text
stringlengths 0
889
|
|---|
गत्वा तु तां भार्गव कर्मशालां; पार्थौ पृथां पराप्य महानुभावौ |
आदित्यताप तप्तास ते विशन्ति शशिमण्डलम |
उदितेनैव सूर्येण तारका इव नाशिताः |
अयं पराणान उत्सिसृक्षुस तं सर्वे ऽभयेत्य पृच्छत |
[स] |
दुर्यॊधन न शॊचामि तवाम अहं पुरुषर्षभ |
अनुगम्यमानॊ गन्धर्वैर अचरत तत्र भारत |
मौनाज जञानफलावाप्तिर दानेन च यशॊ महत |
यं ध्यात्वा मुनयः प्रपञ्चरहितं विन्दन्ति मोक्षं ध्रुवम् । |
तराम सरितां शरेष्ठां पुण्यां तरिपथगां नदीम |
सर्वेषां नः परभवति कस्माद वर्णॊ विभज्यते |
कामद्वेषाव अनादृत्य स राज्ञॊ धर्म उच्यते |
बहवॊ हि राजानस तया विप्रलब्ध पूर्वेति |
गर्भम आहितवान दिव्यं भास्करॊपम तेजसम |
उग्रसेनसुतः कंसः स्वसुः प्रियचिकीर्षया |
फेन-वान् पिण्डितः पाण्दुर् निः-सारो ऽ-गन्ध एव च । |
नान्यद अत्र परं मन्ये वनवासाद ऋते परभॊ |
प्रसेनश्चाथ सत्राजिच्छत्रुसेनाजितावुभौ ॥ |
अप्य अदृष्ट्वा नियुक्तानि अनुरूपेषु कर्मसु |
अस्त्रार्थम इन्द्रस्य गतं च पार्थं; कृष्णे शशंसामर राजपुत्रम |
औत्सुक्य-मोहा-रति-कृद् दृष्ट-रिष्टो ऽक्ष-नाशनः ॥ |
पुनश चेद ईद्दृशं वाक्यं मद्रराजवदिष्यसि |
लॊहितैः सिच्यमानानि शस्त्राणि कवचानि च |
द्रह्योस्तु तनयः सेतुरारद्धश्च तदात्मजः ॥ |
आरुह्य च गवां लॊकं परयान्तं बरह्म सत्रिणाम |
सर्वतीर्थमयः कूपस्तत्रास्ते निर्मलः शुचिः । |
भुवनकोशवर्णनं नाम षट्पञ्चाशत्तमोऽध्यायः |
स रुद्रॊ दानवान हत्वा कृत्वा धर्मॊत्तरं जगत |
न तथा मे विभूतीनां सृजतोऽण्डानि कोटिशः |
भुक्त्वाभुक्त्वा हरिनैरवेद्यजातं सुखं त्वदीयं रमया लालितं च ॥ |
जीर्णा-जीर्ण-विशङ्कायां पुनर् उष्णोदकं पिबेत् । |
अप्रमत्तोद्यता नित्यं तेजीयांसमतोषयत् |
ॐ हां बोधायै नमः । |
पर वो वायुं रथयुजं कर्णुध्वम पर देवं विप्रम पनितारम अर्कैः| |
मॊहम एव नियच्छन्ति कर्मणा जञानवर्जिताः |
तयजैनं कलुषं भावं बराह्मणेभ्यॊ नमस्कुरु |
शवॊ नरेन्द्र सहस्राणि राजपुत्र शतानिच |
आयुर्वेददीपिका |
एवम्भूतो नरो देवि देवलोके ऽभिजायते ॥ |
अकर्तव्यं न कर्तव्यं प्राणैः कण्ठगतैरपि । |
धौम्यम आमन्त्रयित्वा च परययौ सवां पुरीं परति |
कुरुश्रेष्ठाभिषेकं वै तस्मात कुरु सहानुजः |
यदेष सर्वभूतानां प्रिय आत्मेश्वरः सुहृत् |
कदा सुतं तृषाण ओक आ गम इन्द्र स्वब्दीव वंसगः ॥२॥ |
स बालवत्सया सार्धं भार्यया परस्थितॊ वनम |
इत्य उक्त्वान्तर हितॊ विप्रस ततॊ ऽहं विस्मिताभवम |
जयद्रथेन कर्णेन तथा दुःशासनेन च |
[मार्क] |
आसीत तु मे भॊगपते संशयः पुण्यसंचये |
[ग] |
कुष्ठानि सप्तधा दोषैः पृथग्द्वन्द्वैः समागतैः ॥ |
श्रूयतां शपथं भीमं दुर्वाच्यमपि कथ्यते ॥ |
या गतिः पराप्यते येन परेत्य भावे चिरेप्सिता |
विरराज तदा भूमिर दयौर गरहैर इव भारत |
दुह्येत परवत्सेन या ते हरति पुष्करम |
कथं परकृतिसंपन्ना राजपुत्री तथागुणा |
कं वा तवं मन्यसे तेषां यस तवा बरूयाद अतॊ ऽनयथा |
अभिषेचयितुं रामं समेतॊ राजमन्त्रिभिः |
परथमॊ हय एष देवानां मुखाद अस्यानलॊ ऽभवत |
शक्यश चाप्य अन्यथा कर्तुम आहारॊ ऽपय अधिकस तवया |
ततः करुद्धॊ महाराज नकुलः परवीरहा |
सत इदं उत्थितं सदिति चेन्ननु तर्कहतं |
संभाराः संभ्रियन्तां ते तुरगश च विमुच्यताम |
वर्षन्ति चास्मै परदिशॊ दिशश च; वसन्त्य अस्मिन बरह्मचर्ये जनाश च |
स गत्वा पुनर आगच्छत परसन्नेषु दविजातिषु |
जानमेजयमित्येवं क्षात्रं भुवि परिश्रुतम् ॥ |
शृणुयाद्धारयेद्वापि न स दौर्गत्यमाप्नुयात् ॥ |
अयुतं यॊजनानां तु गमिष्यामीति मे मतिः |
सुदृष्टा करियतां लङ्का जीवितं ते मयि सथितम |
ऐन्द्रं पदम अध्यास्यते मया |
[स] |
ब्रह्मोवाच |
यमं यदि वचो मेऽद्य अनुमन्यन्ति देवताः ॥ |
स्नातं पश्यन्ति ये कृष्णं व्रजन्तं दक्षिणामुखम् । |
तत्र वायुसुतः सर्वं विचिनॊति सम पर्वतम |
अहं तं नृपतिं नाग तवया दष्टम अपज्वरम |
चारुस्मिते चारुदति चारुनेत्रे विलासिनि |
पतत्रिणा तदा सार्धं सुस्थितेन च चेतसा |
जीविते मरणे चैव योगक्षेमे ऽथवा प्रभो । |
न तं पश्यामि लॊकेषु चिन्तयन पुरुषं कव चित |
लब्धवांस तत्र बीभत्सुर भार्यां राजीवलॊचनाम |
संक्षिपेच च महामेरुं तूर्णम आवर्तयेत तथा |
ततस तं घटम आदय पूर्णं परमवारिणा |
या एव यज्ञ आपः प्रणीयन्ते ता एव ताः ॥५॥ |
उलूप्या सह तिष्ठन्तीं ततॊ ऽपृच्छद धनंजयः |
षट तरिंशद्भिस ततॊ भल्लैर निशितैस तिग्मतेजनैः |
जारूथ्याम आहुतिः कराथः शिशुपालॊ जनैः सह |
यापत् कात दै । इसमे प्रथम श्नं का प्रतीकार करस प्रतीकार शने पर श्रथं संशाय |
उदमन्थं स सर्पिष्कं परभूतमधु फाणितम |
जलोपरि मही याता मौरिवास्ते सरिज्जले ॥ |
अपश्यद अन्तरिक्षस्थान ऋषीन परपुरंजयः |
प्राप्यानुज्ञां विशेषेण जुहुयाद्वा यथाविधि । |
निवाते ऽन्तर्-बहिः-स्निग्धो जीर्णान्नः स्वेदम् आचरेत् । |
प्रातः काले तोयपानात्पीनसं दारुणं हरेत् ॥ |
किं नु तद्दुस्त्यजं ब्रह्मन्पुंसां भूतानुकम्पिनाम् |