαβε ως μέρος του προγράμματος δανείων-μίσθωσης. Η πρώτη πολεμική δράση του M4 ήταν κατά την δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν τον Οκτώβριο του 1942. Το βασικό προσόν του άρματος ήταν ότι παρήχθη σε μεγάλους αριθμούς, αυξάνοντας την αριθμητική υπεροχή των Συμμάχων, είχε όμως αρκετά προβλήματα σε σχέση με άλλα. Ο οπλισμός του δεν ήταν τόσο καλός όσο των γερμανικών αρμάτων, τόσο σε διαμέτρημα και ισχύ όσο και σε εμβέλεια. Το M4 χρειαζόταν να πλησιάσει αρκετά κοντά στον αντίπαλο, ενώ βρισκόταν συνεχώς στην εμβέλεια του πυροβόλου των γερμανικών αρμάτων όπως το Tiger. Η θωράκισή του ήταν επίσης τόσο λεπτή, που ανάγκασε τα πληρώματα στην αναζήτηση διάφορων τρόπων ενίσχυσής της, όπως με την τοποθέτηση αμμόσακων επάνω στο άρμα. Το άρμα ήταν πολύ ψηλό και διακρίνονταν από μακριά. Μεγάλο πρόβλημα ήταν επίσης η μεγάλη ποικιλία διαφορετικών παραλλαγών που έκανε δύσκολη την προμήθεια ανταλλακτικών. Το άρμα ήταν οπλισμένο με πυροβόλο 75mm και συζυγές πολυβόλο 7,62mm, ένα πρόσθιο πολυβόλο 7,62mm και ένα πολυβόλο 12,7 mm για αντιαεροπορικό. Στην πορεία του πόλεμου διάφορες παραλλαγές έφεραν διαφορετικά πυροβόλα, όπως το πυροβόλο των 76mm, το πυροβόλο 17pdr που τοποθέτησαν οι Βρεταννοί στην δική τους παραλλαγή Sherman Firefly, και το πυροβόλο των 105 mm. Οι δεκάδες τροποποιημένες ειδικές εκδόσεις του άρματος βασίζονταν στις βασικές εκδόσεις του μέσου άρματος οι οποίες συνεχώς βελτιώνονταν. Το αρχικό M4 που κατασκευάστηκε σε 6748 κομμάτια, έφερε πυροβόλο 75 mm, χρησιμοποιούσε τον αεροπορικό κινητήρα Wright R-975-C1, και τα πρώτα κομμάτια είχαν την ανάρτηση του M3. Η επόμενη βασική έκδοση ήταν το M4A1 που κατασκευάστηκε σε 6281 κομμάτια, και η κύρια διαφορά του ήταν ότι το πάνω μέρος του σκάφους αποτελούνταν από ένα ενιαίο χυτό κομμάτι. Βελτιώσεις αυτής της έκδοσης είχαν καλύτερη ανάρτηση με μεγαλύτερα ελατήρια, πολυβόλα Μ34Α1, περισκοπικές θυρίδες, εναλλακτικές ερπύστριες κλπ. Το Μ4Α3 είχε με την σειρά του αρκετές κοινές βελτιώσεις με το M4A1 εκτός από το ενιαίο σκάφος. Ήταν η έκδοση που κατασκευάστηκε σε μεγαλύτερους αριθμούς, και διατηρήθηκε μεταπολεμικά. Χρησιμοποιούσε τον κινητήρα V-8 Ford GAA και είχε "υγρή" αποθήκη πυρομαχικών εκτός από τα πρώτα κομμάτια. Η τελευταία έκδοση παραγωγής του Μ4 ήταν ένα ενδιαφέρον υβρίδιο στο οποίο το μπροστινό μέρος του σκάφους αποτελούνταν από ένα ενιαίο χυτό κομμάτι και το πίσω από το κλασικό κολλητό σκάφος. Όλα τα M4 συνέχισαν να βελτιώνονται τόσο κατά την παραγωγή όσο και κατά την χρήση τους στις μονάδες. Δεν υπήρξαν μεγάλες τροποποιήσεις για να μην επηρεαστεί η ταχύτητα παραγωγής, οπότε αρχικά προβλήματα όπως τα κάθετα πλαϊνά τοιχώματα του σκάφους δεν διορθώθηκαν ποτέ. Κάθε μικρή τροποποίηση όμως εφαρμοζόταν όχι μόνο στα εργοστάσια αλλά και οπουδήποτε ήταν δυνατό, χωρίς συγκεκριμένη σειρά οπότε υπήρχε μια εξαιρετική ποικιλία αρμάτων που το καθένα είχε και κάτι διαφορετικό από το άλλο, ακόμη και στην ίδια μονάδα. Αυτό δημιουργούσε προβλήματα στην εύρεση ανταλλακτικών και πολλές φορές οδηγούσε στην εφαρμογή ακόμη μεγαλύτερων τροποποιήσεων. Το άρμα εφόδου Μ4Α3Ε2 "Jumbo" ήταν μια τροποποίηση του μέσου άρματος M4 που χρησιμοποιούσε την επικλινή θωράκιση των 47o, με ξηρή αποθήκη πυρομαχικών, και επιπλέον μεταλλικές πλάκες θωράκισης κολλημένες μπροστά και στο πλάι. Ο πύργος του ήταν μια νέα σχεδίαση επηρεασμένη από το Τ23 και διατηρούσε το πυροβόλο των 75 mm. Είχε βάρος 42 τόνων. Το Μ4Α3Ε2 ήταν ένα πολύ καλά θωρακισμένο άρμα που μπορούσε να αντέξει τα περισσότερα χτυπήματα από τα γερμανικά άρματα. Η αντιμετώπιση εχθρικών αρμάτων ήταν ευθύνη των διοικήσεων καταστροφέων αρμάτων, αλλά σύντομα έγινε αντιληπτό ότι έπρεπε να υπάρχει η δυνατότητα και στο M4. Για να τοποθετηθεί το πυροβόλο των 76mm, χρησιμοποιήθηκε ο πύργος του Τ23. Τα μοντέλα M4A1 76mm και M4A3 76mm κατασκευάστηκαν σε χιλιάδες κομμάτια. Ακολουθώντας την εξέλιξη, δημιουργήθηκε και το M4A3E8 76mm HVSS με το πυροβόλο των 76mm και νέα οριζόντια ανάρτηση ελατηρίου (HVSS). To M4A3E8 ήταν η τελευταία τροποποίηση παραγωγής και ήταν η έκδοση που διατηρήθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και χρησιμοποιήθηκε στον πόλεμο της Κορέας. Επιδόσεις:Διάβαση ύδατος: 0,91 m Ανάβαση: 60% Υπερπήδηση κάθετου εμπόδιου: 0,61 m Υπερπήδηση τάφρου: : 2,26 m Culver, Bruce, Sherman in action, squadron/signal publications, 1977, ISBN 0-89747-049-4 Bishop, Adam ed., The Complete Encyclopedia of Weapons of World War II, Barnes & Noble, 1998 Sherman Register Αρχειοθετήθηκε 2021-01-26 στο Wayback Machine. OnWar Αρχειοθετήθηκε 2004-02-23 στο Wayback Machine. AFV Database WWII vehicles battlefront.co.nz M4(105 mm) at tamiya.com israeli-weapons.com

Το μέσο άρμα μάχης M4 ή Sherman ήταν αμερικανικό μέσο άρμα μάχης που χρησιμοποιήθηκε από τους Συμμάχους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Βάρους 32 τόνων και οπλισμένο με πυροβόλο των 75mm, ήταν το κυριότερο άρμα μάχης των συμμάχων και παρήχθη σε πάνω από 40.000 κομμάτια διαφόρων παραλλαγών.

https://el.wikipedia.org/wiki/M4_Sherman

Μπακί

Ο Μπακί γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια στην Χαλάστρα. Ο πατέρας του ήταν μουεζίνης στο Τζαμί Φατίχ. Αρχικά η οικογένειά του τον έβαλαν να μαθητεύσει ως κατασκευαστής ιπποσκευών, αλλά αυτός συχνά έφευγε από τη δουλειά για να παρακολουθήσει μαθήματα στο παραπλήσιο σχολείο. Στο τέλος η οικογένειά του του επέτρεψε να παρακολουθήσει το σχολείο. Ο Μπακί ήταν καλός μαθητής, και παρακολούθησε τις διαλέξεις πολλών διασήμων λεκτόρων της εποχής του. Κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων άρχισε να μορφοποιείται το ταλέντο του και ενδιαφέρον του για την ποίηση, βοηθούμενος σε μεγάλο βαθμό από τον καθιερωμένο ποιητή Ζατί (Zâtî) (1471 - 1548). Μετά την ολοκλήρωση του σχολείου, διορίστηκε σε διάφορες θέσεις - γενικά ως καδής ή Ισλαμικός δικαστής - στην Οθωμανική γραφειοκρατεία. Ο Μπακί πέθανε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1600. Ο Μπακί ήταν πάντα κοντά στο Οθωμανικό παλάτι, κυρίως κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Σουλεϋμάν Α', με τον οποίο διατηρούσε καλές σχέσεις. Κατά τη διάρκεια των επακόλουθων βασιλείων του Σελίμ Β' και Μουράντ Γ', παρέμεινε κοντά στο παλάτι και τις κρατικές υποθέσεις, και έγινε επίκεντρο του ενδιαφέροντος τόσο του κοινού όσο και του παλατιού. Ο Μπακί έζησε κατά τη διάρκεια της ακμής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, γεγονός που επηρέασε πολύ την ποίησή του. Βασικά θέματα της ποίησής του είναι η αγάπη, η χαρά του να ζεις και η φύση. Αν και δεν εντοπίζεται σχεδόν καμί Σούφι επιρροή στην ποίησή του - πράγμα που συμβαίνει σε άλλους ποιητές της Οθωμανικής περιόδου - η σύλληψη της αγαάπης όπως αποκαλύπτεται στην ποίησή του δεν είναι εντελώς διαφορετική από την Σούφι αντίληψη. Ο Μπακί έγραψε σχετικά μικρό αριθμό έργων κατά τη διάρκεια της ζωής του, καθώς πάντα διεκήρυσσε πως ήθελε να κάνει έργα μεγάλα σε ποιότητα και όχι σε ποσότητα. Ένα από τα πλέον φημισμένα έργα του είναι το Mersiye-i Hazret-i Süleymân Hân (مرشيه ﺣﻀﺮت سليمان خان) ("Ελεγεία για την Εξοχότητά Του Σουλεϋμάν Χαν"), το οποίο συγκαταλέγεται στα πιο διάσημα ελεγειακά έργα της Τουρκικής λογοτεχνίας. kimkimdir.gen.tr - Bâki biyografisi (Βιογραφία στα Τουρκικά) edebiyatturk.net - Bâki biyografisi (Βιογραφία στα Τουρκικά)

Μπακί (Bâḳî, 1526 - 7 Απριλίου 1600) (باقى) ήταν το λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Οθωμανού ποιητή Μαχμούντ Αμντουλμπακί (Mahmud Abdülbâkî). Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συντελεστές της τουρκικής λογοτεχνίας, και έμεινε γνωστός ως Sultânüş-şuarâ (سلطان الشعرا), ή "Σουλτάνος των ποιητών".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BA%CE%AF

Thank U, Next (τραγούδι)

Στις 2 Νοεμβρίου 2018, η τραγουδίστρια έγραψε τους στίχους ενός μυστηριώδους κομματιού, αφού ο πρώην αρραβωνιαστικός της, η Pete Davidson αστειεύτηκε για τη σπασμένη τους δέσμευση στο Saturday Night Live. Την επόμενη μέρα, η Grande έγραψε περισσότερους στίχους, αποκαλύπτοντας ότι ανήκουν πράγματι σε ένα κομμάτι που ονομάζεται "Thank U, Next", το οποίο περιέγραψε ήταν το στίχο και εννοιολογικά το αντίθετο του κομματιού της Dangerous Woman "Knew Better". Η τραγουδίστρια αποκάλυψε επίσης ότι το "Thank U, Next" θα χρησιμεύσει ως το πέμπτο όνομα άλμπουμ της, το οποίο είχε πειράξει για μήνες στο Twitter. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις 4 Νοεμβρίου 2018, χωρίς προηγούμενη επίσημη ανακοίνωση ή προώθηση. Το "Thank U, Next" είναι ένα pop και R&B τραγούδι αυτο-ενδυνάμωσης που αναφέρει πολλές από τις προηγούμενες σχέσεις της Γκράντε. Διαθέτει στοιχεία synth-pop στην παραγωγή του. Το τραγούδι είναι γραμμένο στο κλειδί του B-flat minor σε κοινό χρόνο με ρυθμό 108 παλμών ανά λεπτό. Η φωνή της Γκράντε κυμαίνεται από χαμηλό A A 3 έως υψηλό E ♭ 5. Το τραγούδι βασίζεται σε μια χορδή εξέλιξης του G ♭ maj7 – F7 / A – B ♭ m7 – D ♭ 7 / C ♭. Η Γκράντε εξήγησε σε μια συνέντευξή της ότι το "Thank U, Next ..." είναι μια φράση που χρησιμοποιούν και αυτή η τραγουδίστρια / τραγουδοποιός Victoria Monét. Οι στίχοι αναγνωρίζουν τέσσερις από τις προηγούμενες σχέσεις της: «Thought I'd end up with Sean/But he wasn't a match/Wrote some songs about Ricky/Now I listen and laugh/ Even almost got married/And for Pete, I'm so thankful/Wish I could say 'Thank you' to Malcolm/'Cause he was an angel» ανατρέξτε στους Big Sean, Ricky Alvarez, Pete Davidson και τον αείμνηστο Μακ Μίλερ, αντίστοιχα. Η Γκράντε έγραψε αρχικά το τραγούδι ενώ ήταν αρραβωνιασμένη με τον Davidson, σε μια ταραχώδη στιγμή στη σχέση τους. Αρκετές εκδόσεις του τραγουδιού ηχογραφήθηκαν λόγω της αβεβαιότητας της σχέσης της με τον Davidson εκείνη την εποχή, καθώς και του δισταγμού από τη συν-συγγραφέα Tayla Parx σχετικά με το αν η Γκράντε θα έπρεπε να αναφέρει τα ονόματα των εξόδων της στους στίχους. Σε συνέντευξή του στο The Zach Sang Show, η Γκράντε εξήγησε: Υπάρχει μια έκδοση όπου παντρεύτηκα, υπάρχει μια έκδοση όπου δεν παντρεύομαι, υπάρχει μια έκδοση χωρίς τίποτα - δεν μιλάμε για τίποτα. ... Αλλά όλοι γνωρίζαμε ότι η πρώτη έκδοση θα ήταν η έκδοση με την οποία τελικά πήγαμε.Από το τραγούδι γεννήθηκε ένα meme στο διαδίκτυο, εμπνευσμένο από τους στίχους "One taught me love/one taught me patience / one taught me pain". Ο τίτλος του τραγουδιού, "Thank u, next" άρχισε επίσης να χρησιμοποιείται ευρέως μεταξύ εκείνων στο διαδίκτυο με παρόμοιο τρόπο με τον τρόπο που χρησιμοποιείται στο τραγούδι. Το βίντεο ξεκινά με μια εισαγωγή με διαφορετικούς τραγουδιστές, ηθοποιούς και προσωπικότητες του YouTube, όπως οι Αμερικανοί YouTuber Colleen Ballinger, Αμερικανοί ηθοποιοί Jonathan Bennett και Stefanie Drummond, ο εφεδρικός χορευτής της Grande, Scott Nicholson, Αυστραλός τραγουδιστής Troye Sivan και ο Αμερικανός YouTuber Gabi DeMartino, παρωδώντας το μοντάζ στο Mean Girls όπου πολλοί μαθητές λυκείου μιλούν για τη Regina George, ηγέτη της σχολικής κλίκας, The Plastics. Μερικοί από τους ηθοποιούς από την αρχική ταινία εμφανίζονται ακόμη και σε αυτήν τη σκηνή. Στα πρώτα δευτερόλεπτα του βίντεο, το όργανο για το επόμενο single της Γκράντε, "7 Rings", ακούγεται στο παρασκήνιο. Οι λέξεις "Thank u, next" εμφανίζονται στη συνέχεια στην οθόνη με την ίδια γραμματοσειρά με την κάρτα τίτλου του Mean Girls (2004). Στη συνέχεια διαθέτει μια κινηματογράφηση σε πρώτο πλάνο ενός βιβλίου, παρόμοιο με το "Burn Book" (επίσης από το Mean Girls), που περιέχει εικόνες και γράμματα που δείχνουν και μιλούν για τις προηγούμενες σχέσεις της Γκράντε με εικόνες του αμερικανικού ράπερ Big Sean, του πρώην εφεδρικού χορευτή του τραγουδιστή Ricky Ο Alvarez και ο αμερικανός κωμικός Pete Davidson, όλοι στο βιβλίο. Μόνο ο Mac Miller, παρόλο που αναφέρεται στο τραγούδι, δεν εμφανίζεται σε φωτογραφία, με σεβασμό στο θάνατό του. Στη συνέχεια, το βίντεο ακολουθεί την Grande ως Regina George μεταξύ των The Plastics (σχηματίζεται από την Elizabeth Gillies ως Cady, την Alexa Luria ως Karen και την Courtney Chipolone ως Gretchen, καθώς και τον Jonathan Bennett στον αρχικό του ρόλο ως Aaron) που περπατά κάτω από την αίθουσα, μια άλλη αναφορά στο Τα κορίτσια. Το επόμενο κλιπ δείχνει την Γκράντε να χορεύει με την Gilles, τη Luria και την Chipolone σε φορέματα εμπνευσμένα από την κυρία Claus, με μια εμφάνιση από τη μητέρα της Γκράντε (που απεικονίζεται από την Kris Jenner σε σχέση με τον ρόλο της Amy Poehler). Το επόμενο κλιπ τοποθετείται σε ένα μπάνιο και δείχνει την Γκράντε, ως Torrance, και το ενδιαφέρον της Cliff (που απεικονίζεται από τον Matt Bennett) να βουρτσίζει τα δόντια τους, παρόμοια με μια σκηνή από την ταινία Bring It On (2000), η οποία μετά μεταβαίνει την Γκράντε ως μαζορέτα, συμπεριλαμβανομένης της Daniella Monet εναντίον της άλλης ομάδας, συμπεριλαμβανομένων των τραγουδιστών-τραγουδοποιών Victoria Monét και Tayla Parx, οι οποίοι συνεισφέρουν τα φωνητικά στο παρασκήνιο. Στη συνέχεια, η σκηνή βλέπει την Γκράντε να βοηθάει έναν γάμο, όπου εμφανίζεται ως η Τζένα που παίζει με ένα κουκλόσπιτο που θυμίζει μια σκηνή στο 13 Going on 30 (2004). Μια μαγική μετάβαση μεταφέρεται στην ακόλουθη σκηνή όπου η Grande οδηγεί ένα μετατρέψιμο με την πινακίδα με την ένδειξη "7 RINGS", προβάλλοντας το επόμενο single από το άλμπουμ Thank U, Next. Στην επόμενη σκηνή, η Γκράντε πάει έξω από το όχημα με τον σκύλο της, την Τουλούζη Γκράντε, με ένα ροζ δερμάτινο μπουφάν, αναφέροντας την Έλε Γουντς από το Legally Blonde (2001). Η κάμερα εκτείνεται σε πολλές λήψεις της Γκράντε περπατώντας σε ένα μονοπάτι με ένα πλάνο της σε μια πισίνα, μια άλλη αναφορά στην ταινία. Ακολουθεί μια άλλη αναφορά στην ταινία καθώς η μουσική σταματά να δείχνει μια σκηνή της Γκράντε στο σαλόνι ομορφιάς με τον μανικιουρίστα Paulette (που απεικονίζεται από την Jennifer Coolidge στον αρχικό της ρόλο) μιλώντας για προηγούμενες σχέσεις για το πώς τα "μεγάλα μπροστινά δόντια" μπορούν να επηρεάσουν την εμφάνιση κάποιου. ολόκληρη η σκηνή περιλαμβάνει πολλές αναπαράσταση άλλων σκηνών του Legally Blonde, όπως το "Bend and Snap". Αρκετές λήψεις της Γκράντε εμφανίζονται να τρέχουν στον διάδρομο, με όλες τις σκηνές που είχαν προηγουμένως στο βίντεο και στη συνέχεια ολοκληρώθηκαν σε μία που περιελάμβανε κάποιες λήψεις πίσω από τη σκηνή και μια σκηνή με τον Coolidge και τη συνάντηση του UPS παράδοσης (ο ρόλος αρχικά απεικονίστηκε από τον Bruce Thomas) αναφέροντας μια άλλη σκηνή που είναι από την αρχική ταινία. Στη συνέχεια, το βίντεο ολοκληρώνεται με τοην Γκράντε και τους μαζορέτες να χορεύουν, με τον τραγουδιστή να αφήνει ένα κόκκινο ίχνος κραγιόν φιλώντας το έγκυο στομάχι του Ballinger και την Τζένερ, κρατώντας την κάμερα, λέγοντας "Thank u, next bitch!" στο απόλυτο σουτ. https://www.billboard.com/articles/columns/pop/8494269/ariana-grande-thank-u-next-album-release-date-february https://www.eonline.com/au/news/983536/ariana-grande-sings-about-pete-davidson-and-mac-miller-in-new-song-thank-u-next https://www.complex.com/music/2019/02/ariana-grande-recorded-3-versions-thank-u-next-married-pete-davidson https://pitchfork.com/features/lists-and-guides/the-200-best-songs-of-the-2010s/ https://news.avclub.com/ariana-grande-recorded-multiple-versions-of-thank-u-n-1832639670 https://web.archive.org/web/20181229223236/https://itunes.apple.com/us/album/thank-u-next-single/1441178207 https://www.billboard.com/articles/news/lyrics/8484001/ariana-grande-thank-u-next-lyrics

Το "Thank u, next"είναι ένα ποπ τραγούδι της αμερικανίδας τραγουδίστριας Αριάνα Γκράντε, που κυκλοφόρησε ως το πρώτο single από το πέμπτο άλμπουμ της με το ίδιο όνομα (2019). Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις 4 Νοεμβρίου 2018, χωρίς προηγούμενη επίσημη ανακοίνωση ή προώθηση. Το κομμάτι γράφτηκε από τους Γκράντε, Tayla Parx και Victoria Monét, μαζί με τους παραγωγούς του Tommy Brown, Charles Anderson και Michael Foster. Λυρικά, το τραγούδι αντικατοπτρίζει τις προηγούμενες σχέσεις της Γκράντε. Το "Thank U, Next" αναγνωρίστηκε κριτικά, με τους κριτικούς να επαινούν την ελκυστικότητα και το θετικό του μήνυμα. Έχει καταχωριστεί ως ένα από τα 100 τραγούδια που καθόρισε τη δεκαετία του 2010 από τον Billboard. Το τραγούδι έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο ένα στο Billboard Hot 100 στις Ηνωμένες Πολιτείες, και έγινε το πρώτο νούμερο ένα της Γκράντε. Διεθνώς, ξεπέρασε τα charts στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Εσθονία, τη Φινλανδία, την Ελλάδα, την Ιρλανδία, τον Λίβανο, τη Μαλαισία, το Μεξικό, τις Κάτω Χώρες, τη Νέα Ζηλανδία, την Πορτογαλία και τη Σιγκαπούρη, τα δέκα κορυφαία στην Αυστρία, το Βέλγιο, την Κόστα Ρίκα, η Τσεχική Δημοκρατία, η Δανία, η Γουατεμάλα, η Ουγγαρία, η Ισλανδία, η Νορβηγία, η Σλοβακία, η Σουηδία και η Ελβετία, και οι κορυφαίες είκοσι στη Γαλλία, τη Γερμανία και τον Παναμά. Το μουσικό βίντεο, σε σκηνοθεσία της Hannah Lux Davis, αναφέρεται στις ταινίες Mean Girls, Bring It On, 13 Going on 30 και Legally Blonde. Κυκλοφόρησε στις 30 Νοεμβρίου 2018 και στη συνέχεια έσπασε πολλά αρχεία στο YouTube και στην Vevo εκείνη τη στιγμή. Προτάθηκε για το Video of the Year στα Βραβεία MTV Video Music 2019.

https://el.wikipedia.org/wiki/Thank_U,_Next_(%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9)

Εικονογράφοι για την Ισότητα των Φύλων

Galileo Showroom, Μαδρίτη (Ισπανία). Latinarte Showroom, Μαδρίτη (Ισπανία). La Paloma Cultural Center, Μαδρίτη (Ισπανία). Villa de Vallecas Youth Center, Μαδρίτη (Ισπανία). Royal Mail House, Oaxaca City Palace Museum, Μαδρίτη (Ισπανία). UNAM (Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού), Méjico FD (Μεξικό). Περιφερειακό Μουσείο Colima, Κολίμα (Μεξικό). Francisco Velázquez, Αβάνα (Κούβα). Πανεπιστήμιο της Umea, Ουμέα (Σουηδία). Pintores Gallery, Κασέρες (Ισπανία). La Musa Gallery, Baracoa (Κούβα). Δικαστικό Μέγαρο της Xalapa, Veracruz (Μεξικό). Δικαστικό Μέγαρο της San Cristóbal de las Casas, Τσιάπας (Μεξικό). Δικαστικό Μέγαρο της Yucatán, Yucatán (Μεξικό). The Arts House, Σιγκαπούρη Δικαστικό της Pastrana, (Ισπανία) Blasberg (Αργεντινή); Tsocho Peev (Βουλγαρία); Huang kun, Yu liang, Ni Rong (Κίνα); Vladdo (Κολομβία); Oki (Κόστα Ρίκα); Falco, Ares, Adán(Κούβα); Pancho Cajas (Εκουαδόρ); Node, JRmora, Sex, Enio (Ισπανία); Derkaoui (Μαρόκο); Rocko, Boligan (Μεξικό); Firuz Kutal (Νορβηγία); Kilia (Δομινικανή Δημοκρατία); Florian-Doru Crihana (Ρουμανία); Omar Zevallos (Περού); Doris (Πολωνία); Enos (ΗΠΑ). Εφημερίδα El País Εφημερίδα El Mundo https://archive.today/20121220194531/http://www.karikaturculerdernegi.org/detay.asp?id=6135 http://www.entretodas.net/2007/03/08/humor-las-mujeres-en-la-muestra-«dibujantes-por-la-igualdad-de-genero»/ Αρχειοθετήθηκε 2008-12-04 στο Wayback Machine. http://www.jrmora.com/blog/2009/10/16/dibujantes-por-la-igualdad-de-suecia-a-caceres/ http://www.extremadura.com/agenda/exposiciones/inauguracion_de_dibujantes_por_la_igualdad_de_genero.html Αρχειοθετήθηκε 2012-12-09 at Archive.is https://archive.today/20121219213412/http://tcaveracruz.gob.mx/igualdadegenero.html http://www.yucatannoticias.com/2012/06/muestra-itinerante-dibujantes-por-la-igualdad-de-generoen-los-juzgados-del-poder-judicial/

Εικονογράφοι για την Ισότητα των Φύλων (Illustrators for Gender Equality / Dibujantes por la Igualdad de Género) είναι μια διεθνής έκθεση τέχνης που θεσμοθετήθηκε το 2007 με στόχο την προώθηση της ισότητας των φύλων μέσω καρτούν. Η έκθεση περιλαμβάνει έργα τέχνης από 24 γραφίστες από 16 χώρες, και τα κινούμενα σχέδια δεν περιλαμβάνουν καθόλου λέξεις έτσι ώστε να φτάσει σε κάθε είδους κοινό, ανεξάρτητα από τη γλώσσα. Μέχρι σήμερα, εικονογράφοι για την Ισότητα των Φύλων έχουν κάνει την εμφάνισή τους στην Ισπανία, το Μεξικό, τη Σουηδία και την Κούβα. Υποστηρίζονται από οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών, πολιτιστικούς συλλόγους, κυβερνητικούς οργανισμούς και πανεπιστήμια.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CE%B9_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%99%CF%83%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A6%CF%8D%CE%BB%CF%89%CE%BD

Δέλτα Δούναβη

Κάθε χρόνο οι αλλουβιακές αποθέσεις του ποταμού αυξάνουν το εύρος του Δέλτα κατά 40 περίπου μέτρα, διαμορφώνοντας την περιοχή σε έναν δυναμικό γεωλογικό σχηματισμό. Κοντά στην Τούλτσεα, ο Δούναβης διαιρείται σε τρεις παραπόταμους πριν χύσει τα νερά του στη θάλασσα, τον Τσίλια, (Chilia), τον Σουλινά, (Sulina) και τον Σφάντου Γκεόργκε (Άγιο Γεώργιο-Sfantu Gheorghe). Μικρότερα κανάλια χωρίζουν το Δέλτα σε καλαμιώνες, βαλτότοπους και δάση, ορισμένα από τα οποία πλημμυρίζουν κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του φθινόπωρου. Περίπου 44 χλμ από την ακτή του Δέλτα βρίσκεται το Φιδονήσι (Snake Island), μια περιοχή που διεκδίκησε η Ρουμανία και η Ουκρανία, αλλά βρίσκεται επί του παρόντος υπό ουκρανική διοίκηση. Το 2004, η Ουκρανία ξεκίνησε έργα στο Κανάλι Μπιστρόε (Bistroe Channel) για τη διευκόλυνση της ναυσιπλοΐας από τη Μαύρη Θάλασσα στο ουκρανικό τμήμα του Δέλτα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πίεσε την Ουκρανία να σταματήσει τα έργα, για να μην καταστραφούν οι υγρότοποι του Δέλτα. Η ρουμανική πλευρά δεσμεύτηκε να προστατέψει την περιοχή και να προσφύγει κατά της Ουκρανίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Στην ευρύτερη περιοχή απαντώνται 1.200 ποικιλίες φυτών, 300 είδη πτηνών και 45 είδη ψαριών του γλυκού νερού στις διάφορες λίμνες και βαλτότοπους. Το Δέλτα του Δούναβη έγινε τμήμα της Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και της προστασίας της Βιόσφαιρας. Περίπου 2,733 χλμ² είναι αυστηρά προστατευόμενες περιοχές. Πρόκειται για έναν τόπο στον οποία συγκεντρώνονται εκατομμύρια πτηνών από διαφορετικά σημεία της Γης, (Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Μεσόγειος), για να εναποθέσουν τα αυγά τους. Περίπου 15.000 άνθρωποι ζουν στην περιοχή του Δέλτα, και οι περισσότεροι ασχολούνται με την αλιεία, με τα παραδοσιακά ξύλινα κανώ τους. Στον πληθυσμό περιλαμβάνεται μια κοινότητα των Λιπποβάνων, απόγονων των ακόλουθων του Παλαιού Κανόνα,που έφυγαν από τη Ρωσία το 1772 για να αποφύγουν τις θρησκευτικές διώξεις. Το κέντρο της κοινότητας των Λιπποβάνων (Lippovan) βρίσκεται στο Ουκρανικό τμήμα του Δέλτα στο Βίλκοβο. Πριν από 2.500 χρόνια ο Δούναβης αναφέρεται στον Ηρόδοτο, που περιγράφει ότι διαιρείτο σε επτά κλάδους. Στη σύγχρονη ιστορία από τον 15o αιώνα, το Δέλτα του Δούναβη υπήρξε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Συμφωνία του Παρισιού 1856 που τελείωσε τον Κριμαϊκό Πόλεμο εγκαθίδρυσε διεθνή επιτροπή, η οποία έκανε σειρά έργων για την ασφαλή ναυσιπλοΐα. Το 1878, μετά τη Ρουμανική Επανάσταση, έγινε τμήμα της Ρουμανίας. www.deltadunarii.ro Birds of the Danube Delta Danube Delta: Photo Gallery

Το Δέλτα του Δούναβη (Delta Dunării στα Ρουμανικά), βρίσκεται ανάμεσα στην Ντομπρογέα (Dobrogea), Ρουμανία και την Οντέσκα Όμπλαστ (Odes'ka oblast), Ουκρανία. Είναι ο μεγαλύτερος και καλύτερα συντηρημένος από όλους τους σχηματισμούς Δέλτα της Ευρώπης και καλύπτει περιοχή 3446 τετρ. χλμ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%AD%CE%BB%CF%84%CE%B1_%CE%94%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%B2%CE%B7

IYDU

Η επίσημη ιστοσελίδα της Ένωσης απαριθμεί τις βασικές αξίες του οργανισμού, όπως η δημοκρατία, ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των ελεύθερων αγορών και του ελεύθερου εμπορίου. Αυτές είναι οι εξής: η πραγματική δημοκρατία, με ισχυρές ρίζες σε μια πλήρως συμμετέχουσα κοινότητα, είναι η μόνη βιώσιμη μορφή διακυβέρνησης.είναι ένα βασικό ανθρώπινο δικαίωμα να ζει κανείς χωρίς φόβο δίωξης, ιδίως για λόγους φυλετικούς, θρησκείας ή φύλου. Αυτή η βασική ελευθερία είναι προϋπόθεση χωρίς την οποία άλλα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορεί να υπάρξουν. Όταν υπάρχει ελευθερία από τον φόβο, όλες οι απόψεις μπορούν να εκφραστούν. Μόνο τότε μπορεί να ανθίσει η πραγματική δημοκρατία.οι ελεύθερες αγορές δημιουργούν ελεύθερους ανθρώπους, αφού οι ελεύθερες αγορές είναι ο μόνος τρόπος για να οικοδομήσουμε ένα σύστημα που προάγει τη δημιουργικότητα, υποστηρίζει την οικονομική ανάπτυξη, και εξασφαλίζει την ατομική ελευθερία που στηρίζει όλα τα ανθρώπινα δικαιώματα.Η IYDU αντιτίθεται σθεναρά στα εμπόδια στο εμπόριο μεταξύ των κρατών, καθώς μόνο με το ελεύθερο εμπόριο έρχεται πραγματική οικονομική ελευθερία. Πιστεύουμε ότι, προκειμένου ο να σπάσει ο κύκλος της φτώχειας ενός δισεκατομμυρίου ανθρώπων του κόσμου που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας αλλά όχι εκμετάλλευσης, το εμπόριο πρέπει να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο.IYDU φιλοξενεί μια σειρά εκδηλώσεων για τις οργανώσεις-μέλη κάθε έτος, που περιλαμβάνει ένα φόρουμ Ελευθερίας (στα μέσα του έτους), μια ετήσια συνάντηση του Συμβουλίου, καθώς και εκπαιδευτικές επισκέψεις στο εξωτερικό. Ομιλητές στις εκδηλώσεις IYDU έχουν συμπεριλάβει νυν και πρώην επικεφαλής του κράτους και άλλες εξέχουσες πολιτικές προσωπικότητες από την κεντροδεξιά οικογένεια. Οι συμμετέχοντες σε συνέδρια IYDU έχουν προχωρήσει να γίνουν υπουργοί, βουλευτές, ανώτεροι σύμβουλοι, και οι ηγέτες της βιομηχανίας τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. IYDU official site Αρχειοθετήθηκε 2006-07-18 στο Wayback Machine.

Η Διεθνής Δημοκρατική Ένωση Νεολαιών (αγγλικά: International Young Democrat Union, IYDU) είναι παγκόσμια συμμαχία των κεντροδεξιών πολιτικών οργανώσεων νεολαίας και η πτέρυγα της νεολαίας της Διεθνούς Δημοκρατικής Ένωσης (IDU). Ιδρύθηκε το 1981, στη συνέχεια ιδρύθηκε εκ νέου το 1991, και απαριθμεί 127 πλήρη μέλη και παρατηρητές από περισσότερες από 80 χώρες. Η IYDU έχει την έδρα της στο Όσλο της Νορβηγίας. Η Ένωση, στη σημερινή μορφή της, ιδρύθηκε το Μάρτιο του 1991 στη Ουάσινγκτον. Μία προηγούμενη Ένωση με το ίδιο όνομα ιδρύθηκε τον Ιούλιο το 1981, επίσης στη Ουάσινγκτον, αλλά τελικά διαλύθηκε.

https://el.wikipedia.org/wiki/IYDU

Περιοχή Μπουάπουα

Η Αγγλική-Σουαχίλι γραφή της ονομασίας είναι Mpwapwa και ο συλλαβισμός της στα Σουαχίλι είναι M(u)-pwa-pwa, αντιστοίχως στα Ελληνικά γράφεται Μπουάπουα και ο συλλαβισμός της είναι: Μ(ου)-πουά-πουα. [Προσοχή: Το Μπ στα σουαχίλι δεν προφέρεται ως Μπ-, αλλά χωριστά, ως Μ-π.] (όπως όταν λέμε Πέ-μ-π-τη). Σύμφωνα με την Εθνική Απογραφή της Τανζανίας του 2012, ο πληθυσμός στην Επαρχία Μπουάπουα (Mpwapwa District) ήταν 305.056 άτομα. Οι περισσότεροι κάτοικοι, ζουν στο κεντρικό οροπέδιο, σε υψόμετρο περίπου 1.080 m (3.550 ft) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αν και άλλοι, κυρίως από την εθνική μειονότητα των Χέχε, ζουν στις κορυφές των ορέων, σε υψόμετρο 2.100 m (7.000 ft) πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, προκειμένου να οφελούνται από τις καλύτερες βροχοπτώσεις. Η επαρχία είναι αρκετά ξηρή και λαμβάνει ικανοποιητικές βροχοπτώσεις μόνο στα δυο από τα επτά έτη. Το 2012, η Επαρχία Μπουάπουα (Mpwapwa District) διαιρείται διοικητικά σε 27 Τμήματα. Ο πληθυσμός εκάστου Τμήματος (κατά την απογραφή του 2012), εμφανίζεται εντός παρενθέσεως. Εκ των οποίων τα 3 είναι Μεικτά Τμήματα (Mixed Ward): και τα υπόλοιπα 24 είναι Αγροτικά Τμήματα (Rural Ward): Διοικητικές υποδιαιρέσεις της Τανζανίας Περιφέρεια Ντοντόμα Ντοντόμα Παραπομπές σημειώσεων

Η Περιοχή Μπουάπουα (Αγγλικά: Mpwapwa District, Σουαχίλι: Wilaya ya Mpwapwa), είναι μία από τις επτά περιοχές στην Περιφέρεια Ντοντόμα (Dodoma Region) της Τανζανίας. Στα βόρεια συνορεύει με την Περιοχή Κόνγκουα (Kongwa District), ανατολικά με την Περιφέρεια Μορογκόρο (Morogoro Region), νότια με την Περιφέρεια Ιρίνγκα (Iringa Region) και δυτικά με την Περιοχή Τσαμουΐνο (Chamwino District). Η διοικητική της έδρα είναι στην πόλη Μπουάπουα (Mpwapwa Mjini).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%87%CE%AE_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%AC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%B1

Βερενίκη της Περγάμου

Η καταγωγή της βασίλισσας είναι άγνωστη καθώς ελάχιστες πληροφορίες επιβιώνουν για το πρόσωπό της. Νυμφεύτηκε τον τελευταίο αναγνωρισμένο βασιλιά της Περγάμου, τον Άτταλο Γ' το Φιλομήτορα. Καθώς οι πηγές αναφέρουν ρητά πως ο Άτταλος δεν άφησε διάδοχο κατά το θάνατό του, μας επιτρέπεται να υποθέσουμε ότι το ζευγάρι δεν απέκτησε (τουλάχιστον αρσενικά) παιδιά. Οι ηγεμόνες εμφανίζονται με κίτρινη σκίαση.Η διακεκομμένη γραμμή δηλώνει υιοθεσία. Το όνομα της βασίλισσας παραδίδει ο ιστορικός Ιουστίνος ο οποίος, εξιστορώντας το βίο του Αττάλου, αναφέρει ότι ο βασιλιάς θανάτωσε πολλούς συγγενείς και αυλικούς με την κατηγορία ότι οδήγησαν, «πότε τη μητέρα του, Στρατονίκη, πότε τη σύζυγό του Βερενίκη, στην καταστροφή». Μετά τα γεγονότα αυτά η ψυχολογία του είχε καταστραφεί και υιοθετώντας εμφάνιση και συμπεριφορά ατόμου πνιγμένου από τις τύψεις κλείστηκε στον εαυτό του, έπαψε να εμφανίζεται δημόσια και επέδειξε αδιαφορία για τη διακυβέρνηση. Φεύγοντας αιφνιδίως από τη ζωή το το 133 π.Χ. ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση γεγονότων που οδήγησαν τελικά στην ενσωμάτωση ολόκληρης της Μικράς Ασίας στο ρωμαϊκό κράτος. Άτταλος Γ' της Περγάμου Δυναστεία των Ατταλιδών Ελληνιστική περίοδος Πέργαμος Πρωτογενείς πηγές (Έλληνες και Ρωμαίοι) Ιουστίνος, «Επιτομή των ιστοριών του Πομπήιου Τρόγου», Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά Φλώρος, «Επιτομή της Ρωμαϊκής Ιστορίας», Λατινικά, ΑγγλικάΔευτερογενείς πηγές Allen R.E. (1983). «The Attalid Kingdom: A Constitutional History». Oxford University Press, USA. ISBN 978-0198148456. Austin M.M. (2006). «The Hellenistic World from Alexander to the Roman Conquest: A Selection of Ancient Sources in Translation». Cambridge University Press. ISBN 978-0521828604 Hansen, Esther V. (1971). «The Attalids of Pergamon». Ithaca, New York: Cornell University Press; London: Cornell University Press Ltd. ISBN 0-8014-0615-3. Kosmetatou, Elizabeth (2003) «The Attalids of Pergamon», Andrew Erskine, ed., «A Companion to the Hellenistic World». Oxford: Blackwell: σελ. 159–174. ISBN 1-4051-3278-7. Κείμενο Jona Lendering (2006). ««Attalus III Philometor»». Articles on Ancient History. Livius.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2010. Kosmetatou, Elizabeth (2003) "The Attalids of Pergamon," in Andrew Erskine, ed., A Companion to the Hellenistic World. Oxford: Blackwell: pp. 159–174. ISBN 1-4051-3278-7. Κείμενο

Η Βερενίκη (2ος αιώνας π.Χ.) υπήρξε Βασίλισσα της Περγάμου κατά την ελληνιστική εποχή, μέλος της Δυναστείας των Ατταλιδών. Υπήρξε σύζυγος του βασιλιά Αττάλου Γ' του Φιλομήτορα. Ελάχιστες πληροφορίες επιβιώνουν σχετικά με τη ζωή της.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%85

Χάουαρντ Γκάρντνερ

Ο Γκάρντνερ γεννήθηκε στο Σκράντον της Πενσυλβάνιας στις 11 Ιουλίου 1943 από γονείς πρόσφυγες που έφθασαν στις ΗΠΑ από τη ναζιστική Γερμανία. Σε μικρή ηλικία ήταν άριστος πιανίστας και σκεφτόταν να κάνει καριέρα στη μουσική. Οι γονείς του ήθελαν να φοιτήσει σε ακαδημία της Μασαχουσέτης ωστόσο αυτός προτίμησε να φοιτήσει σε προπαρασκευαστικό σχολείο της Πενσυλβάνιας. Το 1961 ξεκινάει ιστορικές σπουδές στο Χάρβαρντ. Η γνωριμία του όμως με τον ψυχολόγο Έρικ Έρικσον και η καταλυτική επιρροή που αυτός άσκησε πάνω του τον οδήγησαν να σπουδάσει κοινωνικές σχέσεις, ένα αντικείμενο που περιελάμβανε ψυχολογία, ανθρωπολογία και κοινωνιολογία. Αποφοιτά το 1965 και μετά από ένα χρόνο σπουδάζει φιλοσοφία και κοινωνιολογία στην Σχολή Οικονομικών του Λονδίνου. Το 1967, ο Γκάρντνερ έγινε μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Project Zero, ένα ερευνητικό κέντρο για τη γνωστική ανάπτυξη της Παιδαγωγικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος αυτού μελετώντας άτομα που υπέφεραν από κάποιο είδος εγκεφαλικής βλάβης διαπίστωσε ότι κάθε νοημοσύνη εδράζει σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου και σε περίπτωση βλάβης, οι υπόλοιπες νοημοσύνες ενδέχεται να μείνουν ανεπηρέαστες. Για παράδειγμα, κάποιος που έχει χάσει την ικανότητα να διαβάζει λέξεις μπορεί ωστόσο να διαβάζει αριθμούς. Οι έρευνες αυτές τον οδήγησαν να γράψει το βιβλίο Ο κατεστραμμένος νους το οποίο θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ο πρόδρομος της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης. Το 1979, ο Γκάρντνερ έλαβε μια μεγάλη χρηματοδότηση από το ίδρυμα Bernard Van Leer στη Δανία, προκειμένου ένα υλοποιήσει ένα πρότζεκτ πάνω στο Ανθρώπινο Δυναμικό. ΄Υστερα από 4 χρόνια έρευνας διατύπωσε τη θεωρία της πολλαπλής νοημοσύνης το 1984 στο πρώτο του βιβλίο Τα πλαίσια του νου. Από το 1972 έως το 2000 ήταν διευθυντής του Project Zero. Από το 1995 εργάζεται στο Πρόγραμμα GoodWork Project το οποίο μελετάει τις εμπειρίες διαφόρων ατόμων από διαφορετικούς επαγγελματικούς τομείς. Το ερευνητικό αυτό πρόγραμμα ενέπνευσε το βιβλίο του Ηγετικές Προσωπικότητες: Μια ανατομία της Ηγεσίας. Ο Γκάρντνερ μελέτησε επίσης και το θέμα της δημιουργικότητας. Το 1982 δημοσιεύσε το βιβλίο Η Τέχνη, ο Νους και ο Εγκέφαλος: μια Γνωστική Προσέγγιση της Δημιουργικότητας, το 1993 το βιβλίο Δημιουργώντας Μυαλά και το 1994 το βιβλίο Αλλάζοντας τον κόσμο: Ένα πλαίσιο για τη μελέτη της δημιουργικότητας. Το 2000 ο Γκάρντνερ μαζί με τους συναδέλφους του ίδρυσαν το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Νους, Εγκέφαλος και Εκπαίδευση». Το εν λόγω προγράμμα θεωρήθηκε πολύ πρωτοποριακό και πολλά πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο έχουν αναπτύξει παρόμοια μεταπτυχιακά. Στο πρόσφατο βιβλίο του Πέντε Μυαλά για το Μέλλον αναλύει πέντε γνωστικές ικανότητες που πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους όσοι ασχολούνται με την εκπαιδευτική πολιτική. Ο Γκάρντνερ έχει γράψει 30 βιβλία και πάνω από 500 άρθρα. Έχει τιμηθεί με περισσότερα από 20 διεθνή βραβεία. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 100 διανοούμενους του κόσμου. Πολλοί ερευνητές και εκπαιδευτικοί από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο έχουν εφαρμόσει και εμπλουτίσει την θεωρία του. Ο Γκάρντνερ επαναπροσδιορίζει και διευρύνει την έννοια της νοημοσύνης. Η νοημοσύνη, δεν είναι μία μοναδική και ενιαία οντότητα, αλλά αποτελείται από ξεχωριστές και ανεξάρτητες μονάδες. Κάθε άτομο έχει ένα συνδυασμό των εννέα ή και περισσοτέρων ειδών νοημοσύνης και μπορεί να τις αναπτύξει σε επαρκές επίπεδο. Η νοημοσύνη αποτελεί ένα πολυδιάστατο χαρακτηριστικό, το οποίο συνδέεται με ψυχοσωματικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Είναι η βιοψυχολογική ικανότητα να επεξεργαζόμαστε πληροφορίες τις οποίες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε σε ένα πολιτισμικό χώρο ώστε να λυθούν προβλήματα ή να δημιουργηθούν προϊόντα τα οποία έχουν αξία σε μια κουλτούρα. Ο Γκάρντνερ υποστηρίζει ότι το άτομο διαμορφώνει το μοναδικό γνωστικό προφίλ του χάρη στην ύπαρξη των πολλαπλών τύπων ευφυΐας. Αρχικά, ο Γκάρντνερ είχε ξεχωρίσει επτά είδη νοημοσύνης: γλωσσική-λεκτική, λογική-μαθηματική, οπτική-χωρική, σωματική-κιναισθητική, μουσική-ρυθμική, ενδοπροσωπική, διαπροσωπική. Σε επόμενα βιβλία του πρόσθεσε άλλες δύο φτάνοντας τις εννέα, την φυσιογνωστική, και την υπαρξιακή-φιλοσοφική. Ο Γκάρντνερ κατακρίνει τα εκπαιδευτικά συστήματα που διαχρονικά δίνουν έμφαση μόνο στην γλωσσικές και λογικομαθηματικές δεξιότητες οι οποίες ενεργοποιούν μόνο το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου και δεν ευνοείται έτσι η ανάπτυξη άλλων δυνατοτήτων και ιδιαίτερων κλίσεων των μαθητών. Σύμφωνα με τον Γκάρντνερ η προσωπική και εξατομικευμένη μάθηση είναι η καλύτερη, διότι, κάθε παιδί μαθαίνει με το δικό του ρυθμό και τις δικές του δυνατότητες. Για τον Γκάρντνερ ο σκοπός του σχολείου θα έπρεπε να είναι να αναπτύσσει όλους τους τύπους νοημοσύνης και να βοηθήσει έτσι τον κόσμο να φτάσει στο ζενίθ των δυνατοτήτων του και να ανακαλύψει τα πραγματικά του ταλέντα. Five Minds for the Future. Boston: Harvard Business School Press.2007. Translated into Arabic, Korean, Italian, Japanese, Danish, Chinese (CC), Chinese (SC), Norwegian, Portuguese, Polish, Russian, Spanish, Swedish, Turkish, Romanian, French, Indonesian, and Thai. The development and education of the mind: The collected works of Howard Gardner. London: Routledge. 2006. Translated into Italian, Spanish. Multiple Intelligences: New Horizons. New York: Basic Books, 2006. Translated into: Romanian, Chinese. Howard Gardner under fire. In Jeffrey Schaler (Ed.). Illinois: Open Court Publishing, 2006. Frames of Mind: The Theory of Multiple Intelligences. Ed. New York: Basic Books 2004. Changing Minds: The Art and Science of Changing our Own and Other People's Minds. Boston: Harvard Business School Press. 2004. The Unschooled Mind. Second Edition. New York: Basic Books. 2004. Good Work: When Excellence and Ethics Meet. New York: Basic Books. 2001. The Disciplined Mind, New York: Penguin. 2000. Intelligence Reframed. New York: Basic Books. 1999 Mindy L. Kornhaber, Warren K. Wake. Intelligence: Multiple Perspectives. NY: Harcourt. Brace. 1996. Multiple Intelligences: The Theory in Practice. New York: Basic Book. 1993 Intelligence in Seven Steps. From: Creating the Future: Perspectives on Educational Change. Dee Dickinson, Ed. Aston Clinton, Bucks, UK: Accelerated Learning Systems. 1991 Art,Education and Human Development. Los Angeles: The Getty Center for Education in the Arts. 1990 To Open Minds. Chinese Clues to the Dilemma of Contemporary Education. NY: Basic Books. 1989. Gardner, Howard. The Mind's New Science. NY: Basic Books. 1985. Art, Mind and Brain. NY. Basic Books. 1982 Gardner, H. Artful Scribbles: The Significance of Children's Drawings. NY: Basic Books. 1980 The Arts and Human Development. NY: Wiley. 1973 Young People, Ethics, and the New Digital Media: A synthesis from the GoodPlay Project, avec James, C., Davis, K., Flores, A., Francis, J., Pettingill, L., Rundle, M., Gardner, H. Cambridge, MA: The MIT Press,2009 Making good: How young people cope with moral dilemmas at work. avec Fischman, W., Solomon, B., Greenspan, D., Gardner, H. Cambridge : Harvard University Press. Translated into Spanish, Korean, and Chinese, 2004 Good Work: When excellence and ethics meet. avec Gardner, H., Csikszentmihalyi, M. and Damon, W. New York: Basic Books, (2001), Paperback edition with Afterword (2002), Translated into Korean, Spanish, German, Portuguese, Swedish, Chinese, Romanian, and Hungarian. Selected as one of ten most important books in Hong Kong (2003), Chosen as a Book of Distinction by the Templeton Foundation Armstrong T. Sept façons d’être plus intelligent, J’ai Lu (Bien-être).1993 Belleau J. Les intelligences multiples (fascicule de l’élève), Québec, Septembre éditeur.2003 Campell B. Les intelligences multiples, Guide pratique, Montréal, Chenelière/McGraw-Hill. 1999 Campell B. Campell L. Dickinson D., Sirois G. Les intelligences multiples au coeur de l'enseignement et de l'apprentissage, Montréal, Éditions de la Chenelière. 2006 Hoerr T. Intégrer les intelligences multiples dans votre école, Montréal, Chenelière/McGraw-Hill. 2002 Hourst B. Au bon plaisir d’apprendre, Paris, InterEditions. 2002 Hourst B. Plan D. Management et intelligences multiples, Paris, éd. Dunod. 2008 Γκάρντνερ, Χ. Frames of mind, Η θεωρία των πολλαπλών τύπων νοημοσύνης. Μαραθιάς. 2010 Γκάρντνερ, Χ. Μπορείτε να αλλάξετε των άλλων και τη δική σας. Κριτική. 2006 Γκάρντνερ, Χ. Ηγετικές Προσωπικότητες: Μια ανατομία της Ηγεσίας. Singular. 1997 Γκάρντνερ, Χ. Πώς Το Παιδί Αντιλαμβάνεται Τον Κόσμο, Ατραπός.1995 Μόττη-Στεφανίδη, Φ. Αξιολόγηση Της Νοημοσύνης Παιδιών Σχολικής Ηλικίας Και Εφήβων, Ελληνικά Γράμματα. Αθήνα.1999 Schiller, P. & Phipps, P. Δραστηριότητες Για Την Υποστήριξη Των Πολλαπλών Τύπων Νοημοσύνης Στο Νηπιαγωγείο, Σαββάλας, Αθήνα. 2002, 2003 The Official Howard Gardner The Official Website of Multiple Intelligences Theory Le site québécois des intelligences multiples L'intelligence ou les Intelligences Conférence sur les Intelligences multiples, Gervais Sirois, 30 mai 2012 Mieux comprendre les Intelligences Multiples, Pierrette Boudreau, cp. CS de la Rivière-du-Nord et Ginette Grenier, cp, CS des Affluents, 2003 Επιστημονικές προσεγγίσεις για το θέμα του ταλέντου και της χαρισματικότητας

Ο Χάουαρντ Γκάρντνερ θεωρείται «ο πατέρας» της θεωρίας της πολλαπλής νοημοσύνης, μία θεωρία η οποία άλλαξε τον χάρτη της εκπαίδευσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Είναι αμερικανός ερευνητής, καθηγητής Ιατρικής και Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστόνης, καθηγητής μάθησης στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, γνωστικός και αναπτυξιακός ψυχολόγος. Ο Γκάρντνερ διατύπωσε αυτή τη θεωρία ύστερα από έρευνες που διεξήγαγε πάνω στη γνωστική ψυχολογία, ψυχομετρία, νευρολογία, φυσιολογία και ανθρωπολογία. Η σημαντικότερη επιτυχία του συνίσταται στο ότι διαφοροποιείται από τις παραδοσιακές αντιλήψεις της νοημοσύνης και τα ψυχομετρικά τεστ που ποσοτικοποιούν τη νοημοσύνη προτείνοντας ποιοτικές προσεγγίσεις.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%93%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BD%CE%B5%CF%81

Ανθοχώρι Κοζάνης

Το Ανθοχώρι είναι ορεινός οικισμός στο νοτιοδυτικό τμήμα του νομού Κοζάνης, στην ευρύτερη περιοχή των χωριών του Βοΐου. Βρίσκεται λίγο νοτιότερα από το Τσοτύλι, στις όχθες του ποταμού Πραμόρτσα (παραπόταμου του Αλιάκμονα), πολύ κοντά στα όρια με τον νομό Γρεβενών και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 670. Απέχει 61 χλμ. περίπου ΝΔ. της Κοζάνης. Η τοπική κοινότητα Ανθοχωρίου είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 15,874 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Παρόχθιο και Φυτώκιο. (σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας) Ο οικισμός αναγνωρίστηκε επίσημα το 1918 ως Τσακνοχώρι και ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας. Το 1954 μετονομάστηκε σε Ανθοχώρι και το 1986 προσαρτήθηκε στον δήμο Τσοτυλίου. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Τσοτυλίου και προσαρτήθηκε στον δήμο Βοΐου. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στη δυτική είσοδο του οικισμού Το γεφύρι της Πραμόρτσας (Τσακνοχωρίου), ανατολικά του οικισμού, αξιόλογο δείγμα λαϊκής αρχιτεκτονικής των χρόνων της Τουρκοκρατίας Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς) eetaa.gr

Το Ανθοχώρι είναι οικισμός και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Τσοτυλίου, του δήμου Βοΐου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Κοζάνης, στην περιφέρεια περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πρίν το πρόγραμμα Καλλικράτης και το σχέδιο Καποδίστριας, ανήκε στην επαρχία Βοΐου του νομό Κοζάνης , στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονίας. Μέχρι το 1954 ο οικισμός ονομαζόταν Τσακνοχώρι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B9_%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82

Αποβολή εμβρύου

Σημεία μιας αποβολής περιλαμβάνουν κολπικές κηλίδες, κοιλιακό άλγος, κράμπες και υγρό, θρόμβοι αίματος και ιστός που διέρχεται από τον κόλπο. Η αιμορραγία μπορεί να είναι σύμπτωμα αποβολής, αλλά πολλές γυναίκες έχουν επίσης αιμορραγία στην αρχή της εγκυμοσύνης και δεν αποβάλλουν. Η αιμορραγία κατά το πρώτο μισό της εγκυμοσύνης μπορεί να αναφέρεται ως επαπειλούμενη αποβολή. Από αυτές που αναζητούν θεραπεία για αιμορραγία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, περίπου οι μισές θα αποβάλουν. Η αποβολή μπορεί να ανιχνευθεί κατά τη διάρκεια μιας υπερηχογραφικής εξέτασης ή μέσω επαναλαμβανόμενων εξετάσεων ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (HCG). Η αποβολή μπορεί να συμβεί για πολλούς λόγους, από τους οποίους δεν μπορούν να εντοπιστούν όλοι. Παράγοντες κινδύνου είναι εκείνα τα πράγματα που αυξάνουν την πιθανότητα αποβολής αλλά δεν προκαλούν απαραίτητα αποβολή. Έως 70 καταστάσεις, λοιμώξεις, ιατρικές επεμβάσεις, παράγοντες τρόπου ζωής, επαγγελματικές εκθέσεις, έκθεση σε χημικές ουσίες και εργασία σε βάρδιες σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για αποβολή. Μερικοί από αυτούς τους κινδύνους περιλαμβάνουν ενδοκρινικές, γενετικές, μητρικές ή ορμονικές ανωμαλίες, λοιμώξεις του αναπαραγωγικού συστήματος και απόρριψη ιστού που προκαλείται από μια αυτοάνοση διαταραχή. Πρώτο τρίμηνο Οι περισσότερες κλινικά εμφανείς αποβολές (τα δύο τρίτα έως τα τρία τέταρτα σε διάφορες μελέτες) συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου. Περίπου το 30% έως 40% όλων των γονιμοποιημένων ωαρίων αποβάλλεται, συχνά πριν γίνει γνωστή η εγκυμοσύνη. Το έμβρυο συνήθως πεθαίνει πριν αποβληθεί το κύημα. Η αιμορραγία στη βασική ζώνη και η νέκρωση των ιστών προκαλεί συσπάσεις της μήτρας για την αποβολή της εγκυμοσύνης. Οι πρώιμες αποβολές μπορεί να οφείλονται σε αναπτυξιακή ανωμαλία του πλακούντα ή άλλων εμβρυϊκών ιστών. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν σχηματίζεται έμβρυο, αλλά σχηματίζονται άλλοι ιστοί. Αυτό έχει ονομαστεί «ανεμβρυϊκό ωάριο».Η επιτυχής εμφύτευση του ζυγωτού στη μήτρα γίνεται πιθανότατα οκτώ έως δέκα ημέρες μετά τη γονιμοποίηση. Εάν το ζυγωτό δεν έχει εμφυτευθεί μέχρι τη δέκατη ημέρα, η εμφύτευση γίνεται όλο και πιο απίθανη τις επόμενες ημέρες.Μια χημική εγκυμοσύνη είναι μια εγκυμοσύνη που ανιχνεύθηκε με τεστ αλλά καταλήγει σε αποβολή πριν ή περίπου κατά την επόμενη αναμενόμενη περίοδο.Χρωμοσωμικές ανωμαλίες εντοπίζονται σε περισσότερα από τα μισά έμβρυα που αποβάλλονται τις πρώτες 13 εβδομάδες. Οι μισές εμβρυϊκές αποβολές (25% όλων των αποβολών) έχουν ανευπλοειδία (μη φυσιολογικός αριθμός χρωμοσωμάτων). Οι κοινές χρωμοσωμικές ανωμαλίες που εντοπίζονται σε αποβολές περιλαμβάνουν αυτοσωματική τρισωμία (22-32%), μονοσωμία Χ (5-20%), τριπλοειδία (6-8%), τετραπλοειδία (2-4%) ή άλλες δομικές χρωμοσωμικές ανωμαλίες (2% ). Γενετικά προβλήματα είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε μεγαλύτερους ηλικιακά γονείς. Αυτό μπορεί να οφείλεται στα υψηλότερα ποσοστά που παρατηρούνται σε γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας.Η ανεπάρκεια προγεστερόνης κατά την ωχρινική φάση μπορεί να είναι ή όχι ένας παράγοντας που συμβάλλει στην αποβολή. Δεύτερο και τρίτο τρίμηνο Οι απώλειες του δεύτερου τριμήνου μπορεί να οφείλονται σε μητρικούς παράγοντες όπως δυσπλασία της μήτρας, μάζες στη μήτρα (ινομυώματα) ή προβλήματα του τραχήλου της μήτρας. Αυτές οι καταστάσεις μπορεί επίσης να συμβάλλουν στον πρόωρο τοκετό. Σε αντίθεση με τις αποβολές πρώτου τριμήνου, οι αποβολές δεύτερου τριμήνου είναι λιγότερο πιθανό να προκληθούν από γενετική ανωμαλία. Χρωμοσωμικές αλλοιώσεις εντοπίζονται στο ένα τρίτο των περιπτώσεων. Λοίμωξη κατά το τρίτο τρίμηνο μπορεί να προκαλέσει αποβολή. Η ηλικία της εγκύου αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου. Τα ποσοστά αποβολών αυξάνονται σταθερά με την ηλικία, με πιο ουσιαστικές αυξήσεις μετά την ηλικία των 35 ετών Σε άτομα κάτω των 35 ετών ο κίνδυνος είναι περίπου 10% ενώ είναι περίπου 45% σε άτομα άνω των 40 ετών. Ο κίνδυνος αρχίζει να αυξάνεται περίπου στην ηλικία των 30 ετών. Η ηλικία του πατέρα σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο. Όχι μόνο η παχυσαρκία συνδέεται με την αποβολή, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε υπογονιμότητα και άλλες δυσμενείς εκβάσεις εγκυμοσύνης. Οι επαναλαμβανόμενες αποβολές έχουν συσχετιστεί επίσης με την παχυσαρκία. Οι γυναίκες με νευρική βουλιμία και νευρική ανορεξία μπορεί να έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για αποβολή. Οι ελλείψεις θρεπτικών συστατικών δεν έχουν βρεθεί ότι επηρεάζουν τα ποσοστά αποβολών, αλλά η βαριά υπερέμεση της κύησης μερικές φορές προηγείται μιας αποβολής.Η κατανάλωση καφεΐνης έχει επίσης συσχετιστεί με ποσοστά αποβολών, τουλάχιστον σε υψηλότερα επίπεδα πρόσληψης. Ωστόσο, τέτοια υψηλότερα ποσοστά είναι στατιστικά σημαντικά μόνο σε ορισμένες περιπτώσεις. Τα συμπληρώματα βιταμινών γενικά δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικά στην πρόληψη της αποβολής. Η κινεζική παραδοσιακή ιατρική δεν έχει βρεθεί να αποτρέπει την αποβολή. Οι διαταραχές του θυρεοειδούς μπορεί να επηρεάσουν την έκβαση της εγκυμοσύνης. Σε σχέση με αυτό, η ανεπάρκεια ιωδίου συνδέεται έντονα με αυξημένο κίνδυνο αποβολής. Ο κίνδυνος αποβολής είναι αυξημένος σε άτομα με ανεπαρκώς ελεγχόμενο ινσουλινοεξαρτώμενο σακχαρώδη διαβήτη. Οι γυναίκες με καλά ελεγχόμενο διαβήτη έχουν τον ίδιο κίνδυνο αποβολής με εκείνες χωρίς διαβήτη. Η κατανάλωση τροφής που έχει μολυνθεί με λιστέρια, τοξόπλασμα ή σαλμονέλα σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αποβολής. Η αμνιοπαρακέντηση και η λήψη χοριακών λαχνών είναι διαδικασίες που διεξάγονται για την αξιολόγηση του εμβρύου. Ένα δείγμα αμνιακού υγρού λαμβάνεται με την εισαγωγή μιας βελόνας μέσω της κοιλιάς και μέσα στη μήτρα. Η λήψη χοριακής λάχνης είναι μια παρόμοια διαδικασία με αφαίρεση δείγματος ιστού αντί υγρού. Αυτές οι διαδικασίες δεν σχετίζονται με απώλεια εγκυμοσύνης κατά το δεύτερο τρίμηνο, αλλά σχετίζονται με αποβολές και γενετικές ανωμαλίες στο πρώτο τρίμηνο. Η αποβολή που προκαλείται από επεμβατική προγεννητική διάγνωση (δειγματοληψία χοριακής λάχνης και αμνιοπαρακέντηση) είναι σπάνια (περίπου 1%). Οι επιπτώσεις μιας χειρουργικής επέμβασης στην εγκυμοσύνη δεν είναι πολύ γνωστές, συμπεριλαμβανομένων των επιπτώσεων της βαριατρικής χειρουργικής. Η χειρουργική της κοιλιάς και της πυέλου δεν είναι παράγοντες κινδύνου για αποβολή. Οι όγκοι των ωοθηκών και οι κύστεις που αφαιρούνται δεν έχει βρεθεί ότι αυξάνουν τον κίνδυνο αποβολής. Η εξαίρεση σε αυτό είναι η αφαίρεση του ωχρού σωματίου από την ωοθήκη. Αυτό μπορεί να προκαλέσει διακυμάνσεις στις ορμόνες που είναι απαραίτητες για τη διατήρηση της εγκυμοσύνης. Δεν υπάρχει σημαντική συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης σε αντικαταθλιπτικά φάρμακα και της αυτόματης αποβολής. Ο κίνδυνος αποβολής δεν είναι πιθανό να μειωθεί με τη διακοπή των SSRI πριν από την εγκυμοσύνη. Ορισμένα διαθέσιμα δεδομένα υποδηλώνουν ότι υπάρχει μικρή αύξηση του κινδύνου αποβολής για τις γυναίκες που λαμβάνουν οποιοδήποτε αντικαταθλιπτικό, αν και αυτός ο κίνδυνος γίνεται λιγότερο στατιστικά σημαντικός όταν αποκλείονται μελέτες κακής ποιότητας.Τα φάρμακα που αυξάνουν τον κίνδυνο αποβολής περιλαμβάνουν: ρετινοειδή μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), όπως η ιβουπροφαίνη μισοπροστόλη μεθοτρεξάτη στατίνες Δεν έχει βρεθεί οι εμβολιασμοί να προκαλούν αποβολή. Οι εμβολιασμοί με ζώντες ιούς, όπως το εμβόλιο MMR, μπορούν θεωρητικά να προκαλέσουν βλάβη στο έμβρυο, καθώς ο ζωντανός ιός μπορεί να διασχίσει τον πλακούντα και ενδεχομένως να αυξήσει τον κίνδυνο για αποβολή. Ως εκ τούτου, το Κέντρο Ελέγχου Νοσημάτων (CDC) συνιστά ενάντια στον εμβολιασμό των εγκύων γυναικών με ζώντες ιούς. Ωστόσο, δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις που να δείχνουν ότι οι εμβολιασμοί με ζώντες ιούς αυξάνουν τον κίνδυνο αποβολής ή εμβρυϊκών ανωμαλιών.Μερικά εμβόλια ζωντανών ιών περιλαμβάνουν: MMR, ανεμοβλογιάς, ορισμένους τύπους εμβολίου κατά της γρίπης και ροταϊού. Τα επίπεδα ιονίζουσας ακτινοβολίας σε μια γυναίκα κατά τη διάρκεια της θεραπείας του καρκίνου προκαλούν αποβολή. Η έκθεση μπορεί επίσης να επηρεάσει τη γονιμότητα. Η χρήση χημειοθεραπευτικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του παιδικού καρκίνου αυξάνει τον κίνδυνο μελλοντικής αποβολής. Αρκετές προϋπάρχουσες ασθένειες στην εγκυμοσύνη μπορούν δυνητικά να αυξήσουν τον κίνδυνο αποβολής, όπως ο διαβήτης, το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS), ο υποθυρεοειδισμός, ορισμένες μολυσματικές ασθένειες και τα αυτοάνοσα νοσήματα. Το PCOS μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο αποβολής. Δύο μελέτες πρότειναν ότι η θεραπεία με το φάρμακο μετφορμίνη μειώνει σημαντικά το ποσοστό αποβολών σε γυναίκες με PCOS, αλλά η ποιότητα αυτών των μελετών έχει αμφισβητηθεί. Η θεραπεία με μετφορμίνη στην εγκυμοσύνη δεν έχει αποδειχθεί ασφαλής. Το 2007 το Βασιλικό Κολλέγιο Μαιευτήρων και Γυναικολόγων συνέστησε επίσης να μην χρησιμοποιείται το φάρμακο για την πρόληψη της αποβολής. Οι θρομβοφιλίες ή διαταραχές στην πήξη και στην αιμορραγία θεωρούνταν κάποτε ως κίνδυνος αποβολής, αλλά στη συνέχεια αμφισβητήθηκαν. Οι σοβαρές περιπτώσεις υποθυρεοειδισμού αυξάνουν τον κίνδυνο αποβολής. Η επίδραση των ηπιότερων περιπτώσεων υποθυρεοειδισμού στα ποσοστά αποβολών δεν έχει τεκμηριωθεί. Μια κατάσταση που ονομάζεται ελάττωμα ωχρινικής φάσης είναι η αποτυχία του βλεννογόνου της μήτρας να προετοιμαστεί πλήρως για εγκυμοσύνη. Αυτό μπορεί να εμποδίσει την εμφύτευση ενός γονιμοποιημένου ωαρίου ή να οδηγήσει σε αποβολή. Οι λοιμώξεις μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο αποβολής: ερυθρά, κυτταρομεγαλοϊός, βακτηριακή κολπίτιδα, HIV, χλαμύδια, γονόρροια, σύφιλη και ελονοσία. Η αυτοανοσία είναι μια πιθανή αιτία επαναλαμβανόμενων ή όψιμων αποβολών. Σε περίπτωση αποβολής που προκαλείται από αυτοανοσία, το σώμα της γυναίκας επιτίθεται στο αναπτυσσόμενο έμβρυο ή εμποδίζει την κανονική εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Η αυτοάνοση νόσος μπορεί να προκαλέσει ανωμαλίες στα έμβρυα, οι οποίες με τη σειρά τους μπορεί να οδηγήσουν σε αποβολή. Για παράδειγμα, η κοιλιοκάκη αυξάνει τον κίνδυνο αποβολής κατά λόγο απόδοσης περίπου 1,4. Μια διαταραχή στην κανονική λειτουργία του ανοσοποιητικού μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη συνδρόμου αντιφωσφολιπιδικών αντισωμάτων. Αυτό θα επηρεάσει την ικανότητα συνέχισης της εγκυμοσύνης και εάν μια γυναίκα έχει επαναλαμβανόμενες αποβολές, μπορεί να εξεταστεί για τη παρουσία του. Περίπου το 15% των επαναλαμβανόμενων αποβολών σχετίζονται με ανοσολογικούς παράγοντες. Η παρουσία αντιθυρεοειδικών αυτοαντισωμάτων σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο με αναλογία πιθανοτήτων 3,73 και 95% διάστημα εμπιστοσύνης 1,8–7,6. Η ύπαρξη λύκου αυξάνει επίσης τον κίνδυνο για αποβολή. Το δεκαπέντε τοις εκατό των γυναικών που έχουν βιώσει τρεις ή περισσότερες επαναλαμβανόμενες αποβολές έχουν κάποιο ανατομικό ελάττωμα που εμποδίζει την ολοκλήρωση της εγκυμοσύνης. Σε ορισμένες γυναίκες, η τραχηλική ανεπάρκεια ή η ανεπάρκεια του τραχήλου της μήτρας εμφανίζεται με την αδυναμία του τραχήλου της μήτρας να παραμείνει κλειστός καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Δεν προκαλεί αποβολές πρώτου τριμήνου. Στο δεύτερο τρίμηνο, σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο αποβολής. Αναγνωρίζεται μετά από πρόωρο τοκετό περίπου στις 16-18 εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου, ένας σοβαρός τραυματισμός μπορεί να οδηγήσει σε αποβολή. Οι καπνιστές έχουν αυξημένο κίνδυνο αποβολής. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος ανεξάρτητα από το ποιος γονέας καπνίζει, αν και ο κίνδυνος είναι υψηλότερος όταν η κυοφορούσα μητέρα καπνίζει. Οι χημικές και επαγγελματικές εκθέσεις μπορεί να έχουν κάποια επίδραση στα αποτελέσματα της εγκυμοσύνης. Σχέση αιτίου και αποτελέσματος σχεδόν ποτέ δεν μπορεί να εδραιωθεί. Αυτές οι χημικές ουσίες που εμπλέκονται στην αύξηση του κινδύνου για αποβολή είναι το DDT, ο μόλυβδος, η φορμαλδεΰδη, το αρσενικό, το βενζόλιο και το οξείδιο του αιθυλενίου. Τα τερματικά οθόνης και οι υπέρηχοι δεν έχουν βρεθεί να έχουν επίδραση στα ποσοστά αποβολών. Σε οδοντιατρεία όπου χρησιμοποιείται υποξείδιο του αζώτου με την απουσία εξοπλισμού καθαρισμού αναισθητικών αερίων, υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος αποβολής. Για τις γυναίκες που εργάζονται με κυτταροτοξικούς αντινεοπλασματικούς χημειοθεραπευτικούς παράγοντες υπάρχει μικρός αυξημένος κίνδυνος αποβολής. Δεν έχει βρεθεί αυξημένος κίνδυνος για τους κοσμητολόγους. Το αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο αποβολής. Η χρήση κοκαΐνης αυξάνει το ποσοστό αποβολών. Ορισμένες λοιμώξεις έχουν συσχετιστεί με αποβολή. Αυτές περιλαμβάνουν τις Ureaplasma urealyticum, Mycoplasma hominis, στρεπτόκοκκους ομάδας Β, HIV-1 και σύφιλη. Οι λοιμώξεις από Chlamydia trachomatis, Camphylobacter fetus και Toxoplasma gondii δεν έχουν βρεθεί να συνδέονται με αποβολή. Οι υποκλινικές λοιμώξεις του βλεννογόνου της μήτρας, κοινώς γνωστές ως χρόνια ενδομητρίτιδα, σχετίζονται επίσης με κακή έκβαση της εγκυμοσύνης, σε σύγκριση με γυναίκες με χρόνια ενδομητρίτιδα που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία ή χωρίς χρόνια ενδομητρίτιδα. Σε περίπτωση απώλειας αίματος, πόνου ή και των δύο, γίνεται διακολπικός υπέρηχος. Εάν δεν βρεθεί βιώσιμη ενδομήτρια κύηση υπερηχογραφικώς, μπορούν να γίνουν αιματολογικές εξετάσεις (επαναλαμβανόμενες εξετάσεις β-hCG) για να αποκλειστεί η έκτοπη κύηση, η οποία είναι μια απειλητική για τη ζωή κατάσταση.Εάν βρεθούν υπόταση, ταχυκαρδία και αναιμία, ο αποκλεισμός μιας έκτοπης κύησης είναι σημαντικός.Μια αποβολή μπορεί να επιβεβαιωθεί με μαιευτικό υπερηχογράφημα και με εξέταση του ιστού που έχει φύγει. Όταν αναζητούνται μικροσκοπικά παθολογικά συμπτώματα, αναζητούνται τα προϊόντα της σύλληψης. Αυτά περιλαμβάνουν λάχνες, τροφοβλάστη, εμβρυϊκά μέρη και αλλαγές στο πάχος του ενδομητρίου για την κύηση. Όταν εντοπίζονται χρωμοσωμικές ανωμαλίες σε περισσότερες από μία αποβολές, μπορεί να γίνει γενετικός έλεγχος και των δύο γονέων. Ένα άρθρο ανασκόπησης στο The New England Journal of Medicine που βασίζεται σε μια συναινετική συνάντηση της Εταιρείας Ακτινολόγων Υπερήχων στην Αμερική (SRU) πρότεινε ότι η αποβολή θα πρέπει να διαγνωστεί μόνο εάν πληρούνται κάποιο από τα ακόλουθα κριτήρια κατά την οπτικοποίηση με υπερηχογράφημα: Η ανεμβρυϊκή κύηση (ονομάζεται επίσης «άδειος σάκος») είναι μια κατάσταση όπου ο σάκος κύησης αναπτύσσεται φυσιολογικά, ενώ το εμβρυϊκό τμήμα της εγκυμοσύνης είτε απουσιάζει είτε σταματά να αναπτύσσεται πολύ νωρίς. Αυτό ευθύνεται για περίπου τις μισές αποβολές. Όλες οι άλλες αποβολές ταξινομούνται ως εμβρυϊκές αποβολές, που σημαίνει ότι υπάρχει ένα έμβρυο στον σάκο κύησης. Οι μισές εμβρυϊκές αποβολές έχουν ανευπλοειδία (μη φυσιολογικός αριθμός χρωμοσωμάτων).Μια αναπόφευκτη αποβολή συμβαίνει όταν ο τράχηλος έχει ήδη διασταλεί, αλλά το έμβρυο δεν έχει ακόμη αποβληθεί. Αυτό συνήθως θα εξελιχθεί σε πλήρη αποβολή. Το έμβρυο μπορεί να έχει ή να μην έχει καρδιακή δραστηριότητα. Πλήρης αποβολή είναι όταν όλα τα προϊόντα της σύλληψης έχουν αποβληθεί. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν την τροφοβλάστη, τις χοριακές λάχνες, τον σάκο κύησης, τον λεκιθικό σάκο και τον εμβρυϊκό πόλο (έμβρυο) ή αργότερα στην εγκυμοσύνη το έμβρυο, τον ομφάλιο λώρο, τον πλακούντα, το αμνιακό υγρό και την αμνιακή μεμβράνη. Η παρουσία ενός τεστ εγκυμοσύνης που εξακολουθεί να είναι θετικό, καθώς και μιας άδειας μήτρας κατά το διακολπικό υπερηχογράφημα, πληρούν, ωστόσο, τον ορισμό της εγκυμοσύνης άγνωστης τοποθεσίας. Μια ατελής αποβολή συμβαίνει όταν ορισμένα προϊόντα σύλληψης έχουν φύγει, αλλά μερικά παραμένουν μέσα στη μήτρα. Ωστόσο, η αυξημένη απόσταση μεταξύ των τοιχωμάτων της μήτρας στο διακολπικό υπερηχογράφημα μπορεί επίσης να είναι απλώς αυξημένο πάχος ενδομητρίου και/ή πολύποδας. Η χρήση ενός υπερήχου Ντόμπλερ μπορεί να είναι καλύτερη για την επιβεβαίωση της παρουσίας σημαντικών κατακρατημένων προϊόντων σύλληψης στην κοιλότητα της μήτρας. Σε περιπτώσεις αβεβαιότητας, η έκτοπη κύηση πρέπει να αποκλειστεί χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως επαναλαμβανόμενες μετρήσεις βήτα-hCG. Μια χαμένη αποβολή είναι όταν το έμβρυο ή το έμβρυο έχει πεθάνει, αλλά δεν έχει συμβεί ακόμη αποβολή. Αναφέρεται επίσης ως καθυστερημένη αποβολή, σιωπηλή αποβολή ή χαμένη άμβλωση.Μια σηπτική αποβολή συμβαίνει όταν ο ιστός από μια χαμένη ή ατελή αποβολή μολυνθεί, γεγονός που ενέχει τον κίνδυνο εξάπλωσης της λοίμωξης (σηψαιμία) και μπορεί να είναι θανατηφόρα.Επαναλαμβανόμενες αποβολές («επαναλαμβανόμενη απώλεια εγκυμοσύνης») είναι η παρουσία πολλαπλών διαδοχικών αποβολών. Ο ακριβής αριθμός που χρησιμοποιείται για τη διάγνωση επαναλαμβανόμενων αποβολών ποικίλλει. Εάν το ποσοστό των κυήσεων που καταλήγουν σε αποβολή είναι 15% και υποθέτοντας ότι οι αποβολές είναι ανεξάρτητα γεγονότα, τότε η πιθανότητα δύο διαδοχικών αποβολών είναι 2,25% και η πιθανότητα τριών διαδοχικών αποβολών είναι 0,34%. Η εμφάνιση υποτροπιάζουσας απώλειας εγκυμοσύνης είναι 1%. Η μεγάλη πλειοψηφία (85%) όσων είχαν δύο αποβολές θα συλλάβουν και θα κυοφορήσουν φυσιολογικά στη συνέχεια. Η πρόληψη μιας αποβολής μπορεί μερικές φορές να επιτευχθεί με τη μείωση των παραγόντων κινδύνου. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει καλή προγεννητική φροντίδα, αποφυγή φαρμάκων και αλκοόλ, πρόληψη μολυσματικών ασθενειών και αποφυγή ακτινογραφιών. Ο εντοπισμός της αιτίας της αποβολής μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της μελλοντικής απώλειας εγκυμοσύνης, ειδικά σε περιπτώσεις επαναλαμβανόμενων αποβολών. Συχνά λίγα μπορεί να κάνει ένα άτομο για να αποτρέψει μια αποβολή. Η λήψη συμπληρωμάτων βιταμινών πριν ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν έχει βρεθεί ότι επηρεάζει τον κίνδυνο αποβολής. Η προγεστερόνη έχει αποδειχθεί ότι αποτρέπει την αποβολή σε γυναίκες με 1) κολπική αιμορραγία νωρίς στην τρέχουσα εγκυμοσύνη τους και 2) προηγούμενο ιστορικό αποβολής. Η πρόληψη μιας αποβολής σε επόμενες εγκυμοσύνες μπορεί να βελτιωθεί με αξιολόγηση των εξής: Η διατήρηση υγιούς σωματικού βάρους και η καλή προγεννητική φροντίδα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο αποβολής. Μερικοί παράγοντες κινδύνου μπορούν να ελαχιστοποιηθούν αποφεύγοντας τα ακόλουθα: Κάπνισμα Χρήση κοκαΐνης Αλκοόλ Κακή διατροφή Επαγγελματική έκθεση σε παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν αποβολή Φάρμακα που σχετίζονται με αποβολή Κατάχρηση ναρκωτικών Οι γυναίκες που αποβάλλουν νωρίς στην εγκυμοσύνη τους συνήθως δεν χρειάζονται επακόλουθη ιατρική θεραπεία, αλλά μπορούν να επωφεληθούν από την υποστήριξη και την παροχή συμβουλών. Οι περισσότερες πρώιμες αποβολές θα ολοκληρωθούν μόνες τους. Σε άλλες περιπτώσεις, η φαρμακευτική αγωγή ή η αναρρόφηση των προϊόντων σύλληψης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αφαίρεση του υπολειπόμενου ιστού. Ενώ η ανάπαυση στο κρεβάτι έχει προταθεί για την πρόληψη της αποβολής, αυτό δεν έχει βρεθεί ότι είναι ωφέλιμο. Όσες βιώνουν ή που έχουν βιώσει αποβολή επωφελούνται από τη χρήση προσεκτικής ιατρικής γλώσσας. Η σημαντική δυσφορία μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί από την ικανότητα του κλινικού γιατρού να εξηγεί ξεκάθαρα τους όρους χωρίς να υποδηλώνει ότι η γυναίκα ή το ζευγάρι φταίει με κάποιο τρόπο.Τα στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρήση ανοσοσφαιρίνης Rho(D) μετά από μια αυθόρμητη αποβολή είναι ασαφή. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η ανοσοσφαιρίνη Rho(D) συνιστάται σε γυναίκες αρνητικές κατά ρέζους μετά τις 12 εβδομάδες κύησης και πριν τις 12 εβδομάδες κύησης σε όσες χρειάζονται χειρουργική επέμβαση ή φαρμακευτική αγωγή για να ολοκληρωθεί η αποβολή. Δεν απαιτείται θεραπεία για τη διάγνωση πλήρους αποβολής (εφόσον αποκλείεται η έκτοπη κύηση). Σε περιπτώσεις ατελούς αποβολής, άδειου σάκου ή χαμένης αποβολής υπάρχουν τρεις θεραπευτικές επιλογές: προσεκτική αναμονή, ιατρική αντιμετώπιση και χειρουργική θεραπεία. Χωρίς θεραπεία (αναμονή και επιτήρηση), οι περισσότερες αποβολές (65-80%) θα περάσουν φυσικά μέσα σε δύο έως έξι εβδομάδες. Αυτή η θεραπεία αποφεύγει τις πιθανές παρενέργειες και τις επιπλοκές των φαρμάκων και της χειρουργικής επέμβασης, αλλά αυξάνει τον κίνδυνο ήπιας αιμορραγίας, την ανάγκη για απρογραμμάτιστη χειρουργική θεραπεία και την ημιτελή αποβολή. Η ιατρική θεραπεία συνήθως συνίσταται στη χρήση μισοπροστόλης (μια προσταγλανδίνη) μόνη της ή σε συνδυασμό με προ-θεραπεία με μιφεπριστόνη. Αυτά τα φάρμακα βοηθούν τη μήτρα να συστέλλεται και να αποβάλλει τον υπόλοιπο ιστό. Αυτό λειτουργεί μέσα σε λίγες μέρες στο 95% των περιπτώσεων. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί αναρρόφηση υπό κενό ή απόξεση, με την αναρρόφηση υπό κενό να είναι χαμηλότερου κινδύνου και πιο συχνή. Σε καθυστερημένη ή ατελή αποβολή, η θεραπεία εξαρτάται από την ποσότητα του ιστού που παραμένει στη μήτρα. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χειρουργική αφαίρεση του ιστού με αναρρόφηση κενού ή μισοπροστόλη. Μελέτες που εξετάζουν τις μεθόδους αναισθησίας για τη χειρουργική αντιμετώπιση της ατελούς αποβολής δεν έχουν δείξει ότι οποιαδήποτε προσαρμογή από τη συνήθη πρακτική είναι ευεργετική. Μια επαγόμενη άμβλωση μπορεί να πραγματοποιηθεί από εξειδικευμένο πάροχο υγειονομικής περίθαλψης για γυναίκες που δεν μπορούν να συνεχίσουν την εγκυμοσύνη. Η αυτοπροκαλούμενη άμβλωση που γίνεται από γυναίκα ή μη ιατρικό προσωπικό μπορεί να είναι επικίνδυνη και εξακολουθεί να αποτελεί αιτία μητρικής θνησιμότητας σε ορισμένες χώρες. Σε ορισμένες περιοχές είναι παράνομο ή φέρει βαρύ κοινωνικό στίγμα. Ωστόσο, στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλές επιλέγουν να αυτο-προκαλέσουν ή να διαχειριστούν μόνοι τους την άμβλωση τους και το έχουν κάνει με ασφάλεια. Ορισμένες οργανώσεις συνιστούν να καθυστερήσετε το σεξ μετά από μια αποβολή έως ότου σταματήσει η αιμορραγία για να μειωθεί ο κίνδυνος μόλυνσης. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τη χρήση αντιβιοτικών για την αποφυγή μόλυνσης σε ατελείς αποβολές. Άλλοι συνιστούν την καθυστέρηση των προσπαθειών εγκυμοσύνης έως ότου εμφανιστεί μια περίοδος για να διευκολυνθεί ο προσδιορισμός των ημερομηνιών μιας επόμενης εγκυμοσύνης. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η εγκυμοσύνη σε αυτόν τον πρώτο κύκλο επηρεάζει τα αποτελέσματα και μια πρώιμη επόμενη εγκυμοσύνη μπορεί πραγματικά να βελτιώσει τα αποτελέσματα. Υπάρχουν οργανώσεις που παρέχουν πληροφορίες και συμβουλές για να βοηθήσουν όσες έχουν αποβάλει. Η οικογένεια και οι φίλοι συχνά πραγματοποιούν μνημόσυνο ή κηδεία. Τα νοσοκομεία μπορούν επίσης να παρέχουν υποστήριξη και να βοηθήσουν στην ανάμνηση του γεγονότος. Ανάλογα με την τοποθεσία, άλλοι επιθυμούν να έχουν μια ιδιωτική τελετή. Η παροχή κατάλληλης υποστήριξης με συχνές συζητήσεις και συμβουλευτική αποτελούν μέρος της αξιολόγησης και της θεραπείας. Εκείνοι που βιώνουν ανεξήγητη αποβολή μπορούν να νιώσουν καλύτερα με συναισθηματική υποστήριξη.Η άδεια αποβολής είναι άδεια απουσίας που σχετίζεται με αποβολή. Χώρες που προσφέρουν άδεια μετ' αποδοχών ή άνευ αποδοχών σε γυναίκες που είχαν αποβάλει είναι οι Φιλιππίνες, η Ινδία, η Νέα Ζηλανδία, ο Μαυρίκιος, η Ινδονησία και η Ταϊβάν. Η προσωπική εμπειρία της αποβολής κάθε γυναίκας είναι διαφορετική και οι γυναίκες που έχουν περισσότερες από μία αποβολές μπορεί να αντιδράσουν διαφορετικά σε κάθε συμβάν.Στους δυτικούς πολιτισμούς από τη δεκαετία του 1980, οι ιατροί υποθέτουν ότι η εμπειρία μιας αποβολής «είναι μια σημαντική απώλεια για όλες τις έγκυες γυναίκες». Μια αποβολή μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, κατάθλιψη ή στρες σε όσους εμπλέκονται. Μπορεί να έχει επίδραση σε όλη την οικογένεια. Πολλοί από αυτούς που βιώνουν μια αποβολή περνούν από κατάσταση πένθους. Συχνά υπάρχει «προγεννητικό δέσιμο» που μπορεί να θεωρηθεί ως γονική ευαισθησία, αγάπη και ενασχόληση που στρέφεται προς το αγέννητο παιδί. Σοβαρές συναισθηματικές επιπτώσεις συνήθως βιώνονται αμέσως μετά την αποβολή. Κάποιοι μπορεί να υποστούν την ίδια απώλεια όταν τερματιστεί μια έκτοπη κύηση. Σε ορισμένους, η συνειδητοποίηση της απώλειας μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες. Η παροχή οικογενειακής υποστήριξης σε όσους βιώνουν την απώλεια μπορεί να είναι δύσκολη, επειδή κάποιοι βρίσκουν παρηγοριά μιλώντας για την αποβολή, ενώ άλλοι μπορεί να θεωρούν το γεγονός επώδυνο όταν το συζητούν. Ο πατέρας μπορεί να έχει την ίδια αίσθηση απώλειας. Η έκφραση συναισθημάτων θλίψης και απώλειας μπορεί μερικές φορές να είναι πιο δύσκολη για τους άνδρες. Μερικές γυναίκες είναι σε θέση να αρχίσουν να προγραμματίζουν την επόμενη εγκυμοσύνη τους μετά από μερικές εβδομάδες από την αποβολή. Για άλλους, ο προγραμματισμός μιας άλλης εγκυμοσύνης μπορεί να είναι δύσκολος. Ορισμένες εγκαταστάσεις αναγνωρίζουν την απώλεια. Οι γονείς μπορούν να ονομάσουν και να κρατήσουν το μωρό τους. Μπορεί να τους δοθούν αναμνηστικά, όπως φωτογραφίες και πατημασιές. Κάποιοι πραγματοποιούν κηδεία ή μνημόσυνο. Μπορεί να εκφράσουν την απώλεια φυτεύοντας ένα δέντρο. Μερικοί γονείς θέλουν να προσπαθήσουν να αποκτήσουν μωρό πολύ σύντομα μετά την αποβολή. Η απόφαση για μια νέα εγκυμοσύνη μπορεί να είναι δύσκολη. Υπάρχουν λόγοι που μπορεί να ωθήσουν τους γονείς να σκεφτούν μια άλλη εγκυμοσύνη. Για τις μεγαλύτερες μητέρες, μπορεί να υπάρχει κάποια αίσθηση επείγοντος. Άλλοι γονείς είναι αισιόδοξοι ότι οι μελλοντικές εγκυμοσύνες είναι πιθανό να είναι επιτυχείς. Πολλοί διστάζουν και θέλουν να μάθουν για τον κίνδυνο να έχουν άλλες ή περισσότερες αποβολές. Ορισμένοι κλινικοί γιατροί συνιστούν στις γυναίκες να έχουν έναν εμμηνορροϊκό κύκλο πριν επιχειρήσουν άλλη εγκυμοσύνη. Αυτό συμβαίνει επειδή η ημερομηνία σύλληψης μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Επίσης, ο πρώτος εμμηνορροϊκός κύκλος μετά από μια αποβολή μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος ή μικρότερος από το αναμενόμενο. Οι γονείς μπορεί να συμβουλεύονται να περιμένουν ακόμη περισσότερο εάν έχουν εμφανίσει καθυστερημένη αποβολή ή μύλη κύηση ή υποβάλλονται σε εξετάσεις. Μερικοί γονείς περιμένουν έξι μήνες με βάση τις συστάσεις του παρόχου υγειονομικής περίθαλψης τους.Οι κίνδυνοι μιας άλλης αποβολής ποικίλλουν ανάλογα με την αιτία. Ο κίνδυνος για άλλη μια αποβολή μετά από μύλη κύηση είναι πολύ χαμηλός. Ο κίνδυνος νέας αποβολής είναι υψηλότερος μετά την τρίτη αποβολή. Η φροντίδα πριν από τη σύλληψη είναι διαθέσιμη σε ορισμένες περιοχές. Μεταξύ των γυναικών που γνωρίζουν ότι είναι έγκυες, το ποσοστό αποβολών είναι περίπου 10% έως 20%, ενώ τα ποσοστά μεταξύ όλων των γονιμοποιημένων ζυγωτών είναι περίπου 30% έως 50%. Μια ανασκόπηση του 2012 βρήκε τον κίνδυνο αποβολής μεταξύ 5 και 20 εβδομάδων από 11% σε 22%. Μέχρι τη 13η εβδομάδα της εγκυμοσύνης, ο κίνδυνος αποβολής κάθε εβδομάδα ήταν περίπου 2%, πέφτοντας στο 1% την εβδομάδα 14 και μειώνονταν αργά μεταξύ 14 και 20 εβδομάδων.Το ακριβές ποσοστό δεν είναι γνωστό, επειδή ένας μεγάλος αριθμός αποβολών συμβαίνουν πριν η γυναίκα καταλάβει ότι είναι έγκυος. Επιπλέον, όσες έχουν αιμορραγία στην αρχή της εγκυμοσύνης μπορεί να αναζητούν ιατρική περίθαλψη συχνότερα από εκείνες που δεν παρουσιάζουν αιμορραγία. Αν και ορισμένες μελέτες προσπαθούν να το εξηγήσουν στρατολογώντας γυναίκες που σχεδιάζουν εγκυμοσύνες και κάνουν τεστ για πολύ πρώιμη εγκυμοσύνη, εξακολουθούν να μην είναι αντιπροσωπευτικές του ευρύτερου πληθυσμού.Ο επιπολασμός της αποβολής αυξάνεται με την ηλικία και των δύο γονέων. Σε μια μελέτη βασισμένη στο μητρώο της Δανίας, όπου ο επιπολασμός της αποβολής ήταν 11%, ο επιπολασμός αυξήθηκε από 9% στην ηλικία των 22 ετών σε 84% στην ηλικία των 48 ετών. Μια άλλη, μεταγενέστερη μελέτη το 2013 διαπίστωσε ότι όταν ο ένας από τους δύο γονείς ήταν άνω των 40 ετών, το ποσοστό των γνωστών αποβολών διπλασιάστηκε. Η αποβολή συμβαίνει σε όλα τα ζώα που βιώνουν εγκυμοσύνη, αν και σε τέτοια πλαίσια αναφέρεται πιο συχνά ως αυθόρμητη άμβλωση (οι δύο όροι είναι συνώνυμοι). Υπάρχει μια ποικιλία γνωστών παραγόντων κινδύνου σε άλλα ζώα. Για παράδειγμα, στα πρόβατα, η αποβολή μπορεί να προκληθεί από συνωστισμό μέσα από τις πόρτες ή από κυνηγητό από σκύλους. Στις αγελάδες, η αυτόματη αποβολή μπορεί να προκληθεί από μεταδοτική νόσο, όπως η βρουκέλλωση ή το Campylobacter, αλλά συχνά μπορεί να ελεγχθεί με εμβολιασμό. Σε πολλά είδη καρχαριών και σαλαχιών, η αποβολή που προκαλείται από το στρες συμβαίνει συχνά κατά τη σύλληψη.Άλλες ασθένειες είναι επίσης γνωστό ότι κάνουν τα ζώα επιρρεπή σε αποβολή. Η αυθόρμητη άμβλωση συμβαίνει σε έγκυους αρουραίους όταν ο σύντροφός τους αφαιρείται και εκτίθενται σε ένα νέο αρσενικό, ένα παράδειγμα του φαινομένου Μπρους, αν και αυτό το φαινόμενο παρατηρείται λιγότερο σε άγριους πληθυσμούς από ό,τι στο εργαστήριο. Τα θηλυκά ποντίκια που είχαν αυθόρμητες αμβλώσεις εμφάνισαν απότομη αύξηση του χρόνου που αφιέρωναν με άγνωστα αρσενικά πριν από την αποβολή σε σχέση με αυτά που δεν το έκαναν. Hoffman, Barbara (2012). Williams gynecology. New York: McGraw-Hill Medical. ISBN 978-0071716727.

Η αποβολή, επίσης γνωστή ως αυτόματη αποβολή ή απώλεια εγκυμοσύνης, είναι ο θάνατος ενός εμβρύου πριν μπορέσει να επιβιώσει από μόνο του. Μερικοί χρησιμοποιούν το όριο των 20 εβδομάδων κύησης, μετά από τις οποίες ο εμβρυϊκός θάνατος είναι γνωστός ως θνησιγένεια. Το πιο κοινό σύμπτωμα μιας αποβολής είναι η κολπική αιμορραγία με ή χωρίς πόνο. Στη συνέχεια μπορεί να εμφανιστούν θλίψη, άγχος και ενοχές. Ο ιστός και το υλικό που μοιάζει με θρόμβο μπορεί να φύγει από τη μήτρα και να περάσει μέσα και έξω από τον κόλπο. Επαναλαμβανόμενες αποβολές μπορεί επίσης να θεωρηθεί μια μορφή υπογονιμότητας. Παράγοντες κινδύνου για αποβολή περιλαμβάνουν την μεγάλη ηλικία του γονέα, την προηγούμενη αποβολή, την έκθεση στον καπνό του τσιγάρου, την παχυσαρκία, το διαβήτη, τα προβλήματα του θυρεοειδούς και τη χρήση ναρκωτικών ή αλκοόλ. Περίπου το 80% των αποβολών συμβαίνουν τις πρώτες 12 εβδομάδες της εγκυμοσύνης (το πρώτο τρίμηνο). Η υποκείμενη αιτία στις μισές περίπου περιπτώσεις αφορά χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Η διάγνωση μιας αποβολής μπορεί να περιλαμβάνει έλεγχο για να διαπιστωθεί εάν ο τράχηλος είναι ανοιχτός ή κλειστός, έλεγχος των επιπέδων ανθρώπινης χοριακής γοναδοτροπίνης (hCG) στο αίμα και υπερηχογράφημα. Άλλες καταστάσεις που μπορεί να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα περιλαμβάνουν μια έκτοπη κύηση και αιμορραγία κατά την εμφύτευση.Η πρόληψη είναι περιστασιακά δυνατή με καλή προγεννητική φροντίδα. Η αποφυγή ναρκωτικών, αλκοόλ, μολυσματικών ασθενειών και ακτινοβολίας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο αποβολής. Συνήθως δεν απαιτείται ειδική θεραπεία κατά τις πρώτες 7 έως 14 ημέρες. Οι περισσότερες αποβολές θα ολοκληρωθούν χωρίς πρόσθετες παρεμβάσεις. Περιστασιακά το φάρμακο μισοπροστόλη ή μια διαδικασία όπως η αναρρόφηση κενού χρησιμοποιείται για την αφαίρεση του εναπομείναντος ιστού. Οι γυναίκες που έχουν ομάδα αίματος αρνητική κατά ρέζους (Rh αρνητικό) μπορεί να χρειαστούν ανοσοσφαιρίνη Rho(D). Τα παυσίπονα μπορεί να είναι ευεργετικά. Η συναισθηματική υποστήριξη μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της απώλειας.Η αποβολή είναι η πιο συχνή επιπλοκή στην αρχή της εγκυμοσύνης. Μεταξύ των γυναικών που γνωρίζουν ότι είναι έγκυες, το ποσοστό αποβολών είναι περίπου 10% έως 20%, ενώ τα ποσοστά μεταξύ όλων των γονιμοποιήσεων είναι περίπου 30% έως 50%. Σε άτομα κάτω των 35 ετών ο κίνδυνος είναι περίπου 10% ενώ είναι περίπου 45% σε άτομα άνω των 40 ετών. Ο κίνδυνος αρχίζει να αυξάνεται περίπου στην ηλικία των 30 ετών. Περίπου το 5% των γυναικών έχουν δύο αποβολές στη σειρά. Μερικοί συνιστούν να μην χρησιμοποιείται ο όρος «άμβλωση» σε συζητήσεις με όσους βιώνουν αποβολή σε μια προσπάθεια να μειωθεί το άγχος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE_%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CF%8D%CE%BF%CF%85

Εκλογές στο Τσαντ

Οι πρώτες άμεσες προεδρικές εκλογές έγιναν στις 15 Ιουνίου 1969. Προηγουμένως ο πρόεδρος εκλεγόταν από ένα εκλεκτορικό κολέγιο. Ο πρόεδρος Φρανσουά Τομπαλμπάγιε εισήγαγε την άμεση εκλογή από το λαό. Την περίοδο εκείνη μοναδικό νόμιμο κόμμα ήταν το Προοδευτικό Κόμμα του Τσαντ, στο πλαίσιο ενός μονοκομματικού καθεστώτος. Έτσι, ο Τομπαλμπάγιε εξελέγη πρόεδρος χωρίς αντίπαλο. Η συμμετοχή στις εκλογές έφτασε το ποσοστό του 93%. Οι επόμενες προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν για πρώτη φορά σε 2 γύρους, στις 2 Ιουνίου 1996 (πρώτος γύρος) και στις 3 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς (2ος γύρος). Ήταν οι πρώτες πολυκομματικές εκλογές στην ιστορία του Τσαντ και διεξήχθησαν έπειτα από πολλές αναβολές και καθυστερήσεις. Ο πρόεδρος Ντεμπί επανεξελέγη επικρατώντας με 69,09% στον δεύτερο γύρο του Ουαντέλ Αμπντελκαντέρ Καμουγκέ, ο οποίος έλαβε 30,91% των ψήφων, με τη συμμετοχή να καταγράφεται στο 67,5% στον πρώτο γύρο και 77,7% στον δεύτερο γύρο.Έπειτα από τη νίκη του, που επισκιάστηκε από καταγγελίες για νοθεία και τρομοκράτηση των μελών της αντιπολίτευσης (οι καταγγελίες επιβεβαιώθηκαν από τους διεθνείς παρατηρητές), ο Ντεμπί ορκίστηκε πρόεδρος στις 8 Αυγούστου 1996. Ο Ντεμπί, από το Πατριωτικό Κίνημα Σωτηρίας, επανεξελέγη και στις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 20 Μαΐου 2001, συγκεντρώνοντας το 63% των ψήφων στον πρώτο γύρο. Στις 28 Μαΐου συνελήφθησαν 6 υποψήφιοι από την αντιπολίτευση και ενώ είχαν συνάντηση στην οικία του ενός από αυτούς, του Σαλέ Κεμπζαμπό. Επίσης, σκοτώθηκαν 4 ακτιβιστές της αντιπολίτευσης. Οι συλληφθέντες απελευθερώθηκαν μερικές ώρες αργότερα. Έπειτα από δύο ημέρες, έγιναν ξανά συλλήψεις των 6 υποψηφίων της αντιπολίτευσης, οι οποίοι απελευθερώθηκαν στο σύνολό τους , έπειτα από τηλεφώνημα του προέδρου της Παγκόσμιας Τράπεζας Τζέιμς Γούλφεσον στον πρόεδρο Ιντρίς Ντεμπί. Η ορκωμοσία του Ντεμπί για άλλη μία θητεία έγινε στις 8 Αυγούστου. Σε άλλη μία επανεκλογή του Ιντρίς Ντεμπί κατέληξαν και οι προεδρικές εκλογές του 2006, που διεξήχθησαν στις 3 Μαΐου 2006. Ο τελευταίος έλαβε ποσοστό 64,67% στον πρώτο γύρο. Η νίκη του Ντεμπί υποστηρίχθηκε από την Αφρικανική Ένωση, ωστόσο ορισμένοι διπλωμάτες της Δύσης εξέφρασαν την έκπληξή τους αναφορικά με την έγκριση αυτήν. Η αντιπολίτευση κάλεσε τη διεθνή κοινότητα να αγνοήσει τις εκλογές και κατηγόρησε τη Γαλλία ότι υποστήριξε τον Ντεμπί προκειμένου να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα (η Γαλλία διατηρεί στρατιωτική δύναμη στη χώρα). Η διαφωνία για τη συμμετοχή στις εκλογές υπήρξε έντονη, με την αντιπολίτευση να επιμένει στο ότι το ποσοστό συμμετοχής ήταν μόνο 2%, ενώ η επίσημη εφορευτική επιτροπή υπολόγισε τη συμμετοχή γύρω στο 60%. Ο Ντεμπί ορκίστηκε για 3η συνεχή θητεία στις 8 Αυγούστου 2006. Στις προεδρικές εκλογές του 2011 (25 Απριλίου), στις οποίες δεν έλαβαν μέρος σε ένδειξη διαμαρτυρίας πολλοί υποψήφιοι της αντιπολίτευσης, ο Ιντρίς Ντεμπί επανεξελέγη με ποσοστό 88,6%. Στις προεδρικές εκλογές του 2016 πρόεδρος επανεξελέγη ο Ιντρίς Ντεμπί, που έλαβε ποσοστό 61,5% από τον πρώτο γύρο.

Στο Τσαντ διεξάγονται εκλογές για πρόεδρο και για κοινοβούλιο. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από τον λαό με το σύστημα των 2 γύρων (εισήχθη το 1996). Η θητεία του προέδρου είναι πενταετής. Η Εθνοσυνέλευση είναι το νομοθετικό σώμα και αριθμεί 188 αιρετά μέλη, με τετραετή θητεία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%A4%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84

Ανδρίτσαινα Ηλείας

Η Ανδρίτσαινα είναι έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας και δημοτικής ενότητας. Η τοπική κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 31,821 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Κάρμιο, Μύλοι και Συκιές. (σε παρένθεση ο πληθυσμός της τοπικής κοινότητας) [σε αγκύλη ο πληθυσμός της δημοτικής ενότητας] Η ευρύτερη περιοχή του Καποδιστριακού Δήμου Ανδρίτσαινας αντιστοιχούσε στην αρχαία Παρρασία.Η μεσαιωνική κωμόπολη της Ανδρίτσαινας χτίστηκε αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη πλαγιά, στη δυτική πλευρά του Λυκαίου όρους τον 10ο αι. μ.Χ. και αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά τη Λατινοκρατία (12ος – 13ος αι. μ.Χ.). "Κατά Νοέμβριον του 1427 Θεόδωρος ο δεσπότης δι' αργυροβούλου έδωκε τιμάριον τω Γεμιστώ τα εν Λακεδαίμονι Κάστρον και χώραν Φαναρίου και Βρύσεως∙ κατά Οκτώβριον του 1428 ο αυτοκράτωρ Ιωάννης επεκύρωσε τω Γεμιστώ δια χρυσοβούλου τ' άνω κτήματα, δι' αργυροβούλου δε Δημήτριος ο Παλαιολόγος επεκύρωσε κατά Ιούλιο του 1450 ταυτά κτήματα τοις υιοίς του Γεμιστού Δημητρίω και Ανδρονίκω" (Κ. Σάθας, απόδοση από το "Acta et Diplomata" του Miklosich, σελ. 175 και 225) με αποτέλεσμα η περιοχή της Ανδρίτσαινας να γνωρίσει μεγάλη πνευματική άνθιση και να εξελιχθεί σε Πελοποννησιακό Κέντρο της Φιλοσοφικής Παιδείας, αφού πολλοί λόγιοι ακολούθησαν τον Γεώργιο Γεμιστό ή Πλήθων στην περιοχή. Τους δύο επόμενους αιώνες η περιοχή ήταν μήλο της έριδος μεταξύ Φράγκων, Ενετών και Τούρκων και οι συνεχείς πόλεμοι μεταξύ τους επέφεραν πολλά δεινά στους κατοίκους, οι οποίοι σημειωτέον κατά την απογραφή των Ενετών το 1689 ήταν 338.Η Ανδρίτσαινα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο και στα Ορλωφικά με αποτέλεσμα ο Αναστάσιος Χρήστου να συλληφθεί και να ανασκολοπιστεί από τους Τούρκους.Οι Ανδριτσάνοι της διασποράς βοήθησαν στην προετοιμασία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 με κάθε μέσο (ο Κωνσταντίνος Νικολόπουλος δημοσιεύοντας κείμενα για να κινητοποιήσει τους Φιλέλληνες, οι Αντωνόπουλοι με τη διαχείριση του ταμείου εράνων, οι Κανελλαίοι με μολύβι, ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος ως πρωτοπόρος Φιλικός κ.λπ.), ενώ οι πατριώτες της ευρύτερης περιοχής της Ορεινής Ολυμπίας αγωνίστηκαν επίσης με κάθε μέσο για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον Τούρκικο ζυγό σε μεγάλο αριθμό μαχών του αγώνα, με αφετηρία την ιστορική Μάχη των Στενών του Αγίου Αθανασίου όπου μαζί με Μανιάτες, Γορτύνιους και άλλους Έλληνες και αρχηγό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σημείωσαν περήφανη νίκη έναντι των Τούρκων Φαναριτών στις 27 του Μάρτη του 1821.Μάλιστα, η Ανδρίτσαινα το 1826 κάηκε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ Πασά. Στα χρόνια που ακολούθησαν την ίδρυση του ελληνικού κράτους η πόλη της Ανδρίτσαινας γνώρισε πληθυσμιακή έκρηξη, αφού το 1830 αριθμούσε 1.134 κατοίκους, ενώ το 1879 ο αριθμός αυτός ήταν 2.138. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το 1875 να αρχίσει η ανέγερση του Διδακτηρίου της Ανδρίτσαινας και το σχολικό έτος 1889-1890 να ξεκινήσει τη λειτουργία του το Γυμνάσιο Ανδρίτσαινας που αποτέλεσε ένα από τα πρώτα Γυμνάσια της Ελλάδας.Το 1987 ιδρύονται δύο αδελφοί σύλλογοι, ο «Ελβετικός Σύλλογος Φίλων Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας», με έδρα το Fribourg της Ελβετίας και ο «Πανελλήνιος Σύλλογος Φίλων Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας», στην Ελλάδα, πραγματοποιώντας πολύτιμο έργο τόσο για την προστασία του πνευματικού πλούτου της Βιβλιοθήκης της Ανδρίτσαινας, όσο και για την προβολή του πλούτου της.Στις 25 Μαρτίου 2004, κατά τη διάρκεια των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, η Ανδρίτσαινα αποτέλεσε την πρώτη πόλη που διανυκτέρευσε η Ολυμπιακή Φλόγα. Σύμφωνα με την παράδοση, η Ανδρίτσαινα οφείλει την ονομασία της στη γυναίκα κάποιου Κρητικού βοσκού που λεγόταν Ανδρίτσος ή Ανδρίκος, ο οποίος οδηγήθηκε από ένα κριάρι τους σε κάποια πηγή κοντά σε ένα πλάτανο στο Λύκαιο όρος. Εκεί έκτισε ένα πανδοχείο, το οποίο μετά το θάνατο του Ανδρίκου διατήρησε η χήρα του Ανδρίκαινα. Από το όνομά της καθώς και από την εγχώρια προφορά του «και» ως «τσαι», το πανδοχείο ονομάστηκε «το χάνι της Ανδρίτσαινας». Όταν άρχισαν να κτίζονται σπίτια γύρω από το πανδοχείο, ο οικισμός ονομάστηκε «Ανδρίτσαινα». Στην ιστορική κωμόπολη μπορεί κανείς, περπατώντας στα πλακόστρωτα σοκάκια της, να θαυμάσει τα πέτρινα αρχοντικά της και να απολαύσει τη θέα από την κεντρική πλατεία στην οποία δεσπόζουν τρία ψηλά πλατάνια. Ακόμα, στον κεντρικό δρόμο βρίσκεται η Τρανή Βρύση, ακριβώς απέναντί από τον κεντρικό ναό της πόλης, τον Άγιο Νικόλαο, και αποτελεί την αρχαιότερη βρύση της Πελοποννήσου, αφού έχει χτιστεί στις 10 Αυγούστου 1724, όπως πληροφορεί τον επισκέπτη η επιγραφή που βρίσκεται πάνω από τους τέσσερις κρουνούς της. Επίσης, αξίζει να επισκεφτεί κανείς και το Λαογραφικό Μουσείο Ανδρίτσαινας που ιδρύθηκε από τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Γυναικών Ανδρίτσαινας το 1981 και σήμερα, στεγάζεται στο παλαιό (1847) τριώροφο Αρχοντικό του Γεωργίου Κανελλοπούλου. Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει περισσότερα από τα 4.000 εκθέματα (οικιακά αντικείμενα, ανδρικές και γυναικείες τοπικές ενδυμασίες, εικόνες, εκκλησιαστικά σκεύη, σπάνια έγγραφα, πίνακες ζωγραφικής, λιθογραφίες) που προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από την Ανδρίτσαινα και καλύπτουν τη χρονική περίοδο 1832-1932. Ανάμεσα στα εκθέματα βρίσκεται και το μπαούλο του Φιλικού Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου με τα ενδεικτικά «Π.Α.1832». Τέλος, στη δυτική είσοδο της κωμόπολης από το 1998 σε ένα νεοκλασικό κτίριο στεγάζεται μία από τις σημαντικότερες, ιστορικότερες και πλουσιότερες βιβλιοθήκες της χώρας, η Δημόσια Ιστορική Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας που δημιουργήθηκε το 1840 ως απόρροια της δωρεάς του εξ Ανδριτσαίνης ανθρωπιστή Αγαθόφρωνος Νικολοπούλου, που ζούσε στο Παρίσι. Η συλλογή της περιλαμβάνει σπάνια χειρόγραφα του 16ου και 17ου αιώνα, σπάνια βιβλία ανυπολόγιστης αντικειμενικής, ιστορικής και πνευματικής αξίας, σημαντικά έγγραφα από την περίοδο της ελληνικής επανάστασης και πλούσιο λαογραφικό υλικό. Σήμερα, η συλλογή της βιβλιοθήκης αριθμεί πάνω από 40.000 τόμους βιβλίων, που καθιστούν την Ανδρίτσαινα, δικαίως, πνευματική πολίχνη της περιοχής χαρίζοντάς της απαράμιλλη αίγλη. Κοντά στην Ανδρίτσαινα βρίσκεται ο Ναός Επικούριου Απόλλωνα (14 χλμ), που το πλήθος των ιδιορρυθμιών και των πρωτότυπων τεχνικών επινοήσεων που τον χαρακτηρίζουν τον καθιστούν, αναντίρρητα έναν από τους σπουδαιότερους, επιβλητικότερους και καλύτερα σωζόμενα ναούς της κλασικής αρχαιότητας. Μάλιστα, ήταν το πρώτο μνημείο στην Ελλάδα που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 1986. Μάλιστα, 23 γύψινα εκμαγεία της ζωφόρου του Ναού φιλοξενούνται, έπειτα από δωρεά του Βρετανικού Μουσείου, στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας το 1963. Ακόμα, συνεχίζοντας τον ίδιο δρόμο μπορείτε να επισκεφτείτε την αρχαία αρκαδική πόλη Φιγαλεία που βρίσκεται κοντά στη σημερινή Παύλιτσα, καθώς και το ποτάμι Νέδα, στο οποίο σύμφωνα με τους αρχαίους Αρκάδες ήταν μία από τις τρεις Νύμφες που μεγάλωσαν τον Δία στο Λύκαιο όρος προκειμένου να σωθεί από τον πατέρα του Κρόνο.Αντίθετα, με αφετηρία την Ανδρίτσαινα και ακολουθώντας τον δρόμο προς Πύργο Ηλείας μπορεί να επισκεφτεί την εντυπωσιακή ιερά μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που είναι γνωστή ως Μονή Σεπετού και στο εσωτερικό του ευρύχωρου ναού ιδιαίτερη θέση κατέχει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Σεπετιώτισσας, που θεωρείται έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Ελάχιστα χιλιόμετρα μετά βρίσκεται και η Αρχαία Αλίφειρα. Τέλος, αξίζει μία επίσκεψη και στη γοτθικού ρυθμού Μονή της Παναγιάς Ισοβας (12ος αι.),που αν και ερειπωμένη, διατηρείται σε εξαιρετική κατάσταση. Βρίσκεται 25 χλμ. μετά την Ανδρίτσαινα, κοντά στο χωριό Τρυπητή, και πρόκειται για ένα καθολικό μοναστήρι που έχτισαν Γάλλοι καλόγεροι από το Κλερβό και, όπως αναφέρεται στο Χρονικόν του Μορέως, κάηκε το 1263 κατά τη διάρκεια της μάχης της Πρινίτσας, από Τούρκους μισθοφόρους των Ελλήνων και από τότε εγκαταλείφθηκε. Το 1896 ιδρύθηκε στην Ανδρίτσαινα ο Γυμναστικός Σύλλογος ''Η Ολυμπία'', ο οποίος την επόμενη χρονιά αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος του Σύνδεσμου Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων (ΣΕΓΑΣ). Επίσης, τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται ο ''Α.Ο. Ανδρίτσαινας'' που αποτελεί έναν από τους πέντε ποδοσφαιρικούς συλλόγους στον Δήμο Ανδρίτσαινας - Κρεστένων με έδρα του το τοπικό στάδιο της Ανδρίτσαινας. Τέλος, κάθε 4 χρόνια τελούνται τα σύγχρονα Λύκαια (στο ίδιο σημείο όπου τελούνταν και τα αρχαία Λύκαια, στο Λύκαιο όρος) και στα οποία συμμετέχει η ευρύτερη περιοχή της Ανδρίτσαινας. Ζαρίφης Ζαριφόπουλος, πρόκριτος της Ανδρίτσαινας κατά τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας. Παναγιώτης Ζαφειρόπουλος, προεστός και πολιτικός της Επανάστασης του 1821. Συμμετείχε στη συνέλευση των Καλτεζών. Τζανέτος Χρηστόπουλος, αγωνιστής και οπλαρχηγός του 1821, πληρεξούσιος στην Δ΄ Εθνοσυνέλευσης Άργους, στην Ε΄ Εθνοσυνέλευσης 1832 και στην Γ΄ Σεπτεμβρίου εν Αθήναις Εθνική των Ελλήνων Συνέλευσιν. Κανελλόπουλος Δήμος, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Γεώργιος Αντωνόπουλος, ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Κωνσταντίνος Νικολόπουλος, συνθέτης, μουσικός, συγγραφέας, φιλόλογος και πρώτος δωρητής της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας. Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, πρωτεργάτης και πιθανό ιδρυτικό μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αγωνιστής του 1821 και πολιτικός. Αναστάσιος Χριστόπουλος, νομικός. Χαράλαμπος Χριστόπουλος, βουλευτής και υπουργός. Δημήτριος Κόκκος, συγγραφέας και ποιητής του 19ου αιώνα. Δημήτριος Κιουσόπουλος, ανώτατος δικαστικός, εισαγγελέας Αρείου Πάγου (1950-1962), υπηρεσιακός πρωθυπουργός της Ελλάδος (1952), εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Δίκη της Νυρεμβέργης και διευθυντής του Ελληνικού Γραφείου Εγκληματιών Πολέμου. Αγησίλαος Τσέλαλης, Διευθυντής της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας και συγγραφέας. Αθανάσιος Κανελλόπουλος, βουλευτής Ηλείας και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης (1991-2). Έφη Αιλιανού, Ελληνίδα ποιήτρια, λογοτέχνης και βιολίστρια. www.agrotravel.gr Αρχειοθετήθηκε 2022-08-12 στο Wayback Machine. http://www.religiousgreece.gr/peloponnese/-/asset_publisher/J4zsS00HlAz5/content/iera-mone-sepetou Αρχειοθετήθηκε 2020-12-01 στο Wayback Machine. Ξ. Αραπογιάννη, 2004, Ο ναός του Επικουρίου Απόλλωνος Βασσών, Υπουργείο Πολιτισμού-Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων, Αθήνα. Κ. Ποταμιάνος, 2005, Το Λύκαιον Όρος κατά τη Διαδρομή των Αιώνων, Σύλλογος των Απανταχού Κοτυλίων, Αθήνα. Δ. Πρίγγουρης, 2005, Ανδρίτσαινα: η Πέτρινη και Κεραμιδοσκεπασμένη Πολιτεία, Αθήνα. Δ. Πρίγγουρης, 2006, Διοικητική διαίρεση του νομού Ηλείας: από τη Βενετοκρατία μέχρι σήμερα, Νομαρχία Ηλείας, Πύργος. Π. Παγώνης, 2008, Ανδρίτσαινα: Μνήμες από το χθες στο φόντο του σήμερα, επιμ. Δ. Παγώνη, Πάτρα. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1995, 2006 (ΠΛΜ) Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)

Η Ανδρίτσαινα είναι ιστορικό κεφαλοχώρι της Ελλάδας που ανήκει στον νομό Ηλείας. Είναι αμφιθεατρικά χτισμένη στη δυτική πλευρά του Λυκαίου όρους, κοντά στα σύνορα με τους νομούς Αρκαδίας και Μεσσηνίας και αποτελεί την ιστορική έδρα του Δήμου Ανδρίτσαινας - Κρεστένων. Παλαιότερα αποτελούσε έδρα του καποδιστριακού Δήμου Ανδρίτσαινας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B1_%CE%97%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1%CF%82

Τρίγωνο του Ήρωνα

Κάθε ορθογώνιο τρίγωνο με μήκη πλευρών που αντιστοιχούν σε Πυθαγόρεια τριάδα είναι τρίγωνο του Ήρωνα, καθώς τα μήκη των πλευρών κάθε τέτοιου τριγώνου είναι ακέραιοι αριθμοί, όπως και το εμβαδόν τους, το οποίο είναι το μισό του γινομένου των κάθετων πλευρών όπου τουλάχιστον μια πλευρά έχει μήκος άρτιο αριθμό. Παράδειγμα τρίγωνου του Ήρωνα που δεν είναι ορθογώνιο, αποτελεί το ισοσκελές τρίγωνο με μήκη πλευρών 5, 5, και 6, του οποίου το εμβαδόν είναι 12. Αυτό το τρίγωνο προκύπτει ενώνοντας δυο ορθογώνια τρίγωνα με πλευρές 3, 4, και 5, στην πλευρά με μήκος 4. Αυτός ο τρόπος προσέγγισης μπορεί να γενικευτεί, όπως φαίνεται και στην εικόνα δεξιά. Παίρνοντας Πυθαγόρεια τριάδα (a, b, c), με c το μεγαλύτερο και ακόμα μια (a, d, e), με e το μεγαλύτερο, μπορούμε να κατασκευάσουμε τρίγωνα με αυτά τα μήκη πλευρών και να τα ενώσουμε στην πλευρά a, ώστε να πάρουμε τρίγωνο με ακέραια μήκη c, e, και b + d, και με εμβαδόν A = 1 2 ( b + d ) a {\displaystyle A={\frac {1}{2}}(b+d)a} (το μισό της βάσης επί το ύψος).Αν το a είναι άρτιος αριθμός τότε το εμβαδόν A είναι ακέραιος. Αν και δεν είναι προφανές, αν το a είναι περιττός, το A εξακολουθεί να είναι ακέραιος, αφού το b και d πρέπει να είναι και τα δυο άρτια, οπότε και το άθροισμα b+d είναι άρτιο επίσης. Μερικά τρίγωνα του Ήρωνα δεν μπορούν να κατασκευαστούν ενώνοντας δυο ορθογώνια τρίγωνα με ακέραιες πλευρές, όπως παραπάνω. Για παράδειγμα αυτό με πλευρές 5, 29, 30 είναι τρίγωνο του Ήρωνα με εμβαδόν 72, αλλά δεν μπορεί να παραχθεί με δυο πυθαγόρειες τριάδες, μιας και κανένα ύψος του δεν είναι ακέραιος αριθμός. Επίσης κανένα πρωτογενές Πυθαγόρειο τρίγωνο δεν μπορεί να κατασκευαστεί από δύο μικρότερα ακέραια Πυθαγόρεια τρίγωνα. Αυτά τα τρίγωνα του Ήρωνα είναι γνωστά και ως μη κατασκευάσιμα (indecomposable). Ωστόσο, αν κανείς δεχθεί Πυθαγόρειες τριάδες με γενικά ρητούς αριθμούς, και όχι απαραίτητα ακέραιους, τότε η αποσύνθεση σε ορθογώνια τρίγωνα με ρητές πλευρές μπορεί να γίνει πάντα, μιας και όλα τα ύψη ενός τριγώνου του Ήρωνα είναι ακέραιος (αφού είναι διπλάσιο του ακέραιου εμβαδού διαιρεμένο με την ακέραια βάση). Έτσι ένα τρίγωνο του Ήρωνα με πλευρές 5, 29, 30 μπορούν να κατασκευαστεί από ρητή Πυθαγόρεια τριάδα με πλευρές 7/5, 24/5, 5 και 143/5, 24/5, 29. Κάθε τρίγωνο του Ήρωνα έχει πλευρές ανάλογες με του παρακάτω τύπους: a = n ( m 2 + k 2 ) {\displaystyle a=n(m^{2}+k^{2})\,} b = m ( n 2 + k 2 ) {\displaystyle b=m(n^{2}+k^{2})\,} c = ( m + n ) ( m n − k 2 ) {\displaystyle c=(m+n)(mn-k^{2})\,} Ημιπερίμετρος = s = ( a + b + c ) / 2 = m n ( m + n ) {\displaystyle =s=(a+b+c)/2=mn(m+n)\,} Εμβαδόν = m n k ( m + n ) ( m n − k 2 ) {\displaystyle =mnk(m+n)(mn-k^{2})\,} Ακτίνα του εγγεγραμένου κύκλου = k ( m n − k 2 ) {\displaystyle =k(mn-k^{2})\,} s − a = n ( m n − k 2 ) {\displaystyle s-a=n(mn-k^{2})\,} s − b = m ( m n − k 2 ) {\displaystyle s-b=m(mn-k^{2})\,} s − c = ( m + n ) k 2 {\displaystyle s-c=(m+n)k^{2}\,} για ακέραια m, n και k με: ΜΚΔ(m,n,k)=1 m n > k 2 ≥ m 2 n / ( 2 m + n ) {\displaystyle mn>k^{2}\geq m^{2}n/(2m+n)\,} m ≥ n ≥ 1 {\displaystyle m\geq n\geq 1\,} .Ο συντελεστής αναλογίας είναι γενικά ο ρητός p q {\displaystyle {\frac {p}{q}}} με τον q=ΜΚΔ(a,b,c) να υποβιβάζει το παραγόμενο τρίγωνο του Ήρωνα στο πρωτογενές του και το p {\displaystyle p} να ανάγει το πρωτογενές στο απαιτούμενο μέγεθος. Για παράδειγμα, αν m = 36, n = 4 καιk = 3 τότε παράγεται τρίγωνο με a = 5220, b = 900 and c = 5400, που είναι όμοιο με το τρίγωνο του Ήρωνα 5, 29, 30 και με συντελεστή αναλογίας p = 1 και q = 180. Λίστα με τα πρωτογενή ακέραια τρίγωνα του Ήρωνα. "Πρωτογενής" σημαίνει ότι ο μέγιστος κοινός διαιρέτης των τριών πλευρών είναι το 1. Τύπος του Ήρωνα Πυθαγόρεια τριάδα

Στη γεωμετρία, το τρίγωνο του Ήρωνα είναι ένα τρίγωνο που έχει μήκη πλευρών και εμβαδόν, ακέραιους αριθμούς. Τα τρίγωνα του Ήρωνα πήραν το όνομά τους από τον Ήρωνα της Αλεξάνδριας. Ο όρος συχνά εφαρμόζεται ευρύτερα και σε τρίγωνα που οι πλευρές τους και το εμβαδόν τους είναι ρητοί αριθμοί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%81%CE%AF%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%89%CF%81%CF%89%CE%BD%CE%B1

Δαυίδ Μαύρος

Ο Μαύρος ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία σε μικρή ηλικία με την ομάδα του Ακράτητου όπου σε ηλικία 14 ετών έκανε ντεμπούτο στην αναμέτρηση της Β' ΕΠΣΑ μεταξύ του Ακράτητου και του Φοίνικα Καλλιθέας. Παρέμεινε στην ομάδα για 10 χρόνια και εν συνεχεία μεταπήδησε στον Ηλυσιακό, όπου έπαιξε τρεις συνεχόμενες χρονιές (από το 1979-80 έως και το 1981-82), στη Β΄ Εθνική αναδεικνυόμενος και τις τρεις πρώτος σε συμμετοχές της ομάδας αυτής (συνολικά 103 παρουσίες σε αγώνες πρωταθλήματος). Το καλοκαίρι του 1982 και ακριβώς την τελευταία ημέρα των μετεγγραφών (31 Ιουλίου) αποκτήθηκε από το Αιγάλεω, το οποίο αναζητούσε έναν δυναμικό παίκτη για τη θέση του ανασταλτικού χαφ ύστερα από την αποχώρηση του Μαρτίνου. Κατέκτησε τον τίτλο του Νότιου Ομίλου της Β΄ Εθνικής και συμμετείχε σε αγώνες της Α΄ Εθνικής με το Αιγάλεω, την επόμενη διετία. Την άνοιξη του 1984 ο Μαύρος συγκέντρωσε το ενδιαφέρον του ΠΑΟ, αλλά ένας τραυματισμός του στους χιαστούς συνδέσμους είχε σαν αποτέλεσμα να μην ολοκληρωθεί η μετεγγραφή του. Λέγεται ότι ο τότε πρόεδρος του Παναθηναϊκού Γιώργος Βαρδινογιάννης, εκτιμώντας το χαρακτήρα του παίκτη, του χάρισε τη χρηματική προκαταβολή που του είχε δώσει, όταν ο Μαύρος τον επισκέφτηκε στο γραφείο του για να του την επιστρέψει . Στην ομάδα της Δυτικής Αθήνας έμεινε μέχρι και το καλοκαίρι του 1989 (μεσολάβησαν 6 μήνες που αγωνίστηκε στον "Ελληνοαμερικανικό" σύλλογο ομογενών στις ΗΠΑ και ακόμη 6 μήνες που έπαιξε στον Παναιγιάλειο), συμπληρώνοντας 151 συμμετοχές και 14 τέρματα. Ακολούθως μεταπήδησε στον Ακράτητο με τον οποίο αγωνίστηκε στη Δ' Εθνική για τέσσερις συνεχόμενες περιόδους (1989-1993) ενώ τη τελευταία σαιζόν είχε το ρόλο του παίκτη και προπονητή για δύο μηνες στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος σε ηλικία 37 ετών.Τελικά έκλεισε την καριέρα του στον Εθνικό Πανοράματος Φυλής, ως παίκτης-προπονητής. Διακρινόταν για το παθιασμένο παιχνίδι του. Τα τελευταία χρόνια ηγείται του Δ.Σ. του συλλόγου των Άνω Λιοσίων ενώ έχει καθίσει και στο πάγκο της ομάδας ως προπονητής για 3 συνεχόμενες περιόδους 2006-2009 όταν ο Ακράτητος αγωνίζονταν στη Δ' Εθνική. Ο γιος του, Γιώργος Μαύρος έγινε επίσης ποδοσφαιριστής και πρόσφατα, προπονητής ποδοσφαίρου κατακτώντας το πρωτάθλημα Δυτικής Αττικής με τον Ακράτητο. 1968-69: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Β' ΕΠΣΑ) 1969-70: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Β' ΕΠΣΑ) 1970-71: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Α' ΕΠΣΑ) 1971-72: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Α' ΕΠΣΑ) 1972-73: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Α' ΕΠΣΑ) 1973-74: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Α' ΕΠΣΑ) 1974-75: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Β' ΕΠΣΑ) 1975-76: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Β' ΕΠΣΑ) 1976-77: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Α' ΕΠΣΑ) 1977-78: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Α' ΕΠΣΑ) 1978-79: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Α' ΕΠΣΑ) 1979-80: ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ (Β' ΕΘΝΙΚΗ) 1980-81: ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ (Β' ΕΘΝΙΚΗ) 1981-82: ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ (Β' ΕΘΝΙΚΗ) 1982-83: ΑΙΓΑΛΕΩ (Β' ΕΘΝΙΚΗ) 1983-84: ΑΙΓΑΛΕΩ (A' ΕΘΝΙΚΗ) 1984-85: ΑΙΓΑΛΕΩ (A' ΕΘΝΙΚΗ) 1985-86: ΑΙΓΑΛΕΩ (Β' ΕΘΝΙΚΗ) 1986-87: ΑΙΓΑΛΕΩ (Β' ΕΘΝΙΚΗ) 1987-88: ΑΙΓΑΛΕΩ (Γ' ΕΘΝΙΚΗ) 1988-89: ΑΙΓΑΛΕΩ (Γ' ΕΘΝΙΚΗ) 1989-90: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Δ' ΕΘΝΙΚΗ) 1990-91: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Δ' ΕΘΝΙΚΗ) 1991-92: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Δ' ΕΘΝΙΚΗ) 1992-93: ΑΚΡΑΤΗΤΟΣ (Δ' ΕΘΝΙΚΗ) 1993-94: ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑΤΟΣ 1991-92: Δ' ΕΘΝΙΚΗ (30η - 38η) 1992-93: Δ' ΕΘΝΙΚΗ (1η - 8η) 2006-09: Δ' ΕΘΝΙΚΗ Αλέξανδρος Μαστρογιαννόπουλος (Διεθνής ποδοσφαιρική ιστοσελίδα) Γεώργιος Παγιωτέλης, "Το Έπος της Α΄ Εθνικής", περιοδικό "ΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ", τεύχη ετών 1994-1996, έκδοση Κλ. Γεωργαλά Ε.Π.Ε. "40 Χρόνια Ποδόσφαιρο & ΠΡΟ-ΠΟ" (έκδοση εφημερίδας "Προπόραμα", 2000).

Ο Δαυΐδ Μαύρος (γεν. Κεχριές Εύβοιας, 8 Μαΐου 1955) είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν στη θέση του αμυντικού μέσου, πρώην διεθνής προπονητής και νυν διοικητικός παράγοντας. Είναι πρόεδρος στον Ακράτητο Άνω Λιοσίων

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CF%85%CE%AF%CE%B4_%CE%9C%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF%CF%82

Επισκοπή Ευρυτανίας

Η Επισκοπή ήταν ένα μεγάλο χωριό, στο σημείο που περνούσε ο ποταμός Μέγδοβας. Το μέρος ήταν πεδινό, το πιο εύφορο του νομού Ευρυτανίας, και το χωριό βρισκόταν ακριβώς πάνω στον οδικό άξονα που συνδέει το Καρπενήσι με το Αγρίνιο. Το 1965, άρχισε η κατασκευή του φράγματος των Κρεμαστών το οποίο δημιούργησε την ομώνυμη τεχνητή λίμνη τα νερά της οποίας κατέκλυσαν την Επισκοπή και τα άλλα μικρότερα χωριά της περιοχής. Οι κάτοικοι του χωριού, αφού πήραν κάποιες αποζημιώσεις για τις χαμένες τους περιουσίες, εγκατέλειψαν την περιοχή και εγκαταστάθηκαν κυρίως στο Αγρίνιο αλλά και σε άλλες πόλεις όπως στο Καρπενήσι, στη Λαμία, στην Αθήνα, αλλά και στο εξωτερικό. Κάποιοι κάτοικοι, ωστόσο, παρέμειναν στην περιοχή και έχτισαν το σημερινό μικρό χωρίο που βρίσκεται δίπλα από τη γέφυρα που ενώνει Ευρυτανία και Αιτωλοακαρνανία. Απέναντι ακριβώς, στην πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας βρίσκεται το χωριό Ψηλόβραχος. Στο παλιό χωριό, βρισκόταν ο ναός της Παναγίας της Επισκοπής, από τα σπουδαιότερα βυζαντινά μνημεία της Ελλάδας. Ο ιστορικός αυτός ναός υπήρξε κατά τα Βυζαντινά χρόνια έδρα της Επισκοπής Λιτζάς και Αγράφων και μαρτυρά τη σπουδαιότητα του χωριού κατά την εποχή εκείνη. Υπολογίζεται πως δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της Εικονομαχίας (8ος - 9ος αιώνας). Όταν αποφασίστηκε η κατασκευή της τεχνητής λίμνης έγιναν έρευνες στο ναό και ανακαλύφθηκαν τρία στρώματα τοιχογραφιών, του 8ου-9ου αιώνα, του 11ου και του 13ου. Οι τοιχογραφίες αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκαν στο Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο των Αθηνών, όπου βρίσκονται και σήμερα. Ο ιστορικός ναός χάθηκε κάτω από τα νερά της λίμνης ενώ, παρά τις δηλώσεις των κρατικών υπηρεσιών για κατασκευή νέου πανομοιότυπου ναού, δεν προχώρησε η κατασκευή του. Με ενέργειες των κατοίκων και του ιερέα του χωριού Κωνσταντίνου Γεωργόπουλου χτίστηκε ο νέος ναός που βρίσκεται στο σημερινό χωριό και εορτάζει στις 15 Αυγούστου οπότε και πλήθος κόσμου συρρέει στην Επισκοπή. Τον Μάιο του 2008 μία ομάδα από τον Σύλλογο Ερασιτεχνών Αυτοδυτών Τηθύς εντόπισε τον παλαιό ναό σε βάθος 32 περίπου μέτρων κάτω από την επιφάνεια της λίμνης Κρεμαστών, σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Κατά την Απογραφή του 2021 το χωριό είχε 24 κατοίκους. Η διακύμανση του πληθυσμού του χωριού είναι η εξής: Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός - Η Παναγία της Επισκοπής (1995) Αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Βασιλόπουλος - Παναγία Επισκοπής Ευρυτανίας (2008) (ISBN 978-960-930782-6) Συλλογικό έργο, 2006, Νομός Ευρυτανίας, τόμος 13, σειρά ΕΛΛΑΔΑ, Αθήνα, Εκδόσεις Δομή Τάκης Ντάσιος, 1999, Στ' Άγραφα, Αθήνα, Εκδόσεις Μίλητος, (ISBN 960-8460-13-1) Παναγία της Επισκοπής Λίμνη Κρεμαστών Γέφυρα Επισκοπής

Η Επισκοπή Ευρυτανίας είναι χωριό ακριβώς στα σύνορα Αιτωλοακαρνανίας και Ευρυτανίας, δίπλα στην ομώνυμη με αυτό Γέφυρα της Επισκοπής που ενώνει τους δύο νομούς, και υπάγεται διοικητικά στον καλλικρατικό Δήμο Αγράφων (τέως καποδιστριακός Δήμος Φραγκίστας). Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νομού, σε υψόμετρο 300 μέτρων, και απέχει 46 χλμ από το Καρπενήσι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AE_%CE%95%CF%85%CF%81%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Μαξιμιλιανός Ρούμπενς

Μέγαρο Αλ. Ματαράσσο, Έτος κατασκευής 1922, Καρόλου Ντήλ, Θεσσαλονίκη Οικία Φέδη, Έτος Κατασκευής 1922, Οδός Αντιγονιδών 10, Θεσσαλονίκη Μέγαρο Αχίλλειον (πρώην Μέγαρο Μάισσα), Έτος κατασκευής 1923, Βασιλέως Ηρακλείου 19 με Βενιζέλου 28, ΘεσσαλονίκηΤο κτήριο κατασκευάστηκε το 1923 αρχικά σε σχέδια του Μαξιμιλιανού Ρούμπενς και στη συνέχεια το 1930 έγινε προσθήκη από το Γεώργιο Μανούσο. Αρχικοί ιδιοκτήτες ήταν το ζεύγος Αβραάμ και Μαριέττα Μάισσα μεγάλοι έμποροι της εποχής, οι οποίοι δυστυχώς, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και οδηγήθηκαν στο Άουσβιτς όπου και πέθαναν το 1943. Το κτήριο επιτάχθηκε από τις δυνάμεις κατοχής και χρησιμοποιήθηκε ως έδρα ενός γνωστού δωσίλογου της εποχής, του Κυριάκου Παπαδόπουλου (ψευδώνυμο Κισά Μπατζάκ).Οικοδομή στη Φιλίππου, Έτος Κατασκευής 1923, Οδός Φιλίππου 17, Θεσσαλονίκη Ξενοδοχείο Ηλύσια, Έτος κατασκευής1924, Εγνατίας 24, Θεσσαλονίκη Πρώην Ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία», Έτος κατασκευής 1924, Εγνατίας, ΘεσσαλονίκηΑρχικά στέγασε το δημαρχείο Θεσσαλονίκης από το 1927 ως το 1931, στη συνέχεια λειτούργησε ως ξενοδοχείο με το όνομα «Μεγάλη Βρετανία» και σήμερα στεγάζει τμήμα του Α.Π.Θ. Αρχικά αποτελούνταν από ισόγειο και 3 ορόφους και στη συνέχεια προστέθηκαν άλλοι δύοΚτήριο με τον «Δικέφαλο αετό», Έτος κατασκευής: 1924, Εγνατίας 34, ΘεσσαλονίκηΤο κύριο χαρακτηριστικό του κτηρίου είναι το καμπύλο αέτωμα που διαμορφώνεται στο ανώτερο σημείο και φέρει τον «Δικέφαλο αετό», σύμβολο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.Μέγαρο Α. Μωύς, Έτος κατασκευής 1924, Λεωφ. Νίκης, Θεσσαλονίκη Ξενοδοχείο Καστοριά (πρώην Παρθενών), Έτος κατασκευής: 1925, Λέοντος Σοφού 17, Θεσσαλονίκη Κτίριο Δ. Βοσκίδη, Έτος κατασκευής 1925, Κλεισούρας 7, Θεσσαλονίκη Οικοδομή στην Κατούνη, ‘Ετος Κατασκευής 1925, Οδός Κατούνη 14, Λαδάδικα, Θεσσαλονίκη Οικία Δεληγιάννη, Έτος κατασκευής 1925, Αμύντα 10, Θεσσαλονίκη, Υπάρχουν εξώστες σε όλα τα ανοίγματα με φουρούσια και στο επίχρισμα υπάρχουν κοσμήματα του στυλ ΑRΤ DΕCΟ και απομίμηση ισοδόμου στο ισόγειο Στοά Καστοριά, Έτος κατασκευής 1926, Βενιζέλου 46 και Σολωμού 28, Θεσσαλονίκη Μέγαρο Βερν. Λαντώ, Έτος Κατασκευής 1926, Οδός Καραολή & Δημητρίου 11 (Διοικητηρίου), Θεσσαλονίκη Επεμβάσεις και προσθήκες το 1926 στο Αρχοντικό Αλλατίνι, Βαλαωρίτου-Συγγρού-Βηλαρά, Φραγκομαχαλάς, ΘεσσαλονίκηΗ έπαυλη κατασκευάζεται το 1862 για λογαριασμό του Moise Allatini. Το 1904 η έπαυλη μεταβιβάζεται στον Eduard Allatini, σύζυγο της κόρης του Moise. Αρχικά η οικία διέθετε τεράστιο κήπο στα νότια, στον οποίο όμως το 1906 χτίστηκε η Στοά Μαλακοπή σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Βιταλιάνο Ποζέλι, προκειμένου να στεγαστούν διάφορα καταστήματα αλλά και η Τράπεζα της Θεσσαλονίκης. To 1911 οι Αλατίνι απελάθηκαν ως Ιταλοί υπήκοοι και το κτίσμα έμεινε ακατοίκητο. Το 1916 σε ένα τμήμα του πρώτου ορόφου, στεγάστηκε το πρώτο υποκατάστημα της Ιονικής Τράπεζας στη Θεσσαλονίκη, ενώ στους υπόλοιπους χώρους λειτούργησαν δικηγορικά, ασφαλιστικά και τραπεζιτικά γραφεία. Το συγκρότημα δεν καταστράφηκε από την πυρκαγιά του 1917, ενώ το 1926 πραγματοποιήθηκαν επεμβάσεις και προσθήκες από τον Μαξιμιλιανό Ρούμπενς.Μέγαρο Ψωμά, Έτος Κατασκευής 1927, Οδός Καραολή & Δημητρίου 11 (Διοικητηρίου), Θεσσαλονίκη Μέγαρο Φιλίππου 33, Έτος κατασκευής 1928, Οδός Φιλίππου 33, Θεσσαλονίκη. Μέγαρο Β.Σ. Σωτηροπούλου, Έτος κατασκευής: 1929, Οδός Φιλίππου, Θεσσαλονίκη Οικοδομή Π. Μελά 25, Έτος κατασκευής 1929, Παύλου Μελά 25 & Γρ. Παλαμά, Θεσσαλονίκη Οικία του Αβραάμ Μουσών, Έτος κατασκευής 1929, Παλαιστίνης 7, Λάρισα.Η οικία κατασκευάστηκε από τον Eβραίο καπνέμπορα από την Καβάλα, Αβραάμ Μπενσουσάν, σε οικόπεδο του Μουσών Αβραάμ με σκοπό να την προσφέρει ως κατοικία στην κόρη του Καρόλα, η οποία είχε παντρευτεί τον Λαρισαίο έμπορο Σαλβατώρ Αβραάμ, γιο της σπουδαίας ισραηλιτικής οικογένειας της πόλεως Μουσών Αβραάμ. Κτήριο στη Μητροπόλεως 59, Έτος κατασκευής: 1930, Θεσσαλονίκη Κτήριο Μεϊμάρη, Έτος κατασκευής: 1930, Οδός 26ης Οκτωβρίου 32, Μπεχτσινάρι, Θεσσαλονίκη Κτήριο στην Εγνατία 72, Έτος κατασκευής: 1931, Θεσσαλονίκη Οικία Παπαϊωάννου, Έτος κατασκευής 1931, Πλατεία Τερψιθέας, Άνω Πόλη, Θεσσαλονίκη Οικία με καταφύγιο-στούντιο στην Κασσάνδρου, Έτος κατασκευής 1930, Κασσάνδρου 44, Θεσσαλονίκη Ξενοδοχείο «ΕΡΜΙΟΝΙΟΝ», Έτος κατασκευής: 1931-32, ένα από τα ελάχιστα δείγματα αστικής αρχιτεκτονικής της Κοζάνης Οικοδομή στην Παύλου Μελά 12, Έτος κατασκευής: 1932 Οικοδομή Φιλίππου & Σιατίστης, Έτος Κατασκευής 1934, Οδός Φιλίππου & Σιατίστης 12, Θεσσαλονίκη Μέγαρο Αφών Αφιάς (σήμερα Egnatia Hotel), Έτος Κατασκευής 1935, Αντιγονιδών 16, Θεσσαλονίκη Πολυκατοικία με στοιχεία μοντερνισμού και επιρροές Art Deco, ‘Ετος Κατασκευής 1935, Αλ. Σβώλου 44 & Πλ. Ιπποδρομίου 20, Θεσσαλονίκη Πολυκατοικία Δ. Μαζλού, Έτος Κατασκευής 1936, Οδός Παύλου Μελά, Θεσσαλονίκη Μέγαρο Σίσκου, Έτος κατασκευής 1938, Οδός Φιλίππου, Θεσσαλονίκη Οικοδομή στη Φιλίππου, Έτος Κατασκευής Δεκαετία του 1930, Οδός Φιλίππου 11, Θεσσαλονίκη

Ο Μαξιµιλιανός Ρουµπένς ήταν αρμένιος ή εβραίος αρχιτέκτονας απόφοιτος της Σχολής Καλών Τεχνών Κωνσταντινουπόλεως (1912), ο οποίος εργάσθηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας, και ασχολήθηκε με την μελέτη και εκτέλεση αρχιτεκτονικών έργων στη Θεσσαλονίκη, κυρίως στην πυρίκαυστο ζώνη. Επίσης έργα του υπάρχουν στην Κοζάνη (Ξενοδοχείο «ΕΡΜΙΟΝΙΟΝ») και στη Λάρισα (Οικία του Αβραάμ Μουσών). Διετέλεσε αντιπρόεδρος του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Κωνσταντινουπόλεως στη Θεσσαλονίκη.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82_%CE%A1%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%82

Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1940

Το Σαππόρο επιλέχθηκε να διοργανώσει την πέμπτη έκδοση Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στις 9 Ιουνίου του 1937, όμως η Ιαπωνία επέστρεψε το χρίσμα πίσω στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή τον Ιούλιο του 1938, λόγω του ξεσπάσματος του Δεύτερου Σινοϊαπωνικού Πολέμου ένα χρόνο νωρίτερα. Η ΔΟΕ αποφάσισε στις 18 Ιουλίου του ίδιου έτους να αναθέσει τη διοργάνωση των Αγώνων στο Σανκτ Μόριτς της Ελβετίας, που είχε διοργανώσει και τους Αγώνες του 1928. Όμως και πάλι η διοργάνωση επιστράφηκε, καθώς προέκυψαν αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην Ελβετική Οργανωτική Επιτροπή και τη ΔΟΕ. Στις 9 Ιουνίου 1939, η ΔΟΕ επέλεξε ως διοργανώτρια τη Γερμανία και συγκεκριμένα την περιοχή Γκάρμις-Παρτενκίρχεν, η οποία είχε ήδη φέρει εις πέρας τη διοργάνωση των Αγώνων του 1936. Έτσι, προγραμματίστηκε να φιλοξενήσει και αυτούς τους Αγώνες το διάστημα 2-11 Φεβρουαρίου 1940. Τρεις μήνες αργότερα, την 1η Σεπτεμβρίου, η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και οι Αγώνες μοιραία ματαιώθηκαν. Την ίδια τύχη είχαν αργότερα και οι Αγώνες του 1944, που είχαν ανατεθεί στην περιοχή Κορτίνα Ντ' Αμπέτσο της Ιταλίας. Από τότε, το Σανκτ Μορίτς διοργάνωσε τους Αγώνες του 1948, η Κορτίνα Ντ' Αμπέτσο τους Αγώνες του 1956 και το Σαππόρο αυτούς του 1972. Η Γερμανία δεν έχει επιλεγεί ακόμη να διοργανώσει ξανά τους Αγώνες. Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Ολυμπιακοί Αγώνες Άλλοι Αγώνες που ματαιώθηκαν λόγω πολέμου: Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1916 Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1940 Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1944 Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1944

Οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1940, που επρόκειτο να αποτελέσουν τους 5ους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση προγραμματισμένη να διεξαχθεί στο Σαππόρο της Ιαπωνίας το διάστημα 3-12 Φεβρουαρίου του 1940.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CE%AF_%CE%9F%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%91%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82_1940

Ρενάρ

Η φιγούρα του Ρενάρ θεωρείται ότι προέρχεται από τη λαρρενική λαϊκή παράδοση από όπου και εξαπλώθηκε στη Γαλλία, τις Κάτω Χώρες και τη Γερμανία. Μια εκτενής χρήση του χαρακτήρα συμβαίνει στο παλιό γαλλικό Le Roman de Renart που γράφτηκε από τον Πιέρ ντε Σαιν-Κλάουντ (Pierre de Saint-Cloud) γύρω στο 1170, ο οποίος θέτει το τυπικό σκηνικό. Ο Ρενάρ κλήθηκε στο δικαστήριο του βασιλιά Νομπλ, ή Λίο το λιοντάρι, για να απαντήσει στις κατηγορίες που του έφερε ο Ίσενγκριμ ο λύκος. Άλλα ανθρωπόμορφα ζώα, συμπεριλαμβανομένου του Μπρούιν την αρκούδα, τον Μπάλντγουιν το κάθαρμα, και τον Τίμπερτ τη γάτα, όλοι επιχειρούν ένα ή περισσότερα στρατηγήματα. Οι ιστορίες συνήθως περιλαμβάνουν σάτιρα της αριστοκρατίας και των κλήρων, κάνοντας τον χαρακτήρα του Ρενάρ έναν χωρικό ήρωα. Η ιστορία του the preaching fox που βρέθηκε στη λογοτεχνία του Ρενάρ, χρησιμοποιήθηκε στην εκκλησιαστική τέχνη από την Καθολική Εκκλησία ως προπαγάνδα εναντίον των Λολάρδων. Το κύριο κάστρο του Ρενάρ, το Maupertuis, είναι διαθέσιμο σε αυτόν όταν χρειάζεται να κρυφτεί μακριά από τους εχθρούς του. Ορισμένες από τις ιστορίες δείχνουν την κηδεία του Ρενάρ, όπου οι εχθροί του συγκεντρώνονται για να παραδώσουν μεμψίμοιρες ελεγείες γεμάτες ανειλικρινή ευσέβεια, και οι οποίες δείχνουν τη μεταθανάτια εκδίκηση του Ρενάρ. Η σύζυγος του Ρενάρ, η Χέρμελιν εμφανίζεται στις ιστορίες, αλλά παίζει λίγο ενεργό ρόλο, αν και σε ορισμένες εκδοχές ξαναπαντρεύεται όταν ο Ρενάρ θεωρείται νεκρός, εκ τούτου γίνεται ένας από τους ανθρώπους για τους οποίους σχεδιάζει εκδίκηση. Ο Ίσενγκριμ είναι ο συχνότερος ανταγωνιστής του Ρενάρ, και γενικά καταλήγει να υπερέχει σε εξυπνάδα, αν και περιστασιακά παίρνει εκδίκηση.

Ο Ρενάρ (Γαλλικά: Renart· Αγγλικά: Reynard· Ολλανδικά: Reinaert· Γερμανικά: Reineke ή Reinicke· Λατινικά: Renartus) είναι ο κύριος χαρακτήρας σε έναν λογοτεχνικό κύκλο ολλανδικών, αγγλικών, γαλλικών και γερμανικών αλληγορικών μύθων. Αυτές οι ιστορίες ασχολούνται σε μεγάλο βαθμό με τον Ρενάρ, μια φιγούρα μιας κατεργάρικης ανθρωπόμορφης κόκκινης αλεπούς. Οι περιπέτειές του συνήθως τον εμπλέκουν στο να εξαπατά άλλα ανθρωπόμορφα ζώα προς όφελός του ή να προσπαθεί να αποφύγει αντίποινα από αυτά. Ο βασικός του εχθρός και θύμα του σε όλον τον κύκλο είναι ο θείος του, ο λύκος Ίσενγκριμ (Isengrim ή Ysengrim). Ενώ ο χαρακτήρας του Ρενάρ εμφανίζεται σε μεταγενέστερα έργα, οι κεντρικές ιστορίες γράφτηκαν κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα από πολλούς συγγραφείς, και συχνά θεωρούνται ως παρωδίες μεσαιωνικής λογοτεχνίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CF%81