seanghay/khmer-dictionary-44k · Datasets at Hugging Face

word stringlengths 1 62	pos stringclasses 47 values	pro stringlengths 0 66	definition stringlengths 1 2.93k	example stringlengths 0 3.03k
កបោតបក្សី	ន.	[កៈ-ប៉ោ-តៈ-បាក់-សី]	ពពួកបក្សីសន្តាន ព្រាប លលក។
កប្ប	ន.	[កាប់]	កាលដែលតាំងនៅយូរអង្វែង	មួយកប្ប, ភ្លើងប្រល័យកប្ប។
កប្បព្រឹក្ស	ន.	[កាប់-ប៉ៈ-ព្រឹក]	ឈ្មោះឈើវិសេសរបស់ព្រះឥន្ទ្រនៅជាន់តាវត្តិង្ស ឬឈើវិសេសដែលកើតមានក្នុងកាលខ្លះក្នុងមនុស្សលោក ដោយបុណ្យនៃអ្នកដែលមានបុណ្យកុសលខ្លាំង ជាឈើមានផ្លែចេញមកជារបស់ផ្សេងៗ តាមគួរដល់សេចក្ដីប្រាថ្នា។
កប្បាស	ន.	[កាប់-បាស]	ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ជាដំណាំសំខាន់ មានផ្លែបង្កើតជាសំឡីសម្រាប់ធ្វើជាអំបោះត្បាញសំពត់; សព្វថ្ងៃពាក្យនេះ ច្រើនប្រើក្លាយទៅជាក្របាស ប៉ុន្តែត្រូវឈប់លែងប្រើតទៅទៀត។
កប៉ាល់	ន.	[កៈ-ប៉ាល់]	នាវាវិសេសមានកម្លាំងលឿនទៅដោយចំហាយកើតអំពីទឹក និងភ្លើង បណ្ដាលឱ្យចក្រយន្តដើរ។
កប៉ាល់ភ្លើង	ន.	[កៈ-ប៉ាល់-ភ្លើង]	(សំនួន.) មនុស្សដែលមានអាការកិរិយាមារយាទកាចឆ្នាស ឆាប់មានអារម្មណ៍ខឹងក្រោធច្រឡោតឡើង	ម្ដាយចិត្តកប៉ាល់ភ្លើង ឈ្លោះគ្នាភ្លាមទៅទិញកាំភ្លើងភ្លែតបាញ់ផូងអត់ញញើតដៃ។
កប៉ាល់ហោះ	ន.	[ក-ប៉ាល់-ហោះ]	(ម.ព. យន្តហោះ)។
កម	ន.	[កម]	រោគស្បែកមួយយ៉ាងបណ្ដាលរមាស់ឱ្យអេះកេះដល់រលាត់មានទឹករងៃនិងខ្ទុះ	កូនខ្ញុំវាកើតកមរដេមរដម វាឈប់ខានរៀនអស់ ១ ខែហើយ។
កមល	ន.	[កៈ-ម៉ល់]	ផ្កាឈូក; ដួងចិត្ត, បេះដូង។ ច្រើនប្រើក្នុងពាក្យកាព្យ។
កម្ចាត់	កិ.	[កំ-ចាត់]	ធ្វើឱ្យខ្ចាត់	កម្ចាត់រោគ, កម្ចាត់ទ័ព, កម្ចាត់ខ្មាំង។
កម្ចាយ	កិ.	[កំ-ចាយ]	ធ្វើខ្ចាយ, ឱ្យរាត់រាយ។
កម្ចី	គុ., ន.	[កំ-ចី]	អ្វីៗ មានផ្លែឈើជាដើមដែលខ្ចី	ផ្លែកម្ចី (ព.ទ្រ.)។
កម្ចី	ន., គុ.	[កំ-ចី]	របស់ឬប្រាក់ឬទំនិញដែលបានខ្ចីហើយត្រូវទូទាត់សងវិញតាមលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចសន្យា, ដែលទាក់ទងនឹងការខ្ចី	កម្ចីខ្នាតតូច, ប្រាក់កម្ចី។
កម្ចីសម្បទាន	ន.	[កំ-ចី-ស័ម-ប៉ៈ-ទាន]	ប្រាក់ដែលខ្ចីគេដោយមានការអនុគ្រោះការប្រាក់ទាបបំផុតឬមិនយកការប្រាក់រយៈពេលយូរ។
កម្ជាប់	កិ.	[កំ-ជាប់]	ធ្វើឱ្យខ្ជាប់, និយាយភ្ជាប់ឱ្យនឹងពាក្យ នឹងសំដី	និយាយកម្ជាប់ពាក្យ, ស៊ីស្លាកម្ជាប់ពាក្យ, កម្ជាប់ព្រលឹង ពាក្យក្នុងទម្រង់ការ។
កម្ជិល	គុ., ន.	[កំ-ជិល]	មនុស្សខ្ជិល; ដែលខ្ជិល, ដែលច្រអូស	មនុស្សកម្ជិល (ព.ទ្រ.)។
កម្ជេញ	កិ.	[កំ-ជេញ]	ធ្វើឱ្យខ្ជេញ, និយាយពាក្យដដែលៗ នាំឱ្យជ្រេញ; ឱ្យអផ្សុកចិត្ត (ម.ប្រ.)។
កម្ញី	ន.	[កាំ-ម-ញ៉ី]	ឈ្មោះសំពត់ពណ៌ផ្សេងៗ មានរោមខ្លីជិតស្និទ្ធ ធ្វើដោយសរសៃសូត្រក៏មាន, សរសៃអំបោះក៏មាន មានមកអំពីប្រទេសក្រៅ។
កម្ដៅ	ន.	[កំ-ដៅ]	ចំហាយក្ដៅ	កម្ដៅថ្ងៃ, កម្ដៅភ្លើង, កម្ដៅសុរា។
កម្ដៅសាច់ដុំ	កិ.	[កំ-ដៅ-សាច់-ដុំ]	ធ្វើចលនារាងកាយសម្រួលសរសៃ សាច់ដុំមុនប្រកួត	មិនទាន់បានកម្ដៅសាច់ដុំសោះ។
កម្ទរ	កិ., គុ.កិ.	[កំ-ទ]	ធ្វើឱ្យខ្ទរ, ឱ្យលាន់ឮសាយ	កម្ទរសំដី, និយាយកម្ទរ, វាយស្គរកម្ទរ។
កម្ទារ	កិ.	[កំ-ទា]	ធ្វើឱ្យខ្ទារ, ស្រែកឱ្យលាន់ឮកងរំពងឡើង	កម្ទារសំដី, ស្រែកកម្ទារ។
កម្ទេច	កិ.	[កំ-ទេច]	ធ្វើឱ្យខ្ទេច	កម្ទេចជាធូលី, កម្ទេចជាផេះ។
កម្ទេចមាស	ន.	[កំ-ទេច-មាស]	ផង់មាសដែលដាច់ជ្រុះតាមផ្លែដែកឆាប។
កម្ទេចកម្ទី	ន.	[កំ-ទេច-កំ-ទី]	អ្វីៗដែលខ្ទេចខ្ទី; សំណល់ពីការកម្ទេច បំផ្លាញ	កម្ទេចកម្ទីអគារបែកបាក់, កម្ទេចកម្ទីក្នុងទីអវកាស។
កម្ទេចកំណ	ន.	[កំ-ទេច-កំ-ណ]	ខ្សាច់, ថ្ម, ភក់ :ល : ដែលនាំមកដោយទឹកឬខ្យល់ ហើយកកនៅបាតបឹង, ទន្លេជាដើម	ខ្សាច់ទន្លេជាប្រភេទមួយនៃកម្ទេចកំណ។
កម្បង់	ន.	[កំ-បង់]	ក្រពុំម្រាមដៃដែលផ្គុំឡើង	លើកកម្បង់អញ្ជលីប្រណម្យ។
កម្បង់	ន.	[កំ-បង់]	បរិមាណដែលបាតដៃទាំងពីរអាចផ្ទុកបាន	សណ្ដែកមួយកម្បង់, អង្ករមួយកម្បង់។
កម្ពល	ន.	[កាំ-ពល់]	ឈ្មោះសំពត់វិសេសមួយប្រភេទ ដែលធ្វើដោយរោមសត្វ ...។
កម្ពស់	ន.	[កំ-ពស់]	ភាពខ្ពស់, សណ្ឋានបញ្ឈរ, ជំហរ	ព្រះវិហារខ្លះមានកម្ពស់ ២០ ម៉ែត្រ។
កម្ពស់	ន.	[កំ-ពស់]	(គណិត.) អង្កត់ដែលភ្ជាប់ពីចំណុចកំពូលមួយទៅកែងនឹងជ្រុងឈមណាមួយនៃពហុកោណ។
កម្ពស់ទឹកភ្លៀង	ន.	[កំ-ពស់-ទឹក-ភ្លៀង]	បរិមាណទឹកភ្លៀងដែលធ្លាក់នៅក្នុងតំបន់និងពេលវេលាពិសេសណាមួយ	កម្ពស់ទឹកភ្លៀងប្រចាំឆ្នាំ។
កម្ពុ	ន.	[កាំ-ពុ]	មាស; កងដៃមាស; ខ្យងស័ង្ខ។
កម្ពុមាលា	ន.	[កាំ-ពុ-មា-លា]	កម្រងមាស, ខ្សែមាស។
កម្ពុម័យ	ន.	[កាំ-ពុ-ម៉ៃ]	អ្វីៗដែលគេធ្វើដោយមាស, ដែលគេយកមាសធ្វើ។
កម្ពុជ	ន.	[កាំ-ពុច]ឬ[កាំ-ពុ-ជៈ]	ទីកើតមាស, ភូមិប្រទេសជាទីកើតនៃមាស។
កម្ពុជមិត្រ	ន.	[កាំ-ពុ-ជៈ-មិត]	មិត្ររបស់ប្រទេសកម្ពុជា។
កម្ពុជរដ្ឋ	ន.	[កាំ-ពុ-ជៈ-រាត់]	រដ្ឋ ឬ ប្រទេសកម្ពុជា, ដែនកម្ពុជា, ប្រទេសខ្មែរ។
កម្ពុជ—		[កាំ-ពុ-ជៈ—]	(ម.ព. កម្ពុជ ឬ កម្ពុជា) បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ។
កម្ពុជប្រទេស	ន.	[កាំ-ពុ-ជៈ-ប្រ-ទេស]	ប្រទេសកម្ពុជា។
កម្ពុជា	ន.	[កាំ-ពុ-ជា]	ពាក្យនេះជាឈ្មោះនៃប្រទេសខ្មែរយើង, យើងហៅប្រទេសរបស់យើងថា កម្ពុជរដ្ឋ ក៏បាន, ថា កម្ពុជប្រទេស ក៏បាន, ថា ប្រទេសកម្ពុជា ក៏បាន, ថា ប្រទេសខ្មែរ ក៏បាន, ថា ខេមរប្រទេស ក៏បាន, ថា ខេមររដ្ឋ ក៏បាន។ កាលណាបើកវីជាតិយើងត្រូវការប្រើក្នុងកាព្យ ឬក្នុងការតែងសេចក្ដីជាពាក្យរាយខ្លះ, យើងអាចហៅប្រទេសយើងបានតាមត្រូវការ, ប៉ុន្តែពាក្យប្រើក្នុងផ្លូវការ យើងសរសេរ យើងហៅ កម្ពុជរដ្ឋ ឬ ប្រទេសកម្ពុជា; ឯជនបរទេស គេហៅតាមយើងដែរក៏មាន គេហៅតាមការសន្មតិរបស់គេក៏មាន ដូចជាបារាំងសែស គេហៅប្រទេសយើងថា Cambodge, អង់គ្លេស ហៅថា Cambodia, អ្នកបរទេសខ្លះទៀតហៅថា Cambodja, ខ្លះហៅ Kambuja។ល។
កម្ពោជ	ន.	[កាំ-ពោ-ជៈ]ឬ[កាំ-ពោច]	ឈ្មោះរដ្ឋមួយក្នុងជម្ពូទ្វីប (ឥណ្ឌា សម័យបច្ចុប្បន្ន) ជារដ្ឋរាប់ឈ្មោះចូលក្នុងចំនួនឈ្មោះរដ្ឋទាំង ២១ គឺ កុរុ, សក្កៈ, កោសល, មគធៈ, អង្គៈ, សិវិ, កលិង្គៈ, អវន្តិ, បញ្ចាលៈ, វជី, គន្ធារៈ, ចេតិយៈ, វង្គៈ, វិទេហៈ, កម្ពោជ, មទ្ទៈ ឬ មទ្រៈ, ភគ្គៈ, សីហឡៈ, កស្មិរ, កាសី, បណ្ឌវៈ។ រដ្ឋទាំង ២១ ដែលមានឈ្មោះយ៉ាងនេះ ចំពោះតែក្នុងបុរាណសម័យនា ជម្ពូទ្វីប (ឥណ្ឌា), លុះចំណេរកាលតៗមកដរាបដល់សម័យបច្ចុប្បន្ន ក៏ក្លាយជាឈ្មោះផ្សេងៗ ទៅវិញដោយច្រើន, រដ្ឋខ្លះក៏ជាឈ្មោះដើមដដែល ដូចក្នុងសម័យបុរាណព្រេងនាយ និង ក្នុងសម័យនៃព្រះសក្យមុនីគោតមសម្មាសម្ពុទ្ធ សឹងមានឈ្មោះប្រាកដក្នុងគម្គីរព្រះពុទ្ធសាសនារាល់តែគម្ពីរសាស្ត្រារបស់ខ្មែរយើង។
កម្ពោជិក	ន.	[កាំ-ពោ-ជិក]	ប្រជានិករបុរសស្ត្រីអ្នកកើត ឬអ្នកនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា (ខ្មែរ)	បុរសនុ៎ះជាកម្ពោជិក, ស្ត្រីនេះក៏ជាកម្ពោជិកាដែរ សុទ្ធតែជាតិខ្មែរដូចគ្នាទាំងបុរសទាំងស្ត្រី មានខន្តីមេត្តា រាប់រកគ្នាដោយមានសាមគ្គីជានិច្ច។
កម្ពោជិកា	ន.	[កាំ-ពោ-ជិ-កា]	(ម.ព. កម្ពោជិក)។
កម្ម	ន.	[កាំ]	អំពើ; ទោះអំពើល្អក្ដី អាក្រក់ក្ដី ក៏ហៅថា កម្ម (កម្មជាកុសល, កម្មជាអកុសល)	ទទួលកម្ម, រងកម្ម តាមកម្មចុះ គឺទទួល, រង តាមអំពើដែលខ្លួនបានធ្វើ បានសន្សំមកហើយ។
កម្ម	ន.	[កាំ]	(ភាសា.) កម្មជាពាក្យរណបសម្រាប់បង្គ្រប់សេចក្ដីឱ្យពាក្យដែលខ្លួនជារណប។ កម្មអាចជាកម្មរបស់កិរិយាសព្ទ ឬ កម្មរបស់នាមសព្ទ។ តាមធម្មតា ចំពោះកិរិយាសព្ទ កម្មជាពាក្យឬកន្សោមពាក្យចាំបាច់សម្រាប់ពាក្យជំពូកនេះ ដែលប្រើជាបម្រាប់ប្រធាន ដើម្បីធ្វើឱ្យល្បះមានវេយ្យាករណភាព។ បញ្ញត្តិនេះត្រូវបានគេសម្គាល់ដោយពាក្យផ្សេងៗគ្នាតាមអ្នកវេយ្យាករណ៍ គឺ : កម្មរង កម្មបទ បទកម្ម ជាដើម	គោស៊ីស្មៅ (ស្មៅ ជាកម្ម), លោក ញ៉ុក ថែម បាននិពន្ធរឿង “កុលាបប៉ៃលិន” (រឿង “កុលាបប៉ៃលិន” ជា កម្ម)។
កម្មក្ខ័យ	ន.	[កាំ-ម៉ាក់-ខៃ]	ដំណើរអស់កម្ម	គាត់ស្លាប់ដោយកម្មក្ខ័យរបស់គាត់។
កម្មជ្ជវាត	ន.	[កាំ-ម៉ាច់-ជៈ-វាត]	ខ្យល់កើតអំពីកម្ម គឺខ្យល់ដែលបក់ក្នុងឧទរមាតាកាលប្រសូតបុត្រ។ ខ្យល់នេះហើយ ដែលបក់នាំកូនឱ្យប្រសូតចេញចាកផ្ទៃមាតា។
កម្មដ្ឋាន	ន.	[កាំ-ម៉ាត់-ឋាន]	ហេតុជាទីតម្កល់នៃបរិកម្ម	ចម្រើនកម្មដ្ឋាន។
កម្មន្តរាយ	ន.	[កាំ-ម៉ន់-តៈ-រ៉ាយ]	អន្តរាយនៃការងារ, ការវិនាសខូចខាតការងារ; អន្តរាយព្រោះកម្ម។
កម្មន្តសាល	ន.	[កាំ-ម៉ន់-តៈ-សាល]	សាលនៃការងារ, រោងសម្រាប់ធ្វើការរបរផ្សេងៗ។
កម្មបថ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-បត់]	ផ្លូវ ឬ គន្លងនៃកម្ម គឺដំណើររបស់អំពើអាក្រក់ ឬ ល្អដែលសត្វលោកធ្វើដោយ កាយ វាចា ចិត្ត; ខាងអាក្រក់ហៅថា អកុសលកម្មបថ មាន ១០ យ៉ាង, ខាងល្អហៅថា កុសលកម្មបថ មាន ១០ យ៉ាង។
កម្មបលិពោធ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-ប៉ៈ-លិ-ពោត]	ការរវល់, កង្វល់ដោយការងារ, ការជាប់ចំពាក់ដោយកិច្ចការផ្សេងៗ។
កម្មវាចា	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចា]	ពាក្យសម្រាប់សូត្រប្រកាសជំនុំសង្ឃ ឱ្យដឹងក្នុងកិច្ចជាសង្ឃកម្មផ្សេងៗ តាមវិនយប្បញ្ញត្តិក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា	សូត្រកម្មវាចា។
កម្មវាចាចារ្យ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចា-ចា]	ភិក្ខុជាអាចារ្យ អ្នកសូត្រនូវកម្មវាចា (លោកគ្រូសូត្រ)។
កម្មវិបាក	ន.	[កាំ-វិ-បាក]	ផលរបស់កម្ម, ផលកម្ម (ជាបុណ្យឬជាបាប)។	ទទួលកម្មវិបាក។
កម្មស្សទ្ធា	ន.	[កាំ-មុ័ស-សាត់-ធា]	ជំនឿចំពោះកម្ម, សេចក្ដីជឿនូវអំពើដែលត្រូវធ្វើ។
កម្មាយតនៈ	ន.	[កាំ-ម៉ា-យ៉ៈ-តៈ-ណៈ]	កន្លែងធ្វើការងារ, ទីប្រជុំនៃការងារ។
កម្មករ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-ក]	អ្នកធ្វើការដែលភាគច្រើនខាងហត្ថកម្មយកកម្រៃ ដោយមិនរាប់បញ្ចូលអ្នកបម្រើតាមផ្ទះនិងនិយោជិត	កម្មករសំណង់, កម្មកររោងចក្រ ...។
កម្មករជំនាញ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-ក-ជំ-នាញ]	អ្នកដែលមានឯកទេស ធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រ សហគ្រាស ឬ ការដ្ឋាន ដោយមានប្រាក់ឈ្នួល	ក្រុមហ៊ុនត្រូវការជ្រើសរើសកម្មករជំនាញជាច្រើននាក់។
កម្មករនិយោជិត	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-ក-និ-យោ-ជិត]	(ច្ប.) ជនគ្រប់ប្រភេទនិងគ្រប់សញ្ជាតិ ដែលចុះកិច្ចសន្យាធ្វើការយកកម្រៃក្រោមការដឹកនាំនិងគ្រប់គ្រងរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀតឬតំណាងជារូបវ័ន្តបុគ្គលឬនីតិបុគ្គល ជាសាធារណៈឬឯកជន។
កម្មករបណ្ដែត	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-ក-បន់-ដែត]	អ្នកធ្វើការដែលមិនទាន់ពេញសិទ្ធិឬបណ្ដោះអាសន្នក្នុងវិស័យណាមួយ	កម្មករបណ្ដែតរបស់ក្រុមហ៊ុន។
កម្មការ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-កា]	អ្នកធ្វើការ។
កម្មការិនី	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-កា-រិ-នី]	(ម.ព. កម្មករ)។
កម្មការី	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-កា-រ៉ី]	(ម.ព. កម្មករ)។
កម្មទេសកាល	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-ទេ-សៈ-កាល]ឬ[កាំ-ទេ-សៈ-កាល]	(ភាសា.) កម្មប្រើសម្រាប់សម្គាល់ ពេលវេលា, ទីកន្លែង, មធ្យោបាយ, ...	ម្សិលមិញ ខ្ញុំបានទិញត្រីរ៉ស់មួយគីឡូ (ម្សិលមិញ ជាកម្មទេសកាលសម្គាល់ពេលវេលា)។
កម្មន្ត	ន.	[ក័ម-ម៉័ន]	សមត្ថភាពនៃកម្លាំងដែលធ្វើឱ្យវត្ថុផ្លាស់ទីឬមានចលនាតាមទិសដៅកម្លាំង។
កម្មបទ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-បត់]	(ភាសា.) កម្មប្រើជាមួយកិរិយាសកម្ម ដើម្បីឱ្យល្បះមានវេយ្យាករណភាព។ គេចែកកម្មបទជាពីរ ក្រុមគឺ កម្មបទផ្ទាល់និងកម្មបទមិនផ្ទាល់	គោស៊ីស្មៅ (ស្មៅ ជាកម្មបទ ផ្ទាល់), ខ្ញុំបានឱ្យសៀវភៅមួយទៅកូនប្រុសខ្ញុំ (ទៅកូនប្រុសខ្ញុំ ជាកម្មបទមិនផ្ទាល់)។
កម្មផល	ន.	[កាំ-ផល់]	(អ.សិ.) ទ្រឹស្ដីដែលបង្ហាញពីចំណងនៃអំពើនិងផលដែលបុគ្គលបានសាងឡើង	ទ្រឹស្ដីកម្មផលមានបង្ហាញក្នុងរឿងក្រុងសុភមិត្រ។
កម្មពៀរ	ន.	[កាំ-ពៀ]	(អ.សិ.) ផលអាក្រក់ដែលបុគ្គលបានទទួលដោយសារអំពើអាក្រក់ដែលបុគ្គលនោះបានប្រព្រឹត្តពីអតីតជាតិ (ពុទ្ធនិយម)	នាងពីរដណ្ដប់បានចាប់ត្រីចង្វាដោតធ្លុះភ្នែក ទើបពួកនាងមានកម្មពៀរក៏ត្រូវបានមេសន្ធមាយក្សខ្វេះភ្នែក។
កម្មភាព	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-ភាប]	(សេ.ហិ.) ភាពមានការងារធ្វើកើតឡើងក្នុងស្ថានភាពដែលមនុស្សម្នាក់គ្រប់អាយុធ្វើការ មានសមត្ថភាព មានបំណងធ្វើការស្វះស្វែងរកការងារធ្វើនិងអាចរកការងារធ្វើបាន	រាជរដ្ឋាភិបាលមានគោលនយោបាយទាក់ទាញ និងលើកទឹកចិត្តដើម្បីបង្កើនអត្រាកម្មភាព។
កម្មភ្នាក់ងារ	ន.	[កាំ-ភ្នាក់-ងា]	(ភាសា.) កម្មប្រើសម្រាប់សម្គាល់អ្នកធ្វើអំពើ នៅក្នុងល្បះកម្មវាចកៈ	រឿង“សូផាត” ត្រូវបាននិពន្ធដោយលោក រីម គីន (ដោយលោក រីម គីន ជាកម្មភ្នាក់ងារ)។
កម្មវត្ថុ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-វាត់-ថុ]ឬ[កាំ-វាត់-ថុ]	រឿងនៃការងារ; សេចក្ដីបំព្រួញរឿងក្នុងសំបុត្រស្នាមផ្សេងៗ ដើម្បីឱ្យដឹងថាជា រឿងនេះ រឿងនោះ	សំបុត្រជាផ្លូវការ ច្រើនតែមានកម្មវត្ថុ។
កម្មវាចក	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចៈ-កៈ]ឬ[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចក់]	ឈ្មោះវាចកមួយក្នុងវេយ្យាករណ៍បាលី។
កម្មវិធី	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-វិ-ធី]ឬ[កាំ-វិ-ធី]	របៀប ឬបែបផែននៃកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ	កម្មវិធីបុណ្យ។
កម្មវិធីសិក្សា	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-វិ-ធី-សិក-សា]ឬ[កាំ-វិ-ធី-សិក-សា]	(វិ.អ.) សំណុំមុខវិជ្ជាដែលត្រូវបានរៀបចំឱ្យអ្នកសិក្សាទទួលបាននូវចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ សីលធម៌ និងសមត្ថភាពបន្តការសិក្សាពេញមួយជីវិតស្របតាមបញ្ញត្តិនៃច្បាប់ស្ដីពីការអប់រំ។
កម្មវិធី	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-វិ-ធី]ឬ[កាំ-វិ-ធី]	(ប.ព.) សុសវែរសម្រាប់បញ្ជាកុំព្យូទ័របំពេញការងារដូចជា កម្មវិធីវាយអត្ថបទ កម្មវិធីគូរប្លង់ កម្មវិធីគ្រប់គ្រងមូលទិន្នន័យ៘។
កម្មវិស័យភាព	ន.	[កាំ-វិ-សៃ-យ៉ៈ-ភាប]	សត្យានុមតិភាព, វត្ថុវិស័យភាព។
កម្មសិក្សា	ន.	[កាំ-មៈ-សិក-សា]	ការហ្វឹកហាត់ការងារ	សព្វថ្ងៃខ្ញុំនៅក្នុងកម្មសិក្សានៅឡើយ។
កម្មសិក្សាការិនី	ន.	[កាំ-មៈ-សិក-សា-កា-រិ-នី]	(ម.ព. កម្មសិក្សាការី)។
កម្មសិក្សាការី	ន.	[កាំ-មៈ-សិក-សា-កា-រ៉ី]	អ្នកហ្វឹកហាត់ អ្នកហាត់ការ	កម្មសិក្សាការីចុះហាត់ការរយៈពេល៣ខែ។
កម្មសិទ្ធិ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-សិត]	វត្ថុដែលសម្រេចតាមអំណាចច្បាប់ថាជារបស់ខ្លួនដាច់ស្រេចហើយ, មុខការងារ ឬទ្រព្យសម្បត្តិដែលត្រូវសម្រេចបានមកលើខ្លួន	ដីនេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ។
កម្មសិទ្ធិករ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-សិត-ធិ-ក]	(ច្ប.) រូបវ័ន្តបុគ្គលឬនីតិបុគ្គលដែលមានសិទ្ធិពេញលេញជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិលើទ្រព្យ។
កម្មសិទ្ធិសមូហភាព	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-សិត-សៈ-មូ-ហៈ-ភាប]	(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់បុគ្គលមួយក្រុមដែលមានបុព្វសិទ្ធិរៀងៗខ្លួនទៅតាមច្បាប់កំណត់។
កម្មសិទ្ធិសាធារណៈ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-សិត-សា-ធា-រៈ-ណៈ]	(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់រដ្ឋ ឬរបស់សមូហភាពដែនដីសាធារណៈ ឬនីតិបុគ្គលនៃនីតិសាធារណៈដែលមិនអាចលក់ដូរនិងមិនអាចកំណត់អាជ្ញាយុកាលបាន។
កម្មសិទ្ធិឯកត្តជន	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-សិត-អែ-ក័ត-តៈ-ជន់]	(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់បុគ្គលតែម្នាក់ទោះជារូបវ័ន្តបុគ្គលក្ដីឬនីតិបុគ្គលក្ដី។
កម្មសិទ្ធិអវិភាគ	ន.	[កាំ-ម៉ៈ-សិត-អៈ-វិ-ភាក]	(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់បុគ្គលច្រើននាក់ ដែលអនុវត្តសិទ្ធិរបស់ខ្លួនដោយសាមីលើទ្រព្យទាំងមូល។
កម្មសិទ្ធិបញ្ញា	ន.	[កាំ-មៈ-សិត-ប៉័ញ-ញ៉ា]	សិទ្ធិរបស់បុគ្គលណាមួយ (ទោះបីជា រូបវ័ន្តបុគ្គលក្ដី នីតិបុគ្គលក្ដី) ដែលជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិផ្តាច់មុខទៅលើស្នាដៃឬក៏អ្វីផ្សេងទៀត ដែលជាផលផ្លែកើតចេញពីគំនិតបញ្ញារបស់ខ្លួន។ កម្មសិទ្ធិបញ្ញាចែកចេញជាពីរផ្នែកគឺ កម្មសិទ្ធិឧស្សាហកម្ម និងសិទ្ធិអ្នកនិពន្ធ។
កម្មិកសមាជិក	ន.	[កាំ-មិ-កៈ-សៈ-ម៉ា-ជិក]	សមាជិកដែលមានការងារ ឬ ដែលប្រកបដោយការងារ គឺអ្នកដែលស្ម័គ្រចិត្តចូលជួយបំពេញមុខការ ក្នុងសមាគមណាមួយដោយកម្លាំងកាយ ឬ កម្លាំងទ្រព្យ។
កម្រ	ន.	[កំ-រ៉]	ការក្រ, ការលំបាក	កម្រនឹងធ្វើបាន, ការកម្រណាស់។
កម្រង	ន.	[កំ-រ៉ង]	អ្វីៗដែលកើតអំពីក្រង	កម្រងផ្កា, កម្រងសក់។
កម្រងកោះ	ន.	[កំ-រ៉ង-កោះ]	ប្រជុំកោះដែលមានកោះធំតូចនៅបន្តគ្នាមានរាងជាខ្សែហៅថា កម្រងកោះ។
កម្រងកែវ	ន.	[កំ-រ៉ង-កែវ]	(អ.សិ.) ពាក្យពេចន៍រំលេចដោយសំនួនសម្ដីដែលអ្នកនិពន្ធឬកវីបានចងក្រងជាពាក្យរាយលាយចម្រុះដោយពាក្យចួនរណ្ដំ។	ពាក្យកម្រងកែវច្រើនប្រើក្នុង សាស្រ្តាទេសន៍ដូចជា (...) មានព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ឈ្មោះជូជក ព្រឹទ្ធាចារ្យ រូបអន្ធការ ស្គមច្រដោង ច្រមុះកោង ទ្រូងសឹងតែឆ្អឹង សក់រឹងក្រញាង ពោះធំកំប៉ោង លោងសំពៀត (...) (រឿងព្រះវេស្សន្តរជាតក)។
កម្រាញ	ន.	[កំ-រ៉ាញ]	ការក្រាញ	កុំបណ្ដោយតាមកម្រាញរបស់វា។
កម្រាប	កិ.	[កំ-រ៉ាប]	ធ្វើឱ្យក្រាប, ឱ្យរាប	កម្រាបទ័ព, កម្រាបចោរ, កម្រាបសត្រូវ។
កម្រាល	ន.	[កំ-រ៉ាល]	របស់សម្រាប់ក្រាល, សម្រាប់ទ្រាប់, សម្រាប់រង	កម្រាលពូក, កម្រាលតុ។
កម្រាស់	គុ., ន.	[កំ-រ៉ាស់]	ទោល ឬ ជម្រៅរបស់វត្ថុដែលរឹង	ក្ដារកម្រាស់ ១ ធ្នាប់។
កម្រិត	ន.	[កំ-រ៉ិត]	កន្លែងដែលក្រិត ដែលគូសចំណាំ; បញ្ញត្តិ	មានកម្រិតទុកយ៉ាងនេះ ...។
កម្រិតជីវភាព	ន.	[កំ-រ៉ិត-ជី-វៈ-ភាប]	ស្ដង់ដាសុខភាព សុខុមាលភាព និងសុភមង្គលរបស់មនុស្សក្នុងសង្គម។
កម្រិតតំប៉ុង	ន.	[កំ-រ៉ិត-តំ-ប៉ុង]	(គីមី.) លទ្ធភាពនៃសូលុយស្យុងតំប៉ុងមួយ ដើម្បីស្រូបប្រូតុង ឬ អ៊ីយ៉ុងអ៊ីដ្រុកស៊ីដដោយមិនមានការប្រែប្រួលជាសំខាន់នៅក្នុង pH។

កបោតបក្សី

ន.

[កៈ-ប៉ោ-តៈ-បាក់-សី]

ពពួកបក្សីសន្តាន ព្រាប លលក។

កប្ប

ន.

[កាប់]

កាលដែលតាំងនៅយូរអង្វែង

មួយកប្ប, ភ្លើងប្រល័យកប្ប។

កប្បព្រឹក្ស

ន.

[កាប់-ប៉ៈ-ព្រឹក]

ឈ្មោះឈើវិសេសរបស់ព្រះឥន្ទ្រនៅជាន់តាវត្តិង្ស ឬឈើវិសេសដែលកើតមានក្នុងកាលខ្លះក្នុងមនុស្សលោក ដោយបុណ្យនៃអ្នកដែលមានបុណ្យកុសលខ្លាំង ជាឈើមានផ្លែចេញមកជារបស់ផ្សេងៗ តាមគួរដល់សេចក្ដីប្រាថ្នា។

កប្បាស

ន.

[កាប់-បាស]

ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទ ជាដំណាំសំខាន់ មានផ្លែបង្កើតជាសំឡីសម្រាប់ធ្វើជាអំបោះត្បាញសំពត់; សព្វថ្ងៃពាក្យនេះ ច្រើនប្រើក្លាយទៅជាក្របាស ប៉ុន្តែត្រូវឈប់លែងប្រើតទៅទៀត។

កប៉ាល់

ន.

[កៈ-ប៉ាល់]

នាវាវិសេសមានកម្លាំងលឿនទៅដោយចំហាយកើតអំពីទឹក និងភ្លើង បណ្ដាលឱ្យចក្រយន្តដើរ។

កប៉ាល់ភ្លើង

ន.

[កៈ-ប៉ាល់-ភ្លើង]

(សំនួន.) មនុស្សដែលមានអាការកិរិយាមារយាទកាចឆ្នាស ឆាប់មានអារម្មណ៍ខឹងក្រោធច្រឡោតឡើង

ម្ដាយចិត្តកប៉ាល់ភ្លើង ឈ្លោះគ្នាភ្លាមទៅទិញកាំភ្លើងភ្លែតបាញ់ផូងអត់ញញើតដៃ។

កប៉ាល់ហោះ

ន.

[ក-ប៉ាល់-ហោះ]

(ម.ព. យន្តហោះ)។

កម

ន.

[កម]

រោគស្បែកមួយយ៉ាងបណ្ដាលរមាស់ឱ្យអេះកេះដល់រលាត់មានទឹករងៃនិងខ្ទុះ

កូនខ្ញុំវាកើតកមរដេមរដម វាឈប់ខានរៀនអស់ ១ ខែហើយ។

កមល

ន.

[កៈ-ម៉ល់]

ផ្កាឈូក; ដួងចិត្ត, បេះដូង។ ច្រើនប្រើក្នុងពាក្យកាព្យ។

កម្ចាត់

កិ.

[កំ-ចាត់]

ធ្វើឱ្យខ្ចាត់

កម្ចាត់រោគ, កម្ចាត់ទ័ព, កម្ចាត់ខ្មាំង។

កម្ចាយ

កិ.

[កំ-ចាយ]

ធ្វើខ្ចាយ, ឱ្យរាត់រាយ។

កម្ចី

គុ., ន.

[កំ-ចី]

អ្វីៗ មានផ្លែឈើជាដើមដែលខ្ចី

ផ្លែកម្ចី (ព.ទ្រ.)។

កម្ចី

ន., គុ.

[កំ-ចី]

របស់ឬប្រាក់ឬទំនិញដែលបានខ្ចីហើយត្រូវទូទាត់សងវិញតាមលក្ខខណ្ឌនៃកិច្ចសន្យា, ដែលទាក់ទងនឹងការខ្ចី

កម្ចីខ្នាតតូច, ប្រាក់កម្ចី។

កម្ចីសម្បទាន

ន.

[កំ-ចី-ស័ម-ប៉ៈ-ទាន]

ប្រាក់ដែលខ្ចីគេដោយមានការអនុគ្រោះការប្រាក់ទាបបំផុតឬមិនយកការប្រាក់រយៈពេលយូរ។

កម្ជាប់

កិ.

[កំ-ជាប់]

ធ្វើឱ្យខ្ជាប់, និយាយភ្ជាប់ឱ្យនឹងពាក្យ នឹងសំដី

និយាយកម្ជាប់ពាក្យ, ស៊ីស្លាកម្ជាប់ពាក្យ, កម្ជាប់ព្រលឹង ពាក្យក្នុងទម្រង់ការ។

កម្ជិល

គុ., ន.

[កំ-ជិល]

មនុស្សខ្ជិល; ដែលខ្ជិល, ដែលច្រអូស

មនុស្សកម្ជិល (ព.ទ្រ.)។

កម្ជេញ

កិ.

[កំ-ជេញ]

ធ្វើឱ្យខ្ជេញ, និយាយពាក្យដដែលៗ នាំឱ្យជ្រេញ; ឱ្យអផ្សុកចិត្ត (ម.ប្រ.)។

កម្ញី

ន.

[កាំ-ម-ញ៉ី]

ឈ្មោះសំពត់ពណ៌ផ្សេងៗ មានរោមខ្លីជិតស្និទ្ធ ធ្វើដោយសរសៃសូត្រក៏មាន, សរសៃអំបោះក៏មាន មានមកអំពីប្រទេសក្រៅ។

កម្ដៅ

ន.

[កំ-ដៅ]

ចំហាយក្ដៅ

កម្ដៅថ្ងៃ, កម្ដៅភ្លើង, កម្ដៅសុរា។

កម្ដៅសាច់ដុំ

កិ.

[កំ-ដៅ-សាច់-ដុំ]

ធ្វើចលនារាងកាយសម្រួលសរសៃ សាច់ដុំមុនប្រកួត

មិនទាន់បានកម្ដៅសាច់ដុំសោះ។

កម្ទរ

កិ., គុ.កិ.

[កំ-ទ]

ធ្វើឱ្យខ្ទរ, ឱ្យលាន់ឮសាយ

កម្ទរសំដី, និយាយកម្ទរ, វាយស្គរកម្ទរ។

កម្ទារ

កិ.

[កំ-ទា]

ធ្វើឱ្យខ្ទារ, ស្រែកឱ្យលាន់ឮកងរំពងឡើង

កម្ទារសំដី, ស្រែកកម្ទារ។

កម្ទេច

កិ.

[កំ-ទេច]

ធ្វើឱ្យខ្ទេច

កម្ទេចជាធូលី, កម្ទេចជាផេះ។

កម្ទេចមាស

ន.

[កំ-ទេច-មាស]

ផង់មាសដែលដាច់ជ្រុះតាមផ្លែដែកឆាប។

កម្ទេចកម្ទី

ន.

[កំ-ទេច-កំ-ទី]

អ្វីៗដែលខ្ទេចខ្ទី; សំណល់ពីការកម្ទេច បំផ្លាញ

កម្ទេចកម្ទីអគារបែកបាក់, កម្ទេចកម្ទីក្នុងទីអវកាស។

កម្ទេចកំណ

ន.

[កំ-ទេច-កំ-ណ]

ខ្សាច់, ថ្ម, ភក់ :ល : ដែលនាំមកដោយទឹកឬខ្យល់ ហើយកកនៅបាតបឹង, ទន្លេជាដើម

ខ្សាច់ទន្លេជាប្រភេទមួយនៃកម្ទេចកំណ។

កម្បង់

ន.

[កំ-បង់]

ក្រពុំម្រាមដៃដែលផ្គុំឡើង

លើកកម្បង់អញ្ជលីប្រណម្យ។

កម្បង់

ន.

[កំ-បង់]

បរិមាណដែលបាតដៃទាំងពីរអាចផ្ទុកបាន

សណ្ដែកមួយកម្បង់, អង្ករមួយកម្បង់។

កម្ពល

ន.

[កាំ-ពល់]

ឈ្មោះសំពត់វិសេសមួយប្រភេទ ដែលធ្វើដោយរោមសត្វ ...។

កម្ពស់

ន.

[កំ-ពស់]

ភាពខ្ពស់, សណ្ឋានបញ្ឈរ, ជំហរ

ព្រះវិហារខ្លះមានកម្ពស់ ២០ ម៉ែត្រ។

កម្ពស់

ន.

[កំ-ពស់]

(គណិត.) អង្កត់ដែលភ្ជាប់ពីចំណុចកំពូលមួយទៅកែងនឹងជ្រុងឈមណាមួយនៃពហុកោណ។

កម្ពស់ទឹកភ្លៀង

ន.

[កំ-ពស់-ទឹក-ភ្លៀង]

បរិមាណទឹកភ្លៀងដែលធ្លាក់នៅក្នុងតំបន់និងពេលវេលាពិសេសណាមួយ

កម្ពស់ទឹកភ្លៀងប្រចាំឆ្នាំ។

កម្ពុ

ន.

[កាំ-ពុ]

មាស; កងដៃមាស; ខ្យងស័ង្ខ។

កម្ពុមាលា

ន.

[កាំ-ពុ-មា-លា]

កម្រងមាស, ខ្សែមាស។

កម្ពុម័យ

ន.

[កាំ-ពុ-ម៉ៃ]

អ្វីៗដែលគេធ្វើដោយមាស, ដែលគេយកមាសធ្វើ។

កម្ពុជ

ន.

[កាំ-ពុច]ឬ[កាំ-ពុ-ជៈ]

ទីកើតមាស, ភូមិប្រទេសជាទីកើតនៃមាស។

កម្ពុជមិត្រ

ន.

[កាំ-ពុ-ជៈ-មិត]

មិត្ររបស់ប្រទេសកម្ពុជា។

កម្ពុជរដ្ឋ

ន.

[កាំ-ពុ-ជៈ-រាត់]

រដ្ឋ ឬ ប្រទេសកម្ពុជា, ដែនកម្ពុជា, ប្រទេសខ្មែរ។

កម្ពុជ—

[កាំ-ពុ-ជៈ—]

(ម.ព. កម្ពុជ ឬ កម្ពុជា) បើរៀងភ្ជាប់ពីខាងដើមសព្ទដទៃ។

កម្ពុជប្រទេស

ន.

[កាំ-ពុ-ជៈ-ប្រ-ទេស]

ប្រទេសកម្ពុជា។

កម្ពុជា

ន.

[កាំ-ពុ-ជា]

ពាក្យនេះជាឈ្មោះនៃប្រទេសខ្មែរយើង, យើងហៅប្រទេសរបស់យើងថា កម្ពុជរដ្ឋ ក៏បាន, ថា កម្ពុជប្រទេស ក៏បាន, ថា ប្រទេសកម្ពុជា ក៏បាន, ថា ប្រទេសខ្មែរ ក៏បាន, ថា ខេមរប្រទេស ក៏បាន, ថា ខេមររដ្ឋ ក៏បាន។ កាលណាបើកវីជាតិយើងត្រូវការប្រើក្នុងកាព្យ ឬក្នុងការតែងសេចក្ដីជាពាក្យរាយខ្លះ, យើងអាចហៅប្រទេសយើងបានតាមត្រូវការ, ប៉ុន្តែពាក្យប្រើក្នុងផ្លូវការ យើងសរសេរ យើងហៅ កម្ពុជរដ្ឋ ឬ ប្រទេសកម្ពុជា; ឯជនបរទេស គេហៅតាមយើងដែរក៏មាន គេហៅតាមការសន្មតិរបស់គេក៏មាន ដូចជាបារាំងសែស គេហៅប្រទេសយើងថា Cambodge, អង់គ្លេស ហៅថា Cambodia, អ្នកបរទេសខ្លះទៀតហៅថា Cambodja, ខ្លះហៅ Kambuja។ល។

កម្ពោជ

ន.

[កាំ-ពោ-ជៈ]ឬ[កាំ-ពោច]

ឈ្មោះរដ្ឋមួយក្នុងជម្ពូទ្វីប (ឥណ្ឌា សម័យបច្ចុប្បន្ន) ជារដ្ឋរាប់ឈ្មោះចូលក្នុងចំនួនឈ្មោះរដ្ឋទាំង ២១ គឺ កុរុ, សក្កៈ, កោសល, មគធៈ, អង្គៈ, សិវិ, កលិង្គៈ, អវន្តិ, បញ្ចាលៈ, វជី, គន្ធារៈ, ចេតិយៈ, វង្គៈ, វិទេហៈ, កម្ពោជ, មទ្ទៈ ឬ មទ្រៈ, ភគ្គៈ, សីហឡៈ, កស្មិរ, កាសី, បណ្ឌវៈ។ រដ្ឋទាំង ២១ ដែលមានឈ្មោះយ៉ាងនេះ ចំពោះតែក្នុងបុរាណសម័យនា ជម្ពូទ្វីប (ឥណ្ឌា), លុះចំណេរកាលតៗមកដរាបដល់សម័យបច្ចុប្បន្ន ក៏ក្លាយជាឈ្មោះផ្សេងៗ ទៅវិញដោយច្រើន, រដ្ឋខ្លះក៏ជាឈ្មោះដើមដដែល ដូចក្នុងសម័យបុរាណព្រេងនាយ និង ក្នុងសម័យនៃព្រះសក្យមុនីគោតមសម្មាសម្ពុទ្ធ សឹងមានឈ្មោះប្រាកដក្នុងគម្គីរព្រះពុទ្ធសាសនារាល់តែគម្ពីរសាស្ត្រារបស់ខ្មែរយើង។

កម្ពោជិក

ន.

[កាំ-ពោ-ជិក]

ប្រជានិករបុរសស្ត្រីអ្នកកើត ឬអ្នកនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា (ខ្មែរ)

បុរសនុ៎ះជាកម្ពោជិក, ស្ត្រីនេះក៏ជាកម្ពោជិកាដែរ សុទ្ធតែជាតិខ្មែរដូចគ្នាទាំងបុរសទាំងស្ត្រី មានខន្តីមេត្តា រាប់រកគ្នាដោយមានសាមគ្គីជានិច្ច។

កម្ពោជិកា

ន.

[កាំ-ពោ-ជិ-កា]

(ម.ព. កម្ពោជិក)។

កម្ម

ន.

[កាំ]

អំពើ; ទោះអំពើល្អក្ដី អាក្រក់ក្ដី ក៏ហៅថា កម្ម (កម្មជាកុសល, កម្មជាអកុសល)

ទទួលកម្ម, រងកម្ម តាមកម្មចុះ គឺទទួល, រង តាមអំពើដែលខ្លួនបានធ្វើ បានសន្សំមកហើយ។

កម្ម

ន.

[កាំ]

(ភាសា.) កម្មជាពាក្យរណបសម្រាប់បង្គ្រប់សេចក្ដីឱ្យពាក្យដែលខ្លួនជារណប។ កម្មអាចជាកម្មរបស់កិរិយាសព្ទ ឬ កម្មរបស់នាមសព្ទ។ តាមធម្មតា ចំពោះកិរិយាសព្ទ កម្មជាពាក្យឬកន្សោមពាក្យចាំបាច់សម្រាប់ពាក្យជំពូកនេះ ដែលប្រើជាបម្រាប់ប្រធាន ដើម្បីធ្វើឱ្យល្បះមានវេយ្យាករណភាព។ បញ្ញត្តិនេះត្រូវបានគេសម្គាល់ដោយពាក្យផ្សេងៗគ្នាតាមអ្នកវេយ្យាករណ៍ គឺ : កម្មរង កម្មបទ បទកម្ម ជាដើម

គោស៊ីស្មៅ (ស្មៅ ជាកម្ម), លោក ញ៉ុក ថែម បាននិពន្ធរឿង “កុលាបប៉ៃលិន” (រឿង “កុលាបប៉ៃលិន” ជា កម្ម)។

កម្មក្ខ័យ

ន.

[កាំ-ម៉ាក់-ខៃ]

ដំណើរអស់កម្ម

គាត់ស្លាប់ដោយកម្មក្ខ័យរបស់គាត់។

កម្មជ្ជវាត

ន.

[កាំ-ម៉ាច់-ជៈ-វាត]

ខ្យល់កើតអំពីកម្ម គឺខ្យល់ដែលបក់ក្នុងឧទរមាតាកាលប្រសូតបុត្រ។ ខ្យល់នេះហើយ ដែលបក់នាំកូនឱ្យប្រសូតចេញចាកផ្ទៃមាតា។

កម្មដ្ឋាន

ន.

[កាំ-ម៉ាត់-ឋាន]

ហេតុជាទីតម្កល់នៃបរិកម្ម

ចម្រើនកម្មដ្ឋាន។

កម្មន្តរាយ

ន.

[កាំ-ម៉ន់-តៈ-រ៉ាយ]

អន្តរាយនៃការងារ, ការវិនាសខូចខាតការងារ; អន្តរាយព្រោះកម្ម។

កម្មន្តសាល

ន.

[កាំ-ម៉ន់-តៈ-សាល]

សាលនៃការងារ, រោងសម្រាប់ធ្វើការរបរផ្សេងៗ។

កម្មបថ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-បត់]

ផ្លូវ ឬ គន្លងនៃកម្ម គឺដំណើររបស់អំពើអាក្រក់ ឬ ល្អដែលសត្វលោកធ្វើដោយ កាយ វាចា ចិត្ត; ខាងអាក្រក់ហៅថា អកុសលកម្មបថ មាន ១០ យ៉ាង, ខាងល្អហៅថា កុសលកម្មបថ មាន ១០ យ៉ាង។

កម្មបលិពោធ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-ប៉ៈ-លិ-ពោត]

ការរវល់, កង្វល់ដោយការងារ, ការជាប់ចំពាក់ដោយកិច្ចការផ្សេងៗ។

កម្មវាចា

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចា]

ពាក្យសម្រាប់សូត្រប្រកាសជំនុំសង្ឃ ឱ្យដឹងក្នុងកិច្ចជាសង្ឃកម្មផ្សេងៗ តាមវិនយប្បញ្ញត្តិក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា

សូត្រកម្មវាចា។

កម្មវាចាចារ្យ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចា-ចា]

ភិក្ខុជាអាចារ្យ អ្នកសូត្រនូវកម្មវាចា (លោកគ្រូសូត្រ)។

កម្មវិបាក

ន.

[កាំ-វិ-បាក]

ផលរបស់កម្ម, ផលកម្ម (ជាបុណ្យឬជាបាប)។

ទទួលកម្មវិបាក។

កម្មស្សទ្ធា

ន.

[កាំ-មុ័ស-សាត់-ធា]

ជំនឿចំពោះកម្ម, សេចក្ដីជឿនូវអំពើដែលត្រូវធ្វើ។

កម្មាយតនៈ

ន.

[កាំ-ម៉ា-យ៉ៈ-តៈ-ណៈ]

កន្លែងធ្វើការងារ, ទីប្រជុំនៃការងារ។

កម្មករ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-ក]

អ្នកធ្វើការដែលភាគច្រើនខាងហត្ថកម្មយកកម្រៃ ដោយមិនរាប់បញ្ចូលអ្នកបម្រើតាមផ្ទះនិងនិយោជិត

កម្មករសំណង់, កម្មកររោងចក្រ ...។

កម្មករជំនាញ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-ក-ជំ-នាញ]

អ្នកដែលមានឯកទេស ធ្វើការនៅក្នុងរោងចក្រ សហគ្រាស ឬ ការដ្ឋាន ដោយមានប្រាក់ឈ្នួល

ក្រុមហ៊ុនត្រូវការជ្រើសរើសកម្មករជំនាញជាច្រើននាក់។

កម្មករនិយោជិត

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-ក-និ-យោ-ជិត]

(ច្ប.) ជនគ្រប់ប្រភេទនិងគ្រប់សញ្ជាតិ ដែលចុះកិច្ចសន្យាធ្វើការយកកម្រៃក្រោមការដឹកនាំនិងគ្រប់គ្រងរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀតឬតំណាងជារូបវ័ន្តបុគ្គលឬនីតិបុគ្គល ជាសាធារណៈឬឯកជន។

កម្មករបណ្ដែត

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-ក-បន់-ដែត]

អ្នកធ្វើការដែលមិនទាន់ពេញសិទ្ធិឬបណ្ដោះអាសន្នក្នុងវិស័យណាមួយ

កម្មករបណ្ដែតរបស់ក្រុមហ៊ុន។

កម្មការ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-កា]

អ្នកធ្វើការ។

កម្មការិនី

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-កា-រិ-នី]

(ម.ព. កម្មករ)។

កម្មការី

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-កា-រ៉ី]

(ម.ព. កម្មករ)។

កម្មទេសកាល

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-ទេ-សៈ-កាល]ឬ[កាំ-ទេ-សៈ-កាល]

(ភាសា.) កម្មប្រើសម្រាប់សម្គាល់ ពេលវេលា, ទីកន្លែង, មធ្យោបាយ, ...

ម្សិលមិញ ខ្ញុំបានទិញត្រីរ៉ស់មួយគីឡូ (ម្សិលមិញ ជាកម្មទេសកាលសម្គាល់ពេលវេលា)។

កម្មន្ត

ន.

[ក័ម-ម៉័ន]

សមត្ថភាពនៃកម្លាំងដែលធ្វើឱ្យវត្ថុផ្លាស់ទីឬមានចលនាតាមទិសដៅកម្លាំង។

កម្មបទ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-បត់]

(ភាសា.) កម្មប្រើជាមួយកិរិយាសកម្ម ដើម្បីឱ្យល្បះមានវេយ្យាករណភាព។ គេចែកកម្មបទជាពីរ ក្រុមគឺ កម្មបទផ្ទាល់និងកម្មបទមិនផ្ទាល់

គោស៊ីស្មៅ (ស្មៅ ជាកម្មបទ ផ្ទាល់), ខ្ញុំបានឱ្យសៀវភៅមួយទៅកូនប្រុសខ្ញុំ (ទៅកូនប្រុសខ្ញុំ ជាកម្មបទមិនផ្ទាល់)។

កម្មផល

ន.

[កាំ-ផល់]

(អ.សិ.) ទ្រឹស្ដីដែលបង្ហាញពីចំណងនៃអំពើនិងផលដែលបុគ្គលបានសាងឡើង

ទ្រឹស្ដីកម្មផលមានបង្ហាញក្នុងរឿងក្រុងសុភមិត្រ។

កម្មពៀរ

ន.

[កាំ-ពៀ]

(អ.សិ.) ផលអាក្រក់ដែលបុគ្គលបានទទួលដោយសារអំពើអាក្រក់ដែលបុគ្គលនោះបានប្រព្រឹត្តពីអតីតជាតិ (ពុទ្ធនិយម)

នាងពីរដណ្ដប់បានចាប់ត្រីចង្វាដោតធ្លុះភ្នែក ទើបពួកនាងមានកម្មពៀរក៏ត្រូវបានមេសន្ធមាយក្សខ្វេះភ្នែក។

កម្មភាព

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-ភាប]

(សេ.ហិ.) ភាពមានការងារធ្វើកើតឡើងក្នុងស្ថានភាពដែលមនុស្សម្នាក់គ្រប់អាយុធ្វើការ មានសមត្ថភាព មានបំណងធ្វើការស្វះស្វែងរកការងារធ្វើនិងអាចរកការងារធ្វើបាន

រាជរដ្ឋាភិបាលមានគោលនយោបាយទាក់ទាញ និងលើកទឹកចិត្តដើម្បីបង្កើនអត្រាកម្មភាព។

កម្មភ្នាក់ងារ

ន.

[កាំ-ភ្នាក់-ងា]

(ភាសា.) កម្មប្រើសម្រាប់សម្គាល់អ្នកធ្វើអំពើ នៅក្នុងល្បះកម្មវាចកៈ

រឿង“សូផាត” ត្រូវបាននិពន្ធដោយលោក រីម គីន (ដោយលោក រីម គីន ជាកម្មភ្នាក់ងារ)។

កម្មវត្ថុ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-វាត់-ថុ]ឬ[កាំ-វាត់-ថុ]

រឿងនៃការងារ; សេចក្ដីបំព្រួញរឿងក្នុងសំបុត្រស្នាមផ្សេងៗ ដើម្បីឱ្យដឹងថាជា រឿងនេះ រឿងនោះ

សំបុត្រជាផ្លូវការ ច្រើនតែមានកម្មវត្ថុ។

កម្មវាចក

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចៈ-កៈ]ឬ[កាំ-ម៉ៈ-វា-ចក់]

ឈ្មោះវាចកមួយក្នុងវេយ្យាករណ៍បាលី។

កម្មវិធី

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-វិ-ធី]ឬ[កាំ-វិ-ធី]

របៀប ឬបែបផែននៃកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើ

កម្មវិធីបុណ្យ។

កម្មវិធីសិក្សា

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-វិ-ធី-សិក-សា]ឬ[កាំ-វិ-ធី-សិក-សា]

(វិ.អ.) សំណុំមុខវិជ្ជាដែលត្រូវបានរៀបចំឱ្យអ្នកសិក្សាទទួលបាននូវចំណេះដឹង ចំណេះធ្វើ សីលធម៌ និងសមត្ថភាពបន្តការសិក្សាពេញមួយជីវិតស្របតាមបញ្ញត្តិនៃច្បាប់ស្ដីពីការអប់រំ។

កម្មវិធី

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-វិ-ធី]ឬ[កាំ-វិ-ធី]

(ប.ព.) សុសវែរសម្រាប់បញ្ជាកុំព្យូទ័របំពេញការងារដូចជា កម្មវិធីវាយអត្ថបទ កម្មវិធីគូរប្លង់ កម្មវិធីគ្រប់គ្រងមូលទិន្នន័យ៘។

កម្មវិស័យភាព

ន.

[កាំ-វិ-សៃ-យ៉ៈ-ភាប]

សត្យានុមតិភាព, វត្ថុវិស័យភាព។

កម្មសិក្សា

ន.

[កាំ-មៈ-សិក-សា]

ការហ្វឹកហាត់ការងារ

សព្វថ្ងៃខ្ញុំនៅក្នុងកម្មសិក្សានៅឡើយ។

កម្មសិក្សាការិនី

ន.

[កាំ-មៈ-សិក-សា-កា-រិ-នី]

(ម.ព. កម្មសិក្សាការី)។

កម្មសិក្សាការី

ន.

[កាំ-មៈ-សិក-សា-កា-រ៉ី]

អ្នកហ្វឹកហាត់ អ្នកហាត់ការ

កម្មសិក្សាការីចុះហាត់ការរយៈពេល៣ខែ។

កម្មសិទ្ធិ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-សិត]

វត្ថុដែលសម្រេចតាមអំណាចច្បាប់ថាជារបស់ខ្លួនដាច់ស្រេចហើយ, មុខការងារ ឬទ្រព្យសម្បត្តិដែលត្រូវសម្រេចបានមកលើខ្លួន

ដីនេះជាកម្មសិទ្ធិរបស់ខ្ញុំ។

កម្មសិទ្ធិករ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-សិត-ធិ-ក]

(ច្ប.) រូបវ័ន្តបុគ្គលឬនីតិបុគ្គលដែលមានសិទ្ធិពេញលេញជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិលើទ្រព្យ។

កម្មសិទ្ធិសមូហភាព

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-សិត-សៈ-មូ-ហៈ-ភាប]

(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់បុគ្គលមួយក្រុមដែលមានបុព្វសិទ្ធិរៀងៗខ្លួនទៅតាមច្បាប់កំណត់។

កម្មសិទ្ធិសាធារណៈ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-សិត-សា-ធា-រៈ-ណៈ]

(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់រដ្ឋ ឬរបស់សមូហភាពដែនដីសាធារណៈ ឬនីតិបុគ្គលនៃនីតិសាធារណៈដែលមិនអាចលក់ដូរនិងមិនអាចកំណត់អាជ្ញាយុកាលបាន។

កម្មសិទ្ធិឯកត្តជន

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-សិត-អែ-ក័ត-តៈ-ជន់]

(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់បុគ្គលតែម្នាក់ទោះជារូបវ័ន្តបុគ្គលក្ដីឬនីតិបុគ្គលក្ដី។

កម្មសិទ្ធិអវិភាគ

ន.

[កាំ-ម៉ៈ-សិត-អៈ-វិ-ភាក]

(ច្ប.) កម្មសិទ្ធិរបស់បុគ្គលច្រើននាក់ ដែលអនុវត្តសិទ្ធិរបស់ខ្លួនដោយសាមីលើទ្រព្យទាំងមូល។

កម្មសិទ្ធិបញ្ញា

ន.

[កាំ-មៈ-សិត-ប៉័ញ-ញ៉ា]

សិទ្ធិរបស់បុគ្គលណាមួយ (ទោះបីជា រូបវ័ន្តបុគ្គលក្ដី នីតិបុគ្គលក្ដី) ដែលជាម្ចាស់កម្មសិទ្ធិផ្តាច់មុខទៅលើស្នាដៃឬក៏អ្វីផ្សេងទៀត ដែលជាផលផ្លែកើតចេញពីគំនិតបញ្ញារបស់ខ្លួន។ កម្មសិទ្ធិបញ្ញាចែកចេញជាពីរផ្នែកគឺ កម្មសិទ្ធិឧស្សាហកម្ម និងសិទ្ធិអ្នកនិពន្ធ។

កម្មិកសមាជិក

ន.

[កាំ-មិ-កៈ-សៈ-ម៉ា-ជិក]

សមាជិកដែលមានការងារ ឬ ដែលប្រកបដោយការងារ គឺអ្នកដែលស្ម័គ្រចិត្តចូលជួយបំពេញមុខការ ក្នុងសមាគមណាមួយដោយកម្លាំងកាយ ឬ កម្លាំងទ្រព្យ។

កម្រ

ន.

[កំ-រ៉]

ការក្រ, ការលំបាក

កម្រនឹងធ្វើបាន, ការកម្រណាស់។

កម្រង

ន.

[កំ-រ៉ង]

អ្វីៗដែលកើតអំពីក្រង

កម្រងផ្កា, កម្រងសក់។

កម្រងកោះ

ន.

[កំ-រ៉ង-កោះ]

ប្រជុំកោះដែលមានកោះធំតូចនៅបន្តគ្នាមានរាងជាខ្សែហៅថា កម្រងកោះ។

កម្រងកែវ

ន.

[កំ-រ៉ង-កែវ]

(អ.សិ.) ពាក្យពេចន៍រំលេចដោយសំនួនសម្ដីដែលអ្នកនិពន្ធឬកវីបានចងក្រងជាពាក្យរាយលាយចម្រុះដោយពាក្យចួនរណ្ដំ។

ពាក្យកម្រងកែវច្រើនប្រើក្នុង សាស្រ្តាទេសន៍ដូចជា (...) មានព្រាហ្មណ៍ម្នាក់ឈ្មោះជូជក ព្រឹទ្ធាចារ្យ រូបអន្ធការ ស្គមច្រដោង ច្រមុះកោង ទ្រូងសឹងតែឆ្អឹង សក់រឹងក្រញាង ពោះធំកំប៉ោង លោងសំពៀត (...) (រឿងព្រះវេស្សន្តរជាតក)។

កម្រាញ

ន.

[កំ-រ៉ាញ]

ការក្រាញ

កុំបណ្ដោយតាមកម្រាញរបស់វា។

កម្រាប

កិ.

[កំ-រ៉ាប]

ធ្វើឱ្យក្រាប, ឱ្យរាប

កម្រាបទ័ព, កម្រាបចោរ, កម្រាបសត្រូវ។

កម្រាល

ន.

[កំ-រ៉ាល]

របស់សម្រាប់ក្រាល, សម្រាប់ទ្រាប់, សម្រាប់រង

កម្រាលពូក, កម្រាលតុ។

កម្រាស់

គុ., ន.

[កំ-រ៉ាស់]

ទោល ឬ ជម្រៅរបស់វត្ថុដែលរឹង

ក្ដារកម្រាស់ ១ ធ្នាប់។

កម្រិត

ន.

[កំ-រ៉ិត]

កន្លែងដែលក្រិត ដែលគូសចំណាំ; បញ្ញត្តិ

មានកម្រិតទុកយ៉ាងនេះ ...។

កម្រិតជីវភាព

ន.

[កំ-រ៉ិត-ជី-វៈ-ភាប]

ស្ដង់ដាសុខភាព សុខុមាលភាព និងសុភមង្គលរបស់មនុស្សក្នុងសង្គម។

កម្រិតតំប៉ុង

ន.

[កំ-រ៉ិត-តំ-ប៉ុង]

(គីមី.) លទ្ធភាពនៃសូលុយស្យុងតំប៉ុងមួយ ដើម្បីស្រូបប្រូតុង ឬ អ៊ីយ៉ុងអ៊ីដ្រុកស៊ីដដោយមិនមានការប្រែប្រួលជាសំខាន់នៅក្នុង pH។