Datasets:

IMISLab

/

GreekWikipedia

like 1

Μάρκο Βεράτι

Ο Μάρκο Βεράτι γεννήθηκε στην Πεσκάρα. Ένας μέσος με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση με πολύ καλή πάσα, ο Βεράτι προέρχεται από τα τμήματα υποδομής της Πεσκάρα, κάνοντας το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα στη διάρκεια της σεζόν 2008–09, σε ηλικία 16 ετών. Τη σεζόν 2009–10, αγωνίστηκε περισσότερο με την Πεσκάρα, και από τότε έγινε σημαντικό στέλεχος της ομάδας. Οι εμφανίσεις του τράβηξαν το ενδιαφέρον εθνικής εμβέλειας ΜΜΕ, που τον έβλεπαν ως έναν πολλά υποσχόμενο παίκτη για το μέλλον της Εθνικής Ιταλίας.Έγινε ιδιαίτερα γνωστός στον Τύπο, στη διάρκεια της σεζόν 2011–12, καθώς ο νέος προπονητής της ομάδας, Ζντένεκ Ζέμαν αποφάσισε να τον μετακινήσει στη θέση του αμυντικού μέσου στο σύστημα 4–3–3 που χρησιμοποιούσε ο ομάδα. Στον νέο του ρόλο, ο Βεράτι έγινε, άμεσα, παίκτης-κλειδί για την Πεσκάρα. Λόγω της εξαιρετικής του σεζόν στη θέση του μέσου, συχνά παρομοιάζεται με τον Αντρέα Πίρλο, έναν από τους μεγαλύτερους μέσους που ανέδειξε ποτέ το ιταλικό ποδόσφαιρο και ο οποίος είναι ο αγαπημένος παίκτης του Μάρκο Βεράτι. Στις 18 Ιουλίου 2012, ο Βεράτι υπέγραψε 5ετές συμβόλαιο συνεργασίας με την Παρί Σεν Ζερμέν Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Παρί Σεν Ζερμέν στις 11 Αυγούστου 2012, ξεκινώντας βασικός στην αναμέτρηση της ομάδας του για τη Λιγκ 1 με αντίπαλο τη Λοριάν, ο οποίος έλαβε χώρα στο Παρκ ντε Πρενς. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Ιταλία U-21 στις 28 Φεβρουαρίου 2012, ξεκινώντας ως βασικός σε μια φιλική αναμέτρηση με αντίπαλο τη Γαλλία. Στις 13 Μαΐου 2012, ο Βεράτι συμπεριλήφτηκε στην 32μελή αποστολή του Τσέζαρε Πραντέλι για το Euro 2012, όντας ένας από τους μόλις δύο παίκτες της Σέριε Β (με τον άλλο να είναι ο Άντζελο Ογκμπόνα της Τορίνο) που να υπάρχουν σε αυτή. Στη συνέχεια αποκλείστηκε από αυτή την αποστολή στις 28 Μαΐου 2012.Στις 15 Αυγούστου 2012, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την Εθνική Ανδρών της Ιταλίας σε μια φιλική αναμέτρηση, κατά την οποία η ομάδα του ηττήθηκε με σκορ 1–2 από την Αγγλία στη Βέρνη. Λιγκ 1: 2012-13, 2013–14, 2014–15, 2015–16, 2016-17, 2017-18, 2018-19, 2019-20, 2021-22, 2022-23 Προφίλ στο TuttoCalciatori

Ο Μάρκο Βεράτι (Marco Verratti, 5 Νοεμβρίου 1992) είναι Ιταλός ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται στη θέση του μέσου για λογαριασμό της Εθνικής Ιταλίας και της Αλ-Αραμπί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%BF_%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B9

Monopoly

Το 1904, η Κουάκερη Ελίζαμπεθ (Λίζι) Μάτζι Φίλιπς δημιούργησε ένα παιχνίδι, μέσω του οποίου ήλπιζε να μπορέσει να εξηγήσει την απλή θεωρία των φόρων του Χένρι Τζωρτζ. Σύμφωνα με αυτή, αν οι άνθρωποι έχουν κέρδη από την περιουσία τους, άσχετα με το μέγεθός της, τελικά όλη η περιουσία θα καταλήξει νομοτελειακά στα χέρια ενός και μόνο ανθρώπου. Το παιχνίδι της, "Το Παιχνίδι του Νοικοκύρη", εκδόθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Κάποιοι άλλοι ενδιαφερόμενοι για επιτραπέζια ανακατασκεύασαν το παιχνίδι και μερικοί έφτιαξαν δικές τους σειρές. Η Λίζι από μόνη της πατένταρε μια αναθεωρημένη εκδοχή του παιχνιδιού το 1924, και τότε ήταν που βγήκαν στην αγορά και άλλα παρόμοια επιτραπέζια. Στις αρχές της δεκαετίας του 30 δημιουργήθηκε ένα επιτραπέζιο με το όνομα Monopoly, παρόμοιο με τη σημερινή Monopoly, και πωλούνταν από τους Αδελφούς Πάρκερ και τις μητρικές τους για το υπόλοιπο του 20ού αιώνα ως και τις αρχές του επομένου. Την έκδοση των Αδελφών Πάρκερ τη δημιούργησε ο Τσαρλς Ντάροου. Αρκετοί άνθρωποι έχουν συνεισφέρει στον σχεδιασμό και στην εξέλιξη του παιχνιδιού έως σήμερα, κυρίως από τις μεσοδυτικές Η.Π.Α. και κοντά στην ανατολική ακτή. Το 1941, η Βρετανική Μυστική Υπηρεσία έβαλε τον Τζον Ουάντιγκτον, τον κατοχυρωμένο κατασκευαστή του παιχνιδιού εκτός Η.Π.Α., να δημιουργήσει μια ειδική έκδοση για τους κρατούμενους από τους Ναζί του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα στα παιχνίδια υπήρχαν κρυμμένοι χάρτες, πυξίδες, αληθινά χρήματα και άλλα χρήσιμα αντικείμενα για απόδραση. Μοιράστηκαν στους κρατούμενους από τον Εθνικό Ερυθρό Σταυρό. Τη δεκατία του '70, η αρχική ιστορία του παιχνιδιού άρχισε να χάνεται (και τουλάχιστον ένας ιστορικός δήλωσε ότι είχε σκόπιμα αποσιωπηθεί), και η ιδέα που δημιούργησε ο Τσαρλς Ντάροου έγινε παράδοση. Αυτό αναφέρθηκε το 1974 στο "Βιβλίο Της Monopoly: Στρατηγική και Τακτικές του Διασημότερου Παγκοσμίως Παιχνιδιού" (The Monopoly Book: Strategy and Tactics of the World's Most Popular Game), της Μαξίν Μπράντι, και ακόμα και στις οδηγίες του παιχνιδιού. Καθώς ο καθηγητής Ραλφ Άνσπακ μαχόταν εναντίον των Αδελφών Πάρκερ και την τότε μητρική τους εταιρεία, General Mills, στο σήμα κατατεθέν της Monopoly, αρκετή από την ιστορία της Monopoly είχε "επανασκαφεί". Εξαιτίας των μακροχρόνιων δικαστικών διαδικασιών, το νόμιμο κύρος των σημάτων κατατεθέντων των αδελφών Parker στο παιχνίδι δεν είχε αποκατασταθεί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80. Η ονομασία του παιχνιδιού παραμένει κατοχυρωμένο σήμα κατατεθέν των αδελφών Parker, όπως και τα συγκεκριμένα σχεδιαστικά στοιχεία. Η τρέχουσα μητρική εταιρεία των Parker, Hasbro, αναγνωρίζει μόνο τον ρόλο του Ντάροου στη δημιουργία του παιχνιδιού. Ο καθηγητής Άνσπακ εξέδωσε ένα βιβλίο σχετικά με τις έρευνές του, με τον τίτλο "Monopoly: η Απάτη των Δισεκατομμυρίων" (The Billion Dollar Monopoly Swindle) που επανεκδόθηκε ως "το σκάνδαλο της Monopoly" (Monopolygate), στο οποίο αναλύει τη γνώμη του πάνω στην σκόπιμη αποσιώπηση της πρώιμης ιστορίας της Monopoly. Η επίσημη μασκότ του παιχνιδιού είναι ο "Πλούσιος Θείος με τα Σακιά" (Rich Uncle Pennybags), ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε στις κάρτες "Εντολής" και "Απόφασης" το 1936. Απ' το 1985, εμφανίζεται στο δεύτερο όμικρον "O" της λέξης Monopoly σαν μέρος του λογότυπου. Η Hasbro "ανέστησε" επίσημα τον χαρακτήρα ως Κύριο Monopoly (Mr. Monopoly) το 1998. 10 χρόνια αργότερα, άλλαξε για άλλη μια φορά εμφάνιση και βρέθηκε πίσω από το λογότυπο του παιχνιδιού. Ο χαρακτήρας της Μασκότ είναι κατά κάποιον τρόπο βασισμένος στον Μόργκαν. Οι παίκτες παίζουν με τη σειρά, αφού έχει αποφασισθεί με τυχαίο τρόπο ποιος θα παίξει πρώτος. Ένας τυπικός γύρος ξεκινάει με τη ρίψη του ζαριού και μετακινώντας το πιόνι με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, όσες φορές λένε τα ζάρια. Η αύξουσα απόσταση ενός παίκτη από ένα τετράγωνο υπολογίζεται, ακολουθώντας τη σειρά των τετραγώνων μόνο κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού. Για παράδειγμα, η απόσταση ενός παίκτη από το προηγούμενό του τετράγωνο είναι ο αριθμός των τετραγώνων που θα περάσει αν κινηθεί κατά τη φορά του ρολογιού κι όχι ένα τετράγωνο. Με αυτόν τον κανόνα επιτυγχάνεται ο καθορισμός μίας διαφορετικής απόστασης για κάθε ένα τετράγωνο του ταμπλό από ένα σταθερό σημείο. Εάν ο παίκτης βρεθεί σε κάρτα "Εντολής" ή "Απόφασης", τραβάει την ομώνυμη κάρτα. Εάν βρεθεί σε οικόπεδο χωρίς ιδιοκτήτη, είτε είναι οδός, σταθμός ή εταιρεία, μπορεί να το αγοράσει αντί του ποσού που αναγράφεται. Εάν για κάποιο λόγο δεν μπορεί να το αγοράσει, το οικόπεδο πλειστηριάζεται από την τράπεζα σε αυτόν που θα δώσει την υψηλότερη προσφορά. Εάν το οικόπεδο έχει ιδιοκτήτη και δεν είναι υποθηκευμένο, ο παίκτης πρέπει να του πληρώσει ενοίκιο, οι τιμές του οποίου ποικίλλουν αναλόγως τη γειτονιά που βρίσκεται, είτε κατά πόσο είναι κτισμένη. Εάν ο παίκτης φέρει διπλές, ξαναρίχνει αφού έχει ολοκληρώσει τον γύρο του. Τρεις διπλές ζαριές στη σειρά, όμως, στέλνουν τον παίκτη στη φυλακή. Κατά τη διάρκεια του γύρου, οι παίκτες μπορούν επίσης να αποφασίσουν εάν θα κτίσουν ή θα υποθηκεύσουν την ιδιοκτησία τους. Το κτίσιμο περιλαμβάνει την κατασκευή σπιτιού ή ξενοδοχείου με διαφορετική τιμή και ύψος ενοικίου για κάθε γειτονιά, όμως για να μπορέσει ένας παίκτης να χτίσει, θα πρέπει να έχει στην κατοχή του όλα τα οικόπεδα της γειτονιάς. Το κτίσιμο, επίσης, θα πρέπει να είναι ομοιόμορφο. Δηλαδή, δεν μπορεί να κτιστεί δεύτερο σπίτι σε ένα οικόπεδο, εάν έστω κι ένα από τα υπόλοιπα οικόπεδα της γειτονιάς έχει μόνο ένα. Συνεργασίες δεν επιτρέπονται. Εάν η ιδιοκτησία πρόκειται να υποθηκευτεί, θα πρέπει να έχουν πουληθεί όλα τα κτίσματα. Ο παίκτης παίρνει χρήματα από την τράπεζα για κάθε υποθηκευμένη ιδιοκτησία, τα οποία θα επιστρέψει με τόκο για να τερματίσει την υποθήκη. Στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει εκδόσεις Monopoly με τους παρακάτω τίτλους: Η πρώτη μου Monopoly Monopoly Disney (3 εκδόσεις) Monopoly Express Monopoly Junior: Διασκέδαση στο Λούνα Παρκ Monopoly Nostalgia Monopoly Revolution Monopoly Revolution: Αυτοκίνητα 2 Monopoly Travel Monopoly Διάσημα Μνημεία του Κόσμου Monopoly Ευρωπαϊκή Έκδοση Monopoly Θεσσαλονίκη Monopoly Μπομπ Σφουγγαράκης Monopoly Παγκόσμια Έκδοση (2 εκδόσεις) Monopoly Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2006 Monopoly Πόκεμον Monopoly Spider-Man Monopoly Σούπερ Μηχανή Monopoly Σύγχρονη Ελλάδα Monopoly Παγκόσμια Monopoly Ευρωπαϊκή Monopoly Elite Monopoly Εκατομμυριούχος Monopoly Ηλεκτρονική Τράπεζα Monopoly Αυτοκρατορία Monopoly Standard Monopoly Casino Monopoly Θησαυροί της Ελλάδας Το 2008 η Parker αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια ιδέα που υπήρχε πολύ καιρό στα σχέδια. Αποφάσισαν να δημιουργήσουν την παγκόσμια έκδοση της Monopoly. Τον Ιανουάριο του 2008 ξεκίνησε μια ψηφοφορία για το ποιες χώρες θα μπουν στο ταμπλώ της παγκόσμιας έκδοσης και κράτησε 2 μήνες. Ύστερα από 6 μήνες, τον Αύγουστο του 2008 ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα. Οι πόλεις που τοποθετήθηκαν στο ταμπλώ του παιχνιδιού είναι (ταξινομημένες με βάση την αξία τους): Μπλε Γειτονιά: Μόντρεαλ, Ρίγα Πράσινη Γειτονιά: Κέιπ Τάουν, Βελιγράδι, Παρίσι Κίτρινη Γειτονιά: Ιερουσαλήμ, Χονγκ Κονγκ, Πεκίνο Κόκκινη Γειτονιά: Λονδίνο, Νέα Υόρκη, Σίδνεϊ Πορτοκαλί Γειτονιά: Βανκούβερ, Σαγκάη, Ρώμη Ροζ Γειτονιά: Τορόντο, Κίεβο, Κωνσταντινούπολη Γαλάζια Γειτονιά: Αθήνα, Βαρκελώνη, Τόκυο Καφέ Γειτονιά: Ταϊπέι, ΓκντύνιαΣε αυτή την έκδοση χρησιμοποιείται νόμισμα Monopoly, όπως και σε κάθε επόμενη έκδοση της Monopoly, σε χιλιάδες και εκατομμύρια και περιλαμβάνει ηλεκτρονική τράπεζα με πιστωτικές κάρτες, όπως και στη "Σύγχρονη Ελλάδα". Το ιδιαίτερο είναι πως τα σπίτια και οι ουρανοξύστες δεν είναι όμοιοι μεταξύ τους, αλλά περιλαμβάνεται μια τυχαία επιλογή από μεγάλη γκάμα σχεδίων κτιρίων από όλον τον κόσμο!. Το παιχνίδι βγήκε στην αγορά το φθινόπωρο του 2008. Το φθινόπωρο του 2008, μαζί με την παγκόσμια έκδοση, στην αγορά των βιντεοπαιχνιδιών εισήχθη ο τίτλος Monopoly: Featuring classic and world edition boards, για τις κονσόλες PlayStation 2, Playstation 3 και Xbox 360. Το παιχνίδι περιλαμβάνει δύο ταμπλώ, το κλασικό και αυτό της παγκόσμιας έκδοσης, όμως διαθέτει πάνω από 10 τοποθεσίες παιχνιδιού. Δηλαδή περιλαμβάνει τοποθεσίες όπως το τραπέζι της κουζίνας, παγοδρόμιο, κινέζικο, φουτουριστικό, μπαλκονιού κ.ά. που κάνουν το παιχνίδι διασκεδαστικό και προσδίδουν νόημα. Σε κάθε πίστα, ο κύριος Monopoly με τη νέα του εμφάνιση, επεξηγεί το παιχνίδι και κάνει πιο εύκολη την εξέλιξη του παιχνιδιού. Επιπλέον, σε σύγκριση με την επιτραπέζια έκδοση, προστίθενται μίνι παιχνίδια και διαγωνισμοί π.χ. για την αποφυγή πληρωμής ενός φόρου που σου ζητάει μια κάρτα εντολής, για να αυξήσεις το κέρδος που σου χαρίζει μια κάρτα απόφασης ή ακόμα και να βγεις από τη φυλακή!. Μπορούν να παίξουν 1-4 παίκτες. Παλαιότερα, είχαν αποπειραθεί παρόμοια βιντεοπαιχνίδια στην Αμερική, χωρίς ιδιαίτερη απήχηση. Η νέα έκδοση της Monopoly σε βιντεοπαιχνίδι νέας γενιάς φέρει τον τίτλο Monopoly Streets. Δύο χρόνια μετά την πρώτη μετάβαση στον ηλεκτρονικό χάρτη των παιχνιδιών της σημερινής γενιάς, η Monopoly επιτέλους φεύγει από τις δύο διαστάσεις της και μας αποκαλύπτει τον πραγματικό της κόσμο. Το παιχνίδι σε τοποθετεί σε μία αληθινή πόλη με οδούς, οικόπεδα, ξενοδοχεία και χώρους στάθμευσης. Για πρώτη φορά, δίνεται η δυνατότητα στους παίκτες να ζήσουν αληθινές καταστάσεις, κάνοντας βόλτες στους δρόμους, να πηγαίνουν φυλακή και να επισκέπτονται σιδηροδρομικούς σταθμούς. Επιπλέον, για τους κλασικούς παίκτες διατίθεται το αυθεντικό ταμπλώ. Το παιχνίδι κυκλοφόρησε στην ελληνική αγορά τον Δεκέμβριο του 2010. Η επίσημη ιστοσελίδα της Monopoly

Monopoly ονομάζεται επιτραπέζιο παιχνίδι αγοραπωλησίας ιδιοκτησιών. Εκδίδεται από την εταιρεία Parker σε συνεργασία με την Hasbro. Οι παίκτες συμμετέχουν σε έναν κόσμο οικονομικής δολοπλοκίας και απεμπόλησης με σκοπό να αποκτήσουν πλούτο μέσω οικονομικών δραστηριοτήτων. Το παιχνίδι περιλαμβάνει αγορά και ενοικίαση ιδιοκτησιών με χρήματα του παιχνιδιού, καθώς οι παίκτες περιφέρονται. Σύμφωνα με την εταιρεία που εκδίδει το παιχνίδι, από τότε που ο Τσαρλς Ντάροου το πατένταρε το 1935, το έχουν παίξει περίπου 750 εκατομμύρια άνθρωποι, καθιστώντας το έτσι "το μεγαλύτερο σε αριθμό παικτών (εμπορικό) επιτραπέζιο στον κόσμο." Στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, όμως, είχε καταγραφεί πιο νωρίς, το 1999, όπου οι στατιστικές της εταιρείας ανέφεραν ότι ο αριθμός παικτών άγγιξε τα 500 εκατομμύρια.

https://el.wikipedia.org/wiki/Monopoly

Πόνι

Για πολλές μορφές διαγωνισμού, ο επίσημος ορισμός του πόνι είναι ένα άλογο που έχει ύψος μικρότερο από 14,2 χέρια (147 εκατοστά) στο ακρώμιο. Τα τυπικά άλογα είναι 14,2 ή μεγαλύτερα. Η Διεθνής Ομοσπονδία Ιππασίας ορίζει το επίσημο όριο στα 148 εκατοστά χωρίς πέταλα και 149 εκατοστά με πέταλα, αν και επιτρέπει στους διαγωνισμούς άλογα μέχρι έως και 150 εκατοστά χωρίς πέταλα, ή 151 εκατοστά με πέταλα. Ωστόσο, ο όρος πόνυ μπορεί να χρησιμοποιηθεί γενικά (ή στοργικά) για οποιοδήποτε μικρό άλογο, ανεξάρτητα από το πραγματικό μέγεθος ή τη ράτσα του. Επιπλέον, ορισμένες ράτσες αλόγων μπορεί να έχουν άτομα που ωριμάζουν κάτω από αυτό το ύψος, αλλά εξακολουθούν να ονομάζονται άλογα και τους επιτρέπεται να αγωνίζονται ως άλογα. Στην Αυστραλία, άλογα που έχουν μέγεθος από 142 με 152 εκατοστά είναι γνωστά ως «γκαλογουέι» και τα πόνυ στην Αυστραλία είναι κάτω των 142 εκατοστών. Τα πόνυ αρχικά αναπτύχθηκαν ως ντόπια φυλή προσαρμοσμένα σε σκληρό φυσικό περιβάλλον και θεωρήθηκαν μέρος του υποτύπου της Βόρειας Ευρώπης. Κάποτε, υποτέθηκε ότι μπορεί να κατάγονταν από ένα άγριο υποείδος του Equus ferus. Μελέτες του μιτοχονδριακού DNA (το οποίο μεταδίδεται μέσω της θηλυκής γραμμής) δείχνουν ότι ένας μεγάλος αριθμός άγριων φοράδων έχει συμβάλει στις σύγχρονες οικόσιτες ράτσες. Αντίθετα, μελέτες του y-DNA (που πέρασε από την αρσενική γραμμή) υποδηλώνουν ότι υπήρχε πιθανώς μόνο ένας αρσενικός πρόγονος όλων των εξημερωμένων φυλών. Η εξημέρωση του αλόγου πιθανώς συνέβη για πρώτη φορά στις ευρασιατικές στέπες με άλογα μεταξύ 132 και 142 εκατοστών, και καθώς η εξημέρωση των αλόγων εξαπλώθηκε, οι αρσενικοί απόγονοι του αρχικού επιβήτορα συνέχισαν να εκτρέφονται με τοπικές άγριες φοράδες.Τα εξημερωμένα πόνυ όλων των φυλών αρχικά αναπτύχθηκαν κυρίως από την ανάγκη για ένα ζώο εργασίας που θα μπορούσε να ικανοποιήσει συγκεκριμένες τοπικές ανάγκες έλξης και μεταφοράς ενώ επιβιώνει σε σκληρά περιβάλλοντα. Η χρησιμότητα του πόνυ εντοπίστηκε από τους αγρότες που παρατήρησαν ότι ένα πόνυ μπορούσε να ξεπεράσει τις επιδόσεις ενός αλόγου έλξης σε μικρές φάρμες.Μέχρι τον 20ο αιώνα, πολλές ράτσες πόνι διαστραυρώθηκαν με αραβικά άλογα και άλλες ράτσες για να γίνουν κατάλληλες για ιππασία. Σε πολλά μέρη του κόσμου τα πόνι χρησιμοποιούνται ως ζώα εργασίας, ως ζώα μεταφοράς και για την έλκη διαφόρων οχημάτων. Χρησιμοποιούνται σε πολλές διαφορετικές ιππικές επιδιώξεις. Ορισμένες ράτσες, όπως το πόνι Χάκνεϊ, χρησιμοποιούνται κυρίως για έλξη καρότσας, ενώ άλλες ράτσες, όπως το πόνυ Κονεμάρα και το αυστραλιανό πόνι, χρησιμοποιούνται κυρίως για ιππασία. Άλλα, όπως το ουαλικό πόνυ, χρησιμοποιούνται τόσο για ιππασία όσο και για έλξη. Δεν υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ του μεγέθους ενός αλόγου και της εγγενούς αθλητικής του ικανότητας. Τα πόνυ συχνά διακρίνονται από τον φαινότυπο τους, το στιβαρό σώμα, τα πυκνά κόκκαλα, το στρογγυλό σχήμα και τα προεξέχοντα πλευρά τους. Έχουν κοντό κεφάλι, μεγάλα μάτια και μικρά αυτιά. Εκτός από το ότι είναι μικρότερα από ένα άλογο, τα πόδια τους είναι αναλογικά πιο κοντά. Έχουν ισχυρές οπλές και αναπτύσσουν ένα πιο βαρύ τρίχωμα, όπως φαίνεται στην χαίτη και στην ουρά, καθώς και ιδιαίτερα βαρύ χειμωνιάτικο τρίχωμα.Οι ράτσες πόνυ έχουν αναπτυχθεί σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα σε ψυχρά και σκληρά κλίματα όπου χρειάζονταν ανθεκτικά, εύρωστα ζώα εργασίας. Είναι αξιοσημείωτα δυνατά για το μέγεθός τους. Ράτσες όπως το πόνι Κονεμάρα αναγνωρίζονται για την ικανότητά τους να μεταφέρουν έναν ενήλικο αναβάτη πλήρους μεγέθους. Τα πόνυ αναλογικά με το βάρος τους μπορούν να τραβήξουν και να φέρουν περισσότερο βάρος από ένα άλογο. Τα πόνυ μπορούν να τραβούν φορτία σημαντικά μεγαλύτερα από το δικό τους βάρος, με μεγαλύτερα πόνυ ικανά να τραβούν φορτία συγκρίσιμα με αυτά που έλκονται από άλογα έλξης πλήρους μεγέθους και ακόμη και τα πολύ μικρά πόνυ μπορούν να τραβούν έως και το 450 τοις εκατό του ίδιο βάρος.Σχεδόν όλες οι ράτσες πόνυ είναι πολύ ανθεκτικές, εύκολες στη φύλαξη που μοιράζονται την ικανότητα να ευδοκιμούν με πιο περιορισμένη διατροφή από αυτή ενός αλόγου κανονικού μεγέθους, απαιτώντας το μισό σανό για το βάρος τους σε σχέση με το άλογο και συχνά δεν χρειάζονται καθόλου σιτηρά. Ωστόσο, για τον ίδιο λόγο, είναι επίσης πιο ευάλωτα στη λαμινίτιδα και στο σύνδρομο Κούσινγκ. Μπορεί επίσης να έχουν προβλήματα με υπερλιπαιμία.Τα πόνυ θεωρούνται γενικά έξυπνα και φιλικά, αν και μερικές φορές περιγράφονται επίσης ως πεισματάρικα ή πονηρά. Οι διαφορές απόψεων προκύπτουν συχνά από τον βαθμό σωστής εκπαίδευσης ενός μεμονωμένου πόνι. Τα πόνι που εκπαιδεύονται από άπειρα άτομα ή που οδηγούνται μόνο από αρχάριους, μπορεί να γίνουν κακομαθημένα επειδή οι αναβάτες τους συνήθως δεν διαθέτουν την εμπειρία για τη διόρθωση κακών συνηθειών. Τα σωστά εκπαιδευμένα πόνυ είναι κατάλληλα για παιδιά που μαθαίνουν να ιππεύουν. Τα μεγαλύτερα πόνυ μπορούν να ιππευτούν από ενήλικες, καθώς τα πόνυ είναι συνήθως δυνατά για το μέγεθός τους.Για λόγους επίδειξης, τα πόνυ συχνά ομαδοποιούνται σε μικρά, μεσαία και μεγάλα μεγέθη. Τα μικρά πόνυ είναι 127 εκατοστά (12,2 χέρια) και κάτω, τα μεσαία πόνυ είναι μεταξύ 12,2 και 13,2 χεριών (137 cm), και τα μεγάλα πόνυ είναι μεταξύ 13,2 χεριών και 14,2 χεριών (147 cm). Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Ponies στο Wikimedia Commons

Ένα πόνι, πόνυ ή πόνεϊ είναι ένα μικρό άλογο (Equus ferus caballus). Ανάλογα με το πλαίσιο, ένα πόνι μπορεί να είναι ένα άλογο με ύψος στο ακρώμιο κάτω από ένα κατά προσέγγιση ή ακριβές όριο ή ένα μικρό άλογο με συγκεκριμένη διαμόρφωση και ιδιοσυγκρασία. Σε σύγκριση με ένα μεγαλύτερο άλογο, ένα πόνυ μπορεί να έχει παχύτερο τρίχωμα, χαίτη και ουρά, με αναλογικά πιο κοντά πόδια, φαρδύτερο θώρακα, βαρύτερα οστά, πιο χοντρό λαιμό και πιο κοντό, πιο φαρδύ κεφάλι. Η λέξη πόνι προέρχεται από την παλιά γαλλική λέξη poulenet, που σημαίνει πουλάρι, ένα νεαρό άλογο.:1041Τα μικρά άλογα και τα πόνι χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για ιππασία, οδήγηση και μεταφορές φορτίων. Κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης, ιδιαίτερα στη Μεγάλη Βρετανία, πολλά χρησιμοποιήθηκαν μεταφέροντας φορτία άνθρακα στα ορυχεία. Στη σύγχρονη εποχή μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως παιδικά άλογα, για ψυχαγωγική ή ανταγωνιστική ιππασία ή οδήγηση, ή για πολιτιστικούς λόγους ή λόγους διατήρησης. Τα πόνυ θεωρούνται γενικά έξυπνα και φιλικά. Μερικές φορές περιγράφονται επίσης ως πεισματάρικα ή πονηρά. Τα σωστά εκπαιδευμένα πόνυ είναι κατάλληλα για παιδιά που μαθαίνουν να ιππεύουν. Τα μεγαλύτερα πόνι μπορούν να ιππευτούν από ενήλικες, καθώς τα πόνι είναι συνήθως δυνατά για το μέγεθός τους. Ορισμένοι οργανισμοί μπορούν να ορίσουν ένα πόνι ως ένα ώριμο άλογο με ύψος στο ακρώμιο κάτω από ένα ορισμένο όριο: αυτό μπορεί να ποικίλλει από περίπου 142 εκατοστά σε σχεδόν 150 εκατοστά. Ορισμένες ράτσες ταξινομούν ένα ζώο είτε ως άλογο είτε ως πόνυ με βάση το γενεαλογικό και το φαινότυπο, ανεξάρτητα από το ύψος του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8C%CE%BD%CE%B9

Ναυταπάτη

Για την αποφυγή ναυταπάτης τέτοιας μορφής είναι απαραίτητος ο έλεγχος αξιοπιστίας των συμβαλλομένων. Φορείς που μπορούν να συμβάλλουν στην κατεύθυνση αυτή είναι : Εμπορικά Τμήματα Πρεσβειών, Εμπορικά Επιμελητήρια, Εμπορικές Τράπεζες, αναγνωρισμένοι πράκτορες, εκτελωνιστές, επιθεωρητές φορτίου κ.α.. Ειδικά οι πλοιοκτήτες που εμπλέκονται στη μεταφορική διαδικασία θα πρέπει να συμβουλεύονται τα Ρ & Ι clubs και, βέβαια, να εφιστούν την προσοχή των πλοιάρχων στο θέμα της φορτωτικής. Τα περισσότερα περιστατικά πρόκλησης ναυαγίου λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια υφέσεων που επικρατούν στη ναυλαγορά, όταν εφοπλιστές που έχουν περιέλθει σε οικονομικό αδιέξοδο πείθουν το πλήρωμα του πλοίου ή μέρος αυτού να προκαλέσει ζημιές με σκοπό τη βύθιση του πλοίου. Η μορφή αυτή της ναυταπάτης είναι γνωστή και ως Hull Fraud. Η πρόκληση ναυαγίου είναι δυνατόν, επίσης, να συνδυαστεί είτε με απάτη σχετικά με το φορτίο όταν το πλοίο είναι έμφορτο με εμπορεύματα μεγάλης αξίας, είτε με παρέκκλιση από την κανονική πορεία και την πώληση του φορτίου. Οι προϋποθέσεις για ναυταπάτη αυτού του είδους είναι : ένα πλοίο που είναι ασφαλισμένο άτομα αποφασισμένα να συνεργήσουν στη ναυταπάτη ένας πλοιοκτήτης που δε φημίζεται για την εντιμότητά του Η πράξη του εμπρησμού συνδέεται στενά με την πρόκληση ναυαγίου και ακριβέστερα με την πρόκληση "ολικής απώλειας" (Total Loss) προσφέρει στον πλοιοκτήτη έναν εναλλακτικό τρόπο καταστροφής του πλοίου με σκοπό να εγείρει απαίτηση έναντι της ασφαλιστικής εταιρείας. Η εμπορική λειτουργία ενός ταξιδιού που διεξάγεται με ναυλοσύμφωνο συμπεριλαμβάνει τις συμβατικές υποχρεώσεις μεταξύ των μερών που εμπλέκονται και που πηγάζουν από την υπογραφή του ναυλοσύμφωνου, καθώς και τη ροή των χρηματικών κεφαλαίων και των απαραίτητων εγγράφων. Οι δύο βασικές μορφές ναυταπάτης είναι ανάλογες με τις μορφές ναύλωσης. Έτσι διακρίνουμε : Ναυταπάτη στις χρονοναυλώσεις. Ναυταπάτη σε ναυλοσύμφωνο εκτέλεσης ορισμένου ταξιδιού. Χαρακτηρίζεται από την ασφάλιση των εμπορευμάτων ή του πλοίου, σε βαθμό υπερβολικό σε σχέση με την πραγματική τους αξία, με αντικειμενικό σκοπό το κέρδος που θα προκύψει από μια απώλεια ή ζημιά του φορτίου. Αυτού του είδους η απάτη γενικά συναντάται σε χώρες όπου υπάρχουν συναλλαγματικοί περιορισμοί και η μέθοδος των υπερτιμολογήσεων χρησιμοποιείται σαν μέσο για τη μετατροπή του εγχωρίου νομίσματος σε "σκληρό" συνάλλαγμα. Γεωργαντόπουλος Ε., Βλάχος Γεώργιος Π., "Ναυτιλιακή Οικονομική", Τζέι & Τζέι Ελλάς, 2003

Με τον όρο ναυταπάτη (barratry) χαρακτηρίζεται οποιαδήποτε ζημία που προκαλείται στο πλοίο ή στο μεταφερόμενο φορτίο εκ προθέσεως (δόλος) από τον Πλοίαρχο ή το πλήρωμα, που έχει ως σκοπό την πρόκληση βλάβης στον πλοιοκτήτη ή τον εφοπλιστή, ή τον ναυλωτή (φορτωτή) ή τον ασφαλιστή. Ενίοτε περιλαμβάνεται και η εξ αμελείας πρόκληση βλαβών επί των παραπάνω. Υπάρχουν ορισμένοι τύποι και συνδυασμοί των ναυταπατών που συναντώνται κατά τη διεξαγωγή του εμπορίου και των μεταφορών. Ωστόσο μια ναυταπάτη είναι δυνατόν να πάρει μία από τις ακόλουθες μορφές ή συνδυασμό τους : Ναυταπάτη στηριζόμενη σε έγγραφα. Πρόκληση ναυαγίου, παρέκκλιση πορείας και κλοπή φορτίου. Εμπρησμός. Απάτη στη ναύλωση. Απάτη αναφερόμενη στην ασφάλιση του φορτίου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B7

Ρενέ Νταβίντ

Ο Νταβίντ ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Γκρενόμπλ μεταξύ του 1929 και 1939. Κατά τη διάρκεια του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρέτησε στον γαλλικό στρατό, και με τη λήξη του πολέμου ανέλαβε την έδρα συγκριτικού δικαίου στο πανεπιστήμιο του Παρισιού. Μετέπειτα, από το 1968 έως το 1976 ήταν καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αιξ-Μασσαλίας. Εργάστηκε πάνω σε διάφορα νομικά εγχειρήματα και μελέτες, όπως το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ενοποίηση του Ιδιωτικού Δικαίου (UNIDROIT) το 1930 στη Ρώμη. Έδωσε διαλέξεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, πανεπιστήμιο Κολούμπια, πανεπιστήμιο του Μονάχου, καθώς και το πανεπιστήμιο της Τεχεράνης.Κατά τη δεκαετία του 1960, ήταν ο επικεφαλής της γαλλικής αντιπροσωπείας στην επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για το Διεθνές Εμπορικό Δίκαιο (UNCITRAL), και από το 1962 έως το 1978 ήταν μέλος στο διοικητικό συμβούλιο του UNIDROIT.Επίσης, ήταν ένας από τους συγγραφείς του αστικού κώδικα της Αιθιοπίας το 1960, καθώς και μέλος της ομάδας η οποία σύνταξε το αστικό δίκαιο της Ρουάντα. Το 1973, έγινε ο επικεφαλής της έκδοσης της Διεθνούς Εγκυκλοπαίδειας του Συγκριτικού Δικαίου. Ο Νταβίντ πρότεινε την ταξινόμηση των νομικών συστημάτων σύμφωνα με την ιδεολογία στην οποία βασίζεται το κάθε ένα.Έτσι διέκρινε 6 κύριες ομάδες συστημάτων: Δυτικούς νόμους, οι οποίοι αποτελούνται από: την Ρωμαιογερμανική υπό-ομάδα (η οποία ως βάση της έχει τον ρωμαϊκό κώδικα) Αγγλοσαξωνική υπό-ομάδα (κοινό δίκαιο) Σοβιετικό δίκαιο Μουσουλμανικό δίκαιο (σαρία) Ινδουιστικό δίκαιο Κινεζικό δίκαιο Εβραϊκό δίκαιο (χαλάχα) Σχετικά με τις διαφορές ανάμεσα στον Ρωμαιογερμανικό τύπο δικαίου και τον Αγγλοσαξωνικό, ο Νταβίντ ανέφερε πως αυτές είναι τεχνικής φύσης παρά ιδεολογικής. Ως παράδειγμα ανέφερε πως οι διαφορές ανάμεσα στο Ιταλικό και το Αμερικανικό δίκαιο, είναι διαφορετικού τύπου από ότι οι διαφορές ανάμεσα στο Σοβιετικό, Μουσουλμανικό, Ινδουιστικό και Κινεζικό δίκαιο. Σύμφωνα με τον Νταβίντ, στις χώρες όπου ακολουθείται το ρωμαιογερμανικό δίκαιο ο νόμος διαμορφώθηκε στη βάση του ρωμαϊκού δικαίου, ενώ στις χώρες του αγγλοσαξωνικού δικαίου ο νόμος διαμορφώθηκε από τους δικαστές.Θεωρούσε πως τα χαρακτηριστικά τα οποία διακρίνουν την ευρύτερη οικογένεια των δυτικών νόμων από τις υπόλοιπες είναι: η φιλελεύθερη δημοκρατία η καπιταλιστική οικονομία η χριστιανική θρησκεία Ο Νταβίντ έλαβε τιμητικούς ακαδημαϊκούς τίτλους από τα πανεπιστήμια του Εδιμβούργου, των Βρυξελλών, της Οτάβα, της Βασιλείας, του Λέστερ, και του Ελσίνσκι. Το 1976 τιμήθηκε για το έργο του από τη Διεθνή Αμνηστία, και το ίδιο έτος τιμήθηκε και με το Βραβείο Εράσμους το οποίο έλαβε στη Λειψία. (Γαλλικά) 1929: La protection des minorités dans les sociétés par actions, Librairie du Recueil Sirey, Paris (Γαλλικά) 1947: Cours de législation civile, Les cours de droit, Paris (Γαλλικά) 1948: Introduction à l'étude du droit privé de l'Angleterre, Recueil Sirey, Paris (Γαλλικά) 1950: Traité élémentaire de droit civil comparé: introduction à l'étude des droits étrangers et à la méthode comparative, R. Pichon, R. Durand-Auzias, Paris (Γαλλικά) 1952: French bibliographical digest. Law: books and periodicals, culturele afdeling van de Franse ambassade, New York (Γαλλικά) 1954: Le droit soviétique, met John N Hazard, Librairie générale de droit et de jurisprudence, Paris, 2 volumes (Αγγλικά) 1955: French law, Diocesan press, Madras (Αγγλικά) 1958: The French legal system: an introduction to civil law systems, met Henry P De Vries, Oceana Publications for Parker School of Foreign and Comparative Law, Columbia University, New York (Γαλλικά) 1960: Le Droit français, met Philippe Ardant, Librairie générale de droit et de jurisprudence, Paris (Γαλλικά) 1960: Le droit français. Principes et tendances du droit français, Libr. générale de droit et de jurisprudence, Paris (Γαλλικά) 1962: Cours de droit civil comparé, Les Cours de droit, Paris (Γαλλικά) 1964 Les grands systèmes de droit contemporains, Dalloz, Paris, ISBN 978-2247013791 (Γαλλικά) 1964: Bibliographie du droit français, 1945-1960, établie pour le Comité international pour la documentation des sciences sociales sous le patronage de l'Association internationale des sciences juridiques, met International Committee for Social Sciences Documentation, Paris, Mouton (Γαλλικά) 1967: Administrative contracts in the Ethiopian civil code, Ministerie van Justitie, Addis Ababa (Αγγλικά) 1968: Major legal systems in the world today, met John E. C. Brierley, London (Αγγλικά) 1972: French law; its structure, sources, and methodology, State University Press, Baton Rouge, ISBN 978-0807102480 (Γαλλικά) 1973: Les Contrats en droit anglais, met Françoise Grivart de Kerstrat, Libr. de Droit et de Jurisprudence R. Pichon et R. Durand-Auzias, Paris (Αγγλικά) 1974: Structure and the divisions of the law, M. Nijhoff, Den Haag (Αγγλικά) 1975: International encyclopedia of comparative law, met International Association of Legal Science, M. Nijhoff, Den Haag, ISBN 978-9024727872 (Γαλλικά) 1977: Unification du droit et arbitrage, Kluwer, Deventer, ISBN 978-9026809224 (Αγγλικά) 1980: English law and French law: a comparison in substance, Stevens and Sons, London, ISBN 978-0420457509 (Γαλλικά) 1982: Le droit comparé: droits d´hier, droitss de demain, Paris, ISBN 2717805605 (Γαλλικά) 1982: Les avatars d´un com-paratiste, Paris, ISBN 2-7178-0511-7 (Γαλλικά) 1987: Le droit du commerce international: réflexions d´un comparatiste sur le droit international privé, Paris, ISBN 2-7178-1322-5 (Γαλλικά) 1995: Le droit anglais, met Xavier Blanc-Jouvan, Presses universitaires de France, Paris, ISBN 978-2130519102

Ο Ρενέ Νταβίντ (γαλλικά: René David, Τολονέ 12 Ιανουαρίου 1906 – Ζουρά, 26 Μαΐου 1990) ήταν Γάλλος καθηγητής και μελετητής του Δικαίου. Το έργο του έχει εκδοθεί σε 8 διαφορετικές γλώσσες, και κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα ήταν ένας από τους κύριους αντιπροσώπους του πεδίου του συγκριτικού δικαίου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CE%AD_%CE%9D%CF%84%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84

Αντίο, Ωραία Νιάτα

Το 1870 ο κος. Τσίπινγκ (Ρόμπερτ Ντόνατ) φθάνει στο οικοτροφείο του Μπρούκφιλντ προκειμένου να διδάξει ιστορία στις μικρότερες τάξεις. Ο κος Τσίπινγκ (χαιδευτικά κος Τσιπς) συναντά πολλές δυσκολίες μέχρι να τα καταφέρει να επιβληθεί αλλά και να αγαπηθεί από τους μαθητές του. Δεκαετίες αργότερα κι έχοντας χάσει το μεγάλο έρωτα της ζωής του τη σύζυγό του Κάθριν (Γκριρ Γκάρσον) προάγεται σε διευθυντή του σχολείου. Ο κος Τσιπς αποτελεί το πρότυπο του καθηγητή που όλοι θα θέλαμε να είχαμε συναντήσει κατά τη διάρκεια των μαθητικών μας χρόνων. Ταινία βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Χίλτον γυρίστηκε και προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1939, μια χρονιά που οι ιστορικοί του κινηματογράφου θεωρούν την καλύτερη όλων των εποχών όσoν αφορά την ποιότητα των ταινιών. Στην ταινία έκανε το ντεμπούτο της η Γκριρ Γκάρσον και απόσπασε την πρώτη της υποψηφιότητα για όσκαρ. Η Γκάρσον ανήκε στο δυναμικό της Metro-Goldwyn-Mayer από το 1937, αλλά είχε αρνηθεί να συμμετάσχει σε όλες τις ταινίες που της είχαν αναθέσει δεδομένου ότι επρόκειτο για δευτερεύοντες ρόλους. Όταν της ανατέθηκε ο ρόλος της Κάθριν στο Αντίο, Ωραία Νιάτα η ηθοποιός δέχτηκε με χαρά το ρόλο. Ο 34χρονος Ρόμπερτ Ντόνατ που είχε ήδη μια υποψηφιότητα στις πλάτες του Γκρεμισμένα Είδωλα (The Citadel, 1938), καθώς και μια συνεργασία με τον Άλφρεντ Χίτσκοκ για την ταινία Τα 39 σκαλοπάτια (39 Steps), μεταμορφώθηκε ολοκληρωτικά σε 63χρονο και η πειστικότητα της ερμηνείας του του απέφερε το όσκαρ. Η ταινία γυρίστηκε στο Σχολείο Αρρένων Ρέπτον στο Ντέλμπισαϊρ της κεντρικής Αγγλίας. Η ταινία προτάθηκε για 7 όσκαρ αλλά περιορίστηκε στη νίκη έκπληξη του Άγγλου Ρόμπερτ Ντόνατ σε μια εκπληκτική ερμηνεία. Η νίκη του Ντόνατ θεωρείται έκπληξη μέχρι και σήμερα λόγω του γεγονότος ότι κατάφερε να κατατροπώσει στην κατηγορία του όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου τρεις συνυποψήφιους που έδωσαν τρομερές ερμηνείες σε μεγάλες ταινίες εκείνη τη χρονιά (Λόρενς Ολίβιε για το Ανεμοδαρμένα ύψη (Wuthering Heights), Τζέιμς Στιούαρτ για το Ο κύριος Σμιθ πάει στην Ουάσινγκτον (Mr. Smith Goes To Washington) και προπάντων τον Κλαρκ Γκέιμπλ για τη θρυλική ταινία Όσα παίρνει ο άνεμος (Gone With The Wind). Βράβευση: Α’ Ανδρικού Ρόλου – Ρόμπερτ ΝτόνατΥποψηφιότητα: Καλύτερης Ταινίας – Βίκτορ Σαβίλ Σκηνοθεσίας – Σαμ Γουντ Α’ Γυναικείου Ρόλου – Γκριρ Γκάρσον Διασκευασμένου Σεναρίου – Ρόμπερτ Σ. Σάριφ, Κλοντίν Γουέστ και Έρικ Μάσβιτς Μοντάζ – Τσαρλς Φρεντ Ήχου - Άλφρεντ Γ. Γουότκινς Η ταινία έγινε ριμέικ το 1969 με πρωταγωνιστή τον Πήτερ Ο' Τουλ. Η ταινία στο imdb Η ταινία στο cine.gr Αρχειοθετήθηκε 2009-12-30 στο Wayback Machine.

Η ταινία Αντίο, Ωραία Νιάτα (αγγλ. Goodbye, Mr. Chips) είναι δραματική ταινία παραγωγής 1939 σκηνοθεσίας Σαμ Γουντ με πρωταγωνιστές τους Ρόμπερτ Ντόνατ και Γκριρ Γκάρσον. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Τζέιμς Χίλτον και τη διασκευή του σεναρίου έκανε για τη μεγάλη οθόνη ο Ρόμπερτ Σ. Σάριφ. Το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου κατέταξε την ταινία 72η στη λίστα με τις 100 καλύτερες βρετανικές ταινίες όλων των εποχών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF,_%CE%A9%CF%81%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%9D%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B1

Μαργαρίτα των Λουζινιάν

Η Μαργαρίτα παντρεύτηκε τον Θόρο/Θεόδωρο, δευτερότοκο γιο του Λέων Γ΄ της Αρμενίας (9 Ιανουαρίου 1288). Ο πάπας Πάπας Ονώριος Δ΄ ζήτησε με επιστολή από τον επίσκοπο της Ταρσού να δώσει στο ζεύγος την απαιτούμενη γαμήλια απαλλαγή· αυτή εκδόθηκε στις 23 Μαΐου 1286. Ο σύζυγός της έγινε εστεμμένος πρίγκιπας στο Αρμενικό Βασίλειο της Κιλικίας (1289) και διαδέχθηκε στον θρόνο τον μεγαλύτερο αδελφό του Χετούμ Β΄ της Αρμενίας μετά την παραίτηση εκείνου (1293). Η Μαργαρίτα γέννησε σε ηλικία 14 ετών (7 Νοεμβρίου 1290) τον μεγαλύτερο γιο της Λέων Δ΄ της Αρμενίας, που έγινε βασιλιάς (1303) και παρέμεινε μέχρι την δολοφονία του (7 Νοεμβρίου 1370) μαζί με τον θείο του Χετούμ Β΄ από τον Ισλαμιστή Μογγόλο στρατηγό Μπιλαργκού. Στην συνέχεια γέννησε άλλον έναν γιο με το όνομα Βοημούνδος, αλλά η τύχη του είναι άγνωστη. Η Μαργαρίτα των Λουζινιάν πέθανε πρόωρα σε ηλικία 20 ετών (1296). Ο σύζυγός της νυμφεύτηκε σε δεύτερο γάμο μία Μογγόλα πριγκίπισσα, που το όνομα της δεν καταγράφτηκε. Παντρεύτηκε τον Θόρο Γ΄ των Χετουμιδών της Αρμενίας και είχε τέκνα: Λέων Δ΄ 1289-1307, βασιλιάς της Αρμενίας. Βοημούνδος. Charles Cawley, Medieval Lands, Armenia

Η Μαργαρίτα των Λουζινιάν (1276 - 1296) ήταν Βασίλισσα του Αρμενικού βασιλείου της Κιλικίας (1293 - 1296) σαν σύζυγος του Θόρου Γ΄ της Αρμενίας. Η Μαργαρίτα των Λουζινιάν ήταν δεύτερη κόρη και όγδοο παιδί του Ούγου Γ΄ της Κύπρου και της Ισαβέλλας του Ιμπελέν. Η πατρική της οικογένεια βασίλευσε στο Σταυροφορικό Βασίλειο της Κύπρου και στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ από τα τέλη του 12ου αιώνα. Η Μαργαρίτα είχε άλλα 10 αδέλφια, μεγαλύτεροι αδελφοί της ήταν : ο Ιωάννης Α΄ της Κύπρου, ο Ερρίκος Β΄ της Κύπρου, ο Αμαλρίκ, κύριος της Τύρου και ο Γκυ, κοντόσταυλος της Κύπρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%B6%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%BD

Σάντα Μπάρμπαρα (Καλιφόρνια)

Ο Πορτογάλος εξερευνητής Ζοάο Καμπρίλιο έφτασε στην περιοχή το 1542. Το 1602 ο Ισπανός εξερευνητής Σεμπάστιαν Βισκαΐνο έδωσε το όνομα Σάντα Μπάρμπαρα στο κανάλι όπως επίσης και σε ένα νησί του καναλιού. Οι πρώτοι Ευρωπαίοι κάτοικοι της περιοχής ήταν Ισπανοί, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν το 1782. Το πιο δραματικό γεγονός της ισπανικής περιόδου ήταν ένας ισχυρότατος σεισμός που έγινε το 1812, έντασης 7,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και το τσουνάμι που ακολούθησε κατέστρεψε ολόκληρη την πόλη. Η ισπανική περίοδος τελείωσε το 1822, μαζί με το τέλος του πολέμου της Μεξικάνικης Ανεξαρτησίας. Η περιοχή έμεινε υπό μεξικανική κυριαρχία μόλις 24 χρόνια. Στα τέλη του 1846 περιήλθε υπό την κατοχή των ΗΠΑ, ύστερα από τη νίκη τους στον αμερικανικομεξικανικό πόλεμο και το επόμενο έτος έγινε επίσημα μέρος τους. Η Σάντα Μπάρμπαρα βρίσκεται περίπου 145 χιλιόμετρα δυτικά-βορειοδυτικά από το Λος Άντζελες. Ο χαρακτηρισμός της ως αμερικάνικη ριβιέρα, οφείλεται στο γεγονός ότι η γεωγραφία και το κλίμα της περιοχής, είναι όμοια με αυτό της βόρειας ακτής της Μεσογείου (ειδικότερα της νότιας Γαλλίας) όπου είναι γνωστή ως Ριβιέρα. Το κλίμα της χαρακτηρίζεται μεσογειακό, κύριο χαρακτηριστικό ολόκληρης της ακτής της Καλιφόρνιας. Επειδή η πόλη βρίσκεται κατά μήκος του ωκεανού, επηρρεάζεται από την αύρα του, με αποτέλεσμα να έχει ζεστότερο χειμώνα και δροσερότερο καλοκαίρι σε σύγκριση με άλλα μέρη που βρίσκονται μακρύτερα από την ακτή. Κατά το χειμώνα, πλήττουν την Καλιφόρνια καταιγίδες, που προκαλούν μεγάλης έντασης βροχοπτώσεις. Η περιοχή δέχεται υψηλότερη βροχόπτωση σε σχέση με άλλες παραλιακές περιοχές, εξαιτίας του όρους Σάντα Ινιές. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Santa Barbara, California στο Wikimedia Commons

Η Σάντα Μπάρμπαρα (αγγλικά: Santa Barbara) είναι πόλη και ανήκει στην ομώνυμη κομητεία, που βρίσκεται στην πολιτεία της Καλιφόρνιας. Η πόλη βρίσκεται μεταξύ του όρους Σάντα Ινιέζ και του Ειρηνικού Ωκεανού. Κατά την απογραφή του 2010 η πόλη είχε πληθυσμό 88,410 τοποθετώντας την στη δεύτερη θέση στην κομητεία, πίσω από την Σάντα Μαρία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1_(%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BD%CE%B9%CE%B1)

Μπογκ του Άλεν

Το «Ιρλανδικό Συμβούλιο Διατηρήσεως Τυρφώνων» (Irish Peatland Conservation Council) χαρακτηρίζει το Μπογκ του Άλεν ως «σημαντική περιοχή τυρφώνα, εξίσου μέρος της ιρλανδικής κληρονομιάς όσο και το Βιβλίο του Κελς». Μετά από αιώνες εκμεταλλεύσεως και πρόσφατες εισδύσεις οικιστικών και άλλων χρήσεων, ο τυρφώνας έχει μειωθεί αρκετά και έχουν ξεκινήσει προσπάθειες για τη διατήρησή του. Η έκταση του τυρφώνα είναι πολύτιμη για την αρχαιολογία. Χάρη στις ειδικές συνθήκες που επικρατούν, διατηρούνται πολλά είδη ευρημάτων που υπό κανονικές συνθήκες χάνονται, όπως ξύλινες δομές και τέχνεργα. Σε πολλές τοποθεσίες του Μπογκ του Άλεν έχουν αποκαλυφθεί αρχαιολογικά ευρήματα, όπως ξυλόστρωτα μονοπάτια που ανάγονται από την προϊστορική εποχή μέχρι τον Μεσαίωνα. Αυτά επέτρεπαν σε ανθρώπους και ζώα να διασχίζουν τις αχανείς εκτάσεις του τυρφώνα, και μπορούν να δώσουν πληροφορίες για την οικονομία και τον τρόπο ζωής των κοινωνιών που υπήρχαν περιφερειακώς του τυρφώνα. Οι συνθήκες συντηρούν επίσης φυσικά ίχνη προϊστορικών εποχών, όπως γύρη και φυτικά απολιθώματα, που συχνά μελετώνται παραλλήλως με τα αρχαιολογικά ευρήματα προκειμένου να προκύψουν δεδομένα για το περιβάλλον μέσα και γύρω από τον τυρφώνα. Πολλές μελέτες έχουν εστιάσει στην «ανακατασκευή» του περιβάλλοντος του απώτερου παρελθόντος δια της παρατηρήσεως φυσικών «προσομοιώσεών» του που υπάρχουν στο Μπογκ του Άλεν. Ο τυρφώνας παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς οι ομβροτροφικοί τυρφώνες είναι πολύ ευαίσθητοι σε μεταβολές στη βροχόπτωση. Π.χ. μια μελέτη διερευνά τη χρήση θηκαμοιβάδων για τη διερεύνηση μεταβολών στη βροχόπτωση και τη σύνδεσή τους με την κλιματική μεταβλητότητα κατά τη διάρκεια της Ολόκαινης εποχής. Τέτοιες μελέτες μπορούν να πληροφορήσουν σχετικώς με την απόκριση του προϊστορικού ανθρώπου στις κλιματικές αλλαγές. Γεωγραφία της Ιρλανδίας Το λήμμα «Άλλεν Μπογκ οφ-» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 4, σελ. 392 Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Allen, Bog of» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 1 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 693 Η επισκόπηση του Μπογκ του Άλεν από το Irish Peatland Conservation Council

Το Μπογκ του Άλεν (αγγλ. Bog of Allen, ιρλαν. Móin Alúine) είναι πολύ μεγάλος ομβροτροφικός τυρφώνας (υγρότοπος που παράγει τύρφη) στο ανατολικό-κεντρικό μέρος της Ιρλανδίας, ανάμεσα στους ποταμούς Λίφυ και Σάνον, όχι μακριά από το Δουβλίνο. Η έκταση των 958 τετραγωνικών χιλιομέτρων του τυρφώνα (μεγαλύτερη από της νήσου Χίου) απλώνεται σε 5 κομητείες της Ιρλανδίας, τις Όφαλυ, Μηδ, Κιλντέρ (όπου και το ομώνυμο χωριό Άλεν και ο λόφος Άλεν), Λης και Γουεστμήδ. Τύρφη εξορύσσεται ακόμη και σήμερα, από την κρατική εταιρεία τύρφης «Bórd na Móna», με τη βοήθεια πολλών χιλιομέτρων σιδηροτροχιών μικρού εύρους. Επίσης, τον 20ό αιώνα υπήρχε εργοστάσιο παραγωγής μεθανίου. Οι εξαντλημένες περιοχές χρησιμεύουν ως βοσκοτόπια. Το Μπογκ του Άλεν διασχίζεται από δύο μεγάλα κανάλια, το Γκραντ Κανάλ και το Ρόαγιαλ Κανάλ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%BA_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%86%CE%BB%CE%B5%CE%BD

Μαλετιάνοι Εύβοιας

Στην περιοχή έχουν βρεθεί τάφοι και κτερίσματα της αρχαίας εποχής. Το όνομα του χωριού πιθανόν προέρχεται από το οικογενειακό όνομα του πρώτου οικιστή. Οι Μαλετιάνοι ανήκουν στην περιοχή του Καστροβαλά. Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, το μικρό φέουδο της περιοχής που περιελάμβανε όλα τα χωριά βόρεια της γέφυρα της Σκοτεινής εκτός της Κύμης δόθηκε στον ιππότη Valois (Βαλουά). Το φέουδο αυτό λεγόταν "guaddam castellum castrum VALLA" και ονομάστηκε από τους ντόπιους «Καστροβαλά» για χάρη συντομίας. Η Ενετοκρατία στην περιοχή έληξε το 1470, με την κατάκτηση της Εύβοιας από τους Οθωμανούς.Το χωριό άρχισε να αναπτύσσεται μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Το 1835 στη γειτονική θέση Καζάρμα ανοίχθηκε από τους Βαυαρούς η πρώτη στοά στην Ελλάδα για την εξόρυξη λιγνίτη, γνωστή ως «στοά του Όθωνα». Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων άρχισε το 1844 και συνεχίστηκε για περίπου δύο δεκαετίες, μέχρι η παραγωγή να μεταφερθεί στη θέση Έντζι. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο το χωριό σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε. Η πορεία του πληθυσμού σύμφωνα με τις απογραφές: Το χωριό διατηρεί το παραδοσιακό του χρώμα. Τα κτίρια είναι πετρόκτιστα στα πρότυπα της ηπειρώτικης αρχιτεκτονικής. Οι παλαιότερες εκκλησίες του χωριού είναι η Ευαγγελιστρία και τα Εννιάμερα (κοιμητηριακός), αμφότερες κτισμένες πριν το 1850. Ο ναός της Ευαγγελιστρίας φέρει τέμπλο του 1851. Ο ναός της Ανάληψης κτίστηκε στην περίοδο 1931-1995. Στη Καζάρμα βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, του 1878, και στη θέση Πέρασμα βρίσκεται ο ναός του Αγίου Ελευθερίου (1953-1999). Στο χωριό διατηρούνται ακόμη πετρόκτιστες βρύσες και πεζούλες. Στη θέση Καζάρμα σώζονται ακόμη τα κτίρια για την αποθήκευση του λιγνίτη και μια στοά εξόρυξης.Στις Απόκριες στο χωριό ετοιμάζονται χειροποίητα μακαρόνια. Επίσης, το παραδοσιακό πασχαλινό φαγητό του χωριού είναι φτιαχτά μακαρόνια και τα ξακουστά τυροπιτάρια. Πανηγύρι στο χωριό λαμβάνει χώρα στις 22 και 23 Αυγούστου, ανήμερα της εορτής Ενιάμερα της Παναγίας. Αφιέρωμα στους Μαλετιάνους

Οι Μαλετιάνοι είναι χωριό του δήμου Κύμης-Αλιβερίου της Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχουν 161 κατοίκους. Είναι κτισμένοι σε υψόμετρο 260 μ., σε πλαγιά 5 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κύμης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9_%CE%95%CF%8D%CE%B2%CE%BF%CE%B9%CE%B1%CF%82

Σχέσεις Κύπρου και Βουλγαρίας

Οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών χρονολογούνται σε πάνω από διακόσια χρόνια, όταν βούλγαροι επαναστάτες που αγωνίζονταν κατά των Οθωμανών συνελήφθησαν και μεταφέρθηκαν στη Λευκωσία. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους, ανέπτυξαν δυνατές φιλίες με τους ντόπιους. Μάλιστα ένας από τους κρατούμενους έγραψε ένα ενημερωτικό ημερολόγιο για τη ζωή στη Λευκωσία το 1800. Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, μέχρι και 5.000 Κύπριοι φοιτητές έχουν πάει στη Βουλγαρία από υποτροφίες που χορήγησε η κυβέρνηση της Βουλγαρίας. Η Υπουργός εργασίας Σωτηρούλα Χαραλάμπους και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου, είναι δύο από τους πιο υψηλόβαθμους βουλγαρόφωνους αξιωματούχους. Σήμερα υπάρχουν γύρω στους 800 Κύπριους φοιτητές στη Βουλγαρία. Πιο συγκεκριμένα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στεφάνου σπούδασε στην Ακαδημία Κοινωνικών Επιστημών και Κοινωνικής Διοίκησης της Σόφιας (1984-1989) λαμβάνοντας πτυχίο Πολιτικών Επιστημών. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ενεργά στο Φοιτητικό Κίνημα και διετέλεσε Πρόεδρος της Φοιτητικής οργάνωσης Κυπρίων Βουλγαρίας. Η Κύπρος είναι ισχυρός επενδυτής στη Βουλγαρία, με τις κυπριακές επενδύσεις να φτάνουν τα €1,7 δισ. ευρώ το 2010. Υπό την αιγίδα του Κυπριακού εμπορικού και βιομηχανικού Επιμελητηρίου έχει ιδρυθεί μια ένωση με το όνομα "ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ ΚΎΠΡΟΣ-ΒΟΥΛΓΑΡΊΑ" και εφεξής η "Ένωση" και έχει σκοπό την προαγωγή, επέκταση και ενθάρρυνση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας. Βουλγαρική διασπορά Εξωτερικές σχέσεις της Βουλγαρίας Διεθνείς σχέσεις της Κύπρου

Οι σχέσεις Κύπρου και Βουλγαρίας αναφέρονται στις διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Κύπρου και Βουλγαρίας. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών είναι στενές και η Βουλγαρία ήταν μία από τις πρώτες χώρες που αναγνώρισαν την Κυπριακή ανεξαρτησία το 1960, οδηγώντας στον εορτασμό για τα 50 χρόνια διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών το 2010. Οι σχέσεις αυτές εξελίχθηκαν θετικά στη διεθνή σκηνή καθώς και στο εμπόριο και στρατηγικών υποθέσεων. Η Βουλγαρία έχει μία πρεσβεία στη Λευκωσία και γενικό προξενείο στη Λεμεσό. Η Κύπρος έχει πρεσβεία στη Σόφια και ένα παράρτημα στο Μπουργκάς.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

NGC 2366

Δεδομένα για το NGC 2366 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά) Εικόνες του NGC 2366 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά) Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 2366 στο Wikimedia Commons

Ο NGC 2366 είναι ακανόνιστος γαλαξίας τύπου IBm στον αστερισμό Καμηλοπάρδαλις. Απέχει περίπου 11 εκατομμύρια έτη φωτός και ανήκει στην Ομάδα γαλαξιών Μ81. Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ (William Herschel) στις 3 Δεκεμβρίου 1788.

https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_2366

Μίροσλαβ Ραΐσεβιτς

Ο Ραΐσεβιτς ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα από την ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης την σεζόν 2000-2001, όταν οι "κίτρινοι" βρίσκονταν σε μία από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας τους, αγωνιζόμενος για την παραμονή τους στην Α1 κατηγορία. Ο Σέρβος πέτυχε 122 πόντους και μάζεψε 52 ριμπάουντ σε 25 αγώνες, βοηθώντας την ομάδα του να καταλάβει την δωδέκατη θέση.Την επόμενη σεζόν, ο Άρης παρέμεινε στην κατηγορία με μεγαλύτερη ευκολία, με τον Ραΐσεβιτς να αγωνίζεται σε 20 αγώνες με μέσο όρο 4,8 πόντων. Το 2002-03, η ομάδα του Άρη ενδυναμώθηκε με αξιόλογους αθλητές όπως ο Γουίλι Σόλομον, ο Ράιαν Στακ, ο Φέντορ Λικχολίτοφ, κ.α., καταφέρνοντας να κατακτήσει τον τίτλο του Champions Cup, νικώντας την πολωνική Προκόμ Τρεφλ με 84-83, με τον Ραΐσεβιτς να πετυχαίνει το νικητήριο καλάθι. Την ίδια χρονιά, αγωνίστηκε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, χάνοντας στην Λάρισα από τον Παναθηναϊκό με 81-76.Το 2004, οι "κίτρινοι" παρουσίασαν μία εντυπωσιακή ομάδα, κατακτώντας το κύπελλο Ελλάδας νικώντας τον Ολυμπιακό με 73-70. Την επόμενη σεζόν, ο Ραΐσεβιτς αγωνίστηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στον τελικό του κυπέλλου, όπου ο Άρης ηττήθηκε με 72-68 από τον Παναθηναϊκό. Τις δύο αυτές χρονιές, οι "κίτρινοι" κατέκτησαν την τρίτη θέση στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος, αλλά ηττήθηκαν και τις δύο φορές με πλεονέκτημα έδρας από την ΑΕΚ.Το 2005-06, μεταγράφηκε στον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου με τον οποίο κατέκτησε το κύπελλο Σερβίας. Παράλληλα, αγωνίστηκε στο Μουντομπάσκετ του 2006 με την εθνική ομάδα της πατρίδας του, κατακτώντας την ενδέκατη θέση.Στην επόμενη πενταετία, αγωνίστηκε στην ρωσική Ντιναμό Μόσχας, την ιταλική Μπάσκετ Νάπολι, τον Πανιώνιο και την Καβάλα, ενώ το 2007-2008 επέστρεψε στον Ερυθρό Αστέρα. Έκλεισε την καριέρα του το 2011, παίζοντας στην ρωσική Ενισέι Κρασνόγιαρσκ. ΆρηςΚυπελλούχος Champions Cup: 2003 Κυπελλούχος Ελλάδος: 2004Ερυθρός Αστέρας ΒελιγραδίουΚυπελλούχος Σερβίας: 2006 Eurobasket.com Profile Euroleague.net Profile FIBA.com Profile Αρχειοθετήθηκε 2016-03-03 στο Wayback Machine.

Ο Μίροσλαβ Ραΐσεβιτς, είναι Σέρβος πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής, ο οποίος έχει αγωνιστεί για πέντε χρόνια με την ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης, έχοντας κατακτήσει το Champions Cup του 2003 και το κύπελλο Ελλάδας του 2004.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%B1%CE%B2_%CE%A1%CE%B1%CE%90%CF%83%CE%B5%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82

Μεχμέτ Εμίν Αμπτούλ Εμπού Λουμπούτ

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που αντλούνται από τα οθωμανικά αρχεία του ιεροδικείου Βέροιας έχει υποστηρηχθεί ότι ο Μεχμέτ Εμίν ήταν Άραβας από τη Δαμασκό (γι’ αυτό και ονομάζεται Σιαμλή=Δαμασκηνός). Άλλες όμως (κυρίως χριστιανικές) πηγές θεωρούν ότι ήταν γεννημένος Χριστιανός στην περιοχή της Γεωργίας του Καυκάσου και, αφού πουλήθηκε ως δούλος, ασπάστηκε το Ισλάμ σε νεαρή ηλικία. Εικάζεται ότι γεννήθηκε γύρω στα 1760. Εντάχθηκε στο σώμα των Μαμελούκων του Τσεζάρ Αχμέτ πασά της Άκρας στην Παλαιστίνη, υπό την προστασία του οποίου ξεκίνησε τη στρατιωτική του και πολιτική του καριέρα. Το 1803 διορίστηκε από τον Τζεζάρ ως μουτεσελίμης και κυβερνήτης της Γιάφας και της Γάζας, καθώς και εισπράκτορας των φόρων της περιοχής. Το ίδιο επαναλήφθηκε και με τον διάδοχο του Τσεζάρ, τον Σουλεϊμάν Πασά. Διατηρήθηκε στη θέση αυτή -με κάποια διαλείμματα- ως το 1819. Ο Μεχμέτ Εμίν Εμπού Λουμπούτ είχε τουλάχιστον μία, γνωστή στις πηγές σύζυγο. Ονομαζόταν Καντίτζα και ήταν κόρη του Γκέντς Αχμέτ, υψηλόβαθμου αξιωματούχου του Τσεζάρ Πασά. Μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τρεις γιους και μία κόρη: Μαχμούτ, Μεχμέτ, Αχμάτ και Φατίμα. Ο Εμπού Λουμπούτ ακολούθησε το πρότυπο του Τσεζάρ Πασά. Έγινε δηλαδή γνωστός για το φιλόδοξο οικοδομικό του πρόγραμμα του, σχεδιάζοντας την αρχιτεκτονική ανακαίνιση της Γιάφας, ενώ ήταν διαβόητος για τη σκληρότητά του ως κυβερνήτη. Μάλιστα, σχετικά με το όνομα του, που στα ελληνικά και τα οθωμανικά τούρκικα εμφανίζεται με τον τύπο «Εμπού» ή «Αμπού Λουμπούτ» και στα αραβικά με τον τύπο «Αμπού-Ναμπούτ», έχει διατυπωθεί η άποψη ότι σημαίνει «Ροπαλοφόρος», επειδή συνδέθηκε με τη συνήθεια του, να περιπλανιέται στους δρόμους της Γιάφας με ένα ρόπαλο ή σπαθί, δέρνοντας όποιον δεν συμμορφωνόταν με τις εντολές του. Υπό την ηγεσία του πάντως θεωρείται ότι ο πληθυσμός και η οικονομική κατάσταση της Γιάφας και της Γάζας βελτιώθηκαν σημαντικά. Ο Εμπού Λουμπούτ εκδιώχτηκε από τη Γιάφα το 1819 ως αποτέλεσμα παρασκηνιακών μηχανορραφιών και κατέφυγε πρώτα στην Αίγυπτο και μετά στην Κωνσταντινούπολη . Χαρακτηριστικό του πλούτου που είχε συγκεντρώσει κατά την περίοδο διακυβέρνησης της Γιάφας είναι το γεγονός ότι φεύγοντας με την οικογένειά του από την πόλη χρειάστηκαν, σύμφωνα με την παράδοση, 270 καμήλες για να μεταφερθούν τα υπάρχοντά του. Στην Κωνσταντινούπολη ανήλθε γρήγορα σε υψηλές θέσεις της οθωμανικής ιεραρχίας, ώσπου στο τέλος του 1822, κι ενώ ακόμα οι επαναστατικές εστίες στη Μακεδονία ήταν σε εξέλιξη, έλαβε τον τίτλο του πασά τριών ιππουρίδων, έγινε δηλαδή στρατάρχης με στόχο να καταπνίξει την επανάσταση στη Χαλκιδική και αργότερα στη Νάουσα. Και τις δύο αποστολές του έφερε σε πέρας με μεγάλη αποτελεσματικότητα αλλά και χαρακτηριστική σκληρότητα. Το 1823 προήχθη σε γενικό διοικητή της Ρούμελης με έδρα τη Λάρισα . Έπεσε όμως σε δυσμένεια και σύντομα παύθηκε από τη θέση αυτή. Αν και κάποιες πηγές αναφέρουν ότι φυλακίστηκε και τελικά εκτελέστηκε , στα οθωμανικά αρχεία της εποχής εμφανίζεται ως διοικητής μιας περιοχής στο Ντιγιάρμπακιρ γύρω στο 1825-1827. Το 1827 υπογράφει μαζί με τη γυναίκα του ως διαχειριστής του βακουφιού του στη Γιάφα. Θεωρείται ότι πέθανε στα προχωρημένα εβδομήντα, γύρω στα 1835. Μετά από έρευνες στη Γιάφα τη δεκαετία του 1870, ο Γάλλος αρχαιολόγος Clermont-Ganneau εντόπισε τον τάφο του Εμπού Λουμπούτ κοντά στη φερώνυμη κρήνη που είχε ιδρύσει στη Γιάφα. Ο τάφος διατηρούνταν τουλάχιστον μέχρι το 1950, αλλά τώρα έχει πλέον χαθεί. Στις 24 Οκτωβρίου του 1821 ο Λουμπούτ διορίστηκε με φιρμάνι ανεξάρτητος στρατάρχης της Μακεδονίας και υπεύθυνος της καταστολής της επανάστασης στη Χαλκιδική (και αργότερα στη Νάουσα) ή όπως ανάφερε το ίδιο το φιρμάνι, «βεζίρης με πλήρη ανεξαρτησία για την πάταξη των ληστών (ενν. των επαναστατών)». Ο Εμπού Λουμπούτ πρώτα φρόντισε για την ενίσχυση των τειχών της Θεσσαλονίκης και διέταξε την επιστράτευση των μουσουλμάνων κατοίκων της Μακεδονίας. Συγκεντρώνοντας μεγάλες δυνάμεις τακτικού στρατού και ατάκτων κατόρθωσε να καταστείλει την επανάσταση στην Κασσάνδρα. Πέτυχε όμως να επαναφέρει στη νομιμότητα και υποταγή τους μοναχούς του Αγίου Όρους, με πειθώ και απειλές και χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε πόλεμο. Ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του και την αποτελεσματικότητά του έλαβε μία γούνα ερμίνας και ένα αδαμαντοκόλλητο σπαθί από τον Σουλτάνο ως σύμβολο ευαρέσκειας του . Στο Άγιο Όρος ο Λουμπούτ εγκατέστησε τουρκικό στρατό, ενώ φέρεται να ανάγκασε τους μοναχούς να του προσφέρουν υπέρογκες αποζημιώσεις σε χρήμα και πολύτιμα σκεύη. Ευχαριστημένος ο Σουλτάνος από την επιτυχία του Λουμπούτ στη Χαλκιδική, του ανέθεσε και την καταστολή της επανάστασης στη Νάουσα, ένα από τα πιο σημαντικά επαναστατικά κέντρα της Μακεδονίας. Ο Λουμπούτ προχώρησε σε ορισμένες προληπτικές ενέργειες, για να περιορίσει τις πράξεις των Ναουσαίων. Έτσι, ενίσχυσε τη φρουρά της Βέροιας, αντικατέστησε τον στρατιωτική διοικητή της, ενώ ταυτόχρονα μετέφερε, κρυφά από τους Έλληνες επαναστάτες, στρατεύματά του στη Βέροια . Αφού εκδόθηκε το φιρμάνι που επέτρεπε στον Λουμπούτ να τιμωρήσει τη Νάουσα (καθώς η πόλη διέθετε ειδικά προνόμια και δικαιώματα λόγω της προστασίας της μητέρας του Σουλτάνου), ο Εμπού Λουμπούτ ξεκίνησε την πολιορκία της πόλης, αναλαμβάνοντας ο ίδιος την ηγεσία της επίθεσης εναντίον της, επικεφαλής 20.000 ανδρών, από τους οποίους οι μισοί τουλάχιστον ήταν τακτικός στρατός και οι υπόλοιποι άτακτοι. Την πόλη υπεράσπιζαν 4.000-5.000 επαναστάτες . Τελικά μετά από πολλές συγκρούσεις και προτάσεις παράδοσης, κατάφερε να εισέλθει νικητής στην πόλη λίγες μέρες μετά το Πάσχα του 1822. Εφαρμόζοντας τις εντολές του ιερού φετβά, δήμευσε τις περιουσίες των κατοίκων, εκτέλεσε όλους τους ενήλικες άνδρες (πάνω από 2.000 σύμφωνα με τη μαρτυρία του ίδιου του Εμπού Λουμπούτ), εξανδραπόδισε τις γυναίκες και τα παιδιά, οδηγώντας τα στα σκλαβοπάζαρα.. Οι αρχόντισσες της Νάουσας, Ζαφειράκαινα, Γάτσαινα, Καρατάσαινα και άλλες μεταφέρθηκαν στη Θεσσαλονίκη, όπου υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, μαρτυρώντας για την πίστη τους . Μετά την καταστροφή της Νάουσας και πολλών χωριών της περιοχής της, ο Λουμπούτ, διορίστηκε γενικός διοικητής της Ρούμελης. Όχι πολύ αργότερα όμως, εξαιτίας πολυάριθμων παραπόνων, ο Σουλτάνος αναγκάστηκε να τον απομακρύνει και να τον μεταφέρει σε άλλη περιοχή. Για το τέλος του Εμπού Λουμπούτ, οι πηγές είναι αντιφατικές. Στην ελληνική και ευρωπαϊκή βιβλιογραφία συχνά αναφέρεται ότι μετά την αποπομπή του από τη Λάρισα ο Λουμπούτ φυλακίστηκε και εκτελέστηκε. Μάλιστα, σύμφωνα με την προφορική παράδοση του Διδυμοτείχου που κατέγραψε ο Δ. Μανάκας, ο Λουμπούτ βρήκε τον θάνατο με αποκεφαλισμό στην πλατεία του Διδυμοτείχου το 1824, αφού ο Σουλτάνος εξέδωσε καταδικαστικό φιρμάνι. Αντίθετα, ο Χατζηιωάννου παραθέτει πηγές σύμφωνα με τις οποίες ο Λουμπούτ, παρόλο που μετατέθηκε αρχικά στο Ντιγιάρμπακιρ, τελικά έχασε το αξίωμα του και πέθανε στο Tokat γύρω στο 1827/1828. Τέλος, η Ruba Kana'an στη διδακτορική της διατριβή αναφέρει ως χρόνο θανάτου του Λουμπούτ το 1834/35, ενώ ο τάφος του βρισκόταν δίπλα στην κρήνη που ο ίδιος χρηματοδότησε για να κατασκευαστεί, στη Γιάφα. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως κυβερνήτη της Γιάφας ο Εμπού Λουμπούτ ήταν υπεύθυνος για έναν μεγάλο αριθμό οικοδομικών έργων στην πόλη, στα οποία περιλαμβάνεται και η συμπλήρωση των οχυρώσεων, η ανακαίνιση του τζαμιού, η ανέγερση δύο δημόσιων κρηνών και η κατασκευή αγορών για βαμβάκι και μαλλί . ΟχυρώσειςΗ γαλλική λεηλασία της πόλης μετά την Πολιορκία της Γάζας το 1799 απέδειξε την ανεπάρκεια των τειχών της πόλης και όταν η πόλη επέστρεψε στον έλεγχο των Οθωμανών το 1800, Τούρκοι και Βρετανοί μηχανικοί ξεκίνησαν να ξαναχτίζουν τα τείχη. Αυτή η αποστολή ολοκληρώθηκε υπό τον Εμπού Λουμπούτ από το 1800 και μετέπειτα. Ο Εμπού Λουμπούτ πρόσθεσε μνημειώδη ανατολική πύλη στεφανωμένη με τρεις τρούλους. Οι οχυρώσεις ήταν ειδικά σχεδιασμένες για να αντιμετωπίσουν το Ευρωπαϊκο πυροβολικό και διέθεταν ισχυρά τείχη, με σημαντικούς γωνιακούς προμαχώνες, ικανούς να υποστηρίξουν μεγάλα κανόνια. Παρόμοια τείχη έχουν διατηρηθεί και στην Άκρα. Ωστόσο, μέσα στον 19ο αιώνα η πολιτική κατάσταση είχε αλλάξει και οι οχυρώσεις του Εμπού Λουμπούτ δεν χρειάζονταν πια. Μέχρι το 1888, η διαδικασία της αποσυναρμολόγησης είχε ολοκληρωθεί και η τάφρος είχε ολοκληρωτικά μπαζωθεί. Σήμερα, μόνο δύο πύλες και ένα μικρό τμήμα από τα τείχη του Εμπού Λουμπούτ διατηρούνται ακόμη. Μεγάλο τζαμί της ΓιάφαςΤο Μεγάλο Τζαμί της Γιάφας ή Το τζαμί του (Σουλτάνου) Μαχμούτ Β΄. Σύμφωνα με τα έγγραφα του βακουφιού του Λουμπούτ που δημοσίευσε η Kana'an, το Μεγάλο Τζαμί ανακαινίστηκε λόγω της προηγούμενης κακής του κατάστασης από τον κυβερνήτη της Γιάφας γύρω στα 1812. Μαζί με τα νέα τμήματα που κτίστηκαν τότε προστέθηκε επίσης ένας μεντρεσές (ιεροδιδασκαλείο) με μια βιβλιοθήκη. Το τζαμί έλαβε το όνομα του τότε Σουλτάνου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Μαχμούτ Β΄. Κρήνη του Αμπού ΝαμπούτΗ κατασκευή της κρήνης πραγματοποιήθηκε με εντολή του κυβερνήτη της Γιάφας το έτος 1815. (έτος Εγίρας 1230). Βακαλόπουλος Απόστολος Ε., Ιστορία της Μακεδονίας 1354-1833, Θεσσαλονίκη 1969. Βαλσαμίδης Μανώλης, Ψηφίδες (Ιστορικά τοπικά), τόμος 6ος, Νάουσα 2017. Βασδραβέλλης Ιωάννης (επιμ.), Ιστορικά Αρχεία Μακεδονίας Β' Αρχείον Βέροιας-Νάουσας 1598-1886, Θεσσαλονίκη 1954. Κολτσίδας Αντώνης, Η επανάσταση και η καταστροφή της Νάουσας κατά το 1822, Βέροια 2010. Μανάκας Δημήτριος, «Συλλογή αφηγήσεων, θρύλων, παραδόσεων και ιστορικών γεγονότων Διδυμοτείχου», Θρακικά 37 (1963) σελ.12-93. Μπάιτσης Τάκης, «Ο χαλασμός της Νάουσας το 1822 από ανέκδοτο αρχείο», Νιάουστα 171-172 (2020) σελ.24-28. Στουγιαννάκης Ευστάθιος, Ιστορία της πόλεως Ναούσης, (Από της ιδρύσεως μέχρι της καταστροφής του 1822), Γ’ Έκδοση, Σύλλογος αποφοίτων Γυμνασίου Ναούσης, Θεσσαλονίκη 1993. Χατζηιωάννου Δ. Νικολάου, «Μεχμέτ Εμίν Εμπού Λουμπούτ Πασάς», στο: Β. Δερμεντζόγλου (επιμ.). Μαρτύρων Αίματα. Εόρτιος τόμος επί αγιοκατατάξει των αγίων Ναουσαίων νεομαρτύρων, Ιερά Μητρόπολις Βεροίας και Ναούσης, Βέροια 2014, σελ.269-293. Clermont-Ganneau, C.S. (1896). [ARP] Archaeological Researches in Palestine 1873-1874, translated from the French by J. McFarlane. Vol. 2. London: Palestine Exploration Fund. Kana’an, Ruba (1998), Jaffa and the Waqf of Muhammad Aga Abu Nabbut (1799- 183 1): A Study in Urban History of an East Mediterranean City, Διδακτορική Διατριβή, Οξφόρδη, 1998. Petersen, Andrew (2001). A Gazetteer of Buildings in Muslim Palestine (British Academy Monographs in Archaeology). Vol. 1. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-727011-0. Tolkowsky, S. (1924), The Gateway of Palestine: A History of Jaffa, Routledge, London. Vilnay, Z. (2003). Legends of Palestine. Kessinger Publishing. ISBN 9780766141285.

Ο Μεχμέτ Εμίν Αμπτούλ Εμπού Λουμπούτ, όπως αναφέρεται στις ελληνικές και οθωμανικές πηγές, ή Μοχάμετ Αμπού Ναμπούτ Αγά (στα αραβικά: محمد أبو نبوت), όπως αναφέρεται στις αραβικές πηγές, ήταν ο κυβερνήτης της Γιάφας και της Γάζας στις αρχές του 19ου αιώνα, από το 1803 μέχρι ως το 1819, ενώ διορίστηκε ως μουτεσαρίφης των σαντζακίων της Θεσσαλονίκης και της Καβάλας από το 1821 μέχρι το 1823, ανεξάρτητος βεζίρης, υπεύθυνος για την καταστολή της εξέγερσης στη Μακεδονία κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Το 1823 υπηρέτησε και ως γενικός διοικητής και σερασκέρης της Ρούμελης, ενώ χρημάτισε και βαλής στην περιοχή του Κουρδιστάν (1825-1826).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%87%CE%BC%CE%AD%CF%84_%CE%95%CE%BC%CE%AF%CE%BD_%CE%91%CE%BC%CF%80%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BB_%CE%95%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D_%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84

Στησίχορος

Ο Στησίχορος είναι γνωστός για την περίφημη παλινωδία του. Είχε γράψει ένα ποίημα υβριστικό για την Ωραία Ελένη και τον Τρωικό Πόλεμο, αλλά αμέσως μετά λέγεται πως τυφλώθηκε. Έπειτα, συνέγραψε μια δεύτερη ωδή, μια παλινωδία, για να "διορθώσει" όσα είχε γράψει για την Ελένη και σαν από θαύμα ξαναβρήκε την όρασή του. Στο Φαίδρο του Πλάτωνα, μας παραδίδεται η παλινωδία του Στησίχορου. Η Ελένη ήταν στην Αίγυπτο, ενώ μια οπτασία της βρισκόταν στην Τροία: οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος λόγος οὗτος, οὐδ᾽ ἔβας ἐν νηυσὶν εὐσέλμοις, οὐδ᾽ ἵκεο Πέργαμα Τροίας·Στην εκδοχή αυτή του Στησιχόρου φαίνεται να βασίζεται ο Ευριπίδης στην τραγωδία Ελένη. Με τη σειρά του, ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης δανείζεται ένα διάλογο από την τραγωδία του Ευριπίδη στο ποίημα του Ελένη. Βικιθήκη - Φαίδρος του Πλάτωνα

Ο Στησίχορος ήταν αρχαίος λυρικός ποιητής από την Ιμέρα της Σικελίας. Γεννήθηκε κατά την Σούδα, το 632/631 π.Χ. στην 37η Ολυμπιάδα. Πέθανε περίπου το 555 π.Χ. Το αρχικό του όνομα ήταν Τεισίας. Πήρε το όνομα «Στησίχορος» επειδή είχε μοναδική ικανότητα να διοργανώνει χορούς με τη συνοδεία λύρας ή κιθάρας. Συμπεριλαμβάνεται στους εννιά λυρικούς ποιητές που θαυμάζονταν από τους λόγιους της Αλεξάνδρειας της Ελληνιστικής περιόδου. Το μεγαλύτερο μέρος από τα έργα του έχει χαθεί και σήμερα δε μας σώζονται παρά μόνο μερικά αποσπάσματα ή περιγραφές και αναφορές από μεταγενέστερες πηγές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82

Μάχη του Μαραθώνα

Κύρια πηγή για τους Περσικούς πολέμους αποτελεί ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος ο οποίος έγραψε το έργο Ιστορίαι γύρω στα 440-430 π.Χ, προσπαθώντας να ανακαλύψει τις πραγματικές αιτίες των Περσικών πολέμων. Το έργο ολοκληρώθηκε το 450 π.Χ. Η μέθοδος του Ηρόδοτου αποτελούσε καινοτομία και σύμφωνα με μερικούς ιστορικούς, ο Ηρόδοτος έχει εφεύρει την ιστορία που ξέρουμε. Ο Θουκυδίδης είχε αμφισβητήσει το έργο του Ηροδότου, καθώς η προσωπική άποψη του τελευταίου εμφανιζόταν συχνά στο έργο του. Ο Πλούταρχος, στο έργο Περί της Ηροδότου κακοήθειας (αν όντως το έγραψε αυτός), κατηγορεί τον Ηρόδοτο. Την περίοδο της Αναγέννησης, παρά το γεγονός ότι οι άνθρωποι συνέχιζαν να διαβάζουν το έργο του Ηροδότου, ο ιστορικός είχε κακή φήμη. Παρ' όλ' αυτά, τα αρχαιολογικά ευρήματα επιβεβαίωσαν τα γραφόμενα του Ηροδότου και αποκατέστησαν τη φήμη και την αξιοπιστία του, ειδικά ως προς τα γεγονότα που εξέτασε αυτοπροσώπως. Οι σύγχρονοι ιστορικοί θεωρούν το έργο του αξιόπιστο, αλλά έχουν αμφιβολίες για τους αριθμούς των νεκρών και τις ημερομηνίες των μαχών.. Πηγές για τη μάχη αποτελούν επίσης οι Πλάτων, Λυσίας, Παυσανίας, Πλούταρχος καθώς και ο Ρωμαίος Κορνήλιος Νέπως. Οι ρίζες της εχθρότητας Ελλήνων και Περσών βρίσκονται στην Ιωνική Επανάσταση. Η Ιωνική Επανάσταση απείλησε τη σταθερότητα της Περσικής Αυτοκρατορίας, γι' αυτό και ο Δαρείος ορκίστηκε να τιμωρήσει τις ελληνικές πόλεις που συμμετείχαν σε αυτή, όπως η Αθήνα και η Ερέτρια οι οποίες είχαν αποστείλει στους επαναστάτες βοήθεια από είκοσι τριήρεις και πέντε τριήρεις αντίστοιχα. Η Ιωνική Επανάσταση έληξε με νίκη του περσικού στόλου το 493 π.Χ και αργότερα ο Δαρείος επέκτεινε την αυτοκρατορία του στο Ανατολικό Αιγαίο και στην Προποντίδα. Το 492 π.Χ, καθώς η Ιωνική Επανάσταση είχε λήξει, ο Δαρείος έστειλε στρατό, υπό την ηγεσία του Μαρδονίου, ο οποίος ανέκτησε τη Θράκη και ανάγκασε τους Μακεδόνες να συμμαχήσουν με την Περσία. Τελικά, όμως, ο περσικός στόλος καταστράφηκε λόγω θύελλας έξω από τη χερσόνησο του Άθω.Μετά από δύο έτη, ο Δαρείος - που είχε συμβούλους στην αυλή του τους εξόριστους από την Αθήνα Πεισιστρατίδες και τον επίσης εξόριστο βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο - έστειλε στρατό στην Ελλάδα, υπό την ηγεσία του Αρταφέρνη (γιο του σατράπη των Σαρδέων) και του Δάτη (Μήδου ναύαρχου), με διαταγές να καταλάβουν τις Κυκλάδες, να τιμωρήσουν τη Νάξο για την αντίσταση κατά των Περσών (πριν την Ιωνική Επανάσταση) και να τιμωρήσουν τις πόλεις της Αθήνας και της Ερέτριας. Αφού κατέλαβαν το Αιγαίο, οι Πέρσες επιτέθηκαν στην Ερέτρια. Παρά την αντίστασή της, ο Εύφορβος ο Αλκιμάχου και ο Φίλαγρος ο Κυνέου άνοιξαν τις πύλες της πόλης στους Πέρσες, οι οποίοι την κατέστρεψαν και έστειλαν πολλούς αιχμάλωτους στην Περσία. Τότε, οι Πέρσες κινήθηκαν προς την Αθήνα. Οι Πέρσες, αφού πέρασαν την Αττική, στρατοπέδευσαν στον Μαραθώνα (40 χιλιόμετρα από την Αθήνα) μετά από συμβουλή του Ιππία. Αρχηγός της αθηναϊκής δύναμης ήταν ο Μιλτιάδης, ο οποίος ήξερε καλά τις περσικές τακτικές, γι' αυτό και οι Αθηναίοι αποφάσισαν να κλείσουν τις δύο εξόδους των στενών του Μαραθώνα. Ταυτόχρονα, ο Φειδιππίδης, κήρυκας και δρομέας από την Αθήνα, στάλθηκε στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια, αλλά οι Σπαρτιάτες, επικαλούμενοι θρησκευτικούς λόγους, απάντησαν ότι θα στείλουν στρατό μετά την πανσέληνο. Μόνο χίλιοι οπλίτες από τις Πλαταιές έφθασαν στον Μαραθώνα για να βοηθήσουν τους Αθηναίους.Ακόμα και αν οι Αθηναίοι συγκέντρωναν όλους τους διαθέσιμους οπλίτες στο Μαραθώνα, η αριθμητική υπεροχή των Περσών θα ήταν τουλάχιστον δύο προς ένα. Επιπλέον, αν τους συγκέντρωναν όλους στο Μαραθώνα, οι Πέρσες θα μπορούσαν να επιτεθούν στην Αθήνα χωρίς να συναντήσουν αντίσταση και μια πιθανή ήττα στον Μαραθώνα θα σήμαινε την καταστροφή της Αθήνας, καθώς δεν θα είχε στρατό για να αμυνθεί. Γι' αυτό οι Αθηναίοι αποφάσισαν να κλείσουν τις δύο εξόδους των στενών, όπου μπορούσαν να περιμένουν τους Σπαρτιάτες - αυτό θα δυσκόλευε τους Πέρσες να επιτεθούν στην Αθήνα.Για πέντε ημέρες, οι δύο στρατοί δεν αποφάσιζαν να επιτεθούν ο ένας στον άλλο. Τα πλευρά των Αθηναίων, όπως δηλώνει ο Κορνήλιος Νέπως, ήταν καλά προστατευμένα από τους ψηλούς λόφους. Κατά τον Τομ Χόλλαντ, αυτό εξυπηρετούσε τη στρατηγική των Αθηναίων, οι οποίοι περίμεναν την άφιξη των Σπαρτιατών. Οι Αθηναίοι είχαν στη διοίκηση τους δέκα στρατηγούς, ένα από κάθε φυλή - πολέμαρχος ήταν ο Καλλίμαχος ο Αφιδναίος. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι κάθε ημέρα διοικούσε ένας στρατηγός - γι' αυτό, ο Μιλτιάδης αποφάσισε να επιτεθεί την ημέρα, κατά την οποία διοικητής του στρατού θα ήταν ο ίδιος. Κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, οι Αθηναίοι θα διακινδύνευαν πολλά αν επιτίθεντο πριν την άφιξη των Σπαρτιατών.Ούτε οι Πέρσες ούτε οι Έλληνες ήθελαν να διακινδυνεύσουν μάχη. Παρ' ολ' αυτά, παραμένει άγνωστη η αιτία που οδήγησε τους Αθηναίους να επιτεθούν. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι Αθηναίοι είχαν μάθει από τους Ίωνες ότι οι Πέρσες απομάκρυναν τον ιππικό τους - αυτό αναφέρεται στο λεξικό «Σούδα»: Δάτιδος ἐμβαλόντος εἰς τὴν Ἀττικὴν τοὺς Ἴωνας φασιν, ἀναχωρήσαντος αὐτοῦ, ἀνελθόντας ἐπἰ τὰ δένδρα σημαίνειν τοῖς Ἀθηναίοις ὡς εἶεν χωρὶς οἱ ἱππεῖς, καὶ Μιλτιάδην συνιέντα τὴν ἀναχώρησιν αὐτῶν συμβαλεῖν οὕτως καὶ νικῆσαι, ὅθεν καὶ τῆν παροιμίαν λεχθῆναι ἐπὶ τῶν τὴν τάξιν διαλυόντων Υπήρξαν πολλές παραλλαγές της θεωρίας αυτής, αλλά σύμφωνα με ιστορικούς, το περσικό ιππικό είχε μεταφερθεί στα πλοία, έτσι ώστε να επιτεθεί στην Αθήνα όσο το πεζικό θα αντιμετώπιζε τους Αθηναίους στον Μαραθώνα - αυτή η παραλλαγή βασίζεται στην αναφορά του Ηροδότου, ότι το περσικό πεζικό έπλευσε γύρω από το Σούνιο για να επιτεθεί στην Αθήνα. Κατά τον Λάζενμπι, οι Πέρσες βάδισαν για να επιτεθούν στους Αθηναίους, κάτι που οδήγησε στην αρχή της μάχης - αργότερα όμως, βλέποντας τους Πέρσες να προωθούνται, οι Αθηναίοι αποφάσισαν να τους επιτεθούν. Δεν είναι σαφές ποια από τις δύο θεωρίες είναι η ορθότερη, παρ'όλα αυτά είναι αποδεκτή κάποια δραστηριότητα των Περσών κατά την πέμπτη μέρα.Οι Πέρσες είχαν κυρίως ελαφρύ πεζικό, το οποίο δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει σε μετωπική επίθεση (όπως αποδείχθηκε στις Θερμοπύλες (480 π.Χ.) και στις Πλαταιές (479 π.Χ.)) - γι' αυτό οι Πέρσες ήταν διστακτικοί και απρόθυμοι να επιτεθούν. Η στατική αμυντική θέση, κατά τον Λάζενμπι, είχε λίγη λογική για τους Έλληνες, καθώς οι οπλίτες ήταν περισσότερο δυνατοί σε μάχη σώμα με σώμα. Αν η απουσία του περσικού ιππικού οδήγησε σε αθηναϊκή επίθεση, σημαίνει ότι ένα μειονέκτημα για τους Αθηναίους (η πλαγιοκόπηση από το περσικό ιππικό) μετατρέπονταν σε κύριο πλεονέκτημα - αλλά είναι πιθανό ότι οι Πέρσες επιτέθηκαν, γι' αυτό και οι Αθηναίοι αντέδρασαν.Κατά μια άλλη εκδοχή, ίσως οι Πέρσες επιτέθηκαν επειδή έμαθαν (ή υποψιάστηκαν) για πιθανές ενισχύσεις από τη Σπάρτη - είτε κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να μείνουν για πολύ ακόμη στον Μαραθώνα. Έγιναν πολλές προσπάθειες για να βρεθεί η ακριβής ημερομηνία της μάχης. Κατά τους ιστορικούς, ο Ηρόδοτος χρονολογεί τα γεγονότα με το ηλιοσεληνιακό ημερολόγιο (συνδυασμός του ηλιακού και του σεληνιακού ημερολογίου). Κατά τον Philipp August Böckh, η μάχη διεξήχθη στις 12 Σεπτεμβρίου (κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο). Παρ' ολ' αυτά, φαίνεται ότι η κάθε ελληνική πόλη-κράτος είχε το δικό της ημερολόγιο - η ημερομηνία της μάχης εξαρτάται επίσης από την ημερομηνία που γιόρταζαν οι Σπαρτιάτες τα Κάρνεια. Θεωρείται πιθανό το γεγονός ότι το ημερολόγιο των Σπαρτιατών βρισκόταν κατά ένα μήνα πίσω από το αθηναϊκό, άρα η μάχη (κατά το σπαρτιατικό ημερολόγιο) διεξήχθη στις 12 Αυγούστου. Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρεται στο μέγεθος του αθηναϊκού στρατού - από την άλλη, ο Κορνήλιος Νέπως, ο Παυσανίας και ο Πλούταρχος δηλώνουν ότι οι Αθηναίοι διέθεταν 9.000 οπλίτες (και άλλους χίλιους από τις Πλαταιές), αν και ο Ιουστίνος αναφέρει ότι στη μάχη συμμετείχαν 10.000 Αθηναίοι και 1.000 Πλαταιείς, αριθμοί που συγκρίνονται με αυτούς που δίνει ο Ηρόδοτος για τη μάχη των Πλαταιών. Ο Παυσανίας περιγράφει επίσης μνημείο προς τιμή των δούλων οι οποίοι απελευθερώθηκαν λόγω της συνεισφοράς τους στον Μαραθώνα Γενικά, αυτοί οι αριθμοί είναι αποδεκτοί σήμερα. Κατά τον Ηρόδοτο, ο περσικός στόλος είχε 600 τριήρεις - δεν αναφέρει ωστόσο το μέγεθος του περσικού στρατού, αν και γράφει ότι ήταν πολύ καλά προετοιμασμένος. Ο Σιμωνίδης ο Κείος γράφει ότι οι Πέρσες διέθεταν 200.000 στρατιώτες - ο Κορνήλιος Νέπως γράφει ότι οι Πέρσες είχαν 200.000 άνδρες πεζικό και 10.000 άνδρες ιππικό (από αυτούς σχεδόν οι μισοί πολέμησαν στον Μαραθώνα, ενώ οι υπόλοιποι στάλθηκαν στο Σούνιο). Ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας αναφέρουν, όπως και το λεξικό «Σούδα», ότι οι Πέρσες είχαν 300.000 στρατιώτες. Ο Πλάτωνας και ο Λυσίας αναφέρουν ότι οι Πέρσες είχαν 500.000 στρατιώτες - ο Ιουστίνος δηλώνει ότι οι Πέρσες διέθεταν 600.000 άνδρες. Κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, οι Πέρσες διέθεταν από είκοσι με εκατό χιλιάδες άνδρες πεζικό και χίλιους ιππείς. Η απόσταση μεταξύ των δύο στρατών ήταν λιγότερη από οκτώ στάδια (ή 1.5 χιλιόμετρα). Στο κέντρο της αθηναϊκής παράταξης βρίσκονταν στρατιώτες της Λεοντίδας φυλής (με αρχηγό τον Θεμιστοκλή) και της Αντιοχίδας φυλής (με αρχηγό τον Αριστείδη), οι οποίοι ήταν παραταγμένοι στις τάξεις των τεσσάρων, ενώ στα πλευρά βρίσκονταν οι υπόλοιπες φυλές και οι Πλαταιείς, οι οποίοι ήταν παραταγμένοι στις τάξεις των οκτώ.. Η μεγάλη συμβολή του Μιλτιάδη στη νίκη αυτή ήταν ότι ενίσχυσε τις πτέρυγες της αθηναϊκής παράταξης εις βάρος του κέντρου της, πράγμα που επέτρεψε την περικύκλωση της περσικής παράταξης. Οι Αθηναίοι επιτέθηκαν και έφτασαν κοντά στις περσικές γραμμές - ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι οι Αθηναίοι ήταν οι πρώτοι Έλληνες που άντεξαν τους Μήδους, το όνομα των οποίων προκαλούσε τρόμο (Ἀθηναῖοι δὲ ἐπείτε ἀθρόοι προσέμιξαν τοῖσι βαρβάροισι, ἐμάχοντο ἀξίως λόγου. πρῶτοι μὲν γὰρ Ἑλλήνων πάντων τῶν ἡμεῖς ἴδμεν δρόμῳ ἐς πολεμίους ἐχρήσαντο, πρῶτοι δὲ ἀνέσχοντο ἐσθῆτά τε Μηδικὴν ὁρέοντες καὶ τοὺς ἄνδρας ταύτην ἐσθημένους· τέως δὲ ἦν τοῖσι Ἕλλησι καὶ τὸ οὔνομα τὸ Μήδων φόβος ἀκοῦσαι).Οι αθηναϊκές πτέρυγες κατέστρεψαν τις περσικές γραμμές και περικύκλωσαν το ισχυρό κέντρο των Περσών - η μάχη έληξε με υποχώρηση του κέντρου των Περσών στα πλοία. Αρκετοί Πέρσες σκοτώθηκαν στους βάλτους, την ύπαρξη των οποίων αγνοούσαν. Οι Αθηναίοι επιτέθηκαν στα περσικά πλοία και κατάφεραν να καταστρέψουν επτά απ' αυτά. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται στον Κυναίγειρο, αδερφό του Αισχύλου, ο οποίος προσπάθησε να τραβήξει μια περσική τριήρη, αλλά οι Πέρσες του έκοψαν το χέρι, με αποτέλεσμα να πεθάνει.Κατά τον Ηρόδοτο, οι Πέρσες έχασαν 6.400 άνδρες στο πεδίο της μάχης, ενώ παραμένει άγνωστος ο αριθμός των νεκρών κατά την υποχώρηση. Στη μάχη σκοτώθηκαν 192 Αθηναίοι και 11 Πλαταιείς - σ' αυτή τη μάχη σκοτώθηκαν επίσης ο πολέμαρχος Καλλίμαχος και ο στρατηγός Στησίλεως ο Θρασύλεω. Οι Αθηναίοι αποφάσισαν να θάψουν τους νεκρούς του Μαραθώνα κοντά στο πεδίο της μάχης. Στον τάφο των Αθηναίων, ο Σιμωνίδης έγραψε το παρακάτω επίγραμμα: Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι, χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμινΑμυνόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοντυμένων ΠερσώνΣήμερα στην περιοχή της μάχης υπάρχει ο Τύμβος των Μαραθωνομάχων. Στη βίλλα του Ηρώδη του Αττικού στην Κυνουρία, ρωμαϊκής εποχής, έχει βρεθεί ενεπίγραφη στήλη με ονόματα πεσόντων κατά τη μάχη. Το στοιχείο αυτό, σε συνδυασμό με τη σύσταση του τύμβου του Μαραθώνα, στον οποίο έχει ανευρεθεί υλικό και από μεταγενέστερες εποχές, καθώς και με την ανεύρεση πορτραίτου του Ηρώδη κοντά στον τύμβο, έχει οδηγήσει τον αρχαιολόγο Γ. Σπυρόπουλο στο συμπέρασμα πως ο τύμβος είναι δημιούργημα του ίδιου του Ηρώδη. Συγκεκριμένα, φαίνεται να επιβεβαιώνεται η μαρτυρία του Ηροδότου πως οι πεσόντες Αθηναίοι τάφηκαν σε ιδιαίτερους τάφους με στήλες όπου αναγράφονταν τα ονόματά τους κατά φυλές. Αργότερα ο Ηρώδης, του οποίου η οικογένεια καταγόταν από τον Μαραθώνα, προχώρησε σε ανάπλαση του χώρου δημιουργώντας τον τύμβο και μεταφέροντας τις στήλες στην έπαυλή του στην Κυνουρία, ως εκδήλωση προγονολατρείας.Στην περιοχή Βρανά έχει ανασκαφεί μερικώς και δεύτερος ταφικός τύμβος με 11 ταφές ανδρών, χρονολογούμενος στις αρχές του 5ου αι. π.Χ. Μερικοί ταυτίζουν αυτόν τον τύμβο με τον Τύμβο των Πλαταιέων, ωστόσο αυτή η υπόθεση δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί.Το χάλκινο κράνος του Μιλτιάδη, το οποίο φορούσε ο Αθηναίος στρατηγός κατά τη διάρκεια της μάχης, το αφιέρωσε ο ίδιος στο ιερό του Δία στην Ολυμπία προκειμένουν να ευχαριστήσει τον θεό για τη νίκη. Το κράνος βρίσκεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας. Μετά τη μάχη, ο περσικός στόλος έπλευσε γύρω από το Σούνιο για να επιτεθεί στην Αθήνα - οι Αθηναίοι, καθώς κατάλαβαν ότι η πόλη τους βρισκόταν υπό απειλή, βάδισαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν στην Αθήνα. Οι Αθηναίοι κατάφεραν να φθάσουν νωρίτερα απ' ό,τι οι Πέρσες, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να υποχωρήσουν. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται στη συμμαχία των Περσών και των Αλκμεωνιδών - οι τελευταίοι είχαν δώσει σήμα μετά τη μάχη. Αργότερα, στο πεδίο της μάχης έφτασαν οι Σπαρτιάτες - βλέποντας τα πτώματα των Περσών αναγνώρισαν τη μεγάλη νίκη των Αθηναίων.Ο Δαρείος άρχισε να συγκεντρώνει μεγάλο στρατό για να επιτεθεί ξανά στην Ελλάδα, αλλά τα σχέδια του αναβλήθηκαν λόγω της εξέγερσης στην Αίγυπτο. Πέθανε σε λίγο και στον θρόνο ανέβηκε ο γιος του Ξέρξης Α'. Ο Ξέρξης ανακατέλαβε την Αίγυπτο και άρχισε ξανά τις προετοιμασίες για εισβολή στην Ελλάδα. Η δεύτερη επίθεση των Περσών ξεκίνησε το 480 π.Χ, με επιτυχίες στις Θερμοπύλες και στο Αρτεμίσιο, αλλά οι Έλληνες πέτυχαν νίκες στη Σαλαμίνα, στις Πλαταιές και στη Μυκάλη και ανάγκασαν τους Πέρσες να υποχωρήσουν. Η μάχη του Μαραθώνα αποδείχθηκε πολύ σημαντική για τους Έλληνες. Η μάχη ήταν καθοριστική στιγμή στην ιστορία της αθηναϊκής δημοκρατίας, καθώς έδειξε τι μπορούσαν να πετύχουν με ενότητα και αυτοπεποίθηση - κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, «η νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα έδωσε στους Έλληνες την ευκαιρία να επιζήσουν για τρεις αιώνες, όποτε και ανάπτυξαν αξιόλογο πολιτισμό, στη βάση του οποίου υπάρχει ο δυτικός πολιτισμός». Ο Τζων Στιούαρτ Μιλ έχει δηλώσει ότι «η μάχη του Μαραθώνα, ως γεγονός στη βρετανική ιστορία, είναι πιο σημαντική από τη μάχη του Χάστινγκς» και ο Edward Shepherd Creasy συμπεριλαμβάνει τη μάχη του Μαραθώνα στο έργο The Fifteen Decisive Battles of the World: from Marathon to Waterloo (Οι Δεκαπέντε πιο Αποφασιστικές Μάχες του Κόσμου: από τον Μαραθώνα στο Βατερλώ). Φαίνεται ότι ο Αθηναίος τραγικός ποιητής Αισχύλος θεωρούσε ότι η συμμετοχή του στον Μαραθώνα ήταν το πιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του -ανώτερο κι από την Ορέστεια και τους Πέρσες του- δεδομένου ότι έγραψε το παρακάτω επίγραμμα: Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεύθει μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας· ἀλκὴν δ’ εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος ἂν εἴποι καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενοςΑυτός ο τάφος στην καρποφόρα Γέλα τον Αθηναίο Αισχύλο του Ευφορίωνα σκεπάζει. Για την ξακουστή παλληκαριά του το άλσος του Μαραθώνα θα πει, και οι μακρομάλληδες Μήδοι, που καλά την ξέρουν.Όσον αφορά τον στρατιωτικό τομέα, το μεγαλύτερο μάθημα για τους Έλληνες ήταν η δύναμη των οπλιτών - αυτοί θα έπαιζαν μεγάλο ρόλο και στις εμφύλιες συρράξεις των Ελλήνων. Παρ' ολ' αυτά, ο σχηματισμός φάλαγγας ήταν ευάλωτος στο ιππικό, αλλά καθώς στον Μαραθώνα το περσικό ιππικό έλειπε, η φάλλαγα αποδείχθηκε θανατηφόρο όπλο. Ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους της μάχης αποτελεί η πορεία του Φειδιππίδη από την Αθήνα στη Σπάρτη. Κατά τη διάρκειας της πορείας, ο δρομέας πέτυχε στον δρόμο του τον θεό Πάνα - ο θεός τον ρώτησε γιατί οι Αθηναίοι δεν τον τιμούσαν. Ο δρομέας απάντησε ότι οι Αθηναίοι θα τον τιμούσαν απ' εδώ και πέρα. Ο Πάνας είχε προκαλέσει πανικό στους Πέρσες κατά τη διάρκειας της μάχης - προς τιμή αυτού, οι Αθηναίοι έφτιαξαν ένα τέμενος στα βόρεια της Ακρόπολης.Μετά τη νίκη, η γιορτή της Αγροτέρας Αρτέμιδος πήρε νέα μορφή - πριν τη μάχη, οι Αθηναίοι ορκίστηκαν να θυσιάζουν ένα αριθμό αιγών ίσο με τον αριθμό των νεκρών Περσών. Αλλά, λόγω του μεγάλου αριθμού νεκρών Περσών, οι Αθηναίοι αποφάσισαν να προσφέρουν πενήντα αίγες κάθε χρόνο - ο Ξενοφών αναφέρει ότι, ενενήντα χρόνια μετά τη μάχη, αυτή η παράδοση συνεχίζονταν. Κατά τον Πλούταρχο, οι Αθηναίοι είχαν δει το φάντασμα του Θησέα, το οποίο τους οδήγησε κατά των Περσών - η σκηνή απεικονίζεται στην τοιχογραφία της Ποικίλης Στοάς. Ο Παυσανίας επίσης γράφει: συνέβη δὲ ὡς λέγουσιν ἄνδρα ἐν τῇ μάχῃ παρεῖναι τὸ εἶδος καὶ τὴν σκευὴν ἄγροικον· οὗτος τῶν βαρβάρων πολλοὺς καταφονεύσας ἀρότρῳ μετὰ τὸ ἔργον ἦν ἀφανής· ἐρομένοις δὲ Ἀθηναίοις ἄλλο μὲν ὁ θεὸς ἐς αὐτὸν ἔχρησεν οὐδέν, τιμᾶν δὲ Ἐχετλαῖον ἐκέλευσεν ἥρωαμετάφραση: Μερικοί είδαν ένα άνδρα που έμοιαζε αγροίκος. Αυτός είχε σκοτώσει πολλούς βαρβάρους με το άροτρο και μετά εξαφανίστηκε. Οι Αθηναίοι είχαν ζητήσει τη συμβολή ενός μαντείου και ο θεός τους είπε να τιμούν τον Εχετλαίον ως ήρωα Κατά τον Κλαύδιο Αιλιανό, ένας οπλίτης έφερε τον σκύλο του στο στρατόπεδο και ο σκύλος επιτέθηκε, μαζί με τον κύριό του, στους Πέρσες. Αυτή η σκηνή απεικονίζεται στην τοιχογραφία της Ποικιλής Στοάς. Κατά τον Ηρόδοτο, ο Φειδιππίδης έτρεξε την απόσταση των 219 περίπου χιλιομέτρων από την Αθήνα μέχρι τη Σπάρτη, μέσα σε μία ημέρα. Μετά τη μάχη, το αθηναϊκό στράτευμα επέστρεψε εσπευσμένα στην Αθήνα και πρόλαβε να φτάσει στο Φάληρο πριν την άφιξη των περσικών πλοίων. Στη θέα του αθηναϊκού στρατού ο περσικός στόλος δεν επιχείρησε απόβαση και απέπλευσε για την Ασία. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Φειδιππίδης έτρεξε στην Αθήνα μετά τη μάχη, φώναξε τη λέξη «Νενικήκαμεν» (Νικήσαμε!) και ξεψύχησε, κάτι που όμως δεν αναφέρεται από τον Ηρόδοτο. Αυτή η ιστορία συναντάται για πρώτη φορά στο έργο Στη δόξα της Αθήνας (1ος αιώνας) του Πλουτάρχου, το οποίο αποτελείται από αποσπάσματα του χαμένου έργου του Ηρακλείδη του Ποντικού - εκεί ο δρομέας αναφέρεται ως Θέρσιππος και Ευκλής. Μεταγενέστερα, ο Λουκιανός (2ος αιώνας) δηλώνει ότι ο δρομέας ονομαζόταν Φιλιππίδης και όχι Φειδιππίδης. Στις 8 Δεκεμβρίου 2010, κατά την 2500η επέτειο της μάχης του Μαραθώνα, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ δήλωσε ότι η μάχη αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ηρόδοτος, Ιστορίαι Θουκυδίδης, Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου Διόδωρος Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη Ιστορική Λυσίας, Επιτάφιος Πλάτωνας, Μενέξενος Ξενοφών, Κύρου Ανάβασις Αριστοτέλης, Αθηναίων Πολιτεία Αριστοφάνης, Ιππείς Κορνήλιος Νέπως, Περί επιφανών ανδρών (Μιλτιάδης) Πλούταρχος, Βίοι Παράλληλοι (Αριστείδης, Θεμιστοκής, Θησεύς), Περί της Ηροδότου κακοήθειας Λουκιανός, Ὑπὲρ τοῦ ἐν τῇ Προσαγορεύσει Πταίσματος Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις Κλαύδιος Αιλιανός, Ποικίλη Ἱστορία και Περὶ Ζῴων Ἰδιότητος Ιουστίνος, Επιτομή της Φιλλιπικής Ιστορίας του Πομπηίου Τρόγου Κτησίας, ΠερσικάΑρχειοθετήθηκε 2012-01-11 στο Wayback Machine. (από την επιτομή του Φώτιου) Σούδας, Λεξικό της Σούδας Green, Peter (1996). The Greco-Persian Wars. University of California Press. ISBN 0520203135. Holland, Tom (2006). Persian Fire: The First World Empire and the Battle for the West. Abacus. ISBN 0385513119. Lazenby, JF. The Defence of Greece 490–479 BC. Aris & Phillips Ltd., 1993 (ISBN 0-85668-591-7) Lloyd, Alan. Marathon:The Crucial Battle That Created Western Democracy. Souvenir Press, 2004. (ISBN 0-285-63688-X) Davis, Paul. 100 Decisive Battles. Oxford University Press, 1999. ISBN 1-57607-075-1 Powell J., Blakeley D.W., Powell, T. Biographical Dictionary of Literary Influences: The Nineteenth Century, 1800–1914. Greenwood Publishing Group, 2001. ISBN 978-0-313-30422-4 Fuller, J.F.C. A Military History of the Western World. Funk & Wagnalls, 1954. Fehling, D. Herodotus and His "Sources": Citation, Invention, and Narrative Art. Translated by J.G. Howie. Leeds: Francis Cairns, 1989. Finley, Moses (1972). «Introduction». Thucydides – History of the Peloponnesian War (translated by Rex Warner). Penguin. ISBN 0140440399. Anthologiae Graecae Appendix, vol. 3, Epigramma sepulcrale D.W. Olson et al., "The Moon and the Marathon" Αρχειοθετήθηκε 2012-06-04 at Archive.is, Sky & Telescope Sep. 2004 AIMS. «Marathon History». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2008. Livius, Battle of Marathon Αρχειοθετήθηκε 2008-09-20 στο Wayback Machine. by Jona Lendering "Battle of Marathon", Chapt. I of Fifteen Decisive Battles of the World from Marathon to Waterloo according to Εdward Shepherd Creasy, 1851 Battle of Marathon by e-marathon.gr

Η Μάχη του Μαραθώνα (αρχαία ελληνικά Μάχη τοῦ Μαραθῶνος), που διεξήχθη τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ, αποτελεί σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων (Αθηναίοι και Πλαταιείς) και των Περσών κατά την πρώτη εισβολή των Περσών στην Ελλάδα. Μετά την αποτυχία της Ιωνικής Επανάστασης, ο Δαρείος συγκέντρωσε μεγάλη δύναμη για να εκδικηθεί την Αθήνα και την Ερέτρια, οι οποίες είχαν βοηθήσει τους Ίωνες, κατά την Ιωνική Επανάσταση. Το 492 π.Χ, έστειλε δύναμη, υπό την ηγεσία του Μαρδόνιου αλλά ο περσικός στόλος καταστράφηκε από τρικυμία παραπλέοντας τον Άθω. Τελικά το 490 π.Χ., υπό τη διοίκηση του Δάτη και του Αρταφέρνη, ο περσικός στρατός κατέλαβε τις Κυκλάδες, κατέστρεψε την Ερέτρια και στρατοπέδευσε στον Μαραθώνα, όπου τους αντιμετώπισε δύναμη Αθηναίων και Πλαταιέων. Η μάχη έληξε με αποφασιστική νίκη των Ελλήνων - που οφειλόταν στην στρατιωτική ιδιοφυΐα του Μιλτιάδη - και οι Πέρσες αναγκάσθηκαν να φύγουν στην Ασία. Η μάχη του Μαραθώνα έδειξε στους Έλληνες ότι μπορούσαν να νικήσουν τους Πέρσες. Κατά τους σύγχρονους ιστορικούς και μελετητές, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές, στην ιστορία της ανθρωπότητας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CF%8E%CE%BD%CE%B1

Υπέρψυχρος νάνος

Η έννοια του υπέρψυχρου νάνου αστέρα διατυπώθηκε από τους J. Davy Kirkpatrick, Todd J. Henry και Michael J. Irwin το 1997. Σήμερα αυτή η κατηγορία περιλαμβάνει νάνους αστέρες τύπου M και φαιούς νάνους. Η παραπάνω συνθήκη δημιουργεί μια ετερογενή ομάδα αστέρων που περιλαμβάνει αστέρες με πολύ χαμηλή μάζα και καφέ νάνους. Αυτή η ομάδα αποτελεί το 15% των αστέρων που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση από τον Ήλιο. Λαμβάνοντας υπόψη το μοντέλο συσσώρευσης, τη μικρή μάζα τους, και το μικρό μέγεθος των πρωτο-πλανητικών δίσκων τους, οι αστέρες της ομάδας αυτής, θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν έναν σχετικό άφθονο αριθμό πλανητών σαν τη Γη που κυμαίνονται σε μέγεθος από το μέγεθος του Ερμή μέχρι το μέγεθος της Γης. Η ανακάλυψη του πλανητικού συστήματος του TRAPPIST-1 και των επτά πλανητών του (με χαρακτηριστικά παρόμοια με αυτά της Γης) επιβεβαιώνει την υπόθεση αυτή. Λόγω της αργής σύντηξης υδρογόνου που συμβαίνει στον πυρήνα τους, οι υπέρψυχροι αστέρες σε σύγκριση με άλλους αστέρες χαμηλής μάζας μπορούν να έχουν διάρκεια ζωής που προσεγγίζει τα 100 δισεκατομμύρια χρόνια. Ως εκ τούτου, με δεδομένη την ηλικία του Σύμπαντος που υπολογίζεται στα 13,8 δις χρόνια, η ηλικία τους είναι σχετικά μικρή.

Ο υπέρψυχρος νάνος είναι αστρικό ή υποαστρικό αντικείμενο φασματικού τύπου M ο οποίος έχει ενεργό θερμοκρασία κάτω από 2.700 K. O TRAPPIST-1 είναι ο πλέον γνωστός αστέρας αυτού του τύπου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%AD%CF%81%CF%88%CF%85%CF%87%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82

Νέα Τρίγλια Χαλκιδικής

Με το σχέδιο Καποδίστριας η Νέα Τρίγλια έγινε έδρα του ομώνυμου (Δ.δ. Νέας Τριγλίας) Δημοτικού Διαμερίσματος, που αριθμούσε συνολικά 2.946 κατοίκους το 2001. Το συναποτελούν οι οικισμοί: η Νέα Τρίγλια [ 2.946] η Παραλία Νέας Τριγλίας [ 31] , τουριστικά ανεπτυγμένη. Από αθλητική άποψη ενεργός είναι ο ομώνυμος ποδοσφαιρικός όμιλος, που αγωνίζεται στην πρώτη ερασιτεχνική κατηγορία του πρωταθλήματος της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής. Ο Π.Ο. Τρίγλιας πήρε το πρωτάθλημα και το κύπελλο Χαλκιδικής 12 φορές. Εξάλλου, υπάρχει και Αθλητικός Όμιλος, Ακαδημία Καλαθοσφαίρισης (το ανδρικό τμήμα πήρε το πρωτάθλημα Χαλκιδικής το 1991 και στις γυναίκες, το αντίστοιχο τμήμα κέρδισε 10 πρωταθλήματα καλαθοσφαίρισης από το 1991).3 πρωταθλήματα η ομάδα κορασίδων 1 νεανίδων και άνοδο Β εθνική γυναικων 2003 Α 2 Εθνικη το 2004 και Α1 εθνική κατηγορία το 2005,,2006 και 2006, ,2007 το 2008 Α2 Ο ναός του Αγίου Αθανασίου χρονολογείται από το 19ο αιώνα περίπου. Το Μετόχι, το μετοχικό κτίσμα Μαγαζάρα, στην παραλία, όπως επίσης και η βυζαντινή κρήνη Ξυνή, κτισμένη στον αυλόγυρο του ναού της Αγίας Παρασκευής, αποτελούν άλλα μνημεία. Ο τόπος κατοικούνταν από τα προϊστορικά χρόνια, όπως καταδεικνύουν τα ευρήματα στην ευρύτερη περιοχή, όπως το κρανίο του Αρχανθρώπου των Πετραλώνων. Στην περιοχή όμως της Νέας Τρίγλιας δεν έχουν γίνει αρχαιολογικές ανασκαφές, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε ποια πόλη ήταν στη θέση της. Πιθανολογείται ότι υπήρχε στη θέση της Νέας Τρίγλιας αρχαία πόλη, με το όνομα Σπάρτωλος στη σημερινή περιοχή Πλατάνια. Η ίδια στα βυζαντινά χρόνια ονομαζόταν Ζύλη ή Ζγύλη. Κατά το Γάλλο Λεφόρ , στη θέση του σημερινού οικισμού υπήρχε το Ρουσσαίο (996-1354 ή 1356 μ.Χ. ) το οποίο ήταν αυτοκρατορική γη και κατά το 1117 αποτέλεσε μοναστηριακή ιδιοκτησία.. Η παλιά ονομασία (από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας) της Νέας Τρίγλιας ήταν Σουφλάρ και έτσι σήμερα καλείται από τους εντόπιους. Η περιοχή στην οποία υπάγεται το Σουφλάρ ονομάζεται Καλαμαριά και εκτείνεται από τη Θεσσαλονίκη ως την Ποτίδαια . To όνομα Καλαμαριά ερμηνεύεται ως προερχόμενο από το Καλή Μαρία. Έτσι έλεγαν τη Μαρία , αδερφή ηγεμόνα της Μακεδονίας, και σε αυτήν ανήκε η Καλαμαριά. Η εγκατάσταση προσφύγων στο χωριό Σουφλάρ στα νεότερα χρόνια έγινε μετά το 1922, από κατοίκους προερχόμενους από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Εκτός από τη Νέα Τρίγλια, κάποιοι άλλοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στη Ραφήνα Αττικής και έτσι οι δυο πόλεις έχουν άριστες σχέσεις. Πριν την έλευση προσφύγων , το Σουφλάρ είχε περιέλθει στην κατοχή ενός Τούρκου Αγά και στη συνέχεια του Εβραίου Σαούλ Μοδιάνου, για να αγοραστεί από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Το 1926 το Σουφλάρ έγινε αυτόνομη κοινότητα, μαζί με τα Μικράλωνα (Μπόζαλα) και έλαβε το όνομα Νέα Τρίγλια. Η παλαιά Τρίγλια βρίσκεται στη Μικρά Ασία (στα βορειοανατολικά) και ανάγεται στα προϊστορικά χρόνια, σύμφωνα με τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη. Ήταν η Τριγλεία που προήλθε από το Βρύλειο, αρχαιότατη πόλη, σύμφωνα με την ίδια πηγή. Στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εγκαταστάθηκαν Βούλγαροι και Μόγγολοι στη Νέα Τρίγλια. Μάλιστα, δύο κάτοικοι του οικισμού εκτελέστηκαν από Μογγόλους, ενώ το χωριό πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς. Ο Σύλλογος των Απανταχού Τριγλιανών ιδρύθηκε το 1961 με έδρα τη Θεσσαλονίκη και το 1975 ίδρυσε παραρτήματα στη Νέα Τρίγλια και στη Ραφήνα. Εξάλλου, το 1994 ιδρύθηκε και Σύλλογος Νέων και το 2002 ο Σύλλογος «Διγενής», από Πόντιους παλιννοστούντες. Το 1992 ιδρύθηκε Λαογραφικό Μουσείο. Τρία χρόνια μετά, όλα τα αντικείμενα του μουσείου μεταφέρθηκαν στο Πολιτιστικό Κέντρο του Συλλόγου των Απανταχού Τριγλιανών, το 1997 ιδρύθηκε ο Σύλλογος Κιζδερβενιωτών Μικράς Ασίας «τα Μικράλωνα», τιμώντας τη μνήμη των Μικρασιατών στις 14 Σεπτεμβρίου στον Ναό Υψώσεως Τιμίου Σταυρού. Δήμος Νέας Προποντίδας – Επίσημος ιστότοπος Τρίγλια Νέα Τρίγλια Αττικής

Η Νέα Τρίγλια είναι κωμόπολη, δημοτικό διαμέρισμα του Δήμου Νέας Προποντίδας (Ν. 3852/2010, Πρόγραμμα "Καλλικράτης") και πρώην έδρα του Δήμου Τρίγλιας, στο δυτικό τμήμα της επαρχίας του νομού Χαλκιδικής. Τριγλια επίσης ονομάζεται αυτός που προκαλεί πόνο σωματικό (στη περιοχή του πρωκτού) αλλά και ψυχολογικό σε όσους ενώ δεν ασχολούνται ονειρεύονται μια πόλη μια ομάδα μια τζατζίκι μια πατάτες! Η απόστασή της από τη Θεσσαλονίκη είναι γύρω στα 50 χιλιόμετρα. Για όσους έφυγαν νωρίς, χίλια χρόνια Ηρακλης. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων περίπου από τη δυτική ακτή της Χαλκιδικής προς τον Θερμαϊκό και η κτηματική περιοχή της εκτείνεται μέχρι την ακτογραμμή. Αριθμεί 3.102 κατοίκους με βάση την απογραφή του 2011. Οι κάτοικοι είναι ντόπιοι, αλλά και πρόσφυγες, προερχόμενοι από την Τρίγλια της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας (κοντά στην Προύσα) και από το κοντινό της Τρίγλιας Βελετλέρ (σήμερα Cinarlik koy), καθώς και από το Κίζδερβεντ της Μικράς Ασίας, χωριό κοντά στη Νικομήδεια (σήμερα Ιζμίτ). Κύρια ασχολία είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και ειδικότερα οι υπέργηρες ελιές (από το 16ο αιώνα) και οι καλλιέργειες σιτηρών και κηπευτικών. Ανάμεσα στα άλλα, λειτουργούν αγροτικό ιατρείο, ταχυδρομείο, 2 αγροτικοί συνεταιρισμοί, 2 νηπιαγωγεία, 2 Δημοτικά Σχολεία, Γυμνάσιο και Λύκειο, Κέντρο Φροντίδας Οικογένειας, παιδικοί σταθμοί, ΟΤΕ, ΚΑΠΗ και ΚΕΠ (από το 2004).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%A4%CF%81%CE%AF%CE%B3%CE%BB%CE%B9%CE%B1_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82

Χούλιο Χαραμίγιο

Γονείς του ήταν η Απολλονία Λαυρίδο και ο Χουάν Χαραμίγιο. Η φτώχια τον έβγαλε από μικτό στη βιοπάλη σε τσαγκαράδικο, αλλά αυτός το μυαλό του όλο στη μουσική το είχε. Άκουγε Όλυμπο Καρδένας, Κάρλος Ρουβίρα Ινφάντε και άλλους μουσικούς και ήθελε να γίνει σαν κι αυτούς. Με δυο φίλους του μαζί, κιθάρα και ακομπανία, γύρισε όλους τους ραδιοφονικούς σταθμούς, και κάποτε άνοιξε η τύχη του. Το 1955 κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο με τίτλο «Pobre mi madre querida» μαζί με τον Φρέσια Σαβέρδα. Ο Κάρλος Ρουβίρα Ινφάντε αμέσως τον εκτίμησε και μαζί του κυκλοφόρησε το «Esposa» και ένα χρόνο μετά το «Fatalidad» που γίναν και τα δύο μεγάλες επιτυχίες και ως σήμερα καταλογίζονται τραγούδια σταθμοί της ισπανόφωνης Λατινικής Αμερικής. Όλοι οι ραδιοφωνικοί σταθμοί από το ΜΕξικό ως την Αργεντινή έπαιζαν τα τραγούδια αυτά, ενώ το «Nuestro Juramento» τον καταξίωσε διεθνώς. Ακολούθησαν συναυλίες σε όλη την Λατινική Αμερική. Τραγούδησε μέχρι θανάτου και πέθανε το 1978 από εξασθένηση. Εκατοντάδες χιλιάδες λαός από όλη την Λατινική Αμερική αποτίμησε τελεταίο φόρο τιμής στην κηδεία του. Nuestro juramento Fatalidad (Peruanischer Walzer) Reminiscencias Rondando tu esquina No me toquen ese vals (Peruanischer Walzer) Cinco centavitos Un disco más Ódiame (Peruanischer Walzer) Te esperaré Alma mía (Peruanischer Walzer) Los versos para mi madre Senderito de amor Bodas Negras

Ο Χούλιο Χαραμίγιο (ισπ. Julio Alfredo Jaramillo Laurido, Ιούλιος Αλφρέδος Χαραμίγιο Λαυρίδο, 1935 - 1978) υπήρξε λιαν σημαντικός μουσικός της Λατινικής Αμερικής. Δημοφιλέστερο τραγούδι του είναι το μπολερό Nuestro juramento που κυκλοφόρησε το 1956.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B9%CE%BF_%CE%A7%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B3%CE%B9%CE%BF

Πάπας Λέων ΙΑ΄

Ήταν μέλος της ισχυρής οικογένειας των Μεδίκων της Φλωρεντίας, η μητέρα του Φραντσέσκα Σαλβιάτι ήταν ανιψιά του Πάπα Λέοντα Ι΄ και ο πατέρας του Οτταβιάνο των Μεδίκων καταγόταν από ένα άλλο δευτερεύων παρακλάδι της ίδιας οικογένειας. Αρχικά χειροτονήθηκε ιερέας και αργότερα στάλθηκε από τον ξάδερφό του Κόζιμο Α' των Μεδίκων στη Ρώμη ως πρέσβης του δουκάτου της Τοσκάνης στον Πάπα Πίο Ε΄. Εκλέχτηκε επίσκοπος της Πιστόια την 9 Μαρτίου 1573 και την 15 Ιανουαρίου 1574 προβιβάστηκε στη μητροπολιτική καθέδρα της Φλωρεντίας, αν και πήρε την κυριότητα της έδρας μόνο την 12 Μαρτίου του 1583. Προτιμούσε να ζει στην παπική αυλή και γι' αυτό εξουσιοδότησε τον επίσκοπο του Καμερίνο Αλφόνσο Μπιναρίνο τη διεύθυνση της αρχιεπισκοπής. Η απουσία του από τη Φλωρεντία δε σήμανε όμως και την απώλεια ενδιαφέροντος για την πόλη του. Αντίθετα όρισε βικάριους, αναδιοργάνωσε τα αρχεία και ξεκίνησε τη συντήρηση του αρχιεπισκοπικού μεγάρου (Palazzo Arcivescovile) το οποίο είχε υποστεί πολλές ζημιές από την πυρκαγιά του 1533. Ανακηρύχθηκε καρδινάλιος το 1583 από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ΄ και μόνο τότε έκανε τη θριαμβευτική του είσοδο στην πόλη. Έμεινε στην ιστορία ως ένας ακούραστος μεταρρυθμιστής, που προώθησε επίσης τη συντήρηση και διακόσμηση πολλών εκκλησιών, και άφησε το σημάδι του στην αρχιεπισκοπή της Φλωρεντίας. Έκανε μία σύνοδο το 1589 και άφησε πολλά διατάγματα. Ο Πάπας Κλήμης Η΄ τον διόρισε Αποστολικό λεγάτο στο Παρίσι το 1596, όπου βοήθησε για τη συμφιλίωση του Ερρίκου Δ΄ της Γαλλίας, ο οποίος είχε παντρευτεί τη Μαρία των Μεδίκων, με την Καθολική Εκκλησία. Στο κονκλάβιο του 1605 η υποψηφιότητά του ήταν μία έκπληξη. Ο Φίλιππος Γ΄ της Ισπανίας υποστήριξε αυτή την υποψηφιότητα, ενώ ο Ερρίκος Δ΄ τον στήριξε οικονομικά λόγω της συγγένειάς τους. Το ιταλικό κόμμα, οδηγούμενο από τον καρδινάλιο Αλντομπραντίνι, ενώθηκε με το γαλλικό και έτσι τελικά εκλέχτηκε Πάπας. Λίγο μετά τη στέψη του αρρώστησε, και πέθανε έχοντας παραμείνει στον Παπικό θρόνο μόλις 17 μέρες (27 υπολογίζοντας από την ημέρα της εκλογής του την 1 Απριλίου). Οι φλωρεντινοί χρησιμοποιούσαν αργότερα για τον Λέοντα ΙΑ΄ τον χαρακτηρισμό Πάπας Αστραπή (Papa Lampo) La chiesa fiorentina, Curia arcivescovile, Φλωρεντία 1970.

Ο Πάπας Λέων ο ΙΑ΄ (κοσμικό όνομα Αλεσσάντρο ντι Οτταβιάνο ντε’ Μέντιτσι, ιταλ. Alessandro di Ottaviano de' Medici, * Φλωρεντία, 2 Ιουνίου 1535 – Ρώμη, 27 Απριλίου 1605), ήταν ο 232ος Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας από την 1 Απριλίου 1605 έως το θάνατό του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AC%CF%80%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%AD%CF%89%CE%BD_%CE%99%CE%91%CE%84

Scream 2

Έχουν περάσει δύο χρόνια από τη σφαγή στο Γούντσμπορο. Στον κινηματογράφο γίνεται η πρεμιέρα της ταινίας Stab, η οποία είναι βασισμένη σε αυτά τα γεγονότα. Ένα νεαρό ζευγάρι, η Μορίν Έβανς και ο Φιλ Στίβενς, πηγαίνουν να δουν την ταινία. Ο Φιλ πηγαίνει στην τουαλέτα και δέχεται επίθεση από τον Ghostface και πεθαίνει. Ο δολοφόνος φοράει το σακάκι του Φιλ και επιστρέφει στο σινεμά. Κάθεται δίπλα στη Μορίν και τη μαχαιρώνει στο στομάχι. Η Μορίν προσπαθεί να δραπετεύσει φοβισμένη, αλλά ο δολοφόνος την προλαβαίνει και τη μαχαιρώνει κι άλλες φορές μέσα στην κατάμεστη αίθουσα. Το κοινό το αντιλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά το κορίτσι, αιμόφυρτο, σηκώνεται μπροστά στην οθόνη, ουρλιάζει με όλη της τη δύναμη και πεθαίνει. Η Σίντνεϊ Πρέσκοτ είναι πλέον φοιτήτρια στο κολέγιο Γουίντσορ και προσπαθεί να ξεχάσει τη φρίκη που της συνέβη όσο ζούσε στο Γούντσμπορο. Το πρωί μετά την πρεμιέρα του Stab, μαθαίνει από τις ειδήσεις για τα όσα συνέβησαν στον κινηματογράφο, καθώς και για το γεγονός ότι ο Κότον Γουίρι, ο άνθρωπος που άδικα είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία της μητέρας της, αποφυλακίστηκε. Ο Ντιούι Ράιλι φτάνει στην πανεπιστημιούπολη για να προστατεύσει τη Σίντνεϊ, με αποτέλεσμα όλοι μαζί να έχουν μια ανεπιθύμητη επανένωση με την Γκέιλ Γουέδερς. Η φίλη και συγκάτοικος της Σίντνεϊ, η Χέιλι, την πείθει να πάνε σε ένα πάρτι του Πανεπιστημίου. Εκεί ο δολοφόνος θα επιτεθεί σε μια φοιτήτρια, τη Σίσι Κούπερ. Όλοι τρέχουν στον τόπο του εγκλήματος και η Σίντνεϊ μένει μόνη. Ο Ghostface θα της τηλεφωνήσει και στη συνέχεια θα της επιτεθεί. Στην προσπάθειά της να ξεφύγει πέφτει πάνω στο αγόρι της, τον Ντέρεκ. Αυτός ορμάει να βρει το δολοφόνο, ο Ghostface τον μαχαιρώνει στο χέρι και εξαφανίζεται. Την επόμενη μέρα, ο Ντιούι, η Γκέιλ και ο Ράντι συζητούν τους φόνους καθώς προσπαθούν να καταλάβουν ποιος κρύβεται πίσω από τη μάσκα. Ξαφνικά, ο Ghostface τους τηλεφωνεί και αποδεικνύεται ότι τους παρακολουθεί. Η Γκέιλ και ο Ντιούι αρχίζουν να τον αναζητούν, ενώ ο Ράντι συνομιλεί μαζί του στο τηλέφωνο. Πλησιάζει το βαν της Γκέιλ και κατά τη διάρκεια της συζήτησης αρχίζει να προσβάλλει τον Μπίλι Λούμις. Η πόρτα του βαν ανοίγει ξαφνικά και ο Ράντι σύρεται απότομα μέσα από τον δολοφόνο. Αφού τον έχει μαχαιρώσει πολλαπλές φορές, αφήνει το κοστούμι και τη μάσκα στο φορτηγάκι και φεύγει. Ο Ντιούι και η Γκέιλ φτάνουν και βρίσκουν το ματωμένο πτώμα του Ράντι. Την ίδια στιγμή η Σίντνεϊ βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του κολεγίου. Λαμβάνει ένα απειλητικό email από τον δολοφόνο. Τρέχει στο χολ και πέφτει πάνω στον Κότον. Ζητά από τη Σίντνεϊ να δώσουν μια κοινή συνέντευξη σε ένα τηλεοπτικό κανάλι, αλλά αυτή αρνείται και αυτός αρχίζει να της μιλάει απότομα. Η αστυνομία που φρουρεί τη Σίντνεϊ τον συλλαμβάνει, αλλά μετά από ανάκριση στο αστυνομικό τμήμα, αφήνεται ελεύθερος. Ο Σερίφης αποφασίζει να μεταφέρει τη Σίντνεϊ και τη Χέιλι σε ασφαλές μέρος. Το βράδυ τα δύο κορίτσια, υπό τη συνοδεία δύο ντετέκτιβ, φεύγουν από τη φοιτητική εστία. Όταν το αυτοκίνητο σταματά σε ένα φανάρι, εμφανίζεται ο δολοφόνος. Σπάει ακαριαία το τζάμι, κόβει το λαιμό ενός από τους αστυνομικούς, σκαρφαλώνει στο αυτοκίνητο και χτυπάει τον δεύτερο. Αφού σκοτώνει και τους δύο κλέβει το αστυνομικό αυτοκίνητο, αλλά τρακάρει και ο δολοφόνος χάνει τις αισθήσεις του ενώ η Σίντνεϊ και η Χέιλι, παγιδεύονται στο πίσω κάθισμα. Τα κορίτσια προσπαθούν να βγουν από το αυτοκίνητο από ένα σπασμένο παράθυρο. Την ώρα που είναι έτοιμα να τρέξουν και να ζητήσουν βοήθεια, η Σίντνεϊ λέει στη Χέιλι ότι πρέπει να μάθει ποιος κρύβεται κάτω από τη μάσκα. Η Σίντνεϊ πλησιάζει το αυτοκίνητο, αλλά ο δολοφόνος δεν είναι πια εκεί. Εμφανίζεται πίσω από τη Χέιλι και τη σκοτώνει και η Σίντνεϊ τρέχει να σωθεί. Μέλη της φοιτητικής αδελφότητας, στην οποία ανήκει ο Ντέρεκ, αποφασίζουν να τον τιμωρήσουν επειδή έδωσε στη Σίντνεϊ ένα μενταγιόν με τα γράμματα της αδελφότητας μπροστά σε όλους. Πιάνουν τον Ντέρεκ και τον δένουν στη θεατρική αίθουσα. Εν τω μεταξύ, ο Ντιούι και η Γκέιλ αποφασίζουν να ψάξουν τις κασέτες του οπερατέρ της με την ελπίδα να βρουν τον δολοφόνο στο κάδρο. Η Γκέιλ παρατηρεί ότι το υλικό δεν είναι από τις κασέτες της. Τότε ακριβώς εμφανίζεται ο δολοφόνος και ο Ντιούι με τη Γκέιλ χωρίζονται. Η Γκέιλ μπαίνει σε ένα δωμάτιο με πολύ χοντρό γυαλί, σύντομα ο Ντιούι εμφανίζεται από την άλλη πλευρά. Τότε πετάγεται από πίσω του ο δολοφόνος και τον μαχαιρώνει πολλές φορές. Ο Ghostface τότε προσπαθεί να πιάσει τη Γκέιλ, αλλά αυτή καταφέρνει να του ξεφύγει. Στο δρόμο συναντά τη δημοσιογράφο Ντέμπι Σολτ, η οποία την ταλαιπωρούσε όλο αυτό το διάστημα. Η Σίντνεϊ τρέχει στο φοιτητικό θέατρο. Εκεί βλέπει τον Ντέρεκ δεμένο στη σκηνή. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ο δολοφόνος και τελικά βγάζει τη μάσκα του, δείχνοντας το πρόσωπό του. Αποδεικνύεται ότι είναι ο Μίκι, ο συμφοιτητής της Σίντνεϊ. Της λέει ότι ο Ντέρεκ είναι συνεργός του. Δεν ξέρει ποιον να εμπιστευτεί και ο Ντέρεκ της ζητά να τον λύσει. Ξαφνικά, ο Μίκι τον πυροβολεί. Τότε μπαίνει στη σκηνή η Γκέιλ, υπό την απειλή του όπλου. Πίσω της ακολουθεί η Ντέμπι. Αποδεικνύεται ότι είναι η μητέρα του Μπίλι Λούμις και σκοπεύει να εκδικηθεί τη Σίντνεϊ επειδή σκότωσε τον γιο της. Αυτή και ο Μίκι γνωρίστηκαν σε ένα φόρουμ για δολοφόνους. Η Ντέμπι σκοτώνει τον Μίκι, θέλοντας να τον κατηγορήσει για όλους τους φόνους στο κολέγιο, και εκείνος καταφέρνει να πυροβολήσει τη Γκέιλ την τελευταία στιγμή. Η Σίντνεϊ και η κυρία Λούμις μένουν μόνες και αρχίζουν να παλεύουν. Στη μέση της πάλης τους, εμφανίζεται ο Κότον. Η Σίντνεϊ του υπόσχεται να του δώσει τη μεγάλη τηλεοπτική συνέντευξη που ζήτησε και τότε αυτός σκοτώνει την κυρία Λούμις. Τότε η Γκέιλ συνέρχεται και η Σίντνεϊ με τον Κότον τη βοηθούν να σηκωθεί. Ξαφνικά, πετάγεται ο Μίκι, τον οποίο όλοι νόμιζαν για νεκρό. Προσπαθεί να τους επιτεθεί, αλλά η Σίντνεϊ και η Γκέιλ τον πυροβολούν. Η Σίντνεϊ πλησιάζει τότε την κυρία Λούμις και την πυροβολεί στο κεφάλι. Στο τέλος, καταφτάνει η ομάδα διάσωσης και αποδεικνύεται ότι ο Ντιούι είναι ζωντανός. Μαζί με τη Γκέιλ μεταφέρονται στο νοσοκομείο. Η Σίντνεϊ δίνει στον Κότον τη δόξα που τόσο ήθελε, αποκαλώντας τον ήρωα, όταν ένα πλήθος ενθουσιασμένων δημοσιογράφων τρέχει προς το μέρος της. Νιβ Κάμπελ στο ρόλο της Σίντνεϊ Πρέσκοτ Κόρτνεϊ Κοξ στο ρόλο της Γκέιλ Γουέδερς Ντέιβιντ Αρκέτ στο ρόλο του Ντουάιτ "Ντιούι" Ράιλι Τζέιμι Κένεντι στο ρόλο του Ράντι Μικς Τζέρι Ο' Κόνελ στο ρόλο του Ντέρεκ Φέλντμαν Σάρα Μισέλ Γκέλαρ στο ρόλο της Κέισι "Σίσι" Κούπερ Τζέιντα Πίνκετ στο ρόλο της Μορίν Έβανς Λιβ Σράιμπερ στο ρόλο του Κότον Γουίρι Λόρι Μέτκαλφ στο ρόλο της Ντέμπι Σολτ/Κυρία Λούμις Ελίζ Νιλ στο ρόλο της Χέιλι ΜακΝτάνιελ Τίμοθι Όλιφαντ στο ρόλο του Μίκι Αλτιέρι Ομάρ Επς στο ρόλο του Φιλ Στιβενς Ρότζερ Λ. Τζάκσον ως η φωνή του Ghostface Ο Κέβιν Γουίλιαμσον αφού πούλησε το σενάριο της πρώτης ταινίας, υπέγραψε συμβόλαιο για δύο συνέχειες, παρέχοντας δύο προσχέδια πέντε σελίδων για πιθανές συνέχειες με την ελπίδα να δελεάσει τους αγοραστές του σεναρίου για μία πιθανή σειρά ταινιών. Μετά την επιτυχημένη δοκιμαστική προβολή της ταινίας η Miramax Films προσέφερε συμβόλαιο για δύο ταινίες και στον Γουές Κρέιβεν. Συζητήσεις για μια πιθανή συνέχεια είχαν ήδη ξεκινήσει να γίνονται κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του πρώτου Scream (1996). Η Dimension Films ξεκίνησε την ανάπτυξη του πρότζεκτ τον Ιανουάριο του 1997 όταν το Scream έφτασε τα 50 εκατομμύρια δολάρια στο αμερικανικό box office τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του και το Μάρτιο του 1997 ξεκίνησε επίσημα η παραγωγή του Scream 2 με προϋπολογισμό 24 εκατομμύρια δολάρια, σχεδόν διπλάσιο από αυτόν της πρώτης ταινίας με 15 εκατομμύρια δολάρια. Ο Γουίλιαμσον είχε από την αρχή στο μυαλό του ως βασικό στόρι τη Σίντνεϊ να πηγαίνει στο κολέγιο και ένας νέος Ghostface να αρχίζει να μιμείται τους φόνους της πρώτης ταινίας. Σύμφωνα με τον ίδιο πολλά άλλαξαν στην πορεία αλλά αυτό το στόρι παρέμεινε άθικτο.Όταν ξεκίνησε η παραγωγή του Scream 2, ο Γουίλιαμσον είχε μόλις ολοκληρώσει τα γυρίσματα της ταινίας Ξέρω τι Κάνατε Πέρυσι το Καλοκαίρι (I Know What You Did Last Summer, 1997), είχε αναλάβει να διορθώσει το σενάριο της ταινίας Η Εισβολή (The Faculty, 1998) και ετοιμαζόταν να κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία Πως Να Σκοτώσετε Τον Καθηγητή Σας (Teaching Mrs. Tingle, 1999). Επίσης είχε να ασχοληθεί με τις υποχρεώσεις του στην τηλεοπτική σειρά Νεανικές Ανησυχίες (Dawson's Creek, 1998-2003). Άρχισε να γράφει το σενάριο του Scream 2 ενώ ήταν ακόμα στη Βόρεια Καρολίνα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων του Scream. Μέχρι το Μάρτιο του 1997 και ενώ η παραγωγή ήταν πολύ κοντά στην έναρξη των γυρισμάτων, ο Γουίλιαμσον είχε ήδη γράψει σαράντα δύο σελίδες του σεναρίου που αφορούσε τέσσερις διαφορετικούς δολοφόνους, τον Ντέρεκ, τη Χέιλι, την κυρία Λούμις και τον Κότον Γουίρι.Η ιδέα για μια ταινία μέσα σε ταινία -το Stab μέσα στο Scream 2- ήταν ιδέα του Γουίλιαμσον, ο Κρέιβεν όμως είχε ήδη γράψει και σκηνοθετήσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν με την ταινία Ο Νέος Εφιάλτης (Wes Craven's New Nightmare, 1994), οπότε ήταν σίγουρος ότι ο Κρέιβεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει την ιδέα του. Ο Γουίλιαμσον είχε ως όραμα μια κινηματογραφική εκδοχή της εναρκτήριας σκηνής του πρώτου Scream να προβάλλεται επί της οθόνης ενώ το κοινό ταυτόχρονα παρακολουθεί κάποιον άλλο να δολοφονείται. Ο τρόπος προσέγγισης του Κρέιβεν στην ιδέα του, εκτιμήθηκε από τον Γουίλιαμσον καθώς βρήκε ότι λειτούργησε τόσο αποτελεσματικά που έγινε το κλειδί για όλη την ταινία. Δηλαδή η κυκλοφορία της ταινίας Stab δημιούργησε έναν νέο δολοφόνο που μιμείται τους φόνους του Γούντσμπορο και φέρνει τη Σίντνεϊ ξανά στο προσκήνιο, ενώ το μόνο που αυτή επιθυμεί είναι να εξαφανιστεί. Ο Γουίλιαμσον θεώρησε ότι αυτό θα αποτελούσε μια σημαντική εσωτερική σύγκρουση για αυτόν τον χαρακτήρα. Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων η Νιβ Κάμπελ και ο Τζέιμι Κένεντι έκαναν μια ερώτηση στον Κρέιβεν σχετικά με τον αν οι χαρακτήρες τους, Σίντνεϊ και Ράντι, θα είχαν ποτέ σχέση. Ο Κρέιβεν στράφηκε στον Γουίλιαμσον ο οποίος απάντησε "Όχι. Ο Ράντι θα το ήθελε πολύ και γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Και η Σίντνεϊ γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Αλλά υπάρχει κάτι ανάμεσά τους, αυτός τη φλερτάρει και εκείνη το ανέχεται. Δέθηκαν πολύ μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας. Νομίζω ότι είναι σαν οικογένεια πλέον." Τον Ιούνιο του 1997, λίγο καιρό πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα, η παραγωγή υπέστη μια σημαντική δυσκολία με τη διαρροή του σεναρίου στο διαδίκτυο. Η διαρροή αποκάλυπτε σημαντικό μέρος της πλοκής, βασικές ανατροπές καθώς και την ταυτότητα των δολοφόνων. Αποτελεί την πρώτη γνωστή περίπτωση διαρροής σεναρίου ταινίας στο διαδίκτυο. Ο Κρέιβεν μίλησε λεπτομερώς για το γεγονός αυτό σε συνέντευξή του. Συγκεκριμένα είπε ότι ο Γουίλιαμσον έστειλε σε αυτόν και στην παραγωγή e-mail με 40 σελίδες του σεναρίου. Ο Κρέιβεν βρήκε το σενάριο ευφυέστατο. Το βράδυ όμως της ίδιας μέρας το σενάριο είχε διαρρεύσει στο ίντερνετ. "Ανοίγουμε την ιστοσελίδα και εδώ είναι... αυτές οι ίδιες 40 σελίδες μας κοιτάζουν. Αυτή η διαρροή μας κόστισε μια υπέροχη εναρκτήρια σκηνή και μας ανάγκασε να το πάρουμε από την αρχή", δήλωσε ο Κρέιβεν.Σε μια συνέντευξή του, ο Γουίλιαμσον μίλησε σχετικά με αυτή τη διαρροή και ξεκαθάρισε ότι το σενάριο που διέρρευσε ήταν ψεύτικο, με τρία διαφορετικά φινάλε. Το ψεύτικο αυτό σενάριο γράφτηκε σε περίπτωση κλοπής. Συγκεκριμένα ο σεναριογράφος είπε "Το στούντιο ήταν αποφασισμένο να κρατήσει την πλοκή μυστική. Ανησυχούσε ότι θα διέρρεε η ταυτότητα του δολοφόνου και για αυτό το λόγο γράψαμε αρκετά φινάλε. Τρία συνολικά, αν δε με απατά η μνήμη μου και όταν οι ηθοποιοί ή τα μέλη του συνεργείου ζητούσαν να διαβάσουν το σενάριο, τους στέλναμε αυτό το ψεύτικο. Υπήρχε ένα ψεύτικο φινάλε όπου ο δολοφόνος ήταν ο Ντιούι. Τα σενάρια αυτά υπήρχαν μόνο για να λειτουργούν ως δόλωμα και τίποτα παραπάνω. Χρειαζόμασταν έκτακτα μέτρα αλλά θέλαμε πραγματικά να κρατήσουμε μυστική την ταυτότητα του δολοφόνου." Χρόνια αργότερα, το 2022, με αφορμή την 25η επέτειο του Scream 2 o Γουίλιαμσον σε μια συνέντευξη όταν ρωτήθηκε για το γεγονός αυτό είπε ότι υπάρχουν διάφορες εκδοχές για το τι συνέβη και συγκεκριμένα έδωσε την εξής απάντηση: "Έτσι το θυμάμαι. Ήξερα ότι αργά ή γρήγορα το σενάριο θα διέρρεε, καθώς όλοι μιλάγανε γι' αυτό. Ο τύπος ρωτούσε τι πρόκειται να συμβεί στο 'Scream 2'; Ευτυχώς πιάσαμε το zeitgeist και όλοι ήθελαν να μάθουν για το 'Scream 2'. Γι' αυτό ήμουν σίγουρος ότι στο τέλος θα διέρρεε - δεν υπήρχε περίπτωση να κρατήσουμε την πλοκή μυστική. Στέλναμε το σενάριο στους ηθοποιούς χωρίς τις τελευταίες 75 σελίδες, βάλαμε τα δυνατά μας, αλλά ξέραμε ότι θα δημοσιοποιηθεί. Έτσι η ομάδα μου έγραψε ένα ψεύτικο σενάριο, η βοηθός μου το έγραψε και το αφήσαμε επίτηδες να διαρρεύσει. Και μετά είχαμε κι άλλο ένα εικονικό σενάριο με τον Ντιούι στο ρόλο το δολοφόνου και το αφήσαμε κι αυτό να διαρρεύσει. Όταν ήρθε η στιγμή που διέρρευσε το γνήσιο σενάριο, κανείς δεν νοιαζόταν."Λίγο καιρό μετά το γύρισμα της εναρκτήριας σκηνής στον κινηματογράφο, κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο βίντεο με αυτή τη σκηνή. Όπως αποδείχθηκε ένας από τους κομπάρσους της ταινίας, κατάφερε να περάσει κρυφά μια κάμερα στο γύρισμα. Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους περιστατικά και για να αποτρέψουν την αποκάλυψη λεπτομερειών της πλοκής η ασφάλεια γύρω από την παραγωγή αυξήθηκε σημαντικά. Δόθηκε έμφαση σε κλειστά κινηματογραφικά σκηνικά και σε αυστηρούς περιορισμούς στο ποιος θα μπορούσε να είναι παρών κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και να έχει πρόσβαση στο σενάριο. Μετά τη διαρροή του σεναρίου όλοι οι ηθοποιοί και το συνεργείο δεν έπαιρναν τις τελευταίες σελίδες του σεναρίου παρά τις τελευταίες εβδομάδες των γυρισμάτων και οι σελίδες που αποκάλυπταν τους δολοφόνους δόθηκαν την ημέρα που γυρίστηκε η συγκεκριμένη σκηνή. Επίσης υποχρεώθηκαν να υπογράψουν συμφωνητικά μη αποκάλυψης τίποτα σχετικού με το σενάριο ενώ το ίδιο το σενάριο ανατυπώθηκε σε ειδικό χαρτί για να αποτραπεί η δημιουργία αντιγράφων και συχνά καταστρεφόταν μετά τη χρήση. Tο έξι μηνών χρονοδιάγραμμα της παραγωγής με την ταινία να αναμένεται να είναι ολοκληρωμένη μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου 1997, ένα χρόνο λιγότερο από την κυκλοφορία του Scream σήμαινε γοργούς ρυθμούς. Εξαιτίας των διάφορων διαρροών που υπέστη η παραγωγή το σενάριο χρειάστηκε να γραφτεί ξανά και ξανά αρκετές φορές. Ο Γουίλιαμσον αναγκάστηκε να κάνει αρκετές αλλαγές στο σενάριο, με αρκετές σελίδες να είναι έτοιμες την ημέρα του γυρίσματος και άλλες να έχουν σημαντικές ελλείψεις που οδήγησαν στον Κρέιβεν να τις αναπτύξει. Ο Κρέιβεν μάλιστα αναγκάστηκε να γράψει και να αναπτύξει αρκετές σκηνές την ώρα που γυρίζονταν. Πολλές βασικές σκηνές γράφτηκαν επανειλημμένα στο σετ και ο Γουίλιαμσον χαρακτήρισε την όλη διαδικασία εφιάλτη και ότι εκείνη η χρονιά του έχει μείνει ως μια θολή ανάμνηση. Συγκεκριμένα ο Γουίλιαμσον δήλωσε ότι το φινάλε άλλαξε πολλές φορές "Αλλάξαμε το διάλογο, τα κίνητρα, όλες αυτές τις ομιλίες. Θυμάμαι καθόμουν στο θέατρο με τη Λόρι Μέτκαλφ και συζητούσαμε πως έπρεπε να πει τα λόγια της. Και θυμάμαι τον Λιβ Σράιμπερ - αχ, η σκηνή στη βιβλιοθήκη! Όπου μίλαγε για πολύ ώρα και τράβηξε τη Σίντνεϊ στη σκάλα, αυτή η σκηνή άλλαξε πολλές φορές. Πρέπει να έγραψα αυτή τη σκηνή πάνω από 20 φορές." Όλες αυτές οι αλλαγές οδήγησαν την παραγωγή να συνεχίζει τα γυρίσματα χωρίς ολοκληρωμένο σενάριο με τον Γουίλιαμσον να συνεχίζει να διεξάγει εκτεταμένες αλλαγές καθ' όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, αλλάζοντας το φινάλε, τις ταυτότητες των δολοφόνων και τους ρόλους άλλων χαρακτήρων όπως του Ράντι και του Τζόελ. Επίσης διάφοροι τίτλοι χρησιμοποιήθηκαν στα πρώτα στάδια της παραγωγής όπως Scream Again, Scream Louder και Scream: The Sequel πριν το στούντιο τελικά καταλήξει στο απλό Scream 2.Σύμφωνα με τον Γουίλιαμσον, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, το στούντιο ήθελε να κάνει τον χαρακτήρα του Κότον Γουίρι να φαίνεται πιο κακός, τόσο ο σεναριογράφος όσο και ο ηθοποιός Λιβ Σράιμπερ όμως είχαν διαφορετικά άποψη. Συγκεκριμένα ο Γουίλιαμσον δήλωσε "Ήθελα στο φινάλε η Σίντνεϊ να δίνει στον Κότον αυτό που ήθελε και να γίνει αυτός ο ήρωας. Ήταν πολύ ευγενικό εκ μέρους της Σίντνεϊ και ήταν μια πράξη που έκανε καλό και στην ίδια. Νομίζω ότι κάποια στιγμή έγιναν κάποιες συζητήσεις και το στούντιο ήθελε να κάνει τον Κότον πιο τρομακτικό, έτσι ώστε στο κοινό να φαινόταν ως ο δολοφόνος. Αλλά ήμουν ανένδοτος γιατί θα σου περάσει από το μυαλό έτσι κι αλλιώς. Και μόνο που στέκεται εκεί, θα νομίζεις ότι μπορεί να είναι αυτός ο δολοφόνος. Έτσι τα λόγια του Κότον άλλαξαν και μετά άλλαξαν ξανά και τελικά ο Λιβ πάτησε πόδι και είπε 'Αυτό πρέπει να πει ο χαρακτήρας' και είχε δίκιο και κέρδισε." Βασικό καστ Η Νιβ Κάμπελ είχε συμφωνήσει να επαναλάβει το ρόλο της ως Σίντνεϊ Πρέσκοτ σε μια ενδεχόμενη συνέχεια πριν ακόμα ξεκινήσουν τα γυρίσματα του Scream, καθώς ο χαρακτήρας ήταν ο μόνος που σίγουρα θα επιβίωνε και θα πρωταγωνιστούσε στη δεύτερη ταινία. Όταν η παραγωγή μιας συνέχειας θεωρήθηκε αναπόφευκτη, μετά την επιτυχία του Scream, η Dimension Films προσέφερε επιπλέον επιλογές για πιθανές συνέχειες και στους άλλους χαρακτήρες που επιβίωσαν της πρώτης ταινίας, στην Κόρτνεϊ Κοξ ως η φιλόδοξη δημοσιογράφο Γκέιλ Γουέδερς, Ντέιβιντ Αρκέτ ως σερίφης Ντιούι Ράιλι και Τζέιμι Κένεντι ως γνώστης των ταινιών τρόμου Ράντι Μικς. Αφού η παραγωγή διάβασε το σενάριο, ρώτησε τον Γουίλιαμσον αν ο Κότον Γουίρι, ο άνθρωπος που κατηγορήθηκε και απαλλάχθηκε για τη δολοφονία της μητέρας της Σίντνεϊ, θα εμφανιζόταν στη συνέχεια. Αφού ο Γουίλιαμσον απάντησε καταφατικά, η παραγωγή προσέφερε στον Λιβ Σράιμπερ συμβόλαιο για δύο ταινίες, αν και στην πρώτη ταινία ο χαρακτήρας του εμφανίστηκε σε μια πολύ μικρή σκηνή. Ο Ρότζερ Λ. Τζάκσον, επέστρεψε επίσης, δανείζοντας τη φωνή του στον Ghostface. Νέοι χαρακτήρες Έχοντας τελειώσει με το αρχικό καστ του Scream, η παραγωγή ξεκίνησε να ψάχνει ηθοποιούς για τους νέους ρόλους κινούμενη στα ίδια πλαίσια με την πρώτη ταινία, ψάχνοντας δηλαδή εδραιωμένους και δημοφιλείς ηθοποιούς, κυρίως τηλεοπτικά πρόσωπα. Η παραγωγή προσέγγισε και διασφάλισε τη συμμετοχή ταλέντων που επιθυμούσαν και βρήκε τη διαδικασία πολύ ευκολότερη σε σχέση με την πρώτη ταινία, λαμβάνοντας υπόψη την καλλιτεχνική και εισπρακτική επιτυχία του Scream αλλά και το γεγονός ότι η συμμετοχή της Ντρου Μπάριμορ έδωσε στο είδος ταινιών τρόμου μια αξιοπιστία και οδήγησε αρκετούς ηθοποιούς στο να είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν.Το νέο καστ ηθοποιών συμπεριλάμβανε τη Σάρα Μισέλ Γκέλαρ στο ρόλο της Σίσι Κούπερ, την Ελίζ Νιλ στο ρόλο της Χέιλι, φίλη και συγκάτοικος της Σίντνεϊ, τον Τζέρι Ο' Κόνελ στο ρόλο του Ντέρεκ, αγόρι της Σίντνεϊ , τον Τίμοθι Όλιφαντ στο ρόλο του Μίκι και τη Λόρι Μέτκαλφ στο ρόλο της τοπικής δημοσιογράφου Ντέμπι Σολτ και αργότερα ως Κυρία Λούμις, μητέρα του Μπίλι Λούμις. Αρκετοί από τους ηθοποιούς, συμπεριλαμβανομένων των Κάμπελ, Κοξ, Γκέλαρ και Ο' Κόνελ, πρωταγωνιστούσαν ο καθένας στη δική του τηλεοπτική σειρά, δίνοντας στην παραγωγή περιορισμένη διαθεσιμότητα συμμετοχής τους. Η Γκέλαρ συγκεκριμένα γύριζε ταυτόχρονα με την ταινία τη σειρά Buffy the Vampire Slayer και μόλις είχε τελειώσει τα γυρίσματα της ταινίας Ξέρω τι Κάνατε Πέρυσι το Καλοκαίρι (I Know What You Did Last Summer, 1997) σε σενάριο του Γουίλιαμσον. Παρά το φορτωμένο της πρόγραμμα, η Γκέλαρ παραδέχτηκε σε συνέντευξή της ότι συμφώνησε να συμμετάσχει στο Scream 2 χωρίς να διαβάσει το σενάριο εξαιτίας της επιτυχίας της πρώτης ταινίας. Η Μέτκαλφ μόλις είχε ολοκληρώσει τη δημοφιλή κωμική σειρά Roseanne, η οποία προβαλλόταν για εννέα χρόνια όταν ξεκίνησε τα γυρίσματα του Scream 2 και ο Κρέιβεν επαινούσε την ικανότητά της να υποδύεται τη διαταραγμένη κυρία Λούμις. Για το ρόλο του Ντέρεκ, ο Ο' Κόνελ όπως όλοι οι άλλοι υποψήφιοι έκαναν δοκιμαστικό παίζοντας τη σκηνή όπου ο χαρακτήρας τραγουδάει το "I Think I Love You". Για τον Όλιφαντ, ο ρόλος του Μίκι ήταν ο πρώτος μεγάλος ρόλος σε ταινία. Παρά τις δυσκολίες προγραμματισμού των ηθοποιών, ο Κρέιβεν εξέλαβε την επιθυμία τους να συμμετάσχουν στην ταινία παρά το φορτωμένο τους πρόγραμμα ως φιλοφρόνηση προς την ποιότητα της ταινίας.Το καστ ολοκληρώθηκε με τους Λιούις Αρκέτ, πατέρας του Ντέιβιντ Αρκέτ, στο ρόλο του τοπικού σερίφη που αναλαμβάνει τη διερεύνηση της νέας δολοφονίας, Ντουέιν Μάρτιν στο ρόλο του Τζόελ, τον εικονολήπτη της Γκέιλ, Πόρσια ντε Ρόσι ως μέλος της αδελφότητας, Ομάρ Επς και Τζέιντα Πίνκετ ως Φιλ Στίβενς και Μορίν Έβανς αντίστοιχα και Ρεμπέκα Γκέιχαρτ ως μέλος της αδελφότητας. Η Γκέιχαρτ είχε περάσει από δοκιμαστικό για το ρόλο της Τέιτουμ Ράιλι στο Scream και έκανε αρκετά δοκιμαστικά για τους ρόλους των Σίσι Κούπερ, Χέιλι και Μορίν Έβανς πριν καταλήξει στο ρόλο που τελικά της δόθηκε. Τους δευτερεύοντες ρόλους των αξιωματικών Ρίτσαρντς και Άντριους που ανέλαβαν την προστασία της Σίντνεϊ, υποδύθηκαν οι Κρις Ντόιλ και Φίλιπ Πάβελ αντίστοιχα. Ο Ντέιβιντ Γουόρνερ υποδύθηκε τον καθηγητή και σκηνοθέτη της Σίντνεϊ, Γκας Γκολντ. Κάμεο εμφανίσεις Η Τόρι Σπέλινγκ, η Χέδερ Γκράχαμ και ο Λουκ Γουίλσον υποδύθηκαν τους Σίντνεϊ, Κέισι Μπέκερ και Μπίλι Λούμις αντίστοιχα, στην ταινία μέσα στην ταινία με τίτλο Stab. Η Σπέλινγκ πήρε το ρόλο εξαιτίας ενός σαρκαστικού σχολίου της Κάμπελ στο Scream ότι με την τύχη που έχει θα την υποδυόταν η Σπέλινγκ σε μια ταινία βασισμένη στη ζωή της. Ο Κρέιβεν παρατήρησε, ότι η Σπέλινγκ δεν πειράχτηκε από το αστείο και ήταν πολύ χαρούμενη που συμμετείχε στην ταινία. Η Νάνσι Ο' Ντελ υποδύθηκε μια δημοσιογράφο και μάλιστα επανέλαβε το ρόλο αυτό τόσο στο Scream 3 (2000) όσο και στο Scream 4 (2011). Ο σκηνοθέτης Άνταμ Σάνκμαν υποδύθηκε τον Ghostface στη σκηνή που διαδραματίζεται το θεατρικό Η Πτώση της Τροίας. Σύμφωνα με μια δική του ανάρτηση στο instagram, ο Γουές Κρέιβεν του ζήτησε να σκηνοθετήσει και να χορογραφήσει ένα μικρό θεατρικό έργο για να αναδείξει το χορευτικό υπόβαθρο και τις ικανότητες της Νιβ Κάμπελ. Μόλις ξεκίνησε το γύρισμα, ο ηθοποιός που υποδυόταν τον Ghostface άρχισε να χτυπά τους χορευτές και να πέφτει πάνω στο σκηνικό. Έτσι φόρεσε ο ίδιος τη στολή του δολοφόνου. Μια μικρή εμφάνιση κάνει ο Κέβιν Γουίλιαμσον στο ρόλο ενός δημοσιογράφου που παίρνει συνέντευξη από τον Κότον Γουίρι, ενώ ο Τζόσουα Τζάκσον υποδύεται ένα σπουδαστή στη σκηνή που διαδραματίζεται σε μια τάξη με μάθημα κινηματογράφου. Τα γυρίσματα του Scream 2 κράτησαν εννέα εβδομάδες, από τις 16 Ιουνίου 1997 μέχρι τις 28 Αυγούστου 1997 με προϋπολογισμό 24 εκατομμύρια δολάρια. Η Ατλάντα της Τζόρτζια και το Λος Άντζελες χρησιμοποιήθηκαν για να αντιπροσωπεύσουν το Οχάιο, όπου βρισκόταν το φανταστικό κολέγιο Γουίντσορ. Τα γυρίσματα στη Τζόρτζια κράτησαν τέσσερις εβδομάδες πριν ολοκληρωθούν στο Λος Άντζελες. Η εναρκτήρια σκηνή γυρίστηκε στο θέατρο Vista στη Νότια Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Τα σπίτια των αδελφοτήτων που χρησιμοποιήθηκαν, γυρίστηκαν επίσης στην Πασαντίνα, ανατολικά του Λος Άντζελες. Η ταινία μέσα στην ταινία Stab γυρίστηκε στο Μαλιμπού. Το κολέγιο Agnes Scott λίγο έξω από την Ατλάντα και το πανεπιστήμιο UCLA του Λος Άντζελες χρησιμοποιήθηκαν ως το πλασματικό κολέγιο Γουίντσορ.Εξαιτίας του μεγάλου αριθμού κομπάρσων που ήταν παρών στα γυρίσματα, λεπτομέρειες του τι συνέβαινε διέρρεαν στο διαδίκτυο λίγο μετά την ολοκλήρωση μιας σκηνής, κάτι το οποίο ο Κρέιβεν χαρακτήρισε ως την πρώτη μεγάλη διαρροή της πλοκής. Ο Γουές Κρέιβεν αντιμετώπισε δυσκολίες με την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής (MPAA), ώστε το Scream να πάρει τον χαρακτηρισμό R (απαραίτητη η γονική συνοδεία για θεατές κάτω των 17). και να αποφευχθεί ο χαρακτηρισμός NC-17 (ακατάλληλος για ανηλίκους) που θα σήμαινε την εισπρακτική αποτυχία της ταινίας. Ο Κρέιβεν αναγκάστηκε να στείλει οκτώ διαφορετικές εκδοχές και να επέμβει ο ιδρυτής της Dimeniosn, Μπομπ Γουάνστιν, μέχρι να δοθεί στο Scream το επιθυμητό R.Θέλοντας να αποφύγει την ίδια εμπειρία με το Scream 2, ο Κρέιβεν επιχείρησε να χειραγωγήσει την Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής στέλνοντας τους μια εκδοχή της ταινίας που είχε υποστεί επεξεργασία δίνοντας έμφαση στη βία και αυξάνοντας τις βίαιες σκηνές παρουσιάζοντας έτσι μια εκδοχή που υπερέβαινε αυτό που το στούντιο ήθελε πραγματικά. Συγκεκριμένα συμπεριέλαβαν την επαναχρησιμοποίηση της σκηνής του Ομάρ Επς να μαχαιρώνεται στο αυτί τρεις φορές, αντί για μία φορά όπως έγινε στην ταινία και μια εκτεταμένη σκηνή του Ράντι Μικς που έδειχνε το λαιμό του ακρωτηριασμένο. Ο Κρέιβεν πίστευε ότι τα μέρη της ταινίας που ήθελαν να κρατήσουν θα ήταν πιο αποδεχτά με την ενίσχυση της βίας και έτσι η Ένωση θα τους ανάγκαζε να αφαιρέσουν υλικό, το οποίο οι ίδιοι δεν ήθελαν να κρατήσουν έτσι κι αλλιώς, διατηρώντας το υλικό που επιθυμούσαν. Η Κινηματογραφική Ένωση Αμερικής έδωσε στο Scream 2 τον επιθυμητό χαρακτηρισμό R. Η πρεμιέρα του Scream 2 πραγματοποιήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 1997 στο Κινέζικο Θέατρο Γκράουμαν στο Χόλιγουντ ενώ κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 12 Δεκεμβρίου 1997, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του Scream. Μετά την απροσδόκητη επιτυχία του Scream, το Scream 2 θεωρήθηκε τεράστια πιθανή εισπρακτική επιτυχία και οδήγησε ταινίες όπως Το Αύριο Ποτέ δεν Πεθαίνει (Tomorrow Never Dies, 1997) και Τιτανικός (Titanic, 1997) να μετακινήσουν την ημερομηνία κυκλοφορίας τους από τις 12 Δεκεμβρίου στις 19 Δεκεμβρίου 1997 ώστε να αποφύγουν τον ανταγωνισμό με το Scream 2. Με τον σχετικά μικρό προϋπολογισμό των 24 εκατομμυρίων δολαρίων το Scream 2 άνοιξε σε 2.663 κινηματογραφικές αίθουσες στην 1η θέση κάνοντας εισπράξεις τριημέρου 33 εκατομμύρια δολάρια. Στις Ηνωμένες Πολιτείες κατόρθωσε όπως και το πρώτο Scream να σπάσει το φράγμα των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Στον υπόλοιπο κόσμο συγκέντρωσε 71 εκατομμύρια δολάρια, με τις συνολικές εισπράξεις να αγγίζουν τα 172,3 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.. Μέχρι το 2011, το Scream 2 είναι η 520η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία παγκοσμίως, πίσω από το Scream και μπροστά από το Scream 3 και η 2η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία στην κατηγορία ταινιών σλάσερ, και πάλι πίσω από το πρώτο Scream και μπροστά από το Scream 3. To Scream 2 ήταν η 14η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία του 1997 στην Αμερική και η 21η παγκοσμίως παρά τον ανταγωνισμό μεγάλων μπλοκμπάστερ όπως Τιτανικός και Οι Άνδρες με τα Μαύρα (Men in Black, 1997).Με 33 εκατομμύρια δολάρια, το Scream 2 έσπασε το ρεκόρ ανοίγματος για το μήνα Δεκέμβριο και το κράτησε μέχρι το Δεκέμβριο του 2000 όπου η ταινία Αυτό Που Θέλουν Οι Γυναίκες (What Women Want) το ξεπέρασε. Το Scream 2 έλαβε θερμής υποδοχής από τους κριτικούς με αρκετούς να υποστηρίζουν ότι ξεπέρασε την πρωτότυπη ταινία τόσο στα τρομάγματα όσο και στο χιούμορ. Στο Rotten Tomatoes το 82% των κριτικών έδωσαν θετική κριτική.Ο Τζιν Σίσκελ και η Τζάνετ Μάσλιν της εφημερίδας The New York Times σχολίασαν θετικά την ταινία παρά την αρνητική τους αντίδραση για το πρώτο Scream, με τη Μάσλιν να σημειώνει ότι "το Scream 2 λειτουργεί σχεδόν ως σκέτη σάτιρα. Είναι τόσο κοφτερό που κανένας από το νεανικό καστ δεν έπρεπε οπωσδήποτε να πεθάνει". Ο Ρότζερ Ίμπερτ δήλωσε ότι η ταινία ήταν "τόσο καλή όσο και η πρωτότυπη" και επαίνεσε τη σκηνοθεσία του Κρέιβεν και το σενάριο του Γουίλιαμσον αλλά σημείωσε ότι "το Scream 2 είναι πιο αιματηρό από το πρωτότυπο και αποσπά την προσοχή από το έξυπνο σενάριο." Το Time Out London έδωσε μικτή κριτική αποκαλώντας την ταινία ανώτερη από κάθε άλλη ταινία τρόμου αλλά κατώτερη του Scream ενώ το περιοδικό Variety έδωσε θετική κριτική λέγοντας "οι χαρακτήρες της ταινίας διαφωνούν αν μία συνέχεια ξεπέρασε ποτέ την πρωτότυπη ταινία και το 'Scream 2' είναι σίγουρα άξιο να αποτελεί μέρος αυτού του ντιμπέιτ". Ο Κιμ Νιούμαν του περιοδικού Empire αντιθέτως έγραψε "Αρκετές υπέροχες κωμικές και τρομακτικές στιγμές, αλλά δεν είναι τόσο πρωτότυπο όσο το 'Scream'" σημειώνοντας ότι παρά το γεγονός ότι το Scream 2 είχε τα ίδια στοιχεία που έκαναν το Scream επιτυχία, δεν προκαλούσαν πλέον την ίδια έκπληξη. Το περιοδικό Entertainment Weekly έγραψε "το 'Scream 2' είναι μια νοστιμιά, μια σπουδή στη μεταμοντέρνα διασκέδαση, τόσο εκλεπτυσμένο όσο και το πρωτότυπο."Υπήρχε ωστόσο αρνητική κριτική για το θάνατο του χαρακτήρα Ράντι Μικς. Ο Τζον Μούιρ, συγγραφέας του βιβλίου Wes Craven: The Art of Horror σχολίασε το θάνατο του Ράντι ως την "πιο συνταρακτική στιγμή του 'Scream 2'" και "μια κακή κίνηση" αλλά επαίνεσε την ανάπτυξη των υπόλοιπων επιζησάντων χαρακτήρων από το Scream, αποκαλώντας τους χαρακτήρες των Κάμπελ, Κοξ και Αρκέτ ως "αγαπημένους". Σε αντίθεση, ο Μούιρ σχολίασε αρνητικά τους νέους χαρακτήρες στο Scream 2, θεωρώντας ότι ποτέ δεν ανέπτυξαν το ίδιο βάθος με αυτούς του Scream επειδή το Scream 2 εστίαζε στον αυξανόμενο αριθμό θυμάτων και βίας, λέγοντας ότι ο δολοφόνος θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε καθώς δεν δίνονται ποτέ στο κοινό αρκετές πληροφορίες για τους νέους χαρακτήρες ώστε να σχηματίσει άποψη γι' αυτούς. Ο Ίμπερτ σχολίασε επίσης για τους νέους χαρακτήρες λέγοντας "δεν μπορείς με τίποτα να μαντέψεις ποιος κάνει τους φόνους και όλοι όσοι φαίνονται ύποπτοι είναι σχεδόν σίγουρο ότι είναι αθώοι".Ο Μάικ Χολτζ της ιστοσελίδας Bloody Disgusting χαρακτήρισε την εναρκτήρια σκηνή του Scream 2 μία από τις πιο τρομακτικές σε ολόκληρη τη σειρά ταινιών σημειώνοντας τον απόκοσμο θάνατο του χαρακτήρα της Τζέιντα Πίνκετ: "Η ιδιοφυΐα και ο τρόμος αυτής της σκηνής είναι ότι ενώ ο Ghostface την κυνηγάει και τη μαχαιρώνει ακριβώς μέσα στην αίθουσα κινηματογράφου, το πλήθος του κόσμου όχι μόνο δεν τη βοηθά, αλλά ασυναίσθητα την κοροϊδεύει. Φανταστείτε ότι κάποιος σας μαχαίρωσε και μετά σηκώνετε το κεφάλι σας και βλέπετε πώς εκατοντάδες άνθρωποι με την ίδια μάσκα επαναλαμβάνουν αυτές τις κινήσεις. Γελούν, πηδάνε εδώ κι εκεί, σηκώνουν τα μαχαίρια τους και χειροκροτούν. Τελικά βγάζει μια κραυγή που σου παγώνει το αίμα και όλοι στην αίθουσα αναγκάζονται να συνειδητοποιήσουν ότι μόλις έγιναν μάρτυρες ενός φόνου." Το soundtrack της ταινίας Scream 2 κυκλοφόρησε στις 18 Νοεμβρίου 1997. Περιλαμβάνει 15 τραγούδια διάφορων καλλιτεχνών και κινείται κυρίως στο είδος του ποπ, ροκ και R&B. Όλα τα κομμάτια πλην δύο - "One More Chance" και "The Race" - ακούγονται στην ταινία. Το άλμπουμ πέρασε δέκα εβδομάδες στο Billboard 200, φτάνοντας μέχρι την 50ή θέση και έγινε χρυσό στις 4 Φεβρουαρίου 1998, με τις πωλήσεις να ξεπερνούν τα 500.000 αντίτυπα. "Scream" - Master P, Silkk The Shocker 3:30 "Suburban Life" - Kottonmouth Kings 3:34 "Rivers" - Sugar Ray 2:50 "She's Always in My Hair" - D'Angelo 6:19 "Help Myself" - Dave Matthews Band 4:31 "She Said" - Collective Soul 4:51 "Right Place, Wrong Time" - The Jon Spencer Blues Explosion 3:16 "Dear Lover" - Foo Fighters 4:33 "Eyes of Sand" - Tonic 4:16 "The Swing" - Everclear 2:59 "I Think I Love You" - Less Than Jake 2:03 "Your Lucky Day in Hell" - Eels 4:26 "Red Right Hand" - Nick Cave and the Bad Seeds, DJ Spooky 8:23 "One More Chance" - Kelly 4:13 "The Race" - Ear2000 2:19 Επίσημος ιστότοπος Scream 2 στο IMDb

Το Scream 2 είναι αμερικανική ταινία τρόμου παραγωγής 1997 σε σκηνοθεσία Γουές Κρέιβεν και σε σενάριο του Κέβιν Γουίλιαμσον. Αποτελεί συνέχεια του Scream (1996) και είναι η δεύτερη προσθήκη της σειράς ταινιών. Πρωταγωνιστούν οι Νιβ Κάμπελ, Κόρτνεϊ Κοξ, Ντέιβιντ Αρκέτ, Τζέιμι Κένεντι και Λιβ Σράιμπερ επαναλαμβάνοντας τους ρόλους τους από τις προηγούμενες ταινίες ενώ στο καστ προστίθενται οι Σάρα Μισέλ Γκέλαρ, Τίμοθι Όλιφαντ, Λόρι Μέτκαλφ, Τζέρι Ο' Κόνελ, Ελίζ Νιλ και Τζέιντα Πίνκετ. Η ταινία διαδραματίζεται δύο χρόνια μετά τα γεγονότα της πρώτης ταινίας και ακολουθεί το χαρακτήρα της Σίντνεϊ Πρέσκοτ, τώρα φοιτήτρια στο κολέγιο Γουίντσορ, όπου θα βρεθεί πάλι αντιμέτωπη με έναν νέο δολοφόνο, ο οποίος μιμείται τους φόνους της πρώτης ταινίας. Γρήγορα θα βρεθούν στο πλάι της για βοήθεια η Γκέιλ Γουέδερς και ο Ντιούι Ράιλι. Το Scream 2, όπως ο προκάτοχός του, συνδυάζει με έξυπνο τρόπο τη βία και τον τρόμο των σλάσερ ταινιών με στοιχεία κωμωδίας, σάτιρας και μυστηρίου σατιρίζοντας ταυτόχρονα τα κλισέ του τρόμου και ειδικά σε αυτήν την περίπτωση τις συνέχειες ταινιών τρόμου. Όταν το σενάριο του Scream βγήκε στην αγορά, ο Γουίλιαμσον είχε ήδη γράψει δύο προσχέδια πέντε σελίδων για πιθανές συνέχειες, ελπίζοντας να δελεάσει τους αγοραστές του σεναρίου για μία πιθανή σειρά ταινιών. Μετά τις επιτυχημένες δοκιμαστικές προβολές και την εισπρακτική επιτυχία του Scream, η Dimension Films προχώρησε γρήγορα στην παραγωγή του Scream 2 ενώ το Scream παιζόταν ακόμα στους κινηματογράφους, με το αρχικό καστ να επαναλαμβάνει τους ρόλους τους, τον Κρέιβεν στη σκηνοθεσία, τον Γουίλιαμσον στο σενάριο και τον Μάρκο Μπελτράμι στη μουσική. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν μόλις έξι μήνες μετά την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας και διήρκεσαν εννέα εβδομάδες, από τις 6 Ιουνίου ως τις 28 Αυγούστου 1997. Η ταινία αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων με πληροφορίες της πλοκής και της ταυτότητας των δολοφόνων να διαρρέουν στο διαδίκτυο. Σε συνδυασμό με το γρήγορο χρονοδιάγραμμα της παραγωγής, το σενάριο υπέστη αρκετές αλλαγές, συχνά με σελίδες να ολοκληρώνονται την ημέρα των γυρισμάτων.Το Scream 2 κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 12 Δεκεμβρίου 1997, λιγότερο από ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία της πρώτης ταινίας. Απέσπασε εξαιρετικές κριτικές ενώ κινήθηκε εξίσου εντυπωσιακά στο box office με 172,3 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Έλαβε πολλά βραβεία και υποψηφιότητες ενώ αρκετή μερίδα των κριτικών θεωρούν το Scream 2 καλύτερο από το πρωτότυπο.Την ταινία ακολούθησαν τέσσερις συνέχειες, το Scream 3 το 2000, Scream 4 το 2011, Scream το 2022 και Scream VI το 2023.

https://el.wikipedia.org/wiki/Scream_2

Τσεχία

Το τσεχικό τοπίο είναι αρκετά ποικίλο. Η Βοημία στη δύση αποτελείται από μια λεκάνη, που στραγγίζεται από τους ποταμούς Έλβα (γερμ. Elbe) και Μολδάβα (τσέχικα Vltava), που περιβάλλονται από συνήθως χαμηλά βουνά όπως οι οροσειρές Σουντέτεν και Κρκόνοσε, όπου βρίσκεται και το υψηλότερο σημείο της χώρας, η κορυφή Σνέσκα στα 1.603 μέτρα. Η Μοραβία, το ανατολικό μέρος, είναι επίσης αρκετά λοφώδης και στραγγίζεται κυρίως από τον ποταμό Μοράβα, αλλά περιέχει και την πηγή του ποταμού Όντερ. Τα νερά των ποταμών της Τσεχίας, ηπειρωτικής χώρας, χύνονται σε τρεις διαφορετικές θάλασσες: τη Βόρεια Θάλασσα, τη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα. Το τοπικό κλίμα είναι εύκρατο ηπειρωτικό με σχετικά θερμά καλοκαίρια και κρύους, νεφελώδεις χειμώνες με χιόνι. Το νόμισμα της Τσεχίας είναι η τσέχικη κορόνα. Η τσεχική οικονομία έχει ένα ουσιαστικό εισόδημα από τον τουρισμό: το 2001, οι συνολικές αποδοχές από τον τουρισμό έφθασαν σε 118.13 δισεκατομμύρια τσέχικες κορώνες, αποτελώντας 5,5% του ΑΕΠ και 9,3% των γενικών αποδοχών εξαγωγής. Η βιομηχανία απασχολεί περισσότερα από 110.000 άτομα - πάνω από 2% του πληθυσμού. Τα ύδατα από την μεσόγεια Τσεχική Δημοκρατία ρέουν σε τρεις διαφορετικές θάλασσες: τη Βόρεια Θάλασσα, τη Βαλτική και τη Μαύρη Θάλασσα. Η Τσεχική Δημοκρατία έχει επίσης εκμισθωμένο το Μολνταουχάφεν, μια παρτίδα 30.000 τετραγωνικών μέτρων στη μέση των αποβάθρων του Αμβούργου, η οποία απονεμήθηκε στην Τσεχοσλοβακία με το άρθρο 363 της συνθήκης των Βερσαλλιών, ώστε να επιτρέψει στη μεσόγεια χώρα όπου τα αγαθά που μεταφέρονται με τα ποτάμια θα μπορούσαν να μεταφερθούν στα ποντοπόρα πλοία. Το έδαφος θα επιστρέψει στον έλεγχο της Γερμανίας το 2028. Φυτογεωγραφικά, η Τσεχική Δημοκρατία ανήκει στην κεντροευρωπαϊκή επαρχία της Κυκλικής περιφέρειας, εντός του βορειαλικού βασιλείου. Σύμφωνα με το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση, το έδαφος της Τσεχικής Δημοκρατίας μπορεί να υποδιαιρεθεί σε τέσσερις οικολογικές εκτάσεις: Δυτικά ευρωπαϊκά δάση πλατύφυλλων δασών, μικτά δάση της Κεντρικής Ευρώπης, μικτά δάση της Παννονίας και δάση Καρπάθιων ορεινών κωνοφόρων. Υπάρχουν τέσσερα εθνικά πάρκα στην Τσεχική Δημοκρατία. Το παλαιότερο είναι το Εθνικό Πάρκο Κρκόνοσε (Καταφύγιο Βιόσφαιρας), και τα άλλα είναι το Εθνικό Πάρκο Σούμαβα (Καταφύγιο Βιόσφαιρας), Εθνικό Πάρκο Ποντιγί και Βοημία της Ελβετίας. Τα τρία ιστορικά εδάφη της Τσεχικής Δημοκρατίας (πρώην συνιστώσες χώρες της Βοημίας) αντιστοιχούν σχεδόν τέλεια με τις λεκάνες απορροής του Έλβα (τσεχικά: Labe) και τη λεκάνη του Βλτάβα για τη Βοημία, του Μοράβα για τη Μοραβία και τη λεκάνη του ποταμού Όντερ για την Τσεχική Σιλεσία (όσον αφορά την επικράτεια της Τσεχίας). Η Τσεχική Δημοκρατία έχει εύκρατο ηπειρωτικό κλίμα, με ζεστά καλοκαίρια και κρύους, συννεφιασμένους και χιονισμένους χειμώνες. Η διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ καλοκαιριού και χειμώνα είναι σχετικά υψηλή λόγω της μεσόγειας γεωγραφικής θέσης.Στη Δημοκρατία της Τσεχίας, οι θερμοκρασίες ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, ανάλογα με την ανύψωση. Γενικά, σε μεγαλύτερα υψόμετρα, οι θερμοκρασίες μειώνονται και οι βροχοπτώσεις αυξάνονται. Η πιο υγρή περιοχή στην Τσεχική Δημοκρατία βρίσκεται γύρω από το Μπιλί Ποτόκ στα όρη Γίζερα και η ξηρότερη περιοχή είναι η επαρχία Λούνι στα βορειοδυτικά της Πράγας. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι η κατανομή των βουνών. Ως εκ τούτου, το κλίμα είναι αρκετά ποικίλο. Στην υψηλότερη κορυφή του Σνέζκα (1.603 μ.), η μέση θερμοκρασία είναι μόνο -4 °C, ενώ στις χαμηλές περιοχές της Νότιας Μοραβίας η μέση θερμοκρασία φτάνει ακόμα και στους 10 °C. Η πρωτεύουσα της χώρας, η Πράγα, έχει παρόμοια μέση θερμοκρασία, αν και αυτό επηρεάζεται από αστικούς παράγοντες. Ο πιο κρύος μήνας είναι συνήθως ο Ιανουάριος, ακολουθούμενος από τον Φεβρουάριο και τον Δεκέμβριο. Κατά τους μήνες αυτούς, συνήθως υπάρχει χιόνι στα βουνά και μερικές φορές στις μεγάλες πόλεις και στα πεδινά. Κατά τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο και Μάιο, η θερμοκρασία αυξάνεται συνήθως ταχέως, ειδικά τον Απρίλιο, όταν η θερμοκρασία και ο καιρός τείνουν να διαφέρουν σημαντικά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η άνοιξη χαρακτηρίζεται επίσης από υψηλά επίπεδα υδάτων στα ποτάμια, εξαιτίας του λιώσιμου του χιονιού με περιστασιακές πλημμύρες. Ο θερμότερος μήνας του έτους είναι ο Ιούλιος, ακολουθούμενος από τον Αύγουστο και τον Ιούνιο. Κατά μέσο όρο, οι θερινές θερμοκρασίες είναι περίπου 20 °C με 30 °C υψηλότερες από ό, τι κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Το καλοκαίρι χαρακτηρίζεται επίσης από βροχές και καταιγίδες. Το φθινόπωρο αρχίζει γενικά το Σεπτέμβριο, ο οποίος εξακολουθεί να είναι σχετικά ζεστός και ξηρός. Κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου, οι θερμοκρασίες συνήθως πέφτουν κάτω από 15 °C ή 10 °C και τα φυλλοβόλα δέντρα αρχίζουν να χάνουν τα φύλλα τους. Μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, οι θερμοκρασίες συνήθως κυμαίνονται γύρω από τους 0 °C. Η χαμηλότερη θερμοκρασία που καταγράφηκε ποτέ ήταν στο Λιτβινόβιτσε κοντά στο Τσέσκε Μπουντεγιόβιτσε το 1929, στους -42.2 °C και η υψηλότερη καταγεγραμμένη θερμοκρασία ήταν στους 40.4 °C στο Ντομπριτσόβιτσε το 2012.Οι περισσότερες βροχοπτώσεις σημειώνονται το καλοκαίρι. Οι σποραδικές βροχοπτώσεις είναι σχετικά σταθερές καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους (στην Πράγα ο μέσος αριθμός ημερών ανά μήνα στις οποίες πέφτει τουλάχιστον 0.1 χιλιοστό βροχής κυμαίνονται από 12 το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο στις 16 το Νοέμβριο) αλλά οι συγκεντρωμένες έντονες βροχοπτώσεις (ημέρες με περισσότερα από 10 χιλιοστά βροχής) είναι συχνότερες κατά τους μήνες Μάιο έως Αύγουστο (κατά μέσο όρο περίπου δύο ημέρες ανά μήνα). Η Τσεχία κατατάσσεται ως η 27η χώρα με τη μεγαλύτερη περιβαλλοντική συνείδηση στον κόσμο σύμφωνα με το Δείκτη Περιβαλλοντικών Επιδόσεων. Η Τσεχία διαθέτει τέσσερα εθνικά πάρκα (Εθνικό Πάρκο Σουμάβα, Εθνικό Πάρκο Κρκόνοσε, Εθνικό Πάρκο Τσεσκέ Σβιτσάρσκο, Εθνικό Πάρκο Ποντιγί) και 25 προστατευόμενες περιοχές τοπίου. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 79,1 χρόνια (76,3 χρόνια οι άνδρες και 81,9 οι γυναίκες). Σύμφωνα με μια απογραφή του 2002, 39,9% της χώρας είναι άθεοι, 39,2% Καθολικοί, 0,7% Προτεστάντες, 0,2% Μάρτυρες του Ιεχωβά και 13,2% άλλες θρησκείες. Η Τσεχία διαιρείται σε 14 περιφέρειες (kraj / kraje) και τη πρωτεύουσα (hlavní město) Πράγα (Praha). Υποδιαιρείται περαιτέρω σε 77 επαρχίες (okresy / okres). Η Τσεχία είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Ο Πρόεδρος εκλέγεται από τη Βουλή και τη Γερουσία. Το δικαίωμα ψήφου στις εκλογές αποκτάται με τη συμπλήρωση του 18ου έτους της ηλικίας. Στις προεδρικές εκλογές του 2008 επανεξελέγη πρόεδρος ο Βάτσλαβ Κλάους. Μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού Μίρεκ Τοπολάνεκ εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, το 2009, νέος πρωθυπουργός διορίστηκε για μεταβατική περίοδο (μέχρι τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών τον Οκτώβριο) ο Γιαν Φίσερ. Η νέα κυβέρνηση ανέλαβε στις 8 Μαΐου του 2009. Έπειτα από τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών, τον Ιούνιο του 2010, νέος πρωθυπουργός ανέλαβε ο Πετρ Νέτσας. Στις 17 Ιουνίου 2013, ο Πετρ Νέτσας ανακοίνωσε την παραίτησή του από τη θέση του πρωθυπουργού, μετά την αποκάλυψη σκανδάλου στο οποίο εμπλεκόταν η συνεργάτιδά του Γιάνα Ναγκιόβα. Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Νέτσας, νέος πρωθυπουργός διορίστηκε ο Γίρι Ρούσνοκ, η προσωρινή κυβέρνηση του οποίου ορκίστηκε στις 10 Ιουλίου 2013. Τον Ιανουάριο του 2014 ανέλαβε νέα κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον Μπόχουσλαβ Σομπότκα. Από τα σταθερότερα και ακμάζοντα μετα-κομμουνιστικά κράτη, η Τσεχία έχει ανακάμψει από την πτώση από τα μέσα του 1999. Η αύξηση το 2000-2001 ήταν αποτέλεσμα των εξαγωγών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ειδικά στη Γερμανία, ενώ γίνονται ξένες επενδύσεις, πέρα της εγχώριας ζήτησης. Το ποσοστό δωροδοκίας παραμένει ένα από το υψηλότερα μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Άβολα τα υψηλά ελλείμματα φορολογικού και τρέχοντος απολογισμού θα μπορούσαν να είναι μελλοντικά προβλήματα. Οι κινήσεις προς τις πλήρεις τραπεζικές εργασίες, τις τηλεπικοινωνίες, και την ενεργειακή ιδιωτικοποίηση θα προσθέσουν στην ξένη επένδυση, ενώ η έντονη αναδόμηση μεταξύ των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών και οι βελτιώσεις στον οικονομικό τομέα πρέπει να ενισχύσουν την αύξηση παραγωγής. Η τσεχική κυβέρνηση έχει εκφράσει μια επιθυμία να υιοθετήσει το Ευρώ το 2010, αλλά η εισαγωγή της είναι μόνο στα αρχικά στάδια προγραμματισμένη και υπάρχουν αυξανόμενες αμφιβολίες εάν το δημοσιονομικό έλλειμμα δεν θα αναγκάσει σε αναβολή της. Η τσεχική οικονομία έχει ένα ουσιαστικό εισόδημα από τον τουρισμό: το 2001, οι συνολικές αποδοχές από τον τουρισμό έφθασαν σε 118.13 δισεκατομμύρια τσέχικες κορώνες, αποτελώντας 5,5% του ΑΕΠ και 9,3% των γενικών αποδοχών εξαγωγής. Η βιομηχανία απασχολεί περισσότερα από 110.000 άτομα - πάνω από 2% του πληθυσμού. Η Τσεχία είναι από τις σημαντικότερες χώρες της Ευρώπης από άποψη ορυκτού πλούτου και το υπέδαφός της περικλείει κοιτάσματα μεταλλευμάτων ουρανίου, αργύρου, χαλκού, υδραργύρου, κασσιτέρου, ψευδαργύρου, αντιμονίου, λιγνίτη, πετρελαίου κ.α. Επίσης υπάρχουν κοιτάσματα χρυσού, λιθίου, βολφραμίου και πολυτίμων λίθων. Εξαιτίας της μεγάλης αφθονίας ενεργειακών ορυκτών (brown coal) αναπτύχθηκε η παραγωγή θερμοηλεκτρικής ενέργειας και γενικότερα η βαριά βιομηχανία κι ιδιαίτερα ο τομέας της Μεταλλουργίας και της Μεταλλοτεχνίας. Η Τσεχία είναι η μοναδική χώρα στην ΕΕ-25 όπου το ουράνιο εξορύσσεται διαχρονικά και επιπλέον διαθέτει μοναδική και υψηλής ποιότητας τεχνογνωσία σε κύκλο ουρανίου - από την αναζήτηση μέχρι το Yellow CakeStage. Μη μεταλλικά ορυκτά που εξορύσσονται είναι επίσης οι ασβεστόλιθοι, οι καολίνες, οι ειδικές άργιλοι και οι πυριτικές άμμοι. Το 2008 λειτουργούσαν στο κράτος 122 αεροδρόμια και 1 ελικοδρόμιο. Το οδικό δίκτυο εκτείνεται στα 128.512 χλμ, τα οποία είναι εξ ολοκλήρου ασφαλτοστρωμένα (2007). Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά. Πρεσβεία της Τσεχικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα Έλληνες στην Τσεχία Λέσχη Φιλελλήνων Chamber of Deputies website, (Αγγλικά) Czech Press Agency news, (Αγγλικά) Κυβερνητικός ιστότοπος, (Αγγλικά) Official Czech portal, (Αγγλικά) Prague Post - αγγλόφωνη εφημερίδα Τσεχικές αερογραμμές Presidential website Senate website, (Αγγλικά) Czech Forum, (Αγγλικά) φωτογραφίες από τον Ioannis Logiotatidis Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - Συνέντευξη του Alexandr Vondra, αναπληρωτή πρωθυπουργού της Τσεχίας Αρχειοθετήθηκε 2009-02-17 στο Wayback Machine. Τσεχία στο Curlie

Η Τσεχία (τσεχικά: Česko, [ˈtʃɛsko]), επίσημη ονομασία Τσεχική Δημοκρατία (τσέχικα: Česká republika, [ˈtʃɛskaː ˈrɛpublɪka]), είναι χώρα στην κεντρική Ευρώπη που συνορεύει προς τα βόρεια με την Πολωνία, με τη Γερμανία στα βορειοδυτικά και τα δυτικά, την Αυστρία στα νότια και τη Σλοβακία στα ανατολικά. Έχει έκταση 78.866 τ.χλμ. και πληθυσμό 10.873.553 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση (30-06-2023). Η ιστορική Πράγα (τσέχικα: Praha), ένα σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο, είναι η κύρια και μεγαλύτερη πόλη της. Άλλες μεγάλες πόλεις είναι το Μπρνο, η Οστράβα και το Πίλσεν. Η χώρα αποτελείται από δυο ιστορικές περιοχές, τη Βοημία και τη Μοραβία, τμήμα της Σιλεσίας και μικρά τμήματα που παλιότερα ανήκαν στη νότια Αυστρία. Ο πληθυσμός της Τσεχίας είναι 10.873.553 κάτοικοι (2023). Η πλειοψηφία των κατοίκων της Τσεχίας είναι Τσέχοι (95%) και μιλά την τσεχική γλώσσα. Μεταξύ των μειονοτήτων είναι Σλοβάκοι, Ρομά, Πολωνοί και διάφοροι άλλοι μετανάστες από το εξωτερικό. Οι Σλοβάκοι αποτελούν το 2% του πληθυσμού. Μετά το τέλος του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Τσεχοσλοβακία το 1989, κατά τη διάρκεια της ειρηνικής Βελούδινης Επανάστασης, ακολούθησε η διάλυση της Τσεχοσλοβακίας σε δυο κράτη το 1993. Σλοβακία και Τσεχία έχουν παραμείνει στενοί συνεργάτες, ενώ ανήκουν μαζί με άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης στην ομάδα του Βίσεγκραντ. Η Τσεχία είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την 1η Μαΐου 2004. Ασκεί την προεδρία της Ένωσης από την 1η Ιανουαρίου του 2009.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%B5%CF%87%CE%AF%CE%B1

Εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Γκέργκετι

Η εκκλησία της Αγίας Τριάδας χτίστηκε την τρίτη δεκαετία του 14ου αιώνα με πέτρες που μεταφέρθηκαν από το χωριό Τσέτσεμπι σε απόσταση 2 χλμ. Το καμπαναριό χτίστηκε το δεύτερο μισό του 14ου αιώνα. Ο βασιλιάς Μπαγκράτ Ε' της Γεωργίας ανέθεσε στους κατοίκους του Γκέργκετι τη διατήρηση του ναού. Τον 15ο αιώνα προστέθηκε ένας χώρος για συμβούλια. Τον 18ο αιώνα ο Γεωργιανός συγγραφέας Βακχούστι Μπατονισβίλι έγραψε ότι σε περιόδους κινδύνου, πολύτιμα κειμήλια από τη Μτσχέτα, όπως ο Σταυρός της Αγίας Νίνας, μεταφέρονταν εδώ για φύλαξη. Κατά τη σοβιετική περίοδο όλες οι θρησκευτικές λειτουργίες απαγορεύτηκαν, αλλά η εκκλησία παρέμεινε δημοφιλής τουριστικός προορισμός. Με τις ενέργειες του Πατριάρχη Ηλία Β' η πίστη και η εκκλησιαστική ζωή αναβιώθηκαν. Την 16η Ιουλίου 1980 πραγματοποίησε λειτουργία στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Γκέργκετι αποκαλώντας την ως μία ημέρα αγάπης.Επί του παρόντος, η εκκλησία λειτουργεί ως μέρος της Γεωργιανής Ορθόδοξης και Αποστολικής Εκκλησίας. Στη γη της χτίζεται ένα μοναστήρι. Η εκκλησία είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τους πεζοπόρους, και είναι προσβάσιμη με ανάβαση μιάμισης ώρας στο βουνό. Τον Δεκέμβριο του 2018 κατασκευάστηκε ένας ασφαλτοστρωμένος δρόμος που οδηγεί στην πόρτα της εκκλησίας και είναι κατάλληλος για αυτοκίνητα. Η Εκκλησία της Αγίας Τριάδας είναι μεσαίου μεγέθους, θολωτή, σταυροειδής σε ορθογώνια βάση. Έχει 2 εισόδους, στα νότια και δυτικά. Εκατέρωθεν του ιερού με την Αγία Τράπεζα υπάρχουν δύο δωμάτια, εκ των οποίων το νότιο είναι η τραπεζαρία. Ο θόλος στηρίζεται στις γωνιές του ιερού και σε 2 κολόνες στα δυτικά. Το τύμπανο του θόλου είναι δεκαπλευρικό και έχει 5 παράθυρα και ορισμένα ψευδοπαράθυρα. Ο θόλος είναι ανακατασκευασμένος με τούβλα, και αρχικά ήταν πέτρινος. Το εσωτερικό της εκκλησίας φωτίζεται από ένα παράθυρο σε κάθε τοίχο και τα 5 παράθυρα του θόλου. Το κτίριο έχει έναν δεύτερο όροφο που χρησιμοποιείται ως σοφίτα.Στο εξωτερικό, οι προσόψεις δεν είναι πολύ διακοσμημένες. Υπάρχει ένας σταυρός σε κάθε πλευρά, με μεγαλύτερο και πιο διακοσμημένο αυτόν της ανατολικής πρόσοψης.

Η Εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Γκέργκετι (γεωργιανά: წმინდა სამება) είναι μία εκκλησία του 14ου αιώνα που βρίσκεται στην κορυφή ενός ψηλού βουνού, στη δεξιά όχθη του ποταμού Τσχέρι (που είναι αριστερός παραπόταμος του ποταμού Τέρεκ), σε υψόμετρο 2170 μέτρων, στο Δήμο Καζμπέκ του μχάρε Μτσχέτα-Μτιανέτι της Γεωργίας. Είναι η μοναδική θολωτή σταυροειδής στην επαρχία Κχέβι. Διαθέτει καμπαναριο και άλλες δομές. Είναι αναγνωρισμένη ως Αμετακίνητο Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Γεωργίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%93%CE%BA%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%B9

Κάτω Αγία Μαρίνα Αχαΐας

Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού στον 21ο αιώνα είναι η εξής: Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμος Α', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Αγία Mαρίνα. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κάτω Αγίας Μαρίνας Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 11/12/2017. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Αγίας Μαρίνας Αχαΐας, eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 07/11/2017.

Η Κάτω Αγία Μαρίνα είναι οικισμός του Νομού Αχαΐας, αποτελεί τμήμα της Τοπικής Κοινότητας Αγίας Μαρίνας, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο Δήμο Ερυμάνθου. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», ανήκε στον πρώην Δήμο Τριταίας ως τμήμα του πρώην Δημοτικού διαμερίσματος Αγίας Μαρίνας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89_%CE%91%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B1_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82

Τσουκνίδα

Ο βλαστός της φτάνει σε ύψος το 1 μέτρο ενώ τα άνθη της είναι μικρά και άοσμα. Ολόκληρο το φυτό καλύπτεται από αδενώδεις τρίχες που κατά την επαφή τους με το δέρμα προκαλούν φαγούρα, πολλές φορές έντονη, τσούξιμο και κοκκινίλα σαν τσίμπημα κουνουπιού, ενώ σπανιότερα αλλεργικές διαταραχές. Αυτό οφείλεται σε ένα δηλητηριώδες υγρό, που περιέχουν οι λεπτές βελόνες του φυτού στη σύσταση του οποίου υπάρχει μυρμηκικό οξύ, ακετυλοχολίνες και ισταμίνες, οι οποίες όμως βελόνες καταστρέφονται με το βράσιμο ή το ψήσιμο. Το πιο δηλητηριώδες είδος τσουκνίδας είναι το γνωστό με την ονομασία φύλλο του διαβόλου που βρίσκεται στη νήσο Τιμόρ. Στην Ελλάδα απαντώνται τα εξής είδη: Κνίδη η δίοικος (Urtica dioica) Κνίδη η καυστηρά (Urtica urens) Κνίδη η μεμβρανώδης (Urtica membranacea) Κνίδη η σφαιριδιοφόρος (Urtica pilulifera)Άλλα σημαντικά είδη εκτός Ελλάδας είναι: Κνίδη η καννάβινος (Urtica cannabina) είδος της Ασίας κλωστικό. Κνίδη η καυστηρωτάτη (Urtica urentissima) (devil's leaf, φύλλο του διαβόλου) Κνίδη η θηριώδης (Urtica ferox). Ενδημικό είδος της Νέας Ζηλανδίας. Το τσίμπημα αυτού του είδους μπορεί να προκαλέσει ακόμα και το θάνατο. Οι τσουκνίδες ουσιαστικά είναι ζιζάνια, όμως σε μερικές περιοχές κάποια είδη έχουν μεγάλη οικονομική σημασία. Για παράδειγμα, από ένα είδος τσουκνίδας στην Ασία λαμβάνονται κλωστικές ίνες από τον βλαστό για την παραγωγή υφασμάτων ενώ αποξηραμένες τσουκνίδες δίνονται σαν τροφή σε ζώα. Η τσουκνίδα είναι πλούσια σε μεταλλικά άλατα: ασβέστιο, χαλκό, χλώριο, κάλιο, πυρίτιο, νάτριο, σίδηρο. Το αφέψημα του είδους Κνίδη η καυστηρά (Urtica urens), που βρίσκεται και στην Ελλάδα, είναι εξαιρετικό διουρητικό και κατά της πέτρας της χολής, ενώ ο χυμός των σπόρων του σταματά την αιμορραγία. Σύμφωνα με ορισμένους βοτανολόγους βοηθά στην αντιμετώπιση δερματικών εκζεμάτων, συμβάλλει στην μείωση του ουρικού οξέος και γενικώς συμβάλλει στην καλή κυκλοφορία του αίματος. Επίσης χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση της τριχόπτωσης. Το είδος κνίδη η δίοικος χρησιμοποιείται ευρέως και στην κουζίνα. Χάρη στα θρεπτικά συστατικά που περιέχει, το υψηλό ποσοστό σε λευκώματα και σε βιταμίνη C οι τσουκνίδες καταναλώνονται ως σαλάτα, σούπα και πολλές φορές αντικαθιστούν το σπανάκι. Η καυστικότητα των τριχιδίων εξουδετερώνεται με το στίψιμο ή με κοχλαστό νερό. Για κατανάλωση θεωρούνται καλύτεροι οι νεαροί τρυφεροί βλαστοί. Όλα τα μέρη του φυτού, υπέργεια και υπόγεια μπορούν να αποξηρανθούν και χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή ιατρική. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην κηπουρική για την καταπολέμηση της ψώρας. Γι αυτό το σκοπό αναμειγνύονται 500-700 γρ. χλωρής ή 200 γρ. αποξηραμένης τσουκνίδας με 5 λίτρα κρύου νερού για ένα εικοσιτετράωρο. Μετά ψεκάζονται τα προσβεβλημένα φυτά. Λεπτές βελόνες (τρίχες) της τσουκνίδας Λουλούδια, φυτά και βότανα που αναφέρονται στην Αγία Γραφή Αρχειοθετήθηκε 2012-04-08 στο Wayback Machine. http://www.jesuslovesyou.gr/Bible_club/Encyclopedia/Nature/Plant_2.htm

Η τσουκνίδα (ή τσουκνίθα) ανήκει στο γένος των αγγειόσπερμων φυτών Κνίδη και στην οικογένεια των Κνιδοειδών. Πρόκειται για μονοετές ή πολυετές, ποώδες, αυτοφυές φυτό, με 40 περίπου είδη παγκοσμίως.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B1

Σογιούζ 36

Το Σογιούζ 36 εκτοξεύτηκε στις 26 Μαΐου 1980 με προορισμό τον Σαλιούτ 6 στον οποίο τότε επέβαιναν οι Λεονίντ Πόποφ και Βαλέρι Ρούμιν. Η πτήση τους ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τις 5 Ιουνίου 1979, όμως ακυρώθηκε εξαιτίας του προώρου τερματισμού της αποστολής του Σογιούζ 33 εξαιτίας τεχνικού προβλήματος. Το διαστημόπλοιο συνδέθηκε επιτυχώς με τον σταθμό μία ημέρα μετά την εκτόξευση. Επρόκειτο για την πέμπτη πτήση στα πλαίσια του προγράμματος Ιντερκόσμος, που προέβλεπε πτήσεις μικτές πτήσεις με κοσμοναύτες Σοβιετικούς και από άλλες φίλιες προς την ΕΣΣΔ χώρες. Επίσης ήταν μόλις η δεύτερη σοβιετική αποστολή με διοικητή πολίτη και όχι στρατιωτικό.Οι Κουμπάσοφ και Φάρκας πραγματοποίησαν πολυάριθμα ουγγρικά πειράματα, σε σημείο να τους απομένουν σε ορισμένες περιπτώσεις κενά διαστήματα μόλις τριών ωρών για ύπνο. Στα πειράματα περιλαμβάνονταν η μέτρηση της ραδιενέργειας που δέχονταν οι αστροναύτες σε τροχιά και η μελέτη της δημιουργίας της ιντερφερόνης στα ανθρώπινα κύτταρα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, Επίσης έγινε δουλειά σχετικά με τους φυσικούς πόρους σε συντονισμό με επίγειες ομάδες, ελικόπτερα και αεροπλάνα.Οι πρωθητήρες του Σογιούζ 36 χρησιμοποιήθηκαν στις 29 Μαΐου για την ρύθμιση της τροχιάς του διαστημικού σταθμού. Στις 3 Ιουνίου οι Κουμπάσοφ και Φάρκας χρησιμοποίησαν το Σογιούζ 35 για να επιστρέψουν στην Γη. Το Σογιούζ 36 χρησιμοποιήθηκε από το πλήρωμα του Σογιούζ 37 για το ταξίδι της επιστροφής στον πλανήτη μας. Διαστημικές αποστολές το 1980

Το Σογιούζ 36 (ρωσικά: Союз 36‎) ήταν σοβιετικό επανδρωμένο διαστημόπλοιο το οποίο εκτοξεύτηκε το 1980 και συνδέθηκε με τον διαστημικό Σαλιούτ 6. Ήταν η εντέκατη αποστολή με προορισμό τον Σαλιούτ 6 και η ένατη επιτυχημένη. Το πλήρωμα του Σογιούζ 36 ήταν επίσης το πρώτο που επισκέφθηκε σε τροχιά τα μέλη της αποστολής μακράς διαρκείας του Σογιούζ 35.Το πλήρωμά του ήταν διμελές και αποτελούνταν από τον Σοβιετικό κοσμοναύτη Βαλέρι Κουμπάσοφ και τον πρώτο Ούγγρο κοσμοναύτη, τον Μπέρταλαν Φάρκας. Οι Κουμπάσοφ και Φάρκας επέστρεψαν στην Γη με το Σογιούζ 35, ενώ άλλο πλήρωμα που έφτασε αργότερα στον σταθμό χρησιμοποίησε το Σογιούζ 36.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B6_36

Πία Μαρία της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα

Ήταν η μόνη κόρη του Λουδοβίκου της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα και της Μαρία Πία των Βουρβόνων-Δύο Σικελιών, κόρης του Αλφόνσου, κόμη της Καζέρτα. Η Πία Μαρία Ρανιέρα Ισαβέλλα Αντωνία Βικτωρία Θηρεσία Αμαλία Γεράρδα Ραϊμούνδη Άννα Μιχαέλα Ραφαέλα Γαβριέλα Γκοντζάγκα γεννήθηκε στις Κάννες. Το 1920 απεβίωσε ο πατέρας της 42 ετών και το 1921 η εκ πατρός μάμμη της Ισαβέλλα των Μπραγκάνσα, διάδοχος της αυτοκρατορίας της Βραζιλίας, έτσι ο μεγαλύτερος αδελφός της Πέτρος Ερρίκος διεκδίκησε τον τίτλο του αυτοκρατορικού πρίγκιπα της Βραζιλίας και τη θέση του επικεφαλής του αυτοκρατορικού Οίκου της Βραζιλίας. Παντρεύτηκε το 1948 τον Ρενέ-Ζαν-Μαρί-Νικολά ντε Νικολάι κόμη του Νικολάι (1910-1954) γιο του μαρκησίου του Γκουσανβίλ, και είχε τέκνα: Λουί Ζαν γενν. 1949, μαρκήσιος του Γκουσανβίλ. Γερουσιαστής στο Σαρτ, διαμέρισμα της Γαλλίας. Νυμφεύτηκε τη Βαρβάρα-Μαρία-Άννα ντ'Υρσέλ ντε Μπουζή. Ροβέρτος Μαρία Πίος Μπενουά γενν. 1952. Υπουργός του Κράτους στη Γαλλία, νυμφεύτηκε τη Ναταλί-Λαιτισιά-Υβόν-Μαρί, πριγκίπισσα Μυρά, κόρη του Ζοακίμ-Μωρίς Μυρά, πρίγκιπα Ναπολεόν (γιο του Αλεξάνδρου πρίγκιπα Μυρά, εγγονού του Ιωακείμ Μυρά, 5ου πρίγκιπα Μυρά). Imperial House of Brazil (Portuguese) thePeerage.com - Dom Luíz Gastão António Maria Felipe de Orléans-Bragança e Borbon Genealogics - Leo van de Pas - Prince Luis Gastao de Orléans e Bragança The Royal House of Stuart, London, 1969, 1971, 1976, Addington, A. C., Reference: page 50.

H Πία Μαρία, (πορτογαλ. Pia Maria de Orléans e Bragança, 4 Μαρτίου 1913 - 24 Οκτωβρίου 2000) από τον Οίκο της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα ήταν κόρη του πρίγκιπα της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%AF%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9F%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%9C%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CF%83%CE%B1

Γείωση

Η γείωση μπορεί να προσφέρει ασφάλεια από την ηλεκτροπληξία τα βραχυκυκλώματα και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις που προκύπτουν από βλάβες σε συσκευές που διαρρέονται από ηλεκτρικό ρεύμα. Έτσι, έχει θεσπιστεί από το νόμο σε κάθε κτήριο η εγκατάσταση γείωσης και κυρίως στις πρίζες. Η γείωση προστασίας εφαρμόζεται σε συσκευές με μεταλλικά μέρη και περιβλήματα, για να προστατέψουν το χρήστη από πιθανή διαρροή ρεύματος. Επιπλέον, υπάρχουν και συσκευές που για να λειτουργήσουν σωστά χρειάζονται γείωση, οπότε η γείωση ονομάζεται λειτουργική γείωση. Σε αυτήν την περίπτωση η λειτουργική γείωση διαρρέεται από ρεύμα, για αυτό το λόγο αν η ίδια συσκευή χρειάζεται λειτουργική γείωση και γείωση προστασίας, τότε η συσκευή γειώνεται διπλά και τα δύο σημεία γείωσης απέχουν μεταξύ τους αρκετά μέτρα. Η γείωση αποτελεί καταβόθρα φορτίου, πρακτικά άπειρου. Η σύνδεση με τη γείωση μπορεί να εξουδετερώσει οποιοδήποτε θετικό ή αρνητικό φορτίο, ενώ φορτίζει αγώγιμα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα σε ηλεκτροστατικό πεδίο. Σημειωτέον ότι όλα τα σημεία που είναι γειωμένα συμπεριφέρονται σαν να συνδέονται μεταξύ τους, γιατί το δυναμικό σε κάθε γειωμένο σημείο είναι το ίδιο. Εκεί που πέφτει ένας κεραυνός και ως απόσταση 500 περίπου μέτρων, η περιοχή φορτίζεται ηλεκτρικά πολύ έντονα και τα φορτία έχουν την ανάγκη να διαφύγουν τάχιστα, για να έρθει εξομάλυνση της κατανομής τους στο χώρο. Αν μέσα στην περιοχή αυτή βρίσκεται κτίριο με σύνδεση στο δίκτυο παροχής ηλεκτρικού ρεύματος και έχει συνδεδεμένες συσκευές, οι οποίες είναι και γειωμένες, αυτές διαρρέονται από ηλεκτρικό ρεύμα μεγάλης έντασης και τα φορτία από τον κεραυνό διαφεύγουν από τη Γη, μέσω αυτών, στο δίκτυο της ηλεκτρικής παροχής. Το αποτέλεσμα είναι πως οι γειωμένες ηλεκτρικές συσκευές καταστρέφονται από τη διέλευση του ρεύματος, ενώ οι μη γειωμένες και μη συνδεδεμένες με άλλες, γειωμένες, συσκευές, διαφεύγουν τον κίνδυνο της καταστροφής. Για την αποφυγή αυτού του είδους των καταστροφών προτείνεται η τοποθέτηση αντικεραυνικού εξοπλισμού στα κτίρια. Η γείωση επιτυγχάνεται με ειδική εγκατάσταση στα θεμέλια ενός κτηρίου, για αυτό ονομάζεται και θεμελιακή γείωση. Από εκεί ειδικά γυμνά και χοντρά καλώδια προσφέρουν αγώγιμη σύνδεση με τη γείωση στο υπόλοιπο κτήριο. Το καλώδιο της γείωσης είναι πολύ πιο χοντρό σε σχέση με τα καλώδια των φάσεων και του ουδέτερου, για να μειωθεί η ηλεκτρική αντίσταση όσο το δυνατόν περισσότερο, επειδή σε περίπτωση διαρροής του ηλεκτρικού ρεύματος αυτό θα διαφύγει κυρίως από τον αγωγό που εμφανίζει τη μικρότερη αντίσταση. Η γείωση υπάρχει και στα οχήματα, όπως τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα. Η σύνδεση δεν μπορεί να γίνει με το έδαφος, γιατί τα οχήματα κινούνται. Έτσι, η σύνδεση γίνεται στο μεταλλικό περίβλημα του οχήματος. Συνήθως αυτό είναι αρκετά μεγάλο, ώστε πρακτικά να μπορεί να εξουδετερώσει τυχόν φορτία που εμφανίζονται στα ηλεκτρικά τους κυκλώματα. Μερικές φορές η αποφόρτιση του περιβλήματος γίνεται εν μέρει με την επαφή με έναν επιβάτη, για παράδειγμα ένας επιβάτης αυτοκινήτου νιώθει έναν σπινθήρα όταν ακουμπά την πόρτα του αυτοκινήτου, που είναι μέρος του μεταλλικού περιβλήματος.

Γείωση ονομάζεται η αγώγιμη σύνδεση ενός ακροδέκτη ηλεκτρικού κυκλώματος με το έδαφος ή άλλο αντικείμενο μηδενικού δυναμικού. Η σύνδεση ενός σημείου με τη γείωση συμβολίζεται με τρεις παράλληλες γραμμές μία μεγαλύτερη και δύο μικρότερες άνισες με τη μεσαία στη μέση ή σπανιότερα ισομήκεις. Οποιοδήποτε σημείο είναι συνδεδεμένο με τη γείωση έχει δυναμικό ίσο με το μηδέν, δηλαδή Vγειωμένο=0.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7

Πολυκατοικία του Λιούμπομιρ Μιλαντίνοβιτς

Η πολυκατοικία του Λιούμπομιρ Μιλαντίνοβιτς, ευρισκόμενη επί του αριθμού 6 της Οδού Σβετόγκορσκα, ανεγέρθηκε το 1938 σύμφωνα με σχέδια του Μόμτσιλο Μπέλομπρκ. Αποτελείται από έξι ορόφους, με πάρκινγκ στο επίπεδο του ισογείου. Η οικία έγινε γνωστή, στην συνέχεια, ως «το πάρκινγκ». Το κτίριο, αποτέλεσμα σχεδίων του Μπέλομπρκ, χαρακτηρίζεται από την μοντέρνα αρχιτεκτονική, καθώς και τον πουριστικό χαρακτήρα του, οφείλεται στην επαναλαμβανόμενη εφαρμογή του λειτουργισμού. Το σύνολο των παραπάνω χαρακτηριστικών σημάδευσαν το έργο του αρχιτέκτονα Μπέλομπρκ, στον οποίον και απέφεραν υψηλή καταξίωση εντός της αρχιτεκτονικής της Σερβίας και του Βελιγραδίου, καθώς και εντός της μοντέρνας αρχιτεκτονικής. Αρχιτεκτονική στο Βελιγράδι Στάρι Γκραντ (Βελιγράδι)

Η Πολυκατοικία του Λιούμπομιρ Μιλαντίνοβιτς (σερβικά κυριλλικά: Зграда Љубомира Миладиновића, σερβικά λατινικά: Zgrada Ljubomira Miladinovića) ευρίσκεται στο Βελιγράδι, πρωτεύουσα της Σερβίας, εντός του αστικού δήμου του Στάρι Γκραντ. Ανεγερθείσα το 1938, είναι καταγεγραμμένη εντός του καταλόγου των πολιτισμικών αγαθών της Πόλεως του Βελιγραδίου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9B%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%81_%CE%9C%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82

Γιόγκι Φέρελ

Ο Φέρελ κατατάχθηκε ως ο υπ' αριθμόν ένα παίκτης στην τάξη του ως μαθητής της πέμπτης τάξης από τον Κλαρκ Φράνσις στην αμφιλεγόμενη κατάταξη "Χουπ Σκουπ" το 2004. Εκείνη την εποχή, ο Φέρελ έπαιζε για το Γυμνάσιο του Λέικσαϊντ στην Κοινότητα Γουόρεν και μία ταξιδιωτική ομάδα με χορηγία της Αντίντας. Σε ηλικία 10 ετών και 4'10" ύψος, ο Φέρελ είχε ήδη μια κροσόβερ ντρίμπλα, μπορούσε να χτυπήσει έναν άλτη που έτρεχε στη λωρίδα και να κάνει αναπήδηση με το ένα χέρι στον συμπαίκτη του. Στο τέλος της σταδιοδρομίας του στο λύκειο στο Σχολείο Παρκ Τιούντορ , ο Γιόγκι Φέρελ βαθμολογήθηκε ως ο Νο. 19 παίκτης και ο Νο. 3 πόιντ γκαρντ στην κατηγορία του 2012 από το Rivals.com, ο παίκτης Νο. 32 από το Scout.com, και ο Νο. 24 παίκτης και ο Νο. 3 πόιντ γκαρντ στο ESPNU 100. Βαθμολογήθηκε ως ο καλύτερος πασέρ, με την καλύτερη ταχύτητα και ο καλύτερος πόιντ γκαρντ στην Ιντιάνα από τους Ράιβαλς, και ο καλύτερος παίκτης στην Ιντιάνα στην έκδοση Νοεμβρίου 2011 της κατάταξης του Ρικ Μπόλους «Υψηλό δυναμικό». Ο Φέρελ έφερε το Σχολείο Παρκ Τιούντορ στο Πολιτειακό Πρωτάθλημα μόλις στη δευτεροετή χρονιά του. Δυστυχώς, έπεσαν έξω από την κατάκτηση του τίτλου πολύ λίγο από το Λύκειο του Γουίλερ, χάνοντας με 41-38 στον τελικό του 2010 στο Πολιτειακό Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης IHSAA Class 2A Boys. Στο λύκειό του, ο Φέρελ συνέχισε να χτίζει την πρώιμη επιτυχία του. Είχε κατά μέσο όρο 18,5 πόντους, 6,6 ασίστ και 3,1 ριμπάουντ ανά παιχνίδι, οδηγώντας το Παρκ Τιούντορ σε επίδοση 26–2 και το Πολιτειακό Πρωτάθλημα 2Α IHSAA , καταγράφοντας 14 πόντους, έξι ασίστ και πέντε ριμπάουντ στο παιχνίδι πρωταθλήματος. Το παιχνίδι, μία νίκη με 43–42 επί του Ινστιτούτου Μπίσοπ Νολ, παίχτηκε στις Αθλητικές Εγκαταστάσεις του Κονσέκο μπροστά σε 11.035 θαυμαστές και ένα τηλεοπτικό κοινό σε όλη την πολιτεία. Σε ένα καλοκαιρινό παιχνίδι στις 8 Αυγούστου 2011, ο Φέρελ έπαιξε σε ένα παιχνίδι εθνικής τηλεόρασης στο Αντίντας Νέισιονς στην Καλιφόρνια και κατέγραψε 14 ασίστ. Στις 8 Νοεμβρίου 2011, ο Φέρελ εμφανίστηκε στο "Guard Play with Kenny "The Jet" Smith", όπου πήρε ένα μάθημα από τον πρώην παίκτη του NBA και αναλυτή του TNT. Στην ανώτερη χρονιά στο Λύκειο, στις 24 Μαρτίου 2012, ο Φέρελ κέρδισε ένα δεύτερο Πολιτειακό Πρωτάθλημα 2A IHSAA και ισοφάρισε μία επίδοση αγώνα πρωταθλήματος με 12 ασίστ. Συνέβαλε επίσης με 17 πόντους και εννέα ριμπάουντ, σημειώνοντας μόλις ένα ριμπάουντ πριν από ένα τριμπλ-νταμπλ. Ο Φέρελ ολοκλήρωσε τη μεγάλη του χρονιά με μέσο όρο 18,5 πόντους, 3,1 ριμπάουντ και 6,6 ασίστ ανά παιχνίδι, καθώς η ομάδα είχε επίδοση 26–2 κατά τη διάρκεια της περιόδου. Στο Παναμερικανικό Παιχνίδι των Μακ Ντόναλντς στις 28 Μαρτίου 2012, ο Φέρελ έπαιξε 22 λεπτά και είχε οκτώ ασίστ με μηδέν λάθη. Ήταν ο μόνος παίκτης στο παιχνίδι με τέσσερις ή περισσότερες ασίστ και χωρίς λάθη. Ο Φέρελ ήταν δεύτερος δευτεραθλητής του Ιντιάνα Μίστερ Μπάσκετμπολ πίσω από τον Γκάρι Χάρις . Στις 9 Νοεμβρίου 2011, ο Φέρελ υπέγραψε μια επιστολή πρόθεσης να παίξει για την Ιντιάνα, απορρίπτοντας προσφορές από Μπάτλερ, Φλόριντα, Βιρτζίνια και Γουέικ Φόρεστ . Όταν δεσμεύτηκε στην Ιντιάνα, είπε: "Ο κύριος στόχος που πραγματικά θέλω να επιτύχω μπαίνοντας στο κολέγιο είναι να κερδίσω ένα εθνικό πρωτάθλημα." Ο Φέρελ ήταν ένας από τους πέντε παίκτες που συμπεριλήφθηκαν σε μία κατηγορία συλλογής της Ιντιάνα που κατατάχθηκε από το Rivals.com ως δεύτερος στη χώρα για το 2012. Στην πρώτη του χρονιά κατά τη διάρκεια της περιόδου 2012–13, ο Φέρελ περιγράφηκε ότι έτρεχε την επίθεση «με την εστίαση ενός χειρουργού» ενώ έπαιζε επίμονη άμυνα. Σύμφωνα με τον προπονητή της Ιντιάνα, Τομ Κριν, «Είναι πιο σοφός από τα χρόνια του. Είναι στα καλύτερά του σε μεγάλα περιβάλλοντα.» Η ομάδα του ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο ως πρωταθλήτρια του Μπιγκ Τεν . Ο Φέρελ τελείωσε τη χρονιά με μέσο όρο 7,6 πόντους, 4,1 ασίστ και 2,8 ριμπάουντ σε 28,1 λεπτά ανά αγώνα. Ευστοχούσε επίσης με 40,3% εντός πεδιάς και 79,8% από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Οι 132 ασίστ του σε μία χρονιά από έναν πρωτοετή σπουδαστή κατατάχθηκαν μεταξύ των δύο πρώτων στο βιβλίο επιδόσεων της Ιντιάνα. Τιμήθηκε με μία θέση στην ομάδα των καλύτερων νεοσυλλέκτων του Μπιγκ Τεν από τους προπονητές και με τιμές τιμητικής αναφοράς όλου του Μπιγκ Τεν από τα μέσα ενημέρωσης. Ο Φέρελ συνέχισε να διαπρέπει στη δεύτερη χρονιά του, οδηγώντας την ομάδα στο σκοράρισμα (17,3 κατά μέσον όρο) και τις ασίστ (3,9 κατά μέσον όρο). Είχε άλλη μια δυνατή εύστοχη χρονιά, ευστοχώντας με 41,3% εντός πεδιάς και 40% τρίποντο. Στο τέλος της περιόδου, ο Φέρελ ονομάστηκε στην Καλύτερη Δεύτερη Ομάδα του Μπιγκ Τεν από τους προπονητές και τα μέσα ενημέρωσης. Κατά τη διάρκεια της νεανικής του περιόδου, ο Φέρελ συνέχισε να ανεβαίνει στα βιβλία των επιδόσεων. Το ενεργό σερί του που έκανε με τουλάχιστον ένα τρίποντο σε ένα παιχνίδι επεκτάθηκε σε 65 συνεχόμενα παιχνίδια, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο ενεργό σερί στη χώρα. Έγινε μέλος της ομάδας των σκόρερ των 1.000 πόντων στις αρχές της χρονιάς και τερμάτισε με 1.379 πόντους (22ος στον κατάλογο με τους πρώτους σκόρερ όλων των εποχών στο UW P). Ο Φέρελ έκανε ένα εντυπωσιακό άλμα στη λίστα των κορυφαίων ασίστ όλων των εποχών με το σύνολο του στο τέλος της χρονιάς να φτάνει τις 438 (έκτος στη λίστα ασίστ όλων των εποχών στο IU). Εντάχθηκε επίσης στην ελίτ λέσχη της IU στην οποία μόνο πέντε Χούζιερς έχουν 1.000 πόντους σταδιοδρομίας, 400 ασίστ πορείας και 300 ριμπάουντ σταδιοδρομίας. Ο Φέρελ ήταν επίσης ο πρώτος παίκτης που οδήγησε την ομάδα σε πόντους και ασίστ σε συνεχόμενες χρονιές από τότε που το έκανε ο Αϊζάια Τόμας το 1981. Στην τελευταία του περίοδο, ο Φέρελ συνέχισε την κληρονομιά του που έσπασε το ρεκόρ. Στις 19 Ιανουαρίου 2016, έσπασε το υψηλό ασίστ όλων των εποχών στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, όταν έκανε την 546η ασίστ στην σταδιοδρομία του ενώ αντιμετώπιζε το Φάιτινγκ Ιλάιναϊ του Ιλινόις. Την 1η Φεβρουαρίου, ανακηρύχτηκε ως ένας από τους 10 φιναλίστ για το βραβείο Πόιντ Γκαρντ της Χρονιάς του Μπομπ Κούσι . Το όνομά του εντάχθηκε στον κατάλογο παρακολούθησης 35 ατόμων στη μέση της χρονιάς για το Τρόπαιο Νέισμιθ στις 11 Φεβρουαρίου. Στις 22 Ιουνίου 2020, το Μπιγκ Τεν Νέτγουορκ επέλεξε τον Φέρελ στην "Ομάδα μπάσκετ όλης της δεκαετίας", τοποθετώντας τον στην Τρίτη ομάδα τους. Ο Φέρελ ήταν ένας από τους 16 παίκτες που τιμήθηκαν από το Δίκτυο για επιτεύγματα μεταξύ 2010-2019. Για την τιμή, ο Φέρελ είπε στον Ρικ Πίτσο του BTN, «Φίλε, είναι τεράστια τιμή. Δεν ήξερα καν ότι το ψήφιζαν. Το να είσαι μέρος αυτού είναι πραγματικά κάτι σπουδαίο». Αφού πέρασε χωρίς ομάδα στο ντραφτ του 2016 του ΝΒΑ, ο Φέρελ εντάχθηκε στους Μπρούκλιν Νετς για το Σάμερ Λιγκ του ΝΒΑ του 2016. Σε τέσσερα παιχνίδια με τους Νετς, είχε μέσο όρο 8,8 πόντους, 1,8 ασίστ, 1,5 ριμπάουντ σε 17 λεπτά ανά αγώνα. Σούταρε με 43,8 τοις εκατό από το γήπεδο, 18,2 τοις εκατό στα τρίποντα και 71,4 τοις εκατό από τη γραμμή των ελευθέρων βολών. Υπέγραψε με τους Νετς στις 5 Αυγούστου 2016, αλλά αργότερα ακυρώθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2016 αφού εμφανίστηκε σε τρία παιχνίδια προετοιμασίας. Την 1η Νοεμβρίου 2016, ο Φέρελ αποκτήθηκε από τους Λονγκ Άιλαντ Νετς του NBA Development League ως θυγατρικός παίκτης του Μπρούκλιν. Επέστρεψε στο Μπρούκλιν στις 9 Νοεμβρίου, και έκανε την πρώτη εμφάνισή του στο ΝΒΑ εκείνη τη νύχτα, καταγράφοντας πέντε πόντους, τρεις ασίστ, ένα ριμπάουντ και ένα κλέψιμο σε 14 λεπτά εκτός πάγκου σε μία ήττα με 110–96 από τους Νιου Γιορκ Νικς . Στις 30 Νοεμβρίου διορίστηκε στο Λονγκ Άιλαντ. Ανακλήθηκε την 1η Δεκεμβρίου ανατέθηκε εκ νέου στις 5 Δεκεμβρίου και ανακλήθηκε ξανά αργότερα εκείνη την ημέρα. Στις 8 Δεκεμβρίου, παραιτήθηκε από το Μπρούκλιν αφού εμφανίστηκε σε 10 αγώνες. Δύο μέρες αργότερα, επανακτήθηκε από τους Λονγκ Άιλαντ Νετς. Στις 28 Ιανουαρίου 2017, ο Φέρελ υπέγραψε συμβόλαιο 10 ημερών με τους Ντάλας Μάβερικς . Έκανε την πρώτη εμφάνισή του με τους Μάβερικς την επόμενη μέρα, καταγράφοντας εννέα πόντους και επτά ασίστ σε 36 λεπτά ως βασικός στη νίκη με 105–101 επί των Σαν Αντόνιο Σπερς . Μία μέρα αργότερα, σημείωσε 19 πόντους, υψηλό σταδιοδρομίας τότε, σε μία νίκη με 104–97 επί των Κλίβελαντ Καβαλίερς . Την 1η Φεβρουαρίου, σε μία νίκη με 113–95 επί των Φιλαδέλφια 76ερς, ο Φέρελ είχε 11 πόντους και πέντε ασίστ σε 38 λεπτά στο τρίτο μόλις παιχνίδι του με την ομάδα. Δύο μέρες αργότερα, σημείωσε 32 πόντους, νέο υψηλό σταδιοδρομίας τότε, σε μία νίκη με 108–104 επί των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς . Έγινε μόλις ο τρίτος πρωτάρης χωρίς ντράφτ στην ιστορία του ΝΒΑ που είχε ένα παιχνίδι 30 πόντων στα πρώτα 15 παιχνίδια του, μαζί με τον Κόνι Χόκινς (δύο φορές) και τον Άντονι Μόροου . Ο Φέρελ, σουτέρ με 28 τοις εκατό στα τρίποντα που έρχεται στο παιχνίδι με το Πόρτλαντ, πέτυχε εννέα τρίποντα σε 11 προσπάθειες, που ισοφάρισε την επίδοση σουτ τριών πόντων σε ένα παιχνίδι για έναν πρωτάρη του ΝΒΑ. Στις 7 Φεβρουαρίου 2017, υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο με τους Μάβερικς. Η επιστροφή του Ντέρον Γουίλιαμς από τον τραυματισμό στις 11 Φεβρουαρίου κόντρα στους Ορλάντο Μάτζικ σήμαινε ότι ο Φέρελ δεν ξεκίνησε στο πόιντ γκαρντ για πρώτη φορά σε οκτώ παιχνίδια από τότε που εντάχθηκε στους Μάβερικς. Παρά το γεγονός ότι ήρθε από τον πάγκο, ήταν και πάλι σταθερός με 10 πόντους και επτά από τις 32 ασίστ του Ντάλας που ήταν υψηλότερη στη χρονιά σε μία νίκη με 112-80. Στις 2 Μαρτίου 2017, ανακηρύχθηκε Πρωτάρης του Μήνα στη Δυτική Περιφέρεια για παιχνίδια που παίχτηκαν τον Φεβρουάριο. Οδήγησε όλους τους πρωτάρηδες της Δυτικής Περιφέρειας σε σκοράρισμα (12,0 κατά μέσο όρο), ασίστ (4,7 κατά μέσο όρο) και λεπτά (31,5 κατά μέσο όρο) τον Φεβρουάριο. Στο τέλος της περιόδου, επιλέχτηκε στη δεύτερη ομάδα του Όλων των Πρωτάρηδων του NBA . Στις 22 Δεκεμβρίου 2017, ο Φέρελ σημείωσε 23 πόντους για την εποχή που ήταν υψηλό σε μία ήττα με 113–101 από τους Μαϊάμι Χιτ . Στις 10 Ιανουαρίου 2018, έκανε επτά τρίποντα και σημείωσε 22 πόντους σε μία νίκη με 115–111 επί των Σάρλοτ Χόρνετς . Στις 6 Μαρτίου 2018, σημείωσε 24 πόντους με έξι τρίποντα στη νίκη με 118–107 επί των Ντένβερ Νάγκετς . Στις 26 Ιουνίου 2018, ο Φέρελ έλαβε μία προκριματική προσφορά από τους Μάβερικς. Αργότερα απέσυραν την προσφορά στις 13 Ιουλίου Αφού φέρεται να συμφώνησε σε μία διετή συμφωνία 5,3 εκατομμυρίων δολαρίων στις 19 Ιουλίου, ο Φέρελ υπαναχώρησε από τη συμφωνία του με τους Μάβερικς την επόμενη μέρα. Στις 23 Ιουλίου 2018, ο Φέρελ υπέγραψε διετές συμβόλαιο με τους Σακραμέντο Κινγκς με απολαβές ύψους 3.000.000 δολαρίων για την περίοδο 2018-19 και 3.150.000 για την περίοδο 2019-20. Στις 18 Δεκεμβρίου 2020, ο Φέρελ υπέγραψε συμβόλαιο με τους Γιούτα Τζαζ, αλλά αργότερα παραιτήθηκε την επόμενη μέρα. Στις 11 Ιανουαρίου 2021, υπέγραψε συμβόλαιο 10 ημερών με τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, αλλά αποσύρθηκε τρεις ημέρες αργότερα, αφού έπαιξε δύο παιχνίδια σε διαδοχικές νύχτες. Πέτυχε 9 πόντους απέναντι στο Μέμφις με 4-9 τελικές προσπάθειες και 10 πόντους στο παιχνίδι με τη Γιούτα με 4-12 τελικές προσπάθειες. Στις 26 Ιανουαρίου 2021, ο Φέρελ υπέγραψε με τους Σολτ Λέικ Σίτι Σταρς, εμφανιζόμενος σε 14 αγώνες. Στις 19 Απριλίου 2021, ο Φέρελ υπέγραψε συμβόλαιο 10 ημερών με τους Λος Άντζελες Κλίπερς και δέκα ημέρες αργότερα, υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο. Στις 10 Οκτωβρίου 2021, ο Φέρελ υπέγραψε με τον Παναθηναϊκό της Ελληνικής Α1 Κατηγορίας και της Ευρωλίγκας μέχρι το τέλος της περιόδου 2021-22. Στις 10 Οκτωβρίου 2021, ο Φέρελ υπέγραψε με τον ΚΚ Τσεντεβίτα της Αδριατική Λίγκα και του EuroCup μέχρι το τέλος της περιόδου 2021-22 και στις 20 Ιουλίου 2022 για ακόμα μια σεζόν. Κανονική περίοδος Πλέι οφ Ο Φέρελ είναι γιος του Κέβιλ Φέρελ Σένιορ και της Λύντια Φέρελ και έχει έναν αδερφό και δύο αδερφές. Στατιστικά σταδιοδρομίας και πληροφορίες παίκτη από το NBA.com, ή Basketball-Reference.com Βιογραφικό στους Ιντιάνα Χούζιερς Προφίλ στο Draft Express Χωρίς ντραφτ στο απίστευτο, το παραμύθι του Γιόγκι Φέρελ στο NBA ξεκινά

Ο Κέβιν Ντουέιν " Γιόγκι " Φέρελ Τζούνιορ (γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1993) είναι Αμερικανός επαγγελματίας καλαθοσφαιριστής του ΚΚ Τσεντεβίτα Ολίμπια της Αδριατική Λίγκα και του EuroCup . Έπαιξε κολεγιακό μπάσκετ στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα .

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B9_%CE%A6%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%BB

Στέλλα Πιλάτου

Μέχρι τα 19 της χρόνια ασχολούνταν κυρίως με το αγώνισμα του τριπλούν. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων-Νεανίδων κατέλαβε σε αυτό το αγώνισμα την 6η θέση. Το εγκατέλειψε όμως τα επόμενα χρόνια για να ασχοληθεί με το μήκος. Το 2001, αναδείχθηκε αργυρή μεσογειονίκης στο μήκος με άλμα στα 6,41 μέτρα. Την ίδια χρονιά ήταν 7η στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα για Αθλητές Κάτω των 23 Ετών, με επίδοση στα 6,06 μέτρα και 5η στην Πανεπιστημιάδα, με επίδοση στα 6,48 μέτρα. Το 2002, ήταν μια αποδοτική χρονιά για την Στέλλα Πιλάτου. Αρχικά, κατέλαβε την 5η θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 2002 στη Βιέννη, ενώ αργότερα κατάφερε να προκριθεί στον τελικό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2002 στο Μόναχο με την 5η επίδοση στα 6,43 μέτρα. Στον τελικό, με άλμα στα 6,58 μέτρα, κατετάγη 6η. Την ίδια χρονιά είχε σημειώσει ατομικό ρεκόρ στα 6,75 μέτρα. Το 2003 πέτυχε μεγάλη επίδοση στον κλειστό στίβο με 6,80 μέτρα. Η επίδοση αυτή αποτελεί την 3η καλύτερη όλων των εποχών, στον κλειστό στίβο στην Ελλάδα. Επίσης πήρε την 6η θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 2003, με άλμα στα 6,47 μέτρα. Δεν κατάφερε όμως να προκριθεί στον τελικό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2003 στο Παρίσι. Το 2004 δεν προκρίθηκε στον τελικό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Η μεγαλύτερη όμως επιτυχία της ήρθε μερικούς μήνες αργότερα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου 2005 στη Μαδρίτη. Εκεί, αφότου προκρίθηκε στον τελικό με την 7η επίδοση στα 6,44 μέτρα, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο με άλμα στα 6,64 μέτρα. Το 2006 είχε μία ακόμη εξαιρετική χρονιά στον κλειστό στίβο και εξασφάλισε για ακόμη μια φορά την πρόκριση στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κλειστού Στίβου 2006 της Μόσχας, με την 3η επίδοση από τις συμμετέχουσες, στα 6,55 μέτρα. Στον τελικό ωστόσο περιορίστηκε στην 8η θέση, με άλμα στα 6,50 μέτρα. Στη συνέχεια ξεκίνησε εξαιρετικά στον ανοιχτό στίβο, ισοφαρίζοντας το ατομικό της ρεκόρ με επίδοση στα 6,75 μέτρα. Ένας τραυματισμός όμως στο διαγωνισμό Τοφάλεια, την άφησε εκτός για το υπόλοιπο της αγωνιστικής περιόδου, με αποτέλεσμα να μην ταξιδέψει στο Γκέτεμποργκ. Οι επιδόσεις της Στέλλας Πιλάτου στο άλμα εις μήκος (ανοιχτός στίβος), κατά χρονολογική σειρά: Η Στέλλα Πιλάτου στη σελίδα της IAAF

Η Στέλλα Πιλάτου (28 Μαρτίου 1980) είναι Ελληνίδα αθλήτρια στο άλμα εις μήκος. Γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου 1980 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Ανήκει στην ομάδα στίβου του ΟΦΗ και προπονητής της είναι ο Γιώργος Κόκκινος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1_%CE%A0%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85

NGC 6302

Καθώς περιλαμβάνεται στον Νέο γενικό κατάλογο (NGC), το νεφέλωμα αυτό ήταν ήδη γνωστό το 1888, ίσως αρκετά νωρίτερα. Η παλαιότερη γνωστή μελέτη του NGC 6302 έγινε από τον Έντουαρντ Έμερσον Μπάρναρντ το 1907, με σχεδίαση και περιγραφή του. Από τότε έχει γίνει αντικείμενο πολλών μελετών, καθώς έχει πολλά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Το ενδιαφέρον τελευταία έχει μετατοπισθεί από τον τρόπο διεγέρσεως των ατόμων στο νεφέλωμα (από κρουστικό κύμα ή από φωτοϊονισμό) στις ιδιότητες της μεγάλης συνιστώσας σκόνης. Το NGC 6302 έχει περίπλοκη δομή, που μπορεί να προσεγγισθεί με ένα σχήμα με δύο κύριους λοβούς και ίσως ένα δεύτερο ζεύγος λοβών, οι οποίοι ίσως ανήκουν σε μία προγενέστερη φάση απώλειας μάζας του κεντρικού αστέρα. Μία σκοτεινή λωρίδα διατρέχει το μέσο του νεφελώματος, αποκρύπτοντας τον κεντρικό αστέρα σε όλα τα μήκη κύματος ακτινοβολίας. Ο άξονας του διπόλου σχηματίζει γωνία 12,8° με την κάθετο στην ευθεία παρατηρήσεως. Ο μεγαλύτερος λοβός του νεφελώματος είναι ο βορειοδυτικός, ο οποίος εκτείνεται σε απόσταση έως 3΄ από τον κεντρικό αστέρα και εκτιμάται ότι έχει σχηματιστεί από ένα εκρηκτικό γεγονός πριν από περίπου 1.900 έτη. Διαθέτει ένα κυκλικό τμήμα, του οποίου τα όρια ακολουθούν με ακρίβεια τη σχέση: η ταχύτητα της εκροής είναι ανάλογη της αποστάσεως από το κέντρο. Σε γωνιακή απόσταση 1,71 λεπτού της μοίρας από τον κεντρικό αστέρα, η ταχύτητα εκροής του λοβού αυτού έχει υπολογισθεί σε 263 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο (km/sec), ενώ στην ακραία περιφέρειά του υπερβαίνει τα 600 km/sec. Στο δυτικό άκρο του λοβού διακρίνονται ίχνη μιας συγκρούσεως με προϋπάρχοντα σφαιρίδια αερίου, η οποία τροποποίησε την εκροή στην περιοχή αυτή. Ο κεντρικός αστέρας του πλανητικού νεφελώματος, ένας από τους θερμότερους γνωστούς, δεν είχε ανακαλυφθεί, επειδή εξαιτίας της υψηλής του επιφανειακής του θερμοκρασίας (περ. 200 ως 250 χιλιάδες K) ακτινοβολεί κυρίως υπεριώδες φως, το οποίο απορροφάται πολύ από τον παχύ και πυκνό δίσκο σκόνης που τον περιβάλλει. Δεν ανιχνεύθηκε ούτε στις πρώτες απεικονίσεις του νεφελώματος από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ. Μόνο με την αυξημένη διακριτική ικανότητα και ευαισθησία της νέας αναβαθμισμένης Wide Field Camera 3 του τηλεσκοπίου αποκαλύφθηκε ο αμυδρός αυτός και πολύ νεαρός λευκός νάνος στο κέντρο του νεφελώματος. Αστροφυσικοί υπολογισμοί υποδεικνύουν ότι ο αστέρας έχει σήμερα μάζα περίπου ίση με το 64% της ηλιακής, αν και η αρχική του μάζα ήταν πολύ μεγαλύτερη, αφού το μεγαλύτερο μέρος της απλώθηκε ως πλανητικό νεφέλωμα. Εκτιμάται ότι η λαμπρότητά του μειώνεται με ρυθμό 1% ανά έτος. Η έντονη σκοτεινή λωρίδα που περιζώνει την κεντρική περιοχή του νεφελώματος έχει αποδειχθεί ότι διαθέτει μια ασυνήθιστη χημεία, με ισχυρές ενδείξεις για πολλά διαφορετικά κρυσταλλικά πυριτικά ορυκτά (π.χ. χαλαζία), και κρυσταλλικό πάγο νερού, ενώ άλλα φασματικά χαρακτηριστικά έχουν ερμηνευθεί ως η πρώτη εξωηλιακή ανίχνευση ανθρακικών αλάτων. Η τελευταία ερμηνεία συζητείται ακόμα, εξαιτίας των δυσκολιών στον σχηματισμό ανθρακικών αλάτων σε μη υδατικό περιβάλλον.Το ασυνήθιστο στην περίπτωση της σκόνης του NGC 6302 είναι η ταυτόχρονη ύπαρξη τόσο ενώσεων πλούσιων σε οξυγόνο (όπως είναι τα πυριτικά ορυκτά) όσο και υλικού πλούσιου σε άνθρακα (όπως οι πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες ή PAHs). Στους αστέρες υπερτερεί σχεδόν πάντοτε το ένα από τα δύο στοιχεία (συνήθως το οξυγόνο). Το NGC 6302 ανήκει σε μία κατηγορία νεφελωμάτων στην οποία ενώσεις του άνθρακα σχηματίσθηκαν σε περιβάλλον σχετικώς πλούσιο σε οξυγόνο. Δελτίο τύπου της NASA Η ανακάλυψη του κεντρικού αστέρα Το νεφέλωμα στη βάση δεδομένων SIMBAD Το NGC 6302 στον Constellation Guide (αναφέρεται ως «Butterfly Nebula») Το NGC 6302 στην Astronomy Picture of the Day (1 Οκτωβρίου 2014, αναφέρεται ως «Butterfly Nebula»)

Το NGC 6302, γνωστό και ως «Νεφέλωμα Ζωύφιο» (Bug Nebula) ή και «Νεφέλωμα Πεταλούδα» (Butterfly Nebula, αλλά αυτή η προσωνυμία δίνεται και στα NGC 2346 και M2-9, οπότε δημιουργεί σύγχυση), είναι ένα διπολικό πλανητικό νεφέλωμα στον αστερισμό Σκορπίο. Η απόστασή του από τη Γη εκτιμάται σε 2.900 ως 3.900 έτη φωτός. Η δομή του νεφελώματος είναι μία από τις πλέον πολυσύνθετες που έχουν παρατηρηθεί σε πλανητικό νεφέλωμα. Το φάσμα του NGC 6302 φανερώνει ότι ο κεντρικός αστέρας του είναι ένας από τους θερμότερους στον Γαλαξία μας, με επιφανειακή θερμοκρασία μεγαλύτερη των 250 χιλιάδων βαθμών C. Ο κεντρικός αστέρας, ένας λευκός νάνος, ανακαλύφθηκε σχετικώς πρόσφατα (Szyszka και άλλοι 2009), με χρήση της αναβαθμισμένης Wide Field Camera 3 του Διαστημικού Τηλεσκοπίου Χαμπλ. Ο αστέρας έχει σήμερα μάζα περίπου ίση με το 64% της ηλιακής. Περιβάλλεται από έναν ιδιαιτέρως πυκνό δίσκο αερίου και σκόνης πάνω από τον ισημερινό του. Αυτός ο πυκνός δίσκος πιστεύεται ότι προκάλεσε τις εκροές σε μορφή διπολικής δομής (Gurzadyan 1997), παρόμοιας με κλεψύδρα. Η διπολική δομή εμφανίζει πολλά ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά των πλανητικών νεφελωμάτων, όπως τείχη ιονισμού, κόμβοι και απότομες άκρες των λοβών.

https://el.wikipedia.org/wiki/NGC_6302

Κάτω Βροντού Δράμας

Στους βυζαντινούς χρόνους, είναι γνωστό πως η ευρύτερη περιοχή της Δράμας ήταν αγροτική και ανήκε σε μεγάλες γαιοκτησίες ή μετόχια μοναστηριών. Την επόμενη περίοδο, οι Οθωμανοί κατέλαβαν ολόκληρη την περιοχή από το 1383 έως το 1912 και οι χριστιανοί κατέφυγαν στα ορεινά, όπως το λεκανοπέδιο του Νευροκοπίου, για ασφάλεια.Σταδιακά εγκαταστάθηκαν μουσουλμάνοι κοντά σε χριστιανικούς οικισμούς και συγκροτήθηκε η επαρχία Νευροκοπίου.Στο μεταξύ την περιοχή διεκδικούν και Βούλγαροι, την οποία και καταλαμβάνουν το 1912.Το χωριό θα πυρποληθεί και ύστερα από πολύμηνη κατοχή, ο ελληνικός στρατός θα το απελευθερώσει το καλοκαίρι του 1913.Την περίοδο 1920-1929, οι Βούλγαροι και οι μουσουλμάνοι εγκαταλείπουν την περιοχή στα πλαίσια των κρατικών συμφωνιών για την αναταλλαγή των πληθυσμών και στη θέση τους εγκαταθίστανται πρόσφυγες από τον Πόντο, τη Μικρά Ασία και τη Θράκη, απόγονοι των οποίων είναι και οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού.Την περίοδο 1941-1944 ακολουθεί η νέα κατοχή από τους Βούλγαρους και το χωριό πυρπολείται ξανά.Τις επόμενες δεκαετίες, ο πληθυσμός του χωριού μειώνεται δραματικά εξαιτίας της οικονομικής μετανάστευσης προς τα αστικά κέντρα του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού-κυρίως προς τη Γερμανία. Η καλλιέργεια της πατάτας και των φασολιών, καθώς και η κτηνοτροφία αποτελούν τις βασικές παραγωγικές δραστηριότητες των κατοίκων της Κάτω Βροντούς.Η πατάτα και τα φασόλια ειδικότερα, είναι προϊόντα αναγνωρισμένα με Π.Ο.Π (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης)και Π.Γ.Ε (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη) για την ευρύτερη περιοχή του Κάτω Νευροκοπίου. Τοπική ομάδα Δόξα Κάτω Βροντούς. Αναπτυξιακή Δημοτική Επιχείρηση Κάτω Νευροκοπίου,2001,"Τουριστικός Οδηγός Κάτω Νευροκοπίου" Δ.Δ. Κάτω Βροντούς

Η Κάτω Βροντού είναι ένα μικρό χωριό στο νοτιότερο άκρο του Δήμου Κάτω Νευροκοπίου του Νομού Δράμας. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 650 μέτρων και περιβάλλεται από τα Όρη Βροντούς, με πυκνή βλάστηση από πεύκα, οξυές και δρυς.Το χωριό αριθμεί 287 κατοίκους και συνδέει το Νομό Δράμας με την πόλη των Σερρών. Η μεταβυζαντινή εκκλησία των Αγίων Θεοδώρων, που χτίστηκε το 1835 και δεσπόζει ψηλά στο χωριό.Στο εσωτερικό της τρίκλιτης βασιλικής εκκλησίας,με το χαγιάτι και τον πολύχρωμο γυναικωνίτη, σώζονται εικόνες του 1839 και του 1863 στο κεντρικό ξυλόγλυπτο τέμπλο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%84%CF%89_%CE%92%CF%81%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D_%CE%94%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82

Αγωνία

Κατά την Ψυχολογία, η αγωνία δεν έχει συγκεκριμένο αντικείμενο. Δεν μπορεί να προσδιορίσει κανείς μπροστά σε τι αγωνιά. Εντούτοις, τις περισσότερες φορές την αγωνία του ο άνθρωπος «εξαπατά» ασυνειδήτως με διάφορους μηχανισμούς άμυνας. Διακρίνουμε τη φυσιολογική από την παθολογική (νευρωσική) αγωνία (χρόνια ή τραυματική αγωνία, που σχετίζεται με μελαγχολικές καταστάσεις). Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αγωνία έγινε το κύριο θέμα τής Φιλοσοφίας, τής σύγχρονης Λογοτεχνίας και της Τέχνης, όπως για παράδειγμα, του Ισπανού ζωγράφου Francisco José de Goya y Lucientes (1746–1828). Φιλοσοφικώς, η αγωνία αναφέρεται σε ένα βαθύ και ακαθόριστο υπαρξιακό συναίσθημα φόβου. Πράγματι, ο φόβος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την αγωνία. Κατά τον M. Heidegger, η αγωνία καθιστά τον φόβο δυνατό. Ομοίως, κατά τον P. Tillich, το κεντρί τού φόβου είναι η αγωνία. Η στενή αλληλεξάρτηση ανάμεσα στον φόβο και στην αγωνία φαίνεται και από την τάση τής αγωνίας να μετατραπεί σε φόβο. Η αγωνία, δεν συνδέεται με καμία συγκεκριμένη αιτία· αναβλύζει από τα εσώτερα βάθη τής υπάρξεως. Πρόκειται, συνεπώς, για μία ηθική οδύνη ή «οντολογική αγωνία» (Kierkegaard, Til-lich). Ακόμα και οι πιο ώριμοι πνευματικώς, σύμφωνα με τα κριτήρια του Maslow, τη γεύονται. Έτσι, λογικώς η αγωνία είναι και φαίνεται αβάσιμη. Όντως, το αβάσιμο και ακαθόριστο (που αφήνει το άτομο αβέβαιο, έκθετο και αβοήθητο) ανήκουν στη βαθύτερη ουσία τής αγωνίας, και αυτό τής προσδίδει χαρακτήρα επαχθή. Η αγωνία, λοιπόν, συνιστά θεμελιώδη βιωματική εμπειρία τού ανθρώπου, μέσω τής οποίας κα-τανοείται ο άνθρωπος στην υπαρξιακή κυρίως Φιλοσοφία τού S. Kierkegaard. Στους νεότερους υπαρξιακούς φιλοσόφους (M. Heidegger, J.-P. Sartre, A. Camus, K. Jas-pers), με εξαίρεση τους G. Marcel, L. Schestow, P. Tillich και R. May, η έννοια τής αγωνίας εκκοσμικεύεται με βάση κάποιες αναγεννησιακές δομές. Η εκκοσμίκευσή της όμως αυτή, παρά τις περί τού αντιθέτου απόψεις τού Nietzsche (ότι δηλ. εκείνος που δεν έζησε τη ζωή του στην ευδαιμονική πληρότητά της, φοβάται τον θάνατο), δεν τη διασώζει από τον σκεπτικισμό, την ασθένεια της απελπισίας ή ακόμα και τη «θεο-ποίηση» του παραλόγου (F. Kafka) και τη «ναυτία» (nausée) λόγω τού απόλυτου κορεσμού και της αηδίας που αισθάνεται ο αγωνιών, οπότε οι εμμονοκρατικοί Υπαρξισ-τές παραμένουν στην ίδια τη σφαίρα τής σωκρατικής αυτοαναζήτησης, δηλ. πάλι τής αγωνίας, την οποία καλούνταν να μελετήσουν και υπερβούν. Ο άνθρωπος, απ’ εκεί που προηγουμένως ήταν οικείος και φιλικός με τον κόσμο, αισθάνεται τώρα «ριγμένος» μέσα σ’ έναν αφιλόξενο τεχνοκρατικό (αλλοτριωμένο) κόσμο (στο έρεβος μιας ατέρμονης κοσμικής νύχτας ―προτύπωση του αιώνιου σκότους (Σ. Σολ. 17, 20)―, που δεν προσφέρει κανενός είδους νόημα (η αγωνία τής έλλειψης νοήματος) ή στήριγμα (η απώλεια ενός πνευματικού κέντρου) για την ανθρώπινη ύπαρξη (η αγωνία τής κενότητας), καταδικασμένος (αυτός ο άνθρωπος) στο χάος ή στη «ναυτία» (Sartre) και τον «ίλιγγο» τής ίδιας του τής ελευθερίας (βλ. αυτοπροσδιοριζόμενη προσωπικότητα). Με άλλα λόγια, «αντικείμενο» της αγωνίας καθίσταται ένα απειλητικό Μηδέν ως το «μη-Ον». Αλλ’, η απειλή τού «μη-Όντος» δεν είναι απολύτως αφηρημένη και αόριστη, όσο με μία πρώτη ματιά μπορεί τούτο να φαίνεται. Η αγωνία είναι «η υπαρξιακή συνειδητοποίηση της ανυπαρξίας» μας (η αγωνία τού θανάτου), τής ανεπάρκειάς μας (Spranger), του ενδεχομένου δηλ. να καταντήσουμε «μη-Ον» (Tillich). Αλλ’, οποιαδήποτε ηθική μας έκπτωση μπορεί να συμβεί, μόνο αν εμείς οι ίδιοι το επιτρέψουμε. Με άλλες λέξεις, το πρόσωπο εδώ φοβάται την ίδια του τη δράση, και υποφέρει με τη σκέψη ότι θα την εκτελέσει. Έτσι, σταματά οριστικώς κάθε του αληθινή δραστηριότητα (βλ. απόγνωση), μη υποφέροντας όμως πάλι έτσι αυτήν του την ύπαρξη. Κατά συνέπεια, «η αγωνία αποκαλύπτει το Μηδέν», συντελώντας (αρνητικώς) στην αφύπνιση της ύπαρξης (Unamuno), η οποία έτσι συνειδητοποιεί τη μοναξιά της στον κόσμο και αποσπάται από την ανωνυμία, τα «ενδοκόσμια όντα» και γενικώς τη βιο-μέριμνα, προκειμένου να καταστεί ικανή για μια αυθεντική παρουσία (Heidegger) ή για ένα «στήριγμα στο Άπειρο» (Jaspers). Κάτι τέτοιο, όμως, απαιτεί, στην πράξη, υπευθυνότητα (Jaspers), αγώνα (Unamuno) και θάρρος (Tillich). Στην Π.Δ., η αγωνία συνδέεται με την ατομική ή συλλογική απορία (Ησ. 5, 30. 24, 19, Ιερ. 8, 18. 21) και τη στενοχώρια (Ησ. 8, 22). Ο Χριστιανισμός για τον Ισπανό ποιητή και φιλόσοφο Miguel de Unamuno y Jugo (1864–1936) θεωρείται Θρησκεία τής (ηθικής/υπαρξιακής) αγωνίας. Η αγωνία θεολογικώς έχει απασχολήσει μεγάλως τούς ανατολικούς Πατέρες τής Εκκλησίας, τον ιερό Αυγουστίνο και τον Pascal. Ο Χριστός στον κήπο των Ελαιών κυριεύθηκε από λύπη, φόβο, στενοχώρια και φρίκη (Μάρκ. 14, 33). Κατεβαίνοντας στο βάθος τής ανθρώπινης αγωνίας, ο Ιησούς γίνεται «τοις υπακούουσιν αυτώ πάσιν αίτιος σωτηρίας αιωνίου» (Εβρ. 5, 9). Αλλ’, ο αιματηρός ιδρώτας τής αγωνίας Του αυτής στη Γεσθημανή δεν οφειλόταν στο αν θα μπορούσε ο ίδιος να θεωθεί (αφού ήταν και είναι Θεός), ή να κατακτήσει πάντα τα μυστήρια (αφού αυτός ήταν και είναι ο Λόγος και η Αυτοσοφία), ή, τέλος, να κατορθώσει να υπερβεί τον πειρασμό τής αμφιβολίας (αφού είχε ήδη νικήσει τούς Πειρασμούς)· ήταν αγωνία αγάπης για τους ανθρώπους, δηλ. μία πνευματική αγωνία, η οποία προερχόταν από τον έντονο, απερίσπαστο, καθαρό νοερώς και απολύτως προσωπικό προσευχητικό διάλογο με τον Θ. Πατέρα Του, σχετικά με τη σωτηρία τού κόσμου· ένα αγαπητικό και αυτοθυσιαστικό οικουμενικό έργο, που εντός ολίγου έμελλε να τελειωθεί, και όμως μπορεί να παραμένει ανενεργό, αν δεν συγκατατεθεί η ελεύθερη βούληση του κάθε ανθρώπου. Γι’ αυτό, και υπ’ αυτή την έννοια, η θανατική αγωνία τού Χριστού διαρκεί έως τής Συντελείας. Από την άλλη μεριά, η απόλυτη προσήλωση του καθαρού νού στον Θεό είναι αναγκαία σε κάθε αυθεντική προσευχή. Γιατί η οποιαδήποτε κοσμική μέριμνα ταράττει την ειρήνη τού νού (Ισαάκ Σύρου, Λόγος ΟΑ’), μην αφήνοντάς τον να στραφεί ολικώς προς τον Θεό. Γι’ αυτό, το έργο τής προσευχής απαιτεί κόπο, πόνο και δάκρυα. Κάθε αληθινός μαθητής τού Κυρίου δοκιμάζεται επίσης από την αγαπητική αγωνία. Κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόσ-τομο, εφόσον η ψυχή τού ανθρώπου παραμένει, κατά Θεία Χάρη, αθάνατη, η αγωνία ―ακόμα και των Αγίων που απολαύουν μεγάλης παρρησίας στον Θεό― υφίσταται τόσο στην παρούσα ζωή, όσο και στη Μέση Κατάσταση των ψυχών, όπου οι ψυχές «προγεύονται» τη Βασιλεία των Ουρανών ή την αιώνια Κόλαση. Έτσι, η αγωνία για μεν τους Αγίους είναι μήπως δεν αξιωθούν τού Παραδείσου εξαιτίας τής αναιμικής αγάπης τους προς τον «πλησίον» (Ρωμ. 9, 3), για δε τούς αμαρτωλούς μήπως οδηγη-θούν στην Κόλαση. Ωστόσο, μ.Χ. η αγωνία αυτή, όπως και ο ίδιος ο θάνατος (Β’ Κορ. 4, 12), αποκτά νόημα και αξία λυτρωτική μέσω τής αγάπης τού Χριστού (Β’ Κορ. 5, 14), τής πίστης και τής εσχατολογικής ελπίδας (Ρωμ. 5, 1-5. 8, 24) για την ήττα τού θανάτου (Α’ Κορ. 15, 54) και την Ανάσταση (Β’ Κορ. 1, 9. 5, 4). Η μακραίωνη ορθόδοξη νηπτική Παράδοση γνωρίζει εμπειρικώς την πνευματική αγωνία, η οποία λαμβάνει χώρα κατά τη διάρκεια της έντονης νοεράς προσευχής: «Να προσεύχεσαι υπέρ των ανθρώπων είναι ως να χύνεις αίμα» (Σωφρόνιος, σ. 62). Μεγάλοι Προφήτες τού Ισραήλ, Αναχωρητές, Ασκητές, Όσιοι και Άγιοι δοκίμασαν και δοκιμάζουν την αγωνία αυτή λόγω τής υπερβάλλουσας αγάπης τους για τη σωτηρία όλης τής κτίσης. Μάλιστα δε, η αγωνία αυτή συνοδεύεται από μετάνοια και βαθιά θλίψη (λύπη επιδεινωτική και οξύτερη από μάχαιρα) τού νού («σταυρούσθαι»), καθώς αυτός αγωνίζεται (βλ. πνευματική πάλη) να μείνει τελείως καθαρός από τις φαντασίες (τα φάσματα της αλήθειας). Το ίδιο βλέπουμε να συμβαίνει σε ορισμένους ευλαβείς και διακριτικούς ιερείς κατά την τέλεση της Θείας Μυσταγωγίας (συλλογικής προσευχής), οι οποίοι, διαθέτοντας το Χάρισμα των δακρύων από τον φόβο Θεού, την ένθερμή τους μετάνοια και την κατάνυξη, μουσκεύουν με τα δάκρυά τους το δάπεδο έμπροσθεν του ιερού θυσιαστηρίου, μη μπορώντας να προφέρουν τις εκφωνήσεις. Ο χριστιανικός Υπαρξισμός, αντικρούοντας τον εγελιανό Ιδεαλισμό, αντιμετωπίζει την αγωνία με μία βαθύτατα θρησκευτική και θεολογική οπτική. Ο Κίρκεγκωρ τη συνδέει άμεσα με το Προπατορικό Αμάρτημα, την προσωπική αμαρτία και την ενοχή (η αγωνία τής ενοχής). Η ψυχοσύγκρουση μεταξύ «σώματος» (Id) και «πνεύματος» (νοός) οδηγεί τον άνθρωπο στην αγωνία. Άρα, ο άνθρωπος σχετίζεται με το πνεύμα (νου) του με σχέση (χρόνιας ή αιφνίδιας) αγωνίας. Αυτό σημαίνει ότι η αγωνία κάνει τον άνθρωπο να διαισθάνεται τη σύνδεσή του με κάτι ανώτερο. Πραγματικώς, η αγωνία είναι η πύλη δια τής οποίας εισέρχεται στη ζωή μας η σωτηριώδης σιγή (Cattani, p. 71). Πάντως, κατά τη χριστιανική Ηθική, η αγωνία προέρχεται από την ύπαρξη στον άνθρωπο της δυνατότητας ελεύθερης επιλογής. Αν, όμως, η αγωνία ενδυναμώνει τη θρησκευτικότητα, πώς ο άνθρωπος μπορεί να λυτρωθεί από την πρώτη; Υπάρχουν ποικίλες εμπειρικές έρευνες με αντιφατικά αποτελέσματα ως προς τη «θρησκευτική» (γνωσιακή ή πνευματική) θεραπεία ή μη τής αγωνίας (Shreve-Neiger & Edelstein). Αληθινώς, όχι η κάθε θρησκευτικότητα/πνευματικότητα με την κάθε μέθοδό της βοηθά τον άνθρωπο να ξεπεράσει την αγωνία. Πολλές λ.χ. αγχογόνες και ενθουσιαστικές αιρέσεις ή σέχτες από το παρελθόν μέχρι σήμερα «διοχετεύουν» την αγωνία, που (μέσω μιας θρησκευτικής τρομοκρατίας) εμβάλλουν στους οπαδούς τους, σε ορισμένα εκστατικά φαινόμενα (βλ. διαλογισμό, γλωσσολαλία κ.λπ). Άλλες, μέσω τού συλλογικού τελετουργικού τους αναστέλλουν την αγωνία (Benson & Stark, Pruyser, Hinde). Ενώ, κατά τον Πλάτωνα, η αγωνία τού ανθρώπου υπερβαίνεται μόνο μέσω τής κάθαρσης στον κόσμο των Ιδεών (Φαίδων 65 c), κατά τον Κίρκεγκωρ, η αγωνία μπροστά στην εξ αμαρτίας ενοχή σιγάζει μόνο μέσω τού παράδοξου (ποιοτικού άλματος) της (χριστιανικής) πίστεως (βλ. Fideismum). Σύγχρονοι φονταμενταλιστές Προτεστάντες αποδίδουν επίσης την υπαρξιακή αγωνία στην κατακερματισμένη πίστη (shattered faith syndrome). Η Ορθόδοξη Πατερική Πνευματικότητα παρέχει πολλά θεωρητικά (προσευχή, ελπίδα, ταπεινοφροσύνη, φιλανθρωπία κ.ά.) και πρακτι-κά (μυστήριο μετανοίας, δάκρυα, νηστεία, μελέτη Αγίας Γραφής, ελεημοσύνη, «συμπάσχειν»/empathy κ.ά.) «φάρμακα» για την αντιμετώπιση της αγωνίας. Τσιτσίγκος Σ. Κ., «Αγωνία», Μεγάλη Ορθόδοξη Χριστιανική Εγκυκλοπαίδεια, τ. Α’, σ. 201-203 Benson H. & Stark M., Timeless healing: The power and biology of belief, New York: Scribner 1996· Cattani G., “Bergson, Kierkegaard, and Mysticism”, transl. by A. Dru, Dublin Review 384 (Jan. 1933) 70-78· Congourdeau M. H. & Lethel F. M., Maxime le Confesseur, L’agonie du Christ, Les Peres dans la foi, 64, Paris: Migne 1997 Γκαμούρα Κ., Αγωνία και ελπίδα, Θεσσαλονίκη 1993 Hiltner S., “Anxiety”, in: J. F. Childress & J. Macquarrie (Eds.), A New Dictionary of Christian Ethics, SCM Press LTD 1986, pp. 36-37 Hinde R. A., Why Gods persist: A scientific approach to religion, London: Routledge 1999 Καραμαντζάνης Α., «Ο ιερεύς και το θυσιαστήριον», ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ 8 (2000) 84-98 Κελεσίδου Α., Φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής μας, Αθήνα 1990 Kierkegaard S., Der Begriff Angst (1844), μτφρ. Ι. Τζαβάρα (Η έννοια τής αγωνίας), εκδ. ΔΩΔΩΝΗ, Αθήνα 1971 Lalande A., Λεξικόν τής Φιλοσοφίας, Αθήναι 1955 Léon-Dufour X., Vocabulaire de Théologie Biblique, Paris 1974, εκδ ΒΙΒΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ `ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ’, Αθήνα 1980, σ. 28-30 *Mathers J., “Anxiety”, in: A. V. Campbell, A Dictionary of Pastoral Care, Oxford 1987, pp. 16-17 Μωυσή Αγιορείτη, Καλή και κακή αγωνία, Αθήνα 1998 Νησιώτη Ν., Υπαρξισμός και Χριστιανική Πίστις, Αθήναι 1956 Nietzsche F., Also sprach Zarathustra, 1960 Ντόκας Α. Σ., Λεξικό Φιλοσοφικών Όρων, Αθήναι 1981 Παπαντωνίου Α. Κ., «Αγωνία», ΠΛΜ 2 (1997) 255-257 Pruyser P., A dynamic psychology of religion, New York: Harper & Row 1968 Σαχάρωφ Σ., Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστι, μτφρ. Ζαχαρίου, εκδ. Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας 31996 Schestow L., Η Νύχτα τής Γεθσημανής, Αθήνα 1970 Σωφρόνιου, Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, εκδ. Ι. Μονής Τιμίου Σταυρού, Έσσεξ Αγγλίας 51990 Shreve-Neiger A. K. & Edelstein B. A., “Religion and Anxiety: A Critical Review of the Literature”, Clinical Psychology Review 24 (2004) 379-397 Spranger E., “Weltfrömmigkeit” (1941), in: Gesammelte Schriften 9 (1974) 224-250 Tillich P., Der Mut zum Sein, Stuttgart 1953, μτφρ. Χ. Μαλεβίτση (Το θάρρος τής υπάρξεως), εκδ. ΔΩΔΩΝΗ, Αθήνα 1976 *Τσιτσίγκος Σ. Κ., Η ψυχή τού ανθρώπου κατά τον ιερό Χρυσόστομο, Αθήνα 2000 Unamuno M., La agonía del cristianismo, 1925· Wolman B. B. (Ed.), Handbook of Clinical Psychology, New York – London 1965.

Η Αγωνία είναι ένα συναίσθημα μεταξύ του φόβου και της αναμονής και εκδηλώνεται συνήθως και με ψυχοσωματικά συμπτώματα (αύξηση της πίεσης, παραληρηματική σκέψη, σύγχυση κ.λπ.). Συνεκδοχικώς, η αγωνία χρησιμοποιείται και με την έννοια τής μέριμνας ή και της μελλοντικής πορείας ενός έργου, θεσμού ή κατάστασης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1

Ανάντι Γκοπάλ Τζόσι

Η Τζόσι γεννήθηκε, μεγάλωσε και παντρεύτηκε στο Kalyan, όπου η οικογένειά της ήταν γαιοκτήμονες, πριν βιώσουν οικονομικές απώλειες, ενώ το όνομά της αρχικά ήταν Yamuna. Όπως συνηθιζόταν εκείνη την εποχή και μετά από πιέσεις της μητέρας της, παντρεύτηκε στην ηλικία των εννέα ετών με τον Gopalrao Joshi, έναν χήρο, σχεδόν είκοσι ετών μεγαλύτερό της. Μετά το γάμο, ο σύζυγος της Yamuna άλλαξε το όνομά της σε «Ανάντι» (Anandi). Ο Gopalrao Joshi εργαζόταν ως υπάλληλος στο ταχυδρομείο του Kalyan . Αργότερα, μεταφέρθηκε στο Alibag και, τέλος, στο Kolhapoor ( Kolhapur ). Ήταν προοδευτικός στοχαστής και, πράγμα ασυνήθισο για εκείνη την εποχή, υποστήριζε την εκπαίδευση των γυναικών. Στα δεκατέσσερα χρόνια της, η Αναντιμπάι γέννησε ένα αγόρι, αλλά το παιδί έζησε μόνο δέκα ημέρες, λόγω έλλειψης ιατρικής περίθαλψης. Αυτό αποδείχθηκε ένα σημείο καμπής στη ζωή της Anandi και την ενέπνευσε να γίνει γιατρός. Αφού ο Gopalrao προσπάθησε ανεπιτυχώς να την εγγράψει σε ιεραποστολικά σχολεία, μετακόμισαν στην Καλκούτα. Εκεί έμαθε να διαβάζει και να μιλά σανσκριτικά και αγγλικά. Ο σύζυγός της την ενθάρρυνε να σπουδάσει ιατρική. Το 1880 έστειλε μια επιστολή στον Royal Wilder, έναν πολύ γνωστό Αμερικανό ιεραπόστολο, δηλώνοντας το ενδιαφέρον της συζύγου του να σπουδάσει ιατρική στις Ηνωμένες Πολιτείες και ρωτώντας αν υπήρχε και για τον ίδιο κάποια κατάλληλη θέση στις ΗΠΑ. Ο Γουίλντερ δημοσίευσε την αλληλογραφία τους στο Princeton's Missionary Review. Η Theodicia Carpenter, κάτοικος της Roselle, New Jersey, έτυχε να το διαβάσει ενώ περίμενε να δει τον οδοντίατρό της. Εντυπωσιασμένη τόσο από την επιθυμία της Αναντιμπάι να σπουδάσει ιατρική όσο και από την υποστήριξη του Gopalrao για τη σύζυγό του, έγραψε στην Αναντιμπάι. Η Carpenter και η Αναντιμπάι ανέπτυξαν μια στενή φιλία και αποκαλούσαν η μία την άλλη "θεία" και "ανιψιά". Αργότερα, η Carpenter θα φιλοξενούσε τον Anandibai στο Rochelle κατά τη διάρκεια της παραμονής της Τζόσι στις ΗΠΑ. Όσο το ζεύγος Τζόσι διέμενε στην Καλκούτα, η υγεία της Αναντιμπάι επιδεινώθηκε. Υπέφερε από αδυναμία, συνεχείς πονοκεφάλους, περιστασιακούς πυρετούς και μερικές φορές δύσπνοια. Η Theodicia της έστειλε φάρμακά από την Αμερική, χωρίς όμως σημαντικά αποτελέσματα. Το 1883, ο Gopalrao μεταφέρθηκε στο Serampore και αποφάσισε να στείλει μόνη της την Αναντιμπάι στην Αμερική για τις ιατρικές της σπουδές, παρά την κακή κατάσταση της υγείας της. Αν και διστακτικός, o Gopalrao την έπεισε να γίνει παράδειγμα για άλλες γυναίκες, επιδιώκοντας την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα ζεύγος γιατρών με την ονομασία Thorborn πρότεινε η Αναντιμπάι να θέσει υποψηφιότητα στο Woman's Medical College of Pennsylvania. Μόλις έγινε γνωστή η πρόθεση της Αναντιμπάιινα συνεχίσει την τριτοβάθμια εκπαίδευσή της στη Δύση, η ορθόδοξη ινδική κοινωνία την καταδίκασε πολύ έντονα. Η Anandibai απευθύνθηκε στην κοινότητα στο Serampore College Hall, εξηγώντας την απόφασή της να πάει στην Αμερική και να πάρει το ιατρικό της πτυχίο. Συζήτησε μαζί τους τη δίωξη που είχε υποστεί η ίδια και ο άντρας της. Τόνισε την ανάγκη να υπάρχουν γυναίκες γιατροί στην Ινδία, τονίζοντας ότι οι γυναίκες ινδουίστριες θα μπορούσαν να λειτουργούν καλύτερ ως γιατροί για γυναίκες ινδουίστριες. Η ομιλία της έλαβε δημοσιότητα και οικονομικές συνεισφορές άρχισαν να ρέουν από όλη την Ινδία. Τη δεκαετία του 1800, ήταν πολύ ασυνήθιστο οι άντρες να επικεντρώνονται στην εκπαίδευση των συζύγων τους. Στον Gopalrao έγινε έμμονη η ιδέα η εκπαίδευση της Αναντιμπάι και ήθελε να αυτή μάθει ιατρική και να δημιουργήσει τη δική της ταυτότητα στον κόσμο. Μια μέρα, μπήκε στην κουζίνα και την βρήκε να μαγειρεύει με τη γιαγιά της και είχε μία έκρηξη θυμού. Ήταν πολύ ασυνήθιστο οι άντρες να χτυπούν τις συζύγους τους επειδή μαγείρευαν αντί να διαβάζουν. Καθώς η εμμονή του Gopalrao στην εκπαίδευση του Joshi μεγάλωσε, την έστειλε με την κυρία Carpenter, μια ιεραπόστολο από τη Φιλαδέλφεια, στην Αμερική για να σπουδάσει ιατρική. Το 1883, πριν από το ταξίδι της, μίλησε δημόσια. Έθιξε το θέμα της έλλειψης γυναικών γιατρών και είπε: «Εγώ δηλώνω εθελοντικά ως μία». Ανέφερε επίσης πως η μαιευτική δεν ήταν σε καμία περίπτωση επαρκής και ότι οι εκπαιδευτές που διδάσκουν αυτά τα μαθήματα έχουν συντηρητικές απόψεις. Ο Gopalrao μετακόμισε τελικά στην Αμερική όταν ένιωσε δυσαρεστημένος από τις προσπάθειές της. Μέχρι αυτός να φτάσει στη Φιλαδέλφεια, η Αναντιμπάι είχε ήδη ολοκληρώσει τις σπουδές της και ήταν γιατρός. Από εκεί, επιβιβάστηκαν μαζί στο πλοίο και επέστρεψαν στο σπίτι. Η Αναντιμπάι ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη από την Καλκούτα με πλοίο, συνοδευόμενη από δύο αγγλίδες ιεραποστόλους, γνωριμίες των Thorborns. Στη Νέα Υόρκη, η Theodicia Carpenter την καλωσόρισε τον Ιούνιο του 1883. Η Αναντιμπάι έγραψε επιστολή στο Woman's Medical College της Πενσυλβανίας, ζητώντας να γίνει δεκτή στο ιατρικό τους πρόγραμμα , το οποίο ήταν το δεύτερο γυναικείο ιατρικό πρόγραμμα στον κόσμο. Η Ρέιτσελ Μπόντλεϋ, η πρύτανης του κολεγίου, αποδέχθηκε την αίτησή της. Η Αναντιμπάι ξεκίνησε την ιατρική της εκπαίδευση σε ηλικία 19 ετών. Στην Αμερική, η υγεία της επιδεινώθηκε λόγω του κρύου καιρού και καθώς δεν ήταν εξοικειωμένη με τις τοπικές διατροφικές συνήθειες. Έπαθε φυματίωση . Παρ 'όλα αυτά, αποφοίτησε με διδακτορικό το Μάρτιο του 1886. Το θέμα της διατριβής της ήταν "Μαιευτική μεταξύ των Αρίων Hindoos." Η διατριβή χρησιμοποίησε αναφορές τόσο από κείμενα Ayurvedic όσο και από αμερικανικά ιατρικά εγχειρίδια. Μετά την αποφοίτησή της, η βασίλισσα Βικτώρια της έστειλε ένα συγχαρητήριο μήνυμα. Στα τέλη του 1886, η Αναντιμπάι επέστρεψε στην Ινδία, όπου την υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό. Το πριγκιπικό κράτος της Κολχαπούρ την διόρισε ως υπεύθυνη γιατρού της γυναικείας πτέρυγας του τοπικού νοσοκομείου Albert Edward . Η Αναντιμπάι πέθανε από φυματίωση στις αρχές του επόμενου έτους στις 26 Φεβρουαρίου 1887 πριν κλείσει τα 22 της χρόνια στο Pune. Χρόνια πριν από το θάνατό της, ήταν κουρασμένη και ένιωθε συνεχή αδυναμία. Της στάλθηκαν φάρμακα από την Αμερική, αλλά χωρίς αποτελέσματα, οπότε συνέχισε να μελετά ιατρική μέχρι το θάνατο. Ολόκληρη η Ινδία θρήνησε τον θάνατό της. Οι στάχτες της στάλθηκαν στη Theodicia Carpenter, η οποία τις έβαλε στο οικογενειακό νεκροταφείο της στο Poughkeepsie Rural Cemetery στο Poughkeepsie της Νέας Υόρκης . Η επιγραφή αναφέρει ότι η Ανάντι Τζόσι ήταν ένα κορίτσι ινδουίστρια Brahmin, η πρώτη Ινδή που έλαβε εκπαίδευση στο εξωτερικό και απέκτησε ιατρικό πτυχίο. Το 1888, η αμερικανίδα φεμινίστρια συγγραφέας Caroline Wells Healey Dall έγραψε τη βιογραφία της Τζόσι. Η Ντάλ γνώρισε την Τζόσι και την θαύμαζε πολύ. Ωστόσο, ορισμένα σημεία της βιογραφίας, ιδιαίτερα η σκληρή μεταχείριση του Gopalao Joshi, προκάλεσαν αντιπαραθέσεις μεταξύ των φίλων του Τζόσι. Το Doordarshan, ένας ινδικός δημόσιος ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός έκανε μια σειρά Χίντι βασισμένη στη ζωή της, με την ονομασία "Anandi Gopal" και σκηνοθεσία Kamlakar Sarang. Η Shrikrishna Janardan Joshi έγραψε μια φανταστική αφήγηση της ζωής της στο μυθιστόρημα Μαράθι Anandi Gopal, το οποίο μεταφέρθηκε στην οθόνη σε ένα έργο με το ίδιο όνομα από τον Ram G. Joglekar. Ο Δρ. Anjali Kirtane έχει ερευνήσει εκτενώς τη ζωή της Δρ Αναντιμπάι Τζόσι και έχει γράψει ένα βιβλίο Μαράθι με τίτλο "डॉ. (जोशी काळ आणि कर्तृत्व " ("Dr Anandibai Joshi, Kaal ani Kartutva: Δρ Αναντιμπάι Τζόσι, οι χρόνοι και τα επιτεύγματά της ") που περιέχει σπάνιες φωτογραφίες της Δρ Anandibai Joshi. Το Ινστιτούτο Έρευνας και Τεκμηρίωσης στις Κοινωνικές Επιστήμες (IRDS), μια μη κυβερνητική οργάνωση από το Lucknow, απονέμει το βραβείο Anandibai Joshi Για Ιατρική, προς τιμήν των πρώτων συνεισφορών της στην πρόοδο της επιστήμης της ιατρικής στην Ινδία. Επιπλέον, η κυβέρνηση της Μαχαράστρα έχει καθιερώσει μια υποτροφία στο όνομά της για τις νέες γυναίκες που εργάζονται για την υγεία των γυναικών . Ένας κρατήρας στην Αφροδίτη ονομάστηκε προς τιμήν της. Ο κρατήρας διαμέτρου 34.3 χιλιομέτρων στην Αφροδίτη, που ονομάζεται «Joshee», βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος 5,5 ° Β και μήκος 288,8 ° Α. Στις 31 Μαρτίου 2018, η Google την τίμησε με ένα Google Doodle για να σηματοδοτήσει τα 153α γενέθλιά της. Μια ταινία στα Μαράθι με θέμα τη ζωή της δημιουργήθηκε το 2019 με το όνομα Anandi Gopal . Το 2017, το έργο με τίτλο Dr. Anandibai Joshi: Like, Comment, Share, στα Γκουτζαράτι, σε σκηνοθεσία Manoj Shah, έκανε πρεμιέρα στο Εθνικό Κέντρο Παραστατικών Τεχνών . Mrs. Caroline Healey Dall (1888). The Life of Dr. Anandabai Joshee. Roberts Brothers, Boston. Eron, Carol (1979). «Medicine and Health Care». Στο: O'Neill, Lois Decker. The Women's Book of World Records and Achievements. Anchor Press. σελ. 204. ISBN 0385127332. First Hindu Woman Doctor 0385127332 Kosambi, Meera, " Caste and Outcast (κριτική) ". Journal of Colonialism and Colonial History - Volume 4, Number 1, Spring 2003, The Johns Hopkins University Press Anandibai Joshi: Η πρώτη γυναίκα γιατρός της Ινδίας (1865–1887) Μεταξύ των γραμμών, ένα αγγλικό ντοκιμαντέρ 18 λεπτών για τη ζωή του Anandi Joshi Madhukar Vasudev Dhond, "Jalyatil Chandra" (Μαράθι) (Rajhans Prakashan, 11993) Έγγραφα στο Drexel University College of Medicine Archives και Ειδικές Συλλογές για τις Γυναίκες στην Ιατρική και αναφορά Anandi Gopal Joshi Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Anandibai Gopalrao Joshee στο Wikimedia Commons</img> Υλικά Anandibai Joshee στο Ψηφιακό Αρχείο Νοτιοανατολικής Αμερικής (SAADA) Μια ταινία του Μαράθι στο Anandi Gopal https://www.imdb.com/title/tt8621438/

Η Αναντί μπάι Γκοπαλράο Τζόσι (Anandhi bai Gopalrao Joshi, 31 Μαρτίου 1865 - 26 Φεβρουαρίου 1887) ήταν μια από τις πρώτες Ινδές γυναίκες επαγγελματίες της δυτικής ιατρικής, μαζί με την Kadambini Ganguly . Ήταν η πρώτη γυναίκα από την προηγούμενη Προεδρία της Βομβάης της Ινδίας που σπούδασε και αποφοίτησε με διετή πτυχίο στη δυτική ιατρική στις Ηνωμένες Πολιτείες . Ήταν επίσης γνωστή ως Αναντίμπαι Τζόσι (Anandibai Joshi) και Αναντί Γκοπάλ Τζόσι (Anandi Gopal Joshi, όπου το Gopal προερχόταν από το Gopalrao, το όνομα του συζύγου της).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9_%CE%93%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AC%CE%BB_%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CF%83%CE%B9

Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα

Ο αρχαιολογικός χώρος Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα βρίσκεται στους πρόποδες των Βολιβιανών Άνδεων και είναι δημοφιλής τουριστικός προορισμός για ντόπιους και ξένους. Περιλαμβάνει κτήρια τριών διαφορετικών πολιτισμών: Τσανέ, Ίνκα και Ισπανοί. Οι Τσανέ, που υπήρχαν πριν από τους Ίνκας, είχαν χρησιμοποιήσει την περιοχή για θρησκευτικές τελετές και είχαν σκαλίσει τους κόκκινους ψαμμιτένιους βράχους με σχέδια γεωμετρικά και αναπαραστάσεις ζώων. Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει δύο διακριτά μέρη. Από τη μια μεριά είναι ο λόφος με τις πολλές ανάγλυφες παραστάσεις και τα σκαλίσματα στους βράχους, που αποτελούσε το τελετουργικό κέντρο και από την άλλη μεριά στα νότια του λόφου υπάρχει μια περιοχή, που χρησίμευε για κατοικίες και αποτελούσε το διοικητικό και πολιτικό κέντρο του οικισμού. Αυτή η περιοχή ανήκε στο πολιτισμό των Μοτζοκόγιας (Mojocoyas) ήδη από το 300 μ.Χ.. Η περιοχή καταλήφθηκε από τους Ίνκα τον 14ο αιώνα. Οι ανασκαφές έχουν ανακαλύψει οικοδομήματα των Ίνκα. Το πιο σημαντικό οικοδόμημα από την εποχή των Ίνκα ονομάζεται Kallanka και έχει διαστάσεις 68 μέτρα μήκος και 16 πλάτος. Οι Ισπανοί είχαν καταλάβει τη στρατηγική θέση της περιοχής. Οι Ισπανοί είχαν χτίσει έναν οικισμό στο Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα και υπάρχουν ακόμα εκεί ερείπια κτηρίων, που έχουν Αραβική Ανδαλουσιανή αρχιτεκτονική. Μετά τη δημιουργία της νέας πόλης της Σαμαϊπάτα ο παλιός οικισμός εγκαταλείφθηκε. Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα άρθρο στην ιστοσελίδα whc.unesco.org Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα άρθρο στην ιστοσελίδα www.wmf.org

Ο αρχαιολογικός χώρος Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα βρίσκεται στην επαρχία Φλόριντα, στη Σάντα Κρουζ στη Βολιβία. Είναι γνωστός και ως «Ελ Φουέρτε». Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται 9 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη Σαμαϊπάτα. Ο αρχαιολογικός χώρος Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO το 1998. Ο αρχαιολογικός χώρος Φουέρτε ντε Σαμαϊπάτα είχε θρησκευτική, τελετουργική και οικιστική χρήση και έχει έκταση 40 εκτάρια περίπου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%BF%CF%85%CE%AD%CF%81%CF%84%CE%B5_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A3%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%8A%CF%80%CE%AC%CF%84%CE%B1

Panzer III

Ο αντιστράτηγος Χάιντς Γκουντέριαν (κύριος εμπνευστής του Όπλου των Τεθωρακισμένων του Γ' Ράιχ και του δόγματος χρήσης των τεθωρακισμένων μεραρχιών) οραματίστηκε τον εξοπλισμό των μελλοντικών μονάδων Panzer, που βρίσκονταν, στα μέσα της δεκαετίας του 1930 στη φάση της σύστασης τους, με δύο κύριους τύπους αρμάτων: ένα άρμα που θα μπορούσε με το αντιαρματικό πυροβόλο του να αντιμετωπίσει τα εχθρικά τεθωρακισμένα και ένα με πυροβόλο μεγαλύτερου διαμετρήματος, το οποίο θα υπηρετούσε ως άρμα υποστήριξης. Βάσει αυτών των απαιτήσεων προέκυψαν τα Panzer III και Panzer IV αντίστοιχα. Το πρώτο θα εξόπλιζε τις τρεις ίλες μιας επιλαρχίας Panzer (Panzerabteilung), ενώ το δεύτερο θα εξόπλιζε την τέταρτη ίλη. Για την επιλογή του κύριου πυροβόλου του άρματος υπήρξαν σοβαρές διαφωνίες. Ο Γκουντέριαν και το επιτελείο του υποστήριξαν την χρήση ενός αντιαρματικού πυροβόλου των 50-mm (5-cm-KampfwagenKanone (KwK)), ενώ το Heereswaffenamt (η υπηρεσία εξοπλισμού του στρατού ξηράς) και η Επιθεώρηση Πυροβολικού υποστήριζαν ότι το αντιαρματικό πυροβόλο των 37-mm του Πεζικού ήταν επαρκές για το νέο άρμα. Τουλάχιστον, ο Γκουντέριαν πέτυχε την εγκατάσταση μεγαλύτερου πύργου στο άρμα, που θα επέτρεπε αργότερα την εγκατάσταση μεγαλύτερου/ισχυρότερου πυροβόλου. Αυτή ήταν μια απόφαση που αργότερα θα αποδεικνύονταν εξαιρετικά ορθή. Το πλήρωμα θα ήταν πενταμελές, το μέγιστο βάρος δεν έπρεπε να ξεπερνά τους 24 τόνους (ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί τις υπάρχουσες οδικές γέφυρες) και το νέο άρμα θα διέθετε σύστημα επικοινωνιών που θα διευκόλυνε την ενδοεπικοινωνία του πληρώματος και θα επέτρεπε την επικοινωνία με άλλα άρματα. Η τελική ταχύτητα θα ήταν 35 km/h. Οι Γερμανοί είχαν πλήρη υπεροπλία και ανώτερο τακτικό δόγμα σε σχέση με τους Πολωνούς, όταν εισέβαλαν στην χώρα αυτή την 1η Σεπτεμβρίου του 1939. Η Luftwaffe είχε την άκρως απαραίτητη για το δόγμα του "κεραυνοβόλου πολέμου" αεροπορική υπεροχή από την έναρξη των επιχειρήσεων και η συνδυασμένη δράση μεγάλων συγκεντρώσεων αρμάτων μάχης, πυροβολικού, πεζικού και αεροπορίας, προκάλεσε την ταχύτατη συντριβή του Πολωνικού Στρατού. Όσον αφορά το αρματικό δυναμικό των εμπολέμων, οι Γερμανοί στηρίζονταν στα Panzer I και Panzer II, ενώ τα ανώτερα Panzer III και Panzer IV ήταν ολιγάριθμα. Από την άλλη πλευρά, οι Πολωνοί διέθεταν μεγάλους αριθμούς ελαφρών αρμάτων, κυρίως των τύπων TK, TKS, TKF και 7TP. Ως προς τις τεχνικές τους επιδόσεις, τα αρματίδια των Πολωνών δεν είχαν ιδιαίτερη υστέρηση σε σχέση με τα Panzer I και Panzer II, που αποτελούσαν τον κορμό των γερμανικών δυνάμεων, ενώ ήταν σαφώς κατώτερα των Panzer III και Panzer IV. Όσον αφορά τα Panzer III, ο αντίκτυπός τους στη μάχη ήταν σχετικά ασήμαντος. Τα άρματα που ενεπλάκησαν ήταν όλα των εκδόσεων προπαραγωγής. Συγκεκριμένα, η 1η μεραρχία Panzer διέθετε 34 Panzer III (20 και 6 στο 1ο και στο 2ο σύνταγμά της αντίστοιχα), η 2η μεραρχία Panzer διέθετε μόλις 6 Panzer III, ενώ η 3η είχε 43. Η 4η δεν διέθετε κανένα, ενώ η 5η τεθωρακισμένη μεραρχία ανατολικής Πρωσίας καθώς και η τεθωρακισμένη μεραρχία Kempf διέθεταν μόλις 3 έκαστη. Τέλος, ακόμη 3 άρματα επιχειρούσαν με το 10ο Σύνταγμα Αρμάτων. Επειδή ο αριθμός των Panzer III που ενεπλάκησαν στην εκστρατεία αυτή ήταν πολύ μικρός, είναι πολύ δύσκολη και η εξαγωγή συμπερασμάτων για τις επιδόσεις τους στη μάχη αυτή.

Panzer III είναι η κοινή ονομασία ενός γερμανικού μέσου άρματος μάχης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο επίσημος Γερμανικός χαρακτηρισμός του ήταν Panzerkampfwagen III (συντομογραφία PzKpfw III) το οποίο μεταφράζεται ως «θωρακισμένο όχημα μάχης». Προορίζονταν να γίνει ο βασικός τύπος άρματος των γερμανικών θωρακισμένων μεραρχιών (Panzerdivisionen), ενώ το Panzer IV θα υπηρετούσε ως άρμα υποστήριξης στους θωρακισμένους σχηματισμούς. Το Panzer III αποδείχθηκε επαρκές στο πρώτο μισό του πολέμου, την περίοδο εκείνη δηλαδή που το Τρίτου Ράιχ αντιμετώπιζε στρατούς με κατώτερα σε γενικές γραμμές άρματα και, κυρίως, με κατώτερο επιχειρησιακό δόγμα χρήσης των διαθέσιμων αρματικών δυνάμεων. Τέλος, μέχρι και το 1942 τα Συμμαχικά άρματα που υπερείχαν σε τεχνικά χαρακτηριστικά του Panzer III εμφανίζονταν σε μικρούς σχετικά αριθμούς για να προκαλέσουν ιδιαίτερα σοβαρά προβλήματα στους Γερμανούς. Τα έτη 1941 και 1942, το άρμα ήταν το σημαντικότερο (από πλευράς αριθμών) στις τάξεις της Βέρμαχτ, όμως από το 1942 και έκτοτε άρχισε να αντικαθίσταται στο ρόλο του κύριου άρματος μάχης από το ικανότερο Panzer IV και αργότερα από τα Panther και Tiger, κυρίως λόγω της μαζικής εμφάνισης στο Ανατολικό Μέτωπο του εξαιρετικού σοβιετικού άρματος Τ-34. Από το 1943 και μέχρι το τέλος του πολέμου το Panzer III υπηρέτησε κυρίως ως άρμα υποστήριξης/αναγνώρισης. Από το 1936 ως και το 1943 παρήχθησαν 5700 μονάδες, ενώ το σασί του απετέλεσε τη βάση για πολλά σημαντικά οχήματα της Βέρμαχτ, μεταξύ των οποίων και το πολύ επιτυχημένο αυτοκινούμενο πυροβόλο StuG III (Sturmgeschutz III) το οποίο παρέμεινε σε παραγωγή καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

https://el.wikipedia.org/wiki/Panzer_III

Τάγμα του Γεωργίου Α΄

Το μετάλλιο του τάγματος του Γεωργίου Α' είχε μορφή σταυρού με λευκό σμάλτο και περιβαλλόταν από δάφνινο στεφάνι. Το κέντρο του ήταν από κόκκινο σμάλτο με την επιγραφή «Γ1» (δηλαδή «Γεώργιος Α΄») και την επιγραφή «Ισχύς μου η αγάπη του λαού». Η αντίστροφη πλευρά έφερε τη χρονολογία της βασιλείας του Γεωργίου, δηλαδή 1863-1913. Για πράξεις εν καιρώ πολέμου απενέμετο μετά ξιφών. Ο αστέρας του τάγματος του Γεωργίου Α' ήταν αργυρός με οκτώ ή τέσσερις ακτίνες στην περίπτωση του μεγαλόσταυρου ή του ανώτερου ταξιάρχη αντίστοιχα. Η ταινία του τάγματος είχε χρώμα βαθύ ερυθρό. Το μετάλλιο είχε πέντε τάξεις: Μεγαλόσταυρος - η ταινία φέρεται χιαστί από το δεξιό ώμο και ο οκτάκτινος αστέρας στο αριστερό μέρος του στήθους Ανώτερος Ταξιάρχης - η ταινία φέρεται από το λαιμό και ο τετράκτινος αστέρας ο αριστερό μέρος του στήθους Ταξιάρχης - η ταινία φέρεται από το λαιμό Χρυσούς σταυρός - η ταινία φέρεται στο αριστερό μέρος του στήθους Αργυρούς σταυρός - η ταινία φέρεται στο αριστερό μέρος του στήθουςΥπήρχε επίσης αναμνηστικός σταυρός σε τρεις τάξεις: χρυσός, αργυρός και χάλκινος (χωρίς σμάλτο) και απενέμετο κυρίως σε Υπαξιωματικούς και Ανθυπασπιστές και κατώτερους Δημοσίους υπαλλήλους. Γεωργίου Ι. Μπελδέκου, "Τάγματα Αριστείας και Στρατιωτικά Μετάλλια της Ελλάδος", έκδοση Πολεμικού Μουσείου, Αθήνα 1991, ISBN 960-85054-0-2.

Το Βασιλικόν Τάγμα του Γεωργίου Α΄ ήταν παράσημο της Ελλάδας, που καθιερώθηκε στη μνήμη του Βασιλέως Γεωργίου Α΄ στις 16 Ιανουαρίου 1915. Καταργήθηκε το 1973. Ιδρύθηκε το 1915 από το Βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄ και απονεμήθηκε σε πολίτες που διακρίθηκαν με τις πράξεις τους υπέρ της πατρίδας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%AC%CE%B3%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%84

Τζόντι Φόστερ

Η Φόστερ γεννήθηκε στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια από τους Έβελιν Έλα "Μπράντι" και Λούσιους Φίστερ Φόστερ ΙΙ. Ο πατέρας της εγκατέλειψε τη σύζυγό του λίγο πριν η Φόστερ γεννηθεί. Η μητέρα της για να συντηρήσει την οικογένεια εργαζόταν ως παραγωγός ταινιών. Αφού εμφανίστηκε σε αρκετές διαφημίσεις, η Φόστερ πραγματοποίησε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στο The Doris Day Show. Ο πρώτος της ρόλος σε ταινία έγινε το 1970 στην τηλεταινία Menace on the Mountain και ακολούθησαν αρκετές παραγωγές της Disney. Η Φόστερ φοίτησε σε γαλλόφωνο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες και αποφοίτησε το 1980. Έμεινε για αρκετά χρονικά διαστήματα στη Γαλλία και δούλευε εκεί ως έφηβη, ενώ μιλάει ακόμα τη γαλλική γλώσσα. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Γέιλ. Ήταν να αποφοιτήσει το 1984, αλλά η απόπειρα δολοφονίας του τότε Προέδρου της Αμερικής Ρόναλντ Ρήγκαν από τον Τζον Χίνκλεϊ Τζούνιορ, ο οποίος είχε εμμονή με τη Φόστερ, της προκάλεσε ανεπιθύμητη δημοσιότητα και αναγκάστηκε να κάνει ένα διάλειμμα ενός εξαμήνου από το Γέιλ. Η Φόστερ έκανε σχεδόν 50 κινηματογραφικές και τηλεοπτικές εμφανίσεις πριν πάει κολέγιο. Ξεκίνησε την καριέρα της στην ηλικία των τριών σε τηλεοπτικές διαφημίσεις και έκανε το ντεμπούτο στην τηλεόραση το 1968 σε ένα επεισόδιο της σειράς Mayberry R.F.D. Η μητέρα της ήταν ο μάνατζέρ της. Το 1969 εμφανίστηκε σε ένα επεισόδιο της σειράς Gunsmoke. Το 1970 έπαιξε στην τηλεταινία Menace on the Mountain. Ως παιδί η Φόστερ έπαιξε σε αρκετές ταινίες της Disney, συμπεριλαμβανομένων των Ναπολέων και Σαμάνθα (Napoleon and Samantha, 1972) και Ο Μικρός Ινδιάνος (One Little Indian, 1973). Το 1976 πρωταγωνίστησε στην καλτ ταινία Το Κελάρι της Αγωνίας (The Little Girl Who Lives Down the Lane). Την ίδια χρονιά έπαιξε σε τρεις ταινίες. Η πρώτη ήταν Ο Ταξιτζής (Taxi Driver) σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε, για την οποία έλαβε την πρώτη της υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου. Η δεύτερη ταινία ήταν Ανήλικοι Ριφιφίδες (Bugsy Malone) και η τρίτη η ταινία Απίστευτη Παρασκευή (Freaky Friday), για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου σε Κωμωδία/Μιούζικαλ. Το 1977 βραβεύτηκε με δύο BAFTA, Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης και Καλύτερης Ηθοποιού σε Δευτεραγωνιστικό Ρόλο για τις ταινίες Ο Ταξιτζής και Ανήλικοι Ριφιφίδες. Ο Τζον Χίνκλεϊ Τζούνιορ έπαθε εμμονή με την Φόστερ αφού είδε την ταινία Ο Ταξιτζής αρκετές φορές και την παρακολουθούσε όσο αυτή φοιτούσε στο Γέιλ, αποστέλλοντάς της ερωτικά γράμματά στο ταχυδρομείο του Πανεπιστημίου και μιλούσε μαζί της στο τηλέφωνο. Στις 30 Μαρτίου 1981 ο Χίνκλεϊ προσπάθησε να δολοφονήσει τον τότε Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Ρόναλντ Ρήγκαν, πυροβολώντας και τραυματίζοντας τον Ρήγκαν και τρεις άλλους. Ισχυρίστηκε ότι έκανε αυτήν την απόπειρα για να εντυπωσιάσει την Φόστερ. Τα μέσα ενημέρωσης εισέβαλαν στην πανεπιστημιούπολη του Γέιλ τον Απρίλιο και ακολουθούσαν τη Φόστερ συνέχεια.Ένας άλλος άνδρας, ο Έντουαρντ Ρίτσαρντσον, ακολουθούσε τη Φόστερ στο Γέιλ και σχεδίαζε να την πυροβολήσει αλλά αποφάσισε να μην το κάνει γιατί την έβρισκε πολύ όμορφη. Όλο αυτό προκάλεσε έντονο πρόβλημα στη Φόστερ και δημοσιογράφοι προειδοποιούντο εκ των προτέρων να μην αναφέρουν τίποτα σχετικό μπροστά της, καθώς ήταν γνωστό ότι έφευγε από συνεντεύξεις όταν γινόταν αναφορά στο όνομα του Χίνκλεϊ. Σε αντίθεση με άλλα παιδιά αστέρες όπως Σίρλεϊ Τεμπλ και Τέιτουμ Ο'Νιλ, η Φόστερ επιτυχημένα προχώρησε σε ενήλικους ρόλους, αλλά όχι χωρίς δυσκολία, καθώς αρκετές από τις πρώτες της ταινίες αποδείχτηκαν εισπρακτικά αποτυχημένες όπως οι Η Πρώτη Φορά είναι η Καλύτερη (The Hotel New Hampshire, 1984), Στη Γωνιά του Δρόμου (Five Corners, 1987) και Stealing Home (1988). Πέρασε από δοκιμαστικό για την ταινία Οι Κατηγορούμενοι (The Accused, 1988). Πήρε το ρόλο και βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα και Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και έλαβε υποψηφιότητα για BAFTA. Υποδύθηκε την εκπαιδευόμενη πράκτορα του FBI, Κλαρίς Στάρλινγκ, στο ψυχολογικό θρίλερ Η Σιωπή των Αμνών (The Silence of the Lambs) το 1991. Για την ερμηνεία της κέρδισε τη δεύτερη Χρυσή Σφαίρα και το δεύτερο Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου και το πρώτο της BAFTA. Η ταινία αποδείχτηκε τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία, κερδίζοντας το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας αλλά και εισπρακτική αποφέροντας 272,7 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.Το 1991, η Φόστερ έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο στην ταινία Ο Μικρός Κύριος Τέιτ (Little Man Tate), στην οποία και πρωταγωνιστούσε. Σκηνοθέτησε επίσης την ταινία Πίσω στο Σπίτι για τις Διακοπές (Home for the Holidays, 1995), μια μαύρη κωμωδία με τους Χόλι Χάντερ και Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ. Το 1992, η Φόστερ ίδρυσε μια εταιρία παραγωγής στο Λος Άντζελες. Αναλάμβανε παραγωγές κυρίως ανεξάρτητων ταινιών μέχρι που έκλεισε το 2001. Το 1993 πρωταγωνίστησε με τον Ρίτσαρντ Γκιρ στο αισθηματικό δράμα Sommersby. Το 1994 πρωταγωνίστησε με τον Μελ Γκίμπσον στο γουέστερν Μάβερικ (Maverick) και στη δραματική ταινία Νελ (Nell). Στο Νελ υποδύθηκε μια απομονωμένη γυναίκα, η οποία μιλάει μια δική της γλώσσα και πρέπει να επιστρέψει στον πολιτισμό. Για την ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου και βραβεύτηκε με Screen Actors Guild Award. Το 1997 πρωταγωνίστησε στην ταινία επιστημονικής φαντασίας Επαφή (Contact) σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Ζεμέκις. Η ταινία αποδείχθηκε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία με 171,1 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και χάρισε στη Φόστερ άλλη μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα. Το 1999 πρωταγωνίστησε στο ριμέικ της ταινίας Ο Βασιλιάς κι Εγώ (The King and I, 1956) με τον τίτλο Η Άννα και ο Βασιλιάς (Anna and the King). Το 2002, η Φόστερ αντικατέστησε τη Νικόλ Κίντμαν, η οποία αποχώρησε εξαιτίας ενός τραυματισμού, στο θρίλερ Δωμάτιο Πανικού που σκηνοθέτησε ο Ντέιβιντ Φίντσερ. Η ταινία αποδείχθηκε άλλη μια εισπρακτική επιτυχία αποφέροντας 196,3 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ακολούθησε η γαλλική ταινία Οι Ατελείωτοι Αρραβώνες (Un Long Dimanche de Fiançailles) το 2004. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο θρίλερ Σχέδιο Πτήσης (Flightplan), το οποία άνοιξε στην 1η θέση και έγινε άλλη μια μεγάλη εισπρακτική επιτυχία. Το 2006, συμπρωταγωνίστησε με του Ντένζελ Ουάσινγκτον και Κλάιβ Όουεν στην ταινία Ο Υποκινητής (Inside Man) και την επόμενη χρονιά στην ταινία Εκτός Εαυτού (The Brave One), για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α' Γυναικείου Ρόλου. Ακολούθησε η ταινία Ταξίδι στο Νησί της Φαντασίας (Nim's Island, 2008), στη οποία έπαιξε μαζί με τον Τζεράρντ Μπάτλερ. Το 2011 ξανασυνεργάστηκε με τον Μελ Γκίμπσον στην ταινία Ο Άλλος μου Εαυτός την οποία και σκηνοθέτησε. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε μαζί με τους Κέιτ Γουίνσλετ, Κρίστοφ Βαλτς και Τζον Σ. Ράιλι στην ταινία Ο Θεός της Σφαγής (Carnage) σε σκηνοθεσία Ρόμαν Πολάνσκι. Για τη ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα σε Κωμωδία ή Μιούζικαλ. Η Φόστερ έχει δύο μεγαλύτερες αδερφές, τις Λουσίντα («Σίντι») Φόστερ και Κόνστανς («Κόνι») Φόστερ και έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Λούσιους Φίσερ "Μπάντι" Φόστερ. Με τον αδερφό της είναι αποξενωμένη πολλά χρόνια. Το 1997, ο αδερφός της έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο "Foster Child" στο οποίο δήλωσε: "Πάντα υπέθετα ότι η Τζόντι ήταν ομοφυλόφιλη ή αμφιφυλόφιλη". Στο βιβλίο γράφει ότι η μητέρα τους έμεινε έγκυος με τη Φόστερ στο γραφείο του πατέρα τους τρία χρόνια μετά το διαζύγιο των γονιών τους, όταν η μητέρα τους πήγε στο πρώην σύζυγό της να ζητήσει χρήματα για να μεγαλώσει τα παιδιά. Επίσης ισχυρίζεται ότι άλλαξε το όνομά της από "Αλίσια" σε "Τζόντι" επειδή ήταν ένας κωδικός "Τζο Ντ" για τη σύντροφο της μητέρας τους, Τζοσεφίνα Ντομίνγκεζ. Η Τζόντι Φόστερ αποκάλεσε το βιβλίο "μια φτηνή κίνηση να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας και να βγάλει χρήματα, γεμάτη με θολές αναμνήσεις και φαντασιώσεις. Ο Μπάντι δεν έκανε τίποτα άλλο από τα να ραγίζει την καρδιά της μητέρας μας όλη του τη ζωή".Έχει δύο γιους, τους Τσαρλς "Τσάρλι" Φόστερ και Κρίστοφερ "Κιτ" Φόστερ. Γέννησε και τα δύο παιδιά αλλά δεν έχει αποκαλύψει την ταυτότητα του πατέρα των παιδιών.Στις 19 Απριλίου 2014 η Φόστερ τέλεσε τον γάμο της στην Καλιφόρνια με τη φωτογράφο και ηθοποιό Αλεξάνδρα Χέντισον.

Η Τζόντι Φόστερ (Alicia "Jodie" Christian Foster, 19 Νοεμβρίου 1962) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός. Ξεκίνησε την υποκριτική παίζοντας σε διαφημίσεις στην ηλικία των τριών. Ο πρώτος σημαντικός ρόλος της έγινε στην ταινία Ο Ταξιτζής (Taxi Driver) το 1976 σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε, όπου υποδύθηκε μια προέφηβη πόρνη. Για την ερμηνεία της έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε στην καλτ ταινία Το Κελάρι της Αγωνίας (The Little Girl Who Lives Down the Lane). Το 1989 βραβεύτηκε με το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία Οι Κατηγορούμενοι (The Accused), όπου υποδύθηκε μια γυναίκα που έπεσε θύμα βιασμού. Δύο χρόνια αργότερα πρωταγωνίστησε στο ψυχολογικό θρίλερ Η Σιωπή των Αμνών (The Silence of the Lambs) στο ρόλο της Κλαρίς Στάρλινγκ, μια εκπαιδευόμενη πράκτορα του FBI, που βοηθά στη σύλληψη ενός μανιακού δολοφόνου. Η ερμηνεία της έλαβε εξαιρετικές κριτικές και της χάρισε το δεύτερο Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Έλαβε την τέταρτη υποψηφιότητά της για Όσκαρ για την ταινία Νελ (Nell, 1994). Άλλες δημοφιλείς ταινίες της είναι οι Ανήλικοι Ριφιφίδες (Bugsy Malone, 1976), Απίστευτη Παρασκευή (Freaky Friday, 1976), Μάβερικ (Maverick, 1994), Επαφή (Contact, 1997), Δωμάτιο Πανικού (Panic Room, 2002), Σχέδιο Πτήσης (Flightplan, 2005), Ο Υποκινητής (Inside Man, 2006), Εκτός Εαυτού (The Brave One, 2007) και Ο Θεός της Σφαγής (Carnage, 2011). Συνολικά η Φόστερ έχει βραβευτεί με δύο Όσκαρ, δύο Χρυσές Σφαίρες, τρία BAFTA και ένα Screen Actors Guild Award.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B9_%CE%A6%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81

Κομητεία Φρεμόντ

Συγκροτήθηκε το 1884 με εκτάσεις προερχόμενες από την κομητεία Σουιτγουότερ. Το όνομά της προήλθε από τον εξερευνητή και μετέπειτα γερουσιαστή στην Καλιφόρνια Τζον Τσαρλς Φρεμόντ (John Charles Frémont). Σύμφωνα με την απογραφή του 2000 υπήρχαν 35.804 άτομα στην κομητεία, εκ των αποίων το 27,40% ήταν κάτω των 18 ετών, το 8,30% μεταξύ 18-24, 25,90% ήταν στην ηλικιακή ομάδα 25-44, 25,00% 45-65, ενώ οι άνω των 65 είχαν ποσοστό 13,30%. Λάντερ ( έδρα κομητείας) Ρίβερτον Ντουμπόιζ Χάντσον Παβίλλιον Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Fremont County, Wyoming στο Wikimedia Commons

Η κομητεία Φρεμόντ βρίσκεται στην Πολιτεία Ουαϊόμινγκ στις ΗΠΑ. Είχε πληθυσμό 39.234 κατοίκων το 2020, γεγονός που την καθιστά την πέμπτη πιο πυκνοκατοικημένη κομητεία του Ουαϊόμινγκ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%A6%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%8C%CE%BD%CF%84

Βάθεια Λακωνίας

Η Βάθεια βρίσκεται στο νότιο άκρο της χερσονήσου της Μάνης, 7 χιλιόμετρα βόρεια του Ταινάρου. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 174 μέτρων, στην κορυφή λόφου. Τα κοντινότερα χωριά είναι η Κυπάρισσος, τα Άλικα Λακωνίας και ο Γερολιμένας Λακωνίας στα βορειοδυτικά και η Λάγια Λακωνίας στα βορειοανατολικά. Συνδέεται οδικώς με την Αρεόπολη, την Καλαμάτα και το Ακρωτήριο Ταίναρο. Στα βορειοανατολικά του οικισμού βρίσκονται τα όρη Σανγκίας, στις πλαγιές τους κυριαρχεί η βλάστηση της Μακίας. Στους γύρω λόφους που είναι γνωστοί ως "Περίχωρα" υπάρχουν πλήθος από εγκαταλειμμένα σπίτια, πυργίσκοι και ξωκλήσια. Υπάρχουν τρεις εγκαταλελλειμμένοι μικροοικισμοί γύρω από τη Βάθεια, ο Γουλάς, ο οποίος βρίσκεται 800 μέτρα βορειοδυτικά του χωριού, τα Κστακιάνικα Καλύβια και τα Πετομονιάστικα. Περίπου 1,5 χιλιόμετρο δυτικά της Βάθειας βρίσκονται δύο μικρά αραξοβόλια τα οποία είναι γνωστά ως Μέσα και Όξω Κάποι. H Βάθεια αναφέρεται για πρώτη φορά από Βενετική διπλωματική αποστολή (1571). Μια πρώτη ανεπίσημη απογραφή πραγματοποίησε ο εκπρόσωπος του αντιβασιλιά Καρόλου Α΄ της Μάντουα με τον διακεκριμένο οπλαρχηγό Μανιάτικης καταγωγής Πιέτρο Μέντικι (1618), το χωριό της Βάθειας περιείχε τότε 20 νοικοκυριά. Την εποχή της Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο ακολούθησε η επίσημη απογραφή του Γκριμάνι για το Βασίλειο του Μορέως (1700). Οι Βενετοί κατέγραψαν αυτή την φορά 54 νοικοκυριά και 212 κατοίκους. Οι λόγοι για την μεγάλη αύξηση του πληθυσμού τον 17ο αιώνα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα δεν έχουν διευκρινιστεί. Ο περιηγητής Ουίλιαμ Μάρτιν Ληκ στον δρόμο του για το Ταίναρο πέρασε από την Βάθεια (13 Απριλίου 1805), συνάντησε αρματωμένους Μανιάτες με τους οποίους διαπραγματεύτηκε την μετάβαση του στον νότο. Οι Μανιάτες του συνέστησαν προσοχή επειδή τα τελευταία 40 χρόνια είχε ξεσπάσει μεγάλη βεντέτα ανάμεσα σε δύο μεγάλες οικογένειες που είχε κοστίσει έως τότε 100 νεκρούς. Ο Ληκ κατέγραψε τρεις γειτονικούς οικισμούς και οκτώ μεγάλες οικογένειες, οι μεγαλύτερες όπως Καραμπατιάνοι, Μιχαλακιάνοι και Καλληδωνιάνοι ζούσαν μέσα στην πόλη της Βάθειας, οι υπόλοιπες στα περίχωρα. Οι εκπρόσωποι των κορυφαίων Μανιάτικων οικογενειών συγκεντρώθηκαν στο Μαραθονήσι για να ορκιστούν πίστη στον Μπέη της Μάνης Αντώνιο Γρηγοράκη (15 Αυγούστου 1806), από την Βάθεια συμμετείχαν "Μιχαλακιάνοι, Γεραντωνιάνοι, Καραμπατιάνοι και πολλές άλλες εκλεκτές οικογένειες". Η απόφαση να συγκεντρωθούν όλοι και να ορκιστούν πίστη στον Μπέη υποδηλώνει ότι έληξε ο εμφύλιος που καταγράφεται την προηγούμενη χρονιά στην περιοδεία του Ληκ, ήταν η μοναδική φορά που αναφέρονται οι Γεραντωνιάνοι. Οι οικογένειες αυτές θα έχουν καταλυτικό ρόλο στην διαμόρφωση της Μανιάτικης κοινωνίας από το 1764 μέχρι την εποχή που ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Το 1829 ο πληθυσμός της Βάθειας ήταν 330 άτομα και παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό σταθερός μέχρι τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αποτελούσε περίοδο ακμής του οικισμού και περίπου το 60% των σωζόμενων κτισμάτων του χρονολογούνται μεταξύ του 1840 και του 1900. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το χωριό σε μεγάλο βαθμό ερημώνει και ο πληθυσμός του μειώνεται σε μερικές δεκάδες κατοίκους. Το 1975 ο ΕΟΤ ανέλαβε τη τουριστική αξιοποίηση της Βάθειας και μέχρι το 1977 είχε αγοράσει το 35 κτίρια με 11ετή συμβόλαια του οικισμού, όμως μέχρι το 1998 είχαν αποκατασταθεί μόνο 14 από αυτά και το 2003 τα υπόλοιπα επιστράφηκαν στους ιδιοκτήτες τους με καταβολή αποζημίωσης. Η Βάθεια είναι κτισμένη στην κορυφή λόφου. Ο οικισμός αναπτύχθηκε μετά τον 18ο αιώνα από την εγκατάσταση των οικογενειών Καραμπατιάνοι, Μιχαλακιάνοι, Καληδωνιάνοι και Κουτριγάροι και με κάθε μετέπειτα γενιά ο οικισμός γινόταν και πιο πυκνός. Σήμερα καλύπτει έκταση 17 στρεμμάτων και αποτελείται από 70 σπίτια, 4 εκκλησίες και πέντε λιοτρίβια. Για την ασφάλεια των κατοίκων του οικισμού κτίστηκαν και δύο πολεμόπυργοι.Στη βορειοδυτική πλευρά είναι η γειτονιά των Καραμπατιανών, αποτελούμενη από 20 σπίτια οργανωμένα σε δύο ενότητες και ένα λιοτρίβι. Δίπλα, προς το κέντρο του χωριού, βρίσκεται η γειτονιά των Καληδωνιάνων, η οποία αποτελείται από 15 σπίτια που βρίσκονται γύρω από την εκκλησία του Άι-Λια. Στη γειτονιά αυτή βρίσκεται ένας ερειπωμένος πολεμόπυργος τον οποίο χρησιμοποιούσαν τόσο οι Καληδωνιανοί όσο και οι Καραμπατιανοί. Προς τα βόρεια βρίσκεται η μικρή γειτονιά των Κουτριγάρων, αποτελούμενη από 6 με 7 σπίτια και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, ένα λιοτρίβι και ένα καφενειό-κατάστημα.Η γειτονιά των Μιχαλακιάνων είναι η μεγαλύτερη και καταλαμβάνει το νότιο τμήμα της Βάθειας. Αποτελείται από 35 με 40 σπίτια οργανωμένα σε πέντε ομάδες. Στη γειτονιά αυτή βρίσκεται ο ναός της Υπαπαντής, μία μικρή παλιά εκκλησία, ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνα, ο οποίος είναι νεότερος, και πέντε ελαιοτριβεία. Ο πολεμόπυργος της γειτονιάς, γνωστός ως Αντωνιάνικος πύργος, βρίσκεται κοντά στη γειτονιά Καραμπατιάνων-Καληδωνιάνων.Ο μικροσυνοικισμός Γουλάς βρίσκεται 800 μέτρα βορειοδυτικά της Βάθειας. Ο οικισμός αυτός είναι κτισμένος σε πλαγιά σε υψόμετρο 130 μέτρων. Ο Γουλάς αποτελούσε ξεμόνι των Λαγουδιάνων, οι οποίοι προέρχονται από το γένος Καραμπατιάνων. Ο οικισμός έχει έκταση 50 περίπου στρεμμάτων. Στον πυρήνα του οικισμού υπάρχουν οχτώ σπίτια και ένας πολεμόπυργος. Τα πέντε από τα σπίτια κτίστηκαν πριν την επανάσταση του 1821. Προς τα δυτικά βρίσκεται το κοιμητήριο του Γουλά, όπου βρίσκεται η βυζαντινή εκκλησία του Άι-Γιάννη. Κόμης, Κώστας (2007). Πληθυσμός και Οικισμοί της Μάνης 15ος-19ος αιώνας (2η έκδοση). Ιωάννινα. Σαΐτας, Γιάννης (1992). ΜΑΝΗ. Αθήνα: εκδοτικός οίκος ΜΕΛΙΣΣΑ.

Η Βάθεια είναι χωριό στην χερσόνησο της Μάνης, στο νοτιοδυτικό άκρο της Λακωνίας, αποτελεί χωριό και οχυρωμένο οικισμό του Δημοτικού διαμερίσματος Βάθειας. Ο πληθυσμός του οικισμού ήταν 6 κάτοικοι κατά την απογραφή του 2011 ενώ ο πληθυσμός της ευρύτερης κοινότητά ήταν 316 κάτοικοι. Διοικητικά ανήκε στο Δήμο Οίτυλου έως το 2011 ενώ με την διοικητική μεταρρύθμιση που επέφερε το Πρόγραμμα «Καλλικράτης» εντάχθηκε στο νέο δήμο Ανατολικής Μάνης. Είναι γνωστή για τους πολλούς πανύψηλους πύργους που κυριαρχούν στον λόφο σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ντέιβ Φίνλεϊ

Ο Φίνλεϊ ήταν παντρεμένος με την Πάουλα. Τώρα είναι παντρεμένος με μια γυναίκα που είναι από τη Γερμανία. Μαζί της έχει τρία παιδιά. Ο μεγαλύτερος γιος του λέγεται Ντέιβιντ και έχει γεννηθεί στη Γερμανία. Όλα τα παιδιά του είναι ερασιτέχνες παλαιστές, ενώ ο Ντέιβιντ έχει δοκιμαστεί και σε Ιαπωνικές εταιρείες πάλης. Η κόρη του, έχει κερδίσει ένα πρωτάθλημα γυναικών σε εταιρεία στην Τζόρτζια. Ο πατέρας και ο παππούς του ήταν επαγγελματίες παλαιστές, καθώς και η αδερφή του ήταν διαιτητής πάλης. Στην καριέρα του, την οποία ξεκίνησε το 1974, έχει κατακτήσει είκοσι (20) τίτλους, μέσα σε αυτούς ένα τηλεοπτικό Πρωτάθλημα στο WCW και ένα Πρωτάθλημα Ηνωμένων Πολιτειών WWE. Ξεκίνησε να παλεύει στη Μεγάλη Βρετανία και σύντομα ταξίδεψε για να κάνει καριέρα στην Αμερική. Έχει περάσει από τον World Championship Wrestling για πέντε χρόνια, καθώς και από το World Wrestling Entertainment για άλλα δέκα. Το 2011 αποδεσμεύθηκε απο το WWE, όμως επέστρεψε την επόμενη χρονιά. Celtic Cross (Running over the shoulder back to belly piledriver) – WWE Celtic Knot (Modified Indian deathlock) – WWE 2007 Kneeling reverse piledriver – WCW/Smash/WNC Double foot stomp European uppercut Headlock High knee Hotshot Leg drop Nerve hold Rolling Hills (Rolling fireman's carry slam) Running senton Seated senton Short-arm clothesline Στο All Star Wrestling British Heavyweight Championship (1 φορά)Στα Βρετανικά πρωταθλήματα World Mid-Heavyweight Championship (4 φορές)Στο Catch Wrestling Association CWA Intercontinental Heavyweight Championship (1 φορά) CWA World Middleweight Championship (4 φορές) CWA World Tag Team Championship (1 φορά)Στο World Championship Wrestling WCW World Television Championship (1 φορά)Στο Wrestling New Classic WNC Champion (1 φορά)Στο World Wrestling Entertainment Πρωτάθλημα Ηνωμένων Πολιτειών WWE (1 φορά) Προφίλ στο Gerweck.com Προφίλ στο Accelerator3359.com Προφίλ στο Bodyslamming.com Wrestling-Titles.com

Ο Ντέιβιντ Τζον «Φιτ» Φίνλεϊ, ο νεότερος (20 Οκτωβρίου 1958) είναι Βρετανός παλαιστής και ανιχνευτής ταλέντων επαγγελματικής πάλης, που εργάζεται στο WWE. Είναι περισσότερο γνωστός με τον χρόνο που έχει περάσει στις εταιρείες WCW και WWE.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%AD%CE%B9%CE%B2_%CE%A6%CE%AF%CE%BD%CE%BB%CE%B5%CF%8A

Πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Ελλάδας

Η Πριγκίπισσα Μαργαρίτα γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1905 στα Παλαιά Ανάκτορα στην Αθήνα. Ήταν αδελφή του Φιλίππου, που έγινε δούκας του Εδιμβούργου ως σύζυγος της Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου. Είχε επίσης τρεις αδελφές: την Θεοδώρα, Μαρκησία της Βάδης, την Καικιλία, Μεγάλη Δούκισσα της Έσσης, και την Σοφία, Πριγκίπισσα του Αννόβερου. Μέσω της της Βικτώριας της Βρετανίας, ο Γοδεφρείδος ήταν δεύτερος εξάδελφος της Πριγκίπισσας Μαργαρίτας και μέσω του Νικολάου Α΄ αυτοκράτορα της Ρωσίας ήταν τρίτα εξαδέλφια. Παντρεύτηκε τον Γοδεφρείδο του Χόενλοε-Λάνγκεμπουρκ (24 Μαρτίου 1897 - 11 Μαΐου 1960) στις 20 Απριλίου 1931 στο Λάνγκενμπουργκ και απέκτησαν έξι παιδιά: δυο κόρες και τέσσερις γιούς· όλα είχαν τον τίτλο του/της Γαληνοτάτης Υψηλότητας: θνησιγενής κόρη (γεννήθηκε και απεβίωσε στις 3 Δεκεμβρίου 1933) Κραφτ Αλέξανδρος Ερνέστος Λουδοβίκος Γεώργιος Έμιχ 1935-2004, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουργκ. Βεατρίκη Αλίκη Μαρία Μελίτα Μαργαρίτα 1936-1997, πριγκίπισσα του Χόενλοε-Λάνγκενμπουργκ. Γεώργιος Ανδρέας Ερρίκος γενν. 1938, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουρκ. Ροβέρτος Σιγισμόνδος Φίλιππος Ερνέστος 1944-1978, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουρκ. Αλβέρτος Βόλφγκανκ Χριστόφορος 1944-1992, πρίγκιπας του Χόενλοε-Λάνγκενμπουργκ.Τα τέσσερα μεγαλύτερα παιδιά τους γεννήθηκαν όλα στο Σβαίμπισχ Χαλ, ενώ τα δύο νεότερα, που ήταν δίδυμα, γεννήθηκαν στο Λάνγκενμπουργκ. Η Πριγκίπισσα Μαργαρίτα απεβίωσε στις 24 Απριλίου 1981 στο Λάνγκενμπουργκ της Δυτικής Γερμανίας. 18 Απριλίου 1905 - 20 Απριλίου 1931: Η Αυτης Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Ελλάδας και της Δανίας 20 Απριλίου 1931 – 11 Δεκεμβρίου 1950: Η Αυτης Βασιλική Υψηλότητα Η Διάδοχος Πριγκίπισσα του Χόενλοε-Λάνγκενμπουργκ 11 Δεκεμβρίου 1950 – 11 Μαΐου 1960: Η Αυτης Βασιλική Υψηλότητα Η Πριγκίπισσα του Χόενλοε-Λάνγκενμπουργκ 11 Μαΐου 1960 – 24 Απριλίου 1981: Η Αυτης Βασιλική Υψηλότητα Η Χήρα Πριγκίπισσα του Χόενλοε-Λάνγκενμπουργκ 11 Μαΐου 1960 – 24 Απριλίου 1981: Η ΑυτηςΒασιλική Υψηλότητα Μαργαρίτα, Πριγκίπισσα του Χόενλοε-ΛάνγκενμπουργκΤιμητικές Διακρίσεις Βασίλειο της Ελλάδας Κυρία Μεγαλόσταυρου του Τάγματος των Αγίων Όλγας και Σοφίας

Η Πριγκίπισσα Μαργαρίτα της Ελλάδας και της Δανίας (18 Απριλίου 1905 - 24 Απριλίου 1981) ήταν το μεγαλύτερο παιδί και κόρη του Ανδρέα της Ελλάδας και της Αλίκης του Μπάττενμπεργκ. Η Αλίκη ήταν κόρη του Λουδοβίκου του Μπάττενμπεργκ από τον Οίκο της Έσσης-Ντάρμστατ. Ήταν η πρώτη τρισεγγονή της Βικτωρίας της Βρετανίας και η μεγαλύτερη αδελφή του Φιλίππου της Ελλάδας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%AF%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

Brilliantovaya ruka

Το αφεντικό μιας συμμορίας (γνωστός ως «ο Αρχηγός») θέλει να μεταφέρει λαθραία κοσμήματα από μια ξένη χώρα στη Σοβιετική Ένωση, κρυμμένα σε έναν ορθοπεδικό νάρθηκα. Ο άνθρωπος που θα μεταφέρει τα κοσμήματα είναι το πρωτοπαλίκαρό του, ο Κοζοντόγιεφ, που για το σκοπό αυτό ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη με ένα κρουαζιερόπλοιο. Ο άνθρωπος που θα συναντούσε στην Τουρκία, δεν ήξερε πώς έμοιαζε, απλώς είχαν συμφωνήσει να πει μια λέξη ως σύνθημα. Από λάθος όμως νομίζουν ότι ο μεταφορέας δεν είναι ο Κοζοντόγιεφ αλλά ένας συνταξιδιώτης του, ο Γκορμπάνκοφ, και βάζουν στο χέρι του έναν νάρθηκα με τα κοσμήματα. Όταν το κρουαζιερόπλοιο επιστρέφει στη Σοβιετική Ένωση ο Γκορμπάνκοφ λέει στην αστυνομία ότι είχε γίνει. Ο αρχηγός της αστυνομίας χρησιμοποιεί τον Γκορμπάνκοφ ως δόλωμα για να συλλάβει τα μέλη της συμμορίας. Το μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας είναι οι προσπάθειες του Κοζοντόγιεφ και ενός άλλου μέλους της συμμορίας, του Lyolik, να πάρουν τον νάρθηκα με τα κοσμήματα από τον Γκορμπάνκοφ. Στο μεταξύ η σύζυγος του Γκορμπάνκοφ αρχίζει να υποψιάζεται ότι ο άντρας της ή δουλεύει για κάποιες μυστικές υπηρεσίες ή την απατά. Γιούρι Νικούλιν... ως ο Σέμιον Σεμιόνοβιτς Γκορμπάνκοφ, ένας οικονομολόγος Νίνα Γκεμπρέσκοβα... ως η σύζυγος του Γκορμπάνκοφ Άντρεϊ Μιρόνοφ... ως Κοζόντογιεφ, ένας βοηθός του Αφεντικού Ανατόλι Παπάνοφ... ως βοηθός του Αφεντικού Νόνα Μοριντιούκοφα... ως Βαρβάρα Σβετλάνα Σβετλιτσάναγια... ως Άννα, μία femme fatale Brilliantovaya ruka στο AllMovie Brilliantovaya ruka στην IMDb The Diamond Arm (with English subtitles)

Το Brilliantovaya ruka (ρωσικά: Бриллиантовая рука, αγγλικά: The Diamond Arm) είναι σοβιετική κωμική ταινία του 1969, σε σκηνοθεσία Λέονιντ Γκαϊντάι και σε σενάριο του ίδιου του σκηνοθέτη, το οποίο το έγραψε σε συνεργασία με τους Γιάκοβ Κοστικόφσκι και Μόρις Σλομπότσκοι. Πρωταγωνιστούν οι Γιούρι Νικούλιν, Άντρεϊ Μιρόνοφ, Ανατόλι Παπάνοφ, Νόνα Μοριντιούκοφα και Σβετλάνα Σβετλιτσάναγια. Η ταινία θεωρείται από πολλούς η καλύτερη κωμική ρωσική ταινία. Βασίστηκε σε πραγματικά γεγονότα: την προσπάθεια ενός Ελβετού διαρρήκτη, ο οποίος ήθελε να μεταφέρει κλεμμένα κοσμήματα κρυμμένα σε έναν ορθοπεδικό νάρθηκα. Πρόκειται για μια από τις πιο επιτυχημένες ταινίες στη Σοβιετική Ένωση καθώς έκοψε περισσότερα από εβδομήντα έξι εκατομμύρια εισιτήρια.

https://el.wikipedia.org/wiki/Brilliantovaya_ruka

Γιοάχιμ Στράιχ

Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1951 στο Βίσμαρ και αφού αγωνίστηκε αρχικά σε ομάδες νέων της γενέτειράς του, μεταγράφηκε το 1967 στη Χάνσα Ρόστοκ, όπου και έπαιξε για πρώτη φορά σε ανδρική ομάδα. Στην Χάνσα έμεινε μέχρι το 1973 και επόμενος σταθμός του ήταν το Μαγδεβούργο, στο οποίο και έκλεισε την καριέρα του το 1985. Με τη φανέλα του Μαγδεβούργου πανηγύρισε αρκετούς τίτλους, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1974, όπου παρά το γεγονός ότι έχασε λόγω τραυματισμού τον μεγάλο τελικό με τη Μίλαν ήταν ένα από τα βασικά στελέχη της ομάδας. Σημείωσε συνολικά 229 γκολ σε 378 συμμετοχές στα πλαίσια του Πρωταθλήματος (πρώτος σκόρερ στην ιστορία) και 17 γκολ σε 42 αναμετρήσεις στα κύπελλα Ευρώπης. Ήταν τέσσερις φορές πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος της Ανατολικής Γερμανίας.Ο Στράιχ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε η Γερμανία και είναι πρώτος σε τέρματα και συμμετοχές με την Εθνική της Ανατολικής Γερμανίας, μετρώντας 55 γκολ σε 102 συμμετοχές. Ήταν μάλιστα μέλος της ομάδας, που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 σημειώνοντας δύο γκολ σε τέσσερις αναμετρήσεις. Έχει επίσης κατακτήσει ένα χάλκινο μετάλλιο με την ποδοσφαιρική Ολυμπιακή ομάδα της χώρας του το 1972.Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας εργάστηκε ως προπονητής, περνώντας από τους πάγκους του Μαγδεβούργου, της Άιντραχτ Μπράουνσβαϊγκ και της ΦΣΦ Τσβίκαου. Απεβίωσε σε ηλικία 71 ετών στις 16 Απριλίου 2022. Πρωτάθλημα Λ.Δ. Γερμανίας (2): 1974, 1975 Κύπελλο Λ.Δ. Γερμανίας (3): 1978, 1979, 1983 Ολυμπιακοί Αγώνες (χάλκινο μετάλλιο): 1972 Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς (2): 1979, 1983 Πρώτος σκόρερ πρωταθλήματος (4): 1977, 1979, 1981, 1983 Κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με 50 ή περισσότερα διεθνή γκολ Κατάλογος κορυφαίων διεθνών σκόρερ ποδοσφαίρου ανδρών ανά χώρα

Ο Γιοάχιμ Στράιχ (γερμ. Joachim Streich, 13 Απριλίου 1951–16 Απριλίου 2022) ήταν Γερμανός ποδοσφαιριστής, που αγωνιζόταν ως κεντρικός επιθετικός. Διατέλεσε διεθνής με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της Ανατολικής Γερμανίας, έχοντας το ρεκόρ διεθνών συμμετοχών και τερμάτων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CE%BF%CE%AC%CF%87%CE%B9%CE%BC_%CE%A3%CF%84%CF%81%CE%AC%CE%B9%CF%87

Δακτυλίωση του φλοιού

Όπως είναι γνωστό, στα ανώτερα δασοπονικά φυτά (λ.χ. ξυλώδη δέντρα) τα αγγειακά συστήματα είναι δύο, το ξύλωμα (μεταφορά ουσιών προς τα άνω), και το φλοίωμα (μεταφορά ουσιών από τα φύλλα προς τα κάτω). Η χαραγή έχει ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση του φλοιώματος και ο θάνατος επισυμβαίνει από την αδυναμία των φύλλων να μεταφέρουν σάκχαρα (κυρίως γλυκόζη και σακχαρόζη) στις ρίζες. Σε αυτή τη διαδικασία της χαραγής, το ξύλωμα παραμένει ανέγγιχτο και το δέντρο μπορεί συνήθως να μεταφέρει προσωρινά νερό και ιχνοστοιχεία από τις ρίζες προς τα φύλλα. Ο θάνατος συμβαίνει όταν οι ρίζες δεν μπορούν πλέον να παράγουν τριφωσφορική αδενοσίνη και να μεταφέρουν θρεπτικά συστατικά προς τα πάνω διαμέσου του ξυλώματος.Οι τεχνικές "δακτυλίων του φλοιού" έχουν αναπτυχθεί για να διαταράξουν ή να εμποδίσουν τη μεταφορά σακχάρων στο φλοίωμα, διεγείροντας την πρώιμη παραγωγή λουλουδιών και αυξάνοντας την καρποφορία και για τον έλεγχο του μεγέθους των φυτών, μειώνοντας την ανάγκη για κλάδευση.Η δακτυλίωση είναι μια αργή διαδικασία σε σύγκριση με την κοπή (υλοτομία) και χρησιμοποιείται συχνά μόνο όταν είναι απαραίτητη, όπως λ.χ. στην αφαίρεση ενός ασθενικού δέντρου από μία υγιής δασική συστάδα ή από μια προστατευμένη δασική περιοχή, χωρίς να καταστραφεί η περιβάλλουσα βλάστηση. Η πρακτική της χαραγής είναι γνωστή στην Ευρώπη εδώ και αιώνες. Ένα άλλο παράδειγμα είναι η ζώνη επιλεκτικών, επιθετικών ειδών της ψευδοτσούγκας σε μερικά δάση δρυός λ.χ. της Βόρειας Καλιφόρνιας (πολιτειακό πάρκο Άναντελ), προκειμένου να αποτραπεί η εισβολή της ψευδοτσούγκας (Douglas fir) μέσα σε ένα μικτό δάσος ειδών δρυός.Η χαραγή γίνεται δασοπονικά και επίτηδες ώστε να νεκρωθεί ένα γηρασμένο δέντρο μέσα σε ένα δάσος, να παραμείνει ιστάμενο για αρκετά χρόνια ως καταφύγιο εντόμων και πτηνών, προσφέροντας ένα πολύτιμο βιότοπο για μια ποικιλία ζώων. Χρησιμοποιείται επίσης ως τεχνική για να αναγκάσει ένα καρποφόρο φυτό να αποδώσει μεγαλύτερους καρπούς, λ.χ. σε αγροτικές καλλιέργειες, μια τέτοια τεχνητή ζώνη (αφαίρεση φλοιού) στη βάση ενός μεγάλου κλαδιού ή στον κορμό. Έτσι, όλα τα σάκχαρα που παράγονται από τα φύλλα εξ' αναγκάζονται να τροφοδοτήσουν περισσότερο τους καρπούς. Δακτυλιώσεις γίνονται και στα αμπέλια, από τους παραγωγούς από πρόθεση, για να γίνουν τα σταφύλια πιο μεγάλα και πιο γλυκά. Η «ζημιά» αυτή γίνεται με την χάραξη του φλοιού σε βλαστούς που περιορίζει την κίνηση των θρεπτικών συστατικών στις ρίζες, έτσι οι υδατάνθρακες που παράγονται στα φύλλα δεν πηγαίνουν στις ρίζες για αποθήκευση. Η χαραγή σταματά προσωρινά την ανάπτυξη των δέντρων. Το κλάδεμα με ρίζες, μια αρχαία ασιατική πρακτική και άλλες ελεγχόμενες ζημίες, όπως η καρφίτσα στον κορμό ή το χτύπημα των κλαδιών και του κορμού, παράγουν αποτελέσματα παρόμοια με τη χαραγή. Χαραγή εφαρμόζεται σε αμπέλια, αβοκάντο, μηλιές, μάνγκο, εσπεριδοειδή και άλλα δέντρα. Γίνεται κανονικά μόνο σε υγιή δέντρα που δεν είχαν καλή απόδοση το προηγούμενο έτος. Πρέπει να χρησιμοποιείται με προσοχή ώστε να μην προκληθεί ζημιά στο ξυλώδες βλαστό που μπορεί να σκοτώσει το δέντρο ή το αμπέλι. Τα δέντρα φυσιολογικά θεραπεύονται μέσα σε τέσσερις έως πέντε εβδομάδες μετά τη δημιουργία. Συνιστάται και βαφή πάνω στις δακτυλιώσεις μπορεί να προστατεύσει το φυτό από μύκητες και παράσιτα. Τόσο τα φυτοφάγα ζώα όσο και τα πουλιά μπορούν αποτελεσματικά να δημιουργήσουν δακτυλιώσεις. Στη Βόρεια Αμερική, ορισμένα πτηνά μπορούν θα ανοίξουν τρύπες στους κορμούς των δέντρων για να τρέφονται με έντομα, κάνουν επίσης παράλληλους δακτυλίους οπών για να φάνε χυμό που μαζεύεται στα ανοίγματα ή για να ταΐσουν τα μικρά τους. Συχνότερα επιτίθενται σε πεύκα, σημύδα, σφενδάμι, ερυθρελάτη και οπωροφόρα δέντρα και κάνουν τη μεγαλύτερη ζημιά κατά την περίοδο αναπαραγωγής και την εγκατάσταση της περιοχής μεταξύ Φεβρουαρίου και Ιουνίου.Η διατροφική δραστηριότητα των κάστορων είναι μια σημαντική πηγή ζώνης δέντρων κοντά σε πηγές νερού. Πολλά είδη ελαφιών εκούσια ή ακούσια τρίβοντας τα κέρατά τους σε νεαρά δενδρύλλια και ώριμα δέντρα, δημιουργούν επιβλαβείς δακτυλιώσεις στους φλοιούς των δέντρων. Ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους τα κουνέλια βλάπτουν το περιβάλλον στην Αυστραλία είναι η χαραγή.

Δακτυλίωση του φλοιού (αγγλ. Girdling), πολύ συχνά γνωστή και ως χαραγή, είναι η περιφερειακή αφαίρεση του εξωτερικού και του εσωτερικού φλοιού, καθώς και του καμβίου από τον κυρίως βλαστό ή τον κορμό ενός δέντρου ή ξυλώδους φυτού. Ορισμένες φορές, στη δασοκομία και τη δενδροκομία λέγεται και "δακτύλιος του φλοιού".Η χαραγή έχει ως αποτέλεσμα την προοδευτική θανάτωση της περιοχής πάνω από τον "δακτύλιο" με την πάροδο του χρόνου. Όταν ο κύριος κορμός ενός δασικού δέντρου είναι περιτυλιγμένος, ολόκληρο το δέντρο θα πεθάνει. Προτιμάται συχνά, ως τεχνική στη Σκανδιναβία και τη Β. Αμερική, για την θανάτωση δένδρων που έχουν βιολογικά ή παθολογικά προβλήματα. Αν η χαραγή δεν είναι ολική -δηλ. δεν καλύπτει όλη την περιφέρεια του βλαστού- τότε, επιφέρει προσωρινές μόνον επιδράσεις. Συχνά η τεχνική της δακτυλίωσης του φλοιού απαντάται: στην δασοπονία στη δενδροκομία σε βανδαλισμούς από ζώαΣτη δασική διαχείριση, δασολόγοι εφαρμόζουν τη χαραγή σε συγκεκριμένα δασικά οικοσυστήματα. Σε βανδαλισμούς, αυτό μπορεί να συμβεί είτε από ανθρώπους, με πρόθεση, είτε από τρωκτικά τον χειμώνα που τρέφονται από τον φλοιό ελλείψει τροφής, ή από θηλαστικά λ.χ. ζαρκάδια και ελάφια, τα οποία σε περιόδους υψηλής χιονόπτωσης τρώνε τον φλοιό ορισμένων πλατύφυλλων και προκαλούν σοβαρές πληγώσεις (χαραγές) στα δένδρα του δάσους. Στην δενδροκομία, χρησιμοποιείται ως τεχνική αναζωογόνησης των οπωροφόρων δέντρων, ώστε να δώσουν καλύτερα και ποιοτικότερα φρούτα, ή για να καρποφορήσουν. Επίσης εφαρμόζεται και στην αμπελουργία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B1%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%86%CE%BB%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%8D

Επίγεια ψηφιακή τηλεόραση

Η λήψη της επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης γίνεται μέσω σχετικού δέκτη. Αυτός μπορεί να έχει τη μορφή μιας μικρής επιτραπέζιας συσκευής ή να είναι ενσωματωμένος (στην τηλεόραση). Ο ψηφιακός δέκτης αποκωδικοποιεί το σήμα που λαμβάνεται μέσω μιας συμβατικής κεραίας. Εντούτοις, λόγω τεχνικών ζητημάτων, μια ειδική κεραία (συνήθως ευρείας ζώνης) μπορεί να απαιτηθεί εάν η πολυπλεξία του DTV σήματος βρίσκεται εκτός εύρους ζώνης της εγκατεστημένης κεραίας. Η επίγεια ψηφιακή τηλεόραση μεταδίδεται στις ραδιοσυχνότητες που είναι παρόμοιες με την τυπική αναλογική τηλεόραση, με την κύρια διαφορά να είναι η πολυπλεξία του σήματος στον πομπό, κάτι που επιτρέψει τη λήψη πολλαπλάσιων καναλιών σε ένα ενιαίο φάσμα συχνότητας (όπως ένα κανάλι που εκπέμπει στα UHF ή στα VHF). Η ποσότητα δεδομένων που μπορεί να διαβιβαστεί (και επομένως ο αριθμός των καναλιών) επηρεάζεται άμεσα από τη μέθοδο διαμόρφωσης του καναλιού. Η μέθοδος διαμόρφωσης στο DVB-T είναι η COFDM με εγκάρσια διαμόρφωση εύρους (QAM) 64 ή 16. Γενικά ένα κανάλι 64QAM είναι σε θέση να εκπέμπει με μεγαλύτερο ρυθμό μετάδοσης (bitrate), αλλά είναι πιο ευαίσθητο σε παρεμβολές. Και τα δυο βασικά συστήματα (DVB-T και ATSC) χρησιμοποιούν τα πρότυπα μετάδοσης mpeg-2 και mpeg-4, ενώ διαφέρουν σημαντικά στο πώς κωδικοποιούνται σχετικές υπηρεσίες (όπως ο πολυκάναλος ήχος, οι υπότιτλοι και ο ηλεκτρονικός οδηγός προγράμματος EPG). Το πρότυπο για την επίγεια ψηφιακή τηλεόραση στην Ελλάδα, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, είναι το DVB-T. Στην Ελλάδα η επίγεια ψηφιακή μετάδοση ξεκίνησε από το ΤΕΙ Κρήτης από το εργαστήριο Έρευνας και Ανάπτυξης τηλεπικοινωνιακών συστημάτων PASIPHAE το Σεπτέμβριο του 2001 με δοκιμαστική εκπομπή σε όλο το Ηράκλειο Κρήτης και ακολούθησε η ΕΡΤ στις 6 Ιανουαρίου 2006 με δοκιμαστική εκπομπή. Μεταξύ Μαρτίου και Μαΐου 2006 έγινε η σταδιακή έναρξη εκπομπής των τριών βασικών καναλιών που αποτελούν την πιλοτική πλατφόρμα εκπομπής της ΕΡΤ, την ΕΡΤ Ψηφιακή. Μέχρι και το τέλος του καλοκαιριού του 2009 η ψηφιακή τηλεόραση στην Ελλάδα περιοριζόταν στη πλατφόρμα της ΕΡΤ που αποτελούταν από: Το σινέ+ με ταινίες, το σπορ+ με αθλητικά, και το πρίσμα+ κανάλι γενικού ενδιαφέροντος και σαφή προσανατολισμό/υποστήριξη σε άτομα με αναπηρίες (υπότιτλοι, νοηματική γλώσσα σε κάποια προγράμματα κ.ο.κ.). Τα παραπάνω κανάλια διέκοψαν όμως τη λειτουργία τους το Μάρτιο του 2012. Επίσης αναμεταδίδεται και το δορυφορικό πρόγραμμα του ΡΙΚ. Σύμφωνα με οδηγία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όλες οι ευρωπαϊκές χώρες θα έπρεπε να είχαν σταματήσει την προβολή των αναλογικών προγραμμάτων μέχρι το τέλος του 2012. Στις 6 Φεβρουαρίου 2015 η Ελλάδα ολοκλήρωσε επιτυχώς την ψηφιακή μετάβαση. PASIPHAE Αρχειοθετήθηκε 2020-11-08 στο Wayback Machine. Επίγεια Ψηφιακή Τηλεόραση (πρακτικές πληροφορίες και τα προγράμματα επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης της ΕΡΤ). Τεχνική Υποδομή (πληροφορίες σχετικά με την ψηφιακή τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ).

Η επίγεια ψηφιακή τηλεόραση (DTTV, DTT ή DTTB) είναι μια εφαρμογή της ψηφιακής τεχνολογίας που παρέχει μεγαλύτερο αριθμό καναλιών και/ή καλύτερη ποιότητα εικόνας και ήχου (AC3, Dolby ψηφιακό) μέσω μιας συμβατικής κεραίας αντί μιας δορυφορικής σύνδεσης. Για παράδειγμα, στο ίδιο κανάλι UHF μπορούν να εκπέμπουν μέχρι και 4 κανάλια με συμβατική ποιότητα εικόνας (SDTV), ή ένα κανάλι με εικόνα υψηλής ευκρίνειας (HDTV). Η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία είναι η ATSC στη Βόρεια Αμερική, η ISDB-T στην Ιαπωνία, και η DVB-T στην Ευρώπη και την Αυστραλία (στον υπόλοιπο κόσμο δεν έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις). Το ISDB-T είναι παρόμοιο με το DVB-T και μπορεί να γίνει χρήση των ίδιων δεκτών και αποδιαμορφωτών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%AF%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7

Μοίρις λίμνη

Όταν η Μεσόγειος Θάλασσα ήταν ζεστή και ξηρή κοιλάδα, κοντά στο τέλος της η Κρίση Αλμυρότητας του Μεσσηνίου στα τέλη της Μειόκαινου, η περιοχή του Φαγιούμ ήταν ξηρή κοιλάδα, και ο Νείλος έρεε, περνώντας από αυτήν, στο κάτω μέρος του φαραγγιού (2,400 μ. βάθος ή περισσότερο, εκεί όπου είναι το Κάιρο σήμερα). Μετά τον επαναπλημμυρισμό της Μεσογείου στο τέλος του Μειοκαίνου, ο Νείλος, το φαράγγι έγινε μέρος της θάλασσας η οποία έφτανε και πιο πέρα από το Ασουάν. Με την πάροδο του γεωλογικού χρόνου αυτό το τμήμα της θάλασσας σιγά-σιγά γέμισε με λάσπη και έγινε η κοιλάδα του Νείλου. Τελικά, τα ιζήματα στην κοιλάδα του Νείλου τον έφραξαν αρκετά ψηλά ώστε ο Νείλος υπερχείλισε στο κοίλο μέρος του Φαγιούμ και σχημάτισε μια λίμνη. Η λίμνη καταγράφεται πρώτη φορά το 3000 π.Χ., γύρω από το χρόνο του Μήνη. Ωστόσο, συνήθως, γέμιζε μόνο με τα νερά των πλημμυρών. Η λίμνη ήταν συνορεύει με νεολιθικούς οικισμούς και η πόλη της Σεντέτ (Shedet - σήμερα Φαγιούμ) μεγάλωσε στο νότο, όπου το υψηλότερο έδαφος δημιούργησε μια κορυφογραμμή. Στο 2300 π.Χ., η παροχή από το Νείλο στη φυσική λίμνη διευρύνθηκε και εκβαθύνθηκε για να δημιουργηθεί ένα κανάλι το οποίο είναι πλέον γνωστό ως το Μπαχρ Γιούσεφ. Αυτό το έργο ξεκίνησε από τον Αμενεμχέτ Γ΄, ή ίσως από τον πατέρα του Σέσωστρι Γ'. Αυτό το κανάλι τροφοδοτούσε τη λίμνη. Αυτό είχε σκοπό να εξυπηρετήσει τρεις σκοπούς: να ελέγξει τις πλημμύρες του Νείλου, να ρυθμίζει το επίπεδο του νερού του Νείλου κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων, και να προσφέρει άρδευση στην ευρύτερη περιοχή. Υπάρχουν αποδείξεις ότι από τους αρχαίους Αιγυπτίους φαραώ της δωδέκατης δυναστείας, η φυσική λίμνη του Φαγιούμ χρησιμοποιούνταν ως δεξαμενή για να αποθηκεύσει τα πλεονάσματα του νερού για χρήση κατά τη διάρκεια των ξηρών περιόδων. Τα τεράστια έργα που υλοποίησαν οι Φαραώ της δωδέκατης δυναστείας για να μετατρέψουν τη λίμνη σε μια τεράστια δεξαμενή νερού, έδωσαν την εντύπωση ότι η λίμνη ήταν ένα τεχνητό όρυγμα, όπως αναφέρθηκε από κλασικούς γεωγράφους και περιηγητές. Η λίμνη ήταν τελικά εγκαταλείφθηκε λόγω του ότι το πλησιέστερο παρακλάδι του Νείλου συρρικνώθηκε ήδη από το 230 π.Χ.. Το όνομα Μοίρις είναι η ελληνική απόδοση της Αιγυπτιακή μερ-βέρ (mer-wer) «μεγάλο κανάλι». Ο Αμενεμχέτ Γ΄, που ξεκίνησε αυτό το έργο ήταν επίσης γνωστός ως Μοίρις. Στην αρχαία Αίγυπτο, τη λίμνη αποκαλούσαν "λίμνη", "καθαρή λίμνη", και "λίμνη του Όσιρη". Κατά τη διάρκεια του μέσου Βασιλείου, ολόκληρη η περιοχή γύρω από τη λίμνη συχνά αναφέρεται και μερ-βέρ. Ομοίως, η νεώτερη Αιγυπτιακή λέξη Πιόμ "θάλασσα", αρχικά περιορίζεται στην περιγραφή της λίμνης Μοίριδος, μετά άρχισε να χρησιμοποιείται για να αναφερθεί στην Κροκοδειλόπολη και στη συνέχεια σε ολόκληρη την περιοχή του Φαγιούμ αργότερα. Αλ φαγιούμ Κυβερνείο Αλ Φαγιούμ Φαγιούμ Project, Πανεπιστήμιο του Leuven Η Υδραυλική Ανοικτών Καναλιών Ροής: Μια Εισαγωγή Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Griffith, Francis Llewellyn (1911) «Moeris, Lake of» στο: Chisholm, Hugh, επιμ. Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα (11η έκδοση) Cambridge University Press «Mœris». Encyclopedia Americana. 1920. (Αγγλικά) «Mœris». The American Cyclopædia. 1879.

Λίμνη Μοίρις (αρχαία ελληνικά: Μοῖρις, γενική Μοίριδος) είναι αρχαία λίμνη στα βορειοδυτικά της όασης Αλ Φαγιούμ, 80 χλμ. νοτιοδυτικά του Καΐρου. Στην προϊστορία, ήταν λίμνη γλυκού νερού, με μια έκταση που εκτιμάται ότι κυμαίνεται μεταξύ 1,270 τετρ. χλμ και 1.700 τετρ. χλμ. Η λίμνη εξακολουθεί να υφίσταται σήμερα ως μια μικρότερη λίμνη αλμυρού νερού που ονομάζεται Μπιρκέτ Καρούν (Birket Qarun). Η επιφάνεια της λίμνης είναι 43 μ κάτω από το επίπεδο της θάλασσας, και καλύπτει περίπου 202 τετρ. χλμ. Στη λίμνη αλιεύονται τιλάπια και άλλα ψάρια της περιοχής. Σε αυτήν την περιοχή βρέθηκαν απολιθώματα από το Μοιριθήριο (Moeritherium), ένα προϊστορικό προβοσκιδωτό θηλαστικό.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%82_%CE%BB%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7

Ναμπλούς

Η Ναμπλούς βρίσκεται σε στρατηγική θέση στη συμβολή μεταξύ δύο αρχαίων εμπορικών δρόμων· ο ένας συνδέει την παράκτια πεδιάδα του Σαρόν με την κοιλάδα του Ιορδάνη, ο άλλος συνδέει τη Ναμπλούς με τη Γαλιλαία στα βόρεια, και τη βιβλική Ιουδαία προς τα νότια μέσω των βουνών. Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 550 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε μια στενή κοιλάδα η οποία εκτείνεται κατά προσέγγιση και στα ανατολικά και στα δυτικά μεταξύ δύο βουνών: το όρος Εβάλ, το βόρειο βουνό, με την ψηλότερη κορυφή του να φτάνει τα 940 μέτρα, ενώ το όρος Γεριζίμ, το νότιο βουνό, έχει ύψος 881 μέτρα. Η Ναμπλούς βρίσκεται 42 χιλιόμετρα ανατολικά του Τελ Αβίβ, Ισραήλ, 110 χιλιόμετρα δυτικά του Αμμάν, της Ιορδανίας και 63 χιλιόμετρα βόρεια της Ιερουσαλήμ. Οι κοντινές πόλεις και κωμοπόλεις περιλαμβάνουν τη Χουουάρα και την Άκραμπα στα νότια, το Μπέιτ Φουρίκ στα νοτιοανατολικά, το Ταμμούν στα βορειοανατολικά, την Ασίρα ας-Σαμαλίγια στα βόρεια και το Καφρ Καντούμ και το Τελλ στα δυτικά. Στο κέντρο της Ναμπλούς βρίσκεται η παλαιά πόλη, αποτελούμενη από έξι μεγάλες συνοικίες: Γιασμίνα, Γαρμπ, Καριούν, Άκαμπα, Καησαρίγια και Χαμπάλα. Η Χαμπάλα είναι η μεγαλύτερη συνοικία και η αύξηση του πληθυσμού της οδήγησε στην ανάπτυξη δύο μικρότερων γειτονιών: της Αλ Άρντα και της Ταλ αλ Κρέιμ. Η παλαιά πόλη είναι πυκνοκατοικημένη και οι εξέχουσες οικογένειες περιλαμβάνουν τους Νιμρ, τους Τούκαν και τους Αμπντ αλ-Χαντί. Το μεγάλο συγκρότημα που θυμίζει οχυρό του παλατιού Αμπντ αλ-Χαντί που χτίστηκε τον 19ο αιώνα βρίσκεται στο Καριούν. Η αίθουσα Νιμρ και το παλάτι Τούκαν βρίσκονται στο κέντρο της παλαιάς πόλης. Υπάρχουν πολλά τζαμιά στην Παλαιά Πόλη: το Μεγάλο Τζαμί της Νάμπλους, το Τζαμί Αν-Νασρ, το Τζαμί Αλ-Τίνα, το Τζαμί αλ-Χάντρα, το Τζαμί Χανμπαλί, το Τζαμί αλ-Άνμπια, το Τζαμί Ατζάτζ και άλλα.Υπάρχουν έξι χαμάμ στην Παλαιά Πόλη, τα πιο σημαντικά από αυτά είναι τα αλ-Σίφα και αλ-Χάνα. Το αλ-Σίφα χτίστηκε από τους Τούκαν το 1624. Το αλ-Χάνα στη Γιασμίνα ήταν το τελευταίο χαμάμ που χτίστηκε στην πόλη τον 19ο αιώνα. Έκλεισε το 1928 αλλά αποκαταστάθηκε και άνοιξε ξανά το 1994. Αρκετά βυρσοδεψεία δερμάτων, παζάρια, κεραμικά και υφαντουργικά εργαστήρια βρίσκονται στους δρόμους της Παλαιάς Πόλεως. Επίσης, στην Παλαιά Πόλη βρίσκεται το καραβανσεράι του Χαν αλ-Τουτζάρ του 15ου αιώνα και ο Πύργος του Ρολογιού Μανάρα, που χτίστηκε το 1906. Το σχετικά εύκρατο μεσογειακό κλίμα φέρνει ζεστά, ξηρά καλοκαίρια και δροσερούς, βροχερούς χειμώνες στη Ναμπλούς. Η άνοιξη φτάνει γύρω στον Μάρτιο με Απρίλιο και οι πιο καυτοί μήνες στην πόλη είναι ο Ιούλιος και ο Αύγουστος με τον μέσο όρο να είναι 29,6 °C. Ο πιο κρύος μήνας είναι ο Ιανουάριος με θερμοκρασίες συνήθως στους 6,2 °C. Η βροχή πέφτει γενικά μεταξύ Οκτωβρίου και Μαρτίου, με τα ετήσια ποσοστά βροχόπτωσης να είναι περίπου 656 χιλιοστά.

Η Ναμπλούς (αραβικά: نابلس , εβραϊκά: שכם, Σεχέμ) είναι πόλη στη βόρεια Δυτική Όχθη, περίπου 50 χιλιόμετρα βόρεια της Ιερουσαλήμ. Η πόλη στην απογραφή του 2007 είχε 126.132 κατοίκους και ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στη Δυτική Όχθη μετά τη Χεβρώνα. Είναι πρωτεύουσα του κυβερνείου Ναμπλούς. Η πόλη ιδρύθηκε το 72 μ.Χ. ως Φλάβια Νεάπολη από τον αυτοκράτορα Βεσπασιανό κοντά στη βιβλική πόλη Συχέμ η οποία καταστράφηκε από τους Ρωμαίους κατά τον Πρώτο Ιουδαϊκό Πόλεμο. Η πόλη υπήρξε σημαντικό κέντρο διάδοσης του χριστιανισμού. Τον 5ο και 6ο αιώνα μ.Χ. έριδες ανάμεσα στους Χριστιανούς και τους Σαμαρείτες κλιμακώθηκαν με εξεγέρσεις έναντι στη Βυζαντινή διοίκηση με αποτέλεσμα τη καταστολή τους και τη συρρίκνωση της κοινότητας των Σαμαρειτών. Το 636 η πόλη κατακτήθηκε από τους Άραβες τον Ουμάρ ιμπν αλ-Χαττάμπ και το όνομά της εξαραβίστηκε σε Ναμπλούς. Το 1099 η πόλη κατακτήθηκε από τους Σταυροφόρους και οι Άραβες την ανακατέλαβαν το 1187 με τον Σαλαντίν. Η πόλη το 1517 πέρασε στην κατοχή των Οθωμανών, το 1917 των Βρετανών και παρέμεινε σε βρετανική κατοχή μέχρι το 1948, όταν και τη Δυτική Όχθη κατέλαβαν οι Ιορδανοί. Το Ισραήλ κατέλαβε τη περιοχή μετά τον πόλεμο των έξι ημερών. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης ιντίφαντα, η Ναμπλούς υπήρξε θέατρο αιματηρών επεισοδίων. Η πόλη σήμερα έχει κυρίως μουσουλμανικό πληθυσμό και βρίσκεται στο Κράτος της Παλαιστίνης. Αποτελεί σημαντικό εμπορικό και αγροτικό κέντρο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%82

Μαξίμ Ζνακ

Ο Ζνακ απέκτησε το διδακτορικό του στο δίκαιο από το κρατικό πανεπιστήμιο της Λευκορωσίας. Ο Ζνακ παρείχε νομική υποστήριξη στον προεδρικό υποψήφιο Βίκτορ Μπαμπάρικο, ο οποίος φυλακίστηκε τον Ιούνιο του 2020 κατά τη διάρκεια της 26χρονης προεδρίας του Λουκασένκο στη Λευκορωσία, πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2020 στη Λευκορωσία. Ο Μπαμπάρικο είχε την πρόθεση να αμφισβητήσει τις εκλογές της Λευκορωσίας το 2020 προτού απορριφθεί από εκλογικούς αξιωματούχους. Ο Ζνακ είναι ένα από τα μέλη της προεδρίας του Συμβουλίου Συντονισμού της Λευκορωσίας που στοχεύει να βοηθήσει στον συντονισμό της μετάβασης στη δημοκρατία στη Λευκορωσία.Στις 9 Σεπτεμβρίου 2020, απήχθη και συνελήφθη από συμμορία μασκοφόρων ανδρών που φορούσαν απλά ρούχα. Πριν από την κράτησή του, θεωρήθηκε ευρέως ως το τελευταίο ενεργό μέλος του Συμβουλίου Συντονισμού. Συνελήφθη από υποστηρικτές του Λουκασένκο μόλις δύο ημέρες μετά την αναγκαστική απέλαση της συναδέλφου του και πρώην ηγέτιδος της αντιπολίτευσης Μαρία Κολεσνίκοβα. Στις 9 Σεπτεμβρίου, ο Ζνακ είχε προγραμματίσει να παρευρεθεί σε συνέντευξη τύπου με τον Μπαμπάρικο. Απήχθη από μασκοφόρους και δεν παρευρέθηκε στη συνέντευξη τύπου. Οι συνάδελφοι του Ζνακ δήλωσαν ότι κρατήθηκε στο Μινσκ και ότι τους έστειλε τη λέξη «μάσκες» μετά την απαγωγή του. Ως τις 9 Σεπτεμβρίου 2020, το Συμβούλιο Συντονισμού δεν μπόρεσε να επικοινωνήσει με τον Μαξίμ Ζνακ μετά την κράτησή του.Στις 9 Νοεμβρίου 2020, οι δικηγόροι του Ζνακ ανακοίνωσαν ότι η κράτησή του επεκτάθηκε έως τις 9 Ιανουαρίου 2021 Από τις 21 Ιανουαρίου 2021, παραμένει στο SIZO No. 1 στο Μινσκ.Στις 12 Φεβρουαρίου, ο Ζνακ και η συνάδελφος μέλος του Συμβουλίου Συντονισμού Μαρία Κολεσνίκοβα κατηγορήθηκαν για «συνωμοσία για κατάσχεση της κρατικής εξουσίας με αντισυνταγματικό τρόπο» και «ίδρυση και ηγεσία μιας εξτρεμιστικής οργάνωσης. Στις 9 Μαρτίου, ο πληρεξούσιος του Ζνακ ανακοίνωσε ότι η προδικαστική του κράτηση είχε παραταθεί έως τις 9 Μαΐου 2021.Στις 9 Σεπτεμβρίου 2021 δικαστήριο του Μινσκ καταδίκασε τον Ζνακ και τη συγκατηγορούμενη του Μαρία Κολεσνίκοβα για τα αδικήματα του εξτρεμισμού, της υπονόμευσης της κρατικής ασφάλειας και της συνωμοσίας για την κατάληψη της εξουσίας. Στον Ζνακ επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 10 ετών, ενώ στην Κολεσνίκοβα 11 ετών. Κατάλογος απαγωγών Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Maksim Znak στο Wikimedia Commons

Ο Μαξίμ Ζνακ (λευκορωσικά: Максім Аляксандравіч Знак‎ , γεννημένος στις 4 Σεπτεμβρίου 1981) είναι Λευκορωσός δικηγόρος και πολιτικός, μέλος της ομάδας του Βίκτορ Μπαμπάρικο, μέλος της προεδρίας του Συμβουλίου Συντονισμού που σχηματίστηκε κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων της Λευκορωσίας 2020–21 κατά της διακυβέρνησης του Αλεξάντερ Λουκασένκο. Μετά την έξοδο της Σβιατλάνα Τσιχανόφσκαγια, ο Ζνακ μαζί με τη συνάδελφο ηγέτη της αντιπολίτευσης Μαρία Κολεσνίκοβα συμμετείχαν ενεργά στις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες κατά της κυβέρνησης Λουκασένκο. Τον Σεπτέμβριο του 2021 καταδικάστηκε σε 10ετή κάθειρξη από δικαστήριο του Μινσκ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%BC_%CE%96%CE%BD%CE%B1%CE%BA

Κουνελαίικα Αχαΐας

Από προφορικές μαρτυρίες φέρεται να πρωτοδημιουργήθηκε ως οικισμός στη σημερινή του θέση ανάμεσα στα έτη 1900-1920. Το όνομα του οικισμού είναι ανθρωπωνυμικό και προέρχεται από το επίθετο του πρώτου οικιστή, δηλ. από την οικογένεια Κουνέλη. Αναγνωρίστηκε ως οικισμός με το όνομα Κανελέϊκα την 16η Μαΐου 1928 και υπήχθη στην κοινότητα Χαϊκαλίου. Η ονομασία διορθώθηκε σε «Κουνελαίικα» την 16η Οκτωβρίου 1940. Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής: Κτηνοτρόφοι από τα Κουνελαίικα είχαν παλιότερα χειμαδιά των αιγοπροβάτων τους, για βοσκή, στην ορεινή περιοχή της Σάπιας Βρύσης, τοποθεσία στην Τοπική Κοινότητα Λεοντίου στο Παναχαϊκό, όπου ακόμα και σήμερα σώζονται ερείπια. Εκεί, παραπλεύρως των χαλασμάτων της Σάπιας Βρύσης διέρχεται ο δρόμος που οδηγεί από τη Ρακίτα στη Χαλανδρίτσα ενώ εγγύς της βρίσκεται λατομείο-σπαστήρας αδρανών υλικών. Ναός του χωριού και κοιμητηριακός είναι η Αγία Παρασκευή, ο οποίος ανεγέρθη το 1964. Στην περιφέρεια του οικισμού ανήκει και το ξωκλήσι της Οσίας Ολυμπίας. Στα Κουνελαίικα λειτουργούσε δημοτικό σχολείο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1970, το κτήριο του οποίου στέκει εγκαταλελειμμένο έως σήμερα στην είσοδο του χωριού. Κύρια δραστηριότητα των κατοίκων του είναι η κτηνοτροφία και η γεωργία, κυρίως οι αμπελοκαλλιέργειες. Οικογενειακά επίθετα που απαντούν σήμερα στο χωριό: Κουνέλης, Βρόντος, Κυριαζόπουλος, Μπούνιας. Αποτελέσματα της Απογραφής Πληθυσμού-Κατοικιών 2011 που αφορούν στο Μόνιμο Πληθυσμό της Χώρας, Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας, τχ. 2ο, φ. 3465 (28 Δεκεμβρίου 2012). Ε.Σ.Υ.Ε. - Μόνιμος Πληθυσμός της Ελλάδος. Απογραφή 2001, Αθήνα 2004. ISBN 960-86704-8-9. Θεόδωρος Η. Λουλούδης, Αχαΐα. Οικισμοί, οικιστές, αυτοδιοίκηση, Νομαρχιακή Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Ν.Α. Αχαΐας, Πάτρα 2010. Ιωάννης Δ. Παπαδημητρίου, Το Μαζαράκι των Πειρών και της Παναχαΐας και το Μαζαράκι των Πατρών και της Ωλενίας. Από 1600 π.Χ. μέχρι σήμερον, Πάτρα 2000, Δεύτερη Έκδοση. Κώστας Ν. Τριανταφύλλου, Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών, Τόμοι Α΄-Β΄, Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Κουνελαίικα, λήμμα Χαϊκάλι. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κουνελαίικων Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/03/2017. Ε.Ε.Τ.Α.Α. - Διοικητικές μεταβολές Κοινότητας Χαϊκαλίου Αχαΐας. eetaa.gr. Ανακτήθηκε: 17/03/2017. Κουνελαίικα. wikimapia.org

Τα Κουνελαίικα ή Κουνελέικα είναι οικισμός της Τοπικής Κοινότητας Χαϊκαλίου της Δημοτικής ενότητας Ωλενίας του «Καλλικρατικού» δήμου Δυτικής Αχαΐας στο Νομό Αχαΐας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση του Προγράμματος Καλλικράτης που ισχύει στην Ελλάδα από την 1/1/2011. Προ της εφαρμογής της διοικητικής μεταρρύθμισης «Καποδίστριας», ήταν οικισμός της Κοινότητας Χαϊκαλίου ενώ στη συνέχεια αποτέλεσε οικισμό του Δημοτικού διαμερίσματος Χαϊκαλίου του «Καποδιστριακού» δήμου Ωλενίας. Απέχει περίπου 22 χιλιόμετρα ΝΔ της Πάτρας. Πολύ κοντά στο χωριό, στο 1,5 χιλιόμετρο, βρίσκεται η ΒΙ.ΠΕ. Πάτρας. Εγγύς του βρίσκονται οι οικισμοί Άγιος Νικόλαος Κράλης (πρώην Κράλι), Αυγεραίικα, Θωμαίικα, Καλαμάκι (πρώην Χαρμπιλαίικα), Κατσαϊταίικα, Ποιμενοχώρι (πρώην Μπουντουραίικα) καθώς και το Χαϊκάλι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%B9%CE%BA%CE%B1_%CE%91%CF%87%CE%B1%CE%90%CE%B1%CF%82

Έμπειρα συστήματα

Στην τεχνολογία των έμπειρων συστημάτων, η βάση γνώσης είναι εκφρασμένη σε κανόνες φυσικής γλώσσας "ΑΝ ... ΤΟΤΕ ..." Για παράδειγμα: "ΑΝ είναι ζωντανό ΤΟΤΕ είναι θνητό" "ΑΝ η ηλικία του = γνωστή ΤΟΤΕ το έτος γεννήσεώς του = σημερινή ημερομηνία - την ηλικία του σε χρόνια" "ΑΝ η ταυτότητα του μικροβίου δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα ΚΑΙ το μικρόβιο είναι θετικό στη διαδικασία gram ΚΑΙ η μορφολογία του οργανισμού είναι "ράβδος" ΚΑΙ το μικρόβιο είναι αερόβιο ΤΟΤΕ υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα (0.8) το μικρόβιο να είναι τύπου εντεροβακτήριο " Αυτή η διατύπωση έχει το πλεονέκτημα της ομιλίας σε καθημερινή γλώσσα κάτι που είναι πολύ σπάνιο στην Επιστήμη υπολογιστών (ένα κλασσικό πρόγραμμα είναι κωδικοποιημένο). Οι κανόνες εκφράζουν τη γνώση που μπορεί να αξιοποιηθεί από τα έμπειρα συστήματα. Υπάρχουν κι άλλοι τύποι κανόνων, οι οποίοι δεν είναι σε καθημερινή γλώσσα, αλλά είναι κατανοητοί μόνο από τους επιστήμονες των υπολογιστών. Κάθε στυλ κανόνα είναι προσαρμοσμένο σε ένα στυλ μηχανής. Το όλο πρόβλημα των εμπείρων συστημάτων είναι να συλλέξει αυτή τη γνώση, συνήθως ανεπαίσθητα από τους ειδικούς. Υπάρχουν μέθοδοι αλλά οι περισσότερες είναι χρησιμοποιήσιμες μόνο από τους επιστήμονες των υπολογιστών. Η μηχανή εξαγωγής συμπεράσματος είναι ένα πρόγραμμα του υπολογιστή το οποίο έχει σχεδιαστεί για να παράγει έναν συλλογισμό σε κανόνες .Η παραγωγή του συλλογισμού βασίζεται στην Λογική. Υπάρχουν διάφορα είδη λογικής όπως η προτασιακή λογική (propositional logic), predicates of order 1 or more, η epistemic logic, η τροπική λογική (modal logic), η χρονική λογική, η ασαφής λογική, κ.α. Εκτός από την λογική των "λογικών εκφράσεων" (propositional logic) όλες οι άλλες είναι πολύπλοκες και μπορούν να γίνουν κατανοητές μόνο από μαθηματικούς , logicians ή επιστήμονες υπολογιστών. Η λογική των "λογικών εκφράσεων" είναι η βασική ανθρώπινη λογική ,η οποία εκφράζεται με τον συλλογισμό. Τα έμπειρα συστήματα τα οποία χρησιμοποιούν αυτή τη λογική ονομάζονται και έμπειρα συστήματα μηδενικής τάξης (zeroth-order). Με την λογική, η μηχανή είναι σε θέση να παράγει νέες πληροφορίες από τη γνώση η οποία εμπεριέχεται στην βάση των κανόνων και των δεδομένων προς επεξεργασία. Η μηχανή τρέχει με δύο τρόπους: με διαδικασία επεξεργασίας ενός συνόλου δεδομένων (batch) ή με την διαδικασία διαλόγου. Με την διαδικασία επεξεργασίας ,το έμπειρο σύστημα έχει όλα τα απαραίτητα δεδομένα για να παραχθεί από την αρχή. Για τον χρήστη ,το πρόγραμμα δουλεύει ως ένα κλασικό πρόγραμμα: στο οποίο ο χρήστης παρέχει δεδομένα και λαμβάνει αποτελέσματα αμέσως. Ο συλλογισμός είναι αόρατος. Ο διαλογικός τρόπος γίνεται απαραίτητος όταν ο προγραμματιστής γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ρωτήσει τον χρήστη όλα τα απαραίτητα δεδομένα από την αρχή και για τον λόγο αυτό το πρόβλημα γίνεται πολύπλοκο. Το λογισμικό πρέπει να “εφευρίσκει” τον τρόπο να λύνει το πρόβλημα ,να ζητάει από τον χρήστη ελλειπή δεδομένα, σταδιακά, πλησιάζοντας στον στόχο όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Το αποτέλεσμα δίνει την εντύπωση του διαλόγου καθοδηγούμενο από έναν ειδικό. Για να καθοδηγήσει ένα διάλογο, η μηχανή πρέπει να έχει διάφορα επίπεδα sophistication: "forward chaining", "backward chaining" και "mixed chaining". Η αλυσιδοποίηση (chaining) προς τα εμπρός είναι η ερώτηση ενός ειδικού ο οποίος δεν έχει ιδέα για την λύση και την διερευνά σταδιακά (π.χ. λάθος διάγνωση). Στην αλυσιδοποίηση προς τα πίσω, η μηχανή έχει μια ιδέα για τον στόχο (π.χ. είναι εντάξει ή όχι; Η’ υπάρχει κίνδυνος αλλά ποιο είναι το επίπεδο του;). Ξεκινάει στοχεύοντας να βρεθεί η λύση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Στην μεικτή αλυσιδοποίηση η μηχανή έχει την ιδέα του στόχου αλλά αυτό δεν είναι αρκετό: αυτό συνάγει στην αλυσιδοποίηση προς τα εμπρός από όλες τις πιθανές απαντήσεις προηγούμενων χρηστών, πριν κάνει την επόμενη ερώτηση. Έτσι, αρκετά συχνά το πρόγραμμα συμπεραίνει την απάντηση της επόμενης ερώτησης πριν καν προβεί στην ερώτηση. Μεγάλο ενδιαφέρον στη χρήση λογικής έχει το ότι αυτό το είδος λογισμικού είναι σε θέση να δίνει στο χρήστη ξεκάθαρη εξήγηση σχετικά με το τι κάνει (το “Γιατί;”)και το τι αποτέλεσμα έχει παραχθεί (το «Πώς;»). Ακόμα καλύτερα, χάρη στην λογική τα περισσότερα sophisticated έμπειρα συστήματα είναι σε θέση να ανιχνεύουν αντιφάσεις στις πληροφορίες των χρηστών ή στην παρεχόμενη γνώση, και μπορούν να τα επεξηγούν ξεκάθαρα, αποκαλύπτοντας την ίδια στιγμή την εξειδικευμένη γνώση και τον τρόπο σκέψης τους. Τα έμπειρα συστήματα προσφέρουν πολλά πλεονεκτήματα στους χρήστες σε σύγκριση με τα παραδοσιακά προγράμματα, επειδή λειτουργούν σαν τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Τα έμπειρα συστήματα επιτρέπουν στους χρήστες να συνδιαλέγονται με τους υπολογιστές όπως θα έκαναν και με κάποιον άλλο άνθρωπο.Για την εισαγωγή δεδομένων στον υπολογιστή, η παραδοσιακή μέθοδος της πληροφορικής χρησιμοποιεί μία ακριβή αλληλεπίδραση ανθρώπου-μηχανής: η οθόνη εισαγωγής δεδομένων, η οποία είναι ένα μη διαδραστικό μέσο. Η εισαγωγή δεδομένων ωθεί τον χρήστη να προετοιμάσει ένα σετ δεδομένων χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κατανοητό γιατί να χρειάζεται. Συνήθως απαιτεί από τους χρήστες να καταβάλλουν μία εξάσκηση πριν χρησιμοποιήσουν το λογισμικό αυτό. Ο χρήστης πάντα σκέφτεται μία ερώτηση τη φορά. Καθώς η βάση των κανόνων είναι σε καθημερινή γλώσσα (η μηχανή μένει άθικτη) τα έμπειρα συστήματα μπορούν να γραφτούν πολύ πιο γρήγορα από ότι ένα συμβατικό πρόγραμμα , από χρήστες ή ειδικούς, παρακάμπτοντας τους επαγγελματίες προγραμματιστές και χωρίς να χρειάζεται να επεξηγηθεί το αντικείμενο. Τα έμπειρα συστήματα χρησιμοποιούν μία βάση κανόνων, σε αντίθεση με τα συμβατικά προγράμματα, που σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να έχει αρκετές γνώσεις κάποιος για να προγραμματίσει. Είτε η βάση κανόνων έχει 10 είτε 10 000 κανόνες, η λειτουργία της μηχανής είναι ίδια. Η αξιοπιστία ενός έμπειρου συστήματος είναι ίδια με την αξιοπιστία μίας βάσης δεδομένων, δηλαδή καλή και υψηλότερη από εκείνη ενός κλασσικού συστήματος. Για να εξελιχθεί ένα έμπειρο σύστημα πρέπει, να προστεθούν, να τροποποιηθούν ή να διαγραφούν κανόνες. Εφόσον οι κανόνες είναι γραμμένοι σε απλή γλώσσα, είναι εύκολο να εντοπίζει κανείς εκείνους που χρειάζεται να διαγραφούν ή να τροποποιηθούν. Οι μηχανές που τρέχουν με απλή λογική είναι σε θέση να επεξηγούν στο χρήστη σε απλή γλώσσα, γιατί κάνουν μία ερώτηση και πώς καταλήγουν στο κάθε συμπέρασμα. Με τον τρόπο αυτό, επιδεικνύουν τη γνώση ενός εμπειρογνώμονα που εμπεριέχεται στα έμπειρα συστήματα. Έτσι, οι χρήστες μπορούν να μαθαίνουν αυτή τη γνώση και να τη χρησιμοποιούν. Επιπλέον, μπορούν να καταλήγουν σε συμπεράσματά τους βήμα-βήμα. Έτσι οι χρήστες έχουν πληροφορία σχετικά με το πρόβλημά, πολύ νωρίτερα από την τελική απάντηση του έμπειρου συστήματος. Πολύτιμες γνώσεις μπορούν να εξαφανιστούν με τον θάνατο, την παραίτηση ή την συνταξιοδότηση ενός εμπειρογνώμονα. Καταχωρούμενες σε ένα έμπειρο σύστημα γίνονται "αιώνιες". Για την ανάπτυξη ενός έμπειρου συστήματος χρειάζεται η συνέντευξη ενός εμπειρογνώμονα για να εισαχθούν στο σύστημα οι γνώσεις του. Με αυτόν τον τρόπο, το σύστημα εμπλουτίζεται και ενισχύεται περαιτέρω. Αυτοματοποιώντας μία τεράστια γνώση, ο προγραμματιστής ενδέχεται να συναντήσει ένα κλασσικό πρόβλημα: την «συνδυαστική έκρηξη» ("combinatorial explosion"), η οποία περιπλέκει σε μεγάλο βαθμό την δουλειά του και τα αποτελέσματα, σε ένα πολύπλοκο και χρονοβόρο πρόγραμμα. Το συλλογιστικό έμπειρο σύστημα δεν αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα αφού η μηχανή φορτώνει αυτόματα συνδυασμούς ανάμεσα στους κανόνες. Αυτή η ικανότητα μπορεί να απευθύνεται σε τομείς όπου οι συνδυασμοί είναι τεράστιοι: πολύ διαδραστικές ή διαλογικές εφαρμογές, λανθασμένες διαγνώσεις, υποστήριξη αποφάσεων σε πολύπλοκα συστήματα, εκπαιδευτικό λογισμικό, λογική προσομοίωσης των μηχανών ή συστημάτων και συνεχώς εναλλασσόμενο λογισμικού. Το έμπειρο σύστημα έχει ένα σημαντικό ελάττωμα το οποίο εξηγεί τη χαμηλή του επιτυχία αν και υπάρχει εδώ και 70 χρόνια.Αυτό το ελάττωμα είναι: η συλλογή γνώσης και η εξήγηση της σε κανόνες, δηλαδή μηχανική γνώσης. Αρκετοί προγραμματιστές δεν έχουν κάποια μέθοδο για να παρουσιάσουν αυτό το έργο. Εργάζονται «χειροκίνητα» κάτι που τους δίνει μεγάλη πιθανότητα να κάνουν λάθος. Η γνώση ενός εμπειρογνώμονα δεν είναι αρκετά κατανοητή, υπάρχει έλλειψη κανόνων, οι οποίοι είναι αντιφατικοί, μερικοί από τους οποίους είναι φτωχά γραμμένοι και άχρηστοι. Χειρότερα, οι περισσότεροι συνήθως χρησιμοποιούν μία μηχανή που δεν μπορεί να κάνει συλλογισμό. Το αποτέλεσμα είναι: το έμπειρο σύστημα λειτουργεί άσχημα και το έργο εγκαταλείπεται. Η σωστή μεθοδολογία ανάπτυξης μπορεί να μετριάσει αυτά τα προβλήματα. Υπάρχει λογισμικό που παίρνει συνέντευξη από τον ειδικό βήμα - βήμα , η οποία αυτόματα γράφει τους κανόνες και ταυτοχρόνως τρέχει το έμπειρο σύστημα μπροστά στα μάτια του, εκτελώντας συνοχή των κανόνων ελέγχου. Έτσι ειδικοί και χρήστες μπορούν να ελέγξουν την ποιότητα του λογισμικού πριν τελειώσει. Πολλά έμπειρα συστήματα συχνά πλαισιώνονται από τη χρήση λογικής. Πολλές από τις λογικές λειτουργούν πάνω σε " μεταβλητές " γεγονότα, δηλαδή αυτών των οποίων η τιμή αλλάζει πολλές φορές κατά τη διάρκεια μιας συλλογιστικής πράξης, η οποία θεωρείται σαν ιδιοκτησία που ανήκει σε μία πιο ισχυρή λογική. Ακριβώς όπως στην κλασσική πληροφορική, ένας τρόπος προγραμματισμού όπου οι προγραμματιστές είναι όντως άνετοι. Αυτή είναι η περίπτωση του Mycin, Dendral , fuzzy logic, predicate logic (Prolog), symbolic logic, mathematical logic κλπ. Η προτασιακή λογική χρησιμοποιεί μόνο αμετάβλητα γεγονότα .Αποδεικνύεται ότι στο ανθρώπινο μυαλό, τα γεγονότα που χρησιμοποιούνται πρέπει να παραμένουν σταθερά εφόσον το μυαλό σκέπτεται λογικά επ' αυτών. Αυτό καθιστά εύκολη την ανίχνευση αντιφάσεων και την παραγωγή της εξήγησης, δύο τρόποι ελέγχου της συνάφειας της γνώσης . Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα έμπειρα συστήματα χρησιμοποιώντας μεταβλητά γεγονότα, περισσότερο κατανοητά για τους προγραμματιστές του ΙΤ, και τα περισσότερα από αυτά είναι δυσκολότερο να αναπτυχθούν, πιο δυσνόητα στους χρήστες, λιγότερο αξιόπιστα και για τον λόγο ότι δεν παράγουν εξηγήσεις ή ανίχνευση αντίφασης. Τα έμπειρα συστήματα απευθύνονται σε τομείς όπου η συνδυαστική ανάλυση είναι τεράστια: υψηλά διαδραστικές ή εφαρμογές με διάλογο, IVR , φωνή του διακομιστή, chatterbot λανθασμένη διάγνωση, ιατρική διάγνωση υποστήριξη αποφάσεων σε πολύπλοκα συστήματα, έλεγχος διαδικασίας, διαδραστικός οδηγός χρήσης εκπαιδευτικό και tutorial software προσομοίωση λογικής των μηχανών ή των συστημάτων διαχείριση γνώσης συνεχής αλλαγή του λογισμικούΜπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν στη μηχανική του λογισμικού για γρήγορη προτυποποίηση των εφαρμογών (RAD). Πράγματι, το έμπειρο σύστημα μπορεί να προβλέψει γρήγορα πριν από τον εμπειρογνώμονα και να του δείξει εάν η μελλοντική εφαρμογή πρέπει να προγραμματιστεί. Κάθε πρόγραμμα περιλαμβάνει ειδικές γνώσεις και ο κλασσικός προγραμματισμός ξεκινά πάντα με μία συνέντευξη με τον εμπειρογνώμονα. Ένα πρόγραμμα γραμμένο στη μορφή ενός έμπειρου συστήματος λαμβάνει όλα τα ειδικά πλεονεκτήματα των έμπειρων συστημάτων, και μεταξύ άλλων, μπορεί να αναπτυχθεί από τον καθένα χωρίς εκπαίδευση στην πληροφορική και χωρίς γνώση των γλωσσών προγραμματισμού. Αλλά αυτή η λύση έχει ένα ελάττωμα: το ειδικό σύστημα τρέχει πιο αργά από ένα παραδοσιακό πρόγραμμα επειδή αυτό συνεχώς «σκέφτεται» , ενώ στην πραγματικότητα ένα κλασικό λογισμικό, απλά ακολουθεί μονοπάτια τα οποία έχουν ανιχνευτεί από τον προγραμματιστή. Τα έμπειρα συστήματα είναι σχεδιασμένα για να διευκολύνουν τα καθήκοντα στο πεδίο της λογιστικής, της ιατρικής, process control, financial service, της παραγωγής, του ανθρώπινου δυναμικού, και πολλών άλλων. Τυπικά, ο τομέας του προβλήματος είναι αρκετά πολύπλοκος, έτσι ώστε οι περισσότεροι απλοί παραδοσιακοί αλγόριθμοι να μην μπορούν να παρέχουν την κατάλληλη λύση. Η υποδομή ενός επιτυχημένου έμπειρου συστήματος βασίζεται σε μία σειρά τεχνικών διαδικασιών και ανάπτυξης, οι οποίες μπορούν να σχεδιαστούν από τεχνικούς και σχετικούς εμπειρογνώμονες. Ως εκ τούτου, τα έμπειρα συστήματα τυπικά δεν παρέχουν οριστικές απαντήσεις, αλλά παρέχουν πιθανολογικές συστάσεις. Ένα παράδειγμα εφαρμογής των έμπειρων συστημάτων στο οικονομικό πεδίο είναι είναι τα έμπειρα συστήματα για υποθήκες (expert systems for mortgages). Τα τμήματα δανείων ενδιαφέρονται για ειδικά συστήματα για υποθήκες εξαιτίας του αυξανόμενου κόστους εργασίας, το οποίο κάνει τον χειρισμό και την αποδοχή σχετικά μικρών δανείων λιγότερο κερδοφόρα. Επίσης, βλέπουν την δυνατότητα για τυποποιημένο και αποτελεσματικό χειρισμό των δανείων μέσω υποθήκης με την εφαρμογή έμπειρων συστημάτων, εκτιμώντας ότι για την αποδοχή των δανείων υπάρχουν δύσκολοι και γρήγοροι κανόνες οι οποίοι δεν υπάρχουν πάντα σε άλλους τύπους δανείων. Άλλη μία συνηθισμένη εφαρμογή στον χρηματοοικονομικό τομέα για τα έμπειρα συστήματα, είναι οι συστάσεις για διαπραγμάτευση (trading) σε διάφορες χρηματαγορές. Αυτές οι αγορές, περιλαμβάνουν πολλές μεταβλητές και ανθρώπινα συναισθήματα τα οποία μπορεί να είναι αδύνατον να χαρακτηριστούν ντετερμινιστικά. Για αυτό και τα έμπειρα συστήματα βασίζονται σε εμπειρικούς κανόνες από ειδικούς και χρησιμοποιούν δεδομένα προσομοίωσης. Τα έμπειρα συστήματα αυτού του είδους, μπορούν να επεκτείνονται σε εκείνα που παρέχουν περιφερειακές λιανικές συστάσεις, όπως η Wishabi (αγορές μέσω διαδικτύου) και σε εκείνα τα οποία συνδράμουν στις νομισματικές αποφάσεις των χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων και κυβερνήσεων. Άλλες εφαρμογές των έμπειρων συστημάτων της δεκαετίας του 1970 και του 1980, τις οποίες σήμερα αποκαλούμε απλά τεχνητή νοημοσύνη, υπάρχουν στα βιντεοπαιχνίδια. Ένα παράδειγμα είναι τα παιχνίδια μπέιζμπολ, Earl Weaver Baseball και Tony La Russa Baseball, με το καθένα να έχει υψηλές λεπτομέρειες προσομοίωσης. Όταν ένας άνθρωπος παίζει το παιχνίδι με αντίπαλο τον υπολογιστή, ο υπολογιστής ρωτάει το έμπειρο σύστημα Earl Weaver ή Tony La Russa, για να αποφασίσει ποια στρατηγική θα ακολουθήσει. Ακόμη και αυτές οι επιλογές που μερικές είναι τυχαίες, είναι μέρος του φυσικού συστήματος (όπως το να προσποιείται σε ένα παίχτη μπέιζμπολ ότι θα του κλέψει τη βάση) όπου αποφασίστηκαν βασιζόμενες στις παρεχόμενες πιθανότητες από τους Earl Weaver και Tony La Russa. Σήμερα θα μπορούσαμε απλά να πούμε ότι «η τεχνητή νοημοσύνη του παιχνιδιού παρέχει στρατηγική που αντιτίθεται με αυτή του χρήστη του παιχνιδιού». Το χτίσιμο, η διατήρηση και η ανάπτυξη των έμπειρων συστημάτων είναι γνωστή ως μηχανική των γνώσεων.. Η μηχανική των γνώσεων είναι μία "ακολουθία που περιέχει ενοποιημένη γνώση στα υπολογιστικά συστήματα με σκοπό να λύσει πολύπλοκα προβλήματα τα οποία χρειάζονται μία υψηλού επιπέδου ανθρώπινη εμπειρογνωμοσύνη" Υπάρχουν γενικά τρία άτομα που έχουν αλληλεπίδραση στα έμπειρα συστήματα. Ο ένας από αυτούς είναι ο τελικός χρήστης, το άτομο το οποίο χρησιμοποιεί το σύστημα για να τον βοηθήσει να επιλύσει το πρόβλημά του. Στη κατασκευή και την διατήρηση του συστήματος υπάρχουν δύο άλλοι ρόλοι: ο εμπειρογνώμονας στον τομέα μοντελοποίησης του προβλήματος, ο οποίος δημιουργεί το σύστημα και τροφοδοτεί τη βάση γνώσης, και ένας μηχανικος γνώσης ο οποίος βοηθά τον εμπειρογνώμονα να προσδιορίσει την αναπαράσταση της γνώσης του, εισάγοντας αυτή τη γνώση μέσα σε μία υπομονάδα επεξήγησης η οποία προσδιορίζει την τεχνική εξαγωγή συμπεράσματος που απαιτείται για τη λύση του προβλήματος. Συνήθως, ο μηχανικός γνώσης θα παρουσιάσει τη δραστηριότητα επίλυσης του προβλήματος σε μορφή κανόνων (rule-based programming). Όταν αυτοί οι κανόνες έχουν δημιουργηθεί από τον τομέα τεχνογνωσίας, η βάση γνώσης αποθηκεύει τους κανόνες του έμπειρου συστήματος. Οι ερευνητές του προγραμματιστικού έργου Stanford Heuristic και ο αποκαλούμενος ως "πατέρας" του έμπειρου συστήματος Edward Feigenbaum εισήγαγαν τα έμπειρα συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων Dendral και Mycin. Οι πρωταρχικοί συνεισφέροντες σε αυτήν την τεχνολογία ήταν οι Bruce Buchanan, Edward Shortliffe, Randall Davis, William vanMelle, Carli Scott και άλλοι στο Stanford. Τα έμπειρα συστήματα ήταν μεταξύ των πρώτων πραγματικά επιτυχημένων μορφών του λογισμικού της τεχνητής νοημοσύνης.Η έρευνα είναι επίσης πολύ ενεργή στη Γαλλία, όπου οι ερευνητές επικεντρώνονται στον αυτοματισμό της συλλογιστικής που χρησιμοποιούν οι μηχανές. Η Γαλλική συμβολική προγραμματιστική γλώσσα Prolog σχεδιάστηκε το 1972 και σηματοδοτεί μία αληθινή εξέλιξη στα έμπειρα συστήματα όπως είναι το Dendral ή το Mycin: είναι κελύφη, τα οποία έχουν μία δομή λογισμικού έτοιμη να λάβει οποιοδήποτε έμπειρο σύστημα και να το τρέξει. Ενοποιεί μία μηχανή η οποία χρησιμοποιεί πρωτοβάθμια (ανθρώπινη) λογική, με βάσεις γνώσης και δεδομένα. Είναι ένα εργαλείο για μαζική παραγωγή έμπειρων συστημάτων και ήταν η πρώτη επιχειρησιακή δηλωτική γλώσσα, η οποία αργότερα έγινε η μεγαλύτερη σε πωλήσεις γλώσσα τεχνητής νοημοσύνης στον κόσμο, παρόλο που η Prolog δεν είναι ιδιαίτερα φιλική για τον χρήστη και είναι μακρυά από την ανθρώπινη λογική.. Τη δεκαετία του 1980, τα έμπειρα συστήματα αναπτύχθηκαν ραγδαία καθώς αναγνωρίστηκαν ως πρακτικά εργαλεία για επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας. Τα πανεπιστήμια προσφέρουν μαθήματα για τα έμπειρα συστήματα και τα 2/3 των εταιρειών της λίστας Fortune 1000 (οι 1000 πιο πλούσιες εταιρείες) εφάρμοσαν την τεχνολογία αυτή, σε καθημερινές επιχειρηματικές δραστηριότητες τους.. Το ενδιαφέρον ήταν παγκόσμιο με την πέμπτη γενιά του ερευνητικού προγράμματος των υπολογιστικών συστημάτων στην Ιαπωνία και κατά συνέπεια αυξήθηκε το ερευνητικό κεφάλαιο στην Ευρώπη. Η ανάπτυξη στο πεδίο αυτό, συνεχίστηκε μέσα στη δεκαετία του 1990. Η ανάπτυξη των έμπειρων συστημάτων βοηθήθηκε από την ανάπτυξη των συμβολικών διαδικαστικών γλωσσών Lisp και Prolog. Για την αποφυγή της «ανακάλυψης του τροχού» ξανά, τα κελύφη των έμπειρων συστημάτων κατασκευάστηκαν, ούτως ώστε να δημιουργούνται μεγαλύτερα έμπειρα συστήματα με εξειδικευμένα χαρακτηριστικά . Το 1981 εμφανίστηκε το πρώτο IBM PC, μαζί με τα λειτουργικά συστήματα της οικογένειας του MS-DOS. Η χαμηλή του τιμή οδήγησε στην πολλαπλασιαστική αύξηση των χρηστών και άνοιξε μία καινούργια αγορά για τους υπολογιστές και τα έμπειρα συστήματα. Τη δεκαετία του 1980 η τεχνητής νοημοσύνης φαινόταν πολλά υποσχόμενη και οι άνθρωποι πίστευαν ότι θα πετύχαινε πολύ σύντομα[15]. Πολλές εταιρίες ξεκίνησαν το εμπόριο των κελυφών των έμπειρων συστημάτων από τα πανεπιστήμια, που μετονομάστηκαν σε “γεννήτριες” επειδή πρόσθεσαν στο κέλυφος ένα εργαλείο για το γράψιμο κανόνων σε απλή γλώσσα και έτσι, θεωρητικά, επέτρεψαν τη δημιουργία έμπειρων συστημάτων χωρίς γλώσσα προγραμματισμού ή κάποιου άλλου λογισμικού[16]. Τα καλύτερα από αυτά που δημιουργήθηκαν ήταν: το Guru (USA) και το Personal Consultant Plus (USA)[19][20], τα οποία επηρεάστηκαν από το Mycin [17][18], το Nexper Object (προγραμματισμένο από την Neuron Data, εταιρεία που ιδρύθηκε στην Καλιφόρνια από τρεις Γάλλους) [21][22], το Genesia (το οποίο προγραμματίστηκε από τη Γαλλική δημόσια εταιρία ηλεκτροδότησης και βγήκε στην αγορά από την Steria)[23] και η VP Experts(USA)[24]. Αλλά τελικά τα εργαλεία χρησιμοποιήθηκαν μόνο σε ερευνητικά προγράμματα. Αυτά τα ερευνητικά προγράμματα δεν είχαν διεισδύσει στην αγορά των επιχειρήσεων, παρουσιάζοντας ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν ήταν ακόμη ώριμη. Το 1986, μία νέα γεννήτρια έμπειρων συστημάτων για τους προσωπικούς υπολογιστές εμφανίστηκε στην αγορά, προερχόμενη από την Γαλλική ακαδημία έρευνας και ήταν η: Intelligence Service ,η οποία πουλήθηκε από την εταιρεία λογισμικού GSI-TECSI. Αυτό το λογισμικό παρουσίασε μία ριζοσπαστική καινοτομία: χρησιμοποιούσε μία λογική η οποία οδηγούσε σε συμπεράσματα (λογικής μηδενικής τάξης, zeroth order logic), την οποία εκτελούσε το έμπειρο σύστημα, βασισμένο σε μία βάση κανόνων γραμμένη σε καθημερινή γλώσσα, παράγοντας εξηγήσεις και εντοπίζοντας αντιφάσεις μεταξύ των γεγονότων. ‘Ήταν το πρώτο εργαλείο το οποίο παρουσίαζε την τεχνητή νοημοσύνη, η οποία είχε οριστεί από τον Edward Feigenbaum ,και στο βιβλίο του για την Ιαπωνική πέμπτη γενιά Artificial Intelligence and Japan's Computer Challenge to the World (1983) έλεγε: «Τα μηχανήματα θα έχουν τη δύναμη της συλλογιστικής, τα οποία αυτόματα μηχανοποιούν μεγάλες ποσότητες γνώσεων για να εξυπηρετήσουν οποιαδήποτε σκοπό των ανθρώπινων προτάσεων, από ιατρικές διαγνώσεις μέχρι την σχεδίαση παραγωγής προϊόντων και από διοικητικές αποφάσεις μέχρι την εκπαίδευση», «Η ανθρώπινη συλλογιστική έχει, ίσως αναπόφευκτα, διαμορφώσει τη συλλογιστική μηχανή», «η δύναμη του συλλογισμού αυτών των μηχανημάτων φτάνει ή υπερβαίνει τη δύναμη του ανθρώπινου συλλογισμού ο οποίος τα καθοδηγεί, και σε μερικές περιπτώσεις, η δύναμη του συλλογισμού κάθε ανθρώπου εκτελείται σαν καθήκον». Στην πραγματικότητα η "Pandora" ήταν Υπηρεσία Πληροφοριών (1985), ένα πρόγραμμα το οποίο δημιουργήθηκε από την διατριβή των δύο ακαδημαϊκών φοιτητών: τους Jean-Louis Laurière , που ήταν από τους διασημότερους Γάλλους ερευνητές της τεχνητής νοημοσύνης. Δυστυχώς, επειδή αυτό το λογισμικό δεν γράφτηκε από τους ίδιους τους προγραμματιστές της τεχνητής νοημοσύνης, το GSI-TECSI δεν ήταν σε θέση να το αναπτύξει. Οι πωλήσεις μειώθηκαν και το εμπόριο των έμπειρων συστημάτων μετά από μερικά χρόνια σταμάτησε. Darlington, Keith (2000). The Essence of Expert Systems. Pearson Education. ISBN 978-0-13-022774-4. Ignizio, James (1991). Introduction to Expert Systems. McGraw-Hill Companies. ISBN 978-0-07-909785-9. Joseph C. Giarratano· Gary Riley (2005). Expert Systems, Principles and Programming. Course Technology Ptr. ISBN 978-0-534-38447-0. Jackson, Peter (1998). Introduction to Expert Systems. Addison Wesley. ISBN 978-0-201-87686-4. Walker, Adrian· Michael McCord· John F. Sowa· Walter G. Wilson (1990). Knowledge Systems and Prolog. Addison-Wesley. ISBN 978-0-201-52424-6. Crevier 1993 McCorduck 2004 George F. Luger· William A. Stubblefield (2004). Artificial Intelligence: Structures and Strategies for Complex Problem Solving (5th έκδοση). The Benjamin/Cummings Publishing Company, Inc. ISBN 978-0-8053-4780-7. Nils J. Nilsson (1 Απριλίου 1998). Artificial Intelligence: A New Synthesis. Morgan Kaufmann Publishers. ISBN 978-1-55860-467-4. Russell Norvig 2003 Patrick Henry Winston (Απρίλιος 1984). Artificial Intelligence. Addison-Wesley. ISBN 978-0-201-08259-3. «ACM Computing Classification System: Artificial intelligence». ACM. 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2007. Jean-Philippe de Lespinay, Admiroutes, December 2008: Reasoning AI Αρχειοθετήθηκε 2012-01-24 στο Wayback Machine. Automates Intelligents, 2009: Conversational and Call centers Αρχειοθετήθηκε 2012-01-09 στο Wayback Machine. US patent 4763277, Ashford, Thomas J. et al., "Method for obtaining information in an expert system", published 1988-08-09, issued 1988-08-09 Artificial Intelligence στο Curlie Expert System tutorial on Code Project Αρχειοθετήθηκε 2011-11-30 στο Wayback Machine.

Στην τεχνητή νοημοσύνη, ένα έμπειρο σύστημα είναι ένα υπολογιστικό σύστημα το οποίο μιμείται την ικανότητα ενός εμπειρογνώμονα στη λήψη αποφάσεων. Τα έμπειρα συστήματα σχεδιάστηκαν για να λύνουν πολύπλοκα προβλήματα συλλογιζόμενα με βάση τη διαθέσιμη γνώση σε ένα πεδίο, όπως κάνει ένας εμπειρογνώμονας, και όχι εκτελώντας μία ακριβή διαδικασία επίλυσης την οποία έχει προδιαγράψει ένας προγραμματιστής, όπως στην περίπτωση του συμβατικού προγραμματισμού υπολογιστών. Τα πρώτα έμπειρα συστήματα δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1970 και έπειτα αναπτύχθηκαν ραγδαία τη δεκαετία του 1980. Τα έμπειρα συστήματα ήταν ανάμεσα στις πρώτες πραγματικά επιτυχημένες μορφές του λογισμικού της ΤΝ. Ένα έμπειρο σύστημα έχει μοναδική δομή, διαφορετική από τα παραδοσιακά προγράμματα. Διαιρείται σε δύο μέρη, το ένα σταθερό, ανεξάρτητο από το έμπειρο σύστημα: η μηχανή εξαγωγής συμπερασμάτων, και το άλλο μεταβλητό: η βάση γνώσης. Για να τρέξει ένα έμπειρο σύστημα, η μηχανή σκέφτεται λογικά στηριζόμενη στη βάση γνώσης όπως ο άνθρωπος.. Τη δεκαετία του 1980 εμφανίστηκε ένα τρίτο μέρος: ένα περιβάλλον διαλόγου (interface) για να συνδιαλέγεται με τους χρήστες . Αυτή η ικανότητα να έρχεται σε επαφή με τους χρήστες ονομάστηκε αργότερα επικοινωνιακή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1_%CF%83%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1

Γκονσάλο Πασιένσια

Γεννημένος στο Πόρτο, εντάχθηκε στο σύστημα ακαδημιών της ΦΚ Πόρτο το 2002, σε ηλικία 8 ετών. Στις 12 Ιανουαρίου του 2014, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την ΦΚ Πόρτο Β, σε έναν αγώνα κόντρα στην Πορτιμονένσε ΣΚ, με τελικό σκορ 2-0. Το πρώτο του γκολ το πέτυχε στις 22 Μαρτίου, του ίδιου χρόνου, σε έναν ισόπαλο αγώνα (2-2), κόντρα στη ΣΝ Φεϊρένσε.Στις 21 Ιανουαρίου του 2015, έκανε και το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα της Πόρτο, σε έναν αγώνα Κυπέλλου, κόντρα στην Μπράγκα. Στην ίδια διοργάνωση, μία εβδομάδα αργότερα, πέτυχε και το πρώτο του γκολ, κόντρα στην Ασοσιασάο Ακαδέμικα δε Κοΐμπρα, με τελικό σκορ 4-1. Στο τέλος της σεζόν η Ακαδέμικα, τον απέκτησε ως δανεικό για έναν χρόνο.Στις 31 Αυγούστου του 2016, ήτοι την τελευταία μέρα των μεταγραφών, ο Ολυμπιακός Πειραιώς, ανακοίνωσε την απόκτηση του, με μορφή δανεισμού. Στον Ολυμπιακό δεν αγωνίστηκε σχεδόν καθόλου, ενώ αργότερα προέκυψε πρόβλημα με την καρδιά του και ουσιαστικά ο σύλλογος τον άφησε να επιστρέψει στην πατρίδα του πολύ νωρίς.Παρόλα αυτά, ξεπερνώντας το πρόβλημα του, τον Δεκέμβριο του 2016, ανακοινώθηκε ο δανεισμός του στη Ρίο Αβε. Τον Ιούλιο του 2017 δόθηκε για μισή σεζόν δανεικός στη Σετουμπαλ. Τον Ιούλιο του 2018 αποκτήθηκε από την Άιντραχτ Φραγκφούρτης. Το 2020 δόθηκε δανεικός στη Σάλκε για ένα χρόνο και μετά επέστρεψε στην Άιντραχτ και μαζί της κατέκτησε το europa league. Ο Πασιένσια μετρά πάνω από 50 συμμετοχές στις μικρές ομάδες της Εθνική Πορτογαλίας. Την πρώτη του συμμετοχή στην U21 την πραγματοποίησε στις 5 Μαρτίου του 2014, σε ηλικία 19 ετών, χάνοντας μάλιστα κι ένα πέναλτι, σε έναν αγώνα κόντρα στην αντίστοιχη εθνική της Βόρειας Μακεδονίας. Κατόπιν αγωνίστηκε και στο Ευρωπαϊκό Νέων του κάτω των 21 του 2015. Αγωνιζόμενος κυρίως ως αλλαγή, η ομάδα του έφτασε έως στον τελικό της διοργάνωσης, χάνοντας τελικά τον τίτλο στα πέναλτι από τη Σουηδία.Το 2016, υπήρξε μέλος της ολυμπιακής ομάδας της Πορτογαλίας, στους αγώνες του Ρίο. Πετυχαίνοντας 3 γκολ στη φάση των ομίλων, στα προκριματικά όμως αποκλείστηκε. Τελευταία ενημέρωση: 15 Μαΐου 2016 Γκονσάλο Πασιένσια στο footballzz.co.uk (Πορτογαλικά) Γκονσάλο Πασιένσια στο ForaDeJogo Portuguese League profile (Πορτογαλικά) National team data

Ο Γκονσάλο Μέντες Πασιένσια (πορτογαλικά: Gonçalo Mendes Paciência, 1 Αυγούστου 1994 - ) είναι Πορτογάλος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και διεθνής με τις μικρές ομάδες της Εθνικής Πορτογαλίας. Ανήκει στο έμψυχο δυναμικό της Άιντραχτ Φραγκφούρτης, ως επιθετικός. Πατέρας του Γκονσάλο είναι ο Ντομίνγκος Πασιένσια νυν προπονητής ποδοσφαίρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%83%CE%AC%CE%BB%CE%BF_%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AD%CE%BD%CF%83%CE%B9%CE%B1

Κάστρο του Σωμόν

Το όνομα Σωμόν προέρχεται από το γαλλικό chauve mont, που σημαίνει "φαλακρός λόφος". Το πρώτο κάστρο σε αυτή την τοποθεσία, που βρίσκεται μεταξύ Μπλουά και Αμπουάζ, κτίστηκε από τον Όντο Α΄ κόμη του Μπλουά τον 10ο αιώνα, με σκοπό να προστατεύσει αυτός τη γη του από επιθέσεις των φεουδαρχικούς αντιπάλους του, Φουλκ Γ΄ Νέρα κόμη του Ανζού. Εκ μέρους του το έλαβε ο Νορμανδός Γκέλντουιν, το βελτίωσε και το κράτησε ως δικό του. Η μικρανιψιά του Ντενίζ ντε Φουζέρ, έχοντας παντρευτεί τον Σουλπίς ντ'Αμπουάζ, πέρασε το κάστρο στην οικογένεια Αμπουάζ για τους επόμενους πέντε αιώνες. Εναντίον του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας εξεγέρθηκε ανεπιτυχώς ο Πέτρος του Αμπουάζ: η περιουσία του κατασχέθηκε και το κάστρο διαλύθηκε με βασιλικό διάταγμα το 1465. Αργότερα το Σατώ ξαναχτίστηκε από τον Κάρολο Α΄ του Αμπουάζ το 1465–1475 και στη συνέχεια ολοκληρώθηκε από τον γιο του, τον Κάρολο Β΄ του Αμπουάζ του Σωμόν από το 1498–1510, με τη βοήθεια του θείου του, τουύ καρδινάλιου Γεωργίου του Αμπουάζ. Ορισμένα αναγεννησιακά χαρακτηριστικά μπορεί κάποιος να παρατηρήσει σε κτίρια, που διατηρούν τη γενική μεσαιωνική τους εμφάνιση. Το Σατώ αποκτήθηκε από την Αικατερίνη της Μεδίκων το 1550. Εκεί φιλοξένησε πολλούς αστρολόγους, μεταξύ των οποίων τον Νοστράδαμο. Όταν ο σύζυγός της Ερρίκος Β΄ πέθανε το 1559, η Αικατερίνη ανάγκασε την ερωμένη του, Νταϊάν ντε Πουτιέ, να δεχτεί το Σατώ ντε Σωμόν σε αντάλλαγμα για το Κάστρο του Σενονσώ, που είχε δώσει ο Ερρίκος Β΄ στη Νταϊάν. Η ντε Πουατιέ είχε ζήσει στο Σωμόν μόνο για λίγο. Το 1594, μετά τον θάνατο της εγγονής τής Νταϊάν, της Σαρλότ ντε Λα Μαρκ, ο πύργος πέρασε στον σύζυγό της Ερρίκο ντε Λα Τουρ ντ'Ωβέρν, δούκα του Μπουγιόν, ο οποίος το πώλησε σε κάποιον φοροεισπράκτορα Λαρζεντιέ. Αυτός είχε γίνει πλούσιος, συγκεντρώνοντας τον φόρο άλατος που ονομάζεται γκαμπέλ. Όταν ο Λαρζεντιέ συνελήφθη τελικά για κατάχρηση, το κάστρο και ο τίτλος τού κυρίου τού Σωμόν πέρασαν σε μία οικογένεια με καταγωγή από τη Λούκα, η οποία τα είχε μέχρι το 1667, όταν πέρασαν με επιγαμία στους κυρίους του Ρουφινιάκ. Ο Πωλ ντε Μπωβιλιέρ, δούκας του Μπωβιλιέρ και αργότερα δούκας του Σαιντ-Αινιάν, αγόρασε το Σατώ το 1699, εκσυγχρόνισε μέρος από το εσωτερικό του και το διακόσμησε με αρκετό μεγαλείο. Φιλοξένησε τον δούκα του Ανζού, όταν ταξίδευε για να γίνει βασιλιάς της Ισπανίας το 1700. Ο κληρονόμος του αναγκάστηκε να πουλήσει το Σωμόν, για να πληρώσει τα χρέη του σε έναν κύριο των τακτικών αιτημάτων (εφέτη) του Λουδοβίκου ΙΕ΄, τον μεσιέ Μπερτίν, ο οποίος κατεδάφισε τη βόρεια πτέρυγα, που είχε κτιστεί από τον Κάρολο Β΄ του Αμπουάζ και τον καρδινάλιο του Αμπουάζ, για να ανοίξει τη θέα του σπιτιού προς το ποτάμι σύμφωνα με τη σύγχρονη μόδα. Το 1750, ο Ζακ-Ντονατιέν Λε Ραι αγόρασε το κάστρο ως εξοχική κατοικία, όπου ίδρυσε ένα εργοστάσιο παραγωγής γυαλιού και κεραμικών. Θεωρήθηκε από τους Γάλλους ως ο «πατέρας της Αμερικανικής Επανάστασης», επειδή αγαπούσε την Αμερική. Ωστόσο το 1789, η νέα Γαλλική Επαναστατική κυβέρνηση κατάσχεσε τις ιδιοκτησίες του Λε Ραι, συμπεριλαμβανομένου τού αγαπημένου του Σατώ ντε Σωμόν. Η Η Μαντάμ ντε Στάελ απέκτησε το κάστρο το 1810. Ο κόμης του Αραμόν αγόρασε το παραμελημένο κάστρο το 1833, ανέλαβε εκτεταμένες ανακαινίσεις υπό τον αρχιτέκτονα Ζυλ Ποτιέ ντε λα Μοραντιέρ του Μπλουά, που αργότερα έγινε επιθεωρητής των εργασιών στο Σατώ ντε Μπλουά. Ο κόμης του Αραμόν εγκατέστησε ένα μουσείο μεσαιωνικής τέχνης στον "Πύργο της Αικατερίνης των Μεδίκων". Ως το 1851, το «σύνολο του Σωμόν», -ένα σύνολο από υστερο-Γοτθικές ταπισερί των αρχών του 16ου αιώνα με θέματα από τη ζωή της εξοχής, με θέμα τον θρίαμβο της αιωνιότητας, στενά συνδεδεμένα με το Σωμόν και τώρα στο Μουσείο Τέχνης του Κλήβελαντ- εξακολουθούσε να κρέμεται στο «δωμάτιο της Αικατερίνης των Μεδίκων". Οι ταπεσερί είχαν κοπεί και συνδυαστεί για να ταιριάσουν στο δωμάτιο.Το κάστρο έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο από το 1840 από το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού. Η Μαρί-Σαρλότ Σαι, κληρονόμος της περιουσίας του εμπόρου ζάχαρης Λεόν Σαι, απέκτησε το Σωμόν το 1875. Αργότερα, εκείνο το έτος, παντρεύτηκε τον Αμεντέ ντε Μπρολί, ο οποίος ανέθεσε τα σχέδια των πολυτελών στάβλων το 1877 στον Πωλ-Ερνέστ Σανσόν. Ο πρίγκιπας Αμεντέ ακολούθως ανακαίνισε το κάστρο υπό την καθοδήγηση του Σανσόν και ξαναφύτεψε τη γύρω έκταση με τον τρόπο των αγγλικών φυσιοκρατικών τοπίων. Δώρισε το Σατώ ντε Σωμόν στην κυβέρνηση το 1938. Το Σατώ ντε Σωμόν είναι σήμερα ένα μουσείο και κάθε χρόνο διοργανώνει ένα Φεστιβάλ Κήπου από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο, όπου σύγχρονοι σχεδιαστές κήπων εκθέτουν τη δουλειά τους σε έναν κήπο αγγλικού στιλ. Bosseboeuf, Louis Auguste (1906), Le Chateau de Chaumont dans l'historie et les arts (in French), A. Mame Κάστρα του Λίγηρα Επίσημος ιστότοπος για το Chaumont (in French) Φωτογραφίες από Château de Chaumont και άλλα κάστρα του Λίγηρα

Το Κάστρο του Σωμόν, γαλλ. Château de Chaumont είναι ένα κάστρο στο Σωμόν-συρ-Λουάρ, στην περιοχή Λουάρ-ε-Σερ της Γαλλίας. Το κάστρο ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα από τον Όντο Α΄ κόμη του Μπλουά. Όταν ο Πέτρος του Αμπουάζ επαναστάτησε εναντίον του Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας, ο βασιλιάς διέταξε την καταστροφή του κάστρου. Αργότερα, τον 15ο αιώνα, το Σατώ ντε Σωμόν ξαναχτίστηκε από τον Κάρολο Α΄ του Αμπουάζ. Είναι προστατευόμενο ως ιστορικό μνημείο από το 1840· το 1938 το κάστρο παραχωρήθηκε στην ιδιοκτησία του κράτους και είναι έτσι ανοιχτό στο κοινό.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A3%CF%89%CE%BC%CF%8C%CE%BD

Σέλευκος Ζ΄ Κυβιοσάκτης

Μια διαδεδομένη αντίληψη ήταν πως πατέρας του είναι ο Αντίοχος Ι' Ευσεβής και μητέρα του η Κλεοπάτρα Σελήνη Α'. Όπως γνωρίζουμε παιδιά τους ήταν ο Αντίοχος ΙΓ' Ασιατικός και πιθανώς ένας άλλος γιος, ο Σέλευκος Φιλομήτωρ που κατά πάσα πιθανότητα ταυτίζεται με το Σέλευκο Κυβιοσάκτη. Από τις λίγες πληροφορίες που έχουμε πρέπει να βασίλεψε κατά την περίοδο που η Συρία ήταν υπό την κατοχή του βασιλιά της Αρμενίας, Τιγράνη του Μέγα (83 π.Χ. – 69 π.Χ.) Στην πραγματικότητα μόνο ελάχιστες πόλεις παρέμειναν πιστές στους Σελευκίδες αυτήν την εποχή. Ο νεαρός βασιλιάς ήταν πιθανώς ο ίδιος Σέλευκος που νυμφεύτηκε μια πριγκίπισσα των Πτολεμαίων της Αιγύπτου, τη Βερενίκη Δ'. Η τελευταία ήταν κόρη του Πτολεμαίου ΙΒ' του Αυλητή και αδελφή της διάσημης Κλεοπάτρας. Όσο ο πατέρας της διέμενε στη Ρώμη προσπαθώντας να κερδίσει την υποστήριξη πλούσιων συμμάχων, οι Αλεξανδρινοί προσπάθησαν να εξασφαλίσουν πως δεν θα επέστρεφε ποτέ. Ο προφανής τρόπος ήταν να βρουν έναν σύζυγο βασιλικής καταγωγής για την πριγκίπισσα Βερενίκη. Μετά από δύο άκαρπες προσπάθειες με άλλους συγγενείς των Σελευκιδών, τρίτη τους επιλογή ήταν ο Σέλευκος. Ο γάμος τελέστηκε πράγματι. Εντούτοις αποδείχτηκε πως ο Σέλευκος είχε τόσο αποτρόπαια εμφάνιση και τρόπους που του κόλλησαν το παρατσούκλι «Κυβιοσάκτης», που σημαίνει έμπορος ψαριών (ο οποίος κατ’ επέκταση μυρίζει πολύ δυσάρεστα). Οι πηγές διαφωνούν σχετικά με το τέλος του, ο οποίος έλαβε χώρα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετά το γάμο. Ο Δίων Κάσσιος και ο Στράβων υποστηρίζουν πως η Βερενίκη δεν τον άντεξε και διέταξε τη δολοφονία του. Εντούτοις μια άλλη εκδοχή των θέλει να πεθαίνει ατυχώς από βαριά ασθένεια. Η αγγλόφωνη wikipedia. Βιογραφία της Βερενίκης Δ' από τον Christopher Bennett Berenice IV. Ιδιαίτερα στα σχόλια 14 έως 16 αναφέρονται αρκετές πληροφορίες σχετικά με τις θεωρίες καταγωγής και θανάτου του Σέλευκου. The House of Ptolemy,by E. R. Bevan Κεφάλαιο 12 Δυναστεία των Σελευκιδών Αυτοκρατορία των Σελευκιδών Ελληνιστική περίοδος

Ο Σέλευκος Ζ' Κυβιοσάκτης ή Φιλομήτωρ ήταν ένας από τους τελευταίους ηγεμόνες της Δυναστείας των Σελευκιδών, βασιλέων της Συρίας κατά την ελληνιστική περίοδο. Τα τελευταία μέλη της δυναστείας είναι στην πραγματικότητα σκαιώδεις χαρακτήρες. Πρόκειται για δυνάστες μικρών περιοχών, των οποίων η σύνδεση με το βασιλικό οίκο του Σέλευκου Α' είναι αντικείμενο συζήτησης. Την κατάσταση δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο το γεγονός πως πολλοί έφεραν παρόμοια ονόματα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%96%CE%84_%CE%9A%CF%85%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82

W (Unix)

Παράδειγμα εξόδου (διαφέρει, ανάλογα με το σύστημα): $ w 11:12am up 608 day(s), 19:56, 6 users, load average: 0.36, 0.36, 0.37 User tty login@ idle what smithj pts/5 8:52am w jonesm pts/23 20Apr06 28 -bash harry pts/18 9:01am 9 pine peterb pts/19 21Apr06 emacs -nw html/index.html janetmcq pts/8 10:12am 3days -csh singh pts/12 16Apr06 5:29 /usr/bin/perl -w perl/test/program.pl Κατάλογος βοηθημάτων του Unix

Σε πολλά λειτουργικά συστήματα της οικογένειας του Unix, η εντολή w εμφανίζει συνοπτικά όλους τους χρήστες που είναι συνδεδεμένοι στον υπολογιστή, τι κάνει ο καθένας εκείνη τη στιγμή και τι φόρτο προκαλεί αυτή η δραστηριότητα στον υπολογιστή. Αποτελεί συνδυασμό σε μια εντολή των εξής προγραμμάτων του Unix: who, uptime, και ps -a.

https://el.wikipedia.org/wiki/W_(Unix)

Ελλειψοειδές αναφοράς

Το 1687 ο Ισαάκ Νεύτων συμπεριέλαβε στο Principia μία απόδειξη ότι ένα περιστρεφόμενο ρευστό σώμα που υπόκειται στην ίδια τη βαρύτητά του και βρίσκεται σε ισορροπία παίρνει το σχήμα ενός πεπλατυσμένου ελλειψοειδούς εκ περιστροφής, το οποίο απεκάλεσε «πεπλατυσμένο σφαιροειδές». Σήμερα χρησιμοποιείται ο όρος «ελλειψοειδές» αντί του πλήρους όρου «πεπλατυσμένο ελλειψοειδές εκ περιστροφής». Σε περιπτώσεις, κυρίως αστεροειδών, όπου απαιτείται ένα γενικότερο ελλειψοειδές ως πρότυπο, ο όρος είναι τριαξονικό ελλειψοειδές ή και «σκαληνό ελλειψοειδές». Ελλειψοειδή με διάφορα κέντρα έχουν χρησιμοποιηθεί, αλλά τα σύγχρονα (μετά τα GPS) ελλειψοειδή έχουν ως κέντρο τους το πραγματικό κέντρο μάζας της Γης ή του ουράνιου σώματος. Το σχήμα ενός (πεπλατυσμένου) ελλειψοειδούς εκ περιστροφής προσδιορίζεται από τις παραμέτρους της ελλείψεως που γεννά το ελλειψοειδές όταν περιστρέφεται γύρω από τον ελάσσονα άξονά της. Ο μεγάλος ημιάξονας της ελλείψεως, ο a, ταυτίζεται με την ισημερινή ακτίνα του ελλειψοειδούς, ενώ ο μικρός ημιάξονας της ελλείψεως (b) ταυτίζεται με τις πολικές αποστάσεις από το κέντρο. Αυτά τα δύο μήκη περιγράφουν πλήρως τις διαστάσεις και το σχήμα του ελλειψοειδούς αλλά στην πράξη οι εργασίες της γεωδαισίας προσδιορίζουν τα ελλειψοειδή δίνοντας τον μεγάλο ημιάξονά τους και το αντίστροφο της πλατύνσεως, 1/f, Η πλάτυνση f είναι ένα απλό μέτρο τού πόσο είναι «συμπιεσμένος» ο άξονας συμμετρίας σε σχέση με την ισημερινή ακτίνα: f = a − b a . {\displaystyle {\begin{aligned}f&={\frac {a-b}{a}}.\end{aligned}}} Για τη Γη η πλάτυνση είναι περίπου 1/300 και αντιστοιχεί σε διαφορά του μεγάλου από τον μικρό ημιάξονα περί τα 21 χιλιόμετρα. Για σύγκριση, η Σελήνη έχει πλάτυνση μικρότερη του 1/825, ενώ ο Δίας είναι εμφανώς πεπλατυσμένος (f = 1/15). Στα μικρότερα σώματα υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες πλατύνσεις που δεν οφείλονται στην περιστροφή τους, π.χ. ο δορυφορος Τελεστώ του Κρόνου έχει σχήμα που προσεγγίζεται με τριαξονικό ελλειψοειδές πλατύνσεως 1/3 ως 1/2. Πολλές άλλες παράμετροι χρησιμοποιούνται στη γεωδαισία, αλλά μπορούν όλες να συσχετισθούν με μία ή δύο από τις a, b και f. Μία κύρια χρήση των ελλειψοειδών αναφοράς είναι ως βάση για τη θεμελίωση ενός συστήματος συντεταγμένων: του πλάτους (βορράς/νότος), του μήκους (ανατολή/δύση), και του υψομέτρου. Για τον σκοπό αυτό είναι απαραίτητος ο καθορισμός ενός «μηδενικού μεσημβρινού», που για τη Γη είναι συνήθως ο Πρώτος μεσημβρινός του Γκρήνουιτς. Για άλλα σώματα ένα σταθερό χαρακτηριστικό της επιφάνειας ορίζει συνήθως τον μεσημβρινό αυτό, π.χ. για τον Άρη ο κρατήρας Airy-0. Μπορούν να ορισθούν πολλά διαφορετικά συστήματα συντεταγμένων επάνω στο ίδιο ελλειψοειδές αναφοράς. Το μήκος μετρά την αζιμουθιακή γωνία (αυτή που διαγράφεται καθώς περιστρέφεται το σώμα περί τον άξονά του) ανάμεσα στον μηδενικό μεσημβρινό και στο σημείο του οποίου το μήκος μετράται. Κατά σύμβαση, για τη Γη, τη Σελήνη και τον Ήλιο, το μήκος εκφράζεται σε μοίρες από −180° μέχρι +180°, ενώ για άλλα ουράνια σώματα μετράται από 0° μέχρι 360°. Το πλάτος μετρά το πόσο κοντά στους πόλους ή στον ισημερινό κείται ένα σημείο κατά μήκος ενός μεσημβρινού. Είναι μία γωνία από −90° μέχρι +90°, με το 0° να αντιστοιχεί στον ισημερινό. Το κοινό ή γεωδαιτικό πλάτος είναι η γωνία ανάμεσα στο ισημερινό επίπεδο και μία ευθεία γραμμή που είναι κάθετη στην τοπική επιφάνεια του ελλειψοειδούς αναφοράς. Ανάλογα με την πλάτυνση, αυτό το πλάτος μπορεί να διαφέρει ελαφρώς από το γεωκεντρικό (δηλαδή το γεωγραφικό) πλάτος, το οποίο είναι η γωνία ανάμεσα στο ισημερινό επίπεδο και μία ευθεία που ξεκινά από το κέντρο του ελλειψοειδούς και διέρχεται από το σημείο. Για άλλα σώματα χρησιμοποιούνται οι όροι «πλανητογραφικό» και «πλανητοκεντρικό» μήκος και πλάτος. Οι συντεταγμένες ενός γεωδαιτικού σημείου δηλώνονται συμβατικά ως το γεωδαιτικό πλάτος και μήκος, δηλαδή η διεύθυνση στον χώρο της γεωδαιτικής καθέτου που περιέχει το σημείο, και επιπλέον το ύψος h του σημείου πάνω από την επιφάνεια του ελλειψοειδούς αναφοράς. Το πλέον συνηθισμένο ελλειψοειδές αναφοράς που χρησιμοποιείται σήμερα (και στο GPS) είναι αυτό που ορίζεται από το σύστημα WGS 84. Παραδοσιακά ελλειψοειδή αναφοράς, αποκαλούμενα και «γεωδαιτικά datums», ορίζονται τοπικά και επομένως μη γεωκεντρικά (π.χ. το ED50). Σύγχρονα γεωδαιτικά datums ορίζονται με τη βοήθεια του GPS και επομένως είναι γεωκεντρικά. Τα ελλειψοειδή αναφοράς είναι χρήσιμα και για τη χαρτογράφηση άλλων πλανητικών σωμάτων, όπως οι πλανήτες, οι δορυφόροι τους, αστεροειδείς και πυρήνες κομητών. Καλά μελετημένα σώματα, όπως η Σελήνη και ο `Αρης έχουν σήμερα αρκετά ακριβή ελλειψοειδή αναφοράς. Για σχεδόν σφαιρικά σώματα με στερεή επιφάνεια, όπως είναι όλοι οι βραχώδεις πλανήτες και πολλοί δορυφόροι, τα ελλειψοειδή καθορίζονται με βάση τον άξονα περιστροφής και το μέσο ύψος της επιφάνειας, εξαιρούμενης της όποιας ατμόσφαιρας. Ο Άρης είναι στην πραγματικότητα πλησιέστερος σε ένα ωοειδές σχήμα, στο οποίο η βόρεια και η νότια πολική του ακτίνα διαφέρουν μεταξύ τους, κατά περίπου 6 χλμ., ωστόσο η διαφορά αυτή θεωρείται αρκετά μικρή ώστε να χρησιμοποιείται η μέση πολική ακτίνα για τον καθορισμό του ελλειψοειδούς του. Η Σελήνη είναι πρακτικά σφαιρική, με σχεδόν ανύπαρκτο ισημερινό εξόγκωμα. Για τους αεριώδεις πλανήτες όπως είναι ο Δίας, επιλέγεται μία ισοδύναμη επιφάνεια για το ελλειψοειδές, όπως αυτή στην οποία η πίεση είναι ίση με μία ατμόσφαιρα. Επειδή δεν υπάρχουν μόνιμα παρατηρήσιμα χαρακτηριστικά, η επιλογή των μηδενικών μεσημβρινών γίνεται με βάση μαθηματικούς κανόνες. Μικροί δορυφόροι, αστεροειδείς και πυρήνες κομητών έχουν συνήθως ακανόνιστο σχήμα. Για μερικούς, όπως ο δορυφόρος Ιώ του Δία, ένα τριαξονικό ελλειψοειδές δίνει καλύτερη εφαρμογή από ό,τι το πεπλατυσμένο σφαιροειδές. Για πολύ ακανόνιστα σώματα, η ίδια η έννοια ενός ελλειψοειδούς αναφοράς μπορεί να είναι άχρηστη. Σε τέτοιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται κάποτε μία «σφαίρα αναφοράς», έστω και αν αυτό φαίνεται ακόμα πιο χονδροειδές, με τα σημεία της επιφάνειας να προσδιορίζονται με πλανητοκεντρικά πλάτη και μήκη. Προβλήματα εμφανίζονται για μη κυρτά σώματα, όπως ο αστεροειδής 433 Έρως, οπότε ένα δεδομένο πλάτος και μήκος δεν προσδιορίζουν πάντα μονοσήμαντα ένα μοναδικό σημείο της επιφάνειας. Ελλειψοειδές της Γης Ακτίνα καμπυλότητας της Γης Τόξο μεσημβρινού Γεωδαιτικό σύστημα αναφοράς P.K. Seidelmann et al. (2005): “Report Of The IAU/IAG Working Group On Cartographic Coordinates And Rotational Elements: 2003”, Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy, τόμος 91, σσ. 203–215. Διεύθυνση WWW: https://web.archive.org/web/20111102230508/http://astrogeology.usgs.gov/Projects/WGCCRE/ OpenGIS Implementation Specification for Geographic information - Simple feature access - Part 1: Common architecture, Annex B.4. 2005-11-30 Διεύθυνση WWW: http://www.opengeospatial.org Σύστημα γεωγραφικών συντεταγμένων Συστήματα συντεταγμένων και μετασχηματισμοί Συστήματα συντεταγμένων, πλαίσια αναφοράς και Datums

Στη γεωδαισία ένα ελλειψοειδές αναφοράς είναι μία μαθηματικώς οριζόμενη επιφάνεια που προσεγγίζει το γεωειδές (το αληθινό σχήμα της Γης) ή το σχήμα άλλων πλανητικών σωμάτων. Εξαιτίας της σχετικής τους απλότητας, τα ελλειψοειδή αναφοράς χρησιμοποιούνται ως μία προτιμώμενη επιφάνεια πάνω στην οποία ορίζονται σημειακές συντεταγμένες όπως το πλάτος, το μήκος και το υψόμετρο, και με βάση την οποία εκτελούνται υπολογισμοί γεωδαιτικών δικτύων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%88%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AD%CF%82_%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC%CF%82

Μετασχηματισμός Φουριέ

Υπάρχουν πολλές κοινές συμβάσεις για τον καθορισμό του μετασχηματισμού Fourier ƒ μιας ολοκληρώσιμης συνάρτησης f : R → C (Kaiser 1994, σ. 29), (Rahman 2011, σ. 11). Αυτό το άρθρο θα χρησιμοποιήσει τον ορισμό: f ^ ( ξ ) = ∫ − ∞ ∞ f ( x ) e − 2 π i x ξ d x {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )=\int _{-\infty }^{\infty }f(x)\ e^{-2\pi ix\xi }\,dx} , για κάθε πραγματικό αριθμό ξ.Όταν η ανεξάρτητη μεταβλητή x αντιπροσωπεύει τον χρόνο (με το SI μονάδα δευτερολέπτου), ο μετασχηματισμός της μεταβλητής ξ αντιπροσωπεύει τη συχνότητα (σε Hertz). Υπό κατάλληλες συνθήκες, η f(x) προσδιορίζεται από την ƒ μέσω του αντίστροφου μετασχηματισμού: f ( x ) = ∫ − ∞ ∞ f ^ ( ξ ) e 2 π i ξ x d ξ , {\displaystyle f(x)=\int _{-\infty }^{\infty }{\hat {f}}(\xi )\ e^{2\pi i\xi x}\,d\xi ,} για κάθε πραγματικό αριθμό x.Η δήλωση ότι η f(x) μπορεί να ανακατασκευαστεί από ƒ είναι γνωστή ως το θεώρημα αντιστροφής Fourier και εισήχθη για πρώτη φορά στη Φουριέ Αναλυτική θεωρία της θερμότητας (Fourier 1822, p. 525), (Fourier & Freeman 1878, σ. 408). Παρόλο που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως απόδειξη από τα σύγχρονα πρότυπα, αυτή δόθηκε πολύ αργότερα (Titchmarsh 1948, σ. 1). Οι λειτουργίες f και ƒ(x) συχνά αναφέρονται ως ένα αναπόσπαστο ζεύγος Fourier ή ζεύγος μετασχηματισμού Fourier (Rahman 2011, σ. 10). Για άλλες κοινές συμβάσεις και συμβολισμούς, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης της γωνιακής συχνότητας ω, αντί της συχνότητας ξ, δείτε Άλλες συμβάσεις και άλλοι συμβολισμοί παρακάτω. Ο μετασχηματισμός Fourier σε Ευκλείδειους χώρους αντιμετωπίζεται χωριστά, όπου η μεταβλητή x αντιπροσωπεύει συχνά τη θέση και η ξ την ορμή. Το κίνητρο για το μετασχηματισμό Fourier προέρχεται από τη μελέτη της σειράς Fourier .Στη μελέτη των σειρών Fourier, οι περίπλοκες, αλλά περιοδικές συναρτήσεις έχουν γραφτεί ως το άθροισμα των απλών κυμάτων που στα μαθηματικά αντιπροσωπεύεται από ημίτονα και συνημίτονα . Ο μετασχηματισμός Fourier είναι μια επέκταση της σειράς Fourier που προκύπτει όταν η περίοδος της συνάρτησης που εκπροσωπεί επιμηκύνεται και αφήνεται να προσεγγίσει το άπειρο. ( Taneja 2008 , σελ.. 192)Λόγω των ιδιοτήτων του ημιτόνου και συνημίτονου, είναι δυνατόν να ανακτήσει το πλάτος του κάθε κύμα σε μια σειρά Fourier χρησιμοποιώντας ολοκλήρωμα. Σε πολλές περιπτώσεις, είναι επιθυμητό να χρησιμοποιούν τον τύπο του Όιλερ, ο οποίος αναφέρει ότι ηe2πiθ= cos(2πθ) + isin(2πθ), μπορεί να γραφεί σε σειρά Fourier όσον αφορά τα βασικά κύματα e2πiθ . Αυτό έχει το πλεονέκτημα της απλοποίησης πολλών από τους εμπλεκόμενους τύπους, και παρέχει ένα σκεύασμα για τη σειρά Fourier που περισσότερο μοιάζει με τον ορισμό που ακολουθείται σε αυτό το άρθρο. Για να είναι συντελεστές Fourier μιγαδικής μεταβλητής καθίσταται αναγκαίο η γραφή των ημίτονων και συνημίτονων ως εκθετικών συναρτήσεων. Η συνήθης ερμηνεία αυτού του μιγαδικού αριθμού είναι ότι δίνει τόσο το πλάτος (ή το μέγεθος) του παρόντος κύματος στη λειτουργία και τη φάση (ή την αρχική γωνία) του κύματος. Αυτές οι μιγαδικές εκθετικές συναρτήσεις μερικές φορές περιέχουν αρνητικές "συχνότητες". Αν θ μετριέται σε δευτερόλεπτα τα κύματα e2πiθ και e−2πiθ ολοκληρώνουν έναν κύκλο σε ένα δευτερόλεπτο, αλλά αντιπροσωπεύουν διαφορετικές συχνότητες στον μετασχηματισμού Fourier. Ως εκ τούτου, η συχνότητα πλέον δεν μετρά τον αριθμό των κύκλων ανά μονάδα χρόνου, αλλά εξακολουθεί να είναι στενά συνδεδεμένα. Υπάρχει μια στενή σχέση μεταξύ του ορισμού των σειρών Fourier και του μετασχηματισμού Fourier για τις συναρτήσεις f που είναι μηδέν έξω από ένα χρονικό διάστημα. Για μια τέτοια συνάρτηση, μπορούμε να υπολογίσουμε την σειρά Fourier για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα που περιλαμβάνει τα σημεία όπου f δεν είναι πανομοιότυπα μηδέν. Ο μετασχηματισμός Fourier ορίζεται επίσης για μια τέτοια λειτουργία. Όπως έχουμε αυξήσει το μήκος του διαστήματος στο οποίο υπολογίζουμε τη σειρά Fourier, τότε οι συντελεστές της σειράς Fourier αρχίζουν να μοιάζουν με το μετασχηματισμό Fourier και το άθροισμα της σειράς Fourier της f αρχίζει να μοιάζει με τον αντίστροφο μετασχηματισμό Fourier. Για να το εξηγήσουμε αυτό ακριβέστερα, ας υποθέσουμε ότι το Τ είναι αρκετά μεγάλο, έτσι ώστε το διάστημα [−T/2,T/2],να περιέχει το διάστημα στο οποίο f δεν είναι πανομοιότυπα μηδέν. Στη συνέχεια, η κ -οστή σειράς συντελεστής γnδίνεται από: c n = ∫ − T / 2 T / 2 f ( x ) e − 2 π i ( n / T ) x d x . {\displaystyle c_{n}=\int _{-T/2}^{T/2}f(x)\ e^{-2\pi i(n/T)x}dx.\,} Συγκρίνοντας αυτό τον ορισμό με τον μετασχηματισμό Fourier, προκύπτει ότι cn = ƒ(n/T)από το f ( x ) είναι μηδέν εκτός[−T/2,T/2].Έτσι, οι συντελεστές Fourier είναι μόνο οι τιμές του μετασχηματισμού Fourier σε ένα δειγματικό πλέγμα πλάτους 1/T. Όπου T αυξάνει τους συντελεστές Fourier αντιπροσωπεύοντας καλύτερα το μετασχηματισμό Fourier της συνάρτησης. Υπό κατάλληλες συνθήκες, το άθροισμα της σειράς Fourier της f θα είναι ίσο με τη συνάρτηση f . Με άλλα λόγια, f μπορεί να γραφτεί: f ( x ) = 1 T ∑ n = − ∞ ∞ f ^ ( n / T ) e 2 π i ( n / T ) x = ∑ n = − ∞ ∞ f ^ ( ξ n ) e 2 π i ξ n x Δ ξ , {\displaystyle f(x)={\frac {1}{T}}\sum _{n=-\infty }^{\infty }{\hat {f}}(n/T)\ e^{2\pi i(n/T)x}=\sum _{n=-\infty }^{\infty }{\hat {f}}(\xi _{n})\ e^{2\pi i\xi _{n}x}\Delta \xi ,} όπου το τελευταίο άθροισμα είναι απλά το πρώτο που έχει ξαναγραφεί με τη χρήση των ορισμών ξn = n/T, and Δξ = (n + 1)/T − n/T = 1/T. Αυτό το δεύτερο άθροισμα είναι ένα άθροισμα Riemann , και έτσι αφήνοντας το T → ∞ θα συγκλίνει προς το ολοκλήρωμα του αντίστροφου μετασχηματισμού Fourier που δίνεται στο τμήμα του ορισμού. Υπό κατάλληλες συνθήκες το επιχείρημα αυτό μπορεί να γίνει ακριβής ( Stein & Shakarchi 2003 ). Στη μελέτη των σειρών Fourier οι αριθμοί cn θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η «ποσότητα» του κύματος που παρουσιάζεται στη σειρά Fourier ως f . Ομοίως, όπως φαίνεται ανωτέρω, ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί να θεωρηθεί ως μια συνάρτηση που μετρά τον αριθμό από κάθε επιμέρους συχνότητα που παρουσιάζεται στην συνάρτηση μας fκαι μπορεί να ανασυνδυάσει αυτά τα κύματα χρησιμοποιώντας ολοκλήρωμα (ή "συνεχής άθροισμα") για να αναπαράγει την αρχική συνάρτηση. Οι παρακάτω εικόνες παρέχουν μια οπτική απεικόνιση του πώς ο μετασχηματισμός Fourier μετρά αν μια συχνότητα είναι παρούσα σε μια συγκεκριμένη συνάρτηση. Η συνάρτηση απεικονίζει τηνf(t) = cos(6πt) e-πt2 να ταλαντώνεται σε 3 hertz (εάν t μέτρα δευτερόλεπτα) και τείνει γρήγορα στο μηδέν. (Ο δεύτερος παράγοντας στην εξίσωση αυτή είναι μια συνάρτηση φάκελος που διαμορφώνει τη συνεχή ημιτονοειδή συνάρτηση σε ένα σύντομο παλμό. Η γενική μορφή της είναι μια συνάρτηση Gauss ). Αυτή η λειτουργία ήταν ειδικά επιλεγμένα για να έχουν μια πραγματική μετασχηματισμού Fourier η οποία μπορεί εύκολα να καταγράφεται. Η πρώτη εικόνα περιέχει γράφημα της. Αυτή η συνάρτηση ήταν ειδικά επιλεγμένη για να έχουμε ένα πραγματικό μετασχηματισμό Fourier ο οποίος μπορεί εύκολα να καταγράφει. Η πρώτη εικόνα περιέχει το γράφημα της. Για να υπολογιστεί f (3) θα πρέπει να ενσωματώσουμε την e−2πi(3t)f(t). Η δεύτερη εικόνα δείχνει το πεδίο από τα πραγματικά και φανταστικά μέρη αυτής της συνάρτησης. Το πραγματικό μέρος του ολοκληρωτέου είναι σχεδόν πάντα θετικό, γιατί όταν f ( t ) είναι αρνητική,το πραγματικό μέρος της e−2πi(3t)είναι αρνητικό.Καθώς και επειδή ταλαντώνονται με τον ίδιο ρυθμό, όταν η f ( t ) είναι θετική, έτσι το πραγματικό μέρος της e−2πi(3t),το αποτέλεσμα είναι ότι όταν θα ενσωματώσει το πραγματικό μέρος της ολοκληρωτέου μπορεί να πάρουμε ένα σχετικά μεγάλο αριθμό (σε αυτή την περίπτωση 0.5).Από την άλλη πλευρά, όταν προσπαθούμε να μετρήσουμε μια συχνότητα που δεν είναι παρόν, όπως στην περίπτωση της f (5), το ολοκλήρωμα ταλαντώνεται αρκετά, έτσι ώστε το ολοκλήρωμα να είναι πολύ μικρό. Η γενική κατάσταση μπορεί να είναι λίγο πιο περίπλοκη από αυτό, αλλά το πνεύμα είναι το πώς ο μετασχηματισμός Fourier μετρά πόσο μια μεμονωμένη συχνότητα είναι παρούσα σε μια συνάρτηση f ( t ). Εδώ υποθέτουμε ότι f(x), g(x) και h(x) είναι ολοκληρώσιμες συναρτήσεις , είναι Lebesgue μετρήσιμες στην πραγματική ευθεία, και πληρούν: ∫ − ∞ ∞ | f ( x ) | d x < ∞ . {\displaystyle \int _{-\infty }^{\infty }|f(x)|\,dx<\infty .} Ορίζουμε το μετασχηματισμό Fourier των συναρτήσεων αυτών ως f ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )} , g ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {g}}(\xi )} και h ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )} αντίστοιχα. Ο μετασχηματισμός Fourier έχει τις εξής βασικές ιδιότητες: ( Pinsky 2002 ). ΓραμμικότηταΓια οποιεσδήποτε μιγαδικοί αριθμοί a και b,αν h(x) = af(x) + bg(x), τότε h ^ ( ξ ) = a ⋅ f ^ ( ξ ) + b ⋅ g ^ ( ξ ) . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )=a\cdot {\hat {f}}(\xi )+b\cdot {\hat {g}}(\xi ).} ΜετατόπισηΓια κάθε πραγματικό αριθμό x0,αν h ( x ) = f ( x − x 0 ) , {\displaystyle h(x)=f(x-x_{0}),} τότε h ^ ( ξ ) = e − 2 π i x 0 ξ f ^ ( ξ ) . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )=e^{-2\pi i\,x_{0}\,\xi }{\hat {f}}(\xi ).} ΔιαμόρφωσηΓια κάθε πραγματικό αριθμό ξ0 αν h ( x ) = e 2 π i x ξ 0 f ( x ) , {\displaystyle h(x)=e^{2\pi i\,x\,\xi _{0}}f(x),} τότε h ^ ( ξ ) = f ^ ( ξ − ξ 0 ) . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )={\hat {f}}(\xi -\xi _{0}).} ΚλιμάκωσηΓια ένα μη μηδενικό πραγματικό αριθμό a, αν h(x) = f(ax), τότε h ^ ( ξ ) = 1 | a | f ^ ( ξ a ) . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )={\frac {1}{|a|}}{\hat {f}}\left({\frac {\xi }{a}}\right).} Η περίπτωση a = −1 οδηγεί στο χρόνο αναστροφής ο οποίος αναφέρει: αν h(x) = f(−x), τότε h ^ ( ξ ) = f ^ ( − ξ ) . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )={\hat {f}}(-\xi ).} ΣύζευξηΑν h ( x ) = f ( x ) ¯ , {\displaystyle h(x)={\overline {f(x)}},} τότε h ^ ( ξ ) = f ^ ( − ξ ) ¯ . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )={\overline {{\hat {f}}(-\xi )}}.} Ειδικότερα, εάν f είναι πραγματική, τότε έχουμε f ^ ( − ξ ) = f ^ ( ξ ) ¯ . {\displaystyle {\hat {f}}(-\xi )={\overline {{\hat {f}}(\xi )}}.} Και αν fείναι καθαρά φανταστική,έχουμε f ^ ( − ξ ) = − f ^ ( ξ ) ¯ . {\displaystyle {\hat {f}}(-\xi )=-{\overline {{\hat {f}}(\xi )}}.} Υπό τις κατάλληλες συνθήκες η συνάρτηση f, μπορεί να ανακτηθεί από τον μετασχηματισμό Φουριέρ f ^ . {\displaystyle {\hat {f}}.} Πράγματι, δηλώνοντας το μετασχηματισμό Fourier F , {\displaystyle {\mathcal {F}},} τέτοιο ώστε F ( f ) := f ^ , {\displaystyle {\mathcal {F}}(f):={\hat {f}},} τότε με τις κατάλληλες συναρτήσεις, εφαρμόζοντας τον μετασχηματισμό Fourier δύο φορές και αντιστρέφοντας απλά την συνάρτηση : F 2 ( f ) ( x ) = f ( − x ) , {\displaystyle {\mathcal {F}}^{2}(f)(x)=f(-x),} μπορούμε να πάρουμε την ανάστροφη.Δεδομένου ότι η αναστροφή του χρόνου είναι δύο φορές περιοδική,εφαρμόζουμε δύο φορές τις συναρτήσεις F 4 ( f ) = f , {\displaystyle {\mathcal {F}}^{4}(f)=f,} ώστε ο μετασχηματισμός Fourier να είναι τέσσερις φορές περιοδική,και ομοίως ο αντίστροφος μετασχηματισμός Fourier που μπορεί να προκύψει από την εφαρμογή του μετασχηματισμού Fourier τρεις φορές: : F 3 ( f ^ ) = f . {\displaystyle {\mathcal {F}}^{3}({\hat {f}})=f.} Ειδικότερα, ο μετασχηματισμός Fourier είναι αντιστρέψιμος (υπό κατάλληλες συνθήκες ). Πιο συγκεκριμένα,καθορίζοντας ως P {\displaystyle {\mathcal {P}}} , που αντιστρέφει το χρόνο, με P [ f ] : t ↦ f ( − t ) , {\displaystyle {\mathcal {P}}[f]\colon t\mapsto f(-t),} : F 0 = I d , F 1 = F , F 2 = P , F 4 = I d {\displaystyle {\mathcal {F}}^{0}=\mathrm {Id} ,\qquad {\mathcal {F}}^{1}={\mathcal {F}},\qquad {\mathcal {F}}^{2}={\mathcal {P}},\qquad {\mathcal {F}}^{4}=\mathrm {Id} } F 3 = F − 1 = P ∘ F = F ∘ P {\displaystyle {\mathcal {F}}^{3}={\mathcal {F}}^{-1}={\mathcal {P}}\circ {\mathcal {F}}={\mathcal {F}}\circ {\mathcal {P}}} Οι ισότητες αυτές απαιτούν προσεκτικό καθορισμό του διαστήματος των εν λόγω συναρτήσεων, τον ορισμό της ισότητας των συναρτήσεων (ισότητα σε κάθε σημείο συνεπάγεται ισότητα σχεδόν παντού ) και τον ορισμό της ισότητας των φορέων που, καθορίζει την τοπολογία στο πεδίο ορισμού της συνάρτησης και στο πεδίο του φορέα. Αυτά δεν επαληθεύονται για όλες τις συναρτήσεις, αλλά επαληθεύονται κάτω από διάφορες συνθήκες, οι οποίες αποτελούν το περιεχόμενο των διαφόρων μορφών του θεωρήματος αναστροφής Fourier . Αυτή η τετραπλή περιοδικότητα του μετασχηματισμού Fourier είναι παρόμοια με μια περιστροφή του επιπέδου κατά 90 °,καθώς δύο φορές επανάληψη δίδει μία αντιστροφή, και στην πραγματικότητα αυτή η αναλογία μπορεί να γίνει ακριβής.Ενώ ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί απλά να ερμηνευθεί ως μεταγωγός από το πεδίο του χρόνου στο πεδίο συχνοτήτων,με τον αντίστροφο μετασχηματισμό Fourier συμβαίνει το αντίστροφο από το πεδίο συχνοτήτων στο πεδίο του χρόνου, πιο γεωμετρικά αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως μία περιστροφή κατά 90 ° στο πεδίο χρόνου-συχνότητας θεωρώντας ως χρόνο τον άξονα των Χ και ως συχνότητα τον άξονα των Υ και ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί να γενικευθεί με το κλασματικό μετασχηματισμό Fourier , ο οποίος περιλαμβάνει περιστροφές από άλλες γωνίες.Αυτά μπορεί περαιτέρω να γενικευτούν σε κανονικούς γραμμικούς μετασχηματισμούς ,οι οποίοι μπορεί να απεικονιστούν πάνω στην ειδική γραμμική ομάδα SL 2 ( R ) στο επίπεδο χρόνου-συχνότητας, με το διατήρηση συμπλεκτικών μορφών που αντιστοιχούν στην αρχή της αβεβαιότητας . Αυτή η προσέγγιση έχει ιδιαίτερα μελετηθεί στην επεξεργασία σήματος , σύμφωνα με την ανάλυση χρόνου-συχνότητας . Ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί να καθοριστεί σε ορισμένες περιπτώσεις για μη ολοκληρώσιμες συναρτήσεις , αλλά ο μετασχηματισμός Fourier για τις ολοκληρώσιμες συναρτήσεις έχει αρκετά ισχυρές ιδιότητες. Ο μετασχηματισμός Fourier, ƒ, κάθε ολοκληρώσιμη συνάρτηση f είναι ομοιόμορφα συνεχής και ‖ f ^ ‖ ∞ ≤ ‖ f ‖ 1 {\displaystyle \|{\hat {f}}\|_{\infty }\leq \|f\|_{1}} (Katznelson 1976) Με την Riemann-Lebesgue λήμμα ( Stein & Weiss 1971 ), f ^ ( ξ ) → 0 as | ξ | → ∞ . {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )\to 0{\text{ as }}|\xi |\to \infty .} Ωστόσο, ƒ δεν χρειάζεται να είναι ολοκληρώσιμη. Για παράδειγμα, ο μετασχηματισμός Fourier της ορθογώνιου συνάρτησης , η οποία είναι ολοκληρώσιμη, είναι η sinc συνάρτηση, η οποία δεν είναι Lebesgue ολοκληρώσιμη , επειδή τα ολοκληρώματα συμπεριφέρονται αναλόγως προς την εναλλασσόμενη αρμονική σειρά και συγκλίνουν σε ένα ποσό χωρίς να είναι απολύτως συγκλίνουσα . Γενικά, δεν είναι δυνατόν να γραφεί ο αντίστροφος μετασχηματισμός ως ολοκλήρωμα Lebesgue . Ωστόσο, όταν οι δύο f και ƒ είναι ολοκληρώσιμες, η αντίστροφη ισότητα f ( x ) = ∫ − ∞ ∞ f ^ ( ξ ) e 2 i π x ξ d ξ {\displaystyle f(x)=\int _{-\infty }^{\infty }{\hat {f}}(\xi )e^{2i\pi x\xi }\,d\xi } ισχύει σχεδόν παντού . Δηλαδή, ο μετασχηματισμός Fourier είναι injective την L 1 ( R ) . (Αλλά αν f είναι συνεχής, τότε ισχύει η ισότητα για κάθε x .) Έστω f(x) και g(x) είναι ολοκληρώσιμες, και το f (ξ) και g ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {g}}(\xi )} είναι ο μετασχηματισμός Fourier τους. Αν f ( x ) και g ( x ) είναι επίσης ολοκληρώσιμες τότε έχουμε το θεώρημα του Parseval ( Rudin 1987 , σ. 187.): ∫ − ∞ ∞ f ( x ) g ( x ) ¯ d x = ∫ − ∞ ∞ f ^ ( ξ ) g ^ ( ξ ) ¯ d ξ , {\displaystyle \int _{-\infty }^{\infty }f(x){\overline {g(x)}}\,{\rm {d}}x=\int _{-\infty }^{\infty }{\hat {f}}(\xi ){\overline {{\hat {g}}(\xi )}}\,d\xi ,} όπου η γραμμή υποδηλώνει το μιγαδικό συζυγή. Το θεώρημα Plancherel, το οποίο είναι ισοδύναμο με το θεώρημα του Parseval , αναφέρει ( Rudin 1987 , σ. 186.): ∫ − ∞ ∞ | f ( x ) | 2 d x = ∫ − ∞ ∞ | f ^ ( ξ ) | 2 d ξ . {\displaystyle \int _{-\infty }^{\infty }\left|f(x)\right|^{2}\,dx=\int _{-\infty }^{\infty }\left|{\hat {f}}(\xi )\right|^{2}\,d\xi .} Το θεώρημα Plancherel καθιστά δυνατή την επέκταση του μετασχηματισμού Fourier, με το επιχείρημα της συνέχειας, σε έναν ενιαίο φορέα για L2(R). Στις 'L1(R)∩L2(R), η επέκταση αυτή συμφωνεί με την αρχή μετασχηματισμού Fourier που ορίζεται στο L1(R),διευρύνοντας έτσι το πεδίο του μετασχηματισμού Fourier στο L1(R) + L2(R) (και κατά συνέπεια,Lp(R) for 1 ≤ p ≤ 2).Το Plancherel θεώρημα έχει την ερμηνεία των επιστημών ότι ο μετασχηματισμός Fourier διατηρεί την ενέργεια της αρχικής ποσότητας. Ανάλογα με τον συγγραφέα, αυτά τα θεωρήματα θα μπορούσε να αναφέρεται ως Plancherel θεώρημα ή ως θεώρημα του Parseval. Ο τύπος άθροισης Poisson (PSF) είναι μια εξίσωση που συσχετίζει τους συντελεστές της σειράς Fourier του περιοδικού αθροίσματος μιας συνάρτησης με τις τιμές της συνεχούς συνάρτησης του Fourier μετασχηματισμού. Έχει μια ποικιλία χρήσιμων μορφών που προέρχονται από τη βασική μία με εφαρμογή στην κλιμάκωση του μετασχηματισμού Fourier και στην χρονική μετατόπιση των ιδιοτήτων. Η διπλή συχνότητα του προτύπου PSF καλείται επίσης διακριτού χρόνου μετασχηματισμός Fourier, η οποία οδηγεί απευθείας σε: μια δημοφιλή γραφική συχνότητα αναπαράστασης του φαινομένου aliasing και μια απόδειξη του θεωρήματος δειγματοληψίας Nyquist-Shannon. Ο μετασχηματισμός Fourier μεταφράζεται μεταξύ έλικας και πολλαπλασιασμού των συναρτήσεων. Αν f ( x ) {\displaystyle f(x)} και g ( x ) {\displaystyle g(x)} είναι ολοκληρώσιμες συναρτήσεις με μετασχηματισμό Fourier f ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )} και g ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {g}}(\xi )} αντίστοιχα, τότε ο μετασχηματισμός Fourier της ανελίξεως δίνεται από το γινόμενο των μετασχηματισμών Fourier f ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )} και g ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {g}}(\xi )} (υπό άλλες συνθήκες για τον ορισμό του μετασχηματισμού Fourier μπορεί να εμφανιστεί ένας σταθερός παράγοντας). Αυτό σημαίνει ότι, εάν: h ( x ) = ( f ∗ g ) ( x ) = ∫ − ∞ ∞ f ( y ) g ( x − y ) d y , {\displaystyle h(x)=(f*g)(x)=\int _{-\infty }^{\infty }f(y)g(x-y)\,dy,} όπου το ∗ {\displaystyle *} δηλώνει την πράξη της συνέλιξης, τότε: h ^ ( ξ ) = f ^ ( ξ ) ⋅ g ^ ( ξ ) . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )={\hat {f}}(\xi )\cdot {\hat {g}}(\xi ).} Στο γραμμικό χρονικά αναλλοίωτο (ΓΧΑ) σύστημα, είναι σύνηθες να ερμηνευθεί η g ( x ) {\displaystyle g(x)} ως κρουστική απόκριση ενός ΓΧΑ συστήματος με είσοδο f ( x ) {\displaystyle f(x)} και την έξοδο h ( x ) {\displaystyle h(x)} , δεδομένου ότι η υποκατάσταση της μονάδας ώθηση για το f ( x ) {\displaystyle f(x)} είναι η h ( x ) = {\displaystyle h(x)=} g ( x ) {\displaystyle g(x)} . Στην περίπτωση αυτή, αντιπροσωπεύει την απόκριση συχνότητας του συστήματος. Αντιστρόφως, εάν f ( x ) {\displaystyle f(x)} μπορεί να αναλυθεί ως το προϊόν των δύο τετραγωνικών ολοκληρώσιμων συναρτήσεων p ( x ) {\displaystyle p(x)} και q ( x ) {\displaystyle q(x)} , τότε ο μετασχηματισμός Fourier της f ( x ) {\displaystyle f(x)} δίδεται από τη συνέλιξη των αντίστοιχων μετασχηματισμών Fourier p ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {p}}(\xi )} and q ^ ( ξ ) {\displaystyle {\hat {q}}(\xi )} . Με ανάλογο τρόπο, μπορεί να δειχθεί ότι αν h ( x ) {\displaystyle h(x)} είναι η συσχέτιση της f ( x ) {\displaystyle f(x)} και g ( x ) {\displaystyle g(x)} : h ( x ) = ( f ⋆ g ) ( x ) = ∫ − ∞ ∞ f ( y ) ¯ g ( x + y ) d y {\displaystyle h(x)=(f\star g)(x)=\int _{-\infty }^{\infty }{\overline {f(y)}}\,g(x+y)\,dy} τότε ο μετασχηματισμός Fourier της h(x) είναι: h ^ ( ξ ) = f ^ ( ξ ) ¯ g ^ ( ξ ) . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )={\overline {{\hat {f}}(\xi )}}\,{\hat {g}}(\xi ).} Ως ειδική περίπτωση, η αυτοσυσχέτιση της συνάρτησης f(x) είναι: h ( x ) = ( f ⋆ f ) ( x ) = ∫ − ∞ ∞ f ( y ) ¯ f ( x + y ) d y {\displaystyle h(x)=(f\star f)(x)=\int _{-\infty }^{\infty }{\overline {f(y)}}f(x+y)\,dy} για τις οποίες h ^ ( ξ ) = f ^ ( ξ ) ¯ f ^ ( ξ ) = | f ^ ( ξ ) | 2 . {\displaystyle {\hat {h}}(\xi )={\overline {{\hat {f}}(\xi )}}\,{\hat {f}}(\xi )=|{\hat {f}}(\xi )|^{2}.} Μία σημαντική επιλογή μιας ορθοκανονικής βάσης για το L 2 ( R ) {\displaystyle L^{2}(\mathbb {R} )} δίνεται από τις συναρτήσεις Hermite ψ n ( x ) = 2 1 / 4 n ! e − π x 2 H e n ( 2 x π ) , {\displaystyle {\psi }_{n}(x)={\frac {2^{1/4}}{\sqrt {n!}}}\,e^{-\pi x^{2}}\mathrm {He} _{n}(2x{\sqrt {\pi }}),} όπου Hen(x) είναι η "probabilist" του Hermite πολυωνύμου , που ορίζεται από H e n ( x ) = ( − 1 ) n e x 2 2 ( d d x ) n e − x 2 2 {\displaystyle \mathrm {He} _{n}(x)=(-1)^{n}e^{\frac {x^{2}}{2}}\left({\frac {d}{dx}}\right)^{n}e^{-{\frac {x^{2}}{2}}}} Σύμφωνα με αυτή τη σύμβαση για το μετασχηματισμό Fourier, έχουμε ότι ψ ^ n ( ξ ) = ( − i ) n ψ n ( ξ ) {\displaystyle {\hat {\psi }}_{n}(\xi )=(-i)^{n}{\psi }_{n}(\xi )} .Με άλλα λόγια, οι συναρτήσεις Hermite αποτελούν ένα πλήρες ορθοκανονικό σύστημα ιδιοσυναρτήσεων για το μετασχηματισμό Fourier για L 2 ( R ) {\displaystyle L^{2}(\mathbb {R} )} (( Pinsky 2002 ).Ωστόσο, αυτή η επιλογή δεν είναι μοναδική. Υπάρχουν μόνο τέσσερις διαφορετικές ιδιοτιμές του μετασχηματισμού Fourier(±1 and ±i) και κάθε γραμμικός συνδυασμός των ιδιοσυναρτήσεων με την ίδια ιδιοτιμή δίνει μια άλλη ιδιοσυνάρτηση.Ως συνέπεια αυτού, είναι δυνατόν να αποσυντεθούν L 2 ( R ) {\displaystyle L^{2}(\mathbb {R} )} ως άμεσο άθροισμα των τεσσάρων χώρων H0, H1, H2, και H3 όπου ο μετασχηματισμός Fourier δρα Hek απλά με πολλαπλασιασμό ik. Δεδομένου ότι το πλήρες σύνολο των Hermite συναρτήσεων παρέχει μια ανάλυση της ταυτότητας, ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί να εκπροσωπείται από ένα τέτοιο σύνολο των όρων που σταθμίζονται από τις παραπάνω ιδιοτιμές, και τα ποσά αυτά μπορεί άμεσα να αθροίζονται. Αυτή η προσέγγιση για να καθοριστεί ο μετασχηματισμός Fourier οφείλεται στο Ν. Wiener ( Duoandikoetxea 2001 ).Μεταξύ άλλων ιδιοτήτων,οι Hermite συναρτήσεις μειώνονται εκθετικά γρήγορα τόσο σε συχνότητα όσο και σε χρόνο, και είναι ως εκ τούτου χρήσιμο για να καθοριστεί μια γενίκευση του μετασχηματισμού Fourier, δηλαδή ο κλασματικός μετασχηματισμό Fourier που χρησιμοποιείται στην ανάλυση χρόνου-συχνότητας ( Boashash 2003 ). Στη φυσική, εισήχθη από Condon ( Condon 1937 ). Ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί να είναι σε οποιοδήποτε αυθαίρετο αριθμό διαστάσεων n . Όπως και με την μονοδιάστατη περίπτωση, υπάρχουν πολλές περιπτώσεις. Για μια ολοκληρώσιμη συνάρτηση f(x), παίρνουμε τον ορισμό: f ^ ( ξ ) = F ( f ) ( ξ ) = ∫ R n f ( x ) e − 2 π i x ⋅ ξ d x {\displaystyle {\hat {f}}({\boldsymbol {\xi }})={\mathcal {F}}(f)({\boldsymbol {\xi }})=\int _{\mathbb {R} ^{n}}f(\mathbf {x} )e^{-2\pi i\mathbf {x} \cdot {\boldsymbol {\xi }}}\,d\mathbf {x} } όπου x και ξ είναι n-διάστατα διανύσματα,και x · ξ είναι το γινόμενο των διανυσμάτων. Το εσωτερικό γινόμενο μερικές φορές γράφεται ως ⟨ x , ξ ⟩ {\displaystyle \left\langle \mathbf {x} ,{\boldsymbol {\xi }}\right\rangle } . Όλες οι βασικές ιδιότητες που αναφέρονται παραπάνω ισχύουν και για τον n -διαστάσεων μετασχηματισμό Fourier, όπως και του Plancherel και το Θεώρημα Parseval. Όταν η συνάρτηση είναι ολοκληρώσιμη, ο μετασχηματισμός Fourier εξακολουθεί να είναι ομοιόμορφα συνεχής και Riemann-Lebesgue. ( Stein & Weiss 1971 ) Σε γενικές γραμμές, όσο πιο πυκνή είναι η f(x) τόσο πιο απλωμένος πρέπει να είναι ο μετασχηματισμός Fourier της ƒ (ξ). Συγκεκριμένα, η ιδιότητα κλιμάκωση του μετασχηματισμού Fourier μπορεί να θεωρηθεί ως ρητό: αν "συμπιεστεί" μια συνάρτηση στο x ο μετασχηματισμός Fourier της "απλώνεται" σε ξ. Δεν είναι δυνατόν να ορισθεί αυθαίρετα μια συνάρτηση του μετασχηματισμού Fourier. Η συμπίεση της συνάρτησης του μετασχηματισμού Fourier μπορεί να επισημοποιηθεί με τη μορφή της αρχής της αβεβαιότητας από την προβολή μιας συνάρτησης του μετασχηματισμού Fourier ως συζευγμένο μεταβλητές σε σχέση με την συμπλεκτική μορφή στο πεδίο του χρόνου-συχνότητας : από την άποψη του γραμμικού κανονιστικού μετασχηματισμού , ο μετασχηματισμός Fourier περιστρέφεται κατά 90 ° στο πεδίο χρόνου-συχνότητας, και διατηρεί την συμπλεκτική μορφή . Ας υποθέσουμε ότι f(x)είναι μια ολοκληρώσιμη τετραγωνική συνάρτηση. Χωρίς βλάβη της γενικότητας, υποθέτουμε ότι f(x) είναι η κανονικοποιημένη: ∫ − ∞ ∞ | f ( x ) | 2 d x = 1. {\displaystyle \int _{-\infty }^{\infty }|f(x)|^{2}\,dx=1.} Όπως προκύπτει από την Plancherel θεώρημα ότι η ƒ(ξ) επίσης κανονικοποιείται. Η εξάπλωση γύρω από x = 0 μπορεί να μετρηθεί με τη διασπορά περίπου μηδέν ( Pinsky του 2002 , σελ. 131.) που ορίζεται από D 0 ( f ) = ∫ − ∞ ∞ x 2 | f ( x ) | 2 d x . {\displaystyle D_{0}(f)=\int _{-\infty }^{\infty }x^{2}|f(x)|^{2}\,dx.} Όσον αφορά την πιθανότητα, αυτή η δεύτερη τιμή της |f(x)|2 περίπου μηδέν. Αν f(x) δεν είναι απολύτως συνεχής και οι συναρτήσεις x·f(x) και f′(x) είναι τετραγωνικά ολοκληρώσιμες, τότε D 0 ( f ) D 0 ( f ^ ) ≥ 1 16 π 2 {\displaystyle D_{0}(f)D_{0}({\hat {f}})\geq {\frac {1}{16\pi ^{2}}}} (Pinsky 2002).Η ισότητα επιτυγχάνεται μόνο στην περίπτωση που f ( x ) = C 1 e − π x 2 / σ 2 {\displaystyle f(x)=C_{1}\,e^{{-\pi x^{2}}/{\sigma ^{2}}}} (ως εκ τούτου f ^ ( ξ ) = σ C 1 e − π σ 2 ξ 2 {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )=\sigma C_{1}\,e^{-\pi \sigma ^{2}\xi ^{2}}} ) όπου σ> 0 και C1 τέτοια ώστε η f να είναι L2–normalized (Pinsky 2002).Με άλλα λόγια, όπου f είναι μια (κανονικοποιημένη) Gaussian συνάρτηση με τη διακύμανση σ2,κοντά στο μηδέν, και ο μετασχηματισμός Fourier του είναι μια Gaussian συνάρτηση με τη διακύμανση σ−2. Στην πραγματικότητα, αυτή η ανισότητα συνεπάγεται ότι: ( ∫ − ∞ ∞ ( x − x 0 ) 2 | f ( x ) | 2 d x ) ( ∫ − ∞ ∞ ( ξ − ξ 0 ) 2 | f ^ ( ξ ) | 2 d ξ ) ≥ 1 16 π 2 {\displaystyle \left(\int _{-\infty }^{\infty }(x-x_{0})^{2}|f(x)|^{2}\,dx\right)\left(\int _{-\infty }^{\infty }(\xi -\xi _{0})^{2}|{\hat {f}}(\xi )|^{2}\,d\xi \right)\geq {\frac {1}{16\pi ^{2}}}} για κάθε x0, ξ0 ∈ R (Stein & Shakarchi 2003, σελ. 158). Στην κβαντική μηχανική , η δυναμική και η θέση των κυματοσυναρτήσεων είναι ζεύγη μετασχηματισμού Fourier,ενός παράγοντα σταθεράς του Planck . Με αυτά λαμβάνοντας υπόψη,την ανισότητα από πάνω έχουμε την αρχής της αβεβαιότητας του Heisenberg ( Stein & Shakarchi 2003 , p. 158). Μια ισχυρότερη αρχή της αβεβαιότητας είναι η αρχή της αβεβαιότητας του Hirschman η οποία εκφράζεται ως: H ( | f | 2 ) + H ( | f ^ | 2 ) ≥ log ⁡ ( e / 2 ) {\displaystyle H(|f|^{2})+H(|{\hat {f}}|^{2})\geq \log(e/2)} όπου H(p) είναι η διαφορική εντροπία της πυκνότητας συνάρτησης πιθανότητας p(x): H ( p ) = − ∫ − ∞ ∞ p ( x ) log ⁡ ( p ( x ) ) d x {\displaystyle H(p)=-\int _{-\infty }^{\infty }p(x)\log(p(x))dx} όπου οι λογάριθμοι μπορεί να είναι σε οποιαδήποτε βάση η οποία είναι συνεχής. Η ισότητα επιτυγχάνεται για μια Gaussian, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση. Αν το σύνολο των ομοιογενών αρμονικών πολυωνύμων βαθμού k στον Rn συμβολίζεται με Ak.Το σύνολο Ak αποτελείται από τις στερεές σφαιρικές αρμονικές βαθμού k.Οι συμπαγείς σφαιρικές αρμονικές διαδραματίζουν παρόμοιο ρόλο σε υψηλότερες διαστάσεις των Hermite πολυωνύμων στη μία διάσταση.Συγκεκριμένα, εάν f(x) = e−π|x|2P(x) για κάποιο P(x) στο Ak, τότε f ^ ( ξ ) = i − k f ( ξ ) {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )=i^{-k}f(\xi )} . Αν το σύνολο Hk είναι το κλείσιμο στο L2(Rn) των γραμμικών συνδυασμών των συναρτήσεων της μορφής f(|x|)P(x), όπουP(x) είναι ένα Ak. Ο χώρος L2(Rn)είναι στη συνέχεια ένα άμεσο άθροισμα των χώρων Hk και ο μετασχηματισμός Fourier σε κάθε χώρο Hk στον εαυτό του και είναι δυνατόν να χαρακτηριστεί ως η δράση του μετασχηματισμού Fourier σε κάθε χώρο Hk( Stein & Weiss 1971, ). Έστω f(x) = f0(|x|)P(x) (with P(x) σε ένα Ak),τότε f ^ ( ξ ) = F 0 ( | ξ | ) P ( ξ ) {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )=F_{0}(|\xi |)P(\xi )} τότε f ^ ( ξ ) = F 0 ( | ξ | ) P ( ξ ) {\displaystyle {\hat {f}}(\xi )=F_{0}(|\xi |)P(\xi )} όταν F 0 ( r ) = 2 π i − k r − ( n + 2 k − 2 ) / 2 ∫ 0 ∞ f 0 ( s ) J ( n + 2 k − 2 ) / 2 ( 2 π r s ) s ( n + 2 k ) / 2 d s . {\displaystyle F_{0}(r)=2\pi i^{-k}r^{-(n+2k-2)/2}\int _{0}^{\infty }f_{0}(s)J_{(n+2k-2)/2}(2\pi rs)s^{(n+2k)/2}\,ds.} Εδώ J(n + 2k − 2)/2 υποδηλώνει τη συνάρτηση Bessel του πρώτου είδους με (n + 2k − 2)/2. Όταν k = αυτό δίνει μια χρήσιμη φόρμουλα για το μετασχηματισμό Fourier μιας ακτινική συνάρτηση ( Γραφάκος 2004 ). Ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί επίσης να γραφτεί από την άποψη της γωνιακής συχνότητας :ω = 2πξ των οποίων οι μονάδες είναι ακτίνια ανά δευτερόλεπτο. Η υποκατάσταση ξ = ω / (2π) στους παραπάνω τύπους παράγει αυτή τη σύμβαση: f ^ ( ω ) = ∫ R n f ( x ) e − i ω ⋅ x d x . {\displaystyle {\hat {f}}(\omega )=\int _{\mathbf {R} ^{n}}f(x)e^{-i\omega \cdot x}\,dx.} Σύμφωνα με αυτή τη σύμβαση, ο αντίστροφος μετασχηματισμός γίνεται: f ( x ) = 1 ( 2 π ) n ∫ R n f ^ ( ω ) e i ω ⋅ x d ω . {\displaystyle f(x)={\frac {1}{(2\pi )^{n}}}\int _{\mathbf {R} ^{n}}{\hat {f}}(\omega )e^{i\omega \cdot x}\,d\omega .} Σε αντίθεση με την σύμβαση που ακολουθείται σε αυτό το άρθρο, όταν ο μετασχηματισμός Fourier ορίζεται με αυτόν τον τρόπο, δεν είναι πλέον ένας μοναδιαίος μετασχηματισμός στο L2(Rn). Υπάρχει επίσης λιγότερη συμμετρία μεταξύ των τύπων για τον μετασχηματισμό Fourier και αντίστροφο του. Μια άλλη σύμβαση είναι να χωριστεί ο συντελεστής (2π)n ισομερώς μεταξύ του μετασχηματισμού Fourier και το αντίστροφο, γεγονός που οδηγεί σε ορισμούς: f ^ ( ω ) = 1 ( 2 π ) n / 2 ∫ R n f ( x ) e − i ω ⋅ x d x {\displaystyle {\hat {f}}(\omega )={\frac {1}{(2\pi )^{n/2}}}\int _{\mathbf {R} ^{n}}f(x)e^{-i\omega \cdot x}\,dx} f ( x ) = 1 ( 2 π ) n / 2 ∫ R n f ^ ( ω ) e i ω ⋅ x d ω . {\displaystyle f(x)={\frac {1}{(2\pi )^{n/2}}}\int _{\mathbf {R} ^{n}}{\hat {f}}(\omega )e^{i\omega \cdot x}\,d\omega .} Σύμφωνα με αυτή τη σύμβαση, ο μετασχηματισμός Fourier είναι και πάλι ένας μοναδιαίος μετασχηματισμός στον L2(Rn). Επαναφέρει επίσης τη συμμετρία μεταξύ του μετασχηματισμού Fourier και το αντίστροφο. Παραλλαγές των τριών συμβάσεων μπορεί να δημιουργηθεί με σύζευξη του συμπλόκου-εκθετική πυρήνα τόσο ως της προς τα εμπρός ως και της αντίστροφης μετατροπής. Τα σύμβολα πρέπει να είναι αντίθετα. Εκτός από αυτό, η επιλογή είναι (και πάλι) θέμα σύμβασης. Όπως συζητήθηκε παραπάνω, η χαρακτηριστική λειτουργία μιας τυχαίας μεταβλητής είναι το ίδιο με το Fourier-Stieltjes μετασχηματισμού μέτρου διανομής της, αλλά σε αυτό το πλαίσιο, είναι σύνηθες να λάβει διαφορετική σύμβαση για την σταθερές. Τυπικά χαρακτηριστική συνάρτηση ορίζεται E ( e i t ⋅ X ) = ∫ e i t ⋅ x d μ X ( x ) {\displaystyle E(e^{it\cdot X})=\int e^{it\cdot x}d\mu _{X}(x)} . Όπως και στην περίπτωση του «μη-ενιαία γωνιακή συχνότητα" σύμβαση παραπάνω, δεν υπάρχει παράγοντας που περιλαμβάνεται στο 2π είτε του ολοκληρώματος ή στην εκθετική. Σε αντίθεση με οποιαδήποτε από τις συμβάσεις που παρουσιάζεται πιο πάνω, αυτή η σύμβαση έχει το αντίθετο πρόσημο στην εκθετική. Οι παρακάτω πίνακες καταγράφουν κάποια κλειστή μορφή μετασχηματισμών Fourier. Για τις συναρτήσεις 'f(x), g(x) και h(x)οι μετασχηματισμοί Fourier είναι ƒ, g ^ {\displaystyle {\hat {g}}} , και h ^ {\displaystyle {\hat {h}}} αντίστοιχα.Περιλαμβάνονται μόνο οι τρεις πιο κοινές συμβάσεις. Μπορεί να είναι χρήσιμο να παρατηρήσετε ότι η είσοδος 105 δίνει μια σχέση μεταξύ του μετασχηματισμού Fourier μιας συνάρτησης και της αρχικής λειτουργίας, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί ως αφορούν το μετασχηματισμό Fourier και αντίστροφο του. Ο μετασχηματισμός Fourier του πίνακα αυτού μπορεί να βρεθεί στο Erdélyi (1954 ) ή Kammler (2000 , παράρτημα). Ο μετασχηματισμός Fourier του πίνακα αυτού μπορεί να βρεθεί στο ( Campbell & Foster 1948 ), ( Erdélyi 1954 ), ή το προσάρτημα του ( Kammler 2000 ). Ο μετασχηματισμός Fourier του πίνακα αυτού μπορεί να βρεθεί στο ( Erdélyi 1954 ) ή το προσάρτημα του ( Kammler 2000 ). ΠαρατηρήσειςΣε 400: Οι μεταβλητές ξx, ξy, ωx, ωy, νx και νy είναι πραγματικοί αριθμοί. Τα ολοκληρώματα που λαμβάνονται ισχύουν από παραπάνω. Σε 401: Και οι δύο συναρτήσεις είναι Gaussians, οι οποίες δεν μπορεί να έχουν μονάδα όγκου. Σε 402: Η συνάρτηση που ορίζεται από κυκλ(r)=1 0≤r≤1,0 είναι διαφορετικά.Αυτή είναι η κατανομή Airy ,και εκφράζεται με τη χρήση J1 (η τάξης 1 συνάρτηση Bessel του πρώτου είδους). ( Stein & Weiss 1971 , THM. IV.3.3) ΠαρατηρήσειςTo 501: Η συνάρτηση χ[0,1] είναι η συνάρτηση δείκτη του διαστήματος [0, 1]. Η συνάρτηση Γ(x) είναι η συνάρτηση γάμμα. Η συνάρτηση Jn/2 + δ είναι μια συνάρτηση Bessel πρώτου είδους, με τάξη n/2 + δ. Λαμβάνοντας n = 2 καιδ = 0 παράγει την 402. (Stein & Weiss 1971 , THM. 4.15) To 502: Δείτε δυναμικό Riesz. Ο τύπος ισχύει επίσης και για όλα τα α ≠ −n, −n − 1, ... από την αναλυτική συνέχιση, αλλά στη συνέχεια η συνάρτηση του μετασχηματισμού Fourier πρέπει να γίνει αντιληπτή από τις κατάλληλες διανομές. Βλέπε ομοιογενή κατανομή.

Ο μετασχηματισμός Fourier, το όνομά του οποίου προήλθε από τον Ζοζέφ Φουριέ, είναι ένας μαθηματικός μετασχηματισμός με πολλές εφαρμογές στη φυσική και την μηχανική. Πολύ συχνά μετατρέπει μια μαθηματική συνάρτηση του χρόνου, f(t), σε μια νέα συνάρτηση,που μερικές φορές συμβολίζεται με f ^ {\displaystyle {\hat {f}}} ή F, των οποίων η μονάδα μέτρησής τους είναι η συχνότητα με την οποία εμφανίζουν μονάδες κύκλου / δευτερόλεπτο ( Hertz ) ή ακτίνια ανά δευτερόλεπτο. Η νέα συνάρτηση είναι τότε γνωστή ως μετασχηματισμός Fourier ή και ως φάσμα συχνοτήτων της συνάρτησης f. Ο μετασχηματισμός Fourier είναι επίσης μια αντιστρέψιμη συνάρτηση. Έτσι, με δεδομένη την συνάρτηση f ^ , {\displaystyle {\hat {f}},} μπορεί να προσδιοριστεί η αρχική συνάρτηση, f. Οι f και f ^ , {\displaystyle {\hat {f}},} είναι, επίσης, αντίστοιχα, γνωστές ως πεδίο του χρόνου και της συχνότητας, αναπαραστάσεις του ίδιου «γεγονότος».Τις περισσότερες φορές ίσως, η f είναι μια πραγματική συνάρτηση, και η f ^ , {\displaystyle {\hat {f}},} είναι μια μιγαδική συνάρτηση, όπου ένας μιγαδικός αριθμός περιγράφει τόσο το πλάτος όσο και τη φάση της αντίστοιχης συνιστώσας συχνότητας. Σε γενικές γραμμές, η f είναι επίσης σύνθετη, όπως η αναλυτική αναπαράσταση μιας πραγματικής συνάρτησης. Ο όρος "μετασχηματισμός Fourier" αναφέρεται τόσο στην συνάρτηση μετασχηματισμού όσο και στην μιγαδική συνάρτηση που παράγει. Στην περίπτωση μιας περιοδικής συνάρτησης (για παράδειγμα, μια συνεχής, αλλά όχι απαραίτητα ημιτονοειδούς μουσικού ήχου), ο μετασχηματισμός Fourier μπορεί να απλοποιηθεί με τον υπολογισμό ενός διακριτού σύνολο σύνθετου πλάτους, που ονομάζεται συντελεστής σειράς Fourier. Επίσης, όταν μια συνάρτηση του πεδίου χρόνου λειτουργίας χρησιμοποιηθεί για τη διευκόλυνση της αποθήκευσης ή της επεξεργασίας του υπολογιστή , είναι ακόμα δυνατό να αναδημιουργήσει μια έκδοση του αρχικού μετασχηματισμού Fourier σύμφωνα με τον τύπο άθροισης Poisson, που επίσης είναι γνωστή ως μετασχηματισμός διακριτού χρόνου Fourier . Τα θέματα αυτά εξετάζονται σε χωριστά άρθρα. Για μια επισκόπηση αυτών και άλλες συναφείς δραστηριότητες, ανατρέξτε στην ανάλυση Fourier ή στην Λίστα που σχετίζεται με τους μετασχηματισμούς Fourier.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CE%A6%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%AD

Νικόλαος Καλύβας

Γεννήθηκε στους Σχωριάδες της Βόρειας Ηπείρου και φοίτησε στο Γαλλικό Λύκειο της Κωνσταντινούπολης.Τον Αύγουστο 1941 ο Καλύβας (έχοντας εγκατασταθεί στην Αθήνα), διορίσθηκε από την κατοχική κυβέρνηση Γενικός Γραμματέας της Εθνικής (Γενικής) Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος, ως φίλα προσκείμενος στον Υπουργό Εργασίας της κυβερνήσεως Τσολάκογλου, Α. Λιβιεράτο., στη θέση του Γιάννη Καλομοίρη, ο οποίος δεν παρέλειψε να διαμαρτυρηθεί για την παύση του στον ίδιο τον Μουσολίνι. Για να απαλύνει το στίγμα του "διορισμένου" από την κατοχική κυβέρνηση, ο Καλύβας και η " συνδικαλιστική" ομάδα του διοργάνωναν ψευδεπίγραφα εθνικά συνέδρια της ΓΣΕΕ (ΕΣΕΕ) και των Εργατικών Κέντρων, στα οποία πετύχαιναν την πλειοψηφία. Δεν κατόρθωσαν, όμως, να επικρατήσουν στα πρωτοβάθμια σωματεία.. Από τις 2 Δεκεμβρίου 1942 μέχρι τις 7 Απριλίου 1943, ο Ν. Καλύβας ήταν Υφυπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Π. Λογοθετόπουλου. Από την 1η Δεκεμβρίου 1943, ο Ν. Καλύβας διορίσθηκε Υφυπουργός Εργασίας στην κυβέρνηση Ιωάννη Ράλλη.. Το πρωί της 24ης Ιανουαρίου 1944 ο Καλύβας φονεύθηκε από μέλος της Ο.Π.Λ.Α.. Αιτία φαίνεται πως ήταν το ότι συνέπραξε στη θέσπιση νόμου που καταργούσε τη νομοθετική απαγόρευση απολύσεων εργαζομένων, που είχε θεσπίσει η προηγούμενη κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου. Συγκεκριμένα, με τον ν. 424/28-8-1941 επιτρεπόταν η απόλυση εργαζομένου μόνο εφόσον ο εργοδότης αντικειμενικώς δεν ήταν σε θέση να συνεχίσει τις εργασίες του και υπό την προϋπόθεση ότι θα χορηγούταν σχετική άδεια (απολύσεως) από τον Υπουργό Εργασίας. Με τον ν. 1038/20-12-1943 καταργήθηκαν οι περιορισμοί στις απολύσεις εργαζομένων και τέθηκαν ως προϋποθέσεις, για να έχουν οι απολυθέντες δικαίωμα λήψεως ενός μικρού επιδόματος, αφενός η εγγραφή τους σε ένα ειδικό Γραφείο Εργασίας, που ιδρύθηκε τότε, και αφετέρου το να αποδεχθούν οποιαδήποτε εργασία τους προσφερόταν.. Για τον φόνο του κατηγορήθηκε το μέλος του Εργατικού Ε.Α.Μ. Σταμάτης Μαστρογιαννάκος, που, δύο μέρες πριν, είχε απευθύνει προς τον Καλύβα την απειλή ότι αν θεσπισθεί ο νόμος αυτός, τότε ο ίδιος και τα παιδιά του θα μπουν στη «μαύρη λίστα» της ΟΠΛΑ. Η κατηγορία κατά του Μαστρογιαννάκου βασίσθηκε σε κατάθεση αυτόπτη μάρτυρα, ο οποίος ανακάλεσε την κατάθεσή του, όταν απειλήθηκε από τον κρατούμενο Μαστρογιαννάκο μέσω του Φώτη Μακρή (ο οποίος διετέλεσε αργότερα Πρόεδρος της ΓΣΕΕ). Κατοχικές κυβερνήσεις 1941-1944 [1] Η εκτέλεση του Ν. Καλύβα από την ΟΠΛΑ [2]

Ο Νικόλαος Καλύβας (Σχωριάδες, 1900 - 24 Ιανουαρίου 1944) υπήρξε Έλληνας συνδικαλιστής στην περίοδο του Μεσοπολέμου, στη συνέχεια υποστηρικτής της δικτατορίας Μεταξά και συνεργάτης της Ναζιστικής Γερμανίας κατά την Κατοχή της Ελλάδας 1941-1944.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CE%B2%CE%B1%CF%82

Γενοκτονία

Τον όρο τζένοσαϊντ (και κατ' αναλογία ο δημιουργούμενος ελληνικός γενοκτονία) διετύπωσε πρώτος ο Πολωνός δικηγόρος Raphael Lemkin (Λέμκιν) το Νοέμβριο του 1944 στο βιβλίο του "Axis Rule in Occupied Europe", αναφερόμενος στα εγκλήματα που γίνονταν από τη Γερμανία και τους συμμάχους της στην τότε κατεχόμενη Ευρώπη. Το ενδιαφέρον του Lemkin για τέτοιου είδους εγκλήματα ξεκίνησε με τις μελέτες του σχετικά με τις σφαγές των Αρμενίων, και το 1933 πρότεινε στο Διεθνές Συνέδριο Ποινικού Δικαίου τη χρήση των όρων "βανδαλισμός" και "βαρβαρότητα", κάτι που τότε δεν έγινε δεκτό. Το 1944 ο Lemkin έγραφε ότι αν τότε είχαν γίνει αποδεκτές οι προτάσεις του, θα μπορούσαν να τιμωρηθούν τα εγκλήματα πολέμου (πριν τη λήξη του πολέμου).Η φρίκη και ο αποτροπιασμός που προκάλεσε σε όλο τον κόσμο η συστηματικά οργανωμένη από τους ναζιστές βάρβαρη προσπάθεια βιολογικής εξόντωσης της εβραϊκής φυλής κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου (από το 1942 και ύστερα) ώθησε τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να χαρακτηρίσει επίσημα τη γενοκτονία ως έγκλημα που τιμωρείται με βάση το Διεθνές Δίκαιο. Έτσι ο όρος αυτός απετέλεσε και το κύριο κατηγορητήριο όρο στη Δίκη της Νυρεμβέργης. Ειδική σύμβαση, που ενέκρινε η συνέλευση τον Δεκέμβριο του 1948, όρισε ότι οι δράστες τέτοιου εγκλήματος (είτε είναι όργανα ενός κράτους, στρατιωτικοί ή πολιτικοί υπάλληλοι, είτε απλοί πολίτες) πρέπει να θεωρούνται προσωπικά και ατομικά υπεύθυνοι για το έγκλημα αυτό και να δικάζονται από τα δικαστήρια του τόπου όπου διαπράχθηκαν τα εγκλήματα ή από το διεθνές δικαστήριο. Η αρχή αυτή εφαρμόστηκε σε πολλές ποινικές δίκες εγκληματιών πολέμου, όπως για παράδειγμα στη δίκη του Γερμανού συνταγματάρχη Άντολφ Άιχμαν που έγινε στο κράτος του Ισραήλ. Ο Ν. Σαραντάκος ισχυρίζεται ότι η πρώτη επίσημη χρήση του όρου δεν έγινε σε σχέση με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων αλλά σε σχέση με τον Ελληνικό Εμφύλιο. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 7-3-1948 σε ψήφισμα μιας διεθνούς επιτροπής που κατήγγειλε την απαγωγή ελληνοπαίδων από κομμουνιστές. Αλλά και η επόμενη εμφάνιση της λέξης έγινε πάλι σε σχέση με την ίδια υπόθεση από την ΕΣΗΕΑ το Νοέμβριο του 1948 όταν αρνήθηκε να μεταβεί σε συνέδριο στη Βουδαπέστη. Παρότι σε διάφορες εποχές οι πολεμικές και κατακτητικές ενέργειες είχαν συνέπεια τη μερική καταστροφή πληθυσμών, ποτέ η Ευρώπη δεν είχε δει την εφαρμογή ενός τόσο ψυχρού και κτηνώδους σχεδίου συστηματικής εξόντωσης όλων εκείνων που ανήκαν σε μια ορισμένη φυλή, όπως ήταν το σχέδιο που καταστρώθηκε και εφαρμόστηκε από τη Γερμανία του Χίτλερ εναντίον της εβραϊκής φυλής. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι η ρατσιστική ιδεολογία δεν ήταν κάτι που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία με την άνοδο στην εξουσία του Χίτλερ (αν και αυτός την έφτασε στις ακραίες συνέπειες της), αλλά είχε βαθιές ρίζες και στέρεες ιδεολογικές βάσεις σε ορισμένα ρεύματα της γερμανικής φιλοσοφίας και ιστορικής κριτικής του 19ου αιώνα, από τα βιβλία του αγγλικής καταγωγής Γερμανού συγγραφέα Τσάμπερλεν μέχρι τους λίβελους (pamphlets) του Μάαρ, από τις θεωρίες του Στέκερ μέχρι τις ρατσιστικές εκστρατείες της επιθεώρησης Gartenlaube, που είχαν εμπνεύσει στον λαό την ιδέα της ανωτερότητας της γερμανικής φυλής απέναντι στις άλλες ευρωπαϊκές φυλές. Η αντιεβραϊκή πολεμική έως τότε γινόταν ανεκτή (αν δεν υποστηριζόταν φανερά) από τις ίδιες τις κυβερνήσεις της αυτοκρατορικής Γερμανίας, έστω και μόνο για λόγους σκοπιμότητας, επιτρέποντας έτσι στις ρατσιστικές θεωρίες να βρουν προετοιμασμένο το έδαφος. Πριν ακόμα αρχίσει ο πόλεμος, λειτουργούσαν έξι στρατόπεδα συγκέντρωσης που βρίσκονταν υπό τη δικαιοδοσία του Χάινριχ Χίμλερ και τη φρούρηση των Ες-Ες του ναζιστικού κόμματος (ο όρος SS προέρχεται από τη γερμ. λέξη Schutzstaffel = τμήμα προστασίας) και στα οποία είχαν κλειστεί περίπου 20.000 αντίπαλοι του καθεστώτος. Νέα στρατόπεδα δημιουργήθηκαν τη διετία 1940-1941 και τα προηγούμενα επεκτάθηκαν. Τα στρατόπεδα αυτά ήταν τα: Άουσβιτς, Μπέλζεν, Μπούχενβαλντ, Νταχάου, Φόσενμπεργκ, Μαουτχάουζεν, Νατσβάιλερ, Νόιενγκαμε, Ράβενσμπρικ, Ζαξενχάουζεν, Τερέζιενστατ κ.ά., τα οποία άφησαν φρικιαστικές αναμνήσεις. Υπολογίζεται ότι από τα περίπου 12 εκατ. άτομα που θανατώθηκαν από τις χώρες όπου εισέβαλαν οι Γερμανοί, περίπου 8 εκατ. πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (άντρες, γυναίκες και παιδιά). Η οργανωμένη γενοκτονία γινόταν με διάφορες μεθόδους: εξόντωση με την εντατική εργασία και τον υποσιτισμό, τουφεκισμοί, απαγχονισμοί, ενέσεις φαινόλης και άλλων δηλητηριωδών ουσιών ή μαζική εξόντωση σε θαλάμους αερίων. Δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στο Μπούχενβαλντ, για παράδειγμα, οι κρατούμενοι υποβάλλονταν (μεταξύ άλλων) και σε διάφορα πειράματα σαν να ήταν ινδικά χοιρίδια· στο Νταχάου και στο Ράβενσμπρικ γίνονταν επίσης πειράματα και στειρώσεις. Το ότι η οριστική λύση του εβραϊκού ζητήματος, που γοήτευε τους χιτλερικούς, δεν ολοκληρώθηκε και το ότι τα σχέδια γενοκτονίας για τους Τσιγγάνους, τους Σλάβους και τις άλλες θεωρούμενες από αυτούς κατώτερες φυλές εφαρμόστηκαν μόνο σε περιορισμένο βαθμό, αυτό οφείλεται μόνο στο ότι η χιτλερική Γερμανία έχασε τον πόλεμο. Από τα εγκλήματα αυτά και τη νοοτροπία που τα προκάλεσε παρέμειναν ο θλιβερός κατάλογος των δολοφόνων, οι αναρίθμητες μαρτυρίες και καταθέσεις και, προπαντός, τα στρατόπεδα εξόντωσης, όπου ακόμα και σήμερα διατηρείται άθικτος ο μηχανισμός του θανάτου. Οι Αθίγγανοι (Ρομά), μάλιστα, λαός χωρίς κρατική συγκρότηση ή έστω συμπαγή οργάνωση, δεν είχαν τρόπο να καταγγείλουν τη δική τους γενοκτονία στη διάρκεια των ναζιστικών θηριωδιών. Μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η Ουκρανία έθεσε θέμα αναγνώρισης για τον Μεγάλο Λιμό της Ουκρανίας τα έτη 1932 - 1933 ως γενοκτονία. Στις 28 Νοεμβρίου 2006 το ουκρανικό κοινοβούλιο, υπό την προεδρία του Βίκτορ Γιούσενκο υπερψηφίζει νόμο (№ 376–V) με τον οποίο, η λιμοκτονία των Ουκρανών αναγνωρίζεται ως γενοκτονία της ΕΣΣΔ κατά του ουκρανικού λαού ενώ απαγορεύεται η δημόσια άρνησή της. Το Γολοντομόρ του 1932 - 1933 (en: Holodomor | ua: Голодомор) έχει αναγνωριστεί ως Γενοκτονία από 14 κράτη ενώ από την ΕΕ και τον ΟΗΕ αρχές χαρακτηρίζεται ως τραγωδία ή έγκλημα κατά της ανθρωπότητας χωρίς να χρησιμοποιείται ο όρος Γενοκτονία. Ιστορικό: Η διετία 1932 - 1933 ονομάστηκε από τη Σοβιετική Ένωση ως «Αγροτική Μεταρρύθμιση». Το Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης, σε συνεργασία με τη διοίκηση της Ουκρανικής ΣΣΔ, με το πρόσχημα της κολεκτιβοποίησης, διέταξε να κατασχεθούν πρώτα όλα τα σιτηρά προϊόντα από τους αγρούς και τις αποθήκες και στη συνέχεια όλα τα μη σιτηρά προϊόντα και τα ζώα. Απαγορεύτηκε η μετακίνηση του αγροτικού πληθυσμού στις πόλεις. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν ο θάνατος από ασιτία επτά ως δώδεκα εκατομμυρίων ανθρώπων σε διάρκεια πεντακοσίων ημερών. Η επίσημη ουκρανική πλευρά μιλάει για 3,9 εκατομμυρίων θάνατοι. Ως ημέρα μνήμης για τα θύματα του Μεγάλου Λιμού της Ουκρανίας τα έτη 1932 - 1933 ορίστηκε η 25η Νοεμβρίου. Πάντως τα τελευταία χρόνια το ζήτημα της γενοκτονίας το έχουν επισημάνει και άλλοι λαοί εκτός των Εβραίων. Για γενοκτονία παραδείγματος χάριν, μιλούν οι επιζώντες αυτόχθονες της αμερικανικής ηπείρου, οι οποίοι σφαγιάστηκαν από τους Ευρωπαίους αποίκους στα πρώτα χρόνια συγκρότησης των γαλλοβρετανικών αποικιών στις σημερινές ΗΠΑ, στον Καναδά (κυρίως) και στην Αυστραλία. Υπάρχουν ωστόσο και περιπτώσεις που έχουν προκαλέσει διεθνείς αντιπαραθέσεις. Ιδιαίτερου ελληνικού ενδιαφέροντος είναι οι καταγγελίες των Αρμενίων και των Ελλήνων που ζούσαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία και διεκδικούν αναγνώριση των μαζικών σφαγών εις βάρος τους από την Οθωμανική κυβέρνηση στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αι. Οι Αρμένιοι αναφέρουν ως γενοκτονία την εξόντωση τους από τον στρατό των Νεοτούρκων στις αρχές του περασμένου αιώνα (1915). Το ελληνικό κράτος έχει αναγνωρίσει επίσημα και τις δύο περιπτώσεις ως γενοκτονία, ενώ η τουρκική κυβέρνηση αντιδρά έντονα στον χαρακτηρισμό, ισχυριζόμενη ότι επρόκειτο για εσωτερικές συγκρούσεις, με εκατέρωθεν απώλειες, οι οποίες οφείλονταν μάλιστα στην προσπάθεια κατάλυσης της εδαφικής ακεραιότητας της Τουρκίας. Το 2001, πάντως, η γαλλική εθνοσυνέλευση εξέδωσε ψήφισμα που αναγνώριζε τη γενοκτονία κατά των Αρμενίων, επιφέροντας διπλωματικές διαμαρτυρίες εκ μέρους της Τουρκίας (υπενθυμίζεται ότι στη Γαλλία υπάρχει μεγάλη μειονότητα Αρμενίων). Επίσης η Βουλή της Ολλανδίας έχει αναγνωρίσει σε μία απόφαση τις γενοκτονίες Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων. Εξάλλου, τις τελευταίες δεκαετίες, καταγγελίες για γενοκτονία έχουν γίνει σε διάφορες περιπτώσεις είτε εμφυλίων είτε διακρατικών συγκρούσεων σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου (π.χ. Ρουάντα), καθώς τα κρατικά μορφώματα που προέκυψαν μεταπολεμικά, με το τέλος της αποικιοκρατίας, περιλάμβαναν συχνά λαούς με εντελώς διαφορετική φυλετική σύσταση και η ανάδειξη στην εξουσία της μίας ή της άλλης φυλής συνεπαγόταν σφοδρές συγκρούσεις για την κυριαρχία. Τέλος, άλλες καταγγελίες, όπως των Παλαιστινίων στα κατεχόμενα ισραηλινά εδάφη, των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, των Κούρδων της Τουρκίας ή των Τσετσένων της Ρωσίας, αποτελούν μάλλον υπερβολικούς χαρακτηρισμούς, καθώς, ακόμα και αν υφίστανται μαζικού χαρακτήρα επιθέσεις, δεν συνεπάγεται η έννοια της ολοκληρωτικής εξόντωσης του (άμαχου) πληθυσμού. Ατματζίδης, Θεόδωρος (2014). «Εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: θεωρητική προσέγγιση και πρακτική εφαρμογή» (PDF). Διατριβή - Μεταπτυχιακή εργασία, Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη. http://hdl.handle.net/2159/16162. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015. Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (Ρώμη, 17 Ιουλίου 1998). Κείμενα Διεθνούς Ποινικού Δικαίου: Καταστατικό της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, Κεφάλαιο 2, Άρθρο 6: Γενοκτονία. ιστότοπος: Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα (UNHCR.gr). http://www.unhcr.gr/no_cache/prostasia/nomiki-prostasia/diethneis-kai-perifereiakes-symbaseis.html?L=rerrqqigetmduzbf&cid=709&did=744&sechash=1f9000f7. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2015. Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών Διεθνές Δίκτυο Μελετητών Γενοκτονιών Έγκλημα πολέμου Matthias Bjornlund, Tessa Hofmann, and Vasileios Meichanetsidis (εκδ.) "The Genocide of the Ottoman Greeks: Studies on the State-Sponsored Campaign of Extermination of the Christians of Asia Minor (1912-1922) and Its Aftermath; History, Law, Memory". New York: Aristide D. Caratzas, 2012. Ανασκόπηση βιβλίου από Evaggelos Vallianatos. Αρχειοθετήθηκε 2020-09-19 στο Wayback Machine.

Η Γενοκτονία (εκ των ελληνικών λέξεων γένος + κτείνω (=φονεύω)) αποτελεί όρος διεθνούς δικαίου που καθιερώθηκε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αναφέρεται στη συστηματική δίωξη ενός έθνους ή φυλής με απώτερο σκοπό την εξαφάνισή τους. Με αυτόν τον όρο αποδίδεται κυριολεκτικά η από τους αρχαιότατους χρόνους υφιστάμενη έννοια και ακριβέστερα ένα από τα αρχαιότερα μαζικά εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο. Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της φυλής. Στα βίαια δε μέσα αυτά περιλαμβάνονται και σειρά απαγορευτικών μέτρων επί εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της καταδιωκόμενης φυλής με βέβαιη την συν τω χρόνω απώλεια του εθνικού και φυλετικού γνωρίσματος της. Ωστόσο, η απόδοση του όρου για μια συγκεκριμένη ενέργεια, οργανωμένου χαρακτήρα, ενέχει υποκειμενικά κριτήρια και τα τελευταία χρόνια έχει προκαλέσει αρκετές φορές διάσταση απόψεων. Σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας, η Γενοκτονία ορίζεται ως " ...οποιαδήποτε από τις παρακάτω πράξεις με στόχο τον μερικό ή ολικό αφανισμό μιας φυλετικής, εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας, όπως: Θανάτωση των μελών της ομάδας Πρόκληση σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης σε μέλη της ομάδας Σκόπιμη επιβολή συνθηκών ζωής με στόχο το φυσικό αφανισμό, ολικό ή μερικό, μελών της ομάδας Επιβολή μέτρων που αποσκοπούν στην παρεμπόδιση γεννήσεων εντός της ομάδας Δια της βίας μεταφορά ανήλικων μελών της ομάδας σε κάποια άλλη."- Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή Εγκλημάτων Γενοκτονίας, Άρθρο 2Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όρος Γενοκτονία χρησιμοποιείται μόνο όταν οι παραπάνω πράξεις αποτελούν πρωταρχικό στόχο και πυρήνα λήψης της πολιτικής απόφασης. Όταν ο πρωταρχικός στόχος είναι διαφορετικός όμως τα παραπάνω προκύπτουν σαν αποτέλεσμα άσκησης πολιτικής, τότε ο όρος Γενοκτονία αμφισβητείται και συχνά χρησιμοποιείται σαν άσκηση πολιτικής στη διεθνή διπλωματία. Διαφέρει από την εθνοκάθαρση.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1

1-φθοροναφθαλίνιο

Το 1-φθοροναφθαλίνιο μπορεί να παραχθεί με αντίδραση («μητρικού») ναφθαλινίου με σελεκτφθόριο. Το χημικά καθαρό 1-φθοροναφθαλίνιο, στις κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος, δηλαδή σε θερμοκρασία 25°C και υπό πίεση 1 atm, είναι άχρωμο και εύφλεκτο υγρό, το οποίο είναι (πρακτικά) αδιάλυτο στο νερό. Το 1-φθοροναφθαλίνιο χρησιμοποιήθηκε ως πρόδρομη ένωση για τη σύνθεση 5-υποκατηεστημένων φαινανθριδινών, με τη μεσολάβηση του τριτοταγούς βουτυλολιθίου (tBuLi). Χρησιμοποιήθηκε, επίσης, για τη σύνθεση του LY248686, που είναι ένας ισχυρός αναστολέας πρόσληψης της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης. Ναφθαλίνιο 1-μεθυλοναφθαλίνιο 2-μεθυλοναφθαλίνιο 1-χλωροναφθαλίνιο 1-βρωμοναφθαλίνιο Φουλβαλένιο Καμφορά Διαλίνιο Τετραλίνιο Δεκαλίνιο Διαστρικά και ενδοαστρικά χημικά είδη που έχουν ανιχνευθεί Μοθσφαιρίδιο 1-ναφθόλη 2-ναφθόλη ναφθαλινίδιο του νατρίου Αντίδραση Βάγκνερ-Γιούρεγκ Ανθρακένιο Φαινανθρένιο Ακεναφθυλένιο Αζουλένιο Πενταλένιο Ινδένιο Επταλένιο Διφαινυλένιο ας-ινδακένιο ς-ινδρακένιο Φλουορένιο Φαιναλένιο Φλουορανθένιο Ακεφαινανθρένιο Τριφαινυλένιο Πυρένιο Χρυσένιο Ναφθακένιο Πλειαδένιο Πενταφαίνιο Πεντακένιο Τετραφαινυλένιο Εξαφαίνιο Εξακένιο Ρουμπικένιο Κορωνένιο Τριναφθυλένιο Επταφαίνιο Επτακένιο Πυρανθένιο Οβαλένιο Θειανθρένιο Ισοβενζοφουράνιο Χρωμένιο Ξανθένιο Φαινοξαθίνιο Ιδολζίνη Ισοϊνδόλιο 3-υδροϊνδόλιο Ινδόλιο 1-υδροϊνδαζόλιο Πυρίνιο 4-υδροκιναζολίνη Ισοκινολίνη Κινολίνη Κιναζολίνη Φθαλαζίνη Ναφθυδρίνη Κινοξαλίνη Κιναζολίνη Κιννολίνη Πτεριδίνη 4α-υδροκαρβαζόλιο Καρβαζόλιο β-καρβολίνη Φαινανθριδίνη Ακριδίνη Περιμιδίνη 1,7-φαινανθρολίνη Φαιναζίνη Φαιναραζίνη Φαινοθαζίνη Φαινοξαλίνη Ισοχρωμάνιο Χρωμάνιο Ινδολίνη Ισοϊνδολίνη Κινακλιδίνη Πουρίνη Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972 Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991 SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999 Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982

Το 1-φθοροναφθαλίνιο (αγγλικά 1-fluoronaphthalene) είναι αρωματική οργανική χημική ένωση, που περιέχει άνθρακα, υδρογόνο και φθόριο, με μοριακό τύπο C11H9F. Είναι ένα «θυγατρικό» ναφθαλίνιο, ενώ ταυτόχρονα ανήκει και στις «φθοραρωματικές ενώσεις» (δηλαδή αρωματικές ενώσεις που περιέχουν φθόριο).

https://el.wikipedia.org/wiki/1-%CF%86%CE%B8%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BF

Γεωργία Παπαναστασίου

Η Γεωργία Παπαναστασίου ξεκίνησε τον αθλητισμό στη γενέτειρά της, τη Ζαχάρω Ηλείας, στον τοπικό αθλητικό σύλλογο, όπου σημείωσε τις πρώτες αθλητικές της επιτυχίες. Όμως, έγινε γνωστή κυρίως ως αθλήτρια του Πανιωνίου στον οποίο εντάχθηκε, όταν εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Ως αθλήτρια έφτασε στις μεγάλες επιτυχίες υπό την καθοδήγηση του Βαγγέλη Βαγιανού και αργότερα του Σπύρου Κοντοσώρου. Πρωτοεμφανίστηκε τον Οκτώβριο του 1975 στο Λαϊκό Μαραθώνιο της Αθήνας, τερματίζοντας στη 2η θέση μεταξύ των Ελληνίδων με 4:42΄45΄΄, έξι μόνο δευτερόλεπτα πίσω από την πρώτη Ελληνίδα Λαμπρινή Τζούμα. Στη διοργάνωση του 1976 κατέρριψε το ανεπίσημο ρεκόρ μαραθωνίου στην κλασική διαδρομή με 4 ώρ. 10΄20΄΄ τερματίζοντας 404η στη γενική κατάταξη. Ήταν λάτρης των δρόμων μεγάλων αποστάσεων, οι οποίες ήταν ακόμα ανεπίσημες για τις γυναίκες. Το 1977 έκανε νέο ρεκόρ μαραθωνίου, πάλι στο Λαϊκό Μαραθώνιο στην κλασική διαδρομή, με 4 ώρ. 05΄15΄΄. Μετείχε ξανά στη διοργάνωση του 1980, τερματίζοντας πρώτη μεταξύ των Ελληνίδων με χρόνο 4:11΄48΄΄. Το ίδιο έτο κατέρριψε το ατομικό της ρεκόρ των 5.000. Το 1981 κατεβάζει το ρεκόρ Μαραθωνίου κάτω από 3 ώρες, στην Πάτρα, με 3:56΄09΄΄. Το 1982 μετέχει δικαιωματικά στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου στην Αθήνα, στον πρώτο επίσημο μαραθώνιο διεθνώς σε διοργάνωση της IAAF και συντρίβει το πανελλήνιο ρεκόρ με 3:18΄40΄΄, τερματίζοντας στην 22η θέση. Δυο μήνες αργότερα, σε αγώνα στη Θήβα, θα κατεβάσει το ρεκόρ κοντά στις τρεις ώρες κάνοντας 3:02΄12΄΄. Ενάμισι χρόνο αργότερα, το 1984, στα Γιάννενα, στα πλαίσια του 49ου Πανελλήνιου πρωταθλήματος στίβου γυναικών, θα τρέξει την απόσταση σε χρόνο λιγότερο από τρεις ώρες για πρώτη φορά από Ελληνίδα πετυχαίνοντας χρόνο 2:58΄25΄΄. Το ίδιο έτος θα καταρρίψει δυο φορές το πανελλήνιο ρεκόρ των 3.000 μ. φτάνοντάς το στα 9΄42΄΄12 στο βαλκανικό πρωτάθλημα. Το 1985 θα πάρει μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο Στίβου, στη Χιροσίμα της Ιαπωνίας, όπου θα τερματίσει στην 77η θέση με 3:07΄03΄΄. Επίσης, θα αναδειχθεί 2η νικήτρια στον Διεθνή Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών με χρόνο 3:09΄53΄΄, νέο ελληνικό ρεκόρ κλασικής διαδρόμής. Το 1987 θα σημειώσει νέα επιτυχία στην ίδια διοργάνωση τερματίζοντας στην 3η θέση με 3:12΄43΄΄ αλλά θα παραλάβει το χάλκινο μετάλλιο με δυο ώρες καθυστέρηση, μιας και από λάθος η τρίτη θέση είχε δοθεί σε έναν Γάλλο, που οι διοργανωτές είχαν καταγράψει λαθεμένα ως γυναίκα. Το 1988, ενώ αγωνιζόταν στο πανελλήνιο πρωτάθλημα μαραθωνίου στο Αγρίνιο, ήρθε αντιμέτωπη με την ατυχία, όταν την τραυμάτισε διερχόμενο αυτοκίνητο χίλια μέτρα πριν από τον τερματισμό, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να αποχωρήσει από τον αγωνιστικό αθλητισμό. Έφυγε χορτασμένη από επιτυχίες αλλά πικραμένη για την αδιαφορία που έδειξε ο ΣΕΓΑΣ μετά τον τραυματισμό της. Εκτός των διεθνών συμμετοχών της σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο μετείχε με την εθνική ομάδα στίβου και στα βαλκανικά πρωταθλήματα στίβου και ανωμάλου δρόμου. Μετά την αποχώρησή της από το στίβο εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Σάμο, όπου εργάζεται στο τελωνείο. Μαραθώνιος 1984 (Ιωάννινα): 2:58΄25΄΄ 1985 (Πάτρα): 3:12΄25΄΄ 1986 (Ρόδος): 3:04΄04΄΄ 3000 μέτρα 1985 (2η): 9΄56΄΄05. Μαραθώνιος 4:10΄20΄΄ Αθήνα (20/10/1976) 4:05΄15΄΄ Αθήνα (17/10/1977) 3:56΄09΄΄ Πάτρα (3/5/1981) 3:18΄40΄΄ Αθήνα (12/9/1982), το πρώτο επίσημο πανελλήνιο ρεκόρ. 3:02΄12΄΄ Θήβα (7/11/1982) 2:58΄25΄΄ Ιωάννινα (24/3/1984) Μαραθώνιος (κλασική διαδρομή) 4:10΄20΄΄ Αθήνα (20/10/1976) 4:05΄15΄΄ Αθήνα (17/10/1977) 3:18΄40΄΄ Αθήνα (12/9/1982) 3:09΄53΄΄ Αθήνα (13/10/1985) 3.000 μέτρα 9΄51΄΄36 Αθήνα (4/7/1984) 9΄42΄΄12 Αθήνα (8/9/1984) Μαραθώνιος: 2:58΄25΄΄ (1984) 5000 μ.: 18΄05΄΄57 (1980) 3000 μ.: 9΄42΄΄12 (1984) 1500 μ.: 4΄43΄΄04 (1983) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, Αθήνα 1982 Μαραθώνιος: 22η θέση, 3:18΄40΄΄ Παγκόσμιο Κύπελλο Μαραθωνίου, Χιροσίμα 1985 Μαραθώνιος: 77η θέση, 3:07΄03΄΄ Διεθνής Κλασικός Μαραθώνιος Αθηνών. 1975: 2η θέση μεταξύ των Ελληνίδων με 4:42΄45΄΄. 1976: 1η θέση μεταξύ των Ελληνίδων με 4:10΄20΄΄ (πανελλήνιο ρεκόρ). 1977: 1η θέση μεταξύ των Ελληνίδων με 4:05΄15΄΄ (πανελλήνιο ρεκόρ). 1980: 1η θέση μεταξύ των Ελληνίδων με 4:11΄48΄΄. 1985: 2η θέση γενικής κατάταξης με χρόνο 3:09΄53΄΄ (πανελλήνιο ρεκόρ κλασικής διαδρομής). 1987: 3η θέση γενικής κατάταξης με χρόνο 3:12΄43΄΄. Βαλκανικοί αγώνες στίβου: 1984: 3.000 μ. 6η με 9΄42΄΄12 (πανελλήνιο ρεκόρ) 1985: 3.000 μ. 8η με 9΄46΄΄80. Βαλκανικό πρωτάθλημα ανωμάλου δρόμου: 1983: 4.000 μ. 14η. 1984: 4.000 μ. 12η με 15΄09΄΄50. 1985: 4.000 μ. 13η με 15΄41΄΄07. "Ματιές στα Σπορ", τόμοι 1984 ως 1989

Η Γεωργία Παπαναστασίου (1955) από τη Ζαχάρω της Ηλείας, είναι Ελληνίδα παλαίμαχος αθλήτρια δρόμων αντοχής και πρωτοπόρος γυναίκα μαραθωνοδρόμος. Υπήρξε τρεις φορές πανελληνιονίκης, κατέρριψε έξι φορές το πανελλήνιο ρεκόρ και ήταν η πρώτη που το κατέβασε κάτω από τις 3 ώρες. Επίσης, αναδείχθηκε νικήτρια του Διεθνούς Κλασικού Μαραθωνίου Αθηνών, κατέρριψε δύο φορές το πανελλήνιο ρεκόρ των 3.000 μ. και το 1982 συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοιχτού Στίβου στην Αθήνα, όταν για πρώτη φορά παγκοσμίως διεξήχθη ο μαραθώνιος γυναικών σε επίσημη διοργάνωση της IAAF. Συνέβαλε όσο λίγοι στην προβολή του μαραθωνίου γυναικών και στην καθιέρωσή του ως επίσημο αγώνισμα από τον ΣΕΓΑΣ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%B1_%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85

Σόντερμανλαντ

Από το 1772, οι Σουηδοί/ές Πρίγκιπες/ίσσες φέρουν τον τίτλο του/ης Δούκα/ισσας από διάφορες επαρχίες και είναι αποκλειστικά μόνο ονομαστικός τίτλος. Πρίγκιπας Ερρίκος (1302–1310), επίσης Δούκας του Σβίαλαντ, Χάλαντ, Ντάλσλαντ, Βέστεργκετλαντ και Βέρμλαντ Δούκισσα Ίνγκεμποργκ (1318–1321), επίσης Δούκισσα του Σβίαλαντ και του Χάλαντ Πρίγκιπας Κάρολος (1560–1604), επίσης Δούκας του Νάρκε και του Βέρμλαντ Πριγκίπισσα Μαρία (1579–1589), επίσης Δούκισσα του Νάρκε και του Βέρμλαντ Πριγκίπισσα Χριστίνα (1592–1604), επίσης Δούκισσα του Νάρκε και του Βέρμλαντ Διάδοχος Πρίγκιπας Γουσταύος Αδόλφος (1604–1607), επίσης Δούκας του Βέστμανλαντ Πρίγκιπας Κάρολος Φίλιππος (1607–1618), επίσης Δούκας του Νάρκε και του Βέρμλαντ Πρίγκιπας Κάρολος (1772–1809) Πριγκίπισσα Καρλότα (1774–1809) Πρίγκιπας Όσκαρ (1811–1844) Διάδοχος Πριγκίπισσα Ιωσηφίνα (1823–1844) Πρίγκιπας Κάρολος Όσκαρ (1852–1854) Πρίγκιπας Γουλιέλμος (1884–1965) Πριγκίπισσα Μαρία (1909–1914) Πρίγκιπας Αλέξανδρος (2016–σήμερα)

Το Σόντερμανλαντ (σουηδικά: Södermanland‎, προφορά: [ˈsø̂ːdɛrmanˌland]) είναι ιστορική επαρχία στην νοτιοανατολική ακτή της Σουηδίας. Συνορεύει με Έστεργκετλαντ, το Νάρκε, το Βέστμανλαντ και το Ούπλαντ. Οριοθετείται επίσης από τη λίμνη Μέλαρεν και τη Βαλτική Θάλασσα. Το "Σόντερμανλαντ" σημαίνει "Γη των Νότιων Ανδρών", όπου οι "νότιοι άνδρες" (södermännen) ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν νότια του Ούπλαντ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CF%84

Ταραντέλα Πίτσικα

Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια του χορού της ταραντέλας. Το αποκαλούμενο «φαινόμενο του ταραντισμού» αναφέρεται σε μια κρίση μανίας που θεωρείτο ότι οφειλόταν στο τσίμπημα (pizzica) ενός είδους αράχνης, η οποία αφθονεί στην περιοχή του Τάραντα, απ΄ όπου προέκειψε και το όνομα tarantella. Στα ελληνόφωνα χώρια του Σαλέντο συμπτώματα του ταραντισμού καταγράφονται μέχρι και την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στη συνέχεια, όμως, και κυρίως από τη δεκαετία του 1960 και πέρα, με τη μεταβολή των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών, τα λαϊκά τελετουργικά δρώμενα αυτού του τύπου υποχώρησαν, παραμένοντας μόνο ως ανάμνηση για τους γεροντότερους. Στις αρχές του 21ου αιώνα, οι αυθεντικοί ταραντιστές ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Τα σχετικά δρώμενα, έχουν πλέον χάσει τον παλιό θεραπευτικό χαρακτήρα τους και έχουν ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εμπορευματοποίησης του τοπικού φολκλόρ, ενώ παράλληλα συνδέονται με ζητήματα προσδιορισμού της ταυτότητας μειονοτικών, τοπικών πληθυσμιακών ομάδων. Στη διάρκεια του ταραντισμού, μια ομάδα από ειδικούς οργανοπαίχτες μετέβαιναν στο σπίτι του υποτιθέμενου άρρωστου και άρχιζαν να παίζουν 12 διαφορετικά μοτίβα με μουσικά όργανα. Κάθε μελωδία αντιστοιχούσε στο μέγεθος και στο χρώμα της αράχνης που τσίμπησε τον άρρωστο, ο οποίος με την μελωδία άρχιζε να χορεύει και ξεκινούσε έναν ξέφρενο μιμητικό χορό που μιμούνταν τις κινήσεις της αράχνης. Αυτό μπορούσε να κρατήσει και 3 ολόκληρες μέρες χωρίς διακοπή, μέχρι ο άρρωστος να πέσει στο πάτωμα κουρασμένος και εξουθενωμένος, αλλά θεραπευμένος. Το φαινόμενο του ταραντισμού παρουσίασε μεγάλη έξαρση στο χώρο της Κάτω Ιταλίας, κυρίως με επίκεντρο τα ελληνόφωνα χωριά. Αρκετές κινήσεις θυμίζουν εικόνες από αρχαία αγγεία σε χορό και οι γυναίκες κυρίως είναι αυτές που παίρνουν το ταμπορέλλο —το ντέφι—, το οποίο στην αρχαία Ελλάδα το έπαιζαν οι βακχίδες, οι ακόλουθες του θεού Βάκχου. Ο παραδοσιακός χορός ταραντέλα πίτσικα χορεύεται καθώς τα ζευγάρια αγκαλιάζονται. Σήμερα είναι πιο συχνό να βλέπεις δύο γυναίκες να χορεύουν μαζί, παρά άντρες. Εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση που δύο άνδρες προσποιούνται να συμμετέχουν σε μια μονομαχία χορεύοντας. Tο ύφος της ταραντέλας πίτσικα υπηρετούν αρκετά σύγχρονα ιταλικά μουσικά σχήματα παραδοσιακής μουσικής, όπως τα Officina Zoé, Ι Tamburellisti di Torrepaduli, Alla Bua, Lu Rusciu Nosciu, Aria Frisca, οι Avleddha —που τραγουδούν στα γκρεκάνικα—, καθώς και το συγκρότημα Canzoniere Grecanico Salentino, το οποίο δίνει μια εκμοντερνισμένη εκδοχή του είδους. Κάθε χρόνο, κατά το δεύτερο μισό του Αυγούστου, η ταραντέλα πίστικα βρίσκεται στο επίκεντρο του φεστιβάλ που λαμβάνει χώρα στη μικρή πόλη του Μελπινιάνο (Melpignano), μια από τις εννέα κοινότητες που συναπαρτίζουν τη Grecia salentina, στο Λέτσε της Απουλίας, Κομμάτια με βάση τους ρυθμούς της ταραντέλας έχουν γράψει αρκετοί συνθέτες της λόγιας μουσικής (κλασική μουσική), όπως οι Σοπέν και Λιστ (για πιάνο) και Μέντελσον και Στραβίνσκι (για ορχήστρα). Λιάβας, Λάμπρος (1991) [1983]. «Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας». Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας (Ένθετο σε LP). (Έρευνα και συλλογή: Λάμπρος Λιάβας, Νίκος Διονυσόπουλος - αριθμ. κατ. PFF 6-7). Ναύπλιο: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. σελ. 8. Έκδοση σε ψηφιακή μορφή (cd): 2002, αριθμ. κατ. 1795, ISBN 9789608639850.Lüdtke, Karen (2008). Dances With Spiders: Crisis, Celebrity and Celebration in Southern Italy. Οξφόρδη: Berghahn Books. ISBN 978-1845454456. Griffiths, Paul (2005). «tarantella». The Penguin Companion to Classical Music. Λονδίνο: Penguin Books. ISBN 978-0140515596. «Case vacanze nel Salento e appartamenti» (στα Ιταλικά). La Pizzica del Salento. 19 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2016. «Artisti e gruppi del Salento di Pizzica» (στα Ιταλικά). La Pizzica del Salento. 18 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2016. Το αλάτι της Γης: Ελληνόφωνοι της Κάτω Ιταλίας. Εκπομπή του Λάμπρου Λιάβα (παραγωγή ΕΤ1). Ανακτήθηκε στις 21.02.2016.BBC. «Tarantella» (βίντεο). Italy Unpacked - series 3. vimeo. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2016.

Η ταραντέλα πίτσικα (ιταλικά: tarantella pizzica, που σημαίνει το τσίμπημα της αράχνης ταραντούλας) είναι δημοφιλής λαϊκός χορός της νοτίου Ιταλίας, καταγόμενος από τη χερσόνησο του Σαλέντο, στην περιοχή της Απουλίας, ο οποίος αργότερα εξαπλώθηκε σε άλλες περιοχές, όπως η Καλαβρία και η ανατολική Μπαζιλικάτα (Basilicata). Σύμφωνα με ορισμένους εθνολόγους, η ονομασία tarantella pizzica είναι νεωτερισμός και παλαιότερα ονομαζόταν είτε pizzica pizzica, είτε απλώς tarantella

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B1_%CE%A0%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B1

Πορθμός του Παλκ

Ο κόλπος του Παλκ είναι γεμάτος, στο νότιο άκρο του, με μια αλυσίδα χαμηλών νησιών και ομάδες υφάλων που ονομάζονται Γέφυρα του Αδάμ, ενώ ήταν ιστορικά γνωστά στην Ινδική μυθολογία ως "Ράμα Σέτου", δηλαδή η γέφυρα του Ραμ. Αυτή η αλυσίδα νησιών και υφάλων εκτείνεται μεταξύ του Ντανουσκόντι (Dhanushkodi) στο νησί Πάμπαν (επίσης γνωστό και ως νησί Ράμεσβαραμ) του Ταμίλ Ναντού και του νησιού Μανάρ της Σρι Λάνκα. Το νησί Ράμεσβαραμ συνδέεται με την ηπειρωτική χώρα της Ινδίας μέσω της γέφυρας Πάμπαν. Το 1914, υπήρχαν τακτικά τρένα από το Μαντράς (σημερινό Τσεννάι) προς το Ντανουσκόντι (Dhanushkodi), ένα πλοίο για το Talaimannar στο νησί Μανάρ και στη συνέχεια ένα τρένο για το Κολόμπο. Το 1964, ένας κυκλώνας κατέστρεψε το Ντανουσκόντι και τον σιδηρόδρομο και προκάλεσε σοβαρές ζημιές κατά μήκος των ακτών του πορθμού του Παλκ και του κόλπου του Παλκ. Το Ντανουσκόντι δεν ξαναχτίστηκε και ο σιδηρόδρομος από το Talaimannar στη Mahawilachchiya της Σρι Λάνκα εγκαταλείφθηκε λόγω του εμφυλίου πολέμου (Αργότερα ξαναχτίστηκε πλήρως). Τουλάχιστον στη δεκαετία του 1970 υπήρχε ένα πορθμείο μεταξύ μικρών προβλήτων στο Ράμεσβαραμ και στο Talaimannar, αλλά αυτό διακόπηκε. Η υπηρεσία φέρι μποτ ξεκίνησε για λίγο περίπου το 2010, αλλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν επιβατικές συνδέσεις μέσω του πορθμού.

Ο Πορθμός του Παλκ (ταμίλ: பாக்கு நீரிணை Pākku Nīriṇai, σιναλέζικα: පෝක් සමුද් සමුද් Pok Samudra Sandhiya) είναι ένας πορθμός μεταξύ της πολιτείας Ταμίλ Ναντού της Ινδίας και της επαρχίας της Τζάφνα της Βόρειας Περιφέρειας του νησιωτικού κράτους της Σρι Λάνκα. Συνδέει τον κόλπο της Βεγγάλης στα βορειοανατολικά με τον κόλπο του Παλκ στα νοτιοδυτικά. Με ελάχιστο βάθος μικρότερο από 9,1 μέτρα, έχει πλάτος 40 έως 85 μίλια (64 έως 137 χλμ.) και μήκος 85 μίλια. Πολλά ποτάμια ρέουν σε αυτόν, συμπεριλαμβανομένου του ποταμού Βαϊγκάι (Vaigai) του Ταμίλ Ναντού. Ο πορθμός πήρε το όνομά του από τον Ρόμπερτ Παλκ, ο οποίος ήταν κυβερνήτης του Μαντράς (1755–1763) κατά την περίοδο της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BC%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BA

Δείκτης μηνιαίου υπολογισμού

1 Ιανουαρίου 2018 - 2.405 τένγκε 1 Ιανουαρίου 2017 - 2.269 τένγκε 1 ιανουαρίου 2016 - 2.121 τένγκε 1 ιανουαρίου 2015 - 1.982 τένγκε 1 ιανουαρίου 2014 - 1.852 τένγκε 1 ιανουαρίου 2013 - 1.731 τένγκε 1 ιανουαρίου 2012 - 1.618 τένγκε 1 ιανουαρίου 2011 - 1.512 τένγκε 1 Ιανουαρίου 2010 - 1.413 τένγκε 1 Ιουλίου 2009 - 1.296 τένγκε 2005 - 971 τένγκε

Ο δείκτης μηνιαίου υπολογισμού είναι ένας δείκτης που χρησιμοποιείται στο Καζακστάν για τον υπολογισμό των συντάξεων, επιδομάτων και άλλων κοινωνικών παροχών και, επίσης, για την επαύξηση των προστίμων και τον υπολογισμό των φόρων και άλλων πληρωμών. Ο δείκτης καθορίζεται κάθε χρόνο από το νόμο της Δημοκρατίας για τον Προϋπολογισμό.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B5%CE%AF%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BC%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85_%CF%85%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D

Μονή Παναγίας Κλεισούρας Καστοριάς

Η Μονή της Παναγίας είναι αφιερωμένη στην Γέννηση της Θεοτόκου. Ιδρύθηκε το 1813 ως ανδρώα μονή, σε προϋπάρχουσα θέση, από τον Κλεισουριώτη μοναχό Ησαΐα Πήστα. Η εκκλησιαστική παράδοση παραθέτει, ότι ο μοναχός Ησαΐας, είδε ένα όραμα όταν όταν εγκαταβιούσε στην Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους και τον οδήγησε στην ανασύσταση της μονής. Βρίσκεται χτισμένη σε μια εύφορη κοιλάδα, κάτω από την Κλεισούρα. Αποτελεί σημαντικό θρησκευτικό προσκύνημα για την περιοχή. Το συγκρότημα, με τον φρουριακό του χαρακτήρα, σώζεται στο σύνολο του. Τα υπάρχοντα κτίσματα είναι του 18ου και 19ου αιώνα. Αποτέλεσε χώρο κρησφύγετου την εποχή της Επανάστασης του 1821 και του Μακεδονικού Αγώνα, όπου φιλοξενήθηκε ο Παύλος Μελάς και οι συναγωνιστές του. Στο μέσον της εσωτερικής αυλής βρίσκεται το καθολικό, στο οποίο υπάρχει επιγραφή όπου ιστορείται η Μονή. Η εκκλησία είναι τρίκλιτη τρουλαία βασιλική με νάρθηκα και ανακαινίστηκε το 1813 με δαπάνες του μοναχού Ησαΐα και της τοπικής μητρόπολης, επί Μητροπολίτη Καστοριάς Νεοφύτου. Οι αγιογραφίες που ολοκληρώθηκαν το 1813, αποτελούν ένα ποιοτικό έργο του Γεωργίου από τους Χιονάδες της Ηπείρου, με μια πρωτότυπη θεματολογία από την δημιουργία του κόσμου.Αξιόλογο είναι ξυλόγλυπτο τέμπλο του καθολικού, που είναι επιχρυσωμένο από τον Λινοτοπίτη χρυσοχόο Κωνσταντίνου το 1772 επί ηγουμενίας του μοναχού Παϊσίου. Η επίχρωσή του πρέπει να έγινε δεκαπέντε χρόνια μετά την τοποθέτηση του τέμπλου, από την χρονολογία 1757 που αναγράφεται στον Τίμιο Σταυρό στην κορυφή του. Έχει ανάγλυφες παραστάσεις από την Παλαιά Διαθήκη και την Καινή Διαθήκη. Το τέμπλο έχει καταπληκτική ομοιότητα με την εκκλησία της Παναγίας στο Λάμποβο της Δρόπολης στην Αλβανία. Στα νεότερα χρόνια, το μοναστήρι εγκαταλήφθηκε, για να λειτουργήσει ως γυναικεία κοινοβιακή μονή το 1993. Το 1996, το καθολικό και το μοναστηριακό συγκρότημα εντάχθηκε στον κατάλογο του Υπουργείου Πολιτισμού ιστορικών και διατηρητέων μνημείων των μεταβυζαντινών εκκλησιών της Δυτικής Μακεδονίας. Σήμερα στην μονή εγκαταβιούν πέντε μοναχές.Την 1η Ιουλίου 2012 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος παρέστει στις εορταστικές εκδηλώσεις αγιοκατατάξεως της Οσίας Σοφίας, της «εν τη Ιερά Μονή Παναγίας Θεοτόκου Κλεισούρας ασκησάσης», η μνήμη της οποίας τιμάται από την Ορθόδοξη εκκλησία στις 6 Μαΐου. Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1940 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Κλεισούρας που ανήκε στο νομό Φλωρίνης. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, μαζί με την Καστοριά, την Κλεισούρα αποτελούν την τοπική κοινότητα Κλεισούρας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Κλεισούρας του δήμου Καστοριάς και ο πληθυσμός της, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, ανέρχεται σε 8 μοναχές.

Η Μονή Παναγίας, αναλυτικά Ιερά Μονή Γενεθλίου Θεοτόκου Κλεισούρας, είναι μοναστήρι της Ιεράς Μητροπόλεως Καστοριάς στα όρια της Περιφερειακής Ενότητας Καστοριάς με την Περιφερειακή Ενότητα Φλώρινας. Βρίσκεται ανατολικά της Καστοριάς σε απόσταση 34,5 χλμ. από το κέντρο της πόλης, 3 χλμ. ανατολικά της Κλεισούρας και 60 χλμ. νότια (οδηγικά μέσω Πεδινό - Βαλτόνερα) από τη Φλώρινα. Είναι χτισμένη σε μια εύφορη κοιλάδα και τις βορειοανατολικούς πρόποδες του όρους Μορίκι σε υψόμετρο 970 μέτρα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%82

1413 Ρουκαρί

Η μέση διάμετρος της Ρουκαρί εκτιμάται σε 21,45 χιλιόμετρα. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το γεωμετρικό άλβεδό της είναι 0,1677. Δεν είναι γνωστό αν και με ποια περίοδο περιστρέφεται η Ρουκαρί γύρω από τον εαυτό της. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα

Η Ρουκαρί (Roucarie) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 11,04. Ανακαλύφθηκε το 1937 από τον Γάλλο αστρονόμο Λουί Μπουαγιέ, που παρατηρούσε από το Αλγέρι και του έδωσε το όνομα της μητέρας του.

https://el.wikipedia.org/wiki/1413_%CE%A1%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%AF

Lazy

Το κομμάτι ξεκινάει με σόλο πλήκτρων από τον Τζον Λορντ, ακολουθούμενο από το κιθαριστικό ριφ του Ρίτσι Μπλάκμορ. Ο τραγουδιστής Ίαν Γκίλαν, παίζει φυσαρμόνικα, ενώ γενικότερα, το τραγούδι έχει βάση στη μουσική μπλουζ. Η διάρκεια του κομματιού είναι στα 7 λεπτά και 23 δευτερόλεπτα, ενώ στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος υπερέβαινε τα δέκα λεπτά. Το "Lazy" αποτέλεσε μέρος του set list των ζωντανών εμφανίσεων των Deep Purple. Η διάρκεια του κομματιού κατά τη δεκαετία του '70, ξεπερνούσε τα δέκα λεπτά, αλλά μετά την επανένωση του συγκροτήματος, το 1984, οι Deep Purple έπαιζαν το κομμάτι χωρίς το εισαγωγικό σόλο πλήκτρων και με μία στροφή λιγότερη, με αποτέλεσμα το τραγούδι να διαρκεί λιγότερο από πέντε λεπτά. Μετά την προσθήκη του Στηβ Μορς, το 1994, οι ζωντανές εκτελέσεις του "Lazy" επανήλθαν σε διάρκεια, στο επίπεδο αυτών της δεκαετίας του '70. Ζωντανά ηχογραφημένοι δίσκοι οι οποίοι περιέχουν εκτελέσεις του "Lazy", είναι οι εξής: Guitar World - The 100 Greatest Guitar Solos: # 74 Digital Dream Door, "100 Greatest Rock Guitar Solos": # 25 Digital Dream Door, 100 Greatest Keyboard and Piano Performances - # 4 Το "Lazy" ηχογραφήθηκε από τη δεύτερη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής: Ίαν Γκίλαν - φωνητικά Ρίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα Τζον Λορντ - πλήκτρα Ρότζερ Γκλόβερ - μπάσο Ίαν Πέις - τύμπανα Machine Head 25th Anniversary CD Booklet 1997 EMI Records The Complete Deep Purple, Michael Heatley, Reynolds & Hearn, 2005 Ian Gillan: The Autobiography of "Deep Purple's" Lead Singer, Blake Publishing, 1998 Στίχοι Lazy Guitar tabs 1 Guitar tabs 2 Guitar tabs 3 Bass tabs 1 Bass tabs 2 Organ tabs Drums tabs

Το Lazy είναι τραγούδι του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple, το έκτο κομμάτι του δίσκου "Machine Head", ο οποίος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1972 από την Purple Records. Τον Ιούλιο του 1972 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ "Highway Star" με το "Lazy" στη δεύτερη πλευρά, στην Ιαπωνία, τη Γαλλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, γνωρίζοντας επιτυχία στις πρώτες δύο χώρες.

https://el.wikipedia.org/wiki/Lazy

Ρικάρντο Κουτσιόλα

Good Folk's Sunday (1953) - Cesco I Vitelloni (1953) Il seduttore (1954) Il piccolo vetraio (1955) Rascel-Fifì (1957) Silver Spoon Set (1960) Love in Rome (1960) Primitive Love (1964) Attack and Retreat (1964) La bugiarda (1965) Grand Slam (1967) The Seven Cervi Brothers (1968) Bandits in Rome (1968) La rivoluzione sessuale (1968) Una sull'altra (1969) Giacomo Casanova: Childhood and Adolescence (1969) Σάκκο και Βαντσέτι (1971) The Case Is Closed, Forget It (1971) We Are All in Temporary Liberty (1971) The Sicilian Checkmate (1972) Un apprezzato professionista di sicuro avvenire (1972) Ο Μπάτσος (1972) The Assassination of Matteotti (1973) No, The Case Is Happily Resolved (1973) Paolo il caldo (1973) 24 ore... non un minuto di più (1973) The Sensual Man (1974) The Visitor (1974) Μπορσαλίνο και Σία (1974) Rabid Dogs (1974) The Last Day of School Before Christmas (1975) C.I.A. Secret Story (1975) l pleut sur Santiago (1975) Il fratello (1975) La linea del fiume (1976) Take All of Me (1976) Meet Him and Die (1976) Antonio Gramsci: The Days of Prison (1977) Ο Ρικάρντο Κουτσιόλα στην IMDb

Ο Ρικάρντο Κουτσιόλα (ιταλικά: Riccardo Cucciolla), (Μπάρι, 5 Σεπτεμβρίου 1924 - Ρώμη, 17 Σεπτεμβρίου 1999), ήταν Ιταλός ηθοποιός του κινηματογράφου. Από το 1953 μεχρι το 1999 ο Κουτσιόλα επαίξε σε 60 κινηματογραφικές ταινίες. Είχε κερδίσει το βραβείο καλυτέρου ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών το 1971 για τον ρόλο του στην ταινία Σάκκο και Βαντσέτι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%BF_%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%B9%CF%8C%CE%BB%CE%B1

Παλλάς και Κένταυρος (Μποτιτσέλι)

Θεωρείται ότι ο πίνακας είναι παραγγελία το 1482 μ.Χ στον καλλιτέχνη, του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπή των Μεδίκων (κυβερνήτη της Φλωρεντίας), για δώρο στο γάμο του ξαδέλφου του Lorenzo di Pierfrancesco. Το 1975 ανακαλύπτεται μια λίστα απογραφών έργων τέχνης του 1499 η οποία πιστοποιεί την έκθεση του πίνακα στο ίδιο δωμάτιο μαζί με την Άνοιξη του Μποτιτσέλι στο οικογενειακό παλάτι των Μεδίκων. Τα χρώματα είναι λιτά με αντιθέσεις οι οποίες τονίζουν την πλαστικότητα των μορφών. Μεγάλη προσοχή δίνεται στην βαθμονόμηση των χειρονομιών και τη συστροφή των μορφών.Γενικά η ματιά του θεατή εστιάζεται στις δύο μορφές του πίνακα. Ένας Κένταυρος έχει εισέλθει σε απαγορευμένο μέρος. Κρατά φαρέτρα και τόξο. Η γυναικεία μορφή δίπλα του έχει αναγνωριστεί ως η θεά Παλλάδα Αθηνά. Κρατά με το αριστερό της χέρι πολεμικό Δόρυ με πέλεκυ και στην πλάτη της έχει κρεμάσει την ασπίδα της. Φορά στεφάνι ελιάς και είναι ντυμένη με κομψό διαφανές φόρεμα στολισμένο με κλωνάρια ελιάς και κεντημένο με εμβληματικό σύμπλεγμα τριών η τεσσάρων δακτυλιδιών μπριγιάν. Έχει απλώσει το δεξί της χέρι πάνω από το κεφάλι του Κένταυρου και κρατά μια τούφα από τα μαλλιά του ενώ αυτός έχει το κεφάλι του σκυμμένο σαν ένδειξη κατευνασμού. Στο τοπίο που είναι βάθος αναγνωρίζει κανείς τον κόλπο της Νάπολης. Η γενικώς επικρατούσα άποψη είναι ότι πρόκειται για αλληγορία του θριάμβου του πνεύματος και της λογικής πάνω στο πρωτόγονο ένστικτο και την άγνοια. Μια πιο εξειδικευμένη ερμηνεία του θέματος αναφέρεται στο πολιτικό έργο του Λαυρέντιου του Μεγαλοπρεπή των Μεδίκων ως ειρηνοποιού της εποχής εκείνης και την δέσμευσή του να διαπραγματευτεί μια ξεχωριστή ειρήνη για το βασίλειο της Νάπολης.

Το Παλλάς και Κένταυρος είναι πίνακας του ζωγράφου της Αναγέννησης Σάντρο Μποτιτσέλι. Φιλοξενείται στη γκαλερί Ουφίτσι της Φλωρεντίας. Βρέθηκε το 1895 σε δωμάτιο του παλατιού Πίττι και εκτίθεται στην γκαλερί από το 1922. . Πρόκειται για τέμπερα σε καμβά 207 χ 148 εκατοστά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%9A%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82_(%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%B9)

Μαγνητόσφαιρα

Η μελέτη της μαγνητόσφαιρας της Γης ξεκίνησε το 1600, όταν ο Γουίλιαμ Γκίλμπερτ ανακάλυψε ότι το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια της Γης έμοιαζε με αυτό μιας μικρής, μαγνητισμένης σφαίρας. Στη δεκαετία του 1940, ο Walter M. Elsasser πρότεινε το μοντέλο της θεωρίας του δυναμό, το οποίο αποδίδει το μαγνητικό πεδίο της Γης στην κίνηση του σιδερένιου εξωτερικού πυρήνα της Γης. Μέσω της χρήσης μαγνητομέτρων, οι επιστήμονες μπόρεσαν να μελετήσουν τις διακυμάνσεις στο μαγνητικό πεδίο της Γης ως συναρτήσεις τόσο του χρόνου όσο και του γεωγραφικού πλάτους και μήκους. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1940, οι πύραυλοι χρησιμοποιήθηκαν για τη μελέτη των κοσμικών ακτίνων. Το 1958, ο Explorer 1, η πρώτη από τη σειρά διαστημικών αποστολών Explorer, εκτοξεύτηκε για να μελετήσει την ένταση των κοσμικών ακτίνων πάνω από την ατμόσφαιρα και να μετρήσει τις διακυμάνσεις αυτής της δραστηριότητας. Αυτή η αποστολή παρατήρησε την ύπαρξη της ζώνης ακτινοβολίας Βαν Άλεν (που βρίσκεται στην εσωτερική περιοχή της μαγνητόσφαιρας της Γης), με την παρακολούθηση του Explorer 3 αργότερα εκείνο το έτος να αποδεικνύει οριστικά την ύπαρξή της. Επίσης κατά τη διάρκεια του 1958, ο Ευγένιος Πάρκερ πρότεινε την ιδέα του ηλιακού ανέμου, με τον όρο «μαγνητόσφαιρα» να προτάθηκε από τον Τόμας Γκολντ το 1959 για να εξηγήσει πώς ο ηλιακός άνεμος αλληλεπιδρά με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Η μεταγενέστερη αποστολή του Explorer 12 το 1961 με επικεφαλής τους Cahill και Amazeen το 1963 παρατήρησε μια ξαφνική μείωση της έντασης του μαγνητικού πεδίου κοντά στον μεσημβρινό μεσημβρινό, η οποία αργότερα ονομάστηκε μαγνητόπαυση. Μέχρι το 1983, ο International Cometary Explorer παρατήρησε τη μαγνητοουρά, ή το μακρινό μαγνητικό πεδίο. Οι μαγνητόσφαιρες εξαρτώνται από διάφορες μεταβλητές: τον τύπο του αστρονομικού αντικειμένου, τη φύση των πηγών πλάσματος και ορμής, την περίοδο περιστροφής του αντικειμένου, τη φύση του άξονα γύρω από τον οποίο περιστρέφεται το αντικείμενο, τον άξονα του μαγνητικού διπόλου και το μέγεθος και κατεύθυνση της ροής του ηλιακού ανέμου. Η πλανητική απόσταση όπου η μαγνητόσφαιρα μπορεί να αντέξει την πίεση του ηλιακού ανέμου ονομάζεται απόσταση Chapman–Ferraro. Αυτό διαμορφώνεται από τον τύπο όπου το R P {\displaystyle R_{P}} αντιπροσωπεύει την ακτίνα του πλανήτη, B s u r f {\displaystyle B_{\it {surf}}} αντιπροσωπεύει το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια του πλανήτη στον ισημερινό και το V S W {\displaystyle V_{SW}} αντιπροσωπεύει την ταχύτητα του ηλιακού ανέμου: R C F = R P ( B s u r f 2 μ 0 ρ V S W 2 ) 1 6 {\displaystyle R_{CF}=R_{P}\left({\frac {B_{\it {surf}}^{2}}{\mu _{0}\rho V_{SW}^{2}}}\right)^{\frac {1}{6}}} Μια μαγνητόσφαιρα ταξινομείται ως «ουσιαστική» όταν R C F ≫ R P {\displaystyle R_{CF}\gg R_{P}} ή όταν η κύρια αντίθεση στη ροή του ηλιακού ανέμου είναι το μαγνητικό πεδίο του αντικειμένου. Ο Ερμής, η Γη, ο Δίας, ο Γανυμήδης, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας, για παράδειγμα, παρουσιάζουν ουσιαστικές μαγνητόσφαιρες. Μια μαγνητόσφαιρα ταξινομείται ως «επαγόμενη» όταν R C F ≪ R P {\displaystyle R_{CF}\ll R_{P}} ή όταν ο ηλιακός άνεμος δεν αντιτίθεται στο μαγνητικό πεδίο του αντικειμένου. Σε αυτή την περίπτωση, ο ηλιακός άνεμος αλληλεπιδρά με την ατμόσφαιρα ή την ιονόσφαιρα του πλανήτη (ή την επιφάνεια του πλανήτη, εάν ο πλανήτης δεν έχει ατμόσφαιρα). Η Αφροδίτη έχει ένα επαγόμενο μαγνητικό πεδίο, που σημαίνει ότι επειδή η Αφροδίτη φαίνεται να μην έχει εσωτερικά το φαινόμενο του δυναμό, το μόνο μαγνητικό πεδίο που υπάρχει είναι αυτό που σχηματίζεται από το τύλιγμα του ηλιακού ανέμου γύρω από το φυσικό εμπόδιο της Αφροδίτης. Όταν R C F ≈ R P {\displaystyle R_{CF}\approx R_{P}} , ο ίδιος ο πλανήτης και το μαγνητικό του πεδίο συμβάλλουν και τα δύο. Είναι πιθανό ο Άρης να είναι αυτού του τύπου. Το τοξοειδές κρουστικό κύμα σχηματίζει το πιο εξωτερικό στρώμα της μαγνητόσφαιρας, είναι το όριο μεταξύ της μαγνητόσφαιρας και του διαστρικού μέσου. Για τα αστέρια, αυτό είναι συνήθως το όριο μεταξύ του αστρικού ανέμου και του διαστρικού μέσου. Για τους πλανήτες, η ταχύτητα του ηλιακού ανέμου εκεί μειώνεται καθώς πλησιάζει τη μαγνητόπαυση. Η μαγνητοθήκη είναι η περιοχή της μαγνητόσφαιρας μεταξύ του τοξοειδούς κρουστικού κύματος και της μαγνητόπαυσης. Σχηματίζεται κυρίως από τον ηλιακό άνεμο (shocked solar wind), αν και περιέχει μια μικρή ποσότητα πλάσματος από τη μαγνητόσφαιρα. Είναι μια περιοχή που εμφανίζει υψηλή ροή ενέργειας σωματιδίων, όπου η κατεύθυνση και το μέγεθος του μαγνητικού πεδίου ποικίλλει ακανόνιστα. Αυτό προκαλείται από τη συλλογή αερίων του ηλιακού ανέμου που ουσιαστικά έχει υποστεί θερμικοποίηση. Λειτουργεί ως μαξιλάρι που μεταδίδει την πίεση από τη ροή του ηλιακού ανέμου και το φράγμα του μαγνητικού πεδίου από το αντικείμενο. Η μαγνητόπαυση είναι η περιοχή της μαγνητόσφαιρας όπου η πίεση από το πλανητικό μαγνητικό πεδίο εξισορροπείται με την πίεση από τον ηλιακό άνεμο. Είναι η σύγκλιση του ηλιακού ανέμου από τη μαγνητόσφαιρα με το μαγνητικό πεδίο του αντικειμένου και το πλάσμα από τη μαγνητόσφαιρα. Επειδή και οι δύο πλευρές αυτής της σύγκλισης περιέχουν μαγνητισμένο πλάσμα, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ τους είναι πολύπλοκες. Η δομή της μαγνητόπαυσης εξαρτάται από τον αριθμό Μαχ και το βήτα του πλάσματος, καθώς και από το μαγνητικό πεδίο. Η μαγνητόπαυση αλλάζει μέγεθος και σχήμα καθώς η πίεση από τον ηλιακό άνεμο αυξομειώνεται. Απέναντι από το συμπιεσμένο μαγνητικό πεδίο βρίσκεται η μαγνητοουρά, όπου η μαγνητόσφαιρα εκτείνεται πολύ πέρα από το αστρονομικό αντικείμενο. Περιέχει δύο λοβούς, που αναφέρονται ως βόρειος και νότιος λοβός της ουράς. Οι γραμμές μαγνητικού πεδίου στον βόρειο λοβό της ουράς δείχνουν προς το αντικείμενο ενώ αυτές στο νότιο λοβό της ουράς δείχνουν μακριά. Οι λοβοί της ουράς είναι σχεδόν άδειοι, με λίγα φορτισμένα σωματίδια που αντιτίθενται στη ροή του ηλιακού ανέμου. Οι δύο λοβοί χωρίζονται από ένα φύλλο πλάσματος, μια περιοχή όπου το μαγνητικό πεδίο είναι ασθενέστερο και η πυκνότητα των φορτισμένων σωματιδίων είναι μεγαλύτερη. Πάνω από τον ισημερινό της Γης, οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου γίνονται σχεδόν οριζόντιες και μετά επιστρέφουν για να επανασυνδεθούν σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη. Ωστόσο, σε μεγάλα υψόμετρα, το μαγνητικό πεδίο παραμορφώνεται σημαντικά από τον ηλιακό άνεμο και το ηλιακό μαγνητικό πεδίο. Στην φωτεινή πλευρά της Γης, το μαγνητικό πεδίο συμπιέζεται σημαντικά από τον ηλιακό άνεμο σε απόσταση περίπου 65.000 χιλιομέτρων. Το τοξοειδές κρουστικό κύμα της Γης έχει πάχος περίπου 17 χιλιόμετρα και βρίσκεται περίπου 90.000 χιλιόμετρα από τη Γη. Η μαγνητόπαυση υπάρχει σε απόσταση αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης. Η μαγνητόπαυση της Γης έχει συγκριθεί με κόσκινο επειδή επιτρέπει στα σωματίδια του ηλιακού ανέμου να εισέλθουν. Οι αστάθειες Kelvin–Helmholtz συμβαίνουν όταν μεγάλοι στροβιλισμοί πλάσματος ταξιδεύουν κατά μήκος της άκρης της μαγνητόσφαιρας με διαφορετική ταχύτητα από τη μαγνητόσφαιρα, προκαλώντας το πλάσμα να γλιστρήσει. Αυτό οδηγεί σε μαγνητική επανασύνδεση, και καθώς οι γραμμές του μαγνητικού πεδίου σπάνε και επανασυνδέονται, τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου μπορούν να εισέλθουν στη μαγνητόσφαιρα. Στη νυχτερινή πλευρά της Γης, το μαγνητικό πεδίο εκτείνεται στη μαγνητοουρά, η οποία κατά μήκος υπερβαίνει τα 6.300.000 χιλιόμετρα. Η μαγνητοουρά της Γης είναι η κύρια πηγή του πολικού σέλαος. Επίσης, οι επιστήμονες της NASA έχουν προτείνει ότι η μαγνητοουρά της Γης μπορεί να προκαλέσει «θύελλες σκόνης» στη Σελήνη δημιουργώντας μια διαφορά δυναμικού μεταξύ της πλευράς της ημέρας και της νύχτας. Πολλά αστρονομικά αντικείμενα δημιουργούν και διατηρούν μαγνητόσφαιρες. Στο Ηλιακό σύστημα αυτό περιλαμβάνει τον Ήλιο, τον Ερμή, τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό, τον Ποσειδώνα και τον Γανυμήδη. Η μαγνητόσφαιρα του Δία είναι η μεγαλύτερη πλανητική μαγνητόσφαιρα στο Ηλιακό σύστημα, που εκτείνεται έως και 7.000.000 χιλιόμετρα την ημέρα και σχεδόν μέχρι την τροχιά του Κρόνου τη νύχτα. Η μαγνητόσφαιρα του Δία είναι ισχυρότερη από της Γης κατά τάξη μεγέθους και η μαγνητική ροπή του είναι περίπου 18.000 φορές μεγαλύτερη. Η Αφροδίτη, ο Άρης και ο Πλούτωνας, από την άλλη πλευρά, δεν έχουν μαγνητικό πεδίο. Αυτό μπορεί να είχε σημαντικές επιπτώσεις στη γεωλογική τους ιστορία. Θεωρείται ότι η Αφροδίτη και ο Άρης μπορεί να έχουν χάσει το αρχέγονο νερό τους λόγω της φωτοδιάσπασης και του ηλιακού ανέμου. Μια ισχυρή μαγνητόσφαιρα επιβραδύνει πολύ αυτή τη διαδικασία. Η μαγνητόσφαιρα ενός εξωπλανήτη εντοπίστηκε το 2021.

Στην αστρονομία και την πλανητική επιστήμη, η μαγνητόσφαιρα είναι μια περιοχή του χώρου που περιβάλλει ένα ουράνιο σώμα στην οποία τα φορτισμένα σωματίδια επηρεάζονται από το μαγνητικό πεδίο αυτού του σώματος. Δημιουργείται από ένα ουράνιο σώμα με ενεργό εσωτερικό δυναμό. Στο διαστημικό περιβάλλον κοντά σε ένα πλανητικό σώμα, το μαγνητικό πεδίο μοιάζει με μαγνητικό δίπολο. Πιο μακριά, οι γραμμές πεδίου μπορεί να παραμορφωθούν σημαντικά από τη ροή του ηλεκτρικά αγώγιμου πλάσματος, όπως εκπέμπεται από τον Ήλιο (δηλαδή τον ηλιακό άνεμο) ή από ένα κοντινό αστέρι. Πλανήτες με ενεργές μαγνητόσφαιρες, όπως η Γη, είναι ικανοί να μετριάσουν ή να μπλοκάρουν τις επιπτώσεις της ηλιακής ακτινοβολίας ή της κοσμικής ακτινοβολίας, η οποία επίσης προστατεύει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς από δυνητικά επιζήμιες και επικίνδυνες συνέπειες. Αυτό μελετάται στα εξειδικευμένα επιστημονικά αντικείμενα της φυσικής πλάσματος, της διαστημικής φυσικής και της αερονομίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%B7%CF%84%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B1

LESS

Η LESS επιτρέπει τον ορισμό μεταβλητών με το σύμβολο παπάκι (@) και ανάθεση αυτών με άνω κάτω τελεία (:). Κατά την μετάφραση, οι τιμές των μεταβλητών εκχωρούνται στο παραγόμενο CSS. Αποτέλεσμα του παραπάνω κώδικα σε CSS. Η LESS υποστηρίζει εμφωλευμένα μπλοκς επιλογέων, κάτι που δεν υποστηρίζει η CSS. Έτσι, η κληρονομικότητα έχει περισσότερη σαφήνεια και τα έγγραφα στυλ διατηρούνται μικρότερα. Αποτέλεσμα του παραπάνω κώδικα σε CSS. Τα mixins επιτρέπουν την ενσωμάτωση όλων των ιδιοτήτων μιας κλάσης σε μια άλλη περιέχοντας το όνομά της σαν μια ιδιότητά της, με συμπεριφορά σαν σταθερά ή μεταβλητή. Μπορούν, επίσης να λειτουργούν ως συναρτήσεις και να δέχονται παραμέτρους. Όπως και παραπάνω στα εμφωλευμένα μπλοκ, έτσι κι εδώ αυτή η δυνατότητα δεν υπάρχει στην απλή CSS, στην οποία πρέπει να επαναλαμβάνουμε κώδικα σε κάθε επιλογέα. Άρα, τα mixins καθιστούν τον επαναλαμβανόμενο κώδικα πιο αποδοτικό και επαναχρησιμοποιήσιμο. Αποτέλεσμα του παραπάνω κώδικα σε CSS. Η πρόσθεση, η αφαίρεση, η διαίρεση και ο πολλαπλασιασμός των τιμών και των χρωμάτων χρησιμοποιούνται για να δημιουργήσουν πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ των ιδιοτήτων. Οι συναρτήσεις αντιστοιχίζονται μια προς μια με τον κώδικα JavaScript, επιτρέποντας το χειρισμό των τιμών. Αποτέλεσμα του παραπάνω κώδικα σε CSS. Μέχρι την έκδοση 1.4, η κύρια διαφορά του LESS με τους άλλες προ-επεξεργαστές ήταν η έλλειψη κληρονομικότητας της μορφής @extends. Από την επόμενη έκδοση υποστηρίζεται με τη μορφή &:extends και @extends. Η Sass σχεδιάστηκε για να απλοποιήσει και να επεκτείνει τη CSS, ενώ η LESS ήθελε να κρατήσει συντακτική ομοιότητα με τη CSS. Σαν αποτέλεσμα, ο υπάρχων CSS κώδικας είναι έγκυρος LESS κώδικας. Σαν απάντηση, σε νεότερες εκδόσεις της, η Sass εισήγαγε κι αυτή αντίστοιχη συμβατότητα (SCSS). Ακολουθεί παράδειγμα σύνταξης, όπως παρουσιάζεται εδώ https://gist.github.com/674726. Sass (stylesheet language) Stylus (stylesheet language) Compass. CSS Authoring Framework Official LESS website LESS source code repository (Git)

Η LESS (Leaner CSS) είναι μία δυναμική προ-μεταγλωττιστική (precompiled) γλώσσα φύλλων στυλ η οποία σχεδιάστηκε από τον Alexis Sellier. Ανήκει στην κατηγορία του ανοιχτού λογισμικού. Η πρώτη έκδοση εμφανίστηκε το 2009 και ήταν γραμμένη στη γλώσσα προγραμματισμού Ruby και στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από τη JavaScript. Η σύνταξή της βασίζεται σε εμφωλευμένη ιεραρχία (nested metalanguage). Περιλαμβάνει τους εξής μηχανισμούς: μεταβλητές, εμφωλευμένα μπλοκ με στοίχιση, mixins, τελεστές και συναρτήσεις. Τρέχει είτε από την μεριά του πελάτη, είτε από την μεριά του εξυπηρετητή, ή μεταγλωττίζεται σε απλή CSS. Η γλώσσα διαφοροποιείται παρέχοντας μεταγλώττιση πραγματικού χρόνου μέσω της βιβλιοθήκης LESS.js, εν αντιθέσει με τους άλλους CSS προ-μεταγλωττιστές (όπως η Sass από την οποία επηρεάστηκε).

https://el.wikipedia.org/wiki/LESS

Metallica (άλμπουμ)

Η παραγωγή έγινε από τον Μπομπ Ροκ που του ζητήθηκε να κάνει τη μίξη του ήχου στο άλμπουμ και το συγκρότημα εντυπωσιάστηκε από την δουλειά του ως παραγωγού στο άλμπουμ Motley Crue. Ο Ροκ άλλαξε το ωράριο και τη ρουτίνα του συγκροτήματος τόσο πολύ που υποσχέθηκαν ότι δεν θα ξαναδούλευαν μαζί του. Η σχέση των Metallica με τον Ροκ περιγράφηκε σε ντοκιμαντέρ όπως το "A Year and a Half in the Life of Metallica" και το "Classic Albums: Metallica – Metallica". Ο Ροκ παρ' όλα αυτά ξαναδούλεψε με το συγκρότημα στα τρία επόμενα album, Load, Reload και του 2003, "St. Anger". Οι στίχοι του δίσκου γράφτηκαν από τον Τζέιμς Χέτφιλντ και ήταν πιο προσωπικοί σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ του γκρουπ. Στο "The God That Failed" είχε να κάνει με το θάνατο της μητέρας του από καρκίνο και μιλούσε για τις πεποιθήσεις της. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το "Nothing else Matters", το οποίο ήταν ένα τραγούδι αγάπης που έγραψε ο Χέτφιλντ για την χαμένη αγάπη της κοπέλας του όταν βρισκόταν σε περιοδεία. Ο δίσκος ήταν εμπορικά ιδιαίτερα επιτυχημένος. Το συγκρότημα άλλαξε τον ήχο του προς το εμπορικότερο σε σχέση με τα προηγούμενα τρία άλμπουμ. Οι Metallica παρουσίασαν ένα πιο μαζικά ελκυστικό μουσικό ύφος, που οδήγησε σε περισσότερα από 30 εκατομμύρια αντίτυπα πωλήσεων. Το άλμπουμ ανακηρύχθηκε 16 φορές πλατινένιο στις 13 Νοεμβρίου του 2009 . Μετά την επιτυχία του τραγουδιού "One" του πιο επιτυχημένου σινγκλ του τέταρτου άλμπουμ τους "......And Justice for All", οι Metallica έφτιαξαν πέντε μουσικά βίντεο για τα τραγούδια Enter Sandman, The Unforgiven, Nothing Else Matters, Wherever I May Roam, και Sad but True. Το 2001 κυκλοφόρησε από την "Elektra Records" ένα DVD με σκηνές από τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ. Τα τραγούδια "Enter Sandman", "Nothing Else Matters", "Sad but True", "Wherever I May Roam" και "The Unforgiven" συμπεριλήφθηκαν όλα στην έκδοση "Guitar Hero: Metallica" που κυκλοφόρησε το 2009. Το περιοδικό Rolling Stone στις 21 Ιανουαρίου 1997 βαθμολόγησε το άλμπουμ με 5 αστέρια και το συμπεριέλαβε στις καλύτερες κυκλοφορίες της δεκαετίας του '90. Το 2003, το άλμπουμ πήρε την 252η θέση στη λίστα του περιοδικού για τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών. Επίσης περιέλαβε το τραγούδι "Enter Sandman" στον κατάλογο με τα 500 σημαντικότερα τραγούδια όλων των εποχών, που συνέταξε το 2004, στην 399η θέση. Το τραγούδι αυτό είναι το μοναδικό των Metallica που περιλαμβάνεται στον συγκεκριμένο κατάλογο.Το περιοδικό "Spin" κατέταξε το "Black Album" στη 52η θέση στη λίστα των καλύτερων 90 άλμπουμ της δεκαετίας του '90.Το περιοδικό "Q" συμπεριέλαβε τον δίσκο στην λίστα "Τα 100 καλύτερα heavy metal άλμπουμ" λέγοντας ότι από cult metal ήρωες έγιναν παγκόσμιοι superstars.Το περιοδικό "Melody Maker", τον Δεκέμβριο του 1991, κατέταξε το άλμπουμ στην 16η θέση της λίστας των 30 καλύτερων άλμπουμ της χρονιάς. Στην κριτική είπαν πως οι Metallica έφυγαν από τις Thrash Metal ρίζες τους και έγιναν πιο αργοί, λιγότερο πολύπλοκοι και ίσως δύο φορές πιο heavy metal από τους προηγούμενους δίσκους τους. Όλα τα τραγούδια γραμμένα από τους Τζέιμς Χέτφιλντ και Λαρς Ούλριχ, εκτός από τα σημειωμένα Ρυθμική κιθάρα, φωνητικά: Τζέιμς Χέτφιλντ Σόλο κιθάρα: Κερκ Χάμμετ Μπάσο: Τζέισον Νιούστεντ Ντραμς: Λαρς Ούλριχ Τραγούδια 1,4,7,9: Χέτφιλντ, Ούλριχ, Χάμμετ Τραγούδι 11: Χέτφιλντ, Ούλριχ, Νιούστεντ Τραγούδια 2,3,5,6,8,10,12: Χέτφιλντ, Ούλριχ. Allmusic [1] Metallica.com, The Black Album [2]

Το Metallica (γνωστό και ως The Black Album) είναι το πέμπτο άλμπουμ του αμερικάνικου heavy metal συγκροτήματος Metallica. Εκδόθηκε στις 13 Αυγούστου του 1991 από την Elektra Records. Το Black Album είχε πέντε τραγούδια που θεωρούνται μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του συγκροτήματος και βρισκόταν για τέσσερις συνεχόμενες εβδομάδες στο νούμερο 1 των τσαρτ του Billboard. Είναι το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις για τους Metallica. Το Black Album ήταν ο πρώτος δίσκος που δεν είχε το thrash Metal ύφος τους, το οποίο υπήρχε στα προηγούμενα τέσσερα άλμπουμ. Πλέον υιοθετούν ένα πιο εμπορικό heavy metal στυλ. Πολλοί οπαδοί των Metallica υποστηρίζουν πως σε αυτό το άλμπουμ συμβαίνει μεγάλη στροφή σχετικά με τη μουσική του συγκροτήματος, και εκεί διαφοροποιούνται οι παλιοί με τους νέους ακροατές των Metallica.

https://el.wikipedia.org/wiki/Metallica_(%CE%AC%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC)

Μάικλ Ράις

Το 2014, ο Ράις συμμετείχε στην ενδέκατη σεζόν του βρετανικού The X Factor. Πέρασε από οντισιόν με το τραγούδι "I Look to You" της Γουίτνει Χιούστον. Τελικά, αποχώρησε μετά το Bootcamp. Το 2018, συμμετείχε και τελικά κέρδισε την πρώτη σεζόν του διαγωνισμού τραγουδιού του BBC One, All Together Now. Τον Ιανουάριο του 2019 ο Ράις ανακοινώθηκε ως ένας από τους έξι συμμετέχοντες του Eurovision: You Decide, τον Βρετανικό τρόπο επιλογής για τη Eurovision 2019. Στις 8 Φεβρουαρίου 2019, νίκησε το σόου με το τραγούδι "Bigger than Us", γραμμένο από τους Λώρελ Μπάρκερ, Άννα-Κλάρα Φολίν, Τζον Λούντβικ και Τζόνας Θάντερ και εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2019 στο Τελ Αβίβ, όπου όμως κατέλαβε την 26η και τελευταία θέση στον τελικό, με 11 βαθμούς.

Ο Μάικλ Ράις (αγγλικά: Michael Rice‎, 25 Οκτωβρίου 1997-) είναι Άγγλος τραγουδιστής. Εκπροσώπησε το Ηνωμένο Βασίλειο στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2019 στο Τελ Αβίβ του Ισραήλμε το τραγούδι "Bigger than Us", που ήρθε στην 26η και τελευταία θέση στον τελικό με 11 βαθμούς. Πριν από αυτό, προηγουμένως κέρδισε την πρώτη σεζόν του διαγωνισμού τραγουδιού του BBC One, All Together Now το 2018, και επίσης εμφανίστηκε στην ενδέκατη σεζόν του βρετανικού The X Factor το 2014.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CE%B9%CE%BA%CE%BB_%CE%A1%CE%AC%CE%B9%CF%82

Το χαμένο γράμμα (Γκόγκολ)

Η αφήγηση ξεκινά με τον αφηγητή Φομά Γκριγκόριεβιτς, να παραπονιέται για κάποιους που του ζητούν τρομακτικές ιστορίες και μετά τρέμουν κάτω από τα σκεπάσματα τους όλη τη νύχτα. Στη συνέχεια αφηγείται με χιούμορ την ιστορία για την περιπέτεια του παππού του στην Κόλαση.Κάποτε, όταν ο παππούς του ανέλαβε την αποστολή να παραδώσει ένα γράμμα στην Τσαρίνα (προφανώς την αυτοκράτειρα Ελισάβετ), αποχαιρέτησε τη γυναίκα του και τα παιδιά του και το επόμενο πρωί βρέθηκε στο Κόνοτοπ, όπου υπήρχε πανηγύρι. Με το γράμμα ραμμένο στο καπέλο του, ο παππούς συνάντησε έναν γλεντζέ Κοζάκο. Γρήγορα έγιναν φίλοι, σταμάτησαν στην πλησιέστερη ταβέρνα και άρχισαν να πίνουν ο ένας στην υγεία του άλλου ενώ στην παρέα προστέθηκαν κι άλλοι. Ο Κοζάκος, διασκεδάζοντας τους φίλους του με παράξενες ιστορίες όλο το βράδυ, τελικά αποκάλυψε ότι είχε πουλήσει την ψυχή του στον διάβολο και αυτή η νύχτα ήταν η ώρα του απολογισμού. Σύντομα οι άλλοι σύντροφοι αποκοιμήθηκαν αλλά ο παππούς υποσχέθηκε να μείνει ξύπνιος και να τον προσέχει κατά τη διάρκεια της νύχτας σαν αληθινός φίλος για να παραμείνει ασφαλής.Όπως μπορούσε, ο παππούς πάλεψε με τον ύπνο, αλλά τελικά αποκοιμήθηκε. Ξύπνησε αργά το πρωί και ο Κοζάκος ήταν άφαντος. Είχε εξαφανισθεί και το καπέλο του παππού με το γράμμα, καθώς από βραδύς οι δύο φίλοι είχαν ανταλλάξει τα καπέλα τους. Επιπλέον, έλειπε και το άλογό του, και εξηγεί ότι ο διάβολος, επειδή ήταν τόσο μακρύς ο δρόμος με τα πόδια πίσω για την Κόλαση, έκλεψε το άλογό του για να κάνει πιο γρήγορα το ταξίδι. Ο παππούς ζήτησε βοήθεια και τελικά ο ταβερνιάρης του έδωσε οδηγίες πώς να βρει αυτά που έχασε. Μέσα στη νύχτα, ο παππούς πήρε το μονοπάτι στο δάσος που του υπέδειξε ο ταβερνιάρης. Ακολουθώντας τις οδηγίες, πέρασε μέσα από βράχους και αγκάθια, και σε ένα ξέφωτο βρήκε μια ομάδα «γουρουνοφόρων ανδρών» (διαβόλων) να κάθεται γύρω μια φωτιά. Ο παππούς τους είπε για την υπόθεσή του, τους έταξε χρήματα, κανείς δεν απαντούσε. Ακολούθησε μια τεράστια αναταραχή και ξαφνικά βρέθηκε σε μια μεγάλη συγκέντρωση παράξενων πλασμάτων με πρόσωπα σκυλιών, γουρουνιών και άλλα παρόμοια, ήταν στην κόλαση και καθόταν στο ίδιο τραπέζι με μάγισσες, τέρατα και διαβόλους.Μία από τις μάγισσες του είπε ότι μπορεί να πάρει πίσω το καπέλο του αν κερδίσει ένα από τρία παιχνίδια με χαρτιά, αν χάσει όμως, θα παραμείνει στην κόλαση. Στα δύο πρώτα παιχνίδια ο παππούς έχασε. Καθώς έπαιζε, κατάλαβε ότι η τράπουλα είναι μαγεμένη, γιατί κάθε χαρτί που κρατούσε, ανεξάρτητα από το πόσο καλό ήταν, γίνονταν άχρηστο όταν το πετούσε στο τραπέζι. Έξαλλος, και ξεχνώντας τον φόβο του, χτυπά τη γροθιά του στο τραπέζι, ξαφνιάζοντας την ομάδα, και κρυφά χωρίς να τον δουν έκανε το σημάδι του σταυρού στην τράπουλα, που έτσι έχασε τη μαγική της δύναμη και ο παππούς κέρδισε την τελευταία παρτίδα. Οι μάγισσες εξαφανίστηκαν σε μανία. Ξαφνικά, το καπέλο βρέθηκε μπροστά του, αλλά απαίτησε και το άλογό του, έτσι του έδωσαν ένα δαιμονικό άλογο που τον έβγαλε από την κόλαση πηδώντας πάνω από τεράστιες χαράδρες και περιοχές που δεν μπορεί περιγράψει ποτέ σε κανέναν. Ξύπνησε στη στέγη μιας καλύβας αιμόφυρτος και τελικά κατάφερε να παραδώσει το γράμμα στην Τσαρίνα. Μετά από αυτή την περιπέτεια, «ακριβώς κάθε χρόνο και ακριβώς την ίδια εποχή», η γυναίκα του καταλαμβάνονταν από μια ανεξέλεγκτη επιθυμία να χορεύει παρά τη θέλησή χωρίς κανείς να μπορεί να τη σταματήσει και κάθε λογής διαβολισμός γινόταν μέσα στο σπίτι. Το διήγημα περιλαμβάνεται στη συλλογή Βραδιές στο μετόχι, μετάφραση: Ελένη Δ. Λογαρά, εκδόσεις Φρυδά, 2003 1945 - ταινία κινουμένων σχεδίων Το χαμένο γράμμα. 1972 - ταινία μεγάλου μήκους Το χαμένο γράμμα σε σκηνοθεσία Boris Ivchenko, ουκρανική ταινία σοβιετικής εποχής βασισμένη στην ιστορία του Γκόγκολ.

Το χαμένο γράμμα (ρωσικός τίτλος: Пропавшая грамота) με υπότιτλο Μια αληθινή ιστορία που αφηγείται ο διάκονος της *** Εκκλησίας (Быль, расска́занная дьячко́м ***ской це́ркви) είναι διήγημα του Ρώσου συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ, γράφτηκε το 1829-1831 και είναι το τέταρτο έργο της συλλογής Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1831.Ο αφηγητής αυτής της ιστορίας, ο Φομά Γκριγκόριεβιτς, είναι ο ηλικιωμένος διάκος της εκκλησίας της Ντικάνκα και εμφανίζεται επίσης ως αφηγητής σε δύο άλλα διηγήματα της ίδιας συλλογής του Γκόγκολ, το Η μαγεμένη γη και το Η νύχτα του Άι-Γιάννη, όπου διακόπτει τον αφηγητή Ρούντι Πάνκο και διηγείται την ιστορία όπως την άκουσε από τον παππού του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%BF_%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF_%CE%B3%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%BC%CE%B1_(%CE%93%CE%BA%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CE%BB)

RR Λύρας

Η μεταβλητή φύση του RR Λύρας ανακαλύφθηκε από τη Σκωτσέζα αστρονόμο Βιλαμίνα Φλέμινγκ (Williamina Fleming) στο Αστεροσκοπείο του Χάρβαρντ (Harvard Observatory) το 1901. Η απόσταση του RR Λύρας παρέμενε αβέβαιη έως το 2002, όταν ο αισθητήρας καλού προσανατολισμού του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble χρησιμοποιήθηκε για τον προσδιορισμό της απόστασης εντός περιθωρίου σφάλματος 5%, αποδίδοντας τιμή 262 parsecs (855 έτη φωτός). Όταν συνδυάζεται με μετρήσεις από το δορυφόρο Hipparcos και άλλες πηγές, το αποτέλεσμα είναι μια εκτίμηση απόστασης στα 258 parsecs (841 έτη φωτός). Αυτός ο τύπος αστέρα χαμηλής μάζας έχει καταναλώσει το υδρογόνο στον πυρήνα του, και έχει εξελιχθεί μακριά από την κύρια ακολουθία περνώντας από το στάδιο του ερυθρού γίγαντα. Η ενέργειά του παράγεται από τη θερμοπυρηνική σύντηξη ηλίου στον πυρήνα του ενώ ο αστέρας έχει εισέλθει σε ένα εξελικτικό στάδιο που ονομάζεται οριζόντιος κλάδος (ΗΒ). Η πραγματική θερμοκρασία του εξωτερικού περιβλήματος του αστέρα HB θα αυξηθεί σταδιακά με την πάροδο του χρόνου. Όταν η προκύπτουσα αστρική ταξινόμησή του, εισέλθει σε μια κλίμακα γνωστή ως ζώνη αστάθειας - τυπικά στην αστρική κατηγορία Α - το εξωτερικό περίβλημα του μπορεί να αρχίσει να πάλλεται. Ο RR Λύρας εμφανίζει ακριβώς ένα τέτοιο κανονικό μοτίβο παλμών, το οποίο προκαλεί το φαινόμενο μέγεθος του να κυμαίνεται μεταξύ 7,06-8,12 σε ένα σύντομο κύκλο που διαρκεί 0,56686776 ημέρες (13 ώρες, 36 λεπτά). Κάθε ακτινικός παλμός διαμορφώνει την ακτίνα του αστέρα σε διακύμανση μεταξύ 5,1 και 5,6 φορές την ακτίνας του Ήλιου . Αυτός ο αστέρας ανήκει σε ένα υποσύνολο μεταβλητών τύπου RR Λύρας που παρουσιάζουν μια χαρακτηριστική συμπεριφορά που ονομάζεται φαινόμενο Blazhko, όνομα που προέρχεται από τον Ρώσο αστρονόμο Σεργκέι Μπλάζκο . Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται ως μια περιοδική διαμόρφωση της αντοχής ή της φάσης του παλμού μεταβλητού αστέρα, μερικές φορές και τα δύο. Προκαλεί την αλλαγή της καμπύλης φωτός του RR Λύρας από κύκλο σε κύκλο. Από το 2009, η αιτία αυτού του αποτελέσματος δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή. Η περίοδος Blajko για RR Λύρας είναι 39.1 ± 0.3 days . Όπως και με άλλες μεταβλητές τύπου RR Λύρας, ο ίδιος ο RR Λύρας έχει μικρή αφθονία άλλων στοιχείων εκτός από το υδρογόνο και το ήλιο - που οι αστρονόμοι το ορίζουν ως μεταλλικότητα. Ανήκει στην κατηγορία των αστέρων του Πληθυσμού ΙΙ που σχηματίστηκε κατά την πρώιμη περίοδο του Σύμπαντος όταν υπήρχε μικρότερη αφθονία μετάλλων στις περιοχές που σχηματίζουν αστέρες. Η τροχιά αυτού του άστρου το μεταφέρει κατά μήκος μιας τροχιάς που είναι κοντά στο επίπεδο του Γαλαξία, το οποίο δεν έχει απόσταση πάνω από 680 έτη φωτός πάνω ή κάτω. Η τροχιά έχει μεγάλη εκκεντρότητα, φέρνοντας τον RR Λύρας κοντά στα 6,8 χιλιάδες έτη φωτός στο Γαλαξιακό Κέντρο κατά την περίαψη και τη λήψη του μέχρι 59,9 χιλιάδες έτη φωτός στην απόαψη. Kaler, James B., «RR LYR (RR Lyrae)», Stars (University of Illinois), http://stars.astro.illinois.edu/sow/rrlyr.html, ανακτήθηκε στις 2012-01-08 Kaler, James B. (2002), The hundred greatest stars, Copernicus Series, Springer, σελ. 163, ISBN 0-387-95436-8, https://books.google.com/books?id=aJavy9Yk1yoC&pg=PA163 image RR Lyrae

O RR Λύρας (RR Lyrae) είναι μεταβλητός αστέρας στον αστερισμό Λύρα , που βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τον γειτονικό αστερισμό Κύκνος . Δεδομένου ότι είναι το πιο λαμπρό αστέρι στην κατηγορία του, έδωσε το όνομα του στην κατηγορία μεταβλητών αστέρων RR Λύρας και έχει μελετηθεί εκτενώς από τους αστρονόμους. Οι μεταβλητοί RR Λύρας χρησιμεύουν ως σημαντικά πρότυπα κεριά που χρησιμοποιούνται για τη μέτρηση των αστρονομικών αποστάσεων. Η περίοδος παλμών ενός μεταβλητού RR Λύρας εξαρτάται από τη μάζα, τη φωτεινότητα και τη θερμοκρασία του, ενώ η διαφορά μεταξύ της μετρούμενης φωτεινότητας και της πραγματικής φωτεινότητας επιτρέπει να προσδιοριστεί η απόστασή του μέσω του νόμου του αντιστρόφου τετραγώνου. Επομένως, η κατανόηση της σχέσης φωτεινότητας, περιόδου για ένα σύνολο τοπικών μεταβλητών αστέρων τύπου RR Λύρας, επιτρέπει να προσδιοριστεί η απόσταση των πιο απομακρυσμένων αστέρων αυτού του τύπου.

https://el.wikipedia.org/wiki/RR_%CE%9B%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%82

Σονάτα για πιάνο No. 31 (Μπετόβεν)

Beethoven, Ludwig van (2014). Beethoven's Letters (1790–1826). edited by Grace John Wallace. Cambridge and New York: Cambridge University Press. ISBN 1108078494. Brendel, Alfred (1990). Music Sounded Out. Robson (London). ISBN 0-86051-666-0. Cooper, Barry (2008). The Master Musicians: Beethoven. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-5313314. Cooper, Martin (1970). Beethoven, The Last Decade 1817–1827. London: Oxford University Press. ISBN 0-19-315310-6. Kinderman, William (2004). "Beethoven". In R. Larry Todd (ed.) (2004). Nineteenth-Century Piano Music. New York: Routledge. ISBN 0-415-96890-9. Matthews, Denis (1967). Beethoven Piano Sonatas. London: BBC. ISBN 0-563-07304-7. Rosen, Charles (2002). Beethoven's Piano Sonatas, A Short Companion. New Haven & London: Yale University Press. ISBN 0-300-09070-6. Tovey, Donald Francis (1931). A Companion to Beethoven's Pianoforte Sonatas. London: Associated Board of the Royal Schools of Music. ISBN 1-86096-086-3. – revised edition 1998. Tyson, Alan, επιμ. (1977). Beethoven Studies 2. Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-315315-7. A lecture by András Schiff on Beethoven's piano sonata Op. 110 For a public domain recording of this sonata visit Musopen

Η Σονάτα για Πιάνο No. 30 σε Λα ύφεση μείζονα, Op. 110 (αγγλικά: Piano Sonata No. 31, γερμανικά: Sonate Nr. 31 As-Dur op. 110) είναι μία σύνθεση του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, γραμμένη το 1821. Το έργο αποτελείται από τρία μέρη: I. Moderato cantabile molto espressivo, σε Λα ύφεση μείζονα, 3/4 - II. Allegro molto, σε Φα ελάσσονα, 2/3 - III. Adagio ma non troppo - Allegro ma non troppo, σε Σι ελάσσονα, 4/4 - Fuga, Allegro, ma non troppo, Λα ύφεση μείζονα, 6/8. Μία τυπική εκτέλεση της σονάτας διαρκεί περίπου 20 λεπτά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%B1_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BF_No._31_(%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%8C%CE%B2%CE%B5%CE%BD)

Α΄ κατηγορία πετοσφαίρισης γυναικών Κύπρου 2019-20

Στο πρωτάθλημα της Α΄ κατηγορίας 2019-20 συμμετείχαν 8 ομάδες. Διεξήχθη σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση, όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Μετά την ολοκλήρωση των 14 αγωνιστικών (Α΄ φάση) οι ομάδες χωρίστηκαν σε 2 ομίλους, ανάλογα με τη θέση τους, δίνοντας αγώνες κατάταξης (Β΄ φάση). Στους αγώνες κατάταξης μεταφέρθηκαν τα αποτελέσματα, οι βαθμοί, τα σετ και οι πόντοι της Α΄ φάσης.Οι ομάδες στις θέσεις 1-4 διαγωνίστηκαν για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τις θέσεις που οδηγούσαν στα πρωταθλήματα Ευρώπης. Οι ομάδες θα αναμετριούνταν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Η ομάδα που θα τερμάτιζε στην πρώτη θέση θα ανακηρυσσόταν πρωταθλήτρια και θα προβιβαζόταν στην Α΄ κατηγορία 2020-21. Οι ομάδες στις θέσεις 5-8 θα αναμετριούνταν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Παρόλο που οι αγώνες δεν ολοκληρώθηκαν, μαθηματικά η τελευταία ομάδα είχε κριθεί και διαβαθμιστεί στη Β΄ κατηγορία 2020-21. Το σύστημα βαθμολόγηση των αγώνων ήταν ως εξής: Σε νίκη με και σετ ο νικητής έπαιρνε 3 βαθμούς και ο ηττημένος κανένα. Σε νίκη με ο νικητής σετ έπαιρνε 2 βαθμούς και ο ηττημένος 1 βαθμό. Οι ομάδες κατατάσσονταν με βάση τον συνολικό αριθμό βαθμών που κέρδισαν. Σε περίπτωση ισοβαθμίας στον συνολικό αριθμό βαθμών που κέρδισαν δύο ή περισσότερες ομάδες τα κριτήρια κατάταξης ήταν: Πιο ψηλά κατατασσόταν η ομάδα με τον μεγαλύτερο αριθμό βαθμών. Σε περίπτωση ισοβαθμίας οι ομάδες κατατάσσονταν με φθίνουσα σειρά ανάλογα με τον συνολικό αριθμό των νικών κάθε ομάδας με την ομάδα που είχε τις περισσότερες νίκες να προηγείται. Σε περίπτωση που οι ομάδες είχαν τον ίδιο αριθμό νικών κατατάσσονταν ανάλογα με την διαφορά μεταξύ των κερδισμένων και χαμένων σετ κάθε ομάδας στο σύνολο τους, με την ομάδα που είχε την μεγαλύτερη διαφορά να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία συνεχιζόταν οι ομάδες κατατάσσονταν ανάλογα με το κλάσμα που προέκυπτε από την διαίρεση των κερδισμένων με τα χαμένα σετ κάθε ομάδας στο σύνολο τους, με την ομάδα που είχε το μεγαλύτερο κλάσμα να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία συνεχιζόταν οι ομάδες κατατάσσονταν ανάλογα με την διαφορά μεταξύ των κερδισμένων και χαμένων πόντων κάθε ομάδας στο σύνολο τους, με την ομάδα που έχει την μεγαλύτερη διαφορά να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία συνεχιζόταν οι ομάδες κατατάσσονταν ανάλογα με το κλάσμα που προέκυπτε από την διαίρεση των κερδισμένων με τους χαμένους πόντους κάθε ομάδας στο σύνολο τους, με την ομάδα που είχε το μεγαλύτερο κλάσμα να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία συνεχιζόταν οι ομάδες κατατάσσονταν ανάλογα με τον αριθμό των νικών κάθε ομάδας στους μεταξύ τους αγώνες με την ομάδα που είχε τις περισσότερες νίκες να προηγείται. Σε περίπτωση που οι ομάδες έχουν τον ίδιο αριθμό νικών κατατάσσονταν ανάλογα με την διαφορά μεταξύ των κερδισμένων και χαμένων σετ κάθε ομάδας στους μεταξύ τους αγώνες, με την ομάδα που έχει την μεγαλύτερη διαφορά να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία συνεχιζόταν οι ομάδες κατατάσσονταν ανάλογα με το κλάσμα που προέκυπτε από την διαίρεση των κερδισμένων με τα χαμένα σετ κάθε ομάδας στους μεταξύ τους αγώνες, με την ομάδα που είχε το μεγαλύτερο κλάσμα να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία συνεχιζόταν οι ομάδες κατατάσσονταν ανάλογα με την διαφορά μεταξύ των κερδισμένων και χαμένων πόντων κάθε ομάδας στους μεταξύ τους αγώνες με την ομάδα που είχε την μεγαλύτερη διαφορά να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία συνεχιζόταν οι ομάδες κατατάσσονταν ανάλογα με το κλάσμα που προέκυπτε από την διαίρεση των κερδισμένων με τους χαμένους πόντους κάθε ομάδας στους μεταξύ τους αγώνες, με την ομάδα που είχε το μεγαλύτερο κλάσμα να προηγείται. Σε περίπτωση που η ισοβαθμία μεταξύ των ομάδων συνεχιζόταν, θα διεξαγόταν αγώνας κατάταξης σε ουδέτερο γήπεδο που θα όριζε η ΚΟΠΕ. Στο πρωτάθλημα της περιόδου 2019-20 συμμετείχε η ομάδα που τερμάτισε στην τρίτη θέση στη Β΄ κατηγορίας 2018-19, Ομόνοια Λευκωσίας. Δεν συμμετείχε η Αναγέννηση Δερύνειας η οποία τερμάτισε στην τελευταία θέση του πρωταθλήματος Α΄ κατηγορίας 2018-19 και υποβιβάστηκε στο πρωτάθλημα Β΄ κατηγορίας 2019-20. Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει αλφαβητικά τις ομάδες που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα και τις έδρες που χρησιμοποίησαν. Η βαθμολογία στο τέλος της Α΄ φάσης ήταν: Πηγή : Βαθμολογία 2019-20 Πηγή : [ Αποτελέσματα 2019-20] ΒαθμολογίαΗ βαθμολογία του Α΄ ομίλου την ημέρα της διακοπής ήταν: Πηγή : Βαθμολογία 2019-20 Αποτελέσματα ΒαθμολογίαΗ βαθμολογία του Β΄ ομίλου την ημέρα της διακοπής ήταν: Πηγή : Βαθμολογία 2019-20 Αποτελέσματα ΚΟΠΕ, επιμ. (2019-10-04) (pdf). ΕΙΔΙΚΗ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΟΣ OΠΑΠ Α΄ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2019 – 2020. Λευκωσία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-05-03. https://web.archive.org/web/20210503203504/https://new.volleyball.org.cy/wp-content/uploads/docs/201920/womenA_201920.pdf. Ανακτήθηκε στις 2021-05-06.

Η Α΄ κατηγορία πετοσφαίρισης γυναικών Κύπρου 2019-20 ήταν η 43η έκδοση της Α΄ κατηγορίας πετοσφαίρισης της Κύπρου υπό την αιγίδα της Κυπριακή Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης. Το πρωτάθλημα διεκόπη λόγω της Πανδημίας COVID-19 στην Κύπρο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82_%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_2019-20

Ισμαήλ Πασάς Πλιάσας

Ο Ισμαήλ Πασάς Πλιάσας όρμησε στους Έλληνες Επαναστάτες με το στρατό του μέσω Άρτας και αγωνίστηκε για να εισβάλει στην Ακαρνανία, αλλά αποκρούσθηκε στο στενό της Λαγκάδας από τον Γώγο Βακόλα, ενώ στις 3 Ιουλίου οι Έλληνες νίκησαν τους εχθρούς και στο Κομπότι.

Ο Ισμαήλ Πασάς Πλιάσας ήταν Αλβανός οπλαρχηγός. Ηττήθηκε από τους Έλληνες σε πολλές μάχες. Ήταν σημαντικό πρόσωπο στην πρώτη εκστρατεία στην Δυτική Ελλάδα. Εκτελέστηκε το 1832, μετά από προσωπική εντολή του Μεχμέτ Ρεσίτ Πασά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CE%BC%CE%B1%CE%AE%CE%BB_%CE%A0%CE%B1%CF%83%CE%AC%CF%82_%CE%A0%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%83%CE%B1%CF%82

Πυραμίδα ηλικιών

Εδώ έχουμε πληθυσμό με υψηλό δείκτη γονιμότητας και θνησιμότητας. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι μικρός. Αυτό το μοντέλο πληθυσμού το συναντάμε στην Ανατολική, την Κεντρική, την Σαχάρια και την Ανατολική Αφρική. Εδώ έχουμε πληθυσμό με υψηλό δείκτη γονιμότητας και μέτριο θνησιμότητας. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι αρκετά μεγάλος. Αυτό το μοντέλο πληθυσμού το συναντάμε στην Νότια και την Βόρεια Αμερική, τη Λατινική Αμερική, την Δυτική Αφρική. Εδώ έχουμε πληθυσμό με μέτριο αλλά γρήγορα μειωμένο δείκτη γονιμότητας και χαμηλό θνησιμότητας. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι μεγάλος. Αυτό το μοντέλο πληθυσμού το συναντάμε στην Κεντρική και Δυτική Ασία, τη Βόρεια Αμερική, την Ωκεανία. Εδώ έχουμε πληθυσμό με χαμηλό αλλά γρήγορα μειωμένο δείκτη γονιμότητας και χαμηλό δείκτη θνησιμότητας. Ο μέσος όρος ηλικίας είναι μεγάλος. Αυτό το μοντέλο πληθυσμού το συναντάμε στην Ανατολική Ασία και στην Ευρώπη. Creating a population pyramid online. Navtej Dhillon, "Middle East Youth Bulge: Challenge or Opportunity?" (2008) The Brookings Institution "From Oil Boom to Youth Boon: Tapping the Middle East Demographic Gift" (2008) The Brookings Institution Graham Fuller, "The Youth Factor: The New Demographics of the Middle East and the Implications for U.S. Policy" (2003) The Brookings Institution Population Pyramids for 228 countries at the U.S. Census Bureau Canadian site with animations for different types of pyramids Australian animated population pyramids, Australian Bureau of Statistics Αρχειοθετήθηκε 2020-06-17 στο Wayback Machine. China, Europe, USA: Population by Age and Sex, 1950-2050. Moving Age Pyramids. U.S. Census Bureau, Population Pyramids for Countries of the World Gunnar Heinsohn: Demography and War (brief outline of Heinsohn's Youth Bulge Theory of social unrest) Gunnar Heinsohn: Population, Conquest and Terror in the 21st Century (Heinsohn applies his Youth Bulge Theory of social unrest to European imperialism as well as today's Islamist terror) The Security Demographic: Population and Civil Conflict after the Cold War The "Youth Bulge" (zmag.org) Creating a population pyramid with Excel. The Shape of Things to Come, Why Age Structure Matters To A Safer, More Equitable World Population age structure from the US Census Bureau in an interactive Excel dashboard Animation: a different approach to population pyramids using Excel A discussion on population pyramids as a data visualization tool Αρχειοθετήθηκε 2009-02-25 στο Wayback Machine. Πυραμίδα ηλικιών για κάθε χώρα

Η πυραμίδα ηλικιών είναι ένα γράφημα που αποδίδει την κατανομή του πληθυσμού κατά ηλικίες και φύλο (αρσενικό, θηλυκό). Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι ότι οι γυναίκες είναι περισσότερες σε όλες τις ηλικίες και ότι (σε πληθυσμούς με μεγάλο δείκτη γονιμότητας και θνησιμότητας) η πυραμίδα των ηλικιών έχει σχήμα πυραμίδας. Η πυραμίδα είναι δημιουργημένη ως εξής: άντρες αριστερά, γυναίκες δεξιά, όσο ανεβαίνουμε τόσο μεγαλώνουν και οι ηλικίες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%AF%CE%B4%CE%B1_%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD

The Banner of Freedom

Samoa, tula'i ma sisi ia lau fu'a, lou pale lea! Samoa, tula'i ma sisi ia lau fu'a, lou pale lea! Vaai 'i na fetu o lo'ua agiagia ai: Le faailoga lea o Iesu, na maliu ai mo Samoa. Oi, Samoa e, uu mau lau pule ia faavavau. 'Aua e te fefe; o le Atua lo ta fa'avae, o lota sa'olotoga. Samoa, tula'i: 'ua agiagia lau fu'a, lou pale lea! Σαμόα, σήκω και ύψωσε τη σημαία σου, το στέμμα σου! Σαμόα, σήκω και ύψωσε τη σημαία σου, το στέμμα σου! Κοίταξε σε αυτά τα αστέρια που της αποτίουν χαιρετισμό: Αυτό είναι το σύμβολο του Ιησούμ ο οποίος πεθαίνει πάνω σε αυτήν για τη Σαμόα Ω, Σαμόα, κράτησε σταθέρή τη δύναμή σου για πάντα. Να μη φοβάσαι. Ο Θεός είναι το θεμέλιό μας, η ελευθερία μας. Σαμόα, σήκω: η σημαία σου κυματίζει, το στέμμα σου!

Ο ύμνος The Banner of Freedom είναι ο εθνικός ύμνος των Σαμόα. Τα λόγια υμνούν τη σημαία της χώρας και γράφτηκαν από το Σαούνι Ιίγκα Κουρέσα, ο οποίος είναι και ο συνθέτης. Η χώρα υιοθέτησε το τραγούδι αυτό για εθνικό ύμνο αμέσως μόλις έγινε ανεξάρτητη από τη Νέα Ζηλανδία το 1962.

https://el.wikipedia.org/wiki/The_Banner_of_Freedom

Λίπαρι

Για την ιστορία του Λίπαρι, βλ. Ιστορία των Αιολίδων Νήσων Σε Νεολιθικούς χρόνους η νήσος Λίπαρος όπως και η Σαρδηνία ήταν ένα από τα κέντρα στα οποία εμπορευόταν ο Οψιανός, ένα ηφαιστειώδες σκληρό υάλινο πέτρωμα που ήταν διάσημο για τις κοπτικές του ικανότητες σε σκληρά πετρώματα. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις ειδικά σε Νεκροπόλεις έδειξαν ότι η ιστορία του νησιού είναι πλούσια σε μεγάλο βάθος χρόνου. Το νησί κατοικείται από το 5000 π.Χ. αν και ο τοπικός θρύλος λέει ότι τους πρώτους κατοίκους στην Λίπαρο μετέφερε ο ομώνυμος θρυλικός βασιλιάς Λίπαρος από την Ιταλική Καμπανία. Στην πρώιμη Εποχή του Χαλκού, στα τέλη της 3ης Χιλιετίας π.Χ. έφτασαν στην Λίπαρο Αιολείς άποικοι από την Μυκηναϊκή Ελλάδα, έδωσαν το όνομα τους και στα επτά γειτονικά νησάκια. Οι Μυκηναίοι είχαν ιδρύσει ήδη μιά αποικία στο Μεταπόντιο της Απουλίας, χρειαζόντουσαν και την Λίπαρο σαν φυλάκιο ώστε να μπορούν να ελέγχουν το Στενό της Μεσσήνης. Τον 13ο αιώνα π.Χ. κατέφθασαν οι Αύσονες από την γειτονική Καμπανία υπό την ηγεσία του Λίπαρου, εγκαταστάθηκε στο επώνυμο νησί και ίδρυσε την επώνυμη πόλη ως πρωτεύουσα, οι ίδιοι εισήγαγαν τον σχετικό μύθο. Διαδοχικά οικοδομήματα έχουν βρεθεί στις ανασκαφές που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα π.Χ., ιδιαίτερα Μηκυναικά που φαίνεται καθαρά η κεραμική τους. Ο Αυσονικός οικισμός διακόπτηκε βίαια τον 9ο αιώνα π.Χ., όπως δείχνουν τα ευρήματα καταστράφηκε από φωτιά και δεν ξανακτίσθηκε. Από τη Λιπάρα προέρχεται το λατινικό Liparae κι από εκεί η σύγχρονη ονομασία, Lipari. Οι Έλληνες άποικοι έφτασαν στα Λίπαρα (580 π.Χ.) από την Δωρική Κνίδο της Καρίας, είχαν κάνει μιά πρώτη αποτυχημένη απόπειρα να κατακτήσουν την Σικελία, σκοτώθηκε ο αρχηγός τους Πένταθλος. Οι Κνίδιοι εγκαταστάθηκαν στο χωριό που έμεινε γνωστό ως "Καστέλλο", με την αποικία αντιμετώπισαν επιτυχώς τους Ετρούσκους που ήθελαν να ελέγξουν την Τυρρηνική θάλασσα. Η πόλη οικοδομήθηκε αρχικά στην κορφή ενός βράχου, είχε τον ρόλο της Ακρόπολης τόσο σε θέματα διοικητικά όσο και λατρευτικά. Με το πέρασμα του 5ου αιώνα π.Χ. ο πληθυσμός αυξήθηκε σημαντικά, επεκτάθηκε στους βραχώδεις πρόποδες και στην κορυφή του λόφου Σίβιτα. Τον 5ο αιώνα π.Χ. κατασκευάστηκε το πρώτο τείχος της πόλης στους πρόποδες των λόφων, άφησε έξω την συνοικία της Ντιάνα η οποία θα μετατραπεί στην Νεκρόπολη της πόλης. Τον 4ο αιώνα π.Χ. κατασκευάστηκε το δεύτερο τείχος για να ενσωματώσει τις περιοχές βόρεια και νότια από τις όχθες των ποταμών Σάντα Λουτσία και Πόντε, τα τείχη της πόλης κοντά στις όχθες των ποταμών ενώθηκαν με την Ακρόπολη και τον λόφο του Σίβιτα. Τα ισχυρά τείχη είναι ορατά και σήμερα στην συνοικία της Ντιάνα, διαχώριζαν την πόλη από την Νεκρόπολη. Οι Καρχηδονιακές δυνάμεις διατήρησαν για σύντομο χρονικό διάστημα την πόλη όταν πολεμούσε εναντίον τους ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος, κατόπιν εισήλθαν σε τριμερή συμμαχία στην οποία συμμετείχε και η νέα αποικία του Διονυσίου στο Τίνταρι. Η Λίπαρα ευημερούσε μέχρι την εποχή που την κατέκτησε και την λεηλάτησε ο Αγαθοκλής των Συρακουσών (304 π.Χ.), τα κλοπιμαία χάθηκαν ωστόσο από τρικυμία στην θάλασσα. Όταν ξέσπασε ο Α΄ Καρχηδονιακός Πόλεμος η Λίπαρα έγινε Καρχηδονιακή ναυτική βάση αλλά η Ρωμαϊκή Δημοκρατία την κατέλαβε (252 π.Χ.-251 π.Χ.). Στην εκστρατεία που έκανε ο Οκταβιανός Αύγουστος εναντίον του Πομπήιου την κατέλαβε ο Μάρκος Βιψάνιος Αγρίππας Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έγινε διάσημος τόπος εξορίας επιφανών ανθρώπων που περνούσαν καλά χάρη στις φυσικές θερμές πηγές του νησιού. Ο αυτοκράτορας Καρακάλλας έστειλε εξορία στην Λίπαρα την σύζυγο του Φουλβία Πλαυτίλλα και τον αδελφό της Γάιο Φούλβιο Πλαύτιο Ορτενσιανό, παρέμειναν σε αυτήν μέχρι τον θάνατο τους. Τον 3ο αιώνα μ.Χ. η Λίπαρι έγινε επισκοπική έδρα, ο Πάπας Αγάθων βρήκε σύμφωνα με την παράδοση τα ιερά λείψανα του Απόστολου Βαρθολομαίου (546) που είχε μαρτυρήσει και οικοδόμησε μεγαλοπρεπή Καθεδρικό ναό για να τα στεγάσει. Τον 9ο αιώνα η Σικελία κατακτήθηκε από τους Άραβες, σύντομα οι Σαρακηνοί πειρατές λεηλάτησαν τις ακτές της Τυρρηνικής με δραματικές επιπτώσεις για την Λίπαρι. Οι Σαρακηνοί έσφαξαν το μεγαλύτερο τμήμα του πληθυσμού και τα λείψανα του Αποστόλου Βαρθολομαίου μεταφέρθηκαν στο Μπενεβέντο, το νησί ερημώθηκε. Οι Νορμανδοί έδιωξαν τους Άραβες από την Σικελία (1060-1099), η Λίπαρι εποικίστηκε ξανά και η επισκοπή αποκαταστάθηκε (1131). Παρά τις ασταμάτητες πειρατικές επιδρομές το νησί της Λίπαρι ήταν κατοικημένο συνεχώς, μετά τους Νορμανδούς την εξουσία παρέλαβαν ο Οίκος των Χοενστάουφεν, ο Οίκος των Καπετιδών-Ανζού και το Βασίλειο της Αραγωνίας μέχρι την εποχή που ο Κάρολος Α΄ της Αραγωνίας στέφθηκε ως Κάρολος E΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσα έκανε σκληρή επιδρομή στο νησί, υποδούλωσε ολόκληρο τον πληθυσμό και τον πούλησε στα σκλαβοπάζαρα. Ο Ζερόμ Μοράν θρηνώντας για τον αφανισμό του χριστιανικού πληθυσμού έγραψε "Να βλέπεις τόσους φτωχούς χριστιανούς ειδικά μικρά αγόρια και κορίτσια σου προκαλεί τεράστια θλίψη." Στην συνέχεια περιγράφει τα δάκρυα των φτωχών Λιπαριωτών όπου "ο πατέρας δεν μπορούσε να αποχωριστεί τον γιο και η μητέρα την κόρη, τα άρπαξαν στην σκλαβιά αυτά τα σκυλιά που έμοιαζαν σαν λύκοι ανάμεσα σε άκακα πρόβατα". Μια μερίδα των αιχμαλώτων αφέθηκε στην Μεσσήνη και στην συνέχεια επέστρεψαν στην Λίπαρι. Ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε΄ κατασκεύασε στην κορυφή του νησιού ένα μεγάλο κάστρο με πανίσχυρα τείχη, στην θέση της αρχαίας Ελληνικής Ακρόπολης. Οι κάτοικοι ήταν ασφαλείς στο κάστρο από τους πειρατές αλλά μέχρι τον 19ο αιώνα δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν με ασφάλεια στο υπόλοιπο νησί. Την δεκαετία του 1930 το Φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι χρησιμοποίησε την Λίπαρι σαν τόπο εξορίας Κροατών εθνικιστών. Ο μισός πληθυσμός του νησιού ζει στην πρωτεύουσα, η οποία είναι και η μοναδική πόλη των Αιολίδων Νήσων. Περίπου 1.900 ζουν στο μεγαλύτερο χωριό, το Κανέτο, και οι υπόλοιποι σε εννέα ακόμα μικρά χωριά. Η τοπική οικονομία παραδοσιακά βασιζόταν στην αλιεία, τα αγροτικά προϊόντα και την εξαγωγή ελαφρόπετρας, η οποία αφθονεί στο νησί λόγω της ηφαιστειακής προέλευσής του. Τις τελευταίες δεκαετίες αυτό έχει αλλάξει, καθώς βασική πηγή πλούτου είναι ο τουρισμός (το καλοκαίρι περνούν από τις Αιολίδες μέχρι και 200.000 επισκέπτες), οδηγώντας όμως σε απώλεια του ιδιαίτερου τρόπου ζωής. Η κατάσταση αυτή αντικατοπτρίζεται εύγλωττα στο Αγαπημένο μου ημερολόγιο του Νάνι Μορέτι (1993), όπου ο σκηνοθέτης αποσύρεται στο Λίπαρι νομίζοντας ότι θα βρει την ησυχία στο γραφικό ψαροχώρι των καρτ-ποστάλ, για να αντιμετωπίσει τελικά ορδές πολύβουων τουριστών. Κεντρικό αξιοθέατο του Λίπαρι είναι το κάστρο. Κατά το παρελθόν είχε χρησιμοποιηθεί και ως φυλακή, ενώ σήμερα στεγάζει το αρχαιολογικό μουσείο των Αιολίδων με εκθέματα από το ανθρώπινο και το γεωλογικό παρελθόν των νησιών. Εντός του κάστρου βρίσκεται επίσης ο καθεδρικός ναός. Είναι αφιερωμένος στον Άγιο Βαρθολομαίο, του οποίου το σκήνωμα ανακαλύφθηκε σε μια παραλία το 264 και φυγαδεύθηκε το 839 για να μην πέσει στα χέρια των Σαρακηνών κουρσάρων. Εκτός της πόλης υπάρχει ένα αρχαίο ελληνικό θέατρο που έχει ανακατασκευαστεί, καθώς και η νεκρόπολη στην περιοχή Ντιάνα. Ezio Giunta, dir. (2005). "Lipari". Estateolie 2005*The Essential Guide (English Version of Tourist Guidebook): 2–61 Keller, J. (1969): Die historischen Eruptionen von Volcano und Lipari. Zeitschrift der Deutschen Geologischen Gesellschaft Gert Jan van Wijngaarden (2002) Use and Appreciation of Mycenaean Pottery in the Levant, Cyprus and Italy (1600-1200 BC) Δήμος Λίπαρι

Το Λίπαρι (ιταλικά Lipari, αρχ. ελληνικά Μελιγουνίς και Λιπάρα) είναι ηφαιστειογενές νησί της νότιας Ιταλίας ευρισκόμενο στη νότια Τυρρηνική Θάλασσα, 16 ναυτικά μίλια βόρεια της Σικελίας. Με έκταση 37,6 τ.χλμ. - σχεδόν όσο η Ανάφη - είναι η μεγαλύτερη Αιολίδα Νήσος. Ο πληθυσμός ανέρχεται επισήμως σε 8.686 κατοίκους (απογραφή 2001 Αρχειοθετήθηκε 2011-09-27 στο Wayback Machine.). Η πρωτεύουσα του νησιού ονομάζεται επίσης Λίπαρι και αποτελεί έδρα του Δήμου Λίπαρι (Comune di Lipari), ο οποίος περιλαμβάνει όλες τις Αιολίδες εκτός από τη νήσο Σαλίνα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AF%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B9

Αστικός κώδικας

Η ιδέα της κωδικοποίησης εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αρχαία Βαβυλώνα και αποδίδεται στον βασιλιά Χαμουραμπί, ο οποίος συνέθεσε τον κώδικά του περίπου το 1760 π.Χ. Ο πιο φημισμένος κώδικας της πρώιμης νομικής ιστορίας είναι το Corpus Iuris Civilis, το οποίο συνέθεσε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ιουστινιανός ο Α'. Αποτελούσε μία συγκέντρωση και αναθεώρηση αυτοκρατορικών νόμων και συγγραμμάτων, ιδιαίτερα από την εποχή του Αδριανού και έπειτα. Η σύνθεση του πρώτου μέρους του, του Ιουστινιάνειου Κώδικα, ολοκληρώθηκε στις 7 Απριλίου 529 και το 534 ολοκληρώθηκαν οι Νεαραί, το τελευταίο κομμάτι του. Ο ελληνικός ΑΚ βασίζεται στο βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο με επιρροές από τον γερμανικό ΑΚ. Το 1345 ο Κωνσταντίνος Αρμενόπουλος συνέγραψε την Εξάβιβλο κωδικοποιώντας τα Βασιλικά, ένα από τα κομμάτια του Corpus Iuris Civilis. Την περίοδο της τουρκοκρατίας, η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία ως αρμόδια για την επίλυση των ζητημάτων ιδιωτικού δικαίου εφάρμοζε την Εξάβιβλο. Το ανεξάρτητο ελληνικό κράτος αποφάσισε την κωδικοποίηση του αστικού δικαίου το 1940 και στις 23 Φεβρουαρίου 1946 τέθηκε σε εφαρμογή ο Αστικός Κώδικας. Οι κανόνες του αφορούν: δικαιοπραξίες και συμβάσεις, οικογενειακές και κληρονομικές σχέσεις, αρχές που διέπουν τις έννομες σχέσεις καθώς και ευθύνες των προσώπων από τις βλαπτικές ενέργειές τους στους άλλους. Ο Ελληνικός Αστικός Κώδικας εμπεριέχει όλες τις διατάξεις του λεγόμενου "Γενικού Ιδιωτικού Δικαίου", δηλαδή του Αστικού Δικαίου, διατάξεις οι οποίες αφορούν όλα τα πρόσωπα που έχουν την ιδιότητα του Έλληνα Πολίτη, σε αντίθεση με τις διατάξεις του λεγόμενου "Ειδικού Ιδιωτικού Δικαίου", που αφορούν σε συγκεκριμένες κατηγορίες προσώπων (π.χ. εμπορικό δίκαιο για τους εμπόρους, εργατικό δίκαιο για τους εργοδότες και τους εργαζόμενους κ.λπ.). Ο Αστικός Κώδικας καλύπτει όλες τις έννομες σχέσεις προσώπων μεταξύ τους (π.χ. γάμος, διαζύγιο κ.λπ.) ή προσώπων με πράγματα (π.χ. κυριότητα, νομή, κληρονομιά, συμβάσεις, αγοραπωλησίες κ.λπ.). ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΞ, Εκδοτικός οίκος Αφοι Π. Σάκκουλα, 1974 Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - ΑΣΤΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ [1] Ιστολ. Δικηγορικού Συνδέμου Αστικός κώδικας σε μορφή .doc Αρχειοθετήθηκε 2012-06-07 στο Wayback Machine.

Το παρόν λήμμα αναφέρεται στο ισχύον ελληνικό δίκαιο. Ο Αστικός Κώδικας είναι μια συστηματική κωδικοποίηση νομοθετημάτων με σκοπό την αντιμετώπιση βασικών ζητημάτων του ιδιωτικού δικαίου. Συνοδεύεται γενικά από έναν Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος προβλέπει την διαδικασία εργασιών μίας αστικής δίκης. Μερικές χώρες περιλαμβάνουν ορισμένα από τα βασικά ζητήματα ιδιωτικού δικαίου στον εμπορικό, αντί για τον αστικό κώδικα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%82

Πύργοι της Μπολόνιας

Οι πύργοι πρέπει να είχαν γεμίσει την Μπολόνια κατά την αρχαιότητα, πριν από τις κατεδαφίσεις των πρώτων για να αποφευχθεί η κατάρρευση μη ασφαλών κτιρίων. Ο πρώτος που μελέτησε τους πύργους της Μπολόνια ήταν ο Κόμης Τζοβάνι Γκοτζαντίνι, γερουσιαστής του Βασιλείου της Ιταλίας, ο οποίος τον 19ο αιώνα ασχολήθηκε εκτενώς με την ιστορία της πόλης. Ο Γκοτζαντίνι διεξήγαγε την έρευνά του βασισμένος κυρίως στα αστικά αρχεία των κτηματομεσιτικών πράξεων, προσπαθώντας να φτάσει σε έναν αξιόπιστο αριθμό πύργων με βάση τεκμηριωμένες αλλαγές ιδιοκτησίας. Από την καταμέτρησή του προέκυψε ο εκπληκτικός αριθμός των 180 πύργων, δεν ήταν όλοι γιγαντιαίοι, οι περισσότεροι ήταν πιθανώς στα 24-25 μέτρα, οι οποίοι σε σύγκριση με τα χαμηλά σπίτια της εποχής είχαν ήδη εντυπωσιάσει. Πιο πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι η μέθοδος του Γκοτζαντίνι μπορεί να είχε οδηγήσει σε πολλαπλούς αριθμούς κτιρίων, τα οποία θα μπορούσαν να αναφέρονται σε νομικά έγγραφα με διαφορετικά ονόματα, ανάλογα με το όνομα της οικογένειας που το είχε στην πραγματικότητα σε μια δεδομένη στιγμή, φτάνοντας συνολικά 180 πύργους όλους σε διαφορετικές θέσεις. Οι εκτιμήσεις που πραγματοποιήθηκαν με πιο σύγχρονες μεθόδους μείωσαν αυτόν τον αριθμό μεταξύ ενενήντα και εκατό όπου δεν υπήρχαν όλοι οι πύργοι ταυτόχρονα. Η κατασκευή των πύργων ήταν πολύ ακριβή, παρά τη χρήση των δουλοπάροικων . Το σχέδιο του πύργου ήταν τετράγωνο με θεμέλια βάθους μεταξύ πέντε και δέκα μέτρων, ενισχυμένη από στύλους σφυρηλατημένους στο έδαφος και καλυμμένους με βότσαλα και ασβέστη. Η βάση του πύργου ήταν φτιαγμένη από μεγάλα τεμάχια σεληνίτη και το υπόλοιπο κτίριο ανυψώθηκε σταδιακά με λεπτότερους και ελαφρύτερους τοίχους όσο προχωρούσε η δομή, η κοιλότητα στη συνέχεια γέμισε με πέτρες και κονίαμα. Οι οπές γενικά αφέθηκαν στον εξωτερικό τοίχο για να στηρίξουν τις σκαλωσιές και να επιτρέψουν μετέπειτα εναέριες κατασκευές, με βάση το ξύλο. Η κατασκευή ενός πύργου ύψους 60 μέτρων, για παράδειγμα, απαιτούσε τουλάχιστον 3 έως 10 χρόνια εργασίας. Οι δύο πύργοι (σύμβολο της πόλης), βρίσκονται στη διασταύρωση των δρόμων που οδηγούν στις πέντε πύλες του παλαιού τείχους (mura dei torresotti). Τα ονόματα των Asinelli (o μεγαλύτερος) και Garisenda (ο μικρότερος) προέρχονται από μεγάλες φεουδαρχικές οικογένειες στις οποίες η κατασκευή παραδοσιακά αποδίδεται, μεταξύ 1109 και 1119 και ήταν σύμβολα της δύναμης τους . Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Towers in Bologna στο Wikimedia Commons «Monitoraggio due torri». «Mappa delle torri di Bologna su Google Maps». «Le Torri di Bologna».

Οι πύργοι της Μπολόνια είναι κατασκευές μεσαιωνικής προέλευσης και αποτελούν το ορόσημο της πόλης. Μεταξύ του δωδέκατου και του δέκατου τρίτου αιώνα, ο αριθμός των πύργων που ανεγέρθηκαν στην πόλη ήταν πολύ μεγάλος: υπήρχαν έως και 100, σήμερα 22 έχουν επιβιώσει, οι δύο πιο διάσημοι πύργοι είναι ο Πύργος του Ασινέλι και ο Πύργος του Garisenda .

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%B9_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%82

Διπλός αστέρας

Οι κατηγορίες αφορούν αποχωρισμένα διπλά συστήματα, δηλαδή συστήματα που η ακτίνα των αστέρων είναι πολύ μικρότερη από τη μεταξύ τους απόσταση. Οπτικά διπλοί αστέρες ονομάζονται αυτοί που η σχετική τους απόσταση είναι τέτοια, που μας επιτρέπει με οπτική παρατήρηση (π.χ. με τηλεσκόπιο) να συμπεράνουμε ότι είναι διπλοί. Αστρομετρικά διπλοί, ονομάζονται οι αστέρες οι οποίοι φαίνεται να ταλαντεύονται, γύρω από μια ευθύγραμμη τροχιά και η ταλάντευση αυτή προκύπτει από την ύπαρξη ενός (αμυδρού) συνοδού αστέρα. Επειδή ακριβώς ο συνοδός είναι πολύ αμυδρός, είναι δύσκολο να παρατηρηθεί αμέσως. Το πρώτο αστρομετρικά διπλό σύστημα αστέρων που ανιχνεύθηκε, ήταν αυτό του Σείριου Α με τον συνοδό του Σείριο Β. Στους εκλειπτικά διπλούς αστέρες, το επίπεδο της τροχιάς τους, βρίσκεται σχεδόν παράλληλο με τη διεύθυνση της παρατήρησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την δημιουργία διαδοχικών εκλείψεων (μερικών ή ολικών) καθώς αυτά διέρχονται το ένα μπροστά από το άλλο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση δύο ελαχίστων στην λαμπρότητά τους. Τα δύο ελάχιστα εξηγούνται επειδή οι δύο αστέρες έχουν γενικά, διαφορετικές λαμπρότητες και ακτίνες. Όταν ο λαμπρότερος αστέρας καλύπτεται από τον αμυδρότερος, παρατηρείται το πρωτεύον ελάχιστο, ενώ όταν ο λαμπρότερος βρίσκεται μπροστά, το δευτερεύον ελάχιστο. Οι τροχιές σε ορισμένα συστήματα διπλών αστέρων, είναι τέτοιες που τους αναγκάζουν να κινούνται με πολύ μεγάλες ταχύτητες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη μετατόπιση του φάσματός τους προς το ερυθρό ή προς το κυανό ανάλογα με την κατεύθυνση της τροχιάς στην οποία βρίσκονται και λόγω του φαινομένου Doppler. Επειδή οι αστέρες βρίσκονται πάντα σε αντιδιαμετρικά αντίθετες θέσεις ως προς το κοινό τους κέντρο μάζας, προκύπτει ότι οι μετατοπίσεις του φάσματος γίνονται εναλλάξ. Αυτοί είναι οι φασματοσκοπικά διπλοί αστέρες. Φασματικά διπλοί αστέρες είναι αυτοί, στους οποίους το φάσμα τους διαφέρει σημαντικά, οπότε μπορούν να διαχωριστούν, αλλά δεν παρατηρείται μετατόπιση Doppler, για να χαρακτηριστούν ως φασματοσκοπικά διπλοί. Αφορά τις κατηγορίες συστημάτων, που η ακτίνα των αστέρων είναι πολύ μικρότερη από τη μεταξύ τους απόσταση. Αναφέρθηκαν παραπάνω. Ημιαποχωρισμένο διπλό σύστημα είναι αυτό στο οποίο, ο ένας αστέρας έχει μεγάλη ακτίνα, περίπου ίση με τον λοβό Roche. Στο σύστημα παρατηρείται μεταφορά μάζας από τον αστέρα με τη μεγάλη ακτίνα, προς τον άλλο, μέσω του σημείου Λαγκράνζ L1. Στο εν επαφή διπλό σύστημα και οι δύο αστέρες έχουν μεγάλη ακτίνα, οπότε συγκροτούν μία ατμόσφαιρα με δύο πυρήνες. Βάρβογλης, Χαράλαμπος· Σειραδάκης, Γιάννης Χ. (1994) [1986]. Εισαγωγή στη Σύγχρονη Αστρονομία. Θεσσαλονίκη: γαρταγάνης. ISBN 960-7013-21-2. Μανιμάνης, Βασίλειος Ν.: «Ο κόσμος των διπλών άστρων», Περισκόπιο της Επιστήμης, τεύχος 218 (Ιούνιος 1998), σσ.40-49

Οι διπλοί αστέρες ή γενικά ένα πολλαπλό αστρικό σύστημα, είναι αστέρες οι οποίοι λόγω της βαρύτητάς τους, περιστρέφονται γύρω από ένα κοινό κέντρο μάζας. Ο μεγαλύτερος αστέρας ονομάζεται πρωτεύοντας ή κύριος ενώ ο άλλος, συνήθως μικρότερος, ονομάζεται συνοδός ή δευτερεύων αστέρας. Περισσότεροι από τους μισούς αστέρες είναι μέλη διπλών ή πολλαπλών συστημάτων. Επειδή βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τη γη, οι περισσότεροι είναι αδύνατο να παρατηρηθούν με οπτική παρατήρηση. Χωρίζονται σε διάφορες κατηγορίες, ανάλογα με την αστρονομική μέθοδο που παρατηρούνται.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%8C%CF%82_%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82

Εκλογές στο Βιετνάμ

Στις εκλογές που διενεργήθηκαν στις 22 Μαΐου 2011 το Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ εξασφάλισε την νίκη, καθώς η χώρα είναι μονοκομματική. Συνολικά υπήρξαν 827 υποψήφιοι, εκ των οποίων το 31,4% ήταν γυναίκες, 14,3% δεν ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, 16,1% ήταν μέλη των εθνικών μειονοτήτων και το 22,1% ήταν υποψήφιοι που διεκδικούσαν επανεκλογή. Βουλευτικές εκλογές διενεργήθηκαν στις 22 Μαΐου 2016. Οι εκλογές έγιναν σε 2 γύρους.

Στο Βιετνάμ διεξάγονται εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Εθνοσυνέλευσης. Το πολίτευμα είναι μονοκομματικό καθεστώς και το Κομμουνιστικό Κόμμα του Βιετνάμ είναι κυρίαρχο και μοναδικό κόμμα που παίρνει μέρος στις εκλογές. Τα μέλη της εθνοσυνέλευσης αναδεικνύονται από το λαό και η θητεία τους είναι πενταετής. Οι εκλογές διεξάγονται ημέρα Κυριακή.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CE%92%CE%B9%CE%B5%CF%84%CE%BD%CE%AC%CE%BC

Αλεπού της Βεγγάλης

Το είδος βρίσκεται σε ολόκληρη την Ινδική υποήπειρο, με εξαίρεση τα βροχερά δάση και την ακραία άνυδρη ζώνη. Η διασπορά οριοθετείται από την περιοχή των Ιμαλαΐων και την κοιλάδα του ποταμού Ινδού. Ο προτιμώμενος βιότοπος είναι μικροί ανοικτοί γρασιδότοποι, θαμνότοποι ή ακανθώδη δάση. Φαίνεται να αποφεύγουν τα επικλινή εδάφη, τους ψηλούς γρασιδότοπους. Οι ινδικές αλεπούδες θεωρούνταν γενικευτές ενδιαιτημάτων, αλλά πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει μεγάλη προτίμηση για τα ημιάνυδρα, με κοντούς γρασιδότοπους ενδιαιτήματα σε πολλαπλές κλίμακες.

Η αλεπού της Βεγγάλης (Vulpes bengalensis), επίσης γνωστή ως ινδική αλεπού, είναι αλεπού ενδημική στην ινδική υποήπειρο και βρίσκεται από τους πρόποδες των Ιμαλαΐων και τα Τεράι του Νεπάλ διά μέσου της νότιας Ινδίας και από το νότιο και ανατολικό Πακιστάν έως την ανατολική Ινδία και το νοτιοανατολικό Μπανγκλαντές.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%BF%CF%8D_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82

Μονή Σέλλας Αρκαδίας

Η πρώτη μονή, ιδρύθηκε περί το 1364, σύμφωνα με την παράδοση. Η μονή, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε την ονομασία Σέλλα, όταν ο Τούρκος αγάς Μόραλης, προκειμένου να σώσει το παιδί του, αφιέρωσε στην Παναγία μία χρυσή σέλα. Τον 17ο αιώνα, η μονή υπήρχε καθώς το 1608, ο ηγούμενος της μονής, Θεοφάνης, πήρε άδεια από τις Οθωμανικές αρχές να την ανοικοδομήσει. Το 1826, η μονή καταστράφηκε ολοσχερώς από τις ορδές του Ιμπραήμ πασά και το 1834 διαλύθηκε με βασιλικό διάταγμα, μη έχοντας ικανό αριθμό μοναχών. Το 1966, η εκκλησία κηρύχθηκε ιστορικό και διατηρητέο μνημείο. Η μονή, βρίσκεται κοντά στον Πλάτανο, μέσα σε ένα δάσος από καρυδιές. Από τον χώρο της μονής, σώζεται μόνο το καθολικό και λείψανα από τα γύρω κελιά. Το καθολικό, κτίσμα του 1608, καθώς επίσης οι εικόνες και τα εκκλησιαστικά του σκεύη, σώζονται σε καλή κατάσταση. Η μονή, σύμφωνα με επιγραφή, αγιογραφήθηκε το 1770, από τον γνωστό αγιογράφο Παναγιώτη Οικονομόπουλο - Κουλιδά από τον γειτονικό Άγιο Ιωάννη, δαπάναις του πλατανίτη ιερέως Δημητρίου Λαμπρινού. Το δάπεδο του ναού, είναι στρωμένο με πλάκες, ενώ υπάρχει και παράσταση δικέφαλου αετού, όπως στα περισσότερα μοναστήρια της Κυνουρίας. Πέτρος Σαραντάκης, Αρκαδία: Τα μοναστήρια και οι εκκλησίες της, οδοιπορικό 10 αιώνων, Εκδόσεις Οιάτης, Αθήνα 2000, ISBN 960-91420-0-1 Νικολάου Φλούδα - Θυρεατικά, τόμος Α΄: γεωλογικά, γεωγραφικά, τοπογραφικά, χορογραφικά, εκκλησιαστικά, ναοί μονών, διοικητικά Θυρέας, Αθήνα 1982 Ιωάννη Μ. Αρβανίτη - Από τις πηγές του λαού μας, τα μνημεία του λόγου μας - τόμος Α΄: Ποιητικά και Πεζά κείμενα, Αθήνα 1985

Η Ιερά Μονή Σέλλας Αρκαδίας, είναι ένα ιστορικό, εγκαταλελειμμένο σήμερα μοναστήρι, χτισμένο σε απόσταση 21 χλμ από το Άστρος και 2 χλμ νοτιοδυτικά του χωριού Πλάτανος. Η περιοχή, ονομάζεται επίσης από τους ντόπιους Πέρα Παναγιά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%AE_%CE%A3%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82

Γρηγόριος Μαρασλής

Γεννήθηκε στην Οδησσό το 1831 και ήταν γιος του εμπόρου Γρηγορίου Μαρασλή με καταγωγή από τα Μαράσια Έβρου και της Ζωής Θεοδωρίδη, από την Κωνσταντινούπολη. Φοίτησε στην ελληνεμπορική σχολή Οδησσού, στο Λύκειο Ρισελιέ στην Οδησσό και εν συνεχεία στο Παρίσι. Μετά την επιστροφή του στην Οδησσό ακολούθησε σταδιοδρομία στην δημόσια διοίκηση εργαζόμενος αρχικά στο γραφείο του γενικού διοικητή του Καυκάσου Βοροντσώφ. Το 1867 άρχισε να υπηρετεί ως δημόσιος υπάλληλος στον δήμο Οδησσού. Το 1877 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος Οδησσού και το 1878 δήμαρχος Οδησσού. Επανεξελέγη τέσσερις φορές στην ίδια θέση παραμένοντας μέχρι και το 1894. Κατά τη διάρκεια της δημαρχιακής θητείας του ο Μαρασλής κατόρθωσε να μεταβάλει την Οδησσό σε σύγχρονη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα μεριμνώντας για την ηλεκτροδότηση της πόλης και κατασκευάζοντας θέατρο, τροχιοδρόμους, νοσοκομεία, γηροκομείο, υδραγωγείο, πληθώρα σχολείων, δημοτικό αναγνωστήριο και παιδικούς σταθμούς. Ειδικότερα κατά τη θητεία του δημιούργησε μεγάλο δημοτικό πάρκο, το οποίο εγκαινίασε ο ίδιος ο Τσάρος Αλέξανδρος Β΄, δημοτικό πτωχοκομείο χωρητικότητας 150 ατόμων, δημοτικές φυλακές κ.ά. Παράλληλα με την πολιτική του δράση συνέχισε τις εμπορικές δραστηριότητες του πατέρα του. Για την πολυσχιδή δραστηριότητά του τιμήθηκε πολλάκις. Συγκεκριμένα είχε τιμηθεί από το ελληνικό κράτος με τον Αργυρό Σταυρό των Ιπποτών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος (1871), με τον ρωσικό τίτλο του Ιππότη του Αυτοκρατορικού Τάγματος της Αγίας Άννας (2ας τάξεως) καθώς και με τον τίτλο του Κρατικού Συμβούλου (1874). Από το 2004 ο δήμος Οδησσού έχει καθιερώσει το "Μετάλλιο Μαρασλή" ως τιμητική διάκριση. Να σημειωθεί επίσης πως η πλατεία των Ελλήνων, στο κέντρο της Οδησσού, κοσμείται με προτομή του Μαρασλή ενώ άγαλμά του υπάρχει στην αρχή της οδού Μαρασλή. Εκτός από την Οδησσό, το όνομά του φέρουν δρόμοι σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας μεταξύ των οποίων και στην Αθήνα. Απεβίωσε την 1η Μαΐου 1907 από συγκοπή καρδιάς και ενταφιάστηκε στην αυλή της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στην Οδησσό. Το ταφικό μνημείο καταστράφηκε μετά την Οκτωβριανή επανάσταση και σήμερα δεν διατηρείται. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας πραγματοποίησε πλήθος δωρεών προς την πόλη της Οδησσού και στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα δώρισε προς την ελληνική κοινότητα Οδησσού την οικία του πατέρα του, η οποία αποτέλεσε την έδρα της Φιλικής Εταιρείας, ένα ακίνητο στην οδό Πούσκιν καθώς και γηροκομείο. Με δική του πρωτοβουλία ίδρυσε την Μαράσλειο Εμπορική Σχολή Αθηνών (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), το Μαράσλειο Διδασκαλείο Αθηνών, το Μαράσλειο Ορφανοτροφείο Κέρκυρας, την Πατριαρχική Αστική Σχολή Μαρασλή στο Φανάρι, το Μαράσλειο Ελληνικό Εμπορικό και Πρακτικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, την Μαράσλειο Σχολή στη Φιλιππούπολη, τη βιβλιοθήκη στη Γάνο, το ενυδρείο στο Παλαιό Φάληρο, το οποίο καταστράφηκε το 1912, ενώ συνέβαλε καθοριστικά στην ανέγερση του κτιρίου του Ιπποκράτειου Γενικού Νοσοκομείο Αθηνών.Με δικές του δαπάνες κατασκευάστηκε στο κέντρο της Οδησσού κτίριο με σκοπό να στεγάσει τη δημόσια βιβλιοθήκη και στο οποίο σήμερα φιλοξενείται το αρχαιολογικό Μουσείο της Οδησσού. Προκειμένου να εμπλουτίσει τη βιβλιοθήκη προχώρησε στην αγορά 2.800 τόμων θεατρικού περιεχομένου ενώ μετά τον θάνατό του ο ανιψιός του, Σαφόνοφ, δώρισε τη συλλογή βιβλίων του Μαρασλή (4.700 τίτλους).Το 1897 ίδρυσε τη Βιβλιοθήκη Μαρασλή που σκοπό είχε τη μετάφραση στην ελληνική γλώσσα επιστημονικών συγγραμμάτων. Συνολικά υπολογίζεται ότι διέθεσε προς τη Βιβλιοθήκη Μαρασλή άνω του ενός εκατομμυρίου δραχμές. Με την επιμέλεια του Χατζηκώστα και του καθηγητή Αναστάσιου Μάλτου εκδόθησαν 118 συγγράμματα. Με βάση αυτά γράφτηκαν «Αι Παροιμίαι» και «Παραδόσεις» από το Ν. Γ. Πολίτη, τα «Νομίσματα του κράτους των Πτολεμαίων» του Ι. Σβορώνου, τα «Άπαντα» του Βαλαωρίτη, τα «Ανάλεκτα» του Άγγελου Βλάχου κ.ά. Στα έργα που εξελληνίστηκαν ανήκουν: «Η Ιστορία της Ελλάδας» των Κούρτιου - Λάμπρου, «Γενική Παθολογία» του Ποδβισότσκι, «Ιστορία της Ελληνικής Λογοτεχνίας» και πολλά άλλα. Με δικές του δαπάνες ανεγέρθηκε ανδριάντας του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ στη Δημητσάνα και διοργανώθηκε η πρώτη Διεθνής Έκθεση Αθηνών, της οποίας υπήρξε ισόβιος πρόεδρος, ενώ δώρισε πλήθος πινάκων στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος. Παράλληλα διέθεσε σημαντική περιουσία σε υποτροφίες για σπουδαστές. Ήταν παντρεμένος, από το 1903, με τη Μαρία Ferdinandovna, η οποία μετά την επανάσταση κατέφυγε στην Ελλάδα. Ύστερα από αίτησή της της δόθηκε ένα μικρό δωμάτιο στο υπόγειο του Μαράσλειου Διδασκαλείου. Το 1928, ύστερα από παρέμβαση του Γεώργιου Χαριτάκη, η Βουλή των Ελλήνων, με μεσολάβηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, ενέκρινε τιμητική σύνταξη για τη συντήρησή της. Κληρονόμος της τεράστιας περιουσίας του κατέστη ο ανιψιός του, υιός της αδελφής του Ευριδίκης, Αλέξανδρος Σαφόνωφ, αξιωματικός του ρωσικού στρατού, ο οποίος έχει ενταφιαστεί στο Παρίσι.

Ο Γρηγόριος Μαρασλής (ρωσικά: Григорий Григорьевич Маразли, 25 Ιουλίου 1831 - 1 Μαΐου 1907) ήταν Έλληνας έμπορος και πολιτικός που απέκτησε τη ρωσική υπηκοότητα. Κατά τη διάρκεια της ζωής του πραγματοποίησε πλήθος δωρεών στην Οδησσό και την Ελλάδα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%BB%CE%AE%CF%82

Κεράσοβο Ιωαννίνων

Το Κεράσοβο βρίσκεται στα βορειοδυτικά σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία, στις δυτικές πλαγιές του όρους Κασιδιάρης και ιστορικά ανήκει στα χωριά του Πωγωνίου. Είναι κτισμένο αμφιθεατρικά σε επικλινή τοποθεσία σε απόσταση 52 χλμ. ΒΔ. από τα Ιωάννινα και 18 χλμ. Δ. από το Καλπάκι. Την περίοδο της κατοχής, στις 15 Αυγούστου 1944 (ανήμερα της Παναγίας) οι Γερμανοί σκότωσαν 28 κατοίκους του χωριού και κατέστρεψαν ολοσχερώς το χωριό, εκτελώντας 11 από αυτούς έξω από μια σπηλιά που κηρύχθηκε "μαρτυρικός τόπος. Μετά την απελευθέρωση αναφέρεται το 1919 στο ΦΕΚ 184Α - 19/08/1919 προσαρτάται στην τότε κοινότητα Μέγγουλης ενώ το 1932 με το ΦΕΚ 208Α - 30/06/1932 ορίστηκε έδρα της νεοϊδρυθείσας ομώνυμης κοινότητας. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, αποτελεί την τοπική κοινότητα Κερασόβου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Δελβινακίου του Δήμου Πωγωνίου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 76 μόνιμους κατοίκους. Ιστορικός τόπος το Κεράσοβο Ιωαννίνων από τον ιστότοπο https://tvxs.gr/ Κεράσοβο 15 Αυγούστου 1944 από το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος

Για οικισμούς με το ίδιο όνομα δείτε το λήμμα: Κεράσοβο (αποσαφήνιση) Το Κεράσοβο είναι ορεινό χωριό της Ηπείρου στην Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων σε υψόμετρο 740 μέτρα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%83%CE%BF%CE%B2%CE%BF_%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD

Ντουρέντ Λαχάμ

Μεγάλωσε σχετικά φτωχά και σπούδασε χημεία στο Πανεπιστήμιο της Δαμασκού. Αυτές οι σπουδές του έδωσαν τα προσόντα για μια καλή αμειβόμενη δουλειά ως καθηγητής στο Χημικό Τμήμα. Ο Λαχάμ ήταν πάντα γοητευμένος από το θέατρο, συμμετέχοντας σε διάφορα θεατρικά έργα κατά τη διάρκεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και του κολεγίου. Παράλληλα, ήξερε να παίζει κλαρινέτο απ' το γυμνάσιο. Ενώ δίδασκε στο Πανεπιστήμιο, παράλληλα, άρχισε να κάνει μαθήματα χορού και υποστήριξε την καλλιτεχνική δράση της Συρίας. Όταν εγκαινιάστηκε η Συριακή Τηλεόραση το 1960, ο διευθυντής της Σαμπάχ Καμπάνι προσέλαβε τον Λαχάμ να πρωταγωνιστήσει σε μια μίνι-σειρά που ονομάστηκε Sahret Dimashq με τον ήδη δημοφιλή ηθοποιό Νιχάντ Κάλγι. Οι δύο άνδρες δημιούργησαν ένα δίδυμο που ονομάστηκε "Duraid & Nihad "και πέτυχε θεαματική επιτυχία στον αραβικό κόσμο από το 1960 μέχρι που ο Κάλγι αποσύρθηκε από την ενεργό δράση λόγω ασθένειας το 1976. Ο Ντουρέντ είναι γνωστός για τις πράξεις του με το ψευδώνυμο Ghawar Al-Toushe. Αυτό το ψευδώνυμο έχει μια αστεία ιστορία: συνήθιζε να ενεργεί με άλλα ψευδώνυμα μέχρι που συνάντησε ένα άτομο με το όνομα Ghawar. Στη συνέχεια πρόσθεσε το Al-Tousheh στο τέλος του ονόματος για να σχηματίσει το Ghawar Al-Tousheh. Πρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές, θεατρικά έργα, κλπ. Είναι ένα θρυλικό πρόσωπο επειδή ήταν σύγχρονος για δύο γενιές: τη παλιά γενιά που ήταν η βάση του Κινηματογράφου και της Τηλεόρασης, όπως κι ο Νιχάντ Κάλγι, και η νέα γενιά, όπως ο Yasser Azma και πολλοί άλλοι. Αρχικά, έπαιξε στο Hammam Al-Hana και Sah Al-Noom, δύο από τις πιο αστείες αραβικές τηλεοπτικές σειρές. Από τότε, συνπρωταγωνίστησε σε πολλές ταινίες της Συρίας και της Αιγύπτου πριν να δράσει πάνω στη σκηνή. Συνεργάστηκε με τον Mohammed Maghout, ώστε να βγάλει μερικά από τα πιο δημοφιλή έργα στον αραβικό κόσμο. Τέτοια έργα περιλαμβάνουν: Kasak Ya Watan, Shaqae'k Al-No'man, Ghorbeh και Daye't Teshreen, οι οποίες έχουν παίξει σε μεγάλες αραβικές πρωτεύουσες και, σε ορισμένες περιπτώσεις, ορισμένες διεθνείς πόλεις όπως το Λονδίνο . Ως Γαουάρ έπαιξε πολλούς ρόλους σε διάφορες ταινίες και σόου. Ωστόσο, οι περισσότερες από τις παραστάσεις του (αν όχι όλες) αντιπροσωπεύουν την κοινωνική κατάσταση της Μέσης Ανατολής, ασχολούνται με την πολιτική κρίση στην περιοχή και απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Αυτά γίνονται εμφανή όταν κάποιος δει ένα από τα έργα του, ή μία από τις ταινίες του. Είναι ακόμη πιο σπάνιο για να δρα χωρίς να γίνεται αναφορά σε τέτοια πράγματα. Από το 1990, η ικανότητα του Ντουρέντ να ενεργεί άρχισε να συρρικνώνεται, κυρίως λόγω της προχωρημένης ηλικίας του (στα 60 του). Εκείνος, όμως, έκανε μια-δυο τηλεοπτικές σειρές όπως το Al-Doghri (1990), Abo Al-hana (1996), και την πιο πρόσφατη, Awdat Ghawar. Αυτές οι επιδείξεις δεν ήταν οι καλύτερες, αλλά έβγαλαν πολλά χρήματα από τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές σε διαφορετικά τηλεοπτικά κανάλια. Ο Λαχάμ τιμήθηκε ως Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF στη Μέση Ανατολή και την περιοχή της Βόρειας Αφρικής το 1999. Το 2004, επισκέφτηκε περιοχές του νοτίου Λιβάνου που είχαν απελευθερωθεί από την ισραηλινή κατοχή, και έδωσε μια ομιλία σε συνέντευξη Τύπου όπου επέκρινε τον Τζορτζ Μπους και τον Αριέλ Σαρόν , συγκρίνοντάς τους με τον Χίτλερ . Αυτό προκάλεσε το Τελ Αβίβ σε διαμαρτυρία για τη "μη διπλωματική γλώσσα" στην UNICEF, η οποία είχε ως αποτέλεσμα η UNICEF να τον απαλλάξει από τα καθήκοντά του. Ο Λαχάμ έχει λάβει πολλά μετάλλια ως αναγνώριση της συνεισφοράς του: Το 1976, ο Χάφεζ αλ Άσαντ, Πρόεδρος της Συρίας κατά τη χρονική στιγμή, απένειμε στον Λαχάμ το Μετάλλιο της Συριακής Δημοκρατίας. Το 1979, ο Τυνήσιος πρόεδρος Χαμπίμπ Μπουργκίμπα του απένειμε μετάλλιο σε αναγνώριση του έργου του. Το 1991, ο τότε Λίβυος πρόεδρος Μουαμάρ αλ-Καντάφι, του απένειμε μετάλλιο. Το 2000, ο Λαχάμ έλαβε το μετάλλιο του Τάγματος της Αξίας της Δημοκρατίας του Λιβάνου, που χορηγήθηκε σε αυτόν από τον Λιβανέζο πρόεδρο Εμίλ Λαχούντ. Khayat Al-Sayeddat Allaz Al-Zareef Al-Hudood Al-Taqreer Ghriam Fee Istanbul Fendooq Al-Ahlam Imber Atwareaya Ghawwar Al-melyouneara Aqed Al-lu 'lu Sah Al-Noum Kafroun Al-Muziafoun Mesek wa 'ember (Meratee Melyouneara) Samak Bala Hasak Al-Sa'aleek Imra'ah Taskoun Wahdaha Laqa Fee Tahmer Al-Al-Wardah Hamra Al-Tha'lab La'eb Al-Kura Zogatee Min Al-Habiz Al-Al-Nasabeen Thalatha Indama Ta'gheeb Al-Zowagat Ana antar Wahid + Wahid Al-Sadeeqan Al-Shereadan Ghawwar Jemis bounid Muqalib Fee Al-Mekseek Ramal Min Dheheb Al-Rajel Munasib Al-Aba'a Sighar Celina (musical) Ahlam Abu Al hana My family and I Al Kherbeh We will be back soon http://www.aub.edu.lb/doctorathttp http://www.amazon.es/gp/aw/d/613661488X/ref=redir_mdp_mobile/278-2575487-8479923 https://web.archive.org/web/20160115125723/http://www.arabnews.com/lifestyle/offbeat/article339432.ece Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Duraid Lahham στο Wikimedia Commons

Ο Ντουρέντ Λαχάμ (Αραβικά:دريد لحام) είναι κορυφαίος Σύριος κωμικός ηθοποιός και σκηνοθέτης που γεννήθηκε στη Δαμασκό το 1934. Είναι διάσημος για το ρόλο του "Γαουάρ" σε κύκλους δημοφιλούς σειράς και ταινίας . Ο συμπρωταγωνιστής του ήταν ο Νιχάντ Κάλγι ο οποίος έπαιξε το ρόλο του "Χόσνι".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AD%CE%BD%CF%84_%CE%9B%CE%B1%CF%87%CE%AC%CE%BC

I²C

Επειδή στον δίαυλο I2C συνδέεται ποικιλία συσκευών διαφόρων τεχνολογιών (CMOS, NMOS, Διπολικής τεχνολογίας), οι οποίες μπορεί να έχουν διαφορετικές τάσεις λειτουργίας, οι στάθμες του λογικού 0 (Low) και λογικού 1 (High) σε όλες τις νέες συσκευές δεν είναι σταθερές, αλλά εξαρτώνται από την τάση τροφοδοσίας.Έτσι τα κατώφλια του λογικού 0 και του λογικού 1 τοποθετούνται στο 30% και το 70% της τάσης τροφοδοσίας VDD αντίστοιχα. Δηλ. μία τάση στην περιοχή 0-0,3VDD θεωρείται λογικό 0 (Low), ενώ μία τάση στην περιοχή 0,7VDD έως VDD, θεωρείται λογικό 1 (High). Παλαιότερα τα κατώφλια του λογικού 0 και 1 είχαν τοποθετηθεί στα 1,5V και 3,0V αντίστοιχα. Οι συσκευές στον δίαυλο I²C είναι είτε Κύριοι (Masters) είτε Υποτελείς (Slave). Η Master συσκευή είναι αυτή που ελέγχει και οδηγεί τη γραμμή ρολογιού SCL (παράγει τους παλμούς ρολογιού). Οι Slave συσκευές είναι αυτές που ανταποκρίνονται στις συσκευές Master. Μία συσκευή Slave δεν μπορεί να ξεκινήσει μία μεταφορά πάνω στο δίαυλο, μόνο μία συσκευή Master μπορεί. Σε έναν δίαυλο μπορεί να είναι συνδεμένες πολλές Master και πολλές Slave συσκευές. Και οι Master και οι Slave συσκευές μπορούν να μεταφέρουν δεδομένα στον δίαυλο, αλλά μόνο οι Master συσκευές ελέγχουν την μεταφορά. Όταν μία Master συσκευή επιθυμεί να επικοινωνήσει με μία Slave συσκευή, ξεκινά στέλνοντας στον δίαυλο μία ακολουθία έναρξης (start sequence). Η ακολουθία έναρξης, είναι μία από τις δύο ειδικές ακολουθίες που ορίζονται στο δίαυλο I²C. Η άλλη είναι η ακολουθία λήξης (stop sequence). Οι ακολουθίες έναρξης και λήξης διαφέρουν στο ότι είναι οι μοναδικές περιπτώσεις στις οποίες επιτρέπεται να αλλάζει η γραμμή δεδομένων (SDA), ενόσω η γραμμή ρολογιού (SCL) είναι σε κατάσταση λογικού 1 (high). Όταν μεταφέρονται δεδομένα, η γραμμή SDA πρέπει να παραμένει σταθερή και να μην αλλάζει όσο η γραμμή ρολογιού είναι high. Οι ακολουθίες έναρξης και λήξης σημαδεύουν την έναρξη και τη λήξη μιας μεταφοράς με μία slave συσκευή. Δηλαδή ο δίαυλος θεωρείται ότι είναι απασχολημένος, μετά από μία ακολουθία έναρξης και ελεύθερος λίγο χρόνο μετά την ακολουθία λήξης. Τα δεδομένα μεταφέρονται σε ακολουθίες των 8 bit. Τα bit τοποθετούνται στη γραμμή SDA, ξεκινώντας από το περισσότερο σημαντικό bit (MSB). Η γραμμή SCL μεταβαίνει στη κατάσταση high και μετά low. Για κάθε 8 bit δεδομένων που μεταφέρονται, η συσκευή που λαμβάνει στέλνει πίσω ένα bit επιβεβαίωσης (ACK). Έτσι στην πραγματικότητα απαιτούνται 9 παλμοί ρολογιού, για την μεταφορά των 8 bit ενός byte δεδομένων. Εάν η συσκευή που λαμβάνει, στείλει πίσω ένα low bit επιβεβαίωσης (ACK), τότε έχει λάβει τα δεδομένα και είναι έτοιμη να λάβει το επόμενο byte δεδομένων. Εάν στείλει πίσω ένα high bit επιβεβαίωσης (που συμβολίζεται και με NACK, από τη φράση Not Acknowledged), αυτό δείχνει ότι η συσκευή που λαμβάνει, δεν μπορεί να λάβει περαιτέρω δεδομένα και η master συσκευή πρέπει να τερματίσει την αποστολή δεδομένων, εκπέμποντας μία ακολουθία λήξης. Σε όλες τις slave συσκευές που συνδέονται στον δίαυλο, έχει αποδοθεί ένας αριθμός σαν διεύθυνση. Οι master συσκευές δεν είναι απαραίτητο να έχουν διεύθυνση, εκτός εάν υπάρχουν πολλές master συσκευές στον δίαυλο (περιβάλλον Multi-master). Οι master συσκευές μπορούν να διαλέξουν αυθαίρετα μία από τις συνδεμένες slave συσκευές για επικοινωνία, χρησιμοποιώντας τη διεύθυνσή της. Οι διευθύνσεις των συσκευών του I²C διαύλου είναι είτε 7 bit (θεωρητικά έως 128 συσκευές στο δίαυλο), είτε 10 bit (θεωρητικά έως 1024 συσκευές στο δίαυλο) ή ακόμη και 16 bit (θεωρητικά 65536 συσκευές στο δίαυλο). Εδώ θα μιλήσουμε για την περίπτωση που η διευθυνσιοδότηση είναι 7-bit. Θεωρητικά με 7 bit μπορούμε να έχουμε έως και 128 συσκευές στο δίαυλο. Επειδή όμως ορισμένες διευθύνσεις χρησιμοποιούνται για ειδικούς σκοπούς, μόνο 112 διευθύνσεις είναι διαθέσιμες στην 7-μπιτη διευθυνσιοδότηση. Π.χ η I2C διεύθυνση 0, είναι γενική κλήση προς όλες τις συσκευές. Στον παρακάτω πίνακα φαίνονται οι διευθύνσεις που είναι δεσμευμένες για ειδικές χρήσεις. Όταν στέλνουμε την διεύθυνση των 7–bit Α6Α5Α4Α3Α2Α1Α0 της συσκευής με την οποία θέλουμε να επικοινωνήσουμε, ακόμη και τότε στέλνουμε 8 bit. To επιπλέον (R/W) bit χρησιμεύει να πληροφορήσει την slave συσκευή, εάν η master συσκευή πρόκειται να γράψει (δηλ. να στείλει δεδομένα) ή να διαβάσει (δηλ. να λάβει δεδομένα) από αυτήν. Εάν το bit (R/W) είναι μηδέν η master συσκευή πρόκειται να γράψει στη slave. Εάν είναι 1 (ένα) πρόκειται να διαβάσει από την slave. Τα 7 bit της διεύθυνσης τοποθετούνται στα 7 πάνω (περισσότερο σημαντικά MSBs) bit του byte, ενώ bit ανάγνωσης/εγγραφής (R/W) στο λιγότερο σημαντικό bit (LSB), όπως απεικονίζεται στο παραπάνω σχήμα (το Α στο σχήμα, σημαίνει Address Bit, δηλ. bit διεύθυνσης). Δύο ομάδες των 8 διευθύνσεων (0000 ΧXX και 1111 ΧΧΧ) χρησιμοποιούνται για ειδικούς σκοπούς, όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα Υπάρχουν διάφορα πρότυπα του διαύλου, τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν σε διάφορες ταχύτητες. Τα πρότυπα αυτά είναι: Το Standard Μode: Η συχνότητα ρολογιού για τον δίαυλο I²C είναι 100KHz (και επομένως η ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων 100Kbps) Το Fast Μode με ταχύτητες ρολογιού μέχρι 400KHz (και επομένως η ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων 400Kbps) Το Fast Mode Plus με ταχύτητες ρολογιού μέχρι 1ΜHz (και επομένως η ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων 1Mbps) Το High Speed Μode με ταχύτητες ρολογιού μέχρι και 3,4 MHz (και επομένως η ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων 3,4Mbps) και Το Ultra Fast Mode (UFM) με ταχύτητες από DC έως 5MHz (I2C-bus specification and user manual) Αρχειοθετήθηκε 2013-05-11 στο Wayback Machine.. Όταν η master συσκευή διαβάζει από τη slave, η slave τοποθετεί τα δεδομένα στον δίαυλο, αλλά είναι η master που ελέγχει το ρολόι. Τι συμβαίνει, εάν η slave δεν είναι έτοιμη να στείλει δεδομένα; Με slave συσκευές όπως σειριακές EEPROM δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλά αν η slave συσκευή είναι ένας μικροεπεξεργαστής ή μικροελεγκτής, οι οποίοι έχουν να κάνουν και άλλες εργασίες, αυτό είναι ένα πρόβλημα. Ο μικροεπεξεργαστής που παίζει το ρόλο της slave συσκευής, πρέπει π.χ να σώσει την κατάσταση του μικροεπεξεργαστή, να πάει στην υπορουτίνα διακοπής, να βρεί πια διεύθυνση θέλει η master να διαβάσει, να πάρει τα δεδομένα και να τα τοποθετήσει στον καταχωρητή εκπομπής. Αυτό απαιτεί κάποιον χρόνο, κατά τον οποίο η master συσκευή θα συνεχίζει να στέλνει παλμούς και κατά συνέπεια να διαβάζει λανθασμένα δεδομένα. Σε αυτήν την περίπτωση το πρωτόκολλο επιτρέπει η slave συσκευή να κρατάει το ρολόι σε κατάσταση λογικού 0 (low). Η master συσκευή από την άλλη πλευρά είναι υπεύθυνη, μετά από την απελευθέρωση της γραμμής ρολογιού, να ελέγξει εάν πράγματι πήγε στην υψηλή κατάσταση (high) προτού να συνεχίσει. Αυτός ο μηχανισμός λέγεται επιμήκυνση του ρολογιού. Για διαύλους με πολλές συσκευές, είναι σημαντικό να πάρουμε υπόψη την επιμήκυνση του ρολογιού, γιατί υπάρχει κίνδυνος η πιο αργή συσκευή να μειώσει την συνολική απόδοση του διαύλου. Πολλές I2C συσκευές έχουν έναν εσωτερικό καταχωρητή-δείκτη ο οποίος δείχνει την θέση μνήμης από την οποία θα διαβάσουμε, ή στην οποία θα γράψουμε κατά την ακόλουθη ανάγνωση ή εγγραφή αντίστοιχα. Ο δείκτης αυτός αυξάνεται αυτόματα κατά 1 μετά από κάθε εγγραφή ή ανάγνωση. Στον δείκτη αυτόν έχουμε την δυνατότητα να γράψουμε την αρχική τιμή. Αυτό το χαρακτηριστικό δεν είναι μέρος του πρωτύπου I2C, αλλά είναι ένα πολύ χρήσιμο χαρακτηριστικό, όταν θέλουμε να γράψουμε ή να διαβάσουμε μεγάλο όγκο δεδομένων (π.χ σε I2C μνήμες RAM και ROM). Για να ξεκινήσει μία επικοινωνία, το πρώτο πράγμα που θα κάνει η master συσκευή είναι να εκπέμψει την ακολουθία έναρξης. Αυτό ειδοποιεί όλες τις slave συσκευές στο δίαυλο, ότι πρόκειται να ξεκινήσει μία εκπομπή και να ακούσουν για την περίπτωση που είναι γι’ αυτές. Στη συνέχεια η master συσκευή θα εκπέμψει την διεύθυνση της slave συσκευής με την οποία θέλει να επικοινωνήσει. Η slave συσκευή, που η διεύθυνσή της ταιριάζει με αυτήν που στάλθηκε θα συνεχίσει, ενώ όλες οι άλλες θα περάσουν σε αναμονή περιμένοντας την επόμενη επικοινωνία. Μετά την αποστολή της δ/νσης της slave συσκευής, η master στέλνει τη διεύθυνση του καταχωρητή της slave στον οποίο θέλει να γράψει. Τώρα η master μπορεί να στείλει το Byte ή τα Bytes δεδομένων. Η master μπορεί να συνεχίσει να στέλνει δεδομένα, τα οποία θα τοποθετηθούν στις επόμενες θέσεις, επειδή η slave συσκευή θα αυξάνει αυτόματα την διεύθυνση του εσωτερικού καταχωρητή (καταχωρητή δείκτη-pointer register) μετά την λήψη κάθε byte. Όταν η master συσκευή στείλει όλα τα δεδομένα, σταματάει την εκπομπή εκπέμποντας μια ακολουθία λήξης. Συγκεκριμένα τα βήματα που ακολουθούνται έχουν ως εξής: Η master συσκευή: Στέλνει την ακολουθία έναρξης Στέλνει την διεύθυνση της slave συσκευής με το R/W bit low (άρτια διεύθυνση), δηλώνοντας έτσι ότι θέλει να κάνει εγγραφή δηλ. να στείλει δεδομένα στη slave. Στέλνει την διεύθυνση του εσωτερικού καταχωρητή στον οποίο θέλει να γράψει Στέλνει το byte δεδομένων Στέλνει (προαιρετικά) οποιοδήποτε αριθμό επιπλέον byte Στέλνει την ακολουθία λήξηςΔηλ. για να γίνει πιο κατανοητή, η ακολουθία εγγραφής σε μία slave συσκευή από τη master, θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί συμβολικά ώς εξής: Start|AddrSlave|W|ACK|AddrReg|ACK|Data1|ACK|Data2|ACK|.........DataN|ACK|Stop Στην παραπάνω ακολουθία: Start: είναι η ακολουθία έναρξης που παράγεται από τη master συσκευή Stop: είναι η ακολουθία λήξης και παράγεται από τη master συσκευή W: είναι λογικό Low (λογικό μηδέν), και ειδοποιεί τη slave ότι η master συσκευή θέλει να κάνει εγγραφή AddrSlave: Είναι η διεύθυνση του καταχωρητή (ή της θέσης μνήμης) της slave, στην οποία η master θέλει να κάνει εγγραφή AddrReg :Είναι η διεύθυνση του καταχωρητή της συσκευής slave, στην οποία η master θέλει να κάνει εγγραφή Data1, Data2, ....DataN: Είναι τα δεδομένα που αποστέλλονται για εγγραφή στους καταχωρητές της slave. To πρώτο θα γραφεί στη διεύθυνση AddrReg, και τα επόμενα διαδοχικά στις επόμενες διευθύνσεις. ACK: Είναι το bit επιβεβαίωσης λήψης και είναι λογικό μηδέν. Εάν η slave αντί για ACK, που είναι λογικό μηδέν, στείλει πίσω NACK, που είναι λογικό ένα, ειδοποιεί την master ότι δεν μπορεί να λάβει. Τότε η master σταματά την επικοινωνία παράξοντας την ακολουθία λήξης Stop. Σημειώνουμε ότι το σύμβολο | το χρησιμοποιούμε παραπάνω απλώς σαν διαχωριστό για την επεξήγηση και δεν αποστέλλεται Πριν να διαβάσουμε δεδομένα από μία slave συσκευή, πρέπει να την πληροφορήσουμε ποιον εσωτερικό καταχωρητή της θέλουνε να διαβάσουμε. Έτσι μία ανάγνωση από την slave συσκευή στην πραγματικότητα ξεκινά με μία εγγραφή σ’ αυτήν. Έτσι η σειρά που ακολουθείται, για να διαβάσει μία master από μία slave, έχει ως εξής: Η master συσκευή: Στέλνει την ακολουθία έναρξης (Start) Στέλνει την διεύθυνση της slave συσκευής με το R/W bit low (εγγραφή, άρτια διεύθυνση). Στέλνει την διεύθυνση του εσωτερικού καταχωρητή από τον οποίο θέλει να διαβάσειΜε τα δύο προηγούμενα βήματα, γράφεται ο καταχωρητής-δείκτης της slave συσκευής, σύμφωνα με αυτά που αναφέραμε νωρίτερα, για γρήγορη πρόσβαση στα δεδομένα Στέλνει πάλι την ακολουθία έναρξης (επαναλαμβανόμενη έναρξη rS-repeated Start) Στέλνει πάλι την διεύθυνση της slave συσκευής με το R/W bit high (περιττή διεύθυνση), για να δηλώσει ότι επιθυμεί ανάγνωση Διαβάζει τα δεδομένα (ένα ή περισσότερα byte). Μετά από την λήψη κάθε byte, η συσκευή που λαμβάνει επιβεβαιώνει (ACK) τη λήψη. Στέλνει την ακολουθία λήξης (Stop)Πάλι για να γίνει πιο κατανοητή, η ακολουθία ανάγνωσης (από τη master) από μία slave συσκευή, θα μπορούσε να κωδικοποιηθεί συμβολικά ως εξής: Start|AddrSlave|W|ACK|AddrReg|ACK|rStart|AddrSlave|R|ACK|Data1|ACK|Data2|ACK|.........DataN|ACK|Stop Στην παραπάνω ακολουθία: Start: είναι η ακολουθία έναρξης, που παράγεται από τη master συσκευή rStart: είναι ακριβώς ίδια με την ακολουθία έναρξης Start και πάλι παράγεται από τη master συσκευή Stop: είναι η ακολουθία λήξης, και παράγεται από τη master συσκευή W: είναι λογικό Low (λογικό μηδέν), που δείχνει ότι η master συσκευή θέλει να κάνει εγγραφή στη slave AddrSlave: Είναι η διεύθυνση της συσκευής slave, στην οποία η master θέλει να κάνει εγγραφή AddrReg: Είναι η διεύθυνση του καταχωρητή της συσκευής slave, από την οποία η master θέλει να κάνει ή να ξεκινήσει την ανάγνωση Data1, Data2, ....DataN: Είναι τα δεδομένα (Byte) που αποστέλλονται από τη slave στη master. Πρώτο στέλνεται αυτό που βρίσκεται στη διεύθυνση AddrReg, και τα επόμενα από τις επόμενες διευθύνσεις. ACK: Είναι το bit επιβεβαίωσης λήψης και είναι λογικό μηδέν. Και η maste μπορεί να στείλει ΝACK για να ειδοποιήσει τη slave ότι δεν επιθυμεί επιπλέον δεδομένα. Σημειώνουμε ότι το σύμβολο | το χρησιμοποιούμε παραπάνω απλώς σαν διαχωριστό για την επεξήγηση και δεν αποστέλλεται Ο δίαυλος I²C είναι κατάλληλος για περιφερειακά, όπου η απλότητα και το χαμηλό κόστος κατασκευής είναι σημαντικότερα από την ταχύτητα. Συνηθισμένες εφαρμογές του διαύλου είναι: Ανάγνωση-εγγραφή σειριακών μνημών EEPROM Πρόσβαση σε χαμηλής ταχύτητας μετατροπείς αναλογικού σήματος σε ψηφιακό (ADC ) ή ψηφιακού σε αναλογικό (DAC). Ανάγνωση αισθητήρων με σύνδεση I²C Ανάγνωση ρολογιών πραγματικού χρόνου (Real Time Clocks-RTCs) Ανάγνωση επιτηρητών Hardware και διαγνωστικών αισθητήρων, όπως π.χ θερμοστατών CPU και ταχύτητας ανεμιστήρων Ενεργοποίηση-Απενεργοποίηση τροφοδοσίας τμημάτων συστημάτων κ.α.Στην αγορά υπάρχουν μικροελεγκτές που έχουν ενσωματωμένες θύρες I²C, αλλά ένα ιδιαίτερα ισχυρό χαρακτηριστικό του διαύλου I²C, είναι ότι ένας μικροελεγκτής μπορεί να εξομοιώσει τις θύρες I²C μόνο με γενικής χρήσης ακροδέκτες (general purpose Ι/Ο) και λογισμικό, χωρίς να χρειάζεται να έχει εξειδικευμένο hardware (software I2C δίαυλος). Official I2C Specification Αρχειοθετήθηκε 2013-05-11 στο Wayback Machine., NXP List of assigned NXP / Philips Semiconductor I2C addresses (Aug-1999), NXP Λεπτομερής Εισαγωγή, Αλφαβητάρι Αντιμετώπιση των Δυσκολιών Ανάπτυξης του I2C Χρησιμοποιώντας Πρωτοπόρα ΕργαλείαTackling Δικτυακά Σεμινάρια προχωρημένης Ανάλυσης του Διαύλου I²C I²C Υπόβαθρο Αρχειοθετήθηκε 2012-12-27 στο Wayback Machine. I²C Bus / Access Bus Χρησιμοποιώντας τον Δίαυλο I²C Bus με το Linux Πιστοποιημένες πραγματώσεις του Διαύλου I²C OpenBSD iic(4) manual page Lm-sensors, Linux package which supports sensors using the I²C bus, among others. massmind I²C page Source code, samples and technical information for using I²C with PC, PIC and SX microcontrollers. Σελίδα Πληροφοριών Σειριακών Διαύλων Τεχνική περίληψη του διαύλου I²C και συχνές ερωτήσεις The Bus Buffer Resource. For 2-wire buses such as I²C, SMBus, PMBus, IPMB & IPMI I²C Protocol I²C logic microchips from Texas Instruments Μία εμπορική Πραγματοποίηση του Διαύλου I²C γραμμένη σε VHDL OpenCores open source hardware implementation, in Verilog and VHDL Εισαγωγή στο δίαυλο I²C Εισαγωγή στα πρωτόκολλα SPI και I2C Αρχειοθετήθηκε 2012-08-28 στο Wayback Machine. Κώδικας Αποκωδικοποίησης Πρωτοκόλου I2C Beginner's guide to using Arduino with I²C devices, including worked examples Επιπτώσεις μεταβολής των Pull-up αντιστάσεων στον δίαυλο I²C

Ο δίαυλος I²C είναι ένας σειριακός δίαυλος που δημιουργήθηκε από τη Philips (τώρα NXP) και χρησιμοποιείται για την σύνδεση περιφερειακών μικρής ταχύτητας σε μητρικές πλακέτες (motherboards), ενσωματωμένα συστήματα (embedded systems), κινητά τηλέφωνα ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές. Ο δίαυλος I2C δεν χρησιμοποιείται μόνο για την επικοινωνία συσκευών που βρίσκονται πάνω σε ένα τυπωμένο κύκλωμα, αλλά και για την επικοινωνία συσκευών που συνδέονται με καλώδια. Στη διπλανή εικόνα φαίνεται ένα παράδειγμα διαύλου I2C. Όπως φαίνεται για τη μεταφορά των δεδομένων (0 ή 1) χρησιμοποιεί μόνο δύο καλώδια (τα οποία είναι ημιαμφίδρομης κατεύθυνσης): Τα SCL και SDA. Η γραμμή SCL είναι η γραμμή ρολογιού, ενώ η SDA είναι η γραμμή δεδομένων. Οι γραμμές αυτές συνδέονται σε όλες τις συσκευές, που υπάρχουν πάνω στο δίαυλο I²C. Προφανώς εκτός από τα παραπάνω καλώδια που μεταφέρουν δεδομένα, απαιτείται και ένα τρίτο καλώδιο το οποίο είναι η γείωση (GND) ή 0 V. Επίσης μπορεί να υπάρχει (προαιρετικά) και ένα τέταρτο καλώδιο το οποίo είναι η γραμμή τροφοδοσίας (VCC ή VDD), με την οποία τροφοδοτούνται με ισχύ οι διάφορες συσκευές που συνδέονται στο δίαυλο. Τυπικές τάσεις που χρησιμοποιούνται στο δίαυλο είναι τα +5V ή +3,3V, αν και επιτρέπονται συστήματα με διαφορετικές τάσεις (συνήθως στην περιοχή από +1,2V έως +5,5V).Ο μέγιστος αριθμός κόμβων (συσκευών), που μπορούν να συνδεθούν στον δίαυλο, περιορίζεται από τον αριθμό των διαθέσιμων διευθύνσεων (θα επεξηγηθεί παρακάτω), αλλά και από τη συνολική χωρητικότητα του διαύλου, η οποία π.χ. για τον standard mode, δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 400pF. Η απαίτηση αυτή περιορίζει τις πρακτικές αποστάσεις επικοινωνίας.Παρακάτω γίνεται η σύγκριση διαφόρων υλοποιήσεων του διαύλου (πηγή) Αρχειοθετήθηκε 2017-01-10 στο Wayback Machine.. Στην πράξη μπορούμε π.χ. να πετύχουμε μεγαλύτερα μήκη διαύλου μειώνοντας την ταχύτητα. Και οι δύο γραμμές SCL και SDA είναι τύπου ανοικτού απαγωγού (open drain στον κόσμο των FET) ή ανοικτού συλλέκτη (open collector στον κόσμο των TTL). Αυτό σημαίνει ότι κάθε μία από αυτές τις δύο γραμμές, πρέπει να συνδέεται με μία αντίσταση στην γραμμή τροφοδοσίας, όπως φαίνεται στο παραπάνω σχήμα. Η αντίσταση αυτή ονομάζεται αντίσταση τερματισμού (ή pull up). Η τιμή των αντιστάσεων δεν είναι κρίσιμη, αλλά μαζί με την χωρητικότητα του διαύλου, επηρεάζει την μέγιστη ταχύτητα λειτουργίας του διαύλου. Μεγάλες χωρητικότητες του διαύλου, μπορούν να αντισταθμιστούν με μικρές αντιστάσεις τερματισμού. Συνηθισμένες τιμές αντιστάσεων είναι από 1ΚΩ έως 10ΚΩ. Οι αντιστάσεις αυτές δεν μπορούν να απουσιάζουν, διότι τότε οι γραμμές SCL και SDA θα είναι μονίμως σε κατάσταση λογικού 0 και δίαυλος δεν θα δουλεύει.

https://el.wikipedia.org/wiki/I%C2%B2C

Χοσέ Μαρία Ερέδια

Ο Χοσέ Μαρία Ερέδια γεννήθηκε στο Σαντιάγο ντε Κούβα. Γονείς του ήταν ο νομικός Χοσέ Φρανσίσκο Ερέδια Μιέσες (1766-1820) και η Μερσέδες Ερέδια Καμπουσάνο-Πολάνκο, που είχαν γεννηθεί στο Σάντο Ντομίγκο. Ως παιδί ο Χοσέ Μαρία έμαθε να διαβάζει και να γράφει λατινικά και αρχαία ελληνικά, και μετέφρασε διάσημα έργα και συγγραφείς, όπως Όμηρο, Οράτιο και άλλους. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής ηλικίας του στο Σάντο Ντομίγκο, όπου είχαν επιστρέψει οι γονείς του όταν ήταν νήπιο. Μετά ο πατέρας του διορίσθηκε στο δικαστήριο του Καράκας και η οικογένεια μετακόμισε στη Βενεζουέλα εξαιτίας αυτού του γεγονότος.Ο Χοσέ Μαρία επέστρεψε στην Κούβα το 1818 και εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας πριν ακόμα κλείσει τα 15 χρόνια της ηλικίας του. Δεν έμεινε όμως πολύ εκεί, καθώς μετακόμισαν οικογενειακώς το επόμενο έτος στο Μεξικό. Ωστόσο ο πατέρας του δολοφονήθηκε εκεί το 1820, επειδή είχε αναμιχθεί στις πολιτικές διενέξεις. Αυτό προκάλεσε την επιστροφή του Χοσέ Μαρία στην Κούβα το επόμενο έτος. Πήρε έτσι το πτυχίο του στη νομική από το Πανεπιστήμιο της Αβάνας το 1823. Το φθινόπωρο of 1823 ο Ερέδια συνελήφθη με την κατηγορία της συνωμοσίας κατά της ισπανικής κυβερνήσεως, επειδή συμμετείχε σε δραστηριότητες υπέρ της ανεξαρτησίας από την ισπανική αποικιοκρατία, και εξορίστηκε από τα εδάφη της Ισπανικής Αυτοκρατορίας. Τότε, στις 4 Δεκεμβρίου, εγκαταστάθηκε στις ΗΠΑ και πέρασε σχεδόν δύο χρόνια στη Νέα Υόρκη.Ως «ένας νεαρός στα είκοσί του με απέχθεια προς τα αγγλικά», ταξίδεψε στις πόλεις Βοστώνη, Νιού Χέιβεν και Φιλαδέλφεια. Εκεί ζούσε σε ξενώνες, μαζί με άλλους Κουβανούς εξόριστους ή τουρίστες. Παρά το ότι δεν πέτυχε να διεισδύσει στους λογοτεχνικούς κύκλους της Βόρειας Αμερικής, το διάστημα που πέρασε εξόριστος στις ΗΠΑ στάθηκε κρίσιμο για την έμπνευση των μεγαλύτερων έργων του. Η αγάπη του για την ελευθερία αυξήθηκε, άρχισε να διαβάζει στην αγγλική και να μιμείται τον πεζό λόγο των Αμερικανών λογοτεχνών. Επίσης η φύση της Βόρειας Αμερικής, ιδίως οι Καταρράκτες του Νιαγάρα, έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο στα γνωστότερα έργα του. Οι μήνες του στις ΗΠΑ βοήθησαν στη δημιουργία μιας κοινότητας αναγνωστών που είχαν την ίδια εμπειρία. Στις 22 Αυγούστου 1825 ο Ερέδια μετακόμισε και πάλι στο Μεξικό, όπου για λίγους μήνες ήταν ένας από τους συντάκτες του βραχύβιου λογοτεχνικού περιοδικού El Iris. Ο λόγος επιστροφής του στο Μεξικό ήταν η πρόσκληση του πρώτου προέδρου του Μεξικού Γκουαδαλούπε Βικτόρια να μείνει μόνιμα στη χώρα. Ο Ερέδια πήρε τη μεξικανική υπηκοότητα και μια θέση δικαστικού. Ο Ερέδια διατηρούσε νοσταλγία για την Κούβα, την οποία αισθανόταν ως την πραγματική πατρίδα του. Πολλά από τα ποιήματά του αντανακλούν ένα μίγμα τροπικού αισθησιασμού και ονειρώδους μελαγχολίας, το οποίο συχνά εμπνέεται από τη νοσταλγία του αυτή. Η δύναμη και η ομορφιά της φύσης, όπως και η εστίαση στην ατομικότητα, ξεπροβάλλουν ισχυρές στην ποίησή του. Οι πολλές ποιότητες του λατινοαμερικανικού ρομαντισμού μπορούν να βρεθούν όλες στα δημοφιλέστερα ποιήματα του Ερέδια. Ειπώθηκε ότι «αν οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τους Ουώλτ Ουίτμαν καιΈντγκαρ Άλλαν Πόε, η Λατινική Αμερική είχε τον Κουβανό ποιητή Ερέδια» ως προς την αντίστοιχη λογοτεχνική σημασία της ποίησής του. Η σύγκριση αυτή με τους μεγάλους Βορειοαμερικανούς συγγραφείς του ρομαντισμού δείχνει πόσο το έργο του Ερέδια χαρακτηρίζεται από το λογοτεχνικό αυτό ρεύμα και το ύφος του. Ο ρομαντισμός του είναι ένας ρομαντισμός της αναζήτησης και του πόθου για ελευθερία, τόσο πολιτική-εθνική, όσο και λογοτεχνική. Σε αυτό η ποίησή του πηγάζει κατευθείαν από τον βίο του. Τα δύο σημαντικότερα ποιήματα του Ερέδια είναι τα «Στο Τεοκάλι της Τσολούλα» και «Ωδή στον Νιαγάρα». Η φύση περιγράφεται καθαρά σε αυτά με τον τρόπο της ρομαντικής εποχής, και αντικατοπτρίζει τις πνευματικές και συναισθηματικές του καταστάσεις. Η φύση δρα ως η ελευθερία του. Σε αυτά τα ποιήματα ο Ερέδια εξυμνεί τη φυσική ομορφιά της Βόρειας και Κεντρικής Αμερικής. Τα εξέχοντα ρομαντικά χαρακτηριστικά του είναι η ανάμιξη βιογραφικών του στοιχείων, και οι σκοτεινές νότες θανάτου και μελαγχολίας που διαπερνούν τους στίχους του. Ο ποιητής συναρπάζεται από τα ερείπια των Αζτέκων στο πνεύμα του ρομαντισμού. Ως αντιπρόσωπος ενός παρελθόντος που μοιάζει με φάντασμα, ανακαλεί ένα αίσθημα θανάτου και μυστηρίου. Το ποίημα είναι γραμμένο μετά τον θάνατο του πατέρα του στο Μεξικό και με λυρισμό περιγράφει τη μελαγχολία του ηλιοβασιλέματος πάνω από τους αγρούς της κοιλάδας του Αναχουάκ, το οποίο διαδέχονται σκέψεις για την εξαφάνιση του λαού που ανέγειρε τις πυραμίδες και το πώς αλλάξαν οι καιροί. Οι Καταρράκτες του Νιαγάρα έγιναν εύκολα προσβάσιμοι στο κοινό μετά την ολοκλήρωση της Διώρυγας της Ήρι το 1825. Η ύπαρξή τους προσέλκυσε Αμερικανούς και ξένους ρομαντικούς για να παρατηρήσουν με δέος αυτό το θέαμα των δυνάμεων της φύσεως. Ο Ερέδια στάθηκε με μεγάλο θαυμασμό και «προέβαλε τα αισθήματά του στη δυνατή ροή, πτώση και τύρβη» των καταρρακτών. Το ποίημα αυτό δημοσιεύθηκε αρχικώς στην πρώτη ποιητική συλλογή του Ερέδια, την Poesías (Νέα Υόρκη 1825). Το μοτίβο του ρήγματος στη σχέση μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου εμφανίζεται στην «Ωδή στον Νιαγάρα» για να συμπέσει με τα αισθήματά του, του διαχωρισμού ανάμεσα σε διαφορετικές χώρες και κουλτούρες. Το 1832 η δεύτερη και τελευταία ποιητική συλλογή του Ερέδια δημοσιεύθηκε στην Τολούκα. Ο Ερέδια συνέγραψε επίσης τα Μαθήματα επί της διεθνούς Ιστορίας (1831), έργο αξιόλογο για τη βαθύτητα του στοχασμού του και των συμπερασμάτων του. Το 1836 ο ποιητής εξασφάλισε την άδεια να επισκεφθεί την Κούβα για δύο μήνες. Απογοητευμένος ωστόσο ως προς τις πολιτικές του φιλοδοξίες και με κακή υγεία επέστρεψε στο Μεξικό τον Ιανουάριο του 1837. Πέθανε στην Τολούκα δύο χρόνια αργότερα, σε ηλικία 35 ετών. Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Heredia y Campuzano, José Maria» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 13 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 350 Το αντίστοιχο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 12, σελ. 661

Ο Χοσέ Μαρία Ερέδια υ Ερέδια (José María Heredia y Heredia, 31 Δεκεμβρίου 1803 – 7 Μαΐου 1839) ήταν Κουβανός ποιητής. Είναι γνωστός και ως Χοσέ Μαρία Ερέδια υ Καμπουσάνο (José María Heredia y Campuzano). Δεν πρέπει να συγχέεται με τον Γάλλο, κουβανικής επίσης καταγωγής, ποιητή Ζοζέ Μαρία ντε Ερεντιά. Ο Ερέδια θεωρείται ως ο πρώτος χρονικά ρομαντικός ποιητής στην ιστορία ολόκληρης της αμερικανικής ηπείρου και ο πατέρας του λατινοαμερικανικού ρομαντισμού. Είναι επίσης γνωστός ως «ο ποιητής του Νιαγάρα», ενώ από μερικούς θεωρείται εθνικός ποιητής της Κούβας μαζί με τον Χοσέ Μαρτί. Πολλά από τα πρώτα του έργα είναι απλώς έξυπνες μεταφράσεις από τη γαλλική, την αγγλική και την ιταλική γλώσσα. Αλλά η ξεχωριστή του δημιουργικότητα είναι αδιαμφισβήτητη σε ποιήματα όπως το Himno del desterrado, την επιστολή στην Emilia, το Desengaños και την περίφημη «Ωδή στον Νιαγάρα». Οι διανοητικές βάσεις του, όπως συμβαίνει και με άλλους Ισπανούς και Λατινοαμερικανούς ρομαντικούς, βρίσκονται στον νεοκλασικισμό, και πράγματι η ποίησή του είναι αξιοσημείωτη για την τελειότητα της φόρμας, όπως (συχνά) και για την ειλικρίνεια και το βάθος των συναισθημάτων του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%83%CE%AD_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CF%81%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%B1

Μαουρίσιο Φούνες

Γεννήθηκε στο Σαν Σαλβαδόρ στις 18 Οκτωβρίου του 1959. Πήρε το απολυτήριο του Λυκείου (Bachillerato) από το Externado San José και αργότερα ακολούθησε σπουδές στη Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Κεντρικής Αμερικής Χοσέ Σιμεόν Κάνιας (Universidad Centroamericana "José Simeón Cañas" ή UCA) στο Σαν Σαλβαδόρ.Παντρεύτηκε τη Δρα Βάντα Πινιάτο (Vanda Pignato), η οποία δραστηριοποιείτο στο Εργατικό Κόμμα της Βραζιλίας. Έχουν τρεις γιους. Ο μεγαλύτερός του γιος , Αλεχάντρο, που σπούδαζε φωτογραφία, σκοτώθηκε σε επίθεση νεαρού Μαροκινού ταραχοποιού στο Παρίσι, σε ηλικία 27 ετών. Το 2007 το κόμμα του Φούνες του έδωσε το χρίσμα για τις προεδρικές εκλογές που διεξήχθησαν στις 15 Μαρτίου του 2009. Οι δημοσκοπήσεις έφερναν τον Φούνες να προηγείται του αντιπάλου του. Ο Φούνες ανακηρύχθηκε νικητής των εκλογών, καθώς έλαβε 51,3% των ψήφων. Ο αντίπαλός του , Άβιλα, πήρε 48,7% των ψήφων. Ανέλαβε καθήκοντα την 1η Ιουνίου του 2009. (Ισπανικά) Επίσημος ιστότοπος της προεκλογικής του εκστρατείας

Ο Μαουρίσιο Φούνες (Carlos Mauricio Funes Cartagena) είναι πολιτικός από το Ελ Σαλβαδόρ, ο οποίος υπηρέτησε ως πρόεδρος από το 2009 ως το 2014. Ανήκει στο αριστερό κόμμα Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Φαραμπούντο Μαρτί (FMLN). Προτού λάβει το χρίσμα στις 28 Σεπτεμβρίου του 2007, ο Φούνες εργαζόταν ως δημοσιογράφος για τα τηλεοπτικά κανάλια Channel 12 και CNN en Español. Ο αντίπαλός του και υποψήφιος του ARENA ήταν ο Ροδρίγο Άβιλα, πρώην γενικός διευθυντής της αστυνομίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B9%CE%BF_%CE%A6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B5%CF%82

Σίλβερ Σέρφερ

Ο Σίλβερ Σέρφερ έκανε το ντεμπούτο του ως μια απρογραμμάτιστη προσθήκη στο υπερηρωικό περιοδικό κόμικ Fantastic Four # 48 (Μάρτιος 1966), το πρώτο από τρία τεύχη της σειράς που οι θαυμαστές αποκαλούν «Η τριλογία του Γκαλάκτους».Ο συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού Σταν Λι και ο σκιτσογράφος Τζακ Κίρμπι είχαν αναπτύξει στα μέσα της δεκαετίας του 60, μια συνεργατική τεχνική που είναι γνωστή ως η «Μέθοδος Marvel»: οι δύο τους συζητούσαν ιδέες για ιστορίες, ο Κίρμπι βασισμένος σε μία περίληψη σχεδίαζε τις μεμονωμένες σκηνές και τις λεπτομέρειες και τελικά ο Λι προσέθετε τους διαλόγους και τις κεφαλίδες. Όταν ο Κίρμπι σχεδίασε το συγκεκριμένο τεύχος, συμπεριέλαβε έναν νέο χαρακτήρα που δεν είχε συζητήσει με το Λι. Όπως ανέφερε ο Λι το 1995, "Εκεί, στη μέση της ιστορίας που είχαμε επεξεργαστεί τόσο προσεκτικά, υπήρχε ένας τύπος σε κάποιο είδος ιπτάμενου σερφ." Αργότερα επεκτάθηκε σε αυτό, λέγοντας, "Σκέφτηκα," Τζακ, αυτή τη φορά το παρατράβηξες". Ο Κίρμπι εξήγησε ότι ο συμφωνημένος ανταγωνιστής της ιστορίας, ήταν μία κοσμική οντότητα, με το όνομα Γκαλάκτους και ο οποίος θα έπρεπε να έχει έναν αγγελιοφόρο. Είπε επίσης ότι δημιούργησε την ιστιοσανίδα "επειδή είχα κουραστεί να σχεδιάζω διαστημόπλοια!" Συνεπαρμένος από τα ευγενή χαρακτηριστικά του νέου χαρακτήρα, ο οποίος πρόδωσε τον αφέντη του για να βοηθήσει στην υπεράσπιση της Γης, ο Λι ξεπέρασε τον αρχικό του σκεπτικισμό και άρχισε να προσθέτει χαρακτηρισμό. Ο Σιλβερ Σέρφερ σύντομα αποτέλεσε βασικό μέρος της πλοκής. Μετά την πρώτη του εμφάνιση ο Λι και ο Κίρμπι τον επανέφεραν ως επανεμφανίζομενο χαρακτήρα στα Fantastic Four # 55–61, 72 και 74–77 (που κυκλοφόρησαν από τον Οκτώβριο του 1966 έως τον Αύγουστο του 1968). Ο χαρακτήρας έκανε την πρώτη του πρωταγωνιστική εμφάνιση στην εφεδρική ιστορία του Fantastic Four Annual # 5 (Νοέμβριος 1967). Την επόμενη χρονιά, ο Λι κυκλοφόρησε τον σόλο τίτλο The Silver Surfer. Ο Τζον Μπουσέμα σχεδίασε τα πρώτα 17 τεύχη της σειράς, με τον Κίρμπι να επιστρέφει στο 18ο και τελευταίο τεύχος. Τα πρώτα επτά τεύχη, τα οποία περιελάμβαναν και συμπληρωματικές ανθολογικές ιστορίες με τίτλο "Ιστορίες του Παρατηρητή", αποτελούνταν από εβδομήντα δύο σελίδες (με τις διαφημίσεις) και κόστιζαν εικοσιπέντε σεντς σε αντίθεση με τα κλασικά κόμικς της εποχής τα οποία περιείχαν τριάντα έξι σελίδες και άξιζαν12 λεπτά . Όσον αφορά τη θεματολογία τους, οι ιστορίες ασχολήθηκαν με την εξορία του Σέρφερ στη Γη και την απάνθρωπη κατάσταση του ανθρώπου, όπως αυτή γινόταν αντιληφθεί από τον έκπτωτο μεν αλλά ευγενή ωστόσο ήρωα. Αν και βραχύβια, η σειρά έγινε γνωστή ως ένα από τα πιο στοχαστικά και ενδοσκοπικά έργα του Λι.Μετά την ακύρωση της σειράς του, ο ήρωας έκανε σποραδικές εμφανίσεις ως επανεμφανιζόμενος χαρακτήρας ή και ανταγωνιστής σε κόμικς όπως ο Θορ, οι Υπερασπιστές και οι Fantastic Four . Ο Λι παρέμεινε μεροληπτικός απέναντι στο χαρακτήρα, ζητώντας ακόμη και από άλλους συγγραφείς να μην τον χρησιμοποιήσουν ως γενικό κανόνα, ενώ συνεργάστηκε με τον Κίρμπι σε ένα επιδραστικό graphic novel του 1978 με πρωταγωνιστή τον χαρακτήρα, το οποί αποτέλεσε τη μόνη πρωτότυπη ιστορία που παρουσιάστηκε στη σειρά Marvel Fireside Books.

Ο Σίλβερ Σέρφερ (Silver Surfer) είναι φανταστικός χαρακτήρας που εμφανίζεται στα αμερικανικά κόμικς που εκδίδονται από την Marvel Comics. Ο χαρακτήρας έχει εμφανιστεί επίσης σε διάφορες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και βιντεοπαιχνίδια. Δημιουργήθηκε από τον Τζακ Κίρμπι και εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο κόμικ Fantastic Four #48, που εκδόθηκε το 1966. Πρόκειται για ένα ανθρωποειδή εξωγήινο με μεταλλικό δέρμα που μπορεί να ταξιδεύει στο διάστημα με τη βοήθεια του σκάφους του, το οποίο έχει μορφή σανίδας του σερφ. Αρχικά ήταν ένας νεαρός αστρονόμος που ονομαζόταν Νόριν Ραντ και καταγόταν από τον πλανήτη Ζεν-λα. Προκειμένου να σώσει την πατρίδα του από την κοσμική οντότητα Γκαλάκτους, ο Ραντ έγινε αγγελιοφόρος του. Διαποτισμένος ως αντάλλαγμα με ένα μέρος της κοσμικής ενέργειας του Γκαλάκτους, ο Ραντ απέκτησε τεράστια ισχύ, ένα νέο σώμα και ένα σκάφος που μοιάζει με σανίδα του σερφ και με το οποίο μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως. Πλέον γνωστός με το όνομα Σίλβερ Σέρφερ, ο Ραντ περιπλανιόταν στο διάστημα αναζητώντας πλανήτες για να καταβροχθίσει ο Γκαλάκτους. Όταν τα ταξίδια του τον έφεραν στη Γη, συνάντησε τους Fantastic Four, οι οποίοι τον βοήθησαν να ξαναθυμηθεί τα ιδανικά του. Ο Σέρφερ έσωσε τη Γη, προδίδοντας τον Γκαλάκτους, αλλά εξορίστηκε εκεί ως τιμωρία.Το 2011, η IGN κατέταξε το Silver Surfer 41ο στον κατάλογο της με τους «100 Κορυφαίους Ήρωες Κόμικς». Ο χαρακτήρας εμφανίστηκε στην ταινία του 2007, Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer. Τον υποδύθηκε ο Νταγκ Τζόουνς, ενώ τη φωνή του δάνεισε ο Λώρενς Φίσμπερν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%AF%CE%BB%CE%B2%CE%B5%CF%81_%CE%A3%CE%AD%CF%81%CF%86%CE%B5%CF%81

Μεϊλισάχ Χατούν

Η Μεϊλισάχ γεννήθηκε στη Σερβία το 1608 και ήταν σερβικής καταγωγής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Μαρίτσα. Στις 20 Οκτωβρίου 1621 γέννησε τον γιο της Ηγεμόνα Ομέρ, Ο Οσμάν διέταξε μια γιορτή προς τιμήν του Ηγεμόνα Ομέρ, ο οποίος πέθανε κατά λάθος ένα από πυροβολισμό που δέχτηκε κατά τη διάρκεια της γιορτής, καθώς αναβίωναν σκηνές πολωνικού πολέμου, ο πρίγκιπας ήταν παρών και από τον ξαφνικό πυροβολισμό από το όπλο τραυματίστηκε και πέθανε. Μετά τον θάνατο του Οσμάν Β΄ στάλθηκε στο παλάτι της Αδριανούπολης όπου και πέθανε το 1631. Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback). Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover).

Η Μεϊλισάχ Χατούν (οθ. τούρκικα:ميليسا خاتون) (τούρκικα:Meylişah (Meyl-i Şah) Hatun, γνωστή και ως Μελεκσιμά ή Μελικαγιά, 1608-1631) ήταν η δεύτερη σύζυγος του Σουλτάνου Οσμάν Β' της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μητέρα του Ηγεμόνα Ομέρ.Ο πλήρης τίτλος ήταν: Devletlu İsmetlu Meyl-i Şah Hatun Aliyyetü'ş-Şân Hazretleri

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B5%CF%8A%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%AC%CF%87_%CE%A7%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BD

Χανς Άντολφ Κρεμπς

O Κρεμπς γεννήθηκε το 1900 στο Χίλντεσχαϊμ της Γερμανίας και γονείς του ήταν η Άλμα Κρεμπς (το γένος Ντάβιντσον) και ο Γκέοργκ Κρεμπς, χειρουργός ωτορινολαρυγγολόγος. Αποφασίζοντας να ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του, εισήχθη στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν τον Δεκέμβριο του 1918 για να σπουδάσει ιατρική. Το 1919 μετακινήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ. Το 1923 δημοσίευσε το πρώτο του άρθρο σχετικά με τις τεχνικές χρώσης των κυττάρων, μια μελέτη την οποία ξεκίνησε το 1920 υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Μόλεντορφ. Κατά την κλινική του άσκηση έτσι ώστε να αποκτήσει την άδεια γιατρού, αποφάσισε να ασχοληθεί οριστικά με την έρευνα. Το 1924 εκπαιδεύθηκε στο τμήμα χημείας του παθολογικού ινστιτούτου του νοσοκομείου Τσαριτέ στο Βερολίνο, στον τομέα της βιοχημείας. Απέκτησε τον τίτλο του γιατρού το 1925 από το Πανεπιστήμιο του Αμβούργου.

Ο σερ Χανς Άντολφ Κρεμπς (Hans Adolf Krebs, 25 Αυγούστου 1900 – 22 Νοεμβρίου 1981) ήταν Γερμανοβρετανός γιατρός και βιοχημικός. Υπήρξε ο πρωτοπόρος επιστήμονας στη μελέτη της κυτταρικής αναπνοής, του μονοπατιού που ευθύνεται για την παραγωγή ενέργειας στα κύτταρα. Εϊναι γνωστός για την ανακάλυψη του κύκλου της ουρίας και του κύκλου του κιτρικού οξέος, ο οποίος και ονομάστηκε «κύκλος του Κρεμπς» προς τιμή του. Για την ανακάλυψη του τελευταίου τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας ή Ιατρικής το 1953.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CF%82_%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CF%86_%CE%9A%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%80%CF%82

Ράσελ Άλαν Χαλς

Ο Χαλς γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και φοίτησε στο επιστημόνικο λύκειο του Μπρονξ και στο Κούπερ Γιούνιον πριν μετακομίσει στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Άμχερστ (διδακτορικό στη φυσική το 1975). Ενώ εργαζόταν στη διδακτορική διατριβή του, ήταν υπότροφος στο Ραδιοτηλεσκόπιο του Αρεσίμπο στο Πουέρτο Ρίκο, το οποίο διαχειριζόταν τότε το πανεπιστήμιο Κορνέλ. Εκεί εργάστηκε μαζί με τον Τέιλορ σε μια μεγάλης κλίμακας έρευνα για πάλσαρ. Κατά τη διάρκεια αυτής της εργασίας βρέθηκε το πρώτο δυαδικό πάλσαρ. Το 1974, ο Χαλς και ο Τέιλορ ανακάλυψαν το δυαδικό πάλσαρ PSR B1913+16, το οποίο αποτελείται από ένα πάλσαρ και ένα σκοτεινό συνοδό αστέρα. Οι Χαλς, Τέιλορ και άλλοι συνεργάτες χρησιμοποίησαν αυτό το πρώτο δυαδικό πάλσαρ για ελέγχους μεγάλης ακρίβειας στη γενική σχετικότητα, δείχνοντας την ύπαρξη της βαρυτικής ακτινοβολίας, όπως αποκαλείται η ενέργεια που μεταφέρουν τα βαρυτικά κύματα. Το 1979, οι ερευνητές ανακοίνωσαν την ύπαρξη μικρών μεταβολών την τροχιά του πάλσαρ όπως αυτές προβλέπονταν από τη γενική σχετικότητα, αποδεικνύοντας ότι το σύστημα εκπέμπει βαρυτικά κύματα. Αυτή ήταν η πρώτη πειραματική απόδειξη της ύπαρξης των κυμάτων.

Ο Ράσελ Άλαν Χαλς (Russell Alan Hulse, γεννημένος 28 Νοεμβρίου 1950) είναι Αμερικανός φυσικός και βραβευμένος το 1993 με το νόμπελ φυσικής, από κοινού με τον σύμβουλο της διατριβής του Τζόσεφ Χούτον Τέιλορ για την ανακάλυψη του δυαδικού πάλσαρ PSR B1913+16. Πιο συγκεκριμένα βραβεύτηκε για «την ανακάλυψη ενός νέου τύπου πάλσαρ, μια ανακάλυψη η οποία έχει ανοίξει το δρόμο για νέες δυνατότητες στη μελέτη της βαρύτητας». Είναι ειδικός στα πάλσαρ και στα βαρυτικά κύματα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%BB_%CE%86%CE%BB%CE%B1%CE%BD_%CE%A7%CE%B1%CE%BB%CF%82

Δημήτριος Χέλμης

Ακολούθησε νομικές σπουδές και σπουδές πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Επίσης, σπούδασε οικονομικές επιστήμες στη Γαλλία και στη Γερμανία. Στις εκλογές του 1933 πολιτεύτηκε με το Λαϊκό Κόμμα και εξελέγη βουλευτής Αθηνών για πρώτη φορά στην πολιτική του σταδιοδρομία. Μετά την ίδρυση της ΕΡΕ από τον Καραμανλή προσχώρησε σε αυτήν και εξελέγη ξανά βουλευτής, για 5η φορά, στις εκλογές του 1956. Για πρώτη φορά έγινε μέλος της κυβέρνησης ως υφυπουργός στην κυβέρνηση του Παναγή Τσαλδάρη, όπου ανέλαβε υφυπουργός Οικονομικών, από τις 6 Δεκεμβρίου 1933 ως τις 19 Ιουλίου 1935 οπότε παραιτήθηκε. Στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου διορίστηκε υπουργός Σιδηροδρόμων και Αυτοκινήτων στις 30 Αυγούστου 1944. Στο αξίωμα αυτό υπηρέτησε ως τις 18 Οκτωβρίου 1944. Διετέλεσε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Πουλίτσα (13-18 Απριλίου 1946), στην κυβέρνηση του Κ. Τσαλδάρη (18 Απριλίου – 2 Οκτωβρίου 1946), στην κυβέρνηση Τσαλδάρη του Οκτ. 1946 (2 Οκτωβρίου 1946 – 24 Ιανουαρίου 1947), στην Κυβέρνηση Δημητρίου Μαξίμου 1947 (27 Ιανουαρίου 1947-29 Αυγούστου 1947), στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Τσαλδάρη 1947 (29 Αυγούστου 1947 – 7 Σεπτεμβρίου 1947), στην Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1947 (7 Σεπτεμβρίου 1947 – 18 Νοεμβρίου 1948), στην Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1948 (18 Νοεμβρίου 1948 – 20 Ιανουαρίου 1949), στην κυβέρνηση Σοφούλη (20 Ιανουαρίου 1949 – 14 Απριλίου 1949) και στην Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη Απρίλιος 1949 (14 Απριλίου 1949 – 30 Ιουνίου 1949). Τον Ιούνιο του 1958 ανέλαβε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος και στη διάρκεια της θητείας του σημειώθηκε αύξηση των ρυθμών ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Πέθανε το Μάρτιο του 1967, 3 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας του στην Εθνική Τράπεζα, στο νοσοκομείο "Κυανούς Σταυρός" και κηδεύτηκε από το Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών .

Ο Δημήτριος Ε. Χέλμης (Άρτα, 1894 - Αθήνα, 22 Μαρτίου 1967) ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, που διετέλεσε επανειλημμένα βουλευτής και υπουργός. Επίσης, ήταν διοικητής της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος από το 1958 ως το 1964.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A7%CE%AD%CE%BB%CE%BC%CE%B7%CF%82