metythorn/khmer-dictionary-dataset-44k-v1 · Datasets at Hugging Face

t_exp stringlengths 2 2.93k	t_pos stringclasses 51 values	t_poly stringclasses 12 values	t_main stringlengths 1 38	t_pron stringlengths 3 68	t_exam stringlengths 0 3.03k
ធូលីកករនៅបាតក្អមជាដើម :	ន.		កណ្ដេង	[កន់-ដេង]	កណ្ដេងធ្លះ, កណ្ដេងដី។
ឈ្មោះភមរជាតិមួយប្រភេទពួកម្រោម មានមេធំជាងម្រោមបន្តិច, មិនចេះទិច, ត្រឹបយកដមនិងលំអងផ្កាដូចម្រោម ធ្វើសំបុកនៅក្នុងរន្ធដំបូក មានជ័រពណ៌សឬលឿង រឹងដូចជ័រចុង ហៅថា ជ័រកណ្ដេង (មានដោយស្រុក)។	ន.		កណ្ដេង	[កន់-ដេង]
ដែលនៅក្នុងទីស្ងាត់ឥតមានសូរសព្ទអ្វីទៅបណ្ដាលឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល ហើយមានតែនាំឱ្យមានសេចក្ដីសង្វេគក្នុងចិត្ត។	គុ.		កណ្ដែងកណ្ដោច	[កន់-ដែង-កន់-ដោច]
ដែលត្រមោចឯកឯង, ដែលមានចិត្តត្រមោច លន្លង់លន្លោចក្នុងទីស្ងាត់ជ្រងំ :	គុ.កិ., គុ.		កណ្ដោច	[កន់-ដោច]	គ្នាជាមនុស្សកណ្ដោចទាំងថ្ងៃទាំងយប់; នៅកណ្ដោចម្នាក់ឯង។
ពាក្យប្រើផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ កណ្ដាច់ ថា កណ្ដាច់កណ្ដោច :	ប.		កណ្ដោច	[កន់-ដោច]	យកខ្សែកណ្ដាច់កណ្ដោចអ៊‌ីចឹងមកឱ្យគ្នា! ប្រើការអីនឹងកើត?។
(ម.ព. កណ្ដែងកណ្ដោច)។	គុ.កិ.		កណ្ដោចកណ្ដែង	[កន់-ដោច-កន់-ដែង]
ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ មានស្លឹកធំៗ សំបកក្រាស់ ផ្កាក្លិនឆ្អាប, សំបកប្រើធ្វើជាទ្រនាប់ទ្រាប់ខ្នងដំរី។	ន.		កណ្ដោល	[កន់-ដោល]
ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទស្លឹកផ្លែនិងក្លិនប្រហែលគ្នានឹងកណ្ដោលធំ តែដើមតូចទាប កម្ពស់ប្រមាណដើមស្ពៃ។	ន.		កណ្ដោលបាត	[កន់-ដោល-បាត]
(ម.ព. កណ្ដឹមឆែប!)។	ឧ.		កណ្ដុំឆែប!	[កន់-ដុំ-ឆែប]
ដែលមានសូរសំឡេងកើតត្រង់ក (បំពង់ក)។	គុ.		កណ្ឋជៈ	[កាន់-ឋៈ-ជៈ]
ព្រួញ; គ្រាប់កាំភ្លើង; ទង់; ដើម; កំណត់, បរិច្ឆេទ, វគ្គ, ខ្សែ :	ន.		កណ្ឌ	[កាន់]	សាស្ត្រាមួយកណ្ឌ។
ភាគ ឈុត ឬវគ្គទីពីរ :	ន.		កណ្ឌ	[ទុ-តិ-យ៉ៈ-កាន់]	ទុតិយកណ្ឌក្នុងរឿងរាមាយណៈគឺអយុធ្យាកណ្ឌ។
បុគ្គលដែលមានគុណវុឌ្ឍិឬសមត្ថភាពវិជ្ជាជីវៈសមស្របជួយដល់មេបញ្ជាការនាវា ដើម្បីបើកបរនាវានៅពេលចូលនិងចេញពីកំពង់ផែ។	ន.		កណ្ណធារ	[កាន់-ណៈ-ធា]
សកម្មភាពដែលធ្វើឡើងដោយកណ្ណធារ។	ន.		កណ្ណធារកិច្ច	[កាន់-ណៈ-ធា-រៈ-កិច]
ឈ្មោះព្រះរាជធីតានៃព្រះវេស្សន្តរមានក្នុងមហាវេស្សន្តរជាតក (រឿងមហាជាតក៍)។	ន.		កណ្ហាជិនា	[កន់-ហា-ជិ-នា]
សេចក្ដីដឹងឧបការគុណដែលអ្នកដទៃបានធ្វើដល់ខ្លួន :	ន.		កតញ្ញុតា	[កៈ-តាញ់-ញុ-តា]	បុត្រធីតា ត្រូវមានកតញ្ញុតាចំពោះមាតាបិតា។
ធម៌គឺកតញ្ញុតា :	ន.		កតញ្ញុតា	[កៈ-ត័ញ-ញុ-តា-ធ័រ]	កតញ្ញុតាធម៌របស់បុត្រធីតា។
អ្នកដឹងឧបការគុណដែលអ្នកឯទៀតគេបានធ្វើហើយដល់ខ្លួន គឺអ្នកដែលមិនភ្លេច, មិនរមិលគុណគេ :	ន., គុ.		កតញ្ញូ	[កៈ-ត័ញ-ញូ]	បុរសកតញ្ញូ, ស្ត្រីកតញ្ញូ។
ការដែលបានតប ឬដែលគិតតែនឹងតបស្នងសងគុណដល់អ្នកមានគុណ :	ន.		កតវេទិតា	[កៈ-តៈ-វេ-ទិ-តា]	កតវេទិតារបស់បុត្រធីតាទាំងឡាយ។
(ម.ព. កតវេទី)។	ន.		កតវេទិនី	[កៈ-តៈ-វេ-ទិ-នី]
អ្នកដែលបានតប, ដែលគិតតែនឹងតបស្នងសងគុណដល់អ្នកមានគុណ :	គុ., ន.		កតវេទី	[កៈ-តៈ-វេ-ទី]	បុរសនោះជាកតវេទី។
ការស៊ូ ការមានះ ភាពឋិតថេរ។	ន.		កតាវសាន	[កៈ-តា-វៈ-សាន]
សេចក្ដីប្ដេជ្ញា, ការសន្មតិគ្នា, ការមត់គ្នា, ខសន្យា។	ន.		កតិកា	[កៈ-តិ-កា]
ការបដិសេធកិច្ចសន្យាណាមួយ ពីព្រោះកិច្ចសន្យានោះមានវិការៈដល់ឫសគល់នៃការព្រមព្រៀងគ្នា។	ន.		កតិកាភេទ	[កៈ-តិ-កា-ភេត]
សញ្ញាគឺការសន្មតិគ្នា, ការមត់គ្នាទុកជាគ្រឿងសម្គាល់ :	ន.	១)	កតិកាសញ្ញា	[កៈ-តិ-កា-សាញ់-ញ៉ា]	យើងត្រូវធ្វើកតិកាសញ្ញាមួយ។
កិច្ចព្រមព្រៀងដែលត្រូវបានធ្វើឡើងរវាងភាគីពីរឬច្រើន ឬរវាងរដ្ឋនិងរដ្ឋទាំងផ្លូវការ ទាំងមិនផ្លូវការដើម្បីធ្វើអ្វីមួយរួមគ្នាក្នុងគោលបំណង បម្រើផលប្រយោជន៍រវាងគ្នាទៅវិញទៅមក :	ន.	២)	កតិកាសញ្ញា	[កៈ-តិ-កា-សាញ់-ញ៉ា]	កតិកាសញ្ញារ៉ូម ប៊ែរឡាំង តូក្យូ។
អ្នកមានឧបការៈធ្វើហើយ ឬអ្នកធ្វើឧបការៈ។	ន.		កតូបការៈ	[កៈ-តូ-ប៉ៈ-កា-រៈ]
សរសេរចំណាំ :	កិ.		កត់	[កត់]	កត់ត្រា, កត់ពន្ធ។
(ព.ប្រ.) បញ្ញាដែលឆាប់ចាំហើយមិនភ្លេច។	ន.		កត់	[ប៉័ញ-ញ៉ា-កត់]
ទប់, ឃាត់ទុកឱ្យនឹង :	កិ.	១)	កត់	[កត់]	ដំរីដាលគេយកកង្វេរកាប់កត់ឱ្យនៅនឹង។
ដក់, តាំងនៅ :	កិ., គុ.	២)	កត់	[កត់]	ទឹកភ្លៀងកត់តាមវាលស្រែ, ទឹកកត់ក្នុងថ្លុក, ស្រែកត់ទឹក, ដីកត់ទឹក។
អ្នកធ្វើ, អ្នកផ្ដើមធ្វើ, បុព្វហេតុឬស្ថានភាពដែលមានឥទ្ធិពលទៅលើរឿងអ្វីមួយ។	ន.		កត្តា	[ក័ត-តា]
(គណិត.) ចំនួនលេខណាមួយក្នុងបណ្ដាចំនួនលេខច្រើនឬកន្សោមលេខដែលបង្កើតចេញជាផលគុណ កាលណាគេគុណចំនួនលេខនោះ :	ន.		កត្តា	[ក័ត-តា]	ផលគុណកត្តា។
ឈ្មោះខែទី ១២តាមចន្ទគតិ មាន ៣០ថ្ងៃ :	ន.		កត្តិក	[ក័ត-ដឹក]	ខែកត្តិក។
(ម.ព. កត្តុវាចកៈ)។	ន.		កត្តុវាចក	[កាត់-តុ-វា-ចៈ-កៈ] ឬ [កាត់-តុ-វា-ចក់]
ឈ្មោះវាចកៈមួយក្នុងវេយ្យាករណ៍បាលី។ ទម្រង់នៃល្បះ ដែលប្រធានធ្វើអំពើលើកម្មបទ។	ន.		កត្តុវាចកៈ	[កាត់-តុ-វា-ចៈ-កៈ]
ពាក្យ, សម្ដី, ពំនោល, ការសម្ដែង, រឿង។	ន.		កថា	[កៈ-ថា]
សង្កាត់, ផ្នែក, ប៉ែកនៃកថា។	ន.		កថា	[កៈ-ថា-ខាន់]
បទឬចំណែកនៃកថា។	ន.		កថា	[កៈ-ថា-បត់]
ទីបំផុតឬចុងចប់នៃកថា។	ន.		កថា	[កៈ-ថា-ប៉ៈ-រ៉ិ-យ៉ោ-សាន]
ផ្លូវ គន្លងរបស់កថា។	ន.		កថា	[កៈ-ថា-ម័ក]
សេចក្ដីផ្ដើមរឿង, អារម្ភបទ។	ន.		កថា	[កៈ-ថា-មុក]
ទីបំផុត, ទីចប់កថា។	ន.		កថា	[កៈ-ថា-វៈ-សាន]
ការនិយាយឆ្លើយឆ្លងគ្នាពីនេះខ្លះពីនោះខ្លះ, ការចរចា, ការសន្ទនា, ការសំណេះសំណាល, ពាក្យចរចា; សម្ដីរួសរាយឬរាក់ទាក់។	ន.		កថា	[កៈ-ថា-ស័ល-ឡា-ប៉ៈ]
ផ្នែកឬភាគនៃអត្ថបទ :	ន.		កថាភាគ	[កៈ-ថា-ភាក]	កថាភាគទី១នៃច្បាប់នេះ។
រឿងនិទានដែលគួរនិយាយ គួរថ្លែង។	ន.		កថាវត្ថុ	[កៈ-ថា-វ័ត-ថុ]
ឈ្មោះគម្ពីរអភិធម្មទី៥ក្នុងគម្ពីរទាំង៧។	ន.		កថាវត្ថុ	[កៈ-ថា-វ័ត-ថុ]
សំពត់ដែលទាយកប្រគេនដល់ភិក្ខុសង្ឃក្នុងកថិនកាល គឺតាំងពីថ្ងៃ ១រោចខែអស្សុជ ដល់ថ្ងៃ ១៥កើតខែកត្តិក; បុណ្យកថិន គឺបុណ្យប្រគេនសំពត់នេះឯង។ សព្វថ្ងៃនេះច្រើនសរសេរ កឋិន តាមព្រះត្រៃបិដក។	ន.		កថិន	[កៈ-ថិន]
កិច្ចក្នុងការក្រាលគ្រងនូវកឋិន, មាន ៨យ៉ាងគឺ បុព្វករណ (កិច្ចការខាងដើមមានការបោកគក់, ការចាត់ចែងវាស់វែង, ការកាត់, ការដានផ្គុំ, ការដេរ, ការជ្រលក់, ការធ្វើពិន្ទកប្ប) ១, បច្ចុទ្ធារ (ការដកចីវរចាស់) ១, អធិដ្ឋាន (ការតែងតាំងឈ្មោះចីវរថ្មី) ១, អត្ថារ (ការក្រាលគ្រង) ១, មាតិកា ១, បលិពោធ ១, ឧព្ភារ (ការដោះកថិន) ១និងអានិសង្ស ១។	ន.		កថិនត្ថារកិច្ច	[កៈ-ថិ-ណ័ត-ថា-រៈ-កិច]
បក្ខពួក, បន, គ្នា :	ន.		កន	[កន]	គូកន, កនយើង, កនគេ។
ប្អូន, ប្អូនតូច, ប្អូនពៅ។ ច្រើនប្រើក្នុងពាក្យកាព្យ ហៅស្ត្រីជាគូសង្សារ, គូសម្លាញ់ :	ន.		កនិដ្ឋា	[កៈ-និត-ឋា]	(ព.កា.) ឱ្យតែបានជួបកែវកនិដ្ឋា សមតាមប្រាថ្នានៅនែបនិត្យ បង់ខាតប៉ុន្មានរៀមពុំគិត ស៊ូប្ដូរជីវិតឥតងាករេ។
ប្រដាប់ធ្វើដោយបន្ទោះឫស្សី ឬផ្ដៅ មានសណ្ឋានដូចកន្ត្រង មានដងវែងសម្រាប់បេះផ្លែស្វាយជាដើម។	ន.		កន្តរ៉	[កន់-ត-រ៉]
ក្រអាញធំទៅខាងមិនសមនឹងកម្ពស់ :	គុ.		កន្តាញ	[កន់-តាញ]	រាងកន្តាញ, ទាបកន្តាញ។
ផ្លូវលំបាកឬផ្លូវដែលច្រើនប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់។	ន.		កន្តារ	[កន់-តា] ឬ [កន់-តា-រៈ]
ផ្លូវលំបាក, ផ្លូវដែលមានគ្រោះថ្នាក់។	ន.		កន្តារ	[កន់-តា-រ័ត-ធា]
ផ្លូវលំបាកព្រោះគ្មានបាយ។	ន.		កន្តារ	[ទុប-ភិក-ខៈ-កន់-តា]
ផ្លូវលំបាកព្រោះគ្មានទឹក។	ន.		កន្តារ	[និ-រុ-ទៈ-កៈ-កន់-តា] ឬ [និ-រុ-ទៈ-កៈ-កន់-តា-រៈ]
ផ្លូវលំបាកព្រោះសត្វសាហាវ។	ន.		កន្តារ	[វា-ឡៈ-កន់-តា]
ផ្លូវលំបាកព្រោះអមនុស្ស មានយក្សជាដើម។	ន.		កន្តារ	[អៈ-មៈ-នុស-សៈ-កន់-តា]
សុខុមសត្វពួកស្រមោច សម្បុរក្រហម ជើងវែងៗ តូចជាងអង្ក្រង :	ន.		កន្តាវរ៉ាវ	[កន់-តាវ-រ៉ាវ]	ស្រមោចកន្តាវរ៉ាវ ហៅ ស្រមោចតាវរ៉ាវ ក៏បាន។
(ម.ព. កន្តុញ)។	គុ.		កន្តិញកន្តុញ	[កន់-តិញ-កន់-តុញ]
ទាបពេក :	គុ.		កន្តិល	[កន់-តឹល]	រាងកន្តិល, ទាបកន្តិល។
ឈ្មោះមួកម្យ៉ាង ដែលមនុស្សអ្នកកាន់សាសនាមហាម៉ាត់ពាក់, មួកដែលអត់ហាម ឬមានហាមតែផ្នែកខាងមុខ។	ន.		កន្តឹប	[កន់-តឹប]
តូចហើយទាបទ្រនាប់ :	គុ.		កន្តឹប	[កន់-តឹប]	ផ្ទះទាបកន្តឹប។
ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនពាក្យអង្គុយ ឱ្យប្លែកឡើង :	គុ.កិ.		កន្តឹម	[កន់-តឹម]	អង្គុយបត់ជើងកន្តឹម គឺអង្គុយក្រញឹម។
ទាបពេក, តូចពេក, រញ់, រ៉ុញ :	គុ.		កន្តុញ	[កន់-តុញ]	រាងកន្តុញ, ទាបកន្តុញ។
តូចហើយខ្លី :	គុ.		កន្តុប	[កន់-តុប]	ខ្លីកន្តុប។
ថ្លោសតែទាប :	គុ.		កន្តុល	[កន់-តុល]	រាងកន្តុល។
ឈ្មោះវល្លិព្រៃមួយប្រភេទ ផ្លែប្រើធ្វើជាបន្លែបាន។	ន.		កន្តុលឱ	[កន់-តុល-អោ]
ប្រដាប់មួយយ៉ាងមានសណ្ឋានប្រហែលនឹងក្លង ឬប្រអប់ជើងដំរី តែធំហើយមានគ្រប ច្រើនធ្វើដោយប្រាក់, ស្ពាន់, ឈើ សម្រាប់ដាក់ភោជនាហារ។	ន.		កន្តូ	[កន់-តូ]
ឈ្មោះស្មៅទឹកមួយប្រភេទ សណ្ឋានទងនិងស្លឹកប្រហែលនឹងស្គន់ដំរី ប្រើធ្វើជាអន្លក់បាន។	ន.		កន្តូឡេត	[កន់-តូ-ឡេត]
ជើយ, ព្រងើយ, មិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងធុរៈអ្វី។	គុ.កិ., គុ.		កន្តើយ	[កន់-តើយ]
ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ មានស្លាបរឹង សម្បុរខ្មៅ នៅក្នុងទឹក។	ន.		កន្តេះឡង់	[កន់-តេះ-ឡង់]
ឈ្មោះរបាំ, ភ្លេងមួយយ៉ាង :	ន.		កន្តែរ៉ែ	[កន់-តែ-រ៉ែ]	រាំកន្តែរ៉ែ, ភ្លេងកន្តែរ៉ែ។
រង្វាល់អនុភាគ គឺរង្វាល់មួយយ៉ាងដែលមានទំហំតូច មានចំណុះតិចជាងតៅ ដែលស្មើនឹងចំនួនពីរភាគ, បីភាគ ឬបួនភាគនៃតៅ :	ន.		កន្តាំង	[កន់-តាំង]	កន្តាំងពីរ១តៅ, កន្តាំងបី១តៅ, កន្តាំងបួន១តៅ។
រ៉កឥតកង់សម្រាប់ត្រធ្មៃ, ត្រតាថឿង, សម្រាប់ថ្ករតង្ករ។	ន.		កន្ត្រ	[កន់-ត្រ]
របស់ដែលត្បាញពីឫស្សី ផ្ដៅ ក្រចៅ ជ័រ ជាដើម មានដៃយួរឬគ្មានដៃយួរ មានរាងផ្សេងៗសម្រាប់ដាក់សម្ភារៈឬអីវ៉ាន់ :	ន.	១)	កន្ត្រក	[កន់-ត្រក]	កន្ត្រកឫស្សី, កន្ត្រកផ្ដៅ, កន្ត្រកកង់, កន្ត្រកម៉ូតូ។
គ្រឿងជិះកម្សាន្ត ដែលធ្វើពីលោហៈ រាងជាកន្ត្រក :	ន.	២)	កន្ត្រក	[កន់-ត្រក]	ជិះកន្ត្រក។
ឈ្មោះសត្វមួយប្រភេទក្នុងពួកទន្សង, ត្រកួត។	ន.		កន្ត្រង	[កន់-ត្រង]
ប្រដាប់សម្រាប់ត្រងឬច្រោះរបស់រាវ ឬម្សៅ :	ន.		កន្ត្រង	[កន់-ត្រង]	កន្ត្រងប្រហុក, កន្ត្រងម្សៅ។
ឈ្មោះត្រីស្រកាមួយប្រភេទ រូបដូចត្រីកញ្ចាញ់ច្រាស តែធំជាង។	ន.		កន្ត្រងប្រេង	[កន់-ត្រង-ប្រេង]
ឈ្មោះត្រីស្រកាមួយប្រភេទ ពួកត្រីក្រាញ់តែរូបកន្តុលស្ដើងបន្តិចហើយធំជាងត្រីក្រាញ់។	ន.		កន្ត្រប់	[កន់-ត្រប់]
ទាញកញ្ឆក់ដោយប្រញាប់ :	កិ.	១)	កន្ត្រាក់	[កន់-ត្រាក់]	កន្ត្រាក់មួយទំហឹង។
មានចលនាលោតឬទាញចុះឡើង, ធ្វើចលនារីករួមចុះឡើង :	កិ.	២)	កន្ត្រាក់	[កន់-ត្រាក់]	ឈឺឡើងកន្ត្រាក់សរសៃជើង, បេះដូងកន្ត្រាក់ញាប់។
រយីករយាក, សាកត្រាក :	គុ.		កន្ត្រាក	[កន់-ត្រាក]	ពាក់អាវកន្ត្រាក។
(វេជ្ជ.) អាការៈទាញកញ្ឆក់នៃសាច់ដុំដែលរំញោចដោយប្រព័ន្ធប្រសាទឬដោយមូលហេតុផ្សេងៗ។	ន.		កន្ត្រាក់សាច់ដុំ	[កន់-ត្រាក់-សាច់-ដុំ]
ឈ្មោះស្មៅមួយប្រភេទ មានផ្កាចាក់ជាប់សំពត់អាវ :	ន.		កន្ត្រើយ	[កន់-ត្រើយ]	ស្មៅកន្ត្រើយ។
កន្ត្រាកខ្លាំង។	គុ.		កន្ត្រេកកន្ត្រាក	[កន់-ត្រេក-កន់-ត្រាក]
ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ កន្ត្រាក់ :	ប.		កន្ត្រែង	[កន់-ត្រែង]	កន្ត្រាក់កន្ត្រែង ឬកន្ត្រាក់កន្ត្រើន គឺកន្ត្រាក់ត្រណាត់ត្រណែង។
ប្រដាប់ធ្វើដោយដែកមានផ្លែពីរ មានមុខមុត មានត្រចៀក សម្រាប់កាត់សំពត់ កាត់សក់ជាដើម។	ន.		កន្ត្រៃ	[កន់-ត្រៃ]
លោតចាប់, លោតបេះ :	កិ.	១)	កន្ត្រោង	[កន់-ត្រោង]	កន្ត្រោងបេះផ្លែស្វាយ។
លើកជើងមុខទាំងពីរលោតមកប៉ះនឹងមនុស្ស វត្ថុផ្សេងៗជាដើម (និយាយចំពោះតែឆ្កែ ឆ្មាជាដើម) :	កិ.	២)	កន្ត្រោង	[កន់-ត្រោង]	ឆ្កែលោតកន្ត្រោងម្ចាស់វា, ឆ្មាហក់កន្ត្រោងថង់នំនៅលើតុរបស់នាង។
ក្រញោន, កំប្រោន :	គុ.កិ., គុ.		កន្ត្រោន	[កន់-ត្រោន]	អង្គុយកន្ត្រោន, រាងកន្ត្រោន។
ឈ្មោះសត្វមួយប្រភេទ ក្នុងពួកសត្វមានដោះ សណ្ឋានសម្បុរប្រហែលនឹងកង្ហែន តែមានរូបតូចជាង, សម្បុរខៀវប្រផេះ។	ន.		កន្ថឹក	[កន់-ថឹក]
ឈ្មោះដង្កូវមួយប្រភេទ មានសណ្ឋានទំហំប្រហែលគ្នា, ប៉ុនគ្នានឹងកន្ថឹក :	ន.		កន្ថឹក	[កន់-ថឹក]	ដង្កូវកន្ថឹក។
ប្រដាប់សម្រាប់ស្ដោះទឹកមាត់ ឬសម្រាប់បន្ទោបង់។	ន.		កន្ថោរ	[កន់-ថោ]
ផង់អង្ករ គឺផង់ដែលស្រិតអង្ករហើយរបកចេញជាធូលី គេច្រើនប្រើធ្វើជាបបរឱ្យជ្រូកស៊ី។	ន.		កន្ទក់	[កន់-ទក់]
រំអុក :	កិ.		កន្ទក់កន្ទេញ	[កន់-ទក់-កន់-ទេញ]	កូនខ្ញុំវាចេះតែកន្ទក់កន្ទេញឱ្យខ្ញុំទិញមួកឱ្យវា។
សេចក្ដីឃ្នើសចិត្ត, ទាស់ចិត្ត, កន្ទួលចិត្ត។	គុ., ន.		កន្ទក់អង្កាន់	[កន់-ទក់-អង់-កាន់]
(ម.ព. កញ្ជនជៃ)។	ន.		កន្ទនជៃ	[កន់-ទន-ជៃ]

ធូលីកករនៅបាតក្អមជាដើម :

ន.

កណ្ដេង

[កន់-ដេង]

កណ្ដេងធ្លះ, កណ្ដេងដី។

ឈ្មោះភមរជាតិមួយប្រភេទពួកម្រោម មានមេធំជាងម្រោមបន្តិច, មិនចេះទិច, ត្រឹបយកដមនិងលំអងផ្កាដូចម្រោម ធ្វើសំបុកនៅក្នុងរន្ធដំបូក មានជ័រពណ៌សឬលឿង រឹងដូចជ័រចុង ហៅថា ជ័រកណ្ដេង (មានដោយស្រុក)។

ន.

កណ្ដេង

[កន់-ដេង]

ដែលនៅក្នុងទីស្ងាត់ឥតមានសូរសព្ទអ្វីទៅបណ្ដាលឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល ហើយមានតែនាំឱ្យមានសេចក្ដីសង្វេគក្នុងចិត្ត។

គុ.

កណ្ដែងកណ្ដោច

[កន់-ដែង-កន់-ដោច]

ដែលត្រមោចឯកឯង, ដែលមានចិត្តត្រមោច លន្លង់លន្លោចក្នុងទីស្ងាត់ជ្រងំ :

គុ.កិ., គុ.

កណ្ដោច

[កន់-ដោច]

គ្នាជាមនុស្សកណ្ដោចទាំងថ្ងៃទាំងយប់; នៅកណ្ដោចម្នាក់ឯង។

ពាក្យប្រើផ្សំជាមួយនឹងពាក្យ កណ្ដាច់ ថា កណ្ដាច់កណ្ដោច :

ប.

កណ្ដោច

[កន់-ដោច]

យកខ្សែកណ្ដាច់កណ្ដោចអ៊‌ីចឹងមកឱ្យគ្នា! ប្រើការអីនឹងកើត?។

(ម.ព. កណ្ដែងកណ្ដោច)។

គុ.កិ.

កណ្ដោចកណ្ដែង

[កន់-ដោច-កន់-ដែង]

ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទ មានស្លឹកធំៗ សំបកក្រាស់ ផ្កាក្លិនឆ្អាប, សំបកប្រើធ្វើជាទ្រនាប់ទ្រាប់ខ្នងដំរី។

ន.

កណ្ដោល

[កន់-ដោល]

ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទស្លឹកផ្លែនិងក្លិនប្រហែលគ្នានឹងកណ្ដោលធំ តែដើមតូចទាប កម្ពស់ប្រមាណដើមស្ពៃ។

ន.

កណ្ដោលបាត

[កន់-ដោល-បាត]

(ម.ព. កណ្ដឹមឆែប!)។

ឧ.

កណ្ដុំឆែប!

[កន់-ដុំ-ឆែប]

ដែលមានសូរសំឡេងកើតត្រង់ក (បំពង់ក)។

គុ.

កណ្ឋជៈ

[កាន់-ឋៈ-ជៈ]

ព្រួញ; គ្រាប់កាំភ្លើង; ទង់; ដើម; កំណត់, បរិច្ឆេទ, វគ្គ, ខ្សែ :

ន.

កណ្ឌ

[កាន់]

សាស្ត្រាមួយកណ្ឌ។

ភាគ ឈុត ឬវគ្គទីពីរ :

ន.

កណ្ឌ

[ទុ-តិ-យ៉ៈ-កាន់]

ទុតិយកណ្ឌក្នុងរឿងរាមាយណៈគឺអយុធ្យាកណ្ឌ។

បុគ្គលដែលមានគុណវុឌ្ឍិឬសមត្ថភាពវិជ្ជាជីវៈសមស្របជួយដល់មេបញ្ជាការនាវា ដើម្បីបើកបរនាវានៅពេលចូលនិងចេញពីកំពង់ផែ។

ន.

កណ្ណធារ

[កាន់-ណៈ-ធា]

សកម្មភាពដែលធ្វើឡើងដោយកណ្ណធារ។

ន.

កណ្ណធារកិច្ច

[កាន់-ណៈ-ធា-រៈ-កិច]

ឈ្មោះព្រះរាជធីតានៃព្រះវេស្សន្តរមានក្នុងមហាវេស្សន្តរជាតក (រឿងមហាជាតក៍)។

ន.

កណ្ហាជិនា

[កន់-ហា-ជិ-នា]

សេចក្ដីដឹងឧបការគុណដែលអ្នកដទៃបានធ្វើដល់ខ្លួន :

ន.

កតញ្ញុតា

[កៈ-តាញ់-ញុ-តា]

បុត្រធីតា ត្រូវមានកតញ្ញុតាចំពោះមាតាបិតា។

ធម៌គឺកតញ្ញុតា :

ន.

កតញ្ញុតា

[កៈ-ត័ញ-ញុ-តា-ធ័រ]

កតញ្ញុតាធម៌របស់បុត្រធីតា។

អ្នកដឹងឧបការគុណដែលអ្នកឯទៀតគេបានធ្វើហើយដល់ខ្លួន គឺអ្នកដែលមិនភ្លេច, មិនរមិលគុណគេ :

ន., គុ.

កតញ្ញូ

[កៈ-ត័ញ-ញូ]

បុរសកតញ្ញូ, ស្ត្រីកតញ្ញូ។

ការដែលបានតប ឬដែលគិតតែនឹងតបស្នងសងគុណដល់អ្នកមានគុណ :

ន.

កតវេទិតា

[កៈ-តៈ-វេ-ទិ-តា]

កតវេទិតារបស់បុត្រធីតាទាំងឡាយ។

(ម.ព. កតវេទី)។

ន.

កតវេទិនី

[កៈ-តៈ-វេ-ទិ-នី]

អ្នកដែលបានតប, ដែលគិតតែនឹងតបស្នងសងគុណដល់អ្នកមានគុណ :

គុ., ន.

កតវេទី

[កៈ-តៈ-វេ-ទី]

បុរសនោះជាកតវេទី។

ការស៊ូ ការមានះ ភាពឋិតថេរ។

ន.

កតាវសាន

[កៈ-តា-វៈ-សាន]

សេចក្ដីប្ដេជ្ញា, ការសន្មតិគ្នា, ការមត់គ្នា, ខសន្យា។

ន.

កតិកា

[កៈ-តិ-កា]

ការបដិសេធកិច្ចសន្យាណាមួយ ពីព្រោះកិច្ចសន្យានោះមានវិការៈដល់ឫសគល់នៃការព្រមព្រៀងគ្នា។

ន.

កតិកាភេទ

[កៈ-តិ-កា-ភេត]

សញ្ញាគឺការសន្មតិគ្នា, ការមត់គ្នាទុកជាគ្រឿងសម្គាល់ :

ន.

១)

កតិកាសញ្ញា

[កៈ-តិ-កា-សាញ់-ញ៉ា]

យើងត្រូវធ្វើកតិកាសញ្ញាមួយ។

កិច្ចព្រមព្រៀងដែលត្រូវបានធ្វើឡើងរវាងភាគីពីរឬច្រើន ឬរវាងរដ្ឋនិងរដ្ឋទាំងផ្លូវការ ទាំងមិនផ្លូវការដើម្បីធ្វើអ្វីមួយរួមគ្នាក្នុងគោលបំណង បម្រើផលប្រយោជន៍រវាងគ្នាទៅវិញទៅមក :

ន.

២)

កតិកាសញ្ញា

[កៈ-តិ-កា-សាញ់-ញ៉ា]

កតិកាសញ្ញារ៉ូម ប៊ែរឡាំង តូក្យូ។

អ្នកមានឧបការៈធ្វើហើយ ឬអ្នកធ្វើឧបការៈ។

ន.

កតូបការៈ

[កៈ-តូ-ប៉ៈ-កា-រៈ]

សរសេរចំណាំ :

កិ.

កត់

[កត់]

កត់ត្រា, កត់ពន្ធ។

(ព.ប្រ.) បញ្ញាដែលឆាប់ចាំហើយមិនភ្លេច។

ន.

កត់

[ប៉័ញ-ញ៉ា-កត់]

ទប់, ឃាត់ទុកឱ្យនឹង :

កិ.

១)

កត់

[កត់]

ដំរីដាលគេយកកង្វេរកាប់កត់ឱ្យនៅនឹង។

ដក់, តាំងនៅ :

កិ., គុ.

២)

កត់

[កត់]

ទឹកភ្លៀងកត់តាមវាលស្រែ, ទឹកកត់ក្នុងថ្លុក, ស្រែកត់ទឹក, ដីកត់ទឹក។

អ្នកធ្វើ, អ្នកផ្ដើមធ្វើ, បុព្វហេតុឬស្ថានភាពដែលមានឥទ្ធិពលទៅលើរឿងអ្វីមួយ។

ន.

កត្តា

[ក័ត-តា]

(គណិត.) ចំនួនលេខណាមួយក្នុងបណ្ដាចំនួនលេខច្រើនឬកន្សោមលេខដែលបង្កើតចេញជាផលគុណ កាលណាគេគុណចំនួនលេខនោះ :

ន.

កត្តា

[ក័ត-តា]

ផលគុណកត្តា។

ឈ្មោះខែទី ១២តាមចន្ទគតិ មាន ៣០ថ្ងៃ :

ន.

កត្តិក

[ក័ត-ដឹក]

ខែកត្តិក។

(ម.ព. កត្តុវាចកៈ)។

ន.

កត្តុវាចក

[កាត់-តុ-វា-ចៈ-កៈ] ឬ [កាត់-តុ-វា-ចក់]

ឈ្មោះវាចកៈមួយក្នុងវេយ្យាករណ៍បាលី។ ទម្រង់នៃល្បះ ដែលប្រធានធ្វើអំពើលើកម្មបទ។

ន.

កត្តុវាចកៈ

[កាត់-តុ-វា-ចៈ-កៈ]

ពាក្យ, សម្ដី, ពំនោល, ការសម្ដែង, រឿង។

ន.

កថា

[កៈ-ថា]

សង្កាត់, ផ្នែក, ប៉ែកនៃកថា។

ន.

កថា

[កៈ-ថា-ខាន់]

បទឬចំណែកនៃកថា។

ន.

កថា

[កៈ-ថា-បត់]

ទីបំផុតឬចុងចប់នៃកថា។

ន.

កថា

[កៈ-ថា-ប៉ៈ-រ៉ិ-យ៉ោ-សាន]

ផ្លូវ គន្លងរបស់កថា។

ន.

កថា

[កៈ-ថា-ម័ក]

សេចក្ដីផ្ដើមរឿង, អារម្ភបទ។

ន.

កថា

[កៈ-ថា-មុក]

ទីបំផុត, ទីចប់កថា។

ន.

កថា

[កៈ-ថា-វៈ-សាន]

ការនិយាយឆ្លើយឆ្លងគ្នាពីនេះខ្លះពីនោះខ្លះ, ការចរចា, ការសន្ទនា, ការសំណេះសំណាល, ពាក្យចរចា; សម្ដីរួសរាយឬរាក់ទាក់។

ន.

កថា

[កៈ-ថា-ស័ល-ឡា-ប៉ៈ]

ផ្នែកឬភាគនៃអត្ថបទ :

ន.

កថាភាគ

[កៈ-ថា-ភាក]

កថាភាគទី១នៃច្បាប់នេះ។

រឿងនិទានដែលគួរនិយាយ គួរថ្លែង។

ន.

កថាវត្ថុ

[កៈ-ថា-វ័ត-ថុ]

ឈ្មោះគម្ពីរអភិធម្មទី៥ក្នុងគម្ពីរទាំង៧។

ន.

កថាវត្ថុ

[កៈ-ថា-វ័ត-ថុ]

សំពត់ដែលទាយកប្រគេនដល់ភិក្ខុសង្ឃក្នុងកថិនកាល គឺតាំងពីថ្ងៃ ១រោចខែអស្សុជ ដល់ថ្ងៃ ១៥កើតខែកត្តិក; បុណ្យកថិន គឺបុណ្យប្រគេនសំពត់នេះឯង។ សព្វថ្ងៃនេះច្រើនសរសេរ កឋិន តាមព្រះត្រៃបិដក។

ន.

កថិន

[កៈ-ថិន]

កិច្ចក្នុងការក្រាលគ្រងនូវកឋិន, មាន ៨យ៉ាងគឺ បុព្វករណ (កិច្ចការខាងដើមមានការបោកគក់, ការចាត់ចែងវាស់វែង, ការកាត់, ការដានផ្គុំ, ការដេរ, ការជ្រលក់, ការធ្វើពិន្ទកប្ប) ១, បច្ចុទ្ធារ (ការដកចីវរចាស់) ១, អធិដ្ឋាន (ការតែងតាំងឈ្មោះចីវរថ្មី) ១, អត្ថារ (ការក្រាលគ្រង) ១, មាតិកា ១, បលិពោធ ១, ឧព្ភារ (ការដោះកថិន) ១និងអានិសង្ស ១។

ន.

កថិនត្ថារកិច្ច

[កៈ-ថិ-ណ័ត-ថា-រៈ-កិច]

បក្ខពួក, បន, គ្នា :

ន.

កន

[កន]

គូកន, កនយើង, កនគេ។

ប្អូន, ប្អូនតូច, ប្អូនពៅ។ ច្រើនប្រើក្នុងពាក្យកាព្យ ហៅស្ត្រីជាគូសង្សារ, គូសម្លាញ់ :

ន.

កនិដ្ឋា

[កៈ-និត-ឋា]

(ព.កា.) ឱ្យតែបានជួបកែវកនិដ្ឋា សមតាមប្រាថ្នានៅនែបនិត្យ បង់ខាតប៉ុន្មានរៀមពុំគិត ស៊ូប្ដូរជីវិតឥតងាករេ។

ប្រដាប់ធ្វើដោយបន្ទោះឫស្សី ឬផ្ដៅ មានសណ្ឋានដូចកន្ត្រង មានដងវែងសម្រាប់បេះផ្លែស្វាយជាដើម។

ន.

កន្តរ៉

[កន់-ត-រ៉]

ក្រអាញធំទៅខាងមិនសមនឹងកម្ពស់ :

គុ.

កន្តាញ

[កន់-តាញ]

រាងកន្តាញ, ទាបកន្តាញ។

ផ្លូវលំបាកឬផ្លូវដែលច្រើនប្រកបដោយគ្រោះថ្នាក់។

ន.

កន្តារ

[កន់-តា] ឬ [កន់-តា-រៈ]

ផ្លូវលំបាក, ផ្លូវដែលមានគ្រោះថ្នាក់។

ន.

កន្តារ

[កន់-តា-រ័ត-ធា]

ផ្លូវលំបាកព្រោះគ្មានបាយ។

ន.

កន្តារ

[ទុប-ភិក-ខៈ-កន់-តា]

ផ្លូវលំបាកព្រោះគ្មានទឹក។

ន.

កន្តារ

[និ-រុ-ទៈ-កៈ-កន់-តា] ឬ [និ-រុ-ទៈ-កៈ-កន់-តា-រៈ]

ផ្លូវលំបាកព្រោះសត្វសាហាវ។

ន.

កន្តារ

[វា-ឡៈ-កន់-តា]

ផ្លូវលំបាកព្រោះអមនុស្ស មានយក្សជាដើម។

ន.

កន្តារ

[អៈ-មៈ-នុស-សៈ-កន់-តា]

សុខុមសត្វពួកស្រមោច សម្បុរក្រហម ជើងវែងៗ តូចជាងអង្ក្រង :

ន.

កន្តាវរ៉ាវ

[កន់-តាវ-រ៉ាវ]

ស្រមោចកន្តាវរ៉ាវ ហៅ ស្រមោចតាវរ៉ាវ ក៏បាន។

(ម.ព. កន្តុញ)។

គុ.

កន្តិញកន្តុញ

[កន់-តិញ-កន់-តុញ]

ទាបពេក :

គុ.

កន្តិល

[កន់-តឹល]

រាងកន្តិល, ទាបកន្តិល។

ឈ្មោះមួកម្យ៉ាង ដែលមនុស្សអ្នកកាន់សាសនាមហាម៉ាត់ពាក់, មួកដែលអត់ហាម ឬមានហាមតែផ្នែកខាងមុខ។

ន.

កន្តឹប

[កន់-តឹប]

តូចហើយទាបទ្រនាប់ :

គុ.

កន្តឹប

[កន់-តឹប]

ផ្ទះទាបកន្តឹប។

ពាក្យសម្រាប់ចម្រើនពាក្យអង្គុយ ឱ្យប្លែកឡើង :

គុ.កិ.

កន្តឹម

[កន់-តឹម]

អង្គុយបត់ជើងកន្តឹម គឺអង្គុយក្រញឹម។

ទាបពេក, តូចពេក, រញ់, រ៉ុញ :

គុ.

កន្តុញ

[កន់-តុញ]

រាងកន្តុញ, ទាបកន្តុញ។

តូចហើយខ្លី :

គុ.

កន្តុប

[កន់-តុប]

ខ្លីកន្តុប។

ថ្លោសតែទាប :

គុ.

កន្តុល

[កន់-តុល]

រាងកន្តុល។

ឈ្មោះវល្លិព្រៃមួយប្រភេទ ផ្លែប្រើធ្វើជាបន្លែបាន។

ន.

កន្តុលឱ

[កន់-តុល-អោ]

ប្រដាប់មួយយ៉ាងមានសណ្ឋានប្រហែលនឹងក្លង ឬប្រអប់ជើងដំរី តែធំហើយមានគ្រប ច្រើនធ្វើដោយប្រាក់, ស្ពាន់, ឈើ សម្រាប់ដាក់ភោជនាហារ។

ន.

កន្តូ

[កន់-តូ]

ឈ្មោះស្មៅទឹកមួយប្រភេទ សណ្ឋានទងនិងស្លឹកប្រហែលនឹងស្គន់ដំរី ប្រើធ្វើជាអន្លក់បាន។

ន.

កន្តូឡេត

[កន់-តូ-ឡេត]

ជើយ, ព្រងើយ, មិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងធុរៈអ្វី។

គុ.កិ., គុ.

កន្តើយ

[កន់-តើយ]

ឈ្មោះសត្វល្អិតមួយប្រភេទ មានស្លាបរឹង សម្បុរខ្មៅ នៅក្នុងទឹក។

ន.

កន្តេះឡង់

[កន់-តេះ-ឡង់]

ឈ្មោះរបាំ, ភ្លេងមួយយ៉ាង :

ន.

កន្តែរ៉ែ

[កន់-តែ-រ៉ែ]

រាំកន្តែរ៉ែ, ភ្លេងកន្តែរ៉ែ។

រង្វាល់អនុភាគ គឺរង្វាល់មួយយ៉ាងដែលមានទំហំតូច មានចំណុះតិចជាងតៅ ដែលស្មើនឹងចំនួនពីរភាគ, បីភាគ ឬបួនភាគនៃតៅ :

ន.

កន្តាំង

[កន់-តាំង]

កន្តាំងពីរ១តៅ, កន្តាំងបី១តៅ, កន្តាំងបួន១តៅ។

រ៉កឥតកង់សម្រាប់ត្រធ្មៃ, ត្រតាថឿង, សម្រាប់ថ្ករតង្ករ។

ន.

កន្ត្រ

[កន់-ត្រ]

របស់ដែលត្បាញពីឫស្សី ផ្ដៅ ក្រចៅ ជ័រ ជាដើម មានដៃយួរឬគ្មានដៃយួរ មានរាងផ្សេងៗសម្រាប់ដាក់សម្ភារៈឬអីវ៉ាន់ :

ន.

១)

កន្ត្រក

[កន់-ត្រក]

កន្ត្រកឫស្សី, កន្ត្រកផ្ដៅ, កន្ត្រកកង់, កន្ត្រកម៉ូតូ។

គ្រឿងជិះកម្សាន្ត ដែលធ្វើពីលោហៈ រាងជាកន្ត្រក :

ន.

២)

កន្ត្រក

[កន់-ត្រក]

ជិះកន្ត្រក។

ឈ្មោះសត្វមួយប្រភេទក្នុងពួកទន្សង, ត្រកួត។

ន.

កន្ត្រង

[កន់-ត្រង]

ប្រដាប់សម្រាប់ត្រងឬច្រោះរបស់រាវ ឬម្សៅ :

ន.

កន្ត្រង

[កន់-ត្រង]

កន្ត្រងប្រហុក, កន្ត្រងម្សៅ។

ឈ្មោះត្រីស្រកាមួយប្រភេទ រូបដូចត្រីកញ្ចាញ់ច្រាស តែធំជាង។

ន.

កន្ត្រងប្រេង

[កន់-ត្រង-ប្រេង]

ឈ្មោះត្រីស្រកាមួយប្រភេទ ពួកត្រីក្រាញ់តែរូបកន្តុលស្ដើងបន្តិចហើយធំជាងត្រីក្រាញ់។

ន.

កន្ត្រប់

[កន់-ត្រប់]

ទាញកញ្ឆក់ដោយប្រញាប់ :

កិ.

១)

កន្ត្រាក់

[កន់-ត្រាក់]

កន្ត្រាក់មួយទំហឹង។

មានចលនាលោតឬទាញចុះឡើង, ធ្វើចលនារីករួមចុះឡើង :

កិ.

២)

កន្ត្រាក់

[កន់-ត្រាក់]

ឈឺឡើងកន្ត្រាក់សរសៃជើង, បេះដូងកន្ត្រាក់ញាប់។

រយីករយាក, សាកត្រាក :

គុ.

កន្ត្រាក

[កន់-ត្រាក]

ពាក់អាវកន្ត្រាក។

(វេជ្ជ.) អាការៈទាញកញ្ឆក់នៃសាច់ដុំដែលរំញោចដោយប្រព័ន្ធប្រសាទឬដោយមូលហេតុផ្សេងៗ។

ន.

កន្ត្រាក់សាច់ដុំ

[កន់-ត្រាក់-សាច់-ដុំ]

ឈ្មោះស្មៅមួយប្រភេទ មានផ្កាចាក់ជាប់សំពត់អាវ :

ន.

កន្ត្រើយ

[កន់-ត្រើយ]

ស្មៅកន្ត្រើយ។

កន្ត្រាកខ្លាំង។

គុ.

កន្ត្រេកកន្ត្រាក

[កន់-ត្រេក-កន់-ត្រាក]

ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ កន្ត្រាក់ :

ប.

កន្ត្រែង

[កន់-ត្រែង]

កន្ត្រាក់កន្ត្រែង ឬកន្ត្រាក់កន្ត្រើន គឺកន្ត្រាក់ត្រណាត់ត្រណែង។

ប្រដាប់ធ្វើដោយដែកមានផ្លែពីរ មានមុខមុត មានត្រចៀក សម្រាប់កាត់សំពត់ កាត់សក់ជាដើម។

ន.

កន្ត្រៃ

[កន់-ត្រៃ]

លោតចាប់, លោតបេះ :

កិ.

១)

កន្ត្រោង

[កន់-ត្រោង]

កន្ត្រោងបេះផ្លែស្វាយ។

លើកជើងមុខទាំងពីរលោតមកប៉ះនឹងមនុស្ស វត្ថុផ្សេងៗជាដើម (និយាយចំពោះតែឆ្កែ ឆ្មាជាដើម) :

កិ.

២)

កន្ត្រោង

[កន់-ត្រោង]

ឆ្កែលោតកន្ត្រោងម្ចាស់វា, ឆ្មាហក់កន្ត្រោងថង់នំនៅលើតុរបស់នាង។

ក្រញោន, កំប្រោន :

គុ.កិ., គុ.

កន្ត្រោន

[កន់-ត្រោន]

អង្គុយកន្ត្រោន, រាងកន្ត្រោន។

ឈ្មោះសត្វមួយប្រភេទ ក្នុងពួកសត្វមានដោះ សណ្ឋានសម្បុរប្រហែលនឹងកង្ហែន តែមានរូបតូចជាង, សម្បុរខៀវប្រផេះ។

ន.

កន្ថឹក

[កន់-ថឹក]

ឈ្មោះដង្កូវមួយប្រភេទ មានសណ្ឋានទំហំប្រហែលគ្នា, ប៉ុនគ្នានឹងកន្ថឹក :

ន.

កន្ថឹក

[កន់-ថឹក]

ដង្កូវកន្ថឹក។

ប្រដាប់សម្រាប់ស្ដោះទឹកមាត់ ឬសម្រាប់បន្ទោបង់។

ន.

កន្ថោរ

[កន់-ថោ]

ផង់អង្ករ គឺផង់ដែលស្រិតអង្ករហើយរបកចេញជាធូលី គេច្រើនប្រើធ្វើជាបបរឱ្យជ្រូកស៊ី។

ន.

កន្ទក់

[កន់-ទក់]

រំអុក :

កិ.

កន្ទក់កន្ទេញ

[កន់-ទក់-កន់-ទេញ]

កូនខ្ញុំវាចេះតែកន្ទក់កន្ទេញឱ្យខ្ញុំទិញមួកឱ្យវា។

សេចក្ដីឃ្នើសចិត្ត, ទាស់ចិត្ត, កន្ទួលចិត្ត។

គុ., ន.

កន្ទក់អង្កាន់

[កន់-ទក់-អង់-កាន់]

(ម.ព. កញ្ជនជៃ)។

ន.

កន្ទនជៃ

[កន់-ទន-ជៃ]