Datasets:

IMISLab

/

GreekWikipedia

like 1

Σοφία του Μπαρ

Ήταν η πρώτη κόρη του Φρειδερίκου Β΄ δούκα της Άνω Λωρραίνης (απεβ. 1026/1027) και της Mατθίλδης των Κορραδιδών, κόρης του Χέρμαν Β΄ δούκα της Σουαβίας. Όταν ο πατέρας της απεβίωσε το 1026, αυτή και η αδελφή της Bεατρίκη πήγαν να ζήσουν με την αδελφή τής μητέρας τους, την Γκίζελα, σύζυγο του Κορράδου Β΄ της Γερμανίας. Η αδελφή της Bεατρίκη (απεβ. 1076) παντρεύτηκε πρώτα τον Bονιφάτιο μάργραβο της Τοσκάνης και έπειτα, μετά το τέλος του, με τον Γοδεφρείδο Γ΄ δούκα της Κάτω Λωρραίνης. Η Σοφία έγινε κόμισσα του Μπαρ μεταξύ του 1033 και του 1092, διαδεχόμενη τον άτεκνο αδελφό της Φρειδερίκο Γ΄ δούκα της Άνω Λωρραίνης και κόμη του Μπαρ (απεβ. το 1033). Παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο κόμη του Μονμπελιάρ (1019–1071 ή 1073), ιδρυτή του Οίκου του Μονμπελιάρ. Έτσι το Μπαρ πέρασε στον Οίκο του. Ο γιος τους: Θεοδώριχος Α΄ π.1045-1105, κόμης του Μονμπελιάρ και του Μπαρ. Μπρούνο. Λουδοβίκος, που αναφέρεται στο 1080. Φρειδερίκος απεβ. 1091, νυμφεύτηκε τη μαργαβίνα του Τουρίν. Σοφία, παντρεμένη με τον Φολμάρ κόμη του Φρομπούρ. Βεατρίκη απεβ. 1092, παντρεύτηκε με τον Μπέρτολντ Β΄ των Τσέρινγκεν (απεβ. το 1078), δούκα της Καρινθίας. Ματθίλδη, παντρεύτηκε τον Ούγο του Ντάγκσμπουργκ (απεβ. 1089). Sophie de Bar (από τη Γαλλική Βικιπαίδεια) Sophie von Ober-Lothringen Gräfin von Sundgau-Pfirt (στα γερμανικά) Kagay and Villalon (2003). Crusaders, Condottieri, and Cannon: Medieval Warfare in Societies around the Mediterranean. Koninklijke Brill NV.

Η Σοφία, γερμ.: Sophie von Bar (π. 1004 ή 1018 - 21 Ιανουαρίου ή 21 Ιουνίου 1093) από τον Οίκο του Αρντέν-Μπαρ ήταν suo jure κόμισσα του Μπαρ και κυρία του Mουσόν μεταξύ 1033 και 1093. Είχε διαδεχθεί τον αδελφό της Φρειδερίκο Γ΄ δούκα της Άνω Λωρραΐνης και κόμη του Μπαρ. Κυβερνούσε μαζί με τον σύζυγό της Λουδοβίκο κόμη του Μονμπελιάρ και τη διαδέχθηκε ο γιος της Φρειδερίκος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81

Μουσείο Γεωλογίας του Αζερμπαϊτζάν

Το μουσείο ιδρύθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών της Αζερική ΣΣΔ στις 19 Απριλίου 1982. Στις 21 Μαΐου 2008, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, Ιλχάμ Αλίγιεφ, διέθεσε ένα εκατομμύριο AZN για να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των εργασιών σε αυτόν τον τομέα. Μετά από αυτό, ξεκίνησαν εκτεταμένες εργασίες επισκευής και ανακατασκευής στο μουσείο. Η έκταση του μουσείου επεκτάθηκε σε 630 τετραγωνικά μέτρα. Στο μουσείο εγκαταστάθηκαν περίπτερα προβολής, ρυθμιστές θερμοκρασίας και αποκαταστάθηκαν πολλά εκθέματα. Το μουσείο άνοιξε ξανά στις 25 Δεκεμβρίου 2010. Το μουσείο έχει έξι ενότητες. Αποτελείται από τμήματα περιφερειακής γεωλογίας, ορυκτών πόρων, πετρογραφίας, ορυκτολογίας και παλαιοντολογίας. Το τμήμα περιφερειακής γεωλογίας παρέχει πληροφορίες για τη γενική γεωλογική δομή και ορυκτά του Αζερμπαϊτζάν. Η βάση των ορυκτών πόρων παρέχει γενικές πληροφορίες για κοιτάσματα μεταλλεύματος και μη μεταλλεύματος στο έδαφος του Αζερμπαϊτζάν. Στέκεται σε πολλά χωράφια, δείγματα μεταλλεύματος που λαμβάνονται από αυτά τα πεδία εμφανίζονται σε ειδικές προθήκες. Το τμήμα πετρογραφίας εμφανίζει όλους τους τύπους πετρωμάτων που είναι κοινά στο Αζερμπαϊτζάν. Στο τμήμα της ορυκτολογίας, η έκθεση βασίζεται σε ορυκτά που συλλέχθηκαν από το έδαφος του Αζερμπαϊτζάν και δείγματα που μεταφέρθηκαν από πολλές περιοχές του κόσμου με ανταλλαγή προκειμένου να ολοκληρωθεί η συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερο. Το τμήμα παλαιοντολογίας διατηρεί τα υπολείμματα εξαφανισμένων φυτών και ζώων από την αρχαιότητα έως τη σύγχρονη εποχή. Η ενότητα φωτογραφιών εμφανίζει πανόραμα που απεικονίζουν γεωλογικά ενδιαφέρουσες γωνιές του Αζερμπαϊτζάν, κοιτάσματα ορυκτών και λατομεία πέτρας. Η συλλογή του μουσείου δημιουργήθηκε το 1969 με βάση την προσωπική συλλογή του γεωλόγου Ιβάν Σιτκόφσκι που εργάζεται στο γεωλογικό τμήμα του Αζερμπαϊτζάν. Από εκείνη την ημερομηνία, διάφορες πέτρες που βρέθηκαν από Αζερμπαϊτζάν γεωλόγους κατά τη διάρκεια της επιστημονικής τους έρευνας συστηματοποιήθηκαν και τοποθετήθηκαν σε ειδικά τμήματα.Υπάρχουν περισσότερα από 12.000 δείγματα στη συλλογή του μουσείου, αλλά 6.000 από αυτά εκτίθενται. Οι παλαιότεροι βράχοι της Προκάμβριο περιόδου και ηλικίας 250 εκατομμυρίων ετών. Οι νεότεροι, δηλαδή οι σύγχρονοι βράχοι, ανήκουν στην Τεταρτογενή περίοδο. Υπάρχουν εκθέματα από την πρώην Σοβιετική Ένωση και σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Τέτοια παραδείγματα είναι κυρίως στα τμήματα ορυκτολογίας και πετρογραφίας. Υπάρχουν εκθέματα από την Ανταρκτική, τον Ειρηνικό Ωκεανό, τη χερσόνησο Κόλα, την Άπω Ανατολή, την Αφρική και τη Νότια Αμερική. Παρόλο που τα γεωλογικά δείγματα είναι μόνιμα, η συλλογή ολοκληρώνεται συστηματικά και τα νέα ευρήματα τοποθετούνται σε ένα μεγάλο μουσείο. Οι συλλογές πετρογραφίας και ορυκτολογίας συμπληρώνονται με δείγματα από άλλες περιοχές του κόσμου, εκτός από δείγματα που συλλέχθηκαν από το Αζερμπαϊτζάν. Εδώ εμφανίζονται επίσης ειδικές βάσεις και δείγματα που βασίζονται στα υλικά των αποστολών Αζερμπαϊτζάν–Ανταρκτικής, Αζερμπαϊτζάν–Αφρικής (Κιλιμάντζαρο) και Αζερμπαϊτζάν–Νότιας Αμερικής (Ακονκάγκουα).

Το Μουσείο Γεωλογίας του Αζερμπαϊτζάν (αζερικά: Azərbaycan Geologiya Muzeyi‎) είναι μουσείο που βρίσκεται στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν. Το μουσείο λειτουργεί από το Υπουργείο Οικολογίας και Φυσικών Πόρων του Αζερμπαϊτζάν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CE%AF%CE%BF_%CE%93%CE%B5%CF%89%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%91%CE%B6%CE%B5%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%8A%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BD

Θεοδόσιος ο Διάκονος

Kazhdan, Alexander, επιμ.. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, σελ. 2053, ISBN 978-0-19-504652-6 Νικόλαος Μ. Παναγιωτάκης: Θεοδόσιος ο Διάκονος και το ποίημα αυτού "Άλωσις της Κρήτης". Ηράκλειο 1960. Theodosii Diaconi De Creta capta. Edidit Hugo Criscuolo. Teubner, Leipzig 1979. Andreas Külzer: Theodosios Diakonos, Autor (Mitte/Ende 10. Jh.)., Lexikon des Mittelalters, Bd. 8, 1997, S. 643. Beate Zielke: Theodosius the Deacon, Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History. General Editor David Thomas. Brill Online, 2014

Ο Θεοδόσιος ο Διάκονος ήταν Βυζαντινός ποιητής του 10ου αιώνα. Είναι γνωστός μόνο μέσα από το έργο του με τίτλο Ἅλωσις τῆς Κρήτης (γνωστό στα λατινικά ως De Creta capta ή Expugnatio Cretae), επικό ποιήμα σε 1039 δωδεκασύλλαβες γραμμές το οποίο γράφτηκε το 962 με 963 για τον εορτασμό της επανάκτησης της Κρήτης από τις δυνάμεις του Νικηφόρου Φωκά έναντι των Αράβων του εμιράτου της Κρήτης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%94%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82

Αλέξης Πάρνης

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 24 Μαΐου του 1924, με καταγωγή από την Κρήτη και τη Μάνη. Οργανώθηκε από μικρός στην Εθνική Αντίσταση, έλαβε μέρος στην τελευταία μάχη κατά των Γερμανών στην Αθήνα και τραυματίστηκε στα Δεκεμβριανά. Έμαθε για το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο νοσοκομείο της Κορυτσάς όπου νοσηλευόταν και τον Μάιο του 1945 μεταφέρθηκε στο Ρουμπίκ της Αλβανίας. Εκεί ξεκίνησε και η καριέρα του ως Θεατρικού συγγραφέα με το μονόπρακτο «Τελευταία νύχτα», έργο που αναφέρεται στα Δεκεμβριανά και παίχτηκε από τον θίασο των ανταρτών. Από τον Νοέμβριο του 1948 εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής, υπολοχαγός για το φύλλο του ΔΣΕ, «Δελτίο ειδήσεων» και αργότερα για την εφημερίδα «Προς τη νίκη». Την ίδια περίοδο έκανε και την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων «Είμαι μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού» που εκδόθηκε από στα τυπογραφία του Δημοκρατικού Στρατού στις Πρέσπες. Με την κατάρρευση του μετώπου μεταφέρθηκε στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν όπου εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα των Ελλήνων και το 1951 ξεκίνησε τις σπουδές του στο Λογοτεχνικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας «Μαξίμ Γκόρκυ». Κατά την περίοδο παραμονής του στη Μόσχα συνδέθηκε φιλικά με προσωπικότητες των γραμμάτων όπως ο Μπορίς Πάστερνακ και ο Ναζίμ Χικμέτ και ξεκίνησε τη συγγραφή του επικού ποιήματος «Μπελογιάννης», το οποίο κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο βραβείο ποίησης στο φεστιβάλ της Βαρσοβίας του 1955. Υπήρξε στενός φίλος του Νίκου Ζαχαριάδη, στον οποίο έμεινε πιστός και μετά την καθαίρεση και διαγραφή του. Ο ίδιος ανέφερε: «Πήγα την επομένη στην Κα Γκε Μπε. Μου έδειξαν στην “Αυγή” το γράμμα των κρατουμένων γυναικών στις φυλακές Αβέρωφ, όπου υπέγραφαν την καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη -ανάμεσά τους και η υπογραφή της Ρούλας Κουκούλου. Και μου λέει ο στρατηγός: “Εδώ τον αποκηρύσσει η γυναίκα του, εσύ γιατί επιμένεις να τον στηρίζεις τόσο πεισματικά; Πήγαινε με το κόμμα σου κι άσε τα συναισθηματικά”. Του είπα τότε: “Είμαι Κρητικο-Μανιάτης, δεν προδίδω δικούς μου”. Αυτός, φυσικά, δεν κατάλαβε τα περί καταγωγής και επειδή νόμισε ότι αναφέρομαι σε κάποια θεωρία-παρέκκλιση της μαρξιστικής, καθώς ακούστηκε σαν “Κρητικομάνιακ”, μου λέει με τρομερό ενδιαφέρον: “Για πες μου, τι είναι αυτό;” Ο Ζαχαριάδης γελούσε όταν του διηγήθηκα το περιστατικό. «Είσαι ένας παλιόμαγκας Πειραιώτης”, μου είπε.»Το 1960 το θεατρικό του έργο «Το νησί της Αφροδίτης» (με θέμα την Κύπρο) γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε 180 θέατρα της Σοβιετικής Ένωσης με πάνω από 22.000 παραστάσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή την παράσταση «ήταν καλλιτεχνική, αλλά και πολιτική επιτυχία υπό την έννοια ότι μια υπερδύναμη, η ΕΣΣΔ φώναζε πως η Κύπρος ήταν ελληνική. ...Στα έργα μου δεν αντιμετώπισα ποτέ τους ήρωες μονοσήμαντα, από την ιδεολογία τους, αλλά ως τραγικά πρόσωπα, κι αυτό έχει τεράστια διαφορά. Τον τραγικό άνθρωπο τον σέβομαι όπου κι αν ανήκει. Ενώ είχα πάρει το Παγκόσμιο βραβείο για τον “Μπελογιάννη”, κάνω το “Νησί της Αφροδίτης” για ποιον; Για την ΕΟΚΑ, για τον Γρίβα.»Η επιτυχία αυτή του έδωσε τη δυνατότητα να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1963 με ειδική άδεια της κυβέρνησης, και να ανεβάσει το έργο του στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος με σκηνοθέτη τον Αλέξη Σολομό και πρωταγωνίστρια την Κυβέλη (σύζυγο του Γεωργίου Παπανδρέου). Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα η γραφή του προσανατολίστηκε προς το ψυχογραφικό μυθιστόρημα με στοιχεία από τον ρωσικό ρεαλισμό. Από τις εκδόσεις Εστία εκδόθηκαν τα έργα του το «Ο διορθωτής» (1978), «Λεωφόρος Πάστερνακ» (1979), «Μια Πράγα στον καθένα» (1979), «Ο μαφιόζος» (1980), και «Ο κινηματίας» (1990). Από τις εκδόσεις Καστανιώτη εκδόθηκε το 2009 το μυθιστόρημα «Η οδύσσεια των διδύμων». Απεβίωσε στις 10 Μαρτίου 2023. Εθνικό Κέντρο Βιβλίου [1] Αρχειοθετήθηκε 2012-01-07 στο Wayback Machine. Εκδόσεις Καστανιώτη [2] "Είχα χρέος να εξιστορήσω την εποχή μου" του Αποστόλη Φωτιάδη, Η Καθημερινή, 25 Οκτωβρίου 2009

Ο Αλέξης Πάρνης (πραγματικό όνομα Σωτήριος Λεωνιδάκης, 24 Μαΐου 1924 -10 Μαρτίου 2023) ήταν Έλληνας ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος. Επίσης υπήρξε μαχητής του ΕΛΑΣ στην Εθνική Αντίσταση και του ΔΣΕ στον εμφύλιο πόλεμο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B7%CF%82_%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%82

Γαλικιανή γλώσσα

Η σύγχρονη γλώσσα προέρχεται από την Γαλικιανή-πορτογαλική, η οποία (μαζί με τα οξιτανικά) ήταν η γλώσσα της ποίησης των τροβαδούρων στην Ιβηρική χερσόνησο στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Όμως, στη Γαλικία από το 14ο αιώνα άρχισε η παρακμή της γλώσσας, λόγω του ξεπεσμού της τοπικής αριστοκρατίας και της αύξησης της επιρροής της Καστίλης. Αντίθετα, η πορτογαλική έγινε επίσημη γλώσσα της Πορτογαλίας από τον 13ο αιώνα. Η περίοδος από τα τέλη του 14ου μέχρι τις αρχές του 18ου ονομάζεται από τους μελετητές της γλώσσας Séculos Escuros, δηλαδή σκοτεινοί αιώνες. Στη διάρκεια αυτών των αιώνων η γαλικιανή γλώσσα δε χρησιμοποιείται επίσημα ενώ η λογοτεχνία παρακμάζει. Αυτή η περίοδος ακολουθείται από την Αναγέννηση (Rexurdimento) που εγκαινιάζεται το 1863, χρονιά στην οποία δημοσιεύεται το έργο Cantares Gallegos της Ροσαλία ντε Κάστρο. Η χρήση της απαγορεύτηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Φράνκο. Μετά την πτώση της δικτατορίας στην Ισπανία, αναγνωρίστηκε ως επίσημη γλώσσα της Γαλικίας, και χρησιμοποιείται στην εκπαίδευση και τα ΜΜΕ. Στις 17 Μαΐου γιορτάζεται η Ημέρα των Γαλικιανών Γραμμάτων, που αφιερώνεται κάθε χρόνο σε έναν νεκρό συγγραφέα σε γαλικιανή γλώσσα. Real Academia Galega Αρχειοθετήθηκε 2020-09-15 στο Wayback Machine. http://www.elmundo.gr/galikiana.shtml

Η γαλικιανή γλώσσα (lingua galega /galego) είναι μια ρομανική γλώσσα που μιλιέται στην περιοχή της Γαλικίας. και εμφανίζει μεγάλες ομοιότητες με την πορτογαλική. Από πολλούς γλωσσολόγους θεωρείται ότι είναι δύο μορφές της ίδιας γλώσσας. Από το 1982 είναι επίσημη γλώσσα μαζί με τα ισπανικά στην Αυτόνομη Κοινότητα της Γαλικίας και έχει περίπου 3 εκατομμύρια ομιλητές!

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1

Εράτυρα Κοζάνης

Είναι κτισμένη σε ύψος 700-800 μέτρων, στους πρόποδες του όρους Άσκιου (ή κοινώς Σινιάτσικου). Απέχει 12 χλμ από τη Σιάτιστα και 42 χλμ από την Κοζάνη. Περίπου τρία χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την Εράτυρα και συγκεκριμένα στα ριζά του λόφου «Μαγούλα», που υψώνεται πλάι στον ποταμό Μύριχο, έχει εντοπιστεί η θέση αρχαίας κώμης, ενώ στην κορυφή του λόφου σώζονται υπολείμματα προϊστορικού φρουρίου με πελασγικά («κυκλώπεια») τείχη. Μέχρι το 1928, που πήρε το όνομά της, ονομαζόταν Σελίτσα και η πρώτη αναφορά γι' αυτήν ήταν στον κώδικα της Ζάβορδας του 1534. Ήταν από τους πλουσιότερους κτηνοτροφικούς οικισμούς κατά τον 18ο αιώνα. Πιθανώς ο πλούτος και το εμπόριό της προκάλεσαν την επιβουλή των Τουρκαλβανών ληστών, που την κατέστρεψαν αρκετές φορές κάνοντας τους κατοίκους της να την εγκαταλείψουν. Η Εράτυρα είναι γνωστή για τα πολλά αρχοντικά, χτισμένα σύμφωνα με μια ιδιαίτερη τοπική λαϊκή παράδοση. Σημαντικός είναι ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου στο κέντρο του χωριού, κτισμένος το 1844, που διαθέτει το μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο στο ιερό του και πολύ ωραίες παλιές αγιογραφίες. Γύρω από την Εράτυρα υπάρχουν διάσπαρτα ίχνη από αρχαίους τειχισμένους οικισμούς και πλήθος άλλων αρχαιολογικών χώρων που μαρτυρούν την ύπαρξη οργανωμένων οικισμών με ανεπτυγμένη οικιστική οργάνωση και εύρωστη οικονομία. Υπάρχουν αρκετά μονοπάτια που οδηγούν στο όρος Άσκιο, με ιδιαίτερης σημασίας αυτό που οδηγεί προς το εξωκλήσι του Αγίου Μάρκου. Λίγο έξω από την Εράτυρα, ανεβαίνοντας προς το Άσκιο, στην παλαιά Μονή του Αγίου Αθανασίου λειτουργεί δημοτικός ξενώνας, ενώ η εκκλησία της μονής, η οποία διαθέτει ξυλόγλυπτο τέμπλο, βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο της αναπαλαίωσης. Στον ξενώνα αυτό φιλοξενούνται συχνά ομάδες ποδοσφαίρου για την προετοιμασία τους λόγω του πολύ καλού κλίματος της περιοχής. Κάτω από τη μονή έχει δημιουργηθεί πάρκο μεγάλης έκτασης με παιδικές χαρές, γήπεδα μπάσκετ και ποδοσφαίρου, όλα αυτά ανάμεσα στο πολύ ωραίο φυσικό περιβάλλον. Ένα πατροπαράδοτο έθιμο της Εράτυρας είναι τα Μπουμπουσιάρια. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στα χρόνια της τουρκοκρατίας. Το έθιμο λαμβάνει χώρα την εποχή των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Το βράδυ της 30ης του Δεκέμβρη ξεκινάνε τα "Σούρβα". Οι κάτοικοι του χωριού, κυρίως τα παιδιά και οι νέοι, μεταμφιέζονται, ντύνονται δηλαδή "Μπουμπουσιάρια". Τριγυρνούν στους δρόμους του χωριού, επισκέπτονται τα σπίτια των κατοίκων και τρατάρονται. Με αυτό το έθιμο, τα παλιά τα χρόνια, ήθελαν οι κάτοικοι να εξευμενίσουν τα πνεύματα και τα ξωτικά. Στις 2 Ιανουαρίου κορυφώνονται οι εκδηλώσεις με τη συνοδεία μουσικής, με την παρέλαση των αρμάτων και των καρναβαλιών στην άνω πλατεία του χωριού, γνωστή και ως παζάρι. Το βράδυ της Κυριακής της Μεγάλης Αποκριάς (της Τυρινής) σε κάθε γειτονιά μαζεύονται οι γείτονες και ανάβουν μεγάλες φωτιές (Κλαδαρές). Ο κάθε ένας φέρνει διάφορα τρόφιμα (κρεατικά, πίτες, γλυκά, κρασί, τσίπουρο κλπ.) και συνεισφέρει με αυτά και με το κέφι του στην γιορτή που ακολουθεί. Γύρω από την μεγάλη αυτή φωτιά τραγουδιούνται πιπεράτα αποκράτικα (αποκριάτικα) τραγούδια. Πολλά από τα τραγούδια αυτά είναι παραδοσιακά και τραγουδιούνται και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, άλλα αφορούν τον χώρο της Εράτυρας και άλλα συνθέτονται, ανάλογα με τις ανάγκες για σατιρισμό της επικαιρότητας, επί τόπου. Οι "Κλαδαρές" είναι έθιμο που συναντιέται και σε άλλες περιοχές με άλλα ονόματα (π.χ. "Φανοί" στην Κοζάνη). Η διαφορά είναι ότι οι "Κλαδαρές" στην Εράτυρα κρατούν (τουλάχιστον ακόμα) τον πραγματικό τους χαρακτήρα (την ανάγκη για ψυχαγωγία των κατοίκων και των φιλοξενουμένων τους εν' όψη της Μεγάλης Σαρακοστής) και δεν αποσκοπούν στην διαφήμιση της περιοχής και την αύξηση της εμπορικής κίνησης με προσέλκυση τουριστών. Ωστόσο, κάθε περαστικός είναι πάντα ευπρόσδεκτος και τιμάται ιδιαίτερα με πειράγματα και τραγούδια. Θεοφάνης Σιατιστεύς, αγωνιστής του 1821, ιεράρχης Νικόλαος Κόλλιας, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός Γεώργιος Δαφίνης, Μακεδονομάχος οπλαρχηγός Αλέξανδρος Τζώνης (1877-1951), αρχιτέκτων Σόρβον Iστοσελίδα για την Εράτυρα Παραμύθια και παροιμίες από την Εράτυρα

Η Εράτυρα είναι κωμόπολη του δήμου Βοΐου, της περιφερειακής ενότητας Κοζάνης. Ανήκει στο δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Βοΐου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει 1097 κατοίκους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%85%CF%81%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CE%B6%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82

Εθνική Βιβλιοθήκη της Νιγηρίας

Η κατασκευή της βιβλιοθήκης ξεκίνησε το 1962 και η βιβλιοθήκη άνοιξε για το κοινό στις 6 Νοεμβρίου 1964. Η έδρα της μεταφέρθηκε από το Λάγος στην Αμπούτζα το 1995. Ο νόμος για τη βιβλιοθήκη, που ψηφίστηκε από τη Βουλή των Αντιπροσώπων της Νιγηρίας, εξασφάλισε την οικονομική στήριξη του έργου, ενώ ο νόμος προέβλεπε επίσης την κατάρτιση του προσωπικού και τη σύσταση ενός επαγγελματικού συμβουλίου διαχειριστών. Σύμφωνα με τα αιτήματα της Νιγηριανής Δημοκρατίας και της Συνέλευσης, προσλήφθηκε μια ομάδα 15 εξειδικευμένων βιβλιοθηκονόμων για να διαδραματίσουν θετικό ρόλο στην ανάπτυξη και τη διαχείριση της βιβλιοθήκης. Τον Απρίλιο του 1966 εγκαινιάστηκε ένα Διοικητικό Συμβούλιο από μια νέα στρατιωτική κυβέρνηση. Το Συμβούλιο απαρτιζόταν από κυβερνητικούς αξιωματούχους αντί για επαγγελματίες, όπως προβλεπόταν στον αρχικό νόμο. Ωστόσο, το διοικητικό συμβούλιο προσπάθησε να βελτιώσει τους αρχικούς στόχους της βιβλιοθήκης. Όμως ο εμφύλιος πόλεμος στη Νιγηρία εμπόδισε τη χρηματοδότηση και η επίσημη κυβερνητική δράση ασκήθηκε μόλις το 1970. Την ίδια χρονιά, δημιουργήθηκε ένα νομικό προηγούμενο με τη θεσμοθέτηση του διατάγματος για την Εθνική Βιβλιοθήκη, το οποίο τέθηκε εν μέρει σε ισχύ κατόπιν συμβουλής του Διοικητικού Συμβουλίου, το οποίο ήθελε να επεκτείνει τη βιβλιοθήκη και σε άλλες πρωτεύουσες κρατών για τη δημιουργία ενός δικτύου αποθετηρίων. Η βιβλιοθήκη υποστηρίζεται ή χρηματοδοτείται οικονομικά από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Νιγηρίας. Αρχικά, το Ίδρυμα Ford συμμετείχε στο έργο. Το Ίδρυμα έφερε επαγγελματίες, δώρισε βιβλία και χρηματοδότησε την επέκταση της βιβλιοθήκης. Με την πάροδο των ετών, η βιβλιοθήκη βασίστηκε στην αρχική της αποστολή. Σήμερα, είναι ένα ζωτικό όργανο που λειτουργεί ως πνευματική μνήμη του έθνους. Η βιβλιοθήκη παρέχει πνευματικά εφόδια για να βοηθήσει τους κυβερνητικούς αξιωματούχους στην εφαρμογή της πολιτικής. Ωστόσο, η γενική κατεύθυνση της πολιτικής αστάθειας λόγω της στρατιωτικής ανάληψης της εξουσίας μερικές φορές δημιούργησε μια ανισορροπία μεταξύ της πνευματικής μνήμης των προηγούμενων πολιτικών και της πνευματικής βάσης μιας νέας κυβέρνησης. Η βιβλιοθήκη διατηρείται επίσης πνευματικά σε εγρήγορση λαμβάνοντας αντίγραφα βιβλίων που δημοσιεύονται στη χώρα από την κυβέρνηση και ιδιωτικές αρχές μέσω της διάταξης περί νόμιμης κατάθεσης του νόμου περί βιβλιοθηκών, καθιστώντας τη βιβλιοθήκη ένα από τα μεγαλύτερα αποθετήρια γνώσης στη χώρα. Συλλέγει επίσης δημοσιεύσεις για σύγχρονες ή νέες ιδέες από διεθνείς οργανισμούς. Στις αρμοδιότητες του ιδρύματος περιλαμβάνεται επίσης η έκδοση ISBN (Διεθνής πρότυπος αριθμός βιβλίου) και ISSN (Διεθνής μοναδικός αριθμός σειρών) στους εκδοτικούς οργανισμούς, μια διαδικασία που κάποτε ήταν δυσκίνητη ελλείψει κατάλληλης τεχνολογίας στα περιφερειακά γραφεία, αλλά τώρα γίνεται ευκολότερη με τη μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση και την εισαγωγή της τεχνολογίας κινητής τηλεφωνίας. Επιπλέον, στο πλαίσιο της αποστολής της, η βιβλιοθήκη διεξάγει μια ετήσια εκστρατεία προώθησης της ανάγνωσης σε όλη τη χώρα για να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες σχετικά με τη σημασία του αλφαβητισμού και να τους ενθαρρύνει να διαβάζουν. Κατάλογος μεγαλύτερων βιβλιοθηκών Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη Europeana Ευρωπαϊκή Βιβλιοθήκη Νιγηρία Αμπούτζα Anthony Olden (1995), «National Library of Nigeria», Libraries in Africa, Lanham, Maryland: Scarecrow Press, ISBN 0810830930, https://archive.org/details/librariesinafric0000olde Enyia, Chris O (1 March 1998). «National library of nigeria at 30: its history and prospects for the future». Journal of Government Information 25 (2): 149–159. doi:10.1016/S1352-0237(97)00096-8. http://www.unn.edu.ng/publications/files/images/thomas%20T..pdf Επίσημη ιστοσελίδα

Η Εθνική Βιβλιοθήκη της Νιγηρίας (αγγλικά: National Library of Nigeria) είναι η εθνική βιβλιοθήκη της Νιγηρίας, η οποία βρίσκεται στην πόλη Αμπούτζα. Τέθηκε σε λειτουργία στα μέσα της δεκαετίας του 1960, με την ψήφιση του νόμου περί Εθνικής Βιβλιοθήκης του 1964, ο οποίος αργότερα αντικαταστάθηκε από τον νόμο αριθ. 29 του 1970.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CE%B3%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

Παλόμα Κορδέρο

Γεννήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1937 στη Πόλη του Μεξικού, και ήταν κόρη του Λουίς Κορδέρο Μπουσταμάντε και της Ντέλια Τάπια Λαμπαρντίνι. Το 1953 γνώρισε τον Μιγκέλ ντε λα Μαντρίντ μέσω του αδελφού της. Από το 1955 ήταν ζευγάρι όταν ο Μιγκέλ ήταν στο τέταρτο έτος νομικής σχολής. Το 1959 παντρεύτηκαν και μαζί απέκτησαν πέντε παιδιά, την Μαργαρίτα, τον Μιγκέλ, τον Ενρίκε Οκτάβιο, τον Φεδερίκο Λουίς και τον Χεράρδο Αντόνιο. Ως Πρώτη Κυρία ηγήθηκε του Εθνικού Συστήματος για την Οικογενειακή Ανάπτυξη της Οικογένειας, μιας δημόσιας κοινωνικής υπηρεσίας και του οργανισμού της Εθνικής Υπηρεσίας Εθελοντών. Επεκτάθηκε σε προγράμματα που πρόσφεραν αποκατάσταση ναρκομανών, προστασία κακοποιημένων ανηλίκων, υπηρεσίες για τυφλούς και άτομα με ειδικές ανάγκες. Επέβλεψε επίσης την κατασκευή νέων καταφυγίων, κέντρων ανάπτυξης παιδιών και ψυχαγωγίας και εγκαταστάσεων επεξεργασίας τροφίμων. Πέθανε στις 11 Μαΐου 2020 στη Πόλη του Μεξικού σε ηλικία 83 ετών.

H Παλόμα Ντέλια Μαργαρίτα Κορδέρο Τάπια (Paloma Delia Margarita Cordero Tapia, 11 Φεβρουαρίου 1937 - 11 Μαΐου 2020) ήταν η σύζυγος του Προέδρου του Μεξικού Μιγκέλ ντε λα Μαντρίντ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%BC%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%AD%CF%81%CE%BF

Θεοδώρα (11ος αιώνας)

Η Θεοδώρα, η νεότερη από τις κόρες του Κωνσταντίνου του Η’ ήταν - όπως μας μαρτυρεί ο Μιχαήλ Ψελλός σκιαγραφώντας το χαρακτήρα της, σε αντιπαραβολή με αυτόν της Ζωής - ψηλή, αδύνατη, απότομη και γρήγορη στο λόγο, χαμογελαστή, όχι ιδιαίτερα εύστροφη και όμορφη, και ιδιαίτερα φειδωλή.Διέθετε δυναμικό και φιλόδοξο χαρακτήρα καθώς στην αρχή της βασιλείας του Ρωμανού Γ’ Αργυρού (1029) φαίνεται ότι έπαιξε κάποιο ρόλο στην εκδήλωση των συνωμοσιών του Προυσιανού και του Κωνσταντίνου Διογένη, οδηγώντας τη Ζωή στην απόφαση να την περιορίσει στη μονή Πετρίου. Ο Ψελλός αναφέρει ότι «ο φθόνος [...] χώρισε τις δύο αδελφές» και πως η θέση της στο μοναστήρι ήταν «αξιοσέβαστη». Η κουρά της Θεοδώρας, ισοδυναμούσε με ποινή και αποκλεισμό από την πολιτειακή οργάνωση της αυτοκρατορίας. Συμμετείχε επίσης και στην τιμωρία με τύφλωση του Μιχαήλ Ε’ και του Ιωάννη Ορφανοτρόφου το 1043. Η Θεοδώρα, θα αναλάβει για δεύτερη φορά την αυτοκρατορική εξουσία - ως μόνη κάτοχός της - στις 11 Ιανουαρίου του 1055, αμέσως μετά το θάνατο του Μονομάχου, αφού πρώτα εξουδετέρωσε τις απειλές που είχαν εμφανισθεί. Από την μιά πλευρά οι άνθρωποι του Κωνσταντίνου Θ΄ προσπάθησαν να αναγορεύσουν αυτοκράτορα τον δούκα Βουλγαρίας Νικηφόρο Πρωτεύοντα. Απέτυχαν όμως και έχασαν τις θέσεις τους. Από την άλλη πλευρά, ο πατρίκιος Βρυέννιος, εκπρόσωπος της στρατιωτικής αριστοκρατίας και αρχηγός των Μακεδονικών δυνάμεων (των δυνάμεων δηλαδή που είχαν υποστηρίξει τον πατρίκιο Λέοντα Τορνίκιο οκτώ χρόνια νωρίτερα) αποπειράθηκε φαίνεται και αυτός να στασιάσει. Απέτυχε και εξορίστηκε, ενώ η μεγάλη περιουσία του δημεύτηκε. Τα παραπάνω γεγονότα παραλείπονται από την εξιστόρηση του Ψελλού. Αποφάσισε να μην παντρευτεί και απέκρουσε κάθε προσπάθεια από στρατό ή κλήρο - ο πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος δυσανασχετούσε επειδή αυτοκράτωρ ήταν μια γυναίκα - να πάρει σύζυγο συνάρχοντα, υπερασπίσθηκε δραστικότατα την ανεξαρτησία της από τις επιβουλές και επιρροές της στρατιωτικής τάξης, αλλά και της κοινής γνώμης που σύμφωνα με τον Ψελλό δεν ήταν σύμφωνη με μία τέτοια διευθέτηση των πραγμάτων. «Όλοι βέβαια το θεωρούσαν απρεπές να εκθηλύνεται έτσι η άλλοτε αρρενωπή εξουσία των Ρωμαίων». Όχι τόσο από την επιθυμία για μονοκρατορία, αλλά -όπως παρατηρεί ο Ψελλός- επειδή ίσως δεν ήθελε να ακολουθήσει τη μοίρα της Ζωής. Έτσι, παίρνοντας την έγκριση των ικανών αξιωματούχων που επρόσκειντο ευνοϊκά, παραχώρησε τη διοίκηση του κράτους στον έμπιστό της πρωθυπουργό πρωτοσύγκελο Λέοντα Παρασπόνδυλο, έναν δυσπρόσιτο αλλά ικανό πολιτικό τον οποίο ο Ψελλός μέμφεται και κατακρίνει τη Θεοδώρα για την επιλογή της αυτή.Παρά το ότι ο Ψελλός καταρχάς χαρακτηρίζει τη διακυβέρνηση της Θεοδώρας συνετή, κατόπιν παρατηρεί ότι ήταν απαραίτητη η ανάληψη των κρατικών ηνίων από έναν άνδρα. Εντούτοις, ο Ψελλός μαρτυρεί την ύπαρξη ενός γενικότερου κλίματος δυσαρέσκειας, εξαιτίας του ότι η Ρωμαϊκή αρχή βρισκόταν στα χέρια μιας γυναίκας, ενώ τέλος, ακόμη και τα θετικά στοιχεία που αποδίδει στη βασιλεία της Θεοδώρας έχουν να κάνουν περισσότερο με τη διεθνή και εσωτερική πολιτική συγκυρία και πολλή λιγότερο με τις πραγματικές της ικανότητες στην άσκηση της αυτοκρατορικής εξουσίας.Κυβέρνησε όπως οι αυτοκράτορες: ήταν προϊσταμένη της αυλής, διόριζε αξιωματούχους, εξέδιδε διατάγματα, ρύθμιζε δικαστικές διαφορές, δέχονταν πρέσβεις και αρχηγούς κρατών, εκπλήρωνε τυπικό ρόλο του αυτοκράτορα και λάμβανε αποφάσεις σχετικά με ζητήματα οικονομικής ή εξωτερικής πολιτικής, πάντα με «σοβαρή φωνή» όπως μας πληροφορεί ο Ψελλός. Το μοναδικό ίσως μειονέκτημα ήταν ότι δεν μπορούσε να οδηγήσει προσωπικά το στρατό στη μάχη. Φαίνεται πως είχε πλήρη συναίσθηση της δύναμής της. Όταν ανέβηκε στο θρόνο, ενώ κατά το έθιμο, για να πάρει με το μέρος της αρχές και λαό έπρεπε να κάνει δωρεές, εκείνη αρνήθηκε δικαιολογώντας την απόφασή της αυτή, σύμφωνα με τον Ψελλό, ως ανανέωση αρχής που ανήκε στη νόμιμη κληρονόμο. Εδώ έχουμε και μια πρόσθετη πληροφορία που αφορά στη φιλαργυρία της αλλά και την οικονομική πολιτική που εφάρμοσε κατά την περίοδο που ήταν στην εξουσία. Η Θεοδώρα κατά την περίοδο της βασιλείας της έκοψε χρυσά νομίσματα. Πέθανε τον Αύγουστο του 1056 σε ηλικία περίπου εβδομήντα πέντε ετών, από κάποιο γαστρεντερικό πρόβλημα, όπως αναφέρει ο Ψελλός και έστεψε διάδοχό της τον Μιχαήλ ΣΤ΄ τον Στρατιωτικό, χωρίς όμως να έχει προνοήσει για τη διαδοχή. Ετάφη στον ναό των Αγίων Αποστόλων. Η βασιλεία της Θεοδώρας της πορφυρογέννητης σήμανε και το τέλος της Μακεδονικής δυναστείας. Φαίνεται πως οι βυζαντινές αυτοκράτειρες που κατάφεραν να αναρριχηθούν στο ύπατο αξίωμα και πιο συγκεκριμένα η Θεοδώρα, εκτός από την ευγλωττία της, την φιλοδοξία και την ανάμειξή της στις δολοπλοκίες και τις ίντριγκες του παλατιού της Κωνσταντινούπολης, έδρασε ως ικανή αυτοκρατόρισσα που εκμεταλλεύθηκε τις προσωπικές ατέλειες και αδυναμίες του κύκλου της, χωρίς να παραιτηθεί από τα προνόμια που της παρείχε η θέση της ως μέλους της Μακεδονικής δυναστείας. Ψελλός Μιχαήλ, Χρονογραφία, τόμ. Β’, (μτφρ-εισ-σχ. Βρ. Καραλής, Άγρωστις, Αθήνα, 1992. Οικονομίδης Ν., «Η ενοποίηση του Ευρασιατικού χώρου 945-1071» στο Το Βυζαντινό κράτος στην ακμή της δυνάμεως του τόμ. Ζ΄, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 2000. Norwich, J.J. "Byzantium", Vol. II-The Apogee Vasiliev, A. "History of the Byzantine Empire, 324–1453" Ostrogorsky, G. "History of the Byzantine State" Ζωή Γκίνη, Θεοδώρα η πορφυρογέννητη: η τελευταία Μακεδόνισσα αυτοκράτειρα, στο archive.gr

Η Θεοδώρα η Πορφυρογέννητη (984 - 31 Αυγούστου 1056) ήταν συναυτοκράτειρα της βυζαντινής αυτοκρατορίας από τις 19 Απριλίου 1042 έως και της 10 Ιανουαρίου 1055. Ενώ στις 11 Ιανουαρίου 1055 έως και το θάνατο της, τον Αύγουστο του 1056 ήταν αυτοκράτειρα της αυτοκρατορίας από την Μακεδονική δυναστεία που κυβέρνησε της Βυζαντινή Αυτοκρατορία για σχεδόν δύο αιώνες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1_(11%CE%BF%CF%82_%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B1%CF%82)

Συντήρηση του ξύλου

Όπως προτάθηκε από τον ερευνητή δρ. Richardson, η συντήρηση του ξύλου έχει εφαρμοστεί για όσο διάστημα υπάρχει η ίδια η χρήση του ξύλου. Υπάρχουν καταγραφές συντήρησης του ξύλου που καταγράφηκαν στην Αρχαία Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου ξυλεία γεφυρών εμποτίζονταν με βραστό ελαιόλαδο επί ώρες. Οι Ρωμαίοι προστάτευαν τα πολεμικά σκάφη τους πασαλείβοντας τη ξυλεία με κατράμι. Κατά τη διάρκεια της βιομηχανικής επανάστασης, η συντήρηση ξύλου έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος της βιομηχανίας επεξεργασίας και συντήρησης του ξύλου. Εφευρέτες όπως οι Bethell, Boucherie, Burnett και Kyan πραγματοποίησαν ιστορικές εξελίξεις στη συντήρηση του ξύλου, με τις πρωταρχικές λύσεις και καινοτομικές διαδικασίες που πρότειναν, για την εποχή εκείνη. Μεγάλη ανάπτυξη είχαμε το τελευταίο μισό του 19ου αιώνα με την προστασία των ξύλινων στρωτήρων των νέων τότε σιδηροδρομικών γραμμών με κρεόζωτο. Το εμποτισμένο ξύλο χρησιμοποιήθηκε κυρίως για βιομηχανικές, γεωργικές και άλλες εφαρμογές, όπου εξακολουθεί να χρησιμοποιείται, έως ότου η χρήση του αυξήθηκε σημαντικά, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, τη δεκαετία του ‘70, καθώς οι ιδιοκτήτες (ξύλινων) κατοικιών άρχισαν να κατασκευάζουν ξύλινα δάπεδα, επενδύσεις οικιών κ.ά. Η καινοτομία στα εμποτισμένα προϊόντα ξυλείας συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με τους καταναλωτές, όμως, να ενδιαφέρονται για λιγότερο τοξικά υλικά. Το ξύλο που έχει υποστεί προστατευτικό εμποτισμό υπό πίεση (impregnated wood) με εγκεκριμένες συντηρητικές εμποτιστικές ουσίες έχει περιορισμένο κίνδυνο. Στις 31 Δεκεμβρίου του 2003, η Αμερικανική βιομηχανία ξύλου σταμάτησε να επεξεργάζεται δομική ξυλεία με άλατα με αρσενικό, χρώμιο και χαλκό (γνωστό ως CCA). Αυτή ήταν μια εθελοντική συμφωνία με τον Οργανισμό Προστασίας του Περιβάλλοντος των Ηνωμένων Πολιτειών. Το CCA αντικαταστάθηκε από συντηρητικά με βάση το χαλκό, με εξαιρέσεις για ορισμένες βιομηχανικές χρήσεις.Τα άλατα CCA μπορούν να χρησιμοποιηθούν για προϊόντα εξωτερικού χώρου, όπως κατασκευές εκτός κατοικιών, λ.χ. προβλήτες, αποβάθρες και αγροτικά κτίρια. Οι χημικές ουσίες δηλ. οι εμποτιστικές ουσίες του ξύλου για τη συντήρηση και προστασία του δεν είναι διαθέσιμες απευθείας στο κοινό και απαιτείται ειδική έγκριση για εισαγωγή ή αγορά, ανάλογα με το προϊόν και τη δικαιοδοσία, όπου χρησιμοποιείται. Οι όροι αδειοδότησης διαφέρουν πολύ, ανάλογα με τις συγκεκριμένες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται και τη χώρα χρήσης. Παρόλο που τα συντηρητικά χρησιμοποιούνται για την προστασία της ξυλείας, η διατήρηση της ξυλείας προστατεύει τα φυσικά δάση, επιτρέποντας έτσι στα προϊόντα ξύλου να διαρκούν περισσότερο. Οι προηγούμενες κακές πρακτικές στη βιομηχανία ξύλου (19ου αιώνα και μέσα 20ου αιώνα) έχουν αφήσει ρύπανση με μολυσμένο νερό αλλά και εδάφη, πλησίον των εργοστασίων επεξεργασίας ξύλου (εμποτιστήρια ξυλείας), σε ορισμένες περιπτώσεις. Ωστόσο, σύμφωνα με τις τρέχουσες εγκεκριμένες βιομηχανικές πρακτικές, όπως εφαρμόζονται στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, και την Ιαπωνία, οι αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις αυτών των διαδικασιών, πλέον είναι ελάχιστες. Το ξύλο που έχει υποστεί εμποτισμό με σύγχρονα συντηρητικά (κυρίως άλατα χαλκού και αζόλες) είναι ασφαλές στο χειρισμό, λαμβάνοντας υπόψη τις κατάλληλες προφυλάξεις χειρισμού και τα μέτρα προσωπικής προστασίας. Ωστόσο, η εμποτισμένη ξυλεία δεν πρέπει να καίγεται, και στο τέλος του κύκλου ζωής της, πρέπει να αποσύρεται με συγκεκριμένο τρόπο. Πρόσφατα, εισήχθησαν στην παγκόσμια αγορά και συντηρητικά που περιέχουν χαλκό με τη μορφή μικρο- και νάνο- σωματιδίων, με τις ονομασίες MCQ ή MCA. Οι κατασκευαστές δηλώνουν ότι αυτά τα προϊόντα είναι ασφαλή. Τα χημικά συντηρητικά (εμποτιστικές ουσίες του ξύλου) μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις κατηγορίες: συντηρητικά διαλυτά στο νερό (άλατα χαλκού και αζόλες), συντηρητικά διαλυτά σε έλαια (κρεόζωτο, πενταχλωροφαινόλη, ναφθενικός χαλκός), και τέλος, συντηρητικά διαλυμένα σε οργανικούς διαλύτες (LOSPs). Το βορικό οξύ, τα οξείδια του και τα βορικά άλατα (λ.χ. βόρακας) είναι αποτελεσματικά συντηρητικά ξύλου και είναι διαθέσιμα με διάφορες εμπορικές ονομασίες σε όλο τον κόσμο. Μία από τις πιο κοινές ενώσεις που χρησιμοποιούνται, είναι το τετραένυδρο οκταβορικό νάτριο (γνωστό ως DOT). Το ξύλο που έχει εμποτιστεί με βορικά είναι χαμηλής τοξικότητας για τον άνθρωπο και δεν περιέχει χαλκό ή άλλα βαρέα μέταλλα. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα περισσότερα άλλα συντηρητικά, οι βορικές ενώσεις χημικώς δεν «φιξάρονται» καλά στο ξύλο και μπορούν να εκπλυθούν εν μέρει εάν εκτίθενται επανειλημμένα σε νερό ή υψηλές σχετικές υγρασίες. Παρόλο που η έκπλυση δεν μειώνει τις συγκεντρώσεις βορίου κάτω από κρίσιμα επίπεδα για την πρόληψη της ανάπτυξης μυκήτων. Επίσης, τα βορικά άλατα δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται σε εφαρμογές όπου εκτίθενται σε επαναλαμβανόμενη επαφή με βροχή, απευθείας με το νερό ή, σε άμεση επαφή με το έδαφος.Οι ενώσεις βορικού - ψευδαργύρου (βλ. βορικός ψευδάργυρος) είναι λιγότερο ευαίσθητες για έκπλυση από τις ενώσεις βορικών και βορικού νατρίου, αλλά επίσης δεν συνιστώνται για χρήση κοντά από το έδαφος, ή σε επαφή με αυτό.Το πρόσφατο ενδιαφέρον για ξυλεία χαμηλής τοξικότητας για οικιακές χρήσεις, μαζί με νέους κανονισμούς που έχουν επιβληθεί, οι οποίοι που περιορίζουν κάποια συντηρητικά ξύλου, έχει οδηγήσει στην επανεμφάνιση της χρήσης δομικής ξυλείας που είναι εμποτισμένη υπό πίεση με βορικά, ιδίως για υπόστρωμα δαπέδων και εσωτερικά ξύλινα δομικά στοιχεία. Στην Αυστραλία, το ινστιτούτο έρευνας CSIRO έχει αναπτύξει οργανοβορικά άλατα που είναι πολύ πιο ανθεκτικά στην έκπλυση, με ταυτόχρονα καλή προστασία της ξυλείας από προσβολές τερμιτών και μυκήτων. Το κόστος παραγωγής αυτών των βελτιωμένων βορικών αλάτων είναι ακόμα υψηλό, αλλά σήμερα είναι κατάλληλα για ορισμένες εξειδικευμένες εφαρμογές. Σε μια διαδεδομένη τεχνική, για τον εμποτισμό της ξυλείας, που περιλαμβάνει άλατα που περιέχουν χαλκό (Cu), χρώμιο (Cr) και αρσενικό (As), γνωστά ως άλατα CCA (Chromated copper arsenate), ο χαλκός είναι το κύριο μυκητοκτόνο, το αρσενικό είναι δευτερεύον μυκητοκτόνο αλλά και εντομοκτόνο, και το χρώμιο είναι ένα στερεωτικό που παρέχει επίσης ανθεκτικότητα στην υπεριώδη ακτινοβολία (UV). Η εμποτισμένη με άλατα CCA φέρει μια πρασινωπή απόχρωση, ενώ το CCA είναι ένα συντηρητικό που είναι εξαιρετικά διαδεδομένο για δεκαετίες, από τη δεκαετία του ’50 στις ΗΠΑ. Στη διαδικασία εμποτισμού υπό πίεση, εφαρμόζεται ένα υδατικό διάλυμα CCA (συνήθως σε 5-10% στερεά) χρησιμοποιώντας έναν κύκλο κενού και πίεσης, και στη συνέχεια, η ξυλεία στοιβάζεται για να υποστεί ξήρανση. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, γίνεται και το «φιξάρισμα» των χημικών συστατικών με τη λιγνίνη και την κυτταρίνη του ξύλου. Η διαδικασία αυτή μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορες ποσότητες συντηρητικού σε διάφορα επίπεδα πίεσης για την προστασία του ξύλου από τα αυξανόμενα επίπεδα επίθεσης από βιοτικούς εχθρούς. Κατά την τελευταία δεκαετία, εκφράστηκαν ανησυχίες ότι οι χημικές ουσίες (κυρίως του αρσενικού) ενδέχεται να εκπλυθούν από το ξύλο στο περιβάλλον έδαφος, με αποτέλεσμα συγκεντρώσεις υψηλότερες από τα φυσικά επίπεδα να ανευρίσκονται. Την 1η Ιανουαρίου 2004, ο Οργανισμός Προστασίας του Περιβάλλοντος (EPA) στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής ήρθε σε εθελοντική συμφωνία με τη βιομηχανία ξύλου για να αρχίσει να περιορίζει τη χρήση αλάτων CCA, σε κατεργασμένη ξυλεία σε οικιακές και εμπορικές κατασκευές, με εξαίρεση τις θεμελιώσεις, τους στρωτήρες, και ορισμένες άλλες εφαρμογές (γέφυρες, στηθαία οδών, αγροτικές περιφράξεις). Αυτό έγινε σε μια προσπάθεια να μειωθεί η χρήση αρσενικού και να αυξηθεί η περιβαλλοντική ασφάλεια.

Η συντήρηση του ξύλου (αγγλ. Wood preservation) είναι αντικείμενο που περιλαμβάνει όλα τα μέτρα που λαμβάνονται για να διασφαλιστεί η αντοχή και η μεγάλη διάρκεια ζωής του ξύλου στις κατασκευές. Ως αντικείμενο, εμπίπτει στο πεδίο της τεχνολογίας του ξύλου. Εκτός από τα μέτρα συντήρησης δομικής ξυλείας, υπάρχουν ορισμένα χημικά συντηρητικά και διαδικασίες (γνωστές ως τεχνικές προστασίας ξυλείας ή εμποτισμός ξυλείας υπό υψηλή πίεση) που μπορούν να επεκτείνουν τη διάρκεια ζωής του ξύλου και εν γένει των ξύλινων κατασκευών. Αυτά τα μέτρα γενικά αυξάνουν την ανθεκτικότητα και την αντίστασή του από την καταστροφή από έντομα ή μύκητες, ή και τους τερμίτες (ίσως τον σοβαρότερο εχθρό του ξύλου).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%BE%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85

Πολίτης δεύτερης κατηγορίας

Οι ενήλικες που δεν έχουν κλείσει το 21ο έτος της ηλικίας τους σε αρκετές πολιτείες στις ΗΠΑ απαγορεύεται βάσει νόμου να αγοράζουν συγκεκριμένα αγαθά ή να έχουν πρόσβαση σε συγκεκριμένες υπηρεσίες (π.χ. δωμάτια ξενοδοχείων/μοτέλ, καπνός, ναρκωτικά, αλκοόλ, όπλα και τζόγος). Προτάσεις για ένα πρόγραμμα φιλοξενουμένων εργαζομένων στις ΗΠΑ — το οποίο θα παρείχε νομικό καθεστώς και θα δέχεται ξένους εργαζομένους στις ΗΠΑ, αλλά δεν θα τους παρέχει την ιθαγένεια — έχουν επικριθεί με το σκεπτικό ότι μια τέτοια πολιτική θα δημιουργούσε μη πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Οι Λετονοί μη πολίτες αποτελούν μια ομάδα παρόμοια με πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Αν και δεν θεωρούνται αλλοδαποί (δεν έχουν άλλη υπηκοότητα, έχουν λετονικές ταυτότητες), έχουν λιγότερα δικαιώματα σε σχέση με τους πλήρεις πολίτες. Παραδείγματος χάριν, οι μη πολίτες δεν έχουν δικαίωμα ψήφου ή κατοχής δημοσίων αξιωμάτων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας έχει περιγράψει ότι η κατάστασή τους τους κάνει να αισθάνονται «πολίτες δεύτερης κατηγορίας». Οι Εσθονοί μη πολίτες βρίσκονται σε παρόμοια θέση. Οι Νεοζηλανδοί λαμβάνουν αυτόματα « Βίζα Ειδικής Κατηγορίας » κατά την είσοδό τους στην Αυστραλία, η οποία δεν τους επιτρέπει να πάρουν την αυστραλιανή υπηκοότητα. Οι Νεοζηλανδοί δεν έχουν πρόσβαση στο Centrelink, μία υπηρεσία κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό σημαίνει ότι εάν, για παράδειγμα, ένας Νεοζηλανδός ήρθε στην Αυστραλία για να ζήσει με τον Αυστραλό σύζυγό του και αυτός ο σύζυγος διέπραξε ενδοοικογενειακή βία εναντίον του, ο Νεοζηλανδός δεν θα μπορούσε στη συνέχεια να απευθυνθεί στο Centrelink για να του παράσχει χρήματα για να εγκαταλείψει τον κακοποιό σύζυγο . Στη Μαλαισία, ως μέρος της έννοιας του Ketuanan Melayu (λιτ. Η υπεροχή της Μαλαισίας), ένας πολίτης που δεν θεωρείται ότι έχει καθεστώς Μπουμιπουτέρα αντιμετωπίζει διακρίσεις σε θέματα όπως η οικονομική ελευθερία, η εκπαίδευση, η υγειονομική περίθαλψη και η στέγαση . Οι Κινέζοι πολίτες της ηπειρωτικής χώρας που εγκαθίστανται στο Χονγκ Κονγκ ή στο Μακάο μέσω άδειας μονής κατεύθυνσης δεν έχουν δικαιώματα ιθαγένειας (όπως η απόκτηση διαβατηρίου ) τόσο στην ηπειρωτική χώρα όσο και στην ΕΔΠ μετά την εγκατάσταση, αλλά πριν από την απόκτηση του καθεστώτος μόνιμου κατοίκου. είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Ειδικός μόνιμος κάτοικος (特別永住者) είναι ένας τύπος Ιάπωνα κατοίκου με καταγωγή που συνήθως σχετίζεται με τις πρώην αποικίες του, την Κορέα ή την Ταϊβάν . Έχουν συνήθως προσφέρει πρόσθετα δικαιώματα και προνόμια πέρα από αυτά των κανονικών Μόνιμων Κατοίκων, αλλά εξακολουθούν να μην μπορούν να ψηφίσουν στις ιαπωνικές εκλογές . Ο νόμος για τη βρετανική ιθαγένεια του 1981 επαναταξινόμησε τις βρετανικές εθνικές τάξεις ως υπηκόους Βρετανικών Υπερπόντιων Εδαφών, Βρετανούς Υπηκόους (Υπόδημους) και Βρετανούς Υπερπόντιους πολίτες εκτός από τους Βρετανούς πολίτες . Ο Μάρτιν Λι από το Χονγκ Κονγκ ισχυρίστηκε ότι είναι "Μία χώρα, έξι υπηκοότητες". Η δημιουργία της τάξης Βρετανών υπηκόων (Overseas) (BNO) σατιρίστηκε ως "Βρετανικό ΟΧΙ" από ορισμένα μέσα ενημέρωσης του Χονγκ Κονγκ. . Το Μπουρακούμιν (部落民) είναι ένας χαρακτηρισμός της ιαπωνικής ιδιότητας δεύτερης κατηγορίας που σημαίνει τα άτομα που προέρχονται από ένα μέρος που ονομάζεται "μπουράκου". Το «Μπουράκου» ουσιαστικά σημαίνει χωριό ή μικρή συνοικία. Για πολύ καιρό, οι άνθρωποι κάνουν διακρίσεις σε βάρος ανθρώπων από ένα «μπουρακού», παρόλο που ανήκουν στην ίδια φυλή, και δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των απλών Ιαπώνων και των ανθρώπων που ονομάζονται μπουρακούμιν. Δεν είναι σαφές πότε και γιατί ξεκίνησε αυτό, αλλά λέγεται ότι ήταν πιο συνηθισμένο στην περίοδο Έντο . Συχνά ονομάζονται eta (穢多) ή Χινίν (非人) που σημαίνει μολυσμένος ή μη άνθρωπος. Παρόλο που το 1871, αυτή η διάκριση τερματίστηκε επίσημα από το kaihourei (解放令), πολλοί άνθρωποι αντιστάθηκαν και συνέχισαν να τους αντιμετωπίζουν ως μπουρκουμίν. Σήμερα, λιγότεροι άνθρωποι κάνουν διακρίσεις έναντι της μπουρκουμίνης, ωστόσο, ο όρος μπουρκουμίνη εξακολουθεί να αναγνωρίζεται ως διακριτική λέξη, ενώ υπάρχουν ορισμένες πρόσφατες νέες γενιές που δεν γνωρίζουν καν τον όρο και την ιδέα της μπουρκουμίνης. Επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι άνθρωποι εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις, ειδικά όταν πιάνουν δουλειά ή παντρεύονται. Αυτές οι περιπτώσεις συχνά αναφέρονται ως προβλήματα.

Πολίτης δεύτερης κατηγορίας είναι το άτομο το οποίο υφίσταται συστηματικές και ενεργές διακρίσεις εντός του κράτους ή άλλης πολιτικής δικαιοδοσίας, παρά την ονομαστική του ιδιότητα ως πολίτης ή ως νόμιμος κάτοικος στον τόπο αυτό. Παρόλο που δεν είναι σκλάβοι, παράνομοι, λαθραίοι μετανάστες ή εγκληματίες, οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας έχουν σημαντικά περιορισμένα νομικά και πολιτικά δικαιώματα, καθώς και κοινωνικοοικονομικές ευκαιρίες, ενώ συχνά υπόκεινται σε κακομεταχείριση και εκμετάλλευση στα χέρια των υποτιθέμενων προϊσταμένων τους. Συστήματα με ντε φάκτο πολίτες δεύτερης κατηγορίας θεωρούνται ευρέως ότι παραβιάζουν ανθρώπινα δικαιώματα . Οι τυπικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας περιλαμβάνουν συνήθως: στέρηση του δικαιώματος ψήφου (έλλειψη ή απώλεια δικαιωμάτων ψήφου) περιορισμοί στη δημόσια ή στρατιωτική θητεία (δεν συμπεριλαμβάνεται η στράτευση σε κάθε περίπτωση) περιορισμοί στη γλώσσα, στη θρησκεία, στην εκπαίδευση έλλειψη ελευθερίας κινήσεων, έκφρασης και συνεταιρίζεσθαι περιορισμοί στο δικαίωμα φύλαξης και οπλοφορίας περιορισμοί στο γάμο περιορισμοί στη στέγαση περιορισμούς στην ιδιοκτησίαΗ κατηγορία χρησιμοποιείται ανεπίσημα και είναι ακαδημαϊκή, κατά κύριο λόγο. Ενδεικτικά, ο ίδιος ο όρος χρησιμοποιείται υποτιμητικά από σχολιαστές. Οι κυβερνήσεις αρνούνται πολλές φορές την ύπαρξη δεύτερης τάξης εντός της χώρας τους και ως άτυπη κατηγορία, η υπηκοότητα δεύτερης κατηγορίας δεν μετριέται με αντικειμενικά κριτήρια, αλλά περιπτώσεις όπως οι Νότιες Ηνωμένες Πολιτείες υπό φυλετικό διαχωρισμό και οι Νόμοι του Τζιμ Κρόου, η καταστολή των Αβορίγινων στην Αυστραλία πριν από το 1967, η επέλαση εθνοτικών ομάδων που χαρακτηρίστηκαν ως «ειδικοί έποικοι» στη Σοβιετική Ένωση, το καθεστώς του Απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, οι γυναίκες στη Σαουδική Αραβία που τηρούν το νόμο της Σαρία της Σαουδικής Αραβίας, άτομα ΛΟΑΤ σε χώρες που δεν επιτρέπουν γάμους ομοφυλοφίλων ή ποινικοποιούν κατηγορηματικά τις συναινετικές σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ομοφυλοφίλων και οι Ρωμαιοκαθολικοί στη Βόρεια Ιρλανδία κατά την κοινοβουλευτική εποχή. Οι εν λόγω περιπτώσεις αποτελούν όλες τους παραδείγματα ομάδων που ιστορικά έχουν περιγραφεί ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας και ως θύματα κρατικών διακρίσεων. Ιστορικά, πριν τα μέσα του 20ού αιώνα, τούτη η πολιτική εφαρμόστηκε από αρκετές ευρωπαϊκές αποικιοκρατίες σε αποίκους υπερπόντιων κτήσεων. Ένας αλλοδαπός ή ένας αλλοδαπός υπήκοος, και τα τέκνα γενικότερα, αποτελούν αντιπροσωπευτικά δείγματα πολιτών δεύτερης κατηγορίας, δίχως αυτό να συνεπάγεται με απουσία νομικής προστασίας, ούτε και έλλειψης αποδοχής από τον τοπικό πληθυσμό. Στερούνται, όμως, πολλά από τα πολιτικά δικαιώματα που συνήθως δίνονται στην κυρίαρχη κοινωνική ομάδα. Ένας πολιτογραφημένος πολίτης από την άλλη πλευρά έχει ουσιαστικά τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις με οποιονδήποτε άλλον πολίτη, εκτός από έναν ενδεχόμενο αποκλεισμό από ορισμένα δημόσια αξιώματα, ενώ επίσης προστατεύεται νομικά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B4%CE%B5%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ατάφου

Σύμφωνα με την απογραφή του 2016 541 άτομα ζουν επισήμως στο Ατάφου (ωστόσο μόνο 413 ήταν παρόντες κατά την απογραφή του το βράδυ). Από τους παρόντες, το 78% ανήκει στην Εκκλησιαστική Εκκλησία. Ο κύριος οικισμός στην ατόλλη βρίσκεται στο νησί Ατάφου στη βορειοδυτική γωνιά της ατόλλης. Η Πρεσβυτεριανή εκκλησία ιδρύθηκε στο νησί το 1858, αλλά σήμερα σχεδόν όλοι οι κάτοικοι ανήκουν στην Εκκλησιαστική Χριστιανική Εκκλησία. Το πρώτο χωριό στο Ατάφου ιδρύθηκε στο νότιο άκρο της νησίδας, και οι κάτοικοι έχτισαν τα σπίτια κατά μήκος της λιμνοθάλασσας ακτή για να λάβουν τους δροσερούς αληγείς ανέμους. Οι άντρες στο Ατάφου είναι εξειδικευμένοι στο ψάρεμα, και χρησιμοποιούν πολλές παραδοσιακές μεθόδους που πέρασαν από τους πατεράδες στους γιους. Κάνουν πολύ αποτελεσματικά δολώματα, παγίδες ψαριών, δίχτυα και γρίπους, και η θηλιά για ψάρεμα εξακολουθεί να είναι κοινή. Μπορούν επίσης να δημιουργήσουν καλοδημιουργημένα κανό, τα οποία είναι σημαντικά οχήματα για ψάρεμα. Το Ατάφου βρίσκεται στην ζώνη τυφώνων του Ειρηνικού. Τον Ιανουάριο του 1914, μια τεράστια καταιγίδα γκρέμισε την εκκλησία και τα σπίτια στα νησιά, και αφάνισε πολλούς από τους φοίνικες.Η ατόλλη έχει περίπου τριγωνικό σχήμα και περικλείει μια λιμνοθάλασσα περίπου 5 χιλιόμετρα βόρεια προς νότια και 4 χιλιόμετρα ανατολικά προς δυτικά στο ευρύτερο σημείο του. Αυτή είναι χαμηλή, φτάνοντας σε μέγιστο ύψος περίπου 5 μέτρων, και περιέχει σε μεγάλο βαθμό βλάστηση με φοίνικες καρύδας και άλλα δέντρα, με χαμηλή βλάστηση, παρόμοια με αυτό που βρίσκονται σε πολλά μικρά κεντρικά νησιά του Ειρηνικού. Σαύρες, ποντίκια, και θαλασσοπούλια είναι συνηθισμένη στα νησιά Ατάφου. Η ατόλλη προσελκύει μια μεγάλη ποικιλία από ψάρια σε μεγάλους αριθμούς. Η ανατολική πλευρά της λιμνοθάλασσας είναι μια σχεδόν συνεχής λεπτή λωρίδα γης με ένα μικρό διάλειμμα στη μέση κατά το μήκος της. Αντίθετα, η δυτική πλευρά αποτελείται από ύφαλους και πολλά διαφορετικά νησιά, με πιο αξιοσημείωτα το Ατάφου με σχήμα αντεστραμμένου V στο βορρά, το Αλόφι, το οποίο εκτείνεται προς την λιμνοθάλασσα από το δυτικό ύφαλο, και το Φενουαλόα σχήματος L στα νοτιοδυτικά. Το μικρότερο νησί Ταμασέκο βρίσκεται στη λιμνοθάλασσα κοντά στο Αλόφι. Ο ύφαλος που συνδέει τα νησιά της ατόλλης είναι αρκετά ρηχός ώστε να είναι δυνατό το περπάτημα ανάμεσα στα νησιά κατά την άμπωτη. Αυτό σημαίνει, επίσης, ότι δεν υπάρχει πέρασμα βάρκας στη λιμνοθάλασσα, αν και ο ωκεανός γίνεται βαθύς πολύ κοντά στον ύφαλο. Αυτό επιτρέπει καλό αγκυροβόλισμα, αλλά το καθιστά επικίνδυνο για θαλασσοταραχές κοντά στον ύφαλο. Η επιπεδότητα της ατόλλης και η θέση του μέσα στη ζώνη τροπικών κυκλώνων έχει οδηγήσει σε ζημιές στο νησί κατά περιόδους. Φογκαλάκι ι Λάλο Φογκαλάκι-Ματάνγκι (Φογκαλάκι ι Ματάγκι) Τε Όκι Τε Χέπου Λαουαλαλάβα Τε Κάπι Να Ουτούα Μότου Ατέα Μότου Φακαλάλο Χακέα Λάχι κι Ματάγκι Χακέα ο Χίμι Μαλατέα Κενακένα Μάλο ο Φούτα Μότου ο Τε Λάκια Κομούλο Χακέα ο Απελάμο Να Χαπίτι Νιουέφα Φενουαλόα Τε Πούκα Ταμαχέκο Τε Αλόφι Ουλουγκάγκιε Χωριό Ατάφου Είναι πιθανό ότι οι Πολυνήσιοι επισκέφθηκαν το νησί στην αρχαιότητα, αλλά μπορεί να μην είχαν εγκατασταθεί εκεί. Η Ευρωπαϊκή ανακάλυψη της ατόλλης έγινε στις 21 Ιουνίου 1765, από το Τζον Μπάιρον του HMS Ντόλφιν (1751). Ο Μπάιρον δεν βρήκε κάποιο που να ζει στο νησί εκείνη την εποχή, και ονόμασε το νησί "Νησί Δούκα της Υόρκης". Το Ατάφου ιδρύθηκε από τον Τονούια και της γυναίκας του Λαγκιμάινα μαζί με τα επτά παιδιά τους.Μεταξύ του 1856 και του 1979, οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι κατείχαν την κυριαρχία πάνω από το νησί και τις άλλες ατόλλες του Τοκελάου. Το 1979, οι ΗΠΑ παραδέχτηκαν ότι το Τοκελάου ήταν υπό τη κυριαρχία της Νέα Ζηλανδία και ένα θαλάσσιο όριο μεταξύ του Τοκελάου και της Αμερικανικής Σαμόας ιδρύθηκε από τη Συνθήκη της Τοκεχέγκα. Στις 26 Αυγούστου 2007, η προσπάθεια του Ραλφ Τουτζίν να κωπηλατήσει από τη Νότια Αμερική στην Αυστραλία προσέκρουσε στο Ατάφου. Στις 26 Νοεμβρίου 2010, τρεις έφηβοι από το Ατάφου διασώθηκαν αφού είχαν παρασυρθεί για 1.300 χιλιόμετρα για 50 ημέρες στον Ειρηνικό. Κατάλογος διεκδικήσεων των Νήσων Γκουανό Ιστορία και χάρτης Αρχειοθετήθηκε 2019-01-16 στο Wayback Machine. Δορυφορική εικόνα

Το Ατάφου, παλαιότερα γνωστό ως το Ομάδα Δούκα του Γιορκ, είναι μια ομάδα 42 κοραλλιογενών νησίδων εντός του Τοκελάου στο νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, 500 χιλιόμετρα βόρεια της Σαμόα. Καλύπτει 25 τ.χλμ. και είναι το μικρότερο από τα τρία νησιά που αποτελούν το Τοκελάου, και αποτελείται από μια ατόλλη γύρω από μια κεντρική λιμνοθάλασσα, η οποία καλύπτει περίπου 15 χλμ.2. Η ατόλλη βρίσκεται περίπου 800 χιλιόμετρα νότια του ισημερινού στο γεωγραφικό πλάτος 8° 35' Νότια 172° 30' Δυτικά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85

Ένδοξη Επανάσταση

Κατά την τριετή του βασιλεία, ο Βασιλιάς Ιάκωβος Β΄ αναμείχθηκε άμεσα στις πολιτικές και θρησκευτικές διαμάχες στην Αγγλία, αφενός μεταξύ του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού, αφετέρου μεταξύ του Ελέω Θεού Δικαιώματος Εξουσίας των Βασιλέων και των ανερχόμενων πολιτικών εξουσιών του Κοινοβουλίου της Αγγλίας. Το μεγαλύτερο πολιτικό πρόβλημα του Ιακώβου ήταν ο Καθολικισμός του, διότι τον αποξένωσε και από τα δύο πολιτικά κόμματα της Αγγλίας. Οι Ουίγοι της κάτω εκκλησίας είχαν αποτύχει στην προσπάθειά τους να ισχύσει το Νομοσχέδιο Αποκλεισμού και να αποκλείσουν τον Ιάκωβο από το θρόνο μεταξύ του 1679 και 1681, ενώ υποστηρικτές του Ιακώβου παρέμειναν οι Αγγλικανοί Τόρυς της Άνω Εκκλησίας. Όταν ο Ιάκωβος κληρονόμησε τον Αγγλικό θρόνο το 1685, είχε μεγάλη υποστήριξη από το "Πιστό Κοινοβούλιο", το οποίο τότε συνετίθετο κυρίως από τους Τόρυς. Ο Καθολικισμός του προκαλούσε την ανησυχία πολλών, αλλά το γεγονός ότι δεν είχε γιο διάδοχο και ότι οι κόρες του ήταν Προτεστάντισσες, δικαιολογούσε μια "σώζουσα χάρη". Στην προσπάθεια του Ιακώβου να χαλαρώσει το ποινικό δίκαιο αποξενώθηκε από τους φυσικούς υποστηρικτές του, παρόλα αυτά οι Τόρυς την εκτίμησαν ως αντιστάθμισμα στην απεγκαθίδρυση της Εκκλησίας της Αγγλίας. Εγκαταλείποντας τους Τόρυς, ο Ιάκωβος προσπάθησε να δημιουργήσει ένα δικό του "κόμμα του Βασιλιά" ως αντίβαρο στους Αγγλικανούς Τόρυς, οπότε το 1687 ο Ιάκωβος υποστήριξε την πολιτική της θρησκευτικής ανεκτικότητας και εξέδωσε την Διακήρυξη της Άφεσης. Συμμαχώντας με τους Καθολικούς, τους Σχισματικούς, και τους Αντικομφορμιστές, ο Ιάκωβος ήλπισε να χτίσει μια συμμαχία που θα οδηγούσε στην Καθολική χειραφέτηση. Τον Μάιο 1686 ο Ιάκωβος αποφάσισε να εξασφαλίσει από τα Αγγλικά δικαστήρια του κοινού ποινικού δικαίου μια απόφαση που επιβεβαίωνε την εξουσία του να καταργήσει τους Νόμους του Κοινοβουλίου. Απάλλαξε έτσι από τα καθήκοντα τους δικαστές που διαφωνούσαν μαζί του σε αυτό το ζήτημα, καθώς και τον Νομικό Σύμβουλο (Solicitor General) Χένιτζ Φιντς. Έντεκα από δώδεκα δικαστές αποφάσισαν να παραδώσουν την εξουσία. Όταν ο Χένρι Κόμπτον, Επίσκοπος του Λονδίνου, δεν απαγόρευσε στον Τζον Σαρπ να κηρύττει μετά από ένα αντικαθολικό του κήρυγμα, ο Ιάκωβος διέταξε την καθαίρεσή του.Τον Απρίλιο του 1687 ο Ιάκωβος ordered the fellows of Κολλεγίου Μώντλιν της Οξφόρδης to elect a Catholic Αντονι Φάρμερ πρόεδρό τους. Οι fellows θεώρησαν τον Φάρμερ μη πληρούντα τις προϋποθέσεις σύμφωνα με τους κανόνες του κολλεγίου και έτσι επέλεξαν τον Τζον Χάου στη θέση του. Η Μαρία είχε σύζυγο τον ξάδελφό της Γουλιέλμο Ερρίκο της Οράγγης. Ήταν και οι δύο Προτεστάντες και εγγονοί του Καρόλου Α΄ της Αγγλίας. Πριν γεννηθεί ο γιος του Ιακώβου στις 10 Ιουνίου, ο Γουλιέλμος ήταν τρίτος στη σειρά διαδοχήςμετά την αδελφή της Μαρίας, την Άννα. Αυτή η σειρά διαδοχής ανατράπηκε από τη Χάρτα των Δικαιωμάτων· βλέπε Διαδοχή στο Βρετανικό θρόνο</ref> Όμως υπήρχε μια δυνατή ομάδα στην Αγγλική αυλή, με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Σπένσερ, 2ο Κόμη του Σάντερλαντ, που πρότεινε την αντικατάσταση της Μαρίας και του Γουλιέλμου από κάποιο Καθολικό Γάλλο διάδοχο, λόγω της αντικαθολικής τους στάσης.Ο Γουλιέλμος ήταν επίσης stadtholder των βασικών επαρχιών της Ολλανδικής Δημοκρατίας, που τότε βρισκόταν στα αρχικά στάδια συμμετοχής στον War of the Grand Alliance εναντίον της Γαλλίας, στο πλαίσιο διεθνών εντάσεων που προκλήθηκαν από την ανάκληση του Εδίκτου της Νάντης από τον Λουδοβίκο ΙΔ΄ και την αμφιλεγόμενη διαδοχή στην Κολωνία και στο Παλατινάτο. Ο Γουλιέλμος είχε ήδη αποκτήσει τη φήμη του κύριου υπερασπιστή της Προτεσταντικής υπόθεσης ενάντια στον Καθολικισμό και τον Γαλλικό απολυταρχισμό· στην εξελισσόμενη Αγγλική κρίση είδε μια ευκαιρία να αποτρέψει μια Αγγλογαλλική συμμαχία και να φέρει την Αγγλία στην αντιγαλλική πλευρά, διενεργώντας μια στρατιωτική επέμβαση με στόχο τον Ιάκωβο. Αυτό εξυπηρετούσε τις επιθυμίες πολλών Άγγλων πολιτικών που σκόπευαν να εκθρονίσουν τον Ιάκωβο. Είναι ακόμα αντικείμενο συζήτησης το εάν η πρωτοβουλία της συνομωσίας πάρθηκε από τους Άγγλους ή από τον Γουλιέλμο και τη Μαρία. Ο Γουλιέλμος προσπαθούσε να επηρεάσει την αγγλική πολιτική για πάνω από ένα χρόνο, letting Grand Pensionary Gaspar Fagel publish an open letter to the English people in November 1687 deploring the religious policy of James, which action had generally been interpreted as a covert bid for kingship. Αφότου έγινε βασιλιάς, η σχέση μεταξύ του Ιακώβου και του ανιψιού και γαμπρού του είχε χειροτερέψει βαθμιαία. Αρχικά ο Γουλιέλμος καλωσόρισε την υπόσχεση για μια λιγότερο γαλλόφιλη πολιτική. Το 1685 απέστειλε τα συντάγματα Σκώτων και Άγγλων μισθοφόρων του στρατού του στην Αγγλία για να βοηθήσουν την καταστολή της Εξέγερση του Μόνμουθ. Αλλά σύντομα η πολιτική θρησκευτικής ανεκτικότητας του Ιακώβου έγειρε εντάσεις μεταξύ των δύο. Ο Γουλιέλμος την εξέλαβε ως το πρώτο μόνον βήμα μιας στην κατεύθυνση μιας ολικής επαναφοράς του Καθολικισμού στην Αγγλία και αδυνατούσε να εξηγήσει το πως θα το κατόρθωνε αυτό ο Ιάκωβος χωρίς μια μυστική συμμαχία με τη Γαλλία. Η άρνηση του Ιακώβου να συμμετάσχει σε οποιονδήποτε αντιγαλλικό συνασπισμό και οι προσπάθειές του να αναδιοργανώαει το Βασιλικό Ναυτικό ενίσχυσαν τις υποψίες του Γουλιέλμου. Τα προηγούμενα χρόνια το Γαλλικό ναυτικό είχε αυξηθεί σημαντικά σε δύναμη και η Ολλανδική Δημοκρατία δεν θα ήταν πλέον σε θέση να αντισταθεί σε μια συνδυασμένη Αγγλογαλλική επίθεση. Ο Γουλιέλμος φοβόταν ότι η Αγγλική ουδετερότητα δεν θα επαρκούσε και πως ο έλεγχος του Βασιλικού Ναυτικού ήταν προαπαιτούμενο για μια επιτυχή ναυτική εκστρατεία ενάντια στη Γαλλία.

Η Ένδοξη Επανάσταση, επίσης καλούμενη Επανάσταση του 1688, ήταν η ανατροπή του Βασιλιά Ιακώβου Β΄ της Αγγλίας (Ζ΄ της Σκωτίας και Β΄ της Ιρλανδίας) το 1688 από μια συμμαχία των Κοινοβουλευτικών με το στρατό του Ολλανδού κυβερνήτη (Stadtholder, κατά λέξη τοποτηρητή) των Ηνωμένων Επαρχιών των Κάτω Χωρών, Γουλιέλμου Γ΄ της Οράγγης-Νασσάου, γνωστού ως Γουλιέλμος της Οράγγης, ο οποίος αναρρήθηκε ακολούθως στον Αγγλικό θρόνο ως Γουλιέλμος Γ΄ της Αγγλίας. Η κρίση που περιέβαλε τον Βασιλιά Ιάκωβο Β΄ ξέσπασε το 1688, όταν στις 10 Ιουνίου (σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο) ο βασιλιάς έγινε πατέρας ενός γιου. Μέχρι τότε τον θρόνο αναμενόταν να κληρονομήσει η προτεστάντισσα κόρη του, Μαίρη, σύζυγος του Γουλιέλμου της Οράγγης. Το ενδεχόμενο της εγκαθίδρυσης μιας Καθολικής δυναστείας στο βασίλειο ήταν πλέον ορατό με την γέννηση του αρσενικού διαδόχου. Προβληματισμένοι από τον Ρωμαιοκαθολικισμό του βασιλιά και τους στενούς δεσμούς του με τη Γαλλία, οι ηγέτες-κλειδιά των Τόρυς συνασπίστηκαν με τα μέλη των αντιπολιτευόμενων Ουίγων και επέλεξαν να λύσουν την κρίση προσκαλώντας τον Γουλιέλμο της Οράγγης στον θρόνο της Αγγλίας.Ο όρος "Ένδοξη Επανάσταση" χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τον Τζον Χάμντεν (1653-1696) στο τέλος του 1689, και είναι μια έκφραση που ακόμη χρησιμοποείται από το Βρετανικό Κοινοβούλιο. Η Ένδοξη Επανάσταση λέγεται επίσης περιστασιακά η Αναίμακτη Επανάσταση, αν και είναι ανακριβές, καθώς στην διάρκειά της συνέβησαν στην Αγγλία δύο σημαντικές συγκρούσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων στρατών, καθώς και αντικαθολικές εκδηλώσεις σε πολλές πόλεις. Συνέβησαν ακόμη ο Γουλιελμιτικός Πόλεμος στην Ιρλανδία και αιματηρές συγκρούσεις στη Σκωτία, κυρίως στις μάχες του Κίλλικρανκι και του Ντάνκελντ. Η επανάσταση επίσης οδήγησε στην κατάρρευση της κτήσης της Νέας Αγγλίας και την ανατροπή της αποικιακής κυβέρνησης του Μέριλαντ. Η Ένδοξη Επανάσταση είναι στενά συνδεδεμένη με τα γεγονότα του Πολέμου της Μεγάλης Συμμαχίας και μπορεί να ιδωθεί ως η τελευταία επιτυχημένη εισβολή της Αγγλίας στην ηπειρωτική Ευρώπη. Υποστηρίζεται ότι η ανατροπή του Ιακώβου εγκαινίασε την σύγχρονη Αγγλική κοινοβουλευτική δημοκρατία, καθώς έκτοτε ο Μονάρχης δεν ανέλαβε ποτέ ξανά την απόλυτη εξουσία. Η Χάρτα των Δικαιωμάτων έγινε ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα στην πολιτική ιστορία της Βρετανίας. Η εκθρόνιση του Ρωμαιοκαθολικού Ιακώβου Β' απέκλεισε κάθε περίπτωση ο Ρωμαιοκαθολικισμός να επανεγκαθιδρυθεί στην Αγγλία, ενώ οδήγησε σε κάποια περιορισμένη ανοχή προς τους Αντικομφορμιστές προτεστάντες — θα ήταν λίγο καιρό ακόμη πριν αποκτήσουν πλήρη πολιτικά δικαιώματα. Για τους Καθολικούς, ωστόσο, η επανάσταση ήταν ένα πλήγμα καταστροφικό κοινωνικά και πολιτικά. Οι Καθολικοί αποκλείστηκαν από το δικαίωμα της ψήφου και από το δικαίωμα παρακάθισης στο Κοινοβούλιο του Ουεστμίνστερ, για πάνω από 100 χρόνια μετά. Αποκλείστηκαν επίσης από τις τάξεις των αξιωματικών του βρετανικού στρατού, ενώ απαγορεύτηκε στο μονάρχη να ασπάζεται τον Καθολικισμό, ή να νυμφευθεί μια Καθολική, διασφαλίζοντας έτσι την Προτεσταντική διαδοχή στο θρόνο. Η εισβολή τερμάτισε κάθε προσπάθεια της Αγγλίας, στη διάρκεια των Αγγλοολλανδικών Πολέμων του 17ου αιώνα, να καθυποτάξει την Ολλανδική Δημοκρατία με τη στρατιωτική της ισχύ. Πάντως η προσωπική ένωση των δύο στεμμάτων, η κοινή αγορά και η συνεργασία μεταξύ του Αγγλικού και του Ολλανδικού ναυτικού μετέφεραν την κυριαρχία στο παγκόσμιο εμπόριο από την Δημοκρατία της Ολλανδίας στην Αγγλία και το μετέπειτα Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BD%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%B7_%CE%95%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7

Μπάρμπορα Σποτάκοβα

Η Μπάρμπορα Σποτάκοβα γεννήθηκε στις 30 Ιουνίου του 1981 στην πόλη Γιάμπλονετς ναντ Νίσου, στη βόρεια Βοημία. Η μητέρα της Λιουντμίλα είναι πρώην κορυφαία αθλήτρια και δίδαξε φυσική αγωγή σε αθλητικό σχολείο, ενώ ο πατέρας της Φράντισεκ (ουγγρικής και σλοβακικής καταγωγής) ασχολούνταν στο τρέξιμο και στο δέκαθλο. Αρχικά ήταν αθλήτρια του επτάθλου κατακτώντας την τέταρτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου Νεανίδων το 2000, όταν όμως πήγε για σπουδές στις Η.Π.Α άρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τον ακοντισμό. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000 ταλαιπωρηθηκε από πρόβλημα στην κνήμη της για το οποίο χρειάστηκε να χειρουργηθεί και έτσι η πρώτη ολυμπιακή συμμετοχή της το 2004 ήταν χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες. Το 2005, κέρδισε χρυσό μετάλλιο στην Πανεπιστημιάδα, που ήταν η πρώτη αξιοσημείωτη διεθνής διάκριση. Η καλύτερη επίδοση της σεζόν, 65,74 μέτρα, την ανέβασε στη δεύτερη θέση του πίνακα της Τσεχίας.Το 2006 ήταν δεύτερη στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Γκέτεμποργκ με βολή στα 66 μέτρα και 12 εκατοστά. Την επόμενη χρονιά κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανοικτού Στίβου στην Οσάκα ρίχνοντας το ακόντιο στα 67 μ. και 7 εκ. Κατά τη διάρκεια του αγώνα κατέρριψε δύο φορές το ρεκόρ Τσεχίας.Το 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου ήταν χρυσή ολυμπιονίκης (71 μ. και 42 εκ.) καταρρίπτοντας το ευρωπαϊκό ρεκόρ, με τη νικητήρια προσπάθεια να έρχεται στην τελευταία της προσπάθεια. Περίπου ένα μήνα αργότερα, στις 13 Σεπτεμβρίου του 2008, στον τελικό των Γκραν Πρι της IAAF (IAAF World Athletics Final) στη Στουτγάρδη της Γερμανίας, κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ με βολή στα 72 μ. και 28 εκ. στην πρώτη της προσπάθεια. Ήταν η ένατη κατάρριψη παγκοσμίου ρεκόρ στην ιστορία με το ακόντιο νέου τύπου.Το 2009, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στο Βερολίνο, ήταν δεύτερη όπως και δύο χρόνια αργότερα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στη Νταεγού. Στη Νότια Κορέα το 2011, αρχικά τερμάτισε δεύτερη με βολή 71,58 μέτρων (τρίτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών) πίσω από τη Ρωσίδα Αμπακούμοβα, αλλά το χρυσό μετάλλιο τελικά θα της απονεμηθεί αφαιρεθεί το 2018 και απονεμήθηκε στην Τσέχα. Το 2012 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου ήταν και πάλι χρυσή ολυμπιονίκης με βολή στα 69 μ. και 55 εκ. Την επόμενη χρονιά 2013 γέννησε τον γιο της και απείχε της ενεργού δράσης. Ο κύριος στόχος της χρονιάς επετεύχθη με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ανοικτού Στίβου με βολή στα 64 μ. και 41 εκ. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχει κερδίσει και ένα χάλκινο μετάλλιο, το 2010, στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που έγινε στη Βαρκελώνη. Το 2016 ήταν τρίτη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο, αν και είχε την καλύτερη βολή της χρονιάς πρωτύτερα και φαίνονταν ως φαβορί.Το 2017 επανήλθε στην κορυφή του κόσμου με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Λονδίνου με τη βολή στα 66,76 μέτρα. Το 2018 έκανε αθλητικό διάλειμμα για να γεννήσει το δεύτερο γιο της και το 2019 επανήλθε χωρίς επιτυχία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Ντόχα. Τον Ιανουάριο του 2020 άλλαξε προπονητή με στόχο την Ολυμπιάδα του Τόκιο, κέρδισε πριν τους Αγώνες το Ντάιμοντ Λιγκ του Μονακό με βολή 63,08 μέτρων όμως στην κορυφαία διοργάνωση κατετάγη μόλις 14η με βολή 60,52 μ. στα 40 της χρόνια ήδη.Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου του 2022 και στα 41 της χρόνια κέρδισε το πρώτο της μετάλλιο μετά την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου το 2017 - και το πρώτο της ευρωπαϊκό μετάλλιο μετά το χρυσό στη Ζυρίχη το 2014: με βολή 60,68 μέτρων στην τρίτη της προσπάθεια κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Αυτό ήταν το τέταρτο ευρωπαϊκό μετάλλιο της ιστορικής καριέρας της που χρονολογείται από την τελευταία φορά που το Μόναχο φιλοξένησε αυτά τα πρωταθλήματα το 2002. Ο τελευταίος αγώνας της καριέρας της ήταν στο Ντάιμοντ Λιγκ της Ζυρίχης στις 6 Σεπτεμβρίου 2022. Ολοκληρώνοντας την καριέρα της είχε κατακτήσει 15 τίτλους εθνικών πρωταθλημάτων. Η Σποτάκοβα έχει βραβευτεί έξι φορές από την Τσέχικη Ομοσπονδία Αθλητισμού ως η καλύτερη αθλήτρια της χρονιάς. Πανεπιστημιάδα 2005 : 1η θέση (60,73 μέτρα) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2006 : 2η (65,64) Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2007 : 1η (67,07) Ολυμπιακοί Αγώνες 2008 : 1η (71,42) Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2009 : 2η (66,42) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων 2009 : 2η (65,89) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2010 : 3η (65,36) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων 2011 : 3η (64,40) Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2011 : 1η (71,58) Ολυμπιακοί Αγώνες 2012 : 1η (69,55) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων 2014 : 1η (65,57) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2014 : 1η (64,41) Κύπελλο Ηπείρων IAAF 2014 : 1η (65,52) Ολυμπιακοί Αγώνες 2016 : 3η (64,80) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ομάδων 2017 : 1η (65,14) Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου 2017 : 1η (66,76) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου 2022 : 3η (60,68) World Athletics : Barbora ŠPOTÁKOVÁ European Athletics : Barbora ŠPOTÁKOVÁ Barbora ŠPOTÁKOVÁ

Η Μπάρμπορα Σποτάκοβα (τσεχικά: Barbora Špotáková, γεννήθηκε 30 Ιουνίου 1981) είναι πρώην αθλήτρια στίβου από την Τσεχία. Ολυμπιονίκης, παγκόσμια πρωταθλήτρια και πρωταθλήτρια Ευρώπης στον ακοντισμό, θεωρείται ως η κορυφαία του αγωνίσματος όλων των εποχών. Από το 2008 είναι η κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στον ακοντισμό με επίδοση 72,28 μέτρα. Προπονητής της είναι ο ολυμπιονίκης και κάτοχος του παγκόσμιου ρεκόρ στον ακοντισμό των ανδρών, Γιαν Ζελέζνι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%81%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B1_%CE%A3%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CE%B2%CE%B1

Γ.Σ. Δόξα Δράμας

Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκόσμιου Πόλεμου, το φθινόπωρο του 1918, μια μονάδα Άγγλων στρατιωτών στρατοπέδευσε για λίγες μέρες στην πόλη της Δράμας. Ο καιρός για αυτούς ήταν γλυκός και η φιλοξενία των ντόπιων πρωτόγνωρη για αυτούς. Οι στρατιώτες απαλλαγμένοι απο διάφορες μέριμνες, έπαιζαν τα απογεύματα ενα καινούργιο παιχνίδι, το ποδόσφαιρο. Πολλές φορές μάλιστα, τις ενδεκάδες τους συμπλήρωναν τα ελληνόπουλα, τα οποία όχι μόνο ήταν εντυπωσιασμένα από το παιχνίδι, αλλά παράλληλα τα ενθουσίαζαν το πάθος των Άγγλων στρατιωτών. Έτσι, δεν άργησαν και τα ελληνόπουλα να συγκροτήσουν τις πρώτες συνοικιακές ομάδες στην πόλη, χρησιμοποιώντας αυτοσχέδιες μπάλες φτιαγμένες από κουρελόπανα. Σχεδόν αμέσως ιδρύθηκε στη Δράμα ο πρώτος οργανωμένος σύλλογος με την ονομασία «Πηλεύς», με ιδρυτικά στελέχη τους Αντώνη Κόκκινο, Γιάννη Σιμόπουλο, Χρήστο Κωνσταντινίδη, Δημήτρη Τζήμα, Αχιλλέα Βαγενά, Φιλ. Αναγνώστου, Γιώργο Αθανασιάδη και τους αδερφούς Περβανά. Όμως, μετά από μόλις ένα χρόνο, την άνοιξη του 1919, αποφασίστηκε η διεύρυνση των στελεχών του συλλόγου με τους Παπαλούση, Φέσσα, Καπανίκη, Πολυχρονίδη και Πεντζίκη. Τότε η ονομασία άλλαξε και έγινε Σύλλογος Σωματικής Αγωγής «η Δόξα». Η Δόξα σύντομα απέκτησε τις πρώτες ποδοσφαιρικές μπάλες και τις πρώτες ομοιόμορφες ασπρόμαυρες φανέλες με αρχικό έμβλημα της ομάδας το τριφύλλι. Σε κάθε φύλλο του τριφυλλιού ήταν γραμμένο ένα γράμμα από τα αρχικά ΓΣΔ, ακρωνύμιο των λέξεων Γυμναστικός Σύλλογος Δράμας. Κατα μία εκδοχή, το μαύρο χρώμα επιλέχθηκε εις ένδειξη πένθους για τα θύματα της περιοχής από τις εμπόλεμες περιόδους που προηγήθηκαν, ενώ ένας θρύλος τα συνέδεσε με το χαμό ενός ποδοσφαιριστή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα. Αρχίζοντας από τις μαύρες τιμημένες φανέλες, από την ολόσωμη μαύρη φορεσιά, πόσοι άραγε από όλους σας γνωρίζετε ότι αυτά τα μαύρα ρούχα τιμούν εκείνους τους ποδοσφαιριστές της Δόξας που σκοτώθηκαν κατά τον ελληνοβουλγαρικό πόλεμο; "Δεν Ξέρω", μου είπε "ποιοί ήταν εκείνοι οι ποδοσφαιριστές, αλλά τιμούσαμε τα παλικάρια, νιώθοντας μεγάλη περηφάνια φορώντας τα μαύρα. (Συνέντευξη του Τάκη Λουκανίδη στον Χάρη Αλευρόπουλο.) Η Δόξα Δράμας ήταν ένα από τα ιδρυτικά σωματεία της Ε.Π.Σ. Ανατολικής Μακεδονίας το 1930, στα πρωταθλήματα της οποίας αγωνίστηκε μέχρι και τη θέσπιση της Α΄ Εθνικής κατηγορίας το 1959 και είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Τη δεκαετία του '50 γνώρισε τις πρώτες διακρίσεις σε πανελλήνιο επίπεδο, καθώς έγινε η πρώτη επαρχιακή ομάδα που συμμετείχε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, κάτι που κατόρθωσε 3 φορές συνολικά γνωρίζοντας ισάριθμες ήττες από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Επίσης επί 3 συνεχόμενες περιόδους και συγκεκριμένα τις χρονιές 1956–57, 1957–58 και 1958–59 κατάφερε να προκριθεί και να συμμετάσχει στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, την πρώτη μορφή του Ελληνικού πρωταθλήματος. Τη σεζόν 1951–52 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου αποκλείστηκε από τον Πανιώνιο. Δυο χρονιές αργότερα, τη σεζόν 1953–54, απέκλεισε εκτός έδρας τον Άρη Θεσσαλονίκης με 1–2 στα προημιτελικά και τον Πανιώνιο στα ημιτελικά και κέρδισε την πρόκριση στον τελικό για πρώτη φορά στην ιστορία της και όντας η πρώτη επαρχιακή ομάδα που το καταφέρνει, όπου ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς με 2–0. Τη σεζόν 1954–55 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά, όπου και ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ με 1–0. Τη σεζόν 1957–58 απέκλεισε τον Φωστήρα Αθηνών στα προημιτελικά και τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης στα ημιτελικά και κέρδισε την πρόκριση στον τελικό για δεύτερη φορά στην ιστορία της, όπου ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς με 5–1. Τη σεζόν 1958–59 απέκλεισε τον ΠΑΟΚ στα προημιτελικά και τον Πανιώνιο στα ημιτελικά και προκρίθηκε στον τελικό για τρίτη φορά στην ιστορία της, όπου ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό με 2–1.Η Δόξα Δράμας υπήρξε από 1 από τα 16 συνολικά ιδρυτικά σωματεία της Α΄ Εθνικής κατηγορίας που αγωνίστηκαν στο πρώτο πρωτάθλημα της περιόδου 1959–60. Στην Α΄ Εθνική αγωνίστηκε μέχρι και τη σεζόν 1964–65, με εξαίρεση τη σεζόν 1962–63 που συμμετείχε για πρώτη φορά στη Β΄ Εθνική κατηγορία και κέρδισε την άμεση επιστροφή της. Την περίοδο 1960–61 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, όπου αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Όλα τα επόμενα χρόνια περιορίσθηκε στη Β΄ Εθνική για να κατακτήσει το πρωτάθλημα τη σεζόν 1978–79 και την πολυπόθητη επάνοδο στην Α΄ Εθνική μετά από 15 χρονιές, αποτελώντας 1 από τις 18 συνολικά ομάδες που αγωνίστηκαν στο πρώτο επαγγελματικό πρωτάθλημα Α΄ Εθνικής της περιόδου 1979–80. Στην επαγγελματική πλέον Α΄ Εθνική καθιερώθηκε μέχρι και τη σεζόν 1994–95 που υποβιβάστηκε, με εξαίρεση τη σεζόν 1987–88 που αγωνίστηκε στη Β΄ Εθνική και κέρδισε αμέσως την επάνοδο. Τις χρονιές 1980–81, 1990–91, 1991–92 και 1992–93 διέγραψε αξιόλογη πορεία στο Κύπελλο Ελλάδας φτάνοντας μέχρι τους προημιτελικούς, όπου αποκλείστηκε από τους Παναιγιάλειο, Αθηναϊκό, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό Πειραιώς αντίστοιχα. Ακολούθησε μια 3ετή παρουσία στη Β΄ Εθνική και στη συνέχεια γνώρισε μοιραία 2 συνεχείς υποβιβασμούς, τη σεζόν 1997–98 για πρώτη φορά στην Γ΄ Εθνική και τη σεζόν 1998–99 στην Δ΄ Εθνική. Στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής αγωνίστηκε για 4 χρονιές, όποτε και τη σεζόν 2002–03 κατέκτησε το πρωτάθλημα και την άνοδο στην Γ΄ Εθνική. Την περίοδο 2007–08 υποβιβάστηκε λόγω οικονομικών προβλημάτων εκ νέου στην Δ΄ Εθνική, φτάνοντας ακόμα και κοντά στη διάλυση, όμως μέσω της απορρόφησης του Ολυμπιακού Βόλου που έλαβε χώρα τον Αύγουστο του 2008 κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία. Έτσι, συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής την περίοδο 2008–09, όπου με μια πολύ καλή παρουσία κατέκτησε το πρωτάθλημα Βορείου ομίλου και προβιβάστηκε στη Β΄ Εθνική μετά από 11 χρόνια. Την περίοδο 2009–10 με μέτρια παρουσία, τερμάτισε στην 14η θέση και συμμετείχε στα play out υποβιβασμού όπου τερμάτισε στην 1η θέση με αντιπάλους τους Θρασύβουλο, Ιωνικό και Ρόδο και κέρδισε την παραμονή. Την επόμενη αγωνιστική περίοδο, η Δόξα με μια ικανοποιητική παρουσία τερμάτισε στην 6η θέση με 53 βαθμούς, μπαίνοντας στα play off ανόδου όπου κατατάχθηκε στην 3η και μη προνομιούχο θέση, πίσω από τους ΟΦΗ και Λεβαδειακό και μπροστά από Διαγόρα Ρόδου, με αποτέλεσμα να παραμείνει στη Β΄ Εθνική. Όμως με μεγάλη καθυστέρηση, στις αρχές του Οκτωβρίου του 2011, αποφασίστηκε η άνοδος της μαζί με τον Λεβαδειακό ως επιλαχούσες, αντικαθιστώντας τον Ολυμπιακό Βόλου και τον Α.Ο. Καβάλα, οι οποίοι υποβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα της Δ΄ Εθνικής λόγω εμπλοκής των παραγόντων τους στην υπόθεση σκάνδαλο στημένων αγώνων. Έτσι, την περίοδο 2011–12 η Δόξα Δράμας αγωνίστηκε στην Α΄ Εθνική (Super League), έπειτα από απουσία 16 ετών, αλλά δεν κατάφερε να παραμείνει στη κατηγορία και υποβιβάστηκε ξανά στη Β΄ Εθνική (Football League) τερματίζοντας τελευταία στην 16η θέση της βαθμολογίας, έχοντας συγκεντρώσει 17 βαθμούς. Την περίοδο 2012–13 με μια καλή παρουσία τερμάτισε στην 9η θέση, μένοντας για λίγους βαθμούς εκτός των play offs ανόδου, ενώ την επόμενη αγωνιστική περίοδο τερμάτισε στην 10η θέση, δυο θέσεις πάνω από τη ζώνη υποβιβασμού. Δυστυχώς, λόγω οικονομικών προβλημάτων, υποβιβάστηκε στην ερασιτεχνική πλέον Γ΄ Εθνική, ξεκινώντας μια νέα αρχή. Στο ερασιτεχνικό πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής αγωνίστηκε για 3 χρονιές. Την περίοδο 2014–15 τερμάτισε στην 4η θέση, αρκετούς βαθμούς μακριά από την τριάδα, εντυπωσιάζοντας όμως με τις δύο νίκες της εναντίον του Άρη Θεσσαλονίκης, ενώ την επόμενη χρονιά τερμάτισε στην 3η θέση, βελτιώνοντας τη θέση της κατά μία από πέρυσι. Τη χρονιά 2016–2017 και με την άφιξη του μεγαλομετόχου Γιάννη Μπύρου, η πορεία της ομάδας βελτιώθηκε αλλά στις λεπτομέρειες έχασε την άνοδο, τερματίζοντας 2η, πίσω από τον Απόλλων Πόντου. Όμως, η πτώση του Αγροτικού Αστέρα (αδυναμία συμμετοχής) και η απόσυρση του Ηρακλή Θεσσαλονίκης από τη Football League (λόγο χρεών), έδωσε ουσιαστικά και την απευθείας άνοδο, με τη Δόξα να επιστρέφει σε επαγγελματική κατηγορία μετά από απουσία 3 χρόνων. Η παρουσία της Δόξας Δράμας την περίοδο 2017–18 ήταν αξιοπρεπής, καταλαμβάνοντας την 5η θέση σε σύνολο 18 ομάδων. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησε τις αγωνιστικές υποχρεώσεις με ήττα από τη Νίκη Βόλου με 1–0, χάνοντας την είσοδο στους ομίλους του Κυπέλλου Ελλάδας της περιόδου, ενώ στο πρωτάθλημα διέγραψε μια μέτρια σχετικά πορεία, καταλαμβάνοντας την 8η θέση. Τις δύο επόμενες σεζόν στη Σούπερ Λιγκ 2, η Δόξα έκανε μέτριες πορείες τερματίζοντας στην 10η θέση. 1 Την αγωνιστική περίοδο 2007–08 έδωσε μόνο 6 αγώνες για τον Βόρειο όμιλο της Γ΄ Εθνικής και στη συνέχεια αποχώρησε από το πρωτάθλημα. Παρ' όλα αυτά έλαβε μέρος στο επόμενο πρωτάθλημα της Γ' εθνικής, καθώς απορρόφησε τον Εθνικό Ολυμπιακό Βόλου (και ουσιαστικά έλαβε τη θέση του), αγοράζοντας το ΑΦΜ του. 2 Παρότι κέρδισε την παραμονή της στη Β΄ Εθνική τερματίζοντας στην 10η θέση του 2ου ομίλου της περιόδου 2013–14, την περίοδο 2014–15 αδυνατούσε να δηλώσει συμμετοχή λόγω οικονομικών προβλημάτων και έτσι υποβιβάστηκε στην Γ΄ Εθνική. 3 Παρότι στο πρωτάθλημα Γ΄ Εθνικής τερμάτισε στη 2η θέση του 1ου ομίλου, τελικά προβιβάστηκε λόγω της πτώσης του Ηρακλή και του Αγροτικού Αστέρα εξαιτίας χρεών. 4 Παρότι εξασφάλισε αγωνιστικά την παραμονή της στη Σούπερ Λιγκ 2, τελικά υποβιβάστηκε στην Γ' Εθνική λόγω μη χορήγησης πιστοποιητικού συμμετοχής για τη σεζόν 2021–22.Σύνολα συμμετοχών 3 πρωταθλήματα Β΄ Εθνικής: 1962–63 (3ος όμιλος), 1978–79 (Βόρειος όμιλος), 1987–88 1 πρωτάθλημα Γ΄ Εθνικής: 2008–09 (Βόρειος όμιλος) 1 πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής: 2002–03 (1ος όμιλος) Πρωταθλήματα Α΄ Ε.Π.Σ. Ανατολικής Μακεδονίας: 1937–38, 1948–49, 1950–51, 1953–54, 1954–55, 1955–56, 1956–57, 1957–58, 1958–59 Κύπελλο Ε.Π.Σ. Δράμας: 2015–16 3 φορές φιναλίστ Κυπέλλου Ελλάδας: 1954, 1958, 1959 3 παρουσίες στα ημιτελικά Κυπέλλου Ελλάδας: 1952, 1955, 1961 4 παρουσίες στα προημιτελικά Κυπέλλου Ελλάδας: 1981, 1991, 1992, 1993 Έχει αναδείξει μεγάλους ποδοσφαιριστές όπως οι: Τάκης Λουκανίδης (μεταγράφηκε αργότερα στον Παναθηναϊκό και τον Άρη Θεσσαλονίκης), Γρηγόρης Κουγιουμτζής (Ποδοσφαιριστής, Προπονητής και Διαιτητής της Δόξας Δράμας), Αλέκος Ναλμπάντης (πρώτος Δοξαίος που σκόραρε σε τελικό Κυπέλλου Ελλάδας για τη Δόξα), Σάββας Τσοκαταρίδης (πρώτος παίκτης στην ιστορία της Α'Εθνικής που σκόραρε 5 φορές σε ένα παιχνίδι το 1962 στο Δόξα Δράμας - Φωστήρας 5-0), Γ. Χ. Γεωργιάδης (μεταγράφηκε αργότερα σε Παναθηναϊκό,Νιούκασλ Γιουνάιτεντ, ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό, Ηρακλής, ΠΑΟΚ), Κυριάκος Τοχούρογλου (Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ). Γιώργος Σ. Γεωργιάδης (μεταγράφηκε αργότερα σε Παναθηναϊκό) Μιχάλης Ιορδανίδης (Πρώτος σκόρερ όλων των εποχών της Δόξας Δράμας στην Α΄ Εθνική με 143 συμμετοχές 45 γκολ) Γιώργος Κοτρίδης (συμμετείχε και στους τρείς τελικούς Κυπέλλου Ελλάδος με τη Δόξα το 1954,1958 και 1959 αντίστοιχα, ενώ φόρεσε τη φανέλα της για πάνω από 15 χρόνια)Ποδοσφαιριστές που ήταν διεθνείς ενώ φορούσαν τη φανέλα της Δόξας: Τάκης Λουκανίδης (1958/10) Παύλος Γρηγοριάδης (1960/2) Γρηγόρης Χαραλαμπίδης (1980/3) Γιώργος Δαύκος (1981/1)ΑΘόδωρος Παχατουρίδης (1987/1) Στις 19 Ιουλίου ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Γιάννη Κοντογιαννόπουλου Στις 20 Ιουλίου ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Βασίλη Παπαδόπουλου και του Σάββα Μουδούρογλου Στις 21 Ιουλίου ανακοινώθηκε η παραμονή επτά παικτών από το περσινό ρόστερ Στις 22 Ιουλίου ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Βαγγέλη Συλλέκτη Στις 22 Ιουλίου ανακοινώθηκε η μεταγραφή των Πέτρου Αγασιώτη και Θανάση Θεοδωρόπουλου Στις 31 Ιουλίου ανακοινώθηκε η μεταγραφή του Ανδρέα Μπαβέλη Πέρα από την ανδρική ομάδα ποδοσφαίρου, η Δόξα διαθέτει και ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών, ενώ στο παρελθόν η ομάδα είχε και τμήματα κλασσικού αθλητισμού, καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης, πυγμαχίας και σκοποβολής. Οι υποστηρικτές της Δόξας Δράμας είναι οι Μαυραετοί Θύρα 4. ...Γράμμα στη Δόξα, έκδοση 1918-2008 ενενήντα χρόνια Δόξα Δράμας, Δράμα 2009. Επίσημη ιστοσελίδα ομάδας Η επιστροφή της Δόξας στην Α' Εθνική (1979) Γήπεδο Δόξας Δράμας Οριστικά στη Γ' εθνική η Δόξα Δράμας Ιστοσελίδα με τα ρόστερ ομάδων της Β' Εθνικής

Ο Γυμναστικός Σύλλογος Δόξα Δράμας είναι αθλητικός σύλλογος που εδρεύει στη Δράμα και δραστηριοποιείται στο άθλημα του ποδοσφαίρου. Επίσημο έτος ίδρυσης του συλλόγου είναι το 1918, χρώματα του συλλόγου αποτελούν το μαύρο και το λευκό και έμβλημά του ο μαύρος αετός. Διαθέτει ενεργά τμήματα ποδοσφαίρου ανδρών και γυναικών, ενώ στο παρελθόν διέθετε και τμήματα κλασσικού αθλητισμού, καλαθοσφαίρισης, πετοσφαίρισης, πυγμαχίας και σκοποβολής. Η ομάδα διεξάγει τους εντός έδρας αγώνες της στο Γήπεδο Δόξας Δράμας, χωρητικότητας 10.000 θεατών, δωρεά του Κ. Αθανασίου Δουμπέσα. Η Δόξα Δράμας θεωρείται από τις πιο ιστορικές και μεγάλες ομάδες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει 21 συμμετοχές στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας (Super League 1) και επίσης έχει 3 παρουσίες στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, αποτελώντας την πρώτη επαρχιακή ομάδα στην ιστορία της διοργάνωσης, δηλαδή εκτός Αθηνών, Πειραιά και Θεσσαλονίκης, που κατόρθωσε να αγωνιστεί στον τελικό. Για τη σεζόν 2021–22 δεν χορηγήθηκε πιστοποιητικό συμμετοχής στην SL2 από την ΕΕΑ και έτσι η ομάδα σαν ΠΑΕ με την επωνυμία Γ.Σ. Δόξα Δράμας ΠΑΕ δεν συμμετείχε στη δευτέρου επιπέδου ποδοσφαιρική κατηγορία της χώρας, στο επαγγελματικό πρωτάθλημα της Super League 2.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93.%CE%A3._%CE%94%CF%8C%CE%BE%CE%B1_%CE%94%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1%CF%82

Αυρηλιανά Τείχη

Τα Σέρβια Τείχη που περιέκλειαν τους επτά λόφους της Ρώμης, κατασκευασμένα τον 6ο αιώνα π.Χ. για να προστατεύσουν την μικρή τότε πόλη από τους γειτονικούς λαούς της κεντρικής Ιταλίας, δεν είχαν καμία χρησιμότητα στο διάστημα κατά το οποίο η Ρώμη ήταν πρωτεύουσα της κραταιάς Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Για πολλούς αιώνες φαινόταν αδιανόητο να τολμήσει ο οιοσδήποτε εχθρός να επιτεθεί στο ιερό έδαφος της Ρώμης. Κατά τον 3ο αιώνα η κατάσταση άρχισε ν’ αλλάζει, οι εχθροί της Ρώμης, κυρίως βάρβαρα φύλα από τον βορρά, δεν περιορίζονταν πια σε αψιμαχίες στα μακρινά της σύνορα αλλά άρχισαν τις εισβολές προς τη νότια Ευρώπη. Το 260 μ.Χ. οι Αλαμανοί εισέβαλαν στην Ιταλική χερσόνησο, αν και δεν τόλμησαν να επιτεθούν στην Ρώμη. Το 267 οι Έρουλοι επέδραμαν μεταξύ άλλων πόλεων στην Αθήνα, πυρπολώντας τα μνημεία της, γεγονός που σκόρπισε τον πανικό στη Ρώμη. Για να αποφευχθεί ένας παρόμοιος κίνδυνος, ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός, που ανέλαβε τα ηνία της αυτοκρατορίας το 270, αποφάσισε την ταχύτατη κατασκευή νέων τειχών για την προστασία της πόλης, η οποία είχε πλέον επεκταθεί πολύ πιο πέρα από τον μικρό πυρήνα που περιέκλειαν τα Σέρβια τείχη. Η κατασκευή των τειχών ξεκίνησε πιθανότατα το 271 και ολοκληρώθηκε στα βασικά της μέρη μέσα σε 4 μόλις χρόνια αν και η πλήρης αποπεράτωση έγινε το 279 επί αυτοκράτορα Πρόβου. Η ταχύτητα της κατασκευής φαίνεται από το γεγονός της ενσωμάτωσης παλαιοτέρων κτιρίων στην περίμετρο των τειχών, όπως του βασιλικού αμφιθεάτρου, του στρατοπέδου των πραιτωριανών και διαφόρων υδραγωγείων. Τις εργασίες ανέλαβαν κυρίως οι οικοδομικές συντεχνίες της πόλης. Το τείχος, ήταν από τούβλα, είχε ύψος 6 μέτρα (συν 2 μέτρα τα θεμέλια), πάχος 3,50 μέτρα και μήκος σχεδόν 19 χιλιόμετρα. Κάθε εκατό πόδες (29,6 μέτρα) υπήρχε ένας ορθογώνιος πύργος, που διέθετε ένα άνω δώμα για τις βαλλίστρες. Οι πιο σημαντικές πύλες είχαν 2 αψίδες καλυμμένες με πλάκες τραβερτίνη ενώ στα πλαϊνά τους δέσποζαν ημικυκλικοί πύργοι. Υπήρχαν και πύλες με μονή αψίδα ή και χωρίς πύργους. Πάντως, κανένας εχθρικός στρατός δεν πολιόρκησε τα τείχη μέχρι το 408. Ο Μαξέντιος ενίσχυσε τα τείχη και ξεκίνησε την κατασκευή μιας τάφρου για να κάνει απόρθητο φρούριο τη Ρώμη, ώστε να αντισταθεί στα στρατεύματα του Μεγάλου Κωνσταντίνου που κατέβαιναν με απειλητικές διαθέσεις την ιταλική χερσόνησο. Την κρίσιμη στιγμή ο Μαξέντιος προτίμησε να αποφύγει την πολιορκία και οι δυο στρατοί συγκρούστηκαν έξω από τα τείχη, στη γνωστή μάχη της Μιλβίας γέφυρας στις 28 Οκτωβρίου του 312, που είχε τραγική κατάληξη για τον Μαξέντιο ενώ σηματοδότησε μια νέα εποχή για τον Χριστιανισμό και εδραίωσε την εξουσία του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Οι επεμβάσεις που έγιναν στα τείχη επί εποχής Μαξέντιου διακρίνονται από τη διαφορετική μέθοδο τοιχοποιίας: οριζόντιες σειρές από τούβλα εναλλάσσονται με σειρές λίθων τόφφου. Η τάφρος των τειχών τελικά ολοκληρώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Στις αρχές του 5ου αιώνα ένας νέος βαρβαρικός κίνδυνος απείλησε την ιταλική χερσόνησο, οι Βησιγότθοι του Αλάριχου. Τα τείχη έχρηζαν ανακατασκευής όχι μόνο λόγω φθοράς, αλλά και γιατί είχαν αλλάξει οι πολιορκητικές δυνατότητες των εχθρών, ενώ ο στρατός της Ρώμης ήταν πιο αδύναμος. Αυτή η ανακατασκευή ήταν και η σημαντικότερη που έγινε στα Αυρηλιανά τείχη. Με διαταγή του αυτοκράτορα Ονώριου, ή μάλλον πιο συγκεκριμένα του στρατηγού του (magister militum) Στιλίχωνα μέσα σε μια διετία, περί το 403, το ύψος των τειχών σχεδόν διπλασιάστηκε (από τα 6-8 μέτρα έφτασε τα 10-15), δημιουργήθηκε ένα επιπλέον επίπεδο με οδοντωτές επάλξεις ενώ το κατώτερο μετατράπηκε σε μια κλειστή στοά με χιλιάδες πολεμίστρες για τους τοξότες και περάσματα που προστάτευαν τη μετακίνηση των στρατιωτών από το ένα σημείο σημείο του τείχους στο άλλο. Οι πύργοι επίσης ενισχύθηκαν με έναν δεύτερο όροφο, πολλές δε πύλες ανοικοδομήθηκαν εξ ολοκλήρου και σε κάποιες περιπτώσεις η διπλή είσοδος μετατράπηκε σε μονή. Αυτήν την περίοδο, το μαυσωλείο του αυτοκράτορα Αδριανού, στη δεξιά όχθη του Τίβερη, ενσωματώθηκε στα τείχη, συμπεριλαμβάνοντας έτσι στον οχυρωματικό περίβολο την περιοχή του Τραστέβερε και τους λόφους του Τζανίκολο και του Βατικανού. Σε ορισμένα όμως σημεία του τείχους οι επεμβάσεις που έγιναν χαμήλωσαν το οδόστρωμα και αποκάλυψαν μέρος από τα θεμέλια τω τειχών, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προκληθεί στατική βλάβη σε ολόκληρο το οικοδόμημα. Ο Αλάριχος πολιόρκησε τη Ρώμη 3 φορές: στα τέλη του 408, τους τελευταίους μήνες του 409 και πάλι το 410. Τελικά στις 24 Αυγούστου του 410 η Αιώνια Πόλη έπεσε προδοτικά, τα νέα ισχυρά τείχη δεν την βοήθησαν γιατί η Πύλη Σαλάρια βρέθηκε ανοικτή και αφύλακτη και ο Αλάριχος με τα στρατεύματά του κατέλαβε την πόλη και την λεηλάτησε για 3 ημέρες. Αυτή ήταν και η πρώτη άλωση της Ρώμης μετά την επιδρομή των Γαλατών το 390 π.Χ. Ένα διάταγμα των αυτοκρατόρων Θεοδοσίου Β´ και Ουαλεντινιανού Γ΄ το 440 όριζε επείγουσες εργασίες επισκευής των τειχών, των πυλών και των πύργων, διάταγμα που μάλλον αγνοήθηκε λόγω έλλειψης ισχυρής πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας στην περιοχή. Τα δεινά που προκάλεσαν στην πόλη μια επιδημία πανώλης το 442 και ένας ισχυρός σεισμός το 443 δεν βοήθησαν στην εφαρμογή του αυτοκρατορικού διατάγματος. Το 455 οι Βάνδαλοι με αρχηγό τον Γιζέριχο κατέλαβαν και αυτοί τη Ρώμη, όχι γιατί κατάφεραν να εκπορθήσουν τα τείχη αλλά γιατί βρήκαν ανοιχτές δυο από τις πύλες. Για δυο εβδομάδες η πόλη λεηλατήθηκε ανηλεώς, άπειρα έργα τέχνης καταστράφηκαν και από τότε ο όρος «βανδαλισμός» έμεινε στην ιστορία ως συνώνυμο της καταστροφής μνημείων πολιτισμού. Μόνο προς το τέλος του αιώνα επιτέλους τα τείχη επισκευάστηκαν από τον Θεοδώριχο τον Μέγα. Η διαμάχη του με τον Οδόακρο είχε προκαλέσει περαιτέρω ζημιές στα τείχη. Αν και έδρα του ήταν η Ραβένα, θέλοντας να θεωρείται διάδοχος των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, ενδιαφέρθηκε και για την Ρώμη: ανοικοδόμησε το λιμάνι της Όστιας, τα Αυρηλιανά τείχη και τροφοδοτούσε τα θεάματα της πόλης. Εξάλλου, παρά την απώλεια οικονομικής δύναμης, η Ρώμη, αν και σε παρακμή, παρέμενε ένα σημαντικό θρησκευτικό κέντρο και η πολιτική εξουσία πέρναγε σταδιακά στη θρησκευτική εξουσία. Τον Μάρτιο του 537 ο Ουίτιγις, βασιλιάς των Οστρογότθων, πολιόρκησε τη Ρώμη με 150.000 στρατιώτες, σύμφωνα με τον ιστορικό Προκόπιο. Την πόλη υπεράσπιζε ο στρατηγός του Ιουστινιανού Βελισάριος, ο οποίος είχε βελτιώσει και ενισχύσει τα τείχη, οι πύργοι έγιναν 383, με 2066 παράθυρα. Η πολιορκία διήρκεσε περίπου 1 χρόνο και κατά την διάρκειά της ο Ουίτιγις διέταξε το κόψιμο όλων των αρχαίων υδραγωγείων που πήγαιναν νερό στη Ρώμη, ενώ ο Βελισάριος διέταξε τη φραγή τους για να μην μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ο εχθρός για να χωθεί κρυφά στην πόλη. Τελικά τα βυζαντινά στρατεύματα υπερίσχυσαν και ο Ουίτιγις έλυσε την πολιορκία. Πάντως ελάχιστα από τα υδραγωγεία λειτούργησαν και πάλι. To 593 μπροστά στα τείχη της Ρώμης καταφθάνουν οι Λομβαρδοί, και αργότερα, το 739, πάλι αυτοί απείλησαν να την πολιορκήσουν αλλά η πόλη σώθηκε γιατί ο Πάπας ζήτησε τη βοήθεια του Κάρολου Μαρτέλου. Τα Αυρηλιανά τείχη συνέχισαν να προστατεύουν τη Ρώμη για πολλούς αιώνες γι' αυτό πολυάριθμες επισκευές και επεμβάσεις πραγματοποιήθηκαν και τα μεταγενέστερα χρόνια από τους διάφορους Πάπες, μέχρι την ίδρυση του Ιταλικού κράτους τον 19ο αιώνα. Ο Πάπας Πίος Δ΄ (1499-1565), φοβούμενος επίθεση από τους Βερβερίνους πειρατές που λεηλατούσαν τα παράλια του Λάτιου, φρόντισε να επισκευασθούν και να ενισχυθούν τα Αυρηλιανά τείχη. Η επέμβαση αυτή συμπεριλάμβανε και την κατασκευή μιας πιο ευρείας οχύρωσης που αντικατέστησε τα Λεόντεια Τείχη. Αξιοσημείωτη επίσης η οικοδόμηση τον 16ο αιώνα 2 προμαχών από τον Αντόνιο ντα Σανγκάλο τον νεότερο στο νότιο τμήμα των τειχών, πλησίον την πύλης του Αγίου Σεβαστιανού, προμαχώνες που ανταποκρίνονταν καλύτερα από τις αρχαίες κατασκευές στη χρήση κανονιών. Με διαταγή του Πάπα Πίου Δ' η Πύλη Νομεντάνα είχε αντικατασταθεί από την Πύλη Πία, τα σχέδια της οποίας είχε επιμεληθεί ο Μιχαήλ Άγγελος. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1870, 50 μέτρα πέρα από την πύλη αυτή, ο ιταλικός στρατός κατάφερε με κανονιοβολισμούς να δημιουργήσει ένα ρήγμα στα τείχη και να εισέλθει στην πόλη, δίνοντας έτσι τέλος σε περισσότερα από χίλια χρόνια παπικής κοσμικής εξουσίας. Με την προσάρτηση της Ρώμης στο Βασίλειο της Ιταλίας ολοκληρώθηκε η ενοποίηση της Ιταλίας και το ρήγμα της πύλης Πίας έγινε το σύμβολο αυτής της ενοποίησης. Στις αρχές του 20ου αιώνα πραγματοποιήθηκαν αρκετές διανοίξεις στα τείχη για τη διέλευση των οχημάτων. Όσο και αν η αρχαιολογική υπηρεσία έχει προσπαθήσει να προστατέψει τα τείχη, τα προβλήματα του συνόλου είναι αρκετά: προμαχώνες έχουν δοθεί για οικιστική χρήση, ιδιωτικές κατοικίες, καταστήματα, τράπεζες, ακόμη και κρατικά κτίρια χτίστηκαν ακουμπώντας κυριολεκτικά πάνω στα τείχη έτσι ώστε να αλλοιώνεται η αρχική εμφάνιση των τειχών και να δημιουργούνται στατικά προβλήματα. Το δημοτικό ψήφισμα του 1980 ενάντια στις πολεοδομικές παραβιάσεις δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Το Πάσχα του 2001 σημειώθηκε μερική κατάρρευση του τείχους κοντά στην πύλη Αρδεατίνα μήκους περίπου 20 μέτρων, λόγω διεισδυτικών φαινομένων των ομβρίων υδάτων και λόγω έλλειψης συντήρησης του κτιριακού συγκροτήματος, παρόλο που ο Δήμος το 1999 είχε διαθέσει 30 δισεκατομμύρια λιρέτες για τις απαραίτητες επισκευές. Η ζημιά αποκαταστάθηκε πάντως το 2006. Μια νέα κατάρρευση μήκους 10 μέτρων σημειώθηκε την 1η Νοεμβρίου 2007 στο τμήμα των τειχών που βρίσκεται στην περιοχή του Σαν Λορέντσο. Μικρότερης έκτασης ζημιές συνεχίζουν να συμβαίνουν, όπως στις 27 Ιανουαρίου 2017 ένα μικρό κομμάτι των τειχών κατέρρευσε κοντά στο Υπουργείο Μεταφορών. Η δημιουργία της 3ης γραμμής του μετρό δημιούργησε και νέα στατικά προβλήματα σε κάποια σημεία του τείχους, όπως αυτό που βρίσκεται κοντά στον Άγιο Ιωάννη του Λατερανού. Το 2015 ο δήμαρχος της Ρώμης Ινιάτσιο Μαρίνο ανακοίνωσε ότι από το σύνολο των 12 χιλιομέτρων, τα 4 έχουν ανακαινιστεί με έξοδα του Δήμου και για την επισκευή των υπολοίπων 8 αναζητούνται 16 εκατομμύρια ευρώ. Παρά τα τόσα προβλήματα συντήρησης και αποκαταστάσης, η Ρώμη σήμερα είναι η μόνη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που διατηρεί ολόκληρο σχεδόν τον αρχαίο οχυρωματικό της περίβολο. Οι πύλες ήταν 18 και χωρίζονται σε 3 τύπους: στον 1ο τύπο ανήκουν αυτές οι οποίες ήταν αφετηρία των πιο σημαντικών οδικών αρτηριών προς την υπόλοιπη Ιταλία, είχαν 2 τόξα και στα πλαϊνά τους υψώνονταν δυο κυλινδρικοί πύργοι, στον 2ο τύπο ανήκουν αυτές με ένα τόξο και επίσης δύο κυλινδρικούς πύργους, ενώ στον 3ο τύπο ανήκουν όσες διέθεταν ένα μόνο τόξο και ορθογώνιους πύργους. Πύλη Φλαμίνια: (1ο-2ος τύπος) ήταν αφετηρία της οδού Φλαμίνιας, της σημαντικότερης οδού προς βορράν της Ρώμης, μετατράπηκε τον 15ο αιώνα στην Πύλη του Λαού (Porta del Popolo) Πύλη Πιντσιάνα: ίσως ήταν μια δευτερεύουσα δίοδος που δημιουργήθηκε κατά την ανακατασκευή του 5ου αιώνα Πύλη Σαλάρια: (2ος τύπος) αφετηρία της ομώνυμης οδού Πύλη Νομεντάνα: (2ος τύπος) ήταν αφετηρία της αρχαίας ομώνυμης οδού, εντοιχίστηκε και αντικαταστάθηκε με την Πύλη του Πίου καμιά εκατοστή μέτρα πιο πέρα, από όπου ξεκινά η τωρινή οδός Νομεντάνα Πύλη Πραιτοριάνα: οδηγούσε στο στρατόπεδο των πραιτοριανών. Η πύλη καταργήθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο όταν διέλυσε το σώμα των πραιτοριανών Πύλη Κλάουζα: (3ος τύπος) δημιουργήθηκε κατά την ανακατασκευή του 5ου αιώνα Πύλη Τιμπουρτίνα: (3ος τύπος) μετονομάστηκε σε Πόρτα Αγίου Λαυρεντίου Πύλη Πραινεστίνα-Λαμπικάνα: ήταν η διασταύρωση τριών υδραγωγείων και η αρχή των οδών Πραινεστίνα και Λαμπικάνα Πύλη Ασινάρια: (3ος τύπος) έπεσε σε αχρηστία όταν δημιουργήθηκε τον 16ο αιώνα η πύλη του Αγίου Ιωάννη Πύλη Μετρόνια: (3ος τύπος;) ήταν μια απλή δίοδος Πόρτα Λατίνα: (2ος τύπος) αρχή της ομώνυμης οδού Πύλη της Αππίας οδού: (1ος τύπος) αφετηρία της ομώνυμης οδού, έχει μετονομαστεί σε Πύλη του Αγίου Σεβαστιανού. Πρόκειται για την μεγαλύτερη και καλύτερα διατηρημένη πύλη των τειχών, από την οποία ξεκινούσε και μια από τις σπουδαιότερες ρωμαϊκές αρτηρίες. Στην τοιχοποιία της διακρίνουμε 5 διαφορετικές κατασκευαστικές φάσεις. Στους πύργους της λειτουργεί και το Μουσείο των Τειχών. Πύλη Αρντεατίνα: μάλλον δευτερεύουσα δίοδος Πύλη Οστιένσις: (1ος τύπος) οδηγούσε στο επίνειο της Ρώμης, την Όστια. Είναι μαζί με την Αππία, από τις πιο καλά συντηρημένες πύλες. Δυτικά της βρίσκεται ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ταφικά μνημεία της αυτοκρατορικής εποχής: η πυραμίδα του Γάιου Κέστιου, που ενσωματώθηκε και αυτή στα τείχη Πύλη Πορτουένσις: (1ος τύπος) αντικαταστάθηκε το 1644 από την Πύλη Πορτέζε Πύλη Αυρηλία: (3ος τύπος) αφετηρία της ομώνυμης οδού Πύλη Σεπτιμιάνα: (3ος τύπος;) καταργήθηκε κατά την Αναγέννηση Πύλη Κορνελία: βρισκόταν στην αριστερή όχθη του Τίβερη Σέρβια Τείχη Ρώμη Εφορεία Αρχαιοτήτων Ρώμης

Τα Αυρηλιανά Τείχη είναι ένα οχυρωματικό τείχος της Ρώμης, που κατασκευάστηκε μεταξύ 271 και 275 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα Αυρηλιανό για την ενίσχυση της άμυνας της πόλης ενάντια στις βαρβαρικές επιδρομές. Είχαν μήκος 19 χιλιόμετρα περίπου, από τα οποία σήμερα σώζονται τα 12,5 χλμ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%AC_%CE%A4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%B7

Αποστολικοί Πατέρες

Εκκλησιαστικοί Πατέρες Βαρνάβας Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων Ιγνάτιος Αντιοχείας Κλήμης Ρώμης Πολύκαρπος Σμύρνης Παπίας Ιεραπόλεως Encyclopædia Britannica 2007, λήμμα "Apostolic Father" (Αγγλικά). Καθολική Εγκυκλοπαίδεια, λήμμα "The Apostolic Fathers" (Αγγλικά). Αγουρίδης Σάββας, Ο Χριστιανισμός έναντι Ιουδαϊσμού και Ελληνισμού κατά το Β' αι. μ.Χ.: Αποστολικοί Πατέρες, Απολογητές, Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1997. Κρικώνης, Χρίστος, Αποστολικοί Πατέρες: Κλήμης Ρώμης, Ιγνάτιος Αντιοχείας, Πολύκαρπος Σμύρνης, Παπίας Ιεραπόλεως και διδαχή των Αποστόλων, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1995. Μουστάκης, Βασίλης, Οι αποστολικοί πατέρες, Αστήρ, Αθήνα 1986. Νικολαΐδης, Νίκος, Αποστολικοί Πατέρες: Γραμματολογική και θεολογική προσέγγιση, Πουρνάρας Π.Χ., Θεσσαλονίκη 2002. The New Testament in the Apostolic Fathers, Oxford Society, Oxford 1905. Ferguson, E., Encyclopedia of Early Christianity (2η έκδ.), Garland, New York 1990. Fischer, J. A., Die Apostolischen Väter, Munich 1956. Foster, Paul, The Writings of the Apostolic Fathers, T. & T. Clark Publishers, 2007. Goodspeed, E. J., The Apostolic Fathers: An American Translation, Harper & Brothers, New York 1950. Grant, R. M. , The Apostolic Fathers: A New Translation and Commentary (6 Τόμοι), Thomas Nelson, New York 1964–68. Holmes, Michael W., The Apostolic Fathers in English (3η έκδ.), Baker Academic, 2007. Βιβλιοπαρουσίαση από Timothy B. Sailors, «Bryn Mawr Classical Review: βιβλιοκρισία του The Apostolic Fathers: Greek Texts and English Translations». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-06-07. https://web.archive.org/web/20110607030416/http://bmcr.brynmawr.edu/2009/2009-07-08.html. Ανακτήθηκε στις 2012-08-26. μια καλή επισκόπηση και αξιολόγηση των τελευταίων εκδόσεων των Αποστολικών Πατέρων. Jefford, Clayton N., The Apostolic Fathers And the New Testament, Hendrickson Publishers, 2006.

Αποστολικοί Πατέρες αποκαλείται ένα σύνολο χριστιανών συγγραφέων οι οποίοι έζησαν μετά την αποστολική περίοδο και συνέγραψαν έργα που χρονολογούνται κατά κύριο λόγο στα τέλη του 1ου και τις αρχές του 2ου αιώνα μ.Χ. Για αρκετούς από τους αυτούς δεν υπάρχουν διαθέσιμες πληροφορίες, ενώ θεωρείται πιθανό ότι ορισμένοι από αυτούς γνώριζαν προσωπικά κάποιους από τους Αποστόλους. Τα έργα τους αποτελούν βασική πηγή πληροφοριών σχετικά με την Χριστιανοσύνη των δύο ή τριών γενεών μετά τους Αποστόλους του Ιησού. Αρχικά αποκαλούνταν απλώς «αποστολικοί», στα λατινικά apostolici. Το όνομα «Αποστολικοί Πατέρες» δεν αποτελεί αρχαία παραδοσιακή ονομασία αλλά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά κατά τον 6ο αιώνα, αφού πρώτα αναπτύχθηκε η αντίληψη περί της αυθεντίας των Πατέρων της εκκλησίας. Εντούτοις, το όνομα αυτό δεν χρησιμοποιήθηκε ευρύτερα παρά μόνο από τον 17ο αιώνα και έπειτα. Στους συγγραφείς αυτούς περιλαμβάνονται ο Κλήμης Ρώμης, ο Ιγνάτιος, ο Πολύκαρπος, ο Ερμάς, ο ψευδο-Βαρνάβας (πιθ. Αλεξανδρείας), ο Παπίας και οι ανώνυμοι συγγραφείς των έργων Διδαχή των Δώδεκα Αποστόλων, Επιστολή προς Διόγνητον, Επιστολή Βαρνάβα, και το Μαρτύριον Πολυκάρπου. Δεν θεωρούνται όλα τα περιεχόμενα των έργων των Αποστολικών Πατέρων ίσης θεολογικής αξίας, αλλά ως σύνολο είναι τα πιο πολύτιμα συγγράμματα από ιστορικής άποψης πέραν της Καινής Διαθήκης. Άλλοι συγγραφείς εκείνης της περιόδου, όπως ο Βαλεντίνος και ο Μαρκίων, δεν περιλαμβάνονται κάτω από αυτό τον τίτλο καθώς θεωρήθηκαν αιρετικοί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%AF_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82

Μπολέσλαφ Δ΄ ο Σγουρός

Ήταν ο δευτερότοκος (επιζήσας) γιος του Μπολέσλαφ Γ΄ του στραβόστομου, δούκα της Πολωνίας και της (2ης συζύγου του) Σαλώμης από τη Σουαβία, κόρης του Ερρίκου, κόμη του Μπεργκ. Από τον 1ο γάμο του πατέρα του, αδελφός του ήταν ο Βλάντισλαφ Β΄, ενώ από τη Σαλώμη αδελφοί του ήταν ο Μιέσκο Γ΄ ο Γηραιός, ο Ερρίκος του Σαντόμιρς και ο Καζιμίρ Β΄ ο Δίκαιος. Το 1138 ήταν 13 ετών, όταν απεβίωσε ο πατέρας του και σύμφωνα με τη διαθήκη έλαβε το νεοπαγές δουκάτο της Μαζοβίας. Κατά τα πρώτα έτη της εξουσίας του ήταν υπό την επιρροή της μητέρας του και του βοεβόδα Βσέμπορ, που φοβόταν τη φιλοδοξία του Βλάντισλαφ Β΄. Πράγματι ο τελευταίος προσπάθησε να ανακτήσει την ενότητα της χώρας και εκτόπισε τους νεαρούς δούκες. Νυμφεύτηκε πρώτα το 1137 τη Βιατσεσλάβα των Ρουρικιδών, κόρη του αγίου Βσέβολοντ πρίγκιπα τού Πσκοβ και Νόβγκοροντ. Είχε τέκνα: Μπόλεσλαβ 1156-1172, απεβ. 16 ετών. (μία κόρη) π. 1160-μετά το 1178, παντρεύτηκε τον Βασίλκο Γιαροσλάβιτς πρίγκιπα τού Σουμσκ & Ντοροχυτσύν. Λέσεκ π. 1162-1186, δούκας της Μαζοβίας. Magdalena Biniaś-Szkopek: Bolesław IV Kędzierzawy - książę Mazowsza i princeps. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2009. ISBN 978-83-7177-603-8.

Ο Μπολέσλαφ Δ΄ ο Σγουρός, πολων. Bolesław ΙV kędzierzawy (π. 1125 - 5 Ιανουαρίου 1173) από τον Οίκο των Πιαστ ήταν δούκας της Μαζοβίας (1138-73) και υψηλός δούκας της Πολωνίας (1146-73).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CF%83%CE%BB%CE%B1%CF%86_%CE%94%CE%84_%CE%BF_%CE%A3%CE%B3%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%8C%CF%82

Τζον Άκτον

Ο Τζον γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1736 στη Μπεζανσόν της Γαλλίας, γιος του Έντουαρντ Άκτον, ενός αγγλικής καταγωγής γιατρού που είχε εγκατασταθεί στην πόλη αυτή, δισέγγονος του σερ Γουόλτερ Άκτον, 2ου βαρονέτου (1623-1665) του Άλντεναμ Παρκ του Μόρβιλ, στο Σροπσάιρ της Αγγλίας. Το 1791, σε ηλικία 55 ετών, ο Τζον διαδέχθηκε τον δεύτερο εξάδελφό του ως 6ος βαρονέτος. Υπηρέτησε υπό τον θείο του στο ναυτικό του Μεγάλου Δουκάτου της Τοσκάνης. Το 1773, ενώ υπηρετούσε ως καπετάνιος της τοσκάνικης φρεγάτας Austria, κατέστρεψε πολλά πλοία στον κόλπο της Τύνιδας. Ενώ έπλεε στα ανοικτά του Τετουάν, πληροφορήθηκε ότι δύο αλγερινά ζεμπέκια και πέντε Σαλέ Ρόβερ επρόκειτο να εισέλθουν στη Μεσόγειο. Στις 14 Οκτωβρίου παρατήρησε στα ανοικτά του ακρωτηρίου Σπαρτέλ, δύο σκάφη να κατευθύνονται προς τα στενά- το ένα έδεσε κάτω από το ακρωτήριο, περιμένοντας προφανώς τον συνοδό του, με τον οποίο αντάλλασσε σήματα, αλλά πυκνή ομίχλη το απέκρυψε για τρεις ώρες: όταν η ομίχλη διαλύθηκε, βρισκόταν σχεδόν σε απόσταση βολής, με τη σημαία του Σαλέ να κυματίζει, ένα σήμα αναρτημένο και όλα έτοιμα για δράση. Ο Άκτον το έφερε αμέσως σε απόσταση μισής βολής από μουσκέτα και έριξε πυρά από όλα τα όπλα- έριξε τις σημαίες του και καταλήφθηκε μετά από αδύναμη αντίσταση χωρίς βοήθεια από τη συνοδεία του. Είχε 24 πυροβόλα και τα υπολείμματα του πληρώματός του, που ανέρχονταν σε 80 αιχμαλώτους, στάλθηκαν στο πλοίο Austria. Αφού εξασφάλισε αυτό το λάφυρο, ο Άκτον καταδίωξε τη δεύτερη φρεγάτα και την έριξε στην ξηρά κοντά στο Αλγέρι, αλλά περιμένοντας μια ευνοϊκή στιγμή για να ολοκληρώσει το έργο του, μια άλλη φρεγάτα του Σαλέ και δύο ξιπέκια τον πλησίασαν. Μετά από σύντομη καταδίωξη η φρεγάτα οδηγήθηκε στην ξηρά από το Austria και καταστράφηκε με δύο ακροβολισμούς. Στη συνέχεια ο Άκτον καταδίωξε ένα xebec έξω από το λιμάνι της Λαράς και άνοιξε πυρ, αλλά υπό την κάλυψη των πυροβολαρχιών μπήκε με ασφάλεια. Η δεύτερη φρεγάτα ήταν επίσης 24 πυροβόλων, τα xebecs 23 και 16 πυροβόλων το καθένα, αλλά η δεύτερη διέφυγε ενώ η άλλη είχε εμπλακεί με τον Άκτον. Στη συνέχεια ανακάλυψε ότι σχημάτιζαν μία μοίρα και είχαν αφήσει το Λαράς για να καταλάβουν το Austria, αλλά ούτε ένας Τοσκανός ναυτικός δεν σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της εκστρατείας.Το 1775 διοικούσε τις φρεγάτες της Τοσκάνης στην υπό ισπανική ηγεσία εισβολή στο Αλγέρι. Όσον αφορά την ολέθρια αποβίβαση, κατά την οποία οι Ισπανοί παρασύρθηκαν σε παγίδα από την προσποιητή υποχώρηση των Αλγερινών, ο ταξιδιωτικός συγγραφέας Χένρι Σουίνμπερν έγραψε ότι οι Ισπανοί θα είχαν "σπάσει και σφαγιαστεί μέχρι τελικής πτώσεως... αν ο κ. Άκτον, ο Τοσκανός διοικητής, δεν είχε κόψει τα σχοινιά του και δεν είχε αφήσει τα πλοία του να φτάσουν στην ακτή ακριβώς τη στιγμή που ο εχθρός ερχόταν κατά πάνω μας ολοταχώς. Τα αδιάκοπα πυρά των μεγάλων πυροβόλων του, που ήταν γεμάτα με βλήματα από στέμφυλα, όχι μόνο τους σταμάτησαν στην πορεία τους, αλλά τους υποχρέωσαν να υποχωρήσουν με μεγάλες απώλειες". Το 1779 η βασίλισσα Μαρία Καρολίνα της Νάπολης έπεισε τον αδελφό της, τον μεγάλο δούκα Λεοπόλδο της Τοσκάνης, να επιτρέψει στον Άκτον, τον οποίο της είχε συστήσει ο πρίγκιπας του Καραμανίκο, να αναλάβει την αναδιοργάνωση του ναπολιτάνικου ναυτικού. Η ικανότητα που επέδειξε σε αυτό οδήγησε στη γρήγορη προαγωγή του. Έγινε αρχιστράτηγος τόσο του στρατού όσο και του ναυτικού του Βασιλείου της Νάπολης, υπουργός Οικονομικών και, τελικά, πρωθυπουργός.Η πολιτική του, η οποία σχεδιάστηκε σε συνεργασία με τον σερ Ουίλιαμ Χάμιλτον, τον Άγγλο πρεσβευτή στη Νάπολη, είχε ως στόχο την απομάκρυνση της ισπανικής επιρροής από τη Νάπολη και την αντικατάστασή της από την επιρροή της Βρετανίας και της Αυστρίας. Η πολιτική αυτή οδήγησε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τη Γαλλία και το γαλλικό κόμμα στην Ιταλία.Ο ναπολιτάνικος στόλος, ο οποίος όταν ο Άκτον εισήλθε στην υπηρεσία της Νάπολης ήταν πρακτικά ανύπαρκτος, αυξήθηκε μέχρι το 1798 σε 120 πλοία με 1.200 κανόνια, ενώ οι χερσαίες δυνάμεις είχαν τετραπλασιαστεί από 15 σε 60 χιλιάδες. Όμως, τα συμφέροντα της Νάπολης δεν προωθήθηκαν σε κανέναν βαθμό από την αλαζονική πολιτική που εγκαινιάστηκε με αυτόν τον τρόπο, η οποία κατέληξε γρήγορα σε καταστροφή. Παρόλο που ο Άκτον είχε ως στόχο να επεκτείνει το εμπόριο της χώρας αυξάνοντας τις διευκολύνσεις των εσωτερικών επικοινωνιών και αποκαθιστώντας ορισμένα από τα σημαντικότερα λιμάνια, η αυξημένη φορολογία που απαιτούνταν για τη στήριξη του στρατού και του ναυτικού αντιστάθμισε σε μεγάλο βαθμο αυτές τις προσπάθειες και προκάλεσε έντονη δυσφορία και γενική δυσαρέσκεια. Η εισαγωγή ξένων αξιωματικών στις υπηρεσίες, η οποία είχε προκαλέσει τη δυσαρέσκεια των ανώτερων τάξεων, ενισχύθηκε περαιτέρω όταν ο στόλος τέθηκε υπό τις διαταγές του Βρετανού ναυάρχου Οράτιου Νέλσον.Αν και ο Νέλσον και ο βρετανικός στόλος είχαν εξαλείψει τη γαλλική ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο με τη νίκη του στη Ναυμαχία του Νείλου τον Αύγουστο του 1798, σώζοντας έτσι το Βασίλειο της Νάπολης από τη ναυτική κατάκτηση από την επαναστατική Γαλλία, οι γαλλικοί στρατοί εισήλθαν στη βόρεια Ιταλία, όπου γνώρισαν επιτυχίες. Σε απάντηση, τον Δεκέμβριο του 1798, ο βασιλιάς και η βασίλισσα, μαζί με τον Άκτον, τον Χάμιλτον (και τη σύζυγό του Λαίδη Έμμα Χάμιλτον), με διαταγή του Νέλσον απομακρύνθηκαν από τη Νάπολη με το πλοίο HMS Vanguard στην πρωτεύουσα του βασιλιά, το Παλέρμο της Σικελίας. Εκεί, απαλλαγμένοι από τη βασιλική παρουσία, οι Ναπολιτάνοι πολίτες και ευγενείς που συμμερίζονταν τα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης ίδρυσαν αμέσως τη βραχύβια Παρθενόπεια Δημοκρατία, με τη βοήθεια των Γάλλων. Ωστόσο, η μοναρχία αποκαταστάθηκε στη Νάπολη πέντε μήνες αργότερα με τη βοήθεια στρατευμάτων από την Καλαβρία, που ονομάστηκε Sanfedisti, υπό την ηγεσία του καρδινάλιου Ρούφο. Για να αποκαταστήσει την τάξη και με τη συγκατάθεση της βασίλισσας και τη βοήθεια του Ρούφο, ο Άκτον εγκαθίδρυσε στη Νάπολη τη Χούντα του Κράτους, ένα καθεστώς τρόμου κατά τη διάρκεια του οποίου πολλοί επιφανείς πολίτες οδηγήθηκαν στη φυλακή ή εκτελέστηκαν.Το 1804 ο Άκτον απομακρύνθηκε από την εξουσία, κατόπιν απαίτησης της Γαλλίας, αλλά παρόλα αυτά συμβούλευσε τον βασιλιά, ο οποίος είχε συμφωνήσει σε συμμαχία με τον Ναπολέοντα, να επιτρέψει σε βρετανικά και ρωσικά στρατεύματα να αποβιβαστούν στη Νάπολη. Στον Άκτον χορηγήθηκε σύνταξη 3000 δουκάτων και ανακηρύχθηκε δούκας της Μόντιτσα, από την οποία παραιτήθηκε αργότερα. Λίγο αργότερα ο υπουργός αποσύρθηκε, αλλά όταν οι Γάλλοι εισήλθαν στη Νάπολη το 1806, ο ίδιος μαζί με τη βασιλική οικογένεια κατέφυγε και πάλι στη Σικελία. Μια επιστολή την 25η Ιουλίου 1809 ανέφερε ότι ο Άκτον "επέστρεψε πριν από λίγες ημέρες από τα λουτρά της Τερμίνας, χωρίς να ωφεληθεί καθόλου από τα νερά τους. Οι οδυνηρές συνέπειες ενός παραλυτικού εγκεφαλικού επεισοδίου και μιας σοβαρής πτώσης πέρυσι, επιδεινώνονται τώρα από μια σχεδόν πλήρη στέρηση της όρασης". Το 1791, σε ηλικία 55 ετών, κληρονόμησε το βαρονείο Άκτον και τις περιουσίες του μετά το θάνατο του δεύτερου ξαδέρφου του, Ρίτσαρντ Άκτον, 5ου βαρονέτου του Άλντεναμ Παρκ στο Σροπσάιρ. Στις 2 Φεβρουαρίου 1800, σε ηλικία 63 ετών, παντρεύτηκε τη 13χρονη ανιψιά του Μαίρη Αν Άκτον, τη μεγαλύτερη κόρη του νεότερου αδελφού του στρατηγού Τζόζεφ Έντουαρντ Άκτον (1737-1830). Ο γάμος φαίνεται ότι έγινε για δυναστικούς σκοπούς για να διατηρηθεί ο έλεγχος του πλούτου της οικογένειας και απαιτούσε παπική απονομή λόγω συγγένειας. Στο άκουσμα της είδησης ο Νέλσον σχολίασε "ποτέ δεν είναι αργά για να κάνεις το σωστό" και μετά την άφιξή του στη Νάπολη διοργάνωσε πάρτι για τους νεόνυμφους στη ναυαρχίδα του, το Foudroyant. "Ανυψώνοντας την τέντα κατά είκοσι πόδια, αφαιρώντας τα κανόνια και ντύνοντας τα κατάρτια με μετάξι, δόθηκαν δύο ευρύχωρα δωμάτια, τα οποία ήταν υπέροχα διακοσμημένα- και όταν φωτίστηκαν το βράδυ, παρουσίαζαν πραγματικά μια παραμυθένια εμφάνιση, ενώ η μουσική που έπλεε πάνω από τα ήρεμα νερά αυτού του όμορφου κόλπου ήταν απαλή. Όλοι οι ευγενείς της αυλής, με εξαίρεση τον βασιλιά και τη βασίλισσα, ήταν εκεί". Οι εορτασμοί αμαυρώθηκαν κάπως όταν ένας μεθυσμένος Άγγλος υποπλοίαρχος έριξε κατά λάθος μια Ιταλίδα πριγκίπισσα στο νερό (στην ανάδυση αυτή απαίτησε έξαλλη να τον κρεμάσουν από τον βραχίονα του προαυλίου).Από τη σύζυγό του απέκτησε τρία παιδιά: Σερ Φέρντιναντ Ντάλμπεργκ-Άκτον, 7ος Βαρονέτος (1801–1837), πρωτότοκος γιος και κληρονόμος, γιος του οποίου ήταν ο Τζων Έμεριχ Έντουαρντ Ντάλμπεργκ Άκτον, 1ος Βαρόνος Άκτον. Καρδινάλιος Κάρολος Ιανουάριος Έντουαρντ Άκτον (1803–1847) Ελίζαμπεθ Άκτον (1806–1850), η οποία παντρεύτηκε τον Σερ Ρόμπερτ Θροκμόρτον, 8ο Βαρονέτο, από την Έπαυλη Κόουτον του Γόργουικσάιρ. Πέθανε στο Παλέρμο στις 12 Αυγούστου 1811, σε ηλικία 75 ετών, και "του ετοιμάστηκε μια υπέροχη κηδεία- αλλά κατά τη διάρκεια της πομπής, έπεσε μια τόσο δυνατή βροχή, ώστε το σώμα παρέμεινε εγκαταλελειμμένο στο δρόμο για μεγάλο χρονικό διάστημα".Ο Άκτον θάφτηκε στην εκκλησία της Santa Ninfa dei Crociferi, όπου σώζεται το επιτείχειο μνημείο, όπου απεικονίζεται γλυπτά (όλα ανάγλυφα) η προτομή του μέσα σε δαφνοστεφανωμένο περιδέραιο και ένα αρχαίο τρόπαιο όπλων πάνω από μια αετωματική σαρκοφάγο με τη μορφή μιας διπλής φτερωτής Σφίγγας. Henderson, Thomas Finlayson (1885). «Acton, John Francis Edward». Στο: Leslie, Stephen. Dictionary of National Biography. 1. London: Smith, Elder & Co.

Ο Σερ Τζον Φράνσις Έντουαρντ Άκτον (αγγλικά: Sir John Francis Edward Acton, 6th Baronet‎, 3 Ιουνίου 1736 - 12 Αυγούστου 1811) ήταν Άγγλος ευγενής γαλλικής καταγωγής, ο οποίος υπηρέτησε ως διοικητής των ναυτικών δυνάμεων του Μεγάλου Δουκάτου της Τοσκάνης και αργότερα ως πρωθυπουργός του Βασιλείου της Νάπολης υπό τον Φερδινάνδο Δ΄. Υπηρέτησε στη Νάπολη κατά τη διάρκεια της ταραγμένης περιόδου, όταν ο ενθουσιασμός της Γαλλικής Επανάστασης υπό τον Ναπολέοντα σάρωνε την Ευρώπη και απειλούσε να εξαφανίσει τη μοναρχία που υπηρετούσε.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD_%CE%86%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD

Eloy

Το συγκρότημα πήρε το όνομα του από την ομώνυμη φυλή μεταλλαγμένων στο μυθιστόρημα με τίτλο "Η Μηχανή του Χρόνου" του Χ. Τζ. Γουέλς, όπου περιγράφεται η κατάσταση της ανθρωπότητας 800.000 χρόνια αργότερα. Οι Eloy σχηματίστηκαν το 1969 από τον κιθαρίστα Φρανκ Μπόρνεμαν με σκοπό να είναι το προσωπικό του σχήμα. Το συγκρότημα έδωσε την πρώτη του συναυλία στο Ανόβερο, στις 29 Απριλίου 1970 και λίγο αργότερα κέρδισε σε διαγωνισμό ταλέντων παίζοντας δύο δικές του συνθέσεις, με αποτέλεσμα να υπογράψουν το πρώτο τους δισκογραφικό συμβόλαιο. Εκτός του Μπόρνεμαν, η σύνθεση του συγκροτήματος περιελάμβανε τον τραγουδιστή και πιανίστα Έριχ Σρίβερ, τον κιθαρίστα Μάνφρεντ Βιτσόρκε, τον μπασίστα Βόλφγκανγκ Στέκερ και το ντράμερ Χέλμουτ Ντρατ. Η πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία ήλθε με το σινγκλ "Daybreak", το 1970.Το 1971, υπέγραψαν στη "Phillips Records" και μετέβησαν στο Αμβούργο για την ηχογράφηση του πρώτου τους δίσκου με τίτλο "Eloy". Λόγω ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος, ο Ντρατ αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το συγκρότημα, δίνοντας τη θέση του στον Φριτζ Ράντοβ, ενώ την ίδια περίοδο αποχώρησε και ο Σρίβερ, με τον Μπόρνεμαν να αναλαμβάνει και τα φωνητικά και τον Βιτσόρκε τα πλήκτρα, επεκτείνοντας τη μουσική πολυπλοκότητα του σχήματος. Η νέα σύνθεση ηχογράφησε το άλμπουμ "Inside" τον Σεπτέμβριο του 1972 στο "Windrose Studio" του Αμβούργου, με τον δίσκο να κυκλοφορεί το 1973 μέσω της "Harvest Records". Το "Inside" υπήρξε η απαρχή του χαρακτηριστικού ήχου των Eloy, με δυναμικές κιθάρες και πολύπλοκες συνθέσεις. Με τον μπασίστα Λούτγιεν Γιάνσεν να εντάσσεται στο συγκρότημα, ηχογράφησαν στις αρχές του 1974 τον δίσκο "Floating", συνεχίζοντας την ανοδική τους πορεία. Ακολούθησε το "Power and the Passion" την επόμενη χρονιά, ο πρώτος concept δίσκος των Eloy, στον οποίο συμμετείχε για πρώτη φορά ο ρυθμικός κιθαρίστας Ντέτλεφ Σβάαρ.Τα μέλη του συγκροτήματος αντιμετώπισαν προσωπικές διαμάχες, επηρεασμένα από τον μάνατζερ Τζέι Πάρτριτζ, με αποτέλεσμα την αποχώρηση όλων των μελών πλην του Μπόρνεμαν. Παρ' όλα αυτά, η "ΕΜΙ" στήριξε την προσπάθεια του κιθαρίστα, βοηθώντας τον να βρει νέους μουσικούς. Τα νέα μέλη του σχήματος ήταν ο κιθαρίστας Ντέτλεφ Σμίντχεν, ο οποίος τελικά ανέλαβε τα πλήκτρα, ο μπασίστας Κλάους Πέτερ Μάτζιολ και ο ντράμερ Γιούργκεν Ρόζενταλ. Η μουσική των Eloy έγινε ατμοσφαιρική και ορχηστρική, με τους μυστικιστικούς στίχους του Ρόζενταλ να ταιριάζουν στο ύφος τους. Τον Αύγουστο του 1976, ηχογράφησαν τον δίσκο "Dawn" στα "Nedeltschev Studios" της Κολωνίας με τη βοήθεια ορχήστρας. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στα τέλη της χρονιάς, με το συγκρότημα να πραγματοποιεί δύο περιοδείες για την προώθηση του. Η δημοτικότητα του συγκροτήματος είχε ανέβει στο υψηλότερο επίπεδο μέχρι τότε, με το "Ocean" του 1977 να μπαίνει στα γερμανικά τσαρτ φθάνοντας στο # 28 και παραμένοντας μέχρι σήμερα ο δίσκος των Eloy με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, αφού έγινε χρυσός το 1995, ξεπερνώντας τα 250.000 αντίτυπα. Το συγκρότημα θεωρούνταν ένας από τους κύριους εκπροσώπους του progressive rock και η περιοδεία που ακολούθησε περιλάμβανε σόου με λέιζερ, το οποίο συνδυαζόμενο με τη μουσική του σχήματος προσέλκυσε όλο και μεγαλύτερο αριθμό θεατών. Το επίπεδο των ζωντανών τους εμφανίσεων αποτυπώθηκε στο άλμπουμ "Eloy Live", το οποίο αποτέλεσε το δεύτερο Top-40 άλμπουμ του συγκροτήματος.Τα μέλη των Eloy μετέβησαν στη Γαλλία με σκοπό τη δημιουργία νέων συνθέσεων, αλλά νέες διαμάχες ξέσπασαν ανάμεσα στον Μπόρνεμαν και τον Ρόζενταλ, αυτή τη φορά λόγω της στιχουργικής κατεύθυνσης του νέου άλμπουμ. Στα τέλη του 1978, ηχογράφησαν το "Silent Cries and Mighty Echoes" στα "Sound N Studios" της Κολωνίας. Ο δίσκος έφθασε στο # 17 στην πατρίδα του συγκροτήματος, την υψηλότερη θέση από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ της καριέρας τους, άλλα τα μεταξύ τους προβλήματα συνεχίστηκαν, αυτή τη φορά λόγω της δημιουργίας ενός στούντιο για το συγκρότημα στο Ανόβερο. Προς το τέλος της περιοδείας για την προώθηση του άλμπουμ, στο σχήμα εντάχθηκε ως δεύτερος κιθαρίστας ο Χάνες Αρκόνα, αλλά αποχώρησαν οι Ντέτλεφ Σμίντχεν και Γιούργκεν Ρόζενταλ. Νέα μέλη του συγκροτήματος ήταν ο κιμπορντίστας Χάνες Φόλμπερτ και ο ντράμερ Τζιμ ΜακΓκίλιβρεϊ, με τη νέα σύνθεση να ηχογραφεί στο δικό τους "Horus Sound Studio" τον δίσκο "Colours", την άνοιξη του 1980. Τα κομμάτια του άλμπουμ ήταν μικρότερα σε διάρκεια και με πιο straight rock κατεύθυνση, παραμερίζοντας το ατμοσφαιρικό κομμάτι της μουσικής τους. Μερίδα των οπαδών των Eloy έδειξε την απογοήτευση της όταν κομμάτια του νέου δίσκου παίζονταν ζωντανά, ωθώντας τον Μπόρνεμαν στη δημιουργία ενός νέου concept άλμπουμ. Ο κιθαρίστας συνέθεσε αρκετό υλικό για ένα διπλό δίσκο, αλλά η δισκογραφική εταιρεία του συγκροτήματος τον πίεσε να ηχογραφήσει δύο άλμπουμ τα οποία θα κυκλοφορούσαν σε μικρό χρονικό διάστημα. Η μουσική των άλμπουμ αποτελούσε μία μίξη του παλιότερου ατμοσφαιρικού τους ήχου με τη νέα κατεύθυνση που είχαν πάρει στο "Colours". Τα "Planets" και "Time to Turn" κυκλοφόρησαν με διαφορά μερικών μηνών, με τον Αρκόνα να παίζει κιθάρα και πλήκτρα, κάτι που επανέλαβε και στις περιοδείες που ακολούθησαν. Ο Φριτζ Ράντοβ επέστρεψε στο συγκρότημα, αλλά η δημοτικότητα των Eloy ακολούθησε πτωτική πορεία λόγω της ανόδου της new wave μουσικής, η οποία αντικατέστησε το progressive rock, μειώνοντας τις πωλήσεις των δίσκων του συγκροτήματος αλλά και της πληρότητας των συναυλιακών τους χώρων. Η "Heavy Metal Records" υπήρξε η πρτώτη εταιρεία που τους προώθησε στη Μεγάλη Βρετανία, με τα δύο τελευταία τους άλμπουμ να κυκλοφορούν με εξώφυλλα σχεδιασμένα από τον Ρόντνι Μάθιους, λαμβάνοντας ιδιαίτερα θετικές κριτικές από τα βρετανικά ΜΜΕ.Η πτώση των πωλήσεων οδήγησε σε νέες διαμάχες ανάμεσα στα μέλη του σχήματος, οι οποίες αποτυπώθηκαν στο άλμπουμ "Performance" του 1983, με αποτέλεσμα ο δίσκος να φθάσει μόλις στο # 65 των γερμανικών τσαρτ.Η εμπορική αποτυχία των τελευταίων τους άλμπουμ, οδήγησε τους Eloy στην επιστροφή στον ατμοσφαιρικό ήχο με τον οποίο έγιναν γνωστοί, ηχογραφώντας τον δίσκο "Metromania". Παρ' όλα αυτά, οι εντάσεις συνεχίστηκαν, με τον Μπόρνεμαν να δηλώνει εξουθενωμένος μετά και την ολοκλήρωση της παραγωγής του δίσκου, ενώ τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ασχολήθηκαν με το σάουντρακ της ταινίας "Codename: Wildgeese". Το "Metromania" έλαβε θετικές κριτικές από κοινό και ΜΜΕ, με αποτέλεσμα το συγκρότημα να λάβει μία πρόσκληση από το ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο "BBC" για δύο εμφανίσεις στο "Marquee Club" του Λονδίνου, οι οποίες ηχογραφήθηκαν.Οι Eloy είχαν την ευκαιρία να προωθήσουν τη μουσική τους στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά οι εσωτερικές έριδες και η κούραση από τις συνεχείς περιοδείες και ηχογραφήσεις, τους οδήγησαν στη διάλυση. Το 1988, ο Μπόρνεμαν, μαζί με τον κιμπορντίστα Μίκαελ Γκέρλαχ έγραψαν τα κομμάτια τα οποία θα αποτελούσαν τον δίσκο "Ra". Το άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1988 και μπήκε στους καταλόγους επιτυχιών της Γερμανίας. Η σύνθεση του συγκροτήματος συμπληρώθηκε από γκεστ μουσικούς, αφού ο Μπόρνεμαν φοβόταν να μην επαναληφθούν τα προβλήματα του παρελθόντος. Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν στον κιθαρίστα να συνεχίσει τη δραστηριότητα των Eloy απευθείας, με την επόμενη δισκογραφική τους δουλειά να πραγματοποιείται το 1992, όταν κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Destination", με τον ήχο τους να περιλαμβάνει λιγότερα πλήκτρα και περισσότερες κιθάρες.Την επόμενη χρονιά, οι Eloy γιόρτασαν τα 25 τους χρόνια με την κυκλοφορία δύο συλλογών τραγουδιών με τίτλο "Chronicles I" και "Chronicles IΙ", με επανηχογραφήσεις των κλασικών τους κομματιών από τη σύνθεση η οποία τα ηχογράφησε. Για το συγκεκριμένο πρότζεκτ, ο Κλάους Πέτερ Μάτζιολ επέστρεψε στο συγκρότημα, παραμένοντας ως τρίτο μόνιμο μέλος των Eloy και την άνοιξη του 1994 κυκλοφόρησαν το "The Tides Return Forever", περιοδεύοντας για πρώτη φορά κατά τη δεκαετία του '90. Τη σύνθεση τους συμπλήρωσε ο ντράμερ Μπόντο Σοπφ και ο κιθαρίστας και κιμπορντίστας Στιβ Μαν, όπως και οι τραγουδίστριες Σουζάν Σέτσλε και Τίνα Λουξ.Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου συνεχίστηκε το 1995, πριν το συγκρότημα επιστρέψει στο στούντιο για να ηχογραφήσει το άλμπουμ "Ocean 2: The Answer", το οποίο κυκλοφόρησε το 1998 μέσω της "GUN Records". Ο δίσκος έλαβε θετικές κριτικές και το συγκρότημα πραγματοποίησε μία ακόμη περιοδεία, μετά το πέρας της οποίας σταμάτησε τις δραστηριότητες του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το 2003, η "ΕΜΙ" κυκλοφόρησε τη διπλή συλλογή "Timeless Passages", όπως και επανεκδόσεις της δισκογραφίας των Eloy. Έξι χρόνια αργότερα, στις 20 Νοεμβρίου 2009, κυκλοφόρησε το 17ο στούντιο άλμπουμ του συγκροτήματος με τίτλο "Visionary", ακολουθούμενο από το box-set "The Legacy Box", την επόμενη χρονιά.Η προγραμματισμένη περιοδεία για το 2012 αναβλήθηκε λόγω ατυχήματος του Μπόρνεμαν, με αποτέλεσμα μία σύντομη γερμανική περιοδεία τον Ιανουάριο του 2013. Σε αυτήν την περιοδεία ηχογράφησαν το διπλό "Reincarnation on Stage", τον πρώτο τους δίσκο που μπήκε στο Top-40 της πατρίδας τους μετά από τριάντα χρόνια. ELOY Legacy Eloy | Music Biography, Streaming Radio and Discography | Allmusic Eloy Discography at Discogs Επίσημη ιστοσελίδα Eloy στο γερμανικό λεξικό της Ροκ Ελληνικό Φαν Κλαμπ

Οι Eloy είναι γερμανικό progressive rock συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1969 στο Ανόβερο και θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους της πατρίδας του για το συγκεκριμένο μουσικό είδος. Η μουσική τους παρουσίαζε στοιχεία space rock στα πρώτα τους άλμπουμ, με ιδιαίτερη έμφαση στα πλήκτρα και το συνθεσάιζερ, ενώ ο ήχος τους ήταν ιδιαίτερα επηρεασμένος από συγκροτήματα όπως οι Pink Floyd, King Crimson, Yes και Moody Blues. Στη συνέχεια της καριέρας τους υιοθέτησαν ένα ύφος ατμοσφαιρικού, συμφωνικού progressive rock.

https://el.wikipedia.org/wiki/Eloy

Πιέρ Τεράιγ ντε Μπαγιάρ

Ο Πιέρ Τεράιγ ντε Μπαγιάρ γεννήθηκε το 1475 ή το 1476 σε οικογένεια ευγενών στο κάστρο του Μπαγιάρ, κοντά στη Γκρενόμπλ, τότε στην ιστορική επαρχία Ντωφινέ του βασιλείου της Γαλλίας. Το 1486, σε ηλικία 11 χρονών μπήκε ως νεαρός ευγενής στην υπηρεσία του δούκα Καρόλου Α΄ της Σαβοΐας και στη συνέχεια του βασιλιά Καρόλου Η' της Γαλλίας. Ακολούθησε τον βασιλιά στην εκστρατεία του εναντίον της Νάπολης το 1494, πολέμησε στη μάχη του Φορνόβο και χρίστηκε ιππότης για τη γενναιότητά του.Συμμετείχε στις ιταλικές εκστρατείες του Λουδοβίκου ΙΒ', συμμετείχε στην κατάληψη του δουκάτου του Μιλάνου, συνελήφθη, αλλά αμέσως απελευθερώθηκε ξανά από τον Λουντοβίκο Σφόρτσα, έλαβε μέρος στη μάχη της Νοβάρα και πολέμησε τους Ισπανούς στο βασίλειο της Νάπολης το 1503. Ο Μπαγιάρ διακρίθηκε για την υπεράσπιση της γέφυρας στο Γκαριλιάνο, μόνος εναντίον 200 ιππέων, γεγονός που του προσέδωσε τόση δόξα ώστε ο Πάπας Ιούλιος Β' προσπάθησε να τον προσελκύσει στον στρατό του, χωρίς επιτυχία.Τραυματίστηκε άσχημα στη Μπρέσα (1512), ωστόσο έσπευσε στη μάχη της Ραβένας τον ίδιο χρόνο. Το 1513 συνελήφθη από τους Άγγλους στην Πικαρδία, αλλά απελευθερώθηκε χωρίς λύτρα από τον αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό και τον βασιλιά Ερρίκο Η'. Το 1515, διορίστηκε Γενικός τοποτηρητής του Ντωφινέ και τον ίδιο χρόνο συνόδευσε τον Φραγκίσκο Α' της Γαλλίας στον πόλεμο της Ιταλίας. Προετοίμασε την πορεία από περάσματα στις Άλπεις, συνέλαβε αιχμάλωτο τον παπικό στρατηγό Πρόσπερο Κολόννα στη Βιλαφράνκα και πολέμησε με τέτοια γενναιότητα στη μάχη του Μαρινιάνο που ο βασιλιάς του ζήτησε να τον χρίσει ιππότη. Το 1521 ο Μπαγιάρ με 1.000 άνδρες υπερασπίστηκε την πολιορκημένη Μεζιέρ εναντίον στρατού 35.000 ανδρών του Καρόλου Ε' και μετά από έξι εβδομάδες τους ανάγκασε να λύσουν την πολιορκία. Για το κατόρθωμά του, ο Φραγκίσκος Α' του παραχώρησε ένα σώμα 100 ανδρών, μια τιμή η οποία απονέμονταν μόνο σε πρίγκιπες βασιλικού οίκου. Όταν το 1524 ο Γκιγιώμ ντε Μπονιβέ, που στάλθηκε στην Ιταλία από τον Φραγκίσκο Α' για να ανακτήσει το δουκάτο του Μιλάνου, τραυματίστηκε στην υποχώρηση, ανέθεσε στον Μπαγιάρ τη διοίκηση του στρατού. Ο Μπαγιάρ προάσπιζε ως οπισθοφυλακή τη διέλευση της Σέζια στο Πεδεμόντιο, όταν πυροβολήθηκε από βλήμα αρκεβούζιου, που έσπασε τη σπονδυλική του στήλη. Όταν ο πρώην κοντόσταυλος της Γαλλίας και μετά τη φυγή του από τη Γαλλία διοικητής των στρατευμάτων του Καρόλου Ε' Κάρολος Γ΄ ντε Μπουρμπόν, ήρθε να τον επισκεφθεί τραυματισμένο και λυπήθηκε γι' αυτόν, ο Μπαγιάρ του είπε: «Δεν πρέπει να λυπάσαι εμένα, αλλά τον εαυτό σου, που σήκωσες όπλα ενάντια στον βασιλιά και την πατρίδα» Πέθανε λίγο αργότερα, στις 30 Απριλίου 1524 σε ηλικία περίπου 48 ετών. Ως στρατιωτικός, ο Μπαγιάρ θεωρήθηκε η επιτομή της ιπποσύνης και ένας από τους πιο ικανούς διοικητές της εποχής. Το όνομά του ήταν πάντα συνώνυμο με απαράμιλλη γενναιότητα, πλήρη πίστη στον βασιλιά του και ιπποτικό πνεύμα. Αιχμαλωτίσθηκε δύο φορές και ελευθερώθηκε χωρίς λύτρα από τους εχθρούς του που τον θαύμαζαν. Αρνήθηκε να συμμετάσχει σε λεηλασίες πόλεων και προστάτευε τους άμαχους από τη βία. Διακρίθηκε για την ακρίβεια και την πληρότητα των πληροφοριών του σχετικά με τις κινήσεις του εχθρού, τις οποίες λάμβανε με προσεκτική αναγνώριση και ένα καλά οργανωμένο σύστημα κατασκοπείας. Ο Μπαγιάρ παρέμεινε απολύτως αδιάφορος σε οποιοδήποτε οικονομικό όφελος και για τους συγχρόνους του ήταν, με τον ρομαντικό ηρωισμό, την ευσέβεια και τη μεγαλοπρέπεια του, «Ο ατρόμητος και άμεμπτος ιππότης» (le chevalier sans peur et sans reproche). Με την ευγένεια και την καλοσύνη του κέρδισε ακόμη ένα άλλο όνομα από τους συγχρόνους του, «Ο καλός ιππότης» (le bon chevalier). Ένας από τους συντρόφους του στον πόλεμο, ο Ζακ ντε Μάιγ, αφηγήθηκε τη ζωή του στην Πολύ χαρούμενη και πολύ ευχάριστη ιστορία του ευγενικού κυρίου του Μπαγιάρ, του καλού ατρόμητου και άμεμπτου ιππότη. Μία ακόμη βιογραφία του Ο Πιστός Υπηρέτης (Le Loyal Serviteur), που γράφτηκε ένα χρόνο μετά το θάνατό του από τον πρώην προσωπικό του γιατρό και γραμματέα, συνέβαλε στη μεγαλύτερη εξάπλωση της φήμης του. Ο Θερβάντες έδωσε αργότερα στον ήρωά του Δον Κιχώτη το όνομα Ο ατρόμητος και άμεμπτος ιππότης.

Ο Πιέρ Τεράιγ, αυθέντης του Μπαγιάρ (γαλλικά: Pierre Terrail, seigneur de Bayard), γνωστός με το όνομα Ιππότης Μπαγιάρ ή Μπαγιάρ (1475 ή το 1476 - 1524), ήταν ευγενής Γάλλος από το Ντωφινέ που διακρίθηκε ως ιππότης κατά τη διάρκεια των Ιταλικών πολέμων (15ος και 16ος αιώνας).Ο χαρακτήρας του συμβολίζει τις αξίες της γαλλικής ιπποσύνης στο τέλος του Μεσαίωνα. Ένα από τα ρητά του ήταν Accipit ut det που σημαίνει «Λάβετε για να δώσετε». Ήταν γνωστός ως «Ο ατρόμητος και άμεμπτος ιππότης».

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CE%AD%CF%81_%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%B9%CE%B3_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CF%81

Ιάσων Ζηργάνος

Ο Ιάσων Ζηργάνος γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1909 στο Βόλο. Το 1929 εισάχθηκε στη Σχολή Ευελπίδων, από όπου το 1933 αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Έλαβε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 με το βαθμό του λοχαγού στο Γ΄ σύνταγμα Βαρέος Πυροβολικού. Κατά τις μάχες του Εμφυλίου στο Γράμμο τραυματίστηκε ελαφρά. Στις αρχές του 1950 παραιτήθηκε από το Στρατό, για να αφοσιωθεί στην κολυμβητική ενασχόληση. Γεννήθηκε στο Βόλο το 1909 και άρχισε το άθλημα στον τοπικό Γυμναστικό Σύλλογο από ηλικία 6 ετών. Στη διάρκεια της στρατιωτικής του υπηρεσίας, έκανε προπονήσεις στην Κόνιτσα και τον Αώο ώστε να λάβει μέρος σε αθλητικούς αγώνες των Ενόπλων Δυνάμεων. Το Σεπτέμβριο του 1946 διήνυσε την απόσταση Αίγινα–Παλαιό Φάληρο σε 11½ ώρες. Το χειμώνα του 1948 προπονούταν υπό συνθήκες δριμύτατου ψύχους σε Αώο και Λίμνη των Ιωαννίνων. Την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 1949, ξεκίνησε μόνος (όχι μέλος ομάδας) από το ακρωτήρι Γκρι Νε της Γαλλίας και έφτασε σε 18½ ώρες την αγγλική ακτή του Φαν Μπέι κοντά στο Ντόβερ, πετυχαίνοντας τον διάπλου της Μάγχης για δεύτερη φορά από Έλληνα κολυμβητή, έπειτα τον πρόσκοπο Εμμανουήλ Βελισσάριο το 1930. Τα ξένα μέσα ενημέρωσης χαιρέτισαν με ιδιαίτερα εγκωμιαστικό τρόπο το γεγονός, καθώς αντίθετα με τους περισσότερους επιχειρήσαντες δεν προηγήθηκε επί τόπου προπόνηση και αποτέλεσε την πρώτη απόπειρα του Ζηργάνου. Στις 22 Αυγούστου του ερχόμενου έτους, το επανέλαβε κατά τον διεθνή κολυμβητικό μαραθώνιο που είχε προκηρύξει η βρετανική εφημερίδα «Daily Mail», όταν και κατέλαβε την 7η θέση με χρόνο 16 ώρες και 19 λεπτά. Διέπλευσε το στενό άλλες δύο φορές τα έτη 1951 και 1954, ενώ δεν ολοκλήρωσε την προσπάθεια τα 1952 και 1959, στη δε τελευταία "εγκαταλείψας λόγω σφοδράς θαλασσοταραχής" και κάποιες εβδομάδες προ του θανάτου του. Εκτός από την κολύμβηση, ασχολήθηκε επιπλέον με τα ακοντισμό, μονόζυγο, πυγμαχία, ξιφασκία, αναρρίχηση, ιππασία, ελληνορωμαϊκή πάλη και δρόμο των 1500 μέτρων. Στις 27 Σεπτεμβρίου 1959 και παρότι είχε ήδη επιχειρήσει πρόσφατα να διασχίσει εκ νέου τη Μάγχη μετά πενταετία, αποπειράθηκε το ίδιο στο Βόρειο Κανάλι μεταξύ Ιρλανδίας και Σκοτίας. Κατόπιν 17 ωρών και διάνυση 27 χιλιομέτρων περίπου (τα ¾ της απόστασης), έχασε τις αισθήσεις του στα παγωμένα νερά της παλίρροιας και γρήγορα απεβίωσε, παρά την ιατρική επέμβαση για καρδιακές μαλάξεις με τη χρήση απλώς ενός σουγιά. Ο Ζηργάνος υπήρξε το 1949 ο δεύτερος Έλληνας που διέπλευσε τη θάλασσα της Μάγχης, ακολουθώντας τον κολυμβητή του 1930 Εμμανουήλ Βελισσάριο. Επίσης, ο μόνος έως σήμερα που το έχει κατορθώσει 4 φορές, ο πρώτος που κολύμβησε το γύρο του Μανχάταν και με επιτυχία τον διάπλου του Βοσπόρου. Το βιβλίο από τον Σ.Ζ –πιθανώς ο αδελφός του Στάθης– "Πώς πέρασα τη Μάγχη • Αφηγείται ο Ταγματάρχης Ιάσων Ζηργάνος" (Εκδόσεις Λαγούση-Χρυσοχόου, Αθήνα 1950) αφορά στην "εξιστόρηση της περιόδου που προηγήθηκε του πρώτου διάπλου" του. Τη μοιραία χρονιά, εξέδωσε εφημερίδα με θέμα το θαλάσσιο αθλητισμό και τον Ιούνιο είχε ολοκληρώσει μελέτη για το κολύμπι ελεύθερου στυλ (κρόουλ). Προγραμμάτιζε την κυκλοφορία μίας σειράς που "θα περιληφθούν τα υπόλοιπα είδη κολυμβήσεως, ήτοι πρόσθιο, ύπτιο, πεταλούδα, συστήματα προπονήσεως κολυμβητών, διατροφή, μασσάζ, Ναυαγωσωστική κλπ", με στόχο ... την θεωρητικήν κατάρτισιν των κολυμβητών και προπονητών μας, ιδιαιτέρως δε δια να μυηθούν οι ανά τα πέρατα της πατρίδος μας ευρισκόμενοι λάτρεις της κολυμβήσεως εις τα μυστικά του αθλήματος, διότι στερούμενοι προπονητού ή ενός ειδικού, διστάζουν να επιδοθούν εις την κολύμβησιν, ή οι επιδιδόμενοι λαμβάνουν εσφαλμένας αρχάς, αι οποίαι τους εμποδίζουν να εξελιχθούν... ώστε να παρέχει υπό μορφή εγχειριδίων "ευθηνό και πρόχειρο βοήθημα δια την προπαγάνδαν της κολυμβήσεως εις τας μεγάλας μάζας των Ελλήνων φιλάθλων." Απόσπασμα από το κύριο τμήμα του πονήματος περί κρόουλ, καταδεικνύει χαρακτηριστικά το όραμα του Ζηργάνου: Ημείς ενταύθα θα περιορισθούμε να περιγράψουμε με ολίγας μόνον λεπτομερείας, γιατί ο σκοπός μας, όπως προαναφέραμε δεν είναι η δημιουργία 10 ή 50 πρωταθλητών, αλλά η εκμάθησις απλώς της κολυμβήσεως εις την μεγάλη μάζα των φιλάθλων και κολυμβητών... Για το παραπάνω έργο και τελικά το 1961, "η χήρα του και η κόρη του ανέλαβον την έκδοσι". "Μαθήματα κολυμβήσεως: «Το κρόουλ»", Ιάσων Ζηργάνος, Εκδόσεις Θαλασσίου Αθλητισμού (τυπογραφείο Παναγ. Μπετσάκου), Αθήνα Ιούνιος 1959 (έκδοση συζύγου και τέκνου Ι. Ζηργάνου τον Απρίλιο 1961) Ιάσων Ζηργάνος • Ένας υπεραθλητής αξιωματικός του Πυροβολικού Αρχειοθετήθηκε 2015-04-14 στο Wayback Machine., άρθρο Αθηνόδωρου Ι. Μοσχόπουλου, ιλάρχου και M.Sc στο ψηφιακό περιοδ. «Αθλητική Επιστήμη & Ένοπλες Δυνάμεις», Αθήνα Ιούνιος 2014, τόμος 2, τεύχος 2, σελ. 15-21

Ο Ιάσων Ζηργάνος (30 Σεπτεμβρίου 1909 – 27 ή 28 Σεπτεμβρίου 1959) ήταν μόνιμος αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων. Υπήρξε ο δεύτερος στην ιστορία και πρώτος επίσημα καταγεγραμμένος –από τους αρμόδιους φορείς– Έλληνας που διήλθε το στενό της Μάγχης κολυμπώντας, ο δε μοναδικός έως σήμερα που το έχει πετύχει τέσσερις φορές (στο διάστημα 1949-1954). Πραγματοποίησε την έκτη και τελευταία του προσπάθεια μερικές εβδομάδες πριν αποβιώσει εκτός χώρας, εντός όμως του αγαπητού του θαλάσσιου στοιχείου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%AC%CF%83%CF%89%CE%BD_%CE%96%CE%B7%CF%81%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82

Δ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2008-09

Στο πρωτάθλημα της Δ΄ κατηγορίας 2008-09 συμμετείχαν 14 ομάδες. Όλες οι ομάδες αναμετρήθηκαν αναμεταξύ τους από δύο φορές, μία εντός και μία εκτός έδρας. Πρωταθλήτρια ανακηρύχτηκε η ομάδα που συγκέντρωσε τους περισσότερους βαθμούς. Οι τρεις πρώτες ομάδες προβιβάστηκαν στο πρωτάθλημα Γ΄ κατηγορίας 2009-10. Οι τρεις τελευταίες ομάδες υποβιβάστηκαν στα αγροτικά πρωταθλήματα. Η νίκη βαθμολογείτο με 3 βαθμούς και η ισοπαλία με 1 βαθμό ενώ η ήττα δεν έδινε κανένα βαθμό. Ομάδες που δεν συμμετείχαν στο πρωτάθλημαΟμάδες που προήχθησαν στην Γ΄ κατηγορία 2008-09 Διγενής Βορόκλινης Οθέλλος Αθηαίνου Ορφέας ΛευκωσίαςΟμάδες που διαβαθμίστηκαν στα αγροτικά πρωταθλήματα: Εθνικός Λατσιών ΣΕΚ Αγίου Αθανασίου FC ΕπισκοπήςΟμάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημαΟμάδες που διαβαθμίστηκαν από την Γ΄ κατηγορία 2007-08 Αναγέννηση Γερμασόγειας ΕΝ.Α.Δ. Πόλης Χρυσοχούς Ηρακλής ΓερολάκκουΟμάδες που προήχθησαν από τα αγροτικά πρωταθλήματα: Κωνστάντιος & Ευριπίδης Τραχωνίου Νίκος & Σωκράτης Ερήμης Δάφνη Τρούλλων Η τελική βαθμολογία του πρωταθλήματος ήταν: Το σύστημα βαθμολόγησης που ίσχυε ήταν: Νίκη=3 βαθμοί, Ισοπαλία=1 βαθμός, Ήττα=0 βαθμοί Κανόνες βαθμολογίας: 1ος Βαθμοί, 2ος Μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων αγώνες (i. Βαθμοί από τα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, ii. Διαφορά τερμάτων σε μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια, iii. Καλύτερη εκτός έδρας επίθεση στα μεταξύ των ισόβαθμων ομάδων παιχνίδια), 3ος Γενική διαφορά τερμάτων, 4ος Καλύτερη επίθεση. Πηγή: Βαθμολογία Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τα αποτελέσματα των αγώνων του πρωταθλήματος: Πηγή: Αποτελέσματα Αρχειοθετήθηκε 2014-08-04 at Archive.is «2008/09 Cypriot Fourth Division». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 14 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. «Βαθμολογία». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Αποτελέσματα». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. «Σωματεία». ΚΟΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2015. Επίσημος ιστότοπος Δ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου Κύπελλο Κύπρου Γ΄ – Δ΄ κατηγορίας 2008-09 Ποδόσφαιρο στην Κύπρο Σύστημα ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων Κύπρου

Η Δ΄ κατηγορία ποδοσφαίρου ανδρών Κύπρου 2008-09 ήταν η 24η έκδοση της Δ΄ κατηγορίας ποδοσφαίρου της Κύπρου. Το πρωτάθλημα κέρδισε ο Αχυρώνας Λιοπετρίου για 3η φορά στην ιστορία του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%84_%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CF%8E%CE%BD_%CE%9A%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%85_2008-09

Λεύκιος Αρούντιος Κάμιλος Σκριβονιανός

Γεννήθηκε ο Mάρκος Φούριος Κάμιλος Σκριβονιανός, φυσικός γιος του Mάρκου Φούριου Κάμιλου, υπάτου το 8 μ.Χ. και αδελφός της Λιβίας Μεδουλίνας Καμίλας, που είχε αρραβωνιαστεί με τον μελλοντικό Αυτοκράτορα Κλαύδιο, αλλά αρρώστησε και απεβίωσε ξαφνικά την ημέρα του γάμου της. Οι Furii ήταν ένα αρχαίο γένος πατρικίων και ο συνονόματος τού Κάμιλου, Μάρκος Φούριος Κάμιλλος, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της πρώιμης Δημοκρατίας, αλλά από τον 1ο αι. οι απόγονοί του είχαν πέσει στην αφάνεια. Ο πατέρας τού Κάμιλου ήταν ο πρώτος, που απέκτησε στρατιωτική φήμη μετά από τριακόσια χρόνια, όταν ως ανθύπατος της Αφρικής το 17 μ.Χ. νίκησε τον Tακφαρίνα και τους συμμάχους του και ανταμείφθηκε με το διάσημα τού θριάμβου από τον Αυτοκράτορα Τιβέριο. Ο Κάμιλος υιοθετήθηκε από τον Λεύκιο Αρούντιο, ο οποίος ήταν ύπατος το 6 μ.Χ., και τού οποίου το όνομα έλαβε σύμφωνα με το ρωμαϊκό έθιμο, αν και ορισμένες πηγές συνέχισαν να τον αναφέρουν ως Φούριο Κάμιλο Σκριβονιανό, ενώ άλλες τον αναφέρουν ως Κάμιλο Αρούντιο. Ο Κάμιλος και η σύζυγός του είχαν δύο παιδιά: έναν γιο, ο οποίος, όπως και ο πατέρας του, αποκαλείται με δύο τρόπους, Mάρκος Φούριος Κάμιλος Σκριβονιανός και Λεύκιος Αρούντιος Κάμιλος Σκριβονιανός σε διαφορετικές πηγές, και μία κόρη, την Aρουντία Καμίλα, γνωστή από επιγραφές. Το 32 μ.Χ., το έτος μετά την πτώση του Σηιανού, ο Κάμιλλος ήταν ύπατος με τον Γναίο Δομίτιο Αηνόβαρβο, πατέρα του μελλοντικού αυτοκράτορα Νέρωνα. Η χρονιά χαρακτηρίστηκε από αυξανόμενη καχυποψία μεταξύ τού Τιβέριου και της Συγκλήτου και τη δίωξη εκείνων, των οποίων η πίστη αμφισβητήθηκε λόγω της σχέσης τους με τον Σηιανό. Ο Αυτοκράτορας αρνήθηκε την πρόταση να συνοδεύεται από είκοσι ένοπλους συγκλητικούς και εξόρισε τον Ιούνιο Γάλλο, ο οποίος είχε προτείνει πρόσθετα προνόμια για την πραιτοριανή φρουρά, αλλά γλίτωσε και μερικούς από τους πρώην οικείους τού Σηιανού, των οποίων θεώρησε αβλαβή τη σχέση. Η υπατεία τού Κάμιλου διήρκεσε έξι μήνες. Στις καλένδες τού Ιουλίου αντικαταστάθηκε από τον Aύλο Βιτέλιο, ο οποίος τελείωσε τη χρονιά μαζί με τον Γ. Δ. Aηνόβαρβο. Κατά το υπόλοιπο της βασιλείας τού Τιβέριου, η οικογένεια τού Κάμιλου αντιμετώπιζε αυξανόμενο κίνδυνο. Ο θετός πατέρας του, Λεύκιο Αρούντιο, τον οποίο ο Αύγουστος στην επιθανάτιο κλίνη του είχε περιγράψει ως άνθρωπο ικανό να κρατήσει την Αυτοκρατορία, κατηγορήθηκε δύο φορές. Στην πρώτη περίπτωση αθωώθηκε και οι κατήγοροί του τιμωρήθηκαν. Στη δεύτερη, όταν φημολογήθηκε ότι συνωμότησε με την Αλβουκίλα, αυτοκτόνησε, παρόλο που οι φίλοι του τον προέτρεπαν να περιμένει, διότι ο αυτοκράτορας, που ήταν βαριά άρρωστος, θα πέθαινε πριν δικαστεί ο Αρούντιος, αλλά ο Αρούντιος γνώριζε τον χαρακτήρα τού διαδόχου Καλιγούλα, και δεν ένιωθε καμία άνεση στην προοπτική της ανάρρησης εκείνου. Όταν, τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Καλιγούλας έπεσε στα χέρια ενός δολοφόνου, ο Κάμιλος, τότε κυβερνήτης της Δαλματίας, ήταν ένας από αυτούς που θεωρούνταν πιθανός διάδοχος. Ωστόσο, πριν προλάβει να ενεργήσει η Σύγκλητος, η Πραιτωριανή φρουρά ανακήρυξε τον Κλαύδιο ως Αυτοκράτορα. Ο Κάμιλος, ο οποίος γνώριζε την υποστήριξή του από τη Σύγκλητο, άρχισε να σχεδιάζει να αμφισβητήσει τη διαδοχή με τη δύναμη των όπλων. Το επόμενο έτος, 42 μ.Χ., ο Λεύκιος Άνιος Βινικιανός, ο οποίος είχε επίσης θεωρηθεί υποψήφιος για τον θρόνο, ζήτησε την υποστήριξη του Κάμιλου. Ο Κάμιλος συμφώνησε να ξεσηκωθεί εναντίον τού Κλαύδιου και πολλές λεγεώνες πήγαν κοντά του. Υποσχέθηκε να επαναφέρει τη Σύγκλητο στην προηγούμενη εξουσία της, η οποία τού έδωσε την υποστήριξη πολλών ιππέων και πολλών συγκλητικών. Ο Κλαύδιος σκέφτηκε να παραιτηθεί υπέρ τού Κάμιλου, αλλά αποθαρρύνθηκε, όταν ζήτησε τη συμβουλή ηγετικών ανδρών. Αν και ο στρατός του Κάμιλου ήταν μεγάλος, περιείχε μεγάλο αριθμό επαρχιωτών και μη δοκιμασμένων στρατιωτών και σύντομα περιέπεσε σε αταξία. Ο Σουητώνιος περιγράφει έναν φόβο από προλήψεις, που είχε κυριεύσει τις λεγεώνες, οι οποίες είχαν πάρει το μέρος τού Κάμιλου, όταν δεν μπορούσαν να αποκτήσουν τις συνηθισμένες γιρλάντες και τα αρώματα για να στολίσουν τα λάβαρά τους και μετά διαπίστωσαν ότι δεν μπορούσαν να τα αφαιρέσουν από το έδαφος, ένας ιδιαίτερα κακός οιωνός . Μέσα σε πέντε ημέρες η εξέγερση τελείωσε, αν και δεν είναι σαφές, εάν οι δύο πλευρές ενεπλάκησαν ποτέ σε μάχη. Με τον στρατό του να αρνείται να υπακούσει στις εντολές του, ο Κάμιλος κατέφυγε στο νησί της Ίσσας, όπου χάθηκε από το ίδιο του το χέρι. Μέσα σε λίγα χρόνια μετά την αποτυχημένη εξέγερση, ο γιος τού Κάμιλου διορίστηκε οιωνοσκόπος και στη συνέχεια έπαρχος της πόλης. Ωστόσο το 52 μ.Χ., αυτός και η μητέρα του εξορίστηκαν, με την κατηγορία ότι ζήτησαν από αστρολόγους να προβλέψουν την ώρα τού τέλους τού Αυτοκράτορα. Ο νεότερος Κάμιλλος απεβίωσε λίγο αργότερα, άλλοι είπαν από ασθένεια, άλλοι από δηλητήριο. Publius Cornelius Tacitus, Annales, Historiae . Gaius Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum (Ζωές των Καίσαρων ή Οι Δώδεκα Καίσαρες). Lucius Cassius Dio Cocceianus ( Cassius Dio ), Ρωμαϊκή Ιστορία . Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, William Smith, εκδ., Little, Brown and Company, Boston (1849). Paul von Rohden, Elimar Klebs, & Hermann Dessau, Prosopographia Imperii Romani (The Prosopography of the Roman Empire, συντομογραφία PIR ), Βερολίνο (1898). Barbara Levick, Claudius, Yale University Press (1990). Alison E. Cooley, The Cambridge Manual of Latin Epigraphy, Cambridge University Press (2012).

Ο Λεύκιος Αρούντιος Κάμιλος Σκριβονιανός, λατιν. Lucius Arruntius Camillus Scribonianus, (άκμασε 32-42) ήταν Ρωμαίος συγκλητικός, ο οποίος δραστηριοποιήθηκε κατά τη βασιλεία τού Τιβέριου. Ήταν ύπατος το 32 μ.Χ. Δέκα χρόνια αργότερα εξεγέρθηκε εναντίον του Αυτοκράτορα Κλαύδιου, αλλά ηττήθηκε γρήγορα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B5%CF%8D%CE%BA%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%91%CF%81%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%AC%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82

Φραγκίσκος Ιωσίας της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Ζάαλφελντ

Ήταν ο τέταρτος γιος του Ιωάννη Ερνέστου Δ΄ της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Ζάαλφελντ και της Καρλόττας Ιωάννας, κόρης του Ιωσία Β΄ του Βάλντεκ-Βίλντουνγκεν. Νυμφεύτηκε το 1723 την Άννα Σοφία, κόρη του Λουδοβίκου Φρειδερίκου Α΄ του Σβάρτσμπουρκ-Ρούντολστατ, και είχε τέκνα: Ερνέστος Φρειδερίκος 1724-1800, δούκας της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Ζάαλφελντ. Ιωάννης Γουλιέλμος 1726-1745, σκοτώθηκε στη μάχη στο Χόενφρηντμπεργκ. Άννα Σοφία 1727-1728. Χριστιανός Φραγκίσκος 1730-1797. Καρλόττα Σοφία 1731-1810, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο του Μεκλεμβούργου-Σβερίν. Φρειδερίκη Μαγδαληνή 1733-1734. Φρειδερίκη Καρολίνα 1735-1791, παντρεύτηκε τον Κάρολο Αλέξανδρο του Βρανδεμβούργου-Άνσμπαχ. Φρειδερίκος Ιωσίας 1737-1815, πρίγκιπας της Σαξονίας-Κόμπουργκ-Ζάαλφελντ. August Beck: Franz Josias, Herzog von Sachsen-Koburg-Saalfeld. En: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 7, Duncker & Humblot, Leipzig 1877, S. 296. Das herzogliche Haus Sachsen-Coburg-Gotha. Seine Geschichte und gegenwärtige Stellung in Europa. C. Macklot, 1842, S. 234 ff.

Ο Φραγκίσκος Ιωσίας (γερμ. Francis Josias, 25 Σεπτεμβρίου 1697 - 16 Σεπτεμβρίου 1764) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν δούκας της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Ζάαλφελντ (1745-1764).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%99%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BE%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%9A%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA-%CE%96%CE%AC%CE%B1%CE%BB%CF%86%CE%B5%CE%BB%CE%BD%CF%84

Πειρατεία στην Καραϊβική

Χένρι Μόργκαν (1635 - 25 Αυγούστου 1688). Έντουαρντ Τιτς ή Μαυρογένης - ο διάσημος Άγγλος πειρατής, που έδρασε στην Καραϊβική το 1716 - 1718. Βαρθολομαίος Ρόμπερτς Μπόνυ Άνν Μαίρυ Ρίντ Κάλικο Τζάκ Ράκχαμ Henry Every Charles Vane Αμάρο Πάργο Η πειρατεία της Καραϊβικής αναφέρεται σε πολλά μυθιστορήματα του τέλους του 19ου αιώνα. Αρκετές ταινίες καλύπτουν το θέμα της πειρατείας στην Καραϊβική.Οι Πειρατές της Καραϊβικής είναι η γνωστότερη σειρά ταινιών για τη πειρατεία στη Καραϊβική. Η σειρά Black Sails αφηγείται την ιστορία του καπετάνιου Φλιντ. Από το 2000, ρώσοι προγραμματιστές παράγουν και αναπτύσσουν τη δημοφιλή σειρά παιχνιδιών Corsairs. Το βιντεοπαιχνίδι Assassin's Creed IV: Black Flag είναι αφιερωμένο στην περίοδο πειρατείας στην Καραϊβική.

Η πειρατεία στην Καραϊβική ξεκίνησε στα τέλη του 16ου αιώνα με αρχές του 17ου αιώνα και τελείωσε το 1720 περίπου, μετά την ενίσχυση του αγώνα για τη καταπολέμηση της πειρατείας από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και την Ισπανική Αυτοκρατορία. Οι πιο κοινές μορφές της θαλάσσιας εγκληματικότητας στην Καραϊβική ήταν η πειρατεία και οι επιδρομές. Η πειρατεία στην Καραϊβική επέφερε σοβαρές επιπτώσεις στην κοινωνικοοικονομική και πολιτική κατάσταση στις Δυτικές Ινδίες για αρκετούς αιώνες. Συνέβαλε στην πτώση της ναυσιπλοΐας, της γεωργίας, της βιοτεχνίας και του εμπορίου. Αφετέρου απέφερε σημαντικά οφέλη σε εκείνους που συμμετείχαν σε παράνομες πειρατικές δραστηριότητες στη Καραϊβική.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%8A%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AE

Ψηφοφορία

Ο τρόπος της ψηφοφορίας ποίκιλλε ανέκαθεν από τους διάφορους λαούς κατά εποχές. Στην αρχαία Ελλάδα, στην ομηρική εποχή αναφέρονται ψηφοφορίες που γίνονταν φανερά διά βοής, από συγκεντρωμένους επί τούτου βασιλείς ή πολίτες, ακόμη και στρατιώτες. Στην αρχαία Σπάρτη η ψηφοφορία γίνονταν φανερά διά βοής. Αντίθετα στην αρχαία Αθήνα που έχαιρε δημοκρατίας η ψηφοφορία γινόταν άλλοτε φανερά και άλλοτε μυστική. Η μεν φανερή γινόταν με χειρονομία, δηλαδή διά της ανάτασης του χεριού, η οποία ήταν και η πλέον συνήθης. Στη ψηφοφορία αυτή ο κήρυκας καλούσε πρώτα τους μετέχοντες στη συνέλευση που παραδέχονταν την πρόταση ή για ν΄ αποκρούσουν αυτήν να υψώσουν το χέρι, έπειτα τους αποκρούοντες να πράξουν το ίδιο. Αν ο αριθμός ήταν αμφίβολος τότε επακολουθούσε η λεγόμενη διαχειροτονία, όπου επαναλαμβάνονταν τα ίδια καταμετρώντας τα ανυψωμένα χέρια κάθε φορά. Η δε μυστική ψηφοφορία γινόταν με όστρακα και λάμβανε χώρα κυρίως στα λεγόμενα ψηφίσματα «επ΄ ανδρί» που αφορούσαν δηλαδή πρόσωπα, όπως π.χ. ο οστρακισμός, που γίνονταν συνηθέστερα για την «άνευ δίκης» δίωξη κάθε φορά των πολιτικών αντιπάλων των κρατούντων, με επακόλουθο την 10ετή εξορία τους, νομοθεσία του περισπούδαστου Κλεισθένη. Φανερή ψηφοφορία ακολουθούσαν επίσης οι αρχαίοι γερμανικοί λαοί, όπως και στην Ελβετία, με ανάταση των χεριών. Στη νεότερη εποχή παρατηρούνται και τα δύο είδη ψηφοφορίας φανερή και μυστική. Η μεν φανερή με ανάταση του χεριού των ονομαστικά προσκαλούμενων εκλογέων η δε μυστική με σφαιρίδια ή ψηφοδέλτια. Σύμφωνα με το ελληνικό εκλογικό δίκαιο έχει καθιερωθεί μυστική ψηφοφορία για τις βουλευτικές εκλογές, καθώς και για ορισμένες περιπτώσεις στο κοινοβούλιο που αφορούν εναντιώσεις επί προτεινομένων νομοσχεδίων, προτάσεων, κ.λπ. και περισσότερο επί προσωπικών ζητημάτων, π.χ. κατά Προέδρου Δημοκρατίας, άρση βουλευτικής ασυλίας κ.λπ. Η μυστική ψηφοφορία στην Ελλάδα γίνεται πλέον με ψηφοδέλτια καταργηθέντων των σφαιριδίων για μεν τις δημοτικές και κοινοτικές εκλογές (ψηφοφορίες) από το 1912, για δε τις βουλευτικές από το 1923. Ανάλογα με τα κριτήρια και τον τρόπο διεξαγωγής της (πολιτικής) ψηφοφορίας αυτή μπορεί να διακριθεί στις ακόλουθες περιπτώσεις: 1. Ως προς την καθολικότητα της ψηφοφορίας: "Καθολική ψηφοφορία": ονομάζεται εκείνη για την οποία το εκλογικό δικαίωμα δεν απαιτεί ιδιαίτερα προσόντα (εκτός της καθορισμένης διά νόμου ηλικίας και δεν υφίσταται στέρηση αυτού ένεκα αξιόποινης πράξης) π.χ. περιουσίας, καταγωγής, γνώσεων, επαγγελματικής θέσης, ή εξ οφικίου θέσης κ.λπ. "Μερική ψηφοφορία": ονομάζεται εκείνη που παρουσιάζει οποιοδήποτε περιορισμό επί της καθολικής.2. Ως προς την αμεσότητα της ψηφοφορίας: "Άμεση ψηφοφορία": ονομάζεται εκείνη για την οποία το εκλογικό σώμα αποφασίζει αυτοπροσώπως για το αποτέλεσμα των εκλογών. Σε αυτήν την περίπτωση απαγορεύεται η παρεμβολή κάθε ενδιάμεσης βούλησης μεταξύ ψηφοφόρων και υποψηφίων. Οποιαδήποτε παρέμβαση ψήφου από άλλα πρόσωπα είναι αιτία ακύρωσης της ψήφου. "Επιστολική ψήφος": Για ορισμένες περιπτώσεις ψηφοφόρων (π.χ. κατοικούντων στο εξωτερικό ή βουλευτών σε αποστολή της Βουλής ή της Κυβέρνησης στο εξωτερικό) αντί της αυτοπρόσωπης προσέλευσης στην κάλπη, προβλέπεται η εναλλακτική άσκηση των εκλογικών τους δικαιωμάτων με επιστολή (επιστολική ψήφος) ή άλλο "πρόσφορο μέσο", όπως η χρήση τεχνολογικών μέσων: η τηλεγραφική ψήφος, η τηλεομοιοτυπική ψήφος και η τηλεφωνική ψήφος (κυρίως σε τηλεψηφοφορίες, όπως συμβαίνει στους διαγωνισμούς της Eurovision). "Έμμεση ψηφοφορία": ονομάζεται εκείνη για την οποία το εκλογικό σώμα αποφασίζει δι' αντιπροσώπου για το αποτέλεσμα των εκλογών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα εκλεκτορικά σώματα, που αναδεικνύουν αρχηγούς κρατών/κυβερνήσεων, ή τα νομοθετικά σώματα (Βουλές των Αντιπροσώπων), που εγκρίνουν νομοθετήματα, εξ ονόματος του λαού που αντιπροσωπεύουν.3. Ως προς τη μυστικότητα της ψηφοφορίας: "Μυστική ψηφοφορία": Όταν το περιεχόμενο της ψήφου κάθε ψηφοφόρου είναι γνωστό μόνο σε αυτόν και επιπλέον μη επαληθεύσιμο, δηλαδή να μη μπορεί να γίνει σύνδεση ψήφου-ψηφοφόρου (π.χ. μέσω σημείων/σημαδιών). Η μη επαληθευσιμότητα των ψήφων ευνοεί τη νοθεία των εκλογικών αποτελεσμάτων, αφού κανείς ψηφοφόρος δε μπορεί να αποδείξει ποια καταμετρημένη ψήφος ήταν δική του. Η μυστική ψηφοφορία διεξάγεται συνήθως με τη ρίψη των ομοιόμορφων ψηφοδελτίων ή σφαιριδίων σε μια εκλογική κάλπη όπου στο τέλος γίνεται η καταμέτρηση αυτών. "Ονομαστική ψηφοφορία": Αντίθετα με την μυστική, στην φανερή ψηφοφορία η προτίμηση του ψηφοφόρου γίνεται γνωστή δημοσίως (με τη στενή ή την ευρεία έννοια) και άρα επαληθεύσιμη. Σε αυτήν την περίπτωση, το εκλογικό αποτέλεσμα δε μπορεί να νοθευτεί, ενώ ο κάθε ψηφοφόρος δια της ονομαστικής ψήφου του καθίσταται (συν-)υπεύθυνος και (σε κοινοβουλευτικά πλαίσια) υπόλογος απέναντι στην πολιτική παράταξη που ανήκει και το λαό που εκπροσωπεί. Η φανερή ψηφοφορία καθιερώθηκε πλέον με την "ανάταση της χειρός".4. Ως προς την υποχρεωτικότητα της ψηφοφορίας: "Υποχρεωτική ψηφοφορία": ονομάζεται εκείνη για την οποία το εκλογικό σώμα δεσμεύεται να λάβει μέρος στην εκλογική διαδικασία υπό την απειλή κυρώσεων (εφόσον προβλέπονται) σε περίπτωση αναίτιας αποχής. Η αποδοκιμασία προς τους υποψηφίους μπορεί να εκδηλωθεί μέσο της λευκής ψήφου και όχι της αποχής, ώστε η ψηφοφορία να έχει δεσμευτικό χαρακτήρα ως προς το εκλογικό αποτέλεσμα. "Προαιρετική ψηφοφορία": ονομάζεται εκείνη για την οποία το εκλογικό σώμα συμμετέχει προαιρετικά και έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα ως προς το εκλογικό αποτέλεσμα.5. Ως προς την ισότητα των ψήφων: "Ίση ψηφοφορία": ονομάζεται εκείνη κατά την οποία άπαντες οι ψηφοφόροι είναι "ίσοι κατά ψήφον" δηλαδή έχουν το δικαίωμα μίας μόνο ψήφου, χωρίς ν΄ ανάγονται σε τάξεις με μεγαλύτερα εκλογικά δικαιώματα μεταξύ των. "Πολλαπλή ψήφος": Αντίθετα από την ίση ψηφοφορία, ορισμένοι ψηφοφόροι έχουν προνομιακά δικαιώματα περισσότερων της μιας ψήφου έναντι των υπολοίπων. Τέτοιου είδους ψηφοφορίες συμβαίνουν κυρίως στα διοικητικά συμβούλια των εταιριών, όπου ο κάθε μέτοχος διαθέτει πολλαπλές ψήφους ανάλογες του μερίσματός του.6. Ως προς την μεταβιβασιμότητα των ψήφων: "Μεταβιβάσιμη ψήφος": Σε τέτοιου είδους ψηφοφορίες, οι ψηφοφόροι σημειώνουν υποψηφίους πρώτης, δεύτερης, κ.ο.κ. προτίμησης, ούτως ώστε, εάν ο υποψήφιος πρώτης προτίμησης ξεπεράσει το απαιτούμενο εκλογικό μέτρο (και εκλεγεί), τότε κάθε επιπλέον ψήφος προσμετράται σε υποψηφίους χαμηλότερης προτίμησης, ώστε να αποφεύγεται η αλόγιστη συγκέντρωση πλεοναζόντων ψήφων υπέρ υποψηφίων, που ξεπέρασαν άνετα το εκλογικό μέτρο, δίνοντας έτσι την ευκαιρία και σε δευτερεύοντες υποψηφίους να εκλεγούν υπέρ του συνδυασμού, που έλαβε τις ψήφους, συνολικά. "Μη-μεταβιβάσιμη ψήφος": Σε τέτοιου είδους ψηφοφορίες, οι ψήφοι που λαμβάνει κάθε υποψήφιος δεν μεταβιβάζονται σε άλλους υποψηφίους.7. Ως προς τη χρονική και την χωρική έκταση της ψηφοφορίας: "Γενική ψηφοφορία": Τέτοιου είδους ψηφοφορίες, διεξάγονται σε όλη την επικράτεια ενός κράτους ή μεταξύ όλων των εκλογέων ενός σωματείου. "Τοπική ψηφοφορία": Τέτοιου είδους ψηφοφορίες, διεξάγονται σε μια περιορισμένη περιοχή ενός κράτους (π.χ. επαναληπτικές εκλογές) ή ενός σωματείου (π.χ. τοπική οργάνωση). "Ταυτόχρονη ψηφοφορία": Σε τέτοιου είδους ψηφοφορίες, η εκλογική διαδικασία εξελίσσεται ταυτόχρονα σε όλα τα εκλογικά τμήματα, ενώ τηρείται η αρχή της ταυτόχρονης καταμέτρησης και ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, ώστε να μην επηρεάζεται η κρίση όσων ακόμη ψηφίζουν. Προκειμένου για γεωγραφικά πεπλατυσμένα κράτη (όπως ο Καναδάς, οι Η.Π.Α., η Ρωσία, η Αυστραλία, κ.ά.) η εκλογική διαδικασία είθισται να άρχεται και να περατώνεται ετεροχρονισμένα, λόγω διαφοράς ώρας μεταξύ των ωριαίων ατράκτων, που καταλαμβάνει το κράτος, ενώ η αρχή της ταυτόχρονης καταμέτρησης και ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων μπορεί να μην ισχύει. "Κλιμακωτή ψηφοφορία": Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι εκλογές δεν διεξάγονται ταυτόχρονα σε όλη την επικράτεια, αλλά κλιμακωτά σε ορισμένες περιφέρειες, συνήθως για ανάδειξη σταθερών νομοθετικών σωμάτων, όπως η Γερουσία. Πολλά κράτη υιοθετούν την πολιτική να ανανεώνουν το ένα νομοθετικό σώμα κατά το εν τρίτον της σύνθεσής του κάθε φορά, με κλιμακωτές εκλογές σε διάστημα ενός τρίτου της θητείας, στο εν τρίτο των εκλογικών περιφερειών, έτσι ώστε να επιτυγχάνονται πιο ομαλές και συνεχείς μεταβάσεις εν συγκρίσει με μια γενική και ταυτόχρονη ψηφοφορία.Σημειώνεται ότι στην Ελλάδα και στις περισσότερες Χώρες οι ψηφοφορίες είναι άμεσες, υποχρεωτικές, καθολικές, μυστικές και ίσες. Επίσης και για όλα τα κράτη του ΟΗΕ διατηρείται το "ίσον" (μίας ψήφου) στις ψηφοφορίες ανεξαρτήτως της έκτασης εδάφους ή του μεγέθους του πληθυσμού των. Κατά την ημέρα που έχει ορισθεί η ψηφοφορία και το αργότερο μία ώρα πριν την έναρξή της, υποχρεούνται τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών να βρίσκονται στους ορισθέντες τόπους προκειμένου να παραλάβουν από τον σήμαρχο ή πρόεδρο της κοινότητας, ή από εκπροσώπους αυτών τα εκλογικά καταστήματα ψηφοφορίας, τις κάλπες, τα΄ απαραίτητα έπιπλα και σκεύη και τα συναφή εκλογικά είδη. Στη συνέχεια με την παραλαβή των παραπάνω και μετά την εγκατάστασή τους φροντίζουν για την τακτοποίηση των θέσεων των ιδίων, των εκλογικών αντιπροσώπων, των ψηφοδελτίων, ελέγχουν τις κάλπες και τις σφραγίζουν και τοποθετούν τα διαχωρίσματα (παραβάν). Μετά την ολοκλήρωση όλων των παραπάνω ορίζονται οι γραμματείς (κάθε επιτροπής) και συντάσσουν σχετικό πρακτικό παραλαβής που υπογράφουν όλα τα μέλη. Μετά την υπογραφή του πρωτοκόλλου ο πρόεδρος της κάθε εφορευτικής επιτροπής με την έλευση του προσδιορισθέντος χρόνου έναρξης της ψηφοφορίας, ανοίγει τη θύρα του εκλογικού καταστήματος και κηρύσσει την έναρξη. Σημειώνεται ότι, ειδικά το εκλογικό υλικό παραλαμβάνουν την προηγουμένη της ψηφοφορίας οι δικαστικοί αντιπρόσωποι (που τυγχάνουν πρόεδροι των εφορευτικών επιτροπών), κατ΄ ιδίαν από τον Δήμαρχο ή τον Πρόεδρο της Κοινότητας. Με την έναρξη της ψηφοφορίας προσέρχονται οι ψηφοφόροι (εκλογείς) στο εκλογικό κατάστημα ένας - ένας ή σε μικρές ολιγάριθμες ομάδες, όπως ειδικότερα ορίζει η εφορευτική επιτροπή, η οποία και προβαίνει στην αναγνώριση αυτών και την επαλήθευση της εγγραφής τους στον εκλογικό κατάλογο. Η αναγνώριση των εκλογέων για την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος γίνεται με βάση την αστυνομική ταυτότητα, ή το διαβατήριο (ανεξάρτητα ισχύος του), ή το ατομικό βιβλιάριο υγείας, ή το δίπλωμα οδήγησης, ή το ναυτικό φυλλάδιο (των ναυτικών) ή οποιοδήποτε άλλο επίσημο έγγραφο που να πιστοποιεί τον φέροντα. Κατά τον έλεγχο της αναγνώρισης των εκλογέων είναι πιθανόν να διαπιστωθούν κάποιες ασυμφωνίες με τα φερόμενα στοιχεία αυτών στους εκλογικούς καταλόγους οπότε οι εκλογείς θα πρέπει να προσκομίσουν βεβαίωση ταυτοπροσωπίας από οικείο δήμαρχο ή πρόεδρο κοινότητας. Ωστόσο επαφίεται στη κρίση της εφορευτικής επιτροπής να λάβει υπόψη της και άλλα στοιχεία που να μπορούν ν΄ αποδεικνύουν την ταυτότητα του εκλογέα. Συνηθέστερα τέτοια προβλήματα είναι: των γυναικών εκλογέων με το πατρικό επίθετο και επίθετο συζύγου, ή που διαζεύχθηκαν, και δεν έχουν γίνει σχετικές διορθώσεις στους εκλογικούς καταλόγους, των διπλοεγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους, των ετεροδημοτών και των παραλειφθέντων εκλογέων. Το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας εγκρίνεται κατά πλειοψηφία, δηλαδή καθορίζεται κατά τον μεγαλύτερο αριθμό "ομοίων" (κατά κόμμα, υποψήφιο, ή πρόταση) ψήφων. Η πλειοψηφία όμως διακρίνεται και αυτή σε σχετική, απόλυτο, ιδιάζουσα ή ενισχυμένη και διπλή. Σχετική πλειοψηφία είναι εκείνη, που αναδεικνύει την υποψηφιότητα, που συγκέντρωσε το μεγαλύτερο ποσοστό από όλες τις άλλες, χωρίς να κερδίσει όμως το ήμισυ πλέον ενός των ψηφισάντων μελών. Αυτό συμβαίνει, όταν οι ψηφοφόροι δύνανται να διαλέξουν μεταξύ τριών τουλάχιστον επιλογών, από τις οποίες καμιά δεν ξεπέρασε τις μισές ψήφους. Τυπικά παραδείγματα είναι οι εκλογές (προεδρικές, βουλευτικές, αυτοδιοικητικές, σωματειακές κ.τ.λ.) Απόλυτος πλειοψηφία: Απόλυτος πλειοψηφία επί των παρόντων μελών, είναι εκείνη που συμπληρώνει το ήμισυ πλέον ενός των μελών, που ήσαν παρόντες στη ψηφοφορία. Επομένως, ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός ψήφων δεν είναι σταθερός, αλλά κυμαινόμενος και εξαρτώμενος από την αποχή των μελών. Συχνά, για να θεωρηθεί έγκυρο το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας, τίθεται ένας ελάχιστος αριθμός παρόντων μελών (απαρτία), κάτω από το οποίο δεν διεξάγεται η διαδικασία ψηφοφορίας. Επομένως, σε αυτή τη περίπτωση, ο απαιτούμενος αριθμός ψήφων είναι κάτω φραγμένος. Στο Ελληνικό Σύνταγμα προβλέπεται σαν κάτω φράγμα το ένα τέταρτο του συνόλου των Ελλήνων βουλευτών (75/300). Απόλυτος πλειοψηφία επί του συνόλου των μελών απαιτείται σε σημαντικές περιπτώσεις, όπου, σε αντίθεση με την επί των παρόντων πλειοψηφία, απαιτείται το ήμισυ πλέον ενός του όλου αριθμού των μελών. Και σε αυτή την περίπτωση, ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός ψήφων είναι σταθερά ορισμένος, ανεξαρτήτως του ποσοστού αποχής των μελών. Ιδιάζουσα πλειοψηφία ή Ενισχυμένη πλειοψηφία απαιτείται σε εξαιρετικά σημαντικές περιπτώσεις, όπου απαιτούνται πολύ περισσότερες από τις μισές ψήφους των βουλευτών, ή εκλογέων. Σε αυτή την περίπτωση, ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός ψήφων είναι σταθερά ορισμένος, ανεξαρτήτως του ποσοστού αποχής των μελών. Στο Ελληνικό Σύνταγμα προβλέπονται περιπτώσεις ενισχυμένης πλειοψηφίας των τριών πέμπτων (3/5=60%) ή των δύο τρίτων (2/3=66,7%) των ψήφων του όλου αριθμού των βουλευτών. Ομοφωνία είναι μια ιδιαίτερη υποπερίπτωση της ιδιάζουσας πλειοψηφίας, στην οποία απαιτείται το σύνολο (το 100%) των μελών να συμφωνήσει σε μια απόφαση. Αν ένα ή περισσότερα μέλη διαφοροποιηθούν από τα υπόλοιπα, λέγεται, ότι ασκούν το δικαίωμα της αρνησικυρίας (βέτο - veto). Διπλή πλειοψηφία προβλέπεται από ορισμένα όργανα, τα οποία συγκροτούνται σε δύο ανεξάρτητα εκλογικά σώματα, τα οποία οφείλουν να υπερψηφίσουν αμφότερα μια πρόταση, ώστε να ισχύσει τελικά. Κάθε σώμα ενδέχεται να έχει διαφορετικό κριτήριο πλειοψηφίας, όπως αυτά που παρουσιάστηκαν παραπάνω. Σε αντίθεση να υποσύνολο ενός ευρύτερου συνόλου, που αριθμεί λιγότερα από τα μισά μέλη. Κλασικό παράδειγμα μειοψηφίας είναι η αντιπολίτευση σε ένα κοινοβούλιο. Ισοψηφία η κατάσταση κατά την οποία δύο ή περισσότεροι υποψήφιοι, συνδυασμοί ή προτάσεις λαμβάνουν ίσο αριθμό ψήφων σε μια εκλογή ή ψηφοφορία. Τότε, συνήθως, προβλέπεται επανάληψη της διαδικασίας. Σε ορισμένα όργανα, όπως το Ελληνικό Κοινοβούλιο, επαναλαμβανόμενη ισοψηφία επί συγκεκριμένης προτάσεως, συνεπάγεται απόρριψη της πρότασης. Σε άλλες περιπτώσεις, προβλέπεται άρση της ισοψηφίας με τη ψήφο του προέδρου να μετράει ως διπλή.

Με τον όρο ψηφοφορία χαρακτηρίζεται η δήλωση ή εκλογή γνώμης που εκφράζεται δια βοής ή ανάτασης των χεριών ή διά ψήφου, από τους εκλογείς ή ψηφοφόρους. Η ψηφοφορία είναι το βασικό εργαλείο λήψης αποφάσεων σε μια δημοκρατία, και όχι μόνο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A8%CE%B7%CF%86%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1

Οίκος των Παλαιών Γουέλφων

Σύμφωνα με παράδοση του Οίκου η καταγωγή του ανάγεται στον Έντεκο των Σκιρίων Γερμανών -έμπιστο του Αττίλα ηγεμόνα των Ούνων- και στον γιο του Οδόακρο, που κατέλαβε την Ιταλία το 476. Άλλος πρόγονος του Οίκου ίσως είναι ο Ρούτχαρτ (απεβ. πριν το 790) κόμης του Άργκενγκαου, ευγενής από τη Φραγκία και διαχειριστής του Πεπίνου του βραχύ στην Αλαμαννία/Σουαβία. Το όνομα "Γουέλφοι" (ιταλ. Guelfi, γερμ. Welf/Βελφ) αναφέρεται σε ένα μεσαιωνικό θρύλο, όπου στον Βαλτάσαρ δούκα της Σουαβίας εμφάνισαν ένα βρέφος ως δικό του παιδί, τον Μπούνντους. Στην πραγματικότητα ο Βαλτάσαρ ήταν άτεκνος και το βρέφος ανήκε σε έναν από τους κυνηγούς του. Όταν ο Μπούνντους ενηλικιώθηκε και τον κληρονόμησε, η μητέρα του τού αποκάλυψε την αλήθεια και ο νέος, συγκλονισμένος, αποσύρθηκε στη μονή Άλτντορφ και λίγο πριν αποβιώσει αποκάλυψε την ιστορία· έμεινε γνωστός ως δούκας Βολφ. Ο Βαλτάσαρ δεν είναι ιστορικό πρόσωπο και ο θρύλος καταγράφτηκε το 1475. Άλλη εκδοχή αναφέρεται στα ένδεκα (elf) τέκνα του Ίζενμπαρτ κόμη του Άλτντορφ. Ο παλαιότερος κλάδος, αυτός της Βουργουνδίας, αρχίζει από τον Γουέλφο κόμη του Άλτντορφ, που αναφέρεται το 819 ως πατέρας της Γιούντιτ/Ιουδήθ, συζύγου του Λουδοβίκου Α΄ του ευσεβούς, της Έμμας, συζύγου του Λουδοβίκου Β΄ του γερμανικού και του Κορράδου Α΄ κόμη του Παρισιού. Ο τελευταίος είχε γιους τον Κορράδο Β΄ και ίσως τον Βελφ Α΄ κόμη περιοχών στη Σουαβία, ιδρυτή του Σουαβικού κλάδου. Ο Κορράδος Β΄ διαδέχθηκε τον πατέρα του ως κόμης του Παρισιού· ανέκτησε τις Βουργουνδικές κτήσεις του μεγάλου θείου του Οτκάριους και έγινε δούκας της άνω Βουργουνδίας. Ο γιος του Ροδόλφος Α΄ νίκησε δύο φορές τον Αρνούλφο (εγγονό του Λουδοβίκου Β΄), επέκτεινε την επικράτειά του και ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Βουργουνδίας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Ροδόλφος Β΄ της Βουργουνδίας. Ο γιος αυτού Κορράδος Α΄ της Βουργουνδίας πάντρεψε την αδελφή του Αδελαΐδα με τον Όθωνα Α΄ της Γερμανίας. Τον διαδέχθηκε ο γιος του Ροδόλφος Γ΄ της Βουργουνδίας, τελευταίος άρρην γόνος του Οίκου, που το 1032 τον κληρονόμησε ο γιος τού 3ου εξαδέλφου του Κορράδος Β΄ των Σαλίων της Γερμανίας. Αρχαιότερο μέλος είναι ο Γουέλφος Α΄ κόμης περιοχών στη Σουαβία, που αναφέρεται το 842. Θεωρείται γιος του Κορράδου Α΄, γιου του Γουέλφου, διότι ο Βελφ Α΄ και ο Κορράδος είναι κόμητες του Λίντσγκαου & Άλπγκαου. Οι σχέση με τους απογόνους του είναι γνωστή από θρύλους μόνο. Τελευταίο μέλος είναι ο Γουέλφος (Γ΄) δούκας της Καρινθίας, που απεβίωσε το 1055. Η κτήση κληρονομήθηκε στον πρεσβύτερο κλάδο των Έστε, που έμεινε γνωστός ως (νεότερος) Οίκος των Γουέλφων ή Έστε-Γουέλφων. Sir Andrew Halliday Annals of the House of Hannover, v.1, London, 1826.

Ο Οίκος των Παλαιών Γουέλφων, γερμ. Ältere Welfen, είναι μία ευγενής δυναστεία από τη Φραγκία, που αναφέρονται από τον 9ο αι. Ήταν στενά συνδεδεμένη με τον Οίκο των Καρολιδών και αποτέλεσαν δύο κλάδους, αυτόν της Βουργουνδίας και αυτόν της Σουαβίας. Δεν είναι ξεκάθαρο αν οι δύο κλάδοι αποτελούν έναν Οίκο ή έχουν το ίδιο όνομα από σύμπτωση. Το 1055 απεβίωσε ο Γουέλφος (Γ΄) δούκας της Καρινθίας, τελευταίο άρρεν μέλος του Οίκου· τον διαδέχθηκε ο γιος της αδελφής του Κουνιγκούνντε (συζύγου του Αλβέρτου-Άτσο Β΄ των Έστε μαργράβου του Μιλάνου), που άλλαξε την επωνυμία τού Οίκου του σε "Γουέλφων".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%BD_%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AD%CE%BB%CF%86%CF%89%CE%BD

Χιμπαντζής ο κοινός

Πρόσφατες έρευνες στο DNA του Μπονόμπο και του κοινού Χιμπαντζή υποστηρίζουν πως η εξελικτική πορεία των δύο ειδών διαχωρίστηκε περίπου ένα εκατομμύριο χρόνια πριν. Ο τελευταίος κοινός πρόγονος όλων των χιμπαντζήδων με τον άνθρωπο έζησε περίπου έξι εκατομμύρια χρόνια πριν. Επειδή κανένα άλλο είδος εκτός του ανθρώπου δεν επέζησε κατά την ανθρώπινη εξέλιξη στο γένος Homo, τα δύο είδη των χιμπαντζήδων αποτελούν τους πιο στενούς εξελικτικούς συγγενείς του ανθρώπου. Το γένος των χιμπαντζήδων, Παν, διαχωρίστηκε από το γένος των Γορίλων επτά εκατομμύρια χρόνια πριν. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά υποείδη κοινού Χιμπαντζή: Κεντρικός Χιμπαντζής, Pan troglodytes troglodytes, στο Καμερούν, τη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την Ισημερινή Γουινέα και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό Δυτικός Χιμπαντζής, Pan troglodytes verus, στη Γουινέα, το Μαλί, τη Σιέρα Λεόνε, τη Λιβερία, την Ακτή Ελεφαντοστού, την Γκάνα και τη Νιγηρία. Χιμπαντζής Νιγηρίας-Καμερούν, Pan troglodytes vellerosus, στη Νιγηρία και το Καμερούν Ανατολικός Χιμπαντζής, Pan troglodytes schweinfurthii, στη Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, το Σουδάν, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, την Ουγκάντα, τη Ρουάντα, την Τανζανία, το Μπουρουντί και τη Ζάμπια. Οι ενήλικες στη φύση έχουν βάρος μεταξύ 40 και 65 κιλών. Τα αρσενικά έχουν ύψος 1,6 μέτρα και τα θηλυκά 1,3 μέτρα. Το τρίχωμα τους είναι μαύρο και το πρόσωπο, οι παλάμες, οι πατούσες και τα δάχτυλα είναι άτριχα. Οι αντίχειρες τους είναι αντιτάξιμοι, γεγονός που τους επιτρέπει να κάνουν κινήσεις των άνω άκρων με ακρίβεια.

Ο Χιμπαντζής ο κοινός (Pan troglodytes - Παν ο τρωγλοδύτης) είναι πρωτεύον της οικογένειας των ανθρωποειδών. Αν και συχνά αποκαλείται απλά χιμπαντζής, τεχνικά αυτός ο όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει κάθε είδος του γένους Παν (Pan), δηλαδή τον κοινό χιμπαντζή και τον Μπονόμπο ή Πυγμαίο Χιμπαντζή (Pan paniscus - Παν ο πανίσκος).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AE%CF%82_%CE%BF_%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82

Onur Air

IATA: 8Q ICAO: OHY Callsign: Onur Air Η Onur Air ιδρύθηκε το 1992 και ξεκίνησε πτήσεις τον Μάιο του ίδιου έτους, αρχικά με 2 νοικιασμένα αεροσκάφη τύπυ Airbus A320. Το 2003 τροποποίησε το σύστημα ναύλων της, ώστε να γίνει εταιρεία χαμηλού κόστους. Μεταφέρει περίπου 1,4 εκ. επιβάτες ετησίως. Ιδιοκτήτες της είναι οι Cankut Bagona (33.3%), Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος, Hayri Içli (33.3%) και Unsal Tulbentci (33.3%). Η Onur Air εκτελεί κυρίως ναυλωμλενες πτήσεις από την Τουρκία σε προορισμούς της Αυστρίας, Βελγίου, Γαλλίας, Γερμανίας, Ελβετίας, Ηνωμένου Βασιλείου, Ιρλανδίας, Ισπανίας, Ισραήλ και Ιταλίας. Οι εσωτερικοί προορισμοί είναι: Άδανα, Αττάλεια, Γκαζίαντεπ, Ερζερούμ, Καρς, Καϋσερί, Κωνσταντινούπολη, Μαλάτια, Μποντρούμ, Ντιγιάρμπακιρ, Σαμσούντα, Σμύρνη, και Τραπεζούντα. Ο στόλος της Onur Air αποτελείται από 18 αεροσκάφη: 1 Airbus A300B2 3 Airbus A300B4 2 Airbus A320-200 2 Airbus A321-100 6 Airbus A321-200 4 McDonnell Douglas MD-88 Η Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία και η Ολλανδία έχουν απαγορέυσει στην Onur Air να απογειώνεται ή να προσγειώνεται σε αυτές λόγω σωρείας παραβιάσεων των κανονισμών ασφαλείας και μη συμόρφωση με τις υποδείξεις σχετικά με την ασφάλεια των πτήσεων. Αν και η εταιρεία αρνείται τις κατηγορίες, 40.000 επιβάτες παρέμεναν στα αεροδρόμια. Σύμφωνα με το BBC News (16 Μαΐου 2005), συνομιλίες μεταξύ Onur Air και της Ολλανδικής Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας, οδήγησαν στην άρση της απαγόρευσης και η Onur Air μπόρεσε και πάλι να πετάξει για την Ολλανδία. Η εταιρεία απείλησε την Ολλανδική Κυβέρνηση με μήνυση, καθώς η ξαφνική απαγόρευση οδήγησε σε απώλεια €60 εκατομμυρίων από την εταιρεία, η οποία όμως μπορεί να διεκδικήσει €15 εκατομμύρια από την Ολλανδική Κυβέρνηση. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Ολλανδική Κυβέρνηση απέρριψε τις απειλές και εξέφρασε τις ανησυχίες της για το αν ο τουρκικός αυτός αερομεταφορέας λαμβάνει σοβαρά υπόψιν τις προειδοποιήσεις της Ευρωπαϊκής Υ.Π.Α. (Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας). Παράλληλα, εκπρόσωπος της κυβέρνησης δήλωσε πως «δεν έγιναν οι απαραίτητοι έλεγχοι στα αεροσκάφη». Τον Νοέμβριο του 2005, η εταιρεία άλλαξε το λογότυπό της και τα χρώματα των αεροσκαφών της. (Πηγή: δικτυακός τόπος [1]) Τουρκικές αεροπορικές εταιρείες Ιστότοπος της Onur Air Αρχειοθετήθηκε 2006-09-21 στο Wayback Machine. Λεπτομέρειες στόλου της Onur Air Διαβάστε τα σχόλια επιβατών της Onur Air

Η Onur Air (Onur Air Taşımacılık AŞ) είναι μία αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, Τουρκία. Εκτός από ναυλωμένες τουριστικές πτήσεις, λειτουργεί και προγραμματίσμένες πτήσεις χαμηλού κόστους μεταξύ Τουρκίας και κράτη της Δυτικής Ευρώπης. Γενικά, οι ναύλοι της εταιρείας είναι απλοποιημένοι και ομογενοποιημένοι. Κύρια βάση της εταιρείας είναι το Αεροδρόμιο Ataturk (IATA:IST) της Κωνσταντινούπολης.

https://el.wikipedia.org/wiki/Onur_Air

Ελληνικό Αττικής

Η παλιά ονομασία της περιοχής ήταν Λοιμικό, λόγω του λοιμοκαθαρτηρίου που υπήρχε εκεί. Στις αρχές του 20ου αιώνα καθιερώθηκε η ονομασία Ελληνικό, ως πιο εύηχη παραλλαγή της προηγούμενης ονομασίας. Δεν επικράτησε όμως, παρά μόνο σταδιακά μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς ως τότε χρησιμοποιούνταν παράλληλα με την ονομασία Χασάνι, λόγω ενός πύργου κάποιου Τουρκαλβανού ονόματι Χασάν. Το 1922 μετά τη Μικρασιατική εκστρατεία εγκαταστάθηκαν στην βόρεια περιοχή του δήμου πρόσφυγες από την Σούρμενα του Πόντου και η περιοχή πάνω από τη λεωφόρο Βουλιαγμένης που χωρίζει τον δήμο ονομάσθηκε Σούρμενα. Το 1925 το υπουργείο Γεωργίας έδωσε κλήρους ανταλλάξιμης γης 5 στρεμμάτων. Η παροχή αυτή έχει συγκεκριμένους όρους. Για τα Σούρμενα τα στρέμματα δεν είναι ενιαία και αφαιρώντας την εισφορά για δρόμους και κοινόχρηστους χώρους είναι 4 στρέμματα. Στο Κάτω Ελληνικό προϋπόθεση για την εγκατάσταση ήταν η δήλωση ότι αναλάμβανε ο κάτοικος να κάνει εκβραχισμούς του οικοπέδου του, περιμάνδρωση και κήπο. Τις εν λόγω προϋποθέσεις μπορούσαν να εκπληρώσουν μόνο οι πιο εύποροι της εποχής, με αποτέλεσμα η περιοχή να κατοικηθεί από εμπόρους, εφοπλιστές, εύπορους και εγγράμματους που κατάγονταν από τη Σμύρνη, τον Πόντο, την Πόλη. Την ονόμασαν Κηπούπολη κι ήταν «όνομα και πράμα». Το 1928 δίνονται οι αποζημιώσεις των ανταλλάξιμων περιουσιών και κτίζονται αρκετά πέτρινα σπίτια. Την ίδια χρονιά ανοίγουν δημόσιο πηγάδι στην οδό Ιασωνίδου και η ζωή παίρνει το δρόμο προς το καλύτερο. Ειδικά για το νερό μέχρι το 1956 που μπαίνει το δίκτυο της ύδρευσης, οι κάτοικοι ή άνοιγαν πηγάδια βάθους 22 – 30 μέτρων ή το αγόραζαν από τον νερουλά με το δίκυκλο. Έως το 1929, τα Σούρμενα ανήκαν στην Κοινότητα Καλαμακίου, οπότε αποσπώνται και γίνονται δύο κοινότητες: Α. Κοινότητα Ελληνικού με το Διάταγμα 8-3-1930 ΦΕΚ Α΄ 80/1930 και Β. Κοινότητα Κομνηνών (Χασάνι) με το Βασιλικό Διάταγμα 4-7-1929 ΦΕΚ Α΄ 221/1929. Η κατασκευή της Λεωφόρου Βουλιαγμένης ξεκίνησε το 1937 και ολοκληρώθηκε ένα χρόνο αργότερα. Πρόκειται για τη πρώτη λεωφορειακή γραμμή για το Κέντρο, που είχε αφετηρία στην οδό Ακαδημίας. Ως τότε το μόνο συγκοινωνιακό μέσο που εξυπηρετούσε την περιοχή ήταν ένα ταξί – λεωφορείο, που το ναύλωναν οι κάτοικοι για να ανεβοκατεβαίνουν στην Αθήνα. Το 1925 οι κάτοικοι ξεκινούν όλοι μαζί το κτίσιμο του πρώτου δημοτικού σχολείου της περιοχής, μια παράγκα σκεπασμένη με φύλλα αμίαντου στην πλατεία Σουρμένων (το κτίριο σώζεται ακόμα και στεγάζει το Ποντιακό Μουσείο). Το 1943 με τη Γερμανική Κατοχή δίνεται η εντολή εκκένωσης της περιοχής και οι κάτοικοι βρίσκουν καταφύγιο σε σπίτια στην Καλλιθέα, την Κοκκινιά και τη Νέα Σμύρνη. Η περιοχή διαμορφώνεται σε εικονικό αεροδρόμιο για να μη βομβαρδιστούν οι πραγματικές εγκαταστάσεις. Οι βομβαρδισμοί επέτειναν την καταστροφή και την ερήμωση. Στην Κατοχή οι κοινότητες Γλυφάδας και Ελληνικού καταργούνται και στη θέση τους δημιουργείται ο Δήμος Ευρυάλης με το Νόμο 239/1943 ΦΕΚ Α΄ 174/1943. Το 1945 αποσπάστηκε από το Δήμο Ευρυάλης και ανασυστάθηκε ως Κοινότητα Ελληνικού. Το 1968 καταργήθηκε εκ νέου ως κοινότητα και αποτέλεσε με την Κοινότητα Καλαμακίου το Δήμο Αλίμου. Επανασυστάθηκε όμως το 1975 με το Νόμο 185/1975. Το 2010 με τον «Καλλικράτη» (σε ισχύ από 1/1/2011) καταργήθηκε ως δήμος και συγχωνεύτηκε με το Δήμο Αργυρούπολης αποτελώντας πλέον τον ευρύτερο Δήμο Ελληνικού – Αργυρούπολης. Η κυβέρνηση Μεταξά αποφασίζει στην περιοχή να δημιουργηθεί αεροδρόμιο. Η λειτουργία του ξεκίνησε το 1938 με διάδρομο προσγειώσεως 1.800 μέτρων. Από το 1938 ως το 2001 στο Ελληνικό λειτουργούσαν στην αρχή ένα στη συνέχεια δύο και από το 1970 τρία αεροδρόμια, το ομώνυμο Αεροδρόμιο Αθηνών ή Ανατολικό, το Αεροδρόμιο Εσωτερικού, ή Δυτικό και το πολεμικό αεροδρόμιο της αμερικανικής βάσης που εξυπηρετούσε και την ελληνική αεροπορική βάση Ελληνικού. Σήμερα τμήμα του Δημαρχείου στεγάζεται σε πρώην εγκαταστάσεις του άλλοτε Ανατολικού αερολιμένα. Έπειτα από τον τερματισμό λειτουργίας του το 2001 το Αεροδρόμιο του Ελληνικού παραμένει κλειστό καθώς ο Νέος Διεθνής Αερολιμένας "Ελευθέριος Βενιζέλος" αποτελεί πλέον το κεντρικό αεροδρόμιο των Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται υπό διαβούλευση ένα σχέδιο ανάπλασης της περιοχής του Παλαιού Αεροδρομίου με στόχο την αξιοποίηση των εκτάσεων του. Πιο συγκεκριμένα, η πρόταση να πραγματοποιηθεί το project του Ελληνικού, μία επένδυση ύψους 7 δισεκατομμυρίων ευρώ, όπου θα περιλαμβάνει τουριστικές εγκαταστάσεις, καζίνο, ουρανοξύστες και κάποιους χώρους πρασίνου, θεωρείται πως μπορεί να αξιοποιήσει τον χώρο του πρώην αεροδρομίου φέρνοντας παράλληλα μια τοπική οικονομική ανάπτυξη άνευ προηγουμένου αλλά και αισθητική αναβάθμιση στην ευρύτερη περιοχή της παραλλιακής. Παρόλα αυτά, αντιδράσεις και αμφιβολίες αλλά και προσφυγές για την αληθινή συνεισφορά του έργου στην τοπική κοινωνία, αλλά και διάφορες αντιδικίες μεταξύ των εμπλεκόμενων μελών, έχουν οδηγήσει σε μεγάλη καθυστέρηση την έναρξη των εργασιών. Το Ελληνικό έχει γενικά ήπιο και ξηρό κλίμα με λίγες βροχές στο σύνολο της διάρκειας του χρόνου. Από τα στοιχεία της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας (ΕΜΥ) προκύπτει πως το Ελληνικό κατατάσσεται οριακά στο θερμό Ημίξηρο κλίμα στέπας σύμφωνα με την Κλιματική ταξινόμηση Κέππεν, με σημαντικές όμως επιρροές μεσογειακού κλίματος. Η υψηλότερη καταγεγραμμένη θερμοκρασία είναι 43,0 βαθμοί τον Αύγουστο του 2021 ενώ η χαμηλότερη -4,2 βαθμοί τον Φεβρουάριο του 2008. Ο Δήμος Ελληνικού λειτουργούσε 4 Δημοτικά Σχολεία, 6 Νηπιαγωγεία, 2 Γυμνάσια, 1 Γενικό Λύκειο, 1 ΕΠΑΛ, καθώς και Γυμνάσιο και Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Επίσης υπήρχαν 4 παιδικοί σταθμοί καθώς και 2 Κέντρα Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων (Κ.Α.Π.Η.). Πρόεδροι της Κοινότητας Ελληνικού διετέλεσαν: 1931 Φίλων Κτενίδης 1931-1941 Ιωάννης Χαριάτης 1941-1943 Αχιλλεύς Πρωτοσύγγελος 1945-1946 Ελευθέριος Παυλίδης 1946-1947 Γεώργιος Σιγανός 1948-1951 Πάνος Αθανασιάδης 1951-1952 Γεώργιος Σιγανός 1952 Σάββας Αμηρίδης (αντιπρόεδρος, στη θέση του παραιτηθέντος Σιγανού) 1952-1957 Γεώργιος Μαρίνος 1957-1959 Γεώργιος Καπιτσαλάς 1959-1964 Ξενοφών Παπαγεωργίου 1964-1967 Φώτιος Σπανούδης 1967 Νικόλαος Σιμιγδαλάς (διορισμένος) 1967 Ξενοφών Παπαγεωργίου (διορισμένος) 1968-1974 Σπυρίδων Φατούρος (διορισμένος) 1976-1982 Κωνσταντίνος Κορτζίδης (19??-2008) 1983-1998 Κωνσταντίνος Κορτζίδης (19??-2008) 1999-2006 Ιορδάνης Εφραιμίδης 2007-2010 Χρήστος Κορτζίδης (1958-)

Το Ελληνικό είναι δημοτική ενότητα του Δήμου Αργυρούπολης-Ελληνικού του Νοτίου Τομέα Αθηνών της Περιφέρειας Αττικής. Η συνολική έκταση του ανέρχεται σε 7,5 τετ. χλμ. εκ των οποίων τα 5,5 ανήκαν στο παλαιό Διεθνές Αεροδρόμιο Ελληνικού. Αποτελείται από την περιοχή των Σουρμένων, του Άνω Ελληνικού, του Κάτω Ελληνικού (Άγιος Κοσμάς) και την συνοικία της Αγίας Παρασκευής. Η Λεωφόρος Βουλιαγμένης και οι εγκαταστάσεις των δύο (2) αεροδρομίων καθώς και ο χώρος των βάσεων χωρίζουν τον πρώην Δήμο Ελληνικού στις τέσσερις συνοικίες. Το Ελληνικό συνορεύει με τον Άλιμο, την Αργυρούπολη και την Γλυφάδα. Διαθέτει 14 πλατείες και 15 παιδικές χαρές. Η κυκλοφοριακή σύνδεση της περιοχής με το κέντρο της Αθήνας πραγματοποιείται σήμερα με οδικούς άξονες ταχείας κυκλοφορίας: τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης και την παραλιακή Λεωφόρο Ποσειδώνος. Στο Ελληνικό τερματίζει η Γραμμή 2 του Μετρό Αθήνας και ο σταθμός Ελληνικό αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο καθώς εξυπηρετεί και τις μετέπειτα περιοχές του νότιου τομέα, όπως η γειτονική Γλυφάδα. Το Ελληνικό είναι ο χώρος ενός μείζονος αναπτυξιακού έργου για την παράκτια Αθήνα που ξεκίνησε το 2020 και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2026· ο Μητροπολιτικός Πόλος Ελληνικού - Αγίου Κοσμά, που αποτελείται από πολυτελείς κατοικίες, ξενοδοχεία, καζίνο, μαρίνα, καταστήματα, γραφεία και τα ψηλότερα κτίρια της Ελλάδας όπως ο Riviera Tower και το Hard Rock Hotel Casino.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82

Αρχαία Άντισσα Λέσβου

Η Αρχαία Άντισσα είναι πεδινός οικισμός της βορειοδυτικής Λέσβου. Βρίσκεται κοντά στη βόρεια ακτή του νησιού και στον μικρό ποταμό Βούλγαρη, ανατολικά της επαρχιακής οδού που έρχεται από την Ερεσσό και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 20. Απέχει 62 χλμ. περίπου ΒΔ. της Μυτιλήνης. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1981 ως Κούλοβα (τα) και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Σκαλοχωρίου της Λέσβου. Αργότερα, το ίδιο έτος, μετονομάστηκε σε Αρχαία Άντισσα. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Σκαλοχωρίου και προσαρτήθηκε στον δήμο Καλλονής. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Καλλονής και προσαρτήθηκε στον δήμο Λέσβου. Με το ΦΕΚ 43Α - 09/03/2019, αποσπάστηκε από τον δήμο Λέσβου και προσαρτήθηκε στον δήμο Δυτικής Λέσβου. Η αρχαία Άντισσα, βόρεια του οικισμού στην παράκτια θέση «Οβριόκαστρο». Η Άντισσα υπήρξε πρωτεύουσα της αυτόνομης επικράτειας της Αντισσαίας και από τις αρχαιότερες πόλεις της Λέσβου. Τα ευρήματα έδειξαν ότι πρωτοκατοικήθηκε στην ύστερη Εποχή του Χαλκού (2η π.Χ. χιλιετία). Σε κάποια χρονική στιγμή, υποτάχθηκε στην Μυτιλήνη. Το σημαντικότερο αρχαιολογικό εύρημα είναι το αψιδωτό κτήριο του 9ου π.Χ. αιώνα (17 Χ 5,5 μ., περίπου). Ακόμη σώζονται λίγα ερείπια, κυρίως τείχη λέσβιας δομής, μεγάλος αναλημματικός τοίχος, καθώς και μεγάλο κομμάτι του κυματοθραύστη σχήματος «Γ» του λιμανιού της πόλης. Επίσης, σημαντικό είναι και το αρχαίο νεκροταφείο της πόλης. Το κάστρο («Οβριόκαστρο») στην θέση της Βυζαντινής καστροπολιτείας των Αγίων Θεοδώρων. Το οικοδόμημα είναι μεταγενέστερο, μεσαιωνικό, της εποχής των Γατελούζων. Το 1462, το κάστρο και ολόκληρη η Μυτιλήνη παραδόθηκε από τους Γατελούζους αμαχητί στους Τούρκους με συμβολαιογραφική πράξη. Το εκκλησάκι και η παραλία της Αγίας Βαρβάρας στην ίδια περιοχή Οι εκβολές του μικρού ποταμού Βούλγαρη, βόρεια του οικισμού Η παραλία «Παλαιόκαστρο», απέναντι από το «Οβριόκαστρο» Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, 1996, 2006 (ΠΛΜ) Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς) Περιοδικό «Διακοπές», εκδ. Δ.Ο.Λ., 2010 Google Earth eetaa.gr https://www.naftemporiki.gr/story/1663006/arxaia-antissa-tria-ktismata-efere-sto-fos-i-arxaiologiki-anaskafi Αρχειοθετήθηκε 2022-07-26 στο Wayback Machine. https://www.efales.gr/sight/arhaia-antissa https://www.youtube.com/watch?v=CnLKhb6wGmo https://www.kastra.eu/castlegr.php?kastro=ovriokastro

Η Αρχαία Άντισσα είναι οικισμός της Λέσβου. Υπάγεται στην δημοτική κοινότητα Σκαλοχωρίου, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Καλλονής, του δήμου Δυτικής Λέσβου, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Λέσβου, στην περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης, καθώς και των μεταβολών μετά από αυτό το πρόγραμμα. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία Μηθύμνης του νομού Λέσβου, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Νήσων Αιγαίου. Μέχρι το 1981 ο οικισμός ονομαζόταν Κούλοβα (τα).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%83%CE%B1_%CE%9B%CE%AD%CF%83%CE%B2%CE%BF%CF%85

Ναός του Χριστού (Αθήνα)

Ήδη από το 1687, τη χρονιά που τα βενετικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αθήνα από τους Οθωμανούς, μετατράπηκε ένα τζαμί της πόλης σε προσωρινή λουθηρανική εκκλησία για τους Γερμανούς μισθοφόρους του Κόμη φον Καίνιξμαρκ, που συμμετείχαν στο εκστρατευτικό σώμα των Βενετών. Την προσωρινή αυτή εκκλησία εγκαινίασε ο στρατιωτικός ιερέας Λούτβικ Μπάιτμαν, ένας από τους έξι στρατιωτικούς ιερείς που συνόδευσαν τα στρατεύματα στην εκστρατεία τους στην Ελλάδα. Τρεις από αυτούς πέθαναν στη διάρκεια της εκστρατείας. Από το 1837, μετά την έλευση της πιστής προτεστάντισσας Αμαλίας στην Ελλάδα ως βασίλισσας, συζύγου του καθολικού Όθωνα, προτεσταντικές λειτουργίες άρχισαν να τελούνται στο παρεκκλήσι των ανακτόρων, ώστε να μην προκαλείται το ορθόδοξο θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων. Οι λειτουργίες αυτές σταμάτησαν το 1913, όταν δεν υπήρχαν πια προτεστάντες μέλη της βασιλικής οικογένειας. Στους πρόποδες του Λυκαβηττού είχε σχηματιστεί «γερμανική συνοικία» από τα τέλη του 19ου αιώνα και στην ίδια περιοχή είχαν εγκατασταθεί γερμανικά οινομαγειρεία και η έδρα του γερμανικού συλλόγου «Φιλαδέλφεια» (που μετεξελίχθηκε μετά το 1945 ως το πρώτο ξένο Ινστιτούτο Γκαίτε). Στη δεκαετία του 1920, η προτεσταντική κοινότητα απέκτησε εκεί ένα οικόπεδο για να χτίσει μια εκκλησία και ένα κοινοτικό κέντρο. Λόγω οικονομικής στενότητας, η κατασκευή καθυστέρησε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Στις 8 Αυγούστου 2004, η κυριακάτικη λειτουργία στον ναό του Χριστού μεταδόθηκε απευθείας από το ZDF. Ο ναός συνδέεται με την Ευαγγελική Εκκλησία της Γερμανίας, από την οποία χρηματοδοτείται και ελέγχεται. Η μονόχωρη εvκκλησία με το κωδωνοστάσιο χτίστηκε μεταξύ 1931 και 1934 από τον αρχιτέκτονα Καρλ Μπένσελ στον ρυθμό της Νέας Αντικειμενικότητας. Σχεδόν όλος ο εξοπλισμός (άμβωνας, στασίδια, κηροπήγια, εξώστης εκκλησιαστικού οργάνου, πόρτες κ.λπ.) ακολουθούν πιστά τον ρυθμό Μπάουχαους μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια. Στο λιτό εσωτερικό κυριαρχεί ο μεγάλος ξύλινος σταυρός στο ιερό βήμα και, ακριβώς πίσω του, τα υαλογραφήματα του Βάλτερ φον Ρούκτεσελ καλύπτουν ολόκληρο τον ανατολικό τοίχο. Το εικονογραφικό πρόγραμμα απεικονίζει κεντρικές διδαχές του Ευαγγελίου και αφηγήσεις από την ιστορία της Θείας Οικονομίας, με μια εικόνα να παραπέμπει στο κήρυγμα του Αποστόλου Παύλου στον Άρειο Πάγο της Αθήνας. Ο Ναός του Χριστού είναι, επομένως, ένα μάλλον σπάνιο δείγμα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής του Μπάουχαους, δηλ. της θρησκευτικής αρχιτεκτονικής του κλασικού Μοντερνισμού.Το εκκλησιαστικό όργανο μάρκας Στάινμαγιερ με δύο πληκτρολόγια από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 έχει διατηρήσει τον όψιμο ρομαντικό ήχο του και έχει ανακαινισθεί πλήρως. Ιστοσελίδα της Ενορίας Ingo Starz: Bauhaus im Schatten des Parthenon. Eine Ortsbegehung in Athen. Στο: kulturreisejournal.de (24 Φεβρουαρίου 2021, ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2022)

Ο Ναός του Χριστού είναι τόπος λατρείας της Γερμανόφωνης Ευαγγελικής Εκκλησίας στην Αθήνα της Ελλάδας. Βρίσκεται στο Κολωνάκι, στην οδό Σίνα 68, στους πρόποδες του Λυκαβηττού.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D_(%CE%91%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1)

Χ. Ποσάδας

Παιδί Ιταλών μεταναστών, ο Ποσάδας υπήρξε στα νιάτα του δημοφιλής ποδοσφαιριστής της Εστουδιάντες Λα Πλάτα. Τη δεκαετία του '30 εργαζόταν παράλληλα ως τσαγκάρης και οργάνωσε μια απεργία βυρσοδεψών στην πόλη Κόρδοβα. Την ίδια περίοδο συμμετείχε ως υποψήφιος στις εκλογές με το Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (Partido Socialista Obrero). Εν συνεχεία εντάχθηκε στο Κόμμα Σοσιαλιστικής Επανάστασης (Partido de la Revolución Socialista), το οποίο προσχώρησε στην Τέταρτη Διεθνή το 1941. Ο Ποσάδας ανέλαβε επικεφαλής του λατινοαμερικανικού Γραφείου της 4ης Διεθνούς και υπό την ηγεσία του κάποιοι τροτσκιστικοί πυρήνες αύξησαν τη δύναμή τους, κυρίως ανάμεσα στους εργάτες σιδηροδρόμων της Κούβας, τους μεταλλωρύχους κασσιτέρου της Βολιβίας και τους αγρεργάτες της Βραζιλίας. Στο παγκόσμιο συνέδριο του 1951 τάχθηκε με την τάση του Ράπτη, ενώ το 1953 (με τη διάσπαση της Διεθνούς) τον ακολούθησε στο Διεθνές Γραφείο (ISFI). Όμως έως τα τέλη της δεκαετίας, ο Ποσάδας και οι οπαδοί του είχαν περάσει στην εσωτερική αντιπολίτευση του Διεθνούς Γραφείου, κατηγορώντας την ηγεσία για ηττοπάθεια και για έλλειψη πίστης στη δυνατότητα της επανάστασης. Επίσης διαφωνούσαν στο ζήτημα του πυρηνικού πολέμου - οι ποσαδικοί υποστήριζαν πως μια τέτοια εξέλιξη ήταν όχι μόνο αναπόφευκτη αλλά και επιθυμητή, αφού έτσι θα καταστρεφόταν και ο καπιταλισμός και ο σταλινισμός. Συνεπεία των διαφωνιών τους με την κεντρική γραμμή, οι ποσαδικοί αποχώρησαν από το Διεθνές Γραφείο το 1962 και ίδρυσαν δική τους διεθνή συνομοσπονδία με επικεφαλής τον Ποσάδας - αρχικά την ονόμασαν Τέταρτη Διεθνή και στις αρχές της δεκαετίας του '70 προσέθεσαν το «Ποσαδική». Η συνολική επιρροή της ήταν πολύ μικρή, περιοριζόμενη σχεδόν αποκλειστικά σε μικρές οργανώσεις της Λατινικής Αμερικής. Προς το τέλος της ζωής του, έστρεψε τις (σε μεγάλο βαθμό προϋπάρχουσες) αναζητήσεις του κινήματός του προς τον εσωτερισμό και τα παράξενα φαινόμενα. Πέθανε στην Ιταλία το Μάιο του 1981. Περισσότερο από την κινηματική δράση του, ο Χ. Ποσάδας είναι γνωστός για τις αντιλήψεις του σχετικά με τον πυρηνικό πόλεμο και τα ΑΤΙΑ. Υποστήριζε ότι ο Ψυχρός Πόλεμος θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε ένοπλη πυρηνική σύγκρουση, η οποία με τη σειρά της θα ξεσήκωνε την εργατική τάξη όλων των κρατών εναντίον των καπιταλιστών και τελικά θα οδηγούσε στην εγκαθίδρυση επαναστατικών καθεστώτων σε ολόκληρο τον πλανήτη. Επομένως χρέος των κομμουνιστών δεν ήταν η αποφυγή αλλά η υποδαύλιση της σύγκρουσης, αφού κατά τον Ποσάδας ο πυρηνικός πόλεμος ισούται με επαναστατικό πόλεμο. Πιστοί σε αυτή τη γραμμή, οι ποσαδιστές της Κούβας πίεζαν το Φιντέλ Κάστρο να επιτεθεί κατά της αμερικανικής βάσης του Γκουαντάναμο μέχρι που τούς διέλυσε. Επίσης στη δεκαετία του '70, το ποσαδικό κίνημα απαιτούσε από τη Σοβιετική Ένωση και την Κίνα να ξεκινήσουν «προληπτικό πόλεμο» εναντίον των ΗΠΑ. Μία άλλη, γνωστή, θεωρία του Ποσάδας είναι αυτή σχετικά με τους εξωγήινους, που πρωτοδιατυπώθηκε το 1968. Πίστευε ότι μόνο μια σοσιαλιστική κοινωνία μπορεί να φτάσει σε τέτοιο βαθμό πνευματικής και υλικής προόδου, ώστε να επιτύχει διαπλανητικά ταξίδια, συνεπώς η εμφάνιση των ΑΤΙΑ αποδείκνυε την ύπαρξη του σοσιαλισμού σε άλλους πλανήτες. Έτσι υποστήριζε ότι το κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να τεθεί υπό την καθοδήγηση εξωγήινων συντρόφων, ώστε να οργανώσει την επανάσταση στη Γη. Στο κείμενό του «Ιπτάμενοι δίσκοι, η διαδικασία της ύλης και της ενέργειας, επιστήμη και σοσιαλισμός» (γαλλικό πρωτότυπο: Les Soucoupes Volantes, le processus de la matiere et de l'energie, la science et le socialisme), ο Ποσάδας υποστήριξε ότι τα ΑΤΙΑ δε μένουν πολύ καιρό στη Γη, διότι ούτε ο καπιταλισμός ούτε ο σταλινισμός ενδιαφέρουν τους πιλότους τους. Το βιβλίο αυτό κλείνει με το κάλεσμα σε όντα από άλλους πλανήτες να παρέμβουν και να συνεργασθούν με τους γήινους για να ξεπερασθεί η δυστυχία. Πρέπει να τους καλέσουμε να χρησιμοποιήσουν τους πόρους τους για να μας βοηθήσουν. Έγραψε επίσης για την επικοινωνία με τα δελφίνια και υπέρ του τοκετού μέσα στο νερό. Η εμμονή του με τα ΑΤΙΑ οδήγησε πολλούς παλιούς συντρόφους του σε αστεϊσμούς. Κάποιοι σχολίασαν ότι, όπως ο Τρότσκι αντιστρατευόταν το «σοσιαλισμό σε μια χώρα», έτσι ο Ποσάδας αντιστρατευόταν το «σοσιαλισμό σε έναν πλανήτη». Επίσης, ο παλιός μέντοράς του Μισέλ Πάμπλο (Μιχάλης Ράπτης) έγραψε πως ο Χ. Ποσάδας διεκήρυσσε τη διαρκή επανάσταση ταυτόχρονα και παντού σε τόσο μεγάλο βαθμό, που της έδωσε διαπλανητική διάσταση. Ποσαδική 4η Διεθνής - επίσημη ιστοσελίδα. Συλλογή έργων του X. Ποσάδας στο OpenLibrary. Posadism for Beginners Αρχειοθετήθηκε 2008-10-06 στο Wayback Machine., Matt Salusbury, Αύγουστος 2003. Από το περιοδικό μεταφυσικής Fortean Times.

Ο Ομέρο Ρομούλο Κριστάλλι Φρασνέλλι (1912 - 14 Μαΐου 1981), γνωστός αποκλειστικά με το ψευδώνυμο Χ. Ποσάδας (J. Posadas), υπήρξε Αργεντινός τροτσκιστής. Είναι ο εισηγητής μιας μικρής τάσης του τροτσκιστικού κινήματος που φέρει το όνομά του (ποσαδισμός) και χαρακτηρίζεται από την πεποίθηση, ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να εγκαθιδρυθεί με πυρηνικά όπλα ή εξωγήινη επέμβαση.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7._%CE%A0%CE%BF%CF%83%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

Διόνυσος Βοιωτίας

Το Τσαμάλι ή Τζαμάλιον μετονομάστηκε το 1955 σε Διόνυσο επειδή οι κάτοικοι του, θεώρησαν ότι τα απομεινάρια των βάθρων των αγαλμάτων που βρέθηκαν νότια του οικισμού, σκαλισμένα στους πρόποδες του βράχου, ανήκαν σε ναό του Διονύσου. Σήμερα βέβαια έχει αποδειχθεί ότι ο ναός ήταν αφιερωμένος στον Ηρακλή. Ο οικισμός Τζαμάλι εμφανίζεται επίσημα για πρώτη φορά να ανήκει στο δήμο Ορχομενού στο τέλος του 19ου αιώνα. Ιδρύθηκε και κατοικείται από Σαρακατσάνους, οι οποίοι για πολλά χρόνια ξεχειμώνιαζαν σε αυτόν τον τόπο, μέχρι να έρθει η άνοιξη και να επιστρέψουν στα ορεινά βοσκοτόπια τους. Όταν σιγά - σιγά άρχισαν να ασχολούνται με την γεωργία, εγκαταστάθηκαν μόνιμα, και δημιούργησαν έναν σύγχρονο οικισμό. Το 1912 καταργείται ο δήμος και το Τζαμάλι αποτελεί κοινότητα. Το 1979 δημιουργήθηκε ποδοσφαιρική ομάδα με το όνομα Αθλητικός Όμιλος Διονυσου (Α.Ο.Δ). Η σπουδαιότερη στιγμή του συλλόγου ήταν η κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου Βοιωτίας το 2005. Πέντε χιλιόμετρα δυτικά από το χωριό στην περιοχή Καμπιά, βρίσκεται η Μονή του Οσίου Μάρτυρα Νικολάου του Νέου, η οποία χρονολογείται στις αρχές του 11ου αιώνα και θεωρείται σύγχρονη αυτής του Οσίου Λουκά Κατά την παράδοση ο ναός κατασκευάσθηκε με τα υλικά που μετέφεραν τα βυζαντινά αυτοκρατορικά καράβια στην Αταλάντη, με τελικό προορισμό τη μονή του Οσίου Λουκά του Στειριώτη. Κοντά στον Διόνυσο βρισκόταν η αρχαία Βοιωτική πόλη Τεγύρα. Στο λόφο Δήλο, λειτουργούσε το Τεγυραίο μαντείο του θεού Απόλλωνα μέχρι τα χρόνια των Περσικών πολέμων και του Πελοποννησιακού πολέμου και μόνο ύστερα από αυτούς έπαψε να λειτουργεί. Όπως γράφει ο Πλούταρχος, ενώ το μαντείο των Δελφών πανικοβλήθηκε στους Περσικούς πολέμους και συμβούλεψε τους Αθηναίους να εγκαταλείψουν τα υπάρχοντά τους και την πόλη τους και να φύγουν, το Τεγυραίο μαντείο έδωσε χρησμό υπέρ των Ελλήνων. Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο (πάντα κατά τον Πλούταρχο) το Τεγυραίο μαντείο αποδείχτηκε ανώτερο του Δελφικού. Επίσημη ιστοσελίδα του δήμου Ορχομενού Βοιωτικός Κόσμος

Ο Διόνυσος είναι πεδινό χωριό του ομώνυμου δημοτικού διαμερίσματος του δήμου Ορχομενού στο νομό Βοιωτίας. Βρίσκεται στα βόρεια της πεδιάδας της Κωπαΐδας και της πόλης του Ορχομενού. Έχει πληθυσμό 572 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CF%85%CF%83%CE%BF%CF%82_%CE%92%CE%BF%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82

X86-64

Το σύνολο εντολών AMD64 υλοποιείται από τους εξής επεξεργαστές της AMD: Athlon 64, Athlon 64 FX, Athlon 64 X2, Athlon II, Athlon X2, Opteron, Phenom, Phenom II, Turion 64, Turion 64 X2, και μεταγενέστερα μοντέλα των επεξεργαστών Sempron. Η AMD64 υλοποιήθηκε σαν εναλλακτική έναντι της ριζικά διαφορετικής αρχιτεκτονικής IA-64, η οποία σχεδιάστηκε από την Intel και τη Hewlett Packard. Η αρχιτεκτονική AMD64 ανακοινώθηκε το 1999 με πλήρη προδιαγραφή να δημοσιεύεται τον Αύγουστο του 2000, και από την αρχή θεωρήθηκε από την AMD σαν μια εξέλιξη που θα έδινε υπολογιστικές δυνατότητες 64-bit στην υπάρχουσα αρχιτεκτονική x86, σε αντίθεση με την προσέγγιση της Intel, η οποία είχε δημιουργήσει μια εντελώς νέα αρχιτεκτονική 64-bit, την IA-64. Ο πρώτος επεξεργαστής που βασίστηκε στην AMD64, ο Opteron, κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2003. Το βασικό χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής AMD64 είναι ότι υποστηρίζονται καταχωρητές γενικής χρήσης 64-bit (όπως ο rax και ο rbx), αριθμητικές ακεραίων και λογικές λειτουργίες 64-bit και εικονικές διευθύνσεις μνήμης 64-bit. Οι σχεδιαστές εισήγαγαν επίσης και άλλες βελτιώσεις, με τις σημαντικότερες να είναι οι εξής: Ακέραιοι 64-bit: Όλοι οι καταχωρητές γενικής χρήσης επεκτείνονται από τα 32 bit στα 64 bit και όλες οι αριθμητικές και λογικές λειτουργίες και οι λειτουργίες μεταξύ καταχωρητών και μνήμης μπορούν να χρησιμοποιούν ακεραίους 64-bit. Η τοποθέτηση και η αφαίρεση δεδομένων από τη στοίβα γίνεται με την μείωση ή αύξηση του καταχωρητή στοίβας σε πολλαπλάσια των 8 byte και οι δείκτες έχουν πλάτος 8 byte.Επιπλέον καταχωρητές: Εκτός από την αύξηση του μεγέθους των καταχωρητών γενικής χρήσης, ο αριθμός των καταχωρητών γενικής χρήσης αυξάνεται από τους 8 (eax, ebx, ecx, edx, ebp, esp, esi, edi) του x86 σε 16 (rax, rbx, rcx, rdx, rbp, rsp, rsi, rdi, r8, r9, r10, r11, r12, r13, r14, r15). Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατή η αποθήκευση περισσότερων τοπικών μεταβλητών στους καταχωρητές σε σχέση με τη στοίβα και η τοποθέτηση συχνά χρησιμοποιούμενων σταθερών στους καταχωρητές, ενώ μπορούν να δίνονται σε καταχωρητές τα ορίσματα των μικρών και γρήγορων υπορουτινών. Το AMD64 όμως εξακολουθεί να έχει λιγότερους καταχωρητές σε σχέση με πολλές κοινές αρχιτεκτονικές συνόλου εντολών RISC (που συνήθως έχουν 32–64 καταχωρητές) ή υπολογιστές τύπου VLIW όπως ο IA-64 (που έχει 128 καταχωρητές), αν και λόγω της τεχνικής της μετονομασίας καταχωρητών (register renaming) ο αριθμός των φυσικών καταχωρητών είναι συχνά μεγαλύτερος από τον αριθμό που φαίνεται στο σύνολο εντολών.Επιπλέον καταχωρητές XMM (SSE): Ο αριθμός των καταχωρητών XMM 128-bit (που χρησιμοποιείται για εντολές Streaming SIMD) αυξάνεται επίσης από 8 σε 16.Μεγαλύτερος χώρος εικονικών διευθύνσεων: Η αρχιτεκτονική AMD64 ορίζει έναν τύπο εικονικών διευθύνσεων 64-bit, τα 48 bit χαμηλότερης τάξης του οποίου χρησιμοποιούνται στις περισσότερες υλοποιήσεις. Αυτό επιτρέπει εικονικό χώρο διευθύνσεων μέχρι 256 TB (248 byte). Ο ορισμός της αρχιτεκτονικής επιτρέπει την αύξηση αυτού του ορίου σε μελλοντικές υλοποιήσεις πλήρως στα 64 bit, επεκτείνοντας τον εικονικό χώρο διευθύνσεων στα 16 EB (264 byte). Αντίθετα, στην αρχιτεκτονική x86 ο αριθμός αυτός είναι μόνο 4 GB (232 byte). Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να γίνει επεξεργασία πολύ μεγάλων αρχείων με απευθείας αντιστοίχιση κάθε αρχείου στη μνήμη (memory-mapped file) για γρηγορότερη επεξεργασία του, σε αντίθεση με την παλαιότερη πρακτική της τμηματικής φόρτωσης και επεξεργασίας του αρχείου.Μεγαλύτερος φυσικός χώρος διευθύνσεων: Η αρχική υλοποίηση της αρχιτεκτονικής AMD64 υλοποίησε φυσικές διευθύνσεις 40-bit και μπορούσε να χρησιμοποιήσει μέχρι και 1 TB (240 byte) μνήμης RAM. Οι νεότερες υλοποιήσεις της αρχιτεκτονικής AMD64 (από τη μικροαρχιτεκτονική AMD 10h) επέκτειναν τις φυσικές διευθύνσεις στα 48-bit και μπορούν να χρησιμοποιήσουν διευθύνσεις για μέχρι 256 TB μνήμης RAM. Η αρχιτεκτονική επιτρέπει τη μελλοντική αύξηση των διευθύνσεων στα 52 bit (με όριο τον τύπο του πίνακα των σελίδων μνήμης); που μπορεί να δώσει διευθύνσεις μέχρι 4 PB μνήμης RAM. Συγκριτικά, οι επεξεργαστές x86 32-bit περιορίζονται σε 64 GB RAM την κατάσταση Physical Address Extension (PAE), ή σε 4 GB RAM χωρίς την κατάσταση PAE.Μεγαλύτερος χώρος φυσικών διευθύνσεων στην κατάσταση συμβατότητας: Όταν λειτουργεί σε κατάσταη συμβατότητας με παλαιότερο κώδικα (legacy mode), η αρχιτεκτονική AMD64 υποστηρίζει την κατάσταση Physical Address Extension (PAE), όπως οι περισσότεροι σύγχρονοι επεξεργαστές x86, αλλά την επεκτείνει από τα 36 bit σε ένα αρχιτεκτονικό όριο των 52 bit για φυσικές διευθύνσεις. Κάθε υλοποίηση επομένως επιτρέπει το ίδιο όριο στις φυσικές διευθύνσεις σε σχέση με την κατάσταση long (long mode).Πρόσβαση σε δεδομένα με βάση τον δείκτη εντολής: Οι εντολές μπορούν να χρησιμοποιήσουν δεδομένα που βρίσκονται σε θέση που σχετίζεται με τον δείκτη εντολής (καταχωρητής RIP). Αυτό κάνει πιο γρήγορο τον κώδικα που δεν εξαρτάται από τη διεύθυνση φόρτωσης (position independent code), ο οποίος συχνά χρησιμοποιείται σε διαμοιραζόμενες βιβλιοθήκες και στον κώδικα που φορτώνεται στον χρόνο εκτέλεσης.Εντολές SSE: Η αρχική αρχιτεκτονική AMD64 υιοθέτησε τα σύνολα εντολών SSE και SSE2 της Intel σαν βασικές εντολές. Οι εντολές SSE3 προστέθηκαν τον Απρίλιο του 2005. Η SSE2 είναι εναλλακτική της ακρίβειας 80-bit IEEE του συνόλου εντολών του x87 με δυνατότητα επιλογής μεταξύ μαθηματικών κινητής υποδιαστολής IEEE 32-bit ή 64-bit. Αυτό παρέχει λειτουργίες κινητής υποδιαστολής που είναι συμβατές με πολλούς άλλους σύγχρονους επεξεργαστές. Οι εντολές SSE και SSE2 έχουν επίσης επεκταθεί ώστε να χρησιμοποιούν τους οχτώ νέους επεξεργαστές XMM. Οι SSE και SSE2 διατίθενται στην κατάσταση 32-bit στους σύγχρονου επεξεργαστές x86 αλλά αν χρησιμοποιηθούν σε προγράμματα 32-bit, αυτά μπορούν να εκτελεστούν μόνο σε συστήματα που υποστηρίζουν τις εντολές αυτές. Αυτό δεν είναι πρόβλημα για τα προγράμματα 64-bit επειδή όλοι οι επεξεργαστές AMD64 έχουν SSE και SSE2, επομένως η χρήση εντολών SSE και SSE2 αντί των εντολών του x87 δεν επηρεάζει το σύνολο των υπολογιστών που μπορούν να εκτελέσουν τα προγράμματα x86-64. Οι SSE και SSE2 είναι γενικά γρηγορότερες και περιλαμβάνουν τα περισσότερα χαρακτηριστικά των κλασικών εντολών x87, MMX και 3DNow!.No-Execute bit (bit απαγόρευσης εκτέλεσης): Το bit "NX" (bit 63 στον πίνακα σελίδων) επιτρέπει στο λειτουργικό σύστημα να ορίσει ποιες σελίδες εικονικής μνήμης μπορούν να επιτρέπουν εκτελέσιμο κώδικα και ποιες όχι. Η προσπάθεια εκτέλεσης κώδικα από μια σελίδα που έχει χαρακτηριστεί «no execute» θα προκαλέσει σφάλμα πρόσβασης μνήμης, σαν την απόπειρα εγγραφής σε μια σελίδα μόνο για ανάγνωση. Αυτό κάνει πιο δύσκολο τον έλεγχο του συστήματος από κακόβουλο λογισμικό μέσω επιθέσεων υποχείλισης («buffer overrun») ή μη ελεγχόμενης ενδιάμεσης μνήμης («unchecked buffer»). Οι επεξεργαστές x86 έχουν ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό από τον 80286 σαν ιδιότητα των περιγραφέων τμήματος (segment descriptors) αλλά αυτό αφορά μόνο ολόκληρα τμήματα. Οι διευθύνσεις με βάση τμήματα (segmented addressing) είναι πια ξεπερασμένος τρόπος λειτουργίας και όλα τα λειτουργικά συστήματα για PC στην πράξη τον αγνοούν, θέτοντας όλα τα τμήματα να έχουν βασική διεύθυνση 0 και μέγεθος 4 GB (στην υλοποίηση 32 bit). Η AMD ήταν ο πρώτος κατασκευαστής της οικογένειας x86 που υλοποίησε το χαρακτηριστικό της απαγόρευσης εκτέλεσης στη χρήση γραμμικών διευθύνσεων. Το χαρακτηριστικό αυτό επίσης είναι διαθέσιμο στην κατάσταση συμβατότητας των επεξεργαστών AMD64 και στους σύγχρονους επεξεργαστές, όταν χρησιμοποιείται PAE.Αφαίρεση παλαιότερων χαρακτηριστικών: Κάποια χαρακτηριστικά «προγραμματισμού συστημάτων» της αρχιτεκτονικής x86 δεν χρησιμοποιούνται στα σύγχρονα λειτουργικά συστήματα και δεν είναι διαθέσιμα στην AMD64 στις καταστάσεις long (64-bit και συμβατότητας). Αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν τις διευθύνσεις με χρήση τμημάτων (αν και διατηρούνται τα τμήματα FS και GS για χρήση από το λειτουργικό σύστημα), ο μηχανισμός εναλλαγής κατάστασης εργασιών και η κατάσταση Virtual 8086. Αυτά τα χαρακτηριστικά εξακολουθούν να υλοποιούνται πλήρως στην κατάσταση συμβατότητας (legacy mode), επιτρέποντας σε αυτούς τους επεξεργαστές να εκτελούν λειτουργικά συστήματα 32-bit και 16-bit χωρίς τροποποίηση. Κανονική μορφή διευθύνσεων Αν και οι εικονικές διευθύνσεις έχουν μήκος 64 bit στην κατάσταση 64-bit, οι τρέχουσες υλοποιήσεις δεν επιτρέπουν χρήση του πλήρους χώρου εικονικών διευθύνσεων των 264 byte (16 EB). Τα περισσότερα λειτουργικά συστήματα και εφαρμογές δεν χρειάζονται τόσο μεγάλο χώρο διευθύνσεων στο άμεσο μέλλον (για παράδειγμα η υλοποίηση των Windows για AMD64 χρησιμοποιούν μόνο 16 TB, που αντιστοιχούν σε 44 bit), επομένως η υλοποίηση τόσο μεγάλων εικονικών διευθύνσεων απλά θα αυξήσει την πολυπλοκότητα και το κόστος της μετάφρασης διευθύνσεων χωρίς πραγματικό όφελος. Η AMD αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μόνο τα λιγότερο σημαντικά 48 bit για μετάφραση διευθύνσεων στις πρώτες υλοποιήσεις της αρχιτεκτονικής (αναζήτηση στον πίνακα σελίδων, page table lookup). Επιπλέον, τα bit 48-63 κάθε εικονικής διεύθυνσης πρέπει να είναι αντίγραφα του bit 47, αλλιώς ο επεξεργαστής θα προκαλέσει σφάλμα εξαίρεσης (exception). Οι διευθύνσεις που συμφωνούν με αυτόν τον κανόνα λέγεται ότι είναι σαν «κανονική μορφή» («canonical form»). Οι διευθύνσεις σε κανονικής μορφή καταλαμβάνουν τους χώρους 0 έως 00007FFF'FFFFFFFF και FFFF8000'00000000 έως FFFFFFFF'FFFFFFFF, αντιστοιχώντας συνολικά σε 256 TB χώρου εικονικών διευθύνσεων. Αυτή η λεπτομέρεια επιτρέπει την ομαλή μετάβαση αργότερα σε σχηματισμό πλήρως 64-bit διευθύνσεων: πολλά λειτουργικά συστήματα (όπως η οικογένεια των Windows NT) κρατούν για δική τους χρήση το μισό του χώρου διευθύνσεων που είναι σε υψηλότερες διευθύνσεις (που ονομάζεται χώρος πυρήνα, kernel space) και αφήνουν το άλλο μισό σε χαμηλότερες διευθύνσεις (χώρος χρήστη, user space) για κώδικα εφαρμογών, χώρο για στοίβα του χρήστη, σωρό, και άλλες περιοχές για δεδομένα. Η σχεδίαση «κανονικών διευθύνσεων» έχει σαν αποτέλεσμα κάθε υλοποίηση που είναι συμβατή με την αρχιτεκτονική AMD64 να έχει στην πράξη δύο μισά μνήμης: το χαμηλότερο μισό αρχίζει στη διεύθυνση 00000000'00000000 και μεγαλώνει προς τα πάνω με την αύξηση των διαθέσιμων bit διευθύνσεων και το υψηλότερο μισό βρίσκεται στην κορυφή της μνήμης και μεγαλώνει προς τα κάτω. Επιπλέον, ο ορισμός του περιεχομένου των επιπλέον bit απαγορεύει τη χρήση τους από το λειτουργικό σύστημα σαν σημαίες (flags), σήμανση δικαιωμάτων (privilege markers), κλπ., χαρακτηριστικά που θα δυσκόλευαν την επέκταση της αρχιτεκτονικής σε περισσότερα bit εικονικών διευθύνσεων. Δομή του πίνακα σελίδων Ο σχηματισμός διευθύνσεων 64-bit (κατάσταση long, «long mode») είναι υπερσύνολο της Physical Address Extensions (PAE) και τα μεγέθη των σελίδων μπορούν να είναι 4 KB (212 byte) ή 2 MB (221 byte). Η κατάσταση αυτή υποστηρίζει επίσης μεγέθη σελίδων του 1 GB (230 byte). Αντί για το σύστημα πινάκων σελίδων τριών επιπέδων που χρησιμοποιείται σε συστήματα σε κατάσταση PAE, χρησιμοποιούνται τέσσερα επίπεδα πίνακα σελίδων: ο πίνακας Page-Directory Pointer Table του PAE επεκτείνεται από 4 εγγραφές σε 512, και προστίθεται ένας επιπλέον πίνακας (Page-Map Level 4 (PML4) Table), που περιλαμβάνει 512 εγγραφές στις υλοποιήσεις 48-bit. Στις υλοποιήσεις που έχουν μεγαλύτερες εικονικές διευθύνσεις, ο τελευταίος πίνακας μπορεί να μεγαλώσει για να χωρέσει αρκετές εγγραφές που να περιγράφουν ολόκληρο το εύρος διευθύνσεων, μέχρι το θεωρητικό μέγιστο των 33,554,432 εγγραφών μιας υλοποίησης 64-bit, ή να αντιστοιχηθεί σε κάποιο νέο επίπεδο, όπως το PML5. Μια πλήρης ιεραρχία σελίδων των 4 KB για τον πλήρη χώρο των 48-bit θα καταλάμβανε λίγο περισσότερο χώρο από 512 GB μνήμης RAM (το 0.196% του εικονικού χώρου των 256 TB). Περιορισμοί του λειτουργικού συστήματος Το λειτουργικό σύστημα μπορεί επίσης να περιορίσει τον χώρο εικονικών διευθύνσεων. Λεπτομέρειες δίνονται στην υποενότητα «Συμβατότητα και χαρακτηριστικά λειτουργικών συστημάτων». Οι τρέχουσες υλοποιήσεις της AMD64 υποστηρίζουν έναν χώρο φυσικών διευθύνσεων μέχρι 248 byte μνήμης RAM, ή 256 TB. Το μεγάλο μέγεθος εγκατεστημένης μνήμης RAM επιτρέπει στο λειτουργικό σύστημα να κρατά μεγαλύτερο μέρος από τα δεδομένα και τον κώδικα του προγράμματος στη RAM, με πιθανή βελτίωση της ταχύτητας, αν και αυτό εξαρτάται από την κάθε εφαρμογή.Το άνω όριο στο μέγεθος της μνήμης RAM που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα σύστημα x86-64 εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και μπορεί να είναι λιγότερη από αυτήν που υλοποιεί ο επεξεργαστής. Το λειτουργικό σύστημα μπορεί να περιορίζει επιπλέον το μέγεθος της RAM που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Λεπτομέρειες δίνονται στην υποενότητα «Συμβατότητα και χαρακτηριστικά λειτουργικών συστημάτων». Η αρχιτεκτονική έχει δύο βασικές καταστάσεις λειτουργίας: Long mode Η βασική κατάσταση της αρχιτεκτονικής συνδυάζει την κανονική κατάσταση 64-bit του επεξεργαστή με ένα μείγμα των καταστάσεων συμβατότητας 32-bit και 16-bit. Χρησιμοποιείται από λειτουργικά συστήματα 64-bit. Σε ένα λειτουργικό σύστημα 64-bit τα προγράμματα 64-bit εκτελούνται σε κατάσταση 64-bit και οι εφαρμογές προστατευμένης κατάστασης 32-bit και 16-bit (που δεν χρειάζονται την πραγματική κατάσταση ή την εικονική κατάσταση 8086). Τα προγράμματα πραγματικής κατάστασης και όσα χρησιμοποιούν την εικονική κατάσταση 8086 δεν μπορούν να εκτελεστούν σε long mode, εκτός και αν εκτελεστούν μέσα σε κάποιον εξομοιωτή. Επειδή το βασικό σύνολο εντολών είναι το ίδιο, δεν υπάρχει σχεδόν καμία διαφορά στην ταχύτητα στην εκτέλεση κώδικα x86 προστατευόμενης κατάστασης. Αυτό είναι αντίθετο με την αρχιτεκτονική IA-64 της Intel, όπου οι διαφορές στο σύνολο εντολών σημαίνει ότι η εκτέλεση κώδικα 32-bit πρέπει είτε να εξομοιωθεί (κάνοντας τον επεξεργαστή πιο αργό) ή με κάποιον εξειδικευμένο πυρήνα x86. Στην πλατφόρμα x86-64 όμως, πολλές εφαρμογές x86 θα μπορούσαν να ωφεληθούν από μια επαναμεταγλώττιση στα 64 bit, λόγω των επιπλέον καταχωρητών στον κώδικα 64-bit και την εγγυημένη υποστήριξη FPU βασισμένης στο SSE2, το οποίο ένας μεταγλωττιστής μπορεί να χρησιμοποιήσει για βελτιστοποίηση. Οι εφαρμογές όμως που χειρίζονται συχνά ακεραίους μεγαλύτερους από 32 bit, όπως οι αλγόριθμοι κρυπτογραφίας, θα χρειαστούν διορθώσεις τον κώδικα που χειρίζεται τους μεγάλους ακεραίους για να χρησιμοποιήσουν τους καταχωρητές των 64 bit. Κατάσταση συμβατότητας με παλιό κώδικα (Legacy mode) Η κατάσταση αυτή χρησιμοποιείται από τα λειτουργικά συστήματα 16-bit (προστατευμένης ή πραγματικής κατάστασης) και 32-bit. Σε αυτήν την κατάσταση ο επεξεργαστής συμπεριφέρεται ως ένας επεξεργαστής x86 32-bit, και μπορεί να εκτελέσει μόνο κώδικα 16-bit και 32-bit. Η κατάσταση αυτή επιτρέπει μέγιστο μήκος εικονικών διευθύνσεων τα 32 bit, περιορίζοντας τον χώρο εικονικών διευθύνσεων στα 4 GB. Τα προγράμματα 64-bit δε μπορούν να εκτελεστούν σε αυτήν την κατάσταση. Οι ακόλουθοι επεξεργαστές υλοποιούν την αρχιτεκτονική AMD64: AMD Athlon 64 AMD Athlon 64 X2 AMD Athlon 64 FX AMD Athlon II (τα 'X2', 'X3', ή 'X4' δείχνουν τον αριθμό των πυρήνων, και τα μοντέλα XLT) AMD Opteron AMD Turion 64 AMD Turion 64 X2 AMD Sempron («Palermo» E6 stepping και όλα τα μοντέλα «Manila») AMD Phenom (τα 'X3' ή 'X4' δείχνουν τον αριθμό των πυρήνων) AMD Phenom II (τα 'X2', 'X3', 'X4' ή 'X6' δείχνουν τον αριθμό των πυρήνων) AMD Bulldozer FX Η Intel 64 είναι η υλοποίηση της Intel της αρχιτεκτονικής x86-64. Χρησιμοποιείται σε νεότερες εκδόσεις των επεξεργαστών Pentium 4, Celeron D, Xeon και Pentium Dual-Core, στους Atom D510, N450, και N550, και σε όλες τις εκδόσεις των επεξεργαστών Pentium Extreme Edition, Core 2, Core i7, Core i5, και Core i3. Η AMD παραδοσιακά ανέπτυσσε και κατασκεύαζε επεξεργαστές ακολουθώντας τις αρχικές σχεδιάσεις της Intel, αλλά οι ρόλοι αντιστράφηκαν με την x86-64: η Intel βρέθηκε να υιοθετεί την αρχιτεκτονική που κατασκεύασε η AMD ως επέκταση στην ίδια σειρά κατασκευαστών x86 της Intel. Αρχικά η κωδική ονομασία του εγχειρήματος της Intel ήταν Yamhill (από τον ομώνυμο ποταμό του Όρεγκον). Αν και διέψευδε την ύπαρξή του για αρκετά χρόνια, η Intel ανακοίνωσε τον Φεβρουάριο του 2004 στο Intel Developer Forum (IDF) ότι το εγχείρημα ήταν ενεργό. Ο τότε πρόεδρος της Intel, Craig Barrett, παραδέχτηκε ότι το μυστικό δεν το είχαν φυλάξει καλά.Η Intel άλλαξε όνομα για αυτό το σύνολο εντολών αρκετές φορές. Το όνομα που χρησιμοποίησε στο IDF ήταν CT (μάλλον Clackamas Technology, όπου Clackamas ένας άλλος ποταμός του Όρεγκον), ενώ μετά από κάποιες εβδομάδες άρχισαν να το αποκαλούν IA-32e (IA-32 extensions, επεκτάσεις) και τον Μάρτιο του 2004 δόθηκε στη δημοσιότητα το «επίσημο» όνομα EM64T (Extended Memory 64 Technology). Στα τέλη του 2006 η Intel άρχισε να χρησιμοποιεί το όνομα Intel 64 για την υλοποίησή της, όπως ήδη έκανε η AMD με το αντίστοιχο όνομα AMD64. Ο πρώτος επεξεργαστής που υλοποίησε την Intel 64 ήταν ο επεξεργαστής πολλών υποδοχών (multi-socket) Xeon με την κωδική ονομασία Nocona τον Ιούνιο του 2004. Αντίθετα, τα πρώτα τσιπ Prescott (Φεβρουάριος 2004) δεν είχαν ενεργοποιημένο το χαρακτηριστικό αυτό. Η Intel στη συνέχεια άρχισε να πουλά επεξεργαστές Pentium 4 που είχαν ενεργοποιημένη την Intel 64 χρησιμοποιώντας την έκδοση E0 του πυρήνα Prescott, που στην αγορά των OEM έγιναν γνωστοί σαν Pentium 4, μοντέλο F. Η έκδοση E0 πρόσθεσε επίσης το χαρακτηριστικό eXecute Disable (XD) (το όνομα της Intel για το NX bit) στην Intel 64, το οποίο και από τότε περιλαμβάνεται στην έκδοση Irwindale του Xeon. Επίσημα, η Intel διέθεσε πρώτη φορά την Intel 64 (τότε με το όνομα EM64T) για εμπορικούς επεξεργαστές σταθερών υπολογιστών με τον N0 Stepping Prescott-2M. Όλοι οι επεξεργαστές των σειρών 9xx, 8xx, 6xx, 5x9, 5x6, 5x1, 3x6, και 3x1 υποστηρίζουν την Intel 64 - το ίδιο συμβαίνει και με τους επεξεργαστές Core 2, και τοτς μελλοντικούς επεξεργαστές της Intel CPU για σταθμούς εργασίας ή εξυπηρετητές. Η Intel 64 περιλαμβάνεται επίσης στα τελευταία μέλη της σειράς Celeron D. Ο πρώτος επεξεργαστής της Intel για κινητές πλατφόρμες (mobile processor) που υλοποίησε την Intel 64 ήταν η έκδοση Merom του επεξεργαστή Core 2, που κυκλοφόρησε στις 27 Ιουλίου 2006. Οι προηγούμενοι επεξεργαστές της Intel για κινητά (Core Duo, Pentium M, Celeron M, Mobile Pentium 4) δεν υλοποιούν την Intel 64. Οι ακόλουθοι επεξεργαστές υλοποιούν την αρχιτεκτονική Intel 64: Μικροαρχιτεκτονική Intel NetBurst Intel Xeon (όλα τα μοντέλα από τον "Nocona") Intel Celeron (κάποια μοντέλα από τον "Prescott" και μετά) Intel Pentium 4 (κάποια μοντέλα από τον "Prescott" και μετά) Intel Pentium D Intel Pentium Extreme Edition Μικροαρχιτεκτονική Intel Core Intel Xeon (όλα τα μοντέλα από τον "Woodcrest" και μετά) Intel Core 2 (περιλαμβάνει τους επεξεργαστές για κινητές πλατφόρμες μετά τον "Merom") Intel Pentium Dual-Core (E2140, E2160, E2180, E2200, E2220, E5200, E5300, E5400, E6300, E6500, T2310, T2330, T2370, T2390, T3200 και T3400) Intel Celeron (Celeron 4x0; Celeron M 5xx; E3200, E3300, E3400) Μικροαρχιτεκτονική Intel Atom Intel Atom 200 series (δεν έχει σχέση με τη σειρά N200, που χρησιμοποιείται σε φορητούς υπολογιστές) Intel Atom 300 series Intel Atom N4xx, N5xx series Intel Atom Dxxx series Μικροαρχιτεκτονική Intel Nehalem Intel Core i3 Intel Core i5 Intel Core i7 Μικροαρχιτεκτονική Intel Sandy Bridge Intel Core i3 Intel Core i5 Intel Core i7 Ο VIA Nano (πρώην κωδική ονομασία: VIA Isaiah) είναι επεξεργαστής 64-bit για προσωπικούς υπολογιστές. Κυκλοφόρησε από τη VIA Technologies το 2008 μετά από πέντε χρόνια ανάπτυξης από τη μονάδα επεξεργαστών της, την Centaur Technology. Η νέα αρχιτεκτονική Isaiah των 64-bit σχεδιάστηκε από την αρχή και παρουσιάστηκε στις 24 Ιανουαρίου 2008, και κυκλοφόρησε στις 29 Μαΐου, περιλαμβάνοντας εκδόσεις χαμηλής τάσης (low-voltage) και την εμπορική ονομασία Nano. Ο επεξεργαστής υποστηρίζει κάποιες επεκτάσεις της x86 που οφείλονται στη VIA και έχουν σχεδιαστεί για να αυξάνουν την απόδοση του επεξεργαστή σε συσκευές χαμηλής κατανάλωσης. Ο VIA Isaiah αναμένεται να είναι δύο φορές πιο γρήγορος σε αριθμητικές πράξεις με ακεραίους και τέσσερις φορές πιο γρήγορος σε πράξεις με αριθμούς κινητής υποδιαστολής σε σχέση με την προηγούμενη γενιά VIA Esther, στην ίδια συχνότητα ρολογιού. Η κατανάλωση ενέργειας αναμένεται επίσης να είναι αντίστοιχη με αυτήν των προηγούμενων γενιών επεξεργαστών της VIA, μεταξύ 5 W και 25 W (thermal design power). Επειδή είναι εντελώς νέα σχεδίαση, η αρχιτεκτονική Isaiah κατασκευάστηκε με υποστήριξη για χαρακτηριστικά όπως το σύνολο εντολών x86-64 και η δυνατότητα εικονικής εκτέλεσης κώδικα για x86 (x86 virtualization), που δεν ήταν διαθέσιμα στους προηγούμενους επεξεργαστές, τη σειρά VIA C7, ενώ διατηρεί τις επεκτάσεις κρυπτογραφίας. Αν και τα δύο σύνολα εντολών είναι σχεδόν ίδια, υπάρχουν κάποιες διαφορές στη σημασία ορισμένων εντολών μηχανής που χρησιμοποιούνται σπάνια, κυρίως στον προγραμματισμό συστημάτων. Οι μεταγλωττιστές γενικά παράγουν εκτελέσιμα (κώδικα μηχανής) αποφεύγοντας τέτοιες διαφορές, τουλάχιστον στα συνηθισμένα προγράμματα. Επομένως αυτές οι διαφορές αφορούν κυρίως τους προγραμματιστές μεταγλωττιστών, λειτουργικών συστημάτων και παρόμοιου λογισμικού, που πρέπει να χειριστούν εξειδικευμένες εντολές του συστήματος. Οι εντολές BSF και BSR της Intel 64 λειτουργούν διαφορετικά όταν η πηγή (source) είναι 0 και το μέγεθος κάθε τελεστή είναι 32 bit. Ο επεξεργαστής θέτει τη σημαία μηδέν και τα ανώτερα 32 bit του προορισμού (destination) θεωρούνται μη ορισμένα (undefined). Η AMD64 απαιτεί διαφορετική μορφή για την ενημέρωση του μικροκώδικα και για τους εξειδικευμένους καταχωρητές κάθε μοντέλου (MSRs, model-specific registers) ενώ η Intel 64 υλοποιεί την ενημέρωση του μικροκώδικα όπως και τους επεξεργαστές 32-bit. Η Intel 64 δεν έχει κάποιους MSRs που θεωρούνται μέρος της αρχιτεκτονικής στην AMD64. Τέτοιο καταχωρητές είναι ο SYSCFG, ο TOP_MEM και ο TOP_MEM2. Η Intel 64 επιτρέπει τις SYSCALL και SYSRET μόνο σε κατάσταση 64-bit (όχι σε κατάσταση συμβατότητας). Επιτρέπει τις SYSENTER και SYSEXIT και στις δύο καταστάσεις. Η AMD64 δεν έχει SYSENTER και SYSEXIT και στις δύο υποκαταστάσεις της long mode. Τα κοντινά άλματα (near branches) με το πρόθεμα 66H (operand size override) συμπεριφέρονται διαφορετικά. Η Intel 64 καθαρίζει μόνο τα άνω 32 bit, ενώ η AMD64 καθαρίζει τα άνω 48 bit. Οι επεξεργαστές της AMD προκαλούν μια εξαίρεση κινητής υποδιαστολής Invalid Exception όταν εκτελούν μια FLD ή FSTP σε μια ποσότητα 80-bit που είναι τιμή NaN (Not a Number, όχι αριθμός), ενώ οι επεξεργαστές της Intel δεν κάνουν κάτι τέτοιο. Η Intel 64 δε μπορεί να σώζει και να επαναφέρει μια μερική έκδοση (και άρα γρηγορότερη) της κατάστασης κινητής υποδιαστολής (που περιλαμβάνει τις εντολές FXSAVE and FXRSTOR). Οι πρόσφατοι επεξεργαστές AMD64 έχουν προσθέσει πάλι δυνατότητες τμημάτων μνήμης (segmentation) για ευκολότερη εκτέλεση κώδικα (virtualization) συστημάτων 64-bit. Οι πρώτοι επεξεργαστές AMD64 δεν είχαν την εντολή CMPXCHG16B, η οποία είναι επέκταση της εντολής CMPXCHG8B που υπάρχει στους περισσότερους επεξεργαστές x86 μετά τον 80486. Όπως και η CMPXCHG8B, η CMPXCHG16B επιτρέπει ατομικές λειτουργίες (atomic operations) σε οκταδικές λέξεις. Αυτό χρησιμοποιείται στους παράλληλους αλγόριθμους που χρησιμοποιούν σύγκριση και αντιμετάθεση (compare and swap) σε δεδομένα μεγαλύτερα από το μέγεθος ενός δείκτη, κάτι που συνηθίζεται στους αλγόριθμους χωρίς κλείδωμα ή αναμονή (lock-free & wait-free). Αν δεν υπάρχει η CMPXCHG16B πρέπει να χρησιμοποιηθούν άλλοι, πλάγιοι τρόποι, όπως τα κρίσιμα τμήματα (critical sections) ή εναλλακτικές προσεγγίσεις χωρίς κλειδώματα.[1] Αυτό δεν επιτρέπει στα Windows 64-bit να έχουν χώρο διευθύνσεων στην κατάσταση χρήστη μεγαλύτερο από 8 TB. Οι πρώτοι επεξεργαστές AMD64 και Intel 64 δεν είχαν τις εντολές LAHF και SAHF. Η AMD εισήγαγε τις εντολές στους επεξεργαστές Athlon 64, Opteron και Turion 64 τον Μάρτιο του 2005 ενώ η Intel παρουσίασε τις εντολές στον Pentium 4 G1 τον Δεκέμβριο του 2005. Οι πρώτοι επεξεργαστές της Intel 64 δεν είχαν επίσης το NX bit της αρχιτεκτονικής AMD64. Οι πρώτες υλοποιήσεις της Intel 64 επέτρεπαν την πρόσβαση μόνο σε 64 GB φυσικής μνήμης ενώ οι αυθεντικές υλοποιήσεις της AMD64 επέτρεπαν την πρόσβαση σε 1 TB πραγματικής μνήμης. Οι πρόσφατες υλοποιήσεις της AMD64 και της Intel 64 παρέχουν πρόσβαση μέχρι και σε 256 TB φυσικού χώρου διευθύνσεων (και η AMD σχεδιάζει την επέκτασή του στα 4 PB.) Τέτοια μεγέθη μνήμης είναι κατάλληλα για εφαρμογές μεγάλης κλίμακας (όπως οι μεγάλες σε μέγεθος βάσεις δεδομένων), οι υπολογισμοί υψηλής ταχύτητας και οι επιστημονικοί υπολογισμοί. Η AMD64 αρχικά δεν είχε τις εντολές MONITOR και MWAIT. AMD's AMD64 Developer Guides and Manuals (Αγγλικά) x86-64: Extending the x86 architecture to 64-bits - τεχνική ομιλία από τον αρχιτέκτονα του AMD64 (Αγγλικά) (βίντεο), και δεύτερη ομιλία από τον ίδιο ομιλητή (βίντεο) (Αγγλικά) AMD's "Enhanced Virus Protection" (Αγγλικά) Intel tweaks EM64T for full AMD64 compatibility (Αγγλικά) Analyst: Intel Reverse-Engineered AMD64 Αρχειοθετήθηκε 2010-08-28 στο Wayback Machine. (Αγγλικά) Early report of differences between Intel IA32e and AMD64 (Αγγλικά) Tech Report article: 64-bit computing in theory and practice (Αγγλικά) Intel 64 Architecture (Αγγλικά)

Η x86-64 είναι επέκταση του συνόλου εντολών x86. Υποστηρίζει σημαντικά μεγαλύτερους χώρους εικονικών και φυσικών διευθύνσεων μνήμης σε σχέση με το x86, επιτρέποντας στον προγραμματιστή να εργάζεται με μεγαλύτερους όγκους δεδομένων. Επίσης η x86-64 έχει καταχωρητές γενικής χρήσης 64-bit και πολλές άλλες βελτιώσεις. Η αρχική προδιαγραφή δημιουργήθηκε από την AMD και έχει υλοποιηθεί από την AMD, την Intel, τη VIA και άλλες εταιρείες. Διατηρεί πλήρη συμβατότητα προς τα πίσω με κώδικα 32-bit. Επειδή το πλήρες σύνολο εντολών 32-bit εξακολουθεί να υλοποιείται σε υλικό χωρίς προσομοίωση, τα εκτελέσιμα 32-bit για x86 εκτελούνται χωρίς προβλήματα συμβατότητας ή ταχύτητας, αν και οι εφαρμογές μπορούν να μετατραπούν ώστε να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες της νέας σχεδίασης και να εκτελεστούν γρηγορότερα. Αφού κυκλοφόρησε την αρχιτεκτονική με το όνομα "x86-64", η AMD τη μετονόμασε σε AMD64 το 2003 ενώ η Intel αρχικά χρησιμοποίησε τα ονόματα IA-32e και EM64T, καταλήγοντας τελικά στο Intel 64 για τη δική της υλοποίηση. Το όνομα x86-64 χρησιμοποιείται ακόμα από σημαντικό μέρος της βιομηχανίας ως όρος που δεν εξαρτάται από τον κάθε κατασκευαστή, ενώ κάποιες άλλες εταιρείες, όπως η Sun Microsystems (που τώρα ανήκει στην Oracle Corporation) και η Microsoft, χρησιμοποιούν το όνομα x64. Ο πυρήνας AMD K8 ήταν ο πρώτος που υλοποίησε την αρχιτεκτονική - αυτό υπήρξε και η πρώτη σημαντική προσθήκη στην αρχιτεκτονική x86 που σχεδιάστηκε από άλλη εταιρεία και όχι από την Intel. Η Intel αναγκάστηκε να ακολουθήσει και κυκλοφόρησε μια τροποποιημένη οικογένεια NetBurst που ήταν πλήρως συμβατή από την πλευρά του λογισμικού με τη σχεδίαση και τις προδιαγραφές της AMD. Η VIA Technologies κυκλοφόρησε το x86-64 με την αρχιτεκτονική VIA Isaiah, στον επεξεργαστή VIA Nano. Η προδιαγραφή x86-64 είναι διαφορετική από την αρχιτεκτονική Itanium (πρώην IA-64) της Intel, η οποία δεν είναι συμβατή με το σύνολο εντολών της αρχιτεκτονικής x86.

https://el.wikipedia.org/wiki/X86-64

Φθία της Μακεδονίας

Μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου Β', η Ολυμπιάδα ανέλαβε προσωπικά την κηδεμονιά των παιδιών τους, Πύρρου και Πτολεμαίου, καθώς και τη διακυβέρνηση του κράτους. Φοβούμενη πως η Αιτωλική Συμπολιτεία θα της αποσπάσει μέρος της Ακαρνανίας, την οποία ο Αλέξανδρος είχε λάβει από τη Συμπολιτεία ως ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του σε πόλεμο, στράφηκε προς τον βασιλιά της Μακεδονίας Δημήτριο Β' τον Αιτωλικό για βοήθεια.Για να σφραγιστεί η συμφωνία του προσέφερε το χέρι της κόρης της, Φθίας, παρόλο που εκείνος ήταν ήδη παντρεμένος με τη Στρατονίκη, πριγκίπισσα των Σελευκιδών. Ο Δημήτριος δέχτηκε τον διακανονισμό κάνοντας τη Φθία βασίλισσά του. Ωστόσο αυτό εξόργισε τη Στρατονίκη, η οποία επιστρέφοντας στην πατρίδα της το 239 π.Χ. προσπάθησε μάταια να πείσει τον νέο βασιλιά Σέλευκο Β' τον Καλλίνικο να εκδικηθεί την προσβολή.Το όνομα της Φθίας εμφανίζεται σε αθηναϊκές επιγραφές που χρονολογούνται το 236-235 π.Χ. και το 235-234 π.Χ., οι οποίες αποκαλούν τον άνδρα της βασιλιά και την ίδια βασίλισσα, ενώ παράλληλα κάνουν αναφορά στα παιδιά τους. Επίσης η Φθία αναφέρεται σε διάφορους καταλόγους απογραφής προσφορών από τη Δήλο.Ορισμένοι μελετητές θεωρούν ότι η Φθια αποτελεί την άγνωστη μητέρα του γιου του Δημητρίου και μετέπειτα βασιλιά της Μακεδονίας, Φιλίππου Ε', αν και ο Ευσέβιος ονομάζει ρητά ως μητέρα του βασιλιά μια γυναίκα με το όνομα Χρυσηίδα, μια πρώην αιχμάλωτη την οποία πήρε για σύζυγό του ο Δημήτριος. Όταν ο τελευταίος πέθανε αιφνιδίως το 229 π.Χ. ο διάδοχός του, Φίλιππος, ήταν ακόμη πολύ μικρός για να κυβερνήσει. Ως αποτέλεσμα, αναφέρεται πως ο πρώτος εξάδερφος του αποθανόντος βασιλιά, Αντίγονος Γ' Δώσων, ανέλαβε τον θρόνο νυμφευόμενος τη μητέρα του παιδιού.Τρεις άλλες πηγές, οι Πλούταρχος, Ιουστίνος και Παυσανίας, συμφωνούν πως ο Αντίγονος πήρε το χέρι της μητέρας του Φιλίππου, χωρίς ωστόσο να αναφέρουν το όνομά της.Γενικά οι ενδείξεις μας καθιστούν φανερό πως ο Φίλιππος ήταν παντρεμένος με τη Φθία την εποχή που γεννήθηκε ο Φίλιππος Ε' το 238 π.Χ. Καμία πηγή δεν αναφέρει διαφορετικό όνομα από αυτό της Χρυσηίδος για μητέρα του Φιλίππου, κάτι που μας επιτρέπει να υποθέσουμε πως αυτή υπήρξε πράγματι η μητέρα του. Κατ' επέκταση είτε πρόκειται για την ίδια γυναίκα που ήταν γνωστή με δύο ονόματα, είτε ο Δημήτριος υπήρξε πολύγαμος και ο Δώσων απλά παντρεύτηκε τη σύζυγό του που είχε φέρει στον κόσμο τον διάδοχό του. Δημήτριος Β' Αιτωλικός Δυναστεία των Αντιγονιδών Μακεδονικό βασίλειο Αρχαία Ήπειρος Δυναστεία των Αιακιδών Ελληνιστική περίοδος Αντίγονος Γ' Δώσων Φίλιππος Ε' της Μακεδονίας Πρωτογενείς πηγές (Έλληνες και Ρωμαίοι)Ευσέβιος ο Καισαρείας, «Χρονικό», Αγγλικά Ιουστίνος, «Επιτομή της Ιστορίας του Πομπήιου Τρώγου», Λατινικά, Αγγλικά, Γαλλικά Παυσανίας, «Ελλάδος Περιήγησις», Αρχαία Ελληνικά, Πλούταρχος, «Βίοι Παράλληλοι: Αιμίλιος Παύλος», Αρχαία Ελληνικά, Αγγλικά Πολύβιος, «Ιστορίαι», ΑγγλικάΔευτερογενείς πηγέςDonnelly Carney, Elizabeth (Ιούνιος 2000). «Women and Monarchy in Macedonia». University of Oklahoma Press. σελίδες σελ. 189–190. ISBN 978-0806132129. Lemprière Hammond, Nicholas Geoffrey· Frank William Walbank (1988). A History of Macedonia: 336-167 B.C». Οξφόρδη: Oxford University Press. ISBN 0198148151. Donnelly Carney, Elizabeth (Ιούνιος 2000). «Women and Monarchy in Macedonia». University of Oklahoma Press. σελίδες σελ. 189–190. ISBN 978-0806132129. Lemprière Hammond, Nicholas Geoffrey· Frank William Walbank (1988). A History of Macedonia: 336-167 B.C. Οξφόρδη: Oxford University Press. ISBN 0198148151. William Smith (1870). ««Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology: Pthia (2)»». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2010.

Η Φθια (3ος αιώνας π.Χ.) ήταν βασίλισσα της Μακεδονίας κατά την ελληνιστική περίοδο, μέλος της Δυναστείας των Αντιγονιδών. Ως προς την καταγωγή ήταν πριγκίπισσα του Βασιλείου της Ηπείρου, κόρη του βασιλιά Αλεξάνδρου Β' και της Ολυμπιάδας, που ήταν αμφότεροι παιδιά του περίφημου Πύρρου της Ηπείρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B8%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Νίκος Δεδελετάκης

Γεννήθηκε στην Ιεράπετρα. Η σταδιοδρομία του ως προπονητής ξεκίνησε το 1977. Έπειτα από 2 χρόνια ίδρυσε την Αναγέννηση Ιεράπετρας μαζί με παράγοντες και φίλους του. Το 1982 ίδρυσε την δική του σχολή, την ΑΕ Αναγέννηση. Τον Νοέμβριο του 2014 τιμήθηκε με τιμητική πλακέτα από τον ΑΟ Νέας Ιωνίας για τη συμπλήρωση 35 ετών συνεχούς παραμονής στην ομάδα του. Ο Δεδελετάκης παραμένει τεχνικός της Αναγέννησης από την ημέρα που ιδρύθηκε (1979), παρότι του έχουν γίνει προτάσεις από συλλόγους μεγαλύτερων κατηγοριών. Το ρεκόρ σε διεθνές επίπεδο κατέχει ο Γκι Ρου, προπονητής της Οσέρ επί 42 χρόνια στην ίδια ομάδα (ως το 2006). Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας "Ανατολή" σε ερασιτεχνικό επίπεδο το επόμενο ρεκόρ είναι των 18 συνεχόμενων χρόνων, διάστημα που παρέμεινε στον Αίαντα Ταύρου ο Φώτης Ζησάκης (αποσύρθηκε το 2009). Ο γιος του, Κώστας (γ. 1979), είναι επίσης προπονητής (Ακαδημία Αναγέννησης ILCAMPO). Μεταξύ άλλων έχει αγωνιστεί ως παίκτης στον ΟΦΗ και στην ολλανδική Ντε Γκράαφστσαπ. Με την Αναγέννηση έχει κατακτήσει 8 πρωταθλήματα (1984, 87, 89, 96, 98, 2005, 08, 2014) και 8 κύπελλα (1993, 95, 96, 97, 2003, 09, 11) (IFC) και το 2013. Έχει πάρει μέρος και στην Δ΄ εθνική (περιφερειακό πρωτάθλημα) συνολικά 19 φορές, φτάνοντας μέχρι την 4η θέση το 2010.

Ο Νίκος Δεδελετάκης (γενν. στις 5 Νοεμβρίου 1947) είναι Έλληνας προπονητής ποδοσφαίρου, ο μοναδικός στην Ελλάδα που παραμένει επί 40 χρόνια στην ίδια ομάδα (από το 1979), στην Αναγέννηση Ιεράπετρας της οποίας είναι ο ιδρυτής. Η ομάδα αγωνίζεται στην Γ΄ Εθνική. Για το ρεκόρ του έχει αποκληθεί "Ο Έλληνας Γκι Ρου" και "ισόβιος προπονητής".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B5%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Κορήγονος

Είναι εύκολα αναγνωρίσιμoς από την διχαλωτή ουρά και το μικρό κεφάλι. Το μήκος του κυμαίνεται από 15 έως 45 εκ. και το βάρος του συνήθως δεν υπερβαίνει το ένα κιλό. Έχει ασημένιες τις πλευρές, άσπρη την κοιλιά και ένα καφέ-πράσινο ή μπλε-γκρι χρώμα στα υπόλοιπα μέρη του σώματός του. Οι Κορήγονοι ζουν σε λίμνες με υψηλό υψόμετρο, αλλά βρίσκονται και σε ταμιευτήρες με χαλίκια και βράχους ως εισαγμένοι. Σε μικρές ομάδες ακολουθούν το ζωοπλαγκτόν που εξελίσσεται κατά εποχή και ημερόνυχτο για την πρόσληψη θρεπτικών ουσιών. Επίσης τρέφονται με έντομα και καρκινοειδή. Στην Ελλάδα απαντάται μόνο στη λίμνη Βεγορίτιδα. Γεννούν τα αυγά τους από τον Οκτώβριο - Δεκέμβριο, αμέσως μόλις το νερό αποκτήσει θερμοκρασία 5 ° C. Τα θηλυκά γεννούν 12.000 έως 19 000 αυγά ανά κιλό βάρους τους στις περιοχές αναπαραγωγής στο κάτω μέρος της άμμου ή αμμοχάλικου. θεωρούνται ευαίσθητοι στη ρύπανση και για το λόγο αυτό η παρουσία τους αποτελεί ένα καλό βιοδείκτη της υγείας των υδάτινων οικοσυστημάτων. Η πέστροφα και ο σολομός που αναπαράγονται σε ιχθυοτροφεία έχουν αλλάξει τη πληθυσμιακή γενετική και δεν διευκολύνουν σε αυτόν τον τομέα την ακριβή παρακολούθηση. Συγγενικό είδος είναι ο λευκοκορήγονος (coregonus albula). «Κορήγονος (Coregonus lavaretus)». Φιλότης. Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. 1994. Ανακτήθηκε στις 11 Ιαν. 2014. Luna, Susan M. «Coregonus lavaretus». fishbase.org. «Coregonus lavaretus». ITIS. Ανακτήθηκε στις 11 Ιαν. 2014. Κορήγονος λίμνης Βεγορίτιδας

Ο Κορήγονος , ορθότερα Κορίγονος είναι ψάρι των γλυκών υδάτων της οικογενείας των Σολομονιδών. Πρόκειται για ψάρι του γλυκού νερού που ενδημεί σε μικρές και καθαρές λίμνες της κεντρικής και Βορειοδυτικής Ευρώπης και της Σιβηρίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%AE%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%82

Καζουγιόσι Μιούρα

Το 1982 ο Μιούρα αποχώρησε από το λύκειο Σιζουόκα Γκάκουεν μετά από λιγότερο από ένα χρόνο και ταξίδεψε μόνος του στη Βραζιλία σε ηλικία δεκαπέντε ετών για να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής εκεί. Υπέγραψε με την Ατλέτικο Γιουβέντους, έναν σύλλογο νέων στο Σάο Πάολο και το 1986 υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό του συμβόλαιο με τη Σάντος. Έπαιξε για πολλούς άλλους βραζιλιάνικους συλλόγους, συμπεριλαμβανομένων των Παλμέιρας και Κουριτίμπα, μέχρι την επιστροφή του στην Ιαπωνία το 1990.Ο χρόνος του στη Βραζιλία τον ανέβασε σε επίπεδο αστέρα και κατά την επιστροφή του στην Ιαπωνία εντάχθηκε στη Γιομιούρι της Τζαπάν Σόκερ Λιγκ, η οποία αργότερα αποχώρησε από τη μητρική της εταιρεία, Γιομιούρι Σίμπουν και έγινε Βέρντι Καβασάκι με την έναρξη της Τζε 1 Λιγκ το 1993. Με τη Γιομιούρι/Καβασάκι κέρδισε τέσσερις συνεχόμενους τίτλους πρωταθλήματος, παίζοντας μαζί με συμπαίκτες τους βασικούς στην Εθνική Ιαπωνίας Ρούι Ράμος και Τσουγιόσι Κιταζάβα. Η Γιομιούρι κέρδισε τους δύο τελευταίους τίτλους το 1991 και το 1992 και η Βέρντι Καβασάκι κέρδισε τους δύο πρώτους τίτλους το 1993 και το 1994. Ονομάστηκε ο πρώτος Πολυτιμότερος Παίκτης του πρωταθλήματος το 1993.Ο Μιούρα έγινε τότε ο πρώτος Ιάπωνας ποδοσφαιριστής που έπαιξε στην Ιταλία, όπου εντάχθηκε με μονοετή δανεισμό στην Τζένοα για τη σεζόν 1994–95 της Σέριε Α, όπου αγωνίστηκε 21 φορές και σημείωσε ένα γκολ, κατά τη διάρκεια του ντέρμπι της Γένοβας με αντίπαλο τη Σαμπντόρια. Στις 15 Ιανουαρίου 1994 έδωσε την ασίστ για το νικητήριο γκολ του Αντόνιο Μανικόνε εναντίον της Πάντοβα. Επέστρεψε στη Βέρντι Καβασάκι για τη σεζόν 1995 και έπαιξε για αυτήν μέχρι το τέλος της σεζόν 1998. Έκανε άλλη μια προσπάθεια να παίξει στην Ευρώπη με την Κροάσια Ζάγκρεμπ το 1999. Επέστρεψε στην Ιαπωνία, ωστόσο, μετά από ένα σύντομο δοκιμαστικό στην Μπόρνμουθ τον ίδιο χρόνο, και έπαιξε με τις Κιότο Περπλ Σάνγκα και Βίσερου Κόμπε, πριν τελικά υπογράψει με τη Γιοκοχάμα το 2005, ομάδα στην οποία παρέμεινε αγωνιζόμενος έως το 2015.Το 2007 επιλέχθηκε για τον αγώνα J.League All-Star Soccer με την ομάδα της Ανατολής και αγωνίστηκε εξαιρετικά καλά.Τον Νοέμβριο του 2015 υπέγραψε ένα νέο μονοετές συμβόλαιο με τη Γιοκοχάμα, σε ηλικία 48 ετών. Τον Ιανουάριο του 2017 υπέγραψε ένα ακόμη, νέο, μονοετές συμβόλαιο με τη Γιοκοχάμα, συνεχίζοντας την επαγγελματική του σταδιοδρομία στα 50 του. Στις 5 Μαρτίου 2017 έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που συμμετείχε σε επαγγελματικό αγώνα όταν ξεκίνησε βασικός στην ισοπαλία με 1-1 της Γιοκοχάμα εναντίον της Β-Βάρεν Ναγκασάκι. Σε ηλικία 50 ετών και επτά ημερών ξεπέρασε τον προηγούμενο ρεκόρ του Στάνλεϊ Μάθιους από το 1965, για δύο ημέρες. Επτά ημέρες αργότερα κατέρριψε το ρεκόρ του Μάθιους για τον γηραιότερο σκόρερ στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όταν σημείωσε το μοναδικό γκολ της νίκης με 1-0 επί της Τεσπακουσάτσου Γκούνμα.Τον Ιανουάριο του 2018 υπέγραψε ένα νέο συμβόλαιο και το ανανέωσε ξανά τον Ιανουάριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020. Ο πιο πρόσφατος αγώνας του ως βασικός ήρθε στις 4 Απριλίου 2019 με αντίπαλο την Αβίσπα Φουκουόκα, σε ηλικία 52 ετών και 37 ημερών.Στις 5 Αυγούστου 2020 ξεκίνησε σε έναν αγώνα του Κυπέλλου με αντίπαλο τη Σαγκάν Τόσου και έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης που αγωνίστηκε στη διοργάνωση, σε ηλικία 53 ετών, 5 μηνών και 10 ημερών. Με αυτόν τον τρόπο ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ των 42 ετών και 10 μηνών που κατείχε ο Γιουκιό Τσουτσίγια από το 2017. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2020 ξεκίνησε στον αγώνα του πρωταθλήματος εναντίον της Καβασάκι Φροντάλε και με αυτόν τον τρόπο έγινε ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης της Τζε 1 Λιγκ και ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης σε ποδοσφαιρικό αγώνα κορυφαίας επαγγελματικής εθνικής κατηγορίας παγκόσμια. Ο Μιούρα έπαιξε 57 λεπτά σε αυτόν τον αγώνα.Το Μάρτιο του 2021 αγωνιζόμενος σε ηλικία 54 ετών και 12 ημερών αγωνίστηκε ως αλλαγή σε αγώνα πρωταθλήματος, κατταρίπτοντας ξανά το δικό του προηγούμενο ρεκόρ. Τον Ιανουάριο του 2022 δόθηκε δανεικός για να αγωνιστεί στην ομάδα τέταρτης κατηγορίας Σουζούκα Πόιντ Γκέτερς. Στις 13 Μαρτίου 2022, στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, στην ηλικία πλέον των 55, έκανε ντεμπούτο για τη νέα του ομάδα, πετυχαίοντας και ρεκόρ στην προσέλκυση κόσμου. Τον Σεπτέμβριο του 1990 κλήθηκε στην Εθνική Ιαπωνίας για τους Ασιατικούς Αγώνες του 1990. Σε αυτή τη διοργάνωση, στις 26 Σεπτεμβρίου, έκανε το ντεμπούτο του εναντίον του Μπαγκλαντές. Μετά το ντεμπούτο του έπαιξε ως επιθετικός έως το 1997. Το 1992 έπαιξε στο Ασιατικό Κύπελλο Εθνών του 1992, το οποίο κέρδισε η Ιαπωνία. Το 1993, στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994, έπαιξε σε δεκατρείς αγώνες και σημείωσε δεκατρία γκολ, ωστόσο η Ιαπωνία δεν προκρίθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994. Έπαιξε, επίσης, στους Ασιατικούς Αγώνες του 1994, στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 1995 και στο Ασιατικό Κύπελλο Εθνών του 1996.Το 1997 σημείωσε 14 γκολ για την Ιαπωνία κατά τη διάρκεια των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, οδηγώντας τους Μπλε Σαμουράι στην πρώτη τους εμφάνιση σε τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Παρ' όλα αυτά, ο Μιούρα, κατά αμφιλεγόμενο τρόπο, δεν επιλέχθηκε στην ομάδα για τη διοργάνωση. Τον Φεβρουάριο του 2000 έπαιξε για την Ιαπωνία για πρώτη φορά ύστερα από δύο χρόνια και αργότερα εκείνο το έτος έπαιξε τον τελευταίο αγώνα του με την εθνική ομάδα, τερματίζοντας δεύτερος σε γκολ στην ιστορία της Εθνικής Ιαπωνίας με 55 γκολ σε 89 αγώνες. Το 2012, και σε ηλικία 45 ετών, έκανε το ντεμπούτο του για την Εθνική Ιαπωνίας σάλας στην ισοπαλία με 3–3 εναντίον της Βραζιλίας. Ήρθε από τον πάγκο και συμμετείχε στη δημιουργία για το δεύτερο γκολ που σκόραρε ο Νομπούγια Οσόντο. Στη δεύτερη του εμφάνιση με την ομάδα σάλας σημείωσε το τρίτο γκολ στη νίκη με 3–1 επί της Ουκρανίας. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο Σάλας του 2012 εμφανίστηκε και στους τέσσερις αγώνες για την Ιαπωνία, αλλά απέτυχε να σκοράρει, στην οποία διοργάνωση οι Ιάπωνες αποκλείστηκαν από την Ουκρανία στον γύρο των 16. Τελευταία ενημέρωση: 24 Απριλίου 2019 Κλούμπε ντε Ρεγκάτας Μπραζίλ Καμπεονάτο Αλαγκοάνο: 1987Κουριτίμπα Καμπεονάτο Παραναένσε: 1989Τόκιο Βέρντι Πρωτάθλημα Ιαπωνίας (3): 1990–91, 1991–92 J1 League (2): 1993, 1994 Λιγκ Καπ Ιαπωνίας: 1991 Κύπελλο J.League (3): 1992, 1993, 1994 Κύπελλο Ιαπωνίας: 1996 Σούπερ Καπ Ιαπωνίας (2): 1994, 1995Κροάσια Ζάγκρεμπ Πρβα Λίγκα: 1998–99Γιοκοχάμα J2 League: 2006 Ιαπωνία Ασιατικό Κύπελλο Εθνών: 1992 Ασιάτης Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς: 1992 IFFHS : 4ος καλύτερος Ασιάτης ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα Καζουγιόσι Μιούρα στη J.League (Ιαπωνικά) National-Football-Teams προφίλ (Αγγλικά) Επίσημος ιστότοπος (Αγγλικά)

Ο Καζουγιόσι Μιούρα (Ιαπωνικά: 三浦 知良, Miura Kazuyoshi, γεννήθηκε 26 Φεβρουαρίου 1967), επίσης γνωστός ως Καζού (Kazu), είναι Ιάπωνας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως επιθετικός για τη Ουνιάο Ντεσπορτίβα Ολιβεϊρένσε.Αγωνίστηκε με την Εθνική Ιαπωνίας από το 1990 έως το 2000 και ήταν ο πρώτος Ιάπωνας αποδέκτης του Βραβείου «Ασιάτης Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς». Ο Μιούρα, του οποίου η άνοδος σε αναγνωρισιμότητα στην Ιαπωνία συνέπεσε με το ξεκίνημα της J.League το 1993, ήταν αναμφίβολα ο πρώτος Ιάπωνας σούπερσταρ στο ποδόσφαιρο, απέκτησε δε το ψευδώνυμο «Βασιλιάς Καζού». Είναι γνωστός για το σήμα κατατεθέν του, την «Προσποίηση Καζού», αλλά και το διάσημο πανηγυρισμό του, το λεγόμενο «χορό Καζού», όταν έκανε σπουδαίες ενέργειες ή σημείωνε σπουδαία γκολ. Κατέχει τα ρεκόρ του μεγαλύτερου σε ηλικία ποδοσφαιριστή και του μεγαλύτερου σε ηλικία σκόρερ στα επαγγελματικά πρωταθλήματα, στην ηλικία των 50 και, από το 2021, είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ενεργός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στον κόσμο, στην ηλικία των 54 ετών. Ο μεγαλύτερος αδερφός του, Γιατουσόσι Μιούρα, ήταν και αυτός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%B3%CE%B9%CF%8C%CF%83%CE%B9_%CE%9C%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1

Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ (ύπατος το 79 π.Χ.)

Υπάρχει αβεβαιότητα για το ποιος ήταν ο πατέρας του. Πιθανότατα ήταν ο Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ, που ήταν ύπατος το 143 π.Χ. Υπήρξε υποστηρικτής τού Λεύκιου Κορνήλιου Σύλλα και υπηρέτησε ως πραίτορας το 88 π.Χ. Εξορίστηκε εκείνη τη χρονιά από τον Γάιο Μάριο, ενώ ο Σύλλας έλειπε στα ανατολικά. Επέστρεψε στη Ρώμη μετά το τέλος τού Λεύκιου Κορνήλιου Κίννα το 84 π.Χ., και υπηρέτησε ως ύπατος το 79 π.Χ. και ως κυβερνήτης της Ρωμαϊκής Μακεδονίας από το 78 π.Χ. έως το 76 π.Χ. Ήταν πιθανότατα παντρεμένος με μία Καικιλία Μετέλλα (κόρη του Bαλεαρικού), αν και αυτό δεν συμφωνείται καθολικά, ο T. Π. Γουάζμαν πιστεύει ότι η σύζυγός του ήταν Σερβιλία Καιπιόνη (είναι γνωστό ότι υπήρχε μία Σερβιλία περίπου αυτή την εποχή και ήταν η σύζυγος ενός Πούλχερ, αλλά δεν είναι γνωστό ποιού από τους δύο). Ο Τζέφρι Τέιταμ πιστεύει, ότι υπάρχουν πολύ λίγες πληροφορίες, για να είμαστε σίγουροι σε κάθε περίπτωση. Είχε γνωστά παιδιά: Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ ύπατος το 54 π.Χ. Γάιος Άππιος Πούλχερ. Πόπλιος Κλαύδιος Πούλχερ, ο οποίος άλλαξε το όνομά του σε Κλόδιος. Κλοδία Πούλχρα, παντρεύτηκε τον Οκταβιανό Αύγουστο ως η 1η του σύζυγος. Κλαυδία Πρίμα. Κλαυδία Σεκούνδα. Κλαυδία Τέρτια, η οποία παντρεύτηκε τον Κόιντο Μάρκιο Ρεξ. Κλαυδία Κουάρτα (μετά γνωστή ως Κλοδία), η σύζυγος του Κόιντου Καικίλιου Μέτελλου Κέλερ. Κλαυδία Κουίντα (π. 90 π.Χ. - μετά το 66 π.Χ.), πρώτη σύζυγος τού Λεύκιου Κορνήλιου Λούκουλου, τον οποίο χώρισε το 66 π.Χ.Ο T. Π. Γουάιζμαν υπέθεσε επίσης ότι η Κλοδία, η σύζυγος τού Aύλου Οφίλιου, μπορεί να ήταν μία από τις κόρες του. Κατάλογος Ρωμαίων υπάτων Κρίστιαν Σετιπάνι . Continuité gentilice et continuité sénatoriale dans les familles sénatoriales romaines à l'époque impériale, 2000, σελ. 62.

Ο Άππιος Κλαύδιος Πούλχερ, λατιν.: Appius Claudius Pulcher, (π. 129 π.Χ. – 76 π.Χ.) ήταν Ρωμαίος ευγενής, στρατηγός και πολιτικός τού 1ου αι. π.Χ. Ήταν ο πατέρας πολλών διάσημων Ρωμαίων, από τους οποίους οι πιο αξιόλογοι είναι οι διαβόητοι Κλόδιος και Κλοδία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CF%80%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BB%CE%B1%CF%8D%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A0%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CF%87%CE%B5%CF%81_(%CF%8D%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF_79_%CF%80.%CE%A7.)

Δωρίδα

Η αρχαία Δωρίδα αρχικά ονομαζόταν Δρυόπις από τους Δρύοπες που την κατοικούσαν, ενώ Δωρίδα ονομάστηκε όταν την κατέλαβαν οι Δωριείς, οι οποίοι με την λεγόμενη "Κάθοδο των Δωριέων" τον 12ο π.Χ. αιώνα, εξαπλώθηκαν στην περιοχή της σημερινής Φωκίδας, καταστρέφοντας τον μέχρι τότε πολιτισμό αλλά και δίνοντας δύναμη στον ελληνισμό με την χρήση του σιδήρου. Αυτοί δημιούργησαν τη Δωρική Τετράπολη που ήταν η μητρόπολη των Δωριέων και περιλάμβανε τις πόλεις Βόιο, Κυτίνιο, Ερινεό και Πίνδο-Ακύφα. Οι Δωριείς της Πελοποννήσου έστελναν πολύ συχνά δυνάμεις όταν η Δωρίδα κινδύνευε από τις επιθέσεις των Φωκέων. Από τα αρχαιότερα μέλη της Δελφικής Αμφικτυονίας, η Δωρίδα αποτελούσε σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, σημαντική και στρατηγική περιοχή ήδη 25 χρόνια πριν από τον Πελοποννησιακό πόλεμο, όπου Φωκείς και Λακεδαιμόνιοι έρχονται αντιμέτωποι, οι μεν ως εισβολείς, οι δε ως επικουρούντες την Δωρική πρωτεύουσα Κυτίνιον. Τον 3ο αιώνα π.Χ. η Δωρική Τετράπολη εντάχθηκε στην Αιτωλική Συμπολιτεία. Αναφορά στην περιοχή γίνεται από τον Ηρόδοτο, τον Στράβωνα όχι όμως και από τον Παυσανία. Ο Ερινεός ήταν η σημαντικότερη πόλη της Δωρικής Τετράπολης και μάλλον ονομαζόταν και Δώριο. Εκτός από την Τετράπολή τους οι Δωριείς ήταν διασκορπισμένοι και στην γύρω περιοχή ενώ αναφέρονται και άλλες πόλεις τους όπως το Λίλαιο, η Κάρφεια και η Δρυόπη. Το Λίλαιο ή Λιλαία φαίνεται ότι ανήκε στους Δωριείς κατά την περσική εισβολή αφού δεν αναφέρεται μεταξύ των φωκικών πόλεων που καταστράφηκαν από τον Ξέρξη Α'. Η Κάρφεια πρέπει να είναι η πόλη Σκάρφεια κοντά στις Θερμοπύλες ενώ η Δρυόπη ήταν μάλλον η περιοχή όπου κατοικούσαν οι Δρύοπες. Οι Δωριείς είχαν επεκταθεί στο βουνό Οίτη μέχρι την θάλασσα όπως προκύπτει από την αναφορά που κάνει ο Σκύλαξ ο Καρυανδεύς στους Λιμοδωριεῖς. Ο Εκαταίος αναφέρει άλλη μια δωρική πόλη η οποία ονομαζόταν Ἀμφαναί ή Ἀμφάναια σύμφωνα με τον Θεόπομπο. Ο Τίτος Λίβιος τοποθετεί τις πόλεις Τρίτονο και Δρυμίαι στην Δωρίδα οι οποίες όμως πρέπει να ήταν οι φωκικές πόλεις Τιθρόνιο και Δρυμαία. Το Κυτίνιο βρισκόταν στο πέρασμα μεταξύ των βουνών από τη Δωρίδα προς την Άμφισσα. Κατά την Βυζαντινή περίοδο, ο Ιουστινιανός Α' τον 6ο αιώνα οχύρωσε τα βόρεια σύνορα της Δωρίδας για να την προφυλάξει από τους επιδρομείς που προτιμούσαν τα ορεινά περάσματα. Στον 6ο μ.Χ. αιώνα το αρχαίο Βόιον είναι η μόνη από τις πόλεις της Δωρικής Τετράπολης που αναφέρεται από τον Ιεροκλή. Δωριείς Λοκρίδα Λοκροί Φωκίδα net Αρχειοθετήθηκε 2021-05-25 στο Wayback Machine. Live-Pedia http://gym-lidor.fok.sch.gr/story/dorida1.htm Hall, Jonathan M. (2006). "Dorians: Ancient Ethnic Group". στο Wilson, Nigel. Encyclopedia of Ancient Greece. New York: Routledge Taylor & Francis Group. pp. 240–242. ISBN 0-415-97334-1. Grainger, John D.,The League of the Aitolians, Oxford 1999. Δήμος Δωρίδας Υπουργείο πολιτισμού, Η αρχαία Δωρίδα Αρχειοθετήθηκε 2011-07-14 στο Wayback Machine. http://www.krokilio.gr https://web.archive.org/web/20170909031128/http://www.dorida.gr/

Δωρίδα στην αρχαιότητα ονομαζόταν η περιοχή στο βόρειο μέρος του σημερινού νομού Φωκίδας, δηλαδή στην περιοχή όπου βρίσκονται η Γραβιά και τα Καστέλλια, βόρεια της Οζολίας Λοκρίδας, δυτικά της αρχαίας Φωκίδας, νότια της χώρας των Μαλλιέων και ανατολικά των Οιταίων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B1

Γεωγραφικά διαμερίσματα της Σουηδίας

Γέταλαντ ( Götaland, "Η χώρα των Götar") είναι το νότιο και πιο πυκνοκατοικημένο τμήμα της Σουηδίας, αποτελείται από δέκα επαρχίες. Σβίαλαντ (Svealand, "Η χώρα των Svear") είναι το κεντρικό και το μικρότερο τμήμα της Σουηδίας και έχει έξι επαρχίες. Η πρωτεύουσα και το διοικητικό κέντρο της Σουηδίας βρίσκονται εδώ τουλάχιστον από τα τέλη του Μεσαίωνα. Νόρλαντ (Norrland, κυριολεκτικά "Βόρεια χώρα") είναι το βόρειο τμήμα της χώρας, το οποίο είναι και το μεγαλύτερο, καλύπτοντας το 60% του συνολικού σουηδικού εδάφους και έχει εννέα επαρχίες. Από αυτές, οι τρεις βόρειες επαρχίες ονομάζονται μερικές φορές Övre (Άνω) Νόρλαντ ενώ οι υπόλοιπες τρεις επαρχίες ονομάζονται Nedre (Κάτω) Νόρλαντ.Αν και δεν έχουν διοικητικές λειτουργίες, αυτές οι τρεις διαιρέσεις χρησιμοποιούνται στις καιρικές προγνώσεις. Τα όριά τους μπορούν να εντοπιστούν στους χάρτες καιρού στην τηλεόραση και στον τύπο. Επαρχίες της Σουηδίας Κομητείες της Σουηδίας

Τα γεωγραφικά διαμερίσματα της Σουηδίας (στα σουηδικά, Sveriges landsdelar) είναι παραδοσιακά εδαφικά τμήματα, ουσιαστικά τρία σύνολα επαρχιών, στη Σουηδία . Αυτά τα "εδαφικά τμήματα" δεν έχουν κάποια διοικητική λειτουργία και δεν υπάρχει επίσημη ονομασία για αυτήν την διαίρεση. Τις περισσότερες φορές ονομάζονται, στα σουηδικά, "landsdelar", που μεταφράζεται στα ελληνικά ως "τμήμα της χώρας".

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CF%89%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B7%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ανέστος Δελιάς

Ήταν γιος του Παναγιώτη Δέλλιου, φημισμένου σαντουρίστα σε όλη τη Μικρά Ασία με το παρωνύμιο Μαύρος Γάτος και ανιψιός του λαϊκού βιολιστή Μιχάλη Δέλλιου. Γεννήθηκε το 1912 στη Σμύρνη. Ήρθε στην Ελλάδα το 1920 κι εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στη Δραπετσώνα. Από μικρός άρχισε να ασχολείται με την κιθάρα, ενώ το μπουζούκι το έπιασε για πρώτη φορά στα χέρια του γύρω στο 1930, με την προτροπή του Μάρκου Βαμβακάρη. Το 1934, μαζί με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Γιώργο Μπάτη δημιούργησαν την πρώτη επίσημη ρεμπέτικη κομπανία στην Ελλάδα. Η "Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς", όπως ονομάστηκε, ξεκίνησε τις εμφανίσεις της το καλοκαίρι του 1934 στη Μάντρα του Σαραντόπουλου, στην Ανάσταση του Πειραιά. Εκεί, ο Ανέστος παρουσίασε τα πρώτα του τραγούδια, τα οποία μπήκαν στη δισκογραφία τα επόμενα χρόνια. Ανάμεσά τους και «Ο πόνος του πρεζάκια», ένα τραγούδι προφητικό για τον ίδιο. Ο Δελιάς παρασύρθηκε στην ηρωίνη από τη φιλενάδα του Κούλα με το παρατσούκλι Σκουλαρικού, γυναίκα από τις κακόφημες συνοικίες των Βούρλων. Παρά τις επίμονες προσπάθειες των φίλων του, δεν κατάφερε να απεμπλακεί. Μάλιστα το 1938 εξορίστηκε στην Ίο ως τοξικομανής. Με την προτροπή όμως του επίσης εξόριστου στην Ίο Γενίτσαρη θα ξεμπλέξει από την ηρωίνη. Όταν γύρισε από την εξορία πήγε με τη Νταίζη Σταυροπούλου στη Θεσσαλονίκη. Δούλεψε εκεί για μικρό διάστημα και τελικά επέστρεψε στην Αθήνα και στην ηρωίνη. Με τη βοήθεια του Παγιουμτζή και του Γκόγκου κατάφερε και πάλι να την κόψει, αλλά για λίγο. Ο Ανέστης Δελιάς δεν ηχογράφησε πολλά τραγούδια, διότι όπως ο Γιώργος Μπάτης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο Γιοβάν Τσαούς και άλλοι ρεμπέτες σταμάτησαν το 1937, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς επέβαλε λογοκρισία, την οποία δεν μπορούσαν να ανεχθούν. Πέθανε στις 31 Ιουλίου του 1944από υπερβολική δόση ηρωίνης στη διάρκεια της Κατοχής σε νεαρή ηλικία, περίπου 32 ετών. Τον βρήκαν νεκρό σε ένα καροτσάκι έχοντας στα χέρια του το μπουζούκι του. Το αριστούργημά του Ο πόνος του πρεζάκια αποδείχτηκε προφητικό για το προσωπικό του δράμα και το τραγικό του τέλος. Ήταν ο μοναδικός ρεμπέτης που απεβίωσε από ναρκωτικά. Τα τραγούδια του Δελιά ηχογραφήθηκαν και κυκλοφόρησαν αργότερα με τα ονόματα άλλων ερμηνευτών. Το 1988 κυκλοφόρησε ο μοναδικός του δίσκος (μετά θάνατον), με τίτλο Ανέστης Δελιάς, ο οποίος επανεκδόθηκε το 1992. Σαν Σήμερα, Βιογραφία Ανέστου Δελιά Γ. Γκίνης, Φάκελος: Ναρκωτικά

Ο Ανέστος Δελιάς (το πραγματικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Δέλλιος, 1912 - 31 Ιουλίου 1944), ή Ανέστης ή Ανεστάκι, γνωστός και με το παρατσούκλι Αρτέμης ήταν Έλληνας οργανοπαίκτης, συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής του ρεμπέτικου τραγουδιού. Το 1935 έγραψε το δημοφιλέστατο τσιφτετέλι Μέσα στης Πόλης το χαμάμ (ή Το χαρέμι στο χαμάμ) που ηχογραφήθηκε σε αυθεντικές εκτελέσεις με τον Παγιουμτζή, τον Παπαϊωάννου, αλλά και πολλούς άλλους. Τα υπόλοιπα γνωστότερα τραγούδια του είναι η Αθηναίισσα, Έκανες τη φιγούρα σου μάγκα στη γειτονιά μου, Για ένα παλιό σακάκι, Δεν είδανε τα μάτια μου τέτοια καλή γυναίκα, Μάγκες πιάστε τα βουνά, Ο πόνος του πρεζάκια, Ο Νίκος (Μάθεσης) ο Τρελλάκιας, Όταν μπουκάρω στον τεκέ, Πάρε ένα γυαλί και κόψε το λαιμό σου, Η πρέζα, Βρε μάγκα μου το μαχαίρι σου (ή Το κουτσαβάκι), Φιγουρατζής κ.α. Ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε πει για τον Δελιά ότι είναι «ένας άγγελος πεταμένος στα σκουπίδια», μια φράση που αποτυπώνει συμπυκνωμένα τη ζωή του.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CF%82

Ο Πόλεμος των Κόσμων (ραδιοφωνικό δράμα)

Ο συγγραφέας Χ. Τζ. Γουέλς είχε πει κάποτε πως τα φανταστικά του μυθιστορήματα δεν έπρεπε να θεωρούνται πραγματικά παρά να διαβάζονται σαν ένα συναρπαστικό όνειρο. Αλλά το συναρπαστικό όνειρο έγινε τρομερός εφιάλτης για χιλιάδες Αμερικανούς. Στις 30 Οκτωβρίου 1938 και από τις 20:00 έως τις 21:00 το βράδυ, το ραδιόφωνο θα μετέδιδε μερικές σκηνές από το έργο του Γουέλς «Ο Πόλεμος των Κόσμων». Όταν οι ακροατές άνοιξαν τα ραδιόφωνά τους άκουσαν την ακόλουθη ανακοίνωση: «Η ραδιοφωνική εταιρία Κολούμπια και οι συνεργαζόμενες μαζί της εταιρίες, σας παρουσιάζουν τον Όρσον Γουέλς και τους συντρόφους του στο έργο του Άγγλου συγγραφέα Γουέλς "Ο Πόλεμος των Κόσμων"». Ύστερα άρχισε η εκπομπή. Η μετάδοση έγινε με τέτοιο τρόπο, ώστε οι ακροατές είχανε την εντύπωση πως ο εκφωνητής μιλούσε για αληθινές σκηνές που διαδραματίζονταν μπροστά στα μάτια του. Μάλιστα η εκπομπή διακόπτονταν για να συνεχισθεί σε λίγο με νεότερες σκηνές. Ξαφνικά έγινε μία ακόμη διακοπή, όπως όταν πρόκειται να μεταδοθεί κάποια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα είδηση, και ο εκφωνητής ακούστηκε να λέει: «Επάνω στον πλανήτη Άρη παρατηρούνται αλλεπάλληλες μυστηριώδεις εκρήξεις». Σε λίγο ακολούθησε καινούργια μετάδοση: «Ένας μετεωρόλιθος έπεσε προ ολίγου στη γη» και για να γίνει η εκπομπή ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, είπε ο εκφωνητής πως ο μετεωρόλιθος έπεσε στην Αμερική, κοντά στην πόλη Πρίνστον του Νιού Τζέρσεϊ, ενώ στο μυθιστόρημα του Γουέλς αναφέρεται πως ο μετεωρόλιθος είχε πέσει στην Αγγλία. Ακολούθησε η ανακοίνωση πως δεν επρόκειτο για μετεωρόλιθο παρά για έναν κύλινδρο μέσα από τον οποίο βγήκανε πλάσματα από τον Άρη. Ήτανε οπλισμένα με μία φοβερή θερμική ακτίνα που έκαιγε ό,τι βρισκότανε μπροστά της. Πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν από αυτήν και οι Αρειανοί βαδίζανε προς τη Νέα Υόρκη. Το αποτέλεσμα της εκπομπής αυτής ήτανε να καταληφθούν πολλοί Αμερικανοί από πανικό. Πολλοί ακροατές δεν είχανε ακούσει πως πρόκειται για ραδιοσκηνοθεσία και νομίσανε πως όσα άκουγαν ήταν αληθινά. Οι κάτοικοι του Νιου Τζέρσεϊ και της Νέας Υόρκης πιστέψανε πως ήτανε ο πρώτος στόχος των Αρειανών και τρομοκρατήθηκαν. Γέροι, νέοι και παιδιά ετοιμάστηκαν να φύγουν παίρνοντας μαζί τους ό,τι πιο πολύτιμο είχανε. Τα τηλέφωνα της αστυνομίας, των εφημερίδων και της ραδιοφωνικής εταιρίας δεν πρόφταιναν να απαντάνε στις αγωνιώδεις ερωτήσεις του κοινού. Οι περισσότεροι ρωτούσανε πού έπρεπε να καταφύγουνε για περισσότερη ασφάλεια. Η φαντασία συμπλήρωνε τον πανικό. Κάποιος βεβαίωσε ότι η αστυνομία είχε βγάλει διαταγή να εκκενωθεί αμέσως η Νέα Υόρκη. Άλλος ανέφερε πως είδε εχθρικά αεροπλάνα να πετάνε πάνω από τον ποταμό Χάντσον. Και άλλος είπε πως είχε δει με τα μάτια του τους καπνούς της μάχης ανάμεσα στους Αρειανούς και στον αμερικανικό στρατό. Γιατροί και νοσοκόμοι τηλεφωνούσαν στα νοσοκομεία για να προσφέρουν εθελοντικές υπηρεσίες και μερικοί δημοτικοί υπάλληλοι άρχισαν να καταστρώνουν σχέδια για την εκκένωση της Νέας Υόρκης. Από όλες τις άλλες αμερικανικές περιοχές φθάνανε τηλεγραφήματα και τηλεφωνήματα συγγενών και φίλων που αγωνιούσαν για την τύχη των δικών τους. Και όλοι αναρωτιόνταν αν οι εισβολείς κατακτούσαν όλες τις Η.Π.Α. και τον Καναδά. Κάποια γυναίκα από το Οχάιο τηλεφώνησε σε μια εφημερίδα και ρώτησα ποια ώρα ακριβώς θα ερχόταν το τέλος του κόσμου. Μια άλλη, στην Πενσυλβάνια, την βρήκε ο σύζυγός της τη στιγμή που ετοιμαζόταν να πιει δηλητήριο, λέγοντας «Καλύτερα να πεθάνω έτσι». Ο Γουέλς δεν αντιλήφθηκε τον πανικό που προκάλεσε παρά μόνο όταν η αστυνομία όρμισε και κατέλαβε το στούντιο του σταθμού διακόπτοντας την εκπομπή. Την επόμενη μέρα, κι ενώ οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να συνέλθουν από τον τρόμο τους, όλος ο κόσμος, ακόμα και ο Αδόλφος Χίτλερ, γελούσε με το πάθημά τους. Ωστόσο, το γεγονός αυτό απέδειξε τη δύναμη των μέσων ενημέρωσης στις μάζες και άφησε εύφορο έδαφος στην προπαγάνδα που ασκήθηκε τα επόμενα χρόνια. Ο Richard J. Hand παραθέτει μελέτες από απροσδιόριστους ιστορικούς που υπολόγισαν ότι περίπου 6.000.000 άτομα άκουσαν τη ραδιοφωνική μετάδοση του CBS, εκ των οποίων 1.700.000 άτομα πίστεψαν ότι ήταν αλήθεια και 1.200.000 άτομα φοβήθηκαν πραγματικά. Μεταγενέστερες μελέτες ανέφεραν ότι ο πανικός ήταν λιγότερο διαδεδομένος απ’ ό,τι ανέφεραν οι εφημερίδες. Εκείνη την περίοδο πολλές εφημερίδες εξέφρασαν την ανησυχία ότι το ραδιόφωνο, που τότε ήταν ένα νέο μέσο ενημέρωσης, θα καθιστούσε τον Τύπο παρωχημένο. Ως εκ τούτου οι δημοσιογράφοι άρπαξαν την ευκαιρία και μεγαλοποίησαν το γεγονός του πανικού για να καταδείξουν τους κινδύνους που υποτίθεται ότι έκρυβαν οι ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο Robert E. Bartholomew αναφέρει ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι τρομοκρατήθηκαν κατά κάποιο τρόπο, αλλά επισημαίνει ότι τα αποδεικτικά στοιχεία για ανθρώπους που προέβησαν σε πράξεις πανικού είναι ανεπαρκή. Το Φεβρουάριο του 1949, οι Leonardo Paez και Eduardo Alcaraz μετέφεραν στα ισπανικά τη ραδιοφωνική εκδοχή του Γουέλς, για το Radio Quito στο Κίτο του Ισημερινού. Η εκπομπή δημιούργησε πανικό στην πόλη. Η αστυνομία και η πυροσβεστική έσπευσε να βγει από την πόλη για να αντιμετωπίσει τη δήθεν εισβολή των εξωγήινων δυνάμεων. Αφού διαπιστώθηκε ότι η εκπομπή ήταν μυθοπλαστική, ο πανικός μετατράπηκε σε εξέγερση και εκατοντάδες άνθρωποι επιτέθηκαν στο Radio Quito και την εφημερίδα El Comercio. Τις ημέρες που προηγήθηκαν της εκπομπής, η El Comercio συμμετείχε στην εξαπάτηση του κοινού δημοσιεύοντας ψευδείς αναφορές για ΑΤΙΑ πάνω από τον Ισημερινό. Ο απολογισμός των ταραχών ήταν τουλάχιστον έξι νεκροί, συμπεριλαμβανομένων της φίλης και της ανιψιάς του Paez. Μετά το συμβάν ο Paez μετακόμισε στη Βενεζουέλα. Η ραδιοφωνική εκπομπή του Γουέλς ήταν το αντικείμενο της τηλεοπτικής ταινίας «The Night That Panicked America» (1975). Το 1988, με αφορμή τη 50η επέτειο της ραδιοφωνικής εκπομπής του Γουέλς, το αμερικανικό ραδιοφωνικό δίκτυο National Public Radio (NPR) μετέδωσε μία νέα εκδοχή με τους Jason Robards, Steve Allen (ο οποίος ήταν 17 ετών όταν άκουσε την εκπομπή του 1938), Douglas Edwards, Scott Simon και Terry Gross. Η εκδοχή αυτή ήταν υποψήφια για βραβείο Γκράμι στην κατηγορία Καλύτερο Άλμπουμ με Απαγγελία Λόγου ή Μη Μουσικό. Το 1994, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός L.A. Theatre Works και ο ραδιοφωνικός σταθμός KPCC έκαναν μία αναμετάδοση του αυθεντικού κειμένου ενώπιον ακροατηρίου, με τη συμμετοχή ηθοποιών από το Σταρ Τρεκ. Το 2002, το αμερικανικό ραδιοφωνικό δίκτυο Premiere Radio Networks έκανε μία αναπαράσταση του ραδιοφωνικού έργου με παρουσιαστή τον Glenn Beck. Το 2010, ο ουγγρικός πανεπιστημιακός σταθμός Első Pesti Egyetemi Rádió μετέφερε το έργο στα ουγγρικά, χρησιμοποιώντας τα ηχητικά εφέ του 1938 σαν να επρόκειτο για μετάδοση από ουγγρικό ραδιοφωνικό σταθμό εκείνης της χρονιάς. Στις 30 Οκτωβρίου 2010, το Midnight Radio στο Πίτσμπουργκ μετέδωσε τον «Πόλεμο των Κόσμων» υιοθετώντας τοποθεσίες της Δυτικής Πενσυλβάνια. Πολλοί αμερικανικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, και ιδιαίτερα εκείνοι που μεταδίδουν προγράμματα εποχής, ξαναμεταδίδουν την αυθεντική εκπομπή του Γουέλς ως παράδοση του Χάλοουϊν ενώ άλλοι μεταδίδουν τροποποιημένες μορφές του έργου. Το 2005, μία μελέτη του BBC ανέφερε ότι η ιδέα και το ύφος του Γουέλς μπορεί να ήταν επηρεασμένα από μία παλιότερη φάρσα που είχε κάνει το 1926 ο Ronald Knox μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού του BBC. Εκείνη η ραδιοφωνική εκπομπή του Knox αναμείγνυε τη μετάδοση χορευτικής μουσικής με αναφορές μίας επανάστασης που υποτίθεται ότι σάρωνε το Λονδίνο και ηχητικά εφέ των καταστροφών. Η μετάδοση του Knox προκάλεσε πανικό στους ακροατές που δεν γνώριζαν ότι το πρόγραμμα ήταν φανταστικό. Το 1874 η εφημερίδα New York Herald δημοσίευσε μία φάρσα, σύμφωνα με την οποία άγρια ζώα δραπέτευσαν από τον Κεντρικό Ζωολογικό Κήπο της Νέας Υόρκης, γεγονός που δημιούργησε ένα είδος πανικού στο κοινό που πίστεψε ότι το γεγονός ήταν αληθινό. Στον Κινηματογράφο Λέγεται ότι η είδηση της ιαπωνικής επίθεσης στο Περλ Χάρμπορ έγινε δεκτή με σκεπτικισμό από το αμερικανικό κοινό, ως συνέπεια των όσων συνέβησαν με τη ραδιοφωνική μετάδοση του «Πολέμου των Κόσμων». Στην ταινία «Air Force» (1943), όταν αναφέρεται στο ραδιόφωνο η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ένας χαρακτήρας ρωτάει αν έχουν συντονισμένο τον Όρσον Γουέλς. Στην ταινία του Μπάιρον Χάσκιν «Ο Πόλεμος των Κόσμων» (1953), στην πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Χ. Τζ. Γουέλς, γίνεται έμμεση αναφορά στη ραδιοφωνική εκπομπή. Στη σκηνή κατά την οποία οι Αρειανοί ξεκινούν την πρώτη τους επίθεση, απεικονίζεται ένας δημοσιογράφος που καλύπτει την επίθεση και το φορτηγάκι που έχει τον ραδιοφωνικό εξοπλισμό να καταστρέφεται από τη θερμική ακτίνα των εξωγήινων. Το όνομα του δημοσιογράφου, όπως και στην εκπομπή του 1938, είναι Carl Phillips. Αργότερα εμφανίζεται ο ηθοποιός Paul Frees, με φωνή σαν του Όρσον Γουέλς, ως δημοσιογράφος που ηχογραφεί τις παρατηρήσεις του σε μία μπομπίνα. Στην ταινία «The Adventures of Buckaroo Banzai Across the 8th Dimension» (1984), η πλοκή εξελίσσεται γύρω από μία εξωγήινη φυλή της οποίας η άφιξη στη Γη υποκινεί τον Όρσον Γουέλς να κάνει τη ραδιοφωνική μετάδοση του «Πολέμου των Κόσμων», αλλά με τους εξωγήινους να υπνωτίζουν τον Γουέλς με αποτέλεσμα να παρουσιάσει την εισβολή ως ραδιοφωνικό δράμα ενώ ήταν όντως πραγματική. Στην ταινία «Gremlins» (1984), καθώς τα Gremlins καταλαμβάνουν την πόλη ένας ανήσυχος πολίτης τηλεφωνεί στον παρουσιαστή του τοπικού ραδιοφώνου, ο οποίος του λέει ότι δεν κάνει τις μπούρδες του Γουέλς. Η ραδιοφωνική μετάδοση του «Πολέμου των Κόσμων» αναφέρεται εν συντομία στην ταινία του Γούντι Άλεν «Ημέρες Ραδιοφώνου» (1987). Στην ταινία «Spaced Invaders» (1990), ένα πλήρωμα χαζών Αρειανών παρακολουθούν τη ραδιοφωνική αναμετάδοση του «Πολέμου των Κόσμων» και νομίζουν ότι ολόκληρος ο Αρειανός στόλος εισβάλει στη Γη με αποτέλεσμα να προσγειωθούν στη Γη και να αποκλειστούν εκεί θέτοντας τη βάση για την πλοκή της ταινίας. Στην ταινία του Τζωρτζ Α. Ρομέρο Το Ημερολόγιο των Νεκρών (2007), ένας ραδιοφωνικός σχολιαστής, του οποίου η φωνή ανήκει στον Γουές Κρέιβεν, αναφέρεται στη μετάδοση του Γουέλς.Στην τηλεόραση Στο επεισόδιο «Lucy Meets Orson Welles» της αμερικανικής κωμικής σειράς «I Love Lucy» (1956), η Lucy αγοράζει σύνεργα υποβρύχιας κατάδυσης την ίδια ώρα που ο Γουέλς υπογράφει δίσκους των Σαιξπηρικών του αναγνώσεων. Αφού η Lucy τον πλησιάζει φορώντας ακόμα τη μάσκα κατάδυσης και τα βατραχοπέδιλα, ο Γουέλς την κοιτάει και της λέει: «My “Man from Mars” broadcast was 18 years ago… Where were you?». Στο επεισόδιο «The Night America Trembled» της σειράς «Westinghouse Studio One» (1957) απεικονίζεται (σε ημι-μυθιστορηματική μορφή) η δημιουργία της εκπομπής και η επακόλουθη αντίδραση του κοινού. Στο πρώτο επεισόδιο της αμερικανικής σειράς κινουμένων σχεδίων «The Rocky and Bullwinkle Show» (1959), υπάρχει ένα σημείο όπου ένας άντρας που λέγεται Dorson Bells μεταδίδει από το ραδιόφωνο ότι «Moon Men are nearing the Earth and this is not a play so please feel free to panic» («οι άνθρωποι της Σελήνης πλησιάζουν τη Γη και αυτό δεν είναι έργο οπότε είστε ελεύθεροι να πανικοβληθείτε»). Στο επεισόδιο «Battle for the Planet» της αμερικανικής σειράς κινουμένων σχεδίων «Animaniacs», ο Pinky και ο Brain σχεδιάζουν την αναδημιουργία της εκπομπής του Γουέλς με την ελπίδα να καταλάβουν τον κόσμο κατά τη διάρκεια του πανικού. Ωστόσο, ο Brain δεν συνειδητοποιεί ότι το κοινό έχει εξελιχθεί και ότι αντιμετωπίζει με περισσότερο σκεπτικισμό τέτοιου είδους υλικό. Λαμβάνοντας υπόψη και τον ερασιτεχνισμό της όλης προσπάθειας, κανείς δεν τους παίρνει σοβαρά. Ο χαρακτήρας του Brain βασίζεται στον ίδιο τον Όρσον Γουέλς. Σε ένα επεισόδιο της αμερικανικής σειράς κινουμένων σχεδίων «Οικογένεια Φλίντστοουνς», το ραδιόφωνο ανακοίνωσε την επερχόμενη εισβολή των Way-Outs, οι οποίοι όμως ήταν ένα συγκρότημα σαν τους Beatles, που φορούσε περίεργες στολές. Οι κάτοικοι του Bedrock που δεν κατάλαβαν ποιοι ήταν οι Way-Outs καταλήφθηκαν με φόβο, με αποτέλεσμα ο παρουσιαστής να αναγκαστεί τελικά από την αστυνομία να εξηγήσει ότι οι προηγούμενες ανακοινώσεις του ήταν πλασματικές. Σε ένα επεισόδιο της βρετανικής σειράς κινουμένων σχεδίων «Budgie the Little Helicopter», ένας οδηγός ακούγοντας μία ραδιοφωνική εκπομπή σαν αυτή του Γουέλς εξέλαβε τους χαρακτήρες της σειράς (που είναι ανθρωπόμορφα αεροσκάφη) ως διαστημικό σκάφος, οδηγώντας σε πανικό την τοπική κοινωνία. Στο επεισόδιο «Madeline and the Spider Lady» της σειράς κινουμένων σχεδίων «The New Adventures of Madeline», τα κορίτσια παίζουν σ’ ένα αχρησιμοποίητο ραδιοφωνικό στούντιο και κάνουν ένα ψεύτικο δελτίο ειδήσεων αναφέροντας για γιγαντιαία μυρμήγκια που επιτίθενται στη Νέα Υόρκη. Όμως ένας τεχνικός του σταθμού χτυπάει κατά λάθος έναν μοχλό και εκπέμπει το ψεύτικο δελτίο ειδήσεων. Αυτό που ακολουθεί είναι μαζική υστερία παρόμοια με αυτή που αναφέρεται στα γεγονότα που ακολούθησαν τη ραδιοφωνική εκπομπή του Όρσον Γουέλς. Ένα παρόμοιο επεισόδιο προβλήθηκε και στη βραχύβια σειρά κινουμένων σχεδίων «Ντένις ο Τρομερός», όπου ο Ντένις και οι συμμαθητές του επισκέπτονται ένα στούντιο ραδιοφώνου για να ηχογραφήσουν ένα έργο για το σχολείο. Μόνο που σ’ αυτό το επεισόδιο οι Αρειανοί προσπάθησαν πράγματι να εισβάλουν στη Γη αλλά τα σχέδιά τους ματαιώθηκαν όταν από σύμπτωση ο Ruff χτυπάει κατά λάθος ένα μοχλό με αποτέλεσμα το έργο να μεταδοθεί στον κόσμο. Ο πανικός που προκλήθηκε έκανε τους εξωγήινους να ματαιώσουν τα σχέδιά τους, αφού υπολόγιζαν στο στοιχείο του αιφνιδιασμού. Στο επεισόδιο «Take Me to Your Loudon» της αμερικανικής κωμικής σειράς «Newhart» (1987), ο Michael Harris προβάλει την κινηματογραφική εκδοχή του «Πολέμου των Κόσμων» αντί για το «Vermont Today» προκαλώντας στους κατοίκους της κωμόπολης έναν πανικό σαν αυτόν του 1938. Στην εναρκτήρια σκηνή του επεισοδίου «Treehouse of Horror IV» της αμερικανικής σειράς κινουμένων σχεδίων «Σίμπσονς» (1993), η Μαρτζ προτείνει στον Μπαρτ να προειδοποιήσει τους θεατές ότι το επεισόδιο είναι τρομακτικό και ότι ίσως είναι καλύτερα ν’ ακούσουν εκείνη την παλιά ραδιοφωνική εκπομπή του «Πολέμου των Κόσμων». Επίσης, στο επεισόδιο «Treehouse of Horror XVII» (2006), περιλαμβάνεται ένα μέρος με τίτλο «The Day the Earth Looked Stupid», το οποίο προσαρμόζει την ιστορία της ραδιοφωνικής εκπομπής του Όρσον Γουέλς στο Springfield του 1938. Το επεισόδιο δείχνει τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν ζώα μέχρι που αποκαλύπτεται η απάτη. Αμέσως μετά τη ραδιοφωνική εκπομπή οι εξωγήινοι επιτίθενται πραγματικά στο Springfield αλλά σχεδόν κανένας δεν πιστεύει ότι πρόκειται για πραγματικούς εξωγήινους, γεγονός που οδηγεί στην καταστροφή της πόλης. Στο επεισόδιο «The Sky Is Falling» της σειράς «Touched by an Angel» (1996) συμπεριλήφθηκαν μέρη από την αυθεντική ραδιοφωνική μετάδοση. Στο επεισόδιο αυτό ένας ηλικιωμένος άντρας έπρεπε να αντιμετωπίσει το τραύμα που υπέστη κατά τη διάρκεια του εθνικού πανικού, συμπεριλαμβανομένου του θανάτου του πατέρα του εξαιτίας των διαλείψεων ενός παρανοϊκού πολίτη. Έθεσε επίσης τις βάσεις για τη συνάντηση των δύο κύριων χαρακτήρων της σειράς: της Monica και της Tess. Στο επεισόδιο «Panic» της αμερικανικής σειράς επιστημονικής φαντασίας «Perversions of Science» (1997), ο James Kennedy και ο Jason Lee υποδύονται δύο ακροατές που μπερδεύονται και ανησυχούν από μία ραδιοφωνική εκπομπή του ύφους του «Πολέμου των Κόσμων». Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο Kennedy και ο Lee παίζουν δύο εξωγήινους εισβολείς μεταμφιεσμένους σε ανθρώπους, οι οποίοι πιστεύουν λανθασμένα ότι η εισβολή στη Γη γίνεται από τη δική τους φυλή χωρίς να έχουν ενημερωθεί. Σε ένα επεισόδιο της σειράς κινουμένων σχεδίων «Arthur», η Dora Winifred (D.W.) νόμιζε ότι ο Άρης κατοικούνταν από τεράστιους δεινόσαυρους και όταν ο πατέρας της τής είπε ότι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στον Άρη, η D.W. είπε ότι ένιωσε ανόητη που πίστευε ότι υπάρχουν Αρειανοί. Ο πατέρας της τότε της μίλησε για τη ραδιοφωνική εκπομπή του Όρσον Γουέλς και για τους πολλούς ανθρώπους που πίστεψαν ότι γινόταν εισβολή από Αρειανούς. Σε ένα επεισόδιο της αμερικανικής δραματικής σειράς «Στον Έβδομο Ουρανό», η Ruthie πανικοβάλλεται με τη φημολογία περί του τέλους του κόσμου που υποτίθεται ότι θα έρθει με την αλλαγή της χιλιετίας και ο Eric συσχετίζει το γεγονός με τον πανικό που προκλήθηκε με τη ραδιοφωνική εκπομπή του Όρσον Γουέλς για να δείξει πως και τότε όλοι νόμιζαν ότι ερχόταν το τέλος του κόσμου και ότι τελικά δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας. Το επεισόδιο «Invaders from Mars» της βρετανικής σειράς επιστημονικής φαντασίας «Doctor Who» (2005) εξελίσσεται στη Νέα Υόρκη την ώρα της εκπομπής του Όρσον Γουέλς. Ένα επεισόδιο της σειράς «Ανεξιχνίαστες Υποθέσεις» (2007) ασχολήθηκε με ένα φόνο που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια του πανικού που συνέβη κατά τη ραδιοφωνική εκπομπή του 1938.Στο ραδιόφωνο Το επεισόδιο «Terror From the Skies» της ραδιοφωνικής σειράς «Adventures in Odyssey» βασίζεται και έχει πολλές αναφορές στον «Πόλεμο των Κόσμων». Όπως η ραδιοφωνική εκπομπή του Όρσον Γουέλς, έτσι κι αυτή ήταν μία δραματοποιημένη ραδιοφωνική εκπομπή που αναφερόταν σε μία εισβολή εξωγήινων στη Γη.Στη λογοτεχνία Το βιβλίο του Άρθουρ Κλαρκ «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» και το βιβλίο «Η Σφαίρα» του Μάικλ Κράιτον αναφέρουν τη ραδιοφωνική εκπομπή του Όρσον Γουέλς ως παράδειγμα του γιατί σε περίπτωση εξωγήινης άφιξης θα ήταν πιο συνετό να προβλέψει κανείς μία αντίδραση πανικού εκ μέρους των ανθρώπων παρά κατάπληξη και δέος. Στο μυθιστόρημα των Ted White και Dave Van Arnam «Sideslip» (1968), λαμβάνει χώρα μία εναλλακτική ιστορία όπου εξωγήινοι (αρκετά διαφορετικοί από τους Αρειανούς του Γουέλς) επωφελούνται από τη σύγχυση που ακολουθεί την εκπομπή και πραγματοποιούν μία πραγματική εισβολή, μετά από την οποία κυβερνούν τη Γη επί τρεις δεκαετίες. Στο βιβλίο του Σίντνεϋ Σέλντον «The Doomsday Conspiracy», ένας από τους Αμερικανούς στρατηγούς χρησιμοποιεί το παράδειγμα της ραδιοφωνικής μετάδοσης του Γουέλς για να δικαιολογήσει την απόκρυψη πληροφοριών από το κοινό, προκειμένου να αποτρέψει έναν μαζικό πανικό.Στα κόμικς Στο υπ’ αριθμόν 62 τεύχος του Σούπερμαν (Ιανουάριος/Φεβρουάριος 1950), υπάρχει μία ιστορία όπου ο Όρσον Γουέλς ταξιδεύει τυχαία στον Άρη και μαθαίνει για μία πραγματική εισβολή Αρειανών, αλλά οι ραδιοφωνικές του προειδοποιήσεις αποδεικνύονται άχρηστες αφού κανείς δεν τον παίρνει στα σοβαρά λόγω των όσων είχαν συμβεί με τη ραδιοφωνική εκπομπή του «Πολέμου των Κόσμων». Ευτυχώς, ο Σούπερμαν συνειδητοποιεί ότι ο Γουέλς μιλάει σοβαρά και σταματά την εισβολή. Αναφορές στη ραδιοφωνική εκπομπή υπάρχουν και στο τεύχος «Superman: War of the Worlds» (1999). Σε ένα τεύχος του Weird Science υπάρχει μία ιστορία όπου ένα τηλεοπτικό δίκτυο αποφασίζει να προβάλει μία τηλεοπτική εκδοχή της ραδιοφωνικής εκπομπής του Όρσον Γουέλς. Για την αποφευχθεί τυχόν σύγχυση, δημοσιεύουν το γεγονός πολλές μέρες πριν την προβολή. Δυστυχώς, το ίδιο βράδυ λαμβάνει χώρα πραγματική εισβολή και όταν ο σταθμός διακόπτει τη μετάδοση για να αναφέρει το πραγματικό γεγονός κανείς δεν το πιστεύει. Σε ένα τεύχος του «The Spirit» (Σεπτέμβριος 1947), ο Γουέλς ανακαλύπτει μία πραγματική εισβολή Αρειανών αλλά οι φρενήρεις προσπάθειές του να πείσει τις αρχές αγνοούνται επιδεικτικά. Η ιστορία αυτή σηματοδότησε την πρώτη φορά που ο όρος «ΑΤΙΑ» (UFO) χρησιμοποιήθηκε στα κόμικς.Στη μουσική Το τραγούδι των Queen «Radio Ga Ga» (1984), που γράφτηκε από τον Ρότζερ Τέιλορ και αποτίνει φόρο τιμής στο ραδιόφωνο, περιλαμβάνεται ο στίχος «You gave them all those old time stars / Through wars of worlds - invaded by Mars». Το τραγούδι των Crimson Glory «March to Glory», το οποίο περιλαμβάνεται στο άλμπουμ «Astronomica» (1999), περιέχει αποσπάσματα από τη ραδιοφωνική εκπομπή του «Πολέμου των Κόσμων». Το επόμενο τραγούδι του άλμπουμ λέγεται «War of the Worlds» και έχει ως θέμα μία εξωγήινη εισβολή. Το τραγούδι των Pinback «Boo» (2001) περιλαμβάνει στοιχεία από τη ραδιοφωνική εκπομπή, συμπεριλαμβανομένης και της περίφημης φράσης «2X2L calling CQ». Το τραγούδι των Panic at the disco «Intermission» (2005) περιέχει ένα δείγμα από τη ραδιοφωνική εκπομπή του Όρσον Γουέλς, όπου ακούγεται η φράση «Due to circumstances beyond our control...». Το τραγούδι της Μπρίτνεϊ Σπίαρς «Kill the Lights» (2008) περιέχει μία εισαγωγή όπου ο παραγωγός Danja αναδημιουργεί τη διακοπή των πρώτων λεπτών της ραδιοφωνικής εκπομπής.Στα βιντεοπαιχνίδια Στο Metal Gear Solid 3: Snake Eater ένας χαρακτήρας κάνει μέσω ραδιοφώνου μία διασκεδαστική διήγηση του πανικού των γονιών του κατά τη διάρκεια του ραδιοφωνικού έργου του Γουέλς. Στο Resistance αποκαλύπτεται ότι η εκπομπή προκάλεσε τη σκληρή απάντηση της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία κατάστρεψε την καριέρα του Όρσον Γουέλς. Ο λόγος για την αντίδραση της κυβέρνησης είναι ότι υπήρχε ήδη παρούσα στη Γη μία εξωγήινη απειλή, η οποία έπρεπε να κρατηθεί μυστική για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα. Handley Cantril, Howard Koch, Hazel Gaudet, Herta Herzog, Χ. Τζ. Γουέλς, The Invasion from Mars: A Study in the Psychology of Panic. Princeton, New Jersey: Princeton University Press (1940, επανέκδοση 1982) ISBN 0691093997. Richard J. Hand, Terror on the Air!: Horror Radio in America, 1931–1952. Jefferson, North Carolina: Macfarlane & Company (2006) ISBN 0786423676. Edward J. Ruperto, The Report on Unidentified Flying Objects, Garden City, New York: Doubleday (1956, επανέκδοση 2002) ISBN 096653123X. The Mercury Theatre on the Air με δυνατότητα αποθήκευσης σε μορφή mp3 της ραδιοφωνικής εκπομπής του 1938. Mp3 download από το Internet Archive. Η ιστορία της ραδιοφωνικής μετάδοσης του «Πολέμου των Κόσμων» (στα αγγλικά) War-of-the-worlds.org He Dreamed the Future άρθρο για τον Χ. Τζ. Γουέλς (στα αγγλικά).

Ο Πόλεμος των Κόσμων ήταν ένα επεισόδιο της Αμερικανικής ραδιοφωνικής εκπομπής Mercury Theatre On The Air. Μεταδόθηκε από το ραδιοφωνικό δίκτυο της CBS στις 30 Οκτωβρίου 1938, με αφορμή τη γιορτή του Χάλοουϊν. Το επεισόδιο ήταν προσαρμογή του μυθιστορήματος του Χ. Τζ. Γουέλς «Ο Πόλεμος των Κόσμων», σε σκηνοθεσία και αφήγηση του Όρσον Γουέλς. Τα πρώτα 40 λεπτά της ωριαίας εκπομπής παρουσιάστηκαν υπό τη μορφή δελτίων ειδήσεων, κατά τα οποία οι ακροατές ενημερώνονταν για μία εισβολή εξωγήινων από τον Άρη. Δεδομένου ότι η εκπομπή Mercury Theatre On The Air δεν διέκοπτε για διαφημίσεις, οι συνεχιζόμενες διακοπές για τις εξελίξεις της εισβολής αύξησε το ρεαλισμό του προγράμματος σε σημείο που μεγάλη μερίδα των ακροατών πίστεψε ότι επρόκειτο περί πραγματικής εισβολής που λάμβανε χώρα σε πραγματικό χρόνο.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%A0%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9A%CF%8C%CF%83%CE%BC%CF%89%CE%BD_(%CF%81%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C_%CE%B4%CF%81%CE%AC%CE%BC%CE%B1)

HMS Creole (R82)

Το Creole εντάχθηκε σε υπηρεσία πολύ αργά για να λάβει μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μαζί με το αδελφό HMS Crispin ήταν τα μοναδικά αντιτορπιλικά της υποκλάσης 'Cr' που αξιοποίησε το Βασιλικό Ναυτικό -όλα τα υπόλοιπα δόθηκαν σε άλλες χώρες. Και τα δύο εντάχθηκαν στην 3η Μοίρα Εκπαιδεύσεως με έδρα το Λόντονμπερρυ (Londonderry). Το 1948 ένας από τους πύργους πυροβόλων τους αφαιρέθηκε και αντικαταστάθηκε από υπερστέγασμα. Το 1953 το Creole έλαβε μέρος στη μεγάλη ναυτική επιθεώρηση που διοργανώθηκε στα πλαίσια των εορτασμών για την στέψη της βασίλισσας Ελισάβετ, ενώ το επόμενο έτος τα δύο αντιτορπιλικά στάλθηκαν στην εφεδρεία. Το Creole πωλήθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό του Πακιστάν στις 29 Φεβρουαρίου 1956 και μετονομάστηκε σε Alamgir. Πριν την παράδοσή του εγκαταστάθηκε ξανά ο πύργος πυροβόλου που είχε αφαιρεθεί παλαιότερα, ενώ ο οπίσθιος πύργος αφαιρέθηκε για να τοποθετηθούν στην θέση του δύο ανθυποβρυχιακά ολμοβόλα. Η επίσημη παράδοσή του στο Πακιστάν έλαβε χώρα το 1958 στο Σαουθάμπτον. Ως Alamgir παρέμεινε ενεργό μέχρι το 1982, οπότε και διαλύθηκε για σκραπ. Colledge, J. J.· Warlow, Ben (2006) [1969]. Ships of the Royal Navy: The Complete Record of all Fighting Ships of the Royal Navy (Rev. έκδοση). London: Chatham Publishing. ISBN 978-1-86176-281-8. OCLC 67375475. Marriott, Leo (1989). Royal Navy Destroyers Since 1945. Ian Allen Ltd. ISBN 0-7110-1817-0.

Το HMS Creole ήταν αντιτορπιλικό κλάσης C που ναυπηγήθηκε για το Βασιλικό Ναυτικό και πωλήθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό του Πακιστάν το 1958. Παρέμεινε επιχειρησιακό μέχρι την διάλυση του για σκραπ το 1982.

https://el.wikipedia.org/wiki/HMS_Creole_(R82)

Μαρία Ρουσέα

Η Μαρία Ρουσέα από τα πρώτα καλλιτεχνικά βήματα της έλαβε μέρος σε δεκάδες ομαδικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Ζάκυνθο και αλλού, όπως: Σε όλες τις Πανελλήνιες εκθέσεις στο «Ζάππειον» από το 1955-1967 και το 1975 και 1976. «Ζυγός». Νέων Καλλιτεχνών 1958 και 1959. Δήμου Θεσσαλονίκης 1958 Υπερωκεάνιο «Ολυμπία» Νέα Υόρκη 1959. «Ζάππειον». Επτανησίων Καλλιτεχνών 1964. Γκαλερί «Κόσμος» 1966. Γκαλερί «Σάρλα» 1967 Ζάκυνθος. Εκθέσεις «Καλλιτεχνικού Σωματείου Ελληνίδων» σε Αθήνα και Επαρχία από το 1968. Δεύτερη Επτανησιακή έκθεση Εικαστικών Τεχνών. Πάτρα 1987. Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων. Ζακυνθινοί Ζωγράφοι 1987. Β Πανιόνια έκθεση Εικαστικών Τεχνών. Κέρκυρα 1988. Επτανησιακή έκθεση εικαστικών τεχνών. Αργοστόλι 1991. Διεθνές Κέντρο Εικαστικών Τεχνών «Αέναον», Επτανησίων Καλλιτεχνών 1993. Πνευματικό Κέντρο «Πλατύφορος». Ζάκυνθος 2004. Παράλληλα έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις με πρώτη το 1958 στην Αθήνα, στην γκαλερί «Κούρος» όπου παρουσίασε πίνακες με λάδι σε μουσαμά. Ακολούθησαν: Πνευματικό Κέντρο Ζακύνθου 1962 & 1968. [Πίνακες με λάδι σε μουσαμά και ακρυλικό.] «Νέα Γκαλερί», Αθήνα 1970.[Λάδι και ακρυλικό.] Γκαλερί «Θόλος»,Αθήνα 1978. [Ακρυλικό,νωπογραφίες,σινική.] Πνευματικό Κέντρο Ζακύνθου 1981.[Ακρυλικό, νωπογραφίες, σινική.] Γκαλερί «Ζυγός». Αθήνα 1983 [Νωπογραφίες, ακρυλικό.] Πνευματικό Κέντρο Ζακύνθου 1983. [Νωπογραφίες, ακρυλικό.] Αίθουσα εκθέσεων θεάτρου «Πύλη», Αθήνα 1986. [Αναδρομική] Κατάστημα «Νότα», Αθήνα 1987. [Αφιέρωμα στη γυναίκα.] Ξενοδοχείο «Strada Marina», Ζάκυνθος 1989. [Πρόταση στους ξενοδόχους] Πνευματικό Κέντρο Ζακύνθου 1992. [Πίνακες εμπνευσμένοι με την ποίηση του Ανδρέα Κάλβου - έτος Κάλβου] Γκαλερί «24», Αθήνα 1994. [ 2 θεματικές ενότητες που καλύπτουν τη χρονική περίοδο 1983-1993: «Πάροδος χρόνου» και «Η ξύλινη γοργόνα».Ακρυλικά σε μουσαμά, χρωματιστά μελάνια σε χαρτί, σχέδια με μολύβι και σινική μελάνι.] Αίθουσα Τέχνης Ζακύνθου 1994. [Εμπνεύσεις από την ποίηση της Μάχης Μουζάκη.] Γκαλερί «Μετόπη», Αθήνα 1998. « Τόποι και Πνεύματα» [Ακρυλικό, φρέσκο] Μεταβυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου 26 Ιανουαρίου 2000. «Εκατό χρόνια Ζωγραφική, από τον Χρήστο Ρουσέα στη Μαρία.» [Παρουσιάστηκαν 42 πίνακες του Χρ.Ρουσέα και 47 της Μαρίας Ρουσέα.] Πολιτιστικό Κέντρο «Κρύπτη», Μαχαιράδο, Ζάκυνθος 2003. Αφιέρωμα στους σεισμούς [1953-2003] Γκαλερί «Μετόπη», Αθήνα 2004 «50 χρόνια σε μαύρο-άσπρο» [Σινική μελάνη, κάρβουνο και μολύβι.] Πολιτιστικό Κέντρο «Κρύπτη» Μαχαιράδο, Ζάκυνθος 2005. «50 χρόνια σε μαύρο-άσπρο». Στις 18 Σεπτεμβρίου 1993 η Μαρία Ρουσέα οργάνωσε στο Μεταβυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου έκθεση-αφιέρωμα στον επί 33 χρόνια σύντροφο της, ζωγράφο-αγιογράφο Κώστα Μπάρμπα που είχε «φύγει» το 1983.Εργα της Μαρίας Ρουσέα υπάρχουν: Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Σούτσου, Δημαρχείο Ζακύνθου, Νομαρχία και Δημόσια βιβλιοθήκη Ζακύνθου, Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, τη Νέα Υόρκη, Ρώμη, Παρίσι. Έχουν γράψει για το έργο της οι: Ελένη Βακαλό, Μανώλης Χατζηδάκις, Τώνης Σπητέρης, Μίλτος Γαρίδης, Δημήτρης Ευαγγελίδης, Στέλιος Λιδάκης Φ.Φρατζισκάκης, Γ.Σαββίδης κ.ά. Το λογοτεχνικό περιοδικό «Περίπλους» του Διονύση Βίτσου φιλοξένησε 36σέλιδο αφιέρωμα για το έργο της. [τεύχος 37 / 1994] Το 2011 η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ζακύνθου η Δημόσια Ιστορική βιβλιοθήκη Ζακύνθου και τα Γενικά Αρχεία Κράτους - Νομού Ζακύνθου, προχώρησαν στην έκδοση του λευκώματος «Η ζωγράφος Μαρία Ρουσέα» [160 σελίδες] που επιμελήθηκε η Δώρα Μαρκάτου, επίκουρη Καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. https://web.archive.org/web/20160304224903/http://www.epirus-ellas.gr/2014/02/kraounakis.tzeni-maria-roussea.html http://imerazante.gr/2014/02/18/78486 Αρχειοθετήθηκε 2020-08-08 στο Wayback Machine. http://www.parathemata.com/2012/10/blog-post_20.html http://www.kathimerini.gr/471169/article/politismos/arxeio-politismoy/h-zwgrafos-maria-roysea http://www.iskiosiskiou.com/2014/08/blog-post_53.html http://taxalia.blogspot.gr/2014/08/o_11.html

Η Μαρία Ρουσέα γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στις 19 Μαίου 1929 από τον ζωγράφο Χρήστο Ρουσέα και τη Μαρίνα [Νίνα] Γιαννιτσάνου. Τέσσερα χρόνια μετά γεννήθηκε η αδελφή της Ιωάννα, η μετέπειτα γνωστή πρωταγωνίστρια του θεάτρου Τζένη Ρουσσέα. Αφού τελείωσε τις γυμνασιακές της σπουδές στη Ζάκυνθο, φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας με καθηγητές εξέχοντα πρόσωπα από το χώρος των Τεχνών. Αποφοίτησε το 1955 παίρνοντας το δίπλωμα καθηγήτριας τεχνικών μαθημάτων. Από το 1961 έως το 1965, ως υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών συνέχισε τις σπουδές της στο εξωτερικό για συντήρηση και αποκατάσταση έργων τέχνης στο Istituto Centrale Des Restauro της Ρώμης [3ετείς σπουδές - δίπλωμα], Scuola San Giacomo της Ρώμης. [τοιχογραφία- fresco], Istituto Della Patologia Del Libro της Ρώμης, Dorner Instituto του Μονάχου 1963 [συντήρηση πινάκων σε μουσαμά.]. Στη διάρκεια των σπουδών της στη Ρώμη συμμετέχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις ξένων καλλιτεχνών. Επιστρέφοντας το 1965 στην Ελλάδα εργάζεται στο Υπουργείο Πολιτισμού στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας και στη Διεύθυνση Συντήρησης στην Ακρόπολη..Από το 1970 και για έξι χρόνια δίδαξε στις σχολές «Δοξιάδη», επικεφαλής του εργαστηρίου συντήρησης έργων τέχνης. Δίδαξε ζωγραφική στη Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης Ζακύνθου με την ιδιότητα της ζωγράφου της εξειδικευμένης στην τοιχογραφία σε νωπό ασβεστοκονίαμα καθώς και τη συντήρηση έργων τέχνης. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως συντηρήτρια αγιογραφιών στο Μεταβυζαντινό Μουσείο Ζακύνθου. Εχει εικονογραφήσει πολλά βιβλία Ζακυνθίων ποιητών, λογοτεχνών όπως: Μάχης Μουζάκη (Επί γης 1967, Στη γαστέρα του χάους 1970, Σε όσες μανάδες δεν θα ξανακούσουνε τ΄ αηδόνι 1973-1974, Η γυναίκα και τα οξύμωρα 1991, Σε άσμα γαρούφαλου 1993, Τα βρέφη της Ευτέρπης 1996), Διονύση Ρώμα (Περίπλους - Αντάτζιο και Φούγκα 1981), Διονύση Σέρρα (Αφιέρωμα στη Ζάκυνθο 1979, Ντίνος Κονόμος. Η μορφή και το έργο του 1986, Η ποιητική διαδρομή της Λούλας Βάλβη-Μυλωνά 1993, Ζάκυνθος και Πολυτεχνείο 1993, Σταγόνες σε μαύρο λευκό 1994), Περιοδικό Επτανησιακά Φύλλα 1998 (Πέντε σχέδια για τον Σολωμό), Ανδρέα Κάλβου-Ιωαννίδη (Η Ιωνιάς 1992), Διονύσιου Μελίτα (Ζακυνθινή κοινωνία 1976, Ο Αναμινάλες με τσι μπουγαρινιές 2003), Γιάννη Δεμέτη (Σύντομος οδηγός Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, 1978), π. Παναγιώτη Καποδίστρια (Όταν ο σπηλαιοκτήτης έρθει 1995, Ενύπνιο μετά τρούλλου 1999). Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, μέλος του Συνδέσμου διπλωματούχων Α.Σ.Κ.Τ., μέλος του Καλλιτεχνικού Σωματείου Ελληνίδων και μέλος της Διεθνούς Μορφωτικής Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδος. Στη Ζάκυνθο μαζί με άλλους συμμετείχε σε πολλούς πολιτιστικούς συλλόγους. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ζακυνθινών Σπουδών [1987], της Ζακυνθινής Πολιτιστικής Κίνησης, του Συλλόγου οι φίλοι του Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων [1987], της Κινηματογραφικής Λέσχης Ζακύνθου [1980], της Εταιρείας Προστασίας Περιβάλλοντος Ζακύνθου, του Μουσικού Ασκηταριού της Ζάκυνθος [1983], του Θεάτρου τση Ζάκυνθος [1982], της Πανελλήνιας Ενωσης Συντηρητών Αρχαιοτήτων. Μέλος της Επιτροπής κρίσης Εικαστικών Έργων, μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Πολιτισμού, μέλος της Επιτροπής Εικαστικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου του Δήμου Ζακυνθίων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%A1%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AD%CE%B1

Γεγονότα Φεβρουαρίου 2023

Επιχειρήσεις και οικονομία Η Κεντρική Τράπεζα του Λιβάνου του Λιβάνου υποτιμά τη λίρα Λιβάνου κατά 90% εν μέσω μιας συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης. (Reuters)Καταστροφές και δυστυχήματα Τρεις άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 32 τραυματίζονται έπειτα από πυρκαγιά σε νοσοκομείο στο Κάιρο της Αιγύπτου. (AP)Πολιτική και εκλογές Δύο χρόνια μετά την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στη Μυανμάρ το Συμβούλιο Κρατικής Διοίκησης παρατείνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης της χώρας για άλλους έξι μήνες, αναβάλλοντας έτσι τις γενικές εκλογές, οι οποίες είχαν αρχικά προγραμματιστεί για την 1η Αυγούστου. (AFP μέσω France 24)Επιστήμη και τεχνολογία Ο Κομήτης μακράς περιόδου C/2022 E3 (ZTF) κάνει την πλησιέστερη προσέγγισή του στη Γη αφού έφτασε στο περιήλιο του στις 12 Ιανουαρίου.(ABC News) Καταστροφές και δυστυχήματα Οκτώ εργάτες οικοδομών σκοτώνονται κοντά στη Σεβαστούπολη της Κριμαίας, σε πυρκαγιά που ξέσπασε σε στρατώνα στη διάρκεια της νύχτας. (Reuters)Υγεία και περιβάλλον Η Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου επιβεβαιώνει ότι η γρίπη των πτηνών πέρασε σε πολλά άγρια θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των αλεπούδων, βιδρών και φωκών. Ο οργανισμός λέει ότι ο κίνδυνος για τους ανθρώπους παραμένει πολύ χαμηλός, ωστόσο, θα υπάρχει πλέον πιο «στοχευμένη επιτήρηση» και δοκιμές στα ζώα. (BBC News)Διεθνείς σχέσεις Το Ισραήλ και το Σουδάν ανακοινώνουν την οριστικοποίηση μιας συμφωνίας για την εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. (Reuters)Πολιτική και εκλογές Αίρεται η ασυλία για δύο ευρωβουλευτές, τους Αντρέα Κοτσολίνο και Μαρκ Ταραμπέλα, με απόφαση των βουλευτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν μέσω έρευνας για ξέπλυμα χρήματος και δωροδοκία. (BBC News) Οικονομία και επιχειρήσεις Ο Δείκτης FTSE 100 Index, ο κύριος Δείκτης μετοχών από τις 100 εταιρείες με την υψηλότερη κεφαλαιοποίηση που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, φτάνει σε τιμή ρεκόρ εντός ημέρας, στις 7.906,58 μονάδες, ξεπερνώντας την προηγούμενη υψηλότερη ημερήσια τιμή των 7.903,50 μονάδων που καταγράφηκε στις 22 Μαΐου 2018. 01675440908 (AFP μέσω Barron's)Καταστροφές και δυστυχήματα Η Χιλή παρατείνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω των πυρκαγιών που έχουν σκοτώσει τουλάχιστον 23 ανθρώπους και έκαψαν έως και 8.000 εκτάρια και επίσης κηρύσσει καταστροφή στην περιφέρεια Μπιομπίο εν μέσω ενός καλοκαιρινού καύσωνα. (Reuters) Τρεις άνθρωποι σκοτώνονται και αρκετοί άλλοι τραυματίζονται όταν ένα λεωφορείο ανατρέπεται κοντά στη Μούρσκα Σομπότα της Πρεκμούργιε της Σλοβενίας. (AP) Τουλάχιστον δεκαεπτά άνθρωποι σκοτώνονται σε μετωπική σύγκρουση μεταξύ λεωφορείου και φορτηγού στην Κοχάτ του Πακιστάν. (AP) Πόλεμος και επιθέσεις Επεισόδιο με κινέζικο αερόστατο του 2023 Η Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αεροπορίας κλείνει τον εναέριο χώρο έξω από την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών και αναστέλλει τις αφίξεις στα διεθνή αεροδρόμια του Μιρτλ Μπιτς, του Τσάρλεστον και του Γουίλινγκτον αφού ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν διατάζει ένα κινέζικο αερόστατο μεγάλου υψόμετρου να καταρριφθεί πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό. (Euro Weekly News) Το αερόστατο μεγάλου υψομέτρου καταρρίπτεται από F-22 Raptor της αμερικανικής αεροπορίας πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό στις 2:39 μ.μ. ώρα ανατολικών ΗΠΑ. Συνεχίζεται η επιχείρηση για τη συλλογή των υπολειμμάτων του αεροστάτου στα χωρικά ύδατα των ΗΠΑ. Είναι η πρώτη φορά που ένα αεροσκάφος καταρρίπτεται στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. (AP) (CNN)Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 16 άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 66 τραυματίζονται σε σύγκρουση πολλών οχημάτων κατά μήκος αυτοκινητόδρομου στην Τσανγκσά της Χουνάν, στην Κίνα. (AFP μέσω The Straits Times) Εννέα ναύτες αγνοούνται όταν το αλιευτικό σκάφος τους ανατρέπεται στα ανοικτά των ακτών της Σινάν στην Νότια Τζεόλα της Νότιας Κορέας. Ο πρόεδρος Γιουν Σουκ-γέολ έχει αναπτύξει την ακτοφυλακή για να πραγματοποιήσει μια διάσωση από αέρος για τους αγνοουμένους. (AFP μέσω Oman Daily Observer)Υγεία και περιβάλλον Το Όρος Ουάσινγκτον στο Νιού Χάμσαϊρ των ΗΠΑ καταγράφει τη χαμηλότερη θερμοκρασία στη χώρα στους -78 βαθμούς Κελσίου (−108 °F). (AFP μέσω Manila Bulletin) Τέχνες και πολιτισμός 65α βραβεία Γκράμι Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια Beyoncé πετυχαίνει ένα ρεκόρ βραβείων Γκράμι για τις περισσότερες νίκες με 32, καταρρίπτοντας το ρεκόρ του Γκέοργκ Σόλτι. Ο Χάρι Στάιλς βραβεύεται για το Harry’s House (καλύτερο άλμπουμ), η Lizzo για τον καλύτερο δίσκο με το About Damn Time, ενώ το “Just Like That” της Μπόνι Ρέιτ αποσπά Γκράμι στην κατηγορία του καλύτερου τραγουδιού. (NPR)Καταστροφές και δυστυχήματα Οκτώ άνθρωποι στην Αυστρία και άλλοι δύο στην Ελβετία σκοτώνονται από μια σειρά χιονοστιβάδων. (BBC News) Τουλάχιστον οκτώ άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 42 τραυματίζονται όταν ένα λεωφορείο ανατρέπεται στην επαρχία Αφιονκαραχισάρ της Τουρκίας. (ABC News)Νόμος και έγκλημα Διαδηλώσεις στο Περού το 2022–2023 Η κυβέρνηση επεκτείνει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα διαμερίσματα Απουρίμακ, Αρεκίπα, Κούσκο, Μάδρε δε Ντιός, Μοκέγκα, Πούνο και Τάκνα έως τις 7 Απριλίου. (AFP μέσω VOA)Πολιτική και εκλογές Κυπριακές προεδρικές εκλογές 2023 Οι Κύπριοι ψηφοφόροι κατευθύνονται στις κάλπες για να εκλέξουν τον νέο τους πρόεδρο. (AFP μέσω France 24) Για τις 12 Φεβρουαρίου προκηρύσσεται δεύτερος γύρος μεταξύ του Νίκου Χριστοδουλίδη και του Ανδρέα Μαυρογιάννη. (The Guardian) Συνταγματικό δημοψήφισμα του Ισημερινού 2023 Οι πολίτες στον Ισημερινό κατευθύνονται στις κάλπες για ένα μη δεσμευτικό δημοψήφισμα για μια συνταγματική μεταρρύθμιση. (Infobae) Γενικές εκλογές στο Μονακό 2023 Οι Μονεγάσκοι προσέρχονται στις κάλπες για να εκλέξουν τα μέλη του κοινοβουλίου. (Euronews) Πόλεμος και επιθέσεις Εμφύλιος πόλεμος στη Σομαλία Στη Σομαλιλάνδη τουλάχιστον 34 άτομα σκοτώνονται σε συγκρούσεις στη Λας Άνοντ της Σόολ. (Reuters)Καταστροφές και δυστυχήματα Σεισμός Τουρκίας-Συρίας (2023) Τουλάχιστον 1.600 άνθρωποι σκοτώνονται και 11.110 τραυματίζονται στην Τουρκία και περισσότεροι από 1.000 άλλοι σκοτώνονται και πάνω από 2.400 τραυματίζονται στη Συρία καθώς σεισμός μεγέθους 7,8 Ρίχτερ πλήττει και τις δύο χώρες. Το επίκεντρο του σεισμού ήταν στο Καχραμάνμαρας. (Al Jazeera) com/news/world-europe-64533851 (BBC) Ένας δεύτερος σεισμός μεγέθους 7,5 Ρίχτερ σημειώνεται εννέα ώρες μετά τον πρώτο σεισμό. (Bloomberg)Νόμος και έγκλημα Η μεγαλύτερη δίκη για τον νόμο εθνικής ασφάλειας εναντίον 47 ακτιβιστών υπέρ της δημοκρατίας ξεκινά στο Χονγκ Κονγκ δύο χρόνια μετά τη σύλληψή τους. (DW) Πολιτική και εκλογές Πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σουνάκ πραγματοποιεί τον πρώτο σημαντικό ανασχηματισμό της κυβέρνησής του στην πλειοψηφία. Ο ανασχηματισμός κάλυψε την κενή θέση που άφησε ο Ναντίμ Ζαχάουι αφότου απολύθηκε από πρόεδρος του Συντηρητικού Κόμματος και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στις 29 Ιανουαρίου 2023. .uk/news/uk-politics-64552127 (BBC News) Αρχειοθετήθηκε 2013-07-17 στο Wayback Machine. Η αστυνομία στις Νήσους Σολομώντα χρησιμοποιεί δακρυγόνα για να διαλύσει τους διαδηλωτές μετά την απομάκρυνση του κυβερνήτη της επαρχίας Μαλάιτα, Ντανιέλ Σουϊντάνι σε μια ψηφοφορία μομφής. Ο Σουϊντάνι ήταν ένας από τους ισχυρότερους επικριτές της προσέγγισης της κυβέρνησης στην Κίνα. trust-vote (The Guardian)Αθλητισμός Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα της κανονικής περιόδου εναντίον των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, ο Λέμπρον Τζέιμς κατέγραψε τον 38.388 πόντο της καριέρας του στο ΝΒΑ, ξεπερνώντας τον Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ στον κατάλογο των πρώτων σκόρερ στο ΝΒΑ όλων των εποχών. (ESPN) Νόμος και έγκλημα Δύο παιδιά σκοτώνονται και άλλα έξι τραυματίζονται όταν λεωφορείο πέφτει σε παιδικό σταθμό στο Λαβάλ του Καναδά. Ο οδηγός συλλαμβάνεται και κατηγορείται για ανθρωποκτονία και επικίνδυνη οδήγηση. cinq-blesses.php (La Presse)Πολιτική και εκλογές Ο υπουργός Εσωτερικών και Ασφάλειας της Νότιας Κορέας Λι Σαν Μιν παραπέμπεται σε δίκη για τον χειρισμό της τραγωδίας με τον πανικό στη διάρκεια του Halloween στη Σεούλ το 2022. Είναι το πρώτο μέλος του υπουργικού συμβουλίου της Νότιας Κορέας που θα δικαστεί. (AP) Καταστροφές και δυστυχήματα Σεισμός Τουρκίας-Συρίας (2023) O αριθμός των νεκρών από τους σεισμούς στην Τουρκία και στη Συρία αυξάνεται σε 21.051. (AFP μέσω RFI) Τέσσερις άνθρωποι σκοτώθηκαν και πολλά σπίτια και κτίρια καταστράφηκαν από σεισμό 5,1 Ρίχτερ στην Παπούα, Ινδονησία. (Xinhua μέσω The Star) Επτά άτομα σκοτώνονται και άλλα εννέα τραυματίζονται από έκρηξη αερίου σε κτίριο στο Νοβοσιμπίρσκ της Ρωσίας. (AP)Διεθνείς σχέσεις Η Πολωνία ανακοινώνει το κλείσιμο μιας μεγάλης συνοριακής διέλευσης με τη Λευκορωσία «μέχρι νεωτέρας» εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ των δύο χωρών. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν μόνο δύο σημεία ελέγχου μεταξύ των δύο χωρών. (Reuters)Νόμος και έγκλημα Σεισμός Τουρκίας-Συρίας (2023) Τρεις κρατούμενοι σκοτώνονται και άλλοι 12 τραυματίζονται όταν στρατιώτες ανοίγουν πυρ κατά τη διάρκεια ταραχών σε φυλακές στην επαρχία Χατάι της Τουρκίας. Οι κρατούμενοι απαιτούσαν να δουν τις οικογένειές τους που επλήγησαν από τον πρόσφατο σεισμό. (Gazete Duvar) Η κυβέρνηση της Νικαράγουα απελευθερώνει 222 πολιτικούς κρατούμενους και τους στέλνει στις Ηνωμένες Πολιτείες. (Reuters) Πόλεμος και επιθέσεις Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία Ένα μη επανδρωμένο σκάφος επιφανείας του Ρωσικού Ναυτικού πλήττει τη σιδηροδρομική γέφυρα Ζατόικα στον αυτοκινητόδρομο H33 κοντά Οδησσό. Πιστεύεται ότι είναι η πρώτη χρήση του θαλάσσιου drone στον πόλεμο από τις ρωσικές δυνάμεις. (The Telegraph)Καταστροφές και δυστυχήματα Δύο άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 20 τραυματίστηκαν σε κατάρρευση κτιρίου στην Νταμανχούρ της Μπεχέιρα στην Αίγυπτο. (AP)Νόμος και έγκλημα Η Μόνιμη Συνέλευση του Κογκρέσου του Περού εγκρίνει πρόταση για την άσκηση ποινικών διώξεων κατά του πρώην προέδρου Πέδρο Καστίγιο. (europapress μέσω La Nación ) Δύο άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Νοτιοαφρικανού ράπερ AKA, πυροβολούνται έξω από ένα εστιατόριο στο Ντέρμπαν της Κουαζούλου-Νατάλ. Σύμφωνα με την αστυνομία, οι δράστες διέφυγαν πεζή από το σημείο. (BBC News)Πολιτική και εκλογές Η πρωθυπουργός της Μολδαβίας Νατάλια Γκαβριλίτσα παραιτείται εν μέσω της οικονομικής κρίσης και των παράπλευρων επιπτώσεων του συνεχιζόμενου πολέμου στη γειτονική Ουκρανία . (Reuters)Αθλητισμός Σεισμός Τουρκίας-Συρίας (2023) Η Χαταϊσπόρ αποσύρεται από την κορυφαία κατηγορία του τουρκικού ποδοσφαίρου λόγω του σεισμού. (Reuters) Πόλεμος και επιθέσεις Ο Καναδός πρωθυπουργός Τζάστιν Τριντό διατάζει την κατάρριψη ενός αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενου αντικειμένου πάνω από το Γιούκον, το οποίο αργότερα καταρρίφθηκε από ένα F-22 Raptor της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών χρησιμοποιώντας ένα AIM-9X Sidewinder. Οι Καναδικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί για τη συλλογή και ανάλυση του αντικειμένου. (CNN) Επτά αστυνομικοί σκοτώνονται και ένας άλλος τραυματίζεται όταν το όχημά τους δέχεται ενέδρα στη Βάγιε δε λος Ρίος της Απουρίμακ στο Περού σε μια ύποπτη επίθεση από κατάλοιπα ανταρτών της οργάνωσης Φωτεινό Μονοπάτι. (Infobae)Καταστροφές και δυστυχήματα Ένα επιβατικό φορτηγό συγκρούεται με ένα άλλο όχημα στο Νααβάν της Μισαμίς Οριεντάλ στις Φιλιππίνες, σκοτώνοντας οκτώ άτομα που παρακολουθούσαν εκπαίδευση αστυνομικών. (Rappler)Πολιτική και εκλογές Η Μολδαβή πρόεδρος Μάγια Σάντου διορίζει τoν ακαδημαϊκό Ντορίν Ρετσεάν φίλα προσκείμενο στην Ευρωπαϊκή Ένωση στη θέση του πρωθυπουργού. (Politico)Αθλητισμός Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων 2022 Στο ποδόσφαιρο συλλόγων η Ρεάλ Μαδρίτης κερδίζει για 5η φορά -πετυχαίνοντας ρεκόρ-το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Συλλόγων νικώντας την σαουδαραβική Αλ Χιλάλ με 5–3 στον τελικό στο στάδιο του πρίγκιπα Μουλάι Αμπντελάχ στο Ραμπάτ του Μαρόκου. Με 8 γκολ, ήταν ο τελικός με τα περισσότερα τέρματα στην ιστορία της διοργάνωσης. (Reuters μέσω The Guardian) Πόλεμος και επιθέσεις Καταρρίψεις αντικειμένων αγνώστου ταυτότητας Ένα F-16 Fighting Falcon της Πολεμικής Αεροπορίας των Ηνωμένων Πολιτειών καταρρίπτει ένα άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο πάνω από τη λίμνη Χιούρον κοντά στα σύνορα Καναδά-Ηνωμένων Πολιτειών. Το υπουργείο Άμυνας περιγράφει το αντικείμενο ως οκταγωνικό και αναφέρει ότι πετούσε στα 20.000 πόδια περίπου. (Forbes) Το Πεντάγωνο πραγματοποιεί μια ενημέρωση Τύπου για τις καταρρίψεις με τον διοικητή του NORAD, Γκλεν Ντ. Βαν Χερκ, να δηλώνει ότι προς το παρόν δεν είναι σαφές πώς τα αντικείμενα "έμεναν ψηλά" και "τα ονομάζουμε αντικείμενα, όχι μπαλόνια, για κάποιο λόγο". (Bharat Times) Η Κίνα λέει ότι εντόπισε ένα άγνωστο ιπτάμενο αντικείμενο πάνω από την Κίτρινη Θάλασσα και προειδοποιεί ότι είναι έτοιμη να καταρρίψει το αντικείμενο. Το Γραφείο Θαλάσσιας Ανάπτυξης του Κινγκντάο εκδίδει προειδοποίηση στους ψαράδες στα ύδατα να είναι «σε επιφυλακή» και «να αποφεύγουν τους κινδύνους».(South China Morning Post)Πολιτική και εκλογές Κυπριακές προεδρικές εκλογές 2023 Σε επαναληπτικές εκλογές, ο Νίκος Χριστοδουλίδης εκλέγεται με ποσοστό 51,9% ως Πρόεδρος της Κύπρου, νικώντας τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, ο οποίος συγκέντρωσε το 48% των ψήφων. (Reuters) Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ ανακοινώνει ότι δεν θα παρατείνει την θητεία του για τέταρτη φορά και αναμένεται να παραιτηθεί τον Οκτώβριο. (AFP μέσω South China Morning Post)Επιστήμη και τεχνολογία Ερευνητές στο Αστεροσκοπείο Κονκόλι στην Ουγγαρία ανακαλύπτουν τον αστεροειδή 2023 CX1, που προβλέπεται να πέσει ακίνδυνα ως βολίδα πάνω από τη Μάγχη στις 03:00 UTC, καθιστώντας τον τον έβδομο αστεροειδή που ανακαλύφθηκε πριν χτυπήσει τη Γη. (JPL Center for NEO Studies)Αθλητισμός Οι Kansas City Chiefs νικούν τους Philadelphia Eagles 38–35 στο Σούπερ Μπόουλ LVII, κερδίζοντας το τρίτο τους Σούπερ Μπόουλ στην ιστορία τους. (CNBC) Καταστροφές και δυστυχήματα Σεισμός Τουρκίας-Συρίας (2023) Οι νεκροί από τον σεισμό σε Τουρκία και Συρία ξεπερνούν τις 37.000. (Al Jazeera)Υγεία και περιβάλλον Το υπουργείο Υγείας της Ισημερινής Γουινέας επιβεβαιώνει την έξαρση του ιού Μάρμπουργκ στη χώρα, από τον οποίο έχουν πεθάνει εννέα άνθρωποι τον προηγούμενο μήνα. (AFP μέσω ABS-CBN News)Διεθνείς σχέσεις Ανθρωπιστική απάντηση στον σεισμό Τουρκίας-Συρίας 2023 Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες συμφωνεί με τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ να ανοίξουν δύο από τα συνοριακά περάσματα της χώρας με την Τουρκία για τουλάχιστον τρεις μήνες για να επιτραπεί η πρόσβαση στην ανθρωπιστική βοήθεια. (AFP μέσω Manila Standard) Νόμος και έγκλημα Τρεις άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι πέντε τραυματίζονται σε μαζικό πυροβολισμό στο Κρατικό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Ιστ Λάνσινγκ του Μίσιγκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο δράστης αργότερα αυτοκτονεί όταν τον πλησιάζει η αστυνομία. (CNN)Πολιτική και εκλογές Η πρόεδρος της Μολδαβίας Μάγια Σάντου κατηγορεί τη ρωσική κυβέρνηση ότι σχεδίαζε απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον της. (La Prensalatina) Πόλεμος και επιθέσεις Καταρρίψεις αντικειμένων αγνώστου ταυτότητας Η Ρουμανική Πολεμική Αεροπορία επιχειρεί ανεπιτυχώς να αναχαιτίσει ένα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο αντικείμενο που εντοπίστηκε περίπου 11.000 μ (6,8 μίλια) πάνω από την νοτιοανατολική Ρουμανία. (Reuters) Η Μολδαβία κλείνει προσωρινά τον εναέριο χώρο της αφού έλαβε αναφορές για «αντικείμενο που μοιάζει με μπαλόνι». (Reuters)Καταστροφές και δυστυχήματα Εθνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης κηρύσσεται στην Νέα Ζηλανδία μόνο για τρίτη φορά στην ιστορία της χώρας καθώς ο κυκλώνας Γκαμπριέλ επηρεάζει τη χώρα. (AFP μέσω RFI) (Al Jazeera) Επιχειρήσεις και οικονομία Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας Ντέιβιντ Μάλπας ανακοινώνει ότι θα παραιτηθεί μέχρι τα τέλη Ιουνίου. (AFP μέσω RFI) Ο Δείκτης FTSE 100, ο κύριος Δείκτης μετοχών των 100 εταιρειών με την υψηλότερη Κεφαλαιοποίηση που είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου, κλείνει σε αξία ρεκόρ 8.003,65 μονάδων, ξεπερνώντας την προηγούμενη αξία ρεκόρ των 7.906,58 μονάδων που καταγράφηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2023. (AFP μέσω Deccan Herald)Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 39 μετανάστες σκοτώνονται στην περιφέρεια Γκουαλάκα της επαρχίας Τσιρικί του Παναμά όταν το λεωφορείο τους, που κατευθυνόταν προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, πέφτει σε γκρεμό. (Reuters) Πέντε άνθρωποι σκοτώνονται από τον κυκλώνα Γκαμπριέλ στην Νέα Ζηλανδία. (AFP μέσω RTÉ) Έντεκα άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 73 αγνοούνται και θεωρούνται νεκροί από τη βύθιση βάρκας που μετέφερε μετανάστες στα ανοιχτά της Λιβύης. (BBC News) Τουλάχιστον 10 άνθρωποι σκοτώνονται από χιονοστιβάδα στο Τατζικιστάν. (RFE/RL)Διεθνείς σχέσεις Μια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών αναφέρει ότι ο πρώην συνταγματάρχης του αιγυπτιακού στρατού Σαΐφ αλ Αντέλ έγινε ο νέος ηγέτης της ισλαμικής τρομοκρατικής ομάδας Αλ-Κάιντα και επί του παρόντος διαμένει στο Ιράν. (AFP μέσω France 24)Πολιτική και εκλογές Η Νίκολα Στέρτζιον ανακοινώνει ότι παραιτείται από πρώτη υπουργός (πρωθυπουργός) και από την ηγεσία του Εθνικού Κόμματος της Σκωτίας μόλις εκλεγεί νέος αρχηγός. (The Washington Post) Καταστροφές και δυστυχήματα Σεισμός Τουρκίας-Συρίας (2023) Ο αριθμός των νεκρών από τους σεισμούς στην Τουρκία αυξάνεται στις 43.850, καθώς ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δηλώνει τη βορειοδυτική Συρία ως τη ζώνη μεγαλύτερης ανησυχίας, αναφέροντας την αργή παράδοση της ανθρωπιστικής βοήθειας. (Al Jazeera)Υγεία και περιβάλλον Το Εθνικό Κέντρο Δεδομένων Χιονιού και Πάγου των Ηνωμένες Πολιτείες αναφέρει ότι ο πάγος της Ανταρκτικής μειώθηκε σε 1,91 τετραγωνικά χιλιόμετρα εντός μιας εβδομάδας, η μικρότερη εναπομείνασα περιοχή πάγου από τότε που ξεκίνησε η καταγραφή αρχείων το 1979. (AFP μέσω ABS-CBN News)Αθλητισμός Παγκόσμιο πρωτάθλημα αλπικού σκι FIS 2023 Η Αμερικανίδα αλπική χιονοδρόμος Μικαέλα Σίφριν κερδίζει τον 7ο τίτλο στην καριέρα της στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα αλπικής χιονοδρομίας με το χρυσό μετάλλιο στο γιγαντιαίο σλάλομ στις Γαλλικές Άλπεις, καθιστώντας την την πιο επιτυχημένη σκιέρ στη σύγχρονη εποχή με συνολικό απολογισμό 13 μεταλλίων από 16 αγώνες παγκοσμίου πρωταθλήματος καριέρας. (AP μέσω The Guardian' ') Πόλεμος και επιθέσεις Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία Ρωσικές δυνάμεις βομβαρδίζουν την Μπαχμούτ με πυροβολικό και ρουκέτες Grad, σκοτώνοντας πέντε άτομα και τραυματίζοντας άλλα εννέα. (The Kyiv Independent μέσω Yahoo! News) Εμφύλιος πόλεμος της Συρίας Μαχητές του Ισλαμικού Κράτους σκοτώνουν τουλάχιστον 53 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 46 αμάχων, σε επίθεση στο Αλ Σουχνάχ στο κυβερνείο Χομς της Συρίας. Είναι μια από τις πιο θανατηφόρες επιθέσεις στην περιοχή εδώ και χρόνια.(The Guardian) Η Διεθνής μη κυβερνητική οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα αναστέλλει τις δραστηριότητές της στην Μπουρκίνα Φάσο για «αόριστο» χρονικό διάστημα, εκτός από τις περιπτώσεις που ανταποκρίνονται σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης για τη διάσωση ζωών, μετά τις δολοφονίες δύο από τους εργαζομένους αρωγής από την Μπουρκίνα Φάσο ανθρωπιστικής βοήθειας από ένοπλους κοντά στην Ντεντουγκού στις 8 Φεβρουαρίου. (AFP μέσω Barron's)Καταστροφές και δυστυχήματα Επακόλουθα του σεισμού Τουρκίας-Συρίας 2023 Μια επταμελής οικογένεια από τη Συρία, μεταξύ των οποίων πέντε παιδιά, σκοτώνεται από πυρκαγιά που έπληξε ένα σπίτι στο Νουρνταγί, στην επαρχία Γκαζιαντέπ, στην Τουρκία, στο οποίο είχαν μετακομίσει αφού επέζησαν από τον σεισμό. Άλλοι επτά άνθρωποι τραυματίζονται κατά τη διάρκεια της πυρκαγιάς.(Al Jazeera)Νόμος και έγκλημα Δεκαοκτώ παράτυποι μετανάστες από το Αφγανιστάν βρέθηκαν νεκροί σε ένα εγκαταλελειμμένο φορτηγό στη Σόφια, πρωτεύουσα της Βουλγαρίας. Άλλοι τριάντα πέντε νοσηλεύονται. Τέσσερα άτομα έχουν συλληφθεί. (Reuters μέσω The Guardian) Έξι άτομα σκοτώνονται από πυροβολισμούς ενόπλου στην Αρκαμπούτλα της πολιτείας Μισισίπι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ένας ύποπτος συλλαμβάνεται. (BBC News) Πόλεμος και επιθέσεις Συριακός εμφύλιος πόλεμος Πέντε άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι δεκαπέντε τραυματίζονται σε ισραηλινή αεροπορική επιδρομή στην Καφρ Σούσα στο κυβερνείο της Δαμασκού σύμφωνα με τα συριακά μέσα ενημέρωσης. (Yahoo! News) Ο στρατός της Νότιας Κορέας αναφέρει ότι η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε έναν υποτιθέμενο βαλλιστικό πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς στη Θάλασσα της Ιαπωνίας. (AFP μέσω The News) Τέχνες και πολιτισμός 76α Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου Απονέμονται για 76η φορά στο Λονδίνο τα Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου με την γερμανική ταινία "Ουδέν νεότερο από το δυτικό μέτωπο" να κερδίζει τα περισσότερα βραβεία με 7, συμπεριλαμβανομένου του βραβείου καλύτερης ταινίας. (BBC News)Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 35 άνθρωποι σκοτώνονται στο Σάο Σεμπαστιάο και άλλο ένα άτομο σκοτώνεται στην Ουμπατούμπα κατά τη διάρκεια ισχυρών πλημμυρών και κατολίσθησης στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. (Al Jazeera) Από την ανατροπή λεωφορείου σκοτώνονται14 άτομα και άλλα 63 τραυματίζονται κοντά στο Καλάρ Καχάρ στην Πουντζάμπ του Πακιστάν. (AP)Νόμος και έγκλημα Έξι άνθρωποι σκοτώνονται, συμπεριλαμβανομένου του αντιδήμαρχου της Απάρι στην Καγκαγιάν στις Φιλιππίνες, όταν το αυτοκίνητό τους πέφτει σε ενέδρα στην Μπακαμπάγκ της Νουέβα Βισκάια, από άγνωστους ένοπλους. (Philippine Daily Inquirer)Αθλητισμός Ο Ρίκι Στένχαους, τζούνιορ κερδίζει το 65ο ράλι Daytona 500 για το έτος 2023. (ESPN) Διεθνείς σχέσεις Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν πραγματοποιεί μια απρόσμενη επίσκεψη στο Κίεβο της Ουκρανίας, όπου συναντά τον πρόεδρό της Βολοντίμιρ Ζελένσκι. (The Guardian)Καταστροφές και δυστυχήματα Μετά τον σεισμό Τουρκίας-Συρίας του 2023 Ένας σεισμός μεγέθους 6,4 Ρίχτερ πλήττει την νοτιοανατολική Τουρκία και τη Συρία, σκοτώνοντας οκτώ άτομα και τραυματίζοντας άλλα 600. Ο σεισμός έγινε επίσης αισθητός σε Λίβανο και Αίγυπτο. Αυτός ο μετασεισμός έρχεται δεκατέσσερις ημέρες μετά τον κύριο σεισμό που σκότωσε περισσότερους από 47.000 ανθρώπους. (Associated Press) Πόλεμος και επιθέσεις Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία 2022 Ρωσικές δυνάμεις βομβαρδίζουν την πόλη Χερσώνα, σκοτώνοντας τουλάχιστον έξι ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 12, σύμφωνα με τοπικούς αξιωματούχους. (Reuters) Σομαλικός εμφύλιος πόλεμος Ο Σομαλικός Εθνικός Στρατός σκοτώνει 42 τζιχαντιστές της Αλ-Σαμπάαμπ σε μια επιχείρηση στο Μαχαντάι της Σομαλίας, η οποία ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της νύχτας και διήρκεσε αρκετές ώρες. (Xinhua)Καταστροφές και δυστυχήματα Ο κυκλώνας Φρέντι φτάνει στη Μαδαγασκάρη, σκοτώνοντας τουλάχιστον τέσσερα άτομα. (Reuters)Διεθνείς σχέσεις Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναστέλλει τη συμμετοχή της Ρωσίας στη συνθήκη New START, το τελευταίο εναπομείναν σύμφωνο ελέγχου πυρηνικών όπλων με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αναφέροντας τον στόχο των Ηνωμένων Πολιτειών να νικήσουν τη Ρωσία στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία. (AP) Πόλεμος και επιθέσεις Ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση Έντεκα Παλαιστίνιοι σκοτώνονται και άλλοι 102 τραυματίζονται όταν Ισραηλινά στρατεύματα πραγματοποιούν επιδρομή στη Ναμπλούς της Δυτικής Όχθης. (Al Jazeera)Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον πέντε άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 48 αγνοούνται έπειτα από την κατάρρευση ανθρακωρυχείου στην Εσωτερική Μογγολία της Κίνας. (Reuters) Πέντε άνθρωποι σκοτώνονται όταν ένα αεροσκάφος τύπου Beechcraft BE20 συντρίβεται λίγο μετά την απογείωση κοντά στο Κόλετζ Στέισιον του Λιτλ Ροκ στο Άρκανσο στος Ηνωμένες Πολιτείες. (AP) Καταστροφές και δυστυχήματα Οι αρχές στις Φιλιππίνες επιβεβαιώνουν ότι και τα τέσσερα άτομα που επέβαιναν στο αεροσκάφος Cessna 340 που συνετρίβη στις 18 Φεβρουαρίου στο ηφαίστειο Μαγιόν του Αλμπάι είναι νεκρά. Οι εργασίες ανάσυρσης των σορών έχουν ξεκινήσει. (The Philippine Star) (CNN)Διεθνείς σχέσεις Το Ομάν ανοίγει τον εναέριο χώρο του στις αεροπορικές εταιρίες του Ισραήλ για πρώτη φορά. Ο υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ Ελί Κοέν αποκαλεί την απόφαση ιστορική. (Haaretz)Νόμος και έγκλημα Τουλάχιστον εννέα άνθρωποι σκοτώνονται και άλλοι 14 τραυματίζονται σε ταραχές στην Γουαμένα της Χάιλαντ Παπούα της Ινδονησίας, έπειτα από φήμες που κυκλοφόρησαν στα κοινωνικά δίκτυα ότι ένα παιδί είχε απαχθεί. Ο ινδονησιακός στρατός έχει αναπτυχθεί στην πόλη για να υποστηρίξει την τοπική αστυνομία. (Al Jazeera)Πολιτική και εκλογές Ο κρατικός υπουργός της μη αναγνωρισμένης Δημοκρατίας του Αρτσάχ Ρούμπεν Βαρντανιάν απολύεται από τον πρόεδρο Αραγίκ Χαρουτγιουνιάν ύστερα από λιγότερο από τέσσερις μήνες στην εξουσία. (Meduza)Επιστήμη και τεχνολογία Λογοκρισία του TikTok, Λογοκρισία και παρακολούθηση Διαδικτύου στην Ευρώπη Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απαγορεύει να χρησιμοποιείται από το προσωπικό των εταιριών της η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης TikTok που ανήκει στην Κίνα, επικαλούμενη την προστασία των δεδομένων. (Euractiv) Αρχειοθετήθηκε 2023-03-01 στο Wayback Machine. Πόλεμος και επιθέσεις Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία 2022 Η Κίνα αποκαλύπτει ένα έγγραφο 12 σημείων σχετικά με τον τερματισμό του Πολέμου στην Ουκρανία, πριν από την αναμενόμενη ομιλία του προέδρου Σι Τζινπίνγκ σχετικά με τη σύγκρουση. Η Ουκρανία λέει ότι ελπίζει ότι η Κίνα μπορεί να παροτρύνει τη Ρωσία να αποσύρει τα στρατεύματά της ως απάντηση στο έγγραφο. (The Guardian)Καταστροφές και δυστυχήματα Σεισμός Τουρκίας-Συρίας (2023) Οι νεκροί από τον σεισμό σε Τουρκία και Συρία ξεπερνούν τις 50.000. (Reuters)Πολιτική και εκλογές Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία 2022 Ακτιβιστές κατά του πολέμου στη Ρωσία τίθενται υπό κράτηση καθώς διαδηλωτές γιορτάζουν την πρώτη επέτειο της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. (The Moscow Times) Διαδηλώσεις γίνονται σε χώρες σε όλο τον κόσμο για τον εορτασμό της επετείου της εισβολής. Σημαντικά παγκόσμια ορόσημα φωτίζονται επίσης για να τιμήσουν την επέτειο. (Moneycontrol) (Greek City Times) eu-53d93726 (Barron's) (People.com) Ο πρόεδρος της Γκάμπιας Αντάμα Μπάροου διορίζει τον Μουχάμαντ Μπ. Σ. Τζάλοου ως νέο αντιπρόεδρο της χώρας αφού ο προηγούμενος αντιπρόεδρος Μπαντάρα Τζουφ πέθανε τον περασμένο μήνα στην Ινδία. (Reuters) Τέχνες και πολιτισμός Η γαλλική ταινία On the Adamant του Νικολά Φιλιμπέρ κερδίζει τη Χρυσή Άρκτο στο 73ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου. (Variety)Καταστροφές και δυστυχήματα Από την σύγκρουση ενός λεωφορείου με φορτηγό στο Ναχίμ Γιαρ Χαν του Πουντζάμπ του Πακιστάν σκοτώνονται 13 άτομα και αρκετά άλλα τραυματίζονται. (AP)Πολιτική και εκλογές Νιγηριανές γενικές εκλογές 2023 Προεδρικές, Γερουσιαστικές και εκλογές για τη Βουλή των Αντιπροσώπων διεξάγονται στη Νιγηρία. (Reuters) Καταστροφές και δυστυχήματα Τουλάχιστον 60 άτομα σκοτώνονται και άλλα 80 διασώζονται έπειτα από τη βύθιση βάρκας που μετέφερε μετανάστες στα ανοικτά των νότιων ακτών της Καλαβρίας στην νότια Ιταλία. (AP) Στη Βουλγαρία από την ανατροπή λεωφορείου που μετέφερε μετανάστες κοντά στο Τσιρπάν, στην επαρχία Στάρα Ζαγκόρα σκοτώνεται έα άτομο και τραυματίζονται άλλα 29. (BNR)Αθλητισμός Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ νικά την Νιούκασλ Γιουνάιτεντ με 2-0 και κατακτά το EFL Cup για το 2022–23, το πρώτο τους σημαντικό τρόπαιο από το 2017. (BBC Sport) Καταστροφές και δυστυχήματα Μετά τον σεισμό Τουρκίας-Συρίας του 2023 Ένα άτομο σκοτώνεται και περισσότερα από άλλα 100 τραυματίζονται από μετασεισμό 5,6 Ρίχτερ στην Γεσιλγιούρτ της Μαλάτια στην Τουρκία. (Sky News)Διεθνείς σχέσεις Πρωτόκολλο Βόρειας Ιρλανδίας Ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Ρίσι Σούνακ και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν ανακοινώνουν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Ευρωπαϊκή Ένωση κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με τις εμπορικές ρυθμίσεις για τη Βόρεια Ιρλανδία μετά το Brexit έπειτα από μια παρατεταμένη διαμάχη αναφορικά με το Πρωτόκολλο της Βόρειας Ιρλανδίας. (Reuters) Ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου Σαμέχ Σουκρί επισκέπτεται τη Συρία και την Τουρκία στην πρώτη επίσημη επίσκεψη από την Αίγυπτο εν μέσω τεταμένων σχέσεων και με τις δύο χώρες εδώ και μια δεκαετία. (AFP μέσω France) Καταστροφές και δυστυχήματα Σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη (2023) Μια επιβατική και μια εμπορική αμαξοστοιχία συγκρούονται στα Τέμπη, κοντά τον οικισμό Ευαγγελισμός Λάρισας σκοτώνοντας τουλάχιστον 43 άτομα και τραυματίζοντας περισσότερα από 80 άλλα. Είναι το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην Ελλάδα. (BNO News) (AA News)Πολιτική και εκλογές Νιγηριανές γενικές εκλογές 2023 Τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν των επανάληψη των φετινών προεδρικών εκλογών αφού η Ανεξάρτητη Εθνική Εκλογική Επιτροπή προέβλεψε ότι ο Μπόλα Τινούμπου από το κυβερνών Κογκρέσο Όλων των Προοδευτικών θα είναι ο επόμενος πρόεδρος, ισχυριζόμενος εκλογικές παρατυπίες και εκλογική βία. (BBC News) (NPR) Η Λόρι Λάιτφουτ αποτυγχάνει να επανεκλεγεί ως δήμαρχος του Σικάγο, και έγινε η πρώτη δήμαρχος με μία μόνο θητεία τα τελευταία 40 χρόνια. (BBC News)Επιστήμη και τεχνολογία Λογοκρισία του TikTok Ο Καναδάς απαγορεύει την πλατφόρμα TikTok από όλες τις συσκευές που έχουν εκδοθεί από την κυβέρνηση, αναφέροντας «απαράδεκτο επίπεδο κινδύνου για το απόρρητο και την ασφάλεια" από την εφαρμογή που ανήκει στην Κίνα. (BBC News)

Γεγονότα το 2023 : Ιανουάριος • Φεβρουάριος • Μάρτιος • Απρίλιος • Μάιος • Ιούνιος • Ιούλιος • Αύγουστος • Σεπτέμβριος • Οκτώβριος • Νοέμβριος • Δεκέμβριος Παρατίθενται παρακάτω σημαντικά γεγονότα απ' όλο τον κόσμο που συνέβησαν το μήνα Φεβρουάριο του 2023, συνοδευόμενα από τις πηγές μέσω των οποίων μεταδόθηκαν.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B1_%CE%A6%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85_2023

Sgraffito

Η λέξεις sgraffito και sgraffiti προέρχονται από την ιταλική λέξη graffiare, που σημαίνει ξύνω, και τελικά από την ελληνική λέξη γράφειν. Σχετική όροι περιλαμβάνουν τις λέξεις graffito και graffiti. Το sgraffito σε τοίχους χρησιμοποιείται στην Ευρώπη από τους κλασσικούς χρόνους, και απαντάται συχνά στην Ιταλία κατά τον 16ο αιώνα, και επίσης απαντάται και στην Αφρικανική τέχνη. Σε συνδυασμό με τα διακοσμητικά μοτίβα το sgaffito αποτέλεσε εναλλακτική διακόσμηση στο βάψιμο των τοίχων. Τελευταία υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για αυτήν την παλιά τεχνική. Η διαδικασία είναι σχετικά απλή, και το αποτέλεσμα ομοιάζει με την εικόνα νωπογραφιών (fresco). Το sgraffito έπαιξε σημαντικό ρόλο κατά την Αναγέννηση στην Ιταλία, με δύο ζωγράφους από το εργαστήριο του Ραφαήλ,τον Polidoro da Caravaggio και τον συνεργάτη του Maturino da Firenze να ζωγραφίζουν προσόψεις παλατιών στη Ρώμη και σε άλλες πόλεις. Το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς τους σήμερα έχει υποστεί φθορά. Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα, η τεχνική μεταφέρθηκε από τους τεχνίτες της Αναγέννησης στη Γερμανία, όπου υιοθετήθηκε με ενθουσιασμό. Ως παραδείγματα τοπικής παραδοσιακής τέχνης, sgraffiti υπάρχουν στα περίχωρα του Wetterau και του Μάρμπουργκ. Στη Γερμανία η τεχνική είναι πιο έντονα παρούσα στη Βαυαρία. Στις προσόψεις των σπιτιών ήταν κοινή η χρήση του sgraffito για διαφήμιση. Η τεχνική χρησιμοποιούνταν επίσης στη Θουριγγία, στην κοιλάδα του Engadin, στην Αυστρία και στην Τρανσυλβανία. Στην Καταλονία το sgraffito εισήχθη από του αρχιτέκτονες του Noucentisme, ρεύματος του νεοκλασικισμού, και αποτέλεσε τεχνική με περιοδική εμφάνιση στη διακόσμηση προσόψεων. Μιαν άλλη χρήση του sgraffito είναι σαν απλή τεχνική ζωγραφικής. Ένα στρώμα μπογιάς αφήνεται να στεγνώσει στον καμβά ή στο χαρτί. Μετά, ένα δεύτερο στρώμα διαφορετικού χρώματος ζωγραφίζεται πάνω στο πρώτο. Κατόπιν ο καλλιτέχνης ξύνει το δεύτερο στρώμα, με τέτοιο τρόπο ώστε να σχηματίσει το σχέδιο που επιθυμεί στο πρώτο στρώμα. Ένας άλλος τρόπος είναι η χρήση λαδομπογιάς στο πρώτο στρώμα και μαύρου μελανιού στο δεύτερο στρώμα. Κάποιες φορές δεν χρειάζεται πρώτο στρώμα χρώματος, και ξύνοντας απλά το υγρό στρώμα της μπογιάς αποκαλύπτεται ο καμβάς. Αυτός ο τρόπος δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην ελαιογραφία. Η παραπάνω διαδικασία χρησιμοποιείται συχνά για την εκμάθηση της τεχνικής του sgraffito σε μαθητευόμενους. Η διακόσμηση σε προσόψεις γνώρισε ξανά άνθηση γύρω στα 1890 μέχρι το 1915, στα πλαίσια των ρευμάτων της Τέχνης Arts and Crafts, του Ζετσεσιονισμού, και κυρίως της Αρ Νουβό στο Βέλγιο και τη Γαλλία. Ο Άγγλος καλλιτέχνης Heywood Sumner έχει αναγνωριστεί ως ο πρωτοπόρος της τεχνικής σε αυτήν την περίοδο, παράδειγμα το έργο του το 1892 στην εκκλησία St Mary, Sunbury, στο Σάρρεϋ. Το έργο του Sumner είναι sgraffito per se (καθεαυτό), δηλαδή με ξύσιμο του γύψου, αλλά ο όρος περιλαμβάνει ευρύτερα μια ποικιλία τεχνικών εξωτερικής διακόσμησης. Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν: κεραμικά φατνώματα στο Grande Maison de Blanc, Βρυξέλλες, αρχιτέκτονας Oscar François, καλλιτέχνης Henri Privat-Livemont, 1896-1897 Ξενοδοχείο Ciamberlani, Βρυξέλλες, αρχιτέκτονας Paul Hankar, 1897 τύμπανο Princess of Dreams και άλλα έργα, Ξενοδοχείο Μετροπόλ, Μόσχα, αρχιτέκτονας William Walcot, καλλιτέχνης Mikhail Vrubel, 1899-1907 Οικία Cauchie, Βρυξέλλες, αρχιτέκτονας Paul Cauchie, 1905 κεραμικό τύμπανο Homage to Prague στο Municipal House στην Πράγα, αρχιτέκτονας Osvald Polívka, καλλιτέχνης Karel Špillar, 1905-1912 Τεχνητό μάρμαρο Sgraffito Collection Αρχειοθετήθηκε 2013-01-28 στο Wayback Machine. of Museum Boijmans Van Beuningen, Rotterdam. St. Benet's Chaplaincy at Queen Mary, University of London

Το sgraffito ή σγκραφίτο (μερικές φορές scraffito, πληθυντικός sgraffiti) είναι τεχνική διακόσμησης είτε τοίχων, με την εναπόθεση στρωμάτων γύψου διαφορετικής απόχρωσης σε υγρή επιφάνεια, είτε κεραμικών, με το πέρασμα στον άψητο πηλό δύο διαδοχικών στρωμάτων διαφορετικού χρώματος. Και στις δύο περιπτώσεις ξύνεται το εξωτερικό στρώμα για να παραχθεί ένα σχέδιο.

https://el.wikipedia.org/wiki/Sgraffito

Γιώργος Δημαράς

Στις αυτοδιοικητικές εκλογές του έτους 2010 ήταν υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης με την ΑΤΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ και εκλέχτηκε Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής. Συμμετείχε στην επιτροπή χωροταξίας και αναπλάσεων καθώς και στην επιτροπή παιδείας και πολιτισμού. Στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ στο πλαίσιο της εκλογικής συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους Οικολόγους Πράσινους και εκλέχτηκε Βουλευτής στη Β' περιφέρεια Αθηνών, ως ο πρώτος Οικολόγος Πράσινος βουλευτής και ο πρώτος οικολόγος βουλευτής από τη διάλυση των Οικολόγων Εναλλακτικών το 1993. Επανεξελέγη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015. Συμμετέχει στην διαρκή επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής και στη μόνιμη επιτροπή περιβάλλοντος. Στις 29 Αυγούστου 2018 ορίστηκε υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., μέλος του Δ.Σ. συλλόγων μηχανικών, μέλος της επιτροπής σύνταξης του ΓΟΚ επί Αντώνη Τρίτση, μέλος της επιτροπής Υπουργείου Παιδείας για θέματα τεχνικής εκπαίδευσης, πρόεδρος της επιτροπής περιβάλλοντος Δήμου Αγ. Παρασκευής, πρόεδρος της συντονιστικής επιτροπής Αγώνα για τη προστασία του Υμηττού, μέλος και συντονιστής του Πανελλαδικού Δικτύου Κινήσεων για την προστασία του περιβάλλοντος, συντονιστής της οργανωτικής επιτροπής για τη δημιουργία των "ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ". Στους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ διετέλεσε μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου, της Εκτελεστικής Γραμματείας, μέλος της επιτροπής εκλογικού προγράμματος, υποψήφιος βουλευτής και ευρωβουλευτής.

Ο Γιώργος Δημαράς είναι Έλληνας πολιτικός. Γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 1946 στον Άγιο Γεώργιο-Κουτσοχέρι του Μεσολογγίου, είναι πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα και σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, ενώ παράλληλα παρακολούθησε και οικονομικές σπουδές από την ΑΣΟΕΕ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%82

Ανδρέας Γλυνιαδάκης

Γεννήθηκε στα Χανιά. Έχει αγωνιστεί στην ομάδα των Χανίων, στην ΑΕΚ, το Περιστέρι, και τον ΠΑΟ. Με τον Παναθηναϊκό στην τετραετία 1997-2001, κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 2000 στο Κλειστό γήπεδο του ΠΑΟΚ, στη Θεσσαλονίκη και 4 πρωταθλήματα (1998, 1999, 2000, 2001). Το 2003 επιλέχθηκε στο δεύτερο γύρο του ντραφτ από τους Ντιτρόιτ Πίστονς, ενώ έχει αγωνιστεί υπό δοκιμή στους Ατλάντα Χωκς και τους Μπόστον Σέλτικς. Το Σεπτέμβριο του 2007 επέστρεψε στην ΑΕΚ αλλά σύντομα έλυσε τη συνεργασία του με την ομάδα. Συνολικά από το 2006 μέχρι το 2007 πέρασε από τις ομάδες, Άλμπεκερκι Θάντερμπερντς, Ροανόκε Νταζλ, Σιάτλ Σόνικς και Βίρτους Μπολόνια. Στις 11 Οκτωβρίου 2007 ανακοινώθηκε επίσημα η απόκτησή του από την ομάδα του Αμαρουσίου. Το 2008 κατέκτησε την τρίτη θέση με το Μαρούσι στο πρωτάθλημα Ελλάδας που εξασφάλισε την έξοδο της ομάδας στην Ευρωλίγκα. Από τις 10/7/2009 έως τον Ιούνιο 2012 ήταν παίκτης του Ολυμπιακού ΣΦΠ. Το 2012 κέρδισε την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό. Τον Ιούνιο 2012 πήρε μεταγραφή στην Αστάνα, ομάδα καλαθοσφαίρισης του Καζακστάν. Το 2013 υπέγραψε συμβόλαιο στη λιθουανική Λιέτουβος Ρίτας. Στις 1 Φεβρουαρίου 2014, υπέγραψε συμβόλαιο με τον ΑΠΟΕΛ Λευκωσίας, όπου αγωνίστηκε στον τελικό του Κυπέλλου και στα play-offs του Πρωταθλήματος, βοηθώντας την ομάδα να κατακτήσει το Πρωτάθλημα στο τέλος της χρονιάς. Στη συνέχεια πήγε στην Τουρκία και υπέγραψε στη Ρόγιαλ Χαλί Γκαζιάντεπ. Αργότερα μετακόμισε στη Ρουμανία και αποφάσισε να παίξει στο Ρουμάνικο Πρωτάθλημα Μπάσκετ με την Ενέρτζια Ροβινάρι. Τον Αύγουστο του 2015 υπέγραψε στην ελβετική Les Lions de Geneve. Την επόμενη σαιζόν αγωνίστηκε με τη φανέλα της Νέας Κηφισιάς ενώ τον Ιούλιο του 2016 συμφώνησε να αγωνιστεί με τα χρώματα του Π.Α.Ο.Κ. Στις 4 Αυγούστου 2017, ήρθε σε συμφωνία με τον Γυμναστικό Σύλλογο Κύμης για το πρωτάθλημα της Α1.Το καλοκαίρι του 2018 υπέγραψε στην ομάδα του Α.Γ.Ο. Ρεθύμνου. Τον Απρίλιο του 2019 ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση, μετά από 22 χρόνια αθλητικής πορείας. Στις 20 Απριλίου βραβεύτηκε από την τελευταία του ομάδα το Ρέθυμνο. Με την Εθνική Ελλάδος των εφήβων κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ το 1998. Η πρώτη του συμμετοχή στην Εθνική Ανδρών ήταν στις 14 Ιουνίου 2002 στον αγώνα με την Ιταλία (ήττα της εθνικής με 66-64). Συμμετείχε στο τουρνουά Ακρόπολις το 2007 με την Εθνική Ανδρών και αποκλείστηκε από τη δωδεκάδα πριν το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας. Επιλέχθηκε για το προολυμπιακό τουρνουά και για την ολυμπιακή ομάδα της Ελλάδας το 2008. Στο Ευρωμπάσκετ του 2009 κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο. Επίσης αγωνίστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2014. Με το εθνόσημο μέτρησε συνολικά 37 συμμετοχές με 113 πόντους (μ.ο: 3.05). Τον Ιούνιο του 2019 ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών ανακοίνωσε, πως ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης είχε μόλις αναλάβει χρέη Προέδρου, με τη θητεία του να λήγει τον Ιούνιο του 2020. Τον Δεκέμβριο του 2020, μετά τις εκλογές του ΠΣΑΚ, παρέμεινε στο προεδρικό θώκο και συγκροτήθηκε το νέο Διοικητικό Συμβούλιο, του οποίου η θητεία θα είναι τριετής. Παναθηναϊκός Ευρωλίγκα: (2000) 4x Πρωτάθλημα Ελλάδας: (1998, 1999, 2000, 2001)ΑΟ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ Άνοδος Α ΕΣΚΑΝΑ vs ΑΡΜΕΝΙΟΙΆλμπεκερκι Θάντερμπερντς Πρωτάθλημα D-League (NBA Development League): (2006)Ολυμπιακός Ευρωλίγκα: (2012) Πρωτάθλημα Ελλάδας: (2012) 2x Κύπελλο Ελλάδας: (2010, 2011)Αστάνα Πρωτάθλημα Καζακστάν: (2013) Κύπελλο Καζακστάν: (2013)ΑΠΟΕΛ Κυπριακό Πρωτάθλημα: (2014) Εθνική Ελλάδος Ευρωμπάσκετ εφήβων: χάλκινο Μετάλλιο (1998) 3x Τουρνουά Ακρόπολις: (2002, 2007, 2009) Προολυμπιακό τουρνουά καλαθοσφαίρισης: Χρυσό (2008) Ευρωμπάσκετ ανδρών: χάλκινο Μετάλλιο (2009) 2x Ελληνικό All-Star Game: (2004, 2009) Ανδρέας Γλυνιαδάκης, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης (Ελληνικά). Andreas Glyniadakis, στατιστικά στοιχεία αθλητή στον επίσημο ιστότοπο της Euroleague Basketball (Αγγλικά). (Αγγλικά) Ανδρέας Γλυνιαδάκης, στατιστικά στην επίσημη ιστοσελίδα του Παγκοσμίου Κυπέλλου Καλαθοσφαίρισης 2010. (Αγγλικά) Andreas Glyniadakis: National team stands above everyone Αρχειοθετήθηκε 2016-03-10 στο Wayback Machine., συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα της FIBA.

Ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης (Χανιά, 26 Αυγούστου 1981) είναι Έλληνας πρώην διεθνής καλαθοσφαιριστής. Με ύψος 2,16 μ. αγωνιζόταν στη θέση του σέντερ. Αγωνίστηκε σε εικοσιδύο συλλόγους σε Ελλάδα και εξωτερικό, κατακτώντας συνολικά δεκατρείς τίτλους, από τους οποίους ξεχωρίζουν οι δυο Ευρωλίγκες (2000, 2012) και τα πέντε Πρωταθλήματα Ελλάδας (1998, 1999, 2000, 2001, 2012). Σήμερα είναι πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αμειβομένων Καλαθοσφαιριστών.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%93%CE%BB%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Βασίλης Σκουλάς

Τον πρώτο του δίσκο ηχογράφησε το 1965,ο οποίος περιείχε κοντυλιές με τον Θανάση Σταυρακάκη και τον Νίκο Ξυλούρη, ακολούθησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος 33 στροφών το 1969. Ο Βασίλης Σκουλάς όμως έκανε τη σημαντικότερη δισκογραφική του δουλειά και άρχισε να συνεργάζεται με έντεχνους Έλληνες συνθέτες από το 1980, με το δίσκο "Σεργιάνισμα στην Κρήτη". Ακολούθησαν η "Κρητική ανθολογία", "Τα τραγούδια του σίδερου και του νερού" σε μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, και πολλοί άλλοι. Την περίοδο 1981-85 είχε πραγματοποιήσει μια σειρά, από εμφανίσεις στην Αθήνα στο θέατρο Παρκ, στο έργο "Καφενείον η Ελλάς" και στο θίασο του Γιάννη Βόγλη, στη θεατρική παράσταση του έργου του Νίκου Καζαντζάκη "Καπετάν Μιχάλης", στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η πορεία του Βασίλη Σκουλά θα αλλάξει όταν το 1995 συμμετείχε σε δύο τραγούδια στο μουσικό έργο "Αιολία" του Μιχάλη Νικολούδη, ερμηνείες οι οποίες τον έκαναν να στραφεί και στο έντεχνο Ελληνικό τραγούδι. Το 2002 κυκλοφόρησε διπλός δίσκος με μερικές από τις πιο γνωστές επιτυχίες του και διασκευές σε διάφορα κλασσικά Κρητικά τραγούδια και χορούς. Στις 23 Σεπτεμβρίου 2012 ο Βασίλης Σκουλάς έκανε μια επιτυχημένη εμφάνιση στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού που λόγω της μεγάλης απήχησης του κόσμου επαναλήφθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2012. Ο Βασίλης Σκουλάς διατηρεί μέχρι σήμερα, το ίδιο πάθος και μεράκι, να δημιουργεί και να διατηρεί το δικό του στέκι εμφανίσεων, την πασίγνωστη ταβέρνα "Ντελίνα", στο χωριό του, τα Ανώγεια. Σεργιάνισμα στην Κρήτη (1980) Κρητική ανθολογία (1981) Folk Melodies and Dances from Crete (1981) Τραγούδια του σίδερου και του νερού (1983) Αναφορά στην Κρήτη (1989) Του Βενιζέλου (1992) Πότε θα πάω στο χωριό (1994) Αναστορούμαι (1998) Τα άγρια πουλιά (2000) Η ρίζα της φωτιάς (2002) Άνθη του χρόνου (2007) Άσπρο μαντήλι ανέμιζε (2007) Στο ξέσπασμα του Φεγγαριού (2009)

Ο Βασίλης Σκουλάς (Ανώγεια Ρεθύμνου, 3 Φεβρουαρίου 1946) είναι Έλληνας τραγουδιστής και λυράρης. Γεννήθηκε στα Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου Κρήτης στις 3 Φεβρουαρίου του 1946. Η οικογένεια του έχει μεγάλη παράδοση στη μουσική και γενικότερα στις τέχνες. Ο παππούς του, ο Μιχάλης Σκουλάς, ήταν σπουδαίος λυράρης της εποχής του και ο πατέρας του Αλκιβιάδης Σκουλάς ή Γρυλιός (1902-1996) γνωστός λαϊκός ζωγράφος των Ανωγείων. Άρχισε να μαθαίνει λύρα σε ηλικία 7 ετών και στα 16 του χρόνια, κατάφερε να καθιερωθεί, ανάμεσα στους πρώτους λυράρηδες και τραγουδιστές της Κρήτης. Έχει παίξει και τραγουδήσει σε μια μεγάλη σειρά, από επιτυχημένες καλλιτεχνικές, κοινωνικές και πολιτιστικές εμφανίσεις, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στη Γερμανία, όπου υπάρχουν Έλληνες και ιδίως Κρητικοί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CF%82

Ελεονώρα του Τολέδο

Ήταν η πρώτη κόρη του Πέδρο Άλβαρεθ δε Τολέδο υ Θούνιγα μαρκησίου της Βιγιαφράνκα και της Μαρίας Οσόριο υ Πιμέντελ, κόρης του Λούις Πιμέντελ υ Πατσέκο. Παντρεύτηκε το 1539 τον Κόζιμο Α΄ των Μεδίκων μεγάλο δούκα της Τοσκάνης και είχε τέκνα: Μαρία 1540-1557, απεβ. 17 ετών. Φραγκίσκος Α΄ 1541-1587, μεγάλος δούκας της Τοσκάνης. Ισαβέλλα 1542-1576, παντρεύτηκε τον Πάολο Τζορντάνο Α΄ Ορσίνι δούκα του Μπατσάνο. Τζοβάνι 1543-1562, καρδινάλιος, επίσκοπος της Πίζας. Λουκρητία 1545-1561, παντρεύτηκε τον Αλφόνσο Β΄ των Έστε δούκα της Φερράρα. Γκαρτσία 1547-1562, απεβ. 15 ετών. Φερδινάνδος Α΄ 1549-1609, μεγάλος δούκας της Τοσκάνης. Πέτρος 1554-1604. Πιέτρο 1546-1547, Αντόνιο 1548, Άννα 1553, απεβίωσαν νήπια. Brown, Judith C.; Benadusi, Giovanna, eds. (2015). Medici Women: the making of a dynasty in grand ducal Tuscany. Translated by Chojnacka, Monica. Toronto: Centre for Reformation and Renaissance Studies. p. 70. ISBN 9780772721792 – via Scholars Portal. Cesati, Franco (1999). Medici. Firenze: La Mandragora. ISBN 88-85957-36-6. Giusti, Laura Baldini (2001). Pitti Palace. Livorno: Sillabe s.r.l. ISBN 88-8347-047-8. Landini, Roberta Orsi and Niccola Bruna, "Moda a Firenze 1540-1580: Lo stile di Eleonora di Toledo e la sua influenza", Mauro Pagliai, Italy 2005.

Η Ελεονώρα, ισπαν. doña Leonor Álvarez de Toledo y Osorio (11 Ιανουαρίου 1519 - 17 Δεκεμβρίου 1562) από τον Οίκο της Άλμπα δε Τόρμες ήταν κόρη του μαρκησίου της Βιγιαφράνκα και με τον γάμο της έγινε μεγάλη δούκισσα της Τοσκάνης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%B5%CE%BF%CE%BD%CF%8E%CF%81%CE%B1_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A4%CE%BF%CE%BB%CE%AD%CE%B4%CE%BF

Σημαία της Βραζιλίας

Έχει πράσινο υπόβαθρο στο κέντρο τού οποίου βρίσκεται ένας κίτρινος ρόμβος. Μέσα στο ρόμβο βρίσκεται ένας μπλε κύκλος, που αναπαριστάνει τον νυχτερινό ουρανό με άσπρα αστέρια πέντε διαφορετικών μεγεθών και με μια άσπρη κυρτή λωρίδα να περιβάλλει τον κύκλο. Το ρητό «Ordem e Progresso» («Τάξη και Πρόοδος») αναγράφεται με κεφαλαία γράμματα στο ίδιο πράσινο χρώμα σε σκιά, όπως του υποβάθρου, μέσα στη λωρίδα. Αυτή η σημαία καλείται ενίοτε Auriverde, που σημαίνει «χρυσοπράσινη». Η σύγχρονη σημαία υιοθετήθηκε αρχικά στις 19 Νοεμβρίου του 1889 και η ιδέα ήταν του Ραϊμούντου Τεϊσέιρα Μέντες, με τη συνεργασία των Μιγκέλ Λέμος και Μανουέλ Περέιρα Ρέις. Το σχέδιο έκανε ο Ντέσιου Βιλιάρες. Προκύων (Μικρός Κύων) Μέγας Κύων, με το μεγαλύτερο αστέρι να απεικονίζει το Σείριο. Κάνωπος Στάχυς Ύδρα Νότιος Σταυρός σ (σίγμα) Οκτάντος Νότιον Τρίγωνον Σκορπιός, με το μεγαλύτερο αστέρι του να απεικονίζει τον Αντάρη. Η χώρα έχει Σύνταγμα από τις 5 Οκτωβρίου 1988. Η σημερινή σημαία ακολουθεί το ίδιο σχέδιο με μερικές μεταβολές. Η 27άστερη έκδοση της σημαίας καθιερώθηκε στις 12 Μαΐου τού 1992, με το νόμο τής 11ης Μαΐου τού 1992. Ως το 1822 όλες οι σημαίες ήταν πορτογαλικές. Παρακάτω παρουσιάζονται οι παλιές σημαίες που χρησιμοποιήθηκαν στη χώρα. Πληροφορίες για τη σημαία της Βραζιλίας- "Σημαίες του Κόσμου".

Η σημαία τής Βραζιλίας στη σημερινή της έκδοση ισχύει από τις 19 Νοεμβρίου 1889. Δείχνει έναν κίτρινο ρόμβο σε πράσινο υπόβαθρο με τον νυχτερινό ουράνιο θόλο τής Βραζιλίας. Το κίτρινο και το πράσινο είναι σύμβολα του οίκου τής Μπραγκάνσα και των Αψβούργων αντίστοιχα.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ουνιβέρσο Τρεβίζο Μπάσκετ

Μετά την αποχώρηση της Παλακανέστρο Τρεβίζο από τη Σέριε Α, λόγω εγκατάλειψής της από την οικογένεια Μπενετόν, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας των Ρικάρντο Πίτις, Κλάουντιο Κολντεμπέλα και άλλων πρώην παικτών της Τρεβίζο οι οποίοι αποτελούν την Κοινοπραξία Ουνιβέρσο Τρεβίζο (Consorzio Universo Treviso), με την πρόθεση να δώσουν συνέχεια σε μια ιστορική ομάδα. Έπειτα από ορισμένες σημαντικές διαφωνίες, εγκαταλείφθηκε η ιδέα της λαϊκής συμμετοχής στα πρότυπα άλλων συλλόγων της Αγγλίας και της Ισπανίας. Η αύξηση των εσόδων πραγματοποιείται από τη βάση των οπαδών μέσω της σελίδας του Facebook Treviso "Io ci sono", μιας εκστρατείας η οποία ξεκίνησε με τη δημιουργία ενός βίντεο στο οποίο πρώην παίκτες, προπονητές, διευθυντές, φίλοι και οπαδοί εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στο έργο. Ο σύλλογος ιδρύθηκε επίσημα στις 4 Ιουλίου του 2012 με την ονομασία Τρεβίζο Μπάσκετ 2012 (Treviso Basket 2012 srl), με την πρόθεση να αποκτήσει με το νόμο δικαιώματα στην αθλητική κοινωνία Verde Sport (εταιρεία της οικογένειας Μπενετόν, η οποία αμφισβητεί, όμως, μια τέτοια παράδοση). Ο νέος σύλλογος απέκτησε τέσσερα μέλη, τον Στέφανο Μπορντίνι, τον Στέφανο Μποτάρι, τους Μάρκο και Ματτέο Φαμπρίνι και τον Τζαναντόνιο Τραμέτ στην Κοινοπραξία Ουνιβέρσο Τρεβίζο, που αποτελείται από τις εταιρείες των τοπικών επιχειρηματιών, εκπροσωπούμενη από τον Ρικάρντο Πίτις. Ο Πρόεδρος του νεοϊδρυθέντος σωματείου είναι ο Πάολο Βατσόλερ. Το Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, άκουσε την έκθεση του Comtec και της Λέγκας επαγγελματικών πρωταθλημάτων, ωστόσο, έδωσε αρνητική γνώμη όσον αφορά τη συμμετοχή στο επαγγελματικό πρωτάθλημα της Σέριε Α για την περίοδο 2012–13. Η Τρεβίζο Μπάσκετ ξεκίνησε καλά στις χαμηλότερες κατηγορίες, εν σχέση με την Verde Sport, προωθώντας παίκτες κάτω των 19 ετών στην πρώτη ομάδα. Ο όμιλος De 'Longhi ανέλαβε ως κύριος χορηγός της ομάδας με σκοπό να συνεχίσει την παράδοση της Παλακανέστρο Τρεβίζο. Η ομάδα διατηρεί ένα μεγάλο μέρος των οπαδών της Μπενετόν Τρεβίζο, γεμίζοντας επανειλημμένα το γήπεδο (πάνω από 1000 άτομα), στις εγκαταστάσεις του «Νατατόριο» (Natatorio). Επίσης σε ορισμένους επίσημους αγώνες λαμβάνουν μέρος και παίκτες της προηγούμενης ομάδας του Τρεβίζο (Ιακοπίνι, Μίντο, Πίτις, Νίτσεβιτς κλπ). Στις 30 Μαΐου του 2013, ο σύλλογος κέρδισε την άνοδο σε ανώτερη κατηγορία νικώντας στον τελικό των πλέι-οφ την Πολισπορτίβα Σαν Τζόρτζο Κουίντο. Στο τέλος της περιόδου η ομάδα ξεκίνησε με Wild Card από την Β Εθνική Κατηγορία, η οποία βρίσκεται στο τέταρτο επίπεδο των ιταλικών πρωταθλημάτων. Η De 'Longhi στην κανονική περίοδο τερμάτισε στην 4η θέση του πρωταθλήματος, αλλά αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από την ΑΠΟ Ούντινε. Στις 30 Ιουνίου του 2014, ο σύλλογος διοργάνωσε συνέντευξη τύπου για να καθορίσει το μέλλον της Τρεβίζο για την περίοδο 2014–15 στην Σέριε Α2 Σίλβερ (μετά από συμφωνία με την ΜΝΜ Τορρεβέντο Κοράτο) με την αλλαγή του ονόματος σε «Ουνιβέρσο Τρεβίζο Μπάσκετ». Τον Απρίλη του 2014, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Α2 Σίλβερ, η ομάδα κέρδισε την άνοδο στην Α2 Γκολντ για την περίοδο 2015–16. Το λογότυπο της ομάδας έχει εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου. Επίσημος ιστότοπος

Η Ουνιβέρσο Τρεβίζο Μπάσκετ (ιταλικά: Universo Treviso Basket) είναι ιταλικός σύλλογος καλαθοσφαίρισης με έδρα το Τρεβίζο της Ιταλίας. Είναι γνωστή με τη διακριτική της ονομασία NutriBullet για εμπορικούς λόγους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CF%85%CE%BD%CE%B9%CE%B2%CE%AD%CF%81%CF%83%CE%BF_%CE%A4%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%AF%CE%B6%CE%BF_%CE%9C%CF%80%CE%AC%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%84

Κιριτιμάτι

Το Κιριτιμάτι ανακαλύφθηκε από Ευρωπαίους στις 24 Δεκεμβρίου 1777 από τον Καπετάνιο Τζέιμς Κουκ. Κιριτιμάτι είναι ο Γκιλμπερτιανός συλλαβισμός για τα Χριστούγεννα (στα Γκιλμπερτιανά, ο συνδυασμός τι προφέρεται ως ς, έτσι το κιριτιμάτι προφέρεται κη-ρης-μας). Τα Γκιλμπερτιανά είναι η μοναδική γλώσσα που ομιλείται στο νησί. Το νησί κάποτε διεκδικούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό την Νομοθετική Πράξη Νήσων με αποθέματα Γκουανό του 1856. Αυτή η διεκδίκηση έληξε επίσημα με μια συνθήκη μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κιριμπάτι που υπογράφηκε το 1979 (επικυρώθηκε το 1983). Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ένοπλες Αεροπορικές Δυνάμεις των Η.Π.Α. διατηρούσαν έναν μετεωρολογικό σταθμό και ένα κέντρο επικοινωνιών στην ατόλλη. Εξυπηρετούνταν από έναν αεροδιάδρομο που επίσης παρείχε εγκαταστάσεις ανάπαυσης και ανεφοδιασμού για αεροπλάνα που ταξίδευαν μεταξύ Χαβάης και Νότιου Ειρηνικού. Υπήρχε επίσης ένας μικρός ιδιωτικός ραδιομετεωρολογικός ερευνητικός σταθμός. Σήμερα, υπάρχουν 4 χωριά στο νησί, Λονδίνο (1.829 κάτοικοι το 2005), Ταμπουακέα (1.881 κάτοικοι), Μπανάνα ή Μπανάνα Γουέλς (1.170 κάτοικοι), Πολωνία (235 κάτοικοι) και Παρίσι (ερείπια). Συνολικά το Κιριτιμάτι είχε πληθυσμό 5.115 κατοίκων το 2005. Το Λονδίνο είναι το κύριο χωριό και λιμένας. Το Μπανάνα είναι κοντά στο Αεροδρόμιο Κάσσιντυ αλλά πρέπει να μεταφερθεί πλησιέστερα στο Λονδίνο για να προληφθεί η μόλυνση των υπόγειων υδάτων. Το εγκαταλελειμένο χωριό του Παρισίου δεν κατατάσσεται πλέον στις αναφορές απογραφής. Πολλά από τα τοπωνύμια του νησιού χρονολογούνται από τον Πατέρα Εμμανουήλ Ρουζιέ, έναν Γάλλο ιερέα που μίσθωσε το νησί από το 1917 έως το 1939 και φύτεψε περίπου 800.000 φοίνικες εκεί. Έζησε στο Παρισινό του σπίτι (τώρα, μόνο μικρά ερείπια) που βρισκόταν έναντι του Καναλιού Κλέφτη (κύρια είσοδο στην λιμνοθάλασσα) από το Λοντρές (ή Λονδίνο, που ίδρυσε ως λιμάνι). Το Λα κολλίν ντε Τζο (λόφος του Τζο) είναι το ψηλότερο σημείο στην ατόλλη (λιγότερο από 12 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας) κοντά στις Γωνίες Αρτέμια. Οι Βρετανοί δοκίμασαν εκεί την πρώτη τους βόμβα υδρογόνου τον Μάιο του 1957, και οι Ηνωμένες Πολιτείες διεξήγαγαν την Επιχείρηση Δομίνικου το 1962. Κάποια τοπωνύμια προέρχονται από την περίοδο των πυρηνικών δοκιμών (Μπανάνα και Κύριο Στρατόπεδο). Υπάρχει ένας Ιαπωνικός σταθμός εντοπισμού δορυφόρων και ένας εγκαταλελειμένος αεροδιάδρομος (Πεδίο Αίον)που προτάθηκε για επαναλειτουργία από τους Ιάπωνες για το ακυρωμένο πλέον σχέδιο τους ΕΛΠΙΔΑ-Χ (ένα διαστημόπλοιο). Το νησί έχει περίπου 5.000 κατοίκους και 2 αντιπροσώπους στην Μανεάμπα νι Μαουνγκαταμπού (Κοινοβούλιο του Κιριμπάτι). Το υπουργείο των Νήσων Γραμμής και Φοίνικα βρίσκεται στο Λονδίνο. Υπάρχουν επίσης δύο νέα γυμνάσια στον δρόμο μεταξύ Ταμπουακέα και Μπανάνα: ένα καθολικό και ένα Προτεσταντικό. Παλαιότερα (έληξε στις 6 Απριλίου 2004) μια απευθείας πτήση της Αιρ Κιριμπάτι (που έκαναν οι Αλόχα Αερογραμμές) συνέδεε το Κιριτιμάτι με την Χονολουλού κάθε εβδομάδα με ένα Μπόινγκ 737. Προσωρινά την αντικατέστησαν με τζετς. Από τον Οκτώβριο του 2005, η Αιρ Πασίφικ κάνει μια εβδομαδιαία στάση μεταξύ Χονολουλού και Ναντί στα Φίτζι. Το Αεροδρόμιο Κάσσιντυ διαθέτει έναν στρωμένο διάδρομο μήκους 2.103 μέτρων. Ένα μεγάλο και σύγχρονο τζέττυ (πλατφόρμα δημιουργημένη προς το νερό), που διαχειρίζεται κάποια φορτία, κατασκευάστηκε από τους Ιάπωνες. Η βροχόπτωση είναι λιγοστή εκτός από τις χρονιές με Ελ Νίνιο. Η χλωρίδα και η πανίδα είναι μοναδικές, αλλά το νησί επηρεάζεται από τακτικές, σφοδρές ξηρασίες. Οι περισσότερες από τις προμήθειες τροφίμων της ατόλλης πρέπει να εισάγονται, αν και υπάρχουν άφθονα αλιεύματα. Οι εξαγωγές του νησιού περιλαμβάνουν ψάρια ενυδρείου, καρύδες, και φύκια. Επιπροσθετα, υπάρχει κάποιος μικρός τουρισμός, που κυρίως συνδέεται με αλιείς που ενδιαφέρονται για την αλιεία στην λιμνοθάλασσα ή στην παράκτια περιοχή. Το Κιριτιμάτι είναι το πρώτο κατοικημένο μέρος της Γης που κάνει Πρωτοχρονιά κάθε χρόνο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ο Βέρνερ φον Μπράουν πρότεινε το νησί ως τόπο εκτόξευσης για επανδρωμένα διαστημόπλοια. Το Κιριτιμάτι είναι η ανατολικότερη περιοχή του κόσμου,καθώς η τοπική ζώνη ώρας είναι UTC+14.

Το Κιριτιμάτι - επίσης ονομάζεται και Νήσος Χριστουγέννων - είναι μια ατόλλη στον Ειρηνικό Ωκεανό, στα βόρεια Νησιά Γραμμής Ισημερινού, τμήμα της Δημοκρατίας του Κιριμπάτι. Το νησί έχει την μεγαλύτερη χερσαία έκταση από οποιαδήποτε κοραλλιογενή ατόλλη στον κόσμο, καταλαμβάνοντας 642 χμ² (ή 388,5 χμ² ανάλογα με την μέθοδο μέτρησης και τον υπολογισμό της λιμνοθάλασσας). Στην πραγματικότητα, περιέχει πάνω από το 70% της συνολικής χερσαίας έκτασης του Κιριμπάτι, ενός κράτους που αποτελείται από 33 ατόλλες και νησιά στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το Κιριτιμάτι περιέχει και αρκετές μικρότερες νησίδες. Το Νησί Κουκ έχει μέγεθος 0,19 χμ² και μια μεγάλη αποικία θαλασσοπουλιών. Άλλα νησιά είναι τα Μότου Ουπούα (> 0,19 χμ²), Νγκαοντεταάκε (0,27 χμ²), και Μότου Ταμπού (0,035 χμ²).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9

Άνω Άγιοι Ανάργυροι Άρτας

Οι Άνω Άγιοι Ανάργυροι είναι πεδινό χωριό στο νότιο τμήμα του νομού Άρτας, πολύ κοντά στους Αγίους Αναργύρους και την πόλη της Άρτας, μεταξύ της Ιονίας Οδού (Α5) και της Εθνικής Οδού Αντιρρίου-Ιωαννίνων (ΕΟ5), σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 40. Απέχει 3 χλμ. περίπου ΝΑ. του κέντρου της Άρτας. Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1981 και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Πέτα του νομού Άρτας. Με το ΦΕΚ 87Α - 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Πέτα και προσαρτήθηκε στον δήμο Νικολάου Σκουφά. Ο ναός του Αγίου Θεράποντος, πολύ κοντά στην Εθνική Οδό Αντιρρίου Ιωαννίνων Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (εκδ. Βαρελάς) buk.gr Google Earth eetaa.gr

Οι Άνω Άγιοι Ανάργυροι είναι χωριό της τοπικής κοινότητας Πέτα, της δημοτικής ενότητας (τέως δήμου) Πέτα, του δήμου Νικολάου Σκουφά, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Άρτης, στην περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομό Άρτας, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%89_%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9_%CE%91%CE%BD%CE%AC%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%BF%CE%B9_%CE%86%CF%81%CF%84%CE%B1%CF%82

Βάλραμ Α΄ του Νάσσαου

Ήταν ο τέταρτος γιος του Ρούπρεχτ Α΄, κόμη του Νάσσαου, ίσως από τη Βεατρίκη του Λίμπουργκ, κόρη του Γκέρχαρντ Α΄, κόμη της Κάτω Λωρραίνης. Νυμφεύτηκε την Κουνιγούνδη, μάλλον κόρη του Πόππο Β΄, κόμη της Νίντα και είχε τέκνα: Ερρίκος Β΄ π. 1190-1251, κόμης του Νάσσαου Ρούπρεχτ Δ΄ απεβ. π. 1240, κόμης του Νάσσαου και ιππότης του Τάγματος των Τευτόνων Βεατρίκη, μοναχή στο αββαείο του Αφόλντερμπαχ στο Νάστετεν Dek, Dr. Adriaan Willem Eliza (1970). Genealogie van het vorstenhuis Nassau (Genealogy of the Ruling House of Nassau) (ολλανδ.). Zaltbommel: Eurpoese Bibliotheek. OCLC 27365371. Archived from the original on 2009-10-26. Retrieved 2009-01-28. Schwennicke, Detlev (1998). Europäische Stammtafeln (European Ruler Tables), Neue Folge Band I (γερμ.). Frankfurt am Main: Vittorio Klostermann GmbH. ISBN 3-465-02743-4.. Table 60. Genealogies of the Middle Ages Family tree of the House of Nassau Αρχειοθετήθηκε 2016-03-24 στο Wayback Machine.

Ο Βάλραμ Α΄, γερμ. Walram I (π. 1146 - 1198) από τον Οίκο του Νάσσαου ήταν κόμης του Νάσσαου (1154-1198). Απόγονοί του έγιναν ηγεμόνες της Ολλανδίας και μεγάλοι δούκες του Λουξεμβούργου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CE%BB%CF%81%CE%B1%CE%BC_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CE%AC%CF%83%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85

Kvalifikacija za Millstreet

Μετά την πτώση του Σιδηρού Παραπετάσματος και τη Διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ο αριθμός των χωρών που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό αυξήθηκε έντονα. Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) επέκτεινε τον μέγιστο αριθμό συμμετεχουσών χωρών από είκοσι τρεις σε είκοσι πέντε. Καθώς η Γιουγκοσλαβία αποκλείστηκε, μόνο οι είκοσι δύο άλλες χώρες που συμμετείχαν στην έκδοση του 1992 του διαγωνισμού κέρδισαν αμέσως μια θέση στον τελικό. Η EBU αποφάσισε ότι οι τρεις τελευταίες θέσεις θα απονεμηθούν μέσω προεπιλογής, η οποία θα διοργανωνόταν από τη σλοβενική δημόσια τηλεόραση. Κάθε παράσταση είχε ορχήστρα και μαέστρο. Οι δεύτερες παραστάσεις για τις χώρες πραγματοποιήθηκαν χωρίς την ορχήστρα, με κάποιες από αυτές να είναι σε playback. Στη δεύτερη παράσταση της Ρουμανίας, ο Γιώργος Νάτσης συνόδευσε τη Ντίντα Ντράγκαν με πιάνο. Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Εσάντ Αρναουτάλιτς Κροατία – Αντρέι Μπάσα Εσθονία – Πέετερ Λίλιγιε Ουγγαρία – Πέταρ Ουγκρίν Ρουμανία – Γιώργος Νάτσης Σλοβενία – Πέταρ Ουγκρίν Σλοβακία – Βλαντίμιρ Βάλοβιτς Για να ολοκληρωθεί η ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής, κάθε καλλιτέχνης έπαιξε ένα δεύτερο τραγούδι από το ρεπερτόριό του. Αυτές οι παραστάσεις δεν υπολογίζονταν στους βαθμούς που έδωσε η κριτική επιτροπή. Κάθε χώρα έστειλε έναν μόνο κριτή, που ήταν παρών στο μέρος του διαγωνισμού. Ανακοίνωσαν τους βαθμούς τους όταν η κάμερα ήταν στραμμένη σε αυτούς. Βοσνία και Ερζεγοβίνη – Ισμέτα Ντερβόζ-Κρβαβάτς (Γιουγκοσλάβος εκπρόσωπος στο διαγωνισμό του 1976 ως μέλος των Ambasadori) Κροατία – Κσένιγια Ουρλίσιτς Εσθονία – Γιούρι Μακάροφ Ουγγαρία – Πέτερ Βόλφ (Ούγγρος μαέστρος το 1994 και το 1997) Ρουμανία – Aurora Andronache Σλοβενία – Μοϊμίρ Σέπε (Γιουγκοσλάβος μαέστρος το 1966 και το 1970 και Σλοβένος μαέστρος το 1997 και το 1998) Σλοβακία – Στανισλάβ Μπαρτόβιτς Διαγωνισμός Τραγουδιού Eurovision 1993 Nul Points - Information on Eurovision 1993 and Kvalifikacija za Millstreet Pre-selection 1993 Αρχειοθετήθηκε 2013-03-21 στο Wayback Machine.

Το Kvalifikacija za Millstreet (στα Ελληνικά: Προεπιλογή για το Μίλστριτ, στα Αγγλικά: Preselection for Millstreet, στα Γαλλικά: Présélection pour Millstreet) ήταν ο προκριματικός γύρος για το Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 1993. Επτά χώρες έλαβαν μέρος, καμία από αυτές δεν συμμετείχαν στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision στο παρελθόν, ωστόσο κάποια τραγούδια από τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, την Κροατία και τη Σλοβενία είχαν εκπροσωπήσει τη Γιουγκοσλαβία σε παρελθοντικούς διαγωνισμούς. Τρεις χώρες προκρίθηκαν για τον ετήσιο διαγωνισμό της Eurovision στο Μίλστριτ της Ιρλανδίας. Διεξήχθη στις 3 Απριλίου του 1993 στο Στούντιο 1 του Κέντρου Μετάδοσης της RTV SLO στη Λιουμπλιάνα της Σλοβενίας. Η παρουσιάστρια Τάιντα Λέκτσε παρουσίασε το πρόγραμμα στα Αγγλικά, στα Γαλλικά και στα Σλοβένικα. Μετά την ερμηνεία των επτά τραγουδιών και την επιλογή των κριτών για τα τελικά αποτελέσματα, οι επτά διαγωνιζόμενοι ανέβηκαν για άλλη μια φορά επί σκηνής, αυτή τη φορά για να ερμηνεύσουν τραγούδια από το δικό τους ρεπερτόριο: ο Φάζλα της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης ερμήνευσε το "Kiša ruši grad", οι Put της Κροατίας ερμήνευσαν το "Mom zavičaju", η Γιάνικα Σίλαμα της Εσθονίας το "I Live For Your Love", η Αντρέα Σουλάκ της Ουγγαρίας το "Don't Wanna Stop My Clock", η Ντίντα Ντράγκαν της Ρουμανίας το "Blestem (The Curse)", οι 1Χ Band της Σλοβενίας το "Novo jutro" και οι Elán της Σλοβακίας το "Od Tatier k Dunaju". Από τις επτά συμμετέχουσες χώρες, οι πρώην Γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, της Κροατίας και της Σλοβενίας προκρίθηκαν για τη Eurovision του 1993, που διεξήχθη στις 15 Μαΐου 1993 στο Μίλστριτ της Ιρλανδίας. Λόγω του νέου συστήματος υποβιβασμού που εισήχθη στη Eurovision, όλες οι επτά χώρες θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό του 1994.

https://el.wikipedia.org/wiki/Kvalifikacija_za_Millstreet

Νουριγέ Ουλβιγέ Μεβλάν Τσιβελέκ

Γεννήθηκε ως Νουριγέ Ουλβιγέ Γεντίκ, το 1893, πιθανόν στο Γκόνεν, της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Μητέρας της ήταν η Σοφιγέ Χανίμ και πατέρας της ο Μαχμούτ Γεντίκ. Υπάρχουν και πηγές, ωστόσο, που αναφέρουν τη Συρία, ως γενέτειρά της, ενώ άλλες την προσδιορίζουν στην κεντρική Τουρκιά, στο Γκιόρεμε.Ο πατέρας της ήταν αγρότης, κιρκασιανής καταγωγής, που αναγκάστηκαν να φύγουν από το Βόρειο Καύκασο, μετά τη νίκη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, στην περιοχή. Η οικογένεια είχε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Νουριγέ να τη στείλουν στο Ανάκτορο Γιλντίζ, σε ηλικία 6 ετών.Μεγάλωσε εκεί και έλαβε οδηγίες καλής συμπεριφοράς, γενικά τους κανόνες του παλατιού και, φυσικά, θρησκευτική συνείδηση. Όπως ήταν σύνηθες, παντρεύτηκε μικρή και συγκεκριμένα σε ηλικία 13 ετών, το 1906. Ο άντρας της ήταν ο Χουλουσί Μπέι, ένας θετός αδελφός του σουλτάνου, ο οποίο πέθανε αρκετά σύντομα μετά τον γάμο. Με τα λεφτά που κληρονόμησε, ίδρυσε το φεμινιστικό περιοδικό Kadınlar Dünyası, χρησιμοποιώντας το όνομα Νουριγέ Ουλγιβέ, στις 4 Απριλίου του 1913. Μετά από έναν μήνα, στις 28 Μαΐου του 1913, ίδρυσε και την Οθωμανική Ένωση για την Προστασία των Γυναικείων Δικαιωμάτων (Osmanlı Müdâfaa-i Hukuk-ı Nisvan Cemiyeti). Στόχος της ένωσης αυτός ήταν να βελτιώσει τις εργασιακές και εκπαιδευτικές ευκαιρίες των γυναικών, καθώς επίσης και να προκαλέσει μεταρρύθμιση των κανόνων ντυσίματος. Κατά κύριο λόγο ο οργανισμός αφορούσε μουσουλμάνες γυναίκες, όμως αρκετές εθνικές μειονότητες υπήρξαν μέλη του, όπως διάφοροι Ευρωπαίοι δημοσιογράφοι.Στην αρχή το περιοδικό κυκλοφορούσε καθημερινά. Μετά από τα 100 αντίτυπα, το περιοδικό κυκλοφορούσε σε εβδομαδιαία βάση. Γύρω στο 108ο τεύχος (πιθανόν στις 7 Σεπτεμβρίου του 1913) ξεκίνησε να αρθρογραφεί με το όνομα Ουλβίγε Μεβλάν, έχοντας πάρει το επώνυμο του δεύτερου συζύγου της, Ριφάτ Μεβλάν. ο οποίος ήταν δημοσιογράφος και πολιτικός. Το περιοδικό αυτό ήταν το πρώτο που κυκλοφόρησε φωτογραφία μουσουλμάνας γυναίκας. Κανένας από το προσωπικό του περιοδικού δεν ήταν άνδρας. Η Μεβλάν υποστήριζε αυτόν τον αποκλεισμό, γιατί και οι άντρες απέκλειαν τις γυναίκες από την κοινωνία.Στα άρθρα της η Μεβλάν, έθετε ξεκάθαρους στόχους περί των γυναικείων δικαιωμάτων, ζητώντας επίσης και ίση μεταχείριση στον εργασιακό χώρο, λέγοντας ότι αν βελτιωθεί η ζωή των γυναικών, θα βελτιωθεί παράλληλα κι αυτήν των ανδρών. Διαφωνούσε επίσης με την πλήρη κάλυψη του προσώπου και υποστήριζε ότι οι γυναίκες θα έπρεπε να μπορούν να φοράνε απλά μαντίλι. Επίσης, υποστήριζε και στα ίσα δικαιώματα που θα έπρεπε να έχουν οι γυναίκες εντός γάμου. Το αποτέλεσμα από τις προσπάθειες καρποφόρησε και ήδη από το 1913, επτά γυναίκες προσλήφθηκαν σε δημόσιο πόστο, ενώ άνοιξε πανεπιστήμιο, στην Κωνσταντινούπολη, παρέδιδε μαθήματα επιστήμης και λογοτεχνίας και σε γυναίκες. Μεταξύ το 1913 και το 1914, το περιοδικό κυκλοφόρησε και σε γαλλική έκδοση, έτσι ώστε να αυξηθεί ο διάλογος μεταξύ των Ευρωπαίων φεμινιστών.Η Μεβλάν διεύθυνε το περιοδικό έως και το 1921. Εκείνη την περίοδο ξεκίναγε ο Τουρκικός Πόλεμος της Ανεξαρτησίας, με τον σύζυγό της να εξορίζεται ως persona non grata, μαζί με άλλους 149, το 1923, καθότι ήταν υποστηρικτής της Κουρδικής Ανεξαρτησίας. Το 1927, η Μεβλάν χωρίζει με τον σύζυγό της και ξεκινά την οργάνωση μιας πανσιόν για μαθητές. Το 1931, παντρεύεται έναν φοιτητή της ιατρικής, τον Αλί Μουχαρέμ Τσιβελέκ, από την Αντιόχεια, ο οποίος διέμενε στην πανσιόν κατά τη διάρκεια των σπουδών του. Όταν πια ολοκλήρωσε τις σπουδές του, το ζευγάρι έφυγε από την Κωνσταντινούπολη και εγκαταστάθηκε στην Κιρικάν.Η Τσιβελέκ απεβίωσε στις 9 Απριλίου του 1964, στην Επαρχία Χατάι, στην Τουρκία και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Asri της Αντιόχειας, της ίδιας περιφέρειας. Μετά τον θάνατό της, μία δημόσια βιβλιοθήκη έφερε το όνομά της, την οποία ίδρυσε το 1967, ο σύζυγός της. Το 2004, η εν λόγω βιβλιοθήκη είχε πάνω από 9.000 βιβλία. Επίσης, δρόμο στο Κιρικάν πήρε το όνομά της, ενώ στο νεκροταφείο που είναι ενταφιασμένη, ο σύζυγός της τοποθέτησε συντριβάνι στη μνήμη της. Το 1967, το Γυναικείο Συμβούλιο Τουρκίας, της αφιέρωσε πλακέτα προς τιμήν της.

Η Νουριγέ Ουλβιγέ Μεβλάν Τσιβελέκ (τουρκικά: Nuriye Ulviye Mevlan Civelek, 1893-1964) ήταν Τουρκάλα ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, υποστηρικτής του κινήματος της σουφραζέτας, δημοσιογράφος και ιδρυτής του πρώτου φεμινιστικού περιοδικού στην Τουρκία, καθώς η και η πρώτη φεμινίστρια που μάχονταν για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων γυναικών. Το περιοδικό της ήταν το πρώτο που είχε φωτογραφία γυναίκας μουσουλμάνας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B3%CE%AD_%CE%9F%CF%85%CE%BB%CE%B2%CE%B9%CE%B3%CE%AD_%CE%9C%CE%B5%CE%B2%CE%BB%CE%AC%CE%BD_%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BA

Ναός της Εστίας στη Ρώμη

Όλοι οι ναοί της Εστίας ήταν κυκλικοί και είχαν είσοδο στα ανατολικά, για τη σύνδεση της φωτιάς της Εστίας με τον ήλιο, την πηγή της ζωής. Ο ναός της Εστίας αντιπροσωπεύει τη θέση της αρχαίας θρησκευτικής δραστηριότητας αρκετά πίσω, ως τον 7ο αι. π.Χ.: τότε ο Νουμάς Πομπίλιος 2ος βασιλιάς της Ρώμης πιστεύεται, ότι έκτισε τον ναό μαζί με την αρχική Ρέγκια (ανάκτορο) και τον πρώτο Οίκο των Εστιάδων. Γύρω από τον ναό ήταν το ιερό Άλσος, στο οποίο υπήρχε κοιμητήριο για τους ιερείς και τις Εστιάδες. Ήταν μία από τις πρωιμότερες κατασκευές της Αγοράς, αν και η τωρινή του εκδοχή είναι αποτέλεσμα διαδοχικών οικοδομήσεων. Στον σηκό, αντί ενός λατρευτικού αγάλματος, υπήρχε εστία με την ιερή φλόγα. Ο ναός ήταν το αρχείο για τις νόμιμες διαθήκες και τα έγγραφα των Ρωμαίων συγκλητικών και θρησκευτικών αντικειμένων, όπως το Παλλάδιον. Αυτό ήταν ένα άγαλμα της Μινέρβας και πιστευόταν, ότι το είχε φέρει ο Αινείας από την Τροία. Το άγαλμα το ένοιωθαν ως μία από τις εγγυήσεις για την Αυτοκρατορία (pignora Imperiii), θείες δεσμεύσεις γι' αυτήν. Οι Ρωμαίοι πίστευαν, ότι το ιερό πυρ της Εστίας ήταν στενά συνδεδεμένο με την τύχη της πόλης και η εξάλειψή του εθεωρείτο, ότι θα επέφερε την καταστροφή της πόλης. Κατά την εκτέλεση των εθνικών τον 4ο αι. ο ναός έκλεισε. Ο ναός ξανακτίστηκε πολλές φορές, καθώς είχε πάθει ζημιές πολλάκις. Η πρώτη καταστροφή του ναού ήταν από τους Γαλάτες το 390 π.Χ. Σύμφωνα με τον Οβίδιο η δεύτερη φορά ήταν το 241 π.Χ.: όταν πυρκαγιά έφθειρε το μεγαλύτερο μέρος του ναού, ο Λούκιος Καικίλιος Μέτελλος, που ήταν Μέγιστος Αρχιερέας τότε, έσωσε το Παλλάδιον και σύμφωνα με την παράδοση τυφλώθηκε κατά το συμβάν. Τέτοιες φωτιές συνέβησαν ξανά το 210 π.Χ. και πάλι στις αρχές του 1ου αι. π.Χ.· όμως το κτήριο σώθηκε. Ξανακτίστηκε κατά τις βασιλείες του Αυγούστου και του Νέρωνα. Τελικά κάηκε το 191 μ.Χ. και έπειτα κτίστηκε για τελευταία φορά κατά τη βασιλεία του Σεπτίμιου Σεβήρου. Ο ναός της Εστίας παρέμεινε αξιοσημείωτα άθικτος ως την αναγέννηση. Πάντως το 1549 το κτήριο καταστράφηκε τελείως και τα μάρμαρά του επαναχρησιμοποιήθηκαν σε ναούς και παπικά ανάκτορα. Το τμήμα που στέκεται σήμερα αναστυλώθηκε στη δεκαετία του 1930 κατά τη δικτατορία του Μπενίτο Μουσσολίνι. Brockman, Norbert (2011), Encyclopedia of Sacred Places, 1, ABC-CLIO, ISBN 978-1-59884-654-6 Gorski, Gilbert J.; Packer, James E. (2015), The Roman Forum: A Reconstruction and Architectural Guide, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-19244-6 Howatson, M. C. (2011), The Oxford Companion to Classical Literature (Third ed.), Oxford University Press, ISBN 978-0-19-954855-2

Ο Ναός της Εστίας, λατιν. Aedes Vestae, είναι ένα αρχαίο οικοδόμημα στη Ρώμη της Ιταλίας· βρίσκεται στη Ρωμαϊκή Αγορά, κοντά στη Ρέγκια και τον Οίκο των Εστιάδων. Ο ναός είναι αναγνωρίσιμος από τη χαρακτηριστική κυκλική κάτοψή του. Η λατρεία της θεάς ήταν ιδιωτική -στον οίκο- υπόθεση, έτσι το αρχιτεκτόνημα μοιάζει να είναι υπόμνηση της Εστίας. Το σωζόμενο τμήμα του δείχνει, ότι ήταν ένας ναός Ελληνικής αρχιτεκτονικής, με 20 κορινθιακού ρυθμού κίονες, μαρμάρινος με κεντρικό σηκό. Η οροφή στην κορυφή μάλλον είχε οπή εξαερισμού για τη διαφυγή του καπνού.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B1%CF%8C%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%A1%CF%8E%CE%BC%CE%B7

Κορομηλέα Μεσσηνίας

Η Κορομηλιά είναι οικισμός της κεντρικής ορεινής Μεσσηνίας, στην οροσειρά της Λυκοβούνισσας. Το χωριό αναφέρεται στις απογραφές των Ενετών, το 1690 με 1700. Πριν το 1927, ονομαζόταν Ζαγάρενα. Κύρια ασχολία των κατοίκων του, αποτελεί η κτηνοτροφία και η μεικτή γεωργική παραγωγή. Το χωριό εορτάζει στις 15 Αυγούστου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 495 μέτρων και έχει 70 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Από το 2015, γίνεται κάθε καλοκαίρι στην Κορομηλιά, ο Αγώνας Δρόμου «Γύρος Κοντοβουνίων», με μεγάλη συμμετοχή δρομέων. Είναι ένας κυκλικός αγώνας δρόμου 8 χλμ. (Κορομηλιά - Παλαιόκαστρο - Κυνηγός - Κορομηλιά) και ένας αγώνας δρόμου 1 χλμ. για παιδιά. Η συμμετοχή είναι δωρεάν και μετά το τέλος των αγώνων και την απονομή αναμνηστικών μεταλλίων, ακολουθεί το καθιερωμένο γλέντι, με φαγητό, χορό και τραγούδι. 21-04-1835, ο οικισμός Ζαγάρενα προσαρτάται στο Δήμο Υαμείας. 18-12-1840, ο οικισμός Ζαγάρενα αποσπάται από το Δήμο Υαμείας και προσαρτάται στο Δήμο Ιθώμης. 31-08-1912, ο οικισμός Ζαγάρενα αποσπάται από το Δήμο Ιθώμης και προσαρτάται στην Κοινότητα Μαγκανιακού. 18-03-1916, ο οικισμός Ζαγάρενα αποσπάται από την Κοινότητα Μαγκανιακού και προσαρτάται στην Κοινότητα Κυνηγού. 22-12-1927, ο οικισμός Ζαγάρενα μετονομάζεται σε Κορομηλιά. 16-05-1928, ο οικισμός Κορομηλιά καταργείται. 16-10-1940, αναγνώριση του οικισμού Κορομηλέα και προσάρτησή του στην Κοινότητα Κυνηγού. 28-09-1948, ο οικισμός Κορομηλέα αποσπάται από την Κοινότητα Κυνηγού και ορίζεται έδρα της Κοινότητας Κορομηλέας. 04-12-1997, ο οικισμός Κορομηλέα αποσπάται από την Κοινότητα Κορομηλέας και προσαρτάται στην Κοινότητα Τρικόρφου. 07-06-2010, ο οικισμός Κορομηλέα αποσπάται από την Κοινότητα Τρικόρφου και προσαρτάται στο Δήμο Μεσσήνης. Υάμεια Δήμος Υάμειας Αρχαία Υάμεια Κορομηλιά Μεσσηνίας (βίντεο στο youtube)

Η Κορομηλέα είναι χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Ο οικισμός υπάγεται στην Κοινότητα Κορομηλέας και διοικητικά ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Τρικόρφου, του Δήμου Μεσσήνης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B7%CE%BB%CE%AD%CE%B1_%CE%9C%CE%B5%CF%83%CF%83%CE%B7%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Γκάρι Μπιτς

Ο Μπιτς γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια και αποφοίτησε από το Groveton High School ενώ αργότερα αποφοίτησε από το Τμήμα Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνα ; από το ίδιο πανεπιστήμιο που αποφοίτησε και ο συμπρωταγωνιστής του στο Η Πεντάμορφη και το Τέρας Terrence Mann. Ο Μπιτς και ο σύζυγός του, Jeffrey Barnett, διέμεναν στο Palm Springs της Καλιφόρνια. Στις 18 Ιουλίου 2018 ανακοινώθηκε ότι ο Μπιτς ειχε πεθάνει την προηγούμενη ημέρα. Les Misérables (revival) (2006–2008) La Cage aux Folles (revival) (2004) Funny Girl (benefit concert) (2002) The Producers (2001) Beauty and the Beast (1994) Doonesbury: A Musical Comedy (1983) The Moony Shapiro Songbook (1981) Annie (1977–1983) Something's Afoot (1976) 1776 (1969–1972) Annie Beauty and the Beast Les Misérables Legends (with Mary Martin and Carol Channing) Spamalot Επίσημος ιστότοπος Γκάρι Μπιτς στο Internet Broadway Database (Αγγλικά) Γκάρι Μπιτς στην IMDb Gary Beach - Downstage Center 2005 interview at American Theatre Wing.org

Ο Γκάρι Μπιτς (Gary Beach, 10 Οκτωβρίου 1947 - 17 Ιουλίου 2018) ήταν Αμερικανός ηθοποιός της τηλεόρασης, του θεάτρου και του κινηματογράφου, περισσότερο γνωστός για τον ρόλο του Roger De Bris στην θεατρική και στην κινηματογραφική παραγωγή της ταινίας Οι Παραγωγοί.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B9_%CE%9C%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%82

Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2009

Βανέσα Ρέντγκρεϊβ 8: Avatar, Μια Κάποια Εκπαίδευση, The Hurt Locker 7: District 9 6: Άδωξοι Μπάσταρδη, Ραντεβού στον Αέρα 4: Στον κόσμο της Κοκό Σανέλ, Όλοι Θέλουν Λίγη Αγάπη, Μονάκριβη και Ψηλά στον Ουρανό 2: Crazy Heart, Ο Απίθανος Κύριος Φοξ, Ο Φανταστικός Κόσμος του Δρ Παρνάσους, Φεγγάρι, Ένας Άνδρας Μόνος, Sex & Drugs & Rock & Roll, Πόλεμος Εκτός Προγράμματος, Σταρ Τρεκ, Παραδεισένια οστά, Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκιψ, Βασίλισσα Βικτόρια: Τα Χρόνια της Νιότης 6: The Hurt Locker 2: Avatar, Ψηλά στον Ουρανό, Βασίλισσα Βικτόρια: Τα Χρόνια της Νιότης Επίσημη ιστοσελίδα των Βραβείων Βρετανικής Ακαδημίας

Η 63η απονομή των Βραβείων της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, γνωστά κυρίως ως Βραβεία BAFTA, τίμησαν τις καλύτερες ταινίες του 2009 και πραγματοποιήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2010 στο Royal Opera House του Λονδίνου. Η απονομή μεταδόθηκε ζωντανά από τον τηλεοπτικό σταθμό BBC One και οικοδεσπότης της βραδιάς ήταν για τέταρτη φορά ο Τζόναθαν Ρος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%92%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%91%CE%BA%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85_2009

G99

Το κόμμα ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2008, από ακτιβιστές του Κινήματος Μιαφτ! και φοιτητές, δυσαρεστημένοι λόγω του πολιτικού παιχνιδιού στο σύστημα διακυβέρνησης στην Αλβανία. Το κίνημα ήταν η μεγαλύτερη μη κυβερνητική οργάνωση στην Αλβανία, το οποίο διαμαρτύρεται κατά της αλβανικής κυβέρνησης και πολιτικής από το 2003. Μόνο το 2008, αυτή η ομάδα, με τη συμμετοχή άλλων μαθητών, αποφάσισε ότι η μόνη λύση στα αιτήματά τους ήταν η πολιτική συμμετοχή. Με την πρώτη τους εκδήλωση γνωστοποίησαν το σχέδιό τους να συμμετάσχουν στις εκλογές του 2009, με την πρόθεση να πάρουν έδρες στη Συνέλευση και να εκπροσωπηθούν στην κυβέρνηση. Το 2009 εντάχθηκαν στην «Ένωση για την Αλλαγή» (Bashkimi per Ndryshim στα Αλβανικά), έναν συνασπισμό της Αριστεράς που στοχεύει να πάρει την εξουσία σε επόμενες εκλογές. Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2009, το G99 έλαβε το 0,86% των ψήφων (12.989 ψήφοι). Στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2013, το G99 έλαβε το 0,17% των ψήφων (2,977 ψήφοι).Δεν συμμετείχε στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2017. Το G99 υπογράμμισε ορισμένα ζητήματα που δεν είχαν αναφερθεί για χρόνια. Το κόμμα δήλωσε ότι δεν έχει καμία πολιτική ιδεολογία όπως ο συντηρητισμός ή ο σοσιαλισμός, αλλά θέλει μόνο να αλλάξει την τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Για αυτό έκριναν σκόπιμο να συμμετάσχουν στην Αριστερά. Μεταξύ των αρχικών στόχων του ήταν η συμμετοχή των νέων στην πολιτική.Δεν είναι απλό να οριστεί η ιδεολογία αυτού του κόμματος: είναι σίγουρο ότι είναι μέρος της κεντροαριστεράς και είναι ενάντια στις συντηρητικές ιδέες. Αυτό το κίνημα των νέων προτείνει διαφορετικές πολιτικές ιδέες, οι οποίες, σύμφωνα με τη διακήρυξή τους, πρέπει να αλλάξουν ριζικά. Από την πρώτη στιγμή δήλωσε ότι η πολιτική πρέπει να καθοδηγείται από μεγάλο ποσοστό νέων, οι οποίοι είναι περίπου το 50% του πληθυσμού στην Αλβανία. Το G99 μπορεί να χαρακτηριστεί ως κόμμα με ιδεολογία του τον προοδευτικό φιλελευθερισμό. Όσον αφορά στην οικονομία, υποστηρίζει την ελεύθερη καπιταλιστική οικονομία, αλλά δηλώνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει για να αποτρέψει την δημιουργία κοινωνικών τάξεων. Αυτό καθιστά δυνατό να θεωρηθεί μέρος της σοσιαλφιλελεύθερης ιδεολογίας. Ωστόσο, δεν κάνει δηλώσεις που να υπερασπίζονται τη θέση του κόμματος σχετικά με την οικονομία, περιγράφοντας το κόμμα μόνον ως κίνημα νέων για την αλλαγή.

Το G99 (στα Αλβανικά Grupim 99) είναι κεντροαριστερό και προοδευτικό πολιτικό κόμμα στην Αλβανία που δημιουργήθηκε το 2008 από μια ομάδα ακτιβιστών. Τα μέλη αυτού του κόμματος είναι κάτω των 29 ετών και θεωρούνται εκπρόσωποι της νεολαίας στην αλβανική πολιτική.

https://el.wikipedia.org/wiki/G99

Μαγδαληνή της Γαλλίας (1520-1537)

Η Μαγδαληνή ήταν πέμπτο παιδί και τρίτη κόρη του Φραγκίσκου Α΄ της Γαλλίας και της Κλαυδίας της Βρετάνης, και αδελφή του Ερρίκου Β΄ της Γαλλίας. Από τη γέννηση της ήταν πολύ άρρωστη και ασθενική γι' αυτό ο πατέρας της προτίμησε να μην μεγαλώσει μαζί του στο Παρίσι αλλά στην κοιλάδα του Λίγηρα που είχε καλύτερο κλίμα μαζί με την αδελφή της Μαργαρίτα υπό την επίβλεψη της θείας τους Μαργαρίτας της Ναβάρρας. Όταν ο πατέρας πραγματοποίησε τον δεύτερο γάμο του με τη νέα σύζυγο του, Ελεονώρα της Αυστρίας, πήρε τη Μαγδαληνή κοντά του ενώ είχε φτάσει σε ηλικία 16 ετών. Τρία χρόνια πριν τη γέννηση της (1517) η Γαλλο-Σκωτική συνθήκη του Ρουέν όριζε τον γάμο μιας Γαλλίδας πριγκίπισσας με τον Σκωτσέζο βασιλιά προκειμένου να ενισχυθεί η συμμαχία μεταξύ των δυο χωρών. Τον Απρίλιο του 1530 ο Τζον Στιούαρτ, Δούκας του Ώλμπανυ, ορίστηκε απεσταλμένος του Βασιλιά της Σκωτίας προκειμένου να συμφωνήσει τον γάμο του Ιακώβου Ε΄ της Σκωτίας με την κόρη του Φραγκίσκου Α΄, Μαγδαληνή. Ο Φραγκίσκος τόνισε ότι η υγεία της Μαγδαληνής είναι πολύ άσχημη, υπάρχει κίνδυνος να μην επιζήσει και του αντιπρότεινε την Μαρία των Βουρβόνων, ο Ιάκωβος συμφώνησε. Στην επίσκεψη του στη Γαλλία (1536) ο Ιάκωβος δεν εντυπωσιάστηκε από τη Μαρία ενώ γοητεύτηκε τόσο πολύ από τη Μαγδαληνή που αποφάσισε να την παντρευτεί πάση θυσία χωρίς να λάβει υπόψη την άσχημη υγεία της. Ο πατέρας της στην αρχή είχε πολλές αντιρρήσεις τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να αντέξει το κλίμα της Σκωτίας αλλά τελικά ύστερα από πολλές πιέσεις από τον Ιάκωβο συμφώνησε μαζί του να πραγματοποιήσει τον γάμο με τη Μαγδαληνή. Η Μαγδαληνή προικίστηκε γενναία από τον πατέρα της με μεγάλη περιουσία και με μια πολύ ευνοϊκή συνθήκη να έχουν τα παιδιά της δικαιώματα στον Γαλλικό θρόνο, επιπλέον θα παρέμενε η ίδια βασίλισσα στη Σκωτία σε περίπτωση που ο Ιάκωβο πέθαινε πριν από την ίδια. Η τελετή του γάμου έγινε με μεγαλοπρέπεια στην Παναγία των Παρισίων την 1 Ιανουαρίου 1537, τα πανηγύρια κράτησαν 5 ολόκληρους μήνες μέχρι τον Μάιο του 1537. Εντωμεταξύ η κατάσταση της υγείας της Μαγδαληνής χειροτέρευσε. Το ζευγάρι πήγε στη Σκωτία, τον Ιούνιο του 1537 έστειλε μήνυμα στον πατέρα της ότι είναι καλά στην υγεία της. Έναν μήνα μετά, στις 7 Ιουλίου 1537, λίγο πριν τα 17α γενέθλιά της, πέθανε στα χέρια του Ιακώβου στο Ανάκτορο Χόλυρουντ. Τάφηκε στο Αββαείο του Χόλυρουντ δίπλα στον Ιάκωβο Β΄ της Σκωτίας. Ο Ιάκωβος Ε΄ πέθανε το 1542 και τάφηκε δίπλα της. Marshall, Rosalind K. (2003). Scottish Queens, 1034-1714. Tuckwell Press. p. 101. Hay, Denys, Letters of James V, HMSO (1954), 43-44, 51-52, 170. Ashley, Mike (1999). The mammoth book of British kings and queens. London: Robinson Publishers. p. 570. ISBN 1-84119-096-9. "Why did the 'Rough Wooing' Fail to break the Auld Alliance?" Hay, Denys, Letters of James V, HMSO (1954), 325-6. Hay, Denys, Letters of James V, HMSO (1954), 331-2.

Η Μαδγαληνή των Βαλουά (Madeleine de Valois, 10 Αυγούστου 1520 - 7 Ιουλίου 1537) ήταν Γαλλίδα πριγκίπισσα που έγινε βασίλισσα της Σκωτίας ως η πρώτη σύζυγος του Ιακώβου Ε΄. Έμεινε γνωστή ως η "Βασίλισσα του Καλοκαιριού" στη Σκωτία.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%AE_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%93%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%AF%CE%B1%CF%82_(1520-1537)

Τόσκα (όπερα)

Το θεατρικό δράμα La Tosca του Σαρντού παίχτηκε στο Μιλάνο στις αρχές του 1889, ο Πουτσίνι εντυπωσιάστηκε πολύ και άρχισε να σκέφτεται να δημιουργήσει μια όπερα από αυτό. Μίλησε σχετικά με τον εκδότη των έργων του, τον Τζούλιο Ρικόρντι, ζητώντάς του να ενδιαφερθεί για τα δικαιώματα μελοποίησής του. Ο Σαρντού δεν έδωσε ξεκάθαρη άρνηση, αλλά έδειξε ψυχρότητα. Πάντως στα τέλη του 1893 ο Ρικόρντι έλαβε την άδεια, αν και υπέρ ενός άλλου συνθέτη, του Αλμπέρτο Φρανκέτι, ο οποίος είχε κάνει το προηγούμενο έτος μεγάλη επιτυχία με την όπερα Χριστόφορος Κολόμβος. Ο Λουίτζι Ίλικα ετοίμασε το προσχέδιο του λιμπρέτου, το οποίο ενέκρινε ο Σαρντού. Μετά από λίγους μήνες ο Φρανκέτι εγκατέλειψε το εγχείρημα, έτσι ο Ρικόρντι το 1895 ανέθεσε το έργο στον Πουτσίνι, ο οποίος ξεκίνησε το έργο λίγους μήνες μετά την επιτυχία της Λα Μποέμ, στα τέλη της άνοιξης του 1896. Στη σύνταξη του λιμπρέτου συμμετείχε και ο Τζουζέπε Τζιακόζα, παρόλο που δεν θεωρούσε το θέμα πολύ ποιητικό και υποστήριζε ότι η επιτυχία του θεατρικού έργου οφειλόταν στη δεξιοτεχνία της πρωταγωνίστριας Σάρα Μπερνάρ και όχι στο κείμενο. Μετά από κάποιες αντιθέσεις και δεύτερες σκέψεις, τον Οκτώβριο του 1899 το έργο ολοκληρώθηκε και στις 14 Ιανουαρίου 1900 παρουσιάστηκε στο Θέατρο Κοστάντσι της Ρώμης.Στην πρεμιέρα παρευρέθηκαν, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας και η βασίλισσα Μαργαρίτα της Σαβοΐας. Το έργο αρχικά επικρίθηκε από ένα μέρος του Τύπου, το οποίο περίμενε ένα έργο παρόμοιο με τα δύο προηγούμενα του Πουτσίνι, όμως η Τόσκα σύντομα καθιερώθηκε στο κλασικό ρεπερτόριο, μέσα σε τρία χρόνια ανέβηκε στα μεγαλύτερα λυρικά θέατρα του κόσμου και έγινε μια από τις πιο διάσημες όπερες όλων των εποχών. Το λιμπρέτο, που βασίστηκε στο ομώνυμο έργο του Σαρντού, μειώθηκε από πέντε σε τρεις πράξεις, αφαιρέθηκαν δε πολλές λεπτομέρειες του ιστορικού πλαισίου και πολλοί δευτερεύοντες χαρακτήρες. Η δράση επικεντρώθηκε στους τρεις βασικούς χαρακτήρες δηλαδή την Τόσκα, τον εραστή της Μάριο Καβαραντόσσι και τον διώκτη τους, τον βαρώνο Σκάρπια. Τρία εμβληματικά κτίρια της Ρώμης, ένας ναός, ένα μέγαρο και ένα κάστρο, αντιστοιχούν στις τρεις πράξης της όπερας: η Βασιλική του Σαντ’ Αντρέα ντέλα Βάλε για την Α' Πράξη, το Παλάτσο Φαρνέζε για την Β' Πράξη και το Καστέλ Σαντ'Άντζελο για το αποκορύφωμα της Γ' Πράξης. Ο Πουτσίνι, με την γκαβότα στο Παλάτσο Φαρνέζε της Β' πράξης ή το τραγούδι του βοσκού και τις καμπάνες του όρθρου της Γ' πράξης, μας προσφέρει μια μοναδική ρεαλιστική εικόνα του δραματικού αγώνα που δίνουν οι τρεις πρωταγωνιστές, η Τόσκα, ο Καβαραντόσσι και ο Σκάρπια, δημιουργώντας εντέλει ένα εξαιρετικό δείγμα βερισμού. Τα ρετσιτατιβα, που συνηθίζονταν σε παλαιότερες όπερες έχουν μειωθεί στο ελάχιστο ενώ πολύ χαρακτηριστική του έργου είναι η χρήση του leitmotiv. Η Τόσκα δεν ξεκινά με ουβερτούρα αλλά με μια ακολουθία τριών πολύ δυνατών συγχορδιών, το leitmotiv που χαρακτηρίζει τον βίαιο χαρακτήρα του Σκάρπια, όπως και ολόκληρη τη ζοφερή ατμόσφαιρα του έργου στο σύνολό του, με τις σκηνές του νεωκόρου να είναι οι μόνες ξέγνοιαστες στιγμές. Ο συνθέτης συμπυκνώνει τη δράση με μεγάλη αποτελεσματικότητα και παραχωρεί στους πρωταγωνιστές του μόνο σύντομα αλλά έντονα σόλο που δεν διακόπτουν τη μουσική συνοχή. Η πανταχού παρουσία των leitmotiv και η χρωματική γλώσσα μας προϊδεάζουν για τα έργα των Βάγκνερ και Άρνολντ Σένμπεργκ που ακολούθησαν. Η ιστορία διαδραματίζεται στη Ρώμη στα μέσα Ιουνίου του 1800, εποχή μεγάλων πολιτικών ανακατατάξεων στη Ρώμη. Ο Αντελόττι, ένας βοναπαρτιστής πολιτικός κρατούμενος και πρώην πρόξενος της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, δραπετεύει από τη φυλακή του Καστέλ Σαντ'Άντζελο και αναζητά καταφύγιο στη Βασιλική του Σαντ’ Αντρέα ντέλα Βάλε, όπου η αδερφή του, η μαρκησία Αταβάντι, του έκρυψε μια γυναικεία αμφίεση για να διαφύγει απαρατήρητος. Την μαρκησία έχει απεικονίσει, χωρίς αυτή να το γνωρίζει, σε έναν πίνακά του ο ζωγράφος Μάριο Καβαραντόσσι. Όταν ένας νεωκόρος εμφανίζεται στην εκκλησία, ο Αντζελόττι κρύβεται στο παρεκκλήσι της οικογένειας Αταβάντι. Ο νεωκόρος, μουρμουρίζοντας, βάζει σε τάξη τα εργαλεία του ζωγράφου που έρχεται ύστερα από λίγο για να συνεχίσει να δουλεύει πάνω στον πίνακά του. Ο νεωκόρος τελικά αποχωρεί και ο Καβαραντόσσι διακρίνει τον Αντζελόττι στο παρεκκλήσι, τον οποίο γνωρίζει εδώ και αρκετό καιρό και του οποίου συμμερίζεται τις πολιτικές πεποιθήσεις. Οι δυο τους ετοιμάζουν το σχέδιο απόδρασης, αλλά η άφιξη της Φλόρια Τόσκα, της ερωμένης του Καβαραντόσσι, αναγκάζει τον Αντζελόττι να τρυπώσει ξανά στο παρεκκλήσι. Ο Μάριο δεν μπορεί να αποκαλύψει τι συμβαίνει στην αγαπημένη του επειδή φοβάται ότι αυτή, ως ένθερμη χριστιανή που είναι, θα αποκαλύψει την παρουσία του Αντζελόττι, όταν πάει να εξομολογηθεί. Η Τόσκα φανερώνει στον Μάριο τα σχέδιά της για εκείνο το βράδυ. Στη συνέχεια, αναγνωρίζοντας τη Μαρκησία Αταβάντι στη φιγούρα της Μαγδαληνής που απεικονίζεται στον πίνακα, κάνει μια σκηνή ζηλοτυπίας στον Μάριο, ο οποίος με δυσκολία καταφέρνει να την ηρεμήσει και να την διώξει. Ο Αντζελόττι βγαίνει από την κρυψώνα του και συζητά με τον Μάριο, ο οποίος του προσφέρει προστασία και τον στέλνει να κρυφτεί στη βίλα του στα περίχωρα. Μια βολή κανονιού αναγγέλλει τη φυγή του κρατούμενου από το Καστέλ Σαντ'Άντζελο. Ο Καβαραντόσσι αποφασίζει να συνοδεύσει τον Αντζελόττι για να τον καλύψει κατά την απόδραση και παίρνουν μαζί τους τη γυναικεία αμφίεση, ξεχνώντας όμως τη βεντάλια στο παρεκκλήσι. Η ψευδής είδηση της νίκης των αυστριακών στρατευμάτων επί του Ναπολέοντα στο Μαρένγκο προκαλεί μεγάλη χαρά στον νεωκόρο, ο οποίος προσκαλεί την απείθαρχη παιδική χορωδία να προετοιμαστεί για το Te Deum των ευχαριστιών. Ξαφνικά καταφθάνει ο βαρόνος Σκάρπια με τα τσιράκια του, επικεφαλής της παπικής αστυνομίας που, ψάχνοντας τα ίχνη του Αντζελόττι, έχει σοβαρότατες υποψίες για τον Μάριο, καθώς είναι κι αυτός βοναπαρτιστής. Για να μπορέσει να τον κατηγορήσει και να τον συλλάβει και έτσι να μπορέσει να βρει τον Αντζελόττι, προσπαθεί να εμπλέξει την Τόσκα, η οποία επέστρεψε στην εκκλησία για να ενημερώσει τον εραστή της ότι το πρόγραμμα τους άλλαξε καθώς την έχουν καλέσει να τραγουδήσει στο Παλάτσο Φαρνέζε για τους εορτασμούς της στρατιωτικής νίκης. Ο Σκάρπια προκαλεί τη νοσηρή ζήλια της Τόσκα χρησιμοποιώντας την ξεχασμένη βεντάλια στο παρεκκλήσι Αταβάντι. Η γυναίκα, υποψιαζόμενη ένα κρυφό ραντεβού μεταξύ του Μάριο και της μαρκησίας, ορκίζεται να τους βρει. Η Τόσκα φεύγει και ο Σκάρπια βάζει τον χωροφύλακα Σπολέττα να την ακολουθήσει κρυφά και, ενώ οι πιστοί γεμίζουν την εκκλησία ψάλλοντας το Te Deum για να γιορτάσουν την ήττα του Ναπολέοντα, ο βαρόνος φαντάζεται με άγρια χαρά τόσο τον απαγχονισμό του Καβαραντόσσι όσο και το να ρίξει στην αγκαλιά του την Τόσκα. Στο Παλάτσο Φαρνέζε γίνεται μια λαμπρή γιορτή παρουσία του Βασιλιά και της Βασίλισσας της Νάπολης για τη νικηφόρα μάχη, ο δε Σκάρπια δειπνεί στο διαμέρισμά του. Ο Σπολέτα με τους άλλους χωροφύλακες ακολούθησαν την έξαλλη Τόσκα στη βίλα του Μάριου, από την οποία η γυναίκα βγήκε λίγο μετά, έχοντας καταλάβει το σοβαρό λάθος που προκάλεσε η ζήλια της. Οι χωροφύλακες έψαξαν εξονυχιστικά το σπίτι αλλά δεν κατάφεραν να εντοπίσουν τον Αντζελόττι, έτσι συλλαμβάνουν τον Μάριο και τον φέρνουν στον Σκάρπια. Ο ζωγράφος, στην ανάκριση που ακολουθεί, αρνείται να αποκαλύψει την κρυψώνα του Αντζελόττι και στη συνέχεια οδηγείται σε ένα δωμάτιο όπου τον βασανίζουν. Η Τόσκα, που μόλις είχε εκτελέσει μια καντάτα στον επάνω όροφο του μεγάρου, καλείται από τον Σκάρπια, ο οποίος φροντίζει να ακούσει η Τόσκα τις κραυγές του Μάριο. Εξουθενωμένη από τις κραυγές του άντρα που αγαπά, η τραγουδίστρια αποκαλύπτει στον Σκάρπια την κρυψώνα του δραπέτη: το πηγάδι στον κήπο της βίλας Καβαραντόσσι. Ο Μάριο, οδηγείται στον Σκάρπια, μαθαίνει για την προδοσία της Τόσκα και αρνείται να την αγκαλιάσει. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή φτάνει ένας αγγελιοφόρος για να ανακοινώσει ότι η είδηση της νίκης των αυστριακών στρατευμάτων ήταν ψευδής, και ότι αντ' αυτού ήταν ο Ναπολέων που νίκησε τους Αυστριακούς στο Μαρένγκο. Ο Μάριο υμνεί τη νίκη και ο Σκάρπια τον καταδικάζει αμέσως σε θάνατο με απαγχονισμό. Αργότερα έρχεται επίσης η είδηση ότι ο Αντζελόττι αυτοκτόνησε όταν είδε να καταφθάνουν οι χωροφύλακες. Ο Σκάρπια διατάζει να κρεμάσουν το σώμα του δίπλα στον Καβαραντόσσι. Απελπισμένη, η Τόσκα ζητά από τον Σκάρπια να δώσει χάρη στον Μάριο. Ο βαρόνος συμφωνεί μόνο υπό τον όρο ότι εκείνη θα του δοθεί. Τρομοκρατημένη, η αοιδός ικετεύει τον αρχηγό της αστυνομίας και στρέφει στον Θεό μια μομφή, αλλά μάταια. ο Σκάρπια είναι ανένδοτος και η Τόσκα αναγκάζεται να υποχωρήσει. Στη συνέχεια, ο Σκάρπια καλεί τον Σπολέττα και, με ένα κρυφό νεύμα, κάνει την Τόσκα να πιστέψει ότι ο Καβαραντόσσι θα εκτελεστεί στα ψέματα, με μια ντουφεκιά με άδεια φυσίγγια. Αφού έγραψε την άδεια διέλευσης που θα επιτρέψει στους εραστές να φτάσουν στην Τσιβιταβέκια και από εκεί να διαφύγουν, ο Σκάρπια πλησιάζει την Τόσκα για να πάρει ό,τι έχει συμφωνηθεί, αυτή όμως αρπάζει ένα μαχαίρι που βρήκε στο τραπέζι και τον σκοτώνει. Έπειτα παίρνει την άδεια από τα χέρια του πτώματος, μετά, με θρησκευτική ευλάβεια, τοποθετεί δύο κηροπήγια δίπλα στο σώμα του Σκάρπια, έναν σταυρό στο στήθος του και τελικά τρέχει μακριά. Ξημερώνει. Στο βάθος ένας νεαρός βοσκός τραγουδά ένα μελαγχολικό τραγούδι στη ρωμαϊκή διάλεκτο. Στις επάλξεις του Καστέλ Σαντ'Άντζελο, ο Μάριο είναι έτοιμος να πεθάνει και αρχίζει να γράφει ένα αποχαιρετιστήριο γράμμα στην Τόσκα, αλλά, κυριευμένος από τις αναμνήσεις, δεν μπορεί να το τελειώσει. Η Τόσκα φτάνει απροσδόκητα και εξηγεί στον Μάριο ότι αναγκάστηκε να σκοτώσει τον Σκάρπια, δείχνοντάς του την άδεια και στη συνέχεια ενημερώνοντάς τον για τον ψεύτικο πυροβολισμό. Χαριτολογώντας τον συμβουλεύει να προσποιηθεί καλά τον πεθαμένο. Τον Μάριο, όμως, τον εκτελούν κανονικά. Η Τόσκα, συντετριμμένη και κυνηγημένη από τους χωροφύλακες, που βρήκαν τη σορό του Σκάρπια, φωνάζει «Ω Σκάρπια, ενώπιον του Θεού!», πέφτει από τις επάλξεις του κάστρου και σκοτώνεται. 3 Φλάουτα (το δεύτερο και το τρίτο και πίκολο), 2 όμποε, αγγλικό κόρνο, 2 κλαρινέτα, μπάσο κλαρινέτο, 2 φαγκότο, κόντρα φαγκότο 4 γαλλικά κόρνα, 3 τρομπέτες, 3 τρομπόνια, μπάσο τρομπόνι Τυμπάνια, τύμπανο, τρίγωνο, πιατίνια, ταμ ταμ, μπάσο τύμπανο Γκλόκενσπηλ ορχήστρας, Τσελέστα, κώδωνες, άρπα Έγχορδα με δοξάριΕπί σκηνής: Φλάουτο, βιόλα, άρπα, 4 γαλλικά κόρνα, 3 τρομπόνια, καμπάνες, αρμόνιο, 2 τύμπανα Α' Πράξη Recondita armonia Καβαραντόσσι Non la sospiri Τόσκα, Καβαραντόσσι Qual'occhio al mondo Τόσκα, Καβαραντόσσι Va, Tosca! Σκάρπια, χορωδίαΒ' Πράξη Ha più forte sapore Σκάρπια Vittoria! Vittoria! Καβαραντόσσι Vissi d'arte ΤόσκαΓ' Πράξη Io de' sospiri Βοσκός E lucevan le stelle Καβαραντόσσι O dolci mani Καβαραντόσσι Amaro sol per te m'era il morire Τόσκα, Καβαραντόσσι Έχουν γίνει περισσότερες από 250 ηχογραφήσεις της Τόσκα. Ακολουθούν μερικές από τις σημαντικότερες: ΚΑΡΝΕΡ ΜΟΣΚΟ: GIACOMO PUCCINI: TOSCA, 1985, CAMBRIDGE UNIVERSITY PRESS, ISBN 9780521296618 Παράσταση της Τόσκα στην Αρένα της Βερόνας Το λιμπρέτο της Τόσκα

Η Τόσκα (Ιταλικά: Tosca) είναι όπερα σε τρεις πράξεις του Τζάκομο Πουτσίνι σε λιμπρέτο των Λουίτζι Ίλικα και Τζουζέπε Τζακόζα, που βασίστηκε στο θεατρικό έργο Λα Τόσκα του Βικτοριέν Σαρντού. Η παγκόσμια πρεμιέρα του έργου έγινε στο Θέατρο Κοστάντσι της Ρώμης στις 14 Ιανουαρίου του 1900.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CF%8C%CF%83%CE%BA%CE%B1_(%CF%8C%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B1)

Ιγκόρ Σβιατοσλάβιτς

Ήταν γιος τού Σβιατοσλάβ πρίγκιπα τού Νόβγκοροντ-Σεβέρσκ, Τσέρνιγοβ και της Αγιόροβνας, κόρης τού Αγιόρα χαν των Κουμάνων. Βαπτίστηκε Γιούρι. Οι χρονικογράφοι αναφέρουν ότι είχε αξιοζήλευτα επιτυχή στρατιωτική σταδιοδρομία: οδήγησε πολλές εκστρατείες εναντίον των Κουμάνων, στις οποίες ηττήθηκε μόνο μία φορά. Αυτή ήταν στον ποταμό Καγιάλα (δεν έχει εξακριβωθεί η θέση του) και τον έκανε αθάνατο με το λογοτεχνικό έργο Η διήγηση της εκστρατείας του Ιγκόρ, τού πιο διάσημου έπους της Ρωσίας: "Ας ξεκινήσουμε αδελφοί την αφήγηση από τους χρόνους τού Βλαντίμιρ ως τον σημερινό Ιγκόρ, που ενίσχυσε τον νου του με θάρρος, που έδωσε στην καρδιά του αντοχή και έτσι διαποτισμένος με πολεμικό πνεύμα οδήγησε τον γενναίο στρατό του κατά των Κουμάνων, για την άμυνα της Ρωσικής γης. Όταν ήταν πρίγκιπας τού Νόβγκοροντ-Σερεβίνσκι (στη σημερινή Ουκρανία), η πόλη του ήταν η δεύτερη σε ισχύ στη χώρα του Τσέρνιχιβ. Ορισμένοι ερευνητές, βασισμένοι σε αρχαιολογικά ευρήματα, προτείνουν τον Ιγκόρ ως κτήτορα του καθεδρικού ναού του Σωτήρος στη μονή της Μεταμορφώσεως έξω από την πόλη. Επίσης προτάθηκε ως ο ιδρυτής τού λίθινου ναού στο Πουτίβλ. Από τα υπάρχοντα στοιχεία η διακυβέρνησή του στο Τσέρνιχιβ ήταν ομαλή. Συνέχισε το χρονικό της οικογένειας, που ο πατέρας και ο αδελφός του είχαν αναθέσει τη συγγραφή. Νυμφεύτηκε περί το 1170 την Ευφροσύνη (;), κόρη τού Γιαροσλάβ τού νουνεχούς πρίγκιπα της Γαλικίας (γιου του 3ου εξαδέλφου του) και είχε τέκνα: Βλαντίμιρ Γ΄ 1170-1211, πρίγκιπας τού Πουτίβλ & της Γαλικίας. (κόρη) Ιγκόρεβνα π. 1172-μετά το 1196, παντρεύτηκε τον Νταβίντ Ολεγκόβιτς. Σβιατοσλάβ Γ΄ 1176-1211, πρίγκιπας τού Περεμίσλ. Ρόμαν Β΄ 1178-121, πρίγκιπας τού Ζβενίγκοροντ & της Γαλικίας. Dimnik, Martin: The Dynasty of Chernigov - 1146-1246; Cambridge University Press, 2003, Cambridge; ISBN 978-0-521-03981-9. Jellinek, George: History through the Opera Glass: From the Rise of Caesar to the Fall of Napoleon; Proscenium Publishers Inc., 2000, New York; ISBN 0-87910-284-5. Vernadsky, George: Kievan Russia; Yale University Press, 1948, New Haven and London; ISBN 0-300-01647-6. Zenkovsky, Serge A.: Medieval Russia’s Epics, Chronicles and Tales; Penguin Group, 1974; ISBN 978-0-452-01086-4. Dimnik, Martin. Battle of Kayala River (1185).The Encyclopedia of War 2011 Anatoly Vorony. In Search of the River Kayala. Day, Kiev. 12 December, 2000 Alexander IlYIN. SECRET OF THE BATTLE ON THE KAYALA RIVER. «VREMYA», Tuesday March 13 2001

Ο Ιγκόρ Σβιατοσλάβιτς, ρωσ. Игорь Святославич (3/10 Απριλίου 1151 - άνοιξη τού 1201) από τον Οίκο των Ρουρικιδών-Τσέρνιγοβ ήταν πρίγκιπας τού Πουτίβλ (1164-80), Νόβγκοροντ-Σεβέρσκ (1180-98) και τού Τσέρνιγοβ (1198-1101/2). Είναι ο ήρωας της Διήγησης της εκστρατείας τού Ιγκόρ.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%81_%CE%A3%CE%B2%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%83%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%B9%CF%84%CF%82

Ρενέ των Βουρβόνων-Πάρμας

Ήταν ο έβδομος (επιζών) γιος του Ροβέρτου δούκα της Πάρμας & Πλακεντίας και της Μαρίας-Πίας των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρης του Φερδινάνδου Β΄ των Δύο Σικελιών. Το 1921 νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Γκλύκσμπουρκ, κόρη του Βάλντεμαρ πρίγκιπα της Δανίας, γιου του Χριστιανού Θ΄ της Δανίας. Ο Ρενέ είχε τέκνα: Ιάκωβος 1922-1964, πρίγκιπας των Βουρβόνων-Πάρμας. Άννα 1923-2016, παντρεύτηκε τον Μιχαήλ των Ζιγκμαρίνγκεν βασιλιά της Ρουμανίας. Μιχαήλ γενν. 1926, πρίγκιπας των Βουρβόνων-Πάρμας. Ανδρέας 1928-2011, πρίγκιπας των Βουρβόνων-Πάρμας. Finestone, Jeffrey (1981). The Last Courts of Europe: A Royal Family Album 1860-1914. London: J.M. Dent and Sons Ltd. ISBN 0-517-41472-4. A photograph of Prince René, his wife, and two of their children

Ο Ρενέ, γαλλ. René (17 Οκτωβρίου 1894 - 30 Ιουλίου 1962) από τον Οίκο των Βουρβόνων-Πάρμας ήταν αδελφός τεσσάρων δουκών της Πάρμας και του Φελίξ, συζύγου της μεγάλης δούκισσας του Λουξεμβούργου.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CE%AD_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B2%CF%8C%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%A0%CE%AC%CF%81%CE%BC%CE%B1%CF%82

Μπούντεσταγκ

Με την διάλυση της Γερμανικής Συνομοσπονδίας το 1866 και την ίδρυση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (Deutsches Reich) το 1871, το Ράιχσταγκ εγκαθιδρύθηκε ως το Γερμανικό κοινοβούλιο στο Βερολίνο. Δύο δεκαετίες αργότερα, το παρόν κτίριο του κοινοβουλίου ανεγέρθηκε. Οι αντιπρόσωποι του Ράιχσταγκ εκλέγονταν με άμεση και ισότιμη ψηφοφορία των ανδρών (και όχι με το εκλογικό σύστημα των τριών τάξεων που επικρατούσε στην Πρωσσία μέχρι το 1918). Το Ράιχσταγκ δεν συμμετείχε στον διορισμό του Καγκελαρίου μέχρι τις κοινοβουλευτικές μεταρρυθμίσεις του Οκτωβρίου 1918. Μετά την Επανάσταση του Νοεμβρίου 1918 και την εγκαθίδρυση του Συντάγματος της Βαϊμάρης, δόθηκε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου (και συμμετοχής) στο Ράιχσταγκ, και το κοινοβούλιο μπορούσε να χρησιμοποιήσει την ψήφο μη εμπιστοσύνης για να εξαναγκάσει τον καγκελάριο ή ένα μέλος της κυβέρνησης να παραιτηθεί. Τον Μάρτιο 1933, έναν μήνα μετά τον Εμπρησμό του Ράιχσταγκ, το Κοινοβούλιο παρέδωσε τις εξουσίες του στην Κυβέρνηση του Καγκελάριου Άντολφ Χίτλερ υιοθετώντας την Εξουσιοδοτική πράξη του 1933. Μετά από αυτό συνερχόταν σπάνια για να επικυρώσει ομόψυχα τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Συνήλθε για τελευταία φορά στις 26 Απριλίου 1942. Με το νέο σύνταγμα του 1949, το Bundestag εγκαθιδρύθηκε ως το νέο (Δυτικό) Γερμανικό κοινοβούλιο. Επειδή το Δυτικό Βερολίνο δεν ήταν επίσημα στην δικαιοδοσία του Συντάγματος και εξαιτίας του Ψυχρού Πολέμου, το Bundestag συνερχόταν στη Βόννη σε αρκετά διαφορετικά κτίρια, περιλαμβανομένου (προσωρινά) ενός κτηρίου υδατικών εργασιών. Επιπλέον, οι πολίτες του Δυτικού Βερολίνου δεν μπορούσαν να ψηφίσουν στις εκλογές για το Bundestag, και αντιπροσωπεύονταν από 20 μη ψηφίζοντες αντιπροσώπους, έμμεσα εκλεγμένους από την Βουλή των Αντιπροσώπων (Abgeordnetenhaus von Berlin) της πόλης. To Bundeshaus στη Βόννη είναι το πρώην Κτίριο του Κοινοβουλίου της Γερμανίας. Οι συνεδριάσεις του Γερμανικού Bundestag διεξάγονταν εκεί από το 1949 μέχρι την μετακίνηση του στο Βερολίνο το 1999. Σήμερα φιλοξενεί το International Congress Centre Bundeshaus Bonn και στις βόρειες περιοχές το αξίωμα κλάδου του Bundesrat (Άνω Βουλή). Οι νότιες πτέρυγες έγιναν μέρος των Γερμανικών γραφείων για τα Ηνωμένα Έθνη το 2008. Το πρώην Κτήριο του Ράιχσταγκ φιλοξενούσε μια ιστορική έκθεση (Fragen an die deutsche Geschichte) και υπηρέτησε περιστασιακά ως συνεδριακό κέντρο. Το κτήριο του Ράιχσταγκ χρησιμοποιήθηκε επίσης περιστασιακά ως τόπος συναντήσεως για τις συνεδριάσεις του Bundestag και της Bundesversammlung (Ομοσπονδιακή Συνέλευση), το σώμα που εκλέγει τον Ομοσπονδιακό Πρόεδρο της Γερμανίας. Ωστόσο οι Σοβιετικοί αντέδρασαν σθεναρά ενάντια στη χρήση του Ράιχσταγκ από θεσμούς της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και προσπάθησαν να διαταράξουν τις συνεδριάσεις κάνοντας πτήσεις κοντά στο κτήριο. Πολιτικά της Γερμανίας Bundesrat Επίσημη ιστοσελίδα Βάση δεδομένων για τις γερμανικές εκλογές Η επίσημη ιστοσελίδα της Μπούντεσταγκ στα ελληνικά Κατανομή των εξουσιών

Το Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο της Γερμανίας, γνωστό διεθνώς με την γερμανική του ονομασία ως Μπούντεσταγκ (γερμανικά Bundestag, προφέρεται: [bʊndəstaːk], επίσης γνωστό ως Ομοσπονδιακή Συνεδρίαση ή Ομοσπονδιακή Βουλή) είναι ομοσπονδιακό νομοθετικό σώμα στη Γερμανία. Πρακτικά η Γερμανία κυβερνάται από ένα διθάλαμο νομοθετικό σώμα, στο οποίο το Bundestag λειτουργεί ως η Κάτω Βουλή και το Μπούντεσρατ (Ομοσπονδιακό Συμβούλιο) ως η Άνω Βουλή. Το Μπούντεσταγκ ιδρύθηκε με τον Γερμανικό Βασικό Νόμο του 1949, ως διάδοχος του προγενέστερου Ράιχσταγκ. Σημερινή Πρόεδρος του Bundestag είναι η Μπέρμπελ Μπας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BA

Μπας-Τερ

Η πόλη ιδρύθηκε το 1643, στο ορεινό τμήμα της Μπας-Τερ, ένα από τα δύο νησιά που αποτελούν τη Γουαδελούπη. Καταστράφηκε πολλές φορές ως συνέπεια των αγγλο-γαλλικών πολέμων. Κύριο αξιοθέατο της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός των Αγίων Πέτρου και Παύλου, ένα κτίριο του 19ου αιώνα το οποίο έχει μια αξιοσημείωτη γκρι πέτρα που τονίζεται όμορφα από τα λευκά αγάλματα. Πολλά άλλα κτίρια αποικιακής αρχιτεκτονικής, η κεντρική πλατεία και το Le Jardin Pichon, το πάρκο που συνορεύει προς τα νότια με το Ζωολογικό και το Βοτανικό Πάρκο. Πληροφορίες καιρού για την Μπας-Τερ

Η Μπας-Τερ (γαλλικά: Basse-Terre, γουαδελουπιανό κρεόλ: Bastè) είναι η πρωτεύουσα της υπερπόντιας περιοχής της Γουαδελούπης στη Γαλλία, η οποία βρίσκεται εντός του νησιωτικού συμπλέγματος των Μικρών Αντίλλων. Η πόλη της Μπας-Τερ βρίσκεται στο νησί Μπας-Τερ, στο νοτιοδυτικό άκρο της Γουαδελούπης. Η Μπας-Τερ είναι η διοικητική πρωτεύουσα της Γουαδελούπης με 12.748 κατοίκους το 2007 και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%82-%CE%A4%CE%B5%CF%81

Κάρολος της Βουργουνδίας

Από μικρός έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον τόσο στην μελέτη, όσο και στις πολεμικές ασκήσεις. . Η Αυλή του πατέρα του ήταν η πιο φημισμένη σε ολόκληρη την Ευρώπη σαν κέντρο τεχνών και εμπορίου· ο Φίλιππος κατόρθωσε να ενώσει όλες τις επαρχιακές περιοχές σε ένα κράτος· την ίδια πολιτική συνέχισε και ο Κάρολος. Νυμφεύτηκε στον πρώτο γάμο του την Αικατερίνη των Βαλουά, κόρη του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας. Η πρώτη σύζυγός του ήταν 5 χρόνια μεγαλύτερη από τον ίδιο τον Κάρολο· αυτή απεβίωσε 18 ετών, χωρίς να αποκτήσουν παιδιά (1446). Ύστερα από 8 χρόνια χηρείας, ερωτεύτηκε την εξαδέλφη του, κόρη του δούκα της Υόρκης (1454), αλλά σύμφωνα με τη Συνθήκη του Αρράς (1435) ήταν υποχρεωμένος να νυμφευτεί μονάχα Γαλλίδα πριγκίπισσα. Ο πατέρας του επέλεξε την Ισαβέλλα της Βουρβόνης, κόρη του Καρόλου Α΄ δούκα του Μπουρμπόν (μακρινού εξαδέλφου τού Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας) και της Αγνής, αδελφής του Φιλίππου Γ΄ του Καλού. Επέζησε μόνο μία κόρη τους, η: Μαρία 1457-1482, που παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό Α΄ των Αψβούργων αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Γερμανίας.Αυτή έγινε αργότερα διάδοχος των κτήσεων του πατέρα της· η δεύτερη σύζυγός του πέθανε το 1465. Είχε καλές οικογενειακές σχέσεις με τον κουνιάδο του δελφίνο Λουδοβίκο, στον οποίο πρόσφερε άσυλο, όταν εκείνος βρισκόταν σε σύγκρουση με τον πατέρα του (1456), αλλά όταν έγινε βασιλιάς ως Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας συνέχισε την ίδια πολιτική με τον Κάρολο Ζ΄. Ο Κάρολος έβλεπε με φόβο την αγορά πόλεων από το Λουδοβίκο ΙΑ΄, τις οποίες ο πατέρας εκείνου βασιλιάς Κάρολος Ζ΄ είχε παραχωρήσει στον δικό του πατέρα Φίλιππο Γ΄ με την Συνθήκη του Αρράς (1435). Όταν ο πατέρας του Φίλιππος Γ΄ αρρώστησε και τού επέτρεψε να ασκήσει εξουσία, ο Κάρολος άρχισε μακρά διαμάχη με τον Λουδοβίκο ΙΑ΄. Του προσφέρθηκε ως τρίτη σύζυγος η κόρη του Λουδοβίκου ΙΑ΄, η Άννα του Μπωζέ, αλλά ο ίδιος προτίμησε να νυμφευτεί τη Μαργαρίτα της Υόρκης, κόρη του Ριχάρδου δούκα της Υόρκης, παραβιάζοντας τη Συνθήκη του Αρράς. Ο νέος γάμος εορτάστηκε πανηγυρικά το καλοκαίρι του 1468 στη Μπρυζ. Το ζεύγος δεν απέκτησε παιδιά· η νέα του σύζυγος είχε μία θετή κόρη, τη Μαρία. Η Μαργαρίτα επέζησε τού συζύγου της και πήρε τον τίτλο της δούκισσας της Βουργουνδίας, σε αντίθεση με τις δυο πρώτες συζύγους του, που απεβίωσαν πριν ο Κάρολος διαδεχτεί τον πατέρα του, παραμένοντας αυτές μόνο με τον τίτλο της κόμισσας του Σαρολέ. Τον Απρίλιο του 1465 ο Φίλιππος παρέδωσε την εξουσία στον Κάρολο, που συνέχισε το καλοκαίρι τον πόλεμο κατά του Λουδοβίκου ΙΑ΄. Ο Κάρολος τραυματίστηκε στην Μάχη του Μοντλερί (Ιούλιος 1465)· αυτό δεν απέτρεψε ούτε τον βασιλιά να ξαναμπεί στο Παρίσι, ούτε στον Κάρολο να εγγυηθεί μία αποφασιστική νίκη. Ο δούκας επέτυχε στις 4 Οκτωβρίου 1465 πιέζοντας τον Λουδοβίκο ΙΑ΄ να υπογράψει την Συνθήκη του Κονφλάν, σύμφωνα με την οποία απέκτησε τις κομητείες της Βουλώνης, του Γκιν και πολλές άλλες περιοχές. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, η σύζυγός του Ισαβέλλα απεβίωσε αιφνίδια· αυτό επέτρεψε σαν μέρος των διαπραγματεύσεων με τον βασιλιά Λουδοβίκο ΙΑ΄ να συμφωνηθεί ο γάμος του με την μικρή κόρη τού βασιλιά Άννα, με προίκα την Καμπανία και το Ποντιέ. Η επανάσταση της Λιέγης ενάντια στον πατέρα του, τον κουνιάδο του Λουδοβίκο των Βουρβόνων επίσκοπο της Λιέγης και η επιθυμία του να τιμωρήσει την πόλη Ντινάν έστρεψε το ενδιαφέρον του στις Γαλλικές υποθέσεις. Το Ντινάν είχε διαδώσει ψευδή φήμη ότι ο Κάρολος σκοτώθηκε στη μάχη του Μοντλερί, καίγοντας ένα ομοίωμά του και ότι ο ίδιος είναι ο μνόθος γιος της Ισαβέλλας και του Ιωάννη του Έινσμπουργκ, πρώην επισκόπου Λιέγης που απεβίωσε το 1455. Ο Κάρολος εξοργισμένος για την προσβολή στην μητέρα του, βάδισε τον Αύγουστο του 1466 κατά του Ντινάν, με επιθυμία να κυριεύσει την πόλη και να σφαγιάσει όλους τους κατοίκους της, αλλά συνθηκολόγησε με τον επίσκοπο της Λιέγης. Μετά το τέλος τού πατέρα του (1467), νέες εχθρότητες άρχισαν με τον επίσκοπο της Λιέγης· ο Κάρολος τον νίκησε και εισήλθε στην πόλη γκρεμίζοντας τα τείχη. Ανήσυχος για τις επιτυχίες του νέου δούκα, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ΄ ζήτησε συνάντηση με τον Κάρολο. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ο Κάρολος πληροφορήθηκε για νέα επανάσταση στην επισκοπή της Λιέγης, την οποία είχε υποκινήσει ο ίδιος ο βασιλιάς. Μετά από τέσσερις ημέρες διαπραγματεύσεων ήρθε σε συμφωνία με τον Λουδοβίκο ΙΑ΄, υπό τον όρο ότι θα τον υποστηρίξει στην κατάπνιξη της εξέγερσης. Η πόλη τελικά κυριεύθηκε με σφαγή των κατοίκων της, χωρίς την επέμβαση του Λουδοβίκου ΙΑ΄. Στη λήξη της ετήσιας ειρήνης μετά την Συνθήκη του Περόν, ο βασιλιάς κατηγόρησε τον Κάρολο για προδοσία, καλώντας τον να εμφανιστεί στο Κοινοβούλιο και κυριεύοντας μερικές πόλεις του (1471). Ο δούκας απάντησε συγκεντρώνοντας μεγάλο στρατό με την άλωση την Νελ και την σφαγή όλων των κατοίκων της, απέτυχε όμως να κυριεύσει το Μπωβέ και επέστρεψε χωρίς να έχει επιτύχει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Οι στόχοι του Καρόλου δεν ήταν τόσο η μεγαλοπρέπεια και η πολυτέλεια της αυλής του, κάτι που ήταν στόχος του πατέρα του, αλλά η πολιτική και στρατιωτική οργάνωση του δουκάτου: δημιούργησε ισχυρό, πειθαρχημένο στρατό με Άγγλους και Γάλλους μισθοφόρους. Δεν έχασε ποτέ την ευκαιρία να επεκτείνει τη δύναμή του· ο αρχιδούκας Σιγισμούνδος της Αυστρίας τού πώλησε το Φερέτ και την Αλσατία (1469). Ο γαμπρός του Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας, που ανατράπηκε από τους ευγενείς του τον Οκτώβριο του 1470 βρήκε καταφύγιο σε αυτόν· τον επόμενο Μάρτιο με Βουργουνδική υποστήριξη ο Εδουάρδος Δ΄ επανήλθε στον Αγγλικό θρόνο. Επόμενος στόχος του ήταν το ανεξάρτητο Βασίλειο της Βουργουνδίας: ζήτησε από τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Γ΄ να τον αναγνωρίσει και να τον στέψει βασιλιά, αλλά ο αυτοκράτορας έφυγε αιφνίδια τον Σεπτέμβριο του 1473, δυσαρεστημένος από τη στάση του δούκα. Διαφώνησε στις διαπραγματεύσεις με τον αρχιδούκα Σιγισμούνδο της Αυστρίας, όταν αρνήθηκε να επιστρέψει την Αλσατία και το καθοριζόμενο ποσό. Οι Ελβετοί ήθελαν την ελευθερία των πόλεων του Άνω Ρήνου από τον τύραννο Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης, με τον οποίο διαφώνησε για την κατοχή της Λωρραίνης· πολλοί εχθροί ενώθηκαν μαζί του με την υποστήριξη του μεγάλου αντιπάλου του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΑ΄. Απέτυχε να προστατέψει τον ευγενή του αρχιεπίσκοπο της Κολωνίας από επανάσταση εναντίον του, σπαταλώντας 10 μήνες στην πολιορκία της μικρής πόλης Νες στον Ρήνο. Τελικά με την προσέγγιση του αυτοκρατορικού στρατού έλυσε την πολιορκία· είχε μία επιτυχία στη Λωρραίνη, όταν κυρίευσε το Νανσύ τον Νοέμβριο του 1475. Από το Νανσύ βάδισε κατά της Ελβετίας, αλλά υπέστη ταπεινωτική ήττα στη μάχη του Γκραντσόν από τον Ελβετικό στρατό και υποχώρησε, αφήνοντας τα στρατεύματά του στα χέρια των συμμάχων του (1476). Σχημάτισε νέο στρατό 30.000 ανδρών και επιτέθηκε στο Μοράτ. Αλλά και πάλι υπέστη ταπεινωτική ήττα από τους Ελβετούς, που είχαν την συμπαράσταση και τού εχθρού του Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης. Το ένα τρίτο τού στρατού του σκοτώθηκε και οι περισσότεροι πνίγηκαν στη γειτονική λίμνη, όταν επιχείρησαν να την περάσουν προκειμένου να σωθούν (Ιούνιος 1476). Συγκέντρωσε ξανά νέο στρατό και ετοιμάστηκε για νέα έφοδο στο Νανσύ, προκειμένου να πολεμήσει τις ενωμένες δυνάμεις Ελβετίας-Λωρραίνης. Έχοντας χάσει το μεγαλύτερο μέρος τού στρατού του από το ψύχος, έμεινε μόνο με μερικές χιλιάδες άνδρες· στο πεδίο της μάχης σκοτώθηκαν όλοι σχεδόν, και ο ίδιος. Το πτώμα του βρέθηκε μερικές ημέρες αργότερα κατασπαραγμένο από τα όρνια και αναγνωρίστηκε από τις ουλές του· τάφηκε αρχικά στην δουκική εκκλησία της Νανσύ από τον Ρενέ Β΄ της Λωρραίνης. Το 1550 ο δισεγγονός του αυτοκράτορας Κάρολος Ε΄ της Γερμανίας έκανε παραγγελία να τον μεταφέρουν στη Μπρυζ, δίπλα από τον τάφο της κόρης του Μαρίας Ο γιος του Καρόλου Ε΄, ο Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας, παρήγγειλε να κατασκευάσουν ένα μαυσωλείο Αναγεννησιακού ρυθμού επάνω από τον τάφο του (1562), το οποίο υπάρχει και σήμερα. Οι ανασκαφές στον τάφο τους το 1979 βρήκαν τα λείψανα της Μαρίας, αλλά όχι του Καρόλου. Άφησε μια 19χρονη κόρη, τη Μαρία της Βουργουνδίας, την οποία μπορούσε να παντρέψει με κάποιον από τους γιους τού βασιλιά Λουδοβίκου ΙΑ΄ ή του αυτοκράτορα. Μία απόπειρα έγινε με τον γιο του αυτοκράτορα, τον Μαξιμιλιανό Α΄, πριν το τέλος του. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ ήθελε να κατακτήσει στρατιωτικά την περιοχή και όχι με συνοικέσιο. Τελικά ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Γ΄' των Αψβούργων κατέλαβε την περιοχή και την εξασφάλισε στον γιο του, μέλλοντα αυτοκράτορα Μαξιμιλιανό Α΄. Νυμφεύτηκε το 1440 την Αικατερίνη των Βαλουά, κόρη του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας. Δεν απέκτησαν απογόνους και η Αικατερίνη απεβίωσε το 1446. Ο Κάρολος έκανε δεύτερο γάμο το 1454 με την εξαδέλφη του Ισαβέλλα της Βουρβόνης, κόρη του Καρόλου Α΄ δούκα του Μπουρμπόν και είχε τέκνο: Μαρία 1457-1482, παντρεύτηκε τον Μαξιμιλιανό Α΄ των Αψβούργων, αρχιδούκα της Αυστρίας και βασιλιά της Γερμανίας.Η Ισαβέλλα απεβίωσε το 1465 και το 1468 ο Κάρολος νυμφεύτηκε για τρίτη φορά, με τη Μαργαρίτα της Υόρκης, κόρη του Ριχάρδου δούκα της Υόρκης. Δεν είχαν παιδιά. http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=6494 https://web.archive.org/web/20070823231311/http://www.1911encyclopedia.org/Charles_the_Bold https://web.archive.org/web/20071025030911/http://bible.tmtm.com/wiki/Burgundy_(Catholic_Encyclopedia) http://www.newadvent.org/cathen/03068a.htm Richard Vaughan, Charles the Bold: The Last Valois Duke of Burgundy. London, Longman Group Ltd., 1973

Ο Κάρολος ο Ριψοκίνδυνος (γαλλ. Charles le Téméraire, 10 Νοεμβρίου 1433 - 5 Ιανουαρίου 1477) από τον Οίκο των Βαλουά ήταν δούκας της Βουργουνδίας, κόμης της Βουργουνδίας, της Φλάνδρας, του Αινώ και του Αρτουά (1467 - 1477). Ήταν γιος και διάδοχος του δούκα Φιλίππου Γ΄ του Καλού και της Ισαβέλλας των Αβίς, κόρης τού Ιωάννη Α΄ της Πορτογαλίας. Ο Κάρολος ήταν ο τελευταίος άρρηνν δούκας της Βουργουνδίας από τον Οίκο των Βαλουά. Την εποχή που ήταν ακόμα διάδοχος, είχε τον τίτλο του κόμη του Σαρολέ· μετά τον θάνατο του πατέρα του οικειοποιήθηκε όλους τους τίτλου,ς ανάμεσά τους και του μεγάλου δούκα της Δύσης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1%CF%82

Φέστους Μογκάε

Γεννήθηκε στις 21 Αυγούστου του 1939. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και έπειτα εργάστηκε ως δημόσιος υπάλληλος. Εργάστηκε στο ΔΝΤ και για την Τράπεζα της Μποτσουάνας. Το 1992 έγινε αντιπρόεδρος. Διαδέχθηκε την 1η Απριλίου 1998 τον Σερ Κετουμίλε Μαζίρε στο ύπατο αξίωμα της χώρας. Ανάμεσα στις άλλες υποσχέσεις του είναι και η εξάλειψη του AIDS στη χώρα του μέχρι το 2016.Στις 14 Ιουλίου του 2007 ο Μογκάε ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παραιτηθεί σε εννέα μήνες οπότε τον διαδέχθηκε ο αντιπρόεδρος, Ίαν Χάμα. Ο Χάμα ορκίστηκε Πρόεδρος την 1η Απριλίου 2008.

Ο Φέστους Μοχάε (Festus Moghae, 1939-) είναι πολιτικός, Πρόεδρος της Μποτσουάνας από το 1998 ως το 2008. Τον Οκτώβριο του 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Ιμπραχίμ για τη σωστή διακυβέρνηση της χώρας του όσο ήταν πρόεδρος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82_%CE%9C%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CE%AC%CE%B5

Νότια Τζακάρτα

Η Νότια Τζακάρτα υποδιαιρείται σε δέκα συνοικίες (kecamatan), που αναφέρονται παρακάτω με τις περιοχές και τους πληθυσμούς τους στην απογραφή του 2010 και σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις στα μέσα του 2019: Τις ημέρες που ακολούθησαν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Νότια Τζακάρτα σχεδιάστηκε να γίνει πόλη-δορυφόρος (ειδικά η περιοχή Κεμπαγιοράν Μπαρού) και χρησιμοποιώντας την ανατολίτικη ιδέα. Αυτή η περιοχή περιλαμβάνει επίσης ορισμένα βιομηχανικά κέντρα για διαφορετικούς τύπους εμπορευμάτων. Η Νότια Τζακάρτα είναι μια ευημερούσα διοικητική πόλη σε σύγκριση με τις άλλες, με πολλές κατοικίες μεσαίας προς ανώτερης τάξης και μεγάλα επιχειρηματικά κέντρα. Η Νότια Τζακάρτα έχει τον υψηλότερο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης από όλες τις διοικητικές πόλεις της Τζακάρτα, με δείκτη 0,833.Μεγάλο μέρος της κεντρικής επιχειρηματικής περιοχής είναι συγκεντρωμένο στο Σετιαμπούντι της Νότιας Τζακάρτα, όπως η Κεντρική Επιχειρηματική Περιοχή Σουντίρμαν (ΚΕΠΣ) στο Σεναγιάν του Κεμπαγιοράν Μπαρού. Αρχικά, η ΚΕΠΣ ήταν πάροχος υπηρεσιών και επενδύσεων σε ακίνητα, αλλά σήμερα γίνεται η πιο ολοκληρωμένη περιοχή μικτής χρήσης στην Ινδονησία. Κατάλογος περιοχών της Τζακάρτα, συμπεριλαμβανομένης της Νότιας Τζακάρτα. Αρχειοθετήθηκε 2013-08-20 στο Wayback Machine. (ινδονησιακά)

Η Νότια Τζακάρτα (ινδονησιακά: Jakarta Selatan) είναι μία από τις πέντε διοικητικές πόλεις (kota administrasi) που αποτελούν την Περιφέρεια Ειδικής Πρωτεύουσας της Τζακάρτα της Ινδονησίας. Η Νότια Τζακάρτα δεν είναι αυτοδιοικούμενη και δεν έχει δημοτικό συμβούλιο, ως εκ τούτου δεν χαρακτηρίζεται ως κανονικός δήμος. Είχε πληθυσμό 2.062.232 κατοίκων στην απογραφή του 2010 και 2.226.812 στην απογραφή του 2020, και είναι η τρίτη πιο πυκνοκατοικημένη μεταξύ των πέντε διοικητικών πόλεων της Τζακάρτα, μετά την Ανατολική Τζακάρτα και τη Δυτική Τζακάρτα. Το διοικητικό κέντρο βρίσκεται στο Κεμπαγιοράν Μπαρού. Η Νότια Τζακάρτα οριοθετείται από την Κεντρική Τζακάρτα στα βόρεια, την Ανατολική Τζακάρτα στα ανατολικά, το Ντεπόκ στα νότια, τη Δυτική Τζακάρτα στα βορειοδυτικά και από τις πόλεις Τανγκεράνγκ και Νότιο Τανγκεράνγκ στα δυτικά.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B9%CE%B1_%CE%A4%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B1

120 Λάχεσις

Η διάμετρος της Λάχεσης υπολογίσθηκε σε 174,1 χλμ., ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 5,5 τετράκις εκατομμύρια τόνους. Η μέση επιτάχυνση της βαρύτητας στον ισημερινό της Λάχεσης εκτιμάται σε 4,87 cm/sec² (201 φορές ασθενέστερη από την αντίστοιχη γήινη), ενώ η μέση ταχύτητα διαφυγής υπολογίζεται σε 92,0 m/sec (331 χιλιόμετρα την ώρα). Ο φασματικός τύπος της Λάχεσης είναι C (ανθρακούχος). Το ακριβές άλβεδό της είναι άγνωστο, ενώ η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 115 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν. Η Λάχεσις περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 46 ώρες και 33 λεπτά, μία πολύ αργή περιστροφή για αστεροειδή. Τροχιά από το JPL (Java) / Εφημερίδα

Η Λάχεσις (Lachesis) είναι ένας πολύ μεγάλος και σκουρόχρωμος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 7,75. Ανακαλύφθηκε το 1872 από τον Γάλλο αστρονόμο Αλφόνς Μπορελλύ, που παρατηρούσε από τη Μασσαλία, και πήρε το όνομα της μιας από τις τρεις Μοίρες της ελληνικής μυθολογίας. Η μοναδική επιπρόσθηση αστέρα από τη Λάχεσι παρατηρήθηκε στις νοτιοδυτικές ΗΠΑ το 1999.

https://el.wikipedia.org/wiki/120_%CE%9B%CE%AC%CF%87%CE%B5%CF%83%CE%B9%CF%82

Μιτροβίτσα

Το όνομά της το πήρε από τη σλάβικη παραφθορά του ονόματος του Αγίου Δημητρίου από μία εκκλησία που υπήρχε από τον 14ο αιώνα.Την περίοδο από 1981 έως 1991 ονομαζόταν Τίτοβα Μιτρόβιτσα από το όνομα του στρατάρχη Τίτο της σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας. Η πόλη δημιουργήθηκε περίπου τον 14ο αιώνα και η πρώτη αναφορά σε αυτή γίνεται το 1455. Παρέμεινε μια μικρή πόλη μέχρι την ανακάλυψη μεταλλευμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου των οποίων η εκμετάλλευση ώθησε την πόλη σε γρήγορη ανάπτυξη με αποτέλεσμα να γίνει μια από τις σημαντικότερες πόλεις στη Σερβία. Η πόλη το 1999, όταν άρχισε ο πόλεμος του Κοσόβου, είχε 116.500 κατοίκους. Η πόλη καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου. Μετά τη λήξη του πολέμου η πόλη έγινε ένα από τα σύμβολα της διαίρεσης του Κοσόβου. Για ένα διάστημα μετά το πόλεμο τις γέφυρες στο ποταμό Ιμπάρ φυλούσαν δυνάμεις της KFOR ώστε να αποφευχθούν οι συγκρούσεις. Η πόλη έχει γίνει θέατρο πολλών συγκρούσεων ανάμεσα σε Αλβανούς και Σέρβους, όπως το 2004 με συνολικά 19 νεκρούς, με την ύπαρξη εξτρεμιστικών ομάδων και στις δύο πλευρές. Στην πόλη στεγάζεται προσωρινά από το 2001 το Πανεπιστήμιο της Πρίστινα καθώς κατά τη διάρκεια του πολέμου καθηγητές και φοιτητές που διδάσκονταν στα σερβικά εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους. Το πανεπιστήμιο αρχικά μεταφέρθηκε στο Κρούσεβατς και σε άλλες πόλεις και το 2001 με απόφαση της σερβικής κυβέρνησης η έδρα του πανεπιστημίου μεταφέρθηκε στη Μιτροβίτσα. Σήμερα στο πανεπιστήμιο φοιτούν περίπου 10.000 φοιτητές. Βόρεια Μιτρόβιτσα Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Mitrovica, Kosovo στο Wikimedia Commons

Η Μιτροβίτσα (αλβανικά: Mitrovicë) ή Μιτρόβιτσα (σερβικά: Косовска Митровица / Kosovska Mitrovica) είναι πόλη και δήμος στο Κοσσυφοπέδιο. Ο δήμος το 2018 είχε 81.000 κατοίκους, από τους οποίους υπολογίζεται ότι 45.000 κατοικούν στην πόλη. Η μεγαλύτερη εθνική ομάδα στην πόλη είναι οι Αλβανοί και ακολουθούν οι Σέρβοι, οι οποίοι είναι συγκεντρωμένοι στο βόρειο τμήμα της πόλης. Η Βόρεια Μιτρόβιτσα είναι η de facto πρωτεύουσα του βόρειου Κοσόβου. Η πόλη βρίσκεται σε μια κοιλάδα την οποία διαρρέει ο ποταμός Ιμπάρ, ο οποίος διχοτομεί την πόλη, και ο ποταμός Σίτνικα. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 508 μέτρων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1

Πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας

Σύμφωνα με το Σύνταγμα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας ο Πρόεδρος εκπροσωπεί τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας και εκφράζει την ενότητά της. Δεδομένου ότι η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας λειτουργεί ως κοινοβουλευτικό σύστημα, ο πρόεδρος έχει πολύ περιορισμένες αρμοδιότητες. Έχει τη δύναμη να: Προτείνει πρωθυπουργό στην Εθνική Συνέλευση, Προτείνει ένα πρόεδρο και δικαστές για το Συνταγματικό Δικαστήριο, κατόπιν προτάσεως του Ανώτατου Δικαστικού και Εισαγγελικού Συμβουλίου, στην Εθνική Συνέλευση, · Δηλώσει νόμους με διάταγμα, Να δώσει χάρη, Να παράσχει παράσημα και αναγνωρίσεις όπως καθορίζεται από νόμο, και να διαχειριστεί άλλα καθήκοντα σύμφωνα με το Σύνταγμα.Εάν η Εθνοσυνέλευση δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει συνάντηση λόγω έκτακτης ανάγκης, ο Πρόεδρος, αφού λάβει γνώμη από την Κυβέρνηση, δηλώνει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και διατάσσει μέτρα για την εξάλειψη της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Ο πρόεδρος, με δική του πρωτοβουλία ή κατόπιν πρότασης της κυβέρνησης, δηλώνει νόμους από τη δικαιοδοσία της Εθνοσυνέλευσης κατά τη διάρκεια πολέμου ή άμεσης απειλής πολέμου. Οι νόμοι πρέπει να υποβληθούν για επιβεβαίωση από την Εθνοσυνέλευση την ίδια στιγμή που η Συνέλευση μπορεί να έχει μια συνεδρίαση.Ο πρόεδρος μπορεί να ζητήσει από την κυβέρνηση να εκφράσει τη στάση της σχετικά με ορισμένα θέματα για τη σημασία για τη Δημοκρατία, να καλέσει μια συνεδρίαση της κυβέρνησης ή να θέσει τα ζητήματα της αρμοδιότητας της κυβέρνησης σε μια ατζέντα. Κατάλογος Προέδρων της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας Προεδρία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης Πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης

Ο Πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (σερβοκροατικά: Предсједник Републике Српске/Predsjednik Republike Srpske) είναι η ανώτατη εκτελεστική εξουσία στη Σερβικής Δημοκρατία της Βοσνίας, μια οντότητα στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Είναι μία από τις εκτελεστικές αρχές, μαζί με την κυβέρνηση της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας. Ο πρόεδρος της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας εκλέγεται απευθείας για θητεία τεσσάρων ετών, μαζί με δύο αντιπροέδρους από διαφορετικά συστατικά έθνη (Σέρβοι, Κροάτες και Βόσνιοι). Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να προέρχεται από ένα συνιστών έθνος ταυτόχρονα. Η κατοικία του προέδρου βρίσκεται στη Μπάνια Λούκα. Ο πρώτος πρόεδρος ήταν ο Ράντοβαν Κάραντζιτς του Σερβικού Δημοκρατικού Κόμματος, ο οποίος εξελέγη στη θέση το 1992, ο οποίος ηγήθηκε της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας και ο οποίος αργότερα καταδικάστηκε σε 40 χρόνια φυλάκισης για γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ο πρόεδρος Μίλοραντ Ντόντικ της Συμμαχίας Ανεξάρτητων Σοσιαλδημοκρατών ανέλαβε το αξίωμα το 2010.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B5%CF%81%CE%B2%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82_%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%92%CE%BF%CF%83%CE%BD%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ερέτρια

Η Ερέτρια βρίσκεται στην κεντρική Εύβοια, 19 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Χαλκίδας, επί του νότιου Ευβοϊκού κόλπου. Βρίσκεται στο δυτικό άκρο μιας μικρής πεδιάδας, στην οποία βρίσκεται επίσης η κωμόπολη Αμάρυνθος. Η πεδιάδα οριοθετείται από το όρος Βουδόχη στα δυτικά, το όρος Όλυμπος στα ανατολικά, και τη θάλασσα στα νότια. Βόρεια από το λιμάνι της Ερέτριας βρίσκεται η αρχαία ακρόπολη, ένας ασβεστολιθικός λόφος ύψους 123 μέτρων.Κοντά στο λιμάνι της Ερέτριας βρίσκονται δύο μικρά νησιά, το Πεζονήσι ή «νησί των Ονείρων», το οποίο συνδέεται με τη στεριά με γέφυρα και η Αγία Τριάδα. Τα πρώτα σημάδια ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή εμφανίζονται κατά την Νεολιθική περίοδο (3500-3000 π.Χ.), όμως δεν είναι σαφές αν υπήρξε εκείνη την εποχή οργανωμένος οικισμός. Η πρώτη βεβαιωμένη οργανωμένη εγκατάσταση τοποθετείται το διάστημα 3000-2000 π.Χ.. Κατά την ύστερη εποχή του Χαλκού (1600-1100 π.Χ.) ο οικισμός συρρικνώθηκε και την Γεωμετρική περίοδο καταλήφθηκε εντελώς. Η πόλη της κλασικής εποχής ιδρύθηκε περίπου τον 9ο αιώνα π.Χ., πιθανότατα ως το επίνειο του Λευκαντιού, 15 χιλιόμετρα δυτικότερα. Η ονομασία της πόλης προέρχεται από το: ἐρέτης (=κωπηλάτης). Αν και ο Στράβων σημειώνει ότι πρότερο όνομα της Ερέτριας ήταν Αρότρια. Το Λευκαντί πυρπολήθηκε το 825 π.Χ., κάτι που έδωσε τη δυνατότητα στην Ερέτρια να αναπτυχθεί σε τοπική δύναμη. Η πρώτη αναφορά στην Ερέτρια γίνεται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, που εμφανίζεται στον κατάλογο των πλοίων που εκστρατεύουν κατά της Τροίας (Τρωικός πόλεμος). Τον 8ο π.Χ. αιώνα, η Ερέτρια και η γειτονική Χαλκίδα, υπήρξαν οι πιο ακμάζουσες πόλεις της Εύβοιας. Η Ερέτρια έλεγχε την Άνδρο, την Τήνο και την Κέα στις Κυκλάδες. Επίσης κατείχε και τμήμα των απέναντι ακτών της Βοιωτίας. Οι Ερετριείς ίδρυσαν και αποικίες στην Νότια Ιταλία από κοινού με τους Χαλκιδείς: τις Πιθηκούσσες και την Κύμη. Όμως στα τέλη του 8ου αιώνα π.Χ. η Ερέτρια και η Χαλκίδα συγκρούστηκαν μεταξύ τους, αναμέτρηση που διήρκεσε αρκετές δεκαετίες. Ο ιστορικός Θουκυδίδης αναφέρει λεπτομέρειες από αυτή τη διαμάχη που έμεινε γνωστή ως Ληλάντιος πόλεμος, από το όνομα μιας μικρής πεδιάδας κοντά στην Ερέτρια. Οι Ερετριείς τελικά ηττήθηκαν και έχασαν πολλές από τις κτήσεις τους. Η Ερέτρια συνέχισε τον αποικισμό περιοχών στο βόρειο Αιγαίο Πέλαγος, στην Ιταλία και στη Σικελία. Το 499 π.Χ. με την Ιωνική Επανάσταση, υποστήριξαν μαζί με την Αθήνα τις πόλεις της Ιωνίας στην εξέγερσή τους κατά των Περσών. Μετά την αποτυχία της επανάστασης, ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος Α΄, θέλοντας να εκδικηθεί για αυτή την ενέργεια, πολιόρκησε και κατέστρεψε την πόλη κατά την Περσική εκστρατεία του Δάτη και του Αρταφέρνη το 490 π.Χ.. Κατά την καταστροφή της πόλης δεν έγιναν σεβαστοί ούτε οι ναοί της, καταστράφηκε ακόμη και ο μεγαλοπρεπής ναός του Απόλλωνα. Η Ερέτρια κτίστηκε ξανά και έλαβε μέρος και στην Μάχη των Πλαταιών με 600 οπλίτες (479 π.Χ.). Τον 5ο αιώνα π.Χ. ήταν μέρος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Το 446 π.Χ. όμως αποστάτησε από τη συμμαχία, αλλά τελικά επανήλθε. Κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο οι Ερετριείς ήταν σύμμαχοι των Αθηναίων κατά των Σπαρτιατών. Το 411 π.Χ. έλαβε μέρος η λεγόμενη μάχη της Ερέτριας στην περιοχή, μεταξύ Αθηναίων και Σπαρτιατών, μετά τη μάχη όλες οι πόλεις της Εύβοιας επαναστάτησαν κατά του αθηναϊκού ζυγού. Μετά τη νίκη της Σπάρτης, το 404 π.Χ., η Αθήνα σταδιακά επανέκαμψε και εγκαθίδρυσε και πάλι ηγεμονικό ρόλο στην περιοχή της Εύβοιας, η οποία ήταν πλούσια σε σιτηρά. Οι Ερετριείς επαναστάτησαν και πάλι το 349 π.Χ.. Το 343 π.Χ. ο Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας είχε την πόλη υπό τον έλεγχό του, αλλά το 341 π.Χ. ο Αθηναίος στρατηγός Δημοσθένης, την υπέταξε. Μετά την Μάχη της Χαιρώνειας (338 π.Χ.), όπου ο Φίλιππος νίκησε τον συνασπισμένο στρατό Αθηναίων και Θηβαίων, σήμανε και το οριστικό τέλος της Ερέτριας ως σημαντική πόλη-κράτος. Η πόλη εξακολουθούσε να υφίσταται ως μικρή επαρχιακή κωμόπολη. Το 198 π.Χ. λεηλατήθηκε από τους Ρωμαίους και το 87 π.Χ. καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των Μιθριδατικών Πολέμων και τελικά ερημώθηκε. Η σύγχρονη κωμόπολη ιδρύθηκε το 1824, μετά το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης και την καταστροφή των Ψαρών τον Ιούνιο του 1824, όταν ήλθαν στην περιοχή επιζώντες από τα Ψαρά, οι οποίοι της έδωσαν το όνομα Νέα Ψαρά. Στην Γ΄ Εθνοσυνέλευση (1826-1827) οι Ψαριανοί ζήτησαν με καθυστέρηση να καθοριστεί τόπος προσφυγικού συνοικισμού τους. Έχοντας εξασφαλίσει στην πράξη τον χώρο της μόνιμης τους εγκατάστασης στην Αίγινα δεν πιέζονταν, όπως άλλοι. Στο αίτημα των προσφύγων ανταποκρίθηκε η κυβέρνηση (επί βαυαροκρατίας) το 1836. Και πρωτύτερα είχαν γίνει κρατικές παρεμβάσεις για την δημιουργία συνοικισμού Ψαριανών στην Ερέτρια, αλλά δεν απέδωσαν, περισσότερο λόγω διαφωνιών για την θέση και την διανομή των οικοπέδων. Δινόταν για οικοδόμηση όλη η παραθαλάσσια περιοχή της Ερέτριας και παρεχόταν στον δήμο Ψαριανών το δικαίωμα να διαχειριστεί ελεύθερα την εθνική γη του συνοικισμού. Τη σχεδίαση της πόλης ανέλαβαν οι αρχιτέκτονες Σταμάτης Κλεάνθης και Έντουαρτ Σάουμπερτ το 1834. Το όνομα χρησιμοποιήθηκε σημαντικά στον 19ο αιώνα (η εκλογική περιφέρεια και οι βουλευτές ονομαζόταν «Νέων Ψαρών»), αλλά στη συνέχεια επικράτησε το όνομα Ερέτρια. Σήμερα είναι τουριστικό παραθαλάσσιο θέρετρο. Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν από τον 19ο αιώνα από τις αρμόδιες αρχαιολογικές υπηρεσίες, έφεραν στο φως πληθώρα πολύτιμων ευρημάτων αρχαίας εποχής που φιλοξενούνται -μαζί με άλλα της ευρύτερης περιοχής- στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Ερέτριας Αρχειοθετήθηκε 2021-09-28 στο Wayback Machine.. Σημαντικό μνημείο της Αρχαιότητας που διασώζεται και αξίζει να επισκεφθεί ο επισκέπτης, είναι το "Σπίτι με τα Μωσαϊκά", όπου μπορεί κανείς να θαυμάσει τα ψηφιδωτά. Η Ερέτρια σήμερα αποτελεί σημαντικό λιμένα πορθμειακής γραμμής με τον λιμένα Ωρωπού (Αττικής), και συνδέεται οδικώς με τη Χαλκίδα και νότια με το Αλιβέρι. Ως παραθαλάσσια πόλη διαθέτει ταβέρνες και πολλά σημεία ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Στην περιοχή βρίσκονται τέσσερα μικρά νησιά, το Κολοκύθι, το Νησί των Ονείρων, η Αγία Τριάδα και το Ασπρονήσι. Ο αρχαιολογικός χώρος βρίσκεται στο βόρειο άκρο της σύγχρονης πόλης, από όπου πολλά αξιόλογα ευρήματα εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης. ESAG – Eretria Ιστοσελίδα για τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην Ερέτρια Perseus – Eretria Συλλογή συνδέσμων σε εσωτερικά κείμενα και εικόνες για την αρχαία Ερέτρια Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού Αρχειοθετήθηκε 2009-08-23 στο Wayback Machine. Ελλάδος περιήγησις... Ερέτρια (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)

Η Ερέτρια είναι παραλιακή κωμόπολη της Εύβοιας, νοτιο-ανατολικά της Χαλκίδας, απέναντι από τις βόρειες ακτές τις Αττικής, στον Νότιο Ευβοϊκό κόλπο. Κατά την αρχαιότητα ήταν από τις σημαντικότερες πόλεις-κράτη του ελληνικού κόσμου (6ος-5ος αιώνας π.Χ.). Μετέπειτα όμως έπαψε να θεωρείται σημαντικός οικισμός και σταδιακά ερημώθηκε. Στα νεώτερα χρόνια, μετά την καταστροφή των Ψαρών (Ιούνιος 1824), ιδρύθηκε κωμόπολη στη θέση της αρχαίας πόλης αρχικά με το όνομα Νέα Ψαρά, αλλά μετά συνέχισε να αποκαλείται με το όνομα Ερέτρια. Έχει πληθυσμό 4.166 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Με τον οικισμό Γέροντα (4 κάτοικοι) και τα χωριά Μαγούλα (1.063 κάτοικοι) και Μαλακώντα (1.097 κάτοικοι) συναπαρτίζουν τη Δημοτική Κοινότητα Ερέτριας, με συνολικό πληθυσμό 6.330 κατοίκους. Ο δήμος Ερέτριας του προγράμματος Καποδίστριας ήταν δήμος του νομού Ευβοίας μέχρι το 2010. Μετά το 2011, παρέμεινε με το ίδιο όνομα, αλλά συνενώθηκε με τον Δήμο Αμαρυνθίων στο νέο Δήμο Ερέτριας, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1

Κάστρο του Ναζάκ

Το κάστρο είναι χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου που σχηματίζεται σε μία καμπή του ποταμού Αβερόν. Το εσωτερικό περίβλημα του κάστρου σχηματίζει ορθογώνιο σχήμα, με τη μεγαλύτερη πλευρά περίπου 40 μέτρα μήκος. Πύργοι υψώνονται στα νότια και βόρεια τείχη και σε κάθε γωνία του κάστρου, συμπεριλαμβανομένου ενός παλαιότερου τετράγωνου πύργου και ενός μεγάλου στρογγυλού κεντρικού πύργου, από όπου μπορούσε να συντονιστεί η άμυνα του κάστρου. Η πύλη προστατεύεται από πολεμίστρες και παρατηρητήριο. Το κάστρο έχει παγκόσμιο ρεκόρ με τις ύψους 6,80 μέτρων πολεμίστρες του, στενά ανοίγματα για ρίψη τόξων, που είχαν σχεδιαστεί ώστε να επιτρέπουν τη χρήση σε τρεις τοξότες ταυτόχρονα. Ένας μυστικός διάδρομος, κρυμμένος μέσα στα τείχη, συνδέει τους προμαχώνες με το παρεκκλήσι του κεντρικού πύργου. Η κατοχή αυτού του κάστρου, χτισμένο 200 μέτρα πάνω από τον ποταμό Αβερόν, εξασφάλιζε τον έλεγχο του ποταμού και της περιοχής. Το Ναζάκ συμμετείχε σε μεγάλα γεγονότα της γαλλικής ιστορίας: η πρώτη αγγλική κατοχή, η Σταυροφορία των Αλβιγηνών, ο Εκατονταετής Πόλεμος, η φυλάκιση στο κάστρο το 1307 μετά τη σύλληψή τους των Ναϊτών Ιπποτών, οι εξεγέρσεις των αγροτών και η Γαλλική Επανάσταση. Αφού χρησιμοποιήθηκε ως λατομείο πέτρας κατά τον 19ο αιώνα, το κάστρο σώθηκε από την οικογένεια Σιμπιέλ, η οποία το κατέχει και το άνοιξε στους επισκέπτες. Το κάστρο βρίσκεται στο Ναζάκ, ένα μεσαιωνικό χωριό της παλιάς περιοχής Ρουέργκ που συγκαταλέγεται στα 140 «Πιο όμορφα χωριά της Γαλλίας», και είναι ένα από το σύνολο 23 κάστρων στο νομό Αβερόν που περιλαμβάνονται στο τουριστικό δρομολόγιο ως Δρόμος των Κυρίων της Ρουέργκ.Το κάστρο έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο από το γαλλικό Υπουργείο Πολιτισμού από το 1925. Το κάστρο του Ναζάκ στην ιστοσελίδα του Γραφείου Τουρισμού του νομού Αβερόν (αγγλικά)

Το Κάστρο του Ναζάκ (Γαλλικά: Château de Najac) βρίσκεται στο Ναζάκ, στο νομό Αβερόν, στην Οξιτανία, στη νότια Γαλλία.Το κάστρο κατασκευάστηκε το 1253 από τους χωρικούς με εντολή του Αλφόνσου του Πουατιέ, αδελφού του Αγίου Λουδοβίκου, στη θέση ενός παλαιότερου κάστρου που χτίστηκε το 1100 από τον Βερτράνδο της Τουλούζης, γιο του Ραϋμόνδου Δ΄ της Τουλούζης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%AC%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%9D%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CE%BA

Κόνορ ΜακΓκρέγκορ

Ο Conor McGregor γεννήθηκε στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας στις 14 Ιουλίου του 1988. Γιός του Tony και της Margaret McGregor, μεγάλωσε στο Crumlin (Κρέμλιν) του Δουβλίνου οπού πήγε δημοτικό και γυμνάσιο στο εκπαιδευτικό ίδρυμα '' Coláiste de hÍde'' στην Τάλα της Ιρλανδίας. Εκεί ανέπτυξε το μεγάλο του πάθος για τον αθλητισμό, παίζοντας αρχικά ποδόσφαιρο. Σε μικρή ηλικία, έπαιξε στην ποδοσφαιρική ομάδα '' Lourdes Celtic''. Στα 12 του χρόνια, ο McGregor επίσης ξεκίνησε πυγμαχία στην αθλητική λέσχη του Κρέμλιν. Το 2006, ο McGregor μετακόμισε με την οικογένεια του στην περιοχή Lucan (Λόυκαν) του Δουβλίνου όπου και έβγαλε το λύκειο στο εκπαιδευτικό ίδρυμα ''Gaelcholáiste Coláiste Cois Life''. Στη συνέχεια, άρχισε να μαθαίνει τη δουλεία του υδραυλικού. Καθώς έμενε στο Λόυκαν, γνώρισε τον μελλοντικό αθλητή του UFC, Tom Egan, και σύντομα άρχισαν να προπονούνται μαζί στις μεικτές πολεμικές τέχνες. Στις 17 Φεβρουαρίου του 2007, σε ηλικία 19 ετών, ο McGregor έκανε το ντεμπούτο του στις μεικτές πολεμικές τέχνες σε μία ερασιτεχνική μάχη εναντία στον Kieran Campbell για το Irish Ring of Truth στο Δουβλίνο.Κέρδισε μέσω τεχνικού νοκ-άουτ (ΤΚΟ) στον πρώτο γύρο. Μετά τη μάχη, έγινε επαγγελματίας και υπέγραψε συμβόλαιο στο Irish Ring of Truth στο Δουβλίνο. Το 2008, ο McGregor ξεκίνησε να προπονείται στο γυμναστήριο ''Straight Blast' του Δουβλίνου υπό τις υποδείξεις του προπονητή του, John Kavanagh. Τον Νοέμβριο του 2017 ο McGregor δήλωσε ένοχος για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας στο Rathcoole, County Dublin. Του επιβλήθηκε πρόστιμο 400 ευρώ. Τον Νοέμβριο του 2018 δήλωσε ένοχος για υπερβολική ταχύτητα στο Kill, County Kildare, και του επιβλήθηκε πρόστιμο 1.000 ευρώ και απαγόρευση οδήγησης για έξι μήνες.Στις 22 Μαρτίου 2022, ο ΜακΓκρέγκορ συνελήφθη στο Δουβλίνο και κατηγορήθηκε για έξι αδικήματα οδήγησης, μεταξύ των οποίων δύο κατηγορίες για επικίνδυνη οδήγηση, ανασφάλιστη και χωρίς δίπλωμα οδήγησης, καθώς και για μη προσκόμιση των εγγράφων του. Το αυτοκίνητό του κατασχέθηκε από την Ιρλανδική αστυνομία. Αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση και του επιστράφηκε το αυτοκίνητό του. Θα παρουσιαστεί ενώπιον του περιφερειακού δικαστηρίου του Blanchardstown τον Απρίλιο του 2022 και αν καταδικαστεί, μπορεί να του επιβληθεί πρόστιμο έως 5.000 ευρώ ή φυλάκιση έξι μηνών ή και τα δύο. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Conor McGregor στο Wikimedia Commons

Ο Conor Anthony McGregor (Κόνορ Άντονι ΜακΓκρέγκορ - Συχνά αποκαλούμενος με το ψευδώνυμο του: ''The Notorious'') είναι Ιρλανδός αθλητής μεικτών πολεμικών τεχνών που έχει συμβόλαιο με το Ultimate Fighting Championship (UFC). Είναι ο πρωην πρωταθλητής Eλαφρών Βαρέων (Lightweight) του UFC, και πρώην πρωταθλητής στην κατηγορία φτερού (Featherweight) του UFC. Στη διάρκεια της καριέρας του, ο McGregor έχει αγωνιστεί στις κατηγορίες ελαφρών και ημιμεσαίων βαρών, καθώς και στην κατηγορία φτερού. Το 2008, ο McGregor ξεκίνησε την καριέρα του στις μεικτές πολεμικές τέχνες (ΜΜΑ) και, το 2012, κέρδισε το πρωτάθλημα κατηγορίας φτερού και το πρωτάθλημα Ελαφρών Βαρέων του Cage Warriors και κράτησε τους τίτλους συγχρόνως προτού τους αφήσει ώστε να υπογράψει συμβόλαιο με το UFC. Στις 12 Δεκεμβρίου του 2015, στο UFC 194, ο McGregor επικράτησε του Βραζιλιάνου Jose Aldo (Χοσέ Άλντο) σε αγώνα για το πρωτάθλημα της κατηγορίας φτερού του UFC μέσω νοκ-άουτ (Knock-out) σε 13 δευτερόλεπτα στον πρώτο γύρο. Αυτή ήταν η ταχύτερη νίκη σε αγώνα για τίτλο στην ιστορία του UFC. Από τη στιγμή που επικράτησε του Αμερικανού Eddie Alvarez (Έντι Άλβαρεζ) στο UFC 205 σε αγώνα για το πρωτάθλημα Ελαφρών Βαρέων του UFC, στις 13 Νοεμβρίου του 2016, o McGregor έγινε ο πρώτος μαχητής στην ιστορία του UFC που κράτησε τίτλους σε δύο κατηγορίες κιλών ταυτοχρόνως. Στις 26 Αυγούστου του 2017, ο Ιρλανδός έκανε το ντεμπούτο του στο μποξ όπου και ηττήθηκε από τον Αμερικανό πρωταθλητή Floyd Mayweather Jr. (Φλόιντ Μέιγουέδερ Τζ.) Στις 6 Οκτωβρίου του 2018, επέστρεψε στο οκτάγωνο όπου, στο UFC 229, ηττήθηκε σε μία ''προσωπική'' μάχη από τον Ρώσο πρωταθλητή της κατηγορίας Ελαφρών Βαρέων του UFC, Khabib Nurmagomedov (Χαμπίμπ Νουρμαγκομέντοφ). Είναι γνωστός για την ικανότητά του να προσελκύει τον κόσμο να παρακολουθεί τους αγώνες του στα PPVs (Pay-Per-Views) του UFC λόγω της εξωφρενικής του ζωής αλλά και της ικανότητας του στο Trash-Talking (ανταλλαγή απρεπών φράσεων με τους αντιπάλους) κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων τύπου πριν τους αγώνες.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CF%81_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CE%93%CE%BA%CF%81%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%81

Τεχνικές Αεροπορικές Εκμεταλλεύσεις—Εθνικές Αεροπορικές Γραμμές

Στην περίοδο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχαν τέσσερις αεροπορικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στην Ελλάδα: Τεχνικές Αεροπορικές Εκμεταλλεύσεις - T.A.E. Ελληνικαί Αεροπορικαί Συγκοινωνίαι - ΕΛΛΑΣ. Αεροπορικαί Μεταφοραί Ελλάδος - Α.Μ.Ε. ΔαίδαλοςΑπό αυτές, οι Τ.Α.Ε., Α.Μ.Ε. και Δαίδαλος ήταν ιδιωτικές ενώ η ΕΛΛ.Α.Σ. ήταν δημόσια. Το 1950, η Δαίδαλος έπαψε να λειτουργεί καθώς οι επιβάτες των πτήσεων για όλες τις ελληνικές αεροπορικές εταιρείες μειώθηκαν απότομα. Λόγω των οικονομικών δυσκολιών και των τριών εταιρειών και για να διασφαλιστεί το γεγονός πως η Ελλάδα θα διατηρούσε τον εθνικό αερομεταφορέα της, το 1951, η Ελληνική κυβέρνηση διέταξε τη συγχώνευση αυτών των τριών εταιρειών στην Τ.Α.Ε. Τα 18 αεροσκάφη από τις τρεις συγχωνευθείσες εταιρείες, συμπεριλαμβανομένου και ενός Douglas DC-4 Skymaster καθώς και τα υπόλοιπα ήταν Ντακότες τύπου DC-3. Το αεροσκάφος τύπου DC-4 χρησιμοποιούνταν κυρίως στη δι-εβδομαδιαία πτήση από την Αθήνα προς Ρώμη-Παρίσι-Λονδίνο. Επιπροσθέτως, η αεροπορική εταιρεία εξυπηρετούσε με πτήσεις Βαλκανικές πόλεις, όπως το Βελιγράδι και η Κωνσταντινούπολη, η Λευκωσία στην Κύπρο και η Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο. Το 1955, η εταιρεία δεν είχε τα επιθυμητά οικονομικά αποτελέσματα, και το ελληνικό δημόσιο προσπάθησε ανεπιτυχώς να βρει αγοραστή. Τελικά ο Αριστοτέλης Ωνάσης συμφώνησε να αγοράσει την πάσχουσα εταιρεία τον Ιούλιο 1956. Η εταιρεία πετούσε με την ονομασία Τ.Α.Ε. μέχρι τον Απρίλιο του 1957, όπότε μετονομάστηκε Ολυμπιακή Αεροπορία. Η Τ.Α.Ε. πετούσε προς πολλούς προορισμούς στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνείς προορισμούς. Ελλάδα

Οι ΤΑΕ (Τεχνικές Αεροπορικές Εκμεταλλεύσεις) - Εθνικές Αεροπορικές Γραμμές συγκροτήθηκαν από την Ελληνική κυβέρνηση το 1951 ως ο εθνικός αερομεταφορέας της Ελλάδας. Η αεροπορική εταιρεία δραστηριοποιούνταν χωρίς ανταγωνισμό σε εθνικές διαδρομές και προσέφερε ένα μικρό αριθμό προορισμών σε πόλεις της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής. Η αεροπορική εταιρεία πωλήθηκε στον Αριστοτέλη Ωνάση το 1957 και την μετονόμασε σε Ολυμπιακή Αεροπορία

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%91%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%95%CE%BA%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82%E2%80%94%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%91%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%93%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%AD%CF%82

BMW Σειρά 02

Το 1600-2 το οποίο ήταν η αρχική έκδοση παρουσίασης της σειράς 02 ήταν μια «εισαγωγική» BMW, μικρότερη, λιγότερο ακριβή και λιγότερο καλά εξοπλισμένη από την New Class Sedan στην οποία βασίστηκε. Ο διευθυντής σχεδίασης της BMW, Wilhelm Hofmeister, ανέθεσε το δίπορτο μοντέλο στους σχεδιαστές Georg Bertram και Manfred Rennen. Το 23 εκατοστών μικρότερο μήκος και το μικρότερο μεταξόνιο και βάρος του 2-πορτου σεντάν, το κατέστησαν πιο κατάλληλο από το αρχικό σεντάν της "New Class" για σπορ οδήγηση.Από το 1968, ένα καμπριολέ με βάση το αμάξωμα της 02 ξεκίνησε να κατασκευάζεται από την Karosserie Baur. Ένα hatchback, που ονομάστηκε μοντέλο Touring, αναπτύχθηκε από το αμάξωμα της 02, το οποίο ήταν διαθέσιμο από το 1971. Μόλις 25.827 μοντέλα Touring πωλήθηκαν και, κατά συνέπεια, η παραγωγή τους σταμάτησε το 1974. Στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού το 1969, η BMW παρουσίασε το GT4, ένα fastback πρωτότυπο βασισμένο στο 2002, πλην όμως αυτό το πρωτότυπο μοντέλο δεν έφτασε ποτέ στην παραγωγή. Το 1600-2 παρουσιάστηκε επίσημα ως απλά "1600" (αλλά καθιερώθηκε ανεπίσημα να ονομάζεται 1600-2 για να ξεχωρίζει από το 4-πορτο "New Class" 1600) στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Γενεύης τον Μάρτιο του 1966 και διατέθηκε στην αγορά έως το 1975, ενώ η ονομασία του τελικώς άλλαξε επίσημα σε "1602" το 1971. Ο κινητήρας 1.6 λίτρων με τον κωδικό M10 παρήγαγε 84 ίππους στις 5.700 στροφές το λεπτό. Το 1968, το αμερικανικό περιοδικό Road & Track έγραψε ότι το 1600-2 ήταν «ένα σπουδαίο αυτοκίνητο για την τιμή του».Μια έκδοση υψηλότερης απόδοσης, η 1600 ti (από την κατηγορία αγώνων touring international), παρουσιάστηκε το Σεπτέμβριο του 1967. Με αναλογία συμπίεσης 9,5: 1 και διπλό σύστημα καρμπυρατέρ Solex PHH από το 1800 TI, το 1600 ti απέδιδε ισχύ 110 ίππους στις 6.000 στροφές το λεπτό. Το βάρος για το 1600 ti ήταν 960 κιλά.Η έκδοση 1600 ti δεν πωλήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς δεν πληρούσε τα πρότυπα εκπομπών καυσαερίων της χώρας αυτής.Επίσης, τον Σεπτέμβριο του 1967 εμφανίστηκε μια περιορισμένης παραγωγής έκδοση cabriolet, η οποία παράχθηκε από τον οίκο Baur από το 1967 έως το 1971. Ένα μοντέλο hatchback 1602 Touring παρουσιάστηκε το 1971, αλλά αποσύρθηκε από την παραγωγή το 1972. Ο Helmut Werner Bönsch, διευθυντής σχεδιασμού προϊόντων της BMW, και ο Alex von Falkenhausen, σχεδιαστής του κινητήρα M10, είχαν κινητήρα δύο λίτρων εγκατεστημένο σε 1600-2 για την προσωπική τους χρήση. Όταν συνειδητοποίησαν ότι και οι δύο είχαν κάνει την ίδια τροποποίηση στα δικά τους αυτοκίνητα, προετοίμασαν μια κοινή πρόταση στο συμβούλιο της BMW για να κατασκευάσει μια έκδοση 2 λίτρων του 1600-2. Την ίδια στιγμή, ο Αμερικανός εισαγωγέας Max Hoffman ζήτησε από τη BMW μια σπορ έκδοση της Σειράς 02 που θα μπορούσε να πωληθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.Αντίστοιχα με τα μεγαλύτερα μοντέλα κουπέ και 4-πορτων σεντάν, ο 2.0 λίτρων κινητήρας πωλούνταν σε δύο διαφορετικές εκδόσεις: τον βασικό μονού καρμπυρατέρ στην 2002 που παράγει 101 ίππους και τον με υψηλής συμπίεσης διπλού καρμπυρατέρ στην 2002 ti που παράγει 119 ίππους. Η έκδοση 2002 automatic με τον βασικό κινητήρα και ένα 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο ZF 3HP12 κυκλοφόρησε το 1969.Το 1971, το καμπριολέ της Baur άλλαξε από τον κινητήρα 1.6 λίτρων στον κινητήρα 2.0 λίτρων για να γίνει το 2002 cabriolet, ενώ η εκδοχή Touring hatchback της σειράς 02 έγινε διαθέσιμη με όλες τις παραλλαγές κινητήρα που κυκλοφόρησαν στη σειρά 02 συμπεριλαμβανομένου του 2-λιτρου injection ως 2002 tii (σε αντικατάσταση των 2002 ti με καρμπυρατέρ). Το 2002 tii χρησιμοποίησε τoν με μηχανική έγχυση καυσίμου (i - injection) Kugelfischer κινητήρα των 130 ίππων από το 2000 tii, με αποτέλεσμα την τελική ταχύτητα των 185 χλμ./ώρα. Η έκδοση 2002 tii Touring ήταν διαθέσιμη καθ' όλη την διάρκεια του κινητήρα tii και του αμαξώματος touring, μέχρι την λήξη της παραγωγής και των δύο το 1974.Το 2002 Turbo παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης το 1973 και ήταν το πρώτο αυτοκίνητο παραγωγής με υπερσυμπιεστή της BMW, καθώς και το πρώτο υπερτροφοδοτούμενο ευρωπαϊκό αυτοκίνητο παραγωγής. Το 2002 Turbo εκτός των πολλών εμφανισιακών αλλαγών στο αμάξωμα, χρησιμοποίησε έναν υπερσυμπιεστή KKK στον κινητήρα του 2002 tii με λόγο συμπίεσης 6,9: 1 για να αποφύγει την κρουστική καύση του κινητήρα (πειράκια). Χρησιμοποιήθηκε μηχανική έγχυση καυσίμου Kugelfischer, με ενσωματωμένο χαρακτηριστικό εμπλουτισμού κατά την φάση υπερτροφοδότησης με μέγιστη απόδοση 170 ίππων στον ίδιο αριθμό στροφών (5.800) με αυτόν των ατμοσφαιρικών tii. Το 2002 Turbo παρουσιάστηκε λίγο πριν την πετρελαϊκή κρίση του 1973 και, ως αποτέλεσμα, μόλις 1.672 αντίτυπα κατασκευάστηκαν. Το 1802 παρουσιάστηκε το 1971 και ήταν διαθέσιμο είτε με το αρχικό αμάξωμα 2-πορτο sedan είτε με το 3-πορτο hatchback Touring που παρουσιάστηκε εκείνο το έτος. Η παραγωγή του μοντέλου Touring συνεχίστηκε μέχρι το 1974, με το 1802 σεντάν να τελειώνει την παραγωγή το επόμενο έτος. Το 1502, ένα οικονομικότερο μοντέλο με κινητήρα 1.573 κυβικών εκατοστών, ισχύος 75 ίππων DIN και χαμηλότερου επιπέδου εξοπλισμό παρουσιάστηκε το 1975. Αυτός ο κινητήρας ήταν κατά τα άλλα ίδιος με εκείνον του 1602 των 85 ίππων DIN εκτός της χαμηλότερης αναλογίας συμπίεσης 8,0: 1, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιεί βενζίνη χαμηλότερων οκτανίων. Ενώ η υπόλοιπη Σειρά 02 αντικαταστάθηκε το 1975 από την Σειρά 3 E21, το 1502 διατηρήθηκε στην παραγωγή μέχρι το 1977, ως μια φθηνότερη εναλλακτική λύση. Το 1971, η σειρά 02 υπέστη μια αλλαγή στην αισθητική, κοινώς ένα λίφτινγκ. Το 3-πορτο hatchback Touring στυλ αμαξώματος και το μοντέλο 1802 εισήχθησαν ως μέρος του facelift, και το 2002 ti αντικαταστάθηκε από το 2002 tii. Κάποιες άλλες αλλαγές, συμπεριλάμβαναν νέους προφυλακτήρες για όλα τα μοντέλα, πίνακα οργάνων 2 τμημάτων και νέα καθίσματα. Νέες αλλαγές στην εξωτερική εμφάνιση, συμπεριλαμβανομένων των αναθεωρημένων φώτων (εκτός από τα μοντέλα Touring και στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα οποία διατηρούσαν στρογγυλά φώτα πίσω), το φινίρισμα της μπροστινής γρίλιας και των μπροστινών «νεφρών». Η έκδοση 1502 παρουσιάστηκε ως το βασικό μοντέλο. Το 1970, με αφορμή τον γάμο του τότε πολύ επιτυχημένου εργοστασιακού οδηγού αγώνων της BMW Hubert Hahne με την ηθοποιό Diana Körner, κατασκευάστηκαν 12 μόλις αντίτυπα της ειδικής έκδοσης «2002 ti diana» σε 12 διαφορετικά χρώματα, με αλλαγές που περιλάμβαναν δύο διπλούς προβολείς προερχόμενους από την 2800 CS, μεταλλική συρόμενη οροφή, εσωτερικό με ηλεκτρικά εμπρός παράθυρα, ακριβό δέρμα και ξύλινες επενδύσεις, ειδικές για το μοντέλο ιταλικής κατασκευής ζάντες αλουμινίου και πολλές άλλες λεπτομέρειες αποκλειστικές σε αυτή την έκδοση.. Η τιμή αυτών των αυτοκινήτων (22 χιλιάδες γερμανικά μάρκα το 1971) ήταν υψηλότερη από αυτήν μιας 2800 CS. Τα ''diana'' έχουν συνεχόμενους αριθμούς σασί και κατασκευάστηκαν από την Karosserie Baur. Πιστεύεται ότι σήμερα διατηρείται μόλις ένα αυθεντικό και επιβεβαιωμένο αντίτυπο της σειράς 2002 ti diana (τελευταία ενημέρωση : 2016). Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 στο Μόναχο, η BMW ανέπτυξε το όχημα «1602 Elektro». Δημιουργήθηκαν δύο ηλεκτροκίνητα αυτοκίνητα και χρησίμευαν ως όχημα υποστήριξης των αθλητών αντοχής και των μαραθωνοδρόμων κατά τη διάρκεια των αγώνων. Η συνολικού βάρους 350 κιλών συστοιχία 12 μπαταριών μολύβδου-οξέος (που βρίσκονται κάτω από το καπό) έδωσε μια εμβέλεια 30 χιλιομέτρων. Η BMW 2002 αγωνίστηκε στη σειρά αγώνων Trans Am (TransAmerican) στη Βόρεια Αμερική στην κατηγορία κάτω των 2 λίτρων, αν και δεν γνώρισε επιτυχία, καθώς στην κατηγορία κυριάρχησαν η Alfa Romeo, η Porsche και η Datsun. Στη χρυσή εποχή των αγώνων Trans Am (1966-1972), η BMW κέρδισε μόνο δύο νίκες, στα σιρκουί Bryar και Bridgehampton το 1970. Ο Hans Stuck και ο Clemens Schickentanz κέρδισαν το 1970 το 24-ωρο Nürburgring οδηγώντας ένα 2002.Η BMW 2002 έχει χρησιμοποιηθεί από επαγγελματίες drifters, αν και σε αυτές τις καταστάσεις χρησιμοποιούνται μεγαλύτεροι και ισχυρότεροι κινητήρες που προέρχονται από πιο σύγχρονα αυτοκίνητα της BMW. Πολυμέσα σχετικά με το θέμα BMW 02 Series στο Wikimedia Commons

Η BMW Σειρά 02 ήταν μια σειρά από μεσαίων διαστάσεων αυτοκίνητα πολυτελείας με έντονα σπορ χαρακτήρα, που κατασκευάστηκαν από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία BMW, μεταξύ του 1966 και του 1977. Η σειρά αυτή, βασίστηκε σε μια κοντύτερη εκδοχή του αμαξώματος των New Class Sedans. Η πρώτη Σειρά 02 που παρήχθη ήταν το 1600-2 (που αργότερα μετονομάστηκε σε 1602) το 1966. Τον Αύγουστο του 1975, η Σειρά 02 αντικαταστάθηκε από τη Σειρά 3 E21, που ήταν και η πρώτη γενιά της Σειράς 3, εκτός από το βασικό μοντέλο 1502 που διατηρήθηκε στην παραγωγή μέχρι το 1977.

https://el.wikipedia.org/wiki/BMW_%CE%A3%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AC_02

Οδός Πατησίων

Η χωροταξική διαμόρφωση της οδού ξεκίνησε το 1841 και βασίστηκε στους προϋπάρχοντες αγροτικούς δρόμους. Επί βασιλείας Όθωνα ο δρόμος συχνά τιμήθηκε από το βασιλικό ζεύγος.Τη δεκαετία του 1870 τα Πατήσια, που μέχρι τότε ήταν ένα μικρό χωριό, ενσωματώθηκαν σαν προάστιο της πόλης, διιστάμενο σε Άνω και Κάτω Πατήσια. Τη δεκαετία 1880 σύχναζαν εκεί οι έφιπποι της νεοσυσταθείσας, από τον Ευστράτιο Ράλλη, Φιλίππου Εταιρείας. Την 23η Απριλίου 1882 εγκαινιάστηκε ο ιπποκίνητος τροχιόδρομος Συντάγματος-Πατησίων. Τον 20ό αιώνα χτίστηκαν νέα κτίρια νεοκλασικά, αρ ντεκό και μοντερνιστικά: το μέγαρο Λιβιεράτου (Πατησίων 55 και Ηπείρου), το μέγαρο Γ. Ησαΐα (Πατησίων 65 και Ιουλιανού). Το 1903 ο Παναγής Κουταλιανός σε ένα πρόχειρο υπαίθριο θέατρο που ήταν απέναντι από το Αρχαιολογικό Μουσείο έκανε επίδειξη της μυϊκής του δύναμης, με διάφορες αυτοσχέδιες ασκήσεις. Η Πατησίων χαράχθηκε το 1908 με την πρώτη επίσημη διαίρεση της πόλεως των Αθηνών - κατόπιν μελέτης του Αθανασίου Γεωργιάδη - συνδέοντας τα Πατήσια με την πλατεία Ομονοίας στο κέντρο της Αθήνας. Τότε έφθασαν και τα πρώτα ηλεκτρικά τραμ. Στα Χαυτεία (Πατησίων 8), δίπλα στο Αλάσκα, το μεσημέρι της Κυριακής 20 Σεπτέμβρη 1942 η ολιγομελής αντιστασιακή οργάνωση νέων ΠΕΑΝ πραγματοποίησε πολύνεκρο σαμποτάζ στο κτίριο της ελληνικής ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ η οποία στρατολογούσε νέους από την Ελλάδα για τη Βέρμαχτ. Την περίοδο των Δεκεμβριανών το 1944 ανατινάχτηκε το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας στη γωνία Στουρνάρα και Πατησίων από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ. Το 1946 μετά την Κατοχή η οδός μετονομάστηκε σε 28ης Οκτωβρίου για να τιμηθεί η εθνική επέτειος της απελευθέρωσης. Στις 17 Νοεμβρίου 1973 έγινε η εξέγερση του Πολυτεχνείου που βρίσκεται επί της οδού. Τα ξημερώματα της 19ης Δεκεμβρίου 1980, το πολυκατάστημα Μινιόν που βρισκόταν επί της οδού καταστράφηκε από εμπρησμό. Γήπεδο και έδρα του ΠΟΑ αποτέλεσε το οικόπεδο ιδιοκτησίας Καραπάνου επί της οδού Πατησίων (μετέπειτα αριθμός 76), πρώην χώρος λούνα παρκ και από το 1935 το κτήριο για το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (τότε ΑΣΟΕΕ). Το σπίτι της Μαρίας Κάλλας. Το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Το ανανεωμένο αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου είναι μια όαση δροσιάς και αισθητικής απόλαυσης για τους Αθηναίους και τους επισκέπτες της πόλης. Ίταμος, άκανθος, κισσός, πυξός, αγγελική, νούφαρο, ελλέβορος, ελιά, κυπαρίσσι είναι μερικά από τα 700 φυτά που διαθέτει ο κήπος. Το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο είναι έργο του Λύσανδρου Καυταντζόγλου. Το Ακροπόλ Παλάς, απέναντι από το Πολυτεχνείο, στη γωνία Πατησίων και Μάρνη. Το εμβληματικό ξενοδοχείο οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1926-1928, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Σωτήριου Μαγιάση. Λειτούργησε ως ξενοδοχείο για την υψηλή κοινωνία της Αθήνας μέχρι το 1980 και κηρύχθηκε διατηρητέο το 1991. Το κτίριο της Λεόντειου Σχολής που ιδρύθηκε το 1923 στο τέρμα Πατησίων. Ο κινηματογράφος Ράδιο Σίτυ γνώρισε μεγάλες δόξες τη δεκαετία του 1950, όπως την επίσκεψη της Ελίζαμπεθ Τέιλορ το 1958. Οι κινηματογράφοι Άντζελα, Τριανόν, Αθηνά, Μπρόντγουεϊ, Άττικα, Αελλώ. Η παλαιότερη πολυκατοικία της Αθήνας: Το κτίριο στη συμβολή των οδών Πατησίων και Λασκαράτου αποτελεί την παλαιότερη σωζόμενη πολυκατοικία της Αθήνας. Χτίστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Διαθέτει δύο ορόφους και οκτώ διαμερίσματα. Το ξενοδοχείο Μελιά όπως εικονίζεται στη γωνία Χαλκοκονδύλη και Πατησίων. Η ιστορία της πολυκατοικίας Σαββίδη, στη συμβολή των οδών Πατησίων και Αλεξάνδρας. Σκιαδάς Ε. (2001). Οι συνοικίες των Αθηνών. Αθήνα. ISBN 960-7401-30-1. Βουγιούκα Μ.· Μεγαρίδης Β. (2010). Οδωνυμικά. Β΄. Αθήνα. σελίδες 491–492. ISBN 978-960-7401-94-6.

Η Οδός Πατησίων είναι από τους κυριότερους οδικούς άξονες της Αθήνας, με μήκος 4,5 χιλιόμετρα. Ξεκινά από την οδό Πανεπιστημίου στο κέντρο της Αθήνας, πενήντα μέτρα από την πλατεία Ομονοίας, και με κατεύθυνση προς βορρά, οδηγεί στα Πατήσια, συνοικία της Αθήνας από την οποία έλαβε το όνομά της. Παλαιότερα, και έως τα μέσα του 20ού αιώνα, τα Πατήσια ήταν ύπαιθρος και ο δρόμος αυτός συνέδεε τα Πατήσια με την Αθήνα, διερχόμενος από άκτιστες εκτάσεις. Με την ανάπτυξη όμως της Αθήνας, και μέχρι τη δεκαετία του 1970, η Πατησίων εξελίχθηκε σε σημαντικό δρόμο που διέρχεται μέσα από την πόλη, ανάμεσα σε συνοικίες όπως το Μουσείο, η Κυψέλη, η Πλατεία Βικτωρίας και η Πλατεία Αμερικής. Το 1946, μόλις 2 χρόνια μετά τη λήξη της Κατοχής, το τμήμα του δρόμου από την αρχή του στην οδό Πανεπιστημίου έως την οδό Αγίου Μελετίου, μετονομάστηκε σε οδό 28ης Οκτωβρίου, προς τιμήν της νεότερης εθνικής επετείου του ελληνικού κράτους. Η ονομασία αυτή όμως δεν επικράτησε, ούτε στον προφορικό, ούτε στον γραπτό λόγο και η ονομασία Πατησίων είναι ο κοινός τρόπος αναφοράς στην οδό. Η Πατησίων αποτελεί όριο μεταξύ διαφόρων συνοικιών του Δήμου Αθηναίων, όπως Άνω και Κάτω Πατήσια κ.λπ, ενώ φιλοξενεί μερικά από τα σπουδαιότερα ιστορικά κτήρια της Αθήνας, όπως το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, τα πρώτα κτήρια του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, το ξενοδοχείο Ακροπόλ Παλάς, το κτήριο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και η Πολυκατοικία Παπαλεονάρδου, όπου διέμεινε για κάποια χρόνια η υψίφωνος Μαρία Κάλλας. Με κατεύθυνση από τα νότια προς τα βόρεια, η οδός Πατησίων συναντά αρκετούς μεγάλους οδικούς άξονες της Αθήνας, όπως τη λεωφόρο Αλεξάνδρας, στη συμβολή με την οποία βρίσκεται η Πλατεία Αιγύπτου καθώς και η νότια είσοδος στο Πεδίον του Άρεως, αλλά και τη Λεωφόρο Γαλατσίου. Η Πατησίων εξυπηρετείται από το Μετρό της Αθήνας (σταθμοί Ομόνοια, Βικτώρια, Άνω Πατήσια), τρόλεϊ και λεωφορεία. Επί της οδού Πατησίων βρίσκονται οι ακόλουθες πλατείες: Αιγύπτου Αμερικής (η παλιά πλατεία Αγάμων) Κολιάτσου Αγίου Λουκά

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B4%CF%8C%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%AF%CF%89%CE%BD

Αναπληρωματικός (ποδόσφαιρο)

Στην προκριματική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 επιτράπηκαν για πρώτη φορά επίσημα οι αλλαγές παικτών. Ο πρώτος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε ως αναπληρωματικός ήταν ο Χορστ Έκελ της Γερμανίας σε αγώνα εναντίον του Σάαρλαντ στις 11 Οκτωβρίου 1953. Ανεπίσημες αλλαγές έπειτα από συμφωνία των δύο ομάδων αναφέρονται και πιο παλιά. Η παλιότερη που είναι γνωστή συνέβη στον αγώνα του πρωταθλήματος Σκωτίας στις 20 Ιανουαρίου 1917 μεταξύ Πάρτικ Θιστλ - Ρέιντζερς Γλασκώβης. Στο 5΄ αντικαταστάθηκε ο τραυματίας Μόρισον της Πάρτικ από τον Μόργκαν. Οι αλλαγές επιτράπηκαν σταδιακά στις εθνικές διοργανώσεις των διαφόρων χωρών με τελευταίες την Αγγλία, που τις καθιέρωσε το 1965 μόνο για περιπτώσεις τραυματισμού κι από το 1967 για οποιοδήποτε λόγο, και τη Σκοτία το 1966. Αρχικά, επιτρεπόταν η αλλαγή μόνο ενός ποδοσφαιριστή στη διάρκεια του αγώνα. Ο αναπληρωματικός καθόταν στον πάγκο δίπλα στον προπονητή. Δεδομένου ότι οι παίκτες φορούσαν στη φανέλα τους αριθμούς 1 ως 11, ο αναπληρωματικός είχε το νούμερο 12. Σύντομα διαπιστώθηκε ότι ένας παίκτης δεν μπορούσε να αναπληρώσει παίκτες διαφόρων θέσεων (επιθετικούς, μέσους ή αμυντικούς) και πολύ περισσότερο τον τερματοφύλακα. Έτσι επιτράπηκαν δύο αλλαγές σε κάθε ματς ενώ στον πάγκο μπορούσαν να κάθονται μέχρι πέντε παίκτες που είχαν τους αριθμούς 12 ως 16. Μαζί με την αρχική ενδεκάδα συγκροτούσαν τη δεκαεξάδα του αγώνα. Αν και το μέτρο των δύο αλλαγών αμέσως γενικεύτηκε στις διεθνείς και εγχώριες διοργανώσεις, οι βρετανικές ομοσπονδίες το εφάρμοσαν με καθυστέρηση πολλών ετών. Σήμερα επιτρέπονται τρεις αλλαγές ποδοσφαιριστών ενώ στον πάγκο της ομάδας κάθονται επτά παίκτες που μαζί με τους 11 που αγωνίζονται συγκροτούν τη λεγόμενη δεκαοκτάδα. Η αλλαγή ενός ποδοσφαιριστή μπορεί να γίνει με την άδεια του διαιτητή και μόνο κάποια στιγμή διακοπής του αγώνα για την εκτέλεση φάουλ, πλαγίου-αουτ ή κόρνερ. Την ευθύνη έχει ο τέταρτος διαιτητής του αγώνα, τον οποίο ενημερώνει ο προπονητής ή ο βοηθός του ποιον παίκτη θέλει να αντικαταστήσει και ποιος θα μπει στη θέση του. Ο τέταρτος διαιτητής σηκώνει ένα πίνακα με το νούμερο του παίκτη που πρέπει να βγει και στη συνέχεια έναν άλλον με το νούμερο του αναπληρωματικού. Η αλλαγή γίνεται πάντα στη γραμμή του άουτ, στη μεσαία γραμμή και ο αναπληρωματικός δεν επιτρέπεται να μπει στον αγωνιστικό χώρο πριν βγει ο συμπαίκτης του. Αλλιώς τιμωρείται με κιτρίνη κάρτα. Όσες αλλαγές γίνονται στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, πραγματοποιούνται με την ίδια διαδικασία πριν σφυρίξει ο διαιτητής την έναρξη. Παίκτης που αντικαθίσταται δεν μπορεί να αγωνιστεί ξανά στον αγώνα. Τόσο οι αναπληρωματικοί πριν μπουν στο παιχνίδι, όσο και όσοι έχουν αντικατασταθεί υπόκεινται στον έλεγχο του διαιτητή, ο οποίος έχει δικαίωμα να τους τιμωρήσει αν παραβούν τους κανονισμούς. Ο διαιτητής δεν έχει δικαίωμα να επιβάλλει σε έναν παίκτη να αντικατασταθεί ακόμα κι αν έχει δώσει σχετική εντολή ο προπονητής ή ο αρχηγός της ομάδας. Αν ο παίκτης αρνηθεί να αντικατασταθεί, τότε ο διαιτητής οφείλει να συνεχίσει το παιχνίδι χωρίς να γίνει η αλλαγή. Αν όμως καθυστερεί σκοπίμως να βγει από τον αγωνιστικό χώρο καθυστερώντας την επανέναρξη του αγώνα, τιμωρείται με κίτρινη κάρτα. Πολλοί προπονητές, όταν η ομάδα τους δέχεται πίεση στα τελευταία λεπτά του ματς, συνηθίζουν να κάνουν κάποια αλλαγή με σκοπό την καθυστέρηση του αγώνα και να διατηρήσουν το ευνοϊκό για την ομάδα τους αποτέλεσμα. Για να αποφεύγονται τέτοιες ενέργειες ορίστηκε για κάθε αλλαγή ο διαιτητής να κρατάει μισό λεπτό καθυστέρηση στο τέλος του ημιχρόνου. Έτσι στην περίπτωση που και οι δυο ομάδες πραγματοποιήσουν τις τρεις αλλαγές τους στο β΄ ημίχρονο, τότε ο διαιτητής οφείλει να κρατήσει καθυστέρηση τριών λεπτών. Σύμφωνα με τους κανονισμούς της FIFA στις επίσημες διοργανώσεις επιτρέπονται μέχρι τρεις αλλαγές ποδοσφαιριστών. Σε ανεπίσημες διοργανώσεις, τουρνουά και φιλικά ματς ο αριθμός αυτός διαφέρει και μπορεί να φτάσει μέχρι τους επτά παίκτες. Σε κάθε περίπτωση ο αριθμός τους πρέπει να ορίζεται από την προκήρυξη του αγώνα ή της διοργάνωσης ή να έχει υπάρξει συμφωνία των δύο ομάδων, την οποία αναφέρουν στο διαιτητή. Εφόσον δεν υπάρχει άλλη συμφωνία μεταξύ των δύο ομάδων, στα διεθνή φιλικά ματς έχει οριστεί ως μέγιστος αριθμός οι έξι αλλαγές. Στα παιχνίδια ενηλίκων, ο ποδοσφαιριστής που έχει αντικατασταθεί συνήθως δεν μπορεί να λάβει περαιτέρω μέρος στο παιχνίδι. Ωστόσο, στους αναθεωρημένους από το Διεθνές Ποδοσφαιρικό Συμβούλιο κανόνες προβλέπεται η επαναφορά παικτών (return substitute), που έχουν παίξει στο παιχνίδι πριν αντικατασταθούν, σε διοργανώσεις βετεράνων, νέων, παίδων και ατόμων με αναπηρία.

Αναπληρωματικός (αγγλ.: Substitute) στο ποδόσφαιρο ονομάζεται ο ποδοσφαιριστής που μπαίνει κατά τη διάρκεια του αγώνα για να αντικαταστήσει έναν από τους παίκτες που αγωνίζονται. Οι αλλαγές στο ποδόσφαιρο καθιερώθηκαν με σκοπό την αντικατάσταση ενός ποδοσφαιριστή που τραυματίστηκε, κουράστηκε ή δεν έχει καλή αγωνιστική παρουσία ή ακόμα και για λόγους τακτικής.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_(%CF%80%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF)

Λάουρα Κοντρούτσα Κιόβεσι

Γεννημένη στο Σφάντου Γκεόργκε ως Λάουρα Κοντρούτσα Λάσκου, η Κιόβεσι έπαιξε επαγγελματικό μπάσκετ ως έφηβη, στο κλαμπ στο Μέντιατς και στο Σιμπίου, και επιλέχθηκε για την νεανική εθνική ομάδα και τερμάτισε δεύτερη στο Πρωτάθλημα Γυναικών FIBA ​​Ευρώπης Κάτω των 16 του 1989. Μεταξύ 1991 και 1995, σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο Μπάμπετς-Μπολγιάϊ στο Κλουζ-Ναπόκα. Το 2012, η Κιόβεσι αποφοίτησε με διδακτορικό στη Νομική (για την οποία σπούδασε στο Δυτικό Πανεπιστήμιο της Τιμισοάρα) με διατριβή για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος.Η Κοντρούτσα Λάσκου παντρεύτηκε τον Ούγγρο Εντουάρντ Κιόβεσι, του οποίου το επώνυμο διατήρησε μετά το διαζύγιό τους το 2007. Μιλά Ρουμανικά και Αγγλικά. Μετά το διορισμό της το 2006, η Κιόβεσι ήταν η πρώτη γυναίκα και ο νεότερος Γενικός Εισαγγελέας στην ιστορία της Ρουμανίας. Είναι επίσης ο μόνος δημόσιος υπάλληλος που κατείχε το αξίωμα του Γενικού Εισαγγελέα καθ 'όλη τη διάρκεια της θητείας του.Περιγράφηκε από το The Guardian το 2015 ως «ήσυχη, απλοϊκή Γενική Εισαγγελέας που κάνει όλη την δουλειά», οδηγώντας «μια προσπάθεια κατά της διαφθοράς σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη στην Ανατολική Ευρώπη - ή στον κόσμο για αυτό το θέμα.». Η θητεία της ως επικεφαλής της DNA έχει αυξήσει σημαντικά την εμπιστοσύνη του κοινού στο θεσμικό όργανο, τόσο εντός της Ρουμανίας όσο και σε ολόκληρη την ΕΕ, με δημοσκόπηση του 2015 να αναφέρει ότι ένα υψηλό ποσοστό (60%) των Ρουμάνων εμπιστεύεται την DNA (σε σύγκριση με το 61% για την Ρουμανική Ορθόδοξη Εκκλησία και μόνο το 11% για το Κοινοβούλιο). Τον Φεβρουάριο του 2016, η Κόβεσι μετονομάστηκε ως γενικός εισαγγελέας από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με βάση τα θετικά αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν υπό την ηγεσία της.Στις αρχές του 2018, ο Υπουργός Δικαιοσύνης Τοντορέλ Τόντερ πρότεινε την απόλυσή της ως γενική εισαγγελέας της DNA, αφού παρουσίασε έκθεση σχετικά με τη διαχειριστική της δραστηριότητα στη DNA βάσει 20 κατηγοριών και ισχυρισμών. Μεταξύ των κατηγοριών ήταν: υπερβολικά αυταρχική συμπεριφορά, διακριτική ευχέρεια του Γενικού Εισαγγελέα της DNA, συμμετοχή σε έρευνες άλλων εισαγγελέων, ιεράρχηση των φακέλων σύμφωνα με τον αντίκτυπο των μέσων ενημέρωσης, παραβίαση των αποφάσεων του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Ρουμανίας και υπογραφή παράνομων συμφωνιών με τις Μυστικές Υπηρεσίες. Ο Πρόεδρος Ιωχάνες αρνήθηκε αρχικά να την ανακαλέσει, αλλά μια απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου τον ανάγκασε να το κάνει, δηλώνοντας ότι μπορεί να επαληθεύσει μόνο τη νομιμότητά του, όχι τα επιχειρήματα που οδηγούν στην πρόταση.Τον Οκτώβριο του 2019, αφού νίκησε τον ανταγωνισμό έναντι του Γάλλου δικαστή Ζαν-Φρανσουά Μπονέ, η Κιόβεσι επιβεβαιώθηκε ως ο πρώτος Ευρωπαίος Γενικός Εισαγγελέας. Στις 5 Μαΐου 2020, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι η προαναφερθείσα ανάκληση της Κιόβεσι παραβίασε το δικαίωμά της σε δίκαιη δίκη, καθώς και το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης. Το 2018, η κυβέρνηση του Σοσιαλ-δημοκρατικού Κόμματος της Ρουμανίας δημιούργησε το "Τμήμα Ερευνών Δικαστικών Αδικημάτων" για τη διερεύνηση εισαγγελέων. Αυτό επικρίθηκε από την Επιτροπή της Βενετίας, η οποία θεώρησε ότι ενδέχεται να υπονομεύσουν την ανεξαρτησία των Ρουμάνων εισαγγελέων και δικαστών και την εμπιστοσύνη του κοινού στη δικαιοσύνη.Ωστόσο, η κυβέρνηση προχώρησε προς τα εμπρός και, στις 13 Φεβρουαρίου 2019, η Λάουρα Κοντρούτσα Κιόβεσι κλήθηκε από αυτό το θεσμικό όργανο ως ύποπτη σε μια υπόθεση στην οποία οι ισχυρισμοί είναι: κακομεταχείριση, δωροδοκία και ψευδή μαρτυρία, μετά από καταγγελία του Σεμπάστιαν Γκίτα, ενός φυγά πολιτικού και επιχειρηματία που διώχθηκε για διαφθορά. Στις 7 Μαρτίου 2019, η Κιόβεσι κλήθηκε και ανακρίθηκε από τους εισαγγελείς του Τμήματος Διερεύνησης Δικαστικών Αδικημάτων. Στο τέλος ειδοποιήθηκε ότι ήταν ύποπτη για μια δεύτερη, διαφορετική έρευνα, όπου κατηγορήθηκε για το συντονισμό μιας «οργανωμένης ομάδας εισαγγελέων» η οποία διώκει τους ανθρώπους παράνομα.Το τμήμα πειθαρχικών εισαγγελέων του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου και Δικαιοσύνης της Ρουμανίας εξέδωσε δήλωση στις 24 Ιουνίου 2019, σχετικά με μία από τις ενέργειες που είχαν ως στόχο τη Λάουρα Κοντρούτσα Κιόβεσι. Οι εισαγγελείς έχουν απορρίψει την πειθαρχική ενέργεια που κίνησε η δικαστική επιθεώρηση για την πρώην επικεφαλής της DNA. Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ρουμανίας την έκρινε αθώα. 2016: 'Εθνικό Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής' η υψηλότερη τιμή της Γαλλικής Δημοκρατίας μέσω του Γάλλου πρέσβη στο Βουκουρέστι, Φρανσουά Σεντ-Πωλ. Η διάκριση προσφέρθηκε για μεγάλη αφοσίωση και «εξαιρετικό θάρρος» στην καταπολέμηση της διαφθοράς και για τις συνεισφορές της στην κοινωνία των πολιτών. 2016: 'Το Τάγμα του Πολικού Άστρου' (σουηδικά: Nordstjärneorden) της προσφέρθηκε από τον βασιλιά της Σουηδίας για την καταπολέμηση της διαφθοράς στη Ρουμανία 2016: Ευρωπαίος της Χρονιάς, από το περιοδικό Reader's Digest. 2015: Βραβείο από το The Group of Social Dialogue. 2014: 'Θαρραλέες Γυναίκες της Ρουμανίας', βραβείο από την Πρεσβεία των ΗΠΑ. 2012: Η "διακόσμηση" Εθνικής Τάξης της «Ρουμάνας Αστέρας» στην τάξη του Ιππότη, που απονεμήθηκε από τον πρώην Ρουμάνο πρόεδρο, Τραϊάν Μπασέσκου. 2011: Διακοσμήθηκε ως 'Λειτουργός της Εθνικής Τάξης για την Αξία' από τον Πρόεδρο της Γαλλίας. 2011: 'Πιστοποιητικό εκτίμησης για εξαιρετική βοήθεια και υποστήριξη εκ μέρους των αρμοδιοτήτων επιβολής του νόμου της Μυστικής Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών' απονεμήθηκε από τον Διευθυντή Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ. 2008: Το “Βραβείο Μαχητή Κυβερνοεγκλήματος”, Οκτώβριος 2008, απονεμήθηκε από την εταιρεία McAfee, ΗΠΑ 2007: 'Πιστοποιητικό εκτίμησης για εξαιρετική βοήθεια και υποστήριξη εκ μέρους των αρμοδιοτήτων επιβολής του νόμου της Μυστικής Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών' απονεμήθηκε από τον Διευθυντή Μυστικών Υπηρεσιών των ΗΠΑ.

Η Λάουρα Κοντρούτσα Κιόβεσι (γεννημένη ως Λάουρα Κοντρούτσα Λάσκου, 15 Μαΐου 1973) είναι η πρώτη Ευρωπαία Αρχιεισαγγελέας και πρώην αρχιεισαγγελέας της Εθνικής Διεύθυνσης Καταπολέμησης της Διαφθοράς της Ρουμανίας (ρουμανικά: Direcția Națională Anticorupție‎ - DNA), μια θέση που κατείχε από το 2013 έως τις 9 Ιουλίου 2018, οπότε απολύθηκε με εντολή του Υπουργού Δικαιοσύνης Τουντορέλ Τοάντερ. Πριν από αυτό, μεταξύ 2006 και 2012, η Κιόβεσι ήταν η Γενική Εισαγγελέας της Ρουμανίας, ενώπιον του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου και Δικαιοσύνης.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%AC%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1_%CE%9A%CE%BF%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%84%CF%83%CE%B1_%CE%9A%CE%B9%CF%8C%CE%B2%CE%B5%CF%83%CE%B9

Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ομάν

Το 2010, κατά τη διάρκεια της ετήσιας κλήρωσης για το Κύπελλο Ομάν, ο Σουλτάνος Καμπούς μπιν Σαΐντ, Σουλτάνος του Ομάν, χορήγησε στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ομάν (ΠΟΟ) 2,6 εκατομμύρια ριάλ (περίπου 6,7 εκατομμύρια δολάρια) ετησίως μέχρι το έτος 2015 για να ενισχύσει περαιτέρω την ανάπτυξη του πρωταθλήματος. Η κίνηση έγινε για να αναπτυχθεί το ποδόσφαιρο νέων του Ομάν και να δημιουργήσει υψηλότερες ελπίδες για την πρόκριση του Ομάν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014. Η συμφωνία είναι επιπλέον του 1,6 εκατομμυρίου ριάλ ετησίως που δίνει ο Σουλτάνος στην ΠΟΟ. Παρόλο που ήταν πολύ δημοφιλές στην τοπική κοινότητα, κατατάχθηκε σύμφωνα με την Ασιατική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου ως πρωτάθλημα Κατηγορίας Δ έως τη σεζόν 2012–13. Ο Σεΐχης Καλίντ μπιν Χάμιντ Αλ Μπουσαϊντί, Πρόεδρος της ΠΟΟ, είχε ήδη ανακοινώσει το σχέδιο της οργάνωσής του να μετατρέψει την Φούτμπολ Λιγκ Ομάν σε επαγγελματικό πρωτάθλημα έως το 2012 και επίσης ανακοίνωσε να αλλάξει το όνομα του πρωταθλήματος σε Oman Mobile League. Το ενδιαφέρον από πολλές εταιρείες όπως η Nissan, η Shell και η Oman Mobile, ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους το πρωτάθλημα αναμενόταν να μεταμορφωθεί, υπό την ηγεσία του Σειχη Καλίντ.Το συμβόλαιο παρατάθηκε και πάλι για την σεζόν 2011–12 για άλλα τρία χρόνια, για να γίνει γνωστό ως Omantel Elite League. Το 2013, πριν από τη σεζόν 2013-14, ανακοινώθηκε ότι το πρωτάθλημα είχε κάνει τα πρώτα βήματα για να γίνει πλήρως επαγγελματικό. Η Φούτμπολ Λιγκ Ομάν πήρε τη σφραγίδα έγκρισης ως επαγγελματικό πρωτάθλημα την 1η Σεπτεμβρίου 2013 και στο εξής θα ονομαζόταν Omantel Προφέσιοναλ Λιγκ Ομάν. Στις 10 Σεπτεμβρίου 2014, μία ημέρα πριν από τον πρώτο αγώνα της σεζόν 2014–15, η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ομάν ανακοίνωσε την επέκταση της υποστήριξης της Omantel για τον επαγγελματικό πρωτάθλημα της χώρας ως χορηγός τίτλου.Στις 30 Απριλίου 2016, η ΠΟΟ και η Δημόσια Αρχή Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης (ΔΑΡΤ) κατέληξαν σε συμφωνία σχετικά με τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης όλων των αγώνων και διοργανώσεων που διοργανώνει η ΠΟΟ, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την Προφέσιοναλ Λιγκ και οποιεσδήποτε άλλες διοργανώσεις και αγώνες για τρεις σεζόν.Στις 5 Σεπτεμβρίου 2016, ο κορυφαίος πάροχος υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης στο Σουλτανάτο, ο Όμιλος Νοσοκομείων Badr Al Samaa ανανέωσε τη συνεργασία τους με την ΠΟΟ για τη σεζόν 2016-17. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2016, η ΠΟΟ επιβεβαίωσε ότι η Omantel θα ανανεώσει το συμβόλαιό της ως χορηγός τίτλου της Προφέσιοναλ Λιγκ για τα επόμενα τρία χρόνια, ξεκινώντας από την σεζόν 2016-17 έως την σεζόν 2018-19. Το μοναδικό τρόπαιο που κέρδισε μία ομάδα του Ομάν σε περιφερειακό ή ηπειρωτικό επίπεδο ήταν από τη Φάνγια Σ.Κ. στο Τσάμπιονς Λιγκ Κυπέλλου του Κόλπου 1989. Η Φάνγια νίκησε την Αλ Μουχάρακ Σ.Κ. του Μπαχρέιν στη διαδικασία των πέναλτι, μετά την ισοπαλία με 1-1 στην κανονική διάρκεια του αγώνα. Η Φάνγια συμμετείχε τέσσερις φορές στη συγκεκριμένη διοργάνωση. Στο Πρωτάθλημα Συλλόγων Ασίας 1993-94, η Ομάν Κλαμπ κατέλαβε τη δεύτερη θέση, μετά την ήττα στον τελίκό από την ταϊλανδική Τάι Φάρμερς Μπανκ Φ.Κ.. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1996, η Ντοφάρ Κλαμπ προσπάθησε να κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ Κυπέλλου του Κόλπου, όπως έκανε η Φάνγια το 1989, αλλά ηττήθηκε στον τελικό αγώνα εναντίον της Αλ Νασρ Ριάντ από τη Σαουδική Αραβία και τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Πιο πρόσφατα, η Αλ Νάχντα Κλαμπ αγωνίστηκε στο ΑΦΚ Καπ 2008, αλλά ηττήθηκε στους ημιτελικούς από την τελική πρωταθλήτρια της διοργάνωσης, την Αλ Μουχάρακ, στο συνολικό σκορ. Κύπελλο Ομάν Λιγκ Καπ Ομάν Σούπερ Καπ Ομάν [1] πίνακας xscores.com Kooora Omani League Seasons Oman Elite League - Hailoosport.com Αρχειοθετήθηκε 2014-02-01 στο Wayback Machine.

Το Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Ομάν (αραβικά: دوري المحترفين عمان), γνωστό και ως Προφέσιοναλ Λιγκ Ομάν (για λόγους χορηγίας Omantel Προφέσιοναλ Λιγκ Ομάν), είναι η κορυφαία κατηγορία του συστήματος πρωταθλημάτων ποδοσφαίρου ανδρών του Ομάν. Διοικείται από την Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Ομάν και δημιουργήθηκε επίσημα το 1976. Επί του παρόντος, η πιο επιτυχημένη ομάδα στο πρωτάθλημα είναι η Ντοφάρ Κλαμπ, με συνολικά έντεκα τίτλους.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CF%89%CF%84%CE%AC%CE%B8%CE%BB%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%80%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%BF%CF%85_%CE%9F%CE%BC%CE%AC%CE%BD

EHF

Αυτή η ζώνη χρησιμοποιείται συνήθως στη ραδιοαστρονομία και την τηλεπισκόπηση. Η δορυφορική τηλεπισκόπηση που βρίσκεται κοντά στα 60 GHz μπορεί να καθορίσει τη θερμοκρασία στην ανώτερη ατμόσφαιρα με τη μέτρηση της ακτινοβολίας που εκπέμπεται από τα μόρια οξυγόνου που είναι συνάρτηση της θερμοκρασίας και της πίεσης. Η μη αποκλειστική παθητική κατανομή συχνότητας της ITU σε 57-59,3 GHz χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση της ατμόσφαιρας σε εφαρμογές μετεωρολογικής και κλιματικής ανίχνευσης και είναι σημαντική για τους σκοπούς αυτούς λόγω των ιδιοτήτων απορρόφησης οξυγόνου και εκπομπών στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι επί του παρόντος επιχειρησιακοί δορυφορικοί αισθητήρες της Αμερικής όπως η προηγμένη AMSU σε ένα δορυφόρο της NASA (Aqua) και τέσσερις δορυφόρους NOAA (15-18) και ο ειδικός αισθητήρας μικροκυμάτων / αισθητήρα (SSMI /S) 16 κάνουν χρήση αυτής της περιοχής συχνοτήτων. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ζώνη 36.0 - 40.0 GHz χρησιμοποιείται για συνδέσεις δεδομένων υψηλής ταχύτητας με μικροκύματα και η ζώνη των 60 GHz μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συνδέσεις δεδομένων μήκους διαδρόμου χωρίς άδεια χρήσης με ταχύτητες δεδομένων μέχρι 2,5 Gbit /s. Οι ζώνες 71-76, 81-86 και 92-95 GHz χρησιμοποιούνται επίσης για συνδέσεις επικοινωνίας υψηλού εύρους ζώνης από σημείο σε σημείο. Αυτές οι υψηλότερες συχνότητες δεν υποφέρουν από απορρόφηση οξυγόνου, αλλά απαιτούν άδεια μετάδοσης στις ΗΠΑ από την Federal Communications Commission (FCC). Υπάρχουν σχέδια για συνδέσεις 10 Gbit / s χρησιμοποιώντας αυτές τις συχνότητες επίσης. Η μπάντα είναι ουσιαστικά ανεπτυγμένη και διαθέσιμη για χρήση σε ένα ευρύ φάσμα νέων προϊόντων και υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων των ασύρματων τοπικών δικτύων υψηλών ταχυτήτων, point-to-point και της ευρυζωνικής πρόσβασης στο Διαδίκτυο. Το WirelessHD είναι μια άλλη πρόσφατη τεχνολογία που λειτουργεί κοντά στην περιοχή των 60 GHz. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κατεύθυνσης σήματος "μολύβδου" επιτρέπουν σε διαφορετικά συστήματα να λειτουργούν κοντά μεταξύ τους χωρίς να προκαλούν παρεμβολές. Οι πιθανές εφαρμογές περιλαμβάνουν συστήματα ραντάρ με πολύ υψηλή ανάλυση. Το πρότυπο Wi-Fi IEEE 802.11ad λειτουργεί σε φάσμα 60 GHz (ζώνη V) για να επιτύχει ταχύτητες μεταφοράς δεδομένων έως και 7 Gbit / s. Οι χρήσεις των ζωνών χιλιοστομετρικών κυμάτων περιλαμβάνουν τις επικοινωνίες από σημείο σε σημείο, τους συνδέσμους μεταξύ τους και τις επικοινωνίες από σημείο σε σημείο. Υπάρχουν πρόχειρα σχέδια για τη χρήση κυμάτων χιλιοστών σε μελλοντικά κινητά τηλέφωνα 5G. Τα βραχύτερα μήκη κύματος σε αυτή τη ζώνη επιτρέπουν τη χρήση μικρότερων κεραιών για την επίτευξη της ίδιας υψηλής κατευθυντικότητας και υψηλού κέρδους όσο μεγαλύτερων σε χαμηλότερες ζώνες. Η άμεση συνέπεια αυτής της υψηλής κατευθυντικότητας, σε συνδυασμό με την υψηλή απώλεια ελεύθερου χώρου σε αυτές τις συχνότητες, είναι η δυνατότητα μιας αποδοτικότερης χρήσης συχνοτήτων για εφαρμογές σημείου-πολλαπλών σημείων. Εφόσον ένας μεγαλύτερος αριθμός κεραίας υψηλής ευκρίνειας μπορεί να τοποθετηθεί σε μια δεδομένη περιοχή, το καθαρό αποτέλεσμα είναι η μεγαλύτερη επαναχρησιμοποίηση συχνότητας και η μεγαλύτερη πυκνότητα των χρηστών. Η υψηλή χωρητικότητα του καναλιού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε αυτή τη ζώνη θα μπορούσε να επιτρέψει την εξυπηρέτηση ορισμένων εφαρμογών που διαφορετικά θα χρησιμοποιούσαν επικοινωνία οπτικών ινών. Το ραντάρ χιλιοστομετρικού κύματος χρησιμοποιείται σε ραντάρ μικρής εμβέλειας για την καταπολέμηση της πυρκαγιάς σε δεξαμενές και αεροσκάφη και αυτοματοποιημένα όπλα (CIWS) σε ναυτικά πλοία για να καταρρίψουν τους εισερχόμενους πυραύλους. Το μικρό μήκος κύματος χιλιοστών κύματος τους επιτρέπει να παρακολουθούν το ρεύμα των εξερχόμενων σφαίρων καθώς και το στόχο, επιτρέποντας στο σύστημα ελέγχου πυρκαγιάς του υπολογιστή να αλλάξει τον στόχο για να τους φέρει μαζί. Με την Raytheon, η Πολεμική Αεροπορία των Η.Π.Α. έχει αναπτύξει ένα μη-θανατηφόρο σύστημα όπλων που ονομάζεται Σύστημα ενεργητικής άρνησης (ADS), το οποίο εκπέμπει δέσμη ακτινοβολίας με μήκος κύματος 3 mm. Το όπλο δεν είναι επικίνδυνο και δεν προκαλεί σωματική βλάβη, αλλά είναι εξαιρετικά οδυνηρό και προκαλεί στο στόχαστρο έντονο πόνο, σαν να πιάνει το δέρμα φωτιά.

To EHF είναι η ονομασία για τη ζώνη ραδιοσυχνοτήτων στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα από 30 έως 300 gigahertz (GHz). Τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα μήκους χιλιοστομέτρου ερευνήθηκαν για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1890 από τον επιστήμονα Jagadish Chandra Bose. Σε σύγκριση με τις κατώτερες ζώνες, τα ραδιοκύματα σε αυτή τη ζώνη έχουν υψηλή ατμοσφαιρική εξασθένηση: απορροφώνται από τα αέρια στην ατμόσφαιρα. Ως εκ τούτου, έχουν μικρή απόσταση και μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο για επίγεια επικοινωνία σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου. Η απορρόφηση από την υγρασία στην ατμόσφαιρα είναι σημαντική εκτός από τα ερημικά περιβάλλοντα και η εξασθένιση από τη βροχή αποτελεί σοβαρό πρόβλημα ακόμα και σε μικρές αποστάσεις. Ωστόσο, το εύρος μικρής διάδοσης επιτρέπει μικρότερες αποστάσεις επαναχρησιμοποίησης συχνότητας από χαμηλότερες συχνότητες. Το μικρό μήκος κύματος επιτρέπει σε μικρές κεραίες μεγέθους να έχουν μικρό πλάτος δέσμης, αυξάνοντας περαιτέρω το δυναμικό επαναχρησιμοποίησης συχνότητας.

https://el.wikipedia.org/wiki/EHF

Υπερκάσπιος σιδηρόδρομος

Η κατασκευή της συγκεκριμένης σιδηροδρομικής γραμμής ξεκίνησε το 1879, με την κατασκευή ενός σιδηροδρόμου στενού εύρους με τερματικό σταθμό το Γκιζιλαρμπάτ, παράλληλα με τη ρωσική κατάκτηση της Υπερκασπίας, χάρη στις προσπάθειες του στρατηγού Μιχαΐλ Σκομπέλεφ. Το 1886, ορισμένες τροποποιήσεις πραγματοποιήθηκαν προκειμένου οι χρησιμοποιούμενες σιδηροδρομικές ράγες να είναι αντίστοιχες εκείνων της Ρωσίας, ενώ, παράλληλα, το μήκος της σιδηροδρομικής διαδρομής επεκτάθηκε περαιτέρω, έχοντας, πλέον, ως τερματικό σταθμό το Ασγκαμπάτ και το Μερβ (σημερινό Μαρί), υπό την επίβλεψη του στρατηγού Μιχαΐλ Νικολάγιεβιτς Ανένκοφ. Αρχικώς, ο τερματικός σταθμός της συγκεκριμένης σιδηροδρομικής διαδρομής βρισκόταν στο Ουζούν-Αντά, επί της Κασπίας Θάλασσας, ωστόσο, στη συνέχεια, μεταφέρθηκε βορειότερα, προς τον λιμένα του Κρασνοβόντσκ. Το 1888, ο σιδηρόδρομος έφθασε ως τη Σαμαρκάνδη, διασχίζοντας την Μπουχάρα, όπου και οι εργασίες κατασκευής σταμάτησαν για χρονικό διάστημα, περίπου, μίας δεκαετίας. Στη συνέχεια, το 1898, η διαδρομή της σιδηροδρομικής γραμμής επεκτάθηκε περαιτέρω, έχοντας, πλέον, ως τερματικό σταθμό την Τασκένδη και το Αντιτζάν. Το 1901, κατασκευάστηκε στέρεη γέφυρα επί του ποταμού Ώξου (Αμού-Νταριά), όπου, προηγουμένως, τα τραίνα διέσχιζαν μία πεπαλαιωμένη ξύλινη κατασκευή, η οποία ήταν δυνατό να υποστεί ζημιές κατά τη διάρκεια πλημμυρών. Το 1905, το πρώτο σιδηροδρομικό πορθμείο το οποίο θα συνέδεε μεταξύ τους το Κρασνοβόντσκ και το Μπακού, σημερινή πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, διέσχισε την Κασπία Θάλασσα, για πρώτη φορά. Το 1906, ολοκληρώθηκε η κατασκευή του υπεραραλικού σιδηροδρόμου της Τασκένδης, ο οποίος συνέδεε μεταξύ τους το υπερκάσπιο σιδηροδρομικό τμήμα με τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς και ρωσικούς σιδηροδρόμους. Ωστόσο, οι συγκεκριμένες κατασκευές ξεκίνησαν να προκαλούν την ανησυχία των Βρετανών, καθώς οι τελευταίοι φοβούνταν πως η Ρωσία επιθυμούσε την περαιτέρω ενίσχυση της διπλωματικής ισχύος της σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μέσω της υποταγής των βρετανικών αποικιών. Η κατασκευή της συγκεκριμένης σιδηροδρομικής γραμμής οδήγησε σε σημαντική αύξηση των εξαγωγών βαμβακιού, το οποίο προερχόταν από την περιοχή. Συγκεκριμένα, από συνολική ποσότητα εξαγωγών, το 1888, της τάξεως των 873.092 ρωσικών λιβρών (1 ρωσ. λίβρα=409,51718 γραμμάρια), το 1893 είχε φτάσει σε συνολική ποσότητα εξαγωγών της τάξεως των 3.588.025 ρωσ. λιβρών. Μεταξύ των υπολοίπων βιομηχανιών οι οποίες αναπτύχθηκαν περαιτέρω χάρη στην κατασκευή του σιδηροδρόμου περιλαμβάνονταν εκείνες της ζάχαρης, της κηροζίνης, της ξυλείας, του σιδήρου, καθώς και των οικοδομικών υλικών. Τα συγκεκριμένα οικονομικά δεδομένα περί των αυξήσεων των εξαγωγών χρησιμοποιήθηκαν από τον γενικό κυβερνήτη Νικολάι Ρόζενμπαχ ως προτροπή για τη συνέχιση των εργασιών κατασκευής του σιδηροδρόμου στην Τασκένδη, ενώ, παράλληλα, ο επιχειρηματίας Ν. Ι. Ρεσέτνικοφ διέθεσε την προσωπική περιουσία του για τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος. Η συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή αποτέλεσε το κύριο μέσο σιδηροδρομικής μετακίνησης στην περιοχή, ενώ οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο κατά τη διάρκεια της Ρωσικής Επανάστασης. Συγκεκριμένα, 35 εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο προχώρησαν στην ίδρυση, στις 2 Μαρτίου 1917, του Σοβιέτ της Τασκένδης. Οι τελευταίοι συμφώνησαν στην ανάγκη μεταφοράς της διαχειριστικής έδρας του σιδηροδρόμου μακριά από το Ασγκαμπάτ, ενώ, παράλληλα, για την επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού, απέστειλαν τον κομισάριο Φρολόφ στη συγκεκριμένη πόλη, όπου, ωστόσο, οι προσπάθειές του απέβησαν αναποτελεσματικές, καθώς η συγκεκριμένη μεθοδευόμενη κίνηση δεν συγκέντρωσε την απαραίτητη λαϊκή υποστήριξη. Αντιθέτως, οι εργάτες οι οποίοι εργάζονταν κατά μήκος του δυτικού τμήματος του σιδηροδρόμου ξεκίνησαν, σταδιακά, να αποξενώνονται από τις πολιτικές κατευθυντήριες εντολές της Τασκένδης, με συνέπεια να προχωρήσουν, στις 14 Ιουλίου 1918, στην ίδρυση της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ασγκαμπάτ (γνωστή ως Κυβερνείο της Υπερκασπίας), έπειτα από δύο ημέρες εξέγερσης.Τόσο οι εργαζόμενοι στον σιδηρόδρομο, όσο και οι εργάτες διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια του Ρωσικού Εμφυλίου Πολέμου. Στρατιωτικές δυνάμεις του Βρετανικού Ινδικού Στρατού συμμετείχαν σε ορισμένες εκ των μαχών οι οποίες έλαβαν χώρα κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής. Τελικώς, η Τασκένδη κατέστη ως ένας εκ των κυρίων τόπων στρατοπέδευσης του Κόκκινου Στρατού. Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου και αργότερα, η διαχείριση του σιδηροδρόμου παρέμεινε υπό τον έλεγχο της Τασκένδης. Ο σιδηρόδρομος ξεκινά από τις ανατολικές ακτές της Κασπίας Θάλασσας, στο Τουρκμένμπασι (Κρασνοβόντσκ), και κατευθύνεται προς τα νοτιοανατολικά, κατά μήκος των ορίων της Ερήμου του Καρακούμ. Σημαντική διασταύρωση κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής, καθώς και χώρος επιδιορθώσεως των αμαξοστοιχιών, βρίσκεται στην πόλη του Μπερεκέτ (παλαιότερα γνωστού ως Γκαζαντζίκ), σε απόσταση, περίπου, 340 χιλιομέτρων ανατολικά της αφετηρίας της σιδηροδρομικής γραμμής. Στη συγκεκριμένη τοποθεσία, ο υπερκάσπιος σιδηρόδρομος διασταυρώνεται με τον προσφάτως κατασκευασμένο διεθνή σιδηροδρομικό διάδρομο μεταφορών Βορρά-Νότου, ο οποίος συνδέει μεταξύ τους τη Ρωσία, το Καζακστάν, το Τουρκμενιστάν και το Ιράν, ενώ, παράλληλα, έχει ως τερματικό σταθμό τον Περσικό Κόλπο. Μετά το Μπερεκέτ, η διαδρομή συνεχίζεται παράλληλα με το Κανάλι του Καρακούμ, ενώ, στη συνέχεια, διασχίζει το Ασγκαμπάτ και συνεχίζει με κατεύθυνση πορείας προς τα νοτιοανατολικά, διασχίζοντας τους λόφους που βρίσκονται στους πρόποδες της οροσειράς του Κοπέτ Νταγ, καθώς και το Τετζέν. Μετά τον συγκεκριμένο τελευταίο οικισμό, ξεκινά μία σύγχρονη σιδηροδρομική γραμμή, η οποία, μέσω των ιρανικών συνόρων στο ύψος του Σεράχς, κατευθύνεται προς τη Μασχάντ, στο Ιράν. Με σημείο εκκίνησης το Τετζέν, ο υπερκαυκάσιος σιδηρόδρομος κατευθύνεται προς τα βορειοανατολικά, φτάνοντας ως το Μαρί. Εκεί, ένας σιδηροδρομικός κλάδος ο οποίος κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της ύστατης δεκαετίας του 19ου αιώνα οδηγεί έως τα αφγανικά σύνορα, στο ύψος του Γκουσγκί, ενώ, παράλληλα, η κύρια σιδηροδρομική γραμμή συνεχίζει την πορεία της, με κατεύθυνση το Τουρκμεναμπάτ (Τσαρτζέβ). Από τον συγκεκριμένο οικισμό, σιδηροδρομική γραμμή η οποία κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της σοβιετικής περιόδου πραγματοποιεί σιδηροδρομική σύνδεση προς τα βορειοδυτικά με το Ουργκέντς, καθώς και με το Καζακστάν και τη Ρωσία. Η κύρια σιδηροδρομική γραμμή συνεχίζει την πορεία της, με σημείο εκκίνησης το Τουρκμεναμπάτ, με κατεύθυνση την Μπουχάρα (όπου μία λωρίδα αλλαγής σιδηροτροχιάς, κατασκευασμένη το 1910, οδηγεί, επίσης, προς το Τερμέζ και τη Ντουσαμπέ), προτού, στη συνέχεια, συνεχίσει την πορεία της με κατεύθυνση τη Σαμαρκάνδη. Στο ύψος του Σιρνταριό, όπου και διασχίζει τον ποταμό Σιρ Νταριά, μία σιδηροδρομική γραμμή κατευθύνεται προς τα ανατολικά και την εύφορη Κοιλάδα της Φεργκάνα. Στη συνέχεια, φτάνει ως την Τασκένδη, ενώ, παράλληλα, μία ακόμη σιδηροδρομική γραμμή με κατεύθυνση προς τα βορειοδυτικά πραγματοποιεί ελιγμό προς το Καζακστάν, όπου και συνεχίζει την πορεία του κατά μήκος της περιοχής του Καρακαλπακστάν. Η διακλάδωση η οποία βρίσκεται στο ύψος του Αρίς αποτελεί τμήμα του σιβηροτουρκμενικού σιδηροδρόμου, ο οποίος έχει κατεύθυνση το Νοβοσιμπίρσκ.

Ο υπερκάσπιος σιδηρόδρομος, επίσης γνωστός ως υπερκάσπιος ή σιδηρόδρομος της Κεντρικής Ασίας (ρωσικά: Среднеазиатская железная дорога) είναι σιδηροδρομική γραμμή η οποία ακολουθεί τη διαδρομή του Δρόμου του Μεταξιού κατά μήκος μεγάλου μέρους του δυτικού τμήματος της Κεντρικής Ασίας. Κατασκευάστηκε από τη Ρωσική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια της επεκτατικής εκστρατείας της στην Κεντρική Ασία, μεταξύ του 19ου και του 20ού αιώνα. Το πρώτο τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής τέθηκε σε λειτουργία το 1879, της οποίας, ωστόσο, ο τερματικός σταθμός μεταφέρθηκε στην Κοκάνδη, έπειτα από την ήττα των Ρώσων. Αρχικώς, προοριζόταν για τη διευκόλυνση των μετακινήσεων του ρωσικού αυτοκρατορικού στρατού σε πιθανές στρατιωτικές επεμβάσεις εναντίον τοπικών εστιών αντίστασης απέναντι στην κυριαρχία τους. Ωστόσο, όταν ο Τζωρτζ Κάρζον ενημερώθηκε σχετικά με την κατασκευή της συγκεκριμένης σιδηροδρομικής γραμμής, αντελήφθη πως η χρησιμότητά της θα υπερέβαινε την απλή επιτήρηση των εδαφών, όπως ισχυριζόταν η Μόσχα, ενώ, παράλληλα, ήταν πιθανό να θέσει εμπόδια στον βρετανικό επεκτατισμό στην περιοχή της Ασίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BA%CE%AC%CF%83%CF%80%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CF%83%CE%B9%CE%B4%CE%B7%CF%81%CF%8C%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%82

Άεργη ισχύς

Το φαινόμενο αυξάνει τις θερμικές απώλειες ενέργειας στο κύκλωμα λόγω της αναφαίρετης ωμικής συνιστώσας όλων των ηλεκτρικών στοιχείων και των αγωγών που απαρτίζουν οποιοδήποτε μη υπεραγώγιμο ηλεκτρικό κύκλωμα. Η άεργη ισχύς πρέπει επίσης να λαμβάνεται υπόψη στο σχεδιασμό των επαγωγικών και χωρητικών στοιχείων οποιουδήποτε κυκλώματος, καθώς τα επιβαρύνει αισθητά, ενώ δεν παράγεται έργο από αυτήν. Το φαινόμενο της αέργου ισχύος εμφανίζεται και σε καθαρά ωμικές διατάξεις κυκλωμάτων, καθώς κανένα αμιγώς ωμικό ηλεκτρικό κύκλωμα δεν είναι ιδανικό, δηλαδή απαλλαγμένο από χωρητικές και επαγωγικές αντιστάσεις. Οι επιδράσεις της ανεπιθύμητης αέργου ισχύος που εμφανίζεται ανάμεσα σε δύο σημεία του κυκλώματος (π.χ. στα άκρο που αποτελούν την είσοδο τροφοδοσίας του κυκλώματος από εναλασσόμενο ρεύμα του δικτύου) είναι δυνατόν να εξουδετερωθούν μερικώς, με την παράλληλη τοποθέτηση στα σημεία αυτά ειδικών διατάξεων με τα κατάλληλα επαγωγικά και χωρητικά στοιχεία. Με τις διατάξεις αυτές μέρος της ενέργειας παγιδεύεται και ανταλλάσσεται ανάμεσα στα επαγωγικά και χωρητικά στοιχεία τους με τρόπο ώστε να γίνονται κατά το δυνατόν και πάλι συμφασικές η τάση και η ένταση στα εν λόγω δύο σημεία του κυκλώματος, αλλά επιπλέον και να απορροφώνται βλαπτικές συχνότητες πέραν της κύριας επιθυμητής, όπως να αποσβαίνονται για παράδειγμα αιχμές τάσης. Το μειονέκτημα της χρήσης τέτοιων διατάξεων είναι πως επιβαρύνουν με ωμικό φορτίο το συνολικό κύκλωμα, συνεπώς και την κατανάλωση. Το αν τελικά θα επιτευχθεί ή όχι οικονομία στη συνολική κατανάλωση ισχύος εξαρτάται από τη διάταξη και το κύκλωμα. Στις οικιακές καταναλώσεις, η εμφάνιση αέργου ισχύος οφείλεται κατά κύριο λόγο στις συσκευές που περιέχουν ηλεκτροκινητήρες, όπως τα ψυγεία, αλλά δευτερευόντως και σε οποιαδήποτε συσκευή με μετασχηματιστή τάσης στην είσοδο του κυκλώματος τροφοδοσίας της. Τις τελυταίες δεκαετίες, λόγω της ολοένα και μεγαλύτερης χρήσης διακοπτικών τροφοδοτικών, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται για την τροφοδοσία διάφορων μικρών συσκευών και την τροφοδοσία υπολογιστών και τηλεοράσεων, σημαντικό μέρος της αέργου ισχύος οφείλεται και σε αυτά.

Η άεργη ισχύς (αγγλ. sold power) είναι μέρος της συνολικής ισχύος που μετριέται ανάμεσα σε δύο σημεία ενός ηλεκτρικού κυκλώματος που διαρρέεται από εναλλασσόμενο ρεύμα στην περίπτωση που η διακύμανση της μετρούμενης ανάμεσα στα δύο αυτά σημεία τάσης (V) δεν ακολουθεί κατά τον ίδιο τρόπο τη διακύμανση στο χρόνο της ταυτόχρονα μετρούμενης ανάμεσα στα ίδια δύο σημεία έντασης (I) του ηλεκτρικού ρεύματος· δηλαδή όταν εμφανίζεται διαφορά φάσης μεταξύ των δύο μεγεθών (τάσης - ρεύματος). Η άεργη ισχύς συμβολίζεται συνήθως με Q και μονάδα μέτρησής της είναι το var (αγγλ. volt-ampere reactive (var)). Σε αντιδιαστολή, η συνολική ισχύς έχει μονάδα μέτρησης το βολταμπέρ (VA) και η πραγματική ισχύς (τουτέστιν αυτή που καταναλώνεται σε ιδανικές ωμικές αντιστάσεις) το βάτ (W). Η εμφάνιση της αέργου ισχύος οφείλεται στην παρουσία επαγωγικών ή χωρητικών στοιχείων (δηλ. πηνίων ή πυκνωτών αντίστοιχα) στο κύκλωμα, τα οποία διαρρέονται από εναλλασσόμενο ρεύμα. Τα στοιχεία αυτά αποθηκεύουν προσωρινά ηλεκτρική ενέργεια υπό τη μορφή μαγνητικού ή ηλεκτρικού πεδίου αντίστοιχα, κατά τη διάρκεια μίας ημιπεριόδου του εναλλασσομένου ρεύματος, χωρίς να την καταναλώνουν (όπως θα γινόταν σε μια ωμική αντίσταση). Την ενέργεια αυτή την αποδίδουν πάλι πίσω στο κύκλωμα κατά την επόμενη ημιπερίοδο, με την ολοκλήρωση δηλαδή μιας περιόδου. Το αποτέλεσμα της εμφάνισης αέργου ισχύος στα επαγωγικά και χωρητικά στοιχεία ενός κυκλώματος είναι η παλινδρόμηση ρευμάτων στους αγωγούς μεταφοράς του ηλεκτρικού ρεύματος που τελικά καταναλώνεται στις ωμικές αντιστάσεις και τις πραγματικές συνιστώσες των σύνθετων (μιγαδικών) αντίστασεων (εμπεδήσεων) του κυκλώματος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B7_%CE%B9%CF%83%CF%87%CF%8D%CF%82

Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης

Η «Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης» συστάθηκε το 1970, αντικαθιστώντας την «Ελληνική Ομοσπονδία Αθλοπαιδιών» (Ε.Ο.ΑΠ.). 1949 Χάλκινο μετάλλιο (Αίγυπτος) - Ευρωμπάσκετ Ανδρών 1955 Χάλκινο μετάλλιο (Ισπανία) - Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών 1970 Ασημένιο μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων 1971 Χάλκινο μετάλλιο (Τουρκία) - Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών 1975 Ασημένιο μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων 1979 Χρυσό μετάλλιο (Γιουγκοσλαβία) - Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών 1987 Χάλκινο μετάλλιο (Συρία) - Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών 1987 Χρυσό μετάλλιο (Ελλάδα) - Ευρωμπάσκετ Ανδρών 1989 Χρυσό μετάλλιο (Ισπανία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων 1989 Ασημένιο μετάλλιο (Γιουγκοσλαβία) - Ευρωμπάσκετ Ανδρών 1991 Ασημένιο μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημά Παίδων 1991 Ασημένιο μετάλλιο (Ελλάδα) - Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών 1991 Χάλκινο μετάλλιο (Ελλάδα) - Μεσογειακοί Αγώνες Γυναικών 1992 Ασημένιο μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελπίδων 1993 Χρυσό μετάλλιο (Τουρκία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων 1995 Χρυσό μετάλλιο (Ελλάδα) - Παγκόσμιο Πρωτάθλημά Εφήβων 1995 Χάλκινο μετάλλιο (Πορτογαλία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων 1998 Χάλκινο μετάλλιο (Βουλγαρία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων 1999 Ασημένιο μετάλλιο (Σλοβενία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων 2000 Χάλκινο μετάλλιο (Κροατία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλαμά Εφήβων 2001 Ασημένιο μετάλλιο (Τυνησία) - Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών 2002 Χρυσό μετάλλιο (Λιθουανία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ν. Ανδρών 2002 Χάλκινο μετάλλιο (Γερμανία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων 2003 Χάλκινο μετάλλιο (Ελλάδα) - Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων 2005 Χρυσό μετάλλιο (Βελιγράδι) - Ευρωμπάσκετ Ανδρών 2005 Ασημένιο μετάλλιο (Ισπανία) - Μεσογειακοί Αγώνες Ανδρών 2005 Ασημένιο μετάλλιο (Αργεντινή) - Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών 2006 Ασημένιο μετάλλιο (Ιαπωνία) - Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών 2007 Ασημένιο μετάλλιο (Ισπανία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων 2008 Χρυσό μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων 2009 Ασημένιο μετάλλιο (Νέα Ζηλανδία) - Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Εφήβων 2009 Χρυσό μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών 2009 Χάλκινο μετάλλιο (Πολωνία) - Ευρωμπάσκετ Ανδρών 2010 Ασημένιο μετάλλιο (Κροατία) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων Ανδρών 2015 Χρυσό μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων 2017 Χρυσό μετάλλιο (Ελλάδα) - Πανευρωπαικό Νέων Ανδρών Το λογότυπο της ΕΟΚ έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου. Η επίσημη σελίδα της ΕΟΚ Τα μετάλλια της ΕΟΚ Η Καλαθοσφαίριση στην Ελλάδα Αρχειοθετήθηκε 2021-09-29 στο Wayback Machine.

Η Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (Ε.Ο.Κ.) είναι ο ανώτατος διοικητικός οργανισμός για την καλαθοσφαίριση στην Ελλάδα. Κάτω από την επιμέλειά της βρίσκονται τα επαγγελματικά και ερασιτεχνικά πρωταθλήματα αλλά και οι εθνικές ομάδες Ανδρών και Γυναικών των διαφόρων ηλικιών. Τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα της Ελλάδας υπό την εποπτεία της ΕΟΚ (και παλαιότερα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αθλοπαιδιών ΕΟΑΠ) έχουν να επιδείξουν 30 μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις, συγκεκριμένα 8 χρυσά, 12 ασημένια και 10 χάλκινα. Από την 12η Σεπτεμβρίου του 2021 πρόεδρος της ΕΟΚ είναι ο Ευάγγελος Λιόλιος.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%9F%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%80%CE%BF%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B8%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%B1%CE%AF%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B7%CF%82

Νομικά όργανα των Μαρτύρων του Ιεχωβά

Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας ως μη μετοχικό, μη κερδοσκοπικό σωματείο συστάθηκε από τον Κάρολο Τέιζ Ρώσελ και τους συντρόφους του το 1884. Αρχικά ήταν γνωστή ως Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Σιών και πολλές φορές χάριν συντομίας δηλώνεται απλώς ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά ή απλώς Εταιρία Σκοπιά. Πρόεδροι της Εταιρίας Σκοπιά από την ίδρυσή της το έτος 1884: Κάρολος Ρώσελ (1884 - 1916) Ιωσήφ Ρόδερφορντ (1916 - 1942) Νάθαν Νορ (1942 - 1977) Φρέντερικ Φρανς (1977 - 1992) Μίλτον Χένσελ (1992 - 2000) Ντον Άνταμς (2000 - τώρα)Η Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης είναι ένα ακόμη μη κερδοσκοπικό σωματείο το οποίο αποτελεί νομική εκπροσώπηση των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ιδρύθηκε το 1909 και η έδρα της βρίσκεται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Αρχικά ονομαζόταν Σύλλογος Άμβωνας των Λαών. Μετονομάστηκε σε Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά το 1939. Από το 1956 είναι γνωστή ως Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Νέας Υόρκης. Ο Διεθνής Σύλλογος Σπουδαστών της Γραφής (International Bible Students Association, ή συντομογραφικά IBSA) ιδρύθηκε το 1914 από τον Πάστορα Κάρολο Τέιζ Ρώσελ στο Λονδίνο της Αγγλίας και αποτέλεσε την πρώτη νομική εκπροσώπηση του Charles Taze Russell και των συντρόφων του στην Ευρώπη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν ήδη τότε δύο παρόμοια σωματεία. Ήδη από το 1910, όσοι ασπάζονταν τις απόψεις του Καρόλου Ρώσελ και των συντρόφων του λέγονταν Σπουδαστές της Γραφής ή Ειλικρινείς Σπουδαστές της Γραφής, ενώ από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 μετονομάστηκαν σε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Σήμερα υπάρχουν ομάδες που αυτοαποκαλούνται Ενωμένοι Σπουδαστές της Γραφής, οι οποίοι παραμένουν αφοσιωμένοι στα έργα του Ρώσελ και απορρίπτουν τις αλλαγές που έλαβαν χώρα μετά το θάνατό του. Τέτοιες ομάδες δεν σχετίζονται με τον Διεθνή Σύλλογο Σπουδαστών της Γραφής, το σωματείο που χρησιμοποιείται από τη δημιουργία του ως σήμερα από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σχηματιστεί και άλλα σωματεία με σκοπό την κάλυψη επιμέρους αναγκών, όπως η Χριστιανική Εκκλησία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κ.ά. Παγκόσμια χρησιμοποιούνται πολλά άλλα κατά τόπους σωματεία, όπως το Wachtturm-Gesellschaft στο Ζέλτερς/Τάουνους της Γερμανίας, οι Χριστιανοί Μάρτυρες του Ιεχωβά Ελλάδας κ.ά. Βιβλίο Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά-Διαγγελείς της Βασιλείας του Θεού, 1993, Β. & Φ. Ε. Σκοπιά. Οργανωτική δομή των Μαρτύρων του Ιεχωβά Πρακτικές των Μαρτύρων του Ιεχωβά Η Σκοπιά Μάρτυρες του Ιεχωβά: Η επίσημη ιστοσελίδα της Εταιρίας Σκοπιά

Τα Νομικά όργανα των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι ένα σύνολο σωματείων των Μαρτύρων του Ιεχωβά που χρησιμοποιούνται για την κυριότητα των περιουσιακών στοιχείων που σχετίζονται με τις θρησκευτικές τους δραστηριότητές, για την έκδοση και κυκλοφορία των εντύπων τους, για τη νομική εκπροσώπηση και υπεράσπισή τους ενώπιον των αρχών και για οποιαδήποτε άλλα ζητήματα και δραστηριότητες που απαιτούν έννομη νομική υπόσταση.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CF%8C%CF%81%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%84%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%99%CE%B5%CF%87%CF%89%CE%B2%CE%AC

Σαλναμές

Η έκδοση του πρώτου σαλναμέ χρονολογείται στο 1847. Συνεγράφη από τους Αχμέτ Βεφίκ Πασά, Αχμέντ Τζεβντέτ Πασά και Χαϊρουλάχ. Η συγγραφή του υποστηρίχθηκε σε οικονομικό επίπεδο από τον μέγα βεζίρη Μουσταφά Ρεσίτ Πασά, γνωστό μεταρρυθμιστή. Σημαντικότερος εκ των σαλναμέδων ήταν ο κρατικός σαλναμές. Με σημείο εκκίνησης το 1866, οι τοπικές διοικητικές αρχές των βιλαετίων προχώρησαν στην έκδοση τοπικού χαρακτήρα σαλναμέδων. Παράλληλα, ανάλογες εκδόσεις προήλθαν και από άλλες αρχές, υπαγόμενες στο κράτος ή ανεξάρτητες από αυτό. Οι τοπικού επαρχιακού χαρακτήρα σαλναμέδες φαίνεται να ήταν οι σημαντικότεροι μεταξύ αυτών, καθώς επέτρεπαν στις διοικητικές αρχές να έχουν πλήρη επίγνωση των πόρων και της καταστάσεως της κάθε επαρχίας.

Ο σαλναμές (τουρκικά: salname), επίσης γνωστός ως νεβσάλ (τουρκικά: nevsal), ήταν η ονομασία των επίσημων κρατικών χρονικών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα. Ο όρος «σαλναμές» αποτελεί σύνθετη λέξη, περσικής προελεύσεως και αποτελούμενη από τα συνθετικά σαλ, το οποίο αποδίδεται ως «έτος», και ναμέ, το οποίο αποδίδεται ως «επιστολή».

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%B1%CE%BB%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CF%82

Όλα Σολμπάκεν

Αφού ξεκίνησε την καριέρα του στη Ράνχαιμ Φοτμπάλ, ο Σολμπάκεν υπέγραψε διετές συμβόλαιο με την ΦΚ Μπόντε/Γκλιμτ στις 18 Δεκεμβρίου 2019 και εντάχθηκε στον σύλλογο την 1η Ιανουαρίου 2020. Στις 23 Νοεμβρίου 2022, η ΑΣ Ρόμα ανακοίνωσε ότι υπέγραψε τον Σολμπάκεν με ελεύθερη μεταγραφή, συμφωνώντας σε συμβόλαιο μέχρι τις 30 Ιουνίου 2027. Καθώς είχε συμβόλαιο με την Μπόντε/Γκλιμτ μέχρι το τέλος του έτους, εντάχθηκε στη Ρόμα στις 2 Ιανουαρίου 2023. Ολυμπιακός (δανεισμός) Στις 2 Σεπτεμβρίου 2023, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του Σολμπάκεν με μονοετή δανεισμό από τη Ρόμα, με επιλογή αγοράς για 4,5 εκατ. ευρώ στο τέλος της σεζόν. Ο Σολμπάκεν έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Νορβηγίας ανδρών στις 13 Νοεμβρίου 2021, σε προκριματικό αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 εναντίον της Λετονίας. Μπόντε/Γκλιμτ Πρωτάθλημα Νορβηγίας: 2020, 2021Ρόμα ΟΥΕΦΑ Γιουρόπα Λιγκ: Φιναλίστ 2022–23 Παίκτης του Μήνα στο Πρωτάθλημα Νορβηγίας: Οκτώβριος 2021

Ο Όλα Σέλβογκ Σολμπάκεν (νορβηγικά: Ola Selvaag Solbakken) (γενν. 7 Σεπτεμβρίου 1998) είναι Νορβηγός επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνίζεται ως πλάγιος μέσος για τον Ολυμπιακό, με δανεισμό από την Ρόμα. Είναι διεθνής με την Εθνική Νορβηγίας.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%BB%CE%B1_%CE%A3%CE%BF%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%B5%CE%BD

Καλαβρία

Η Καλαβρία είναι μια μακριά και στενή χερσόνησος στα νότια της Ιταλίας. Νότια και δυτικά περιβάλλεται από το Ιόνιο Πέλαγος και την Τυρρηνική θάλασσα ενώ ανατολικά χωρίζεται από την υπόλοιπη Ιταλία από τον ορεινό όγκο του Μόντε Πολίνο. Το 42% της περιοχής της Καλαβρίας, που αντιστοιχεί σε 15.080 τ.χλμ., είναι ορεινό, το 49% ημιορεινό, ενώ οι πεδινές εκτάσεις καταλαμβάνουν μόνο το 9% του εδάφους της περιοχής. Είναι χωρισμένη από τη Σικελία από το Στενό της Μεσσήνης, όπου το πιο στενό σημείο μεταξύ Κάπο Πελόρo στη Σικελία και την Πούντα Πέζο στην Καλαβρία είναι μόνο 3,2 χιλιόμετρα. Μεγαλύτερες πόλεις είναι το Καταντζάρο, η Κοζέντσα, το Ρέτζιο ντι Καλάμπρια, ο Κρότωνας, η Λόκρι, η Πάολα κι άλλες μικρότερες κωμοπόλεις. Οι πρώτοι που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή ήταν οι Πελασγοί Οίνωτρες από την Αρκαδία. Σύμφωνα με την Αρχαία ελληνική μυθολογία γενάρχης τους ήταν ο Οίνωτρος ένας από τους 50 γιους του Λυκάωνα που μετανάστευσε στην περιοχή από την πατρίδα του. Ο αδελφός του Πευκέτιος γενάρχης των Πευκέτιων στην γειτονική Απουλία συνόδευσε τον Οίνωτρο την ίδια εποχή. Οι Έλληνες χρησιμοποίησαν αργότερα την λέξη "Ιταλοί" από το όνομα ενός θρυλικού βασιλιά των Οίνωτρων τον Ιταλό. Οι Έλληνες αρχικά έλεγαν "Ιταλούς" μόνο τους κατοίκους της Καλαβρίας, αργότερα το όνομα επεκτάθηκε σε ολόκληρη την Ιταλική χερσόνησο. Στην περιοχή της Καλαβρίας ζούσαν ιθαγενείς λαοί (Bretti ή Bruzii) όταν εδώ ήρθαν και δημιούργησαν αποικίες οι Έλληνες. Οι Έλληνες εγκαταστάθηκαν κυρίως στις ακτές και η πρώτη πόλη που ίδρυσαν ήταν το Ρήγιο, μετά η Σύβαρις και ο Κρότωνας. Τον 3ο αιώνα η Καλαβρία κατακτήθηκε από ένα παρακλάδι των Λουκανών οι οποίοι με την σειρά τους ίδρυσαν και νέες πόλεις με πρώτη την Κονσέτσα. Οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την περιοχή τον 3ο π.Χ. αιώνα. Κατά τον Μεσαίωνα αποτέλεσε τμήμα της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Από το 1060 κατακτήθηκε από τους Νορμανδούς και αποτέλεσε τμήμα του Βασιλείου των δύο Σικελιών και του Βασιλείου της Νάπολης. Το 1861, μαζί με τον Βασιλείο των δύο Σικελιών, ενώθηκε με την Βόρεια Ιταλία. Τον 16ο και 17ο αιώνα πραγματοποιήθηκε εκ νέου εγκατάσταση Ελλήνων και κυρίως μετά την οθωμανική κατάκτηση της Ελλάδας Έλληνες μετανάστευσαν στην Καλαβρία. Πιστεύεται ότι η Ντραγκέτα , η τοπική μαφία, προέρχεται από αυτούς τους μετανάστες και τις παραδόσεις τους όπως η βεντέτα. Μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, η νότια Ιταλία ήταν από τις φτωχότερες περιφέρειες της Ευρώπης, η Καλαβρία αποτέλεσε βασική πηγή για την ιταλική διασπορά των αρχών του 20ού αιώνα. Πολλοί Καλαβροί κινήθηκαν προς τα βιομηχανικά κέντρα της βόρειας Ιταλίας, της υπόλοιπης Ευρώπης, την Αυστραλία και την Αμερική (κυρίως Αργεντινή, Βραζιλία, Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες). Παρά το γεγονός ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα εξακολουθεί να είναι πολύ χαμηλότερο από εκείνο της βόρειας και κεντρικής Ιταλίας, πλησιάζει πλέον το Ευρωπαϊκό μεσαίο όρο. Στην Καλαβρία παρόλο του ότι επίσημη γλώσσα είναι τα Ιταλικά ομιλούνταν πολλές διάλεκτοι ειδικά πριν την ενοποίηση με την Ιταλία. Αυτές οι διάλεκτοι ήταν η Γραικάνικη ή Γκρίκο, η Ναπολιτάνικη, η Οσιτανική, η Σικελική και Αρβανίτικα όπου είχαν εγκατασταθεί Αρβανίτες. Η πλειονότητα των κατοίκων είναι Ρωμαιοκαθολικοί αλλά υπάρχουν και ορθόδοξοι, υπάρχουν βυζαντινές ορθόδοξες εκκλησίες σε χωριά γραικάνικα. Υπάρχει και μια μικρή κοινότητα Ευαγγελικών. Ο διάσημος άγιος στην Καλαβρία και ο προστάτης της περιοχής είναι ο Άγιος Φραγκίσκος από την Πάολα. Όταν περιγράφεται η γεωλογία της Καλαβρίας συνήθως αναφέρεται "το γεωλογικό τόξο της Καλαβρίας», που εκτείνεται από το νότιο τμήμα της περιφέρειας Μπασιλικάτα έως στα βορειοανατολικά της Σικελίας. Τα πετρώματα στην περιοχή της Καλαβρίας είναι του Παλαιοζωικού και καλύπτονται από νεογενή ιζήματα. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα πετρώματα αυτά κυριαρχούν τα Απέννινα και τη Σικελία. Η περιοχή είναι σεισμικά και ηφαιστειακά υψηλής δραστικότητας. Μερικοί συγγραφείς πιστεύουν ότι η διαδικασία της καταβύθισης της πλάκας της ανδριατικής σε αυτή της Αφρικής είναι ακόμη σε εξέλιξη, η οποία είναι ένα θέμα συζήτησης (van Dijk & Scheepers, 1995) . Η κύρια καλλιέργεια στην Καλαβρία είναι η ελιά, που αντιπροσωπεύει το 29,6% της ΧΓΕ και το 70% των καλλιεργειών. Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία των γεωργικών εκμεταλλεύσεων (137.938 μονάδες σε ένα σύνολο 194.600) παράγουν ελιές . Στον βιομηχανικό τομέα κύριος κλάδος είναι οι βιομηχανίες τροφίμων ,ποτών και καπνός . Τα κύρια λιμάνια της Καλαβρίας είναι το Ρέτζιο Καλάμπρια (Ρήγιο) και το Τζιόια Τάουρο. Το Ρήγιο είναι εξοπλισμένο με πέντε αποβάθρες φόρτωσης με μήκος 1.530 μέτρα. Το Τζιόια Τάουρ έχει επτά αποβάθρες φόρτωσης με 4646 μέτρα. Είναι το μεγαλύτερο στην Ιταλία και το έβδομο μεγαλύτερο λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων στην Ευρώπη, με διακίνηση το 2007 3,7 εκατομμύρια TEU από περισσότερα από 3.000 πλοία. Η περιοχή εξυπηρετείται από δύο εθνικές οδούς κατά μήκος των ακτών και τον αυτοκινητόδρομο Α3, ο οποίος συνδέει το Σαλέρνο και το Ρήγιο κατά μήκος της παλιάς εθνικής οδού στην ενδοχώρα. Στην Καλαβρία, υπάρχουν δύο κύρια αεροδρόμια ένα στο Lamezia Terme και το άλλο στο Ρήγιο. Η Καλαβρία διοικητικά χωρίζεται σε πέντε (5) επαρχίες : Στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές, στις 26 Ιανουαρίου 2020, εξελέγη πρόεδρος η Τζόλε Σαντέλι και ο κεντροδεξιός συνασπισμός της, με ποσοστό άνω του 55% των ψήφων. Η Σαντέλι απεβίωσε εν ενεργεία σε ηλικία 51 ετών στις 15 Οκτωβρίου 2020. Έκτοτε υπηρεσιακός πρόεδρος είναι ο Αντονίνο Σπίρλι. Ιστορία της Καλαβρίας, Κουλτούρα, γλώσσα και γενεαλογία Επίσημη ιστοσελίδα της περιφέρειας Αρχειοθετήθηκε 1998-01-22 στο Wayback Machine. Η ζωή στην Καλαβρία Ιστοσελίδα για την Καλαβρία Επίσημη ιστοσελίδα τουρισμού της περιφέρειας Η Καλαβρία στον κόσμο Αρχειοθετήθηκε 2011-10-02 στο Wayback Machine. KALìt Calabria in testa! Η πρώτη ιστοσελίδα για την Καλαβρία A news aggregation website about Calabria Οργανισμός Νεολαίας Λοκρών Gioia tauro Ιστορία και τέχνη της Καλαβρίας Τουριστική ιστοσελίδα της Καλαβρίας Καλαβρία στο Curlie

Η Καλαβρία (Στα ιταλικά: Calabria) είναι περιφέρεια της Ιταλίας στα νότια της χώρας. Στο Βορρά συνορεύει με την περιφέρεια της Μπαζιλικάτα και στο νότο με τη Σικελία. Η περιοχή καλύπτει 15.080 τ.χλμ. και έχει πληθυσμό περίπου 2 εκατομμυρίων. Η πρωτεύουσα είναι το Καταντζάρο (Catanzaro).

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%B1

Μουράτ Α΄

Ο Μουράτ Α΄ γεννήθηκε το 1326. Ήταν γιος του Ορχάν και της Ελληνίδας πριγκίπισσας του Βυζαντίου Νιλουφέρ Χατούν και διαδέχτηκε στον θρόνο τον πατέρα του μετά τον θάνατό του το 1362. Μετέφερε τα παλάτια του στην πρόσφατα κατακτημένη Αδριανούπολη και επέκτεινε την οθωμανική κυριαρχία στα Βαλκάνια, αναγκάζοντας έτσι τον βυζαντινό Αυτοκράτορα να του πληρώνει φόρο υποτέλειας. Αυτός ουσιαστικά μετέτρεψε τη νομαδική φυλή των Οθωμανών σε Αυτοκρατορία. Το 1383 καθιέρωσε τον τίτλο του Σουλτάνου. Οργάνωσε το τάγμα των Γενιτσάρων, καθόρισε τη στρατιωτική δικαιοσύνη και το σύστημα συλλογής φόρων και δημιούργησε τις επαρχίες της Ανατολίας (Anadolu) και Ευρώπης (Rumeli). Διεξήγαγε πολέμους εναντίον των Καραμανιδών στην Ανατολία, καθώς και των Σέρβων, Βουλγάρων και Ούγγρων στη Δύση. Η επεκτατική του πολιτική στα Βαλκάνια δημιούργησε μια Χριστιανική συμμαχία υπό τον βασιλιά των Ούγγρων, η οποία όμως νικήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1371 στη Μάχη της Μαρίτσα από τον Lala Şâhin Paşa, πρώτο Κυβερνήτη (beylerbey) της επαρχίας της Ευρώπης, Το 1366 ο βασιλιάς των Σέρβων αναγκάστηκε και αυτός να πληρώνει φόρο υποτέλειας στον Σουλτάνο, ενώ το 1385 οι Οθωμανοί κατέλαβαν τη Σόφια. Το 1389, ο στρατός του Μουράτ ήρθε αντιμέτωπος με τους Σέρβους στη μάχη του Κοσσυφοπεδίου. Στη μάχη αυτή ο Μουράτ σκοτώθηκε από τον Miloš Obilić, ένα Σέρβο ευγενή, ο οποίος είχε νωρίτερα ορκιστεί να τον σκοτώσει. Αμέσως μετά Σουλτάνος ανέλαβε ο γιος του Βαγιαζήτ Α΄, ο οποίος, παρά την επιθυμία του πατέρα του, στραγγάλισε αμέσως τον νεότερο αδερφό του Γιακούμπ, για να μη διεκδικήσει τον θρόνο. Σύζυγοι Γκιουλτσιτσέκ Βαλιντέ Χατούν Πασά Μελέκ Χατούν Μαρία Ταμάρα Χατούν Φουλντανέ Χατούν Γιοι Βαγιαζήτ Α΄ (1360-1403), γιος της Γκιουλτσιτσέκ Χατούν Γιαχσί Μπέης, γιος της Γκιουλτσιτσέκ Χατούν Γιακούπ Τσελεμπή Σαβτσί Μπέης Ηγεμόνας ΙμπραήμΚόρες Νεφισέ Μελέκ Χατούν (1363-1400) Σουλτάν Χατούν

Ο Μουράτ Α΄ (I. Murat Hüdavendigâr, (επονομαζόμενος ως "Ο Θεός ο Δημιουργός"), 29 Ιουνίου 1326 – 28 Ιουνίου 1389) ήταν σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1362 έως το 1389.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CF%84_%CE%91%CE%84

Ζεράρ Ντεπαρντιέ

Γεννήθηκε στις 27 Δεκμβρίου του 1948, στο Σατωρού. Ο πατέρας του ήταν μεταλλωρύχος. Στα 13 του χρόνια παράτησε το σχολείο, ενώ στα 15 του πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει τη δραματική τέχνη. To 1965, έπαιξε για πρώτη φορά σε κινηματογραφική ταινία, η οποία ήταν μικρού μικρού μήκους και είχε τίτλο "Le Beatnik et le Minet". Στη συνέχεια, ενσωματώθηκε στο θίασο του Ζαν-Λουί Κοσέ και, έπειτα, συμμετείχε στην τηλεοπτική σειρά "Rendez vous a Badenberg". Εκείνη την περίοδο γνώρισε τους Ρυφύς και Ρομάν Μπυτέιγ, με τους οποιούς έπαιξε στο θέατρο "Café de la Gare". Ακολούθησαν μικροί ρόλοι σε μεγάλου μήκους ταινίες, όπως το "Ναταλί Γκρανζέ" (1972) της Μαργκερίτ Ντυράς, η οποία είχε παταγώδη αποτυχία.Το 1974, έπαιξε τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, στην ταινία "Ο Χορός των Διεφθαρμένων" του Μπερτράν Μπλιε, ο οποίος ήταν μέλος της επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών. Το 1976, συμπρωταγωνίστησε με την Ορνέλλα Μούτι στην ταινία "Η τελευταία γυναίκα" και στο "1900", του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι. Το 1980, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ, χάρις στην ερμηνεία του στο "Το τελευταίο μετρό", στην οποία συμπρωταγωνίστησε με την Κατρίν Ντενέβ και σκηνοθέτης ήταν ο Φρανσουά Τρυφώ. Μέσα στην ίδια χρονιά συνεργάστηκε, και πάλι, με τον Μωρίς Πιαλά, για την ταινία "Λούλου". Το 1981, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Ντανιέλ Βιν, "Η επιστροφή του Μαρτέν Γκερ" και το 1982, στο "Δαντών", του Αντρέι Βάιντα. Το 1985, κέρδισε το βραβείο του καλύτερου ηθοποιού, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, αφού πρωταγωνίστησε στο "Police" του Μωρίς Πιαλά. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στο "Ζαν ντε Φλορέτ" του Κλωντ Μπερρί. Το 1987, συνεργάστηκε και πάλι με τον Πιαλά στην ταινία "Κάτω από τον ήλιο του σατανά", συμπρωταγωνιστώντας, παράλληλα, με την Σαντρίν Μπονέρ, ενώ το 1988, συμπρωταγωνίστησε με την Ιζαμπέλ Αντζανί στο "Camille Claudel". Το 1990, συνεργάστηκε με τον Ζαν-Πωλ Ραππενώ για την ταινία "Συρανό ντε Μπερζεράκ", χάρις στην ερμηνεία του στην οποία, κέρδισε το βραβείο Σεζάρ, το βραβείο καλύτερου ηθοποιού του Φεστιβάλ των Καννών, ενώ προτάθηκε και για ένα βραβείο Όσκαρ. Την ίδια χρονιά κέρδισε το Χρυσό Γάντι του καλύτερου ηθοποιού, πρωταγωνιστώντας στην ταινία του Πίτερ Ουϊαρ, "Η πράσινη κάρτα". Το 1991, συνεργάστηκε σε επαγγελματικό επίπεδο, για πρώτη φορά με το γιο του Γκιγιώμ, στην ταινία "Όλα τα πρωινά του κόσμου" του Αλαίν Κορνώ. Το 1992, στην ταινία "1492: Conquest of Paradise" είχε τον ρόλο του Χριστόφορου Κολόμβου. Το 1994, πρωταγωνίστησε στην ταινία του Υβ Ανζελό, "Ο συνταγματάρχης Σαμπέρτ" και στο "My Father the Hero". Το 1996, έπαιξε στο "Hamlet". Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε ο τίτλος του "Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής". Το 1998, πρωταγωνίστησε στην ταινία "Το Σιδηρούν Προσωπείον" (μαζί με τους Τζέρεμυ Άιρονς, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Τζων Μάλκοβιτς, Γκάμπριελ Μπερν και Χιου Λώρι). Το 1999, είχε τον ρόλο του Οβελίξ στην ταινία "Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον Καίσαρα", συμπρωταγωνιστώντας με τον Κριστιάν Κλαβιέ. Η ταινία αυτή προτάθηκε για τέσσερα βραβεία Σεζάρ, κερδίζωντας τα τρία από αυτά. Το 2000, έπαιξε στο "Vatel" του Ρόλαντ Ζοφέ. και συμπρωταγωνίστησε με την Γκλεν Κλόουζ στην ταινία "Τα 102 σκυλιά της Δαλματίας". Το 2002, είχε και πάλι το ρόλο του Οβελίξ, στην ταινία "Αστερίξ και Οβελίξ: επιχείρηση Κλεοπάτρα", στην οποία έπαιξε και η Μόνικα Μπελλούτσι και έκοψε 15 εκατομμύρια εισιτήρια μόνο στη Γαλλία. Την ίδια χρονιά, έπαιξε στην ταινία "Between Strangers", με τη Σοφία Λόρεν και τον Μάλκολμ ΜακΝτάουελ. Το 2004, έπαιξε στο "Ο χρόνος που κυλά" του Αντρέ Τισενέ και την επόμενη χρονιά, συνεργάστηκε ξανά με τον Μπερτράν Μπλιε για το "Πόσο μ'αγαπάς;". Το 2006, πρωταγωνίστησε στο "Paris, je t'aime". Την ίδια χρονιά, μάλιστα, του απονεμήθηκε το βραβείο Στανισλάφσκι, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας, για την καριέρα του στο χώρο της υποκριτικής. Το 2008, ξαναπήρε το ρόλο του Οβελίξ, για το "Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες", μαζί με τους Κλοβί Κορνιγιάκ και Αλαίν Ντελόν. Η ταινία αυτή είχε προϋπολογισμό 78 εκατομμύρια ευρώ. Το 2010, πρωταγωνίστησε στις ταινίες "Mammuth" και "Potiche" (στη δεύτερη μαζί με την Κατρίν Ντενέβ). Το 2012, πρωταγωνίστησε στο "Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία" και στο "Ο άνθρωπος που γελά". Το 2012, ο Ντεπαρντιέ κατέφυγε στο Βέλγιο, μετά από μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του Φρανσουά Ολλάντ για την υψηλή φορολόγηση των πλουσίων. Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας Ζαν-Μαρκ Αιρώ χαρακτήρισε την ενέργειά του αυτή αξιοθρήνητη και ο ηθοποιός, αντιδρώντας, απαρνήθηκε τη γαλλική υπηκοότητα, με τις ηθοποιούς Κατρίν Ντενέβ και Μπριζίτ Μπαρντό να στηρίζουν την απόφασή του (η πρώτη έστειλε ανοιχτή επιστολή προς τους επικριτές του), ενώ ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, δήλωσε ότι, δεν θα έφερε αντίρρηση εάν ο Ντεπαρντιέ ζητούσε ρωσικό διαβατήριο. Ο εκπρόσωπός του, όμως, δήλωσε άγνοια για τη δήλωση αυτή, καθώς και για τις προθέσεις του, ενώ ο πρόεδρος της Τσετσενίας γνωστοποίησε πως, θα υποδεχόταν με χαρά το Γάλλο ηθοποιό. Εκτός από τη βελγική και τη ρωσική υπηκοότητα, αρκετά πιθανό φαινόταν για τον ηθοποιό να γίνει πολίτης του Μαυροβουνίου. Τελικά, στις 3 Ιανουαρίου του 2013, ο Πούτιν υπέγραψε διάταγμα, το οποίο παρείχε στον Ντεπαρντιέ τη ρωσική υπηκοότητα. Είναι νυμφευμένος με την Ελιζαμπέτ Γκινιό.Το 2008, πέθανε ο -επίσης ηθοποιός- γιος του, Γκιγιώμ, από οξεία πνευμονία. Σύμφωνα με διάφορα δημοσιεύματα έχει επιζήσει από αεροπορικό ατύχημα, πενταπλό μπάι-πας και περισσότερα από 15 ατυχήματα με μοτοσυκλέτα.Φέρεται να είχε πολύ καλές σχέσεις με τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και τον Φρανσουά Μιτεράν.Στις 4 Σεπτεμβρίου 2020 βαπτίστηκε Χριστιανός Ορθόδοξος στον Ι. Καθεδρικό Ναό του Αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι στο Παρίσι.

Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ (γαλλικά: Gérard Xavier Marcel Depardieu, 27 Δεκεμβρίου 1948) είναι Γάλλος, πολιτογραφημένος Ρώσος,ηθοποιός του κινηματογράφου. Έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από διακόσιες ταινίες, ερμηνεύοντας πληθώρα διαφορετικών ρόλων.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B5%CF%81%CE%AC%CF%81_%CE%9D%CF%84%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%AD

Μικροσκόπηση ούρων

Η μικροσκοπική εξέταση των ούρων γίνεται είτε σε δείγμα ούρων πρώτης πρωινής ούρησης είτε σε δείγμα 24ώρου ή 12ώρου. Σε ένα φυσιολογικό άτομο στο ίζημα των ούρων μπορούν να παρατηρηθούν τα ακόλουθα: Σ’ ένα κωνικό σωληνάριο φυγοκέντρου, τοποθετούνται 10 mL ούρα και φυγοκεντρούνται για 5 λεπτά σε 1500 στροφές ανά λεπτό. Μετά την φυγοκέντρηση επιτελείται η αναρρόφηση του υπερκείμενου υγρού με μία πιπέττα Pasteur και το ίζημα που απομένει στον πυθμένα του κωνικού σωληναρίου μαζί με λίγη ποσότητα ούρων στα τοιχώματα του, αφού ανακινηθούν και ομογενοποιηθούν αποτελούν το λεγόμενο «εξεταστέο ίζημα». Μία σταγόνα από αυτό τοποθετείται με πιπέττα Pasteur πάνω σε καθαρή αντικειμενοφόρο πλάκα η οποία καλύπτεται με μία καλυπτρίδα 22 x 22 mm, προσέχοντας να μην εγκλωβιστούν φυσαλίδες αέρα και να μην ξεχειλίσει η σταγόνα έξω απ’ αυτήν. Ακολουθεί η μικροσκόπηση η οποία γίνεται σε συνθήκες μικροσκόπησης νωπού παρασκευάσματος χρησιμοποιώντας αντικειμενικό φακό 10Χ για αναζήτηση του οπτικού πεδίου και ακολουθεί αντικειμενικός φακός 40Χ για την ταυτοποίηση και την μέτρηση των έμμορφων στοιχείων. Τα έμμορφα στοιχεία στα ούρα αναζητούνται με διαφόρους τρόπους μικροσκοπίας, και με διαφορετικό βαθμό επιτυχίας. Για την μικροσκόπηση των ούρων μπορούν να χρησιμοποιηθούν τρία διαφορετικά μικροσκόπια: Κοινό οπτικό ή φωτονικό μικροσκόπιο. Μικροσκόπιο αντίθετης φάσης. Μικροσκόπηση σε πολωμένο φως.Η μικροσκόπηση μπορεί να είναι ποιοτική ή ποσοτική: Η μικροσκόπηση γίνεται ξεκινώντας από το κέντρο αποφεύγοντας να μετρηθεί δύο φορές το ίδιο οπτικό πεδίο. Στη συνέχεια η μικροσκόπηση οδηγείται προς την περιφέρεια με κυκλικές κινήσεις φτάνοντας στα άκρα της καλυπτρίδας όπου βρίσκονται οι κύλινδροι. Το τελικό αποτέλεσμα προκύπτει ως εξής: Kατά οπτικό πεδίο (κ.ο.π.) Ισχύει για όλα τα έμμορφα στοιχεία των ούρων εκτός των κυλίνδρων. Τεχνική: Προστίθεται ο αριθμός κάθε στοιχείου σε 10 διαφορετικά οπτικά πεδία και διαιρείται διά 10. Κατά δέκα οπτικά πεδία (κ.10 ο.π.) Ισχύει μόνο για τους κυλίνδρους οι οποίοι λόγω του μεγέθους τους δεν χωρούν σε ένα οπτικό πεδίο. Τεχνική: Προστίθεται ο αριθμός όλων των κυλίνδρων σε 10 διαφορετικά οπτικά πεδία. Η τεχνική αυτή αναδεικνύει καλύτερα το περίγραμμα των κυττάρων λόγω μικρών διαφορών του δείκτη διάθλασης των συστατικών τους. Η διαφορά αυτή δεν είναι ορατή στο οπτικό πεδίο του κοινού μικροσκοπίου. Αντίθετα γίνεται ορατή αν προκληθεί τεχνητά μια μεταβολή στη φάση της στιγμιαίας δόνησης του φωτός. Απαιτούνται για αυτό ειδικοί αντικειμενικοί φακοί και ειδικός συμπυκνωτής. Αυτό επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση δισκίων στον συμπυκνωτή και τον αντικειμενικό φακό. Με τον τρόπο αυτό γίνεται ορατή η μορφολογία των ερυθροκυττάρων και διαγράφονται οι μεταβολές στην περιφέρεια τους (π.χ. οδοντωτά, ανώμαλα κ.α.). Η μικροσκόπηση με αντίθεση φάσης του φωτός είναι ένα απαραίτητο συμπλήρωμα για την εξέταση του ιζήματος των ούρων και ειδικά για τη μελέτη της μορφολογίας των ερυθροκυττάρων γεγονός που προσφέρει σημαντική βοήθεια στη διάκριση της αιματουρίας σε σπειραματική και μη σπειραματική. Μερικές ουσίες έχουν την ιδιότητα να διαθλούν το φως προς δύο κατευθύνσεις. Μια αναμενόμενη από το δείκτη διαθλάσεως της και μια άλλη με κάμψη ή στροφή κατά 900 μοίρες προς διαφορετική κατεύθυνση. Οι ουσίες αυτές λέγονται οπτικά ενεργές και διπλοδιαθλαστικές. Χρησιμοποιώντας πολαρισμένο φως και κατάλληλα φίλτρα για το φωτισμό του οπτικού πεδίου δίνεται μια εικόνα με σκοτεινό φόντο όπου είναι ορατά τα διπλοδιαθλαστικά σωμάτια που υπάρχουν στο ίζημα όπως είναι τα σταγονίδια λίπους, το άμυλο, οι ωοειδείς κρύσταλλοι του οξαλικού ασβεστίου, στοιχεία δηλαδή, που με οπτικό μικροσκόπιο φωτεινού πεδίου δεν διαχωρίζονται μορφολογικά από τα ερυθρά αιμοσφαίρια. Π.χ. τα σταγονίδια λίπους στο μικροσκόπιο με πολαρισμένο φως εμφανίζουν μια χαρακτηριστική διάταξη γνωστή ως ο «σταυρός της Μάλτας». Αντίθετα, τα ερυθρά αιμοσφαίρια επειδή δεν είναι οπτικά ενεργά δεν φαίνονται, όπως επίσης δεν φαίνονται τα λευκά αιμοσφαίρια και οι κύλινδροι. Η μέθοδος Addis Count είναι μια ποσοτική μέθοδος μέτρησης των έμμορφων στοιχείων των ούρων (όπως κύτταρα, κύλινδροι, επιθήλια) ως αριθμός ανά ml, η οποία γίνεται σε δείγμα 12ώρου με χρήση της βελτιωμένης κυτταρομετρικής πλάκας Neubauer (Improved Neubauer). Η μέθοδος χρησιμοποιείται όταν τα μικροσκοπικά ευρήματα (πυοσφαίρια, ερυθροκύτταρα, επιθηλιακά κύτταρα, κύλινδροι κ.λ.π.) είναι πάρα πολλά και δεν μπορούν να δοθούν αποτελέσματα κατά οπτικό πεδίο. Η πλάκα Νeubauer είναι γνωστή από την χρήση της στην αιματολογία για τη μέτρηση του αριθμού των τριών ομάδων αιμοσφαιρίων. Έχει οριζόντιες και κάθετες γραμμές, οι οποίες σχηματίζουν εννέα μεγάλα τετράγωνα. Το κεντρικό χρησιμεύει στη μέτρηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων και τα τέσσερα γωνιακά για την αρίθμηση των λευκών αιμοσφαιρίων. Τα αιμοπετάλια μετρώνται στα τέσσερα υπόλοιπα τετράγωνα της πλάκας Neubauer. Το κεντρικό τετράγωνο είναι χωρισμένο σε 25 μικρότερα τετραγωνάκια, με πλευρά 0,05 mm. Όλα τα τετράγωνα είναι χαραγμένα ανάμεσα σε αυλάκια που υπάρχουν στην πλάκα έτσι ώστε, όταν τοποθετηθεί η καλυπτρίδα από πάνω να υπάρχει ένα μικρό κενό ανάμεσα σ’ αυτήν και στα τετράγωνα. Το κενό αυτό ονομάζεται «θάλαμος» της πλάκας Neubauer. Συλλογή ούρων 12ώρου. Έλεγχος του ειδικού βάρους των ούρων (απαιτείται πάνω από 1022) και του pH (απαιτείται όξινη αντίδραση). Μέτρηση του όγκου των ούρων με ογκομετρικό κύλινδρο. Πολύ καλή ανακίνηση του δείγματος ούρων και τοποθέτηση από 10 mL σε δύο κωνικά σωληνάρια. Φυγοκέντριση στις 1500 στροφές ανά λεπτό, για 5 - 10 λεπτά. Αφαιρείται με προσοχή το υπερκείμενο των δυο σωληναρίων (περίπου 9 mL). Καλή ανακίνηση του σωληναρίου και λήψη 10 mL ιζήματος, το οποία τοποθετείται σε πλάκα Neubauer, όπου μετρούνται τα έμμορφα στοιχεία π.χ. πυοσφαίρια. Αν στο ίζημα περιέχονται πάρα πολλά στοιχεία, τότε πραγματοποιείται αραίωση με φυσιολογικό ορό και πολλαπλασιάζεται το αποτέλεσμα με την αραίωση που προηγήθηκε. Ο υπολογισμός γίνεται ως εξής: Βρίσκεται ο αριθμός π.χ. των ερυθρών αιμοσφαιρίων που υπάρχουν στα τέσσερα μεγάλα γωνιακά τετράγωνα. Διαιρείται το αποτέλεσμα δια τέσσερα και έτσι προκύπτει ο μέσος όρος των ερυθροκυττάρων ανά τετράγωνο. Αυτός πολλαπλασιάζεται επί 1.000 (συντελεστής) και επί τον όγκο των ούρων. Ερυθρά αιμοσφαίρια: 0 - 400.000/mL Πυοσφαίρια: 20.000 - 1.000.000/mL Κύλινδροι: 0 - 4.000/mL Επιθήλια: 20.000 - 1.000.000/mL Καρκαλούσος Π. Τεχνικές μικροσκόπισης των ούρων. Έκδοση ΤΕΙ Αθηνών 2009. Ηρειώτου Π, Καρβούνης Ι, Τράπαλη Μ. Κλινική Βιοχημεία Ι. Έκδοση ΟΑΔΒ ΕΠΑΛ Β’ τάξη 1ου κύκλου 2002. Τόμος Γενική εξέταση ούρων Πανελληνίου Ιατρικού Συνεδρίου 1999. Τίτλοι άρθρων: α) Τεχνικές μικροσκόπησης, β) Μικροσκόπηση φωτεινού οπτικού πεδίου, γ) Μικροσκόπηση με αντίθεση φάσεως του φωτός, δ) Μικροσκόπηση με πολαρισμό του φωτός. Πάγκαλης Γ. Αιματολογία στην κλινική πράξη. Εκδόσεις: Π.Χ. Πασχαλίδης 2003. https://archive.today/20130628233657/dk.cryosinternational.com/media/4267/neubauer.jpg http://www.google.gr/imgres?q=neubauer&um=1&hl=el&biw=1280&bih=933&tbm=isch&tbnid=i7PBmcsKqbcplM:&imgrefurl=http://www.hausserscientific.com/products/reichert_bright_line.html&docid=fCc3FCdf-gSXaM&imgurl=http://www.hausserscientific.com/products/images/neubauer_ruling.gif&w=656&h=488&ei=cNDcTuGGB4ih4gTj_Jj8DQ&zoom=1&iact=hc&vpx=300&vpy=147&dur=700&hovh=194&hovw=260&tx=118&ty=102&sig=106198937264469638288&page=1&tbnh=130&tbnw=174&start=0&ndsp=38&ved=1t:429,r:1,s:0

Τα ούρα είναι ένα υδατικό διάλυμα οργανικών και ανόργανων ουσιών, άχρηστων προϊόντων του μεταβολισμού ή προϊόντων που προέρχονται απ’τη διατροφή. Κατά συνέπεια η γενική εξέταση ούρων είναι σημαντικότατη γιατί δίνει πληροφορίες για τη φυσιολογική ή παθολογική λειτουργία του οργανισμού. Από αυτά τα στοιχεία αρκετά αναζητούνται στα ούρα με την βοήθεια της μικροσκόπησης. Τέτοια στοιχεία τα οποία καλούνται «έμμορφα στοιχεία» είναι τα ακόλουθα: Όλα τα παραπάνω στοιχεία παρατηρούνται στο ίζημα των ούρων μετά τη φυγοκέντρηση τους μέσα σε ειδικό κωνικό σωληνάριο φυγοκέντρησης. Όταν τα έμμορφα είναι πολλά τότε φαίνονται τόσο στον πυθμένα του κωνικού σωληναρίου φυγοκέντρησης όσο και στον πυθμένα του ουροδοχείου. Εκτός από τα συνήθη παθολογικά έμμορφα στοιχεία των ούρων, στις γυναίκες ειδικά, παρατηρούνται στα ούρα και άλλα στοιχεία που προέρχονται από επιμόλυνση του κόλπου. Αυτά είναι επιθηλιακά κύτταρα, βλέννη, μικρόβια από το στόμιο της ουρήθρας, σπερματοζωάρια κ.α. Παθολογικά έμμορφα στοιχεία διαφόρων κατηγοριών εμφανίζονται σε διάφορες παθήσεις του ουροποιητικού συστήματος όπως η αιματουρία, η ουρολοίμωξη, η ουρολιθίαση και οι νεφρικές νόσοι.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CF%83%CE%B7_%CE%BF%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD

Πολιορκία της Τραπεζούντας (1461)

Όταν το 1458 πέθανε ο αυτοκράτορας της Τραπεζούντας Ιωάννης Δ΄, ο γιος και διάδοχός του Αλέξιου Ε΄ ήταν μόλις τεσσάρων ετών. Αυτό ήταν και το ιδανικό πρόσχημα για να αναλάβει τη διακυβέρνηση ο αδελφός του Ιωάννη, ο Δαβίδ. Η ισχυρή οικογένεια των Καβασιτών του Μεσοχαλδίου τον στήριξε και ο λαός τον δέχτηκε χωρίς καμία αντίσταση, γιατί θεώρησε ότι ήταν εκείνος ο ώριμος πολιτικός άνδρας που απαιτούσαν οι περιστάσεις. Ο μεγάλος κίνδυνος που απειλούσε την Τραπεζούντα στα χρόνια του Δαβίδ ήταν ο Μωάμεθ Β΄ Πορθητής. Μόλις πέντε χρόνια πριν (1453), είχε καταλάβει την πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους, την Κωνσταντινούπολη, γι’ αυτό και η απειλή του τώρα ήταν περισσότερο από ορατή. Αν και ο Δαβίδ έχει κατηγορηθεί για τον αδύναμο χαρακτήρα του και την έλλειψη πολιτικής βούλησης, ο τουρκικός κίνδυνος δεν τον άφησε αδιάφορο. Συνέχισε την πολιτική του Ιωάννη, αλλά μηχανιστικά, χωρίς την ικανότητα να προσαρμόζει την τακτική του προκατόχου του ανάλογα με τις περιστάσεις προς όφελος της αυτοκρατορίας του.Ο Δαβίδ, στο πλαίσιο της προσπάθειας εξεύρεσης πολιτικής λύσης, κατέφυγε στην τακτική της σύναψης επιγαμιών, φέροντας εις πέρας την επιγαμία μεταξύ της ανιψιάς του Θεοδώρας (Δέσποινα Χατούν) και του μουσουλμάνου εμίρη των Ασπροπροβατάδων Ουζούν Χασάν, επιγαμία που είχε ξεκινήσει από τον πατέρα της Θεοδώρας, τον Ιωάννη Δ΄, αλλά δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί πριν από το θάνατό του (1458). Η στρατιωτική συμμαχία που συνεπαγόταν ο πολιτικός αυτός γάμος αναπτέρωνε τις ελπίδες του Δαβίδ, γιατί έτσι οι λαοί από τον Καύκασο και τον Τίγρη μέχρι τα Καρπάθια και από εκεί μέχρι τα νησιά της Μεσογείου θα μπορούσαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους εναντίον του κοινού εχθρού. Στόχος του Δαβίδ ήταν να οργανωθεί σταυροφορία τόσο στην Ασία όσο και στην Ευρώπη. Στην Ανατολή ανανέωσε τις συμμαχίες και τις συνθήκες με τους ηγεμόνες της Ιβηρίας, της Γεωργίας, της Μιγκρελίας, της Κιλικικής Αρμενίας, με τον ηγεμόνα της Σινώπης Ισμαήλ, καθώς και με το σουλτάνο της Καραμανίας. Στην προσπάθειά του να πείσει τη Δύση για την οργάνωση αντιπερισπασμού εναντίον των Οθωμανών στην Ουγγαρία, ο Δαβίδ απευθύνθηκε στην ισχυρή Δημοκρατία της Βενετίας, με την οποία οι Τραπεζούντιοι διατηρούσαν φιλικές σχέσεις από το 1416, στο δούκα της Βουργουνδίας Φίλιππο Γ΄ τον Καλό, καθώς και στον πάπα Πίο Β΄, στο πρόσωπο του οποίου βρήκε ένα θερμό υποστηρικτή. Ο πάπας έστειλε προσωπική επιστολή προς τους περισσότερους χριστιανούς ηγεμόνες και οργάνωσε μία εκκλησιαστική σύνοδο στη Μάντουα με σκοπό την αποστολή βοήθειας στην Τραπεζούντα. Ως παπικός απεσταλμένος στην Τραπεζούντα έφτασε ο πατήρ Λουδοβίκος, ο οποίος ταξίδεψε στην Ιβηρία, τη Γεωργία, τη Μικρή Αρμενία και την Καραμανία για να συνασπίσει τις δυνάμεις αυτές κατά των Οθωμανών, ενώ έφτασε μέχρι το Ντιαρμπέργκ με σκοπό να συναντήσει το Χασάν. Από όλες τις δυνάμεις της Ανατολίας ο Δαβίδ μπορούσε να υπολογίζει ουσιαστικά μόνο στον Ουζούν Χασάν, ο οποίος όμως, όπως θα δούμε, σύντομα τον εγκατέλειψε. Το 1459 ο Δαβίδ οργάνωσε στρατό 20.000 ανδρών και ναυτική δύναμη 30 πλοίων, ενώ από τη Γένουα και τη Βενετία στάλθηκε πολεμικό υλικό. Όμως, το μοναδικό αποτέλεσμα όλων αυτών των διπλωματικών και στρατιωτικών ενεργειών ήταν να αποκτήσει ο Μωάμεθ σαφή εικόνα σχετικά με το ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί του, για να εκδικηθεί τους τελευταίους μετά την τελική επικράτησή του. Παρά την ισχυρή στρατιωτική του δύναμη ο Μωάμεθ ακολούθησε αρχικά το δρόμο των διπλωματικών ελιγμών. Η πρώτη του κίνηση ήταν να επιχειρήσει να αποσπάσει τον ηγεμόνα της Σινώπης Ισμαήλ από τη συμμαχία του με τους Τραπεζούντιους. Κι αυτό γιατί η Σινώπη διέθετε κατάλληλο λιμάνι για επιχείρηση εναντίον του εσωτερικού της Μικράς Ασίας κι επιπλέον η φρουρά της αποτελούνταν από 1.200 στρατιώτες και οι προμαχώνες της είχαν γύρω στα 300 τηλεβόλα. Ήταν δηλαδή η μόνη στρατιωτική βάση που θα μπορούσε να παραλύσει τις οθωμανικές δυνάμεις, γι’ αυτό και ο έλεγχός της ήταν μείζονος σημασίας για το Μωάμεθ. Ο Ισμαήλ έστειλε πρέσβη το γιο του, ο οποίος υπέγραψε συμμαχία με το Μωάμεθ, για να καταλήξει τελικά αιχμάλωτος του και να αποτελέσει μέσο εκβιασμού προς τον ηγεμόνα της Σινώπης. Ο Ισμαήλ, μην έχοντας άλλη επιλογή, αναγκάστηκε να παραδώσει στο σουλτάνο τη Σινώπη με αντάλλαγμα τη Φιλιππούπολη και να μεταφερθεί σ’ αυτήν με μεγάλη χρηματική αποζημίωση. Και ενώ ο οθωμανικός στόλος κατευθυνόταν από το νέο ορμητήριο, τη Σινώπη, εναντίον της Τραπεζούντας, ο στρατός ξηράς, ξεκινώντας από την ίδια αφετηρία και περνώντας από τη Σεβάστεια, συγκρούστηκε με τους Τουρκομάνους του Ουζούν Χασάν και τους συνέτριψε. Ο Ουζούν Χασάν, πανικοβλημένος από τις πρώτες νίκες του Μωάμεθ, έστειλε πρεσβεία ζητώντας ειρήνη. Ο Μωάμεθ δέχτηκε το αίτημα με μοναδικό όρο να λύσει τη συμμαχία του με τους χριστιανούς της Τραπεζούντας, ο οποίος έγινε δεκτός. Οι εξελίξεις ήταν τραγικές για το Δαβίδ, γιατί με τα νέα δεδομένα οι συμφωνίες που είχε πετύχει ο Ιωάννης Δ΄ ακυρώνονταν και ο ίδιος βρισκόταν τελείως εκτεθειμένος στον οθωμανικό κίνδυνο. Ο οθωμανικός στόλος, αφού απέκλεισε κάθε δυνατότητα βοήθειας προς την Τραπεζούντα από τη Θεοδοσία και τη Γεωργία, ξεκίνησε από τη Σινώπη για να επιτεθεί στην πόλη. Όταν ο οθωμανικός στρατός αποβιβάστηκε από τα πλοία, άρχισε η λεηλασία των προαστίων της Τραπεζούντας. Η Τραπεζούντα πολιορκούνταν επί 32 ημέρες χωρίς αποτέλεσμα. Την εξέλιξη των πραγμάτων καθόρισε η είδηση ότι τα στρατεύματα του Ουζούν Χασάν κατατροπώθηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις και ότι ο εμίρης παραιτήθηκε από τη συμμαχία του με τους χριστιανούς ηγεμόνες. Στο μεταξύ, η εμπροσθοφυλακή του τουρκικού στρατού με στρατηγό το Μαχμούτ είχε ήδη καταλάβει τη Σκυλολίμνη, ενώ ο στρατός του Μωάμεθ όδευε προς την Τραπεζούντα προσπερνώντας τα οχυρωμένα στενά της περιοχής χωρίς καμία αντίσταση. Υποστηρίζεται ότι ο Δαβίδ, όπως και ο λαός της Τραπεζούντας, παρά τον πανικό και την απόγνωση στην οποία βρίσκονταν, ιδίως μετά την εγκατάλειψή τους από τις συμμαχικές δυνάμεις, ήταν αποφασισμένοι να προβάλουν αντίσταση στην τουρκική απειλή. Αυτό εξάλλου φανερώνει και το γεγονός ότι υπέμεναν την πολιορκία επί 32 ημέρες. Στο μεταξύ όμως είχαν αρχίσει διαπραγματεύσεις με σκοπό την επίτευξη κάποιας συνθήκης. Μεσολαβητής των διαπραγματεύσεων αυτών ήταν ο πρωτοβεστιάριος Έλληνας εξωμότης Γεώργιος Αμιρούτζης, πρώτος εξάδελφος του στρατηγού Μαχμούτ. Θεωρείται ότι ο Αμιρούτζης ήταν αυτός που διεκπεραίωσε τα ζητήματα των διαπραγματεύσεων υπέρ των Τούρκων και στην ουσία ανάγκασε το Δαβίδ να δεχτεί τους ταπεινωτικούς όρους των συνθηκών που επιτεύχθηκαν. Στον υποδαυλιστικό ρόλο του Αμιρούτζη υπέρ των Τούρκων συνηγορεί και το γεγονός ότι μετά τη σύναψη των ευμενών για το Μωάμεθ συμφωνιών, ο Αμιρούτζης εξασφαλίστηκε από το σουλτάνο με ισόβια διατροφή.Ο Δαβίδ πρότεινε στο Μωάμεθ να επιστρέψουν στις παλιές συνθήκες. Έδειξε μάλιστα προθυμία να του προσφέρει ως σύζυγο την κόρη του Άννα, καθώς και περιοχές της επικράτειάς του. Ο Μωάμεθ, βρισκόμενος σε θέση ισχύος ήδη έξω από τα τείχη της πόλης, επέμεινε στην πλήρη υποταγή. Στις διαπραγματεύσεις με τον Αμιρούτζη επικαλούνταν την περίπτωση του Δημητρίου της Πελοποννήσου, ο οποίος του είχε παραδώσει την περιοχή του κατά τις υποδείξεις του και γι’ αυτό εξακολουθούσε να ζει ευτυχισμένος και ασφαλής. Απείλησε μάλιστα ότι σε περίπτωση αντίστασης οι Τραπεζούντιοι όχι μόνο θα αιχμαλωτίζονταν, αλλά και θα εκτελούνταν ταπεινωτικά. Ο Δαβίδ, βλέποντας ότι ήταν ανώφελο να προβάλει οποιαδήποτε αντίσταση, απάντησε ότι ο ίδιος ήταν πρόθυμος να δεχτεί κάθε όρο του Τούρκου σουλτάνου, ζητώντας να μη λεηλατηθεί η χώρα του. Μπροστά στην ορατή και άμεση απειλή του οθωμανικού στρατού δέχτηκε να παραδώσει την πόλη του, κάτι που –βάσει της συμφωνίας– εγγυούνταν τόσο τη σωτηρία του ίδιου και των υπηκόων του όσο και την ασφάλεια της περιουσίας τους. Η παράδοση της πόλης έγινε στις 15 Αυγούστου 1461. Έπαρχος της πόλης διορίστηκε ο Χιτήρ μπέης. Ωστόσο οι δηώσεις, οι αρπαγές, οι σφαγές και οι κάθε είδους βιαιότητες δεν αποφεύχθηκαν και η πραγματικότητα αυτή δικαίωσε τη στάση του λαού, που επιθυμούσε τη συνέχιση της αντίστασης αντί της άνευ όρων παράδοσης. Ο Δαβίδ μαζί με την οικογένειά του και τους θησαυρούς του αναχώρησε με πλοίο για την Κωνσταντινούπολη και από εκεί κατέληξε στο Μαύρο Όρος κοντά στις Σέρρες. Τον τελευταίο αυτοκράτορα του Πόντου ακολούθησαν –κατ’ εντολή του Μωάμεθ– και πολλές οικογένειες ευγενών Τραπεζουντίων, όπως οι Δωρανίτες, οι Καβασίτες κ.ά. Στο νέο τόπο εγκατάστασης τους παραχωρήθηκαν κάποιες περιοχές ως αντάλλαγμα για την παράδοση της Τραπεζούντας. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα του 1461, ο Μωάμεθ ολοκλήρωσε την κατάκτηση των περιοχών γύρω από την Τραπεζούντα. Η Κερασούντα, το Μεσοχάλδιο, καθώς και τα υπόλοιπα ορεινά κάστρα, παραδόθηκαν χωρίς καμία αντίσταση. Ο σουλτάνος, ωστόσο, παρά τα συμφωνημένα, εκδίωξε τους χριστιανούς από τα σπίτια τους με τη διαταγή να κατασκηνώσουν κοντά στο Τζυκανιστήριο, στον Άγιο Φίλιππο και στην Αγία Σοφία. Επίσης τους αφαίρεσε τις περιουσίες τους και τους απαγόρευσε την είσοδο εντός των τειχών. Μόνο στο ένα τρίτο των κατοίκων επετράπη να κατοικήσει γύρω από την Τραπεζούντα. Τόσο οι κόρες όσο και οι γιοι των ευγενών γέμισαν τα χαρέμια του Μωάμεθ και των άλλων Τούρκων ηγεμόνων, ενώ τουλάχιστον 800 αιχμάλωτοι Τραπεζούντιοι οδηγήθηκαν στα τάγματα των Γενιτσάρων. Η μητρόπολη και οι γύρω από αυτή σχολές και βιβλιοθήκες έγιναν κατοικίες των Ουλεμάδων και αργότερα έδρα του εκάστοτε διοικητή. Όλες οι εκκλησίες της περιοχής, εντός και εκτός των τειχών, μετατράπηκαν σε τζαμιά, ενώ ο προσωρινός αρχιερέας ορίστηκε να εδρεύει όχι μέσα στην πόλη, αλλά σε προάστιο, στην περιοχή όπου βρισκόταν η μονή του Αγίου Φιλίππου. Η πτώση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας σήμανε την κατάλυση του κράτους των Μεγάλων Κομνηνών και την απόλυτη επικράτηση των Οθωμανών στην περιοχή. Παρά το άδοξο τέλος της, η επί περίπου τρεις αιώνες παρουσία της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας συνέβαλε στο να διασωθεί το εκεί ελληνικό και χριστιανικό στοιχείο, κάτι που θα μπορούσε από πολύ νωρίς να είχε αλλοιωθεί από τις ισχυρές πιέσεις των γειτονικών λαών, αντίστοιχες με τον εξισλαμισμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας. Finlay, G., The history of Greece (from its conquest by the crusaders to its conquest by the Turks) and of the Empire of Trebizond (1204-1461) (Edinburgh – London 1851), σελ. 480 κ.ε. Ο Charles Diehl απέδειξε, με βάση έγγραφο των αρχείων της Βενετίας, ότι η κόρη του Ιωάννη Δ΄ Καλογιάννη ονομαζόταν Θεοδώρα και όχι Αικατερίνη. Βλ. Diehl, C., “Catherine où Théodora”, BZ 22 (1913), σελ. 88-89. Η Μιγκρελία είναι περιοχή στη βορειοδυτική Γεωργία. Λαόνικος Χαλκοκονδύλης, Αποδείξεις Ιστοριών δέκα, Bekker, Ι. (επιμ.), Laonici Chalcocondylae Atheinsis historiarum libri decem (CSHB, Bonn 1843), σελ. 494-495.

Το τελευταίο προπύργιο του βυζαντινού ελληνισμού, που δεν είχε πέσει ακόμα στα χέρια των Οθωμανών μετά την κατάκτηση και της Πελοποννήσου από το Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή το 1458, ήταν η Τραπεζούντα. Ο κίνδυνος για την απώλειά της ήταν άμεσος, γι’ αυτό και ο αυτοκράτορας της Δαβίδ αποφάσισε να έρθει σε συνεννοήσεις με Δυτικούς και Ανατολικούς ηγεμόνες, οι οποίες όμως δεν απέδωσαν καρπούς. Η Τραπεζούντα πολιορκήθηκε από τους Οθωμανούς επί 32 ημέρες και παραδόθηκε στις 15 Αυγούστου 1461.

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%81%CE%BA%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%A4%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82_(1461)

Maro (Πορτογαλίδα τραγουδίστρια)

2018 – Maro, vol. 1 2018 – Maro, vol. 2 2018 – Maro, vol. 3 2018 – Maro & Manel (με Manuel Rocha) 2018 – It's OK 2021 – Pirilampo 2019 – Midnight Purple (με Nasaya) 2019 – Why (με Ariza) 2019 – What Difference Will It Make 2020 – Mi condena (με Vic Mirallas) 2021 – Tempo (με Nasaya) 2021 – I See It Coming (με Nasaya) 2022 – Saudade, saudade Ως εμφανιζόμενος καλλιτέχνης 2021 – Walk Above the City (The Paper Kites feat. Maro) 2022 – Better Now (Odesza feat. Maro) Το "Saudade, saudade" είναι ένα τραγούδι του 2022 από την Πορτογαλική τραγουδίστρια Maro (Μαριάννα Σέκα). Το τραγούδι έχει προγραμματιστεί να εκπροσωπήσει την Πορτογαλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2022 στο Τορίνο της Ιταλίας μετά τη νίκη του στο Festival da Canção 2022, τον εθνικό τελικό της Πορτογαλίας. Το τραγούδι κυκλοφόρησε στις 21 Ιανουαρίου 2022, μαζί με όλα τα άλλα τραγούδια που διαγωνίστηκαν στο Festival da Canção 2022. Το Festival da Canção 2022 ήταν η 56η έκδοση του Festival da Canção, του μουσικού διαγωνισμού που παραδοσιακά επιλέγει τις συμμετοχές της Πορτογαλίας για τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision. Ο διαγωνισμός περιελάμβανε δύο ημιτελικούς και έναν τελικό. Στις 8 Σεπτεμβρίου 2021, με την επιβεβαίωση της συμμετοχής του στη Eurovision, το RTP άνοιξε τη διαδικασία επιλογής για τις είκοσι διαγωνιζόμενες συμμετοχές στο Festival da Canção, η οποία διατυπώθηκε ως εξής: δεκαέξι μουσικοί συγγραφείς προσκλήθηκαν να συνθέσουν ένα τραγούδι, υποδεικνύοντας έναν ερμηνευτή για αυτό, και να στείλουν μια προσωρινή έκδοσή του έως τις 31 Οκτωβρίου 2021· οι δωρεάν υποβολές άνοιξαν σε Πορτογάλους πολίτες ή κατοίκους της Πορτογαλίας για να υποβάλουν τα τραγούδια τους έως τις 21 Οκτωβρίου 2021 - τέσσερις από αυτές θα επιλεγούν από επαγγελματική κριτική επιτροπή εντός 10 ημερών από τη λήξη της προθεσμίας· όλοι οι επιλεγμένοι συμμετέχοντες πρέπει να παρουσιάσουν στο RTP μια τελική έκδοση της συμμετοχής τους έως τις 30 Νοεμβρίου 2021.Στις 25 Οκτωβρίου 2021, το RTP δήλωσε ότι έλαβε περισσότερες από 600 αιτήσεις. Οι επιλεγμένοι συνθέτες αποκαλύφθηκαν στις 4 Νοεμβρίου 2021, ενώ οι διαγωνιζόμενοι καλλιτέχνες και τραγούδια αποκαλύφθηκαν στις 21 Ιανουαρίου 2022.Το "Saudade, saudade" διαγωνίστηκε στον πρώτο ημιτελικό, στις 5 Μαρτίου 2022. Κάθε ημιτελικός είχε δέκα συμμετοχές, εκ των οποίων πέντε προκρίθηκαν στον τελικό από κάθε παράσταση. Τα αποτελέσματα καθορίστηκαν με συνδυασμό 50/50 δύο ψήφων: μία από κριτική επιτροπή που αποτελείται από επαγγελματίες της μουσικής και μία από δημόσια τηλεψηφοφορία, καθένας από αυτούς έδωσε 12 πόντους στον διαγωνιζόμενο με την υψηλότερη θέση, 10 στον δεύτερο, 8 στον τρίτο και μετά 7 προς 1 στους υπόλοιπους (ένα σύστημα ισχύει και στον ίδιο τον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision). Το άθροισμα των δύο κατατάξεων καθόρισε τις κατατακτήριες πράξεις, με τη βαθμολογία της κριτικής επιτροπής να προηγείται σε περίπτωση ισοπαλίας στην πέμπτη θέση. Το "Saudade, saudade" ανακοινώθηκε ως ένας από τους πέντε προκριθέντες, που σημαίνει ότι το τραγούδι πέρασε στον τελικό.Ο τελικός πραγματοποιήθηκε στις 12 Μαρτίου 2022. Οι δέκα φιναλίστ θα κριθούν μέσω τηλεψηφοφορίας και κριτικής επιτροπής αποτελούμενης από εκπροσώπους από τις επτά στατιστικές περιοχές της Πορτογαλίας (Λισσαβόνα, Βόρεια, Κεντρική, Αλεντέχο, Αλγκάρβε, Μαδέρα και Αζόρες). Η κατάταξή τους, που συντάχθηκε και συνδυάστηκε χρησιμοποιώντας το ίδιο σύστημα που υιοθετήθηκε για τους ημιτελικούς, θα καθόριζε τον Πορτογάλο εκπρόσωπο για τη Eurovision, με τη βαθμολογία της τηλεψηφοφορίας να προηγείται σε περίπτωση ισοπαλίας στην πρώτη θέση. Το "Saudade, saudade" θα κέρδιζε με τον μέγιστο αριθμό πόντων τόσο από την τηλεψηφοφορία όσο και από την κριτική επιτροπή, κερδίζοντας συνδυαστική βαθμολογία 24 πόντων. Ως αποτέλεσμα, το τραγούδι έχει προγραμματιστεί επί του παρόντος να εκπροσωπήσει την Πορτογαλία στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2022. Σύμφωνα με τους κανόνες της Eurovision, όλες οι χώρες, με εξαίρεση τη διοργανώτρια χώρα και τις "Big Five" (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία και Ηνωμένο Βασίλειο), πρέπει να προκριθούν από έναν από τους δύο ημιτελικούς για να συμμετάσχουν στον τελικό- οι δέκα πρώτες χώρες από κάθε ημιτελικό προκρίνονται στον τελικό. Η Ευρωπαϊκή Ραδιοτηλεοπτική Ένωση (EBU) χώρισε τις διαγωνιζόμενες χώρες σε έξι διαφορετικά δοχεία με βάση τα πρότυπα ψηφοφορίας από προηγούμενους διαγωνισμούς, με τις χώρες με ευνοϊκό ιστορικό ψηφοφορίας να τοποθετούνται στο ίδιο δοχείο. Στις 25 Ιανουαρίου 2022, πραγματοποιήθηκε κλήρωση που τοποθέτησε κάθε χώρα σε έναν από τους δύο ημιτελικούς, καθώς και σε ποιο μισό του σόου θα εμφανιστεί. Η Πορτογαλία τοποθετήθηκε στον πρώτο ημιτελικό, που θα διεξαχθεί στις 10 Μαΐου 2022, και έχει προγραμματιστεί να εμφανιστεί στο δεύτερο μισό του σόου.

Η Μαριάννα Μπρίτο ντα Κρουζ Φοργιάζ Σέκα (στα Πορτογαλικά: Mariana Brito da Cruz Forjaz Secca, γεννημένη στις 30 Οκτωβρίου 1994), περισσότερο γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Maro (στυλιστικά όλα στα κεφαλαία), είναι Πορτογαλίδα τραγουδίστρια. Θα εκπροσωπήσει τη χώρα της στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2022 στο Τορίνο της Ιταλίας. Θα ερμηνεύσει το "Saudade, saudade" στον πρώτο ημιτελικό.Η Σέκα είναι το δεύτερο από τα τρία παιδιά του Χοάο Πέδρο Μπάστο Φοργιάζ Σέκα και της Κριστίνα Ιζαμπέλ Καπέγιο Μπρίτο ντα Κρουζ. Αρχικά σχεδίαζε να γίνει κτηνίατρος, αλλά αντ' αυτού επέλεξε να ακολουθήσει μουσική καριέρα, σπουδάζοντας στ ο Berklee College of Music και μετακομίζοντας στο Λος Άντζελες.

https://el.wikipedia.org/wiki/Maro_(%CE%A0%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%AF%CE%B4%CE%B1_%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1)

Γρηγόρης Χρηστίδης

1965-1967 Γενικός Γραμματέας του Σωματείου θεωρητικών Μουσικών Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης και Βορείου Αιγαίου. 1969-1980 Έφορος Καταφυγίων Παγγαίου του ΕΟΣ . 1983-1994 μέλος της Διοίκησης του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας 1998 Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Καβάλας. 1999 πρόεδρος στη διοίκηση του Δημοτικού Ωδείου Καβάλας και την διοίκηση του 3ου ΚΑΠΗ Καβάλας. 1978 εργάζεται ως μουσικός, ως πιανίστας κιθαρίστας και τραγουδιστής έχοντας συνεργασίες σε γνωστά νυχτερινά καταστήματα κοντά σε μεγάλα ονόματα του χώρου. Διατηρεί επιχείρηση ενδυμάτων. Δημοσιογραφεί σε εφημερίδες στην Καβάλα. 1988 Διευθυντής του ιδιωτικού Ραδιοσταθμού ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ Mακεδονίας στη Καβάλα. 1990-2004 γράφει και παρουσιάζει στην τηλεόραση του ΕNA Channel Mακεδονίας την τετράωρη πρωινή καθημερινή ζωντανή εκπομπή:Ραντεβού με την Ενημέρωση. Επίσης εκπομπές πολιτιστικού, καλλιτεχνικού, ιστορικού,θρησκευτικού, οικονομικού, πολιτικού περιεχομένου. Αρθρογραφεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΄΄ΑΝΑΛΥΤΗΣ΄΄. 1990-2014 ασχολείται με τη μουσική σύνθεση, τη ποίηση και τη λογοτεχνία. Λαϊκή οπερέτα CD με αναφορά σε μια ποιητική συλλογή του Ανδρίκου Δ.Βέττα που τυπώθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1893 με τίτλο Σένα τα λέγω πεθερά για να τα ακούει η νύφη CD Απλοί επισκέπτες CD .Έχει γράψει περισσότερες από 70 συνθέσεις .Κάποιες έγιναν ακροστιχίδες από το δημοσιογράφο, ιστορικό ερευνητή και συγγραφέα Άγγελο Σακκέτο. Τα δύο CD και τις βιντεοκασέτες από 14.000 ώρες τηλεοπτικών εκπομπών του τα δώρισε στο Ιστορικό και Λογοτεχνικό Αρχείο Καβάλας και έχουν ψηφιοποιηθεί. Με συνθέσεις του καλύπτει μουσικά εκδηλώσεις ποικίλου ενδιαφέροντος. Αρνούμαι.(2010) Το βιβλίο την ημέρα της παρουσίασης του στο Αμφιθέατρο της Νομαρχίας Καβάλας πούλησε 108 βιβλία σημειώνοντας ρεκόρ για βιβλιοπαρουσίαση. Στο βιβλίο με ειλικρίνεια και χωρίς δισταγμό αναφέρεται σε θέματα της καθημερινότητας που απασχολούν το σύγχρονο άνθρωπο. Είμαι οργισμένος(2013).Βιβλίο στο οποίο εκφράζει την οργή του και την οργή όλων για ότι συμβαίνει Ερποντας(2014).Βιβλίο γραμμένο για τους έρποντες του περίγυρου,του τόπου,της χώρας. Το μέλλον μας Δυσοίωνο; Κι όμως...! Η Άνοιξη θα έρθει. Είναι στο χέρι σου.- (2016) εκδόσεις Σταθμός Τιμήθηκε για τη προσφορά του στη τέχνη ,στη δημοσιογραφία και στη κοινωνία από διάφορους φορείς.Μεταξύ άλλων έλαβε το Αριστείο Προσφοράς 2010 και είναι επίτιμο μέλος του Ροταριανού Ομίλου Καβάλας.Προλόγους στα βιβλία του Γρηγόρη Χρηστίδη έχουν γράψει ο συνθέτης Λάκης Χαλκιάς,ο ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς,ο συγγραφέας Χάρης Τσιρκινίδης,η κοινωνιολόγος Χρύσα Τσελέπη, Γιώργος Καρανίκας και αλλοι. Ήταν παντρεμένος με την Ιουλία Γιαννακούλια .Έχει δύο κόρες και δύο εγγονές. http://www.ianos.gr/eshop/sigrafeas/xristidis-grigoris/0113011/ http://www1.rizospastis.gr/storyPlain.do?id=2210769&action=print http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=29611 http://www.kavalanet.gr/enimerosi/news_static/1232662071.php https://web.archive.org/web/20150426133404/http://www.sakketosaggelos.gr/Article/5006/ https://web.archive.org/web/20131208162323/http://www.videotex.gr/%ce%b3%cf%81-%cf%87%cf%81%ce%b7%cf%83%cf%84%ce%af%cf%86%ce%b7%cf%82-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%ba%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%ce%ba%cf%8d%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%b7-%ce%b5/ http://www.filologikos-istotopos.gr/.../parousiasi-tou-neou-vivliou-erpontas-tou-grigori-christi... http://www.kavalanews.gr/4236-neo-vivlio-grigori-hristidi-paroysiazetai-deytera-44.html https://web.archive.org/web/20131231034438/http://www.videotex.gr/%CE%B5%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B7-%CF%87%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B4/ http://www.independent.gr/.../1773-συνέντευξη-με-τον-ιστορικό-τέχνης-λεόντιο-πετμεζά http://www.ipaideia.gr/eidhseis/parousiasi-tou-neou-vivliou-erpontas-tou-grigori-xristidi.htm http://www.palo.gr/makedonia-nea/o-grigoris-xristidis-xaraktirizei-ton-simitsi.../4954004/ https://web.archive.org/web/20160316064148/http://ilak.org/shop/index.php?categoryID=9

Ο Γρηγόρης Χρηστίδης ήταν μουσικοσυνθέτης, ερμηνευτής, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Καβάλα το 1942 από πρόσφυγες Ίωνες Μικρασιάτες γονείς που ασχολούνταν με τη καπνεργασία.Από τα παιδικά του χρόνια είχε μεγάλη έφεση και αγάπη στην μουσική.Στα 11 του χρόνια,ξεκίνησε παίζοντας μπουζούκι και τραγουδώντας με το συγκρότημα που διεύθυνε ο συνθέτης και μουσικός. Γιάννης Παπαϊωάννου.Από τα 15 χρόνια του έγινε επαγγελματίας μουσικός και τραγουδιστής συνεργαζόμενος με ορχήστρες από κορυφαίους μουσικούς .Αποφοίτησε από την Εμπορική σχολή το 1961 σπουδάζοντας ταυτόχρονα μουσική σε ιδιωτική σχολή και διάφορα όργανα. Έχει παίξει επαγγελματικά πιάνο, κλασική και ηλεκτρική κιθάρα, κλασικό και ηλεκτρικό κόντρα μπάσο, ακορντεόν, κλασική και περουβιανή φλογέρα, μπουζούκι, μπαγλαμά, φυσαρμόνικες και κρουστά.Από πολύ νεαρή ηλικία εντάχθηκε δυναμικά στους κοινωνικούς,δημοκρατικούς,προοδευτικούς αγώνες και στο συνδικαλισμό.Οργανώθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ, Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά.Το στρατιωτικό καθεστώς 1967-1974 τον απέπεμψε για ιδεολογικούς λόγους από συλλόγους και σωματεία όπου είχε ενεργό κοινωνική δράση και του αφαίρεσε την άδεια εργασίας επαγγέλματος. Ασχολήθηκε με τη ραπτική, ξεκινώντας ένα επάγγελμα στο οποίο πέτυχε και διακρίθηκε σύντομα.Σε όλη την πορεία της ζωής του κινήθηκε με γνώμονα τον ιδεαλισμό,τον ουμανισμό,τα ιδεώδη του μαρξισμού. Το 1990 ξεκίνησε να κάνει δημοσιογραφικές εκπομπές στο ΡΑΔΙΟ ΕΝΑ και πολύ γρήγορα πέρασε στην πρωϊνή τηλεοπτική ζώνη του ΕΝΑ CHANNEL. Εκεί κυριάρχησε για πάνω από 14 χρόνια χωρίς ανταγωνισμό σε τοπικό επίπεδο. Αγάπησε και αγαπήθηκε από το κοινό, όσο κανένας άλλος δημοσιογράφος, κτίζοντας την εικόνα του ασυμβίβαστου δίκαιου μαχητή της ζωής. Πέθανε στις 30 Νοεμβρίου 2016 από ανακοπή καρδιάς

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CF%81%CE%B7%CE%B3%CF%8C%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%A7%CF%81%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82